Hij liep op zijn gemak in de winkelstraat van het dorp de winkels te bekijken. Hij hield in om een meisje, dat met nogal wat boodschappentassen uit een winkel kwam, de ruimte te gunnen. Maar zij hield ook in. Na even deden ze allebei een stap vooruit, waardoor ze bijna botsten. Ze was iets kleiner dan hij, dus keek hij automatisch naar beneden. Behalve op haar gezicht had hij een ruime kijk in haar bloes. Hij schrok er van en keek snel alleen naar haar gezicht. Ze glimlachte.
‘Als jij blijft staan, lange, kan ik voor je langs.’
Hij glimlachte ook.
‘Eigenlijk sta ik zo heel goed, kleintje.’
‘Ja, dat snap ik, maar we staan zo in de weg van anderen.’
Hij deed, overdreven spijtig kijkend, een stap naar achteren.
‘Zeg, als je even tijd hebt, kan je me helpen. Ik heb eigenlijk te veel in handen om de sleutels van mijn auto te zoeken en de kofferbak open te doen.’
‘Geef maar wat je kwijt wilt.’
Hij kreeg drie tassen, ze hield er zelf twee over. Hij liep achter haar aan en bewonderde vanaf die kant haar figuur en benen tot ze bij de achterkant van een auto, die even verder langs de stoeprand stond, kwamen. Ze viste sleutels uit één van de tassen, deed de kofferbak open en zette de twee tassen erin. Hij zette de drie die hij droeg ernaast. Ze deed de kofferbak dicht.
‘Dank je wel.’
‘Geen dank. Het was de moeite niet.’
‘Niet iedereen zou me geholpen hebben.’
‘Als je me niet kwalijk neemt, met jouw uiterlijk geloof ik dat niet.’
‘Vleier. Goed. Mag ik je, als dank, koffie aanbieden?’
‘Graag. Maar ik weet hier geen geschikte plek. Ik heb alleen een café gezien.’
‘Als je met me meerijdt zijn we met een minuut of vijf bij me thuis.’
‘Graag. Als je me ook terugbrengt. Vijf minuten met een auto is ver lopen.’
‘Wanneer je maar wilt.’
‘Kan je onderweg bij een bakker stoppen? Ik wil graag gebak meenemen.’
‘Dan blijft er als dank van mijn kant niet veel over.’
‘Een tijdje je gezelschap is meer dan genoeg voor me.’
‘Welja! Je durft.’
‘Je zal me vast niet bijten.’
Ze grinnikte.
‘Dat weet je maar nooit. Een kat in het nauw, enzovoort.’
‘Ik zal je niet in het nauw brengen. En kattig lijk je me ook niet.’
‘Meestal niet. Ik doe de rechterdeur van binnenaf open, het slot werkt niet goed.’
Ze stapte in. Hij zag dat ze het rechterportier opende en stapte ook in. Ze startte de auto en reed vlot weg. Hij zag dat haar rok nogal opgestroopt zat.
‘Mooie benen.’
‘Miauw. Dank je.’
‘Toch in het nauw? Sorry, dan.’
‘Nee, je verraste me, meer niet.’
Ze draaide de eerste straat links in en stopte na een meter of dertig voor een bakkerij.
‘Kan je vier gebakjes meenemen? Mijn ouders zijn ook thuis. Ik wacht op je.’
‘O. Ja, goed.’
Hij stapte uit, ging de bakkerij binnen en dacht tijdens het op zijn beurt wachten na over wat ze gezegd had. Hij kwam tot de conclusie dat ze nog bij haar ouders thuis moest wonen. Dat verklaarde ook de hoeveelheid boodschappen, voor één persoon zou het erg veel geweest zijn. Hij hoopte maar, dat hij wel een tijdje met haar alleen kon zijn.
Met vier gebakjes in een doos stapte hij weer in. Ze startte weer en reed weg. Hij zag dat haar rok nu goed zat. Ze zag hem weer kijken en glimlachte naar hem.
‘Zeg je niets?’
‘Dat was ik niet van plan. Maar als het mag?’
‘Nou, laat maar. Hollander, hè? Sorry, Nederlander.’
‘Toevallig ben ik allebei. Zie je dat of hoor je dat?’
‘Allebei. Leg jij dat allebei eens uit?’
‘Als je in Nederland uit eh de delen Noord-Holland of Zuid-Holland komt, ben je, behalve Nederlander, ook Hollander. Zoals ik. De meeste buitenlanders zeggen Holland in plaats van Nederland. Die delen zijn zoiets als hier Kreisen.’
‘Goed. Ik heb een Nederlands vriendje gehad. Of hij Hollander was weet ik niet. Die zat hier op het Nederlandse kamp. Jij ook?’
‘Ja. Nog niet zo lang. Dit is de eerste keer dat ik het dorp ben gaan kijken.’
‘En?’
‘Tja. Wat anders dan in Nederland. En na honderd meter liep ik al bijna tegen wat moois op.’
‘Die autozaak?’
‘Nee, jou.’
‘O. Tja, ik was wat onhandig met al die tassen. Weet je nog waar je bent?’
‘Naast je. Heel gezellig.’
‘Nou. Ik bedoel, in het dorp.’
‘Nee, geen flauw idee.’
‘Als ik je terugbreng, zal ik iets omrijden, in plaats van te zigzaggen, over een makkelijk te onthouden weg.’
‘Graag. Eh wil dat zeggen, dat je nu al weet dat ik nog eens bij je langs mag komen?’
‘Nog niet zeker, maar voor het geval dat.’
‘Tja. Als ik zo brutaal mag zijn, het lijkt me, dat we elkaar wel liggen.’
‘Wat mij betreft, je begon vriendelijk en ziet er niet slecht uit.’
‘Wat mij betreft, je ziet er geweldig uit en bent vriendelijk.’
‘Je draait het expres om, hè?’
‘Ja. Omdat ik je eerst alleen maar zag. Eh een beetje van bovenaf, je bent kleiner dan ik.’
‘Ik zag wat je zag, je ogen werden groter.’
‘Ja, nogal veel. Sorry.’
‘Waarom? Je mag toch kijken naar wat je aangeboden wordt om naar te kijken?’
‘Dat vind ik ook, maar dat wordt niet altijd gewaardeerd.’
‘Stom. Dan moeten ze er niet zo bij lopen. Wat ik laat zien mag naar gekeken worden.’
‘Dat is het zeker waard.’
‘Ja, stop maar. Al lok ik het eigenlijk uit. Wat is je voornaam?’
‘Bas. En de jouwe?’
‘Berbel. We zijn er.’
Ze stopte, na een zijpad ingeslagen te zijn, voor een alleenstaand huis. Daarachter zag hij een grote schuur. Hij hielp haar de tassen in een keuken te zetten. Hij liep achter haar aan, toen ze de doos met gebakjes pakte en volgde haar tot in een woonkamer. Haar vermoedelijke ouders zaten ieder in een grote leunstoel. Ze zette de doos met gebakjes op de tafel midden in de woonkamer.
‘Vader, moeder, dit is Bas.’
Hij boog voor haar moeder en schudde haar hand toen ze die uitstak. Hij knikte naar haar vader, die stil bleef zitten, alleen terugknikte.
‘Nieuw vriendje, Berbel?’
‘Misschien, moeder. Ik ken hem net tien minuten. Hij is van het Nederlandse kamp en liep in het dorp. Hij was zó vriendelijk om me te helpen alle boodschappen in de auto te krijgen, dat ik hem meegevraagd heb voor een kop koffie. Hij stelde zelf voor om gebak mee te nemen.’
‘Is het wel verstandig om weer met een Nederlandse jongen aan te pappen? De vorige afloop was eh bijzonder.’
‘Ik weet het. Het is niet expres gegaan, maar u weet hoe ik over Duitse jongens denk. Zo overheersend.’
‘Ach, bij je vader ben ik er aan gewend.’
‘In zo’n gewenperiode heb ik geen zin. Hij zei niet dat hij gebak mee wilde nemen, hij vroeg of het goed was. Dat vond ik heel prettig.’
‘Dat kan ik van je voorstellen. Ik haal koffie. Ga zitten.’
Hij ging, op aanwijzing van Berbel, op de bank zitten. Ze kwam naast hem zitten.
‘Eh zo gaat het op mijn werk ook. Er worden geen opdrachten gegeven, er wordt gevraagd of je iets kan doen. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat je het doet, maar dat klinkt prettiger en het geeft de gelegenheid om beleefd commentaar op de vraag te kunnen geven.’
‘Wat doe je voor werk?’
‘Ik zit bij de brandweer, meneer.’
‘Nou, vast weinig werk.’
‘Weinig branden, maar de spullen moeten goed onderhouden worden. We oefenen ook regelmatig. En er moet natuurlijk dag en nacht personeel aanwezig zijn. Ik moet vanmiddag om vijf uur beginnen. Tot morgenochtend acht uur. Ik kan er wel slapen.’
‘Slapend werken.’
‘Wakker blijven heeft geen zin. Misschien in een stad, meneer.’
‘Ja, waarschijnlijk.’
Ze dronken stilzwijgend de koffie en aten het gebak op.
‘Ik laat hem even achter alles zien.’
Berbel stond op en wenkte hem mee. Hij volgde haar de woonkamer uit, naar buiten en de schuur in. Hij was verbaasd hoe groot die was en hoeveel varkens er rondliepen.
‘Tjonge. Binnen is het groter dan het van buitenaf lijkt. Wat veel varkens.’
‘Ja, die fokken we. Heb je het bord aan het begin van het oprijpad niet gezien?’
‘Nee. Ik keek vast ergens anders naar.’
‘Ja, ja. Omdat het de laatste tijd veel geregend heeft kunnen ze vandaag niet het weiland op en zijn ze allemaal binnen.’
‘Waarom stinkt het hier niet?’
‘Een moderne afzuiginstallatie op het dak, met filters. Daarom ruik je buiten ook niets. Anders hadden we waarschijnlijk niet zo dicht bij het dorp kunnen blijven.’
‘Eh is het rendabel? Er gaan zo veel verhalen.’
‘Heel rendabel. Zolang er zo veel worst gegeten blijft worden. Ik help hoofdzakelijk mijn vader, moeder doet de huishouding.’
‘Brengt koeien houden niet meer op?’
‘Dat weet ik niet. Varkens zijn makkelijker, die hoef je niet te melken.’
‘Daar zijn toch machines voor?’
‘Ja, maar je blijft gebonden aan twee keer per dag melken. Als varkens maar voer hebben, schoonmaken let niet zo nauw, ze klagen toch niet.’
‘Ze zien er niet zo vies uit. Grote en kleine door elkaar?’
‘Na bijna een jaar gaan de meeste weg. Wat grotere, waar we mee fokken, blijven.’
‘K I? Als je dat snapt?’
‘Ik heb wat van mijn vorige vriendje opgestoken. Geen K I, we hebben een beer, een mannetjesvarken. Om de paar jaar wordt die ook vervangen. Mijn vader houdt dat allemaal bij. Als je meeloopt laat ik je hem zien. Loop achter me aan, ik zoek schone stukken op.’
Achterin de schuur waren een paar hokken, in één ervan zat duidelijk een mannelijk varken, een beer.
‘Hij ziet er gelukkig uit.’
‘Ik zou niet weten hoe een ongelukkige beer er uitziet, deze heeft het in ieder geval prima. Al moet hij apart staan, om het fokken te reguleren. Als hij gedekt heeft weten we wanneer er biggetjes komen, na zestien weken. te veel op één dag is te veel werk. Als het kan blijven we bij een zeug zolang ze aan het bevallen is. Al hoeven we zelden te helpen.’
‘Lukt dat dekken altijd? Bij mensen niet. Sorry, dat heet natuurlijk anders.’
‘Ja. Als het niet lukt weten we al snel of het aan de beer of aan de zeug ligt, omdat hij vaker moet dekken. De schuldige verdwijnt.’
‘Tja, ik snap het.’
‘De hekken in het midden staan nu open, ze kunnen dicht. Dan jagen we ze, als ze binnen zijn, allemaal naar één kant en kunnen we de andere kant schoonmaken en nieuw stro neerleggen.’
‘Handig. En voeren?’
‘Op een paar plaatsen hooi en krachtvoer neerleggen. Door ervaring weten we ongeveer wat ze nodig hebben. Als ze buiten zijn geweest hebben ze daar gras gegeten.’
‘Ja. Wanneer mogen ze naar buiten?’
‘Als het weiland, achter de schuur, niet te vochtig is en het niet te koud is. Ze komen zelf naar binnen als ze het te koud of te nat vinden en als het donker wordt. De stal hoeft niet verwarmd te worden, dat doen ze met z’n allen. We kunnen wel ventileren, als het te warm wordt.’
‘En bij vorst?’
‘Dan kruipen ze dichter tegen elkaar.’
‘Zijn het, wat ze noemen, scharrelvarkens? Verkopen jullie scharrelvlees?’
‘We gebruiken er geen naam voor, we hebben nergens een certificaat voor aangevraagd. Zonder rompslomp aan papierwerk en keuringen hebben we al afnemers genoeg. En wat is scharrelen? Voor mensen vind ik dat duidelijker.’
‘O?’
‘Weet je niet wat scharrelen is? Bij mensen?’
‘Niet precies, eigenlijk.’
‘Tja, ik weet niet wat ze er in Nederland mee bedoelen, hier is het eh spelen van een jongen en een meisje. Niet platonisch, alles behalve vrijen.’
‘O. Kussen en zo?’
‘Ja, en zo. Alles, behalve vrijen, doen wat er mogelijk is met het verschil tussen jongens en meisjes.’
‘Doen?’
‘Ja, meer dan kijken. Daar begint het mee. Zoals jij in mijn bloes keek. En ik naar de groeiende bobbel je broek. Ik denk, dat je daar een lekker stuk scharrelvlees hebt.’
‘Nou zeg! Heb jij scharrelvlees in je bloes?’
‘Je zou er je handen vol aan hebben.’
‘Ja, vast. Eh je zei net, ik heb wat van mijn vorige vriendje opgestoken. Berbel, ik wil nu best je vriendje zijn. En af en toe langskomen.’
‘Bas, je moet niet denken dat ik bewust op zoek was naar een Nederlandse jongen. Dan zou ik wel bij de poort van het kamp gaan staan. Maar zoals het liep kon ik het niet laten om eh contact met je te maken. Ik wil je graag als vriendje. Eh op proef. Één van ons kan het misschien niet bevallen.’
‘Het is altijd een gok. Maar ik wil het heel graag proberen.’
Ze keek hem glimlachend aan.
‘Prima. Probeer maar wat.’
‘Wat?’
‘Kussen, dommerd. Anders blijf je een kennis, geen vriendje. Heb je al een vriendinnetje, of meerdere, of gehad?’
‘Ach, wat vriendinnetjes. Gehad.’
‘Gekust?’
‘Op hun wang.’
‘Als je niet méér durft mag dat ook.’
Hij omhelsde haar voorzichtig. Kuste haar op een wang en zocht toen haar mond op. Hij schrok toen ze hem terugkuste en tegen zich aan trok. Na even haalde hij zijn hoofd naar achteren. Hij zag dat ze glimlachte.
‘Beter dan op een wang, hè, amateurtje?’
‘Ja, nogal. Ik geloof, dat ik nog wat oefening nodig heb.’
‘Nou, zo slecht was het niet, maar doe maar.’
Hij verzamelde moed en deed zijn best. Toen hij haar daarbij nog iets vaster tegen zich aantrok voelde hij haar borsten. En even later, dat ze haar onderlijf tegen hem aandrukte. Zodra hij voelde dat ze zich daar duidelijk tegen zijn erectie drukte liet hij haar los. Maar zij hem niet.
‘Lekker, Bas. Je leert snel.’
‘Ja, heel lekker. Maar ik vind het eh wat te innig worden.’
‘Stopte je daarom?’
‘Ja.’
‘Jammer. En onnodig.’
Ze liet hem los.
‘Als je erectie klem zit draai je je even om, zet hem omhoog en kunnen we doorgaan.’
‘Berbel!’
‘Als we elkaar wat beter kennen zal ik je meer vertellen. Doe nu maar wat ik je gezegd heb.’
Omdat hij haar graag nog meer wilde kussen en tegen zich aan voelen draaide hij zich om, zette door zijn broekzak heen zijn erectie omhoog, draaide zich terug, omhelsde haar weer en ging verder met kussen. Hij gokte dat ze zijn erectie wel wilde voelen en trok zelf haar onderlijf strak tegen zich aan. Ze kreunde even, maar hij ging door met kussen. Na een tijdje stopte zij. Hij was blij dat ze nog steeds glimlachte.
‘Lekker innig, Bas?’
‘Ja. Terwijl we elkaar amper kennen.’
‘Alweer een stuk beter, toch?’
‘Ja. Gaat het niet te snel?’
‘Mij niet. Jou?’
‘Een beetje. Met kussen heb ik geen problemen, dat is erg fijn. Maar dat eh innige?’
‘Je voelde boven tegen je aan waar je bij de supermarkt het meeste van zag. En ik voelde, dat je een stevige jongen bent. En eh waarschijnlijk een grotere hebt dan mijn vorige vriendje.’
‘Berbel!’
‘Dat is toch een compliment?’
‘Dat weet ik niet, ik ken dat vriendje waarschijnlijk niet. En ik eh weet zijn maat niet.’
‘Nee, hij is terug naar Nederland. Hij had niet zo’n grote. Ik word blijer van wat ik bij jou voel. Nou jij. Wat voelde jij?’
‘Je eh borsten tegen me aan.’
‘Nou, wat voorzichtig gezegd. Daarvan, en van ons innige omhelzen, kreeg je toch een erectie?’
‘Zo ongeveer.’
‘Dat is toch normaal? En lekker?’
‘Ja, maar het overrompelde me vooral, dat je er duidelijk niet mee zat.’
‘Tja, als je niets gewend bent. Spijt?’
‘Nee, helemaal niet.’
‘Nog een keer?’
Hij omhelsde haar weer en leefde zich uit. Deze keer stopte hij, een beetje buiten adem.
‘Lekker, Bas. Blijf je bij ons eten?’
‘Graag, als dat kan. Niet om het eten, maar om langer bij je te zijn.’
‘Ja, maar bij mijn ouders op een beetje afstand. Ik vind het niet erg als je, niet te opvallend, in mijn bloes kijkt. Ik ben waar- schijnlijk net zo trots op mijn groten als jij op de jouwe.’
‘Eh ik weet niet hoe het er hier aan toe gaat, maar als ik vaker hier mag komen en de vriendschap eh heftiger wordt, misschien verkering, eh kan er dan iets meer, Berbel?’
‘Heb je daar zin in?’
‘Eigenlijk wel. En jij lijkt me niet moeilijk te doen. Daarom durfde ik het te vragen.’
‘Prima. Ja, natuurlijk kan er dan iets meer. Waar denk je aan?’
Hij zei maar waar hij aan dacht.
‘Ik zou graag mijn handen op je borsten willen leggen.’
‘Op?’
‘Nou ja, ze vasthouden.’
‘Over mijn bloes of eronder?’
‘Eh erover. Later misschien eronder, als dat mag.’
‘Ik ben blij dat je durft te zeggen wat je wilt. Nog meer?’
‘Nee, verder wil ik nergens aan denken. We kennen elkaar nét, Berbel.’
‘Goed. We zien wel. Kom nu maar mee.’
Hij liep achter haar aan, de stal uit en het huis binnen. In de woonkamer vloog een klein meisje op haar af. Ze tilde het op, knuffelde en kuste het.
‘Hallo, schatje. Fijn gespeeld, bij de buren?’
‘Ja, mammie.’
Bas schrok. Berbel nam het kleintje op een arm.
‘Zeg eens dag, Bas.’
Het kleintje had al voorzichtig naar Bas gekeken.
‘Dag, Bas.’
Bas knikte naar haar.
‘Wil je ook een handje geven, Barbie?’
Het kleintje schudde haar hoofd.
‘Nee? Het hoeft niet, hoor. Bas, dit is Barbara, vernoemd naar mijn moeder. Maar we noemen haar Barbie. Ze is twee jaar, hè?’
Barbie stak twee vingertjes op.
‘Dag, Barbie. Ze lijkt op je.’
‘Als je het al niet snapte, het is mijn dochtertje. Ja, ze lijkt helemaal op mij, niet op haar vader.’
‘O. Eh heb je nog meer kinderen?’
‘Nee, voorlopig hoef ik er ook geen meer. Als ik ze later krijg kan ze me vast helpen. Moeder, kan Bas meeeten?’
‘Daar had ik al op gerekend.’
‘Wat eten we?’
‘Zuurkool. Met aardappels en worst, natuurlijk.’
‘Lekker. Lust je dat, Bas?’
‘Jawel.’
Ze aten zonder veel te praten. Bas bewonderde de handigheid van Berbel om, tussen het zelf eten door, voor Barbie steeds een paar stukjes worst, aardappel en een hoopje zuurkool op haar bordje klaar te hebben liggen, wat Barbie achterelkaar met een lepeltje opat. Zodra iedereen uitgegeten was tilde Berbel Barbie uit het kinderstoeltje.
‘Broekje droog, Barbie?’
‘Nee, mammie.’
‘Bah gedaan?’
‘Nee, mammie. Bah op potje.’
‘Goed zo. Maar plasje moet ook in potje, hè?’
‘Ja, mammie.’
‘Ze is bijna helemaal zinnelijk, Bas, maar af en toe ontsnapt haar een plasje. Ik word er niet boos om, het gaat steeds beter. Ik doe haar even een nieuw luierbroekje aan.’
Ze zette Barbie op de bank.
‘Ga er even naast zitten, Bas, en zorg dat ze blijft zitten.’
Hij deed het, maar Barbie bleef rustig zitten, af en toe naar hem kijkend. Na even kwam Berbel terug uit de keuken.
‘Iets opzij, Bas, dan kan ik haar neerleggen.’
Hij schoof opzij, Berbel legde Barbie neer en trok haar luierbroekje uit.
‘Zo zien meisjes er van onderen uit, Bas, als je het nog niet wist.’
Hij knikte.
‘Mooi?’
‘Het is een mooi meisje.’
‘Ik bedoel, vind je hèt ook mooi?’
‘Ja. Het ziet er zo eenvoudig uit. Bij jongens is het een zootje.’
‘Ik vind dat toch wel mooi. Zo mannelijk. Die ballen, om zaadjes te maken. En eh de rest, wat van klein zo groot kan worden. Nou, schatje, over een jaar of tien krijg je er ook haartjes op.’
‘En boven borstjes. Hopelijk blijf je op je moeder lijken, Barbie.’
‘Bedankt, ook namens haar.’
‘Ik vind niet alleen je benen mooi, Berbel, de rest ook. Je dochtertje vind ik mooier dan een Barbiepop. Die Barbies hebben boven te veel en onder te weinig. Zij heeft alleen door dat luierbroekje een wat dik kontje, maar dat misstaat niet, dat hoort bij kleintjes. Bij jou vind ik alles in een mooie verhouding.’
Hij grinnikte even.
‘Vast alles natuurlijk, geen luier om.’
Berbel had Barbie inmiddels het nieuwe broekje aangedaan en tilde haar op.
‘Wat moeten we daarvan denken, Barbie? Zijn dat complimentjes of is het vissen?’
Barbie keek, met een flauw glimlachje naar Bas en haalde haar schoudertjes op.
‘We komen er misschien nog wel eens achter. Kom, we gaan weer in de stal kijken. Dat vindt Barbie ook leuk, hè?’
‘Valkes.’
‘Ja, varkens. Tot zo, moeder.’
‘Een half uurtje.’
‘Berbel, nummer nul zevenendertig is vandaag of morgen aan de beurt.’
‘Ik zorg er voor, vader.’

‘s Middags

Bas liep achter Berbel en Barbie aan. In de stal zette Berbel Barbie bij een zeug die haar biggetjes lag te voeden. Barbie begon de biggetjes te strelen.
‘Ze heeft de beer ook al aan het werk gezien. Net als ik, toen ik heel klein was. Ze zei, valkes same spele. Ik weet niet wat die zeug nu voelt, maar ik heb een vermoeden. Ik vond het heel fijn om Barbie de borst te geven.’
Bas knikte.
‘Geschrokken, Bas?’
‘Ja.’
‘Ik wist eerder niet hoe ik het je vertellen moest, nu weet je het.’
‘Ja. Van je eh vriendje?’
‘Ja. Hij was de enige, hoor.’
‘Was? Heeft hij je eh laten zitten?’
‘Ja en nee. Ik wil het je graag uitleggen, Bas. Toen hij hoorde dat ik zwanger was, door hem, heeft hij bedenktijd gevraagd. Na een paar weken heeft hij gezegd, dat hij niet op zijn negentiende al getrouwd wilde zijn en vóór zijn twintigste al een kind zou hebben. Dat kon hij niet aan. Hij had al overplaatsing gevraagd.’
‘En verdween gewoon?’
‘Nee. Na wat gesprekken heeft hij bij de notaris een verklaring getekend. Met de Nederlandse dominee en de Duitse pastoor als getuigen. Tja, ik kan, als er Nederlands gesproken wordt, het niet woordelijk volgen, maar ik begreep, dat de dominee hem gezegd heeft dat, als hij het niet netjes afhandelde, de Nederlandse commandant ingelicht zou worden. Dan kreeg hij de militaire sociale dienst op zijn dak en kon hij zijn carrière bij de Luchtmacht wel vergeten.’
‘Best mogelijk. Het gaat mij eigenlijk niets aan, maar wat verklaarde hij?’
‘Dat hij verantwoordelijk voor het kind was, maar het nooit op zou eisen. Nou ja, daar was toch weinig kans op, ze halen een kind niet zomaar bij de moeder weg. Ik heb wel de Duitse jeugdzorg op bezoek gehad, want dat wordt gewaarschuwd als er een kind zonder vader aangegeven wordt. Maar die zagen dat Barbie het hier prima heeft, met mijn verzorging, geholpen door mijn moeder. Ze gaven alleen het advies haar met andere kinderen te laten spelen voor ze naar school moest. Daarom was ze vanmorgen bij de buren.’
‘Ze lijkt me wat verlegen.’
‘Ja, maar dat duurt nooit lang. Mijn ex-vriendje heeft een bezoekregeling. Een paar uur per maand. Ik keek niet zo nauw. Soms zat er drie weken tussen, soms vijf. Door zijn wisselende diensten.’
‘Wat deed hij?’
‘Hij zat, zit bij de bewaking.’
‘Had hij beter op moeten letten. Eh sorry.’
‘Nee, zeg maar eerlijk wat je denkt. Het was voor de helft mijn schuld, Bas. We waren jong, ik zeventien, hij negentien. Ik ben nu twintig. Jij?’
‘Eenentwintig.’
‘Mooi. We wisten niet zo veel en waren nieuwsgierig. Één keer vergaten we, in een eh enthousiaste bui, een condoom te gebruiken. Ik dacht wel, eh halverwege, dat ik niet in een vruchtbare periode zat. Maar ik werd toch zwanger. Mijn vader heeft me de huid volgescholden, over het geen condoom gebruiken, niet de pil genomen te hebben en geen morning-after pil te halen, maar na die ene keer heeft hij me nooit iets verweten. Hij, en mijn moeder ook, hebben me steeds gesteund. Mijn vader heeft, in de tijd dat ik niet kon werken, een hulp ingehuurd. Mijn moeder was een tijd nogal verdrietig, tot Barbie er was.’
‘Tja.’
‘Ik krijg van dat ex-vriendje maandelijks een bepaald bedrag. Dat blijft hij betalen tot Barbie achttien is. Ik krijg daarna wel meer, als ze gaat studeren.’
‘Netjes.’
‘Ja, zo heeft hij mij achter mogen laten. Liever geen man dan één die er geen zin in heeft.’
‘En als hij stopt met betalen?’
‘Dan stuur ik direct een rechtsanwalt eh een advocaat achter hem aan. Die vindt hem vast wel, zelfs als hij verhuisd is. Zijn laatste adres staat op het maandelijkse bankafschrift.’
‘Advocaten zijn duur.’
‘Die kosten laat ik hem betalen. Maar tot nu toe is hij erg stipt. Of het gaat automatisch. Na een jaar kwam hij met zijn verloofde. Die had hij alles verteld, ze wilde mij zien en de omstandigheden. Ze begreep het.’
‘Tja.’
‘Ik begreep hém niet. Ze had een leuk koppie, maar was zo mager als een lat. Amper borsten, geen kont. Niets om vast te houden. Waarschijnlijk was ze erg goed in bed, geen amateur, zoals ik.’
‘Of erg lief. Of rijk.’
‘Dat zou niet genoeg geweest zijn. Hij wilde niet zo vaak maar dan wel graag wat kwijt.’
‘Wat?’
‘Zaadjes.’
‘O. Tja.’
‘Veel nieuws, hè?’
‘Ja.’
‘Hij keek ook zo graag in mijn bloes. Na een tijdje gunde ik hem meer en heb hem alles laten zien wat erin zat. Bas, ik kan me nu beter beheersen.’
‘Gedeeltelijk jammer.’
‘Ja, ja. Het ging veel te snel. Ik wilde hem ook zien. Dat mocht. Toen ik het niet kon laten om hem aan te raken eh kwam hij klaar. Daarna hebben we, behalve hier, steeds een condoom gebruikt, om het op te vangen. Hij komt niet meer, hij heeft zelf al een zoontje.’
‘Ik was vast niet weggegaan.’
‘Wil je nog mijn vriendje blijven, Bas?’
‘Ja, als er geen kindjes van komen. Daarvoor moet je getrouwd zijn, vind ik.’
‘O. Nou, ik zei al, ik kan me nu beter beheersen. Maar, Bas, omdat ik toch geen maagd meer ben wil ik met mijn vriendje in principe niet overal van af zien.’
‘Ik wil je graag blijven kussen, en zo.’
‘En zo?’
‘Je tegen me aan voelen. Dat wil jij toch ook?’
‘Ja. Eigenlijk ben ik nieuwsgierig. Je eh voelt zo groot aan.’
‘Ik ben óók nieuwsgierig. Maar laten we geen haast maken. Ander onderwerp, wat bedoelde je vader met nummer nul zeven- endertig is vandaag of morgen aan de beurt?’
‘De zeug met dat nummer moet gedekt worden. Zou je dat willen zien?’
‘Jawel.’
‘Nou, morgen maar. Als je dan weer kan komen. Voor vandaag heb je genoeg meegemaakt, lijkt me.’
‘Ja. Er speelt door mijn hoofd, dat jij ook eh gedekt bent.’
‘Fijn, dat je zegt wat je denkt, Bas. Ja, ik heb gevreeën. Een paar maanden, af en toe. Hij kon niet zo vaak. Wilde alleen als hij dacht dat er genoeg kwam. Die ene keer had hij dus genoeg om me zwanger te maken.’
‘Eh was je ontmaagding pijnlijk?’
‘Nogal een intieme vraag, Bas.’
‘Ja. Sorry. Het schoot eruit. Ik ben van nature wat voorzichtig, maar vergat dat. Waarschijnlijk omdat je gezegd hebt dat je niet overal vanaf wilt zien.’
‘Te voorzichtig is overbodig. Je mag het wel weten, Bas. Ik heb er niets van gevoeld. Misschien had hij een te korte of een te dunne. Mijn vader heeft een veel dikkere. Soms, als we hier aan het schoonmaken zijn, moet hij plassen. Wat hij dan tevoor- schijn haalt is twee keer zo lang en dik als bij mijn ex-vriendje.’
‘Plast hij waar je bij bent?’
‘We gaan niet alleen met dieren natuurlijk om, ook met elkaar.’
‘Zeiden ze daarom niets, toen we het over eh het gleufje van Barbie hadden? En mijn complimentjes en vissen daarna?’
Ze grinnikte even.
‘Dus toch ook vissen. Ja, daarom zeiden ze niets. Weet je, waarom mijn moeder een half uurtje nodig had, voor ik Barbie terug kon brengen?’
‘Afwassen?’
‘Dat doen we vanavond, gelijk met de vaat van het avondeten. Nee, mijn ouders houden een middagslaapje.’
‘Zo oud zijn ze toch nog niet?’
‘Nee, maar ze kunnen dan ‘s avonds wel langer opblijven. We hebben heerlijk lange avonden.’
‘Je moet ‘s middags maar kunnen slapen.’
‘Ze vrijen altijd eerst. Daar was dat half uur voor. Daarna slaap je lekker. Al kan mijn moeder vanmiddag niet slapen. Ze snapt dat ze op Barbie moet passen, dat ik met jou alleen wil zijn.’
‘O. Nou, ik wil ook graag met je alleen zijn. Maar hoe weet je dat? Van dat vrijen?’
‘Boven is het wat gehorig. Ik hoor mijn moeder kreunen, als ze klaarkomt. Meestal. En mijn vader kreunt drie of vier keer. Mijn ex-vriendje deed dat ook.’
Hij grinnikte.
‘En jij?’
‘Stouterd. Misschien kom je er ooit achter.’
‘Je snapt hopelijk, dat ik na moet denken of ik ooit meer dan je vriendje wil zijn. En jij moet het natuurlijk ook willen.’
‘Ik ben positief. Waarschijnlijk nog meer als mijn nieuwsgierigheid over is.’
‘Seks is niet alles, Berbel.’
‘Ik weet het. Bas, ik wil, vóór mijn dertigste, graag getrouwd zijn met een lieve vent, die ook in bed goed is en later alles van mijn vader overneemt. Dat is erg belangrijk voor me. Denk daar ook maar over na.’
‘Als ik daar niets in zie?’
‘Dan mag je nog een tijdje mijn vriendje zijn, of iets meer, maar na een jaar, of twee, moet je dan afscheid nemen. Dan kan ik anderen ontmoeten. Heb ik daar nog tijd voor.’
‘Ik snap het. Ik wil eigenlijk niet alleen eh van je profiteren.’
‘Help dan hier schoonmaken en zo, als je langskomt.’
‘Goed. Morgen kan ik, overdag, maar overmorgen is het weekend, dan heb ik dienst en kan ik niet komen. De week daarna dagdienst, dan kan ik alleen ‘s avonds.’
‘Kom dan koffie drinken. We kunnen daarna op mijn kamer gaan zitten.’
‘O. Mag dat?’
‘Mijn ouders weten, dat ik van die ene misser genoeg geleerd heb. Bas, ik heb spijt van die misser, niet van de gevolgen, ik ben zo blij met Barbie.’
‘Ja. Ook een schattig meisje. Wat is ze rustig.’
‘Altijd. En zeker met biggetjes. Ik ga haar naar mijn moeder brengen.’
Ze liep naar Barbie, Bas ging maar achter haar aan. Ze tilde Barbie op.
‘Wacht hier maar even, Bas.’
‘Goed. Kan ik naar veel borstjes kijken, al zie ik liever twee grotere. Eh ik ben vast veel te vrij. Sorry.’
‘Nee, eerlijkheid vind ik fijner. Ik ben zo terug.’

Dat was ze. Ze vond hem bij het hok van de beer.
‘Wat sta je te staren?’
‘Ik denk aan wat voor leven hij heeft. En wat ik krijg, als ik blijf komen.’
‘Tja. Hier helpen met schoonmaken en voeren, in huis gezellig meepraten, uitgaan en misschien af en toe mij dekken.’
‘Nou! Berbel!’
‘Dat is toch het enige belangrijke in je leven? Wat werken en je vermaken? Van dat dekken maken we vast meer werk dan dat de beer het doet. Wil je het zien?’
‘Ik heb wel eens twee honden op elkaar zien zitten. Gaat het met varkens hetzelfde?’
‘Natuurlijk. Ze kunnen niet, zoals wij, kiezen uit verschillende standjes.’
‘Ook niet of er gekeken wordt.’
‘Dieren interesseert dat niet. Zo natuurlijk ben ik niet, hoor.’
‘Berbel, ik probeer je eh verleden te begrijpen. Ik omhels en kus je graag, maar geen eh enthousiaste buien, hè?’
‘Nee, Bas.’
‘Goed. Hoe vind je, tussen al die varkens, die met het goede nummer?’
‘Niet zo moeilijk. De oormerken zijn duidelijk. En ze staat vast dichtbij, ze zal er wel zin in hebben. Ja, daar.’
Ze wees.
‘Ja, ik zie het. Eh ze zal er wel zin in hebben?’
‘Mijn vader heeft uitgerekend dat het haar tijd is om heet te zijn. Om een beer te willen.’
‘O. En nu?’
‘Ik maak haar duidelijk waar ze heen mag. Ze zal het best snappen, het is niet haar eerste keer.’
Ze liep tussen de varkens door en porde nummer nul zevenendertig op haar rug. Die liep, na een paar porren om haar bij te sturen, naar het hek van het hok van de beer. Berbel deed dat open en liet de zeug erin. Die snuffelde even aan de buik en tussen de achterpoten van de beer en ging toen voor hem staan. De beer klom half op haar en dekte haar. Daarna gingen ze naast elkaar liggen.
‘Ze mag vannacht bij hem blijven. Hij wil nog wel een paar keer.’
‘Kan hij dat?’
‘In de natuur moet een beer meerdere zeugen tevreden houden. Daarom is hij na één keer nog lang niet leeg. In tegenstelling tot mijn ex-vriendje.’
‘Berbel!’
‘Nou, zo werkt het toch bij jongens? Als hij een tweede keer dezelfde dag kon, wilde, kwam er amper meer iets.’
‘Lijkt me weinig, voor een hele dag. Wilde je dat graag? Meer?’
‘Ik wilde graag lekker vrijen. Klaarkomen. Dat lukte niet altijd. Ik voelde hem meestal geeneens binnenkomen. Pas als hij ging eh pompen voelde ik dat ik gestreeld werd. De eerste keer gebeurde hier. Nadat we de beer aan het werk gezien hadden. De bedoeling was, dat ik hem een condoom omdeed en hem zou strelen om hem wat kwijt te laten raken. Daar vroeg hij om. Toen hij hem omhad wilde ik weten wat die zeug ongeveer zou voelen. Ik vroeg of hij mij wilde dekken. Ik weet niet meer hoe we uitgekleed op wat schoon stro terechtkwamen. Hij kon het. Hij was klaargekomen, dat was ook in het condoom te zien. Ik was ook klaargekomen.’
‘O. Dus dat was je ontmaagding.’
‘Ja. Maar niet de eerste keer dat ik klaarkwam. Je snapt wel wat hij soms deed. Zoals ik hem soms in een condoom liet spuiten.’
‘Ik denk, dat ik het wel weet. Ik eh krijg er de kriebels van. Je zit er ook niet mee om te praten over vrijen en klaarkomen.’
‘Dat is het natuurlijke in me, Bas. Niet dat ik normaal zo met jongens praat, maar jij reageert zo fijn. Al ben je kennelijk eh nogal onschuldig. Kan je er niet tegen?’
‘Je schokt me nogal, door er zo open over te praten.’
‘Het is allemaal erg natuurlijk. Of ben je iemand, die alleen maar doet, er niet bij praat?’
‘Ik heb, op het gebied waar je het over hebt, nog nooit iets gedaan.’
‘Tja. Alleen kusjes, hè? Zal ik maar niets meer zeggen?
‘Nee, ik vind het heel fijn om met je te praten. Maar ik krijg er wel problemen door. Zo veel te horen, jou zien, en dan die beer zien eh pompen. Eigenlijk zou ik wel willen doen wat die deed.’
Ze grinnikte.
‘Wil je deze zeug of een andere?’
‘Berbel! Ik ga toch niet een varken eh. Met een meisje, ooit. Misschien met jou, ooit.’
‘En tot die tijd?’
‘Berbel, ik ken je nét. Misschien over een tijdje voorzichtig iets beginnen. Als ik iets meer dan een vriendje mag zijn.’
‘Daar begin ik steeds meer voor te voelen, Bas. Eh ik hoop niet, dat je tot die tijd jezelf bevredigt. Ik help je er graag bij.’
‘Berbel! Dat je zoiets durft te zeggen. Je maakt mijn probleem nog groter.’
‘Sorry. Ik durf het ook te doen, hoor. Graag zelfs. Bas, ik vind je al lief genoeg. En netjes. Je hebt alleen maar gekeken, me niet aangeraakt. Als je het nu een keer zou willen, geholpen worden, en dan een tijd er over na wil denken is dat goed. Het kan toch geen kwaad? En het zal je opluchten.’
‘Ja, opluchten zeker. Maar jou binnen een dag al mijn erectie laten zien? Enzovoort?’
‘Met verlegenheid schiet je niks op. Ik zal ook niet verlegen doen, daarna mag je mijn borsten zien. En aanraken.’
‘Oooh. Ik moet nu haast wel, ik eh loop bijna over. Maar je hebt vast geen condoom bij je. Ik ook niet.’
‘Nee, dit is nogal onverwacht. Maar het kan ook zonder, ik kan goed richten.’
‘Oooh. Het moet dan maar. Voor het vanzelf komt.’
Hij liet zijn broeken zakken en tilde zijn overhemd en hemd op.
‘Help me maar.’
‘Oooh, Bas. Wat een paal. Dat die zo groot kan worden.’
‘Dat weet je toch?’
‘Nee. Wat ik meegemaakt heb was eh zo’n tweederde van de lengte en nog geen tweederde van de dikte. Qua inhoud dus eh viernegende. Nog niet de helft. Oooh, Bas.’
‘Berbel, als je niet gauw wat doet, alsjeblieft, spuit het er vanzelf uit.’
‘Nee, ik help je maar al te graag.’
Met haar ene hand pakte ze zijn zak, met de andere zijn erectie.
‘Oooh, Berbel, wat lekker.’
‘Ik doe nog niets. Alleen vasthouden. En me verbazen. Wat een lange, dikke, harde. En wat een grote ballen. Daar komt vast veel uit.’
‘Toe nou.’
Ze begon zijn stijve te strelen. Op en neer, tot hij, al gauw, kreunend zei, pas op, het komt. Ze mikte naast zich en hielp hem vakkundig om vier stralen te lozen. Ze streelde zachtjes verder en masseerde voorzichtig zijn ballen. Hij had even tijd nodig om bij te komen.
‘Hè. Dank je wel. Dat lucht op. Ik dacht, dat ik knapte.’
Ze liet hem los.
‘Geen wonder, met alles wat je vandaag meegemaakt hebt. Ik meende het, Bas. Denk maar rustig na of je dit vaker wilt of niet. Of voorlopig niet. Of nooit meer.’
‘Ja. Even bijkomen, hoor.’
‘Zo’n kleintje herken ik. Tjonge, Bas, dat hij bij jou zo verschrikkelijk kan groeien. Dat wil ik ook een keer zien.’
‘Wie weet.’
Hij maakte zijn kleding in orde.
‘Maar in ieder geval wil ik graag één keer je borsten zien. Mag het echt?’
‘Beloofd is beloofd.’
Ze trok haar bloes uit. Ze had een lage beha aan. Hij wist nu waarom hij zo veel kon zien, wanneer hij in haar bloesje keek. Ze deed de voorsluiting van de beha los en trok de cups opzij. Hij zuchtte.
‘Wat ben je mooi.’
Ze bleef afwachtend staan. Hij deed een stap naar voren en tilde langzaam zijn handen op. Omdat ze niet bewoog durfde hij zijn handen op haar borsten te leggen.
‘Oooh, wat lekker. Warm. Zacht. Heerlijk scharrelvlees.’
Hij streelde ze, ging over op bevoelen en masseren. Plotseling liet hij ze los en stak zijn handen in zijn zakken.
‘Dank je wel. Berg ze maar op, alsjeblieft.’
Ze kleedde zich aan en keek hem afwachtend aan.
‘Je stopte. Voordat ik zei dat je dat moest. Er is nog iets, hè, Bas?’
‘Ja. Je hebt verder niets beloofd, maar op het risico af dat ik te veel vraag en dat je boos wordt, mag ik eh je gleuf zien? Ik bedoel, dan hebben we alles gehad. Hoeven we geen haast meer te hebben. Nieuwsgierig te zijn.’
‘Je hebt er toch al één gezien, vandaag?’
‘Ja, maar dat was geen echte. Ik bedoel, er hoort toch haar op te zitten?’
‘Tja, dat groeit er vanzelf. Je hebt vast wel eens gedroomd om er niet alleen een te zien, ook om er een aan te raken.’
‘Eh ja. Daar kreeg ik natte dromen van. Om een meisje daar te bevoelen, zoals jij mij net beetgehad hebt. Je wilde dat maar al te graag, hè?’
‘Dat was niet mijn bedoeling, toen ik je meevroeg voor koffie. Maar door jouw probleempje kreeg ik ook een probleempje. Bas, ik begrijp prima wat je nu wilt. Ik heb jou gezien, jij wilt mij zien. Ik zie dat niet als profiteren, Bas. Gewoon gezonde nieuwsgierigheid. Maar ik wil graag nog wat bewaren, me verder niet uitkleden. Maar als je belooft om in ieder geval morgen terug te komen, mag je met je hand in mijn broekje. Een beetje voelen.’
‘Oooh. Ik was al van plan morgen terug te komen. En eigenlijk daarna ook. Het is echt niet, nog even zo veel mogelijk meepakken, Berbel. Maar om eh beter kennis met je te maken en eh wat seksuele spanning weg te nemen. Al kan ik nu toch niets.’
‘Nee, dat komt goed uit. Bas, snap je, dat ik ook een probleempje kreeg?’
‘Jawel. Je wist al wat er mogelijk is. Sorry.’
‘Al had ik het niet geweten, meisjes kunnen toch ook nieuwsgierig zijn?’
‘Natuurlijk, maar ik verwachtte niet dat een meisje dan iets zou eh doen. Jongens slaan gauwer toe.’
‘Ik vind niet dat jij toeslaat. Je vraagt er heel netjes om. En voor wat hoort wat.’
Ze deed een stap naar voren, pakte een hand van hem en stopte die onder haar rok door boven in haar broekje. Ze trok zich een beetje tegen hem aan.
‘Zoek maar verder.’
Hij ging langzaam met zijn hand naar beneden.
‘Wat heb je daar veel haar.’
‘Ik weet het. Je mag er wel een keer wat afknippen.’
‘Dat kan pas als ik je gleuf mag zien.’
‘Ik sluit niets uit. Lager, joh.’
Hij voelde lager, tot hij haar hele doos in zijn hand had.
‘Oooh, heerlijk, om je zo vast te houden. Al voel ik alleen maar haar.’
‘Zoek daartussen met je middelvinger, voorzichtig.’
Hij deed het. En schrok, toen hij haar gleuf vond. Hij streelde erover. Het ging pas makkelijker toen hij veel haar opzij gestreeld had.
‘Oooh, Berbel. Als ik Barbie niet bloot gezien had, had ik niet precies geweten waar ik moest zijn. Wat voelt het lekker aan. Heel fijn, dat ik je mooiste plek aan mag raken.’
‘Dat heb ik bij jou toch ook gedaan?’
‘Vond je hem echt groot?’
‘Ja. Maar hij zou vast passen in waar je nu aanzit.’
Ze trok de rits van zijn broek naar beneden, stak er een hand in, vond de gulp in zijn onderbroek en pakte hem daardoorheen vast.
‘Oh, lekker. Al niet meer op z’n kleinst, hè?’
‘Nee, geen wonder. Ik vind het erg opwindend om je zo vast te hebben. Eh aan je gleuf te voelen.’
‘Bas, streel me er een beetje in. Tussen mijn lipjes.’
Heel voorzichtig ging hij er tussen.
‘Nog warmer. Nog zachter.’
‘De jouwe wordt harder. Snel, hoor.’
‘Berbel, het is de eerste keer dat ik aan de gleuf van een meisje zit. Dat doet me wat.’
‘Het doet mij ook wat. Je bent zo lief, zo voorzichtig. Te voorzichtig.’
‘Te? Ik weet, theoretisch, dat als ik verder ga, het geen voelen maar eh vingeren genoemd wordt.’
‘Ja. Lieve Bas, doe het, alsjeblieft.’
‘O. Ik wil wel, maar ga je daar geen spijt van krijgen?’
‘Nee. Het zal mij ook opluchten. Zoals jij, ook door het zien van wat de beer deed, wat wilde, wil ik nu ook wat.’
Hij deed wat.
‘O. Oei. Eh niet te ver?’
‘Nee. Lekker. Verder. Dieper.’
Hij voelde voorzichtig verder.
‘Ik kan niet verder. Fijn?’
‘Ja. Heerlijk. Probeer meer. Een beetje in en uit.’
Hij deed het. Tot ze zuchtte. Ze streelde zijn groeiende erectie een paar keer.
‘Ga door. Je doet het zo goed. Ook doorgaan als ik ga schokken.’
Hij moest moed verzamelen om door te blijven gaan toen ze begon te schokken. Tot hij begreep dat ze aan het klaarkomen was. Hij pakte met zijn andere hand haar hand die in zijn broek zat, om haar handbewegingen te stoppen. Toen ze na een paar kreuntjes zuchtte en stopte met schokken zuchtte hij ook en haalde zijn hand weg.
‘Kwam je klaar?’
‘Ja. Heerlijk. Geen wonder, met je groeiende pikkie in mijn hand. Opwindend.’
‘Ik moest je stoppen voor ik klaar kwam. Het was voor mij ook opwindend. Ik wist geeneens hoe meisjes klaarkomen. Ik had niet gedacht dat ik je kon laten komen.’
‘Dat is ook moeilijker dan bij een jongen. Het scheelt natuurlijk iets, dat ik het al zo lang niet meer gewend ben. Maar je deed het geweldig. Bas, blijf komen. Dan mag je een keer daar de meeste haren wegknippen en wordt het nog lekkerder. Dan voel ik ook je hand op mijn doos beter.’
‘Ik zou graag je gleuf zien en beter voelen. Maar waarom knip je er zelf niet wat af?’
‘Jij zou er beter bij kunnen. En het vast leuk vinden. Het groeit niet snel, hoor. Maar er was geen reden om er iets aan te doen.’
‘Nog maar even afwachten. Haal je hand eens uit mijn broek.’
‘Ik wil je graag vasthouden. Die erg stijve. En je nog een keer laten komen, als je wilt, je kan vast.’
‘Ja, zo te voelen wel. Maar niet in mijn broek.’
Zodra ze haar hand teruggetrokken had liet hij zijn broeken weer zakken. Ze pakte direct zijn zak en zijn erectie weer. Ze streelde en masseerde ze.
‘Hier ga ik van dromen, Bas.’
‘Best, maar nu liever niet. Pak hem steviger vast. Oooh, Berbel, het liefst net zo lekker als de vorige keer.’
Ze deed het en kreeg er twee flinke stralen uit.
‘Wat mooi, Bas. En veel. Waar je later ooit mee trouwt, ze zal niet ontevreden zijn. Ze eh zal het ook best voelen als je naar binnen komt. Dat kan niet anders, met zo’n dikke. En je zal haar goed kunnen strelen, door die lengte.’
‘Nou, dank je wel. Je deed het weer geweldig. Vooral op het eind. Je eh stimuleert erg, dat het eruit spuit. Heerlijk.’
‘Tja, anders werd het bij het ex-vriendje niet zo veel. Bij jou is het misschien geeneens nodig.’
‘Ik ga vast dromen om met mijn erectie te doen wat ik net met mijn vinger deed. Hij zou er toch wel helemaal in kunnen?’
‘Vast wel. Kleed je maar weer aan.’
‘Ik zou me wel helemaal uit willen kleden en je bloot in mijn armen willen houden.’
‘Je draaft door, Bas.’
‘Ja. Sorry.’
Hij kleedde zich aan, zij maakte ook haar kleding in orde.
‘Nee, ik zou dat ook wel willen. Ooit. Nee, eerder. Nou ja, we zien wel. Bas, ik hoop, dat je kan accepteren wat ik gedaan hebt en dat je mijn vriendje blijft. En later misschien meer. Al zou dat voor jou een hele omschakeling zijn.’
‘Ja, nogal. Zou je met me naar Nederland willen, over een paar jaar?’
‘Nee, Bas. Daar kan ik toch geen leven krijgen zoals ik het hier heb? En ik zou dat mijn ouders niet graag aandoen, met Barbie verdwijnen. Wat ik al zei, ik wil, vóór mijn dertigste, getrouwd zijn met een lieve vent, enzovoorts, die later alles van mijn vader overneemt. Dat is zoooo belangrijk voor me.’
‘Ja, begrijpelijk. Ik moet nadenken, Berbel, over die omschakeling. Geef je me eh twee jaar?’
‘Zo ongeveer. Het ligt eraan hoe het gaat, met ons.’
‘Ik heb, geloof ik, geen problemen met wat er met jou gebeurd is. Omdat ik Barbie ook een schatje vind.’
‘Fijn.’
‘En op een ontmaagding had ik al niet gerekend. Het schijnt trouwens geeneens altijd te voelen te zijn. Maar ik moet nog wel ontmaagd worden.’
Ze glimlachte.
‘Dat is pijnloos, Bas. Misschien doe ik dat ooit, graag.’
‘Ja, vast dan ook geweldig. Ik bedoel niet, dat je al eh gevrijd hebt, Berbel, maar dat je mij zo goed aanvoelt. En aan me voelt.’
‘Al had jij nog nooit iets gedaan, ik vind je al geweldig.’
Ze omhelsde hem.
‘Oooh, en die grote erectie van je.’
‘Die moet niet de hoofdzaak zijn, Berbel.’
‘Nee, Bas. Maar een groot gedeelte van het geluk van een vrouw wordt veroorzaakt doordat de man iedere dag lief voor haar is. En ik vind, dat vrijen daar ook bij hoort. Tjonge, eerst vier, dan binnen niet al te lange tijd nog twee stralen. Afgezien het feit, dat je hem weer omhoog kreeg. Wie weet, wat je met wat oefening kan.’
‘Zijn die twee jaar daar ook voor?’
‘Eh ja. Je zal vast geen misbruik van me maken, je lijkt me daar te eerlijk voor.’
‘Ik werd vandaag anders nogal meegesleept. Het was niet mijn bedoeling om met een meisje de eerste dag zo ver te gaan. Eigenlijk in maanden niet. Maar ik geef jou de schuld niet.’
‘Dank je. Ik ben net zo eerlijk, de helft heb ík gedaan. Ik was het ook niet van plan, maar het liep zo. De vorige keer liep het bij me uit de hand door onervarenheid. Dat gebeurt me niet meer, maar ik zei al, er kan best wat. Nogal veel, tenzij je bezwaren hebt tegen seks voor het huwelijk.’
‘Ik heb bezwaren tegen het ene meisje na het andere te gebruiken. Maar als je elkaar graag mag, op z’n minst, kan er wel wat. Misschien zelfs vrijen. Met voorbehoedsmiddelen.’
‘Ik ben blij dat je er niet te makkelijk over denkt. Als we aan vrijen toekomen, alleen met een condoom, Bas. Niet dat je wat zal hebben, ik ook niet, maar ik wil alleen zaadjes krijgen van een jongen waarmee ik vooruitzichten heb. Wat niet uitsluit, dat die vooruitzichten niet uit kunnen komen. Afgezien van alles, als ik ga vrijen, ga ik aan de pil. Geen kinderen meer voor ik getrouwd ben.’
‘Allemaal heel verstandig. Eh zal ik voor condooms zorgen?’
‘Nee, dat doe ik wel. Denk je die gauw nodig te hebben?’
‘Zo bedoel ik dat niet, Berbel. Meer voor de zekerheid. En om niets uit te hoeven stellen als ze er niet zijn. Ik neem vrijen serieus, maar na gedane arbeid soms iets kwijtraken kan ik wel aan. Eh, ik kan me voorstellen, dat als ik ooit de haartjes op je doos af mag knippen, ik beter een condoom om kan hebben. Want daar kom ik vast spontaan bij klaar. Als ik langzaam je gleuf te voorschijn zie komen.’
Ze grinnikte.
‘Ik verheug me er al op.’
‘Nou, zo snel zal dat toch niet gebeuren?’
‘Morgen niet, maar daarna weet ik het niet. Er kan wel wat, Bas. Zeker als je zo lief en voorzichtig blijft.’
‘Ik vind je ook lief. En lekker. Om te zien en te voelen. Dat mag ik toch wel zeggen?’
‘Natuurlijk. Ik heb het ook gehad over wat ik aan jou bewonder.’
‘Eh ja.’
Hij maakte zich voorzichtig van haar los.
‘O, de beer krijgt er weer zin in.’
‘Misschien door ons aangestoken, Bas.’
‘Tja, andersom werkt dat misschien ook.’
Ze keken toe hoe de beer de zeug weer dekte.
‘Dat wij hier natuurlijk met elkaar omgaan komt vast ook van wat we hier zien. De zeugen willen op hun tijd graag wat, de beer ook. Anders dan bij koeien. Die vragen er niet om, als hun baas het wil worden ze aan hun kop kort vastgebonden en wordt er een stier opgestuurd. Of ze worden zwanger door K I. Weigeren of weglopen is er niet bij. De zeugen hier krijgen de gelegenheid, maar hoeven niets, ze kunnen weglopen.’
‘Doen ze dat wel eens?’
Berbel grinnikte even.
‘Niet dat ik weet. Meestal willen ze eerder dan wij willen. Maar de eerste keer dat ze zouden kunnen slaan we over, het is beter dat ze pas zwanger raken als ze iets ouder zijn. Niet alleen voor hun gezondheid, dan kunnen ze beter tegen een zwangerschap, het is ook meer rendabel, ze krijgen dan meer biggen. Die eerste gemiste keer halen ze aan het eind van hun leven wel in. Ze gaan hier niet op een bepaalde leeftijd weg, maar als we denken dat ze het niet meer zo goed aan zouden kunnen als eerder.’
‘Heb jij er ook verstand van?’
‘Dat krijg je vanzelf, als je hier wat langer rondloopt en je ogen open houdt. Ik kijk nu niet hoofdzakelijk toe omdat het eh vrijen is, maar hoe ze zich gedragen. Als de beer er moeite mee heeft is er misschien iets mis met de zeug en kunnen we daar misschien beter niet mee doorfokken.’
‘Het kan toch ook aan de beer liggen?’
‘Ja, maar niet, als het bij andere zeugen wel vlot gaat.’
Zodra de beer zich van de zeug liet zakken grinnikte Berbel weer even.
‘Zag je het? Net een jongen, een tweede keer komt hij ook niet zo lang klaar.’
‘Ja, ho maar.’
‘Weer kriebels, Bas?’
‘Ja, maar zo snel kan hij bij mij vast niet weer omhoog komen. Die tweede keer daarnet verbaasde me al. Maar ja, ik werd alweer erg opgewonden.’
‘Ik vond je ook al erg snel. Bas, ik weet dat het niet de hoofdzaak is, maar met jou zou ik vast meer tevreden zijn dan ooit.’
‘Tja, met wat je verteld hebt, van het kleintje van je ex-vriendje, kan ik me dat voorstellen.’
‘Hij had niet zo veel, maar wel vruchtbaar zaad, en een spriet in plaats van een paal.’
‘Ja, stop maar. Het gaat me eigenlijk niet aan.’
‘Ach. Ik heb lang niet zo’n fijne dag gehad, Bas.’
‘Fijn. Ik zeker niet. Noem eens een paar van de jouwe.’
‘Mijn eh ontmaagding. Het was maar een spriet, maar ik was toch onder de indruk dat zoiets zo makkelijk helemaal in me geduwd werd. En de eerste keer dat ik Barbie in me voelde bewegen, al wist ik niet dat het Barbie zou worden. En haar komst, natuurlijk.’
‘Pijnlijk?’
‘Amper, ze was maar net zwaar genoeg om niet in een couveuse te hoeven. En vanmiddag, toen jij je broeken liet zakken.’
‘Niet overdrijven.’
‘Nee, Bas, maar ik ben erg onder de indruk.’
‘Ik hoop eigenlijk, dat ik je er vaker mee kan plezieren.’
‘Ik hoop het ook.’
‘Ik maak me nu toch wat zorgen. Als ik die omschakeling niet aan zou kunnen, en afscheid van je zou moeten nemen, zou ik, denk ik, toch het gevoel krijgen dat ik je misbruikt heb. Zeker als we zo ver zouden gaan als vrijen.’
‘Dat zou zo zijn, als we niet al wat afgesproken hadden. Ik heb je twee jaar aangeboden om alles te bekijken, inclusief met mij eh te spelen. Ik zal zelfs waarschijnlijk met je vrijen, zonder uiteindelijke zekerheid. Je zou dom zijn dat af te slaan. Tenzij je hier alleen zou komen om te vrijen. Of om minstens af en toe wat kwijt te raken. Je moet dan ook bij het werk meehelpen, dan zou je al wat terugdoen.’
‘Ik zou wel graag, eerlijk gezegd, af en toe zo heerlijk wat kwijt raken, en eh aan jou voelen, maar niet alleen. Ik vind het al fijn om met je te praten. Dat doen we al, minstens een uur.’
‘Met onderbrekingen.’
‘Ja, door de nieuwigheid. De nieuwsgierigheid. Ik neem aan, dat jij niet de hele dag iets hoeft. Ik ook niet, als ik niet te vol zit. En dat is in een paar minuten verholpen.’
‘Ja, als dat nodig is. Maar ik doe er liever langer over.’
‘Toch niet de hele dag?’
‘Vast zo vaak het kan.’
‘O. Lijkt me eigenlijk ook wel wat. Maar meestal zal ik komen om je te helpen. Al schijnen jij en je vader het best te redden.’
‘Ja, maar ik weet niet hoe lang nog. Vader zou wat kunnen gaan mankeren.’
‘Dan zou hij toch weer hulp in kunnen roepen?’
‘Dat gaat een paar maanden, maar niet continu.’
‘En als ik vast zou komen?’
‘Ik heb er niet zo veel verstand van, maar jij zou vast geen loon kosten, inclusief sociale lasten, pensioenbijdrage, enzovoorts. Jij zou netto vangen. Of zo veel krijgen als je nodig hebt. Dat krijg ik nu ook. Als je maar niet denkt, dat ik mijn toekomstige man voor de goedkoopte wil, Bas. Die is nodig om het bedrijf voort te zetten, als mijn vader er mee moet stoppen. En voor mij persoonlijk, natuurlijk. En om een goede vader te zijn voor Barbie en toekomstige kinderen.’
‘Het lijkt simpel.’
‘Dat is het ook, ik zie geen moeilijkheden. Omdat alles van te voren bekend is. Op z’n tijd zou mijn vader je zijn boekhouding laten zien. Ik bemoei me daar niet mee. Hij zegt alleen, we kunnen er bovenmodaal van leven. Volgens mij doen we dat geen- eens, en blijft er dus ruim over. Nou ja, een flinke reserve is goed voor slechte tijden.’
‘Zijn die er geweest?’
‘Volgens mijn vader alleen wat mindere. We kunnen onze varkens altijd kwijt en krijgen er een goede prijs voor, omdat we kwaliteit leveren. Zogenaamd gelukkige varkens. De afnemers weten dat.’
‘Tja, die beer lijkt wel te grijnzen.’
‘Zou jij ook doen, als je, zodra je je niet meer leeg voelt, wat kwijt kan.’
‘Met jou zeker.’
Ze grinnikten allebei.
‘Ik vind het fijn gaan, Bas.’
‘Ja, ik ook, al vind ik het iets te veel over seks gaan.’
‘Je moet nog wennen aan dat je hier niet preuts hoeft te zijn. Je bent kennelijk erg netjes maar stads opgevoed. Op boerderijen zie je van jongst af aan dieren op elkaar zitten. Of dat nu varkens of koeien of kippen zijn. Dan kijk je wat anders tegen seks aan. Mijn vader zorgt er voor, dat er geen inteelt voorkomt. Want die beer dekt net zo makkelijk zijn dochter als zijn moeder.’
‘Dat preutse kan ik vast wel afleren. Al zal ik waarschijnlijk nooit, om maar wat te noemen, in het zicht van je moeder gaan staan plassen.’
‘Dat kan best. Je zou waarschijnlijk een complimentje krijgen. En als jij mij gelukkig maakt accepteren ze alles van je.’
‘Dat zou fijn zijn.’
Ze grinnikte.
‘Voor mij ook.’
‘Ondeugd.’
‘Tja, je kan natuurlijk kiezen voor een carrière. Bij jullie Luchtmacht of ergens anders. Leven onder stress, tot je pensioen. Of hier op je gemak een leven lang genieten. Als je morgen bijtijds komt, mag je helpen de helft van de stal schoon te maken. Dan weet je wat dat inhoudt. De andere helft doen we op een andere dag, want de varkens moeten ergens blijven, als ze niet naar buiten kunnen. Ze zitten een paar uur wat krap, in de andere helft van de schuur, daar zijn ze aan gewend, maar het moet niet te lang duren.’
‘Valt er niet meer te doen dan schoonmaken?’
‘Niet zo veel. Na het oude stro naar buiten vegen, op de mesthoop, alles schoonspuiten, nieuw stro neerleggen en voeren, alle- bei met een kruiwagen. Af en toe het erf schoonmaken, hoofdzakelijk nadat er varkens in vrachtwagens geladen en afgevoerd zijn.’
‘Lijkt me te doen.’
‘Mijn vader en ik redden het makkelijk. Maar hulp slaan we niet af.’
Hij grinnikte.
‘Ik ook niet.’
‘Wie had het over te veel over seks praten?’
‘Ik word al minder preuts. O, het is vier uur. Kan je me wegbrengen?’
‘Ja. Ik wil hier een afscheidskusje, niet voor de poort van het kamp.’
‘Prima.’
Hij sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar. Hij voelde, hoe ze haar hele lijf tegen dat van hem drukte. En schrok even van haar tong, die iets in zijn mond kwam. Hij tongzoende haar terug. Na even legde ze haar hoofd op zijn schouder.
‘Geschrokken, van tongzoenen?’
‘Even, dat merkte je vast.’
‘Ja, maar dat gaf niet, je reageerde fijn. Bas, zeker als we niet aan vrijen toe zijn, wil ik nog wat andere dingen doen, als je niet te preuts bent. Ik wil ze je vast vertellen, dan kan je er over nadenken, want ik wil je niet laten schrikken. Ik hoop, dat je het niet vervelend vindt dat ik die dingen weet, omdat ik al wat meer ervaring heb.’
‘Ik neem je dat niet kwalijk, heb ik al gezegd. Praat daar maar rustig over, ik kan ertegen, omdat ik nu weet dat ik een grotere heb. Zeg het maar.’
‘Ik noem wat me te binnen schiet. Het zijn dingen die vanzelf gaan, normaal gesproken. Zoals je erectie kussen.’
‘O. Nou, dat mag best.’
‘En in mijn mond nemen.’
‘O. Ja, daar zou ik behoorlijk van geschrokken zijn. Eh ik vermoed, wat er nog meer kan. Ik heb er geen ervaring mee, maar er wel over gehoord of gelezen. Zou je willen, bijvoorbeeld, dat ik je gleuf kuste en likte? Na die knipbeurt?’
Ze tilde haar hoofd op en keek hem aan.
‘Ik zou willen dat je dat dan zou proberen. Nou, als je zulke dingen weet hoef ik niet verder uit te weiden.’
‘Ik was al van plan ooit je borsten te kussen en aan je tepels te likken. Daaraan dacht ik toen ik ze streelde. Daarom stopte ik.’
‘Fijn, dat je zo veel beheersing hebt. Ik dacht, omdat je preuts was.’
‘Voor anderen, niet voor jou. Anders had ik nooit mijn broek laten zakken.’
‘Je had hoge nood.’
‘Ja, maar dat kwam door jou, en een beetje door die beer, niet door anderen.’
‘Goed. Laten we gaan.’
Ze liepen de stal uit, naar haar auto.
‘Moet ik je ouders nog gedag zeggen?’
‘Nee, dat hoeft niet. We zijn niet zo formeel, Bas.’
Ze grinnikte.
‘Nederlandse invloed. Je hoeft ook geen hand te geven, als je komt. Even buigen en knikken, zoals je vanmorgen deed, is genoeg. Voor mij natuurlijk een kusje. Voor Barbie zien we wel. Het ligt eraan, of ze je mag, dat is nog niet te zeggen. Stel je tegenover haar maar afwachtend op.’
‘Prima. Ik hoef ook niet alle kleine meisjes, die ik tegenkom, direct te kussen.’
‘En grote?’
‘Ik heb je al verteld wat ik meegemaakt heb.’
‘Ja, weinig. Behalve vandaag, hè?’
‘Ja, ik heb veel te overdenken.’
‘Maak je geen zorgen. Je hebt er de tijd voor.’
Ze stopten bij de auto.
‘Berbel, is dat echt serieus gemeend? Van dat wat meer mogen en zo? Ik vind dat toch een beetje moeilijk om te accepteren. Al vroeg ik er zelf om.’
‘Waarom vroeg je het?’
‘Omdat ik voelde, dat je je tegen me aandrukte, je mijn erectie wilde voelen. Ik dacht gelijk, die is niet bang, ik zou er wel wat meer mee willen.’
‘We zijn oud genoeg om meer te doen dan kussen. Dat deden we al. Zoals het vandaag ging is het prima, Bas. Voorzichtig wat meer, na vragen of het mag. Je mag ook nee zeggen als je iets niet wilt. Of nog niet. Ik heb toch al een keer nee gezegd?’
Hij grinnikte.
‘Ja, omdat je wat anders wilde dan me laten kijken.’
Ze grinnikte ook.
‘Je bent slim. Al was ik van plan je er alleen óver te laten voelen. Ik vond het een beetje zielig voor je, Bas, dat je zo weinig meegemaakt heb. Terwijl je eh iets hebt waar ieder meisje erg blij mee zou zijn. Daarom liet ik je verder gaan. Ik was zo blij dat je alles zo voorzichtig deed. En lekker. Daarom durf ik met jou wel wat aan.’
‘Ik vond al het erg veel.’
‘Ach. Het is toch zonde, om alles ongebruikt te laten? Maar doe het vanaf morgen maar rustig aan. Dat zal ik ook proberen.’
‘Je zegt niet, dat zal ik ook doen.’
‘Nee, ik heb geen zin om het té rustig aan te doen. Nou, instappen.’
Ze stapten in, ze reed weg.
‘Opletten, Bas. Het pad af, twee keer links, twee keer rechts, dan zijn we op de weg door het dorp, bij een bushalte. De afslag naar je kamp herken je vast wel. Naar mij toe, bij de bushalte twee keer links, dan twee keer rechts en het pad af.’
Hij herkende de afslag naar het kamp. Ze stopte een meter of tien voor de poort van het kamp.
‘Zou je de weg terug kunnen vinden?’
‘Ja, makkelijk. Nog makkelijker dan eh. Nee, laat maar.’
‘Ik denk, dat ik weet waar je aan denkt. Durf je het niet te zeggen?’
‘Ik vind het zo intiem, Berbel.’
‘Praat je liever alleen over koetjes en kalfjes, zo gezegd? Niet zo preuts zijn.’
‘Goed. Ik vond het zoeken naar je gleuf moeilijker.’
‘Nieuwigheid. Nou, Bas, tot morgen. En maak je nergens te druk over. Doe ik ook niet. Al zal ik veel over iets van je naden- ken. Sorry.’
‘Niet te veel, ondeugd. Goed, tot morgen. Vroeg?’
‘Uiterlijk om koffietijd, graag. Tegen tienen.’
‘Prima. Dag, lekkere Berbel.’
Hij stapte uit en deed het portier dicht. Ze reed weg. Hij ging het kamp op.

De volgende dag

Hij kwam tegen tienen de woonkamer in.
‘Goedemorgen, mevrouw, meneer. Dag, Barbie. Dag, Berbel.’
Hij gaf Berbel een kusje en ging naast haar op de bank zitten. Mevrouw stond op en ging de keuken in.
‘Goed geslapen, Bas?’
‘Ja, meneer. Er was geen onraad.’
‘Ja, we weten, wat er kan gebeuren, met nogal wat jongeren op zo’n kamp. We hebben er wat over gehoord. Snap je van wie?’
‘Berbel heeft me over haar verleden verteld, meneer. Dat kon natuurlijk niet anders, nadat ik Barbie gezien had. Ik neem haar niets kwalijk, ik snap hoe het één en ander heeft kunnen gebeuren.’
‘Mooi. Tja, ideaal is het niet, maar alles heeft zich goed uitgewerkt. We hoorden, dat je erg lief voor Berbel was.’
‘Zij ook voor mij. Daarom ben ik ook weer gekomen.’
‘Ik vermoed, wat ze je allemaal verteld heeft. We houden niet van stiekem gedoe, jongen. Zoals voetje vrijen onder tafel. Ik was blij, dat je haar net kuste. Al is het niet de bedoeling dat jullie hier, in ons bijzijn, gaan vrijen. Daar zijn betere plekken voor.’
‘Ja, meneer. Dank u wel, mevrouw.’
Hij pakte de kop koffie, die mevrouw voor hem neergezet had. Zette die weer neer, toen Barbie eerst naast Berbel, toen wat dichter bij hem kwam staan. Hij stak een hand uit. Na even aarzelen deed Barbie het ook. Hij schudde die voorzichtig.
‘Dag, Barbie. Ik vind je wel lief.’
‘Mammie lief.’
Hij grinnikte.
‘Ja, je mammie vind ik ook lief.’
‘Ga maar weer spelen, Barbie. Je deed het fijn, Bas. Ze mag je al.’
‘Wederzijds. Nou ja, ze ziet er toch ook leuk uit?’
Hij keek Barbie na, toen die weer in haar hoekje met haar poppen ging spelen.
‘Heb je ontbeten?’
‘Ja, mevrouw. Op het kamp.’
‘Je betaalt voor je kost en inwoning, waarschijnlijk?’
‘Ja, mevrouw. Iets te veel naar mijn zin, omdat ik een kamer met een collega moet delen.’
‘Tja. Berbel, je weet genoeg, hè? Maar niet te snel.’
‘Nee, moeder. Dank u wel.’
‘We weten wel wat van die Nederlandse bedoening. Ook door voorlichtingsblaadjes, die we in de bus krijgen. We moeten vaak grinniken, ze zijn niet foutloos Duits.’
‘Dat zal ik doorgeven. Ik kom overal, meneer. Om de brandblussers te controleren. Dan maak ik vaak een praatje.’
‘We vroegen ons af, waarom je niet bij een gewone brandweer gegaan bent. Hier in het dorp is er alleen een vrijwillige brand- weer, maar in steden hebben ze vaste beroepskrachten.’
‘Daar heb ik ook geïnformeerd. Maar bij de Luchtmacht kreeg ik tijdens mijn opleiding al een salaris waar ik van kon leven. Ik kreeg natuurlijk ook een militaire opleiding, maar met militaire zaken bemoei ik me zo min mogelijk. Eigenlijk ben ik een ambtenaar, die normaal brandweerman is, in noodgevallen militair speelt. De echte militairen zitten bij de Landmacht.’
‘Wat is je rang?’
‘Zoiets als unterofficier, meneer.’
‘Zo. Je vriendje was gefreiter, hè, Berbel?’
‘Eerste klasse. Unterofficier is hoger, hè, Bas?’
‘Ja, één stap. Volgend jaar ga ik een stap omhoog, unterofficier eerste klasse.’
‘Niet slecht.’
‘Nee, meneer, ik heb niets te klagen. Eh na gisteren helemaal niet. Ik had een eh enerverende dag. Berbel ontmoeten. En Barbie. En een beer eh aan het werk zien.’
‘Daar bleef het niet bij, hoorden we.’
‘Ik hoop niet, dat Berbel alles verteld heeft, mevrouw. Ik ben eh nogal vrij geweest.’
‘Maar niet onbeleefd. We hebben wel een beetje op Berbel gemopperd, zij is wel te voortvarend geweest. Tot we de oorzaak hoorden. Maar doe het rustig aan, Bas.’
‘De oorzaak? Berbel, je hebt toch niet zo veel verteld?’
Berbel bloosde een beetje.
‘Dat wel. Ik kon het niet laten. Ik heb vroeger wel eens geklaagd. Maar drink je koffie op, dan kunnen we aan het werk.’
Hij gooide snel zijn koffie naar binnen.
‘Eh meestal drink ik Nederlandse koffie. Af en toe Duitse vind ik niet zo erg, maar als ik hier vaker mag komen zou ik liever steeds Nederlandse koffie drinken. Ik heb een paar pakken in mijn auto liggen. Ik wil u graag vertellen hoe die gezet moet worden. Ik hoop, dat u die dan wilt proberen. Als u eraan zou kunnen wennen zou ik dat heel fijn vinden, ik kan steeds voor voorraad zorgen, het is op het kamp te koop. Als u het niet wilt proberen, of er niet aan kan wennen, zou ik het fijn vinden als ik hier voor mezelf koffie kan zetten, ik kan er een klein apparaatje voor kopen.’
‘We willen wel proberen nog een Nederlandse gewoonte over te nemen. Ga je nu mee?’
Bas stond op.
‘Ja, graag.’
Berbel stond ook op. Ze ging hem voor, door de keuken, naar een bijkeuken, waar een wasmachine en een droger stonden. Aan de muur hing een kapstok, met een paar overals. Eronder wat klompen.
‘Trek die rechtse overal maar aan. Eerst je broek uit. Onderbroek aanhouden.’
Hij deed het. Hij zag, dat ze haar rok uitdeed.
‘Wat een bobbel, in dat broekje. Van al dat haar?’
‘Ja. Zien?’
‘Nu wel?’
‘Van een afstandje zie je toch alleen maar haren.’
Ze deed haar broekje naar beneden en liet hem haar haarbos zien.
‘Tjonge. Ik eh zie inderdaad je gleuf geeneens.’
‘Hij zit er echt, dat weet je.’
‘Ja. Dat je er niet mee zit, je broekje omlaag te doen.’
Ze grinnikte.
‘Jij toch ook niet?’
Ze deed haar broekje weer omhoog en trok een overal aan.
‘Nee. Maar ik moest wel. Ik dacht, ze heeft verteld, eh wat ze met die van haar ex-vriendje gedaan heeft. Ze biedt dat me nu ook aan, ik kan het haar beter laten doen dan dat ik het zelf ga doen of het in mijn broek laat komen.’
‘Dat was een verstandig besluit. Jij hebt nu weer een groeiende bobbel in je broek.’
‘Tja, wat haar alleen al kan doen. Maar ik dacht natuurlijk aan wat ik daartussen gevoeld heb.’
‘Ja, eigenlijk te snel. Dat zeiden mijn ouders ook. Mijn moeder was wel erg blij, toen ik vertelde dat je zo’n grote hebt, Bas. Ze vond het vroeger jammer dat ik minder kreeg dan zij.’
‘Welja. Zelfs dat vergelijken.’
‘Ze vond wel, dat ik je te veel eh opgewarmd had, door je bij Barbie te laten kijken.’
‘Het kwam meer, afgezien van de inkijk in je bloes, door het praten over seks en dat je me naar het dekken van die beer liet kij- ken.’
‘Ja, voor jou vast opwindend. Vandaag niet. Trek een paar klompen aan. Die van mijn vader passen je vast. Niet alleen je voe- ten zullen even groot zijn.’
‘Koel af, Berbel. Laten we aan het werk gaan.’
‘Meer was ik voorlopig ook niet van plan. Kom mee.’
In de stal liet ze hem zien, hoe het stro met een schuiver naar buiten geschoven moest worden. Ze begonnen een meter of tien van de openstaande achterdeur, pakten dan steeds een meter of tien verder aan. Hij had al gauw door, hoeveel hij in één keer op kon schuiven. En hoe het stro buiten opzij, op de mesthoop, geschoven moest worden. Ze werkten gezellig naast elkaar door.
‘Berbel, een vraagje.’
‘Over wat ik mijn ouders verteld heb? Niet alles, hoor, wel dat we elkaar bevoeld hebben.’
‘Als jij vindt, dat ze wat mogen weten, vind ik het prima. Nee, over wat je moeder zei. Nadat ik gezegd had, dat ik een kamer op het kamp moest delen.’
Ze bleef even stil.
‘Mijn ex-vriendje heeft een tijdje bij ons gewoond. We hebben een slaapkamer over. Hij hoefde niet veel te betalen, alleen omdat hij ook steeds meeat.’
‘O. Maar geen haast?’
‘Het lijkt me niet, dat jij dat nu al moet doen. Eerst nadenken. Maar, als het dan niet zou bevallen, zou je vast terug naar het kamp kunnen.’
‘Niet bevallen? Vast wel. Het zou wat anders zijn als ik een kamer met jou moest delen. Dat zou zeker veel te snel zijn.’
‘Je mag dan wel op mijn kamer op bezoek komen.’
‘Het is toch gehorig, boven?’
‘Ja, maar je hoeft toch geen lawaai te maken?’
‘Kreunen?’
‘Dat deed je hier gisteren ook niet hard.’
‘Nee. Jij ook niet.’
‘Ik hield me in. Ik wilde je niet laten schrikken, amateur.’
‘O. Nou, het was al heftig genoeg.’
‘Ja. Sorry, Bas, maar ik weet, dat ik bij vrijen nog meer te keer ga. Met een spriet al.’
‘Je bezorgt me weer een stijve.’
‘Klinkt fijner dan erectie.’
‘Even vasthouden?’
‘Nee, doorwerken. Al schieten we lekker op. Je werkt goed. Je bent sterk.’
‘Jij ook. Zou ik niet zeggen, je hebt niet erg werkhanden.’
‘Nee, ze voelden lekker aan, hè?’
‘Heel lekker. Eigenlijk ben ik blij, dat er niet een onervaren meisje aan mijn spullen zat. Ze zou me misschien pijn gedaan hebben.’
‘Ik was ook blij dat jij voorzichtig was. Je had mij ook pijn kunnen doen.’
‘Ik kan niet vergelijken, maar eh ben je daar niet uitgerekt, door Barbie?’
‘Toen wel, dat was niet pijnloos. Maar alles krimpt weer naar de oorspronkelijke maat, Bas. Ik heb het na haar komst rustig aan gedaan, dat kon gelukkig. Om goed te herstellen van de bevalling. Dat is gelukt. Aan mijn buik zie je ook niets. Alleen mijn borsten zijn wat groter gebleven.’
‘Mooi groot. Fijn om te strelen.’
‘Je deed het fijn. Het lijkt me ook fijn, als je doet wat je zei dat je wilde. Mijn tepels likken en er aan zuigen. Al komt er geen melk meer uit.’
‘Nee, vast niet. Het lijkt me ook fijn, als je doet wat je zei dat jij wilde. Mijn stijve in je mond nemen. Eh me in je mond laten spuiten?’
‘Ik denk het niet, al schijnt dat niet erg te zijn.’
‘Zie maar.’
‘Natuurlijk. Een hoop gaat vanzelf, Bas. Je had geen les nodig.’
‘Wel wat aanwijzingen. Je deed het fijn, Berbel.’
‘Jij moet ook zeggen wat je wilt, hoe je iets wilt.’
‘Nu maar niets.’
‘Vanmiddag, op mijn kamer?’
‘Tja, ik wil wel iets, maar niet te veel.’
‘Ik wil ook niet te veel, maar wel iets.’
‘Dan weer mijn stijve zien?’
‘Graag.’
‘Dat mag wel. Die vind dat prettiger dan klem in een broek te zitten.’
‘Hij steekt naar voren. Zet hem maar omhoog.’
Hij deed het, door zijn kleding heen. Hij vond het niet nodig om zich ervoor om te draaien.
‘Nu alweer, Bas, na gisteren?’
‘Wat?’
‘Een helemaal stijve?’
‘Van dat weer over seks praten. En zelfs in je overal heb je inkijk. Ik kan het niet laten.’
‘Dat hoeft ook niet. Niets gewend, hè?’
‘Niet dat ik mag kijken wat ik wil. En denken aan dat ik ze gestreeld heb.’
‘Ik snap je wel. Al vind ik je erg snel. Je keek in de auto al naar mijn benen en zei er iets over. Daar had ik toch geen inkijk?’
‘Nee, zo hoog zat je rok niet.’
‘Eh voel je je ook niet leeg meer?’
‘Nee, duidelijk niet.’
‘Dat is ook snel.’
‘Ik weet niet wat normaal is.’
‘Ik ook niet. Alleen wat niet zo groot was en niet snel nieuwe zaadjes maakte.’
‘Tja. Ik vind het een beetje zielig voor je.’
‘Ach, ik kwam af en toe toch wel klaar en heb er een heel lief kindje van gekregen.’
‘Ja, heel lief. Dus, behalve gisteren, een tijd niet klaargekomen?’
‘Niet meer sinds ik wist dat ik in verwachting was. Hij wilde me daarna niet meer aanraken. Ik wilde ook niets meer, omdat hij er vandoor wilde.’
‘Ik begin nu te snappen waarom je gisteren wel wat wilde.’
‘Niet alleen daarom. Je was zo beleefd. En vriendelijk. En leuk om te zien. En ik ging door het lint toen ik die grote stijve van je zag. Erg?’
‘Nee, begrijpelijk. Ik was al van slag de eerste keer dat ik in je bloesje keek.’
‘Begrijpelijk. Al begrijp ik niet, dat je nooit op z’n minst verkering hebt gehad. Ze hebben wat gemist. Jij ook.’
‘Ik heb gisteren alles ingehaald, denk ik.’
‘Eigenlijk vind ik het niet erg, dat je geen ervaring had. Wel prettig, dat je zo voorzichtig was. Als ik een keer naar een disco ging, probeerden die Duitse jongens me te veel. Bah, aangeschoten en dan mijn borsten grijpen. Ik heb er heel wat een blauw oog bezorgd.’
‘Dat aangeschoten vind ik ook niet goed, maar ik kan begrijpen dat ze aan je wilden zitten.’
‘Ja, maar als ze er eerst om gevraagd hadden, had er misschien wat gekund. Ik ga niet meer naar een disco. Zeker niet als jij blijft komen.’
‘Dan mag ik wel wat, als ik er om vraag, hè?’
‘Dat weet je al.’
Ze hadden al het stro, met daarin mest, uit de helft van de stal op de mesthoop geschoven.
‘Nou, dat ging vlot, Bas. Het is niet erg vies, schoonspuiten hoeft niet. Als jij nu stro op de kruiwagen laadt en dat binnen gooit op de plek waar ik wijs, dan spreid ik het uit.’
Hij legde onder het afdak tegenover de mestvaalt een paar balen stro op de daar staande kruiwagen, reed die naar binnen en kiepte hem om op de plaats die ze wees.
‘Wat gebeurt er als de mestvaalt vol is?’
‘Dan wordt het weggehaald, er is handel in. Het levert ongeveer net zo veel op als we aan nieuw stro kwijt zijn. De gierkelder, onder de vloer, waar de goten in eindigen, wordt ook op tijd leeggezogen. We kopen hooi en stro in, we hebben geen land om dat zelf te verbouwen. Duurder dan het wel doen, maar veel minder werk. En daarom hebben we geen machines nodig.’
‘Nee. Het lijkt me hier wel oud, maar goed onderhouden. En gemoderniseerd, die drinkplekken voor de varkens zijn vast niet origineel.’
‘Nee. Aangesloten op de waterleiding. Als ze hun neus erin duwen, duwen ze tegen een handel, waardoor er wat water instroomt. Vroeger stonden er troggen, die we met een slang vulden.’
‘Ja, dat is wat meer werk. Tjonge, ik zie sprinklers. Aangesloten?’
‘Ja. We slapen, sinds die er zijn, al weer een jaar of tien, wat rustiger. Je hoort nog wel eens, dat er beesten levend verbranden. Zo zielig.’
‘Ja. Zou dat stro weghalen ook niet makkelijker kunnen?’
‘Mijn vader is dat aan het bestuderen. Er zou een motor onder de vloer moeten komen, die via katrollen een plank over de vloer trekt. Hij heeft geen haast, want zo’n verbouwing is wat aan de dure kant. Maar het zou het erg makkelijk maken.’
‘Ja, daar zie ik wel wat in.’
‘Liever lui dan moe?’
‘Ach, er moet wat te doen overblijven.’
‘Ja. Ga maar meer stro halen.’
‘Ja, baas.’
‘Ik ben je baas niet.’
‘Ik heb hier niets te vertellen, ik help alleen maar.’
‘Maar wel goed.’
Hij haalde nog meerdere keren stro. Daarna hooi en krachtvoer.
‘Tjonge, Bas, je helpt beter, bent veel sterker dan eh je weet wel. We zijn ruim op tijd klaar voor het eten. Volg me, fijne knecht.’
Hij volgde haar tot in de bijkeuken. Ze kleedden zich weer om, waarbij hij het niet kon laten naar haar broekje te kijken. Ze zag het, grinnikte en keek naar zijn onderbroek.
‘Geen stijve?’
‘Een beginnende. Ik dacht eigenlijk alleen aan hoe weinig werk er is.’
‘Tja, ik ben niet anders gewend. Ik weet ook niet wat er anders zou moeten. Anders dan wat jij ook al snel gemerkt hebt. Vader wil niet uitbreiden, geen extra stal erbij, al is daar wel plek voor. Het gaat zo goed genoeg, vindt hij.’
‘Tjonge, een boer die niet klaagt.’
‘Zijn dochter ook niet. Kom, het eten zal zo wel op tafel komen, al zijn we nog niet geroepen. We waren ook zo vlot klaar. Dank je wel, Bas.’
‘Graag gedaan, Berbel. Ik vond het niet vies, of zo. En niet zwaar.’
‘Fijn.’
Voordat het eten op tafel kwam vertelde ze haar ouders hoe goed hij haar geholpen had. En dat hij gezien had wat er verbeterd kon worden.
‘Ik wacht nog op een paar offertes, dan komt de installatie, Berbel.’
‘Fijn, vader. Al wordt het u nog niet te zwaar, hè?’
‘Nee, maar je hebt gelijk, nog niet. Als je hulp blijft, zou ik het nog langer redden.’
‘Ik wil graag dat hij blijft. Maar het is voor hem natuurlijk heel wat anders dan het werk waaraan hij gewend is.’
‘Maar vast wel betere werkomstandigheden. Het werken met bijna alleen met mannen lijkt me saai.’
‘Alsof varkens niet saai zijn.’
‘Jawel, maar ik dacht aan nadat de varkens verzorgd zijn.’
‘Vader! Hij heeft geen aanmoediging nodig. Hij heeft genoeg om over na te denken.’
‘Vast wel. Maar jij zal niets doen om hem te ontmoedigen.’
‘Nee, maar ik probeer het eerlijk te spelen. Hij moet nooit ergens spijt van krijgen.’
‘Tot nu toe heb ik dat nog niet. Ik ben wel verbaasd over de hoeveelheid werk, meneer. Maar Berbel zei, dat u niet uit wilde breiden.’
‘Volkomen onnodig. Maar er zijn altijd wel klusjes om ons bezig te houden. Onderhoud aan het huis en de schuur, en zo. Al zijn we zelden hele dagen bezig.’
‘Dus tijd genoeg voor hobby’s.’
‘Ja. Na het middageten, heb je vast gehoord, hobbyen moeder en ik meestal. ‘s Avonds wat TV kijken of lezen. We hebben een krant, ik heb mijn vakbladen, moeder en Berbel hebben ook een paar abonnementen op wat zij leuk vinden. Jij?’
‘Ik heb ook een paar abonnementen. En ik kijk wat op Internet. Dat kan ik op het kamp gratis, draadloos.’
‘Tja, we hebben geen Internet, maar dat is aan te laten leggen. Zou je dat willen, Berbel?’
‘Je hoort er steeds meer over. Ik denk, dat ik het fijn zal vinden, als Bas me zou leren om met een computer om te gaan.’
‘In ruil voor wat jij hem leert?’
‘Vader! Laat het nou! Ik hoef hem trouwens weinig te leren, dat is al aangeboren. Zoals bij het schoonmaken, wat aanwijzingen waren genoeg. Je hebt dus een computer, Bas?’
‘Ja, een laptop. Die kan ik op mijn kamer op het kamp in mijn kast opbergen. Ik kan hem meebrengen, om je wat te leren.’
‘Nog maar niet.’
Ze aten.

‘s Middags

Na het eten tilde Berbel Barbie op.
‘Broekje droog?’
‘Ja, mammie.’
‘Op potje?’
‘Ja, mammie. Plasje.’
‘Grote meid.’
Barbie werd op een potje gezet. Bas hoorde haar plassen. Daarna kreeg ze, naast hem op de bank, weer een broekje aan. Berbel glimlachte naar Bas, toen ze zag waar hij naar keek.
‘Het blijft interessant, hè?’
‘Ja. En zo bloot.’
‘Nog wel.’
Ze pakte Barbie op.
‘Kom mee, Bas.’
Hij volgde haar de woonkamer uit en de trap op.
‘Even terug, Bas. Schoenen beneden laten. Naast de andere.’
Hij deed snel wat ze zei, rende toen naar boven. Ze ging een kamer in.
‘Het staat hier nogal vol, omdat Barbie op mijn kamer slaapt. Ik kan er niet toe komen om haar op haar eigen kamer te leggen. Als ze ‘s nachts wakker wordt roept ze me. Dan praten we even, dan valt ze weer in slaap. Als ze naar eigen haar kamer gaat koop ik een babyfoon, waardoor ik ook terug kan praten. Maar tot nu toe vond ik het veel te gezellig, haar zo dicht bij me. Als haar bedje en kastje weg zijn, komt het zitje weer terug.’
‘Tja, het is wat vol, met een bureautje en jouw bed. Tweepersoons?’
‘Niet met voorbedachte rade. Het staat hier vast al heel lang, ik weet niet beter.’
Ze legde Barbie in haar bedje en dekte haar toe.
‘Nu lief slapen, schatje. Bas en ik praten nog even.’
‘Mammie samen spelen?’
‘Ja, een beetje, slimmerdje.’
Berbel ging op haar bed liggen, hij ging er naast zitten.
‘Valt ze wel in slaap, als wij eh spelen?’
‘Ja, ze valt soms al in de woonkamer in slaap, onder het met haar poppen spelen. Ik snap alleen niet, waarom ze van praten spelen maakte. Misschien omdat mijn vader af en toe zegt, zullen we gaan spelen, moeder?’
‘Ik wil graag een beetje met je spelen.’
‘Scharrelen?’
‘Ja. Protesteer maar, als je iets niet wilt.’
Hij tilde langzaam haar rok op en deed haar broekje een stukje naar beneden, ze tilde haar achterwerk op om het hem mogelijk te maken.
‘Zelfs van zo dichtbij zie ik je gleuf niet.’
Al snel trok hij haar broekje weer omhoog en sloeg haar rok naar beneden.
‘Je had wel iets meer gemogen, Bas.’
‘Vandaag maar niet. Wel wat anders.’
Weer heel langzaam knoopte hij haar bloes los en maakte haar beha los. Langzaam boog hij zich voorover, kuste eerst een borst, voor hij de tepel in zijn mond nam, die likte en er aan zoog. Na bij de andere borst hetzelfde gedaan te hebben kuste hij haar op haar mond. Hij voelde direct haar tong. Toen ze wat heftiger werd, werd hij het ook. Buiten adem stopten ze tegelijk.
‘Wat lekker, Bas. Wat speel je fijn.’
‘Ik moest anders veel moed verzamelen om zomaar je broek naar beneden te doen. Maar ik kon het niet laten. Ik wilde weer even een behaarde zien.’
‘Dat snap ik. Ik wilde je niet met die van Barbie verleiden, hoor. Ik doe net als altijd, al kijk je mee. Maar je hebt geen behaar- de gezien, alleen maar haar.’
‘Ja, maar ik kan me voorstellen, ik heb gevoeld, wat daaronder zit. Dat vond ik voor vandaag wel genoeg. En ik wilde je kussen, maar daar nog niet. Je vindt alles wat ik doe lekker, hè?’
‘Je bent zo lief, zo voorzichtig. Je geeft me ook ruim de gelegenheid om je te stoppen. Maar je doet alles zo fijn. Kijkt ook zo fijn, niet begerig of zo.’
‘Ik kijk genietend. Ik ben natuurlijk niets gewend, maar naar jouw eh spullen zal ik vast lang kunnen kijken. Op den duur wel wat meer gaan doen, natuurlijk.’
‘Ja, heel natuurlijk. Maar ik ben blij dat je geen haast hebt.’
‘Nee, maar ik vond wel, dat ik wat verdiend had, na het helpen schoonmaken.’
‘Ik denk niet, dat je eigenlijk bedoelt wat je zei. Je verdiende niets, je mocht wel wat.’
‘Ja, zoiets. Ik zit nog met dat profiteren, Berbel.’
‘Dat moet je niet zo vinden, dat heb ik al gezegd. Ik vind niet dat ik van jou profiteer. Ik speel alleen graag met je.’
Hij gaf allebei haar borsten en haar mond nog een behandeling. Ze zuchtte, toen hij even pauzeerde.
‘Je blijft het heerlijk doen.’
‘Je blijft heerlijk kussen.’
‘Kus me nog een keer, met je handen op mijn borsten.’
Hij deed het.
‘Doe ik je geen pijn? Ik weet niet wat je daar kan hebben.’
‘Het mag iets steviger, maar het hoeft niet.’
Hij deed het nog een keer, iets steviger.
‘Ik geniet erg, Berbel, van je borsten vasthouden.’
‘Dat voel ik. Tot in mijn tenen.’
‘Wat bedoel je?’
‘Eigenlijk, dat ik er kriebels van in mijn buik krijg.’
Hij deed haar bloes verder opzij en streelde over haar blote buik.
‘Daar zo, ergens?’
‘Nee, lager.’
‘Ik kan je lager niet strelen, Berbel, anders red ik het niet.’
‘Daar kunnen we toch weer wat aan doen?’
‘Ik wilde het vandaag rustig aan doen. Ik voel me al te veel verwend.’
‘Ik niet. Sorry. Niets doen wat je niet wilt.’
‘Dat is nou net het probleem. Ik wil wel, maar niet zo snel.’
‘Niks nieuws dan, alleen wat we al een keer gedaan hebben?’
‘Je weet best, dat ik je al een keer gestreeld hebt.’
‘Daarom kriebelt het ook zo. Ik weet hoe fijn je het doet.’
‘Het was ook fijn om te doen. Nou, vooruit dan maar.’
Hij rolde haar rok op, trok haar broekje weer naar beneden, legde zijn hand op haar haren en streelde haar.
‘Oh, fijn, Bas. Iets steviger.’
Hij deed het, maar stopte al gauw.
‘Berbel, kan je daar vandaag alsjeblieft genoegen mee nemen?’
Ze aarzelde even.
‘Goed. Ik kleed me aan.’
Ze stapte van het bed af en kleedde zich aan.
‘Nu jij liggen.’
Hij deed het. Ze ging naast hem zitten.
‘Ik mocht weer kijken, hé?’
‘Eigenlijk mag je er wel alles mee wat je wilt.’
‘Ja, ja. Maar ik heb geen haast om alles te doen. In ieder geval wel kijken. Of het er nog hetzelfde uitziet als waarover ik gedroomd heb.’
‘Als ik gisteren niet zo veel kwijtgeraakt was had ik vast een natte droom gekregen. Van wat ik gevoeld heb.’
‘Ja, dat zal best. Bas, als je bij me blijft komen heb je je laatste natte droom gehad, als het aan mij ligt.’
‘Zou je daar echt voor willen zorgen? Dat lijkt me heel fijn.’
‘Ik kan het me van je voorstellen, maar vertel er toch maar iets over. Als je durft.’
‘Nou ja, bij een natte droom is het niet meer dan leeglopen. Jij eh liet me heel lekker klaarkomen.’
‘Het zal vast nog fijner worden als we aan elkaar gewend zijn.’
Net zo langzaam als hij bij haar alles gedaan had trok ze zijn bovenbroek naar beneden, daarna zijn onderbroek en schoof zijn overhemd en hemd omhoog. Ze keek bewonderend naar zijn stijve.
‘Oooh, Bas toch.’
‘Toch niet groter dan gisteren?’
‘Nee, maar ik ben weer zo onder de indruk. Ik kan zo ook alles beter zien. Wat een prachtig scharrelvlees. Wat een paal. Zo lang, zo dik. En grote ballen.’
‘Die zie je niet.’
‘Nee, ik zie je zak, maar die zit duidelijk om twee grote ballen. Wat je zei, ik zou vast lang kunnen kijken. Op den duur wel wat meer gaan doen, natuurlijk.’
‘Hopelijk niet over een al te lange tijd. Ik eh wil graag dat je me weer vasthoudt. En ook wel graag weer wat kwijt, Berbel.’
Ze nam zijn zak in een hand en masseerde die.
‘Mijn ex-vriendje had een veel kleinere zak, met kleine balletjes erin. Dat paste wel bij zijn spriet. Wat heb jij grote ballen, Bas. Die zullen vast veel zaad maken. Ik vond gisteren, dat je vaak en veel spoot. Geen zielig straaltje. Snel, hoor, als je alweer graag wat kwijt wilt.’
‘Bijna net zo graag als gisteren. Ik snapte, dat het in het stro geen kwaad kon, maar hier?’
‘Mag ik je een condoom omdoen? Om het op te vangen? Of doe je het liever zelf?’
‘Heb je die? Ik weet niet hoe het moet, doe jij het maar. Maar eh, voel ik dan je hand nog?’
‘Ja, die dingen zijn heel dun. Je voelt dan natuurlijk niet mijn hand zelf, maar na een tel wel de warmte. En hoe ik je streel.’
Ze liet zijn zak los en pakte wat uit de la van haar nachtkastje.
‘Ik heb er gelijk gehaald, gisteren, nadat ik je weggebracht had. Al had ik niet verwacht ze zo snel te gebruiken.’
‘Ik ook niet. Nog lang niet. Maar het gaat zo fijn.’
‘Ja, zeker. Ik heb twee soorten, Bas, dan weet je dat vast. Deze is aan de buitenkant droog, andere zijn wat ingevet. Omdat eh droog een gleuf ingaan niet zo lekker glijdt.’
‘Mijn stijve is toch ook droog?’
‘Ja, maar als die naar binnen zou mogen word ik daar bij voorbaat al een beetje vochtig van. Net als toen ik vannacht over je droomde. Neem dat maar van me aan.’
‘Ja, Berbel.’
‘Braaf, zo. Kijk, ik pak de punt vast, dat wordt het reservoir, voor je zaadjes. De rest rol ik over je stijve af. Zo. Onprettig?’
‘Ik voel er niets van.’
Ze pakte zijn ingepakte stijve vast.
‘En?’
‘Ja, net of ik je hand voel.’
Ze pakte met haar andere hand weer zijn zak en masseerde die.
‘Fijn?’
‘Heerlijk, zo vastgehouden te worden. Het mag iets steviger, maar het hoeft niet.’
Ze deed iets minder voorzichtig.
‘Zo?’
‘Ja. Oooh, het voelt, alsof er wat naar boven schiet.’
Ze begon zijn stijve steviger te strelen.
‘Fijn?’
‘Ja, heerlijk. Ik voel eigenlijk geen verschil met gisteren.’
‘Mooi. Laat je maar lekker gaan. Je hoeft nu niet op te letten waar het blijft. Dat deed je, hè?’
‘Ja, al had je gezegd dat je goed kan richten. Dat kon je ook. Oooh, daar komt het.’
Ze voelde de stralen door zijn stijve gaan en zag, bij iedere kreun van hem, het reservoir van het condoom verder gevuld worden. Na de laatste moest hij uithijgen.
‘Oooh, je masseerde het eruit. Alsof je het uit mijn ballen zo eruit laat spuiten. En wat fijn, dat ik nergens op hoefde letten.’
‘Bij vrijen ook niet, Bas.’
‘Praat daar maar niet over. Eh wat voel ik dan, in plaats van je hand?’
‘De binnenkant van mijn gleuf, mijn vagina. Geen vingers er omheen, maar van het begin tot het eind helemaal om je stijve. Zacht en warm. Ik kan er ook wat mee knijpen, Bas. Vooral om je op het eind extra hard te laten spuiten. Net als nu, hè?’
‘Ja, knap van je.’
‘Als ik klaar kom gaat het vanzelf, dat knijpen. Heel natuurlijk, om zo veel mogelijk zaad binnen te krijgen. Al wil ik een condoom blijven gebruiken. Je weet waarom.’
‘Ja. Ondanks de pil, hè?’
‘Ja. Pas als ik denk, je bent een blijvertje, wil ik je stijve bloot in me, en je zaadjes, zo diep mogelijk. Zo ver kom je vast ook, met die lange.’
‘Ondanks de dikte?’
‘Dat past wel, er zit rek genoeg in. Al wil ik het de eerste keer voorzichtig doen.’
‘Ik ook. Sowieso.’
‘Dat weet ik, lieverd. Zodra je een kleintje hebt haal ik het condoom eraf, dan gaat het het makkelijkst.’
‘Eh vind jij het geen onprettig gevoel, kunststof in je eh vagina?’
‘Die ene keer zonder vond ik het wel iets prettiger glijden. En ik dacht het te voelen toen hij zijn zaadjes spoot. Erg opwin- dend, al dacht ik niet er zwanger van te worden. Maar die ingevette condooms zijn vast de laatste jaren nog beter geworden.’
‘Waarom zijn er niet ingevette?’
‘Om zo te spelen. Je denkt toch niet dat we de enigen zijn?’
‘Nee, vast niet. Eh als ik geweten had dat die bestonden, had ik ze ook gekocht. Ik heb mezelf wel eens bevredigd, Berbel. Onder de douche. Met een condoom zou ik het in bed kunnen doen.’
‘Ik denk, dat je, net als ik, het er liever uit ziet spuiten. Je hebt het vast niet vaak gedaan, anders was je zaadjesproductie vast nog hoger. Maar ik klaag niet, hoor. Het is al veel meer dan ik eh meegemaakt heb.’
‘Kreeg je die niet op gang?’
‘Iets, maar niet veel. Waarschijnlijk door zijn kleine balletjes.’
Ze haalde het condoom van zijn kleintje.
‘Kijk, zo veel heb je gespoten.’
‘Tja. Ik heb geen vergelijk.’
‘Ik wel. Dit is minstens het dubbele. Wel ongeveer net zo veel stralen, maar vast met veel meer inhoud. Ik voel het ook veel beter door je stijve gaan.’
‘Ik voel dat ook. Alsof hij iets opgerekt wordt om het door te laten. Erg lekker gevoel, ook dat ze er door een kramp uitkomen. Al help jij flink mee.’
‘Ik doe mijn best. Maar misschien kan het nog beter.’
‘Ik zou niet weten hoe. Berbel, het is geweldig. Honderd keer fijner dan als ik eh het zelf doe.’
‘Vrijend klaarkomen is nog lekkerder. Ook fijner dan gevingerd worden. Al was je geweldig.’
‘Sorry, vandaag niet, Berbel. Verleid me alsjeblieft niet.’
‘Nee, Bas. Ik heb al zo genoten van je klaarkomen.’
‘Doe je dat liever?’
‘Liever om en om. Later tegelijk.’
‘Ja, vast. Zal ik me aankleden?’
‘Eerst nog een tijdje kussen, terwijl ik je pikkie en je ballen streel?’
‘Je bent in staat om me dan weer een stijve te laten krijgen.’
‘Er zijn meer condooms.’
‘Ondeugd.’
‘Dan houd je het in het weekend beter uit. Want je krijgt vast weer een probleempje als je hier aan terugdenkt.’
‘Ja, vast. Maar als ik volgende week een avond kom, hoeft het niet.’
‘Een avond? Één avond?’
‘Toch niet iedere avond?’
‘Nou ja, als je je op het kamp beter vermaakt?’
‘Nee, dat niet. Maar wat moeten je ouders er van denken?’
‘Dat je me gelukkig maakt.’
‘Tja.’
‘Als je tenminste na het koffiedrinken mee naar mijn kamer gaat. Als ze het niet zien vinden ze gescharrel prima. Ze weten dat ik voorzichtig blijft.’
‘Ja, om niet weer zwanger te raken. Maar verder?’
‘Bas, je weet dat ik geen maagd meer ben. Mijn ouders weten het natuurlijk ook. Wat dat betreft zijn er geen problemen om ooit te gaan vrijen. Bij jou?’
‘Daar moet ik over nadenken.’
‘Prima. Je kan me erg gelukkig maken, Bas. Ik heb het nu al erg naar mijn zin.’
Ze pakte zijn spullen vast.
‘Zelfs met je kleintje in mijn hand. Dat kleintje is relatief, natuurlijk. Ik bedoel, kleiner dan je erectie. Maar relatief toch groot.’
‘Ik snap het. Nou, het is allesbehalve onprettig. Volgende week een keer kussen met mijn hand in je broekje?’
‘Ik trek het liever uit.’
‘Dan kijk ik weer. Oh, voel je wat ik voel?’
‘Ja, duidelijk. Groei. Nu kussen.’
Ze deden het. Na een stevig rondje kussen had hij, ook door haar gelijktijdig strelen, weer een erectie.
‘Bas, zeg op tijd als er een condoom om moet. Anders is het opruimen een probleem.’
‘Doe dan nu maar, voor de zekerheid.’
Ze deed het.
‘Het reservoir was net voller dan ik verwachtte, ik maak het nu wat groter, al zal je minder spuiten.’
‘Ik weet het niet. Het is zo lekker, om gelijk te kussen en gestreeld te worden.’
Ze liet hem los.
‘Vast nog lekkerder, als je mijn borsten vasthoudt.’
‘Nou, graag.’
Hij knoopte haar bloes los, hielp haar eruit en deed ook haar beha af, zodat ze met ontbloot bovenlijf naast hem zat. Ze boog zich langzaam naar hem over. Zodra ze zijn handen op haar borsten voelde pakte ze zijn erectie en zak weer en begon met kussen. Na een paar minuten stopte ze.
‘Heerlijk, Bas. Over een tijdje kleedden we ons eerst helemaal uit. Dan zit er niets meer in de weg.’
‘Erg verleidelijk om dan te gaan vrijen.’
‘Je wacht toch minstens tot ik vind dat we mogen?’
‘Ja, ik zal voor die tijd niets proberen. Beloofd. Erewoord.’
‘Ik geloof je wel. Anders zou ik me niet helemaal uitkleden. Stil. Ik bedoel, zachtjes praten. Hoor je hiernaast het bed kraken?’
‘Je ouders aan het spelen?’
‘Ja. Je verstaat ze vast niet. Ik wel, ik heb het vaker gehoord. Zal ik het je vertellen?’
‘Dat lijkt me iets intiems verklikken.’
‘Nee, ze weten hoe gehorig het is. Kom, met die dikke. . . . Ja, lekker diep. . . . Nu neuken. Sorry, Bas. Ze bedoelt, op en neer. . . . Sneller, harder. . . . Ja, ik kom. . . . Kreun, kreun. Hoor je, vier keer.’
‘Ja. Snel klaar.’
‘Meestal duurt het wat langer. Misschien omdat ze denken dat wij het horen. Nu vader, natuurlijk. Die komt meestal wat later. Blijf me vastklemmen. Zie je, mijn moeder kan het ook. . . . Oooh, het komt, wil je alles? Ja, spuit me vol. Dat was mijn moeder natuurlijk. Daar komt een grote lading. Kreun. . . . Ook vier. Nog wat nakreuntjes. Einde voorstelling. Ze gaan nu slapen.’
‘Berbel, kom.’
Ze boog zich weer voorover om hem te kussen en hem ondertussen te strelen. Al gauw voelde ze dat hij weer kwam. Hij kreunde ook. Ze ging weer rechtop zitten.
‘Minstens zo opwindend als die beer, hè, dat hiernaast?’
‘Ja, maar ook jouw handen. En je lekkere borsten in mijn handen. Stop er eens één in mijn mond.’
‘Niet brutaal worden, hè?’
Maar ze deed het. Hij leefde zich op haar tepel uit.
‘Stop maar, anders houd ik het niet.’
Hij stopte gelijk. Ze stond op en kleedde zich aan. Daarna kwam ze weer naast hem zitten.
‘Eens kijken. Tjonge, weer aardig vol. Drie stralen, hè?’
‘Ja. Heerlijk. Dat je dat kan, me zo verwennen, gelijk met zo lekker kussen.’
‘Jij deed toch ook meer tegelijk? Kussen, lekker met mijn borsten spelen en klaarkomen?’
‘Voor dat klaarkomen hoefde ik niets te doen, dat deed jij.’
‘Later mag je het zelf doen, op en neer. Maak je tegelijk mij ook klaar.’
‘Als dat maar iets natuurlijks is. Ik weet niet hoe het moet.’
‘Je hebt toch wel een idee?’
‘Weinig. Niet hoe snel erin. Niet hoeveel op en neer. Of hoe snel.’
‘Je hoorde hoe mijn moeder aanwijzingen gaf. Zal ik ook doen, als ik dat nodig vind. Vast niet, je doet alles zo goed. Met een ongeoefende vinger kon je me al laten komen. Met je dikke misschien wel twee keer.’
‘Twee keer?’
‘Bij het naar binnen duwen vast al. En dan na wat op en neer. Of wanneer ik voel dat je spuit. Maar maak je niet druk, Bas, het lukt wel.’
‘Ik geloof je.’
Ze haalde het condoom van zijn kleintje en legde het naast het andere op het nachtkastje.
‘Wil je ze meenemen?’
‘Nee. Waarom zou ik?’
‘Om er nog eens trots naar te kijken. Nee, ik gooi ze wel weg. Kleed je maar aan.’
‘Mammie?’
‘Ja, schatje, ik kom. Mooi op tijd, hè, Bas?’
‘Ja, maar wacht even met haar uit bed halen tot ik helemaal aangekleed ben.’
‘Goed, al zal niets ze niets krijgen van het zien van een pikkie.’
Ze gingen met z’n drieën naar beneden. Berbel zette Barbie in haar speelhoekje.
‘Ga zitten, Bas. Zal ik koffie zetten?’
‘Graag.’
Toen ze met de koffie terugkwam vond ze hem naast Barbie op de grond.
‘Ik mag meespelen.’
‘Schaam je maar niet, hoor. Poppen uitkleden?’
‘En aankleden, ondeugd.’
Haar ouders kwamen ook binnen en gingen in hun stoelen zitten. Berbel haalde koffie voor ze. Bas ging weer op de bank zitten, naast Berbel.
‘Nog naar je zin, jongen?’
‘Ja, mevrouw. Met Berbel eh gepraat. Terwijl Barbie sliep.’
‘Ja, die slaapt meestal overal doorheen. Berbel vroeger ook. Barbie doet bijna alles hetzelfde. Maar eh die gaan we beter voor- lichten. Ik bedoel, Berbel daarbij helpen. We zijn bij haar te preuts geweest, hebben haar te weinig verteld.’
‘Ik denk, dat Berbel haar goed voor kan lichten.’
‘Ja, die is sinds haar zwangerschap overal goed mee op de hoogte. En jij?’
‘Ik dacht, dat ik genoeg wist. Maar Berbel brengt me af en toe nog wat bij.’
‘Praat maar veel met haar.’
‘Ja, dat doe ik graag. Eh ze wil graag, dat ik ‘s avonds kom, als ik overdag moet werken.’
‘Als jij ook wilt, kom je maar. Maar laat je niet dwingen.’
‘Nee, ze dwong niet, ze vroeg.’
‘Vrouwen moet je niet onnodig tegen zitten, Bas.’
‘Nee, meneer. Maar om al zo snel hier zo vaak over de vloer te komen? Ik ken haar pas sinds gisteren.’
‘Maar je hebt vast het idee, dat je haar al langer kent.’
‘Ja, omdat de eh kennismaking nogal vlot verloopt.’
‘Ga daar dan maar mee door. Als we iets niet goed vinden geven we direct commentaar.’
‘Graag, meneer.’
‘Graag commentaar?’
‘Zo nodig. Ik bedoelde, graag direct.’
‘Mooi.’
‘Ik moet weer weg. Op mijn kamer op het kamp omkleden en aan het werk.’
Hij werd door de ouders een prettige avond en tot ziens toegewenst. Berbel liep met hem mee tot bij zijn auto.
‘Ik wens je ook een prettige avond en een fijn weekend, Bas.’
‘Ik jou ook.’
‘Ik zal je al missen.’
‘Ik jou ook. Tot maandagavond.’
‘Graag, Bas.’
Ze kusten nog even, voor hij instapte en wegreed.

Maandagavond

Hij was op tijd voor de koffie.
‘Vermaakt, afgelopen weekend, jongen?’
‘Niet zo, mevrouw. Het was erg rustig, de meeste ongetrouwden gaan naar Nederland, de rest naar huis in het dorp of iets daarbuiten.’
‘Er zijn ook flats voor jullie gebouwd.’
‘Ja, tegenover het kamp. Wie daar woont kan lopend naar zijn werk. Nou ja, ik ook.’
‘Ja. Ga jij vaak naar Nederland?’
‘Niet iedere keer als ik vrij ben. Ik regel, via mail, met mijn twee broers, dat mijn ouders af en toe bezoek van ons krijgen. We schelen een paar jaar, steeds, ik ben de jongste, maar we zijn toevallig vlak na elkaar uit huis gegaan. We wilden ze niet plotseling alleen laten zitten. Maar mijn schoonzussen gaan er ook doordeweeks wel eens langs.’
‘Prima. Maar je trok een gezicht, alsof je je schoonzussen niet zo mag.’
‘Nee, die liggen me niet.’
‘Kennelijk meer meisjes niet, vrijgezel van eenentwintig. Wat voor type ligt je wel?’
‘Zoals Berbel.’
Berbel en haar ouders grinnikten, hij grinnikte mee.
‘Wat heb je verder gedaan?’
‘TV gekeken, met een paar oude vrienden gemaild. Dat worden er steeds minder, ik zit te ver weg om een goed contact te onderhouden, bij vrienden moet je af en toe ook langs. Eigenlijk verveelde ik me een beetje.’
‘Eerder niet?’
‘Niet dat ik dat in de gaten had. Maar ik moest steeds aan hier denken.’
‘Aan Berbel.’
‘Ook, mevrouw. En hoe ik me hier, behalve met haar, bezig zou kunnen houden.’
‘Ik wil niet zeggen dat ze veeleisend is, maar ze zal wel de nodige tijd van je vragen.’
Hij grinnikte.
‘Als ik zo vrij mag zijn, ik denk wel meer dan tijd.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Je hebt ook meer dan tijd. Wees er niet te zuinig op maar ga er ook niet te gul mee om.’
‘Nee, mevrouw.’
‘Daar ben ik ook bij, moeder.’
‘Ja, daarom waarschuw ik hem ook. En hetzelfde geldt voor jou. Ik, wij gunnen jullie best wat, maar maak het niet te bont.’
‘Nee, moeder. Maar het valt niet mee, als we op mijn kamer jullie bij jullie middagslaapje toe kunnen horen.’
‘Ga dan ergens anders zitten. Horen wij jullie ook niet. Al is dat nog niet gebeurd.’
‘We doen zachtjes, voor Barbie.’
‘Je inhouden is niet fijn, daar heb ik geen zin in. Jij hebt het in ieder geval van jongst af aan gehoord.’
‘Ja, maar voor Bas is het wennen. Hij keek ook zijn ogen uit toen hij de beer aan het werk zag.’
‘Ik snap het. Tja, ik ben ook jong geweest. Vast nog steeds nogal opwindend voor een vrijgezel. Heb ik je wel eens verteld hoe ik hier terecht gekomen ben?’
‘Hé! Nee. Nog nooit, moeder.’
‘Ja, eigenlijk raar, dat ik het je nog nooit verteld heb, ik denk er nogal eens aan. Nou, Bas mag het ook wel horen. Hij kan er misschien wat van leren. Jij ook. Toen ik zestien werd moest ik het huis uit, er waren te veel kinderen. Tja, mijn ouders waren katholiek en deden wat de pastoor zei wat moest. Trouwens, het enige alternatief toen, onthouding, lag ze ook niet.’
‘Een kind per jaar? U bent toch niet katholiek?’
‘Wel gedoopt, maar ik heb me uit laten schrijven. Ik ben, net als vader, wel gelovig, maar niet kerks. We kunnen in de Bijbel niet vinden dat een paus, pastoor, pastor of dominee iets over ons te zeggen heeft. Uitleg en raad is goed, maar we vinden dat er niets voorgeschreven mag worden, alles is voor je eigen verantwoording. Mijn ouders hadden een advertentie gezien, waarin een meisje voor een huishouding gevraagd werd. Ik kreeg die advertentie mee, geld voor de bus en honderd Mark extra, voor noodgevallen. Ik trof hier, wat je vader is geworden. Zijn ouders waren allebei niet zo lang daarvoor overleden, hij stond er alleen voor. Hij was twintig. Hij nam me aan, op proef, voor het loon wat in de advertentie stond, maar waarschuwde, dat ik in het begin veel te doen had, tot alles weer schoon genoeg was. Ja, het was niet bepaald schoon, dat zag ik. Wat wil je ook, van zo’n jonge vrijgezel. Ik heb aangepoot, ik had daarvoor thuis genoeg geleerd. Na een maand was het aardig bij, hij was heel tevreden. Pas toen nam hij me mee naar de schuur. Legde uit, hoe ik hem daar ook zou kunnen helpen. Dat wilde ik wel, vooral die kleine biggetjes vond ik leuk. Toen liet hij zien waar die beer voor was. Vroeg daarna, heel verlegen, zullen we het nadoen?’
‘Welja! Vader toch.’
‘Het was zo’n lekkere meid, Berbel. Net als jij, op die leeftijd. Ik kreeg al zin in haar zodra ik haar zag. Maar ik durfde niets te beginnen, ik was bang dat ze dan weg zou gaan.’
‘Ik had niets gemerkt. Maar ik wist wat er te koop was, ik had wel wat gescharreld. Had gevoeld en was bevoeld, maar meer niet. Maar van het zien van het gewip van die beer kreeg ik het heet, ik moet ontzettend gebloosd hebben, want het drong tot me door wat er met mijn baas mogelijk was. Ik zei, ik wil wel wat met je, om te proberen, maar niet zwanger worden. Hij zei, ik heb condooms. Daar had ik van gehoord, zei ik, maar nooit gezien. Hoe werkt dat? Hij liet me er één zien, zei, niet schrik- ken, liet zijn broeken zakken en deed het om een grote paal. Ik schrok ervan. Ik zei, die is te groot, zo’n groot gaatje heb ik niet. Hij zei, als ik het voorzichtig doe gaat het wel. Je zal het vast lekker vinden. Tja, ik was nieuwsgierig, dus deed ik waar- over ik gehoord had. Me uitkleden en met mijn benen wijd gaan liggen.’
‘Op uw zestiende al?’
‘Zo veel scheelt dat niet met zeventien.’
‘Nee, moeder. Maar u had dus condooms bij u, vader?’
‘Al een week. Maar eerder kwam het er niet van, durfde ik niet. Die beer hielp.’
‘Vader deed het heel voorzichtig en langzaam. Zodat ik de tijd had om mijn benen nog verder van elkaar af te doen, want ik voelde me onderin centimeter voor centimeter wijder gemaakt worden.’
‘Ik niet eh, eerder.’
‘Later vast wel, als het klopt wat je gezegd hebt. Die van vader kon er, tot mijn verbazing, helemaal in.’
‘Ik wacht het af.’
‘Ja, doe maar. Hij ging me, eh daar mee strelen. Ik kwam veel lekkerder klaar dan bij eerder amateuristisch gevinger. Het was wel even wennen aan zijn harde duwen als hij klaar kwam. Hij zei dat hij kwam, maar ik merkte het aan zijn duwen en kreunen ook. Ik vond het heerlijk.’
‘Ik kon niet van haar afblijven. Dezelfde avond heb ik haar gevraagd of ze in mijn bed wilde komen. En eh mocht ik weer alles. Het was natuurlijk nog lekkerder dan de eerste keer, we wisten allebei beter hoe het moest. Ze blijf de hele nacht bij me, ’s avond laat deden we het nog een keer, ’s morgens vroeg weer. Na het ontbijt heb ik haar handen gepakt, om haar aandacht vast te houden en gevraagd, wil je alsjeblieft blijven? Met je achttiende met me trouwen? En vaak met me vrijen? Ook voor die tijd? Ze vroeg ondeugend, ben ik geslaagd voor de proef? Nou, aan vrijen had ik de eerste dag niet gedacht, dat hoorde niet bij een proef. Ze zei, ik wil heel graag alles wat je wilt, alleen liever niet vaker dan een keer of drie per dag vrijen. Anders heb ik geen fut genoeg meer om te werken. Dat was aanleiding genoeg voor de tweede keer die dag. Ik heb geprobeerd het iedere dag bij drie keer te houden. Maar soms keek ze me zo vragend aan, dat ik haar op moest pakken, naar boven dragen, haar uitkleden en haar nemen. Soms vond ik het naar de bank hier al ver genoeg.’
‘Haar nemen?’
‘Dat vond ik, in het begin. Maar na een week werd ze actiever, duwde mij soms op mijn rug en bereed me. Toen was ik er overheen. Het werd vaak vier keer, soms vijf keer op een dag.’
‘Ja, al is het in de loop van de jaren wat minder vaak geworden. Op mijn achttiende zijn we getrouwd. De nacht ervoor moest ik thuis slapen. Nou, dat heb ik geweten. In de huwelijksnacht heeft hij me vijf keer gepakt, we kwamen pas rond het middag- uur uit bed, om wat te eten. Ik vond het heerlijk, zonder condoom.’
‘Ja. Ze kwam met een taxi naar de kerk. Niet in een echte trouwjapon, dat kon er niet af, maar in een mooie witte jurk. Had ze stiekem met haar moeder geregeld, maar haar niet verteld dat ze geen maagd meer was. Ze zag er geweldig uit. Eh bijna net zo mooi als helemaal bloot.’
‘Hij ook, in een net pak. Tja, als ik mijn moeder eerder verteld had dat ik geen maagd meer was had ik hier vast niet mogen blijven.’
‘Eerder waren we twee keer naar het gemeentehuis geweest. Één keer om te vertellen dat we wilden trouwen, één keer om voor de wet te trouwen. Met een paar buren als getuigen. We hebben na de kerk een lopend buffet gegeven, voor de familie en bekenden. Ook alle leveranciers kwamen. ‘s Avonds, op onze slaapkamer, moest ik haar helpen met uitkleden. Had ze er vreselijk sexy ondergoed onder. Terwijl ik haar al een nacht gemist had. De eerste van die vijf keer kreeg ze een dubbele lading.’
‘Ik had eerder, als we alleen maar konden scharrelen, gezien hoeveel hij spoot, als hij klaarkwam. Ja, na een nacht niets zat hij natuurlijk overvol, door de productie in zijn overmaats ballen, en kwam langer klaar dan anders. Bij de vijfde keer moest ik hem afremmen, hij werd wat ruw. Dat kwam, omdat hij eigenlijk leeg was, zei hij, maar zijn krampen probeerden ook de laatste druppel eruit te persen. Ik kreeg, ook daarvoor al, steeds maar net genoeg rust. Ook mijn eigen schuld, ik wilde vaak die paal zien en voelen. Maar ik werd pas twee jaar daarna zwanger, met jou, Berbel. Maar voor en na de bevalling heeft hij me lang genoeg met rust gelaten. Ik hem niet, dat snap je wel. Daar was hij blij mee, daar had hij niet op gerekend. Daarna ben ik, ondanks alle pogingen, nooit meer zwanger geworden.’
‘Dank u wel voor het vertellen. Ik had het dus niet van een vreemde.’
‘Nee. Maar ik had je meer moeten vertellen. Maar ja, preuts, toentertijd.’
‘Met praten, niet met doen.’
‘Ja, Berbel. Maar met je man mag toch alles, dat is normaal.’
‘En die twee jaar daarvoor?’
‘Ik voelde me, nadat hij me ontmaagd had, al voelde ik daar niets van, al zijn vrouw. Ik vond het geen vrijen voor het huwelijk, al waren we niet getrouwd, ik zou toch bij hem blijven. Ik was eigenlijk verslaafd aan hem, en nog. Al haalt hij geen vijf keer in een nacht meer. Maar ik heb gehoord, dat als je het bijhoudt, een man het tot op hoge leeftijd kan. Vrouwen natuurlijk sowie- so. Nou, genoeg verteld.’
‘Nogmaals dank, moeder. Het lucht me een beetje op. Ik vond zeventien eigenlijk, achteraf, ook wel vroeg. Maar nu gaat het anders, in ieder geval langzamer. Hoe het ook afloopt. Ondanks dat ik ook een beetje verslaafd ben.’
‘Dat lijkt hij me ook. Hij is er alweer.’
‘Ook, omdat ik hem dat gevraagd heb.’
‘Ook, jongen?’
‘Ik wil ook zien hoe het er hier aan toe gaat, mevrouw. Of het me iets voor de toekomst lijkt. Als u daar ook in toe zou stem- men. Ik heb van Berbel ruim de tijd gekregen om er over na te denken.’
‘Dat is verstandig.’
‘Ja, ik probeer mijn verstand er bij te houden.’
‘Dat deed ik ook, tot tien seconden nadat ik vader voor het eerst zo bloot zag.’
‘Moeder! Tien seconden?’
‘Vast net als jij, om over de eerste schrik van het zien van zijn paal heen te komen. In die tijd dacht ik, zal ik vluchten of zal ik proberen voor altijd bij hem te blijven. In bed zal ik vast niets tekort komen. Ik ben gebleven en heb er nooit spijt van gehad.’
‘Ik schrok ook, ben niet gevlucht en ik laat hem vrij om te beslissen.’
‘Dat je niet gevlucht bent snap ik, jij was al wat gewend. Ik zag toen veel meer dan die miezerige dingetjes die ik daarvoor gevoeld had. Amper spietjes, aan jongetjes van zestien of jonger. En je woonde hier al, dat wilde ik toen graag blijven. Ik vertrouwde hem ook, omdat hij me tot die tijd niet aangeraakt had. Ik hoop, jongen, dat je er tegen kan, dat we zo vrij praten.’
‘Geen probleem, mevrouw. Ik heb hier snel al veel geleerd. Stiekem gedoe houd ik ook niet van.’
‘Nee, je weet, hoe we daar over denken. Je praat trouwens aardig Duits.’
‘Ik heb een heel goede middelbare school gehad en ook Engels en Frans geleerd. Van Frans weet ik niet veel meer, maar mijn Duits is goed blijven hangen. Ik durf te beweren, dat mijn Duits beter is dan dat van Rudi Carrell.’
‘Nee, hij had met zijn brabbeltaal op TV succes, maar hij kon het net zo goed als jij. Dat heb ik een keer in een interview met hem gehoord.’
‘O. Maar als ik een naamval niet weet of twijfel, laat ik hem weg.’
‘Dat geeft niet, dat stoort amper. Wij spreken geen andere talen, alleen Berbel een beetje Nederlands. Ze kan het meeste wel volgen.’
‘Dat had ik al begrepen. Maar ze heeft verteld, dat ze in geen geval ooit met me naar Nederland wil verhuizen, dus hoeft ze van mij geen Nederlands te leren. Ze wil u niet in de steek laten.’
‘Dat weten we, daar zijn we erg blij mee. Want dan zouden we niet alleen haar, maar ook Barbie missen. Dat lijkt ons ver- schrikkelijk.’
‘Ja, natuurlijk. Als ik hier na verloop van tijd weg zou moeten, zou ik ze allebei ook erg missen.’
‘Die beslissing is hoofdzakelijk aan jou.’
‘Dank u wel, voor uw voorlopige instemming. Die van Berbel heb ik ook, ook voorlopig, natuurlijk. Ik houd u op de hoogte.’
‘We gaan nu omhoog, Bas.’
Hij ging met Berbel mee naar boven.
‘Ik doe alleen een lampje boven mijn bed aan, van het plafondlicht wordt Barbie wakker.’
Hij keek even in het ledikantje.
‘Ik kan me voorstellen, dat je ouders van je genoten hebben, toen je klein was.’
Berbel was op haar bed gaan liggen, hij ging naast haar zitten.
‘Maar één keer in mijn leven waren ze niet zo blij, Bas. Maar dat is me vergeven en zo goed als vergeten.’
‘Daar hoef je met mij ook niet over te praten.’
‘Ik blijf een ongehuwde moeder.’
‘Tot je trouwt.’
‘Ja, dat is zo. Ze mag later contact met haar natuurlijke vader van me opnemen. Als hij dat ook wil. Zijn vrouw weet van haar, maar ik weet niet of ze hun kind of kinderen over haar vertellen.’
‘Geen zorgen voor die tijd.’
‘Zou jij, eventueel, ook goed voor haar zorgen?’
‘Ja, Berbel. Net zoals voor jou. Ik vind het geen ramp, dat ik haar eerste twee jaren niet meegemaakt hebt. Pas op haar leeftijd kan je contact maken.’
‘Maar ik had het niet willen missen. Haar eerste lachje, de eerste keer mammie zeggen, de eerste keer dat ze liep.’
‘Ja, dat snap ik. Maar dat vind ik belangrijker voor moeders. Je vergat borstvoeding geven.’
‘Ja. Fijn, dat je dat onthouden hebt.’
‘Ach, het bracht me op het idee om het na te doen. Maar nu niet. Berbel, ik wil serieus met je praten.’
‘Prima.’
‘Ik heb het afgelopen weekend natuurlijk veel nagedacht. Ik weet nog niet wat ik ga doen, daarvoor wil ik hier langer rond- kijken. Maar ik heb op een rij gekregen wat ik in grote lijnen zou kunnen doen. Ik ben hier geplaatst, in principe voor vijf jaar. Waar amper iets van om is. Maar daarna zou ik vast één of meerdere keren een verlenging van een jaar kunnen krijgen. Als jij en je vader het zouden redden, zou ik zo lang bij de Luchtmacht willen blijven en hier komen helpen en zo wanneer ik vrij ben. Pas ontslag nemen als ik terug naar Nederland moet. Ik zal je vertellen waarom.’
‘Ja, want ik zou je minder vaak zien dan wanneer je hier kwam wonen.’
‘Dat kan voor die tijd toch al? Ik alleen weg als ik op het kamp moet werken?’
‘Dat zou al fijner zijn. Dan ben je hier vaak ‘s nachts ook.’
‘Ach, ‘s nachts slapen we toch.’
‘Ja, maar vlak daarvoor niet.’
‘O. Eh daar wil ik het nu niet over hebben. Zolang ik bij de Luchtmacht blijf, krijg ik een behoorlijk salaris. Met een buiten- landse toelage, ook als ik hier zou wonen. En belastingvrij kunnen blijven kopen. Dan zou ik geld in kunnen brengen, in plaats van wat te kosten.’
‘Nee. Geen denken aan. Dat geld zou voor jou blijven, daar werk je voor. Hier hooguit wat betalen voor de kost.’
‘Nou, praat er maar eens met je ouders over. Ik wilde een gedeelte voor mezelf houden. Voor noodgevallen. En misschien om een pensioen op te bouwen.’
‘Ja, het is goed om daarover na te denken. Ik zal er over denken hoe ik het zou vinden als jij bleef werken.’
‘Goed. Dat was het, voorlopig.’
‘Goed. Fijn, Bas, dat je me vertelt hoe serieus je nadenkt. Wil je nu met me onder het dekbed, gezellig wat kussen?’
‘En je een beetje strelen?’
‘Graag.’
Ze stapte van het bed, kleedde zich razendsnel uit en schoot onder het dekbed.
Hij keek verbaasd, geschrokken.
‘Wat doe je nu?’
‘Anders kan je toch nergens lekker bij? Doe me maar na.’
Hij deed het, aarzelend. Legde, in bed, een arm over haar heen. Hij voelde, dat ze zijn groeiende stijve omhoog zette, zich met haar andere arm tegen hem aantrok, zijn stijve losliet en hem met armen en benen omhelsde.
‘Hij stond te gevaarlijk recht vooruit. Nu kan hij niet naar binnen schieten.’
‘Nee. Wat lekker, je mooie benen om me heen. Ik voel wel je haartjes kriebelen.’
‘Jouw borstharen kriebelen mijn tepels. Nu kussen.’
Dat deden ze.
‘Kan je stilliggen, Berbel? Anders red ik het niet.’
‘Ik kan bij de condooms, waarschuw maar, als het nodig is. Maar ik moet bewegen, om die harde van je lekker tegen mijn doos te voelen.’
‘Je durft wel, zo met je benen wijd.’
‘Je hebt wat beloofd.’
‘Ja, ik weet het. Je was me voor, met mijn stijve omhoog zetten.’
‘Later kan je hem er misschien zonder hulp induwen.’
‘Dan moet ik er wel snel bijzijn, hij vliegt omhoog.’
‘Dan help ik wel.’
‘Ja, vast. Wat een verhaal, hè, van je moeder.’
‘Ja, maar erg verbaasd ben ik niet. Alleen dat mijn vader wat snel was, een meisje van zestien wilde. En mijn moeder net zo snel was.’
‘Nou, hoe wij er nu bijliggen vind ik ook erg snel.’
‘Zoals mijn moeder mijn vader vertrouwde, zo vertrouw ik jou.’
‘Ik vertrouw jou ook, Berbel. Ik wil vrij kunnen kiezen, je zal me niet met een kind opschepen, hè?’
‘Daar ben je toch ook zelf bij?’
‘Ja, maar je zou me vast kunnen verleiden om zonder condoom te vrijen en geen pil te nemen.’
‘Ik zal hooguit je verleiden om over een tijdje met een condoom te vrijen. Je mag er natuurlijk zelf ook om vragen, maar ik betwijfel of het dan sneller zal gaan.’
‘Als je me af en toe helpt red ik het wel een tijd. Dat is voor mij vast makkelijker dan voor jou, want ik weet toch nog niet hoe fijn vrijen is.’
‘Daar heb je gelijk in. Dus zal ik wel de eerste zijn die het ooit voorstelt. Ik weet niet of het sneller gaat als je mij af en toe helpt.’
‘Proberen? Nu?’
‘Graag, slimmerd.’
Ze maakte gelijk wat ruimte tussen hun onderlijven. Hij vond snel haar doos en met de nodige moeite haar gleuf. Hij streelde er een tijdje over en een beetje er net iets in.
‘Heerlijk intiem. Zoals we er bij liggen. Helemaal bloot. Met mijn vinger aan je gleuf. Blijf maar van mij af, anders red ik het niet.’
‘Ja. Straks wel.’
‘Ja. Zal ik je vingeren?’
‘Ja, graag.’
‘Je lekkere krampen laten krijgen? Je klaar laten komen?’
‘Wacht niet zo lang. Je maakt me heet.’
‘Dan kom je vast fijner.’
Hij ging over op daden. Ze kwam heftiger dan eerder.
‘Wat ga je lekker te keer, meisje.’
‘Je deed het beter. Zo kan ik het verlangen om die dikke van je in me te willen hebben nog wel een tijdje uitstellen. Ik moet er maar niet aan denken hoe die me zou strelen. En vast heerlijk diep.’
‘Ik moet daar ook niet aan denken.’
‘Ik moet nog even bijkomen. Dan zal ik jou lekker laten komen en spuiten. Dat wil je wel, hè?’
‘Ja, ik word nog heter door zo intiem aan je te voelen en je te voelen komen.’
‘Doe ondertussen maar wat met mijn borsten.’
‘Zou ik bijna vergeten. Je hebt ook zo veel lekkers.’
Hij leefde zich uit op haar borsten, tot hij haar hand om zijn stijve voelde.
‘Condoom pakken?’
‘Ja.’
Ze deed het, sloeg het dekbed terug en deed het hem om.
‘Hoe wil je het? Op je rug liggen?’
‘Mag ik op je liggen? Ik zal op mijn knieën steunen, om wat ruimte te laten. En mijn handen op je borsten. Als jij dan je hand stilhoudt en ik omhoog en omlaag wip is het net of ik je neuk.’
‘Bas!’
‘We hoorden wat je moeder tegen je vader zei. Nu neuken.’
‘Ja, maar mijn vader zat er al in, ze wilde klaarkomen. Maar goed, kom jij maar klaar, met het nadoen.’
Het duurde even, voor hij de juiste houding gevonden had. Na een paar stootjes ging hij nog even verzitten.
‘Zo kan ik het. Masseer het met je andere hand uit mijn ballen. Goed?’
Ze trok het dekbed over hun heen.
‘Ja, neuk me maar.’
Hij verbeelde zich, dat hij niet in haar hand bewoog maar in haar gleuf. Hij kwam heftig, liet zich daarna naast haar rollen.
‘Wat een fijn vooruitzicht, dekhengst. Je spoot wel vijf keer.’
‘Ja, ik verbeelde me, dat ik in je zat. En ik kon natuurlijk zo mijn eigen tempo aanhouden.’
‘O. Deed ik het eerder niet goed?’
‘Vast zo goed mogelijk. Er kwam toch genoeg? Ja, nu meer. Maar dat is ook van een weekend aan je denken.’
‘Om me te je weet wellen?’
‘Wel om je weer te vingeren. Na zo lekker aan je gleuf gevoeld te hebben. Ik heb het halve weekend met een erectie gezeten.’
‘En niets gedaan? Knap, hoor.’
‘Ik wilde het voor jou bewaren.’
‘Ik voelde het gaan, je kan je voorstellen wat ik daarbij voelde.’
‘Was dat achteraf niet vies, nadat eh er in je gespoten was?’
‘Ik heb er niet op gelet. Ik kijk nu even bij je.’
Ze sloeg het dekbed terug.
‘Nou, weer vol. Volgende keer moet ik het reservoir nog groter maken.’
Ze haalde het condoom van zijn pikkie, legde het op het nachtkastje en sloeg het dekbed weer terug.
‘Kom maar lekker tegen me aan. Je pikkie mag in mijn haartjes spelen.’
Hij reed zachtjes tegen haar op.
‘Lekker. Maar mag het beter?’
Hij pakte zijn pikkie en streelde daarmee over haar haren tot hij de weg er tussendoor vond en over haar gleuf streelde.
‘Lekker, Bas.’
Hij duwde een beetje door, zodat de punt van zijn pikkie tussen haar lipjes streelde.
‘Hij is te slap om verder te gaan, maar hij wordt lekker gestreeld. Als hij stijver wordt stop ik er mee, hoor.’
‘Ja, want anders wordt het te verleidelijk, ga je er echt in. Nog even, ik vind het ook lekker.’
Al gauw liet hij zijn pikkie los.
‘Dat was het. Berbel, neem hem eens in je mond?’
Ze dook onder het dekbed en deed het, tot zijn pikkie duidelijk omhoog kwam. Ze dook weer op, legde zijn groeiende stijve weer omhoog en drukte zich weer tegen hem aan.
‘Ik denk, dat ik wat zaadjes proefde. Iets anders kan het niet zijn.’
‘Dat zou kunnen.’
‘Ik denk niet, dat ik het erg zou vinden om er meer in mijn mond te krijgen. Maar ik vraag het eerst aan mijn moeder. Ze heeft het vast een keer geprobeerd of gedaan.’
‘Dan weet ze wat je doet.’
‘Nou? Ze weet dat ik al gevreeën heb, dan mag ze dat wel.’
‘Ja, maar dat je het bij mij doet.’
‘Daarna krijgt mijn vader het waarschijnlijk wat zwaarder te verduren. Wil ze een keer extra.’
‘Tja.’
Ze kusten een tijd. Toen hij halverwege haar hand om zijn stijve voelde herinnerde hij zich haar borsten. Hij masseerde haar tepels.
‘Je kan me niet melken, hoor.’
‘Ik weet het. Heb jij dat wel eens bij een koe gedaan en kan je mij daarom zo goed melken? Ik bedoel, laten spuiten?’
‘Nee, nog nooit. Noodgedwongen ervaring, Bas.’
‘Zo erg was het toch niet?’
‘Anders kwam er één straaltje. Met hulp meer. Met vrijen nog iets meer. Die keer zonder condoom waarschijnlijk nog meer, maar dat weet ik niet, hij spoot wel váker. Hij was, net als ik, vast verrast hoeveel lekkerder dat bloot in bloot was. Sorry.’
‘Ja, nogal ophitsend voor me om te horen. Dat wordt zo nog een keer, graag, Berbel.’
‘Na die vijf?’
‘En na met mijn pikkie een beetje in je gleuf gespeeld te hebben.’
‘Kan je, voor die tijd, daar nog even met een vinger spelen? Je moet niet denken dat jij alleen maar opgehitst kan worden.’
Hij vingerde haar weer, tot ze gekomen was.
‘Heerlijk, Bas.’
‘Ook heerlijk om te doen. Het werd een beetje nat, daar.’
‘Nu al? Dat is pas nodig, voor de smering, bij het vrijen.’
‘Je dacht waarschijnlijk, dat ik dat met je deed.’
‘Ja, met die lange dikke van je. Mijn verslaving wordt erger, Bas. Niet alleen voor je erectie, voor jou helemaal. Omdat je zo lief voor me bent. Wel eens uitschiet, of er bijna inschiet, maar niet te ver gaat. Zelfs mijn tepels masseer je lekker.’
‘Sorry, dat ik maar één lekker ding voor je heb.’
‘Nee, jij hebt er ook drie. Ik zit ook graag aan je ballen. Echte ballen, geen erwtjes, bijna zo groot als kippeneieren. En daarboven een echte erectie, geen spriet. Aan een heel lieve jongen.’
‘Ik kan niet anders dan lief voor je zijn, omdat ik je zo lief vind. En lekker.’
‘Tweedehands.’
‘Hè, Berbel, zeg dat nou niet. Het is voor mij toch allemaal nieuw?’
‘Lief van je, om dat te zeggen.’
‘Je hebt, net als je moeder, niets van je ontmaagding gevoeld. Daar mis ik dus ook niets aan.’
‘Nee.’
‘En alles is weer gekrompen tot originele staat, zei je.’
‘Ja.’
‘Nou dan. Zeg het nooit weer, Berbel. Totdat je mij ontmaagd hebt. Dan word je tegelijk pas echt geneukt, door mijn lange dikke. Sorry.’
‘Tja. Eigenlijk heb je gelijk.’
‘Het gaat erom, dat het echt een eerste keer wordt. Voor mij zeker, voor jou eigenlijk ook.’
‘En Barbie, dan?’
‘Dat was K I, met iets dikker dan een rietje.’
Ze grinnikte.
‘Je hebt een mooie fantasie.’
‘Maar een echte stijve. Die je nu al vol zou willen spuiten, genoeg voor een drieling.’
‘Opschepper. Ik pak een condoom.’
Al gauw spoot hij er drie ladingen in, vakkundig door haar geholpen.
‘Dat opschepper neem ik terug. Drie klodders!’
‘Ja, heerlijk. Veel fijner dan maar één of twee, dan heb ik amper de tijd om te genieten ze door mijn stijve te voelen gaan.’
‘Je had ook meer krampen dan bij één of twee. Vast ook grotere klodders.’
‘Dat moet je ongeveer kunnen zien aan hoeveel er in het condoom zit. Zeg, Berbel, hoe denk je dat het komt, dat ik me de eerste keer niet helemaal leegspuit?’
‘Je vermoedt iets, hè?’
‘Ja.’
‘Ja, ik doe de eerste keer niet helemaal mijn best, om je een tweede keer te kunnen laten komen.’
‘Dank je wel. Lukt dat later ook?’
‘Vast wel. Maar ik heb geen bezwaar tegen veel oefenen. Al is voor mij dan natuurlijk het belangrijkst, hoe vaak je mij laat komen.’
‘Ik heb ook geen bezwaar tegen veel oefenen.’
‘Nee, vast niet. Bas, is het geen bedtijd voor je?’
‘Kan ik hier niet slapen?’
‘Nee, nog niet.’
‘Goed. Is het jouw bedtijd?’
‘Dat let niet zo nauw. Ze zeggen er niets van, als ik een keer uitslaap. Maar dat doe ik niet te vaak, ik wil niet dat mijn vader te veel doet.’
‘Die slaapt vast ook wel eens uit.’
‘Ja, maar dan weet ik het ‘s avonds laat al. Als ik ze voor de tweede keer op een avond hoor eh spelen. Dat duurt dan lang, vader komt natuurlijk, wat kort na een keer, niet zo snel klaar. Maar moeder soms twee keer.’
‘Dat maakt het nog minder vreemd, dat je op je zeventiende wel wat wilde proberen.’
‘Waarschijnlijk. Dank je, voor je begrip.’
‘Ja, ik begrijp het, Berbel. Ik ga mezelf maar na, wat ik in een paar dagen al wilde weten.’
‘Eigenlijk de eerste dag al. Om wat seksuele spanning weg te nemen, was je smoes.’
‘O. Ja.’
‘Eerder een andere spanning.’
‘Ja. Je hebt me wel extra op gang gebracht, met je massages.’
‘Daar ben je toch blij mee?’
‘Ja, ik neem je niets kwalijk. Je mag er natuurlijk uithalen wat erin zit, ik gun je alles.’
‘Ik hoef niet persé vijf keer op een nacht. Drie keer?’
‘Masseer zo door, dan lukt het misschien. Berbel, over dat begrijpen. Ik kan het gebeurde ook accepteren, ten eerste, omdat ik ook al gek op Barbie ben. Ten tweede, ik heb er geen nadeel van, alleen voordeel. Alles is nieuw voor me, maar ik kan me niet amateuristisch gedragen, wat ook voor jou niet prettig zou zijn, jij zorgt er op een lieve manier voor dat alles zo fijn gaat. Snap je?’
Ze had tranen in haar ogen.
‘Ja, Bas. Dank je wel.’
Hij kuste haar lang en hard, stapte uit bed, haalde het condoom van zijn pikkie, legde het naast de andere en kleedde zich aan.
‘Blijf maar liggen, lekkere meid, ik ga er zachtjes vandoor.’
Na nog even in het ledikantje gekeken te hebben ging hij zachtjes de kamer uit, naar beneden, de deur uit, zijn auto in en reed zachtjes weg.

Dinsdagavond

Op haar kamer ging ze niet op haar bed liggen of zitten, maar bleef staan.
‘Zeg het eens, schatje.’
‘Zeg je schatje, omdat je wat wilt?’
‘Nee, omdat ik je zo schattig vind. En ik daag je uit, om vanavond alleen maar te praten.’
Ze draaide zich naar hem toe en glimlachte.
‘Nee, want ik wil ook wat meer dan praten. Kijk maar.’
Ze wees naar haar nachtkastje. Hij zag daarop een krant, een kam en een schaar.
‘Die krant snap ik niet. Of gaan we die samen lezen?’
‘Nee, daar ga ik op staan, als hij uitgevouwen is. Dan kan ik hem met haren en al weggooien. Morgenochtend stofzuig ik nog, dan is alles zeker weg.’
‘Ik had het niet zo snel verwacht. Weet je het zeker?’
‘Aan de ene kant, ja. Ik vond het niet zo erg fijn, dat je vorige week een keer niet doorging, me alleen over mijn haartjes streel- de. Ik denk, dat als het daar wat bloter is, je vast niet zal stoppen.’
‘Nee, vast niet. Ik zou graag je gleuf goed kunnen zien en voelen.’
‘Ja. Aan de andere kant, ik heb er toch een beetje moeite mee om met ontbloot onderlijf voor je te gaan staan.’
‘Tja, als jij staat en ik voor je zit kan ik er het beste bij. Eh waarom kleed je je niet helemaal uit? Dat doe ik ook liever dan alleen mijn broeken laten zakken. Kleding is soms nodig, half gekleed is niet natuurlijk, helemaal bloot wel. Je hoeft me voor mij toch niet te schamen?’
Ze kleedde zich langzaam uit, legde de krant opengevouwen voor hem en kwam erop staan.
‘Doe eens een stap achteruit.’
‘Dan kan je er niet bij.’
‘Mag ik je eerst even bewonderen?’
‘Praat er dan lief bij, niet alleen maar kijken.’
‘Dat was ik al van plan.’
Ze deed een stap achteruit.
‘Je bent een heel mooi meisje. Lief gezichtje. Mooie borsten. Mooie maat, mooie vorm. Met tepels op de goede plaats, niet te laag.’
‘Hoe kom je daarbij?’
‘Ik heb natuurlijk blaadjes met blote meisjes gezien. Je hebt een mooi middeltje, een lekker kontje. Tja, dat haar. Als er nogal wat af is, is daar ook pas te zien dat je een meisje bent.’
‘Dat weet je toch?’
‘Ja, een vinger diep. Sorry. Wel mooi donkerblond krulhaar, net als op je hoofd.’
‘Hoe vind je dat?’
‘Ook mooi, schatje. Niet te kort, ik vind een jongenskoppie bij meisjes niets.’
‘Jij hebt gelukkig ook niet al te kort haar.’
‘Waar?’
‘Op je hoofd, stouterd. Nou ja, ook niet te veel borsthaar.’
‘Verder? Lager?’
‘Niet te veel, maar wel mooi begroeid.’
‘Ik ben blij dat je er tevreden mee bent. Nou, kom maar dichterbij.’
Ze deed een stap naar voren. Hij pakte de kam en de schaar.
‘Doe je benen wat uit elkaar, verlegen meisje.’
Ze deed het. Hij kamde haar haren naar beneden.
‘Het zit niet in de knoop, maar krult wel terug. Het zal best goed te knippen zijn. Ik begin met niet te veel er af te halen.’
Hij kamde weer van boven naar beneden, bij iedere streek knipte hij de haren langs de kam af.
‘Wat ben je handig, Bas.’
‘Ik heb twee jaar op een kleuterschool gezeten. In de tijd dat je er nog niet leerde lezen of rekenen, alleen knippen, plakken, vouwen, enzovoort. Daar heb ik aardig wat handigheid aan overgehouden. Van een kapsel op een hoofd zou ik niets maken, dat is vakwerk, maar dit is simpel. Zo. Al te kort?’
Ze keek naar beneden.
‘Nee, nog zoiets eraf.’
‘Prima.’
Onder het knippen praatte hij door, of wel, onder het praten knipte hij door.
‘Berbel, ik wilde het even over je onderdelen hebben. Zodat je weet waar ik het over heb, als ik iets zeg. Al ging het tot nu toe goed. Maar ik wil je ook één Nederlands woord leren. Waar al je haar zit is je schaamstreek.’
‘Weet ik, maar ik schaam me er niet voor.’
‘Terecht. We hebben het doos genoemd. Rare benaming. We hebben het over een gleuf gehad. Jij over je lipjes. Je schaam- lipjes, je grote schaamlippen, al hoef je je daar ook niet over te schamen.’
‘Nee, want ik heb, net als Barbie, een mooie rechte. Geen te ruime, waardoor hij een zigzag lijkt. Ook geen uitstekende kleine schaamlippen.’
‘Dat dacht ik al gevoeld te hebben. Daarachter zit je vagina. Het Nederlandse woord, wat ik wil gebruiken, is de vertaling van het Engelse woord voor snee. En daar het verkleinwoord van. Ik wil graag dit alles je kutje noemen.’
‘Waarom? Wanneer?’
‘Om niet zo grof, platvloers of medisch te klinken. In plaats van, bijvoorbeeld, mijn erectie tussen je lipjes door je vagina in- duwen, mijn stijve in je kutje stoppen.’
‘Hij gebruikte dat woord ook, maar dan niet het verkleinwoord. Dat vond ik niet prettig klinken. Dat verkleinwoord wel. Ja, je mag ooit je lekkere stijve stukje bij beetje in mijn kutje stoppen.’
‘Fijn. Stukje bij beetje?’
‘Het kan te stroef gaan om het in één keer te doen. Met die dikke van je kan het waarschijnlijk ook niet. Dan een stukje erin, de helft terug, enzovoort.’
‘O. Ik snap het. Nu te kort?’
Ze keek weer.
‘Nog de helft van wat je eerder deed.’
Hij knipte weer wat af.
‘Zo?’
Ze keek weer.
‘Ja. Hoe lijkt je het?’
‘Over het algemeen is het prima. Maar nu komt het precisiewerk. Ik ga nu, in plaats van boven naar beneden, vanuit het midden naar links en rechts kammen en knippen. Vanuit het midden de eerste centimeter vrij kort, daarna steeds iets langer, tot net zo lang als de rest nu.’
‘Waarom zo?’
‘Om je gleuf goed te kunnen zien en voelen, natuurlijk.’
‘Je hebt erover nagedacht, hè?’
‘Ja, met veel voorpret. Mag het?’
‘Doe maar, als het me niet bevalt groeit het wel weer aan.’
‘Maar eerst mijn stijve bevrijden.’
Hij kleedde zich uit en ging weer zitten.
‘Oooh, Bas.’
Hij grinnikte.
‘Toch hetzelfde als eerder? Toch duidelijk een jongetje? Straks ben jij duidelijk een meisje.’
‘Je bent geen jongetje. Een eh oerman. Met een enorm geslachtsdeel.’
‘Hopelijk niet te groot.’
‘Nee, dat zou een fout van de natuur zijn. Je moet je wel voort kunnen planten.’
‘Ja. Eigenlijk een wonder, hè? Een erectie in een kutje duwen, er zaad in spuiten, dat komt een eitje tegen, er groeit een kindje en dat komt er weer uit.’
‘Ik heb het gemerkt.’
‘Eh veel gevreeën, Berbel?’
‘Eigenlijk niet. Hem eerst een keer of vijf, zes, laten komen, meestal in een condoom, hij mij gevingerd. Toen een keer of vijf, zes, gevreeën, met condoom. Toen die keer zonder. Daarna nog een keer of vijf, zes, weer met condoom. Tot ik erachter kwam dat ik zwanger was.’
‘In hoeveel tijd?’
‘Een paar maanden. Ik heb je al verteld, hij kon, hij wilde niet zo vaak.’
‘Wat anders dan je ouders.’
‘Daar hoop ik ook op, voor later. Nadat ik verteld had dat ik zwanger was heeft hij me met geen vinger meer aangeraakt.’
‘Tja.’
‘Ik miste het in het begin wel. Ik heb een tijdje mezelf af en toe bevredigd. Maar na, ik denk, twee maanden niet meer. Ik had er geen behoefte meer aan, ik voelde me duidelijk zwanger.’
‘En eh de laatste tijd?’
‘Krijg ik er weer behoefte aan. Knip nu maar.’
Hij knipte een tijd met veel aandacht.
‘Klaar, wat mij betreft. Wat een prachtige gleuf, lieverd. En?’
Ze keek weer.
‘Bas toch! Zo bloot, in het midden. Wel naar buiten mooi geleidelijk langer. Maar eh het vestigt erg de aandacht op het midden.’
‘Van wie?’
‘Ik bedoel, van iedereen die het zou zien, maar dat mag jij alleen. Nou ja, mijn ouders ook wel.’
‘Ik vind het goed gelukt. Nu is duidelijk, misschien een beetje overdreven duidelijk, dat je een meisje bent. Je haartjes zijn geeneens lang genoeg om er overheen te kammen. Je hebt een prachtige gleuf. Net als Barbie, maar met dat haar er omheen veel mooier. Ik denk, dat mijn stijve op het gevoel af de weg zou vinden.’
Hij legde de kam en de schaar op het nachtkastje. Hij pakte haar achterwerk, trok haar naar zich toe en streelde met een vinger over haar gleuf.
‘Heerlijk, niets meer in de weg.’
‘Ja, heel fijn.’
Hij boog zijn hoofd en likte een paar keer over haar gleuf. Daarna keek hij haar glimlachend aan.
‘Test geslaagd. Of niet?’
Ze keek ernstig.
‘Oooh, Bas, wat voelde ik dat goed. Eh beter dan ooit. Alsof ik daar helemaal kaal ben.’
‘Nou, het scheelt niet veel. Ik heb het zo breed bloot gemaakt, om je mijn stijve beter te laten voelen, en andersom, als we ons bloot tegen elkaar wrijven.’
‘Ik vind je erg ondeugend. Maar ja, weer eraan kan niet.’
Ze stapte van de krant, vouwde die op, legde hem onder haar nachtkastje en kwam weer voor hem staan.
‘Nog een keer.’
Hij likte haar weer, ook een beetje tussen haar lipjes.
‘Lekker kutje, schat.’
‘Dat klinkt fijn. En past wel bij die grote stijve.’
Ze deed zijn benen uit elkaar en knielde ertussen.
‘Mag ik jou daar ook likken?’
‘Graag.’
Ze likte zijn stijve een paar keer en gaf er kusjes op.
‘Nu is het mijn beurt voor een verhaaltje. Wanneer heb je het laatst een bad genomen of gedoucht?’
‘Vanmiddag, na mijn werk. Niet dat ik erg vuil was, ook om de diesellucht kwijt te raken, die er altijd om een brandweerauto hangt.’
‘Heb je ook je eikel schoongemaakt?’
‘O. Nou, je weet nogal wat. Ja, dat gaat in ene moeite door. Eh Berbel, daar kom ik soms van klaar. Of wil dan klaarkomen, als ik me vol voel. Een eh paar rukken is dan genoeg. Scheelt me natte dromen en mijn bed verschonen.’
‘Ik weet het. Mijn ouders hebben me wel verteld hoe het bij jongens werkt. Maar niet duidelijk genoeg wanneer jongens niet in mijn eh kutje te laten spuiten. Had ook niet geholpen, denk ik. Ik was te nieuwsgierig. Zeker na de eerste keer een pikkie zien groeien. Ik heb je kleintje in mijn mond gehad. Mag ik je grote proberen?’
‘Ja, natuurlijk. Ik waarschuw wel, als je moet stoppen.’
‘Ik eh heb met mijn moeder gepraat, vanmorgen. Erg leerzaam. Ze slikt het gewoon door, ze vindt dat helemaal niet erg. Mijn vader ook niet, een paar dagen in de maand. Fijner voor hem dan het op een andere manier kwijt te raken. Lekker warm, vindt hij, zegt ze, al gaat er niets boven een vagina.’
Hij keek verschrikt.
‘We doen alles veel te snel, Berbel.’
‘Nou, iets te snel. Voorlopig mijn kutje niet meer likken?’
‘Eh, af en toe?’
‘Ik wil jou ook graag helemaal leren kennen. Een keer lekker warm klaarkomen? Of af en toe?’
‘Nu, graag.’
Ze pakte zijn stijve bijna onderaan vast, nam het eerste stuk in haar mond, gleed er met haar lippen op en neer langs en likte eraan. Na even voelde hij dat ze zijn vel naar beneden streek.
‘Berbel! Nog even en mijn eikel is bloot.’
Ze liet met haar mond zijn stijve los.
‘Daarom wilde ik weten of hij schoon zou zijn. Ik zal heel voorzichtig zijn, ik weet dat hij gevoelig is.’
Hij zuchtte.
‘Goed.’
Ze ging verder, stopte weer na een keer helemaal rond zijn eikel gelikt te hebben.
‘Even kijken. Wat een uitvinding, hè? Normaal mooi ingepakt. Als je zonder condoom vrijt komt hij ook bloot. Wordt hij gestreeld door de zachte binnenkant van een vagina. Niet te vergelijken met vrijen met een condoom, nog veel lekkerder. Voor allebei. We gaan een beetje snel, maar dat blijft voorlopig over.’
‘Goed. Het is wel lekker warm in je mond.’
Ze hapte weer toe en ging verder tot nadat hij klaargekomen was. Ze streelde zijn vel weer omhoog.
‘En?’
‘Heerlijk. Wat lik je fijn. Ik spoot vast veel. Ging het?’
‘Maar net. Ik had amper tijd om op tijd wat door te slikken. En ik schrok van die laatste klodder. Ik had er op vijf gerekend, maar er kwam een zesde.’
‘Je hield je hand ook niet stil, ondeugd. En pakte ook nog mijn ballen. Ik ben nu vast wel leeg.’
‘Mogelijk, ik schrok zo van die zesde klodder, dat ik er niet aan toekwam je leeg te zuigen.’
‘Berbel!’
‘Ik mag toch wel alles van je hebben? En je maakt toch steeds nieuw aan, steeds meer. Ik ga even in de badkamer mijn mond spoelen, het plakt. Kruip onder het dekbed, ik kom zo lekker tegen je aan.’
Hij ging op het bed onder het dekbed, sloeg het even later open om haar eronder te laten. Hij trok gelijk haar onderlijf tegen zich aan en bewoog op en neer.
‘Ja, nu voel ik waar ik zijn moet. Heerlijk, geen haren, wat bloots.’
‘Ik ook. Wel klein en niet hard.’
‘Straks.’
Hij pakte haar borsten en kuste haar een tijdje.
‘Bedankt voor je verwennerij, schat. Ik vond het ook erg intiem.’
‘Het op één na intiemste wat er is. Ik vond het fijner om te doen dan ik verwachtte. Ik had heerlijk bijna alles van je vast. Je hebt een veel te grote om helemaal in mijn mond te krijgen.’
Ze grinnikte.
‘En we hebben een condoom uitgespaard.’
‘Laten we dat uitsparen maar niet te vaak doen.’
‘Nee, alleen zo. Af en toe.’
Hij ging met een hand naar beneden.
‘Oooh, een lekkere blote gleuf. Met zachte lipjes. En een zachte binnenkant. Ja, zo is het veel fijner om je doos vast te houden, met één vinger voor je gleuf. Zo naar binnen, een stukje erin, de helft terug, weer een stukje erin, de helft terug?’
‘Jaaah. Verder.’
‘Een stukje erin, de helft terug, een stukje erin, de helft terug, een stukje erin, langer is mijn vinger niet.’
‘Masseer mijn doos iets steviger.’
‘Ja, dat zal je ook beter voelen dan eerst. Ik ook. Zo heerlijk heb ik je nog niet vast kunnen houden.’
‘Nee. Op en neer, alsjeblieft.’
Hij deed het.
‘Kom maar lekker klaar. Kwam ik net ook.’
‘Jaaah. Oooh. Ga doooor.’
Hij deed het. Ze schokte en kreunde harder dan alle keren daarvoor.
‘Lekker, hè? Ik voelde je in mijn vinger knijpen.’
‘Vast vanzelf, om wat uit die vinger proberen te krijgen.’
‘Alles op z’n tijd.’
Hij trok zijn hand terug en haar tegen zich aan.
‘Rijd maar lekker tegen me op.’
Ze deed het.
‘Oh, lekker, ik had van dat vingeren alweer een stijve gekregen, nu wordt hij nog harder.’
‘Ja, ik voel een grote, harde blote.’
‘Hoe voel je dat hij groot is?’
‘Ik kan een eind omhoog en naar beneden en voel hem dan nog steeds. Je dacht toch niet, dat ik het voelde omdat je erin zat?’
‘Ik dacht het niet. Maar ik heb het verschil nog nooit gevoeld.’
‘Nou, dat zal met die dikke van jou erg duidelijk zijn. Maar zonder het je eerst te vragen laat ik je er niet in. Je moet het van tevoren weten, om er zo veel mogelijk van te genieten. Eh je moet dan met je stijve eerst over mijn gleuf strelen. Dan zachtjes duwen en iets tussen mijn lipjes strelen. Of ik doe het voor je. Dan een stukje erin, dan zachtjes doorduwen. Als het te stroef gaat, na een stukje de helft terug, enzovoort.’
‘Heb ik weer wat geleerd. Wat theorie.’
‘Hoe meer je van de theorie weet, hoe meer je van de praktijk van het begin af aan kan genieten. De aanloop is ook lekker, Bas, niet alleen het klaarkomen.’
‘Ja, dat begin ik te snappen. Je kan veel met je tong, niet alleen tongzoenen.’
Ze deden het een tijdje.
‘Jij kan ook veel met je tong, maar om je dat te vertellen is nogal intiem.’
‘Ik kan er vast tegen.’
‘Goed. Weet je, wat een clitoris is?’
‘Eh ja. Een knopje binnen in je, hè?’
‘Ja. Als je hem gezien hebt, kan je hem daarna met je tong makkelijker vinden. Meisjes schijnen, als die gelikt wordt, er ook klaar van te komen.’
‘O. Geen ervaring?’
‘Nee. We deden alleen wat ik verteld heb. Jouw stijve was ook de eerste die ik in mijn mond had.’
‘Tjonge. Nou, dan deed je het geweldig, voor een eerste keer. Ik maak me er niet druk om, hoor, maar het voelde alsof je vaker aan een eikel gelikt had.’
‘Nee. Ik wist de theorie, het ging vanzelf. Hij kwam makkelijk te voorschijn, ik deed je geen pijn, hè?’
‘Nee, helemaal niet. Het ging zo makkelijk, omdat hij niet droog was. Daarom doe ik het ook onder de douche. Droog moet je er niet aankomen, dan is hij te gevoelig.’
‘Daarom doe ik het nu ook niet. Ik heb daarnet wat extra spuug gebruikt, om je eikel nat te houden.’
‘Het was wel opwindend. Zeker met je verhaal erbij, van in een kutje gestreeld worden.’
‘Dat was ook theorieles. Je zou bij het vrijen kunnen voelen dat je eikel bloot werd, er van schrikken en er vlug uit gaan. Dat is niet de bedoeling.’
‘Meegemaakt?’
‘Nee. Hij kon in één keer naar binnen. Ik voelde daar zo weinig van, dat zijn eikel waarschijnlijk geeneens bloot kwam. Gaat vast ook niet, in een condoom. Zijn wippen voelde ik wel, dat streelde, daar kwam ik de helft van de tijd klaar van. Die keer zonder condoom ook. Hij kwam van het wippen ook klaar. Jij gaat er meer plezier aan beleven. Dus ik ook.’
‘Ik hoop het. Ik zal mijn best doen. Ik zal best voelen dat je helemaal om me heen zit. Ik niet alleen af en toe de zijkant voel.’
‘Ja, maar voorlopig niet. Helemaal nooit zou me spijten, Bas. Niet omdat ik misschien nooit meer een jongen met zo’n grote vind, maar zo’n sterke en toch lieve jongen. Hè, bah.’
‘Wat is er?’
‘Ik moet huilen.’
‘Ach.’
Hij veegde haar tranen weg.
‘Ik zou je zo missen, Bas. Maar ik mag je niet verleiden. Ik mag niet het enige zijn, waarom je zou blijven.’
‘Nee. Ik weet nog niet voor hoeveel procent je mee zou moeten tellen. Barbie telt ook mee, je ouders ook.’
‘Die ook?’
‘Ja. Zelfs je ouders. Ze zijn aardig tegen me, dat is ook wat waard. Eigenlijk ben ik een indringer.’
‘Dat zou iedere schoonzoon voor ze zijn, maar dat hebben ze geweten vanaf dat ze geen zoon kregen. Ondanks jarenlang iedere dag proberen.’
‘Ja. En als Barbie net zo lief blijft als jij vroeger, wat je ouders zeiden, lijkt me het fijn om haar op te zien groeien. Als ze streken krijgt, zijn er vier om haar te helpen. Niet straffen, maar helpen.’
‘Dat klinkt fijn.’
‘Het zal best lukken. Ik zou het wel aandurven.’
‘Ik ook. Met jou.’
‘Als mijn erectie maar niet te veel meetelt.’
‘Bij vrouwen mag zoiets meer meetellen dan andersom. Voor hun telt de maat ook meer dan andersom. Ze zeggen wel, voor mannen is het genoeg als er maar een gat in zit.’
‘Alleen om klaar te komen. Maar dat is, zoals je zei, niet alles. Ik vind het ook belangrijk dat mijn vrouw lief voor me is. Ook tussen eh het haar grijpen door. Een sacherijnig gezicht gaat gauw vervelen, al neukt ze geweldig.’
‘Nou! Ja, alles geldt wederzijds.’
‘Mag ik je clitoris zien?’
‘O. Bijna vergeten. Durf je?’
‘Natuurlijk. Waarom zou ik niet? Als jij het durft hem te laten zien.’
‘Ik eh moet mijn gleuf wat opentrekken en je erin laten kijken.’
‘Tja, nogal intiem. Maar niet intiemer dan je mijn eikel laten zien, vind ik.’
‘Fijn, Bas.’
Hij deed het dekbed opzij, kroop tussen haar benen en likte een paar keer over haar gleuf.
‘Sesam, open u.’
‘Nou!’
Ze trok haar gleuf wat open. Hij kwam dichterbij.
‘Ja, ik zie hem, denk ik.’
Hij haalde haar handen weg, likte weer haar gleuf, ging erin en naar boven. Al gauw begon ze te hijgen.
‘Ja, ja.’
Ze kwam heftig klaar. Hij stond op, pakte een condoom uit het nachtkastje, deed hem om en ging weer naast haar liggen.
‘Sorry, dat ik je niet langzaam af kon laten koelen, het werd me te link. Je klaar voelen komen deed me nogal wat.’
‘Het gaat alweer. Ga op je rug liggen.’
Hij deed het. Ze kwam wijdbeens over hem hen zitten en pakte zijn stijve en zijn zak.
‘Als je met me vrijt, moet je ook af en toe omhoog drukken, tegen mijn clitoris aan. Dan kom ik vast heftiger dan alleen van je strelen en je klaarkomen.’
‘Klinkt als een ingewikkelde beweging.’
‘De beer doet het ook, al weet hij niet waarom. Zag je, dat de zeug af en toe een stukje naar voren schoof, nadat hij meer omhoog dan erin stootte? De beer moest dan een stap naar voren doen, om erin te blijven. En dat bedoelde mijn moeder, toen je hoorde dat ze bij het spelen met mijn vader zei, harder. Zij, en het matras, moeten de stoten opvangen.’
‘O. Erg?’
‘Ik weet het niet, ik kreeg ze niet. Hij duwde wel helemaal tegen me aan, vast voor de zekerheid dat hij er helemaal in zat. Op een andere manier voelde hij het waarschijnlijk niet. Jij vast wel.’
‘Nou! Ik vond die beer een beetje te woest. Ik wil voorzichtig met je zijn.’
‘Prima, maar niet te. We leren het wel.’
‘We?’
‘Ik wist toen eigenlijk niet wat ik lag te doen, moest doen.’
‘Ik ook nog niet.’
‘We leren het samen wel. Straks verder.’
Ze deed weer haar best.
‘Geweldig, weer drie stralen. Net al zes. Het wordt steeds meer. En zo snel.’
‘Je doet het ook steeds lekkerder.’
‘Nou, niet denken aan het lekkerste, dat moet wachten.’
‘Ik vind, op z’n minst tot ik een beslissing genomen heb.’
Ze ging naast hem liggen.
‘Anders krijg je problemen met dat profiteren van, hè?’
‘Ja. Al geniet jij nu ongeveer net zo veel als ik, waarschijnlijk.’
‘Iets anders, waarschijnlijk. Meer van dat ik je zo lief vind dan van de seks. Ik bedoel, de lieve manier waarop je alles doet.’
‘Nou, ik vind dat jij ook alles lief doet. Maar ik snap waarschijnlijk wel wat je bedoelt. Voor mij is alles nieuw, dus daar reageer ik heftiger op.’
‘Ja, zoiets. Goed. Toen ik op het eind van mijn zwangerschap rustig aan moest doen, ben ik boeken uit de bibliotheek gaan lezen. Voorlichting en zo. Niet alleen over bevallen, ook alles over seks. Had ik eerder moeten doen, was ik niet zo stom geweest. Had, van wat ik deed, ook meer genoten, zelfs met een niet zo grote.’
‘Ik hoop het met je in te halen. Ik blijf het zielig vinden, zo’n kleintje.’
‘Ik blijf het zielig vinden, op je eenentwintigste nog geen meisje lekker aangeraakt te hebben.’
‘Op het platteland is dat misschien abnormaal, in een stad niet. Daar zijn niet zo makkelijk fijne plekjes te vinden, zoals een hooiberg. Ongestoord samen op een kamer zijn lukt ook zelden.’
‘Ja, dat scheelt. We hebben geen hooiberg, maar buiten, onder het afdak, kan je een baal hooi uit elkaar trekken. Dat ligt prettiger dan op stro.’
‘Daar kan iedereen je zien.’
‘Ik weet van tevoren of er leveranciers komen.’
‘Je vader komt er vast ook, af en toe.’
‘Ach, als hij ons zou zien vrijen, rent hij vast het huis in om moeder te pakken. Toen ik klein was had ik al in de gaten, dat hij dat deed nadat hij een zeug had laten dekken.’
‘Heb je ze ooit bezig gezien?’
‘Nee, wel gehoord.’
Ze nam even de tijd om het condoom op te ruimen.
‘Toch snap ik het niet helemaal, Bas, je bent zo vlot.’
‘Met een wildvreemde niet. Maar op één of andere manier vond ik aan jou niets vreemds.’
‘Je keek in mijn bloes.’
‘Daar zag ik niets vreemds, zo veel had ik eerder wel gezien. Maar jij reageerde daar zo eh gezond op. Ik kon niet met de meiden die ik ontmoette omgaan. Ze kletsten zo veel, maar zeiden eigenlijk zo weinig waar ik wat op terug kon zeggen. Ook veel over kleding, wat me niet interesseert.’
‘Mij ook niet, het liefst loop ik zonder.’
‘O. Als ik naar hun hoog gesloten bloesje keek kreeg ik op z’n minst al een nijdige blik.’
‘Er komt zelden iemand zo dicht bij me staan en kan dan naar beneden kijken.’
‘Ik ben niet zo vlot dat ik dat expres doe. Het was toeval.’
‘Ja, ik weet het. Een gelukkig toeval.’
‘Ja, heel gelukkig. Maar ik vind het onverantwoord om een snelle beslissing te nemen.’
‘Té snel is onverantwoord.’
Hij grinnikte.
‘Je doet voorzichtig je best, maar dat mag je. Ik moet echt er zelf van overtuigd zijn, dat ik niet te snel beslis. En dat ik alles in ongeveer de juiste verhouding meeweeg. Zou je het erg vinden als ik morgenavond niet kom? Om bij te komen? Van alles behalve van jou kom ik ‘s avonds toch niet op de hoogte.’
‘Dat lijkt me verstandig van je.’
‘Ja, verstandig vast. Maar saai. Alleen maar nadenken.’
‘Ja. Ik heb tijd genoeg om na te denken. Het enige waar ik me zorgen over maak is over je beslissing. Ik weet, dat ik je een jaar of twee gegeven heb, en dat je zolang veel mag, maar die zorgen blijven op de achtergrond spelen. Zekerheid is natuurlijk fijner.’
‘Ja. Maar ik ben bang, dat als ik, bij wijze van spreken, morgen ja zou zeggen, je overmorgen zou willen vrijen. Dat is veel te snel, we kennen elkaar amper.’
‘Ik snap, dat je er anders tegenaan kijkt dan ik, ik heb het al gedaan. Maar de meeste jongens zouden er geen bezwaar tegen hebben. Is het, omdat je het nog niet gedaan hebt?’
‘Nee, omdat ik niet zo ben als de meeste jongens, niet overal gelijk mee het bed induik. Om te vrijen, bedoel ik, dit vind ik net niet te ver gaan.’
‘Zelfs als je, bij wijze van spreken, morgen ja zou zeggen, kan het nog wel een tijdje uitgesteld worden.’
‘Wil je al zo graag?’
Toen ze niets zei keek hij haar aan.
‘Ach.’
Hij droogde haar tranen weer.
‘Eigenlijk graag, lieve, serieuze jongen.’
‘Toch maar wachten. Ik vind vrijen iets erg serieus. Het is toch het intiemste wat er is? Met mijn spuiten heb ik geen pro- blemen, het is mijn buitenkant strelen tot eruit komt waar ik toch genoeg van maak. Met jou vingeren wel ietsje, ik zit in je. Maar uiteindelijk gebeurt er niets meer dan je met een vinger daar strelen. Maar met het ene geslachtsdeel in het andere is wel erg intiem. Ze sluiten erg op elkaar aan, strelen elkaar helemaal. Ook nog wat normaal verstopt zit, de eikel. En als toppunt, het ene spuit zaad diep in het andere. Wat bedoeld is om een zwangerschap te veroorzaken. Het gebruik van een condoom of de pil is onnatuurlijk, is eigenlijk de boel belazeren.’
‘En een bril dan? Of een gehoorapparaat? Die zijn ook niet natuurlijk. Voor zover ik weet doen dieren het alleen voor de voortplanting. Door de slimheid van de mens kan hij heel vaak genieten met zijn geslachtsdelen. Ten eerste, hij weet wat hij doet en geniet er van. Een zeug heb ik nog niet zien genieten. Ten tweede, het heeft geen nadelen voor de voortplanting. Ten derde, het lijkt me een gezonde sport. Er is vast nog meer op te noemen.’
‘Laat maar, ik zit al klem. Ik had niet ver genoeg nagedacht.’
‘Dus?’
Hij grinnikte.
‘Voorlopig nog niet. Ik blijf erbij, op z’n minst wachten tot ik een beslissing genomen heb. En dan nog, of ik die laatste stap snel wil nemen. Daarna is er niks nieuws meer.’
‘Jawel. Samen leren om het zo lekker mogelijk te doen. Als je het mijn moeder vraagt, zal die waarschijnlijk ook zeggen dat ze het heeft moeten leren. Alleen op je rug liggen en je laten nemen is te weinig. Je hoorde het, na een week bereed ze mijn vader.’
‘Ga je mij dat ook doen?’
‘Ja, zitten zoals daarnet, maar me dan op je laten zakken. Enzovoorts. Ik ga met jou alles doen, waarvan ik denk dat het lekker is. Dat mag je met mij ook doen. Wanneer en waar je maar wilt.’
‘Wanneer, een keer of drie per dag, toch? En waar, overal behalve in de huiskamer, als je ouders er zijn, hè?’
‘Zo ongeveer. In het begin mag het wel wat vaker, hoor, ik snap wel dat je dan wil als je kan.’
‘Dat zal ik vast niet durven.’
‘Dat zal ik dan vast merken. Ik kijk je dan wel lief aan, dan durf je wel. Of ik vraag, neem me, alsjeblieft. Of ik neem jou gewoon.’
‘Ja, ik geloof wel dat je daartoe in staat bent.’
‘Ik ga mezelf toch niet tekort doen? Behalve als ik merk dat het jou te veel wordt. Maar dat zal vast niet gebeuren, tot nu toe wilde je alles nogal graag.’
‘Ja. Zoals je armen en je lekkere benen om me heen voelen.’
Ze deed ze om hem heen.
‘Wat je eigenlijk wil, is met je pikkie mijn blote gleuf voelen, hè?’
‘Ja. Je helemaal tegen me aanvoelen, met als middelpunt mijn blote pikkie tegen je blote kutje. Pas later, waarschijnlijk, zo weer liggen, maar dan met mijn stijve erin. Oooh, lekker.’
‘Ja.’
Ze bleef ook een beetje tegen hem aan bewegen en legde, zodra zijn pikkie stijf werd, die omhoog net voor hij recht vooruit kon gaan staan.
‘Heerlijk, lekkere jongen, dat bloot tegen bloot.’
‘Ja, maar daar moet het vanavond bij blijven.’
Hij maakte zich voorzichtig los.
‘Ik moet er vandoor.’
Hij kuste haar nog even voor hij uit bed stapte en zich aankleedde.
‘Dag, verleidelijke meid.’
Na nog een blik in het ledikantje verdween hij.

Donderdagavond

‘Ik wil weer even met je praten. Tegen je praten, eigenlijk.’
‘Prima.’
Ze legde haar handen onder haar hoofd.
‘Kan je je armen naar beneden doen? Je borsten zijn zo erg opvallend.’
‘Zo lig ik het lekkerst.’
‘Niet helemaal bloot, met je benen wijd, klaar om genomen te worden?’
‘Ja, dat is nog lekkerder. Zal ik?’
‘Nee, sorry. Ik wilde niets uitlokken. Waarom heb je eigenlijk een beha aan? Ze hangen toch amper?’
‘Toen ik borstjes kreeg moest dat van mijn moeder. Dat hoorde zo. Toen wel af en toe een grotere, tot ze uitgegroeid waren. Maar na een paar jaar voelde ik me te veel ingepakt en ben ik het type gaan dragen wat ik nu aanheb. Eigenlijk alleen om ze niet te veel te laten schudden. Heb je liever dat ik er geen aanheb?’
‘Nee, als ze nog meer zouden schudden zou ik er nog moeilijker af kunnen blijven.’
‘Het gaat goed, zo. Wilde je het daar vanavond over hebben?’
‘Nee. Over mailen, via Internet. Weet je er iets van?’
‘Is dat niet brieven versturen?’
‘Geen brieven, berichten. Je hoeft ze niet af te drukken, te printen, maar het kan wel. Normaal lees je ze alleen op het scherm van de computer. Het is ook makkelijk om berichten naar meerdere personen tegelijk te sturen. En je kan ze bewaren, ook de antwoorden, in de computer. Snap je?’
‘Ik denk het wel.’
‘Een voordeel is ook, dat berichten, mails, versturen dag en nacht kan. Je stoort niemand, ze kunnen, om berichten te lezen en eventueel te beantwoorden, hun computer aanzetten wanneer het hun uitkomt. Het gaat om het volgende. Gisterenavond heb ik een bericht verstuurd aan mijn twee beste vrienden. Met het verhaal wat ik hier aan het meemaken ben. Over jou heb ik natuurlijk niet te veel verteld. Wel wat ik dacht wat mijn mogelijkheden zijn.’
‘Is dat niet erg privé?’
‘Ja, daarom alleen aan die vrienden. Over jou heb ik geschreven, dat het begon met dat ik een erg aantrekkelijk meisje ontmoet had, waar ik steeds meer in ga zien voor een mogelijke gezamenlijke toekomst. Op een bedrijf, wat zelfs ik aan zou kunnen.’
‘Aantrekkelijk?’
‘Niet naar complimentjes vissen. Binnen een uur kreeg ik het eerste antwoord. Er stond in, dat hij er over na wilde denken en later, mogelijk morgen, vandaag dus, uitvoeriger zou antwoorden. Niet veel later kreeg ik het tweede bericht, van de andere vriend. Die zou ook later antwoorden, hij had het voorlopige antwoord van die andere vriend ook gekregen.’
‘Handig, zeg, zo dubbel te kunnen eh mailen.’
‘Ja. Vanmiddag, na mijn werk, vond ik hun antwoorden. De eerste, van eh die eerste vriend, was vrij lang. Hij had mijn bericht overgenomen en er tussendoor antwoorden ingezet.’
‘Ook handig.’
‘Ja, dan hoefde hij zelf niets te herhalen, ik hoefde mijn originele bericht er niet bij te pakken. Hij begon, wat ik al verwacht had, met me een beetje te pesten. Na dat aantrekkelijke schreef hij, sinds wanneer vind jij meisjes aantrekkelijk? Waarom ben je niet, zoals tot nu toe, op de vlucht geslagen?’
‘Deed je dat?’
‘Nee, dat was overdreven. Maar hij wist wel, dat ik me, op een paar keer een uitzondering na, nooit lang met hetzelfde meisje bemoeide. We kennen elkaar al vanaf de kleuterschool.’
‘Die uitzonderingen?’
‘Die heb ik je verteld. Die ik gekust heb.’
‘Waarom niet meer?’
‘Daar kwam ik niet aan toe. Ze werden me te snel erg bezitterig. Na één zoentje wilden ze al alles bepalen wat ik doen moest. Ik had geen minuut voor mezelf. Voelde me aan kettingen.’
‘Hier niet?’
‘Nee. Ik ben, uit mezelf, heel graag bij je, maar ik heb het gevoel, dat als ik iets zonder jou wil doen je daar niet moeilijk over zou doen.’
‘Nee, want andersom verwacht ik dat ook.’
‘Prima. Je laat mij, bijvoorbeeld, ook de keus om zo lang mogelijk bij de Luchtmacht te blijven of niet. Ik vond het erg fijn, Berbel, dat je me daar vrij bij liet. Laat.’
‘Dat komt vast door mijn opvoeding. Van andere kinderen vond ik soms, dat ze thuis zoiets als geketend werden. Ik werd zo veel mogelijk vrij gelaten, iets te vrij, dus. Kreeg alleen iets te horen als ik beslist iets niet mocht. Zoals erg laat thuiskomen, dat was niet goed voor mijn gezondheid. Niet een simpel verbod, de reden erbij. Zo ging het altijd. Erg prettig. Op dat gedeeltelijke gebrek aan voorlichting na.’
‘Ja. Verder was zijn commentaar serieus. Schreef, dat hij nagedacht had over mijn mogelijkheden en er niet meer zag. Waarschuwde me wel, dat ik alles goed moest regelen als ik de Luchtmacht uitging en in Duitsland bleef. Maar dat had ik zelf ook al bedacht. Ik zie dan wel of ik Nederlander kan of moet blijven of niet, maar daar maak ik me nog niet druk over. Alles zou dan vast goed te regelen zijn, sinds de komst van de EEG is dat makkelijker geworden.’
‘Ja.’
‘Aan het eind was er een lege regel, daarna, met grote letters, doen, drie uitroeptekens, pak het aan, drie uitroeptekens. En daaronder, met normale letters, en zeker die meid, goed en vaak.’
‘Welja!’
‘Het andere antwoord was kort. Een kopie van het laatste stuk van het andere bericht. Vanaf die grote letters doen, enzovoort.’
Ze zeiden allebei even niets.
‘Ik vind het fijn, Berbel, dat je nergens op aandringt. Ik ben blij met hun antwoorden, maar ik ben nog niet uitgedacht.’
‘Daar heb ik je de tijd voor gegeven, daar blijf ik bij. Maar eh, niet om je te beïnvloeden, je weet wat je ondertussen mag. Die laatste regel.’
‘Ja, daar aarzel ik al minder over. Maar ze bedoelen met dat pakken, nemen wat je krijgen kunt. Ze waren altijd vrijer dan ik. Ze gingen, als ik hun toespelingen goed begreep, altijd zo ver als het maar kon, tot en met vrijen, drongen daar nogal op aan. Dat wil ik niet, Berbel. Niet aandringen, niet zo ver gaan als het kan.’
‘Ik zou het niet fijn vinden als je aandrong. Je deed het niet, dat hoef je ook niet. Ik wil al aardig wat, jij mag al aardig wat. Ik dring bij jou ook nergens op aan. Zonder dwang gaat het toch fijn?’
‘Ja, zeker.’
Hij grinnikte.
‘Je dwingt me niet, je verleidt me alleen voorzichtig.’
Ze glimlachte.
‘Een beetje, maar vind je, op de eerste dag dat we elkaar ontmoetten, mij je erectie laten zien ook geen verleiden?’
‘Zo dacht ik daar niet over. Ik wist ook niet dat je er zo van onder de indruk zou raken. Ik wilde graag wat kwijt. Moest wat kwijt, liever dan in mijn broek klaarkomen. Ik hoopte dat je niet zou schrikken, je had je ex-vriendje al eh afgetrokken. En al gevreeën, zelfs. Als ik dat niet geweten had, had ik niets gedurfd.’
‘Je durft niet te vrijen, ondanks dat je weet dat ik het al gedaan heb?’
‘Afgezien van dat ik het voorlopig niet wil, nee, ik durf niet zo goed. Ik vind het nu zo fijn gaan, ik aarzel daar niet meer over. Maar als we verder zouden gaan ben ik bang dat het je tegen zou kunnen vallen, alles bederven. Ik ben een onervaren amateur.’
‘Ik vind je een beetje dom. Je weet dat ik met mijn vorige vriendje tevreden zou zijn geweest, als hij gebleven was.’
Ze ging rechtop zitten en pakte hem bij zijn schouders en schudde hem door elkaar.
‘Ik heb je al zo veel verteld, dommerd. Je weet, hoe ik iedere keer van je onder de indruk raak. Moet ik je vertellen hoe vaak ik aan je denk? Hoe ik over je droom? Te gaan voelen, van het begin af aan, hoe ik genomen word? Niet gestreeld door een vinger of een spriet, maar me vast overvol zal voelen? Alles in me gestreeld gaat worden? Vanaf mijn lipjes tot dat hele eind van je in me? Dan vast hemels klaar begin te komen, blijf komen zolang ik voel dat jij spuit wat je maar kunt, vijf keer, zes keer, misschien wel zeven keer. Me vol zat voelen, en erg tevreden dat ik jou lekkerder klaar liet komen dan op een andere manier. En niet te lang daarna voelen dat je weer een stijve krijgt, waardoor ik weer gek van verlangen wordt om weer zo volledig genomen te worden?’
Ze ging weer liggen, met haar handen voor haar ogen. Hij zag er tranen onder vandaan komen. Hij streelde over haar haren, liet haar bijkomen. Na even haalde ze haar handen weg en glimlachte.
‘Nu durf je vast helemaal niet meer.’
‘Dat dacht ik, eventjes. Maar als jij, met jouw ervaring, wat ik niet kwaad bedoel, het met me aan zou durven, zal ik het wel durven.’
‘Wil je het al weten vóór je beslissing?’
‘Nee, je was overtuigend genoeg. Ik vind het geeneens een gok meer, als jij er zo naar uitkijkt. Maar ik zou het van mezelf niet fatsoenlijk vinden, dat als ik hier niet zou blijven, ik met je gevreeën zou hebben. Dat vind ik net zo onfatsoenlijk als wat je eerdere vriendje gedaan heeft. Van je profiteren, vind ik, en er dan vandoor gaan. Je had er weinig aan, behalve Barbie. Hij kon wat kwijt, als hij wilde, kwam fijner klaar dan bij eh zelfbediening. Zeker bij het vrijen. Hij had zijn plezier. Nee, zo niet. Ik zou liever, als ik zou blijven, het daarna iedere keer zien als een feestje, om te vieren dat ik er ben, blijf, bij je, in je.’
‘Ja.’
‘Kan je het nog een tijdje volhouden?’
Ze glimlachte.
‘Zonder feestje? Ja, Bas. Als jij er zo serieus over denkt kan ik dat. Met tegenzin, natuurlijk, maar daar zal je me niet over horen. Blijf maar nadenken, alles afwegen. Per slot van rekening is het een beslissing voor de rest van je leven. Eigenlijk vroeg, op je eenentwintigste.’
‘Daar heb ik ook over nagedacht. Ik kan tenminste iets beslissen. Ik krijg een keus. De meesten kiezen zelden. Alles gaat bij ze min of meer vanzelf na hun schooltijd. Ze veranderen nooit van baan. Scharrelen met meisjes, gaan steeds verder tot ze trouwen om vaak te kunnen vrijen, krijgen kinderen. Moeten hooguit een paar keer verhuizen, het laatst naar een bejaar- denhuis. Voor zoiets kan ik ook kiezen. Of voor hier. Ik eh denk niet dat ik daar twee jaar over ga doen. Vast nog lang geen jaar.’
‘Fijn.’
‘Nou, dat ligt er natuurlijk aan hoe ik beslis. Hoe het vrijen zal gaan is nu me wel duidelijk. Het werk zie ik ook wel zitten. Maar we moeten ook eerst ervaren, Berbel, hoe we los daarvan met elkaar omgaan. Daar is nog wat tijd voor nodig.’
‘Ja, Bas. Ik schaam me een beetje, dat ik niet genoeg nagedacht heb over waar je problemen mee zou kunnen hebben. Maar ik wist niet dat je zo serieus was. Mij netjes wilde behandelen, van het begin af aan.’
‘Dat is niet zo erg, maar daarom vertel ik je ook zo veel. Voor nu genoeg.’
‘Goed. Lieve Bas, waar aarzel je niet meer over?’
‘Je lokt wat uit, hè?’
‘Ja, voor ons allebei.’
‘Nou, kom dan maar van me onder de indruk, terwijl ik van jou onder de indruk kom.’
Hij knoopte haar bloes los en deed hem uit. Haar beha volgde. Daarna haar rok. Hij kleedde zich uit, pakte uit het nachtkastje een condoom en deed hem om. Hij trok haar broekje uit, deed haar benen uit elkaar, kroop daartussen naar boven tot hij zijn stijve op haar blote gleuf kon leggen. Ging op haar liggen, maar steunde op zijn armen en benen om het meeste van zijn gewicht van haar af te houden.
‘Kom ik dan zo bij je, alleen erin in plaats van erop?’
‘Dat kan.’
Ze sloeg haar benen om hem heen.
‘Dan houd ik je zo vast. En help je om er zo diep mogelijk in te komen.’
Hij bewoog een paar keer wat omhoog en omlaag.
‘Bloot was fijner.’
‘Kan het niet meer?’
‘Nu helemaal niet meer. In een standje om in te vrijen.’
‘Een andere keer anders beginnen. Langzamer.’
‘Ja. Ik wilde je laten zien dat ik je helemaal uit durfde kleden. En dat ik op je durfde gaan liggen. Je later zo zou durven eh nemen.’
‘Mag ik jou de eerste keer nemen, lieve jongen? Om het voorzichtig uit te proberen? Als je te snel zou zijn zou het me pijn kunnen doen.’
‘Ja. Hoe me nemen?’
‘Laat je verrassen. Ik bedoel niet wanneer, we moeten het allebei willen. Maar hoe. Ik moet daarover nadenken.’
‘Prima. Op een bed, niet in de schuur.’
‘Nee, niet in de schuur, daar wil ik niet weer verrast worden. Maar eh ik zal er voor zorgen dat ik altijd een paar condooms bij me heb, voor het geval dat je daar iets in kwijt wilt. Of moet, als ik me niet in kan houden en je wil bewonderen. Als jij niet meer aarzelt, mag ik dat toch wel?’
‘Natuurlijk. Wat een idee. Ik kan me indenken dat ik jou zou willen grijpen. Zeker je borsten, na een tijdje inkijk. En aan je gleuf voelen, natuurlijk, omdat hij nu zo lekker bloot is. Andersom verwachtte ik eigenlijk niets.’
‘Je bent toch voor gelijke rechten, hoop ik?’
‘Ja, zeker. Maar vóór een huwelijk zijn er eigenlijk geen rechten.’
‘Ach, noem het wederzijdse gunsten.’
‘Niet te eenzijdig?’
‘Je hoeft mij niet even vaak te vingeren als ik jou klaar laat komen. Ik geniet van je spuiten al veel. Ik ga je vasthouden. Doe dan alsof je in me zit, wippen, dan voel ik vast gauw de klodders door je stijve gaan.’
Hij deed het, zij voelde het.
‘Wat kreunde je, Bas. Jij voelde het vast ook goed. Zes keer.’
Hij rolde naast haar.
‘Ja, heerlijk. Beter dan ooit. Vast dikkere klodders dan ooit. Tja, dagje niet, gisteren.’
‘Wat voor dienst heb je komend weekend? En volgende week?’
‘In het weekend moet ik bereikbaar blijven. Ik kan hier komen, ik moet alleen steeds een pieper bij me hebben. Dat stoort me niet en er is zelden een oproep. De vorige keer dat ik zo’n dienst had kreeg ik een oproep, maar dat bleek een test te zijn. Zoiets is maanden niet meer te verwachten. Volgende week heb ik avonddienst, van vijf tot twaalf.’
‘Kom je dan, overdag?’
‘Graag. Eh kan ik in het weekend mee-eten? Dan hoef ik daarvoor niet weg.’
‘Ik zal het regelen. Eh als je morgenavond komt, kan je wel blijven slapen. Op de logeerkamer. Dan hoef je pas maandag- middag weg.’
‘O.’
‘Durf je niet? Ik zal je ‘s nachts niet aan komen randen.’
‘Ik durf wel, maar ik vind het wat snel. Wat moeten je ouders er niet van denken.’
‘Dat heb ik je al verteld. Mijn moeder is blij dat ik constant loop te glimlachen.’
‘Waarom?’
‘Om waaraan ik nogal eens denk. Wat ik nu kleiner voel worden.’
‘Nou!’
‘En wat voor lieve jongen daar aan vast zit. Je stijve is wel belangrijk, maar wat je zei, hoe we los daarvan met elkaar omgaan telt ook.’
‘Ja. Nou, na een weekend en een week overdag weten we vast al wat meer.’
‘Ja. Fijn.’
‘Ik hoef je nu niet te vingeren?’
‘Nee, als je er geen zin in hebt.’
‘Ik wil je blote kutje kussen.’
‘Ondeugd. Alsjeblieft, lik me dan klaar.’
Hij deed het condoom af, legde het op het nachtkastje, knielde tussen haar benen en deed waar ze om gevraagd had. Ging daarna naast haar liggen en speelde met haar borsten.
‘Niet alleen je lijf vind ik belangrijk, hoor. Het is wel mooier en lekkerder dan ik ooit verwacht had mee te maken.’
‘Het veroudert, op den duur.’
‘Ja, natuurlijk. Maar als je op je moeder lijkt kan je nog best een tijdje mee.’
‘Die heb je nog niet bloot gezien.’
‘Natuurlijk niet. Zal wel nooit gebeuren.’
‘Vast wel. Op warme zomeravonden zitten we bloot voor het huis te zonnen. We zien het op tijd, als er iemand aankomt. Wat na vieren zelden gebeurt.’
‘O. Je brengt me wel voorzichtig veel bij. Eerder zei je, dat je je vader zag plassen. Nu, dat je hem dus soms helemaal bloot ziet.’
‘Ja. Niet met een hele erectie, hoor. Als hij omhoog komt neemt hij mijn moeder mee naar binnen, naar bed. En komt weer met een kleintje terug.’
‘O. De mijne kan vast niet anders dan omhoog staan als ik jou en je moeder bloot zie. Zelfs als ik leeg zou zijn.’
‘Dat geeft niet. Mijn moeder is al nieuwsgierig.’
‘Omdat jij kennelijk veel verteld hebt.’
‘Ik kon het niet laten, Bas. Net als mijn vader van die grote ballen en zo’n dikke paal. Ga je, als je mij oud vindt worden, een jonger lijf zoeken?’
‘Nee, want dan is het mijne ook verouderd. We blijven vast, net als je ouders, lang vrijen.’
‘Ik hoop het. Voor de zekerheid het vaak doen, vóór het niet meer kan.’
‘Voor ík het niet meer kan. Ik kan je dan nog wel vingeren en zo. Hopelijk blijf je klaarkomen.’
‘We zien wel. Zal ik je laten zien hoe ik je zou kunnen nemen?’
‘Graag.’
‘Op je rug.’
‘Benen wijd?’
‘Nee, tegen elkaar.’
Ze kwam schrijlings op zijn bovenbenen zitten.
‘Ik schuif omhoog tot ik met je pikkie bij mijn gleuf kan. Als je een stijve hebt moet ik hem overeind zetten.’
‘Ja.’
‘Dan over mijn gleuf strelen. O, lekker. Dan duw ik zachtjes, tot hij tussen mijn lipjes zit. Voel je?’
‘Ja. Lekker warm.’
‘Verder gaat je slappe kleintje niet, mag je ook niet. Ik blijf lekker strelen, maar dan duw ik zachtjes door. Je weet wel, stukje erin, de helft terug, enzovoort. Dan kan ik goed voelen of het binnenin me goed gaat. Of dat het langzamer moet. Of dat het sneller kan. Ik heb geen idee, met die dikke van je.’
‘Ik ook niet. Het lijkt me wel beter dat jij het zo probeert, ik zou vast niet goed voelen of het wel goed ging.’
Je moet dan natuurlijk wel waarschuwen als het met jou niet goed gaat. Je eikel komt vast bloot, maar veel verder moet je vel niet opgestroopt worden. Dat doet jou zeer.’
‘Hoe weet je dat? Hij was toch te klein?’
‘Ja, maar ik wilde zijn eikeltje een keer zien, toen ging ik te ver. Tja, ik deed het met mijn hand. Hij was ook te droog, snapte ik later pas. Bij jou ging het zo fijn.’
‘Ja, met een warme, vochtige mond. O, ik krijg er weer een stijve van.’
‘Fijn, zo snel. Als ik snel ben kan hij nog helemaal in mijn mond.’
Ze schoof naar beneden en nam zijn pikkie in haar mond. Even later pakte ze zijn zak in een hand. En zodra zijn groeiende pikkie niet helemaal meer in haar mond kon met haar andere hand de onderkant van zijn stijve. Ze streelde hem zo, dat ze ook weer aan zijn eikel kon likken. En hij harder zijn zaadjes eruit spoot dan zonder hulp.
‘Oh, meid, wat masseerde je het eruit.’
‘Te erg?’
‘Nee, precies goed. Net niet te heftig. Nu wél om me leeg te krijgen, hè? Nou, zo voel ik me. Heerlijk. Ik hoop, dat wat ik bij jou doe voor jou ook op z’n lekkerst is.’
‘Ja. Je hebt vast gemerkt, dat ik na de eerste keer heftiger reageer. Je durft meer, hè?’
‘Ja, maar ik probeer toch voorzichtig te doen, zo in je.’
Ze ging van hem en het bed af.
‘Ben zo terug, even mijn mond spoelen.’
Ze kwam al gauw naast hem liggen.
‘Als je eh in me streelt, moet je alleen een beetje voorzichtig met je vinger doen, omdat daar een nagel op zit. Maar met je tong kan het niet verkeerd. Met je stijve later ook niet, tenzij hij te dik is. Dan niet te snel naar binnen, niet te ruw wippen. Na de eerste keer weten we meer. Maar maak je geen zorgen, lekkerder dan nu wordt het toch.’
‘Je gaat me dan toch wel aanwijzingen geven hoe ik moet wippen, hè? Ik kom vast wel klaar, maar het liefst jij ook.’
‘Vast wel. Ja, als het nodig is zeg ik wel wat. Hij deed vast zijn best, kon me alleen niet zo geweldig strelen, met die spriet.’
‘Tja. Jammer.’
‘Ik zei eerder al, ik wist niet beter. Ik zou er tevreden mee zijn geweest, als hij gebleven was.’
‘Ik hoef geen ander meisje te proberen, jij voldoet ruimschoots aan alle eisen die ik had.’
‘Welke?’
‘Eigenlijk niet veel. Lief zijn, gezellig, er leuk uitzien. En lekker kunnen vrijen. Ik weet, dat er in elk meisje een gat zit, Berbel, waar jongens in klaar kunnen komen. Maar zij moest ook een beetje actief zijn, niet alleen op haar rug liggen en zich laten nemen. Nou, op je laten nemen na heb jij al erg veel met me gedaan.’
‘Jij ook, vind ik.’
‘Dat had ik ook niet verwacht. Dat komt, doordat je meer dan gezellig en lief bent en er erg leuk uitziet. Vooral nu tussen je benen.’
‘Ondeugd.’
‘Het was nodig. Je ziet toch zelf ook dat je nu zichtbaar een echt meisje bent?’
‘Ja, maar wat ik al zei, zo érg duidelijk.’
‘Ja, prachtig. En lekker. Ik verheugde me er vroeger op om me ooit veel lekkerder leeg te voelen lopen dan bij een natte droom, als ik daar wakker van werd. Ook lekkerder dan bij eh zelfbediening. Wat jij nu al met me doet is geweldig. Eerst het een beetje tegenhouden, waardoor mijn krampen erger worden. Dan precies op de juiste momenten me eh melken, waardoor het zo goed voelbaar voor me eruit spuit. Ongelofelijk. En dan zal het ongetwijfeld nog fijner worden als ik helemaal in je kutje zit, je me daarmee streelt en vast ook uitmelkt.’
‘Ja. Melken is overdreven.’
‘Het werkt wel zo. Beter dan alleen strelen. Ik had trouwens niet verwacht dat ik met een meisje zo uitgebreid over seks zou praten.’
‘Ik niet met een jongen. Maar met jou ging het, van het begin af aan, zo makkelijk. Zelfs je vertellen over Barbie. En bij het de eerste keer zien van je erectie kwam er wat bij me los. Ik kan er bijna niet over ophouden. En er bijna niet afblijven.’
Ze pakte zijn zak.
‘Oooh, ik voel die twee grote ballen in je zak. Lekker, als ik masseer?’
‘Ja. Ik krijg er gelijk een stijve van.’
‘Wat? Alweer?’
Ze controleerde het.
‘Ja, ongelofelijk.’
‘Je windt me ongelofelijk op.’
‘Mag toch wel? Even lekker voelen groeien.’
‘Ik help even mee.’
Hij zocht met een hand haar gleuf op, streelde er over.
‘Kom op me. Streel me ermee.’
‘Nee. Laat me los. Ik wil van het groeien genieten.’
‘Goed.’
Hij ging haar kontje strelen.
‘Zo heerlijk, Bas. Steeds langer, steeds dikker, steeds harder.’
‘Ja. Lekker zo, met je hand er omheen.’
‘Later minstens een keer zo gauw mogelijk in mijn kutje en daarin groeien. Lijkt me heerlijk, op die manier gevuld te worden.’
‘Misschien moet het altijd zo, als op z’n grootst erin duwen niet lukt.’
‘Nee, dat lukt vast. Nou, hij is weer op z’n enorme maximum.’
‘Niet enorm. Wat aan de grote kant, misschien.’
‘Zeker weten.’
‘Laat me maar los, lieverd. Ik moet zo opstappen.’
‘Als je een stijve hebt ben je vast niet leeg.’
‘Na twee keer? Vast wel.’
‘Proberen? Alsjeblieft?’
‘Verleidelijke meid. Goed.’
‘Hoe?’
‘In je mond? Zo lekker warm.’
Ze deed het.
‘Domme jongen. Je kent jezelf geeneens. Twee stralen.’
‘Knap meisje, om die eruit te krijgen. Ik kreeg, er achteraan, nog wat kleine krampjes. Nu moet ik echt leeg zijn.’
‘Ik ben er erg blij mee, je kan al drie keer.’
‘Zo wel. Na een dag niets. Maar wie weet, later.’
‘In het begin vast niet. Je raakt de eerste keer vast helemaal leeg. En nog later, bloot in bloot, als ook je eikel rondom gestreeld wordt, moet je weer opnieuw leren om het over drie keer te spreiden. Maar ik zal mijn best doen om je daarbij te helpen.’
‘Dat zal je wel moeten, als je drie keer op een dag wilt.’
‘Geen probleem. Als jij je broeken laat zakken wil ik.’
‘Misschien wel te graag. Nou, ik moet er vandoor.’
Hij verdween op zijn gebruikelijke wijze.

Vrijdagavond

Ze ging hem voor naar de logeerkamer.
‘Er is hier wat meer ruimte dan bij mij. Het bed is eenpersoons en er is geen zitje.’
‘Ach, ik kan ook op de stoel achter het bureautje zitten, als ik hier ben.’
‘Je suggereert iets, maar daar ga ik niet op in. Je kan me van het weekend helpen om het ledikantje van Barbie op haar kamer te zetten en het zitje wat daar staat op de mijne.’
‘Dat wordt wennen voor je.’
‘Ja, maar die babyfoon heb ik al gekocht.’
‘Zulke dingen moet je mij laten kopen, Berbel. Belastingvrij.’
‘Goed. Maar hij was niet duur. Leg je spullen maar in de kast, in je weekendtas kreukelen ze.’
‘Ja, wat bloesjes. Pyjama, ondergoed en zo.’
‘Pyjama?’
‘Ja, om in naar de badkamer te lopen. Ik weet niet wie ik dan misschien tegenkom.’
‘Niemand die van je blootje zou schrikken. Laat wat achter, als je weggaat, dan hoef je minder heen en weer te slepen. Wat je gewassen wilt hebben gooi je in de badkamer in de mand.’
‘Dat zou fijn zijn. Mijn werkkleding laat de Luchtmacht wassen, maar voor mijn eigen spullen hoef ik dan niet meer naar een wasserij. Ik wil er wel voor betalen.’
‘Dat komt wel goed. Pas als het de moeite is. Zit in die platte tas je computer?’
‘Ja, mijn laptop. Misschien komt het er in het weekend van om je er een beetje wegwijs op te maken.’
‘Misschien.’
‘Je suggereert iets, maar daar ga ik niet op in.’
‘Ik weet ook wel, dat we niet steeds het bed in kunnen duiken, zodra het werk af is.’
‘Prima.’
‘Wel een tijd als we met vrijen zijn begonnen, je werkt niet prettig als je je in moet houden.’
‘Nou, wat vaker, dan, een tijdje, maar dat inhouden kan jaren duren.’
‘Echt?’
‘Ik moet het nu al.’
‘Ik eigenlijk ook. Ga je mee, naar mijn kamer? Op het tweepersoonsbed?’
‘Zo veel ruimte hebben we toch niet nodig?’
‘Nee, eigenlijk niet. Nog niet. Misschien pas over jaren, als je niet meer tegen me aan wilt slapen.’
‘Tegen je aan lijkt me lekker. Met je slapen ook.’
‘Alles op z’n tijd, ondeugd.’

Op haar kamer begonnen ze toch weer hetzelfde als op andere avonden, zij liggend op haar bed, hij naast haar zittend.
‘Ik heb nog eens nagedacht, Berbel, over de hoeveelheid werk die er hier is. Het lijkt me nog steeds weinig.’
‘Over een week heb je het meeste zelf meegemaakt. Praat er morgen ook eens met mijn vader over.’
‘Goed. Ik vind het nog te vroeg om me in cijfers te gaan verdiepen, ik neem voorlopig aan dat het rendabel is. Ik voel wel iets aan, marktwerking. Als er te veel boeren hetzelfde leveren gaan er failliet of ze schakelen om.’
‘Ja, slimmerd. Maar er speelt meer mee. Er zijn niet veel boeren die alleen varkens houden. De meeste doen het er een beetje bij, naast koeien houden. Omdat een boer met alleen varkens minder aanzien heeft.’
‘Minder aanzien?’
‘Ja. Koeien staan in een hoger aanzien dan varkens. Paarden nog hoger. Terwijl varkens slimmer dan koeien zijn, bijna zoals honden. En varkens stinken te veel, denken ze. Nou, waar ik geweest ben, bij koeien, stonk het erger dan bij ons. Vader houdt zich op de hoogte, met zijn vakbladen, en investeert als hij denkt dat het voor de varkens of voor ons beter is. Meestal is het ook rendabel. Onze gezondheid is ook heel wat waard. Erge stank van varkens is slecht voor je longen.’
‘Ja, vast. Erg, dat mindere aanzien?’
‘We hebben er geen last van. Onze buren waarderen het, dat we ons best doen om geen hinder te veroorzaken, we gaan vrien- delijk met ze om. Barbie speelt er, meerdere ochtenden in de week. Één ochtend in de week speelt ze hier met buurtkinderen. We komen niet op markten of veilingen, om vee te kopen of te verkopen, dus kunnen we daar ook niet scheef aangekeken worden. Varkens kopen hoeven we niet, op af en toe een beer na. De koop of verkoop regelt vader telefonisch. Er komt dan een vrachtwagen, of meer dan één, om het afgesproken aantal op te halen of om een beer te brengen. Meestal tegen de winter, zodat de stal ‘s winters niet erg vol is. Ze kunnen dan niet naar buiten.’
‘Is de stal ‘s winters niet helemaal leeg, op de varkens voor de teelt na?’
‘Nee, er is ook vraag naar varkens van één of twee jaar. Anderen fokken ook met varkens van ons. Daarom gaan ook niet alle beertjes de worst in.’
‘Nogal een verschil in leven, de worst in of eh voor nieuwe varkens zorgen.’
‘Tja, kiezen mogen ze niet. Het blijft voor ons gokken, wij weten niet van tevoren waar er vraag naar is. Dus worden beren soms toch worst, in plaats van te mogen dekken.’
‘De beren die voor de teelt bestemd zijn worden natuurlijk niet gecastreerd. Maar de rest?’
‘Ook niet. We hebben afspraken met de leveranciers. Die weer met slagers. Als er een klant klaagt over berenlucht bij het bakken, waar je kennelijk van gehoord hebt, krijgt hij minstens zijn geld terug. Die slager zoekt, met de leverancier, uit, aan de hand van de registratie van het oormerk, van welk varken het is. Ik weet niet hoe het bij andere varkensboeren gaat, maar bij ons krijgen de leveranciers geld terug, bestemd voor die slager. Mijn vader houdt er daarna bij de teelt rekening mee, probeert het eruit te telen, het te voorkomen. Dat lukt aardig, we krijgen weinig klachten.’
‘Fijn.’
‘Vind ik ook. Jij vindt het vast niet fijn om aan castratie te denken.’
‘Nee, niet bij mezelf, natuurlijk, ook niet bij varkens. Pijnloos is het vast nooit.’
‘Nee. Zelfs niet als ze verdoofd worden. Ze voelen die verdoving. En vast napijn. Gemeen om ze dat aan te doen, al dekken sommigen nooit. En overbodig. Varkens hebben ook gevoel, beren zeker in hun pikkie. Ze voelen echt wel of ze in een zeug zitten of niet, anders gaan ze niet staan wippen.’
‘De eerste keer al? Ik zou het niet weten.’
‘Ja, de eerste keer al. Kan je nagaan hoe slim ze zijn. Als het zover is waarschuw ik je wel.’
‘Ik weet wel, dat het bij dieren eigenlijk instinkt is.’
‘Ja, bij mensen niet zo. Maar die kunnen praten.’
‘Berbel, kunnen we het vanavond rustig aan doen? Alleen kussen?’
‘Rare jongen. Begin maar.’
Hij boog zich naar haar over, begon met kussen maar stopte al snel.
‘Dit is geen prettige houding. Ik kom toch maar naast je liggen.’
Hij ging naast haar liggen, met een arm om haar heen. Na een tijdje kussen kon hij het niet laten om, over haar bloes, haar borsten te strelen. Ze deed haar armen om hem heen.
Na een tijdje zoenen, gevolgd door tongzoenen, stopte hij.
‘Fijn, Berbel. Lekker rustig.’
‘Ja, Bas.’
‘Wat klinkt dat eh gelaten. Niet zo fijn?’
‘Stommerd, het kan veel fijner. Maar ja, als je niet wilt?’
Hij sloeg zijn arm weer om haar heen.
‘Tja. Ik wil jou wel verwennen, maar ik vind eigenlijk dat het veel te snel is gegaan, dat eh iedere dag me leegspuiten.’
‘Ik begrijp het. Dat komt, omdat je zo weinig meegemaakt hebt. Denk aan je twee vrienden. Die zaten vast al jong bij hun vriendinnetjes onder hun kleren. Of bleven het proberen tot het lukte, toen ze wat ouder waren. Ruim vóór hun achttiende, gok ik.’
‘Zestien, zeventien.’
‘Juist. Konden dan vrij snel wat kwijt, denk ik, in een zakdoek of zo. Vrijden, zodra ze de kans kregen. Achttien?’
‘Of negentien.’
‘Maar jij houdt niet van zo’n aanpak. Hebt andere principes, nettere. Maar vorige week, in de schuur, kwam je onder een hogere druk dan je ooit gestaan hebt. Misschien met de moed der wanhoop liet je je broeken zakken, omdat je beslist wat kwijt moest. En daarna mocht je aan een meisje voelen. Op jouw leeftijd is het niet abnormaal dat je het niet bij één keer kon laten, daar was het te lekker voor. Je hoefde niets af te dwingen, vragen was genoeg. Die dag niets, woensdag, viel je waarschijnlijk tegen. En van gisteren ben je, achteraf, waarschijnlijk geschrokken. Drie keer gespoten. Bij een meisje wat je een week kent. Maar zo kan het gaan, lieverd, als je wat ouder bent. Al denk je van niet, je durft toch meer. Dat is één kant van de zaak. De andere kant, ik doe niet moeilijk, ik wil ook wat. Natuurlijk grotendeels omdat ik al ervaring heb. Maar ik lees in meisjesbladen hoe het er meestal aan toe gaat. De meesten willen niet vrijen voor het erg serieus is, sommigen nog steeds niet vóór hun trouwen. Maar daarvoor willen ze best wat. Zelf verwend worden, gevingerd of gelikt, heeft niet zo’n hoge prioriteit. Ze verwennen hun jongen liever, lopen ze ook minder risico. Ze genieten van dat kleins wat zo groot kan worden. Van die rare combinatie van zachtheid, hardheid en gevoeligheid. Van het vragen van jongens, al zeggen ze niets, om geholpen te worden om wat kwijt te raken. Van hun hijgen, kreunen. Genieten dan van hun klaarkomen. Van het geweld, waarmee hun zaad eruit spuit. En van die laatste diepe zucht. Ze hebben het dan weer goed gedaan, hij is heerlijk opgelucht.’
‘Staat het zo in die blaadjes?’
‘Nou, wat voorzichtiger beschreven. Wie het nog nooit meegemaakt heeft zal niet alles snappen. De meeste meisjes beginnen met alleen in het weekend wat mee te maken. Zodra ze verkering krijgen proberen ze daar vaker mee samen te zijn. Om te praten, natuurlijk, maar ook om ze vaker te verwennen. Er zijn weinig meisjes die klagen dat het te vaak van ze verlangd wordt. Nou ja, leeg is leeg. Meisjes kunnen natuurlijk veel vaker verwend worden, behalve een paar dagen in de maand, maar daar schijnen ze geen behoefte aan te hebben. Af en toe is genoeg, het liefst hebben ze dat hij er dan om vraagt, niet toegrijpt zonder te praten. Dan weten ze weer voor een tijd dat hij om ze geeft, dat hij lief voor ze kan zijn, wil zijn. Maar ze snappen, dat hij vaker wil, omdat hij een gevoel kan hebben dat hij vol zit. Te vergelijken met een volle blaas.’
‘Ja, zoiets.’
‘Die leeg je op tijd. Heel natuurlijk. Die andere voorraadkamer raakt ook vol. Heel natuurlijk. Wat is er tegen om die dan ook te legen? Wachten op een natte droom? Terwijl er twee tegelijk van kunnen genieten? En om het vaker te doen, omdat het zo lekker is? Omdat mensen slimmer zijn dan dieren kunnen ze vaker genieten dan er voor voortplanting nodig is. Hulp vragen doe je natuurlijk niet aan de eerste de beste. Maar na een eerste keer kan het vaker, al kan het je geweigerd worden. Dan weet je waarschijnlijk wel waaraan het ligt. Daar kan je natuurlijk ook naar vragen. Aangeboden hulp weigeren, Bas, is eigenlijk be- ledigend. In veel gevallen is het dan waarschijnlijk beter om te verdwijnen. Het ergens anders zoeken.’
Het duurde even voordat hij antwoordde.
‘Ze zeggen wel dat boeren dom zijn. Nou, je vader heeft het prima voor elkaar. En jij bent ook niet op je mondje gevallen. Hoe kom je aan je wijsheid?’
‘Veel, na mijn schooltijd, doordat mijn ouders en ik interessante dingen, die we lazen, elkaar in het kort vertelden. We kijken ook de bladen van elkaar door. Daardoor heb ik inmiddels aardig wat van het boerenbedrijf opgestoken, al weet mijn vader natuurlijk meer details. En mijn ouders blijven zo bij met wat er onder de jeugd leeft.’
‘Onder meisjes. Zoals?’
‘Ik herinner me, dat ik een keer wat vertelde waar mijn vader liever niet over wilde praten. Had hij pech, mijn moeder wel. Het ging over de komst van nieuwe tampons. Ze zouden korter worden, want ze zouden gemaakt worden met beter absorberende stoffen.’
‘Tja, daar hoef ik niet over te praten, typisch vrouwenzaken.’
‘Ja, als je er maar vanaf weet. Waar een tampon zit, kan jij niet zitten, nergens mee.’
‘O. Nee. Niet erin, maar erover kan toch wel wat?’
‘Ja, voorzichtig.’
‘Wanneer?’
‘Nou, je durft veel te vragen. Voorlopig niet. De laatste keer was een week voor je me zag.’
‘Mooi. Berbel, ik wist niet dat meisjes, jij vast ook, er zo over dachten. Ik was nooit van plan om eh zo vaak aan een meisje te komen. Dacht, dat ze daar niet gediend van zouden zijn. Vond, de laatste tijd, dat ik het veel te bont maakte. Al kon ik het niet laten. Afgezien van dat ik het natuurlijk heerlijk vind om eh wat kwijt te raken, op een prettigere manier dan ik ooit gedacht had, vind ik het ook zo fijn om eh met jouw spullen te spelen. Maar je zal waarschijnlijk voorlopig soms merken dat ik wat langzaam op gang kom. Dat ik dan aarzel om alweer wat te doen. Maar ik wil je natuurlijk niet beledigen.’
‘Ik denk, dat je, met jouw instelling, later graag vaak met me zal willen vrijen, omdat je het dan niet alleen gaat om zelf verwend te worden, maar ook om tegelijkertijd mij te verwennen.’
‘Ja. Maar ook dan zal ik misschien soms aarzelen om je te pakken, omdat ik het misschien te bont zou maken.’
‘Nooit aarzelen, Bas. Als ik het dan niet zou willen maak ik het je wel duidelijk. Dat mag je mij ook, als ik jou wil pakken. Of dacht je, dat dat niet zou gebeuren?’
‘Ja, omdat ik dacht dat jongens vaker willen dan meisjes.’
‘Dat zijn praatjes. Als meisjes goed verwend worden willen ze net zo vaak. Of vaker. Misschien vaker dan een jongen kan. Bas, misschien helpt het je, als je ons spelen ziet als een tussenstap, omdat we nog niet meer doen. Het nog niet tegelijk doen. Maar zie jij eigenlijk een reden om het minder vaak te doen dan later te vrijen?’
‘Tja. Zo gezien eigenlijk niet. Maar ik blijf vast af en toe aarzelen. Help me er dan maar overheen.’
‘Goed. Wil je het nu rustig aan doen?’
‘Niet helemaal niets.’
‘Verwen mijn borsten dan.’
‘Bloot?’
‘Natuurlijk. Je vind het vast fijn om een meisje uit te kleden.’
‘Ja. Jou zeker. Met wat er bij je te voorschijn komt. Die mooie maat en vorm.’
Hij begin haar bloes uit te trekken.
‘En?’
Hij deed haar behaatje ook af.
‘Die tepels op de goede plek.’
Hij viel er op aan.
‘Ze worden harder.’
‘Van opwinding, lieve jongen. Je weet waar ik het voel.’
‘Ja.’
Hij trok haar rok en broekje uit.
‘Ik vind dat ik er een kunstwerk van gemaakt heb. Maar niet alleen om naar te kijken.’
Hij kuste en likte haar zo duidelijk zichtbare gleuf. Na even stapte hij van het bed af, kleedde zich snel uit, ging naast haar liggen, trok haar in zijn armen en een been van haar over de zijne.
‘Ik wil je tegen me aan voelen als je kronkelend klaar komt.’
‘Ja, doe het.’
Hij voelde, dat ze zijn stijve pakte, gelijk met dat hij haar doos in zijn hand nam en haar gleuf ging strelen.
‘Je hand stilhouden, hoor.’
‘Ja, maar jij niet. Vooral je vinger niet.’
Ze begon te hijgen.
‘Niet zo langzaam. Ga erin, laat me komen.’
Hij deed het en werd verrast hoe ze kronkelde. Hij liet haar uithijgen.
‘Kom je later ook zo heftig klaar, als ik in je zit? Dan schiet ik er misschien wel uit.’
‘O, nee. Dan doe ik allebei mijn benen om je heen. Ik laat net genoeg ruimte voor je om te wippen en ook schokkend klaar te komen.’
‘Zo erg schok ik toch niet?’
‘Nee, de meeste energie van jouw krampen wordt gebruikt om je zaadjes eruit te krijgen. Zeg, je hebt geen condoom omgedaan. Gaat het nog? Wel lekker, hoor, je blote stijve.’
‘Ik heb er een heerlijk gevoel in. Ik zit niet zo vol, na die drie keer gisterenavond, en een lekker warme hand er omheen.’
‘Zo blijven liggen, dan?’
‘Ja, kijken wie het het langst volhoudt. Maar als je aan het strelen gaat moet er eerst een condoom om.’
‘Ik heb wat anders bedacht. Onder het kussen ligt een handdoek. Die wil ik over je borst en buik leggen, als je op je rug gaat liggen. Dan kan ik je blote stijve strelen. En je zien spuiten, in plaats van een condoom vol zien worden.’
‘Graag. Lijkt me heerlijk.’
‘Jou niet alleen. Eh, Bas, dat was een tip van mijn moeder. Ze zei, vanmorgen, het lijkt me sterk dat je alleen maar kijkt naar die grote van Bas. Help je hem nog niet, ik had al eerder meer handdoeken in de was verwacht.’
‘Tjonge, dat lijkt op je aanmoedigen.’
‘Dat zei ik ook. En hoe we het deden. Ze zei, dat lijkt me niets, kunststof strelen in plaats van een blote pik. En wat extra handdoeken meewassen is vast goedkoper dan condooms. Gebruik die maar als jullie gaan vrijen. Begin evengoed op tijd aan de pil, voor de zekerheid. En stop niet te snel met condooms gebruiken. Passanten moet je niet alles toestaan, dat is voor blijvers.’
‘Zoiets dacht je al.’
‘Ja. Ze zei, ik herinner me de eerste keer met je vader in de schuur. Van elkaar niet aanraken of bekijken in één keer alles. En daarna, in bed, allebei helemaal bloot, zaten we allebei uitgebreid aan elkaar voor we het weer deden. En in onze huwelijksnacht voor het eerst zijn blote erin. Een aparte ervaring, volgespoten worden om de natuur zijn gang te laten gaan.’
‘Tja. Heb jij toch ook meegemaakt?’
‘Nee, want ik dacht toen niet aan een kindje maken. Het voelde wel natuurlijker aan, zo’n blote erin.’
Hij pakte de handdoek, gaf die aan haar en ging op zijn rug liggen. Ze ging op zijn bovenbenen zitten, legde de handdoek over zijn borst en buik en pakte zijn stijve weer vast.
‘Ik herinner me amper hoe het voelde, de eerste keer, in de schuur. Ook een helemaal blote. Ik was zo onder de indruk van die grote dikke van je. Nog. Weer.’
‘Ik was onder de indruk van je hand aan mijn spullen. Die daar zo geweldig mee omging, beter dan ik zelf zou kunnen. Alleen al hoe je mijn ballen vasthield. Doe het nog eens.’
Ze deed het, met haar andere hand.
‘Oooh, heerlijk.’
Ze begon zachtjes zijn stijve te strelen.
‘Ja, heerlijk. Bas, toch zonde om niet zo vaak te spelen als we willen?’
‘Ja, je hebt me al overtuigd. Straks wat steviger vastpakken en me op het eind weer zo geweldig helpen.’
Ze deed het.
‘Behalve voelen dat er wat komt kon ik het nu ook zien. Vier klodders.’
‘Ja, heerlijk.’
Ze maakte de punt van zijn pikkie schoon met een punt van de handdoek, gooide de handdoek onder haar nachtkastje en kwam op hem liggen.
‘Ik mag me wel lekker tegen je aan bewegen, hè?’
‘Natuurlijk, als je blote gleuf maar tegen mijn pikkie komt.’
‘Dat wil ik natuurlijk ook. En je mijn borsten laten voelen, als jij ze niet beetpakt.’
‘Ik snap de hint.’
Hij legde zijn handen om haar borsten.
‘Later mij zo nemen?’
‘Hoe ik maar kan, zo ook.’
Na een tijdje rolde ze van hem af.
‘Bas, ik krijg slaap. Neem me in je armen, sla je benen om me heen en laat me je pikkie voelen. Het lijkt me heerlijk om zo in slaap te vallen.’
‘Ik moet toch naar de logeerkamer?’
‘Van wie? Blijf maar lekker bij me. Alleen als je me met snurken wakker zou houden stuur ik je weg.’
‘Ik blijf je graag vasthouden.’
‘Iedere nacht?’
‘O. Laten we dit weekend proefdraaien. We moeten ons ook kunnen beheersen, Berbel.’
‘Ja, Bas. Jij totdat je leeg bent. Mij lukt het ook wel, als je me vaak genoeg laat komen.’
‘In plaats van mijn pikkie tegen je blote gleuf streel ik er graag over en in.’
Hij pakte haar tussen haar benen en speelde met haar. Nadat ze klaargekomen was bleven ze zo liggen. En vielen in slaap.

Zaterdag

Toen hij wakker werd lag ze met haar rug naar hem toe. Hij kroop tegen haar aan, omarmde haar en streelde haar borsten. Toen hij haar tepels hard voelde worden zocht hij haar gleuf op, kon het niet laten om haar te gaan vingeren. Hij merkte aan haar kreunen en schokken dat ze klaarkwam.
‘Oooh, Bas. Ik droomde dat ik klaar kwam. Toen werd ik wakker en was het echt.’
‘Wat droomde je?’
‘Dat ik op je was gaan liggen, zoals gisterenavond, maar dan met je stijve in mijn kutje. Ik leek hem te voelen strelen.’
‘Ik streelde er mee in je bilnaad.’
‘Als je er daar maar niet in gaat.’
‘Nee, dat is alleen een uitgang. Maar zo, van achteren af, zou ik je ook kunnen dekken, hè?’
‘Ja, dat moet kunnen, maar laten we het maar niet proberen. Eh als je een condoom om doet, mag je wel zo tegen me op rijden. En als je je stijve wel tussen mijn benen doet, denken dat je in mijn kutje zit en klaarkomen.’
‘Zo’n voorbereiding op het echte werk doe ik graag.’
Hij liet haar los, deed een condoom om en kroop weer tegen haar aan.
‘Daar komt hij. Stuur hem er maar net niet in.’
Ze deed het.
‘Rijden maar.’
Hij deed het, genoot van het tegen haar kontje stoten en voelen hoe ze probeerde hem niet te veel, maar ook niet te weinig ruimte tussen haar benen te geven. Zodat zijn stijve gestreeld werd en hij, na een paar extra harde stoten, klaarkwam.
‘Tja, weer wat geleerd. Ook lekker voor jou?’
‘Ja, met denken dat je in me zat. Je beweegt zo fijn, niet te ruw. Daar zou ik vast drie keer op een dag tegen kunnen. Ik bedoel, afwisselend. Om te voorkomen dat ik blauwe plekken op mijn doos krijg als je daartegen wat woest te keer gaat.’
‘Of jij.’
‘Ja, ondeugd, ik lig ook niet stil als ik klaarkom.’
‘Ik word steeds nieuwsgieriger naar dat gelijk klaarkomen.’
‘Dat moet je nog een tijdje blijven, dat weet je.’
‘Ja, maar er aan denken mag toch? Jij droomt er van.’
‘Ja. Nu aankleden en naar beneden.’

Na het ontbijt tot en met het koffie drinken sprak hij het meest met vader. Over voorkomende werkzaamheden. Hij hoorde niet veel nieuwe.
Toen Berbel na het ontbijt Barbie uit haar kinderstoeltje tilde en op de grond zette kwam Barbie tegen zijn knieën leunen en legde er een handje op.
‘Dag, Bas.’
Hij schudde haar handje voorzichtig.
‘Dag, Barbie. Ik vind het knap van je, dat je mijn naam onthouden hebt.’
‘Een makkelijke naam. Ik gebruik hem af en toe ook, ze is niet doof. Ga je nu weer lief spelen, Barbie?’
‘Ja, mammie.’
Barbie vertrok naar haar poppen.
‘Ze is gewend om overal waar ze komt op z’n Duits begroet te worden, een hand te geven. Het lijkt me voor haar te moeilijk om haar wijs te maken dat het bij jou niet hoeft. Maar je hoeft zelf niet te beginnen.’
‘Geen probleem, Berbel. Net hoe het uitkomt. Ik vond het fijn dat ze naar me toe kwam. En een beetje glimlachte. Net zo lief als haar moeder.’
‘Ja, ja. Nu aan het werk.’

Hij hielp haar weer met het aan één kant schoonmaken van de schuur.
‘Wat doet je vader, ondertussen?’
‘Vast de boekhouding bijwerken. Hij kan niet met mijn moeder spelen, die past op Barbie.’
‘O. Veel werk?’
‘Met mijn moeder spelen? Dat heb je gehoord.’
‘Ja. Ik bedoelde, de boekhouding bijwerken.’
’Nee, maar hij is erg precies. Alles wat er binnenkomt, aan rekeningen en zo, gaat in een ordner. Op z’n tijd in de juiste ordner, er is er een voor elk onderwerp. Ik weet de weg, als het nodig is.’
‘Zoals wanneer?’
‘Als hij niet thuis is en er een leverancier of afnemer belt om inlichtingen.’
‘Zou je het redden, zonder je vader?’
‘Maar net, denk ik. Met amper vrije tijd. Ik zou het minder fijn hebben. Dit schoonmaken is in je eentje niet leuk.’
‘Pas als er iemand plast?’
‘Dat hoeft niet. Je mag wel, hoor.’
‘Ik zou niet kunnen, ik heb een stijve.’
‘Alweer? Waarvan?’
‘Ik vind het ook gezellig, Berbel, zo samen werken. Maar onwillekeurig denk ik dan ook aan andere dingen samen doen.’
‘Ik geef toch geen aanleiding om aan zoiets te denken?’
‘Expres, bedoel je?’
‘Expres? Nee, ik was niet aan het proberen je te verleiden, ik ben gewoon aan het werk.’
‘Ja. Maar je blijft er, zelfs in een overal, voor mij aantrekkelijk uitzien. En je glimlacht zo lief, als je naar me kijkt.’
‘Ja, maar niet om je ergens toe te verleiden. Gewoon, omdat jij er voor mij ook aantrekkelijk uitziet.’
‘Zelfs aangekleed?’
‘Net als jij denk ik natuurlijk wat er onder je kleren zit. Vanmiddag spelen?’
‘Ja.’
Hij grinnikte.
‘Op mijn laptop.’
Ze grinnikte ook.
‘Ik neem niet aan, dat je bedoelt, wij bovenop je laptop.’
‘Nee, ik wil je er wegwijs op maken. Samen spelen kan vanavond.’
‘Goed. Én vanmiddag én vanavond spelen zou me te veel kunnen worden. Om niet te ver te gaan, bedoel ik.’
‘Dat had ik ook bedacht. Met wat tegenzin.’
‘Houd je niet in, Bas. Behalve om bij het spelen te ver te gaan. Ik vind het heerlijk om bloot tegen elkaar te liggen. En ge- streeld te worden. En je kleintje of grote te strelen. Als je leeg bent kan je geeneens meer vrijen, dus geniet van je leegspuiten, dat doe ik ook.’
‘Ik begin er al wat makkelijker over te denken, Berbel.’
‘Fijn.’
Ze werkten door en waren op tijd voor het middageten klaar.

Na het middageten zei Berbel tegen haar ouders, dat Bas haar op zijn laptop wat wilde leren.
‘Prima. Mis je Internet niet, Bas?’
‘Nee, meneer, ik ben er niet aan verslaafd. Bent u niet aan een computer toe? Om uw boekhouding op te doen?’
‘Dan zou jij me eerst duidelijk moeten maken dat dat makkelijker zou zijn.’
‘Over een tijdje wil ik uw boekhouding wel zien, om dat te kunnen beoordelen. Ik heb wel over Internet hier nagedacht. En wat uitgezocht. Ik zal u, wanneer we voor het avondeten weer beneden komen, de informatie geven.’
‘Prima. Ik denk graag rustig over aanschaffingen na.’
‘Ik heb ook over de telefoon hier nagedacht en geïnformeerd. U heeft maar één toestel. Ik kan, belastingvrij, een set aanschaf- fen. Één toestel voor hier in de woonkamer. Meerdere voor waar u maar wilt, daarvoor hoeven er geen leidingen getrokken te worden, die werken draadloos samen met het toestel in de woonkamer. U kunt dan ook onderling bellen en gesprekken van buitenaf doorverbinden. Bijvoorbeeld, naar de schuur.’
‘Dat zou makkelijk zijn. Als ik daar ben en er wordt voor me gebeld, zeggen moeder of Berbel dat ik terug zal bellen. Mij roepen en ze laten wachten duurt te lang.’
‘Ja. Ik weet niet of u ‘s nachts gebeld wordt, maar als u ook een toestel op uw slaapkamer zou hebben hoeft u dan niet uw bed uit om beneden de telefoon op te gaan pakken.’
‘Ik kan me niet heugen dat er ‘s nachts gebeld is. Maar denk je misschien aan een toestel op de logeerkamer, als jij bereikbaar moet zijn?’
‘Ja, eigenlijk wel.’
‘Je mag toch niet belastingvrij voor anderen kopen?’
‘Nee, alleen voor mezelf of collega’s. Maar anderen er ook gebruik van laten maken is geen probleem.’
‘Tja. Draadloos, zei je?’
‘Ja. Alle toestellen moeten wel op het lichtnet aangesloten worden, om de batterij die er in zit op te laden. Is er in de stal een stopcontact?’
‘Ja, in de buurt van de lichtschakelaar. Op elke kamer boven is er minstens één. Laat me een keer weten wat het zou gaan kosten, overal een toestel. Ik houd niet van verrassingen.’
‘Ik zoek het uit, ik weet nu hoeveel toestellen er nodig zijn. Te zuinig zijn is niet goed. Als er later één bij zou moeten komen is die misschien niet meer van hetzelfde model. Dan zou de bediening daarvan iets anders kunnen zijn, dat is verwarrend.’
‘Fijn, dat je vooruit denkt. Ik mag dat wel.’
‘Ja, meneer. Ik vind verrassingen niet zo erg, maar het moet niet te bont worden.’
‘Ik begrijp je, denk ik. Ga nu maar naar boven. En kijk, of je onze dochter wat kunt leren, op die laptop.’
‘Dat wil ik ook graag om haar beter te leren kennen. Ze lijkt me slim, maar ik kan het nog niet inschatten. Ik ben nu al aardig op de hoogte van het werk hier, maar van haar nog niet genoeg naar mijn zin.’
‘Ze was op school slim genoeg, maar ze heeft niet door willen leren. Dat vond ze onnodig.’
‘Tja, als ze hier wil blijven kan ze genoeg van u opsteken.’
‘Jij ook, van ons allemaal.’
‘Ja, meneer. Berbel had me twee jaar gegeven, om over alles na te denken, maar ik denk, dat ik veel eerder, met een paar maanden, een beslissing kan nemen. Ik kan niets ongunstigs bedenken, ik wil me alleen zekerder voelen.’
‘Dan moet je niet te lang wachten om mijn boekhouding in te kijken. We hebben geen geheimen voor je, we vertrouwen je.’
‘Dank u wel.’

Ze legden Barbie in haar bedje, lieten de slaapkamerdeur open en gingen naar de logeerkamer. Daar haalde hij de laptop uit de tas, legde die op het schrijftafeltje, haalde een kabel uit de tas en sloot die aan op de laptop en op een stopcontact onder het schrijftafeltje.
‘Er zit een accu in, die gaat een paar uur mee, maar misschien te kort voor vanmiddag. Ga zitten, Berbel.’
‘Haal de stoel uit mijn kamer, dan kan je naast me zitten.’
‘Goed. Probeer de laptop maar open te klappen. Druk dan op de grootste knop net onder het beeldscherm, dan gaat hij aan.’
Toen hij terugkwam, met de stoel, keek ze hem aan.
‘Ik kreeg hem makkelijk open en aan. Het beeldscherm knipperde een paar keer, nu komt er steeds meer op te staan.’
‘Ja, dat noemen ze opstarten. Maar vertel me eerst iets over jezelf. Je hebt niet door willen leren?’
‘Ik ben, hier in het dorp, natuurlijk begonnen op Kindergarten, kleuterschool. Daarna tot mijn zestiende op de gewone school, als je verder wilt leren moet je naar een stad in de buurt. Daar had ik geen zin in. Ik zag niet in dat ik het, zelfs met meer opleiding, ergens beter zou kunnen krijgen dan hier.’
‘Dat denk ik ook niet.’
‘Het enige probleempje wat ik had, heb, heb ik je al verteld. Op tijd een man vinden die mij en alles hier van mijn vader overneemt. De eerste poging mislukte, grotendeels. Wat er ooit gebeurt, ik heb een lief kindje. De tweede poging eh is nog aan de gang.’
‘Je hebt gehoord wat ik tegen je vader gezegd heb. Ik heb jouw twee jaar niet nodig, ik denk, dat ik met een paar maanden een beslissing kan nemen.’
‘Ik heb het gehoord. Fijn, Bas. Ik wacht rustig af. Nou ja, een beetje onrustig.’
‘Dat vind ik vervelend, maar wij tweeën hebben nog wat tijd nodig, vind ik.’
‘Dat vind ik ook. Theoretisch. Ik durf er al op te gokken dat het goed met ons zal gaan.’
‘Tja. Eh heb je, na je school, geen cursussen of zoiets gevolgd?’
‘Nee. Wel heeft mijn vader me veel meer over het bedrijf verteld dan vroeger. Ik heb wel iets geleerd, nog op school, waar ik nu misschien wat aan heb. Typen. Maar ik heb het na school niet meer gedaan.’
‘Dat is geweldig, er is vast wat van blijven hangen. Je bent dus niet wildvreemd op een toetsenbord. Alleen, dit is een toetsenbord volgens de Amerikaanse indeling, dat zijn we in Nederland gewend. De Duitse indeling is iets anders, sommige toetsen zitten op een andere plek. Ik geloof, dat jullie de Q en de Z verruild hebben.’
‘Dat geeft niet, dat weet ik toch niet meer.’
‘Als je zelf een computer koopt zit er een Duits toetsenbord bij en zijn de meeste teksten niet in het Nederlands maar in het Duits. Niet alle, het bedieningsprogramma is Amerikaans, dus blijf je Engels tegenkomen.’
‘Mijn vader is vergeten, dat ik op school ook wat Engels geleerd heb.’
‘Fijn, Berbel.’
‘Ja, komt nu dus ook goed uit. Maar er zitten mij onbekende toetsen op het toetsenbord. Alt, Ins, Del, enzovoort.’
‘Ja, dat zijn speciale. Die zijn er, in de loop van de jaren, bijgekomen, om meer mogelijk te maken. In het begin heb je ze amper nodig. Laat me je nu wat over het beeldscherm vertellen.’
Hij legde uit wat ze zag. Liet haar het aanrakingsvlakje en de twee toetsen eronder proberen om de aanwijzer te verplaatsen en iets te kiezen.
‘Ken je het spelletje Patience?’
‘Natuurlijk. Met kaarten.’
‘Met een computer kan het ook.’
Hij liet haar het programma starten en legde haar uit hoe ze de kaarten moest verplaatsen. Al gauw zat ze fanatiek te spelen. Hij liet haar een kwartiertje haar gang gaan.
‘Stop er nu maar mee, Berbel. Klik op het rode kruis in de rechterbovenhoek.’
Ze deed het.
‘Oeps. Weg. Jammer.’
‘Je deed het geweldig, je bent een snelle leerling. Nu een ander onderwerp. Een briefje tikken. Daarvoor is er een ander programma.’
Hij liet haar ‘Word’ starten.
‘Tik maar wat.’
‘Eh Lieve ouders,. Hoe maak ik een lege regel?’
‘Met Enter.’
‘Enter. O, ja, op een schrijfmachine is het een hengst tegen de grootste hendel. Nog een keer Enter. Ik wist niet wat ik kon verwachten, maar ik heb al een paar potjes patience gespeeld. Mijn leraar zegt, dat ik een snelle leerling ben. Tja, met zijn spullen kon ik ook snel overweg. Eh, Bas, dit blijft toch niet bewaard?’
‘Dat hoeft niet. Laat ik zo zien.’
‘Goed. Nu tik ik al mijn eerste briefje, natuurlijk aan jullie. Eh Enter. Enter. Liefs, ook voor Barbie. Goed, Bas?’
‘Prima. Klik nu eens op Bestand, links bovenin. Dan op Afdrukvoorbeeld. Zo gaat je briefje er uit zien, als je het afdrukt.’
‘Mmmm. te veel bovenin.’
Hij leerde haar tekst te verplaatsen, in te voegen, te verwijderen, knippen en plakken.
‘Tjonge, Bas, je kan alles veranderen, verbeteren, voor het op papier komt.’
‘Ja, handig, hè? Je kan het in de computer bewaren en later weer ophalen. Niet bewaren kan ook. Klik maar op het rode kruis rechts bovenin. Nu krijg je de keus.’
‘Ja. Weg maar. Oeps. Tjonge.’
‘Ja. Nu even het mailprogramma bekijken.’
Hij legde haar daarin de verschillende mappen uit en liet haar de twee berichten van zijn vrienden zien.
‘Het werkt hier niet, hè?’
‘Om berichten te versturen of te ontvangen moet je verbinding hebben met Internet. Om op Internet te kijken is er een ander programma.’
Dat liet hij haar ook zien.
‘Tjonge, wat een mogelijkheden in zo’n klein kastje.’
‘Voorlopig is dit voor jou genoeg. Laten we van plek ruilen, dan zal ik je nog wat meer laten zien.’
Hij gaf haar een korte uitleg over het rekenprogramma ‘Excel’.
‘Probeer nu niet te volgen wat ik doe, kijk alleen naar het beeldscherm.’
Hij zette snel een simpele boekhouding op, met tapbladen voor verschillende onderwerpen en een tapblad voor de totalen.
‘Kijk, als ik nu op het tapblad hooi enzovoort tik, honderd, zie je op het tapblad totalen aan de uitgavenkant gelijk die honderd terug. En het totaalresultaat is honderd minder.’
‘Ja, ik snap het. Hoe je het ook voor elkaar kreeg. Ik ben overtuigd. Nu mijn vader nog.’
‘Ik bewaar dit even. Zo. Met je vader zien we nog wel, dat heeft geen haast. Wat denk je er verder van?’
‘Tja. Ik zie de mogelijkheden, maar voor mij weinig. Ik schrijf geen brieven en hoef geen boekhouding bij te houden. Ik zou er spelletjes op kunnen spelen, als jij er niet bent.’
‘Het gaat er mij hoofdzakelijk om, dat je niet helemaal vreemd tegenover computers staat. Dat je weet, voor het geval dat, wat er mogelijk is. Dat je bijvoorbeeld weet wat er bedoeld wordt, als ze het over mailen hebben. En als Internet werkt heb je een enorm naslagwerk. Ik heb pas opgezocht hoe lang het duurt voor er biggetjes komen. Je gaat naar een zoekprogramma, tikt in varken, spatie, draagtijd, en binnen een seconde heb je antwoord. Inderdaad zestien weken.’
‘Ja. Naslagwerk?’
‘Er staat van alles op Internet. Van de overheid, bedrijven, hobbyisten. Over ieder onderwerp is er wel wat te vinden.’
‘En eh die porno?’
‘Zie dat als hobbyisme, plaatjes of filmpjes met bloot op Internet zetten. Je kan ze opzoeken, maar dat hoeft niet.’
‘Heb jij er wel eens naar gekeken?’
‘Natuurlijk, uit nieuwsgierigheid. Maar ik vond het blote gleufje van Barbie direct al veel mooier dan die plaatjes. Om het maar niet over die van jou te hebben.’
‘Toch even. Ook mooier?’
‘Verschrikkelijk veel mooier, Berbel. Vooral zoals hij er nu uitziet, zo lekker bloot met haar er omheen. Als je me de eerste keer er alleen maar naar had laten kijken, had ik vast vaker alleen maar gekeken, voor er aan te durven komen.’
‘Ik had jou vastgehad, daar paste bij om je eraan te laten komen. Je was zo voorzichtig met mijn borsten dat ik dat wel durfde. En wilde, al was ik niet van plan om zo snel zo ver te gaan. Maar ja, ik was overstuur door die grote van je. Nog steeds.’
‘Als hier een Internetaansluiting was, kon ik je laten zien dat er grotere zijn.’
‘Vast wel, maar die kom ik vast nooit tegen. En die zitten vast niet vast aan zo’n lieve jongen als ik jou vind.’
‘Zo denk ik over jouw eh spullen ook. Ik vond je direct erg lief. En ik weet nu al dat je dat voor me blijft.’
‘Ja. En in twee stappen nog liever, als je wilt. Eerst met condoom vrijen, dan zonder. Later, hoor.’
‘Ja, later. Eh, dit was het wel. Of wil je nog meer weten?’
‘Ik zal er de komende dagen over denken, dan hoor je het wel. Doe nu maar wat je graag wilt.’
‘Wat denk je dat ik wil?’
‘Dat is niet moeilijk om te raden. Je kijkt steeds in mijn bloes.’
‘Ja, omdat ik daar half blote borsten zie. Dan krijg ik zin om ze helemaal bloot te zien. Enzovoorts.’
Hij zette de laptop uit en deed het deksel dicht.
‘Mag het? Hier op bed?’
Ze zei niets, maar ging op het bed liggen. Hij ging naast haar zitten, deed haar bloes uit en haar behaatje af.
‘Oh, Berbel, wat ben je toch mooi.’
Hij streelde en kuste haar borsten tot ze kreunde.
‘Mag ik jouw moois zien?’
Hij stond op, kleedde zich uit en ging naast haar liggen. Ze bevoelde zijn zak en stijve voorzichtig.
‘Ik weet, dat jij het een rommeltje vindt, maar ik vind het prachtig. Ik wil je graag zo een tijdje voorzichtig aanraken, tot je het niet meer houdt. Goed?’
‘Ja hoor. Maar heb je wat in de buurt?’
Ze grinnikte even.
‘Een handdoek, onder het kussen. Ik dacht eerder, voor als je een natte droom kreeg, als je hier zou slapen. Dat mag je, maar je vindt het vast fijner om bij mij te slapen en natte dromen te voorkomen.’
‘Ja. Erg snel, Berbel, maar ik wil al niet minder.’
‘Ik ook niet. Ja, erg snel, dat was ik ook niet van plan, maar het ging zoals het ging. Voorzichtig, elkaar niets opdringend. We schijnen elkaar nogal aan te trekken.’
‘Ja. En elkaar graag alles uit te trekken.’
Hij trok haar haar rok en broekje uit.
‘Doe jij eerst waar jij zin in hebt, daarna zal ik je prachtige kutje weer gaan bewonderen.’
‘Ja, daarna, anders kan ik me niet op jouw spullen concentreren.’
Ze streelde hem verder, totdat hij kreunde.
‘Ik houd het niet veel langer, schatje.’
‘Toch fijn, dat het zo lang duurde. Met je kleintje kan ik langer spelen, maar dit was fijner.’
Ze pakte de handdoek, legde die over zijn buik en streelde hem verder tot hij klaargekomen was.
‘Ik geniet hier vreselijk van, Bas. Je vasthouden, voelen en zien dat je klaarkomt. Je was het niet van plan, voor vanmiddag, hè?’
‘Nee, eigenlijk niet. Maar, aan de ene kant, je was op de laptop een snelle leerling, aan de andere kant, jij zo dicht naast me doet me wat. Je warmte en je inkijk. Dus, als je niets wilt, blijf dan een beetje van me vandaan en doe een extra knoopje dicht.’
‘Goed, maar dat zal niet vaak voorkomen. Mij maakt afstand en kleding niets uit, ik weet wat je hebt, waar ik verslaafd aan ben.’
‘Ik weet niet of ik verslaafd aan jou ben, wel dat ik je het liefst helemaal bloot zie. En dan niet van je af kan blijven.’
Hij streelde haar ook een tijd voorzichtig tussen haar benen.
‘Ik houd het niet langer, Bas, laat me komen.’
Hij deed het, trok haar daarna tegen zich aan.
‘Ik geniet ook van jouw klaarkomen. Ik voel dat je ervan geniet. En je durft te laten gaan, je kreunde harder dan ooit.’
‘Je durft meer, je deed het beter dan ooit. En Barbie is verder weg, kan er niet wakker van worden.’
‘Vanavond, na het eten, Barbie op haar eigen kamer leggen? Wat nodig is verplaatsen? Het moet ooit toch.’
‘Ja, prima. Nu nog een tijdje zo liggen. Met je handen om mijn borsten. Ik pak je kontje, om je goed tegen me aan te drukken.’
Zo lagen ze te kroelen, tot ze geroepen werden. Ze namen Barbie mee naar beneden.

‘Wat geleerd, Berbel?’
‘Ja, vader. Ik zie nog niet veel nuttige mogelijkheden voor me, misschien voor de boekhouding. Maar dat moet u met Bas maar uitzoeken. Na het eten gaan we boven wat verplaatsen, om Barbie op haar eigen kamer te laten slapen. Het moet toch ooit, en dan kan ze rustiger slapen, als Bas op mijn kamer is.’
‘Gaat hij de logeerkamer nog gebruiken?’
‘Nee, als u het niet erg vindt.’
‘Tja, je zal inmiddels al wijs genoeg zijn.’
‘Bas en ik zijn het helemaal eens, we gaan niet vrijen voor het zeker is dat hij hier blijft.’
‘Ben jij al zeker?’
‘Ja, moeder. Net als u, zodra vader de eerste keer zijn broeken liet zakken. Daarna ben ik alleen maar zekerder geworden, hij is zo lief.’
‘Ben je altijd zo snel, Bas?’
‘Nog nooit, mevrouw. Maar ongeveer zoals bij uw man, alleen wat sneller. Ik was uren bij een lief en lekker meisje. Toen die beer op die zeug eh zich vermaakte hield ik het niet meer. Ik wist, dat Berbel eh wat van jongens wist. Ze had me al uitgebreid verteld wat haar overkomen was, waardoor ook Barbie gekomen was. Ik wilde niet met haar vrijen, alleen wat kwijt, liefst met haar hulp, vóór het spontaan kwam. En daarna mocht ik bij haar wat vasthouden. Ik kan er nog moeilijk afblijven.’
‘Nou, je maakt het vast niet te bont, we horen Berbel niet klagen. Nu wat anders. De zon staat op het erf, het is er heerlijk warm. Vader en ik willen gaan zonnen en pas eten als het te fris wordt. Doen jullie mee? Het gaat natuurlijk om jou, Bas. Berbel doet het normaal ook.’
‘Ik heb gehoord dat u het in uw blootje doet. Ik red dat niet zonder een erectie te krijgen.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Maar ik zie er hetzelfde uit als Berbel.’
‘Niet helemaal, moeder. Bas heeft mijn haartjes op een bepaalde manier geknipt.’
‘Als jullie iets niet willen laten zien houd je er maar een handdoek voor. We zien jullie zo buiten, vader zet stoelen klaar.’
Vader en moeder gingen naar buiten. Bas keek Berbel aan.
‘Wat denk je?’
‘Wat mijn moeder zei. Je mag haar bekijken, wij nemen een handdoek mee. Of durf je niet?’
‘Jawel. Jij?’
‘Mijn ouders mogen best zien wat je bij mij gedaan hebt. Bas, als je na een tijdje wat bijgekomen bent, wil ik graag dat mijn moeder jou ook even kan bekijken. Ze gelooft me amper.’
‘Nou, ik zie wel.’
Ze gingen naar boven, kleedden zich uit, pakten een handdoek en gingen naar beneden en naar buiten.
Zonder rond te kijken ging Bas in een ligstoel zitten, keek daarna pas rond. Berbel zat naast hem, grinnikend.
‘Wat is er?’
‘Ik zat te denken, als ik mijn vader tussen mijn benen laat kijken en hij er een erectie van krijg, kan hij mijn handdoek krijgen.’
‘Nou, je moeder krijgt mijn handdoek niet.’
‘Dat hoeft ook niet. Maar ik zou het erg waarderen als je doet waarom ik gevraagd heb.’
‘Nou, dan gelijk maar. Dan zit ik misschien ook rustiger.’
Hij stond op, ging voor moeder staan en deed zijn handdoek opzij. Moeders ogen werden groot.
‘Nou, Berbel, je hebt niet overdreven. Prachtig. Zoiets als vader. Schok je er niet van?’
‘Nee, ik werd er blij van. Zoiets leek me normaler dan wat ik eerder meegemaakt heb. Al had iets kleiner ook gemogen.’
‘Dat dacht ik bij vader ook. Tot hij me al snel ermee eh helemaal opvulde. Ik kan je nu beter begrijpen. Dank je wel, Bas. Ik waardeer het ook erg. Bekijk mij ook maar even goed.’
Ze deed haar benen van elkaar.
‘Tja. Dank u wel. Mooie gleuf, maar niet veel haar.’
‘Nee, dat was ooit meer, maar het is er gewoon afgesleten, denk ik.’
‘Tja. Ook mooie borsten.’
‘Dank je wel. Ga maar weer zitten. Berbel, laat eens zien wat Bas bij je gedaan heeft.’
Bas ging zitten en Berbel ging voor haar moeder staan en deed haar benen wat van elkaar.
‘Oooh, Berbel. Wat bloot.’
‘Ja. Knap van Bas, hè? Hij wilde het goed kunnen zien en voelen. Ik vind het ook fijn, we vrijen niet, maar ik voel zijn blote heerlijk tegen me aan.’
‘Hoe kan je dat, bloot tegen elkaar liggen en toch niet vrijen?’
‘We kunnen het allebei, omdat we dat willen. Maar eh, we helpen elkaar natuurlijk om een te veel aan spanning te ontladen.’
‘Ja, er zaten al wat meer handdoeken in de was dan eerder. Eh kan hij jou ook goed helpen?’
‘Ja, moeder. Hij is erg goed.’
‘Tja. Vader, hoe vind je Berbel?’
‘Prachtig. Een kunstwerk, Bas. Bij moeder is het niet nodig, de hare is bijna bloot, ik neem daarvan de schuld op me, anders mocht je van mij dat ook bij haar doen. Ik geniet er van, Berbel, van vrouwelijk bloot, maar ik krijg van Barbie ook geen erectie.’
Ze keken allemaal naar Barbie, die in haar blootje in een zandbakje aan het spelen was.
‘Van moeder wel, die weet hoe ze dat moet veroorzaken.’
‘Vóór ik dat wist, op mijn zestiende, had je er al één. Die je me zo brutaal liet zien, in de schuur. Maar ja, ik wilde hem wel. Nog. Vanavond.’
‘Prima, hoor. Ik slijt er nog wel een paar haren bij je af.’
‘Een beetje minder te keer gaan is meestal ook goed, hoor. Ik vraag er wel om, als ik meer wil.’
‘Dat doe je iedere keer, dat weet je best, heet wijfie van me.’
‘Ja, stop maar. Wat moeten de jongelui er niet van denken.’
‘Denken mogen ze, als ze maar wachten om het te doen.’
‘Ja, we wachten, vader, maak je maar niet ongerust. Gaat het, Bas?’
‘Ja, redelijk. Anders even naar boven?’
‘Ja, prima. Anders ook vanavond, hè?’
‘Vast meer dan anders, zo tussen drie blote vrouwen. Al heb ik met de jongste ook geen problemen, die vind ik alleen maar schattig. Ze is hier aan gewend, hè?’
‘Ja. Al zal ze misschien even aan je voelen, als ze langs je komt, uit nieuwsgierigheid. Zoiets heeft zij niet, dat weet ze. Mijn vader aait ze soms ook even.’
Ze bleven zonnen totdat het te fris werd. Daarna kleedden ze zich aan en gingen eten.

Na het eten verhuisden Berbel en Bas eenhoog de nodige spullen en stelden de twee delen van de babyfoon op. Toen Barbie naar bed gebracht werd leek ze zich nergens aan te storen. Op Berbels slaapkamer maakten ze het laatste in orde.
‘Tja, iets meer ruimte, nu.’
‘Ja, al is het niet nodig. We liggen vast meestal op of in bed.’
‘Wil je al?’
‘Ja. Jij?’
‘Ik zit nogal vol, Berbel. Ik heb niet veel naar je moeder gekeken, maar twee borsten en een bijna blote gleuf extra laten me toch niet koud. En dat je vader de haren bij je moeder er afgesleten heeft. Ik moest weer denken aan toen we ze gehoord hebben. En dat ze al gevreeën hebben op haar zestiende. Ze kenden elkaar een maand, maar toen in één keer. Ik ben blij, Berbel, dat je me toen, de eerste dag, niet verleid hebt. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben.’
Ze kleedde zich uit en ging op bed liggen. Hij deed het ook.
‘Jij hebt mij toen ook niet verleid. Ik was niets van plan, wilde beslist niet vrijen, maar wel jou helpen, omdat je het moeilijk had. Ik heb er geen spijt van, Bas. Al was het niet erg geweest als we wat later op gang gekomen waren.’
‘Dat had, als het alleen aan mij gelegen had, nog lang kunnen duren. Zonder die hoge nood had ik niet gauw iets gedurfd.’
‘Je bent nog voorzichtig. Ik vind dat fijn, Bas. De meeste jongens zouden vast vaker en meer gewild hebben. Maar ja, die had ik weggestuurd, al hadden ze nog een grotere dan jij. Ik vind het zo fijn, hoe het gaat met ons.’
‘Ik ook, al verbaast het me steeds. Vanmiddag weer. Toen je het vroeg durfde ik mijn erectie aan je moeder te laten zien.’
‘Ze was er erg blij mee. Ik ook, omdat ze mij nu beter snapt.’
‘Ja, vast. Je vader had geen erectie, wel duidelijk een grote zak en een dikke pik. Ik was toch over mezelf verbaasd, dat ik er weinig moeite mee had om met eh met mijn paal omhoog te zitten. Vast niet alleen omdat je vader er zo bijzat, ook omdat je moeder en jij zichtbaar genoten, van af en toe naar mijn stijve kijken. Nou, ik genoot van jullie. Jullie zaten er ook op jullie gemak bij, met jullie benen meestal niet tegen elkaar. Tjonge, vier borsten en twee gleuven goed voor me zichtbaar. Daar bleef ik natuurlijk een erectie van houden.’
Berbel grinnikte.
‘Precies daarom hielden we onze benen niet tegen elkaar. Maar raar hè, dat het met mijn ouders ongeveer zo ging als met ons?’
‘Ja, maar ik ben blij, dat ik gehoord heb hoe je moeder het vertelde. Dat je dat eerder niet wist. Anders had ik je kunnen verdenken van naaperij.’
‘Dat was het gelukkig niet, maar toeval. Ik denk dat ieder meisje onder de indruk van je geraakt zou zijn. Gelukkig was ík het. Ik zou je niet graag missen. Jou als persoon niet, en je grote stijve niet.’
Ze pakte hem vast.
‘Oh, Bas, wat een heerlijke stijve. O, je zit vol, hè? Zo snel weer, na vanmiddag?’
Ze pakte een handdoek en legde die over zijn buik.
‘Tja, twee blote vrouwen in de zon. Mooier dan bij kunstlicht. Als ik aan jouw mooie blote gleuf denk krijg ik al een erectie. Als ik hem zie of voel voel ik mijn ballen aan het werk gaan. Vanmiddag buiten ook. Als het gekund had was ik daar graag al wat kwijt geraakt. Maar ik wilde niet met je naar boven gaan, als het niet onmiddellijk nodig was, dat vond ik niet gezellig.’
‘Nou, mijn vader was wel gegaan, als hij problemen had gekregen.’
‘Ik heb ze nu. Alsjeblieft, Berbel.’
Ze hielp hem zijn lading kwijt te raken.
‘Nou, je zat zeker vol.’
‘En ben nu weer heerlijk opgelucht. Dank je wel.’
‘Bedanken is niet nodig, dat weet je wel. Ik geniet er ook van.’
‘Ik geloofde dat eerst niet zo. Maar ik zie het de laatste tijd aan je.’
‘Dat zal wel komen, omdat ik er steeds meer ontspannen bij ben. Ik was eerst bang dat ik het niet zo goed deed. Ja, klaar- komen liet ik je wel, dat is geen kunst. Maar om het zo lekker mogelijk voor je te doen komt meer kijken. Stevig, maar niet te, vasthouden, het goede tempo en zo.’
‘Fijn, dat ik dat nu weet. Je doet het geweldig, hoor. Ik eh heb het bij jou toch ook moeten leren?’
‘Ja, maar ik heb nooit op je gezicht gelet. Ik kom klaar met mijn ogen dicht. Als je zegt dat je er van geniet geloof ik je. Anders zou je vast smoesjes verzinnen om het niet te hoeven doen. En het niet zo goed geleerd hebben. Ik eh hoop, dat je het snel ook goed leert als we meer gaan doen.’
‘Dat als is bijna wanneer, Berbel.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou ja, ik kan niets vinden om hier te stoppen. Ik vertrouw jou en je vader wel, maar alles lijkt zo simpel, er is zo weinig werk, ik vind het zo onwaarschijnlijk. Daarom kan ik nog geen besluit nemen.’
‘Tja. Er is echt niet meer werk dan wat we je hebben laten zien en verteld hebben. Kijk zelf nog maar eens op je gemak rond om je daarvan te overtuigen. Alleen varkens houden is het simpelste wat er is, Bas. Geen melken nodig, geen eieren rapen nodig, noem maar op wat ze op andere bedrijven moeten doen. Zeugen bij een beer laten moet geregeld worden, daar is admi- nistratie bij nodig. Maar de rest doen de zeugen zelf. Bevallen, zogen. Er gaat wel eens iets mis, een zeug drukt een biggetje dood, of een ander plotseling overlijden, maar dat is bedrijfsrisico. Het gebeurt te weinig om daar maatregelen voor te nemen. Wat ons tweeën betreft, je hebt al gehoord dat ik het wel zie zitten. Barbie zegt nog niets, maar ik zie aan haar dat ze het prima vindt als je er bent. Het gaat vast goed komen, als het verder op haar tempo kan.’
‘Natuurlijk kan dat. Ik wil haar niet afschrikken, ik wacht wel af.’
‘Ik ook, Bas. Ik heb gezien dat ze naar je keek, buiten. Ze zei of deed niets. Ze heeft waarschijnlijk gedacht dat je ongeveer zoiets als opa tussen je benen had.’
‘Ja, ongeveer. Alleen is die van mij op een bepaalde manier nog ongebruikt, die van je vader vast dagelijks in je moeder, vanaf haar zestiende.’
‘Ja. Één ding nog. Ik dring niet bij je aan, ook niet om haast te maken. Maar je moet wel weten, dat ik het met jou niet alleen zie zitten, zoals ik zei. Ik hoop, met heel mijn hart, dat je blijft.’
‘Dat wist ik wel, zonder dat je het zo uitdrukkelijk zei. Dat mocht je best, je eh gevoelens laten merken zie ik niet als aan- dringen.’
‘En jij, Bas?’
‘Ik hoop ook, met heel mijn hart, dat ik kan blijven. Voor jou. En voor Barbie. En een beetje voor je ouders. Voornamelijk voor je vader, omdat hij dan een opvolger zou hebben. Maar eh, hebben jullie er nooit over gesproken, dat hij uiteindelijk alles zou verkopen en een huisje huren of kopen?’
‘Ja, dat hebben we. Voor hem en moeder zou het kunnen, maar liever een opvolger. Zodat Barbie en ik hier kunnen blijven. Ik, omdat ik dan geen baan zou hoeven zoeken. Een slecht betaalde, want ik heb geen diploma’s. Barbie, omdat die hier fijner op kan groeien dan waar dan ook. Zeker als ze er nog minstens één broertje of zusje bij krijgt. Over niet al te lang. Daarom had ik je ook die twee jaar gegeven. Ik wil niet drammen, maar je had het al over een paar maanden.’
‘Eigenlijk was dat nogal ruim genomen, Berbel. Als ik het een paar weken niet weet, weet ik het nooit.’
‘O. Een paar weken. Het wordt erg spannend.’
‘Ik moet mezelf eerst honderd procent overtuigen. Het wordt een beslissing voor de rest van mijn leven, waar jullie er ook van afhankelijk zijn. Ik wil afmaken waar ik aan begin, maar wel zeker weten, voor zover mogelijk, dat ik later nergens spijt van ga krijgen.’
‘Ja, voor zover mogelijk. Je weet maar nooit wat er ooit gebeurt. Maar ik zal je altijd trouw blijven, Bas.’
‘Een pijnlijke vraag, Berbel. Zou je dat je ex-vriendje ook zijn gebleven?’
‘Ja. Zelfs als ik jou daarna ontmoet had. Je hoeft niet op iemand verliefd of zo te worden, als je dat niet wilt. Je kan je hart voor anderen afsluiten. Achteraf gezien, ik gaf niet zo veel om hem als om jou.’
‘Om zijn kleintje?’
‘Nee, dat zou wel wennen. Ik denk, dat ik al iets van zijn egoïsme voelde. Ik wil niet sentimenteel doen, maar bij jou voel ik alleen maar eh liefde. Nou ja, en ingehouden hartstocht. Maar een gezonde, geen egoïstische.’
‘Dat is zo. Ik ga steeds meer van je houden, schat, omdat je alles zo goed ziet.’
‘Je hebt nog nooit gezegd, dat je van me houdt.’
‘Nee, om jouw ingehouden hartstocht in de hand te houden.’
Toen ze niets meer zei keek hij haar aan. Hij zag traantjes.
‘Wat is er?’
‘Ik houd ook van jou. En ik moet me inderdaad inhouden. Je mag het weten, je zal er geen misbruik van maken.’
‘Nee, maar ik wilde dat ik eerder aan de onzekerheid een eind kon maken. Ons praten helpt wel.’
‘Fijn. Als je het niet erg vindt om van onderwerp te veranderen, kan je mij nu lekker helpen? Ik heb het nodig, om me verder in te kunnen houden.’
‘Ik weet het, het werkt bij mij hetzelfde.’
Hij legde zijn hand tussen haar benen en streelde haar.
‘Je trilt helemaal. Kalmeer maar, schatje. Je moet rustig zijn om van klaarkomen te genieten.’
Zodra hij voelde dat ze tot rust kwam voerde hij haar naar haar hoogtepunt. Daarna kroop ze tegen hem aan.
‘Alles weer goed, schat?’
‘Eh gezien de omstandigheden zo goed mogelijk. Sorry.’
‘Nog even geduld, schat. Ik kan niet anders.’
‘Dat is wel goed. Omdat het voor jou een enorme verandering zou zijn. Nog meer dan voor het ex-vriendje. Jij zou gelijk beginnen met een vrouw met een kindje van twee, niet van jezelf.’
‘Daar hebben we het al over gehad. Daar heb ik geen problemen mee, omdat ik begrijp hoe het gebeurd is. Wij vrijen nu niet, omdat we eerst nadenken voor we wat doen. Dat krijg je, als je wat ouder bent. Daarom beslis ik niet zo snel. Ja, het zou een enorme verandering voor me zou zijn. Wat werken betreft, je weet mijn plannen. Je vader vindt het prima, dat ik zo lang mogelijk bij de Luchtmacht wil blijven. Het zou zonde zijn om dat salaris te laten lopen. Wat ons betreft, later kunnen we het over trouwen hebben. Voor die tijd wel vrijen, hè?’
‘Zodra ik bij ben van je beslissing om te blijven. Als het goed tot me doorgedrongen is.’
‘Hoezo?’
‘Ik wil niet, vijf minuten nadat je gezegd hebt dat je blijft, al met je vrijen. Dat zou me alleen een beloning voor je ja zeggen lijken. Het is meer, Bas. Ik wil dan eerst wennen aan het idee dat je blijft. Als je blijft. Dan alleen uit liefde met je vrijen.’
Hij trok haar even nog strakker tegen zich aan.
‘Dat is lief bedacht, schatje. Ja, het kan dan wel een paar weken wachten, dat maakt niet uit op een hopelijk lang leven.’
‘Een paar weken? Ik zei niets over hoe lang, het zou wel een paar maanden kunnen duren.’
Hij grinnikte.
‘Doe maar een beetje opstandig. Schatje, een paar maanden red je niet.’
‘Nee, niet als we bij elkaar blijven slapen.’
‘Wil je me naar de logeerkamer?’
‘Nee, schrik maar niet. Het was feitelijk bedoeld. Ik lig heel graag zo tegen je aan, ook om zo in slaap te vallen. Maar dan kan ik het al gauw niet laten om te gaan voelen aan wat ik het meest aan je lichaam bewonder.’
Ze nam zijn zak in haar hand.
‘Dit gedeelte, wat steeds meer zaadjes gaat maken.’
‘De hoeveelheid maakt toch niet veel uit?’
‘Nee, voor een bevruchting niet, dat heb ik ondervonden. Maar eh, het is voor jou toch fijner, als je langer kunt spuiten?’
‘Ja, ik zou wel een liter willen.’
‘Dat red je nooit. Ik denk wat egoïstisch, Bas. Ik kijk er eigenlijk naar uit, dat je op me ligt, in me zit en dan vier of meer keer je hard tegen me aandrukt en kreunt. Dat ik dan weet dat je in me klaarkomt en zaadjes spuit. Eerst in een condoom. Later hoop ik je blote te voelen, die me streelt, vast ook laat komen terwijl je zaadjes komen waar ze horen, diep in mijn kutje. Ook jouw kutje. Oh, Bas, je mag later doen wat je wilt, ik zal alles doen wat je wilt. Ik heb maar één voorwaarde, ik wil hier blijven wonen.’
‘Je bent heel lief, maar je draaft wat door. Aangenomen dat ik blijf, we gaan alles samen doen. Hier. In het begin met hulp van je ouders, later zonder ze, daar is niet aan te ontkomen. Als jij een tijdje niet kunt werken, bijvoorbeeld door een zwanger- schap, zal er wel een hulp afkunnen.’
‘Ja. Hoeveel kinderen zou je willen? Met mij?’
‘Minstens één. Dat is ook voor Barbie beter. Verder heb ik geen idee. Zoiets moet je na ieder kind bekijken. Als we eerst een dochtertje krijgen zal ik het vast nog wel een keer willen proberen voor een zoontje. Na een broertje voor Barbie is het misschien genoeg. Het ligt er ook aan hoe jij er tegen kan.’
‘Ik heb het na de komst van Barbie heel rustig aan gedaan, om goed te herstellen. Vader gaf me alle tijd. Zoiets wil ik blijven doen.’
‘Ik heb er nooit zo over nagedacht, maar je ziet er, ook in je blootje, zo geweldig uit dat je niet zou zeggen dat je al een kind gekregen had. Je bent als nieuw. Als een maagd. Berbel, ik hoop dat je je zo voor me voelt.’
Ze pakte zijn stijve.
‘Hiermee is dat geen kunst. Ik zal me vast maagdelijk voelen, mijn benen heel ver van elkaar moeten doen om je erin te laten. En dan nog overduidelijk voelen dat je stijve me oprekt, je me helemaal, vast tot de bodem, eh in bezit neemt.’
‘Ja, ik hoop je jouw eerdere ervaringen, met een sprietje, gauw te laten vergeten.’
‘Ik kijk al niet meer achterom, Bas, ik denk er nooit meer aan. Ik denk alleen maar vooruit. Dat ik dan, hopelijk, me hartstikke volgestopt zal voelen. Dat ik dan, een beetje oneerlijk, jou mag ontmaagden. Mag ik verder gaan? Wil je nog meer horen van waar ik naar uitkijk?’
‘Als je in dezelfde trant verder gaat kan je beter nog een handdoek pakken.’
‘Ja, dat denk ik ook. Bas, ik wil graag verder vertellen, maar je moet het niet als een verleidingspoging zien. Het is niet zo be- doeld, maar ik hoop er wel op.’
‘Je hebt je tot nu toe zo geweldig ingehouden, dat je wel wat mag vertellen. Ik zal het niet zien als een verleidingspoging, alleen een aangeven van de mogelijkheden. Al kunnen die verleidelijk zijn. Daar moet ik tegen kunnen.’
‘Ja, dat kan je vast. Ik had me misschien wel laten verleiden om met je te vrijen, als je dat geprobeerd zou hebben. Maar zo ben je niet, gelukkig. Goed. Aangenomen dat je blijft, over een tijdje gaan we dan met een condoom vrijen. Dat zie ik niet als jouw ontmaagding. Die wil ik graag in onze huwelijksnacht, als we getrouwd zijn. Dat je dan, heel traditioneel, op me komt liggen en je blote stijve bij me naar binnen duwt. Hoe snel weet je dan al een beetje van het vrijen met een condoom om. Maar het wordt eh lekkerder, Bas. Op een gegeven moment voel je vast dat je eikel bloot wordt, en dat die ook gestreeld wordt. Ik hoop, dat je je dan nog in kan houden tot je helemaal in me zit. Met mijn eh kutje helemaal om je blote stijve. Dat we daar eerst even van genieten. Dat je dan, door te wippen, ons allebei streelt tot je het niet kan houden en je leeg spuit. Ik hoop het te voelen, ik zal het in ieder geval merken dat je klaarkomt. Ik vast ook, dat kan niet anders, door je grote blote.’
‘Tja. Ik hoop dat het lukt.’
‘Mijn moeder had ooit een week nodig om te wennen, want daarna durfde ze al meer. Bas, ik heb dan niets aan mijn eerdere ervaringen, want daarbij voelde ik niet veel. Maar we kunnen het vast heel snel heel goed.’
‘Zeker als we het iedere dag meerdere keren doen. Bezwaren?’
‘Misschien krijg jíj ze, als ik vaker wil dan jij kan. Ik weet het niet, Bas, eerder keek ik er niet zo naar uit, het was voor hem fijner dan voor mij. Met jou wil ik vast erg vaak. Bas, misschien moet het in het begin een tijd voorzichtig, voor ik wat opge- rekt ben om je er wat makkelijker in te laten.’
‘We zien wel, liefje. Oooh, trek je me nu af?’
‘Niet zo plat, Bas. Het is gesimuleerd vrijen.’
‘Een zwakke imitatie. Ik ben benieuw hoe het zal voelen om door je kutje gestreeld te worden.’
‘Het blijft nog met een hand. Het is toch al fijner om zo gestreeld te worden, niet door een condoom heen?’
‘Ja, lekker. Iets ruwer, deze keer. Alsof ik erg tekeer ga.’
Ze deed het.
‘Vast nooit te wild, hè?’
‘Nee, net niet. Oooh, het komt.’
‘Ja, kom maar.’
Hij kwam. Ze kroop tegen hem aan terwijl hij uit lag te hijgen.
‘Bas, streel je me in slaap?’
‘Hoe doe ik dat? Met of zonder klaarkomen?’
‘Zonder. Me vasthouden en erover strelen. Daar heb ik nu genoeg aan. De rest denk ik erbij, zoals het later hopelijk zal gaan.’
‘Goed, hoor. Als je maar weet dat ik nu geen smoesje verzonnen heb om je niet klaar te laten komen.’
‘Nee, dat weet ik. Ík wil nu niet meer. Alleen een beetje gestreeld worden en vooruit genieten.’
‘Mag ik later zeggen, ik wil met je neuken?’
‘Nee, ook te plat. En zoiets hoef je dan nooit te zeggen, gewoon doen. Net als nu zeg ik vooruit wel wanneer ik op een dag genoeg heb. Als ik dat ooit krijg.’
‘Kan het ook als je in verwachting bent?’
‘Nog maanden, daarna steeds voorzichtiger. Hoe lang niet weet ik niet. Dan blijf ik het wel bij je simuleren. Misschien vaker met mijn mond, om het gevoel te krijgen dat je toch een beetje in me zit en in me klaarkomt.’
‘Ja, dat zou fijn zijn. Lekker warm. En dan komt mijn eikel niet te kort.’
‘Mmmm.’
Hij streelde zachtjes door, tot hijzelf in slaap viel.

Zondag

Na het ontbijt gebaarde hij naar Berbel dat ze moest blijven zitten.
‘Meneer, als u er geen bezwaar tegen heeft om dat op een zondag te doen, wilde ik graag de boekhouding inzien.’
‘Prima, Bas. Ik was al benieuwd wanneer je er om zou vragen. Ik mocht er van Berbel niets over zeggen, ze wil je vrij laten. Ik ook. Maar ik wil wel zeggen, dat ik vertrouwen in je heb. Anders ging het je niets aan.’
‘Nee, natuurlijk niet. Dank u wel. Het gaat me niet om bedragen, meneer, ik wil me er alleen van overtuigen, dat een bedrijf, waar zo weinig te doen is, rendabel kan zijn.’
‘De hoofdoorzaak is het goed selecteren van beren en zeugen en goed voor ze zorgen. Zoals, de eerste keer dat zeugen gedekt kunnen worden overslaan. De keer erop zijn ze eh beter volgroeid en krijgen gezondere biggen.’
‘Hebben ze er geen last van, als het kan maar niet gebeurt?’
‘Amper. Ze hangen wel in de buurt van het hok van de beer rond, maar ze proberen er niet in te komen, zoals zeugen die eerder gedekt zijn. Vergelijk het met meisjes van een jaar of twaalf. Die kunnen ook, maar dat doe je niet. Ze gedragen zich een beetje raar, tot ze, hopelijk niet te snel, weten wat het is. Hè, Berbel?’
‘Ja, vader.’
‘Ze gedraagt zich nu geweldig.’
‘Fijn, Bas. Een beer kan het allemaal niets schelen, als hij zich maar kan legen als hij voelt dat hij zou kunnen dekken. We krijgen, op onze manier, heel goed vlees, wat veel opbrengt. Het gaat niet naar supermarkten, maar naar echte slagers, waar liefhebbers komen. Verder, als je alles zo simpel en natuurlijk mogelijk opzet, heb je weinig werk. Geef beesten de ruimte in plaats van zogenaamd uitgekiend voer, dan groeien ze beter.’
‘U schijnt een goede formule gevonden te hebben. Hoe lang hebben we nodig, voor de administratie?’
‘Een uurtje is, denk ik, genoeg. Het hangt ook van jouw slimheid af. Die wil ik graag zien.’
‘Ja, dat snap ik. Vertrouwen alleen is niet genoeg, dat werkt ook naar twee kanten. Eh Berbel, hoe denkt Barbie over auto- rijden?’
‘Waar slaat dat nu op?’
‘Dat merk je wel. Kan ze er tegen? Vindt ze het fijn of niet?’
‘Ze vindt het fijn, ze blijft naar buiten kijken.’
‘Hoe lang? Kan ze tegen lange ritten?’
‘Ik heb, vanaf dat ze ruim een jaar was, af en toe rondritjes met haar gemaakt. Ik vind dat zelf ook fijn, in wisselende sei- zoenen. Ieder kwartier of zo vroeg ik haar, naar huis, Barbie? Ze zei steeds, nee, mammie. Totdat ik langer dan twee uur onderweg was, dan zei ze ja, mammie.’
‘Fijn. Wil je, als we met de boekhouding klaar zijn, met Barbie en mij een anderhalf uur rijden, dan pauze met wat brood eten, dan anderhalf uur terug?’
‘Je kan toch niet weg? Je hebt toch dienst? Met een pieper?’
Hij glimlachte.
‘Ik heb, met mijn mobieltje, een collega van me gebeld. Ik wist, dat hij bijna de hele dag op zijn kamer zou zitten om te stude- ren. Hij heeft mijn dienst overgenomen. Ik neem het later een keer van hem over, bijvoorbeeld, als hij graag een extra weekend naar Nederland wil.’
‘O. Waarom studeert hij?’
‘Hij haalt diploma’s om toegelaten te kunnen worden tot de brandweerofficiersopleiding.’
‘O. Is dat ook niets voor jou?’
Bas glimlachte weer.
‘Misschien. Ik heb er met hem al een keer over gesproken. Volgens hem zou ik het makkelijk kunnen halen. Als brandweer- officier krijg je natuurlijk veel meer salaris, het nadeel is, dat je dan hoofdzakelijk alleen maar papierwerk doet. Ik was er over aan het nadenken.’
‘Eh telt dat mee bij je beslissing?’
‘Ja, Berbel.’
‘O. Ik begrijp nu iets beter waarom je over alles na moet denken.’
‘Ja, er telt veel mee. Ook het eventuele nooit meer in Nederland wonen. Maar eh, kan je weg, vandaag?’
‘Ik zie vader knikken. Dank u. Ik wil wel een ritje met je maken, Barbie ook wel. Mag ik weten waarheen?’
‘Ik wil je aan mijn ouders voor gaan stellen.’
‘O. Dan moeten Barbie en ik wat anders aantrekken. Jij bent er al op gekleed, zie ik.’
‘Ik had wel verwacht dat je eruit wilde. Trek wat vlots aan, Berbel. Iets wat iets hoger gesloten kan worden, maar niet te veel. Wat je voor Barbie mee moet nemen weet je zelf het beste.’
‘Ja, luierbroekjes. Anderhalf uur? Ik dacht, dat je in Holland woonde. Dat is verder weg.’
‘Daar ben ik geboren, maar toen mijn vader een baan in het oosten kreeg zijn we daar naartoe verhuisd. Op ongeveer mijn vijftiende, waardoor ik het oosterse accent niet overgenomen heb. Maar dat zul jij niet horen.’
‘Nee. Zijn je ouders eh ouderwets?’
‘Nee, maar veel inkijk zijn ze niet gewend. Later kan er meer. Zie ik ook liever.’
‘Ja, ja. Goed. Ik zal ze niet laten schrikken. Eh, Bas, zijn ze dat al? Heb je al wat over ons verteld?’
‘Ja, Berbel. Over de telefoon. Genoeg om ze alles te laten begrijpen. Ze zijn niet wereldvreemd, hoor.’
‘Ik ben toch een beetje benauwd.’
‘Niet nodig, lieverd. Ik wil niet voor niets Barbie ook mee hebben. Ze heeft mij ook over de eerste schok geholpen.’
‘Mmmm. Alles overdacht, hè?’
‘Ja, Berbel. Zoals steeds.’
‘Ja, Bas. Vader, ik neem, met Barbie, uw controlerondje in de stal over. Daarna kleden we ons om. Dan zijn we wel op tijd klaar.’
Berbel vertrok met Barbie, moeder ruimde de tafel af en Bas ging met vader aan de boekhouding.

Net toen vader en Bas klaar waren met de boekhouding kwam Berbel met Barbie de woonkamer in.
‘Mooi op tijd. En mooi gekleed, Berbel.’
Bas ging op zijn hurken voor Barbie zitten.
‘Mammie is mooi. Barbie is ook mooi. Mooi jurkje.’
‘Ja, Bas.’
‘Barbie met mammie en Bas mee in auto?’
‘Ja, Bas.’
Ze zeiden de ouders gedag en vertrokken.

‘Bas, hoe vond je de boekhouding?’
‘Heel goed opgezet. Zoals ik dacht, toen ik je mijn ontwerpje op mijn laptop liet zien. Het enige voordeel van alles op een computer zetten zou zijn, dat je dan elk moment een totaal overzicht hebt, in plaats van alleen als je de jaarrekening opmaakt. Wat mij betreft kan je vader er zo mee doorgaan tot hij met pensioen gaat.’
‘Ik ben niet geïnteresseerd in de opzet, maar in je mening over het bedrijf.’
Hij grinnikte.
‘Ja, je zal wel benieuwd zijn. Het is natuurlijk een deel van mijn overwegingen, Berbel, naast eh mijn overwegingen over jou, Barbie en je ouders. En nog meer. Ik wist nog niet dat het bedrijf al zo lang in de familie was.’
‘Ik weet het niet precies, ik ben niet familieziek. Vier of vijf generaties.’
‘Ja. Daarom wil je vader natuurlijk een opvolger.’
‘Nee, meer voor mij en Barbie een goede toekomst.’
‘Nou, aan de financiën zal het niet liggen, Berbel. Jullie bedrijf staat er onwaarschijnlijk goed voor.’
‘Onwaarschijnlijk?’
‘Ik kan nog amper geloven dat het zo rendabel is. Maar de cijfers overtuigden me. Zelfs tegen een behoorlijke crisis zou het kunnen. Want zelfs in wat magere jaren bleef er over. Berbel, ik vind het eigenlijk onfatsoenlijk om zo’n bedrijf voor niets over te kunnen nemen.’
‘Maar het is overbodig voor je om er geld in te steken. Er is toch genoeg?’
‘Ja, dat zei je vader ook al. Je brengt een grote bruidsschat mee.’
‘Jij brengt ook wat groots mee.’
‘Even serieus, Berbel.’
‘Sorry. Het belangrijkste is toch, dat je mij, en Barbie, al wilde voordat je de grootte van mijn zogenaamde bruidsschat wist?’
‘Ja, dat wist ik zodra je zo lekker mijn grote vasthad.’
‘Wie is hier nu serieus?’
‘Ik. Ik wist het toen echt al, van jou. Barbie schokte me even, maar ze was lief en kon nergens iets aan doen. Jij eigenlijk ook niet, dat begreep ik steeds beter. Vooral toen ik van je hoorde, dat je je ouders van jongst af aan hoorde vrijen. Één van de redenen om zelf ook wat te willen.’
‘Misschien. Daar stond ik toen niet bij stil. Zeg, heb je naar je ouders gebeld? Dat we komen?’
‘Ja, maar ik heb niet verteld dat Barbie mee komt. Expres niet. Ze waren al zo blij je te gaan zien.’
‘Waarom? Een ongehuwde moeder?’
‘Hè, Berbel! Dat is voorbij als we trouwen. Nee, omdat ze blij zijn dat ik verkering heb. Met, volgens mijn zeggen, zo’n lief meisje.’
‘Meisje! Moeder.’
‘Je ziet eruit als een meisje. Mijn broers heb ik ook gebeld, ze zullen er ook zijn.’
‘Mmmm. Nog twee kritische lui erbij. Of hun eh vrouwen ook?’
‘Nee, die niet, niet te veel tegelijk. Ja, mijn broers zijn behoorlijk kritisch op hun jongere broer. Altijd geweest. Ik neem nu wraak. Binnen vijf minuten willen ze met me ruilen, wed ik.’
‘Echt?’
‘Natuurlijk. Jij ziet eruit om te zoenen. En als je kinderen krijgt moet je maar afwachten hoe die eruit zien. Mijn eerste is in ieder geval een plaatje.’
‘Jouw eerste?’
‘Barbie.’
‘Zie je die als je eerste?’
‘Natuurlijk. Het is toch het eerste kindje wat ik krijg?’
‘Oooh, Bas.’
Ze zocht een zakdoekje op om haar tranen te drogen.
‘Geloof je me niet?’
‘Dat je dat zo kan bekijken had ik niet verwacht.’
‘Barbie en ik hebben nog niet zo’n contact, maar ze heeft al een paar keer naar me geglimlacht. Vanmorgen weer. Het komt wel goed met ons.’
Berbel moest haar zakdoekje weer gebruiken.
‘Je verrast me vandaag nogal. Met al je plannen.’
‘Nog één. Als we trouwen wil ik Barbie op mijn naam hebben. Goed?’
‘Ja, Bas.’
‘Geen moeilijkheden van het ex-vriendje te verwachten?’
‘Nee. Die heeft overal van afgezien. We hoeven het hem geeneens te vragen. Oooh, Bas, had je daar niet eerder in bed over kunnen praten? Nu zit ik hier te janken.’
‘Je gebruikt toch geen makeup, dus die kan niet bederven.’
‘Nee. Maar nu kan ik je niet bedanken.’
‘Waarvoor? Ik moet jóu bedanken. Voor je bruidsschat, jezelf en Barbie. Ik moet er nog een paar nachtjes over slapen om mezelf te overtuigen dat ik dat allemaal aan kan nemen.’
‘Eh, niet nog een paar weken, Bas?’
Hij grinnikte.
‘Je hoorde het goed. Tja, dat had ik vast ook in bed moeten vertellen, maar ik vertel je het expres nu. Je zou weer eens door kunnen draaien.’
‘Ja. Dank je wel, lieverd. Wat een tempo.’
‘Rijd ik te hard?’
‘Nee, je maakt zulke stappen, vandaag.’
‘Ik krijg wat problemen om je zo lang in onzekerheid te laten.’
‘Je eigen zekerheid gaat voor.’
‘Alles telt mee. Dit bezoek aan mijn ouders niet zo, ik weet toch al dat ze je onmiddellijk zullen accepteren. Al zal je je af blijven vragen wie daar het grootste aandeel in heeft, jij of Barbie.’
‘Dat kan me niet schelen, we horen bij elkaar.’
‘Ja. Je zal mijn familie hierna niet zo vaak zien, Berbel. Het is wat ver weg. Ze zullen vast wel een keer komen logeren.’
‘Als ze mij accepteren doe ik dat hun ook. Als ze maar niet allemaal tegelijk komen. Er kan hooguit nog een eenpersoonsbed bij, op de logeerkamer.’
‘Prima.’
‘Hoe zouden ze het vinden, als ze wisten dat je bij me sliep?’
‘Mijn ouders zouden me geloven, als ik zou zeggen dat ik bíj je slaap, niet mét je. Mijn broers zouden zeggen, wat let je, er zijn voorbehoedsmiddelen genoeg.’
‘Tja. Maar zo makkelijk denken we daar niet over, hè?’
‘Nee, Berbel. Ondanks dat we elkaar maar heel kort kennen hebben we daar goede afspraken over gemaakt.’
‘Ja. Je ouders mogen dan niet zo ouderwets zijn, toch hoop ik dat ze het niet betreuren dat je niet met een maagd trouwt.’
‘Van jou weten ze het, natuurlijk, van elk ander meisje waarmee ik thuis zou komen zouden ze het waarschijnlijk nooit aan de weet komen. Ik misschien ook niet. Zouden er nog veel maagden van een jaar of twintig rondlopen?’
‘Geen idee. Het is niet zichtbaar. En kind wel.’
‘Ja. En jouw kindje zal voorkomen dat ze ergens over gaan treuren. Net als jouw moeder.’
‘Je bent er nogal zeker van.’
‘Daarvan in ieder geval wel, Berbel. Kijk, de grens. Nog een half uurtje. Hoe gaat het met Barbie?’
Berbel keek even achterom.
‘Prima, zo te zien. Vraag maar.’
‘Wat? O. Barbie, naar huis toe?’
‘Nee, Bas.’
‘O. Daar krijg ík bijna tranen in mijn ogen van, Berbel.’
‘Ik ook. Ik had eigenlijk geen antwoord verwacht, tot ik het zou vragen. Ze aarzelde geen seconde.’
‘Nee. Hoopgevend. Ze accepteert me, dat lijkt me duidelijk.’
‘Ja, mij ook.’
Ze reden zwijgend door, tot Bas voor een rijtje eengezinswoningen stopte.
‘We zijn er. Nummer vijfendertig.’
Hij stapte uit en liep snel om, om Barbie uit haar zitje te halen. Berbel stapte zelf uit.
‘Zal ik haar nemen?’
‘Ik wil even van haar goede bui profiteren om te kijken of ze op mijn arm blijft zitten of naar jou wil. Bij de voordeur mag je haar overnemen, met zo veel vreemden kan ze beter bij jou zijn.’
Barbie bleef rustig zitten, zelfs toen Berbel haar bij de voordeur niet direct overnam.
‘Ze vertrouwt je, Bas. Ik ben daar erg blij mee.’
‘Ik ook. Neem haar nu maar over, dan kan ik de deur open doen. Ik heb nog een sleutel.’
Binnen verrasten ze de ouders en broers, die hun niet hadden horen komen.
‘Goede morgen, allemaal. Dit moois is Berbel, de kleine is Barbara, roepnaam Barbie. Hoeveel jaar is Barbie?’
Barbie stak twee vingertjes op.
‘Babbie te ja, Bas.’
‘Oooh, schatje.’
Berbel gaf Barbie aan Bas en ging op de dichtstbijzijnde stoel zitten en droogde haar tranen. Moeder boog zich naar haar over.
‘Wat is er?’
‘Niet zolang na haar tweede verjaardag wist ze dat ze twee vingertjes op moest steken als er gevraagd werd hoe oud ze was. Dit was de eerste keer dat ze er iets bij zei. Ik was wat ongerust omdat ze amper praat. Veel meer dan ja of nee, mammie, en potje en zo zei ze niet. Ze heeft Bas in de auto ook een keer antwoord gegeven. Hij moest, net over de grens, van me vragen of ze naar huis wilde. Dat doe ik onderweg ook af en toe, om te kijken of ze er genoeg van heeft om rondgereden te worden. Ze zei, heel resoluut, nee, Bas. Ik hoop zo, dat ze nu wat meer gaat praten.’
‘Je lijkt me een beetje overbezorgde moeder. Niet alle kinderen zijn even snel. Misschien ben je over een tijdje minder blij, als ze haar achterstandje ingehaald heeft en de oren van je hoofd kletst. Weet je hoe je vroeger zelf was?’
‘Nee, eigenlijk niet.’
‘Domoor, oma’s zijn er niet voor niets. Bas, vraag het even na.’
Bas verdween, maar was snel terug. Ondertussen had moeder Berbel vader en de broers laten begroeten.
‘Je was zelf ook laat, Berbel. Luiheid, zei je moeder. Niets om ongerust over te worden. Je kletst hun nóg niet de oren van hun hoofd. Nee, mij ook niet. Ik heb daar nooit bij stilgestaan, je praatte genoeg, vond ik.’
Ze gingen allemaal zitten, moeder zorgde voor de koffie.
‘Je hebt ons een paar keer gebeld, Bas, om ons op de hoogte te houden. Je zei, de eerste keer, ik heb een schattig meisje ontmoet. Hoe lang geleden was dat eigenlijk? Waarmee ik je niet wil beschuldigen iets geheim te houden. Dat moois, zoals je zei, had je eerder mee kunnen brengen.’
‘Veel eerder ging niet, pa. We kennen elkaar eh zo’n anderhalve week.’
‘O. Erg kort.’
‘Het lijkt mij al veel langer. Ik ben die tijd wel steeds bij haar geweest, als ik niet hoefde werken. U heeft vast gehoord, dat het tussen mensen wel eens gelijk klikt. Bij Berbel en mij was het geen klik, maar een eh donderslag uit heldere hemel. Zelfs de aanwezigheid van Barbie, waar ik na een paar uur achterkwam, deed daar niets aan af. Ze voegt alleen maar toe. Met de minuut meer. Ze zit voor het eerst bij me op de arm. Laat ik nog eens wat proberen. Barbie, naar mammie?’
‘Nee, Bas.’
‘O. Even kijken of er alleen maar nee uitkomt. Barbie even bij Bas blijven?’
‘Ja, Bas.’
‘Fijn. Volgende poging.’
Hij gaf Barbie een kusje op haar wang. Ze keek hem even aan, gaf toen een kusje terug. Bas gaf haar aan Berbel.
‘Hier moet ík van bijkomen. Ik heb me een beetje op afstand gehouden, om haar niet af te schrikken. Het schijnt gewerkt te hebben.’
‘Duidelijk. Bas, ik wil even spijkers met koppen slaan. Je hebt over je mogelijkheden verteld, over de telefoon. Hoe staat het er nu mee?’
‘Berbel, kan je het volgen?’
‘Ja, alleen spijkers met koppen slaan niet.’
‘Dat is, zaken afhandelen. Pa, over een paar dagen neem ik een beslissing. Ik heb me suf gezocht naar nadelen, maar ik heb er nog geen gevonden. Dus, vrijwel zeker, zeg ik binnenkort mijn kamer op het kamp op en ga bij Berbel en haar familie wonen. Vandaar naar mijn werk, als ik dienst heb. Ik neem ontslag, zodra ze me naar Nederland terug willen sturen. Ondertussen is mijn salaris mooi meegenomen. Alleen als mijn aanstaande schoonvader niet meer goed kan werken neem ik eerder ontslag.’
‘Trouwplannen?’
‘Ja, maar over een datum hebben we het nog niet gehad. Ik wil dan wel Barbie mijn achternaam geven. Eventuele bezwaren van mijn familieleden lap ik aan mijn laars. Eh, trek ik me niets van aan, Berbel.’
‘Maak je niet druk, zoon. We kennen natuurlijk Berbel nog niet, maar een bezorgde moeder ontroert ons natuurlijk.’
‘En zonder moeite er al een knap kindje bij.’
‘Dank je, broer. Die moeite ga ik inhalen. Nog meer commentaar?’
‘Tja. De bliksem mag vlak naast me inslaan als ik zo’n stelletje tegen het lijf kon lopen. Trouw maar gauw, om haar niet kwijt te raken. Dan pas weer met haar terugkomen, voor ik te begerig wordt.’
‘Houd je maar in. Je hebt toch al wat? Andere broer commentaar?’
Die grinnikte.
‘Blijf vandaag maar niet te lang.’
‘Je broers zijn onbeschaamd, Bas. Hopelijk kan Berbel het niet volgen.’
‘Ik had haar al voor die twee gewaarschuwd, pa. Hè, Berbel?’
‘Ja. Ik kon het volgen. Een beetje onbeschaamd was het wel. En nog wel met een minder knap uiterlijk dan het jouwe.’
Ze lagen allemaal dubbel van het lachen, alleen Barbie keek verbaasd rond.
‘Barbie, de ooms waren een beetje stout tegen mammie. Mammie is even boos tegen ze geweest, nu is alles weer goed. Mam- mie maakte ook een grapje.’
‘Mag niet stout zijn. Mammie lief.’
‘Ja. Barbie ook lief. Barbie eten?’
‘Ja. Babbie ook dlinken, Bas.’
‘Ja, Barbie. Ma, u hoort het. Kan het, in ieder geval iets voor haar?’
‘De tafel in de achterkamer staat gedekt. Met van alles er op, zelfbediening.’
‘Fijn, dank u.’

Tijdens het eten vertelde Bas wat over het varkensbedrijf. Veel vragen kwamen er niet, wel wat opmerkingen over de, ook voor zijn familie, hoge rentabiliteit.
‘Berbel, wil jij wat vertellen? We willen je graag wat beter leren kennen.’
‘Ja, graag.’
Ze legde haar bestek neer.
‘Misschien vertel ik dingen die u al weet, maar ook dingen waar Bas vast niet over gepraat heeft. Ik heb, sinds ik van school ben, op mijn zestiende, mijn vader de hele dag geholpen, in plaats van alleen na schooltijd. ‘s Zondags doen we niet veel, alleen controles of alles goed gaat. Op mijn zeventiende ben ik stom bezig geweest. Ik denk er steeds minder aan terug, maar wel met spijt. Met het uiteindelijke resultaat, Barbie, ben ik wel uitermate gelukkig. Ja, zo’n anderhalve week geleden kwamen Bas en ik elkaar tegen. Ik vond hem zo eh interessant, dat ik hem voor koffie mee naar huis genomen heb. Binnen een uur was ik smoorverliefd. En nu houd ik al van hem, ik kan er niets aan doen. Steeds meer. Vandaag ook, hij had zo’n tempo. Eerst wilde hij mijn vaders boekhouding zien. Toen hier naartoe. Onderweg vertelde hij hoe hij over het een en ander dacht. Ik had hem twee jaar gegeven, om te kijken of hij misschien wilde blijven. Om, als hij niet wilde blijven, nog tijd genoeg te hebben om een andere jongen te vinden. Ik wil graag vóór mijn dertigste zekerheid hebben, getrouwd zijn met een jongen die op ons bedrijf zou blijven. Ik wil daar beslist blijven, Barbie en ik kunnen het nergens beter krijgen. De eh voorganger van Bas verdween nadat hij hoorde dat ik zwanger was, hij was niet aan trouwen en kinderen toe, zei hij, hij kon dat niet aan. Hij heeft me wel financieel goed verzorgd achtergelaten, al was dat geeneens nodig. Mijn ouders hebben door mijn stommiteit het een tijdje moeilijk gehad, tot Barbie er was.’
‘Ja, dat kan ik me voorstellen, het is een schatje. Berbel, het was natuurlijk een stommiteit, maar we begrijpen het wel. En ook waarom Bas er niet vandoor gegaan is. We kennen hem goed genoeg om te weten dat jullie bedrijf voor hem niet de hoofd- zaak is, wij denken dat jij eerst komt, dan je schattige dochtertje, dan de rest pas.’
‘Ja, mevrouw, er telt veel mee. In Duitsland blijven of niet, misschien Duits worden en zo. Maar ik hoorde van Bas vanmorgen pas, dat hij ook aan het denken was over brandweerofficier te worden. Dat zou ook een mooi vooruitzicht voor hem zijn.’
‘Ja. Hij zal het niet makkelijk hebben. Jij natuurlijk ook niet.’
‘Nee. Ik probeer zo veel mogelijk om hem niet op één of andere oneerlijke manier over te halen. Hij zou alles zo moeten nemen zoals het is. Het bedrijf en Barbie en mij. Hij had eerder gezegd dat hij die twee jaar niet nodig zou hebben, later maakte hij er eerst een paar maanden van, toen een paar weken. In de auto zei hij ineens een paar dagen. Ik heb in de auto al zitten janken, eerder vertelde hij zulke dingen in bed. Ja, vanaf vrijdag is hij bij me blijven slapen, maar niet met me. Één keer een misser is al te veel. Hij wil, wat dat betreft, ook nog niets, hij wil eerst zeker zijn dat hij blijft. Ik hoop daar zo op. Zeker omdat het ineens zo goed gaat tussen hem en Barbie. En dat hij dan met me trouwen wil, zei hij. Dan ben ik geen ongehuwde moeder meer, wat me af en toe toch dwars zit. Maar Bas vindt me als nieuw. Ook omdat ik er zo uitzie, zegt hij.’
‘Dat doe je zeker. Dat nieuwe, ach. Als hij met wat anders gekomen was hadden we vast nooit geweten of die nieuw was.’
‘Dat zei Bas ook al.’
‘Natuurlijk. Berbel, ik wil jou en je dochtertje officieel welkom heten. Zodra Bas een voor jou gunstige beslissing genomen heeft hoor je bij onze familie. Al zal je dat niet veel uitmaken, waarschijnlijk.’
‘Toch wel. Bas heeft wel gezegd, dat hij zijn beslissing niet van u af zou laten hangen, maar ik ben erg blij dat u mij accepteert. Ik wil nergens tussenkomen, wel ergens bijhoren. Voor Bas ben ik ook blij, anders zat hem het vast niet lekker.’
‘Ik wist de afloop al, Berbel.’
‘Nou, ik niet. Omdat we elkaar zo kort kennen heb je amper iets over je ouders verteld. Ik kon niet weten hoe ze tegenover me zouden staan.’
‘Ze staan dus niet tegenover je. Berbel, ik vond dat bijzaak. Ik wilde daar geen tijd aan verdoen, ik was druk bezig om jou te leren kennen. Natuurlijk ben jij de belangrijkste factor in mijn overwegingen, al heb ik dat misschien niet gezegd. En natuur- lijk ben ik ook blij dat ze je zullen accepteren. Zeg, Barbie gaapt. Als je klaar bent met eten wil ik graag terug. Dan kan Barbie in de auto slapen.’
‘Goed, Bas.’
Ze namen al snel afscheid. Onverwacht trok vader Berbel tegen zich aan.
‘Lieverd, ik zou graag helpen om Bas een gunstige beslissing voor jou, en ik vind ook voor hemzelf, te laten nemen.’
Hij liet haar weer los.
‘Maar hij laat zich toch door ons niet beïnvloeden, we tellen waarschijnlijk maar voor één procentje mee. Neem het hem niet kwalijk als hij wat lang na moet denken. Hij heeft zich altijd lang in zaken verdiept, voor hij een beslissing nam. Hij houdt niet van onverwacht opduikende moeilijkheden, het is geen gokker. Ik hoop jou en je dochtertje vaak te zien. Als alles goed gaat, mogen we dan heel gauw een keer bij je komen kijken?’
‘Ja, graag. Twee tegelijk kunnen ook bij ons logeren.’
‘Dank je wel. De eerste keer graag alleen een kennismakingsbezoek met je ouders. En even rondkijken.’
‘Prima. Dank u wel dat u me zo vriendelijk ontvangen heeft.’
‘Tja, we wisten natuurlijk amper wat we konden verwachten. Maar ook omdat je zo openhartig was zijn we erg gelukkig met je. Eh, misschien even wat pijnlijk. Op wie lijkt Barbie?’
‘Op mij. Helemaal zoals ik vroeger was, zegt mijn moeder. Daar ben ik ook blij mee, zij doet me nergens aan terugdenken.’
‘Wat dan wel, al zei je dat je weinig terugdacht?’
‘Als ik dicht bij Bas ben, krijg ik steeds meer moeite om niet weer iets stoms te doen, dan denk ik er soms aan. Hij probeert gelukkig niet me te verleiden, waardoor ik ook steeds meer van hem ga houden. Ik geef eigenlijk vanaf onze eerste ontmoeting al meer om hem dan om mijn ex-vriendje. Dat was meer, denken dat je van iemand houdt omdat die lief voor je is. Ik had zijn egoïsme te laat in de gaten.’
‘Met je zeventiende heb je ook nog niet zo veel mensenkennis, lieverd. Wij hebben onze zoons, afgezien van dat we ze seksueel opgevoed hebben, ook altijd, ook iedere keer dat ze op stap gingen, gewaarschuwd om bij het scharrelen hun verstand te blij- ven gebruiken. Om, hoe verleidelijk ook, niet te ver te gaan. Je hoeft geen haast te hebben, je bent jong genoeg. Nou, dat was op de valreep een adviesje.’
‘Op de valreep?’
‘Sorry. Je verstaat Nederlands kennelijk goed, maar met de talloze uitdrukkingen die we hebben zal je wel moeite hebben. Maar dat is omgekeerd ook zo, hoor. We kijken af en toe naar de Duitse TV, maar de uitdrukkingen die we niet op school geleerd hebben snappen we meestal ook niet.’
‘Mijn ex-vriendje zei dat ik een goed taalgevoel had. Als hij vergat om Duits te praten begreep ik hem al snel toch goed.’
‘Bas heeft goed Duits geleerd.’
‘Ja, zeker. Al zal het nog jaren duren voordat het niet binnen vijf minuten te horen is dat het zijn moedertaal niet is. Vooral voor Barbie vind ik dat fijn, ik vind het niet goed om haar tweetalig op te voeden, omdat ik zelf geen Nederlands kan praten en we toch in Duitsland blijven wonen. Ik ben wel blij dat u mij steeds begreep, u zal later ook wel met Barbie kunnen praten. U wordt, hopelijk, toch min of meer haar grootouders.’
‘Zoals Bas haar vast gauw als zijn eigen dochtertje ziet, zien we jouw als schoondochter met ons kleinkind.’
‘Dank u wel. Bas heeft ook heel snel opgepikt hoe hij tegen haar moet praten, korte zinnetjes. Ik ben er van overtuigd dat hij een goede vader zou kunnen zijn.’
‘Vast wel. Plannen voor meer kinderen?’
‘Niet voor ik getrouwd ben, meneer.’
‘Prima. Tot gauw ziens, hopelijk, lieve meid.’

In de auto zuchtte Berbel diep.
‘Bijkomen?’
‘Ja, Bas. Het was niet een beleefdheidsbezoekje, ze waren tussendoor erg serieus. Je vader vooral, ook op het eind. Jij hebt wel wat van zijn directheid. Vooral vandaag.’
‘Ik zei al, ik krijg wat problemen om je zo lang in onzekerheid te laten. Jij hebt ook fijn gepraat, Berbel. Ze waren onder de indruk. Mijn broers durfden niets meer te zeggen. Tjonge, wat zette je die in hun hemd. Op hun plaats, bedoel ik.’
‘Zeg ze toch maar een keer dat ik het niet zo meende. Ik vind ze net iets minder knap dan jij.’
‘Knap?’
‘Netjes. Keurig. Goed gekleed. Jou zie ik liever ongekleed.’
‘Mijn broers zouden een hartverlamming krijgen als ze jou ongekleed zagen.’
‘Nee, vast als jij, hoge nood krijgen. Nu serieus verder, Bas. Kan je me vertellen wat je grootste probleem is?’
‘Ik heb maar één probleem, Berbel. Het kiezen. Ik heb nu een goed overzicht. Ik had, al meerdere jaren, een bepaald zicht op mijn leven. Werken bij de Luchtmacht, met vijfenvijftig met pensioen. Ik hoopte dan genoeg gespaard te hebben om te gaan doen waar ik dan zin in heb. Wat weet ik nog niet, dat is veel te veel ver weg. Nu kan ik ook kiezen om vanaf vrij direct een makkelijk, onbezorgd, en met jou en onze kinderen vast een zeer gelukkig leven te krijgen. Met wat nadruk op krijgen.’
‘Dat krijgen, Bas, kan je dat, om het je wat makkelijker te maken, niet zien als het winnen bij een loterij? Zo’n hoofdprijs zou je zonder problemen aanpakken. Toch?’
‘Shit. Ja.’
‘Shit?’
‘Scheisse.’
‘Een hoofdprijs wordt meestal in één keer uitbetaald, maar die zet je vast, om er, met bijkomende rente, zo lang mogelijk mee te doen. Je hoofdprijs wacht op je.’
‘Tja.’
‘Bij een loterij moet je wat inzetten. Jij zou alleen jezelf in moeten zetten. Na je tijd bij de Luchtmacht je werkkracht alleen op het bedrijf. Vanaf vrij direct alleen je persoonlijkheid, voornamelijk je liefde.’
‘Ja.’
‘Als je denkt te weinig te doen te krijgen, kan je iets gaan zoeken om erbij te doen. Je weet dat uitbreiding van het bedrijf onzin is. Maar wat anders, als tijdverdrijf, het mag ook nuttig zijn, daar krijg je de ruimte voor. Ik weet zo gauw maar één voorbeeld, er zijn lui die oude auto’s opknappen.’
‘Dat niet, misschien wat anders.’
‘Als je mij er maar als hobby bijhoudt.’
‘Niet als hobby, Berbel. Als vrouw, moeder, medewerkster, in mijn vrije tijd minnares. En reken er maar op dat ik zorg voor genoeg vrije tijd.’
‘Ik kan amper wachten. Sorry.’
‘Niks sorry. Je bent geweldig, Berbel. Dank je wel, lieverd.’
‘Waarvoor nu weer?’
‘Je hebt me een beter zicht op alles gegeven.’
Ze bleven even stil.
‘Mammie, plasje.’
Bas kon nog net de parkeerplaats opschieten, waar hij bijna voorbij gereden was. Hij stopte op een rustige plek.
‘Kan het hier?’
‘Ja, prima. Vaker gedaan.’
Berbel liet Barbie vlak naast de auto plassen, trok haar haar luierbroekje weer aan en zette haar weer in het zitje op de achter- bank.
‘Grote meid, hoor. Broekje is droog gebleven.’
Berbel ging weer voorin zitten, Bas reed weer weg.
‘Wat een dag. De eerste keer dat Barbie zo duidelijk waarschuwde.’
‘Fijn, bezorgd moedertje.’
‘Je moeder was ook lief. Liet je gelijk mijn moeder bellen.’
‘Die was verbaasd. Die dacht, dat ze je dat al verteld had.’
‘Dat komt vaker voor. Maar als we het uitzoeken blijkt ze het aan mijn vader verteld te hebben waar ik niet bij was. Kan gebeuren.’
‘Natuurlijk. Berbel, je vader heeft me verteld, dat hij begonnen was om uit te zoeken hoe hij zijn bedrijf bij zijn pensioen belastingtechnisch zo voordelig mogelijk aan een opvolger over zou kunnen dragen.’
‘Weer een stap verder. Bas, mijn ouders mogen je al erg graag. Bij mijn ex-vriendje heb ik ze daar nooit over gehoord. Terwijl die er langer was, gerekend tot ik zwanger was, dan jij tot nu toe. Ik heb het daar al met ze over gehad. Jij hebt iets, waardoor ze je nu al vertrouwen. Meer dan iets, de manier waarmee je met ons omgaat, je kijk op het bedrijf, je instelling om niet te snel te beslissen, maar het ook niet onnodig uit te stellen. Ze snappen, dat je aarzelt.’
‘Je moeder heeft vast mijn grote meegeteld.’
‘Ze is daar, voornamelijk voor mij, natuurlijk blij mee. Ze begon daar zelf over. Maar met je uiterlijk wil ze zich niet bemoeien, dat is alleen mijn zaak, vindt ze. Al vindt ze het fijn om niet tegen een lelijkerd aan te hoeven kijken.’
‘Ze mag er zelf ook zijn. Ook in haar blootje.’
‘Ja. Zie ik jouw blootje nog, vandaag?’
‘Ja, je mag er zelfs aankomen.’
‘Graag, waarschijnlijk.’
‘Ja. Kunnen we na het avondeten een wandelingetje maken? Mijn benen eens goed strekken en wat frisse lucht krijgen om goed na te kunnen denken?’
‘Natuurlijk. Bas, heb je niet meer problemen?’
‘Nee. Je hebt me al geweldig geholpen, Berbel. Ik denk echt, dat ik niet meer dan een paar dagen nodig heb om te beslissen.’
‘Ik snap, dat je niet meer wilt zeggen. Als alles anders in elkaar zat zou je het vast doen, misschien mij hoop kunnen geven. Maar het wordt, simpel gezegd, blijven of niet, hè?’
‘Ja, Berbel. Omdat jullie en het bedrijf één geheel willen blijven. Dat begrijp ik.’
‘Wij begrijpen je ook wel, hoor. Hoe meer ik van je hoor, hoe meer ik begrijp hoe moeilijk het voor je is. Iets met twijfel of tegen je zin doen zou je tegen gaan staan. Aan de ene kant ben ik blij dat je zo serieus bent, niet egoïstisch. Aan de andere kant, nee, geen andere kant. Als je niet serieus was, ging het vast niet lang goed, was het waarschijnlijk al fout gegaan. Als je niet blijft zal ik, de anderen ook, een hele tijd erg bedroefd zijn. Daarna zullen we met ons leven door moeten gaan.’
‘Op zoek naar een nieuwe opvolger.’
‘Ik heb weinig hoop op succes.’
‘Ik ben niet uniek.’
‘Nee, maar de kans is klein dat ik iets vind waar ik tevreden mee kan zijn, na jou. Bas, ik zal dan geen spijt hebben dat we elkaar ontmoet hebben, wel dat het op niets uitliep. Ik stop, anders ga ik weer janken.’
‘Het spijt me, Berbel, pas over een paar dagen is je onzekerheid over.’
‘Het is goed, Bas, je kan niet anders.’
‘Nee.’

Bas luisterde goed toen Berbel haar ouders vertelde over het bezoekje aan Bas’ ouders. Hij bewonderde haar nauwkeurigheid daarbij. En glimlachte bij haar verslag over de vooruitgang van Barbie, ook in haar omgang met hem. De ouders probeerden zich in te houden toen ze vertelde dat hij binnen een paar dagen een beslissing zou nemen, maar hij zag dat ze geschokt waren. Pas toen Berbel vertelde dat hij eventueel de ruimte moest krijgen om er wat bij te doen raakte vader aan de praat.
‘Natuurlijk. Ik heb daar nooit behoefte aan gehad. Eerst stond ik er een tijd alleen voor, later hielp moeder me. Toen Berbel thuis bleef waren we met z’n drieën, toen werd het nog makkelijker. Ik ben me toen meer met moeder gaan bemoeien, die had ook meer tijd voor mij. Met Berbel ging het goed, dachten we. Haar ex-vriendje was niet zo’n harde werker, hij had ergens anders interesse in, begrepen we later. Ik heb nog steeds geen behoefte aan andere dingen, maar ik zal je niet in de weg staan, Bas. Je eh zou gewoon je gang kunnen gaan, als het verder nergens nadelig voor zou zijn.’
‘Dat zou ik ook niet willen. Berbel, neem me mee voor een controlerondje, ik kan niet stilzitten.’

Berbel vertelde uitgebreid waar ze op lette, toen ze over het erf naar de stal liepen. Of er geen dakpannen verdwenen, eraf gewaaid waren. Hoe schoon het overal was of dat er opgeruimd moest worden. In de schuur, hoe vies het daar was. Of alle varkens zich normaal gedroegen. Of er nog genoeg voer was en de varkens konden drinken. Achter de schuur, of alles onder de afdaken in orde was. En hoe het weiland erbij lag, niet te drassig was. Daar keek Bas op zijn horloge.
‘Ruim een kwartier. Minder dan een kwartier terug, totaal dus een half uurtje. Goed om vaker op een dag te doen.’
‘Dat doen we ook. Vader ‘s morgens voor het ontbijt al. Verder hij of ik om de paar uur, als we er niet bezig zijn. Er zijn zelden moeilijkheden, we weten dan gelijk wat er de komende dagen moet gebeuren. En of de varkens binnen moeten blijven.’
‘Heb je je ex-vriendje zo ingelicht als je het mij gedaan hebt?’
‘Nee. Wel geprobeerd, maar het ging niet zo best. Ik vond dat niet erg, ik had geen haast. Hij vroeg zelden ergens naar. Wat mijn vader zei klopte. Hij hoefde zelf niet zo vaak, hij zat wel graag aan me te voelen. Dat vond ik lief, ik had niet in de gaten dat hij het hoofdzakelijk voor zichzelf deed, niet voor mij, al liet hij me soms daarbij klaarkomen. Ik wist niet, dat een gezonde jongen bij het minste of geringste een erectie krijgt. Bij het denken aan een meisje al.’
Ze grinnikte.
‘Je broek komt vooruit.’
‘Ik heb vanmorgen een kusje van je gehad, meer niet.’
‘Andersom toch ook? Of word je egoïstisch?’
‘Nee, ik zei het verkeerd, we hebben elkaar vanmorgen alleen een keer gekust. Kunnen we onder het afdak op wat hooi gaan liggen?’
‘Ja, tijd genoeg, voor het eten.’
Ze liet hem zien hoe hij een baal hooi los moest maken en wat uitspreiden.
‘Als je het zo doet, dan je het makkelijk weer bij elkaar krijgen en op de kruiwagen leggen.’
Ze gingen er op liggen. Hij maakte snel haar bloes en beha los en pakte haar borsten.
‘Hè, heerlijk. Ik heb er weinig van gezien, vandaag.’
‘Ze hadden niets op mijn kleding aan te merken, ze keken wel bewonderend. Vooral je broers.’
‘Natuurlijk. Als we getrouwd zijn en die komen logeren, mogen ze mee in de zon zitten.’
‘Bloot?’
Hij grinnikte.
‘Ze durven vast niet. Dan kunnen ze een beer aan het werk zien, ik moet al grinniken als ik denk aan de benauwde gezichten die ze dan vast zullen krijgen.’
‘Je bent gemeen.’
‘Ja. Wraak.’
‘Maakten ze het je moeilijk?’
‘Onnodig vaak, Berbel. Ik kan wel tegen een pesterijtje, maar ze overdreven. Ik zal het nooit te bont maken, hoor, je hebt ze vandaag al behoorlijk voor schut gezet, voor gek gezet, dat zal ze lang bijblijven.’
‘Denk je?’
‘Ja. Proberen ze je verlegen te maken, worden ze voor lelijkers uitgemaakt. Ik heb lang niet zo hard gelachen.’
‘Ik schok even, tot ze meelachten.’
‘Wil je weer van mijn grote schrikken?’
‘Graag.’
Ze hielp hem zijn broeken naar beneden te doen.
‘Nou, erg schrikken doe ik niet, ik blijf me wel verbazen. Dat een kleintje zo groot kan worden. Mag ik hem een handje geven?’
‘Graag. En meer, alsjeblieft.’
Ze gebruikte twee handen en verloste hem van een lading zaadjes.
‘Ik blijf me verbazen dat je zo fijn helpt.’
‘Ik vind het fijn om te doen. Je voelt zo fijn aan. Je geniet er zo van. Je weet wel wat ik verder denk.’
‘Ja. Ik vind het ook fijn om jou te verwennen.’
Hij deed haar rok omhoog en broekje naar beneden.
‘Ik blijf me wel verbazen dat een uiterlijk simpel gleufje zo lekker kan zijn. Mag ik hem een kusje geven?’
‘Graag. En meer, alsjeblieft.’
Hij likte haar tot ze klaargekomen was. Ze bleef liggen, hij zag een paar traantjes.
‘Wat is er, schatje? Ik heb je toch geen pijn gedaan?’
‘Nee, helemaal niet. Het was weer heel lekker. Maar ik mag toch niet zeggen dat ik je iedere dag wil, de rest van mijn leven?’
Hij streelde haar wangen.
‘Als het aan mij ligt krijg je me. Maar als ik blijf wil ik meer dan je vingeren. Meer zeg ik maar niet.’
‘Één keer. Dan kan ik daar een beetje van genieten.’
‘Zodra je dan wil, stop ik mijn stijve stukje bij beetje in je kutje en laat ons allebei klaarkomen. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Genoeg?’
‘Ja. Laten we ons maar aankleden.’
‘Of allebei helemaal uitkleden? Lekker knuffelen?’
‘Ja, goed.’
Ze kusten en wreven zich tegen elkaar aan.
‘Berbel, mag ik wat voorstellen?’
‘Natuurlijk. Ik voelde al, dat je ergens zin in kreeg.’
‘Ja. Om naast elkaar te gaan liggen, ik achter je, met mijn stijve tussen je benen en proberen je tegelijk te vingeren.’
‘Ik krijg het er al heet van.’
Ze kwamen bijna tegelijk klaar.
‘Ik dacht eerst, dat ik niet kwam. Tot ik je stralen zaad tussen mijn benen vandaan zag komen. Van het idee, dat die met weinig moeite ook in me hadden komen kwam ik toch snel.’
‘Ja, dat zou maar iets hoger moeten, hé?’
‘Ja, maar ik denk, dat ik je meestal liever op me zal voelen. Tegen mijn doos voelen dat je tegen me oprijdt en dan in me klaarkomt. Hopelijk gauw.’
‘Het lijkt me, voor meestal, ook het fijnste standje.’
‘Ja, al zal ik het missen, dat ik dan niet zie dat je geen kloddertje zaad loost, maar er een paar stralen uitspuit. En al zo snel na de vorige keer.’
‘Deze keer kwam het vast, omdat ik het zo op vrijen vond lijken. Dan hoop ik, dat we ook tegelijk klaarkomen. Ik denk niet, dat ik het dan zal missen dat ik je kutje dan niet beet heb, omdat die mijn stijve dan beet heeft.’
‘Stop maar met je praatjes, gretigerd.’
Hij hielp haar overeind, ze kleedden zich aan en liepen langzaam terug naar huis.
‘Alles goed, Berbel?’
‘Naar omstandigheden.’
‘Treurig?’
‘Hopelijk nooit. Wel wat gespannen.’
‘Nog even geduld, liefste.’
Ze stopte.
‘Dat heb je niet eerder tegen me gezegd.’
‘Je bent mijn liefste, maar eigenlijk zou ik je het niet moeten zeggen. Voor alles is een tijd. Of niet.’
‘Bas, of je het wilt of niet, zoiets geeft me toch hoop. Voor eventjes, dan probeer ik verstandig te blijven. Net als daarnet. Je was zo dichtbij.’
‘Ja. Ik kon ook verstandig blijven, omdat ik toch nog niet weet hoe lekker het dichterbij, erin, gaat worden. Zodra ik dat wel weet blijf ik er vast niet meer zo ver vandaan.’
Hij keek haar aan, na even ging hij rechterop staan.
‘Berbel, je mag hoop hebben. Ik weet eigenlijk niet waarom ik hier niet zou blijven, maar geef me nog een paar dagen. Ik ben eigenlijk wel overtuigd om hier te blijven, maar ik ben er nog iets te onrustig over. Ik moet iets meer tot rust komen. Beter kan ik het niet uitleggen.’
‘Dat hoeft ook niet. Ik ben er al erg blij mee. Maar ik durf er niets mee te doen, tot je het officieel maakt. Ik zal binnen niets zeggen.’
‘Zullen ze het niet aan je merken?’
‘Waarschijnlijk niet. Nu ze weten dat je binnen een paar dagen gaat beslissen zullen ze wel verwachten dat ik wat gespannen ben. Ik blijf ze zo veel mogelijk uit de buurt. Wat voor dienst heb je ook weer, van de week?’
‘Avonddienst, van vier tot tegen twaalven.’
‘Dan ga ik ‘s avonds wat bezoekjes afleggen, bij oude schoolvriendinnen. Voor half twaalf zorg ik dat ik thuis ben en in bed lig. Dan kan je naast me kruipen, mijn ouders zijn dan ook al naar bed, meestal.’
‘Prima. Kunnen we naar binnen?’
‘Als er niets aan mijn gezicht te zien is. Onze kleding is in orde, daar heb ik al naar gekeken.’
‘Je gezichtje ziet er even lief uit als altijd.’
Ze ging glimlachend voor hem naar binnen.

Ze praatten niet veel onder het eten. Zoals meestal. Daarna hielp Berbel haar moeder in de keuken, vader las een krant, Bas werd door Barbie naar haar poppen getrokken. Zonder veel meer te zeggen dan aan of uit liet ze hem poppen aan- en uitkleden. Berbel moest grinniken, toen ze hem bezig zag.
‘Lach niet, ik ben serieus bezig. Ze zegt alleen maar aan of uit, ik zeg er iedere keer bloes of rok of jurk bij. Het helpt niet. Nou ja, haar zin krijgt ze toch wel. Waarom zou je dan praten?’
‘En als je niet doet wat ze wil?’
‘Ze blijft rustig herhalen aan of uit en wijzen. Dat houdt ze langer vol dan ik. Ik moet wat slimmers verzinnen.’
‘Graag.’
‘Dat kan even duren, ik heb wat anders aan mijn hoofd. Ik denk aan andere dingen.’
‘Ja, Bas.’
‘Maar ik heb wel gemerkt, dat er meer achter dat aan- en uitkleden steekt. Ze is aan het combineren. Sommige dingen moeten gelijk weer uit, dat is dan kennelijk geen combinatie. Ik zie dat niet, daar heb ik geen verstand van.’
‘Weet je dat zeker? Ze is nog geen drie.’
‘Ik ben vrij zeker.’
‘Ik zal er ook op gaan letten. Mag Barbie mee, Bas, wandelen? Ze heeft vanmiddag de hele terugweg geslapen, zo vroeg hoeft ze niet naar bed.’
‘Als je zoiets als een wandelwagentje hebt. En als daar in de buurt mee te rijden valt.’
‘Ja, meneer de vooruitdenker.’
‘Wat is er te zien, in de buurt?’
‘Huizen. Gemengd. Alleenstaand, een paar flats. Een aluminiumfabriekje, daar werken veel mensen uit het dorp. Op jullie afdelingen trouwens ook, in de schoonmaak.’
‘Ja, dat weet ik. Ik heb een bordje om op mijn kamerdeur te hangen, als ik uit wil slapen. Dan komen ze pas schoonmaken als het bordje weg is.’
‘Goed geregeld. Barbie, ga je mee wandelen? In je wagentje? Met Bas en mammie?’
‘Ja, mammie.’
Barbie liet de poppen onmiddellijk in de steek, rende naar de voordeur en wachtte daar. Al gauw waren ze op pad.
‘Ik heb er geen bezwaar tegen om achter een wagentje te lopen, ik neem het wel van je over als je er genoeg van hebt.’
‘Een Duitse gewoonte, Bas, mannen achter de kinderwagen. Ik loop zo wel met haar naar het dorp, kleine boodschappen halen. De grote doe ik met de auto. Dat zag je al een keer.’
‘Ja. Te veel voor één persoon, dat bedacht ik al gauw.’
‘O. Ja. Schrok je toen?’
‘Nog niet. Toen ik vier gebakjes mee moest nemen, dacht ik dat je nog bij je ouders woonde. Dat klopte dus ook.’
‘Ja. Wanneer schrok je wel?’
‘Van Barbie, natuurlijk. Dat je al een dochtertje had. Voor ik daar goed van was bijgekomen waren we in de schuur. Ik vond het heerlijk om je te kussen, tot ik een erectie kreeg. Schrok hoe je daarmee omging. Het niet vreemd of vervelend vond. En er geen enkel probleem mee had om me te helpen. Ik had er geen ervaring mee, jij duidelijk wel, dat vond ik niet erg, je deed het goed, dat vond ik belangrijker. Iets meer schrok ik van je blote borsten. En dat ik er aan mocht komen. En dat ik in je broekje mocht. Voor het eerst in mijn leven een gleuf voelde. Ik was nogal in de war, daarna. Ik heb ook onrustig geslapen. Als je me niet al geleegd had, had ik er een natte droom van gekregen.’
‘Ik wist niet hoe ik je over Barbie moest vertellen, Bas, ik wilde het zo snel mogelijk. Voor je te veel zou denken dat ik vrijgezel was. Het ging min of meer vanzelf, maar ik was erg zenuwachtig, toen ik je moest vertellen dat het mijn dochtertje was.’
‘Niets van gemerkt. Je leek me erg trots op haar. Terecht.’
‘Ja, ik ben trots op haar. Van mijn stomme streek is toch iets heel goeds gekomen. Ik werd steeds blijer, toen ik merkte dat je er niet mee zat. Ik word steeds ontroerd, Bas, als ik zie hoe je zo lief naar haar kijkt.’
‘Ze is toch hartveroverend? Iedereen maakt stomme fouten in zijn leven, Berbel. Of heeft pech. Als je een been verliest, wordt er van je verwacht dat je een kunstbeen neemt, als dat mogelijk is, om minder van andere mensen afhankelijk te zijn. Jij had toevallig een pech, waar sommige mensen moeite mee hebben. Maar als je genoeg van de oorzaken en aanleidingen weet, zijn ze meestal te begrijpen. Niemand heeft je iets te vergeven, Berbel, ze hebben er niets mee te maken. Ik ook niet. Het is jouw leven. Het enige, wat er van jou verwacht mag worden, is dat je er het beste van maakt. En dat doe je. Dat zal je blijven doen.’
‘Dank je, Bas.’
‘Mijn begrip kwam niet in één keer, Berbel, maar stukje bij beetje. Nu we het er over hebben nog meer. Het een stomme streek noemen is overdreven. Meer mensen doen hetzelfde, maar zonder een zo duidelijk gevolg. Dat heet geluk hebben. Jij bent zo flink geweest om de gevolgen te dragen. Je had er ook wat aan kunnen doen, waar ik niet voor ben, tenzij het medisch nodig is. Jouw pech is veranderd in geluk, omdat je kindje zo mooi en lief is. En slim, waarschijnlijk. Barbie slim?’
‘Ja, Bas.’
‘Zie je wel, bezorgd moedertje.’
Berbel moest met Bas meelachen, al stond ze op het punt om te huilen.
‘Je doet ook je best, Berbel, op een heel nette manier, om een vader voor haar te krijgen. Je ex-vriendje was nog te onvol- wassen, zelfs als hij gebleven was had hij het niet lang volgehouden, denk ik.’
‘Denk ik ook niet. Bas, ik blijf erbij dat ik stom bezig ben geweest. Het alleen pech noemen vind ik niet eerlijk.’
‘Is het eigenlijk ook niet, het pech of geluk hebben komt na zo’n foutje. Ik probeerde je te helpen.’
‘Dat doe je ook, maar dit laatste kan ik niet accepteren. Ik was eerst van plan nooit meer aan seks voor een huwelijk te doen, maar met jou kon ik dat niet volhouden. Met wat we tot nu toe doen heb ik geen problemen, het gaat zo fijn. Over met meer heb ik je al verteld. Voor mijn huwelijk alleen met een condoom én de pil. Daarna alleen met de pil, tot er een kindje mag komen. Als getrouwden moet je helemaal bloot bij elkaar kunnen zijn, er mag niets tussen zitten.’
‘Ik ben het helemaal met je eens. Mag ik je vragen of je aan de pil bent? Je hoeft niets te zeggen, hoor, het gaat me eigenlijk niets aan.’
‘Omdat ik een beetje hoop heb dat het je binnenkort wel aangaat, mag je het weten. Nee, ik ben niet aan de pil. Daar had ik geen reden voor. Je gaat veel sneller beslissen dan ik had verwacht. Ik eh zou hem van de week kunnen halen, maar er pas over een paar weken mee kunnen beginnen, eerder niet.’
‘Dank je wel. Dan weet ik, wat ik eventueel kan verwachten en zal ik geduldig blijven.’
‘Ik kan je niet zo snel volgen. Ik moet ook op de weg letten.’
‘Je hebt al gezegd, dat je niet onmiddellijk wilde vrijen, als ik zou zeggen dat ik bleef. Je wilde dan eerst wennen aan het idee dat ik zou blijven. Daar komt dus bij dat je nog niet aan de pil bent. Ik zal daar ook geduldig op wachten. Als we lang leven zal zo’n tijdje niet uitmaken.’
‘Nee, maar we leven nu. Je zal niet veel geduld nodig hebben.’
‘Fijn. Mooie, vrijstaande huizen, hier. Netjes. Alleen deze, de ramen vol met het lijkt wel kindertekeningen.’
‘Dat zijn het ook. Dit is de kleuterschool.’
‘O. Lekker dichtbij, voor Barbie?’
‘Ja. Was het voor mij ook. Ik mocht er al gauw alleen naar toe. De enige straat die ik over hoefde steken was die voor ons huis langs. En die is doodlopend, met alleen verkeer van de vijf huizen die eraan staan. Achter de kleuterschool is er een speeltuin. Ook open na schooltijd, de buren rondom houden het dan een beetje in de gaten. Dat oudere jeugd niet gaat klieren.’
‘Mooi. Rustige buurt, verder.’
‘Ja. De alleenstaande huizen zijn zo groot, dat er soms beneden een kantoor is. Zoals hier tegenover van een advocaat. Geen doorgaand verkeer, maar één fabriekje. Dat aluminiumfabriekje. Waar ze geen aluminium maken, maar van ramen van aluminium. Ze gaan het moeilijk krijgen, als ze niet omschakelen, want kunststoframen zijn in opkomst.’
‘Jullie zullen vast nooit om hoeven schakelen.’
‘Nee, ik zie de Duitse eetgewoonten niet gauw veranderen. Afgezien van worst wordt varkensvlees natuurlijk ook op andere manieren gegeten. Keus genoeg, dus afzetmogelijkheden genoeg.’
‘Ja. Ik heb nu wel de boekhouding ingekeken, Berbel, maar ik weet nog niets van het fokken van varkens. Op één keer na het dekken zien.’
‘Ik weet er genoeg van, maar vader zal je het wel een keer vertellen. Je hebt natuurlijk de ordners met de financiële admi- nistratie gezien, vast niet de ordner met de gegevens van de varkens. In het kort, op nummer van de zeugen staat eerst de geboortedatum, dan de geplande datum van de eerste dekking, dan eventueel de feitelijke datum van de eerste dekking, dan die van het werpen en hoeveel, dan de geplande datum van de tweede dekking, enzovoort. En een plek voor de verkoopdatum.’
‘Nee, nog niet gezien, maar ik snap het. Alleen, hoe komen ze aan de oormerken?’
‘Een beer, die we kopen, heeft die natuurlijk al. We vinden het niet prettig om die bij biggetjes aan te brengen. Daar laten we de dierenarts voor komen, die kan het ook beter en sneller. De normale termijnen overal voor vertelt mijn vader je ook wel. We doen het niet op de snelst mogelijke manier, om het voor de zeugen niet te zwaar te maken. Op industriële fokkerijen wel, dat is eigenlijk dierenmishandeling. Tja, vroeger kwam er veel vrouwenmishandeling voor, dat vind ik, als er minstens ieder jaar een kindje bij komt. Mannen moeten zich toch in kunnen houden?’
‘Ja, maar vrouwen zouden ook niet alles moeten accepteren.’
‘Ja, dat is zo, al ligt dat iets moeilijker. Soms werden ze mishandeld, tot ze toegaven. Verkrachtingen waren dat.’
‘Ja. Weigeren zeugen wel eens?’
‘Dat doen ze alleen als ze te jong zijn. Dat gebeurt bij ons dus niet. Ik zei al, we hebben niet zo’n haast. Ik neem aan, dat jij die ook nooit krijgt.’
‘Nee. Niet bij varkens, niet bij mijn vrouw. Bij jou hoef ik me daar helemaal geen zorgen over te maken, ik weet, dat je me al- tijd op een prettige manier zou helpen.’
‘Ja. We hebben een rondje gelopen. Genoeg, Bas?’
‘Ja. Al heb ik niet veel gezien, ik heb niet opgelet. Geeft niet, ik ben wel aardig tot rust gekomen.’
‘Ik ook. Dan terug naar huis. Dank je wel, Bas, voor deze dag.’
‘Tja, ik heb er waarschijnlijk meer van genoten dan jij. Jij zit meer in spanning.’
‘Jij staat onder druk, al doe je je dat eigenlijk zelf aan. Ik snapte eerst niet helemaal waar je het zo moeilijk mee had. Stom. Jouw leven eh zou totaal veranderen. Een andere baan, een ander land, een vrouw met een kind. Ik snap nu eindelijk ook een beetje waarom ex-vriendje verdwenen is.’
‘Ja, maar hij had niet van je mogen profiteren. Nou ja, zijn straf is alimentatie betalen.’
‘Als hij ooit om mindering vraagt, bijvoorbeeld als meer kinderen van hem een dure opleiding willen volgen, zal ik daar wel mee instemmen. Het geld heb ik toch niet nodig en ik wil kinderen, ook die van anderen, niets ontnemen.’
‘Dat is erg netjes van je. Verder is het mijn zaak niet. Wordt het ook nooit, Berbel, over zoiets ga jij alleen.’
‘Ik mag je toch wel om advies vragen? Twee weten meer dan één.’
‘Dit onderwerp heeft ook te maken met Duitse gewoontes, daar weet ik te weinig van af. Ik neem ze wel over, om niet raar aangekeken te worden. Zelfs de schoonmaakster die mijn kamer op het kamp komt doen wil me een hand geven.’
‘Ja, het lijkt niets, maar niet geven is een belediging. Bij ons niet, hoor, wij zijn niet te stug om gewoontes van anderen over te nemen.’
‘Barbie komt me, de eerste keer op een dag dat ze me ziet, een handje geven. Dat handje maakt me niet uit, het dag, Bas zeggen vind ik wel fijn. En haar glimlachjes.’
‘Ze vindt jou toch eh speciaal, Bas. Als er een leverancier binnenkomt kijkt ze even maar doet niets. Ik wilde, dat ze meer kon praten, zeggen hoe ze over je denkt.’
‘Ik denk, dat als ik haar vraag, Bas lief, dat ze dan ja, Bas, zegt. Dat zou toch genoeg zijn?’
‘Ja. Doe maar eens.’
Thuis brachten ze Barbie naar bed, dronken met de ouders koffie en gingen naar bed.
In bed kroop ze tegen hem aan.
‘Ik hoef niets, Bas. Ik heb vandaag genoeg meegemaakt.’
‘Prima. Dan blijven we zo liggen. Dan kan ik nog wat nadenken, voor ik in slaap val.’
Hoe lang dat geduurd had wist hij de volgende morgen niet.

Maandag

Na het ontbijt gebaarde Bas weer naar Berbel dat ze moest blijven zitten.
‘Wil je vandaag weer ergens heen? Of het met vader over het fokken hebben?’
‘Nee. Ik wil officieel zeggen, dat ik besloten heb dat ik hier graag wil blijven. Voor de rest van mijn leven, rampen uitgesloten.’
Hij zag Berbels mond openvallen. Maar voor hij daarop kon reageren stak vader zijn hand naar hem uit. Hij pakte hem en schudde hem.
‘Je bent heel welkom, Bas. We hopen dat je ons allemaal gelukkig maakt.’
‘Ja, dat is eigenlijk de hoofdzaak. Nodig of niet, ik wil u graag om de hand van uw dochter vragen. Mogen we, over een tijdje, trouwen?’
‘Ja, als Berbel het wil. En zeg nu geen meneer en mevrouw meer. Kies zelf maar wat anders.’
‘Dan graag pa en ma. Dank u wel. Voor alles.’
Op weg, om de tafel, naar Berbel, die tranen in haar ogen had gekregen, liet hij zich door moeder omhelzen. Net voor hij vond dat Berbel aan de beurt was tilde die Barbie uit haar stoeltje en nam haar op schoot.
‘Ik wil eerst iets aan Barbie vragen, Bas.’
‘Mammie nat?’
‘Ja, traantjes. Barbie, wil je goed naar me luisteren?’
‘Ja, mammie.’
‘Als je bij andere kindjes gaat spelen, dan is daar ook een mammie, hè?’
‘Ja, mammie.’
‘En een pappie?’
Barbie knikte eerst, schudde toen haar hoofdje.
‘Ja, nee? Soms?’
‘Soms, mammie.’
‘Is hier een pappie?’
Barbie keek even naar Bas, schudde toen langzaam haar hoofdje.
‘Wil je een pappie?’
Barbie knikte heftig.
‘Ja, mammie.’
‘Bas pappie?’
Barbie knikte nog heftiger.
‘Ja, mammie. Bas pappie.’
De tranen stroomden bij Berbel harder. Ze gaf Barbie aan Bas. Die ging met haar naar zijn stoel en nam haar op schoot.
‘Barbie lief. Pappie ook lief?’
‘Ja, Bas. Ja, pappie.’
Hij gaf haar een kusje op haar wangetje.
‘Moet zo, pappie.’
Ze gaf hem er op iedere wang één.
‘Mammie zo.’
Hij kreeg ook een kusje op zijn mond. Hij hoorde een stoel verschuiven en keek op. Hij zag nog net Berbel naar boven verdwijnen. Hij keek naar moeder.
‘Is Berbel huilend naar boven?’
Moeder knikte. Hij gaf Barbie aan haar.
‘Houd u haar even vast.’
Hij liep naar buiten, naar het grasveldje voor het huis, waar hij de dag ervoor paardebloemen in bloei had zien staan en plukte er een handvol. Hij ging weer naar binnen en nam Barbie op een arm.
‘Heeft u hier een vaasje voor, ma? Deze waren bij de hand.’
‘Ja, in de keuken.’
Ze was er snel mee terug, hij pakte het aan.
‘Mammie bloemetjes brengen, Barbie?’
‘Ja, pappie.’
Hij ging naar boven en naast het bed op de slaapkamer op de stoel zitten. Berbel lag met haar gezicht in het kussen.
‘Mammie, boemetjes.’
Berbel keek op, ging op de rand van het bed zitten en pakte de bloemetjes aan. Bas gaf haar het vaasje. Ze zette de bloemetjes erin en zette het op het nachtkastje.
‘Dank je wel. Ik ben overdonderd. Waarom zo snel, Bas?’
‘Ik heb gisterenavond, voor ik in slaap viel, lang en rustig na kunnen denken. Met jou in mijn armen. Vanmorgen was ik een uur eerder wakker dan jij. Je lag naast me, ik heb je voorzichtig omhelsd. Ik kon alleen maar denken, ik kan dit niet opgeven. En Barbie niet. Met de rest kan het niet anders dan goed gaan, ik heb nu wel lang genoeg alles bekeken, onverwachte nadelen zijn samen te overwinnen.’
‘Mammie nat?’
‘Ja, weer traantjes, lieverd. Oh, Bas, ik ben zo blij dat Barbie je direct als pappie wilde.’
‘Jij, ik ook. Wil je, over een tijdje, met me trouwen?’
‘Dat weet je toch?’
‘Als Barbie er niet was zou ik voor je op mijn knieën gaan. Berbel, wil je met me trouwen?’
‘O. Ja, Bas.’
‘Dank je. Dat was beter. Bepaal jij de trouwdatum? Me niet twee jaar laten wachten, hoor.’
‘Nee, ik wil zelf ook eerder. Veel eerder. Om verschillende redenen.’
‘Ja, prima. Is er een juwelier in het dorp?’
‘Zoiets. Hoezo?’
‘Zoiets?’
‘Een andere supermarkt dan waar we elkaar ontmoet hebben heeft achterin een paar vitrines met wat sieraden en ringen.’
‘Dan gaan we daar straks naar toe. Ik wil je een ring geven.’
‘Een eh verlovingsring?’
‘Zoiets. Je mag uitzoeken wat je mooi vindt. Later gaan we bij een echte juwelier trouwringen uitzoeken.’
‘Het hoeft geen dure te zijn, Bas. Alleen goud of goudkleurig.’
Haar tranen begonnen weer.
‘Wat is er?’
‘Ik zou er zo blij mee zijn, Bas. Je had het gisteren over Duitse gewoontes. Ik heb, sinds ik met een dikke buik of met Barbie in het dorp kwam, steeds het gevoel dat ze naar mijn handen kijken. Ik hoor ze denken, tja, geen ring. Mijn oude school- genoten noemen me nog steeds Berbel. De rest weet hoe ik heet, maar ik voel aarzelingen of ze me mevrouw Werner of juffrouw Werner moeten noemen. Ze vinden natuurlijk sowieso dat ik een andere achternaam hoor te hebben. Ik weet, dat het allemaal kleingeestig is, maar het stoort me toch, Bas. Met een ring van je zo dat over zijn. Ze zullen hem zien en er naar vragen. Dan kan ik zeggen dat ik verloofd ben, over een tijdje trouw.’
‘Ja, kleingeestig. Ik zal blij voor je zijn dat het over is. Ik hoef zelf geen ring, hoor. Die zou me bij het werken in de weg zitten.’
‘Ik wil jou toch ook een ring geven. Om hier te dragen als je niet werkt. Misschien ook kleingeestig, maar ik wil dan jou ook graag met een ring zien. Die een beetje bij de mijne past. Dat we bij elkaar horen.’
Hij grinnikte.
‘Ook een beetje kleingeestig. We horen sowieso bij elkaar. Al zou ik het je nu al graag laten voelen door met je te vrijen.’
‘Over een kort tijdje. Kunnen we nu gaan? Ik kan niet wachten. Moeder kan op Barbie passen.’
‘Nee, Barbie moet mee. Die krijgt ook een ringetje, als je het goed vindt. Ze zal vast een beetje beter snappen wat er aan de hand is als we alle drie een ring om hebben. En stop nu met huilen.’
‘Dat gaat niet, ik ben zo blij. Barbie ook, ja, graag. Onvoorstelbaar, wat blijft ze rustig bij je zitten.’
‘Het is toch een rustig kindje? En wat lui, misschien, ook om te praten. Ik kan me daar nu meer mee bezighouden. Wat je nog niet weet, veel van mijn familie zit in het onderwijs. Onder andere mijn opa, mijn vader en mijn oudste broer. De andere broer studeert daarvoor volgend jaar af. Ik weet dus wel iets van onderwijs af. Ik herinner me ook nog aardig wat van de aanpak van de juffrouws op de kleuterschool. Kindergarten. Daar waren ook kinderen, enig kind in een gezin, die niet veel praatten. De juffrouws wisten daar wel raad mee. Gaan we lopen, met de wandelwagen? Of met de auto?’
‘Met de auto. Dat is sneller. Met de jouwe, daar zit Barbies zitje nog in. Jij moet ook rijden, ik jank vast op de terugweg weer. Met ring.’
Ze begon weer.
‘Mammie weer traantjes?’
Berbel moest grinniken.
‘Zo, al een woord meer. Barbie mee in auto? Met pappie en mammie?’
‘Ja, mammie.’
‘Berbel, ze moet kennelijk een duidelijke aanleiding hebben om meer te zeggen. Anders vindt ze het wel goed. En ze heeft al een paar keer pappie tegen me gezegd. Ik vind het zo fijn om te horen.’
‘Ik ook. Ik wil jouw voornaam blijven gebruiken, je geen pappie gaan noemen. Alleen tegen Barbie.’
‘Prima, liefste.’
‘O. Ik snap het. Ik kan niet zo snel omschakelen.’
‘Dat geeft niet. Als je nu maar je tranen droogt en me kust.’
Ze deed het.
‘Babbie ook kusje.’
Ze gaven, tegelijk, Barbie een kusje op een wangetje.
‘Babbie ook kusje gefen.’
Ze gaf eerst Berbel een kusje, toen Bas.
‘Weer een woord, Berbel.’
‘Ja. Dit wordt weer een bijzondere dag. Ik eh ben blij dat je avonddienst heb, Bas. Met urenlang wakker met je in bed liggen zou ik problemen kunnen krijgen. Als je laat thuis komt ben ik vast overal te slaperig voor.’
‘Ik wil het wel een beetje vieren met een middagslaapje. Gisteren is het ook nergens van gekomen.’
‘Waardoor je vast zo snel een beslissing hebt genomen, lieverd.’
‘Hé, nieuw woordje.’
‘Plaag me niet.’
‘Nee, laten we gaan.’

Achterin de supermarkt werden ze begroet door een meisje van een jaar of twintig.
‘Hallo, Berbel. Dag, Barbie.’
Ze kregen allebei een hand.
‘Dag, meneer.’
‘Andrea, dit is Bas. We komen verlovingsringen uitzoeken.’
‘Oh, Berbel, wat fijn. Gefeliciteerd. Jij ook, Bas.’
Hij kreeg ook een hand.
‘Je weet dat we niet zo veel keus hebben, Berbel. Voor echte trouwringen moet je naar de stad. We moeten het hier hebben van de jeugd, die zichzelf of een verkering een niet al te duur ringetje wil geven. Alleen de duurste zijn geschikt als verlovingsring.’
‘Laat ons die dan maar zien, Andrea. Het gaat me niet om de prijs, maar om iedereen te kunnen laten zien dat Berbel niet meer alleenstaand is.’
‘Ik snap het, Bas. Ja, zeggen doen ze hier niet veel, maar kijken, hè, Berbel?’
‘Ja. Zodra Bas het over verlovingsringen had besefte ik pas goed hoe ze naar me keken, Andrea. Jij niet, hoor, jij bent altijd aardig tegen me geweest. Bas, we kennen elkaar van kindergarten. Wat doe je hier, Andrea? Ik dacht, dat je in de andere super werkte?’
‘Ook. Ik val hier een paar dagen in. De twee supers zijn van dezelfde eigenaar, Berbel, al hoeft niemand dat te weten.’
‘Waarom begint hij niet één grotere?’
‘Waar? Op loopafstand van veel klanten? Geen geschikt pand te vinden. Hij vindt het prima, zo. Kan wat met personeel schuiven. Hier hebben we wat sieraden, in de andere super wat kinderkleding. Is hier wat bij?’
Andrea zette iets met fluweel bekleed met gleuven met daarin ringen op de toonbank.
‘Bovenin voor meisjes, onderin meer voor jongens. Of mannen.’
‘Ik zie al wat. Hoe duur is deze?’
‘Berbel, de prijs is niet interessant. Kies wat je mooi vindt.’
‘Ja, Bas.’
Berbel paste de ring van haar voorkeur, deed hem af en gaf hem aan Bas.
‘Wil jij hem me omdoen? Jij mag er bij zijn, Andrea, bij de zichtbare bevestiging van onze verloving.’
‘Ik vind het een eer. En zo fijn voor je.’
Bas deed Berbel de ring om en gaf haar een kusje.
‘Staat je goed, Berbel. Eh, trouwplannen?’
‘Ja, over een tijdje. We kennen elkaar nog niet zo lang, alles gaat erg snel.’
‘Ga je deze keer mee naar Nederland? O, sorry, ik bedoelde niet iets kwetsends te zeggen. Maar ik zag weer een NAVO- nummerbord.’
‘Toeval, Andrea, niet expres. Nee, Bas blijft hier, bij ons op het bedrijf. Dat wilde ik graag, ook voor Barbie, om hier op te groeien.’
‘Ja, het is een fijne omgeving. Ik had ook niet in een stad op willen groeien.’
‘Ik ben al met Bas bij zijn ouders geweest. Mooi huis, hoor, maar tussen alleen maar huizen. Nu jij kiezen, Bas.’
‘Kies jij voor mij. Waar jij graag naar kijkt.’
‘Goed.’
Ook daar deed Berbel niet lang over.
‘Deze? Mag ik hem je omdoen? Ik hoop dat hij past.’
Hij paste. Ze gaf hem ook een kusje.
‘Andrea, heb je ook iets voor Barbie? Barbie, jij ook ringetje?’
‘Ja, pappie.’
‘Oh, wat schattig. Wat een leuk idee, ook.’
‘Ja, dat heeft Bas verzonnen. We horen nu met z’n drieën bij elkaar. Ze schakelde gelijk over naar pappie, toen ik haar van- morgen vroeg of ze Bas als pappie wilde hebben.’
‘Vanmorgen?’
‘Ja, Bas heeft vanmorgen vroeg gezegd dat hij besloten had om te blijven. Hij moest er een tijd over nadenken, zijn hele leven ging overhoop.’
‘Ja, dat kan ik me voorstellen.’
Andrea verruilde het blad met ringen voor een ander blad met kleine ringetjes.
‘Barbie, wijs maar.’
Barbie wees langs alle ringetjes, ging terug naar één bijna bovenaan en hield haar vingertje daar op.
‘Prima, lieverd. Daarmee blijf je niet gauw ergens aan hangen. Doe jij hem om, Bas?’
‘Graag.’
Hij pakte het ringetje.
‘Barbie omdoen?’
‘Ja, pappie.’
Ze stak haar handje naar hem uit, hij deed haar het ringetje om.
‘Babbie wil ook kusje.’
Bas grinnikte.
‘Ja, dat hoort erbij, hè?’
Hij gaf haar voorzichtig een kusje op haar mondje.
‘Wat lief. Gaat ze een beetje meer praten, Berbel?’
‘Ja, eindelijk. Ik denk, dat het door Bas komt, ze lijkt hem erg te mogen. Bas, kan jij afrekenen? Ik heb niets bij me. Ik ben zo meegegaan.’
‘Ja, natuurlijk. Andrea, op de deur staat, dat Visa geaccepteerd wordt. Goed?’
‘Natuurlijk. Met drie tegelijk geef ik jullie korting. Dat mag vast wel van de baas, hij kent je, Berbel.’
‘Natuurlijk.’
Bas rekende af.
‘We rekenen thuis wel af, Bas, ik wil beslist jouw ring betalen.’
‘Goed. Die van Barbie wil ik betalen, omdat ze nu ook bij mij hoort.’
‘Dank jullie drieën wel. Niet zo voor de klandizie, maar omdat ik een feestelijke gelegenheid mee mocht maken. Ik mag het wel doorvertellen, hè, Berbel?’
‘Graag, Andrea. Dank je wel.’

In de auto zuchtte Berbel.
‘Nu naar de bakker, Bas. Ik heb thuis gezegd, dat we een boodschap gingen doen, meer niet, en dat ze met de koffie moesten wachten tot we terugkwamen. Jij had de vorige keer een goede keus gemaakt, ik weet precies wat vader en moeder lusten. Voor jou vind ik ook wel wat, voor Barbie en mij ook. We delen, een hele kan ze toch niet op. Ze zullen toch verrast zijn. En het vast heel leuk vinden dat Barbie ook een ringetje heeft.’
‘Ja, rustig maar.’
‘Nee, ik ben zo opgewonden, Bas. Zo gelukkig. Ja, rechtsaf.’
Bas stopte voor de bakker.
‘Ik ben zo terug.’
‘Goed. Ik draai de auto vast om, ik wil niet gaan zigzaggen, over de hoofdweg gaat snel genoeg.’
Ze was snel terug. Ze zette de gebaksdoos naast Barbie op de achterbank en omhelsde en kuste Bas.
‘Niet zo wild, meisje.’
‘Het werkte, Bas. De vrouw van de bakker hielp me. Ze zag mijn ring. Nou ja, daar zorgde ik wel voor, maar niet te opzichtig. Ze zei, een relatie, Berbel? Of nep? Ik zei, nee, ik heb een echte relatie. We hebben ons vanmorgen verloofd en net ringen gekocht. Deze blijf, Barbie is ook dol op hem en andersom. Ze zei, ik hoop het beste voor je. Beter iets aan de late kant dan nooit. Ik heb daar maar niet op gereageerd, alleen bedankt. Ze gaat het vast iedereen vertellen die in de winkel komt. Morgen weet het halve dorp het al. Ook door Andrea. Oh, Bas, ik wist niet dat ik me zó gestoord had, aan de mensen.’
‘Rustig maar, lieverd, dat is nu allemaal over, ik maak een eerzame vrouw van je.’
‘Ja. Gaat het in Nederland ook zo?’
‘Ze maken daar niet zo’n drukte over, Berbel, het komt daar veel voor. Helaas bij mensen die het toch al minder goed hebben, er zitten veel ongetrouwde jonge moedertjes in de bijstand. Maak je gordel vast, dan kunnen we naar huis.’
Ze maakte zich vast, Bas reed weg.
‘Ja, ik heb geluk gehad, met mijn ouders. En nu met jou.’
‘Voor mij is het nogal wat vroeger dan ik ooit verwacht had, maar ik ben er ook erg gelukkig mee.’
‘Fijn.’

Thuis liet ze trots en gelukkig haar ring aan haar ouders zien, Bas moest de zijne laten zien. Barbie stak haar handje uit.
‘Babbie ook ringetje klegen. Van pappie.’
Ze werden alle drie gefeliciteerd.
‘Bas, ze gebruikt steeds meer woordjes, hè?’
‘Ze wil graag meedoen. Zoals ook een kusje als wij elkaar kussen. Volgens mij weet ze veel, maar ze wil geen overbodige druk- te maken. Laat ik nog eens wat proberen.’
Hij nam Barbie op schoot.
‘Barbie ringetje aan popjes laten zien?’
‘Ja, pappie.’
Ze wilde er vandoor, maar Bas hield haar tegen.
‘Popje bloes uit, bloes aan?’
‘Bloes uit, bloes aan, lok uit, lok aan, julk uit, julk aan.’
Ze wees naar haar voeten.
‘Schoen?’
‘Soen aan, soen uit.’
Hij liet haar gaan.
‘Zie je, ze weet nog wat ik voorgezegd heb. En je zag nu ook hoe ze iets nieuws wil leren. Ze is slim, hoor. De r en sch komen nog wel een keer, dat zijn de moeilijkste letters.’
‘Dank je wel, Bas. Het was mij niet zo snel gelukt.’
‘Je moet ook geen haast hebben, niet te veel tegelijk. Maar het zou me niet verwonderen, als we steeds meer woordjes gaan horen die ze al weet. En dat ze meer wil leren. Ze speelt ook kennelijk graag een beetje met me.’
‘Ja. Heel fijn. Nu koffie.’
Na eerst zelf wat van het gebak gegeten te hebben riep Berbel Barbie. Die liet aardig wat stukjes in haar mondje stoppen voor ze nee schudde.
‘Genoeg, Barbie?’
Die schudde haar hoofdje.
‘Van pappie.’
De groten grinnikten allemaal, Bas nam Barbie op schoot en voerde haar. Na een paar stukjes schudde Barbie haar hoofdje weer.
‘Gnoeg, pappie.’
Hij liet haar weer naar haar popjes gaan.
‘Tjonge, dat gaat snel. Nog geen twee weken geleden hoorde ik alleen maar, ja, mammie, nee, mammie. Het met twee woor- den spreken had je haar goed geleerd, Berbel.’
‘Dat heeft een tijd geduurd. Ja knikken en nee schudden kon ze al langer, daar kwamen we al ver mee. Ik heb altijd tegen haar gepraat, niet te ingewikkeld, dacht ik, maar ik weet geeneens wanneer ze daar mee begonnen is, dat ging ongemerkt. Maar ik was een tijdje bang dat ze helemaal niet kon praten. Huilen deed ze ook niet veel, maar ik wist niet wat dat met praten te maken had. Bij het consultatiebureau zeiden ze steeds, het komt wel, ze is ook wat klein voor haar leeftijd. Ze zit met haar gewicht en haar lengte onderaan de rand van de grafiek hoe het zou moeten zijn. Daar was ik niet ongerust over, ze mankeert nooit wat. Heeft ook nooit last van de injecties gehad. Tja, zo was ik vroeger ook, zegt moeder.’
‘Ik had je het misschien één keer per dag moeten zeggen, in plaats van één keer per week. Ik ben nooit ongerust geweest, over Barbie. Over jou vroeger niet veel, daar had ik niet veel tijd voor. Om wat anders nog een keer te zeggen, vader en ik waren blij dat jij na school thuis bleef, we kregen het rustiger. Met Bas erbij vast nog iets rustiger, dat komt goed uit, we worden een dagje ouder.’
‘Dat is niet te zien, ma. U kunt vast nog jaren mee.’
‘Dank je, jongen. Ga me niet te veel complimentjes geven, daar ben ik niet aan gewend. Berbel zegt wel eens wat, vader praat niet veel, zoals je vast al gemerkt hebt. Die doet liever wat met me, daaraan merk ik, dat hij me, net als op mijn zestiende, bij zich wil hebben.’
‘Ja, spelletje, boven? Nog net zo lekker?’
‘Vader!’
Berbel en Bas grinnikten.
‘Dan wachten wij nog een half uurtje beneden, voor ik Barbie in bed leg en wij ook een middagslaapje gaan doen.’
Vader en moeder gingen naar boven.
‘Je snapt vast, Bas, waarom ik nog even hier wil blijven.’
‘Voor mij of voor jezelf?’
‘Het meest voor jou, maar voor mezelf ook. We kunnen nog niet op dezelfde manier eh klaarkomen.’
‘Nee. We hebben toch tijd genoeg, voor ik naar het kamp moet. Op weg daar naartoe ga ik weer bij de bakker langs, wat voor mijn collega’s meenemen, om onze verloving te vieren.’
‘Wat weten die?’
‘Omdat we toch een half uurtje hebben zal ik gelijk wat meer vertellen. In de brandweerkazerne op het kamp hebben we een koffiekamer. Daar drinken we gezamenlijk koffie, ‘s morgens en ‘s middags, daar moet je ook blijven als je buiten acht tot vijf dienst hebt. Er is een opklapbed om in te slapen, radio en TV. En de bediening voor de piepers. Je zit daar in je eentje, als er alarm is laat je de pieper afgaan en start de brandweerauto. Binnen een paar minuten komen de eerste collega’s, er wonen er in de flats tegenover het kamp. Een paar dagen geleden vroeg die collega die studeert, tijdens een koffiepauze, waar ik toch steeds zat. Hij wilde met me praten over die studie, maar ik was al dagen niet op mijn kamer. Ik heb toen verteld dat ik verkering had gekregen met een meisje waar ik in het dorp bijna tegenaan gelopen was. Dat ik steeds bij en aan haar zat.’
‘Moest dat, dat aan?’
‘Anders vragen ze dat toch, ik was ze maar voor. En dat ik waarschijnlijk niet zou gaan studeren, maar op het bedrijf van haar ouders mee zou gaan werken, als ik geen dienst had. Ze waren natuurlijk verbaasd, dat ik met varkens ging spelen in plaats van brandjes blussen. Ik zal je de grappen besparen.’
‘Goed. En wat ga je ze nu vertellen?’
‘Zeg, wil je mee?’
‘Wat? Naar het kamp?’
‘Ja. Dan kan ik je voorstellen. En wat uitleggen. Zoals hoe lang ik nog bij de Luchtmacht blijf. Als ze je zien snappen ze ook beter waarom ik zo ga veranderen.’
‘Ik weet niet of ik tegen hun grapjes kan.’
‘Ik zal zeggen dat je Nederlands verstaat, dan houden ze zich wel in. En bijt maar van je af, zoals tegen mijn broers. Zij kunnen overal tegen. We gaan niet zo voorzichtig met elkaar om, Berbel.’
‘O. Zal ik weer hetzelfde aantrekken als gisteren?’
‘Nee, wat je nu aanhebt is prima. Ze zullen je bewonderen.’
‘Tja. Barbie mee?’
‘Laten we dat maar niet doen, dat zou een te grote schok voor ze zijn. Dat kunnen we over een paar weken doen.’
‘Wat jij denkt dat het beste is.’
‘Ja. Je weet dat ik me niet voor haar schaam, of zoiets, jij ook niet. Maar laat ze eerst maar bijkomen van de kennismaking met jou. Wat ik van hun vrouwen of verkeringen gezien heb vond ik niet bijzonder, jij bent veel mooier.’
‘Nou!’
‘Echt waar. Alles komt minstens een keer langs, Berbel, om te kijken waar we werken.’
‘Ja, dat wil ik eigenlijk ook wel. Mag ik het kamp wel op?’
‘Als je je ausweis meeneemt.’
‘Ja, die heb ik altijd bij me. Nou ja, vanmorgen niet, ik was in de war. Ik ga, vanavond alleen in bed, genieten van dat ik een huwelijksaanzoek gehad heb. Het aangenomen heb en nu verloofd ben. Met een ring om me te overtuigen.’
‘Ja. Laten we het anders doen. Als je vanmiddag mee zou gaan, moet je achter me aan rijden en alleen terug. Laten we morgen- ochtend gaan, met de koffie. Dan hebben we meer tijd. Vanmiddag willen ze ook op tijd opruimen en naar huis.’
‘Goed, Bas.’
‘Heb je een paspoort?’
‘Nee. Hoezo?’
‘Daar dacht ik gisteren onderweg naar Nederland aan. Ik wist niet of een ausweis genoeg was, ik gokte er maar op dat we niet aangehouden zouden worden. Ik heb niets gezegd, ik wilde je niet ongerust maken.’
‘Dank je. Moet ik een paspoort aanschaffen?’
‘Nog niet, ik vraag het eerst na. Als we trouwen moet je er wel één aanschaffen.’
‘Waarom dan wel?’
‘Ik wil met je op huwelijksreis.’
‘O. Hoe lang? Waar naartoe?’
‘Waar naartoe wil ik zo lang mogelijk geheim houden, ook voor jou. Ik heb al een idee, ik zoek het bijtijds uit. Berbel, je zal het niet fijn vinden om Barbie een tijdje niet te zien, ik ook niet. Maar op een huwelijksreis kan ze niet mee.’
‘Nee, dat snap ik.’
‘Een week is te kort. Twee weken lijkt me het minimum. Langer wil ik eigenlijk niet, zonder Barbie. We hebben daarna hier toch genoeg privacy, en je moeder zal best op Barbie blijven passen als wij iets zonder haar willen doen.’
‘Voor een dagje, bedoel je?’
‘Of voor een uurtje. Vooral als we net getrouwd zijn.’
‘Bas toch.’
‘Je denkt toch niet dat we er na de huwelijksreis genoeg van hebben? Dan begint het pas goed. Zijn we op elkaar ingespeeld en kunnen we goed vrijen.’
‘We doen al een aanloop, van over een tijdje tot we trouwen.’
‘Ja, ik verheug me daar al op. Maar daarna wordt het niet alleen lekkerder, ook fijner.’
‘Ja, Bas.’
‘Niet eh onderdanig doen, Berbel. Je mag net zo vaak onderop als bovenop liggen.’
‘Nou! Ja, langer dan twee weken weg wil ik ook liever niet. Alleen om Barbie, hoor.’
‘Prima.’
‘Ik ben nieuwsgierig.’
‘Dat zal wel. Ik heb van mijn collega’s meerdere reisjes gehoord, in één daarvan, wat gewijzigd, heb ik wel zin. Het lijkt me voor jou ook leuk. Al eens gereisd?’
‘Nee, Bas. Alleen dagtochtjes. Dierentuinen, een sprookjesbos en zo. Dat wil ik met jou en Barbie ook graag doen.’
‘Ja, leuk. Vanaf nu al, daarmee hoeven we niet te wachten tot we getrouwd zijn.’
‘Nee, daarmee niet. We kunnen ook wel soms iets verder weg gaan, ergens overnachten. Met een ring om durf ik dat wel.’
‘Zonder niet?’
‘Nee. Ze zouden kunnen denken dat je me ergens opgepikt had, voor een nachtje.’
‘Laten we het maar niet hebben over wie wie opgepikt heeft. Heb je al een idee waarheen?’
‘Nee, maar als je dezelfde dag weer thuis moet zijn kan je niet ver weg.’
‘Dat is zo. Is het half uur al om?’
‘Bijna. Bas, het is goed dat je zo vroeg begon over een paar weken weggaan, zonder Barbie. Als je me er mee overvallen had, vlak voor ons trouwen, had ik niet weg willen gaan. Ik ben nog geen dag níet bij haar geweest. Het langst zie ik haar niet als ze bij de buren speelt, een paar uur. Het verst bij haar vandaan was om boodschappen te doen. Zoals toen je me zag. Ik kan er nu aan wennen. Dan moet ik het kunnen, al zal ik heel vaak aan haar denken. En vast af en toe even huilen.’
‘Ik was al een tijdje aan het denken om een huwelijksreis te maken. Daarbij dacht ik, dat ik Barbie zou missen, en jij nog veel meer. Daarom dacht ik dat het goed zou zijn om je de tijd te geven om aan het idee te wennen. Het kwam nu zo uit.’
‘Ja, Bas. Je was vroeg bezig, over een huwelijksreis.’
‘Ach, ik dacht altijd al vooruit. De laatste tijd dus ook over onze bruiloft. Daar wil ik het later met je over hebben. Als we een datum afgesproken hebben.’
‘Wanneer, niet als.’
‘Ja, daar moet ik nog aan wennen. Zeg, bij die supermarkt, wat had je gedaan, met je tassen, als ik niet opgedoken was?’
‘Hetzelfde als meestal. Bij de auto een paar tassen op de grond gezet en de kofferbak opengedaan. Alleen als ik zo veel bood- schappen heb dat ik die echt niet kan dragen, of als het regent, neem ik een karretje. Bij regen wil ik geen tassen op de grond zetten. Ik vind het vervelend om met een karretje terug te rijden om het op zijn plaats te zetten. Meestal is er jeugd in de buurt, die laat ik het dan doen. Het geld uit het karretje mogen ze dan hebben. Aanvulling op hun zakgeld. Ze krijgen niet veel, de meeste ouders willen niet dat het versnoept wordt. Sparen mogen ze wel.’
‘Heb jij dat?’
‘Nee. Niet nodig, zegt mijn vader. Als ik iets graag wilde hebben kreeg ik dat bijna altijd. Maar ik wilde bijna nooit wat, ik had niets nodig. Mijn moeder zorgde voor mijn kleding, ik moest er netjes bijlopen, behalve als ik buiten speelde. De alimentatie staat op een rekening voor Barbie, later.’
‘Laat je die alimentatie stoppen?’
‘Nee. Hij laat niets van zich horen, dan ik ook niet. In die overeenkomst staat niet dat hij niet meer hoeft te betalen als ik trouw. Achteraf gezien, als hij zich had laten informeren, bij één of andere jurist, had hij vast geëist dat dat er wel in zou staan. En nog wel meer willen veranderen. Hij kan nu geen kant op, hij moet domweg blijven betalen.’
‘Goed. Ik gun het Barbie, al zal ze zo gauw niets nodig hebben. Net als jij. Hoe heb je je ex-vriendje eh ontmoet?’
‘Je zei bijna, opgepikt, hè? Ook voor die supermarkt. Toen ik een keer daar weg wilde stond de auto klem. Ik moest wachten tot die voor of achter de mijne weg was. Hij kwam het eerst. Hij maakte excuses, al wist hij niet of hij de schuld had of die van de andere auto.’
‘Eh zeventien? En dan autorijden?’
‘Er rijden veel meiden rond die achttien of ouder zijn maar er jonger uitzien. De politie is allang gestopt om die aan te houden. Daar profiteer ik van.’
‘Je bent dan niet verzekerd.’
‘Ik ben erg voorzichtig. En het mocht van vader.’
‘Mijn dochter of zoon mag beslist niet rijden, onder de achttien. Eerst een rijbewijs.’
‘Goed, Bas.’
‘Heb je toen hem ook op de koffie uitgenodigd?’
‘Nee, hij mij, voor een andere keer, hij moest aan het werk. We zijn een paar keer uitgegaan. De derde keer was op een zaterdag. Hij kwam me halen, ik liet hem de stal zien. Hij pakte me daar. Omhelsde me, kuste me en pakte toen mijn borsten. Niet te ruw, dus zei ik pas na even, laat me los, anders pak ik jou. Ik bedoelde het als grapje. Doe maar, zei hij. Ik was nieuwsgierig, dus pakte ik hem. Zo begon het.’
‘Tja. Ik durfde niets, tot ik wat moest.’
‘Daar was ik blij mee, Bas. Je drong niet aan. Als ik je niet meegevraagd had, wat had je dan gedaan? Me gewoon laten gaan?’
‘Ik denk het wel. Ik was nogal overdonderd. Door je uiterlijk en vriendelijkheid. Ik denk, nu, dat ik pas bijgekomen zou zijn als ik je weg had zien rijden. Dan had ik je nummerbord genoteerd en was daarmee naar onze militaire politie gegaan. Die waren wel achter je adres gekomen, al mogen ze dat eigenlijk niet. Maar ja, als een collega ze iets netjes vraagt kan er wel wat. Dan had ik je opgezocht.’
‘Dat was ook goed geweest. Maar ik durfde er niet op te gokken dat ik je weer een keer zou zien, dus probeerde ik wat. Enzovoorts.’
‘Nu boven wat proberen?’
‘Ik weet iets wat wel lukt.’
Ze nam Barbie mee naar boven en legde haar in haar bedje. Op de slaapkamer bleef ze staan.
‘Wat wil jij, Bas?’
‘Mijn nieuwe aanwinst uitkleden, eerst om haar te bekijken, dan bevoelen.’
‘Als ik jou uit mag kleden, voor je aan me komt. Het moet wel eerlijk blijven.’
‘Ja, je mag mij ook bevoelen.’
Hij kleedde haar uit.
‘Wat ben je toch mooi. Dat we van elkaar houden is de hoofdzaak, maar van elkaars lijf genieten is daarbij ook erg fijn.’
‘Ja. Ik wil ook kijken.’
Ze kleedde hem uit, had wat moeite om zijn onderbroek over zijn stijve naar beneden te krijgen.
‘Oh, Bas toch. Hij lijkt wel groter dan ooit.’
‘Dat is hij misschien ook. Hij weet nu zeker wat hij ooit gaat doen.’
‘Ja. Oh, ik krijg zo’n kriebels in mijn buik. Doe er iets aan, alsjeblieft.’
Hij legde haar op bed, ging naast haar liggen, legde één arm om haar heen en de hand van de andere tussen haar benen.
‘Ik wil je mooie borsten tegen me aan voelen. En je lekkere blote kutje strelen. Even geduld, hoor, eerst de buitenkant. Over een tijdje met mijn stijve, hè? Blijf daar maar even vanaf, anders red ik het niet.’
‘Ja. Kus me.’
Hij deed het en ging verder om haar klaar te laten komen.
Ze zuchtte, daarna.
‘Het was weer heel fijn, hoor, maar ik ga steeds meer verlangen naar wat dikkers in me.’
‘Zo gauw mogelijk? Ik bedoel, direct nadat je aan de pil bent?
‘Ja. Nu jij op je rug.’
Ze ging wijdbeens op zijn bovenbenen zitten en verwende hem met haar handen en haar mond.
‘Oh, Berbel, wat likte je mijn eikel lekker. Alsof je het een lolly vond. Je zoog me leeg, op het eind, er kwam meer dan ooit, denk ik.’
‘Ja. Bas, ik kan nu wel zeggen, dat ik niet veel hoef, maar vaak, maar ik weet er eigenlijk weinig van, kreeg op een dag meestal maar één keer wat. En niet elke dag.’
‘Ik weet al zeker dat ik vaak wil, en zo veel mogelijk, maar je bloot tegen me aan voelen vind ik al fijn. En een beetje met mijn pikkie over je gleuf wrijven. Maar je moet je nergens druk over maken, we zien wel hoe het gaat. Als we maar blijven zeggen wat we graag willen.’
‘Ja. Al gaat dat niet altijd. Ik zou nu je harde willen voelen.’
‘Nee, dat duurt even.’
‘Mammie, Babbie wakker.’
‘Barbie wakker! Weer wat nieuws. Blijf liggen, Bas, ik haal haar even. Ik wil even gezellig bij elkaar.’
‘Zal ik wat aantrekken?’
‘Nee, ik wil haar niet te preuts opvoeden. Ik zag mijn ouders alleen bloot bij het zonnen, maar wij samen in bed en bad moet ook kunnen. En buiten zonnen.’
Ze was gauw terug, met een blote Barbie. Ze legde haar naast Bas en ging zelf daarnaast liggen.
‘Gezellig, hè, Barbie?’
‘Ja, mammie. Babbie dlinken?’
Barbie nam een borst van Berbel in haar mond. Berbel giechelde.
‘Ze zuigt. Net als jij, Bas.’
‘Op, mammie.’
‘Ja, lieverd, op. Dat je dat nog weet.’
‘Hoelang heb je haar borstvoeding gegeven?’
‘Acht maanden, toen zei het consultatiebureau dat ik beter over kon schakelen op goede babyvoeding, voor meer variatie aan vitaminen en zo. Ze hadden gelijk, ze ging daarna iets sneller groeien.’
‘Ik heb hier nog niet vaak gedoucht, omdat ik dat altijd op m’n werk doe. In bad ben ik nog niet geweest. Met jou wil ik ook wel. En ook wel vaker aan je tepels zuigen, als je daarvan moet giechelen.’
‘Ik heb liever dat je me laat kreunen. En hijgen. Als we vrijen wordt het vast nog meer een sportbeurt.’
‘Ja, het heet ook wel, een beurt geven.’
‘Typisch een mannelijke opmerking.’
‘Ja. Terwijl ik met twee vrouwen in bed lig.’
‘Zeg, ik wil Barbie in bad doen. En mezelf ook. Doe je mee?’
‘Ja, voor de gezelligheid.’
‘Barbie, in bad?’
‘Ja, bootje spelen.’
‘Bedoelt ze een speelgoedbootje of in haar blootje?’
‘Een speelgoedbootje. Ik weet niet of ze beseft wat bloot is.’
Ze baadden gezellig met zo’n drieën.
Onder het afdrogen trok Barbie aan Bas’ pikkie.
‘Babbie meisje, pappie jongen?’
‘Ja, Barbie meisje, mammie meisje, pappie jongen.’
Bas streelde Barbie even over haar doosje.
‘Barbie gleufje, pappie pikkie.’
‘Bas, moet ze dat al leren?’
‘Ze weet kennelijk wat bloot is en het verschil tussen jongens en meisjes, dan mag ze best weten hoe die onderdelen heten. Noem alles wat ze ziet dat je aanraakt, Berbel.’
‘Ja, dat probeer ik, maar het is wat ontmoedigend, ik hoor van haar nog zo weinig.’
‘Ja, dat moet je uitlokken, uit zichzelf zeg ze niet veel.’
Hij tikte Barbie op haar neusje.
‘Neus, Barbie?’
‘Ja, pappie.’
Hij tikte op haar mondje.
‘Mondje, pappie.’
Hij wees naar haar oogjes.
‘Oogjes, pappie. Gnoeg, pappie.’
‘Ja, genoeg.’
Hij knuffelde haar even.
‘Domweg opzeggen vindt ze kennelijk het leukste niet. Jij had haar dus haar gezichtje geleerd, Berbel?’
‘Ja. Dank je. Dit houd de moed erin.’
‘Blijf maar geduldig, het komt allemaal wel. Kleed jij haar aan, enzovoort, ik moet weg.’
Hij trok haar tegen zich aan.
‘Met tegenzin, lekkere blote meid.’
Hij kuste haar.
‘Babbie ook bloot. Babbie ook kusje.’
‘Ja, ik vergeet je niet, slimmerd.’
Hij tilde haar even op om te knuffelen en kussen.
‘Goed zo, Barbie?’
‘Goed zo, pappie.’
‘Ja, met jou valt te praten.’
Hij vertrok, voor het hem te moeilijk werd om afscheid te nemen, al was dat niet voor lang.

Dinsdag

Hij stapte, Berbel aan een hand meevoerend, de koffieruimte in de brandweerkazerne op het kamp binnen en zette de doos met gebak op het tafeltje in het midden.
‘Goedemorgen, beschaafde collega’s, mag ik Berbel, mijn toekomstige echtgenote, voorstellen?’
‘Nou, doe maar, al heb ik wel eens een minder duidelijk hint gehoord. Ik zal je het niet kwalijk nemen, omdat je kennelijk wat lekkers meegenomen hebt. Ook het gebak.’
Bas stelde eerst aan de collega met de grootste mond aan Berbel voor, daarna de anderen. Ze gaven allemaal netjes een hand.
‘We hebben ons gisteren verloofd, een trouwdatum is nog niet vastgesteld.’
‘Is dit het meisje waarover je vorige week vertelde, waar je verkering mee gekregen had?’
‘Ja, hetzelfde. Snel wisselen doe ik niet, maar het is wel snel gegaan. Dat kon, we waren snel helemaal zeker van elkaar. Ze praat geen Nederlands, ze verstaat wel bijna alles.’
‘Komt goed uit, zo goed is ons Duits niet.’
‘Moet je ook verkering zoeken met een Duits meisje.’
‘Waar? Tussen de schoonmaaksters?’
‘Bijvoorbeeld. Ik ben in het dorp gaan lopen, liep haar daar tegen het lijf, figuurlijk. Er loopt daar meer los rond. Al heb ik al de mooiste.’
‘Subjectief, natuurlijk. Maar ik kan me voorstellen, dat je graag bij en aan haar zit.’
‘Jij was nooit in aanmerking gekomen, jullie allemaal niet. Bas is veel knapper dan jullie.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Ook subjectief, natuurlijk. Hoe heb je Nederlands geleerd? Om te verstaan?’
‘De helft door een goed taalgevoel, de andere helft door een collega van jullie. Niet van de brandweer. Hij is terug naar Nederland.’
‘Zonder jou? Stom, hoor. Neem jij haar mee, Bas?’
‘Nee, ik blijf hier. Als ik terug moet, of als haar vader het werk niet meer aan kan, neem ik hier ontslag. Ik mag later het bedrijf van Berbel en haar ouders overnemen.’
‘Dat met die varkens? Wij zijn toch netter?’
‘Meestal. Dat bedrijf is voor mij bijzaak, Berbel is de hoofdzaak. Ik heb gisteren mijn kamer, hier op het kamp, opgezegd, ik ga bij haar wonen. Mijn werk hier zal er niet onder lijden, dat blijft mijn hoofdtaak. In mijn vrije tijd help ik op het bedrijf mee. Dat is financieel het gunstigst, en zo lang haar vader volledig kan werken is daar voor mij toch niet zo veel te doen.’
‘Nou, je hebt het aardig voor elkaar.’
‘Ja. Ik had er eerst principiële bezwaren tegen, maar Berbel zei, dat ik het moest zien als een hoofdprijs in een loterij winnen. Die zou ik ook aannemen.’
‘Ze wil je kennelijk ook graag.’
‘Heren, ik heb, toevallig, voor een tweede keer contact gekregen met een Nederlandse jongen. Jullie zijn vlotter, opener dan Duitse jongens. Jullie kennen Bas vast nog niet zo goed, hij werkt hier nog niet zo lang. Hij was direct vaak bij ons, ik had altijd alle tijd voor hem. En met hem. Ik was er al snel van overtuigd dat hij voor mij een goede man zou zijn. Daarom heb ik ook zo snel zijn aanzoek aangenomen. Om zijn persoonlijkheid. Om jullie wat stof te geven, om over te praten als ik weg ben, nog wat in brandweertermen. Zijn gereedschap lijkt me in orde. Ik heb er al mee geoefend, maar er nog geen brandje mee geblust.’
De heren lagen dubbel van het lachen.
‘Dat was wel genoeg. Tot vanmiddag, lui.’
‘Schüss, heren.’
Bas nam Berbel mee de garage in.
‘Je liet me schrikken, Berbel. Je was wel erg openhartig.’
‘Vast niet meer dan jullie onder elkaar. Jij had gezegd, dat je bij en aan me zat.’
‘Ja, dat is zo. Sorry. Goed?’
‘Ja, Bas. Als je me een brandweerauto wilt laten zien, deze ken ik al. Als er brand in het dorp is komt hij ook.’
‘O. Ja. Daar heb ik over gehoord, maar het nog niet meegemaakt.’
‘We zijn daar erg blij mee. Als die uit de stad moet komen, om te helpen, duurt dat nogal lang.’
‘Ja, vast. Naar huis?’
‘Graag, Bas. Ik was een beetje gespannen. Ik moest toch voor jou een goede indruk achterlaten?’
‘Dat vind ik lief van je, dat je dat wilde. Maar dat had je al, als je niets gezegd had. Je hebt alweer, net als bij me thuis, een mooie preek afgestoken. En mooie voorbereiding op latere onthullingen ook.’
‘Dat ik wat van dat ex-vriendje overgehouden heb? Kwam zo uit, zoiets kan ik niet van tevoren bedenken.’
‘Je bent heerlijk spontaan. En eerlijk.’

De rest van de week hielp hij ‘s morgens in de schuur, lag ‘s middags op of in bed met Berbel en werkte ‘s avonds op het kamp.

Zaterdag

‘Heb je al eens over onze bruiloft nagedacht?’
‘Ja. Nadat jij over een huwelijksreis begonnen was. Wat moet je trouwens met een Visakaart?’
‘O, een keer een aanbod in een bouwmarkt, bij een klantenkaart.’
‘Wat deed je in een bouwmarkt? Als je me niet te nieuwsgierig vindt?’
‘Nee, vraag maar. Zo veel weten we nog niet van elkaar, Berbel. Ik haalde verf, om mijn kamer thuis een keer op te knappen. Ik gebruik die kaart eigenlijk nooit, maar voor onverwachte grote aanschaffingen is het wel makkelijk.’
‘Ja, dat heb ik gemerkt. Wat is er, met onze bruiloft?’
‘Ik wil een beetje weten hoe het moet gaan. Ik bedoel, vóór we in bed terechtkomen, waar dan ook.’
‘Ja, waar dan ook. Ik ben al aan het wennen aan het idee dat ik dan Barbie twee weken niet zal zien. Maar jou wel, alles van je.’
‘Een gedeelte niet, dat wil ik dan zo vaak mogelijk verstoppen.’
‘Ja, ik snap welk deel waarin. Kunnen we, op reis, af en toe naar huis bellen?’
‘Het lijkt me geen goed idee voor jou om Barbie dan te horen. Dat zou een huilbui worden. Met je ouders zou je kunnen bellen. Ik heb daar al over nagedacht. Ik wil een mobieltje kopen, wat je over de hele wereld kan gebruiken. Dan zijn we, voor noodgevallen, ook altijd bereikbaar.’
‘Dat zou fijn zijn.’
‘Ja. En ik zal dan een annuleringsverzekering afsluiten, zodat we, in noodgevallen, overal vandaan op de snelste manier naar huis kunnen.’
‘Dat zou ook fijn zijn.’
‘Heb je een fototoestel?’
‘Ja, ergens. Aangeschaft om foto’s van Barbie te maken. Alleen is daar de laatste tijd niets van gekomen. Ik weet zo gauw niet waar de camera is. De foto's wel. Zien?’
‘Graag.’
Ze was gauw met een album terug. Ze keken het door.
‘Mooi, Berbel. Zie ik toch nog een beetje haar eerste twee jaar. Eh genomen met een gewoon fototoestel?’
‘Gewoon?’
‘Ja, dus. Ik zal zo’n digitaal fototoestel kopen. Belastingvrij. Voor op de huwelijksreis.’
‘Ik heb erover gelezen. Kan je dan de foto’s af laten drukken met de datum erop?’
‘Datum en tijd, als je wil.’
‘Dat zou mooi zijn als een soort reisverslag.’
‘Ik kan ze ook niet als losse foto’s maar als album af laten drukken. Via Internet. Binnen een week thuisbezorgd.’
‘Dat zal wat kosten.’
‘Alweer zuinig doen?’
‘Ach, zuinig? Ik ben gewend niet onnodig geld uit te geven.’
‘Ik ook niet, maar zoiets mag best. Niet alleen voor ons zelf, ook voor je ouders, om te laten zien waar we geweest zijn. En voor Barbie, later.’
‘Ja. Bas, ik wil niet op alle foto’s staan.’
‘Nee, foto’s van jou maak ik hier wel. Voor boven ons bed, jij en Barbie in jullie blootje.’
‘Alleen van Barbie, tot ze zich er aan stoort.’
‘Goed. Jij mag er natuurlijk ook mee fotograferen.’
‘Goed. Maar niets wat ik liever voel. Bas, denk je altijd zo vooruit? Telefoon, verzekering, camera?’
‘Ja. Ik ben geen gokker, dat zei mijn vader ook al. Erg?’
‘Natuurlijk niet. Het valt me alleen op, omdat ik nooit vooruit hoefde denken. Eh, wil je in de kerk trouwen?’
‘Ik ben geen lid van een kerk.’
‘Ik ook niet. Ben je wel gelovig?’
‘Ja. Ik ben op protestantse scholen geweest.’
‘Ik ook. Er zijn in het dorp geeneens andere. Bas, ik bid, af en toe.’
‘Prima.’
‘Het stelde niet zo veel voor, ik zei meestal alleen maar, in mezelf, dank u wel, voor alles.’
‘Dat lijkt me al aardig wat.’
‘De laatste dagen vaker dan daarvoor. Bedankt, voor jou. In de tijd dat je aan het nadenken was heb ik voor het eerst ergens voor gebeden. Voor jou. Het heeft misschien geholpen.’
‘Ja, misschien. Het blijft geloven, het is geen wetenschap.’
‘Ja, ingewikkeld. Voorlopig heb ik niets meer om voor te bidden. Misschien ga ik het doen als we een kindje willen. Dat het een jongetje wordt wat op jou lijkt.’
‘Weer een meisje zou ook goed zijn, hoor.’
‘Ja. Ik heb al een grove planning in mijn hoofd, voor de bruiloft. Andrea, die uit de super met de ringen, organiseert graag feestjes. Die wil ik vragen om te helpen.’
‘Prima. Berbel, doe het volgens jullie gewoonten. Reken alleen op de aanwezigheid van mijn ouders en broers met hun vrou- wen. We hebben geen omgang met verdere familie.’
‘Goed. Ik heb een paar oom, tantes, neven en nichtjes. We zien ze niet vaak, maar een paar ervan zullen komen. Ik zal contact met het hotel in het dorp opnemen, op tijd slaapplaatsen voor ze reserveren.’
‘Prima.’
‘De meesten hier vieren een feestje in een zaaltje achter de kerk, dat is de enige wat grote ruimte in het dorp. Ik heb wat anders bedacht. Ik wil vader vragen, vóór die tijd de helft van de varkens te verkopen. Niet tegelijk, dat zou de prijs drukken. Dan hebben we de helft van de stal vrij om te versieren en de gebruikelijke dingen in te organiseren.’
‘De gebruikelijke dingen?’
‘Ja. Twee dagen van tevoren een avond voor mannen. Voor jou, de buurmannen en als je wilt je collega’s. Met genoeg bier.’
‘Lijkt me wel leuk.’
‘Fijn. Andrea kan tafels, stoelen en een tap regelen. En genoeg te eten, ook voor de bruiloft. Één dag van tevoren een avond voor vrouwen. Voor mij, de buurvrouwen en misschien wat tantes en nichtjes. Met drank voor vrouwen. En ook hapjes.’
‘Prima. Dan heb ik een dag om bij te komen.’
‘Op die vrouwenavond moet je even langskomen. Dan gooien we samen wat porselein kapot. Niks duurs, hoor, ik koop er speciaal iets voor.’
‘Waarom is dat?’
‘Een gewoonte. Die hoort bij een polterabend, een vriigezellenavond. Ze zeggen dat het geluk brengt. Drink je veel, op feest- jes?’
‘Geen alcohol. Jij?’
‘Een paar glaasjes, maar ik zorg er voor dat ik er niet te vrolijk of iets anders van word.’
‘Prima.’
‘Op de dag zelf, tja. Waar wil je overnachten? Weet je dat al? Kan je dat zeggen?’
Hij grinnikte.
‘Ik zal echt niet meer verraden dan ik wil. In een bruidssuite in een hotel bij een vliegveld.’
‘O. Dan naar het buitenland? Je zal me mee moeten slepen, ik heb geen ervaring met buitenlandse reizen.’
‘Ik ook niet veel, maar ik heb ervaren collega’s, die me graag adviseren. Mijn plannen worden al gedetailleerder.’
‘Ja?’
‘Ja.’
‘Sorry, ik zal proberen niet meer te vissen.’
‘Mag wel hoor, dat helpt je toch niet.’
‘Je hebt gelijk, Bas, dat we elkaar nog niet zo goed kennen. Maar het gaat goed, hè?’
‘Het gaat geweldig. Je maakt je toch geen zorgen?’
‘Nee, geen seconde. Door de manier waarop jij, van het begin af aan, met ons omging. Daardoor vertrouw ik je volledig, anders had ik ook niet zo snel gezegd dat ik met je wilde trouwen. Jij zorgen of twijfels?’
‘Niet meer, Berbel. Ik had twijfels over de grote verandering in mijn leven, niet over jou. Door de manier waarop jij, van het begin af aan, met mij, Barbie en je ouders omging. Ik denk niet alleen vooruit, ik let ook goed op. Je bent, in principe, een volgzaam meisje, maar je bent wel een persoonlijkheid die niet over zich laat lopen. Als je het me niet kwalijk neemt, sinds een paar jaar. Verstand komt met de jaren, hè?’
‘Ja.’
‘Er had mij ook iets kunnen overkomen. Een vriend van me is op zijn achttiende verleid, moest snel trouwen en is alweer gescheiden. Wij doen alles samen, ook afspraken maken over hoe ver we willen gaan. Als we zo doorgaan, gaat het goed, lief- ste.’
‘Ja. Als we ver moeten rijden naar die bruidssuite, moeten we vroeg op de avond weg, misschien ‘s morgens trouwen. Anders wat later op de avond en ‘s middags trouwen. Dat laatste wil ik het liefst.’
‘Genoteerd. Dat laatste kan. Is het de gewoonte dat de ouders van de bruid de bruiloft betalen?’
‘Ja. Geen probleem.’
‘Goed. Ik betaal de huwelijksreis. Ik heb aardig wat gespaard, Berbel. Na mijn technische school ben ik naar de Luchtmacht gegaan en begon gelijk te verdienen. In het begin was ik in de weekeinden thuis maar hoefde geen kostgeld te betalen. Op het kamp betaalde ik voor kost en inwoning, maar kreeg buitenlandse toelage.’
‘Eh je bent van de week bij me blijven slapen, wanneer ga je verhuizen?’
‘Verhuizen? Dat ben ik eigenlijk al. Dat had ik misschien officieel moeten zeggen. Het stelde niets voor, hoor. Een paar keer een tas met kleding meenemen. Ik moet alleen nog mijn radio en TV’tje meenemen, dan kan ik de kamersleutel inleveren. Het heeft geen haast, als het maar voor het eind van de maand is.’
‘O. Heb je niet meer aan eigendommen?’
‘Bij mijn ouders staat een doos met herinneringen en wat dingetjes van vroeger. Vind je, dat ik weinig heb?’
‘Dat dacht ik even. Maar eigenlijk heb ik ook niet zo veel.’
‘Ik heb veel en veel meer dan dat. Jou, enzovoort.’
‘O. Ja. En ik heb jou, enzovoort.’
‘Wat is er bij mij enzovoort?’
‘Bij mij, mijn aanhang, Barbie en mijn ouders. Bij jou, jouw aanhang. Of omhoogstaande.’
‘Berbel!’
‘Nou ja, nog even en we zijn getrouwd. Ik hoef me toch niet helemaal meer in te houden?’
‘Dat heb je nog nooit gedaan. Maar eh nog even?’
‘Eh je moet toch een tijdje verloofd zijn voor je trouwt?’
‘Dat is wel gebruikelijk. Maar niet langer dan nodig is om geoefend te raken voor ons trouwen, hè?’
‘Hè? O. Ja, zo ongeveer, Bas.’
‘Ik wil eigenlijk niet aandringen, maar ongeveer?’
‘Bas, ik had je eerst beloofd dat je zal niet veel geduld nodig zou hebben voor we met oefenen zouden beginnen. Daarna heb ik gezegd, vrij snel nadat ik met de pil begonnen ben. Net als jij heb ik tijd nodig om me zeker te voelen.’
‘Sorry. Ik zal me inhouden.’
‘Ach, zo lang zal het niet duren. Verder, over onze huwelijksreis.’
‘Ja. Ik zou al mijn centen op kunnen maken, de enige kosten die ik in de toekomst krijg zijn wat voor de kost bij jullie. Tot we getrouwd zijn, neem ik aan.’
‘Ja, Bas. Maar het hoeft niet duur, hoor. Als we maar genoeg tijd voor elkaar hebben.’
‘Ja. Ook om te praten, zoals nu. Om elkaar beter te leren kennen, al heeft dat geen haast.’
‘Nee.’
‘Weet je toevallig wie de rechtsanwalt van je vader is?
‘Ja. Eentje die ook voor de boerenbond werkt. Zijn praktijk en woning is tegenover de kleuterschool. Hoezo?’
‘Die moet van je vader uitzoeken hoe hij het bedrijf bij zijn pensioen belastingtechnisch zo voordelig mogelijk aan mij over zou kunnen dragen. Die wil ik ook uit laten zoeken hoe ik het snelst Barbie mijn achternaam kan geven. Als je dat goed vindt.’
‘Gaat dat niet vanzelf, als we trouwen?’
‘We moeten daar vast papieren voor tekenen. Ik, dat ik haar wil, jij, dat je daar toestemming voor geeft. Ik wil daar niet op wachten, Berbel. Omdat mij iets zou kunnen overkomen wil ik dat ze snel een andere achternaam dan die van jou, van je ouders heeft. Dat voorkomt later minstens vragen, misschien moeilijkheden.’
‘Ja. Dat zou fijn zijn. Dank je wel.’
‘Hoe snel je zelf mijn achternaam krijgt bepaal je zelf.’
‘Het is voor mij iets minder belangrijk. Meer om een andere reden wil ik niet lang wachten om met je te trouwen.’
‘Toch zodra we gewend zijn om met een condoom te vrijen en zin krijgen in nog lekkerder? Met mijn blote in je porren?’
‘Bas!’
‘Doe niet verlegen. Dat staat niet bij je blote lijf naast een blote vent met een erectie in bed. Die je gleuf mag strelen zonder dat je protesteert.’
Hij deed het.
‘Zo. Lekker?’
‘Zo lekker, dat ik je niet kan stoppen. Als het bij je vinger blijft.’
‘Ja, nog wel. Voel je het?’
‘Ja, als je blijft bewegen. Oooh. Oooh. Jaaah.’
Ze kreunde een tijdje verder, tot ze zich ontspande.
‘Oooh. Als je alles zo goed gaat doen?’
‘Dat is natuurlijk wel mijn bedoeling. Maar dat zal ik nog moeten leren.’
‘Ik ook. Alles hiervoor was prutswerk, amateuristisch.’
‘Nou, ik vond je niet prutsen, de eerste keer, in de schuur, aan mijn stijve.’
‘Al kan ik het nu nog beter, hè?’
‘O ja?’
Ze sloeg het dekbed terug, legde een handdoek op zijn buik en rukte meer aan zijn stijve dan ze streelde. Hij kwam snel.
‘Dat was meer aftrekken dan je lekker klaar laten komen. Hoe had je het gevonden, als ik het zo de eerste keer bij je gedaan had?’
‘Fijn genoeg, Berbel. Het enige wat ik wilde was geleegd worden. Je verraste me nogal met het fijner te doen dan ik dacht dat mogelijk was. En met je stevige maar zachte borsten.’
Hij legde de handdoek naast het bed op de grond en pakte haar borsten.
‘Deze heerlijke borsten. Heerlijke handvatten, als ik op je lig.’
‘Zo snel mogelijk met jouw handvat in zijn parkeerplaats.’
‘Waarin, heet meisje van me?’
‘Ik weet wat je horen wilt. In mijn kutje. Jouw kutje.’
Hij pakte die beet.
‘Ja. Fijner om te voelen dan de eerste keer. Je lekkere blote gleuf.’
Hij liet haar weer snel klaarkomen.
‘Oh, Bas, wat durf je ineens veel.’
‘Ik voel al, figuurlijk, dat je van mij bent. Voor mij bent.’
‘Figuurlijk voel ik het nog niet, wel letterlijk. Ik heb je een keer gezegd dat je alles met me doen mocht. Dat deed je nu, hè? Je hield je niet in. Was net niet te ruw, hoor. Maar ik kan me nu voorstellen hoe je me later gaat pakken als je een wilde bui hebt.’
‘Ik ook. Al vind ik dat het niet hoort. Het moet met liefde gaan.’
‘Ik zal het met liefde ondergaan. Af en toe. Ik kan me voorstellen dat ik ook wel eens niet meer wil dan snel en wild klaar- komen.’
‘Ik zal het met liefde ondergaan. Het lijkt me ook fijn, als afwisseling.’
‘Mogelijkheden genoeg. Welk standje, waar, voorzichtig of wild.’
‘Ja. Trouwens, je bent veelbelovend. Je kan sneller achterelkaar klaarkomen dan ik.’
‘Dat wist ik ook niet. Maar als dat zo blijft kan je er inderdaad zeker van zijn, dat als jij wilt vrijen, ik het ook wil en er vast klaar bij ga komen. Nou, het zal wel bijna etenstijd zijn. Ga je mee naar beneden?’
‘Natuurlijk. In mijn eentje is er hier niets meer aan.’

Hildes bezoek

Zaterdagmiddag

Beneden troffen ze vader en moeder niet aan. Ze bleken op het erf te zonnen. Ze gingen meedoen. Bas vond het een beetje raar om met een vooruitstaande stijve naar zijn stoel te lopen, maar hij deed het toch.
‘Ik zie dat je begint te wennen, Bas.’
‘Nou, hij is niet op weg naar beneden, maar omhoog, ma.’
‘Na gedane arbeid?’
‘Ja, daarna heeft hij even gerust, nu wordt hij weer actief.’
‘De mooiste stand, hoor. Een kleintje vind ik niet interessant.’
‘Ik af en toe wel, moeder. Om op te sabbelen.’
‘Nou, vermaak je maar. Hé, wie is dat?’
Er kwam een auto het pad oprijden, ze waren te laat om ongezien naar binnen te gaan, dus bleven ze zitten. Tot Berbel opstond, naar de auto, die naast die van Bas gestopt was, rende, het bestuurdersportier opendeed en er iemand uittrok. Het was een meisje van een jaar of achttien, zag Bas. En dat vader en moeder glimlachten, terwijl Berbel het meisje enthousiast begroette. Die bleef wat stijfjes staan. Na even trok Berbel haar mee naar de stoelen.
‘Leuk, hè, Hilde weer eens op bezoek.’
Hilde begroette vader en moeder.
‘Hilde, dit is Bas, mijn aanstaande. Bas, mijn lievelingsnichtje.’
Hilde bloosde toen ze Bas, die bleef zitten, een hand gaf. Haar ogen gingen op en neer tussen zijn gezicht en de handdoek die hij op schoot had.
‘Het overvalt me nogal, Berbel, dat jullie eh bloot zijn.’
‘Moet je maar niet onverwacht komen. Durf je mee te doen? Lekker, joh, de zon op je blote lijf.’
Hilde aarzelde even.
‘Nou, een paar borsten kunnen er wel bij. Maar eh, als je nog een handdoek hebt?’
‘Natuurlijk. Loop maar mee naar binnen.’
Ze bleven niet lang weg, vader zette er ondertussen nog een stoel bij. Daar ging de blote Hilde op zitten, met een handdoek op schoot.
‘Hoe kom je hier verzeild, Hilde?’
‘Ik had geen plannen, oom, anders had ik wel gebeld. Na mijn achttiende heb ik gelijk mijn rijbewijs gehaald. Dit weekend mocht ik zomaar met paps auto weg, waarheen ik maar wilde. Ik heb wat rondgereden, tot ik op het idee kwam om jullie op te zoeken.’
‘Erg leuk. En gul, van je vader.’
‘Ja. Ik had erom gevraagd, als verlaat verjaardagscadeau, ik had het alleen niet zo snel verwacht. Berbel, ik barst van de nieuwsgierigheid. Je aanstaande?’
‘Ja. Je mag me feliciteren. We gaan trouwen, we hebben alleen nog geen datum afgesproken.’
‘Nou, zeker gefeliciteerd. Een papa voor Barbie?’
‘Als tweede, ik kom eerst. Als derde het bedrijf. Bas gaat dat op den duur overnemen.’
‘Dus hij blijft? Eh jullie blijven?’
‘Ja, met z’n drieën, hier bij mijn ouders. Hilde, toevallig is Bas ook een Nederlander, al zie je dat niet en hoor je het amper, als hij praat.’
‘Ik zie wel meer niet. Al zou ik daar vast ook niet aan kunnen zien dat hij Nederlander is.’
Berbel giechelde.
‘Nee, dat niet.’
‘Hilde, als ik het zeggen mag, je borstjes zien er ook niet Duits uit. Gewoon mooi gevormde.’
Hilde bloosde een beetje.
‘O. Als ik het niet wist hoorde ik het niet. Van een Duitse jongen had ik zo’n opmerking ook niet verwacht. Dank je wel, trouwens.’
‘Ik zou je graag nog meer complimentjes geven.’
Ze bloosde nog iets meer.
‘Ja, ja. Berbel, mag hij zo praten?’
‘Natuurlijk. Hij was vrij preuts, toen hij hier voor het eerst kwam, maar daar was hij gauw vanaf.’
‘Wanneer? Waar? Hoe? Vertel.’
‘Wanneer het laatst. Ik ontmoette hem in het dorp, zag wat in hem, door zijn gedrag en uiterlijk, en vroeg hem mee om hier koffie te drinken.’
‘Van dat uiterlijk geloof ik wel, zelfs al zag je toen vast nog minder van hem dan nu. Dat gedrag? Hij lijkt me nu nogal vrij. Maar dat zal jouw besmettelijke invloed wel zijn. Je zal het welgewend zijn, ik schok nogal, toen je helemaal bloot naar me toe kwam lopen. Bas lijkt me een goede vangst, Berbel.’
‘Al zit hij erbij, hij is geweldig, Hilde. Ook zo lief voor Barbie. En die is al gek op hem.’
‘Al?’
‘Tja. Alles is snel gegaan. We kennen elkaar zo’n drie weken.’
‘O. Ja, snel. Liefde op het eerste gezicht?’
‘Als een donderslag bij heldere hemel. Ook bij hem. En Barbie vertrouwde hem gelijk, mijn ouders ook. Hilde, hij heeft twee weken nagedacht over wat hij moest doen. Ik had hem zo snel mogelijk verteld waar Barbie vandaan kwam, nou ja, waardoor Barbie er was. Gelukkig kon hij dat begrijpen. Over mij en Barbie heeft hij niet lang nagedacht, hij wilde ons allebei. Hij zat er mee om ooit het bedrijf over te nemen. Ik heb hem over kunnen halen, zegt hij, door te zeggen dat hij een hoofdprijs van een loterij ook aan zou nemen.’
‘Natuurlijk. Tjonge, wat vind ik het fijn voor je. Ik weet dat je een moeilijke tijd gehad hebt. Tot Barbie er was. Waar is het schatje?’
‘Achter de stoel van Bas, in de zandbak. Barbie, kom eens.’
Ze kwam, bleef bij Bas staan en keek naar Hilde.
‘Zeg je, dag, tante?’
‘Dag, tante.’
Ze ging langzaam naar Hilde toe en stak haar handje uit. Hilde schudde hem even.
‘Dag, Barbie. Wat ben je een grote meid geworden.’
‘Barbie gloot. Te ja.’
Ze stak even twee vingertjes op, draaide zich om, liep naar Bas en liet zich op zijn schoot tillen.
‘Twee jaar. Ja, ik zie dat ze Bas graag mag.’
‘Ja. Je was haar niet helemaal vreemd, ze gaf je zonder erom gevraagd te zijn een handje.’
‘De laatste keer dat ik haar zag was ze nog geen twee.’
‘Volgens Bas is ze heel slim. Ze zegt alleen niet meer dan nodig is. Bas krijgt het meeste uit haar, hij is daar erg goed in, heeft veel geduld.’
‘Onderdeel van zijn gedrag?’
‘Ja.’
Berbel grinnikte.
‘We hebben twee vragen, Hilde, die niet goed te beantwoorden zijn. Één, of hij hier blijft voor mij of voor Barbie. Twee, of ik wilde dat hij bleef omdat hij zo’n goede vrijer is of om zijn andere eigenschappen.’
‘Vrijen jullie al? Berbel, je moest beter weten.’
‘Ja, dat weet ik. Nee, we vrijen nog niet. Wel bijna.’
‘Bijna?’
‘Ja, bijna. We zien niet alleen elkaar bloot, zoals nu, ook zonder handdoek, we strelen elkaar ook. We begonnen daar wat snel mee, ondanks, of juist door mijn verleden. We hebben duidelijke afspraken gemaakt over wanneer we wel gaan vrijen.’
‘Nou, sterkte om dat vol te houden.’
‘Dat lukt wel. Hilde, wat weet je van seks?’
Hilde bloosde even.
‘Alles over de theorie, denk ik.’
‘Inclusief hoe je jongens kalm kan houden?’
Hilde bloosde weer even.
‘Ik weet hoe dat zou moeten. Doe je dat eh met plezier?’
‘Met heel veel genoegen. Andersom ook.’
Hilde bloosde weer even.
‘Andersom is eh toch ook eh inwendig? Niet, zoals bij jongens, alleen uitwendig?’
‘Ja. Bas vindt dat ook indrukwekkender. Maar het gaat vanzelf, het wijst zich vanzelf. Bas wist de theorie, de eerste keer vroeg hij extra of het mocht, meer dan uitwendig.’
‘Nou, netjes. En jij?’
‘De eerste keer? Dat is een heel verhaal, dat vertel ik je misschien later wel eens. In ieder geval, ik was zo van hem onder de indruk, dat ik al gauw hem heel graag vasthield.’
‘Ja, ja. Goed. Later. Eh kan ik een nachtje hier logeren? Dan ga ik morgen verder met toeren.’
‘Natuurlijk, Hilde. Mag je van thuis? Weten ze het?’
‘Ik hoef geen toestemming meer, maar ik bel ze wel even om te zeggen dat ik vannacht niet thuis kom.’
‘Prima. Je kan op onze logeerkamer slapen.’
‘Slaapt eh. Nee, ik zeg niets.’
‘Bas slaapt bij mij in bed. Bij me, dus niet met me.’
‘Dat gaat me eigenlijk niets aan. Maar je snapt wel waarom ik wel wat wil weten.’
‘Natuurlijk. Ik ben ooit stom bezig geweest, maar, al gaat het weer vrij snel, nu gaat het niet fout. Bas helpt geweldig om het goed te laten blijven gaan.’
‘Heeft hij daarom die handdoek ervoor, om je niet eh op te hitsen?’
‘Nee, voor jou, natuurlijk. Hij weet niet, wij trouwens ook niet, wat jij gewend bent om te zien.’
‘Weinig. Qua pikkies, die van mijn jongste broertje, als ik hem moet wassen. Hij is vier. Eh heel wat kleiner dan die van u, oom.’
‘Voor hij in de puberteit komt groeit het bij je broertje vast nog genoeg door. Eerder is niet nodig. Hilde, ik krijg van jou geen erectie. Je ziet er lekker uit, maar ik ben al jaren gewend om Berbel bloot te zien. En mijn vrouwtje, natuurlijk. Als je het niet weet, vanaf haar zestiende, toen ze als dienstmeisje bij me kwam werken.’
‘Ja, daar heb ik over gehoord. En dat ze vermoedden dat oma al gauw meer dan uw dienstmeisje was.’
‘Ja, na een maand werd ze mijn meisje, nou ja, mijn minnares. We hebben het niemand verteld, toen, anders hadden haar ouders haar vast teruggehaald. Op haar achttiende zijn we getrouwd, maar al eerder deden we alsof. Als ik langer dan een paar seconden naar haar kijk krijg ik daar nog steeds een erectie van.’
‘Nou, gefeliciteerd. Tjonge, wat is Barbie nog steeds een schatje om te zien. Bas, mag ik haar even op schoot?’
‘Als ze wil. Barbie, bij tante zitten?’
Barbie knikte. Bas zette haar op de grond, ze liep naar Hilde en liet zich op schoot tillen. Ze legde langzaam even een handje op een borst van Hilde.
‘Ook op?’
‘Ook op? Wat bedoelt ze, Berbel?’
‘Ja, Barbie, ook op. Ze vroeg of er daar melk in zat. Ze schijnt zich te herinneren, dat ik haar de borst gegeven heb. Je hebt het geluk, of de pech, dat ze er niet aan zoog.’
‘Nou, van zo’n klein meisje had ik het vast niet erg gevonden. Mijn broertje zit er ook wel eens aan.’
‘Als jij dan ook aan hem zit heb je al wat praktijk gehad.’
Hilde bloosde.
‘Bas toch! Nou ja, een beetje stiekem natuurlijk wel. Hoe zo’n slurfje aanvoelt. En die balletjes.’
‘Nieuwsgierig naar grotere?’
‘Nou! Ik neem niet aan dat jij je aanbiedt, je zal bij Berbel vast niets te kort komen.’
‘Nee. Zij ook niet. Voor zover we gaan. Ik geef toe dat ik wel nieuwsgierig ben naar meer. Binnenkort is het zo ver.’
‘O?’
‘Alles is zo snel gegaan, dat Berbel nog niet aan de pil heeft kunnen beginnen.’
‘Eh en condooms?’
‘Die gaan we sowieso ook gebruiken. Berbel wil mijn zaadjes pas als we getrouwd zijn. Daar ben ik het mee eens. Pas dan alles wat mag, als je getrouwd ben. Maar we kunnen het niet laten, vinden het ook onnodig om te wachten met ervoor te oefenen.’
‘Je bent nogal openhartig.’
‘Ik vind het fijn om iemand iets te leren. Dat zit in mijn familie, veel leraren. Ik heb Barbie op gang geholpen om wat meer te gaan praten. Ik vind het ook niet erg om jou wat te leren. Je bloost zo lief.’
‘Nou ja, ik ben ook onschuldiger dan Berbel, als ik dat mag zeggen.’
‘Dat mag best, zo is het vast. Je weet kennelijk nog geeneens, dat je geen handdoek nodig hebt, als je je benen tegen elkaar houdt.’
Hilde bloosde weer.
‘Maar dan zie je al wat haar.’
‘Op je hoofd heb je er meer. Ik kan mijn spullen niet tussen mijn benen doen, anders liet ik je ook alleen wat van mijn haren zien.’
‘Ik zie er op je borst genoeg. Barbie weer naar pappie?’
‘Ja, tante. Pappie lief.’
‘Ja, maar een beetje ondeugend.’
Hilde zette Barbie op de grond en legde haar handdoek opzij. Bas nam Barbie weer op schoot.
‘Zo, borsthaar uit zicht, wat haartjes van tante in zicht. Leuk, hoor, Hilde.’
‘Maar ik ga zo niet lopen.’
‘Ach, Barbie doet het ook. Die heeft nog geeneens haartjes op haar doosje om haar gleufje te verstoppen. Even wat proberen. Barbie, mooi doosje met gleufje?’
‘Babbie gleufje. Pappie pikkie. Pappie gloot pikkie.’
‘Blijf van mijn handdoek.’
Bas grinnikte.
‘Ze doet het weer, Berbel. Weer wat loslaten wat ze weet.’
‘Ja, en wat ze ziet. En bijna pakt. Vraag maar niet te veel, anders ga ik misschien nog blozen.’
‘Ja, ze weet dat we samen spelen. Bijna net zoals de varkens. Hè, Barbie?’
‘Valkens spelen, opa spelen, oma spelen, pappie spelen, mammie spelen.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Jullie laten haar toch niet toekijken?’
‘Nee, Hilde, alleen bij de varkens. Maar ze heeft ons er over horen praten.’
Hilde bloosde weer.
‘Ik heb thuis stieren bezig gezien. Met hun nogal indrukwekkend gereedschap.’
‘Ja, zo’n lange hoef ik niet, die zou ik bij Berbel vast niet kwijt kunnen. Maar zo'n grote zak zou ik ook wel willen, al zou het lastig zijn bij het lopen. Dan kan ik vast nog vaker en nog meer wat kwijt.’
‘Stieren mogen het maar om de andere dag.’
‘De beer hier, het mannetjesvarken, ook zo ongeveer. Dat schijnt het beste zijn om een dekking te laten slagen. Die beer doet het wel vaker dan één keer met dezelfde zeug, die mag bij hem blijven tot hij leeg is. Als Berbel en ik een kindje willen en het komt niet snel gaan we dat misschien ook doen. Maar meerdere keren per dag een redelijke portie zal zijn werk ook wel doen.’
‘Meerdere keren per dag?’
‘Wat dacht je dan? Één keer per week of per maand? Nou ja, daar kom je wel achter als je aan de weet komt hoe lekker het is. Wij hebben veel vrije tijd, Hilde. Varkens fokken is niet zo arbeidsintensief. Daarover heb ik ook geaarzeld. Maar Berbel zei, dat ik haar vaak genoeg mocht dekken.’
‘Berbel!’
‘Wat had ik dan tegen een onervaren jongen moeten zeggen? Ik had het er eerst over dat hij met mij zou mogen spelen, maar dat vond ik wat onduidelijk. Vrijen zei me ook te weinig. Hij moest precies weten waar hij aan toe was, zonder grof te worden.’
‘Ja, ik snap het. Wat me gevraagd wordt door dronken jongens is ontzettend grof. Ik heb er wel eens één gevraagd waarmee hij het wilde doen, maar hij was te dronken om hem uit zijn broek te krijgen.’
‘Of hij deed alsof. Volgens zeggen kunnen ze hem geeneens omhoog krijgen als ze dronken zijn.’
‘Recht vooruit is toch genoeg?’
‘Ietsje hoger is beter, gezien hoe wij vrouwen gebouwd zijn. Helemaal omhoog is waarschijnlijk alleen voor de show. Indrukwekkender. Komen hun ballen ook beter uit.’
‘Welja. Nou ja, jij hebt er in ieder geval twee omhoog gezien.’
‘Anderhalf. Mijn eerste vriendje had niet zo’n grote, maar Bas heeft een erg grote. Hè, Bas?’
‘Dat zei Barbie toch ook al? Laat Hilde dat maar geloven, van het bewijs zou ze kunnen schrikken. En later met weinig geen genoegen nemen.’
‘De maat mag niet doorslaggevend zijn, Hilde. Alleen of hij lief is en het lief doet.’
‘Dat lief zijn kan je van tevoren weten, achter dat lief doen kom ik misschien te laat.’
‘Daarom kan je beter voor je trouwen wat oefenen.’
‘En het maagdelijke dan?’
‘Tja, als je dat belangrijker vindt? Als je het niet te bont maakt met Jan en Alleman zal je uiteindelijke echtgenoot het begrij- pen. Bas begreep mij ook. En wie weet wat jouw echtgenoot geprobeerd heeft, wat hij je durft te vertellen.’
‘Noem je het van Bas ruimdenkend?’
‘Nee. Reëel denkend. Over een stommiteit, toen ik jong en niet goed genoeg voorgelicht was. Bas heeft geprobeerd me te helpen door te zeggen dat ik alleen maar pech gehad heb, anderen doen hetzelfde zonder gevolgen. Maar dat vind ik te goed- koop, het was een stommiteit.’
‘Geprobeerd je te helpen?’
‘Ja. Ik denk er niet vaak meer aan, maar ik heb nu eenmaal een stommiteit begaan. Met het bewijs ben ik wel uitermate gelukkig. Bas ook.’
‘Ja, fijn. Zo’n schattig gezicht, hoe Barbie hem knuffelt.’
‘Ja, dat ontroert me steeds. Ik dacht, dat ik nogal nuchter was. Maar sinds Bas er is heb ik nogal wat keren tranen in mijn ogen gekregen. Hoe snel ze zo lief met elkaar omgingen. En blijven doen. En van Bas zelf, natuurlijk. Door zijn gedrag en eh zijn uiterlijk. Ik kreeg geen tranen in mijn ogen maar wel een brok in mijn keel, toen hij de eerste keer zijn broeken liet zakken.’
‘Wat dat niet omdat je niet veel gewend was?’
‘Waarschijnlijk. Ik was ook niet vaak verwend, zo lang heeft dat niet geduurd. Ik vroeg me af, en nog steeds, of ik die van Bas kwijt zou kunnen. Theoretisch moet het kunnen, ik kon Barbie ook krijgen. Moeder heeft me verteld dat zij hetzelfde meege- maakt heeft. Ze was zestien, nog maagd, twijfelde, kon het niet laten om het te proberen, en was, toen het de eerste keer al goed ging, er gelijk aan verslaafd.’
‘Nou, vertel maar niet te veel. Maar je had kunnen weten dat er genoeg rek in zit.’
‘Ja, ik weet dat het stom is. Maar daar denk je dan niet aan. Alleen, moet zo’n grote naar binnen? En er achteraan een lading uit die grote ballen?’
‘Dat blijf je toch niet denken? Tussendoor moet je nuchter genoeg zijn. En, als ik het goed begrijp, weet je nu al hoe groot die ladingen zijn. Toch ongeveer één kubieke centimeter?’
‘Ja, mooie theorie. Maar die stralen die eruit komen geven een andere indruk, Hilde. Nog net niet van, die gaan later dwars door me heen.’
‘Welja. Ander onderwerp maar.’
Ze praatten over hun levenslopen, ook onder het eten, wat ze aangekleed deden, en daarna onder het koffiedrinken. Ze gingen niet zo laat naar bed.

Zaterdagavond

Bas en Berbel lagen een uurtje in bed, toen ze zachtjes op de deur hoorden kloppen, die op een kier open zagen gaan en Hilde haar hoofd naar binnen stak. Berbel wenkte haar naar binnen. Hilde kwam verder, deed de deur zachtjes dicht en ging op de stoel naast het bed zitten. Ze bloosde.
‘Je hebt alweer een rood hoofd.’
‘Ik voel het, Bas. Allereerst, sorry dat ik hier binnenval.’
‘Je zal er wel een reden voor hebben.’
‘Ja. Ik wil wat vragen. Jullie zijn zo open, over eh seks. En wat jullie doen. Ik zei buiten al, ik weet alles over de theorie. Maar eh.’
‘Ja?’
‘Ik durf het amper te vragen. Bas, je zou me wel wat willen leren. Eh zou ik je erectie mogen zien? Als Berbel het ook goed vindt?’
Bas en Berbel grinnikten allebei.
‘Heb je er nog nooit één gezien?’
‘Nee, Berbel. Jij liet duidelijk merken, zei eigenlijk, dat je die van Bas graag vasthad. En nog wel meer. Normaal had ik rustig afgewacht, tot het eh zo uitkwam, later. Maar ik werd nieuwsgierig. Ik zag een kans om eh op een veilige manier al wat meer aan de weet te komen. Daarom wilde ik graag een nachtje hier logeren. Eigenlijk niet zo netjes, om dat zo te plannen, hè?’
‘Wie dacht je dat dat beter kon begrijpen dan ik? Ik was ook nieuwsgierig, toen, maar ben onvoorzichtig geweest. Jij hebt er van gehoord en bent natuurlijk daardoor voorzichtiger geworden. Te, waarschijnlijk. Daarom nog niets met jongens begon- nen? Dat je nog alleen de theorie weet?’
‘Ja. Jullie zaten samen met je ouders buiten. Bloot. Ik dacht, tante zal vast de erectie van Bas niet gezien hebben, maar mis- schien mag ik het wel.’
‘Ze heeft hem gezien, Hilde. Ik ben zo trots op die grote van Bas, dat ik hem een keer gevraagd heb om hem aan mijn moeder te laten zien. Tegen haar had ik eerst geklaagd, dat mijn eerste vriendje niet zo’n grote had, later blij gezegd dat Bas een erg grote had. Ze vond dat ook, al was hij ongeveer net zo groot als die van mijn vader.’
‘O. Dus kleintjes kunnen meisjes ook zwanger maken.’
‘Ja, als ze maar klaar kunnen komen. Er zijn niet veel zaadjes voor nodig.’
‘Nee, eentje is genoeg, voor één kindje.’
‘Ja, maar Bas voelt er liever veel gaan bij het klaarkomen.’
‘Niet schrikken, Hilde.’
Bas sloeg het dekbed aan zijn kant open.
‘Oh. Maar dat is geen erectie. Wel een grote zak, maar maar een klein pikkie. Nou ja, wel groter dan die van mijn broertje, niet direct langer, maar wel dikker. Zeg, hoe kan een jongen bij een waarschijnlijk ook bloot meisje in bed liggen, zonder een erectie te krijgen?’
‘Als hij gezond is kan hij dat niet. Maar we hebben al gespeeld, Hilde. Het resultaat zit in de handdoek onder het nachtkastje.’
‘O. Hem eh.’
‘Om het netjes te zeggen, gestreeld tot hij klaarkwam en zijn zaadjes eruit spoten. Hij heeft mij ook gestreeld tot ik klaar- gekomen was. We lagen net bij te komen en na te genieten. En af te wachten of we nog een keer wilden.’
‘Ik wil jullie eigenlijk niet storen.’
‘Maar eigenlijk wel wat, hè? Dat mag best, Hilde. Wil je even aan me voelen?’
Ze bloosde weer.
‘Eigenlijk wel.’
‘Wil je dan ook wat terugdoen?’
‘Wat?’
‘Ponnetje omhoog, beentjes wijd?’
Ze bloosde nog harder.
‘Mijn eh. Oneerlijk, maar die laat ik liever niet zien.’
‘Berbel, wil je haar de jouwe laten zien?’
‘Ja hoor, ik ben er trots op.’
Ze sloeg het dekbed aan haar kant opzij.
‘Oooh, Berbel. Wat ziet dat er bloot uit. Nog bloter dan eh die van Barbie. Hoe kan dat?’
‘Dat heeft Bas gedaan. Om met zijn vingers en pikkie mijn gleuf goed te voelen. En om geen haren in zijn mond te krijgen, als hij me daar kust of likt.’
De blos was net van het gezicht van Hilde af, maar kwam weer terug.
‘Ik heb er over gelezen, maar ik kan het me nu pas voorstellen. Eh jij bij hem?’
‘Ja, natuurlijk, ook af en toe. Ik kus en lik en zuig dan aan zijn lolly. En meer.’
‘Meer?’
‘Ja. Weet je wat een eikel is, bij een jongen?’
Hilde bloosde weer.
‘Alleen theoretisch.’
‘Ja, natuurlijk. Ik neem wat spuug in mijn mond en schuif dan zijn velletje naar beneden tot zijn eikel bloot is. Droog is het te gevoelig. En dan verwen ik die. Oefenen, hoe die later in me verwend gaat worden.’
‘Tjonge. Ik bloos natuurlijk weer en het zweet staat op mijn voorhoofd. Wat een aanvulling op mijn theorie. Ik eh durf nu wel. Ook voor de eerlijkheid.’
Ze deed haar ponnetje omhoog en langzaam haar benen van elkaar af.
‘Mooi, Hilde. Mooie haartjes, mooie gleuf.’
Ze trok haar ponnetje weer naar beneden.
‘Mag ik nu wat praktijk? Aan je voelen, Bas?’
‘Ja, doe maar of ik je broertje ben. Al ben ik wat anders.’
‘Na je trouwen met Berbel een aangetrouwde neef, denk ik. Maakt me niet uit, als Berbel het goed vindt.’
‘Ja hoor, ook daar zal hij niet van verslijten.’
‘Nee, ik doe voorzichtig.’
Ze pakte zijn pikkie en bevoelde die.
‘Nou, hetzelfde. Een zacht, soepel slurfje. Maar ik kwam niet voor zo’n kleintje.’
‘Het duurt nog even voordat hij gaat groeien.’
Ze bevoelde zijn zak uitvoerig.
‘Dit is al fijner. Ik voel de twee ballen erin. Wat een grote. Zo’n twee keer zo groot als bij mijn broertje. Erg warm. Bijna heet.’
‘Die ballen zijn driftig aan het werk om weer nieuwe zaadjes te maken. De voorraad moet aangevuld worden.’
‘Nou, moet? Ik weet, dat het niet rechtstreeks uit je ballen komt, dat er zoiets als een voorraadkamertje is. Dat zal bij jou vast ook groot zijn. Krijg je pas weer een erectie als dat weer vol zit?’
‘Nee, gelukkig eerder. Ik voel het wel als dat vol zit, dan wil ik extra graag wat kwijt. Zoals eh. Mag ik het vertellen, Berbel?’
‘Ja hoor. Maar, Hilde, waarom kom je niet tussen ons liggen, tijdens het wachten?’
‘Ja, gezellig.’
Ze stond op en maakte aanstalten om in bed te komen.
‘Ho. Ponnetje uit.’
‘Bloot? Tussen jullie in?’
‘Ja. Je wil vast nog wel wat meer praktijk. Bas zal je graag een beetje strelen.’
‘Oei. Dat is nogal wat.’
‘Je zat buiten al bijna helemaal bloot. We hebben nu je gleufje gezien. Je durft toch wel alles tegelijk te laten zien?’
‘Nou ja, zo consequent ben ik wel. Maar eh?’
‘Je hebt Bas al bevoeld. Laat jij je ook maar eens lekker bevoelen.’
‘Nou, als jij ook in de gaten houdt dat hij het niet te bont maakt.’
‘Dat doet hij niet. Alleen een beetje aan je, niet in je. Hè, Bas?’
‘Natuurlijk maak ik het niet te bont. Maar zo’n lekker meisje wil ik graag een beetje strelen, als dank voor het haar wat leren.’
Hilde trok haar ponnetje uit en kwam tussen hen liggen.
‘Een beetje raar, zo helemaal bloot. Vooral omdat ik weet dat er een blote man naast me ligt. Met eh wat hij heeft. En weten wat hij daarmee zou kunnen. Zonder jou erbij, Berbel, zou ik het niet gedurfd hebben. Vertel eens, Bas, over dat extra graag wat kwijt willen?’
‘Berbel heeft al verteld, dat ze me meevroeg om koffie te drinken toen we elkaar in het dorp ontmoetten. Ik bleef uren, praatte met haar ouders, zag Barbie, hoorde van Berbel hoe die er gekomen was en liep al gauw met een erectie rond. Door dat mooie en lieve meisje, met een inkijk in haar bloes en wat zo vrij praatte. Toen ze liet zien hoe een beer een zeug dekte liep ik bijna over. Ik zei, dat ik problemen had. Berbel zei zoiets als, zal ik je helpen? Één keer of in de toekomst vaker? Dat maakte het nog erger. Ik wist, door Barbie, dat ze al gevreeën moest hebben, ze had zelfs verteld wat ze ook met dat ex-vriendje gedaan had, wat ze net ook bij mij gedaan heeft, dus wist hoe een erectie er uitzag en wat er mee kon. Voor het er bij me vanzelf uitspoot liet ik mijn broeken zakken en vroeg, help me, alsjeblieft.’
‘Tja. Jou begrijp ik, Bas. Kon je het niet laten, Berbel?’
‘Ik snapte wel dat hij problemen had gekregen. Vooral van het zien van die beer, die zich uitleefde op die zeug. Ik was niets van plan. Ik had verwacht dat hij mijn hulp af zou slaan, omdat ik al wist dat hij nog niet meer gedaan had dan een paar meisjes op hun wang kussen. Maar hij liet zijn broeken zakken. Van wat ik toen zag raakte ik bijna overstuur. Ik móest hem beetpakken. En helpen. Hij had niet alleen veel meer dan mijn ex-vriendje, er kwam ook nog twee keer zo veel. En al snel wist ik dat het niet eenmalig was, hij kon en wilde vaker.’
‘Tja.’
‘Voel mijn pikkie eens, Hilde.’
Ze deed het.
‘Oh, dat is geen pikkie meer. En stuk groter. Dikker. Langer. Stijver. Nou, dat is tenminste wat om beet te houden. Ik kan me niets prettigers indenken. Toch zacht aanvoelend. Oooh, Bas.’
Die had een borstje van haar vastgepakt.
‘Lekker, hè? Ook zacht aanvoelend. Groot. Verend. Bij Berbel zuig ik ook graag aan haar tepels, dat zal ik bij jou maar niet doen.’
Hij speelde even met een tepel, ging toen met zijn hand naar beneden.
‘O. O. O. O. O.’
Hij stopte met strelen.
‘Wat? Ik streel alleen over je buik.’
‘Ja, maar ik weet waar je gaat stoppen. Oooh.’
Hij ging iets lager, stopte op haar eerste haartjes.
‘Hier?’
‘Nee, pestkop. Lager. Oooh, pak me.’
Hij legde zijn hand op haar doos.
‘Voorzichtig op je doos, op je haartjes. Meer nog niet.’
‘Oooh. Jaaah.’
‘Ja, lekker, hè, een hand helemaal om je doos?’
‘Jaaah. Ik voel me gegrepen. Op een lekkere manier. Niet ruw.’
‘Nee, natuurlijk niet. Lekkere doos om te masseren.’
Hij deed het.
‘Jaaah. Jaaah.’
‘Leuk spelen?’
‘Jaaah. Wat wijst zich vanzelf?’
‘Je wilt vanzelf meer, hè? Dat ik blijf strelen en mijn middelvinger naar beneden doe.’
Ook dat deed hij.
‘Oooh. Oooh.’
‘Ja, ik voel je gleuf, hè?’
‘Jaaah. Ik voel steeds meer. Bij jou.’
‘Ja, lekker handje om mijn stijve. Ga maar op en neer, om te voelen hoe groot hij wordt. Niet mijn vel meenemen, dat is te opwindend voor me. En af en toe stilhouden en zachtjes knijpen, om te voelen hoe stijf hij wordt.’
‘Ja, straks. Ik kan niks, zolang je mijn gleuf streelt.’
‘Ja, verslavend, hè? Lekkere gleuf. Ik ga nu de binnenkant van je lipjes strelen.’
En ook dat deed hij.
‘Nee, niet erin. Oooh. Jaaah.’
‘Maar ietsje erin, hoor. Ver genoeg. Verder ga ik niet. Voel je mijn vinger?’
‘Jaaah. Streel door.’
‘Kan je je voorstellen die er langzaam dieper in te voelen komen? Je daar te gaan strelen?’
‘Jaaah, jaaah.’
‘En later iets dikkers, zoiets als je nu bij mij vast hebt, er ingestopt voelen worden?’
‘Jaaah. Jaaah. Streel door.’
‘Ik geloof, dat ik beter kan stoppen. Het lijkt wel of je klaar gaat komen.’
‘Streel door. Jaaah. Jaaah. Jaaah. Jaaah. Jaaah. Oooooh. Oooooh.’
‘Kan dat, Berbel? Daar al van klaarkomen? Je zag dat ik er amper in zat.’
Berbel grinnikte.
‘Ja, niks te ver. Kennelijk kan je daar al van komen als je niets gewend bent. Met een stijve in je hand. En je streelt natuurlijk geweldig. En je praatte haar klaar.’
‘Gelukkig ben ik wel iets gewend. Want ze kneep een paar keer in mijn stijve, toen ze kwam.’
‘Ze had tenminste wat, om in te knijpen. Een vinger is weinig.’
‘Oooh. Berbel?’
‘Ja?’
‘Hoe voelt dat? Als er iets langs, diks en stijfs ingestopt wordt?’
‘Dat weet ik nog niet. Die van mijn ex-vriendje voelde ik er niet inkomen. Alleen als hij ermee ging pompen. Die van Bas rekt me vast een haartje op, als hij er helemaal inkomt, en ik me vast overvol voel. Ik zit dan hopelijk niet te strak om hem heen om hem te laten bewegen, korte of langere slagen te maken om te strelen.’
‘Voorpret, hè?’
‘Ja. En jij? Klaargekomen, hè?’
‘Ja, dat moet het geweest zijn. O, Berbel, ik snap je nu nog beter. Je kan halverwege toch niet stoppen?’
‘Haast onmogelijk, hè? Jij al niet toen je zijn hand naar je gleuf voelde gaan, hè? En ook nog voor het eerst je hand om een stijve. Hij is er bij jou amper in geweest. Daarom passen we bij ons op dat het bij spelen blijft, het geen vrijen wordt. Niet met zijn stijve in mijn gleuf, om wat te proberen. Hij heeft wel eens met zijn kleintje mijn gleuf gestreeld zoals hij net met een vinger bij jou deed. Verder gaat zo’n kleintje er ook niet in, daar is hij te slap voor. Wel lekker zacht.’
‘Ik vond het zacht en lief gestreel. Dank je, Bas. Sorry als ik te hard kneep.’
‘Ach, dat was wel lekker. Ik zou sorry moeten zeggen, dat ik je liet komen. Dat was niet de bedoeling.’
‘Geeft niet. Het was heel lekker. Ja, je stijve in mijn hand deed me ook iets.’
Ze voelde hoe lang en dik hij was.
‘Is hij nu op z’n grootst?’
‘Na dat knijpen wel.’
‘Ik zal het niet meer zo hard doen. Mag ik ook kijken?’
Bas sloeg het dekbed helemaal opzij.
‘Prachtig, twee blote meiden naast me.’
‘Oooh, wat een paal. Ik snap, dat je onder de indruk was, Berbel. En dat je twijfelt of die erin kan.’
Ze bevoelde hem uitvoerig.
‘Tjonge, wat stijf. Kan hij wel recht vooruit, zo stijf?’
‘Probeer maar.’
Ze probeerde het voorzichtig.
‘Ja, dat gaat. Ik kan me voorstellen, dat als je er zo bijligt en hem zo houdt, Berbel er zich graag op zal willen laten zakken.’
‘Dat lijkt me lekker. Dan kan ik ook zien hoe ik naar binnen ga.’
‘Tja. Zo’n eind. Moet natuurlijk kunnen. Hopelijk zonder veel uit te rekken.’
‘Zou je willen zien hoe een condoom omgedaan moet worden?’
‘O. Ja. Graag.’
‘Berbel, demonstratie, graag.’
Berbel pakte er één uit het nachtkastje.
‘Je neemt de punt tussen je duim en wijsvinger, om een voorraadkamertje te maken, legt het op zijn stijve en rolt de rest af.’
‘Lijkt me niet moeilijk te doen. Misschien storen, als je aan het spelen bent en verder wilt gaan.’
‘Ja. Een ander nadeel, zijn eikel kan niet gestreeld worden, als hij in me zit. Daarom wil ik niet te lang wachten met trouwen. Niet alleen voor hem, ook voor mij. Ik wil dat voelen, zijn eikel zwelt nogal op, als hij de ruimte heeft. Dat zie ik als ik, nou, je weet vast hoe dat heet, als ik hem pijp.’
‘Ja. O. Alsof hij nog niet dik genoeg is.’
‘Nou ja, in ieder geval lekker voor hem. Daarom laat ik hem ook liever op een handdoek spuiten dan in een condoom. Of in mijn mond, bij het pijpen.’
‘Eh?’
‘Smaakloos spul, Hilde. Alleen plakkerig.’
‘Goed. Hoe voelt dat, ingepakt?’
Hilde bevoelde de stijve van Bas weer.
‘Niet zo fijn als een blote.’
‘Nee. Oooh, niet zo rukken, stop. Oooh, Berbel, ik red het niet.’
‘Kom je? Nou, vooruit. Hilde, we moeten nu doorgaan. Masseer jij zijn ballen, ik de rest. Strelen in plaats van rukken leer je maar op een andere.’
Al gauw schokte en kreunde Bas en spoot straalsgewijs het voorraadkamertje van het condoom vol.
‘Voelde je hoe hij wilde stoten? En zag je hoe hij het voorraadkamertje volspoot?’
‘Ja. Indrukwekkend. Ik wist niet dat het er met golven uitkwam.’
‘Dat komt door die krampen. Als hij op een handdoek spuit kan je het helemaal goed zien, een straal, een klodder bij iedere kramp. Krampen die jij ook gevoelt heb, toen je net kwam.’
‘Ik voel ze nog. Nakrampjes of zo.’
‘Heb ik meestal ook. Alsof het daar nog meer wil. Nou, ik ook.’
‘Dat plakkerige spul eh ingespoten krijgen?’
‘Ten eerste, de aanloop onderbreken om een condoom om te doen is niet fijn. Ten tweede, de enige keer dat ik het meege- maakt heb, waardoor Barbie is gekomen, heb ik daar niet over gedacht en het niet gemerkt. Ik kwam zelf heftig klaar. Hoofd- zakelijk van het idee dat ik eh geneukt werd. Ten derde, je wilt het heel graag als je een kindje wil.’
‘Ja, natuurlijk, dan zeker.’
‘Zeg, je hebt nu toch al meer gezien dan de bedoeling was, nog meer?’
‘Ik snap wel wat je wilt, maar ik heb genoeg gezien. En gevoeld.’
‘Nou, verdwijn dan maar weer.’
‘Ja. Hartstikke bedankt, allebei.’
Hilde stapte uit bed, trok haar ponnetje aan, aarzelde even en ging op de rand van het bed zitten.
‘Ik eh wil graag nog wat advies van jullie.’
‘Vraag maar, hoor.’
‘Ik was net met wat scharrelen begonnen toen ik over jou hoorde, Berbel. Ik deed nog niet meer dan me laten kussen en terug- kussen als ik dat fijn vond, daarna wilde ik meer niet. Tot de buurjongen van een paar huizen verder belangstelling voor me kreeg. Hij lijkt me net zo vrij als jullie, maar ik ben dat niet, durf het niet. We zien elkaar nu een jaar of twee, een tijd wel, dan een tijd niet. Hij heeft me laatst uitgelegd waarom hij me soms een tijd ontloopt. Hij eh wordt erg opgewonden als we elkaar lang omhelzen of iets meer doen.’
‘Wat meer?’
‘Om een lang verhaal wat korter te maken, als we de tijd hebben, in een weekend, eindigen we op bed. Allebei met een onder- broek aan, meer wil ik niet uit.’
‘Die van hem ook niet?’
‘Nee. Hij pakt soms mijn hand om me aan zijn broek te laten voelen, dan voel ik dat hij een stijve heeft. Groot genoeg, weet ik nu. Ik wil niet dat hij aan mijn broek gaat voelen. Hij eh mag wel alles met mijn borstjes doen wat hij, en ik, lekker vindt. Hij vertelde laatst, dat als hij dan ‘s avonds thuiskomt, hij moet eh lozen, omdat hij pijn in zijn buik heeft omdat hij zo lang een stijve gehad heeft en erg vol zit. Daarom komt hij soms een tijd niet. Hij vindt het fijn met me, maar soms heeft hij tijden geen zin om eh zo met me om te gaan. Hij wil meer. Dat ik hem help voor het zo pijnlijk voor hem wordt.’
‘Nou, waarom niet?’
‘Ik weet niet waar hij wil stoppen. Hij is twee jaar ouder dan ik, op zich snap ik wel dat hij meer wil. Maar ik weet niet of ik hem kan stoppen als we ook nog onze broeken uitdoen en hij aan mij gaat zitten. Nu helemaal niet meer, jullie zagen hoe ik op eh strelen reageer.’
‘Ja, heel gezond.’
‘Maar erg gevaarlijk.’
‘Hilde, er zijn toch voorbehoedsmiddelen? Je zag al een condoom.’
‘Je blijft toch een risico lopen. Ik ben wel erg blij dat ik nu meer gezien heb. En gevoeld. Maar ik ben bang, dat als ik hem ga helpen ik zelf ook geholpen wil worden. En dat hij dan te ver gaat.’
‘Dan moet je er met hem eerst uitgebreid over praten. Zeggen wat je grens is.’
‘Ja. Dat zou ik nu wel kunnen, denk ik. Ik durfde geeneens over seks te praten, hij doet het wel. Waarmee hij niet alleen zich- zelf nog meer opwindt, mij ook.’
‘Zoals?’
‘Iedere keer vragen of die broekjes uit kunnen. Of minstens de zijne. Om mijn hand om zijn stijve te doen. Of hij even aan mijn gleufje mag komen.’
‘Tja. Nu weet je meer.’
‘Ja. Hij is verder heel lief, ik zou nu best wat meer willen. Maar nog niet vrijen, ontmaagd worden. Dat wil ik pas als er uitzicht op trouwen is. Hij studeert nog, ik ook. Ik durf het niet aan om eh bijna te gaan vrijen. Dat houden we vast niet lang vol, dat bijna. En afspraken? Ik heb al zo veel toegegeven.’
‘Nou, veel? Als hij wat vroeg? Dat is toch fijn, dat hij eerst ergens om vraagt?’
‘Dat is het net, hij vraagt en doet tegelijk. De eerste keer schrok ik me rot. Hij pakte een borst en vroeg, mag ik je strelen?’
‘En dat mocht?’
‘Nou ja, het was wel lekker. Maar ik weet niet of het blijft werken als ik blijf zeggen dat hij niet in mijn broekje mag. Hij kan er zo met een hand inschieten. En zodra hij mijn doos vastheeft ben ik waarschijnlijk verkocht.’
‘Ja, dat denk ik ook. O. O. O. O.’
Ze grinnikten.
‘Tja. Bas en ik hebben duidelijke afspraken en goede vooruitzichten. In jouw geval, als je genoeg om hem geeft, en hij om jou, zou ik toch wat meer gaan genieten. Afspreken, en het ook stug volhouden, dat steeds één van jullie een broekje aanhoudt en de ander er dan uitblijft. Als je niet te lang wacht, als jullie samen zijn, met hem te helpen, wordt het voor hem niet pijnlijk en kan hij zich daarna beter beheersen. Als hij lief is wil hij je vast vaker dan één keer klaar laten komen, als je dat zou willen.’
‘Hoe eh snel kan dat?’
‘Dat weet ik nog niet precies, maar sneller dan ik ooit verwacht had. In ieder geval sneller dan Bas kan. Bij hem is het ook niet uit te rekenen. Jongens hebben ook een maximum aan zaadjes per dag. Als je voor je trouwen niets probeert weet je niet wat je te wachten staat.’
‘Nee. Is bijna vrijen genoeg om er achter te komen?’
‘Achter het meeste wel. De grootte van zijn stijve, hoe vaak hij per dag kan, of jij moeilijk of makkelijk klaarkomt. Voor jou is het dan het belangrijkst dat hij alles lief doet. Dan moet het echte vrijen ook goed gaan.’
‘Ik zal er nog eens over nadenken. Dank jullie wel. En veel plezier verder.’
Ze ging de kamer uit.
‘Bas, alsjeblieft.’
‘Ja, beetje heet geworden?’
‘Ja. Streel mij ook. In mijn gleuf. En je mond aan mijn tepels.’
‘Ik doe zo veel mogelijk tegelijk. Met twee handen en mijn mond.’
Met een hand op haar doos, één vinger in haar gleuf, zijn andere hand om een borst, zijn mond op de andere liet hij haar komen.
‘Als ik op het idee gekomen zou zijn voor een triootje, maar niet. Ik heb aan jou mijn handen al vol. En afwisseling genoeg.’
‘Ik heb aan jou ook genoeg. Je streelt me overal geweldig. En hebt zelf meer dan genoeg om te strelen. Rukte ze aan je?’
‘Eerst niet. Maar het liep op. Eerst masseerde ze mijn ballen, toen streelde ze over mijn stijve, dat ging nog. Toen kneep ze er nogal in en met het condoom om voelde ze kennelijk zo weinig dat het knijpen en rukken werd. Nou ja, heeft ze niet alleen geleerd hoe een stijve eruit ziet, ook hoe je hem aftrekt. Dat strelen leert ze nog wel.’
‘Zou je willen dat ze dat bij jou deed?’
‘Nee, zo lekker als jij het kan leert ze misschien nooit.’
‘Misschien bij een jongen die haar echt vingert.’
‘Ja, dan merkt ze misschien dat het niet te ruw moet. Tja, klaarkomen heeft ze ook geleerd, al was het eigenlijk niet door vingeren.’
‘Tja, ze trof iemand die goed met een gleuf om kan gaan.’
‘Kom tegen me aan, dan streel ik met mijn pikkie tegen je gleuf ons in slaap.’
Dat lukte.

Zondagmorgen

De volgende morgen was het buiten zo vroeg warm, dat ze na het ontbijt er al konden zonnen. Hilde was er snel aan gewend om niet alleen in haar blootje te zitten, maar ook om zo rond te lopen. Ze speelde af en toe even met Barbie, maar zat meestal bij de anderen. Die hadden goed in de gaten dat ze nogal vaak naar Bas keek. Berbel viel nog wat anders op.
‘Wat ben je stil, Bas.’
‘Eh ja. Ik dacht over iets na.’
‘Problemen?’
‘Nee, helemaal niet. Ik dacht aan iets voor Hilde.’
Hilde schoot rechtop.
‘O? Voor mij?’
‘Ja. Ik weet alleen nog niet hoe ik je dat moet vertellen. Of je mijn eh voorstel dan wilt maak je natuurlijk zelf uit.’
‘Ik wil het wel horen.’
‘Tja. Laat ik dan beginnen, met dat je kennelijk nogal graag naar me kijkt.’
Hilde werd een beetje rood.
‘Ik kan er niets aan doen. Ik heb er niet zo’n moeite mee om er bloot bij te zitten, zelfs niet dat jullie mij helemaal kunnen be- kijken, maar jouw eh gereedschap blijft mijn aandacht trekken.’
‘Begrijpelijk, hoor. Je hebt gisteren verteld, dat je bij je buurjongen aan zijn broek gevoeld hebt, en dan voelde dat hij een stijve had.’
‘Ja. Maar dat is heel wat anders dan er één zien.’
‘Natuurlijk. Je zei ook, groot genoeg, weet ik nu.’
‘Ja, niet zo’n grote als jij, ik denk, dat hij een normale heeft, voor zijn leeftijd, twintig.’
‘Berbel zei, als je voor je trouwen niets probeert weet je niet wat je te wachten staat.’
‘Op een gegeven moment, net hoe het uitkomt, zal ik wel verder durven gaan.’
‘Heb je nu verkering met die buurjongen?’
‘Nee. Hij wil wel, maar dat zou me tot te veel verplichten, vind ik.’
‘Vriendje, dus?’
‘Ja, minstens. Boven de gordel mag hij bij me doen wat hij wil.’
‘Berbel en ik vonden, dat we je gisterenavond mee hebben laten maken wat wij met je konden doen. Al ging het verder dan de bedoeling was, zowel bij mij als bij jou. Als je nog eens wat mee zou willen maken, weet ik, misschien, een mogelijkheid.’
‘O?’
‘Ik ken een jongen, ook twintig, die je, misschien, wel wat zou willen leren.’
‘O. Zomaar een keer met een jongen eh spelen?’
‘Helemaal vrijblijvend, hoor. Het kan bij één eh ontmoeting blijven.’
‘Voor ik na ga denken over dat spelen, vertel eens wat, over die jongen?’
‘Op mijn werk heb ik een collega, die tijdelijk bij ons werkt, omdat hij tussen twee opleidingen zit, die niet op elkaar aan- sluiten. Omdat hij, zoals hij zegt, wel van een avontuurtje houdt, heeft hij het kunnen regelen dat hij die tijd in Duitsland door kon brengen. Ik heb al meerdere keren met hem gepraat, ook als er geen anderen bij waren. Hij lijkt me net zo vrij als wij. Hij heeft me verteld, dat hij ook avontuurtjes met meisjes gehad heeft. Hij liet het niet te serieus worden, daar heeft hij nog geen zin in. Pas na zijn opleidingen weet hij waar hij terecht komt. Niet definitief, overplaatsingen blijven altijd mogelijk. Maar daarom gaat hij pas na die opleidingen serieus op zoek. Naar een meisje, wat niet bij voorbaat tegen af en toe een verhuizing opziet. Niet zo een als Berbel, die is hier niet vandaan te krijgen, dat vertelde ze me al gauw. Dat was voor mij geen bezwaar, dat weet je. Die jongen gaat over een week weer weg, terug naar Nederland. Het zou dus bij één eh ontmoeting kunnen blijven. Je kan hem vertellen dat jij ook niets serieus wilt. Als je hem niet meer dan je voornaam vertelt, houden we onze mond wel, als je dat wilt, als hij later bij ons naar je zou komen informeren. Andersom, ik zou hem altijd voor je op kunnen sporen.’
‘Tja. Hoe ver zou ik met hem kunnen gaan?’
‘Wat je wilt, denk ik.’
‘Waar zou ik hem kunnen ontmoeten? Binnen een week?’
‘Het beste hier. Hilde, ik zou het wel weten. Ik zou achter de stal gaan en onder het afdak op wat hooi gaan scharrelen. Dat is uit ons zicht, maar we zouden je horen als je om hulp riep. Al ben ik ervan overtuigd, dat hij niets tegen je zin zou doen, omdat hij hier min of meer onder mijn toezicht zou staan. Hij snapt vast, dat ik hem in dat geval een zeer slechte reputatie zou bezorgen, waar hij jaren last van zou hebben.’
‘Tja. Op hooi scharrelen.’
‘Minstens zo lekker als op een bed, hoor. Als je het verschil niet weet tussen hooi en stro, stro prikt, in je blote lijf.’
‘In m’n blootje scharrelen?’
‘Natuurlijk, meid, daar heb je toch de leeftijd voor? Berbel en ik stoeien daar af en toe heerlijk bloot. Niet bang om van het bed af te rollen. En niet zo op hoeven letten waar het terecht komt, als Berbel me eh klaar laat komen.’
‘O. Nou, ik weet niet of ik zo ver zou willen gaan.’
‘Je zou, méér ontspannen dan bij je vriend, kunnen genieten van hem verwennen en zelf verwend te worden. Je vriend hoeft daar niets over te weten, die zal blij zijn als je met hem langzaamaan wat meer gaat doen. Dat durf je dan vast wel. Als hij alles lief en goed doet wil je vast wel verkering met hem, enzovoorts. Ik denk, dat je gewoon even over een drempel moet, om te durven genieten.’
‘Tja. Als hij voorzichtiger is dan mijn vriend wil ik het wel proberen. Spreekt hij Duits?’
Bas grinnikte.
‘Net als ik, niet foutloos, maar goed genoeg. Scharrelen kan ook zonder praten, maar het is veel fijner als je er wel bij praat.’
‘Tja. Wanneer zou het kunnen?’
‘Fijn, dat je wat durft, Hilde.’
‘Nou ja, als ik zeker weet dat hij niet verder gaat dan ik wil, kan het vast geen kwaad, Berbel.’
‘Nee. Hilde, ik kan hem bellen, hij is op het Hollandse kamp. Ik kan hem iets vertellen en aanbieden om hem op te halen. Als hij wil, kan ik hem in de auto hier naartoe nog meer vertellen, zeker dat hij niet verder mag gaan dan jij wilt.’
‘Goed. Bel maar.’
Bas stond op, gaf Berbel een kusje, ging naar binnen, kwam na een paar minuten aangekleed weer naar buiten en reed met de auto weg.
‘We hebben even de tijd voor wat voorpret, Hilde. Die jongen wil wel, kennelijk.’
‘Ik vergat te vragen of hij wel om aan te zien is.’
‘Anders had Bas het vast niet voorgesteld. Voorzover wat er aangekleed aan hem te zien is.’
‘Ja, natuurlijk. Zal ik me aankleden, voor ze terugkomen?’
‘Nee, niet nodig.’
Berbel grinnikte even.
‘En tijdverlies. Bas neemt hem wel mee naar binnen, hij zal zich natuurlijk weer uit willen kleden. En die jongen het ook laten doen en hem een handdoek geven, om voor zijn buik te houden. Jij kan ook je handdoek gebruiken, om mee te beginnen. Ik neem aan, dat die jongen, als hij avontuurtjes gehad heeft, wel eerder blote borsten gezien heeft. Je durft daarmee toch wel te beginnen?’
‘Met een jongen, die alleen een handdoek voor zijn buik heeft wel.’
‘Goed zo. Het ligt eraan, hoe snel hij is, en hoe snel jij bent, hoe snel die handdoeken verdwenen zijn.’
‘Ja.’
‘En hoe snel jullie gaan scharrelen. Bas bereidt hem vast goed voor.’
‘Ja, maar toch een rare toestand.’
‘Ach, bij andere gelegenheden kan je ook uit zijn op een avontuurtje. Bijvoorbeeld bij café of discobezoek. Dit kan hier sneller gaan. Hilde, je kan er op ieder moment mee stoppen. Dat zal hij moeten accepteren. En vast doen, anders krijgt hij met Bas te maken.’
‘Dat is wel een steun voor me. Hopelijk is hij net zo vrij als jullie. Gaat alles soepel.’
‘Ja. Hopelijk heeft hij, wat bij zijn leeftijd past. Net zoals je vriend.’
‘Ik heb hier in ieder geval al opgestoken, dat ik mijn vriend moet zeggen dat hij zijn gemak moet houden. Dat hij zich aan mij aan moet passen. Dan wordt hij vast eerder eh geholpen dan wanneer hij erop aandringt.’
‘Ik denk, dat sommige jongens zoiets uit zichzelf doen, andere moeten het even duidelijk verteld worden, en sommige leren het nooit.’
‘Ja. Ik ga nog even met Barbie spelen, om me af te leiden.’
Zodra ze de auto zag komen ging ze snel op haar stoel zitten, met een handdoek op schoot. Bas en de jongen stapten uit de auto en gingen naar binnen, waarbij de jongen tegen de deurpost opliep, omdat hij liep te kijken naar wie er buiten zat. Na een paar minuten kwamen Bas en de jongen weer naar buiten, uitgekleed, de jongen met een handdoek om zijn middel.
‘Dit is Bren. Bren, mijn schoonouders en mijn verloofde Berbel.’
Bren boog keurig even voor ze en schudde hun hand.
‘En dit is Hilde.’
Hij schudde ook haar hand, toen ze die uitstak.
‘Ik mag wel naast je zitten, hè?’
‘Jawel.’
Hij ging zitten, Bas ook.
‘Nou, dat is me een verrassing. Ik zat te denken om maar eens op pad te gaan, wat met de auto rondrijden, omdat het zulk mooi weer is, toen Bas belde. Ik was blij, dat hij dacht dat hij me goed genoeg kende om me een aanbod te kunnen doen. On- derweg lichtte hij me verder in, nogal gedetailleerd. Hilde, ik weet, wat er van me verwacht wordt. Ik wil je graag een plezier doen, jij mag het mij ook, graag, dat lukt ons vast wel. Laat ik eerst zeggen, dat ik je er mooi uit vind zien.’
‘Dank je. Ik ga niet tegen een jongen zeggen dat ik hem mooi vind, maar je ziet er niet slecht uit.’
‘Dank je.’
‘Heb je er geen moeite mee, om er zo bloot bij te zitten?’
‘Nee, ik ga af en toe naar een naaktstrand. Natuurlijk in de hoop er genoeg te zien om van te genieten. Daar is het ook nor- maal, voor jongens, om het niet te laten zien als ze eh erg genieten.’
‘Is dat een hint?’
‘Ach, je weet toch wel, dat meisjes alleen maar hun benen tegen elkaar hoeven te houden om niet alles te laten zien? Op het strand letten stelletjes, die elkaar al kennen, er niet zo op, per ongeluk of expres, daar kreeg ik soms een glimp van mee.’
Hilde legde haar handdoek opzij.
‘Ik wil ook wel een glimp.’
‘Nog even wachten, Hilde, alsjeblieft. Ik weet, van wat ik op het strand gezien heb, dat ik er redelijk normaal uitzie. Bas, ik vind je schoonmoeder en zeker je verloofde, zeer de moeite waard om naar te kijken. Meer bekijken dan naar kijken, eigenlijk, maar dat mogen ze mij zo ook.’
‘Dat zullen ze graag doen. Hoe meer jij geniet, hoe meer zij genieten.’
‘Dat vind ik gezond. Alleen, Bas, ik zie bij jou al meer dan bij alle andere jongens, oud of jong, die ik tot nu toe helemaal bloot gezien heb.’
‘Ja, ik ben nogal groot geschapen. Of dat erfelijk is weet ik niet, maar het komt meer voor. Heel toevallig bij mijn schoonvader ook.’
‘Ja. Jouw maximum is vast indrukwekkender dan het mijne.’
‘Jij mag er ook je gemak van nemen. Ik zit graag met mijn benen wat uit elkaar, om mijn zak niet klem te laten zitten. Verder, ik kijk het liefst zoveel om me heen, dat mijn pikkie vrij van mijn zak is, en de rimpels eruit zijn. Dat kan ik lang volhouden. Als ik meer geniet wil ik er al gauw wat mee. Berbel ook.’
‘Nou, Bas!’
‘Bren snapt dat wel, lieverd.’
Barbie dook op, kwam voor Bren staan.
‘Dag. Ikke Babbie.’
Ze stak een handje uit.
‘O.’
Bren schudde haar handje en nam haar op schoot.
‘Ik heet Bren. Ik heb een lief zusje van twee. Hoe oud ben jij?’
Barbie stak twee vingertjes op.
‘Babbie ook lief.’
‘Ja hoor, je bent ook lief.’
‘Nogal een verschil in leeftijd, als je zusje pas twee is.’
‘Een nakomertje, Berbel.’
Hij grinnikte even en zette Barbie weer op de grond. Die ging naar de zandbak. Bren keek haar na.
‘Schattig, zo helemaal bloot. Mijn moeder schaamde zich dood, toen ze door haar steeds dikkere buik de komst van een baby aan moest kondigen. Ze wilde eigenlijk niet dat ik wist, dat ze nog met mijn vader vrijde. Nou, van mij mocht ze.’
‘Mijn ouders doen het ook nog.’
‘Niet dat ik al vrij, maar ik scharrelde wanneer ik de kans maar kreeg. Volgens mij is het heel gezond voor de doorbloeding en de doorstroming van één en ander. Het is gelukkig niet van metaal, maar ze zeggen, rust roest.’
‘Tja. Wat denk je, Hilde?’
‘Ik wil graag vergelijken met wat ik eerder meegemaakt heb. De enige die ik bloot gezien heb is die grote van jou, Bas. Bren, mag ik, over je handdoek, die van jou even aanraken?’
‘Eronder ook wel.’
Hilde schoof met stoel en al dichterbij Bren.
‘Nee, maar niet. Of nog maar niet, dat ligt eraan.’
Ze voelde door de handdoek aan hem.
‘Lekker, Hilde?’
‘Ja.’
Ze ging met haar hand onder de handdoek. Bren schokte rechtop.
‘Oh.’
Hilde haalde haar hand weer weg.
‘Nou, lijkt me normaal voor je leeftijd. Als je de handdoek afdoet kan Berbel er ook wat van zeggen.’
‘Goed.’
Bren legde zijn handdoek opzij en ging een beetje wijdbeens zitten, zodat zijn omhoogstaande stijve goed te zien was.
Berbel glimlachte.
‘Een mooie, Hilde. Een mooie maat en een mooie stand.’
‘Ja. Niet zo indrukwekkend als die van Bas, maar eh, Bren, ik wil wel wat met je proberen.’
Ze stond op. Bren ook, hij legde een hand op haar achterwerk. Hilde sprong iets vooruit.
‘Hé, moet ik jou soms bij je handvat pakken?’
‘Nee, ik ga maar al te graag met je mee, zonder dat je me mee moet slepen. Ik wilde je niet duwen, hoor, alleen aaien.’
‘O. Bas, waar kunnen we naartoe?’
‘Wat ik je al zei, aan de achterkant van de stal is er een afdak met hooi en stro eronder. Als jullie door de stal zouden lopen houd je geen schone voeten. Loop maar voorbij de stal langs de zijkant. Doe het hek voor het afdak weer dicht, anders komen de varkens aan je snuffelen. Als er niet genoeg los hooi is, trek je maar een baal uit elkaar. Veel plezier.’
Bren ging op z’n gemak op pad, Hilde liep wat schuchter naast hem.
‘Loopt het voor jou niet wat ongemakkelijk, Bren?’
‘Je bedoelt, met mijn zwaaiende stijve?'
‘Ja. Al schudden mijn borsten natuurlijk ook.’
‘En je kontje. Lekker. Tja, ik heb op een naaktstrand met een stijve gezeten, maar er niet mee gelopen. Ik vind het wel lekker, dat hij de ruimte heeft. Hilde, je bent er toch niet bang voor?’
‘Bang niet. Nadat ik gevoeld had hoe groot hij was durfde ik er toch al even aan te zitten?’
‘Ja. We beginnen zo op ons gemak, hoor.’
Ze lagen al gauw naast elkaar op hooi. Hilde op haar rug, met haar benen strak tegen elkaar, Bren op zijn zijkant, haar bekij- kend.
‘Hilde, hoe vond je de gleuf van Berbel? Er werd niets over gezegd, ik durfde dat ook niet. Hij zag er nog bloter uit dan die van Barbie.’
‘Je durft het er met mij wel over te hebben?’
‘Ja, dan kan ik het straks over die van jou hebben. Je hebt me die geeneens laten zien, Hilde. Nou ja, van die van Berbel en jul- lie blote borsten hield ik toch wel een stijve.’
‘Je wachtte er wel mee om die te laten zien.’
‘Ik wilde eerst peilen hoe de stemming was. Mag ik nu, om te beginnen, je borsten strelen?’
Ze knikte. Hij deed het. Likte en kuste ze ook.
‘Heerlijke borsten. Ben je al een beetje opgewarmd?’
‘Mmmm.’
‘Als je het tegelijk kan, kan je met mijn spullen spelen.’
‘Liever niet. Je kan een borst van me vasthouden, maar niet strelen. Dat leidt me te veel af.’
‘Goed hoor. Neem je tijd.’
Ze draaide zich ook naar haar toe en ging zijn stijve bevoelen.
‘Kan je het lang uithouden?’
‘Als je het zo voorzichtig doet wel. Anders waarschuw ik wel. Wil je mij dan een plezier doen?’
‘Eh aftrekken?’
‘Niet zo ruw, joh, strelen tot ik kom. Het kan alleen maar met net zoveel trekken als duwen.’
‘Ja, natuurlijk, hij moet er wel aan blijven zitten.’
‘Ik zou het niet graag zonder doen. Als je me lang genoeg voorzichtig streelt is daarna even niet voorzichtig al genoeg. Een soort pompen. Om me te laten komen.’
‘O.’
‘Dat lukt je wel, hoor.’
‘Waar blijft het dan? Hoe ver komt het?’
‘Ik waarschuw je op tijd. Dan met mijn spuit tussen ons mikken.’
‘Goed. Nu?’
‘Als je uitgespeeld bent. Je hebt nog wat tijd om goed kennis met zoiets te maken.’
‘Je bent wel een gewillig slachtoffer.’
‘Ik voel me eerder een proefkonijn. Alleen krijg ik geen injecties, ik zou er wel kunnen geven, met mijn spuitje.’
‘Ja, ja. Vind je het niet erg, dat ik wat bij jou wil proberen, voor ik eh op zoek ga naar verkering?’
‘Nee hoor. Als je mij zo maar lekker laat genieten.’
‘Ik zal het proberen. Nog even. Eh ik vind het vrij veel, zo’n zak met ballen en zo’n stijve.’
‘Tja, ik ben eraan gewend, vast net zoals jij aan je borsten. Mijn stijve kan gelukkig in een kleinere stand, om die op te bergen. Mijn ballen moet ik in bed soms wel tussen mijn benen uit halen, afklemmen doet pijn. En ze mogen niet te warm worden, dat schijnt slecht voor de zaadproductie te zijn. Ik vind, dat je fijn aan me voelt.’
‘Ik vind het ook wel fijn. Ik ben nu, in ieder geval, over een gedeelte van mijn drempelvrees heen.’
‘Ik raak nu ook over een drempel. Pak mijn stijve in het midden vast en eh pomp, alsjeblieft.’
Ze deed het.
‘Zo?’
‘Ja, lekker. Oooh. Lekker. Iets sneller. Langzamer als het komt. Jaaah. Mik opzij. Jaaah. Oooh.’
Hij kreunde vier keer, gelijktijdig met dat hij vier stralen zaadjes tussen hun in op het hooi spoot.
‘Oooh. Oooh. Lekker.’
Hij hijgde uit.
‘Heel lekker. Dank je wel.’
‘Jij bedankt. Voor je eh demonstratie. Het kwam verder dan ik gedacht had.’
Hij gooide wat hooi op de natte plek.
‘Eigenlijk overbodig ver. Bij een eh injectie is vast een decimeter genoeg.’
‘Bij vrijen, bedoel je.’
‘Ja. Ik heb daar eigenlijk wel zin in, maar alles op z’n tijd. Ik houd het bij me af en toe lekker te laten verwennen, zoals jij net ook deed.’
‘Tja.’
‘Zal ik jou nu verwennen?’
Ze schokte even.
‘Ik weet het niet.’
‘Na één keer wel. Dan wil jij het vast ook vaker.’
‘Kan je het heel eh langzaam, heel voorzichtig doen?’
‘Ik zal het net zo doen als jij net bij mij. Heel voorzichtig beginnen. Hilde, op een gegeven moment wil je, net als ik net, ook meer. Dan ga ik het ietsje minder voorzichtig doen. Daar kom je ook klaar.’
‘Goed.’
Hij ging met een hand over haar buik naar beneden, nam haar doos in zijn hand en masseerde die even.
‘Lekker? Je ademt al sneller.’
‘Ik eh begin al te komen.’
‘Hiervan al?’
Hij voelde met zijn middelvinger aan haar gleuf. En er een beetje in.
‘Oooh. Oooh. Jaaah. Jaaah.’
‘Nou, je bent snel opgewarmd.’
Hij ging in één keer met zijn vinger helemaal in haar gleuf en begon op en neer te strelen. Na een paar keer kwam ze al. Zo wild, dat zijn vinger eruit schoot, hij kon maar net haar doos blijven masseren. Hij hield zijn hand stil, zodra ze uitgeschokt was.
‘Wat ben je een wilde. Je moet behoorlijk genoten hebben.’
‘Ja.’
‘Bij vrijen zou je goed vastgehouden moeten worden, anders zou hij er te vroeg uitschieten. Hij moet de kans krijgen om in je klaar te komen, niet op je buik.’
‘Ho maar, met over vrijen te praten.’
‘Krijg je er zin in?’
‘Gaat je niets aan.’
‘Nee. Als je maar genoten hebt.’
‘Ja. Dank je. Ook van jouw demonstratie.’
‘Ik genoot ook van jouw klaarkomen, hoor. Af en toe lukte me het bij een meisje niet.’
‘Dat zal dan eerder aan haar dan aan jou gelegen hebben.’
‘Dat hoop ik. Maar zoals jij ervan genoot heb ik nog niet eerder meegemaakt. Tjonge, je kwam langzaam op gang, maar je bent wel snel heet te maken.’
‘Heet? Of geil?’
‘Nou, geil ben je eigenlijk pas als je er niet op kan wachten om te scharrelen en daar van alles bij te doen. En met je laten doen. Zo’n haast had je niet.’
‘Nee. Zo goed als onbekend terrein.’
‘Ik heb een voorstel. Dat we wat gaan drinken, dan kan je wat bijkomen.’
‘Jij niet?’
‘Voor mij was het niet zo onbekend. Ik heb wel wat tijd nodig voordat er bij mij weer wat kan. Zullen we dan nog een keer scharrelen?’
‘Goed.’
‘Fijn. Weet je, waarom Berbel zo’n blote gleuf heeft?’
‘Ja.’
‘Zo te voelen heb je niet zo veel haar als Berbel er verder heeft. Ik wil straks graag naar jouw gleuf kijken en als je wilt die ook likken.’
‘O.’
‘Als je daar geil van wordt mag je mij ook likken. En meer.’
‘Pijpen.’
‘Ja. Het hoeft niet tot het eind, hoor, dat mag je met je hand doen.’
‘Misschien.’
Hij stond op, hielp haar ook op te staan en omarmde haar.
‘Hier zal je niet heet van worden, met maar een klein pikkie tegen je buik. Maar ik vind het wel lekker om daarmee de haren op je doos te voelen. En je borsten tegen me. Je tepels kriebelen ook lekker.’
‘Je kan verleidelijk praten.’
‘Je hebt ook een verleidelijk lijf.’
Hij liet haar los.
‘Nou, kom maar mee.’
‘Haast, ineens?’
‘Ja, voor ik weer een stijve krijg en gelijk weer wat wil. Of wil jij al wat?’
‘Nee, een pauze is beter.’
Ze liepen terug. Zodra Berbel ze aan zag komen ging ze naar binnen. Ze kwam weer naar buiten, met twee koppen koffie, op het moment dat Hilde en Bren gingen zitten. Ze zette ze voor ze neer.
‘Ik kon zien, dat Bren wat vocht kwijtgeraakt was, daar heeft hij vast wat dorst van gekregen.’
Bren grinnikte.
‘Bas ook, zo te zien.’
‘Ja, en mijn vader ook, al kan je dat niet zien. Die zit hier niet graag met een stijve. Als hij omhoog komt gaat hij met moeder naar binnen, enzovoorts. Toen jullie wegliepen ook, wat jullie gingen doen was vast wat opwindend voor hem. En moeder wil altijd wel. Zodra ze terugkwamen zijn Bas en ik naar binnen gegaan. Iemand moest er op Barbie passen.’
‘Ja. Dan hebben jullie er niet zo lang over gedaan.’
‘Van het idee dat jullie gingen genieten kregen we genoeg zin om er zonder aanloop mee te beginnen.’
‘Hilde kwam niet zo makkelijk op gang. Als het mag wilden we, na een pauze, nog wat scharrelen.’
‘Prima. In die pauze kunnen we ook wat eten. Hoe ging het, Hilde?’
‘Ik ben al heel wat drempelvrees kwijt.’
‘Fijn.’
‘Ja. Bren doet erg zijn best. Liet me op m’n gemak eerst doen wat ik wilde, hij hield het daarvoor lang genoeg uit. Maar ik redde het niet lang.’
Bas en Berbel grinnikten.
‘Dat komt wel, hoor, als je er wat aan gewend raakt. Of was Bren te snel bij je?’
‘Nee, helemaal niet. Maar het windt me vreselijk op, als ik een hand over mijn buik voel gaan, richting mijn gleuf. En als die aangeraakt wordt begin ik al te komen, Berbel. Ik hoop, dat ik daar aan gewend raak, want wat ik daarna kort voelde vond ik helemaal lekker. Hij streelde me, zo ver hij er met zijn vinger in kon komen.’
‘Je krijgt het er alweer warm van, zie ik.’
‘Ja. Erg, hè?’
‘Nee, beter zo dan dat je er amper op reageert. Hè, Bren?’
‘Ja. Bij mij deed ze alles lekker langzaam, al heb ik geen bezwaar tegen af en toe sneller of wat op een andere manier. Zij genoot in die korte tijd ook veel, maar dat had van mij best langer mogen duren. Ik hoop straks ook wat anders bij haar te doen, al heeft ze daar meer haar dan jij.’
Bas en Berbel grinnikten.
‘Handig van je, om dat zo ter sprake te brengen. Bas vond, dat ik daar te veel haar had, maar hij heeft er niet alles weggehaald, om me daar niet op een jong meisje te laten lijken. Hij zegt, pas als er genoeg haar op zit, weet ik, dat ik met een vrouw te maken heb waar wat mee mag. Maar liever geen haar in mijn mond.’
‘Ach, een beetje is opzij te likken.’
‘Ervaring?’
‘Wel wat, daarmee, maar niet veel. Het kan niet altijd of overal. Hilde, er kan hier veel. Je moet het straks gewoon zeggen of het doen, als je iets wil proberen. Als ik wat bij jou wil zal ik het eerst vragen.’
‘Goed.’
‘Hilde, als je mee naar binnen gaat kan je me helpen broodjes klaar te maken. En koffie zetten. Of heb je liever wat anders?’
‘Ja, wat fris.’
‘Berbel, voor mij wel graag koffie. Ik had hier Duitse verwacht, maar het is duidelijk Nederlandse.’
Bas grinnikte.
‘Ja, die heb ik zo snel mogelijk voor hier meegenomen, Duitse koffie beviel mij ook niet zo. Ze waren er snel aan gewend, willen ook al niets anders meer. Je weet al, dat ik niet terug wil naar Nederland, als ze me over willen plaatsen neem ik ontslag. Of eerder, als mijn schoonvader het werk niet meer aankan. Ik kan het niet altijd doen, dat ligt aan mijn werkrooster op het kamp. Na mijn ontslag kan ik geen koffie meer op het kamp kopen, dan neem ik die wel uit Nederland mee, als ik bij mijn ouders op bezoek ga.’
‘Vergeleken met mijn avontuurtjes heb jij je hier in een nogal groot avontuur gestort.’
‘Ja. Ik vond Berbel gelijk heel mooi en heel lief. En erg vrij, al heel snel wist ik dat ze ook heel lekker was.’
‘Dat vond ik hem ook, Bren.’
Bren grinnikte.
‘Tja, ik snap wel wat je aantrekkelijk aan Bas vindt.’
Berbel en Hilde gingen naar binnen.
‘Maar ik wist niet, dat je er al een kindje bij kreeg, Bas.’
‘Dat was even een schok, maar Berbel vertelde me uitvoerig hoe Barbie er gekomen was. Een foutje, met een scharrel. Ik kon dat accepteren. Het is toch ook een schatje?’
‘Ja, zeker. Berbel zal haar vast leuk aankleden, als hier niet gezond wordt, maar bloot vind ik kleine meisjes ook schattig. Ze bewegen zich veel vrijer dan wanneer ze gehinderd worden door kleding.’
‘Dat geldt voor ons allemaal. Alleen voor jongens is het even wennen om hun erectie open en bloot te laten zien.’
Bas grinnikte even.
‘En als ze een kleintje hebben, dat er dus, niet zo lang geleden, op één of andere manier mee gespeeld is.’
‘Daar zit ik niet mee, omdat jullie weten dat ik daarom gevraagd ben om hier te komen. Niet zo voor mij, meer voor Hilde.’
‘Ja. We wilden haar over haar drempelvrees helpen, toen we daarover hoorden. Het schijnt al te werken.’
‘Ik wil er graag nog meer aan doen. Bas, dank je wel dat je vanmorgen aan mij gedacht heb. Ik voel me ook vereerd, dat ik bij je thuis mag komen. Nog meer, met dat jullie me mee laten doen met bloot zonnen. Er zullen er niet veel zijn die anderen de gelegenheid geven om zo veel van hun verloofde te zien. Ik zal het er nooit met iemand over hebben, Bas.’
‘Prima, dat reken ik natuurlijk op. De manier waarop je over je avontuurtjes vertelde beviel me wel. Je noemde geen namen, ging nergens minder netjes opin.’
‘Ik vertel meisjes ook nooit meer dan nodig over wat ik eerder uitgespookt heb. Het lijkt me niet prettig voor ze om te weten dat ze niet bepaald de eerste zijn waaraan ik zit. Ik heb Hilde ook niet gevraagd wat ze eerder meegemaakt had, maar veel is het niet geweest.’
‘Nee, door die drempelvrees. Voorzichtigheid is prima, zeker voor meisjes, maar er kan best wat genoten worden. Doe dat straks maar weer, zowel voor jezelf als voor Hilde.’
‘Het ging aardig gelijk op. We zijn allebei een keer klaargekomen. Straks kan ik vast minstens nog een keer, en ik zal proberen om het bij Hilde zo vaak mogelijk te doen. Eh gezien hoe heet ze wordt, als ik aan haar kom, kan ze het vast sneller achter- elkaar dan ik.’
‘Je doet je best maar. Als beloning moet je maar proberen om bij jou te laten doen wat je graag wilt. Afgezien van vrijen. Ik bedoel, haar niet eh penetreren, enzovoorts.’
‘Dat wil ik ook niet. Daar wacht ik mee totdat ik omgang met een meisje heb waarmee ik het regelmatig kan doen.’
‘Dat is heel verstandig. Ik vrij nog niet met Berbel, het regelmatig scharrelen met haar is al verslavend. Het lijkt me niet prettig, om maar af en toe te kunnen vrijen en het verder bij scharrelen te moeten laten.’
‘Ik heb een keer een meisje ontmoet dat probeerde me over te halen om te vrijen. Maar ze moest toegeven, toen ik vertelde waarom ik dat niet wilde, dat ik er dan inderdaad beter ook niet mee kon beginnen.’
Berbel en Hilde kwamen weer naar buiten, met schalen broodjes, ze haalden ook nog koffie, frisdrank, kopjes en glazen. Ze aten en dronken op hun gemak. Berbels vader en moeder gingen daarna wandelen, ze zouden ergens in een restaurant gaan eten.

Zondagmiddag

‘Hilde, ga je mee, weer op het hooi spelen?’
‘Je kan toch nog niet veel?’
‘Dat komt snel genoeg, als we even knuffelen.’
‘Goed.’
Op het hooi nam Bren Hilde in zijn armen en begon voorzichtig haar te kussen. Ze schrok even, maar deed al gauw mee.
‘Je maakt me geil. Ik begin weer een stijve te krijgen.’
‘Laat me kijken.’
Hij maakte wat ruimte tussen hun. Ze keek geïnteresseerd hoe zijn pikkie groeide, tot hij op z’n maximum was.
‘Mooi gezicht. Ook nogal opwindend. Wil je er al wat mee?’
‘Niet direct. Mag ik eerst naar je gleuf kijken?’
‘Nou, vooruit maar.’
Ze ging op haar rug liggen en deed haar benen wat van elkaar. Hij ging er tussen zitten en deed ze nog wat verder van elkaar.
‘Moet dat?’
‘Voor een volledig zicht erop wel. Je voelt je nu misschien erg bloot, maar dat ben ik ook.’
‘Ja.’
Hij boog zich wat voorover om van dichterbij te kijken.
‘Een mooie gleuf, hoor. Niet te veel haar om hem te verstoppen. Ik zal het niet doen, maar het lijkt me mooi om te zien, dat mijn stijve tussen je lipjes door er helemaal in zou kunnen.’
Ze giechelde even.
‘Misschien moet die van Bas er bij Berbel al in voor zijn stijve op z’n grootst is. En dan maar afwachten of hij eraf geknepen wordt.’
‘Nee, dat rekt wel. Barbie is er toch ook uitgekomen?’
‘O. Ja.’
‘Mag ik een kusje op je gleuf geven?’
‘Mmmm.’
Hij boog zich verder voorover, blies zachtjes zo veel mogelijk haartjes opzij en kuste een keer op haar gleuf.
‘Lekker?’
‘Ach. Als je dat graag doet hoef je het niet te laten.’
‘Ik doe het graag lekkerder. Vooral voor jou.’
Hij gaf er nog een paar kusjes op voor hij met likken begon. Daar reageerde ze direct op.
‘Jaaah, dat voel ik.’
Omdat ze gelijk ook ging hijgen ging hij maar snel met zijn tong ook in haar gleuf. Ze begon weer snel te komen, hij kon haar gekronkel geeneens bijhouden. Hij probeerde het met een vinger, daar ging ze nog meer van schokken, kronkelen en kreunen, maar niet lang. Ze hijgde stilliggend uit.
‘Ik schaam me dood. Om zo tekeer te gaan.’
‘Dat is nergens voor nodig. Je moet ook niet proberen je in te houden, geniet er maar van.’
‘Ja. Ik heb wel even mijn ogen open gedaan om te zien wat je in me stopte, in plaats van je tong.’
‘Je kan me vertrouwen, hoor. Ik heb tegen Bas al gezegd, dat ik met vrijen wacht totdat ik omgang met een meisje heb waar- mee ik het regelmatig kan doen. Het lijkt me niet prettig, om maar af en toe te kunnen vrijen en het verder bij scharrelen te moeten laten.’
‘Nee.’
Hij ging naast haar liggen.
‘Hilde, er lijkt me niets mis met je. Waarom heb je geen vriend of verkering? Zo veel drempelvrees?’
‘Ja. Ik heb wel een vriend. Een buurjongen.’
‘O? Die wil toch vast wel wat?’
‘Ja.’
‘Vertel eens?’
‘Nou ja, hij zegt, dat hij pijn in zijn buik krijgt als hij lang een stijve heeft, door bij mij te zijn en met mijn borsten te spelen. Dat mag hij wel. Dat hij dan zo vol zit. Hij wil dan graag dat ik hem daar vanaf help.’
‘Ja, natuurlijk. Dat wilde ik vanmorgen ook graag.’
‘Maar het was niet het eerste waar je om vroeg. Je zeurde er niet om, je had geen haast.’
‘Wel wat haast, maar met een aanloopje is het fijner.’
‘Ja. Nu lang genoeg?’
Hij grinnikte.
‘Ja. Een fijne aanloop, Hilde. Ik vond het weer heel fijn, om je zo genietend klaar te zien komen.’
‘Weer zo snel, hè?’
‘Het viel me mee. Je begon pas te komen toen ik een beetje in je zat. Met mijn tong tussen je lekkere lipjes. Van je mondje op z’n kant.’
‘O. Bekijk je dat zo.’
‘Ja. Het liefst van dichtbij. Ik voelde je haartjes geeneens, het leek wel of je ook een helemaal blote gleuf had.’
‘Zou je die van Berbel willen likken?’
‘Nee, dat laat ik aan Bas over. Ik heb het wel eens bij een meisje gedaan dat zich schoor. Niet zo goed, want ik voelde stop- peltjes. Ik vond het eigenlijk niet mooi, net een baby. Of zoals Barbie. Met wat haar eromheen vind ik mooier, verleidelijker.’
‘Die van jou en Bas vind ik ook mooier, mannelijker, dan van een jongetje zonder haar op zijn buik en balletjes.’
‘Zie je dat wel eens?’
‘Ja, bij de buren. Die hebben een zwembadje in hun tuin. Hun kinderen spelen er bloot in. Een meisje van zes en een jongetje van vijf. Zo’n klein pikkie slingert nog meer dan een stijve.’
‘Ja. Een broer en zus van die buurjongen van je?’
‘Nee, van de buren aan de andere kant.’
‘Bloot buiten spelen is heel gezond. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik weet van Bas, dat je dan heel makkelijk overal over kan praten, ook over seks. Je moet je kinderen natuurlijk ook bijbrengen, dat ze zich horen te beheersen. Niet aan elkaar komen, met scharrelen en zeker met vrijen niet te vroeg beginnen, en privé houden.’
‘Ja, dat werkt vast beter dan nooit wat zien of erover horen.’
‘Bekijk mijn spullen maar weer zo lang als je wilt, Hilde. En doe ermee wat je wilt. Behalve in je stoppen.’
‘Nee, dat zeker niet. Maar je wil vast wel wat.’
‘Ja, al heb ik geen buikpijn, zo vol zit ik niet meer.’
‘Maar je hebt wel meer?’
‘Ja. Streel er maar wat uit.’
‘Ga maar op je rug liggen.’
Hij deed het. Ze aarzelde even, voor ze wijdbeens op zijn bovenbenen ging zitten.
‘Hilde, als je je weer erg bloot voelt, als ik mijn hoofd niet optil zie ik je gleuf geeneens.’
‘Ach, dat zou eigenlijk wel mogen. Je hebt er al uitvoerig naar gekeken en er met je tong en een vinger ingezeten.’
‘Ik wil je straks graag nog een beetje strelen.’
‘Misschien. Eerst ik jou.’
Ze bevoelde eerst zijn zak uitvoerig en masseerde zijn ballen een beetje. Daarna speelde ze met zijn stijve.
‘Bren, al is het ook voor jouw plezier, ik vind het toch lief van je, dat ik zo lang met je mag spelen. Omdat ik nu zo goed zie wat ik voel en gezien heb hoe het werkt, zal ik bij mijn vriendje ook meer durven. Ik zal hem wel temmen om zich niet te haasten. Als ik het één keer bij hem gedaan heb, zal dreigen om het niet meer te doen vast goed werken, hè?’
‘Ja, zeker. Ik kan er nooit genoeg van krijgen, ik heb graag dat er doorgegaan wordt tot ik leeg ben. Daar is jammer genoeg niet altijd tijd voor, ik zou wel willen, dat ik, na een lozing, sneller weer een stijve kreeg.’
‘Misschien is dat zo geregeld, om vrouwen wat rust te gunnen.’
‘Het is wel oneerlijk, ik heb gemerkt, dat meisjes sneller zijn.’
‘Geen idee.’
‘Misschien krijg je dat vandaag nog.’
‘Dat hoeft niet, in ieder geval voorlopig niet. Ik zie wel, hoe het met mijn vriend gaat.’
‘Hilde, straks daarover verder. Help me nu, alsjeblieft.’
Hij gaf haar wat meer aanwijzingen dan bij de eerste keer, onder andere om met haar andere hand zijn ballen te masseren, waardoor hij net zoveel en zover spoot als die eerste keer.
‘Weer lekkerder, meid. Dank je wel.’
‘Het is wennen, om niet te hard of te zacht te knijpen. En om aan te voelen, hoe ver het op en neer moet.’
Hij grinnikte.
‘Als ik ga vrijen, zal ik moeten leren hoeveel ik op en neer moet gaan.’
‘Ik ook, want als ik wat naar voren zou schuiven, bij mijn vriend, bedoel ik, zou ik me op zijn stijve kunnen laten zakken.’
‘Nee maar, je wordt al een beetje geil.’
‘Nu ik er meer over weet kan ik me er meer bij voorstellen. Dat knijpen is misschien te regelen door mijn benen meer of minder ver van elkaar te doen.’
‘We zullen er ooit vast snel achterkomen. Hilde, als je aan de broek van je vriend gevoeld hebt, dan voelde dat hij een stijve had, en hij greep jou dan niet, is er vast met hem te praten.’
‘Ja. Dank je, voor de tip.’
‘Eigenlijk snap ik nu wel, dat hij wat aandrong.’
‘Maar ik zat niet iedere keer als we samen waren aan hem, en niet lang. Ik voelde dan alleen maar even, van beneden naar boven, hoe dik en hoe lang hij was.’
‘Alleen maar! Van zo bevoeld worden, zelfs door een broek, zou ik, als ik vol zat, al komen.’
‘O. Zou ik hem mijn excuses aan moeten bieden?’
Hij grinnikte weer.
‘Nee. Bied gewoon aan om hem te helpen. Als je hem, op een rustige plek, over zijn broek streelt wanneer hij je blote borsten aan het strelen is, zal hij, na je aanbod, zich vast snel uitkleden. Dan kan je weer zien wat je beethebt, enzovoorts. Daarna zal hij genoeg gekalmeerd zijn om hem aan jou te laten komen. Weet je wat hij kan, wat dat betreft?’
‘Nee. Hij eh speelt wel lekker met mijn borsten.’
‘Dan leer je het hem. Gewoon aanwijzingen geven. Een beetje slimme jongen volgt die op. Jij volgde mijn aanwijzingen ook op.’
‘Ja, we weten van elkaar niet wat we voelen, we hebben andere spullen.’
‘Gelukkig wel. Je familie geniet daar ook van. Zelfs de ouders van Berbel nog.’
‘Ja. Haar vader zit net zo makkelijk als Bas, wijdbeens. Niet met een stijve, wel een dikke pik op een grote zak. Heb je haar moeder eh bekeken?’
‘Haar borsten. De rest niet, ze zat te netjes.’
‘Toeval, niet expres. Ik wel kunnen kijken, al eerder. Ik heb Berbel al gevraagd, waarom die er amper haar op heeft. Ze zei, dat heeft ze ooit gehad, maar ze vrijt al vanaf haar zestiende met mijn vader. Ze zegt, dat die het, door af en toe zijn woeste gedoe, eraf gesleten heeft.’
‘Hm, een versleten gleuf.’
‘Nee, die niet. Eh je vertelt niet verder, hè?’
‘Nee, dat heb ik ook al tegen Bas gezegd. Dat is toch vanzelfsprekend?’
‘Ja, zo hoort dat. Berbel vertelde, dat ze van jongst af niet alleen bloot zonden, maar dat ze ook haar ouders heeft horen vrijen. Het is boven gehorig. Dat haar moeder vaak kreunde, oh, wat zit ik vol. En dat ze aan hun gekreun kon horen, hoe lang haar moeder klaarkwam en hoe vaak haar vader spoot als hij klaarkwam.’
‘Gezellig.’
‘Ik weet niet wat Barbie meekrijgt, ze is in ieder geval gewend om erecties te zien.’
‘Tja, een vrije opvoeding. Hilde, kom eens lekker tegen me aan liggen.’
Ze deed het.
‘Je wordt al vrijer, hè?’
‘Je doet alles fijn.’
Hij ging met een hand tussen hun in, streelde even haar borsten, daarna over haar buik naar beneden tot haar navel.
‘Fijn?’
‘Ja. Verder.’
‘Ja, maar langzaam.’
Hij ging stukje voor stukje verder, waarbij hij steeds wachtte tot haar ademhaling weer normaal was, tot hij zijn hand om haar doos had.
‘Fijner, zo, hè?’
‘Ja. Even niet verder, om te wennen.’
‘Moet je ook je vriend leren. Dat snelle van je is voor allebei niet het fijnste.’
‘Nee. Het is bij jou makkelijker, omdat je meer gewend bent, hè?’
‘Ja. Ik heb geluk gehad, met de eerste waarmee ik scharrelde. Die vroeg vrij snel of ik vol zat en hielp mij eerst, heel langzaam. Als ik begonnen was met aan haar te voelen was ik daar vast al van klaargekomen, zonder dat ze mij aanraakte. Daarna heb ik er zelf voor gezorgd, dat het eerste keren voor mij niet te snel ging. Bij tweede keren, enzovoorts, geen probleem.’
‘Enzovoorts?’
‘Er was niet altijd tijd voor meer dan één keer. Drie haalde ik zelden. Ik hoop, vandaag wel.’
‘Eerst ik.’
Hij zocht met een vinger haar gleuf op, voelde erover, erin, zover mogelijk, waarbij hij haar adem in de gaten hield.
‘Lekker, hè, zo langzaam. Nu voel je pas goed wat vingeren is.’
‘Ja. Meer.’
‘Ja, maar langzaam, dan kan het langer. En nog lekkerder.’
Hij ging zijn vinger op en neer bewegen, waarbij haar adem in de gaten hield. Zodra hij, na geruime tijd, hoorde, dat die niet meer langzamer werd, ging hij nog wat sneller strelen. Hij hield haar vast, waardoor hij door kon gaan tot ze zich ineens ont- spande. Hij bleef haar zo vasthouden, terwijl ze uithijgde.
‘Dat was nog eens klaarkomen, hè?’
Hij haalde zijn hand weg.
‘Ja. Je lijkt me vakkundig. Beter kan het niet, denk ik. Of met een stijve. Zou een jongen zo goed, aangepast aan mij, kunnen eh wippen? Ik had wel in de gaten, hoor, hoe je het deed, mij zo lekker laten komen.’
‘Fijn. Als hij het niet uit zichzelf probeert, kan je hem dat ook leren. Droom daar voorlopig maar van. Of denk daar aan, als je gevingerd wordt.’
‘Ik was toch al heet genoeg?’
‘O, ja, heerlijk.’
‘Moet ik bij jou eigenlijk ook zo opletten?’
‘Graag. Al deed je het al heel lekker. Alles precies op tijd doen is wel een beetje een kunst. Eh, voelde je, bij mij, als er wat door mijn stijve aankwam?’
‘Ja. Kon ik erop rekenen, dat je direct daarna er weer een lading uitspoot.’
‘Ja. Als je die lading voelt komen en mee streelt, spuit die er nog harder uit. Nog lekkerder voor me.’
‘Goed.’
Ze voelde tussen hun in.
‘Het kan nog niet.’
‘Nee. Help me een beetje. Pijp me, een beetje.’
‘O.’
Ze maakte wat ruimte tussen hun en keek aarzelend naar zijn pikkie.
‘Ik wil niet zo aandringen, maar doe een beetje sportief. Ik heb jou al gelikt, hoofdzakelijk voor jouw plezier.’
Ze nam zijn pikkie tussen haar duim en wijsvinger, boog zich naar zijn buik, nam zijn pikkie in haar mond en liet die tussen haar getuite lippen door uit haar mond glijden.
‘Hè, lekker, Hilde.’
‘Ik voel wat in je pikkie kloppen. En hem iets dikker worden.’
Bren grinnikte.
‘Dat domme apparaat weet vast het verschil niet tussen het ene stel lipjes of het andere.’
‘Dat domme apparaat laat je al klaarkomen als ik hem met de hand streel.’
‘Ja, maar met je mond vind ik lekkerder. En je tong.’
Ze zuchtte een keer.
‘Ook die nog aan het werk.’
‘Die van mij is het ook geweest. Hilde, als je het niet al te vervelend vindt, ga dan nog even verder. Je vriend zal het vast ook fijn vinden, als je hem op meerdere manieren verwent. Zoals je hem kan leren jou op meerdere manieren te verwennen. In afwachting van vrijen.’
Ze ging verder.
‘Hij gaat niet helemaal meer in mijn mond.’
‘Pak de rest dan met je hand. Voor hij op z’n grootst is kan je dan ook eh wat pompen.’
‘En als hij op z’n grootst is?’
‘Dan moet je stoppen. Dan zal ik je vertellen hoe je me nog lekkerder kan verwennen.’
‘Nog lekkerder?’
‘Ja. Al is het nu al lekker. Alsjeblieft?’
Ze ging verder tot ze dacht dat zijn stijve op z’n grootst was.
‘Het zien groeien van een pikkie vond ik al mooi, het zo voelen is eh een beetje fijn.’
‘Fijn. Weet je wat een eikel is?’
‘O. Ja.’
‘Het is heel lekker voor me, als je met je hand mijn vel naar beneden trekt en met je mond en je tong meehelpt om mijn eikel bloot te maken. Wel veel spuug gebruiken, om hem vochtig te maken. Als het vel er droog afgetrokken wordt is het pijnlijk voor me.’
‘O. Ervaring?’
‘Een paar erg geile meisjes hebben me helemaal gepijpt. Aan mijn blote eikel gelikt tot ik er van klaarkwam en me in hun mond laten spuiten. De ene spuugde het uit, de andere slikte het door. Ga maar niet zover, doe dat bij je vriend maar. Ik zeg wel op tijd stop, haal hem dan uit je mond en ga verder met alleen je hand.’
Ze deed het en zag hem weer een paar klodders op het hooi spuiten.
‘Je zag er onschuldig uit, aangekleed. Maar eigenlijk ben je een erg geile vent. Je zit met je handen en je tong overal aan me en zelfs wat in me, je wilt zelf ook overal bevoeld en gelikt worden. En maar klaarkomen en spuiten. Nog niet leeg?’
‘Het werd al minder. Je deed het heel lekker. Viel mee, hè?’
‘Eigenlijk wel.’
‘Bij vrijen schijnt een eikel ook bloot te worden. Het zal vast vreselijk lekker zijn om te voelen dat hij dan helemaal gestreeld wordt, in dat andere warme en zachte holletje. Andersom, het zal vast fijner zijn om die te voelen dan een vinger. Een tong komt er nog minder ver in. Een stijve, als het goed is, helemaal.’
‘Ja, ja.’
‘Krijg je er de kriebels van?’
‘Een beetje.’
Hij zocht met een hand haar doos op.
‘Je kan al wat hebben, hè?’
‘Ja. Ik kom hier niet onmiddellijk meer van, maar ik krijg het wel bloedheet en wil gelijk meer.’
‘Dat geef ik je graag.’
Hij streelde even over haar gleuf, daarna erin, zocht en vond haar clitoris, streelde die en ging over op vingeren toen ze al vlug weer wild klaar begon te komen. Hij nam haar in zijn armen, duwde zijn pikkie tegen haar doos en liet haar uithijgen.
‘Ook ervaring, hè?’
‘Erg geile meisjes konden het niet hebben dat ik er onschuldig uitzag. Ze wilden me erg graag leren om niet onschuldig te zijn. Ze wisten veel over de verschillende manieren om klaar te komen. Er was er zelfs één die me wilde leren vrijen.’
‘Kon je dat afslaan?’
‘Ik zei al, ik wacht met vrijen totdat ik omgang met een meisje heb waarmee ik dat regelmatig kan doen. Maar het was wel erg verleidelijk. Je moet oppassen, als je zo met je vriend ligt. Als hij een stijve heeft, hoeft één van jullie die alleen maar wat naar beneden te trekken en even te duwen. Denk niet, dat zal ik nooit doen. Als je erge kriebels hebt wil je daar graag vanaf, hoe dan ook. En na één keer kan je er vast niet meer mee stoppen. Begin er in ieder geval niet te vroeg mee.’
‘Nee. Dank je wel, voor je tips.’
‘Die over dat oppassen was erg serieus bedoeld, hoor. Je loopt zo gauw warm, dat je gelijk te ver zou kunnen gaan. Het lijkt me heerlijk, om te voelen hoe je in mijn armen te keer zou gaan om mijn stijve in plaats van om mijn vinger. Oh, van het idee krijg ik alweer een stijve.’
‘Tjonge, wat snel. Ik zal er maar met mijn hand wat aan gaan doen, voor je dat idee uit gaat voeren.’
Ze hielp zijn groeiende stijve naar zijn maximum en pompte tot hij stop kreunde. Hij moest lang uithijgen.
‘Tjonge, wat een krampen. Met weinig resultaat, maar het was wel lekker klaarkomen. Al was het dat, voor vandaag, denk ik. Ik voel me hartstikke leeg. Dank je wel, lieverd.’
‘Ik moet jou bedanken. Dat ik nu weet hoe ik met een jongen kan spelen. Meer dan wat ik tot nu toe gedaan heb, maar dat ik de grens kan verleggen, al zal ik op moeten blijven passen.’
‘Dat moet je doen. Er met je vriend vaak van gaan genieten.’
Hij grinnikte even.
‘Hopelijk kan je snel wat meer hebben, niet al beginnen te komen voor je tussen je benen gepakt wordt. Het is wel zo fijn als het bij jou ook zo lang duurt als bij hem.’
‘Hij kan het bij mij vast vaker doen dan ik bij hem.’
‘Tja, hij zal ook leeg raken. Eh zou je nog meer willen?’
‘Ja. Ik krijg het alweer warm van het idee.’
‘Daar moet wat aan gedaan worden, voor je gefrustreerd raakt dat je tekort komt.’
Hij moest zich weer een beetje haasten, om zijn hand om haar doos en zijn vinger in haar gleuf te hebben voor ze klaarkwam. Ze praatten nog wat na, voor ze weer teruggingen.

‘Jullie zien er allebei tevreden uit.’
‘Ik ben heel tevreden, Bas, en helemaal bevredigd.’
Hilde glimlachte.
‘Ik klaag niet, ik ben wel een beetje bekaf. Bren, kan je, als je naar Nederland teruggegaan bent, Bas op de hoogte houden van je adres? Tot ik, via Bas, heb laten weten dat ik met mijn vriend tevreden ben? Als bedankje, omdat jouw hulp me geholpen heeft om te weten hoe ik hem aan kan pakken.’
‘Ik zou het fijn vinden om te weten, dat wat ik je bijgebracht hebt, ook bij je vriend werkt. Ik zal Bas op de hoogte houden. Hilde, als ik bij je in de buurt gewoond had en je daar ontmoet had, was er misschien vaker wat mogelijk geweest. Laten we het maar bij deze ene ontmoeting houden, hè?’
‘Ja. Bas heeft het geluk, dat hij zijn werk nog een tijd aan kan houden en ook al hier kan wonen en werken.’
‘Nou, geluk is wat zacht uitgedrukt. Ik heb Bas al gezegd, dat ik me vereerd voel, dat ik bij hem thuis mag komen. Dat ik mee mag doen met bloot zonnen. Er zelfs naar zijn mooie verloofde mag kijken. En hun schattige dochtertje. En zo fijn met hun, sorry, geile nichtje mocht spelen. Ik zal over dit alles nooit met iemand praten, Hilde.’
‘Prima, geile vent.’
‘Ik neem aan, dat hiermee alles wel gezegd is. Ik zal je terugbrengen, Bren.’
‘Goed, Bas, dan ben ik er voor etenstijd. Daarna kan ik uitrusten voor ik morgen weer aan het werk moet. Met een andere spuit.’
Hij stond op.
‘Hilde, het was me een heel groot genoegen. Je speelde heel fijn en lekker mee. Berbel, dank je wel dat ik hier mocht komen, enzovoorts.’
Hij liep achter Bas aan naar binnen. Na korte tijd kwamen ze aangekleed naar buiten en stapten in de auto. Bas reed weg.
‘Alles goed, Hilde?’
‘Ja. Ik zei al, ik ben wel een beetje bekaf. Van zo vaak eh klaarkomen.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Daarom ben ik blij dat Bas hier zo vaak is en we verspreid over de dag kunnen spelen. Ik heb nog geen idee hoe vaak ik het op een dag kan hebben. Bren kon het kennelijk snel achterelkaar, dat je hem op een middag al leeg kon krijgen. Of er kwam niet veel.’
‘Vanmorgen ook al een keer. Wat er kwam, als ik me goed herinner, was vier, drie, twee stralen en als laatste nog een beetje.’
‘Voor iemand die het niet iedere dag doet is dat ruim voldoende. Bas begon ook zo, ongeveer. Nu is het minstens drie keer vier. Nou, help je me met koken? Dan kunnen we gaan eten niet lang nadat Bas weer terug is.’
Ze gingen naar binnen, kleedden zich aan en gingen in de keuken aan het werk. Het duurde niet lang voor Bas binnenkwam.
‘Bren was erg tevreden, Hilde.’
‘Ik ook.’
‘Hij vond je een beetje een vreemd meisje. Met praten erg nuchter, net niet kortaf. Heel lief en goed als je aan hem zat. Maar op slag erg geil als hij bij jou begon.’
‘Nou, Bas!’
‘Ik herhaal alleen wat hij zei, Berbel. Misschien heeft ze er wat aan.’
‘Ik wist het al, Bas, ik had het al gemerkt. Jullie toch ook, toen je me in bed begon te strelen? O, o, o, o.’
Bas en Berbel grinnikten.
‘Ja, maar bleef dat zo?’
‘Min of meer wel. Ik heb er van geleerd, dat ik in dat stadium op moet passen, Berbel. Hij had misschien in plaats van zijn vinger zijn stijve in me kunnen duwen zonder dat ik het gemerkt had.’
‘Niet helemaal. Je zou na een paar centimeter voelen, dat er heel wat dikkers in je geschoven werd dan een vinger.’
‘Misschien zou ik dan nog niet willen stoppen. Ik was iedere keer zo ver van de wereld, dat ik meer wilde, kon me niet schelen wat, als het maar meer was. Totdat ik helemaal klaargekomen was, die krampen stopten. Maar zodra hij weer begon begonnen ze weer.’
‘Het zal vast wel wennen, Hilde. Anders zullen jij en je vriend het er mee moeten doen tot jullie gaan vrijen. Dan moet hij maar proberen zijn stijve in je te krijgen voor je te eh geil bent.’
‘Bren zei, het lijkt me heerlijk, om te voelen hoe je in mijn armen te keer zou gaan om mijn stijve in plaats van om mijn vinger.’
‘Je leert het vast wel, om niet zo erg te keer te gaan dat hij eruit schiet.’
‘Ik kan me amper voorstellen dat zo’n grote als die van Bas in je zou kunnen.’
‘Je hoorde het, mijn moeder twijfelde er aan, de eerste keer met mijn vader. Als ik Barbie al niet gekregen had zou ik er ook aan twijfelen. Ondanks dat alles weer tot het originele formaat hoort te krimpen. Maar er zal toch wel meer rek inzitten dan normaal.’
‘Je wordt uitgerekt?’
‘Liefje, anders zou je er vast weinig van voelen. Net zoals ik van mijn ex-vriendje. Als die gebleven was had hij zich vast af en toe mogen legen, met Bas zal ik er vast veel meer plezier mee hebben. Mijn moeder zegt, dat ik uitgerekt word voel ik niet, wel dat hij er precies inpast. Hij voelt mij ook iedere keer helemaal om hem heen. Dat kan je met je hand of mond niet nadoen. Hij zegt, het voelt, door je krampen, alsof je me leeg melkt. Nou, gelukkig niet in één keer.’
‘Ik steek hier heel wat op. Van Bren en van jullie. Gelukkig voel ik me nu erg nuchter, vast bij mijn vriend ook, zolang hij van me afblijft. Ik hoop hem bij te kunnen brengen dat hij stopt met aandringen om meer te willen en te wachten tot ik zeg dat er wat meer mag. Dat is toch geen abnormale wens?’
‘Nee, zeker niet. Hilde, het belangrijkste is, dat je veel praat, zeker bij scharrelen en later vrijen. Wat je wilt, wat je voelt. Steeds aandringen op meer is niet fijn en hoort niet. Maar je moet het je vriend niet kwalijk nemen als hij af en toe iets suggereert. Jij wordt kennelijk onder bepaalde omstandigheden eh erg gretig, als hij vol zit kan hij in een grotere nood komen om wat te willen dan jij.’
‘Ja, natuurlijk. Dat zal ik niet vergeten. Bren had zelfs de eerste keer geen haast.’
‘Dan zat hij vast niet zo vol. Pas een natte droom gehad of door zelfbediening, al had hij voor dat laatste vanmorgen vast geen tijd, omdat hij onverwachts gebeld en afgehaald werd. Als je vriend de eerste keer te gretig blijft suggereer of zeg hem dat maar.’
‘Ja.’
‘Maar als je wat vaker met hem speelt zal hij, net als Bas, niet meer overvol raken. Maar het wel fijn blijven vinden, om als hij een tijdje een stijve heeft, daar op een prettige manier vanaf te raken.’
‘Bren had het al, als hij begon een stijve te krijgen. Mooi gezicht, en gevoel, als een pikkie groeit. En van slap stijf wordt.’
‘Ja, hè? We kunnen eten. Laten we dat eerst maar doen.’
Ze deden het.

‘Ik ga zo weer op huis aan. Ik ben het liefst voor het donker thuis.’
‘Natuurlijk. Weet je de weg?’
Hilde grinnikte.
‘Met paps navigatieapparaatje in de auto is dat geen kunst. Daarmee kon ik jullie ook makkelijk vinden.’
‘Fijn. Kom maar eens vaker, lieverd. Je mag natuurlijk ook je vriend meebrengen.’
Hilde grinnikte weer even.
‘Misschien zodra ik weet, dat hij hier eh in zijn blootje durft te zitten.’
‘Bas was gauw gewend, hoor. Bren ook. Hij vond het gelukkig niet erg, dat hij niet zo’n grote had als Bas.’
‘Het vreemdst vond ik, het naast een jongen met zo’n paal voor zijn buik lopen.’
‘Ja, dan moet je er op vertrouwen, dat hij je niet aan je haren de bosjes in sleept en die paal in je buik duwt. Tenzij je het graag wilt.’
‘Nog maar niet. Op het hooi ging het ver genoeg.’
‘O?’
‘Wat o?’
‘Nou ja, je hebt er weinig over verteld. Dat hoeft natuurlijk niet, maar we genieten graag mee.’
‘Tja. Bren had duidelijk ervaring. Ik wist van het bestaan, hij ook, hij wist met zijn tong mijn clitoris te vinden. En hij kreeg me zo gek om zijn eikel bloot te maken en die in mijn mond te nemen en te likken.'
Bas en Berbel grinnikten.
‘Je praat er erg nuchter over. Maar je hebt er vast van genoten. Fijn.’
‘Ja. Ik kronkelde onder zijn mond uit, toen hij me likte. Maar hij was weer heel snel om me verder te vingeren, voor ik hele- maal klaar kwam. Hij raadde me af om hem in mijn mond te laten spuiten, het laatste heb ik toen weer met de hand gedaan. Lusten varkens het, hooi met menselijk zaad?’
‘Ja hoor. In ieder geval dat van mijn ex-vriendje en dat van Bas.’
‘O. Nog steeds, van Bas?’
‘Af en toe. We hoeven er toch niet voor naar bed? Daar moeten we oppassen waar hij spuit, op het hooi niet. Maar als we gaan vrijen komt er hooguit een paar dagen in de maand wat op het hooi, als het maar kan wil ik het ingespoten hebben waar het hoort. Zo gauw het kan ga ik aan de pil. Tot we willen dat Barbie een broertje of zusje krijgt.’
Ze namen, na het eten en een keer koffiedrinken, met hartelijke omhelzingen en kussen afscheid.

Zondagavond

‘O. Moritz. Je liet me schrikken. Ik had niemand buiten verwacht.’
‘Sorry. Ik keek toevallig even naar buiten en zag je aan komen rijden. Welkom thuis. Fijn gehad?’
‘Ja, prima.’
‘Hilde, kan ik met je praten?’
‘Praten? Meer niet? Ik ben wat anders van je gewend.’
‘Ik weet het. Dat is net waarover ik met je wil praten.’
‘O. Eh. Moritz, ik ben wat moe. Van wat ik allemaal meegemaakt heb en van het vanavond terugrijden. Ik heb nog niet zo veel rijervaring en het laatste stuk was ook nog in het donker. Eh heb je morgenavond wat?’
‘Nee. En als ik wel wat had zou ik het verzetten, als je dat wilde.’
‘Niet nodig, dus. Kom dan morgenavond bij me. Vroeg. Gelijk na het eten. Goed?’
‘Ja, prima. Welterusten, lieverd.’
‘Nou zeg! Zelfs geen kusje?’
Hij kuste haar kort en verdween naar zijn huis.

Maandagavond

Hilde liet Moritz binnen en ging hem voor naar boven, naar haar kamer.
‘Hilde, weet je, dat het de eerste keer is dat je me hier uitgenodigd hebt? Anders kwam ik op de gok langs. Zaterdagavond ook. Toen hoorde ik, dat je net gebeld had dat je ergens anders bleef slapen.’
‘Ja. Daar wil ik je wat over vertellen. Over dat uitnodigen, gisterenavond was ik wat moe, maar ik had wel in de gaten dat je nogal serieus was. Daarom wilde ik niet, zoals gewoonlijk, afwachten tot je weer eens langs zou komen. Ga zitten.’
Moritz ging op een stoel van het zitje zitten, Hilde op een andere.
‘Wat een uitstalling, op je dressoirtje.’
‘Ja. Een thermoskan koffie, suiker en melk, een fles cola en kopjes en glazen. En koekjes. Je wilde met me praten, Moritz, maar ik heb geen idee hoe lang. Mijn verhaal duurt zeker lang. Als je wat wilt pak je het maar, we hoeven niet van honger of dorst om te komen. Maar laten we met koffie beginnen.’
Dat deden ze.
‘Jij eerst, Moritz. Wat kan ik verwachten? Wil je me vaker of minder vaak zien?’
‘Vaker, maar op een andere manier, Hilde. Ik miste je, dit weekend. Vooral toen ik hoorde dat je een nacht wegbleef.’
‘Wat dacht je daarover?’
‘Ik heb even gedacht dat je voor me gevlucht was, dat ik het te bont gemaakt had. Maar dat had je dan vast gezegd. Verder kon ik niets bedenken. Ik heb je ouders er niet naar gevraagd. Ze vonden het kennelijk ook niet nodig om het me uit zichzelf te vertellen. Ze doen altijd vriendelijk tegen me, maar ze zien kennelijk niet meer in me dan een buurjongen, die af en toe langs komt. Niet als eh vriend van je.’
‘We hebben het nooit over wat je voor me bent. Ze laten me vrij, ze nemen vast aan, dat ik ze wel wat zal vertellen als ik dat nodig vind.’
‘Zegt het ze niets, dat je me, vanaf je achttiende verjaardag, mee naar je kamer neemt?’
‘Misschien. Maar ik wist al jaren, dat ik geen jongens mee naar boven mocht nemen voor ik achttien was. Toen dat zover was heb ik er geen toestemming voor gevraagd, die had ik al, vond ik. Ze hebben me opgevoed om zelfstandig te worden, met alle voorlichting die daarbij hoort.’
‘Tja. Hilde, ik heb veel nagedacht, afgelopen weekend. Ik vind, dat ik je al een tijd niet zo netjes eh behandeld heb. Met je omgegaan ben.’
Ze keek verbaasd.
‘O? Nou, je hebt niet geprobeerd me aan te randen.’
‘Nee, dat zal ik ook nooit doen. Maar ik heb wel veel te vaak gevraagd om iets wat jij niet wilde. Ik had af moeten wachten, Hilde.’
‘Waarop?’
‘Tot je wél toe was aan meer. En dat dan hopelijk met mij wilde. Jongens horen het initiatief te nemen, maar eigenlijk moeten ze, na een mislukte poging, wachten op een seintje. Meisjes zijn slim genoeg om nergens om te vragen, maar iets te laten merken.’
‘Ja, dat zal wel. Maar als jij me van alles mag vragen, mag ik dat jou toch ook? Iets laten merken, een seintje, zou je verkeerd kunnen begrijpen.’
‘O. Ja.’
‘Je hoort het wel, als ik je wat wil vragen. Ik ben blij, dat je aan het denken bent gegaan, Moritz. Je gevraag steeds vond ik in- derdaad niet zo prettig. Ik kreeg daardoor eh wat ik noemde, drempelvrees.’
‘Noemde?’
‘Ja, ik had het erover bij mijn oom en tante. Daar was ik, van zaterdag op zondag. Ik mocht met paps auto weg, maar na een tijdje zomaar wat rijden kwam ik op het idee om mijn lievelingsnichtje op te zoeken. Ik wist hun dorp en straatnaam uit mijn hoofd, een huisnummer was niet nodig. Paps had me wegwijs gemaakt op zijn navigatieapparaatje.’
Ze grinnikte even.
‘Eigenlijk hoofdzakelijk om me te laten zien, dat ik met twee tikken op het schermpje de weg naar huis voorgeschoteld zou krijgen, ik mocht eens verdwalen. Mijn nichtje kon ik er ook makkelijk mee vinden. Alleen was ze anders dan anders.’
‘Anders? Ouder? Had je haar een tijd niet gezien?’
‘Ongeveer een jaar geleden voor het laatst. Ouder niet. Ze was bloot, Moritz. Helemaal bloot, poedelnaakt. De rest van de familie ook, ze zaten met z’n allen op hun erf te zonnen.’
‘O. Kan dat daar? Ik bedoel, zeggen hun buren er niets van?’
‘Ze hebben geen buren die op hun erf kunnen kijken. Hun erf ligt vanaf de straat aan het eind van een oprijpad van een meter of dertig. Op zo’n afstand zie je geen details. Ik reed dat pad op en zag twee auto’s achter elkaar staan, ik ben naast de eerste gestopt. Toen zag ik al wel wat details. In ieder geval, dat ze zaten te zonnen zonder kleding, zelfs geen badpakken of zwem- broeken. Ik bleef in de auto zitten, ik wist niet wat ik doen moest. Ongezien vertrekken ging niet, maar kon ik ze gedag gaan zeggen, terwijl ze in hun blootje zaten? Toen zag ik mijn nichtje Berbel op me af komen stormen. Ze trok me uit de auto en omhelsde en kuste me. Raar, hoor, zij in haar blootje. Ze trok me mee naar de anderen. Ook raar, als je je anders net geklede familie zo moet begroeten. Mijn oom en tante en haar verkering, die ze nog niet zo lang had, een Hollandse jongen. Ze hadden zelfs trouwplannen, zei ze, maar nog geen trouwdatum. Ik zal je er later misschien meer over vertellen, dat doet er nu niet toe. Ik heb met allemaal gepraat, terwijl ik zat te wennen.’
‘Aan wat?’
‘Aan bloot in de zon zitten, ik moest natuurlijk meedoen. Ik had nog nooit topless gezeten, laat staan helemaal bloot. Ik ben maar begonnen met een handdoek op schoot.’
‘Topless zie je er prachtig uit. Verder zeg ik maar niets.’
Ze grinnikte even.
‘Verder weet je ook niets.’
Hij grinnikte ook even.
‘Nou, wat let je? O. Sorry, ik schiet weer door. Vergeet het, alsjeblieft.’
‘Ik ga maar verder. Al gauw vond ik het flauw, dat ik mijn eh verdere zat te verstoppen. Ik zat er al gauw niet meer mee dat ze me helemaal konden bekijken, ik kon het hun ook. Mijn nichtje is wat ouder dat ik, maar ziet er hetzelfde uit als ik. Haar moeder is wat ouder, maar ziet er niet uit als een oude vrouw. Amper hangtieten, Moritz.’
‘Ik weet niet, of je me zo gedetailleerd over je familie moet vertellen.’
‘Als je voortaan lief voor me bent neem ik je misschien eens mee.’
‘Aardig van je, maar ik kan daar natuurlijk niet helemaal bloot in de zon gaan zitten.’
‘Jawel, die Bas en Berbels vader waren het ook helemaal.’
‘Ik ben zoiets niet gewend, Hilde. Afgezien wat ik verder zou zien, van het jou zien zou ik een eh erectie krijgen.’
‘Eh die had die Bas ook.’
‘Wat? Hij zat helemaal bloot? Met een erectie? En liet jou kijken?’
‘Ja. Even een toelichting. Naast hun huis hebben ze een grote schuur. Daar fokken ze varkens.’
‘Zat je in een niet zo frisse plattelandslucht.’
‘Nee, een schone plattelandslucht. Ze zijn heel modern, ze hebben een uitstekend ventilatiesysteem op die schuur, met filters. Buiten ruik je niks, binnen ook amper iets. Minder dat wat ik hier op het toilet soms ruik. Waar het om gaat, Moritz, ze leven, door het omgaan met beesten, erg natuurlijk. Berbel vertelde, ze heeft, van jongst af aan, als het buiten warm genoeg was, er bloot gespeeld. En gezien dat haar ouders er bloot zonden. En in de stal zag ze soms, dat er een zeug bij de beer, een mannetjesvarken, in zijn hok gelaten werd. Dat die beer dan achterop die zeug klom en die eh je weet wel. Bij varkens noemen ze het dekken. Ze was er vroeg bij om te snappen wat haar vader en moeder in bed deden.’
‘Tja.’
‘Die Bas paste zich snel aan. Hij moest ook wel, anders kon hij er natuurlijk niet blijven.’
‘Dat hij zich wat aan moest passen snap ik wel, maar zo ver gaan om eh.’
‘Zou jij genieten van het zien van blote meiden?’
‘Eh ja, natuurlijk.’
‘Mogen meiden ook genieten van blote jongens?’
‘Zelfs met een erectie?’
Ze grinnikte.
‘Vooral met een erectie. Moritz, ik wist eerst niet waar ik kijken moest, maar ik kon het ook niet laten. Langzaamaan ging ik er zelfs van genieten. Erg?’
‘Ik wil niet vervelend doen, maar je had er al eerder één kunnen zien.’
‘Moritz, ik had lang nagedacht voor ik het goedvond dat je onder mijn bloes aan me ging voelen. Ik vertel je één van de oorzaken van mijn drempelvrees, om niet meer te doen of laten doen. Berbel ontmoette, toen ze zeventien was, een jongen, die wel wat met haar wilde. Ik wil ook niet vervelend doen, zoiets als jij misschien ook met mij wilde. Ze werd nieuwsgierig, wilde ook wel wat, en werd er zwanger door. Dat heeft me voorzichtig gemaakt, Moritz.’
‘Dat snap ik. Ik heb daarnet al gezegd, ik zou je nooit aanranden. Als we eerder wat eh vrijer met elkaar gepraat hadden, had je misschien geen drempelvrees gekregen.’
‘Misschien, maar over zoiets als seks praten durfde ik niet. Het enige wat ik durfde, was eh wat je wel mocht. Mag.’
‘Misschien straks graag, Hilde. Maar volgens mij is je verhaal niet af.’
‘Nee, maar wat heb je een geduld. Je lijkt wel erg veranderd.’
‘Ik ben niet veranderd, ik eh gedraag me alleen netter. Ik vind echt, dat ik je aan het opjagen ben geweest. Nu ga ik me ook niet als een monnik gedragen, wat ik van je mag wil ik nog steeds graag doen. En meer, als je wilt. Ik zal er alleen niet meer op aandringen.’
‘Goed. Fijn. Vind je het goed, als we wat vrijer met elkaar gaan praten?’
‘Wat je maar wilt, Hilde.’
‘Goed. Door het kijken naar de erectie van Bas raakte ik wat van mijn drempelvrees kwijt. Als Berbel daartegen kon, moest ik het ook kunnen. Ze hoorden me voorzichtig uit, ook over mijn vriendje, jij dus. Ik heb verteld wat we deden en wat de moei- lijkheden waren. Zij vertelden wat zij deden. Nou, alles behalve eh vrijen. Zo konden ze het wel uithouden tot ze gingen trouwen en dan alles gingen doen. Snap je?’
‘Ik denk het wel. Hilde, als die Bas een tijdje zijn blote verloofde ziet, zal hij blij zijn als er dan eh wat meer kan dan kijken.’
‘Ja. Ze vertelden, nogal op hun gemak, wat zij bij hem deed en andersom. Moritz, had je het echt moeilijk, bij me?’
‘Nogal.’
‘Durf je er wat over te vertellen?’
‘Als je het precies wil weten, vooral van het strelen van je borsten kreeg ik een keiharde erectie, die onder een hoge druk stond. Na een tijdje werd het pijnlijk.’
‘Dan ging je naar huis en deed er wat aan.’
‘Ik haalde het soms geeneens naar huis. Als ik bang was dat ik onderweg al in mijn broek klaar zou komen, liet ik, zodra ik buiten jouw voordeur was, mijn broek zakken. Dan spoot het er al uit.’
‘Ach. Waarom deed je er niets aan vóór je naar me toekwam?’
‘Ik hoopte steeds, dat jij dat zou doen. Maar dat je teleurgesteld zou zijn als er dan weinig kwam.’
‘O. Nou, ik weet pas sinds Berbel en Bas erover vertelden, wat er meestal komt. Minder dan bij Bas, want die is nogal groot geschapen.’
‘O?’
‘Dat vermoedde ik al voor ze het zeiden, Moritz. Ik weet ongeveer hoe groot jouw erectie is, van door je broek aan je voelen. Bas heeft duidelijk een grotere.’
‘O.’
‘Berbel zei, dat een wat minder grote dan die van Bas ook goed geweest zou zijn. Als eh die maar goed gebruikt zou worden.'
‘Goed gebruikt?’
‘Nou ja, wat meer dan alleen op en neer met een constant tempo. Sorry.’
‘Waarom sorry?’
‘Nou ja, ik bloos bijna, van zo vrij praten.’
‘Ik vind het fijn, hoor.’
‘Mooi. Moritz, ze kregen me zo gek dat ik het durfde om de erectie van Bas te bevoelen.’
‘O. Tja, eentje moet de eerste zijn.’
‘Ja. Moritz, ben ik het eerste meisje waar je aanzit?’
‘Eh nee. Maar bij die nooit meer dan bij jou. Ik had er wel minder problemen mee.’
‘Wat?’
‘Ik was niet zo erg gek op ze, ze wonden me niet zo op dat het pijnlijk voor me werd. Ik ben wel gek op jou, Hilde. Ik wil heel graag meer dan je vriendje zijn. Sorry, dat ik er toch weer over begin.’
‘Ach, één keer op een dag mag wel. Ik mag jou natuurlijk ook graag, minstens, maar het afgelopen weekend heb ik alleen maar aan je gedacht als we het over jou hadden.’
‘Je zat aan die grote van Bas, terwijl de rest toekeek?’
‘Ja. Berbel en haar ouders keken glimlachend toe. Haar ouders zijn ook erg vrij. Mijn oom vertelde, dat tante op haar zestiende als dienstmeisje bij hem kwam werken. Na een maand werd ze zijn minnares. Op haar achttiende zijn ze getrouwd, maar deden dus al eerder alsof. En nog steeds, als hij langer dan een paar seconden naar haar kijkt krijgt hij daar een erectie van. Toevallig net zo’n grote als die van Bas.’
‘Welja.’
‘Hij had geen erectie, ik vond wel dat hij een dikke en lange pik op zijn grote ballen had liggen. Later vertelde hij nog, dat zijn dienstmeisje de eerste keer met haar benen in een spagaat was gaan liggen, ze was bang dat hij er anders niet in kon. Maar het viel mee, het ging wel maar net, ze voelt zich nog overvol, als ze het doen.’
‘Ze vertellen nogal wat.’
‘Zoiets vinden ze normaal, net als met een blote erectie zitten. En ze vertelden me graag veel, om me van mijn drempelvrees af te helpen.’
‘Hielp het?’
‘Ik aarzelde toch even, voor ik zijn erectie beetpakte. Maar het viel me mee, het was niet griezelig of vies. Een warme paal vlees, zoiets. Ik voelde zijn hartslag erin kloppen. Na even durfde ik hem zelfs een beetje te gaan strelen. Bevoelen, eigenlijk. Dat stijve is betrekkelijk, hè? Hij kan wel wat bewegen.’
‘Ja.’
‘Na even zei Bas, voor je me te veel opwindt, voel ook maar even aan mijn zak. Ik had die al gauw in mijn hand, dat ging net. Erover voelen is niks, zo’n zak vasthouden vond ik indrukwekkend, Moritz. Ik vind dat het mannelijkste aan een man. Ik voelde er twee ballen in, waarin hij zaad maakt. Of vind jij een erectie mannelijker?’
‘Het hoort bij elkaar.’
‘Ja, natuurlijk. Hij vertelde, dat hij het lekker vond als Berbel zijn zak even masseerde voor ze eh met zijn erectie ging spelen.’
‘Ja.’
‘Ja? Heb je die meisjes waar je aangezeten hebt dat ook laten doen?’
‘Nou ja, die bevoelden me graag, enzovoorts. Maar aan hun mocht ik verder niet komen.’
‘Jij eh kwam er wel van?’
‘Ja. Fijner dan het zelf doen of een natte droom krijgen.’
‘Tja, vindt Bas ook. Als dank dat ik aan hem mocht komen ben ik daarna wat meer wijdbeens gaan zitten.’
‘Hij zat niet aan jou?’
‘Nee. Op dat moment vond ik, dat ik genoeg meegemaakt had. Dat was zaterdag. Straks over zondag. Nog vragen, over alles van zaterdag?’
‘Tja. Ik kan me wel voorstellen, dat je van het zien van het dekken van varkens je wat vrijer gaat gedragen. Misschien zou ik ook in mijn blote kont met een erectie durven zitten als ik bij meisjes tussen hun benen mocht kijken.’
‘Berbel had daar zo veel haar, dat er verder niets te zien was. Bas heeft er, wat ze noemen, een bospaadje in gemaakt. Behalve, dat hij graag alles wil zien, wil hij geen haren in zijn mond krijgen. Snap je?’
‘Ja, ik weet wel wat er kan.’
‘Goed. Even wat drinken.’
Dat deden ze.
‘Moritz, houd je het uit? Ik bedoel, we hebben het nog nooit zo veel over seks gehad.’
‘Eerlijk gezegd, ik heb vannacht een natte droom gehad. Praten over seks is wel wat opwindend, maar er iets aan doen nog meer.’
‘Ja. Over zondag. Het was vroeg warm, dus konden we al gauw weer buiten zonnen. Weer bloot, natuurlijk. Bas had in het begin geen stijve, ik begreep, dat ze niet lang daarvoor eh gespeeld hadden. Ik vond het mooi om te zien hoe zijn pikkie, na een tijdje, steeds langer en dikker werd en rechtop ging staan.’
‘Hmmm.’
‘Toen kwam Bas met een voorstel voor me. In het kort, als ik nog meer van mijn drempelvrees afwilde, kende hij wel een geschikte jongen voor me om een keer mee te spelen. Die liep stage bij hem, zou na een week weer terug naar Holland gaan. Ik hoefde hem daarna dus nooit meer te zien.’
‘O. Gedaan?’
‘Ja. Erg?’
‘Nou ja, dat had ook met mij gekund, Hilde.’
‘Ik was bang dat je te ver zou gaan. Bas kon die jongen ophalen en hem vertellen wat de bedoeling was. Hij mocht beslist niet verder gaan dan dat ik wilde. Met die rugdekking van Bas durfde ik wel wat. En ik mocht er op ieder moment mee stoppen.’
‘Je had hier kunnen gillen, als ik te ver dreigde te gaan. Je vader zou naar boven komen stormen.’
‘Ik was nog niet zo ver, Moritz. Bas haalde die jongen op, die kwam bij ons zitten, eerst met een handdoek voor zijn buik. Toen hij die, na een tijdje, opzij legde zag ik net zo’n grote stijve als jij hebt, denk ik.’
‘Je kan je er nu van overtuigen.’
‘Nu niet. We zijn, op aanwijzingen van Bas, naar achter de varkensstal gegaan. Daar is onder een afdak een opslag voor hooi en stro. Uit het zicht van de anderen, maar niet uit hun gehoor. Als ik zou roepen zouden ze me horen. Maar Bas had me verzekerd dat die jongen niet vervelend zou worden, daar vertrouwde ik op. Het zitten naast een jongen met een helemaal zichtbare erectie is één ding, ernaast lopen een andere. Uit mijn ooghoek zag ik hem heen en weer en op en neer zwaaien.’
‘Wat je al zei, dat stijve is betrekkelijk. Jouw borsten schudden ook, als je loopt.’
‘Wind je dat op?’
‘Net zoals het schudden van je kontje. Maar ik beweeg je borsten liever met mijn handen.’
‘Ja, ja. We hebben wat los hooi op een stapel gegooid en zijn daarop gaan liggen. Hij vertelde, dat hij eerder met meisjes had gescharreld, maar er niet mee had eh gevreeën. Daarmee wilde hij wachten tot hij een vaste relatie had. Na nog wat praten vroeg hij, of hij mijn borsten mocht strelen. Dat durfde ik natuurlijk wel, hij deed het net zoals jij.’
‘Ik heb ze ook gekust en aan je tepels gelikt en gezogen.’
‘Deed hij ook. Daarna mocht ik eh met zijn spullen spelen. Moritz, ik kreeg er vast meer de tijd voor dan dat ik bij jou gekre- gen had.’
‘Het ligt er maar aan hoe vol ik gezeten zou hebben en hoe je me gestreeld had.’
‘Hij vertelde hoe het moest. Ik vond het eh niet onprettig, eigenlijk fijner dan ik ooit gedacht had.’
Hij grinnikte.
‘Hé, heb je er aan gedacht?’
Ze bloosde een beetje.
‘Ja, natuurlijk. Maar ermee gewacht. Ook omdat je dan bij mij ook wel wat zou willen.’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Hij zei, dat als hij me waarschuwde dat hij ging komen, ik niet meer moest strelen maar eh pompen. Dat vond ik iets minder prettig, ik was bang dat ik het te ruw ging doen. Maar hij bleef me aanwijzingen geven. Langzamer, sneller en zo. Ik vond het indrukwekkend, Moritz, toen ik voelde dat er wat door zijn stijve kwam en hij er klodders zaad uitspoot. Hij had gezegd, dat ik opzij moest mikken. Het kwam verder dan ik dacht.’
‘Dan deed je het goed. Als je de tuin sproeit, hangt het ook af van hoe je in de slang knijpt hoe ver het water komt.’
‘Ja. Hij genoot er nogal van.’
‘Natuurlijk. Klaarkomen is erg lekker.’
‘Ja. Daarna vroeg hij, of hij mij mocht verwennen. Ik aarzelde, Moritz. Het werd vast niet alleen aan me voelen, ook in me.’
‘Een beetje maar, toch? Vingeren gaat met een vinger. Later gaat er een stijve helemaal in. Als je dat niet wilt kan je beter in een klooster gaan.’
‘Zo anti was ik ook weer niet. Hij zei, dat hij heel voorzichtig zou beginnen en ik op een gegeven moment, net als hij net, ook meer zou willen. Dan zou hij het ook ietsje minder voorzichtig gaan doen. Daar zou ik klaar van komen. Ik dacht, ik moet het maar proberen, anders durf ik het misschien nooit.’
‘Weer een drempel, hè?’
‘Ja. Maar ik was er gauw overheen. Zodra ik zijn hand over mijn buik naar beneden voelde gaan wilde ik al meer. Ik denk, dat ik toen al begon te komen. Toen hij zijn hand op mijn doos legde wilde ik niet dat hij die stilhield. Al wist ik niet wat er zou gebeuren, ik wilde meer. Hij deed het gelukkig snel. En kwam ik erachter wat klaarkomen was.’
‘Fijn voor je.’
‘Ja, maar ik kwam nog ergens achter. Het wond me zo op, dat ik het misschien geeneens gemerkt zou hebben, als hij stiekem zijn stijve gebruikt zou hebben, in plaats van zijn vinger. Ik zal heel voorzichtig moeten blijven.’
‘We hielden al steeds onze onderbroeken aan.’
‘Dat scheelt al. Hij vond me erg wild. We zijn teruggegaan om wat te drinken. We kregen ook broodjes. Daarna zijn we weer naar die opslag teruggegaan. Eerlijk gezegd, als hij er niet om gevraagd had, had ik het gedaan.’
‘Had je de smaak te pakken?’
‘Ik wilde weten, hoe het een tweede keer zou gaan. Bij mij. Of ik dan weer zo snel en wild zou zijn.’
‘Hilde, het zou mij niets kunnen schelen. Als je maar lekker klaarkomt.’
‘Ja. Bij hem duurde het veel langer. Ik had amper de tijd om te voelen dat hij aan en in mijn gleuf zat. Het liep iets anders. Hij vroeg, of hij mijn gleuf van dichtbij mocht zien. Nou ja, hij had er al aan en even in gezeten. En een behaarde is wat anders dat die blote van Berbel, waar hij naar had kunnen kijken. Na even likte hij me ook, Moritz. Hij probeerde me klaar te likken, maar dat lukte niet helemaal, ik bewoog weer te woest. Hij ging maar over op vingeren. Tjonge, ik krijg het er weer warm van.’
‘Doe dan wat uit.’
‘Nee, daar zou jij het warm van krijgen. Om een lang verhaal wat korter te maken, we zijn om en om doorgegaan. Totdat hij leeg was.’
‘En jij?’
‘Tja. Mijn eerdere drempelvrees is wel over, Moritz. Wat er overblijft is oppassen dat ik in mijn enthousiasme niet te ver ga.’
‘Hilde, als ik wat meer bij je mag dan eerder, ik zal beslist niet te ver gaan. Andersom, ik zou wel eens willen voelen hoe het is om leeg te raken.’
Ze stond plotseling op. Voor hij kon reageren zat ze op zijn schoot en begon met kussen. Zodra ze lekker aan het tongzoenen waren zocht hij met een hand over haar bloes een borst op.
‘Hé? Heb je geen beha aan?’
Ze grinnikte even.
‘Nee. Ik wist dat je vanavond zou komen en dit ervan zou komen.’
Hij maakte niet, wat ze verwachtte, de knoopjes van haar bloes los. Hij liet haar borst wel los, maar ging met zijn hand naar beneden tot hij op haar blote been kwam en toen naar boven.
‘Hé! Wat doe je?’
Hij grinnikte even.
‘Even checken, of omdat je me vanavond verwachtte, je geen broekje aangetrokken had.’
‘Goed. Check maar.’
Hij ging met zijn hand verder naar boven en voelde een broekje.
‘Lieverd, wil je je benen wat van elkaar doen? Dan kan ik je lekker vastpakken.’
‘Lekker voor wie?’
‘Voor ons allebei. Al zou het zonder broekje nog lekkerder zijn. Maar ik dring niet aan.’
Ze deed haar benen wat van elkaar af, hij ging er met zijn hand gelijk tussen, legde die over haar doos en masseerde die voor- zichtig.
‘Wat fijn, Hilde. Ik hoop, dat je me vertrouwt, dat ik niet te ver zal gaan. Ik wilde dit al heel lang, ik heb je te vaak ergens om gevraagd, maar nooit wat gedaan. Toch?’
‘Nee, niet meer dan ik zei wat je mocht. Doe dat maar eerst.’
‘Goed. Maar mag ik dit ook vaker?’
‘Niet zo’n haast, Moritz. Anders raken we misschien te enthousiast.’
‘Nee, ik pas wel op.’
Hij haalde zijn hand onder haar rok vandaan, maakte de knoopjes van haar bloes los en nam een blote borst in een hand.
‘Heerlijk, Hilde.’
‘Mmmm.’
Hij masseerde eerst haar borst even, voor hij zich voorover boog, er kusjes op gaf en met zijn mond en tong met haar tepel speelde.
‘Moritz?’
‘Ja?’
‘Red je het?’
‘Nog wel. De druk in mijn buik loopt wel op. Je hebt van die mooie en lekkere borsten.’
‘Zal ik jou dan eerst eh ongevaarlijk maken?’
‘Wat?’
‘Nou ja, je weet wel, als je klaargekomen bent ben je een tijd ongevaarlijk voor me.’
‘Ja. Graag, Hilde. Hoe? Zo kan je niet bij me.’
‘Nee, we moeten ruilen. Jij bij mij op schoot.’
Ze stond op en deed haar bloes en haar rok uit, waardoor ze alleen nog een broekje aanhad. Ze haalde een handdoek uit een laatje van het nachtkastje en gaf die aan hem.
‘Doe alles uit en deze om.’
‘Ik kan toch ook mijn onderbroek aanhouden?’
‘Doe nou maar, Moritz. Als je wilt zal ik niet kijken.’
‘Kijk maar wat je wilt.’
Hij stond op en kleedde zich uit. Zodra hij zijn onderbroek liet zakken keek ze opzij.
‘Waarom kijk je niet?’
‘Ik wil eerst voelen.’
Ze keek weer naar hem.
‘Niet komen zitten, maar liggen. Als een baby, met een luier om, die de borst krijgt. Doe die maar na.’
Hij deed het, onwennig. Maar lag uiteindelijk weer met een tepel in zijn mond. Zij voelde over de handdoek.
‘Ik hoef je niet te vragen wat ik mag of wat je wilt, hè?’
‘Mmmm. Tot mijn spijt moet ik zeggen, dat je dat al veel te lang weet.’
‘Dat vergeten we nu maar. Als ik toch te veel doe, naar je zin, of het niet goed doe, zeg je het maar.’
‘Ik wil graag je hand om mijn blote stijve voelen.’
Ze ging met haar hand onder de handdoek, pakte zijn stijve en streelde die.
‘Zo groot als ik dacht, Moritz.’
‘Groot genoeg?’
‘Ja. Vast net zo groot als die van die jongen. Kleiner dan die van Bas, maar wel net zo lekker stijf.’
‘Ik geniet erg van je strelen.’
'Even wat anders.’
Ze deed de handdoek opzij. Hij zuchtte even.
‘Als hij maar niet krimpt, van de temperatuursverandering.’
‘Strelen helpt daartegen.’
‘Dit vast ook.’
Ze nam zijn zak in een hand en masseerde die.
‘Weer vast net zo groot als die van die jongen, je ballen. Kleiner dan die van Bas, maar bij die jongen kwam er toch heel wat uit. Bij jou vast ook.’
Ze pakte zijn stijve weer beet en streelde voorzichtig op en neer.
‘Een lekkere paal, Moritz. Ook mooi om te zien. Een andere keer moet je voor me komen staan. Helemaal bloot, je stijve omhoog en je ballen vrijhangend.’
‘Wat je maar wilt. Je streelt heerlijk.’
‘Wat ik al zei, zo zachtjes vind ik ook lekker. Momentje.’
Ze pakte de handdoek en legde die over zijn buik, van iets onder zijn navel tot onder zijn kin. Ze ging weer verder met zijn stijve strelen. Af en toe streelde ze verder naar beneden en masseerde zijn zak even, voor ze weer naar boven streelde en haar hand om zijn stijve kon leggen en die streelde.
‘Misschien vind je het niet zo leuk, dat ik al met een andere jongen gespeeld heb, Moritz. Dat zou niet zo eerlijk zijn, ik snap best dat jij ook eerder wat beetgepakt hebt toen je de kans kreeg. Het heeft wel een voordeel voor je, ik weet ongeveer wat ik doen moet. Natuurlijk nog niet wat jij lekker vindt. Ik ga je langzaamaan steeds minder voorzichtig strelen, zeg het maar als het anders moet. En spuit maar wat je wilt, ik mik wel op de handdoek.’
‘Ja. Niet te langzaamaan, het komt nog niet, maar ik wil het zo graag.’
Ze deed haar best. Ze was blij dat ze al wat ervaring had, anders was vast niet alles op de handdoek terechtgekomen, hij spoot minstens zo enthousiast en ver als Bren. Zodra hij helemaal klaargekomen was en uit lag te hijgen legde ze de handdoek onder het nachtkastje.
‘Fijn, Moritz. Het hoefde niet zo ruw, gelukkig. Je genoot erg, van je klaarkomen, hè? Je spoot aardig wat.’
‘Ja. Heerlijk. Wat deed je het fijn. Precies goed.’
‘Nou, puur toeval. En een beetje ervaring, natuurlijk. Ik vind het wel jammer, dat hij nu slapper en kleiner wordt. Ik zou je lekkere stijve nog wel langer willen strelen.’
‘Als hij weer stijf wordt mag je weer.’
‘Zou je dat willen?’
‘Vast iedere keer dat ik een stijve krijg. Maar net als bij jou, Hilde, wat je vertelde, na kortere of langere tijd wil je meer. Uit- eindelijk klaarkomen.’
‘Ja.’
‘Zal ik nu bij jou?’
‘Ik weet het niet.’
‘Er is toch niets gebeurd waardoor je weer drempelvrees gekregen hebt? Laten we weer ruilen. Kom bij mij op schoot.’
Hij stond op.
‘Je lijkt zo op het buurjongetje van de andere kant. Ook zo’n klein pikkie. Alleen een grotere zak. Eh doe je onderbroek aan, Moritz. Ik weet niet hoe lang je ongevaarlijk blijft.’
‘Als je bij me op schoot ligt kan er toch niets.’
Hij trok zijn onderbroek aan.
‘Doe je die van jou uit?’
‘Dan ben ik helemaal bloot.’
‘Dat was ik net toch ook? En met die jongen was je het toch ook?’
‘Ja, maar die zou ik toch nooit meer zien.’
‘Dit is toch niet voor maar één keer? Zo vaak het kan en zo vaak je wil mag je mij helemaal bloot zien. En doen wat je wilt. Ik wil heel graag net zo lief voor jou zijn als jij voor mij.’
Hij ging zitten.
‘Toe, kom op mijn schoot en laat me je verwennen.’
Ze trok haar broekje uit en kwam op zijn schoot zitten. Hij schoof haar wat onderuit, zodat ze ook als een baby op schoot lag.
‘Je zegt het ook, hè, als het niet naar je zin gaat?’
‘Mmmm.’
Hij legde een hand op een been en streelde naar boven tot hij haar doos in zijn hand had. Hij streelde er voorzichtig over en masseerde heel lichtjes.
‘Wat fijn, om je zo vast te houden. Veel fijner dan over je broekje. Je haartjes zijn nog zachter dan die op je hoofd.’
‘Mmmm. Moritz?’
‘Ja?’
‘Voor je eh meer gaat doen, wil je even meewerken aan een experimentje?’
‘Een experimentje?’
‘Ja. Haal je hand weg en leg hem op mijn buik. Eh iets boven mijn navel. Streel dan heel langzaam naar beneden. Maar stop direct en haal je hand weg zodra ik stop zeg. Goed?’
‘Natuurlijk is dat goed. Al snap ik niet waarom je dat wilt. Je vindt het toch prettig, zo? Je deed je benen wat verder van elkaar zonder dat ik erom gevraagd had.’
‘Ja, maar even dat experimentje.’
‘Ja hoor.’
Hij deed wat ze gevraagd had, maar voor hij een decimeter onder haar navel was gekomen schokte ze en zei stop. Hij haalde zijn hand weg, legde die op haar been en wachtte af. Zich afvragend waarom ze hijgde.
‘Dank je wel, Moritz. Momentje.’
Hij wachtte maar weer af, terwijl hij hoorde, dat ze langzaamaan weer normaal ging ademen.
‘Ik vind het heel lief van je, dat je precies deed wat ik vroeg.’
‘Zo gaat het toch fijn? Steeds zeggen wat je wilt, hoor. Maar waarom was dit?’
‘Jij streelde, toen ik nog een broekje aanhad, en daarnet weer, over mijn been naar boven totdat je me eh vastpakte. Dat vond ik een fijn gevoel, ik kan het niet precies uitleggen, ik zou wel willen dat je me zo bleef strelen, af en toe weer op mijn been beginnen en me dan weer zo lekker vastpakken. Zoals ik jou streelde, en tussendoor af en toe ook even je zak in mijn hand nam.’
‘Ja, dat was fijn. Maar?’
‘Die jongen streelde, vast toevallig, iedere keer over mijn buik naar beneden. Zodra hij onder mijn navel kwam kreeg ik het bloedheet. De eerste keer dacht ik gelijk, pak me, doe van alles met me, de andere keren, ja, vinger me, laat me komen. Ik kon er niet op wachten, ik begon al te beven en te schokken voor het gevinger werd. Waarom zou het verschil maken van welke kant ik een hand voel komen?’
‘Ik heb wel eens gelezen, dat je erogene zones kan hebben. Delen van je lijf, die je heet maken als die aangeraakt worden. Ze kunnen overal zitten. Meisjes worden soms al heet als er aan een oor gelikt wordt.’
Hij probeerde het bij haar.
‘Stop maar, Moritz. Het kriebelt alleen maar.’
‘Aan je oor of tussen je benen?’
‘Aan mijn oor.’
Hij haalde zijn hand van haar been en legde die op haar buik, een decimeter onder haar navel. Ze schokte en begon te hijgen. Hij legde vlug zijn hand weer op haar been en grinnikte.
‘Nou, het is wel duidelijk dat jij daar zo’n gevoelige zone hebt.’
‘Als ik het zelf doe niet.’
‘Het zal vast alleen werken als een jongen het doet. Omdat je dan verwacht dat zijn hand verder naar beneden zal gaan en je tussen je benen zal pakken.’
Hij ging met zijn hand langzaam over haar been naar boven tot hij haar doos weer kon masseren.
‘Gelukkig gaat het zo beter, langzamer.’
‘Ja. Fijn. Ga zo even verder, Moritz. Met af en toe weer een aanloopje.’
Hij deed het.
‘Lieverd, ik vind het heel fijn om te doen, en dat jij er duidelijk ook van geniet. In plaats van te gaan hijgen of sneller te ade- men ga je langzamer ademen.’
‘Je zou me zo in slaap kunnen strelen.’
‘Later misschien eens. Mag ik proberen hoe je reageert als ik voorzichtig je gleuf streel?’
‘Gaat het je alleen om mijn reactie?’
‘Nee, natuurlijk niet. Ik ben nog nooit zo intiem aan een meisje gekomen, ik ben benieuwd hoe ik dat zal vinden. Ik zou het fijn vinden, als jij er ook van zou genieten.’
‘Vast wel. Begin maar met er alleen over.’
Hij begon voorzichtig.
‘Moritz, je gaat sneller ademhalen.’
‘Ja. Jij ook. Ohhhh, wat lekker. Hè?’
‘Ja. Je streelt zo lief.’
‘Net de lipjes van je mond.’
‘Ik wil dit graag wat langer. Geen aanloop meer, blijf mijn doos masseren en mijn lipjes strelen, lieverd.’
Hij deed het.
‘Mmmm. Moritz, beetje erin.’
Ook dat deed hij braaf.
‘Heerlijk zacht en warm, Hilde.’
‘Mmmm. Heel voorzichtig verder, alsjeblieft.’
‘Wil je meer?’
‘Ja, maar zo heerlijk langzaam.’
Hij ging er heel langzaam verder in, tot zo ver mogelijk.
‘Wat fijn, Hilde, om je zo vast te houden en je te strelen.’
‘Je bent ontzettend lief en goed, om het zo lekker langzaam te doen. Ik wist niet, dat ik zo kon genieten.’
‘En klaarkomen dan?’
‘Het ging eerder allemaal zo snel, Moritz. Voorbij voor ik het wist. Dit langzame is zo heerlijk.’
‘Fijn, lieverd.’
Hij begon voorzichtig te strelen. Al gauw begon ze sneller te ademen en tegen zijn hand te bewegen. Hij hoefde al snel niets meer te doen, alleen haar vasthouden en zorgen dat zijn vinger in haar bleef. Na een tijdje merkte hij dat ze krampen kreeg en klaarkwam. Langzaamaan ging ze minder bewegen, tot ze hijgend stillag. Ze pakte zijn hand en legde die op haar been.
‘Oooh, Moritz. Wat liet je me lekker komen.’
‘Je deed er zelf ook wat aan.’
‘Ik kon niet anders. Niet, dat jij het niet lekker deed, ik moest bewegen.’
‘Ik vond het wel fijn, hoor, dat je je niet inhield, je liet gaan.’
‘Was ik niet te wild?’
‘Natuurlijk niet. Ik vond het eh lekker geil, je te voelen kronkelen en klaarkomen. Ik had het niet verwacht, je was eerder zo eh koel.’
‘Zo voorzichtig. Moritz, zou je het zo vaker kunnen doen? Of liever anders?’
‘Ik zou het zo zo vaak kunnen doen als je wilt. Of anders, hoe je maar wilt.’
‘Enne, ik bij jou?’
‘Je mag zo vaak bij me, met me, doen wat je wilt, als je wilt.’
‘Je bent erg eh meegaand.’
‘Zo gaat het toch veel fijner dan met mijn gezeur?’
‘Ja, dat ergerde me een beetje. Nu ik gemerkt heb hoe lief en voorzichtig je bent heb ik helemaal geen drempelvrees meer.’
‘Fijn. Ik zal me netjes blijven gedragen, lieverd.’
‘Ja, graag. Je zal vast nooit meer ergens om hoeven vragen. Ik heb van eh mijn avontuurtje geleerd, dat ik wel vaker dan één keer wat wil. En tussendoor graag een jongen verwen. Hoe zit het nu met jou, eigenlijk?’
‘Lieverd, ik vond je zo lekker geil te keer gaan, dat ik er weer een stijve door gekregen heb.’
‘En geil geworden bent?’
‘Nou ja, ik zou nog wel een keer zo lekker klaar willen komen.’
‘Of anders?’
‘Wat je maar wilt.’
Ze stond op en rekte zich even uit.
‘Vorige week nog zou ik me geschaamd hebben om er zo bij te staan. En zeker om helemaal in mijn nakie zo bij je op schoot te liggen dat je overal bij kon.’
‘Maar je niet helemaal kon bekijken. Je bent heel mooi. Je gleuf ziet er zo simpel uit, vergeleken met wat ik aan mijn buik heb hangen. Maar ik heb er vreselijk van genoten je daar te strelen, lieverd.’
‘En ik, dat je het zo fijn langzaam deed. Sta eens op.’
Hij deed het. Ze trok zijn onderbroek naar beneden.
‘Ik vind het heel mooi, wat er aan je buik hangt. Of staat. Stap uit je broek en ga maar op bed liggen.’
Hij deed het, zij trok haar broekje weer aan.
‘Ben zo terug.’
Ze ging even de kamer uit, kwam terug met een handdoek, ging naast hem zitten en legde de handdoek over zijn buik.
‘Ik had er niet op gerekend dat het zo fijn zou gaan en ik je vaker dan één keer zou verwennen.’
Ze nam zijn zak in haar hand en masseerde die.
‘Is dit een erogene zone van je?’
‘Zoiets. Het doet me verlangen naar ook een hand van je om mijn stijve.’
‘Ook? Tja, we beginnen pas, hè?’
‘Dat klinkt hoopgevend voor me. Ik heb je al eerder om verkering gevraagd, daar blijft het hopelijk niet bij. Als we vaker met elkaar omgaan, ook andere dingen dan eh scharrelen samen doen, wil ik het er graag met je over hebben wat voor gezamen- lijke toekomst we zouden kunnen hebben.’
‘Andere dingen dan scharrelen samen doen? Bedoel je vrijen?’
‘Nee, vrijen pas als eh het er de juiste tijd voor is. Ik bedoelde uitgaan, en zo. En vaak gezellig bij elkaar zijn, veel praten. Om elkaar beter te leren kennen. Om uiteindelijk samen te gaan wonen, trouwen, wat je maar wilt.’
‘Tjonge, wat ben je serieus.’
‘Ik zal nergens op aandringen. Ik zie al heel lang wat in je, lieve Hilde. En na vanavond zou ik zeker erg graag iedere dag en iedere nacht bij je zijn.’
‘Tja. Ik heb er niet over nagedacht. Maar ik zal het gaan doen. Eh in verband met een eh mogelijke verkering, of meer, ik wil je nog wat over Berbel vertellen. Die jongen die haar zwanger maakte had geen grote en kon niet vaak. Ze had er maar genoegen mee genomen, zei ze, als hij gebleven was. Maar ze is nu erg blij dat ze Bas heeft.’
‘Met een heel grote.’
‘Ja, maar ook, dat hij wél vaak kan. Als ik het goed begrepen heb, laat ze hem iedere dag een keer of drie klaarkomen. Zo vaak wil ze minstens, op z’n tijd, iedere dag met hem vrijen en gelijk klaarkomen. Tot zo lang vingert hij haar zo vaak ze wil.’
‘Dus, voor je verkering met me wilt, wil je graag weten hoe vaak ik het op een dag kan.’
‘Nou ja, ongeveer. Erg?’
‘Natuurlijk niet. Al zal je af moeten wachten hoe vaak jij het wilt. Ik hoef jou niet te vragen hoe vaak ik zou mogen.’
‘O? Waarom niet?’
Hij grinnikte.
‘Ik zie het al voor me. Als ik later met je zou willen vrijen hoef ik maar een hand onderop je buik te leggen. Dan zal je vast gelijk hijgen, jaaah, jaaah, neuk me, neuk me.’
Ze kneep even in zijn ballen.
‘Au. Dat doet zeer.’
‘Ja. Je bent een viespeuk.’
‘Nee, met mijn zak in je hand zo geil. Laat me komen, lieverd.’
Ze deed het, tweehandig.
‘Het is al te laat om erachter te komen hoe vaak je op een dag kan. Maar drie keer red je vast, er kwam nog heel wat, geile, genietende spuiter.’
‘Ja, je deed het weer zo lekker.’
Ze legde de handdoek op de andere gebruikte.
‘Ik kan, denk ik, beter zelf die handdoeken in de was doen. Mijn moeder hoeft niet alles te weten.’
‘Zie maar. Lieverd, als je drie keer wel gelooft, wil je verkering met me?’
‘En dan?’
‘Wat ik al zei. Vaak gezellig bij elkaar zijn, veel praten. Om elkaar beter te leren kennen. Wat uitgaan, en zo. Om uiteindelijk, hopelijk, samen te gaan wonen, trouwen, wat je maar wilt. En dan vrijen, natuurlijk.’
‘Over plannen op lange termijn hebben we het later wel eens, er is nu nog weinig zeker. Omdat verkering geen trouwbelofte is wil ik die wel met je, Moritz.’
‘Fijn.'
Hij trok haar in zijn armen en kuste haar. Na even maakte ze zich los.
‘Je moet opstappen, Moritz, het is al hartstikke laat.’
‘Ja, goed. Wanneer zien we elkaar weer?’
‘Maar niet voor zaterdag. Ik heb vanavond niets aan mijn huiswerk kunnen doen.’
Ze grinnikte even.
‘Ik had wat beters te doen. Maar ik moet het wel inhalen.’
‘Ik eigenlijk ook. Maar dit was geen verloren avond. Ik ben blij dat we nu beter met elkaar om kunnen gaan. Dat het ook heel fijn en lekker was komt bij mij op de tweede plaats, Hilde.’
‘Het hoort, past bij elkaar. We kunnen het vast goed combineren. Lekker scharrelen en in de pauzes gezellig over alles van alles en nog wat praten. Nog niet te veel over de toekomst, het duurt nog even voor we allebei een goed betalende baan hebben.’
‘Ja. Goed.’
Hij kleedde zich aan, zij trok een badjas aan en liet hem uit.

Dinsdagmorgen

'Je maakte het nogal laat, Hilde, gisterenavond.’
‘Ja, ma. Het zal nog wel eens vaker gebeuren. Als jullie het niet erg vinden.’
‘Als je studie er maar niet onder lijdt. Was er iets bijzonders aan de hand, dat Moritz zo lang bleef?’
‘Ja, nogal. Hij schoot me eergisterenavond aan, toen ik thuiskwam, hij wilde met me praten, zei hij. Ik heb dat naar gisteren- avond verschoven. Hij eh bood zijn verontschuldigingen aan, dat hij me opgejaagd had.’
‘Opgejaagd?’
‘Eigenlijk niet het goede woord. Hij is steeds gekker op me geworden, hij wilde meer dan ik wilde en vroeg daar steeds om.’
‘Ik neem aan, dat hij meer wilde dan kussen. Dat deden jullie toch wel? Anders zou ik me beledigd voelen, als een jongen niet wat bij mijn mooie dochter zou proberen.’
‘Dank je, pa. Ja, maar hij vroeg een beetje irriterend vaak om meer.’
‘Lieverd, we nemen aan dat je je gezonde verstand gebruikt. Je bent goed voorgelicht, we hebben daar ons best voor gedaan, al viel dat niet mee. Maar tegenwoordig hoort kinderen meer verteld te worden dan wat wij van onze ouders te horen kregen. We willen graag bijblijven hoe het er heden ten dage aan toe gaat, om je broertje op tijd genoeg te kunnen vertellen. We kunnen er ons wel wat bij voorstellen, al hebben ma en ik ons eerste begin al een tijd achter de rug. Maar misschien kan je ons toch wat vertellen.’
‘Tja. Moritz is, al een tijd geleden, begonnen met kussen. Later, op mijn kamer, met me over mijn bloes te strelen. Hij zat er een keer onder voor ik het in de gaten had. Maar omdat ik het wel lekker vond heb ik er niets van gezegd. Ook niet als hij mijn bloes uittrok, dat maakte ten opzichte van eronder voelen eigenlijk niets meer uit. Ook niet als hij zijn bovenkleding ook uitdeed. Uiteindelijk hielden we allebei alleen een broekje aan als we op bed gingen liggen kussen. Ik heb hem heel dringend gewaarschuwd uit mijn broekje te blijven, dat deed hij gelukkig ook. Ik voelde het natuurlijk wel, dat hij een erectie had, als we elkaar omhelsden. Hij nam wel eens een hand van me, om me er over zijn broek aan te laten voelen. Verder wilde ik niet gaan, ik wist niet of ik hem op tijd zou kunnen stoppen met helemaal te ver te gaan. Sinds we hoorden wat Berbel overkomen is heb ik me voorgenomen dat mij nooit te laten gebeuren.’
‘Nee, liever niet. Hoe is het nu met Berbel?’
‘Oh, zo geweldig. Haar dochtertje, Barbie, is zo schattig, zo eentje zou ik er ook wel willen, ooit. Met een lieve vader, na- tuurlijk. Barbie krijgt die ook, Berbel is verloofd met een heel aardige jongen, Bas. Die heeft er geen problemen me, dat Barbie er is. Ze hebben trouwplannen, maar nog geen datum.’
‘Dat is fijn om te horen. Maar houd jij je maar aan de normale volgorde. Heeft Moritz een kans?’
‘Sinds gisterenavond wel. Omdat hij zijn excuses voor zijn eerdere gedrag aangeboden had en beloofde nergens meer op aan te dringen.’
‘Meer dan een enkele keer ergens om vragen hoort niet.’
‘Het was vaker dan een enkele keer, daarom wilde ik niets meer dan wat we al deden. Al snapte ik hem wel, pa. Af en toe werd hij zo opgewonden van mij strelen, dat hij onverwachts vertrok. Hij vertelde, dat hij dan, zo gauw hij buiten was, zijn broeken liet zakken en het er dan vanzelf uitspoot, zo hoog was de druk bij hem opgelopen.’
‘Ja, dat snap ik. Pas vlak voor ons trouwen deden ma en ik wat meer dan kussen en omhelzen, dan kreeg ik daar ook last van.’
‘Ik heb bij Berbel en Bas heel wat geleerd. Ik wil er wat over vertellen, maar ik hoop, dat jullie niet schrikken.’
‘Als jou maar niets ergs overkomen is.’
‘Nee hoor. Goed. Ik schrok, toen ik daar zaterdagmiddag aan kwam rijden. Ze zaten met z’n allen in hun blootje op hun erf te zonnen.’
‘O. Nou ja, familie onder elkaar.’
‘Ja. Daarom ben ik mee gaan doen.’
‘O. Eng?’
‘Raar, in het begin, maar het wende snel. Op één ding na. Bas kreeg een erectie.’
‘O. Hield hij er niets voor?’
‘Ze vonden het niet nodig. Berbel zei, ze genoot er van. Het is heel natuurlijk, zeker als je af en toe kijkt naar het dekken van varkens. Het maakt het makkelijk om het ook over seks te hebben. Dat hebben we veel gedaan, zondag ook. Ik vertelde over mijn moeilijkheden met Moritz. Al heb ik geeneens zijn naam genoemd, het alleen over een buurjongen gehad. Uiteindelijk heb ik daar opgestoken, dat ik best wat meer van scharrelen kon gaan genieten, al moest ik voorzichtig blijven. Bas en Berbel vertelden, nogal uitvoerig, wat zíj deden, en hoeveel ze er van genoten. Nog niet vrijen, Berbel zou eerst aan de pil gaan.’
‘Tja, dat maakt het makkelijker dan vroeger, om al voor je trouwen met vrijen te beginnen. Hoe je daar ook over denkt, als je zeker van elkaar bent kan vrijen de band zelfs verstevigen.’
‘Zo ver ben ik met Moritz nog lang niet, ma, we hebben nog veel te weinig gepraat. Ze zeiden, ik moest mijn buurjongen, als ik daar wat meer mee wilde, uitdrukkelijk vertellen, dat hij nooit iets mocht doen en dan vragen of het goed was. Eerst vragen, maar niet te vaak. Omdat Moritz zichzelf al bekeerd had, ging dat gisterenavond onverwacht makkelijk. En durfde ik al wat meer. Ook hem van zijn hoge druk afhelpen. Er komen wat meer handdoeken in de was, ma.’
‘O. Goed. Eh er is tegenwoordig makkelijk aan de pil te komen. En aan condooms. Ik schrik toch nog steeds, als ik die in de super zie liggen. Maar ik wil je nergens toe aansporen.’
‘Dat is nog lang niet aan de orde. Bas zei ook, dat hij nog wel een hele tijd zonder vrijen zou kunnen, als Berbel hem maar eh af en toe hielp.’
Pa grinnikte even.
‘Ja, dat zal vast nog steeds zo werken. Daarmee redde ik het ook, tot ma en ik trouwden. Hilde, Bas weet wat hij krijgt en wat hij niet krijgt. Ik wist eigenlijk wat ik zou krijgen, ik geloofde ma, natuurlijk, en kreeg het bewijs in onze huwelijksnacht.’
‘Nou, pa!’
‘Hilde moet zelf beslissen wat haar maagdelijkheid haar waard is, ma. Ik had niet geklaagd, als ik geen bewijs van de jouwe gekregen had. Omdat er steeds later getrouwd wordt en er dus langer en vaker eh geëxperimenteerd kan worden, is het onwaarschijnlijk dat veel meisjes maagd blijven tot ze getrouwd zijn. En er wordt vaak een tweede keer getrouwd. Als maag- delijkheid zo belangrijk was, werd dat ook niet gedaan.’
‘Tja, sommige mensen willen persé een nieuwe auto, geen tweedehandse. Terwijl er bij een nieuwe meestal toch een paar kilometer op de teller staat. Moritz wilde graag verkering met me. Ik heb er mee ingestemd, maar hem wel verteld, dat ik daarmee beslist geen trouwbelofte gaf, onze toekomst is me daarvoor veel te onzeker.’
‘Dat was onnodig, liefje. Daarom heet het verkering, geen verloving. En zelfs een verloving is onder voorbehoud. En bij huwelijken wordt steeds vaker de term, tot de dood ons scheidt, niet meer gebruikt. Er kunnen altijd omstandigheden op- treden, waaronder het beter is uit elkaar te gaan. Al hoor je zo veel mogelijk te doen om dat te voorkomen. Zeker als er jonge kinderen zijn.’
‘Ja, pa. Jullie vinden het dus goed, dat ik verkering met Moritz heb? En hoe we met elkaar omgaan?’
‘Ja, dat is goed. Je bent er oud en verstandig genoeg voor. Geniet er samen maar van. En als je vragen hebt die je liever niet aan ons stelt, vraag dan om de auto en rijdt naar Berbel. Het lijkt me, dat die je goed kan adviseren.’
‘Ja, dat kan ze zeker. Haar Bas praat ook overal vrij over. Ik wil sowieso binnenkort een keer met Moritz naar hun toe. Ik heb Moritz al over hun verteld, ik wil graag dat hij ook met hun kennismaakt.’
Ze grinnikte even.
‘En andersom. Moritz was altijd al nogal vrij, ik wil het ook meemaken hoe hij is als hij daar in z’n blote kont met een erectie zal zitten.’
‘Tja. Dat gaat wat verder dan wat er op een naturisten of nudistenterrein gebeurt, lijkt me.’
‘Niet verder, er wordt alleen niets verstopt. Het mooiste wat er is, zegt Berbel. Het is zonde om er alleen in het donker of onder de dekens van te genieten. En fijn, om met anderen, die toch ongeveer een zelfde moois hebben, mee te genieten.’
‘Tja, het is maar waar je aan gewend bent. Ik kan me wel indenken, dat als je van jongst af aan het dekken van varkens gezien hebt, en je ouders helemaal bloot, en er zelf bloot rondgelopen hebt, dat je dan nogal vrij wordt. Maar toch.’
‘Ze zijn geen principiële nudisten, hoor, normaal zijn ze gewoon aangekleed. Ze vinden het alleen lekkerder bloot in de zon te zitten dan aangekleed, als het lekker warm is. Zich vrij van knellende kleding te voelen, waarin je aan het zweten gaat. Vooral voor mannen zal het prettiger zijn als hun spullen de vrijheid hebben, Bas zei, dat hij daarom wat wijdbeens zat. Ik snap wel, pa, dat u het raar vindt dat er dan ook gezien wordt dat ze een erectie hebben. Dat ze die kunnen krijgen is geen wonder, misschien alleen al van het zien van blote borsten. Maar ik merkte zelf ook, dat ik al gauw mijn benen niet meer strak tegen elkaar hield, dat zit wat ongemakkelijk. Het stoorde me geeneens, dat ze tussen mijn benen konden kijken, ik zag bij hun toch ook alles? En er iets voorhouden? U weet ook wel, dat een beetje gekleed sexier kan zijn dan helemaal bloot.’
‘Ja, dat is zo.’
‘Het zijn ook geen naturisten, ze eten gewoon vlees, en zo. Het is wel erg natuurlijk. Vooral, nou ja. Zondagmorgen had Bas eerst geen erectie. Ik begreep, uit een opmerking daarover, dat hij en Berbel wat eerder eh gespeeld hadden. Na een tijdje zag ik, dat hij een erectie kreeg. Ik vond het mooi om te zien, zonde om dat te verstoppen. Waar of niet, ma?’
‘Ja, dat blijft een wonder, van zo klein naar zo groot. En eh, je oom?’
‘Die zei, dat hij al zo lang bloot gezien had, dat hij er niet snel meer opgewonden van raakte. Hij vertelde, dat toen hij twintig was en tante met haar zestien jaar bij hem kwam werken, ze binnen een maand iedere nacht in zijn bed lag. Dat werd in de familie al vermoed, hè? Ze trouwden toen zij achttien was, maar deden die twee jaar daarvoor al alsof ze het al waren. Hij zei, als we geweten hadden dat tante niet snel zwanger raakte, Berbel kwam pas na een paar jaar, dan hadden we die twee jaar geen condooms hoeven gebruiken.’
‘Welja!’
‘Zo vrij kan er gepraat worden, pa, als je er geen behoefte aan hebt om iets te verbergen. En het natuurlijke is ook, dat ze meerdere keren per dag vrijen, Bas en Berbel scharrelen. Dat kan ook makkelijk, als je woont waar je werkt. Maar nooit, ook in het zonnetje niet, in het zicht van anderen. Eh er is nog meer, waarom ik met Moritz wat meer durf. Bas vond het zo jammer, dat ik, op mijn leeftijd, zo weinig aandurfde, dat hij voorstelde dat ik wat zou gaan eh scharrelen met een jonge collega van hem. Die kende hij goed genoeg, om te weten dat die best een keer met een aardig meisje zou willen scharrelen. Als ik wat wilde proberen kon hij die opbellen en ophalen. En hem waarschuwen, dat hij niet meer mocht doen dan wat ik wilde.’
‘O? En heb je dat gedaan?’
‘Ja. Aarzelend. En stap voor stap. Bas haalde die jongen op, ene Bren. Die bleek wel eens naar een naaktstand te gaan en dus gelijk wel in z’n blootje bij ons durfde zitten. Eerst met een handdoek om zijn buik. Waarschijnlijk omdat we zo veel over seks gepraat hadden en ik de erectie van Bas steeds zag wilde ik eigenlijk ook wel wat. Ik heb Bren eerst over die handdoek bevoeld. Dat voelde net zo aan als bij Moritz over zijn broek. Toen durfde ik er ook onder te voelen. Weet u het nog, ma, van de eerste keer bij pa?'
‘Zo ongeveer. Het was eh veel fijner dan ik gedacht had, om zoiets vast te houden.’
‘Ja. En toen hij zijn handdoek opzij legde en ik nog een erectie zag, werd ik eh nogal nieuwsgierig. Op voorstel van Bas zijn we naar achter de stal met varkens gegaan, onder een afdak waar hooi lag. Ik was al aardig gewend aan in m’n blootje wat rond te lopen, het verbaasde me toch nogal, dat Bren gewoon naast me liep of het normaal was, met zo’n omhoog staande stijve.’
‘Dat lijkt me ook raar. Meer dan zo voor me staan heeft pa nooit gedaan.’
‘Nee, natuurlijk niet. Ik kleed me naast bed pas uit. Vlak voor ik in bed duik. Ik neem aan, Hilde, dat jullie op het hooi gedoken zijn.’
‘Nou, erop zijn gaan liggen. Ik eh mocht eerst met zijn spullen spelen. Ik voelde toen al, dat ik Moritz ook zo beet zou willen pakken. En dan ook uiteindelijk doen waar hij zo vaak om vroeg, hem eh van zijn hoge druk afhelpen.’
‘Heb je die jongen eh klaar laten komen?’
‘Ja, ma. Moritz ook, gisterenavond. Eigenlijk een indrukwekkend gezicht, hè, dat ze zo kunnen spuiten.’
‘Eh ja. Al zie ik dat natuurlijk niet vaak, meestal vrijen we gewoon. Maar dan weet ik precies, wanneer pa eh klaarkomt.’
‘Kunt u er nu wel over praten? Vroeger was u zo voorzichtig.’
‘Een jong meisje vertel je wat ze moet weten, niet alles wat er kan. Maar ja, als je het nu zelf doet? En er zelf zo vrij over praat?’
‘Ik doe niet alles. Ik vond het nogal eh ingrijpend, wat Bren toen bij mij deed. Zelfs nadat we het een paar keer bij elkaar ge- daan hadden, wond het me nog vreselijk op.’
‘Dan moet hij het goed gedaan hebben.’
‘Ja, heel voorzichtig. Moritz ook, dat viel me zo mee. Daarom wil ik het wel vaker met hem. Dat met Bren was fijn voor één keer, om me over mijn drempelvrees te helpen.’
‘Tja. Heb je dat Moritz verteld? Hij zal zich wel verwonderd hebben, dat er ineens zo veel kon.’
‘Nadat hij zijn excuses aangeboden had durfde ik hem erover te vertellen. Hij was eigenlijk liever de eerste geweest, maar hij snapte dat ik eerder weinig met hem gedurfd had. Hij heeft beloofd, niet meer te zeuren en voorzichtig met me te blijven.'
'Zo hoort dat. En jij?'
Ze grinnikte even.
'Ik heb niets beloofd.'
'Groot gelijk. Maar je zal hem vast vaker dan één keer willen pakken, als hij op je kamer komt. Of jij bij hem.'
'Over bij hem komen hebben we het nog niet gehad. Ik pak hem dan vast minstens één keer, om te zorgen dat hij niet meer vol zit en dan makkelijker van me af kan blijven. Verder zie ik wel, hoe vaak hij dan bij mij wat mag. En of ik hem leeg krijg, na nog een paar keer.'
'Als hij hem niet meer omhoog krijgt is de lol er wel vanaf. Nou ja, dan is het meestal toch vrij laat, dan gaan we maar slapen. Hè, pa?'
'Ja. Hilde, bedankt, dat je zo veel verteld hebt. En succes gewenst. Ga nu maar naar je kamer. Doe maar watjes in je oren, want ik heb veel zin om helemaal leeg te raken. Mams komt niet zo snel op gang, maar daarna is ze ook hoorbaar niet meer te houden.'
'Nou, ook succes gewenst.'
Ze gingen naar hun slaapkamers.
Voor Hilde in slaap viel, had ze gehoord dat haar ouders drie keer klaargekomen waren. Inderdaad steeds luidruchtiger.

Dinsdagavond

‘Er kan voorlopig niet veel, Bas. Ik ben ongesteld.’
‘O. Fijn.’
‘Wat? Vind je het niet erg, omdat je zelf een paar dagen vast niets tekort zal komen?’
‘Nee. Het zal voor jou nu vast niet zo fijn zijn, Berbel, maar ik denk vooruit. Daarna kan je toch aan de pil beginnen? Ik krijg hoop om over niet al te lange tijd met je te kunnen vrijen.’
‘Ja. Ik ook.’
‘Kan je me een termijn geven? Twee jaar? Een paar maanden? Weken, dagen?’
‘Grapjas. Kort, Bas. Ik wil eigenlijk al heel lang. Eerst niet serieus, dat zou weer een stommiteit zijn, maar zodra ik wist dat je zou blijven wel serieus. Maar ik wil het met je over wat anders hebben. Mijn vader heeft gevraagd om met je te praten.’
‘Dat kan hij zelf toch ook?’
‘Ja, maar het leek hem beter dat ik het deed. Het betreft ook mij. Het gaat over de overname van het bedrijf.’
‘Ja, dat betreft ook jou, natuurlijk. Daar heb ik eigenlijk nooit aan gedacht. Eh als je nooit zou trouwen zou jij het krijgen.’
‘Ja. Die advocaat heeft alles uitgezocht. In principe zou een buitenstaander, die het bedrijf over zou nemen, daar belasting over moeten betalen. Als een echtgenote een bedrijf erft niet, want er is daarvoor een belastingvrije grens, die vrij hoog ligt. Kin- deren zijn eerder de klos, want daarvoor is de grens lager. Snap je?’
‘Ja. En schoonzoons?’
‘Tellen niet als familie, in dat soort zaken. Dus die betalen zich blauw.’
‘Jammer.’
‘Niet zo snel. Een schoonzoon zou over een lange reeks van jaren stukjes over kunnen nemen, en zo niet veel belasting hoeven te betalen. In ieder geval niet in één keer.’
‘Nou, ik heb geen haast.’
‘Prima. Het voorstel is, dat je niets overneemt. Dat je mij het bedrijf laat erven. Het kan natuurlijk lang duren, voor het zo ver is. Daarna is, als we getrouwd zijn, vanzelf de helft van jou, of alles voor ons samen, als we daar bij ons huwelijk geen maatregelen tegen nemen. Dan neem jij officieel niets over. Als dat allemaal geregeld is, kan je het op jouw naam zetten. Wat raar, maar zo werkt het.’
‘Maar dan moet jíj betalen, al is dat minder dan ik zou moeten.’
‘Met een minder goede advocaat was dat waarschijnlijk gebeurd. Maar hij heeft doorgezocht. Hij stuitte op wat bijzonders. Bij de gemeente. Het dorp voert al jaren een beleid om het een rustig dorp, zonder industrie, middenin het groen te maken. Ze zijn een eind op weg. Als je langs de buitenrand van het dorp zou rijden, zie je alleen weilanden of graanakkers. Ik weet dat dat klopt, al ben ik niet overal geweest. Er zijn nog maar twee bedrijven in het dorp over. Één is de aluminiumfabriek. Die mag blijven, omdat daar veel mensen uit het dorp werken. Zodra dat niet meer het geval is moet hij afgebroken worden en worden daar huizen gebouwd. Even tussendoor, het dorp hoeft niet te groeien, ze verwachten eerder vergrijzing dan woningnood. Er worden in Duitsland te weinig kinderen geboren. Al jaren. Leegstaande woningen worden verhuurd of verkocht aan stadslui, die graag in een dorp willen wonen.’
‘Mooi.’
‘Ja. Het tweede bedrijf dat er nog is, is het onze. Dat mag blijven, als het in de familie blijft. Anders zou de stal afgebroken moeten worden, het huis mag blijven staan.’
‘Ja?’
‘Het dorp mag dat niet op schrift stellen, maar het zou wel gebeuren. Weet je wat het gevolg is?’
‘Geen idee. Niks, want het blijf in de familie?’
‘Nee, iets belangrijks. Het betekent, dat het bedrijf voor een buitenstaander weinig waard is.’
‘O. Maar voor de belasting?’
‘Als de advocaat dan alles goed op papier zet, en wij daar een passende aangifte bij doen, zullen ze het accepteren. Hoef ik dus niets te betalen.’
‘Ongeacht dat het een zeer rendabel bedrijf is?’
‘Ja, dat telt dan niet, het gaat om de verkoopwaarde. We moeten natuurlijk wel belasting over de inkomsten, minus de kosten, betalen, jaarlijks. Maar de waarde van het bedrijf voor de belasting blijft laag. Alleen de prijs van de grond, het huis en een lege schuur, dik onder de grens, voor mij.’
‘Tja. Conclusie?’
‘Als jij het niet erg vindt om waarschijnlijk nog heel wat jaren te moeten wachten voor je het bedrijf op je naam krijgt, wacht je daar gewoon op. Mijn vader wil graag weten of je dat goed vindt. Hij weet al, dat ik het prima vind.’
‘Ik ook. Je weet toch, dat ik problemen had om het bedrijf cadeau te krijgen? Jou wilde ik wel. Barbie ook. Maar zo’n rendabel bedrijf? Je haalde me hoofdzakelijk over met te zeggen dat ik een hoofdprijs in een loterij ook zou accepteren. Om het voor de helft, of samen, te krijgen als jij het erft, daar kan ik niets aan doen. Dat gaat dan automatisch. Dat kan ik accepteren. Mis- schien een kromme redenering.’
‘Nee, wat je voelt, dat geldt.’
‘Tja. Ik voel me als die makker uit de Bijbel, ik ben zijn naam kwijt. Hij moest zeven jaar werken, voor hij met de dochter van de baas mocht trouwen. Toen het zo ver was kreeg hij de lelijke dochter, in plaats van de mooie. Ik snap dat eigenlijk nog niet.’
‘Op school vertelden ze, dat het kwam door kledinggewoonten. Vermoedelijk mocht de bruidegom de bruid pas uitpakken in de huwelijksnacht. Hij voelde in het donker vast geen verschil tussen mooi en lelijk. En als hij daar de volgende morgen achterkwam kon hij met goed fatsoen niet meer van haar af. Of er wat gebeurd was of niet, een ander zou aannemen dat ze ontmaagd was en haar niet willen. Sinds die tijd ging de sluier van de bruid omhoog vóór de bruidegom ja moest zeggen.’
‘Zou kunnen. Hij werd zo kwaad, dat zijn schoonvader hem ook maar de mooie dochter gaf. Al moest hij beloven daar weer zeven jaar voor te werken. Nou ja, ondertussen kon hij zich met twee vrouwen vermaken.’
‘Tja, ze zeggen wel, in het donker zijn alle katjes grauw. Er zijn overeenkomsten, Bas. Jij mag je met de vrouw die je wilt ver- maken vóór je het bedrijf van de baas over kan nemen. Je krijgt natuurlijk wel loon.’
‘Ik heb al gezegd dat ik dat niet hoef. Zeker niet zolang ik bij de Luchtmacht werk.’
‘Ja. Maar mijn vader wil het toch op een rekening voor je zetten.’
‘Goed. Kan ik ook niets tegen doen. Dan hebben Barbie en ik allebei een rekening die nogal op kan lopen. Jij niet.’
‘Ach, ik krijg het bedrijf, de helft als ik dan getrouwd ben. Genoeg gekletst. Bas, ik heb zin om je klaar te zien komen en je klodders eruit te zien spuiten.’
‘Omdat je het gauw niet zo vaak meer zal zien?’
Ze legde een handdoek over zijn buik.
‘Ja. Echt vrijen gaat natuurlijk voor. Als dat een paar dagen in de maand niet kan houd ik je op deze manier in training. En kan extra goed je grote ballen masseren.’
‘Ja, lekker. Stook ze op, dan spuit ik nog meer.’
Ze zag het.

Zaterdagavond

‘Bas, doe je een condoom om?’
‘Niet op een handdoek?’
‘Nee, vanavond niet.’
‘Wat je wilt.’
Hij deed een condoom om, kwam naast haar liggen en omhelsde haar.
‘Het blijft fijn, mijn blote meisje tegen me aan te voelen. Zachte borstjes, lekker kontje.’
‘Ja, en je harde tegen mijn doos. Niet zo hard er mee wrijven.’
‘Sorry. Ik weet niet wat dat is, ik maak vanzelf bewegingen alsof ik erin zit, wil eh wippen.’
‘Dat kan.’
‘Dat kan? Erin? Vrijen?’
‘Ja, we kunnen vrijen.’
‘Oh, Berbel. Toch onverwacht, voor me. O.’
‘Wat is er?’
‘Het is wel erg snel. Hoe lang kennen we elkaar? Drie weken?’
‘Plus een paar dagen.’
‘Tja.’
‘Bas, we zijn verloofd. We gaan trouwen.’
‘Ja. Daar stond ik niet bij stil. Ja, fijn, de aanloop van vrijen. Ja, heel graag, liefste. Hoe?’
Berbel grinnikte.
‘Je liet me even schrikken, maar hoe je moet vrijen weet je vast. Zelfs zonder ervaring.’
‘Ik bedoel, zal ik op je komen liggen? Of jij op mij?’
‘Nee, op onze zijkanten. Met een been van mij over de jouwe. Dan eh kunnen we allebei duwen. Of terugtrekken.’
‘Ja. Oh, Berbel, wat fijn.’
‘Waarschijnlijk. Ik ben wat gespannen, Bas. Of ik eh genoeg ruimte voor je heb.’
‘We zouden het voorzichtig doen. Nu?’
‘Ja. Blijf jij stil liggen, zo veel mogelijk. Voorlopig, later zien we wel. Dan kan ik met je stijve mikken en zachtjes gaan duwen. Eerst naar beneden, recht vooruit. Gaat het, zo?’
‘Ja. Spannend.’
‘Ja. Oeps. Oooh. Pauze.’
‘De punt wordt warm.’
‘Je zit er een heel klein stukje in. Wat voel ik dat al goed. Oooh, Bas.’
Hij had zelf een duwtje gegeven.
‘Ja, iets verder. Gaat het?’
‘Wat moeilijk. Geef het even de tijd om op te rekken.’
‘Ontspan je dan. Je trilt helemaal.’
‘Ontspannen? Met het vooruitzicht dat er nog veel meer in moet?’
‘Het gaat echt wel lukken, hoor. Maar eerst ontspannen. Ik voel, dat je erin knijpt, met je kutje. Lekker, hoor, maar de rest wil ook. Ik zou graag doorstoten.’
‘Nee, niet doen. Ik durf niet. Laat mij, alsjeblieft.’
‘Ik zal het proberen, maar het valt niet mee om me in te houden. De eh wipbewegingen komen vanzelf.’
‘Liever niet. Eigenlijk zou ik graag op je liggen. Dan kan ik ook mijn benen verder uit elkaar doen. Voor de zekerheid.’
Hij rolde voorzichtig om tot ze op hem lag.
‘Liefste, ik laat het nu aan jou over. Neuk me, alsjeblieft.’
‘Nou, je hoeft niet te proberen me met praten op te warmen, ik wil je er veel te graag helemaal in hebben. Ik lig al bijna in een spagaat. Het lijkt al iets makkelijker te gaan.’
Hij voelde zijn stijve, met pauzes, centimeter voor centimeter verder rondom vastgehouden en warmer worden, voor hij niet verder kon, ze buik tegen buik op hem lag.
‘Ik zit er helemaal in, vrouwtje.’
‘Ja. Sorry dat het zo langzaam ging. Oooh, Bas, ik voel me ontmaagd.’
‘O?’
‘Ja. Nu voel ik, dat mijn hele kutje gebruikt wordt. Ik zit helemaal vol. Zit ik niet te strak om je?’
‘Nee, heerlijk. Eindelijk zijn we zo dicht mogelijk bij elkaar. Nou ja, op een dun laagje na. O. Ik ben ook ontmaagd, hè?’
‘Ik vind, eigenlijk pas als je er met je blote stijve inkomt. Hoe voelt het?’
‘Heerlijk warm, om mijn stijve. Over de hele lengte. Bij jou?’
‘Ik zit zo vol. Ik durf me niet te bewegen.’
Hij gaf een stootje omhoog.
‘Oooh, Bas. Hé, dat ging. Ondeugd.’
‘Ik deed heel voorzichtig, hoor. Het moest kunnen.’
Hij gaf weer een stootje.
‘Oooh, Bas. Ja, ik ga wel door. Met kleine stootjes.’
‘Ja. Ja. We neuken nu, hè?’
‘Ja, heerlijk.’
Hij smokkelde af en toe door zelf een groter stootje te geven. Veel sneller dan hij verwachtte voelde en hoorde hij dat ze klaar begon te komen. Hij profiteerde van haar krampen om wat sneller en harder te stoten, hij kon ook niet anders. Waardoor hij klaarkwam voor zij het helemaal was. Hij bleef kleine stootjes geven tot ze stillag. Hij liet haar, en zichzelf, bijkomen.
‘Oooh, Bas, het ging. Dit was echt vrijen. Samen. Een echte beurt.’
‘Dat lijkt me ook. Ik zat er helemaal in. Mijn stijve werd over de hele lengte gestreeld en gemasseerd. Ik ben klaargekomen. Jij ook. Lekker?’
‘Eigenlijk wist ik niet wat me overkwam. Ik dacht even, dit is geen vrijen, maar heien. Zo’n dikke paal, die me oprekte om erin te kunnen. Duidelijk voelbaar, nét niet pijnlijk. Oooh, wat had ik een vol gevoel. En toen begon je te stoten, ondeugd. Maar het was goed. Ik begon gelijk te komen. Bas, ik heb niet gemerkt hoe het met jou ging.’
‘Ik begon ook zo snel. Het was ook zo lekker. Niet vier vingers en een duim om mijn stijve, maar iets heerlijk warms en zacht er helemaal omheen. Door je krampen masseerde je me, ik spoot heerlijk.’
‘Ik kon er niets aan doen. Als je het met een vinger deed kwam ik langzaam. Nu werd ik gek van iedere stoot van je, daarom kwam ik vast zo snel. Te snel, hè?’
‘Ach, het duurde wel lekker lang, voelde ik. Ik had ook nog wel een tijdje door willen gaan, met eh wippen. Het streelde heer- lijk. Maar ik kon het niet houden, toen jij begon te komen en me ging masseren. Ik moest zelf sneller wippen. Als we er wat aan gewend zijn komen we vast niet zo snel op gang.’
‘Hopelijk. Ik zou graag langzamer komen. Ik kon amper genieten van dat strelen. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik zat vol, dacht dat er niets kon, toen eh bewoog je toch in me. Oooh, Bas, dat sprietje deed me al minder dan een vinger van je, wat voelde ik je dikke stijve overal.’
‘Jammer genoeg nu niet meer. Ik kan er beter uitgaan, liefste, vóór het condoom eraf schiet en achterblijft.’
Ze ging van hem af.
‘Laat me kijken. O. Meer dan ooit, lijkt me.’
‘Ja. Hopelijk niet alles. Ik wil zo snel mogelijk nog een keer. Kan dat?’
‘Het moet. Ik wil het ook. Al heb ik een wat raar gevoel, onderin. Krampjes.’
‘Je bent misschien ietsje uitgerekt en krimpt het nu weer. Als dat zo is, kan ik snappen dat je je ontmaagd voelt. Dat vind ik fijn voor je.’
‘En voor jou, jij hebt het gedaan. Ik heb het gevoel, dat ik voor het eerst helemaal gebruikt ben, in de goede zin van het woord. En beetje kort, hopelijk gauw wat langer. En vaker. Dat eerdere gebruik stelde niets voor, weet ik nu. Ja, we kwamen klaar, hij steeds, nou ja, die paar keer, ik niet altijd. Er kwam een kindje van, gelukkig dat mooie en lieve. Wat op mij lijkt, niks op hem. Wat ben ik gelukkig, Bas, dat ik dit mee mag maken. Met jou. Door jou.’
‘Ik ben ook verschrikkelijk gelukkig. Ook met dat vaker. En later met mijn blote.’
‘Stoorde je dat? Het condoom?’
‘Ik weet het verschil niet. Alleen het idee, liefste. En het moeten omdoen. Het lijkt me veel fijner om ons uit te kunnen kleden, tegen elkaar of op elkaar te gaan liggen of zoiets, en dan, zodra we zin hebben, met vrijen te kunnen beginnen.’
‘Ja, mij ook. Zoals me toen bij een stoeibeurt gebeurd is. Niet erg, dat ik erover praat?’
‘Nee, liefste. Natuurlijk vergelijk je. Maar ik wist al vrij snel, nadat je van die spriet vertelde, dat het met ons fijner zou gaan. Nou, nog fijner dan ik ooit gedacht had. Ik kwam niet alleen lekkerder klaar dan ooit, het was ook het idee, dat ik mocht vrijen, met mijn stijve helemaal in je mocht en jou daar ook mee mocht laten komen.’
‘Het klinkt, alsof ik je een gunst verleende. Zo voel ik dat niet. Het hoort erbij. We gaan er niet achteloos mee om, anders had ik al met je willen vrijen zodra ik die grote van je zag. Nou ja, ik wilde wel, maar deed het niet. Ik wilde een mooie aanloop. Ik had wat moeite om het niet te snel te doen, ik kreeg steeds zo’n kriebels, als ik je vast had. En je klaar zag komen. Dan wilde ik het wel op de fijnste manier doen.’
‘Je hebt er vast meer moeite mee gehad dan ik.’
‘Waarschijnlijk, jij wist toch nergens van. Ik wel, dacht ik. Niet dat het zo eh overweldigend kon zijn. Ik vermoedde het wel, hoopte erop. Kreeg er steeds meer hoop op. Je hoefde niets te leren, deed alles zo fijn. Ook alles zonder me te haasten. Op je eerste stootjes na, daarnet.’
‘Ik kon niet stil blijven liggen, het ging vanzelf.’
‘Ja, dat snap ik. Vast natuurlijk. Ik weet niet wat een beer denkt of voelt als hij een zeug voor zijn neus krijgt. Hij klimt erop en begint te stoten. Zodra hij weerstand voelt begint hij klaar te komen.’
‘Ik heb erover gelezen. Hij weet niets, zijn reukorgaan vertelt hem wat hij doen moet. Hij ruikt dat de zeug wat wil, krijgt een erectie en moet doen wat hij moet doen. Ik ruik niets, maar een bepaald automatisme zit er toch in. Ik krijg al een erectie als ik aan je blote gleuf denk, laat staan als ik hem zie of voel. Als ik je tegen me aan voel wil ik stoten.’
‘Ik wil dat graag voelen. Knuffel me, Bas. Wrijf je tegen op, dan kan je vast gauw weer.’
‘Ja, vast. Zonder condoom voel ik tenminste waar ik zit. Maar wat het meest werkt, denk ik, is dat ik je graag weer zo helemaal om me heen wil voelen. Het condoom zat me niet in de weg, ik dacht er niet aan.’
‘Ik ook niet. Ik zal er de volgende keer vast nog meer van genieten. Ik weet nu dat je er helemaal in kan. Het zal vast sneller kunnen, maar dat moeten we niet doen. Maar ik durf het jou nog niet te laten doen. Mag ik weer bovenop, zo meteen?’
‘Ja, natuurlijk. Ik kom vast minder snel dan daarnet, ik hoop jij ook.’
‘Ja, maar ik ben bang van niet, omdat ik er vast meer van ga genieten om je erin te voelen komen, steeds meer opgevuld worden.’
‘Ja, je kutje past perfect. Ik had er eigenlijk geen idee van. Hoe het zou voelen. Hoe het mogelijk kon zijn, dat mijn stijve niet alleen over de hele lengte vastgehouden en gestreeld zou worden, ook dat hij heerlijk gemasseerd zou worden, waardoor ik eindeloos lekker klaar kwam en me leeg spoot. Hopelijk niet helemaal leeg.’
‘Vooral niet voor jou. Voor mij is het natuurlijk het belangrijks dat je weer een stijve krijgt en me daar lang mee kan strelen.’
‘Ja. Mijn pikkie voelt gebruikt aan. Maar niet verbruikt, hij kan vast nog een keer, zo gauw mogelijk.’
‘Als je een keer een hele dag in bed wil liggen gaan we door tot we ons versleten voelen. Maar het natuurlijk niet zijn.’
‘Nee. De smering was goed, hè?’
‘Vast wel. Oooh, nu ik weet dat je er helemaal in kan ga ik straks nog beter de hele omtrek van je stijve voelen. Wat zal dat strelen.’
‘Praat zo door, mijn pikkie wordt wakker.’
‘Ik hoor helemaal niet zo te praten.’
‘Hoe dan?’
‘Jou het werk laten doen, je hooguit wat aanwijzingen geven hoe ik graag wil dat je het dan doet.’
‘Hoe?’
‘Kortere of langere slagen. Langzamer of sneller. Meer mogelijk?’
‘Wat ik voelde wat vanzelf ging. Doorduwen om zeker te zijn dat ik er helemaal in zat.’
‘Nou, daar zorg ik ook voor.’
‘Graag. Nu? Hij kan bijna weer.’
‘Lekker snel. Op je rug.’
Hij deed het. Ze kwam wijdbeens op zijn bovenbenen zitten.
‘Kom je niet op me liggen?’
‘Later. Nog een keer een beetje voorzichtig.’
Ze deed hem een condoom om.
‘Ze noemen het ook wel een regenjasje. Nou, de tweede bui zal vast weer geen stortbui zijn, maar ook geen miezerbuitje. Dat mag een derde keer. Nu kijken wat ik doe. Ja, bijna op z’n stijfst. Ik zal je helpen met de rest.’
Ze schoof wat op, pakte zijn stijve en streelde er mee over haar gleuf.
‘Je hebt de weg mooi vrijgemaakt. Oei!’
Ze had zich een stukje op hem laten zakken.
‘Oooh, lekker, meid, om hem een stukje in je kutje te zien verdwijnen.’
‘Ja, mooi hè, dat passende. Nu de rest van je lange.’
Ze liet zich wippend op hem zakken.
‘Je berijdt me.’
‘Ja, heerlijk. Beter dan op een hobbelpaard. En al zo soepel, Bas.’
‘Ja, niet zo stoterig. Nog veel meer strelend.’
‘Even pauze. Bas, ik vind het zo fijn dat we erbij praten. Dat jij ook wat durft te zeggen. Vader heeft vast niets gezegd, toen hij voor het eerst bereden werd.’
‘Vast vaak wel, wat ben je lekker om mee te neuken. Op z’n minst, wat laat je je lekker dekken.’
‘Dat laten was dus na een week over, werd ze zelf actief. Tjonge, op haar zestiende.’
‘Ja. Jij was de eerste dag dat ik hier kwam al actief.’
‘Wat? O, alleen je strelen. Daarna liet ik me strelen.’
‘Ja, zelfs je zwaar behaarde gleuf.’
‘Binnen een week mocht je ontbossen. Op je kunstzinnige manier. Ik ga nu verder met ons kunstje.’
Ze reed verder tot ze allebei klaargekomen waren. Ging daarna naast hem liggen en omarmde hem.
‘Oh, Bas, je mag gehoord hebben dat meisjes niet zo vaak willen, maar dan heb je nu de verkeerde getroffen.’
‘Er is niets verkeerd. Omdat we zo fijn met elkaar omgaan en ik zo precies in je pas kan ik begrijpen dat je ook vaak zal willen.’
‘Één voorbehoud, Bas. Jij moet nog bewijzen dat je goed kan eh wippen. Mij berijden. Tot nu toe heb ik het meeste gedaan, de volgende keer moet jij bovenop.’
‘Graag. Al deed jij alles geweldig. Je durft nu alles aan, hè?’
‘Ik durf je hele stijve aan. Met het binnenkomen zit ik niet meer. Het gaat weliswaar maar net, maar minder wil ik al niet meer.’
‘Dunner wordt hij vast nooit, al voelt hij nu wat versleten aan. Maar straks is hij vast als nieuw. Net zoals jouw kutje.’
‘Dat voelt eh heerlijk gebruikt.’
Van dat straks kwam niets, ze vielen in slaap.

De volgende morgen kwam er wel wat van.
‘Liefste, laat me op je kruipen en help me erin.’
Dat ging vrij makkelijk. Hij bereed haar alsof hij het al minstens tien keer gedaan had.
‘Oh, Bas, wat goed van je.’
‘Ik ben heel blij dat je me alles zo goed geleerd hebt. Zelfs dit, omgekeerd dan, heb je voorgedaan.’
‘Je vond het gelukkig goed. Tjonge, wat ramde je lekker. Kon zelfs lange halen maken, geweldig strelen. Ik kwam heerlijk klaar.’
‘Fijn. Ik ook. Ik kon heerlijk doorduwen, bij iedere lading die er keihard uitspoot. Niet te hard?’
‘Nee, het was even wennen, maar al gauw heerlijk dat je duidelijk zo diep mogelijk in me zat. Me weer helemaal opvulde. En geweldig, dat ik zo duidelijk merkte dat je klaarkwam.’
‘Je hielp mee, met je benen om me heen. Het leek wel of je je dekhengst aan wilde sporen, met je hielen.’
‘Je bent meer dan mijn dekhengst. Als je me niet berijdt ben je ook geweldig. Ook voor Barbie, wat me zo goed doet. Ze heeft nu een geweldige vader. Die over een tijdje ook vader wordt voor een ander kindje, hè?’
‘Ja, over een tijdje. Eerst zo oefenen. Dan voor het echt, met mijn blote erin. Dan zal ik na een tijdje proberen je zwanger te maken.’
‘Ja, we hebben het er nog over. Als ik dan van de pil ga zal ik het zeggen. Niet meer per ongeluk een kindje, maar een gewenst, door ons allebei.’
‘Ja. Tjonge, vermoeiender maar lekkerder dan ooit.’
‘Ja, fijn. Ik wil het natuurlijk af en toe ook bovenop jou doen. Niet altijd zittend, ook liggend.’
‘Zittend schudden je borsten lekker, liggend voel ik ze goed. Je tepels, die meestal zacht zijn, werden hard en prikten. Heb ik krassen op mijn borst?’
‘Natuurlijk niet, daar zorgt je borsthaar voor. Dat kietelt. Op je rug krijg je ook geen schrammen, hoor, ik heb heel korte nagels. Dat ziet er niet zo damesachtig uit, maar met lange nagels kan ik niet werken.’
‘Je ziet er toch geweldig uit. De haren op je doos kietelen me niet, door mik ik tussendoor.’
‘Ja, je kwam heerlijk naar binnen. Tjonge, wat ben je goed.’
‘We waren samen goed, liefste.’
‘Ja. En we passen zo goed bij elkaar. Ik ben zoooo blij, dat je zo’n dikke pik hebt. Waarmee ik zo duidelijk helemaal vol zit. En die me zo lekker streelt en me iedere keer klaar laat komen. En die ik er nog iets dieper in voel komen als je aan het klaarkomen bent en zo diep mogelijk in me wilt spuiten. Nog even oefenen, met een condoom. En nu nog even blijven liggen, dan samen aan het werk.’

Tijdens het ontbijt vroeg Berbel waarom haar moeder haar zo aankeek.
‘Tja. Ik luister in bed niet expres na jullie, maar ik dacht vannacht wat anders te horen dan eerder.’
‘Tja. We deden wat meer dan eerder. We hebben eh gevreeën. Met condoom, hoor, ik wil de zaadjes van Bas pas als ik aan de pil ben en met hem getrouwd ben.’
‘Tja. Ik kan er niets van zeggen, deze keer. En omdat we Bas zo graag mogen. Je vader wachtte er ook niet lang mee om eh netjes gezegd, mij te dekken. Ik dacht erbij wel minder netjes, omdat we het in een ander standje deden dan varkens doen. En ik vast meer voelde dan een zeug, die van je vader was groter dan die van een beer. Hij zei zelfs wat ik dacht, je bent geweldig, om te neuken. Terwijl ik in het begin hem het liet doen, zelf niets deed.’
‘Nou, moeder!’
‘Doe het ook maar vaak, en zelf wat je wilt, er verslijt toch niets.’
‘Tja, Bas is ook zo eh enthousiast, dat zal wel gebeuren.’

Een week later

‘Bas, het gaat heel goed, hè?’
‘Het ging heel goed.’
‘Ik bedoelde niet dat van net. Ik bedoel, al de hele week.’
‘Het ging de hele week heel goed.’
‘Ik bedoel, niet alleen ons vrijen, maar alles.’
‘Ja, alles ging de hele week heel goed.’
Hij grinnikte.
‘Je zal wel meer willen horen. Mij bevalt het prima, Berbel. Beetje werken, hier of op het kamp. Verder heel gezellig hier, met z’n allen. En heerlijk vaak met jou in bed. Zo goed?’
‘Ja, Bas. Bas, ik wil met je trouwen.’
‘Wat? Ik heb je al gevraagd en je hebt al ja gezegd.’
‘Ik bedoel, gauw.’
‘O.’
‘Als eerste denk je natuurlijk aan vrijen zonder condoom.’
‘Eerlijk gezegd wel.’
‘Dat snap ik. Voor een man is vrijen iets belangrijker dan voor een vrouw. Je bent natuurlijk trots dat je zo vaak eh je zaad kan lozen.’
‘Eerlijk gezegd wel. Bij je zijn is heel fijn, met je vrijen is heel fijn, maar dat vaak en veel kunnen spuiten is voor mij wel het hoogtepunt. Vooral omdat jij bijna genoegen genomen had met twee keer in de week een beetje. En je duidelijk laat merken dat je geniet. Niet alleen van ons vrijen en je klaarkomen, ook van de aanloop, inclusief mijn bij je zijn. En het samen bij Barbie zijn.’
‘Fijn, dat je het zo zegt. Ja, ik geniet van alles. Daarom wil ik niet langer dan nodig is wachten met trouwen.’
‘Fijn, Berbel. Ik mocht dan als eerste denken aan vrijen zonder condoom, ik kan het mét nog wel een tijd volhouden, hoor.’
‘Ja, dat snap ik. Je weet het verschil toch niet. Als het zou moeten zou ik het ook kunnen. Bas, beloven om te trouwen, trouwen zelf trouwens ook, wordt gedaan omdat je denkt dat het een succes zal worden. Dénken dat het een succes zal worden, Bas. Ik dacht dat al een tijd vóór ik je beloofde om met je te trouwen. Maar de laatste tijd, vooral de laatste week, ben ik erg zeker geworden dat het gaat lukken. Dat het nog fijner zal gaan dan tot nu toe.’
‘Fijn, Berbel. Ook fijn dat je het zo zegt. Zo ging het mij ook, ongeveer. Ik heb maar één opmerking. Ik wil er ooit iets bij gaan doen.’
‘Ik heb daar maar één opmerking over. Die je eigenlijk al weet. Iets erbij doen mag, dat mag ook best wat kosten, als het maar niet het voortbestaan van het bedrijf in gevaar brengt.’
‘Ja, dat is waar. Eh, wanneer trouwen?’
‘Laat mij dat maar uitzoeken. Met de gemeente, vader, Andrea, mijn menstruatiekalender en waar ik nog meer aan denk.’
‘Eind vorige week was je niet meer ongesteld, dus eind van de week over drie weken weer, plus een week speling, dus eind van de week over vier weken trouwen en twee weken op huwelijksreis?’
‘Dat heb je snel uitgerekend.’
‘Nog meer. Vergeet dan de pil niet, anders zit je middenin je vruchtbare periode.’
‘Omdat je altijd zo begrijpend bent, vergeef ik je deze genante verwijzing naar mijn verleden.’
‘Sorry, als ik iets verkeerds zei. Maar we praten toch vaker over je verleden?’
‘Ja, je weet dat ik dat niet erg vind. Daar gaat het soms over, in de loop van een gesprek. Maar dit was voor mij iets onverwachts. Over eh het hoogtepunt, toen. Of dieptepunt. Ik had voor het eerst een eh bloot stijf pikkie in me, dacht toen niet goed na en liet wat zaadjes in me spuiten.’
‘Ja, sorry, ik begrijp dat je dat kan raken. Maar, liefste, zelfs al had je Barbie daardoor niet gekregen, dan had ik je nog willen hebben. Ik heb je al vrij snel verteld dat ik je als nieuw vond.’
‘Ja, dat hielp me geweldig. Maar als nieuw is niet nieuw.’
‘Ach, zo nieuw was ik ook niet. Ik had al zaadjes geloosd.’
‘Je bleef officieel maagd.’
‘Voor mij was jij dat ook. Zo’n sprietje telt niet. Zeg nou zelf, je voelt je toch pas door mij helemaal eh gebruikt?’
‘Ja, zeker. Maar officieel was ik geen maagd meer.’
‘Liefste, blijf het niet zo negatief zien. Als je door rood rijdt kan je een bekeuring krijgen, maar daar treur je toch geen jaren over? Als je geen bekeuring krijgt zucht je een keer diep en bent het na een dag vergeten.’
‘Ik vind het heel fijn dat je zo je best voor me doet, maar ik ben bang, dat ik mezelf die stommiteit nooit kan vergeven. Al begin ik het wel langzaamaan steeds minder erg te vinden.’
‘Goed zo. Vergeet dat door rood rijden. Je bent, net als ik, uitermate gelukkig met die bekeuring. Barbie.’
‘Ja. Ik zal proberen er zo over te denken.’
‘Of er helemaal niet meer aan te denken. Dat was in een leven van je vóór mij.’
‘Goed. Dank je wel. Zeg, denk je nooit terug aan de meisjes die je gekust hebt? En denk je dan niet, was ik maar brutaler geweest?’
‘Voor ik je ontmoette wel. Daarna weet je wel.’
‘Ja. Afgezien van natte dromen en een paar lozingen door handbediening was je nieuw.’
‘Au! Omdat je altijd zo begrijpend bent, vergeef ik je deze genante verwijzing naar mijn verleden.’
‘Ach, de meeste meisjes zullen zich zelf ook wel eens bevredigen.’
‘Jij?’
‘U wordt brutaal, meneer. Tussen nadat ik door mijn ex-vriendje wist wat klaarkomen was en hij er vandoor gegaan was tot ik een maand of twee zwanger was. Dat heb ik je, dacht ik, verteld. Daarvoor ben ik nooit op het idee gekomen.’
‘Tja. Ik kan me voorstellen dat het bij de meeste jongens gaat zoals het bij mij ging. Als de zaadproductie op gang komt kan het zijn dat je, ondanks natte dromen, je toch overvol voelt. En dat je, bij het je wassen, een erectie krijgt en dan, ook al weet je van niets, je jezelf klaar laat komen. Daarom wist ik ook hoe je me kon helpen, toen ik naast die beer zo’n hoge nood kreeg.’
‘Dat had ik toevallig eerder geleerd, spelenderwijs.’
‘Tja. Het is maar wat je spelen noemt.’
‘Ja. De eerste keer dat ik hem beetpakte kwam hij gelijk klaar. Er kwam niet veel, dus kwam het tussen ons in, niet op me. De keer erop, op mijn kamer, had hij een condoom omgedaan, om het op te vangen. Ik had hem amper beet of hij pakte mijn hand en deed voor wat ik doen moest. Ruwer dan ik gedurfd had. Ruwer dan wat ik bij jou ooit gedaan heb.’
‘Je hebt het één keer ruw gedaan.’
‘Nou, ruwer dan normaal. Zeg, als ik je toen in de stal niet geholpen had, wat had je dan gedaan?’
‘Als je niet aangeboden had om me te helpen had ik het wel gered, net. Waarmee ik jou de schuld niet wil geven.’
‘Nee, we deden het samen.’
‘Zullen we weer een keer, samen?’
‘Ja, om te vieren dat we over een week of vier gaan trouwen. Als er niets tegen zit.’
‘Liever niet, anders moeten we het misschien weken uitstellen. In onze huwelijksnacht wil ik met je vrijen, hoor. Voor het eerst met mijn blote stijve bij je erin.’
‘Ja. Nu regenjasje aan en oefenen.’
‘Ja, er komt vast nog een buitje.’
De verwachting kwam uit.

Huwelijksnacht

In de auto zette Bas het navigatieapparaatje aan en reed weg.
‘Een half uurtje, vrouw, dan zijn we bij het hotel waar we gaan overnachten. Bij Münster.’
‘Fijn. Hoe weet je dat zo snel, man? Ben je er geweest, om het te verkennen? Zou me niet verbazen.’
‘Nee, het enige wat ik verkend heb is waar ik vanavond helemaal bloot in zal gaan.’
‘Uw taal is op het randje, meneer. Als ik niet met je getrouwd was had ik je een viespeuk gevonden.’
‘Je vindt een nietingepakte stijve in je toch niet vies?’
‘Die eerste streelde me amper, hij kwam vast klaar van het idee dat hij aan het eh neuken was, niet van de wrijving.’
‘Wat een taal. En jij?’
‘Meer van het idee dan van dat me amper strelen en het duwen tegen mijn doos. Denk ik.’
‘Vanavond zal je veel wrijving voelen. Alsof je kutje nog nooit gebruikt is.’
‘Als je niet ophoudt word ik zo heet dat ik aan de handrem trek en je stamper grijp.’
‘Wacht daar toch maar mee tot in het hotel. Op een bed is het vast lekkerder dan op een achterbank. Ik had het adres van het hotel al in het apparaatje gezet. Kijk, je kan zien hoe ver het is, hoelang we er over gaan doen en wanneer we daar aankomen.’
‘Mmmm. Ja, ik zie het. Ondertussen kan ik even bijkomen van de drukte. Fijn, dat Barbie even wakker werd, toen we als afscheid naar haar gingen kijken. Dat ik haar stemmetje nog even hoorde.’
‘Ja. Ze zal niet snappen van wat er vandaag gebeurd is, ik was toch haar pappie al.’
‘Het was erg fijn dat je daar zo snel mogelijk voor gezorgd heb. Ze had je achternaam al voor ik hem had.’
‘Ja, jij sinds vandaag. Voelt het anders?’
‘Nog niet. Misschien straks, bij dat andere gevoel.’
‘Ik vind het zo fijn, dat je daarover durft te praten. En ik weet, dat ik me bij jou niet in hoef te houden.’
‘Dat heb je nooit gedaan. Nou, een paar uur, hooguit. Toen, broeken naar beneden, help me, voor het vanzelf komt.’
‘Nou ja, je weet de reden. En paar uur jou zien en horen, toen die beer die zeug zag eh berijden.’
‘Zo zijn vader en moeder toevallig ook begonnen. Wel in de missionarishouding. Waarom heet dat eigenlijk zo?’
‘Volgens de verhalen, toen die in Afrika kwamen zagen ze de mensen daar het op z’n hondjes doen. Zij lagen liever tussen een paar benen, die om hun heen meehielpen er zo diep mogelijk in te stampen.’
‘Alsof die Afrikanen ook niet alle standjes geprobeerd hadden. Vader en moeder speelden niet eerst, al na een paar uur, maar na weken gingen ze wel gelijk verder, tot het eind. Dat kan ik me voorstellen, vader was na een maand vast heetgelopen. Ik wist toen, met jou, nog niet hoe ze het gedaan hadden, ik aapte ze niet na.’
‘Dat was vast niet erg geweest, al heb ik er geen spijt van dat we het stapsgewijs gedaan hebben.’
‘Nee, alles is fijn gegaan. Wat een mooie dag, hè?’
‘Ja, alles liep goed. En iedereen was zo vriendelijk.’
‘Opvallend vriendelijk tegen jou, vond ik. En zo blij voor mij, dat zeiden de meesten.’
‘Ja, liefste, ik heb een getrouwd moedertje van je gemaakt. Dat zien de mensen liever dan een ongetrouwde. Al waren jij en Barbie al goed verzorgd, daar had je geen echtgenoot voor nodig.’
‘Nee, daarvoor niet. Je had vochtige ogen, toen je ja zei.’
‘Ja, ik was ontroerd. Eindelijk hoorden we officieel bij elkaar.’
‘Eindelijk? De meesten trouwen niet zo snel. Ik ben er al op voorbereid dat ze gaan kijken of ik al een dikke buik krijg. Het zou een moetje kunnen zijn. Nou, mooi niet. Geen broertje of zusje voor Barbie vóór we dat willen.’
‘Nee, dankzij de pil. Maar ik ga, straks, wel mijn zaadjes in je spuiten. En je vast beter voelen. Ik ben erg benieuwd.’
‘Ik ook. Gelukkig is het nog niet zo laat, zal ik er niet bij in slaap vallen.’
‘Dat heb je nog nooit gedaan, ik weet, dat je overal net zo van wilt genieten als ik.’
‘Het gaat vanzelf, ik moet wel. Je bent dan zo duidelijk aanwezig, beweegt zo fijn. Als je het niet erg vindt, ik heb er wel eens met mijn moeder over gepraat. Als opa eh binnenkomt kan zij ook aan niets anders denken, al zou ze dat willen. Dat vol- gestopt worden is eh overweldigend. Het heeft bij haar ook een tijdje geduurd voor ze daar al niet van klaar kwam, maar van het strelen wat daarna begint. Omdat ze, van het begin af aan, zo vaak vrijen komt opa ook niet meer zo snel klaar.’
‘Wij hebben al fijn geoefend. Maar ik kom straks vast wel vlug, schatje.’
‘Dat denk ik ook, de hele dag nog niks. Maar het blijft vast niet bij één keer, vanavond.’
‘Nee, vast niet. We hoeven niet vroeg op, kunnen tot tien uur ontbijten.’
‘En dan?’
‘Vissen, hè? Dan rijden we naar het vliegveld. De auto blijft daar staan, tot we er terugkomen. Alleen het navigatieapparaatje gaat mee.’
‘O. Ga je eh daar een auto huren?’
‘Zoiets. Die is al gereserveerd.’
‘Natuurlijk. Alles vooruit bedacht, hè? Zo ben je nu eenmaal.’
‘Ja. Berbel, ik mocht je meeslepen. Maar je hoeft niet alles goed te vinden wat ik bedacht heb. Als iets je niet bevalt moet je dat zeggen. Dan proberen we er het beste van te maken.’
‘Ja, Bas.’
Hij grinnikte.
‘Klinkt weer lekker onderdanig. Maar als je op me ligt vrij je ook geweldig.’
‘Vanavond niet. Op de klassieke manier, jij bovenop. Maar ga verder, over je plannen, daar.’
‘Ja, daar. Ik heb veel aan mijn collega’s te danken. Ze hebben me een hoop inlichtingen en tips gegeven. Ik heb er een route voor ons van gemaakt. Ik heb een lijst van alle adressen. Even intikken en we kunnen ons naar het volgende adres laten sturen. Ik heb er natuurlijk voor gezorgd, dat de benodigde kaarten in het navigatieapparaatje zitten. Ik weet, dat je goed kaart kan lezen. Je krijgt steeds een kaart. Om je te kunnen oriënteren, anders weet je totaal niet waar je bent. Maar ik wil dat je daar niet te veel aandacht aan hoeft te besteden, het is fijner om naar buiten te kunnen kijken.’
‘Lijkt me goed bedacht. O. Is het hier?’
‘Ja, we zijn er.’

‘Oooh, Bas, wat een luxe slaapkamer. Ik had een tweepersoonsbed verwacht, al was een eenpersoons ook goed geweest. Maar hier kan je wel met z’n drieën naast elkaar.’
‘Zal ik bellen voor een extra jongen of voor een meisje?’
‘Nee, we houden het, voor altijd, bij ons tweeën.’
‘Prima. Dit hotel is er één van een Amerikaanse keten van hotels, die bekend staat om zijn luxe, maar toch betaalbaar is.’
‘Dat klinkt alsof het uit een boekje komt.’
‘Dat komt het ook, met de aanbeveling van een collega. Liefste, wil je een aanloop of gelijk vrijen?’
‘Ik neem een aanloop, ik duik gelijk het bed op.’
Ze kleedde zich snel uit, hij ook. Ze dook het bed op. Toen hij haar wilde volgen hield ze hem met een handgebaar tegen.
‘Bas, kijk eerst naar waar je van gaat genieten. En laat mij naar jou kijken.’
‘Goed.’
Ze legde haar handen onder haar hoofd en deed haar benen van elkaar. Hij voelde zijn stijve nog harder worden.
‘Seks is niet helemaal onze hoofdzaak, maar nu kan ik aan niets anders denken. Wat heb je toch een mooie volle borsten. En zo’n mooie gleuf. Ik heb een paal voor je, en overproductieve ballen, zo te voelen.’
‘Kom, met die enorme blote paal, vul me op en streel ons tot je je zaadjes in me kan lozen.’
Hij dook op haar, nam haar in zijn armen en rolde een paar keer met haar over de breedte van het bed. Hij stopte bovenop haar.
‘Genoeg gestoeid. Liefste, help me, voor het vanzelf komt.’
Ze hielp hem het eerste stukje naar binnen, door zijn stijve op haar gleuf te richten en een paar stootjes omhoog te geven. Door de eerste voelde hij dat hij tegen iets bloots stootte, door de tweede dat hij ergens inschoot.
‘Oooh, wat lekker. Nu voel ik iets heerlijk zacht en warm om mijn stijve. Lekkerder dan ooit. Nooit meer met een condoom, hè?’
‘Nee. Kom nu helemaal op me liggen en geef me de rest ook.’
Hij stootte een paar keer, terwijl hij zich op en in haar liet zakken.
‘Oooh, schat, ik voelde mijn vel terugstropen, mijn eikel is bloot. Wat streelt dat geweldig. Ik moet verder.’
Met nog een paar stoten kon hij er niet verder in, maar hij stootte door. Hij begon nog eerder te komen dan hij gehoopt had en voelde dat ze ook begon te komen.
‘Oooh, man, ik voel dat je komt, dat je spuit. Laat me meer ladingen voelen.’
‘Ik moet wel. Jaaah. Oooh.’
Hij bleef stoten totdat hij voelde dat zijn stijve kleiner werd.
‘Ik kon niet stoppen, liefste, het streelde zo geweldig. Ik heb je vast erg vol gespoten.’
‘Nou, het kon er kennelijk nog bij. Toen ik wist, dat je dat aan het doen was, kwam ik ook. Het was heerlijk, eindelijk je blote stijve te voelen. Het idee, man. Geen kunststof meer tussen ons in, maar jouw blote huid en nog blotere eikel strelend in mijn kutje. Het had wel langer mogen duren. Nadat ik klaargekomen was ging je gelukkig niet te lang door, ik heb dan even een pauze nodig.’
‘Ik toch ook? Liefste, ik voel me nu ontmaagd. Mijn blote eikel werd heerlijk gestreeld.’
‘Bas, ik vind het zo fijn dat je er over kan praten.’
‘Je bent er zelf mee begonnen. Het verbaasde me in het begin erg, dat je mijn spullen bij naam noemde. En later zelfs neuken zei. Dat was dit, hè?’
‘Ja, op de natuurlijkste manier. Ik voelde me ontmaagd, de eerste keer dat je helemaal in me zat. Maar nu was het volmaakt. Ik voelde zelfs voorop je dikke je iets dikkere eikel, als je ermee streelde.’
‘Ik vind het fijn dat we dat binnenkomen al vaak geoefend hebben. Ik kon nu extra genieten van lekkerder dan ooit gestreeld worden, inclusief mijn eikel. Oooh, wat zal het fijn zijn, dit vaak te kunnen doen. En dan wat langzamer. Hè?’
‘Ja, word maar niet ongerust. Ik heb toch nog nooit geweigerd? Er zelf om gevraagd, af en toe. Ik ben hierdoor, al had je haast, niet afgekoeld. Integendeel. Bas, ik hoop dat je het niet erg vind, als ik zeg, dat je me, vanaf het begin, steeds geiler gemaakt heb.’
‘Natuurlijk vind ik dat niet erg. Juist fijn, dat je het zegt. Ik wist het wel, maar durfde het niet te zeggen. Ook niet, dat ik het oneindig lekker vind om je te neuken.’
‘Om samen te neuken. Maar ik vind het ook fijn om te zeggen, dat ik graag door je geneukt word. Volledig gebruikt word, door die blote, lange, dikke, zo veel spuitende stijve van je.’
‘Die zo graag in je kutje gestreeld wil worden en erin klaarkomen. Nou, laten we hier maar mee stoppen. Voor we er aan gaan wennen en ons verspreken als Barbie erbij is.’
‘Ja. Ze slaapt nu vast nog. Ik heb er nog geen probleem mee.’
‘Ik ga je, vanaf dat we wakker zijn tot we in slaap vallen, steeds bezig houden om je niet te veel aan ons schatje te laten denken. Ik wil je veel laten zien, mezelf natuurlijk ook. En laten voelen, in bed.’
‘Op reis zullen we vast alleen ‘s avonds in bed liggen.’
Hij grinnikte.
‘Op onze huwelijksreis? De meesten zullen dat wel doen, maar ik heb wat anders bedacht.’
‘O?’
‘Ja, o. Uitgezonderd morgen, op de terugreis en nog een paar dagen. We vliegen morgen, vanaf het vliegveldje hier in de buurt, eerst met een klein vliegtuigje naar Frankfurt. Vandaar met een grote. Daarna met een middelmaat nog een stuk.’
‘Ik heb nog nooit gevlogen. En dan op één dag drie keer. Naar?’
‘Naar ver weg, anders gingen we wel lopen of met de auto of trein. Berbel, zorg jij steeds voor de paspoorten? Houd jij die steeds bij je? Ik zorg voor de rest, de tickets en zo. En natuurlijk voor mijn aantekeningen. Maar we moeten zeker de paspoor- ten niet kwijtraken.’
‘Ik zorg graag ergens voor, zeker voor jou. Al hoef ik geeneens steeds kaart te lezen.’
‘Er blijft genoeg voor je over om voor te zorgen. Alleen meegesleept worden is vast niet leuk. Je krijgt genoeg, maar niet te veel te doen.’
‘Goed. Momentje. Over paspoorten gesproken.’
Ze stapte uit bed, zocht in haar tas de paspoorten op, keek erin en stopte ze terug.
‘Ik ga even plassen.’
Ze kroop al gauw weer tegen hem aan.
‘Ik wilde me weer overtuigen. Ja, paspoorten met Bas van Velsen en Berbel van Velsen Werner. Laat me nog eens voelen dat we getrouwd zijn, hitsige man. Je kan weer.’
‘Ja, toen je daarnet bukte zag ik je blote gleuf tussen je benen door. Een geil gezicht, mijn doel, middenin je bosje haar. Mijn stijve sprong omhoog.’
Hij ging op haar liggen.
‘Schat, ik wil even zien wat we doen. Mik jij even?’
Hij strekte zijn armen en keek naar beneden. Zij pakte zijn stijve.
‘Ja, omlaag, om je gleuf te strelen. Lekker. Nu erin. Oooh, wat gaat je gleuf mooi open. Past precies om mijn stijve. Nou, ik voel verder wel dat de rest erin gaat. Ik ga je weer berijden, je opvullen, geil vrouwtje van me.’
Hij liet zich met kleine stootjes zakken tot hij niet verder kon.
‘Oh, meisje, wat een geweldig passend kutje. Zit je weer lekker vol?’
‘Ja. Ging makkelijk, hè? Nogal vochtig. Vast ook van je eerdere portie zaadjes. Ik hoef geeneens in een spagaat te liggen.’
‘Ja, het ging makkelijk, als een warm mes in de boter. Maar streelde geweldig.’
‘Blote eikel?’
‘Ja, ik voelde mijn velletje weer achterblijven. Ik voel me weer bloter dan bloot. Zal ik nu wat langere halen doen? Niet van die korte stootjes?’
‘Ja. Langzaam. Dan voelen we het beter en duurt het langer.’
Zo ging het. Hij kwam klaar, doordat hij haar voelde komen.
‘Ik kwam nu duidelijk het eerst. Bas, liefste, wat ben je een geweldige minnaar.’
‘Dat komt door jou. Jouw lekkere lijf, je zegt ook wat je wilt en beweegt zelf ook.’
‘Ik moet wel, door die krampen.’
Hij ging naast haar liggen.
‘Daarvóór al. Zeg, als ik nu met je borsten speel, masseer jij dan mijn ballen? Dat miste ik. Al eerder, sinds we vrijen. Dat was fijn, toen je me nog alleen met je handen en mond hielp. Wel een paar dagen per maand, maar ik wilde dat alles tegelijk kon. Als we vrijen kan ik ook niet veel aandacht voor je borsten hebben, ik moet me concentreren op de bewegingen van mijn stijve.’
‘Dat is ook het belangrijkst. Dat doe je ook geweldig. Oooh, je bijt. Ik ga niet in je pikkie bijten. Daar zit vast een mengsel van mijn smering en jouw zaadjes op. Wat voel ik? Even kijken. O. Je eikel is nog bloot. Nogal gezwollen, zeg. Meer dan ik ooit gezien heb.’
‘Je kutje streelde hem nog lekkerder dan je tong.’
‘Fijn. Zo, verstopt. Nu je ballen. Nou, ze voelen niet leeg aan.’
‘Je borsten ook niet.’
‘Daar komt weer pas wat uit na mijn volgende bevalling. Het was heerlijk om borstvoeding te geven. Ik voelde soms een scheut melk binnenin verplaatsen, als Barbie een tijdje gedronken had. Hé, voel jij dat van je zaadjes ook?’
‘Ja. Scheuten onderin, tot ik ze omhoog voel komen. Dan duidelijk door mijn stijve gaan. Dikke klodders, hè?’
‘Ik zie ze nu niet. Zal best fijn zijn. Lekkere ballen.’
‘Lekkere bollen.’
‘Hele ballen, halve bollen.’
‘Hele paal, precies passend kutje.’
‘Ja, en we hebben het altijd bij ons.’
‘Ik pak je vast wel eens op een stil plekje, als ik niet langer wil wachten.’
‘Ik wil niet te kijk staan. Of liggen.’
‘Nee, ik zal het niet te bont maken. Maar ik pakte je toch ook af en toe in de schuur? Of er achter, op wat hooi?’
‘Ja. Gelukkig hadden we steeds genoeg condooms bij ons.’
‘Voordat we vrijden vond ik het fijn als we zonder condoom speelden. Ik voelde je hand beter en je liet me een eind weg spuiten.’
‘Ja, dat was een mooi gezicht, al vond ik het een beetje zonde dat het niet op de juiste plek kwam. Nu al twee keer.’
‘Al? Pas.’
‘Wil je zo weer?’
‘Berbel, ik ben vast al behoorlijk leeg. Maar, als je het niet erg vindt, ik ben nog zo geil als wat. Ik zou je weer willen neuken, voelen dat je kutje mijn eikel weer zo lekker streelt en weer klaarkomen, al komt er misschien niets. Of wacht je liever tot morgenochtend? Het wordt pas ‘s avonds voor we weer kunnen.’
‘Overdag niet? Ik ben benieuwd, wat we dan gaan doen. Maar dat wil je vast nog niet zeggen. Nou, ik zie wel. Eh, man, ik hoef nu niks te zien, maar laat me voelen wat je kan. Leef je geile bui maar uit, neuk me, ik ga je hele blote, en je blote eikel masseren.’
‘Wat fijn, dat je weer wilt.’
Hij ging weer op haar liggen, nadat ze hem er het eerste stukje ingeholpen had duwde hij zijn stijve er helemaal in en begon met lange en langzame wippen.
‘Oooh, vrouw, je melkt me al, met je krampen.’
‘Dat gaat vanzelf. Streel zo lekker langzaam door.’
Hij kwam nogal woest schokkend klaar.
‘Oooh, vrouw, er kwam vast niet veel, maar wel heftig, hè?’
‘Ja, heerlijk. Zo fijn, dat ik me met jou nooit af hoef te vragen of ik klaar ga komen, dat liet je me iedere keer. Nu natuurlijk ook, je streelde me vanaf mijn lipjes zo diep mogelijk als je kon komen. Ik zal nu vast fijn in slaap vallen, met in gedachten voor mijn ogen een opgezwollen eikel, die me zo lekker gestreeld heeft. En diep in me drie ladingen van je zaadjes. Als ik met de pil stop ben ik vast gauw zwanger. Zelfs als je zaad niet zo vruchtbaar zou zijn, zou de hoeveelheid het hem wel doen.’
‘Je krijgt zoveel ik je kan geven.’
‘Vast. Op een fijne manier.’
‘Mmmm.’
‘Slaap?’
‘Ja.’
‘Was ook een drukke dag.’

De volgende dagen

Op het parkeerterrein van het vliegveldje pakte hij een karretje, zette hun bagage erop en ging haar voor naar de vertrekhal. Berbel huppelde naast hem meer dan ze liep.
‘Wat spannend, Bas.’
‘Nog even, dan weet je iets meer. Boven de balie zal wel staan, waar we naartoe vliegen.’
Dat zag ze. Ze keek verdwaasd.
‘Naar New York? Dat kan toch niet?’
‘Natuurlijk wel. Wat had je dan gedacht?’
‘Nou, niet zo ver weg. Ergens in Europa? Of Mallorca.’
‘Daar gaan er veel naar toe, op huwelijksreis. Dat kunnen we later misschien nog eens doen. Maar nu eerst naar New York.’
‘Tjonge. Bas, ik vertrouw je, maar durf je dat aan?’
‘Ja, ik heb me goed voorbereid. Niet op New York, want daar blijven we niet. We vliegen door, met een kleiner toestel. Nou, je mag het nu wel weten. Naar Orlando.’
‘In Florida? Bij Disney World?’
‘Weet je daarvan af?’
‘Natuurlijk. Van TV. Tjonge, Florida. In een hotel?’
‘We worden van het vliegveld door een autoverhuurbedrijf opgehaald en naar een hotel gebracht. Daar overnachten we, Berbel. Onze tweede huwelijksnacht. De volgende morgen halen ze ons op en brengen ons naar het verhuurbedrijf. Als je uit Europa komt mag je daar niet gelijk in een auto stappen en wegrijden, eerst een verplichte nachtrust, na zo’n lange reis.’
‘Dat klinkt verstandig. Al hoop ik, dat we niet te veel nachtrust krijgen.’
‘Nee, vrouwtje, maak je maar geen zorgen. Ik wil ook inhalen wat we onderweg gemist hebben.’
‘Ja, lekker. Bas, kun je daar wel rijden?’
‘Probleemloos, volgens meerdere collega’s van me. Ze rijden er gewoon rechts. Op een bepaalde manier netjes. Dat schijnt heel snel te wennen.’
‘Allemaal al geregeld? Net als al dat vliegen?’
‘Ja. Alles via Internet. Makkelijk, hoor. Ik hoefde geeneens naar een reisbureau.’
‘Vandaar dat we net de tickets bij een balie af moesten halen, voor we naar deze incheckbalie konden?’
‘Ja. Ik blijf je slim vinden.’
‘O?’
‘Van een meisje wat met haar zestiende van school gegaan is en thuis gebleven is kan je niet veel verwachten. Maar jij weet genoeg en bent slim genoeg. Daar was ik gauw achter.’
‘Ik lees veel en keek naar interessante dingen op TV.’
‘Daar heb je veel van opgestoken. We zijn aan de beurt. Geef jij de paspoorten?’
Dat deed ze, hij legde de tickets op de balie. De stewardess erachter keek in hun paspoorten. En glimlachte.
‘Gloednieuw, hè?’
Berbel kon zich niet inhouden.
‘Ja, van gisteren. We zijn net getrouwd en gaan op huwelijksreis. Naar Florida, meer weet ik nog niet.’
‘Het is daar in ieder geval lekker warm.’
De stewardess handelde de tickets en hun bagage af.
‘Prettige reis en verblijf in Florida, meneer, mevrouw.’
Berbel liep giechelend met Bas mee naar de gate.
‘Ja, ik ben nu officieel een mevrouw. Ik zal er aan moeten wennen, dat ze me in het dorp frau van Velsen gaan noemen, in plaats van, als ze me geen Berbel noemen, er omheen draaien. Ik kan lekker pronken met mijn trouwring.’
‘Ja, giechel, je pronkt maar. En voor mij met je blote lijf, zo vaak het kan. Maar nu eerst een tijd vliegen.’

Achterin de auto die ze in Orlando naar het hotel bracht rekte Bas zich uit.
‘Een lange reis, hè?’
‘Ja, maar wel mooi. Ik heb me geen moment verveeld. Jij?’
‘Nee, ik heb me vooral vermaakt met naar jou kijken. Hoe mooi je alles vond, vanaf dat we de eerste keer de lucht in gingen.’
‘Ja, ik vond het helemaal niet eng. Nou ja, toch fijn dat je mijn hand vasthield, in het begin. Leuk, drie verschillende vlieg- tuigen. Die grote was nog breder en langer dan een bus. Met films, vlak voor je neus. Bas, we kwamen door de zakenklasse. Ik ben blij, dat je je niet uitgesloofd had om ons daar te laten zitten. Ik vond het al fijn genoeg.’
‘Ja, lieverd. Ik dacht dat luxe je toch niet zo interesseert. Je ouders ook niet. Anders zouden jullie, bijvoorbeeld, niet in een auto van een paar jaar oud rijden. De hele reis gaat me wel aardig wat kosten, maar niet mijn hele spaargeld.’
‘Mooi. Nee, luxe interesseert ons niet zo. Ik weet, dat je een hoop moet raden, omdat we elkaar nog niet zo lang kennen.’
‘Ja, maar dat komt wel. Met het belangrijkste heb ik al diepgaand kennis gemaakt.’
‘Bas! De chauffeur!’
‘Die verstaat vast geen Duits.’
‘O. Natuurlijk.’

‘Dit is een minder lux hotel. Niet erg, hoor.’
‘Ik kon er niets aan doen, het verhuurbedrijf heeft hier een contract mee. Het belangrijkste is, dat er een bed is. Ben je erg moe?’
‘Een beetje. Bas, kijk niet zo eh gespannen. Natuurlijk wil ik ook vrijen. Of dacht je van niet?’
‘Je zou te moe kunnen zijn, na zo’n lange reis.’
‘Een beetje moe, maar niet te.’
‘Fijn. Ik ben ook niet topfit. Zullen we niet op elkaar maar tegen elkaar gaan liggen?’
‘Ja, en daarna lekker in slaap vallen.’
‘Voor we onder het dekbed duiken, laat me nog eens naar je blootje kijken. Het was een beetje een kwelling voor me, zo lang bij je te zijn zonder veel meer te kunnen doen dan een kusje op je wang geven.’
‘Moet je maar niet zo vaak aan seks denken.’
Ze stond al snel in haar blootje voor hem.
‘Hoe kan ik niet aan seks denken, als ik, zoals vandaag, je tegen me aan voel, al is het maar je zijkant. Wat een prachtige blote voorkant, liefste. Met mijn kunstwerk, je blote gleuf helemaal zichtbaar tussen je haren.’
‘Ik zie jouw blote voorkant het liefst.’
Hij kleedde zich ook snel uit.
‘Oooh, Bas. Gauw in bed.’
Ze gingen onder de dekens.
‘Vul me weer op.’
Hij deed het graag.
‘Fijn, hè? Zo snel al erin zonder klaar te komen.’
‘Ja, geweldige minnaar. Daar heb ik geen haast mee, wel om dat heerlijke strelen te voelen. Doe jij het meeste.’
Hij wisselde korte slagen met lange af.
‘Oooh, wat wordt mijn kutje weer heerlijk gebruikt.’
‘Ja, helemaal. Hij past zo fijn om mijn stijve. Net niet te strak om toch te kunnen strelen en gestreeld worden. En zo lekker bloot, tot en met mijn eikel. Voel je dat?’
‘Ik denk het. Ik word heerlijk gestreeld terwijl ik me toch vol blijf voelen. Iets langzamer, dan duurt het langer.’
Hij deed zijn best. Totdat hij een lange slag moest maken en voelde dat hij een lading loosde. Hij kreunde en herhaalde het nog een keer of vijf. Vanaf de derde keer ging het heftiger, haar krampen masseerden zijn zaadjes uit zijn stijve. Hij bleef niet doorstoten, hij genoot van haar nakrampjes.
‘Je rekt me tot de rand toe op, als je stijve dikker wordt om er die grote ladingen door te laten. Ik vind het toch fijn om te voelen.’
‘Ik ook, natuurlijk. Je zou het, in plaats van hoogtepunt, ook dieptepunt kunnen noemen. Ik heb het gevoel, als ik zo hard moet stoten bij het klaarkomen, dat ik nog dieper in je ga dan bij het strelen.’
‘Dat gevoel heb ik ook. Bij het strelen vanaf bijna het begin, je schiet er gelukkig niet uit, tot zo ver mogelijk. Maar bij je doorduwen nog net iets verder. En dan dat natuurlijke gevoel. Als ik niet aan de pil was zou mijn man me met zijn zaad bevruchten.’
‘Ja, een erg natuurlijk gevoel. Dat had ik eigenlijk al de eerste keer dat je me zo lief vastpakte en streelde tot ik langs je spoot. Zo prettig, een hand om mijn stijve en één om mijn ballen. Je masseerde mijn ballen even, begon toen mijn stijve te strelen. Ik dacht, daar is hij voor gemaakt. Om gestreeld te worden en dan zaad te lozen. Het is nog fijner om te weten dat mijn zaadjes nu op de goede plek terecht komen om benut te kunnen worden.’
‘Ik weet dat het niet zo werkt, maar het lijkt me genoeg voor een vijfling.’
‘Daar zijn vijf zaadjes al genoeg voor. Gelukkig voel ik er miljoenen gaan.’
‘Ja. Ik zal het fijn vinden om zwanger te worden als dat de bedoeling is, niet eh min of meer per ongeluk. En van elke keer dat we ervoor geoefend hebben, zo duidelijk voelbaar.’
Ze grinnikte.
‘Eerst je leren spuiten. In het wilde weg, zoals in de schuur, of in een condoom of op een handdoek. Toen leren vrijen.’
‘Je hebt me eerst geleerd om er natuurlijk me om te gaan. Ja, en toen mijn spuiten goed op gang gebracht. Kunnen vrijen is aangeboren, maar jij hebt me wel geleerd om het voor jou ook zo prettig mogelijk te doen. Met een ander meisje had ik er vast niet zo veel van genoten. En zo vaak. Ik vind het niet erg, hoor, al gaat het niemand aan dat ik het meeste van jou geleerd heb.’
‘Ik zal het niemand vertellen. Maar het ging steeds fijner dan alles maar over me heen en een beetje in me te laten komen van een amateur, die eigenlijk ook van niets wist, op de theorie na.’
‘Ja, zielig was dat. Denk je er vaak aan?’
‘Nee, alleen als er iets speciaals gebeurt waarbij jij zo duidelijk alles veel beter doet.’
‘Tja, mijn gereedschap is veel beter, hè? Wat was er daarnet speciaal aan? Het was wel speciaal, maar zeggen wat precies kan ik niet.’
‘Je gereedschap is niet alleen meer de moeite waard om te zien, ook om te voelen. Bas, we waren meer ontspannen dan ooit. Je kwam er lekkerder in dan ooit. Streelde fijner dan ooit. Liet me wel korter maar heftiger klaarkomen dan ooit.’
‘Fijn. Dat gaan we herhalen. Maar vandaag maar niet.’
‘Nee. Morgen een vermoeiende dag?’
‘Niet zo. Naar het verhuurbedrijf, wat rijden, boodschappen doen en wat rondkijken.’
‘Dat rijden zal voor jou, het boodschappen doen voor mij het vermoeiendst zijn.’
‘Waarschijnlijk. Dit vrijen was niet zo vermoeiend, kan het wel zijn.’
‘Ja, vooral als jij bovenop ligt en er veel werk van maakt.’
‘En jij bovenop dan?’
‘Ik laat me meestal op je zakken en probeer je dan meer te masseren dan ons te strelen.’
‘Ja. Een fijne afwisseling.’
‘Heb ik bedacht en geprobeerd. Ik kan meer met mijn kutje dan ik dacht.’
‘Het fijne is, dat je nooit passief was, je alleen maar liet eh gebruiken.’
‘Zoals een zeug, die er zo te zien geeneens van geniet. Jij hebt van het begin af aan gezegd dat je niets wilde óf meer dan me alleen maar te gebruiken.’
‘Ja.’
‘Ik dacht eerst, dat je met dat meer bedoelde op het bedrijf meewerken. Nee, hè?’
‘Ook. Maar ook dat jij mee zou werken bij het vrijen. Ik had over erg passieve meisjes gehoord.’
‘Ik heb, geloof ik, al eens gezegd dat passiviteit ook veroorzaakt kan worden door de man. Als hij, bijvoorbeeld, nooit meer doet dan erop, erin duiken en klaar probeert te komen.’
Hij grinnikte.
‘Als ik er zo simpel over gedacht had, had jij me daarvoor de kans niet gegeven. Niet erg, hè, dat we het weer eens over je eerdere slechte ervaringen hebben?’
‘Ik vind het zo fijn, dat dat kan, dat je daar niet mee zit. Maar daarom pakte ik ook de kans om er meer van te maken.’
‘Heel wat meer. Daarom gaat het ook zo fijn. Met ons tweeën. Drieën. Sorry. Even bellen? Het is daar nog niet zo laat.’
‘Graag. Wat snel, maar toch maar.’
Hij pakte zijn mobieltje en koos het nummer van zijn schoonouders.
‘Met Bas, ma. We hebben een fijne huwelijksnacht en een prettige reis gehad. Hoe is het bij u?’
Hij luisterde een tijdje.
‘Fijn. Dank u. Ook de groeten van uw dochter, mijn heerlijk vrouwtje.’
Hij zette het mobieltje uit en legde het weg.
‘Je zal het niet over onze huwelijksnacht en je heerlijke vrouwtje hebben. En?’
‘Het gaat beter dan ze verwacht hadden. Barbie vroeg, toen je moeder haar vanmorgen uit bed haalde, mammie, pappie? Ze heeft gezegd, over een tijdje zijn ze er weer. Beneden keek Barbie overal rond, toen naar buiten. Ze vroeg, auto pappie weg, mammie mee? Oma zei, ja, over een tijdje zijn ze er weer. De hele dag, minstens één keer per uur, ging Barbie even naar buiten kijken. Zei verder amper iets, speelde lief, dronk goed, at na wat aandringen ook goed. Bij haar middagslaapje en bij het haar vanavond naar bed brengen weer mammie, pappie? Oma weer, over een tijdje zijn ze er weer. Ze is net nog een keer extra bij haar gaan kijken. Ze slaapt rustig.’
Berbel zuchtte.
‘Fijn.’
‘Slim, hè, naar de auto’s kijken.’
‘Had ik kunnen verwachten. Als ze wakker wordt en jij bent er niet doet ze het ook. Eerst ook één keer per uur, later minder vaak. Oma heeft het goed opgepikt, ik zei dan altijd, over een tijdje is pappie weer terug. Wat ze ook aan het doen is, ze hoort je auto als je thuis komt en rent naar het raam.’
‘Het is een feest om thuis te komen, met twee lieve gezichtjes achter het raam.’
‘Je hebt haar, van het begin af aan, steeds precies genoeg aandacht gegeven, als je thuis kwam. Mij ook, natuurlijk.’
‘Fijn, dat je het altijd goed vond dat je dan even op de tweede plaats kwam. Ook aan jou heb ik het te danken dat Barbie en ik vrij snel zo’n goed contact hadden.’
‘Ja, ook. Maar jij hebt haar, met je geduld en slimheid, echt leren praten.’
‘Die slimheid zit in mijn familie. En meestal loont geduld zich.’
Hij grinnikte.
‘Ook bij jou.’
‘Ja, slimmerd. Ook mij heb je niet overrompeld. Niet expres, bedoel ik. Hiermee wel.’
Ze zocht tussen zijn benen en was verbaasd daar een groeiend pikkie te voelen.
‘Ja, laat me voelen hoe hij groeit. Dan weer zo niet vermoeiend vrijen?’
‘Ja, heet vrouwtje van me. Stop hem erin, zo gauw het gaat. Voel hem dan daar groeien en streel me, zodra het de moeite waard is.’
‘Dat had ik eerder willen doen, maar ik was er nooit snel genoeg bij.’
Hij voelde zijn groeiende stijve steeds beter vastgepakt worden. En dat ze af en toe probeerde hoe het strelen ging. Even nadat hij dacht dat hij haar helemaal opgevuld had schokte hij.
‘Oei!’
‘Wat?’
‘Je streelde het velletje van mijn eikel af. Anders gebeurt dat al als ik binnenkom. Voelde je het?’
‘Het werd ineens lekkerder. Streel een beetje met je stijve en je eikel en laat ons klaarkomen.’
Het lukte.

‘Bas, ik geniet ook nog steeds erg dat we af en toe zo fijn praten. Volgens zeggen doen niet veel mannen dat.’
Hij grinnikte.
‘Maar die maakten ook niet mee wat ik meegemaakt heb. Bas, als je nu een keer geholpen zou willen worden, en dan een tijd er over na wil denken is dat goed. Als ik je ermee verleiden kan, daarna mag je mijn borsten zien. En aanraken.’
‘Nou ja.’
‘Nadat je eerste schrik over was en je me hielp, voelde ik nog beter dan daarvoor al dat ik overal met je over kon praten. En zo fijn. Je durfde al snel ook kutje zeggen, wat alles zo makkelijk maakte.’
‘Ik ben niet zo stug dat ik niets overneem, als het zo duidelijk alles zo makkelijk voor je maakte.’
‘Ja, dat moest echt. Door het zien van Barbie en je uitleg wist ik al dat je ervaring moest hebben, het was even een schok, maar ik kon je het niet kwalijk nemen. Het resultaat van je ervaring, Barbie, was zo hartveroverend. Ik had toch ook al gedacht, dat tegen de tijd dat ik wat zou durven, er geen maagden van mijn leeftijd zouden zijn.’
‘Had je een eh minderwaardigheidscomplex?’
‘Zo’n beetje.’
‘Tja, je kon ook niet weten, dat je nogal fors uitgevallen bent.’
‘Nee. Ik had van wedstrijdjes wie heeft de langste gehoord, maar er geen meegemaakt. Toen ik aan je borsten en daarna zelfs aan je gleuf mocht komen en je dat kennelijk fijn vond, ook dat ik zo’n grote had, was mijn minderwaardigheidscomplexje over. Hè, jammer, ik krijg weer een kleintje. Het is wel fijn dat we gewoon kunnen blijven liggen, geen condoom op hoeven ruimen.’
‘Ja, eindelijk alles zo natuurlijk mogelijk.’
‘Ja. Zelfs geen vijgenblaadjes die in de weg zitten.’
‘Zelfs geen haartjes.’
‘Nee. We kunnen heerlijk bloot spelen, ook met mijn blote stijve precies tussen je haartjes door je blote gleuf strelen. Dan hem je kutje induwen, overgaan op vrijen zonder te stoppen.’
‘Mmmm.’
‘Slaap?’
‘Mmmm.’
‘Mmmm.’

‘Bas, zijn we hier goed? Ik zie alleen maar eh van die campers. Wat een bakbeesten.’
‘Ja, we zijn hier goed. We krijgen niet zo’n erg grote, Berbel, dat is voor z’n tweeën niet nodig. Kijk, ze rijden hem al voor. We zijn ook precies op tijd.’
‘Nou, toch erg groot. Durf je daar wel in te rijden?’
Hij keek haar glimlachend aan.
‘Hij is kleiner en lichter dan een brandweerauto, Berbel.’
‘O. Ja. Sorry, schat. Daar dacht ik niet aan. Maar ik zou toch wel met je mee durven.’
‘Fijn.’
Nadat ze uitleg over de camper gekregen hadden en het papierwerk in orde was gemaakt stapten ze in.
‘Nogal hoog, Bas.’
‘Ja, dat is meegenomen, dan zie je wat meer.’
Hij installeerde het navigatieapparaatje, tikte een adres in, wat hij overnam van een papiertje en reed voorzichtig weg. Na een kwartiertje stopte hij bij een tankstation om te tanken, een kwartiertje daarna op een groot parkeerterrein van een winkel- centrum.
‘Eerste bestemming bereikt. Nu even uitrusten. Het was toch even spannend.’
‘Je reed goed.’
‘Dank je. Als je er aan toe bent, kijk dan even in de koelkast en alle kastjes. Dan weet je hoeveel ruimte er is. Onderin aan de buitenkant passen ook nog een paar dozen. We gaan zo boodschappen doen, moedertje huisvrouw, in een supermarkt. Het hoeft niet voor twee weken, we kunnen vaker winkelen.’
‘Hoe wist je dat er precies hier een supermarkt is?’
‘Ook van Internet. De grotere ketens, zoals deze Safeway, staan erop. Met de adressen van hun winkels. Het navigatie- apparaatje doet de rest.’
‘Tjonge. Makkelijk. Zeg, het is toch zondag? Maar ik zie aan de drukte dat ze open zijn.’
‘Ja. Van deze supermarkt staan de openingstijden op Internet. Simpel, altijd.’
‘Altijd?’
‘Ja. Het personeel werkt in ploegen, ‘s nachts natuurlijk geen grote ploeg, ze passen dat aan. En natuurlijk betalen ze extra voor weekeinden en feestdagen. Van de keten Seven Eleven zijn de openingstijden min of meer duidelijk, van ‘s morgens zeven tot ‘s avonds elf. Van de rest moet je op een andere manier achterkomen.’
‘Nou, je bent achter veel dingen gekomen. Bas, alvast bedankt. Voor de reis tot nu toe. En voor het idee om met een camper rond te gaan rijden.’
‘Ik heb er ook zin in. Het is fijner dan met een auto rijden en steeds in een ander hotel overnachten. We hoeven niet steeds in en uit te pakken, hebben onze slaapkamer bij ons.’
‘Waar zit die? Ik zie niks.’
‘Het was allemaal wat veel tegelijk, hè, bij het verhuurbedrijf? Ik wist van Internet al zo’n beetje wat erin zat en waar. Als je een grotere, duurdere huurt, zit de slaapkamer er achter tegenaan. Wij moeten de tafel laten zakken, de rugkussens plat leggen en het bed opmaken. Erg?’
‘Nee, prima. O.’
Ze grinnikte naar hem.
‘Ik vermoed één van je redenen om een camper te huren. Je wilt overdag ook naar bed, hè?’
Hij glimlachte.
‘Ik vermoedde, hoopte, dat je daar geen bezwaar tegen zou hebben.’
‘Nee, als er maar gordijnen dicht kunnen. O, ja, ik zie ze. Ja, rondom.’
‘Ja. Over rondrijden, dat gaan we niet doen. Wel rijden, maar we eindigen in Miami. Vandaar vliegen we terug.’
‘O. Waarom? Als ik niet te veel vraag?’
‘Nee, vraag maar. Het hemd van mijn lijf, de rest ook, als je wilt.’
‘Nog niet.’
‘De reden, dat we naar Miami gaan, is dat er een uur rijden vóór Miami een heel mooi strand is, waar we een paar dagen zullen blijven. Zonnen en snorkelen. Een stukje uit de kust zit een rifje, waar heel veel mooie tropische vissen zitten. Dat mocht ik niet missen, zeiden ze.’
‘Ik geef niet zo veel om dieren, zelfs niet om varkens, maar een mooi schouwspel wil ik wel zien.’
‘Fijn. Het water is ook warm, de warme golfstroom loopt daar pal langs de kust.’
‘Vandaar dat ik mijn badpak mee moest nemen.’
‘Ja. Voor de andere mensen, niet voor mij.’
‘Past je erectie wel in je zwembroek?’
Hij grinnikte.
‘Wat ben je af en toe heerlijk ad rem.’
‘Wat ben jij af en toe doorzichtig. Denk je wel eens aan andere dingen dan vrijen? Nee, sorry. Ik weet dat je meer doet. Vooral vooruitdenken.’
‘Weer raak.’
‘Bas, ik weet, dat ze hier preuts zijn. Kan ik je kussen, zonder de gordijnen dicht te doen?’
‘Ja, hier in de camper wel. Ergens anders maar niet, of heel kort. Ik denk niet dat je gezoen zal zien. Misschien een beetje stiekem, op dat strand.’
‘Het enige strand wat ik ken was ergens aan de Oostzee. Fris water.’
‘Wij gaan in water van een graag of dertig. Je schijnt je tussen de vissen in een aquarium te voelen.’
‘Lijkt me heerlijk.’
‘Ja. Gelukkig wordt je geen zeemeermin, daar kan ik in bed niets mee.’
‘Die moeten ook een gaatje hebben om bevrucht te worden, anders zouden ze uitsterven. Nu kussen.’
Ze kusten uitgebreid, voor ze de camper bekeken en naar de supermarkt gingen. Binnen stopte ze gelijk.
‘Wat een grote zaak. Hoe kan ik hier wat vinden?’
‘Door overal tussendoor te zigzaggen. Ik duw de kar, gooi er maar in wat je wilt. Het is een eind lopen, maar er staan voor vandaag verder geen inspannende dingen op het programma.’
‘Toch wel een middagslaapje?’
‘Graag, geile meid.’
‘Meneer, u heeft het tegen een getrouwde vrouw.’
‘Ja, maar één die met mij getrouwd is. Daar mag ik toch alles tegen zeggen?’
‘Ja, en van alles mee doen. Maar het moet wel een beetje beschaafd blijven.’
‘Prima.’
Ze waren een tijd bezig, voor ze met een afgeladen boodschappenkar bij de camper terugwaren en alles opgeborgen was.
‘Wat eten, Bas?’
Hij ging naar het navigatieapparaatje en tikte weer een adres in.
‘Over een half uur kunnen we in een park op een parkeerplaats staan. Lijkt me gezelliger dan hier.’
‘Prima.’
Een half uurtje later genoten ze een broodmaaltijd. Daarna gingen ze wandelen. Eerst volgden ze bordjes ‘Naar de bron’.
‘Waar komt dat water vandaan?’
‘Het is regenwater. De ondergrond is hier anders dan bij ons, er zijn ondergrondse meertjes en riviertjes. Op sommige plek- ken, zoals hier, komt het uit de grond. Miljoenen liters per dag. Steek je hand maar eens in het water.’
Ze deed het.
‘Wat stroomt dat ontzettend hard. Niet te zien, wel te voelen. En warm.’
‘Ja. Verderop moet het breder worden en dus wat langzamer stromen. Laten we die kant opgaan.’
Ze liepen langs het langzaam breder wordende riviertje, tot ze bij een plek kwamen waar een tiental mensen naar het water stond te kijken.
‘Wat is hier te zien? Wat op dat bord staat? Manatees? Wat is dat?’
‘Dat zijn zeekoeien. Ze zijn hier niet altijd, soms verderop het riviertje. Wat uiteindelijk in zee terecht komt. O. Zie je die donkere vlekken in het water? Dat zijn ze. Als ze dichterbij komen kan je beter zien wat het zijn.’
‘Je hebt je kennelijk goed voorbereid.’
‘Ja. Ik heb, als ik dienst had en geen werk, ontzettend veel opgezocht en gelezen, op Internet. Ik vertel je alleen het belang- rijkste, maar je kan om meer vragen.’
‘Niet te veel, ik doe al zo veel indrukken op.’
Ze bleven kijken tot de zeekoeien dichterbij gekomen waren, daarna omdraaiden en wegzwommen.
‘Mooi, Bas. Zo in het wild. Ze hadden geen haast.’
‘Nee, het zijn trage dieren. Planteneters. Ze eten hier en daar wat, zoeken het lekkerste groen uit. Ze zijn beschermd, je mag hier nu niet zwemmen.’
‘Dat doe ik wel aan dat strand, waar we later komen.’
‘Ja, tussen de vissen in het wild. Zullen we terugwandelen?’
Ze grinnikte.
‘Je hebt vast een programma voor ons in je hoofd. Je hoort me wel, als ik daar iets aan wil veranderen. Maar ik denk niet dat dat vaak zal gebeuren. Je bent veel te goed met voorbereiden. Je hebt vast veel nagedacht over wat ik ook fijn zou vinden.’
‘Natuurlijk. Fijn, tot nu toe?’
‘Ja, Bas. Dank je wel. Een mooie natuur, hier. En zo rustig. En heerlijk warm. Je hebt me goed geadviseerd met wat ik aan moest trekken.’
‘We rijden zo een paar minuten, dan zijn we op een camping. Daar wil ik de gordijntjes dichtdoen en je adviseren wat je uit moet trekken.’
‘Poe, geile vent, vast alles. Iets harder lopen.’

Ze reden naar de camping op hetzelfde park, hadden een ruime keus waar ze wilden staan. Bas sloot de elektriciteit aan. Samen maakten ze bed in orde en vrijden erop. Met de gordijntjes dicht.
‘Een wat laat middagslaapje. Op een wat hardere ondergrond dan thuis. Gelukkig merkte je het ook snel, ging je minder hard stoten.’
‘Ja, een andere ondergrond, zoals in de schuur, merk ik. Je hebt me zelf, in het begin, verteld hoe hard het moest. Harder dan ik eerst durfde.’
‘Ik moest het eerst ook leren. Meer dan wat stoten tegen mijn buik en wat gekietel was ik niet gewend. En eigenlijk al vergeten. Nu voel ik hoofdzakelijk dat je me binnenin helemaal streelt en aan het eind van de meeste halen dat je buik tegen de mijne stoot. Dan zucht of kreun ik even en verlang naar de volgende streling. Als die niet gelijk komt voel ik je stijve nog iets dikker worden en dat je hem er nog dieper in probeert te duwen. Dan weet ik dat je gaat spuiten. Een lading bij iedere kreun. Als ik dan nog niet gekomen ben, van al het strelen, komt het gelijk, van dat eh geile idee, volgespoten worden met zaadjes.’
‘Ik ben blij dat je er nu zo van geniet.’
‘Ja, enorm. En nu?’
‘Eten? Ik help je. Het wordt de eerste keer dat je voor ons kookt. Anders wist ik nooit wat jouw aandeel was en wat van je moeder.’
‘Dat was iedere keer anders. Het wordt even puzzelen, Bas, met vreemd kookgerei. Ik ben ook niet gewend aan koken op gas.’
‘Ik een beetje, in Nederland is bijna elk huis op de aardgasleiding aangesloten. We hoeven de zithoek niet in orde te maken, we kunnen buiten eten, op een picknicktafel.’
‘Ja, ja. En gelijk naar bed, als we zin hebben.’
‘Ja, daarom wilde ik een camper. Er staat buiten ook een barbecue, maar we hebben geen kolen. Als je wilt kopen we die de volgende keer, als we boodschappen doen.’
‘Nee, laat maar, daar kan het vlees alleen maar op mislukken. Nu eerst aankleden.’
‘Trek je badpak maar aan, het blijft lang warm, buiten.’
Ze trokken hun badkleding aan.
‘Meid, wat zie je er lekker uit. Bloot natuurlijk helemaal, maar half blote borsten staan je ook goed. Prachtige inkijk.’
Hij grinnikte.
‘En een deuk in je broekje, waar er geen haar op je doos zit.’
‘Kan dat, hier?’
‘Vast wel. Ze zijn wel preuts, maar zullen niet gauw wat zeggen.’
‘Nou, je kleintje past tenminste in je zwembroek. Een behoorlijke bobbel, ook door die grote ballen van je, natuurlijk.’
‘Ik geniet er zo van, dat je, vanaf het begin, er totaal geen moeite mee hebt om me aan te raken, zelfs duidelijk laat merken dat je het graag doet.’
‘Tja, er schijnen vrouwen te zijn die het vies vinden. Die wat rare spullen, ook het binnen voelen komen. Die alleen wat plezier beleven als ze klaarkomen, wat natuurlijk niet vaak gebeurt als je het vies vindt. Mannen?’
‘Ik vind alles bij je lekker. Je bent altijd schoon genoeg om je overal aan te raken en te kussen.’
‘Jij ook, jou ook.’
‘Ja. Klaarkomen doe ik natuurlijk altijd, of dat nu door je of in je gebeurt.’
‘Ja, dat voordeel hebben mannen. Wij kunnen kinderen krijgen, wat óns erg bevredigt. Veel vrouwen nemen hun mannen er daarna voor lief bij, vrijen als ze er niet onderuit kunnen of om nog meer kinderen te krijgen. Als ze zwanger zijn hoeven ze hem ook niet.’
‘Zo lang?’
‘Wordt maar niet ongerust. Alleen niet van vlak voor een bevalling tot vlak erna geen gevrij, de rest wel.’
‘Ik vrij ontzettend graag, maar ik ben geen maniak. Ik kan een tijd zonder, als ik weet waarom.’
‘Ik geloof je. Al wilde je al wat vrij snel nadat we elkaar ontmoetten.’
‘Ik geef toe, dat ik min of meer begon, door te zeggen dat ik een probleem had. Maar jij bood gelijk hulp aan.’
‘Tja, ik wist al wat de mogelijkheden waren. En ik kon die mooie, lieve en totaal onschuldige jongen mooi verleiden om terug te komen. Die hulp zou hij vast vaker willen.’
‘Ja, dat was ook eh verslavend.’
‘Ook?’
‘Ja, naast zo vlak bij een meisje te zijn, dat me duidelijk mocht, zo lief naar me glimlachte, fijn en open met me praatte.’
‘En je opwondt, je bijna constant met een erectie liet lopen.’
‘Dat was niet de hoofdzaak, wel een prettig en spannend gevoel.’
‘Nou, ik had ook contant de kriebels. Zeker als ik aan je blote erectie dacht. Hé, je begint weer. Laten we ons op het koken concentreren.’
Dat lukte, de maaltijd ook. Ze wasten af en gingen weer buiten zitten.
‘Wat fijn, alles, Bas. Ik weet nu ook hoe het steeds met eten moet gaan. Niet dat ik daar tegen opzag, hoor, ik had het geeneens verwacht. Voor noodgevallen zijn er restaurants, al of niet met fast food.’
‘Ja, maar ook als dat beter uitkomt, zoals bij Disney.’
‘Disney? Gaan we daar ook naar toe?’
‘Natuurlijk. Een paar dagen. Van ‘s morgens niet zo laat tot ze sluiten.’
‘Oh, Bas, geweldig. Ik heb niet gedacht daar ooit te komen. Hooguit in Disney bij Parijs, wat iets minder mooi schijnt te zijn. Maar pas met Barbie, als ze wat groter is.’
‘Dat gaan we dan ook doen. En meer dingen, met haar, rondom huis. Als we ergens overnachten kan ze bij ons op de kamer, meestal zijn daar kinderbedjes voor.’
‘Ja. Al moeten we dan stil zijn.’
‘Als ze vast in slaap is kan wat kreunen en hijgen wel.’
‘Nou!’
‘Als ze zou vragen wat we aan het doen zijn, zeggen we, pappie en mammie spelen samen. Dan vraagt ze vast niet verder. Je hebt verteld, dat ze de beer al eens bezig gezien heeft, zien spelen.’
‘Al een paar keer. Ja, we moeten niet te benauwd doen. Al zou ik het zonder kreunen en hijgen kunnen.’
‘Ik ook, maar het is veel lekkerder om je helemaal te laten gaan. En er een beetje bij te praten. Bijvoorbeeld, dieper, Bas, als ik al niet verder kan.’
‘Ik wil je dan zo dicht mogelijk bij me hebben.’
‘Ja, dat weet ik. Goed. Zal ik koffie zetten?’
‘Nee, jij doet genoeg. Alles voorbereiden, en zo.’
Koffiezetten lukte ook.
‘Berbel, ben je redelijk uitgerust? Ook bijgekomen van het tijdsverschil?’
‘Ik voel me prima. Hoezo?’
‘Ik zal je het vaker vragen. Om de bezigheden van de volgende dag te plannen. Goed. Dan wil ik morgen naar Disney. Nog niet naar Disney World, maar naar de camping die er tegenaan ligt en erbij hoort. Daar is genoeg te bekijken. Winkels, restau- rants, loslopend klein vee, je kan er fietsen en bootjes huren.’
‘Nog één dag wat rustig aan lijkt me niet slecht. In Disney World wordt het vast vermoeiender.’
‘Iets, maar dat maken we ook zelf uit. Niet alles hoeft in één dag, we kunnen er meerdere dagen naar toe.’
‘Is het zo groot?’
‘Ja, behoorlijk. Er is een aparte gedeelte met gebouwen van overal op de wereld. En één met filmstudio’s. Ken je de film Jaws?’
‘Ja.’
‘Die haai schijnt daar rond te zwemmen. En er zijn nog veel meer van dat soort trucks te zien. En King Kong, geloof ik.’
‘Ik zie liever jouw niet zo erg behaarde borst.’
‘Wie is er hier een maniak, misschien?’
‘Ik, misschien. Jouw schuld, zeker weten.’
‘Tja.’
‘Met dat ex-vriendje vrijde ik, al was het, achteraf, amper het woord vrijen waard, hooguit twee keer in de week. Met jou min- stens twee keer per dag. Ik zit nu te wachten, wel heel rustig, hoor, tot we het weer gaan doen.’
‘Wat passen we goed bij elkaar.’
‘En maar net in elkaar. Nog koffie?’
‘Als er nog klaarstaat, anders wat cola, graag.’
‘Ja, Bas. Ga niet grinniken.’
‘Goed. Ik houd het bij glimlachen, vrouwtje van me.’
Toen ze terugkwam had ze, behalve koffie, ook kaarsen en lucifers bij zich.
‘Het wordt al donker, maar het is nog heerlijk warm. Ik heb kaarsen gekocht, voor noodgevallen, maar het leek me gezellig, voor nu. Ik heb alleen standaards vergeten.’
‘Ja, gezellig. Standaards zijn niet nodig, hoor.’
Hij stak een kaars aan, liet hem op de tafel druppelen en zette de kaars daar bovenop. Deed daarna hetzelfde met nog twee kaarsen.
‘Slim, Bas. Nou ja, zo te zien op de tafel is dat vaker gedaan.’
‘Net zo slim als om ze te kopen.’
‘Ik denk soms ook vooruit. Thuis hebben we ook kaarsen, de elektriciteit valt nogal eens uit als het onweert.’
‘Ja, door die bovengrondse leidingen. Die hebben we amper meer in Nederland. Maar ja, de afstanden zijn daar minder groot dan in Duitsland.’
‘Ja. Ik kon de man van het verhuurbedrijf niet volgen, hij praatte te snel. Ik zag je een snoer uitrollen en de stekker in die paal steken. Hoe werkt het verder?’
‘Dat hoef je niet te weten, dat regel ik wel.’
‘Ja, zorgzame man van me. Maar ik wil graag eh bij de tijd blijven. Ik vind het fijn dat je voor een kaart voor me gezorgd heb, ik me inderdaad kan oriënteren, volgen waar we heen gaan. Ik wil me in de camper ook thuis voelen. Thuis weet ik ook waar de zekeringen zijn.’
‘Goed. Ik zal je straks binnen de plek van de zekeringen laten zien. En van de metertjes voor de tanks. Het gas is het mak- kelijkst. Er zit een tank onder de camper, met genoeg gas voor een paar weken, maar hij is ook bij te vullen. Ik kreeg een lijst met bijvulstations, het kan niet bij ieder tankstation.’
‘Nee, snap ik. Wat ging er veel benzine in, toen je tankte. Een gallon of twintig. Hoeveel liter is dat?’
‘Keer drie komma acht, een liter of tachtig. In een grote tank, alle voertuigen hier zijn niet zuinig, de benzine is hier nog steeds goedkoop. Toen we hem kregen zat de tank ongeveer een kwart vol, zo moeten we hem ook terugbrengen. Ook makkelijk dat ik het voorschot met Visa kon betalen. Dan ben ik niet zo snel door de bankbiljetten heen.’
‘Nee. Het park en de camping moesten contant, hè?’
‘Ja, kleine bedragen wel. Je bent een oplettend meisje.’
‘Wist je nog niet zo goed, hè? Ik laat graag zo veel mogelijk aan je over, maar als ik iets zie en niet snap of wil weten vraag ik je dat. Als je het me niet uit jezelf vertelt.’
‘Ik wil niet te veel details vertellen, maar ik weet inderdaad nog niet precies waar je belangstelling voor hebt.’
‘En andersom, natuurlijk. Behalve voor een gezamenlijke interesse op één gebied.’
‘Ja, straks. Voor het water is er een grote tank. Als je de kraan opendoet slaat er een pomp aan, die op de accu werkt. Het water is niet drinkbaar, daarom heb ik in de supermarkt twee flessen met drinkwater in de kar gezet.’
‘Flessen? Tanks! Daar heb ik natuurlijk de koffie mee gezet.’
‘Smaakt prima, maar mag voor mij iets sterker.’
‘Dat is deze tweede al.’
‘Geweldig, lieverd.’
Hij nam een slok.
‘Ja, perfect, vrouwtje. Het afvalwater gaat in een grote tank. Die moet op tijd geleegd worden, anders komt het op het laagste punt, in de douche, omhoog. Ik zal de metertjes in de gaten houden. Dit is een niet zo dure camping, hier zijn niet naast iedere plaats afvalputjes om via een slang en een klep op de afvaltank die te legen. Ik zal hem bij Disney aansluiten, daar zijn wel put- jes.’
‘Duurder, daar?’
‘Nogal. Erg lux, je staat daar niet op gras, zoals hier, maar op beton.’
‘Gras is wel natuurlijker.’
‘Ja, niks mis mee, maar Disney is niet zo natuurlijk. Daar zal ik ook het water aansluiten. De watertank wordt dan gevuld en de pomp wordt afgeschakeld, de druk is al genoeg. Te volgen?’
‘Ja, Bas.’
‘Fijn. Als de elektriciteit aangesloten is worden de accu’s opgeladen, is er ook spanning op de stopcontacten. Dan kan ik me scheren.’
‘Je bent altijd prima geschoren. Maar ze hebben hier, behalve gallons in plaats van liters, toch ook een andere spanning?’
‘Ja, de helft van bij ons. Mijn scheerapparaat schakelt automatisch om. Met die spanning kan ook de airco aan. Dat was het.’
‘Fijn, Bas. Dank je wel.’
‘Dank je wel voor de lekkere koffie.’
‘Ik probeer mijn man ook buiten bed tevreden te houden.’
‘Fijn, vrouw. Ik ben het erg, meer dan ik ooit verwachtte.’
‘Daar had je amper de tijd voor. Je was getrouwd voor je het wist.’
‘Nee, dat wist ik wel, alleen sneller dan ik het verwachtte. We woonden gauw samen, ik sliep bij je en een beetje met je, maar ik voel me het meest getrouwd in bed.’
‘Ik weet precies wat je bedoelt. Maar verder ben ik ook de hele dag zo tevreden. Je blijft bij me, voor altijd. Bent ook buiten bed lief, praat meer dan mijn vader, al is het vaak over seks.’
‘Ik weet het. Ik kan het niet laten, je ziet er zo sexy uit.’
‘Ik neem je dat niet kwalijk. Jij bent voor mij ook sexy, maar ik zie van jou minder dan jij van mij, als we aangekleed zijn.’
‘Ja. Uitkleden?’
‘Binnen. Kaarsen uitblazen, morgen inpakken, ik neem de kopjes mee.’
‘Ja, vrouw.’

In de camper zette ze de kopjes op het aanrecht.
‘Morgenochtend, na het ontbijt, voor we wegrijden maar alles afwassen. Gordijnen dicht, deur op slot?’
‘Ja, vrouw.’
‘Varieer wat, met mijn aanspreektitel. Ik wil snel douchen, me even afspoelen.’
‘Prima, lieverd.’
Zodra ze zich uitgekleed had en de douche was binnengestapt kleedde hij zich ook uit en ging achter haar aan.
‘Oh, Bas. Samen douchen? Daar is amper ruimte voor.’
‘Precies genoeg voor wat ik wil.’
Hij liet de stralen water even op zijn borst komen voor hij één arm om haar heen sloeg en met de hand van zijn andere arm zijn stijve recht vooruit zette.
‘Doe je benen eens wat uit elkaar. Als je nog niet vochtig genoeg bent, mijn stijve is nat.’
Hij zocht met zijn stijve haar blote gleuf.
‘Oooh, Bas.’
Hij vond zijn doel.
‘Ja, kom maar.’
Hij wipte naar binnen.
‘Oooh. Oooh. Oooh. Oooh. Wat een haast.’
Hij pauzeerde toen hij er helemaal in zat.
‘Jij zat heel rustig af te wachten, ik onrustig. Het was weer zo fijn, vandaag, je de hele dag bij me te hebben. Dan wil ik het liefst zo dicht mogelijk bij je zijn. Je in mijn armen hebben, met je kutje om mijn stijve. En dan langzaam strelen. Nu wil ik sneller.’
Hij wipte verder.
‘Jaaaa. Pak mijn borsten. Rijd tegen de muur tegen me op. Jaaah. Jaaah. Jaaah.’
‘Jaaah. Jaaah. Oooh, kom je al? Oooh, je begint mijn stijve te masseren. Oooh, daar komt het al. Jaaah. Jaaah. Jaaah. Jaaah. Oooh. Nog even verder?’
‘Jaaah. Jaaah. Oooh, Bas. Weer een nieuw standje. Stop maar. Daarom kwam ik vast zo snel. Niet erg, hè? Straks een heel langzame beurt. Nu afspoelen. Even extra tussen mijn benen. Ik heb weer het gevoel dat je zaad eruit loopt.’
‘Weer?’
‘Ja. Net als de eerste keer in onze huwelijksnacht. Je had het de hele dag moeten bewaren. Ik voelde het er uitlopen, toen ik opstond om even te plassen. En ik heb me een beetje gewassen. Bas, mag ik hier plassen?’
‘Ja, laat maar lopen. Zeg, loop ik het risico dat ik in het verkeerde gaatje terecht kom?’
‘Vast niet. Dan voel ik dat vast en stuur je wel bij. Zo, lekker leeg.’
‘Ik ook aardig. Ik zou er graag altijd lang over doen en dan extra veel spuiten, maar dat gaat niet. Het duurt bij mij alleen langer als ik niet vol zit.’
‘Ja, bij jou is het wel een beetje te voorspellen. Ik weet het van mezelf nooit. Er telt nogal wat mee. Natuurlijk hoe lang geleden de laatste keer was. Maar ook of ik wel of niet je grote stijve en je ballen zie voor je binnenkomt, hoe je binnenkomt, hoe lang we wachten voor we gaan strelen als je er helemaal in zit, hoe hard je doorduwt als je klaarkomt. Hè! Altijd jammer als je daarna weer een kleine krijgt en ik me niet meer vol voel.’
‘Het is niet anders. Was je mijn pikkie?’
Ze deed het.
‘Zo? Liever je ballen, hè?’
Ze waste ze niet, ze masseerde ze.
‘Ja, lekker.’
Hij ging haar borsten masseren.
‘Nou, laat mijn bollen los, voor ze blauw worden.’
‘En jij mijn ballen, voor ze blauw worden. Toverballen worden.’
Ze lieten elkaar los en ze draaide de kranen dicht.
‘Je mag me afdrogen, voorzichtig.’
Hij deed het, daarna zichzelf. Kroop toen naast haar in bed en nam haar weer in zijn armen.
‘Is het niet te warm, Berbel? Anders kan de airco aan.’
‘Nee, prima. Ik weet ook niet of ik tegen het lawaai van zoiets zou kunnen. Wat hoor ik, buiten?’
‘Een soort krekels.’
‘Klinkt leuk. Begeleidingsmuziek.’
‘Leuk? Bij lekker geneuk?’
‘Ik word blij van gevrij.’
‘Ja, klinkt netter. Berbel, ik heb bij die supermarkt niet gedacht, dat zo snel nadat ik de boodschappen gedragen had, ik mijn boodschapjes bij je mocht bezorgen.’
Ze grinnikte.
‘Ik ook niet. Waarom denk je er nu aan?’
‘Omdat ik daarnet ook wat snel was. Berbel, je hebt er waarschijnlijk geen idee van, hoe fijn ik het vind dat je niet alleen in het donker in bed wilt vrijen. En dat ik niet hoef te wachten tot we ‘s avonds naar bed gaan.’
‘Ach, lieve man, ik vind het ook fijn. Je weet, tot nu toe, wanneer en waar het kan. Als ik dan je stijve en je grote ballen zie wil ik graag vrijen. Het was, onder de douche, een leuke verrassing. Ik wist toen, in het dorp, niet wat jíj bij je droeg. Je broek kwam niet naar voren.’
‘Zo snel werkt het niet, als er onverwacht iets opwindends is. Ik dacht toen, af en toe, hooguit aan je borsten strelen, omdat ik daar de helft van zag.’
‘Af en toe?’
‘Ja. Ik had het druk. Kijken naar je lieve gezichtje. Luisteren naar je vriendelijkheid. Heb je toen al op mijn broek gelet?’
‘Natuurlijk. Jongens kijken naar borsten, meisjes naar een bobbel in een broek.’
‘Niet lang daarna zag en voelde ik je blote borsten, daarna de bos haar in je broekje. Waar ik tussen mocht zoeken en voor het eerst aan de gleuf van een meisje zat. Laat me weer eens voelen. Ja, nu een heerlijk blote gleuf. Aan de buitenkant, samen met de binnenkant een lekker lenig kutje.’
‘Lenig?’
‘Ja. Afgezien van dat je er masserende bewegingen mee kan maken, het lijkt ook wel of je me er mee naar binnen trekt, zodra ik er het eerste stukje in zit. Dat voel ik met mijn blote, eerder niet.’
‘Laat mij ook eens voelen. Ja, alweer een harde, blote stijve. Snel, hoor.’
‘Ja, fijn. Komt ook van aan je kutje voelen.’
‘Kom nu maar met dat eerste stukje. Daarna de rest. Vul me op. Oh, Bas, ik wil niet de baas spelen.’
‘Ik weet, dat al zeg je geen alsjeblieft, het een wens is, geen opdracht.’
‘Ja, net zoals wanneer jij zegt, doe je benen uit elkaar, dan duw ik hem erin. Oooh, jaaah. Nu ik er op let lijkt het wel of ik kleine krampjes voel. Oooh. Tot je er helemaal in zit. Dat moet natuurlijk zijn, er zitten geen hersens in, alleen veel gevoel. Weer een heerlijk vol gevoel.’
‘Zo fijn, dat ik je dat gevoel kan bezorgen. En dat je dan perfect om me past. Niet te los, ook niet te strak om heerlijk te kunnen strelen. Straks.’
‘Ja, lekker lang zo liggen. Je stijve is ook lenig. Zo indrukwekkend, recht omhoog, als je bloot voor me staat. Hij moet naar beneden, recht vooruit, om er bij me in te kunnen, maar daarna veert hij niet te hard naar boven. Ik denk dat er wel een beetje druk en wrijving tegen mijn clitoris komt, je drukt nooit expres naar boven, hè?’
‘Nee, dat ben ik al gauw vergeten, je komt snel genoeg. Zal ik?’
‘Langzame, kleine stootjes. Genoeg om je eikel en mij diep binnenin te strelen. Alsjeblieft.’
‘Altijd tot je dienst, als ik een stijve heb.’
Hij bewoog zoals ze wenste.
‘Zo?’
‘Nog langzamer. Ik voel in de verte al dat ik ga komen. Het blijft zo opwindend, dat ik ook weet dat je eikel bloot is, dat je me met iets streelt wat daarvoor speciaal beschermd is. En dat ik weet dat ik je boodschap weer ga krijgen, je klodders zaad, waar ik zwanger van kan worden als ik niet aan de pil ben.’
‘Ja, veel fijner dan met een condoom om. Dan voelde ik mijn eikel niet bloot worden en kon ik je mijn zaadjes niet geven. Ik vond het toen niet zo erg, hoor, ik wist het verschil toch niet.’
‘Even plagen. Ik wist toen het verschil niet méér, Bas. Dacht soms, niet lang geleden was hij nog maagd, maar gelukkig wilde hij snel voor me uit de kleren en kon ik hem wat leren.’
‘Ja, maar jezelf ook.’
‘Ja, daar ben ik ook nog steeds zo ontzettend blij mee. Dat je me liet merken en voelen dat ik als nieuw was.’
‘Dat voelt nog steeds zo. We passen nog steeds precies in elkaar.’
‘Ja, door wat rek, die er gelukkig in blijft zitten.’
‘Rek?’
‘Ja, joh. Iedere keer als je in me komt, met die dikke.’
Ze grinnikte.
‘Niet alleen mijn ogen worden groot, als ik hem zie.’
‘Gewoon een paal.’
‘Niet gewoon. Het is ook de combinatie met je grote ballen eronder. En natuurlijk weten en al snel zien dat die ballen werkten. En wat later wat er aan het begin van die stijve verstopt zat. Ik vind, dat ik bij jou meer zie dan jij aan mij. Wat bollen en een simpel gleufje.’
‘Tja. Alleen zien is inderdaad niet interessant. De uier van een koe, met vier tepels, doet me niets. Maar dan begint het denken. En dan het voelen. Met steeds meer kriebels onderin. Iets wil wat. Wat dat is wijst zich vanzelf. Net als voor een beer. De kunst is, het samen zo fijn mogelijk te doen.’
‘Ja. Dat deden we, vind ik. Dat doen we, nu volledig. Al zijn we nog niet uitgestudeerd. Daarnet, staand, vond ik ook eh bijzonder.’
‘Ja. Ik voelde me in het paradijs. Ik zie je bloot, krijg een erectie en neem je, tegen een boom.’
‘Zou het zo gegaan zijn?’
‘Vast niet. Toen Eva van de ene boom gegeten had en haar man verleid had om het ook te doen kregen ze een schaamte- gevoel. Bedekten zich, staat er in de Bijbel. Toen drong het waarschijnlijk pas tot ze door dat ze er verschillend uitzagen. Werden nieuwsgierig. Zodra ze uit het paradijs gesmeten waren kreeg Adam waarschijnlijk zijn eerste erectie. Stopte die, tussen de vijgenblaadjes door, in Eva. Dat veroorzaakte Kaïn. Ze hadden er nog niet genoeg van. En weer een wonder. Abel kwam uit waar Adam met zijn erectie in gezeten had.’
‘Tja. Maar ze zullen het vast ook wel op de grond, op gras, gedaan hebben.’
‘Ik weet wat je bedoeld. Dan kan je, met je benen om me heen, me lekker tegen je aan trekken, hè? Alsof ik zelf al niet probeer er zo diep mogelijk in te komen. Of je op me laten zakken, hè? Als je erbij blijft zitten kan ik goed zien hoe mijn stijve helemaal in je verdwijnt.’
‘Ik hoef het niet te zien, ik voel het overduidelijk.’
‘Ja. Waar toen de rest van de kinderen vandaan kwam staat nergens. Kaïn sloeg Abel dood, maar kan niet alleen gebleven zijn. De mens is toen niet uitgestorven. Later bijna wel, bij de zondvloed.’
‘Zou die er echt geweest zijn?’
‘Er zijn wetenschappelijke bewijzen, dat het mogelijk is geweest.’
‘Je weet iets meer dan ik, over dat soort zaken.’
‘Goed geluisterd, waarschijnlijk, op school. En jongens gaan, op een bepaalde leeftijd, op zoek naar zogenaamde vieze lectuur. Ook in de Bijbel.’
‘Jij ook?’
‘Natuurlijk. Maar ik ben er niet aan verslaafd. Meer dan één keer naar porno op Internet zoeken heb ik niet gedaan. Die platte plaatjes vond ik niet interessant. Ik heb wel een paar keer gezocht naar erotische verhaaltjes, die zijn leuker. Beschrijvingen van redelijk normale vrijerijen. Zoals wat wij ook doen.’
‘Redelijk normaal?’
‘Ja, normaal is alleen in bed, met het licht uit.’
‘O. Te weinig. Je beweegt te weinig.’
‘Ja, genoeg gepraat voor vanavond.’
‘Toch fijn, hoor, Bas.’
‘Ja, ook. Ik heb gelukkig nog steeds een stijve, door kleine krampjes van je. Weer zo langzaam mogelijk verder.’
Het duurde, tot hun genoegen, vrij lang voor het hoogtepunt kwam.

Naar Disney

De volgende morgen stopte Bas weer bij een winkelcentrum.
‘We hebben nog geen boodschappen nodig.’
‘Prima. Ik wil naar kleding gaan kijken. Je mag uitzoeken wat je leuk vindt, maar ik waarschuw je vast, de mode is hier anders dan bij ons.’
‘Ik heb al gezien hoe ze er hier bijlopen. Toch graag kijken. Niet dat mode me interesseert, moeder zorgde dat ik altijd wat had om aan te trekken.’
‘Klein behaatje, af en toe een grotere, tot je borstjes uitgegroeid waren. Daarna een ander type, om ze niet te veel te laten schudden.’
‘Goed onthouden.’
‘Dat is geen kunst, ik zie ze iedere dag schudden.’
Ze vonden allebei een paar bloesjes die ze leuk vonden, Berbel nog een wikkelrok.
In de camper borgen ze het op en gingen voorin zitten. Bas reed niet gelijk weg.
‘Niet veel voor ons bij, hè?’
‘Nee. Nou ja, zijn we niet duur uit.’
‘Er kan wel wat.’
Ze giechelde.
‘Dat vroeg je toen ook snel. Als ik vaker langs kom, kan er dan wat? Dat was een beetje dom, eh onschuldig. Ik had je stijve en je zak al vastgehad en je al klaar laten komen, je aan mijn borsten en gleuf laten voelen. Dacht je dat het daarna bij kusjes zou blijven?’
‘Nee, maar ik wilde graag zeker weten dat het daar niet bij zou blijven. Je zou alles in een opwelling gedaan kunnen hebben.’
‘Dat had ik ook, maar ik wist zeker dat ik wel meer zou willen. En vaker. Daarom vroeg ik toen ook, of je de week erop niet één avond, maar alle avonden wilde komen.’
‘Niet alles is toen goed tot me doorgedrongen. Ik was ook niet zo’n eh vrije omgang met een meisje gewend. Als ik toen goed gesnapt had wat je wilde was ik vast minder voorzichtig geweest.’
‘Meer haast gehad hebben, zal je bedoelen. Nou, alles ging net niet te snel, ik kon het bijhouden. Bas, ik heb toen serieus geprobeerd je niet te verleiden, al wilde ik al vrij snel dat je voor altijd zou blijven. Je alleen duidelijk maken wat je kon verwachten.’
‘Ja, ik weet het. Je deed het goed. Alles ging goed. Blijft goed gaan. Dat weet je toch ook, door de manier waarop we met elkaar omgaan?’
‘Ja, Bas. Daarom, mocht je twijfels hebben over hoe je me onverwacht, zonder aanloop, nogal wild nam, onder de douche, dat was prima.’
‘O. Fijn, Berbel. Ik twijfelde niet aan de afloop, je had me kunnen stoppen. Maar wel of ik zoiets nog een keer zou doen.’
‘Een normale vrouw wil ook na een tijd getrouwd te zijn nog steeds wel veroverd worden. Overwonnen. Genomen. Het beest in de man mag wel eens loskomen. Hij denkt dan misschien, dat de vrouw zal denken dat hij het alleen voor zijn eigen genoegen doet. Om zich te legen. Nou, zelfbediening is sneller. Nee, ik voel het verschil wel. Je denkt ook aan mij, probeert toch ons gelijk te laten komen. Zorgde er zelfs voor dat je geen droge had voor je hem er zo snel induwde. Als we maar vaak genoeg op ons gemak vrijen leef je je af en toe maar op een wat primitieve manier uit, hoor. Als we vaak genoeg vrijen zal je daar vast niet zo vaak behoefte aan hebben. Meer als je vol zit, hè?’
‘Waarschijnlijk wel. Dit was anders, liefste. Je kleedde je vlak voor me uit. Daardoor kreeg ik natuurlijk een erectie. Maar toen dacht ik, we zijn getrouwd, we mogen alles, ik mag er bloot in. Het ging me er niet om om me te legen, ik wilde je ook het gevoel geven van getrouwd zijn, altijd alles te mogen. En je laten voelen dat je een man hebt, die je zwanger zou kunnen maken.’
‘Ja, dat deed je. Ik voelde je natuurlijk overduidelijk, net als iedere keer, je streelde als een gek, liet me snel komen, kwam zelf ook snel, met een grote lading. Dat mag best vaker.’
‘Nu?’
‘Nee, zeg. Ik ben amper bij van de beurt van vanmorgen vroeg.’
‘Langzamer, voorzichtiger?’
‘Bas, we zijn op huwelijksreis. Thuis kunnen we ons huwelijk vieren hoe we willen. Nu moeten we ook reizen. Rijd nu maar weg.’
Hij deed het, grinnikend.
‘Kan je wel rijden, met een erectie?’
‘Heb je het weer in de gaten? Ja hoor. Dat ben ik gewend, van het kamp naar huis.’
‘Seksmaniak!’
‘Ik heb alles van jou geleerd.’
‘Ik zou dat niet tegen je gebruiken, moet je het ook niet tegen mij doen.’
‘Het was niet tegen je, het was bedanken.’
‘Dat doe je in bed, of ergens anders, vaak genoeg.’
‘Vaak genoeg?’
‘Sorry. Vaak, maar nog niet genoeg. Nee, ik bedoel niet bedanken. Het is normaal, dat je van elkaar leert. Vaak zal er verschil zijn in wat je al weet. Of gedaan hebt. Dat hoor je van tevoren te accepteren. Dat heb jij ook gedaan. Bedanken voor het ver- schil is overbodig.’
‘Je hebt nogal een filosofische bui, vandaag.’
‘Ik voel me erg op mijn gemak, dan kan ik beter iets onder woorden brengen.’
‘Meer op je gemak dan anders?’
‘Anders, Bas. Het begint nu tot me door te dringen dat alle spanning en drukte, die er was voor we trouwden, achter de rug is. Of je zou blijven of niet, wanneer de eerste keer iets, de eerste keer nog iets meer, enzovoort. Ik ben nu zo zeker dat je me als je vrouw wilt, dat je me dat vaak wilt laten voelen, beleven. Het had kunnen zijn dat je niets wilde leren, me alleen genomen zou hebben als je daar zin in had.’
‘Je wist, van het begin af aan, dat ik zoiets niet wilde, niet alleen van je profiteren wilde, heb ik gezegd. Je zou het trouwens niet geaccepteerd hebben. Één keer was genoeg.’
‘Één keer was al te veel. Tjonge, wat stelde dat weinig voor.’
‘Vergeet het. Geniet van wat je nu hebt. Barbie en mij.’
‘Ja, Bas.’
Hij grinnikte.
‘En laat me het weten als je iets wilt veranderen, wat dan ook.’
‘Waarom grinnikte je?’
‘Dat iets kan ook zijn, dat je nog een kindje wil.’
‘Ja, later. Daarvoor hoef ik alleen maar te stoppen met de pil. Maar dat bedoel je niet, hè?’
‘Nee. Daarover hoor je te overleggen. Niet of we er een willen, meer over het wanneer. Jij hebt daar de belangrijkste stem in, jij moet door een zwangerschap heen. Maar ik zou wel graag willen weten dat je met de pil gestopt bent. Het is vast nog fijner vrijen als ik weet dat mijn zaadjes hun natuurlijke gang kunnen gaan.’
‘Voor mij ook, hoor. De spanning totdat we weten dat ik zwanger ben wordt voor ons beiden even groot. De zwangerschap en de bevalling is natuurlijk het zwaarst voor mij, voor jou alleen een beetje geestelijk, meeleven. Maar ik heb het al een keer meegemaakt. Ik had weinig problemen. Een dikke buik is onhandig, maar die zit er niet in één keer, dus dat went. Net zoiets als borstjes krijgen.’
‘O.’
‘Daar denken jongens natuurlijk niet aan. Het is heel goed dat die ook langzaam komen, want je zwaartepunt verandert. Als je tenminste niet erg weinig krijgt.’
‘Jij zou voorover kiepen.’
‘Ja, zo zwaar zijn ze wel. Daarom moet je ook wennen aan het schudden.’
‘Dat doen ze mooi.’
‘Moest jij wennen, aan je pikkie en je ballen?’
‘Nee. Normaal merk ik er niets van. Ik moet alleen soms mijn ballen tussen mijn benen vandaan halen als ik in bed lig. Als ik bij het zonnen bloot loop voel ik mijn pikkie of stijve wel heen en weer gaan.’
‘Je pikkie zwabbert wel, je stijve amper. Het mooist vind ik dan, als hij recht vooruit staat. Klaar voor de aanval.’
‘Ja, maar als ik denk aan aanvallen vliegt hij rechtop.’
‘Ik zie het.’
‘Ja, ik voel het. Voor niets, deze keer. We zijn bij de ingang van de camping.’
Hij stopte bij een loket in een huisje voor een slagboom en legde zijn creditcard op de hand die uit het loket gestoken werd. De hand verdween even en kwam terug met een envelop. Bas pakte hem aan, keek er even op en gaf hem aan Berbel. Hij pakte zijn creditcard aan, toen de hand hem die aanreikte. De slagboom ging open, Bas reed door, tot hij na een meter of vijftig op een parkeerplaatsje stopte.
Hij grinnikte.
‘Ze weten hier iets van efficiëntie, hè?’
‘Het ging me te snel.’
‘Ik heb gereserveerd en het nummer van mijn creditcard doorgegeven. Die creditcard gaf ik net, ze halen hem door een apparaat en zien dan wie ik ben, enzovoort. Ze pakken de envelop die klaarligt en geven die, en mijn creditcard terug. In de envelop zit allerlei informatie. Erop zit een plattegrond met hoe ik moet rijden om op onze plek te komen. Kiezen kan je hier niet. Nou, kan je me de weg wijzen?’
‘Even kijken. Een slagboom met een pijl. Daarboven een blauwe p. Van parkeerplaats natuurlijk. Daar staan we. Ja, rij maar. Eerste rechts.’
Ze kwamen zonder problemen op de hun toegewezen plek. Ze gingen, met de envelop, aan de picknicktafel zitten, die bij hun plek hoorde.
‘Tja. Heel keurig en schoon. Maar een simpele plek op gras vind ik toch mooier.’
‘Dit is makkelijker te onderhouden, Berbel. Het is hier een komen en gaan, steeds een paar dagen anderen, en steeds aardig bezet. Gras zou daar niet tegen kunnen. Als je reserveert ligt alles voor je klaar, dat zag je.’
‘Ja. En als je eerder of later dan je gereserveerd hebt weg wil gaan?’
‘Eerder weg kan altijd, dan meldt je dat, telefonisch of aan het loket bij de ingang. De afrekening vindt je later, op de rekening van je creditcard. Zonder boetes of zoiets, precies voor het aantal dagen dat je geweest bent. Langer blijven kan meestal ook, waarschijnlijk omdat er ongeveer net zo veel eerder weggaan als langer willen blijven. Zo’n soepel gedrag trekt mensen. En hun administratie kan het aan.’
‘Zo’n efficiëntie ligt je wel, hè?’
‘Bij het werk wel, privé niet.’
‘O?’
‘Het is niet zo efficiënt, honderden keren vrijen voor er een kindje komt.’
‘Bas! O, ja, dat verstaat hier toch niemand.’
‘Je weet maar nooit.’
‘Als er iemand naar ons komt die het verstaat zeg ik gewoon dat we op huwelijksreis zijn. Dan begrijpen ze het wel. Bas, wees blij dat het honderden keren kan, heel vroeger mocht je maar een paar dagen in de maand, als je geen of nog geen kinderen wilde.’
‘Tja, de goede, oude tijd, noemen ze dat. Alleen vlak voor of na een ongesteldheid, hè?’
‘Ja. Ooit opgezocht?’
‘Ooit tegengekomen. Niet gezocht, ik hoefde het niet te weten. Was toch niets van plan.’
‘Ik eh hield het vroeger niet zo precies bij, ik was ook niets van plan. Toen ik bij het spelen voelde dat die spriet er bij me ingeduwd werd ging ik aan het rekenen. En moet me vergist hebben. En werd dus zwanger.’
‘En wordt het hoog tijd dat je vergeet dat je ooit een keer een rekenfoutje gemaakt heb. Geniet van Barbie, net als ik, al heb ik haar niet gemaakt, en geniet van ons gezinnetje.’
‘Ja, Bas. Nou, om te voorkomen dat we alleen over seks praten gaan we eerst in de envelop kijken.’
Ze vonden een uitgebreide plattegrond van de camping en veel informatie over de openingstijden van de andere delen van Disney World.
‘Er staan nergens tarieven bij, Bas.’
‘Vroeger kregen de heren in de wat betere restaurants in Nederland een menu met de prijzen, de dames één zonder prijzen. Ze zetten die er hier niet bij om je niet af te schrikken.’
‘Duur?’
‘Nogal. Maar je krijgt ook wat.’
‘Dat krijg ik van jou ook, maar jij bent niet duur.’
Bas grinnikte.
‘Mijn zaadjes zijn gratis.’
‘Ja, Bas. Kan je die bewaren? Ik wil hier wat zien, ik ben nieuwsgierig.’
‘Eerst wat eten?’
‘Volgens de plattegrond zijn er veel plekken waar je wat kunt eten. Laten we af en toe wat kleins pakken, en wat drinken. Onder het rondkijken.’
‘Prima.’
Ze zagen veel eetgelegenheden, winkeltjes, kraampjes, snackbarretjes, terrasjes bij een afhaalloket en ook restaurants. Ze aten hier en daar wat, ook onbekende snacks. Ze genoten van de gezellige drukte. En zagen wat loslopende dieren, kippen, ganzen, reeën, die zich tot op een meter lieten benaderen en eekhoorntjes, die schijnbaar doelloos bomen in- en uitklommen en tussendoor om voer bedelden.
‘Bas, ik ken ze uit een sprookjesbos, al is dit een andere soort. Als je goed kijkt zie je dat ze onder de luizen zitten.’
‘Zij liever dan ik. Toch wel leuk. Fiets huren of bootje varen?’
‘Dat hoeft niet. Ik blijf liever tussen de mensen. Zo gezellig. Ik luister ook naar wat ze tegen elkaar zeggen, om mijn Engels op te frissen.’
‘Lukt dat?’
‘Ik denk, dat ik het al zo goed kan volgen als een gesprek in het Nederlands. Ik hoor ook verschillende accenten. Wat ik kan lezen snap ik ook, op de namen van onbekende dingen na die je toch kan eten. Fijn, Bas, het lijkt wel een ontdekkingsreis.’
‘Ja. We kunnen nog wat rondlopen en af en toe etend en drinkend wat uitrusten. Zodra het donker is begint er in de open lucht een film. Van Disney, natuurlijk. Geen drive-in bioscoop, een loop-in. Zag ik bij de informatie.’
‘Die moeten we allebei door blijven nemen, dan missen we het minst. Aan informatie, we zullen niet alles kunnen zien.’
‘Berbel, we blijven in Disney tot je er genoeg van hebt.’
‘En jij dan?’
‘Ik heb via Internet al veel gezien. Nu geniet ik er van om hier samen met jou te zijn. Maar buiten Disney zijn er ook leuke, interessante dingen. Tegen het eind van de reis mag je zeggen hoeveel dagen je op het strand wilt blijven om eens alleen maar lui te zijn. Afgezien van in zee snorkelen. Dan zorg ik dat we er op tijd zijn.’
‘Alweer ik?’
‘Jij mag steeds kiezen, als er wat te kiezen valt. Ik geniet al genoeg van eh je gezelschap.’
‘Denk je, dat ik aan jouw gezelschap niet genoeg heb?’
‘Berbel, bij vrouwen gaat het toch anders dan bij mannen? Ik denk, dat jij soms een eh half uur of langer niet aan seks denkt. Zoals nu, je kijkt en luistert. Dat doe ik ook, maar om de havenklap, eh, om de minuut of zo, denk ik, fijn, alles, met mijn vrouwtje zo dicht bij me. En om de twee minuten, er achteraan, waar ik zo fijn zo vaak mee mag vrijen.’
‘O.’
‘Voor je denkt, hij is nog een grotere seksmaniak dan ik dacht, seksmaniakken denken aan niets anders dan seks. En alleen om zich te legen. Ik wil vaak met je vrijen omdat jij het bent, omdat ik van je houd. Omdat ik geeneens kan vertellen hoeveel, daarom maar probeer om het ook voor jou zo lekker mogelijk te doen. Gelukkig laat je ook merken hoe fijn je dat vindt en mag ik het vaak.’
‘O, Bas.’
‘Geschrokken?’
‘Beetje, Bas. Ik heb, geloof ik, wel eens seksmaniak tegen je gezegd, maar ik weet het verschil ook wel. Maar ik wist niet precies waarom je zo vaak eh wilde vrijen. Inmiddels wel, dat als je, gezien de tijd sinds de laatste keer, vol zit en extra graag wat kwijt wil. Maar zelfs dan denk je aan mij, probeert, ondanks dat je niet langzaamaan kan doen, het ook voor mij lekker te doen. Andere keren doe je nog meer je best. Ik dacht, omdat je van me houdt. Ik wist niet, dat je je eh gevoelens amper kwijt kon. Kunt.’
‘Toevallig met dit praatje iets meer.’
‘Ja, daar ben ik blij mee. Al is het weer eens midden tussen de mensen.’
‘Tja, dan moet het bij praten blijven.’
‘Ja. Bas, ik weet niet hoe andere vrouwen denken. Ik heb geen hartsvriendin waarmee ik overal over praat. Ik weet wel, dat ik me concentreer op waarmee ik bezig ben en dan soms lang niet aan vrijen denk. Zelfs niet als je dicht bij me bent. Bij mannen zal het wel een restant van een oerinstinct zijn, of er iets in de buurt is om zich te vermenigvuldigen. Pas later kwam er wat civilisatie, hielden ze het bij één vrouw. Of vier, als er te weinig mannen waren. Iemand heeft ooit bedacht, dat dat wel genoeg was, dat ze anders te kort zouden komen. Er zal vroeger ook wel vreemd gegaan zijn, door beide zijden. Of hij wil nog meer kwijt en zij wil dat niet, of zij wil een kind en hij kan dat niet geven. Ik ben de draad kwijt.’
‘Dat geeft niet. Ik ben de weg kwijt. Te lang niet op de plattegrond gekeken. Laten we even op dat terrasje gaan zitten. Uitzoeken waar we zijn en wat drinken. Het is hier een stuk warmer dan thuis, dus moeten we meer drinken.’
‘Prima.’
Ze vonden al snel uit waar ze waren.
‘Berbel, voor we verder lopen, kan je vertellen, waarom jij, voor mij onwaarschijnlijk vaak, met me wil vrijen?’
‘Jawel. Vaak, omdat ik van je houd en graag zo dicht mogelijk bij je wil zijn. En dan, grof gezegd, me ook wil laten nemen, om zoveel mogelijk contact te hebben, omdat dichterbij niet kan. Met aan het eind heerlijk klaarkomen, door die heerlijk strelende, lange, dikke paal van je, die me helemaal opvult. Dat alles ongehaast, liefdevol. Dat onwaarschijnlijk vake had ik vast niet gehad met een sprietje. Maar als ik jouw grote erectie met die grote ballen eronder zie voel ik ook een oerinstinct. Geestelijk, ik wil die erin, volgespoten worden en heftig klaarkomen. Lichamelijk werkt het ook, ik doe het niet expres, ik kan het niet expres, maar je hebt ook gevoeld dat je naar binnen getrokken wordt.’
‘Ja. Fijn, Berbel.’
‘Af en toe overweldigend, dat we dat samen mogen beleven. Al vind ik het ook al fijn om hier hand in hand met je te lopen.’
‘Ja. Al zou ik graag af en toe tegen een boom of op het gras liefdevol met je willen vrijen. Ik kan er niets aan doen, schat. Je ziet er zo lief en lekker uit. Dat kan ik niet de hele dag zeggen, ik wil het je graag laten voelen, op de fijnste manier waarop het kan.’
‘Ja, lieverd, met woorden kan je niet alles zeggen. Ik ook niet. Daarom probeer ik ook met wat ik wel kan je steeds zo lekker mogelijk te laten komen.’
Ze grinnikte.
‘Al weet ik soms niet wat ik doen moet. Als ik je erg aanspoor om te spuiten kan je niet zo vaak.’
‘Fijn dat je het zegt. Door af en toe zo te praten begrijpen we elkaar nog beter. Tja, sinds we zonder condoom vrijen voel ik nog beter hoe je me eh aanspoort. Ik denk, dat als we op het stand verder toch niet veel te doen hebben, het er misschien van komt om vaker dan tot nu toe te vrijen. Dan komen we misschien aan de weet hoe vaak ik op een dag kan.’
‘Op het strand?’
‘Dat zou ik best willen. Nee, de camper staat dan op de parkeerplaats, vlak achter het strand. Met het bed opgemaakt.’
‘Ook al uitgedacht.’
‘Ja, pas met me getrouwd vrouwtje. Wat denk je, wat er gebeurd zou zijn als we thuis gebleven waren?’
Ze grinnikte weer.
‘Ik denk, hetzelfde wat er de week, die je nog vrij hebt als we thuiskomen, gaat gebeuren.’
‘Oh. Fijn.’
‘Op wat tijd voor Barbie na. Dat zal je niet erg vinden.’
‘Nee. Dat slimme schatje.’
‘Ja. Denk er maar niet aan, dat probeer ik ook.’
‘Dat is net zo moeilijk als niet aan vrijen met je te denken.’
‘O.’
‘Je snapt toch wel hoe ik het bedoel? Uiteraard zit er verschil tussen hoe ik over haar denk en over jou. Over mijn dochtertje en over mijn vrouw, mijn echtgenote.’
‘Ja. Het is een anders houden van, maar net zo veel, hè?’
‘Ja. Je hebt wel eens gezegd, voor de grap, ik weet niet of hij bleef voor mij of voor Barbie. Zonder Barbie was ik voor jou gebleven, met haar dubbel graag. Alleen voor haar niet, daar zou nooit sprake van geweest zijn.’
‘Een goede beantwoording van een vraag die toch een beetje serieus was. Je leek net zo eh verliefd op haar als op mij.’
‘Dat was ik ook. Dat ben ik ook. Alleen met een ander soort liefde. Voor haar van het beschermende type, voor jou meer het begerige.’
‘Lusteling!’
‘Ja, zoiets. Ik laat mijn lusten los op en in je. Met extra veel lust omdat jij ook zo begerig bent. En kennelijk al uitkijkt naar die week thuis, om tussen ons vrijen door van haar te genieten.’
‘Ja.’
‘Kort maar duidelijk. En fijn om naar uit te kijken. Zullen we hier nog wat rondkijken, voor de film begint?’
‘Ja. Zeg maar even niet veel tegen me, Bas. Ik moet een beetje bijkomen van dit praatje.’
‘Ja, onverwacht nogal heftig.’
Ze liepen nog wat rond voor ze naar het filmtheater gingen.
Na vijf voorfilmpjes stootte Berbel Bas aan.
‘Bas, ik heb eigenlijk geen zin in een film.’
Hij stond gelijk op en nam haar aan haar hand mee het filmtheater uit.
‘Sorry, Bas.’
‘Nee, ik ben blij dat je niet tegen je zin bleef zitten. Bang dat je het zonder nasynchronisatie niet zou kunnen volgen?’
‘Daar heb ik niet aan gedacht. Ik vond het fijn en gezellig, zo in de openlucht. Maar ik wil onderhand met je naar bed.’
‘Oh, meisje. Je blijft me verrassen.’
Hij stopt, omarmde en kuste haar.
‘Schrik maar niet, schatje, het is toch donker.’
‘Ja, in de camper maar verder.’
Ze liepen door.
‘Weet je de weg?’
‘Ja, de kortste weg. Ik had al beter moeten weten, maar je schokte me toch. Zeggen dat je met me naar bed wil.’
‘Op zich niet zo schokkend, dat náár bed.’
Ze grinnikte.
‘Ik kom in de verleiding om een volgende keer je echt te laten schrikken. Door midden op straat te zeggen wat ik in bed wil doen.’
‘Ja, dat zou me echt schokken. Gelukkig is er weinig kans dat hier iemand het verstaat.’
‘Ik kan het ook in het Engels. I want to fuck with you as soon as possible.’
‘Berbel!’
Hij stopte, keek rond, zuchtte en liep weer door.
‘Gelukkig. Niemand te zien. Berbel, doe dat alsjeblieft niet meer. Ik ben niet preuts meer, maar zoiets in het openbaar vind ik te ver gaan.’
‘Als ik een bordje om mijn nek hang met Just married erop zou het best kunnen.’
‘Het lijkt me dat je beter Engels kent dan je gezegd hebt.’
‘Ik heb op school wat Engels geleerd.’
‘Ja, zoiets heb je gezegd. Maar het is meer dan wat, hè?’
‘Ach. Ik red me er hier mee. Op die rare dingen na die je hier kan eten.’
‘Mexicaans, onder andere. Zeg, heeft Barbie dat van jou, dat niet vertellen wat ze weet en kan?’
‘Misschien. Ik zeg misschien niet alles, maar zij zegt bijna niets. O, we zijn er. Bas, ik wil binnen eerst even verder praten.’
‘Prima.’
Hij deed de deur van de camper van slot en open, ze gingen naar binnen.
‘Laten we nog niet naar bed gaan maar er op gaan zitten.’
Dat deden ze.
‘Vertel het eens, schatje.’
‘Bas, ik denk al een tijdje ergens over na. Je vroeg net, of Barbie iets van mij had. Ik vraag me af wat ze van haar natuurlijke vader geërfd heeft. Haar uiterlijk gelukkig niet, maar verder weet ik het niet.’
‘Tja. Het hem vragen doe je liever niet?’
‘Nee, ik wil geen contact met hem. Eigenlijk ook liever niet dat jij het hebt. Je hebt ooit gezegd, ik was naar onze militaire politie gegaan om van je nummerbord het adres te achterhalen. Maar ik wil niet dat de politie achter hem aan gaat. Of is er anders niets over hem aan de weet te komen?’
‘Jawel. Als je de tijd hebt.’
‘Het heeft niet zo’n haast. Ken je iemand die hem kent?’
‘Nee, dat niet. Maar geef me, als we thuis, zijn gegevens. Alles wat je van hem weet. Voor en achternaam, geboortedatum, als je die niet weet zijn leeftijd, van wanneer tot wanneer hij op het kamp gewerkt heeft, bij de bewaking, hè?’
‘Ja. Zijn geboortedatum weet ik niet, wel zijn leeftijd. De rest ook. Bas, kan je daar wat mee? Buiten de politie en eh andere officiële instanties om?’
‘Jawel. Ik ga daarmee een praatje maken bij de bewaking. Ik zoek een oudere collega op, die ook nog wat weet van de bewa- king in Nederland. Die vraag ik om uit te zoeken waar hij zit. En of hij er achter kan komen, onderhands, wat de burgerlijke status van hem is. Getrouwd of niet, kinderen of niet. En om eh karaktereigenschappen.’
‘Karaktereigenschappen? Hoe is daar achter te komen?’
‘Laten vragen aan de collega’s waar hij mee werkt. Daarom kan het even duren voor ik de uitslag binnenkrijg.’
‘Het lijkt wel spionage.’
‘Zo’n eh onderzoekje wordt vaker gedaan, Berbel. Als ze op een afdeling horen dat ze een nieuwe collega gaan krijgen doen ze het ook. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.’
‘Ik denk niet dat we ergens voor gewaarschuwd hoeven worden, Barbie heeft geen enkele nare eigenschap. Maar ik wil, vooral later, weten van wie ze wat heeft. Van mij, van hem of van jou.’
‘Van mij?’
‘Ja. Niet geërfd, maar overgenomen, geleerd. Je hebt al invloed op haar en ik verwacht dat die nog groter wordt.’
‘Ja, waarschijnlijk wel. Invloed vind ik een zwaar woord, al komt het misschien op hetzelfde neer als iemand graag iets willen leren.’
‘Dat weet ik niet. Opvoeden lijkt me een goed woord. Bas, vind je het niet erg, dat ik wat weten wil?’
‘Nee, ik begrijp het wel. Ik zal er achteraan gaan. Zet je het nu van je af?’
‘Ja, Bas. We hebben op de gekste momenten serieuze praatjes, hè?’
‘Dat vind ik niet erg. Als je wat te binnen schiet, zoals deze keer, moet je het vragen, anders vergeet je het misschien.’
‘Ja. Schiet jij nu lekker bij mij naar binnen?’
‘Ja, voor ik uitgekleed ben is mijn pikkie vast stijf genoeg. En helemaal binnenin laat ik mijn kanon afgaan.’
Ze kleedden zich vlug uit, vrijden en vielen in elkaars armen in slaap.

‘Berbel, vandaag naar Disney World?’
‘Ja, anders zijn we voor een huwelijksreis te vroeg uit bed gekomen.’
Bas grinnikte.
‘Je wilde, toen we wakker waren, geeneens eerst wat praten, maar gelijk vrijen. Ik kon amper goedemorgen zeggen. Onder het ontbijt vond ik je wat rustiger dan anders. Is er iets?’
‘Nee, er is niets bijzonders. Ik zit, of loop, of lig me alleen iets af te vragen.’
‘Wat nu?’
‘Hoe het aan het strand zal gaan. Beter gezegd, op die parkeerplaats daar achter. Eh blijven we daar ‘s nachts ook staan?’
‘Nee, dat mag niet. Er is vijf mijl verderop een camping, daar gaan we ‘s nachts staan.’
‘Goed.’
‘Laten we straks, onderweg, verder praten. Kan dat?’
‘Ja, ik zal niets in het Engels zeggen.’
‘Tja. Eh wil je met de bus of met de boot?’
‘Ik heb nog nooit op een boot gezeten.’
‘Dan met de boot.’
Ze gingen op weg naar de aanlegsteiger, die ze de vorige dag al gezien hadden.
‘Wat was je vraag? Over het strand?’
‘Ik vraag me af, wanneer ik je voor het laatst heb horen zeggen dat je je helemaal leeg voelde.’
‘O. Tja. Dat weet ik ook niet.’
‘Terwijl het geeneens lang duurde voor je meestal drie keer per dag eh wat kwijt kon.’
‘Ja, en met stapjes op een steeds lekkerder manier. Eh na wat ik gisterenavond van je hoorde, en nu over het strand, zit je soms te denken aan vijf keer op een dag?’
‘Wat denk je wel van me!’
‘Nou ja, dat je in ieder geval graag vaak wil. Vaker dan ik verwachtte. En ook veel eh enthousiaster dan ik verwachtte.’
‘Eigen schuld. Nou ja, van wat je daarvoor hebt. En hoe je het doet.’
‘Hoe wé het doen. Hoe goed je het me geleerd hebt.’
‘Ook eigenbelang, natuurlijk.’
‘Ja, maar dat mag. Ik heb niet, zoals je vader, een week hoeven wachten voor je actief werd. Dat werd je de eerste dag dat we elkaar zagen al.’
‘Die eerste dag staat je nog goed bij, hè?’
‘Ja, ook omdat je me er iedere keer dat je me beetpakt aan herinnert.’
‘Het was toch niet zo indrukwekkend als eh de eerste keer vrijen?’
‘Anders. Het was een soort ontmaagding voor me, Berbel. De eerste keer dat een meisje mijn spullen beetpakte. Ik was nog onder de indruk van je kussen, je mond voelen, toen pakte je met je blote handen mijn blote stijve en ballen beet. Dat eh huid op huid contact deed me wat. Natuurlijk is het met mijn blote stijve je kutje strelen nog lekkerder.’
Ze gingen verder met praten toen ze op de gereedliggende boot gestapt waren en die afgevaren was.
‘Het was heel fijn je veel te kunnen leren. Van alles wat je de eerste keer overkwam was je zo onder de indruk. Voor mij was het ook steeds een soort eerste keer. Ik wist eh alle handelingen, maar voor het eerst besefte ik steeds wat ik deed, genoot ik overal van. Over die vijf keer, Bas. Het hoeft niet precies vijf keer te zijn. Maar tot je je helemaal leeg voelt.’
Ze grinnikte.
‘En ik ook zeker weet dat je leeg bent, want al eerder dacht je dat je leeg was, wat niet zo bleek te zijn.’
‘Meisje toch.’
‘Misschien wil ik wel doorgaan zolang je een stijve kan krijgen.’
‘Ik weet niet hoe het gaat.’
‘Ik ook niet. Dan leren we weer allebei wat nieuws. Bas, ik ben toch niet te veeleisend?’
‘Je eist het toch niet?’
‘Nee, maar als ik je iets vraag zal je niet gauw weigeren.’
‘Nee. Het gaat wel ver boven mijn verwachtingen. Je had beloofd dat ik je zou mogen dekken, als ik bleef. Ik hoopte op vaak, maar verwachtte dat eigenlijk niet. Nu zeg je, dat ik door mag gaan tot ik niet meer kan.’
‘Ja, je mag. Je moet niet, hoor. Ik vind, dat wat we samen willen doen, dat we dat gewoon moeten doen. Wat is er tegen?’
‘Tja. Wat mij betreft, als jij het ook wil niets. Alleen, je moet wel laten merken dat je het ook wil. Anders kan ik het niet. Dat zou ik profiteren vinden. Alsof ik niets anders wil dan me uitleven. Dat is me te eh dierlijk.’
‘Toen ik het je voorstelde dacht ik aan regelmatig, alleen vaker dan twee keer in de week. En dan liefst vaker dan één keer op een dag.’
‘Wat je gewend was.’
‘Gewend? Dat was te lang geleden. En dat was te kort om er aan te wennen. Wat er van overgebleven was, was de wens, dat als ik ooit weer in seks geïnteresseerd zou raken, dat ik er dan meer van zou krijgen. Daarom schrok ik ook zo, toen jij je broeken liet zakken. Zo veel hoefde nou ook weer niet.’
Bas grinnikte.
‘Ach, ik had het niet erg gevonden als jij wat minder in je bloes had gehad. Dacht ik toen. Tot ik ze vast mocht pakken. Allebei mijn handen heerlijk vol.’
‘Je was vrij vlot, voor een jongen die niets gewend was.’
‘Er zat ook wanhoop bij. Ik dacht, dit kan niet goed blijven gaan, dit is vast eenmalig, laat ik het maar snel doen.’
‘Ik dacht, hopelijk komt hij hiervoor vaker terug, dan kunnen we ook beter kennismaken. Blijft hij niet weg, als hij bedenkt wat hij moet met een vrouw met een kind.’
‘Ach, met Barbie zat ik toen al niet meer. Ik heb er eigenlijk nooit mee gezeten, schrok alleen omdat ik haar niet verwacht had. Wat ik laatst al zei, zonder haar was ik voor jou gebleven, met haar dubbel graag.’
‘Ja. Bas, een monorail, daar?’
Ze wees bijna recht vooruit.
‘Ja. Één van de verbindingen tussen de delen van Disney World, je kan ook met een bus. We komen zo aan bij het Transport- centrum. Aan de andere kant zijn de parkeerplaatsen, met plek voor duizenden auto’s. Wij gaan met de monorail naar het Magic Kingdom.’
‘Tjonge, wat maak ik veel mee.’
‘Ik weet niet hoeveel jij je interesseert voor efficiëntie, maar straks zul je daar weer een voorbeeld van zien. Hoe snel mensen vervoerd kunnen worden.’
‘Een voorbeeld is nooit weg.’
Toen de veerboot afgemeerd was liepen ze naar een groot bord met Ingang erop, daar achter gingen ze met een roltrap naar boven. Zodra Bas bovengekomen een plek zag om even te stoppen, naast de stroom mensen waar ze in terechtgekomen wa- ren, trok hij Berbel daar mee naartoe.
‘Ik heb een beschrijving gelezen, ik zie al dat het kan kloppen. Ik zal je vertellen wat hier gebeurt, anders kan je het niet volgen. Als je me niet bij kan houden zeg je stop.’
‘Ja, Bas.’
‘Langs het perron zie je vakken getekend. In ieder vak worden maximaal zes mensen gezet. Links zie je nog lege vakken, rechts zie je, dat de mensen vakken aangewezen krijgen. Ze proberen families bij elkaar te houden, liever plaatsen leeg te houden dan die te splitsen. Families groter dan zes komen amper voor. Alle vakken zijn nu vol of bijna vol. Gesnapt?’
‘Ja, Bas.’
‘Prima. Daar komt een trein. . . . Hij stopt, met een deur precies voor ieder vak. Deuren gaan open, mensen erin. . . . Deuren gaan dicht, trein rijdt weg. De vakken worden weer gevuld. Zo gaat dat door.’
‘Tjonge, wat een tempo. Maar als er eerst mensen uit moeten stappen?’
‘Die stappen aan de andere kant uit. De trein heeft aan die kant ook deuren en er is ook een perron. Dat uitstappen valt nu niet op, omdat iedereen nu komt. In de loop van de dag draait het om.’
‘Tjonge. Nog even kijken, hoor. Tot er nog een trein wegrijdt.’
Ze keken toe, lieten zich daarna in de stroom mensen opnemen en naar het Magic Kingdom vervoeren.
Ze volgden weer bordjes naar de ingang.
‘Voor die monorail komen we niet, hè? Anders zou ik nog wel een uurtje rond willen rijden en in en uit willen stappen.’
‘Er is hier meer. Als we die trap opgaan, kunnen we met een stoomtreintje mee, wat om het hele Magic Kingdom rijdt. Dan krijg je, met de plattegrond erbij, vast een idee van de verschillende delen van het Kingdom.’
‘Zo groot, dat het onderverdeeld is?’
‘Ja. Grofweg, met de klok mee, voor jong tot en met voor niet meer zo jong. Van sprookjes tot en met een gesimuleerde maanreis.’
‘Ik zie wel.’
Na even wachten konden ze met een treintje mee.
‘Bas, wat een oppervlak. Daar had ik geen idee van, aan de hand van de plattegrond. Het lijkt me nogal ver lopen.’
‘Niet alles hoeft vandaag. Voor ons minder interessante dingen kunnen we overslaan. Berbel, ik heb thuis al op je gelet, als we gingen wandelen.’
‘Poe! Alsof je anders niet op me let, gluurder.’
Hij grinnikte.
‘Leuk, schat. Ik heb af en toe het wandelwagentje overgenomen, al vond je het niet nodig. Ik heb gelet op hoe je liep, omdat ik toen al hoopte dat we hier zouden komen. Ik heb bij de Luchtmacht leren lopen, omdat ze niets hebben aan mensen die na een kilometer in elkaar storten. Je moet letten op hoe je je voeten neerzet, en nog wat. Jij deed het goed, dus durfde ik dit wel aan. Maar we kunnen het zo rustig doen als gisteren. Ik heb je niet horen klagen dat je last had van je benen.’
‘Nog geeneens tussen mijn benen, met minder dan drie keer op een dag.’
‘Nou!’
‘Nog niet gewend aan dat meisjes dit soort opmerkingen ook kunnen maken?’
‘Ik was toch niets gewend?’
‘Toch loop je goed. Niet wijdbeens, of zo.’
‘Nou zeg! Nee, net niet. Ik voel wel dat hij nog niet zo lang geleden verwend is.’
‘Nou, zie je? Je doet het zelf ook.’
‘Alleen tegen jou. Eerder had ik het niet gedurfd. Was ik er natuurlijk ook niet op gekomen.’
‘Mijn snelle leerling! Tegen Hilde maakte je dat soort opmerkingen ook.’
‘Nou ja. Daar waren de omstandigheden naar.’
Berbel grinnikte.
‘Ja. Pappie gloot pikkie.’
‘Nou ja. Onverwacht nog een blote meid voor mijn neus.’
‘Wat deed Barbie toen eigenlijk?’
‘Ik had niet in de gaten dat mijn handdoek verschoven was, toen ze bij me op schoot kwam zitten. Ze moet iets gevoeld hebben, want ze keek naar beneden en probeerde de handdoek nog verder weg te trekken. Maar ik vond dat ze al te veel gezien had.’
‘Nee Bas. Ze schrok niet van je grote, wat ze zei klonk als een simpele constatering. Gewoon, eerst klein, nu groot. Ze schrok wel een beetje toen je zei, afblijven. Wat mij betreft hoef je er geen handdoek voor te houden, alleen als er bezoek is wat dat niet gewend is. Barbie mag dat verschil ook weten, ze zal het snel snappen.’
‘Ik denk toch anders over mijn stijve aan je moeder laten zien dan aan Barbie. Die had hem beetgepakt, als ik er niet zo snel bij geweest was.’
‘Mijn moeder had dat ook gewild, heeft ze me verteld. Niet om de dikte en de lengte te voelen, of hoe een stijve aanvoelt, dat zou vast niets met die van vader schelen. Maar om te voelen hoe stijf hij was. En hoe groot je ballen zijn. Ze heeft het niet gedaan om je niet in moeilijkheden te brengen.’
‘Als daar geen kans op is mag ze me wel een keer bevoelen, als je het niet erg vindt.’
‘Goed. Net hoe het uitkomt. Veel meer dan er even aan gevoeld hebben zou Barbie vast niet gedaan hebben. Nou, daar zal je niet van klaarkomen.’
‘Nee. Maar zou dat wel goed gaan? Later, als ze in de puberteit komt?’
‘Dan zal ze in ieder geval niet nieuwsgierig worden naar een erectie, zoals Hilde. Of ik. Als je hem blijft verstoppen kan je er op wachten tot ze nieuwsgierig wordt. Volgens zeggen herinner je je later niets meer van vóór je vierde verjaardag. Ik weet ook amper iets meer van mijn tijd op de kleuterschool. Barbie herinnert zich nu nog dat ik haar borstvoeding gegeven heb. Ik denk, dat ze zich jouw erectie ook zal blijven herinneren, al heeft ze hem maar één keer gezien. En zich af zal vragen waarom je hem verstopt. Helemaal bloot is voor haar natuurlijker, normaler.’
‘Tja.’
‘Ik vraag me af of ze al een conclusie getrokken heeft uit het zien wat een beer doet en het zien van jouw erectie. Of ze al denkt dat wij net zoals varkens spelen. Of wanneer ze dat wel zal doen. Ik heb het spelen van varkens van jongst af aan gezien, maar ik weet niet wanneer ik die conclusie getrokken heb. Waarschijnlijk pas toen ik serieus voorgelicht werd. Nou, Barbie doet dat vast eerder, als ze het al niet gedaan heeft.’
‘Ja, dat is goed mogelijk, maar het lijkt me beter haar dat maar niet naar te vragen. We horen het vast ooit wel.’
Na de rondrit met het treintje begonnen ze met hun rondgang in het Magic Kingdom. Attracties die ze dachten dat hun die niet zouden interesseren bekeken ze alleen aan de buitenkant. Af en toe aten en of dronken ze wat. Bij sluitingstijd namen ze de monorail en de veerboot weer terug naar de camping. Ze gingen met een drankje naast de camper aan de picknicktafel zitten.
‘Schitterend, Bas.’
‘Ja. Je gedroeg je als een kind van eh ongeveer tien.’
‘Zo voelde ik me ook. En jij?’
‘Ik heb ook genoten. Ik heb natuurlijk op andere dingen gelet dan jij. Meer naar hoe ze iets voor elkaar krijgen. Zoals, achter de coulissen een platte wagen in een treintje zetten als er iemand met een rolstoel komt. Even wat langer stoppen om die rolstoel op die platte wagen te krijgen. Als die wagen, na een rondrit achter de coulissen, weer tevoorschijn komt weer even langer stoppen om de rolstoel eraf te halen. En daarna zie je die platte wagen niet meer voorbij komen. Fijne service.’
‘Zeker. Wat me ook opviel, er staan soms rijen, maar er wordt nergens geduwd. Bij de monorail ook niet. In Japan gaat het anders, heb ik op TV gezien. Daar hebben ze mensen in dienst om zo veel mogelijk mensen in een wagon te duwen.’
‘Ja. Berbel, zullen we naar bed gaan?’
‘Ja, ik heb ons middagslaapje gemist.’
‘Ik dacht niet aan direct gaan slapen.’
‘Daar krijg je de kans niet voor.’
Ze gingen de camper in, kleedden zich uit en gingen in bed liggen.
‘Bas, je zit niet vol, hè?’
‘Nee, maar ook niet leeg. Hoezo?’
‘Ik wil graag dat je op me komt en ons streelt, met langzame, zo lang mogelijke, qua diepte, halen.’
‘Nou, graag. En als ik kom?’
‘Doorduwen, spuiten, dan zo ver mogelijk terugtrekken en opnieuw. Als contrast met er zo ver mogelijk inblijven en kleine wipjes maken. Als een konijntje. Ik heb nu zin om duidelijk te voelen dat je zo’n lange hebt.’
‘Fijn verzonnen. Ja, ik denk wel dat ik aardig wat slagen kan maken. Als jij niet te snel komt. Spoor me ook maar niet aan, om het lekker lang te laten duren.’
‘Ik zal proberen om te doen alsof ik me laat nemen, zonder zelf actief te worden.’
Dat lukte haar.

‘Oh, Bas, wat een lange. En het duurde lekker lang. Pas toen je de vierde keer spoot gingen mijn spiertjes binnenin vanzelf aan het werk.’
‘Dat gaf toen niet meer, was eigenlijk wel lekker om het laatste eruit te krijgen.’
‘Het laatste voor vandaag?’
‘Vast wel. Maar morgen is er weer een dag en de hele nacht wordt er gewerkt om een nieuwe voorraad te maken.’
‘Ja, gelukkig wel.’
Ze vielen voldaan in slaap.

De volgende dag bekeken ze het gedeelte van het Magic Kingdom waar ze de dag ervoor niet aan toegekomen waren.
De dag erop Epcot, het gedeelte van Disney World met gebouwen en tentoonstellingen van over de hele wereld.
De dag daarna het gedeelte met de filmstudio’s. In één daarvan kon het publiek meespelen met een opname. Ze gingen ook met een rondrit mee. Ze kwamen langs een meertje waar Jaws in zwom. Reden, als in de Rode Zee, tussen twee muren van water door. Na de passage van het treintje liep de ruimte tussen de muren, kennelijk veroorzaakt door doorzichtige schermen, weer vol water. En reden vlak langs meer filmtrucs.

‘Moe, Berbel?’
‘Nee. We lopen wel veel, maar rusten tussen door steeds even uit. Om te eten of te drinken of zoals in een treintje. Je planning is steeds goed, je zorgt goed voor me.’
‘Fijn. Vraagje. Hoeveel dagen wil je op dat strandje doorbrengen?’
‘Mijn benen hebben nog steeds geen extra rust nodig. Maar op het eind wil ik wel graag wat bijkomen van alle indrukken. Één dag is vast te kort, we gaan er ook visjes kijken, hè? Maar twee lang genoeg. Verder rust ik thuis wel uit.’
‘Tja.’
‘Ik weet wat je denkt. Tussen het vrijen door, natuurlijk. Met Barbie in de buurt zal het wel geen vijf keer op een dag worden, dat zou je ook vast niet lang volhouden. Of kunnen, daar hoop ik bij het stand achter te komen.’
‘Nu niet zo vaak, hè?’
‘Ik weet niet hoe het gaat voor we bij dat strandje zijn. Maar vast vaker dan zonder camper. Dat is toch je planning, hè?’
‘Ja, dat is wel de bedoeling. Ik klaag niet over de laatste dagen, hoor. De camper kon niet zo dichtbij staan dat we er even naar- toe konden.’
‘Ik klaag ook niet, hoor. Met ‘s morgens mee was het toch soms twee keer, maar meestal drie keer op een dag.’
‘Ik heb het gevoel dat ik dat in ieder geval wel lang vol zal kunnen houden. Schat, ik vind het zo fijn dat jij dat ook wil.’
‘Gelukkig wel. Daardoor blijf jij ook eh enthousiast.’
‘Enthousiast genoeg voor minstens vijf keer op een dag. Maar, als je het gezegde kent, de geest is willig maar het vlees is zwak.’
‘Ik ken dat gezegde, maar ik hoop op vaak stijf vlees.’
‘Bijna onvoorstelbaar, je gretigheid. Goed, twee dagen strandje, enzovoort. Dan kan ik de planning rond maken. Ik heb dat nog niet eerder gedaan, omdat ik ook niet wist hoe lang we bij Disney zouden blijven. In ieder geval, morgenochtend hoeven we niet zo ver te rijden, dan gaan we een krokodillenkwekerij bezichtigen.’
‘Kwekerij?’
‘Of fokkerij. In het wild zijn ze beschermd, ze kweken ze voor het leer. Tassen, schoenen en zo. Niet gemeen, hoor. Net zoiets als varkens fokken voor in de worst.’
‘Ik heb niets tegen het fokken van dieren. Tegen hun zin doen ze het toch niet. Hoe gaat dat bij krokodillen?’
‘Vast net zoals bij varkens. Zorgen dat mannetjes en vrouwtjes op het juiste tijdstip bij elkaar kunnen. De rest weten ze zelf wel.’
‘Natuurlijk, en dat geldt niet alleen voor dieren. Ik vind het nu voor ons een juist tijdstip.’
‘Oei. Ja, ik heb weer een stijve. Niet te snel voor je achterelkaar?’
Ze grinnikte.
‘Anders vroeg ik er toch niet om? Je durft nog steeds te weinig. Je mag best beginnen met een half stijve, met twee wippen en een beetje erin knijpen met mijn kutje is hij weer op z’n maximum.’
Hij begon gelijk, duwde zijn stijve er bij haar in en wipte twee keer.
‘Goed zo? Dit standje? Of op elkaar?’
‘Zo wel lekker, op z’n kant, kan ik meegeven of tegen je bewegingen ingaan. Op elkaar kan de onderste niet zo veel.’
‘Soms wil ik ook niet dat je veel kan, dan wil ik je nemen, alsof je het niet wil. Alsof je spartelt uit tegenzin. Maar ik weet dat het enthousiasme is.’
‘Ja. Doe af en toe maar lekker mannelijk, je hoeft me niet te behandelen alsof ik nergens tegen kan.’
‘Ach, zoals jij me soms aanvalt lijkt het wel een verkrachting. Maar ook uit enthousiasme.’
‘Verlangen snel heel dicht bij je te zijn.’
‘Sneller dan ik bij jou durf.’
‘Ja. Beetje dom. Je hoeft je pas in te houden als ik klaag. Dat doe ik echt wel, als het nodig is, want het moet wel zo goed blijven gaan dat we het vaak kunnen blijven doen. Lekker, hè, zo rustig zo dicht mogelijk bij elkaar?’
‘Ja. Ik zou zo in slaap kunnen vallen. Maar het is nog lekkerder nadat ik me leeg heb gespoten, jij weer graag alles van me wilde.’
‘Ja. Nu.’
Hij deed het meeste werk om ze allebei klaar te laten komen. Waarna ze in slaap vielen.

De rest van de reis

De volgende morgen vrijden ze, ontbeten en gingen op pad.
Ze liepen een uurtje rond op de krokodillenkwekerij, zagen er van heel kleine tot heel grote en keken toe bij het voeren.
Onderweg naar de volgende camping zagen ze bordjes vlooienmarkt en volgden die. Ze kwamen in een dorpje op een plein vol kraampjes. Ze keken er rond en lieten zich vaak tot een praatje verleiden. Weer op weg in de camper begon hij te grin- niken.
‘Meid, met ieder praatje praat je weer beter Engels.’
‘Je weet toch, dat ik een goed taalgevoel heb? Ik luister ook goed. Al gaan ze nergens serieus op door.’
‘Nee, het moet wel gezellig blijven, zo zijn ze hier. Of dacht je over seks te kunnen praten?’
‘Nee, dat is voor thuis. En waar ik met jou ben, zonder verder gezelschap.’
‘Nichtjes kunnen wel.’
‘Zo. Zin in een triootje?’
‘Nee, daar zie ik niks in, één tegelijk is ruim voldoende. Ik heb geen behoefte aan andere vrouwen dan jij, Berbel, apart of tegelijk. Dat met Hilde was toeval, een geinig voorval, geen opzet voor seks met anderen.’
‘Ja, een toeval dat ze wat zag en er meer van wilde weten. Ik gun je best wat, hoor, maar een volgende keer trap ik niet meer in zoiets. Als er een neef komt die van niks weet ga ik hem geen les geven.’
‘Nee, snap ik. Wel jammer voor ze, je geeft goed les.’
‘Als er goed gereedschap meegebracht wordt. Met het jouwe ben ik zo tevreden dat ik nooit meer wat anders wil.’
‘Ik ook niet, dat zou toch een afgang worden, zoals wij bij elkaar passen zal zelden voorkomen.’
‘Over passen, nog ver naar een camping? O, kan ik vast zien, als dat je volgende stopplaats is. Dertig minuten?’
‘Ja. Dus over vijfendertig minuten passen.’
‘Waar zijn die vijf minuten voor?’
‘Plek zoeken, parkeren en elektriciteit aansluiten. Jij kan ondertussen de gordijntjes dichtdoen.’
‘Ja, natuurlijk. Fijn, Bas, een camper.’
‘Nog fijner dan ik me voorstelde, je bent eh enthousiaster dan waar ik op gerekend heb.’
‘Waarom zou ik minder gretig zijn dan thuis? Je dacht toch niet dat ik minder vaak zou willen vrijen omdat het zonder con- doom kan? Toch nog bezorgd over het achterlaten van je zaadjes?’
‘Een beetje bezorgd dat, zodra het nieuwe er af was, je niet zo enthousiast meer zou zijn om iedere dag maar weer je benen van elkaar te moeten doen en dan eh geneukt te worden, met als slot steeds klodders zaad ingespoten krijgen.’
‘Als dat liefdeloos zou gebeuren zou mijn enthousiasme snel over zijn, dat klopt. Zo ver was het met dat ex-vriendje al, al gebeurde het maar één keer zonder condoom. Hij begon steeds lief, maar als hij begon te wippen zorgde hij er alleen maar voor dat hij zelf klaarkwam. Als hij daar niet al te moe van was kon ik hem soms aansporen om te blijven wippen, zo lang hij nog een stijve had, om te proberen mij te laten komen. Vaker zonder condoom had me vast niets uitgemaakt, ik voelde amper dat hij klaarkwam. Ik begon me al te gedragen als vrouwtjesdieren, het moet maar. Jij denkt toch ook niet, moet ik mijn pik weer laten melken voor dat eventjes klaarkomen? Je vrijt niet liefdeloos, met of zonder aanloop laat je steeds merken dat je het samen met mij wil doen. En op het eind duidelijk, hard spuitend dat zo mannelijke doen, zaad in me lozen. Accepteer nu eindelijk eens dat vrouwen, als het goed is, net zo graag willen vrijen als mannen. Zelfs zonder dat gevoel te hebben van wat kwijt willen raken om geen overdruk te voelen. Dat kan je trouwens al niet meer hebben, toch wil je vaak.’
‘Ja, omdat ik van je houd. Goed, ik zal het accepteren. Maar ik blijf me erover verwonderen.’
‘Je hebt je laten beïnvloeden door wat je van mannen hoort. Vrouwen scheppen niet op dat ze vaak willen. Veel zullen het al- leen maar toelaten, niet enthousiast zijn door de slechte behandeling door mannen, die, hoe vrouwen ook reageren, er voor zorgen dat ze zelf klaarkomen. Tja, ik word uitermate goed behandeld, verwend, waardoor ik enthousiast blijf. Zelfs enthou- siaster ben geworden, door het voelen van je blote stijve en je blote eikel. En het weten en merken dat jij ook meer geniet.’
‘Ja. Ook aangespoord door jouw enthousiasme. Wat hebben we het samen fijn, hè?’
‘Ja. Bel je straks even naar huis?’
‘Ja. Ik dacht ook aan Barbie. Wat hebben we het met z’n drieën fijn, hè?’
‘Ja. Waar ik me over blijf verwonderen.’
‘Ach, een kleine uitgave van haar moeder. Die ook lief voor me is, die mij duidelijk ook graag mag. Waar ik ook alles voor wil doen. Die eh me nooit laat denken dat ze oorspronkelijk niet van mij is, ik ben haar lieve pappie. Zo ontroerend.’
‘Ja.’

Op de camping belde hij even naar huis.
‘Nog hetzelfde, Berbel. Een rustig, lief, wat stiller dan eerder kindje.’
‘Wat stiller. Ik zou willen dat ze vertelde waarom.’
‘Ze zal ons missen. In één keer zijn we allebei weg, Berbel, dat went niet zo snel. Je ouders zijn veel rustiger dan wij.’
‘Ja. Laat ik het maar van me afzetten.’
‘Kan ik je daarbij helpen?’
Ze grinnikte.
‘Denk je soms aan het soort hulp wat ik jou eerder aangeboden heb?’
‘Aan diepgaande hulp.’
‘Wat heeft u daarvoor, meneer?’
Hij liet zijn broeken zakken.
‘Oh, wat een paal. Hoe kunt u me daarmee helpen?’
‘Ik kan hem bij jou tussen je benen stoppen.’
‘Tussen mijn benen?’
‘Ja. Kleed je maar uit, ga op bed liggen en doe ze van elkaar.’
Ze deed het, hij kleedde zich ook helemaal uit, kroop tussen haar benen, richtte zijn stijve op haar gleuf, duwde hem er een stukje in en steunde boven haar op zijn handen.
‘Oh, meneer, dat is niet tussen mijn benen, dat is in mijn plasgaatje.’
‘Nee, net daaronder.’
Hij duwde een stukje door.
‘Oh, meneer, u duwt me open.’
‘Ja, heel voorzichtig.’
Hij duwde nog een stukje door. Ze ging op haar onderarmen steunen.
‘Oh, meneer, de helft van uw paal zit er al in. Waar blijft dat?’
‘In het gaatje onder je plasgaatje, je neukgaatje, je kutje.’
‘O. Ik wist niet dat ik dat had. Kan de andere helft er ook in?’
Met een paar duwen van hem kon het.
‘Oh, meneer, dat kietelde. Nee, streelde.’
‘Lekker, hè? Ik zal je nog meer strelen.’
Hij wipte tot ze begon te kronkelen.
‘Oh, meneer, ik krijg er krampen van. Wel lekkere hoor, gaat u maar door.’
Hij deed het maar al te graag.
‘Oh, meneer, mijn kutje wordt er warm van.’
‘Goed zo. Ik zal je een beetje afkoelen. Ik ga een speciale koelvloeistof in je spuiten.’
‘O, heeft u die?’
‘Ja, die maak ik in mijn ballen. In plaats van plas komt dat ook uit mijn paal. Oooh, voel je? Oooh. Nog meer. Oooh, nog een lading. Oooh.’
Hij ging op haar liggen.
‘Ja, ik voelde die ladingen door uw paal gaan. Maar het is nog heet daar.’
Hij wipte tot hij een klein pikkie kreeg. Net ervoor kronkelde ze even heftig.
‘Oh. Een paar erg rare krampen. Nu koelt het af. Lekker, meneer. Wilt u dat alstublieft vaker doen?’
‘Ja, zo gauw ik weer wat nieuwe koelvloeistof gemaakt heb. Dan wordt mijn slangetje ook weer een paal. Maak jij al melk?’
‘Ik heb geen baby die dat nodig heeft.’
‘Dat wil ik even controleren.’
Hij ging naast haar liggen, pakte een borst en masseerde die, terwijl hij zijn mond op de andere zette en aan de tepel likte en zoog.
‘Oh, meneer, u doet vast een baby na, aan mijn tepel. En u masseert ook lekker.’
‘Dat mag je mijn ballen ook, dan komt de koelvloeistof sneller.’
‘Nou, dat wil ik wel.’
Ze nam zijn ballen in haar hand en masseerde die. Met haar andere hand pakte ze zijn pikkie.
‘Ik ben benieuwd hoe snel dat slangetje weer zo’n lekkere paal wordt.’
‘Dat duurt helaas nog even. Maar je masseert ook lekker.’
‘Nou, doet het verder maar zelf, ik ga ondertussen wat drinken.’
Ze stonden grinnikend op, trokken zwemgoed aan, pakten wat drinken en gingen buiten aan de picknicktafel zitten.
‘Nou, een afleiding was het wel. We zijn ongeveer op de helft, hè? Voor mezelf, en jou, zou ik hier graag nog veel langer willen blijven, veel willen zien, met mensen praten, voor Barbie zou ik wel naar huis willen, om een eind aan dat stille te maken. Dat zit me niet helemaal lekker. Erg, dat ik toch weer aan haar denk?’
‘Natuurlijk niet, moedertje. Ik mis haar ook. Maar ze kon toch niet mee?’
‘Nee, natuurlijk niet, we zouden aandacht voor elkaar te kort hebben. Dat moet niet, op een huwelijksreis. Thuis is het niet zo erg, hè?’
‘Nee, daar zijn we met z’n drieën, en je ouders, met alle mogelijkheden en onmogelijkheden die daarbij horen. We hebben, als ze ‘s avonds naar bed is, de tijd voor ons zelf.’
‘Mmmm. Tenzij er een baby bijgekomen is.’
‘Geen haast, toch?’
‘Nee. Ik denk niet eerder dan dat Barbie naar de kleuterschool is. Dan heb ik die tijd in ieder geval mijn handen vrij.’
‘Mmmm.’
‘Voor die baby. Jij komt dan niets te kort, hoor. Dat wil ik zelf ook niet, dus daar zorg ik voor.’
‘Fijn. Niet uit egoïsme, hoor, maar er is vast een goede verdeling mogelijk. Zullen we gaan eten?’
‘Ja, je hebt me hongerig gemaakt.’
‘Tja, wat ik je toegestopt heb was niet om te eten.’
‘Nee zeg, dat moet langer meegaan.’
Ze maakten eten klaar, aten het op en wasten af. Zodra Berbel aan het eind daarvan haar handen afdroogde sloeg Bas van achteren af een arm om haar heen, schoof een hand onder het bovenstukje van haar bikini om een borst te pakken, trok met zijn andere hand zijn zwembroek onder zijn ballen, haar broekje naar beneden, duwde zijn stijve tussen haar benen en wipte tegen haar aan.
‘Als je iets bukt schuif ik hem erin.’
‘Nee, liever op me.’
Hij liet haar los en trok zijn zwembroek uit.
‘Oooh, Bas.’
Ze trok snel haar bikini helemaal uit en dook op bed. Hij was direct op haar. Ze hielp hem bij haar erin en wipte net zo veel omhoog als hij naar beneden. Met dat dubbele tempo kwamen ze snel klaar en bleven naast elkaar uit liggen hijgen.
‘Oooh, Bas. Je blijft me heet maken. Vooral als ik je stijve omhoog zie staan.’
‘Ik dacht, zo meteen weer vrijen. Toen paste hij niet meer in mijn zwembroek.’
‘Had je echt gewild, tegen het aanrecht?’
‘Ja, het hoeft van mij niet altijd op bed, even een snelle beurt in een ander standje is goed voor de afwisseling. Dit was wel een erg snelle beurt.’
‘Ja. Ik was weer bijgekomen van me zorgen maken over Barbie, dat had toch geen zin. Ik was erg op m’n gemak, bij ons rijdende huisje. Onder het afwassen dacht ik, wat gezellig, dit ook met z’n tweeën doen. Straks weer gezellig, lekker met z’n tweeën vrijen. Toen eh liet je merken dat je graag wat wilde. Toen ik weer zag waarmee kookte ik bijna over. Oh, man, wat kan je me heet maken.’
‘Tja, door jou stijgt bij het minste of geringste het bloed niet naar mijn hoofd maar naar mijn pikkie.’
‘Wat was deze keer het minste of geringste?’
‘Niet iets wat ik zag, maar dacht, deze keer. Ik dacht, zo, de afwas klaar. Er kwam vanzelf achteraan, nu wij nog. Schat, was het wel goed? Zonder aanloop, zo snel klaar?’
‘Ja hoor, prima, goed voor de afwisseling. Kon je wel lekker spuiten? Ik eh bewoog zo.’
‘Ja, daardoor kwamen er korte straaltjes, in plaats van lange. Raar gevoel, alsof mijn stijve de hik had. Maar ik raakte minstens zo veel als anders kwijt. Nou ja, kwijt, je weet waar het gebleven is.’
‘Ja, waar het hoort. De eerste keer dat ik je vast had, in de schuur, dacht ik, dit is pas een man. Nu snap ik pas goed waarom vader en moeder nog steeds zo graag vrijen. Vader heeft zo goed als zeker ook zo’n grote paal, als hij omhoog staat. Tjonge, die zou ik tenminste voelen, als die in me geduwd werd. Als hij er in zou gaan, tenminste. Zo’n dikke en lange. En echt stijf, maar toch fijn aanvoelend. En wat een stralen zaad, uit die grote ballen. Ik hoop, dat hij blijft komen, en dat we na een tijdje gaan vrijen. Dat zou pas eh echt neuken worden.’
‘Nou, nou.’
‘Zo’n verschil, Bas.’
‘Tja. Je zag er zo lief en onschuldig uit, al wist ik dat je een dochtertje had. Dat onschuldige vergat ik, zodra ik één hand van je om mijn ballen voelde en de andere om mijn stijve. En je me zo lekker en vakkundig aftrok, net op tijd, voor het vanzelf kwam. En me daarna mijn gang liet gaan met je borsten. Toen ik je gleuf voelde dacht ik, oh, wat heerlijk, een kutje voelen. Maar als je niets gezegd had was ik er alleen over blijven voelen, je niet laten komen.’
‘Nee, hoor, je was vanzelf aan het vingeren gegaan. Dat we er nog zo veel over weten, hè?’
‘Het is bekend dat je eerste keren nooit vergeet.’
‘Maar het meeste daarvan wel, als die daarna honderd keer beter opnieuw gedaan wordt.’
‘Vergeet je allereerste beurtje maar. Mijn eerste keer was wel duizend keer beter dan een natte droom. Zouden we het al honderd keer gedaan hebben?’
‘Een week of zes? Keer zeven dagen keer minstens twee? Ja, vast.’
‘Er kan er nog wel één bij, hè?’
‘Maar één? O. Bedoel je nu?’
‘Ja. Kom op me.’
Ze ging op hem liggen en hielp hem erin.
‘Je kan mijn gewicht wel hebben, hè? Het ligt heerlijk, zo, met mijn kutje helemaal opgevuld. Beetje erin knijpen, om hem goed te voelen.’
‘Ja, lekker. Beetje wippen?’
‘Jij niet, ik doe het wel. Af en toe even. Oooh, lekker.’
‘Ja, dat streelde weer heerlijk. Zo langzaam doorgaan, dan kom ik hopelijk niet snel.’
Dat klopte, maar wel heftig.

‘Nou, nou, Bas, wat een wild klaarkomen.’
‘Ja. Sterke krampen. Alsof de laatste druppel er ook uit moest. Ik voel me ook leeg.’
‘O. Vijf keer hebben we, geloof ik, nog niet gehad. Maar vier keer wel. Dan hoorde ik je niet over leeg zijn.’
‘Er zal niet iedere keer evenveel komen. Met een wat wildere bui vast meer dan wanneer we het rustig aan doen. Ik zou het misschien al vijf keer heel rustig kunnen doen.’
‘Bas, af en toe wat wilder vind ik wel fijn. Hartstochtelijker.’
‘Tja, dat ben ik dan ook. Dan concentreer ik me niet op strelen, maar om je tegelijk met mij te laten komen, om te voelen dat je mijn stijve masseert om veel zaad ingespoten te krijgen.’
‘Ja. Ook, ik zeg, ook, daarom ben ik met je getrouwd. Om volgestopt en volgespoten te worden. Schat, maak je niet druk of we die vijf keer gaan halen. Vier keer een beetje wild is ook fijn.’
‘Ja, zeker als ik daardoor leeg raak en de volgende dag weer vier keer kan. Dan krijg je zo veel mogelijk.’
‘En zelf?’
‘Ach, eigenlijk tel ik niet zo. Als ik een erectie krijg wil ik graag klaarkomen.’
‘Ach, eigenlijk, als ik je erectie zie wil ik ook graag klaarkomen.’
‘Zei je ooit niet, van dat dekken maken we vast meer werk dan dat de beer het doet?’
‘Mogelijk. Dat doen we zeker, hè?’
‘Ja, allebei. Mmmm. Slaap.’
‘Moe geneukt? Sorry. Bas, ik vind het zo lekker.’
‘Mmmm. Ik ook, geil meisje.’
‘Mmmm. Overgeile beer.’
‘Mmmm. Wie is het ergst?’
‘Proberen we morgen weer.’
‘Mmmm.’

De volgende dag bezochten ze Cypress Gardens, een gecultiveerd tropisch park, ingericht als een historische botanische tuin, met mooie looppaden. Hier en daar zaten er meisjes, gekleed als Southern Belles, zuidelijke schoonheden, met heel wijde jurken. Ze zagen er ook een trouwerij, waarbij de bruid ook als een Southern Belle gekleed was. Ze bezochten een waterskishow en een roofvogelshow.

‘Ze hebben hier van alles.’
‘Altijd wel iemand die ergens geld in ziet. Ze hebben er hier ook de ruimte voor, in Europa is dat veel moeilijker.’
‘Ja. Als ik aan ons dorp denk, dat is vol en alles eromheen is boerengrond of natuurterrein, waar niets aan veranderd mag worden. Maar dit was een mooi park.’
‘Wat vond je van die jurken?’
‘Mooi, maar niet om er zelf een aan te trekken.’
‘Toentertijd ook vast niet fijn voor jongens. Ze konden niet zo makkelijk onder een rok komen als ik de eerste keer in je broekje.’
‘Als ze zo onervaren waren als jij kwamen ze geeneens op het idee.’
‘Nee, niet zonder hulp. Goede oude tijd, maar niet voor seks.’
‘Als we naar de camper gaan wel.’
‘Linksaf voor de uitgang.’

‘Wat staat er voor vandaag op het program?’
‘Qua attractie, het Lion Country Safari Park.’
‘Wat moet ik me daarbij voorstellen?’
‘Iets wat op een Afrikaanse savanne lijkt, met dieren die daar thuis horen.’
‘De big five?’
‘Oei. Je weet veel.’
‘Gehoord, gezien op TV.’
‘Eh, kijken of ik ze nog weet. Olifant, neushoorn, luipaard, leeuw, buffel. Ja?’
‘Ik denk het wel.’
‘Olifanten, leeuwen en buffels zijn er, neushoorns en luipaarden niet, die zijn niet onder controle te houden. Ook giraffen, gazelles, apen en zo.’
‘De leeuwen daartussen, ongecontroleerd?’
Bas grinnikte.
‘Nee, in een apart gedeelte, anders zouden ze het verkeerde voer uit kunnen zoeken. Ze krijgen de beesten die een natuurlijke dood gestorven zijn, aangevuld met vlees van een abattoir. Helaas mogen we er niet met een camper in, omdat die te veel beschadigd zou kunnen worden, voornamelijk door de apen. We moeten met een busje mee. Dan zien we ook genoeg, hoor.’
‘Goed, hoor.’
Ze reden naar het park en werden daar in een busje met airco rondgereden. Ze zagen veel dieren, van dichtbij en wat verder weg. In een gedeelte van het park wat afgesloten was voor de andere dieren zagen ze een troep leeuwen.
‘Wat een imposante kop, van die leeuw, Bas.’
‘Ja, majestueus. Hé, zie je wat die leeuwin doet? Hetzelfde gedrag als een zeug. Ze wil wat.’
‘Ja, duidelijk. . . . Nou, ze krijgt het ook. . . . Tjonge, wat een snelle beurt. Oooh, Bas, zag je dat? Een sprietje! De koning der dieren heeft niet meer dan een sprietje!’
Bas grinnikte.
‘Kwam je die bekend voor?’
‘Ja, een sprietje! Een niet zo lang, dun sprietje!’
Ze zuchtte.
‘Nou, kennelijk ook genoeg om leeuwinnen zwanger te maken. Moet je haar zien. Ze is leniger dan een zeug.’
‘Dat op haar rug rollen schijnt te zijn om het zaad goed naar binnen te krijgen.’
‘Dan moet het niet te plakkerig zijn. En genoeg.’
‘Hij heeft wel redelijk grote ballen. Zo groot, dat zijn zak er strak omheen zit. Wie weet, wat hij in die korte tijd in die leeuwin kan spuiten. En ze schijnen het nogal vaak op een dag te doen. Dertig, veertig keer. Zo lang die leeuwin heet is, krols is. Jammer genoeg voor die leeuw maar een paar dagen. Hooguit twee keer per jaar, als ze ondanks alles geen jongen gekregen heeft. Anders pas weer als die zo’n jaar oud zijn. Daarom heeft hij meer vrouwtjes. En leeuw wil ook wel eens wat.’
‘Ja, ja. Je schijnt er nogal wat van af te weten.’
‘Ik kijk graag naar uitzendingen over de natuur. Vooral als het over dieren gaat, dan beweegt er wat. Nou, dat zagen we hier toevallig ook.’
‘Niet zo’n erg toeval, als die leeuw er meestal één heeft waarmee hij het zo vaak op een dag kan doen. Ik vind het toch zielig voor die leeuw. Een stier heeft tenminste een flinke. En een ontzettend grote zak met vast erg grote ballen.’
‘Dieren hebben wat er nodig is, Berbel. Een koe kan niet op haar rug rollen, denk ik. Dus kan een stier er ver in en er in één keer misschien wel een liter achterlaten.’
‘Jij hebt meer dan er nodig is, met een sprietje kan het ook. Maar ik klaag niet, ik heb van een beurt meer lol dan een koe of een leeuwin zichtbaar hebben. Als je die leeuw de jouwe zou laten zien sloeg hij vast van ontzetting zijn poten voor zijn ogen.’
‘Ik laat niets zien. Stel je voor, dat die leeuwinnen hem willen.’
‘Je zou hem er vast niet bij ze in kunnen duwen, bij een sprietje hoort een klein kutje. Nou, jij hebt niets te klagen. Een lange en dikke en grote ballen. En je kan het ook nogal vaak op een dag doen. In een passend kutje. Ik ben toch constant heet, krols. Al kan ik er een paar dagen in de maand niets mee.’
‘Nee, ik heb niets te klagen. Ik heb er een hoop lol van om hem er bij je in te duwen, voelen dat hij zo goed past en tot nu toe iedere keer er wat in achter te laten.’
‘Tot nu toe. Je denkt aan vijf keer, hè?’
‘Ja. Hoeveel lol dat wordt, en of ik vijf keer haal. Nodig voor een bevruchting is het niet, één keer zou genoeg kunnen zijn.’
‘Ja, als het op het juiste moment gebeurt.’
‘Voor de zekerheid doen we het vanaf ruim voor dat tijdstip tot lang erna, hè?’
‘Vaker, op een paar dagen in de maand na de hele maand, dat weet je ook wel. Niet voor de zekerheid, meer voor de lol. O, we rijden weer. Nou ja, die leeuw zal vast ook wel moeten pauzeren.’
‘Ja. Had je het nog een keer willen zien?’
‘Nee, ik kan thuis bij de varkens kijken. Zelf doen is nog beter.’
‘Ja, straks weer.’
‘Ja, je hebt niet voor niets een camper gehuurd.’
Toen het busje aan het eind van de rondrit stopte stond iedereen op om uit te stappen. Ze waren niet verwonderd dat dat geordend verliep. Buiten sprak de dame die voor ze gezeten had ze aan.
‘Mag ik jullie koffie of iets dergelijks aanbieden? En een praatje met jullie maken?’
Bas en Berbel keken elkaar verbaasd aan. Berbel knikte. Bas glimlachte.
‘Ja, graag.’
Ze liepen naar het terrasje vlakbij, gingen zitten en stelden zich met hun voornamen voor.
‘Ik wil geen excuus vragen, want ik heb niets fout gedaan. Maar misschien had ik jullie moeten waarschuwen dat ik Duits versta. Maar voor ik me dat bedacht zat ik jullie gewoon af te luisteren en dacht daar niet meer aan. Mijn ouders zijn, toen ze jong waren, uit Duitsland hier naartoe geëmigreerd. Tegen mij of mijn broers praatten spraken ze Engels, maar onderling Duits. Daarom kan ik het verstaan, tenminste, het meeste, maar niet spreken. Ik snap dat je bloost, Berbel, maar ik heb van je, jullie, genoten. Ik ben psycholoog, gespecialiseerd in scheidingsbemiddeling, om te proberen daar het beste van te maken. Dat lukt niet vaak, ze komen meestal te laat bij me, niet meer genegen hun standpunten te veranderen. Maar voor de keren dat het wel lukt doe ik het. Jullie gesprek was zo eh anders, dat ik er over na wil gaan denken of ik iets daarvan kan gebruiken. Maar ik heb een paar vragen, omdat ik niet alles begreep. En dan bedoel ik jullie gesprek bij de leeuwen. Daarvoor had ik niet zo op jullie gelet, maar daar al gauw wel. Zouden jullie het erg vinden om mijn vragen te beantwoorden? Het hoeft natuurlijk niet, maar ik zou het erg waarderen.’
‘Carol, ik weet niet of dat wel gaat, we waren niet bepaald preuts.’
‘Nee, maar ik ben maar een halve Amerikaanse, niet zo preuts opgevoed als hele. Verder, Bas, we zien elkaar vast nooit meer, dus kan je, wat mij betreft, zeggen wat je wilt.’
‘Goed. Berbel maakt ook graag een praatje. Vraag maar.’
‘Jullie hadden het over varkens. Wat is het verband?’
‘Wij wonen en werken op het bedrijf van mijn schoonvader, een varkensfokkerij.’
‘O. Ja. Een zeug is een vrouwtjesvarken, hè?’
‘Ja. Het viel ons op, dat die leeuwin zich ongeveer hetzelfde gedroeg als een zeug, als ze wil dat een beer, een mannetjesvarken, eh hetzelfde gaat doen wat die leeuw deed.’
‘Ja, interessant. Dieren hebben natuurlijk hun eigen manieren om zoiets duidelijk te maken, bij gebrek aan spraakvermogen. Eh, Berbel, wat is een spriet?’
Berbel bloosde weer.
‘Iets duns. Klein en dun.’
‘Ja, zoiets had hij. Maar waarom raakte je daar bijna overstuur van? Dieren hebben iets wat bij elkaar past, dat zei Bas later ook.’
‘Ik keek niet met erg veel belangstelling, ik heb het van varkens al zo vaak gezien. En op TV ook wel van andere dieren. Maar ik schrok van het contrast, bij die leeuw. Zo’n grote, prachtige kop, en dan maar een sprietje. Ja, voor die leeuwin vast genoeg, maar ik had, onbewust, iets eh indrukwekkenders, machtigers verwacht.’
‘Je was duidelijk veel meer dan verbaasd.’
Berbel bloosde iets meer dan eerder.
‘Ik heb, voor ik met Bas trouwde, een relatie gehad met een jongen die een sprietje had. Ik dacht toen, dat dat genoeg was. Die relatie heeft niet lang geduurd, hij ging er vandoor zodra hij hoorde dat hij me zwanger had gemaakt, maar betaalt nog wel alimentatie. Ik kreeg een schattig dochtertje. Toen die twee jaar oud was ontmoetten Bas en ik elkaar. We zijn pas getrouwd, op huwelijksreis. Mijn ouders passen op ons dochtertje.’
‘Ach. Gefeliciteerd. Zeg je expres ons dochtertje? Niet mijn dochtertje?’
‘Ja. Bas was gelijk gek op haar. Hij heeft haar, nog vóór ons trouwen, eh haar zijn achternaam gegeven, officieel. Zodat ze later, als we haar over haar afkomst vertellen, snapt dat hij haar er niet als aanhangsel van mij bij kreeg, maar haar echt ook wilde.’
‘Een heel goed idee. Dat zal ik onthouden, want behalve scheiden wordt hier natuurlijk ook getrouwd of hertrouwd en krijgen ze stiefkinderen. Die alimentatie is natuurlijk gestopt, na je trouwen.’
‘Nee, want ik heb hem gedwongen een contract af te sluiten, wat door blijft lopen tot mijn dochtertje achttien is of langer, tot ze uitgestudeerd is. Ik wist niet of ik nog een keer zou trouwen.’
‘Waren de vrouwen hier maar zo slim, dan zouden er niet zo veel in de problemen zitten. Eh, je zei, ik dacht, dat een sprietje genoeg was.’
Berbel bloosde nog meer dan eerder.
‘Ik kwam er achter, dat Bas meer dan een sprietje had. Hij heeft wél een indrukwekkend, machtig eh geval. De eerste keer dat ik die zag schrok ik, de keren daarna, en nog steeds, ben ik eh onder de indruk. En eh ik voel nu ook wat ik hoor te voelen, hij eh past precies.’
‘O. Tja, als ik met die vrouwen, die willen scheiden, apart praat, zijn die van het begin af aan niet zo tevreden geweest. Ze vinden het niet het belangrijkste, maar dat telt wel mee.’
‘Ja, dat klopt, zo hoort het. Ik probeer het ook niet zo belangrijk te vinden, maar dat lukt me niet. Als ik eh er aan denk en zeker als ik hem zie krijg ik al knikkende knieën. Dat ik weer zo veel ga voelen. En eh vaker per dag dan met die spriet per week. Bas heeft expres een camper gehuurd, dan hoeven we niet steeds te wachten tot we ‘s avonds in een hotel zijn.’
‘O. Meestal worden die gehuurd om steeds alles bij de hand te hebben, niet afhankelijk van hotels en restaurants te zijn.’
‘Ja, vast, maar Bas vindt het bed het belangrijkste.’
‘Het belangrijkste in de camper, Carol. Ik vind seks ook het niet het belangrijkste in het leven, maar wel heel belangrijk. En zolang mijn vrouw er ook graag van geniet doen we het zo vaak mogelijk. Thuis gaan we daarmee door.’
‘O. Ik hoorde dat jullie het ook over ballen hadden. En dat die leeuwen het dertig, veertig keer op een dag doen. Eh, als ik het vragen mag, wat is bij jullie vaak op een dag? Twee keer? Drie keer?’
‘We zijn in Disney World geweest, een paar dagen. Dan konden we overdag niet naar de camper. Dan bleef het bij een keer of drie. Daarna meestal vier. We gaan nog een paar dagen naar een strandje, luieren, in plaats van attracties te bezoeken. Dan wordt het vast vijf keer. Mag ik het zeggen, Bas?’
‘Ja hoor.’
‘Ik wil doorgaan tot die grote ballen van hem het niet meer bij kunnen houden, zijn voorraadkamertje leeg is en hij geen erectie meer krijgt. Voor je denkt, dat is abnormaal, ik vind het abnormaal lekker. Ben je getrouwd?’
‘Eh ja.’
‘Ik geniet niet alleen van mijn klaarkomen, ook van het zijne. Als hij zo duidelijk vier, vijf of zes stralen zaadjes diep in me spuit.’
Carol bloosde ook.
‘Eh Bas kijkt geeneens verschrikt. Praten jullie erover?’
‘Ja, we praten overal over. Ik ben zo opgevoed, bij wijze van spreke tussen de varkens. Bas niet, maar hij voelde zich direct erg bij ons thuis en nam het snel over. Gedeelde pret is dubbele pret.’
‘Ja, dat is het zeker. Eh waarom wil je weten wat zijn maximum is?’
‘Hier, tijdens onze vakantie, hoeven we het nog niet persé te weten. Als we weer thuis zijn wel. Om het over de dag te ver- delen, om dat vaker te halen. We beginnen vaak al voor het ontbijt.’
‘Zo vaak moet nogal inspannend zijn.’
‘Ons bedrijf is niet zo arbeidsintensief. We hebben veel vrije tijd en van stil zitten roest je vast.’
‘Ja. Dank jullie wel voor jullie openhartigheid. Ik heb er wel wat van opgestoken. Om mijn cliënten te adviseren. Gaan logeren bij een fokkerij. Of op het platteland. In ieder geval, om overal bij te praten. Eh werkt vast ook opwindend, hè?’
‘Ja. En het licht aanlaten. Ik bedoel, niet alleen maar in het donker onder de dekens. Niet alleen in bed.’
‘Nee. Het is raar, ze doen het hier eh ouderwets, terwijl er veel beginnen op de achterbank van een auto.’
Bas grinnikte.
‘Ja, met die grote auto’s lukt dat wel. Ik herinner me, dat ik, toen ik achttien of negentien was, een keer meereed met een vriend van me. Ik zag, dat achterin het hemeltje van zijn auto beschadigd was. Ik vroeg, heb je iemand geholpen met verhui- zen, waardoor het hemeltje achterin beschadigd is? Hij grijnsde en zei, nee, dat is van de naaldhakken van mijn vriendin. Het duurde toen even voor ik kon bedenken hoe dat kon gebeuren.’
Het duurde bij Carol en Berbel even, voor ze grinnikten.
‘Nogmaals, dank jullie wel. Ik weet haast wel zeker dat jullie, met jullie openhartigheid, vast nooit zullen scheiden. Ik wens jul- lie een heel prettige huwelijksreis verder. Ik zal jullie verder niet ophouden, jullie zullen wel naar jullie camper willen.'
‘Ja, en dan snel naar de camping en de rest kan je wel raden.’
Carol grinnikte.
‘Ja, vast niet om te gaan eten.’
Ze gaven elkaar een hand, Carol liep naar een auto, Bas en Berbel naar de camper. Ze reden naar de camping.

Berbel lag ze al bloot op bed toen Bas, na het aansluiten van de elektriciteit, de camper in kwam. Zodra ze zag dat hij naar haar keek deed ze haar benen ver van elkaar.
‘O?’
‘Zo vraag ík er om. Ik voel dat het het juiste moment is om gedekt te worden. Ik blijf op mijn rug liggen, niet om je zaad in me te voelen lopen, dat zal wel te plakkerig zijn, maar om je snel te kunnen ontvangen.’
Hij trok bijna de kleren van zijn lijf, in plaats van ze normaal uit te trekken, dook op haar en duwde zijn stijve met drie wippen bij haar naar binnen.
‘Oh, man, neuk me plat, met die paal van je. En spuit me vol, uit die grote ballen van je.’
Hij deed het, een beetje wild. Rolde daarna van haar af, hijgend.
‘Plat ben je niet, wel wild. Hoe komt dat?’
Ze trok hem tegen zich aan.
‘Oh, Bas, ik ben zoooo blij, dat jij geen spriet hebt. Ik vond het zoooo zielig, bij die leeuw. Zo’n prachtig uiterlijk, vergeleken met die leeuwinnen. En dan niet meer hebben dan een sprietje. Ik moest je voelen, voelen dat je me vol kan stoppen, voelen dat je mijn hele kutje streelt, me heerlijk klaar laten komen, me vol spuiten.’
Ze snikte. Hij veegde haar tranen weg.
‘Rustig maar, schatje. Die leeuw hoeft geen grotere te hebben, je zei al, bij een sprietje hoort een klein kutje. Een leeuwin krijgt vast zo veel als ze hebben wil, als hij het niet redt gaat ze vast op zoek naar een andere leeuw.’
‘Ja. Goed. Maar ik blijf zo blij met jou. Voor vaker dan vijf keer op een dag zullen we meestal niet de tijd hebben, jij hebt steeds een pauze nodig voor je weer kan, ik ook, om mijn kutje af te laten koelen, jouw pikkie hangt in de buitenlucht. Ik zal nooit op zoek naar een ander.’
Ze zuchtte even diep.
‘Niet omdat ik bang ben alleen sprieten te vinden. In mijn familie komen grote pikken voor, vast in andere families ook. Maar ik ben met jou zo tevreden, ook buiten bed. Je gaat ook zo goed met kleine kinderen om, ik hoop er zeker nog één te krijgen, om daar samen van te genieten, jou er ook zo fijn mee om zien te gaan. Maar ruim de helft van mijn geluk krijg ik in bed van je. Oooh, wat was je weer goed. Deze keer precies zo wild al ik wilde, andere keren zo lief voorzichtig. En iedere keer zo’n heerlijk slot, ik kom klaar, voel dat jij ook komt, dat je gaat spuiten, me je zaad geeft, diep in me.’
‘Omdat ik je zo mooi vind. Zo lief. Zo lekker. Zo gewillig, gretig. Zo spraakzaam, eerlijk, vrij om te zeggen wat je denkt, al is het vaak geen taal voor in een gezelschap, behalve misschien thuis.’
‘Nee, Barbie hoeft niet alles te horen. Mijn ouders mogen wel wat horen, ze laten, sinds jij er bent, meer los dan ooit.’
‘Zoals je moeder zegt dat ze sinds haar zestiende verslaafd is aan vrijen.’
‘Ach, vader ook.’
‘Ja. Daarom kunnen wij thuis ook onze gang gaan, als we wat willen. Beetje bijgekomen, schat?’
‘Ja. Zo overstuur ben ik niet eerder geweest, van een sprietje.’
Ze grinnikte.
‘Als ik die van die leeuw eerder gezien had dan die andere spriet, had ik dat ex-vriendje uitgelachen en hem zichzelf af laten trekken.’
‘Nou, nou.’
‘Ik denk, dat zijn vrouw toch tevreden met hem is. Of er genoegen mee neemt. Met een spriet en maar twee beurten in de week. Omdat hij toch bij haar ook een kindje kon maken.’
‘Berbel, ik weet niet of ik het kan.’
‘Dank je wel dat je dat durft te zeggen. Maar ik twijfel er niet aan. Het zou zo kunnen zijn, dat als er weinig zaad gemaakt wordt dat extra vruchtbaar is. En dat als er veel gemaakt wordt dat niet zo vruchtbaar is. Dan heb ik liever dat laatste. Dat ik het vaak en er veel van krijg. Er hoeft dan maar, voor ik in de overgang kom, één vruchtbaar zaadje tussen te zitten om toch een kindje te krijgen. Ik moet er niet aan denken, maar twee keer in de week. Vast, omdat jij me eh zo gretig maakt. Zelfs als ik nog niet zwanger wil worden.’
‘Je krijgt alles wat ik je geven kan, liefste. Behalve voor ons genoegen ook met dat doel.’
‘Dank je wel, Bas, dat je mijn rare buien verdraagt.’
‘Ik ben blij, dat je het vertelt als je iets dwars zit. Al is het soms op een raar moment. Je vertelt zo veel, dat ik je kan begrijpen.’
‘Was dit een raar moment?’
‘Beetje wel. Kom ik binnen met veel zin om je meer te geven dan een spriet, omdat je daar van geschrokken was, smeek je me om een beurt.’
‘Dan dachten we dus hetzelfde.’
‘O. Ja.’
Hij zuchtte.
‘Wat?’
‘Je weet zo ongeveer mijn vroegere verwachtingen over omgang in het huwelijk. Maar we praten niet alleen vaak en diepgaand over seks, we maken elkaar eh sorry, zo geil als wat en neuken zo vaak het kan.’
‘Tja, dat had ik ook niet verwacht. Dat elkaar maken klopt wel, het is niet eenzijdig. We kunnen het allebei niet laten, of we dat willen of niet. Ik ben blij dat je het zo zei. En niet, het is normaal dat jongens veel vaker willen dan meisjes. Zal best voorkomen, maar het ligt eraan hoe je met elkaar omgaat. Als je nooit over seks praat word je ook niet snel eh gretig. Ook niet als je alles in het donker en onder de dekens doet. Misschien overdrijven we het een beetje, door steeds ook maar te doen wat we willen, als dat kan. Maar ik zie niet in waarom je je in zou moeten houden. Waarom je niet zo vaak mogelijk het lekkerste wat je kan doen met het lekkerste wat je hebt zou mogen doen. Zeker met je echtgenoot.’
Hij zuchtte weer.
‘Ja. Maar na een wilde beurt moet je vast lang bijkomen.’
‘Nog zo’n wilde er gauw achteraan zou misschien mijn binnenkant kunnen overbelasten, maar een voorzichtige beurt zou moeten kunnen.’
‘Geef me die dan.’
‘Wat? O. Wat een strikvraag was dat. Nu? Zo snel weer?’
‘Het was net pas de tweede keer vandaag.’
‘Ja, pas. Hoe?’
‘Kom op me zitten en berijd me.’
‘Er lui bij liggen, hè?’
‘Ja. En jou je uit laten leven.’
‘O, ja! Lig!’
Hij ging op zijn rug liggen, ze ging op zijn bovenbenen zitten en pakte zijn stijve.
‘Buig een beetje voorover, dan houd ik je borsten vast, dan schudden ze niet zo.’
‘Smoes twee.’
Ze boog zich iets voorover, waardoor hij haar borsten in zijn handen kon nemen.
‘Lekker. Laat je lekkers tussen je benen nu over mijn lekkers glijden.’
Ze zette zijn stijve overeind en liet zich erop zakken, met halverwege één wipje. Ze slaakten tegelijk een diepe zucht.
‘Ja, man, niets wat er beter aanvoelt. Zo fantastisch passend.’
‘Ja, en heerlijk, dat je even wipte om mijn eikel bloot te maken. Laat hem je hele kutje strelen, berijd me, hop, hop, hop.’
‘Het past precies, ik kan alleen op en neer. Niks hop, hop, hop, ik ga lekker langzaam omhoog, voel het als je eikel er bijna uitschiet, en laat me weer langzaam op je zakken. Oooh, wat een streling.’
‘Jaaah. Lekkere lange. Ga maar door.’
‘Ja, op en neer om die lekkere lange.’
Ze stopte met wippen toen ze merkte dat hij klaarkwam. Ze concentreerde zich om het voor hem zo lekker mogelijk te laten zijn. Daarna wipte ze snel door tot ze zelf klaarkwam en zich naast hem op het bed liet vallen.
‘Tjonge, wat was je goed met je massage. Alsof je mijn klodders naar buiten begeleidt, met een extra aandrijving.’
‘Fijn. Ik probeer maar niet zuinig te doen, dat is vast niet op z’n lekkerst. Dan desnoods maar een keer minder.’
‘Het is nog niet gebeurd dat we wilden en ik niet kon. Wel dat we daarvóór in slaap vielen.’
‘Ja, daarom ga ik ook maar door. Tot we je maximum weten. Dan zien we wel wat we ermee kunnen doen. Een dagplanning maken.’
‘Als je ons er maar niet te strak aan houdt.’
‘Nee, heel grof. ‘s Morgens vroeg als het eerste wat we doen, dan in de loop van de morgen, ‘s middags, ‘s avonds dan min- stens twee keer.’
‘Dat probeerden we thuis al. Tja, iedere dag kwam er weer wat tussen, waardoor we de vijf keer nooit haalden.’
‘Dat zal wel vaker voor blijven komen. Nu wat eten en gelijk daarna koffie drinken. Dan blijft er tijd genoeg over om te pro- beren om de vijf keer te halen. We hoeven toch niet te wachten tot we bij dat strandje zijn, hè?’
‘Zo te voelen zijn mijn ballen hard aan het werk. En kan ik er geeneens op wachten.’
‘Fijn. Zo fijn, Bas, dat je al zo vaak kan. Drie keer was genoeg geweest, maar ik vind het zo lekker dat ik wel vijf keer wil.’
‘Nou, ik minstens zo graag, lekker vrouwtje.’
‘Wat doen we morgen?’
‘Rustig naar de volgende camping rijden, die in de buurt van het strandje. Niet via snelwegen, over kleinere wegen, door dorpjes. Om eens beter te zien hoe ze hier wonen. En stoppen als we iets interessants zien. En ergens voor het laatst bood- schappen doen. Niet te ruim, maar ook niet te krap. Liever iets over dan tekort. In de namiddag op die camping eten, daarna dat strandje opzoeken en even bekijken. Goed?’
‘Ja, prima. Rustig dagje, dus.’
‘Redelijk. Aan het strandje is het nog rustiger, alleen de zee te zien.’
‘En elkaar. En wie er verder nog is.’
‘Ja. Liever niemand, maar het is bekend genoeg om altijd mensen te trekken.’
‘Anders zou je zelfs op het stand vrijen, hè?’
‘Ja. Op een handdoek of zo, niet op het zand. Anders glijdt het niet zo lekker.’
‘Dat blijft me verwonderen.’
‘Ja, mij ook. Iedere keer weer.’
‘Stop maar weer. Eerst eten.’

‘Waarom ga je op je buik liggen?’
‘Omdat ik die bikini van je niet eerder gezien heb. Ik wist niet dat je er meer dan één had. Je ging toch niet vaak zwemmen?’
‘Nadat ik van school af was niet meer. Deze heb ik voor deze reis gekocht, speciaal voor op het strand. Hij is niet zo geschikt om mee te lopen, als ik niet oppas wippen mijn borsten er onder het lopen uit. Meer heb ik er niet, hoor.’
‘O, liep je daarom wat raar. Ik dacht, dat het aan je slippers lag. Nou, van dat soort bikini’s kan je er wel honderd meenemen, dan is je koffer nog niet vol. Het is eigenlijk een trikini. Twee kleine cupjes aan een touwtje over de onderkant van je borsten en zo’n klein broekje dat er aan de bovenkant al wat haartjes uitkomen.’
‘Dat is niet de bedoeling.’
Ze streek de uitstekende haartjes terug in haar broekje.
‘De rest van je haartjes hebt je kennelijk zo veel mogelijk naar het midden gedaan, de deuk in je broekje is daar nu niet zo groot.’
‘Je bekijkt me nogal goed.’
‘Natuurlijk. Nieuwe aanschaf, hè?’
‘Ja. Aan het inrijden, hè?’
‘Zoiets. Maar wel met het gevolg, dat, ondanks een degelijke zwembroek, mijn erectie goed te zien zal zijn, al komt hij er niet bovenuit.’
‘Draai je eens wat naar me toe. Oei. Ja, draai maar terug. Bas toch! Je moet niet meer naar me kijken en aan iets onschuldigs denken, anders kan je niet met goed fatsoen naar het water lopen.’
‘Nee. In het water kan het wel, de vissen zullen er zich niet aan storen. Het water is vast zo warm, dat ik er geen kleintje van krijg.’
‘Daar moet je naar vissen kijken, niet naar mij. Dan krijgt je pikkie rust, is niet zo gespannen.’
‘Dat is juist zo’n lekker gevoel. Van mijn kleintje heb ik geen plezier, het is alleen een makkelijke opbergstand.’
‘En als ik er op sabbel?’
‘Oei! Dat helpt niet om een kleintje te krijgen. Was het trouwens een vraag of een aanbod?’
‘Een vraag. In een paradijsje of op een naaktstrand was het een aanbod geweest.’
‘Zou je naar een naaktstrand durven? Die zijn er ook in Duitsland.’
‘Nee, zeg. Niet met zo’n vast aandacht trekkende blote gleuf. Jij?’
‘Nee, zeg. Niet sinds ik weet dat ik vast een aandacht trekkende grote heb.’
‘Vergeet die grote ballen niet.’
‘Nee, die heb ik altijd bij me. Voelen?’
‘Nee, ik geloof je.’
‘Je weet het zeker. Vanaf de eerste dag zat je er graag aan.’
‘Ja, een heerlijke handvol. De rest is meer dan een hand vol. Meer dan twee handen vol. Gelukkig heb ik een plek die het helemaal aan kan. Nét.’
‘Ja, een heerlijke plek. Ik zal hier niet zeggen hoe ik die graag noem, als iemand het hoort weet hij waarschijnlijk waar ik het over heb.’
‘Ze proberen al niet te opvallend naar ons te kijken.’
‘Naar jou. Zal ik ze afleiden door op mijn rug te gaan liggen?’
‘Je weet wel beter.’
‘Ja, dat kan hier niet. Ik zou graag op een naaktstand zitten. Niet om me uit te sloven, maar om hem de vrijheid te gunnen. En om straks niets aan me te voelen plakken.’
‘Waarom had je thuis, bij het zonnen, een tijdje zelden een handdoek nodig, om je moois te verstoppen, dan weer een tijdje wel?’
‘Het begon te wennen, tot we gingen vrijen. Toen had je trouwens ook je benen een tijdje wat verder uit elkaar dan eerder. Tja, ik ook. Een soort slijtagegevoel, hè?’
‘Ja, wat gelukkig verder gebruik niet verhinderde. Ook dat ging wennen, maar nu heb ik het weer.’
‘Ik ook. Waardoor ik er ook al vaker aan denk. Het water zal daar wel lekker aanvoelen.’
‘Zal ik er voortaan een zalfje op doen?’
‘Nee, zo erg is het ook niet. Zullen we gaan snorkelen? Je kan zien waar het mooiste gedeelte is, daar zwemmen meer mensen.’
‘Ja, niet ver. Maar, Bas, je kan niet.’
‘O. Nee.’
‘Zeg, wat doen we morgen?’
‘Overdag weer hier, ‘s avonds zo veel mogelijk inpakken. De volgende morgen, niet te laat, naar het inleveradres voor de camper in Miami rijden. We worden van daar naar het vliegveld gebracht. We vliegen rechtstreeks naar Frankfurt. Van daar naar Münster en met de auto naar huis.’
‘Wanneer zijn we daar?’
‘Rond koffietijd, ‘s morgens. Door het tijdsverschil overnachten we in het vliegtuig.’
‘Goed. We kunnen nu vast wel gaan snorkelen.’
‘Hè? Ja, net. Je leidde me mooi af. Vlug maar.’

Ze bleven een uur in het water.
‘Schitterend, Bas.’
‘Ja, ze hebben niet overdreven. Dit hadden we inderdaad niet mogen missen. Veel mooier dan een aquarium.’
‘Ja. Er kriebelden kleine visjes aan mijn tenen.’
‘Ja, net niet irritant, maar het moest wel wennen.’
‘Ja, daar heb ik niet aan gesabbeld. Bij Barbie in het begin wel, maar dat waren schattige teentjes, geen maat tweeënveertig, of zoiets.’
‘Goed gegokt. Cup D?’
‘Hè? Fout gegokt.’
‘C is het niet. E?’
‘Weer fout gegokt.’
‘Nou, F kan het niet zijn. Ze zijn mooi groot, maar niet overdreven. Ik geef het op.’
‘D D.’
‘Wat is dat?’
‘Tussen D en E.’
‘Nooit van gehoord. Maar ik had ze dus niet onderschat.’
‘Nee. Twintig centimeter?’
‘Wat? O. Geen idee. Hoe kom je daarop?’
‘Me erop laten zakken. Sorry. Het gemiddelde schijnt zestien centimeter te zijn. In Duitsland, voor hier weet ik het niet. Maar ik zie hier niet veel in die zwembroeken.’
‘Ik vergeef je dat je daar naar kijkt. Ik had aan één blik in de rondte genoeg om alleen naar jou te blijven kijken.’
‘Met weer het bekende gevolg.’
‘Natuurlijk. Een heerlijk gevoel, in het water. Alsof ik er bij jou zonder te bewegen in zit. Rondom warm. Waarom wilde je niet?’
‘Ze zouden vanaf het strand aan onze bewegingen kunnen zien wat we aan het doen waren. Dat kon moeilijk anders dan staand. Je laten spuiten kon wel, snorkelend. Beetje brutaal, hoor, met je stijve vooruit, je zwembroek aan de voorkant onder je ballen, achter me aan komen. Tjonge, wat maakte je een wolken in het water.’
‘Ja, mooi om te zien.’
‘Meisjes zijn altijd jaloers dat jongens zo makkelijk kunnen plassen zonder zich uit te hoeven kleden.’
‘Ik heb wel eens een meisje in een bos zien plassen. Tot mijn spijt zag ik alleen een bloot kontje.’
‘Vast genoeg om een stijve van te krijgen.’
‘Ja, dat kon ik net. Ik zal dus een jaar of twaalf geweest zijn.’
‘Het begin van het zelfbedieningstijdperk.’
‘Ja. Je moet wel, als je onder de douche merkt dat je overvol zit.’
‘In ieder geval kan je nu een tijd op je rug liggen. Of gewoon zitten.’
‘Ja. Jammer?’
‘Ach, heb ik ook even rust.’
‘Ik wil te vaak, hè?’
‘Nee, ik wil net zo vaak.’
‘Hoe moet dat, als ik thuis zonder handdoek zou zonnen en Barbie zou zien dat eh mijn pikkie groot wordt?’
‘Die zal wel, aan de hand van het zien van de beer, denken, pappie wil spelen. Ze heeft vast ook al gezien, dat zodra hij bij haar opa omhoog komt, hij met oma naar binnen gaat.’
‘Erg vroeg, om dat te weten.’
‘Het enige wat we moeten doen, is vaak vertellen dat dat spelen voor getrouwde mensen is.’
‘Ja, en er verder maar het beste van hopen.’
‘En als ze iets vraagt het duidelijk uitleggen. Ze zou iets verkeerd kunnen begrijpen.’
‘Ja. Het meeste zal ze wel aan jou vragen.’
‘Dat weet ik niet, ze laat tegen jou het meeste los.’
‘Tja. We moeten elkaar op de hoogte houden van wat we haar vertellen.’
‘Ja. Bas, heerlijk, hier. Dank je wel.’
‘Berbel, ik vind het ook geweldig om met je op stap te zijn. Je bent onvermoeibaar en geniet overal van.’
‘Je hebt alles goed uitgezocht. Je bent, afgezien van een onvermoeibare minnaar, een geweldige reisleider. Ik krijg tussendoor steeds precies genoeg rust, ook ‘s nachts. Gelukkig slaap ik goed, ondanks een vreemd bed.’
‘Fijn. Zeg, zelfs de kleinste meisjes hier, zonder borstjes, hebben aan de bovenkant een grotere bikini aan dan jij hebt.’
‘Stom, hè? Alsof ze andere tepeltjes hebben dan jongetjes.’
‘Zit daar bij meisjes geen gaatje in? Voor de melk?’
‘Nee, meneer, onzichtbaar kleine kanaaltjes. Bij koeien vast wel een gaatje, daar komt een straal uit. Zoals bij jou.’
‘Ja, mevrouw. Daarom heb ik het bij mij ook wel eens melken genoemd. Wacht even.’
Ze keek waar hij naar keek en zag de man van het stel wat een meter of vijf van hun af zat op ze af komen.
‘Mag ik even storen? Heeft u misschien een vuurtje voor me?’
‘Nee, maar ik zal er uit onze camper halen. Daar hebben we er toch te veel.’
Bas stond op en ging het strand af.
‘Eh te veel?’
‘Ja, we roken zelf niet, maar we hebben voor in onze camper, om het gasfornuis en kaarsen aan te steken, een pak met tien doosjes lucifers gekocht. We gaan al gauw weer naar huis, en lucifers meeslepen is onzin, dus kunnen we er wel missen.’
‘Fijn. Eh mijn vrouw zou graag een praatje met u willen maken. Ik ook wel. Zou dat kunnen?’
‘Ja, dat zouden wij ook leuk vinden. Kom maar bij ons zitten.’
‘Graag.’
Hij stond op en liep naar zijn vrouw. Ze kwamen bij haar zitten op hetzelfde moment dat Bas terugkwam.
‘Bas, ze wilden een praatje maken. Goed, hè?’
‘Natuurlijk. Alstublieft.’
Hij gaf de man de lucifers. Ze stelden zich aan elkaar voor.
‘We hoorden jullie praten, we konden dat niet verstaan, maar we wilden jullie toch niet afluisteren. Maar we zagen ook aan jullie kleding, dat jullie uit het buitenland komen. Waar vandaan?’
‘Uit Duitsland, als jullie dat wat zegt.’
‘Ja, middenin Europa, hè? Met jullie kleding bedoelde ik natuurlijk jullie zwempakken. Als ik zo brutaal mag zijn, Berbel, je broekje is aan de kleine kant, maar dat gaat nog. Je topje is wel minimaal, daar zou ik me onder bekenden niet mee durven vertonen.’
‘Toch alleen, omdat dat hier niet de gewoonte is?’
‘Ja, alleen daarom. Mijn tepels hoeft niemand behalve mijn man te zien, de rest mag wel, wat mij betreft. Jullie zullen wel weten, gehoord of gelezen hebben, dat we hier preuts zijn.’
‘Ja, dat wisten we en dat hebben we ook gezien.’
‘Maar weten jullie ook, dat het aantal abortussen hier ontzettend hoog is, vergeleken met Europa? Dat er dus, min of meer stiekem, niet preuts gehandeld wordt? Als er al veel onvoorzichtige meisjes zijn, zijn er vast nog tien keer zo veel voorzichtige.’
‘Bij ons zijn de voorbehoedsmiddelen misschien makkelijker te krijgen, meisjes zullen overal wel zo’n beetje net zo graag wat willen.’
‘Ja, hoe je erbij loopt zal niet zo veel uitmaken, jongens willen altijd wel wat. Ik heb er wel eens wat over gelezen. Één verschil is, dat we hier grote auto’s hebben en je al op je zestiende je rijbewijs kan halen. En dat er dan ook veel op achterbanken gereden wordt.’
‘Nadine!’
‘Charley, je hebt het zelf ook gedaan. Eh ik neem aan, dat jullie getrouwd zijn?’
Berbel bloosde een beetje.
‘Ja, nog geen twee weken.’
‘Als je eh je zo durft kleden zal je vast daarvoor al wat geëxperimenteerd hebben. Ik heb hetzelfde gedaan als veel meisjes hier, hoor. Gedaan of ik preuts was, maar er wel voor zorgen dat ik niet met een zo goed als onbekende in het huwelijksbed terecht kwam. Dan kom je er misschien voor de rest van je leven slecht van af. Niet iedereen kan het zich permitteren om meerdere keren te scheiden en weer te trouwen tot ze wel tevreden zijn. Sorry, ik zit weer op mijn favoriete praatstoel.’
‘Wij hebben er thuis ook veel over gepraat. Omdat we met mooi weer bloot in de tuin zonnen praat het makkelijk.’
‘O. Fijn.’
‘Ben je nu tevreden?’
‘Ja, na twee jaar nog steeds. Jij moet het ook zijn.’
‘O?’
‘Charley heeft een standaard Amerikaanse zwembroek aan. Een strak binnenbroekje en een wijde buitenbroek, dan zie je niks. Bas heeft alleen een redelijk strakke buitenbroek aan, die nogal vol zit. Qua afmetingen zal je niets tekort komen.’
‘Eh nee. Hij heeft expres een camper gehuurd, dan kan er onderweg overdag ook wat.’
‘Slim, hoor. Wij wonen hier niet zo ver vandaan, komen hier af en toe een paar uurtjes, als we tegelijk vrij zijn.’
‘Vrij waarvan?’
‘Van ons werk in een supermarkt. Daar hebben we elkaar ook ontmoet.’
‘Eh tussen de magazijnrekken?’
‘Nee, nog erger, op de toiletten. Die voor het personeel.’
‘Zijn die niet apart, dames, heren?’
‘Nee, daar was geen ruimte voor. Niemand die zich eraan stoort. Meneer hier trok in een kwade bui de deur van het toilet, waar ik op zat, open, trok het slot kapot. Ik was net mijn broekje aan het ophijsen. Hij zei, sorry. Maar niet echt.’
Bas en Berbel grinnikten.
‘Ik zei, hoeveel heb je echt? Want ik kende hem niet, maar vond hem er lekker uitzien. Hij zei, normaal, ruim zes inch. Zien?’
‘Zestien centimeter, Berbel.’
‘Mogelijk. Ik zei, ja, maar op een ander toilet, één met een werkend slot. Nou ja, daar liet hij hem zien, ik hem van mij ook alles en hebben we staand gevreeën, ik had condooms in mijn tasje. Een fijner welkom had hij niet kunnen krijgen, de eerste dag dat hij bij ons kwam werken. En eh ik geen fijnere beurt. We woonden dezelfde week al samen, zijn na een paar maanden getrouwd.’
‘Ik heb Bas vóór een supermarkt ontmoet, vroeg hem mee om koffie te drinken, omdat ik hem er ook lekker uit vond zien. Wij zijn ook al zijn na een paar maanden getrouwd.’
‘Wist je toen ook al genoeg?’
‘Alles. Ik eh heb voor Bas een korte relatie gehad, die eh had maar een dunne van. Bas? Een centimeter of twaalf?’
‘Vijf inch.’
‘Ach. En nog dun ook?’
‘Ja. Van Bas was ik onder de indruk. Nog steeds. Bas, achttien?’
‘Ze wil dat ik ruim zeven inch zeg, maar hij is nooit opgemeten.’
‘Nee, maar ook erg dik. Enne, hij heeft ook heel grote ballen, kan vaak op een dag. Zit hier ook bijna constant met een erectie.’
‘Vandaar, dat zijn zwembroek zo vol leek.’
‘Wil je hem zien?’
‘Bas!’
‘Je bent toch trots op me? Wilde toch ook dat ik hem aan je moeder liet zien? Dit stel zien we ook nooit meer.’
‘Charley, mag het van jou?’
‘Ja, ik gun je wel wat. Als je maar tevreden met de mijne blijft.’
‘Ja, natuurlijk, dat bleef ik na het zien van die van een olifant in de dierentuin toch ook? Daar wil ik jou niet mee vergelijken, hoor, Bas.’
‘Nee, ik vergelijk hem ook niet met een mannetjesvarken, wat we thuis hebben. We hebben een varkensfokkerij. Mannetjes- dieren hebben gewoon iets wat in hun vrouwtjesdieren past. Die van Bas kan ik net hebben.’
‘Dat is het belangrijkst. Bas, als ik een handdoek een beetje voor me omhoog houd en er overheen kijk, kan de rest op het strand niets zien. Aan de andere kant zit niemand.’
Bas wachtte tot Nadine de handdoek omhoog hield voor hij zijn zwembroek aan de voorkant onder zijn zak trok. Zijn erectie stond schuin omhoog.
‘Oooh. Eh dank je wel.’
Bas trok zijn zwembroek weer omhoog.
‘Ja, Berbel, ik geloof best dat je die paal nog net kan hebben. En wat een grote zak. Eh, niet besneden, hè? Dat is hier normaal. Charley, nu jij?’
‘Daar is voor Berbel toch niets aan?’
‘Nou, al is hij iets kleiner dan die van Bas, ik wil wel eens een besneden erectie zien.’
Charley deed even zijn zwembroek omlaag, net lang genoeg om te laten zien dat zijn besneden erectie recht vooruit stond.
‘O. Eh, dan is zijn eh punt vast niet zo gevoelig.’
‘Nee, maar wel makkelijk schoon te houden.’
‘Nou, dan houd ik hem liever met wat meer moeite schoon en geniet er ontzettend van als hij gestreeld wordt, als we vrijen. Want als ik hem in mijn vrouwtje stop wordt de eh punt vanzelf bloot.’
‘Als er erg veel verschil in genieten zou zitten zouden ze hier wel met besnijden gestopt zijn. Misschien komen jongens hier iets minder snel klaar, maar daar klaagt natuurlijk niemand over. Zeg, die grote zak. Zegt dat wat?’
‘Ja, daar maakt hij zoveel zaad in, dat hij vijf keer op een dag een grote lading kan lozen.’
‘Vijf keer! Ik weet niet of ik vijf keer aan zou kunnen. Ik zou me misschien versleten voelen.’
‘Niet als je met minder vaak begint en het dan opvoert.’
‘Nou, je hebt de zak van Charley gezien. Meer dan drie keer red hij zelden.’
‘Zeg, als we toch doktertje spelen, Berbel, jullie ontharen je niet, hè?’
‘Nee, dat vinden we kinderachtig staan.’
‘Zo?’
Nadine trok haar broekje even naar beneden en liet haar onbehaarde doos zien.
‘Eh ja. Ik eh ben een beetje onthaard. Ik had erg veel haar maar wilde niet alles kwijt. Bas heeft in het midden een strook weggehaald. Om eh fijner te kunnen likken.’
Ze deed ook haar broekje even naar beneden.
Charley sprong overeind.
‘Nadine, ik wil naar huis.’
Nadine grinnikte.
‘Ja, natuurlijk om te likken en te lozen. Bedankt, lui, het was heel interessant.’
Nadine rende achter Charley aan, die weggelopen was.
Bas en Berbel grinnikten.
‘Bas, naar de camper?’
‘Ja, beetje pijpen, beetje likken en samen klaarkomen.’

Na afloop lagen ze naast elkaar bij te komen.
‘Weer heerlijk, Bas.’
‘Ja, heerlijk en lekker.’
‘Wat had Charley ineens een haast, hè?’
‘Hij zag vast voor het eerst geen kale gleuf maar een vrouwelijk kutje. Kreeg jeuk en wilde gaan controleren waar hij wel van klaar kwam, als het niet door zijn eikel kwam. Ik vind jouw doos mooier dan die van Nadine, daaraan kan je geeneens zien hoe oud ze is, of er al wel iets mee mag.’
‘Je kan aan de rest toch wel zien dat ze ouder dan twaalf is?’
‘Ik wil daar óók zien dat ik met een vrouw te maken heb, niet met een jong meisje. Het duurt toch een paar jaar, na de komst van de eerste haren daar, voor het duidelijk is dat ze niet te jong zijn?’
‘Met veertien kunnen ze er daarvoor genoeg hebben, denk ik. Maar je moet wereldvreemd zijn om het met zo’n jong meisje te doen. Ik weet het van mezelf niet meer, wel dat op m’n veertiende mijn borsten uitgegroeid waren. Bas, vast niet alle jongens interesseert het hoeveel haar daar zit. En veel zien er waarschijnlijk, net als hier, liever helemaal geen haar, om een gleuf goed te kunnen zien en likken.’
‘Ik vind mijn oplossing beter.’
‘Zet die op Internet, om je idee te verspreiden.’
‘Ja, ik zal eens bekijken of dat anoniem kan.’
‘Ja, anders kan er ook geen foto bij.’
‘Van de jouwe?’
‘Nee, zoek maar een foto van een behaarde op en retoucheer die.’
‘Ja, ook een goed idee. Besnijden vind ik geen goed idee. Onnatuurlijk.’
‘Vast ouderwets, uit een tijd en onder omstandigheden waarbij een eikel niet goed schoon te houden was. Er zijn meer zaken, waaraan onnodig vastgehouden wordt. Zoals eetvoorschriften, die opgesteld zijn toen er nog geen koelkasten waren.’
‘Ja. Wat vond je verder van de pik van Charley?’
‘Een eh acht min. Vast genoeg voor Nadine. Dat grote onbesneden apparaat van jou zou ze vast niet aandurven.’
‘Tja, ze keek meer geschrokken dan begerig. Ongezellig, hè, een kennismakingsbeurt op een toilet?’
‘Ja, dat moet gezelliger, liefst op een bed, ook niet op een achterbank van een auto. Maar daarna kan het wel eens, zoals onder een douche.’
Ze grinnikten allebei.
‘Ik zie je het liefst met je benen wijd liggen, klaar om bereden te worden.’
‘En ik zie het liefst je grote dikke paal op mijn gleuf afkomen en hem daarin voelen komen. Zullen we, terwijl we moeten wachten tot het weer kan, wat eten? En dan weer naar het stand gaan, visjes kijken? Als je dan weer een stijve krijgt er niet mee gaan showen maar dat weer hier doen? Je kan er best mee over het stand lopen, met een volle zwembroek, we komen hier toch niet meer terug. En we zullen maar geen demonstraties meer geven.’
‘Nee, als iemand het toch zou zien zouden ze vast de politie bellen. Dat moeten we niet hebben. We hoeven ook geen blote gleuven en besneden paaltjes meer te zien, één stel is genoeg. Het werkte natuurlijk wel even ophitsend, maar dat hebben we ook niet echt nodig.’
‘Nee, Bas. Daar hebben we zelf genoeg moois voor.’
‘Zo is het.’
‘Waarom kreeg jij haast?’
‘Niet van die blote gleuf van Nadine of dat pikkie van Charley. Van mijn pik uit mijn broek halen, als hij niet ingepakt zit wil ik er iets mee.’
‘Zoals vanmorgen in zee.’
‘Ja. We doen dat thuis in bad wel eens over. Kom, eten en weer visjes kijken.’

Na een half uur in zee kreeg Bas weer een stijve. Ze gingen weer naar de camper en vrijden. Daarna reden ze naar de camping, aten en dronken wat aan de picknicktafel.
‘Berbel?’
‘Ja?’
‘Ik ben zo geil.’
‘O? Dat is toch niet erg?’
‘Nee? Alweer? Ik vind het bijna dierlijk. Ik zie je half blote borsten en denk aan je kutje. Hoe die zo lekker mijn stijve kan strelen tot ik klaarkom.’
‘Niks dierlijk, gewoon mannelijk. Niet een man, die het een paar keer in de week mag doen, maar één die lekker op gang gekomen is. Die een vrouw heeft die graag geneukt wordt door haar man, die probeert haar ook lekker klaar te laten komen. Die probeert zijn geilheid wat af te remmen, zodat het niet te snel achterelkaar gebeurt, maar over de hele dag gespreid zo vaak mogelijk. Maar die, als hij zo duidelijk wil, ook geil wordt en klaar gaat liggen.’
Ze ging de camper in. Hij liep achter haar aan, omhelsde haar en liet zich met haar op het bed vallen.
‘Bas, niet zo woest, laat me eerst alles uittrekken.’
‘Niet nodig.’
Hij trok zijn zwembroek onder zijn ballen, duwde haar op haar rug, trok haar broekje een stukje naar beneden, ging op haar liggen en duwde zijn stijve in haar.
‘Oh, geil meisje, ik moet je neuken.’
‘Bas, voorzichtig, ik kan mijn benen niet van elkaar doen.’
Hij gromde.
‘Ik voel het. Een nauw kutje, alsof er nog nooit in geneukt is.’
‘Oooh, dat gevoel heb ik ook.’
‘Maar het gaat. Jaaah, alles erin.’
‘Oooh, wat vol. Oooh, overvol.’
Bas wipte, maakte lange slagen.
‘Oooh, mijn eikel loopt roodgloeiend.’
‘Oooh, man, ik ga al komen.’
‘Doe maar . . . nog even en ik kom ook . . . Oooh. Oooh. Jaaaaaaaaaaaaaaah. Oooh. Jaaaaaaaaaaaaaaah. Oooh. Jaaaaaaaaaaaaaaah. Oooh. Oh. Oh. Oh. Eh klaar?’
‘Jaaah.’
Hij rolde naast haar.
‘Oooh. Sorry.’
‘Jaaah. Oh.’
Ze hijgden uit.
‘Bas?’
‘Sorry. Voel je je eh misbruikt?’
‘Misbruikt? Nee. Hartstochtelijk gebruikt.’
‘Te hartstochtelijk, denk ik. Gelukkig kwam je ook.’
‘Ja, van die stortvloed. Bas, het was weer eens wat anders, maar liever zo niet meer. Mijn broekje zat verkeerd, ik kon amper mijn benen ver genoeg van elkaar doen. Verzin maar een andere manier als je een wilde bui hebt. Ik kon niets doen, moest me laten strelen, kon zelf niets met mijn kutje doen. Nou ja, was ook niet nodig, hè?’
‘Nee.’
‘Zeg, geile buien komen niet met de wind aangewaaid.’
‘Nee. Ik voelde me weer in het paradijs, schat. En naast me een lekkere Eva, met alleen kleine doekjes over haar tepels en doos. Ik voelde onderin me iets eh borrelen en kreeg voor mijn gevoel een enorme stijve. Ik was al tevreden geweest als je me afgetrokken had, zoals in zee, toen wilde ik ook zo graag wat kwijt. Maar toen je zo bereidwillig de camper inging hield ik het helemaal niet meer. Ik kon alleen maar denken, dat kutje in, neuken en spuiten.’
‘Tja, dat is geil. Bas, dat kan best, af en toe, als je maar vaak genoeg ook gewoon met me vrijt.’
‘Onder normalere omstandigheden zal dat meestal wel het geval zijn.’
‘Nou, dat weet ik niet. Dit was al de vijfde keer vandaag dat je klaargekomen bent. Natuurlijk ook mijn schuld, dat wilde ik ook graag. Maar we hebben nog bijna de hele avond.’
‘Ik denk niet dat ik vandaag nog wat kan, lieverd. Sorry, dat het vanmorgen voor jou in zee en daarnet eh wat minder was.’
‘Ach, ik ben niet alleen trots op je omdat je zo’n paal van een erectie en van die grote ballen hebt, ook omdat je bij een beurt zo veel kan spuiten. En steeds vaker. Die twee mindere zijn geen ramp, ik heb drie normale ladingen van je gehad. Maar daarnet was de grootste ooit, hè?’
‘Ja. Drie heel lange stralen. Vast dunne stralen, omdat je wat strak om me heen zat. De laatste kwam van heel diep, ik heb ook het gevoel dat ik hartstikke leeg ben.’
‘Misschien vanavond laat weer een beetje.’
‘Fijn, liefste, dat ondanks mijn eh rare bui je het nog steeds wilt.’
‘Je hebt me niet misbruikt, of mishandeld. Me alleen een keer eh onbeheerst geneukt. Ach, misschien krijg ik een keer een bui, grijp je, doe mijn benen ver uit elkaar, spies me op je en melk je hartstikke leeg. Ik vroeg alleen om vaak genoeg normale buien van je, misschien smeek jij me daar dan om.’
‘Ja, wie weet. Houd je nooit in, liefste.’
‘Dat was ik niet van plan, sinds we getrouwd zijn. Dat hoeft ook niet, alles mag. Maar eh jij was steeds iets sneller dat ik, met iets willen. Niet erg, hoor, het was me nooit te snel of te vaak. Ik ben meer dan tevreden, bevredigd, door je gevrij of eh woes- ter gedoe. Of verrassingen, zoals onder de douche. Jij houdt je ook niet in, als je een erectie krijgt wil je wat. Je blijft een geweldige minnaar, zelfs daarnet was je doorgegaan als ik nog niet gekomen was. Terwijl ik weet dat je dan bijna bekaf bent.’
‘Ja.’
‘Bas, het gaat geweldig, omdat we erbij praten. Zeggen wat we fijn of een beetje minder fijn vinden.’
‘Ja, dat klopt. Dat voorkomt verkeerde ideeën. Ik had van mezelf niet verwacht dat ik ooit zo vrij over seks zou praten, maar jij begon er gelijk mee toen we elkaar ontmoetten. Omdat je het zo natuurlijk deed kon ik gelijk meepraten.’
‘Daar begon ik bij die supermarkt niet gelijk mee. Volgens mij was jij de eerste, je zei in de auto iets over mijn benen.’
‘Ik moest wel, niets zeggen zou eh oncomplimenteus geweest zijn. Hè?’
‘Ja, Bas.’
‘Ik deed het netjes, zei, geloof ik, mooie benen. Ik dacht, jammer dat ik naast haar, niet voor haar zit, anders kon ik, behalve in haar bloes, ook in haar kruis kijken, al zal ze wel een broekje aanhebben. Oei, begin erectie.’
‘Toen of nu?’
‘Toen. Vandaag vast niet meer.’
‘Ik was niet expres slordig gaan zitten, ik vond je opmerking fijn, maar, toen je bij de bakker was ben ik wel netter gaan zitten.’
‘Dat zag ik.’
Ze grinnikte.
‘Ik zag dat je het zag. Het gaf me een fijn gevoel. Niet alleen een prettig uiterlijk, ook goede manieren.’
‘Uiterlijk goede manieren.’
‘Dat telt. Iets anders denken mag toch? Daar begon ik mee, toen je in de stal zei, ik wil best je vriendje zijn. En af en toe langskomen. Toen dacht ik, alleen is maar alleen, ik zou wel met hem willen scharrelen. Toen je je broek liet zakken, dacht ik, en nog wel meer ook, hij heeft er tenminste wat voor.’
‘Je was toen, in gedachten, verder dan ik.’
‘Dat was te merken. Voorzichtig om iets vragen, voorzichtig vragen of er op den duur nog iets meer zou mogen.’
Hij zuchtte.
‘En nu, ruim twee maanden later, geef ik je geeneens de kans om je uit te kleden en eh pak je.’
‘Ja, dat had je toen in de stal niet moeten proberen.’
‘Nee, natuurlijk niet.’
‘Ten eerste, had ik me dan wél eerst uit willen kleden, maar, ten tweede, ik was niet aan de pil en had geen condooms.’
‘Anders?’
‘Anders had je me vast kunnen verleiden.’
‘Tja. Het is beter zoals het gegaan is.’
‘Ja. Verder uitkleden of aankleden?’
‘Ik wil nog wel wat buiten zitten.’
‘Goed.’

Ze zaten lang buiten, weer met kaarsen op tafel, voor ze besloten om te gaan slapen.
‘Het is de eerste keer dat ik zonder een stijve in bed kom, hè?’
Ze trok zich tegen hem aan.
‘Ja. Niet zo fijn. Anders, als ik je slappe pikkie tegen me voelde, was ik niet zo lang daarvoor klaargekomen en vond het dan niet erg. Ik begrijp het nu wel, hoor, ik vind het geweldig dat je, in principe, zo vaak op een dag kan vrijen.’
‘In principe?’
‘Ja, vandaag kreeg ik één keer niks van je, was het voor de visjes.’
‘Ja. Ik blijf het toch een beetje dierlijk vinden, zo vaak een erectie krijgen en dan een spuitbeurt te willen geven.’
‘Wees er blij mee, dat je het kan en er de gelegenheid voor krijgt. Toch beter dan twee keer per week een keer vrijen en dan in slaap vallen voor hij weer omhoog komt?’
‘Dat is weer erg weinig.’
‘Ja, maar dat komt het meeste voor, denk ik. Wees blij, dat je zo lekker op gang gekomen bent.’
‘Op gang geholpen bent.’
‘Ik had er de gelegenheid voor.’
‘En een lekker lijf.’
‘Ja, wat blij is met meer dan een paar keer per week. Je vindt mij toch niet dierlijk? Ik wil het net zo vaak als jij.’
‘Bij jou denk ik niet aan dierlijk. Omdat jij er zichtbaar, hoorbaar en voelbaar van geniet.’
‘Jij ook. Je bent niet dierlijk, Bas, gewoon natuurlijk. Een kwestie van vraag en aanbod. Een leeuw kan alleen als er een wijfje bronstig is. Jij hebt een vrouwtje wat zo veel vraagt dat je aanbod op z’n maximum zit. Als je het liever hebt kunnen we het rustiger aan doen, tot je ook maar een paar keer in de week wat kwijt wil.’
‘Nee zeg! Dat wil jij toch ook niet?’
‘Nee zeg! Ik vind vrijen het lekkerste wat er is en heb er nog steeds geen genoeg van. Ik weet alleen niet wat mijn maximum is.’
‘Zou je dat willen weten?’
‘Nee, want dat zou vast alleen gaan met meerdere mannen. Dat wil ik natuurlijk niet, ik ben met jou volkomen tevreden.’
‘Zelfs nu?’
‘Vandaag voor tachtig procent, die keer voor de visjes had ik ook wel willen hebben.’
‘Als ik zo aan de gang blijf geef ik je morgen graag vijf keer wat.’
‘Wat? Een bevredigd gevoel. Vijf keer je harde binnen voelen komen en tijdens je pompen, klaarkomen en spuiten zelf ook klaarkomen. Even voelen.’
Ze zocht zijn pikkie op.
‘Twee, drie inch?’
‘Zoiets.’
Ze nam zijn zak in een hand.
‘Niet platzak. Voelt niet leeg aan. Wel erg warm.’
‘Daar zit geen voorraad, daar wordt het gemaakt.’
‘Beetje masseren? Om het aan te moedigen?’
‘Ja, lekker.’
Hij voelde nog net dat hij weer een stijve begon te krijgen voor hij in slaap viel.

De volgende dag haalden ze de vijf keer. En vielen in slaap met zijn stijve in haar.
De dag daarna reden ze naar Miami, leverden de camper in, werden naar het vliegveld gebracht en vlogen naar huis.

Thuiskomst

‘Bas, graag opschieten, maar niet gaan scheuren.’
Hij deed zijn best om vlot door te rijden.
Vlak voor het dorp zuchtte Berbel.
‘Gelukkig, bijna. Je rijdt goed.’
‘Jij ook.’
‘Je rijdt zelden met mij mee. En dan nog bijna alleen in het dorp.’
‘Op me rijd je ook goed.’
‘O. Misschien bij ons middagslaapje. Even lekker vrijen en dan wat van de jetlag wegslapen. O, Bas, al heel lang niets. Terwijl je zo eh enorm op gang bent. Gaat het nog?’
‘Ja, maar ik voel, voor het eerst sinds een lange tijd, dat ik wel aardig vol zit.’
‘Dan moeten we het maar onder de douche doen, want het zal wel zo veel zijn dat het er anders uitloopt, op het bed.’
‘Ja. Maar ik weet niet of ik dat nog red, staande.’
‘Dan weer een keer in het bad. Ik kom bij je op schoot zitten. Een beetje wippen, als je begint te komen masseer ik het eruit.’
‘Dat hoeft niet, als ik al overdruk heb. En jij dan?’
‘Je weet, dat ik van jouw gehijg, geduw, gespuit ook klaarkom.’
‘Ho maar, ik moet het nog een tijdje ophouden. Bel even, dat we er bijna zijn.’
Berbel belde.
‘Moeder, we zijn er bijna. Nu bij de bushalte.’
‘O. Ze hing op.’
‘Zei ze niets?’
‘Ja. God zij dank.’
‘O.’
‘Bas, wat is daar aan de hand?’
‘Meer dan ze eerder over de telefoon zei, kennelijk. We weten het zo.’
Toen ze het oprijpad opdraaiden zagen ze Berbels ouders met Barbie bij de voordeur staan. Halverwege het pad moest Bas hard remmen, want Barbie kwam op ze afgestormd. Nog voor de auto helemaal stilstond gooide Berbel het portier aan haar kant open en sprong de auto uit. Ze ving Barbie op, knuffelde en kuste haar, terwijl ze naar het huis liep. Bas reed langzaam achter haar aan tot hij op zijn gebruikelijke plek kon parkeren. Hij stapte ook uit en wilde Barbie overnemen. Maar die schud- de haar hoofdje en omhelsde haar moeder strak. Bas begroette zijn ouders, hij zag dat niet alleen Berbel maar ook moeder in tranen was.
‘Iets ergs, ma?’
‘Nee, niet meer, Bas. Laten we naar binnen gaan.’
Bas ging naast Berbel met Barbie op de bank zitten.
‘Kom je even bij mij, schatje?’
Barbie schudde haar hoofdje weer, bleef haar moeder strak omhelzen.
‘Straks, pappie.’
‘O.’
Hij gaf haar maar een kusje op een wangetje, waar hij bij kon.
‘Ma, eerst over wat hier aan de hand is. Aan de telefoon zei u steeds dat alles goed ging, maar op het eind kreeg ik twijfels. U klonk anders dan normaal.’
‘Ja, Bas. In het begin dacht ik dat het goed ging, het viel me mee. Maar Barbie werd steeds minder actief. Had ook weinig zin in eten, ik moest het hap voor hap erin praten. Ze ging steeds vaker bij vader op schoot zitten, stilletjes. Bij mij niet veel, ik zit ook niet zo veel. Ze wilde ook niet met vader naar de schuur. Ze leek steeds treuriger te worden, maar ze zei niets, huilde ook niet. Bleef wel af en toe vragen, pappie? mammie? Bas, Berbel, doe me dit nooit meer aan, ik werd er zelf zo treurig van. Tot ze ouder is en er dan misschien beter tegen kan.’
‘Tja. Verder, ma.’
‘Bas, je ziet er de ernst niet van in. Barbie steeds treuriger zien worden was eh verschrikkelijk. Ze is normaal een lief, rustig kindje. Zo fijn om om je heen te hebben. Ze houdt me jong, Berbeltje twee. Ik heb na ruim een week de dokter gebeld en om raad gevraagd. Hij zei, die paar dagen zal ze nog wel redden. Sterkte. Nou, daar had ik weinig aan. Maar om jullie terug te laten komen kon ik ook niet over mijn hart krijgen.’
‘Tja. Dat zal niet makkelijk geweest zijn, ma.’
‘Nee. Steeds moeilijker. Ik zocht afleiding. Omdat er voor haar, zonder jullie, toch weinig te doen was heb ik haar wat woord- jes geleerd, ook wat nu en straks is. Steeds zeggen, nu gaan we dit doen, straks dat. En dat steeds opschuiven.’
‘Het viel me al op, dat ze daarnet straks zei. Met een echte r.’
‘Ja. Ze snapte het natuurlijk snel. Het was, ondanks haar treurigheid, te merken dat ze het prettig vond om te weten wat er zou gaan gebeuren. Als ik zei, straks naar je bedje, begon ze haar popjes op te ruimen. Toen je vanmorgen belde, vanaf het vlieg- veld, zei ik daarna tegen Barbie, nu melk drinken, straks komen pappie en mammie terug.’
Moeder stopte even, om haar tranen weg te vegen.
‘Je had haar moeten zien. Alsof er een lampje in haar aanging. Treurigheid weg, ze keek ineens vrolijker dan ze ooit gedaan heeft. Ze ging naar het raam en was er niet weg te krijgen. Toen Berbel vanaf de bushalte belde heb ik gezegd, Barbie mee naar buiten? Auto met pappie en mammie komt. Ze krijgt de deur nog niet open, anders was ze weg geweest. Toen jullie auto in zicht kwam was ze niet meer te houden.’
‘Het spijt me dat u het zo moeilijk heeft gehad. We weten, dat ze graag heeft dat we thuis zijn, maar niet dat ze zo eh aanhan- kelijk is. Dat heeft ze niet zo laten merken. En uiteraard praatte ze er niet over. Natuurlijk fijn voor ons om te horen, maar minder fijn voor u en voor haar.’
‘Ja. Ik kan wel zeggen, ach, ze is het zo vergeten, maar dat betwijfel ik. Na twee weken was ze jullie beslist niet vergeten, wat je eigenlijk van zo’n klein kind kan verwachten.’
‘Tja. Dat is het enige moeilijke met haar. Het blijkt steeds meer, dat haar geheugen beter is dan je kan verwachten. Ze beseft dat zelf waarschijnlijk niet, in ieder geval, ze wil daar niet over praten. Uitgehoord worden heeft ze ook een hekel aan, ze zegt pas iets als ze het nodig vindt.’
‘Op dat punt was Berbel normaler, makkelijker om mee om te gaan, Bas. Niet dat Barbie moeilijk is, ze máákt het ons moei- lijk, onbedoeld. Want je kan haar niet behandelen alsof ze ouder is. Ze moet gewoon leren wat een kindje van haar leeftijd moet leren, alleen leert ze erg snel. Niet alleen door te luisteren, ook door af te kijken. En ze kan er conclusies uit trekken. Je zei zoiets al eerder, Bas, ik had nu tijd en gelegenheid om er wat meer op te letten. En om wat uit te proberen, zoals dat nu en straks.’
‘Nog meer dan dat?’
‘Ja. Met een eh opmerkelijk resultaat. Jullie hadden haar een tijdje geleden een paar prentenboeken gegeven, maar daar had ze toen geen belangstelling voor. Ik heb ze haar een week geleden weer gegeven, toen keek ze er wel in. Na een tijdje kwam ze met één ervan bij me, wees op de eerste bladzij een dier aan en wachtte. Ik zei maar hoe dat heette. Ze ging door met wijzen en ik opnoemen tot we achterin het boekje waren. Ik verwachtte dat ze er genoeg van zou hebben of een ander boekje pakken, maar ik moest van achteren naar voren weer alles opnoemen.’
Bas grinnikte.
‘Wie leert wat van wie.’
‘Nou, ze kan je goed duidelijk maken wat ze wil. Wat zij er van leert weet ik niet, ik kan wijzen wat ik wil, maar dan zegt ze niets.’
‘Mmmm.’
‘Op de eerste bladzij wees ze naar haar naam, die jullie erin geschreven hebben. Ik zei, daar staat Barbie. Het boekje is van jou, van Barbie. Ze ging met het boekje naar de andere boekjes, bekeek overal de eerste bladzij en kwam met een boekje bij me terug. Ze wees op de eerste bladzij op de naam, die daar stond. Ik schrok. Het was een oud boekje van jou, Berbel. Er stond Berbel.’
‘Ja, opmerkelijk.’
‘Het meeste komt nog. Ik zei, daar staat Berbel. Het boekje is van Berbel, van mammie.’
‘Dat was mooi gezegd, dezelfde volgorde aanhouden.’
‘Dat had ik van jou opgestoken. Ze zei niets, ging naar de stoel van vader, pakte zijn bloknoot en ballpoint, bracht die naar mij, wees erop, maakte eh schrijfbewegingen en zei, daar Babbie, oma.’
‘O. Tja, ze zal pa wel eens hebben zien schrijven.’
‘Ja, vast, maar mij duidelijk maken dat ik haar naam op moest schrijven is wat anders dan afkijken. Daarna zei ze, Bebbel, oma. Tja, dat schreef ik dus ook maar op. Daarna moest ik mammie, pappie, opa en oma opschrijven. En nog een keer alles opnoemen. Daarna schrok ik helemaal. Ze ging met een vingertje het rijtje namen af, van de laatste tot de eerste en zei wat er stond. Bas, dat is toch geen lezen? En ook niet een rijtje onthouden? Ze deed het in omgekeerde volgorde.’
‘Lezen kan het niet zijn, ze kan de letters vast niet. Het moet iets zijn als beeldherkenning, woordherkenning. Ik zal u een voorbeeld geven. Als ik u een bladzij uit een boek laat zien en u vraag, staat hier het woord auto op, dan leest u niet de hele bladzij. U scant, tot u dat woord ziet. Dat is woordherkenning. Zoals je ook plaatjes herkent, zonder te lezen.’
‘Ja. Ik heb het blaadje van het bloknoot gescheurd en het haar gegeven. Ze borg het op in één van de boekjes. Ik heb het daarna al twee keer opgezocht en het haar gegeven. Ze bekeek het even en borg het weer op.’
‘Tja. Dat zal wel iets te maken hebben met dat niet willen vertellen wat ze weet en kan. Laten we nu maar niets proberen. Ma, dat niet zo goed willen eten, ze lijkt wel magerder geworden.’
‘Dat valt wel mee, ze gebruikte ook minder energie. Het zal ook zo lijken, omdat ze geen luierbroekje meer aanheeft. Omdat Berbel en ik elkaar niet afwisselden, ik haar in m’n eentje in de gaten hield, viel me op dat haar luierbroekjes steeds droog waren. Op een morgen heb ik haar een gewoon broekje aangedaan, die waren er ook. Ze heeft een halve dag raar gelopen, dat was vermakelijk om te zien. Omdat ze natuurlijk meer bewegingsvrijheid met haar beentjes had. ‘s Middags, voor haar mid- dagslaapje, heb ik haar gevraagd, luierbroekje aan? Ze zei, nee, oma. ‘s Avonds hetzelfde. Ze bleef droog. Ze waarschuwt keurig als ze een plasje moet doen of meer. Ze is dus helemaal zinnelijk.’
‘Fijn, moeder. Dank u wel.’
‘Ach, die luierbroekjes waren al een stuk makkelijker dan de luiers die jij ooit aan moest, omdat er toen niets anders was. Vooral fijn, die niet meer te hoeven wassen. Beetje bijgekomen, Berbel?’
‘Ja. We hebben het ontzettend fijn gehad. Bas heeft ook ontzettend z’n best gedaan om me zo veel mogelijk bezig te houden. Alleen, op het eind, hebben we een paar dagen op een rustig strandje gezeten. Toen kreeg ik het wat moeilijker. Ik was daar graag gebleven, had nog wel meer willen zien, maar ik wilde steeds liever naar huis. Naar ons schatje.’
Ze knuffelde Barbie weer even.
‘Barbie naar pappie?’
‘Ja, mammie.’
Bas nam haar over en knuffelde en kuste haar, de meeste kusjes kreeg hij terug.
‘Oh, schatje, de eerste jaren gaan we niet meer zo lang weg, hoor. Pas als het van je mag en we zeker weten dat je begrijpt wat dat inhoudt.’
‘Ja, graag, Bas. Vooral dat laatste.’
‘Berbel, vertel eens wat, over jullie reis.’
‘Ja, moeder. Het belangrijkste was, dat Bas een camper gehuurd had. U weet wel, de buitenkant de grootte van een vracht- wagentje, binnenin een huisje. Achter de plaatsen voor de bestuurder en een passagier een zithoek, die omgebouwd kan wor- den in een tweepersoonsbed, een keukentje, een toilet en een douche. Voorin zit je hoger, zie je meer dan in een gewone auto. En je hebt alles bij je. Kan zelf koken. Hoeft niet iedere avond in een hotel je koffer uit te pakken en de volgende morgen weer in te pakken.’
Moeder snoof luidruchtig.
‘Dat zal je fijn gevonden hebben, maar dat zal niet de reden zijn geweest waarom Bas een camper gehuurd heeft. Hij wilde het onderweg natuurlijk minstens zo goed hebben als thuis. Er zaten vast gordijntjes in die camper. Die overdag ook dichtgingen.’
Berbel bloosde.
‘Ja. Zelfs voor wildvreemden, die ik nooit meer zie, wil ik niet te kijk liggen. Bas heeft het beter gehad dan thuis. Ik ook. Niet elke dag, want vóór we bij dat strandje waren, waren we niet elke dag dicht bij de camper. Zoals toen we naar Disney World gingen, daar bleven we de hele dag.’
‘Disney World? Geweldig, Berbel. Daar hoor ik graag een andere keer over.’
‘Ja, ik snap wat u eerst wilt horen. Dat die gordijntjes overdag ook vaak dichtgingen was fijn, maar er kwam nog iets fijner bij. We eh vrijden voor het eerst zonder condoom.’
‘Tjonge, daar heb ik twee jaar op moeten wachten.’
‘Zeer ongeduldig, als ik me goed herinner.’
‘Bemoei je er niet mee, man, dat wilde je zelf ook. Nou, fijn voor jullie, jongelui.’
‘Ja, enorm. We wilden, om Barbie, niet langer weg dan twee weken. Nou, dat was dus maar goed ook. Maar, Bas heeft nog een week vrij. Hij zegt, die hoort ook bij de huwelijksreis, maar dan zonder dat we moeten reizen.’
‘Ja, ja, ik snap hem. Nou, jullie hielden al een middagslaapjes, dus zo veel zal er hier niet veranderen.’
‘Bas wil langere, en ‘s avonds ook eerder naar bed. En ‘s morgens, voor we opstaan.’
‘En jij?’
Berbel bloosde weer.
‘Ik ook. Dat had ik niet gedacht, maar u heeft hem gezien, moeder. Als ik hem zie, helemaal bloot, dan wil ik hem, helemaal bloot.’
‘Ja, dat gevoel ken ik. Stil, man.’
‘Niks stil. Je wilde hem eerder bloot, maar ik wilde geen moeilijkheden. Niet zichtbaar worden dat ik met mijn personeel sliep.’
‘Niet alleen in bed was je dienstmeisje je graag van dienst. Jammer, dat we toen niet wisten dat ik niet snel zwanger zou worden.’
‘Dat kan ook aan mij gelegen hebben. De hoeveelheid zegt niet alles.’
‘Nee, vader, dat heb ik gemerkt. Een klein beetje was genoeg. Nu hebben we een fijne aanloop. Ik blijf nog een tijd aan de pil.’
‘Meer kinderen zullen we met alle liefde verwelkomen. Maar dat maken jullie natuurlijk samen uit.’
‘Ja, alles samen. Ik eh verwachtte niet tegen meer dan drie keer per dag te kunnen, maar die vijf hebben we ook al gehaald.’
‘Ik verwachtte vroeger ook zoiets, maar het ging toch. Eh, Bas, weet je wat de Reeperbahn is?’
‘Ja, zoiets als de Walletjes in Amsterdam. Heb ik van horen zeggen, niet van een bezoek.’
‘Nee, daar verdenken we je zeker niet van. Berbel, die meiden hebben soms tien of meer klanten op een dag. Dat kan dus.’
Berbel giechelde.
‘Ja, maar die doen het niet tien keer op een dag met dezelfde. Bas redt geen tien keer.’
De anderen grinnikten.
‘Nee, mijn man ook niet. Maar het aantal keren is niet het belangrijkste, hè?’
‘Nee, moeder.’
‘Barbie even naar mammie? Pappie wil even bellen.’
‘Ja, pappie. Pappie Bas?’
‘Ja, pappie heet Bas. En mammie?’
‘Mammie Bebbel.’
‘Berrrrrbel.’
‘Berrrrbel.’
‘Geweldig.’
Bas kuste haar even. Tikte toen op zijn borst.
‘Bas.’
Tikte toen op die van Barbie.
‘Barrrrbie.’
‘Barrrbie.’
Hij knuffelde haar.
‘Geweldig, slim schatje. Hè, Berrrbel?’
‘Ja. Weer knap van je. Om haar dat kennelijk op het goede moment te leren.’
‘Meer knap van haar. Ik dacht, als ze straks kan zeggen, met een echte r, moet ze meer kunnen. Ze moet alleen even weten dat ze over moet schakelen.’
‘Barrrbie slim, hè?’
‘Ja, pappie. Pappie slim?’
‘Ja, pappie mag niet klagen. Maar jij bent slimmer, voor je leeftijd. Eh Barrrbie twee jaarrr?’
Ze stak twee vingertje op.
‘Barrbie tee jaarrr, pappie.’
‘Geweldig. Strrraks Barrrbie drrrrie jaarrrr.’
Hij nam haar handje en zette twee vingertjes omhoog.
‘Twee jaaarrr.’
Hij deed nog een vingertje omhoog.
‘Straks drrrie jaarrrrr.’
‘Barrbie strraks drrie jaarr?’
‘Ja, Barrbie strraks drie jaarr. Berbel, ze wil kennelijk extra contact met me, wil dan wél wat zeggen. Maar het lijkt me nu genoeg. En ik wil bellen.’
Hij gaf Barbie over, waar die niet tegen protesteerde. Berbel luisterde niet, toen Bas aan het telefoneren was. Ze keek verbaasd op, toen Bas, voor hij weer ging zitten, haar eerst kuste.
‘Wat is er? Al sla ik een kusje nooit af?’
‘Ik heb nog een week extra vrij. Ik had er vier gevraagd, maar er maar drie gekregen. De anderen willen natuurlijk ook wel eens vrij hebben, maar het is een heel gepuzzel. Voor de chef. We waren onderbezet, maar er is onverwacht een collega bijge- komen.’
‘O? Onderbezet? Dat heb je nog nooit verteld.’
‘Je weet nog wel meer niet, omdat we elkaar nog niet zo lang kennen. Het belangrijkste wel. Sinds twee weken nog beter.’
‘Ja, ja. Nóg een week dag en nacht thuis?’
‘Ja. Maak je maar geen zorgen, hoor, die tien probeer ik niet te halen. Berbel, wat mij betreft, het ligt eraan hoe het loopt. Hoe vroeg we beginnen, hoeveel werk er is, of we nog wat anders willen doen, uitstapjes of zo.’
‘Ja. Ik heb de sprookjes bij Disney gezien. Ik dacht daar, ik wil met Barbie naar het sprookjesbos, bij Melle. Ik heb haar geen sprookjes meer voorgelezen sinds jij hier bent.’
‘Ach. Dat wil ik ook wel doen. Nee, beter dat jij het doet, voor haar Duits. Is ze niet te jong voor sprookjes?’
‘Met wat ik nu weet? Vast niet. Ze luisterde toen altijd goed. Barbie? Sneeuwwitje?’
‘Seven dwelgen, mammie.’
‘Zeven dwerrrgen.’
‘Dwerrgen, pappie.’
‘Oh, Bas, dat is toch niet normaal? Van maanden geleden!’
Ook vader en moeder keken stomverbaasd.
‘Nee, dat lijkt mij ook niet normaal. Maar wat doe je eraan? Ik denk, niets overhaasten. Niet te vaak iets proberen. Laat haar zo veel mogelijk zelf het tempo bepalen wat er uit komt. Al zou je nog zo graag weten wat ze allemaal weet.’
‘Nee, dat vind ik griezelig. Daar kom ik liever langzaam achter. Als ze het wil laten weten. Vader, moeder, we zullen af en toe wat over onze reis vertellen. Maar we hebben ook foto’s genomen. Bas gaat die af laten drukken als album, dan kunnen we de foto’s op volgorde bekijken en er dan vast nog meer over vertellen.’
Ze dronken koffie, aten daarna wat, terwijl ze vertelden wat hun van de reis te binnen schoot. Barbie zat afwisselend bij ze op schoot, tot Berbel haar aan Bas gaf en opstond.
‘We hebben wat voor haar gekocht, ik pak het even.’
Ze ging naar de koffers, zocht erin en kwam met een pakje terug, wat ze aan Barbie gaf.
‘Voor Barbie. Cadeautje.’
Barbie gaf het aan Bas.
‘Open, pappie.’
Bas grinnikte.
‘Ja, een makkelijker woord dan uitpakken, maar net zo duidelijk.’
Hij verwijderde het pakpapier.
‘Barrbie.’
‘Ja, dat is een echte Barbie. Voor Barbie.’
‘Daar ook Barrbie.’
Barbie wees op een tekst op de doos, waarin de Barbie achter een doorzichtig venster stond.
‘Ja, daar staat Barbie. Hoe weet je dat?’
Barbie ging naar haar speelgoedhoekje, kwam terug met een blaadje papier en gaf het aan Bas.
‘Daar Barrbie, Berrbel, mammie, pappie, opa, oma.’
Bas kuste haar.
‘Barbie heel knap.’
Hij haalde de Barbie uit de doos en gaf hem aan haar.
‘Ga je nu met je popjes spelen?’
‘Ja, pappie.’
Ze ging naar haar speelgoedhoekje.
‘Tjonge. Daar moet ik even van bijkomen.’
‘Bas, het is heel eh opmerkelijk, maar ik heb liever niet dat je gaat proberen haar nog slimmer te maken dan ze al is. Ze is nog geen drie. De meeste kinderen leren pas wat lezen in het tweede jaar van de kleuterschool.’
‘Ik zal uit mezelf niets proberen, Berbel, maar als ze me iets vraagt ga ik niet zeggen, later, als je groot bent. Kinderen vragen niet naar dingen die ze niet interesseren. En niet meer als ze denken dat ze het snappen. Als ik niet merk dat dat niet klopt vind ik het ook wel goed. Ik ben er niet op uit om haar zo snel mogelijk zo slim mogelijk te maken.’
Hij grinnikte even.
‘Dat kan ook tegen je gebruikt worden.’
‘Ja. Haar korte antwoorden geven lijkt me genoeg. Oma, opa, kunt u op Barbie passen? We gaan een tijdje naar bed. Om het tijdsverschil wat weg te slapen. Onder andere, natuurlijk.’
‘We zullen de komende twee weken, en ook daarna, graag op haar passen, vast met meer plezier dan in de afgelopen twee weken. We verwachten dat jullie over twee weken pas weer gewoon mee gaan doen. Wittebroodsweken duren normaal zes weken, maar jullie redden het wel in minder.’
‘Ja, we doen in minder wel meer.’

Bas en Berbel gingen naar boven, Berbel zette de kraan van het bad open en ze kleedden zich uit. Bas ging in het bad zitten, Berbel kwam wijdbeens op zijn schoot zitten.
‘Je prachtige pik is beslist niet moe, hij staat strak omhoog.’
‘Ja, strak gespannen, helemaal door het zien van je lekkere blote kutje. Schuif hem over mijn stijve, schat, ik wil me zo graag leegspuiten.’
‘En ik wil graag weer dat volle gevoel.’
Ze trok zijn stijve wat van zijn buik af en liet zich langzaam op hem zakken.
‘Oooh, Bas, ik voel hem schokken.’
‘Ja, hij gleed er weer zo lekker in, met als toppunt het voelen ontbloten van mijn eikel, dat ik gelijk de ladingen omhoog voel komen. Ja, ja, jaaaaah. Oh. Jaaaaah. Oh. Jaaaaah. Oh. Jaaaaah. Ja, kom ook maar. Oh. Jaaaaah. Oh. Jaaaaah. Oh. Jaaaaah. Oh. Jaaah. O. O. O.’
‘Oooh, Bas, geweldige spuiter.’
‘Ja. Oooh, wat lekker. Je hielp ook zo lekker mee.’
‘Het was vast een liter. Zo duidelijk voelde ik nog nooit je stijve dikker en dunner worden om die klodders erdoor te laten gaan.’
‘Ja, heerlijk. Terwijl ik je kutje om mijn hele stijve voelde klemmen, met masserende bewegingen. Oooh, meisje, wat neuk je fantastisch.’
‘Je lange, dikke stijve lokt dat uit, van je overduidelijke klaarkomen kwam ik ook, het was geeneens nodig om te strelen. Oh, jammer, hij krimpt. Zat ik eindelijk weer zo heerlijk vol.’
Ze grinnikte.
‘Dit had die Carol moeten zien.’
Bas grinnikte ook.
‘Die was er vast van klaargekomen. Het zien van mijn stijve, zien hoe je er zo gretig opschoof, en van het horen dat ik je volspoot.’
‘Vast overvol. Je spoot zo vaak en zo lang. Nog maar even onder de douche afspoelen, het bad zit vast halfvol water en halfvol zaad.’
Ze gingen onder de douche staan. Hij pakte haar borsten.
‘Daar wil ik ook eens tussen klaarkomen. Vast nog lekkerder dan met je hand of tussen je dijen, als ik er niet in kan. Masseer je mijn ballen? Ze kriebelen als een gek.’
‘Zo meteen, in bed. Ja, die ballen zullen extra hard aan het werk zijn.’

In bed vielen ze, al borsten en ballen masserend, gauw in slaap.

Na een paar uur werden ze geroepen.
‘Ja, schat, lang genoeg geslapen. Anders lukt het vannacht niet meer.’
‘Wat?’
‘Slapen, hete meid. Vrijen vast wel.’
‘Ja, laat me niet afkicken.’
‘Nee, geen denken aan, wat, of veel, bij jou kwijtraken is iedere keer een feest.’

Beneden bleken de ouders buiten in de zon te zitten, ze gingen meedoen.
‘Versleten, Bas?’
‘Nee, ma. Wel veel gebruikt. Nu even pauze.’
‘Ja, lekker helemaal bloot. Op het eind van onze reis hebben we twee dagen op een strandje doorgebracht, daar kon het jam- mer genoeg niet. We hebben daar ook veel gesnorkeld, gezwommen tussen duizenden mooie vissen. Bas kon het een keer niet laten om zijn zwembroek aan de voorkant onder zijn ballen te trekken en met zijn blote stijve achter me aan te zitten. Maar er kon daar bijna niets, ze zouden vanaf het stand zien dat we stonden te wippen.’
‘Ja, vast. Bijna niets?’
‘Ik heb hem een keer, snorkelend, grote wolken in het water laten spuiten. Dat wilde hij wel vaker, hij had bijna constant een erectie door het warme water, maar ik wilde het zelf hebben. Op het strand kon het natuurlijk ook niet, maar de camper stond vlakbij. Moeder, hij haalde het daar wel vijf keer op een dag. Heerlijk. Een zesde keer haalden we niet, hij kreeg wel weer een stijve, maar we vielen in slaap voor we kwamen.’
‘Tjonge, vijf keer.’
‘Ja, mooie tijd was dat.’
‘Ja, vader. Ook een beetje moeilijk, om te zorgen dat ik het allemaal kreeg, je niet al onder het werken in de stal er op los te laten spuiten. Bas had een zoon van je kunnen zijn. Qua gereedschap en qua gebruik ervan, zo te horen.’
‘Ach, schoonzoon is ook prima. Vooral omdat onze dochter tevreden met hem is.’
‘Minstens zo veel als moeder met u. Ik hoop dat Bas het minstens zo lang volhoudt als u.’
‘Berbel, even wat anders. Ik heb gelet op hoe Barbie nu loopt. Omdat je moeder gezegd heeft, dat ze een halve dag raar gelopen heeft nadat ze haar een gewoon broekje aangedaan had. Waarschijnlijk omdat ze meer bewegingsvrijheid met haar beentjes had.’
‘Ja. En?’
‘Ik vind, dat ze erg soepel loopt. Beweegt.’
‘Tja.’
‘Is er zoiets als peutergymnastiek in het dorp?’
‘Met een jaar gaat ze naar kleuterschool, daar doen ze er iets aan, maar ik zal naar peutergymnastiek of zoiets informeren.’
‘Fijn. Wat een kind, hè? Was jij vroeger zo lenig?’
‘Vast niet. In ieder geval, niemand die het gezien heeft.’
‘Zeg, wat anders. Pa en ma zullen vinden het vast niet erg vinden als we weer even verdwijnen.’
‘Een beetje wel, Bas. Ik heb het zien van je stijve gemist, die van vader voel ik vaker dan dat ik hem zie. Komt hij weer zo mooi omhoog, gaan jullie naar binnen. Ik gun het jullie natuurlijk wel.’
‘We moeten nog inhalen dat het op de terugreis niet kon. En Bas is zo heerlijk op gang, dat hij nog eerder dan vroeger graag wat kwijt wil. Barbie, pappie en mammie even weg, straks weer terug.’
‘Ja, mammie. Pappie groot pikkie, pappie en mammie samen spelen?’
‘Eh ja. Tot straks.’

‘Bas, Barbie snapte dat we gingen eh vrijen.’
‘Ja. Nou, weten we dat ook weer. Berbel, ik weet niet of dat slecht voor haar is, het is wel veel beter dan ze mee zou moeten maken dat we ruzie maken.’
‘Ja, dat wel.’
‘Ze zal vast denken dat we het zoals de varkens doen, op z’n hondjes.’
‘Ja. Wil je dat nu?’
‘Nee, blijf maar liggen. Ik wil op je, lange halen maken.’
Dat lukte, maar niet lang.
‘Schat, ik ga al weer komen.’
‘Geeft niet. De laatste keer op een dag wippen we wel langer, als het niet meer zo gauw bij je komt.’
Dat klopte ook.

Zolder

‘Bas, ik ben al een tijdje ergens over aan het denken. Iets om twee problemen tegelijk op te lossen.’
‘Heb je twee problemen? Had je me eerder kunnen vertellen.’
‘Ik heb niet direct persoonlijke problemen. Het is eerder iets om gezamenlijke te voorkomen.’
‘Dat klinkt al beter, dat voorkomen, dat is minder zorgelijk. Vertel.’
‘Als we een kindje willen, en dat komt, krijgen we een ruimteprobleempje.’
‘Eh, willen, en dan komt?’
‘Ja. Het is toch geen kindje nemen? De natuur speelt mee, of een hogere macht. Sommige mensen krijgen ze nooit, ondanks alle pogingen, ik kreeg er onverwacht één van een klein beetje zaad.’
‘Ja. Berbel, ik heb er ook over gedacht. Maar de eerste jaren toch geen ruimteproblemen? Het kan toch vrij lang bij Barbie op de kamer?’
‘Ten eerste, je had mij ook eerder kunnen vertellen, dat je daar over gedacht had.’
‘Ja. Sorry.’
‘Nee, dat zijn van die dingen die door je gedachten gaan, maar niet of nog niet belangrijk genoeg zijn om het daar over te hebben. Dat kindje is er minstens negen maanden nog niet. Zullen we het daar eerst over hebben?’
‘Prima. Tegen wat jij wilt zal ik vast geen bezwaren hebben.’
‘Dat weet ik. Ik dacht, een kindje erbij als Barbie naar de kleuterschool gaat. Als ze vier is. Dan heb ik er meer tijd voor.’
‘Klinkt goed.’
‘Ik waarschuw je op tijd.’
‘Waarvoor?’
‘Om het er nog een keer over te hebben. De omstandigheden zouden veranderd kunnen zijn. Zo niet, stop ik met de pil. Daarna mag je proberen me zwanger te maken.’
‘Ik geloof niet, dat ik daar wat anders voor hoef te doen dan dat ik nu al doe.’
‘Nee, niet vaker of anders of beter. Het is alleen het idee, dan, Bas.’
‘Ja. Ik vind het al fijn dat mijn zaadjes niet in een condoom weggegooid worden. Al heb ik moeten wennen aan dat ze in jou achterbleven. Maar dan kunnen ze zich nuttig maken.’
Hij grinnikte.
‘Waarschijnlijk word je dan toch nog gretiger.’
‘Kan haast niet. Ik ga verder. Ja, het kindje zou bij Barbie op de kamer kunnen. Maar dat hoeft niet. Tweede probleempje. Je zoekt toch nog steeds iets om erbij te doen?’
‘Eh ja. Tussen het werken en vrijen door.’
‘Ja, ja. Ga de zolder verbouwen. Maak er kamers op. Dan ben je een tijd bezig.’
‘Wat? Welke zolder?’
‘Die op ons huis. Andrea woont in ongeveer net zo’n huis als het onze. Ik heb daar, in het voor- en najaar, vaak met haar op zolder gespeeld. Een open ruimte, alleen met wat steunbalken voor het dak. Ik heb vader gevraagd hoe het hier zit, maar dat weet hij niet. Maar je mag je gang gaan.’
‘O. In het voor- en najaar?’
‘Ja, ‘s zomers was het er te warm, ‘s winters te koud.’
‘Dat is met isolatie op te lossen. Maar hoe kom ik op die zolder?’
‘Ik weet het niet. Bij Andrea is er in de gang eenhoog, waar wij een kast hebben, een trap.’
‘Tja. Het lijkt me inderdaad een oplossing voor twee probleempjes. En het beste om er nu mee te beginnen. Zo’n verbouwing kan even duren.’
‘Ik help je, natuurlijk.’
‘O?’
‘Het gaat maanden, waarschijnlijk langer dan een jaar duren. Misschien wel twee. Je moet, wilt, ook nog bij de Luchtmacht werken. Ik vind het al niet leuk dat je dan weg bent, vooral ‘s nachts, als je daar moet slapen, maar dat was zo afgesproken. Als je dan in je vrije tijd op zolder zit zie ik je nog minder. Ik doe graag ook wat, dus help ik je dan. Je hebt toch hulp nodig, af en toe. En voor de gezelligheid. Als het er veilig is kan Barbie er ook spelen, als wij daar zijn.’
‘Ja, af en toe zal ik hulp nodig hebben. En advies, voor de indeling. En je gezelschap wil ik ook graag. Fijn bedacht, alles, Berbel.’
‘Het kwam stukje bij beetje.’
‘Wil je wat anders, stukje bij beetje?’
‘Ik voel wat hard worden, tegen mijn buik, dat zal je wel bedoelen. Waarom nu, opeens?’
‘Ik dacht, dat als de verbouwing wel twee jaar mocht duren, dat we onze middagslaapjes daarvoor niet zouden hoeven missen. Hooguit wat minder lang na het vrijen blijven liggen. Tijdens het verbouwen kunnen we ook praten, hoeven dat dan ‘s avonds minder in bed te doen.’
‘Ja. Oooh, wat een lekker eerste stukje. Duw me verder open, met die harde dikke. Jaaah. Ga gelijk door, ik voel dat ik ga komen. Ik wil je voelen spuiten, al zijn je zaadjes alleen voor het lekkere.’
Hij deed het zo lekker mogelijk.

‘O, meid, wat ben je heerlijk om mee te vrijen.’
‘Wat kan je het goed. En heerlijk vaak.’
‘Je hebt het me goed geleerd. Maar eh, geen tweede keer, vanmiddag? Ik wil graag kijken hoe het met die zolder zit.’
‘Natuurlijk. Alleen even uithijgen.’

Bas bekeek de kast in de gang.
‘Ja, het zou een goede plek voor een trap zijn. Maar die kunnen we beter laten maken, Berbel. Ik ben wel handig, maar ik zie het niet zitten om zelf een trap te maken. Mag het wat kosten?’
‘Ja, geen probleem. Wat is de moeilijkheid? Van een trap maken?’
‘Muurtjes of schotten maken tussen steunbalken is geen probleem. Leidingen trekken ook niet. Maar ik heb geen verstand van dakconstructies, ik durf daar niet in te zagen.’
‘Goed. Ik ken twee timmermannen in het dorp. Ik laat ze opdraven voor een begroting en een planning.’
‘Prima. Als die trap klaar is kijken we verder. Is er een bouwmarkt in de buurt?’
‘Vijf kilometer buiten het dorp. Een grote, voor de hele omgeving.’
‘Mooi. Laten we even een praatje met je vader maken.’

Vader voorzag geen problemen, ook geen financiële, de kosten waren voor het bedrijf.
‘Ik denk, dat dit huis gebouwd is aan het eind van de tijd dat het personeel op zolder sliep. Dat het, vóór het afgebouwd was, niet meer nodig was. Er zal vast een luik ergens zitten, waar later overheen geverfd is. Een vaste trap is beter.’

Eerder dan ze verwachtten kwam de timmerman zeggen dat de trap klaar was. Ze gingen met hem mee om te kijken.
‘Bas, wat een ruimte.’
‘Ja, over het hele huis. Mooi afgewerkt, timmerman. De deur eenhoog, de trap, een balustrade.’
‘Dank u. We zagen midden op de zolder, waarschijnlijk boven de gang eenhoog, een luik, dat hebben we vastgeschroefd.’
‘Mooi. Tegenslagen gehad?’
‘Nee, meneer van Velsen, de rekening wordt niet hoger dan de offerte.’
De timmerman ging weg.
‘Ik hoor je denken, Bas.’
‘Tja. Eerst schoonmaken. Stofzuig jij even?’
‘Grapjas, even! Ja, als jij eerst éven de spinnenwebben weghaalt.’
‘Ja. Dan isoleren. Je kijkt nu tussen de pannen door naar buiten. Een groter oppervlak dan ik dacht. Kost een hoop isolatie- materiaal en eh hout, nee, gipsplaten om het af te werken. Moet brandveilig spul zijn, al wil ik ook brandmelders.’
‘Dat alleen al gaat even duren. Zie je er tegenop?’
‘Nee, helemaal niet. In het begin zal het even wennen zijn, dat handwerk, maar ze zeggen, dat je pas na tien keer iets doen genoeg ervaring hebt en het dan veel sneller gaat dan je verwacht.’
‘Bij verbouwen, misschien. Je had bij het vrijen vóór de tiende keer genoeg ervaring en je kan het nu langzamer.’
‘Berbel!’
‘Sorry. Je denkt eindelijk eens wat langer aan wat anders.’
‘Nou!’
‘Ja, Bas. Er zijn niet zo gek veel steunbalken, hè? Of zullen ze je toch in de weg zitten?’
‘Ik ga er gebruik van maken. Precies daar scheidingswanden maken.’
‘Of muurtjes, zei je.’
‘Ja, maar, bij nader inzien, dat zou te zwaar kunnen worden. Hout of iets dergelijks is lichter. En makkelijker te bewerken. Maar dat komt later. Eerst isoleren. Eh nee. Berbel, dakramen?’
‘Ja, natuurlijk. Ik ken een bedrijfje wat daar in doet.’
‘In het dorp? Ik dacht, dat daar geen industrie zat.’
‘Wel bedrijfjes die geen overlast veroorzaken. Het zijn meestal familiebedrijfjes, dus niemand heeft het lef om die op te doeken.’
‘Goed. Laten we grofweg de plaats van dakramen en muren bepalen.’
‘Hoeveel ruimtes denk je te maken?’
‘Allereerst een badkamer. Die moet boven de badkamer eenhoog komen, om de leidingen zo kort mogelijk te maken.’
Ze bepaalden de plek ervoor.
‘Berbel, ik dacht, ons gezin allemaal hier.’
‘Dan blijven er eenhoog kamers leeg.’
‘We kunnen de muur tussen de kamer van je ouders en de onze uitbreken. Er een groter zitje neerzetten en misschien een TV. Dan kunnen je ouders zich daar terugtrekken, als het ze in de woonkamer te druk is. De overige kamers inrichten als logeer- kamer.’
‘Prima. Dus hier?’
‘Een kamer voor ons, één voor Barbie en één voor wat we in ieder geval nog gaan maken. De rest kan open blijven. Een mooie speelzolder, voor kinderen. Mochten we later meer kamers willen hebben, dan wordt de speelzolder maar kleiner.’
‘Prima.’
Ze bepaalden ook de plek voor de verschillende kamers en dakramen.
‘Ik ga nu eerst wat opmeten. Dan uitrekenen hoeveel isolatiemateriaal en gipsplaat er nodig is. Vast meer dan er in een auto kan. Bezorgt die bouwmarkt ook aan huis?’
‘Vast wel.’
‘Het kan, zodra er schoongemaakt is, totdat de ramen erin zitten, midden op de zolder opgeslagen worden. Ik bestel eerst tweederde van wat ik denk nodig te hebben. Als dat erin zit heb ik ervaring en kan dan beter de rest uitrekenen.’
‘Klinkt slim, man. We hebben nog een uur. Wat opmeten?’
‘Ja. Ik haal een duimstok en mijn laptop. Dan kan ik noteren wat ik wil, uitdraaien maken voor bestellingen en zo.’
Binnen een uur was het nodige opgemeten en een bestellijstje klaar om afgedrukt te worden.
‘Bas, koop nu eindelijk eens een printer. Altijd dat wachten tot je het op je werk kan doen. Om de kosten hoef je het niet te laten.’
‘Goed.’

De verbouwing ging niet vlot, maar wel gestadig door. Na anderhalf jaar was alles klaar. Bas, Berbel en Barbie verplaatsten hun slaapkamers naar de zolder. Opa en oma gebruikten de voormalige kamer van Barbie, terwijl de muur tussen hun kamer en de voormalige van Bas en Berbel uitgebroken werd. Na het opknappen en opnieuw meubileren trokken ze er weer in. De voormalige kamer van Barbie en de logeerkamer werden ook opgeknapt.

Kindje maken

‘Bas, Barbie wordt volgend jaar vier, in juni. Dan gaat ze na de zomer naar de kleuterschool.’
‘O. Eh er staat me wat bij. Van een paar jaar geleden, hè?’
‘Zeg het, alsjeblieft. Doe niet, alsof je het niets kan schelen.’
‘Berbel! Ben ik onverschillig aan het worden?’
‘Nee, sorry. Ik bedoel eigenlijk, praat door, zeg wat je denkt.’
Bas grinnikte.
‘Af en toe doe je hetzelfde als Barbie, anderen laten praten om niets van haar slimmigheid te laten merken.’
‘Ik ben niet zo slim, ik doe het om ons samen te laten beslissen. Om niet alles zelf uit te maken en jou het gevoel te geven dat je alleen maar in kan stemmen of niet.’
‘Dat weet ik wel. Al is dat meestal niet erg. Toen ik je vroeg om met me te trouwen kon je er ook alleen maar mee instemmen of niet.’
‘Je wist toen ook wel, dat ik geen nee kon zeggen.’
‘Ja. Dat doe je gelukkig nog zelden.’
‘Ik ben niet met je getrouwd om daarna te doen of ik het niet ben.’
‘Nee, je doet heel veel. Je bent nog net zo enthousiast als de eerste keer.’
‘Bas! Nou ja, dat komt door jou. Of je het voor de derde keer doet. De eerste twee keer moest het voorzichtig.’
‘Weet je dat nog?’
‘Natuurlijk. Ik denk er nog vaak aan, als ik je bloot zie. Oei! O ja, die past.’
‘Tja. Ja, Berbel, ik denk ook dat dat een gunstige tijd is om er een kindje bij te krijgen. Je zal wel uitgerekend hebben dat het dan nu de tijd is om een kindje te maken.’
‘Ja. Fijn.’
‘We zijn nu met z’n drieën, met z’n vieren lijkt me nog gezelliger. Ook voor Barbie. Een jongen of een meisje maakt me niet uit, daar denk ik niet over na. Het zou wat anders zijn als we het zelf konden bepalen.’
‘Ja. Bas, ik weet dat je vindt dat we samen al een dochter hebben.’
‘Ja?’
‘Ik vind het ook. Het gaat mij er niet om er één samen te krijgen, al zou dat zo zijn. Misschien een beetje krom gedacht, het belangrijkste voor mij is, dat ik door jou zwanger gemaakt wil worden.’
‘Eh je bedoelt, nu expres, niet per ongeluk?’
‘Oh, fijn, Bas, dat je het begrijpt. Ja, expres, uit liefde, niet per ongeluk door nieuwsgierigheid.’
‘Ik wil je heel graag uit liefde expres zwanger maken.’
‘Helaas kan het nu niet, maar over een paar dagen ben ik niet meer ongesteld. Daarna ga ik dan niet verder met de pil en weet je, wat ik van je verwacht.’
‘Ja, je met extra aandacht geven wat je toch al van me krijgt, als je niet ongesteld bent.’
‘Ja. En me zwanger maken, bevruchten. De eerste maand zal het vast niet lukken, door de nawerking van de pil. Ik reken er eigenlijk op dat het de maand erna wel zal lukken. We doen het niet af en toe, waardoor het toeval zou zijn dat het zou lukken. Jij kan gelukkig vaker dan af en toe.’
‘Ja, en jij blijft zo lief en er zo lekker uitzien, dat ik dat ook graag wil. Ik hoef niets op te sparen, hè?’
‘Nee, langer dan een dag zou je het ook niet kunnen. Ook daarom stemde ik ermee in om met je te trouwen.’
‘En andersom. Wat ik al zei, je zegt zelden nee. Als we niet kunnen vrijen help je me graag.’
‘Ja, ik blijf blij met je hoge productie. Al is die tot nu toe niet nuttig besteed.’
‘Maar wel ontzettend prettig. O. Berbel, ik kreeg vandaag de uitslag van het onderzoekje in Nederland door.’
‘O. En?’
‘Zoals gebruikelijk kreeg ik een minimaal antwoord. Er kan naar iedereen geïnformeerd worden, dus geven ze door wat er van hun zelf ook doorgegeven zou mogen worden. Nou ja, soms iets meer, dat hangt ook van de vraag af.’
‘Ja, dat snap ik. Een poging om het beschaafd te houden.’
‘Ja. Hij woont in Nederland, zit nog bij de Luchtmacht, is getrouwd en heeft twee zoons.’
‘Hij is ons dus vergeten. Van die tweede zoon heb ik geen geboortekaartje gehad.’
‘Vermoedelijk. Karaktereigenschappen, rustig, beetje saai, beetje egoïstisch, niet streberig. Dat was het.’
‘O. Niks bijzonders, dus.’
‘Het klinkt niet als een aardige collega, Berbel. Eerder als een saaie, egoïstische meeloper. Zo’n vent kan ik missen als collega. Hij heeft duidelijk geen opvallende eigenschappen die Barbie geërfd zou kunnen hebben.’
‘Hooguit dat rustige. Maar dat kan ze net zo goed van mij hebben.’
‘Ja. Saai of egoïstisch is ze beslist niet, en streberig is niet het juiste woord. Ze kan goed leren en doet dat ook graag.’
‘Ja. Fijn, Bas. Dank je wel.’
‘Gerustgesteld?’
‘Ja. Of het helemaal klopt weet ik niet, maar ik ben er nu van overtuigd, dat ze wat van mij geërfd heeft en de rest hier opge- stoken heeft. Vooral van jou.’
‘Dat geloof ik ook. Je zal vannacht vast goed slapen, want je zal er af en toe wel aan gedacht hebben.’
‘Heel af en toe. Ik zou nog beter kunnen slapen als we konden vrijen.’
‘Denk maar aan wat voor feestje het wordt als het weer wel kan.’
‘Dan heb ik vast nóg een prettige mededeling voor je. Heb je bedacht, dat als ik zwanger ben, ik niet meer ongesteld word?’
‘O. Nee. Dat snap ik natuurlijk wel, dat ben ik ook ooit aan de weet gekomen, maar ik heb daar nooit meer aan gedacht. Sinds ik mag vrijen sta ik ingesteld op een dag of drie, vier, in de vier weken niet. Waarbij je dan, heel egoïstisch, er voor zorgt dat mijn zaadproductie op gang blijft.’
‘Pestkop. Je weet best, dat ik het fijn vind om dan weer eens te zien dat je klodders zaad eruit spuiten. En jij daarvan toch ge- niet, als het op de lekkerst niet kan.’
‘Ja. Maar je mag ook gaan slapen, hoor.’
‘Ik weet, dat je het geen ramp zou vinden. Dat wil zeggen, voor één nacht.’
‘Desnoods krijg ik een natte droom, Berbel.’
‘Dat is lief aangeboden, maar die wil ik, behalve in noodgevallen, voorkomen. Ga op je rug liggen, dan doe ik de truc met de handdoek.’
De truc slaagde.

‘Bas, we kunnen proberen een kindje te maken.’
Hij begon gelijk. En ging na afloop met een diepe zucht naast haar liggen.
‘Wat fijn, vrouw. Ik heb nog nooit zo lekker gespoten. Het idee, dat je er misschien een kindje mee gaat maken.’
‘Ja, je was erg enthousiast. Je probeerde ook dieper te komen dan ooit, al is dat niet nodig. Ik genoot ook meer dan anders.’
‘Fijn. Berbel, ik heb de laatste dagen nagedacht.’
‘Voorpret?’
‘Ook. Ik denk er over, om bij de Luchtmacht te stoppen vóór de baby er is.’
‘Dat zou fijn zijn, Bas. Dan kan je meer van onze kinderen genieten. Hoeft Barbie niet minder aandacht van je te krijgen.’
‘Zoiets dacht ik ook. Voor het geld hoef ik daar niet meer te werken, mijn spaarpotje is groot genoeg. Ik weet toch al niet wat ik er mee doen moet.’
‘Voor noodgevallen. Wat is je opzegtermijn?’
‘Drie maanden, dus nog tijd genoeg. Er komt nog iets bij. Ik wil voor die tijd nog een nieuwe auto kopen, belastingvrij. Dan kan ik daarmee even toe, die ik nu heb is vanaf dat ik op het kamp kwam. Ik moet hem alleen minstens zes maanden voor ik ontslag neem hebben, anders moet ik er bij mijn ontslag alsnog belasting over betalen.’
‘Nou, bestel dan maar gelijk, voor het te krap in tijd wordt.’
‘Goed. Hebben we eigenlijk twee auto’s nodig?’
‘Hè? Eh, nee. Hoezo?’
‘Dan wil ik die van mij en die van je ouders inruilen.’
‘Ja, wat mij betreft prima. Praat maar met vader en moeder. We hoeven niet zuinig te doen, maar er staat inderdaad altijd één auto te niksen. In noodgevallen kunnen we een taxi nemen.’
‘Goed.’
‘Ik denk even ver vooruit. Als Barbie achttien is kan ze van haar eigen geld een auto kopen, als ze vindt dat ze er één nodig heeft.’
‘Heeft ze daar dan genoeg voor?’
‘Ja, makkelijk. Er komt ook rente over rente bij. Achttien jaar lang. Mijn vader is niet zoals veel anderen. Die komen door hun ouders bij een bank terecht en blijven daar hun leven lang. Vader speelt de drie banken in het dorp tegen elkaar uit. Hij gaat er een paar keer in het jaar langs en vraagt naar de hoogte van de servicekosten en de rente. Hij laat acuut alles overboeken als een andere bank beter is. Als ze proberen om hem bij hun bank te houden kalmeert hij ze door te zeggen, dat banken niet de enigen zijn die zakelijk willen handelen, al is hij maar een varkensboertje. Ja, ja, maar wel met een aardig kapitaal. Ik beheer natuurlijk Barbies rekening, al hoef ik er niets aan te doen, maar dat overboeken mag hij van me doen.’
‘Je vader onderhand kennende zal hij zich wel goed voorbereid hebben voor hij bij die banken komt.’
‘Natuurlijk. Net zoals jij altijd alles goed voorbereidt. Bas, heb je er geen spijt van dat je bent blijven werken?’
‘Nee, het kon er makkelijk bij. Maar het begint me te vervelen. Ik ben op alle afdelingen geweest, ken iedereen behalve nieuw- komers, heb qua werk alles al vaak gedaan, alle soorten branden meegemaakt. Jij spijt?’
‘Neutraal, Bas. Je wilde het graag, ik heb dat geaccepteerd. Nu krijg je hier meer tijd. Wat ga je er mee doen?’
‘Als het gaat, één keer meer per dag met je vrijen.’
‘Ja, fijn, als het gaat. Als er twee kinderen zijn wordt het wat anders. Maar we kunnen altijd nóg vroeger naar bed. Ik vrij liever met je dan dat ik TV kijk of zoiets.’
‘Wat heb ik het met je getroffen.’
‘En andersom. Het komt door waarmee je met me vrijt en de manier waarop. Zo gericht op het voor ons allebei zo lekker mo- gelijk te doen.’
‘Je maakt het me makkelijk, omdat je altijd zo enthousiast meedoet. Schat, het was zo opwindend, ik kan weer. Nog een keer, voor de zekerheid?’
‘Dat is onzin, het is nog een week te vroeg voor een bevruchting, en de eerste maand zal het vast niet lukken.’
‘Ik wil het graag blijven proberen.’
‘Je hoeft je zaadjes niet te brengen, ik kom ze halen. Bovenop je.’
‘Ja, lekker. Neem me.’
‘Even opwarmen. Zo?’
‘Liever erin dan er tegen.’
‘Ja. Zo. Oooh, man, wat glijdt je paal er lekker in.’
‘Ja, je doet het geweldig, met maar één wipje, om mijn eikel bloot te maken. Doe wat je nu zelf het lekkers vindt. Wip, streel, laat je kutje mijn stijve overal voelen.’
Ze deed het alledrie, met het gebruikelijke gevolg.

‘Bas, ik ben weer ongesteld.’
‘Ach.’
‘Stom, hè? De ene keer is een beetje al genoeg, wij doen maanden lang onze uiterste best en het lukt niet.’
‘Tijd voor eh andere maatregelen?’
‘Ik kwam vorige week de dokter tegen, ik was zo brutaal hem midden op straat om raad te vragen. Hij is de beroerdste niet, ik heb hem evengoed gezegd dat hij een rekening kon sturen. Hij zei, het kost je niets om je te laten vertellen dat je voor een onderzoek kan komen een jaar nadat je met de pil gestopt bent. En vang dan een zaadlozing van je partner op in een schoon potje, meer hoef ik van hem in eerste instantie niet te zien.’
‘Tja.’
‘Dus nog maar een paar maanden gewoon doorgaan.’
‘Ja. Kom in mijn armen, tegen me aan. Meer troost kunnen we elkaar niet geven.’

‘Bas, ik ben twee dagen over tijd.’
‘Ik weet het. Ik durf niet te hopen.’
‘Ik ook nog niet. Hoezo weet je dat?’
‘Ik kan ook op een kalender kijken en rekenen.’
‘Ja, maar dat je dat in de gaten houdt.’
‘Ik hoop meer voor jou dan voor mezelf op een kindje. Jij denkt er vast vaker op een dag aan. Het spijt me dat je iets treurig bent.’
‘Ja, wel wat, maar het was niet de bedoeling dat je het zou merken. Bas, met z’n drieën hebben we het al fijn. En later kan Barbie net als ik een man voor haar en het bedrijf zoeken.’
‘Ja, die krijgt vast aanbidders genoeg. Misschien komt ze, als ze gaat studeren, een bedrijfsleider in opleiding tegen. Dat is een beetje in de goede richting.’
‘Ja. Ik heb een zwangerschapstest. Die probeer ik morgenochtend. Ik heb er op gelet dat de geldigheidsdatum niet verlopen is. Haal jij morgen een nieuwe? Voor over twee dagen, voor de zekerheid. Als het ja is ga ik daarna naar de dokter.’
‘Arme meid, maanden tegen die test aangekeken?’
‘Maar één keer per maand, om die datum in de gaten te houden. Zullen we vanmiddag, ter afleiding, met Barbie naar het sprookjesbos gaan?’
‘Ja, prima.’

‘Bas, volgens de test ben ik zwanger.’
‘Ik durf nog steeds niet te hopen. Pas over twee dagen, na de volgende test. Die testen moeten goed zijn, anders was er vast over geklaagd en had iemand dat bekend gemaakt.’
‘Ja. Ik durf er al een beetje op te hopen. Ik ben al niet meer zo treurig. Bas, alle hoop hoeven we niet gauw op te geven. We zijn nog jong. En er is ook nog zoiets als IVF. Al kan ik me niet voorstellen dat dat nodig zou zijn. Ik heb al een keer een kind gekregen en jij hebt zeker geen tekort aan zaadjes. Je spuit ook bepaald geen dun, waterig spul. Ik kan me ook niet voorstellen dat het aan jou kan liggen.’
‘Wat dan?’
‘Ik denk, dat het waarschijnlijkste is, dat het van mijn kant komt. Iets erfelijks. Mijn ouders hebben het een paar jaar vaak gedaan voor ik kwam. En daarna niets meer.’
‘Maar Barbie was er bijna al voor je het wist.’
‘Ja. Dan weet ik het niet.’
‘Het is ons vak ook niet. En zelfs de vaklui weten het lang niet altijd. De ene krijgt er ieder jaar één, de ander niets of met grote tussenpozen.'

Na Barbies bijna eerste jaar kleuterschool

‘Bas?’
‘Mmmm?’
Hij legde zijn krant weg.
‘De hoofdleidster van de kleuterschool belde vandaag. Of ik langs kon komen.’
‘Barbie heeft toch niets uitgehaald?’
‘Het is maar wat je uitgehaald noemt. Je weet best, dat ze nooit iets echt stouts uithaalt. Maar eh, er zijn voor de kleuters van vier en die van vijf aparte lesprogramma’s. Met hun eigen lerares. Maar ze doen vaak wat gezamenlijks, alle kleuters en de twee leraressen in één ruimte.’
‘Ja. Kan makkelijk, zo veel kleuters zijn er niet, hè?’
‘Nee. Maanden geleden, zo’n half jaar, merkte de hoofdleidster, die de kleuters van vijf heeft, dat Barbie bij de gezamenlijke lessen bij haar kleuters ging zitten. Ze heeft haar eerst naar die van vier jaar teruggestuurd, maar Barbie bleef volhouden. Op een gegeven moment heeft ze het maar opgegeven om haar weg te sturen.’
Bas grinnikte.
‘Ja, dat kan ik me voorstellen. Als ze iets wil houdt ze stug vol tot het lukt.’
‘Ja, en je kan er geeneens kwaad om worden, want wat ze dan wil blijkt ze ook aan te kunnen. Af en toe denk ik wel eens, maak eens een foutje, krijg eens wat tegenslag. Die moet ze toch ook leren verdragen?’
‘In principe wel. Maar wat doe je eraan, als ze alleen maar aanpakt wat ze aan denkt te kunnen en dat ook lukt?’
‘Weinig. Maar je zou verwachten, dat ze door voorzichtigheid wat achter zou blijven. Maar dat is ze niet. De hoofdleidster zegt, alles wat ze ziet of hoort onthoudt ze en gebruikt het als het haar uitkomt.’
Bas grinnikte weer.
‘Dat vertel ik je al jaren. Dat merkte ik al vrij snel, toen ik hier kwam.’
‘Ja. Ik kan daar niet aan wennen. Als ze onverwacht iets doet wat ik nog niet van haar verwacht denk ik vaak, doe dingen die bij je leeftijd horen, loop niet zo ver vooruit.’
‘Ach.’
‘Maar nu stelt de hoofdleidster voor, Barbie na de zomer naar de lagere school te laten gaan. Volgens haar is Barbie daar aan toe en kan ze dat aan.’
‘O.’
‘Bas! Met vijf al naar de lagere school! Dat kan toch niet?’
‘Mag het?’
‘Ja, het mag. Het is in het verleden een enkele keer meer gebeurd. De schoolinspectie heeft geen bezwaar, houdt het wel in de gaten. De hoofdleidster zegt, ik ook, ik wil niet het risico lopen dat ze op de lagere school problemen krijgen. Een enkele keer houdt ze ook kleuters langer, als die niet goed meekomen.’
‘Prima, zo’n individuele aanpak. Nou, van mij mag ze naar de lagere school.’
‘Ik aarzel, Bas. Maar ik heb geen verstand van dat soort zaken, de hoofdleidster wel.’
‘Ja. Wat vindt Barbie er van?’
‘Dat weet ik niet.’
‘Berbel, je hebt haar ooit gevraagd, nog vóór je ja tegen mij zei, of ze mij als pappie wilde.’
‘Ja, maar dat kan je niet vergelijken. Ik had trouwens niet geweten wat ik gedaan zou hebben als ze nee gezegd had. Dat ver- wachtte ik toen niet, jullie mochten elkaar al.’
‘Voorzichtig uitgedrukt. Ze zei geen nee, gelukkig, ze aarzelde geen seconde om enthousiast ja te knikken. Zelfs enthousiaster dan ik verwachtte. Ze had ook onverschillig, onzeker kunnen doen.’
‘Onverschillig is ze wel eens, onzeker nooit. Ook iets waardoor ík me soms onzeker over haar voel. Me zelden iets vragen, altijd dat onverwachte.’
‘Beter dan duidelijk achterblijven, toch? Heb je geen te lage verwachtingen?’
‘Qua verwachtingen stel ik me neutraal op, dan kan het ook niet tegenvallen. Jij?’
‘Ik weet eigenlijk niet wat ik kan verwachten. Vermoedelijk zal ze gaan studeren, daar is ze slim genoeg voor. Ik schrik vaak, als ze me iets vraagt. Dan denk ik, waarom heb ik dat haar nog niet verteld? O, ja, niet gedacht dat ze daar al aan toe was. Ik probeer haar vragen te voorkomen, maar ze interesseert zich ook voor dingen die ik niet verwacht. Ze onthoudt niet alleen alles, ze denkt ook door. Ik heb geen lage verwachtingen, maar wil zeker geen te hoge hebben. Ze kan veranderen, wat eh normaler worden.’
‘Ja, helemaal normaal is ze niet. Jij vond haar direct al slim, je zag dat beter dan ik, ik moest je steeds gelijk geven. Het abnormale is ook, dat ze duidelijk probeert niet te laten merken dat ze slim is.’
‘Ja, duidelijk. Hoe gaat dat op school? Hoe is haar, wat ze noemen, sociaal gedrag?’
‘Volgens de hoofdleidster ideaal. De andere kinderen weten dat ze slim is, maken er zelfs gebruik van, maar ergeren zich niet aan haar omdat ze er niet over opschept. Doet alsof het normaal is, als ze iets weet of kan wat de anderen niet weten of kunnen.’
‘Ja, lekker argeloos, hè?’
‘Ja, dat is het goede woord. Als ik zeg, nou, dat was slim van je, zegt ze alleen maar, ach.’
‘Dat zegt ze tegen mij niet, maar dan glimlacht ze. Die mooie, lieve glimlach die ze van jou heeft.’
‘Nou! En nu?’
‘Haar mening vragen. Barbie, kom eens.’
Barbie kwam uit haar speelhoek, waar ze in een prentenboek zat te kijken.
‘Ja, pappie?’
‘Je hebt ons gehoord, hè?’
‘Ja, pappie.’
‘Wat vind je?’
‘De hoofdleidster heeft gelijk.’
‘Zo. Kan je iets uitvoeriger zijn?’
‘Moet dat? Laat me gewoon maar naar de lagere school gaan.’
‘Goed. Dat doen we. Nee, blijf hier.’
Barbie had zich al omgedraaid om weg te lopen, maar draaide zich, duidelijk met tegenzin, weer terug.
‘Waarom wil je naar de lagere school?’
‘Ik verveel me. Wat die van vijf mogen doen kan ik ook allang. Ik heb altijd ook gekeken wat die deden. Ik leer daar al een tijd niks meer.’
‘Tja. Wat wil je leren?’
‘Verder tellen dan ik tot nu kan. Schrijven. Vooral beter lezen.’
‘Beter lezen? Je kan toch nog niet lezen?’
‘Niet echt. Ik ken maar een paar letters. Die ik van oma geleerd heb. De o en de a van oma en opa, de m van mammie, de p van pappie. Het meest leer ik van afluisteren.’
‘Leg eens uit.’
‘Als ik iemand ergens naar zie kijken of wijzen en hij zegt dat, onthoud ik dat. Na een paar keer hetzelfde woord weet ik het zeker. Dan lijkt het of ik voel dat het in mijn hoofd naar een ander vakje schuift. Bij alles wat ik zeker weet. Daar komt het dan een volgende keer vanzelf uit.’
‘O. Zoals?’
‘Zoals? Bordjes hoe de straten heten. Dorpsstraat, Kerkplein.’
‘Verder?’
‘Hè, pappie. U weet dat ik niet houd van zomaar iets opnoemen. Dat heeft geen nut. Alleen iets zeggen als het nodig is.’
‘Tja, voor de gezelligheid zo maar wat met je praten lukt niet.’
‘U praat ook nooit zomaar wat. Ik vind het wel altijd heel gezellig met u. U vertelt veel, waar ik later wat aan heb.’
‘Tja. Je moeder klaagt nooit over je, maar je hoorde vast, wat ze over je denkt. Je kan goed met haar opschieten, hè?’
‘Natuurlijk. Net zoals met u. We houden toch van elkaar? Mammie praat gelukkig niet zo veel. Dat hoeft ook niet. Ik zie wat ze doet. Als ik een paar keer hetzelfde gezien heb en ik denk, dat kan ik ook, dan doe ik dat ook, als ik er zin in heb.’
‘Zoals?’
‘Ik houd niet van zomaar iets opnoemen.’
‘Neemt u mij niet kwalijk. Berbel, weet jij iets?’
‘Ja, nu wel. Bijvoorbeeld, aardappels schillen. Dat deed ze ineens. Ik kon alleen maar zeggen, iets dunner. Nu schilt ze nog iets dunner dan ik. Ik weet soms niet of ze iets van moeder geleerd heeft.’
‘Oma leert me niets, ze vindt dat ik al genoeg weet. Maar ik kijk af.’
Barbie grinnikte.
‘Oma denkt soms, dat ik al iets van u geleerd heb. O, kan je dat al?’
Bas grinnikte ook.
‘Daar word je blij van?’
‘Ja, pappie. Van alles wat ik meer weet of kan dan eerder.’
‘Vind je het vervelend, als je slim gevonden wordt?’
‘Ach. Een beetje. Ik kan er niets aan doen. Toch?’
‘Je praat alsof je achttien of ouder bent.’
‘Dat vind ik niet leuk om te horen. Maar ik weet het. Daarom praat ik op school en bij anderen niet veel. Ik hoor het verschil tussen hoe eh ouderen en kinderen praten. Maar ik word toch volgende maand pas vijf?’
Bas grinnikte weer.
‘Kan je op de kalender kijken?’
‘Pappie! Nu zegt u iets wat u van mij niet goed vindt. Op een kalender kijken kan een baby. Ik kan meer, die lezen. En snappen. Januari, februari, enzovoort. Volgende maand, juni, staat er bij de vijf, Barbie. U heeft me een keer verteld van de dagen in een maand.’
Ze tilde een handje op en tikte met een vinger van haar andere handje afwisselend op en tussen de een na de andere knokkel en herhaalde dat een keer.
‘Eenendertig, acht of negenentwintig, eenendertig, dertig, eenendertig, dertig, eenendertig, opnieuw, eenendertig, dertig, eenendertig, dertig, eenendertig.’
Bas en Berbel keken stom verbaasd.
‘Maar dat was maanden geleden.’
‘Bijna een jaar.’
‘Zelfs dat weet je nog.’
‘Ik zie het, als de kalender op een nieuwe maand gedraaid is. Klokkijken kan ik ook. Ook afgekeken en afgeluisterd. Dat is makkelijk op school, dan kan ik zien dat het al bijna pauze is, of bijna tijd om naar huis te gaan.’
‘Alsof je dat liever doet dan op school zitten.’
‘De laatste maanden wel.’
Bas schudde zijn hoofd.
‘Wat moeten we met je?’
‘Niks anders dan anders. En me naar de lagere school laten gaan.’
‘Ja, dat mag je nu zeker. Wil je nu alsjeblieft buiten iets gaan doen? Je moeder en ik willen even praten, wat jij niet hoeft te horen.’
‘U bent toch niet boos?’
‘Nee, lieverd. We zijn blij met je en trots op je.’
‘Goed.’
Barbie ging naar buiten.
‘Wat een bijzonder kind.’
‘Dat is nu wel fijn, Bas, maar over een paar jaar kan ik haar misschien niet meer aan.’
‘Onzin. Ze wordt waarschijnlijk nog slimmer dan jij, maar het bijzondere bij haar is ook, dat ze zo lief is. Zo goed gehoor- zaamt. Ze doet, zonder tegen te stribbelen, alles wat je haar vraagt. Toch?’
‘Ja, bij mij ook. Ook griezelig. Nooit stout of opstandig.’
‘Dat heeft ze vast van haar moeder.’
‘Nee, al was ik nooit erg vervelend. Ze is ook handiger dan ik, ze heeft nog nooit iets beschadigd of gebroken. Haar popjes zijn nog als nieuw. Ik liep wel eens wat ondersteboven. Zij komt bij me, als er iets aan de poppenkleertjes niet goed is. Of als ze wil dat ze gewassen worden. Dat kind is nog schoner dan ik.’
‘Erger je je daaraan?’
‘Ergeren? Nee, maar ik voel me dan wel op mijn tenen getrapt. Al laat ik dat niet merken.’
‘Nee, doe maar niet. Ze kijkt waarschijnlijk iets meer vooruit dan jij. Letterlijk en figuurlijk.’
‘Ja, dat deed ik nooit veel. Dat heeft ze dan van jou.’
‘Ik weet niet wat er gaat gebeuren als ze ouder is, maar tot nu toe vind ik opvoeden een fluitje van een cent. Erg makkelijk, bedoel ik.’
‘Nou, met zo’n kind is dat geen kunst. Kan dat, Bas, iets leren alleen maar door afkijken?’
‘Niet alleen afkijken, ook luisteren en doordenken, Berbel. Zeg, ik heb, geloof ik, wat gemist. Waar is die lagere school?’
‘Die was achter de kerk. Ze hebben jaren gezocht naar een oplossing voor het probleem dat het gebouw te oud werd. Het was nog van voor de laatste oorlog. Maar, als het gesloopt moest worden om plaats te maken voor nieuwbouw, wisten ze niet waar ze de kinderen ondertussen moesten laten. Vorig jaar hebben ze het huis naast de kleuterschool kunnen kopen. Het is ver- bouwd, eigenlijk herbouwd, er zijn lokalen in gekomen. Het is een prima locatie, niet zo ver van het centrum. En ze kunnen gebruik maken van de speeltuin van de kleuterschool.’
‘Fijn, voor Barbie. Lekker dichtbij.’
‘Ja, ze kan daar ook alleen naar toe.’
Barbie kwam weer binnen en ging naast Berbel staan.
‘Mag ik wat vragen, mammie?’
‘Natuurlijk, lieverd. Altijd.’
Barbie streek over de dikke buik van Berbel.
‘Wanneer komt de baby? Staat niet op de kalender.’
‘Nee. We weten dat niet precies.’
‘Waarom niet? Dat kan je bij andere moeders afkijken, als die een kindje krijgen.’
‘Zo ongeveer wel, maar niet alle baby’s groeien even snel. Het komt, als het genoeg gegroeid is. Deze baby waarschijnlijk een maand na jouw verjaardag.’
‘Dus in juli. Pappie weet het van varkens ook niet precies. Misschien volgende week, zegt hij soms. Bij varkens duurt het niet zo lang, hè?’
‘Ongeveer vier maanden, bij mensen ongeveer negen maanden.’
‘Vier maanden vanaf dat de beer op een zeug gezeten heeft, hè?’
‘Ja, dat schrijven we dan op en dan kunnen we uitrekenen wanneer die vier maanden om zijn.’
‘Hoe rekent u die negen maanden uit?’
Berbel bloosde.
‘Als pappie zaadjes in mammie gestopt heeft. Dat doet hij, als wij samen spelen.’
‘Als de baby er is mag ik kijken wat het is, hè? Pikkie broertje, gleufje zusje.’
‘Ja, je mag kijken, als ik het verschoon. Want verder heeft het natuurlijk een luier om.’
‘Varkens hebben geen luier om.’
‘Varkens, en andere dieren, kunnen niet tegen kleren. Ze zijn niet zo slim, ze weten niet wat dat is. Ze trekken ze kapot.’
‘Ik kan mezelf al goed aankleden, hè?’
‘Ja, daar ben ik erg blij mee. Door mijn dikke buik ben ik nu een beetje onhandig.’
‘Pappie streelt uw buik vaak, als we buiten zonnen. Dan wordt zijn pikkie groot.’
Berbel bloosde nog harder.
‘Ja, dan denk hij aan hoe hij zaadjes in me gestopt heeft. Dan moet zijn pikkie ook groot zijn. Een klein pikkie is daar te slap voor.’
‘Dat slingert, als hij loopt. Als hij klein is vind hij het niet erg als ik eraan kom. Als hij groot is wel.’
‘Het is geen speelgoed, Barbie.’
‘Waarom noemen jullie het dan spelen, als pappie zaadjes in uw gleufje stopt?’
‘Het is spelen voor grote mensen. Voor als ze getrouwd zijn.’
‘Ik heb één popje, wat een jongetje is. Maar zijn pikkie zit vastgeplakt. Hij kan niet spelen. En de popjes die meisjes zijn heb- ben geeneens een gleufje. Of een dichte.’
‘Popjes worden niet geboren, die worden in een fabriek gemaakt. Baby’s kunnen niet in een fabriek gemaakt worden, die moeten in een moeder groeien. Net zoals biggetjes in een zeug.’
‘Zeugen krijgen veel biggetjes.’
‘Ja, die hebben daar veel ruimte voor.’
‘Ze spelen niet vaak maar krijgen toch veel biggetjes. U speelt wel vaak en krijgt maar één baby?’
‘Bij varkens is één keer meestal genoeg, om biggetjes te laten beginnen met groeien. Bij mensen niet, daarom spelen pappie en ik vaker.’
‘Ja, dat hoor ik soms. Dat u wilt dat pappie zijn dikke pikkie in u stopt en dan gaat wippen, vast zoals een beer. En eh dat u wilt dat zijn zaadjes komen. En dat u dan moe bent, pappie ook. U zucht en kreunt.’
‘Bas!’
‘Ja, Barbie, van dat spelen worden we een beetje moe. Maar dat kreunen is niet omdat het pijn doet, hoor. Het is heel fijn, heel gezellig. Daarom doen we het ook vaak.’
‘Dan ga ik dat ook doen, als ik later getrouwd ben.’
Barbie ging weer naar buiten.
Berbel zuchtte.
‘Tjonge.’
‘Je deed het geweldig.’
‘Dank je. Je hielp goed. Wat weet ze veel. Wat ziet ze veel.’
Bas grinnikte.
‘En hoort dus veel.’
‘Dat moet wel, ons spelen kan ze niet gezien hebben. Maar ze heeft het gehoord, snapte zelfs wat er gebeurde.’
‘Ja, voortaan maar iets zachter praten en kreunen.’
‘Te laat, Bas. Ik ben wel blij dat ze niet vraagt of ze mag kijken. Ik denk, dat ze denkt dat ze genoeg weet, dat het zo gaat als bij varkens. Ze weet al veel te veel voor één van bijna vijf. Nou, toch maar iets voorzichtiger erover praten of het doen?’
‘Erover praten. We doen het toch voorzichtig, de laatste tijd?’
‘Ja, maar we kreunen vast nog net zo hard.’
‘Ik kom ook nog net zo lekker als altijd. Jij reageert wat anders.’
‘De krampen zijn minder. Waarschijnlijk om de baby te beschermen.’
‘Ja. Je zegt het, hè, als je het niet meer verantwoord vindt.’
‘Natuurlijk. Ik kom zelf niet meer zo heftig klaar, maar ik gun je het jouwe. Je zaadjes schijnen toch geen kwaad te kunnen. Tjonge, Barbie heeft ook nog een beter gehoor dan ik dacht. Gehoord dat ik om je dikke pikkie, wippen en je zaadjes vroeg.’
‘Als ze nog een paar woorden leert, zoals vrijen en klaarkomen, is het verhaal compleet.’
‘Behalve dat we het ook in andere standjes doen dan de beer.’
‘Ja. Ons nu meest gebruikte standje vind ik niet onprettig. Ik kan je borsten goed vasthouden en tegen je kontje oprijden. Zelfs achterom kom ik helemaal in je kutje.’
‘Ik hoor, en zie, dat je er weer zin in hebt. Ik durf er niet op te gokken dat Barbie buiten blijft. Even een quickie, boven?’
‘Ja, ik help je naar boven.’
Op de slaapkamer rolde ze haar rok op, liet haar broekje zakken en steunde, met haar benen wat van elkaar voorover op het bed. Hij liet zijn broeken zakken en streelde van achteren af met zijn stijve over haar gleuf.
‘Voelt net zo goed aan als van vooraf.’
‘Voelt nog niet goed genoeg aan.’
‘Ja, ik weet, dat je opgevuld wilt worden. Zit je buik nog niet vol genoeg?’
‘Die wel, maar net eronder kan er nog wel wat bij. Oooh.’
Hij had doorgeduwd. En bleef duwen en terugtrekken tot hij, er zo ver mogelijk in, voelde dat hij, lading na lading, zijn zaad- jes in haar spoot.
‘Oh, schat, alsof het voor het eerst was.’
Hij hielp haar overeind en omarmde haar.
‘Ik keek toen uit naar dat je op me zou liggen, Bas. Gelukkig kon het al gauw, wisten we hoe snel je erin kon. Je deed het nu weer zo lekker. Haal even een washandje. Het loopt eruit. Minder spuiten doe je nog steeds niet.’
‘Hopelijk nog lang niet.’
Hij kleedde zich aan, ging de slaapkamer uit en was snel terug met een washandje en een handdoek. Hij maakte haar schoon.
‘Ik hoef nog niet te knippen, mooi dik meisje met je mooie blote gleuf. Durf je die aan de vroedvrouw of zoiets te laten zien?’
‘Wie er bij moet. Als het niet zo goed loopt een gynaecoloog. In het ziekenhuis, Bas. Ik weet, dat ze in Nederland vaak thuis bevallen, maar ik doe graag wat hier de gewoonte is. Barbie is daar ook gekomen.’
‘O. Ja, daar had ik niet over nagedacht. Het nodige voor een bevalling kon jij best regelen, dacht ik.’
‘Ja. De dure klasse, Bas. In de goedkopere heb je geen doorlopend bezoekuur, maar een uurtje ‘s middags en ‘s avonds.’
‘Prima. Waar?’
‘In Melle. Een kwartiertje rijden.’
‘Goed. Eh hoe lang moet je er blijven?’
‘Met Barbie drie dagen. Dat vond ik te lang, ik voelde me al snel prima. Deze keer ga ik zelf beslissen, zonodig op eigen risico ontslag nemen als ik er genoeg van heb.’
‘Toch beter te lang dan te kort in het ziekenhuis?’
‘Ik had al gauw het gevoel dat het ze meer ging om aan me te verdienen dan dat het voor mijn gezondheid nodig was. Als het weer een klein meisje wordt ben ik gauw thuis, hoor. Met een zware jongen zal ik minder haast hebben.’
‘Nou, keus hebben we niet, we wachten maar af. Je wilde het ook niet eerder weten.’
‘Nee, dat vond ik niet natuurlijk. Ik mocht het toch zelf uitmaken?’
‘Ja, rustig maar. Ik was blij dat je wel alles zo veel mogelijk wilde laten controleren.’
‘Ja, dat wel. Ik weet ook dat ze het bij de echo’s hebben kunnen zien. Ze bleven vragen of ik het wilde weten. Doe je mijn broekje omhoog? Dat scheelt me een keer bukken.’
‘Je vraagt me nog steeds te weinig. Jij gaat voor op het werk, hoor.’
Hij hielp haar met aankleden.
‘Dag, lekkere gleuf.’
‘Ja, ja. Ik kleed me ‘s morgens en na een middagslaapje liever zelf aan, al duurt het langer. Als je me helpt en dan zo verlekkerd naar me kijkt wil ik weer vrijen. Maar daarna heb ik een half uur langer nodig om op gang te komen.’
‘Is vrijen vóór ons middagslaapje te vermoeiend voor je?’
‘Nee, zonder val ik niet zo fijn in slaap. Als ik je harde tegen me aan voel wil ik hem erin. Ga nu maar naar beneden, ik kom wel.’
Hij kuste haar even.
‘Goed, lekker gezond dikkerdje.’
‘Het is maar goed dat je me lekker blijft vinden, je hebt me zelf dik gemaakt. En ja, fijn, dat ik zo gezond ben. Ik moet er niet aan denken om gammel rond te moeten lopen. Om niet meer te willen vrijen.’
‘Ik ben daar natuurlijk ook blij mee, zelfs al heb jij er wat minder pret bij.’
‘Nog steeds genoeg.’
‘Fijn. Tot zo.’

Kindje komt

‘Berbel, liefste, wat een mooi kindje.’
‘Ja. Het was de moeite waard. Dank je wel voor het meehelpen.’
‘Ik kon niet veel doen. Je had het zwaar, hè? Bijna niet om aan te zien.’
‘Toch fijn dat je erbij was. Ik ben wel blij dat de volgorde niet andersom was, dat ik eerst een niet zo zwaar meisje gekregen heb.’
‘Mag ik hem even vasthouden?’
‘Natuurlijk. Pak maar.’
Hij pakte de baby voorzichtig op.
‘Het is een flinke jongen.’
‘Ja. Je houdt hem goed vast, pappie. Ik zal moeten wennen dat er aan zo’n klein kindje een miniatuur pikkie en balletjes zitten. Eentje met een gleufje vond ik normaler, zoiets had ik zelf ook.’
‘Ik vind dat ook normaler staan, dat van jongens er zo bijhangend.’
‘Ik ook. Daarom zie ik die van jou ook liever minstens recht vooruit staan.’
‘Daar denk je toch nu al niet aan, je bent net bevallen!’
‘Nou, ik zou er nog niets mee kunnen, maar er aan denken mag toch? De enige manier waarmee je, volgens je eigen zeggen, kan laten merken hoeveel je van me houdt.’
‘Ja. Nu nog meer, moeder van mijn zoon. Al was nog een schattig meisje ook goed geweest. En had je het minder zwaar ge- had.’
Hij legde de baby weer tegen zijn moeder aan.
‘Bas, ik wist al wat een bevalling was, ik heb nooit een seconde getwijfeld om een kindje van ons samen te maken en te krij- gen.’
‘Dat maken geloof ik direct, dat krijgen is wel een behoorlijke prestatie. Je kan nu beter wat gaan slapen, bijkomen. Ik ga naar huis, ze wat uitgebreider verslag doen, ik heb al kort gebeld. Vanmiddag kom ik weer.’
‘Graag, Bas.’
Ze kusten als afscheid.

Bas kwam ‘s middags, nadat hij thuis verslag gedaan, gedoucht en zich wat opgeknapt had, omdat hij ‘s morgens vroeg voor de bevalling uit bed gebeld was, met Barbie in het ziekenhuis. Berbel lag, met een grote glimlach en de baby naast haar, in bed. Bas kuste haar en tilde Barbie even op, om die haar moeder een kusje te laten geven.
‘De felicitaties van je ouders, Berbel. Ze komen morgen. Maar Barbie was niet te houden.’
‘Nee, vast niet. Nou, eindelijk is het baby’tje er, Barbie.’
‘Gefeliteerd, mammie.’
‘Dank je wel, schatje.’
‘Wat klein, mammie.’
‘Meer ruimte had mammie niet. Daarom is hij er vanmorgen vroeg uitgekomen. Hij kan nu verder groter worden. Zoals big- getjes, als die geboren zijn.’
‘Gaat hij bij u drinken?’
‘Ja. Dat heb jij ook gedaan, toen je een baby was. Weet je dat nog?’
‘Ik weet niet of ik dat nog weet of omdat ik biggetjes bij hun moeder zie zuigen. Er kunnen er veel naast elkaar, bij u maar twee, hè?’
‘Mensen krijgen niet vaak meer dan één kindje. Moeder hebben meestal melk genoeg voor één kindje. Als ze dat niet hebben of als ze meer kindjes in één keer krijgen, krijgen de baby’s melk uit een flesje.’
‘Waar komt die melk dan vandaan?’
‘Die melk kan je kopen. Die maken ze in een fabriek. Ze weten daar precies hoe ze dat moeten doen.’
‘Hij is een jongetje, hè?’
‘Ja. Je broertje. Hij heet Bas, net als pappie. Maar we gaan Basje zeggen, tot hij groot is.’
‘U zegt Barbie tegen me, maar ik heet Barbara, hè?’
‘Ja, net als oma. We zeggen Barbie tegen je, anders denkt oma dat we het tegen haar hebben. Daarom gaan we Basje tegen je broertje zeggen, anders denkt pappie dat hij geroepen wordt.’
‘U wist niet of ik een broertje of zusje zou krijgen. Is het al goed te zien of nog erg klein?’
‘Het is goed te zien. Als pappie nu kijkt of hij een schoon luierbroekje aanmoet mag je ook kijken.’
‘Berbel! Ik hem eh verschonen? Daar zijn de verpleegsters hier toch voor?’
‘Die hebben hun tijden om langs te komen, ik heb mijn eigen tijd. Voorlopig wil ik hem zelf nog niet tillen. Thuis kan oma het ook doen, maar jij wil het toch ook wel? Of durf je niet?’
‘Jawel. Ik weet wel een beetje hoe je een baby vast moet houden.’
Hij grinnikte.
‘Barbie is niet de enige die overal op let en af kan kijken. Maar ik had het niet zo snel verwacht. Ik dacht, dat jij alles wel zou regelen, samen met je moeder. Tot hij wat groter is.’
‘Bas, Basje is vanaf zijn eerste dag ook jouw kind. Je hebt op de natuurlijke manier geholpen hem te maken, ik verwacht van je dat je vanaf zijn eerste dag meehelpt bij zijn opgroeien. Niet pas vanaf dat hij een jaar of twee is.’
‘Je hebt helemaal gelijk. Ik ben daar ook erg blij mee, hoor. Maar heb een beetje medelijden met me, pas vanaf twee jaar weet ik iets meer van opvoeden.’
‘Je hebt hem al goed vastgehouden, je weet ook hoe luierbroekjes werken, je hebt Barbie ook verschoond.’
‘Ja, maar die vond ik niet zo breekbaar. Bij Basje zal ik ook op moeten letten dat zijn spulletjes goed zitten. Nou, vooruit dan maar.’
Hij zocht een luierbroekje op, pakte Basje voorzichtig op, legde hem op het voeteneind van het bed en maakte het luierbroekje los.
‘Alles nog schoon, Berbel. Gelukkig.’
‘Ja, je sloft. Nou, Barbie?’
‘Ja, het is een jongetje. Een heel klein pikkie. En kleine balletjes. Worden die net zo groot als bij pappie?’
‘Ja, die groeien ook nog.’
‘En kan hij dan ook zo’n hele grote als pappie krijgen?’
‘Ja, als hij een grote jongen geworden is. Maar dat duurt nog jaren.’
‘Net zo lang als het duurt voor ik borstjes krijg?’
‘Nog langer, jij bent al vier jaar. Genoeg gezien?’
‘Ja, zo bijzonder is het niet.’
Berbel grinnikte.
‘Ik hoop, dat het dat later wel voor je wordt. Bij andere jongens, dan. Mag ik hem weer, Bas?’
Bas sloot het luierbroekje weer en gaf Basje aan zijn moeder.
‘Even proberen of hij wat drinken wil.’
Berbel maakte een borst bloot en legde Basje er tegenaan, met zijn mondje tegen de tepel. Hij hapte gelijk toe.
‘Barbie ook drinken.’
‘Ja, natuurlijk. Je wilt alles weten, hè?’
Berbel maakte haar andere borst ook bloot.
‘Kom maar, jij aan deze kant.’
Barbie deed alsof ze nog niet lang geleden de borst gekregen had. Ze stopte al snel.
‘Niet vies. Raar.’
‘Jij bent al groot, Basje vindt het wel lekker.’
‘Pappie ook drinken.’
‘Wat? Nee, dank je.’
‘Waarom niet, Bas? Zuigen kan je, dat weet ik.’
‘Ja, maar dat deed ik niet om je te melken.’
‘Proef toch maar even. Al is het maar voor Barbie. Die weet anders misschien niet wat ze ervan moet denken.’
‘Nou, goed.’
Bas boog zich voorover, nam voorzichtig de tepel in zijn mond en zoog eraan. Ook hij stopte al snel.
‘Ja, nu komt er wat uit.’
‘Bij jou ook, als ik je melk. Smaakt ook niet vies, wel raar.’
‘Hé, diefstal!’
Bas schoot overeind, toen hij de verpleegster naast zich hoorde.
‘Betrapt op het stelen van melk die voor een baby is, meneer.’
Hij grinnikte.
‘Die protesteert niet. Mijn dochtertje wilde proeven, ik moest het van haar en ook van mijn vrouwtje. Dat hoort vast bij mijn opleiding als vader.’
‘Heeft u die de eerste keer niet gehad?’
‘Nee, dit schattige meisje, Barbie, is uit een vorige relatie van mijn vrouwtje. Dit jongetje, Basje, heb ik wel helpen maken.’
‘Sorry, meneer.’
‘Dat geeft niet, het is niet te zien. Barbie en ik zijn gek op elkaar.’
‘Fijn. Je hoort wel eens anders, over stiefkinderen. Ik kwam om Basje te verschonen, maar laat hem maar drinken.’
‘Ik moest net al kijken of hij verschoond moest worden. Gelukkig niet.’
‘Door uw mond ademen, meneer, dan is het te harden. Nou, tot straks dan maar weer.’
‘Bas, ze gaat dit ook aan haar collega’s vertellen. Duitse mannen doen zoiets niet, die blijven geeneens bij de bevalling. Dat wist ik, ik had van tevoren geregeld dat jij er bij mocht zijn. Toen de man van het vrouwtje aan de overkant de eerste keer na haar bevalling kwam, kreeg ze een hand van hem. Hij keek naar de baby, maar raakte hem niet aan. Binnen een kwartier was hij verdwenen. Zo koel.’
‘Misschien had hij het druk. Of het is hun zoveelste.’
‘Nee, hun eerste. En het druk hebben is geen excuus. Zeker niet bij een eerste. Barbie, over een paar daagjes is mammie weer thuis. Ga je me dan helpen om voor Basje te zorgen? Hij kan nog niets zelf, alleen drinken.’
‘Ja, mammie. Maar ik kan nog geen luierbroekje omdoen.’
‘Nee, dat hoeft ook niet. Maar je kan me wel dingen aangeven. En een heel klein beetje met hem spelen, als mammie wat anders moet doen. Dan voelt hij zich niet alleen. Jij bent nu ook niet meer alleen.’
‘Dat was ik bijna nooit. U was er bijna altijd en pappie eh bijna bijna altijd. Al veel daagjes ook bijna altijd.’
‘Ja, pappie hoeft niet meer weg om ergens anders te gaan werken. Ik bedoelde, pappie en mammie hebben nu twee kindjes. Daar moeten we aan wennen. Jij ook.’
‘Ja, mammie. Maar we wisten al een hele tijd dat er een kindje kwam. Eh floep, eruit, bij u?’
‘Ja, zo ongeveer als bij varkens. Maar niet zo veel, maar eentje. Je kon er niet bij zijn, pappie heeft het wel gezien.’
‘De volgende keer wil ik het ook zien. Om het af te kijken. Als ik groot ben kan ik toch ook kindjes krijgen? Ik ben ook meisje.’
‘Ja. Maar je weet wat je dan moet doen. Eerst een jongen zoeken die je lief vindt en die pappie mag worden. Dan trouwen en bij elkaar gaan wonen. Dan pas spelen om een kindje te maken.’
‘Ja, mammie. Basje mag met mijn popjes spelen.’
‘Dat is lief van je. Dat kan hij pas over een tijdje, maar je kan het hem al wel voordoen, als je met hem gaat spelen.’
‘Ja, mammie.’
‘Ga je nu met pappie mee naar huis? Mammie wil eventjes slapen. Uitrusten van dat floep, eruit.’
‘Ja, mammie. Ik wil kusje geven. Ook Basje kusje geven.’
‘Oh, wat ben je toch een schatje. Til haar even op, Bas.’
Bas hielp om Barbie kusjes te laten geven. En deed het zelf ook.
‘Tot vanavond, andere schat.’
‘Graag, lieverd.’

Na Barbies bijna eerste jaar lagere school

‘Bas?’
‘Ja?’
‘Een bijna herhaling van ons gesprek over Barbie van een jaar geleden.’
‘Te lang geleden om te weten waar je het over hebt.’
‘Toen ze een jaar te vroeg van de kleuterschool mocht.’
‘Dat was vroeg, maar toch niet te vroeg?’
‘Nee, ik hoorde steeds van de school dat ze het uitstekend deed, dat heb ik je steeds verteld.’
‘Ja. Wat is er dan?’
‘Ze heeft het weer geflikt. De eerste twee klassen zitten in één lokaal, bij elkaar zestien kinderen, met één leraar. Ze heeft weer het hele jaar ook de lessen aan de oudere kinderen gevolgd. De leraar stelt voor, haar die klas over te laten slaan. Ze weet alles al, ze zou zich gaan vervelen.’
‘Tjonge. Wat een meid. Bewonderenswaardig. Maar dit keer weet ik het niet, Berbel. Één jaar kan, maar twee jaar overslaan geeft vaak sociale problemen. Met twee jaar oudere kinderen in de klas zitten.’
‘De leraar is daar niet bang voor. Hij zegt, op dat gebied is ze ongrijpbaar. Ze laat zich nergens door opstangen, doet zo veel mogelijk overal aan mee en wordt duidelijk meer dan geduld. Al proberen ouderen te doen alsof ze nog een kleintje is. Hij zegt, twee jaar ouderen kan ze ook aan. Hij ziet dat ook als ze buiten spelen.’
‘Waar moet dat naartoe?’
‘Met nog meer overslaan is het vast afgelopen. De rest van de klassen is net groot genoeg om het per klas met één lokaal en één leraar te doen. En ik wil haar niet tussen drie jaar ouderen, ze klinkt al oud genoeg.’
‘Ja. Ze is slim, maar zonder afkijken en zo kan ze vast geen jaar overslaan.’
‘Nee. Ik weet inmiddels ook zeker dat ze erg slim is, alle toeval is uitgesloten. Daarom wil ik haar er zelf ook over horen. Praat jij met haar? Het is meer jouw afdeling.’
‘Ik weet nog, dat het de vorige keer uitliep op meer jouw afdeling. Seksuele voorlichting.’
‘Ja. Schokkend, wat ze toen al wist.’
'Tja. Meegekregen, afgekeken, gehoord, gezien, ze onthoudt alles. En combineert alles. Berbel, als ze zo doorgaat wordt het wat.’
‘Wat?’
‘Wat ze noemen, een knappe kop. Ze zal wel gaan studeren.’
‘Denk je dat nu al?’
‘Ik weet het, ze is nog geeneens zes. Maar er is nog nooit een stilstand of achteruitgang in haar manier van denken geweest. En de hoeveelheid wat ze opneemt. Al moet je strikvragen stellen om daar achter te komen. Al lukt dat zelden, dat heeft ze ook door. Maar dat is de enige manier om wat van haar te horen, ze zegt er zelf niets over.’
‘Ik ben zo blij, en zo dankbaar, Bas, dat je zo goed met haar om kan gaan. Als het alleen aan mij had gelegen had ik haar waar- schijnlijk nog een jaar op de kleuterschool gelaten. Met wat ik nu weet, waarschijnlijk slechte gevolgen.’
‘Ja. Ze zeggen, een kind moet tijd hebben om te spelen, om kind tussen leeftijdgenoten te zijn. Maar zij vindt wat nieuws leren spelen. We praten vanavond wel met haar.’
‘Goed.’

‘Barbie, je leraar stelt voor, om je een klas over te laten slaan.’
‘Goed. Fijn.’
‘Alweer een klas overslaan?’
‘Ik weet alweer alles van de volgende klas.’
‘Weer op dezelfde manier?’
‘Ja, pappie. Ik snap niet waarom andere kinderen het niet doen.’
‘Dat wordt niet verwacht, anders was het leerprogramma daar allang op aangepast. Je leert twee keer zo veel in een jaar als de andere kinderen.’
‘Ik vind het niet twee keer zo veel. Er wordt veel herhaald en het sluit aan op wat ik al weet.’
‘Dat aansluiten is de bedoeling. Dat herhalen is om alles er goed in te stampen.’
‘Aan twee keer heb ik meestal genoeg.’
‘Tja, aan één keer vaak al, heb ik gemerkt.’
‘U vertelt ook alles zo duidelijk.’
‘O? Je leraar niet?’
‘Dat kan beter.’
‘Barbie! Ik ben geen leraar. Hij heeft er voor gestudeerd. Hij is doctor.’
‘Dat kan je kennelijk ook worden als je niet altijd goed oplet.’
‘Dat klinkt erg eh eigenwijs.’
‘Sorry. Ik kan er toch niets aan doen?’
‘Nee, liefje, rustig maar. We vinden het een beetje moeilijk, jou tussen kinderen die twee jaar ouder zijn.’
‘U bent nog ouder. Mammie ook. Opa en opa helemaal.’
‘Wat wil je daarmee zeggen?’
‘Dat ik daar ook zonder veel problemen mee om kan gaan.’
‘Nou, géén problemen, eigenlijk. Maar wij houden rekening met je leeftijd, andere kinderen vast niet.’
‘Die proberen me soms dwars te zitten, maar daar hebben ze weinig lol van. Ik reageer daar niet op, dan gaat het wel over.’
‘Heel verstandig.’
‘Wat bedoelde u, u houdt rekening met mijn leeftijd?’
‘We vertellen je niet iets, wat we vinden dat jij op jouw leeftijd nog niet hoeft te weten.’
‘Dat zal wel over seks gaan.’
‘Ja, meestal. Verder hebben we geen geheimen voor je.’
‘Praat er maar gewoon over. Ik weet hoe alles werkt.’
‘We weten dat je er al veel over weet, een jaar geleden heb je dat ook laten merken. Maar er is meer dan je denkt.’
‘Over seks? Fellatio, bijvoorbeeld?’
‘Barbie! Hoe weet je dat?’
‘Wat is dat, Bas?’
‘U doet het, mammie. Vraag het maar aan pappie. Als ik iets hoor of lees wat ik nog niet weet zoek ik het soms op Internet op.’
‘Internet? Ik dacht, dat je alleen spelletjes speelde.’
‘Ook, pappie. Soms. Hoe je Internet gebruikt heb ik van u afgekeken. Ik kijk altijd op Google.’
‘Je hebt anders je ouders om dingen te vragen. Zeker over zoiets als fellatio.’
‘Ik wil jullie niet lastig vallen als het niet nodig is. Mammie zeker niet, die bloost zo gauw, als het over seks gaat.’
‘Ja. Eh Berbel, fellatio is eh.’
‘Doen alsof pappies pikkie een lolly is. Ziet u, pappie, ze bloost weer.’
‘Ja, natuurlijk bloos ik. Het is al erg genoeg dat je het woord weet en weet wat het betekent, vertel me niet dat je me gehoord hebt.’
‘Sorry. Dunne muren en enthousiaste ouders.’
‘Het woord enthousiast is geeneens iets voor jouw leeftijd, om te gebruiken. Laat staan dat andere woord.’
‘Het Duitse woord weet ik ook.’
‘Ja, vast. Laat maar zitten. Wat nu, Bas?’
‘Nou, dat even niet.’
‘Schaam je, enthousiasteling.’
‘Berbel, er valt niets aan te doen. We konden er niets aan doen, want ze sprak er niet over. Aan de ene kant, wees daar maar blij mee, ze heeft vast niemand laten schrikken. Of wel, Barbie?’
‘Op opmerkingen van kinderen reageer ik niet, ze weten eh overduidelijk niet waar ze het over hebben. Ik hoor nergens groten over seks praten, dus doe ik dat ook niet. Alleen hier. Ik weet zo goed als zeker, dat er geen andere kinderen zijn die hun ouders bloot zien.’
‘Nee, dat denk ik ook niet. Maar je bent waarschijnlijk ook daardoor zo wijs geworden.’
‘Vast wel. En van de varkens. Maar dat is toch niet erg? Ik vertel het niemand.’
‘Zelfs ons niet.’
‘Waarom zou ik? U weet alles al. U doet alles al.’
‘Tja. Berbel, we moeten ons erbij neerleggen, dat ze zo veel weet. Ze gaat er goed mee om. We moeten haar haar gang maar laten gaan.’
‘Ze kan zich verspreken.’
‘Ze praat amper.’
‘Ze begint misschien te vroeg.’
‘Tja. Barbie, je weet een hoop theorie. Wat denk je over de praktijk?’
‘Die is toch voor als je getrouwd bent?’
‘Ja, maar je zou kunnen smokkelen. Eerder beginnen.’
‘Mammie heeft me genoeg verteld over de nadelen. Dat kindjes dan misschien hun pappie niet zien, want als je niet getrouwd bent woon je niet bij elkaar. Ik vond het niet zo heel leuk dat u soms weg was om ergens anders te werken. Ik wil liever dat u altijd hier bent, net als mammie en opa en oma. Ik was vast niet zo eh slim geweest als ik geen pappie had.’
‘Je ziet eruit als zes, maar klinkt als een veel ouder kind.’
‘Zoiets zei u vorig jaar al. Ik kan er niets aan doen dat ik zo veel weet als een ouder kind. Ik kan op school niet gaan zitten slapen. Dat mag niet, ik hoor ook te veel om in slaap te vallen. Ik ga hier mijn ogen en oren niet dichtdoen, als ik u bloot zie of ik u hoor spelen. Ik ben blij dat jullie alles zo eh natuurlijk doen en daar zo van genieten. Ik ben ook blij als ik bloot rond mag lopen, dan schiet mijn broekje tenminste niet in mijn gleufje.’
‘Ik zal kijken of je een andere maat broekje moet hebben.’
‘Goed, mammie. Basje lijkt me niet nieuwsgierig.’
‘Nee. Hij is gauw tevreden, niet ondernemend. Jij liep al gauw achter pappie aan, als hij naar de stal ging. Basje alleen als hij gevraagd wordt. Hij trekt ook nooit aan pappies pikkie, zoals jij al vroeg deed.’
‘Zoiets had ik niet.’
‘Nee, maar het is niet normaal dat je dat al zo vroeg ziet.’
‘Ik denk, dat ik eerst zag, dat het me opviel eigenlijk, dat u haar om uw gleufje had. Dan dat het er bij oma anders uitzag. Dan pas dat pappie en opa een pikkie hadden. Dan dat die van pappie groot kon worden en naar voren of omhoog wees. Ik vond dat niet raar, een slap pikkie kon toch geen zaadjes in u stoppen? Zoals de beer in een zeug doet?’
‘Misschien hadden we je dat niet moeten vertellen.’
‘Toen pappie het vertelde vond ik het een logische verklaring van wat de beer aan het doen was, mammie. Dat klopte met wat ik van jullie zag en hoorde. Het pikkie van pappie, wat net zoals bij de beer groot kan worden. ’s Avonds laat u door de muur heen horen zeggen, stop hem erin. En nog wel meer, maar dat zeg ik maar niet, u weet het wel. En dat u, net zoals zeugen, een dikke buik had toen Basje kwam. Als alles niet met elkaar geklopt had had ik wel doorgevraagd.’
‘Ja, zo ben je wel. Barbie, normaal wordt een meisje pas over seks voorgelicht als ze een jaar of tien is. Hoofdzakelijk om haar op tijd te vertellen dat haar lichaam gaat veranderen. Dat ze borstjes zal krijgen en eh gaat menstrueren. En dan op moet passen.’
‘Dat meisjes borstjes krijgen op een bepaalde leeftijd zie je toch dagelijks om je heen? Ja, over de rest zal meisjes verteld moe- ten worden, als ze daar nog niet achtergekomen zijn. Ook over dat oppassen.’
‘De meeste meisjes weten al wel iets, maar het moet ze goed verteld worden. Hoe alles werkt.’
‘Staat allemaal ook op Internet.’
‘Ja, vast. Maar lezen is iets anders dan horen.’
‘Voor mij niet.’
‘Jij leest veel te goed en veel te snel voor je leeftijd. De meeste kinderen spelen ook liever.’
‘Lezen is voor mij ook spelen.’
‘Ja, ik weet het. O, Bas, ik geef het op.’
Hij grinnikte.
‘Als je maar antwoord geeft als ze wat komt vragen.’
‘Nou, je hoorde, dat doet ze niet, want ik ga blozen. Alsof dat het ergste is.’
‘Nee, mammie, ik weet dat u het niet zo prettig vindt om over seks en zo te praten. Tegen mij. Pappie vindt het nooit erg, hij grinnikt en vertelt het dan duidelijk. Ik kon kutje niet vinden op Internet. Ja, wel vinden, maar dat was in het Nederlands. Dus vroeg ik het aan pappie. Hij vertelde wat ermee bedoeld wordt.’
‘Ook dat nog! Bas?’
‘Ze begreep het. Vond het fijner klinken dan vagina. Ze zei toen ook, dat ze stijve veelzeggender vond dan erectie. Dat ze ook wist dat het komt door extra bloedtoevoer.’
‘Wat weet je nog niet?’
‘Mammie, kijk niet zo treurig. Het kwam meestal zo uit, dat ik pappie wat vroeg, als ik voor de gezelligheid met hem meeliep. Het ging allemaal vanzelf. Toen ik vroeg, kan die beer niet anders spelen, hij doet steeds hetzelfde, bij iedere zeug, zei hij, de beer stopt zo zaadjes in de zeug. Meer weet hij niet, hij is niet zo slim. De zeug maakt binnenin eitjes. Als daar zaadjes bij- komen groeien daar biggetjes uit. Snapte ik gelijk waarom zeugen een dikke buik krijgen en er biggetjes uitkomen. Ik zag daarna een moeder met een dikke buik, snapte ik dat het bij mensen ook zo ging. Dat daarom een pikkie groter kan worden. Pappie vond het ook handig dat hij niet altijd groot was, hij zou dan maar in de weg zitten. Pas later heb ik alles nog eens opgezocht. Snapte ik het nog beter. Ook hoe Basje er gekomen was. Wat ik nog niet weet, weet ik niet. Dat kan je niet opzoeken.’
‘Nee. Wat een preek, Barbie.’
‘U keek zo treurig, daarom moest ik het uitleggen.’
‘Ja, dank je wel. Maar waarom ben je zo eh bijzonder?’
‘Dat weet ik ook niet. Pappie ook niet. Hij weet wel ook veel. En hij kan veel. Krijg ik later nog meer broertjes of zusjes?’
‘Dat weten we nog niet.’
‘Dan wacht ik wel een tijdje. Mag ik het dan weer vragen?’
‘Ja, natuurlijk, je mag alles vragen. Zelfs waarvan ik ga blozen.’
‘Dat blozen snap ik niet.’
‘Je weet over bloedtoevoer. Als ik over seks praat gaat er wat meer bloed naar mijn hoofd, bij pappie naar zijn pikkie.’
‘Varkens praten niet, maar toch wordt het pikkie van de beer groter.’
‘Ja, als hij het gleufje van een zeug vlak voor zich ziet.’
‘Heeft u daarom geen haar vlak om uw gleufje? Om die goed aan pappie te laten zien als u met hem wil spelen?’
Berbel bloosde weer.
‘Ja, zoiets, Barbie.’
‘Bij oma hoeft dat niet, die heeft niet veel haartjes. Als opa er even naar kijkt komt zijn pikkie omhoog en neemt hij oma mee naar binnen. Om te spelen natuurlijk, net zoals bij een middagslaapje. Ik heb nog helemaal geen haartjes.’
‘Ik heb je al verteld, dat je die begint te krijgen als je ouder dan tien bent. Niet alles groeit even snel. Jongetjes kunnen ook pas een groter pikkie krijgen als ze ouder dan tien zijn.’
‘Pappie krijgt geen groot pikkie als hij naar mijn gleufje of dat van oma kijkt.’
‘Nee, omdat hij daar niet mee wil spelen. Dat moeten alleen getrouwde mensen met elkaar doen. Om te zorgen dat kindjes een pappie hebben.’
‘Ja. Daar ga ik ook voor zorgen, later.’
‘Prima, Barbie. Zullen we vandaag maar niet verder over seks praten? Ik denk, dat je vanavond genoeg nieuws gehoord hebt.’
‘Ja, mammie.’
Ze grinnikte even.
‘U ook, hè?’
Bas barstte in lachen uit.
‘Zo, die zit.’
‘Ja, ja. Welterusten, schatje.’
‘Welterusten, pappie, mammie.’
Na kusjes ging Barbie naar haar kamer.

Berbel bleef, op hun eigen slaapkamer gekomen, een beetje blozen.
‘Wat een combinatievermogen heeft Barbie, hè?’
‘Griezelig veel. Ik geloof al meer dan ik op m’n zeventiende. Dat ze denkt, dat ik je mijn gleuf laat zien om je aan het spelen te krijgen.’
Bas grinnikte.
‘Het is goed dat je het niet tegensprak.’
‘Poe, alsof je dat nodig hebt, om erin te willen.’
‘Nee, dat lukt me in het stikdonker ook. Ja, dat was erg doorgedacht, van Barbie. Ze hoeft nog niet te weten hoe alles precies werkt, dat weten we zelf amper. Dat ik al een stijve krijg als ik aan je blote gleuf dénk.’
‘Ja, ik zie het. Gelukkig kon er weer eens aan haar verstand gebracht worden dat seks iets voor getrouwde mensen is. Bas, ooit zullen we haar meer moeten vertellen.’
‘Dat je vader al voor die tijd met je moeder speelde?’
‘Dat is niet nodig. Over haar natuurlijke vader.’
‘O. Ja. Weet je, dat ik daar nooit aan denk?’
‘Dat is fijn. Ik heel soms. Voor mezelf vind ik het niet erg het haar te vertellen, maar ik hoop zo, dat ze dan niet anders naar jou gaat kijken, anders over je gaat denken. Ze is nu zo blij met haar pappie.’
‘Ja. Dat is een bepaald percentage van mijn geluk, Berbel. Jij veroorzaakt het grootste percentage. Dat ik weet en merk, dat je zo veel van me houdt.’
‘Ja, dat mag je merken, zelfs als ik niet mijn blote gleuf onder je neus duw.’
‘Ja, dat merk ik ook aan andere dingen. Opnoemen?’
‘Nee, laat maar, seksmaniak.’
‘Berbel, je merkt toch ook, dat ik ook om andere dingen van je houd?’
‘Ja, dat merk ik en dat weet ik. Het is normaal, dat seks voor mannen wat belangrijker is dan voor vrouwen. Dat dacht ik voor mezelf ook. Tot jij kwam. Om het over iets voor iemands neus houden te hebben, je weet wanneer ik niet meer te houden ben.’
‘Als je deze ziet?’
Hij liet zijn broeken zakken. Zodra zijn onderbroek naar beneden was schoot zijn stijve recht omhoog.
‘Oooh, ja. Uitslover. Recht vooruit is genoeg.’
‘Waarvoor?’
‘Trek eerst alles uit, zo vind ik het geen gezicht.’
Hij trok wat hij nog aan uit en zag dat zij zich ook uitkleedde. Hij omhelsde haar en duwde haar tegen de slaapkamerdeur. Daar zette hij zijn stijve recht vooruit, zocht daarmee haar gleuf op en duwde hem er in twee keer helemaal in.
‘Ik weet, dat je vochtig genoeg bent als je langer dan een seconde naar mijn stijve kijkt. Of al eerder. Ik wil eens proberen of ik zo minder moe word dan wanneer ik op je lig te wippen.’
‘Oooh. Weet je dat niet meer van onze huwelijksreis? In de douche van de camper?’
‘Nee, toen dacht ik niet aan moe worden. Ik had mijn blote stijve nog niet zo vaak in je geduwd, ik genoot er vreselijk van dat ik voelde dat mijn blote eikel gestreeld werd. Zo.’
Hij stootte een paar keer.
‘Oooh, Bas.’
‘Jaaah. Zet je kutje aan het werk. Masseer mijn zaadjes eruit.’
Hij ging verder met stoten tot ze gedaan had waar hij om vroeg.
‘Oooh, Bas. Beetje hard, tegen de deur op. En zo overbodig veel, ik voel het eruit lopen. Of ik zit zo vol, dat je het eruit perst.’
‘Ik ben blij, dat mijn lange er helemaal in kan. En dat ik dan ook nog onbelemmerd mijn zaadjes erin kan spuiten.’
Ze gingen op bed liggen.
‘Ja, de dikte is kritischer. Als je stijve dikker wordt om je zaadjes door te laten voel ik, dat het maar nét gaat.’
‘Er zit toch nog wel iets rek bij je in?’
‘Ja, maar daar is even tijd voor nodig. Je spuit heerlijk lang, vooral voor jou, natuurlijk, maar daarvoor te kort.’
‘We mogen blij zijn, dat we er langer over doen dan de meeste dieren. Maar in bed vind ik het gezelliger.’
‘Ja. Het enige voordeel van tegen een deur op is dat er niemand binnen kan komen.’
‘Ja. We hoeven geen kijkers, hè? We houden het voor onszelf.’
‘Ja. Op die ene keer na, toen Hilde je stijve bewonderde en hielp je te laten komen.’
‘Sinds die tijd weet ik zeker dat we geen hulp nodig hebben.’
‘Nee, ons gereedschap past te goed bij elkaar. Eh, even niet.’
‘Nee. Dat ik al een stijve krijg als ik aan je blote gleuf denk werkt nu niet.’
‘Gelukkig niet, ik heb ook een pauze nodig.’
‘Gelukkig nooit langer dan ik.’
‘Nee. Als jij een seksmaniak zou zijn ben ik het ook.’
‘Nee, want we willen het alleen vaak met elkaar doen omdat we van elkaar houden.’
‘Ja, weet ik. Zeg, ik hoop dat Basje eh normaal blijft. Als die wat over seks gaat vragen stuur ik hem naar jou. Barbie lachte me bijna uit, omdat ik niet wist wat fellatio was.’
‘Nee, ze plaagde je, ze wist toch dat je het wel deed? Ze praat te weinig om te merken dat ze humor heeft, ze zal op z’n minst om ons moeten glimlachen, als ze ons hoort.’
‘Hoezo?’
‘Ze zal het wel fijn vinden om te horen, dat het klopt wat ze leest.’
Berbel zuchtte.
‘Ja, en het opzoeken als ze het niet kan volgen.’
‘Altijd nog beter, dan dat ze binnenkomt en vraagt wat we aan het doen zijn.’
‘Ja, maar dat kan ze dan toch de volgende dag doen, beneden?’
‘Nu ik erover nadenk, dat deed ze ook. Aan mij. Je weet waarom niet aan jou. Maar ze vroeg het altijd zo, dat er geen direct verband was met dat ze wat van ons gehoord had.’
‘Dat heeft ze dan van jou geleerd, ze hoorde je uit.’
‘Eigenlijk wel. Ik ben natuurlijk ooit begonnen met voorzichtig antwoorden, maar ze schrok nooit, reageerde overal erg rustig op. Dan word je vanzelf makkelijker. Zoals jij tegen mij, van het begin af aan.’
‘Ja. Al schrok jij er wel eens van.’
‘Ja, natuurlijk, ik wist weinig. Barbie heeft van jongst af aan gekeken, geluisterd, veel gezien, veel gehoord, dus al vroeg veel geleerd.’
‘Ja. Basje is nog geen twee, lijkt niets te zien.’
‘Nou, we wachten maar af.’

Barbie twaalf

‘Bas?’
‘Ja?’
‘De post kwam net.’
Berbel gaf hem een briefje.
‘Mmmm. Wij verzoeken u, de rok- of jurklengte van uw dochter Barbara aan te passen aan de gebruikelijke mode. Wat is dat?’
‘Ze hebben er kennelijk op school bezwaar tegen dat ze er wat vlotter bijloopt dan de anderen.’
‘Mmmm. Ik ga even naar die school. Het uitzoeken.’
‘Eh maak je het niet te bont?’
‘Nee, natuurlijk niet.’

In de school keek hij door de ramen in de deuren van de lokalen tot hij het lokaal vond waar Barbie zat. Hij klopte op de deur, deed die open, liep naar binnen en stopte bij de lerares.
‘Van Velsen. Van de firma Werner.’
Hij gaf haar het briefje. Terwijl ze het las keek hij naar de meisjes in het lokaal.
‘Ja, meneer Van Velsen?’
‘Is dat van u?’
‘Nee, meneer Van Velsen. De schrijfster staat twee lokalen verder.’
‘Daar wil ik even mee praten. Kan ik Barbie meenemen? Ze kan wel wat lessen missen. En sorry voor de storing.’
Hij kreeg het briefje terug.
‘Ja, meneer Van Velsen. Barbie, opruimen en met je vader mee.’
Bas ging, met Barbie achter hem aan, de gang op en, na geklopt te hebben, het hem aangeduide lokaal in.
‘Van Velsen. Van de firma Werner.’
Hij gaf de lerares het briefje. Terwijl ze het las keek hij naar de meisjes in dat lokaal.
‘Ja, meneer Van Velsen?’
‘Ik heb in het lokaal van Barbie en hier rondgekeken en heb gezien wat u bedoelt. Is dat zo’n probleem?’
‘Nog niet, meneer Van Velsen. Misschien nooit, maar ik wil het voorkomen.’
‘U stoort zich toch niet aan de kleding van mijn dochter?’
‘Nee, meneer Van Velsen. Maar ik heb leraren, waar Barbie ook les van krijgt, er opmerkingen over horen maken.’
‘Zo. Nou, ik zal maar niet zeggen wat voor naam ik die lui zou kunnen geven.’
‘Meneer Van Velsen, ik heb het een maand aangekeken, maar de andere meisjes hebben Barbie niet nagedaan. Net zo min als anderen in het dorp de kleding van uw echtgenote niet afkeuren, maar ook niet nagedaan hebben.’
‘Zo. Daar heeft u een sterk punt. Ik keur dat zeker niet af, maar niet alles kan overal. Dank u voor uw waarschuwing. En sorry voor de storing.’
Hij knikte naar de lerares, ging met Barbie naar de auto en reed naar huis.
‘Snap je wat er aan de hand is?’
‘Nee, pappie.’
‘Je bent te vlot gekleed.’
‘Een paar meisjes in mijn klas wilden ook wat vlotters, maar dat mocht van hun ouders niet.’
‘Zo. Zou je het erg vinden om weer wat minder vlots aan te trekken? Je aanpassen aan de rest?’
‘Nee, pappie. Als u dat beter vindt. Het kan mij niet schelen, ik loop liever in m’n blote kont, maar dat kan alleen maar thuis, hè?’
‘Ja, schatje. Leuk kontje.’
‘U heeft geen zussen, hè?’
‘Nee. Hoezo?’
‘Dan snap ik dat u nog meer dan vroeger zo belangstellend naar me kijkt. Niet zo naar mijn kontje, meer naar de rest. Ik vind het zelf ook wel interessant hoe ik verander. Ik wist natuurlijk allang wat er zou gebeuren, maar het is toch grappig dat het allemaal zo vanzelf gaat.’
‘Wilde je liever eerder of later veranderen?’
‘Ik heb niets te willen.’
‘Nee, liefje, de natuur gaat zijn gang. Ik heb altijd graag naar je gekeken. Je ziet er lief uit en je bent lenig. Ik vind het nu het mooist, dat je steeds nog meer op je moeder gaat lijken. Van meisje vrouwtje wordt.’
‘Met de nadelen daarvan.’
‘Ja, dat gaat ook niet anders. De voorbereiding om later kinderen te kunnen krijgen.’
‘Met mijn borstjes en meer haar hier en daar ben ik best tevreden, maar die voorbereiding had wel wat later mogen beginnen. Dat heeft nu geen nut.’
‘Tja, het heeft allemaal dezelfde oorzaak, hormonen. Die voorbereiding zou best later kunnen beginnen, erg jong kinderen krijgen is zeker hier uit de mode, in andere werelddelen nog niet zo. Maar dan zou de rest ook later komen. Je zal het er mee moeten doen.’
‘Ja, paps. Ik denk, dat ik nu ook weet waarom ze u geschreven hebben. Vorige week heb ik een jongen uit mijn klas een klap gegeven. Hij trok mijn bloes naar voren en zei, ik wil nog meer inkijk. De volgende dag had hij een heel blauwe wang en moest ik bij de directeur komen. Ik heb het uitgelegd. Hij zei, je moet dat natuurlijk niet toestaan, maar probeer in zo’n geval een vriendelijkere oplossing te zoeken. Weet u die?’
Hij grinnikte.
‘Je moet niet op de meisjesmanier met je vlakke hand slaan, maar met je vuist hem hard op zijn neus stompen. Om te begin- nen krijgt hij dan vast een bloedneus, daar is hij dan even zoet mee. De volgende dag, dagen, gaat hij met een blauwe neus meer af dan met een blauwe wang. Zeker als het bekend wordt dat een meisje hem die bezorgd heeft. En helemaal als ze de oorzaak horen. Dan worden alle jongens voorzichtiger.’
‘Dat is toch geen vriendelijkere oplossing?’
‘Een betere. Zachte heelmeesters enzovoorts. Die directeur kan van mij een bloedneus krijgen als hij wat tegen je durft te doen. Laat me dat dan weten. Jongens horen met hun poten van meisjes af te blijven. Als ze wat willen kunnen ze er om vragen. Omgekeerd ook.’
‘Ja, paps. Eh dat wordt gedaan, heb ik gehoord. Dat er zijn die aan elkaar voelen.’
‘Best mogelijk. Jij bent vast niet zo nieuwsgierig, je hebt genoeg gezien en je weet genoeg.’
‘Ja, pappie. En aan uw pikkie en die van Basje gevoeld.’
‘Jongetjes van jouw leeftijd hebben er één die qua maat daar tussenin zit. Het is natuurlijk normaal dat er zijn die al op van jouw leeftijd met wat voelen, scharrelen heet dat, beginnen. O. De meesten in je klas zijn twee jaar ouder dan jij, hè? Nou, op zich is daar niets op tegen, als dat voorzichtig gebeurt. Als je daar meer over wilt weten, vraag je maar. Of aan je moeder.’
‘Meer? Paps, ik heb jaren geleden al genoeg over klaarkomen en zo gelezen.’
‘O. Natuurlijk. Neem me niet kwalijk.’
‘Natuurlijk niet.’
Ze grinnikte even.
‘Er is nu genoeg aan me te zien, maar niet wat ik al weet.’
‘Nee, dat vergeten we vaak. Meestal. Je hebt het er ook nooit over. Behalve nu dan, een beetje.’
‘Ach. Paps, het is toch geen verplichting om daar vroeg mee te beginnen? Ik heb geen zin om me door zomaar een jongen in mijn gleuf te laten kietelen en hem af te trekken.’
‘Barbie!’
‘Voor mammie zou ik het voorzichtig omschrijven, voor u hoeft dat toch niet?’
‘Nee, ik kan er wel tegen. Ik schrok alleen even, van je taal. En dat mijn dochtertje gevingerd zou kunnen worden.’
‘Maakt u maar geen zorgen. Ik wil wachten tot ik wat ouder ben en op een jongen die ik heel aardig vind. Hem dan vragen of hij het aandurft om bij ons in z’n blote kont in de zon te komen zitten, met mij en mijn familie. Als hij dat durft wil ik mis- schien met hem wel wat meer dan eh naar elkaar kijken. Zou dat mogen?’
‘Ja, dat mag zeker. Dat zou heel verstandig zijn. En eerst kijken, dan pas voelen?’
‘Ja, ik steek ook niets in mijn mond zonder eerst te kijken.’
‘Eh zijn pikkie?’
‘Paps! Ik bedoelde eten.’
‘Sorry. Goed. Uitgepraat?’
‘Nu wel. Anders hoort u me wel. Echt waar, hoor, als het belangrijk is.’
‘Wat jij belangrijk vindt.’
‘Natuurlijk. Dat is andersom toch ook?’
‘Ja, schatje.’

‘Berbel, Barbie heeft te veel inkijk en te korte rokjes.’
‘Zo. Vinden ze. Ik heb haar expres mee naar de stad genomen om wat vlots voor haar uit te zoeken.’
‘Ja, dat staat haar prima. Een paar meisjes in haar klas wilden ook wat vlotters, maar dat mocht van hun ouders niet. Die lerares zei ook, letterlijk, de kleding van uw echtgenote wordt in het dorp niet afgekeurd, maar ook niet nagedaan. Ik vind dat een sterk punt, schat, hoe we er zelf ook over denken.’
‘O. Ja. Bas, ik heb nooit eh opzien willen baren, hooguit een beetje opschudding veroorzaken. Heeft dus niet geholpen.’
‘Mij wel. Als ik bij die supermarkt niks had zien schudden en geen inkijk bij je had gehad was ik doorgelopen.’
‘Poe. Je was me niet ontsnapt. Ik had je teruggeroepen en alsnog om hulp met mijn boodschappen gevraagd.’
‘Waarom?’
‘Naar complimentjes vissen, hè? Je was toen een aantrekkelijke jongen.’
‘Niet meer?’
‘Nee.’
‘Nou zeg. Barbie, zeg er eens wat van.’
Barbie grinnikte.
‘Ga zo door, ik vind het wel leuk. Paps, u bent er ingestonken. U bent toch geen jongen meer?’
‘O. Dank je wel. Berbel, Barbie heeft er geen bezwaar tegen om weer wat minder vlots aan te trekken. Zich aan te passen aan de rest. Kleding kan haar niets schelen, zegt ze, ze loopt liever in haar blote kontje. Thuis.’
‘Tja, ik ook.’
‘Om naar dat mannelijke aan paps te kunnen kijken.’
‘Nou, Barbie.’
‘U vergeet ook vaak, meestal, net als paps, dat ik al veel weet. En zie en hoor. Er zijn er in mijn klas die aan elkaar voelen. Snap ik wel een beetje, de meesten zijn twee jaar ouder dan ik. Maar ik heb paps al verteld, dat ik nog heb geen zin om door zomaar een jongen mijn gleuf te laten strelen en ik zijn pikkie.’
‘Barbie!’
‘Zo gaat dat toch, mams, als je gaat scharrelen? Ik wacht tot ik wat ouder ben en op een jongen die ik heel aardig vind. Ik vraag hem dan of hij het durft om in z’n blote kont in de zon te komen zitten, hier. Dan wil ik misschien met hem wel wat meer dan elkaar bekijken. Zou dat van u ook mogen?’
‘Tjonge, jaren horen we niets van je, kom je met zoiets. Ja, doe maar voorzichtig aan en kom hier ooit met een aardige jongen zonnen. Ten eerste, dat lijkt me een goede aanpak. Eh figuurlijk, aanpakken komt na bekijken?’
‘Misschien.’
‘Ja, het moet wel de moeite waard zijn. Ten tweede, nou, dat kun je wel raden, wijsneus.’
‘Ja, nog een pikkie erbij om naar te kijken.’
‘Ach, met je meegenieten, liefje. Het duurt bij Bartje nog minstens vier jaar voor hij hem omhoog kan krijgen.’
‘Tjonge, mammie, wat een woeste uitspraak voor uw doen.’
‘Had je liever gehoord, een erectie kunnen krijgen?’
‘Nee, omhoog krijgen klinkt leuker. Of een stijve krijgen. Maar is dat zo belangrijk?’
‘Voor hem vast wel, om het op tijd te kunnen.’
‘Zo ongeveer op z’n twaalfde? Dat heeft net zo veel nut als dat ik jarenlang ongesteld word voor ik de leeftijd heb om kin- deren te krijgen.’
‘Tja, de natuur houdt geen rekening met plaatselijke gebruiken. In andere landen krijgen meisjes eerder kinderen. Dat jarenlang voor niks ongesteld worden is inderdaad vervelend, maar ik geef eerlijk toe dat ik graag kijk naar een stijver wordend pikkie of een helemaal stijve.’
‘Ja, en met die van paps speel.’
‘Daarom is Bartje er ook.’
‘Genoeg maar weer, wijsneuzen. Berbel, kan je met Barbie het dorp ingaan en daar wat kleding voor haar kopen? Het vlotste wat je daar kan vinden mag ze vast naar school aan.’
‘Ja, Bas. Mag ik wel aantrekken wat ik wil?’
‘Toen zei paps, liever uittrekken.’
‘Klopt, Barbie, maar nu niet. Berbel, je kleding wordt in het dorp niet afgekeurd, houd het daar maar bij. En wat zeg ik dan, Barbie?’
‘Zoiets als, als ik hier maar je borsten en je gleuf zie. Naast de borstjes en de dot haar op de doos van Barbie.’
‘Dot! Een beetje doorgeschoten donshaartjes.’
‘Voor er gekeken gaat worden hoeveel het nu is, naar de auto, Barbie.’
‘Ja. Tot straks, lieve pappie.’
‘Tot straks, vrouwtje.’
Barbie liep naar buiten.
‘Veelzeggend, Bas.’
‘Ik heb het daar al met haar over gehad, op de terugweg van school. Ze weet het. Ze is blij met haar borstjes en haar, maar ze was liever pas jaren later ongesteld geworden, het is nu alleen maar lastig.’
‘Ja, wie zou het niet willen, pas als je aan kinderen wilt beginnen.’
‘Ik in ieder geval ook.’
‘Ja, ja. Nou, als je het niet nodig had gevonden om naar de school te rennen had het weer gekund. De pauze is voorbij.’
‘Ha. Heerlijk. Vroeg naar bed?’
‘Ja, en lang. Tot straks.’

Rond Barbies 16e verjaardag

‘Kom, vrouw, we gaan wandelen.’
‘O. Goed.’
Barbie keek verbaasd op van haar boek, toen haar opa opstond, nadat Basje welterusten had gezegd en naar boven gegaan was. Zodra vader en moeder de deur uitgegaan waren stond Bas op en ging aan de eettafel zitten.
‘Berbel, Barbie, kom eens bij me zitten. Neem jullie drinken mee.’
Die deden dat, Barbie meer verbaasd dan Berbel.
‘Opa en oma gaan nooit wandelen, om deze tijd.’
‘Nee, ik heb ze gevraagd om dat te doen. Barbara, je bent zestien geworden. Het is tijd voor een ernstig gesprek.’
‘Vast ernstig. U noemt me nooit Barbara. We gaan toch niet verhuizen?’
‘Nee, het gaat niet over de toekomst, je moeder en ik moeten het met je over het verleden hebben. Ik zal het meeste vertellen, het is voor mij makkelijker dan voor je moeder.’
‘Ik snap er niets van.’
‘Dat komt wel. Barbie, we vinden, dat je nu oud en wijs genoeg bent om iets schokkends uit het verleden te horen. We hebben daar tot nu mee gewacht, al liepen we het risico dat je er via een omweg over zou horen. Dat is gelukkig niet gebeurd.’
‘Dus anderen weten er van?’
‘Ja, al zullen die er zelden aan denken. Barbie, onderbreek mijn verhaal als je iets niet snapt. Het zal niet zo ingewikkeld voor je zijn, je zal het snel snappen, maar het zal je erg schokken.’
‘Daar kan ik me niets bij voorstellen, maar ik ben nu genoeg gewaarschuwd. Begint u maar.’
‘Nou, houd je vast. Barbie, ik ben niet je natuurlijke vader.’
‘Wat? Niet mijn natuurlijke vader? Dat geloof ik niet.’
‘Je hebt me altijd geloofd, Barbie. Daar ben ik je erg dankbaar voor. Je moet me nu ook geloven.’
‘Leg het dan uit. Sorry, dat wilde u natuurlijk al.’
‘Ja. Je weet natuurlijk wat dat betekent, een natuurlijke vader. We vertellen je er nu over, omdat je nu op een leeftijd bent, dat je kan begrijpen, wat er om kan gaan tussen mensen, wat betreft seksualiteit. Of heb je daar nog vragen over?’
‘Nee, pappie. Wat ik van andere meiden hoor, jullie hebben me op tijd erg openhartig voorgelicht. U heeft me ook aardig wat verteld, als ik wat vroeg, van jongst af aan. En ik zag of hoorde wel eens wat. Maar over een natuurlijke vader hebben jullie het nooit gehad.’
‘Nee. We hopen dat je dat zal begrijpen en het ons niet kwalijk neemt.’
‘Ik heb jullie nog nooit iets kwalijk kunnen nemen. Alles werd altijd goed uitgelegd. Doe nu ook maar.’
‘Ja. Voorzover we weten, leeft en woont je natuurlijke vader in Nederland, is getrouwd en heeft twee zoons. Maar laat me alles, vanaf het begin, vertellen. Je weet van wat ze het Hollandse kamp noemen?’
‘Natuurlijk.’
‘Daar werkten vroeger Nederlanders. Toen je moeder zeventien was, ontmoette ze een jongen die daar werkte. Ze gingen een paar keer uit, hij kwam daarna hier vaak over de vloer. Na een tijdje gebeurde er iets. Ik zeg niet, dat dat niet had mogen gebeuren, anders was jij er niet geweest. Je moeder werd zwanger.’
‘Waar was u dan?’
‘Nog in Nederland. Ik kwam pas later op het kamp werken.’
‘En waarom is die eh jongen hier niet?’
‘Hij wilde niet met je moeder trouwen. Hij vond zich te jong.’
‘Niet te jong om al te eh u weet wel. Hoe oud was hij, toen?’
‘Negentien.’
‘Wat jong om te trouwen. Zeventien voor mammie ook.’
‘Ja. Hoe denk je over seks vóór het huwelijk, Barbie?’
‘Ervóór? In principe ben ik daar tegen. Maar ik kan me voorstellen dat het gebeurt. Ik eh hoef het nog niet. Ik vind er geen jongen aardig genoeg voor. Ik ben niet lesbisch, hoor, maar jongens van mijn leeftijd vind ik zo kinderachtig. Maar omgaan met een oudere jongen wil ik ook niet, ik wacht wel af.’
‘Ja, dat is het beste.’
‘U wachtte dus niet, mammie. Kunt u eh me daar iets over vertellen?’
‘Ja. Het is geen excuus voor wat ik gedaan heb, Barbie. Het is een uitleg, om te proberen je het te laten begrijpen. Je snapt natuurlijk wat dat iets was wat er gebeurde, we vrijden, waardoor ik zwanger werd. Ik was wel voorgelicht, maar niet zo uitvoerig. Je weet, dat je opa en oma het niet graag over seks hebben. Zo min mogelijk, en verder, wat niet weet wat niet deert. Zo ging dat vroeger. Die jongen was dus iets ouder dan ik, ik was blij dat er serieus naar me gekeken werd. En ik was nieuwsgierig. Daarom zijn we aan het vrijen gegaan. Met voorbehoedsmiddelen, condooms, erg dom was ik niet. Één keer vergaten we dat. Dat wil zeggen, we begonnen zonder. Ik dacht even, we moeten stoppen, toen, het kan wel, ik zit niet in een vruchtbare periode. Snap je?’
‘Ja. Bijvoorbeeld, vlak voor je ongesteld moet worden.’
‘Ja, en vlak erna. Ik werd toch zwanger. Waarom weet ik niet, ik moet me verrekend hebben.’
‘Tja. Verder.’
‘Je moeder wilde die jongen natuurlijk ook niet meer. Wilde niet opgescheept worden met iemand met tegenzin. Ze heeft toen een contract met hem gesloten. Officieel, bij de notaris, met getuigen. Dat is het enige wat je natuurlijke vader niet verweten kan worden, Barbie. Hij heeft haar niet domweg in de steek gelaten.’
‘Hoe dan?’
‘Hij erkende zijn vadersschap, maar beloofde er geen rechten aan te ontlenen. Met andere woorden, beloofde om het kindje nooit bij haar moeder weg te halen. Dat zou hem toch niet gelukt zijn, je moeder kon uitstekend voor je zorgen. Hier, met hulp van haar ouders.’
‘Ja, zeker. En u dan?’
‘Ik kwam later. Barbie, er werd een bezoekregeling afgesproken. Hij mocht je één keer in de maand zien. Een paar uur, want minder was de moeite niet, hij moest uit Nederland komen, hij had zich gelijk terug laten plaatsen.’
‘Ik kan me niet herinneren dat ik eh bezoek gehad heb, van een man.’
‘Hij is ook maar een paar keer geweest. Daarna kreeg je moeder een briefje van hem, dat hij ging trouwen. Of hij met zijn aanstaande langs mocht komen, om haar te laten zien wat, waar en met wie er gebeurd was, waar hij zijn aanstaande eerlijk over verteld had. Je moeder vond dat goed. Die aanstaande begreep alles. Het enige wat je moeder daarna van hem nog ge- hoord heeft, is dat ze een geboortekaartje van hem kreeg, van een zoontje. Ze heeft dat weggegooid, het interesseerde haar niet. Hij had ook beloofd om je moeder financieel te ondersteunen. De helft van het normale bedrag van een alimentatie, je moeder vond, dat de andere helft voor haar rekening was.’
‘Een beetje raar, al hadden ze eh het met z’n tweeën gedaan. Het lijkt me, dat daar bij het vaststellen van de normale bedragen voor alimentatie wel van uitgegaan is.’
‘Ja, maar je moeder vond dat toch eerlijker. En ze had het geld niet nodig, je zal wel snappen dat ze hier niets te kort kwam.’
‘Ik ook niet.’
‘Fijn. Hij betaalt nog steeds, Barbie, maar alles staat op een rekening op jouw naam. Dat is voor jou, later. Hij heeft toen beloofd om te blijven betalen tot je achttien bent. Daarna, als je moeder er om zou vragen, meer en langer als je, bijvoorbeeld, een dure studie zou willen volgen. Je moeder wist ook niet wat de toekomst zou brengen.’
‘Nee. U dus.’
‘Ja, slimmerd. Barbie, het is mogelijk, dat hij ooit contact met je op wil nemen.’
‘Ik denk niet, dat ik in hem geïnteresseerd ben. Ik vind niet, dat hij daar recht op heeft. Had hij eerder van zich moeten laten horen. Al had ik dat waarschijnlijk niet fijn gevonden. Dat had me waarschijnlijk meer geschokt dan nu.’
‘Ja. Barbie, hij heeft er geen recht op, maar je moeder en ik zouden het waarderen als je contact toe zou staan. We kunnen ons voorstellen, dat hij op een gegeven moment toch zou willen weten hoe het met zijn dochter ging. Bijvoorbeeld op je achttiende of je eenentwintigste. Als je na één keer verder geen contact met hem wilt, zullen we hem dat officieel laten ver- bieden.’
‘Ik zie wel. Verder. Ik wil weten hoe u eh in beeld kwam. Mijn echte vader.’
‘Dank je, Barbie. Drink even wat, als afsluiting van dit eerste deel.’
Ze dronken alle drie wat.
‘Waarom zijn opa en oma weg? Ze weten er toch van?’
‘Ze weten overal van. Maar ik wilde, dat je alleen met je moeder en mij moest kunnen reageren hoe je wilde. Het gaat ook over seks, mammie zei al, ze hebben het daar niet graag over.’
‘Poe! Ze doen het nog steeds, dat weet ik.’
‘Ja, wat luidruchtig, soms, maar er over praten is iets anders, Barbie.’
‘U zit er anders niet mee. Ik hoorde op school wel wat anders, van vaders. Ik heb u in de gaten gehouden, hoor. Maar u knip- perde nog niet met uw ogen, als ik het met mammie over ongesteld zijn had, om maar wat te noemen.’
‘Dat komt door je moeder, ze ging natuurlijk om met natuurlijke dingen, dat nam ik over. Ik ga verder. Toen jij twee was, ontmoetten je moeder en ik elkaar. Ik was op het Hollandse kamp komen werken. Het was, zo’n beetje, liefde op het eerste gezicht.’
‘Bestaat dat?’
‘Je hebt er vast over gelezen. Liefde op het eerste gezicht is overdreven, dat kan eigenlijk niet, als je elkaar nog niet kent. Je moeder zag er toen zo uit zoals jij nu. Ze is nu nog mooi, je kan alleen zien dat ze ietsje ouder is. Ik was gelijk geïnteresseerd in dat mooie meisje. Zij kennelijk ook in mij, ze vroeg me mee naar huis om koffie te komen drinken. Onderweg kwam ik er al achter dat ze ook lief was, openhartig, vrij. Binnen een uur was ik verliefd. Hier ontmoette ik eerst je opa en oma. Na een tijdje werd jij thuisgebracht, je had bij de buren gespeeld. Je kan je misschien voorstellen dat ik schrok, toen je moeder zei dat je haar dochtertje was. Ik dacht een aardig en lief meisje ontmoet te hebben, het was ook al moeder.’
‘Ja. Ik zal vast een jongen, die al een kind heeft, niet willen.’
‘Je weet maar nooit. Je natuurlijke vader vond een meisje dat dat niet erg vond. Wat ze er precies van dacht weten we niet.’
‘Hij wilde niet met mammie trouwen, vond zich te jong. Maar dus, binnen twee jaar, wel met haar.’
‘Je moeder zei tegen me, ze had een leuk koppie maar was zo mager als een lat. Amper borsten, geen kont. Niets om vast te houden. Waarschijnlijk was ze erg goed in bed, geen amateur, zoals ik. Als ik moet gokken, Barbie, dan heeft hij haar ook zwanger gemaakt en wilde zij hem niet kwijt. Misschien heeft hij er nog spijt van.’
‘Koekje van eigen deeg. Ik kan me niet zo opstellen als u, u verdedigt hem bijna.’
‘Dat is niet mijn bedoeling, het is wat extra uitleg. Barbie, jou de eerste keer zien was een schok, maar binnen een paar minu- ten dacht ik, die wil ik er wel bij. Ik was al gek op je moeder, die wilde ik toen al voor altijd, al zei ik dat natuurlijk niet direct. Ik bleef hier heel vaak komen en bleef dan zo lang mogelijk. Ik vond jou heel lief, jij mij snel ook, dat merkten we. Heel snel wisten je moeder en ik, ook van elkaar, dat we genoeg van elkaar hielden om te kunnen trouwen. Maar voordat ik haar een aanzoek deed moest ik eerst nadenken. Niet over je moeder en jou, maar over de grote verandering van mijn leven. Je moeder wilde beslist hier blijven, wat voor mij inhield, verandering van land en werk. Ik zou dit bedrijf min of meer cadeau krijgen, ik had moeite om dat te accepteren. Je moeder heeft me overgehaald, hoofdzakelijk door te zeggen, dat ik een hoofdprijs in een loterij ook zou accepteren.’
‘Hoofdzakelijk? Als u het me niet kwalijk neemt, ook met seks?’
‘Nee, Barbie. Je moeder deed haar uiterste best om eerlijk te blijven. Ze had het daar moeilijk mee, ze wilde me graag. We hadden een beetje seks, maar we vrijden niet. Je moeder wilde het niet, om niet te herhalen wat er eerder gebeurd was. En ik wilde het niet, ik vond dat niet eerlijk om te doen voor we serieuze plannen hadden.’
‘Ik denk, dat ik dat wel begrijp. Wat is, een beetje seks?’
‘We zagen elkaar bloot. We streelden elkaar.’
‘O. Nou ja, meerdere in mijn klas doen het ook, heb ik gehoord, dat strelen. Maar vast niet helemaal bloot. Kan dat, zonder dan te gaan vrijen?’
‘Toen je moeder zeventien was werd het inderdaad vrijen. Ik, wij, hopen dat jij niet zo nieuwsgierig bent om het ook te vroeg te gaan proberen.’
‘Ik denk, dat ik nu al meer weet dan mammie toen. Ik wacht nog wel, minstens nog jaren. Ook omdat me het toch moeilijk lijkt om een grens te trekken als je bloot bij elkaar bent. Als meisje wil je natuurlijk niet zwanger worden, al is dat te voor- komen. Misschien maagd blijven, voor wat dat waard is. Maar eh, jongens moeten toch wat kwijt, als ze opgewonden worden?’
‘Ja, maar daar zorgde je moeder bij mij ook voor. En ik zorgde er ook voor, dat eh zij zich af kon winden. Je weet wel hoe dat heet. Daarom konden we volhouden om niet te vrijen. Barbie, ik vind het fijn, dat je zo veel durft te vragen.’
‘Ik wil het goed snappen. Al gaat het me niets aan, is ook niet zo belangrijk, pas gevreeën toen jullie getrouwd waren?’
‘Nee, wat eerder. Nadat ik je moeder een aanzoek had gedaan en zij dat geaccepteerd had. We konden het niet laten, Berbel. We hielden zo veel van elkaar en er was eigenlijk niets tegen.’
‘Nee. Nou ja, in jullie geval.’
‘Ja, Barbie. Je moet het niet uit nieuwsgierigheid doen. Of uit gewoonte, pak maar wat je pakken kan. Zoals je natuurlijke vader waarschijnlijk deed.’
‘Waarschijnlijk?’
‘We weten niet wat hij dacht, alleen wat hij deed. Barbie, vrijen is alleen fijn, bevredigend, zonder zorgen, als je het uit liefde doet. Dan heeft het een lang blijvend, gelukkig makend effect.’
‘Ja, dat heeft mammie ook altijd gezegd. Mammie, kunt u me een beetje vertellen, over wat u allemaal dacht, toen u pappie ontmoette? Om me een beetje voor te bereiden om als ik later wat tegenkom? Daarover voel ik me niet zo voorgelicht.’
‘Allereerst, ik vind het ook fijn dat je wat durft vragen. Verder, ik was niet zo onder de indruk van eh je natuurlijke vader, toen ik die ontmoette. Ik vond het wel fijn dat ik aandacht kreeg. En dat ik, al gauw, lekker gestreeld werd. Spannend. Nou, je weet al waar dat op uitdraaide. Daarom begon ik met eh Bas heel anders. Tenminste, dat wilde ik. Maar hij overrompelde me. Ik was van hem gelijk wél onder de indruk. Hij was zo vriendelijk, beleefd, lief, ook voor jou, wat ik erg belangrijk vond. Ik ben niet lang bang geweest dat hij er om jou vandoor zou gaan. Ik had gauw door dat het omgekeerde het geval was. Ik weet nog niet zeker, of jij niet de hoofdoorzaak was dat hij gebleven is.’
‘Dat weet je wél. Ik vond haar schattig, maar met jou wilde ik vrijen. Ik weet nog niet zeker, of dat niet de hoofdoorzaak was waardoor jij wilde dat ik zou blijven.’
‘Dat weet je wél. Het was niet de hoofdoorzaak, het telde wel zwaar mee. Je duidelijk merkbare liefde voor mij én Barbie was en is het belangrijkst.’
‘U bloost, mammie. U houdt iets achter.’
‘Mag ze het weten, Bas?’
‘Ja. Ze is zo verstandig, ze reageert nu zo rustig overal op, ze moet het aankunnen.’
‘Dank u. Ik moet straks iets zeggen, pappie. Maar u eerst, mammie.’
‘Ik wilde, na je natuurlijke vader, seks niet belangrijk in mijn leven laten zijn. Ik dacht, dat ik daar niet veel aan zou missen. Nadat mijn nieuwsgierigheid over was vond ik er niet zo veel meer aan. Ik vond het geeneens een ramp, dat hij verdween, maar ik had het wel met hem uitgehouden als hij gebleven was. Snap je?’
‘Ik denk het. Maar alleen uithouden lijkt me niet ideaal.’
‘Dat is het ook niet, maar veel vrouwen nemen er genoegen mee. Nu wat eh precairs, Barbie. Het kwam, kwam ik later achter, omdat je natuurlijke vader niet eh zo groot geschapen was. Hij kon vrijen, maar ik eh was er, na de eerste keer, niet zo van onder de indruk. Ik kwam bij Bas het eerst onder de indruk door zijn gedrag, dat wil ik duidelijk gezegd hebben.’
‘Voor ik verder wat zeg, dat snap ik. Ik vind hem ook ontzettend lief, ik houd verschrikkelijk veel van hem, maar dat weet hij al.’
‘Ja, dat weet hij, hij is daar vreselijk gelukkig mee, daar heeft hij het vaak met me over. Ik moet verder gaan. Toen ik Bas voor het eerst bloot zag, raakte ik erg onder de indruk. Hij is wél groot geschapen. Ik genoot er vreselijk van om hem aan te raken, te strelen.’
‘Zo’n verschil?’
‘Enorm. Ik weet niet wat normaal is, of je natuurlijke vader een abnormale kleine had of Bas een abnormaal grote.’
‘Je weet wel iets meer, Berbel.’
‘Nou ja. Barbie, je oma zegt, dat Bas net zo’n grote heeft als opa. Dat lijkt me dus in ieder geval normaler dan een erg kleine.’
‘Ik weet ook niet wat normaal is. Ik vind het dom, dat bezoek hier niet mee durft te doen. Er zijn toch maar twee soorten mensen? Zo veel verschil tussen gleuven en pikkies zal er niet zijn. En wat maakt het uit, je moet het doen met wat je gekregen hebt. Die van pappie zie ik wel eens, als hij een erectie heeft, die van opa niet. Hij gaat altijd met oma naar binnen als zijn pikkie overeind komt. Wel een grappig gezicht, als zo’n kleintje groot wordt.’
‘Ja. Eh, Barbie, het maakt wel iets uit, een verschil. Toen Bas en ik begonnen te vrijen merkte ik dat ik wat gemist had, met een erg kleine. Bas kon wél goed vrijen, ik bleef er onder de indruk van, werd er bijna verslaafd aan.’
‘Eerder gedaan, pappie?’
‘Nee, Barbie. De benodigde bewegingen zijn aangeboren, dat is de kunst niet. Wel de aandacht voor de ander. En het helpt natuurlijk ook, als het meisje duidelijk de aanwezigheid van de jongen voelt.’
‘Hij laat me duidelijk met veel liefde genieten, Barbie. Hij geniet zelf natuurlijk ook, maar ik weet, ik merk, dat dat bij hem niet de hoofdzaak is. En ja, hij is zooo duidelijk aanwezig. Laat ik verder daar maar niet over uitweiden.’
‘Als u zegt, mammie, dat u van die grote van pappie onder de indruk raakt en er van geniet, dan ben ik blij voor u. Ik geloof het wel, niet alleen u, ook oma heb ik wel eens horen zuchten, oh, wat zit ik vol. Nu maar gelijk verder, ik denk dat ik genoeg gehoord heb. Die natuurlijke vader van me interesseert me niet. Hij heeft iets bijgedragen om me te maken, maar dat is, om de woorden van pappie te gebruiken, geen kunst. Hij betaalt, maar dat gaat vast automatisch. Hij kan het vast makkelijk missen, anders had hij wel gepiept. Hij denkt vast nooit aan me, stuurde nog geen kaartjes voor mijn verjaardag. Als hij ooit contact met me opneemt zal ik hem dat zwaar verwijten. En hem vertellen dat hij verder ook maar onzichtbaar moet blijven.’
Ze slikte, kreeg tranen in haar ogen. Ze stak haar handen uit, Berbel en Bas pakten er ieder één.
‘Ik zal hem dan nog meer vertellen, wat ik jullie, voornamelijk pappie, zal vertellen. Mag ik trouwens paps zeggen? Pappie begint kinderachtig te klinken.’
‘Natuurlijk.’
‘Ik kom nog wel eens ergens anders. Zie hoe daar ouders met hun kinderen omgaan. De moeders zijn meestal aardig. Maar veel vaders vind ik verschrikkelijk. Hoe die met hun vrouwen omgaan al, maar nog meer met de kinderen. Sommigen probe- ren te doen of ze, die kinderen, er niet zijn. Ik heb hier altijd het gevoel gehad dat ik erbij hoorde. Er is op school verteld over een drieeenheid. Ik voelde ons altijd een drieeenheid. Jullie waren altijd heel lief voor me. Jullie keken net zo lief naar elkaar als naar mij. Ik weet al heel lang dat ik de liefste ouders heb die ik maar zou kunnen wensen. Paps, je had altijd alle tijd voor me. Toen Basje kwam werd ik niet jaloers, je maakte meer tijd vrij, ik kreeg niet minder. Ik voelde, ik weet, dat jullie allebei Basje en mij gelijk behandelen. Van mammie snap ik dat, van jou, Paps, niet zo goed. Al ben ik niet je natuurlijke dochter, vast wel je juridische.’
Ze liet hun handen los en droogde haar tranen.
‘Ja, daarover zo meteen. Maar daar denk ik nooit aan, Barbie, jij bent gewoon mijn lieve dochter. Vanaf kort nadat ik je voor het eerst zag. Door jouw houding, je leek me al snel te accepteren. Zei zo lief, dag, Bas. En ja of nee, Bas. Dat ontroerde me. Tot mammie vertelde dat ik je pappie werd. Ze vroeg eigenlijk je toestemming, al kon je het zeer waarschijnlijk niet begrijpen. Maar je schakelde gelijk over, van Bas zeggen naar pappie, wat ik ook zo fijn vond, waardoor ik ging twijfelen, ging vermoeden dat je wist, snapte, waar het om ging. Je sprak toen amper, maar leek me wel slim. Ik heb gelijk gekregen. Je moet al vroeg erg slim geweest zijn, wilde alleen daar niet over praten.’
‘Daar staat me niets van bij. Het zal wel, ik heb klassen overgeslagen.’
‘Ja, ja, je weet wel beter. Ik vond het een tijd niet erg, dat ik jouw eerste twee jaren gemist had. Gejank in de nacht, en zo. Jij kon gelijk contact met me maken. Dat wilde je kennelijk ook, je begon tegen mij meer te praten dan je ooit gedaan had, zei mammie. Gelukkig vond die dat niet erg, ze was blij dat je eindelijk begon met wat meer praten. Ik werd met de dag blijer, dat ik in plaats van één, twee lieve en mooie meisjes kon krijgen. Ik heb je zo gauw mogelijk erkend, mijn achternaam gegeven, nog vóór ik met je moeder trouwde en die toen ook mijn achternaam kreeg. Barbie, ik wilde dat het je later, nu dus, duidelijk zou zijn dat ik je er niet alleen maar bij nam, maar je echt ook wilde, als dochtertje. Ja, een drieeenheid.’
‘Het is me erg duidelijk. Al heb ik zo’n bewijs niet nodig.’
‘Fijn. Bovendien kreeg je, toen je moeder en ik ons verloofden, ook een ringetje. Ik herinner me nog, dat toen mammie en ik onze ringen aan opa en oma lieten zien, jij je handje uitstak en één van je eerste zinnetjes zei. Babbie ook ringetje klegen. Van pappie. Je draagt hem nog.’
Ze keken alle drie naar haar handen.
‘Ik heb hem een keer groter laten maken. Ik had hem naar mijn pink geschoven, hij kon toen weer om mijn ringvinger. Ja, ik draag hem nog. Omdat ik weet waarom ik hem kreeg, mammie heeft dat meerdere keren verteld. Ik blijf hem dragen, ook als ik later trouw. Ik zal die jongen dan uitleggen, dat ik het met mijn vader zo veel beter getroffen heb dan veel andere kinderen. Ik wil dat drieeenheidgevoel niet kwijt. Ondanks dat Basje bij ons is gaan horen. Viereenheid klinkt niet.’
‘Nee. Je leek op je moeder, er was nooit een aanleiding om te denken dat jij níet mijn dochtertje was. Anderen hadden het daar ook nooit over, vandaar dat je er nooit eerder over gehoord hebt. Gelukkig maar. Nu kan je het wel verwerken, hè?’
‘Er valt niets te verwerken. Ik heb dus twee jaar eigenlijk geen vader gehad. Daarna was jij er. Ik kan me niet anders herin- neren dan dat jij er was. Jij was altijd mijn lieve pappie, dat blijf je, al noem ik je paps.’
‘Dank je wel, lieverd.’
‘Er valt, geloof ik, niets te bedanken. Misschien mammie, dat ze je meenam voor koffie.’
‘Daar bedank ik haar nog iedere dag voor, op één of andere manier.’
‘Ja, ja.’
‘Ik ben iedere dag dankbaar, Barbie, voor mijn vrouw en voor mijn dochtertje. Ik had het ook niet beter kunnen treffen. Over die eerste twee jaar van jou, het is toch jammer. Met Basje heb ik gemerkt, dat dat toch ook een fijne tijd is. Ja, we hebben in het begin wat nachtrust gemist, als hij jankte. Maar het was zo mooi om te zien dat hij groeide, ons begon te herkennen, contact wilde maken. Ook met jou. Jullie hebben nooit ruzie gehad, wat het meest aan jou te danken is. Je regelde het altijd goed, als hij vervelend was.’
‘Ach, we scheelden genoeg, om me te laten begrijpen dat ik nergens kwaad om moest worden. Hij was eigenlijk nooit verve- lend, alleen ondeugend. Ik vertel het hem niet, hij is een erg lieve jongen, vergeleken met andere jongens.’
‘Waarom vertel je hem dat niet?’
‘Ach, hij weet het vast wel. Ik weet hoe ik zelf ben, maar ik vind het niet prettig als ze tegen me zeggen dat ik slim ben, of zoiets.’
‘Zoiets?’
‘Paps!’
‘Lief? Mooi?’
‘Nou! Ja. Daar kan ik toch ook niks aan doen?’
‘Dat lieve wel.’
‘Ja, ja. Jongens vragen wel eens, of ik lief voor ze wil zijn. Nou, daar zouden ze dan zelf mee moeten beginnen, maar dat wil ik niet, geen gefrunnik aan mijn lijf. Ik blijf nog een tijd toeschouwer, dat vind ik mooi genoeg. Hier wordt er tenminste normaal gedaan, natuurlijk. Ik heb al eens gezegd, als ik een jongen ontmoet die hier mee durft doen, en ik denk dat ik er oud genoeg voor ben, ik misschien meer ga doen dan kijken.’
‘Ja, alles op z’n tijd. Als je geen zin in scharrelen hebt moet je het niet doen. Je zal er waarschijnlijk ooit met een jongen vandoor gaan, we zullen je dan erg missen. We hebben je maar één keer een tijdje moeten missen, afgezien van je school- reisjes. Op onze huwelijksbijnareis.’
Barbie grinnikte.
‘Ik snap dat ik niet mee kon. Maar hadden jullie niets beter te doen dan mij missen?’
Bas en Berbel glimlachten.
‘Dat deden we ook. Fijner dan ooit. Zonder condooms.’
‘O. De pil was er toen toch al?’
‘Ja, al lang. Mammie gebruikte die ook, voor de veiligheid. Tot er een broertje of zusje mocht komen en nadat Basje er was. Het was een principekwestie, Barbie. Net zoals niet vrijen voor mammie mijn aanzoek aangenomen had, ze zeker wist dat ik zou blijven. Pas zonder condoom, voor het eerst allebei helemaal bloot bij elkaar, in onze huwelijksnacht. Barbie, het is fijn, als er dan nog iets over is, om voor het eerst te doen.’
‘Ik snap de hint. Eh, als u het niet erg vindt, het was voor mammie toch niet voor het eerst?’
‘Nee, voor de tweede keer. Mammie en ik hebben daar, in het begin, een paar keer over gepraat, ik wilde natuurlijk kunnen begrijpen hoe het gebeurd was. Na ons eerste vrijen vertelde ze, dat alles daarvoor niet meetelde, ze had er te weinig bij gevoeld. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik vond haar als nieuw, Barbie, dat heb ik haar ook verteld. Zo zag ze eruit, zo voelde ze aan, zo gedroeg ze zich.’
‘Gedroeg?’
Bas grinnikte.
‘Ja. Eh nou ja, je mag het wel weten. Mams was bang, dat mijn grote er niet in zou kunnen. Ze was zo gespannen, dat het niet snel ging. Pas de tweede keer kon ze er van genieten. Deed dat ook uitbundig. Ik was in onze huwelijksnacht ook eh ontroerd. Dat ik met mijn blote erectie in mijn grote liefde mocht en er mijn zaadjes achter mocht laten. Als man is het nogal indrukwekkend, als je dat van een liefhebbende vrouw mag.’
‘Zoiets hoort bij een seksuele opvoeding, maar de meeste ouders zullen zoiets hun kinderen vast niet durven vertellen. Het is nogal eh intiem.’
‘Ja. Het kan ook niet bij jonge kinderen, ze moeten nogal wat kunnen begrijpen.’
‘Ja, het is wat ingewikkeld. De theorie is niet zo moeilijk, ik weet natuurlijk al allang waar zaadjes vandaan komen en wat ze doen. De omgang met elkaar, bedoel ik. Ik zal extra voorzichtig zijn, als ik een jongen ontmoet, die in me geïnteresseerd lijkt.’
‘Je moet het niet te zwaar nemen, je mag best een beetje genieten.’
‘Ja, mammie. Ik blijf u mammie noemen, hoor. Dat vind ik niet kinderachtig.’
‘Graag, lieverd. Alles goed, nu?’
‘Zoals altijd. Die natuurlijke vader vergeet ik vast heel gauw, ik heb geen enkele reden of aanleiding om aan hem te denken.’
‘Dat lucht me op, lieverd.’
‘Wat? Dacht u dat ik u iets zou verwijten? Zoiets kan toch gebeuren als je jong en niet volledig ingelicht bent? Pappie verwijt het u ook vast nooit.’
‘Nee, die begrijpt het ook. De tijden zijn nu ook anders, maar ik wist niet hoe jij er tegenaan zou kijken.’
‘Ik wil niet zeggen dat ik ultra modern ben, dat alles moet kunnen. Ook niet zo ouderwets dat er helemaal niets kan. Ik verwijt u niets. U heeft uw verantwoordelijkheid genomen. Uw best gedaan om me, in uw eentje, met hulp dan, op te voeden. En na een tijdje een fijne vader voor me gevonden. Tja. Ik ben nu zeker goed gewaarschuwd, mij zal niet gauw iets overkomen. Anders kom ik gelijk naar u toe. Opa en oma hebben u toch goed opgevangen, als ik dat goed begrijp?’
‘Ja, heel liefdevol. Opa was één uur boos, daarna, net als oma, wat treurig. Totdat jij er was. Toen begon gelijk een gelukkige tijd. Die minstens verdubbelde toen Bas kwam.’
‘Tja. Heel wat beter dan ergens genoegen mee nemen.’
‘Ja, Barbie. Dat zou nog stommer geweest zijn dan een keer onvoorzichtig zijn, dat wist ik zo gauw ik Bas ontmoette. Zonder hem zou het ons niet slecht gegaan zijn, maar ik ben iedere dag ontzettend blij dat hij er is en dat hij je vader is geworden.’
‘Nog even over dat missen van je, Barbie. Na de zomer ga je in de stad naar school. Je bent hier dan iedere dag wat korter, ook tussen de middag niet. We zullen je dan ook missen.’
‘En ik jullie. Ik ben van plan ook in de bus wat aan mijn huiswerk te doen, om niet zo lang op mijn kamer te hoeven zitten.’
Vader en moeder kwamen binnen.
‘Het wordt ons te fris, buiten. Alles besproken? Goed afgelopen?’
Barbie stond op, gaf eerst opa, toen oma een kusje.
‘Alles is goed. Ik heb veel gehoord. Dank jullie wel, dat jullie mammie ooit goed opgevangen hebben. En goed gevonden hebben dat ik een pappie kreeg, waar ik nog iedere dag blij mee ben. En dat jullie altijd lief voor me geweest zijn.’
Ze draaide zich naar Berbel en Bas.
‘Ik ga naar bed, het is laat geworden. Komen jullie me zo, voor een keer, nog een kusje brengen?’
Berbel en Bas knikten. Barbie vertrok.
‘Vader, moeder, Barbie heeft geen problemen gekregen. In het kort, ze zei, die natuurlijke vader vergeet ik vast heel gauw, ik heb geen enkele reden of aanleiding om aan hem te denken. Ik heb maar één vreselijk lieve vader.’
‘Het is altijd een verstandig meisje geweest, Berbel. We hebben alleen maar van haar genoten. Zoals van haar moeder. En ook van haar vader.’
‘Dank u, pa. Ik sluit me graag aan bij de woorden van mijn dochter over u.’
Berbel ging naar boven, was snel terug.
‘Ze stelde me erg gerust. Nu jij, Bas.’
Hij ging naar boven, naast Barbie op bed zitten. Ze trok zijn hoofd naar haar toe, kuste hem op beide wangen en op zijn mond.
‘Dank je voor alles, paps.’
Hij glimlachte.
‘Fijn, hè, als je van elkaar houdt en alles goed gaat. Jouw aanwezigheid maakt me extra gelukkig. Je blijft ook zo op je moeder lijken, dat maakt het nog fijner. Een mooi figuurtje, al mooie borstjes. Omdat ik ze bij het zonnen zag heb ik meegenoten van dat ze steeds groter werden.’
‘Ja, het was spannend of ik genoeg zou krijgen. Ik mag al niet klagen. Maar ik zie er niet overal hetzelfde uit als mammie. Moet dat bij mij later ook?’
Hij grinnikte.
‘Dat moet niet. Ik heb dat bij mammie gedaan, omdat ik een hekel heb aan haar in mijn mond, als ik kus.’
‘Pappie! Daar?’
‘Ook daar. Het is een mooi mondje. Om je even te plagen, ik word ook overal gekust.’
‘Nou! Dat van u te horen is toch wat anders dan het alleen weten wat eh fellatio en zo betekent. Eh groot of klein?’
‘Allebei. Als hij klein is wordt hij sneller groot.’
‘Erg groot, dus.’
Bas grinnikte.
‘Ach, je moet het doen met wat je gekregen hebt, hè? In ieder geval, je weet dat mammie en ik er erg van genieten. Wat jij later gaat of laat doen moet je zelf weten. Met jongens, mammie en ik hebben je verteld wat wij denken dat het beste is. Je hoeft tot je trouwen niet als een non te leven, maar je zei zelf al, het is vast moeilijk om een grens te trekken als je bloot bij elkaar bent. Ik kijk graag naar je, maar ik kom niet aan je. Ik heb nooit meer gedaan dan wat nodig was om je te verschonen of af te drogen.’
‘Ik weet het. Daarom vind ik het niet erg als u naar mijn blootje kijkt. Van opa ook niet. Eerlijk is eerlijk, ik zie ook jullie pikkies, soms jouw grote. En de kleine van Basje. Ik heb hier wel veel gezien en gehoord, maar er nooit veel aandacht aan besteed. Ik vond alles normaal, alles ging zo natuurlijk.’
‘Je hebt altijd meer dan genoeg geweten. Je hebt toch nogal wat meer gehoord, hè, vandaag? Ik hoop, dat onze inschatting goed geweest is, dat je alles goed kan verwerken.’
‘Ik zou niet weten waarom niet. Was mammie erg ongerust?’
‘Ja, lieverd. Sommige fouten van jezelf kan je niet vergeten, al doet iedereen verder dat wel. Ze was ook ongerust toen ik jou voor het eerst zag. Bang dat ik er ook vandoor zou gaan. Dat was gelukkig gauw over. Net als vanavond, hè? Het jou vertellen.’
‘Ja. Ik heb haar ook bedankt, voor alles.’
‘Ze zag er opgelucht uit. Net als toen ik met haar trouwde, ze was geen ongehuwde moeder meer. Of het waar was of niet, ze dacht dat ze er op aangekeken werd, in het dorp.’
‘Er zal vast over haar gepraat zijn. Misschien met verwijten, misschien met medelijden. Ik heb nooit iets gemerkt.’
‘Lieverd, iedereen die je zag was blij dat je er was. Zo’n lief kindje. Je moeder verstopte je niet, was en is zo trots op je, blij met je. Iedereen zal snel in de gaten gehad hebben, dat je ook zonder vader heel goed verzorgd en opgevoed werd. Toen ik kwam waren ze ook blij, ik werd ook goed ontvangen, al dronk ik geen alcohol. Daarom was alles gauw vergeten, behalve, bij vlagen, zoals vandaag, door je moeder. Ik praat natuurlijk vanavond nog met haar. Dat lucht haar vast nog meer op.’
‘Ja. Ik ben blij, dat ik nog eens kon zeggen dat ik van u houd. Dat komt er zelden van.’
‘Maar ik weet dat wel. Ik voel dat, iedere dag. Van je moeder ook. Zelfs van Basje, al zegt die nooit zoiets. Tja, een jongetje.’
‘Dat bent u toch ook? U zegt het wel.’
‘Niet dagelijks. Dat hoeft ook niet, hè? We merken het wel.’
‘Ja. Zo fijn. Mijn vriendinnen, klasgenoten, hebben regelmatig wat te klagen. Ik nooit. Dat snappen ze niet. Tot ze u ontmoet hebben en ze hier merken hoe mensen ook met elkaar om kunnen gaan. Een beetje jammer, dat ik ze niet pesten kan met dat mijn niet echte vader een betere is dan veel echte. Ik zal voortaan nooit meer niet echte zeggen, hoor. Het klopt ook niet, zo voel ik dat ook niet.’
‘Ik weet het. Het is niet iets om mee te pesten, Barbie. Vaders doen het niet expres niet goed, hoor. Je moet er thuis iets voor meegekregen hebben.’
‘Dan zal ik vast een goede moeder worden.’
‘Dat denk ik ook. Maar liever eerst studeren.’
‘Natuurlijk.’
‘Dat zal wel vlot gaan, je kan goed leren. Ook iets waar ik blij mee ben.’
‘Het komt u vast goed uit, dat u ook al een opvolger heeft. Basje helpt zo graag mee.’
‘Ja, maar het is afwachten, of hij dat doet voor ons of voor hemzelf, of hij er iets in ziet, voor later.’
‘Ja. Ik weet niet, of ik, zoals mammie, altijd hier zou willen blijven. Ik wil eigenlijk eh ruimer op.’
‘Ik begrijp het. Ga studeren en een baan naar je zin vinden. Het liefst niet te ver hier vandaan. Toen ik moest beslissen of ik hier zou blijven of niet, speelde er ook mee, dat ik hier eigenlijk te weinig te doen vond. Dat was het enige, waarover ik niet zeker was, ik heb maar gegokt, dat me dat ook zou bevallen. Nou, om maar wat te noemen, je moeder had gelukkig tijd genoeg voor me.’
‘Ja, ja. Middagslaapjes, hè? Net zoals oma en opa.’
‘Ja, daarom gaf het geen problemen. Bij andere schoonouders had het vast niet gekund. Ik zal je nog wat vertellen, Barbie. Mammie heeft, vóór haar zeventiende, haar ouders vaak gehoord. Dat was één van de redenen waarom ze nieuwsgierig werd. Ik verwijt haar ouders niets, hoor. Ze konden niet weten of verwachten wat dat voor gevolgen kon hebben. Mammie en ik doen het rustig aan, als we denken dat je wakker bent.’
‘Dat hoeft niet, soms sliep ik niet. Ik word niet nieuwsgierig, ik weet vrij precies wat er gebeurt, en mijn tijd komt nog wel. Ik wist alleen niet, wat mammie bedoelde, als ze kreunde, oh, Bas, ik zit zo vol.’
Ze giechelde.
‘Nu wel.’
Bas glimlachte.
‘Erg?’
‘Ik vond het nooit erg om iets te horen. Ik wist dat het fijn moest zijn. Niet alleen omdat jullie het meestal én ‘s middags én ‘s avonds deden, doen. Als ik ‘s middags mammie te voorschijn zag komen zag ze er altijd blij uit.’
Bas grinnikte.
‘Ik zal niet zeggen dat er weinig voor nodig is om je moeder blij te maken.’
‘Nee, groot geschapen, hè? Ik zal, in de toekomst, niet met weinig tevreden zijn, maar het zal geen doorslaggevende factor zijn. Dat was het, als ik het goed begrepen heb, bij mammie ook niet, twee keer.’
‘Dat heb je goed begrepen. Dat hoort het ook niet te zijn. Ga je nu lief slapen?’
‘Nee, ik blijf luisteren.’
‘Barbie! O, grapje?’
‘Ja, u heeft me weer door. Welterusten, lieve pappie.’
‘Welterusten, mijn lieve Barbie.’
Hij kuste haar op dezelfde manier als ze hem gekust had.

‘Je bleef lang weg.’
‘Ja, een vader dochter gesprekje. Ik vertel er straks wel over.’
‘Laten we dan maar gelijk maar bed gaan, het is al later dan anders. Vader en moeder zijn ook al naar bed.’
‘Natuurlijk.’

‘Wat hebben we een geweldige dochter, Berbel.’
‘Ja. Wat bedoel je, eigenlijk?’
‘Ik heb haar verteld, dat ik iedere dag gelukkig ben dat ze zo lief is en dat ik naar haar mag kijken. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om haar eens te complimenteren. Dat is goed voor haar zelfvertrouwen. Want het zal hopelijk nog een tijd duren voor een jongen haar bloot ziet en zijn bewondering kan uiten. Ze is net zo mooi als jij. Niet overal hetzelfde, zei ze. Nee, wel ook mooie borstjes, maar normaal haar op haar doos. Ze bloosde een beetje, toen ik zei, dat ik geen haar in mijn mond wilde, bij het kussen.’
‘Je bent ondeugend. Ik ben wel erg blij dat ze nu alles weet en het zo goed opgenomen heeft. Nu heb ik nog maar twee eh probleempjes. We moeten het Basje ooit ook vertellen. En mijn foutje heeft geen ernstige gevolgen gehad, integendeel, maar het is gebeurd.’
‘Ach, lieverd, kan je dat nog steeds niet vergeten?’
‘Nee, maar ik denk er alleen maar aan bij gelegenheden als vanavond.’
‘Ja, daar is niet aan te ontkomen. Met Bas zal het ook meevallen, hoor. Die zal weinig vragen, simpel zeggen, maakt me niet uit, zus of halfzus. Ik had niets te klagen, er verandert voor mij niets.’
‘Ja, die vat alles makkelijk op. Leeft bij de dag, zoals ik. Barbie heeft meer van jou, ze denkt verder vooruit.’
‘Ja. Ze is blij, dat ik al een opvolger heb. Kan zij de ruimte op, zei ze.’
‘Die heeft ze nodig, haar hersens vragen om veel te doen te hebben.’
‘Ja, zoiets. Met Basje is het afwachten, of hij er iets in ziet, voor later.’
‘Die blijft wel. Hij is niet dom, maar hij heeft geen behoefte aan moeilijke zaken.’
‘Ja, zoiets. Flinke jongen, hè?’
‘Ja, een stevige knul. Dat wordt wat. Ook met een grote.’
‘O ja?’
‘Vast wel. Er is nu, ik bedoel, bij het zonnen, niets bijzonders aan hem te zien. We kunnen niet vergelijken, er zijn nooit jongens van zijn leeftijd die mee durven doen. Toen hij klein was en er hier buurjongetjes kwamen spelen, moest ik die wel eens helpen om te plassen. Je weet wel wat er dan gebeurt. Ze kunnen nog geen stijve krijgen, maar het lijkt er een beetje op. Die van Basje werd het dikst en kwam het meest omhoog. Dat heb ik onthouden, sinds hij zichzelf is gaan wassen. Hij wordt twaalf, komt of zit nu in de pubertijd, het zal vast beter zichtbaar worden dat hij op z’n vader gaat lijken.’
‘Fijn. Ik hoop, dat hij er later net zo veel plezier mee krijgt als ik. Onze middagslaapjes kwamen ter sprake. Barbie heeft ons wel eens gehoord. Waarschijnlijk ‘s avonds.’
‘O.’
‘Ze werd niet nieuwsgierig, zei ze, ze wist toch al vrij precies wat er gebeurde, en haar tijd zou wel komen. Ze vond het nooit erg om iets te horen, ze wist dat het fijn moest zijn. Als ze jou ‘s middags te voorschijn ziet komen zie je er altijd blij uit.’
‘O. Is dat zo zichtbaar?’
‘Ja. Zichtbaar bevredigd. Schrik niet. Ze wist alleen niet, wat je bedoelde, als je kreunde, oh, Bas, ik zit zo vol. Ze giechelde, nu wel, zei ze.’
‘Oh, Bas. Kan dat allemaal wel? Is dat wel goed?’
‘Ten eerste, er is niets meer aan te doen. Ten tweede, ze denkt er gezond over. Zie het maar als voorlichting.’
‘Dat moet dan maar. Als ze er niet op terugkomt is het goed.’
‘Ik heb haar ook verteld, dat jij, door het horen van je ouders, nieuwsgierig werd. Ze zei, ik niet, ik weet al genoeg.’
‘Dat stelt me iets gerust. Ik snap, hoe het gelopen is, maar dat ze weet, zich voor kan stellen, hoe we vrijen? En dat ze weet dat je me helemaal opvult? Ik vond het al ver genoeg gaan om haar te vertellen dat je groot geschapen bent, ze verblikte of verbloosde daar niet van.’
‘Ze giechelde, toen ze vertelde, waarom ze nu snapte wat je kreunde. Dat was verstandig commentaar, Berbel. Ze staat goed ten opzichte van seksualiteit.’
Hij grinnikte.
‘Je zal vast niet durven om nog eens te beginnen over mijn dikke.’
‘Nee, dat is ook niet nodig. Ik zal haar wel antwoord geven, als zij erover begint.’
‘Prima, maar dat doet ze vast niet. Vóór ze een aardige jongen tegen het lijf loopt is het voor haar geen gespreksstof. Mijn tijd komt nog wel, heeft ze een paar keer gezegd.’
‘Nou, dan hoop ik er het beste van.’
‘Het komt wel goed. Ze maakt er zelfs grapjes over. Ze zei, als laatste, ik ga niet slapen, ik blijf luisteren. Ik heb net nog even gekeken, ze slaapt al hoor.’
‘Toch maar zachtjes doen. Kom, vul me op.’
‘Het blijft fijn, bloot tegen bloot.’
‘Ja, maar nu naar binnen. Bloot in bloot. Oooh, Bas.’
‘Ja, kreun maar. Precies . . . zo . . . snel . . . als . . . je . . . het . . . lekkerst . . . vindt . . . hè? Nu . . . helemaal erin.’
‘Oooh, Bas.’
‘Ja, heerlijk helemaal net niet te strak om me heen. Mijn favoriete standje. Mijn handen om je borsten, je benen om me heen en mijn stijve, met mijn blote eikel, diep in je kutje. Wat verwen je me weer. Zachtjes wippen, strelen. Oh, heerlijk. Wat een uitvinding. Ik vul je zo nog meer op, met een lading zaadjes.’
‘Ja. Wat maak je er nog steeds veel. Heerlijk, dat je altijd zo lang en duidelijk klaarkomt. Iets sneller?’
Hij deed het, en kwam ongeveer gelijk met haar klaar.
‘Oooh, meid, wat masseerde je mijn stijve lekker. Bijna pijnlijk, door de krampen die je krijgt.’
‘Je laat me heerlijk klaarkomen, met die grote van je. Zelfs na zo veel keer kan ik er niet genoeg van krijgen.’
‘Ja, fijn, minstens twee keer, vaak drie, soms vier keer op een dag.’
‘Geen sleur?’
‘Nee, beslist niet. Ik denk nooit, het moet weer. Wel vaak, wanneer kan het weer.’
‘Voorlopig niet, voel ik. Even je ballen masseren?’
‘Daar val ik vast bij in slaap.’
‘Niet erg. Als ik merk dat je een stijve krijgt stop ik hem naar binnen, of je slaapt of niet.’
‘Nou, dan blijf ik wakker.’
‘Nee, doe maar niet. Het is al laat.’
‘Voor jou kennelijk niet, je wil nog een keer.’
‘Je in me voelen zou genoeg zijn. Zo wil ik wel in slaap vallen.’
‘Nou, zie maar.’

‘Lekker in slaap gevallen?’
‘Ja. Je kreeg een stijve. Ik heb hem er zo gauw mogelijk ingestopt en me op laten vullen. Dat streelde niet, maar was weer zo fijn om te voelen.’
‘Ik heb er niets van gevoeld. Dat wil ik inhalen.’
‘Nee, joh.’
Ze spartelde een beetje tegen, het werd een stoeipartijtje, wat toch eindigde met vrijen.
‘Het leek wel een verovering. Als je iets meer tegengewerkt had was ik gestopt, hoor.’
‘Het was een beetje plagen, een beetje uitstel. Je hebt me veertien jaar geleden al veroverd. Zelfs zonder me aan te raken. De eerste keer dat je hier was en na een paar uur al je broeken liet zakken.’
‘Tja. Zo’n hoge nood heb ik nooit meer gehad. Je hielp me altijd ruim op tijd. En veel sneller dan ik verwacht had vrijden we.’
‘Later dan ik wilde, maar ik moest eerst aan de pil beginnen. Nu eruit.’
‘Ik ben er al uit. Dat voel je toch?’
‘Ja, natuurlijk. Ik bedoel, uit bed.’
‘Vanmiddag er weer in?’
‘O. Wordt het zo’n dag dat je maar door wilt gaan? Ik ken je buien.’
‘Nou, ik niet. We wachten maar af.’

Na de 12e verjaardag van Bas

Zodra Bas in de schuur van de ouders van een klasgenoot was stopte hij, om aan de rare verlichting te wennen. Die kwam van een felle breedstraler op een standaard, een eindje verderop in de schuur, het was lastig er tegenin te kijken. Hij werd door een paar jongens die na hem binnenkwamen opzij geduwd. Na even was hij wat aan de verlichting gewend en zag hij de indeling van de schuur vóór de lamp. Links langs de wand stond een tafel, eigenlijk een tafelblad op hooibalen, met flesjes erop, er stond een jongen achter. Rechts lagen hooibalen, hier en daar bezet door pratende jeugd. Er tussenin stonden elkaar omarmende stelletjes op de maat van muziek met hun bovenlijven wat heen en weer te bewegen, ze kwamen amper van hun plaats. Hij schrok toen hij weer, maar nu erg nadrukkelijk, aangestoten werd en keek naast hem. Hij zag een meisje, dat hem glimlachend aankeek.
‘Zit jij niet een klas lager dan ik?’
Hij herkende haar.
‘Ja. Eh Niki, hè?’
‘Hoe weet je dat?’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Dat heb ik tegen je horen zeggen.’
‘Ja, dat klopt. Jouw naam weet ik niet.’
‘Bas.’
‘Werner?’
‘Zo heet mijn opa. Ik heet van Velsen.’
‘Ja, natuurlijk, nu weet ik het weer. Van die varkensfokkerij. Zeg, zullen we gaan zitten?’
‘Goed.’
Hij liep achter haar aan en ging naast haar op een hooibaal zitten.
‘Ik heb je hier nog niet eerder gezien, Bas. Hoe kom je hier verzeild?’
‘Ik had eerder over schuurfeesten gehoord, maar ik hoorde van de week toevallig dat er hier een zou zijn. Ik kwam maar eens kijken, op de gok. Moet je uitgenodigd zijn?’
‘Ja, om te voorkomen dat er jongens uit de stad komen. Of jongens die niemand mag, al zijn er dat niet veel. Jongens moeten de eerste keer door een meisje uitgenodigd worden. Als je je gedraagt mag je blijven komen. Ben jij niet zo eh close met meisjes dat je niet uitgenodigd bent?’
‘Nee. Ik eh heb nog niet zo lang belangstelling voor meisjes.’
‘Tja. Hoe oud ben je? Twaalf?’
‘Ja. Als ik zo onbeleefd mag zijn, jij dertien?’
‘Bijna. Waarom wilde je komen kijken?’
‘Om eh naar meisjes te kijken. Ik zie er op school, natuurlijk, maar verder weinig. Afgezien van mijn zus. Het lijkt me hier wel gezellig.’
‘Dat is het ook. We hebben onderling wat regels afgesproken, Bas. Je kent die vast niet, omdat je niet uitgenodigd bent.’
‘Nee. Regels?’
‘Ja, om te zorgen dat het gezellig blijft. Als je drinken voor me haalt zal ik doen of ik je uitgenodigd heb. En je wat vertellen. Goed?’
‘Graag, Niki. Dank je wel. Wat drink je?’
‘Doe maar cola.’
Na een minuut was hij terug met twee cola.
‘Ik moest eerst zeggen met wie ik was en door wie ik uitgenodigd was. Toen kon ik bonnetjes kopen. Niet duur hier.’
‘Nee. Één van de jongens krijgt het voor de inkoopsprijs, hij helpt af en toe in de supermarkt. Heb je weinig zakgeld?’
‘Geen vast zakgeld. Ik vraag af en toe een beetje, voor cola of ijs, als ik daar zin in heb. Verder geef ik weinig uit. En sparen hoef ik ook niet.’
‘Waarom niet?’
‘Alles kan op de rekening van ons bedrijf.’
‘Draait dat goed?’
‘Ja, prima.’
‘Fijn voor jullie. Drink je geen bier, Bas?’
‘Nee. Normaal al zelden. Eh er wordt hier gedanst. Ik heb het nog nooit gedaan, maar wat ze hier doen kan ik vast ook wel. Maar ik denk niet dat meisjes, die zelf niet drinken, het prettig vinden als een jongen naar bier ruikt.’
‘Nee. Denk je altijd zo ver door?’
‘Ja. Van thuis meegekregen. Met egoïsme schiet je toch niets op?’
‘Op den duur vast niet. Zeg, ik zou je de regels voor hier kunnen vertellen, maar dat zou een droog praatje worden. Het kan ook in de praktijk, als je wilt. Ik vind je wel aardig. Als je mij dat ook vindt, zullen we dan gaan dansen?’
‘Graag, Niki.’
Hij volgde haar de dansvloer op en sloeg zijn armen om haar heen toen zij dat bij hem deed.
‘De bedoeling is, dat je zo wat beter kennis maakt met het meisje dat je uitgenodigd heeft. Of met andere. Beweeg maar met me mee.’
Het bleek niets meer te zijn dan wat hij al gezien had, op de maat van de muziek hun bovenlijven wat heen en weer bewegen en af en toe een klein stapje opzij doen. Na even kon hij het gedachteloos doen en begon te genieten van dat hij een meisje in zijn armen had.
‘Je hebt het vlug te pakken, Bas. Nu maar wat closer.’
Hij schrok toen ze hem strak tegen zich aantrok en miste een pasje. Hij was blij dat ze er niets van zei. En schrok weer toen het tot hem doordrong dat hij haar borsten tegen zich aan voelde. Hij kon het niet laten om even naar beneden te kijken.
‘Ja, die voel je. Niet prettig, Bas?’
‘Jawel, maar eh zo close had ik niet gedurfd.’
‘Dat hoort bij kennismaken. Dat gaat hier op twee manieren. Met praten, zoals net, en verder om te beginnen zoals nu. Een beetje voelen dat meisjes anders gebouwd zijn dan jongens.’
‘Weten deed ik het al. Je laat het me lekker voelen, Niki.’
‘Dan heb je er vast geen bezwaar tegen als ik probeer ook wat te voelen.’
Hij schrok weer toen ze een hand, die op zijn rug zat, naar beneden liet gaan tot op zijn achterwerk en dat tegen haar aandrukte. Hij kreeg dezelfde kriebels in zijn buik als wanneer hij zijn pikkie onder de douche waste en voelde dat hij een stijve begon te krijgen. Hij probeerde onderin wat afstand van haar te nemen, maar ze liet het niet toe.
‘Bas, niet zo voorzichtig. Gun je me niets?’
‘Jawel, als je dat wilt, maar ik vind het wat ver gaan voor een kennismaking.’
‘Stoppen met dansen?’
Hij besloot om niet te voorzichtig te blijven.
‘Nee, ik vind het wel lekker, je borsten tegen me aan te voelen.’
‘En ik om een stevige jongen tegen me aan te voelen. Die een erectie aan het krijgen is, hè?’
‘Niki!’
‘Dat is toch normaal, als een jongen een meisje lekker vast heeft? Je weet toch wel hoe het werkt?’
‘Ik weet in ieder geval hoe het bij varkens werkt.’
‘Ja, vast. Vertel eens.’
‘Nou ja, ik heb al heel vaak gezien hoe er gedekt wordt.’
‘Daar kan ik me iets bij voorstellen. Dan ben je vast vroeg voorgelicht.’
‘Ze doen er thuis niet moeilijk over.’
‘Dat hoef je hier ook niet. Er wordt hier niet eh gedekt, hoor, maar wat voelen is toch wel lekker?’
‘Wat? Je borsten of mijn erectie?’
‘Allebei. Voor ons allebei, toch? Daarom dansen we hier zo close.’
‘Nou, wel lekker.’
Ook door het praten bleef zijn stijve groeien, hij voelde dat hij omhoog wilde maar niet kon.
‘Je zal best wat voelen, Niki. Mijn pikkie staat vast vooruit, maar hij kan niet omhoog.’
‘Ja, ik voel wat hards. Lekker, joh. Maar vast pijnlijk voor je. Draai je even om en zet hem maar omhoog.’
Ze liet hem los. Hij zag, dat ze hun naar de rand van de dansvloer gestuurd had, draaide zich om, zette door zijn broekzak heen zijn stijve omhoog en draaide zich weer terug. Ze omhelsde hem direct weer, hij deed het haar ook. Ze drukte haar buik duidelijk tegen die van hem en ging weer dansen. Hij bewoog weer met haar mee, genoot van het voelen van haar borsten tegen hem aan en liet haar onderin haar gang maar gaan.
‘Je schijnt nogal wat te weten van erecties.’
‘Ja, genoeg. Maar ik voel bij jou nogal wat. Heb je een erg grote?’
‘Hij is nu vast op z’n grootst.’
‘Dat bedoel ik niet. Bas, jongens mogen pas op onze schuurfeestjes komen als ze een erectie kunnen krijgen. Anders is er voor meisjes niets aan. En meisjes pas als ze borstjes hebben.’
‘Daarom kreeg ik belangstelling voor ze. Wat dat betreft zijn jongens goed af, die zien tenminste wat.’
‘Ja, maar als ik bij jou nog steeds niets gevoeld had, had ik je weggestuurd. Eerlijk, toch? Ik niets voelen, dan jij ook niets voelen.’
‘Ja, wel eerlijk. Enne, erg lekker.’
‘Het kan nog lekkerder. Kom maar mee.’
Ze liet hem los, pakte een hand van hem en nam hem mee tot achter de lamp op de standaard. Hij zag even niets omdat het er vrij donker was, zag toen meerdere stelletjes steeds een eindje van andere stelletjes af tegen de wand staan. Het was net te donker om iemand te kunnen herkennen, hij zag wel dat meerdere stelletjes aan het kussen waren. Niki stopte op een afstandje van de andere stelletjes en omhelsde hem weer. Hij probeerde haar ook te omhelzen, maar dat ging niet, ze stond tegen de wand. Hij pakte haar maar bij haar middel.
‘Geef me eens een kusje.’
Hij gaf haar er voorzichtig één op een wang.
‘Nog één.’
Hij dacht dat het haar bedoeling was om die op haar andere wang te krijgen, maar ze verdraaide haar hoofd zodat die op haar mond terecht kwam. Hij snapte de bedoeling en deed zijn best. Ook toen hij haar tong tegen zijn lippen voelde. Tjonge, tongzoenen, dacht hij. Na een tijdje stopte hij, om bij te komen, hij kon zijn ademhaling niet zo snel aanpassen.
‘Lekker, Bas. Bevalt het je, zo kennismaken?’
‘Eh ja. Praten kan altijd nog, hè? Of nu?’
‘Nee, hierna, waar we net zaten. Bas, ik kom hier vaker, maar ik vind het wel leuk met een jongen die voor het eerst komt. Met jou zeker, ik ben nogal benieuwd. Maar we doen maar rustig aan.’
‘Met wat?’
‘Eh scharrelen.’
‘O. Kussen zal erbij horen, maar verder weet ik er eigenlijk niets van.’
‘Nooit er wat over van je zus gehoord? Barbie, hè?’
‘Ja. Ze is vier jaar ouder dan ik, maar ze heeft, geloof ik, geen belangstelling voor jongens. Ik eh heb gezien dat ze borstjes kreeg, maar dat interesseerde me toen niet. Maar de een na de ander in mijn klas begint ze te krijgen en nu interesseert het me wel.’
‘Natuurlijk, daar heb je nu de leeftijd voor. Ook om meer te doen dan kijken.’
‘Ik vind het wel lekker, die van jou tegen me aan te voelen.’
‘Ik zou het wel lekker vinden om je handen erop te voelen.’
‘Erop? O. Dat eh hoort toch niet? Jongens horen van meisjes af te blijven.’
‘Ja, normaal wel. Hier kan het, Bas, daar komen we voor, daar houden we de schuurfeestjes voor. Je bent nu vast gewend aan het donker, kijk maar eens rond.’
Hij deed het. En zag aan de houdingen van meerdere stelletjes dat hij zijn handen op haar borsten zou kunnen houden. Dat meerdere meisjes een hand aan de broek van een jongen hielden. Hij begon wat te vermoeden en kreeg er een nog stijvere van.
‘Mag het echt, Niki?’
‘Ja. Durf je niet?’
‘Jawel, graag zelfs.’
Hij liet zijn handen over haar bloes omhoog glijden tot hij haar borsten vast had.
‘Oh, heerlijk. Twee handen vol.’
‘Ja, ik heb niets te klagen. Bas, je hoeft je handen net stil te houden, als je maar niet hard knijpt.’
‘Nee, natuurlijk niet.’
Hij streelde ze en masseerde ze een beetje.
‘Lekker om eraan te voelen, Niki. Heerlijke, grote, zachte en toch stevige borsten.’
‘Ik weet het. Maak de knoopjes van mijn bloes maar los.’
‘O. Eh en dan eronder?’
‘Ik heb expres geen beha aan. Pak ze maar.’
‘Nou, graag.’
Hij had de knoopjes snel los, ging met zijn handen onder haar bloes en nam haar borsten weer in zijn handen. Maar nu zonder stof ertussen, helemaal blote.
‘Oh, wat lekker, zo bloot. Vind je het erg, als ik ook aan je tepeltjes voel?’
‘Nee, lekker. Ja, goed zo. Oh, Bas, je windt me op.’
‘Dit windt mij ook op. Wat lekker.’
Hij boog zich naar beneden en nam een borst in zijn mond, likte die, ook haar tepel. Ze trok al snel zijn hoofd omhoog.
‘Stop maar, brutaaltje. Je hebt niet veel aanmoediging nodig, hè?’
‘Ik dacht dat het wel kon, dat je likken wel lekkerder zou vinden dan strelen. Als ik te vlot ben zeg je het maar, ik wil niets tegen je zin doen.’
‘Het kon wel, maar ik wil nu nog liever doen waar ik al zin in had. Mag ik bij jou voelen?’
‘Ik heb geen borsten.’
‘Ik wil graag je erectie voelen.’
‘O.’
‘Nou? Ik zal ook niet knijpen.’
‘Ik vind dat nogal wat eh intiemer dan borsten bevoelen. Want je bedoelt vast niet over mijn broek maar erin.’
‘Ja, ik wil graag je blote stijve voelen.’
‘O.’
‘Dan mag je daarna onder mijn rok.’
‘O. En in je broekje?’
Ze grinnikte even.
‘Ik heb er geen aan.’
‘O. Oei. Mag ik dan aan je gleuf voelen?’
Ze grinnikte weer even.
‘Ja, gretigere jongen. Begin je te snappen waarvoor we hier komen?’
‘Ja. Nou, ik doe graag mee. Pak me maar beet.’
Hij begon zijn broek los te maken, maar ze duwde zijn handen opzij en ging ermee verder.
‘Houd je broek vast, aan de zijkant. Voor een volgende keer moet je bretels aanschaffen. Dan kan je broek van voren los en omhoog blijven hangen, je mag niet in je blote kont staan.’
Hij pakte zijn broek aan de zijkanten bij de band vast.
‘Ja. Dat lijkt me wel wat, bretels. Dan houd ik mijn handen vrij. Kon ik je borsten verder strelen. Maar eh, mijn onderbroek?’
‘Die trek ik naar beneden, onder je zak.’
Ze deed het, nam gelijk zijn zak in een hand en begon die te masseren.
‘Oooh, Niki!’
‘Wat heb je grote ballen, zeg.’
‘Lekker, je hand er omheen.’
Ze nam zijn stijve in haar andere hand en bevoelde die.
‘Oh, wat een paal. Ben je wel twaalf?’
‘Ja, natuurlijk. Hoezo?’
‘Nou, ik heb wel eens met een jongen van veertien, bijna vijftien, gescharreld, maar die had minder. Wat een grote, dikke stijve. En grote ballen. Je spuit vast veel.’
‘Spuit?’
‘Ja, als je klaarkomt. Zaadjes.’
‘Mijn moeder heeft me verteld dat ik natte dromen zou krijgen. Dat als ik genoeg zaadjes gemaakt had ik af en toe over zou lopen.’
‘Ja, dat is normaal, maar het kan ook anders. Tenminste, dat hoop ik. Heb je nog geen natte dromen gehad?’
‘Nee. Moet dat?’
‘Eigenlijk wel, als je op een schuurfeest komt. Hoe lang kun je al een erectie krijgen?’
‘Nog niet zo lang. Eigenlijk is hij nog nooit zo stijf geweest als nu. Omdat je hem zo lekker vast hebt. Is dat belangrijk?’
‘Afwachten. Bas, als jongens niet klaar kunnen komen mogen ze dat ook meisjes niet. Je schijnt niet zo veel te weten. Weet je wat vrijen is?’
‘Wat ze bij varkens dekken noemen. Erectie in gleuf en wippen.’
‘Er zijn nog wel meer namen voor. Wij zijn te jong om te vrijen, en als je niet oppast komen er kindjes van. Maar we kunnen eh oefenen. Geen gleuf maar een hand om je erectie. En dan zo.’
Ze pakte zijn stijve steviger vast dan bij het bevoelen en streelde hem een keer van beneden naar boven en terug.
‘Oooh, lekker. Ga door, alsjeblieft.’
‘Natuurlijk. Zeg het als het nog lekkerder wordt.’
Ze streelde voorzichtig verder, op en neer, in de verwachting dat hij wel snel zou komen. Dat klopte ook, hij begon al snel te hijgen.
‘Oh, Niki, zo lekker, maar ik krijg krampen.’
‘Dan komen je zaadjes. Geniet er maar van. Ik mik naast me.’
Ze streelde verder en masseerde ook zijn ballen. Hij ging nog sneller hijgen.
‘O. Oh, daar komt wat.’
Hij voelde het, zij zag hem een straal spuiten.
‘Oooh, lekker.’
Hij voelde nog meer komen en gaan.
‘Oooh, wat een kramp. Oooh, weer een klodder. Oooh, geweldig. Oooh. Oh.’
Na een laatste, kleinere straal, hijgde hij uit.
‘Oh, Niki, wat lekker. Dat spoot er echt uit, dat was geen overlopen, hè?’
‘Nee, zei ik toch al? Omdat ik je hielp om het te laten komen. Je bent klaargekomen. Door die krampen en mijn hand. Als je het vaker laat doen krijg je geeneens natte dromen. Als je het nog niet gehoord hebt, dit noemen ze wel aftrekken.’
‘Wat dan ook, je deed het lekker. Het was zeker niet je eerste keer, hè?’
‘Nee, maar nog niet met zo’n grote, dikke paal. Tjonge. Nou, ik zal je ballen ook maar eens loslaten, al is het fijn om zo veel in een hand te houden.’
Ze liet hem los.
‘Je eh masseerde ze lekker, Niki. Ik zou nog wel een keer zo lekker eh klaar willen komen en spuiten. Maar dat kan natuurlijk pas als ik weer een erectie krijg, hij krimpt nu. Wanneer is dat?’
‘Tjonge, wat weet je nog weinig. Daar moet je zelf achterkomen, dat is niet bij alle jongens hetzelfde. Bij jou weet ik het helemaal niet, met die grote ballen en wel vijf stralen. En ik weet niet hoe laat je thuis moet zijn.’
Hij keek op zijn horloge, kon maar net zien hoe laat het was.
‘Ik heb nog een uurtje.’
Hij maakte zijn broek weer vast.
‘Waarom mag je hier niet in je blote kont staan? Die zien er vast allemaal hetzelfde uit.’
‘Vast wel, maar daar bleef het dan vast niet bij. En als er hier onverwachts door ouders gecontroleerd zou worden is iedereen aangekleed voor die aan het schemerdonker gewend zijn.’
‘Ja, dat is slim. Zo kan je toch overal bij. Eh hoop ik. Mag ik nu aan jou voelen?’
Ze grinnikte en omhelsde hem.
‘Wil je dat graag?’
‘Ja. Eh Niki, ik heb nog nooit aan een meisje gevoeld, ik wil het voorzichtig doen, maar voor jou ook lekker. Zeg je het als het niet zo is?’
‘Natuurlijk. Doe je handen op mijn rug en ga naar beneden tot de onderkant van mijn rok. Dan daaronder omhoog.’
‘Je gleuf zit toch aan de voorkant?’
Ze grinnikte weer even.
‘Nou, dat weet je tenminste. Doe het nu maar.’
Hij deed het.
‘Oh, Niki, je blote kontje. Lekker.’
‘Ja. Handig, hé, geen broekje aan?’
‘Ja.’
Hij kneedde haar billen.
‘Ja, Bas, lekker, je hebt geen ruwe handen. Nu met een hand naar voren. Zoek maar.’
Hij had al snel haar doos in zijn hand, schrok even.
‘Daar had ik niet aan gedacht. Je hebt er al haar op.’
‘Niet op mijn gleuf, dommerd, er omheen. Voel met je middelvinger.’
Hij deed het. Hij snapte gelijk waarom het met zijn middelvinger moest, dan kom hij met de rest van zijn hand haar doos vasthouden en masseren.
‘Oooh, lekker, Niki.’
‘Ja. Streel er over en er een beetje in.’
Hij deed het.
‘Lekker, aan een gleuf voelen. En warm, er een beetje in. Eh verder, oefenen?’
‘Oefenen?’
‘Nou ja, ik ben niet zo erg dom, al weet ik niet veel van scharrelen. Als bij mij aftrekken lekkerder is dan alleen vastgehouden worden, zal het bij jou wel lekkerder zijn als ik met mijn vinger een erectie nadoe.’
‘Ja, slimmerd. Dat noemen ze vingeren. Probeer maar. Als je het goed doet kom ik er ook klaar van.’
Hij deed het kennelijk goed, al gaf ze hem een paar aanwijzingen, ze hijgde als snel en schokte tegen zijn hand op. Na meerdere kreuntjes hijgde ze uit.
‘Fijn, Niki, dat het me lukte. Je kreeg ook krampen, hè?’
‘Ja, dat zal wel ongeveer hetzelfde werken als bij jou. Tjonge, je deed het heel goed. Echt je eerste keer?’
‘Ja, maar als je niets gezegd had had ik er niet zo ver in gedurfd.’
‘Dommerd, je vinger is korter dan je stijve.’
‘O, ja. Die zou er helemaal in kunnen, hè?’
‘Dat mag niet. Laat me los.’
Dat deed hij, met tegenzin.
‘Zo bedoelde ik dat niet, dat wilde ik niet. Mijn moeder heeft er nogal de nadruk op gelegd dat ik daar zo lang mogelijk mee moet wachten, het liefst tot ik getrouwd ben. Een ongetrouwd zwanger meisje heeft het moeilijk.’
‘Eh niet dat ik ze al wil gebruiken, maar er zijn toch voorbehoedsmiddelen?’
‘Ja, maar die schijnen niet allemaal betrouwbaar te zijn. Niki, voorlopig zou ik het heerlijk vinden om de doos van een meisje vast te houden en haar te vingeren. Ik vond het erg fijn dat je ervan genoot.’
‘En ik vind het fijn dat je niet zo egoïstisch bent. Nogal wat jongens doen het eigenlijk liever niet, komen hoofdzakelijk om afgetrokken te worden.’
‘Tja, dat is natuurlijk ook heel lekker, maar niet eerlijk.’
‘Nee. Laten we ons fatsoenlijk aankleden en weer voor gaan zitten. Onze cola zal er nog wel staan.’
Die stond er inderdaad nog. Ze dronken een beetje.
‘Nu weet je waar schuurfeestjes voor zijn en hoe het eraantoe gaat. En beetje praten, met eentje waar je wel wat mee wilt wat dansen, als zij het ook wil dan naar achteren en wat scharrelen, dan hier weer praten. Je weet nu ook hoe meisjes zich ervoor kleden.’
‘Ja. Ik had niet verwacht dat meisjes zo eh vrij konden zijn.’
‘Vast niet overal, hier krijgen we er de kans voor. Als er ouders komen kijken dansen we vóór elkaar, niet close. Ze verwachten wat moderns, geen intiem geplak. Wat er achter de lamp gebeurt zien ze vanaf de ingang toch niet, ze zijn er nog nooit wezen kijken.’
‘Je ziet elkaar daar nét. Maar ja, daar gaat het om het voelen, hè?’
‘Ja. Als het niet bevalt doe je het niet meer met elkaar. Vergeet de volgende keer je bretels niet.’
‘Nee, zeker niet.’
‘Tjonge, wat een lekker jong ben je, Bas. Zachte handen, grote ballen, een grote, dikke, harde pik, veel spuiten en lekker vingeren. Als ik dat doorvertel willen ze allemaal wel met je.’
‘Doorvertel? Nee toch?’
‘Dacht je, dat alleen ík wat met je wilde?’
‘Daar heb ik nog niet over nagedacht. Maar andere meiden over mijn stijve vertellen?’
‘Alleen die van twaalf en dertien, dan krijg je het druk genoeg. Die komen dan op je af, dan hoef jij geen moeite te doen om ze te vragen. Want ik denk, dat je bang bent om afgewezen te worden.’
‘Een beetje wel.’
‘Nou, als ze weten wat je in je broek hebt en wat je kan hoef je daar niet bang voor te zijn. En zal je er snel achter zijn hoe vaak je op een avond kan. Als je leeggespoten bent kan je beter verdwijnen, anders moet je er teleurstellen, dat is niet fijn. Heb je een mobieltje?’
‘Ja.’
‘Geef eens.’
Hij deed het. Ze was er even mee bezig voordat ze het teruggaf.
‘Ik heb aan de mijne een berichtje gestuurd, dan heb ik je nummer. Het verstuurde berichtje heb ik gewist, dan heb jij mijn nummer niet. Maar ik kan je nummer doorgeven, dan word je voortaan met een SMS gewaarschuwd wanneer en waar er weer een schuurfeest is.’
‘Dat zou fijn zijn. Dank je wel. Kom jij dan ook?’
‘Misschien. Maar je hebt mij niet nodig om afgetrokken te worden, wacht maar af. Zelfs van een meisje dat het voor het eerst doet zal je het lekker vinden.’
‘Waarschijnlijk wel. Dank je wel, Niki, dat je zo lief voor me was.’
‘Je stond me wel aan, toen ik je zag. Ik heb je op school wel gezien, maar ik dacht dat je nog te jong was om wat mee te beginnen. Nou, ik heb er geen spijt van, je hebt wat prachtigs in je broek en je vingert lekker. Maar eh, ik geloof niet dat je iets bijzonders voor mij voelt, hè?’
‘Niki, ik zal nog wel eens denken aan het lieve meisje wat zaadjes uit me kon toveren voordat ik wist dat ik ze kon maken. En dat de eerste was die ik klaar kon laten komen. Maar verder zit er niets in, lieverd. Omdat eh ik al gek ben op een ander meisje.’
‘O. Is die hier?’
‘Dat zeg ik liever niet, ze weet het nog niet.’
‘O. Twaalf of dertien?’
‘Ja. O. Ja, vertel maar door wat je weet, dan heb ik vast meer kans bij haar.’
‘Poe, bij allemaal.’
‘Ik hoef ze niet allemaal.’
‘Bas, ik voel me niet iedere avond hetzelfde, ik laat me vingeren zo vaak ik er zin in heb. Jij vond je klaarkomen erg lekker, laat het maar doen tot je leeg bent. Dan slaap je daarna lekker en hoef je je bed niet te verschonen. Ik slaap ook heerlijk als ik een paar keer klaargekomen ben.’
‘Is dat eigenlijk waar het hier om draait? Komt daar iedereen voor?’
‘Ja. We komen om al pratend en voelend iemand te zoeken waar we verkering mee willen. Er zijn wat jongens die niet zo veel succes hebben, die drinken wat meer. Of andersom, met veel drank in het bloed komt een pikkie niet omhoog. En wordt er door de dranklucht liever niet met ze gedanst of gescharreld.’
‘Dank je wel voor je tips. Eh Niki, ik voel wel niets bijzonders voor je, maar je voelde wel lekker aan me en bent ook lekker om aan te voelen. Zullen we nog een keer dansen?’
‘Ja, goed.’
Nu was hij het, die het meeste bewoog, om haar borsten zo veel mogelijk te voelen.
‘Je hebt de smaak te pakken, geloof ik.’
‘Ja, het is fijner dan ik dacht, om een meisje vast te houden. Zachte borsten tegen me te voelen. En nu ook denken aan dat ze bloot nog fijner zijn om aan te voelen. Ik krijg er weer de kriebels van.’
‘O. Krijg je alweer een stijve?’
‘Ja, hij groeit hard. Om je teleurstelling wat te verminderen, zullen we nog een keer eh scharrelen? Ik vraag liever jou nog een keer dan een ander meisje.’
‘Ach, ik was toch nog niet aan het idee gewend om wat met je te beginnen, dus zal ik er wel gauw overheen zijn. Maar ik wil wel graag nog een keer die harde stijve van je en je ballen bevoelen, enzovoorts. Kom maar mee.’
Ze gingen weer naar achteren, voor hij wat kon doen had ze zijn broek losgemaakt en zijn stijve en zijn zak weer in haar handen.
‘Je hebt je handen nog niet vrij, kus me maar, terwijl ik je laat komen.’
Hij deed het, maar moest er mee stoppen toen hij klaarkwam, het ging niet, tegelijk met zijn krampen.
‘Heftig, Bas, maar kort. Twee klodders.’
‘Ja, van ver weg. Ik voel me leeg. Maar je deed het weer lekker.’
‘Dat gaat vanzelf, het is heerlijk om zo’n grote te voelen. Ik hoop voor je, dat hij niet verder groeit, anders kan je er later misschien geeneens mee in een meisje.’
‘Ik eh weet daar wel iets van. Dat kan altijd, al moet het dan heel voorzichtig en langzaam. Het rekt wel, er kan toch ook een kindje uitkomen?’
‘O. Ja. Maar dat is pijnlijk.’
‘Zo erg veel dikker zal de mijne wel niet worden, hopelijk wordt ze dan maar hooguit een beetje opgerekt.’
‘Nou ja, het is mijn zorg niet. Je vinger is in ieder geval niet te dik.’
Hij snapte de hint, ging onder haar rok en liet haar zijn vinger weer voelen. Ze kwam wat heftiger klaar dan de keer ervoor.
‘Oh, Bas, nog lekkerder. Je leert snel. Ik ben al jaloers op dat meisje.’
‘Ik weet niet of dat wat wordt, ik verwacht wat moeilijkheden.’
‘Ook als ze al weet hoe goed je bent?’
‘Ja. Ik wil er liever niet meer over zeggen.’
‘Goed, hoor.’
‘Maar mag ik je om raad komen vragen, als ik die wil hebben? Je blijft toch een beetje bijzonder voor me.’
‘Ja, ik snap wel, dat je met mij nu makkelijker kan praten dan met zo maar een meisje. Maar je kan je moeder of je zus toch ook wat vragen?’
‘Nee, liever niet. We zijn wel erg vrij, thuis, maar ik heb liever niet dat ze weten wat ik hier uitspook. Ze vinden me er vast te jong voor.’
Ze grinnikte.
‘Vast niet als je je stijve laat zien. Die paal, recht omhoog, verwachten ze vast niet bij je.’
‘Daar durf ik niet op te gokken. Lieverd, dank je wel, voor alles, maar ik moet nu direct naar huis.’
‘Natuurlijk. En daar het onschuldige jongetje uithangen, hè?’
‘Voorlopig wel, dat lijkt me het makkelijkst. Dag, Niki.’
‘Dag, grote jongen.’
Ze grinnikten nog een keer naar elkaar.

Bij het volgende schuurfeest zag hij na zijn binnenkomen een meisje uit zijn klas dat alleen op een hooibaal zat. Hij ging er naast zitten.
‘Hoi, Melanie. Ben je alleen?’
‘Hoi. O, Bas. Nee, niet alleen, mijn vriendin is eh achter.’
‘Zal ik wat drinken voor je halen?’
‘Ik heb nog. Haal wat voor jezelf, als je wilt. Ik houd je plek wel vrij.’
Hij was blij dat hij zo makkelijk contact gemaakt had. Het was druk aan het barretje, hij hoopte, dat ze inderdaad een plek voor hem vrij zou houden. Hij was opgelucht toen dat ook het geval was.
‘Je vriendin nog niet terug?’
‘Jawel, maar ik wenkte haar dat ze ergens anders moest gaan zitten. Al had het eigenlijk niet gehoeven. Als je tenminste met me dansen wil. Na een slokje.’
‘Ja, graag.’
Hij nam er zelf ook een en volgde haar naar de dansvloer. Hij begon voorzichtig, hield haar net strak genoeg vast en bewoog net genoeg om haar borsten te voelen. En drukte voorzichtig zijn buik tegen die van haar, zodra hij voelde dat hij een stijve kreeg. Hij had ruimere kleding aangetrokken, waardoor die onbelemmerd omhoog kon komen.
‘Bas, ik zeg het maar eerlijk, er wordt over je gekletst.’
‘O. Dat verwachtte ik niet zo snel.’
‘Het was het nieuws van de week. Het zou allemaal waar kunnen zijn, ik voel al wat.’
‘Ik hoop, dat je het niet erg vindt. Ik houd graag een meisje vast, eerlijkheidshalve mag zij dan ook iets voelen.’
‘Nee, niet erg, lekker hoor.’
‘Ik weet niet wat er over me verteld wordt, er zou overdreven kunnen worden.’
‘Het komt voor ons, meisjes, uit een betrouwbare bron. Van iemand met genoeg ervaring.’
‘Eh ja, dat was te voelen.’
‘Je bent altijd zo rustig, Bas, maar nu durf je nogal wat te zeggen.’
‘Op school probeer ik wakker genoeg te blijven om geen onvoldoendes te halen, verder interesseerde me niets.’
‘Verleden tijd?’
‘Ja. Ik interesseer me nu voor meisjes. Sinds ik jullie borstjes zag krijgen. Jij hebt genoeg om ze lekker tegen me aan te voelen. Ik wil niet te brutaal zijn, Melanie, maar hebben we lang genoeg gedanst om naar achteren te kunnen gaan?’
‘Ja, graag. Ik ben natuurlijk benieuwd.’
Zodra ze daar waren duwde hij haar tegen de wand, kuste haar en legde zijn handen op haar borsten. Ze duwde ze naar voren en kreunde. Zodra hij begon de knoopjes van haar bloes los te maken voelde hij dat ze zijn broek los begon te maken. Ze stopte er mee toen hij haar blote borsten bevoelde, ze masseerde, ook haar tepels tussen een paar vingers. Ze stopte met kussen.
‘Oh, Bas, ik vermoedde niet dat je zo grijpgraag was.’
‘Dat wist ik ook niet. Tot vorige week vermoedde ik geeneens dat meisjes ook wel wat wilden. En dat aan borsten voelen zo lekker zou zijn.’
‘Dan heb je snel geleerd het goed te doen.’
‘Ben jij al goed?’
‘Je bent nogal brutaal.’
‘Ja. Sorry. Stoppen?’
‘Nee, voel maar lekker verder. Ik heb nog niet zo veel ervaring als die over je vertelt, zeg het maar als het beter zou moeten kunnen.’
‘Elkaar wat leren?’
‘Tot nu toe hoef ik jou niets te leren.’
Hij grinnikte.
‘Jij mag eerst. Daarna ik.’
‘Of omgekeerd?’
‘Nee, van jou vingeren zou ik al klaar kunnen komen.’
‘Niet zo’n haast. Eraan mag je straks, ik weet nog niet of je erin mag.’
‘Goed. Ga nu maar voelen waar je zo benieuwd naar bent.’
Ze ging verder met zijn broek losmaken, hij wachtte in spanning af tot ze zijn onderbroek onder zijn zak getrokken had en die beetpakte. Hij zuchtte van genoegen.
‘Oh, Bas, wat een grote zak.’
Ze masseerde hem.
‘Met twee ontzettend grote ballen. Ze heeft niet overdreven.’
‘Nou, jij hebt in ieder geval genoeg ervaring om ze lekker te bevoelen.’
‘Fijn. Nu de rest.’
Ze pakte met haar andere hand zijn stijve onderaan vast, hij hoorde dat ze even haar adem inhield.
‘Wat een dikke.’
Ze ging omhoog waarbij ze zijn stijve door haar hand liet glijden totdat hij eruit glipte. Hij zuchtte weer. Zij zuchtte ook.
‘Wat een eind. Ook niet overdreven.’
‘Fijn. Laat je me nu voelen dat het niet de eerste stijve is die je beetpakt?’
Ze pakte die weer onderaan vast en bevoelde en streelde hem.
‘Ja, lekker stijf ook nog. Oh, Bas, stiekemerd. Om daar niet eerder mee voor de dag te komen.’
‘In het daglicht? Op het schoolplein?’
‘Nee, bij schuurfeestjes, natuurlijk.’
‘Zo lang kan ik nog geen stijve krijgen. Enne, zaadjes maken. Ik kom hier pas voor de tweede keer.’
‘Nou, ik ga je lekker verder bevoelen en je dan aftrekken tot je zaadjes komen. Volgens zeggen ook veel.’
‘Tja. Wat is normaal?’
‘De meeste jongens spuiten twee keer aardig wat en dan nog een beetje. Ouderen volgens zeggen meer, maar we houden het bij onze eigen leeftijd, ongeveer. Dan komen we er op den duur vanzelf achter.’
‘Oudere jongens hebben ook een grotere. Oooh.’
‘Wat?’
‘Je duwde wat ver terug.’
‘Sorry, zo’n grote en dikke heb ik nog niet meegemaakt, een oudere hoef ik nu zeker niet meer. Vraag je me vaker?’
‘Ga eerst verder, alsjeblieft.’
‘Ja, sorry. Ik heb genoeg gevoeld, ik ga je laten komen.’
Dat kon ze goed, vond hij, hij voelde al snel wat omhoog komen.
‘Ja, pas op. Oooh. Oooh. Oooh. Oooh. Oooh. Oh. Lekker. Vakkundig.’
‘Tjonge, Bas, vijf grote klodders.’
‘Een heel lekker gevoel, vijf keer zo’n lading. Dank je wel dat je die eruit kreeg.’
‘Het was erg lekker om te doen. Ik heb nog nooit zo goed gevoeld dat een stijve nog even iets dikker werd om er een lading door te spuiten. Je hebt geen pik, je hebt een zaadkanon.’
‘Dat vind ik niet zo’n fijne benaming, vertel dat alsjeblieft niet verder.’
‘Goed, dan zal ik dat woord niet gebruiken. Maar ik zou graag vaker voelen dat je klaarkomt. Niki wil dat ook, zei ze. Die ver- telde over je.’
‘Ja, dat weet ik. Maar ik wil ook graag met andere meisjes kennismaken.’
‘Één bepaalde, hè?’
‘Hè, bah, dat hoeft niet iedereen te weten.’
‘Goed, zeg ik daar ook niets over. Maar je kan toch vaker op een avond?’
‘Eh anderhalf keer, vorige week.’
‘Anderhalf? Kreeg je hem niet helemaal omhoog?’
‘Ja, dat wel, maar de tweede keer kwam er niet zo veel uit.’
‘O. Dat heeft ze niet verteld. Eh er omheen gepraat. Ze had je twee keer laten komen, zei ze.’
Ze zuchtte.
‘En jij haar twee keer, lekker.’
Hij grinnikte, trok zijn onderbroek omhoog, trok zijn broek zo omhoog dat hij die provisorisch vast kon maken, omhelsde haar, ging met een hand onder haar rok maar stopte met die hand nog op een been.
‘Zal ik je gleufje strelen?’
‘Oh, schiet op, pestkop. Grijp me.’
Hij greep tussen haar benen, nam haar doos in zijn hand en masseerde die.
‘Oh, Bas, wat doe je dat lekker.’
‘Je hebt een lekker mollige doos. Ook mollige schaamlipjes?’
‘Voel maar.’
Hij deed het.
‘Ja, een beetje. Lekkere gleuf, hoor. Verder voelen?’
‘Wil je dat graag?’
‘Ja. Je lekker bevoelen en je laten komen. Niki zei, nogal wat jongens doen het eigenlijk liever niet, komen hoofdzakelijk om afgetrokken te worden. Maar ik vind het fijn om te voelen en horen dat een meisje ook geniet van klaarkomen.’
Ze hijgde al.
‘Doe dan.’
Hij deed het.
‘Nou, je genoot er behoorlijk van.’
‘Ik stelde me voor dat die dikke van je in me porde.’
‘Nou, vergeet dat maar. De eerste jaren port die nergens in, dat bewaar ik nog een tijd. En dan het liefst bij die ene.’
‘Ja, natuurlijk. Nou, dit kan niemand me meer afnemen. Bas, ik snap dat je ook andere wilt, vooral die ene, maar als er niks naar je zin is vraag je mij dan?’
‘Ik zal je niet vergeten, Melanie.’
‘Dat zegt me niet veel. Maar ja, ik zal wel niet de enige zijn die je vaker wil. Niki ook al. En vast alle anderen die je grote spullen bevoelen en je voelen spuiten. En eerste klas gevingerd worden.’
Ze zuchtte en maakte haar kleding in orde. Hij maakte zijn broek dicht.
‘Tja, als jij en Niki dat zeggen zal dat wel gaan gebeuren. Ik moet maar proberen het eerlijk te doen, met meerdere kennis- maken. Tot ik een vast vriendinnetje heb, liefst die ene. Dan hoef ik geen andere meer.’
‘Dat hoort dan ook niet, vast is vast. Waarom wil je die ene?’
‘Ik weet het niet, ik zie veel leuke en vast lekkere meisjes, maar ik kan mijn ogen niet van die ene afhouden.’
‘Liefde op het eerste gezicht?’
‘Nee, ik zie haar al jaren. Kan je van iemand houden, als je er amper mee gesproken hebt?’
‘Nee, het is ook wat anders, een aantrekkingskracht. Iets wat je erg aanstaat. Een figuur, een houding, een manier van bewe- gen.’
Hij grinnikte.
‘Dan zal het haar figuur wel zijn, sinds er borstjes aanzitten.’
‘En de rest dan?’
‘Die hoop ik binnen niet al te lang te voelen. Maar eerst met haar praten, kijken of ik haar lief vind.’
‘Ja, zo hoort dat. Nou, succes gewenst. Laten we teruggaan.’
Er zat een meisje op hun plek. Die schoof wat opzij om hun ook te kunnen laten zitten.
‘Je vriendje weg, Femke?’
‘Ja, leeg. Ook mijn schuld, ik was te laat. We hadden eigenlijk niets afgesproken, daarom was hij al met een ander meisje aan de gang gegaan.’
‘Als je nog een keer wat wil, misschien wil Bas ook wel wat met je. Die is vast nog niet leeg.’
Bas en Femke keken elkaar aan.
‘Graag, Femke. Leeg ben ik vast nog niet, maar natuurlijk ook niet vol. Maar het duurt nog even voor ik weer wat kan.’
‘Melanie, klopt het, wat Niki zei?’
‘Ja, die overdreef zeker niet.’
‘Nou, Bas, dan wil ik graag. Als je gelijk gekund had, had ik het dansen wel over willen slaan.’
‘Dansen jullie toch maar met elkaar. Hij is een beetje brutaal, Femke, dat zal je dan wel voelen. Maar dat warmt hem vast snel op.’
‘Nou, zo brutaal ben ik ook wel, als ik ergens zin in heb. Kom mee, Bas.’
Hij liep achter haar aan de dansvloer op en omarmde haar. Zij omarmde hem ook, maar lager.
‘Femke is een echt vrouwelijke naam.’
‘Ja, dat weet ik. Ik heb er ook alles voor.’
Hij keek omlaag.
‘Die twee daar tellen in ieder geval aardig mee. Laat ze me maar voelen.’
Hij deed er zelf het meeste aan door haar tegen zich aan te trekken.
‘Hé, druk ze niet plat.’
‘Ik masseer ze straks wel weer in vorm.’
‘Nou, brutaal ben je wel.’
Ze liet haar handen op zijn achterwerk zakken en trok dat tegen haar aan.
‘Maar niet zo snel.’
‘Melanie noemde mijn pikkie net een zaadkanon, dat vond ik niet zo fijn. Een snelvuurkanon is het zeker niet. O. Ik krijg toch alweer de kriebels, vrouwtje. Van je zachte borsten.’
Hij schrok even, toen ze een hand van zijn achterwerk haalde en hem in zijn kruis greep.
‘Als het daar maar hard wordt.’
Hij zuchtte.
‘Als je zo brutaal doet helpt het wel. Maar het is geen toverstokje.’
‘Je zal geen toverballen hebben, maar volgens Niki wel grote. Ik ben benieuwd.’
Ze kneep hem nog even, voor ze haar hand weer op zijn achterwerk legde.
‘Je streelt me straks toch lekker, Femke, in plaats van te knijpen?’
‘Ja, natuurlijk, ik wil ook niet geknepen worden. Zeg, zullen we naar achteren gaan? Ik krijg hem met mijn hand vast nog sneller omhoog dan hier mijn buik tegen je te wrijven.’
‘Bloot tegen bloot zou vast nog sneller gaan.’
Ze stond ineens stil.
‘Als je dat van plan bent ga ik weer zitten.’
‘Nee, ik ben niet meer van plan dan om je met mijn handen te strelen.’
‘Goed dan.’
Hij liep met haar naar achteren. Omdat, nadat ze op een lege plek tussen andere stelletjes langs de wand stil was blijven staan, ze gelijk begon zijn broek los te maken deed hij het met de knoopjes van haar bloesje en nam haar borsten in zijn handen.
‘Lekker, Femke.’
‘Maak ze maar weer rond, dan doe ik het zo met je ballen.’
Ze hielden allebei hun adem even in toen ze die vastpakte.
‘Oei.’
Ze ging met haar hand omhoog.
‘Oei. Nog geeneens helemaal omhoog en al zo groot en dik.’
Ze pompte tot hij helemaal omhoog stond en ging hem helemaal bevoelen.
‘Wat een paal. Groot, dik en erg stijf. Die had ik niet bij je verwacht. Zulke grote ballen ook niet.’
Die pakte ze met haar andere hand. Hij bleef haar borsten en tepels bevoelen.
‘En ik weet nog maar pas hoe lekker het is om borsten vast te houden.’
‘Dat doe je lekker. Doe ik het ook lekker?’
‘Ja, heerlijk.’
Omdat hij verwachtte dat het wel even zou duren voor hij ging komen begon hij met kussen. Ze kuste terug en streelde ste- viger. Hij moest toch al snel naar adem happen.
‘Ik dacht, ik hoopte, dat ik niet zo snel ging komen, maar je streelt erg lekker.’
‘Zo’n lekkere heb ik nog niet eerder meegemaakt, het had van mij ook best langer mogen duren. Maar je bent nog niet veel gewend, hè?’
‘Nee, maar je pompt ook meer dan je streelt.’
‘Ik dacht dat dat moest, omdat je zo’n harde hebt. Volgende keer beter.’
‘Goed. Oh, daar komt het. Oooh. Oooh. Oooh. Oh. Oh. Op, zo te voelen.’
‘Op? Wat kreeg Melanie eruit?’
‘Vijf lekkere stralen. Drie was ook lekker, hoor.’
‘Ja, dat zal best. Maar erg veel voor eentje van twaalf.’
‘Jij hebt ook veel voor eentje van twaalf. Ik denk, net zo veel als mijn zus van zestien.’
‘Ach, bij de een groeien ze sneller dan bij de ander. Meer zal ik wel niet krijgen.’
‘Genoeg, hoor, ik heb mijn handen vol.’
‘Ik kon met mijn hand maar net om je stijve. En daar kunnen er in de lengte wel twee om, maar een hand vol ballen vond ik ook lekker. Ik mag dan een vrouwelijke naam hebben en vrouwelijk zijn, jij bent al een echte man. Tjonge, wat een pik. En wat een klodders.’
‘Ja, maar nu voel ik me leeg. Wel een lekker gevoel, hoor.’
‘Ja, dat zal best. Geef je mij nu een lekker gevoel?’
‘Ja, graag.’
Hij ging aan de achterkant onder haar rok omhoog om haar blote kontje te strelen.
‘Ik zal het niet doen, het kan geeneens met het kleintje wat ik nu krijg, maar het lijkt me lekker om me zo in je te duwen.’
‘Fantaseer maar door, maar die van mijn vriendje vind ik al groot genoeg, die van jou zou ik liever niet proberen. Eh waarin?’
Hij grinnikte en nam vlug haar doos in zijn hand.
‘Hierin. Middenin die lekker behaarde heuvel.’
Hij zocht met zijn middelvinger haar gleuf op.
‘In dit lekkere gleufje.’
‘Je weet goed de weg.’
‘Niki en Melanie waren ook zo lief om een amateur als ik wat aanwijzingen te geven. Dat klonk zo lief, zo gretig ook, tussen hun hijgen door.’
‘Ja, dat moet ik ook.’
Ze deed het ook.
‘Ze dachten ook vast, net als ik, al zouden ze het ook niet doen, was het die grote pik maar, die me daar streelde. Oh, Bas, erin. Ja, dieper, verder, strelen. Oooh, goed zo. Oooh, ga door. Oooh, ik kom. Oooh. Oooh. Oooh. Ooh. Oh.’
Hij haalde zijn hand weg, trok haar zo tegen zich aan dat zijn pikkie tegen haar doos kwam en wreef hem op en neer.
‘Wat doe je nu?’
‘Je strelen.’
Ze trok zich los en deed haar rok rondom naar beneden.
‘Ik wil geen pik tegen mijn gleuf, zelfs geen kleintje. Er kunnen nog zaadjes aanzitten.’
‘O. Sorry.’
‘Waarom deed je het?’
‘Ik dacht dat je het ook wel lekker zou vinden. Je was zo eh gretig.’
‘Ja, natuurlijk, van jouw spullen wordt vast ieder meisje heet. En denkt aan eh vrijen, maar daarom doen ze het nog niet. Of dacht je, dat als we twaalf zijn al de pil kregen?’
‘Daar heb ik niet aan gedacht. Zou je het dan wel doen?’
‘Met jou niet. Zo’n dikke durf ik niet. Het was fijn tot je iets te ver ging. Doe dat bij andere meisjes ook nooit. Als ik over een tijdje hoor dat je je gedraagt wil ik nog wel eens met je scharrelen.’
‘Graag, Femke. Ik vond het heel fijn dat ik je zo lekker kon laten komen. Sorry van eh daarna.’
‘Ja, goed. Mijn schrik zakt al. Ik snap eigenlijk ook wel dat je wat eh enthousiast werd. En dacht dat je kleintje geen kwaad kon. Maar het is beter te voorzichtig zijn dan net niet.’
‘Ja. Kan ik het goedmaken?’
‘Ach, dat hoeft niet. Als je er maar van geleerd hebt.’
‘Ja, ik zal zoiets nooit meer doen.’
‘Jawel, als je ouder bent wel, het was lief bedoeld. Maar dan alleen als je vaste verkering hebt, die aan de pil is en het dan eerst vraagt. Anders schrikt die misschien ook. Een blote pik tegen een blote gleuf is nog al wat.’
‘Ja, natuurlijk. Het spijt me echt, Femke. Wil je het alsjeblieft niet doorvertellen?’
‘Nee, dat doe ik voor mezelf al liever niet. Vertel jij ook maar niet verder dat ik zo heet te maken ben. Al is er wel wat voor nodig. Maar ja, dat heb je en je scharrelt ook zo fijn, al is het wat aan de brutale kant. Maar verlegen jongens zijn niet zo leuk, ik word kriegelijk als ze me te traag zijn. Nou, kleed je ook maar fatsoenslijk aan.’
Hij deed het ook en ging weer met haar naar voren. Melanie zat er nog.
‘Lief dat je op me gewacht hebt, Melanie. In je eentje?’
Melanie grinnikte.
‘Wil jij nog wat, vlak na hem?’
‘Nee, dat zou vast een teleurstelling worden. En voor vanavond heb ik wel genoeg.’
Ze giechelde even.
‘Hij ziet er uit als een jongen, maar hij heeft de spullen van een man, hè? Vermoed ik, natuurlijk.’
‘Ja, natuurlijk. Kreeg je hem leeg?’
‘Hij zei van wel. Na drie stralen, Melanie. Bij jou al vijf, zei hij. En dat je vond dat hij een zaadkanon had. Nou, daar ben ik het mee eens. Hij zei zelf dat het geen snelvuurkanon was, maar bij het dansen voelde ik alweer wat komen. Achter heb ik hem helemaal omhoog geholpen. Hoe moet je het dan noemen?’
‘Geen idee. Wat vind je zelf, Bas?’
‘Hoe er over me gepraat wordt kan ik niet bepalen. Hoe ik ben ook niet, ik vermoed dat ik wat familieeigenschappen geërfd heb. Nou ja, lilliputter zal ik vast niet genoemd worden.’
‘Nee, je hebt al een andere bijnaam. Bij de jongens.’
‘O? Welke?’
‘De Hollander.’
‘O. Ja, dat snap ik. En bij de meisjes?’
‘Daar zijn we nog niet uit. We zoeken iets wat geen scheldwoord is, maar netjes klinkt en voor insiders toch iets over je zegt. Zaadkanon of snelvuurkanon is niks, dat is wat denigrerend, hè? We vinden je allemaal wel lief en wat apart. Nou, maak daar maar eens wat van.’
‘Maak er maar gewoon Bas van.’
‘Ach ja, dat zegt voorlopig al genoeg.’
‘Ik ga naar huis. Dank jullie wel voor de gezelligheid.’
De meisjes grinnikten.
‘Nou, Melanie, we moeten hem ook bedanken, hè?’
‘Ja, voor zijn grote verrassingen.’
Bas glimlachte en vertrok.

Een week later, bij het volgende schuurfeestje, waar hij weer door een SMS over getipt was, zag hij niet direct een meisje waar hij zin in kreeg. Hij ging maar wat drinken halen. Bij het barretje kwam hij naast een wat ouder dan hijzelf meisje te staan. Hij kon zijn ogen niet van haar grote borsten afhouden, ze zaten ongeveer op zijn ooghoogte. Ze moest er om glimlachen, zag hij.
‘Geïnteresseerd, kleintje?’
‘Ja, eigenlijk wel. Ik heet Bas.’
Ze grinnikte gelijk.
‘O. Ines. Sorry van dat kleintje.’
Hij zuchtte.
‘Ik dacht, dat er alleen onder mijn leeftijdsgenoten over me gekletst werd.’
‘Ik heb een zusje van jouw leeftijd. Die probeerde me laatst uit te horen over jongens van míjn leeftijd. Ik heb haar ook uitge- hoord en over ene Bas gehoord. Ik zal niets verder vertellen, hoor, er wordt genoeg overdreven.’
‘Ines, je zou me een groot plezier kunnen doen.’
Ze grinnikte weer.
‘Ja, vast wel, met jouw interesse. Maar het is maar de vraag of jij mij een plezier kan doen.’
‘Je zou me kunnen vergelijken met jongens van jouw leeftijd. Om uit te maken hoeveel er overdreven wordt.’
Ze grinnikte weer.
‘Ik verwacht er niets van, maar om mijn zusje dan te kunnen plagen zou ik het wel willen. Maar je weet ook wel dat het hier niet kan, je moet het ongeveer bij leeftijdsgenoten houden.’
‘Buiten?’
‘Oei. Daar ben je nog te jong voor.’
‘Ik heb gehoord dat ze daar verder gaan dan hier binnen, maar dat wil ik niet. Kan het dan?’
Ze bekeek hem, aarzelend.
‘Ik wil je niet beledigen, maar je bent niet zo groot. Wat ze ook zeggen, ik geloof eigenlijk, dat je nog niet veel in je broek kan hebben.’
‘Ik kan zelf niet vergelijken, maar die van twaalf en dertien vonden het veel. Ze zullen niet voor niets over me kletsen. Maar als het je tegenvalt zal ik zonder te mopperen weer naar binnen gaan. Zodra je wilt. Maar bevoel me minstens eventjes, alsjeblieft.’
Ze knikte.
‘Goed. Zo’n vriendelijk verzoek is wel wat waard. Kom over een paar minuten maar naar buiten, rechts om de hoek. Ik ga eerst, alleen, dan valt het niet op.’
‘Fijn. Dank je wel, Ines.’
Hij wachtte een paar minuten voor hij ook naar buiten ging, rechtsaf ging en aan het eind van de voorgevel van de schuur de hoek omging. Hij schrok, hij zag Ines een eindje verderop staan, maar halverwege stond een stelletje. Hij ging er vlug voorbij en omhelsde Ines voorzichtig.
‘Ines, dat stel staat te vrijen.’
‘Ja, die hebben al een paar jaar verkering. Je hoort niet te weten hoe vrijen eruitziet.’
‘Nou ja, zijn achterwerk beweegt hetzelfde als dat van ons mannetjesvarken als die aan het dekken is.’
Ze grinnikte.
‘Ja, dat zal je wel gezien hebben. Doe je die ook eerst een condoom om?’
‘O. Nee, natuurlijk niet. Eh hij wel?’
‘Ja, ik ken ze. Ik heb niet met hem gevreeën, maar ik weet dat hij genoeg heeft en kan om het lekker te doen.’
‘O. Dan eh weet je dat zij geen maagd meer is.’
‘Tja. Bas, meisjes moeten kiezen. Maagd blijven tot ze trouwen, alleen wat scharrelen, of daarvoor al jarenlang genieten. Laat jij nu maar eens zien wat er aan jou zit.’
Omdat ze afwachtend bleef staan maakte hij zelf zijn broek los en trok zijn onderbroek onder zijn ballen. Zijn stijve groeide van recht vooruit snel naar recht omhoog. Ines’ ogen werden groot.
‘Dat kan toch niet?’
‘Voel maar.’
Ze greep direct toe, ging met één hand zijn stijve bevoelen, met haar andere zijn zak.
‘Wat ben je? Twaalf?’
‘Ja. Wat je zo lekker vast hebt lijkt ouder, hè?’
‘Ongelofelijk. Mijn vriendje van achttien heeft geeneens zo’n paal. En wat een grote ballen. Je spuit vast veel.’
‘Ik kom net op gang. Bij ieder feestje wat meer. Ik zou het nu graag doen, ik krijg zo’n kriebels. Laat je me komen?’
‘Nou, ik wil je graag nog wat steviger bevoelen, die harde dikke van je. Dan gaat het vanzelf.’
Dat ging het ook. Hij spoot vijf keer, voor zijn gevoel grotere klodders dan ooit.
‘Oooh, lekker, Ines.’
‘Ja, dat zal best. Tjonge. Als ik al met vrijen begonnen was wilde ik het met jou ook wel eens. Wippen kan je vast ook goed, je deed het al een beetje in mijn hand.’
‘Ik moest wat meegeven, je deed het niet zo erg voorzichtig.’
‘O. Sorry. Ja, je zal er nog niet veel aan gewend zijn.’
‘Nee, zo vaak ben ik nog niet eh geholpen en gewipt heb ik nog helemaal niet.’
‘Wacht daar nog maar jaren mee. Want als je er aan begint wil je vast heel vaak.’
‘Ik wil nu al graag zo vaak mogelijk. Tot ik leeg ben.’
‘Nou, je krijgt vast hulp genoeg aangeboden. Eh tevreden?’
‘Eh voor de helft.’
‘Ja, goed. Pak me maar.’
Hij knoopte haar bloes los, deed de voorpanden opzij en voelde tot zijn verbazing geen bloot vel.
‘Hé, heb je een beha om?’
‘Ja, anders ziet mijn moeder dat ik er geen aan heb, als ik de deur uitga. Ze eh hangen een beetje.’
Ze maakte de voorsluiting van haar beha los.
‘Voel maar.’
Hij pakte onder de loszittende beha haar borsten.
‘Met zo’n sluiting is het niet erg, dat je een beha aan hebt. En als ik je borsten van onderaf pak en iets optil heb ik mijn handen toch lekker vol.’
Hij leefde zich uit op haar grote borsten maar zei er niets over, hij vond ze niet zo stevig.
‘Mijn zak hangt toch ook?’
‘Ja, wat meer dan andere. Vast door die grote ballen.’
‘Je hebt een beetje pech, dat ze al ietsje hangen. Als je het niet verder vertelt, die van mijn moeder hangen ook een beetje. Die van mijn oma twee beetjes.’
‘Zit je daaraan?’
‘Nee zeg. Maar ik zie ze, als we thuis buiten met z’n allen bloot in de zon zitten.’
‘Jij met een stijve?’
‘Nee, die krijg ik daar niet van. Hier wel, van borsten tegen me aan voelen. Of er lekker aan te kunnen voelen.’
Hij verzon wat anders. Hij boog zich iets voorover, legde zijn mond over een tepel en wat er verder van een borst in zijn mond ging en likte, sabbelde en zoog eraan.
‘Wel ja. Verleidelijk, hè, zo vlak voor je neus.’
‘Mmmm.’
‘Ik ga hier niet op mijn knieën, dat valt te veel op. Anders zou ik je wel willen pijpen.’
‘Wat?’
‘In plaats van je af te trekken je stijve in mijn mond nemen en je afzuigen. Tjonge, je weet met borsten om te gaan. Stop maar, het is te lekker.’
‘Als je er kriebels van gekregen hebt wil ik je er graag vanaf helpen.’
‘Als je het wil doen om aan een wat ouder meisje te voelen, veel verschil zal je niet voelen. Ik vind het wel een beetje raar om eentje van twaalf aan me te laten komen, maar omdat je mijn borsten lekker behandelde mag je het wel.’
Hij nam direct de kortste weg naar tussen haar benen maar schrok toen hij haar doos voelde.
‘Je hebt er geen haar op.’
Ze grinnikte.
‘Nee, we vrijen nog niet, maar mijn vriendje likt me af en toe graag klaar, weer eens wat anders dan vingeren. Daarom scheer ik me daar. En ik pijp hem. Lekker warm, vindt hij, in mijn mond klaarkomen.’
‘O.’
‘Ja, dat lijkt voor hem al veel op vrijen, maar ik word er tenminste niet zwanger van. Maar vrijen gaan we voorlopig niet doen.’
‘Ik vind het ook wel lekker, zo’n blote doos in mijn hand.’
Hij voelde verder.
‘En ik kan je gleuf goed voelen. Ik voel een beetje verschil, eh niet alle lipjes zijn even eh mollig.’
‘Nee, maar met je stijve zou je dat vast niet voelen.’
‘Ik houd het bij mijn vinger.’
‘Ja, laat me maar komen, als je kan.’
Hij kon het, ze reageerde net zoals een jonger meisje.
‘Oei. Nou, dat kan je ook goed.’
‘Ik doe het ook graag. Ik voel graag dat meisjes ook genieten.’
‘Het is fijn dat je niet egoïstisch bent. Nou, geniet er maar van en laat ze van jou genieten. Als ik met vrijen ga beginnen zal ik vast wel eens aan je denken. Dan wil ik je vast een keer.’
‘Dank je wel, maar ik weet niet of ík dan wil.’
‘Nou, we zien wel. Ik ga naar binnen, wacht jij maar weer even. O, eerst aankleden.’
Hij deed het ook.
‘Ik vind het leuk dat ik weet dat je onder je rok een blote gleuf hebt.’
‘Jij loopt hier vast constant met een stijve rond, omdat je weet dat de meisjes geen broekje aan hebben.’
‘Tot nu toe kreeg ik er pas een als ik een meisje in mijn armen had. Net was het anders, dat kwam door dat vrijende stel.’
‘Door wat je dacht, want zien deed je niets, alleen dat hij wipte.’
‘Ja, ik wist waarmee waarin.’
‘Nou, denk daar dan maar aan als je een stijve wilt krijgen.’
‘Ach, tot nu toe was hij op tijd stijf genoeg.’
‘Ja, zeker. Nou, dag, kleine jongen met je grote spullen.’
Hij keek haar na. En zag dat hij van het stel zijn handen op haar borsten had terwijl ze aan het kussen waren. Het achterwerk van de jongen ging langzaam heen en weer. Hij ging maar naar binnen voor ze zouden zien dat hij naar hun keek.
Binnen stond één van de tweeling uit zijn klas naast de deur.
‘Je bent laat, Bas.’
‘Ach. Je stond toch niet op me te wachten?’
‘Nee, ik ben er net. Zullen we gaan zitten?’
‘Graag. Wil je wat drinken?’
‘Ja, een sinas.’
Hij haalde een sinas en een cola en gaf haar de sinas, voor hij naast haar op een hooibaal ging zitten.
‘Bas, je was toch niet met Ines buiten? Die kwam net voor je binnen, nogal glimlachend.’
Hij grinnikte even.
‘Ja, dat zal best.’
Ze keek geschokt.
‘Maar die is zeventien.’
‘Zou kunnen, dat heb ik niet gevraagd. Ze vertelde wel dat ze een vriendje van achttien heeft. We raakten bij het barretje in ge- sprek. Ze had van haar jongere zus over me gehoord. Je snapt hopelijk dat jongens ook wel eens wat met een wat ouder meisje willen.’
‘Jawel. Meisjes willen ook wel eens wat met een wat oudere jongen.’
Hij grinnikte.
‘Zij waarschijnlijk niet meer. En ik ook niet.’
‘O. Waarom?’
‘Ik houd het voortaan bij mijn eigen leeftijd, want fijner was het niet. Maar gevaarlijker. Oudere meisjes zijn eerder aan vrijen toe dan jongere, en dat wil ik nog jaren niet. Zij gelukkig ook niet, al had ze er wel zin in, maar er is niets bijzonders gebeurd. Maar ik zag het wel, buiten. Er stond een stel te vrijen. Dus blijf ik voortaan maar binnen.’
‘Vrijen? Hoe kon je dat zien?’
‘Hij stond tegen haar aan en zijn achterwerk bewoog hetzelfde als dat van ons mannetjesvarken als die aan het dekken is. De rest kon ik wel raden.’
‘O. Ja.’
‘Is je zus er niet?’
‘Nee. Huiswerk maken.’
‘Jij niet?’
‘Nee. Ik wil je wel wat vertellen, als je het maar niet doorvertelt.’
‘Beloofd.’
‘We moeten maandag toch een opstel inleveren? Het was haar beurt. Vroeger maakten we er allebei een, maar daar zijn we mee opgehouden, omdat het voor negenennegentig procent hetzelfde was. Nu maken we er omstebeurt een en schrijven het een keer over met een paar veranderingen. Niemand die het merkt. We vinden het niet oneerlijk.’
‘Nee, als het toch praktisch hetzelfde is. Eh wil je met me dansen?’
‘Jawel. Maar ik wil je eerst wat vragen. Wil je daar eerlijk antwoord op geven?’
‘Ik ben altijd eerlijk. Omdat dat het makkelijkst is. Leugens moet je onthouden en ze volhouden, anders komt het uit. Een enkele keer verzwijg ik iets, dat vind ik niet zo erg.’
‘Tja. Zoals?’
‘Eh wat me nu te binnen schiet gaat over Ines. Maar dat kan ik je misschien beter niet vertellen.’
‘Ik vertel nooit wat door, behalve aan mijn zus.’
‘Ik eh wilde met Ines wel wat, omdat ze van die grote borsten heeft. Ik kwam toevallig naast haar staan, bij het barretje. Ze is langer dan ik, ze stak er bijna mijn ogen mee uit. Nou, groot waren ze wel, dat heb ik ook gezegd, maar niet, dat ik ze niet zo stevig vond. Ze eh hingen een beetje. Zo konden een eind op en neer.’
‘Ja, ho maar. Tja, dat zal wel, bij erg grote.’
‘Als ik het zeggen mag, ik vind die van jou zo mooi.’
‘O. Waarom heb je me dan niet eerder gevraagd?’
‘Dit is pas het derde schuurfeest waar ik kom. Ik wilde eerst goed weten wat er mocht en niet, en hoe ik me gedragen moest. Ik denk, dat ik dat nu wel weet. Daarom durf ik je nu te vragen.’
‘O. Wil je ook met mijn zus wat, om achter een verschil te komen?’
‘Nee, daarom niet. Ik weet al jaren dat jullie geen verschil willen, ik vind dat prima. Ik zal je eerlijk vertellen waarom wel. Ik had het laatst met een meisje over liefde op het eerste gezicht. Zij vond ook dat zoiets niet kon, als je amper met elkaar gesproken hebt. Het moest iets anders zijn, een aantrekkingskracht. Iets wat je erg aanstaat. Een figuur, een houding, een manier van bewegen. Ik zei, ik voel zoiets, voor een bepaald meisje, over haar figuur, sinds er borstjes aanzitten.’
‘O. Voor mij? Of mijn zus? Zo bijzonder zijn onze borstjes toch niet?’
‘Je hebt grotere en kleinere. Hoogzittende of wat lager hangende. Dicht bij elkaar of wat verder van elkaar af zittende. Hoe dan ook, die van jullie vind ik het mooist. Jullie eh houding ermee vind ik het mooist. Verder vind ik jullie heel lief, omdat jullie zo lief met elkaar omgaan.’
‘O. Goed, ik snap je. Eh even terug. Waarom wil Ines waarschijnlijk niets meer met een wat oudere jongen?’
Hij grinnikte.
‘Ik wilde met Ines omdat ik van een wat ouder meisje wilde weten of er niet over me overdreven werd. Nou, ze zei dat ik al meer had dan haar vriendje van achttien. Raar, maar dat zal dan wel. Ik hoop wel, voor dat vriendje, dat ze nog wel wat met hem wil.’
‘Ik had al gehoord dat je een erg grote had, maar zo groot lijkt me ook raar. Ik heb ook heel even met Ines gepraat. Ze zei al, ik had net bij een jongetje meer vast dan bij mijn vriendje van achttien. Bij jou dus. Niet te geloven.’
‘Het zou in mijn familie kunnen zitten. Mijn ouders en grootouders vrijen vaak. Soms hoor ik mijn ouders voor het ontbijt al kreunen, de muren van de slaapkamers zijn niet zo dik. ‘s Middags gaan ze meestal ook een tijd naar bed. ‘s Avonds ook niet zo laat. Dan hoor ik ze soms ook. En uit wat ik dan hoor kan ik opmaken dat mijn moeder vindt dat ze erg volgestopt wordt.’
‘O. Doen je grootouders het ook nog?’
‘Ik heb mijn opa wel eens horen zeggen, dat oma nog net zo enthousiast is als de eerste keer, toen ze zestien was.’
‘Zestien! Bas, als je me het niet kwalijk neemt, er lijkt bij jullie net zo veel gefokt te worden als jullie varkens doen.’
Hij grinnikte even.
‘Nee, vaker. De vrouwtjes, de zeugen, doen het niet vaak, ze worden meestal na één keer dekken al drachtig, zwanger. Dan willen ze geeneens meer, tot ze geen biggetjes meer hebben die bij ze drinken. De beer, het mannetjesvarken, doet het wel regelmatig. Ongeveer om de andere dag, zoveel zeugen hebben we wel. We laten een zeug bij de beer tot hij leeg is, na een paar keer haar gedekt te hebben. Mijn ouders en grootouders eh netjes gezegd, vrijen wel vaak, omdat ze van elkaar houden. Mijn oma zal wel niet meer zwanger kunnen worden, wat mijn moeder er voor of tegen doet of niet weet ik niet. Mijn moeder is enig kind, ik heb één zus. Die nu zestien is, maar geen interesse in jongens schijnt te hebben.’
‘Moet ze zelf weten, en dat komt vast nog wel eens. Dan zal ze zich vast als de rest van je familie gaan gedragen en het inha- len. Nou, jij begint er vroeg mee.’
‘Niet met vrijen. Ik eh vind scharrelen heel lekker. Zo vaak ik kan, liefst tot ik leeg ben, dan krijg ik ook geen natte dromen. Ik hoef niet perse steeds een ander meisje, ik zou het graag steeds met jou doen.’
‘Je zou één meisje graag willen, zijn wij dat?’
‘Ja. Of nee, één van jullie. Je wilde een eerlijk antwoord. Ik wil geen moeilijkheden tussen jou en je zus, ik kan en wil geen verschil maken, jullie moeten zelf uitmaken of er één of jullie allebei wat met we willen. Scharrelen.’
‘O. Je hebt nooit aandacht aan ons besteed.’
‘Jullie kregen al genoeg aandacht, het ligt me niet om te proberen op te vallen. En ik had tot voor kort geen bijzondere belang- stelling voor welk meisje dan ook.’
‘Ja, dat is zo. Je was altijd heel rustig.’
‘Maar nu zou ik wel verkering met je willen.’
‘Verkering is voor wanneer je wat ouder bent. Verder, Bas, we proberen wat met alle jongens die ons aanstaan. Als het niks is vertellen we het elkaar, dan hoeft de andere hem ook niet meer. Over jou hebben we het gehad, met jou willen we allebei vast wel wat proberen, je snapt wel waarom. Tenzij ik vanavond beslis dat het niet de moeite waard is.’
‘Tja, ik weet jullie eisen niet. Enne, mocht het wel de moeite waard zijn, ik zal me niet druk maken of jij het een volgende keer bent of de andere. Zoek het samen maar uit.’
‘Het heeft ook geen zin voor je om je daar druk over te maken. Mijn zus en ik bespreken alles serieus en proberen er het beste van te maken. We zouden niet weten wie er tot nu toe nadeel van gehad heeft. Een beetje voordeel wel, omdat we nu eenmaal met z’n tweeën zijn.’
‘Ik zie voor mij geen nadelen, en geen voordelen, ik kan toch maar met één tegelijk wat.’
‘Zo is het. Nu met mij?’
‘Graag. Eh hoe moet ik je noemen?’
‘We reageren allebei op Yessica en Yasmin.’
‘Ja, dat weet ik, maar dat vind ik niet zo fijn, want soms zeg ik het dan eigenlijk tegen de verkeerde. Mag het iets neutraals zijn? Eh bijvoorbeeld, liefje. Of lieverd.’
‘O, wat neutraal!’
‘Zoiets neutraals als meisje vind ik niets.’
‘Doe dan maar.’
Ze gingen naar de dansvloer. Hij begon voorzichtig, trok haar amper tegen zich aan. Hij was blij dat hij voelde dat zij het langzaam wel deed. Zijn pikkie reageerde er ook op. Wat ze moest voelen toen ze haar buik ook langzaam tegen die van hem begon te duwen.
‘Wat we van je hoorden, was dat je niet zo verlegen was. Nu wel?’
‘Nee, niet verlegen maar voorzichtig. Ik wil zó graag dat je het de moeite waard gaat vinden, liefje. Ik zou al een fijne avond hebben als ik tot het eind zo met je dansen kon.’
‘Ja, maar het kan fijner, ik voel al genoeg.’
Ze liet hem los en liep richting de scharrelhoek. Hij liep achter haar aan en nam haar in zijn armen toen ze daar stilstond. Ze sloeg ook haar armen om hem heen.
‘Je zo tot het eind van de avond vasthouden zou ik ook al fijn vinden.’
‘Maar?’
‘Liefje, ik wil graag dat je goed kennis met me maakt enne ik ga hier ook graag leeg weg.’
‘Heeft Ines wat overgelaten?’
‘Ja. Ik wil niet opscheppen, maar ik verwacht nog net zo veel als volgens zeggen andere jongens de eerste keer kunnen.’
‘Ach, de hoeveelheid is niet zo interessant. Als je maar een stijve kan krijgen en klaarkomen. Zullen we eerst wat kussen?’
Hij begon gelijk. Het werd nogal heftig, vond hij, omdat ze erg enthousiast reageerde. Totdat ze ermee stopte.
‘Kan je geen twee dingen tegelijk?’
‘Wat bedoel je?’
‘Nou, je hebt toch ook handen?’
‘Ja. Maar luister, lieverd. Ik ben alleen naar schuurfeestjes gegaan, vanaf dat ik er voor het eerst over hoorde, om jou, of je zus te zien. En misschien te dansen. Tot nu toe ben ik jullie kennelijk misgelopen, achter kan je ook niet zien wie er is. Ik schrok nogal, toen ik erachter kwam wat de bedoeling van de schuurfeestjes is. Eerlijk gezegd, ik vond het erg lekker. Maar dat was niet mijn bedoeling met jou of je zus, ik wilde alleen maar naar jullie kijken, jullie bewonderen, als jullie aan het dansen waren, wat vast wel bij zo’n feestje zou gebeuren. En als ik dan moed verzameld had ook met jullie te dansen. En te praten, om beter kennis met jullie te maken dan op school kan. Ik weet nu wat er kan, maar ik aarzel toch om zo intiem met jullie kennis te maken.’
‘Ik wil toch wel wat meer dan met je kussen, al doe je dat lekker. Ik ben natuurlijk sowieso nieuwsgierig naar de grote die je schijnt te hebben. Dat zou best kunnen kloppen, ik voel al aardig wat tegen mijn buik drukken.’
‘Ik ben bang, dat als ik mijn handen zou gaan gebruiken, ik spontaan klaar zou komen. Zo fijn vind ik het al om je vast te hou- den en je te kussen.’
‘Maar wil je dan je handen niet gebruiken? Daarmee wachten tot we oud genoeg zijn voor verkering?’
‘Ik zou er tevreden mee zijn. Ik kan me zolang wel door andere meisjes laten eh legen.’
‘Gun je mij niets?’
‘Jawel. Alles wat je wilt.’
‘Dat is toch niks, ik wel wat bij jou en jij niets bij mij? Bovendien, je schijnt met je handen meisjes fijn te verwennen.’
‘Ik kan het nu niet. Ik red het maar net.’
‘Ik red het niet om nu met je te stoppen, ik ben te nieuwsgierig. Hoe je ook zo overdreven voorzichtig met me om wil gaan, wil je nu stoppen of, in ieder geval, mij mijn gang laten gaan? Daarna zien we wel verder.’
‘Als je het niet erg vind, dat ik zo raar doe.’
Ze grinnikte even.
‘Het ligt eraan, hoe het me bevalt wat met jou te doen. Genoeg gekletst, laat me maar een beetje los.’
Hij maakte ruimte om haar zijn broek los te laten maken en hijgde even zodra ze zijn zak in haar hand had. Zij ook.
‘Oei. Bas, dat had ik nooit achter je gezocht.’
Hij grinnikte.
‘Het hangt aan mijn voorkant.’
‘Ja. Wat een grote ballen, joh. Haast zo groot als kippeneieren. Je maakt vast veel zaadjes. Nu maar eens voelen wat er staat. Oei, oei, oei.’
Ze hield haar hand om zijn stijve stil en bleef wat hijgen.
‘Verlegen, liefje?’
‘Nee, geschrokken. Er hangt niks, er staat een paal. Zo’n dikke heb ik nog nooit vastgehad. ’
Ze begon hem verder te bevoelen.
‘Zo’n lange. Zo’n stijve. Oooh, dit moet mijn zus ook voelen.’
‘Fijn. Graag. Nou ja, zoek het maar uit.’
‘Dat wordt vast omstebeurt. Oooh, Bas, ik word er bloedheet van. Lekker?’
Hij zuchtte.
‘Ja, je streelt zo lief.’
‘Ik vind het heerlijk, je hebt zo veel om te strelen. O, ook tegelijk je zak pakken.’
Ze deed het.
‘Ja, lekker, liefje. Maar eh, kan je me iets steviger strelen? Ik wil graag klaarkomen, ik heb het gevoel dat ik op barsten sta. Vast omdat ik het met jou zo fijn vind.’
‘Ik zal het langzaam steeds steviger gaan doen, dan duurt het toch wat langer dan op z’n snelst. Als je komt help ik extra, hoor, om je hard en veel te laten spuiten.’
Dat lukte, hij spoot, na haar gewaarschuwd te hebben, hijgend en kreunend vier grote klodders tegen de muur naast haar.
‘Oh, Bas, wat heftig.’
‘Ja, heerlijk, je kreeg er grote klodders uit. Goed van je. Zo lekker om ze te voelen gaan.’
‘Ja, vast. Vier, Bas. Abnormaal veel. Voor een eerste keer al, voor een tweede helemaal.’
‘Ik word ook geil van jou, ik had ze wel in je willen spuiten, je gleuf krijgt er vast nog meer uit dan je hand.'
‘Nou, koel ook maar af, het moet niet verkeerd gaan.’
Ze liet zijn spullen los.
‘Ik wil ook nog je handen op mijn borsten voelen. Dat wil je nu toch wel?’
‘Eigenlijk wel.’
Hij ging voorzichtig met zijn handen omhoog tot hij haar borsten in zijn handen had.
‘Je weet toch, dat een bloes los kan?’
‘Jawel. Maar eh, ik durf eigenlijk niet zo goed.’
‘Ze bijten niet.’
‘Nee, daar ben ik niet bang voor. Maar ik ben er eigenlijk niet op voorbereid om je intiem aan te raken. Dat had ik in jaren niet verwacht.’
‘Zonder schuurfeesten had je vast ook de kans niet gekregen. Pak me nu maar, ik wil het ook graag.’
Hij maakte de knopjes van haar bloes los en pakte haar borsten.
‘Oh, liefje, wat een mooie maat. Ze passen precies in mijn handen.’
Hij streelde ze.
‘En wat stevig, onder dat zachte velletje. Toch schudden ze zo leuk, als je loopt.’
‘We laten ze expres wat meer laten schudden, toen we merkten dat jongens steeds meer naar ons keken.’
‘O. Hoe doe je dat?’
‘Wat meer op je hakken lopen.’
‘O. Nou, je hebt de lekkerste borsten die ik ooit vastgehad heb. Je tepels zitten ook zo mooi in het midden.’
Hij streelde ze.
‘Oh, Bas, je doet het te lekker. Ik krijg er zo’n kriebels in mijn buik van.’
‘Ik heb eigenlijk niet zo veel zin om ze los te laten, maar dan wil je vast dat ik je gleufje ga strelen.’
‘Ja, alsjeblieft, je hebt van die lekkere handen.’
Hij had al gauw haar doos in een hand.
‘Oh, wat een lekkere mollige doos.’
Hij voelde verder.
‘Je hebt de lekkerste doos en gleuf die ik ooit vastgehad heb.’
‘Mmmm.’
Hij ging van bevoelen langzaam over op vingeren.
‘Toe nou, porren, ik red het niet langer, ik wil meer, een andere keer langzamer. Oooh. Oooh.’
‘Ik wil niet porren, ik wil je strelen.’
Hij begon er mee.
‘Ja, dieper, harder. Masseer mijn doos steviger. Jaaah.’
Ze bleef kreunend doorademen toen ze begon te komen, hij vond dat het lang duurde.
‘Oooh, oooh, oooh.’
Ze hield haar adem in toen ze heftig schokkend klaarkwam. Omdat ze wat door haar knieën zakte, duidelijk niet stevig meer op haar benen kon staan, trok hij haar met zijn vrije arm tegen zich aan om haar te ondersteunen terwijl ze uithijgde.
‘Oh. Oh, Bas. Sorry. Wat moet je niet van me denken.’
‘Tja, daar is, denk ik, een woord voor, maar dat vind ik niet zo netjes om tegen een meisje te zeggen.’
‘Toch maar.’
‘Ik vind je een geil meisje, lieverd.’
‘Nou, dat maak je me. Ik dacht ondertussen aan je dikke stijve, zou die wel willen voelen in plaats van je vinger. Ik heb het nog nooit gedaan, laten doen, maar door je dikke zou ik eigenlijk wel geneukt willen worden.’
‘Liefje!’
‘Ja, te erg, ik weet het. Ik koel al af hoor, dat te zeggen lucht me ook op. Omhels me maar.’
Hij liet met spijt haar doos los om haar te omhelzen.
‘Hè, hè, wat heftig. Dank je wel.’
‘Ik moet jou bedanken. Omdat je je niet ingehouden hebt, je hebt laten gaan. Dat geeft me hoop, dat je belangstelling voor me houdt.’
‘Ik kon me ook laten gaan omdat ik je al ken als een lieve, rustige, betrouwbare jongen. Die geen misbruik zal maken van mijn eh gretigheid.’
‘Nee, ik doe niets wat je niet wilt. En vergeet dat neuken maar, dat gebeurt niet. Nog jaren niet.’
‘Nee, natuurlijk niet. Al zal ik er misschien in een hete bui om vragen. Mijn zus zal me niet geloven. Dat klaarkomen zo lang kan duren. Meer kan ik niet aan, vanavond zeker niet, ik moet hier lang van bijkomen, van al die heerlijke krampen.’
‘Toch fijn, hè?’
‘Ja, enorm. Zo onverwacht, van jou. Je grote spullen, je grote klodders, je lieve strelen van mijn borsten, mijn tepels, je lieve vingeren, eigenlijk te veel, bij elkaar.’
‘Genoeg voor twee?’
Ze grinnikte.
‘Tegelijk of na elkaar?’
‘Na elkaar, natuurlijk. Kan je weer staan?’
Ze ging rechtop staan.
‘Ja, ik kom weer bij. Zeg, reageerden andere meisjes ook zo?’
Hij grinnikte.
‘Nee, ze waren ook redelijk goed en genoten, maar met jou vergeleken waren het ijsblokjes.’
‘O. Waarom zou ik zo heet, geil, van je worden en zij niet?’
‘Die aantrekkingkracht is vast wederzijds. Jij was de enige die zei hoe je me al vond.’
‘Heb je ze ook verteld wat je eerder van hun vond?’
‘Eh nee. Wel dat ik een bepaald meisje graag wilde.’
‘Nou, daar warm je ze natuurlijk niet mee op.’
‘Eh nee. Liefje, ik wil zo heel graag vaak eh bij je zijn.’
‘Bas, ik zal er over denken wat er mogelijk is. Als ik bijgekomen ben en het er met mijn zus over gehad heb. Laten we terug- gaan. Ondersteun me een beetje tot we zitten.’
Toen ze bijna bij de zithoek waren kwam de andere tweelingzus de schuur in. Die schoot op hun af.
‘Wat is er, zus?’
‘Straks. Eerst zitten.’
Bas liet ze naast elkaar zitten en genoot van twee hetzelfde.
‘Zus, Niki heeft niet overdreven.’
‘O.’
‘Maar er is meer aan de hand. Hij is ook nog erg goed.’
‘O.’
‘En zo lief.’
‘O. Ik word eentonig.’
‘Geeft niet. Je weet, dat hij gezegd heeft dat hij graag een bepaald meisje wilde. Nou, dat ben ik. Zijn wij.’
‘Wij? O.’
‘Ja. Hij is erg eerlijk, hij liet zich uithoren. Vertelde, dat hij pas interesse voor meisjes kreeg toen die borstjes kregen. Dat hij die van ons het mooist vond. En dat hij ons het liefst vond, omdat we zo lief met elkaar omgaan.’
‘Tja, begrijpelijk. Maar waarom ben je zo overstuur?’
‘Hij eh heeft me erg heftig klaar laten komen. Thuis vertel ik je er alles over.’
‘O. Ik krijg wel zin om ook wat met hem te proberen.’
‘Nee, vanavond niet meer. Hij is vast leeg en ik moet je beslist eerst over hem vertellen.’
‘Je klinkt serieus.’
‘Ja, dit is serieuzer dan normaal gescharrel.’
‘Goed. Dan hebben we pech, Bas.’
‘Het is beter om te doen wat je zus zegt. Ik werd ook verrast, ik wil er ook eerst van bijkomen. Afgezien van dat ik inderdaad vast leeg of bijna leeg ben. Je zus was ook geweldig.’
‘Ben je in één keer leeg te krijgen?’
‘Nee, het was de tweede keer vanavond.’
‘Zo. Pak je wat je pakken kan?’
‘Het ging min of meer vanzelf, omdat Niki over me gepraat heeft. Ze waren allemaal lief voor me. Nou ja, zo veel waren het er nog niet. Maar ik heb er veel van geleerd. Ik durfde vanavond je zus te vragen, ik was niet zo bang meer om haar af te schrikken door iets niet goed te doen.’
‘Nou, het was allesbehalve niet goed. Ik schrok wel, van wat je in je broek had, maar niet af. Oh, zus, ik werd er zo geil van.’
‘Nou zeg, houd je in. Tjonge, dan moet het nogal wat zijn. Zus, zie maar of je op me wacht, ik pak maar even wat anders.’
Bas keek haar na. Ze liep naar een paar jongens, met één daarvan naar de dansvloer.
‘Wat kijk je?’
Hij draaide zich weer naar de andere.
‘Ik bewonderde haar kontje. Ik kijk zo graag naar jullie. Jullie prachtige figuurtjes. Maar eentje zou ik al genoeg vinden.’
‘Waarvoor?’
‘Het liefst om verkering mee te krijgen.’
‘Ik zei al, dat is voor wanneer je wat ouder bent. Maar zelfs dan, hoe zou dat moeten? Met wie? En wat moet de andere dan? Dat zou voor ons een groter probleem worden dan voor jou.’
‘Ja, vast. Sorry.’
‘Breng je me even thuis? Het is niet ver om voor je.’
‘Al was het dat wel, liefje. En je zus?’
‘Die kan voor zichzelf zorgen. Ik kan haar nu toch niet storen?’
Hij grinnikte even.
‘Ze zal niet zo veel omhanden hebben, in dit geval in handen, als jij net.’
‘Nee, maar ze weet nog niet beter.’
Voor haar deur stopten ze.
‘Bas, ik wil het bij welterusten en tot ziens zeggen houden. Als we meer zouden doen zou ik je in je kruis pakken.’
‘Ik heb nu een kleintje.’
‘Die kreeg ik vast snel omhoog en hard. Oooh, wat erg. Dag.’
‘Welterusten en heel graag tot ziens.’
Ze was al bijna binnen maar zwaaide nog even achter haar rug. Hij liep verder, naar huis.

‘Nou, vertel op. Wat je beslist eerst over Bas wilde vertellen.’
‘Ik weet niet wat we moeten doen. Wat jij moet doen, want jij moet de volgende keer met Bas.’
‘Moet?’
‘Ja, je moet. Ik heb je al verteld dat hij één van ons tweeën wil. Ik zie wel wat in hem, maar als jij dat ook doet hebben we een probleem.’
‘Ik heb er wel eens over gedacht. Dat zouden we sowieso krijgen, als we niet ongeveer tegelijk een geschikte jongen vinden. En ze zouden op elkaar moeten lijken, we vallen natuurlijk op hetzelfde type.’
‘Ja, vast. Er zijn geen tweelingbroers in het dorp. En die ik tot nu toe beet gehad heb waren allemaal nogal verschillend.’
‘Ja. En samen met één verkering hebben gaat natuurlijk niet. Maar vertel verder.’
‘Als ik je niets zou vertellen zou hij al heel snel merken dat jij niet mij bent.’
‘Kom nou, zeg, dat lukt toch niemand?’
‘Nee, tot nu toe niet. Ik leg het uit. Toen we gingen dansen en ik hem tegen me aan voelde, was het eerste wat ik dacht, wat heeft hij over zijn stijve gedaan. Want zo veel had ik nog nooit tegen mijn buik gevoeld. Niki had gezegd, hij heeft een erg dikke en lange. Ines had gezegd, dat hij een grotere had dan haar vriendje van zeventien. Dat zei me niets, dat vriendje zou voor zijn leeftijd een kleintje kunnen hebben. Maar ik schrok ervan. Dat heeft Bas vast gemerkt. Als hij merkt dat je schrikt weet hij dat jij mij niet bent.’
‘O. Zou kunnen. En?’
‘Ik wilde er natuurlijk direct alles van weten. Ik nam hem mee naar achteren, maakte zijn broek los, deed zijn onderbroek naar beneden en pakte zijn zak beet. Die leek me normaal, tot ik ging masseren. Er zaten twee abnormaal grote ballen in. Zo groot als kippeneieren.’
‘Echt?’
‘Ja, eerlijk waar. Ik werd natuurlijk nog nieuwsgieriger naar de rest en pakte zijn stijve. Nou, er zat niets omheen, van boven tot onder, onwaarschijnlijk lang, allemaal natuurlijk vlees. En ongelofelijk dik, ik kon er net met mijn hand omheen. Ik werd er zo heet van, ik dacht, om die binnen te krijgen zou ik staand vast niet mijn benen ver genoeg van elkaar kunnen doen, ik denk, dat je daarvoor helemaal in spagaat moet gaan liggen.’
‘Overdrijf je niet een beetje? Of erg?’
‘Nee, je zal het voelen. Het was heerlijk om hem uitgebreid te strelen. Zo veel lekkers in je hand kan je je amper voorstellen. Toen hij waarschuwde dat hij ging komen wilde ik zijn stijve wat naar beneden trekken, om te zorgen dat het vóór hem kwam, maar dat ging amper, zo stijf stond hij tegen zijn buik op. Maar waarschijnlijk net genoeg om hem bij een meisje naar binnen te kunnen schuiven. En, zus, hij spoot niet op de grond, maar vier grote klodders tegen de muur. Ik heb het nog nooit zo duidelijk door een stijve voelen gaan, het was ook duidelijk dat hij er zelf ook veel van genoot.’
‘Vier grote klodders? Bij zijn tweede keer?’
‘Ja. Dat komt vast door die grote ballen. Hij is pas begonnen, heb ik begrepen, misschien komt er nog meer op gang. Nou, nog vaker spuiten is prima, maar die stijve van hem hoeft niet groter.’
‘Lijkt me ook niet, als je aan een spagaat moet denken.’
‘Nee. Nog meer. Hij vingerde me daarna zo geweldig, dat ik lekkerder klaargekomen ben dan tot nu toe. Ik weet niet hoe hij wist hoe ik het graag wil, maar hij deed het. Alleen al daarom zou ik wel, als ik wat ouder ben, verkering met hem willen en alleen door hem gevingerd worden. Eerder was het niet half zo lekker.’
‘Tja. Ook fijn.’
‘Ja. En nog later vast met hem vrijen, als die dikke erin zou kunnen. Nou, ik wilde je een beetje op hem voorbereiden, om je meer te laten genieten. En je erop voorbereiden, dat je op moet passen om niet te ver met hem te gaan. Ik schrok van mezelf.’
‘Ik schrok van jou, dat je zo eh heet van hem geworden was.’
‘Ja, omdat ik totaal onvoorbereid was. Hij is niet klein, maar wel de kleinste jongen van de klas. Wie verwacht er dan, dat hij meer dan andere in zijn broek heeft. Oooh.’
‘Nou zeg.’
‘Je merkt het wel. Wat ik zou willen, is dat jij hem als eerste op een avond pakt. Om te controleren of hij de eerste keer meer spuit dan de tweede keer.’
‘Dat kan. Ik neem wel contact op met eentje die de SMSjes verstuurt. Dan stuur ik hem er ook een, om te zorgen dat we er gelijk zijn en hij niets met een ander meisje begint.’
‘Ja, goed idee. Je vertelt me er daarna alles over, hé?’
‘Ja, op de druppel nauwkeurig.’
‘Nou, dat gaat niet, hij druppelt niet. Oooh, wat een klodders.’
‘Ik word steeds nieuwsgieriger.’
‘Dat is prima, als je ook maar niet te heet wordt.’
‘Nee, ik ben genoeg gewaarschuwd. Dank je wel. Al had ik hem wel gelijk willen hebben.’
‘Nee, pak hem maar als hij vol zit. Oooh, je zal de klodders voelen komen, zijn stijve wordt er duidelijk dikker van. Vanaf de tweede heb ik geholpen ze eruit te masseren, hij vond het duidelijk erg lekker om harder te spuiten dan zonder hulp. Het is erg fijn om te merken dat een jongen er erg van geniet. En hij genoot ook van mijn klaarkomen, hij is niet egoïstisch.’
‘Nou, genoeg maar. Anders kom je weer klaar van het nagenieten.’
‘Ja. Dat heb ik nog nooit gehad. Dat zegt wel wat, hé?’
‘Om nog nieuwsgieriger van te worden. Zeg nu maar niets meer, ik moet nog een week wachten.’

Vlak na een SMS over het volgende schuurfeest kreeg hij nog één. 19:30 Y. Zijn hart sloeg een keer over. Één van de tweeling wilde hem. En vast als eerste op die avond.
Hij was er ruim op tijd, wachtte binnen naast de voordeur, zij kwam twee minuten over halfacht. Ze glimlachte naar hem.
‘Ongeduldig?’
‘Nee, je bent mooi op tijd. En mooi.’
‘Ja, ja. Zullen we gelijk gaan dansen?’
‘O. Ja, graag.’
Hij bleef weer voorzichtig, liet haar zich weer tegen hem aantrekken.
‘Ja, raar, een niet zo grote jongen met zo veel in zijn broek.’
‘Nog steeds. Heb ik vorige week met je gedanst?’
‘Ik dacht, dat het je niet interesseerde wie wie was.’
‘Nee, om me voor te bereiden of je straks zal schrikken of niet.’
‘Wie ik ook ben, ik weet alles al.’
‘Tja, weten. Misschien nog niet hoe het voelt.’
‘Zoals andere jongens. Vel om iets hards en een rimpelig zakje.’
‘Goed. Ik probeer niets meer, het is aan jullie.’
‘Vraag ons maar zo vaak je wilt, wij zorgen dat we allebei evenveel krijgen.’
‘Prima, liefje.’
‘Of lekkertje?’
‘Ja, ook, maar niet om je zo te noemen.’
‘Wat is het belangrijkst?’
‘Eerlijk gezegd, allebei. Scharrelen met een meisje wat je niet lief vindt lijkt me niet fijn. En met een lieve die eh niets fijns heeft of het niet fijn doet ook niet.’
‘Nee. Was je tevreden, vorige week?’
‘Ja, heel erg. Heel fijn gepraat en ontzettend lekker gescharreld.’
‘Bas, we moeten het een beetje rustig aan doen. Zoals het vorige week ging was eh te heftig.’
‘Ik schrok er ook van. Maar je bent nu beter voorbereid. Ik kan het niet anders doen.’
‘Nee, het lag meer aan wat je hebt dan wat je deed. Herhaling, nu, voorzichtiger?’
‘Graag, liefje.’
Achter de lamp begon hij met haar te kussen. Ze kuste, misschien weer, heerlijk terug en tongzoende ook, misschien weer, heerlijk. En lang, voor ze stopte.
‘Heerlijk, lieve jongen, maar als je me tegelijk streelt is het voor ons allebei nog lekkerder.’
Hij legde zijn handen op haar borsten voor hij weer ging kussen. Zodra hij voelde dat ze haar borsten bewoog om gestreeld te worden deed hij het even, maakte de knoopjes van haar bloes los en nam ze in haar handen. Ze kreunde even. Hij deed zijn best om tegelijk met het kussen ze te bevoelen en ze een beetje te masseren. Hij vergat haar tepeltjes niet en wreef ook zijn onderlijf tegen dat van haar. Na minder lang dan de keer ervoor stopte ze met kussen.
‘Oh, Bas, beter kussen dan ooit.’
‘Ja, heel lekker. Met je heerlijke borsten in mijn handen.’
‘Je streelt ze erg opwindend. Niet makkelijk om voorzichtig te blijven, hè?’
‘Ik weet niet hoe ik het voorzichtiger zou moeten doen.’
‘Nee, dat zou ook minder lekker zijn. Bas, we hebben besloten dat we de volgorde moeten veranderen, anders gaat het het- zelfde als de vorige keer. Erg?’
‘Nee, prima. Ik laat alles aan jullie over.’
‘Fijn. Jij nu eerst.’
Hij ging met zijn handen over haar rug naar beneden, onder haar rok en pakte haar kontje beet.
‘Heerlijk, een bloot kontje. Ik zou het wel willen kussen.’
Ze grinnikte.
‘En alles? Overal?’
‘Ja. Vooral hier.’
Hij liet een hand naar voren gaan en pakte haar doos.
‘Oh, liefje, wat zou ik daar graag kusjes op geven. En dan je gleufje likken.’
Hij bevoelde het met zijn middelvinger.
‘Oooh, Bas, lekker, maar je praat te opwindend.’
‘Nou ja, ik vind het ook zo lekker en fijn, je zo vast te houden en zo veel van je te voelen. Eh nog meer?’
‘Jaaah. Voorzichtig.’
Hij deed het maar heel langzaam. Erin gaan, er weer bijna uit, steeds opnieuw. Zodra ze sneller ging ademhalen, hijgen, deed hij het ook sneller. Tot ze een paar keer kreunde en schokkend klaarkwam. Hij liet haar, haar over haar doos strelend, bijko- men.
‘Oooh, Bas, wat een beurt.’
‘Fijn. Ik vond het weer heerlijk. Even lekker, maar fijner, niet zo wild.’
‘Ja. Laat mijn doos maar bijkomen, pak mijn borsten weer maar laat mijn tepels een beetje met rust.’
Hij deed het, masseerde haar borsten voorzichtig.
‘Oh, wat een heerlijke borsten. Maar als ik die zou kussen zou ik ook graag aan je tepeltjes sabbelen.’
‘Droom er maar van. Bas?’
‘Ja?’
‘Geen verschil?’
‘Eh nee. O. De andere?’
‘Ja. Je mag het wel weten, je hebt er toch niets aan.’
‘Nee, niks. Liefje, het is een beetje een rare situatie, maar je snapt ook wel dat ik daarom geen voorkeur kan hebben. Ik hoop wel heel erg, dat jullie onderling geen moeilijkheden krijgen.’
‘Nee, we zijn wat betreft delen en samendoen wel wat gewend. We hebben altijd overal over gepraat, daarom is het steeds goed gegaan en dat blijft het ook. Ook met jou. Als we je allebei willen doen we het gewoon omstebeurt. Of niet, als dat beter uitkomt, maar dan maken we het later goed.’
Ja, prima. Weet je al of je vaker wat met me wilt?’
‘Als je verder een eh normale jongen was zou ik het al willen. Ik ben het mijn zus eens, dat je ook lief bent, niet alleen uit bent op je eigen plezier. Je doet duidelijk je best en neemt de tijd om lekker te kussen en te strelen en eh te vingeren.’
‘Nou ja, afgezien dat ik het eerlijk vind als je allebei je best doet, met jullie lieve en lekkere meisjes doe ik het heel graag. Zo vaak als jullie willen.’
‘We zien wel, nadat we weer overlegd hebben. Bas, ik vertelde je dat ik de andere was, wat we alleen doen als we het nodig vin- den. Ik wil nu niet gaan doen of ik van dat bijzondere aan je al alles weet, dan zou ik steeds moeten denken aan wat mijn zus gezegd zou hebben en er waarschijnlijk minder van genieten.’
‘Het lijkt me, dat jullie alles heel fijn doen, met jullie overleg.’
‘Ja, we hebben het verschrikkelijk fijn met elkaar. Ook zo fijn toen ik haar verslag over je hoorde. Je snapt wel dat ze erg geno- ten heeft.’
‘Tja, ook voor mij onverwacht veel. Eh ze zal wel verteld hebben hoe ik haar noemde. Daar bedoelde ik niets slechts mee, hoor, ik werd het zelf ook.’
‘Ben je het nu ook?’
‘Ja, nogal, maar ik houd me in, liefje.’
‘Wat zou er gebeuren als je het niet zou doen?’
‘Ik moet wel, liefje. Vrijen kan hier niet.’
‘O. Zou je dat willen?
‘Ja, als ik zou kunnen vergeten dat we er te jong voor zijn. Denk je ook niet dat het veel lekkerder moet zijn als je niet door een vinger in je gleuf gestreeld wordt maar door een stijve?’
‘Bas toch! Je maakt me al eh geil.’
‘Sorry. Maar nog jaren geen gevrij.’
‘Ja, dat heb je gezegd, dat is prima. Maar ga ik nog geiler worden als ik je beetpak?’
Hij grinnikte.
‘Nou, waarom zou daar verschil in zijn? Of misschien omdat je al wat meer weet.’
‘Ja. Ik heb al heel wat voorpret gehad, door het verhaal van mijn zus.’
‘Heeft ze er erg over uitgeweid?’
‘Nou, zo veel, dat ze er bijna weer van kwam. Ik kreeg er ook de kriebels van. Daarom hebben we de volgorde ook maar om- gedraaid. Ik hoop dat het helpt, want ik voel toch al weer wat kriebels.’
‘Ik ook.’
‘Nou, hoog tijd om er wat aan te gaan doen.’
Ze knoopte zijn broek aan de voorkant los, trok zijn onderbroek zo ver mogelijk naar beneden, zocht en vond zijn zak. Ook zij hield haar adem even in.
‘Oooh, Bas, wat een grote ballen. Wat lekker om zo veel vast te houden.’
‘Vast net zo lekker als voor mij om je borsten in mijn handen te houden.’
‘Stil maar, ik moet nog meer voelen.’
Ze hield haar adem weer even in toen ze haar hand om zijn stijve had.
‘Oooh, niks overdreven. Niki niet, en wat zus zei klopt precies. Een heel dikke stijve.’
Ze voelde even hoe lang hij was.
‘En zo lang. Ja, vast geweldig, om daarmee gestreeld te worden. Als die erin kan.’
Hij grinnikte even.
‘Je zus zei ook al dat ze eigenlijk wel geneukt wilde worden. Droom er maar van.’
‘Ja, vast. Oooh, Bas, wat heerlijk veel om te strelen.’
Ze deed het net als haar zus.
‘Lekker, liefje, zo voorzichtig. Maar kan je me iets steviger strelen? Ik wil graag klaarkomen.’
‘Zit je vol? Eerste keer, vanavond?’
‘Ja. Daarom was ik er pas op de tijd die jullie wilden. Volgens jullie SMS.’
‘O. Snapte je het?’
‘Ja, je zus wist dat het vorige week mijn tweede keer was.’
‘Dan ben ik extra benieuwd. Maar ik doe het niet heel snel hoor, ik wil de dikke wel wat langer voelen.’
Dat lukte, hij spoot hijgend vijf grote klodders en nog een kleinere.
‘Oh, Bas, wat heftig. Zes stralen.’
‘Nou, vijfenhalf. Je deed het ook heel lekker.’
‘Fijn. Vijfenhalf of zes, abnormaal veel. Een tweede keer vier ook al. Dat komt vast door je grote ballen.’
‘Ik moet ook een groot voorraadkamertje hebben.’
‘Ja. Bas, vinger me nog een keer, ik ben zo geil.’
‘Ja, graag.’
Ze kwam ongeveer net zo heftig klaar als de keer ervoor en haar zus de week ervoor.
‘Oh, Bas, wat kan je het toch goed. Dat mag je op ieder feestje wel doen.’
‘Nou, graag. Maar dan moet je niet te laat komen, anders ben ik al wat kwijt, al zal ik het minder fijn vinden met een ander meisje. Ik wil graag leeg naar huis, die ene keer in de week.’
‘Wil je verkering om het vaker te kunnen?’
‘Ook, maar dat zal niet vaak kunnen. Ik vind het al fijn om met jullie te praten en naar jullie te kijken. Dat alleen al zou ik veel vaker willen.’
‘Tja. Laten we terug gaan. Ik zoek een plek, haal jij wat drinken?’
‘Ja. Wat?’
‘Dat weet je.’
‘O. Dat ook al hetzelfde? Nou, dan zal daar ik voortaan maar bij alles van uitgaan.’
Nadat ze allebei zaten dronken ze wat.
‘Bas, over bij alles van hetzelfde uitgaan, doe dat maar. We zíjn hetzelfde. Van nature al en zodra we dat in de gaten hadden hebben we er op gelet dat het zo bleef. Je ziet, hoort, voelt en ruikt geen verschil, hè? Onze reacties ergens op zijn ook het- zelfde. Als de omstandigheden hetzelfde zijn. Eh we kwamen vast niet precies hetzelfde klaar, maar de volgorde was anders.’
‘Ja. Jullie streelden ook allebei even lekker.’
Ze grinnikte.
‘Ik kan mijn zus niet pesten dat ik er meer uitkreeg, ze weet waarom.’
‘Ik zie haar niet.’
‘Nee, ze is thuis gebleven. Ze moest er niet aan denken om toevallig met een andere jongen in onze buurt te staan.’
‘Je ziet toch niet veel?’
‘Nee, maar het weten dat ik dan wat veel groters in mijn hand heb is niet leuk. Bas, je kan op school naar ons kijken, maar praat daar niet te vaak met ons. We willen alle jongens gelijk behandelen. Wat hier niet mee zal vallen, met hun niet zo grote pikken als de jouwe. We gaan op zoek naar een jongen die een beetje met je te vergelijken is en dan kiezen we wie die mag hebben en wie jou. En dan verkering afspreken, als we daar oud genoeg voor zijn.’
‘Heel graag. Wanneer is dat, oud genoeg?’
‘Je komt niet zo vaak in het dorp, hè? Onder de veertien vinden ze te vroeg, daarna krijg je geen commentaar meer als je bij- voorbeeld hand in hand loopt.’
‘Ze weten vast niet wat hier gebeurt.’
‘Nee. Of ze doen alsof. We proberen ook niets te laten merken.’
‘Mijn moeder zit er vast op te wachten dat ze bij het verschonen van mijn bed ziet dat ik een natte droom gehad hebt.’
Ze grinnikte.
‘Daar is een smoes voor. Een leugentje om bestwil. Je kan zeggen dat je vol zat en bij het schoonmaken van je eikel klaar- kwam.’
‘Liefje!’
‘Zo werkt het bij jongens toch? Of dacht je dat meisjes niet weten dat jongens een eikel hebben? Ik weet niet hoe ze er in het echt uitzien, maar er staan foto’s op internet.’
‘Ja, dat zal wel.’
‘De jongens die hier tekort komen of als ze een week te lang vinden duren trekken zichzelf wel af.’
‘O. Tja. Een tijdje voor ik hier kwam kreeg ik kriebels in mijn buik bij het schoonmaken en een steeds stijvere. Maar Niki liet me hier voor het eerst klaarkomen. Ik doe het liever zelf niet.’
‘Nee, kom hier maar vol, lekkere hulp genoeg voor je. Maar het zou kunnen, dat als je nog meer zaadjes gaat maken, als je ou- der wordt, dat je het dan niet een week redt.’
‘Ik zie wel.’
‘Er zullen vast meisjes zijn die zichzelf vingeren, maar wij niet, we komen hier niets tekort. Het kan vaker dan bij jongens.’
‘Nu?’
‘Wat nu?’
‘Zullen we nog een keer scharrelen?’
‘Wat? Kan je alweer?’
‘Bijna, denk ik.’
‘Oh, dan heb ik toch nog wat nieuws om aan mijn zus te vertellen. Ja, kom maar mee.’
Achter de lamp haalde ze gelijk zijn halfstijve uit zijn broek.
‘Nog lekker soepel maar al wel dik. Ik vind het fijn om een pik nog dikker, langer en harder te voelen worden.’
Ze streelde hem.
‘Ik ook, zeker als jij het doet.’
Hij knoopte haar bloesje weer los en pakte haar borsten.
‘Dit kan wel, hè, tegelijk?’
‘Ja, dit wel. Lekker.’
Ze genoten allebei tot en met hij klaargekomen was.
‘Weer heel lekker, liefje.’
‘Ja. Je bent een heerlijke jongen om af te trekken. Heel veel om te voelen en heel veel te zien spuiten. Tjonge, weer vier klodders.’
‘Ja, heerlijk. Ik hoop, dat klaarkomen voor meisjes net zo lekker is als voor jongens.’
‘Lief van je. Nou, anders kwamen we hier misschien niet. Het ligt er wel een beetje aan hoe goed jongens het doen. Wil je het nu weer zo lekker langzaam doen? Net als bij mijn zus?’
Hij grinnikte.
‘Ik werk er graag aan mee om het tussen jullie eerlijk te houden.’
‘Fijn, Bas. Oooh.’
Hij had haar doos stevig vastgepakt.
‘Ik zal je wat vertellen, ook om aan je zus te vertellen. Die weet, dat ik vorige week met Ines gescharreld heb.’
‘Ja. Ik weet alles wat je haar verteld hebt.’
‘Maar ik heb haar niet alles verteld. Ines scheert zich, omdat haar vriendje haar af en toe wil likken. Ze heeft een blote, onbe- haarde doos.’
‘O. Hoe voelde dat?’
‘Eh geil. Ik kon heel goed aan haar gleuf voelen. Maar jij hebt niet zo veel haar dat het me stoort.’
‘Mij ook niet. Oooh, lekker. Erin nog lekkerder. Oooh, ja. Nu lekker langzaam, lieverd.’
Hij deed het weer.
‘Oh, Bas, nu weet ik waarom mijn zus vorige week wel even een steuntje kon gebruiken. Om bij te komen van die heftige krampen. Oh, wat ben je goed.’
Ze grinnikte.
‘Goed genoeg voor twee, omstebeurt.’
‘Jullie vertellen elkaar erg veel. Kunnen kennelijk ook veel onthouden.’
‘Van met jou scharrelen zeker. Bas, we komen niet altijd op schuurfeestjes, we hebben veel familiefeestjes waar we naartoe moeten, met neven en nichten. Maar als we hier zijn willen we heel graag met jou. Maar niet jaloers worden als we wat met een andere jongen doen. Dat gaan we hoofdzakelijk doen om nog zoiets als jij te vinden.’
‘Hoofdzakelijk?’
‘Als jij er niet bent of al leeg bent en wij willen nog wat, dan gun je ons dat toch wel?’
‘Natuurlijk, ik doe toch ook zoiets?’
‘Ja, dat is zo.’
Ze grinnikte weer even.
‘Maar jij raakt leeg, wij kunnen doorgaan tot we daar wat overgevoelig worden, vooral als er onhandig in gepord is. Met jou zou het vast vaak kunnen, je doet het zo goed en zo lief.’
Hij grinnikte.
‘Als je daarna nog op je benen kan staan.’
‘Ja, dat zegt veel. Bas, ik wil graag direct naar huis, om over twee keer te vertellen. Mijn zus is natuurlijk benieuwd. Breng je me thuis?’
‘Ja, natuurlijk.’
Zelfs het thuisbrengen was doorverteld, ze deed het hetzelfde.

‘Nou, zus, het was goed dat je me gewaarschuwd had, ik kon me inhouden om niet te ver te gaan. We hebben alles twee keer gedaan. Tjonge, wat spuit hij hard, uit die lekkere, lange en dikke stijve. Eerst vijf, de tweede keer vier grote klodders. En wat heeft hij een heerlijke handen. En weet inderdaad precies hoe je gevingerd wil worden.’
‘Ja.’
‘Ik wil hem iedere week wel een keer. Om zo lekker lang klaar te komen.’
‘Ik ook.’
‘Ik weet niet of dat gaat lukken, er zijn er nog veel die staan te dringen om te controleren waarover gepraat wordt.’
‘We moeten toch ook op zoek blijven naar nog zoiets. En dan uitmaken wie die wil.’
‘Ja. Tot die tijd moeten we maar zien wat we kunnen krijgen.’
‘Ja. Uit hem en aan beurten voor ons.’
‘Laten we maar over hem ophouden. Voor we allebei klaarkomen van het nagenieten en de vooruitzichten op vaker.’
‘Ik ga vast over hem dromen.’
Haar zus grinnikte.
‘Dat kunnen we wel tegelijk. Nou, ho maar.’

Rond Bas’ 16e verjaardag

‘Berbel, kinderen, kom eens bij me aan tafel zitten.’
Ze kwamen.
‘Bas, mammie en ik hebben, toen Barbie zestien was, een ernstig gesprek met haar gehad. We moeten, willen, dat nu ook met jou doen.’
‘Ik zou niet weten wat ik uitgehaald heb.’
Bas grinnikte.
‘Wij ook niet, maar daar gaat het niet om. Het gaat over het verleden en over jouw toekomst. Net als toen met Barbie vinden we dat je nu verstandig genoeg bent om goed te reageren op wat we je gaan vertellen.’
‘Goed.’
‘Ik begin met het verleden. Bas, ik ben niet de natuurlijke vader van Barbie. Ze is van een relatie van je moeder voor ze een relatie met mij kreeg. Barbie is dus je halfzuster.’
‘O. Het eerste wat me invalt is een geintje. Ze heeft niets half, ze is gewoon compleet. Tja. Gescheiden, mams? Of hij over- leden?’
‘Geen van tweeën. Hij liet me in de steek toen ik vertelde dat ik zwanger van hem was. Hij heeft me wel financieel goed ver- zorgd achtergelaten.’
‘Afgekocht, dus. Rijke stinkerd?’
‘Nee. Omdat ik en mijn kindje het hier toch goed zouden hebben zijn we overeengekomen dat hij de helft van een normale alimentatie zou betalen. We hadden het met z’n tweeën gedaan, ik was niet verkracht of zo, dus was ik voor de helft verant- woordelijk, vond ik. Hij betaalt nog trouw.’
‘Mmmm. Halfzuster. Dat weet ze dus al langer.’
‘Ja, vanaf haar zestiende.’
‘Ik heb niet gemerkt dat ze me anders is gaan behandelen. Dat zal ik haar ook niet, daar heb ik geen reden voor. Paps, het is voor u misschien het moeilijkst.’
‘Dank je wel voor je begrip. Nee, voor mij is het nooit moeilijk geweest. Toen ik je moeder ontmoette wilde ik haar binnen het uur hebben en, na een tijdje om goed kennis te maken, met haar trouwen. Pas daarna zag ik Barbie en hoorde dat het haar dochtertje was. Ik kon de manier waarop ze gekomen was begrijpen en accepteren. Ik wilde Barbie er direct bij hebben, zo lief vond ik haar. Ik heb haar erkent, mijn naam gegeven, nog voordat ik met je moeder trouwde. Om haar op latere leeftijd zeker te laten weten dat ik haar toen al wilde.’
‘Wat ze natuurlijk snapte, zo slim is ze wel.’
‘Ja. Vind je haar slim?’
‘Ze weet alles beter dan ik, maar ze weet het te brengen zonder me te beledigen. Eigenlijk is het hopeloos om met haar om te gaan. Je kan geeneens ruzie met haar maken. Als ik iets doe wat ze afkeurt zegt ze niets maar trekt een wenkbrauw op en gaat dom kijken. Dat blijft ze doen tot ik wel doe waar ze het mee eens is.’
Bas grinnikte, Berbel glimlachte en Barbie bleef neutraal kijken.
‘Ze zal wel gemerkt hebben dat ze zo het beste met jou om kon gaan.’
‘Vast. Al ben ik niet zo moeilijk, vind ik.’
‘Nee, dat ben je niet. Samenvattend, hoe denk je over het feit dat Barbie je halfzus is?’
‘Wat betreft mams, het lijkt me dat mams er met u niet op achteruit gegaan is. Wat betreft u, ik heb nooit gemerkt dat u Barbie en mij anders behandelde dan nodig was. Een fijnere vader had ik me niet kunnen wensen. Wat betreft Barbie, dat zei ik al. Zelfs als ze was geadopteerd had me dat niet kunnen schelen.’
‘Fijn, Bas. Wat bedoelde je eigenlijk met, ze is gewoon compleet?’
‘Ik zie haar helemaal bij het zonnen. Alles wat er bij een meisje van haar leeftijd op of aan moet zitten is aanwezig.’
‘Afgezien van dat we geprobeerd hebben je goed voor te lichten, wat weet je er van? Praktisch?’
‘Kan dat een andere keer?’
‘Goed. Nu over je toekomst. Hoe zie je die?’
‘Ik vind het fijn voor Barbie dat ze kan studeren. Dat is het beste voor haar, wat ze later ook gaat doen. Ik heb daar geen zin in, met leren heb ik het wel gehad. Na de zomer wil ik niet naar een andere school. Ik wil gewoon hier blijven, ik heb het prima naar mijn zin. Met jullie, met het werk wat ik kan doen en met veel vrije tijd.’
‘In dezelfde volgorde, ja, we hebben het fijn met elkaar, je werkt prima mee, alleen over je vrije tijd weten we niets. Je bent nogal eens verdwenen als je niet nodig bent. Maar je cijfers op school hebben daar niet zo onder te lijden gehad.’
‘Ik weet wat u bedoelt. Barbie streeft naar hoge cijfers, die ze ook zonder al te veel moeite haalt. Ik vind een voldoende ge- noeg. Tja, als ik verdwenen ben zit ik bij vrienden.’
‘Je bent nooit te laat thuis of dronken. Daar willen je voor bedanken, we hebben nooit zorgen om je gehad. Maar wat doe je dan?’
‘Ach, wat praten, als er meer niet te doen is. Binnen, bij één van hun, bij slecht weer. Anders op een hoek van het dorpsplein. Dat is leuker, dan komen er ook meiden bij.’
‘Binnen niet?’
‘Niet op kamers van jongens, of van meisjes, dat willen ouders niet. Wat van de meeste ouders die een boerderij net buiten het dorp hebben wel mag is schuurfeestjes organiseren. In het weekend, in een schuur of zoiets.’
‘Van het bestaan ervan hoorden we. Waarom organiseerde je er nooit een bij ons? Dat had gemogen, hoor.’
‘Dat wilde ik niet. Er moet er af en toe één dronken naar huis gebracht worden. Dat wilde ik jullie niet aandoen. Ik heb ver- teld, dat jullie tegen alcohol zijn. Ik heb er geen moeilijkheden door gekregen, ik ben overal welkom. Mijn bijnaam is de Hol- lander. Dat is een mooi excuus om me wat anders te gedragen.’
‘De Hollander?’
‘Daar wordt niets kwaads mee bedoeld, hoor, ze geven gewoon graag bijnamen. Ze weten dat u van Nederlandse afkomst bent, dus hadden ze voor mij gauw wat gevonden.’
‘Goed. Wat bedoel je met je wat anders gedragen?’
‘Anders dan andere jongens. Ik word nooit dronken, zelfs niet aangeschoten, want ik houd het bij cola. En ik mag meer dan andere jongens, van die jongens. Die denken, ach, uiteindelijk willen de meeste meisjes toch gewoon een echte Duitse jongen, laat hem maar.’
‘Laat hem wat?’
‘Scharrelen.’
‘Met meisjes? Wat doe je dan?’
‘Paps! Alsof u niet weet wat een jongen met een meisje kan doen.’
‘Jawel, maar op jouw leeftijd? Wat moet ik me voorstellen, bij een schuurfeest?’
‘Een ruimte, schuur of zo, waarin een barretje geïmproviseerd wordt. En plek om te zitten en een stuk om te dansen.’
‘Dansen. Dat kan op veel manieren.’
‘Vast wel. Als er ouders komen kijken dansen we tegenover elkaar, los van elkaar. Dat verwachten ze, dus laten we dat maar zien, om geen moeilijkheden te krijgen. Anders lekker tegen elkaar aan.’
‘Zoals bij stijldansen?’
‘Nee, de armen gezellig om elkaar. Plakken, noemen ze het ook wel.’
‘Nou, dat gun ik je wel. Maar dat noem je scharrelen?’
‘Nee, maar je moet ergens mee beginnen. Eh kan dit onder ons blijven? Ik zou er niet graag de oorzaak van zijn dat de schuur- feesten verboden zouden worden.’
‘Het lijkt me, dat jij niet gauw iets zal doen wat eigenlijk onverantwoord is.’
‘Nee, onverantwoord niet. Maar er gebeurt vast meer dan ouders denken. Zelfs meer dan ú denkt, en u bent vrijer dan al de ouders in het dorp. Ik heb niet gehoord dat anderen bloot zonnen.’
‘Nee, dat denk ik ook niet. Bas, ik kan je geen garantie geven, maar als jij het verantwoord vindt wat er gebeurt zullen we er vast niets tegen doen. Ik hoop wel dat je niets verzwijgt.’
‘Nee, ik had er toch ook niets over kunnen zeggen? Ik durf de gok wel te nemen dat u er niets tegen gaat doen. Goed, verder. Als je meer wilt, samen, dan op de dansvloer een beetje tegen elkaar oprijden en kussen, kan dat. Aan het eind van de ruimte, gerekend vanaf dat je binnenkomt, wordt een lamp neergezet, voor de verlichting van de tap en het zit- en dansgedeelte. Achter die lamp is het niet helemaal donker, maar tegen die lamp in kan je niet zien wat daarachter gebeurt. Daar kan je je terugtrekken, als je wat meer wil dan wat op de dansvloer voor iedereen zichtbaar kan.’
‘En dat doe je?’
‘Al jaren. Daarom weet ik ook praktisch wat er aan een meisje moet zitten.’
‘Welja. Al jaren?’
‘Vanaf mijn twaalfde, ongeveer. Schuurfeesten zijn niet voor kleine jongetjes, die worden niet toegelaten. Je moet wel een beetje mannelijk overkomen.’
‘Wat is dat, mannelijk overkomen? Eh baardgroei?’
Bas grinnikte.
‘Nee, een andere groei. Maar wilt u dat echt weten?’
‘Eigenlijk wel. Ik vertrouw je wel, maar ik ben toch nieuwsgierig geworden. Ik hoop, dat je er over durft te praten.’
‘Jawel. Tja, mannelijk. Eh een meisje moet ook wat te voelen hebben, meer dan een klein pikkie.’
‘Welja! Die groei! Eh onder je kleren?’
‘Ja, natuurlijk. Ik voel ook graag, voor wat hoort wat. Meisjes moeten wat in hun bloesje hebben, in hun broekje zit het dan vanzelf goed. Sorry, zus.’
‘Waarom? Je hebt bij mij af kunnen kijken, ik kan me voorstellen dat je het niet bij kijken wilde laten.’
‘Ja, Barbie, maar het moet niet te gek worden. Bas, die meisjes laten zich toch niet uitkleden?’
‘Nee, het is geen seksorgie, paps. De meiden houden elkaar ook in de gaten, ze willen geen slechte naam krijgen. En als er iets zou gebeuren waar ze geen zin in hebben, één gil is genoeg om direct hulp te krijgen. Maar de meiden willen allemaal wel wat, net als de jongens, daar komen ze voor.’
‘Om zich onder hun kleren te laten bevoelen?’
‘Ja. En om dat bij jongens te doen. Is dat erg? Te erg?’
‘Ach. Wat Barbie zei, op die leeftijd word je natuurlijk nieuwsgierig. En op een geschikte plek doe je er dan wat aan. Zo te horen is er onderling toezicht, dat is wel wat waard.’
‘Heel veel, dat voorkomt moeilijkheden. De bedoeling is, om uiteindelijk iemand te vinden om verkering mee te krijgen en er mee te trouwen. Je weet dan al, dat het vrijen ook wel goed zal gaan. Anders begin je niet aan een verkering.’
‘O. Kennismaken en steeds meer doen behalve vrijen?’
‘Precies. Dat is precies de bedoeling. Zodra het niet bevalt het met een andere proberen. Over dat onder kleren laten voelen, omdat het bekend is wat er kan kleden de meeste zich erop.’
‘Eh uitdagend, of zoiets?’
‘Nee, daar komen ze thuis niet de deur mee uit. Eh praktisch. Om lekker te kunnen scharrelen.’
‘Zo. Praktisch?’
‘De meiden doen geen beha en geen broekje aan. Bloesje mag los, rokje of jurk omhoog, voor zover nodig. Jongens dragen meestal bretels, dan kan hun broek aan de voorkant open en er los bijhangen. En houden ze hun handen vrij. Er zit dan bij beiden niet veel in de weg. Verder uitkleden mag nergens. Nou ja, niet bij schuurfeestjes, dan moet je een andere, stille plek zoeken. Ouderen, ongeveer vanaf achttien, verdwijnen soms wel een tijd.’
‘Zo. Dus vanaf je twaalfde zit je aan meisjes?’
‘Ik had hier genoeg gezien en gehoord om zelf eens op verkenning te gaan. Enne, ik kreeg steeds meer de kriebels van leuke meiden.’
‘Op je twaalfde? Erecties?’
‘Eh achteraf gezien nog net niet helemaal. Pas op zo’n feestje.’
‘Tja. Hoe ver ga je, als er niet veel in de weg zit?’
‘Wat gebruikelijk is, wat van alle meiden mag. En wat de meeste willen.’
‘En dat is?’
‘Tja. Ik wil het best vertellen, maar u moet niet schrikken, mams.’
‘Nou, een beetje wel, van dat voelen. Maar ik vind het fijn dat je erover durft te vertellen.’
‘Ach, Barbie en ik weten wat jullie vaak doen. Veel vaker dan dat we over andere ouders horen. Dan moet je ergens tegen kunnen. Ik ben erg vrij met meisjes, mams, maar wel voorzichtig. Ik zit overal aan ze, en zij aan mij.’
‘Bas, ik weet, wat er al gauw gebeurt, als een meisje aan de erectie van een jongen zit.’
‘Ja, mams, ze laten me ze ook komen. En de meeste meisjes willen ook klaarkomen.’
‘Basje toch! Ik dacht, dat je jezelf onder de douche of ergens anders hielp. Ik ben daar al meerdere keren met je over begonnen, omdat ik nooit merkte dat je natte dromen had. Maar je draaide je altijd onder een gesprekje uit.’
‘Sorry, mams. Ik wist wel van natte dromen en zo, daar had u het vóór mijn twaalfde al over gehad. Maar om te vertellen dat, vóór ik er één kreeg, vóór ik wist dat ik zaadjes kon maken, een meisje me er achter liet komen, vond ik niet zo’n succes. Barbie hoefde het ook niet te weten.’
‘Je moet doen of laten doen waar je zin in hebt.’
‘Nee, Barbie, niet alles. Als je niet verder gaat, Bas, zal ik er niets van zeggen.’
‘Verder kan daar niet, dat wordt niet toegestaan. Ik wil ook niet verder gaan, mams, daar wacht ik nog mee, ik vermaak me toch wel aardig. En condooms zijn niet betrouwbaar genoeg, meisjes die zeggen dat ze de pil nemen ook niet. Afgezien van dat eh scharrelen lekker is, het voorkomt ook natte dromen.’
‘Nou, het is te laat om er nog iets aan te doen. En eh onnodig. Op je twaalfde was het wat anders geweest, dan hadden we je het waarschijnlijk verboden.’
‘Ja. Dank u wel.’
‘Ongelofelijk. Nou ja, ik geloof wel, dat je op je twaalfde kriebels kreeg en dan wat wilde, natuurlijk ook omdat je de gelegen- heid had. Toen dus meisjes van twaalf bevoeld?’
‘Ja, je moet het een beetje bij je eigen leeftijd houden. Twaalf of dertien, dus, toen. Ik vroeg nooit hoe oud ze waren. Dat is onbeleefd, net zoals naar hun cupmaat vragen. Die voelde ik wel.’
‘Welja. En dan ze vragen om te helpen je zaadjes te laten komen. Meisjes van twaalf.’
‘Waarom zouden die niet nieuwsgierig zijn?’
‘Ja, vast wel. Eh ik denk, dat je bij meisjes wel gewild bent. Toen je klein was speelde je hier soms met andere jongetjes. Die moest ik ook helpen plassen. Jij had de grootste balletjes en het grootste pikkie. Vast een erfenis van je vader, die is nogal groot geschapen. Nadat je jezelf kon wassen zag ik je spullen alleen bij het zonnen, maar kon niet meer vergelijken. Je spullen zijn iets kleiner dan die van je vader, maar je bent nog in de groei. En ik zag alleen je kleintje, nooit een erectie bij je.’
‘Nee, dan zou u me vast geen Basje meer noemen. Bij het zonnen hier zie ik alleen maar wat ik altijd gezien heb, daar krijg ik geen erectie van. Pas als ik bij een schuurfeestje een meisje in mijn armen heb. Dan vraag ik haar al gauw mee naar achteren, in die schuur. Ja, vooral in het begin schrokken ze, zeiden ze, een erg grote en grote ballen. Maar ik kon niet vergelijken, als ik een erectie zag zat er de hand van een meisje omheen. Maar die meiden vertelden het natuurlijk aan elkaar door.’
Hij grinnikte even.
‘Ze schrikken niet meer, maar ik hoor ze hun adem even inhouden als ze me beetpakken.’
‘Dat kan ik me indenken. Komen er nooit meisjes in moeilijkheden?’
‘Niet van gehoord, mams. Van mij zeker niet, ik kijk wel uit. Eh meer dan ze vingeren doe ik niet.’
‘Bas toch. Vingeren.’
‘Mams, meisjes horen van elkaar wat ze bij jongens kunnen doen en andersom. Wat ik bij meisjes kon doen wist ik theoretisch wel, maar evengoed fluisterde het eerste meisje waar ik aan voelde in mijn oor wat ik moest doen. En omdat ik goed oplet hoe ze reageren kan ik het goed, al zeg ik het zelf. Ik zeg niet dat ik pas ga vrijen als ik getrouwd ben. Waarschijnlijk daarvoor al, als ik langer met één meisje omga, ik verkering met haar heb en haar honderd procent vertrouw.’
‘Ik kan niet zeggen dat je het niet moet doen voor je getrouwd bent, je zal wel snappen dat ik dat ook niet gedaan heb.’
‘Ja, mams. U moet niet goed voorgelicht zijn.’
‘In die tijd was het voor ouders moeilijk om over seks te praten. Ze doen eraan, natuurlijk, anders kwamen er ook geen kin- deren, maar erover praten is wat anders.’
‘Ach, ik zit er niet mee. U kennelijk ook niet zo en Barbie bloost geeneens.’
‘Waarom zou ik? Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik weet dat jongens een pikkie hebben, dat ze een erectie kunnen krijgen en kindjes maken. Ik heb ook nog nooit een erectie bij je gezien, wel gezien dat je grote ballen hebt. Ik ben niet op het idee gekomen dat je er wat mee deed.’
‘Laat doen. Al jaren. Ik ben geen prater, maar ik weet wel hoe ik me het snelst onder een bloes of rok kan praten. En meiden kan overreden, als ze te traag zijn, om mijn erectie beet te pakken.’
‘Alleen scharrelen is niet alles, Bas.’
‘Nee, mams, ervoor en daarna wordt er meestal gezellig gepraat. Totdat ik weer wat wil.’
‘Wat? Twee keer op een avond?’
‘In het begin. De laatste tijd meestal drie keer.’
‘O. Tja, zestien. Wil je zo graag?’
‘Ja, iedere keer dat ik een erectie krijg. Ik zei al, zo gauw ik een meisje in mijn armen heb. Ik vind het heerlijk. Niet alleen zelf komen, ook dat bevoelen en strelen van meisjes en hun klaarkomen. Ze kronkelen en hijgen zo heerlijk.’
‘Je kan ze kennelijk laten genieten.’
‘Ja, geen probleem. Zo veel verschil zit er ook niet tussen meisjes, afgezien van de grootte van hun borstjes. Ik moet ze vaker vertellen dat ze het niet te ruw of te voorzichtig moeten doen.’
‘Volgens de verhalen kwam het bij jongens vroeger meestal in een zakdoek in hun broek. Dat van die bretels vind ik goed verzonnen.’
‘Voor ons is dat al van vroeger, paps.’
‘Ja, natuurlijk. Waar blijft het nu?’
‘De meisjes mikken naast hun, die willen het natuurlijk niet op hun kleren. Dan komt het in het hooi of stro op de grond. Eh mijn eh pik is meestal zo stijf, dat hij niet ver naar beneden kan en ik tegen de muur spuit. De meisjes zijn daar nogal van onder de indruk.’
Vader Bas grinnikte.
‘Ja, dat zal best. Dat zal je wel van mij hebben, de eerste keer was mams ook zo onder de indruk. Goed. Barbie, ga jij nooit naar schuurfeestjes?’
‘Ik ben er nooit voor uitgenodigd, paps. En zo te horen heb ik niets gemist.’
‘Nee, er komen geen studiehoofden, zus. Als je niet geïnteresseerd bent in andere onderdelen van jongens komt dat vast later wel eens.’
‘Ik ben niet achterlijk. Ik probeer wel eens wat, op wat jij noemt een stil plekje. Met die onderdelen van jongens vermaak ik me wel, hun ook. Maar ik ben nog geen jongen tegengekomen waarvan ik het prettig vond dat hij me aanraakte. Dus zeker niet erin, nergens mee. Basje, sorry, Bas, nu ik dit allemaal weet, ben ik zeker blij dat je naar mij nooit vervelend kijkt. En geen erectie van me krijgt.’
‘Nee, zeg! Van mams en oma toch ook niet? Ik wil ook niks met je, al zie je er goed genoeg voor uit.’
‘Dat is zo. Bas, nu over je toekomst. Heb je geen andere verlangens dan hier blijven en ooit het bedrijf overnemen?’
‘Afgezien van een lekker vrouwtje voor dag en nacht niet, paps. En een zoontje, ooit.’
‘Voor dat vrouwtje en zoontje zorg je zelf maar, op z’n tijd. Zou je nu al geen vast vriendinnetje willen? In plaats van iedere keer even wat anders? Zo veel verschil zit er toch niet in, zei je.’
‘Ja, dat wil ik wel. Om ook buiten schuurfeesten gezellig met elkaar om te gaan. Ik zit al een tijdje achter eentje aan, die ik heel graag wil, maar eh het is problematisch.’
‘Wil zij jou niet?’
‘Jawel, mams, maar haar zus wil me ook. Ik kan niet kiezen, zij moeten het onderling eens worden.’
‘Wat een toeval. Is die zus ouder of jonger?’
Hij grinnikte even.
‘Even oud.’
‘Even oud? Een tweeling? Dé tweeling?’
‘Ja, mams.’
‘Er is maar één tweeling in het dorp. Duidelijk eeneiig, precies hetzelfde. Zit jij daar achteraan? Nou, je hebt smaak, dat is een leuk stel.’
‘Ja, mams. Ik zit er maar achter één aan, er schijnt een verschilletje te zijn, maar ik kan er niet achterkomen. Ze willen het me ook niet vertellen, misschien pas als ze beslist hebben wie er gewonnen heeft.’
‘En tot die tijd weet je niet wie van de twee je beet hebt?’
‘Nee, paps. Dat maakt me ook niet uit. Ze zijn even lief en aardig en lekker. Ze vertellen elkaar alles, dus kunnen ze elkaar afwisselen wanneer ze maar willen. Ze gaan ook nog steeds met andere jongens om, in de hoop dat één van de twee een ge- schikte vindt. Ik moet dat afwachten. Pas daarna willen ze verkering.’
‘Nou, sterkte. Al zal je je ondertussen best vermaken. Bas, Barbie zal hier wel niet blijven, dan kan jij het bedrijf erven, al zal je het wel met Barbie moeten delen. Haar een aandeel geven, of zoiets.’
‘Ja, daar komen we tegen die tijd wel uit. Ik vind het niet meer dan eerlijk om te delen, halfzus of niet. Kan ik nu gaan? Een vrouwtje zoeken zonder nog een zoontje te maken?’
Ze grinnikten allemaal.
‘Ja, ga maar.’
Bas vertrok.
‘Paps, pappie, u heeft alles heel anders, korter vooral, aan Bas verteld dan toen aan mij.’
‘Ja. Niet goed?’
‘Heel goed, denk ik. Hij vroeg amper wat, u wist al vrij precies wat hij zou willen weten. U had, toen u het mij vertelde, al gezegd dat hij niet moeilijk zou doen. Dat klopte dus. Het interesseert hem niets wat voor soort zus ik van hem ben. Ik ben blij dat alles zo blijft als het is.’
‘Wij natuurlijk ook. We hebben geprobeerd jullie zo fijn mogelijk op te voeden en moeilijkheden te voorkomen. Als je nu geen hebt mag je er ook vandoor. Ik wil met je moeder praten.’
‘Praten. Ja, ja.’
Hij kreeg nog een kusje, voor ze vertrok.
‘Oh, Bas, dank je wel.’
‘Weer een probleempje minder, hè?’
‘Ja, zeker. Heel fijn. Het overgebleven probleempje is nu nog minder groot geworden. Het enige wat Bas zei, was dat ik er met jou vast niet op achteruit gegaan ben. Nee, hij moest eens weten. Behalve wat hij al weet, dat je de fijnste vader bent die hij zich kan wensen.’
‘Altijd fijn om te horen. We hebben twee fijne kinderen. Tjonge, die Bas. Amper Basje af en hij zat aan de meiden.’
‘Had je dat ook gewild?’
‘Ik ben heel gelukkig met hoe alles gegaan is, Berbel. En gaat. Mag ik je nog eens laten zien en voelen waarmee je er niet op achteruit gegaan bent?’
Berbel stond op.
‘Je bent, op latere leeftijd, al net zo erg als je zoon. Gelukkig alleen met mij.’
‘Ja, je kronkelt en hijgt zo heerlijk als je klaarkomt. Maar ik kom lekkerder klaar dan hij, wij doen het, alles, helemaal in ons blootje.’
‘Ja. Al krijgt hij pas een erectie als hij een meisje beet heeft. Maar dat kan veranderen. Ik zou hem dan best willen zien, om me te overtuigen dat hij ook een grote heeft. Vast nog niet zo’n grote als jij hebt. Nu al, zie ik in je broek.’
‘Ja, dat mis je nooit. Ik hoef jou niet aan te raken om wat te willen, je verleidelijke aanwezigheid is genoeg. Kleed je vlug uit, de kinderen zijn toch weg. Dan pak ik je op de bank.’
Hij begon zich uit te kleden, zij deed het ook.
‘Eh en vader en moeder?’
‘Die kunnen er wel tegen, als ze ons bezig zien.’
‘Je hebt kennelijk erge haast.’
‘Bijna net zoals de eerste keer in de schuur. Maar nu vraag ik je niet om me te helpen. Wel om net zoals anders enthousiast mee te doen.’
Dat deed ze.

Bas’ vriendinnen en hun geheimpje

Zoals Hilde ze ooit bij het zonnen overvallen had, zo werden ze op een zaterdag overvallen door twee meisjes op fietsen. Die kwamen nogal snel het oprijpad oprijden en remden voor hun, giechelend. Ze zetten de fietsen op de standaard.
‘Bas, stel ons eens voor.’
Bas had een rood hoofd gekregen.
‘Eh Yessica en Yasmin Adler. Mijn opa en oma, vader en moeder en zus Barbie.’
Vader Bas grinnikte.
‘Wie is wie?’
‘Sorry, meneer, dat vertellen we niet. Aan niemand.’
‘Tja. Zeg het eens, meiden.’
‘Bas heeft een keer laten vallen dat hij af en toe thuis op het erf zat te zonnen, bloot. Daar kwamen we even naar kijken.’
‘Tegen wie heeft hij dat gezegd?’
‘Meneer, zo makkelijk laten we ons niet vangen. Tegen één van ons tweeën, die heeft het de ander verteld. Samen hebben we vier ogen, vier oren en vier handen, we delen alles. Ook jongens, we hoeven maar met de helft om te gaan om ze een beetje te leren kennen.’
‘Wat we van Bas begrepen hebben, kennen jullie hem al meer dan een beetje.’
‘Ja, meneer, en andersom. Momentje, graag.’
De meiden fluisterden even tegen elkaar.
‘Sorry, even ruggespraak. Mogen we aannemen, dat we mogen praten over wat we zien? We praten met Bas over wat we voelen.’
‘Ja hoor. Praat maar wat je durft.’
‘We durven wel wat, meneer. We vinden het interessant om hier ook de vader en de opa van Bas te zien. Hij lijkt erg op u. Zo kunnen we ongeveer zien hoe hij wordt als hij uitgegroeid is.’
‘Veel meer zal er niet bijkomen, denk ik.’
‘Qua lichaamslengte waarschijnlijk niet, dat is ook niet nodig. Verder loopt hij waarschijnlijk nog wat bij u achter.’
‘Ik vermoed wat je eh jullie bedoelen. Maar ik durf amper aan te nemen dat meisjes van jullie leeftijd erg vrij over bepaalde zaken praten.’
‘We zijn achttien, net als Bas. En als het mag erg vrij. Heeft u over de schuurfeesten gehoord?’
‘Ja, van Bas, nogal uitgebreid. Jullie zitten daar aan zijn zaken, hè?’
‘Ja, meneer, nogal uitgebreid, en andersom, voor het geval hij dat niet verteld heeft.’
‘Dat heeft hij. Zeg, eerlijk is eerlijk, als jullie nog wat willen blijven mogen jullie daar ook wel wat van laten zien. Hè, Bas?’
‘Dat gaat vast niet.’
‘Nou, vragen staat vrij. Meiden, zijn jullie zo gekleed als voor een schuurfeest? Geen behaatje aan, geen broekje? Dan mag het bloesje uit, het rokje ook. Kunnen jullie meezonnen.’
‘Vraagt u het voor Bas of voor uzelf?’
‘Hoofdzakelijk voor Bas. Om eens bij daglicht wat te zien. Ikzelf en mijn vader genieten graag van vrouwelijk schoon, niet alleen wat we hier bij het zonnen zien, we hebben eerder moois op bezoek gehad. Bij anderen dan onze echtgenotes doen we natuurlijk niet meer dan kijken.’
‘We fietsen niet zonder broekje aan. We hebben wel een beetje op zonnen gerekend. Onder onze kleren hebben we bikini’s aan.’
‘Prima. Waarom beginnen jullie daar niet in?’
‘En eindigen?’
‘Zonder bikini’s. De andere dames hier doen het ook zonder.’
‘Nou, beginnen kan wel.’
De meiden trokken hun kleding uit, op hun bikini’s na, en legde die over hun fietsen. Opa haalde eerst één stoel, daarna nog één. De meiden keken nauwlettend toe.
‘Niet eerder meegemaakt dat jullie een stoel aangeboden kregen?’
‘Jawel, meneer, maar niet door een blote man. Het zo goed kunnen zien van blote zaken is nieuw voor ons. We zien ze zelfs nog beter dan bij u, omdat u zit.’
‘Tja. Ga maar zitten, dan ga ik wel even staan.’
De meiden gingen zitten. Bas stond even op, met een pikkie wat groter begon te worden.
De meiden giechelden.
‘En we kunnen vergelijken. We weten dat eh opa uw schoonvader is, uw zaak is wel net zo groot maar er zit tenminste actie in.’
‘Zeg, beledig mijn man niet. Er is meer voor nodig dan twee meisjes in bikini’s om hem in actie te krijgen.’
‘Sorry, mevrouw. Maar bij Bas is het kennelijk wel genoeg.’
Ze keken allemaal naar Bas, die met een rood hoofd en een handdoek op schoot zat.
Barbie grinnikte.
‘Probleempje, Bas? Ik dacht, dat je pas een erectie kreeg als je een meisje in je armen had.’
‘Tot nu toe wel. Maar wat ik nu zie is nieuw voor me. Anders dan eh er aan één zitten, in het bijna donker.’
‘Jij kan nu ook vergelijken. Maar ik zie geen verschil. Vinden jullie het niet erg, meiden, dat hij geen voorkeur voor één van jullie tweeën kan hebben?’
‘Nee, we weten dat hij dat niet kan. Er is een klein verschilletje tussen ons, maar dat weten alleen onze ouders. Voor nood- gevallen, maar die zijn nog niet gebeurd.’
‘Noodgevallen zoals?’
‘Iets waarbij het nodig is dat we medisch verschillend behandeld moeten worden. Dan moet de dokter of een andere arts weten wie wie is.’
‘Ja, lijkt me ook verstandig. Zijn ze er op school ook niet achtergekomen?
‘Nee. Ze hebben één van ons wel eens een strikje in het haar gedaan, maar dan wisten ze nog niet wie wie was, dat wilden we niet zeggen. En dan gingen we even samen naar een toilet. Als we eruit kwamen wisten ze niet of we dat strikje verwisseld hadden of niet. We deden samen ons huiswerk, overhoorden elkaar en haalden dezelfde cijfers. Ze gaven het maar op, zagen dat het toch niets uitmaakte.’
‘Nee, geen verschil is geen verschil. Nou, als dat enige verschilletje tussen jullie niet onder jullie bikini’s verstopt zit, waarom trekken jullie die dan niet uit? Ik ben wel iets ouder dan jullie, maar ik zit ook zonder.’
‘Vier jaar ouder, hè? Je bent sprekend je moeder.’
‘Uiterlijk wel, op een klein verschilletje na, wat ik jullie niet ga vertellen.’
‘Goed. Bas, wil je ook zien wat je al gevoeld hebt?’
‘Ja, best, als jullie andersom naar niets verlangen.’
‘Flauw, joh. Waarom niet?’
‘Ik heb hier nog nooit met een erectie rondgelopen. Of gezeten.’
‘Nee, broertje, vast omdat je er hier geen had. Je hebt een keer gezegd, als jullie die van mij zouden zien, zouden jullie me vast geen Basje meer noemen.’
‘Je onthoudt te veel, zus.’
‘Niet flauw doen, Basje. Ik, vast oma en mammie ook, zouden graag zien wat een flinke jongen je geworden bent. En je hoeft je niet te schamen als hij nog iets kleiner is dan die van paps. De meiden hebben gelijk, het duurt nog een paar jaar voor hij uitgegroeid is. Ze zullen er vast niet van schrikken, ze hebben je al beetgehad.’
‘Het gaat me eigenlijk alleen om jou. Ik schaam me niet, mams heeft aan me gezeten tot ik mezelf kon wassen. Oma ook wel. En die doen er met hun mannen meer mee dan er naar te kijken. Maar ik vind het niet zo gepast om mijn zus mijn erectie te laten zien.’
‘Dat is heel netjes van je, maar ik heb de vooruitstekende van opa en de omhoogstaande van paps al wel gezien. En je weet dat ik ook scharrel, al is het niet op schuurfeesten. Ik heb al meerdere erecties bevoeld, dus om mij hoef je de jouwe niet blijven verstoppen. En je kon mij al jarenlang uitgebreid bekijken. Daarom wist je vast bij die schuurfeesten waar je handen naar toe moesten.’
Bas grinnikte even.
‘Ja, dat hielp, maar evengoed hielpen ze me, als ik te voorzichtig was, om hun lekkers te vinden. Maar zij nu eerst eh bloot. Anders begin ik er niet aan.’
De meiden trokken hun bikini uit en gooiden die ook over hun fietsen. Het hoofd van Bas werd knalrood. Na even aarzelen legde hij zijn handdoek over de armleuning van zijn stoel. Zijn stijve stond rechtop. De meiden keken elkaar weer even aan en knikten naar elkaar.
‘Heel mooi, Bas. Zoiets hadden we al gedacht. In ieder geval amper kleiner dan bij je vader en je opa.’
‘Als we toch aan het vergelijken zijn, jullie hebben waarschijnlijk een één maat kleinere cupmaat dan mijn zus. En wat minder haar op jullie doos, voor zo ver zichtbaar.’
De meiden keken elkaar weer even aan en knikten weer naar elkaar.
‘Nog meer zien, Bas?’
Bas knikte. De meiden deden hun benen van elkaar. Bas keek even, pakte zijn handdoek, hield die voor zijn buik, stond op en liep snel naar binnen. De meiden keken elkaar weer even aan, de ene knikte naar de andere. De andere stond op en liep achter Bas aan.
‘Eh wat gaat ze doen?’
‘Achter Bas aan, Barbie. Mag ik vrijuit praten?’
‘Ja, het hoeft niet zo voorzichtig.’
‘Fijn. We weten nogal wat van je broer. Zoals dat hij nog niet wist dat hij klaar kon komen, zaadjes kon maken, toen hij voor het eerst op een schuurfeest kwam. Een meisje, vriendin van ons, merkte dat hij onder het dansen een erectie kreeg, ze dacht nogal een grote. Ze werd nieuwsgierig, vroeg hem mee naar waar er gescharreld werd en eh hielp hem er achter te komen wat hij al kon. En vertelde hem wat hij bij haar kon doen. Ze vertelde natuurlijk door dat ze haar handen aan hem vol gehad had. Hij ligt sinds die tijd nogal goed in de markt, dus weten we dat hij zo goed als zeker nog nooit aan zelfbediening heeft moeten doen. Dat willen we zo houden. Daarom is mijn zus achter hem aangegaan, ze helpt hem wel even.’
‘O. Sympathiek. Wat heeft hij een grote, hè, mams?’
‘Ja, ik was er stil van. Bijna zijn vader.’
‘En zijn grootvader.’
‘We geloven u, oma. Laten we verder maar wachten tot ze terug zijn.’
Berbel haalde wat drinken, ook voor de meiden. Na niet al te lang kwam het andere meisje terug, gevolgd door Bas. Die had nog steeds een rood hoofd, maar wel een klein pikkie. Ze gingen zitten.
‘Heb je wat verteld, zus?’
‘Ja. Dat we nogal wat van Bas weten. Zoals dat hij zo goed als zeker nog nooit aan zelfbediening heeft moeten doen. Dat we dat zo wilden houden.’
‘Ja. Ik heb hem niets gevraagd, hem gewoon geholpen. Met als nadelig gevolg, dat hij voorlopig een kleintje heeft.’
‘Nou, dat komt ons tenminste bekend voor. Meiden, hij ligt nogal goed in de markt?’
‘We komen soms geeneens aan de beurt, Barbie. We weten waarom. Bas heeft veel meer dan andere jongens van leeftijd, had dat op z’n twaalfde al. Hij heeft een langere, dikkere en stijvere. En niet zichtbaar maar wel voelbaar grotere ballen, die er voor zorgen dat hij overduidelijk meer kan dan wat druppelen. Sorry.’
‘We horen liever iets te veel dan te weinig. Willen jullie hem daarom allebei?’
‘Ach, daarom? Niet alleen, hoor, hij is ook zo lief, rustig, voorzichtig. We zijn op zoek naar nog zoiets, die mag zelfs iets kleinere spullen hebben. Maar dat lukt maar niet.’
‘Nee, dat kan ik me voorstellen. Ik ben zelf niet driftig op zoek, maar ik vind er ook geen met zo’n prettig karakter. De maat van spullen interesseert me niet zo, als ze maar werken. Misschien heeft Bas iets van de Nederlandse afkomst van zijn vader geërfd, moet ik daar gaan kijken.’
De meiden keken elkaar weer even aan.
‘Een keer op vakantie in Nederland?’
‘Nou, nog niet onmiddellijk, zo wanhopig zijn we niet, maar het is wel iets om te onthouden.’
‘Dan zouden jullie daar naar een naaktstrand moeten, daar zijn waarschijnlijk geen erecties te zien, wel ballen.’
‘Voor erecties zorgen is geen kunst, meneer, zeker niet als ze twee van hetzelfde naast elkaar zouden zien. Maar jongens zijn meestal zo flauw, gaan er een handdoek voorhouden.’
‘Ja. Zeg, Bas, waarom was je eigenlijk te vroeg bij een schuurfeest?’
‘Ik ging er heen, omdat ik toevallig gehoord had dat Yessica en Yasmin er naar toe zouden gaan. Ik had belangstelling voor ze gekregen, toen ik op school zag dat meisjes borstjes kregen en zij er het aardigst uitzagen. Ik ging er alleen heen om naar ze te kijken en om te zien hoe het daar aan toe ging. Maar al gauw kwam er een meisje naar me toe en vroeg me om te dansen. Ze bewoog eh haar bovenlijf nogal. Ik ging al gauw meebewegen, om niet zo duidelijk haar borsten te voelen.’
‘Zo erg is dat toch niet?’
‘Nee, helemaal niet, maar ik voelde dat ik er een erectie van begon te krijgen. Ik probeerde om onderin wat afstand te nemen, ze had het kennelijk in de gaten, vroeg hoe oud ik was en of ik voor het eerst op een schuurfeest was. Je weet, ik lieg nooit, want je valt ooit toch door de mand. Dus ik zei ja, twaalf. Ik schrok me wezenloos, ze giechelde en trok zich extra tegen me aan. Na even nam ze me mee naar achterin de schuur, waar ze stonden te scharrelen. Ze omarmde me weer en ging me kus- sen, leerde me ook tongzoenen. Na even voelde ik dat ze aan mijn broek begon te prutsen. Ik wilde me losmaken maar ze hield me tegen. Ze zei, als je me in je broek laat voelen mag je onder mijn rok voelen. Tja, ik wilde natuurlijk best graag eens aan een meisje voelen. Ze mopperde over dat ik geen bretels aan had, ik moest mijn broek omhoog houden. Ik had geen tijd om te schrikken, voor ik het wist had ze mijn broek aan de voorkant los, mijn onderbroek onder mijn zak getrokken en mijn erectie en zak in haar handen. Ze zei, je lijkt daar veel ouder dan twaalf. Ze draaide me iets opzij, even later kwam ik erachter waarom. Ze masseerde en streelde mijn spullen zo, dat ik eh, nou ja, klaarkwam. Voor het eerst. Langs haar op de grond spoot. Ze bleef me bevoelen tot ik een kleintje had. Daarna moest ik van haar haar bloes losknopen en haar borsten pakken. Nou ja, ik blijf het fijn vinden om zoiets in mijn handen te houden, enzovoorts. Zeker als ze me gelijktijdig helpen, ik heb natuurlijk snel bretels gekocht, om mijn handen vrij te krijgen. Daarna hielp ze een hand van me onder haar rok, ik schrok omdat ze geen broekje aan had. Ze bleef fluisteren wat ik moest doen. Ik vond het lekkerder dan ik van zo’n simpele gleuf verwacht had. Omdat ze na een tijdje net zo begon te schokken en kreunen als ik gedaan had, begreep ik dat ze ook klaar- kwam. Ik heb daarna nog met een paar andere meisjes geoefend voor ik één van de tweeling durfde vragen. Die was heel lief, heel lekker, maar ook gretig. Heerlijke borstjes en een lekker mollige doos. Ze deed het bij mij ook fijner dan de meiden daarvoor. Na afloop heb ik met allebei gepraat, dat ging heel fijn. Bij het volgende schuurfeest heb ik weer één van de twee gevraagd om te dansen. Tussen het zoenen door vroeg ik, of ik de week ervoor met haar gedanst had. Ze zei, dat gaat je niets aan. Vraag één van ons, als je wilt, wij zorgen ervoor dat we allebei niets tekort komen. Toen ze me daarna vasthad, in de scharrelhoek, zei ze, dat ik hun maar vaak moest vragen, ik had tenminste ruim voldoende voor ze om zich niet met ouderen te hoeven bemoeien. Dat heb ik zelf wel gedaan, een paar keer, maar daar vond ik niet zo veel aan. Wel grotere borsten, maar niet zo stevig. En ze genoten niet zo eh fijn, gezellig, om één of andere reden, die ik niet weet, als de tweeling van eh mijn inspanningen. Die bleef ik vragen, als ik de kans kreeg, maar ik kon er niet achterkomen wie wie was. Ik heb me er maar bij neergelegd, ik word er niet door benadeeld. Onder elkaar zoeken ze het maar uit. Ik heb er ook geen voordeel van, zo lang ze op zoek blijven naar nog zoiets als ik.’
‘Bas, dank je wel dat je alles zo uitvoerig verteld heb. Zoals we op je zestiende gezegd hebben, als we geweten hadden wat je op je twaalfde deed, hadden we je het vast verboden. Maar je, jullie drieën, schijnen er geen nadelen van ondervonden te hebben. Van dat al vroeg beginnen. Meiden, Bas, ik kan me indenken, dat jullie niet gelukkig zijn met de bestaande situatie. Maar er is misschien iets aan te doen. Iets waaraan jullie kennelijk niet gedacht hebben. Maar allereerst, meiden, wat doen jullie? Bas woont en werkt hier, dat zullen jullie wel weten. En jullie?’
‘Laten we gelijk wat meer over ons vertellen. We wonen nog bij onze ouders. Gaat prima, overigens. We hebben samen twee kamers die doorgebroken zijn. Ieder natuurlijk een bed en een bureautje, een gezamenlijk zitje in het midden. Heel gezellig. Daar kunnen we praten over dingen waarover onze ouders geen details hoeven te weten.’
‘Over jongens?’
‘Behalve over ons werk ook over jongens, meneer. Vooral over Bas, natuurlijk. We moeten goed bijhouden wat we doen, als één van ons alleen met hem is, anders zou hij verschil kunnen merken.’
‘Zou dat zo erg zijn?’
‘Dan zou hij misschien voor één van ons kiezen en zou de ander heel wat missen, totdat die wat vergelijkbaars gevonden zou hebben. We vertellen onze ouders, in grote lijnen, waar we mee bezig zijn. We hebben de school in het dorp afgemaakt en zijn op onze zestiende gaan werken. Het laatste wat we op school gedaan hadden was een project over de werkgelegenheid in het dorp. We kwamen achter een gat in de markt. Er was behoefte aan tijdelijke werkkrachten, maar te weinig om daarvoor een uitzendbureau te hebben. Voor ons tweetjes was er genoeg werk, we zijn freelance in het dorp gaan werken. Dat wil zeggen, overal waar ze voor kortere of langere tijd iemand nodig hebben vallen we in. Bijvoorbeeld, bij ziekte, bevallingen, wachttijden tot er sollicitatierondes afgelopen zijn, noem maar op. Dat is voor die werkgevers fijn en wij hebben afwisseling. We zijn na- tuurlijk met simpel werk begonnen, maar kunnen nu ook al moeilijker werk aan. Al doende leert men. We zijn de enigen in het dorp die zoiets willen doen, die geen vaste baan willen. De anderen gaan zonodig buiten het dorp werken. We zitten zelden zonder werk, krijgen het door mond tot mond reclame, en verdienen meer dan bij een vaste baan. Onze moeder vangt de telefoontjes op als we niet thuis zijn, onze vader helpt ons bij onze administratie.’
‘Ik heb nooit stilgestaan bij hoeveel banen er in het dorp zijn en hoeveel verloop er is. Goed geregeld, meiden. Jullie lijken zo veel op elkaar, zijn zo gelijk, dat jullie allebei Bas willen. Klopt dat?’
‘Ja, meneer. Helaas heeft hij geen tweelingbroer.’
‘Dat zou natuurlijk fijn voor jullie geweest zijn, zeker als ze ook veel op elkaar leken. Bas heeft gezegd, ik zit er maar achter één aan, ik kan niet kiezen, ze zijn even lief en aardig en lekker. Hoe lang moet het zo doorgaan?’
‘We dachten, tot we nog zo’n jongen als Bas zouden vinden. Maar dat lukt maar niet.’
‘Waarom vormen jullie dan niet een eh trio?’
De anderen keken verbaasd.
‘Een trio, Bas?’
‘In Nederland zijn er woongemeenschappen, Berbel, ik weet niet hoe ze dat daar regelen, maar er woont van alles bij elkaar. Ik kan me bij dit trio ook wel iets voorstellen. We hebben twee slaapkamers naast elkaar voor ze. Ze moeten een paar dingen regelen. Of ze met z’n drieën of afwisselend met z’n tweeën blijven. Bij het scharrelen of meer. Of de meiden blijven werken. Het zou het beste zijn om dat een tijd te proberen. Bevalt dat, gaat dat absoluut zonder ruzies, dan zou Bas uiteindelijk met één van de twee kunnen trouwen, ze moeten er maar om loten. Als de andere een kind krijgt kan hij het toch op zijn naam zetten.’
‘O. Zo makkelijk?’
‘Ik denk het wel. Mag ik ze wat vertellen, Berbel? Over dat op naam zetten?’
‘Ja. Als ze het niet verder vertellen.’
‘Gehoord, meiden?’
‘We kunnen zwijgen als het graf, meneer. Dat moet ook wel, als je op veel plaatsen werkt en daar wat ziet wat een ander waarschijnlijk interesseert maar niet aangaat. Wat Bas aan zijn buik heeft hangen is ook niet aan de grote klok gehangen, al weten veel meiden het wel.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Wij wisten er geeneens alles van. Meiden, weten jullie dat Barbie de halfzus van Bas is?’
De meiden keken elkaar even vragend aan.
‘Nee?’
‘Er zijn mensen in het dorp die weten wat hier zo’n twintig jaar geleden is gebeurd, maar er wordt nooit over gesproken, omdat alles zo goed afliep. Barbie en Bas weten het vanaf hun zestiende. Barbie is uit een relatie van Berbel met iemand vóór ik hier kwam. Die relatie is verbroken toen Berbel vertelde dat ze zwanger was. Ik kwam toen Barbie twee jaar was. Ik wilde Berbel graag en Barbie net zo graag. Door met me te trouwen kreeg Berbel natuurlijk mijn achternaam, maar om het voor Barbie, als ze ouder was, duidelijk te maken dat ik haar toen ook graag wilde heb ik, nog vóór ons trouwen, Barbie erkent. Zoiets als adopteren, inclusief haar mijn achternaam geven. Daarom zie ik voor jullie geen problemen, al zou het iets anders dan een gewoon huwelijk zijn. En het dorp zou er wel aan wennen.’
De meiden keken elkaar even aan, de ene knikte naar de andere.
‘Een proefperiode lijkt ons wel wat. We kunnen nu heel goed met elkaar opschieten, hebben nooit ruzie. Zelfs niet over wie er bij een schuurfeest met Bas gaat scharrelen. Soms loten we, als we allebei de ander voor willen laten gaan. We wisselen toch steeds eerlijk. Maar het is beter als we het vaker bij elkaar zijn eerst proberen.’
‘Ja. Mag ik vragen, of jullie het steeds eens zijn? Eentje doet er maar het woord.’
‘We weten vrij nauwkeurig wat de ander denkt, meneer. Als wie er aan het woord is iets zegt waar de ander het niet mee eens is krijgt ze van de ander een voor anderen onzichtbaar seintje. Dat gebeurt uiterst zelden. We kunnen elkaar ook aanvullen, maar ook dat gebeurt uiterst zelden.’
‘Het verbaast me steeds minder dat Bas niet kan kiezen.’
De meiden giechelden.
‘Nee, hij hoort, ziet, ruikt of voelt het verschil niet. En we vertellen elkaar alles over hem. Hij zit daar niet mee, is gelukkig omdat hij met één van ons, welke dan ook, om kan gaan. Eerlijk gezegd, we hebben het met elkaar, mijn zus en ik, als eens gehad over met z’n drieën samenhokken. Niet serieus gepraat, alleen om het eens lekker over hem te hebben, stereo gescharrel of zoiets. Mag ik u daarom iets vragen, mevrouw?’
‘Natuurlijk. Ik zou aan het idee van een trio moeten wennen, maar ik weet geen betere oplossing. Jullie kunnen ook geen eeuwen blijven wachten op een tweede geschikte kandidaat.’
‘Nee. Het was al vervelend dat we het risico liepen dat Bas ergens anders tegenaan zou kunnen lopen, maar we zagen daar geen andere oplossing voor dan zelf te kiezen. Maar dat konden we niet. Het zou fijn zijn als we dat niet meer hoefden, we zijn het eigenlijk spuugzat. We willen onderhand heel graag vaker wat met Bas dan bij één schuurfeestje in de week. Mevrouw, met onze ouders kunnen we niet eh gedetailleerd over jongens praten, we hebben ook geen broers. Andere zussen trouwens ook niet. Mag het met u?’
‘Graag zelfs. Ik weet wel wat van jongens. Ik heb een fijne grote en met hem een kleine gekregen. Dat die een erectie kon krijgen heeft hij wel eens gezegd, maar als moeder wil je wel eens zien waar hij het mee moet doen. Nou, ik schrok er van. Hij heeft van zijn vader geërfd, hij heeft zeker meer dan genoeg om eh het ermee te doen.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Fijn, maar we vragen ons wel iets af. Bij het scharrelen zijn we uiterst tevreden met hem, maar dat is niet zo vaak. We weten, dat hij minstens drie keer op een avond eh een meisje het naar de zin kan maken. Hen beiden kan laten genieten. Maar niet, hoe hij het eraf zou brengen als er meer dan één avond in de week meer van hem verlangd zou worden. En dan denken we aan meer dan scharrelen, aan, op een gegeven moment, eh vrijen. U heeft daar natuurlijk ervaring mee, met die grote jongen. Bas, we vragen het jou niet, je weet het vast over jezelf ook niet.’
‘Nee. Met dat laatste heb ik helemaal geen ervaring, met vaker dan tot nu toe scharrelen ook niet. Ik zou graag alles vaak met jullie doen, maar ik kan niets beloven. Als het tegenvalt kan ik alleen zo veel mogelijk mijn best doen.’
‘Heel verstandig, Bas. Tja, meiden, als ik het goed begrepen heb, eh speelden jullie al met elkaar toen jullie twaalf waren. Ik betwijfel, of hij het op die leeftijd al zo vaak kon als eh de laatste tijd.’
‘Nee, de tweede keer kwam er al duidelijk minder dan de eerste, de derde keer amper iets. Maar ik weet niet hoe lang al, er is een keer bijgekomen. De vierde keer, als we daar aan toe komen, krijgt hij hem wel omhoog, sorry, maar er niets meer uit.’
‘Nou, zoals ze zeggen, oefening baart kunst. Gezien zijn grote ballen verwacht ik wel, dat hij, net als zijn vader, iedere dág minimaal een keer of drie eh wat kwijt kan. Niet direct, van de ene dag op de andere, jullie zullen hem op gang moeten brengen. Als hij hem alleen maar omhoog krijgen, daar kan je ook wat aan hebben. Ik heb met zoiets ervaring, maar ik kan ook geen garanties geven. Aan de ene kant zouden jullie hem samen hebben, aan de andere kant zijn eh prestaties moeten verdelen. Laat ik vertellen hoe mijn man en ik begonnen zijn. Zoals jullie tot nu toe, waarschijnlijk. Op een plek die niet makkelijk schoon te houden was zorgden we ervoor dat het in een condoom terecht kwam. Dat is niet het prettigste strelen, dus liever op bed op een handdoek. Andere mogelijkheden verzin je zelf maar. Zodra we zeker wisten dat mijn man zou blijven, bij Barbie en mij, ben ik aan de pil gegaan en zijn we met een condoom gaan vrijen. Vanaf onze huwelijksnacht zonder condoom, dan moet je als man en vrouw helemaal bloot bij elkaar zijn. Toen we nog een kindje wilden ben ik met de pil gestopt, totdat dat er was, Basje dus. En er weer mee begonnen, toen we dachten dat twee, een meisje en een jongen, wel genoeg was. Maar hoeveel kinderen een stel, of een trio willen, moeten ze zelf beslissen.’
‘Dank u wel, daar hebben we wat aan. Wat denk je, Bas?’
‘Ik zou het vervelend voor één van jullie vinden, dat ik daar niet mee zou kunnen trouwen. Verder zie ik er ook wel wat in. Veel zelfs. Ik hoop eh jullie vaak te laten genieten.’
‘Aardig van je om eerst aan ons te denken. Bas, als er om een of andere reden een of andere regeling nodig is komen we daar wel uit. Voor ons is het belangrijkste hoe we met elkaar omgaan, niet welk papiertje je aan kan schaffen. We zien wel wat in een proefperiode. Als we denken dat je ons allebei tevreden kan houden kunnen we een stap verder gaan. Net als je ouders gedaan hebben. Als dat ook goed gaat over trouwen en zo denken. We zullen je niet alleen op je seksuele prestaties beoor- delen, hoor, het gaat om het geheel van onze omgang. Als je overdag sacherijnig zou zijn hoeven we je ‘s nachts ook niet. Andersom geldt natuurlijk hetzelfde.’
‘Ja, natuurlijk. Jullie weten welke meisjes er zeurpieten zijn en zullen gemerkt of gehoord hebben dat ik me daar niet mee be- moei.’
Hij grinnikte even.
‘Net zoals jullie weten, dat ik me met júllie bemoei zodra ik de kans krijg. Al geven jullie me die kans niet altijd.’
‘Die kreeg je op een avond meestal wel van minstens één van ons tweeën. Maar we moesten ons ook met andere jongens bemoeien, om te proberen of er nog iets interessants tussen zat. Zoniet, dan wilde een van ons, of allebei, wel met je. Niet als troostprijs, hoor, maar het is zonde als je nog wat kan en dat niet te eh benutten.’
‘Ik wilde niet over jullie klagen, zo was dat niet bedoeld. Ik snapte meestal wel wat er aan de hand was. Al was het wel eens lastig, of ik nog wat moest bewaren voor jullie of niet. Aan de eind van de avond was ik toch graag alles kwijt. Een week is soms lang.’
‘Ach. Sorry. Daar hebben we niet aan gedacht. We konden je ook niet altijd in de gaten houden. Wij hebben zelf andere eh grenzen. Twee keer heel fijn op een avond kan genoeg zijn, drie keer wat minder goed misschien geeneens.’
‘Of ik ooit meer dan drie keer kan of niet, ik zou het liever twee keer op een avond heel fijn doen dan drie keer of meer minder goed. De verdeling tussen jullie is aan jullie. Als dat ongelijk zou zijn zou ik het waarschijnlijk nooit merken. Tot nu toe ook niet.’
‘Het was nooit ongelijk, wel eens op een avond, maar dat trokken we zo gauw mogelijk weer recht.’
‘Meiden, Bas, het lijkt me dat er voorlopig genoeg besproken is. Pa, ma, heeft u er bezwaar tegen als ze de logeerkamers zouden gaan gebruiken?’
‘Als ze niet te veel herrie maken. Met geluiden die we zelf ook maken zitten we natuurlijk niet.’
‘Vader!’
‘Toen jij hier kwam leefden mijn ouders al niet meer. Dus die konden zich niet storen aan de enthousiaste geluiden die jij op je zestiende al maakte.’
‘Nou, vader! Alsof jij niet hard kreunde. En nog.’
‘Ach ja. Het kan geen kwaad als wij, door wat we horen, weer wat enthousiaster worden. Andersom is het anders als toen met Berbel, die wist te weinig en werd nieuwsgierig. Barbie wist al heel vroeg precies wat er aan de hand was, en die meiden en Bas nu duidelijk ook.’
‘Ja, vader. Goed, Bas. Grote Bas bedoel ik. Met wat ik gezien heb, kleinzoon, zal ik ook geen Basje meer zeggen.’
‘Dank u wel, oma.’
Oma grinnikte.
‘Binnen een paar jaar heb je vast net zo’n grote als je vader en je opa, zo veel scheelt het al niet meer. Ik kan me nog goed herinneren dat je vader hier kwam, en hoe hij mee ging doen met ons zonnen. Berbel was zo trots op hem, dat ze hem de eerste keer gelijk vroeg mij zijn erectie te laten zien. Dat deed hij, een beetje verlegen. Ik kon hem op z’n gemak stellen, hij had net zo’n grote als vader. Wij werden toen door wat we hoorden ook weer wat enthousiaster. Ik door bij het zonnen zien van Bas, die door Berbel steeds minstens een recht vooruit staande had. Wat dat betreft was vader toen al aan zo veel gewend dat hij bij het zonnen zelden een erectie kreeg. Grote Bas is ondertussen ook al aan zo veel gewend dat hij ook niet gauw meer ergens last van krijgt, dat zagen jullie. Berbel en ik kunnen nu vast gaan genieten van voormalig Basje.’
‘Tjonge, mevrouw, zo hebben wij onze oma, en opa, nog nooit horen praten. Onze ouders nog geeneens. We hebben op tijd voorlichting gehad, nogal technisch, van onze vriendinnen hebben we meer gehoord. En al gauw wat van de praktijk opge- stoken. Dat bleef natuurlijk bij scharrelen.’
‘Jullie zijn ook op jullie twaalfde begonnen, hé?’
‘Ja, mevrouw. Voor meisjes is de leeftijd niet belangrijk, ze moeten borstjes hebben, anders kijken jongens niet naar ze om. Jongens moeten wat hebben en wat kunnen. Bas was eigenlijk te vroeg, als dat eerste meisje niets bij hem had kunnen bereiken was het een afgang voor hem geweest, was hij de schuur uitgezet. Waren we er vast niet zo gauw achtergekomen dat hij veel had en veel kon.’
‘Tja. In onze tijd was scharrelen alleen zoenen en wat onder kleding voelen. Net genoeg om het verschil tussen jongens en meisjes te voelen. Niet lang een erectie, dan stopten de jongens er mee. We waren toen nog niet zo vrij om meer te doen, al gebeurde er wel eens een ongelukje. Jongens stopten, als ze nog niet veel ervaring hadden, soms te laat. Nou ja, jullie hoorden het, op mijn zestiende kwam ik achter de rest. Maar ook pas zonder condoom toen we getrouwd waren. Na twee jaar.’
‘Twee lange jaren.’
‘Ja, vader, maar jij wilde ook niet anders, geen personeel met een dikke buik. Zonder condoom kon het niet vaak genoeg naar je zin.’
Vader grinnikte.
‘En direct al naar de jouwe. Tjonge, ‘s avonds, na die eerste keer in de schuur, had ik amper gevraagd of je met me naar bed wilde of je rende al naar boven. Ik kreeg de kans niet om je uit te kleden, je lag al spiernaakt wijdbeens klaar toen ik de lichten beneden uitgedaan had en ik boven kwam.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Ik had van mijn moeder gehoord dat de eerste keer pijnlijk kon zijn, dat was het niet, al ging het maar net, met die grote en dikke van je. Ik wilde het heel graag een tweede keer proberen. En daarna een derde, vierde, enzovoorts.’
‘Eh komt het misschien door wat iedereen hier schijnt te weten, dat u al op uw zestiende eh begonnen bent, dat wij en Bas op onze achttiende ook wat zouden mogen?’
‘Dat zal net zo veel meespelen, als dat iedereen hier vroeger of later zag dat de beer in de stal een zeug dekte.’
‘Ja, ja. Meiden, we hebben twee logeerkamers, ieder met een zitje en een tweepersoonsbed. Als jullie er aan toe zijn, zijn jullie welkom. Afgezien van dat jullie dan ook in de woonkamer welkom zijn, aangekleed, stel ik voor dat jullie beginnen met op één van de logeerkamers te gaan overleggen over jullie omgang. Dat zoeken jullie met z’n drieën maar uit. Op en in een twee- persoonsbed gaan er ook drie, maar er kan er ook één, of allebei, zich afzonderen op de andere logeerkamer. Indien gewenst kan daar ook een TV en radio komen. En de badkamer met douche en bad is aan de overkant van de gang. Daar kan ook wat.’
‘Bas!’
‘Vergeten dat je het ook wel lekker vindt, onder de douche? De eerste keer al, toen we net getrouwd waren?’
‘Nou ja, zo’n verrassing verwachtte ik toen niet.’
‘En in bad? Zelfs met Barbie erbij, tot we al gauw doorhadden dat ze te veel snapte. Ze vergeleek alles met wat ze varkens zag doen.’
‘Ben ik zo voorgelicht?’
‘Je hebt jezelf voorgelicht, we wisten te laat dat je zo vroeg alles onthield en zulke conclusies kon trekken. En op je zesde je moeder al kon vertellen wat fellatio is.’
‘Wat?’
‘Weten jullie dat niet?’
‘Nee, Barbie.’
‘Dat is doen alsof een erectie een lolly is. Mijn moeder bloosde, toen ik het vertelde. Ik zei, dat ik het Duitse woord ervoor ook wist, maar dat hoefde ik van haar niet te vertellen.’
‘Pijpen. Dat kennen we wel.’
‘Kennen of kunnen?’
‘Nu vraag je te veel.’
‘Dan weet ik genoeg.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Je mag denken wat je wilt. Hoe wist je dat moeilijke woord?’
‘Als ik wat wilde weten vroeg ik het, ik kreeg overal antwoord op. Maar ik zocht soms ook wat op Internet op. Ik kon daarvoor al vroeg goed genoeg lezen. En ik had van mijn vader afgekeken hoe je wat op kon zoeken. Daarbij kom je soms ook dingen tegen waar je niet naar op zoek bent.’
‘Ja. Het was onze bedoeling haar seksueel voor te lichten als ze een jaar of tien was.’
‘Dat zijn wíj ook, mevrouw.’
‘Mooi. Maar als Barbie vóór die tijd wat over seks vroeg gaven we haar een eerlijk, duidelijk antwoord. Aan haar vragen hoorden we wel dat ze er al vroeg veel van wist, maar ze praatte er niet over, liet zich ook niet uithoren. Op haar tiende bleek ze al te weten wat we haar wilden vertellen, en nog veel meer. Het enige wat we eigenlijk steeds maar hebben gedaan, is blijven herhalen dat het beter is dat alleen getrouwde mensen met elkaar vrijen. Om te zorgen dat kindjes een pappie hebben. Zij heeft er zelf twee jaar geen gehad, maar daar toevallig geen nadeel van gehad. Voor zo ver we het weten heeft ons advies gewerkt, tot nu toe.’
‘Ja, mams, en nog wel een paar jaar.’
‘Het ligt er natuurlijk ook aan wat je tegen het lijf loopt. Wij hadden niets serieus gepland voor we twintig zouden zijn, maar als je tot die tijd alles laat lopen kan je de plank misslaan. Bas, we hebben over seks nog geen diepgaande gesprekken gehad. Kan je het wel, erover praten, zo ongeveer als we nu hier horen? Je bent zo stil.’
‘Ik ben een beetje geschokt. Niet zo van het praten, maar van het zo veel zien van twee meiden waar ik gek op ben. Met het gevolg daarvan, wat iedereen gezien heeft en waar één van jullie me vanaf geholpen heeft.’
‘Één van ons tweeën was daar niet bij. Voor die andere, geholpen door fellatio?’
Ze grinnikten allemaal, op Bas na.
‘Nee, zeg. Maar ik zal het onthouden. Als jij of jullie dat bij mij willen doen, zal ik het retourneren, al weet ik het woord daarvoor niet. Het wordt in ieder geval kussen en likken. Zo! Genoeg? Jullie blozen leuk.’
‘Ja, genoeg, Bas. Kunnen we die logeerkamers zien?’
‘O. Nu al? Ja, kom maar mee.’
De twee meiden liepen achter Bas aan.
‘Dat wordt even wennen, twee meiden achter mijn jongetje aan.’
‘Jongetje?’
‘Zo dacht ik vaak aan hem. Tja, nu overduidelijk een grote jongen, met bijna zo’n grote als zijn vader.’
Bas grinnikte.
‘Ja. Die nu wat grijpt of gegrepen wordt. Dat kan haast niet anders, alle drie in hun blootje. Ik denk bij Bas, hopelijk vermaakt hij zich, maakt alleen geen meisje ongewenst zwanger. Barbie, bij jou denk ik, hopelijk vermaakt ze zich, wordt alleen niet on- gewenst zwanger.’
‘Nee, paps, ik kijk wel uit. Niet gewenst of ongewenst zwanger voor ik getrouwd ben. Wat ik daarvóór doe, maagd blijven of niet, vrijen met of zonder condoom of helemaal niet, dat zie ik nog wel. Ik scharrel wel af en toe, dat is normaal bij het kennis- maken met een jongen. Dan schrik je tenminste niet, positief of negatief, als je getrouwd bent. En dan weet je vast, net zoals die meiden wilden weten, ongeveer hoe vaak je hoeveel kan verwachten. Het telt toch wel mee, al kan je goed opschieten met een jongen.’
‘Ja, goed zo. Ik vond die meiden vrij reëel. En Bas niet egoïstisch.’
‘We weten toch dat hij dat niet is? Hij was gewoon zichzelf, duidelijk lief voor die meiden. Ik hoop, dat die twee hem er niet onder krijgen.’
‘Ach, Berbel, hij zal geen bezwaar hebben tegen onderop liggen.’
‘Hè, Bas, je weet wel wat ik bedoel. Hij is eigenlijk te lief. Hij bloosde omdat hij met een erectie zat. Ik hoop, dat die meiden lief met hem om blijven gaan.’
‘Vast wel. Ze maakten heel vlug onder elkaar uit wie hem moest gaan helpen. Ik ben benieuwd wat dat verschilletje bij ze is.’
‘Als iemand dat kan ontdekken ben jij het wel. Ik zou het niet weten, ze durfden zelfs helemaal bloot.’
‘Ja, het moet iets zijn waar je gewoon overheen kijkt. Ik zal ze zo onopgemerkt mogelijk goed bekijken. Al weet ik nog niet wat ik ga doen als ik erachter kom. Als ze alle drie tevreden zijn met de gang van zaken wil ik niet het risico lopen dat te veran- deren.’
‘Ik denk, dat jij ook wat enthousiaster wordt.’
‘Ja, Berbel, al is veel meer niet mogelijk. Vaker ook niet, helaas.’
De meiden kwamen weer naar buiten, gevolgd door Bas, die wat verlegen keek, omdat zijn pikkie net onder recht vooruit stond.
‘Staat je goed, kleinzoon, een beetje stevigheid in je pikkie.’
‘Dat vinden de meiden ook, oma.’
De drie gingen zitten.
‘Ik ben een beetje overrompeld. Een trio had ik niet verwacht. Het is natuurlijk aan me te zien dat we wel iets meer gedaan hebben dan praten, omdat we elkaar voor het eerst helemaal bloot zien. Ik heb heerlijk tussen ze in gezeten, met een arm om ieder en een borst in iedere hand. Zij wisselden elkaar af, onder het praten door en kregen hem alweer wat omhoog. De meiden gaan eerst met hun ouders praten. Ze willen hun toestemming vragen en verwachten die te krijgen, al hebben ze die op hun achttiende nergens voor nodig. Maar dat is beter om een fijne sfeer te houden. Dan komen ze als proef ‘s zaterdags en ‘s zondags, maar slapen thuis.’
‘Haal ze maar op en breng ze weer thuis. Er gebeurt in het dorp nooit iets, maar ik heb toch liever dat ze ‘s avonds laat niet alleen over straat gaan.’
‘Eh met de auto?’
Bas grinnikte.
‘Je kan er ook achteraan fietsen.’
‘Nee, ik pak de auto wel. Dank u, paps. Als het fijn gaat blijven ze slapen. Hoe zien we dan wel. Mams, kunnen ze in het weekend in de kost?’
‘Natuurlijk. Ik verwacht wel, dat om het eerlijk te houden ze wat kostgeld gaan betalen als jullie ook doordeweeks samen gaan wonen. Ook voor de extra was.’
‘Natuurlijk, mevrouw, dat doen we nu thuis ook. Onze ouders hebben het niet nodig, maar we deden het omdat we toch ver- dienden en als voorbereiding op ooit op onszelf te gaan wonen. We zijn natuurlijk ook overrompeld dat dat samen met Bas wordt. Eh zouden we er echt al gelijk mee kunnen beginnen?’
‘Ja, waarom niet? Achttien is oud genoeg voor zoiets. En jullie beginnen met een proefperiode. Als jullie niet gelijk erg ver gaan wordt er niets beschadigd en kan er één van jullie of allebei weer op zoek gaan naar een andere jongen.’
‘Tja. Sorry, momentje.’
De meiden overlegden weer even fluisterend.
‘Dat was een goede tip, mevrouw, maar dat zoeken zijn we na een jaar of zes echt zat. We denken, dat we het niet beter kun- nen krijgen dan met Bas. Bas, zelfs na deze hele korte proef weten we al wat meer. We weten niet precies wat jij je voorstelt, maar er gaat er niet één van ons steeds op een andere kamer zitten. Dat vinden we te ongezellig. En dan zouden we ook steeds bij moeten praten. Goed?’
‘O. Zo ver had ik nog niet gedacht. Maar het lijkt me ook gezelliger. Dat afwisselen kan dan natuurlijk ook, twee tegelijk kan ik niet aan. Dat wil ik ook niet, ik wil mijn aandacht niet verdelen.’
‘Nee, dat snappen we wel. Maar een extra handje ergens zal je vast niet erg vinden. Oeps. Nee, we zien dat je dat niet af zal slaan.’
Het pikkie van Bas was in recordtempo gegroeid.
‘Nou, kijk maar. Om eraan te wennen. Alleen eh, als we zouden gaan vrijen, ééntje toekijken?’
‘Waarom niet? We weten hoe vrijen gaat, al is het geen eigen ervaring van ons. Dat kan maar met één tegelijk, maar de ander kan dan, bijvoorbeeld, helpen met je pikkie goed te richten totdat je erin zit en daarna je ballen een beetje masseren, om je aan te sporen. We komen er wel achter of er nog meer mogelijk is om het zo gezellig mogelijk te maken.’
‘Condoom om of afdoen. Ik vond het storend, als we daarvoor even moesten stoppen.’
‘Ja, vast. Dank u, mevrouw. U heeft al wat extra wasgoed, er was er daarnet geen bijdehand.’
‘Ik dacht, dat jullie hoofdzakelijk gepraat hadden.’
‘Ja, jammer genoeg kwam hij nog niet helemaal omhoog, de andere wilde hem in die toestand ook even bevoelen terwijl ze kon zien wat ze deed. Die ene moest wat opvangen toen hij geholpen moest worden. We weten precies wat hij lekker vindt. Om nog wat over eerder te vertellen, we hadden, jaren geleden, niet direct in de gaten dat hij achter ons aanzat. We hoorden wat hij had en wilden dat natuurlijk zelf ook eh voelen. Nou, dat was zeker wat. Qua afmetingen, die kaarsrecht overeind staande stijve en de opmerkelijke hoeveelheid die hij kon produceren. Andere jongens van twaalf hebben net wat en kunnen net wat. Zijn spullen waren beter dan van een jaren oudere. En hij verwende ons ook veel en veel beter dan jaren oudere. Deed echt z’n best, niet maar wat als min of meer verplicht bedankje voor zijn eigen klaarkomen. Daarom, en omdat hij zo gezellig en lief is, wilden we allebei hem al snel. Nooit verwacht dat we hem ook allebei zouden kunnen krijgen.’
‘Tja. Bas, zou je het aankunnen?’
‘Ik kan toch niet meer terug, met zulke vooruitzichten? Naar één of twee keer in de week eventjes zo’n lieve meid? Dat zou voor ons alledrie een teleurstelling zijn. Verder, ik dank u, opa en oma ook, hartelijk voor wat u mogelijk maakt. Over wat ik aankan, ik hoop, dat de lieve meiden me ver genoeg op gang kunnen helpen om ze tevreden te stellen. Het was daarnet heel gezellig, met z’n drieën, ik kan me al voorstellen dat ik het ook niet fijn zou vinden als er één apart ging zitten. Tja, dat er ooit iemand toe zou kijken als ik aan het vrijen was heb ik me nooit in kunnen denken. Ik had al moeite om bij daglicht mijn erectie te laten zien. Mams, u had toch niet verwacht dat ik op mijn twaalfde bij u gekomen zou zijn en gezegd zou hebben, mammie, kijk eens, voel eens, ik kan een stijve krijgen?’
‘Nee, dat niet. Ik had wel verwacht die hier te zien, en ik vroeg me af wat je met je zaadlozingen deed. Dat hoorde ik ook pas toen je zestien was en je over die schuurfeesten vertelde. Tjonge, dus al vanaf je twaalfde kennen ze je zo goed?’
Bas grinnikte.
‘Mijn afmetingen en zaadlozingen in ieder geval. Maar sinds die tijd hebben we, alles bij elkaar, ook aardig wat afgepraat, over van alles en nog wat. Niet veel over seks, dat deden we liever, voor zo ver we gingen. Ik denk steeds meer dat alles met z’n drieën doen erg gezellig kan zijn. Ja, Barbie, bedankt dat ik naar je heb mogen kijken, je hebt daar nooit moeilijk over gedaan, zelfs nooit je benen krampachtig tegen elkaar gehouden. Van mams snap ik dat wel. O. Sorry, mams.’
‘Ja, je maakt ze natuurlijk nog nieuwsgieriger dan ze al waren, na die opmerking van Barbie. Ze bleven me net zo in de gaten houden als alle pikkies die ze zagen. Nou, omdat ze blijven en het beste met jou voorhebben mogen ze het wel zien.’
Berbel deed haar benen van elkaar. De tweeling schoot rechtop. Sprak zelfs even tegelijk.
‘O! Mevrouw!’
‘Wat bloot. Het lijkt wel bloter dan bij een klein meisje of een helemaal geschoren doos. Waarom is dat? Toch niet vanzelf?’
‘Nee, vanzelf had ik, toen eh grote Bas kwam, daar erg veel haar. Hij heeft toen verzonnen om daar wat weg te halen om, wat hij zei, met zijn blote pikkie daar meer te voelen en bij het kussen en zo geen haar in zijn mond te krijgen.’
‘O.’
‘Hij wilde niet alles weghalen, helemaal bloot vond hij kinderachtig. Hij kon vergelijken, Barbie was toen twee. Bij een klein meisje vond hij het normaal, bij een vrouw hoorde daar wat haar.’
‘Ja. Wij hebben elkaar natuurlijk op zien groeien. Waren blij dat we als één, nee, twee van de eersten in onze klas borstjes kre- gen. Gelukkig niet van die puntjes, gelijk ronde. En op tijd haar op onze doos kregen. We hoorden soms jongens zachtjes over een ander meisje zeggen, nog niet veel in haar bloes en nog een kale doos, maar ze trekt je wel lekker af. Sorry.’
‘Dat woord vinden we niet zo fraai. Het is ook niet zo’n goede beschrijving, alleen trekken is het niet. Strelen tot hij komt vinden we normaler. En stijve in plaats van erectie.’
‘Eh Bas zei soms, lekker kutje. Dat klonk wel leuk, we snapten wel ongeveer wat hij bedoelde, maar een schuurfeest is geen ideale plek om over zulke dingen te praten.’
‘Nee. Dat komt van mijn man af, dat zeggen ze in Nederland. Als je een beetje Engels kent zal je de oorspronkelijke afkomst van dat woord wel snappen. Bedoeld wordt, een doos, een gleuf en de binnenkant, de vagina. Jongens praten over het alge- meen volgens zeggen niet veel bij vrijen, maar wat ze wel graag willen zeggen is, mag ik mijn stijve in je kutje duwen en je volspuiten. Sorry.’
‘Ach. Dat heeft Bas nog niet gezegd, maar hij praat wel lief bij het scharrelen. Zeg, zus, zullen we naar huis gaan?’
‘Ja, voor ik weer naar die logeerkamer wil.’
‘Je wist natuurlijk dat ik dat ook dacht.’
Iedereen grinnikte.
‘Ga voorzichtig met jullie ouders praten, die zijn vast niet zo veel gewend als wij. Hopelijk zien we jullie dan volgend weekend. Dat hopen we niet alleen voor Bas, het lijkt ons erg gezellig om samen met jullie te eten en koffie te drinken. We gaan alle- maal niet laat naar bed, ondanks dat we niet zo vroeg opstaan. En we houden ook middagslaapjes, al slapen we daar meestal maar de helft van.’
‘Eh het wat over de dag te spreiden, ter voorkoming van oververmoeidheid in een spitsuur, meneer?’
‘Zoiets. Hebben jullie Bas wel eens als eerste op een avond te pakken gehad?’
‘Ja, dat doen we het liefst, al eh komt er zelfs bij een derde keer nog aardig wat.’
‘Maar als het vaker kan zal hij wel op gang komen, dat is bij mij ook gebeurd. Ik denk, dat als het bij Bas ook wat gespreid wordt, hij dan na een tijdje vier keer kan halen. Per dag.’
‘Nou, daar zullen we ons best voor gaan doen.’
‘Dan kon ik een pauze van een paar dagen in de maand wel eens hard nodig hebben.’
‘Ik weet niet precies wat je denkt, Bas, maar vast niet dubbel. We zijn wel steeds tegelijk ongesteld, maar daar is iets aan te doen. Als we aan de pil gaan, wat voor de zekerheid ook verstandig zou zijn, kunnen we het bij één van ons tweeën ver- schuiven. En dan, dag, pauze.’
Ze grinnikten allemaal, op Bas na.
‘Oei. Heel aardig van jullie, om dat te verzinnen. Ik zal er aan moeten wennen om dubbel te denken. Of, paps, denkt u dat het beter is om af en toe te pauzeren?’
‘Dat weet ik niet. Ik denk het niet, maar je moet een pauze nemen als je denkt dat het nodig is. Ik heb er eigenlijk maar één gehad, van vlak voordat jij kwam tot je moeder weer thuis was uit het ziekenhuis. Toen heeft ze me een paar dagen geholpen, zoals ze ook deed als ze ongesteld was. Daarna wilde ze alweer vrijen. Tijdens haar zwangerschap was ze natuurlijk niet on- gesteld.’
‘Vrijen, met een dikke buik?’
‘Ja, dat mag. En het kan. Niet het normale standje, bovenop. Maar er zijn andere manieren. Je moeder was wel een beetje abnormaal. De meeste vrouwen willen maanden voor een bevalling al geen seks meer en een tijd daarna ook niet.’
‘Die vrouwen werden vast niet zo verwend als ik, dat ze er mee stopten. Je kan het ook heel voorzichtig.’
‘Tja. Meiden, dat aan de pil gaan zou zeker verstandig zijn, al ben ik niet van plan onvoorzichtig te zijn. Het is aan jullie hoe ver ik voorzichtig mag gaan. Tjonge, paps, u heeft verteld hoe uw leven plotsklaps veranderde, toen u mams ontmoette. Dat gevoel heb ik nu ook. Jaren wachten tot mijn aangebedenen zouden beslissen, dan beginnen met een verkering. En nu binnen- kort niet met één maar met allebei die lieverds in bed liggen. En hopelijk voor hun twintigste trouwen.’
‘Zouden we dat ruim een jaar redden, mevrouw?’
‘Dat kan. Bas zal daar het minst moeilijk mee hebben, hij zal toch wel leeg raken. Zo lang hij niet méér weet houdt hij dat vast wel vol, zeker als jullie dat ook willen. Hij zal niet aandringen, zo is hij niet, anders was hij daar al eerder mee begonnen. Voor jullie is het moeilijker. Ik weet daar vanaf. Het vrijen met mijn eerste relatie was niet bijzonder, al werd ik er per ongeluk zwanger van. Hij had vele maten kleinere spullen dan grote Bas. Bij hem ging ik er steeds meer naar verlangen om niet een vinger van hem erin te voelen maar die lange, dikke stijve. Ik heb het zo veel mogelijk proberen te rekken, we trouwden geluk- kig vrij snel. Eigenlijk, zodra ik zeker was dat onze verdere kennismaking na ons trouwen wel goed zou gaan zijn we met vrijen begonnen. Ik betwijfel of er iemand zo gelukkig is als wij, van het begin af aan met z’n drieën, na een tijdje met z’n vieren. Ik moet wel eerlijk toegeven, dat wat Bas heeft en wat hij er mee kan daar wel veel aan bijgedragen heeft. Maar de rest, de dagelijkse omgang, telt ook mee. Om Bas ongeveer te citeren, je kan niet jarenlang tegen een sacherijnig gezicht aankijken, al kan je met de rest van het lijf vaak neuken. Sorry.’
‘Oei. Ja. Dank u wel, allebei, dat u ons zoveel vertelt. We zullen daar ons voordeel mee doen. Nu gaan we echt weg.’
‘Jullie mogen een hand geven, als jullie willen, maar ik blijf zitten. Ik weet niet wat die andere hand dan zou doen.’
‘Meneer toch! Dan kleden we ons eerst aan, uw ogen zijn al ondeugend, uw handen zouden het ook kunnen zijn.’
Ze grinnikten allemaal. De meiden kleedden zich aan.
‘We nemen op onze manier afscheid.’
Ze kusten eerst Bas, tegelijk, ieder op een wang. Daarna bij de anderen hetzelfde. Daarna stapten ze op hun fietsen en reden weg.
‘Ga je mee, moeder? Even spelen, voor het eten? Uitgekleed zijn we al.’
‘Daarom zie ik dat je wel wat wilt. Deden die meiden je toch wat?’
‘Die deden me denken aan toen jij zestien was. Je mag me weer van dienst zijn, meisje.’
‘Ja, baas. Ik zal me gehoorzaam wijdbeens aan je onderwerpen.’
‘Je mag ook bovenop.’
Vader en moeder gingen onder gegrinnik naar binnen, vader met een erectie recht vooruit.
‘Jong geleerd, oud gedaan. Wat een fijne meiden, Bas. Je had ze jaren eerder mee kunnen brengen, om kennis mee te maken.’
‘Dat heb ik ze af en toe gevraagd, paps, maar dat wilden ze niet. Geen kennismaken met ouders voor het serieus was. Ik weet niet waarom ze vandaag kwamen. Als ze me bloot hadden willen zien had dat ook op een andere stille plek gekund. Hè, Barbie?’
‘Ja, maar ik heb me daar nooit helemaal uitgekleed. Niet meer losgemaakt dan wat er nodig was om wat te voelen. Na wat ik nu gehoord heb blijf ik oppassen, ik wil niet in de verleiding gebracht worden om meer te gaan doen.’
‘Prima. Bas, ik denk, dat ze kwamen om te zien of er iets was waardoor één van de twee wel van je af zou willen zien.’
‘Ja, dat is goed mogelijk. Het zat geen van ons drieën lekker, dat er één af zou moeten vallen. Tenzij er een duidelijke reden voor was.’
Hij grinnikte even.
‘Het kwam anders uit. Ik denk, dat ze vannacht nog minder zullen slapen dan ik, ze zullen over alles blijven praten.’
‘Ja, dat denk ik ook. Jij zal best goed slapen, weer geleegd.’
‘Nou, misschien de helft, sinds gisterenavond. Sorry, hoor, ik hield het niet meer, van het zien van die twee gleuven. Ik kwam binnen al zodra ze me beetpakte, ze kon nog net een handdoek grijpen.’
‘Begrijpelijk. Als je het niet meer weet, of als we je het niet verteld hebben, de eerste dag dat ik hier kwam en een tijd naast je moeder liep, die zoals nog steeds gebruikelijk een behoorlijke inkijk in haar bloes had, haar hoorde vertellen over hoe Barbie gekomen was, inclusief dat haar ex-vriendje maar een kleintje had en ze me daarna liet zien hoe een beer een zeug dekte kwam ik in de problemen. Ze zag dat en vroeg of ik geholpen wilde worden. Voor één keer of vaker, als ik vaker langs wilde komen. Ik hield het toen helemaal niet meer, liet mijn broeken zakken en zei, ja, help me, voor het vanzelf komt.’
‘Begrijpelijk. Van uw kant. Mams?’
‘Van mijn kant ook. Waardoor zijn broek uitbolde kon geen kleintje zijn, en ik wist natuurlijk al hoe ik hem kon helpen, zonder met hem te gaan vrijen. Hij had het voor één keer kunnen accepteren, dan weggaan en me nooit weer zien, als hij verder niets wilde of vond dat het te ver gegaan was. Maar hij bleef komen, waarmee ik blij was, in het begin alleen al omdat ik nogal geschrokken was van die grote, maar die wel vaker wilde. Er kwam steeds meer bij dat ik hem steeds aardiger begon te vinden, verliefd werd, van hem ging houden en wilde dat hij voor altijd zou blijven. Ik weet zeker, dat ik Barbie verteld heb, dat ik het met dat ex-vriendje wel uitgehouden had als hij er niet vandoor gegaan was, ondanks dat hij maar een kleintje had, omdat ze toen zei, uithouden is niet genoeg. Nee, maar wat weet je, als je zeventien bent. En niet zo slim als de dochter die kwam.’
‘Van wie heb ik dat?’
‘Zoiets heb je nog nooit gevraagd, Barbie. Je laat me schrikken.’
‘Sorry, mammie. Ik denk er nooit aan, maar zoals u het nu vertelde was er een directe koppeling tussen mij en uw ex-vriendje. Voor mij veel sterker dan als mijn natuurlijke vader ter sprake kwam. Dat klonk voor mij veel eh afstandelijker.’
‘Ja, goed. Ik vroeg me dat op een gegeven moment ook af. Bas is er toen achteraan gegaan. Bas?’
‘Ik heb, via collega’s bij de Nederlandse Luchtmacht, waar ik toen nog werkte, op wat ze nu noemen het Hollandse kamp, informaties naar dat ex-vriendje ingewonnen. Officieel kon dat natuurlijk niet, al was het toen met de privacy nog niet zo moeilijk als nu. Uitslag eh rustig, saai, egoïstisch, niet streberig.’
‘Ja. Je zei toen, het lijkt me geen aardige collega. Eerder een saaie, egoïstische meeloper. Hij heeft geen opvallende eigen- schappen die Barbie geërfd zou kunnen hebben. Ik zei toen, dat rustige kan ze net zo goed van mij hebben. Waar het vandaan komt weet ik niet, maar van jongst af aan luisterde je goed, keek goed en kon het één met het ander combineren. Je mocht Bas direct heel graag en wilde graag met hem praten. Je hebt enorm veel van hem opgestoken. Dat begreep ik pas na jaren goed. Hij had van thuis, waar veel onderwijzers waren, wat pedagogische trucjes meegekregen. Als je hem iets vroeg gaf hij zelden rechtstreek antwoord, maar leidde je daar door tussenvragen naar toe. Dat vond je een leuk spelletje, zo lang hij maar niet probeerde je uit te horen. Wat je al wist wilde je niet rechtstreeks vertellen, je gebruikte het als het van pas kwam. Over wat je dacht dat wij al wisten praatte je ook niet. Je keek zo veel af, dat je een paar keer een klas over kon slaan. En veel dingen kon lang voordat andere kinderen van je leeftijd dat konden. Jij snapte niet waarom andere kinderen niet beter luisterden en meer afkeken, wij snapten niet waarom jij het wél deed. Maar Bas ging gewoon door met je hersenen te activeren, al bleef je combinatievermogen hem, en zeker mij, verrassen. Toen je ouder werd werd dat natuurlijk minder opvallend, omdat je dan relatief ten opzichte van ouderen niet meer zo’n grote voorsprong hebt. Als je twee bent en net zo veel weet als een kind van vier heb je honderd procent voorsprong. Als je tien bent en net zo veel weet als een kind van twaalf is dat nog maar twintig procent. Maar omdat je ook al vroeg goed kon lezen en onthouden heb je vast nog steeds weinig problemen met studeren. Over het gymnasium heb je ook een jaar korter dan normaal gedaan.’
‘Ach. Ik heb bijna een dubbel tempo. Volgend jaar studeer ik af.’
‘Wat? Oh, Bas.’
Berbel kreeg tranen in haar ogen.
‘Nou, niets om dood van te schrikken, Berbel. Barbie, daar zijn we natuurlijk blij mee, en erg trots op je. Vooral blij voor jou, je vindt het vast zelf heel fijn. Wij hopen alleen maar dat je gelukkig bent. Wat ons betreft had je er wel twee keer zo lang over mogen doen. Je hebt dat studievermogen duidelijk niet van je natuurlijke vader geërfd, Barbie. Die is niet streberig, is nooit opgeklommen.’
‘Barbie, Bas had brandweerofficier kunnen worden. Een collega van hem, die daarvoor studeerde, heeft hem verteld dat hij dat makkelijk kon halen.’
‘Dat geloof ik best. Ik wil mezelf niet als streberig betitelen. Het gaat me niet om opklimmen, ik leer graag wat nieuws om daar later wat mee te gaan doen.’
‘Waarom heb je er niet eerder wat over gezegd? Over je tempo?’
‘Ach, hetzelfde als altijd, paps. Dat heb ik wel, op mijn manier. Als u vroeg, gaat het goed, dan zei ik, het gaat prima.’
‘Je bent een schat van een meid, maar je noemt nu precies het enige punt wat we moeilijk van je vonden. Je wilt niet uitge- hoord worden, dus proberen we dat niet te doen. Maar je vertelt soms uit jezelf te weinig.’
‘Ja, dat is vast zo. Ik kan er niets aan doen, het ligt me niet om te gaan praten over iets wat ik niet zo interessant vind. Ik ver- geet vaak om te denken dat dat andere mensen wel zou kunnen interesseren. Ik denk soms wel, als ze iets willen weten kunnen ze er om vragen. En vergeet dan, dat ik dat vaak gauw uithoren ga vinden. Terwijl ik zelf gauw iets vraag als het me niet honderd procent duidelijk is. Of als ik denk, ze bedoelen het vast anders dan ze zeggen.’
‘Ik hoop, dat als je uitgestudeerd bent en gaat werken, je dan geen moeilijkheden krijgt in de omgang met andere mensen. Wij kennen je, zien dat je gelukkig bent en eh zeuren dan niet tegen je.’
‘Nee, maar u had me best vaker en meer kunnen vragen. Van mijn ouders moet ik dat kunnen hebben. Als ik zeg, ach, laat u het er meestal bij. Ik krijg er later geen moeilijkheden door, hoor. Ik moet dan naar mensen luisteren terwijl ze niet in mijn persoonlijke omstandigheden geïnteresseerd zijn.’
‘O? Wat voor werk is dat?’
‘Blij dat u doorvraagt.’
Ze grinnikte even.
‘Sorry, paps, dat was een inkoppertje.’
Bas grinnikte ook.
‘Ja, liefje, als je maar verder vertelt.’
‘Nee, doe dat maar na het eten. Laten we dat eerst doen. Eh mag Bas het ook horen?’
‘Natuurlijk, mams. Hij laat ook veel van zich horen. En zien. Ben je thuis vanavond?’
‘Ja. Er is wel een schuurfeest ergens, maar ik heb de meiden er niet over gehoord, die gaan vast niet. Ik ook niet, ik heb geen zin en het vanavond ook niet nodig om me met andere meiden te gaan vermaken. De tweeling komt hier morgen vast terug, al hebben we het er niet over gehad.’
‘Ja, vast, als ze met hun ouders gesproken hebben en het direct mag. Tegen die tijd heb je vast wat meer voor ze dan je nu hebt.’
‘Nou, wel eerder, het was maar één keer vandaag, maar ik kom liever even bij van die onverwachte vooruitzichten. En hoor graag wat van jou, over jou.’
‘Ja, ik heb wel wat te vertellen.’

Barbies vriendje

‘Ik was al van plan jullie binnenkort iets te vertellen, om jullie te waarschuwen, maar ik kan het nu ook wel doen.’
‘Ons waarschuwen?’
‘Ja. Mams meer dan u, paps, dat zal u wel merken. Ik heb, vanaf het begin van het gymnasium, steeds uitgezocht en gepland hoe ik het snelst op kon schieten. Met wat bijlessen was ik snel door het gymnasium en ben rechten gaan studeren. Omdat ik natuurlijk bijna een dubbele hoeveelheid colleges volg schiet dat ook lekker op.’
‘Lekker? Je bent er weer erg vroeg bij.’
‘Ja, ik ben overal de jongste. Ik ben steeds doorgegaan met uitzoeken en plannen. Volgend jaar zou ik moeten kiezen wat ik verder zou gaan doen. Specialiseren, omdat het rechtengebied zo groot is. Voor bedrijfsjurist of rechter of officier van justitie of advocaat. Dat zijn zo’n beetje de keuzes.’
‘Zou moeten kiezen. Heb je al gekozen?’
‘Ja, paps. Dat was niet zo moeilijk. Ook om een reden die ik zo zal vertellen, heb ik gekozen voor advocaat. Omdat ik dan na het afstuderen gelijk aan het werk kan, ik wil onderhand wat meer dan alleen studeren. Het zit zo. Die studie is een soort stage. Je gaat aan het werk bij een advocaat die je begeleidt en verantwoordelijk voor je is. Je wordt wel aan het begin al beëdigd en mag alles doen wat een advocaat mag doen. Onder toezicht, dus. De meesten doen daar drie jaar over, daarna kan je als zelfstandig advocaat beginnen. Je moet in die tijd ook meerdere keren per jaar een cursus van een week volgen en verslagen inleveren, die goedgekeurd zijn door je leermeester. Ik heb de planning van de cursussen bekeken, die staan lang van tevoren vast. Die zijn bedoeld om in drie jaar te doen, maar die kan ik binnen twee jaar doen. De meesten nemen die moeite niet, kunnen dat niet aan en ze verdienen toch al, al is niet zo veel als een zelfstandig advocaat.’
‘De meesten?’
‘Ach. Maar een paar doen het wel.’
‘Een paar per jaar?’
‘Per eeuw. Stop nou, paps.’
‘Goed, bijzonder kind. Dan moet je wel een advocaat vinden die daaraan mee wil werken.’
‘Die heb ik al gevonden. Eigenlijk was dat een van de grootste meevallers die ik ooit gehad heb.’
‘Waar, Barbie? Ver weg? Moet je op kamers of zoiets of kan je er iedere dag met de bus naartoe?’
‘Ik blijf hier wonen, mams. Ik kan er lopend of op de fiets naartoe. Ik ben dicht bij huis met informeren over stages begonnen. Bij de advocaat van opa. Die is trouwens de enige in het dorp. Hij wilde best tijd voor me vrijmaken, nadat ik zijn secretaresse verteld had dat mijn opa Werner heette, mijn achternaam zei haar niets. We hebben lang gesproken. Ik kan bij hem mijn stage doen.’
‘O, schatje. Kom je twee jaar in het dorp werken? Zelfs niet meer iedere dag met de bus weg? Ik was al zo blij dat je tijdens je studie hier bleef wonen, niet ergens op kamers ging of zo. Ondanks dat je dan niet aan het studentenleven mee kon doen.’
‘Dat interesseert me nog steeds niets. Dat kost veel tijd en levert weinig op.’
‘Je zou meer jongens ontmoeten.’
‘Daarover misschien later.’
‘Eh goed. Was dat je waarschuwing? Twee jaar in het dorp? Nou, ik ben er zo blij mee, ik moet er bijna van janken.’
‘Wacht daar maar even mee, mams. Want het blijft niet bij die twee jaar. Die onverwachte meevaller is extra groot, omdat die advocaat daarna met pensioen wil gaan, dat komt hem dan wel uit. Dan neem ik zijn praktijk over. Hij emigreert daarna naar Spanje, voor het klimaat, ik kan dan ook het hele huis overnemen. Beneden praktijkruimtes, boven en daarboven een woning en slaapkamers en zo.’
‘Wat? Blijf je hier eh voor altijd?’
‘Ja, mams. Hier, in dit huis, totdat ik ga trouwen. Dan ga ik boven de praktijk wonen.’
Berbel barste in huilen uit. Barbie ging op haar hurken voor haar zitten.
‘Nou, mams. Raak niet overstuur. Meer grote verrassingen heb ik niet, hoor. Ik wist dat je er blij mee zou zijn, ook daarom heb ik het gedaan. Ook voor mezelf, hoor. Ik ken er veel in het dorp, ik voel me er thuis. Er is hier geen bedrijf groot genoeg voor een eigen bedrijfsjurist, er is ook geen rechtbank met werk voor een rechter of een officier van justitie. Waarom zou ik ergens anders beginnen als ik mijn dorpsgenoten als advocaat kan helpen? De mensen mogen mij ook.’
Berbel kwam een beetje bij, praatte met af en toe nog een snikje.
‘Ze hebben je altijd gemogen. Dat lieve kindje, dat naar iedereen glimlachte en zo nieuwsgierig keek. Dat voorkwam, je eerste twee jaar, dat ik erg scheef aangekeken werd omdat ik een ongehuwde moeder was. O, meisje, wat ben ik weer gelukkig met je.’
‘Dat heeft u verdiend. Nou ja, daar recht op. U heeft, eerst in uw eentje, met hulp van oma, later samen met die fijne pappie, vreselijk goed voor me gezorgd. Me altijd alle ruimte gelaten om te doen wat ik wilde, me daarbij geholpen. Ja, ondanks dat ik niet zo eh mededeelzaam was. Als ik hier niet meer woon kom ik vaak op bezoek, hoor. En zonnen. Als u dat te weinig vindt komt u bij mij op bezoek. Wanneer dan ook, bijvoorbeeld als u in het dorp boodschappen gaat doen. Dan probeer ik, als ik aan het werk ben, om tijd vrij te maken, om koffie te drinken of zo. Als u van tevoren even belt héb ik tijd vrij.’
‘Oh, schatje toch. Bas?’
‘Ik ben natuurlijk ook overgelukkig dat ze bij ons in de buurt blijft. Ik heb je wel meerdere keren verteld dat ze ooit zou vertrekken, Berbel, maar die waarschuwingen heb je naast je neergelegd. Alsof je dacht, ze krijgt ooit genoeg van dat studeren en blijft dan gewoon thuis.’
‘Dat niet direct, ik wilde er gewoon niet aan denken. Ik was wel wat bezorgd. Dat weet je, ik zei af en toe, wanneer maak ze eens een foutje, krijg eens wat tegenslag. Die moet ze toch ook leren verdragen? Nou, dit is weer geen tegenslag.’
‘Mams, die heb ik toch wel. Die overname niet, die heb ik ook aan u te danken, die is financieel geen enkel probleem. Hè, paps?’
‘Het ligt eraan wat die kost. Toen je achttien werd wilde je niet naar je rekening kijken. Toen je eenentwintig werd heb je hem amper ingekeken.’
Barbie grinnikte.
‘Amper? Ik lees snel en kan goed rekenen. En doorrekenen, vanaf toen tot volgend jaar, met rente over rente. Er blijft nog zat over.’
‘Fijn. Ik ben blij dat je vindt dat je het aan je moeder te danken hebt, niet aan je natuurlijke vader. Die was er zondermeer vandoor gegaan als je moeder hem de kans gegeven had. Ze heeft hem evengoed erg netjes behandeld, maar de helft van een normale alimentatie gevraagd. En geen verhoging na je achttiende om te studeren, alleen hem door laten betalen tot je een- entwintigste. Hij wist dat hij er niet onderuit kon, ze had een waterdicht contract op laten stellen. Tja, dat is aardig opgelopen, eenentwintig jaar, met dankzij je opa altijd een hoge rente over rente.’
‘Ja, ik zal hem ook een keer extra bedanken. Oma ook, over haar altijd klaar staan om mams te helpen.’
‘Prima. Barbie, over je kleine verrassingen en tegenslagen?’
‘U mist nog steeds niets, paps. U zorgde er vroeger voor dat ik dat ook niet deed.’
‘Mag ik even? Barbie, ik heb je natuurlijke vader niet zo maar netjes behandeld. De helft van een normale alimentatie omdat we je samen gemaakt hadden. Ik heb die door laten gaan, toen ik trouwde, omdat daarover niets geregeld was en hij toch niets van zich liet horen. Wat ik gedaan had als hij om vermindering gevraagd had weet ik niet, ik gunde je wel een eigen spaar- potje.’
‘Ja, fijn, mams, dat kan ik goed gebruiken. Nu verder. Over die kleine verrassingen en tegenslagen. Het is eigenlijk één probleempje. Eh mijn vriendje.’
‘Heb je een vriendje? Nou, het verwondert ons niet zo, dat je ons niet eerder over hem verteld hebt als er een probleempje mee is. Heeft hij een tweelingbroer?’
Ze grinnikten allemaal, vooral kleine Bas en Berbel droogde haar tranen. Barbie ging weer op haar plek zitten.
‘Nee, geen tweelingbroer, mams, wel een oudere, al getrouwde, die heb ik een keer ontmoet. Ik kan er makkelijk over vertellen omdat u er niets van weet en ik weet dat het u interesseert. Ik ontmoette hem mijn eerste dag op de universiteit. In de gang waar ik liep stopte er plotseling een paar meter voor me een jongen die mijn kant op kwam. Zo plotseling, dat de lui achter hem tegen hem aanbotsten. Hij keek me met open mond aan. Ik vroeg, hartverlamming, en pakte mijn mobieltje om eventueel één één twee te bellen. Hij zei, bijna. Jij bent het meisje waar ik af en toe van droom. Ik zei, dat is een mooie smoes om te proberen kennis met me te maken. Ik gun je in ieder geval af en toe vast een natte droom. Hij bloosde.’
‘Geen wonder.’
‘Nou ja, ik vond het een goedkope smoes, van tevoren bedacht voor het geval dat hij een meisje zou zien waar hij wel wat mee wilde.’
‘Dat zou kunnen. Maar het zou ook waar kunnen zijn.’
‘Hij hield vol dat dat waar was. We kwamen elkaar af en toe tegen en praatten dan wat. We begonnen ook uit te gaan, af en toe.’
‘Je zei, af en toe, ik ga vanavond met een medestudent uit. Ik dacht met steeds een andere.’
‘Na één keer met hem niet meer met een andere. Soms zaten we ook in dezelfde bus, hij woont ook in het dorp. Maar dan zei ik na een paar minuten, nu moet je je kop houden, ik wil wat nakijken.’
‘Ging dat vóór?’
‘Ja. Hij deed dat gelukkig, anders was het afgelopen met de vriendschap. Als ik een planning gemaakt heb wil ik me daar aan houden. Eh, hoofdzakelijk voor jou, Bas, dat uitgaan wat ik doe is ook af en toe naar zijn kamer. Daar zeg ik niet, nu moet je je kop houden. We kussen, hij mag sinds een tijdje wat over mijn bloes strelen, als hij meer wil zeg ik, nu moet je je handjes thuishouden. Ik wil niet te veel tijd aan gescharrel kwijt raken, niet in verleiding gebracht worden, anders zou mijn planning in gevaar kunnen komen.’
‘Zou dat erg zijn?’
‘Misschien niet, maar liever niet. Hij accepteert het, al krijgt hij wel eens een tik op zijn onderzoekende handjes.’
‘Natuurlijk wil hij graag wat bij je onderzoeken. Dat deed ik vanaf mijn twaalfde al, bij anderen, maar het lijkt me verstandig om maar nergens mee te beginnen als je niet van plan bent om binnen afzienbare tijd verder te gaan.’
‘Ik heb een afzienbare tijd, al zal jij hem lang vinden.’
Ze grinnikte even.
‘Die meiden zitten vast maandag bij de dokter voor een recept voor de pil. Daar beginnen ze dan zo gauw mogelijk mee. Ik wed ook, dat ze niet vaker dan één keer ‘s zaterdagsavonds naar huis gaan, daarna ieder weekend bij je blijven slapen. En vrij snel mét je. Ze zijn erg gretig en jij ook. Ik zie dat je alleen van het idee al weer een stijve begint te krijgen.’
‘Het is wel lekker om er een te krijgen en hem dan de ruimte te kunnen geven, als het toch niemand stoort. Het komt van eerst geen oplossing zien en nu kunnen denken aan vrij snel vaak kunnen scharrelen en gauw vrijen. Met welke dan ook.’
‘Ik zal niet zeggen, laat je verrassen, want waarschijnlijk merk je het toch niet met welke je het doet.’
‘Nee. Ze kunnen, willen afkijken, dus kunnen ze zich ook hetzelfde gedragen voor het geval er toch verschil in zit. Als dat lukt, klaarkomen heb je niet onder controle, al heb ik ook daarin nog geen verschil kunnen merken.’
‘Nou, pak dan maar wat er voor je neus of je pikkie komt. Over die afzienbare tijd. Ik heb bij die advocaat natuurlijk veel vragen gesteld. Ik weet al zeker, dat zodra ik zelfstandig ben, ik veel meer werk kan krijgen dan hij heeft. Dat ga ik hem niet vertellen, anders verhoogt hij misschien de prijs van de overname. Hij kan goed rondkomen, maar het kan eh anders. Ik ga, onder andere, adverteren. Officieel mag een advocaat niet veel meer doen dan een soort visitekaartje in een krant zetten. Met andere woorden, hier ben ik, als je meer wilt weten vraag je maar een consult aan. Hij mag geen tarieven publiceren. Nou, met plus minus ervoor kom ik daar onderuit.’
‘Zo simpel?’
‘Ze hebben geprobeerd het simpel op te stellen, om ontduiking te voorkomen. En, zoals toch vaak, niet overal op gerekend.’
Ze grinnikte weer even.
‘Op mij zeker niet. De professoren ook niet, als ik kwam vragen of ik bij hun een tentamen af kon leggen. Ze sputterden altijd tegen, ik werkte buiten het programma om, ik kon het toch niet halen. Dan zette ik er een fles jenever op, dat ik minstens een negen zou halen. Dan kon ik meedoen met het volgende tentamen en haalde een tien of een negen. Zonder ooit jenever te moeten betalen.’
‘Ze hadden je ook minder kunnen geven.’
‘Dan was ik naar de controlecommissie gegaan en had gewonnen. Truc nummer zoveel, professoren op tijd voorzichtig laten weten dat je van het bestaan van die commissie op de hoogte bent. U weet toch, paps, ik doe niks als ik niet zeker genoeg ben dat ik het kan. Bovendien, die professoren konden zien dat ik nooit minder dan een negen haal. Ze gunnen me het vast om cum laude af te studeren. Met lof. Krijg je als je gemiddeld een acht of hoger hebt en de studie in de voorgeschreven tijd afgerond hebt. Of summa cum laude, met veel lof, gemiddeld een negen of meer. Met een oorkonde voor boven je bed of zo. Maar die lof interesseert me niet, ik ben volkomen gelukkig als mijn planning uitkomt. Al die studie al die tijd was al fijn, er kwam nog bij de hoop dat ik er later een fijne baan mee zou krijgen. Nou, het wordt nog een betere dan ik kon hopen. Ik ga de tarieven verlagen, dus meer werk. In mijn advertenties komt ook te staan, de beste en toch goedkoopste advocaat in het dorp.’
‘Nogal een kunst, als je de enige bent.’
‘Ja, maar dat wil ik blijven. Er zijn vaak afgestudeerden aan het zoeken naar een plek om een praktijk te beginnen. Als ze dan bij mij komen informeren wijs ik ze op de ingelijste advertentie aan de muur. En zeg, als je hier begint concurreer ik je dood. Ik heb genoeg achter de hand om altijd onder je tarieven te blijven. Bovendien kent iedereen in het dorp me en gaat niet bij me weg, lelijkerd.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Nogal wat eigendunk.’
‘Ach. Nee, paps, zelfkennis en zelfvertrouwen. Mijn eh niet lelijke uiterlijk heb ik geërfd van mijn moeder en mijn slimheid is opgejaagd door mijn pappie. Ik ga ook een inloopspreekuur houden, hoe vaak en hoe laat weet ik nog niet. Dan kunnen mensen hun probleem in het kort uitleggen en kan ik inschatten hoe het verder moet gaan, ze dat vertellen en hoeveel dat vermoedelijk gaat kosten. Wat er gelijk opgelost kan worden wil ik voor niets doen. Mensen die één keer er niet voor kunnen zorgen dat ze in de problemen raken, zoals ik, komen dat vaker en dus dan weer bij me terug.’
‘Ja, vast. Barbie, je ziet kennelijk verschil tussen in problemen komen en problemen aan zien komen. Hoe ga je dat van jou oplossen?’
‘Ja, er kan er één komen. Mijn vriendje wil ook advocaat worden. Daar zal hij wel de gebruikelijke drie jaar over doen. Ik heb hem aangeboden om daarna bij mij te komen werken, ik verwacht dan genoeg werk te hebben. Heb ik eerder te veel werk naar mijn zin, dan kan ik altijd iemand anders een stageplek voor een jaar aanbieden. Je mag stages in delen bij verschillende advocaten doen. Ik wil niet te veel werk, ik wil het fijn hebben. Zolang ik er geen verlies op lijd vind ik het prima.’
‘Barbie, als hij niet met je wil samenwerken?’
‘Ja, dan héb ik een probleem. Hij weet het nog niet, hij vindt het te ver weg om dat nu al te beslissen. Als hij dan zegt, ik begin liever ergens anders, zeg ik, dag, vriendje, en heb vast een paar erg treurige maanden. Dan adverteer ik in het blad van de universiteit voor een medewerker. Ik kom ondertussen ook op rechtbanken, waar ik genoeg collega’s tegen zal komen. Lijkt er één me wat, dan kunnen we beginnen met af en toe uitgaan.’
‘Als je hem voor je trouwen maar zodanig keurt dat je weet dat hij ruimschoots aan je privébehoeften kan voldoen.’
‘Ik weet nog niet of ik met dat keuren dan zo ver zal gaan als jij van plan bent vóór je trouwen, Bas. Maar hij mag wel wat minder hebben dan wat ik hier zie. Ik heb geen zin om een tijd in de zenuwen te zitten of hij er wel in past. En dan daarna iedere keer, oh, wat zit ik vol, te moeten hijgen. Sorry, mams.’
Berbel bloosde.
‘Ja, wat minder is ook goed. Kom je je vriend een keer voorstellen?’
‘Voorlopig niet. Ik wil hem ook niet te vaak zien, hem wat op afstand houden, voor het geval hij niet met me samen wil werken en wonen en zo. Daarom vind ik het ook geen ramp dat hij drie jaar ergens anders stage moet gaan lopen.’
‘Je kan ook met hem ergens anders, waar híj het graag wil, gaan werken en wonen en zo. Al zouden we je dan erg missen. Maar jouw geluk gaat voor.’
‘Mijn geluk ligt in dit dorp. Vroeger zeiden ze, de vrouw hoort de man te volgen. Maar er is hier twintig jaar geleden wat anders gebeurd. Met veel succes.’
Berbel bloosde weer.
‘Ja, ik vond dat mijn geluk en dat van jou op dit bedrijf lag. Maar het was toeval. Ik was nog jong, had nog ruim de tijd en verwachtte eigenlijk niet meer dan een weduwnaar of een gescheiden man met misschien kinderen. Geen vrijgezel die er best gelijk een kind bij wilde hebben en van werk en land wilde veranderen. Het was voor mij heel spannend of hij zou blijven. Ik had het lang slecht gehad als hij het niet gedaan had en ik opnieuw op zoek moest. Jij bent er vast van overtuigd, net als ik het was, dat als je hier weg zou gaan je daar levenslang spijt van zou hebben.’
‘Ja, mams. Zeker weten doe je het nooit, maar mij ligt een risico nemen helemáál niet. Ik heb ook nog jaren de tijd, dus mocht het met mijn vriendje niets worden, dan maar op zoek naar een volgende.’
‘Als hij alles in de normale tijd gedaan heeft en vast geen klassen overgeslagen heeft is hij vast ouder dan jij.’
‘Ja, vijf jaar. Daar kwam ik pas na een jaar achter. Het stoort me niet.’
‘Tja. Als je hem nog op afstand wil houden en hij dat goed vindt ben je, vóór jullie samenwerken en wonen kunnen proberen, zo’n één jaar studie plus twee jaar stage plus één jaar wachten tot zijn stage afgelopen is vier jaar verder.’
‘Ja. Dan is hij eenendertig en ik zesentwintig. Toch niet te oud om wat te beginnen?’
‘Dat ben je nooit. In bejaardenhuizen trouwen ze nog met elkaar, al zal er dan misschien geen sprake van seks meer zijn. Jullie zijn dan nog jong genoeg om meerdere kinderen te krijgen. Hoe denkt hij erover?’
‘Hij wil me heel graag, maar er ook nog niet te veel aan denken, hij heeft meer moeite met studeren dan ik. Dat stoort me ook niet, hoor, hij is verder ontzettend lief.’
‘Tja. Barbie, ik moet je iets zeggen. Met tegenzin, want ik ben er van overtuigd dat je bij je planning goed nagedacht hebt. Ik ken ook je instellingen. Lieve schat, ik ben het er niet me eens. Sorry.’
Barbie keek verbaasd naar haar serieus kijkende moeder.
‘Nou, mams! Waarmee niet? Toch niet met alles wat ik van plan ben?’
‘Nee, met het overgrote deel ben ik erg gelukkig. Dat je hier of vlakbij wilt komen werken, wonen. Waar ik het totaal niet me eens ben is hoe jij en je vriend met elkaar om denken te gaan. Jij hebt daar vast de grootste stem in, hij zal wel toegegeven hebben om je niet kwijt te raken. Dat zou ik van hem waarderen. Dat moet eigenlijk wel zo zijn, hij moet erg veel om je geven, waarom zou hij anders nog zo lang willen wachten?’
‘Ja. Eigenlijk is dat wel zo. Maar dat leek me voor ons het makkelijkst.’
‘Ja, ja, het makkelijkst. Voor jou misschien. Af en toe een beetje kussen en verder nergens aan denken, hè?’
‘Zoiets. Ik snap niet wat u bedoelt.’
‘Ik ken je vriend niet, maar ik moet toch voor hem opkomen. Het is een jongen, Barbie!’
‘Ja, natuurlijk. En?’
‘Oh, meisje, ik dacht dat je door kon denken. Of je wilt weer eens niets zeggen. Dan moet ík het doen. Barbie, als hij ook maar een beetje normaal is heeft hij last van natte dromen. Gun je hem niet meer?’
‘Eh, ja, daar heeft hij last van. Maar daar is hij aan gewend, zegt hij. En omdat ze altijd over mij gaan vindt hij het niet zo heel erg.’
‘Niet zo heel erg. Nou, dan zeg ik nog meer, als je zo onnozel blijft doen. Meisje, je kan zo toch geen vier jaar doorgaan? Dat is niet gezond. En zonde. Ik weet dat je wel zou zien of je maagd zou blijven, zou gaan vrijen vóór je huwelijk of niet. Zie dat nu toch. Nou ja, denk er op z’n minst eens lang over na. Gun hem, en jezelf, wat meer. Van mijn part alles. Als het niets geworden is, na die vier jaar, denk je dat een andere jongen dan verwacht dat je op je zesentwintigste nog maagd bent? Jullie zouden op z’n minst elkaar ieder weekend ergens kunnen zien. En kunnen scharrelen, voor mijn part vrijen. Vier jaar lang kun je dan al genieten in plaats van als een non te leven. Je doet er niemand te kort mee, een eventuele andere jongen daarna is vast ook geen maagd meer. Hè, bah, ik had nooit verwacht dat ik mijn slimme dochter tot seks aan zou moeten zetten, maar ik kan niet tegen het idee dat je nog vier jaar lang alleen maar een beetje zou kussen. Met zoiets moois onder handbereik. Je moet al gevoeld hebben, door jullie kleding heen, wat er op je wacht. Als je dat niet hebt, zelfs bij het kussen afstand houdt in plaats van elkaar lekker te omhelzen, begin ik je bijna ongezond, frigide te vinden.’
‘Rustig maar, Berbel.’
‘Nee, Bas, ik moet mijn hart luchten. We hebben misschien te vaak gezegd, vrijen is voor getrouwde mensen. Ja, dat moet kinderen verteld worden tot ze verstandig genoeg zijn om te weten wat verantwoord is. Ik had van haar verwacht dat ze dat eerder zou zijn dan ik het vroeger was. Niet, dat ze helemaal geen risico zou durven nemen dat een relatie uit zou kunnen raken. Iets moet je gokken, want dat weet je maar nooit, dat is niet te plannen. Wat me het meest stoort is dat ze elk genot weigert. Kijk naar je broer, Barbie, die pak zijn geluk met beide handen aan.’
‘Ik zou wel vier handen willen hebben. Twee pikken is overdreven, dat lijkt me onhandig.’
‘Droom maar verder, je zus weigert te dromen. Ze laat hem wél dromen, natte dromen krijgen, in plaats van hem lekker te ontladen. En zelf verwend te worden tot je er soms bijna bewusteloos van genot van raakt. Barbie, het weten dat je zo weinig doet, zo vreselijk onnodig zo weinig geniet, vooral zo lang nog, zou me erg ongelukkig maken. Je broer doet het omgekeerde, geniet al vanaf zijn twaalfde, gaat gauw dubbelop genieten, maar daar zal ik snel aan gewend zijn. Barbie, ga er tenminste serieus over nadenken, alsjeblieft.’
‘Ja, mammie.’
‘Kan ik ook wat zeggen of denk je liever eerst na, om het te laten bezinken?’
‘Geef me de volle laag maar, paps.’
‘Tja, het zal voor je wel klinken als kritiek, maar het is bedoeld als advies om je ogen te openen. Ik denk er ongeveer ook zo over als je moeder, Barbie. Vier jaar is te lang, op jullie leeftijd, om platonisch met elkaar om te blijven gaan. Wat je jezelf daarmee aandoet is volledig voor je eigen verantwoording. Maar ik vind dat je hem dat niet aan mag doen, op zijn leeftijd. Als hij dat toch wil vind ik zelfs, dat je hem dan weg moet sturen. Hem de kans moet geven, voor zijn eigen bestwil, om een meisje te ontmoeten dat vrij snel liefdevol met hem om wil gaan. Dat wat risico durft te nemen in ruil voor liefde en genieten.’
Barbie schoot rechtop.
‘Denkt u, dat ik niet van hem houd?’
‘Rustig maar. Dat doe je vast, maar je weigert daar aan toe te geven. Je kent hem al jaren, dat moet genoeg zijn voor je om te beslissen of je wilt doen wat op jouw leeftijd bij houden van hoort of niet. Wil je niets, durf je niets aan, doe het dan in je eentje en ontneem hem zijn kansen niet. Vier jaar is te lang. Wil je wél wat, ga dan met stapjes steeds meer genieten. Neem daar zo veel tijd voor als hij bij zijn studie kan missen, jij houdt dan nog tijd genoeg over voor je eigen studie en om bij ons te zijn.’
‘Ja, paps.’
‘Het spijt me dat dit wat droevig eindigt. Het begon zo fijn, met je mooie plannen. Maar je moeder en ik vinden dus, dat je hem nu, gauw, uit je leven moet sluiten of hem daarin op moet nemen. Al zou het die vier jaar bij gescharrel of ook vrijen in het weekend blijven. Maar jullie hebben ook lange vakanties. Jij blijft hier, als hij door extra reizen financiële problemen zou krijgen lossen we dat wel op. Als hij te veel tijd kwijt zou zijn bij zijn weekendreizen met openbaar vervoer koop je maar een auto voor hem, rijke stinkerd.’
Barbie grinnikte even.
‘Ja, paps.’
Ze keek weer serieus.
‘Ik heb over zulke dingen helemaal niet nagedacht. Eh alleen nog maar een jaar langere vakanties, tijdens stages vast normale.’
‘Goed zo, begin er eindelijk eens over na te denken. Ik weet, dat je dat dan van alle kanten zal doen, je hebt dan van mij geen tips meer nodig. Zoals altijd, advies kan je krijgen. Zo waren onze preken ook bedoeld. Advies, niet zakelijk, Barbie, maar goede raad, uit ons hart. Je weet, dat wij van dat genieten veel verstand hebben. Nou ja, verstand. In ieder geval, je weet er theoretisch alles van en hebt ons ook gehoord. En na afloop gezien hoe bevredigd je moeder eruit zag. Over mij heb je niets gezegd.’
‘Tja. Even denken. Ja, ik bekeek dat uit vrouwelijk oogpunt. Mammie heeft weer zich vol laten stoppen met die dikke van pappie en is klaargekomen. U? Tja. U keek altijd lief, vrolijk. Aan Bas zag ik meer, als hij naar een schuurfeest geweest was. Ik weet nu, waarom hij de ene keer meer eh bevredigd keek dan de andere. Dat moet te maken gehad hebben met of hij geen, één of allebei die meiden op een avond te pakken gehad had. Eh andersom, eigenlijk.’
‘Dat klopt wel, zus. Ik zorgde er voor dat ik bij ieder schuurfeest geleegd werd, maar zo fijn als zij het deden konden de anderen niet. En bij hun was het ook fijner dan bij andere meiden. Soms merkte ik amper dat die klaar kwamen. De tweeling vond ik liever en lekkerder, ik deed daardoor waarschijnlijk meer mijn best bij hun dan bij anderen. Ze werden zo heet als wat. Hijgden in mijn oor, oooh, Bas. Enzovoorts. Aanmoedigingen, al had ik die niet nodig, met hun lekkers in mijn hand. Kron- kelden en kreunden als een gek als ze klaarkwamen.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Dat zal boven een herrie worden, als jullie met z’n drieën bezig zijn. Tja. Om nog wat te vertellen, ik wil eerst nadenken over wel of niet verder met hem gaan. Zo niet, een manier zoeken om hem dat zo voorzichtig mogelijk te vertellen. Zo wel, eh hoe.’
‘Hoe? Je mag wel een keer komen kijken als ik ga vrijen. Of er nu één of twee bij toekijken of een handje helpen maakt me niets uit. Je zal het vast leuker vinden dan van varkens, waar je tot nu toe het meest van opgestoken hebt.’
Op Barbie na lachten ze allemaal.
‘Nou, van scharrelen ook wel wat. We zouden er samen ook wel achterkomen wat er nog meer mogelijk is. Nee, ik moet eerst bedenken hoe ver ik wil gaan. Het bij scharrelen wil laten of ook eh vrijen.’
‘Met scharrelen ben ik vroeg begonnen, op vrijen heb ik zes jaar moeten wachten. Op jouw leeftijd vind ik vier jaar ook te lang om het bij scharrelen of nog minder te laten. Je zou er niet alleen mams erg ongelukkig mee maken, laat mij alsjeblieft niet onder het vrijen moeten denken, mijn lieve maar domme zus weet niet wat ze mist, dat is tot hier aan toe, maar ze verrekt het om het te proberen terwijl ze beter moet weten.’
‘Tja. Dank je wel, Bas. Ik ga over jullie adviezen nadenken.’
‘Goed zo. Je zal vast een verstandig besluit nemen, slimmerd.’

Bas’ meiden kwamen de volgende middag weer. Ze gingen direct met hem naar de logeerkamer. Ze kwamen met z’n drieën pas weer tegen etenstijd tevoorschijn.
‘Onze ouders keken natuurlijk erg raar op over onze plannen, wilden er een nachtje over slapen. Zeiden vanmorgen, dat we het maar moesten doen. Beter dat we vaste verkering hadden of nog meer zouden krijgen, onder min of meer toezicht, dan dat we maar risico bleven lopen bij ons gescharrel. We konden het natuurlijk niet laten om te zeggen dat we geen toezicht verwacht- ten als we het met z’n drieën zouden doen, daar rilden ze van. Ze wilden liever geen details horen. Namen genoegen met dat ze zouden weten dat we het naar onze zin zouden hebben. Ze snapten ook wel dat wij en Bas niet konden kiezen. Nou, naar onze zin hadden we het net. Details horen?’
‘Dat hoeft natuurlijk niet, maar we genieten graag mee. Voornamelijk met Bas, natuurlijk, hij ziet er ook erg gelukkig uit.’
‘Ja, is hij ook. Het is erg fijn om helemaal in je blootje te kunnen scharrelen. Nu ook alles goed te kunnen zien. Nog mooier dan we dachten. En er kan nu ook wat meer. Eh een beetje pijpen en eh wederzijds likken. We waren er gauw achter hoe we dat met z’n drieën tegelijk konden doen.’
‘Tja, we rillen daar niet van, jullie zijn wel erg vrij.’
‘Sorry. Van opwinding een beetje losgeslagen. Maar het is ook lekker om omstebeurt helemaal bloot tegen elkaar te liggen en tegen elkaar aan te bewegen.’
‘Waarbij je makkelijk snel verder kan gaan.’
‘Ja, Barbie, maar dat willen we nog niet. Eerst zo aan elkaar wennen en proberen of het goed gaat. Ook of we denken dat het goed blijft gaan als één van ons tweeën niet veel meer kan dan toekijken. Tot nu toe zijn we nooit jaloers op elkaar geweest, we wachtten onze beurt gewoon af. We vinden het nu al fijner, het zal vast goed blijven gaan.’
‘Fijn. Zoon, hoe denk jij erover?’
‘Ongeveer hetzelfde. Ik ben erg gelukkig dat ik niet met één maar met twee lieve en lekkere meiden om mag gaan. Ik heb al gezegd het vervelend voor één van de twee te vinden dat ik daar niet mee zou kunnen trouwen, maar als ze daar na onze proefperiode nog steeds niet mee zitten doe ik dat ook niet. Dat maakt eigenlijk ook niets uit, wat we willen doen kan toch niet verboden worden. Wat betreft verder gaan, gaan vrijen, een niet te lange proefperiode houd ik wel vol. Het is inderdaad heerlijk om helemaal bloot te kunnen scharrelen en dan eh door die twee bloters klaar te komen. Andersom kan ik er maar één eh bezighouden, tegelijkertijd vind ik het met mijn linkerhand niet goed genoeg gaan. Zij ook niet, wachten liever hun beurt af. We leren snel. En geweldig lekker.’
‘Fijn, lieverds. Dat toezicht stelt natuurlijk zo goed als niets voor, we zijn er steeds wel voor advies.’
‘Graag, mevrouw, al hebben we hier al veel van u allemaal opgestoken. Eh mogen we blijven eten?’
‘Natuurlijk.’
‘En eh daarna weer naar boven?’
‘Ja, waarom niet?’
‘Nou ja, we hadden geen toezicht verwacht als we met z’n drieën bij elkaar waren, maar daarbuiten wel. We bedoelen, ons afremmen. Dat verwachten we eigenlijk van ouders.’
‘Zouden jullie je af laten remmen?’
‘Liever niet, maar we zouden het doen. U staat al veel meer toe dan we verwachtten, lieten ons vanmiddag gelijk naar boven gaan. En sowieso, een trio toestaan.’
‘Dat trio vonden we voor jullie gelijk de beste oplossing. En na gisteren wilden jullie natuurlijk zo snel mogelijk weer wat. En vaker, dat begrijpen we ook. Wij zijn ook jong geweest. En eh op seksgebied, gebleven.’
‘Met af en toe een opfrisser. We hebben jullie niet gehoord, maar het weten dat er vlakbij op een andere kamer uitbundig genoten wordt is erg aanstekelig. Hè, moeder?’
‘Instekelig en wat woester dan anders, oude bok.’
‘Bok? Weet je niets beters?’
‘Rammelaar, mannetjeskonijn dan? Als je ballen van blik zouden zijn was je geram door het hele huis te horen.’
‘Als je borsten van blik zouden zijn ook, als je nog steeds zo enthousiast op me rijdt.’
‘Moet je ze maar vasthouden.’
‘Ja, ja. Bas, meiden, geniet er maar van. Van afremmen of je inhouden raak je alleen maar gefrustreerd. Alleen boven, op een kamer, we doen het niet als varkens, waar de hele familie toekijkt. Binnenshuis verder aangekleed, buiten niet uitgebreid aan elkaar komen.’
‘Mams, opa en paps zijn buiten wat gewend, ik niet.’
‘Wat oma en ik helemaal niet erg vinden, dat weet je al.’
‘Ja. Van jullie en Barbie kreeg ik geen stijve, ik wilde toch niets met jullie. Maar van die twee mooie meiden, waar ik wel wat mee wil en die met mij zal ik er gegarandeerd één krijgen en die houden tot vlak nadat eh ik met ze gespeeld heb. En andersom. Ik hoop dat het vaak zien van mijn stijve jou wat aanspoort, Barbie.’
‘Ik heb bij mijn scharrelen gemerkt dat er echt verschil in grootte bestaat. Ik heb eh geen contact gemaakt met een spriet, maar ook niet met eh zulke palen en grote zaadfabrieken als ik hier zie. Mams, u heeft verteld, dat u zo trots was op die van paps, dat u hem vroeg, de eerste keer dat hij meedeed bij het zonnen, om hem aan oma te laten zien. Die zei dat ze er niet van schrok, opa had ook zoiets. Ik zeg niet dat ik ergens trots op ben, ik geniet wel mee. Van het zien en van het horen dat er mee genoten wordt. Ik vond het altijd een beetje zielig dat Basje er maar met een klein pikkie bijzat. En sinds kort leuk dat hij bijna net zo’n paal kan krijgen als paps. Daar mag hij trots op zijn. Voor mij hoeft hij hem ook niet te verstoppen.’
‘Nou, ik ben er wel blij mee. Dank je wel, zus. Hoe ver ben je met de aanschaf van een eigen paal?’
‘Dat je die van jou misschien voortaan durft laten zien heeft daar geen invloed op. Ik eh ben nog niet uitgedacht.’
‘Goed, hoor.’
‘Ja, we willen je verder niet beïnvloeden. Ook niet met wat we laten zien of onbedoeld laten horen. Doe er niet moeilijk over, schatje, doe niet wat ze beschaafd noemen, maar wat natuurlijk is, zoals wij hier doen.’
‘Ja, paps.’

Barbies verkering

Drie weken later, op een zaterdag, zag de familie, die zat te zonnen, Barbie hand in hand met een jongen het oprijpad afkomen. Ze keken elkaar grinnikend aan. Zodra het stelletje op een meter of tien was hield de jongen in, maar Barbie trok hem mee tot ze voor de familie stonden.
‘Dit is mijn vriend Karl. Karl, mijn oma, opa, mijn vader Bas, mijn moeder Berbel, en mijn broer Bas met Yessica en Yasmin. Ik heb je over allemaal verteld, maar als je wilt mag je bij de tweeling raden wie wie is.’
Karl liep het rijtje af om iedereen een hand te geven, bleef bij Bas en de meiden staan.
‘Ik zie verschil.’
‘Wat? O. Dan heb je voorlopig genoeg gezien. Eh, we gaan naar mijn kamer, we hebben één en ander te bespreken. Het zal wel wat lang duren, lui.’
‘Moeten we jullie roepen voor het eten?’
‘Eh nee, doe maar niet, mams. Als het zo lang gaat duren mag u wel wat voor ons bewaren.’
‘Barbie, niet of wel?’
‘Eh, wel, paps. Maar hij weet nog van niets.’
‘Fijn, meisje. Vertel alles ook fijn. En doe wat er kan.’
‘Paps toch! Ja, ik heb er lang genoeg en serieus over nagedacht. Kom mee, Karl.’
Het stel ging naar binnen.
‘Bas?’
‘Ze durft het met hem aan, Berbel. Ze gaat hem dat nu vertellen.’
‘O. Waarom hier? Dat had ook op zijn kamer gekund.’
Bas grinnikte.
‘Ze komt hier vast niet voor niets. Ze heeft zelfs eerder gebeld of we gingen zonnen. Ik heb gezegd, hoogstwaarschijnlijk wel, de meiden van Bas doen het ook graag. Bas vindt hun witte plekken niet zo fraai. Ze heeft hem vast voor willen bereiden op dat ze het eindelijk over seks gaat hebben.’
‘Ja, het zal wel helpen. Wat hij ook eerder beleefd heeft, hoe verder hij ons rijtje afliep hoe bleker hij werd. Het lijkt me een aardige jongen. Hij zei netjes gedag, maar was duidelijk van slag.’
‘Natuurlijk. Zelfs mijn hart klopt iets sneller dan normaal tussen zo veel mooie blote meiden.’
‘Ja, en soms pompt dat hart bloed naar een plek waar het voor uitzetting zorgt.’
‘De laatste tijd natuurlijk wat meer zichtbaar, door die twee jonge meiden. Je weet, dat ik het lekker vind als mijn pikkie niet helemaal slap is maar net genoeg gevuld om hem vrij van mijn ballen vooruit te laten steken. En, als zo’n jonge meid zich uitrekt, met haar borstjes en doos vooruit, hem wat omhoog en daarna weer naar beneden te voelen gaan. Je weet ook, dat jij niet veel bijzonders hoeft te doen en hij vliegt helemaal omhoog, om je van dienst te zijn.’
‘Ja, Bas. Ik doe nu niets bijzonders, ik wil ze niet storen.’

Op haar kamer zei Barbie tegen Karl dat hij op de rand van haar bed moest gaan zitten en ging naast hem zitten. Ze keek hem niet aan.
‘Barbie, ik dacht dat ik met je mee moest om voorgesteld te worden. Eindelijk. Maar wist je niet dat je hele familie aan het zonnen zou zijn? Ze zaten er niet bij alsof het voor het eerst was. Waarom heb je me eh dit aangedaan? En waarom kijk je me niet aan?’
‘Ik schaam me een beetje, Karl. Ik wist dat ze zouden zonnen, ik heb zelfs gebeld of ze het zouden doen. Maar ik had niet zo nagedacht over hoe ze er bij zouden kunnen zitten. Ja, bloot, natuurlijk, maar je zag meer dan ik verwacht had. Maar dat is niet zo erg. Ik wilde je daarmee iets duidelijk maken. We moeten wat bepraten en dat moet eh ongeremd. Ik had wel tegen je kunnen zeggen dat we overal, ook over seks, vrij zouden moeten kunnen praten, maar dat had vast niet geholpen om je vrijuit te laten praten.’
‘Ik begrijp het niet helemaal. Hoezo, ook over seks?’
‘Vind je het goed, dat om je het te laten begrijpen, we wat praten over wat je gezien hebt? Ik bedoel, je zag blote mensen. Maar er valt meer over te vertellen. Alles heeft een naam, je moet daar vanaf weten.’
‘O. Zo. Eh met een bepaalde bedoeling, Barbie?’
‘Natuurlijk, je kent me toch? Ik doe nooit zomaar wat. Ik heb geprobeerd ons eh gesprek voor te bereiden. Maar er mee opge- houden, omdat ik niet precies weet hoe jij gaat reageren.’
‘Nee, zoiets als wat ik buiten zag heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik snap je bedoeling niet, maar laat ik het maar hebben over naar waar ik het meest benieuwd naar ben. Eh met een aanloop. Je weet dat ik je graag in mijn armen heb en kus, Barbie. En er van geniet dat ik sinds een tijdje wat meer mag doen.’
‘Ja. Wat?’
‘Nou, ik vind het heerlijk om, al is het door je bloes heen, een borst van je te voelen.’
‘Is het makkelijker voor je geworden, om er over te praten, om wat je buiten gezien hebt?’
‘Ja. Ik zag veel blote borsten. Barbie, je lijkt sprekend op je moeder. Eh overal?’
‘Ja.’
‘Eh bij één van die twee meisjes zag ik eh heel veel.’
‘Ja?’
‘Barbie, over borsten praten ging nog, maar over de rest is moeilijker.’
‘Goed, ik zal je helpen. Eerst, nog nooit een helemaal bloot meisje gezien?’
‘Natuurlijk niet. Eh afgezien van baby’s, als ze verschoond werden. En op TV. Als ik naar een film gekeken had die na twaal- ven afliep en ik wat ging zappen zag ik van die uitzendingen waarbij meisjes ook bloot aan het eh nou, dansen was het niet. Strippen, eigenlijk, al kronkelend. Uiteindelijk in hun blootje. Al was niet alles te zien, op af en toe een glimp na.’
‘Bleef je kijken?’
‘Kort. Ik wil niet opgewonden raken. Dat wil ik alleen door jou. En dat doe je me ook, of je dat wilt of niet.’
Ze nam een hand van hem tussen haar handen.
‘Fijn, Karl, dat je het durft te zeggen. Wat zag je, bij Yessica of Yasmin?’
‘Ik snap, dat in ieder geval om hun uiterlijk Bas niet kan kiezen. En eh, één van die twee had haar benen niet tegen elkaar, ik zag alles. Die andere ziet er vast hetzelfde uit.’
‘Ja. Je zag haar doos met haren en haar gleuf.’
Hij zuchtte.
‘Ja. Dank je wel.’
‘Mensen zijn de enige dieren die zich aankleden, Karl. Zo lang ik me kan herinneren hebben we bij mooi weer bloot gezond.’
‘En naar elkaar gekeken. Wat betreft dieren, in dierentuinen zie je amper wat.’
‘Nee, omdat de meeste mannetjesdieren een erectie krijgen vlak voor ze hem er bij het vrouwtje instoppen en die direct daarna weer krimpt tot amper of helemaal niet meer zichtbaar. Alleen olifanten zie je wel eens met een tweede slurf onder hun buik achter een vrouwtje aanlopen. En apen met hun pikkie spelen.’
‘Eh ja. Ik schrok eigenlijk nog het meest van je broer. Hij zat wijdbeens met een eh knots van een erectie!’
‘Hij is nog niet zo lang in z’n blootje samen met de meiden. Mijn vader en mijn opa zijn meer gewend, dus die hebben er zo gauw geen. Jij?’
‘Barbie! Nou ja, hoe verder ik de rij afging, buiten, hoe meer. Vooral van eh de gleuf van dat meisje. En eh, je broer is nogal stevig gebouwd. Een grote, bijna rechtop staande erectie en duidelijk zichtbaar een grote eh zak.’
‘De meiden leven zich natuurlijk een beetje uit en zorgen er voor dat hij geen klein pikkie heeft. Bij het zonnen heeft hij niet altijd een erectie, omdat ze af en toe op hun kamer spelen.’
‘Spelen? Bedoel je vrijen?’
‘Ik weet niet of ze dat al doen. Wel elkaar strelen tot en met ze klaarkomen.’
‘O. Oei. Met z’n drieën?’
‘De meiden kunnen ook niet kiezen, Karl. Ze hebben geaccepteerd dat ze hem moeten delen, samen met hem moeten doen. Ze wisselen elkaar af. Omstebeurt, zeggen ze, maar ik denk, dat als één niet zo veel zin ergens in heeft ze niet wisselen. Bas merkt het toch niet.’
‘Tjonge. Wat doet die andere ondertussen? Ik kan me voorstellen dat er met z’n drieën tegelijk wel wat gestreeld kan worden, maar eh toekijken als er gevreeën wordt?’
‘Ach, in hun geval, waarom niet?’
‘Tja. Als je van jongst af aan bloot ziet. Inclusief erecties.’
‘De meiden niet, maar ze deden gelijk graag mee. Jij?’
‘Barbie!’
‘Goed, genoeg over wat je gezien hebt. Ik plaag je een beetje om je wakker te schudden. Volgende hoofdstuk. Of wil jij nog wat zeggen?’
‘Later vast wel. Maar ga jij eerst maar verder. Dan wordt het voor mij misschien nog makkelijker.’
‘Dat is de bedoeling. Karl, ik heb een paar weken geleden van mijn ouders op mijn kop gehad. Ik moest eh mijn leven veran- deren.’
‘O. Anders dan wat je van plan bent? Uiteindelijk die advocatenpraktijk overnemen?’
‘Nee, ze zijn erg gelukkig dat ik hier of vlakbij blijf wonen. Een andere verandering.’
‘Barbie, mag ik je eerst wat vragen? Over die praktijk overnemen?’
‘Je vraagt je af hoe ik dat kan betalen, hè?’
‘Eerlijk gezegd wel, al gaat het me natuurlijk niets aan. Je hebt verteld over jullie varkensfokkerij, maar wat ik vandaag gezien heb, één schuur, lijkt me niet zo groot dat daar kapitalen mee verdiend kunnen worden.’
‘Kapitalen niet, maar wel vrij veel. Maar daar komt mijn geld niet vandaan, Karl. Ik hoef dan ook niets te lenen of een hypotheek te nemen. Ik moet je iets vertellen, wat je hopelijk niet erg schokt.’
‘Zolang het eerlijk verdiend geld is kan ik me niet voorstellen waardoor ik erg geschokt zou worden.’
‘Goed dan. Karl, Bas is niet mijn natuurlijke vader. Ik ben uit een relatie van mijn moeder vóór ze er één met Bas kreeg. Bas heeft me erkend, toen hij hier kwam en met mijn moeder trouwde. Ik was toen twee jaar. Ik ben dus juridisch wel zijn dochter. Ik hoorde er pas over toen ik zestien was, maar er veranderde voor mij niets. Ik heb vanaf de eerste dag dat hij hier kwam van hem gehouden en dat doe ik nog. Hij is altijd een echte vader voor me geweest, heeft geholpen met mijn opvoeding en me veel geleerd. Vooral mijn manier van denken ondersteund, omdat ik al vroeg goed zaken kon combineren, conclusies kon trekken.’
‘Dat kan je nog. Daarom studeer je zo snel.’
‘Ja. Maar ook kon combineren, conclusies kon trekken, op het gebied van seks. Zoals, als je het dekken van varkens ziet, door andere dingen die je hoort of ziet concludeert dat het bij mensen ook zo gaat.’
‘Lijkt me niet zo’n moeilijke conclusie.’
‘Voor een driejarige?’
‘O. Oei. Eh één van die andere dingen een erectie bij je broer? O, nee, die was er toen nog niet. Bij je vader?’
Barbie grinnikte even.
‘Bijna goed geconcludeerd. Opa is zo veel gewend dat hij meestal niet meer dan een beginnende heeft. Als die verder omhoog komt gaat hij met oma naar binnen en komt na een tijdje zonder erectie terug. Nog, af en toe. Mijn ouders en Bas en de meiden ook. Die van mijn vader is eh wat actiever, die steekt meestal recht naar voren. Maar als de tweeling een beetje uitdagend richting Bas doet komt die van mijn vader wat verder omhoog. De tweeling doet af en toe uitdagend richting Bas, om die van hem helemaal omhoog te houden.’
‘O. Hoe?’
‘Even met hun borsten schudden. Of Bas de gelegenheid geven om tussen hun benen te kijken.’
‘Tja. Een normaal kind van drie zal niet zo grote erecties niet opvallen of voor kennisgeving aannemen. Barbie, laat ik eerst zeggen, dat ik niet geschokt ben over je eh twee vaders. Ik heb wel bewondering voor je tweede, dat hij je duidelijk niet als een ondergeschoven stiefkind maar als zijn echte dochter behandeld heeft.’
‘Fijn, Karl. Als je hem beter leert kennen zal je merken hoe lief hij is en hoe aardig hij met iedereen omgaat.’
‘Ja. Dat verklaart me nog niets over je kapitaaltje.’
‘Mijn natuurlijke vader is niet gestorven, hij is er vandoor gegaan zodra mijn moeder hem vertelde dat hij haar zwanger had gemaakt. Ze gingen één keer bij het spelen te ver. Hij heeft me niet erkend, dat wilde mams niet, omdat hij niet bleef, wel tot mijn eenentwintigste alimentatie betaald, wat met rente over rente nogal opgelopen is.’
‘Ja, vast. Dank je wel dat je het wilde vertellen.’
‘Dank je wel dat je het zo goed opneemt. Nu komt er wat moeilijkers voor me. Die verandering, Karl. Mijn moeder was dus een tijd een ongetrouwde moeder. Ook daarom heb ik altijd gezegd, ik wil niet gewenst of ongewenst zwanger worden voor ik getrouwd ben. Wat ik daarvóór doe, maagd blijven of niet, vrijen met of zonder condoom of helemaal niet, dat zie ik nog wel.’
‘Verstandig.’
‘Om niet in verleiding gebracht te worden ging ik zo voorzichtig met je om.’
‘O. Ik begin wat te snappen. Ja, ik mocht je amper aanraken, je was uiterst traag met wat meer toe te staan. Je omzeilde altijd het onderwerp seks. Ik deed het ook maar, hield eh meestal mijn handen thuis, hoopte dat je ooit meer wilde. Barbie, ik sluit seks voor een huwelijk niet uit, zeker niet bij een lange verkering, mits het met de nodige voorzorgen gebeurt. Maar als je wilt kan ik wachten. Ik zou dan wel graag eh wat zekerheid hebben.’
‘Daar hadden mijn ouders het ook ongeveer over. Ze vonden dat ik moest kiezen. Twee mogelijkheden. Één, je laten gaan. Je de kans geven om een meisje te ontmoeten die wel wat met je wil, op niet zo’n lange termijn. Ze vonden vier jaar te lang, ook gezien je leeftijd.’
‘Dat is ook lang.’
Hij pakte haar handen.
‘Barbie, laat me niet gaan. Doe me dat niet aan.’
Hij kreeg tranen in zijn ogen.
‘Zo’n meisje als jij, mijn droomvrouw, vind ik nooit meer. Laat me vier jaar wachten, als je niet anders kan, maar stuur me niet weg. Ik houd van je, met heel mijn hart.’
Ze omarmde hem.
‘Rustig maar. Als je dat voor me over hebt zal ik je niet wegsturen.’
Zodra hij niet meer schokte van onderdrukte snikken liet ze hem los en ging weer gewoon naast hem zitten.
‘Twee. Ik moet toegeven dat ik geprobeerd heb om het voor mezelf zo makkelijk mogelijk te houden. En tot mijn schande daarbij amper verder doorgedacht heb. Mijn moeder werd bijna hysterisch, toen ik over je vertelde en ze erachter kwam dat ik je eh op een afstandje hield. Ze zei, het is een jongen, Barbie! Toen viel er geen kwartje bij me, ja, natuurlijk is het een jongen, ik ben niet lesbisch. Ze zei, als hij ook maar een beetje normaal is heeft hij last van natte dromen. Gun je hem niet meer? Dat hielp me ook niet. Ik zei, daar is hij aan gewend, zegt hij. En omdat ze altijd over mij gaan vindt hij het niet zo heel erg. Ze zei, je kan toch zo geen vier jaar doorgaan? Dat is niet gezond. En zonde. Je moet al wat door jullie kleding heen gevoeld hebben. Als je dat niet hebt, bij het kussen afstand houdt, begin ik je bijna ongezond, frigide te vinden.’
‘Tja. Frigide ben je niet. Eh als ik een borst van je streel ga je sneller ademhalen. Ik vind het jammer dat je het nooit lang toelaat.’
‘Dat vond ik niet verstandig. Ik weet wel wat van waartoe dat kan leiden. Toen ik nog in het dorp op school zat heb ik wel wat gescharreld, Karl. Dat is me niet tegen gaan staan, maar alles op z’n tijd. Mijn vader zei, vier jaar is te lang, op jullie leeftijd, voor een platonisch relatie. Durf wat risico te nemen in ruil voor liefde en genieten. Je kent hem al jaren, dat moet genoeg zijn voor je om te beslissen. Ik heb een paar weken wél doorgedacht, Karl. Eh, als je ook meer wilt dan we tot nu toe gedaan hebben kunnen we dat doen. Dat moet kunnen, zonder eh te ver te gaan.’
Karl keek even geschokt.
‘Oh, Barbie!’
Hij omhelsde haar.
‘Even kussen?’
Ze kusten, niet zo lang.
‘Barbie, ik ben ontzettend graag bij je, om naar je te kijken en met je te praten. Al ging dat meestal alleen over onze studie. Ik ben natuurlijk hartstikke blij en gelukkig dat we eh nog fijner dan tot nu toe met elkaar om kunnen gaan, maar ik had ook kunnen wachten. Ik houd toch al van je.’
‘Ik houd ook van jou, Karl.’
Ze kusten weer, wat langer.
‘Barbie, ik weet niet hoe het normaal gaat, bij eh scharrelen, maar ik denk, dat er dan steeds wat meer gedaan wordt, zonder dat eh af te spreken.’
‘We hebben toch niets afgesproken?’
‘Nee. Eigenlijk heb je alleen gezegd dat het niet platonisch hoeft te blijven.’
‘Ja. Ik wilde het advies van mijn ouders en mijn broer wel opvolgen.’
‘Ook van je broer?’
‘Ja, die zei, zo ongeveer, laat mij alsjeblieft niet onder het vrijen moeten denken, mijn lieve maar domme zus verrekt het om te proberen meer te genieten. Karl, ik heb nogal een lange aanloop genomen. Omdat ik niet wilde wachten tot je weer wat zou doen en ik dan geen stop of handen thuishouden zou zeggen. Had je dat liever gehad?’
‘Nee, ik snap nu beter eh wat er aan de hand is. Het was vast slecht voor mijn zenuwen geweest, niet weten wat je goed zou vinden. Weet ik eigenlijk nog niet.’
‘Ik eh heb niet zo uitgebreid nagedacht over wat ik wel of niet goed zou vinden. Omdat ik niet wist wat ik er van zou vinden, van meer. Ik heb wel wat gescharreld, dat zei ik al, maar niet met een jongen waar ik van houd. Karl, wil je alsjeblieft doen wat je volgende stap zou zijn?’
Hij trok haar op schoot.
‘Dit is niet mijn volgende stap, ik dacht wel eens, dat ik die zou doen als we ons staand zouden omhelzen, maar zo lijkt me het nog fijner.’
‘Wat?’
‘Ik zou graag een borst van je strelen. Niet over je bloes, maar eronder.’
‘Mmmm.’
Hij vatte dat op als toestemming, maakte de knoopjes van haar bloes los en pakte een borst.
‘Oh, heerlijk. Eh geen beha?’
Ze grinnikte.
‘Heb ik die dan nodig?’
Hij voelde nog beter.
‘Nee. Zacht maar stevig. Nu hebben we gelijk wat meer, andere, gespreksstof dan over onze studie.’
‘Mmmm. Ja, mijn ouders vinden, dat er ook bij gepraat moet worden.’
‘Bij wat?’
‘Bij gescharrel en zo. Niet stilzwijgend eh aan elkaar voelen.’
‘Nee, dat is eh ongezellig.’
‘Op korte termijn nog iets meer?’
‘O. Ik weet niet hoe ik moet beginnen.’
‘Helemaal nooit niks gescharreld?’
‘Nooit, Barbie. Ik wilde met geen meisje wat, omdat ze totaal niet leken op het meisje in mijn dromen. Jij paste precies in het beeld wat ik voor ogen had.’
‘Tja. Vertel eens, over je droom?’
‘O. Ja, daarin begin ik wel. Eh gaat ons gesprek nog zoals je het je voorgesteld had?’
‘Ongeveer wel. Zeker om, als dat zo uit zou komen, je over je dromen te laten vertellen.’
‘Ja, dat maakt het wat makkelijker voor me. En door wat ik buiten gezien heb, ondeugd. Goed. Ik denk, dat sprookjes die me ooit voorgelezen zijn ook een rol spelen. Ik loop in een bos. Ik kom een heel mooi meisje tegen. Lief gezichtje. Bloesje met korte mouwtjes en eh nogal wat erin, de helft zichtbaar. Korte, wijde rok met daaronder mooie benen. Ze heeft een hondje bij zich. Ik maakt een opmerking over dat hondje. Ze zegt er tegen, zit. Het hondje gaat zitten en wordt een standbeeldje. Ze draait het om, zodat het niet naar ons kijkt. Ik vraag, kan je toveren? Ze zegt, ja, dat er iets in je broek groeit als je mijn bloesje losmaakt. Ik maak dat los, zie twee prachtige borsten en kan er niet afblijven. En voel dat er wat in mijn broek groeit. Ze maakt mijn overhemd los, streelt me over mijn borst, maakt dan mijn broek los en trekt alles van me uit, op mijn onderbroek na. Ik doe dat bij haar ook. Dan trekt ze mijn onderbroek naar beneden en laat me eruit stappen. Ik trek haar onderbroekje naar beneden en word wakker. Denk iedere keer, wanneer pakt ze me bij wat ze liet groeien?’
Ze waren allebei even stil.
‘Droomde je vaak?’
‘Een paar keer per week.’
‘Zei je moeder niets van al dat beddengoed in de was?’
‘Meestal werd ik net op tijd wakker om het op te vangen. Ik had altijd een handdoek onder mijn hoofdkussen liggen, die viel bij de was niet op.’
‘Kijk eens onder mijn hoofdkussen.’
Hij deed het niet.
‘Een handdoek, ondeugend plannertje?’
Ze grinnikte.
‘Ja, Karl. Als we het naspelen wil ik je wél pakken bij wat er bij je kan groeien.’
‘Kan? Dat is hij al. Barbie, ik heb buiten behalve borsten ook een eh gleuf gezien. Ik denk nu natuurlijk aan eh wat er nu zo vlak naast me zit.’
Ze grinnikte.
‘Ik ook. En wat denk je over het naspelen?’
‘Dat kan ik niet, met het vooruitzicht dat je me beet gaat pakken. Veel eerder eh weet je vast wel wat er zal gebeuren.’
‘Ja. Zou je graag willen dat het gebeurde?’
‘Ik weet het niet. Dat heb ik nog niet meegemaakt. Maar dat hoeft toch nu al niet? Ik ben voor vandaag al heel tevreden met het strelen van je blote borst.’
Hij verwisselde van borst.
‘Ik wil ook graag wat bloots strelen.’
‘O. Ja, wel zo eerlijk. Maar je zal me vast niet lang vast kunnen houden voor het gebeurt.’
‘Wat, lieverd?’
‘Eh ik klaarkom.’
‘Wat denk je dan van het volgende voorstel. We kleden onszelf razendsnel uit, jij gaat op bed liggen, ik pak de handdoek en kom naast je zitten. Dat red je vast tot ik je beetpak. Durf je dat?’
‘Oei. Eh ons helemaal uitkleden?’
‘Ik ben het gewend, ik zon normaal mee. Natuurlijk is het voor jou wat anders. Maar als we het stap voor stap zouden doen zouden we iedere keer moeten stoppen om wat aan je klaarkomen te doen. Karl, je gaat er niet dood aan als ik naar je blootje kijk.’
‘Nee, maar ik heb nog geeneens veel van je gezien en heb al een erectie.’
‘Als je een niet al te kleine hebt hoef je je nergens voor te schamen. Maar ik hoop op redelijk wat.’
‘Minder dan je broer, Barbie.’
‘Vind je dat erg?’
‘Ik moet het er mee doen. De vraag is, of jij het ermee wilt doen. Ik bedoel, of jij er genoegen mee neemt.’
‘Ik zei net, wat ik al jaren zeg, of ik voor ik trouw maagd wil blijven of niet, vrijen met of zonder condoom of helemaal niet, dat zie ik nog wel. Ik heb er de laatste weken voor het eerst serieus over nagedacht. Tja, als je niets doet voor je trouwt zou het tegen kunnen vallen. Zoals bij mijn moeder, haar eerste relatie had maar een sprietje, vond ze. Met de tweede, de huidige, trof ze het nogal beter, die heeft een nog iets grotere dan mijn broer.’
‘Nog iets groter? Oei.’
‘Mijn broer krijgt er vast ook zo één, die van hem is nog niet uitgegroeid.’
‘Nee. Achttien, hè? Pas als je in de twintig bent.’
‘Ja. De jouwe, dus.’
‘Barbie!’
‘De tweeling zei, voor ze met Bas een trio wilden vormen, tegen mijn moeder, dat zijn maat voldoende voor ze was, maar of ze dacht dat hij hun tevreden zou kunnen houden. Als ze met hem gingen vrijen zou hij meer moeten presteren dan tot dan toe, één keer in de week bij het scharrelen drie keer eh klaarkomen. Dat vonden ze voor iedere dág wel het minste, voor hun tweeën. Mams dacht van wel, omdat hij ook al vrij grote ballen heeft.’
‘En dat wil je van mij ook weten?’
Ze bloosde een beetje.
‘Eigenlijk wel. Mams had met die spriet genoegen genomen, als hij gebleven was, hij kon haar er in ieder geval zwanger mee maken. Maar met mijn pappie kwam ze er achter, dat met wat meer, zelfs veel meer, het pas echt vrijen is. En dat het tussen de drie en de vijf keer per dag ook fijner is dan twee keer in de week. Karl, ik weet nog niet of ik voor mijn trouwen er achter wil komen hoe het met vrijen zou gaan, maar eh achter de rest wel.’
‘Ik snap het. Barbie, ik zou wel graag willen dat je eh nu een verkenningspoging doet.’
‘Ja, dat is wel het minste. Ik snap ook wel dat je nu graag wel wat wilt, eh vast hoge druk.’
‘Ja, erg hoog.’
‘Goed. Uitkleden. Gooi maar ergens neer. Niet naar me kijken en op bed aan liggen.’
Hij redde het.
‘Oh, Karl. Wat een mooie.’
‘Mooie kleine. Je zegt het vast om me niet te beledigen.’
‘Zo ben ik niet, dat weet je. Ik wil je zoals je bent. Enne, dit valt me niet tegen.’
‘Fijn. Zoals ik ben, afgezien van dat ik niet zo’n grote heb, ik ben ook ouder en minder slim dat jij.’
‘Je weet dat me dat niet interesseert. Misschien word ik voor mijn tijd oud.’
‘Vast niet. Zelfs je oma ziet er nog geweldig uit. Geen hangborsten en nog een redelijk strakke buik.’
‘Bent u een kenner, meneer?’
‘Nee, maar in een zwembad kan zelfs ik zien of borsten staan of hangen en of een buik over een broekje hangt. Als ik zou zonnen zou ik niet zo wijdbeens hoeven zitten als je opa, je vader en je broer, om mijn ballen de ruimte te geven.’
Ze nam zijn zak in een hand. Hij schokte. Ze bevoelde hem voorzichtig.
‘Ja, je hebt iets kleinere ballen. En een ietsje minder dikke en ietsje minder lange dan wat ze in mijn familie hebben. Maar het geheel ziet er wel zo uit, dat daar goed werk mee verricht zou kunnen worden.’
‘Barbie! Daar wil ik niet aan denken.’
‘Later dan. Over mijn slimheid, ik heb veel geluk gehad. Hier op school zat ik twee keer in een dubbelklas, waardoor ik af kon kijken en af kon luisteren en dat tweede jaar over kon slaan. Ik snapte niet waarom andere kinderen dat niet deden, zij snapten niet waarom ik het wél deed. Nou, om mijn hersens bezig te houden, me niet te vervelen. Op het gymnasium hadden ze vaste data voor tentamens, daar kon ik een jaar inlopen door die vroegtijdig te doen. Op dezelfde manier ben ik nu bezig en ga ik stage lopen. Ik vind het allemaal niet direct slim, wel handig.’
‘Je bent te slim om tegen te spreken. Laat ik het over wat anders hebben. Prachtige borsten, Barbie.’
‘Daar mag je straks weer aankomen. En ik zal mijn benen maar tegen elkaar houden, dat ook voor straks bewaren. Goed?’
‘Ja. Beter. Oh, Barbie, alsjeblieft, de druk loopt toch al nog meer op.’
Ze masseerde zijn zak minder voorzichtig.
‘Oooh, Barbie.’
‘Lekker gevoel, je ballen in mijn hand, Karl. Maak je wat zaadjes voor me?’
‘Oooh, het voelt of ze er al aankomen.’
Ze pakte vlug de handdoek, spreidde die over zijn buik uit en pakte zijn erectie.
‘Oooh. Niet vervelend, eh wat er gaat gebeuren?’
‘Nee, Karl. Ik wil zelfs graag zien dat je klaarkomt, je zaadjes eruit komen, dat je ze eruit spuit.’
Ze streelde zijn stijve een keer op en neer.
‘Oooh. Oooh.’
‘Lekker stijf, joh.’
Ze streelde verder.
‘Oooh. Oooh. Daar komt het.’
Na nog twee strelingen op en neer zag ze bij de vier strelingen daarna een straal zaadjes door de lucht vliegen en op de handdoek terecht komen. Hij kreunde bij iedere straal. En nog een paar keer daarna zachtjes. Barbie veegde met een punt van de handdoek over het puntje van zijn erectie en gooide de handdoek op de grond. Ze ging naast hem liggen en nam zijn zak weer in een hand.
‘Je voelde ze komen? En gaan?’
‘Ja. Bij een natte droom lang niet zo duidelijk. De krampen zijn dan ook niet zo heftig. Oh, Barbie, wat was dat lekker.’
‘Fijn. Karl, ik heb wel eerder jongens laten komen, vroeger, maar dat was in het bijna donker. Ik heb het nu voor het eerst gezien. Wat spoot je mooi, heftig. En ik voelde je ladingen door je stijve gaan.’
‘Het was heerlijk om je hand te voelen. Nu ook fijn dat je me vasthoudt.’
‘Ik vind het ook fijn. Vooral omdat we nu alle tijd hebben en we erbij kunnen liggen. Nu jij.’
‘Wat?’
‘Mij vasthouden.’
Hij nam weer een borst in een hand.
‘Heerlijk, schat. Ik vond het al fijn om er één over je bloes te strelen. Maar zo bloot voelt het nog fijner aan. Ik hoop dat ik weer snel een erectie krijg, en je blote hand daar weer omheen te voelen.’
‘Egoïst.’
‘Wat? O. Sorry. Mag ik iets meer doen met je borst? Meer dan er zachtjes overheen strelen?’
‘Natuurlijk, dat wil ik ook. Bevoel me, masseer een beetje.’
Hij deed het, maar bleef wat voorzichtig.
‘Karl, ik heb gevoeld, dat je een jongen bent. Het is nu hoog tijd dat je gaat voelen dat ik een meisje ben. Later kan je er naar kijken.’
‘Ja.’
Zijn hand ging aarzelend over haar buik naar beneden tot hij over haar doos lag.
‘Zachte haartjes.’
‘Niet zo voorzichtig, lieverd. Neem mijn doos in je hand en doe er hetzelfde mee als met mijn borst.’
Het duurde even voor hij haar goed vast durfde pakken.
‘Wat fijn, meisje.’
‘Ja, heerlijk. Verder, alsjeblieft.’
‘Eh aan je gleuf voelen?’
‘Mmmm.’
Hij liet haar doos los om met zijn wijsvinger op zoek te gaan.
‘Karl, houd mijn doos weer vast zoals daarnet en zoek met je middelvinger.’
‘O. Ja.’
Hij deed het, vond haar gleuf en streelde erover.
‘Ja, dit is lekkerder. Wat intiem, lieverd.’
‘Ik had je net ook intiem vast.’
‘Ja. Ik kan je zo amper bekijken, dat zal ik later graag vaak doen. Ik vond het erg mooi dat ik bij één van die meiden alles zag, al schrok ik me wezenloos. Het voelt fijner aan dan ik van een eh gleuf verwachtte. Barbie, zo goed? Ik durf eigenlijk niet meer.’
‘Je bent heel lief, maar te voorzichtig. Je weet toch wel dat je erin kan? Later met je erectie, simuleer die nu met je vinger.’
‘Eh je vingeren?’
‘Ja, zo heet dat. Durf je me niet intiemer te strelen omdat het vingeren heet? Zo griezelig is het niet, hoor. Meisjes strelen de erectie van een jongen totdat hij klaarkomt. Had je dat niet gewild omdat het ook aftrekken genoemd wordt?’
‘Oei. Ik weet natuurlijk wel hoe alles genoemd wordt, ik heb niet opgesloten gezeten. Maar nu het eropaan komt, de praktijk, durf ik niet zo goed.’
‘Na het eerste stukje gaat de rest vanzelf, bangerd. Net zoals je later je erectie erin duwt tot hij niet verder kan. Of dacht je dat ik met de helft genoegen zou nemen?’
‘Nee, natuurlijk niet. Goed.’
Hij ging aarzelend verder, ze hielp hem door met haar doos tegen zijn hand te stoten.
‘Ja. Lekker. Dieper. Ja. Helemaal erin. Ja. Terug en opnieuw strelen. Ja. Jaaah, ga door.’
Ze begon steeds sneller adem te halen en te schokken tot ze zich ontspande en stil lag. Hij gokte dat zijn vinger niet meer nodig was en trok hem terug. Hij hield zijn hand op haar doos.
‘Hè. Lekker. Fijn, Karl.’
‘Ik heb je laten komen, hè?’
‘Ja, prima.’
Ze grinnikte.
‘Mag je vaker doen.’
‘Ik ben wel onder de indruk.’
‘Ja, dat was ik ook, toen ik jou liet komen. Qua krampen hetzelfde, hè?’
‘Ik hoop het, ik vond ze lekker. Barbie, hoort dit wel bij scharrelen?’
‘In het begin wordt er bij scharrelen wel eens gestopt voor er klaargekomen wordt. Maar als een meisje een erectie bevoelt gaat ze al gauw vanzelf verder door hem steviger beet te pakken. Omdat hij op elk duwtje of trekje of kneepje reageert. En een jongen duwt vanzelf zijn vinger naar beneden om meer te voelen. De meesten, van beide zijden, zijn niet zo voorzichtig. Ze denken, als het niet goed is zeggen ze maar stop. En al gauw geven ze elkaar aanwijzingen om het zo lekker mogelijk te doen.’
‘Ja. Dank je wel. Bij mij was het nodig, anders was het niets geworden. Ik zou niet weten hoe het bij mij lekkerder kan.’
‘Je had amper de tijd om daaraan te denken. Als je niet zo snel komt eh je weet hoe dat kwam, hè? Je zat vol en dan nog zo’n aanloop. Als je niet zo snel komt voel je alles beter en wilt je het misschien net even anders.’
‘Anders?’
‘Ja. Hoe stevig je vastgepakt wil worden en hoe snel op en neer.’
‘O. Ja. Misschien. Lieve Barbie, wil je verkering met me?’
Ze grinnikte.
‘Wil je anders niet met me scharrelen?’
‘Ik wil dat heel graag, maar dat hoort toch bij verkering hebben?’
‘Goed, hoor. Ja, Karl, ik wil graag verkering met je.’
Hij zuchtte.
‘Fijn. Barbie, dat graag bij je willen zijn, naar je kijken en met je praten blijft voor mij de hoofdzaak, maar ik wil ook graag met je scharrelen. Af en toe. Of zoiets.’
‘Of iets vaker dan af en toe. Net hoe het uitkomt, Karl. Het moet niet daar alleen om gaan, dat bij elkaar zijn, kijken en praten moet eh. Nee, ik zeg niet, de hoofdzaak zijn. Het is allemaal belangrijk. Als we er allebei fijn mee omgaan krijgen we er geen spijt van dat we niet platonisch verder zijn gegaan. Het lijkt me toch beter als je al wat meer weet voor je trouwt. Stel je voor dat het tegenvalt. Dat een kleintje amper groter wordt als hij stijf wordt. Of als het meisje vullingen in haar beha gebruikt.’
‘Ik zou ook met je willen trouwen zonder eerst met je gescharreld te hebben. Aan een klein pikkie kan je niks doen, je moet dat accepteren, als hij je daarmee maar kan laten komen. Vullingen in een beha is oplichterij. Jij hebt ze helemaal niet nodig.’
Hij liet haar doos los en pakte een borst.
‘Karl, ik blijf wat voorzichtig. Wat dacht je van alleen in de weekeinden scharrelen?’
‘Eh ja, ‘s zaterdags en ‘s zondags van ‘s morgens tot ‘s avonds niet te laat? Dan raak ik ook niet achter met mijn studie.’
‘Ja. Over een tijdje hebben we vakantie, geen colleges. Dan, en de vakanties daarna, iedere dag? Hier?’
‘We kunnen op mijn kamer ook scharrelen. Het is daar niet gehorig.’
‘Ook zonnen?’
‘O. Met mijn kleine ballen en kleine erectie?’
‘Niet kleine, alleen iets kleinere dan andere.’
‘En dan af en toe naar boven?’
‘Één keer meer per dag dan Bas en hij zou willen dat hij ook een iets kleinere had.’
‘Één keer meer per dag? Dat zal ik vast nooit halen.’
‘Dat weet je niet. Jij bent al volgroeid, ondanks iets kleinere ballen zou je een grotere productie en een groter voorraadkamertje kunnen hebben. En vaker een stijve kunnen hebben. Mams zegt, dat alleen is ook wat waard, daar kan ik ook klaar van komen.’
‘Tjonge, wat weet je veel.’
‘Gelukkig wel. Ik herinner me mijn eerste gescharrel nog een beetje. Onhandig gedoe. Je weet min of meer hoe het eruit ziet, maar niet hoe het aan zal voelen.’
‘Nee. Heerlijk, Barbie.’
‘Ja, je deed het aarzelend, voorzichtig, maar wel heel goed voor een eerste keer. Je kon me ook laten komen, wat ze toen niet altijd lukte. Ik kon het bij jou gelijk veel fijner doen dan bij mijn eerste gepruts. Deed dat te voorzichtig of te ruw. Of trok per ongeluk hun vel te ver terug waardoor hun eikel bloot kwam. Pijnlijk voor ze, want hij was te droog.’
Zij pakte zijn pikkie.
‘Karl, daar kan nog niets mee, zullen we even wat gaan eten?’
‘Even? En daarna?’
‘Kunnen we weer praten en weer wat scharrelen.’
‘Ja, prima. Graag.’
Ze kleedden zich aan en gingen naar beneden. Ze troffen in de woonkamer alleen Bas en Berbel aan.
‘De rest al naar bed, mams?’
‘Ja. Lekker in de zon gezeten, lekker gegeten en daarna lekker naar bed. Dat trio is natuurlijk nog hartstikke enthousiast en je opa en oma zijn het ook weer wat meer geworden. Opa van het zien van blote jonge meiden en oma van de paal van Bas.’
‘Tja. En u dan?’
‘Barbie, zoals altijd, onze kinderen gaan voor.’
Ze grinnikte even.
‘Behalve als we al begonnen waren, dan moesten ze even wachten.’
‘Ja, tot u uitgespeeld was.’
‘Ja. Ik zet de magnetron even aan, jullie eten is zo klaar. Ga maar vast aan de eettafel zitten.’
Berbel was snel terug uit de keuken en ging weer zitten, met een nieuwsgierige blik in haar ogen.
‘Ik heb Karl verteld dat ik van jullie op m’n donder gekregen heb. Dat ik me schaam dat ik niet doorgedacht heb over een platonische omgang op onze leeftijd. Dat het eh dom zou zijn om dat nog vier jaar vol te houden. Karl zei, dat hij dat zou kunnen als ik dat nodig zou vinden.’
‘Dat zegt wel wat over hoe hij over je denkt.’
‘Ja, mams. Daar heb ik ook nooit zo bij stilgestaan. Alleen genoten van, wat hij ook zegt, het bij elkaar zijn, naar elkaar kijken en met elkaar praten. Waarbij ik, zegt hij, altijd het onderwerp seks omzeilde. Hij deed het dan ook maar.’
‘Durfde je niets, Karl?’
‘Nee, mevrouw. Ik heb met meisjes nooit meer gedaan dan een beetje gepraat. En gewacht op het meisje waar ik af en toe van droomde. Toen dat eindelijk kwam durfde ik niks omdat ik haar niet kwijt wilde raken. Uit een paar terloopse opmerkingen van haar concludeerde ik ook dat ze niets wilde voor ze getrouwd zou zijn. Voor ik erachter kwam hoe lang dat nog kon duren had ik het al geaccepteerd.’
Ze hoorden de ping van de magnetron. Berbel ging naar de keuken en kwam terug met twee volle borden die ze voor het stel op tafel zette.
‘Eet smakelijk. Niet alles hoeft op. Ik weet niet of jullie alleen gepraat hebben of ook iets gedaan hebben waar je hongerig van zou kunnen worden.’
‘Mams!’
‘Nou, liefje, ik neem aan, dat je gezegd hebt dat je genoeg had van dat stomme platonische gedoe en dat hij eindelijk toege- slagen heeft.’
‘Ik heb het wel gezegd maar hij heeft niet toegeslagen.’
Ze grinnikte even.
‘Hij was van slag, pas nadat we met scharrelen waren begonnen vroeg hij of ik verkering met hem wilde. Dat hoort bij elkaar, vindt hij.’
‘Al is ze het meisje van mijn dromen, ik kan niet zomaar toeslaan. Bij een eh intiemere omgang vind ik een of andere toe- zegging horen. In dit geval leek me verkering van toepassing. Voor de intiemste omgang hoort er minstens een uitzicht op trouwen te zijn, vind ik. Ik kan het natuurlijk mis hebben. Ik heb daar nooit met iemand over gepraat. Ik ben eh heel degelijk opgevoed. En ouderwets voorgelicht. Barbie weet gelukkig veel meer dan ik, anders had het nooit zo eh vlug goed kunnen gaan.’
‘We hebben haar niet expres vroegwijs gemaakt, Karl. Ze onthield gewoon alles en combineerde het met elkaar. Zodra ze goed kon lopen, met ongeveer een jaar, ging ze soms mee naar de schuur. Dat vertelde Berbel, toen ik hier kwam. Ik nam haar niet expres mee om naar het dekken te kijken. Maar het kon gebeuren dat er een zeug tegen het hok van de beer stond te rammen. Die wilde dan eerder gedekt worden dan we uitgerekend hadden. Het kwam ook voor, dat ze pas een week nadat wij dachten dat ze er aan toe zou zijn het wilde. Een zeug die overduidelijk wat van een beer wil kan je beter gelijk haar zin geven, anders breek ze het hok af. Als Barbie wat vroeg vertelde ik niet veel meer dan wat ze kon zien. Als de beer een klein pikkie had kon hij plassen. Met een grote kon hij zaadjes in de zeug spuiten, om die biggetjes te laten maken. Normaal gaat bij een kind wat het niet snapt het ene oor in het andere uit.’
‘Ja, maar ik had ook gezien dat pappie, als we in de zon zaten, soms een groot pikkie kreeg. Nou, als je dan ook nog hoort dat ze spelen, of opa en oma hoort spelen en wat ze er bij zeggen, is het niet zo moeilijk om te bedenken wat hij waarin stopt, meisjes hebben net zoals een zeug ook een gleufje. Ik had zeugen een dikke buik zien krijgen en er biggetjes uit zien komen. Toen mammie, toen ik net vier was, een dikke buik kreeg, Bartje kwam en haar dikke buik verdwenen was hoefde je mij helemaal niets meer te vertellen.’
‘Nee. Karl, we waarderen het dat je niet zomaar toegegrepen hebt, al had Barbie vast niet alles zomaar van je geaccepteerd. Dat je vindt dat bij een bepaalde omgang een bepaalde verbinding hoort. Ja, ietsje ouderwets. Kijk naar Bas en zijn meiden. Hoe het heet of wat voor officiële papieren daarbij passen interesseert ze niet. Ons ook niet zo, al zijn wij keurig getrouwd. Zonder een lange platonische aanloop.’
‘Als ik me goed herinner wat er verteld is, opa en oma een maandje, u eentje van een paar uur.’
‘Ik had kunnen weten dat je dat zou onthouden en tegen me zou kunnen gebruiken.’
‘Niks tégen u, mams. Ik ga het steeds beter begrijpen. Karl, na een paar uur zaten die twee al uitgebreid aan elkaar. Bij wijze van spreke wisten ze eerder van elkaar hoe ze klaarkwamen dan hoe ze heetten.’
‘Barbie! Zo erg was het niet. Dat wisten we wel. Hij had ook jou al ontmoet.’
‘Verkeringen beginnen niet allemaal hetzelfde.’
‘Nee, Karl. Paps, mams, we gaan zo boven verder met praten en wat scharrelen.’
‘Ja, doe dat maar boven. Die drie doen nog net niets in de woonkamer, bij het zonnen veroorzaken de meiden steeds een stijve bij Bas. Zodra hij die een minuut of vijf heeft gaan ze naar binnen, komen na een tijdje weer naar buiten, Bas met een kleintje en begint het feest van voren af aan.’
‘Of ze zijn nog bezig hem op gang te brengen of ze willen hem op gang houden, mams.’
‘Eh, op gang?’
‘Dat vertel ik je zo boven wel, Karl. Genoeg gegeten?’
‘Heb je zo’n haast?’
‘Het lijkt me dat je er wel weer een tijdje tegen kan. Eet je liever dan met me te scharrelen?’
Karl stond op.
‘Mevrouw, meneer, ik zal geen excuses aanbieden voor wat Barbie zegt, al komt dat bij me op. Het kan hier kennelijk, ik zal er wel aan wennen.’
‘Goed, hoor, Karl. Doe maar gewoon met ons mee.’
‘Ja, ja. Ik weet wat u bedoelt, mams. Karl, ze wil graag dat je gauw meedoet met zonnen. Mams, ik zal vast wat vertellen. Als je grote Bas qua maat een tien zou geven, kleine Bas een tien min, dan krijgt Karl van mij een negen.’
‘Fijn, Barbie. Dank je wel. Een negen is genoeg.’
‘Genoeg? Ik weet nog niet veel meer dan de maat. Ga je mee, Karl?’
Hij ging mee.

Ze gingen op Barbies kamer weer naast elkaar op de rand van het bed zitten.
‘Vraag maar, Karl. Je reageerde een paar keer verwonderd.’
‘Ja. Op gang?’
‘Bas moet twee vrouwen tevreden houden, Karl. Wat ik zei, hij was jaren gewend om één avond in de week naar een schuur- feest te gaan en daar, bij het scharrelen, zo’n drie keer een meisje te helpen en zelf geholpen te worden.’
‘Ik ben natuurlijk nieuwsgierig naar hoe het er op die schuurfeesten aan toe gaat, maar laten we het hebben over die drie keer. Is dat niet genoeg?’
‘Drie keer in de week? Nee, niet genoeg voor één gezond meisje, laat staan voor twee. Om de andere avond een keertje? Zielig. Wat, volgens mams, mijn natuurlijke vader maximaal presteerde. Het is een kwestie van eh oefenen om vaker te kunnen. Van vraag en aanbod. Ik ben zo brutaal om het over jou te gaan hebben. Je hebt zo’n twee natte dromen in de week. Je produceert dus zo veel zaadjes, dat je twee keer in de week vol zit. Er is bij jou eigenlijk geen vraag, dus staat je aanbod op een laag pitje, wordt eigenlijk alleen veroorzaakt dat als je mij ziet, je gedachten soms even afdwalen.’
‘Nou ja, je bent zo lekker om te zien, dus gebeurt dat soms. Vooral als je bukt en ik inkijk heb. Je hebt nog mooiere dan ik dacht.’
‘Straks kan je meer kijken. Op zich is twee natte dromen in de week al niet slecht. Basje had er geen. Mams heeft zich jaren afgevraagd waarom niet, omdat ze er niets van vond, tot hij van zijn drie keer in de week vertelde. Ze had er wel naar gevist, maar hij draaide er altijd omheen. Het ging haar te ver om hem te vragen of hij zich soms boven een wastafel of onder de douche aftrok.’
‘Oei. Ja. Eh, zichzelf bevredigde klinkt iets netter.’
‘Eigenlijk te netjes. Bas het ook te ver vond gaan om op z’n twaalfde naar zijn moeder te gaan en te zeggen, mammie, kijk eens, ik kan een stijve krijgen. Ik kan ook al zaadjes maken, meisjes trekken me af tot ze eruit spuiten.’
‘Nou, Barbie.’
‘We zijn erg vrij, Karl, al zijn er grenzen. De meiden proberen nu bij Bas, door meer van hem te vragen ook meer van hem te krijgen. Snap je?’
‘Ja. Het eh vaker doen. Dat zal wel helpen. Wat is genoeg?’
‘Er zullen vast meisjes, vrouwen zijn die vinden dat ze nooit genoeg krijgen. Maar er is bij jongens, mannen, natuurlijk een grens. Wat dat betreft hebben mijn oma, moeder en de meiden geluk, omdat opa, Bas en Bas van die grote ballen hebben, waarin veel zaadjes gemaakt kunnen worden. Waar vrouwen tevreden mee zouden moeten zijn is drie keer per dag. Voor Bas zou vier keer fijn zijn, per stuk twee keer. Het toekijken als de andere aan de beurt is telt ook mee, is ook opwindend, al kom je daar niet klaar van.’
‘O. Eh met die negen ben ik blij, maar wat bedoelde je met qua maat?’
‘De dikte, de lengte en de stand. Recht vooruit is genoeg voor een eh penetratie, maar als een jongen hem helemaal rechtop kan krijgen is dat mooi voor de show. Bas had hem bijna zo ver, zag je vanmiddag, hij kan strak tegen zijn buik staan. Wat ik me van mijn vroegere gescharrel kan herinneren is dat die jongens hem niet zo gek ver boven horizontaal konden krijgen. Vast te weinig oefening. Karl, voor alles behalve je maat kan ik je nog geen cijfer geven. Voor hoe vaak je op een dag zou kunnen en hoe eh lekker je je stijve kan bewegen. Ik bedoel, je kan het doen om zo lekker mogelijk zelf klaar te komen, maar met meer aandacht wordt het voor je tegenpartij ook lekkerder. Hoe het moet moet je leren, letten op de reacties van het meisje.’
‘Dat probeer ik al bij het kussen.’
‘Ja, dat heb ik gemerkt, dank je wel, lieverd, maar dat is niet vergelijkbaar. Kussen zonder reactie is niets aan. Bij vrijen is het voor jou anders, klaarkomen doe je toch wel, al lig je op een passieve zogenaamde strijkplank.’
‘Tja. Nou, een strijkplank ben je duidelijk niet.’
Barbie grinnikte even.
‘En wat verwacht je van mijn activiteit?’
‘Eh zoiets als toen je eh klaarkwam?’
‘O. Ja, vast zoiets. Fijn bedacht. Wat anders, Karl. Zie je er nog steeds iets in om na je stage bij mij te komen werken?’
‘Nu nog meer dan eerder, Barbie. Ik heb nu meer zekerheid, al is het natuurlijk geen garantie.’
‘Nee, die kan ik je niet geven. Jij mij ook niet. Eh, Karl, ik wil nergens anders gaan werken, in dit dorp blijven.’
‘Dat moet je zeker doen. Hier heb je al een aanbod om een praktijk over te nemen.’
‘Karl, mams was niet met Paps getrouwd als hij wat anders wilde dan hier blijven.’
‘O, bedoel je het zo? Nou, maak je maar geen zorgen, hoor, schatje, ik wil bij je blijven, waar dan ook. Voor mij is het ook gunstig. Ik ben een nakomertje, Barbie. Mijn vader heeft niet het eeuwige leven, als hij overlijdt en mijn moeder ook overleden is staat me een aardige erfenis te wachten. Daarmee zou ik me bij je in kunnen kopen.’
‘Dat zien we dan wel weer, als je het niet erg vindt. Je weet dat het mij niet om de centen gaat, maar hoe we met elkaar omgaan. Ik weet van jou nog niet alles, jij van mij ook niet. En ook niets van ons samen.’
‘Wat?’
‘Ik weet alleen je maat, jij die van mij niet, die kan je met een vinger niet voelen. We weten niet hoe je in me past.’
‘O. Je moeder zei, een negen is genoeg.’
‘Ze gokt wat, aan de hand van wat zij krijgt. Ik mag je daar wel wat over vertellen. Je hebt gehoord hoe ik voorgelicht ben. Inclusief de stijve van mijn vader zien. Maar er was meer. De muren hier zijn dun, het is gehorig. Ik hoorde geluiden, waaruit ik al vroeg kon concluderen dat mijn opa en oma en mijn ouders aan het vrijen waren. Door hun gekreun kon ik zelfs horen hoe vaak opa en paps eh een lading loosden. Ik hoorde ook hoe ze aangemoedigd werden. En mijn moeder vaak zuchten, oh, Bas, wat zit ik vol.’
‘Tja. Met die tien. Waarom zou dan een negen genoeg zijn?’
‘Dat geldt bij haar. Dan zou ze niet iedere keer een haartje opgerekt worden en hij er ook sneller in kunnen. Als hij er even in zit is het wat bijgerekt en kan hij toch goed bewegen. Het zegt niets over welke maat voor mij geschikt zou zijn.’
‘Ik heb geen idee of eh dat soort zaken erfelijk zijn.’
‘Ik ook niet. Bovendien krijg je van twee kanten wat mee, van de ene kant meestal meer dan van de andere. We moeten af- wachten. Verder, we weten niet of we samen fijn kunnen vrijen.’
‘Nee. Zal toch wel?’
‘Je zou daar op durven gokken, hè?’
‘Ja, maar omdat we gaan scharrelen hoop ik ook voor die tijd iets meer te weten.’
‘Volgens mij is iets meer niet mogelijk, wordt het gelijk alles.’
‘Bijna. Dat passen dan wel, vrijen ook, inclusief eh klaarkomen, maar samen fijn kunnen vrijen zullen we vast moeten leren. Ik vast het meest.’
‘Waarom jij vast het meest?’
‘Ik weet van niets. Nou ja, net een klein beetje. Jij hebt al veel meer gezien, gehoord, meegemaakt, gaat er natuurlijker mee om, zal het vast direct heel fijn doen.’
‘Dank je. Maar dat weet ik niet. Mijn beetje praktijk ging niet ver en was lang geleden.’
Hij pakte een hand van haar.
‘Barbie, het gaat vast goed. Maak je daar alsjeblieft geen zorgen over. Als er verder niets meer te bespreken is, een beetje prak- tijk? Scharrelen?’
Ze keek hem glimlachend aan.
‘Ik weet nu niets meer om te bespreken.’
Hij nam haar in zijn armen, kuste haar en streelde met een hand over haar bloes over een borst. Na even stopte ze hem.
‘Zullen we er bij gaan liggen?’
‘Graag.’
‘Bloot?’
‘Eh ja, graag. Mijn pikkie smeekt om meer ruimte.’
‘Nu pas?’
‘Al ging het meeste over seks, het was toch zo serieus dat ik er niet zo opgewonden van werd. Barbie, zo te voelen krijg ik een eh stijve, maar verder weet ik het niet. Ik kan in ieder geval niet vol zitten.’
‘Nee, dat verwacht ik ook niet. Als hij maar lang stijf blijft, dan kan ik hem lang strelen. Zeg, je kan nu vast wél doen wat je in je dromen doet.’
‘Eh ja, dat zou fijn zijn. Helemaal als je mee zou spelen, Barbie.’
‘Natuurlijk, lieverd. Laten we opstaan en beginnen.’
Ze stonden op.
‘Woef. Stil. Zit.’
Ze grinnikten allebei.
‘Ik zie, dat er iets in je broek groeit. Dat komt vast van naar mijn borsten kijken. Als je mijn bloesje losmaakt kan je ze beter bekijken. Je mag ze ook bevoelen.’
Dat deed hij. Eerst één, toen twee tegelijk.
‘Wat lekker, schat. Precies mijn handen vol.’
‘Je houdt ze lief vast. En andere keer moet je er uitgebreid mee spelen.’
Ze maakte zijn overhemd los en streelde over zijn borst.
‘Je hebt daar niets, ik wil ook wat voelen. Als je me uitkleedt en ik jou kunnen we samen spelen.’
Ze kleedden elkaar uit.
‘Oh, nu kan ik zien hoe hoog hij staat. Mooi, Karl. Een flinke stijve.’
Hij zuchtte.
‘Geen wonder. Je bent zo mooi, zo helemaal bloot. Ik eh kan bijna alles van je zien.’
‘Ja, ik weet het. Ik ga er wel even bij zitten.’
Ze ging op de rand van het bed zitten en deed haar benen uit elkaar.
‘Oooh, Barbie.’
Hij viel voor haar op zijn knieën.
‘Wat mooi.’
Ze liet hem even kijken.
‘Straks mag je me daar weer lekker bevoelen. Ik zie nu weinig van je.’
Hij stond op.
‘Ik had niet gedacht dat ik er geen enkele moeite mee zou hebben om zo op m’n gemak met een stijve zo vlak voor een meisje te staan. Dat komt vast omdat jij ook helemaal bloot bent en eh niet verlegen of zoiets doet.’
‘En voor het eten dan?’
‘Toen kon ik eigenlijk alleen maar denken, het kan me allemaal niets schelen, als ik maar gauw wat kwijtraak.’
‘Ja, vast. Nu doen we alles langzamer.’
Ze nam zijn zak in een hand en masseerde die voorzichtig.
‘Een hand vol lekkers. Voel je al wat komen?’
‘Nee, maar wat een heerlijk gevoel. Fijn, dat het langer kan.’
‘Ja.’
Ze pakte met haar andere hand zijn stijve vast.
‘Oh, Barbie.’
Ze liet hem los.
‘Wat is er? Je had me zo fijn vast.’
‘Ja, ik vind het ook heel fijn, maar ik dacht ergens aan. Karl, even iets eh precairs. Zou je het erg vinden om even naar de badkamer te gaan en hem schoon te maken? Ik bedoel, je eikel.’
‘O. Had ik daar zelf om moeten denken?’
‘Voortaan wel, maar je wist toch niet wat je kon verwachten?’
‘Nee. Ik eh durf geeneens veel te verwachten. Goed.’
‘De badkamer is hier tegenover. Op de wastafel is er ook warm water, daarnaast een kastje met washandjes en handdoekjes. En daaronder een wasmand.’
Hij knikte en ging de deur uit. Na een paar minuten was hij terug en ging weer voor haar staan.
‘Ik heb hem helemaal schoongemaakt, ik kan me voorstellen dat je liever wat schoons in handen hebt.’
‘Ja, al heb ik er hiervoor niet aan gedacht.’
Ze nam zijn zak in een hand en pakte met haar andere hand zijn stijve.
‘Hè, lekker.’
‘Ja. Nu geniet je er meer van, hè?’
‘Ja, ik ben niet zo gespannen, sta niet zo onder druk.’
Ze boog zich voorover, nam zijn stijve in haar mond zo ver als het ging, trok haar hoofd omhoog terwijl ze hem met haar lippen streelde en herhaalde dat een paar keer voor ze zijn stijve uit haar mond liet glippen en opkeek. Hij zuchtte.
‘Oh, Barbie.’
‘Niet meer doen omdat je weet hoe het heet?’
‘Ik weet dat ik wat raar over eh dit soort zaken denk, dacht. Het klinkt zo grof. Terwijl het zo fijn is.’
‘Ja. De meeste benamingen kloppen ook niet, dit heeft niets met roken te maken. Zelfs vingeren zegt op zich weinig. Ik heb dit nog niet eerder gedaan, Karl, maar ik kon het niet laten.’
‘Ik snap het wel. Ik had je daarnet wel op je gleuf willen kussen.’
‘O. Ja, zo zal het wel beginnen. Zou je me daar ook durven likken?’
‘Ik zou dat vast ook gedaan hebben. Straks?’
‘En nu?’
‘Mag ik egoïstisch zijn? Ga alsjeblieft nog even verder met eh je weet wel.’
‘Ja, ik vond het ook fijn. Karl, mag ik je verrassen?’
‘Waarmee?’
‘Ik weet niet hoe het heet maar ik ben heel benieuwd of het lukt. Mag ik?’
‘Ja, al heb ik geen idee wat je bedoelt.’
Ze boog zich weer voorover, nam zijn stijve weer in haar mond en streelde hem daar weer mee, terwijl ze met haar hand en mond er voor zorgde dat zijn vel van zijn eikel schoof. Hij kreunde.
‘Oooh, Barbie.’
Ze keek weer even op, daarna naar zijn stijve.
‘Die benaming klopt wel een beetje. Zo volledig heb ik een stijve nog nooit gezien, met de eikel bloot.’
‘Oooh, Barbie.’
‘Niet pijnlijk, hè? Ik heb extra veel spuug gebruikt.’
‘Nee, niet pijnlijk. Het voelt wel ontzettend bloot aan.’
‘Het staat ook zo eh mannelijk, Karl. Je weet toch wel waarom hij normaal zo verstopt zit?’
‘Ja, omdat hij zo gevoelig is.’
‘Dat heb ik ook begrepen, ik was heel voorzichtig. Karl, hij komt vast ook bloot als we vrijen. Mijn binnenkant is vast net zo zacht als ik met mijn mond en mijn tong probeerde. Je zal het vast lekker vinden dat je eikel dan ook gestreeld wordt.’
‘Ja, en er vast vreselijk snel klaar van komen.’
‘Als je niet vol zit zal dat wel meevallen. Ik zal je eikel maar weer opbergen, zo kunnen we niet verder scharrelen.’
Ze boog zich weer voorover, nam zijn stijve weer in haar mond, likte een paar keer rond zijn eikel, schoof met haar mond zijn vel weer over zijn eikel, keek weer op en trok hem naast zich op de rand van het bed. Hij kreunde weer even.
‘Oooh, Barbie.’
‘Ja, gelukt. Fijn, Karl?’
‘Ja, al vind ik het wat ver gaan.’
‘Dat snap ik. Je zal hem af en toe schoon moeten maken, zo veel weet ik er wel van. Jij niet, hè?’
‘Van dat schoonmaken wel, verder heb ik nooit gedacht. Niet dat een meisje hem in haar mond zou durven nemen, zelfs likken. En ook niet wat er, nu je het zo zegt, bij het vrijen vast zal gebeuren.’
‘Ik heb wel eens gedacht dat mijn gleuf gelikt zou worden. Eh ik zal je nog wat vertellen. Iets wat je later vast zult zien. Mijn vader likt mijn moeder ook. Ze heeft veel haar op haar doos, maar hij heeft expres een randje haar om haar gleuf weggehaald om geen haar in zijn mond te krijgen en om met zijn blote pik goed te kunnen voelen waar hij erin moet.’
‘Oei! Dat je dat allemaal weet.’
‘Als ik wat zag wat ik niet snapte vroeg ik waarom. Paps gaf altijd eerlijk antwoord. Hij ging er vanuit, dat als ik het niet snapte ik het wel zou vergeten.’
‘Ja, zo werkt het meestal wel bij jonge kinderen. Bij jou dus niet.’
‘Nee, omdat alles vaker voorkwam. Door het zien van een beer wippend op een zeug, het horen vrijen van mijn grootouders en ouders, snapte ik alles heel vroeg.’
‘Ging je ‘s avonds gelijk met hun naar bed, dat je zo veel hoorde?’
‘Maar iets eerder, ze gingen ook vroeg naar bed. Je kan bijna zeggen, ik viel onder begeleiding van gehijg en gekreun in slaap. ‘s Middags gingen ze ook een tijdje naar bed. Voor een middagslaapje en wat spelen. Ja, ja. Dat was om die drie keer wat over de dag te spreiden, in de hoop dat het dan ‘s avonds laat een vierde keer kon.’
‘O. Erfelijk?’
‘Karl toch!’
‘Sorry. Het is echt niet alsof mijn enige doel is vaak met je te vrijen.’
Ze grinnikte.
‘Nee, een doel mag het zijn, maar niet het enige.’
‘Ik durf niet op vier keer op een dag te hopen. Nog geeneens op drie keer.’
‘Als je verder lief voor me bent zal ik vast genoegen nemen met twee keer. Je hebt in ieder geval al voor de tweede keer vandaag een stijve.’
‘Ja, nog steeds.’
Ze ging op het bed liggen.
‘Kom naast me.’
Hij ging naast haar liggen. Ze sloeg haar armen om hem heen. Zodra hij daar tussendoor een borst van haar gepakt had duwde ze haar buik tegen die van hem.
‘Lekker, Karl. Je harde tegen mijn buik.’
‘Ja. Een zachte borst in mijn hand.’
Ze legde een been over die van hem en duwde haar buik tegen die van hem.
‘Oooh, Barbie, tegen je doos.’
‘Ja, nog lekkerder. Maar vast te veel haar om mijn gleuf te voelen. Het kan geen kwaad, hij kan er zo toch niet per ongeluk inschieten.’
‘Nee. Het kriebelt.’
‘Daar blijf je vast een stijve door houden.’
‘Hopelijk wel. Tjonge, mijn stijve tegen de doos van een meisje. Ik vind het zo fijn, je zo helemaal bloot vast te houden.’
‘Om te vrijen zou één van ons tweeën even moeten helpen. Ik heb de meiden tegen Bas horen zeggen, de ander kan dan helpen om je pikkie goed te richten totdat je erin zit en daarna je ballen een beetje masseren.’
‘Oei. Nou, die halen er kennelijk uit wat erin zit.’
‘Aan plezier, zal je bedoelen. Maar ook uit Bas. Ze zijn zo gretig, ze laten iedere dag vast geen druppel achter.’
‘Nou, Barbie.’
‘Ach, Karl, als je er de gelegenheid en tijd voor hebt hoef je je toch niet in te houden? Vrijen met een geliefde is geen zonde, hoor. Eerder zonde om het niet te doen. Het liefste, fijnste, lekkerste zo vaak doen als beiden kunnen. In het geval van het trio, tot Bas leeg is.’
‘Tja. Eigenlijk wel.’
‘Karl, wanneer, denk je, zouden we met vrijen kunnen beginnen?’
‘Ik heb nog lang niet genoeg van dit gescharrel. Je kan al wel beginnen met me op gang te helpen. Eh, Barbie, hoe jij er ook over denkt, ik heb een eh probleem met vrijen.’
‘Je kan het vast wel, hoor.’
‘Ja, maar eh ik zou je moeten ontmaagden. Je bent nog maagd, hè? Uit alles wat je me verteld heb kan ik niets anders opmaken.’
‘Eh ja. Jij toch ook? Jij zou erbij ook ontmaagd worden.’
‘Ja. Het heet bij jongens vast ook ontmaagden, maar daar gebeurt verder niets mee. Maar mocht het daarna ooit tussen ons uitraken, wat ik echt niet hoop, Barbie, dan ben je niet eh onbeschadigd meer. Een jongen kan blijven zeggen dat hij nog maagd is, een meisje zou door de mand kunnen vallen.’
‘Het is lang niet altijd voelbaar, Karl. Mijn oma en mams hebben er niets van gevoeld. O. Oma was zestien, maar ze kon die dikke van opa toch pijnloos hebben. De eerste bij mams, mijn natuurlijke vader, had volgens haar zo’n kleintje dat hij vast niets kon beschadigen. Hij kon wel genoeg zaadjes naar binnen spuiten om haar zwanger te maken. Daarna kwam ik en viel er dus zeker niets meer te ontmaagden. Omdat paps zo’n dikke en lange had probeerde ze het de eerste keer met hem heel voorzichtig. Ze voelde zich niet beschadigd maar wel heel erg volgestopt. Karl, als het tussen ons toch niets wordt, denk je dat een andere jongen dan verwacht dat ik nog maagd ben? Tussen zo veel hitsige studenten? Die verwachten dat ik van mijn uiterlijk gebruik maak en er net zo veel pak als ik wil. Van een andere jongen zal ik ook niet verwachten dat hij nog maagd is, die zal vast meer dan één keer een avontuurtje gehad hebben. Toevallig zijn wij uitzonderingen. Ik, omdat ik alleen maar wilde studeren, jij, omdat je op je droommeisje wachtte.’
Ze grinnikte even.
‘Die je zou mogen ontmaagden als beloning voor je geduldig wachten.’
‘Beloning? Een meisje pijn doen? Het meisje van mijn dromen eh beschadigen?’
‘Dat heeft je jaren lang een paar keer per week klaar laten komen.’
‘Nee, als ik vol raakte kreeg ik daar natte dromen van, niet van een droom op zich.’
‘Karl, zo’n beschadiging is niet zichtbaar, meestal geeneens voelbaar, maar het moet gebeuren, anders is er niets mogelijk.’
‘Tja. Daarom zal ik het wel moeten doen. Hopelijk pijnloos, ik hoef op zo’n manier niet overtuigd te worden dat je nog maagd bent. Ik geloof je op je woord.’
‘Fijn. Ik jou.’
‘Dank je. Eh Barbie, mijn droom ging eigenlijk alleen over je uiterlijk, en dat ik graag meer met je wilde, maar aan een ontmaagding heb ik nooit gedacht. Maar zelfs als je eh eerder veel meegemaakt had, had ik je toch willen hebben. Zoals Bas je moeder wilde. Die keek ook alleen maar naar hoe ze met hem omging. Het verschil zou ik ook niet langer dan een seconde voelen. Maar het idee dat je nog maagd bent is toch wel fijn.’
‘Ja. Mams heeft gezegd, het is fijn als je in je huwelijksnacht nog iets nieuws hebt.’
‘Dat had zij voor eh Bas toch niet meer?’
‘Iets wel. Ze vrijden voor het eerst zonder condoom. Bloot in, respectievelijk om bloot. Ze zullen het verschil best gevoeld hebben. Paps zeker, voor het eerst met een blote eikel.’
‘O. Ja.’
‘Ik had jou ook gewild als je al eerder wat meegemaakt had, hoor, dat verschil had ik vast ook niet gevoeld. Met een andere partner moet je toch ook eerst leren om samen te vrijen.’
Ze grinnikte weer even.
‘Even stiekem mikken, een duw van je en het is gebeurd, Karl.’
‘Barbie!’
‘Ik weet dat je het niet stiekem zal proberen. Je bent er te lief en te voorzichtig voor.’
‘En er een beetje bang voor.’
‘Hoeveel zijn er aan dood gegaan?’
‘O. Nee, dat zal wel niet. Ik zal wel dom overkomen, Barbie, maar ik zit met het idee, dat als ik voor het eerst mijn stijve eh in je duw, dat voordat het lekker kan worden, ik je eerst pijn zou kunnen doen.’
‘Karl, bevallingen zijn niet pijnloos, maar gauw vergeten als je het resultaat in je armen krijgt. Ontmaagdingen kunnen pijnlijk zijn, maar dat is maar één keer. Omdat mannen de keer daarna niet vol meer zitten, kunnen ze hun best doen om hun vrouw dan een extra lange beurt te geven. Pijnloos veel genieten.’
‘Nou ja, hoe dan ook, er zit niets anders op. Barbie, je weet, dat als je me gewoon iets vraag, ik dat al graag doe. Om ontmaagd te worden zal je me iets nadrukkelijker moeten vragen.’
Ze grinnikte even.
‘Het kostte me niet veel moeite om je uit de kleren te krijgen.’
‘Nou, je hebt er wel moeite voor gedaan, een aanloop voorbereid.’
‘Ja. Soms vinden mensen het vervelend, als ik ze door een zorgvuldige planning overhaal om iets te doen wat ze normaal niet gauw zouden doen. Vind jij het erg?’
‘Nee, fijn gedaan. Schokkend, maar fijn. Ik had anders niet gauw, misschien wel nooit, iets gedaan, durven doen, maar ik wilde het wel graag. Ik legde me bij jouw wensen neer, maar ik blijf uiteraard een jongen.’
‘Ja, dat voel ik, tegen mijn doos.’
‘Ik vind het heerlijk om allebei helemaal bloot zo lekker tegen elkaar aan te liggen. Om mijn stijve te laten kietelen door het haar om je gleuf.’
Hij schoof zijn stijve een paar keer omhoog en omlaag.
‘Oh, Karl, alsof je eh wipt.’
‘Sorry. Het ging eigenlijk vanzelf.’
‘Een aangeboren neiging?’
‘Ja, vast. Zoals de hand van een meisje gaat bewegen als ze de stijve van een jongen beet heeft.’
‘Doen?’
‘Straks. Dit is zo lekker.’
Hij bewoog zijn stijve nog een paar keer.
‘Oh, Karl.’
‘Sorry. Niet meer doen?’
‘Als je het nog een paar keer doet wil ik hem erin.’
‘Dan maar niet meer.’
‘Waarom niet?’
‘We kunnen beter eerst een eh paar maanden alleen scharrelen, om aan elkaar te wennen.’
‘Als er ook meer kan? Of heb je liever dat ik eh met mijn hand je stijve behandel tot je klaar komt? Dat kan ik blijven doen als ik ongesteld ben.’
‘Tja. Dat is dan beter dan niets. Of me dan pijpen?’
‘Nou, zeg, je durft.’
‘Jij hebt het al even gedaan en durft over vrijen te praten. We kunnen ook beter wachten tot je me bij het scharrelen op gang gebracht hebt.’
‘Dat kan met vrijen toch ook? Het zou toch niet erg zijn, als het niet gelijk twee keer op een dag kan?’
‘Barbie, ik was al zo geschokt. Dan ook nog van twee natte dromen in de week bijna direct overgaan op twee keer per dag vrijen?’
‘Dat red je vast. Je hebt binnen korte tijd na je klaarkomen alweer een erectie. Het was maar een aanbod, hoor.’
‘Máár een aanbod? Je ontmaagden en je eh met je te vrijen? Een beter aanbod dan alle cadeaus bij elkaar die ik ooit gehad heb.’
‘Zoiets hebben mijn oma, mijn moeder en de tweeling zonder problemen direct aangenomen.’
‘Die waren, als ik dat mag zeggen, vast beïnvloed door het zien van een buitenmaats erectie en grote ballen. Dat eh excuus heb jij niet.’
‘Nee. Één, buitenmaats is overdreven, maar ietsje groter dan jij hebt. Twee, ik heb een ander eh excuus, Karl. Ik houd van je. Dat kwam bij hun gelijktijdig of daarna. Ik houd al jaren van je, al heb ik daar nooit bij stilgestaan of iets mee gedaan. Tot nu. Nu zie ik niet waarom we vrijen uit zouden moeten stellen. Eh, als je me het niet kwalijk neemt, aftrekken en vingeren is bedoeld voor als er niet méér kan.’
‘O. Nu heb je me. Daar kan ik niets tegen aanvoeren. Ik houd ook meer dan genoeg van je om met je te vrijen. Niet om zelf klaar te komen, dat kan met scharrelen ook. Maar om het samen met jou te doen. Met een zeer intiem contact elkaar met onze intieme delen te strelen en samen klaar te komen. O.’
‘Wat? Het klonk zo fijn, Karl.’
‘Ja, maar het kan nog niet. We hebben geen voorbehoedsmiddelen. Of je zou wat bij Bas moeten lenen, als die wat gebruikt.’
‘Dat natuurmens? Vast niet. Direct nadat de tweeling verdwenen was, nadat ze afgesproken hadden om het met z’n drieën te gaan doen, heb ik tegen Bas gezegd, die zitten maandag bij de dokter voor de pil. Die zullen geen lange aanloop nemen om te gaan vrijen. Ze hebben al een jaar of zes met je gescharreld. Ze zullen vast snel willen voelen wat je met je grote kan. Denk je dat het bij mij een opwelling is?’
‘Ja. Dat kan de beste planner overkomen, hoor. Bloot in de armen van een blote man, ook voor het eerst met een eh niet zo kleine, blote stijve pik strelend over haar blote gleuf.’
‘Fijn gezegd, Karl. Ja, dat doet me wel wat. Beweeg nog eens.’
Hij deed het drie keer.
‘Oooh. Jaaah. Veel zelfs. Tja, opwelling. Zoals Bas zou zeggen, je hebt me heet gemaakt. Maar ik heb net zo veel zelfbeheer- sing als jij, jij hebt, wat ik tegen mijn moeder zei, nog niet toegeslagen.’
‘We moeten het er samen over eens zijn, anders zou het een verkrachting zijn.’
‘En dat doe je niet, omdat je van me houdt.’
‘Heel veel, Barbie.’
‘Het is geen opwelling, Karl. Al zou het eerder zijn dan ik verwacht had. Maar ik zie geen reden om ermee te wachten. Nadat ik van mijn ouders op m’n kop gehad had heb ik een paar weken nagedacht. En die ook gebruikt om met de pil te beginnen.’
‘O.’
‘Karl, dat kon toevallig. Voor de zekerheid, ik verwachtte wat rondvliegende zaadjes. Niet dat die al zo snel goed opgevangen zouden worden.’
‘Waarmee het laatste wapen om niet met je te gaan vrijen me uit handen geslagen is.’
Ze giechelde.
‘Zo is het maar net. Waarmee ik niet wil zeggen dat je je overgebleven wapen gelijk moet gebruiken en er mee gaat schieten. Je mag er natuurlijk eerst over nadenken.’
‘Dat eh schieten, Barbie. Mijn zaadjes in je spuiten? Kunnen we niet beter condooms gebruiken?’
‘Karl! Je lekkere stijve in kunststof verpakken? Zo wil ik hem er niet in. Alleen natuurlijk, bloot, niets tussen ons in. Je zou niet voelen dat je eikel gestreeld werd. Spuit maar rustig, als je komt, dat is natuurlijk, het komt op de plek waar het hoort. Dankzij de pil zijn er geen gevolgen. Ik heb mijn oma en mams er nooit over gehoord. Nou ja, wel eens gehoord, spuit maar, geef me alles, zo diep mogelijk. Nou, die kregen er onderhand al liters van.’
‘Nou!’
‘Schrok je?’
‘Een beetje. Dat je opa en vader zich zo diep mogelijk leeg mochten spuiten. Je broer vast ook.’
‘Mochten? Mogen. Moeten. Meerdere keren per dag. Steeds leeg liever niet, liever dat er iets overblijft voor zo snel mogelijk een volgende keer.’
‘Het lijkt me, dat het niet te stoppen is, als het eenmaal komt.’
‘Het scheelt vast, of je meer of minder aangemoedigd wordt.’
‘Geen idee.’
‘Niet alleen met woorden, het scheelt vast, of er gestopt wordt met strelen zodra je zegt, oooh, daar komt het, of dat er doorgestreeld wordt.’
‘Dat lijkt me ook. Je streelde met je hand met mijn krampen mee, waardoor het voelde alsof je het eruit masseerde.’
‘En eh, ik weet van afluisteren ook, dat meisjes, vrouwen, door hun krampen bij het klaarkomen de stijve masseren. Met wat oefening kunnen ze dat ook al vóór ze komen.’
‘Dan kan er meer dan ik dacht. Kunnen jongens, mannen, wat extra’s?’
‘Wel wat meer dan alleen op en neer wippen. Je kan dat variëren, hoe ver op en neer en natuurlijk met het tempo. En eh als je plast kan je afknijpen, hè?’
‘Ja.’
‘Als je dat doet als je een stijve hebt schokt die wat. Als je dat doet als je er helemaal in zit en niet op en neer beweegt zal dat ik dat vast voelen.’
‘Hoe weet je dat nu weer.’
‘Bij het scharrelen voelde ik bij een jongen schokjes vóór hij klaarkwam. Dus vroeg ik hem hoe hij dat deed.’
‘En hij vertelde dat?’
‘Hij wilde het eerst niet, maar met een hand om zijn zak raakte hij gauw aan de praat. Er hard in geknepen te worden is minder prettig dan gemasseerd te worden.’
‘Ja, dat was lekker. Ik was niet bang dat je zou gaan knijpen.’
‘Natuurlijk niet. Dat ben ik ook niet als jij mijn borsten vast hebt. Karl, mijn grootouders en ouders wilden pas zonder con- doom vrijen toen ze getrouwd waren. In de tijd van mijn grootouders was de pil er vast nog niet, dus konden ze niet anders. Na mams komst wilden ze nog een kindje, dus konden ze zonder condoom doorgaan. Er kwam er geen meer, dus hebben ze er verder nooit meer één gebruikt. Bij mijn ouders was het ergens anders om. Uit principe, eh ze vonden dat het zo hoorde. Helemaal niet vrijen vóór het zeker was dat paps zou blijven en pas zonder condoom na hun trouwen. Dat ging allemaal wel snel, maar evengoed was paps al op gang gebracht voor ze begonnen te vrijen. Je hoorde me vertellen dat ze na een paar uur al uitgebreid aan elkaar zaten. Volgens mij, en wat ze zelf zeggen, hebben mijn moeder en mijn oma hun mannen nooit geweigerd. Ik heb ze wel om meer, om alles horen vragen. Om volgespoten te worden. Ik zei al, die kregen er onderhand al liters van. Dus, als je klaarkomt, bij het vrijen, houd je dan niet in en spuit eruit wat je maar kan.’
‘Tja. Barbie, omdat we van elkaar houden hoef ik er niet verder over na te denken. Ik wil heel graag met je vrijen.’
‘Fijn. Karl, vind je het echt niet erg, dat ik ons gesprek min of meer heb proberen te plannen? Al had ik deze uitkomst niet verwacht? Eigenlijk voor vandaag niet meer dan elkaar bevoelen. Al wist ik dat ik het risico liep dat je liever afstand wilde houden.’
‘Plannen doet iedereen, min of meer. Jij hebt alles met de beste bedoelingen gedaan. En fijn. Eh als je op mijn kamer zonder aanloop gevraagd had om te gaan vrijen had ik nee gezegd.’
‘Ja, vast.’
‘Maar het was toch geen risico als ik niets extra’s wilde? We hadden platonisch door kunnen gaan.’
‘Karl, ik heb nagedacht of en zo ja hoe ver ik zou willen gaan. Daarbij stelde ik me natuurlijk af en toe iets voor. Wist, aan de hand van wat ik gehoord heb, dat het fijn en lekker moest zijn. Als jij niets gewild had zou ik toch teleurgesteld geweest zijn.’
‘Ja, natuurlijk. Maar al wel zo ver doorgedacht dat je ook zou willen vrijen?’
‘Ja, na een tijdje waarschijnlijk wel. Ik kan goed plannen, Karl, maar tegen de natuur kan ik niet op. Nu helemaal niet meer, die is nog sterker dan ik dacht. Ik voel je stijve tegen mijn gleuf, ik wil hem erin. Niet zo maar, maar omdat hij van jou is. Omdat jij mij ook graag wil eh verwennen, nu, niet pas over vier jaar. Karl, liefste, ontmaagdt me.’
‘O. Ja, graag. Help je me? Ik wil niet door onhandig doen je meer te ergeren dan te verwennen.’
‘Je blijft lief. Ik neem even onderin wat afstand. Ik doe voorzichtig je stijve naar beneden. Tot recht vooruit. Gaat, hè?’
‘Ja. Weer zo fijn, je hand te voelen.’
‘Het wordt nog fijner. Nu net zoals met je vinger over mijn gleuf strelen. Zo. Voel je?’
‘Iets zachtst.’
‘Dan in het midden mikken, duwen en er een stukje in.’
Voor hij daarop kon reageren gaf ze zelf een duwtje.
‘Oooh. Voel je?’
‘Iets zachts en warm zit er omheen.’
Hij duwde even.
‘Oooh, ja, het gaat.’
‘Ja, hij glijdt erin. Ik voel dat je me open drukt en ik precies om je pas.’
Ze gaf weer een duwtje.
‘Jaaah, wat gaat dat fijn.’
‘Barbie, mag het overnieuw?’
‘Overnieuw? Waarom?’
‘Mag ik bovenop je liggen?’
‘O.’
Ze trok zich terug tot ze voelde dat zijn stijve niet meer in haar zat.
‘Voor deze keer. Voortaan moet je zeggen wat je wilt vóór we beginnen. Dit lijkt op een coïtus interruptus, denk ik. Van gehoord?’
‘Ja. Erg riskant, als je de pil niet gebruikt.’
‘Ja. Hè, waren we net lekker bezig, zit ik met een lege gleuf. Die zich net zo lekker gevuld voelde worden.’
‘Sorry.’
‘Nee, ik begrijp het wel. Je vindt dat je bovenop hoort te liggen, hè?’
‘Ja. Je kan je vast indenken hoe jongens daar over denken.’
‘Niet zo goed. Vertel eens.’
‘Nogal primitief. Ze willen hun onwillige, onschuldige, maagdelijke buit aan zich onderwerpen. Die ontmaagden terwijl die moeilijk weg kan komen. In de hoop, of verwachting, dat ze zich daarna vrijwillig geeft. Omdat ze toch geen maagd meer is en vrijen lekker blijk te zijn.’
‘Denk je nu ook zo?’
‘Nee. Dat het natuurlijk is dat je bij scharrelen steeds verder gaat. We hebben een keer eh gescharreld, ik wil nu graag verder gaan. Maar toch graag in wat ze noemen het meest mannelijke standje.’
‘Goed, hoor. Maar toch niet altijd? Je vindt andere standjes toch ook goed?’
‘Daar heb ik nooit aan gedacht. Als ik aan vrijen dacht lag ik altijd bovenop.’
‘Ik heb, toen ik klein was en wat begon te snappen, een tijdje gedacht dat mijn ouders het zo deden als de varkens. Tot ik een keer hoorde, wil jij nu bovenop of zal ik weer? Toen bedacht ik, dat mensen het ook anders konden doen, en het daarom meestal in bed deden. Je merkte net dat het op onze zijkanten ook kan. Dan kunnen we allebei wippen.’
‘Ja.’
‘Ik wil ook wel eens bovenop. Om op mijn beurt je te kunnen berijden, te kunnen bepalen hoe ver ik me terugtrek voor ik me weer helemaal op je spiets tot het niet verder gaat. En om het tempo te kunnen bepalen. Zo ver heb je natuurlijk nooit na- gedacht. Alleen dat je zelf bovenop zou liggen en alles bepalen.’
‘Ja. Egoïstisch, natuurlijk.’
‘Nee, gewoon natuurlijk, voor een man. Ik plaag je maar, hoor. Toevallig weet ik inmiddels al wat meer over de theorie. Er zijn nog meer standjes. Achterom kan het ook, in bed. Of wat ze noemen, het standje tegen het aanrecht. Met je buik tegen mijn rug en je stijve tussen mijn benen door mijn gleuf in. Wat ik van mams gehoord heb, wat paps deed toen ze een dikke buik had toen ze in verwachting van Basje was. Of, niet liggend of staand, zoals varkens, op de grond op z’n hondjes. Maar het mooiste zal vast zijn zoals jij het nu wilt. De man verovert de vrouw, hè?’
‘Ja. Eh in bezit nemen, of zoiets.’
‘Nou, ik weet niet wie wat bezit als er een stijve in een gleuf zit.’
Ze ging op haar rug liggen.
‘Kom op me, schat. Vrijen. Erg voorzichtig hoeft het niet, we weten al dat je in me past.’
Hij kroop op haar.
‘Ik kan nu mijn benen makkelijker van elkaar doen. Jij ze tegen elkaar. Ja, lekker. Oh, heerlijk, je harde tegen mijn gleuf. Ben je zo lenig dat je mijn borsten vast kan houden? Ik help je zo weer naar binnen. Ja, heerlijk. En kan je je zo ondersteunen dat je zo veel mogelijk op me ligt en straks ook kan wippen?’
Hij probeerde het door met zijn stijve even op en neer te wippen.
‘Ja, heerlijk, Karl. Hè?’
‘Ja, liefste. Ik heb mijn handen heerlijk vol. Mag ik je nu volstoppen?’
‘Ja. Stijve naar beneden, mikken, laat je iets zakken. Jaaah. Oh, liefste, jij nu verder. Dieper.’
Hij liet zich voorzichtig nog een stukje zakken. En nog een.
‘Oooh. Zo te voelen is mijn eikel bloot. Mijn stijve gleed er weer in maar toch bleef mijn vel achter.’
‘Vast omdat je er zo geweldig fijn inpast. Kom verder, helemaal.’
Hij durfde niet in één keer door te duwen, deed het stukje bij beetje. Tot hij niet verder kon.
‘Oooh, Karl, wat heerlijk. Het ging helemaal niet moeilijk, hè, het streelde geweldig.’
‘Ja, ontzettend veel lekkerder dan je hand om mijn stijve. Dat moet ook komen omdat mijn eikel bloot is.’
‘Ik weet niet precies wat me streelde, ik weet wel dat ik me heerlijk vol voel. Wat past het geweldig. Daarvoor een tien plus, Karl.’
Hij grinnikte.
‘Ik dacht dat een negen net genoeg zou zijn, een tien je een haartje op zou rekken, hoe kan ik dan een tien plus krijgen?’
‘Omdat je me precies net niet oprekt, maar me wel helemaal vult zonder dat ik me overvol voel. Perfecter kan het niet. Knijp je eens af.’
Hij probeerde het.
‘Oooh, dat streelt, helemaal binnenin. Klein wipje?’
Hij deed een klein wipje.
‘Oooh, dat streelt overal. Hè?’
‘Ja, je hebt mijn stijve rondom over de hele lengte vast en streelt hem overal. Dat dat kan.’
‘Ja, wat een uitvinding, hè? Nee, het is toeval dat we zo goed bij elkaar passen. Jij in me, ik om je. De lengte van je stijve is geweldig, ik voelde hem daarnet zo diep in me als ik denk dat het kan. En de dikte is dus ook precies goed. Sorry dat ik nog een beetje nuchter kan denken.’
‘Ik lig heerlijk. Schat, we zijn ontmaagd, maar ik heb er niets van gevoeld.’
‘O. Nee, ik ook niet. Ben je voor niets ongerust geweest, hè?’
‘Ik dacht eraan toen ik voor de eerste keer een stukje in je kwam. Dat ik na even niet verder zou kunnen zonder je pijn te doen. De tweede keer niet meer, omdat ik voelde dat mijn eikel bloot werd, ik nergens anders aan kon denken en voorzichtig strelend doorging. Wat geweldig, schat, mijn stijve helemaal in je.’
‘Ja, een volgende keer mag je me sneller veroveren. Zo snel je wilt erin glijden. Ik heb helemaal niet meer aan een ontmaag- ding gedacht, nadat ik dacht, als het zo ver is voel ik het of ik voel het niet, het gevoel om gevuld te worden zal vast over- heersen. Nou, dat deed het. Nu een lange haal proberen?’
Hij deed het. Ze kreunden tegelijk.
‘Oooh, Karl, dat red ik nooit lang, dat streelt als een gek. Red jij het?’
‘Ik heb een gevoel in mijn stijve alsof ik jeuk heb en daar gekrabd wil worden. Dat strelen doet mijn stijve zo goed, is als een zalfje door je warme zachte binnenkant, dat ik het vast lang vol kan houden. Ook al omdat ik hooguit halfvol zit. Ik heb er erg veel zin in om er lang over te doen.’
‘Ik gaf je te veel aanwijzingen, ik hoor me te onderwerpen.’
‘Nee, ik vind het fijn dat je vertelt wat je voelt. Ik ga nu nog meer strelen.’
Hij leefde zich uit met korte en lange slagen, probeerde ook langzame en vluggertjes. Hij hoorde met genoegen dat ze zachtjes kreunde, in de maat met zijn bewegingen. Tot ze sneller ging kreunen, uit de maat ging schokken en hij voelde dat er in haar tempo in zijn stijve geknepen werd. Ze lag plotseling stil, met een diepe zucht. Hij snapte dat ze klaargekomen was, stopte langzaam met wippen, bleef stil op haar liggen en wachtte tot ze bijgekomen was.
‘Oooh, Karl.’
‘Ja, liefste?’
‘Je hebt me geneukt.’
‘Eh ja.’
‘Mag ik toch wel een keertje zeggen?’
‘Ach.’
‘Zo heb je vast wel eens gedacht. Ik ga op haar liggen, duw mijn stijve er tot de bodem in en neuk haar tot ze kronkelend klaarkomt.’
‘Wel eens. Ja, je kronkelde lekker om mijn stijve.’
‘Wel eens wanneer?’
‘Als ik van jou en je hondje droomde, wakker werd, of halfwakker, voelde dat ik leegliep en dan dacht wat ik je vertelde, wanneer pakt ze me bij wat ze liet groeien. Maar soms ook, wanneer laat ze die er bij haar instoppen en me daarin leegspuiten. Dan droomde of dacht ik hoe ik je zou eh neuken.’
‘Lieverd, dat is niet erg, hoor. Zo mag je best denken. Ook aan die woorden die je niet zo netjes vindt. Oooh, neuker, ik ben zo heerlijk klaargekomen dat ik er bijna van moet janken.’
‘Mag wel.’
‘Nee, ik zou eerder janken omdat jij niet klaargekomen bent. Ik heb er tenminste niets van gevoeld.’
‘Nee, maar ik was wel heerlijk bezig. Wip na wip streelde het zo lekker. Aan jouw kreuntjes te horen deed ik het goed, dus ging ik maar door. Dus goed genoeg om je te laten komen. Fijn.’
‘Ja, maar jij dan?’
‘Ik zou graag verder gaan, eens zal ik wel komen.’
‘Dat je zo lang een stijve kan houden.’
‘Hij voelt zich vast geweldig thuis in je. Barbie, het is zo geweldig dat ik voel dat hij rondom over de hele lengte gestreeld wordt door iets zachts en warms. Zo heb ik er niet over gedroomd, ik kon het me niet voorstellen. Ook niet, dat ik me bloter dan bloot zou voelen, omdat mijn eikel uitgepakt zou worden. En helemaal rondom ook gestreeld zou worden.’
‘Ja, maar dat je daar al niet veel sneller van klaargekomen bent.’
‘Het komt vast omdat ik nog niet op gang ben, met veel zaadjes maken. Het is toch al mijn tweede keer, vandaag? Zonder die eerste keer was ik vast al klaargekomen voor ik helemaal in je zat.’
‘Dat zou niet zo fijn geweest zijn als nu.’
‘Nee, maar er zal ergens vast gemerkt worden dat er nu vraag naar zaadjes is. Schat, als ik door mag gaan tot jij er genoeg van hebt en ik nog steeds niet gekomen ben, stop ik gewoon en kom ik misschien een volgende keer.’
‘Ik weet ook niet precies hoe het werkt. De anderen vrijden pas als ze al op gang waren, kort of langer.’
‘Hoe dan ook, jij bent al klaargekomen en tot nu toe was het voor mij ook lekker.’
‘Mams zei, alleen een stijve is ook wat waard, daar kan ik ook klaar van komen. Nou, ik dus ook. Maar ik wil dat jij ook klaar komt, dat je je lekker leegspuit. Ik weet niet wat ik daar van ga voelen, ik wil het ook meemaken. Samen vrijen hoort toch samen klaarkomen te zijn?’
‘Rustig maar, lieverd. Dat gaat vast lukken als we het vaker doen.’
‘Ja. Goed. Ga je nu weer verder? Je deed het geweldig.’
‘Het zal misschien iedere keer anders gaan. Hoe vol ik zit zal vast veel invloed hebben.’
‘Ja, zeker weten, de eerste keer kwam je snel, omdat je helemaal vol zat. En natuurlijk omdat je voor het eerst mijn hand om je stijve voelde. Dit had ik niet zo bedacht, hoor. Dat scharrelen nog geeneens. Ik had niet meer verwacht, gehoopt, dan dat ik je stijve zou zien en jij alles van mij. Maar wat ik zei, de natuur was sterker dan mijn planning.’
‘Bloot zonnen zou ik natuurlijk kunnen vinden, dit is nog mooier. Liefste, ik ga weer verder.’
Hij begon langzaam, zodra hij haar kreuntjes hoorde liet hij zich weer gaan, roerde bijna met zijn stijve in haar rond en op en neer. Ze kreunde iets harder als hij zich ook, behalve op en neer, iets zijdelings bewoog, hij durfde dat niet te veel te doen.
‘Oooh, Karl, wat gebruik je je stijve fijn. En mij. Alles binnenin me.’
Hij stopte met wippen, zachtjes hijgend.
‘Dat ging min of meer vanzelf. Om zeker te zijn dat je me overal voelde. Het hoeft eigenlijk geeneens, je blijft heerlijk steeds om me heen. Ik weet niet of het daardoor komt, het gaat onderin me steeds meer kriebelen. Ik denk, dat er iets op weg is.’
‘Ga dan gauw door.’
Hij ging door, steeds sneller, tot hij hijgend stopte.
‘Oooh, het komt.’
‘Laat het komen, diep in me.’
Ze sloeg haar benen om hem en trok hem tegen haar aan. Hij kon nog net iets wippen, liet haar borsten los, sloeg zijn armen om haar heen, duwde zijn buik hard tegen haar aan en begon te schokken.
‘Jaaah, het komt. Oooh. Wat een straal. Jaaah, nog meer onderweg. Oooh. Dit is beter. Oooh. Dan leeglopen. Oooh. Wat een straal. Ooh. Niet zo veel meer. Ooh. Oh.’
Hij schokte nog een paar keer na voor hij hijgend stillag.
‘Oooh, Karl.’
‘Mmmm.’
‘Wat neuk je geweldig. Sorry.’
‘Ach. Wat kan je mijn stijve geweldig goed in een soort houdgreep houden, zeg. Ik snap niet dat dat kan, want ik kon wel wippen.’
‘Technisch uitgelegd, net genoeg wrijving. Net strak genoeg er omheen om je overal goed te voelen, terwijl er nét gestreeld kan worden.’
‘Ja, net, geweldig. Eh jij niet klaargekomen, hè?’
‘Nee. Het was vast te snel na de vorige keer. Als we het vaker doen kom jij vast eerder en ik later. Komen we samen klaar.’
‘Dit was al samen, alleen niet tegelijk. Ik ben benieuwd hoe dat wordt, liefste. Als je mijn stijve ook nog gaat masseren als je klaarkomt terwijl ik aan het spuiten ben. Al kan ik me bijna niet voorstellen dat ik dan nog lekkerder klaarkom. Oh, heerlijk was dat, de krampen mijn zaad er uit te laten spuiten. Veel lekkerder dan je hand er omheen, al hielp die mee. Het zal geen liter geweest zijn, maar zo te voelen wel meer dan eh eerder.’
‘Ik vond het heerlijk om te voelen dat je aan het spuiten was. Ik voelde je stijve van het begin tot het eind even dikker worden als er een straal doorheen kwam. Ik kon me het goed voorstellen, omdat ik je op de handdoek heb zien spuiten. En die grote klodders door je stijve voelde komen.’
‘Tja. Het lijkt me, dat alles in een goede volgorde gegaan is. Met het vooruitzicht, dat het steeds fijner wordt, totdat we gelijk komen. En het daarna fijn blijft. Eh zit er verschil in? Mijn spuiten zal ik altijd geweldig blijven vinden.’
‘Ik geniet vast net zo veel. Ik kom ook klaar en voel ook nog duidelijk dat jij komt. Het idee, Karl, dat er zaad in me gespoten wordt eh maakt me bloedheet. Eh geil. Verlangend naar liters uit een diep in me geduwde stijve.’
‘Nou, nou, liefste.’
‘Haal je kleintje eruit, kom naast me liggen en duw hem tegen mijn gleuf.’
Hij deed het.
‘Ja, lekker. Je hebt nooit bedacht dat er bij gepraat zou worden, hè?’
‘Niet zo veel. Na afloop zeggen dat het erg lekker was en bedanken. En bedankt worden.’
‘Ja, dat zal vaker voorkomen. Meer praten is fijner, hè?’
‘Ja. Maar eh zeggen dat je geil bent hoeft niet.’
‘Vind je me dat niet?’
‘Ja, het zal het woord er wel voor zijn. Maar gretig kan ook.’
‘Dat is te zwak. Ik houd me in gezelschap wel een beetje in, jij mag het iets afleren. Maar de tweeling, ik kan het niet anders zeggen, is zo geil als wat. Als het aan hun lag pakten ze Bas of lieten ze Bas hun buiten al pakken.’
‘Dat zal best, die ene liet me gewoon haar gleuf zien.’
‘Ja, vast expres. Per ongeluk zal je wel vaker wat zien. Je durft toch wel mee te gaan doen, bij het zonnen?’
‘Tja, als niemand er mee zit om mijn kleintje en eventueel mijn erectie te zien, moet het maar. Wel zo eerlijk.’
‘Ja. Binnen gedragen we ons normaal, hoor. Hooguit loopt er iemand in zijn blootje van zijn of haar slaapkamer naar een badkamer of terug.’
‘Durf ik ook wel. Met een kleintje.’
‘Wat je wilt. Vroeger, zei paps ooit, hadden we allemaal een handdoek bij ons om op schoot te leggen, voor als er onverwacht bezoek kwam. Maar dat kwam zo weinig dat die handdoek steeds vaker vergeten werd. Ook zelden meer gebruikt werd om voor een erectie te houden als ze opstonden en naar binnen gingen om daar wat mee te doen.’
‘Liepen ze daarmee?’
‘Ja. Mooi gezicht, hoor. Opa met een stijve recht vooruit, die van paps en Bas recht omhoog.’
‘Tja. Eh ik zou graag zo blijven liggen, maar ik moet naar huis, Barbie.’
‘Moet?’
‘Het is onderhand al lang bedtijd geweest.’
‘Blijf bij me slapen, Karl. Blijf met me slapen.’
‘O. Tja, je ouders zullen er wel niets op tegen hebben.’
‘Die zouden het heel vreemd vinden als je nu wegging en morgenochtend terugkwam. Zeker mijn moeder verwacht dat ik wel wat met die negen ga doen. Ze weet nog niet dat het een tien plus geworden is.’
‘Ga je dat vertellen?’
‘Als je het niet erg vindt.’
‘Dat zal hier ook wel de gewoonte zijn.’
‘Ja, Karl. Meegenieten.’
‘Dat verwondert me niets, nadat er, vóór ik jouw gleuf zag, een andere voor mijn neus gehouden werd.’
‘Dat heeft nogal een indruk op je gemaakt, hè?’
‘Ja. Vooral omdat je broer er met een grote stijve naast zat. Eh zou die wel passen? Die meisjes zijn jonger dan jij.’
‘Dat zegt niets. Ze willen hem vast zo graag dat ze een beetje opgerekt worden voor lief zullen nemen. Als ze nog niet gevree- en hebben zal dat vast niet lang meer duren. Ze moeten hetzelfde meemaken als ik. Een mooie stijve zien en voelen, dan eh vrijen.’
‘Toch knap van je dat je mij zo lang afgehouden hebt. Al zag je alleen maar af en toe aan mijn broek dat ik een stijve kreeg. Maar er hier wel zag.’
‘Knap? Dom, toch?’
‘Daar kom ik nu ook achter. Zoals je broer, achttien, lijkt me mooi om te beginnen.’
‘Die had al een aanloop vanaf zijn twaalfde. Hij heeft een luizenleven, hier. Op z’n gemak werken en veel vrije tijd. Die nu goed gevuld wordt, hij hoeft er de deur niet meer voor uit. Dagelijks aan zijn trekken komen in plaats van alleen in het week- end.’
‘Tja. Stereo.’
‘Aan zijn trekken komen. Rare uitdrukking. Ik weet niet of hij nog, sorry, afgetrokken wordt of dat ze al vrijen. Dat zou ik alleen willen weten om mee te genieten, hoor.’
‘Waarom zouden ze niet vrijen?’
‘Ze wilden eerst proberen of het met hun drieën goed zou gaan. Paps stelde voor, dat ze de twee logeerkamers zouden gebrui- ken. Wie waar zou zitten en slapen moesten ze maar uitzoeken. Voor ze er aan begonnen hadden ze, de meiden, al bedacht dat er niet steeds één apart zou gaan zitten. Inclusief het kijken naar het vrijen met de andere. Meer een samen alles doen dan delen tussen hun tweeën. Met z’n drieën in een tweepersoonsbed kan goed.’
‘Tja. Barbie, ik ben moe.’
‘Och, arme. Ik snap het wel, je hebt vandaag veel meegemaakt. En net zo lang eh gewipt.’
‘Ja, heerlijk, maar vermoeiend. Ach, voor ik een volgend keer zou kunnen zou ik wel weer genoeg uitgerust zijn. Jij hebt van- daag ook veel meegemaakt. Onder andere ontmaagd.’
‘Onder andere? Onder jou, door jou. Ja. Zelfs als ik er wat van gevoeld had was dat de moeite waard geweest. Tjonge, wat is eh vrijen lekker. Ik bedoel natuurlijk het enige wat ik meegemaakt heb, dat met jou, meester neuker. Alweer sorry. Karl, ik kan echt niet beter zeggen hoe goed ik je vond, hoe fijn alles met je was.’
‘Ja, het was fijn. En jij was heel goed, geile meid.’
‘Dank je. Ja, dat ben ik. Fijn, dat je het zo zegt.’
‘Wat een dag. Elkaar bloot zien, bevoelen, vrijen, eh bevredigen, ontmaagden, eh neuken, klaarkomen en mijn zaad in je spuiten.’
‘Het was fijn om te voelen dat je dat deed, zo duidelijk klaarkwam. Morgen verder. Weer.’
‘Als ik vannacht genoeg zaadjes maak krijg je die.’
‘Graag. Maar zonder liet je me al klaarkomen. Als ik ook op gang kom, kom ik misschien vaker.’
Ze vielen, terwijl ze af en toe tegen elkaar bewogen, in slaap.

Barbies verkering, dag 2, ‘s morgens

Toen hij wakker werd sliep ze nog. Hij trok haar voorzichtig tegen zich aan. Daar werd ze wakker van.
‘Hoi, slapie.’
‘Ja, het was heerlijk om met je te slapen.’
‘Heb je vannacht dan wat met me gedaan?’
‘Nee, we hebben hét gisterenavond gedaan.’
‘Ja. Heerlijk was hét. Eh wil je wat? Je kan wat, voel ik tegen mijn buik.’
‘Hij steigerde gelijk, toen ik wakker werd en je zag. Ik heb natuurlijk geen natte droom gehad, ik kan vast wel wat. Barbie, mag ik je kussen, overal?’
‘Ook een droom van je?’
‘Nee, een inval. Ik dacht aan hoe je mij gekust hebt.’
‘O. Kusje op mijn gleufje?’
‘Ook. Eerst je borsten.’
‘Eerst mijn mond.’
Hij begon gelijk maar. Na een tijdje kussen en tongzoenen kuste hij haar borsten en speelde met zijn mond en tong met haar tepels. Toen hij er ook aan sabbelde en zoog kreunde ze zachtjes.
‘Lekker, baby.’
‘Ja. Tijd om je te kussen waar die vandaan komen.’
‘Karl, pas als we getrouwd zijn, hè?’
‘Je daar kussen?’
‘Nee, kinderen.’
‘Ja, natuurlijk, dan mag je ze gaan plannen.’
‘Ze?’
‘Plannen kan je, bepalen kan je weinig. Zoiets als een zoon en een dochter, of in omgekeerde volgorde?’
‘Ja, prima. We zien dan wel.’
Hij ging met zijn mond en tong over haar buik naar beneden, kuste haar gleuf en ging over op likken.
‘Oh, Karl, ik wil meer. Vrijen.’
Hij kwam naast haar liggen.
‘De buitenkant van je gleuf heb ik al natgelikt, binnenin moet je zelf voor wat smering zorgen, helemaal droog zou pijnlijk kunnen zijn, voor ons allebei. Het lijkt me, dat het de vorige keer precies goed was, omdat ik er zo makkelijk ingleed.’
‘Ja, vast. Niet gepland, gewoon natuurlijk werkt er ook wel wat.’
‘Vóór we beginnen, welk standje, meisje van mijn dromen en in werkelijkheid?’
‘Lief van je, dat je het vraagt. Mag ik bovenop?’
Hij ging gelijk op zijn rug liggen, ze kwam bovenop hem. Hij sloeg zijn armen en benen om haar heen.
‘Lekkere meid ben je. Lekker vrij.’
‘Bezet, meneer. Straks vol, maar zo kan ik niets.’
Hij haalde zijn benen van haar af, stak ze tussen die van haar en spreidde die.
‘Oh, man, je legt me klaar voor ontvangst.’
‘Help me erin en laat je zakken, dan maak ik je klaar en ontvang je hopelijk nogal wat van mijn zaadjes.’
Ze zette tussen hun zijn stijve omhoog, verschoof wat tot ze die tegen haar gleuf voelde en liet zich langzaam op hem zakken, in één keer tot het eind.
‘Oooh, heerlijk, wat glijdt dat geweldig.’
‘Ja, maar kan je een keer wippen, mijn eikel is niet bloot.’
Ze deed het.
‘Oooh. Ja, goed zo. Veeeel lekkerder. Verder laat ik het aan jou over. Ik geef me over.’
‘Onvoorstelbaar, dat het in één keer kon, erin.’
‘Dat hoeft niet.’
‘Nee, bij mams kan dat geeneens. Het moet met stootjes, de tijd hebben om een beetje op te rekken. Bij oma vast ook. Anders kan er ook niet gestreeld worden.’
‘Nou, dan hebben wij het getroffen dat we zo goed, niet te krap, in elkaar passen.’
‘Ja. Nu dat strelen.’
Ze ging wippen, ongeveer hetzelfde doen als wat hij gedaan had toen hij zich uitleefde.
‘Oooh, heerlijk, ik voel je overal.’
‘Je streelt me geweldig. O. Hè. Het kan haast niet, maar het lijkt wel of er iets gaat komen.’
‘Waarom zou dat niet kunnen? Mmmm. Zo bij mezelf te voelen doe ik het goed.’
‘Ja, maar als ik het wil komt het niet, als ik het nog niet wil komt het wel.’
‘Ik zal het langzamer doen, om het uit te stellen.’
Ze probeerde het.
‘Dat helpt niet, zo langzaam is minstens zo lekker als wat sneller. O. Daar komt het al, schat. Oh, oh, oh, oooh, daar ging het. Oh, oh, oh, oooh, nog een lading. Ja, masseer me. Oh, oh, oh, oooh, jaaah. Masseer het eruit. Oh, oh, oooh, jaaah. Oh, oh, ooh, jaah. Oh, oh. Kom ook maar lekker. Oh, oh.’
Ze liet zich van hem af rollen.
‘Oh, Karl, we kwamen tegelijk.’
‘Ja. Ineens snel, jij.’
‘Ja. Kort en hevig. Het begon toen ik voelde dat je ging spuiten. En dat je het zei, dat wond me ook op. Wat een krampen.’
‘Ja, je masseerde mijn stijve, mijn eikel, geweldig.’
‘Niet pijnlijk, dat gevoelige ding?’
‘Nee, heerlijk. Die laatste twee ladingen, een grote en nog een kleinere, spoten er heerlijk hard uit. Ik hoop je masseren vaker en langer te voelen.’
‘Dit waren automatische krampen. Ik hoop massage op wens te leren. Maar dat kan alleen als er wat in zit.’
‘Ik bied mijn stijve daarvoor aan.’
‘Ja, natuurlijk, ik bedoel, ik kan dat niet in m’n eentje oefenen.’
‘Ach, het hoeft niet, hoor, die automatische krampen zijn al fijn genoeg.’
‘Die komen misschien te vroeg of te laat.’
‘Ja, twee ladingen eerder zou fijn geweest zijn, dit ging verder aardig gelijk, maar hoe het andere keren gaat moeten we afwachten.’
'Ja. Karl, ik heb dorst. Om mijn moeder te citeren, we hebben niet alleen gepraat, ook iets gedaan waar je hongerig van zou kunnen worden.’
‘Ze zal wel willen weten wat.’
‘Karl, ze weten hier allemaal wat vrijen is, ze doen het allemaal, of bijna, ze praten er allemaal over. Wat mams zei, doe maar met ons mee. Inclusief buiten, als dat zo uitkomt, je erectie laten zien. Daar zou je haar, oma en de meiden ook een plezier mee doen.’
‘Met mijn kleintje?’
‘Als ze weten dat je daar bij mij net zo veel mee kan als de apparaten die zij naar binnen krijgen kan ze dat niets schelen.’
‘Goed.’

Het ontbijt begon vrij stil, behalve vragen om wat aangereikt te krijgen werd er eerst niet gepraat.
‘Barbie?’
‘Ja, mams.’
‘Eh we hebben wat gehoord.’
‘Wij u niet. Hè, Karl?’
‘Nee. Ik was ook niet bedacht op iets horen wat niet vlakbij was. Ik had het druk genoeg.’
‘Wij hebben zachtjes gedaan. Niet om jullie af te luisteren, maar om jullie niet te storen.’
‘Goed, mams.’
‘Eh. En?’
‘Ik had voor gisteren niet veel gepland. Jij, Karl?’
‘Ik? Niets. Afgezien van bij je te zijn. Maar je kwam op mijn kamer en sleepte me hier naartoe.’
‘Ja. Ik wilde je vertellen, dat wat mij betreft er een eind was gekomen aan onze platonische relatie. Dat als je niet meer wilde we afscheid van elkaar moesten nemen. Gelukkig wilde je wel meer. Ik hoopte dat we elkaar ook zouden bekijken. Ik wilde graag al wat meer van je zien. Daarom liet ik je mijn zonnende familie zien, als je erg eh stug zou zijn zou dat je vast wat losser maken.’
‘Ja. Het duurde wel even voordat ik op gang kwam, ik was nogal geschokt. Het was geen gewoon zonnen, het was bloot zonnen. Dat was mijn eerste schrik, toen ik op een meter of tien er aangelopen kwam. Ik dacht even, nou ja, topless overleef ik wel. Maar toen ik de rij afging om gedag te zeggen zag ik meer en schrok ik meer. Ga maar na. Een paar keer blote borsten en haar tussen benen. Een eh dikke pik op een grote zak en een iets gezwollen pik hangend boven een grote zak. Een erectie, een stijve, boven een grote zak. Als toppunt borsten en haar en een gleuf tussen benen van een vriendelijk lachend meisje.’
‘Tja, dat gaat vanzelf, als er een jongen voor je komt staan waarbij je aan zijn broek ziet dat hij een erectie aan het krijgen is.’
‘Terwijl er een jongen naast je zit, helemaal bloot, die er geen aan het krijgen is maar er een heeft? Groter dan de mijne?’
‘O ja?’
Ze grinnikten allemaal.
‘Je zal die misschien wel eens te zien krijgen.’
‘Goed. Gewoon voor een prettig uitzicht, Karl. Over je broek, je weet toch, half bedekt kan verleidelijker zijn dan onbedekt. Ach, verleid zijn we al en gedekt ook.’
‘Wat?’
‘Straks, mams, Karl is nog niet klaar met zijn verhaal.’
‘Had het dan niet gezegd. Nou, het moet dan maar. Ga verder, Karl.’
‘Tja, haar tussen benen die tegen elkaar gehouden worden vind ik niet verleidelijk, Yessica of Yasmin.’
‘Dat is helemaal bedekt, eigenlijk.’
‘Wist ik veel, ik had alleen wat meiden in hun blootje op TV zien kronkelen, bij contactadvertenties. Dan zorgen ze ervoor dat je niet veel ziet. Ik zag bij jou, of je zus, duidelijk je gleuf. Schokkend.’
‘Gelukkig kwam je er fijn van bij. En kwam het er boven van om elkaar te bekijken. Mams, ik kon er ook niet vanaf blijven. We hebben gescharreld. Daarom kon ik gisterenavond bij het eten vertellen dat ik hem voorlopig een negen gaf, als de anderen hier een tien zouden krijgen.’
‘Die krijgt Bas van ons ook. Voorlopig?’
‘Ik wist nog niet alles. Hoe hij die negen kon gebruiken en hoe productief hij zou zijn. Van één keer ruim voldoende zien word je nog niets wijzer.’
‘Van vaak voelen ook niet alles.’
‘Nee. Ik eh ben nu al wel op de hoogte van hoe hij die negen kan gebruiken. We vonden het niet nodig om te blijven schar- relen tot hij op gang gekomen zou zijn, dat kan met vrijen ook. Per slot van rekening kennen we elkaar al jaren.’
‘O, Barbie, wat fijn dat je vertelt dat je ook gaat genieten, zo veel zelfs. Nu hoef ik me nergens meer ongerust over te maken.’
‘Nee, mams. Ontmaagd ben ik natuurlijk ook, dat had ik er voor die vier jaar wel voor over. Ik heb er niets van gevoeld, ik was zo onder de indruk van eh hoe Karl erin kwam.’
‘Ik weet maar al te goed hoe zoiets aanvoelt. Dat je van je ontmaagding niets gevoeld heb zal wel een familietrekje zijn. Ik ook niet, al porde er maar een spriet in me. Daarna kwam jij, dus voor Bas was er geen enkele belemmering meer. Oma was gloednieuw, op haar zestiende, maar als er wat op te ruimen was geweest had die dikke van vader dat niet gemist, hij kon er maar net in.’
‘Jaaah, net nog.’
‘Nou, oma, hijg niet alsof u alweer zou willen.’
‘Nou, willen graag, Barbie, maar we waren zo woest dat vader hartstikke leeg raakte. En ik hartstikke vol.’
‘Nou, geniet er maar van zo lang het gaat. Ik hoef niet te hijgen, o, wat zit ik vol, al voel ik dat wel. Het paste zo perfect, ongelofelijk. Bij het eh wippen streelt het toch zo fijn dat ik me niet voor kan stellen dat het beter kan. Ik word er bijna gek van. Ik wist dat ik niet frigide was, mams, ik ben nooit vies geweest van een stijve beetpakken of veroorzaken en daarmee te spelen tot eh hij klein werd. En een beetje met mij te laten spelen. Maar ik had niet verwacht dat ik er zo eh, wat Karl liever niet hoort, zo geil van word.’
Ze bloosde een beetje. De tweeling giechelde.
‘Ach, meid, dat zijn wij ook. Wellustig, wulps is te zwak. Begerig, hitsig, heet komt in de buurt. We zijn gewoon geil, oftewel, sorry, Karl, constant neukbereid. Overbereid, we kunnen amper op Bas wachten. Die wil ook altijd wel maar heeft pauzes nodig.’
‘Zo kan het wel weer. Bas, meiden, hebben jullie gevreeën?’
‘Ja, mams. Toevallig gisterenavond ook voor het eerst. Op zolder zal er niets van te horen zijn geweest, u wat gehoord, opa, oma?’
‘Ach, jongen, we horen wel wat, maar we letten er niet op. We maken zelf herrie en hebben onze eigen routine. We vrijen en vallen dan als een blok in slaap. Op je oude dag is het toch knap vermoeiend, al blijft het lekker en de moeite waard. Als we allebei midden in de nacht wakker worden doen we het soms weer. Beurten zo gauw mogelijk achter elkaar aan lukt niet meer, zoals vroeger. Vooral toen moeder hier als meisje van zestien kwam. Ach, toen spreiden we het eigenlijk al over de hele dag uit, vooral in het begin lukte het nogal wat vaker dan drie keer op een dag. Aan ons kon je ook een lucifer aansteken, zo heet waren we. Nadat Berbel kwam werd het wat minder vaak, voor een baby heb je ook tijd nodig, maar dat was geen ramp, kwam er wat meer per keer, wat ook lekker is. Het kan ons niet schelen of iemand ons hoort, het is het natuurlijkste wat er is.’
‘Gaat u maar fijn door. De meiden vonden dat alles geweldig ging en dat we lang genoeg gescharreld hadden en geoefend om met vrijen te beginnen. Ik kon, afgezien van ‘s middags, al steeds twee keer per avond, meestal drie keer, soms vier. De meiden vonden het genoeg, dachten het wel eerlijk te kunnen verdelen en wilden eindelijk wel eens meer dan hun handen en mond gebruiken. Nou, wat ze daarvoor hebben is niet alleen lekker om aan en in te voelen, te kussen en te likken, vooral om in klaar te komen, terwijl ze, al kronkelend, hijgen, oh, Bas, ik kom ook.’
‘Ja, goed, niet te plastisch. Hoe is dat, met z’n drieën?’
‘We hadden al eens overlegd hoe we het zo fijn mogelijk konden doen. Ik op mijn rug, eentje op me, eentje tegen mijn zijkant. Die kon mijn ballen masseren, omdat ik toch bijna stillag.’
‘Bijna?’
‘Ja, als ik klaarkom schok ik toch wat op en neer. Als ik bovenop zou liggen zou het moeilijker zijn om mijn ballen vast te houden. Er zit niets anders op dan dat de andere meestal niet veel meer kan doen dan op haar beurt wachten. En eh, voelen dat ik een hand op haar doos heb, ik heb het te druk om haar te gaan vingeren.’
‘Tja. Eh met condoom?’
‘Nee, mams, ze zijn aan de pil. Ze hebben jaren lang mijn blote stijve bevoeld, en zo, ze wilden die er bloot in voelen. En ik hun blote binnenkant.’
‘Goed.’
‘Ja, dat was de planning. Maar ze verrasten me. Ik was even naar het toilet geweest, zij gingen gisterenavond gelijk naar onze kamer. Toen ik daar kwam lagen ze in hun blootje naast elkaar op bed. Eentje spreidde haar armen en benen en zei, kom, ontmaagd ons, mij eerst, ik ben de oudste, daar mag ik wel eens een keer voordeel van hebben. Toen ik me zo snel mogelijk uitgekleed had stond mijn stijve recht vooruit, ik kon er zo in. Na wat voorzichtig wippen was hij helemaal stijf en zat ik er helemaal in. Ik ging enthousiast verder met wippen, ik vond het geweldig, zo’n lekker kutje helemaal om mijn stijve te voelen, en mijn handen om twee lekkere borsten.’
‘Ja, ja.’
‘Ach, mams, als ik te weinig vertel geniet u niet genoeg mee. Na even hoorde ik, nu ik. Met wat tegenzin haalde ik hem er bij de ene uit, ging op de andere liggen en duwde hem er bij haar in. Ik begon net zo voorzichtig als bij haar zus en wipte al gauw weer zo lekker. Dus twee pijnloze ontmaagdingen. Eh drie. Af en toe hoorde ik, wisselen, dat deed ik dan. Ze streelden mijn stijve allebei net zo geweldig. Toen ik voelde dat ik ging komen vroeg ik, wie wil mijn lading hebben? Ze zeiden, ieder de helft. Nou, ik moest wat, ik kon toch niet stoppen. Ik loosde twee ladingen in waar ik in zat, de derde kwam tussen hen in, die kon ik niet tegenhouden, de vierde en vijfde in de andere. Ik kon jammer genoeg niet lang verder wippen om ze te laten komen, mijn pikkie gaf het op. Nou ja, ze waren wel erg tevreden dat ze bijna tegelijk pijnloos ontmaagd waren en allebei wat gekregen hadden, maar ergens was het maar een halve beurt geweest. De ene heeft later op de avond een volledige beurt gekregen, de andere vanmorgen vroeg. Op de manier zoals we eerder bedacht hadden. Waardoor zij ook lekker lang klaarkwamen.’
‘Fijn, Bas, meiden. Dank jullie wel.’
‘Wij bedanken u nog een keer, dat we hier een trio mochten vormen. De jongste is ooit een kwartiertje na de oudste geboren, binnen een kwartiertje na haar zus is ze ook ontmaagd, dus vinden we het gelijk genoeg opgaan. We kunnen de zaadjes van Bas niet tellen, maar daar krijgen we allebei ook ongeveer evenveel van. Op een heel lekkere en gezellige manier.’
‘We leven lekker en gezellig met jullie mee. Barbie, hoe jullie?’
‘Eh, twee ontmaagdingen. Tegelijk. Ik heb die paar weken om na te denken ook gebruikt om aan de pil te gaan. Voor de zekerheid. Het bleef niet bij mijn plannetje om te praten en als Karl het ook wilde elkaar te bekijken. Door te praten over wat we zouden doen en wanneer werd het gelijk scharrelen. Na die pauze, gisterenmiddag, om wat te eten, wilden we daarmee verder gaan. Tja, van zo bloot zo dicht bij elkaar, tegen elkaar, niet eventjes maar langer, werden we eh wellustig en hebben we gevrijd. Zonder kunststof tussenschotje.’
‘Fijn. Ik vind ook dat het bij jullie wel zonder kon.’
‘Ja. Het was nog niet op z’n fijnst. Karl was nog niet zo op gang, zijn productie bedoel ik, zijn eh bewegingen wel, zo ver- schrikkelijk goed zelfs, dat ik daarvan veel eerder kwam dan hij.’
‘Beetje jammer, maar dat gaat vast gauw beter.’
Barbie bloosde een beetje.
‘Ja. Dat gauw was daarnet.’
‘Oh, fijn. Vooral voor Karl. Hè, jongen?’
‘Ja. Volkomen onverwacht van twee natte dromen in de week naar één keer eh proefdraaien en twee keer in een dag vrijen.’
Barbie bloosde nog meer.
‘De dag is nog niet om.’
Op Barbie en Karl na grinnikten ze allemaal.
‘Waarom bloos je, Barbie?’
‘Nou ja, van Karl kan ik het best begrijpen dat hij graag wat wil, mams. U zei zelf, het is een jongen! Van mezelf begrijp ik het minder. Ik had niet gedacht dat ik zo eh zou worden als die twee meiden, zo gretig. In een dag. Karl, toch niet te veel ge- schrokken?’
‘Een beetje wel. Gisteren ging het fijn, stap voor stap. Vanmorgen vroeg was het ook fijn. Maar om er mee door te blijven gaan? Zelfs overdag? Als iedereen weet wat je gaat doen, als je je afzondert?’
‘Karl, Barbie, behalve dat wij het dus allemaal ook doen genieten we met alle anderen mee. Ja, wel afgezonderd, geen ruilin- gen, het moet wel fatsoenlijk blijven.’
‘En bezoek? Je bent vast nog niet vergeten dat wij tweeën met je nichtje Hilde gespeeld hebben, in bed.’
‘Vooral jij. Ze wilde wat leren, ze had nog nooit een erectie gezien. Ze mocht zelfs van je met je stijve spelen, ze liet je komen, zag je in een condoom spuiten.’
‘Nee, jij deed me een condoom om, ook als demonstatie voor Hilde, en liet me komen, toen ik het niet meer hield. Zij mocht van je mijn ballen vasthouden.’
‘Je protesteerde niet toen ze die masseerde, geef het maar toe. Zoals daarvoor je stijve, waar je ook van genoot, het niet meer hield.’
‘Tja, ik spoot meer in dat condoom dan ze waarschijnlijk ooit zal zien. Je kan niet zeggen dat ze niets geleerd heeft.’
‘Je werd er goed voor beloond, kwam klaar door twee blote vrouwen. Je was wel zo fatsoenlijk om haar wel te bevoelen, maar niet te vingeren. Maar wel zo uitgebreid, dat ze er toch van klaarkwam.’
‘Ik zat er amper in, ik wist niet dat ze daardoor al kon komen. Jij komt daar niet van.’
‘Omdat je dat bij mij nooit lang doet, er snel helemaal ingaat. Nee, geen bezoek. Er is hier niemand die van anderen iets hoeft te leren. Meer praktijk kunnen en horen ze bij hun eigen partner op te doen.’
‘Ja. Eh Karl, ik kan het natuurlijk niet laten om wat te plannen. Ik denk aan de tijd tussen de keer voor en de keer na het eten gisterenavond. En de tijd tot eh vóór het ontbijt. Dat zou niets worden, zo meteen, hè?’
‘Zo meteen? Wil je zo meteen weer?’
Barbie bloosde weer.
‘Nou ja. Jij niet?’
‘Eh ja, ik zal maar eerlijk toegeven dat ik best graag wil. Zo eh vreemd is dat hier kennelijk niet. Maar dat wordt vast niets. Van mijn kant, dan. Al zal ik het al fijn vinden om in mijn blootje bij je te liggen. O. Ik kan dan natuurlijk wel iets doen.’
‘Ja, maar niet wat ik liever wil. Paps, kan de beer een demonstratie geven?’
‘Dat weet ik niet uit mijn hoofd. Ik zal in de papieren moeten kijken of ik een gaatje voor hem kan vinden.’
‘Een gaatje?’
‘Een gaatje onder een staartje aan een stuk roze vlees, Karl. Verder gaan de dromen niet van een beer, een mannelijk varken. Sorry.’
‘Het begint al te wennen. Het bleef bij mij bij natte dromen. De werkelijkheid, met mijn droomvrouw, is geen droom maar lijkt het wel. Tjonge, eh heftig.’
‘Mooi. Karl, zeg maar gewoon opa en oma en pa en ma, of wat je thuis gewend bent. Als we het onder andere over jouw pres- taties hebben lijkt me dat wel kunnen.’
‘Ja. Dank u, pa.’
‘Goed zo. Over prestaties en zo, stieren zijn nog minder kieskeurig dan varkens, dat zal je wel eens op TV gezien hebben. Die klimmen op een nepkoe en komen klaar in een koker die om hun erectie geschoven wordt. Met paarden is het al moeilijker, die moeten een merrie voor hun neus krijgen die hem wel wil, anders krijgen ze geeneens een erectie. Maar net als een stier en een beer komen ze klaar zodra ze iets warms om hun erectie voelen.’
‘Tja. De eerste keer was een warme hand genoeg bij me. De tweede keer was voor mij kennelijk er te snel achteraan, ik moest er behoorlijk moeite voor doen. Wat gelukkig gewaardeerd werd.’
Bas grinnikte.
‘Je bewegingen waren verschrikkelijk goed, hoorden we.’
De anderen grinnikten ook.
‘Als ik kon blozen deed ik het nu zeker. Over mijn wennen, ik was niets gewend. Ik wist wel de meeste termen die bij schar- relen en zo gebruikt worden. Nou ja, bij seks. Om die te horen schokte me. Zoals eh geil. Ik zal ze zelf niet gauw gebruiken.’
‘Je hebt het minstens één keer al wel gedaan. Toen ik je vertelde dat ik eh met mijn hand wel wat bij je kan doen als ik onge- steld ben zei je, dat is dan beter dan niets. Of me dan pijpen?’
‘Ja, omdat je dat net gedaan had. O. Sorry.’
Op hemzelf na grinnikte iedereen.
‘Dat geeft niet. Compleet pijpen was het nog niet, ik weet niet of ik dat ooit zal doen.’
‘Ik zal het missen, al krijg ik wat beters.’
‘O. Missen? Bas, ik weet toevallig, dat als vrouwen lang samenwonen of bij elkaar zijn, dat ze dan tegelijk ongesteld worden. Dan zal je er weer blij mee zijn.’
Op Karl na grinnikte iedereen weer.
‘Dan heb je buiten vrouwelijke listen gerekend. Als ze de pil gebruiken kunnen ze dat verschuiven.’
‘Daar zijn we al mee bezig. We willen het hem niet aandoen om dagen niet te kunnen vrijen, net nu hij er zo lang naar uitgekeken heeft en het mag. Kan.’
Het andere meisje giechelde.
‘Moet.’
Deze keer grinnikte iedereen.
‘Barbie, als je het compleet doet, het is smaakloos, alleen plakkerig. Eventueel te verhelpen door even je mond te spoelen. Of het naar binnen te spoelen, zwanger wordt je daar niet van. De eerste paar keer moet je het boven een handdoek doen. Dan kan je het uitspugen, als je je verslikt. Het is nog geen twee kubieke centimeter, maar lijkt meer.’
‘Het heeft ook voordelen als je met z’n tweeën bent. Zij verslikte zich, dus toen het mijn beurt was was ik gewaarschuwd. Dat hielp wel wat, maar ik verslikte me toch, het komt ook verder achter in je keel dan je verwacht. De eerste, die hem ooit in een schuur te pakken kreeg, zei dat hij een snelvuurkanon had. Hij is nu niet altijd even snel, maar een kanon is het nog.’
‘Dank jullie wel, deskundigen. Ja, op een handdoek lijkt het ook meer.’
‘Ik heb gelezen, dat het ongeveer één kubieke centimeter zou zijn. Van mijn eerste keer zou dat kunnen kloppen. Van mijn tweede keer zag ik het niet, maar het leek me om het te voelen gaan wel op twee. Omdat het er nog meer uitgemasseerd werd dan de eerste keer.’
‘Fijn voor je, Karl. Dat van Bas hebben we een paar weken gezien, als we het niet te snel achterelkaar deden kwam er door zijn grote ballen beslist meer dan één kubieke centimeter. En, gezien hoe lang en enthousiast hij in ons spuit, dat moet ook veel meer dan één kubieke centimeter zijn.’
‘Mams?’
‘De eerste keer schrok ik al van zijn grote spullen, ook van hoeveel hij spoot. Vast wel twee kubieke centimeter. En iedere keer is het vast nog niet minder.’
‘Oma?’
‘De eerste keer schrok ik ook van de grote spullen van vader, maar ik zag hem niet spuiten. Ondanks dat ik half bewusteloos was van zijn gewip, het gestreel van zijn dikke stijve zo ver in me, voelde het aan alsof hij een liter bij me erin pompte. Na een paar weken zag ik het pas, zo’n twee kubieke centimeter. Het is, na onze duizenden keren, wel wat minder geworden, vast zo’n kubieke centimeter, maar het gaat nog net zo lekker.’
‘Lekkerder, sinds je niet meer bijna flauwvalt en zelf ook enthousiast meedoet.’
‘Oei. Gaat het, Karl?’
‘Tja, ik zie al wel voordelen van overal over praten.’
‘Doe mee, Karl. Word maar een beetje spontaner, als je het niet erg vindt dat ik het zeg. Je wilt best veel, alles. Houd je niet zo in. Doe wat je wilt of vraag erom. Omdat je best zal weten wat op een bepaald moment gepast is, zal dat vast bijna altijd kunnen of mogen.’
‘Tja. Goed. Ik zal het proberen, Barbie.’
Grote Bas was ondertussen naar de kast met de administratie geweest en had in een ordner gekeken.
‘Barbie, vier, drie, twee.’
‘Merci, paps. Ga je mee, Karl? In de stal kijken?’
Ze trokken in de bijkeuken klompen aan en liepen naar de schuur. Daarbinnen liet Barbie Karl vanaf de ingang rondkijken.
‘Mmmm. Op een paar na geen hokken, ze zijn vrij om rond te lopen. Van verschillende leeftijden.’
Barbie legde die uit.
‘Ze hebben nogal de ruimte. Ik ben tegen intensieve fokkerijen, maar hier zouden er wat mij betreft wel wat bij kunnen.’
‘Klopt. Wat je ziet is ruim de helft, de rest loopt buiten op het weiland. Ze kiezen zelf, afhankelijk van de temperatuur en de vochtigheidsgraad, waar ze zich het prettigst voelen. Dan groeien ze ook het best. We hebben als slogan, gelukkige varkens.’
‘Tja. De ruimte, klimaat naar keuze, redelijk schone omgeving, vast op tijd voer, vrij drinkwater, ik zou niet weten wat ze nog gelukkiger zou kunnen maken.’
‘Seks?’
‘Eh wat ik bij dieren gezien heb, honden op straat, in dierentuinen, doet dat vrouwelijke dieren niks. Ze laten het toe. De mannetjes dekken ze, maar ik zie ze er ook niet duidelijk van genieten.’
‘Nee, maar ze moeten toch een gevoel van bevrediging krijgen. De mannetjes vast van hun zaadlozing, de vrouwtjes weet ik niet. Die hebben hun tijden waarin ze gedekt kunnen worden en dat ook willen, daarbuiten niet. Paps houdt dat voor de zeugen bij. We doen met het fokken rustig aan, om de zeugen niet te veel uit te putten, ze leven daardoor langer en krijgen bij elkaar meer en gezondere biggen. Daarom zit de beer apart, die zou er anders maar op los dekken. Zoals kleine Bas.’
‘Nou!’
‘Zijn vrouwtjes willen altijd, kunnen dat alleen niet altijd. Je hebt het gehoord, ze zorgen ervoor dat er altijd één kan, om hem aan de gang te houden. Mijn vader en opa hebben qua dekken wel pauzes, maar worden dan naar wens op een andere manier aan de gang gehouden.’
‘Moet dat?’
‘Nee, maar het kan. Daarom wordt het gedaan, tot wederzijds genoegen. We zien geen reden om ons in te houden. Het is gezond, een fijne sport. En eh een daad van liefde, zonder dat zou het alleen dierlijk zijn. Nog minder, eigenlijk, want voor de voortplanting hoeft het niet zo vaak.’
‘Een mooie uitleg.’
‘Ja. Als een beer het één keer gedaan heeft, heeft hij de smaak te pakken. Als hij los rondliep zou hij zelfs zijn moeder, als die er is, en zijn dochters dekken. Daar komt de uitdrukking geile beer vandaan. Maar je hoorde mams, meer praktijk kan en hoor je bij je eigen partner op te doen.’
‘Natuurlijk.’
Ze vertelde hem over het schoonmaken en voeren.
‘Alles bij elkaar is het dus niet arbeidsintensief en hebben we veel vrije tijd. Kan er veel gevrijd worden. Het hoofddoel hier is het fokken van varkens en die verkopen, wat het overige mogelijk maakt.’
‘Ik snap de gang van zaken. Tja, een veel fijner, vrijer leven dan eh arbeidsslaven.’
‘En natuurlijker. Zo’n beetje als veel dieren. Wat eten, wat slapen, wat dekken, waarom zou je je verder druk maken? Daarvan, en van fijne mensen om je heen, word je gelukkiger dan van steeds meer bezittingen willen hebben. Daar kan je je mee ver- maken, maar dat blijft kunstmatig.’
‘Tja.’
‘Neem nou kleding. Er worden kapitalen uitgegeven aan kleding. Je hebt soms wat nodig tegen de kou, maar een dierenhuid zou dan genoeg zijn. Wat er onder zit is, afgezien dat het niets kost, toch veel mooier? Mooier dan met dure camera’s genomen foto’s. Mooier dan beelden op een plat scherm. Driedimensionaal, bewegend, geen een hetzelfde. Op een eeneiige meerling na. Je merkte het zelf, toen je bij één van de twee tussen haar benen keek. Het schokte je, dat is pas mooi, dacht je. Afgezien van je lichamelijke reactie.’
‘Ja. Hoe erg die wordt ligt eraan of je gaat denken wat je daarmee zou willen doen. Nee, wat je met zoiets zou kunnen doen.’
‘Ja, zo werkt dat. Toen paps hier kwam was hij bezorgd of hij hier genoeg te doen zou hebben. Daarom is hij nog bij de Ne- derlandse Luchtmacht, die toen op het Hollandse kamp zat, blijven werken. En om af te kikken van zijn werkijver heeft hij, samen met mams, op hun gemak de zolder verbouwd van leeg naar wat het nu is. Toen Basje kwam heeft hij bij de Luchtmacht ontslag genomen, bleef hij thuis. Had meer tijd om met mij en Basje te spelen en mams te helpen bij onze opvoe- ding. Mams hielp hem in de stal met schoonmaken, dat kostte toen meer tijd dan nu, omdat er eerst geen schoonmaakinstallaties waren. Ik kan me vaag herinneren dat die kwamen. Toen kregen ze wat meer vrije tijd, wat ze aan Basje en mij besteedden. En om nog meer te vrijen, voor zover je daar tijd en gelegenheid voor hebt als er twee kinderen zijn. Paps raakte er aan gewend om dat te doen zodra hij kon en het kon. Niet uit verveling, maar om veel te genieten van die mogelijkheid. Ik eh zie voor later ook wel mogelijkheden, Karl, met een praktijk aan huis. Meer dan wanneer je elkaar doordeweeks iedere dag minstens acht uur niet ziet.’
‘O. Ja.’
‘Vier jaar de tijd om aan het idee te wennen en tot dan de meeste weekeinden en in de vakanties er voor te oefenen.’
‘De grondbeginselen heb ik al geleerd, Barbie, ik denk dat we het al heel snel geen oefenen meer vinden, maar eh ons uitleven of zoiets.’
‘Ja. Fijn, Karl. Zal ik je nu laten zien hoe de beer zich uitleeft?’
‘Welja.’
Na even rondkijken vond Barbie de juiste zeug en dreef die bij de beer in het hok.
‘Barbie, ze vraagt erom!’
‘Goed gezien. Ze likt hem om hem op gang te krijgen. Maar zonder vragen zou ze het ook krijgen, als hij alweer kan. Je hoorde het, een gaatje onder een staartje aan een stuk roze vlees voor zijn neus en de beer gaat zijn gang.’
Ze keken toe hoe de beer op de zeug klom en ging wippen. Na afloop keek Karl Barbie aan maar draaide gelijk zijn hoofd af.
‘Wat is er, Karl?’
Hij keek haar eerst voorzichtig aan, toen weer normaal. Haar glimlach was verdwenen, ze keek alleen nog vragend.
‘Je glimlachte weer eens op een manier die me eh ontroert. Zo mooi en lief. Vroeger, nou ja, vóór gisteren, wilde ik je dan eigenlijk in mijn armen nemen, kussen, langzaam uitkleden en uiteindelijk met je, mijn droomvrouw, vrijen. Nu zou er wel iets kunnen, al zou hier vrijen me te ver gaan, maar je verwachtte duidelijk, was benieuwd naar wat ik zou zeggen.’
‘Naar wat je zou vragen.’
‘Ja, ik wilde wat vragen. Fijn, dat je dat aanvoelde. Barbie, waarom wilde je me dit laten zien?’
‘Je hebt sinds gisteren vrij veel gehoord en meegemaakt, je hebt amper de tijd gehad om alles op een rij te krijgen. Wat je nu gezien hebt moet ook een plaats hebben, op een bepaalde manier bekeken worden. Hoe heel primitieve seks eruit ziet en hoe het beter kan. Ik zou graag weten hoe je erover denkt. Het leek me er nu een goede tijd voor, we zitten nog middenin een tijd dat we allemaal over seks praten, later wordt dat minder, wat eh normaler. Om je een hint te geven, waar we nu staan, Karl, ben ik gemaakt.’
‘O.’
Hij keek even naar de beer en de zeug, die naast elkaar waren gaan liggen.
‘Ik denk dat ik het snap. De meeste eh jongens zullen er wel van opgewonden raken als ze niets of niet veel gewend zijn. Per slot van rekening wordt er vlak voor je neus eh geneukt. Het windt mij zo goed als niet op, Barbie. Je glimlach wel. Maar ik was als iets gewend. Zij vrijen op hun primitieve manier, wij op een veel fijnere, ook met liefde. Wij genieten ook zichtbaar en hoorbaar. Daarom vind ik het alleen maar een beetje interessant, eigenlijk alleen omdat ik die zeug erom zag vragen, dat had ik niet verwacht.’
‘Dat vragen wordt vaak niet gezien, zo lang duurt het ook niet. Sommige dieren lopen wel eerst een tijd om elkaar heen of achter elkaar aan, voor hij mag. Zal ook wel ergens goed voor zijn of met de selectie te maken hebben. Menselijke vrouwtjes vragen er ook wel om, Karl. Je moet niet denken dat alleen mannen iets vragen of doen als ze ergens zin in krijgen.’
‘Tja. Die beer kan nog wat van me leren, ik varieer tenminste wat, bij het eh wippen.’
‘Ja, mijn lieve beer. Maar hij kan geen andere standjes, daar zijn varkens niet op gebouwd. Wij wel, dat heb je al gemerkt. En gedaan. Eh ik kan dus verwachten, dat als ik naar je glimlach, je met me wilt vrijen?’
‘Dan zeker. Als ik dan niet gauw aan iets anders ga denken krijg ik al een erectie.’
‘Tja, dan zal ik een beetje op moeten passen, als we zitten te zonnen.’
‘Wil je dan mijn erectie niet zien?’
‘Ja, steeds, maar als we dan gaan vrijen, wat je dan vast zal willen, zie ik hem daarna lang niet op z’n mooist.’
‘Daar weet ik geen oplossing voor.’
‘Proberen niet meer dan een half stijve te krijgen. Net als paps. Door even aan wat anders te denken. Karl, ik ben blij dat je zo eh nuchter denkt over wat je hier gezien hebt.’
‘Zal wel door mijn leeftijd komen.’
‘Ja, door wat je wel en niet meegemaakt hebt. Zullen we teruggaan? Koffietijd.’
‘Ja, prima.’

‘Gebak, mams?’
‘Wel vaker, nu ter ere van Karl.’
‘Dank u. Mijn excuses, ma, ik werd gisteren onverwacht meegesleept, maar ik had minstens even een bloemetje kunnen halen.’
‘Doe dat later maar eens, al hebben we liever gebak. Barbie, waarom nam je hem mee naar de schuur? En had je wat voor- bereid?’
‘We waren, sinds zijn komst hier, nogal aan het praten over seks. Ik wilde ook weten wat hij van een varkensshowtje vond, omdat zoiets een effect op jongens kan hebben. Zie mijn komst op deze wereld. Jullie mogen grinniken.’
Dat deden ze ook.
‘Om wat meer over zijn opstelling tegenover seks aan de weet te komen, alles kan helpen. Ook om te proberen hem nog iets makkelijker te laten praten. Daar ging het even, hij zei dat er eigenlijk vlak voor zijn neus geneukt werd.’
De tweeling grinnikte.
‘Dat zien wij ook, een paar keer per dag.’
Ze lachten allemaal.
‘Wat wij doen, met een gezellige, liefdevolle aanloop erbij en zo, noemen we vrijen.’
‘We zouden graag een lange aanloop hebben, het is zo fijn om met z’n drieën bloot te spelen. Maar als we die van Bas omhoog gekregen hebben moeten we er voor zorgen dat hij zijn zaadjes niet in de rondte spuit maar in ons.’
‘Nou ja, handen of mondjes om mijn stijve zijn wel lekker, maar als het iets te lang duurt voel ik dat er wat gaat komen. En dat heb ik het liefst in een warm kutje.’
‘Ja, vast. Ik wilde het ook bij Karl een beetje door laten dringen dat wat wij doen natuurlijk is, niet veel meer of minder. Dat kleding mooi kan zijn, maar dat wat er onder zit mooier is. Preutsheid is hartstikke overbodig, Karl. En hypokreet, wel aangekleed in dierentuinen gaan kijken naar blote beesten. Waar olifanten hun erectie van een meter of meer aan alles en iedereen in hun omgeving laten zien. Waar apen eh vrijen als ze er zin in hebben, voor de ogen van alle andere apen, jong of oud. Ze zullen het niet toegeven, maar veel mensen gaan er heen met de hoop zoiets te zien. Nou ja. In ieder geval denkt Karl ongeveer zoals ik over hoe varkens het doen. Laat ze het maar op hun manier doen, wij doen het op de onze. Het enige wat hij een beetje interessant vond, was dat hij de zeug om een beurt zag vragen, door de beer onder zijn buik te likken, dat had hij niet verwacht.’
De tweeling grinnikte.
‘Dat hoeven we bij jou niet te doen, hè, Bas, om je op gang te krijgen?’
‘Nee, daar niet voor. Maar tussendoor is het wel eens lekker, bij jullie ook.’
‘Nou, sla maar geen plekje over. Mams, ik heb hem ook verteld dat ik daar gemaakt ben.’
‘Ja, maar omdat Karl het net over bloemen had vertel ik liever over de mooiste bloemetjes die ik ooit gekregen heb. Weet je dat nog?’
‘Nee. Geen idee.’
‘Had gekund, al was je toen twee. Op een maandagmorgen, een paar weken nadat Bas hier voor het eerst kwam, zei hij bij het ontbijt, ik wil officieel zeggen, dat ik besloten heb dat ik hier graag wil blijven. Hij vroeg mijn vader gelijk om mijn hand. Ik nam Barbie op schoot, vroeg haar, wil je een pappie? Ze knikte. Ik vroeg, Bas pappie? Ze knikte heftig. Ja, mammie, Bas pappie. Ik hield het niet meer, rende naar boven en ging op bed liggen janken. Ik wist toen al, dat ze alleen maar iets zei als ze het zeker wist en het snapte. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ze nee gezegd had, dat verwachtte ik ook niet. Ik wilde Bas zo graag, hij wilde mij dus, ik wist dat hij Barbie ook wilde, en Barbie wilde hem dus ook. Onze wens kwam uit, hij zou bij ons blijven.’
Ze pakte een zakdoekje en droogde haar ogen af. Er waren er meer vochtig.
‘Het volgende wat ik hoorde was, mammie, boemetjes. Ik ging zitten, kreeg van Barbie een bosje paardenbloemen en van Bas een vaasje om ze in te zetten. De bloemen had hij uit de voortuin gehaald, het vaasje aan mijn moeder gevraagd. Hij deed me een aanzoek. Ik zei, natuurlijk wil ik met je trouwen. Hij herhaalde zijn aanzoek. Toen deed ik het beter, zei, ja, Bas. Daarna nam hij ons mee om verlovingsringen te kopen. Ik een ring, hij een ring, toen kocht hij er ook een voor Barbie. Zo symbolisch, zo lief van hem. Ze draagt hem nog.’
Barbie liet haar ring zien.
‘Hij is een keer wat opgerekt, anders kon hij niet meer om mijn ringvinger. Ik blijf hem dragen tot mijn dood, want een betere pappie dan hij had ik me niet kunnen wensen.’
‘Nee. Tot Bas en ik trouwden heb ik in het dorp bij het boodschappen doen een beetje opzichtig met mijn hand met ring gelopen, om duidelijk te maken dat ik al gauw geen ongehuwde moeder meer zou zijn. Ze zeiden nooit iets tegen me, maar ik voelde hun afkeurende blikken. Het liefst nam ik Barbie mee, vanaf dat ze er was, dat schatje leidde ze af, ze konden ook zien dat ze zonder vader toch goed opgevoed werd. Bas heeft, nog vóór ons trouwen, Barbie erkent, haar zijn achternaam gegeven. Om het later voor haar duidelijk te laten zijn, dat hij haar net zo graag wilde hebben als mij, niet om haar er maar automatisch bij te krijgen als hij met me trouwde. Op haar zestiende vonden we het tijd om Barbie te vertellen dat Bas niet haar natuurlijke vader was. Ze zei, ik kan me niet anders herinneren dan dat jij er was. Jij was altijd mijn lieve pappie, dat blijf je. Daarom zal ik die boemetjes nooit vergeten.’
Het bleef even stil.
‘Mevrouw, wij hebben het met onze ouders ook getroffen. Hier zijn we hartelijk ontvangen en opgenomen. We zullen goed voor uw zoon zorgen. Mogen we mams en paps zeggen?’
‘Graag, lieve meiden. We hebben jullie natuurlijk opgenomen omdat het de beste oplossing was in jullie omstandigheden, dat jullie niet konden kiezen. Ondanks dat jullie dat al jaren serieus probeerden. We zeiden, we wennen wel aan een trio. Nou, we zouden jullie al niet meer willen missen. Karl ook al niet meer, we kennen Barbie goed genoeg om te weten dat ze een goede keuze gemaakt heeft.’
Berbel grinnikte even.
‘Alleen, wij hoeven niet aan hem te wennen, hij moet aan ons wennen, zeker aan erg vrije meiden met hun vrije jongen. Sorry, Karl.’
‘Nee, ma, u heeft gelijk. Ik voel me hier ook al opgenomen, al ben ik er net. Maar ik ben nooit naar schuurfeesten geweest, waar je al uitgebreid kennis met elkaar kan maken. Barbie en ik zijn jaren lang platonisch met elkaar omgegaan, Barbie heeft hier wat gehoord en gezien, ik niets. Voor mijn doen vind ik dat ik al een stuk vrijer geworden ben, al is het vergeleken bij de meiden nog niet veel. Niet dat ik kritiek op de meiden heb, of op wie dan ook, ik gun iedereen, ook de varkens, wat hij of zij hebben wil, kan, moet.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Heb je ergens in het bijzonder problemen mee, Karl?’
‘Twee dingen, ma. Met sommige woorden horen of die te gebruiken. En eh, waar Barbie me vooral bij probeert te helpen, om in de zon te gaan zitten met een erectie.’
‘Laat Barbie je dan maar verder helpen. Dáármee, bedoel ik, dat andere stadium van helpen hebben jullie al achter de rug. Als je daarmee zo vlot was snap ik je probleempje niet. Dat Barbie tevreden met je is is voor ons voldoende. We willen wel graag meegenieten, een prettig uitzicht hebben. Kleine Bas heeft ons een beetje teleurgesteld. Hij scharrelde met meiden, hoe ver hij daarmee ging hoorden we pas op z’n zestiende, maar hier had hij nooit een erectie. Terwijl het zo mooi is, zeker voor een moeder, om te zien dat hij een steeds grotere krijgt.’
‘Oma’s slaan dat ook niet af. Karl, doe me een lol, ik moet wat moeite doen om die van mijn man omhoog te krijgen, van Bas zie ik zelden meer dan een halve, gun me ook zicht op de jouwe, daar blijf ik jong bij.’
‘Tja, als er zo’n vraag naar is.’
‘Hoef je het nog steeds niet tegen je zin te doen. Mijn kleinzoon is gelukkig bezig zijn achterstand in te halen. Hij zei, dat hij alleen een erectie kreeg als hij een meisje in zijn armen had. Dat snap ik niet, hij zou er al een moeten krijgen als hij aan ze dacht.’
‘Ja, maar dat deed ik expres niet, oma. Anders hield ik het niet uit tot het volgende schuurfeest.’
‘Arme jongen. Ik hoef niet te zeggen dat je dat maar in moet halen, met die twee zal je wel moeten. Dat is ook geen kritiek, hoor, meiden, ik weet best hoe jullie je voelen. Op m’n zestiende vrijde ik al zo vaak het kon.’
‘Enthousiast genoeg voor twee.’
‘Ja, vader, dank je wel.’
‘Ik zal kijken of en hoe ik Karl bij zijn probleempjes kan helpen. Alleen om het wat sneller makkelijker voor hem te maken, op den duur zou het toch wel lukken. Ga je mee naar boven, Karl?’
‘Ja, graag.’

Boven gingen ze naast elkaar op bed zitten.
‘Wat wilde je doen, lieverd?’
‘Een beetje praten. Je hoort zo veel, je hebt vast nog vragen.’
‘Ja. Je zei, in de schuur, we zitten nog middenin een tijd dat we allemaal over seks praten, later wordt dat minder, wat normaler. Zo ver is het nog niet.’
‘Nee. Het een lokt ander uit, Karl.’
‘Ja. Zoals bloemetjes. Mooi verhaal, van je moeder.’
‘Ja. Hoe het toch goed afliep. Ze heeft er eerder over verteld, het meest op mijn zestiende.’
‘Waarom toen?’
‘Ze vonden toen, dat ik oud en verstandig genoeg was om het verhaal over mijn afkomst te kunnen verwerken. Niemand zei er ooit iets over. Het was ook bedoeld als waarschuwing om me niet te vroeg te laten pakken, wat mijn moeder in de stal gebeurde. Ze hoopten wel, dat ik niet anders over mijn pappie ging denken. Dat deed ik ook niet, daar had ik geen reden voor.’
‘Nee. Ze vertelde daar liever over dan hoe jij gemaakt werd.’
‘Het was stom van me om het daarover te hebben. Ik bedoelde het als feit, dat een jongen zich, na het zien van het showtje, niet in kan houden. Maar dat was haar eh jeugdzonde. Niemand vond het meer erg, toen ik er eenmaal was, maar het blijft voor haar geen prettige herinnering. Ik bedoel niet die eh daad op zich, die wilde ze wel, maar dat ze zich verrekend had met dat ze op dat moment niet zwanger kon worden.’
‘Niet aan de pil dus, en te gehaast om een condoom te pakken.’
‘Ja. In verband met jouw maten, ze vertelde dat hij maar een klein pikkie had, een spriet. Maar, zei ze, als hij was gebleven had ik het wel met hem uitgehouden. Ik zei toen, uithouden is niet genoeg. Nee, zei ze, maar daar kwam ik pas achter toen ik Bas ontmoette. Van die eerste heeft ze eigenlijk geeneens gehouden, Karl, ze was eh vereerd dat ze aandacht kreeg en lief gestreeld werd. Nou ja, ze liet steeds meer toe en deed zelf ook steeds meer, ze was nieuwsgierig. Op paps was ze al gauw verliefd, ging van hem houden. Ook al, omdat hij mij ook wilde hebben.’
‘Waarom?’
‘Je ziet nog wel eens foto’s van me, van toen. Mooi poppetje. En ik mocht hem gelijk, hij overrompelde me niet, benaderde me voorzichtig. Ik praatte graag met hem, op mijn manier.’
‘Welke, toen?’
‘Voornamelijk hem napraten, als hij me maar niks vaak liet herhalen of probeerde uit te horen. Na twee keer wist ik het wel, en wat ik wist kwam eruit als ik het kon gebruiken, anders niet. Over wat ik dacht dat ze al wisten praatte ik ook niet.’
‘Nee, echt mededeelzaam ben je meestal niet. Ik wacht altijd maar rustig af, af en toe komt er dan wel wat.’
‘Ja.’
‘En op vragen of mededelingen reageer je soms met, ach. Dan denk ik dat je even na wilt denken, maar daarna komt er dan vaak niets meer.’
‘Ja, ik weet het. Dat is niet goed, maar dan vind ik het niet interessant of zeg liever niets. De meesten vragen dan ook niet door. Als ze het wel doen en ik merk dat zij het wel interessant vinden vertel ik meestal wel wat. Lastig, hè?’
‘Ach.’
Ze grinnikte.
‘Revanche.’
‘Van complimentjes ben je ook niet gediend. Wat heb je een lieve glimlach. Ach.’
‘Tja.’
‘Is hetzelfde.’
‘Ja, sorry. Laat ik maar verder gaan met het verhaal. En neem geen genoegen met ach of tja. Ik kan altijd zeggen, daar praat ik liever niet over of pas later. Mams wilde paps graag, ten eerste, omdat ze van elkaar gingen houden. Ten tweede, omdat paps mij ook wilde en ik hem. Ten derde, die volgorde is echt zo, had hij geen spriet maar eh iets meer dan jij hebt. Kon vaker en produceerde veel meer dan meneer spriet. Bleek al gauw mams eindelijk op te vullen. Haar woorden. Zo jammer, dat haar jeugdzonde haar dwars is blijven zitten. Niet dat ze er vaak aan denkt, maar zo’n domme opmerking als van mij schokt haar toch even. Ze heeft er ook een beetje mee gezeten dat ze me er ooit over zou moeten vertellen. Mijn reactie was een pak van haar hart. Die van Basje ook, toen hem alles op z’n zestiende verteld werd.’
‘Hoe was die? Ik ben daar benieuwd naar, omdat hij heel anders is dan jij.’
‘Ja. Hij zei, omdat Barbie dus al jaren, vier, om precies te zijn, weet dat ik haar halfbroer ben en ze me sinds die tijd niet anders is gaan behandelen, zou het me zelfs niet interesseren als ze geadopteerd zou zijn. Ik ga haar ook niet anders behandelen.’
‘Erg nuchter.’
‘Ach, tot zijn twaalfde maakte hij zich nergens druk over, daarna alleen over of hij op tijd geleegd werd en of hij met één of allebei van de tweeling kon scharrelen.’
‘Ik dacht vroeger, dat er met scharrelen niet verder gegaan werd dan wat voelen.’
‘Dat lukt zelden, het bij voelen laten. Dat heb je zelf met ons gemerkt. En na één keer vrijden we al. Over die schuurfeesten, Karl. Ik ben er nooit geweest, ik scharrelde wel ouderwets. Af en toe, op een rustige plek. Na mijn zestiende, toen ik naar het gymnasium ging, bijna helemaal niet meer. Geen tijd, studie ging voor.’
‘Dat je voor mij wel tijd vrijgemaakt hebt.’
‘Ach. Nou ja, je was de eerste die goed genoeg naar mijn zin met me omging. De eerste waar ik wat voor ging voelen. Je bleef zo trouw bij je verhaal van je droomvrouw en behandelde me ook zo. En je was amper handtastelijk. Daar had ik de pest aan, ik vond dat ze konden vragen als ze wat ze wilden, in plaats van ongevraagd toegrijpen. Als jij wat probeerde was het toch heel voorzichtig. Goed zo?’
‘Ja, schat.’
‘Bij die schuurfeesten begonnen ze met dansen, close. Als dat beviel, nog meer close, borsten tegen hem wrijven, erectie tegen haar. Als dat ook beviel gingen ze achterin de schuur scharrelen. Kussen. De meiden hadden geen beha’s aan en geen broekje. De jongens droegen bretels, dan kon hun broek van voren los, zakte die niet af en hadden ze hun handen vrij. Hij maakte haar bloesje los en greep toe. Zij maakte zijn broek los, trok zijn onderbroek, als hij er een aanhad, onder zijn zak en greep toe. Hij ging na een tijdje onder haar rok. Als dat beviel lieten ze elkaar klaarkomen.’
‘Op hun twaalfde al. Eh jij?’
‘Veertien, denk ik. Niet zo vaak. Jij niet, hè?’
‘Nee.’
‘Erg?’
‘Voor mezelf niet. Of ik het van jou erg vind? Nee. Het heeft, denk ik, geen nadelige effecten op je gehad.’
‘Nee. Ik had ook mams waarschuwing in mijn hoofd. Een simpele, niet het hele verhaal over in een stal gepakt worden, wat ik na mijn zestiende hoorde. Alleen, oppassen, niet ongetrouwd zwanger worden. Ik vond dat scharrelen wel kon, genoot er wel van, maar raakte er niet verslaafd aan. Ik wilde niet aan vrijen beginnen, met de pil of condooms beginnen, dat kon later misschien wel, als er een betere gelegenheid kwam dan een stil plekje. En alleen met een jongen waar ik wat in zag. Ik wachtte daar niet op, maar hij kwam wel. Al heeft het lang geduurd voor ik het wilde weten. Mijn ouders moesten mijn ogen openen. Mams zei, ik had niet verwacht dat ik mijn slimme dochter tot seks aan zou moeten sporen, maar ik kan niet tegen het idee dat je vier jaar lang alleen maar een beetje zou kussen. Paps en Bas zeiden ook zoiets.’
‘Ja, allemaal genieters. Dank je wel voor je verhaal. Wat ik nog weten wilde, Barbie, van zo’n varkenshowtje raak jij ook niet opgewonden, hè?’
‘Nee, maar dat komt omdat ik het van jongst af aan zag en vrijen normaal vond, omdat ik het zo vaak hoorde. Bij varkens was het om biggetjes te maken, bij mijn ouders en grootouders hoorbaar voor hun plezier. Meer verschil zag ik niet.’
‘Je zou er uren over kunnen discussiëren, maar dat heeft weinig zin.’
‘Nee. Gewoon doen is beter, hè?’
‘Gewoon zal ik het nooit vinden, al is het zo natuurlijk als wat. Ik blijf het vast indrukwekkend vinden dat ik eh met mijn erectie helemaal in je kan, mag, om de tweeling aan te halen, moet. Nog afgezien van de rest van het effect wat dat heeft.’
‘Ja, zie daar nu maar even vanaf, anders moet je misschien woorden gebruiken die je liever niet gebruikt.’
‘Met een paar lukt het al. Doos, gleuf, stijve, een enkele keer neuken.’
‘Ja. Van paps hebben we een woord gehoord wat hij graag gebruikt. Je kent vast het Engelse woord voor snee, in Nederland gebruiken ze het verkleinwoord daarvan.’
‘Kutje, hé?’
‘Ja.’
‘Je broer gebruikte het laatst, ik kon raden wat hij bedoelde. Het klinkt fijn. Wat wordt er precies mee bedoeld?’
‘Doos, gleuf en vagina tegelijk. Bijvoorbeeld, ik pak je bij je kutje. Of ik ga je kutje likken. Of ik duw mijn stijve in je kutje.’
‘O. Ja. Vagina vind ik een rotwoord. Wat je rondom kutje zegt, vooral het werkwoord, maakt het duidelijk wat er bedoeld wordt. En het klinkt eh lekker. Beetje ophitsend. Dat mag ik dus bij je gebruiken?’
‘Ja. Een beetje praten bij het doen kan ophitsend zijn.’
‘Toch denk ik, dat ik niet zo vrij word als je broer.’
‘Dat hoeft ook niet, hoor. Je bent al veel vrijer dan ik ooit van je verwacht had. Als je nooit had geprobeerd om meer te doen dan over mijn bloes aan me te voelen had ik jou voor frigide aangezien. Nou ja, afgezien dat ik af en toe een opkomende erectie in je broek zag.’
‘Wat dacht je dan?’
‘Dat werkt, in ieder geval, meer zal hij vast kunnen, maar nu niet, later.’
‘Vanmiddag?’
‘Karl!’
‘Ben ik een keer vrij, nog niet goed?’
‘Ja, prima, maar onverwacht. Zou dat gaan, denk je?’
‘Ik hoop het, ik zou het graag willen. Dan kan ik ook wat rustiger buiten zitten, als jullie weer gaan zonnen.’
‘Vast wel. Karl, je snapt het nog niet helemaal. Voor daarbij een erectie hoef je je echt niet te schamen, ook al niet, omdat de andere jongens, mannen, er af en toe ook een hebben. Binnen de kortste keren valt het niemand meer op dat je een iets klei- nere hebt dan de anderen, zeker niet als ik er nooit over klaag. Wat ik ook nooit zal doen, gezien mijn, onze ervaringen daarmee. Oma, mams en de meiden kijken er ook zo graag naar, dat hoorde je. Kan je je dat niet voorstellen?’
‘Het begint me te dagen. Omdat ze weten wat er mee kan.’
‘Ja. Andersom ook. Zoals mijn moeder zei, je bent een jongen. Ja, en redelijk nuchter en zelfbeheerst. Maar het kan niet anders dan dat je geniet van het zien van borsten en gleuven, kutjes. Je mag er bij denken, als dat voor je gemoedsrust beter is, ja, lekker spul, maar dat van Barbie wil, kan, mag en moet ik vaak bevoelen, enzovoorts.’
‘Dat zou ik vast toch wel gedacht hebben. Evengoed, zo openlijk met een blote paal en een gerimpelde zak met ballen zitten?’
‘Denk af en toe aan wat anders, dan zakt je pikkie wat. Paps zit graag wijdbeens met zijn half stijve pik horizontaal, dan heeft hij er een prettig gevoel in, zegt hij.’
‘Misschien kinderachtig, maar als je naast me zou zitten en me een hand geven zal ik het wel durven. Dan zou ik niet het gevoel hebben dat ik te kijk zit en me niet onder controle heb.’
‘Ik snap je. Nou, dat wil ik wel, al zou ik liever voor je zitten, dan zie ik meer.’
Ze ging op haar knieën voor hem zitten en begon zijn broek los te maken.
‘Wat doe je?’
‘Kijken hoe ver je je onder controle hebt. Wat spelen, Karl.’
‘O. Eh ik voel dat hij omhóóg komt.’
‘Dan ben ik er precies op tijd bij.’
‘Het komt door je gespeel. Oh.’
Ze had zijn broek losgemaakt en trok zijn onderbroek onder zijn zak. Zijn pik schoot naar horizontaal.
‘Oh, Karl, hij groeit alweer.’
‘Ja, fijn.’
Ze nam zijn zak in haar hand, zijn pik schoot een stuk omhoog, in plaats van met schokjes steeds iets.
‘Oh, Barbie.’
‘Ja, mooi. Vrijen, Karl?’
‘Graag. Helemaal bloot?’
‘Natuurlijk.’
Ze stond op en begon zich uit te kleden. Hij ook. Ze lag al op bed voor hij alles uit had, hij ging naast haar liggen, ook op zijn zijkant. Ze pakte zijn stijve.
‘Fijn, Karl. Een fijne stijve en fijn snel. Al helemaal hard en omhoog.’
‘Ja, hij leert snel. Hopelijk is het de rest ook duidelijk dat er nu vraag is.’
‘Het is geen ramp als er niet snel aanbod is. Je weet al dat je zonder dat ook geniet en ik toch klaar kan komen.’
‘Ja, maar ik wil het graag samen, tegelijk.’
‘Ja, maar daar moet jij je ook niet druk over maken. Dat zal nog vaak genoeg gebeuren. Ik ga vaker met je spelen, als je daar zo snel een stijve van krijgt. Mag toch wel?’
‘Jawel. Ik mag vast ook met jou spelen.’
Hij zocht met een hand haar doos op.
‘Van je kutje grijpen krijg ik vast ook een stijve. Nou ja, van het denken eraan al.’
Hij voelde met zijn middelvinger naar haar gleuf, vond hem en streelde hem.
‘Oh, ik krijg een nog hardere.’
‘Jaaah, stop hem erin.’
Hij liet haar los.
‘Hoe?’
‘Zoals nu. Zoals die eerste halve keer.’
Ze legde een been over die van hem, zette zijn stijve recht vooruit en duwde zich er met een paar stoten helemaal op.
‘Oooh, Karl, wat ben ik blij dat je geen grotere hebt. Als een warm mes in de boter glijdt hij erin.’
Hij omarmde haar, een beetje hijgend.
‘Ja, maar heb je haast?’
‘Nu niet meer. Dit mag uren duren. Zo fijn, zo dicht bij elkaar.’
‘Ja, dichterbij gaat niet. Zeg, hete meid, ik voelde me bijna verkracht. Zo snel om me heen, onderweg ook nog mijn eikel bloot maken. Nee, niet verkracht, veroverd.’
‘Wen er maar aan, dat ik soms zo snel mogelijk je stijve in me wil voelen. Jij mag best ook af en toe wild doen. Oooh, wat zit ik heerlijk vol, met die warme pik van je erin.’
‘Zo met je warme en zachte kutje helemaal om mijn stijve wil ik ook wel uren liggen. Wel af en toe even bewegen, om alles goed te blijven voelen.’
‘Oooh, je bewoog helemaal binnenin me. Lekker. Nu ik proberen.’
‘Hé, je knijpt in mijn stijve. Hoe doe je dat?’
‘Vast net zoals jij het doet. Doen alsof je afknijpt bij het plassen.’
‘Oooh, lekker. Je masseert hem. Lijkt me heerlijk, als ik ga spuiten.’
‘Dat zal ik proberen, als ik niet aan het klaarkomen ben. Eh al wat onderweg?’
‘Gelukkig nog niet. Wil je graag voelen dat ik spuit?’
‘Ja, maar het nadeel is, dat je daarna een kleintje krijgt.’
‘Dat gaat niet anders, helaas.’
Ze bewogen een tijd amper.
‘Karl? Lekker neuken?’
‘Barbie, ik zou dit niet met een ander meisje willen doen. Er niet zo intiem mee zijn. Omdat alleen jij op mijn droomvrouw lijkt. Waar ik van ben gaan houden en waar ik wél graag bij ben. Een eh geile tweeling is wel leuk om naar te kijken, maar zelfs die hoef ik niet, daar loop ik niet warm voor. Jij kwam al in mijn dromen bij me, als ik een natte droom kreeg. Ik kon me toen niet veel van vrijen voorstellen. Ik liep over, met amper voelbare krampjes liep het zaad er bij me uit. Nu eh ik geloof dat ik geil ben.’
‘O? Waarom?’
‘Omdat ik nu alleen maar kan denken aan neuken. Nu ik voel hoe volledig mijn blote stijve en mijn nog blotere eikel door je kutje gestreeld, gemasseerd wordt. En ik weet, dat als ik nog meer ga strelen, met mijn stijve in je ga pompen, ik klaar ga komen. Mijn stijve weer zo diep mogelijk in je wil duwen, niet leeg lopen, maar klaarkomen met heerlijke krampen. Dat ik ga voelen dat mijn zaad door mijn stijve komt en eruit spuit. En genieten van het voelen en horen dat jij ook klaarkomt, ook geniet. Dat is het enige waaraan ik nu kan denken.’
‘Dat is genoeg. En prima. Je bent niet de enige, die daar nu aan denkt. Ik vroeg er toch om? Neuk me nu, kom klaar en laat mij ook klaarkomen. En spuit kreunend je zaad in me. Doe maar een litertje.’
‘Een heerlijk vrij, geil meisje ben je.’
Hij rolde zich op haar, ging wippen en gromde iedere keer als ze tegen hem in wipte.
‘Wat grom je?’
‘Iedere keer . . . dat jij ook wipt . . . masseer je me.’
‘Ja, lekker . . . voel ik je stijve . . extra goed.’
Toen hij voelde dat er bij hem wat ging komen voelde hij dat ze klaarkwam.
‘Oooh . . . ga door.’
‘Ik moet wel . . . hete meid . . . ik kom ook.’
Ze schokten wilder dan eerder, zij lag het eerst stil.
‘Oooh, Karl, wat lekker.’
Hij ging naast haar liggen.
‘Ja, actieveling. Je masseerde het er bij me uit. Alsof je echt een liter zaad wilde hebben.’
‘Kan me niet schelen hoeveel, als je maar lang komt. Ik kwam iets eerder, maar je spoot wel aardig lang.’
‘Ja, heerlijk. Maar dat wordt vanmiddag niks meer.’
‘Vanmiddag?’
‘Ik had het niet eerder verwacht dan vanmiddag, dit is er vast voor in de plaats gekomen.’
‘Het maakt toch niet uit wanneer? Ik vind dit geweldig, zo snel alweer, na vanmorgen vroeg. Het kan vast vanavond weer.’
‘Zo snel zo vaak op een dag? Vast niet.’
‘Heb je morgen colleges?’
‘Hè? Eh morgenmiddag.’
‘Ik ook. Blijf je weer met me slapen?’
‘En dan morgenochtend weer? Overdrijf je niet?’
‘Geef maar toe, dat je het gevoel hebt, omdat het zo fijn en lekker is, dat je het heel vaak wilt doen.’
‘Eh ja.’
‘Nou, ik ook. Als het me te veel wordt zal ik het eerlijk zeggen.’
‘Ik vind het toch een beetje raar, je zo vol zaad te spuiten. Alweer.’
‘Voor jou zou niet spuiten minder fijn zijn.’
‘Ik had het gisterenavond ook fijn gevonden om nog langer door te gaan, nadat jij gekomen was. Ook als er van spuiten niets gekomen zou zijn had ik het toch een lekkere beurt gevonden.’
‘Dat was het voor mij ook. Karl, ik vind het heel fijn, dat je van jezelf vindt dat je geil kan worden. En wil neuken. Maar neem altijd wel een aanloopje.’
‘Zonder aanloop word ik geeneens geil, denk ik. Ik wil toch alleen maar wat met jou. Wat eerst in stapjes ging, je omhelzen, kussen, later een borst van je strelen. Hier, helemaal bloot, alles strelen. Pas dan komt langzaam het gevoel dat ik meer met mijn stijve wil doen. Ik denk, dat ik je nooit zal overvallen.’
‘Nee, dat ligt je vast niet. Dat geeft niet, hoor, ik warm je op tijd wel op. Nu nog een tijdje kussen. Masseer mijn borsten en doos, ik speel met je pikkie en ballen.’
‘Waar ik vast nog lang geen stijve van krijg.’
‘Geeft niet. Gewoon een tijdje lekker voelen.’
Dat deden ze.
‘Ik moet aan het trio denken, Barbie. Drie blote lijven die elkaar overal bevoelen. Met hun handen en hun monden. En dat één meisje dan toekijkt hoe de stijve van Bas in het kutje van haar zus glijdt, helemaal erin, bijna helemaal eruit, steeds weer, hoe die eh geneukt wordt, met haar hand om zijn ballen om hem nog meer op te hitsen. En ze dan klaar ziet en hoort komen.’
‘Erg opwindend, zeggen ze, van zo dichtbij. Ze krijgen er de kriebels van, ze komen er bijna ook klaar van, het telt als minstens een halve beurt.’
‘Telt het ook als een halve beurt als ik je vinger?’
‘Iets meer, bijna een hele, want ik kom er wel klaar van, al is het niet zo lekker als met je stijve.’
‘Dan dat vaak, per dag?’
‘Dat weet ik niet. O. Zou je het nu willen doen?’
‘Ja. Mijn vinger wil het eigenlijk vanzelf, als ik aan je gleuf voel.’
‘Ja, graag. Laat hem maar gaan. Komen. Er helemaal in.’
Hij deed het, daarna gingen ze naar beneden voor het middageten.

Barbies verkering, dag 2, vanaf ‘s middags

Na het middageten gingen ze weer zonnen.
‘Karl, ik zie dat je al aardig gewend bent.’
‘Dat is niet van wennen, ma.’
‘Alweer een keer gevreeën? Fijn. Dat je kon en dat jullie genieten.’
‘Ja, onverwacht snel. Barbie doet haar best om me op gang te krijgen.’
‘Ook eigen belang, natuurlijk, want gedeelde pret is dubbele pret. Zit je nu te wachten op dat je weer kan?’
‘Ach, ik zou wel willen, maar zo snel verwacht ik niets.’
‘Misschien helpt dit een beetje.’
Berbel deed haar benen van elkaar.
‘O, ma, een bloot kutje. Wat een goed zichtbare gleuf.’
Iedereen grinnikte.
‘Je hebt al snel wat opgestoken. Heb je gehoord waarom Bas het zo wil?’
‘Ja. Van Barbie. En ik zie het, u heeft er verder erg veel haar. Ma, het lijkt wel bloter dan bij een baby.’
‘Ja, maar dat is optisch bedrog.’
‘Als ik het zeggen mag, een prachtige gleuf. Erfelijk, maar Barbie heeft daar niet zo veel haar dat er niets te zien valt. Of te voelen. Dat heb ik natuurlijk allebei al gedaan, mijn pikkie kon de weg ook vinden, alleen van eh kussen is nog niets gekomen.’
‘Als je mag kijken, alles mag zien, mag je ook alles zeggen. Doen we bij jou ook.’
‘Over een klein pikkie valt weinig te zeggen.’
‘De boog kan niet altijd gespannen zijn, maar het is fijner om aan je onderdelen te zien dat je een jongen bent dan aan je kleding.’
‘Ja, dat vind ik bij meisjes ook. Ik durf al vrij rond te kijken. Ma, ook erfelijk de andere kant op?’
Oma grinnikte.
‘Je bent een handige jongen. Ik snap, dat je nog wat verlegen bent, maar ik had het best leuk gevonden als je gezegd had, oma, voor wat hoort wat, beentjes wijd.’
Iedereen grinnikte.
‘Tja, als u er geen problemen mee heeft, en opa ook niet, wil ik uw gleuf ook graag zien. Ik vroeg me natuurlijk al af of u daar ook zo goed geconserveerd bent.’
‘Ja, haar hele lekkere lijf is nog als nieuw, als op haar zestiende. Haar kutje ook, niet te zien, maar wel te voelen voor me. Van kijken slijt het ook niet, dus, moeder, je mooie beentjes wijd.’
Ze deed het.
‘O. Ja. Zoiets als Barbie. Lekker behaard kutje. Dank u wel.’
‘Je houdt het maar bij haar. Berbel en ik hebben al iemand die af en toe zegt, meid, beentjes wijd, dan ga ik je kutje likken. En daarna volstoppen en volspuiten.’
Iedereen grinnikte weer.
‘Oma toch. Dan mag ik wel zeggen, wat ik ook al tegen Barbie over u gezegd heb. U heeft geen hangborsten en ook nog een redelijk strakke buik. Ik ben geen kenner, in een zwembad zijn ze niet helemaal bloot, maar ik kan zien of borsten staan of hangen en of een buik over een broekje hangt. Ma ziet er ook geweldig uit.’
‘Karl, jong geleerd is oud gedaan en houd je jong. En jong goed geleerd is vaak gedaan. En stommetje spelen is bar ongezellig. Net zoals iets verstoppen. Zeker als dat niet uniek is.’
‘Is dat een hint, oma? Karl, bij wie van ons tweeën heb je tussen haar benen gekeken?’
Karl probeerde duidelijk serieus te kijken.
‘Dan zou ik jullie gleufjes tegelijk moeten zien, om te vergelijken.’
‘Gleufjés? Een normale maat, hoor. Je hebt gezien wat er in kan, mag.’
‘Moet. Showen, zus, dan gaan er vast twee omhoog.’
De meiden deden tegelijk hun benen van elkaar.
‘O. Tja. Hetzelfde. Er zou verschil in het aantal haren kunnen zitten, maar dat is niet te tellen. Eh voel je nog steeds geen verschil, Bas?’
‘Zoals ze zelf zeiden, ik hoor, zie, ruik of voel het verschil niet. Ze vertelden vroeger elkaar alles over me, nu kunnen ze zelfs bij het vrijen afkijken en komen misschien daardoor hetzelfde klaar.’
‘Zelfs net zo snel?’
‘Niet altijd, maar van een verschil weet je de oorzaak niet, dat kan aan veel dingen liggen. En dus veranderen. Bovendien lig ik niet op een stopwatch te kijken als ik klaarkom. We zijn hartstikke blij hoe het met ons gaat, Karl. Er zou alleen nog iets kunnen verbeteren als ik een kloon had. Dan konden we een kwartet vormen en nog steeds niet kunnen of hoeven kiezen. Misschien zou dan de muur tussen de logeerkamers er uitgebroken kunnen worden, om naar elkaar te kunnen blijven kijken, want vier op één bed wordt wat veel.’
‘Ja. Een tweelingbroer heb je niet, dat weet ik zeker. Ik heb niet bij kunnen houden wat er bij me inging, wel wat er uitkwam.’
Iedereen grinnikte weer.
‘Twee om twee, ma, dacht ik, als ik zo vrij mag zijn.’
‘Je mag voorlopig zo vrij zijn, Karl, omdat je nog niet precies overal mee op de hoogte bent. Kijken blijft vrij. Ja, twee erin en twee eruit als je op een bepaalde manier telt. Maar ik bedoelde, wat de anderen vast gelijk snapten, het aantal liters erin.’
‘Ja, vast. Ik zat daarmee, ik vond dat niet zo netjes, ik kon het niet opruimen. Maar ja, ook dat is natuurlijk.’
‘En daar moeten we genoegen mee nemen. Je zou wat anders kunnen wensen, maar dat zou vast niet mogelijk zijn. Het is net zoiets als slapen, het is tijdverlies maar het kan niet anders.’
‘Nou ja, als je toch moet wachten tot je weer kan?’
‘Ondertussen zou je ook iets anders kunnen doen. Maar continue vingeren kan vast ook niet. Ik wil het geeneens proberen, nog vaker klaarkomen is me te vermoeiend. Hè, moeder?’
‘Ik wacht liever.’
Iedereen grinnikte weer.
‘Ik vroeg me al af hoe vaak dat zou kunnen, per dag.’
‘Vaker dan jij kan komen. Tussen echte beurten door een keertje is vaak lekker. Tot het echt een tijdje bij moet komen van die krampen. Maar er gaat niets boven het echte werk, hè?’
‘Nee, zeker niet, ma. Dank u wel voor uw aanmoediging. Door mijn uitzicht op vijf mooie gleuven begint er wel iets bij me te kriebelen. Niet dat ik met vier ervan iets wil, maar het doet me denken aan dat de vijfde me veel lekkerder beet kan houden dan een hand er omheen.’
‘Die is daar ook niet voor bedoeld, maar handig als er niet méér kan. Wie weet er nog iets om over door te praten, om hem nog verder aan te moedigen?’
‘Ik ben genoeg aangemoedigd om mijn twee hete gleufjes weer eens lekker te gaan bevoelen. Gaan jullie mee, schatjes?’
Kleine Bas stond op, met zijn erectie recht omhoog.
‘Je wijst naar boven, zien we. Natuurlijk gaan we dan graag mee. Daar zetten we je wegwijzer recht vooruit, doen er een heet kutje om en melken die grote dikke van je tot hij de hitte probeert af te koelen.’
‘Ja, daar heb ik dan wel wat voor, al zijn jullie zo gretig dat ik er op een dag amper genoeg van kan maken.’
Ze stonden op en trokken hem mee naar binnen.
‘Wat een heet stel.’
‘En jullie dan? Je op gang geholpen worden kan nog amper geholpen hebben en toch kan je alweer, zie ik.’
‘Ja, dat kan me niets meer schelen na wat ik net gezien heb. Tjonge, vijf mooie gleuven.’
‘Je hebt niets waarvoor je je zou moeten schamen, wel als je die bleef verstoppen. Barbie, je was wat te zuinig. Die flinke paal heeft wel recht op een negeneenhalf.’
‘Ik heb hem al een tien plus gegeven, omdat hij zo precies in me past.’
‘Het lijkt wel of hij na het eh gebruik wat uitgezet is, oma. Ik denk, schatje, dat hij in een ruststand heeft gezeten en nu niet kan wachten op dat hij kan doen waar hij voor gemaakt is. Hoe ouder je bent, hoe sneller je vast op gang kan komen. Ga je mee naar boven, lieve bloterd?’
‘Er heeft bij mij ook wat in een ruststand heeft gezeten en kan nu ook niet wachten. Ja, we zijn een heet stel geworden, onver- wacht.’
Karl stond op en stak trots zijn buik met erectie vooruit. Hij trok Barbie aan een hand omhoog.
‘Ma, oma, kijk nog even goed. Als we terugkomen is er tijdelijk bijna niets van over.’
‘Daar kijken we ook graag naar, omdat we dan weten dat hij waarvoor hij gemaakt is goed kan doen.’
‘Meer dan goed. Jullie mogen het wel weten, we hebben voor het middageten alweer een keer gevreeën. Ik kreeg ook alweer zaadjes, op ongeveer het goede moment.’
‘Geweldig fijn, Barbie. Nu we het weten kunnen we allemaal rustig slapen en eh spelen, omdat jij het eindelijk ook doet.’
‘Ik ben nog niet zo oud dat er haast bij was. Maar het had inderdaad wel wat eerder gekund. Ook voor Karl ben ik er blij mee, want die heeft er echt op gewacht. Maar heel lief, nooit ergens op aangedrongen. Nu weer lang genoeg gewacht.’
Ze trok hem mee naar binnen.
‘Tja, als je kinderen jong zijn hoop je dat ze niet te vroeg met seks beginnen, het leidt zo af van andere dingen die ze moeten leren. Maar bij Bas was het niet erg, hij kon het naast zijn huiswerk en hier helpen doen. Barbie studeert snel genoeg om het in de weekeinden en de vakanties te doen. Karl durft waarschijnlijk niet te vaak en zal zijn studie er vast niet onder laten lijden, waar Barbie vast rekening mee zal houden. Bas, wat gaat het sinds je komst geweldig goed.’
‘En lekker. Daar heeft niemand onder te lijden. Schat, ik heb zin om hetzelfde te gaan doen als onze kinderen.’
‘Ik zie het. Mooi, hè, moeder?’
‘Ze hebben allemaal een mooie. Vader, ga je ook mee naar boven? Voor we daar zijn heb je er vast ook één.’
‘Die is al onderweg.’
Vader stond ook op, met zijn pik recht vooruit en grinnikte naar Bas, die opstond met zijn erectie omhoog.
‘Kom, jongen, meiden, aan het werk.’
Ze gingen met z’n vieren naar binnen.

Op weg naar de kamer van Barbie op zolder kwamen Karl en Barbie eenhoog langs de logeerkamers, waar een deur open- stond. Ze zagen dat Bas op zijn rug op bed lag met een meisje op hem, haar borsten in zijn handen. Het andere meisje lag er schuin naast, met haar hoofd richting voeteneind van het bed, met een hand op een hand van Bas op haar doos en haar andere hand om zijn ballen, te kijken hoe zijn stijve in en bijna uit haar zus bewoog door haar gewip. Karl trok al gauw Barbie mee.
‘Kom, schat, ik wil ook wat.’
Op haar kamer keek ze hem grinnikend aan.
‘Wil je praten?’
‘Met een stijve die ook in een kutje wil? Mag ik je een keer op z’n hondjes dekken?’
‘Ja, hitsige beer van me, ik wil ook alles proberen.’
Ze ging op de grond op haar onderarmen en knieën steunen. Karl kroop op zijn knieën achter haar, duwde zijn stijve tussen haar benen door in haar gleuf, boog zich voorover, pakte haar borsten en ging wippen.
‘Lekker, heet teefje. Het helpt me vast, dat gepraat over seks en bloot zien, zelfs hoe dat in elkaar past.’
‘Ja, dat was nog beter te zien dan bij varkens, dus opwindender. Ja, streel zo lekker door. Mmmm. Ik wilde je gisteren buiten alleen een beetje bloot laten zien, mmmm, in de hoop dat ik jou bloot zou zien. Mmmm. Als je wilde mocht je mij ook bloot zien. Mmmm. Na een tijdje we dan lekker aan elkaar zouden gaan voelen. Mmmm. Na weer een tijdje elkaar zouden laten komen. Mmmm. Na een hele tijd met elkaar zouden gaan vrijen. Mmmm. Lekker neuken. Mmmm. Met je stijve die zo goed in me past dat ik er al weer van ga komen. Oooh, Karl.’
‘Mmmm. Ja, geil meisje, tegelijk, hè?’
Dat kwamen ze, waarbij hij haar bijna van de vloer tilde toen hij zijn stijve vier keer zo ver mogelijk hard in haar duwde om dan een lading te lozen. Ze stonden wat moeizaam op en gingen op bed bij liggen komen.
‘Oh, Karl, je krikte me op.’
‘Nu weet ik waar het vandaan komt, als ze neuken krikken noemen. Ja, ik duw wat hard, als ik een lading voel komen. Om zeker te zijn dat ik er zo diep mogelijk in zit. Automatisch, eigenlijk.’
‘Dat geeft niks, dat wil ik dan ook voelen. En lekker je hele stijve masseren.’
‘Ja, dat is geweldig. Tjonge, wat spoot ik ook weer lekker. Meer dan ik al zo snel weer verwachte.’
‘Ja, geweldig potente man. Al worden Basjes ballen erbij gemasseerd, ik denk dat hij het niet zo goed kan als jij.’
‘Vast wel. Ze laten elkaar toch al jaren komen? En hij past vast goed in allebei die kutjes.’
‘Zou ik hem eigenlijk wel willen vragen.’
‘Wacht maar even af. Als er hier zo doorgepraat wordt zegt hij, of zij, er vast wel een keer wat over.’
‘Zo gek vaak wordt er nu ook weer niet over gepraat, anders had ik er misschien eerder zin in gekregen. Mams was bij die eerste niet enthousiast, maar ze werd het toen paps voor haar zijn broek liet zakken.’
‘Had ik misschien voor jou ook moeten doen.’
‘Wel eens aan gedacht?’
‘Nee. Alleen aan scharrelen en dan langzaam verder gaan.’
‘Vind je het nog steeds eigenlijk te snel gaan?’
‘Wat ik tegen ma zei, met af en toe had ik waarschijnlijk geen moeite gehad, maar ik heb nu, in een dag, eigenlijk al heel veel zaad in je achtergelaten. Geweldig om te doen, maar ik kan het niet opruimen.’
‘Dat hoeft ook niet, de natuur zorgt ervoor dat het opgeruimd wordt, hooguit loopt er iets uit als ik daarna snel opsta. Ik heb mams en oma er nooit over gehoord, en die kregen waarschijnlijk op een dag nog wel meer ingespoten dan ik tot nu toe. Vooral nadat ze pas getrouwd waren. Het kon ze niet genoeg zijn, ze genoten, genieten, net als ik, van het meemaken van zo’n mooie, intieme prestatie van hun man.’
‘Waaraan ze vast net als jij meewerken door de stijve die ze streelt te masseren. Dat verhoogt de pret.’
‘Ja. Nog een tijdje elkaar prettig bevoelen?’
‘Ja, ook je borsten. Als we aan het wippen zijn kan ik daar weinig aandacht aan besteden.’
‘Dat is niet zo erg, haal het maar in. Lik en zuig ook aan mijn tepels. Alsof je een baby bent, dan speel ik met je babypikkie. Een andere keer ga ik die leegzuigen.’
‘Nou!’
‘En kan jij me likken tot ik klaar kom.’
‘Eh erin?’
‘Je weet toch dat meisjes een clitoris hebben? Die zoek je met je tong maar op.’
‘Oei. Erg intiem.’
‘Standje negenenzestig, als ik gelijk je eikel aflik. Eh sorry, Karl. Maar dat intieme hoort erbij, ga je vanzelf doen. Ik zeg het maar even, voor het geval je zou denken dat je niet zover mag gaan. Maar dat mag allemaal, net zoals zaad in me spuiten. Dat deed je weer aardig veel, daarnet. Het lijkt erop, dat je al op gang bent, je minstens zo veel produceert als de anderen, al heb je iets kleinere ballen. En ook een aardig voorraadkamertje hebt.’
‘Zal wel door mijn leeftijd komen, ik zit niet meer in de groei, zoals je broer, ik had al een bepaalde capaciteit. Het aanbod kon gelijk opgevoerd worden toen er vraag kwam.’
‘Zoiets. Fijn. Dan kan je vast vanavond weer.’
‘Tja, daar kan je vast voor zorgen.’
‘Erg?’
‘Je bent wel erg gretig. Maar ook wat ouder dan achttien, je wilde er langer op wachten. Barbie, ik heb nooit gedacht dat ik vaak zou vrijen. Maar ja, als mijn droomvrouwtje er om vraagt wil ik haar natuurlijk graag haar zin geven. Vorige week had ik het vast dierlijk gevonden om zo vaak ik kon te vrijen. Maar jullie hebben zo veel verteld en uitgelegd, dat ik nu wel inzie dat het natuurlijk is, liefdevol voor je partner is en zo. En omdat ik het nu ook veel lekkerder vind dan ik ooit gedacht heb wil ik graag ook proberen er het maximum uit te halen. Zelfs je af en toe beestachtig wild te neuken.’
‘Karl toch.’
‘Te erg?’
‘Nee, prima. Heb je nu helemaal geen remmingen meer?’
‘Ik geloof van niet.’
‘Fijn. Maar zeg het gelijk, als je iets dwars zit.’
‘Ja, er is hier toch overal over te praten.’
‘Dan zal je het vast ook niet erg vinden als ik, als het zo uitkomt, op ga scheppen over je zaadproductie?’
‘Eh nee.’
‘Fijn. Karl, andere vrouwen scheppen op over de maatschappelijke positie van hun man. Die leveren natuurlijk ook een be- paalde prestatie, maar ik denk, dat door alle stress die dat oplevert, ze in bed niet veel presteren.’
‘Nee. Dat wordt, later, stress vermijden.’
‘Zo is het. Een beetje werken, zoals Bas en Basje hier doen, wij in onze praktijk, en als we zin hebben één trap op en ons op bed uitleven. Weer op weg naar beneden de kledingstukken die we op de heenweg uitgetrokken hebben weer aantrekken.’
‘Je ziet het al voor je.’
‘Ja, ik wil dan zo gauw mogelijk je erectie voor me zien, niet wachten op uitkleden. En dat jij met je ogen gelijk van mijn lijf kan genieten. We dan gaan spelen, met als slot vrijen en klaarkomen.’
‘Meisje toch.’
‘Ik durf het te zeggen. En te doen. Ik word beslist niet de zoveelste gefrustreerde vrouw die er graag een minnaar bij zou willen hebben om vaker bevredigd te worden.’
‘Nee, ik zal er alles aan doen om je bevredigd, verzadigd te houden.’
‘Verzadigd. Ja, ik wil al het zaad wat je maar kan maken.’
‘Eh tot dan in de weekeinden en vakantie al?’
‘Ja.’
‘Nou, dat was kort maar duidelijk.’
‘Karl, je mag zeggen wat je van mij en mijn familie verwacht, je weet nu al wel wat we van jou verwachten.’
‘Ik had niet verwacht dat ik zo fijn opgevangen, opgenomen zou worden. Meer kan ik, wat dat betreft, niet verlangen. Wat je familie van me verwacht doe ik natuurlijk, meedoen bij het zonnen. Waar ik aan moet wennen is wat jij van me verwacht. Iets wat me onmogelijk leek.’
‘Wat?’
‘Eh, nou, zo vaak met je vrijen als ik kan.’
‘En er tussendoor me soms vingeren. Ik kan me voorstellen dat je daaraan moet wennen. Karl, wees blij dat je je natuurlijk kan gedragen. Denk bijvoorbeeld niet, ik lijk wel een zaadfabriek. Je zaad is belangrijk, ten eerste, als we ooit kinderen willen. Ten tweede, zonder kom je niet zo lekker klaar. Voor mij is belangrijker dan je zaadjes hoe je stijve mijn kutje streelt. En het belangrijkste is, dat we van elkaar houden en dat laten merken.’
‘Ja, Barbie.’
‘Je zal alles de komende tijd nog wel overdenken. Als er iets niet duidelijk is hoor ik het graag. Je kan ook iets aan anderen vragen, als je denkt dat ze je beter kunnen helpen dan ik. Bijvoorbeeld aan een van de mannen over iets mannelijks. Paps weet overal veel van en hij vertelt alles fijn en duidelijk. Ik vroeg hem vroeger meer dan mijn moeder, ook als het over meisjeszaken ging. Mams bloosde altijd en durfde niet veel. Net als mijn grootouders, die zijn pas na de komt van paps wat meer gaan praten.’
‘Dank je wel.’
‘Goed. Weer zonnen? Eh een enkele keer zeggen we iets ietsje grof, maar we bedoelen het niet kwaad.’
‘Zoals?’
‘Wat ik dacht, bij zonnen, speciaal voor jou. Kutjes en erecties bekijken.’
‘Die erecties interesseren me niet zo, alleen, als die er niet waren, durfde ik de mijne ook niet te laten zien. Die kutjes bekijk ik niet eh losstaand, ze horen bij lekker uitziende blote meiden, met ook blote borsten.’
‘Zoals alle pikken, klein of stijf, bij leuk uitziend mannen horen. Anders gebruikten we wel dildo’s, Karl.’
‘O. Ja. Nou, in een opblaaspop heb ik nooit wat gezien. In eh zelfbevrediging ook niet, wat dat betreft was ik al wel natuurlijk.’
‘Ik heb niet gehoord dat daar in mijn familie aan gedaan wordt. Maar dus wel drie generaties die vaak vrijen. Goed. Naar buiten. Aankleden hoeft niet.’

Buiten zagen ze dat Bas met een meisje op schoot zat, met een hand op een borst van haar. Het andere meisje zat op een stoel ernaast, met een hand tussen zijn benen. Bas keek op.
‘Dit arme kind klaagde dat ik haar borstjes verwaarloosde. Ik mag nog wel even, hè?’
Hij masseerde de borst.
‘Die verwaarlozing kan ik me indenken, Bas, ik kan ook niet alles tegelijk.’
Barbie grinnikte.
‘Nee, nog geeneens genoeg aandacht voor die twee van mij hebben.’
Ze kwam op Karls schoot zitten.
‘Concentreer je een keertje op mijn tepels, in plaats van op je pikkie.’
Hij liet haar wat achteroverzakken en nam zo veel hij kon van een borst in zijn mond.
Bas grinnikte.
‘Zie ik eindelijk eens dat je spullen gebruikt worden, zus.’
Vader Bas kwam naar buiten, aangekleed.
‘Eindelijk wat?’
Karl stopte met likken en zuigen en zette Barbie rechtop.
‘De spullen van Barbie worden eindelijk gebruikt, paps. Ik heb natuurlijk ook gezien dat er op een gegeven moment steeds meer aan haar kwam, boven en onder, al was ik vier jaar jonger. Ik kreeg wat jeuk aan mijn vingers, maar je kan natuurlijk niet aan je zus gaan zitten voelen. Ik heb maar netjes gewacht tot ik ook lager jeuk kreeg, op mijn twaalfde, en ben toen achter meiden van ongeveer mijn leeftijd aangegaan. Die bleken ook last van jeuk te hebben, wilden er graag vanaf geholpen worden en wilden mij ook van mijn jeuk af helpen. Tijdelijk.’
‘Ja, ja. Ik heb er ook van genoten om te zien dat Barbie nog mooier werd dan een Barbiepop. Die poppen hebben aan de ene kant, boven, eigenlijk te grote borsten, en aan de onderkant een kale doos, zonder gleuf. Voor je denkt, speelde ik met poppen, ik moest een tijdje van Barbie meespelen met het aan en uitkleden van haar poppen.’
‘Ik heb nooit met poppen gespeeld en hoefde, in het echt, nooit meer te doen dan de knoopjes van een bloes losmaken. Mijn schatjes zijn nu zo ongeduldig dat ze zichzelf uitkleden.’
‘Ja, natuurlijk, na zes jaar eindelijk het echte werk.’
‘Ja, schatje, je kan best zin in jouw beurt hebben, maar zelfs van je lekkere masseren kan mijn pikkie zo snel na zijn vorige werk niet omhoog komen.’
De andere trok haar hand terug.
‘We zagen pas, toen de meiden hier kwamen, dat je een erectie kon krijgen. Rond je zestiende had je pas verteld dat je er één kon krijgen en daarvoor hadden we alleen gezien dat je balletjes en pikkie wat groter werden. Gelukkig is Karl erbij gekomen en hebben mams en oma wat meer om van te genieten.’
‘Dat zal van mij niet veel zijn, hij moet meestal gelijk aan het werk, als hij kan.’
‘Bas, daar klaag je toch niet over?’
‘Nee, helemaal niet, ik word nu op een nog veel prettigere manier van mijn jeuk afgeholpen.’
‘Ja, ja. Maar het is er nu de tijd niet voor. Naar binnen en aankleden, het eten komt zo op tafel.’
Vader Bas ging weer naar binnen, de anderen die buiten waren lieten elkaar los en gingen ook naar binnen.

Onder het avondeten kon Barbie het toch niet nalaten om te vragen wat ze weten wilde.
‘Bas, broertje, ik heb een nog al intieme vraag voor je. Voor jullie drieën.’
‘Hebben we het ergens nog niet over gehad, de laatste tijd?’
‘We hebben veel met elkaar meegenoten, dat is zeker. We hebben het gehad over negens en tienen uitdelen. Je kreeg van de meiden een tien. Wil dat zeggen, dat ze geen problemen met je maat hebben?’
‘Ik had volgens hun op mijn twaalfde wel een grotere dan andere jongens, ze hebben eraan gezeten tot we gingen vrijen, ze zijn er alleen de eerste keer van geschrokken. Tja, oma had op haar zestiende een beetje problemen met die van opa, ze zat bijna te vol, net als mams op haar eh twintigste. De meiden zeggen dat ze precies vol zitten. Ja, het past geweldig. Een gelukkig toeval.’
‘Eh twee dezelfde?’
‘Nou, mijn vingers voelden nooit verschil, mijn stijve nu ook niet. Ik vind het heel fijn dat ze zo eerlijk willen delen wat er gedeeld moet worden en fijn, gezellig samen doen wat er samen gedaan kan worden. Niet alleen voor mezelf, ook voor hun.’
‘Ja, er moet wat gedeeld worden. Maar dat vinden we veel minder erg dan als één van ons een andere jongen gekregen had en minder of nog meer gekregen had. We zouden natuurlijk blijven vergelijken en dan bedroefd zijn.’
‘Dan hadden jullie toch ook kunnen ruilen?’
‘Dat had dan vast ongemerkt gekund, maar we hadden het willen zeggen, eerlijk blijven. Dan de ander af en toe wat meer gunnen en zelf minder? Met verschil nemen we geen genoegen, minder is niet in te halen. En welke jongen wil een meisje met een andere jongen delen?’
‘Nee, vast geen een. En eh, vaak genoeg, Bas?’
‘Ik red het zonder problemen al vier keer op een dag.’
‘Fijn voor jou, maar per stuk twee keer op een dag is niet al te veel.’
‘Dat is nu eenmaal zo, dat wisten ze ook van tevoren. Maar van het zien wat ik met haar zus doe tot en met die klaarkomt komen ze ook bijna.’
‘Jullie kamerdeur was niet dicht, toen we vanmiddag naar boven gingen. Ja, van zo dichtbij zie je meer dan bij varkens. En ze weten hoe het voelt, voelen vast mee, alsof het met hun gebeurt.’
‘Ja, ze zeggen, dat het ongeveer voor een halve beurt geldt, komen ze toch op drie keer. Ik zag jullie langs gaan en kijken. Karl kreeg er gelijk nog meer zin in, hè, hij sleepte je gauw mee.’
‘Ja. Hij wilde een keer op z’n hondjes en krikte me bijna van de vloer af, zo veel meer zin had hij, van het zien van jullie eh gevrij.’
‘Fijn. Als één van de twee niet kan krijgt de andere alles. Vier keer is ze bijna te veel, dus alles bij elkaar gaat het geweldig. Een vijfde keer krijgen ze hem meestal ook omhoog, in ieder geval lekker om mee te spelen. Kan ik met hun spullen natuurlijk ook steeds.’
Berbel zuchtte.
‘Wat hebben we het fijn.’
‘Ja. En er zo veel tijd voor. Een onderbreking om te eten is niet erg, het is altijd erg lekker. Al zit het niet zo prettig met een erectie.’
‘Vader! Nu alweer?’
‘Zeg niet, dat jij er niet heet van wordt als je hoort hoe jongeren genieten van vrijen en toekijken. Als we straks naar boven gaan krijg je vast een beurt van me zoals de eerste in onze huwelijksnacht.’
‘Dat red je niet, toen zat je overvol. Die nacht daarvoor kon je niet, omdat ik voor het laatst in mijn ouderlijk huis sliep.’
‘Ja, voor het eerst weer eens, na een jaar of twee. Werd ik zelfs niet geholpen, moest het opsparen.’
‘Ja, dat wilde je daarna nooit meer, liever vaker dan zo veel.’
‘Om het nog maar eens te zeggen, je bent sinds je zestiende, op die ene nacht na, een geweldige vrouw voor me geweest. Buiten en vooral in bed.’
‘Dank je. En vóór Berbel er was, overal waar je maar kon. Ja, ik heb steeds goed voor je gezorgd, omdat eerst mijn werkgever, na een maand mijn minnaar, me alles gaf wat ik maar wensen kon. Zeker die tien, al was een negeneenhalf genoeg geweest.’
‘Ja, zo denk ik er ook over. Hè, Bas?’
‘Ja, liefste, al begonnen wij anders, waar ik nooit een seconde spijt van heb gehad.’
‘Ik eh heb zelfs al geen spijt meer van mijn foutje vóór je kwam. Afgezien dat ik er een nog steeds zo lieve dochter door kreeg, het hielp om je toen te laten blijven en ons zo veel te laten genieten.’
‘Ja. We hebben ook veel aan je voorouders te danken, die hebben een fijn bedrijf opgezet.’
‘Opa, u mag best eens bij ons kijken, als u dan zo lang blijft staan dat we uw hele erectie zien. U gaat bij een halve altijd al naar uw slaapkamer.’
‘Ja, goed, die zal ik wel krijgen van het zien van een trio. Ik neem aan, dat jullie geen oud stel hoeven zien vrijen?’
‘Nee, daar kunnen we vast niets meer van leren. Over de voorouders, wat weet u daarvan? Vermaakten die zich?’
‘Vast wel, maar daar weet ik niets van. Wij zijn, na de komst van Bas, door het horen over het enthousiaste gevrij van Berbel en hem, wat meer over seks gaan praten. Bij mijn ouders was dat een taboe. Van mijn grootouders staat me niets bij. Mijn moeder is overleden net voor ik twintig werd, mijn vader een week daarna. Hij gaf het op, kon niet zonder haar. Had het vast wel vaak met haar gedaan hebben, een eh tien gehad, wat ik en daarna Basje geërfd hebben.’
‘Mijn dank, en die van mijn meisjes, daarvoor is zeer groot. En eh die maand, opa, na oma’s komst?’
‘Ik had amper gescharreld, want na school en nadat ik van school was, op m’n zestiende, moest ik hier meehelpen. Wat ze toen vast onzedelijke schuurfeesten genoemd zouden hebben, waren er niet. Één keer in het jaar was er kermis in de stad, maar daar moest je oppassen voor de stadsjongens. Die waren brutaler dan wij uit het dorp, namen ook de meisjes uit het dorp in beslag. Ik kreeg, na het overlijden van mijn ouders, wel wat hulp uit het dorp, maar niet genoeg. Daarom zette ik een adver- tentie voor een inwonende huishoudelijke hulp. Ik verwachtte alles behalve een jong en lekker uitziend grietje. Die alles heel goed aanpakte, vooral de eerste maand, omdat het er hier natuurlijk niet al te best uitzag, ik kon het in m’n eentje niet aan. Daarna kon ze het rustiger aan doen. Ze ging er nog beter voor zorgen dat ik goed te eten en te drinken had, goed gekleed was en hield me ‘s avonds nog vaker en langer gezelschap. Ik eh kreeg steeds meer de kriebels van haar, maar ik durfde nergens om te vragen, ze zou kunnen weigeren en weggaan.’
‘Al gauw niet meer. Ik vond het veel te fijn, mijn eigen gang te kunnen gaan, zonder kritiek, in de buurt van zo’n flinke jongen. Die zo tevreden, dankbaar was voor wat ik deed, dat ook duidelijk liet merken.’
‘Flink, oma?’
‘Niet die tien, meneertje negeneenhalf, daar wist ik niets van. Hij was stevig, niet onbehouwen, ook wel mooi om te zien. En heel vriendelijk. Ik had wat gescharreld, had gevoeld en was bevoeld, maar meer niet. Ik snap nog niet goed dat ze me van huis lieten gaan, hun hulp in de huishouding, al konden jongere zusjes alles van me overnemen. Ze hadden de advertentie gezien, van een alleenstaande boer die om hulp zat te springen, maar er stond niet in hoe oud die was.’
‘Daar had ik niet aan gedacht. Na een paar weken kwamen haar ouders kijken, schrokken, maar zeiden niets over mijn leeftijd. Waarschijnlijk dachten ze, wat niet weet wat niet deert. Ze mocht zelfs van haar ouders in het wit trouwen omdat ze nog geen kind had of zichtbaar zwanger was. Nee, maar ze was allang geen maagd meer. Na die drie weken had ik condooms gekocht, een keer in de stad, in het dorp wilde ik geen slapende honden wakker maken. Er was eh bij mij iets wakker geworden, ik kreeg het steeds benauwder, omdat ik bang werd dat ze me zou vragen over de hoeveelheid beddengoed en handdoeken die ik in de was moest doen. Ik zou me doodschamen als ik een onschuldig meisje moest vertellen dat ik natte dromen van haar kreeg. De eerste week al één, die derde week al drie keer.’
‘Onschuldig?’
‘Dat vermoedde ik, dacht ik. Zo gedroeg ze zich, totaal niet uitdagend, zo keek ze me aan.’
‘Wel met hartkloppingen.’
‘Die waren niet te zien, ik probeerde ook zo min mogelijk naar je borsten te kijken. Ik zag je ook niet naar mijn broek kijken, daar klopte ook aardig wat in.’
‘Daar was ik ook niet op bedacht.’
‘Toen bedacht ik dat de varkens me misschien konden helpen. Proberen wat te praten over wat ze zou zien, en dan zien wat er van kwam. Ik nam haar mee naar de schuur, waar ze nog geeneens geweest was. Komt nog wel, zei ze, als ik het minder druk heb, hier in huis ingewerkt ben. Ik legde uit, hoe ze me daar met schoonmaken zou kunnen helpen. Liet haar kleine biggetjes zien en aaien, dat vond ze natuurlijk leuk. Liet toen een zeug bij de beer. Het woord dekken durfde ik wel te gebruiken, dat kent iedereen. Omdat ze ging blozen toen ze de beer zag wippen durfde ik vragen, zullen we het nadoen?’
‘Ja. Heel verlegen.’
‘Doodsbenauwd, het was alles of niets, dacht ik. Maar ze bleef blozen en zei, ik wil wel wat proberen, maar niet zwanger worden. Ik zei, ik heb condooms. Ik liet haar er een zien. Ze vroeg, hoe werkt dat? Ik zei, die moet om mijn pikkie, daar blij- ven dan de zaadjes in achter. Omdat ze niet wegliep of boos werd durfde ik mijn broeken te laten zakken en het condoom omdoen. Ze bekeek het, met heel grote ogen. Ze zei, die is te groot, zo’n groot gaatje heb ik niet. Ik zei, mag ik het proberen, ik zal heel voorzichtig doen. Ze keek om zich heen, trok haar broekje uit, ging op een schone plek liggen, rok omhoog, beentjes uit elkaar, ik knapte gelijk bijna. Het blote van een meisje zien is heel wat anders dan de achterkant van een zeug.’
‘Ja, heel wat aantrekkelijker. Uitnodigender. Op uw zestiende al met de beentjes wijd, oma?’
‘Dat vroeg je moeder ook, toen ze het hoorde. Ze deed het zelf op haar zeventiende en als jij er op je twaalfde een aanbod voor had gekregen had je het toen al gedaan.’
‘Sorry. Ja, oma. Waarschijnlijk wel.’
‘Vader deed het heel voorzichtig, het ging maar nét. Ik vond dat klaarkomen heerlijk en vader genoot er duidelijk ook van. ‘s Avonds vroeg hij of ik met hem naar bed wilde. Nou, graag. Boven kleedde ik me vlug helemaal uit en ging weer klaar liggen. Varkens doen het anders, maar als ik wat van vrijen zag, op de TV, vóór één van mijn ouders wegzapte, lagen mannen bovenop. Vader kleedde zich ook uit maar kwam niet direct op me. Hij streelde, bevoelde en kuste me eerst overal. Ik toen ook bij hem. Tjonge, wat een verschil met een jongetje van een jaar of vijftien. Een grote stevige paal en grote ballen. Die paal stopte hij er weer voorzichtig bij me in en wipte, zoals die beer, maar die keer veel langer dan de eerste keer, tot ik klaar kwam. Ik voelde dat hij ook klaarkwam en vast weer veel in het condoom spoot. De volgende morgen maakte hij me wakker en eh pakte me weer. Bij het ontbijt deed hij me een aanzoek. Om op mijn achttiende met hem te trouwen en vaak met hem te vrijen, daarvóór al. Ik zei, ja, maar niet vaker dan een keer of drie per dag, anders heb ik geen fut genoeg meer om te werken, ik zakte net voor het aanrecht bijna door mijn knieën, van ons woeste gedoe.’
‘Woest?’
‘Vast erfelijk. Meiden? Zo te horen?’
‘Ja, Bas, jij doet af en toe ook of je er helemaal in wilt, terwijl we aan je stijve al precies genoeg hebben.’
‘Zoiets dacht ik wel. Die dag kreeg ik alleen rust om eten klaar te maken en een keer omdat hij nieuwe condooms moest halen, want hij had er maar drie gekocht. Vader heeft zich niet aan die drie keer per dag gehouden, maar ik heb nooit geprotesteerd. Liever een tijdje voelen alsof ik versleten was dan het missen. Na een week zakten we door het bed.’
‘Dat was niet door mijn woeste gedoe. Jij zat voor het eerst op me, wipte en dreunde me het matras in.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Ik deed je gewoon na. In de huwelijksnacht, van direct toen we thuiskwamen tot de volgende ochtend, deden we het vijf keer. Heerlijk, zonder condoom. Ik werd pas twee jaar daarna zwanger, met Berbel. Daarna ben ik, ondanks alle pogingen, nooit meer zwanger geworden.’
‘Dank u wel voor het vertellen, oma.’
‘Als dank dat ik een keer mag kijken als je die mooie van je in die meisjes stopt. Goed, meiden?’
‘Ja hoor. Vanaf onze twaalfde gingen we vrij maar voorzichtig met jongens om. We praatten met ons tweeën overal over, om elkaar op de hoogte te houden, zeker over Bas. Toen we hier kwamen, we het pikkie van opa, de half stijve van grote Bas en de grote van kleine Bas helemaal zagen en overal over hoorden praten zaten we nergens meer mee. We hadden elkaar bloot gezien, Bas had ons allebei al jaren bevoeld en laten komen, en andersom, waarom zouden we de anderen dan ook niet een beetje mee laten genieten? Zoals ook andersom?’
‘Ja, dat kon dan wel. Barbie en Bas zijn opgegroeid met het zien van bloot erbij, kregen er bij hun puberteit geen problemen mee, vast omdat er ook bij gepraat werd. Voor Karl was het moeilijker, maar omdat hij ouder was kon hij alles begrijpen en ook meedoen.’
‘U heeft daar ook aan bijgedragen, oma, omdat ik u ook mocht bekijken. Oud of jong, het maakte niet uit.’
‘Nee, zo veel verschil in gleuven zie je hier niet. En ik zie die van vader net zo graag als die van Bas en die van zijn zoon. Er zijn maar twee soorten mensen, één met veel uitwendig lekkers, één met veel inwendig lekkers. En het uitwendige in het inwendige stoppen enzovoorts is het lekkerste wat er is. Nou, na het eten, afwassen en koffiedrinken weer.’

Na het koffiedrinken gingen ze allemaal naar boven. Nadat opa en oma zich op hun kamer uitgekleed hadden liepen ze naar de kamer van hun kleinzoon en zijn meisjes. Die lag al op één ervan te wippen, met een hand tussen de benen van de andere. Na even liet hij zich van de ene afrollen, ging op zijn rug liggen en zette zijn stijve recht omhoog.
‘Kom, liefje, schuif je kutje erom.’
De andere deed het en wipte op hem, steeds sneller.
‘Oooh, lekkere meid, je krijgt alles.’
Opa en oma konden zien dat ze klaarkwamen, daarna met z’n drieën naast elkaar gingen liggen en naar ze keken. De stijve van vader was van recht vooruit helemaal omhoog gekomen. De meisjes grinnikten.
‘Nou, oma, die ziet er niet versleten uit. En hij kan inderdaad nog helemaal omhoog.’
‘Ja, lieverds, en ook er nog steeds zaadjes mee spuiten, al zijn die bij mij natuurlijk al jaren nutteloos, alleen voor het lekkere. Kom, vader, van het zien van hun genieten ben je niet de enige die ze na wil doen.’
‘Ja, hoog tijd voor een duetje.’
Ze vermaakten zich daarna allemaal op hun eigen kamer.

‘Wat een dag.’
‘Ja. Een mooie, fijne dag, Karl.’
‘Goed opgezet, zes dagen lang iedere dag een helft van de stal schoonmaken en ‘s zondags alleen maar een paar keer hoeven controleren.’
‘Het zal ooit wel even geduurd hebben om een goede fokstapel op te zetten, nu is het alleen maar een kwestie van bijhouden. Varkens hoef je niets te leren.’
‘Mij wel, hè?’
Barbie grinnikte.
‘Weinig, Karl. Eerder afleren om je in te houden.’
‘Er komt nogal wat uit.’
‘Zo werkt dat. Heb je nog wat?’
‘Wat? Alweer?’
‘Graag.’
‘O. Barbie, ik ben zo blij dat je er gewoon om vraagt. Dat eh inhouden zit er bij me nogal ingebakken. Ik geniet al zo veel om zo heerlijk bloot tegen elkaar aan te liggen. Na jaren er naar verlangd te hebben.’
‘Sorry.’
‘Nee, ik begreep je wel. Verder dacht ik er maar niet over na, al deed ik dat in mijn dromen wel. Ik dacht er nu ook niet over, tot je zei wat je wilde. Dat iets in me ook wil, merk ik omdat ik alweer een stijve begin te krijgen.’
‘Fijn.’
‘Ja. Hoe eh merk jij het?’
Ze grinnikte.
‘Eigenlijk continue. Maar het meest als ik in je armen lig, zoals nu. Ik had nooit gedacht dat het zo fijn kon zijn, met een blote man in bed liggen. Dat ik er naar kan verlangen komt natuurlijk omdat ik van je houd. Als er niet meer kon zou ik al erg genieten. Het is al erg fijn om dan overal over te kunnen praten, hè?’
‘Ja. Nog meer dan wanneer er anderen bijzijn. Ook wat je voor elkaar voelt. Barbie, we hoeven toch niet te wachten met trouwen tot ik bij je kom werken?’
‘O. Daar was ik eigenlijk zonder veel nadenken vanuit gegaan.’
‘Barbie, we hebben net verkering, maar we kennen elkaar al jaren. Enne, na deze twee dagen denk je toch ook dat het goed met ons tweeën zal blijven gaan?’
‘Ja. Ach, ik wacht wel tot ik gevraagd word.’
Hij grinnikte.
‘Ik zal het onthouden. Wat denk je, in principe na ons afstuderen? Daarvóór moeten we ons niet te veel drukte op onze hals halen.’
‘Nee. Eh dat is binnen een jaar.’
‘Ja. We zouden nog jaren zo door kunnen gaan als we nu doen, maar ik wil liever eerder trouwen.’
‘Waarom, eigenlijk? Niet dat ik denk dat het zal gebeuren, maar als we uit elkaar zouden willen gaan kan dat ook als je getrouwd bent. Verder maakt het toch niets uit?’
‘Praktisch niet. Alleen eh misschien denk ik er over een paar maanden anders over, maar ik heb nu nog een beetje problemen met eh seks voor het huwelijk.’
‘O. Zou dat veranderen, met een boterbriefje?’
‘Voor mij wel. Dan zou ik me eh vrijer voelen. Ik zal niet meer of minder van je houden, maar ik vrij liever met mijn vrouw dan met mijn verkering.’
‘O. Eh vrijer? Je bedoelt, ongeremd? Terwijl ik, voor mijn gevoel, al je vrouw ben? Je hebt me ontmaagd, vrouw gemaakt. De jouwe. Helemaal, ook zo diep in me als je kan komen.’
‘Dat gevoel heb ik ook wel, maar toch. Niet alleen voor mezelf, ik zou ook graag anderen laten weten dat je mijn vrouw bent. Dat eh als we tijdens het zonnen naar binnen gaan, we gaan doen wat voor getrouwden normaal is, waar we het volste recht toe hebben.’
‘Dat recht geven we onszelf. Het trio maakt daar ook gebruik van.’
‘Ja, maar wat die doen zie ik als een proef, of dat op de lange duur goed zou kunnen blijven gaan. Zo’n proef hebben wij toch niet nodig?’
Ze grinnikte.
‘Nee, met de seks zal het wel lukken. Met de rest ook. Voor het trio is het belangrijker dat ze alle standjes proberen. Karl, als jij het fijner zou vinden, je geen remmingen meer zou hebben, moesten we maar trouwen voordat we aan onze afstudeer- scriptie beginnen.’
‘O. Ja, heel graag.’
‘Hé, ik deed je geen aanzoek, hoor. Het was maar een voorstel.’
‘Ja, ik zal het onthouden. Eh toch niet te druk? Ik kan wel wat aan, maar het zou jouw tempo misschien vertragen.’
‘Nee, niet als we zouden trouwen zoals mijn ouders. Het officiële gedeelte in het dorpshuis, receptie en diner in de schuur, de eventuele huwelijksreis mag jij uitzoeken. Als je dan maar rekening mee houdt dat we vast nergens anders dan hier hele dagen zouden kunnen vrijen. Ik hoef niet meer te zien en mee te maken dan jouw blote, ongeremde lijf.’
‘Nou, nou. Eh, receptie in de schuur?’
‘Ja, dat kan. Paps en opa kunnen vóór die tijd de helft van de varkens verkopen. Dan hebben we de helft van de stal vrij.’
‘O.’
Hij stapte uit bed en ging er op z’n knieën voor zitten.
‘Barbie, kom eens op de rand zitten.’
Ze deed het.
‘Mijn liefste, wil je met me trouwen?’
‘Ja, Karl.’
‘Over een paar maanden? Hier, zoals je voorgesteld had?’
‘Ja, Karl.’
‘En de huwelijksreis hier in bed? Alleen eruit om beneden te eten? Verder er op los vrijen zo vaak we kunnen?’
‘Ja, Karl. Als we moeten pauzeren misschien zonnen, als het mooi weer is.’
Ze boog zich voorover om te kussen. Toen hij omhoog wilde komen drukte ze hem terug en ging achterover liggen.
‘Daar ook een kusje.’
Hij deed het en likte haar gleuf ook.
‘Karl, zo proberen? Dat vind je vast ook mannelijk. Dan hoef je bij het wippen je eigen gewicht niet te tillen.’
‘O, ja. Dan kan ik ook goed zien hoe ik je gleuf open duw en die er precies om gaat passen, als mijn stijve er helemaal in verdwijnt.’
Hij deed het. En zag het.
‘Heerlijk, schatje. Enne, een geil gezicht.’
‘Nog geiler dan die van Basje in één van de twee zien verdwijnen?'
'Ja, want ik voel het nu ook zelf.'
'Ja, ik ook. Nu met lange slagen me van ondiep tot heel diep strelen.’
Hij haalde hem er bijna helemaal weer uit en stopte hem er weer helemaal in.
'Dit wil ik wel eens vaker. Ik kan nu goed zien wat ik doe.'
'Ja, een heerlijke lange haal. Meer. Meer.'
'Meer heb ik niet.'
'Vaker. Vaker.'
Hij deed het. Vaak. Tot hij kreunde, toen hij er een keer helemaal inzat.
'Oooh. Dat was een lading, liefste. Diep in je. Of wil je het zien?'
'Nee. Nog één haal, dan kom ik ook.'
Hij deed het. En voelde dat ze ook kwam.
'Ja, masseer het eruit. Oooh. Oooh. Oooh. Oh.'
Ze zuchtte diep.
‘Oh, Karl, je leek me al iets ongeremder.’
‘Nou ja, ik kon me ook vrijer bewegen dan anders. En door de tijd sinds de laatste keer spoot ik ook lekker veel, maar niet te snel. Je hielp fijn mee.’
‘Ja, ik kwam ook heerlijk, door je lekkere wippen. Kom erin, tegen me aan, knuffelen.’
Hij deed het en al doende vielen ze in slaap.

‘Goedemorgen, liefste aanstaande.’
‘Goedemorgen, liefste en zo mannelijke liefhebber. Afscheidsnummertje, tot volgend weekend?’
‘Barbie! Blijf je zo eh gretig?’
‘Nee.’
Ze grinnikte.
‘Tot we ook doordeweeks samenwonen. En in onze gezamenlijke vakanties. Dan wil ik niet alleen in de weekeinden vrijen, maar iedere dag. Ik heb dat niet als een voorwaarde gesteld, voor ik je aanzoek aannam, maar ik verwacht het wel.’
‘Ik kan dan, en nu al, vast niet anders. Mijn pik vliegt al omhoog.’
Hij streelde ermee over haar gleuf, duwde hem naar binnen zodra hij daar stijf genoeg voor was en ging wippen.
‘Oooh, Karl, lekker, ik voel hem dikker en stijver worden. En langer. Streel me, streel me.’
Hij deed het tot ze klaargekomen waren.
‘Oh, Karl, wat fijn. Je liet je gaan.’
‘Niet te wild?’
‘Nee, heerlijk. Af en toe zo, af en toe anders, ook wel eens heel langzaam, of een ander standje, noem maar op. Wat een fijn vooruitzicht.’
‘Ik voelde me al weer iets minder geremd, omdat we gauw gaan trouwen.’
‘Wat kan ik daarna verwachten?’
‘Eh ik denk alleen, dat je dan nooit meer de kans krijgt om om een beurt te vragen. Dat ik er om vraag of je pak zodra ik weer een erectie heb. Zoals je broer doet.’
Ze grinnikte.
‘Ik denk dat jij er vaker een krijgt, dat ik niet, zoals de meiden bij Bas doen, je moet eh uitdagen om er een te krijgen.’
‘Ik weet niet of ik het later iedere dag zo vaak kan als dit weekend. Misschien was er binnenin een gevoel dat er een achter- stand ingelopen moest worden.’
‘Nee, vast niet. Zo zal dat wel niet werken. Je lijkt me een grote zaadproductie en een grote voorraadkamer te hebben. Dat heb ik niet als een voorwaarde gesteld, dat wist ik voor je aanzoek al.’
‘Je eh gretigheid word me steeds duidelijker.’
‘Erg?’
‘Nee, schat. Ten eerste, dat went wel, ten tweede, nou ja, er is niets op tegen om zo vaak mogelijk te vrijen. Ik eh zie het als onszelf verwennen.’
‘Ja, bekijk het zo maar. Ook al voor ons trouwen?’
‘Zo wel. Ik eh vond het niet zo netjes om, neem me niet kwalijk, een meisje te neuken waarmee ik niet getrouwd ben. Zo ben ik opgevoed. Maar een verkering, een verloofde verwennen zie ik wel zitten. Jij mag er natuurlijk over denken hoe je wilt.’
‘Tja. Wat ik al zei, voor mijn gevoel, als je me het niet kwalijk neemt, tot en met diep in mijn kutje, ben ik al je vrouw. Die eh vaak geneukt wil worden. En verder graag door je verdere aanwezigheid verwend wil worden, want seks is wel heel belangrijk maar een verdere fijne omgang met elkaar ook.’
‘Ja, zo is het. Fijn, schat, dat je me helpt, steeds geholpen hebt om dat mogelijk te maken. Dank je wel.’
‘Ach. Ik was op het platonische vlak gebleven omdat ik dat wel makkelijk vond. Maar mijn hele familie heeft me aan het verstand gebracht dat ik best net als hun veel meer kon genieten. Je kent de verhalen, ik zou er nog meer over kunnen vertellen als je wat gemist hebt. Mijn opa nam een gok toen hij zijn dienstmeisje van zestien vroeg om eh de beer na te mogen doen, mijn moeder toen ze paps vroeg of ze hem helpen mocht, toen hij naast de wippende beer in de problemen kwam, bijna in zijn broek klaarkwam. Het trio en wij moeten afwachten of het met ons goed gaat, al verwachten we dat al.’
‘Ja. Eh ik heb dorst, Barbie. Vast van mijn ontzettend lekkere vochtverlies.’
‘Dat is niet verloren, dat heb ik met veel genoegen ontvangen. Desondanks heb ik ook dorst, en honger, van eh onze ritjes. Laten we maar gaan ontbijten.’

Tijdens het ontbijt tikte Karl even met zijn mes tegen zijn kopje.
‘Barbie en ik hebben wat te vertellen. Doe jij het, schatje?’
‘Je hoort mijn vader eerst iets te vragen.’
‘O. Ja. Pa, mag ik de hand van Barbie?’
Berbel verslikte zich, Bas klopte op haar rug.
‘Daar hoef je toch niet van te schrikken? Je weet al van haar plannen, dit hoort er ook bij.’
‘Ik schrok van mezelf. Er kwamen razendsnel twee gedachten in me op. Één, haar hand? Ze vrijen toch al? Twee. O ja, voor als ze niet kunnen vrijen.’
Iedereen grinnikte.
‘Daar zijn we mee begonnen, mams, net als u ooit met paps. Maar waarschijnlijk wat sneller met vrijen. Omdat we elkaar al zo lang kennen. Ik ben de afgelopen weken, na jullie preken over onze platonische omgang, zo aan het nadenken geweest over hoe verder, dat ik niet verder nagedacht heb dan over het begin daarvan. Zonder er het met Karl over te hebben was ik er van uitgegaan dat we wel zouden trouwen als hij bij me kwam werken en wonen. Maar ik kwam er gisterenavond achter, dat Karl een beetje een probleem heeft met seks vóór een huwelijk. Hij hoorde niet anders dan dat het beter was om dat niet te doen. Nee, natuurlijk niet met de één na de ander. Maar als je steeds meer om één persoon gaat geven, er van gaat houden en er zeker of zo goed als zeker van bent dat je bij elkaar wilt blijven, is een boterbriefje er alleen maar voor de juridische zekerheid. Hoe je met elkaar omgaat moet je daar niet van af laten hangen, dat is onnatuurlijk. Eh vanmorgen heeft hij me gevraagd en merkten we daarna, dat Karl al iets minder remmingen had, door het vooruitzicht binnen een niet al te lange tijd te kunnen trouwen.’
‘Jullie hebben onze toestemming niet nodig, dat weten jullie wel, jullie hebben wel onze volledige instemming. Wil je daarom eerder trouwen, Barbie?’
‘Niet voor mezelf, mams, ik heb niets te klagen. Voor Karl. Ik denk, dat hij het het vervelendst vindt als we buiten zitten te zonnen en ik hem een seintje geef dat ik wel wat wil. Of andersom. Om dan voor iedereen zichtbaar met een erectie met me naar binnen te gaan, overduidelijk dat we gaan vrijen. Het trio is ook niet getrouwd, maar hij vindt dat niet zo erg, een proefperiode voor hun vindt hij wel nuttig.’
‘Ja. Ik heb er zelf geen problemen mee, maar de meiden moeten er zeker van zijn dat het tussen hun beiden goed blijft gaan. Ik doe, heel graag, steeds wat ze willen, omdat ík geen verschil kan maken.’
‘We kennen je goed genoeg om er zeker van te zijn dat jij je best doet, Bas. Maar jaloezie tussen meiden is niet abnormaal. In jullie geval speelt er misschien ook mee dat jullie eigenlijk tegen jullie zin elkaar voorrang verlenen.’
‘Nee, oma, het gaat allemaal goed, omdat we al ons hele leven alles samen doen of delen. Als het een keer of op een dag niet helemaal gelijk uitvalt trekken we dat de volgende dag of keer weer recht. We moesten wennen dat niet één keer in de week met Bas te doen, maar iedere dag. Zijn eh prestaties zijn niet iedere dag hetzelfde, maar daarom hebben we nog geen één keer moeilijkheden gehad. Maar toch vinden we het beter om nog maar een tijdje met de proef door te gaan, we willen zeker weten dat er geen omstandigheden voorkomen waaronder het fout gaat.’
‘Ja, heel verstandig. Genieten doen jullie toch wel, met of zonder boterbriefje. Vader en ik hadden een proefperiode van twee jaar, maar dat was alleen maar omdat ik te jong was om te trouwen. Voor dat genieten waren we allebei even enthousiast, zodra vader het durfde.’
‘Durfde u niet eerder, oma?’
‘Durven? Ik was niet op het idee gekomen, Bas. Ik had al een beetje gescharreld, maar in onze boerenomgeving was eigenlijk het enige wat boerenjongens interesseerde klaarkomen zodra ze een erectie kregen. Waar dan ook, als het maar uit het zicht van anderen was. Geeneens altijd voelden ze aan mij, ik was zelf nog nooit klaargekomen. Ze wisten waarschijnlijk niet dat meisjes klaar konden komen, dat zagen ze bij beesten ook niet. Ik vroeg het me ook niet af. Er was me alleen verteld, wat jongens niet mochten doen, omdat ik daar zwanger van zou worden. Ik was toen voor het eerst het huis uit, moest een andere huishouding doen, had het daar druk mee en vond het normaal dat mijn baas er rondliep. Toen ik naast hem naar die wippende varkens stond te kijken drong het eigenlijk pas tot me door dat ik steeds alleen met een man in huis was. Hoe fijn ik dat eigenlijk vond. Vooral omdat hij zo netjes, beleefd, vriendelijk was. Ik kreeg het nog heter toen hij vroeg of we die varkens na konden doen. En nog meer toen ik zag waarmee, bij hem. Ik kon niet anders dan het hem gelijk te laten proberen, ik had geeneens het geduld om naar een bed te gaan. Ik vertrouwde hem, dat hij me, met een condoom om, niet zwanger zou maken. Hij was zo lief, zo goed, het was zo lekker, dat ik er amper van bijgekomen was toen hij me ‘s avonds vroeg of ik met hem naar bed wilde. Dat was nog lekkerder, het duurde langer en ik was niet meer gespannen of hij er wel in kon. De volgende morgen lieten we ons allebei helemaal gaan. Ik heb, bij het ontbijt, zijn aanzoek direct, zonder een seconde te twijfelen, aangenomen. De rest weten jullie ook, tot op de dag van vandaag hebben we er iedere dag zo veel en vaak mogelijk van genoten.’
‘Ja, moeder, dat geeft ons ook hoop voor de toekomst. Van kinderen op school hoorde ik, dat die dachten dat hun ouders het niet meer of nog maar heel af en toe deden. Ik heb ze nooit wat verteld, ik eh hoorde wat anders. Bas en ik hebben een kortere proefperiode gehad, we zagen het eigenlijk geeneens als een proefperiode, we gingen gewoon stapje voor stapje verder, terwijl we kennismaakten.’
‘Omdat Karl en ik elkaar al zo lang kennen konden we dat stapje voor stapje in eh een dag doen. Ik eh heb op het gymnasium en de universiteit meegemaakt, dat meisjes, zodra ze geen maagd meer waren, alle remmen losgooiden. Pakten wat ze te pakken konden krijgen, maar nog meer, dat ze gepakt werden omdat dat bekend raakte dat ze niet zo preuts waren. De mees- ten kregen er spijt van en hadden er, achteraf, liever mee gewacht. Er een paar proberen vonden ze niet abnormaal, maar het met Jan en alleman doen is alles behalve bevredigend. Ik heb er geen spijt van dat Karl mij ontmaagd heeft, ik houd van hem en wil alleen hem. En een beetje snel, het dringt eigenlijk nu pas tot me door dat ik jarenlang het risico liep hem kwijt te raken. Wie weet wat er nog meer rondloopt wat op zijn droomvrouw lijkt. Opa, paps, kunt u zo snel mogelijk de helft van de varkens verkopen? Dan kunnen we net zoals u de helft van de stal gebruiken voor de receptie en het diner.’
‘Zo snel mogelijk? Om het niet op te laten vallen en daardoor de prijs te drukken duurt dat zowat een jaar.’
‘Nee toch, paps?’
‘Nee, ik plaag je maar, het bedrijf kan wel wat lijden. Zo gretig, liefje?’
‘Gretiger dan u en mams. Na een jarenlange domme aanloop in plaats van een maand zoals opa en oma toen. Al zullen wij nog jaren, afgezien van in vakanties, een weekendhuwelijk hebben. Nou ja, het zal hier niet zo opvallen dat we dan zo vaak mogelijk in bed liggen.’
‘Schatje, toch niet dan pas? Het gaat toch al zo fijn? En als iedereen weet dat we gaan trouwen heb ik nog minder last van mijn opvoeding.’
‘Dan gaan we zeker zo door.’
‘Fijn. Na het ontbijt?’
‘Wat?’
Karl legde zijn bestek neer.
‘Schatje, je praatje en je gretigheid hebben me een enorme erectie bezorgd. Ik kan niet meer, zoals tot vóór dit weekend, ergens anders aan denken en het over laten gaan. Je hebt me op gang gebracht, ik denk, dat ik doordeweeks iedere nacht een natte droom ga krijgen. Maar nu is er ook wat anders mogelijk. Ga je mee naar bed?’
‘Karl! Net nog! Voor het ontbijt!’
Op Barbie na grinnikte iedereen.
‘Schatje, ik heb niet zulke grote ballen als waar ze hier allemaal mee zitten, maar kennelijk een minstens zo grote productie. Misschien ook niet, maar in ieder geval alweer een erectie. In plaats van die voorbij te laten gaan wil ik er weer graag met je van genieten.’
‘O. Nou, graag, natuurlijk. Eh als jullie ons willen excuseren?’
‘Ja, ga gelijk maar, liefje. Die van vader is niet over na één trap oplopen, maar van twee trappen weet ik het niet.’
‘Ook niet, moeder. Anders gingen we op de eerste verdieping wel naar een logeerkamer. Kunnen we gelijk naar het trio luisteren.’
‘Van ons hoor je hetzelfde als van opa en oma, hoor, mams.’
‘Ja, de derde zal er vast niet bij kreunen. Barbie, Karl, moeten jullie niet naar een college?’
‘Nee, mams, vanmiddag pas.’
Ze keken grinnikend Karl en Barbie na.
‘Kan dat, Bas, toch een grote productie?’
‘Vast wel. Er is wel een verklaring voor te verzinnen, Berbel. Grote ballen zegt niet alles, alleen iets over een mogelijk grote productie. Hij is ouder dan toen wij allemaal begonnen, hij heeft misschien een grote voorraadkamer. Hij heeft zich jaren in moeten houden, maar wel een beetje in training gebleven. Één keer in de week een natte droom gekregen, maar daarbij mis- schien veel geloosd. We hebben niet gehoord dat hij leeg raakte, dat is voor komende weekeinden natuurlijk veelbelovend voor ze. Maar hoe het zal gaan als ze het iedere dag kunnen doen is afwachten. Ik zou het niet erg vinden als ze het vaker kunnen dan wij, veel genieten gun ik iedereen. Ik hoop ook dat het erfelijk is. Ik ben ook blij dat Bas wat van mij geërfd heeft. Ik moet er niet aan denken dat ik het hier mee zou moeten maken dat hij een meisje niet tevreden zou kunnen stellen en die er met een sacherijnig gezicht bijzat. Dan zou ik het geeneens prettig vinden om in haar bijzijn een erectie te krijgen.’
Hij grinnikte even.
‘Gelukkig zie ik, afgezien van oma en mams, twee gelukkige gezichtjes. Van lieve meiden, die er ook geen problemen mee hebben om mijn stijve te zien.’
‘Nee, van niemand, al mag u die van u wel vaker helemaal omhoog laten komen. We hoeven niet jaloers op Barbie te zijn, al kan Bas niet zo snel als Karl weer. Met vier keer per dag, ieder twee, iedere dag, zoals Bas het doet of laat doen zijn we erg tevreden. Soms eentje nog een keertje meer, om een restantje op te maken. Maar het is ook hartstikke gezellig om andere dingen te doen als vrijen niet kan. Monden en tongen en handen en vingers hebben we ook niet voor niks. En het is hier verder ook zo gezellig, met z’n allen. Vooral het samen in de zon zitten, zonder dat er iets in de weg zit. Dat we met elkaar meegenieten, zoals we nu vast allemaal denken aan wat Karl en Barbie aan het doen zijn.’
Het bleef even stil.
‘Moeder, we waren laat wakker. Zullen we dat nu inhalen?’
‘Over gretigheid gesproken. Ja, vader, voor we het afleren om ons jeugdig te gedragen.’
Ook opa en oma verdwenen.
‘Berbel?’
‘Ja, ik wil graag iets meer zien en voelen, als is het misschien iets minder vaak dan Barbie.’
‘Dat zien klopt wel, al scheelt het niet zo veel. Dat voelen is niet te vergelijken, maar ik hoop er ons weer heel tevreden mee te stellen.’
‘Al hebben we het nog niet zo vaak gedaan als mijn ouders, dat lukt ons vast wel.’
Bas grinnikte.
‘Vast wel veel vaker dan mijn ouders.’
Hij grinnikte even naar het trio.
‘Hier leer je nog eens wat. Zullen oma en Karl ook vinden. Voor jullie is het natuurlijk ook fijner dan een schuurfeestje.’
Ook Bas en Barbie verdwenen.
‘Oh, Bas, als ze niet allemaal zo gretig waren mochten wij hier vast ook niets. Dar moeten we niet aan denken.’
‘Nee. Waaraan wel? Ik heb inderdaad nog geen stijve.’
‘Dan spelen we gezellig, daar krijg je er vast één van. En we willen ook best gevingerd worden, te vaak klaargekomen zijn we nog niet.’
‘Dan maar gauw naar boven, uitkleden en lekker aan elkaar gaan voelen.’

‘Oooh, Barbie, je hebt me hartstikke leeg gemolken.’
‘Wat ging het geweldig. Je bleef met je wippen steeds even er helemaal in, dan kon ik je stijve masseren. Toen ik begon te komen ging het vanzelf verder. Ik raakte de tel kwijt hoe vaak je wat loosde.’
‘Een keer of vier, toen was het op, maar de krampen gingen nog een tijdje door. Tjonge, erg heftig.’
‘Je ging heerlijk te keer. Je begon al zo ongeremd. Karl, als je het niet erg vindt, dat was geen vrijen maar neuken.’
‘Het enige wat ik wilde was dat mijn stijve in je kutje gestreeld werd tot we klaar zouden komen en ik me kon ontladen. Eh wat dierlijk, hè?’
‘Mensen zijn toch ook dieren? Maar we doen meer dan neuken, dat als enige zou ik ook niet willen. Maar als je zo’n zin krijgt als daarnet is het toch fijn dat ik het ook zo graag wil, zelfs zonder aanloop?’
‘Méér dat toestaan?’
‘Heel wat meer. Ik probeer toch ook om het op z’n lekkerst te doen? En wat kan je het al vaak. Heerlijk.’
‘Ja, maar nu is er vast voor een hele tijd niets mogelijk, ik voel me echt hartstikke leeg.’
‘Niet erg, we moeten straks toch naar de stad. En volgend weekend beginnen we weer opnieuw.’
‘Bijna. We hebben elkaar al ontmaagd.’
‘Ja. Ik heb er geen spijt van, Karl, dat het voor mijn trouwen gebeurd is. Zeker omdat je al zo vaak kan kunnen we vaak vrijen.’
‘Zou dat zo blijven?’
‘Vast wel. We, mijn familie en ik bedoel ik, hebben het er al eens over gehad wat het verband is tussen de zaadvoorraad bij jongens en de mogelijkheid om een stijve te krijgen. Het is wel duidelijk dat als ze vol zitten ze er een krijgen. Verder als er een aanleiding is om aan vrijen te denken. Als ze echt leeg zijn krijgen ze hem niet altijd omhoog, als ze dat willen. Opa zei, soms wel, soms niet en klaarkomen kan hij dan niet. Oma zei natuurlijk dat ze dat niet erg vond, hij mocht met wippen doorgaan tot hij bekaf was, daar kwam ze soms meerdere keren klaar van. Al kon opa dan een halve dag niets meer, was zijn vermoeide pik overgevoelig. Paps zei ook, soms wel, soms niet en klaarkomen kon hij dan meestal niet, lang doorgaan ook niet.’
‘Pijnlijk was het bij mij nog net niet. Weet je het van je broer?’
‘Die zegt, of hij wil of niet, zijn meisjes kunnen die van hem altijd omhoog krijgen. Ze blijven omstebeurt op hem wippen, terwijl de andere zijn ballen blijft masseren. Hij krijgt dan af en toe wat krampen, maar er komt dan waarschijnlijk ook niets meer. Tot ze allebei vaak klaargekomen en helemaal afgemat zijn. Dan zijn ze zo tevreden dat ze hem lang bij laten komen. Dan wil hij zelf meestal weer, al komt er dan niet veel. Pas na een nacht weer.’
‘Het zal bij mij nu vast ook een nacht duren.’
‘Je krijgt komende nacht vast weer een natte droom, al is het misschien pas ‘s morgens vroeg.’
‘Denk je?’
‘Ja, omdat je zo snel op gang gekomen bent, al zo vaak zaadjes kon lozen. Karl, als je liever geen natte dromen meer hebt, kom dan bij me slapen, ook doordeweeks.’
‘Dat gaat niet, lieverd, dan raak ik met mijn studie achter.’
‘Kom dan een uurtje.’
‘Nee, dat doe ik helemaal niet. Een gezellig weekend, met je hele familie, en vaak naar bed is prima, maar ik kom niet even langs om me te legen. Dat snap je toch wel?’
‘Jawel. Maar mijn opa, vader en broer doen het eigenlijk wel, doordeweeks. Als ze aandrang krijgen stoppen ze met werken, dat kan altijd nog, en gaan naar binnen. Dat kan, Karl, hun vrouwen, meisjes, weten dat hij van hun houdt en willen daarom altijd wel. En die halen ze van hun werk als ze er zelf zin in hebben.’
‘Dat meisjes zo eh gretig kunnen zijn.’
‘Buiten mijn familie doen ze het waarschijnlijk te weinig, hebben ze er te weinig gelegenheid voor, waardoor ze er niet achter- komen hoe lekker het is om je uit te leven. En vast ook veel beter, met meer oefening. Met een paar keer per week één of twee keer op een avond in bed schiet het niet op. Wat ook lekker schijnt te zijn, achter de schuur, onder het afdak, op wat hooi.’
‘Buiten? Waar iedereen het kan zien?’
‘Natuurlijk alleen als het lekker warm is. We weten, opa, paps en Bas in ieder geval, wanneer er leveranciers komen. En zou je het erg vinden om met me te vrijen als één van die drie toevallig langs zou komen?’
‘Nee. Als jij het niet erg vindt.’
‘Ik heb paps en mams daar wel eens betrapt, al heb ik ze dat nooit verteld. Ik weet niet hoe oud ik de eerste keer was, ik vond het wel mooi om het nog beter dan bij de varkens te zien. Hoe paps op mams lag en de grote pik van paps in en bijna uit mams gleuf schoof. En niet alleen hoorde maar ook zag dat ze klaarkwamen. En vooral hoe ze er van genoten.’
‘Tjonge.’
‘Ach ja. En, ook niet verder vertellen, dat paps een keer in de stal zijn broeken liet zakken en tegen mams zei, schatje, alsjeblieft, net als de eerste keer. Ze pakte met één hand zijn zak, met de andere zijn stijve en pompte tot hij drie keer een straal zaadjes spoot. Kon geen kwaad, in het hooi. Dat maakte voor mij het verhaal van de voortplanting compleet. Een stijve krijgen, zijn zaad spuiten en dat hij dat ook in mams deed.’
‘Waar jij bij was?’
‘Dat wisten ze niet, ze dachten dat ik bij oma zou blijven. Het moet geweest zijn voor ik de eerste keer bij het scharrelen een jongen liet komen, toen die er om vroeg. Ik had wel eens aan de stijve van paps gevoeld, bij het zonnen, maar er nog geen echt vastgehad. Het viel me tegen, van die jongen, het was niet zo’n grote. En hij spoot maar twee keer een beetje. Maar ik wist tenminste wat ik moest doen. Hij was erg tevreden.’
‘Tja, met zo’n voorlichting. Enne, laten vingeren?’
‘Nee. Ze mochten mijn borstjes vasthouden en strelen en over mijn gleuf, maar niet erin. Daar voelde ik niets voor, ik wist niet of ze schone handen hadden en vond dat ik ze niet goed genoeg kende om zo intiem te worden. Ik zat bij hun alleen maar aan ze, niet in ze.’
‘Ze?’
‘Drie of vier die ik een beetje interessant vond. Toen ik naar het gymnasium ging ben ik met scharrelen gestopt, al probeerde ik er soms één. Ik schoot liever snel op met mijn studie. Karl, ik ben blij dat jij wat ouder bent. Je hebt tenminste een heerlijk grote pik, niet wat mijn moeder een sprietje noemt.’
‘Wat jullie bij je broer gemist hebben.’
‘Ik weet niet hoelang hij die gehad heeft, op z’n twaalfde had hij al een grote, vonden de meiden.’
‘Groter dan bij andere jongens.’
‘Ja. De meiden hebben er meer beet gehad enzovoorts dan ik. Zeker als je het van ze optelt, ze hoefden niet allebei dezelfde jongen te proberen, als hij niets bijzonders was waarschuwden ze elkaar.’
‘Die lieten zich wel vingeren.’
‘Ze zullen vast toch wel kieskeurig geweest zijn. En ze waren al gauw eigenlijk alleen maar op zoek naar een jongen zoals Bas. Maar die zijn er vast niet veel, zo vriendelijk, netjes en eh, groot geschapen.’
‘Ja, al groter dan ik.’
‘Karl, je mooie, lekkere stijve is precies groot genoeg. Ik ben blij dat ik niet iedere keer wat opgerekt word en me overvol voel. Precies vol is precies genoeg. En ondanks je iets kleinere ballen kan je al vaker dan hij. Misschien iets minder lozen, wel vaker een stijve krijgen en zaadjes spuiten. Fijn, joh.’
Hij grinnikte.
‘Fijn, dat je er zo van geniet.’
‘Ja. Je past toevallig heel goed bij mijn familie, daar ben ik erg blij mee. Ik ben vast net zo blij als mams, toen ze paps ont- moette.’
‘Omdat hij zo’n grote had?’
‘Ook, natuurlijk. Omdat hij zo vriendelijk, netjes was en zo. Ook zoals mijn broer nu, zo fijn met iedereen omging. En omdat hij mij ook wilde.’
‘Ja. Ik wil je ook, liefste.’
‘Je krijgt me ook. Je hebt me al, ontmaagd zelfs. Enne, na ons trouwen helemaal ongeremd, hè?’
‘Ja. Tot je me smeekt om af en toe ook met rust gelaten te worden. Nee, vragen is genoeg.’
‘We vinden wel uit wat meer kan hebben, jouw stijve of mijn kutje. En jij vindt het vast niet erg als ik op mijn rug blijf liggen en verder niets doe. Je leefde je daarnet ook zo heerlijk uit.’
‘Ja, maar jij deed ook wat, mijn stijve lekker masseren met je lenige kutje.’
‘Ja, wees blij dat ik dat ook bij mijn opvoeding opgestoken heb. Dat zullen waarschijnlijk geeneens alle vrouwen weten. Over seks wordt veel te weinig gepraat.’
‘Zo openhartig en vrij zal weinig voorkomen.’
‘Ja, helaas. De tweeling is zelfs heel erg vrij. Gelukkig vindt Bas het niet erg.’
‘Nee. Barbie, van mij mag hij, maar ik moet er niet aan denken om het met twee vrouwen te doen.’
‘Één is al bijna te veel, hè?’
‘Zo een als jij wel. Dit was het weekend van mijn leven.’
‘Ja, eenmalig. Ontmaagd voor je huwelijk.’
‘Ja. Zelfs zonder condoom. Erg indrukwekkend, liefste, met mijn stijve helemaal in je kutje en er zaad lozen.’
‘Ik zei al, ik heb er geen spijt van. Het was heerlijk, dat mijn lieve jongen dat bij mij kon doen. Meer dan waar hij van gedroomd had.’
‘Ja. Jij?’
‘Expres niet aan gedacht, Karl, het was te ver weg. Wel veel gehoord en gezien, maar er voor mezelf niet echt mee bezig gehouden, anders had ik er wel over gedroomd. Nou, we moeten op stap. Karl, kom maar langs, als je wilt, anders tot zaterdag. Of vrijdagavond?’
‘Nee, zaterdagmorgen. Sorry. Dan heb ik vijf hele avonden, dan red ik het net.’
Ze kusten uitgebreid voor ze zich aankleedden en onderweg gingen om weer een week te studeren.

Na de bruiloft van Barbie

‘Tevreden, schat?’
‘Ja, Karl. Tevreden en bevredigd.’
‘Niet voor ons, maar voor veel anderen was het wel eens goed dat de ambtenaar van de burgerlijke stand benadrukte dat hij geen huwelijken sluit, ze eigenlijk alleen maar registreert. Ja, trouwen doe je zelf.’
‘Met z’n tweeën. Er is de laatste jaren meer mogelijk geworden, alleen wat het trio wil kan niet geregistreerd worden. Maar ze vinden dat niet zo belangrijk. Het zou anders zijn als er een zichtbaar verschil tussen de meiden was.’
‘Ja. Dat Bas tevreden is snap ik wel, ik ben voor hun wel blij dat de tweeling ook met hem tevreden is.’
‘Ach, het is een lieve jongen die makkelijk lief voor twee meisjes kan zijn. Hij heeft altijd gezegd dat hij niet benadeeld werd, omdat ze hetzelfde behandeld wilden worden. Hij hoeft geeneens, als hij wat wil of één van beiden wat wil, te kiezen, maar doet het met wie van de twee zich aanbiedt.’
‘Het telt natuurlijk wel mee dat hij aan de som van hun behoeften kan voldoen.’
‘Ja, het is al geen proefperiode meer, ze wachten alleen met trouwen tot ze twintig zijn. Eigenlijk omdat de ouders van de tweeling dat graag willen.’
‘Waarom?’
‘Meerdere redenen. Niet zo jong al trouwen, zeggen ze. Maar ik denk, dat ze eigenlijk nog steeds hopen dat hun meisjes een eigen vent krijgen. De tweeling kan er met hun amper over praten, zeggen die, hun ouders griezelen nog steeds van het idee van een trio.’
‘Zo kan het best, maar twee jongens en één meisje zie ik niet zitten.’
‘Niet voor dagelijks, maar er zullen best meisjes zijn die eens wat anders tussendoor willen.’
‘Wat ze bij schuurfeesten doen vind ik ver genoeg gaan.’
‘Ja, afgezien dat ik vind dat ze er te vroeg mee beginnen. Een beetje voelen, prima. Met meer, klaarkomen, zouden ze eigenlijk moeten wachten tot ze een jaar of zestien zijn. Als ik het trio zie moet ik vaak denken dat de tweeling hem al eh liet komen toen ze twaalf waren. En hij ze vingerde.’
‘Ja, dat is wat vroeg. Al heeft het trio er geen nadeel van gehad. Vrijen op je twintigste, na een goede kennismaking, vind ik wel kunnen.’
‘Ja. Zeg, ik geloof niet dat je het gehoord hebt, bij de receptie. De pastor was kennelijk ook in het dorpshuis geweest.’
‘O?’
‘Hij zei, mijn beste wensen, en ook om de zegen van boven kan je zelf vragen, daarvoor hoef je niet naar een kerk.’
‘Ja, dat is zo. Om zo’n beetje naar het geloof te leven hoef je daar niet te komen. Er gaan mensen heen die zich doordeweeks niet zo fatsoenlijk gedragen.’
‘Vind je dat het trio zich fatsoenlijk gedraagt?’
‘Ja hoor. Ze doen geen vlieg kwaad, willen toevallig met z’n drieën in plaats van met z’n tweeën samenleven. Als de tweeling niet als één behandeld wilde worden was het nooit gebeurd.’
‘Ja, daardoor komt het. Karl, je hebt me net anders behandeld als anders. Eh aan de ene kant, tederder, aan de andere kant hartstochtelijker.’
‘Ja, zoiets. Fijn dat je het merkte.’
‘Natuurlijk. Ik was toch benieuwd wat je zou doen zonder remmingen?’
‘Ja, vast. Ik vond het natuurlijk heel fijn dat ik met mijn vrouw kon vrijen. Enne ik heb nog nooit zo lekker mijn stralen zaad in je gespoten. Ja, ongeremd. Geen bijgedachten meer over ze niet op kunnen ruimen of dat ze niet in een ongetrouwd meisje hoorden.’
‘Fijn, liefste. Je wipte heerlijk, maakte even wat haast toen je voelde dat ik begon te komen en deed duidelijk je best om zo veel en zo hard mogelijk te spuiten. Zo hard kreunend ben je nog nooit klaargekomen.’
‘Het was ook lekkerder dan ooit, ook omdat jij tegelijk kwam. Ook nogal heftig, hè?’
‘Ja. Ik voelde me al eerder je vrouw, maar nu voelde ik ook dat jij je nu mijn man voelde. Dat je deed waar je recht op had, al had je daar geen boterbriefje voor nodig. Helpen mijn trouwjurk uittrekken, jezelf vlug uitkleden, me op bed leggen, mijn benen van elkaar doen en recht op je doel af. Karl, zoals mijn grootouders, vijf keer in hun huwelijksnacht, redden we vast niet, maar kan je wakker blijven voor nog een keer?’
‘Ja, ik wil graag nog een keer vrijen met mijn bruid. Ik heb net wel erg veel geloosd maar er is vast nog over.’
‘Je kwam gelukkig niet zo snel, ondanks dat het de eerste keer van vandaag was. Het trio hield het geeneens zo lang uit, dat was een tijdje verdwenen. Ik zag weer aan Bas dat hij bevredigd was, net als ik het zag als hij van een schuurfeestje thuiskwam. Had jij er geen moeite mee?’
‘Nee, ondanks dat ik af en toe aan naar bed gaan dacht. Maar we hadden het tamelijk druk.’
‘Ja, minstens het halve dorp is geweest en het diner was ook erg gezellig.’
‘Ik vond het fijn dat er niemand was die veel dronk.’
‘Nee. Opa en Bas een beetje, paps drinkt nooit. Ze weten allemaal dat dat niet bevorderlijk is voor hun prestaties in bed.’
‘Ach, een avond wat minder kan toch wel?’
‘Ze vrijen liever dan dat ze drinken. Liever een wat versleten gevoel in hun pikkie dan hoofdpijn.’
‘Dat wat versleten gevoel ken ik, van ‘s maandagsmorgens.’
‘Geen wonder, wat je nooit gedacht had lukt je. Een keer vaker per dag dan Bas.’
‘Dat komt vast omdat jij ook zo graag wilt, vast eh heter bent dan de tweeling bij elkaar.’
‘Misschien. Nee, Bas is na vier keer meestal leeg, jij na vijf soms geeneens. Paps en mams kwamen tijdens hun huwelijksreis een paar keer op vijf, maar hier thuis gaat het wat moeilijker. Om te beginnen moet je op tijd wakker worden, ruim voor het ontbijt, want dat wil niemand missen. ‘s Zondags heb je er de beste gelegenheid voor, want dan hoeft er in de stal niet schoongemaakt te worden, alleen gevoerd.’
‘Maar het hoeft toch niet zo vaak?’
‘Nee, maar als hij of zij er zin in krijgt wil de wederhelft ook wel. Als jij me tijdens het ontbijt, als je wat extra’s haalt, onder het langslopen een kusje in mijn nek geeft heb ik gelijk genoeg gegeten en er weer zin in.’
‘Ik doe dat eigenlijk om je te bedanken voor de beurt ervoor, niet om er één uit te lokken.’
‘Dat weet ik wel, al is bedanken niet nodig, maar het herinnert me ook aan de beurt ervoor. Nou ja, als we het niet voor het ontbijt gedaan hebben wil ik dan zeker. Enne, kan je me nu geven wat je nog over hebt?’
‘Hoe wil je het?’
‘Jij weer op me, ik wil graag dat je je zo mannelijk mogelijk voelt.’
‘Fijn. Ik ga het zo langzaam mogelijk doen.’
Hij ging op haar liggen.
‘Waarom?’
‘Daarnet had ik natuurlijk een beetje haast. Deze keer wil ik zo veel mogelijk genieten van dat je kutje zo lekker om mijn stijve past, vanaf dat ik hem erin duw tot hij weer kleiner wordt. Nadat je het restant van mijn zaadjes gekregen hebt.’
‘Ja, lekker langzaam. En bij iedere wip proberen zo diep mogelijk te komen, ik wil hem duidelijk helemaal voelen.’
Dat lukte.

De bruiloft van het trio

‘Beste familie, ik heb wat te vertellen. Zoals jullie wel gemerkt hebben aan het goede humeur en het gedrag van ons drieën, gaat het heel goed met ons. Ik doe mijn werk hier, de meiden nemen zo veel werk aan als ze willen en in onze vrije tijd genieten we erg met elkaar en jullie. Onze proefperiode is al lang geen proef meer, het ging van het begin af aan al zonder problemen. Daarom willen we onze omgang officiëler maken, trouwen, dus.’
‘Het kan maar met één, hè?’
‘Wettelijk wel, Barbie, zo is het nu eenmaal. Als waar ik niet officieel mee getrouwd ben een kind krijgt zal ze wettelijk een ongehuwde moeder zijn, daar is niets aan te doen. Maar wel een bijzondere, want ik zal het kind erkennen en mijn achternaam geven. Het heeft dan een natuurlijke en juridische vader en twee moeders, want de meiden zien geen reden om het op te geven dat niemand weet wie wie is.’
‘Dat lijkt me ook geen nut te hebben.’
‘Ik kan er ook geen reden voor geven, zus. Als er geen verschil is en ze dat zelf niet willen maken moet je geen kunstmatig verschil maken.’
‘Dat zou ook niet lukken, zonder onze medewerking. Ongehuwd moeder zijn kan ons niets schelen, niemand komt aan de weet wie van de twee dat is. We willen ook onze kinderen, van wie van ons tweeën en hoeveel dan ook, samen opvoeden. Met twee dezelfde moeders zijn ze zelfs beter af dan met één moeder, die misschien soms geen tijd voor ze heeft. We hopen dat het lukt om, wanneer we aan kinderen willen beginnen, ongeveer tegelijk zwanger te worden en ongeveer tegelijk te bevallen. Dat is vast mogelijk. Om wat te noemen, als we tanden of kiezen kregen zat er nooit meer dan een dag verschil tussen. Over ongeveer tegelijk zwanger te worden, we stoppen zo met de pil dat we gelijk gaan lopen. We krijgen dan ongeveer evenveel zaad van Bas, want we verdelen natuurlijk eerlijk alles wat hij kan maken en we uit hem krijgen.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Zo is het. We hebben afgesproken om met kinderen nog een tijdje te wachten, maar om over een paar maanden te trouwen, als we twintig zijn. We bemoeien ons niet zo met de rest van het dorp, we hebben er wel wat kennissen maar zijn niet zo op de hoogte van de gang van zaken daar, want dat raakt ons toch niet. Daarom ben ik over trouwen aan het informeren gegaan. Dat kan, zoals te verwachten is, op het dorpshuis. Maar sinds niet zo lang mag de pastor ook wettelijke huwelijken voltrekken. Voor nietkerkleden houdt hij dan in de kerk een soort trouwdienst. Geen gezang, er kan wel muziek gemaakt of gedraaid worden. Geen preek, wel een praatje zoals de ambtenaar van de burgerlijke stand doet. Het verschil met het dorpshuis is de omgeving. In het dorpshuis is er alleen maar een vrij kaal zaaltje, in de kerk is het stijlvoller en er is meer ruimte. We verwachten natuurlijk dat het halve dorp wil zien wat voor bruiloft er is. Dus ging ik naar de pastor om er over te praten. Hij staat bekend als erg vriendelijk. Maar dat viel tegen. Ik zei, dat ik, als niet-kerklid, graag door hem getrouwd wilde worden. Hij vroeg, jij hebt toch twee vrouwen? Ik zei, ja, maar er is toch wel wat te regelen? Hij zei, daar zie ik niets in. Ik heb niet aangedrongen, alleen gevraagd of hij een keer met mijn meisjes kennis wilde maken. Die ook de gelegenheid wilde geven om hun wensen kenbaar te maken. Hij haalde zijn schouders op en zei, goed. Een week later hebben we met z’n drieën met hem gesproken. Dat wil zeggen, ik heb de meisjes laten beginnen. Die pakten hem in.’
Hij grinnikte even.
‘Het was vermakelijk om te zien. Ze begonnen te vertellen wat ze in het dorp deden. Wij zijn er aan gewend om niet verbaasd te zijn om, als je met de ene in gesprek denkt te zijn, ze door lijkt te praten met haar mond dicht. De andere heeft dan het woord overgenomen. En als je daar dan naar kijkt neemt de eerste het na een tijdje weer over.’
Ze grinnikten allemaal weer.
‘Na een tijdje gaf hij het ook maar op, luisterde zonder te kijken wie er wat zei. Toen de meiden dat doorhadden maakte ze een eind aan hun praatje. De pastor keek me aan en zei, je had gelijk met dit gesprek voorstellen, ik had je nooit geloofd als je gezegd had dat er geen verschil tussen je verloofden zit. Ik heb hem toen verteld hoe we er toe gekomen waren om een trio te vormen, dat dat al bijna twee jaar uitstekend ging maar we het zo veel mogelijk officieel wilden maken voor we aan kinderen begonnen. Ook verteld dat wij geen kerkleden zijn maar wel gelovig. Daar fleurde hij van op. Vroeg of hij, als hij ons zou trouwen, dan voor ons mocht bidden. Dat vonden we prima. Ik heb hem verteld dat hij natuurlijk problemen met een trio had, maar dat Abraham en Jacob en anderen vroeger met meer dan één vrouw getrouwd waren, met de zegen van boven. Hij knikte en zei, ik zie mogelijkheden om die, en de gang van zaken, in een toespraakje te verwerken. Maar hoe moet het met het jawoord? Ik zei, u vraagt mij of ik met Yasmin wil trouwen. Voor de burgerlijke stand moet die naam ook gebruikt worden, Yasmin is de oudste, die gaat bij zoiets voor. Dan vraagt u of Yasmin met mij wil trouwen. Ze zeggen dan tegelijk ja. Ik doe ze, afwisselend, bijna helemaal een trouwring om, het laatste stukje doen ze zelf, tegelijk. Zij doen samen mij een ring om. Toen kon hij met alles akkoord gaan.’
‘Tja. Lijkt me de best mogelijke oplossing.’
‘Het belangrijkste is, dat mijn meisjes er mee akkoord gaan, paps. Hebben wij uw toestemming?’
‘Jazeker. Berbel?’
‘Ja, de mijne ook.’

‘Berbel, Bas zei, de pastor staat bekend als erg vriendelijk. Jij bent beter bekend in het dorp dan ik. Is dat zo?’
‘Jazeker. Als je hem tegenkomt is hij altijd in voor een praatje. Voor iedereen, jong of oud. Ik heb hem een paar jaar niet gesproken, maar daarvoor een keer of drie, denk ik. De eerste keer toen ik een jaar of tien was.’
‘Kent hij iedereen?’
‘Beter dan de meesten in het dorp elkaar kennen. Dat hoort bij zijn vak, vindt hij. Hij eindigt elk gesprek natuurlijk met te zeggen dat hij je graag de volgende zondag in de kerk ziet. Maar hij dramt niet.’
‘Goed. Ik denk, dat ik een keer een praatje met hem ga maken. Ik heb hem nog nooit gesproken.’
‘Jawel, op onze bruiloft. Hij kwam feliciteren.’
‘O. Dat weet ik niet meer.’
‘Nee, het was druk. Waarover wil je het met hem hebben?’
‘Over zijn toespraak. Ik maak in het dorp ook wel eens een praatje met min of meer bekenden. Ze vragen dan altijd hoe het thuis gaat, of zelfs iets directer, hoe het met mijn familie gaat. Ik ga daar nooit op in, laat het bij prima zeggen. Maar ze zijn dus nieuwsgierig.’
‘Natuurlijk. Dat merk ik ook, maar ik ga op zulke vragen ook nooit in. Maar ze blijven toch vriendelijk?’
‘Jawel, we doen ook niemand kwaad. Ik wil de sfeer zo houden. Als de pastor in zijn toespraak rare dingen zegt zou hij die kunnen verslechteren.’
‘Dat zal wel meevallen. Maar we weten natuurlijk niet hoe goed hij op de hoogte is. En wat Bas en de meiden hem verteld hebben.’
‘Nee. Dat wil ik hun niet vragen, maar rechtstreeks aan de pastor.’
‘Dat kan geen kwaad. Goed, Bas.’

Het geroezemoes in het kerkje verstomde toen de pastor zijn hand even opstak.
‘Hartelijk welkom, bruids eh trio, ouders, verdere familie en overige aanwezigen. Ik geef het woord aan de vader van de bruiden, meneer Adler.’
De pastor deed een paar stappen opzij, meneer Adler stond op van de eerste rij kerkbanken en nam zijn plaats in.
‘Dank u, pastor. Bij deze gelegenheid wil ik graag alle dorpsgenoten bedanken, de meerderheid is hier aanwezig. Voor hun vriendelijke behandeling van onze tweeling, ondanks dat ze nooit weten wie wie is. Ik wil u graag wat achtergrondinformatie geven, om de tweeling een beetje te kunnen begrijpen. Mijn vrouw en ik waren erg blij, dat toen we aan kinderen wilden beginnen de eerste zich al snel aankondigde. Maar bij de eerste echo in het ziekenhuis bleek dat het er niet één was maar dat het er twee waren. En wat later, dat het twee meisjes waren. Alles was goed geweest, maar we vonden het fijn dat we wisten wat er zou komen, daar konden we bij de aanschaf van babykleertjes en zo rekening mee houden. De eerste die kwam, in het ziekenhuis, kreeg een armbandje met de naam Yasmin erop, de tweede met Yessica. Dat hadden mijn vrouw en ik van tevoren afgesproken. De komst van een tweeling is ook voor een ziekenhuis natuurlijk ook iets bijzonders, maar we waren verbaasd dat de kinderarts, die de tweeling na een uurtje kwam onderzoeken, er zo lang over deed. Hij pakte daarna een stoel en kwam hoofdschuddend naast ons, naast het bed van mijn vrouw zitten. Wij schrokken. Dat zag hij en zei gelijk, jullie hoeven niet te schrikken, de tweeling mankeert niets. Alleen, ik zie geen verschil. Ik zei, het is duidelijk een eeneiige tweeling. Hij zei, ja, maar daar zie je toch altijd heel snel een verschilletje tussen. Maar bij deze kan ik niets vinden. Om ze uit elkaar te kunnen houden zullen jullie er zelf iets op moeten vinden. Nou, daar zaten we niet mee, dat zou wel lukken. Thuis keken we in het begin op de armbandjes, tot mijn vrouw zei dat ze een verschilletje gevonden had. Ze vertelde het me, ik zag het ook. Ik respecteer de wens van de tweeling om het niet bekend te maken. We hebben toen overlegd. We hadden gemerkt, dat we amper op de armbandjes keken. Dat was niet nodig. Ze werden altijd vlak na elkaar wakker, vielen vlak na elkaar in slaap, deden alles het- zelfde. We hebben ze de armbandjes afgedaan en ze meestal tegelijk aangesproken. Met jullie, meisjes, schatjes en zo. Toen ze begonnen met praten hebben we geprobeerd hun hun naam te leren. Dat was lastig, want hun verschilletje was en is te klein om snel te zien wie wie is. Hoe het gekomen is weten we niet, het kan onze schuld geweest zijn of iets met hun, ze reageerden overal hetzelfde en tegelijk op. We hebben er ons niet druk over gemaakt, we dachten, het komt wel goed als ze naar de kleu- terschool gaan. Maar we begonnen te merken, dat ze niet alleen alles samen en hetzelfde deden, ze wilden ook precies, zelfs heel precies, hetzelfde behandeld worden. Bijvoorbeeld, als hun bordjes niet even vol geschept werden stopten ze met eten zodra het eerste bordje leeg was. We schepten er dan nog maar wat bij of verdeelden het restant van het andere bordje. Dan aten ze weer door, tot alles op was. Al gauw deden ze het zelf. En kiepten wat in het glas van de andere als die ietsje minder gekregen had, ze waren er nauwkeuriger mee dan mijn vrouw en ik. Na een week kleuterschool werden we voor een gesprek gevraagd. Ze wisten niet wat ze moesten doen, ze konden er niet achterkomen wie wie was. We hebben het advies gegeven om, net als wij deden, geen verschil te maken, dan ging alles goed. Alles ging ook goed, er zat geen verschil tussen. Ze groeien ook gelijk op. Als de ene er een tand of kies bij kreeg, kreeg de andere die binnen een dag ook. Op school haalden ze steeds dezelfde cijfers. Net als wij gaf iedereen het al snel op om zich druk te maken over wie wie was. Twee keer verwachtten we problemen. De eerste keer toen ze begonnen te werken. Ik zou hun administratie doen, voor de belastingen. Ze moeten af en toe hun ausweis verwisseld hebben, want het kon geen toeval zijn dat ze steeds ongeveer evenveel verdienden, ondanks dat ze verschillende baantjes hadden. We vermoedden ook, dat ze soms van baan ruilden, ze zaten vaak op hun kamer te praten. Ze gaven toe, dat ze elkaar ook alles over hun werk vertelden, waardoor ze elkaar konden vervangen. Ze wilden er verder niet over praten, het maakte toch voor niemand iets uit? Nou ja, het moest maar, als ze dat zo graag wilden. Het tweede probleem was ernstiger. Daarvoor geef ik graag het woord aan de vader van de bruidegom, meneer van Velsen.’
Meneer Adler ging weer zitten, Bas ging naast de dominee staan.
‘Ook ik wil bij deze gelegenheid graag alle dorpsgenoten bedanken, voor hun vriendelijke behandeling van mijn familie, in het bijzonder van mezelf. Al woon ik hier al heel lang, er hangt toch iets aan me dat ik geen geboren Duitser ben. Mijn zoon Bas, de bruidegom, heeft vermoedelijk daarom onder zijn leeftijdsgenoten de bijnaam de Hollander, al is hij geboren en getogen Duits, alleen voor bezoeken aan mijn ouders in Nederland geweest. Hij is zonder moeilijkheden of tegenslagen opgegroeid, tot ongeveer zijn zestiende. Hij vertelde ons toen, dat hij, al een paar jaar, zeer geïnteresseerd was in een meisje, maar dat daar een probleem mee was. Ze zou ook in hem geïnteresseerd zijn, maar haar tweelingzus ook. We wisten natuurlijk direct over wie het ging, we hadden de tweeling wel gezien, maar meer niet. We vroegen Bas, in welke van de twee hij eigenlijk geïnteresseerd was. Tja, dat was de helft van het probleem, dat wist hij niet. Als één van de twee met hem alleen was geweest vertelde die daar alles van direct daarna aan de andere, waardoor hij nooit een verschil kon ontdekken. Hij legde zich er ook maar bij neer dat hij nooit wist wie wie was. De andere helft van het probleem was, dat de tweeling niet kon beslissen wie hem mocht hebben, om het simpel te zeggen. Ze waren al jaren op zoek naar nog zo’n jongen als Bas, om dan te kunnen beslissen. Maar ze vonden er geen die ze gelijkwaardig vonden. We hebben ons maar afwachtend opgesteld, het was voor de meisjes vast vervelender dan voor Bas. Toen de tweeling op hun achttiende een keer bij ons op bezoek was bleek de toestand onveranderd. We hebben de tweeling uit laten leggen dat ze zich, van jongst af aan, één geheel voelden, steeds ook hetzelfde dachten en omdat er geen verschil tussen ze was dat niet kunstmatig gemaakt mocht worden. Dat wilden ze ook niet, ze wilden hetzelfde behandeld worden. En dat ze allebei gek op Bas waren. Ze gunden elkaar Bas, maar konden niet beslissen wie van hem af moest zien. Ik heb toen, min of meer voor de grap, voorgesteld dat ze dan maar een trio moesten vormen. Ik had gelezen, dat er in Nederland woongemeenschappen waren, waarin ze veel samen deden. Met hun vervoer, inkopen, eten en kinderen opvoeden in ieder geval, verder hingen ze niets aan de grote klok. Bas en de meiden gingen er serieus op in, zagen wel iets in een proef om met z’n drieën samen te gaan wonen. Omdat we ze meer gunden dan wie weet hoelang nog om elkaar heen draaien hebben we ze twee slaapkamers met zitjes ter beschikking gesteld. Ze moesten, tijdens een proefperiode, maar uit- zoeken wie waar zou verblijven. Al gauw bleek er maar één kamer gebruikt te worden. Van wat ze vertelden en wat we merkten was dat het, van het begin af aan, heel goed met ze ging, zonder een enkele wanklank of ruzie. Het is ons een genoegen om mee te maken hoe liefdevol ze met elkaar omgaan. Zonder in details te treden, ze doen met z’n drieën wat er met z’n drieën gedaan kan worden, afwisselend met z’n tweeën wat alleen met z’n tweeën gedaan kan worden, waarbij de derde met genoegen toekijkt. Ze zijn nu zo tevreden, dat ze het, voor zo ver mogelijk, officieel willen maken. Bas kan wettelijk natuurlijk maar met één van de twee trouwen. Yasmin wordt het, ze is de oudste, die gaat bij zoiets voor, vinden ze. Als Yessica een kind krijgt zal ze helaas als ongehuwde moeder te boek staan, maar niemand zal weten wie van de twee dat is. Dat kind krijgt dan wel, afgezien van dat het een natuurlijke vader heeft, ook een officiële, juridische vader, want Bas zal het wettelijk erkennen. Ook latere kinderen zullen behalve een vader twee moeders hebben, waarmee ze goed af zullen zijn, want die zijn het altijd overal over eens. De tweeling neemt met alles genoegen, het enige wat ze interesseert is het met z’n drieën en eventuele kinderen bij elkaar blijven. Mijn familie en ik gunnen hun dat van harte. Het is heel fijn hun geluk mee te maken.’
Bas knikte naar de pastor en ging weer zitten. De pastor ging weer voor het bruidstrio staan.
‘Dank u wel, meneer van Velsen. Tja, toen Bas eh junior bij me kwam informeren over een huwelijksvoltrekking heb ik hem beleefd maar snel de deur uitgezet. Ik had gehoord dat hij met een tweeling samenwoonde, daar wilde ik niets mee te maken hebben. Hij drong niet aan, vroeg alleen of ik ook eens met hem en de tweeling wilde praten. Daar zag ik ook niets in, maar uit beleefdheid heb ik er mee ingestemd. Tijdens dat gesprek vertelde Bas hoe het één ander begonnen was. En de tweeling maakte me ook zeer duidelijk, dat ze, ik noem het zelf één pot nat waren, ik kon ook geen verschil ontdekken. Daarna vertelde Bas, dat ze niet kerks maar wel gelovig waren. Dat hij uit het Oude Testament wist, dat Abraham, Jacob en ook anderen vroeger met meer dan één vrouw getrouwd waren, soms ook nog kinderen bij slavinnen kregen, met de zegen van boven. Ja, dat is zo. Maar dat is geen excuus om zoiets nu te doen. Het waren toen andere omstandigheden, je moet niet iets uit zijn verband halen. Zoals bijvoorbeeld het letterlijk toepassen van wat er geschreven staat, gaat heen en vermenigvuldigt u. De tegenzin om zich bij een kerk aan te sluiten komt waarschijnlijk door de katholieke afkomst van de grootmoeder van Bas. Die moest op zestienjarige leeftijd het huis uit, omdat er te veel kinderen waren, door de aandrang van een pastoor. De mens heeft een verstand gekregen om door te denken, ook om bijbelteksten te vertalen naar het heden. Ik probeer voor mijn zondagse preken een bijbeltekst te vinden, die ik uit kan leggen om mensen te helpen. Ook doordeweeks probeer ik mensen te helpen. Dit trio heeft ook recht op hulp, op medewerking. Hun ouders hebben die hun al gegeven. Die medewerking kon ik, na hun verhaal gehoord te hebben, ook toezeggen. Daarom zijn we nu hier. Er zijn verschillende wettelijk erkende samenlevingen voor duo’s, van welke samenstelling ook, maar niet voor trio’s. Daar zou ook eens naar gekeken moeten worden, in een democratie hoort er met alle minderheden rekening gehouden te worden. Kerkelijk gezien kan ik de manier van samenleven van dit trio geeneens zien als zondig. Omdat ze het uit liefde doen. Waarschijnlijk nog meer dan de aartsvaderen, want die deden het waarschijnlijk alleen om een zoon te krijgen. Liefde is wonderbaarlijk, als er in een familie kinderen bijkomen vermindert de liefde tussen ouders niet en er komt er voor de kinderen bij. Er zullen vast meer mannen zijn die van twee vrouwen kunnen houden. Als er tussen die twee geen verschil is kan ik me dat helemaal indenken. Tot zo ver een klein preekje. Een paar dagen nadat Bas junior en de tweeling bij me waren kwam Bas senior. Hij had overlegd met de ouders van de tweeling. De vaders wilden graag vóór mijn toespraak een toelichting op het trio geven. Ik ben blij dat ik die gehoord heb, ik snap die drie nu nog beter en ik hoop dat u allen dat doet. Ik ga over enkele ogenblikken over op de officiële trouwplech- tigheid. Ik zal Bas en Yasmin wettelijk trouwen. Als u gekomen bent in de verwachting dat het raadsel wie is wie vandaag opgelost gaat worden moet ik u teleurstellen. U ziet dat ze hetzelfde, heel mooi, gekleed zijn, ik kan, zelfs van dichtbij, nog geen verschil ontdekken. Beide meisjes zullen straks ja zeggen en een ring van Bas krijgen.’
Er werd gegrinnikt.
De pastor ging over op de officiële trouwplechtigheid en bad daarna het Onze Vader.

De receptie, in de voor de helft vrij en schoongemaakte schuur, werd druk bezocht.

Het trio kleedde zich op hun kamer uit.
‘Hoe vonden jullie het, schatjes?’
‘Prima, Bas. Leuk feest. Maar er is voor ons toch niets veranderd?’
‘Nee, het officiële hebben we alleen voor onze eventuele kinderen gedaan. Het maakt voor onze omgang niets uit dat er twee van ons nu wettelijk getrouwd zijn.’
Hij grinnikte.
‘Ik zie, en voel zo vast ook nog steeds geen verschil tussen jullie.’
‘Dat is er ook niet. Van dat kwartier tussen onze ontmaagdingen is ook niets te merken.’
‘Nee, twee dezelfde lekkere kutjes. Jullie hadden er in het dorp tot nu toe toch geen problemen mee, dat ze niet wisten wie wie was?’
‘Wel nee, ze kennen ons al zo lang. Maar je weet hoe het gaat, ze zien toch liever geen ongehuwd samenwonen. Na de uitleg van onze vaders snappen ze alles nu vast nog beter.’
‘Al zullen ze er nooit achterkomen hoe fijn we het hebben.’
‘Nee. Veel meiden van onze leeftijd hebben je paal vastgehad, enzovoorts, maar ze weten niet hoe goed je daarmee vrijt.’
‘Nee, jullie lekkere kutjes zijn de enige waar ik die instop. Jullie snappen wel dat ik behoorlijk vol zit, dat voelde ik onder het diner al. De eerste moet het maar een beetje rustig aan doen, zo veel sneller kan de tweede dan ook een lading krijgen.’
‘Dat hadden we al gedacht.’
Één van de meiden ging op haar rug op bed liggen.
‘Kom er in. Ik blijf stil liggen, streel me lekker met je eikel.’
De andere hielp hem erin en keek hoe hij met zijn stijve in haar zus pompte tot hij duidelijk klaarkwam.
‘Nog even, neuker, tot ik ook gekomen ben.’
Hij wipte verder, tot hij merkte dat ze ook klaargekomen was..
‘Hè, lekker. Het ging maar net. Je kwam niet snel, liefje.’
‘Nee, omdat ik zelf niets deed. Jij komt toch wel.’
‘Ja, maar daardoor spoot ik gelukkig niet zo vaak. Genoeg, lieverd?’
‘Ja, veel of weinig maakt niet uit, als ik je maar klaar voel komen.’
Hij ging naast haar liggen en sloeg een arm om de andere zodat hij een borst vast kon houden.
‘Nog even geduld, hè, liefje.’
‘Ja, dat geeft niet. Ik genoot weer mee. Iedere keer dat je je stijve helemaal in haar duwt is het, alsof ik dat zelf voel.’
Een half uurtje later kreeg zij een beurt. Omdat ze wel meedeed kreeg ze net zo veel als haar zus.

Jelmer en Inge

Weer onverwacht bezoek

Omdat Bas, een maand na zijn trouwen, een auto hoorde remmen toen hij op een vrijdagmiddag van de stal naar het huis liep keek hij het oprijpad af. Er stond op de straat een auto voor. Die reed na even een stukje achteruit, vooruit het oprijpad op en stopte achter de familieauto en die van Karl. Ook als hij niet het Nederlandse nummerbord gezien had was hij blijven wachten, benieuwd wie het onverwachte bezoek zou zijn. Het was een stel van in de twintig, iets ouder dan hijzelf, schatte hij. Na hun uitstappen kwamen ze hand in hand naar hem toe lopen.
‘Mag ik u iets vragen?’
Bas knikte naar de jongen, die hem aangesproken had. Die keek even op een papiertje wat hij in zijn hand had.
‘Woont hier een Berbel Werner?’
Bas grinnikte.
‘Nee.’
Het stel keek iets somberder.
‘Langs de straat staat een bord met Werner erop. Kent of kende u misschien een Berbel Werner? In uw familie of in het dorp?’
Bas grinnikte weer.
‘Nee, ook niet.’
Het stel keek nog iets somberder.
‘Nou, dan hebben we pech gehad. Dank u wel.’
‘Wacht even. Wat wilt u van haar?’
‘Weten wie ze is, eigenlijk. We weten niet meer dan haar naam en dit adres.’
‘Komt u voor haar uit Nederland?’
‘We zijn op doorreis, maar hierlangs was niet ver om. Toch jammer dat het voor niets was.’
‘Ik denk het niet. Ik plaagde jullie maar. Het bedrijf hier is van mijn opa, die heet Werner. Ik woon hier ook, maar ik heet Bas van Velsen. Mijn vader ook, en die is getrouwd met Berbel Werner, mijn moeder. Die heet sinds die tijd ook van Velsen.’
Het stel keek wat opgelucht. En nieuwsgierig.
‘Mag ik vragen wie jullie zijn?’
‘Mijn vriendin, Inge Bakker, en Jelmer Heins.’
‘Zegt me niets.’
‘Dan staan we quitte, Berbel Werner zegt ons ook niets. Maar is uw moeder thuis? Zouden we haar kunnen spreken?’
‘Vast wel. Kom maar mee.’
Hij ging ze voor tot in de woonkamer, waar de familie koffie zat te drinken.
‘Paps, alles in orde, in de schuur. Mams, bezoek voor je. Jelmer Heins en Inge Bakker. Uit Nederland.’
Berbel verstijfde van schrik. De rest van de familie keek verbaasd.
‘Oh! Bas!’
'Wat is er?'
'Zijn achternaam. Dezelfde die op de bankafschriften staat, als de alimentatie voor Barbie overgemaakt wordt.'
'Dat kan hij toch niet zijn?'
‘Nee, te jong. En een andere voornaam. Vast een zoon van hem.’
‘Wat is de voornaam van je vader, Jelmer?’
‘Mark, meneer.’
‘Tja. Pak stoelen van de eettafel en kom erbij zitten.’
Dat deed het stel.
‘Koffie?’
‘Graag, mevrouw. Ja, Inge?’
‘Ja, graag.’
‘Barbie?’
‘Ja, mams. Maar wacht u verder even, ik wil niets missen.’
‘Weer snel een conclusie getrokken, hè?’
‘Ach, niet zo moeilijk, mams.’
Barbie ging de keuken in en was gauw terug met twee koffie die ze aan het stel gaf. Ze ging weer zitten en knikte naar haar moeder.
‘Waarom hebben jullie me opgezocht? Hoe hebben jullie me gevonden? Wat weten jullie van me?’
‘We hebben ruim drie weken vakantie en zijn op weg naar de Harz. Daar willen we een hotelletje of zoiets zoeken en gaan wandelen. Vlak voor we wegreden gaf mijn vader me een envelop en zei, wat zakgeld, en zoek het maar uit, als je wilt. Tijdens onze lunch, in een restaurant langs de snelweg, heb ik de envelop opengemaakt. Er zat, behalve een leuk zakgeld, ook een briefje in. Met Berbel Werner erop en dit adres. Het zei me niets, tot Inge me er aan herinnerde dat mijn vader wel eens ver- teld heeft dat hij ook in Duitsland gewerkt heeft, voor de Luchtmacht. Omdat mijn vader op een wat rare manier gezegd had, zoek het maar uit, hebben we dit dorp op de kaart opgezocht. Omdat het niet ver om was besloten we om een poging te doen om wat uit te zoeken. Uw zoon stelde ons buiten eerst teleur door te zeggen dat hier geen Berbel Werner woonde en hij ook niemand kende die zo heet, totdat hij vertelde dat u zo voor uw trouwen heette.’
‘Ja. Wat denken jullie nu?’
‘We hebben onderweg proberen op te halen wat mijn vader verteld heeft. Maar dat was eigenlijk niet veel. We weten geeneens wanneer hij in Duitsland gewerkt heeft, hoe lang, waar, al zou de naam van dit dorp kunnen kloppen. Die heeft hij waarschijn- lijk genoemd, maar zeker weten we het niet meer. We hebben wat zitten fantaseren wie u zou kunnen zijn, want hij werkte met Nederlanders en uw naam leek ons Duits.’
‘Hebben jullie hem nooit uitgehoord? Het lijkt me toch wel interessant, een vader die in het buitenland gewerkt heeft.’
‘Dat hebben we geprobeerd, mijn broer en ik, maar mijn moeder kapte dat altijd af. Waarom konden we niet achterkomen, als we doordramden werd ze erg eh pissig.’
‘O. Je hebt een broer? Hoe oud is die?’
‘Bijna drieëntwintig. Ik ben bijna tweeëntwintig.’
‘En je vader?’
‘Eh tweeënveertig, geloof ik.’
‘Het zal wel lijken of ik jou nu uithoor, maar daar heb ik mijn redenen voor. Is je moeder aan de slanke kant?’
‘Nou, eerlijk gezegd, eigenlijk een strijkplank. Mijn vader kijkt graag naar Inge, als ze bij ons thuis komt. Daar zit tenminste zichtbaar aan, wat er bij een meisje aanhoort.’
‘Nou, Jelmer!’
‘Ik ben toch niet blind, Inge.’
De hele familie grinnikte, alleen Berbel zuchtte.
‘Ja. Bas?’
‘Een vergissing lijkt me uitgesloten.’
‘Moet ik hem wat vertellen?’
‘Je moet niks. Maar hij mocht het toch uitzoeken, als hij wilde?’
‘Ja. Goed. Jelmer, ik heb je vader gekend. In de tijd dat hij hier in het dorp werkte, op een kamp van de Nederlanders. Ik ontmoette hem in het dorp. We hebben een paar maanden eh contact gehad.’
‘O. Leuk. Dat is dan één stukje van de legpuzzel. Maar eh, dan vermoed ik dat hij nog wel meer Duitse meisjes gekend heeft.’
‘Waarom?’
‘Eerlijk gezegd, het is een vrouwengek, mevrouw. Hij flirt overal mee. Met Inge heb ik hem dat verboden. Mijn moeder helpt me daarmee, als hij toch weer een poging waagt.’
‘Ach.’
‘Ik weet niet hoe goed u hem gekend heeft, hij doet of zou vast nog meer met meisjes of vrouwen doen als hij de kans kreeg, maar mijn moeder houdt hem kort. Ze is dagenlang niet te genieten als hij niet op tijd thuis is. Ze controleert het ook als hij zegt dat hij naar een vergadering of zo moet of geweest is.’
‘O. Omdat hij hier niet zo lang gewerkt is lijkt het me toch onwaarschijnlijk dat hij vóór mij met een ander Duits of wat dan ook meisje omgegaan is. Tijdens onze paar maanden contact vast ook niet. En daarna helemaal niet, want toen ging hij alweer terug naar Nederland.’
‘Weet u nog wanneer dat was?’
Berbel aarzelde.
‘Jelmer, rond negen maanden vóór mijn geboorte. Ik ben je halfzus.’
De mond van Jelmer viel open. Inge pakte een hand van hem, hij keek haar even aan, daarna afwisselend naar Berbel en Barbie.
‘Mijn halfzus?’
‘Ja. We hebben dezelfde vader. Mijn eh stiefvader is met mijn moeder getrouwd toen ik twee was. Laat ik je de anderen voorstellen. Mijn opa en oma, mijn echtgenoot Karl en mijn halfbroer Bas met zijn twee echtgenotes, Yessica en Yasmin.’
‘Twee echtgenotes?’
‘Daar kunnen we je later meer over vertellen.’
Jelmer keek even op zijn horloge.
‘Zou dat morgen kunnen, bijvoorbeeld? Alles bij elkaar is het nogal uitgelopen, de Harz zouden we vandaag al niet meer halen en als jij er geen bezwaar tegen hebt, Inge, wil ik graag nog meer horen.’
‘Natuurlijk. Een halfzus krijg je niet iedere dag.’
‘Nee. Maar dan moeten we nu opstappen om een hotelletje te zoeken en een eetgelegenheid.’
‘Jullie kunnen hier wel meeeten.’
‘Dank u, mevrouw. Maar kunnen we daarna nog ergens terecht? We hebben nog nooit in een hotel of zoets overnacht.’
‘Jullie kunnen hier ook overnachten, plek zat.’
‘Dat is ontzettend aardig aangeboden, maar we willen geen inbreuk maken op uw privacy.’
‘Je bent familie van ons. En Inge lijkt me meer dan een vriendin van je, die is ook welkom.’
‘O. Nou, als dat kan graag, mevrouw.’
‘Zeg maar eh ma, of zoiets, al ben ik je moeder niet. Voor Inge geldt hetzelfde. En pa of zoiets tegen mijn man. En opa en oma. En natuurlijk Barbie en Bas. En liefje of zoiets tegen de meisjes, want die zijn zelfs voor ons niet uit elkaar te houden.’
Jelmer bekeek de tweeling even.
‘Nee. Dank u wel.’
‘Jelmer, vraag het eerst. Je weet wel.’
‘O. Ja. Nou, als we toch tijd genoeg hebben zal ik eerst over Inge en mij vertellen. En over mijn vader en moeder. Als u het goed vindt.’
‘Natuurlijk. Maar laat ik zelf even beginnen. Je vader is hier, met je moeder, al was ze dat toen nog niet, één keer geweest. Je moeder wilde weten waarom en met wie hij hier wat uitgehaald had en hoe het moest gaan met het kind van hem dat onder- weg was. Daarna hebben we nooit meer wat van ze gehoord.’
‘O. Dan eerst maar, hij heeft u toen laten stikken?’
‘Dat probeerde hij, hij vond zich te jong om te trouwen en vader te worden. Ik hoefde hem toen ook niet meer, maar ik heb hem een alimentatieregeling afgedwongen. Hij heeft, zoals toen afgesproken, tot haar eenentwintigste voor Barbie betaald.’
‘O. Dat is dan weer een stukje van de legpuzzel. Ik heb opgevangen dat er geld naar Duitsland ging, waar mijn moeder niet gelukkig mee was. Maar ik dacht voor een loterij.’
‘Misschien ook, dat weet ik niet.’
‘Maar als mijn moeder het wist voor ze met mijn vader trouwde had ze toch niets te mopperen?’
‘Dat moet ze ook geweten hebben.’
‘Eh mag ik daar thuis over praten? Na onze vakantie?’
‘Jawel. Die alimentatie was niet zo hoog, Jelmer. De helft van een normale, want eh hij heeft me niet gedwongen of erger. Ik was ook nieuwsgierig. Ik was toen zeventien, hij achttien.’
‘Toen te jong om te trouwen? Hij was negentien toen hij met mijn moeder trouwde.’
‘Hoe oud zei je dat je broer was?’
‘Bijna drieëntwintig.’
Hij dacht even na.
‘Eh een moetje?’
‘Waarschijnlijk. En nam je latere moeder geen genoegen met een alimentatie.’
‘Tja. Heel goed mogelijk. Bezitterig is ze wel, om het zachtjes uit te drukken. Mijn broer is vorig jaar min of meer het huis ontvlucht, daarna kreeg ik het nog meer te verduren. Inge en ik kennen elkaar al zo’n drie jaar, ik mag haar mijn vriendin noemen maar geen verkering of verloofde, wat ze eigenlijk van me is.’
‘Ben jij nu gevlucht?’
‘Nog niet. Wel onder haar protesten en huilbuien vertrokken. Ik wil graag met Inge trouwen, maar ze heeft bedenkingen. We zijn nog nooit lang samen geweest, ze wil me eerst beter leren kennen, weg van thuis.’
‘Heel verstandig. Woont ze bij jullie?’
‘Nee, dat zou mijn moeder nooit goedvinden. Ze heeft ook nog nooit een nacht bij ons gelogeerd.’
‘Wat zegt je vader daarvan?’
‘Niets, hij heeft niets in te brengen. Als hij wat tegen haar zin doet heeft hij geen leven.’
‘Het lijkt me niet zo gezellig, bij je thuis, met zo’n moeder.’
‘Ach. Als we braaf haar zin doen is ze toch wel aardig. Pa ook.’
‘Jelmer, heb je ze wel eens naar elkaar zien kijken zoals mijn ouders doen? Of eh zoals alle stellen hier naar elkaar?’
‘Eh nee, Inge. Dat weet je wel.’
‘Ja. En als jij thuis zo naar mij kijkt of ik naar jou en je moeder ziet het begint ze gelijk te zeuren. Doe niet zo klef, of erger. Daarom wilde ik wel eens wat langer met je daar weg zijn.’
Barbie grinnikte.
‘Alleen om eens wat langer lief aangekeken te worden?’
Inge bloosde.
‘Nou ja, om te beginnen.’
‘En eindigen?’
‘Jelmer, jij.’
‘Tja. We wilden eerst gaan kamperen. Maar dat mocht niet, niet samen in één tent. En geen twee tenten, want je bent in het donker zo van de ene in de andere. In een hotel mocht wel, we zouden als ongetrouwden vast twee kamers moeten nemen. Alsof er dan niets mogelijk zou zijn.’
‘Ja, maar wat niet weet wat niet deert, hè? Tot er een buik dikker wordt. Ik denk, dat als je met normale bagage komt, je tegenwoordig wel één kamer kan boeken. Zonder bagage waarschijnlijk niet, een normaal hotel wil vast het risico niet lopen dat je na een nummertje weer uitboekt.’
‘Eh ma, we hebben niets afgesproken. We weten alleen, dat we erg fijn kunnen praten als we ‘s avonds een ommetje maken en we elkaar omhelzen en kussen.’
‘Tja, in bed is het nog fijner. Daarom wilden jullie op één kamer?’
‘Eh ja.’
‘We hebben wel twee kamers vrij, maar wat ons betreft gebruiken jullie er maar één.’
‘Maar we zijn niet getrouwd.’
Berbel grinnikte.
‘Dat zei je al. Dat zijn onze varkens ook niet. Maar je zou eens moeten zien wat die in hun blote kont vlak voor onze neus doen. Nee, grapje. Zorg er maar voor dat er geen moetje van komt. We kunnen jullie er niet bij helpen, condooms zijn er niet in huis en wie de pil gebruikt staat hem natuurlijk niet af. Nou, één kamer genoeg?’
‘Ja, hè, Inge?’
‘Ja, graag.’
‘Ik hoop niet dat hij op zijn vader lijkt, Inge.’
‘Waarom niet? U zal die vast niet lelijk gevonden hebben.’
‘Nee, dat niet. Misschien heb ik het er later nog eens met je over.’
‘Barbie lijkt op u, ma, sprekend zelfs.’
‘Daar zijn we ontzettend blij mee, Jelmer. Ik werd door haar uiterlijk nergens aan herinnerd en daarom vond Bas het ook geen probleem om met een meisje met een kind te trouwen, hij was gelijk gek op haar en wilde haar er heel graag bij hebben, twee voor de prijs van één. Nou ja, voor niets.’
‘Heeft uw zoon er ook twee voor de prijs van één? Neemt u me niet kwalijk.’
‘Nee hoor. Leg het maar uit, Bas.’
‘Ja. Jelmer, zie je verschil tussen mijn twee vrouwtjes?’
‘Nee. Een eeneiige tweeling, hè?’
‘Ja, maar een bijzondere. Er is niet alleen lichamelijk geen verschil, geestelijk ook niet. Van jongst af aan deden ze alles het- zelfde, wisten ze van elkaar wat ze dachten, enzovoorts, ze kunnen elkaar op elk moment vervangen. Daarom zeiden en zeggen ze nooit wie wie is, ze willen gelijk behandeld worden. Alleen hun ouders weten wie Yessica is en wie Yasmin. Dat leverde eigenlijk voor het eerst problemen op toen ik met één van de twee wilde scharrelen, ik kon niet kiezen, ze waren hetzelfde. Ik moest het aan hun overlaten wie op een bepaald moment wat met me wilde. Van onze twaalfde tot onze achttiende hebben ze gezocht naar een geschikte jongen om dan een beslissing te nemen wie die wilde en wie mij. Op onze achttiende waren ze het zoeken spuugzat, konden geen beslissing nemen, ik ook niet, en zijn we met z’n drieën hier samen gaan wonen. Als proef, of dat goed zou gaan. Met de toestemming van onze ouders, die wisten ook geen betere oplossing. Misschien onvoorstelbaar, maar het ging en gaat geweldig, ze zijn nog geen seconde jaloers op elkaar geweest. Wat eh er niet tegelijk kan gaat omstebeurt. Een maand geleden, kort na hun twintigste verjaardag, ben ik officieel met Yasmin getrouwd, maar we voelen ons met z’n drieën getrouwd. Als Yessica een kindje krijgt zal ik het erkennen. Ze gaan onze kinderen samen opvoeden, niemand, zelfs ik niet, zal weten welk kindje van welke moeder is. Het lijkt vast vreemd, maar als er geen verschil is kan je het ook niet maken.’
‘Tja, wat vreemd. Maar als iedereen er tevreden mee is, waarom niet.’
‘Zo is het. En wij drieën zijn meer dan tevreden.’
‘Fijn, maar als je het niet erg vindt, daar wil ik me nu niet verder in verdiepen. Ik vind het heel leuk om er zo maar een zus bij te krijgen, maar ik vraag me af hoe er thuis op gereageerd wordt als ik dat vertel.’
‘Ze weten het al.’
‘Ja, maar waarom hebben ze er nooit over verteld?’
‘Over een jeugdzonde van je vader?’
‘Nou, ma, jeugdzonde? Op je achttiende moet je wel weten hoever je met een meisje hoort te gaan. Maar eh ik zeg maar liever niet wat ik van het gedrag van mijn vader vind, met u toen en vast vlak daarna met mijn moeder, ik heb hem toch al niet zo hoog zitten. Ik vind het ook abnormaal dat hij geen contact met zijn dochter gehouden heeft. Waarom hij me stiekem uw gegevens gaf weet ik ook niet.’
‘Toch een beetje spijt?’
‘Waarschijnlijk alleen maar nieuwsgierigheid. Hij moet bij mijn moeder nog meer onder de plak zitten dan ik al dacht, dat hij nu pas een kans zag om wat aan de weet te komen.’
‘Zoek dat thuis maar uit. Bas, zoon, help je Jelmer even om hun bagage op hun kamer te zetten? Doe die naast die van jullie maar.’
‘Hè, bah. Kunnen ze niet op mijn oude kamer, op zolder?’
‘Gasten laat je niet onnodig traplopen. Je houdt je gemak maar, voor een nachtje.’
‘Nou, dat moet dan maar.’
Bas en Jelmer gingen de kamer uit.
‘Dank u wel. Hoe wist u dat ik wat wilde zeggen, zonder dat Jelmer erbij was?’
‘Ach, ervaring, met kinderen die eh serieuzer met een partner, of twee, om begonnen te gaan. Ik heb al die jeugd hier op z’n tijd wel eens wat verteld als ze iets niet goed snapten.’
‘Ik begin steeds meer te snappen, maar ik weet niet of ik daarover wat aan Jelmer kan vertellen. Ik heb bij hem thuis duidelijk meer opgevangen dan hij van zijn moeder. Daarom heb ik maanden geleden al gevist naar de trouwdatum van zijn ouders. De geboortedatum van zijn broer wist ik al, die bleek er zeven maanden na te zijn.’
‘Ik heb een geboortekaartje van hem gekregen, van Jelmer niet. Ik wist de trouwdatum niet precies, maar hij woog ruim acht pond, als ik me goed herinner. Dus duidelijk een moetje, al vermoedde ik dat al. Dat kaartje heb ik weggegooid, ik wilde niets meer met hem te maken hebben. Mijn jeugdzonde heeft me evengoed jarenlang dwars gezeten, maar is me steeds minder gaan storen omdat alles daarna zo goed ging. Wat ik niet snap, toen al niet, en de ouders van Jelmer schijnen nog niet zo erg goed met elkaar om te gaan, dat ze bij elkaar gebleven zijn.’
‘Jelmer denkt, om hem en zijn broer. Maar het is om de zaak van zijn grootvader, die zijn vader over wil nemen. Daar moet hij vrij snel, nadat hij de moeder van Jelmer ontmoette, en die vast binnen de kortste keren zwanger maakte, in zijn vrije tijd in zijn gaan werken. Als hij gaat scheiden kan hij die vergeten, zo is die opa wel.’
‘Tja. Ik dacht, nadat de ouders van Jelmer hier die keer geweest waren, dat zij goed in bed moest zijn, al zat er niet veel vlees aan.’
‘Nog niet. Verder klopt het vast wel, want ik heb zijn vader wel eens horen zeggen, ik heb niet voor niets een koe gekocht om thuis gratis melk te kunnen drinken als ik buiten dorst gekregen heb.’
‘Gaat of ging hij vreemd?’
‘Jelmers moeder weet het of vermoedt het, of dat hij het probeert. Zoiets wil ik niet meemaken, daarom wilde ik Jelmer beter leren kennen. Ik heb mijn vorige verkering uitgemaakt omdat die altijd en overal aan me probeerde te zitten. Jelmer is tot nu toe erg netjes. Hij kust geweldig maar houdt me voorzichtig vast. Eh we zijn toch oud genoeg voor wat meer?’
‘Qua leeftijd wel. Bas deed op zijn twaalfde al meer met meisjes dan er naar kijken, Barbie was er met Karl wat aan de late kant mee. Jij mag dan wat meer willen, Jelmer wil toch ook graag met je op één kamer slapen?’
‘Eerst niet, maar ik heb hem voorzichtig aan zijn verstand gebracht dat het veel gezelliger zou zijn. Verder denkt hij vast niet, hij heeft nergens op gezinspeeld. Ik wel, heel voorzichtig, maar kennelijk te voorzichtig. Nou ja, dan begin ik zelf wel, heel voorzichtig.’
‘Inge, we zijn hier erg vrij, vertellen elkaar erg veel en genieten veel met elkaar mee. Één van de redenen daarvoor is vast, dat we van jongst af aan, behalve Karl, het dekken van varkens gezien hebben. Kan je je daar iets bij voorstellen?’
‘Jawel. Ik vind het hier heel gezellig. Jullie glimlachen naar elkaar. Eh praatten ook al vrijer dan ik gewend ben. En we mogen op één kamer.’
‘Durf je dat aan?’
‘Hier zeker. Ik verwacht het niet, maar mocht ik om hulp roepen zal er vast iemand op reageren.’
Berbel grinnikte.
‘Ja, zeker. Er zijn twee soorten hulp. Die kan je allebei krijgen. Als Jelmer te veel wil of te weinig.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Te veel vast niet, maar dat wil ik graag zeker weten. Of hij op een bepaald moment niet eh doorschiet.’
‘We zijn erg voor onderling overleg. Zijn vader schoot door, ik liet het toe. Ik zei al, ik was nieuwsgierig.’
‘Ik ook wel, ma, maar ik hoop er stapje voor stapje achter te komen, op mijn tempo. Of is dat te egoïstisch?’
‘Nee, verstandig. Beter langzaam dan te snel. Weet je al wat van hem? Behalve dat hij lekker kust?’
‘Eh een beetje.’
‘Ik hoop dat dat niet het beetje is waar ik het over wil hebben. Ik vind dat ik je wat moet vertellen, Inge. Wat je eh tegen kan komen. Ik zei eerder, ik hoop niet dat Jelmer op zijn vader lijkt. Die eh had niet zo veel en kon niet zo vaak, al heeft hij me wel zwanger gemaakt. Bas, mijn man, heeft meer dan genoeg om me en hem dagelijks te laten genieten, veel meer dan ik met Jelmers vader had kunnen doen. Misschien één van de redenen waarom zijn moeder niet zo tevreden met zijn vader is. Maar als je van elkaar houdt moet het maar.’
‘Eh u heeft het over hun eh huwelijksgereedschap? Klein en groot, respectievelijk?’
‘Ja. Heel klein, maar net genoeg, en heel groot, bijna te.’
‘O. Eh mag ik vragen, niet zo vaak?’
‘Je mag alles vragen. Een paar keer per week, in plaats van per dag.’
‘O. Ik weet niet waar het bij Jelmers ouders aan ligt, ze gaan zo raar met elkaar om. Ik denk niet dat Jelmer op zijn vader lijkt, hij is veel liever. Vandaag ook zo. Hij heeft onderweg al een paar keer gezegd hoe fijn hij het vindt om zo gezellig bij elkaar te zijn, zonder gevit in de buurt. Enne, meer dan een beetje heb ik bij hem al gevoeld, al probeert hij dat te voorkomen als we elkaar omhelzen. Maar als hij mijn borsten tegen zich moet voelen mag ik het toch ook wel voelen als eh er leven in hem komt?’
‘Ja, natuurlijk. Heb je het daar al eens met hem over gehad?’
‘Geprobeerd. Dat is wat anders, zegt hij, en wil er verder niet over praten. Nou, dat heeft lang genoeg geduurd, hij moet nu maar eens loskomen. Ik denk dat ik van hem houd, maar ik wil er in deze drie weken achter komen hoe hij eigenlijk is en hoeveel hij voor mij voelt, meer dan veel weet ik niet. Het gaat er me niet hoofdzakelijk om om te weten of hij een beetje heeft of meer, maar om er achter te komen of ik verder samen met hem wil, iedere dag en nacht bij hem wil zijn. Ik heb wel een beetje eh opwarming nodig, als hij zo voorzichtig blijft zie ik dat niet zitten. Ik hoop dat ik niet te veel vertel.’
‘Voor ons niet, lieverd. Hij lijkt me een lieve jongen, maar het is heel verstandig hem beter te willen leren kennen. Wat weet je van jongens? Je hebt eerder verkering gehad?’
‘Ja, maar wat ik zei, op die manier hoef ik geen jongens. Jelmer is het andere uiterste, daar neem ik ook geen genoegen mee. Ik hoop zo dat hij ook stap voor stap wat meer wil.’
‘Als je hem bij één van die eerste stappen wat opwarmt, weet je dan wat er gaat gebeuren? Ik hoop dat je er over durft te praten. Stoor je niet aan die mannen hier, die weten hoe het werkt en weten veel van meisjes.’
'Ja, vast, als u allemaal meegeniet van uw zoon met zijn twee vrouwen. Sorry.’
‘Nee, dat heb je goed begrepen. Ze vertellen ons erover. En, Inge, we zitten soms ook met z’n allen in ons blootje buiten in de zon, als het daar lekker warm is. Dan zien we het ook als een stelletje zin krijgt om te vrijen en daarvoor naar binnen gaat, zo openlijk als varkens doen we het niet. Zeg jij eens wat, Karl, als hier niet opgegroeide.’
‘Tja. Inge, ik wist waarschijnlijk net zo veel als jij nu, toen ik hier voor het eerst kwam, maar ik voelde me hier gauw thuis. Barbie heeft míj geholpen om los te komen. Ook stap voor stap. Ook al snel om buiten ook in mijn blote kont te durven zitten, me te ontspannen tot eh Barbie aan me ziet dat er wat te vrijen valt.’
Inge bloosde.
‘Aan een erectie? Maar dan zien de anderen dat ook.’
‘En genieten daarvan mee. Meisjes zien er niet zo erg verschillend uit, onderling, jongens ook niet. Op een enkeling na, waar mijn schoonmoeder het ooit niet zo mee getroffen heeft.’
‘O. Nou, wat er met vrijen gebeurt kan ik me wel voorstellen, wat daarvoor kan gebeuren ook, maar ik hoop niet dat jullie me erg dom vinden omdat ik niet weet waar eh het dan moet blijven.’
‘Nee, het is dom om nooit om raad te vragen. Mams of Barbie leggen wel een stapeltje handdoeken op jullie slaapkamer.’
‘O. Eh erom?’
Op Inge na grinnikten ze allemaal.
‘Nee, niet erom en daar weer je hand om. Eronder of zoiets, om het op te vangen. Je moet hem zien en voelen en het zien komen. Dan weet je later wat er gebeurt, als het onzichtbaar gaat.’
‘O. Ja. Eh ik ben voor de zekerheid aan de pil gegaan, zodra ik zeker wist dat we op stap zouden gaan. Jelmer mag het beslist niet weten, ik wil hem er niet mee uitdagen.’
‘We zullen niets zeggen. Wil je hem verder wel uitdagen?’
Inge bloosde weer.
‘Beetje bij beetje. Aan het eind van de vakantie wil ik graag dat we elkaar ook eh onder onze kleren kennen. Elkaar ook helemaal bloot gezien hebben en aan elkaar gevoeld hebben. Als hij lief blijft ga ik hem vast genoeg vertrouwen om verder met hem te willen gaan.’
‘Met hem vrijen, bedoel je?’
‘Met hem trouwen, bedoelde ik, over niet al te lang.’
‘Nou, zie maar wat je het eerst doet.’
Bas en Jelmer kwamen weer de kamer in.
‘Is er wat, Inge? Je kijkt wat raar.’
‘We hebben nogal openhartig gepraat, Jelmer, daar ben ik wat eh van onder de indruk. Maar niets waar jij je nu druk over hoeft te maken.’
‘O. Goed. We krijgen een mooie kamer. Vast gezelliger dan in een hotel.’
‘Jullie zouden het hier heel gezellig kunnen hebben. Om te wandelen hoef je niet naar de Harz, dat kan hier ook. Bossen en heuvels en velden, op het dorpshuis kan je een mapje met wandelroutes krijgen. Jullie hebben vast een mobieltje, noteer straks ons nummer maar. Dan kan je bellen als je ergens opgehaald wil worden, hoef je niet dezelfde weg terug of in een cirkel te lopen.’
‘O. Wat een service.’
‘Je krijgt hier ook vast beter eten dan in een hotel, het is wat aangepast aan het Nederlandse eten, omdat mijn man daar oorspronkelijk vandaan komt. Hij heeft hier in het dorp ook bij de Nederlandse Luchtmacht gewerkt. Toevallig heb ik hem voor dezelfde supermarkt ontmoet als je vader, maar de afloop was veel fijner.’
‘O. Ja. Maar we kunnen hier toch niet zomaar blijven?’
‘Logeren, Jelmer. Je bent familie.’
‘O. Wat denk je, Inge?’
‘Heel graag. Waar we wandelen maakt me niet zo veel uit, maar ik zou graag langer bij je familie blijven. We hebben al zo fijn gepraat, dat wil ik graag vaker. Alsjeblieft, Jelmer.’
Hij keek haar even verbaasd aan, daarna weer naar Berbel.
‘Nou, dan natuurlijk graag.’
‘We horen hier ook vast nog meer over jouw achtergrond. En het praat zo makkelijk, als ik een Duits woord niet weet en ik zeg het Nederlandse kijken ze geeneens verbaasd maar snappen me. In de Harz zouden we nooit zo’n fijne aanspraak hebben, Jelmer. We willen af en toe toch wel eens met anderen praten?’
‘Ja, natuurlijk. Liever met familie dan met onbekenden.’
‘Goed zo. Maar als jullie op een bepaald moment toch wat anders willen zullen we dat begrijpen. En ook dat jullie, behalve bij het wandelen, hier ook wel eens genoeg aan elkaar zullen hebben. Alle stellen hier zonderen zich af en toe ook af, al hoef je die niet precies na te doen.’
‘Ik wil in ieder geval mijn vader niet nadoen, geen meisje zwanger maken voor ik met haar getrouwd ben. Ik hoop dat Inge en ik eh elkaar in deze weken zo goed gaan begrijpen dat ze het met me aandurft. Zo’n ontspannen omgeving als hier, bij jullie, helpt daar vast bij.’
‘Fijn, Jelmer. We hebben onze hulp, als ze die wil, ook al aan Inge toegezegd.’
‘O. Fijn. Dank u wel. Maar Inge is al aardig zelfstandig.’
‘Ja, vast, en niet te dom om geen hulp aan te nemen.’
‘Misschien heb ik meer hulp nodig dan zij. Ik ben wel zelfstandig, maar omgaan met een meisje leer je op school niet. Op één of andere manier viel ik overal buiten. En ik heb geen zussen.’
Hij grinnikte even.
‘Ik had geen zus, tot nu toe. En bij me thuis kwamen klasgenoten ook liever niet.’
‘Wat treurig.’
‘Ja. Daarom was ik ook zo blij dat ik Inge ontmoette. In de bibliotheek. Ze deed zo eh normaal tegen me. En ze zegt dat het bij me thuiskomen hopelijk niet zo lang hoeft te duren.’
‘Hij heeft het daar uitgehouden omdat hij op tijd z’n natje en droogje kreeg, wel goed verzorgd werd, maar hij moet daar weg, normaal gaan leven, gezelligheid en zo leren kennen.’
‘Ja, voordat hij er te lang blijft hangen en meisjes hem te oud vinden. Gaan jullie nu even naar jullie kamer. Jullie kunnen wat uitpakken, kastruimte genoeg. En jullie eventueel wat opfrissen, de badkamer is er tegenover. Over ruim een kwartier gaan we eten, we roepen jullie wel, als jullie dan nog niet beneden zijn.’
‘Graag. Dank u wel. Tot zo.’

1e Poging

Op hun kamer omhelsden ze elkaar.
‘O, Inge, wat een toestand. Ik heb een halfzus en we mogen hier logeren.’
‘Ja. Een mooie halfzus.’
‘Ja, maar niet zo mooi als jij. Ze lijkt sprekend op haar moeder, totaal niet op mijn vader. Haar moeder, ma, mag er nog zijn. Die oma ook. Maar ik kijk het liefst naar jou. Oh, wat fijn, ruim drie weken lang.’
‘Wordt je eindelijk wat enthousiaster?’
‘Je weet dat ik thuis niets kon laten merken. Maar vond je me dat niet als we alleen waren?’
‘Amper.’
‘O. Inge, ik eh kon je toch niet zeggen dat ik mijn vader niet na wilde doen? Of je vorige verkering?’
‘Dat had je best kunnen doen, maar je wilde nooit over iets intiems praten. Dat deed je hier wel, dat over je vader.’
‘Ja, hier en nu durf ik er wel over te praten. Omdat ze nogal vrij praten. En hier zo veel mag.’
‘Je mag me kussen.’
Dat deed hij. Gretig.
‘O, Jelmer, wat enthousiast.’
‘Nou ja, ik voel me hier vrijer dan ergens buiten. Jij reageerde ook eh heftiger.’
‘Ook vrijer, lieverd. Maar vooral omdat je je een beetje liet gaan. Eh het mag nog wel een beetje meer.’
‘Nee, Inge, je weet wat er dan gebeurt. Begin daar alsjeblieft niet weer over.’
Ze duwde hem op de rand van het bed en ging naast hem zitten.
‘Jelmer, ik begin er toch over. We willen elkaar beter leren kennen. Ik wil in onze huwelijksnacht, als het zo ver komt, niet met iets totaal onbekends naar bed.’
‘Inge! Je wilt nu toch niet met me naar bed?’
‘Nee, nu niet. Maar vóór die tijd, voor mijn huwelijksnacht, wel al iets meer weten.’
‘Als ik hetzelfde ga doen als je vorige verkering maak je het uit.’
‘Ja, bij hetzelfde wel. Het moet anders, Jelmer, voorzichtiger. Je kan toch wel strelen, in plaats van me beet te grijpen?’
‘Ik zou je wel overal willen strelen.’
Ze grinnikte.
‘Begin er dan eens mee. Als je het niet te gek maakt zal ik het niet uitmaken.’
‘Ik vind dat niet iets om grapjes over te maken.’
Ze keek hem serieus aan.
‘Jelmer, als ik iets niet wil, stop je er toch mee, als ik je dat vraag? Je wilt toch niets tegen mijn zin doen?’
‘Nee, beslist niet. Ik heb er al moeite mee om te doen waar jij kennelijk wel zin in hebt.’
Ze grinnikte weer even.
‘Ja, het zal wel moeilijk voor je zijn om iets te beginnen. Maar als jij mij wel overal zou willen strelen, kan je je dan niet inden- ken dat ik dat bij jou ook wel zou willen?’
‘Inge!’
‘Sorry dat ik je laat schrikken. Maar ik moet je op gang wel brengen, anders zou het misschien nog lang kunnen duren, voor je wat zou durven. Bij een normale verkering hoort normaal scharrelen, Jelmer. En dat is meer dan kussen. Hoeveel meer bepalen we samen.’
‘O. Ja.’
Hij sloeg een arm om haar heen.
‘Inge toch.’
‘Wat vind je nu van me?’
‘Ik vind je zo lief.’
Hij kuste haar, en omgekeerd, lang.
‘Je bent eh vrijer dan ik dacht.’
‘Ik had je misschien niet over mijn vorige verkering moeten vertellen. Maar wat had je dan gedaan?’
‘Hetzelfde. Maar het maakte het me wel makkelijker om voorzichtig met je om te gaan. Ik wil niet dat je het uitmaakt, lieverd.’
‘Sorry, lieverd, maar als je niet wil scharrelen voor we trouwen maak ik het in ieder geval wel uit. Ik heb je verteld waarom ik het wil. Nou, kies maar.’
‘Nou, Inge, moet het zo?’
‘Ik had het ook liever anders gewild, maar wanneer was je dan wat begonnen?’
‘Tja. Geen idee.’
‘Ik wil je nergens toe dwingen, maar denk er maar eens goed over na. Ga ja mee naar beneden?’
‘Ga maar vast, ik kom zo.’
‘Goed.’

‘Alleen? Jelmer komt toch wel? Of is hij niet lekker?’
‘Hij komt zo, zei hij. Al voelt hij zich vast niet helemaal lekker, ma, ik heb hem nogal geschokt.’
‘O?’
‘Ik heb hem verteld dat ik voor we trouwen wil scharrelen. Ik wil in onze huwelijksnacht niet met iets helemaal onbekends naar bed.’
‘Nee, een aanloop is beter.’
‘Hij had een zetje nodig. Ik probeerde net voorzichtig iets, maar dat wilde hij al niet. Hij is erg bang dat ik het uitmaak, als eh hij onvoorzichtiger wordt.’
‘Zou zijn moeder hem dat aangepraat hebben? Ik heb onze kinderen altijd gewaarschuwd om er voor te zorgen dat hun kinderen een vader hebben. Bas is daarom altijd voorzichtig gebleven, Barbie wat laat met scharrelen begonnen.’
‘Ja, dat zou best de invloed van zijn moeder kunnen zijn. En ik had hem beter niets over mijn vorige onvoorzichtige verkering kunnen vertellen.’
‘Was die erg onvoorzichtig?’
‘Nee, ik heb hem de kans niet gegeven, omdat hij niet lief begon.’
‘Ach, iedere aanloop zal wel verschillend zijn.’
‘Ik had er, toen hij onverwachts mijn borsten stevig beetpakte, al genoeg van.’
‘Ja, dat is niet leuk. Wil je door Jelmer daar wel voorzichtig beetgepakt worden?’
‘Nou, hij mag er met één beginnen. Het liefst meer strelen dan beetpakken. Of ben ik dan te voorzichtig?’
‘Nee hoor. Jij zal hem vast niet onverwacht in zijn ballen knijpen, dat vinden jongens niet zo prettig.’
‘Nee, zeg, vast niet.’
‘Ze vinden het wel prettig als die vastgehouden worden en voorzichtig gemasseerd. Of wist je dat al?’
‘Eh nee. Alleen hoe het eruit moet zien. Van eh mannen, bedoel ik, ik heb wel op kleine neefjes en nichtjes gepast en die verschoont.’
‘Jelmer zal meer hebben. Ik ben al heel wat jaren getrouwd, Inge, maar ik blijf het mooi vinden dat zo’n kleintje later zo groot kan worden.’
‘Eh niet bij allemaal, hè? Als ik dat zeggen mag.’
‘Ze zijn niet allemaal hetzelfde, maar die van Jelmers vader was wel erg klein uitgevallen. Eh als we gaan zonnen en jullie doen mee, zal je mooie grote exemplaren zien.’
‘O. Nou, meedoen weet ik niet.’
‘Voor jou is het vast niet moeilijk, Barbie en de tweeling doen het ook. En Jelmer mag er bij hem een handdoek voorhouden.’
‘O.’
‘Ons bedrijf is niet arbeidsintensief. Het huishouden doen oma en ik. Als Barbie en Karl hier zijn helpen ze graag mee. Die hebben hier nog een kamer, maar wonen eigenlijk in het dorp. We hebben veel vrije tijd. Dan doen we graag wat we het lekkerst vinden.’
‘Dat eh afzonderen?’
‘Ja. Ik praat voorzichtiger dan ik gewend ben, om je niet te schokken.’
‘Ik ben iets meer verbaasd dan geschokt. Ik snapte steeds best wat u bedoelde. Maar wat hier allemaal gebeurt?’
‘Verbaasd of geschokt?’
‘Verbaasd.’
Jelmer kwam de kamer binnen.
‘Jelmer, ik was met ma aan het praten, ik zou net beginnen over wat me hier verbaasde. En jou vast ook. Allereerst dat we u gevonden hebben, levend en wel, eh onder goede omstandigheden. En een halfzus voor Jelmer. Beter extra familie vinden dan er kwijtraken. En eh ik verbaas me over de hartelijke ontvangst. Het zit me alleen een beetje dwars dat we Bas op één of an- dere manier in de weg zitten.’
De hele familie grinnikte.
‘Het is al opgelost, hoor. Waar ik gelijk aan had moeten denken, de meisjes en ik gaan naar mijn oude kamer, op zolder. Één nacht naast jullie had nog wel gekund, drie weken niet.’
‘Snurk je zo hard?’
‘Nee, ik snurk niet. Het is nogal gehorig, eenhoog. Afgezien van dat mijn meisjes nogal giechelen als ik ze kietel, als we vrijen kreunen we er nogal bij. Dat lijkt me voor jullie niet zo fijn.’
‘O. Tja, als jullie van elkaar meegenieten zal dat geen probleem zijn. Maar voor ons misschien wel.’
‘Opa en oma slapen ook eenhoog, maar er zit nog een zitkamer tussen jullie kamer en hun slaapkamer, dus die zal je waarschijnlijk niet horen. En zij jullie niet.’
‘Daar zeg ik liever niets op.’
‘Dat hoeft ook niet, als je maar weet dat we ook graag met jullie meegenieten, we horen in ieder geval graag wat jullie ons willen vertellen.’
‘Nu eerst eten, lui.’

Onder het eten en daarna het koffiedrinken vertelde Berbel wat over het bedrijf en hoe Bas er gekomen was. Jelmer en Inge vertelden wat over hun leven.
Bas stond op.
‘Meisjes, redden jullie het, twee trappen op?’
‘Ja, en dan zullen we laten merken dat we nog niet moe zijn.’
‘Gaan jullie zo vroeg naar bed? Moeten jullie vroeg op?’
De hele familie grinnikte weer.
‘Nee, Inge, we hoeven niet vroeg op. Jullie ook niet. Maar ik heb vanavond nog dubbel werk. Tot morgen.’
Bas en zijn meisjes gingen de kamer uit.
‘Karl, zullen we naar huis?’
‘Ja, prima. Ik heb wel zin in twee keer in plaats van dubbel. Tot ziens, iedereen.’
Ook Barbie en Karl gingen de kamer uit.
‘Moeder, een ritje op je hobbelpaard?’
‘Ja, maar je hebt het gehoord, niet te hard hinniken.’
Ook opa en oma gingen de kamer uit.
Jelmer en Inge keken verbaasd, Bas en Berbel grinnikten.
‘Ze zeiden eigenlijk allemaal dat ze gingen eh vrijen.’
‘Ja, Inge. Maar daar hoeven jullie je niets van aan te trekken. We kunnen zo lang blijven praten als jullie willen. Wat Bas en ik missen halen we wel een keer in.’
‘Nee, dat hoeft niet. Als u het niet erg vindt gaan Jelmer en ik op onze kamer praten. Niet alleen over wat we vandaag allemaal meegemaakt hebben, ook over wat we al van plan waren. Goed, Jelmer?’
‘Ja. Het duizelt me.’
‘Gaan jullie er boven maar jullie gemak van nemen.’

2e Poging

‘Tjonge, Inge, wat praten ze eigenlijk openlijk over vrijen.’
‘Ze doen het waarschijnlijk ook vaak.’
‘O. Daar kunnen we het later nog wel eens over hebben. Eh hoe zullen we ons gemak er van nemen?’
‘Waarvoor we op één kamer wilden, toch?’
‘In bed?’
‘Onder de dekens, een dekbed hier, enne knuffelen en praten.’
‘Ja. Maar eh, gisterenavond, bij het inpakken van mijn koffer, dacht ik voor het eerst aan wat we dan aan zouden moeten trekken. Of uit.’
‘Stel maar wat voor.’
‘Ik heb pyjama’s bij me.’
‘Een jasje met lange mouwen en een broek met lange pijpen?’
‘Ja.’
‘Als we gaan zwemmen hebben we minder aan.’
‘Ja, maar daar knuffelen we niet.’
‘Slaap je altijd in een pyjama?’
‘Als het niet te koud is zonder jasje.’
‘Mag het een beetje minder zijn? Ik knuffel liever gekleed zoals in het zwembad.’
‘Ik heb ook een zwembroek bij me.’
‘Die zit vast te strak om in te slapen. Waarom houd je niet je onderbroek aan?’
‘Eh een beetje weinig.’
‘Ik wil ook een broekje aanhouden.’
‘Mag het een beetje meer zijn? Ook een hemdje of zoiets?’
‘Goed, hoor.’
Ze kleedden zich uit zoals afgesproken en kropen onder het dekbed in elkaars armen.
‘Erg knus, Inge.’
‘Ja, heerlijk.’
‘Nogal bloot, hè? Ik vind het al heerlijk, je zo lekker tegen me aan te voelen.’
‘Vooral mijn borstjes, hè?’
‘Eh je borsten. Zo klein zijn ze toch niet?’
‘Voel maar.’
‘Nee, zeg.’
‘Jelmer, heb je nagedacht over wat ik je gevraagd heb?’
‘Ja. Ik weet eigenlijk niet precies wat scharrelen is.’
‘Simpel gezegd, lichamelijk met elkaar kennis maken. Zonder te vrijen.’
‘O.’
‘En daarvan genieten.’
Ze ging met een hand tussen hun in en streelde over zijn borst.
‘Jelmer, als we kussen zijn onze monden bloot op elkaar. Tongzoenen is nog intiemer. Je blote borst strelen is niet zo intiem, maar eh begin je iets te snappen?’
‘Ik heb wel gezegd, ik zou je wel overal willen strelen, maar dat was in plaats van beetgrijpen. Ik dacht niet zo over eh iets bloots van je strelen. Onder je kleding, bedoel ik.’
‘Bij scharrelen is dat juist de bedoeling. Om elkaar te leren kennen. En lief voor elkaar te zijn. Heeft iemand je soms wijs gemaakt dat dat niet hoort, vóór je getrouwd bent?’
‘Mijn moeder.’
‘Oh, zit dat zo. Nu begin ik wat te snappen. Jelmer, je vader heeft twee keer een meisje zwanger gemaakt zonder dat hij ermee getrouwd was. Ik denk, dat je moeder probeert je zo lang mogelijk van meisjes af te laten blijven. Om er geen zwanger te maken en om je zo lang mogelijk thuis te houden.’
‘Ja, goed mogelijk.’
‘Tjonge, het was haar bijna gelukt. Maar ik eh zag wat in je, Jelmer. Daarom heb ik je, ondanks haar protesten en huilbuien, meegesleurd.’
‘Ik ging maar al te graag mee, omdat ik eh heel veel om je geef.’
‘Ga verder.’
‘Ik eh denk dat ik van je houd.’
‘Denk?’
‘Ik weet niet zo goed wat houden van is. Ik geef meer om jou dan om mijn ouders of wie dan ook. Ik ben heel graag bij je. Ik praat heel graag met je, maar je windt me ook op. Daar eh dan weet je wel wat er gebeurt.’
‘Zeg het, Jelmer.’
‘Eh nou ja, dan krijg ik een erectie. Ik weet dat je die soms gevoeld moet hebben, als we elkaar omhelsden.’
‘Ja. Fijn, Jelmer, blijf zo doorpraten. En meer praten over wat je denkt. Je bent lang genoeg voorzichtig geweest. Je kan ook alles tegen me zeggen. Ik denk ook dat ik van jou houd, maar ik wil je nog beter leren kennen.’
‘Ik dacht, dat gaat vanzelf, als je getrouwd bent.’
‘Ja, maar daarvóór moet je al wat weten, anders kan het fout gaan.’
‘Daar ben ik met jou niet bang voor.’
‘Je bent te goedgelovig, je geloofde alles van je moeder ook.’
Hij grinnikte weer even.
‘Ja. Maar nu geloof ik jou. Inge, ik wil wel wat doen. Niet met tegenzin, hoor, maar ik wil voorzichtig blijven.’
‘Dat heb ik ook liever, maar niet te. Omhels me eens wat strakker.’
‘Liever niet.’
‘Dat is te voorzichtig, Jelmer. Ik heb je al eerder tegen me aan gevoeld, al probeerde je dat, net als nu, te voorkomen. Ik ga er nu wel over door. Vind je het zo abnormaal, dat je een erectie hebt? Als je iets van me tegen je aan voelt? Of, zoals nu, alleen in je onderbroek met een meisje in bed ligt? Je meisje?’
‘Ik kan er in ieder geval niets aan doen. Het komt vast van je borsten zo goed te voelen. Met daar alleen een hemdje tussen ons.’
Ze grinnikte even.
‘Dat wilde je zelf. Toch maar uitdoen?’
‘Nee zeg.’
‘Tja. Laat me je wat vertellen. Kan je je herinneren dat ma tegen me zei, ik hoop dat Jelmer niet op zijn vader lijkt? Waar ze het misschien later nog eens over zou hebben?’
‘Ja?’
‘Ze kwam er op terug toen jij de koffers boven bracht. Ze zei, Jelmers vader had niet zo veel, kon niet zo vaak, al heeft hij me wel zwanger gemaakt. Bas, mijn man, heeft meer dan genoeg om me te laten genieten, veel meer dan ik met Jelmers vader had kunnen doen. Misschien één van de redenen waarom zijn moeder niet zo tevreden met zijn vader is. Maar als je van elkaar houdt moet het maar.’
‘O. Wat een onderwerp.’
‘Toch een belangrijk onderwerp? Bij vrijen?’
‘Ja, maar ik vind het wat ver gaan om het zo over mijn vader te hebben.’
‘Het moet toch. Ze zei ook nog, we zitten soms ook met z’n allen in ons blootje buiten in de zon, als het daar lekker warm is. Die van Jelmers vader was erg klein uitgevallen, als we gaan zonnen en jullie doen mee, zal je mooie grote exemplaren zien.’
‘Wat?’
‘Denk er maar even over na.’
Hij deed het.
‘Ik kan me voorstellen dat meisjes durven zonnen, topless. Ik zie op TV soms even iets, Inge, maar als meisjes helemaal in hun blootje hun benen tegen elkaar houden zie je hooguit wat eh schaamhaar.’
‘Ja. Wat zie je dan niet?’
‘Nou, je weet wel, een eh gleuf.’
‘Ja. Ga verder.’
‘Maar jongens kunnen niets verbergen.’
‘Nee. Wat niet?’
‘Dat weet je wel. Wat ik zei.’
‘Ja, maar ik probeer er gewoon over te praten. Ik kan het wel, maar jij nog niet zo. Ma zei, voor jou is het vast niet moeilijk om mee te zonnen, Barbie en de tweeling doen het ook. En Jelmer mag er bij hem een handdoek voorhouden. Voor je pikkie of erectie en je ballen, bedoelde ze natuurlijk.’
‘O. Ja.’
‘Zou je dan naar me durven kijken?’
‘Ja, omdat ik dan zou weten dat het van je mocht.’
‘Je mag dan ook naar de andere meisjes kijken. Wat ze hier doen om met elkaar van elkaar mee te genieten. Daarom is het hier vast zo gezellig. Jelmer, ze zijn gelukkig met elkaar.’
‘Ja. Durf je mee te doen?’
‘Ja. Doe jij dan ook mee. Dan kunnen we ook zien of jij een kleintje hebt zoals je vader of meer. Ik verwacht al geen kleintje bij je, zo veel heb ik al wel gevoeld.’
‘Ben je erg nieuwsgierig?’
‘Het gaat me er meer om om in deze vakantie er achter te komen of we het ook in bed samen fijn kunnen hebben. Van alleen vrijen en dan dankjewel zeggen word je niet gelukkig. Daar hoort een aanloop voor. Aangekleed fijn met elkaar omgaan, uitgekleed fijn met elkaar spelen, wat scharrelen is. Ik wil jou ook graag strelen, Jelmer. Ook lager dan je borst.’
Hij zuchtte.
‘Doe dan maar, even, als je zo nieuwsgierig bent. Over m’n broek.’
Ze deed het. Langer dan even, trok zich daarna tegen hem aan.
‘Oh, Jelmer, het lijkt me een groot exemplaar.’
‘Je liet me schrikken. Je deed meer dan erover strelen.’
‘Ja, natuurlijk. Vond je het niet lekker, even vastgehouden worden, al was het door je broek heen?’
‘Eigenlijk heel lekker, maar zo intiem, lieverd.’
‘Nou, amper. Nu jij.’
‘Eh je borsten strelen?’
‘Allebei. Één tegelijk. Doe maar over mijn hemdje.’
Hij legde er een hand op één en streelde voorzichtig.
‘Fijn, Inge. Groot, hoor.’
Hij streelde ook de andere even.
‘Lekker, joh. Het mag ook onder mijn hemdje, hoor. Of zal ik het uitdoen?’
‘Nee, maar niet.’
Hij omhelsde haar weer.
‘Inge, zullen we het hier vanavond bij laten?’
‘Als je dat persé wilt.’
‘Liever wel. Het wind me erg op. Eerst je hand eh om mijn erectie, dan aan je borsten voelen. Nu weer tegen me aan en mijn erectie tegen je buik.’
‘Ben je bang voor een spontane zaadlozing?’
‘Inge!’
‘Ja of nee?’
‘Ja.’
‘Goed, dan wat langzamer. Verder knuffelen en kussen. Maar als je toch een beetje wil strelen ga je je gang maar.’
‘Ik moet eerst een beetje wennen, lieverd.’
Van strelen kwam niets meer, tijdens het kussen vielen ze in slaap.

3e Poging, met succes

De volgende morgen keken ze in het dorp rond en haalden wandelroutes. Na de lunch spraken ze die met de familie door. Barbie en Karl waren er niet.
‘De eerste is een niet zo lange, die zouden jullie vanmiddag kunnen doen. Of buiten gaan zitten praten, de stoelen staan in de bijkeuken. Wij gaan, zoals bijna iedere dag, een middagslaapje houden. Dat kunnen jullie natuurlijk ook doen.’
‘Dan slapen we misschien vannacht niet zo goed, ma.’
‘Tja. Wij wel, want we zorgen voor het slapen dat we een beetje moe zijn.’
‘O. Mag ik ergens op terugkomen? U zei, Bas deed op zijn twaalfde al meer met de tweeling dan er naar kijken.’
‘Vertel hem maar wat, Bas.’
‘Wat wil je eigenlijk weten?’
‘Tja. Inge wil, en ik eigenlijk ook wel, ook wat meer dan kijken en kussen. Ik wil niet alles aan haar over hoeven laten, zelf ook initiatief nemen. Maar ik durf niet zo goed, ik weet geeneens wat bij scharrelen gebruikelijk is.’
‘Nou, dan maar wat in het kort. De eerste keer nam ik eigenlijk ook niet het initiatief. Zo ongeveer na mijn twaalfde verjaardag kreeg ik kriebels als ik naar meisjes keek of er aan dacht. Ik zag ze steeds grotere borstjes krijgen, vooral die van de tweeling vond ik prachtig. Maar ik durfde ze niet aan te spreken, ik wist ook niet welke van de twee. Meisjes zagen kennelijk niet veel in me, ik werd niet voor schuurfeestjes uitgenodigd, ik hoorde er wel over. Dat daar gescharreld werd. Ik ben er toch een keer naartoe gegaan en raakte in gesprek met een ander meisje. Ze nam me mee de dansvloer op en trok me nogal tegen zich aan. Ik voelde haar borstjes nogal en zij toen natuurlijk mijn erectie, die ik daarvan kreeg. Ze nam me mee naar achterin die schuur, waar het nogal donker was. We omhelsden, kusten, en voor ik het wist had ze een hand in mijn broek en mijn blote erectie beet.’
‘Eh toen je twaalf was?’
‘Ja, Inge. Ik vond dat heerlijk, maar wat er daarna kwam nog lekkerder. Ik wist toen nog niet dat ik al zaadjes kon eh produceren, maar ze streelde ze eruit. En liet me daarna aan haar voelen. Onder haar bloesje, ze had geeneens een beha aan en onder haar rok, ze had ook geen broekje aan. Ze gaf me aanwijzingen hoe ik haar moest laten komen. Dat vond ik allemaal zo lekker, dat ik het met een ander meisje die zelfde avond nog een keer gedaan heb. En daarna bij ieder schuurfeestje zo vaak als ik kon, tot ik leeg was. Dat bespaarde me ook natte dromen. Al gauw deed ik het ook met één van de tweeling, ik wist nooit welke. Maar die hadden van het eerste meisje, wat me scharrelen geleerd had, gehoord dat eh mijn gereedschap aan de grote kant was, wilden dat zelf controleren en er daarna vaker mee spelen. Ik speelde het liefst met hun, maar dat kon niet altijd, ze waren ook op zoek naar een andere jongen, om er allebei één voor vast te kunnen krijgen. Zo werkte dat toen, als je aardig met elkaar omging en lekker kon scharrelen waren dat goede vooruitzichten’
‘Jelmer, ik wil ook goede vooruitzichten. Aardig met me omgaan doe je al, maar ik wil ook graag met je scharrelen.’
‘Dat heb je al een beetje laten merken. Maar als ik wat zou durven zou dat zeker niet bij andere meisjes zijn.’
‘Nee, je hebt vast weinig van je vader geërft. Die durf leer ik je wel.’
‘Mijn durf heb ik ook van meisjes geleerd, Jelmer, die brachten me op gang. Ik heb met heel wat meisjes gepraat en gescharreld, ze overal bevoeld en laten komen, en ze aan mij laten komen en me klaar laten komen, maar mijn voorkeur ging uit naar één van de tweeling. Op onze achttiende wist ik nog niet welke van de twee ik het liefst wilde, en zij wilden me allebei, een andere geschikte jongen konden ze niet vinden.’
‘Nee, ze waren niet zo lief als jij, deden het ook niet zo fijn en hadden niet zo’n lekker grote stijve.’
‘Tja. We zijn toen met z’n drieën hier samen gaan wonen, als proef. Overdag ging het prima, in bed ook. Ik pakte wat ik pakken kon, ze verdeelden het eerlijk, zeiden ze. Na een tijdje zijn we ook gaan vrijen. Ik wacht altijd maar af wanneer en wie me wil, soms zegt er één, kom erin. Maar soms, als we aan het stoeien zijn, voel ik dat een hand mijn stijve naar recht vooruit trekt en ermee over een gleuf streelt. Ik hoef dan alleen maar wat te duwen om eh te vrijen.’
‘We weten van elkaar wie er het meeste zin in heeft. De andere helpt hem dan erin en masseert dan meestal zijn ballen.’
‘Ja, dat helpt ook om lekker klaar te komen en veel te spuiten. Die andere heeft geduld genoeg om haar beurt af te wachten. Misschien omdat ik er vroeg mee begonnen ben, maar vast ook omdat ik nogal grote ballen heb kan ik ze allebei twee keer op een dag eh bedienen.’
‘Of vaker. Als hij leeg is kan hij meestal nog een stijve krijgen en ons laten komen. Het was al fijn om er bij het scharrelen mee te spelen, het is nog veel fijner om er mee volgestopt en gestreeld te worden.’
‘Nou ja. Samenvatting, als je voor je trouwen al wat probeert weet je wat je krijgt, kan het niet tegenvallen. Als je lief voor elkaar bent maakt het niet uit wie wat begint. Als de ander er niet aan toe is kan die stop zeggen. Je moet het wel steeds eens zijn over hoe ver je gaat. Dankzij de pil hoefden we met vrijen niet te wachten tot ze op hun twintigste mochten trouwen. Met welke ik officieel getrouwd ben weten alleen de meisjes zelf, ik niet. Ik hoop, dat jullie wat aan deze informatie hebben.’
Het bleef even stil, voor Inge wat zei.
‘Dankjewel, Bas. Waarschijnlijk wel.’
‘Doe het maar rustig aan, deze drie weken. En praat er veel bij. Voor de gezelligheid en om elkaar te leren kennen. Lekkere stap voor lekkere stap. Voor mijn meisjes en mij is er nog maar één stap over. Als we aan kinderen willen beginnen zal ik graag proberen ze allebei zwanger te maken. Volgens zeggen is dat het lekkerste vrijen, dat is waar het in de natuur om gaat, bevruchtingspogingen. Kom, meisjes, ervoor oefenen.’
Jelmer en Inge bleven alleen in de woonkamer achter.
‘Wat zullen we doen, Jelmer?’
‘Normaal had ik gezegd, wandelen. Maar omdat jij het eigenlijk niet zo belangrijk vindt, het je meer gaat om ons samen zijn, zou ik graag, als jij het ook wil, weer in bed eh knuffelen.’
‘O, fijn. Ja, kom maar.’
Ze gingen naar hun kamer.
‘Weer hetzelfde aan als gisterenavond?’
‘Je wilt vast liever geen hemdje aanhouden.’
‘Nee. Zal ik het nu uittrekken of pas onder het dekbed?’
‘Eh nu maar. Als ik kijken mag.’
Even later stonden ze, allebei in een onderbroek, voor elkaar.
‘Wat ben je mooi, Inge.’
‘Te mooi om onder het dekbed te verstoppen?’
‘Als ik ze vind, mag ik ze dan strelen?’
‘Dat hoef je toch niet te vragen? Mag ik jou dan ook weer strelen? Wat ik groter bij je zie worden?’
Hij zuchtte en zette zijn erectie door zijn broek heen van vooruit naar omhoog.
‘Ik vond het eigenlijk wel lekker.’
Ze gingen onder het dekbed.
‘Weer helemaal tegen me aan, Jelmer.’
Hij deed het, voorzichtig.
‘Heerlijk, je blote borsten tegen me aan.’
‘Ja. Ik weet niet wat je aangepraat is over wat meisjes van een erectie vinden, ik vind het lekker om je harde tegen mijn doos te voelen.’
‘Er zit gelukkig nog wat tussen.’
‘Dat kunnen we beter zo laten, voorlopig. Maar als we het niet zouden doen, als je erectie omhoog staat kan er niets gebeuren. Wat je vader te vroeg deed gaat niet vanzelf, Jelmer.’
‘Ik wist dat niet zo precies.’
‘Ze hadden je wel beter voor mogen lichten. Ik ben het wel, vraag me maar wat als je wilt.’
‘Ik ga liever eerst op zoek.’
Al snel vond hij een borst.
‘Oh, Inge, wat lekker.’
‘Mmmm.’
Hij sloeg het dekbed wat terug en kuste haar borst.
‘Mag ik aan je tepel komen?’
‘Mmmm.’
Omdat ze over zijn borst ging strelen en een tepel van hem opzocht en die streelde vatte hij dat als toestemming op en kuste ook haar tepel. Na even aarzelen nam hij hem in zijn mond en sabbelde eraan.
‘Mmmm.’
Hij ging hetzelfde doen met haar andere borst en streelde en masseerde met een hand de eerste. Hij verstijfde toen hij haar hand over zijn buik naar beneden voelde gaan en schokte toen haar hand niet over zijn broek ging maar eronder en zijn erectie vastpakte.
‘Oooh, Inge.’
‘Mmmm. Lekkere stijve.’
Hij probeerde zich te ontspannen.
‘Nou, voel dan maar.’
‘Krijg je de smaak te pakken, van scharrelen?’
‘Je borsten zijn heerlijk zacht. Enne, zo lekker, dat je me zo intiem vasthoudt.’
Ze voelde eerst uitvoerig hoe groot zijn stijve was, toen even hoe stevig. Toen ze zijn zak vastpakte schokte hij weer.
‘Oooh, Inge.’
‘Ja, heel fijn om te voelen waar je zaadjes gemaakt worden.’
Ze ging voorzichtig masseren.
‘Oooh, Inge, stop.’
‘Niet fijn? Niet lekker, als ik je balletjes masseer?’
Hij liet haar los en ging op zijn rug liggen. Ze liet hem ook maar los.
‘Ja, heel fijn en heel lekker, maar eh, nog even en ik zou klaarkomen.’
‘Zou je me daarna wel langer kunnen strelen?’
Hij grinnikte even.
‘Het eerste uur wel, zo snel krijg ik vast niet weer een erectie. Daarna waarschijnlijk ook, als ik niet meer vol zit.’
‘Zou je dat graag willen? Wat je hier eerder zei, me overal strelen?’
‘Nou ja, bijna.’
‘Het lekkerste overslaan?’
‘Inge! Daar kan ik toch niet aankomen?’
‘Ben je niet nieuwsgierig?’
‘Jawel, maar dat gaat toch te ver?’
‘Ik kom bij jou toch ook overal aan? Zal ik je klaar laten komen? Dan kan je daarna rustig verder spelen.’
‘Inge!’
Ze zuchtte en ging ook op haar rug liggen.
‘Ik geef het op.’
‘Eh wat bedoel je?’
‘Ik had je een keus gegeven. Je wilt kennelijk alleen een beetje strelen maar niet echt scharrelen voor we getrouwd zijn. Vraag morgen je familie wat je nog weten wil en laten we dan terug naar huis gaan.’
‘Inge, het ging toch eh al een beetje goed?’
‘Dat beetje vond ik hoop geven, maar nu wil je niets meer.’
‘Jawel, maar me klaar laten komen?’
‘Dat kan je toch?’
‘Jawel, ik heb af en toe een natte droom. Je zal wel weten wat dat is.’
‘Ja, dat zat bij mijn voorlichting.’
‘Ja, bij de mijne ook. Inge, ik wil best wat, maar ik kon niet vooruitdenken. Ik snap alles wel, maar het gaat zo snel. Enne, ik snap ook wel, dat je het niet zo fijn vindt dat jij alles maar moet doen.’
‘Nee, niet zo. Al heeft het wel het voordeel dat ík niet verrast word.’
‘Hoe zou het moeten?’
‘Je vraagt je vast af waar je zaadjes moeten blijven.’
‘Ja.’
‘Dat wist ik ook niet, maar ik heb het ma gevraagd. Ze hebben handdoeken klaargelegd. Ik kan er één op je buik leggen om ze daarop te laten komen.’
‘Vertelde ze het zo maar?’
‘Ze heeft het vroeger vast van haar moeder gehoord of ze is er zelf achter gekomen. Ik had er eerder niet over nagedacht maar was er vast ook wel op gekomen. Maar het kwam zo uit dat ik het kon vragen, ze praten toch overal over.’
‘Ja, Bas ook.’
‘Die ligt vast in z’n blootje met twee blote meisjes in bed, durf jij het met eentje? Met mij?’
‘Helemaal bloot?’
‘Ja, je broek zou in de weg zitten, trek hem maar uit. Dat kan je zelf het makkelijkst. Of wil je, als we zouden trouwen, in je pyjama bij me in bed komen en met je stijve door je gulp met me vrijen?’
‘Zo erg is het ook weer niet.’
‘Doe dan niet zo flauw. Ik heb je stijve en je ballen al bevoeld, ik zou ook graag zien wat ik kan krijgen. Zo gauw je wilt mag je mij ook helemaal bloot zien, Jelmer.’
‘Zo snel al? Kunnen we het niet langzamer doen? We hebben nog drie weken.’
‘Ik zou het ook wel wat langzamer willen doen, maar dat gaat bij jou toch niet? Je kan pas wat als je niet meer vol zit, toch?’
‘Ja, dat is wel zo. Maar misschien krijg ik vannacht al een natte droom.’
‘Waar komt het dan terecht? Jelmer, Bas liet het op z’n twaalfde al doen. En het is vast lekkerder dan een natte droom.’
‘Goed.’
Hij aarzelde toch even voor hij zijn onderbroek uittrok. Ze draaide zich weer op een zijkant en sloeg het dekbed opzij.
‘Oh, Jelmer, wat een mooie grote.’
Hij zuchtte.
‘Echt?’
‘Wat heeft je moeder je wijs gemaakt, wat meisjes ervan zouden vinden?’
‘Eh dat ze hem wel wilden voelen, bij het vrijen, maar zoiets niet hoefden zien.’
‘Dat komt misschien omdat ze teleurgesteld was over wat zij zag. Nou, ik niet. Wat een grote paal. Ja, het zou fijn kunnen zijn om er mee volgestopt en gestreeld te worden.’
‘Zou hij helemaal in eh je gleuf kunnen?’
‘Vast wel.’
Ze masseerde zijn ballen even voor ze zijn stijve beetpakte en voorzichtig ging strelen.
‘Oh, Inge.’
‘Fijner dan ik ooit gedacht had. Voor jou ook?’
‘Jaaah.’
‘Mijn hand is vast zachter dan die van jezelf. Eh mee gespeeld?’
‘Nee, natuurlijk niet. Dat hoort niet.’
‘Ach. Zelfs niet een beetje meegeholpen, als je wakker werd van een natte droom?’
‘Nee, maar het begint al wel zo te voelen.’
Ze pakte een handdoek van het nachtkastje en legde die over zijn buik.
‘Ik ga je vast lekkerder klaar laten komen.’
Ze ging over van eigenlijk niet meer dan bevoelen naar strelen. Al gauw ging hij hijgen.
‘Oh, Inge, ik krijg krampen.’
‘Fijn. Kom maar klaar, lieverd.’
Hij spoot kreunend vier stralen zaadjes op de handdoek.
‘Prachtig, Jelmer. Je kreunde vast zoals Bas.’
‘Oh, Inge, wat lekker. En wat lief van je, om het te doen.’
‘Het was ook fijner dan ik ooit gedacht had. Wat mannelijk, zo’n stijve en dat zaadjes spuiten. Ben je nu leeg?’
‘Leeg weet ik niet, opgelucht wel, geen eh overdruk meer.’
Ze rolde de handdoek op, gooide die naast het bed, sloeg het dekbed weer over hun heen en trok zich tegen hem aan.
‘Ik heb in de badkamer een wasmand zien staan, daar gooi ik de handdoek met je zaadjes wel in. Wat kwamen er veel, Jelmer.’
‘Het was een heerlijk gevoel. Maar vooral fijn dat jij ze liet komen. Hoe wist je hoe het moest?’
‘Even doordenken hoe het met een stijve in een gleuf zou gaan. Door te wippen zou die gestreeld worden. Die dikke van jou vast helemaal rondom, nog beter dan met een hand.’
‘Nou, nu niet dik meer.’
‘Geeft niet, hoor, vast over een tijdje weer.’
‘Ja. Eh zou je het echt goedvinden als ik je eh tussen je benen zou strelen?’
‘Ja. En als je het fijn doet vast vaker.’
Hij ging voorzichtig op zoek.
‘Oh. Zachte haartjes. Oooh, je gleuf.’
‘Ja. Voel maar goed. En streel.’
Hij deed het.
‘Inge, ik vind het heel fijn daar aan je te mogen komen. Maar eigenlijk is het eh een simpel gleufje, hè?’
‘Het ziet er niet zo ingewikkeld uit als jouw spullen, maar het is fijner als je meer doet dan er overheen voelen. Ook er een beetje in.’
‘Nee toch?’
‘Je wilt er vast later met je stijve in.’
‘Zoiets is er voor gemaakt.’
‘Het is fijner, en voor nu lekkerder, als je dan een beetje de weg weet.’
Hij streelde voorzichtig tussen haar lipjes.
‘Ja, lekker, Jelmer.’
‘Ja, binnenin vast gevoeliger dan de buitenkant.’
‘Jaaah. Oooh, Jelmer.’
‘Sorry.’
‘Nee, dat was juist lekker. Nog verder erin. Jelmer, doe met je vinger wat je later met je stijve wil doen. Streel me.’
Hij deed zijn best, al moest ze hem aanmoedigen om er zo ver mogelijk in te gaan en duidelijk te strelen. En door te gaan toen ze begon te schokken en te kreunen. Tot ze niets meer zei, stil lag en wat zuchtte.
‘Eh kwam je klaar?’
‘Ja. Lekker, joh. Ook niet zo moeilijk, hè? Het wijst zich vanzelf.’
‘Ja, eigenlijk wel.’
‘Vaker doen?’
‘Eh eigenlijk wel. Het kan nu langzamer, hè?’
‘Ja, elkaar op ons gemak helemaal bevoelen en leren kennen. Ma zei, Jelmers vader had niet zo veel, kon niet zo vaak. Jij hebt in ieder geval een niet zo erg kleine en als we vaker scharrelen komen we ook aan de weet of je niet zo vaak kan of wel.’
‘Wil je dat uitproberen?’
‘Eigenlijk wel, voor we trouwen. Ik denk, dat het vanzelf gaat. Het lijkt me natuurlijk, dat als ik je erectie streel je daar na een tijdje klaar van komt, ook als je niet vol zit. Bas deed het zo vaak als hij kon, tot hij leeg was. Dat bespaarde hem ook natte dromen.’
‘O. Vanavond weer proberen? En ik bij jou, als je dat fijn vindt?’
‘Ik vond het heel fijn, allebei. Ja, vanavond pas weer lijkt me beter. Je zal hier wel bij van willen komen.’
‘Ja. Het eh was nogal wat, Inge. Erg intiem.’
‘Ja, maar je ben het toch met me eens dat er voor het trouwen iets moet? Dat je van elkaar ook moet weten hoe het in bed zo’n beetje zal gaan? In de huwelijksnacht van niets in één keer vrijen is eh primitief, je studeert toch overal voor?’
‘Bijna, denk ik.’
‘Als met scharrelen alles goed gaat zal vrijen ook wel lukken. Het lijkt me het beste om dat pas te doen als het erg serieus is. Zoals ik begrepen heb dat Bas met zijn meisjes gedaan heeft. Ze hebben met vrijen niet gewacht hebben tot ze getrouwd waren, ze scharrelden al vanaf hun twaalfde en lagen met z’n drieën vanaf hun achttiende in één bed. Ik denk niet dat je het twee jaar vol kan houden om dan niet te gaan vrijen.’
‘Daar wil ik nog niet aan denken.’
‘Nee, doe maar niet, blijf maar een beetje voorzichtig. Maar je wil toch wel zo verder scharrelen?’
‘Ja, Inge, graag. Na deze vakantie moeten we het er maar over hebben wat we dan gaan doen.’
‘Ik denk, dat we voor het eind daarvan het er al over kunnen hebben. We kunnen hier vast nog meer opsteken hoe je het fijnst met elkaar om kan gaan.’
‘Inge, je weet dat ik hiervoor al met je wilde trouwen. Zie jij het nu al wat meer zitten?’
‘Al wat meer, maar ik hoop dat je nog wat eh vrijer wordt. Vergeet wat je moeder je verteld heeft en durft te gaan genieten. Dat we met elkaar overal van gaan genieten. Nou ja, bijna overal van, denk ik.’
‘Denk je?’
‘Gaan vrijen vind ik een grote stap, Jelmer. Ik kan het maar één keer voor het eerst doen, als je snapt wat ik bedoel.’
‘Ik heb de laatste jaren wel eens wat opgezocht, over meisjes en zo, want mijn moeder herhaalde alleen maar steeds hetzelfde, wat ik niet moest doen. Ik weet wel wat, maar het schokt me toch erg om eh bekeken en bevoeld te worden en om aan een meisje te komen. Ik gebruik jou niet als proefkonijn, Inge, ik wil echt met jou verder, omdat je van het begin af aan zo fijn met me omging. Ik hoop dat je nog een beetje geduld met me hebt.’
‘Natuurlijk, er is de laatste paar dagen veel gebeurd.’
‘Ben jij niet geschokt?’
Ze grinnikte even.
‘Jawel, maar op een erg prettige manier. We gingen al fijn met elkaar om, het scharrelen is fijner dan ik me voorgesteld had. Als ik je even plagen mag, ondanks dat ik je op gang moest brengen. Maar zoals Bas zei, als je lief voor elkaar bent maakt het niet uit wie wat begint. Als de ander er niet aan toe is kan die stop zeggen. Dat deed je al een keer.’
‘Ja, omdat alles zo snel ging. Maar ja, langzamer kon toen niet.’
Ze grinnikte weer even.
‘Nee, toen niet. Vanavond proberen we wel weer wat, hè?’
Hij zuchtte.
‘Ja, proberen.’
‘Maak je niet druk, joh, je weet volgens mij meer dan je durft te zeggen. Je zei wel, dat het eigenlijk bij mij vanzelf ging, maar je had kennelijk al een idee waar je bij mij moest zijn en hoe je aan me moest voelen.’
‘Ja.’
‘Vertel eens.’
‘Ergens gelezen dat je eh je hand er op moet leggen, masseren en met je middelvinger verder moet voelen.’
‘Ja, dat was erg lekker. Nou, vanavond maar verder, ik heb dorst en lust ook wel wat. Zullen we beneden gaan kijken?’
‘Ga maar weer vooruit.’
‘Wil je bijkomen of wat anders?’
‘Ook wat anders, Inge. Ga nu maar.’
‘Wat dan, Jelmer?’
‘Ik heb niets meer aan. Jij tenminste nog een broekje.’
‘Ik snap het. Nou, kijk maar als ik me aankleed.’
Ze deed het en hij keek.
‘Tot zo, Jelmer.’
‘Ja.’

Beneden trof ze Bas en Berbel.
‘Moet Jelmer weer bijkomen?’
‘Ja, ma. Ik ook wel, scharrelen is nog fijner dan ik me voorgesteld heb.’
‘Het ligt eraan wat je er van verwacht.’
‘Ja, natuurlijk. In ieder geval, we kennen elkaar nu een beetje. Ik eh had er een handdoek bij nodig.’
‘Fijn. Indrukwekkend, hè?’
‘Ja. U zal het vast beter onder woorden kunnen brengen dan mijn moeder, al was die niet zo terughoudend. Maar ze wilde niet uitgebreid over mijn vader vertellen, hield het algemeen.’
‘Ja, vast. Wij zijn na de komst van de meisjes van Bas nog vrijer geworden, die zitten helemaal nergens mee.’
‘Nee, daar hoorde ik al wat van. Nog vrijer dan Bas zelf. Over eh zijn gereedschap en zijn prestaties. Ma, Jelmer heeft vast niet zo’n kleintje als zijn vader. Ik kan er net met een hand omheen en hij is zo’n twee handen lang.’
‘Dat klinkt goed, Inge. Een pak van mijn hart. Ik zei wel, als je van elkaar houdt moet je het doen met wat er is, maar ik weet uit eigen ervaring dat het heel wat fijner is als je eh volgestopt wordt in plaats van wat gekietel te voelen.’
‘Jelmer kietelde me al heel goed klaar. Met een vinger.’
‘Fijn, Inge. Ten eerste, dan weet je dat je niet frigide bent, ten tweede, dat je wat dat betreft lekker kan scharrelen.’
‘Ja. Jelmer weet meer dan hij durft te zeggen. En hij durfde doen. Hij durfde net geeneens uit bed te komen waar ik bij was, omdat hij niets meer aanhad.’
Ze grinnikte even.
‘Ik heb het erbij gelaten, dat komt vanavond wel.’
‘Nu al?’
‘Ik heb hem al bloot zien liggen. Ik wil hem voorzichtig voorbereiden om met jullie zonnen mee te gaan doen.’
‘Ja, goed zo. Wij meiden genieten er bij het zonnen erg van als er een opstaat met zijn stijve helemaal omhoog. Ook indruk- wekkend, hoor. En die ballen eronder, waar je van weet wat eruit kan komen. Krijg er niet te veel kriebels van, Inge, houd je in, bewaar wat.’
‘Ja, dat ben ik wel van plan. Gelukkig wil Jelmer het liever niet over vrijen hebben, maar dat kan veranderen.’
‘Ach, als je ervoor zorgt dat hij eh een kleintje krijgt is hij daar al erg tevreden mee en kan dan niets.’
‘Jelmer was nogal geschokt dat ik het deed en wat er gebeurde. Maar het moest al, van mijn blote borsten strelen en denken aan dat hij tussen mijn benen zou moeten gaan voelen kwam hij al bijna spontaan klaar.’
‘Met Karl ging het ongeveer hetzelfde, die was ook niets gewend.’
‘Bas, uw zoon, op z’n twaalfde al, hè?’
‘Ja, die had nog geeneens natte dromen gehad toen meisjes hem te pakken namen.’
‘En eh uw man, als ik vragen mag?’
Berbel grinnikte.
‘Dat verhaal kent hier iedereen. Toen hij hier voor het eerst kwam gaf ik hem een rondleiding, inclusief een seksshowtje van de varkens. Daar kwam hij zo zichtbaar van in de problemen, dat ik hem hulp aanbood om niet in zijn broek klaar te komen. Omdat ik hem al verteld had dat ik al een dochtertje had en hij die ook gezien had, durfde hij dat van een min of meer ervaren meisje te accepteren. Dus had ik, een paar uur na onze eerste kennismaking, al zijn gereedschap in handen. Tot mijn grote genoegen, want dat was tenminste de moeite waard, na het sprietje van Jelmers vader. En ik was ook onder de indruk van hoeveel hij in het hooi spoot. Hij bleek al gauw heel lief, mij te willen en Barbie ook. Ik wilde hem ook graag. Niet alleen om zijn gereedschap, hoor, maar ik geniet er nog dagelijks van. Ik zal je gelijk maar ook over mijn ouders vertellen. Mijn moeder kwam hier op haar zestiende, als dienstmeisje, omdat mijn vader er alleen voor stond, op z’n twintigste, na het overlijden van zijn ouders. Ze lag binnen een maand in zijn bed en ze trouwden op haar achttiende. Zij om dezelfde reden als ik, hij was zo lief, had zo’n grote en vrijde zo goed. Mijn zoon heeft ook een grote en vrijt goed genoeg om twee meisjes tevreden te houden. Ze hebben hem hier gauw op gang gebracht om in plaats van één keer in de week een keer of drie te lozen naar minstens drie, meestal vier keer op een dag.’
‘O. Hoe doe je dat?’
‘Kwam er niet zo veel?’
‘Wat is veel? Een eh straal of vier.’
‘Dat is al mooi, voor een eerste keer. De meisjes hebben zo vaak mogelijk aan hem gezeten en aan hun laten komen en hem laten komen en opwindend tegen hem gepraat. Maak het met Jelmer maar niet te bont, hier kan genoeg maar thuis zal het vast anders gaan.’
‘Ik heb al tegen hem gezegd dat we het daar voor het eind van de vakantie over moeten hebben. Als alles goed gaat denk ik aan gauw samen gaan wonen. Al zal zijn moeder daar vast erg op tegen zijn.’
‘Vergeet die moeder maar, doe wat je het beste lijkt. Wat wil je dat er goed gaat?’
‘Dat hij vrijer wordt, durft te genieten. Wat jullie hier doen. Enne, dat ik kan verwachten vaker dan een paar keer per week wat te krijgen.’
‘Het is waarschijnlijk omdat onze mannen zo’n groot gereedschap hebben en het goed kunnen dat wij vrouwen er geen genoeg van kunnen krijgen.’
‘Vrouwen doen toch ook wel wat?’
‘Ja, mee of tegen bewegen, losser of vaster klemmen, ze met praten opwinden. Het is niet zo netjes om te zeggen, tenminste, dat vinden we, ze worden wild als je in hun oor fluistert, neuk me.’
‘O. Als Jelmer daar maar niet van flauwvalt.’
‘Als je het doet vóór je eerste vrijen misschien wel. Daarna komt hij er waarschijnlijk gelijk van.’
‘Liever niet te snel.’
‘Het is bijna altijd te snel. Alleen eh als ze leeg zijn en toch een stijve kunnen krijgen kunnen ze er heerlijk lang mee strelen. Nou, tot slot, Karl heeft net niet zo’n grote als de anderen, maar Barbie is er erg tevreden mee.’
‘U ziet ze van allemaal bij het zonnen?’
‘Ja. Mooi, joh. Alleen die van mijn vader niet. Al voordat die van hem recht vooruitstaat neemt hij mijn moeder al mee naar binnen. De rest komt onderweg naar boven, ze kunnen dan gelijk beginnen, zeggen ze.’
‘Zonder aanloop, verder?’
‘Dan wel, dat doen ze andere keren wel. Bij middagslaapjes en ’s avonds, als ze naar bed gaan.’
‘Het zal vast nog even duren voor Jelmer met zonnen mee durft doen en we kunnen vergelijken.’
‘Ach, als jij er maar mee tevreden bent.’
‘Ja, dat ben ik al. En ik gun anderen graag wat meer, als dat zo zou zijn.’
‘Vermoedelijk wel. Hij heeft dus meer dan zijn vader, maar groot gereedschap zit kennelijk in mijn familie en waarschijnlijk ook in die van mijn man. Mijn zoon was op z’n twaalfde al erg geliefd bij meisjes, er hebben er heel wat hem beetgehad. En andersom, waardoor hij vast ook een gleuvenexpert geworden is. Sorry.’
Inge grinnikte.
‘Houd u voor mij niet in, hoor, ik kan er wel tegen. Ik eh zou er ook geen bezwaar tegen hebben als u Jelmer wat opjut.’
‘Nou, graag, Inge. Niks leuker dan een jongen zien blozen of een erectie krijgen.’
‘Blozen denk ik niet. De rest zal hij proberen te verbergen. O, daar komt hij.’
Jelmer kwam de kamer binnen, zei gedag en kreeg ook koffie.
‘Inge vertelde net, dat ze het hier erg naar haar zin heeft, ook met jou. Gaat het met jou ook zo?’
‘Ja, ma. We hebben fijne gespreken met jullie. Inge en ik leren elkaar wel sneller kennen dat ik gedacht had. Eigenlijk had ik daar niet veel over gedacht, het zou wel vanzelf gaan.’
‘Min of meer, het gaat niet bij iedereen hetzelfde. Met scharrelen beginnen is spannend, hè?’
‘Ja, nogal.’
‘Als ik je niet laat blozen, ik herinner me nog dat ik voor het eerst een vreemde hand tussen mijn benen voelde. Die van je vader. Ik wist nog van niets, maar hij wel. Tjonge, dat was wat. Daarom durfde ik bij hem ook wel, maar dat viel me tegen. Gelukkig is Inge tevreden met je.’
Jelmer keek wat verontwaardigd naar Inge.
‘Nou, Inge!’
‘Je moet het haar niet kwalijk nemen dat ze iets verteld heeft, meiden onder elkaar. Nou ja, Bas is er wel bij, maar die weet wanneer hij moet doen of hij er niet is en geniet mee. Jij hebt vast ook genoten, Inge heeft net zo’n figuur als Barbie en de tweeling.’
‘Ik ga steeds meer om haar geven, ma, en het is geweldig om eh haar te mogen strelen.’
‘We hebben met Karl en Barbie al zoiets meegemaakt. Karl had niet zo’n haast, wilde Barbie graag lang strelen. Bij meisjes kan dat, als ze ervan klaarkomen kan je toch doorgaan. Maar hij redde het natuurlijk niet, meisjes hoeven dan nog geeneens aan een jongen te komen. Dat zal je ook wel gemerkt hebben.’
Jelmer keek naar de grond.
‘Ja, ma.’
‘Ik heb me jaren lang wat zorgen gemaakt over onze zoon. Ik merkte niet dat hij natte dromen had, ik verdacht hem ervan het onder de douche of in een wasbak kwijt te raken. Tot hij vertelde hoe het er op schuurfeestjes aan toe ging, meisjes hem daar er vanaf hielpen. Hij heeft zijn kennis van meisjes daar opgedaan, het niet met een boekje of zo hoeven doen. We hadden hem op tijd al veel verteld, maar de beste leerschool is de praktijk. Gelukkig heeft hij het laatste hier boven geleerd, van en met de tweeling. Ze hoefden geeneens te vertellen dat ze aan het vrijen waren gegaan, dat merkte ik aan de was wel, veel minder handdoeken.’
‘Die meisjes zijn nogal vrij, hè?’
Berbel grinnikte.
‘Ze houden zich nog in, ze zouden het liefst alles vertellen. Of in ons bijzijn doen. Dat doen vinden we niet goed, dat hoort privé te blijven. Met wat laten zien, ach, meisjes zien er niet zo erg verschillend uit, onderling, jongens ook niet, afgezien van de grootte. De tweeling zit bij het zonnen net zo makkelijk met hun benen wijd, de jongens mogen ervan genieten.’
‘En krijgen er dan vast een erectie van.’
‘Ja, Inge, behalve als ze nog niet zo lang ervoor gevreeën hebben. Van die erecties genieten de meiden natuurlijk ook. Zo ge- niet iedereen. Zelfs met, of door die plaatselijke inspanningen, is het ook erg ontspannend. En omdat er alles te zien is kan je ook overal over praten, wat frustraties voorkomt. Of in het geval van Karl en misschien Jelmer, voorlichting aanvult.’
‘De mijne was slecht, al heb ik er later meer over gelezen. Eh Inge spijkert me ook bij. Ik snap wel dat ze nog niet helemaal met me tevreden is.’
‘Bij het scharrelen ook veel met elkaar praten, Jelmer, dan gaat het voor het eind van jullie vakantie vast goed.’

Meer succesjes

Na het eten en koffie drinken gingen ze allemaal weer naar boven. Al gauw stonden Jelmer en Inge weer in hun onderbroeken voor elkaar.
‘Doe je broek eens wat naar beneden, Jelmer.’
‘Liever niet.’
‘Ik wil hem zo graag weer zien. Alsjeblieft. Of zal ik het doen?’
Hij deed het zelf maar, aarzelend. Zijn stijve kwam langzaam omhoog, van schuin naar beneden wijzend.
‘Wat mooi. Ma zei al, ik blijf het mooi vinden dat zo’n kleintje zo groot kan worden. Nou, ik ook.’
‘Eerlijk?’
‘Ja, natuurlijk, mooie man. Volgens ma geen spriet, zoals je vader.’
‘Hoe kan ze dat weten?’
‘Ik kon het niet laten om wat te vertellen, ze hoopte zo dat ik niet teleurgesteld zou worden. Ik zei, dat ik er met een hand net omheen kon.’
Ze deed het even.
‘En wel twee handen lang was.’
Ze nam zijn stijve in haar twee handen.
‘Ze vond dat op zich groot genoeg, als ik er maar tevreden mee was. Nou, dat ben ik. Hij voelt zo fijn aan, Jelmer.’
Ze bewoog haar handen een beetje op en neer. Hij hijgde gelijk.
‘Niet doen, lieverd. Anders komt het zo weer.’
‘Voel je dat? Zo snel alweer?’
‘Ja, je streelt zo lekker. Ma zei, vast om me gerust te stellen, dat jongens gauw klaarkomen als ze niets gewend zijn, hè? Had je daar ook over verteld?’
‘Niet meer dan dat er een handdoek nodig was. Nou ja, en dat je vier stralen spoot. Dat vond ze al mooi, voor een eerste keer.’
'Als jij het maar mooi vindt.’
‘Prachtig, Jelmer. Eh ze vroeg, wanneer ik tevreden over je zou zijn. Jelmer, ik wil niet zo ontevreden worden als je moeder. Ik zou graag weten dat ik kan verwachten dat we vaker dan een paar keer per week vrijen. Zelfs meer dan een paar keer per dag is hier normaal.’
‘Kan je daar achterkomen, met scharrelen?’
Ze grinnikte.
‘Als ik je al aardig vaak kan laten klaarkomen en je dat ook wilt en er van geniet zal het met vrijen nog wel beter gaan. Denk je ook niet?’
‘Daar durf ik niet aan te denken.’
‘Doe maar niet te veel, maar na een tijdje scharrelen durf je het toch wel?’
‘Waarschijnlijk wel.’
‘Na die min of meer verplichte grote stap gaan we voorzichtig verder, Jelmer.’
Ze deed zijn broek omhoog.
‘Wil je kijken naar waar je waarschijnlijk, hopelijk, later in mag? Met je stijve?’
‘Jawel.’
‘Dat klinkt niet enthousiast.’
‘Omdat ik weet niet of ik het red.’
‘Oh. Daar eerst iets aan doen?’
‘Als je het niet erg vindt dat het alweer moet, omdat het anders weer niets wordt.’
‘Je bent een beetje hopeloos. Je hoort hier veel en ik heb je verteld dat ik het prachtig vond. Kan je nu nog niet geloven dat ik je stijve graag streel tot je klaar komt?’
‘Amper.’
‘Nou, tijd voor een overval.’
Ze trok zijn broek weer naar beneden, liet zich op haar knieën zakken en nam zijn stijve in haar mond. Al gauw had ze door hoe ze hem maximaal met haar mond kon strelen. Ze voelde dat hij trillend op zijn benen stond maar ging door tot hij begon te kreunen. Ze liet zijn stijve uit haar mond glippen, pakte een handdoek, deed die er omheen en streelde hem eronder tot hij klaargekomen was. Ze duwde zachtjes tegen hem aan tot hij op de rand van het bed zat, gooide de handdoek opzij en ging voor hem zitten.
‘Je hield me niet tegen.’
‘Nee. Ik weet dat je alles goed bedoelt. Maar ik durf zelf weinig, Inge. Niet alleen omdat ik bang blijf dat je het uitmaakt als ik te veel doe, je bent ook zo mooi, bloot zeker, dat ik je amper aan durf te raken.’
‘Nou, dat was heel wat in één keer. Natuurlijk bedoel ik alles goed, al weet ik ook niet precies hoe alles moet. Maar al doende leert men. Jelmer, over het uitmaken, dat doe ik toch niet plotseling, zonder waarschuwing? Ik ben al niet zo bang meer dat je te veel wilt, maar ik kan toch stop zeggen? Jij toch ook? Maar je deed het niet. Lekker?’
‘Ja. Ik snap niet dat je het durfde.’
‘Ik heb er over gelezen, Jelmer. Dat het gedaan wordt als eh een meisje ongesteld is. Dat jongens het ook wel een lekker warm gaatje vinden. Ik ben niet zo bang uitgevallen, ik kon er hooguit even misselijk van worden. Misschien ooit, als ik doorga, je niet in een handdoek laat komen. Het kon zo gauw niet anders, maar ik zie je liever spuiten, niet onder een handdoek maar erop.’
‘Je schokt me weer erg, lieverd.’
‘Ja, vast. Maar dit wil je vast ook vaker.’
‘Alles wat je doet.’
‘Fijn. Rare, bange maar toch lieve jongen. Ik vind jou ook mooi, maar ik durf je overal aan te raken.’
Ze grinnikte even.
‘Ik ben niet bang dat je het uit zal maken.’
‘Nee, maar, Inge, wil je in ieder geval alsjeblieft niet gaan vrijen voor ik het ook durf?’
‘Nee, daarover moeten we het eens zijn. Maar dit kon toch wel, zonder je toestemming?’
‘Ja, ik had je toch kunnen stoppen? Bij vrijen zou het te laat kunnen zijn.’
‘Denk je aan een ontmaagding?’
‘Ik dacht er over. Dat mag niet voor we het allebei willen.’
‘En durven? Dat jij het durft?’
‘Waarschijnlijk wel’
‘Dan vast wel. Als je er voor de helft inzit wil je er vast niet meer uit.’
‘Inge!’
‘Ja?’
‘Het kan pijnlijk voor je zijn. Dat wil ik niet.’
‘Nog zo’n waanidee. Ja, dat kan pijnlijk zijn. Wil je daarom ook geen kinderen? Dat is nog pijnlijker. Doe natuurlijk, Jelmer. Als we gaan vrijen stoot je maar door, anders zou het bij half werk moeten blijven. En als we kinderen willen stop ik met de pil, die ik de eerste tijd natuurlijk neem, om een tijd met ons tweeën te genieten. Dan spuit je me vol met je zaadjes, dan ook om te proberen een kindje te maken. Of vind je die te vies voor me? Wil je met een condoom om gaan vrijen?’
‘Het overvalt me allemaal.’
‘Maak je niet zo druk, het hoeft vandaag niet allemaal. Maar wel nog bijna drie weken van alles proberen, hè? Behalve vrijen. Goed?’
‘Ja. Als er nog wat over is.’
‘Dat is er. Wat ik net deed, maar dan tot het eind, dat komt later wel. Het was bijna te veel voor je, hè, zo onverwacht?’
‘Ja. Ik neem je niets kwalijk, maar je had ook kunnen beginnen met er eerst alleen kusjes op te geven.’
‘Dat wilde ik ook, maar hij ging min of meer vanzelf mijn mond in toen ik er vlakbij was. Jelmer, het is net hoe het loopt, er is niet overal een vaste volgorde voor. Eerst kijken, of eerst kussen of eerst voelen.’
‘Nee, als het maar niet zo snel gaat. We hebben toch de tijd?’
‘Ja, alle tijd. Als het erg laat wordt en we uit willen slapen zullen ze het vast niet erg vinden. Ze weten allemaal hoe het met scharrelen kan gaan.’
‘Daar hoeft het toch niet laat bij te worden?’
‘Als we zouden willen gaan slapen en je krijgt een stijve hoef je daar toch niet mee in slaap te vallen? Daar moet je eerst van genieten. Ik overval je vast weer, maar er is toch niets tegen als je aan het eind van de dag leeg bent?’
‘Zou je dat willen doen, hoe vaak dat ook is?’
‘Ja, graag, Jelmer. Ik weet zelf nog maar van één keer hoe lekker klaarkomen is, ik geniet erg als ik jou klaar zie komen en je zaadjes zie spuiten.’
‘Dat was een hint, hè? Dat ik het nog niet vaker bij jou gedaan heb.’
‘Ja. Maar zou jij niet je aan het eind van de dag leeg willen zijn?’
‘Ik weet het niet. Maar ik wil het graag uitproberen. En jou niet te kort laten komen.’
‘Goed. Je hebt al aan me gevoeld, en in me en me laten komen. Dat wil ik graag weer, al weet ik ook nog niet hoe vaak op een dag. Nu kijken?’
‘Ja, nu graag.’
Ze stond op en ging vlak voor hem staan.
‘Doe wat je wilt. Ik zeg er geeneens bij, op vrijen na, want dat wil je toch niet.’
‘Na je eh preek durf ik te zeggen, nog niet. Want we willen het ooit toch, hè?’
‘Ik zie het nog niet helemaal zitten, Jelmer, maar je kan nu beginnen me over te halen.’
‘Laat me dan even mijn gang gaan, dan kan ik het langzaam doen.’
Hij streelde over haar broekje over haar schaamheuvel, langzaam lager tot hij tussen haar benen was gekomen.
‘Meisjes hebben geen opbergproblemen, hè?’
‘Sommige wel, Jelmer. Die erg grote schaamlippen hebben of waar de kleine schaamlippen tussen de grote uitsteken. Snap je?’
‘Ja, nu je het zegt, wel over gelezen. Ik voelde bij jou alleen eh een rechte gleuf.’
‘Ja, eigenlijk is er niet veel aan te zien. Maar mannen worden er toch opgewonden van, omdat ze denken wat er mee kan.’
‘Vingeren.’
‘O, je kent dat woord? Of al gedaan?’
‘Jawel.’
‘O. Gedaan? Vaak?’
‘Nee, dommertje, je weet toch dat ik geen ervaring heb? Maar één keer. En één keer te weinig. Over woorden kennen, je hebt me daarnet een beetje gepijpt.’
‘Welja. Nou, ik bedoelde geen vingeren, niet hun vinger, maar wat anders erin stoppen.’
‘Je bedoelt vrijen.’
‘Wat ik begrepen heb, veel mannen kunnen niet echt vrijen, ze willen alleen het laatste gedeelte ervan. Erin en klaarkomen. Een complete, echte vrijpartij begint al aangekleed. Meisjes willen langzaam opgewarmd worden. Eerst omhelsd, gekust, dan langzaam uitgekleed. Dan liefdevol bevoeld en gestreeld worden, van boven naar beneden. Dan pas langzaam eh de rest.’
‘Mag ik deze keer de eerste helft overslaan? Je bent al half uitgekleed.’
‘Doe wat je wilt, zei ik al.’
‘Ik vind het al heel fijn dat ik zo over je broekje mag voelen, dat het zo langzaam kan. En spannend blijft.’
Hij trok heel langzaam haar broekje naar beneden en liet haar eruit stappen.
‘Ik vond het de eerste keer wat raar, ik zo helemaal bloot vlak voor je neus. Jij ook?’
‘Nee, niet raar. Omdat je het zo fijn langzaam doet en eh, ik me graag aan je laat zien. Niet dat ik me zo bijzonder voel, je geniet er toch van.’
‘Ja. Een mooie driehoek haartjes. Moet je het eh bijhouden?’
‘Heel af en toe, om te zorgen dat het binnen mijn bikinibroekje blijft, voor als ik ga zwemmen. Jij knipt er ook aan, zag ik.’
‘Ja, als er te lange haren bijzitten komen die soms tussen mijn rits. Dat is pijnlijk.’
Hij stond op, tilde haar tot haar verbazing op, legde haar op bed en kwam naast haar zitten.
‘Je schrok niet zo.’
‘Nee, maar ik ben wel verbaasd. Wat ben je sterk. Alsof ik niets woog.’
‘Bang geworden?’
‘Nee. Maar ik vraag me af waarom.’
‘Als ik het nog niet wist voelde ik daarnet precies waar ik moest zijn. Dat kan je me toch niet goed laten zien als je staat? Nu wel. Wil je?’
‘Ik heb liever dat je eerst je broek weer omhoogtrekt.’
‘Ja hoor, als je dat geruststelt.’
Zodra hij die weer goed aangetrokken had en weer naast haar kwam zitten keek ze hem afwachtend aan.
‘Van waar je nu zit zie je niet veel van me.’
‘Ik zie alles van je, behalve je gleuf. Dat komt straks. Ik wil je eerst een beetje opwarmen.’
Hij boog zich voorover en begon haar te kussen. Na even legde hij een hand op een borst en streelde en masseerde die. Zodra ze langzamer ging ademen liet hij haar borst los en liet zijn hand over haar buik naar beneden gaan, waardoor ze weer sneller ging ademen. Ze zuchtte even toen hij haar doos beetpakte, die ging masseren en met zijn middelvinger haar gleuf streelde.
Hij stopte met kussen.
‘Die je benen eens wat verder uit elkaar, dan kan ik je beter strelen.’
Ze deed het. Hij masseerde en streelde nog even voor hij opstond, haar benen nog wat van elkaar deed en ging ertussen zitten.
‘Ja. Heel simpel maar toch heel mooi.’
Hij boog zich voorover, kuste eerst haar gleuf van boven naar beneden en ging toen likken.
‘Oooh, Jelmer.’
Hij keek naar haar op.
‘Ja?’
‘Dat je dat durft.’
Hij grinnikte even.
‘Net als jij daarnet neem ik niet aan dat je gaat plassen.’
‘Nee. Maar ik had het nog niet van je verwacht. En zeker niet dat je het zo goed zou doen.’
‘Het is toch net zoiets als tongzoenen?’
Hij boog zich weer voorover, likte eerst weer over haar gleuf, daarna er een beetje in. Plotseling stopte hij, ging naast haar zitten, boog zich naar haar hoofd, kuste haar, nam haar doos weer in een hand, ging met een vinger over haar gleuf, daarna er iets in, naar boven, zocht en vond haar clitoris en streelde die. Ze begon onmiddellijk te hijgen en kwam al snel schokkend klaar. Hij trok zijn vinger terug en masseerde haar doos zachtjes, terwijl ze uithijgde.
‘Oooh, Jelmer.’
‘Het was mijn tijd voor een overval.’
‘Ik vermoedde al dat je veel meer weet dan je durft te zeggen.’
‘Ja.’
‘Ook over gelezen?’
‘Ja. Het was makkelijker te vinden dan ik dacht. Lekkerder dan de vorige keer?’
‘Ik weet het niet. Heel anders. Het deed me nu in ieder geval niet denken dat ik liever een stijve zou voelen dan een vinger.’
‘Alles op z’n tijd. Net als jij ga ik een keer verder, lik ik je klaar. Zou je dat willen?’
‘Ja. Kom nu bij me, onder het dekbed. Bloot.’
Hij trok vlug zijn onderbroek uit, ging naast haar liggen, trok het dekbed over hun heen en trok haar tegen zich aan.
‘Alweer een erectie?’
‘Ja, natuurlijk, van zo intiem met mijn meisje spelen.’
‘Mag ik er mee spelen? Je wordt al wat vrijer, hè, dat je me hem gelijk tegen mijn buik durfde duwen.’
Ze ging met een hand tussen hun in en pakte zijn stijve beet.
‘Oooh, lekker. Ik ben wel langzaam, Inge, maar niet hardleers. Ik durf wel al iets meer, zoals mijn overvalletje.’
‘Ja, heel fijn, dat je dat durfde. Jelmer, laten we lekker gaan kussen, terwijl we elkaar strelen waar we willen. Dat kan vast lekker lang.’
Dat kon ook, maar nadat hij een tijdje afwisselend met haar borsten en haar gleuf gespeeld had vingerde hij haar klaar.
‘Oooh, fijn, lieve jongen. Ik was er precies aan toe.’
‘Ik ook. Inge, ik bedoel, ik word zo opgewonden als ik je klaar voel komen. Ik voel de druk in me oplopen, er wil wat uit. Alsjeblieft.’
‘Alweer? Zo snel alweer?’
‘Kennelijk. Alsjeblieft?’
Ze sloeg het dekbed opzij, pakte een handdoek van het nachtkastje, legde die over zijn buik en streelde en masseerde zijn stijve tot hij klaargekomen was. Daarna gooide ze de handdoek naast het bed, trok het dekbed over hun heen en trok zich tegen hem aan.
‘Wat fijn, Jelmer. Al de derde keer vandaag. En je spoot weer vier keer een straal. Zo mooi om te zien. Eh ben je nu leeg?’
‘Ik weet het niet. Wat doe je het fijn, liefste. Steeds fijner, eigenlijk.’
‘Ja, vast. Ik vind het heel fijn om het te doen, maar ik eh voel je ook steeds beter aan. Ik voel, aan het ietsje dikker worden van je stijve, als er weer een straal aankomt. Dan streel ik mee om die er lekker uit te laten spuiten. Goed?’
‘Ja, geweldig.’
‘Wrijf lekker met je pikkie tegen mijn gleuf.’
‘Beter van niet, lijkt me.’
‘Durf toch te genieten. We hebben elkaar al laten komen, dus kunnen we best lekker knuffelen, allebei helemaal bloot.’
‘Mag het echt?’
‘Ja, je hoeft echt niet zo voorzichtig te doen.’
Hij trok haar tegen zich aan. Ze hielp hem door zich tegen hem aan te kronkelen, vooral met haar doos tegen zijn pikkie. Het duurde niet zo lang voor hij de bedoeling doorhad, zelf ook meer bewoog en met een hand haar ook overal streelde. Zo vielen ze in slaap.

De volgende morgen

Ze werden in elkaars armen wakker. Ze kusten elkaar en Inge wreef zich weer tegen Jelmer op tot ze voelde dat hij een stijve kreeg. Ze pakte die vast.
‘Wat heb je een lekkere stijve. Ik zou me wel erop willen duwen.’
Hij maakte gelijk wat meer ruimte tussen hun.
‘Dat is alleen een lichamelijk verlangen, lieverd. Je wilde langer scharrelen en meer van me weten voordat je wilde vrijen.’
‘Ja, nog afgezien van eerst trouwen. Ook om erachter te komen wat ik zeker wilde weten, of je wel vaak zou kunnen vrijen. Zal ik je weer klaar laten komen?’
‘Ik heb er eigenlijk wel zin in.’
‘Daar hoef je je niet voor te schamen, hoor. Ook niet om ook te zeggen dat je hem wel in me zou willen duwen.’
‘Dat zou ik nog niet durven.’
‘En je vinger?’
‘Ik blijf het eh vreemd vinden om een vinger in een meisje te steken. Alleen omdat ik je klaar kan laten komen, wat je duidelijk lekker vindt, zal ik vast steeds minder aarzelen om het te doen.’
‘Je moet beginnen om me tussen mijn benen te pakken zodra je er zin in krijgt. Een gezonde jongen wil dat zodra, of zelfs voordat hij een stijve krijgt.’
Ze liet zijn stijve los.
‘Pak me, Jelmer. En aai niet, maar masseer mijn doos eens lekker. Niet bang zijn, als je het te ruw doet, vast niet, dan zeg ik het wel zonder dat ik boos word.’
Hij pakte haar doos toch eerst voorzichtig beet, voordat hij aan het masseren ging.
‘Ja, lekker. En streel mijn gleuf.’
Dat durfde hij, met zijn middelvinger. Voordat het zijn bedoeling was, zijn aarzeling over was, schoot hij erin, omdat ze tegen zijn hand opschokte.
‘Ja, heerlijk, lekker wild. Streel me, laat me komen.’
Ze gaf hem geen kans om het voorzichtig te doen, omdat ze bleef bewegen. Na meerdere kreunen en erge schokken zuchtte ze en lag stil.
‘Alles goed, lieverd?’
Ze zuchtte weer diep.
‘Ja. Even bijkomen. Streel erover.’
Hij streelde, weer voorzichtig, over haar gleuf. Hij hoorde haar ademhaling weer langzamer worden.
‘Zo wil ik het graag vaker, lieverd, niet dat voorzichtige. Als je later in me klaarkomt wordt het vast ook lekker een beetje wild.’
‘Nou!’
‘Je schokt toch ook, als je klaarkomt? Ik kan het van mezelf ook niet tegenhouden.’
‘Je deed het meer dan eerst. Zo veel lekkerder?’
‘Ja. Zal ik jou nu?’
‘Eh wilder dan anders?’
‘Niet veel, dat kan niet, dat voelde ik eerder al.’
‘Ja, je had me heerlijk vast en eh deed het lekker.’
Ze deed het ietsje wilder.
‘Oh, wat spoot dat lekker.’
‘Het wordt vast steeds lekkerder, tot ik volleerd ben. Net als jij bij mij. En daarna gaan we leren vrijen.’
‘Leren? Van wie?’
‘Van elkaar. Hoe we die stijve van je zo lekker mogelijk in mijn gleuf bewegen.’
‘Nou!’
‘Het moet toch voor ons allebei lekker zijn? Anders is de lol er bij één van ons vast gauw af. Bij mij, waarschijnlijk, jij gaat natuurlijk altijd door tot je gespoten hebt. Zeg niet weer nou.’
‘Nee. Ik schrik wat van je openhartige gepraat.’
‘Wen er maar aan. Zo praten ze hier toch allemaal ook? Tegen ons zijn ze nog wat voorzichtig, maar onder elkaar vast niet.’
‘Denk je?’
‘Bedenk eens dat ze met hun allen in hun blootje zonnen. Dat de vrouwelijke helft dan vast niet constant hun benen tegen elkaar houdt, zeker die hete tweeling niet. Dan zit de mannelijke helft er met een erectie. Dan zal er best wat over gezegd worden. En als Bas met een stijve met de tweeling naar binnen gaat, want die wil vast af en toe wat kwijt. Dan wordt er vast ook wat gezegd. Eerlijk delen, of maak hem niet helemaal leeg, anders krijgen jullie vannacht niks.’
‘Nou! En jij wil daaraan mee gaan doen?’
‘Ja. Met jou. Voor de gezelligheid en kijken hoe groot jouw stijve is, in vergelijking met die andere, want ik heb er niets tegen om er meer te zien, al wil ik alleen met die van jou eh spelen. Daarom praat ik ook al wat openhartiger, Jelmer. Jij mag dan ook van alle gleuven genieten die er te zien zijn. Met je ogen, bedoel ik.’
‘Ja, natuurlijk. Andere zou ik geeneens aan durven raken.’
‘Kijk, maar blijf maar een beetje uit de buurt van de tweeling. Die zou jou kunnen grijpen. Zeg, wat denk je ervan, om vandaag een flinke wandeling te gaan maken?’
‘Ja, prima.’

Aan de wandel

Ze genoten van de rust in het bos. Ze hoorden wat vogels en als ze even stilstonden heel in de verte af en toe een auto rijden. Ze zagen wat konijntjes en veel wilde planten, onder de bomen. Na een paar uur gingen ze op een bankje zitten om wat te eten en te drinken uit de goed gevulde rugzak, die ze meegekregen hadden.
‘Heb je expres een bloesje met veel inkijk aangetrokken?’
‘Nee, ik heb maar wat gepakt. Als je wilt kan je toch pakken wat je wilt, nu zichtbaar of niet?’
Hij zette de rugzak, die tussen hun instond, achter de bank op de grond, schoof tegen haar aan, knoopte haar bloes los, kuste haar en genoot tegelijk een tijdje met een hand van haar borsten.
‘Lieverd, mag ik doen wat je voorstelde, als ik een stijve kreeg?’
‘Ja, graag.’
Hij ging met een hand onder haar rok en schrok.
‘Je hebt geen broekje aan.’
‘Ik hoopte dat je me onderweg zou pakken, niet zou wachten tot we weer op onze kamer waren.’
‘Al had ik geen inkijk bij je gehad, als ik onder het lopen een arm om je heen had, draaide je net zo lang dat ik een borst voelde.’
‘Omdat ik geen beha omgedaan had schudden ze iets meer, voelde ik ze meer en wilde dat jij er aan ging voelen. Fijn dat je alweer een stijve kreeg en dat wilde. En nu zo lekker mijn doos vast hebt. Zal ik op je schoot komen zitten?’
‘Doe maar wat je wilt.’
Met enige moeite zat ze uiteindelijk wijdbeens op zijn schoot.
‘Komt goed uit, dat het bankje geen dichte rugleuning heeft. Zo kan je er goed bij, hè?’
Hij ging weer onder haar rok en streelde haar tussen haar benen.
‘Oh, wat lekker. Maar wat als er iemand aankomt?’
‘Tot nu toe hebben we niemand gezien. En we kunnen beide kanten het pad ver genoeg afkijken om ons op tijd aan te kunnen kleden.’
‘Ja. Schatje, als we later vrijen, allebei bloot, mag je dit lekkere gleufje zo om mijn stijve laten glijden.’
‘Ja. Masseer zo lekker verder en laat me komen.’
Hij deed het.
‘Ik vind het steeds minder erg om met een vinger in je te komen, je geniet er zo van.’
‘Fijn. Ja, je doet het ook steeds beter, je durft duidelijk meer.’
‘Ik zei al, ik ben niet hardleers.’
‘Nee, het gaat geweldig.’
Ze maakte zijn broek los en voelde eronder.
‘Weer een lekkere harde. Hield je het, terwijl je aan me kwam?’
‘Ja, vast omdat je me vanmorgen al een keer liet komen.’
‘Wil je weer?’
‘Ja, graag.’
Ze klom van zijn schoot af en bleef voor hem staan.
‘Durf je je broeken te laten zakken?’
‘Als jij het wilt wel.’
Hij stond op en liet zijn broeken zakken. Ze duwde tegen hem tot hij weer zat.
‘Zo, met je mooie blote stijve recht omhoog, zullen ze je bij je familie vast ook graag zien.’
Ze knielde voor hem, nam zijn zak in haar hand en masseerde die.
‘Je zal het misschien vreemd vinden, maar ik vind het fijn om je ballen te voelen. Omdat ik die zo mannelijk vind, omdat daar je zaad gemaakt wordt. Wat ik er hier vast uitkrijg.’
Ze pakte met haar andere hand zijn stijve en streelde die.
‘Oooh. Ja, graag.’
‘Of zal ik je pijpen?’
‘Maar niet. Er komt vast te veel voor je.’
‘Dan doe ik dat wel een keer als je denkt dat je leeg bent. Jelmer, wat ik niet verwachte, ik vind het ook heerlijk om je stijve pik in mijn hand te hebben.’
‘Ik vind het ook heerlijk. Maar je kan zo niet doorgaan. Ik kan vast niet over je heen spuiten.’
Ze grinnikte even.
‘Je eerste stralen vast wel, maar een laatste kleiner straaltje misschien niet. Ik mik wel naast me, hoor.’
Dat lukte haar.
‘Nou, het klopte. Alleen je laatste straaltje zou me geraakt hebben. Ik had niet precies genoeg hebben kunnen mikken dat het in mijn mond terecht gekomen was. Lekker, hè, klaarkomen?’
‘Ja, heel lekker. Dank je wel.’
‘Niet bedanken, dat word ik al, als ik zie hoeveel je spuit. Alweer. Laten we ons aankleden en verder wandelen.’
Dat deden ze. Later, in de middag, volgden ze op een kruispunt de weg naar het dichtstbijzijnde dorp wat op een wegwijzer stond en belden dat door.
‘Wie kreeg je aan de lijn?’
Hij grinnikte.
‘Mevrouw van Velsen. Zo te horen één van de tweeling.’
‘Tja. Bas is met één van de twee getrouwd, maar de andere kan zich natuurlijk ook zo noemen.’
‘Ja. Vind je het geen rare toestand?’
‘Niet raar, in hun geval, omdat ze niet konden kiezen. Ik zou het niet willen, hoor. As ik alles goed begrepen heb, de tweeling komt iedere dag vaak klaar, maar dat is met vingeren meegerekend. Ik wil liever in plaats van twee keer geneukt en wat gevingerd worden drie keer op een dag geneukt worden.’
‘Inge!’
‘Ze vrijen vast heel veel, met z’n drieën, maar dat laatste, hij er helemaal in en samen klaarkomen, redt hij geen drie keer met allebei.’
‘Ik vind met ieder twee keer al knap.’
‘Het ziet er gelukkig al naar uit dat jij drie keer gaat halen. Gisteren al en de dag is nu nog lang niet om.’
‘Ja, het lukt vanavond vast nog een keer.’
‘Ik zou die grote ballen van Bas wel eens met de jouwe willen vergelijken.’
‘Dat is misschien niet te zien.’
‘Dan vraag ik wel of ik ze even mag voelen.’
‘Inge!’
‘Dat zullen ze vast niet erg vinden. Voor zijn achttiende hebben, denk ik, alle meiden in het dorp er aan gezeten.’
‘Ja, toen.’
‘Het kan nu toch ook geen kwaad? We mogen vast wat ze noemen meegenieten.’
‘Ja, maar aan hem komen?’
‘Hij zal vast niets terugverlangen, hij kan al met twee gleuven spelen.’
‘Ja, maar met twee dezelfde. Misschien wil hij wel eens aan een andere voelen.’
‘Dat heeft hij vroeger toch al genoeg?’
‘Groeien die niet?’
‘Ik denk niet zoals pikkies nog groeien, zelfs nog na de puberteit.’
‘Hoop je bij mij daar nog op?’
‘Nee, wat dat betreft ben ik al heel tevreden. Met je drie keer ook, alleen weten we nog niet of dat vaker kan. Liefst iedere dag.’
‘Ik zou graag iedere dag drie keer of meer met je vrijen. Inclusief neuken. Sorry.’
‘Nee, ik ben blij dat je het durft te zeggen. Al niet bang meer om het te gaan doen?’
‘Steeds minder. Het moet nog lekkerder zijn dan eh klaarkomen, zoals tot nu toe.’
‘Ja, anders werd het vast niet zo vaak gedaan. Zoals bij je familie, in ieder geval.’
‘Ja. Zeker Bas kent het verschil goed, die heeft jaren gescharreld voor hij ging vrijen.’
Ze liepen, zodra ze in het dorp gekomen waren, naar een kruispunt van straten. Jelmer belde de straatnamen door.
‘Wie had je nu aan de lijn?’
‘Weer één van de tweeling. Of het dezelfde als daarnet was weet ik niet. Ze zei, er is zo iemand.’
Dat klopte, vijf minuten later werden ze opgepikt, door één van de tweeling in een auto. Inge stapte voorin, Jelmer achterin.
‘Dat is snel. Dank je wel.’
‘Ik ben gelijk na jullie eerste telefoontje op pad gegaan. Net voor ik dit dorp inreed kreeg ik van thuis de kruising door, ik ben even gestopt om die in het navigatieapparaatje te tikken. Ik ben in de omgeving aardig bekend, maar ik weet niet alle straatnamen. Dus was ik er zo.’
‘Ik hoop niet dat ik je ergens bij gestoord heb.’
‘Nee, maar het had niet veel eerder moeten zijn, Inge, toen lag ik nog onder Bas te kreunen. We waren net buiten aan het bijkomen.’
‘Buiten? Zonnen?’
‘Ja. Ik heb snel een bloesje en een rok aangeschoten.’
‘Eh meer heb ik ook niet aan.’
‘Goed zo. Heeft dat zijn nut bewezen?’
‘Ja, prima. Jelmer is al zo vrij geworden, dat hij uit zichzelf me pakte en toen verrast werd. Bij meisjes is dat makkelijker dan bij jongens, hè?’
‘Ja. Bij die schuurfeesten, waar we scharrelden, droegen de meisjes hetzelfde als wij nu. De jongens droegen bretels. Dan kon hun broek ver genoeg los, zonder dat ze in hun blote kont stonden. Dat stonden de meisjes ook niet, alleen hun bloes los en hun rok aan de voorkant omhoog. De jongens hadden dan hun handen vrij en wij konden dan bij hun overal bij. We moesten alleen oppassen waar ze heen spoten. Vooral bij Bas. Op z’n twaalfde al.’
‘Weet je dat nog?’
‘Ja, zijn stijve leek toen wel zestien of zeventien. Zijn ballen zijn nergens mee te vergelijken, zo groot. Behalve met die van zijn vader natuurlijk.’
‘Ik heb al tegen Jelmer gezegd, als het niet te zien is, dat ze zo groot zijn, wil ik ze wel eens voelen.’
‘Waarschijnlijk is hun zak niet veel groter dan andere, maar het is te zien dat die vol zit. Het is fijner om die te masseren en hun grote ballen te voelen. Wil je het bij Bas of bij zijn vader?’
‘Bij Bas zou genoeg zijn. Ik kan me voorstellen, dat hij dat niet erg zou vinden, en jij ook niet. Zijn vader vast wel.’
‘Nee hoor. Mijn zus en ik hebben ook vergeleken. En doen af en toe of we dat vergeten zijn. Mams, Berbel, vindt dat niet erg, daarna pakt hij haar graag. Tja, zo voorzichtig voelen we niet, dan wil hij graag weer wat kwijt. Al komt zij niets tekort. Ze hoeft niet te delen.’
‘Is dat erg, voor jou en je zus?’
‘Nee hoor. We wisten het natuurlijk al voor we eraan begonnen, maar het is ons zelfs meegevallen. Bas is zo lief, hij bevredigt ons toch vaak genoeg. En zo goed. En als ik hem in mijn zus klaar zie komen geniet ik mee, omdat ik precies weet wat ze voelt en het net is alsof ik het dan zelf ook voel.’
‘Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen.’
‘Het is niet zoiets als porno, hoor. Wel erg erotisch. We kopen soms ook bij een verzendhuis goedkope erotische boekjes, lezen die elkaar voor en doen het na.’
‘O. Waarom?’
‘Voor de lol. Die verhaaltjes zijn net iets te onwaarschijnlijk, hij kan onwaarschijnlijk vaak. Maar wat wij drieën doen is ook niet zo waarschijnlijk, hè?’
‘Toch kan ik me het goed voorstellen. Al heb ik Bas niet bloot gezien.’
‘Dat kan straks, als je wilt.’
‘Zullen we, Jelmer?’
‘Als ik er een handdoek voor mag houden.’
‘Als je wilt. Bas doet het niet en zijn vader en grootvader ook niet. Karl ook niet meer, die was gauw gewend.’
‘Zijn die er ook?’
‘Toen ik wegging niet. Of nog niet, dat zien we wel. Inge, moet Jelmer wat verstoppen?’
‘Van mij niet. Ik ben tevreden met hem, maar ik weet niet hoe hij er in vergelijking met andere mannen vanaf komt.’
‘Ach, Karl heeft een iets kleinere dan Bas en zijn vader en zijn opa, maar Barbie is er tevreden mee, dat is het enige belang- rijke. Als hij maar een niet al te kleine heeft en die mooi recht omhoog kan staan zijn alle vrouwen er tevreden mee, om naar te kijken.’
‘Nou, als ik erecties mag zien, mogen ze eh ook bij mij kijken.’
‘Zo veel verschil in gleuven is er niet. Alleen die van mams. Ze heeft nogal veel schaamhaar, maar paps haalt de haren een centimeter rondom haar gleuf weg, die er daardoor erg bloot uitziet.’
‘Vind hij dat eh.’
‘Niet alleen lekkerder om te zien, hij wil geen haar in zijn mond, als hij haar likt en met zijn stijve makkelijker de weg vinden.’
‘Je bent erg vrij.’
‘Bas noemt ons geil. Ja, mijn zus en ik zijn geile meisjes, al vanaf dat we twaalf waren en er achter kwamen dat we zo lekker met jongens konden spelen, niet met alles hoefden wachten tot we pas een jaar of tien later getrouwd zouden zijn. Omdat we al gauw Bas wilden hebben we niet, wat er wel gedaan werd, met een condoom met andere jongens gevreeën, ook met Bas niet. Niet zolang dat we een trio vormden mocht hij er met zijn grote blote bij ons in. Oei. Het was even spannend of het kon, het paste gelukkig net. Nog.’
‘Fijn voor jullie.’
‘Bij alle anderen thuis, en zelfs die van Karl, zegt Barbie, past het ook maar net. We zijn dus niet de enigen die verschrikkelijk veel en vaak plezier hebben. Ik hoop dat jullie dat ook krijgen.’
‘Dank je wel. Maar alles op z’n tijd.’
‘Zoals mams zegt, als kindjes maar een pappie hebben. Zij heeft geluk gehad, met de vader van Bas. Die ziet Barbie als zijn echte dochter. Die zijn vreselijk gek op elkaar.’
‘Dat dacht ik al te zien.’
‘We zijn allemaal heel gelukkig met elkaar. En jullie zijn ook welkom. Doe mee met wat je wilt en geniet mee. Zo. We zijn er.’
Ze reed langzaam het oprijpad af.

Weer terug

‘Ik zie alleen Bas, met mijn zus. Op schoot, de ondeugden.’
Jelmer en Inge zagen het ook.
‘Is dat ondeugend? Zo zat ik in het bos ook bij Jelmer op schoot. Om eh gevingerd te worden.’
‘Ja, wel eens lekker. Als hij er maar niet bij haar inzit, dat zien zijn ouders niet graag, dat hoort privé te blijven. O, ze gaat al naast hem zitten. Nou, mijn beurt, straks.’
‘Erin?’
‘Nee, maar niet. Dat kan wachten, zo lang geleden was de laatste keer niet.’
Ze stopte de auto.
‘Jelmer, zullen we even douchen? Ik voel me nogal stoffig, van het bos.’
‘Ja. Prima. Dan komen we zo, eh liefje.’
‘Dat mag je best tegen me zeggen. Mijn zus is net zo lief en zal je straks ook graag zien.’
‘Ik beloof niets.’
‘Er hoeft niets, al lijk je me veelbelovend, omdat Inge tevreden met je is.’
Inge grinnikte en trok Jelmer mee naar boven.
‘Zag je dat, Bas had een stijve.’
‘Hij zat er minstens mee tegen een behaarde gleuf, Inge. Die zag ik ook, toen ze opstond. Wil jij eerst douchen?’
‘Wat dacht je van tegelijk?’
‘O.’
‘Zeg maar niets meer, kleed je ook uit en kom me achterna.’
Hij deed het, ze had minder aan en was dus sneller uitgekleed. In de douchecabine gaf ze hem een spons en een fles douche- schuim en draaide haar rug naar hem toe.
‘Je maakt het me makkelijk om te beginnen.’
‘Alles went, Jelmer, we hebben geen haast.’
‘Met die spons heb ik er geen moeite mee om je overal aan te raken. Lekker kontje, ook.’
‘Mmmm.’
Zodra haar achterkant klaar was draaide ze zich om. Hij behandelde enthousiast haar voorkant.
‘Mag er zeep eh tussen je benen?’
‘Van mijn gleuf af sponsen, niet er naar toe, dan loopt er niets naar binnen. Als je later een baby moet verschonen moet dat bij een meisje ook zo. Hoe het bij een jongetje moet zal ik je zo laten zien.’
‘Ja, dat zal best.’
‘Je had nog wel even kunnen wachten om een erectie te krijgen, nu krijg ik meer werk.’
‘Wachten? Onmogelijk, met zo veel lekkers vlak voor mijn neus.’
‘Weet ik wel, hoor. Spoel me maar af.’
Hij deed het en werd toen zelf onder handen genomen. Ze droogden elkaar ook af. Daarna trok ze hem tegen zich aan en kuste hem, hij kuste terug. Heftiger, toen hij voelde dat ze zijn stijve pakte. Hij liet haar los toen ze die naar voren trok.
‘Jelmer, ik wil hem er niet in, maar net eronder, tussen mijn benen.’
Hij liet het toe, snapte pas haar bedoeling toen ze zich ging bewegen. Hij nam het over en reed tegen haar op tot hij klaar- gekomen was.
‘Hè, lekker. Net echt, maar erg ondeugend, Inge.’
‘Ja, bijna echt, maar ik kwam er natuurlijk niet klaar van.’
Dat maakte hij direct goed.
‘Je doet het steeds lekkerder.’
‘Ik kon er heel goed bij.’
‘Ja, je pakte me heerlijk. Maar even naspoelen. Ook je zaadjes van de wand en de vloer het putje in.’
‘Je kneep op een gegeven moment erg, waardoor het een keer erg ver spoot.’
‘Ja, met de hand voel ik je beter aan, als we gaan vrijen zal mijn gleuf het nog moeten leren.’
‘Inge!’
‘Jij moet dan ook leren hoe het lekkerder kan dan alleen recht op en neer.’
‘O.’
‘We komen er wel achter, samen.’
Hij spoot haar kruis en haar achterkant schoon, daarna dat van hemzelf. En droogde dat ook af.
‘Ik ga vast naar beneden, naar buiten. Kom je ook, met een droge handdoek, als je de wand en de vloer afgespoten hebt?’
‘Ja. Als we vrijen hoeft er niets opgeruimd te worden, hè?’
‘Nee. Denk daar maar niet aan, als je buiten met een kleintje wil beginnen.’
‘Ja, liever wel. Die durf ik wel te laten zien.’
‘Je erectie vast ook, als er meer zijn. Daar ga ik maar eens naar op zoek.’
‘Ben je eh geil?’
‘Eigenlijk wel. Of gretig. Jelmer, zoals jij een stijve door mij krijgt, zo krijg ik door jou kriebels in mijn gleuf. Omdat ik hier van me af kan praten en jij me af laat reageren kan ik het volhouden om al niet te gaan vrijen. Het is niet alleen een lichamelijk verlangen, lieverd, ik geef al zo veel om je dat ik graag tegelijk met jou klaar zou willen komen. Iets mooiers is er vast niet.’
‘We komen er wel achter, samen.’
‘Toch voorlopig maar niet.’
Ze ging de douchecabine uit.

Omdat hij nog geen erectie had durfde hij met de handdoek over zijn schouder buiten naar een stoel naast Inge te lopen en daarop te gaan zitten. Dat was onwennig, maar hij merkte al gauw dat het het prettigste zat met z’n benen wat van elkaar af. Hij wilde nog niet denken aan dat zo zijn erectie, die hij vast zou krijgen, erg goed zichtbaar zou zijn. Hij voelde de hand van Inge op een been en keek haar aan. Ze glimlachte. Hij glimlachte terug en ging rondkijken. Hij knikte en glimlachte terug naar alle anderen, die natuurlijk naar hem keken, dat snapte hij wel. Hij schrok even van Bas, die net zoals hij zat, maar dan met een grote erectie. Boven een zak, die hem ook aan de grote kant leek. Hij keek naar Inge, of die zag waar hij naar keek. Ze glim- lachte nog breder.
‘Ze kunnen nog niet zien waarom, maar ik blijf blij met jouw spullen, hoor.’
Één van de tweeling giechelde.
‘Dat we er nog niets van kunnen zien komt vast omdat je er zonet onder de douche van genoten hebt.’
Inge bloosde een beetje.
‘Ja. We hebben zo’n fijne dag gehad. Heerlijk gewandeld en veel gepraat. Over van alles en nog wat, we leren elkaar zo snel beter kennen. Enne, Jelmer is al wat losgekomen, op een stille plek heeft hij me gepakt, uit zichzelf. Daar hoopte ik op, ik had voor het gemak geen broekje aangetrokken. Ik hoorde, daarna, dat jongens bij schuurfeestjes bretels droegen, maar Jelmer had er geen problemen mee om in z’n blote kont te gaan zitten toen ik hem terug wilde pakken.’
‘Toen we scharrelden gingen we, in plaats van naar boven, ook wel eens achter de stal op hooi spelen. Dan kon Bas ook zo ver spuiten als hij maar kon.’
‘Ja, het kwam aardig ver, in het bos en onder de douche, omdat ik niet op een handdoek hoefde mikken. Eh, nu niet meer?’
‘Nee, sinds we vrijen wil één van ons tweeën het hebben.’
‘Enne, als dat niet kan?’
‘Dat kan altijd. Dankzij de pil zijn we niet tegelijk ongesteld.’
‘O. Slim. Fijn, Bas?’
‘Natuurlijk. Vanaf mijn twaalfde vond ik het lekker om zo’n één keer in de week leeg te raken. Toen de meisjes en ik hier samen gingen wonen werd het nog fijner, ze leegden me iedere dag. En van vrijen zo vaak ik kan kan ik geen genoeg krijgen. De meisjes gelukkig ook niet. Ze zijn zo lief en gretig. Jelmer, Inge ziet er ook lekker uit. Ze zou er in haar eentje al voor kunnen zorgen dat mijn pikkie overeind kwam.’
‘Je snapt wel, als haar dat bij jou lukt, lukt het bij mij zeker. Ik ben er natuurlijk helemaal niet aan gewend om zo veel moois bij elkaar te zien.’
Hij keek naar Berbel.
‘Ze zeggen wel eens, als je wilt weten hoe de dochter er later uitziet, moet je naar de moeder kijken. Ik kan hier naar de moeder en naar de oma van Barbie kijken, Barbie zal er dus ook wel lekker uitzien.’
‘Dank je wel, Jelmer. Ja, Barbie heeft alles van ons geërfd, niets van haar vader. Ze vindt mijn man haar echte vader, daar heeft ze veel van overgenomen. Hè, moeder?’
‘Ja, hij kon en wilde ook vaak bij haar zijn. Hij heeft nog meer aan haar ontwikkeling gedaan dan jij.’
Jelmer keek naar de vader van Bas.
‘Ik zie ook, dat Bas van u geërfd heeft.’
‘Ja, daar is zeker geen vreemde bij betrokken geweest. Ik kijk niet te veel naar de mooiste plekken van ons vrouwvolk, dan kan ik het langer volhouden om mijn pikkie niet te stijf te laten worden en daar wat aan te willen doen. Vader is nog meer gewend, dat zie je wel.’
Dat zag hij, die zat met een kleine maar wel dikke.
‘Daar heeft u niet van geërfd.’
‘Nee, het is toeval dat we zulk groot gereedschap hebben. En al hebben we alle drie grote ballen, de voorraad is niet onbeperkt. Het is het fijnst om die gespreid over de dag meerdere keren aan te spreken.’
‘Dank u wel voor de tip. Tot nu toe kwam het ook zo bij ons uit. Maar ik loop vast nog wel eens tegen mijn grenzen op.’
‘Daar zorg ik wel voor, die wil ik ook weten. Word je al wat gretiger, Jelmer?’
‘Nou ja, al dat moois laat me niet onberoerd. Ik heb nooit meer dan één bloot meisje in mijn leven verwacht.’
‘Geniet er hier maar van, thuis blijft het bij één.’
‘Als jij het maar bent. Eh thuis?’
‘Daar hebben we het later over.’

De kwaadheid van Barbie

Ze keken allemaal het oprijpad af, waarover een auto aan kwam rijden.
‘Fijn, Barbie en Karl.’
Karl stapte uit.
‘Blijven jullie maar zitten.’
Dat deden ze, op opa na, die twee stoelen van binnen haalde. Karl liep om de auto, hielp Barbie uitstappen en ondersteunde haar een beetje, op weg naar de stoelen. Ze gingen zitten.
‘Wat ben je rood, schat. Is er iets?’
‘Er was iets, mams. Hè, ik kom weer wat bij, op de gezelligste plek in het dorp. Ik ben zo rood omdat ik pisnijdig ben. In het kort, gisterenavond probeerde iemand me aan te randen. Die ligt nu in het ziekenhuis, met mij is niets gebeurd. Maar ik ben nog steeds erg kwaad.’
‘Koffie?’
‘Nee, oma, ik sta al stijf van de cafeïne, doe maar fris. Ik zit ook vol met kalmeringsmiddelen, van de dokter, maar die lijken nog niet te werken.’
‘Ik ook graag fris, oma.’
Oma ging naar binnen.
‘Bleef het bij proberen? Mankeer je niets?’
‘Ik ben lichamelijk helemaal in orde, alleen zo kwaad. In mijn eigen huis, nota bene.’
‘Misschien kan Karl het beter vertellen.’
‘Nee, die kwam er pas bij toen de ambulance al weggereden was. Hij heeft wel geholpen om de zaak met de politie af te handelen.’
‘Geschrokken, Karl?’
‘Ik hoorde vrij snel dat het bij een poging gebleven was. Maar ik was erg ongerust, ze was zo kwaad als ik nog nooit iemand gezien heb.’
‘Nou ja, ik ben altijd alleen maar nette mensen tegengekomen, dan komt er een gek van buiten het dorp en flikt me zoiets.’
‘Je snapt natuurlijk dat we meer willen weten, maar misschien is het beter om het te vertellen als je wat gekalmeerd bent.’
‘Nee, er over praten is beter, dat weet ik over psychologie. Maar eerst wat drinken. Kunnen we ook meeeten, mams? Gisteren- avond kwam er niets van en vandaag hadden we geen zin om meer dan een paar snacks klaar te maken.’
‘Jullie zelf ook niet?’
‘Ja, dat wel, een paar keer.’
‘Goed zo. Ja, mee-eten kan natuurlijk.’
Oma kwam met twee glazen, Barbie dronk die voor haar in één keer half leeg.
‘Hè, lekker.’
Ze grinnikte even.
‘Voor het eerst, denk ik, zie ik hier alleen maar kleine pikkies. Waarvan één nog onbekend. Ik wil jullie niet van slag maken, hoor, ik doe wel mee.’
Ze trok snel uit wat ze aanhad en legde dat over de rugleuning van haar stoel. Karl deed haar na.
‘Ik zei vanmiddag al, ze zeggen wel eens, als je wilt weten hoe de dochter er later uitziet, moet je naar de moeder kijken. Ik kan hier naar de moeder en naar de oma van Barbie kijken, Barbie zal er dus ook wel lekker uitzien. Nou, dat klopt, halfzus.’
‘Dank je. Ze zullen wel gezegd hebben, ik heb niets van je vader.’
‘Ja. Ik heb je nog niet zo lang gezien, maar je hebt geen enkele trek van hem. Wel overduidelijk veel van je moeder. En je vader, Bas, heeft het meest aan je ontwikkeling gedaan, hoorde ik.’
‘Ja, hij was er altijd voor me. Híj wel. Sorry, dat komt van mijn kwaadheid. Jouw vader heb ik nooit gemist. Door wat ik van jou over je thuis gehoord heb ben ik zelfs blij dat hij toen niet gebleven is en dat hij nooit naar me omgekeken heeft. Ik heb een veel betere pappie gekregen. Daarom ben ik ook in het dorp gaan werken, ik wilde hier in de buurt blijven.’
‘Daar zijn we allemaal heel blij mee, dat weet je.’
‘Ja, mams. Nu over gisterenavond. Het komt vast in de krant, maar ik weet niet hoe volledig.’
‘Met je naam erbij?’
‘Nee, strikt anoniem. Ik heb de politie met een aanklacht gedreigd als er uit op te maken zou zijn dat het over mij ging.’
‘De politie dreigen?’
‘Paps, ik ben advocaat, ik weet wat er kan. En de agenten waar we mee te maken hebben gehad weten het ook, die werden al gauw heel eh gedienstig. Gisterenavond, even na zevenen, liet ik een spoedcliënt uit. Karl was al weg, die ging naar vrienden, maar we hadden afgesproken om in een restaurantje in het dorp wat te gaan eten. Even een uitje. Ik wilde gelijk weg, maar moest nog even naar binnen om mijn sleutels te pakken. Ik liet de deur maar even aanstaan. Vlak voordat ik weer bij de deur was kwam er een man naar binnen. Hij zei, ik wil koffie en nog wat meer. Ik zei, eruit, u bent hier zonder toestemming. Maar hij draaide me om en duwde me voor zich uit. Naar de koffie, zei hij. Ik liep de gang uit naar het keukentje. Ik begon te ver- moeden wat hij nog meer wilde. Je ziet het wel eens op TV, mij van achterenaf pakken, tegen het aanrecht, als ik met het koffiezetapparaat bezig was. Ik zette het apparaat aan, al zat er geen water in. En ik pakte de koekenpan, die ernaast stond, die moest nog afgewassen worden, en wachtte tot hij me aan zou raken. Zodra ik voelde dat hij mijn rok omhoogtrok draaide ik me om, met die koekenpan, en omdat hij nog niet helemaal rechtop stond raakte ik hem met de pan plat tegen de zijkant van zijn hoofd. Toen ik zag dat zijn erectie uit zijn broek hing werd ik nog kwader en zwiepte ik de pan de andere kant op en raakte hem tegen de andere kant van zijn hoofd. Hij zakte in elkaar en knalde met zijn achterhoofd op de grond. Als hij al niet van de koekenpan bewusteloos geraakt was werd hij het toen zeker.’
‘Bewusteloos? Door een koekenpannetje?’
‘Dat pannetje was niet van aluminium, maar van gietijzer. Dat bakt veel beter, dat weet je wel, mams, maar is veel zwaarder. Ik wilde die vent het huis uit hebben voor hij bij zou komen. Ik controleerde even of hij nog leefde, sleepte hem toen door de gang, deed de voordeur open, wilde hem naar buiten slepen, maar zijn tenen bleven achter de drempel steken, onderweg was hij op zijn buik gedraaid. Ik heb hem toen bij zijn kraag en broekriem gepakt en op straat gesmeten.’
‘Was hij te tillen?’
‘Normaal zou ik het niet redden, maar ik was laaiend. Ik voel wel een beetje aan mijn armen en rug dat ze meer gedaan hebben dan anders. Ik heb de deur dichtgedaan, een een twee gebeld voor een ambulance, daarna Karl en een glas wijn genomen. Ik hoorde een ambulance komen en gaan, daarna de politie komen. Er werd aangebeld, maar ik had geen zin om open te doen. Toen kwam Karl binnen, met twee agenten. Nou ja, eentje wat hoger, meer strepen.’
Ze dronk weer wat.
‘Ik was zo snel mogelijk naar huis gekomen, toen ze belde zei ze, kom gauw naar huis, en hing op. Voor ons huis stonden twee politieagenten. Ik vroeg wat er was. Er was naar een een twee gebeld, dat er hier iemand op straat lag. Dat klopte, die was al afgevoerd door een ambulance. Ze wilden met de bewoner van het huis praten, of die gebeld had of wat wist, maar er werd niet opengedaan. Ik ben ze voorgegaan, naar binnen, Barbie zat in haar spreekkamer. Ze vertelde, een indringer heeft een po- ging tot aanranding gedaan. Ik heb van me afgeslagen, hem mijn huis uitgegooid en een een twee gebeld. Voor een uitvoerig verhaal konden ze de volgende dag terugkomen, ze had er voor een dag genoeg van. Die agenten zeiden, dat gaat niet, morgen is het zondag. Barbie zei, ik ga me niet schikken naar jullie werkrooster, jullie overwerkuren zijn veel goedkoper dan mijn uur- tarief. Kom morgen na negenen maar terug, dan zal ik ook aangifte doen. Dat kan alleen op het bureau, zei een agent. Klets geen onzin, zei Barbie, ik ben advocaat, mijn man is ook jurist. Je komt hier alles opnemen en werkt het op je bureau uit. Ik kom wel een keer langs om te tekenen. Die agenten dropen af.’
‘Zo makkelijk?’
‘Zelfs ik was onder de indruk van haar eh vastberadenheid en haar duidelijke kwaadheid. En ze had gelijk, voor hún gemak nemen ze mensen mee naar het bureau.’
‘Ik heb, na nog een paar wijntjes, toch goed geslapen. Ze waren er precies om negen uur, met een technische onderzoeksploeg. Ze hebben het keukentje, de gang en de stoep onderzocht. En alles schoongemaakt, daar stond ik op. Ondertussen heb ik in mijn spreekkamer het hele verhaal verteld, ze namen het met een recordertje op. Daarna vroegen ze, of ik het na wilde spelen, met Karl als indringer. Want de indringer zou vast aangifte van mishandeling doen, hij was zwaargewond. Ze wilden zo zeker mogelijk weten dat ik mezelf uit noodweer verdedigd had. En daarbij misschien wat doorgeschoten was, uit kwaadheid. Noodweerexces, heet dat. Dan ben je niet strafbaar. Nou, dat moest er nog bijkomen, een aanklacht tegen mij, bijna verkracht in mijn eigen huis. Karl vroeg, of ze wisten wat de indringer mankeerde. Ja, ze waren al in het ziekenhuis geweest en hadden met een dokter gesproken. Ik zal het vertellen, in de volgorde waarin hij de eh schade opgelopen heeft. Zowel links als rechts heeft hij een op meerdere plaatsen gebroken kaak. Tja, van dat zware koekenpannetje.’
‘En hard meppen.’
‘De eerste door die aanloop, toen ik me omdraaide, de tweede uit kwaadheid, omdat ik zijn erectie uit zijn broek zag steken. Verder, een scheur in de achterkant van zijn schedel, en een hersenschudding. Van het op zijn achterhoofd vallen.’
‘Dan moet hij al buiten westen geweest zijn, van die meppen, anders kom je niet zo hard terecht.’
‘Waarschijnlijk. Dat koekenpannetje is nog bij de politie, als ik het terugkrijg komt en blijft dat op de aanrecht staan.’
‘Dat moet je niet doen. Een tweede keer gebeurt zoiets niet meer, het zou alleen maar minder prettige herinneringen oproe- pen. Ik zie je niet graag kwaad, liefste.’
‘Nee. Goed, Karl. Verder, het eh geslachtsdeel van de indringer is zwaar beschadigd, geschaafd, gekneusd, van het slepen door de gang en een schuiver over de stoep. Ze zijn de hele nacht met hem bezig geweest, in het ziekenhuis, maar ze weten nog niet of dat onderdeel weer bruikbaar wordt. Hopelijk niet. Ik weet, dat ik niet wraakzuchtig mag zijn, maar de politie vertelde dat zijn signalement overeenkomt met meerdere aangiften van al of niet geslaagde aanrandingen. Ze weten het nog niet zeker, hij had wel een ausweis bij hem, maar zijn gezicht is onherkenbaar, ze nemen later zijn DNA wel af. Ze hebben bij die eerdere gevallen wat gevonden, daar gaan ze het mee vergelijken. Gezicht één en al schaafwond, neus gebroken, van de schuiver over de stoep. En meerdere gebroken ribben.’
‘Schuiver?’
‘Een agent zei, grinnikend, een remspoor van dertig centimeter, ik moet erg hard gegooid hebben. Zal wel.’
‘Ik vond het naspelen wel grappig, Barbie natuurlijk minder. Ze lieten hun recorder een stukje lopen, dan speelden we dat stukje na. En zo verder. Het klopte allemaal, zeiden die agenten, het kwam overeen met de bloedsporen overal. Die tegen-aanklacht wegens mishandeling zou vast afgewezen worden. De indringer kon nog niets verklaren, die bleef onder verdoving, tot hij de pijn kon verdragen. En daarna zou het nog wel even duren voor hij weer verstaanbaar zou kunnen praten, met zijn kaken in de vernieling. Maar al eerder zou hij wat op kunnen schrijven.’
‘Hij kan wel een smoes verzinnen, dat hij een cliënt is, maar dat werkt niet. Als er iemand voor een afspraak belt zet ik dat in mijn agenda. Als er iemand binnenloopt schrijf ik de tijd op, als hij weggaat ook en in het kort waarover het ging. Om mijn uren te kunnen declareren. Dat heb ik die agenten laten zien, over de indringer stond er niets. Die poging tot aanranding is makkelijker te bewijzen, zijn geslachtsdeel zou niet beschadigd zijn geweest als hij niet uit zijn broek zou hangen. Hij draait voor jaren de bak in, zeker als bewezen kan worden dat ik niet de eerste was waar hij wat bij probeerde. En ik zal voorstellen, dat hij niet vrijkomt voordat hij onderzocht en behandeld is en ze denken dat hij het afgeleerd heeft. Ik heb, bij dat naspelen, Karl natuurlijk maar heel zachtjes met het koekenpannetje geraakt. En hem niet over de grond versleept, hij liep achter me aan naar de voordeur. Ik moest dat op straat gooien nadoen, maar ik kreeg Karl niet van de grond. Hij weegt zo’n negentig kilo, die indringer zo’n zestig, volgens de politie. Ze zeiden wel, dat ze zagen dat ik hem niet probeerde op te tillen en weg te gooien, maar een zwaaibeweging probeerde. Ze zeiden, dat ze zouden noteren, dat dat kon verklaren, dat ik in mijn kwaadheid hem zo’n schuiver had laten maken.’
‘Je bent vast sterker dan de meeste meisjes. Je hebt van jongst af aan meegeholpen met de stal schoonmaken.’
‘Ja. Dat was niet het fijnste werk, maar dan waren we zo fijn samen, paps. We praatten overal over.’
‘Ik genoot er erg van, zo’n lief en mooi meisje, net haar moeder, bij me. En je durfde overal over te praten, waardoor ik je op veel gebieden wegwijs kon maken.’
‘Niet zo veel over seks, dat boeide me toen nog niet zo. Ik was verbaasd dat Bas dat wel was, toen hij vertelde wat er bij schuurfeestjes gebeurde. Maar pas toen jullie me er op wezen dat ik met Karl te weinig deed ben ik er aan begonnen. Nou, ik zie hier eindelijk ook wat beginnen.’

Verder over Jelmer en Inge

‘Bas is natuurlijk het snelst, Karl het langzaamst, bij paps niet zo veel, bij opa natuurlijk amper iets, maar geen spriet, die van Jelmer, hè, mams?’
‘Nee, duidelijk niet. Net zoiets als die van Karl, hè?’
‘Zo te zien wel. Fijn, Jelmer, dat je hem durft laten zien.’
‘Ja, dat had ik ook niet gedacht. Ik durf het alleen omdat jullie al zo veel verteld hebben. En ik er hier meer zie. Inge heeft hem eerder gezien, en zo, ze vond, dat ik me vast niet zou hoeven schamen. Dat klopt dus ook.’
‘Hij ziet er prima uit, hoor. Maar hij vast nog niet zo geoefend als de andere. Hè, Inge?’
‘Nee, net een paar dagen een beetje, Barbie. Maar het ziet er al naar uit dat hij aan mijn wensen zou kunnen voldoen.’
‘Durf je daar iets meer over te zeggen?’
‘Ik heb het er al eens over gehad, daar was je bij, dacht ik. Ik heb tegen Jelmer gezegd, ik wil niet zo ontevreden worden als je moeder. Ik zou graag kunnen verwachten dat we vaker dan een paar keer per week vrijen. Zoals hier gedaan wordt, zelfs meer- dere keren per dag. Nou, een te kleine heeft hij zeker niet, ik ben blij dat ik hier kan vergelijken. Enne ik kreeg er al meerdere keren per dag wat uit. Gisteren drie keer, vandaag ook al drie keer, en de dag is nog niet om. Dat mocht ik toch wel vertellen, Jelmer?’
‘Jawel. Ik ben ook blij dat we hier kunnen vergelijken.’
‘Als het zo blijft gaan, en dat wil ik best, zeker zo lang we hier zijn, waar het ook zo makkelijk kan, weet ik in ieder geval dat je het langer kan volhouden dan een paar dagen.’
‘Ik hoop heel lang, zo lang als jij ook wilt. Ik heb nog eens nagedacht, over mijn ouders. Dat durf ik nu wel te vertellen. Ik herinner me, dat mijn broer me eens meenam, om die bij het vrijen te betrappen. Hij zei, als jullie me niet kwalijk nemen, ze zijn nu vast aan het neuken, ze doen het op z’n oud-Engels, alleen ‘s zondagsmiddags. Het was ‘s zondagsmiddags. Ik wist net wat eh vrijen was en wilde dat ook wel eens zien. Boven was de deur van hun slaapkamer dicht, die durfde hij niet open te doen. Hij nam me mee het balkon op, wat aan onze slaapkamer zat. Dat liep door langs de slaapkamer van onze ouders. Daar was er een kier tussen de gordijnen en zagen we ze helemaal bloot op bed liggen. De borsten van mijn moeder zag ik amper, vader had er zijn handen op. Ik vond het wat vreemd, mijn moeder lag niet wijdbeens op haar rug, met haar benen om mijn vader, wat ik verwachtte, maar haar benen tegen elkaar en mijn vader wijdbeens bovenop haar. Weer beneden zei mijn broer, vader wipt als het konijn van de buren, heel snel maar niet meer dan een beetje op en neer. Ik geloof nu best dat hij niet meer dan een spriet had, dat zou dat rare gedoe verklaren.’
‘Ze zal er wel achter gekomen zijn dat ze hem dan, met haar benen tegen elkaar, wel voelde. Dat kwam ik niet, zo vaak deden we het niet, voordat ik erachter kwam dat ik van één keer een ladinkje krijgen al zwanger geworden was. Als ik afga op wat je vader toen kon, zullen je ouders nog wel een keer vaker in de week vrijen dan ‘s zondagsmiddags.’
‘Ik herinner me de eerste keer dat vader en ik vrijden. Nou ja, ik deed niets, ik was niet bang, maar ongerust. Ik dacht dat ik nog niet uitgegroeid was, ik was pas zestien. Hij was twintig, met een hele grote, die ik graag wilde, als die er in kon. Ik ging liggen met mijn benen ver uit elkaar, maar hij deed ze nog verder uit elkaar, ik lag zowat in een spagaat. Hij zei, doe je benen straks maar wat bij elkaar, als dat gaat. Hij kwam heel voorzichtig bij me binnen. Ik kon niet aan mijn benen denken, alleen hoe vol ik me voelde worden, daartussen. Langzaam, stukje bij beetje, steeds voller, tot ik zijn gewicht op me voelde. Toen begon hij me er binnenin mee te strelen, ik kwam klaar, ik weet niet hoe lang. Nou ja, tot hij van me afrolde. Het gebeurde in de schuur, ik ben naar huis gewankeld, de trap op gekropen en op bed bij liggen komen. Vanaf dat hij ook thuiskwam tot na het eten, wat ik op één of andere manier toch gemaakt had, bleef hij naar me glimlachen. Daarna zei hij, ga je met me mee, naar bed? Daar deed hij het weer met me, zo vaak hij kon. Mijn smering zal wel op gang gekomen zijn, het ging al gauw iets makkelijker. Ik merkte, na een paar keer, dat ik mijn benen nooit helemaal om hem heen zou kunnen doen, ik kwam niet verder dan met mijn hakken op zijn achterwerk.’
‘Ze spoorde me daar extra mee aan.’
‘Nou, vader! Je bent erg kieskeurig, je krijgt van andere meiden amper een stijve, maar zodra je weet dat we gaan vrijen komt hij bij je omhoog en heb je geen aansporing nodig. Na een tijdje, en soms nog wel eens, durfde ik op je te zitten. Dan zit je vanzelf wijdbeens. Het verwondert me dan nog steeds, om dan ook te zien dat die lange dikke er helemaal bij me ingaat. Gelukkig blijf je, hoe je het ook doet, er lief en voorzichtig inkomen. Daarna word je soms wat wilder, maar dat kan dan. Nadat we getrouwd waren en zonder condoom gingen vrijen voelde ik duidelijker dat jij ook klaarkwam en werd het nog lekkerder. Daarvoor wist ik alleen hoe het bij je werkte als ik het bij je deed zoals wanneer we niet konden vrijen.’
‘Ik kon al snel net wel met mijn benen om hem heen. Ik heb gelukkig met Bas geen twee jaar met condooms hoeven vrijen.’
‘Mijn meisjes wisten al toen we twaalf waren hoe het bij mij werkte, als ze me hielpen leeg te raken.’
‘Dat leegraken snapten we wel, maar dat vonden we bijzaak. Het ging er ons om aan je te komen en je klaar te laten komen. En hoever ik met mijn benen om je heen kan weet ik geeneens, daar let ik niet op. Ik probeer het lekker te doen, maar niet zo snel, het duurt toch iedere keer te kort.’
‘Ja, daar zijn we het vast allemaal over eens.’
‘Van vrijen hebben we nog geen verstand, we hebben het er ook amper over gehad. Ik durfde, voor we hier kwamen, haar geeneens te zeggen dat ik het zo fijn vond om haar te omhelzen. Zeker niet om te zeggen, dat het was dat ik dan haar borsten een beetje voelde.’
‘Het had best gekund. Ik wist het, ik voelde dat je er een erectie van kreeg, al draaide je je meestal een beetje opzij.’
‘Voor het nog eh interessanter wordt ga ik even plassen, nu kan ik het nog.’
Bas liep naar binnen.
‘Jelmer, als jij niet hoeft te plassen, kom je dan even bij ons zitten?’
Jelmer keek even naar de tweeling, toen naar Inge. Die grinnikte even.
‘Doe maar. Ze zullen je niet opvreten.’
‘Nee, met jongens hebben we nooit iets eenmaligs gedaan. Maar omdat Jelmer alleen maar iets met jou gedaan heeft, vinden we dat hij ook wel eens andere blote meisjes van wat dichterbij mag zien. Als Bas terugkomt zal hij het wel snappen, dan gaat hij vast vlak naast jou zitten. Je zal wel weten wat je doen kan om bij hem te zien wat je wilt.’
‘Zouden jullie het erg vinden als ik even aan zijn ballen voelde?’
‘Nee hoor. Fijn dat je het durft vragen. Dan mogen wij ook wel wat, hè?’
‘Van mij wel. Maar voorzichtig, hij is niet veel gewend.’
De tweeling grinnikte.
‘Voorzichtig kunnen we het ook, maak je maar geen zorgen.’
Jelmer hield zijn handdoek voor zijn buik, de paar meter die hij naar de tweeling moest lopen. Hij ging op de stoel van Bas zitten, tussen hun in en legde, na even aarzelen, de handdoek op een stoelleuning.
‘Je durft er al mee te zitten, maar we snappen dat je er mee lopen wat vreemd vindt. Maar je zou niet de eerste zijn die dat doet. Al is dat meestal om er mee naar binnen te lopen, met hun partner, om er samen van te gaan genieten. Het is hier de gewoonte om dat op je eigen slaapkamer te doen, maar mijn zus en ik zouden het liever doen zodra we er zin in krijgen, wanneer en waar dan ook.’
‘Zoals wat we zagen, toen we eerder vanmiddag aankwamen?’
‘Nee, ik wilde wel, maar Bas niet.’
‘Je zus zei, onderweg naar huis, nadat ze ons opgepikt had, dat Bas jullie geile meisjes vond.’
‘Ja, omdat we zo vaak wat willen. Ik moest, toen jullie er aan kwamen, genoegen nemen met lekker tegen hem oprijden.’
‘Jullie doen mij nu een genoegen. Tjonge, dat jullie zo veel durven laten zien.’
De meisjes zaten wat naar hem toegedraaid, met hun benen ver genoeg van elkaar om zich te laten bewonderen.
‘We hebben toch hetzelfde als Inge? Maar we vonden, dat jij ook goed moest kunnen vergelijken.’
‘Nou, ook prachtige eh gleuven. Ik zou niet tussen jullie kunnen kiezen.’
Ze giechelden allebei.
‘Dat mag je niet, het is allemaal alleen voor Bas, zo vaak hij wil. Hij kan ook niet kiezen, dat hoeft hij ook niet, wie van ons tweeën het geilst is zorgt er voor dat hij haar pakt, hoe dan ook.’
‘Ik kan me wat voorstellen bij dat hoe dan ook. Inge en ik hebben ook niet steeds hetzelfde gedaan.’
‘Vast nog weinig, in een paar dagen. En ook nog niet gevreeën, dan kan er nog veel meer.’
‘Het is toch niet goed om zo snel al te gaan vrijen?’
‘Nee, we bedoelen niet dat jullie dat al moeten doen. Bas en wij deden het na een maandje op bed scharrelen, maar we hadden al jaren met elkaar gespeeld, bij schuurfeesten. Mogen we even met jou spelen?’
Voor hij iets kon zeggen of doen voelde hij handen om zijn zak en zijn stijve. Hij zuchtte, toen ze hem loslieten.
‘Nou, jullie vonden dat misschien voorzichtig, maar het had niet veel langer moeten duren.’
‘Het was, voor ons doen, voorzichtig. We weten toch vrij aardig hoe vol je zit? Na drie keer vandaag, het laatst hier onder de douche?’
‘O. Ja.’
‘Die andere twee keer?’
‘Ach, vanmorgen op bed, rond de middag in het bos, op een bankje.’
‘Ze liet je daar vast lekker in de ruimte spuiten. Dat hadden we Bas hier ook graag laten doen, toen we scharrelden. Nu moet hij het er bij ons inspuiten. Je zal dat in de toekomst vast ook graag doen, bij Inge. Met niet haar hand, maar haar gleuf om je stijve.’
‘Nou, stop maar, voor jullie me klaar praten.’
‘Ja, goed, we gunnen Inge wel een vierde keer.’
‘En vijfde, misschien.’
‘Nee, waarschijnlijk niet, hij heeft wel lekkere ballen, maar iets kleinere dan die van Bas.’
‘Zijn stijve is ook ietsje kleiner dan die van Bas, maar wel net zo stijf, hè?’
‘Ja, prima. Jelmer, je mag van ons tegen Inge, in bed, zeggen wat we van je spullen vinden.’
‘Goed. En bedankt, dat ik naar jullie mooie gleuven mocht kijken.’
‘Kijk nog maar even, wij gaan kijken wat Bas gaat doen.’
Die ging net naast Inge zitten.
‘Waren de meisjes nieuwsgierig?’
‘Ze vonden, dat hij ook wel eens andere blote meisjes van wat dichterbij mocht zien.’
Bas grinnikte.
‘Nou, zoals ze erbij zitten, kan hij alles van ze zien.’
‘Ik aarzel toch altijd even, voor ik mijn benen van elkaar durf te doen.’
‘Je ziet er daar lekker genoeg uit om me weer een stijve te laten krijgen.’
‘Ik zie het. Die van Jelmer hebben je meisjes ook even eh bevoeld.’
‘Ach, misschien niet uit nieuwsgierigheid, maar om te vergelijken. Er is hier niemand voor ze veilig.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Ze zijn er erg handig in, om iedere blote man waar ze langskomen, even te bevoelen. Paps krijgt er een stijve van, die van opa komt zelfs ietsje omhoog.’
‘Dan zal jij het vast niet erg vinden als ik even aan je ballen voel.’
Bas stond op en kwam vlak voor haar staan.
‘Nee hoor, vergelijk maar.’
Ze bevoelde ze. En kon het niet laten om ook zijn stijve, die omhoog kwam, met een paar keer pompen helemaal omhoog te helpen. Zodra ze hem losliet ging hij weer zitten, zuchtte even.
‘Sorry. Je leek wel niets gewend, zo snel ging het.’
‘Zelfs na heel vaak zo bevoeld te zijn reageer ik daar nog steeds op, zeker als ik tegelijk naar een gleuf kan kijken. Dank je wel, Inge. Zo voelen en showen de meisjes bij iedereen even, als ze de kans krijgen. En daarnet vast zo bij Jelmer. Die kan daardoor zeker nog een vierde keer, vandaag.’
‘Jij kan toch meestal ook niet vaker dan vier keer?’
‘Nee, maar vier keer is genoeg, al zou ik wel zes keer willen. Dat is ook gelijk te verdelen.’
Hij grinnikte weer even.
‘Al weet ik geeneens of het wel eerlijk gedeeld wordt, op een dag. Zo niet, de meisjes zeggen, dat ze het dan de volgende dag verrekenen. Ik weet nooit in welk liefje ik klaarkom. Ach, als we aan kinderen willen beginnen krijgen ze allebei genoeg zaadjes van me. Wat ze wel eens zeggen, ik ga ze dan allebei tot de rand toe volhouden. Al is er niet veel voor nodig, mams had al genoeg aan een beetje van Jelmers vader. Maar daar heeft ze wat moois van gemaakt. Als het mijn zus niet was had ik er wel wat mee gewild. Ik ben blij, dat ze het met Karl getroffen heeft. Hè, zus?’
‘Als je mijn broer, half of heel, niet geweest was, had ik, toen je op je zestiende vertelde wat je bij die schuurfeesten liet doen, dat ook wel eens willen proberen. De paar scharrels waar ik mee gespeeld had hadden niet zulk groot gereedschap. Met Karl heb ik het zeker getroffen, hij is lief en heeft en kan genoeg voor me.’
‘Ik zal er hier deze keer niet meer over zeggen dan dat het ook precies past. Wat verslavend lekker is.’
‘Ja. Hè, ik kom weer aardig bij, ik voel mijn kwaadheid zakken.’
Ze grinnikte even.
‘Vast omdat ik meerdere geslachtsdelen niet uit een broek zie hangen maar open en bloot te kennen zie geven dat die best lief behandeld zouden willen worden, zonder zich op te dringen. Bas, mogen Karl en ik van je bed gebruik maken, jij kan op zol- der gaan spelen.’
‘Ja hoor, die van mij heeft er ook zin in.’
Met z’n tweeën of drieën tegelijk verdwenen de stellen en het trio naar binnen, Jelmer en Inge bleven achter.
‘Wat zijn ze vrij, hè? Gewoon met een stijve lopen en het duidelijk laten zijn dat ze gaan vrijen.’
‘Ja. Laten wij maar wachten, met scharrelen, tot vanavond.’
‘Dan kan ik vast nog een keer eh klaarkomen.’
‘Ik zou het fijn vinden, de vierde keer vandaag.’
‘Ben je al tevreden over me?’
‘Ik wil ook graag weten, dat het geen toeval is, eigenlijk, dat je het iedere dag zou kunnen. Drie keer, vier keer zal vast ook fijn zijn. Zonder dat anderen erbij helpen.’
‘Als Bas het met de ene doet, zal de andere niet veel kunnen helpen.’
‘Kan je je daar niet iets bij voorstellen?’
‘Ja, maar het er liever niet over hebben. Anders eh blijft mijn stijve bijna onprettig hard.’
‘Daar moet je maar aan wennen. Ik kan me wel iets voorstellen van wat ze met z’n drieën doen. Die andere kan hem bij haar zus naar binnen helpen, als hij daar opkruipt. En zijn ballen blijven masseren. En ook dat Bas, voordat hij klaarkomt, zijn stijve er bij die ene uithaalt, in de andere stopt en blijft wisselen totdat hij klaarkomt.’
‘Ik begin je ook geil te vinden. Sorry.’
‘Jelmer, jij mag je ook laten gaan. Zeg steeds ook maar gewoon wat je denkt, je hoeft hier en als je alleen met mij bent niet preuts te zijn. En ik word er natuurlijk wat heet van als ik je zo zie zitten, helemaal bloot, met je erectie zo flink omhoog en je zak met daarin je ballen daaronder. De zak van Bas ziet er iets groter uit, ondanks de rimpels zit die nogal vol, zijn ballen zijn erg groot, voelde ik. En zijn stijve is net zo lekker stijf als die van jou. Dat het bij zijn vader en opa ook zo zal zijn geloof ik wel, ik hoef die niet beet te grijpen. Al zou ik dan ook geen protesten verwachten, de meisjes schijnen dat af en toe ook te doen.’
‘Ja. Verder blijft iedereen eh rustig, meer wordt er niet gegrepen.’
‘Zou je dat willen?’
‘Ik houd het liever bij in bed jou eh overal strelen. Laten we het ergens anders over hebben.’
Ze hadden het over hun wandeling en over meerdere, die ze nog wilden maken.

Zodra ze die avond in bed lagen pakte Inge Jelmer bij zijn ballen.
‘Ja, ze zijn iets kleiner dan die van Bas, maar dat zegt dus niet alles. Jij redt het vast ook om vier keer op een dag eh zaad te lozen.’
‘Nou, vandaag zeker, ik lijk alweer aardig vol te zitten. De tweeling masseerde mijn ballen al aardig, nu jij weer.’
‘Ik vind het lekker om te doen. Ook omdat ik het resultaat weet.’
‘Ik krijg dan in ieder geval het gevoel, dat er meer zaadjes gemaakt worden.’
‘Fijn. Hoe vond je het verder, met de meisjes?’
‘Het zijn, neem me niet kwalijk, lieve en geile meisjes. Ze lieten, alsof het niets bijzonders was, hun gleuven zien. Afgezien van hun borsten, die ik voor het grijpen had maar dat niet gedaan heb, links én recht een meter van me vandaan een heel goed zichtbare gleuf, Inge. Eigenlijk net zulke mooie als die van jou. Ik blijf het wel bijzonder vinden, zo bloot met elkaar omgaan. Iedereen wordt er natuurlijk eh enthousiaster van.’
‘Jij omdat ze aan je zaten?’
‘Ja, gelukkig net niet te lang. En door wat ik zag. Inge, laat me komen, voor het vanzelf komt.’
Ze deed het.
‘Wat spoot je veel, Jelmer. Alsof je het dagen niet gedaan had.’
‘Je deed het alweer lekkerder. Omdat je de stijve van Bas beetgehad hebt?’
‘Nee, daar leerde ik niets van. Ik hoop dat je het niet erg vond, Bas en de anderen allemaal duidelijk niet, ik kon het niet laten om zijn stijve beet te pakken en die even helemaal omhoog te helpen.’
‘Nou, als niemand dat erg vond, dan ik ook niet.’
‘Hij heeft maar een net iets grotere en iets dikkere dan jij, hoor, ik ben tevreden met die van jou. Ik vind het ook leuk, dat je al gaat hijgen als ik je ballen loslaat en je stijve pak.’
‘Ja, omdat ik weet dat je dan zo lekker gaat strelen en me laat komen. Eh één van de meisjes zei, Bas moet het er nu bij ons inspuiten. Je zal dat in de toekomst vast ook graag doen, bij Inge. Met niet haar hand, maar haar gleuf om je stijve.’
‘En?’
‘Vind je het geen raar idee, dat ik in je zou spuiten?’
‘Ik heb er eerder al over nagedacht, Jelmer. Ik denk, dat ik ook weet waarom Barbie zo kwaad werd. Ze wil ook niet dat iemand zomaar zijn stijve bij haar naar binnen duwt en in haar spuit. Dat moet iets bijzonders blijven, alleen door iemand waar je van houdt. Ik ben al aan je stijve gewend, die zou ik graag verwennen zoals dat meisje bedoelde, meer zeg ik er nu niet over. Straks, misschien. En dan is het vast fijn, zeker voor jou, als je dan je zaadjes vrijelijk kan laten gaan.’
‘Ja. Inge, ik heb vandaag zo veel gleuven gezien, mag ik nog eens uitgebreid aan de jouwe voelen?’
‘Je mag hem ook van heel dichtbij bekijken, kussen, likken. Laat mijn clitoris maar met rust, lik me niet klaar. Ik heb liever dat je me vingert, tot ik kom.’
Hij deed het, allemaal.

‘Hè, weer lekker, Jelmer. Het gaat fijn, hè?’
‘Ja, heel fijn. In de Harz was het vast niet zo snel gegaan.’
‘Nee, vast nergens anders, omdat ze hier zo vrij maar eh beheerst met elkaar omgaan.’
‘Beheerst? Ze vrijen er nogal op los.’
‘Ja, maar er wordt niet vreemdgegaan. Alleen de tweeling schijnt af en toe een andere stijve dan die van Bas even te strelen.’
‘Tja, als er wat voor het grijpen staat. Ze bevoelden me erg grondig, ze hadden er duidelijk veel ervaring mee. Ook om op tijd te stoppen. Inge, ik vond het fijn om even hun gleuven te zien, maar ik wilde er niet aankomen. Dat doe ik liever alleen de jouwe, op m’n gemak.’
‘Je deed het geweldig. Ik vond het ook genoeg om één keer een andere stijve dan die van jou op z’n grootst te krijgen. En te voelen hoe stijf die dan is. Ik doe het ook liever op m’n gemak, in bed, met de jouwe. En nog meer.’
Ze zocht die van hem weer op, vond een kleine.
‘Je kleine zou helemaal in mijn mond kunnen.’
‘Nou!’
‘Daar zou je vast weer een stijve van krijgen.’
‘De vijfde keer, vandaag? Lijkt me sterk.’
‘Dat lukt vast wel. Ik had al wat in gedachten, om te doen, het lijkt me nu een geschikt moment.’
‘Waarvoor?’
Ze voelde aan het puntje van zijn pikkie.
‘Weet je wat hier verstopt zit?’
‘Eh ja.’
‘Je durfde wel vaker iets niet te zeggen totdat ik het een keer gezegd had. Jij wist dat ik een clitoris had, ik weet dat jij een eikel hebt. Die erg gevoelig is. Weet je, dat wanneer je gaat vrijen, die bloot wordt om dan heerlijk gestreeld te worden?’
‘Eh ja. Over gelezen.’
‘Zal ik je pijpen?’
‘Inge!’
‘Het lukt me vast om dan met mijn mond en tong je eikel te strelen. Vast nog niet zo lekker als in mijn gleuf, want je stijve kan niet helemaal in mijn mond.’
‘Als dat lukt kom ik er vast klaar van.’
‘Ik zei al, het lijkt me nu een geschikt moment. Er komt, na vier keer vandaag, vast niet veel meer uit. Ik durf het vast wel, je een beetje in mijn mond te laten spuiten.’
‘Oooh.’
‘Ja, daar krijg je een stijve van, hè?’
‘Ja. Je praat me al bijna klaar.’
Ze gooide het dekbed opzij, kroop tussen zijn benen, nam zijn groeiende stijve in haar mond en verwende hem met haar mond en tong tot hij, hevig kreunend, één kloddertje zaadjes produceerde.
‘Oooh, Inge.’
‘Ja, goed, hè? Alsof ik het al vaker gedaan heb. Nou, dat zal vast gebeuren. Of beviel het niet?’
‘Ja, zeker wel. Lekker warm, in je mond. Dat je het durfde, mijn hele eikel aflikken. Niet vies, zaadjes?’
‘Nee, wat plakkerig, het zal wel wennen worden om er, als je voller zit, meer door te slikken. Lijkt het je wat, om je stijve helemaal in mijn gleuf te eh stoppen en je blote eikel te laten strelen? En er mij mee te strelen?’
‘Ja, nog meer dan hiervoor. Eh als ik je vinger voelt het heel zacht aan. Maar voorlopig nog niet, hè?’
‘Nee, we moeten eerst zeker weten dat we bij elkaar willen blijven, anders bewaar ik mijn maagdelijkheid liever.’
‘Ik wil niet doen zoals mijn vader, pakken wat je pakken kan zonder aan gevolgen te denken. Hij heeft vast vaker wat uitge- haald dan alleen met Berbel, voor mijn moeder hem strikte. Ik wilde ook niet, zoals de jonge Bas, jarenlang met meisjes spelen tot ik zeker wist welke ik wilde. Ik had het geluk dat ik jou ontmoette en het gelijk al zeker wist. Ik neem het je natuurlijk niet kwalijk dat jij het niet gelijk wist, en nu nog twijfelt. Pas als dat over is, tja, hoop ik wat aan die maagdelijkheid van je te doen.’
‘Je hoeft er niet tegenop te zien, hoor, het is niet altijd voelbaar. Maar voor de zekerheid doen we het op een handdoek, al ver- wacht ik niet dat er bloed zal vloeien.’
‘Oei.’
‘Anders gaan we even douchen en mag je weer met een schoon pikkie.’
‘Zou je niet eerst wat bij moeten komen?’
‘Vast niet langer dan jij.’
‘O. Tja. Nu zeker, ik ben helemaal leeg.’
‘Ik ben toch erg verbaasd, wat je vandaag kon.’
‘Ik ook. Maar ja, ik heb vandaag veel gezien en gevoeld. Door jouw gepraat daarnet over vrijen kreeg ik toch nog een keer een stijve. En door wat je er mee deed, masseren, likken, er zelfs aan zuigen, kwam er toch nog wat uit.’
‘Dat is toch geen verwijt?’
‘Nee, helemaal niet. Ik was zelf niet zo snel, maar ik ben blij dat je me zo enthousiast gemaakt hebt dat ik al veel durfde enne, ook kon.’
‘Ik ben er ook blij mee, Jelmer. Het is meer geworden dan dat ik verwachtte. Meer gepraat, zeker over seks. En meer gedaan dan naar elkaars blootje kijken en elkaar een beetje bevoelen en strelen. Het ging eigenlijk vanzelf, iedere keer ietsje verder.’
‘Ja.’
‘Wat vind jij het fijnst?’
‘Tja. Meerdere dingen. Klaarkomen, natuurlijk, maar ook eh meemaken, hoe jij geniet als je klaarkomt. Hoe je om mijn vinger kronkelt en hijgt en kreunt.’
‘Ik kan me indenken dat Bas het beter vond om naar een andere kamer te gaan, als zijn meisjes zich ook zo laten gaan als ik. En hij zoals jij, je kreunt erg hard, iedere keer als je er een lading uitspuit.’
‘Ja, omdat je meehelpt en het er daardoor extra hard uitspuit.’
‘Ik hoop, dat als we vrijen, ik ook mee kan helpen. Met mijn hand om je stijve voel ik dat er wat aankomt. Dat had ik niet verwacht, ik dacht alleen maar omhoog en omlaag te moeten strelen. Dat was, in ieder geval, de eerste keer genoeg om je te laten komen. Met mijn gleuf zal het vast niet kunnen, je ladingen eruit te masseren.’
‘Met mijn eikel bloot kom ik toch vast heel lekker en eh enthousiast klaar. Ik hoop, jij ook.’
‘Vast wel. Jij deed het met je vinger ook gauw nog beter, een beter tempo, aangepast aan mijn krampen. Dan denk ik vaak even, hoe zal het zijn, niet met zijn vinger maar met zijn stijve.’
‘Ik hoop, dat ik je, net zoals hier gebeurt, een vol gevoel kan geven.’
‘Dat lukt zeker, ik ben niet bang dat ik mijn benen tegen elkaar zal moeten doen om te kunnen voelen dat er wat in me beweegt. We hebben kunnen zien dat jij geen spriet hebt.’
‘Nee, dat stelde me al wat geruster. Inge, ik vind eigenlijk dat je niet kan zien dat een stijve in niet zo’n grote gleuf kan. Maar ja, het lukt Bas bij de meisjes ook.’
‘Ik vind ook dat je dat niet kan zien. Van een pikkie kan je door die rimpels verwachten dat die groter kan worden, maar niet zo veel. Maar er zit veel rek in een gleuf, Jelmer. Al wordt die, en binnenin, wel pijnlijk uitgerekt, bij een bevalling. Maar dat gaat niet anders, net zoals misschien even wat pijn bij een ontmaagding. Eigenlijk oneerlijk, jongens genieten alleen maar van hun zaadlozingen. En van hun ontmaagding, als ze voor het eerst hun stijve in een meisje duwen, hun eikel bloot wordt en die gestreeld wordt.’
‘Ik kan alleen mijn best doen om jou er dan lekker mee te strelen, wat je zei, in het goede tempo.’
‘Ja.’
Ze vielen, bijna gelijktijdig, in slaap.

Nog bijna drie weken wandelden ze vaak, scharrelden vaak en praatten veel met de familie.
‘Jelmer, we moeten het er onderhand maar eens over hebben wat we na deze vakantie gaan doen.’
‘Ja. Eh zie je het zitten, om samen te blijven? Voor altijd?’
‘In het kort, ja.’
‘Fijn. Ik wilde het al voor deze vakantie, ik kreeg er steeds meer hoop op dat jij het ook zou willen.’
‘Ja. Nou, iets langer dan. Om te beginnen, wat onverwacht erg meegewerkt heeft, vind ik, dat we veel van je familie opge- stoken hebben.’
‘Ja. Om te beginnen, over vrijen, vooral over dat eh laatste stukje, neuken.’
‘Nou! Je bent erg vrij geworden.’
‘Ja, dat heb ik hier, van hun en van jou geleerd. Overal bij en over praten. We zullen dat eh laatste stukje al direct beter kunnen, later vast nog beter, dan zonder hun voorlichting. En over het omgaan met mensen waar je om geeft en over vrijen heb ik hier veel geleerd, meer dan ik thuis gedaan heb.’
‘Ik heb ook veel opgestoken. Ik weet niet of ik anders de moeite genomen had om het je te leren, Jelmer, andere jongens hebben het vast van huis uit al meegekregen. Maar ja, die heb ik er eerder niet goed genoeg voor leren kennen. Jou nu toevallig wel. Ik wil niet zeggen dat ik genoegen met je neem, ik wil je heel graag, ik hoef geen andere jongens te proberen. Ik heb gezien hoe je nu met anderen omgaat, ook met meisjes. Vrij, maar niet te vrij. Je hebt het bij geen een geprobeerd om haar eh wat intiemer aan te raken.’
‘Nee. Niet omdat ik het niet zou durven, ik wil het niet, het hoort niet. Bij jou duurde het ook even voor ik iets durfde.’
‘Ja, net niet te lang.’
‘Maar ik kijk wel graag naar blote meisjes.’
‘Dat mag, hoor, ik kijk toch graag naar blote mannen, zeker als ze een stijve hebben? Ik heb die van Bas beetgehad, dat was genoeg om, alles bij elkaar, nu uiteindelijk zeker te weten dat ik jou en die van jou graag wil hebben. Ik ben veel meer over je, van je, te weten gekomen dan ik verwacht had.’
‘In ieder geval, dat ik drie keer per dag kan vrijen, al is dat niet het belangrijkste.’
‘Het belangrijkste is een fijne omgang met elkaar, maar wel heel belangrijk is drie keer per dag, als het uitkomt natuurlijk, een fijne aanloop om te gaan vrijen, inclusief dat laatste stukje.’
‘Ja.’
‘Heb je al over onze toekomst nagedacht?’
‘Amper. Omdat die nog niet zo zeker was en omdat ik zo veel eh meemaakte.’
‘Toch net zoveel als ik?’
‘Ja, maar jij was altijd al zelfverzekerder dan ik. Jij kwam al op het idee om er eens een tijd vandoor te gaan, om elkaar beter te leren kennen. Wat beter dan verwacht uitwerkte. Ik heb, denk ik, steeds ietsje meer tijd dan jij nodig, om bij te komen. Niet al- leen als we eh scharrelen, ook, bijvoorbeeld, als één van de tweeling naast me komt zitten en me dan, zonder dat ze het met opzet doet, tussen haar benen laat kijken. Of als ik die helemaal blote gleuf van Berbel zie.’
‘Tja, ik zie veel grote erecties, geniet er van, maar raak er niet meer van onder de indruk. Ik voel veel liever die van jou. Jelmer, ik wil voorstellen, om op korte termijn niet te gaan trouwen, dat durf ik niet aan. Wel om samen te gaan wonen, zo snel moge- lijk. Om te proberen of we dagelijks met elkaar om kunnen gaan, of dat goed gaat, ook met z’n tweeën zonder ruzie een huishouding runnen.’
‘Dat laatste, ik kan doen wat ik thuis doe, braaf doen wat mijn moeder zegt. Dan kan je me vertellen hoe jij het graag wilt, en dan doe ik dat zo. Als ik iets wil kunnen we het daar over hebben.’
‘En als je iets niet wilt? Bijvoorbeeld, het toilet schoonmaken?’
‘Dat hoefde ik thuis niet, maar voor ons samen zou ik het wel doen. Als je maar eerst voordoet hoe het moet.’
‘Ben je daar dan niet vies van?’
‘Nee, ik hoef het toch niet met mijn blote handen te doen, daar zijn hulpmiddelen voor. Een borstel voor de pot, wat anders voor de muren en de vloer. Ik vind het niet eerlijk om alleen jou zulke dingen te laten doen.’
‘O. Fijn.’
‘Eh ik heb wat gespaard. Mijn vader zei, tegen mijn moeder, toen ze me een keer om meer kostgeld vroeg, we hebben zoons, geen betalende kostgangers. Als je ze niet weg wilt jagen moet je ze zeker niet meer vragen.’
‘Ik hoef ook niet veel af te dragen. Ik heb ook gespaard.’
‘Zullen we eerst wat huren? En dan op ons gemak een koophuis zoeken?’
‘Op ons gemak? Ik weet niet, als we samenwonen en het goed gaat, hoe lang ik het vol kan houden om niet met je gaan eh je weet wel.’
Hij grinnikte even.
‘Als je het niet dagelijks vlak voor je neus bijna ziet gebeuren zal het wel meevallen.’
‘Nee.’
‘Kom in mijn armen.’
‘Niets doen, hoor.’
‘Niet te veel.’
Ze vlijde zich tegen hem aan, hij omarmde haar en sloeg zijn benen om haar heen.
‘Zou je me nu al willen?’
‘Ik heb het al zo geweldig naar mijn zin, overdag, als we samen zijn. Soms, bijvoorbeeld als je even in mijn hand knijpt, als we aan het wandelen zijn, en me dan zo lief aankijkt, zou ik al meer willen dan scharrelen, wat we dan af en toe doen. Ergens, liefst op gras, ons vlug helemaal uitkleden en je me dan net niet te woest eh neemt.’
‘O. Je zal me aan moeten moedigen, anders doe ik het vast te voorzichtig.’
‘Nou, dat kun je wel aan me overlaten. Dat doe ik toch soms ook als je me vingert?’
‘Ja. Zal ik?’
‘Ja.’
Hij ging met een hand tussen hun in.
‘Ik kan er niet bij.’
‘Heb je gelijk geleerd hoe je me niet vast moet houden. Maar dat was een opmerking, Jelmer, geen vraag. Dat klinkt niet eh opwindend.’
‘Nee. Ik zei het toevallig zo, maar ik wil je, en mezelf, niet zo opwinden. Ik was het eigenlijk pas van plan als we zouden gaan vrijen.’
‘Je moet dat ook een beetje oefenen.’
‘Doe je je benen wat van elkaar? Anders kan ik je lekkere gleuf niet strelen en je lekker klaar laten komen.’
‘Ja, beter.’
Hij gaf haar een beetje de ruimte. Ze gebruikte die.
‘Ja, beet. Zoals mijn hand op je gleuf schoot, zo zal mijn stijve erin glijden.’
‘Ja, genoeg, laat me komen.’
Hij deed het.

‘Hè. Heerlijk. Je doet het steeds lekkerder.’
‘Tja, een kwestie van goed aanvoelen, hè, hoe je het wilt.’
‘Ja. Je wil nu vast ook wat.’
Ze zocht en vond zijn erectie.
‘Zal ik je pijpen?’
‘Oh, Inge. Eh er komt beslist meer dan de vorige keer.’
‘Dat durf ik wel aan. Dat wil ik ook. Ik ga je ballen leeg masseren en er alles uitzuigen.’
‘Oh, je wordt steeds geiler.’
‘Ja, ik krijg steeds meer zin in je, ik durf ook meer, omdat je niet meer zo overdreven voorzichtig bent.’
Ze gooide het dekbed opzij, ging wijdbeens op zijn benen zitten, pakte met één hand zijn zak, met de andere zijn stijve onderaan, nam die in haar mond en verwende hem met haar mond en tong tot hij, hevig kreunend, zijn zaadjes loosde.
‘Oooh, Inge.’
‘Ja, knap veel.’
Ze ging naast hem liggen.
‘Ik ben er nu wel van overtuigd dat ons vrijen zal lukken. En fijn zal blijven gaan. Hier blijven ze ook aan de gang, doen het niet veel minder vaak dan in het begin.’
‘Ze hebben het hier uitzonderlijk fijn, ze hoeven op werkdagen niet minstens acht uur weg.’
‘Nee, dat kan al twee beurten schelen. Jelmer, denk je al dat je het zo vaak mogelijk zal proberen?’
‘Nu al, vast nog liever als we gaan vrijen. Ze maken er hier min of meer reclame voor dat het voor een man veel fijner is om helemaal vastgehouden te worden dan een hand er omheen te voelen. En vrouwen, om zich voller te voelen dan met een vin- ger.’
‘Ja. Hoe sneller we samenwonen, hoe eerder we het kunnen doen.’
‘Voor ons trouwen al?’
‘Liever niet. Dat moet ook maar snel.’
‘Ja, graag.’

Ze namen afscheid, waarbij ze beloofden om af en toe te bellen of te schrijven hoe het met hun ging.

Volledig succes

‘Bij de post zat een trouwkaart van Jelmer en Inge. Ik laat hem rondgaan. Er zat ook een briefje bij.’
‘In het Nederlands?’
‘Ja, maar dat kan ik lezen, Bas, geen probleem. Als je het vergeten bent, ik ben in Nederland opgegroeid en naar school gegaan, pas hier gekomen toen ik twintig was en beter dan op school Duits geleerd. Ze hebben hiervoor af en toe gebeld, eerst om ons te bedanken, daarna steeds om te vertellen hoe het met hun ging, afgezien van natuurlijk vragen hoe het met ons ging. In het briefje bedanken ze nog een keer voor wat ze hier opgestoken hebben. Vooral Jelmer heeft bij ons veel geleerd, schrijft Inge, omdat bij hem thuis niet alles zo goed was.’
‘Of zo groot, al heeft hij dat niet geërfd.’
‘Nee, maar hij kwam er hier wel achter wat hij ermee kon.’
‘Nog niet alles, dacht ik.’
‘Nee, Berbel, nog steeds niet. Laat me verder eh citeren. Het idee om samen te gaan wonen, wat ze al snel deden, hebben ze hier ook opgedaan. Dat gaat goed, dat wisten we al, en Jelmer blijft in het huishouden minstens zo veel doen als zij. Geen commentaar, Bas?’
‘Nee, ik hoef het hier toch niet, al zet ik wel eens koffie of zoiets?’
‘Nee, anders heeft het vrouwvolk te weinig te doen, vinden ze.’
‘Ja, fijn, mijn persoonlijke vrouwvolk heeft, zelfs ondanks dat ze onregelmatig in het dorp werken, alle tijd voor me.’
‘Ze hoeven, financieel gezien, ook niet veel te werken, anders was je slechter af geweest. Ze nodigen ons allemaal uit op hun bruiloft, zie kaart. Op een vrijdag.’
‘Moeder en ik maar niet, Bas. Dat is ons te vermoeiend, zo’n reis en een bruiloft waar we verder niemand kennen. Hè, moe- der?’
‘Beter van niet. Het gaat goed met ons, hoor, maar we merken dat we een dagje ouder worden. Het uitrusten na een inspan- ning duurt steeds langer. Maar daar laten we niet veel voor. We willen wel bijdragen aan een cadeau.’
‘Wat u wilt. De anderen, denk even na over wat jullie willen doen, al neem ik aan, gezien het uitblijven van verdere reacties, dat jullie er verder allemaal wel naartoe willen. Verder, met het briefje. Ze hebben daarna drie weken vrij. De derde week willen ze hun huisje nog wat opknappen, de eerste twee weken willen ze graag bij ons logeren, als huwelijksreis.’
‘Uit eh zuinigheid?’
‘Nee, Berbel. Omdat ze zich geen plek op de wereld voor kunnen stellen waar ze het fijner zouden kunnen hebben dan bij ons, met ons. Ze weten dat hun verzorging ons niet veel moeite zal kosten, het komt hoofdzakelijk neer op mee-eten, waar ze graag voor willen betalen. Daar komt natuurlijk niets van in.’
‘Nee, natuurlijk niet.’
‘Het is hun hier vreselijk goed bevallen. Ja, daar hebben we van meegenoten. Ze willen, grofweg, overal waar ze geweest zijn, bij ons en in de bossen, alles gaan herhalen, maar er dan vrijen in plaats van scharrelen.’
‘Inge was een keer erg geïnteresseerd, toen ze één van ons wijdbeens bij Bas op schoot zag zitten. Ze wilde ook weten of hij hem erin had. Ze had in het bos ook zo bij Jelmer op schoot gezeten, om gevingerd te worden. Nu mag ze ook paardje rijden.’
‘Nu? Ze schrijft, Bas hoeft met zijn lieve, spontane en geile meisjes dan niet naar een andere kamer dan naast ons te gaan, hun geluiden zullen wij ook vast zelf gaan maken. De eerste keer misschien met een au extra.’
‘Au?’
‘Au op z’n Nederlands, auwa op z’n Duits.’
‘Oooh, dus nog niet gevreeën!’
‘Kennelijk niet, en het ook eerder niet van plan. Nou, dat is wel vol te houden tot hun bruiloft.’
‘Ja, anders hadden ze het net zo goed hier al kunnen doen.’
‘Inge verwachtte er niet al te veel van, zeker niet dat ze elkaar al meerdere keren per dag klaar lieten komen. Ze zal vrijen toen voor Jelmer te snel hebben gevonden. Misschien ziet hij er al tegenop om haar te ontmaagden.’
‘Tja, we kunnen hem alleen maar steunen door te zeggen dat het meestal meevalt en altijd de moeite waard is.’
‘Ja, meer kunnen we er niet aan doen.’
‘Ietsje. Paps, ik heb een voorstel.’
‘Ze moeten het zelf doen, Bas.’
‘Ja, natuurlijk. Als ze na de bruiloft nog hier willen komen wordt het laat.’
‘Voor ons ook.’
‘Ja, maar voor ons is het geen huwelijksnacht. Wij kunnen op de dag van hun bruiloft uitslapen. Ik wil voorstellen, om hun voor te stellen, dat ik ze hierheen rijd, in hun auto. Dat is veiliger. Ze kunnen op de achterbank dan wat bijkomen van hun bruiloft. Of wat anders doen. Voor mijn gezelligheid één van de meisjes naast me, voorin.’
‘Voor de terugweg prima, maar heen zijn we met z’n zevenen.’
‘Karl en ik rijden zelf wel, wie het minst moe is.’
‘Tja, iets minder gezellig, maar wel beter. Dan is het vervoer geregeld.’
‘Ik weet nog iets, maar daar wil ik het eerst met ons drieën over hebben.’
‘Prima. Ik bel Inge wel. Ik wilde bijna zeggen, zij heeft toch de broek aan, maar dat zal niet altijd het geval zijn.’
‘Nee, als ze gingen wandelen al niet. Ze wist al snel hoe ze hem kon verleiden. Misschien kwam ze op het idee door de verha- len over schuurfeesten.’
‘Jullie zullen haar vast één en ander ingefluisterd hebben, lieve, spontane en geile meisjes.’
‘Ja, paps, maar dat gaat je verder niets aan, dat was meisjes onder elkaar.’
‘Ik kon aan Jelmer niet veel kwijt. Zoiets ligt me ook niet.’
‘Nee, Bas, vertellen erover niet zo, maar blijf het maar doen. Wij hebben Jelmer ook een paar dingen verteld, maar we geloven niet dat hij daar veel mee gedaan heeft. Hij liet het liever aan Inge over.’
‘Begrijpelijk, bang om iets verkeerds te doen. Al werd hij steeds vrijer.’
‘Ja, prachtig. Wij verheugen ons al op zijn, op hun komst.’

Bas reed een parkeerplaats op, zocht een rustige plek, stopte daar en stapte uit.
‘Moet hij plassen?’
Het meisje deed de binnenverlichting aan en draaide zich naar het stel op de achterbank.
‘Misschien ook, maar we stoppen voor jullie. We hebben iets voor jullie bedacht, dat wil ik nu voorstellen.’
‘O?’
‘Het is bij ons een beetje raar gegaan, maar we kunnen ons iets voorstellen bij een huwelijksnacht van een stel wat nog niet gevreeën heeft. Ik durf zo te praten, je had het er eigenlijk in je brief over, Inge.’
‘Ja, dat weet ik. Ik hoopte er eigenlijk één of andere reactie op te krijgen. Al zal het zonder ook wel goed gaan.’
‘Zie dit maar als de reactie. Ja, goed zal het wel gaan, maar het kan vast beter. Zie je tegen een ontmaagding op, Jelmer?’
‘Een beetje. Maar het moet.’
‘Ja. Hoe dan ook, dat is maar even, als je al wat merkt. Ik wil het over daarná hebben. Jelmer, je zit vast vol. Ik weet niet wat jullie gewend zijn, na jullie verblijf bij ons, maar in ieder geval is er vandaag de hele dag niets gebeurd.’
‘Eh ja, ik zit aardig vol.’
‘Als daar niets aan gedaan wordt, kom je veel te snel klaar. Daardoor Inge misschien geeneens. Moet je een tijd wachten voor de volgende keer. Met het risico dat je voor die tijd in slaap valt. Allemaal niet zo erg, maar het kan fijner.’
‘Hem eh legen? Nu? Hier?’
‘Ja. Dan houdt hij het de eerste keer veel langer vol. We weten dat al jaren, van de schuurfeesten, de meeste jongens zaten na een week vol, waardoor ze bij het scharrelen de eerste keer meestal ongezellig snel klaarkwamen. Sommige meisjes kwamen expres laat naar een schuur, om dat te missen, maar dat was onsportief. Eh doen, Inge?’
‘Als jij dat adviseert wel. Hè, Jelmer?’
‘Ja, maar hoe?’
‘Een beetje gezellig, op de achterbank. Doe je broeken naar beneden en ga bij Inge op schoot liggen, dan kan ze er goed bij. Ik stap zo uit, Bas en ik gaan op wacht staan, om te zorgen dat er niemand te dichtbij komt. Is er iets, of alles achter de rug, zogezegd, toeter dan even, dan komen we terug. Ik heb een handdoek bij me, maar het kan eh leuker. Ik heb ook een con- doom. Doe hem om, dan kan je ook zien, Inge, hoe hij dat volspuit.’
‘Het binnenlicht aanlaten?’
‘Het is veel fijner als je zoiets doet en het kan zien. Er komt toch niemand in de buurt, in deze uithoek.’
‘Eh we hebben nog nooit condooms gebruikt.’
‘Tja. Als jullie het niet erg vinden, als ik het zou doen gaat dat het snelst. En goed. Ik kan het zonder hem aan te raken, als jij hem vasthoudt, Inge.’
‘Dat zou geeneens erg zijn, je hebt me al een keer beetgehad.’
‘Ja, dat is zo. En tientallen andere, vroeger. We hebben Bas nooit met een condoom om met ons laten vrijen, maar hem er wel eens eentje vol laten spuiten. Nou, zeg het maar.’
‘We doen wat je voorstelt, beter weten we het niet.’
Het meisje deed Jelmer een condoom om.
‘Nou, veel plezier.’
Ze stapte de auto uit.

‘Je bleef lang weg, wilden ze niet?’
‘Jawel, maar ik moest ietsje uitweiden. En het condoom omdoen. Ze wisten niet hoe dat moest.’
Bas grinnikte.
‘Je zal hem wel beter vastgepakt hebben dan nodig was.’
‘Natuurlijk. Even controleren of zijn pik wel helemaal stijf was.’
‘En?’
‘Na één haal werd hij keihard, hij zat dus duidelijk aardig vol. Ze vonden het niet erg, hoor, dat ik een keer pompte, ik had hem al eerder beetgehad.’
‘Ja, dat is zo. Nog even vergelijken?’
‘Nee, maar niet. Laten we het voor thuis bewaren. Hoe meer je dan hebt hoe harder je kreunt en hun misschien overstemt.’
‘Ik heb er nu al zin in. Terugdenkend aan jouw ontmaagding. En die van je zus, bijna tegelijk.’
‘Ja, dat was fijn. En erg lekker, natuurlijk. Nog steeds. Thuis weer.’

Thuis waren ze niet de enigen die vrijden.
‘Hoe zullen we het doen, Inge?’
‘Jij op me. Kruip tussen mijn benen omhoog en laat je zakken als je voelt dat ik je stijve pak. Ik stuur dan, tot je erin zit, jij mag wippen.’
Zo begonnen ze.
‘Oh, Inge.’
‘Ja, verder. Dieper.’
Hij wipte weer een paar keer, voorzichtig.
‘O. Ik denk, dat mijn eikel nu bloot is.’
‘Ga door, liefste. Het is zo lekker. Ik voel me steeds voller worden.’
Hij wipte verder.
‘Jaaah. Jaaah. Au. O. Ga door, liefste. Jaaah. Jaaah. Jaaah. O. Verder gaat niet. Oooh, heerlijk vol. Stop even.’
‘Je zit heerlijk helemaal om me heen. Deed het pijn?’
‘Even maar. Het streelde heerlijk. Het is er duidelijk voor gemaakt, hè?’
‘Ja, het past heerlijk. En streelt geweldig. Daar kan je hand of mond niet tegenop. Wat fijn, liefste, mijn stijve zit helemaal in je.’
‘Ja, daar kan je vinger niet tegenop. Innig, hè, eindelijk zo dicht mogelijk bij elkaar. Ik ben toch blij dat we er mee gewacht hebben. Een fijne bruiloft, en nu wat erbij hoort, vrijen.’
‘Ja. Ik ben wel blij dat je ontmaagding niet zo pijnlijk was. Inderdaad maar even, hè?’
‘Ja, heel kort. Ik ben toch blij dat ik het gevoeld heb. Ik hoop dat het zo blijft, afgezien van die pijn, eventjes. Dat ik van het begin af aan voel dat je me openmaakt, door je stijve erin te duwen. Steeds verder, heerlijk. Jij?’
‘Ik voelde ook dat je open ging, een stukje bij iedere wip. Toen je au zei was het eigenlijk al net voorbij dat het eventjes iets moeilijker ging, dat je iets langzamer open ging. Daarna ging het weer als in het begin. Ik had wel nog een meter gewild.’
‘Ik ben weer bij. Als je nu gaat wippen ben je al gauw over een meter heen dat we gestreeld worden. Jelmer, man, streel tot ik klaar kom. Neuk me.’
Hij deed het en kwam zelf ook, vooral door haar krampen die zijn stijve masseerden.
‘Oooh, Inge, wat fijn, we kwamen tegelijk. Dat was vast niet gelukt als ik vol gezeten had. Tjonge, wat spoot ik toch nog lekker veel.’
‘Jaaah, ontzettend fijn. Wat deed je het goed. Oooh, ik kan bijna niet wachten tot je weer kan, ik blijf ervoor wakker.’
‘Ik wil ook graag nog een keer. Zo heerlijk helemaal vastgehouden worden en dan strelen. Het wordt vast nog lekkerder, we zijn allebei niet meer zenuwachtig voor een ontmaagding, hè?’
‘Nee. Of je wil of niet, een beetje spanning leverde het wel op.’
‘Ja. Oooh, wat is neuken lekker.’
‘Nou, ineens zo vrij?’
‘Ja. We mogen toch alles? Ook van onszelf?’
‘Ja. En zo vaak het kan. Daarom wilde ik zo graag hierheen op huwelijksreis. Hier kan alles, ze zullen nergens gek van opkijken.’

De tweede keer werd inderdaad nog lekkerder.
De volgende morgen bereed ze hem zodra ze wakker waren en ze zijn pikkie omhoog gepijpt had.

‘Sorry dat we zo laat zijn.’
‘Als het maar lekker was.’
‘Ja, geweldig, Bas. Zo fijn, dat we zo veel lieve en meelevende mensen om ons heen wisten, toen we elkaar ontmaagden. Veel fijner dan wanneer je je alleen op de wereld zou voelen, in een niet zo gezellige hotelkamer. En we wisten, dat we ons niet in hoefden houden, konden kreunen wat we wilden.’
‘Ja. Nog andere geluiden, Inge?’
‘Ik snap wat je bedoelt. Ja, één keer au, van mij. Niet erg, ik vond, dat een pijnscheutje er wel bij kon, omdat ik voelde dat ik steeds dieper wijder gemaakt werd. Wat past het goed.’
‘Alsof het ene voor het andere gemaakt is.’
‘Een selectie hoort er toch wel bij. Al zal een meisje helemaal wijdbeens wel wat kunnen hebben. Liever dan krampachtig die tegen elkaar te moeten klemmen om maar wat te voelen.’
‘Ik snap wat je bedoelt. Je moeder zal meer gekieteld dan, sorry, geneukt zijn, het beetje zaad wat hij per keer kon maken was genoeg om er niet alleen Barbie, maar ook jou en je broer mee gemaakt te hebben.’
‘Ja. Ze wilde hem, ze moet het er mee doen.’
‘Ik ben blij dat Jelmer niet op zijn vader lijkt. Jullie hebben gezien wat hij heeft, geen spriet maar een mooie grote, de meisjes hebben hem zelfs beetgehad. Wat hij vannacht in me gespoten heeft kon ik niet zien, maar bij ons scharrelen kwam er steeds aardig wat, als ik afga op wat hier normaal gevonden wordt. Of hij me zwanger kan maken als we aan kinderen toe zijn blijft afwachten, er kan ook aan mij wat mankeren.’
‘Dat weet je maar nooit, van tevoren. Ik moet me dubbel bewijzen, dus duim maar voor me.’
‘Je doet je best maar.’

Ze deden de meeste wandelingen die ze eerder hadden gedaan nog een keer. Maar vrijden waar ze eerder gescharreld hadden.
Zoals op het bankje, ze liet zich daar op zijn schoot op hem zakken en hem niet langs haar maar in haar spuiten.
Op een grasveldje middenin een bos kleedden ze zich helemaal uit en stoeiden met elkaar tot hij, in plaats van zich tegen haar te kronkelen, zich in haar duwde en ze nogal woest samen klaar kwamen.

Een jaar na de bruiloft van het trio

‘Het zit ons mee, lui. Mijn vrouwtjes zijn allebei vijf dagen overtijd en volgens zwangerschapstesten allebei zwanger.’
Ze werden gefeliciteerd.
‘We dachten dat jullie nog een tijdje met kinderen zouden wachten.’
‘Dat had best gekund, maar de meisjes willen graag een zwangerschap meemaken en moeder worden. We zijn een jaar getrouwd, paps, en de twee jaar daarvoor ook al samen, we kunnen een uitbreiding van ons geluk wel aan.’
‘Ja, vast. We genieten er heel veel van dat het met jullie zo goed gaat.’
‘Ja. Vast omdat ze zo precies hetzelfde zijn. Met wat verschil was het vast niet zo goed gegaan, meisjes zijn gauw jaloers.’
‘Ja. En jij doet natuurlijk ook je best om alles eerlijk te verdelen.’
‘Nee, paps, nog steeds niet. Ik doe mijn best met waar ik me in kan duwen en daar zijn ze heel tevreden mee.’
Hij grinnikte even.
‘En er zwanger door geworden. Maar ze zijn zelf de enigen die aan verdeling kunnen doen, ik merk bij niets een verschil.’
‘Tja. Alles fijn, meisjes?’
‘Ja, pa, geweldig. Bas is geweldig lief en in bed nog geweldiger dan in het begin.’
‘Tja, jullie moesten hem wel op gang brengen.’
‘Dat ging snel genoeg, maar hij is ook lekkerder gaan vrijen.’
‘Jullie zelf vast ook.’
‘Ja, dat zegt Bas ook. Maakt u zich maar geen zorgen dat er één soms weinig meer kan doen dan meekijken. We vinden het fijn om te zien dat de ander geniet en zo lekker klaarkomt, we weten precies hoe dat voelt. Enne, opwindend als we zien dat Bas klaarkomt, hij kreunend zijn zaadjes aan het spuiten is. Ook daarvan weten we precies hoe dat voelt. We hebben het ook weer een paar keer een paar dagen gezien, omdat we zo met de pil gestopt zijn dat we gelijk ongesteld werden. Om gelijk zwanger te kunnen worden. We hebben dus Bas weer eens op andere manieren dan vrijen verwend. Waardoor hij het vrijen daarna natuurlijk weer erg fijn vond. Eh als ma het niet erg vindt, we weten dat de hoeveelheid zaadjes niet zo veel zegt, maar de grote hoeveelheden van Bas hebben in ieder geval resultaat gehad.’
‘Niet erg, hoor, schatjes, ik ben blij dat jullie zo veel krijgen.’
De meisjes grinnikten even.
‘Ja, en zo vaak. In ons eentje hadden we het misschien geeneens aangekund.’
‘Vast wel, jullie zijn constant erg eh gretig.’
De meisjes grinnikten weer even.
‘We waren niet vies van andere jongens, we hebben er nogal wat uitgeprobeerd, maar we werden het van Bas al op z’n twaalf- de. En iedere keer, nadat we hier samen gingen wonen en we weer wat verder gingen, werden we nog gretiger. Daarom duurde het ook niet zo lang tot we wilden vrijen.’
‘Is Bas ook gretiger geworden?’
De meisjes grinnikten wat langer dan eerder.
‘Dat kon hij niet, hij hoefde maar een meisje te omarmen om een stijve te krijgen en dan wat te willen. Vast omdat hij vrijen fijner vindt dan eh wat er daarvoor alleen maar kon reageert hij wat normaler. Hij hoeft ons niet aan te raken om wat te willen, er aan denken is al genoeg.’
‘Ja, dat is normaler, dat zien we bij het zonnen ook. Al snap ik soms niet waar het pikkie van Bas van steigert.’
De meisjes grinnikten weer even.
‘Ach, ma, om dat te veroorzaken is er zoveel mogelijk. Als één van ons tweeën even zacht kreunt werkt het al.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Het lijkt erop, dat Bas de som van de gretigheid van zijn vader en zijn moeder geërfd heeft. Eh is erbij jou wat minder terecht gekomen, Barbie?’
‘Ik kom in een weekend niet zo goed op gang, in de vakanties gaat het al beter. Ik denk pas helemaal goed als Karl en ik sa- menwonen. Maar, gretig of niet, we vrijen soms vaker dan Bas.’
Ze grinnikte even.
‘En dat kan ik in m’n eentje aan. Dus iedereen hier lijkt me tevreden.’
‘Ja, zelfs ik, al krijg ik van vader, zo te horen, maar de helft van wat jij van Karl krijgt.’
‘De rest mag het ook weten. Ik ben bij de dokter geweest, voor een pilletje of zoiets. Maar die werd kwaad, toen ik vertelde dat ik nog maar hooguit drie keer op een dag een erectie kon krijgen. Ik kon terugkomen als het maar drie keer in de week was.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Kan je na gaan hoe vaak hij het zelf kan, vader. Meisjes, tegelijk zwanger worden is dus gelukt, dat was een beetje te regelen. Maar het op dezelfde dag bevallen zou toeval zijn, denk ik.’
‘Ja, ma, als we de natuur zijn gang lieten gaan. Maar we hebben al met een gynaecoloog gesproken. Als het duidelijk is dat de bevalling bij de eerste begonnen is wordt de andere onderzocht. Als het verantwoord is dat haar kindje kan komen gaat ze aan een weeën opwekkend infuus. De tweede komt dan uiterlijk de volgende dag, als de eerste laat op de dag geboren wordt.’
‘O. Wat een slim stel zijn jullie.’
‘We doen er alles voor om hetzelfde te blijven, daar voelen we ons gelukkig bij. En van een ongesteldheid zijn we voorlopig ook af.’
‘Ook fijn. Ze doen hun best, maar zelfs met vier handen en twee monden kom ik niet zo lekker klaar als eh met vrijen. Ik krijg er al weer zin in.’
‘Ga eerst maar aan het werk, daarna ben je welkom. Alles op z’n tijd, Bas, we willen hier in huis ook meehelpen, als we geen werk in het dorp hebben, zoals vandaag.’

In de twintigste week dat de tweeling in verwachting was zat de hele familie aan de eettafel koffie te drinken, in afwachting van de thuiskomst van Bas en de tweeling uit het ziekenhuis, waar er scans gemaakt zouden worden. De grootouders en de ouders van Bas waren er, zijn zus en haar man en de ouders van de tweeling. Ze keken allemaal naar het trio, toen dat binnen- kwam. Bas had een brede grijns op zijn gezicht, de tweeling keek ernstig. Ze kregen ook koffie.
‘Één van de meisjes wil wat vertellen.’
‘Ja. Omdat we het fijn vinden dat jullie hier allemaal zijn, paps er zelfs tijd voor vrijgemaakt heeft en Barbie en Karl ook. We laten jullie nog even in spanning, vroeger moest er gewoon negen maanden gewacht worden voor je wist wat er kwam. We weten dat iedereen met ons mee leeft, niet alleen omdat we een trio zijn. Daarom wil ik, ook namens mijn zus, nog wat vertellen over alles tot nu toe. Vooral voor onze ouders, die durfden we niet al te veel te vertellen, om ze niet meer te schokken dan nodig was. We hebben ze altijd verzekerd dat we voorzichtig waren en genoeg wisten, voorgelicht waren, om ongelukjes, of hoe je het noemen wilt, te voorkomen. We hebben een fijne jeugd gehad. We mochten spelen waar en met wie we maar wilden, als we maar op tijd thuis waren voor het eten of op tijd lieten weten dat we ergens anders aten. Vroeger dan andere kinderen van onze leeftijd hoefden we niet naar bed, dus daarbij vielen we ook niet uit de toon. We gingen vaak wel voor die tijd naar onze kamer, om bij te praten, zeker als we iets verschillend meegemaakt hadden. Bas kennen we al vanaf de kleuter- school. We bemoeiden ons niet zo met hem of andere jongens, meer met meisjes. Natuurlijk totdat we naar schuurfeestjes mochten. We hebben daar thuis maar niet veel over verteld, we genoten er heel veel van. Van dat niet preutse, pakken wat je pakken kan. We hebben er niet zo op gelet welke jongens er opdoken, meisjes kwamen ook niet allemaal direct na hun twaalf- de verjaardag. Voor we in de gaten hadden dat Bas ook kwam hoorden we over hem. Genoeg, in eerste instantie, om één van ons dat te laten controleren. En meer dan genoeg om de andere dat daarna ook te laten doen. We vertelden elkaar alles, als het met een jongen niet beviel kon de andere dat bespaard blijven. Alle jongens wilden ons natuurlijk allebei, in de hoop een verschil te ontdekken. Bas gaf dat direct ook toe, maar zei dat hij dat wilde om te kunnen kiezen, want hij wilde graag met één van ons meer dan spelen, zo gauw mogelijk verkering. Maar daar waren we niet aan toe, we wilden met jongens spelen tot we er allebei één vonden om daar meer, verder mee te willen. Bas legde zich daar direct bij neer, hij liet het aan ons over. Hij liet steeds wel duidelijk merken dat hij heel blij was als één van ons weer met hem wilde spelen. Dat deden we ook vaak, want hij bleef wat bijzonders. Hij speelde met ons veel liever en vooral veel lekkerder dan andere jongens. Wie er niet uitgebreider over horen wil, oortjes dicht. Hij probeerde niet om ons zo snel mogelijk te laten komen, om er vanaf te zijn, maar het voor ons zo langzaam mogelijk te doen. Maar nooit te langzaam, we hoefden nooit te zeggen, schiet eindelijk eens op.’
‘Hoe wist je dat, Bas?’
‘Ach, te horen aan hun hijgen en kreunen en te voelen aan hun trillen en kronkelen, mams.’
‘Ja, vast. Andersom ook, wij deden het bij hem, volgens hem, veel liever en veel lekkerder dan andere meisjes. Waarschijnlijk omdat we al snel meer om hem gingen geven dan om andere jongens. Niet alleen omdat hij zo lief en geduldig was, zijn eh gereedschap was voor zijn leeftijd overmaats, heel fijn om zo veel beet te kunnen houden. En hij genoot er ook zo veel van om klaar te komen. We snapten al gauw waarom, hij spoot dan veel meer zaadjes dan andere jongens, voelde vast duidelijker en langer dat er wat kwam en ging. Dat was veel belovend, voor eventueel later. Dan zou er bij het vrijen vast meer te genieten zijn dan met een kleinere. Wij weten uit de praktijk niet of dat zo is, we hebben alleen met Bas gevreeën. Maar mams, Berbel, weet het wel. Mag ik het vertellen?’
‘Ja, doe maar, liefje.’
‘De vader van Barbie had, wat mams noemde, niet veel meer dan een sprietje. Nadat de nieuwsgierigheid eraf was vond ze er niet veel meer aan. Van Bas’ vader schrok ze, de eerste keer dat ze het gereedschap van hem zag. Een blije schrik, en vast net als ons, nog dagelijks. Het blijft overweldigend om door zo’n paal helemaal opgevuld te worden. Goed. Na onze achttiende begonnen we de hoop op te geven om nog zo’n jongen als Bas te vinden. We kenden de families van de meeste jongens wel, maar die van Bas niet, omdat die niet echt in maar aan de rand van het dorp woonde. En om op een varkensfokkerij te gaan spelen trok ons niet zo. Had, achteraf, best gekund, het stinkt nergens. We gingen toch maar eens op onderzoek uit en werden tot onze verbazing hartelijker ontvangen dan ergens anders. En Bas’ vader kwam al gauw met het idee voor ons om het met ons drieën te gaan proberen, als wij en Bas niet konden kiezen. We kregen er zelfs kamers voor aangeboden. Dat proberen zagen we bij het bezichtigen van die kamers al zitten, maar wij tweeën hebben er die avond eerst uitgebreid over gepraat. We voorzagen geen problemen, wat ons betreft. Voor Bas ook niet, die nam al jaren heel lief en geduldig genoegen met wat hem door ons aangeboden werd. Het ging direct al beter dan we ons voorgesteld hadden. Wíj tweeën hadden elkaar natuurlijk vaak helemaal bloot gezien, met z’n drieën bloot op bed was heel wat fijner dan het omstebeurt half aangekleed in het half donker scharrelen in een schuur. En het werd volmaakt toen we gingen vrijen. Jullie snappen vast wel, mams zeker, dat wie met hem vrijt volledig bevredigd wordt. Maar voor de andere is het ook fijn. Die ziet en voelt het bijna zelf als Bas haar zus eh penetreert, die grote van hem helemaal in haar verdwijnt en hij gaat wippen. Ze weet dat hij zijn best doet om het voor allebei zo lekker mogelijk te doen. En ze komt zelf bijna ook klaar als ze haar zus ziet en hoort klaarkomen. En geniet als ze Bas hoort en ziet klaarkomen, ziet precies hoe vaak en lang hij zijn zaadjes in haar zus spuit. Het werd spannend toen we aan kinderen wilden beginnen en we met de pil stopten. Wie zou er het eerst door één van die dagelijks meerdere keren enthousiast ingespoten zaadjes bevrucht worden. Onze opzet lukte, dat wisten jullie ook al, allebei tegelijk. Of ongeveer, het kan een paar dagen schelen. Sinds die tijd zijn we wat zwaarder geworden, maar er is nog niet meer aan ons te zien dan een beginnend buikje. We voelen wel dat er iets in ons verandert, dat zal wel aan hormonen liggen, maar nog geen bewegingen van een kindje. Volgens de gynaecoloog kunnen we die nu elke dag verwachten. Tja, nu over vanmorgen. Weten dat je zwanger bent is fijn, het schokte ons toch om te zien dat er een kindje in je buik in de maak is. We hebben ieder een foto van een scan, maar het is veel indrukwekkender om met een scan mee te kijken en zo’n kindje ongeveer rondom te kunnen bekijken. Bas is ook onder de indruk, maar die grijns van hem komt omdat hij niet zo denkt aan dat die kindjes er een keer uit moeten, maar wat er dan uitkomt. Voor het eerst is er nu een verschil tussen ons, al is het aan de buitenkant niet zichtbaar. Maar we zijn er toch heel blij mee. De ene krijgt een jongetje, als alles goed gaat, de andere een meisje.’
Het duurde even tot alle verbazing en de felicitaties geuit waren.
‘De gynaecoloog heeft bij de scans meegekeken en ons weer onderzocht. Hij vindt alles er heel goed uitzien, ons zeer gezond en op een ideale leeftijd om een eerste kindje te krijgen. We hebben het al verteld, hij zal meewerken om ze zo kort mogelijk na elkaar op de wereld te laten komen. We gaan die kinderen opvoeden alsof ze twee moeders hebben, wie van wie is hoeven zij ook niet te weten. Dat staat alleen in de gemeentelijke administratie, want Yessica en ik zijn dan weer hetzelfde, voor iedereen.’
‘Wat vind je daar allemaal van, Bas?’
‘Ik vind het prachtig, mams. Ik weet natuurlijk wel dat ze het op het eind wat moeilijker krijgen, en dat een bevalling geen pretje is, maar ik zal ze zo veel mogelijk overal bij helpen en ze moreel ondersteunen, net zoals jullie vast allemaal. Ik mag bij de bevallingen zijn en zal dan even weten wie wie is, aan de hand van wat ze krijgen. Maar als ik ze even niet zie kan ik er daarna niet zeker van zijn of ze de baby’s niet omgeruild hebben en weet ik weer niets. Maar dat heeft me toch al nooit iets kunnen schelen. We zijn alle drie heel tevreden met elkaar en hebben het hier geweldig naar onze zin. De meisjes blijven wat werken, ze willen graag ook een beetje de kost verdienen. Na de bevallingen gaat er maar één tegelijk de deur uit, de andere kan dan voor de kinderen zorgen. Jammer voor mams en oma, veel oppas zal er niet nodig zijn. Maar het zal al fijn zijn ze hier dagelijks te zien. Natuurlijk buiten ook in hun blootje, als het weer het toelaat. De gynaecoloog viel het op dat de meisjes nergens wit waren en vroeg ernaar. En waarom ze zo fit waren. Tja, van het helemaal bloot zonnen en van het in bed sporten. Ik lig niet altijd bovenop, de meisjes ook vaak, liggend of zittend. Alle mogelijke standjes komen aan de beurt. Al zullen het er de komende maanden tijdelijk wat minder zijn, als er dikke buiken in de weg zitten. De gynaecoloog zei, toen ik hem er om vroeg, laat de meisjes zo lang mogelijk doen waar ze zin in hebben. En je zaad kan geen kwaad, de baby’s zijn goed ingepakt.’
‘Gelukkig wel, zijn klaarkomen vinden we alledrie het mooiste en lekkerste wat er is.’
‘Geniet er maar van en laat ons weten als we jullie ergens mee kunnen helpen.’
De meisjes giechelden.
‘Nou, bij het vrijen hebben we geen hulp nodig, mams, die is er altijd al. Maar verder, alvast bedankt.’

Een jaar en negen maanden na de bruiloft van het trio

Bas werd in de woonkamer met gejuich ontvangen. Hij kreeg gelijk koffie en gebak.
‘Ik heb het belangrijkste al doorgebeld, ook aan Barbie en de ouders van de meisjes. Fijn dat jullie hier ook zijn, Barbie en Karl.’
‘Natuurlijk, zo’n feest willen we van dichtbij meemaken, ons werk wacht wel. Een geboorte van een bijna tweeling is helemaal bijzonder.’
‘Ja, zeker. Ik ga zo douchen en even slapen. Daarna bel ik het ziekenhuis. Als de meisjes fit genoeg zijn om bezoek te ontvan- gen mogen er twee tegelijk bij, maar steeds niet langer dan een minuut of vijf. Dat bel ik dan ook aan de familie Adler door. Jullie moeten allemaal gaan kijken.’
Hij haalde een zakdoek uit zijn zak en droogde zijn ogen.
‘Ik moet er weer van janken. Het is zo mooi.’
‘Is? Zijn, toch? Die baby’s?’
‘Ja, natuurlijk. Maar wat ik nog mooier vind is het geluk van de meisjes. Jullie weten, ze wilden heel graag op dezelfde dag bevallen. Niet binnen een dag, één voor middernacht en één daarna. Dat is gelukt, nog beter dan wat ze dachten dat mogelijk was. Yasmin had natuurlijk al weeën toen ik de meisjes in het ziekenhuis bracht. Ze zijn allebei direct onderzocht. Yessica kreeg daarna een weeën opwekkend infuus. Eerst om het uur, na een paar keer wat vaker per uur, kwam de gynaecoloog of een verloskundige voor controle, en draaide dan soms wat aan het kraantje van het infuus. Yasmin beviel het eerst. Ze zei steeds, gaat wel, gaat wel, maar het was vast geen pretje. Om haar gezwoeg te zien voor mij ook niet, wel om een geboorte van je eigen kind te zien. De gynae- coloog kon daarna gelijk met Yessica verder.’
Hij haalde een stuk papier uit zijn zak.
‘Geboren zijn Jens Bas. We wilden graag vernoemen, pa, maar geen drie keer Bas als roepnaam in een familie, twee is soms al lastig.’
‘Prima. Dank jullie wel.’
‘En Julia Berbel Barbara.’
Oma Barbara en Berbel bedankten hem ook.
‘Jens en Julia zijn de tweede namen van de ouders van de meisjes. We wilden graag vernoemen, omdat we veel te danken hebben aan de vernoemde personen. Ze zijn de meest betrokkenen bij onze, voor ons zeer prettige, opvoeding. We hebben de ruimte gekregen om ons te gedragen zoals we wilden, wat niet zo normaal was als bij andere stellen.’
‘Ik heb ook niets te klagen, Bas.’
‘Nee, Barbie, daar heb zelfs ik bij geholpen. Opa, oma, paps, mams en ik waren het op een gegeven moment spuugzat dat je als een non bleef leven en hebben je aangemoedigd om daar wat aan te doen.’
‘Waarvoor nog maar een keer mijn dank.’
‘Ja, goed, Karl. Het ligt natuurlijk aan de omstandigheden hoe vroeg je wat met meisjes gaat doen. Na de bevallingen zijn de twee bedden, op verzoek van de meisjes, naast elkaar geschoven. Ze hebben een hand van elkaar vastgehouden en er op los gejankt. Om het mooie. Hun baby’s zijn een kwartier na elkaar geboren, net zoals zijzelf. Ze straalden er wel van geluk bij. Mooier kon niet. Iedere keer, dat de gynaecoloog of een verloskundige langskomt bedanken ze die ook weer, voor hun goede timing. Jullie moeten allemaal gaan zien hoe gelukkig ze zijn.’
Dat wilden ze allemaal graag.
‘Ergens zijn ze, waren ze al, sinds ze het van de echo’s wisten, blij, dat het een jongen en een meisje zijn, dan is daar tenminste verschil tussen te zien. Dan krijgen die niet dezelfde problemen als zij gehad hebben bij het kiezen van een partner. Dat is uiteindelijk goed afgelopen, maar het had ook anders kunnen gaan.’
Dat werd door iedereen beaamd.

Na Barbies eerste half jaar praktijk

‘Liefje, hoe loopt je praktijk?’
‘Ik speel al kiet. Als je energie, bureau-onkosten en een reserve voor onderhoud van het huis rekent, andere kosten heb ik niet. Geen lening, geen hypotheek. Ik reken het verlies aan rente over mijn investering in het huis niet, mijn kleiner geworden kapi- taaltje groeit toch nog zachtjes door.’
‘Kleiner geworden?’
‘Ja. Afgezien van de overnamekosten had ik een tijdje geen inkomsten, mijn dorpsgenoten hebben de kat uit de boom gekeken, dat snap ik wel. Wat kan zo’n meisje nou weten. Maar ik heb ze met probleempjes goed, snel en voor niks kunnen helpen. Dus kwamen ze ook met grotere problemen en gingen betalen. Ik heb een uurtarief wat expres lager is dan van andere advocaten in de wijde omgeving. Ik gaf iedereen die iets kwam vragen ook een blaadje met hoe ze subsidie voor rechtshulp aan konden vragen als ze niet veel verdienden. De meesten wel, maar ze waardeerden dat.’
‘Slim.’
‘Kwestie van opletten en inspringen op voorziebare probleempjes.’
‘Ja, plannertje. Dus nog niet genoeg inkomsten voor een personeelsuitbreiding?’
‘Karl, je vraagt dat wel erg voorzichtig.’
‘Eh ja.’
‘Ik heb, toen ik mijn familie voor het eerst over je vertelde, gezegd dat als je niet bij me zou willen werken, ik in het blad van de universiteit voor een medewerker zou adverteren, die ik dan ook zou keuren voor mijn privébehoeften. Je weet dat je daar ruim aan voldoet. Of twijfel jij over ons?’
‘Nee, helemaal niet. Zo bedoelde ik dat niet, liefste. Ik wil hartstikke graag met je samen gaan werken en nog meer om dage- lijks aan je privébehoeften te voldoen. Ik bedoelde, als je nog niet genoeg werk voor me hebt, als ik klaar ben met mijn stage, zou ik tijdelijk ergens anders kunnen gaan werken. Barbie, ik neem eventueel genoegen met kost en inwoning. Die inwoning dan wel graag met jou.’
‘Je liet me even een beetje schrikken, Karl. Ik kon niet uitsluiten dat je uiteindelijk iets anders zou willen. Ik zou dat niet snap- pen, maar er is niets zeker in dit leven.’
‘Nee, maar een leven zonder mijn droomvrouw zou voor mij geen leven zijn.’
‘Ach. Nou, dat hoeft gelukkig niet. Als je komt is er genoeg werk voor je. Ik adviseer ook al een paar bedrijven uit de stad, ze zijn er achter gekomen dat ik sneller werk dan de advocaten daar. Die hebben genoeg inkomsten en geen haast meer. Ik ben geen echte bedrijfsjurist, maar ik lees snel dus kan ik me snel ergens in verdiepen. Zeg, over dat je genoegen zou nemen met kost en inwoning. Wat wil je eigenlijk voor salaris?’
‘Hetzelfde als jij?’
‘Dat is niks. Ik heb niks nodig. Thuis willen ze niet dat ik iets betaal, alles gaat daar toch van de grote hoop.’
‘Nou ja, hoef je er ook geen belasting over te betalen. Wel over de winst op je praktijk, die groter wordt als je geen salaris rekent.’
‘Ho maar. Karl, kan jij je daar in verdiepen, als je komt? Ik interesseer me niet voor geld, ik doe maar wat. Het kan vast met terugwerkende kracht, kan je de rommel opruimen.’
‘Ja, goed idee. Ik kan me verdiepen in het belastingrecht. Doe jij dat niet, voor die bedrijven?’
‘Nee, ik help ze bij vorderingen, van ze of tegen ze.’
‘Ik interesseer me ook niet zo voor geld, maar onnodig belasting betalen is zonde.’
‘Ja. O. Karl, de enige belastingconsulent in het dorp is aan de oude kant en heeft geen opvolger. Tenminste, geen kinderen. Je zou contact met hem op kunnen nemen, proberen zijn klantenbestand over te nemen. Lijkt me fijn, joh. Ik help het dorp met hun problemen, jij met hun belastingaangiften.’
‘Ja. Maar een belastingconsulent kan toch minder rekenen dan een advocaat?’
‘Wel iets, maar wat kan ons dat schelen, daar werken we toch niet voor? Ik in ieder geval niet.’
‘Waarvoor wel?’
‘Dat is kennelijk nog niet goed tot je doorgedrongen. Wat ik van thuis meegekregen heb. Zorgen voor genoeg inkomsten om genoeg vrije tijd te hebben om vaak te kunnen vrijen.’
‘Tja. Aan het begin van jullie oprijpad staat een bordje, varkensfokkerij Werner. Er zou op het huis iets anders moeten staan, maar ik zou niets eh beschaafds maar toch duidelijks weten.’
‘Vrijerij?’
‘Ja, zoiets. Leuk.’
‘Niets wat daar op rijmt.’
‘Barbie toch!’
‘Karl toch! Ja, op een huis hoort dat niet, maar je mag best neuken of zoiets zeggen bij het vrijen. Het is wat plat, maar er wordt gewoon mee bedoeld het gedeelte van het vrijen zonder voor of naspel, de geslachtsdaad. Erin duwen, wippen, klaar- komen, zaad spuiten. Flauw, hoor, wel doen, niets zeggen. Ik bedoel, niet buiten zeggen, ga je mee neuken, pas onder het vrijen.’
‘Ja, ik snap het. Zelfde categorie als kutje?’
‘Ongeveer. Mijn ouders hadden het tegen mij en Bas daar niet over, wel over gleufje, klein en groot pikkie en vrijen. Gleuven en pikkies zagen we, vrijen was groot pikkie in gleufje, wippen en zaadjes spuiten, maar dat was voor getrouwde mensen, om te zorgen dat kindjes ook een pappie hadden.’
‘Beter dan er omheen draaien.’
‘Ja, beter iets te veel vertellen dan te weinig, daar worden kinderen alleen maar nieuwsgierig van. Zoals mijn moeder gebeurd is, waardoor ik kwam.’
‘Niet erg?’
‘Nee, omdat mijn lieve pappie het niets kon schelen hoe ik gekomen was.’
‘Je houdt veel van hem, hè?’
‘Ja, heel veel. Hij was, is altijd heel lief tegen me, voor me. Ik praatte graag met hem, op een fijne manier leerde ik veel van hem, leerde van hem nog beter zaken combineren en zo. Mams was, is ook altijd heel lief tegen me, voor me, maar zonder pappie had ik het niet zo ver gebracht. En door allebei en mijn grootouders kan ik zo vrij en natuurlijk over seks praten. En het ongeremd doen. Met jou.’
Ze grinnikte even.
‘Karl, zeg eens, Barbie, wil je met mij de geslachtsdaad doen?’
‘Barbie, zullen we weer vrijen?’
‘Heel goed, Karl. Heel graag, gretige minnaar van me.’
‘Ja, ik bemin je heel graag, heel vaak. Ik houd van je, ik heb je lief, ook buiten bed. Maar daarin liefhebben, vrijen, neuken, doe ik het liefst omdat jij dat ook wilt. Graag, vaak.’
‘Ja, maar doe eindelijk eens wat, van veel praten kom ik niet klaar.’
Hij kroop op en in haar, liet haar komen en voelen dat hij ook klaarkwam en zijn zaad in haar spoot.

‘Hè, fijn, dat je het snel doet als ik een snelle beurt wil.’
‘Ja, en fijn dat ik zo goed op gang ben dat ik dat kan doen, minstens vier keer op een dag. Of heel langzaam, behalve de eerste keer.’
‘Niet erg, hoor, en normaal. Dit leek op een tweede keer, niet onze vierde vandaag. Dat jongens de eerste keer op een dag het snelst komen en waarom heeft paps me ook ooit verteld.’
‘In het begin keek ik er raar van op, dat je zo veel wist van hun vrijen. Ik weet van mijn ouders alleen dat ze gevreeën moeten hebben omdat ze mijn broer en mij gekregen hebben.’
‘Ga je ze vertellen wat je nu doet?’
‘Nee zeg. Ze hebben me verteld over de onderdelen van jongens en zaadjes, van meisjes en eitjes, en tot slot, als apart verhaal, alsof het met lichaamsdelen niets mee te maken had, dat zaadjes bij eitjes kwamen als grote mensen van elkaar hielden.’
‘Dan hadden ze er zelf vast niet zo’n lol van. Ik zie mams en oma genieten als ze zien dat je een stijve krijgt.’
‘Ja, als het niet komt van het zien dat ze, of één of allebei de meiden van Bas, hun benen van elkaar af doen, doen ze dat dan bijna vanzelf. Ik vind het lekker, dat hij, zonder dat er iets in de weg zit, omhoog kan komen met het uitzicht op meer of minder blote gleuven.’
‘Ik vind een pikkie zien groeien, tot stijf omhoog, ook mooi om te zien. Ook van Bas geniet ik. Mijn broertje, die op z’n twaalfde door een meisje, dat zijn stijve bij het dansen tegen zich aan voelde, gepakt, eh afgetrokken werd en hij voor het eerst zaadjes spoot. Dat drie keer op een weekendavond liet doen en drie meisjes vingerde en liet komen. We hadden niets in de gaten. Hij kon gewoon naar mijn blootje kijken zonder een erectie te krijgen. Pas op z’n zestiende verklapte hij waar hij zijn zaadjes liet en achter een tweeling aan zat. En die sinds zijn achttiende er op los eh vrijt met die tweeling, waarbij hij niet voelt met welke hij het doet.’
‘Als ik hem was zou me dat vast ook niet interesseren. Ik vind het wel fijn voor hem, dat de tweeling tevreden blijft.’
‘Ach, met een andere jongen zou het maar de vraag zijn of ze meer dan twee beurten per dag kregen. Ze zeggen, dat ze bijna klaar komen als ze zien dat hun zus eh klaargereden wordt. Nou ja, je hebt het zelf gezien.’
‘Ja, hoe mooi een kutje om een stijve past, als die erin geduwd wordt. En aan het wippen gaat.’
‘Ja. Eh, ze vertelden laatst, dat ze een nieuw standje gevonden hebben. De meiden gaan op elkaar liggen, buik op buik, Bas tussen hun benen. Dan zijn hun kutjes vlak bij elkaar en kan hij heel snel wisselen.’
‘O. Ja.’
‘Bas zei, zó snel, dat als ik klaarkom en wissel er geen druppel verloren gaat.’
‘Welja.’
‘Nou nee. Ik heb liever niet dat jij eruit gaat als je er zo lekker ingekomen bent. En wat je kan er bij mij inspuit. Ik zou niet willen delen.’
‘Ik ben met jou meer dan tevreden. Met dat erin en eruit zou je mijn stijve niet zo lekker kunnen masseren.’
‘In de loop van een avond krijgen ze meestal een complete beurt, dan kan ervoor of erna wel wat anders.’
‘Nou ja, als ze maar tevreden blijven. Zo te zien wel, het blijft een gretig trio.’
‘En ze vrijen nog net zo vaak als vóór ze de kinderen kregen. Overdag past één moeder op ze terwijl Bas en de andere eh zich in bed uitleven.’
‘Wij nu ook weer?’
‘Ja, ik zou iedere nacht wel door willen gaan tot je niet meer kan.’
‘Vast nog maar één keer meer dan vier.’
‘Pessimist. Misschien wel twee. Als er een beetje spreiding in zit komt er de derde en vierde keer nog ongeveer net zo veel als de tweede keer.’
‘Ik vind het in ieder geval nog net zo lekker.’
‘Dan ga ik je nu berijden en met mijn kutje om je stijve paal bewegen om je leeg te melken.’
Dat lukte.
Daarna vielen ze uitgeput in slaap.

Yessica

Yessica & Manfred

‘Pardon. Mag ik u iets vragen?’
‘Jawel.’
‘U freelancet, hé?’
‘Ja. Ik ken u niet.’
‘Pardon. Ik heet Steier. Ik werk hier op de bank. Daarom weet ik nogal wat van de gang van zaken in het dorp.’
‘Tja. Wat wilt u van me?’
‘U een baan aanbieden. Tijdelijk, maar ik weet niet voor hoe lang. Dat zou u ook zelf moeten beslissen.’
‘Het lijkt me niets om over op straat te praten.’
‘Kunt u een keer bij me thuis komen, om erover te praten? Ik woon bij u in de buurt. Tegenover de school, op nummer 18.’
‘Ja, kan wel. Vanavond? Acht uur?’
‘Graag. Eh.’
‘Van Velsen, voorletter Y.’
Hij glimlachte.
De rest is geheim, hé?’
‘Als u veel over van de gang van zaken in het dorp weet, weet u dat ook.’
‘Ja. Tot vanavond, dan.’
‘Ja, meneer Steier.’

‘Gaat u zitten, alstublieft.’
Yessica ging zitten.
‘Koffie?’
‘Ja, graag. Eh is uw vrouw niet thuis?’
‘Eh nee. Dat komt zo ter sprake. Momentje.’
Hij was snel terug uit de keuken, met twee koffie en een schaal koekjes.
‘De koffie is vers, hoor. Niet zo lang voor achten gezet.’
‘Begint u maar, met uw aanbod.’
‘Ja. Het gaat niet om uw gebruikelijke werk, maar om een soort huishoudelijk werk. Laat u me alstublieft verder vertellen, voor u het gelijk afwijst.’
‘Zo bot ben ik niet. Ik wil wel wat meer horen. U heeft er vast een reden voor, om mij te vragen.’
‘Ja. U of uw zus, want die freelancet toch ook?’
‘Ja. Tutoyeert u me maar.’
‘Graag. Om met het vervelendste te beginnen, mijn vrouw is niet zo lang geleden vrij plotseling overleden. Ze was pas drie en dertig.’
‘O, was zij dat. Eh alsnog gecondoleerd. We hoorden van een overlijden, maar wisten niet wie het was.’
‘Geeft niet. Maar daardoor ben ik in de problemen gekomen. Ik hoefde een tijd niet te werken, daarna halve dagen. Maar sinds ik hele dagen moest gaan werken loopt hier alles uit de hand. Ik zou vast wel voor mezelf kunnen zorgen, maar ik heb een dochtertje van elf en een zoontje van negen.’
‘Ach. Ook treurig voor hun.’
‘Ja. Op zich gaan we fijn met elkaar om, maar hun ook nog verzorgen red ik niet. Daarom zoek ik hulp. Voornamelijk om ze na school op te vangen, ze zijn te lang alleen, voor ik van de bank kom.’
‘Die gaat toch om vier uur dicht?’
‘Ja, maar binnen gaat het werk door. Voor de meesten tot half zes, ik kan meestal pas om zes uur weg. Dan moet ik thuis gelijk aan het eten beginnen, waar ik me eerder nooit mee bemoeide. Ontbijt maken en tussen de middag voor een lunch zorgen gaat nog, de kinderen doen hun best om te helpen. Ik moet zaterdags boodschappen doen, en in de rest van mijn vrije tijd voor alles van een normale huishouding zorgen. Ook de was. Als ik geen hulp kan krijgen ben ik bang, dat het hier een zootje wordt, het met de kinderen niet goed gaat en ik overspannen raak.’
‘Ik neem aan, dat u geen familie in de buurt heeft?’
‘Nee. Ook niet van mijn eh vrouw.’
‘Tja. U heeft er vast over nagedacht. Geeft u eens een taakbeschrijving voor die hulp.’
‘Ik dacht aan uren in de voormiddag tot etenstijd. Dan kan eh die hulp gewoon thuis eten. ’s Middags de benodigde bood- schappen halen en op tijd hier zijn om de kinderen op te vangen. Ze hebben niet iedere dag even lang school, komen tussen half drie en vier uur thuis. Ze kunnen zichzelf wel vermaken, maar hebben natuurlijk graag iemand om na school mee te praten. Nathalie, mijn dochter, zeker. Elf jaar, dan snap je het vast een beetje.’
‘Ja, dat ben ik ook geweest. Met een goede begeleiding heb je weinig problemen.’
‘Die had ze. Ik bedoel, een goede begeleiding, van mijn vrouw, en voor zo ver ik weet geen problemen. Eh dan op tijd beginnen om het eten voor te bereiden. Als ik thuis kom kan ik het overnemen, als me gezegd wordt wat er nog moet gebeu- ren en het op tafel zetten, als het klaar is. Nu wordt het vaak veel te laat voor de kinderen. En als er ergens tijd overblijft wat opruimen.’
‘Tja. Allemaal niet mijn gebruikelijke werk. Ik bedoel, buitenshuis. Ik kan natuurlijk boodschappen doen, koken en opruimen. Al hoef ik thuis niet veel te doen. Mijn zus en ik zorgen er voor, dat er altijd minstens één van ons tweeën thuis is, om voor onze kindertjes te zorgen. Op zich zou ik me ‘s middags vrij kunnen maken, dat kan ik met mijn zus wel regelen.’
‘Ik wil heel graag, dat je er serieus over nadenkt. Ik wist nog niet hoe ik aan hulp moest komen tot ik je zag. Je valt in de leeftijdscategorie die ik voor de kinderen wilde. Ik heb het maar gegokt om je te vragen. Of je weet misschien iemand anders.’
‘Nee, dat zeker niet.’
‘Mag ik vragen, wat je gewend bent te verdienen? Bij je best betalende baan?’
‘O. De best betalende? Zo’n twintig euro per uur, als ze erg omhoog zitten. Netto. Maar meestal minder.’
‘Ik heb er vijfentwintig euro netto per uur voor over. Mijn kinderen zijn me dat waard.’
‘O.’
‘Het kan eraf, hoor, ik ben opgeklommen tot onderdirecteur.’
‘O.’
‘Wil je er alsjeblieft serieus over nadenken? Dan zou ik verder niet op zoek hoeven gaan.’
‘Ik denk me al wezenloos. De hoogte van het uurloon is mooi, maar niet het belangrijkste. Dat zijn je kinderen. Die moeten me ook willen.’
‘Vast wel. Eh wil je een middagje proefdraaien? Alleen komen voor de kinderen?’
‘Jawel. Dan kijk ik wel of één middag genoeg is.’
‘En als dat goed gaat, wil je dan ook de rest op je nemen? Ondanks dat het niet je normale werk is?’
‘Als ik denk, dat het voor je kinderen beter is wel.’
‘Je mag er ook langer over nadenken, hoor.’
‘Als ik snel goed met je kinderen om kan gaan, als ik denk dat ik wat voor ze kan betekenen, is dat niet nodig.’
‘Ik hoop het van harte. Het zou me zo’n rust geven.’
‘Er blijft voor jou genoeg werk over, lijkt me.’
‘Ja, maar dat zou me makkelijker vallen als ik wist dat de kinderen goed verzorgd werden.’
‘Goed. Eh morgenmiddag heb ik niets. Zal ik dan komen?’
‘Zo snel al? Ja, graag. Tjonge, ik weet niet hoe ik je kan bedanken.’
‘Wacht eerst maar af.’
‘Goed. Mag ik je voornaam weten?’
‘Pas als ik hier aangenomen ben, door je kinderen en jou. Je kinderen moeten me met mijn voornaam aan kunnen spreken. Goed?’
‘Ja, prima. En ik?’
‘Ook dan pas. Anders hoor je bij de rest, die het ook niets aangaat.’
‘Ja, ik snap het. Beste Y, ik vertrouw je. Je zou een lijstje moeten maken met je uren. Je maakt er zo veel als je nodig vindt. Één keer per week, of per maand, net wat je wilt, kan ik je betalen.’
‘Om te beginnen maar per week. Eh je zei, voor hoe lang zou ik ook zelf moeten beslissen.’
‘Ja. Ik weet niet voor hoelang. Misschien tot wanneer de kinderen geen begeleiding meer nodig hebben en kunnen koken. Misschien hertrouw ik ooit, maar dat duurt minstens nog jaren. Mijn eh vrouw en ik hebben het er wel eens over gehad, ook voor de kinderen zouden we niet alleen moeten blijven. Maar voorlopig kan ik daar niet aan denken. Ik ben amper bij van de schok.’
‘Ja, het lijkt me vreselijk.’
‘Ja, zelfs voor een nuchtere zakenman.’
‘Eh als ik je nog wat te vragen heb, blijf ik morgen wel tot je thuiskomt.’
‘Goed.’
‘Dan ga ik maar naar huis.’
Ze stond op. Hij ook.
‘Ik laat je uit. In de hal geef ik je een sleutel, dan kan je morgen komen wanneer je wilt.’
‘Prima. We zien verder wel hoe het loopt.’
‘Ja. Ik hoop goed.’

Ze liet zichzelf de volgende dag om twee uur binnen. Ze verkende het huis. Ze vond het minder rommelig of stoffig dan ze verwachtte. Alleen de eettafel was niet opgeruimd. Ze kwam net de trap af toen de kinderen thuiskwamen, tegelijk. Die keken verbaasd naar haar. Het meisje sprak het eerst.
‘Bent u de eh hulp, die zou komen?’
‘Ja. Zeg maar je, Nathalie. Dag, Leon.’
Leon knikte.
‘En wij, tegen jou?’
‘Dat zeg ik pas, als we met elkaar op kunnen schieten. Als jullie me niet moeten ga ik weg en kom niet meer terug.’
‘Nou, we zijn netjes opgevoed, paps heeft ook gevraagd om je een kans te geven.’
‘Heeft hij jullie verder iets verteld?’
‘Weinig. We hebben ’s morgens niet zo veel tijd om te praten. En tussen de middag belde hij af, hij had geen tijd om thuis te komen. Wij hadden daarom te weinig tijd om ook nog de eetkamer op te ruimen.’
‘Niet zo’n ramp. Dat kunnen we met z’n drieën even doen. Ik ben zo brutaal geweest om rond te kijken. Jullie kamers vind ik in ieder geval redelijk netjes, dat heeft jullie nette opvoeding in ieder geval bereikt. Voor we verder praten, jongelui, ik heb jullie vader niet gezegd dat ik vandaag wat aan het avondeten zou doen, dat heeft hij me ook niet gevraagd, maar hebben jullie misschien een voorstel ergens voor, zonder dat we boodschappen moeten doen?’
Nathalie grinnikte.
‘Daar zouden we misbruik van kunnen maken. Pizza’s bestellen, bijvoorbeeld.’
‘Nee, niet alweer, Nathalie.’
Yessica grinnikte ook.
‘Zo te horen hebben jullie die de laatste tijd al vaak genoeg gehad. Probeer wat anders, maar ik stink niet overal in, hoor.’
‘Kan je lekkere macaroni maken, zonder dat het aanbrandt? Daar is alles wel voor in huis. Met vlees uit blik.’
‘Ja, als jullie helpen. Want ik weet de weg in jullie keuken niet.’
‘Goed. Dan hebben we nog wel even. Laten we in de woonkamer gaan zitten.’
Dat deden ze. Yessica op een stoel, de kinderen op een bank.
‘Wat zitten jullie stijfjes naast elkaar, zo zitten jullie anders vast niet. Jullie zijn toch niet bang van me?’
‘Nee, bang niet. Maar eh, we moeten, zo gezegd, de kat uit de boom kijken. Paps heeft wel zo’n beetje verteld wie je bent. Één van de beroemde tweeling, die niemand uit elkaar kan houden.’
‘Afgezien van dat beroemd, ja.’
‘Wil je daarom niet zeggen wie je precies bent?’
‘Ja, Leon. Dat vertellen we niemand, omdat we precies hetzelfde behandeld willen worden. Maar voor jullie zal ik een uitzon- dering maken, als ik vaker mag komen.’
‘En voor paps?’
‘Die mag het dan ook weten. Hij noemde me een keer Y. Hij wist natuurlijk, dat mijn zus en ik Yasmin en Yessica heten. Niet met een J, maar met een Griekse Y.’
‘In die volgorde?’
Yessica grinnikte.
‘Wacht maar af, slimmerd. Noem me voorlopig ook maar Y.’
‘Dat klinkt nogal stom.’
‘Daar kan ik wel tegen, het is hopelijk voorlopig. Buiten de deur hebben jullie er niets aan, hoor, als jullie zouden weten wie ik ben. Jullie zullen vast wel eens gezien hebben dat ik of mijn zus onze kindjes naar de oppas in de school brengen. Maar dan weet je nog niet wie het is.’
‘Jullie kindjes toch wel?’
‘Nee.’
‘Je eh jullie man?’
‘Nee. Niemand. Het maakt, als ze er aan gewend zijn, niemand wat uit, we zijn precies hetzelfde. We vertelden elkaar steeds alles, we wisten dus altijd hetzelfde. Maar over jullie ga ik mijn zus niets vertellen, alles blijft tussen ons. Daarom mogen jullie me dan bij mijn naam noemen.’
‘Dat alles tussen ons zal blijven bevalt me wel. Jou, Leon?’
‘Ja.’
‘Kan ik dan met jou ook over dingen praten die jongens niet aangaan? Dat deed ik met mammie ook.’
‘Ja. Nathalie, Leon, ik vind het heel erg voor jullie, dat jullie mammie al overleden is. Als ik van jullie vaker mag komen is het niet mijn bedoeling dat ik jullie mammie ga vervangen. Dat kan ik niet, jullie mammie is voor jullie speciaal. Ik zou alleen zo goed als ik kan jullie verzorgen. Als hulp voor jullie vader. Meer niet.’
‘Goed. Hè, Leon?’
‘Ik wacht eerst af of die macaroni te eten is.’
Ze lachten alle drie.
‘Eigenlijk een beetje flauw, Leon.’
‘Ik weet niet of ik mag zeggen wat jij vast ook denkt.’
‘O.’
‘Wat bedoelen jullie?’
‘Eh we weten niet of pappie je uitgezocht heeft omdat je op mammie lijkt.’
‘O. Ik ook niet. Hij heeft me op straat aangesproken. Daarna hebben we gisterenavond hier gepraat.’
‘Heb je toen de foto van mammie niet gezien?’
Leon wees naar de schoorsteenmantel.
‘Nee.’
Yessica stond op, liep naar de foto en bekeek die van dichtbij.
‘Ja, ik lijk er wel wat op. Maar een foto is maar een foto. Ik bedoel, om op iemand te lijken moet je je ook ongeveer hetzelfde bewegen.’
‘Dat doe je.’
‘O.’
Ze ging weer zitten.
‘Misschien heeft dat onbewust bij jullie vader meegewerkt. Maar ik praat vast niet op dezelfde manier.’
‘Tot nu toe ongeveer wel.’
‘Nou, jullie lijken me een slim stel.’
‘Dat zijn we ook, Y.’
Ze grinnikten alle drie.
‘Ik wil nu graag toch met het eten beginnen. Liever te vroeg klaar dan te laat.’
‘Als macaroni warm gehouden moet worden, tot paps er is, brandt het aan.’
‘Dat hoeft niet, Leon. Kom mee.’
Ze gingen naar de keuken.
‘Ik weet niet wie het hier zo netjes houdt, er staat geeneens afwas.’
De kinderen grinnikten.
‘Die staat in de afwasmachine.’
Nathalie liet het zien.
‘Nou, lekker lux. Bij me thuis is er nogal wat afwas, als iedereen er is, maar we vinden het gezellig om het met meerderen af te wassen en af te drogen. Maar jullie doen het vast niet zo graag.’
‘Nee, niet zo.’
‘Goed. Geef me nu maar alles aan, wat jullie denken dat er in macaroni moet, laat me wel zien waar het vandaan komt. En natuurlijk een pan, maar niet de grootste.’
Ze zetten alles voor haar op de aanrecht. Ze vroeg om nog een paar kruiden, die kreeg ze ook.
‘Ik breng de macaroni even aan de kook, ruimen jullie ondertussen de eettafel af en dek die voor straks.’
Al gauw stonden ze weer naast haar.
‘Hoe je macaroni moet koken staat op het pak. Daarna afgieten en opwarmen tot alles droog is. Ja, als je daarbij niet af en toe roert brandt het aan. De kruiden en zo doe je er op de gok in, het let niet zo nauw. Het moet ook niet iedere keer hetzelfde smaken. En jullie gebruiken vast overal ketchup op, dan proef je van de kruiden toch al minder.’
‘We mogen niet zo veel ketchup overal opgooien.’
‘Prima. En per persoon zo’n honderdvijftig gram vlees, je kan op een blikje zien hoeveel erin zit.’
Yessica maakte alles klaar, vroeg daarna om de grootste pan. Ze deed daar een laag water in en zette de pan met macaroni daarin, op de laagste stand van het fornuis.
‘Zo blijft het warm, zonder aan te branden. Eh jullie mogen vast een beetje proeven.’
Ze deed een beetje op twee schoteltjes en gaf het, met voor ieder een lepel, aan de kinderen.
‘Ga er maar me aan de eettafel zitten.’
Dat deden ze, Yessica ging bij hun zitten. De kinderen proefden eerst voorzichtig, maar hadden al gauw alles op.
Leon keek Yessica lief aan.
‘Als je iedere dag zoiets lekkers kan maken mag je van mij blijven.’
‘Fijn. Nathalie?’
‘Het was heel lekker. Ongeveer zoals mammie het ook maakte. Maar ik ga niet alleen af op hoe goed je kan koken. Je lijkt me verder ook wel geschikt.’
Meneer Steier kwam binnen.
‘Hallo, allemaal.’
Hij kuste zijn kinderen, waarbij Leon zich wat afdraaide. Yessica zag het, grinnikte inwendig en dacht, die is al op een leeftijd om een hekel te hebben aan gekust te worden. Meneer Steier ging bij hun zitten.
‘Gezellig, zo. Nou, kinderen, hoe bevalt de eh hulp?’
‘Van Leon mag ze al blijven, als ze iedere dag iets lekkers kookt. We hebben geholpen om macaroni te maken en die net geproefd. Het smaakt prima, ongeveer zoals mammie het maakte. Ik zei net, ik ga niet alleen af op hoe goed ze kan koken. Maar ze lijkt me verder ook wel geschikt.’
‘Fijn, Nathalie. Hoe bevalt het jou, eh Y?’
‘Prima. Ik vind je kinderen goed opgevoed, lief en slim. Ik wil graag voor ze zorgen. Maar lieverds, alles zal vast niet steeds zo soepel gaan als vanmiddag. Ik zal vast af en toe een beetje streng op moeten treden. Maar denk maar niet, dat ik dan gelijk vertrek, als jullie dat niet bevalt. Bij verzorgen, en opvoeden, hoort ook jullie leren wat er wel en wat er niet kan. Het ligt me niet om ruzie te maken, meestal zal het best, als het aan mij ligt, op een andere manier opgelost kunnen worden.’
‘Nou, paps en mammie waren soms ook een beetje streng. Dat begrepen we wel, ze legden steeds ook goed uit waarom. Niet altijd even leuk voor ons, maar wat we van andere kinderen hoorden, de meesten vonden dat ze zonder uitleg op hun kop kregen.’
‘Tja, het gaat vast niet in alle families hetzelfde. Maar ik weet nu genoeg. Luister. Jullie hebben jullie ouders niet zelf uit kunnen zoeken, jullie mogen wel zeggen of jullie mij als hulp willen.’
‘Dat beslissen jij en paps toch?’
‘Ja, maar als jullie me nu al niet zien zitten, begin ik er niet aan. En anders moeten jullie me accepteren zoals ik ben.’
‘Daar ben ik het helemaal mee eens, kinderen. Jullie mogen nu kiezen of jullie haar accepteren of niet, met haar voordelen en eventuele nadelen. Dan blijft ze, wat mij betreft, zo lang ze wil. En zo te horen zal ze zich niet snel weg laten jagen. Als ik hoor dat jullie dat proberen geef ik jullie op jullie kop.’
‘Ja, paps. Ik zie het wel zitten. Jij, Leon?’
‘Ja. Kunnen we gaan eten? Ik wil meer van die niet aangebrande macaroni.’
Meneer Steier grinnikte.
‘Jouw liefde gaat kennelijk door je maag. Y, ik zie jou ook wel zitten. Mag ik je welkom heten?’
‘Ja. Zeggen jullie maar Yessica. Zo heet ik echt, al zullen jullie dat moeten geloven, want tussen mijn zus en mij is er geen verschil te zien of te merken.’
‘We geloven je, natuurlijk. Ik zie, dat er voor drie gedekt is. Maar je mag best mee-eten, Yessica.’
‘Nee, daarvoor heb ik niet genoeg klaargemaakt, ik eet thuis, daar wordt op me gerekend. Eh ik zal in het weekend ook even komen, om met het eten te beginnen. Nathalie kan je laten zien hoe er iets opgewarmd kan blijven, maar er is ook een magne- tron, heb ik gezien. ’
‘Dat zou fijn zijn, Yessica.’
‘Ja. Ik ben nu wat lang gebleven, de kinderen zien me in ieder geval morgen weer, jij me vast in het weekend. Tot ziens, allemaal.’

Yessica & Yasmin thuis, een paar weken later

‘Yasmin, heb je nog lang werk?’
‘Alleen deze week nog, maar we hebben nog twee aanvragen voor werk, daar ga ik nog langs.’
‘Kan je die afzeggen en ‘s morgens een paar uur komen werken waar ik nu ‘s middags werk?’
‘Bij die bankonderdirecteur? Ik snap niet dat je dat aangenomen hebt. Dat is toch niets zakelijks maar verzorging? Dat doen we nooit. Ik had verwacht dat je er al gauw mee zou stoppen.’
‘Ja, het is verzorging. Ik kon het niet weigeren, hij was zo treurig. Hij moest weer hele dagen aan het werk en had opvang voor zijn kinderen nodig, als ze ‘s middags uit school kwamen.’
‘Elf en negen, hè?’
‘Ja, Nathalie en Leon.’
‘Wat zou ik moeten doen?’
‘Schoonmaak. Ik red het niet, ik doe wel wat maar ik moet behalve op de kinderen passen als ze na school thuiskomen, ook boodschappen doen en het eten voorbereiden. Die kinderen kregen van hem heel verkeerde voeding, hij snapt er niets van.’
‘Weduwnaar, hè?’
‘Ja, sinds een paar maanden. Hij treurt nog erg, de kinderen zijn ook niet zo vrolijk. Soms even, maar algauw missen ze hun moeder weer.’
‘Ach. Hij betaalt goed, hè?’
‘Hij bood meer dan ik ooit zou durven vragen. Maar dat vind ik niet zo interessant. Ik doe het voornamelijk voor de kinderen. Ik weet nog hoe wij zelf waren, met negen en elf.’
‘Ja, onbezorgd. Tegenover de scholen, hè?’
‘Ja, nummer achttien. Naast Karl en Barbie. Doe je het?’
‘Natuurlijk, zus, als jij het wil. Vanaf maandag. Wat doe je er, in het weekend?’
‘Alleen even voor het eten zorgen. Met wat instructies, die ik voor hem achterlaat, net als doordeweeks, zodat hij er het laatste aan kan doen en het op tafel zetten. Voor de afwas is er een afwasmachine.’
‘Goed. Hoe zit het met het schoonmaken?’
‘Hetzelfde als hier thuis. Alles moet af en toe een beurt krijgen, maar in mijn eentje wordt de achterstand steeds groter.’
‘Goed, ik doe het.’

Nathalies voorlichting

‘Yessica, ik wil je wat vragen.’
‘Je kan me alles vragen, Nathalie.’
‘Ja, maar wat ik wil vragen is niet zomaar iets. Toevallig is het iets waar jij vast meer over weet dan mammie wist.’
‘Ach. Waarover?’
‘Eh schuurfeestjes.’
‘O. Wist je moeder daar niet veel van?’
‘Nee, ze mocht er niet naartoe, van haar vader.’
‘Jammer. Ik vond het er eh leuk.’
‘Paps is er wel geweest, zei ze, maar daar vertelde ze niets over. Daar heb je ook je man ontmoet, hè?’
‘Niet voor het eerst, we kenden elkaar al jaren van school. Maar mijn zus en ik hebben daar wel beter kennis met hem ge- maakt.’
‘Mammie heeft me voorgelicht. We hebben samen van alles op Internet opgezocht. Van de theorie weet ik vast veel, maar praktisch niets.’
‘Dat heb ik ook bij de schuurfeestjes geleerd. Mag je er naar toe?’
‘Ik heb het nog niet aan paps gevraagd. Dat wil ik hierna doen. Maar eh, op zich mag ik er naartoe. Je zal dat wel snappen.’
‘Ja. Je gebruikt tampons, hè? Ik zag er liggen.’
‘Ja. Mammie heeft me er nog net mee kunnen helpen.’
‘Ach. Ik help je bij alles wat je wilt.’
‘Dat hoopte ik al. Leon en ik zijn erg blij, dat je, toen je hier kwam, gelijk duidelijk gezegd hebt dat je geen mammie wilde zijn, die is onvervangbaar.’
‘Ja.’
‘Maar voor ons en pappie wilde zorgen. Hij is lief maar onhandig, hè?’
‘Hij doet zijn best, maar hij kan jullie moeder ook niet vervangen. Hij is, net als Leon en jij, erg treurig, hè? Hij mist haar ook vreselijk. Dat kan ik me indenken, ze ziet er lief uit, op die foto.’
‘Ja.’
Yessica trok Nathalie van naast haar op de bank op schoot, trok haar tegen zich aan en liet haar uithuilen.
‘Mammie heeft een paar keer gezegd, leef door, als ik er niet meer ben.’
‘Ja, dat moet je. Ze bedoelde natuurlijk, maak er het beste van.’
‘Ja. Daarom vroeg ik je ook over de schuurfeestjes.’
‘Heel verstandig, dat is een prima afleiding. En als je niet komt krijg je vervelende vragen.’
‘Wat dan?’
‘Bijvoorbeeld, of je soms alleen wat voor meisjes voelt.’
‘Nee, die hebben wat ik zelf ook heb. Wat jongens hebben lijkt me interessanter.’
‘Ja. Nathalie, ik kan niet goed zien hoe groot je borstjes zijn. Mag ik even voelen, over je bloes?’
‘Jawel. Je mag ze ook wel zien, hoor. Je hebt ze zelf ook, alleen grotere.’
‘Nee, ik hoef ze niet te zien.’
Ze voelde even over het bloesje van Nathalie en grinnikte.
‘Nou, wat die betreft ben je ook op schuurfeestjes welkom. Groot genoeg daarvoor. Ze worden nog groter, vast zoiets als die van mij.’
‘Daar zit je man vast aan.’
‘Natuurlijk. En heel graag. Omdat hij er zelf geen heeft en het lekker vindt om ze vast te houden enne ze te masseren. En ik vind het lekker als hij dat doet.’
‘Enne, je zus?’
‘Die vindt het ook jammer dat Bas maar twee handen heeft. Maar Bas doet zijn best om ons allebei zo veel mogelijk te ver- wennen. En wij hem, natuurlijk.’
‘Ik vond het eerst vreemd, jullie drieën. Maar mammie heeft het uitgelegd. Jullie zijn zo hetzelfde, dat jullie allebei Bas wilden en hij kon niet kiezen.’
‘Ja, precies. We hebben jarenlang gezocht naar nog zo’n lieve jongen als Bas, voor één van ons tweeën, maar die konden we niet vinden. Vandaar dat we maar een trio gevormd hebben. Het kan alleen omdat mijn zus en ik precies hetzelfde zijn, anders hadden we vast ruzie gekregen.’
‘Is er nooit ruzie, bij die schuurfeesten?’
‘Nee, daar schiet niemand iets mee op. Als er twee dezelfde willen, twee meisjes dezelfde jongen of twee jongens hetzelfde meisje, moeten ze het om en om doen, en die ander laten kiezen. Dat lukt altijd, omdat er altijd verschil is. Behalve tussen mijn zus en ik.’
‘Ik snap het. Dat eh om en om doen?’
‘Als er geen twee dezelfde willen is er geen om en om, maar de een na de ander. Schuurfeesten zijn er om meisjes en jongens kennis met elkaar te laten maken, Nathalie. Om, uiteindelijk, met een geschikte te trouwen. Op school en bij buiten spelen kan je ook met jongens kennismaken, maar niet genoeg om te kunnen beoordelen of het fijn zal zijn om getrouwd met hem of haar te zijn. Wel voor overdag, het gaat er meer om of het eh in bed ook goed zou kunnen gaan.’
‘Vrijen, hè?’
‘Ja.’
‘Ik weet hoe dat moet.’
‘Tja, theoretisch vast wel. Het moet met gevoel, met liefde, dan is het fijn. Bij die schuurfeesten leer je een beetje van de aanloop, het is de bedoeling dat je met vrijen wacht tot je getrouwd bent.’
‘Heb jij dat ook gedaan?’
‘Bijna. We mochten pas trouwen als we twintig waren, maar we waren daarvoor al zo zeker dat we dat zouden doen dat we al wat eerder met vrijen zijn begonnen. En met de pil, want we wilden toen nog geen kindjes.’
‘Die heb je nu wel, hè?’
‘Ja, ééntje. Julia. Yasmin heeft een jongentje, Jens. We voeden ze samen op, één van ons tweeën is altijd thuis.’
‘Handig. Behalve als je borstvoeding moet geven.’
‘Nee hoor, het maakte de kinderen niet uit bij wie ze dronken. Daarna dronken ze allebei bij de andere moeder, dan was alles weer gelijk.’
‘Ook om en om, dus. Eerst verder over de schuurfeestjes, Yessica.’
‘Je zal er van andere meisjes over horen, maar eh vast niet zo goed. Zal ik alles op volgorde vertellen?’
‘Goed.’
‘Als je er binnenkomt kijk je rond. Je gaat naast een jongen zitten die je aardig lijkt. Of je gaat zitten en wacht wie er op je afkomt. Dan begin je een praatje. Dat is het begin van een kennismaking, dat kan lukken of mislukken. Als het lukt gaan jullie dansen. Nou ja, schuifelen, je ziet dan wel hoe het moet, het is simpel. Het is eigenlijk proberen of het prettig is om elkaar te omarmen. Kussen kan ook.’
‘Mond op mond, hè?’
‘Ja. En eventueel tongzoenen. Dat is niet vies, hoor, met een aardige jongen, die het goed doet. Zoniet, dan zeg je, dank je wel, ik ga liever weer zitten.’
‘Zonder problemen?’
‘Ja, niet elk stel past bij elkaar. Als een jongen problemen maakt hoef je maar te gillen en wordt hij eruit gegooid.’
‘Mooi.’
‘Ja. Volgende stap, als je het fijn vindt gaan. Jullie omarmen elkaar steviger. Per slot van rekening kan je later ook niet een meter van elkaar af met elkaar vrijen.’
‘Nee. Steviger?’
‘Je trekt zijn bovenlijf naar je toe, of hij doet dat, en laat hem voelen dat je borstjes hebt. Hoe groot maakt dan nog niet uit, maar als hij niets voel, je plat bent, kan je het verder vergeten.’
‘Nou, geen probleem, lijkt me.’
‘Nee, hij zal ze duidelijk voelen, al is het door kleding heen. Geen beha omdoen, hoor, dat geeft geen goede indruk.’
‘Ik heb er geeneens.’
‘Ik had alleen sportbeha’s, tegen het schudden als ik hard liep. Verder. Dan trekt hij zijn onderlijf tegen dat van jou, of anders- om, als je ongeduldig bent. Dan voel je wat hards tegen je buik. Zijn erectie.’
‘Een stijve, zei mammie. Ze deed niet deftig.’
‘Dat was ook niet mijn bedoeling, maar ik wist niet wat je gewend was.’
‘Nou, geen moeilijke worden.’
‘Goed. Als één van jullie tweeën niet genoeg naar zijn zin voelt of het niet prettig vindt, is het weer, dank je wel, ik ga liever weer zitten. Als het wel lekker is kan je een beetje tegen elkaar oprijden, om alles nog beter te voelen. Zou je het durven, tot zo ver?’
‘Jawel. Dank je wel dat je het zo duidelijk uitlegt.’
‘Ik vind het zo belangrijk, Nathalie. Als iedereen zijn best doet is het voor iedereen fijn.’
‘Ja. Wat komt daarna?’
‘Dan gaan jullie naar achterin de schuur. Daar is het donkerder, je hoeft niet te zien wat anderen doen. Scharrelen, om verder kennis te maken. Eh meisjes hebben borstjes en wat tussen hun benen, jongens alleen wat tussen hun benen. De volgorde waarin begonnen wordt om daarmee kennis te maken is niet altijd hetzelfde. Laten we zeggen, hij knoopt je bloes los en gaat je borsten strelen. Dan weer, niet goed, dan zeg je, dank je wel, ik ga liever weer zitten.’
‘Wat is niet goed?’
‘Als je het niet lekker vindt. Hij het te ruw doet of te veel knijpt. Hij moet strelen en ze voorzichtig masseren. Je kan hem aanwijzingen geven, zeker als hij onervaren is. Hij weet niet wat je voelt, hij heeft zelf zoiets niet, hij moet op jouw reacties reageren. Het ene meisje wil steviger aangepakt worden dan het andere.’
‘Tja, al doende leert men, hè?’
‘Zo is het. Er wordt snel geleerd, hoor, niemand vindt het fijn om halverwege bedankt te worden.’
‘Is het niet raar, om later zo’n jongen tegen te komen?’
‘Nee, je glimlacht gewoon naar elkaar. Je kan je later toch meestal niet herinneren of er aan veel of weinig gezeten is. En na een tijdje hebben de meeste leeftijdgenoten aan elkaar gezeten.’
‘Heb je er aan veel gezeten, en andersom, voor Bas?’
‘Tientallen, voor en na Bas. Tot mijn zus en ik zeker wisten dat we Bas wilden, en andersom, en we met hem samen gingen wonen.’
‘Wilde hij jullie allebei?’
‘Dat was niet zijn bedoeling, maar hij en wij konden niet kiezen. Nu stap twee van de drie?’
‘Goed.’
‘Je maakt zijn broek los. Knopen of rits. Hij heeft bretels om, dan zakt die broek niet af. Hij mag niet in zijn blote kont komen te staan. En hij houdt zijn handen vrij om, als hij wil, verder aan jou te voelen als je aan hem voelt.’
‘Waarom mag hij niet in z’n blote kont staan? Daar is toch niet veel aan te zien?’
‘O nee?’
‘Aan die van Leon en paps in ieder geval niet. We lossen elkaar nogal eens af of douchen tegelijk. Dan bekijken we elkaar natuurlijk even. Leon snapt vast nog niet wat hij ziet, ik van hem wel. Een klein pikkie boven een zakje, waarin ik weet twee balletjes zitten. De spullen van paps zijn groter.’
‘Ja, vast. Het zou geen gezicht zijn, een donkere schuur met witte konten.’
‘En witte borsten.’
‘Nee, daar zitten handen omheen. Als er onverwacht controle komt, van ouders of, wat ik nooit meegemaakt heb, van de politie, dan fluit een jongen die ze binnen ziet komen. Dan kleed iedereen zich snel aan en gaan de dansers van elkaar af dansen. Ouders keken dan even rond en vonden het prima.’
‘Tja.’
‘Als de broek van een jongen los is zoek je de bovenkant van zijn onderbroek op. Die trek je naar beneden, tot onder eh zijn zak. Dat leer je snel genoeg, anders helpt hij wel even. Dan kan je bij zijn eh spullen. Je vindt dan geen kleintje, maar een erectie.’
‘Ik weet, van Internet, hoe een stijve eruit ziet. En dan?’
‘Meestal, om hem nog wat meer op te warmen, zeker als zijn stijve niet helemaal omhoog staat, neem je eerst zijn zak in een hand. Dan kan je voelen dat er twee balletjes inzitten. Die zak masseer je even, voorzichtig. Dat vinden ze lekker en waar- schijnlijk bevordert dat de aanmaak van zaadjes. Dan pak je zijn stijve beet en eh simuleert met je hand wat er later bij het vrijen mee gebeurt.’
‘Dat heet toch aftrekken?’
‘Welja. Je moeder was kennelijk niet zo voorzichtig met haar taal.’
‘Nee, zeker niet. Ik weet niet wat jij gewend bent. Zegt Bas wel eens, ik wil met je neuken?’
‘Oei! Nathalie! Dat vinden we geen nette taal. Aftrekken ook niet. Strelen tot hij klaarkomt, Nathalie. Niet eraan trekken, ietsje stevig beetpakken en op en neer strelen. Leer je ook vanzelf of hij geeft je aanwijzingen. Je kan aan zijn ademhaling, al gauw aan zijn hijgen horen hoe lekker hij het vindt. Dan moet je naast je mikken, anders krijg je zijn zaadjes op je kleren, als hij klaarkomt en zijn zaadjes eruit spuiten.’
‘Dat komt door krampen, hè?’
‘Ja, zo werkt dat, niet met de zwaartekracht. Als een stijve goed gestreeld wordt, met een hand of zoals bij het vrijen, krijgt hij krampen. Je kan in de maat mee strelen, als hij klaarkomt, dan spuit hij nog iets harder, dat is voor hem nog lekkerder. Tja, de theorie kan je van tevoren leren, de praktijk eh alleen in de praktijk.’
‘Ja. Hoe vond je het, een stijve vasthouden?’
‘Prettig. Het is lastig om te vertellen hoe dat aanvoelt. Eh wel eens aan het pikkie van Leon gevoelt?’
‘Ja. Een soepel slangetje.’
‘Die later dikker en langer en vrij stijf kan worden. Je zal wel weten hoe dat komt. Als er bloed ingepompt wordt.’
‘Ja.’
‘In de schuur zal je het niet zien, ik zie het thuis wel eens, dat Bas een stijve begint te krijgen. Mooi hoor, dat zo’n klein pikkie dan groeit tot hij rechtop staat. Een paal warm eh vlees, wat stijf is maar toch meegeef. Het fijnste is, als je bij iedere streling merkt dat hij meer opgewonden raakt, tot hij kreunend klaarkomt. Doe het, zeker de eerste keer, het eerst bij hem, dan weet je een beetje wat je kan verwachten als je zelf klaarkomt. Je zal dan ongeveer dezelfde krampen krijgen. Je spuit natuurlijk niets, maar die krampen zijn erg lekker.’
‘Hoe begint hij?’
‘Hij gaat onder je rok en voelt tot hij je tussen je benen pakt. Die moet je wat van elkaar af doen, anders kan hij er niet goed bij.’
‘En mijn broekje?’
‘Je moet er geen aandoen. Of het daar, in een rustig hoekje, uitdoen.’
‘O. Is het niet eng, als een jongen je tussen je benen vastpakt?’
‘Net zo eng als voor hem, als je zijn stijve beetpakt. Je kan hem behoorlijk pijn doen, Nathalie, als je te ruw bent. Of te hard in zijn ballen knijpt. Ik heb nooit anders gehoord dan dat jongens het voorzichtig doen. Er wordt gekletst, zeker onder de mei- den, maar ook onder de jongens, als er één het niet goed doet, zelfs na aanwijzingen. Die loopt het risico dat hij of zij minder vaak of niet meer gevraagd wordt of geweigerd wordt. Dus iedereen blijft voorzichtig. Het is lekker, Nathalie, als een aardige jongen zijn hand op je doos legt en die gaat masseren. Enne, je wordt er opgewonden van als je voelt dat hij met zijn middelvinger je gleuf gaat strelen.’
‘Waarom met zijn middelvinger?’
‘Dan kan hij zijn hand op, om je doos houden. Tja, Nathalie, dan gaat hij je net in je gleuf strelen. En daarna langzaam er verder in, zo ver hij kan. En dan simuleert hij wat hij later met zijn stijve hoopt te doen. Bij jou of bij een ander meisje. Je kan zelf zeggen, harder, vlugger, dieper, wat je wilt. Dat doen ze dan. Van dat strelen kom jij klaar.’
‘Vingeren, hè? Is het te vergelijken met wat Bas bij jou doet? Als jullie vrijen?’
‘Een beetje. Wij doen het natuurlijk op z’n fijnst. Allebei helemaal bloot, meestal ligt hij op me, als ik aan de beurt ben, met zijn handen op mijn borsten, of we kussen tegelijk. Ik trek hem met mijn armen en benen om hem heen tegen me aan. Niet te strak, hij moet eh natuurlijk wel kunnen wippen. Maar zoiets is voor later, Nathalie. Ik vind het wel fijn, dat jij ook de kans krijgt om een geschikte partner te kunnen vinden en daarbij al kan genieten. Het gebeurde vroeger wel, dat meisjes erg teleurgesteld werden, als na het trouwen pas bleek dat hij er niets van kon of niet zo’n grote had.’
‘Is de grootte belangrijk?’
‘Het is belangrijker dat hij lief is en het goed probeert te doen. Tja, hoe groter, hoe meer je voelt en het minder belangrijk is of hij het goed kan.’
‘Heb je, hebben jullie het met Bas getroffen?’
‘Je durft nogal wat te vragen.’
‘Ik mocht je alles vragen. Mammie ook, ze zei, ik hoef niet te antwoorden.’
‘Ja, dat is zo. We hebben het met Bas geweldig goed getroffen. Allereerst, hij zeurde nooit wie wie was, hij was altijd heel lief. Hij kwam een paar weken later dan mijn zus en ik naar schuurfeesten, we hoorden al gauw, dat hij abnormaal veel in zijn broek zou hebben. Mijn zus controleerde dat het eerst en vertelde er me thuis over. Hij had heel grote ballen, waardoor hij veel zaadjes kon maken en veel spoot, uit een knots van een stijve.’
‘Een knots? Is hij ouder dan jullie?’
‘Nee, hij was toen ook twaalf. We hadden voor hem al andere jongens beet gehad, en zo, maar de spullen van Bas waren een stuk groter. Dat vond ik ook, toen ik daarna een keer met hem scharrelde. Alles bij elkaar, daarom wilden we hem.’
‘Jullie zullen vast niet de enigen geweest zijn.’
‘Nee, maar gelukkig wilde hij één van ons.’
‘Hij kan maar met één tegelijk vrijen.’
‘Ja, maar kijken hoe ze het doen is heerlijk opwindend. Ik eh weet dan, hoe vol mijn zus zich dan voelt, met die knots, die dikke paal helemaal in haar. En hoe fijn het is om niet alleen zelf klaar te komen, maar ook te voelen dat hij het komt. En aan zijn kreunen te horen wanneer, hoe vaak, hoe lang hij aan het zaadjesspuiten is. Zo heeft hij ons ook zwanger gemaakt, de natuurlijke manier om kinderen te krijgen.’
‘Pijnlijk, hè, ze krijgen. Maar mams zei, dat vergeet je alweer gauw. Net zoals een ontmaagding, als die toevallig pijnlijk is.’
‘Ja, dat is zo. Onze ontmaagding was niet pijnlijk. Maar wel indrukwekkend. Net als alles, de eerste keer. Als een jongen je borsten in je handen neemt. Of je doos. Of steeds dieper in je gleuf streelt. En je dan laat komen. En als je de eerste keer zo’n stijve in je hand hebt en hem laat komen. Nathalie, doe steeds je best, dan zal je overal van genieten.’
‘Dank je wel, vooral dat je nog meer vertelde dan ik verwachtte.’
‘Misschien te veel, je bent pas elf.’
‘Bijna twaalf. Al een groot meisje met zo ongeveer de grootste borstjes in mijn klas.’
‘Dat hadden wij ook. Daarom wilde Bas ook één van ons. En omdat, zei hij, die ons het beste stonden.’
‘Wat bedoelde hij?’
‘Nou ja, ze zaten niet laag, eerder aan de hoge kant. Mooi rond met de tepels precies in het midden. En we liepen keurig recht- op. Als je met gebogen schouders loopt lijkt alles eh nogal afgezakt.’
‘Ik zal het onthouden.’

Nathalies eerste ervaring

‘Yessica? Wil je wat horen, over mijn eerste schuurfeestje?’
‘Alles wat je kwijt wilt, liefje.’
‘Allereerst, nog een keer bedankt dat je me zo veel verteld hebt, van tevoren. Alles klopte, waardoor vast alles goed ging.’
‘Fijn. Je moeder zou het vast ook fijn gevonden hebben.’
‘O. Aardig van je, om dat te zeggen. Paps aarzelde eerst, toen ik toestemming vroeg. Ik wist niet wat hij wist, ik heb verteld dat meisjes en jongens daar op hun gemak kennis met elkaar maakten, onder een praatje en een dansje. Om een goede keus te kunnen maken voor later. Hij zei, gedraag je zoals je denkt dat je moeder van je zou willen. Lief, hè?’
‘Ja. Heb je dat?’
‘Vast wel. Zij mocht niet naar schuurfeesten, maar eh jij lijkt wel iets op haar. Ik mocht er van jou naar toe, ook alles doen waar je over vertelde. Omdat mammie, toen ze me voorlichtte, zo vrij praatte, zou zij alles vast ook goed gevonden hebben. Denk je ook niet?’
‘Ja, vast wel.’
‘Ik kon er lopend heen. Het was spannend, zonder onderbroekje aan. Het was warm, dus liet ik het thuis.’
‘Ja, spannend en al opwindend, hè?’
‘Ja. Ik kan me voorstellen dat jongens ook al snel opgewonden zijn, omdat ze weten wat ze mogen.’
‘Het is heel goed, dat je je ook een beetje voorstelt wat jongens meemaken. Voor hun is het, zeker in het begin, ook niet zo makkelijk. Er kwam er wel eens al op de dansvloer klaar.’
‘Ach. Zonde.’
‘Ja, verspild zaad, geen meisje heeft ervan genoten. Hij ook niet. Hij moet naar huis om zich te verschonen.’
‘Volgens mams krijgen jongens een natte droom, als ze zoveel zaadjes gemaakt hebben dat ze vol zitten.’
‘Ja, ze dromen, op één of andere manier, over seks als ze overlopen, er zaad bij ze uitloopt. Daarom proberen ze, bij die schuurfeestjes, zo veel mogelijk kwijt te raken en het dan een week, zonder een natte droom, uit te kunnen houden.’
‘O. Ja. De tweede zei, wat woester, ik wil leeg.’
‘De tweede?’
‘Ik had, van tevoren, op school voorzichtig rondgevraagd wie er van de jongens goed was. Ze noemden er één uit een klas hoger.’
‘Die zal een jaar ervaring gehad hebben.’
‘Nou, genoeg. Ik zag hem en raakte met hem aan de praat. Ik had het even moeilijk, hij vroeg al gauw of ik voor het eerst kwam.’
‘Ja, dat kan niet zo prettig zijn. Maar het ligt eraan hoe hij reageerde. Je zei hopelijk ja, want je moet wel eerlijk blijven. En ze merken natuurlijk of je ervaring hebt.’
‘Dat dacht ik ook, daarom heb ik ook maar ja gezegd. Vast blozend.’
‘Dat is niet erg, dat vinden ze lief.’
‘Ja, kennelijk. Hij zei, alles wat je wilt zal ik voorzichtig doen.’
‘Netjes.’
‘Ja. Dat dansen, schuifelen, stelt niet voor, maar ik vond het opwindend. Ik liet hem zijn gang gaan, om niet uitdagend te doen. Ik vond het fijn om hem te laten voelen dat ik borstjes heb. Maar schrok wel een beetje toen ik wat hards tegen mijn buik voelde. Toen hij ermee op en neer ging voelde ik hem nog beter. Ik vond het wel wat eh brutaal.’
‘De meeste meisjes willen dan toch al wel een beetje weten wat ze kunnen verwachten.’
‘Ja, achteraf gezien was het wel goed, ik schok later niet zo. Ik kan ook niet goed zeggen hoe zo’n stijve aanvoelt. Hij fluisterde, pak met je andere hand mijn ballen.’
‘Ja, dat kan ook.’
‘Ik fluisterde terug, laat mijn bollen los, anders kan ik me niet concentreren. Daar moest hij om lachen.’
Yessica grinnikte.
‘Fijn.’
‘Nou ja, hij masseerde mijn borsten heerlijk, ik wist niet dat het zo lekker kon zijn. En dat het zo lekker zou zijn, om alles van een jongen vast te houden. Hij begon zelf eh in mijn hand te bewegen, ik wist gelijk hoe ver ik het op en neer moest doen. Verder dan ik dacht.’
‘Ze willen het niet allemaal hetzelfde en niet altijd hetzelfde.’
‘Ik heb gedaan wat je gezegd had, op zijn ademhaling gelet. En toen ik voelde dat zijn stijve dikker werd eh mee gestreeld. Bij de tweede en derde straal ging dat nog beter, die spoot hij verder. Indrukwekkend, vond ik het, dat het zo werkt. Maar eh, ver spuiten hoeft toch niet? Bij vrijen?’
‘Nee, amper niks, als hij er helemaal inzit. Hoe vaker hij spuit hoe lekkerder dat voor hem is. Maar eigenlijk is het volume aan zaadjes het belangrijkst. Hoe meer, hoe groter de kans op een eh bevruchting. Al kan het met een klein beetje al lukken. Je bent te jong om al aan de pil te gaan, je moet tot dan oppassen dat er geen zaadjes in je gleuf komen.’
‘Het richten ging goed, hij spoot ruim langs me.’
‘Mooi. Je bent een goede leerling, Nathalie.’
‘Je geeft goed les. Ik snap wel dat je niet goed kon vertellen wat ik zou voelen. Ik vond het niet eng toen hij mijn rok optilde en over mijn buik naar beneden streelde. Ik kon amper wachten tot hij mijn doos zou grijpen, het wond me al erg op. Dat merkte hij kennelijk, hij zei, rustig maar, we hoeven er geen haastwerk van te maken. Achteraf gezien, ik kwam al bijna klaar toen hij mijn doos masseerde en gelijk over mijn gleuf streelde. Na even vroeg hij, erin? Ik zei, nog niet. Daar moest hij om grinniken, maar ging wel door. En streelde toch ook net in mijn gleuf. Ik wilde gelijk meer, zei, ga door. Dat deed hij, steeds dieper. Eigenlijk is het niet meer dan eh porren, maar ik vond het niet vies of eng, ik voelde dat hij me daar streelde, het was heerlijk. Ik kwam veel te snel klaar, vond ik. Wat een heerlijke krampen. Ik geloof best, dat je een stijve nog beter voelt. Ja, ik weet het, later pas.’
‘Ja. Afgezien van het lekkere, zie je het nut in?’
‘Ja, zeker. Een soort afvalrace, als het met eentje niet bevalt stop je ermee, eerder of later. En probeert het met een volgende, en zo verder. Ik kreeg wel in de gaten dat er veel van mijn leeftijd waren, maar hoe ouder hoe minder.’
‘Ja, ze stoppen er meestal mee als ze verkering krijgen. Of komen alleen om te scharrelen als ze er bij hem of haar thuis geen gelegenheid voor hebben.’
‘Wanneer ben jij gestopt?’
‘Toen we achttien waren. We vonden er geen die op Bas leek en wilden meer met hem. Al wisten we nog steeds niet wie van ons tweeën. De vader van Bas, die is net zo aardig als Bas, loste dat op, hij zei, probeer een trio.’
‘Tjonge. En dat vonden zijn moeder en jullie ouders goed?’
‘Ja, onze ouders wel aarzelend. Maar liever een trio dan dat we risico bleven lopen door steeds met anderen te scharrelen.’
‘Risico?’
‘Hoe ouder jongens worden hoe meer ze willen. Nou ja, meisjes ook wel, maar die zitten met het probleem of ze maagd willen blijven. Het is maar de vraag hoe een geschikte jongen reageert als je het niet meer bent.’
‘Ja. Voor de tweede jongen was het vast niet de eerste keer die avond, hij kwam niet snel en zijn derde straal kwam niet ver. Toen hij zei, wat woester, ik wil leeg, heb ik dat gedaan. Er kwam nog een beetje.’
‘Je had rustig kunnen vragen de hoeveelste keer het was. Stel, dat het wel zijn eerste keer was, na een week. Dan was het niet zo hoopgevend.’
‘Kan het later nog veranderen?’
‘Ja, zeker. Een kwestie van vraag en aanbod. Bas kon op z’n twaalfde al gauw drie keer op een avond klaarkomen, maar toen we bij hem thuis gingen scharrelen vroegen we meer van hem. Al gauw kwam hij drie keer op een dag, toen we gingen vrijen vier keer. Lekker, ieder twee keer.’
‘Maar als je in je eentje geweest was had je die vier keer kunnen krijgen.’
‘Ach, als we meer willen kan hij ons vingeren als we moeten wachten tot hij weer kan. Of, als we bijna komen als we zien dat hij de ander eh pakt, hoeven we onszelf niet veel te vingeren om dan tegelijk te komen. Echt gezellig, hoor.’
‘Wil hij graag?’
‘Ja, zeker, hij gaat door tot hij leeg is. Dan wordt hij lekker woest, van de krampen om er het laatste uit te krijgen. Soms krijgt hij daarna toch nog een keer een stijve en streelt ons daarmee klaar tot we bekaf in slaap vallen.’
‘Het lijkt me abnormaal veel vrijen.’
‘Het is vast meer dan anderen doen. Een varkensfokkerij is niet arbeidsintensief. Dat beetje werk doen de mannen, de vrou- wen de huishouding. We hebben veel vrije tijd en vrijen dan vaak. Waarom zouden we niet?’
‘Tja.’
‘Als het lekker weer is gaan we ‘s middags zonnen. Met z’n allen, in ons blootje. Daarom ben ik ook overal bruin. Dat is mooi- er dan witte gedeelten hebben. En van het zien van meerdere stijve palen, en voor de mannen, zichtbare gleuven, krijg je ook zin om te vrijen. Alleen met de eigen echtgenoten, hoor. Eh, ga je je vader iets vertellen?’
‘Nee, maar niet. Behalve als hij erom vraagt. Dan zal ik wel zo voorzichtig mogelijk wat vertellen.’
‘Dat lijkt me verstandig. De meeste vaders hebben niet graag dat er jongens aan hun dochters komen, voor ze getrouwd zijn. Het ligt er natuurlijk wel aan wat ze zelf gedaan hebben.’
‘Paps vast niet veel, mammie mocht niet naar schuurfeesten.’
‘Dat zegt niet alles. Ze waren toch vast heel gelukkig. Met elkaar en met Leon en jou.’
‘Ja. Dank je wel dat ik nu met jou overal over kan praten.’
‘Ik heb een fijne jeugd gehad, zoiets gun ik jou ook. Helaas veel te vroeg al zonder moeder. Toch doorleven, Nathalie.’
‘Ja. Die schuurfeestjes zijn wel een fijne afleiding, ik blijf er heengaan. Ik kan er ook doordeweeks aan denken.’
‘Sommige meisjes vingeren zich doordeweeks. Net als er jongens zijn die niet kunnen wachten en zichzelf aftrekken.’
‘Lijkt me niks, ik wacht wel.’
‘Deed ik ook. Bas gelukkig ook.’
‘Bij meisjes zal het geen kwaad kunnen, klaarkomen, maar bij jongens? Als ze vanaf hun twaalfde niet hun zaadjes laten ko- men als ze vol zitten maar ze expres laten komen? En zoals bij jouw Bas, zo vaak?’
‘Ze blijven zaadjes maken tot ze heel oud zijn. Bij vrouwen is het anders, er komen geen eitjes meer los ergens tussen je veer- tigste en zestigste. Dan ben je ook van je maandelijkse ongesteldheid af.’
‘Ik heb er niet veel last van, maar ik zal niet altijd naar een schuurfeest kunnen.’
‘Nee.’
‘Jij kan dan niet vrijen, hè?’
‘Nee.* Maar omdat we aan de pil zijn kunnen we er voor zorgen dat we niet tegelijk ongesteld zijn. Bas heeft er dus geen last van.’ *Inmiddels veranderd.
‘Dan vrijt hij vast wel vier keer met dezelfde.’
‘Ja. Eh overweldigend. Veel vrouwen helpen, als ze ongesteld zijn, hun mannen die paar dagen met de hand. Of met hun mond.’
‘Pijpen, hè?’
‘Heeft je moeder dat ook verteld?’
‘We kwamen het toevallig tegen, nou ja, er werd naar verwezen, bij het zoeken op Internet. Een lijst met termen en een korte uitleg. Daar stond ook dat neuken bij. Het gedeelte van het vrijen vanaf de penetratie. Ik mocht alles lezen, mammie klikte niets weg.’
‘Tja, zo heb je aardig wat opgestoken.’
‘Mammie ook, zei ze. Ze ging er nog makkelijker over praten. Bijna zoals jij.’
‘Ach.’
‘Ik vertel niets door, maar je hebt me nogal precies verteld wat Bas met jou en je zus doet. En jullie met hem.’
‘Ik verwachtte wel dat je niets door zou vertellen. Zoiets doe je niet, je snapt dat het in vertrouwen verteld werd. Ik nam ons maar als voorbeeld, dat vond ik het makkelijkst om je één en ander uit te leggen.’
‘Het enige wat er aan mankeert is een demonstratie.’
‘Dat doen we niet, Nathalie. Vrijen houden we privé.’
‘Goed. Ik ga maar eens aan mijn huiswerk.’
‘Ook heel verstandig.’
‘Vind je me dat?’
‘Ja, je reageerde overal heel verstandig op.’
‘Komt vast door je duidelijke uitleg, met voorbeelden.’
‘Nou, dan zijn we erg tevreden met elkaar, hè?’
‘Ja. Yessica, zou je niet vaker, langer willen komen? Leon en ik vinden het zo gezellig, als je er bent. Dan missen we mammie minder.’
‘Tja. Ik zou wel willen, ik vind jullie heel lief. Maar ik heb al een gezin, met samen twee kindjes. Misschien trouwt je vader nog een keer, over een tijdje.’
‘Ik wil graag iemand zoals jij, die geen mammie wil zijn maar wel goed voor ons zorgt.’
‘Ja, je mammie is niet te vervangen. Ik weet, dat je vader blij is met mijn zorgen, maar hij is nog niet zo oud. Over een tijdje wil hij vast ook weer seks. Met een lieve vrouw die dan voor jullie allemaal zorgt.’
‘Ja, dat zou me niet verbazen. Hij kijkt graag naar je, dat heb ik al gezien.’
‘O? Maar waarschijnlijk denkt hij dan aan wat hij mist.’
‘Ook. Ik weet nu zeker hoe jongens kijken als ze eh wat willen. Zo kijkt hij naar jou, afgewisseld met wat treurigs.’
‘Je moet je er niet mee bemoeien, Nathalie.’
‘Nee, ik wacht wel af.’

Yessica & Manfred

‘Zeg, Yessica, ik ga wel akkoord, maar je had me het wel eerst kunnen vragen. Ik kwam tussen de middag thuis en dacht dat je er al was. Ik zei, wat ben je vroeg. Ze zei, nee, ik ben laat. Mijn zus komt, zoals gebruikelijk, vanmiddag. Maar ze kon de schoonmaak niet bijhouden. Ik kom ‘s morgens om te helpen om alles schoon te houden. Ze was weg voor ik kon reageren. Dat was dus je zus, Yasmin.’
‘Ja. Ik wil niet zeggen dat er hier een dagtaak voor iemand is. Ik weet dat jij ook wel wat doet, ‘s avonds en in het weekend, zoals de was, maar ik redde het niet, met alleen uren in de middag. Ik moet niet alleen op de kinderen passen als ze thuis zijn, ook schoonmaken en boodschappen doen om eten te kunnen maken. Daarom heb ik de hulp van Yasmin gevraagd, voor een tijdje, in ieder geval. Je hebt gelijk, ik had het moeten vragen. Sorry. Ik ben blij dat je het toch goed vindt.’
‘Jawel. Ik dacht, dat het schoner en opgeruimder werd omdat je ingewerkt was.’
‘Nee, daar redde ik het niet mee. Je vrouw werkte niet buiten de deur, hè?’
‘Nee, niet meer sinds haar zwangerschapsverlof van Nathalie.’
‘Hoe heb je haar ontmoet? Ik hoorde van Nathalie dat ze niet naar schuurfeestjes mocht.’
‘Nee. Ik wel. Maar ik kwam er al niet meer voordat jij kwam. Jullie. Ik had vanmorgen kunnen zweren dat jij het was.’
‘Zelfs Bas, onze man, kan ons niet uit elkaar houden.’
‘Ik heb jullie bruiloft gemist, ik zat die week voor de bank in het buitenland, maar ik heb er wel over gehoord. Gaat het goed? Als ik zo vrij mag zijn?’
‘Het gaat buitengewoon goed. Yasmin heeft een zoontje en ik een dochtertje. Dat is het enige verschil tussen ons. De kinderen hebben twee moeders en één vader, ze weten niet beter.’
‘Mooi. Ik zag mijn latere echtgenote voor het eerst op de bank. Flora. Ze was een prachtige bloem. Helaas zeer voortijdig onverwacht snel uitgebloeid. Ze begon steeds vaker zomaar flauw te vallen. Dus onderzoeken. Het bleek een niet opereerbare hersentumor. Zoals na de diagnose verwacht werd binnen een week in coma, we hebben net de gelegenheid gehad om af- scheid te nemen. En twee dagen daarna overleden. We moesten van haar doorleven.’
‘Dat zei Nathalie ook al.’
‘Ze is heel flink. Leon ook. Maar we missen haar erg. Ik viel toen een dag in aan de balie. Van binnenuit is het net of je voor een raam zit. Ken je het schilderij het meisje met de parel, van Vermeer?’
‘Ja?’
‘Zo stond ze voor me, iets dichterbij, toen ze aan de beurt was. Van haar hoofd, via haar eh boezem, tot aan haar middel. Mijn dag was gelijk goed, zoiets moois vlak voor me. Ze zei, ik kom mijn laatste honderd euro halen, en nog honderd euro als ik rood mag staan. Ik heb een grote uitgave, maar volgende maand krijg ik opslag en een bonus, dat kan ik wat ruimer gaan leven. En leen me honderd euro, als je dat kunt missen. Ik keek naar haar rekening en legde honderd euro neer. Ik keek wat verder terug dan de laatste stand en zag dat haar salaris er iedere maand opkwam, niet zo gek veel. En dat ze het stukje bij beetje iedere maand steeds bijna opmaakte. Dan kon ze wel even rood staan, ik legde nog honderd euro neer. Ik haalde mijn portemonnee tevoorschijn, haalde er honderd euro uit en legde die erbij. Ze keek me ineens met grote ogen aan. Hele mooie blauwe. Ze zei, doe niet zo idioot, het was maar een geintje. Je kan hier toch niet je eigen geld uit zitten lenen? Ik zei, aan jou wel, Flora, als je een keer met me uitgaat. De volgende avond zaten we al samen in een restaurantje in de bossen achter de koffie. Het eerste wat ze zei was, ik kon er in de bank niet opingaan, maar wil je maar één keer met me uit? Ik zei, nee, ik zou je het liefst mee naar schuurfeesten nemen. Daar mocht ze van haar vader niet naartoe. Maar, zei ze, we kunnen straks in het bos gaan wandelen. Daar zei ze, na een minuut of vijf, ik kan me voorstellen dat ik niet onder de bomen sta maar in een schuur. Daar wordt gescharreld, hè? Ik zei, ja, ik ga er ook naartoe. Ging, als je wilt. Ze zei, mijn vader hoeft hier niets van te weten en ik ben ondertussen al boven de achttien. Negentien, zei ik, ik weet van je wat de bank van je weet. Maar ik wil graag meer van je weten. Nou, zei ze, leer me dan maar scharrelen. Dat heb ik gedaan. Ik begon voorzichtig, want ik vermoedde dat ze nog niet veel meegemaakt had. Ze was snel, heel gauw kusten we heerlijk. Alles wat ik haar verder leerde vond ze ook heer- lijk. We hebben het vaak herhaald, eerst praten in het restaurantje, daarna scharrelen in het bos. We ontdekten een schuilafdak, waar we gingen staan als het regende. Van kou hadden we geen last, dat zal je wel snappen. Nou, verder maar geen details.’
‘Ach, waarom niet, als je er graag over praat.’
‘We kennen elkaar nog niet zo goed om me erg vrij te voelen.’
‘Doe als je dochter. Als je zou horen hoe wij praten zou je er misschien van blozen. Het meeste heeft ze van je vrouw, die heeft haar zeer gedetailleerd voorgelicht. En duidelijke taal erover geleerd. Ook met plaatjes, van internet.’
‘Laat me eens blozen.’
‘Nathalie had het, je vrouw dus al eerder, zonder te blozen over neuken. En wist, theoretisch, wat dat is. Het gedeelte van het vrijen vanaf de penetratie. Ze mocht alles over seks lezen, zei ze, mammie klikte niets weg.’
Hij bloosde niet, zag er wel wat geschrokken uit.
‘O. Ik wil het zo met je over Nathalie hebben. Flora was erg verbaasd toen ze bij het scharrelen ontdekte dat ik bretels droeg. Ouderwets, vond ze. Tot ze erachter kwam waarom ik ze droeg. Na de eerste keer had ze geen beha meer om en geen broekje meer aan. Na een half jaar kon ik dit huis kopen, met een voordelige hypotheek van de bank. We hebben het samen ingericht, al scharrelend. Één van de eerste dingen die we aanschaften was een bed. Een half jaar later zijn we getrouwd. Je mag wel weten dat we vanaf een maand ervoor vrijden.’
‘Op die leeftijd, zij negentien, jij?’
‘Twintig.’
‘Is het een mooi tempo. Bas is met Yasmin getrouwd toen ze twintig waren, ik ben officieel niet getrouwd. Maar Bas heeft mijn dochtertje erkend, hij is officieel haar vader. We zijn met z’n drieën samen gaan wonen toen we achttien waren en vrijden binnen een maand. Na zes jaar scharrelen.’
‘Ik kan me voorstellen dat je het dan snel wilt.’
‘Het was eigenlijk een wonder dat het niet eerder gebeurde, als je met z’n drieën bloot op bed scharrelt. Maar vooral Bas wilde eerst zeker weten dat we geen ruzie kregen. Die maand was genoeg om erachter te komen wat we tegelijk konden doen en wat niet en dat we geen ruzie kregen.’
‘Tja. Waarom mocht ik wel weten wie je was?’
‘Als we ergens in het dorp werkten vonden we het niet nodig, we losten elkaar af als we daar zin in hadden. Ik vond dat voor hier niet de goede manier, voor je kinderen. Vooral voor je dochter, op een moeilijke leeftijd.’
‘Dank je wel. Ik heb gemerkt dat je me één keer meneer genoemd heb, daarna eromheen draaide. Je zei al wel je. Ik heet Manfred.’
‘Goed, Manfred. We draaien er altijd omheen, het is lastig om veel namen te onthouden als je vaak van baan wisselt.’
‘Nog steeds?’
Yessica grinnikte.
‘Momenteel niet, we werken hier nu allebei. Niet puur voor het geld, Manfred, al betaal je goed.’
‘Een goede verzorging van mijn kinderen is me veel waard. In het begin hoefde ik amper te werken, toen dat weer volop moest redde ik het alleen niet. Ik ben erg blij met je, de kinderen ook.’
‘Fijn. Dank je. Waarom vroeg je me?’
‘Dat was een ingeving. Ik was aan het nadenken over een oppas. Toen zag ik jou, voor de bank. Ik herkende je, dat wil zeggen, ik wist wie je was, en dat je freelancete. Je lijkt wat op Flora, dat zou ook voor de kinderen fijn zijn. Ik heb het er toen maar op gewaagd.’
‘Natuurlijk, wie niet waagt die niet windt. Zo begon je toch ook met Flora?’
‘Ja. Eigenlijk tegen mijn stijl, zo vlot ben ik niet. Maar ja, ze was zo mooi.’
‘En vond jou kennelijk ook gelijk eh aantrekkelijk.’
‘Ja. Overduidelijk. Ze was veel vrijer dan ik, wilde die eerste avond ook al scharrelen. Ze was eh geweldig. Nou, financieel is het goed met me gegaan. Ik kon overplaatsingen steeds afslaan, ze hadden toch moeite om personeel voor een dorp te krijgen, ze willen allemaal naar een stad, waar het loon hoger is. Dom hoor, de onkosten zijn er ook hoger. Vanaf stagiair, wat ik was toen ik Flora ontmoette, ben ik opgeklommen tot onderdirecteur. Zodra de directeur weggaat, binnen een jaar, volg ik hem op.’
‘Nou, zelfs al krijg je nog meer salaris, we zullen je niet om meer vragen.’
‘Ik ben zo brutaal geweest om bij de bank je gegevens in te kijken, Yessica. Net zoals ik toen bij Flora gedaan heb. En het haar ook eerlijk verteld heb. Je verdient niet zo veel, maakt amper wat op, en als het oploopt boek je het over naar jullie bedrijf. Die rekening heb ik niet bekeken, dat gaat me niets aan. De jouwe eigenlijk ook niet, maar ja.’
‘Begrijpelijk. Yasmin en ik werken alleen maar omdat we meer willen doen dan thuis met de huishouding helpen, die kunnen mijn schoonmoeder en haar moeder al makkelijk aan. Wat we uit moeten of willen geven kan meestal op rekening van het bedrijf. Dat staat er goed voor. We kunnen het dus ons permitteren om zo veel of weinig te werken wanneer en waar we willen.’
‘Dan ben ik je helemaal dankbaar dat je bij ons wilde komen.’
‘Je kinderen hebben me gevraagd of ik vaker, langer kon komen. Ze missen gezelligheid.’
‘Ik probeer alleen wat aan het huis te doen als ze in bed liggen, maar dat lukt niet altijd. Kom alsjeblieft zo vaak en zo lang je kan.’
‘Ik wil best, het zijn zulke lieve kinderen. Nathalie heeft momenteel de meeste aandacht nodig, Leon vermaakt zich wel. Meisjes willen altijd meer praten. Maar ik moet thuis eerst overleggen.’
‘Natuurlijk. Over Nathalie. Ik vind haar wat veranderd, de laatste tijd. Ik wil niet zeggen volwassener, maar ze kijkt soms zoals mijn vrouw wel eens deed, als ze wat met me van plan was. Komt het misschien omdat ze treurig is?’
‘Nee. Ze is het wel, af en toe, maar het zal je niet verbazen als ze minder lang zal treuren als jij. Dan nog wel met vlagen.’
‘Ja. Wat is er dan?’
‘Ze is naar een schuurfeest geweest.’
‘Ja, daar vroeg en kreeg ze mijn toestemming voor.’
‘Ik heb daarvoor veel met haar gepraat en haar erover voorgelicht, ik ben er zelf zes jaar lang wekelijks geweest.’
‘Mijn vrouw had haar toch al voorgelicht?’
‘Ja, en goed ook, dat merkte ik. En erg vrij, daar hadden we het al over. Ze weet heel veel van de theorie, maar bij een schuur- feest wordt er ook aan praktijk gedaan. Er wordt gescharreld.’
‘Dat zei ze niet.’
Yessica grinnikte.
‘Dat hebben mijn zus en ik ook nooit tegen onze ouders gezegd, het risico was te groot dat we dan niet mochten. Je vrouw mocht ook niet, haar vader wist misschien wat meer. Jij wist het toch ook?’
‘Ik moet met mijn gedachten ergens anders geweest zijn, ik heb niet over vroeger nagedacht. Ze vroeg het ook zo terloops, bedenk ik me nu.’
‘Natuurlijk. Het is geen dom meisje.’
‘Nee. Eh ik vind het heel fijn om haar op te zien groeien. Het zal je misschien niet verbazen, omdat je gehoord hebt dat mijn vrouw erg vrij kon zijn, dat we boven niets aantrekken als we van een slaapkamer naar de douche lopen. Of terug. Of samen douchen. Ze heeft al mooie borstjes.’
‘Ik mocht over haar bloes voelen, toen ik wilde weten of ze groot genoeg waren om mee naar een schuurfeest te gaan. Ik mocht ze ook wel zien, zei ze, maar dat vond ik niet nodig.’
‘Eh in die schuur zitten er dus jongens aan haar?’
‘De schrik van iedere vader, hè? Manfred, ik ben er van overtuigd, dat ze niets doet wat haar moeder niet goed zou vinden, wat je wilde.’
‘Flora kwam er pas op haar negentiende achter.’
‘Maar had het vast eerder gewild.’
Hij grinnikte.
‘Ja, met mij wel, heeft ze gezegd.’
‘Manfred, je bent er zelf geweest, ik weet niet hoe lang. Ik zes jaar, er ging nooit iets mis. Nathalie heeft me er al wat over verteld, ze weet precies de bedoeling, kennismaken en erbij genieten, ook dat het niet de bedoeling is dat je vrijt voor je getrouwd bent. Aan ons, jou en mij, hebben er tientallen gezeten en we zijn er niet slechter van geworden. Ik weet het, twaalf lijkt erg jong. Maar er zijn meer ouders die overal vanaf weten, toch is de minimumleeftijd nooit verhoogd.’
‘Dat is een sterk punt.’
‘Ja. Denk er nog eens over na. Verbied het haar niet, Manfred, ik houd haar wel in de gaten.’
‘Goed. Graag.’
‘Het is een groot meisje geworden. Ze heeft het verwerkt dat ze af en toe ongesteld wordt, ze heeft er niet veel last van, zei ze. Wel jammer dat ze dan niet naar schuurfeestjes kan, zei ze, heel nuchter. De verandering die je ziet, ze is zelfverzekerder ge- worden. Ja, van twee keer tot hun tevredenheid een jongen afgetrokken te hebben en twee keer gevingerd te worden tot ze klaar kwam. Ik weet hoe het voelt, Manfred, je voelt je een vrouw, al is het een jonge. Dat dringt pas langzaam tot de ouders door.’
‘Eigenlijk liever niet.’
‘Nee, dat snap ik.’
‘Maar eh, zou je Leon ook voor kunnen lichten? Ik denk, dat het onderhand tijd wordt. Niet over schuurfeesten, daar mag hij toch nog niet naar toe, maar eh het verschil tussen jongens en meisjes. Hij zal van zijn klasgenoten wel wat horen, maar voorlichting door een oudere is beter. Vast vollediger. Jij kan het vast beter dan ik.’
‘Goed. Ik moet er eerst over nadenken hoe ik het zal doen, omdat hij minder weet dan Nathalie.’
‘Prima, zo veel haast heeft het niet.’

Yessica & Yasmin thuis

‘Yasmin, ik heb een probleem.’
‘Dat zag ik al. Bij Manfred?’
‘Meer bij mezelf. De kinderen willen graag dat ik vaker of langer kom.’
‘Ze missen natuurlijk hun moeder.’
‘Ja. Maar ik doe niet alsof ik hun moeder ben, ik zorg alleen voor ze.’
‘Maakt dat verschil?’
‘Ja, nogal. Hun moeder blijft hun moeder, ik verdring haar niet. Ze zeggen ook geen mammie tegen me, gewoon Yessica.’
‘Ja, het is voor hun beter dat ze een houvast aan een naam hebben. We zouden al niet meer kunnen ruilen, hè? Je vertelt af en toe wel wat, maar ze zouden het merken.’
‘Ja. Manfred vast nog niet, die ziet ons amper. We gaan weg als hij komt.’
‘Wil hij ook dat je vaker of langer komt?’
‘Hij is er in ieder geval niet tegen. De betaling is geen probleem, zegt hij, hij heeft alles voor zijn kinderen over. En hij verdient genoeg. Binnen een jaar nog meer, dan gaat de directeur van de bank weg en wordt hij het.’
‘Zo. Dat zal ik maar niet rondvertellen. Moet hij niet rouleren? Naar een andere bank? Dat gebeurt toch vaak?’
‘Ja, maar hij kon er steeds onderuitkomen, omdat er niet veel liefhebbers zijn om op zo’n kleine bank in een dorp te werken. Hij is hier al sinds hij er als stagiair begon.’
‘Tja, als hij het hier wel fijn vindt?’
‘Hij heeft hier zijn vrouw ontmoet en toen dat huis gekocht.’
‘Hoe heette ze?’
‘Flora. Het was ook een bloem, zei hij.’
‘Er staat een mooie foto van haar op de schoorsteenmantel. Ik ben haar, geloof ik, wel eens tegengekomen.’
‘Nu je het zegt, ik ook. Een stuk ouder dan wij. Tja, Nathalie is twaalf. Flora is met werken gestopt toen die kwam.’
‘Je weet nogal wat.’
‘Het meeste van Nathalie. Met Manfred praat ik alleen als hij het eten overneemt. Zou ik daar kunnen blijven tot na het eten?’
‘Tja. Dan mis je hier wat van de kinderen.’
‘Ja. In ruil voor twee andere. Krom, hè?’
‘Ach. Als die ook lief zijn begrijp ik wel dat je wat voor ze wilt doen.’
‘Ik zit middenin hun voorlichting. Nathalie over schuurfeestjes, dat heb ik verteld, Manfred wil graag dat ik Leon voorlicht. Die is bijna tien.’
‘Hoe bevalt het Nathalie, bij de schuurfeestjes?’
‘Ze is erg enthousiast, ze vertelt er erg vrij wat over, maar ik ga haar niet uithoren. Het lijkt me goed te gaan.’
‘Mooi. Hoe ga je Leon voorlichten?’
‘Flora heeft het met Nathalie met Internet gedaan. Van alles opgezocht, ook plaatjes. Tekeningen en foto’s. Ik heb mijn lachen in moeten houden toen Nathalie vertelde dat ze ook het woord neuken gevonden hadden, met de omschrijving. Het gedeelte van het vrijen vanaf de penetratie. Ze mocht alles lezen, Flora klikte niets weg.’
‘Ik krijg er al weer zin in, Bas penetreert zo fijn. Hij weet precies of je het langzaam of snel wilt.’
‘Ja, en of hij dan langzaam of snel moet neuken.’
‘Laten we het over wat anders hebben. Yessica, ik kan met je meedenken, over je andere kinderen. Het lijkt me fijn voor ze, als je ook af en toe blijft tot je ze naar bed gebracht heb.’
‘Ja. Maar dan mis ik hier nog meer. Ónze kinderen naar bed brengen.’
‘Dan haal je ze er ‘s morgens maar uit. En als het ‘s avonds wat laat wordt houd ik Bas wel warm.’
‘Als ik denk dat ik tekort kom pak ik hem ‘s morgens wel voor een vluggertje.’
‘Goed zo. Yessica, je bedoelt het goed, maar je kan er geen twee gezinnen op na houden. Hoe goed we ook samen met Bas en de kinderen doen. Je zou je geen zorgen over ze hoeven maken, ze hebben aan één moeder genoeg.’
‘De kinderen wel, maar Bas is er aan twee in bed gewend.’
‘Mee verwend. Die lieverd overleeft het wel, hoor. Hoeft hij zijn aandacht niet te verdelen of op de gekste momenten te wisse- len.’
‘Eigenlijk gebeurt er in bed steeds wat wíj willen, hè?’
‘Ja. Omdat we zo veel mogelijk willen genieten, maar niet allebei evenveel op hetzelfde moment. Daarom mag hij meestal doorgaan zonder te wisselen. Van zijn kant, als hij maar in een enthousiast geil meisje klaarkomt.’
‘Ja. Net zoals wanneer één van ons ongesteld is.’
‘Ja, heel goed. Het zou wel meevallen, hoor, voor iedereen.’
‘Ik kan het altijd weer terugdraaien.’
‘Heb je aan de mogelijkheid gedacht dat hij hertrouwen kan?’
‘Ja, natuurlijk, vanaf het begin al. Maar dat zal wel nog even duren.’
‘Weet je, vaak willen ze het wel, na niet zo lang, maar stellen het uit omdat ze denken dat ze dan scheef aangekeken worden. Ben je haar nu al vergeten? Dat doen ze nooit, maar alleen is maar alleen. En ze hebben vast gauw de pest aan natte dromen.’
Yessica grinnikte.
‘We kunnen daarover niets aan Bas vragen, die heeft ze nooit gehad.’
Yasmin grinnikte ook even.
‘Nee, ook dankzij ons.’
‘Ik zal het er met Manfred over hebben, dan hoor je het wel.’
‘Over natte dromen?’
‘Nee zeg, over dat vaker of langer blijven. Of allebei.’
‘Ik hoor het al, je wil graag, maar eigenlijk niets missen. Dat gaat niet.’
‘Nee. Dank je wel voor je begrip.’
‘Lieverd, ik zag het al aankomen. Af en toe was je hier, maar met je gedachten daar. Maar ik kon je niet helpen, het is alleen voor jou om te doen wat je het beste lijkt. Als je er tegen Bas of wie dan hier ook over begint zullen die allemaal hetzelfde zeggen, doe wat je het beste vindt. Het zijn geen egoïsten. Nou, sterkte.’
‘Ja, dank je.’

Bij Manfred & kinderen

‘Manfred, ik heb het thuis gehad over hier vaker en of langer blijven. Ze laten het aan mij over.’
‘Tja. Moeilijk, om te beslissen?’
‘Ja. Het komt er een beetje op neer dat ik jouw kinderen vaker zie, mijn eigen kinderen, al is er maar één echt van mij, minder.’
‘Ja. En dat je mij meer verzorgt en je man minder.’
‘Ik zie het niet zo dat ik jou verzorg. Of ik nou voor drie kook, of vier als ik langer zou blijven, maakt me niet uit.’
‘Omgedraaid dan, je aanwezigheid scheelt mij een hoop zorgen. Ik wil je eigenlijk niet bij je gezin weghouden, maar kom alsje- blieft zo vaak en zo lang je kan.’
‘Ik dacht, tot na het eten te blijven. En soms langer, om de kinderen naar bed te brengen. Tenzij je het zelf wil doen.’
‘Nee, dat zullen ze fijn vinden. Door een moeder vinden ze fijner, dat was met Flora ook zo. Ze trokken iets meer naar haar dan naar mij. Het ging tussen ons drieën beter dan ik verwachtte, maar ze eh richtten zich direct op jou, toen je kwam.’
‘Het moet eigenlijk niet te veel worden, dit is geen toestand voor altijd.’
‘Ik weet het. Ik ben je al erg dankbaar, Yessica, voor alle aandacht die je ons geeft. Ik weet dat je het niet voor het geld doet, ik vind je zelfs onbetaalbaar.’
‘Blijf maar betalen wat je doet. Nou ja, het wordt iets meer, als ik hier vaker ben. Ik weet dat je het makkelijk kan betalen, an- ders zou ik zelfs met minder genoegen nemen.’
‘Tja. En je zus?’
‘Die mag wel wat meer hebben, ze maakt beter schoon dan ik verwachtte, dat is een zorg voor mij minder. Hiervóór vertelden we elkaar alles over ons werk, dan konden we wisselen wanneer we wilden. Dat gaat hier niet, de kinderen zouden het merken. Daar kan ik niet alle mogelijke kleine dingetjes over doorvertellen.’
‘Nee, vast niet. Zou ik het merken?’
‘Voorlopig niet, zo goed ken je me nog niet. Later misschien wel, ik kan en wil over jou ook niet veel doorvertellen. Dit is geen zakelijk werk, dan hoort het niet.’
‘Nee. Als ik vragen mag, je man zal het verschil wel weten.’
‘Nee. Maar dat ligt heel anders. Omdat we hem allebei wilden hebben, hebben we voor de eerlijkheid wel alles over hem aan elkaar verteld. Het maakte hem niet uit wie van ons tweeën hem wilde, allebei bevalt hem nog beter.’
‘Tja.’
‘Ik weet wat je denkt. Wat iedereen wel wil weten.’
‘Ik hoef niets te weten.’
‘Nee, maar het mag wel. Ook bij hem wisselen we af, niet alles kan met z’n drieën. En ja, dan kijkt er één toe, waarom zouden we weggaan, we zijn toch hetzelfde.’
‘Als dat naar jullie zin is moeten jullie je niet aan anderen storen.’
‘Dat doen we ook niet. We krijgen ook zelden commentaar, maar de meesten zijn natuurlijk nieuwsgierig, dat snap ik wel. Zou ik ook zijn. Maar alleen goede bekenden vertellen we wat meer.’
‘Dank je wel, dat ik daar dus bij mag horen.’
‘Ik zie je niet als werkgever, maar als vader van mijn oppaskinderen.’
‘Je doet meer dan oppassen. Ook opvoeden.’
‘Tja, natuurlijk beter dan een jong meisje dat het alleen doet om haar zakgeld te verruimen.’
‘Ik kijk liever tegen jou aan dan tegen een jong meisje. Er is er hier al één.’
‘Ja, ja. Nathalie zei, paps kijkt naar jou zoals jongens kijken als ze wat willen. Afgewisseld met wat treurig.’
‘Af en toe treurig klopt zeker. Ik zal Flora nooit vergeten. Maar ik zie veel mooie vrouwen, Yessica, op de bank en in het dorp. Maar met die wil ik niets. Eh ik zal het er hier maar bij laten.’
‘Dat lijkt me wel zo verstandig.’
‘Heb jij je man met je verstand gekozen?’
‘Eh niet alleen. Maar houd je gevoelens maar voor je. We kennen elkaar amper. Ik kende Bas al zes jaar, ook onder zijn kleren, voor mijn zus en ik samen met hem gingen wonen.’
‘Je was toen jonger.’
‘Wat bedoel je?’
‘Als je ouder bent en meer ervaring hebt kan je sneller kiezen. Of je hart laten spreken.’
‘Toen ik Bas leerde kennen sprak er al gauw iets wat lager zit dan mijn hart. Eh ik ga maar naar huis.’
‘Ja. Dank je wel, Yessica.’

‘Nathalie, Leon, de tafel voor vier dekken, alsjeblieft.’
‘Krijgen we bezoek?’
‘Dat is er al, Leon.’
‘O. Blijf je eten?’
‘Wat jullie wilden. Langer, vaker. Ik blijf tot na het eten, tot alles afgeruimd is. Misschien niet iedere dag, het ligt eraan of er bij me thuis iets bijzonders aan de hand is.’
‘Fijn, Yessica.’
‘Als jullie het willen, zal ik af en toe blijven om jullie naar bed te brengen.’
Nathalie omarmde haar.
‘Ja, alsjeblieft. Paps is lief, hoor, maar ik had liever dat mammie me naar bed bracht. Jij zal het vast ongeveer hetzelfde doen.’
Yessica aaide even over haar hoofd.
‘Je zegt maar hoe je het dan hebben wilt. Jullie weten al best, dat ik zo veel mogelijk doe wat jullie willen.’
‘Meestal douchen we eerst.’
‘Daar heb je toch geen hulp bij nodig, jongeman?’
‘Nee, maar mammie douchte wel eens tegelijk met me. Zo gezellig.’
‘Met jou ook, Nathalie?’
‘Ja. Paps soms ook. We wachten nooit op elkaar.’
‘Mijn man en mijn zus en ik ook niet. Maar met z’n drieën in een douche is het krap.’
‘Maar vast heel gezellig.’
‘Ja, zeker. Onder het eten is het bij me thuis ook gezellig, met de hele familie erbij. Maar ja, je kan niet alles hebben, Leon. Dat hebben grote mensen ook niet. Je vader niet en ik ook niet. In de tijd dat ik jullie zie zie ik mijn eigen kinderen niet.’
‘O. Daar hebben we niet aan gedacht. Sorry. Dan zie je je man ook minder.’
‘Ja. Niet zo’n grote ramp, hoor. Ik werkte doordeweeks altijd al vaak halve dagen. De kinderen zullen het amper in de gaten hebben dat ze minder vaak twee moeders hebben, ze bemoeien zich altijd met de dichtstbijzijnde. En er blijf voor mijn man een vrouw.’
‘Ja, het komt dan goed uit dat jullie een trio zijn.’
‘Anders was ik hier waarschijnlijk geeneens geweest, kon ik niet bij mijn kinderen weg.’
Manfred kwam binnen.
‘Één, twee, drie, vier, blijf je eten, Yessica?’
‘Ja. Dat heb je snel gezien.’
‘Paps, we vinden het heel lief van haar dat ze langer blijft. Maar ze zei, in de tijd dat ik jullie zie zie ik mijn eigen kinderen niet. Maar dat is niet zo’n grote ramp.’
‘Gelukkig. Maar dus wel een kleine.’
‘Als het me niet bevalt draai ik het weer terug, Manfred.’
‘Ja, dat moet je dan. Ons zal het wel bevallen.’
‘Paps, ze wil af en toe blijven om ons naar bed te brengen.’
‘Ja, fijn, hè? Yessica en ik hebben het natuurlijk eerst besproken. En zij thuis. Wat zeiden ze, Yessica?’
‘Ik moest doen wat mij het beste leek. Jouw kinderen hebben me nu harder nodig dan de mijne. Daar zorgt mijn zus wel voor.’
‘En je man?’
Yessica grinnikte.
‘Daar zorgt mijn zus wel voor.’
Manfred grinnikte ook.
‘Paps, Leon zei, het komt dan goed uit dat jullie een trio zijn. Ze zei, anders was ik hier geeneens geweest, kon ik niet bij ze weg.’
‘Jullie weten waarom ik haar gevraagd heb om hier te komen werken. Ze is eigenlijk onbetaalbaar, hè?’
‘Net zoals mammie. Die betaalde u niks, hè?’
‘Nee, dat doe je niet als je getrouwd bent. Dan doe je met alles samen. Zullen we samen met het eten verdergaan, Yessica?’
‘Ja. Al bijna klaar.’

Leons voorlichting

Yessica stapte naast Leon onder de douche. Hij bekeek haar even, voor hij verder ging met zich inzepen. Ze hield haar handen voor hem op, hij deed er wat shampoo in. Ze zeepte zich ermee in.
‘Mammie deed meestal mijn rug.’
‘Dat wil ik ook wel. Als jij de mijne doet.’
Hij begon gelijk met het inzepen van haar rug.
‘Nathalie douchet ook wel eens gelijk met mij. Kan ook makkelijk, ruimte zat.’
Hij grinnikte even.
‘Ze heeft minder ruimte nodig dan jij of mammie.’
‘Hoe bedoel je? Ik ben niet zo dik, en volgens foto’s van je moeder, die ik gezien heb, was die het ook niet. En Nathalie is niet mager.’
‘Nee, maar ze heeft een kleiner kontje en niet zulke grote borsten.’
‘Dat komt nog.’
‘Vast. Ze had eerst niks, ik heb ze zien komen.’
‘Hoe vond je dat?’
‘Wel grappig. Ze krijgt ook steeds meer haar bij haar gleuf.’
‘Jij krijgt, over een tijdje, ook haar bij je pikkie.’
‘Ja, ik heb het bij paps gezien.’
‘Dus die douchet ook wel eens gelijk met je.’
‘Ja. Ik krijg later vast ook zo’n grote.’
‘De jouwe is nu vast al in de groei. Dat blijft doorgaan tot je in de twintig bent.’
‘O. Dus niet zo snel?’
‘Nee, heel geleidelijk, je merkt het geeneens.’
‘Ik merk wel wat.’
‘Wat dan?’
Hij was kennelijk klaar met haar rug, ze zeepte die van hem in.
‘Als ik hem schoonmaak wordt hij een beetje eh hard.’
‘Stijf.’
‘Kan je ook zeggen. Ik heb er wat over gehoord.’
‘Van wie? En wat?’
‘Van jongens op school. Maar ik weet niet of ik daar met jou over mag praten.’
‘Dat mag je. Je vader heeft me gevraagd om je erover te vertellen.’
‘Ben je daarom hier?’
‘Ja. We kunnen er zo toch beter over praten? Bijvoorbeeld, over het schoonmaken van je pikkie. Dat heeft je moeder je vast geleerd.’
‘Ja. Tot ik mezelf kon wassen heeft zij het gedaan.’
‘Ik douche wel eens samen met mijn man. Hij vind het wel lekker als ik zijn pikkie schoonmaak. Ik streel die dan extra, dan wordt hij nog stijver. En dikker en langer.’
‘Dat zeggen ze, op school.’
Ze draaide hem om.
‘Zal ik je pikkie schoonmaken?’
‘Goed.’
Ze pakte zijn pikkie en schoof zijn voorhuid terug.
‘Ik draai de kraan even een beetje dicht, omdat de volle straal pijn doet. Hè?’
‘Ja, doe ik ook altijd.’
‘Omdat je eikel zo gevoelig is zit je vel er normaal omheen. Slim bedacht, hè?’
‘Ach, bij dieren verdwijnt hij naar binnen.’
‘Ja, ook ter bescherming.’
Ze schoof, na het afspoelen van zijn eikeltje, zijn voorhuid er weer over en draaide de kraan weer helemaal open.
‘Ik vond het wel lekker, je hand om mijn pikkie. Hij werd een beetje stijver, hè?’
‘Ja. Je bent een grote jongen aan het worden. Voor je twaalf bent wordt hij zo lang en stijf dat hij recht omhoog staat.’
‘Dan kan je ermee vrijen.’
‘Ja. Weet je wat dat is?’
‘Zo’n beetje. Ik heb wel eens hondjes zien vrijen. Hij porde met zijn groter geworden pikkie achterin het andere hondje. Mensen doen het van vooraf, hè? Als ze op elkaar liggen.’
‘Meestal wel. Maar het kan ook zoals hondjes het doen. Of als ze naast elkaar liggen. Als het stijve pikkie maar in de gleuf van het meisje kan.’
‘Tja, wij zijn leniger dan hondjes. Eigenlijk zou je denken dat het niet kan, zo groot vind ik een gleuf niet. Die van jou is amper te zien, die van Nathalie beter.’
‘Als ik mijn benen wat van elkaar doe kan je hem beter zien.’
Ze deed het. Hij keek even.
‘Lijkt me even groot.’
‘Ja, het zal niet veel schelen. Maar er zit veel rek in. Zo veel, dat er een kindje uit kan komen.’
‘Dan moet je gevreeën hebben, hè?’
‘Ja. Zo werkt het bij alle dieren en bij de mensen. Alléén kan je geen kinderen krijgen. Daarvoor zijn van de mannen zaadjes nodig en van de vrouwtjes eitjes.’
Ze nam zijn zakje in haar hand.
‘Hier worden jouw zaadjes gemaakt. In die twee balletjes. Misschien nu nog niet, maar dat zal dan niet lang meer duren. Ze gaan door dunne buisjes naar een voorraadkamertje in je. Als je vrijt, later, wordt je pikkie gestreeld. Dan gaat er via zenuwen een signaaltje naar dat kamertje. Dat krimpt dan even, met schokjes, krampjes, dan spuiten je zaadjes uit je pikkie. Het kan al voordat je vrijt. Als er zo met je pikkie gedaan wordt.’
Ze liet zijn zakje los en streelde zijn pikkie een paar keer.
‘Oooh, lekker.’
‘Ja, vast. Leon, afdrogen. Ik wil op je kamer verder met je praten.’
‘Goed.’
Ze droogden zich af, ze ging achter hem aan zodra ze haar badjas aangetrokken had. Hij zat op zijn bed, in z’n blootje, ze ging naast hem zitten.
‘Moet je niets aantrekken?’
‘Zo. Als ik helemaal opgedroogd ben. Ben jij het al?’
‘Dat laatste trekt wel in mijn badjas. Of heb je liever dat ik hem uittrek? Ik weet, dat jullie hier boven bloot heen en weer naar de douche lopen, maar verder is iedereen normaal aangekleed.’
‘Ja, dat klopt. Yessica, ik vind het zo gezellig als je er bent. Dan mis ik mammie minder. Nathalie ook.’
‘Ja, dat zei ze al. Daarom blijf ik toch langer dan eerst? Ik vind jullie allebei ook heel lief.’
‘Nathalie wil alleen maar een andere moeder als ze net zo lief is als jij.’
‘Als je vader niet zo heel treurig meer is gaat hij daar vast naar op zoek.’
‘Als ze ook maar net zo mooi is als jij. Yessica, als mammie en ik samen douchten, gingen mijn handen meestal vanzelf naar haar borsten. Ze zei, dat willen jongens altijd, omdat ze er zelf geen hebben. Ik mocht er dan even aan voelen.’
‘Nou, ik heb jouw pikkie gestreeld, je mag wel even aan mijn borsten voelen.’
Ze maakte haar badjas boven los. Hij stak zijn handen uit en ging ze bevoelen. Ze merkte dat het niet zijn eerste keer was, hij deed het niet te voorzichtig, wel uitvoerig.
‘Stop maar.’
Hij liet haar los, ze deed haar badjas dicht.
‘Leon, je mocht een keertje aan me komen, als je wat groter bent mag je met meisjes van je eigen leeftijd spelen.’
‘Je speelde met mijn pikkie.’
‘Ja, een keertje, om je uit te leggen hoe het bij jongens en meisjes werkt. Over jouw zaadjes. Als die bij je gemaakt gaan wor- den raakt je voorraadkamertje op een gegeven moment vol. Dan loopt er ‘s nachts, als je slaapt, wat uit. Dat heet, een natte droom krijgen, omdat je dan meestal over vrijen droomt.’
‘Ik denk er in bed wel eens aan. Omdat ik dan zo’n lekker gevoel in mijn pikkie krijg. O. Nu weer.’
Hij keek naar beneden, zij keek ook naar zijn pikkie, dat nog een beetje omhoog gekomen was.
‘Hij is beslist aan het groeien, want hij komt al hoger dan eerder.’
‘Dan zullen je zaadjes vast ook gauw komen. Leon, van een natte droom wordt je soms wakker. Als je zorgt dat er altijd een handdoek onder je kussen ligt kan je je zaadjes opvangen. Dan kan de handdoek in de was en hoef je je bed niet te verscho- nen.’
‘Ja, dat doe ik zelf, eh sinds mammie er niet meer is.’
‘Fijn, dat je meehelpt. Ik wist het al van mijn zus, die ‘s morgens komt.’
Hij grinnikte even.
‘Soms zien we haar even, als we tussen de middag thuis komen. We nemen maar aan dat het je zus is, je zou het ook zelf kun- nen zijn, we zien geen verschil. Zou het te voelen zijn?’
Ze glimlachte.
‘Je bent een ondeugend jongetje. Nee, er is ook geen verschil te voelen. Je zal wel gehoord hebben dat we samen met één man, Bas, wonen. Die weet ook nooit wie wie is.’
‘Paps heeft het ons een keer uitgelegd. We snappen het wel, zo’n beetje. Later zei Nathalie een keer, onder de douche, ze zullen vast veel lol hebben, met z’n drieën.’
‘Ja, het is heel gezellig. Spelen jullie dan met elkaar?’
‘Amper. Ik voel soms even aan een borstje, zij aan mijn pikkie. Wanneer mag ik met meisjes spelen?’
‘Als je een jaar of twaalf bent mag je, net als Nathalie nog niet zo lang, naar schuurfeestjes. Je moet het aan je vader vragen, of aan mij, als ik er nog ben, zodra je pikkie omhoog kan staan en je natte dromen gekregen hebt.’
‘Waarom dan pas?’
‘Het is de bedoeling van die schuurfeestjes, dat je daar op je gemak kennis gaat maken met meisjes. Dat je er één uitzoekt waar je fijn mee kan praten en scharrelen. Scharrelen is, aan elkaar voelen. Meisjes voelen liever aan een stijve dan aan een slap klein pikkie. En als ze je aardig vinden strelen ze die tot je zaadjes eruit spuiten. Dat is een heel lekker gevoel, lekkerder dan wan- neer het eruit loopt bij een natte droom. En de meisjes zijn dan zo groot, dat jij het lekkerder vindt om hun borstjes te strelen dan hele kleintjes. Als je er één vindt waar alles fijn mee is kan je er verkering mee vragen en er later mee trouwen. Dat aan elkaar voelen is om te proberen of jullie later fijn zouden kunnen vrijen. Maar voor je er naar toegaat zal iemand je wel meer, alles, vertellen hoe het daar aan toe gaat.’
‘Wie?’
‘Misschien Nathalie. Of ik, als ik er nog ben. Of een nieuwe mammie.’
‘Kom jij dan niet meer?’
‘Nee. Misschien een tijdje, tot ze alles alleen kan. Je mammie zorgde toch ook alleen voor jullie? Als je vader niet thuis was?’
‘Ja.’
‘Snap je alles? Of wil je nog wat vragen.’
‘Over meisjes. Er mee spelen, er aan voelen, snap ik wel. Maar vrijen nog niet precies.’
‘Tja. Ik had misschien beter eerst alles op kunnen schrijven.’
Ze legde hem de menstruatiecyclus uit.
‘Het is bij Nathalie al begonnen, als ik dat goed meegekregen heb.’
‘Ja, een tijdje geleden. Dat gebeurt plotseling, maar ze wist, van je mammie, dat het zou gaan gebeuren, omdat ze al wat eerder borstjes begon te krijgen en haartjes op haar doos. Jij wordt nu ook gewaarschuwd dat je zaadjes gaat maken en dus natte dromen gaat krijgen, het begint met dat je pikkie steeds stijver kan worden.’
‘Ja, lekker. Ook één keer in de maand?’
‘Natte dromen? Nee, vaker. Al gauw zo’n één keer in de week. Maar als je bij een schuurfeestje een meisje je pikkie laat strelen komen ze ook, als dat iedere week gebeurt krijg je geen natte dromen meer.’
‘Lijkt me fijner.’
‘Ja. Meisjes doen het graag, als jij je lief gedraagt. Leon, bij dat voelen aan meisjes voel je niet alleen aan hun gleufje, ook erin. Als je dan streelt krijgen ze net zulke lekkere krampen als jij krijgt, als ze je stijve strelen tot je zaadjes eruit spuiten.’
‘Is dat niet vies?’
‘Nee, lekker, voor allebei. Geloof me maar.’
‘Ja, natuurlijk geloof ik je. Je hebt zat ervaring.’
‘Het meisje zorgt ervoor dat je op de grond spuit. Een natte droom is wel een beetje vies. Net waar het terecht komt moet je je wassen en je bed verschonen. Als je gaat vrijen, het liefst pas als je getrouwd bent, wil dat meisje graag je stijve erin. Die streelt beter en lekkerder dan een vinger. Het is voor jou ook lekkerder dan een hand om je stijve. En je hoeft je dan ook geen zorgen te maken om waar je zaadjes blijven. Die komen op een plek waar ze verwacht worden. Als ze bij een eitje komen kan er een kindje groeien. Behalve als daar wat tegen gedaan wordt, er voorbehoedsmiddelen gebruikt worden. Daar hoor je later wel meer over.’
‘De pil?’
‘Dat is één van de voorbehoedsmiddelen. De beste.’
‘Goed. Nu weet ik het meeste wel, denk ik. Ik zal er nog wel eens over nadenken.’
‘Prima. Zal ik je instoppen?’
‘Momentje.’
Hij trok een pyjamabroek aan en kroop onder het dekbed. Ze stopte hem in en gaf hem een kusje op een wang.
‘Welterusten, grote jongen.’
‘Groot? Omdat mijn pikkie een beetje groter en stijf wordt?’
‘Ja. De rest komt vanzelf.’
‘Goed. Welterusten, Yessica.’
Ze ging naar beneden, na zich weer aangekleed te hebben.

Yessica & Manfred & Nathalie

‘Manfred, ik heb Leon voorgelicht. En naar bed gebracht.’
‘Dank je wel. Ik dacht al, wat bleef je lang weg. De kinderen vinden het heel fijn, dat je vaak mee blijft eten en ook soms zo lang blijft dat je ze naar bed kan brengen.’
‘U toch ook, paps?’
‘Ja, zeker. Ik redde het in mijn eentje niet, en het is voor jullie beter dat er een vrouw is waar je mee kan praten.’
‘Het is fijn als ze er is, maar ik zou niet weten waar ik met u niet over zou kunnen praten.’
Manfred grinnikte.
‘O nee? Hoe gaat het, bij die schuurfeestjes?’
Nathalie grinnikte ook even.
‘Vergeten? Ik praat daar ook met jongens, hoor. En die vinden het fijn als ik zeg dat ze een lekker grote en stijve hebben.’
Manfred keek geschokt, Yessica grinnikte.
‘Je loopt iets achter, Manfred, de jeugd is vrijer geworden. Je vrouw was het al, ik ben het ook, en Leon ook. Ik heb hem aanschouwelijk onderwijs gegeven, onder de douche.’
‘In eh je blootje?’
‘Ja. Waarom zou je alleen praten als waar je over wilt praten bij de hand hebt? Beter dan plaatjes.’
‘Nou ja, wij zien elkaar af en toe wel bloot, maar daar hoef je niet aan mee te doen.’
‘Ik had erover nagedacht en vond dat het wel kon. Het moet jongens anders verteld worden dan meisjes, Manfred. Ze weten meestal ook minder, meiden kletsen onder elkaar veel meer. Hè, Nathalie?’
‘Ik was toch wel blij toen mammie mij voorlichtte. Het was veel vollediger dan wat ik van andere meisjes over gehoord had. Ze kon ook uit de praktijk over vrijen praten. Samen met jouw voorlichting over schuurfeestjes kan ik jongens goed aan- pakken.’
‘En die pakken jou.’
‘Ja, paps. Nou ja, pakken? Heerlijk strelen. Ik hoef er niet zo lang op te wachten als mammie.’
‘Ze had er geen spijt van.’
‘Paps, ze heeft geluk gehad. Of een fijne neus. Dat het met u gelijk fijn ging.’
‘Ja, dat is zo. Ik heb het gebruikelijke vadercomplex, Nathalie. Dat jongetjes nogal intiem aan mijn lieve dochtertje komen.’
‘Ja, dat snap ik. Het gaat er heel rustig aan toe, hoor. Ik heb zelfs uitgeprobeerd wat Yessica gezegd had wat kon. Halverwege gezegd, dank je wel, ik ga liever weer zitten. Die jongen liet me gelijk los. Net voor we weer gingen zitten zei ik, het was maar een testje, hoor, ik wil wel verder met je spelen. Hij blij, natuurlijk, had ik hem een stijve bezorgd maar hem er niet vanaf geholpen.’
‘Tja.’
‘Leon is er vroeg bij, Manfred, zijn pikkie werd al een beetje stijf.’
‘O. Kon je het ook niet laten om even zijn pikkie te bevoelen?’
‘Ik wilde weten, of hij wist hoe hij hem schoon moest houden, Nathalie. Ik vertelde, dat ik het soms bij mijn man doe, dat hij dat lekker vindt, vooral als ik hem dan even extra streel. Dat wilde hij ook wel. Tja, daar werd zijn pikkie wat stijver van. Kon ik inschatten, dat het nog wel even zou duren voor hij zou mogen vragen of hij ook naar schuurfeestjes mocht. Ik heb hem daarover al wat verteld, Manfred, maar dan moet hem meer verteld worden. Zoals ik het jou verteld heb, Nathalie. Misschien kan jij dat dan doen.’
‘Met aanschouwelijk onderwijs?’
‘Waarom niet? Broer en zus horen niet met elkaar te spelen, maar voor voorlichting kan er wel even wat, vind ik. Voor de eerlijkheid, ik had aan zijn pikkie gezeten, hij mocht aan mijn borsten voelen. Mocht bij zijn mammie ook, zei hij. Nou, op dat punt is hij al vakkundig. Het is een lieve jongen.’
‘Ja. Van die vakkundigheid heb ik niets gemerkt, hij streelt me alleen soms heel even.’
‘Het is heel natuurlijk om even aan iets te voelen wat je zelf niet hebt. Zelfs bij een zusje.’
‘Ik hoef het nu thuis niet meer.’
‘Nathalie, je hoeft me verder niets te vertellen over de schuurfeesten, maar, wat ik al eerder zei, doe niet meer dan wat je denkt dat mammie goed gevonden zou hebben.’
‘Ja, paps. Ik houd me ook aan wat Yessica verteld heeft wat er kon. Eh ik mocht het er van Yessica niet over hebben, maar ik wil zo graag wat weten, paps. Wilt u niks?’
‘Nathalie!’
‘Ze mag wel wat weten, Yessica, ze is er oud genoeg voor. Ik wil er één keer wat over zeggen, maar heb het er daarna maar niet meer over. Goed?’
‘Ja, paps.’
‘Voorlopig ben ik blij dat er zo goed voor jullie, ons, gezorgd wordt. Mammie en ik hebben het wel eens over hertrouwen ge- had, voor het geval dat één van ons vroeg zou overlijden. We waren er allebei niet op tegen, alleen is maar alleen. En voor kinderen, zeker jonge, is het ook beter als ze een mammie en een pappie hebben. Maar voorlopig ben ik er nog niet aan toe, Nathalie. En wanneer wel, het zal niet meevallen, voor me, om weer een vrouw te vinden waar ik veel om kan geven. En die met jullie op kan schieten.’
‘Yessica?’
‘Nathalie!’
Yessica bloosde.
‘Je brengt haar in verlegenheid, Nathalie. En mij. Ze is trouwens al getrouwd.’
‘Nee, paps.’
‘Nee? O ja. Officieel niet, maar ze heeft toch een man, al is het samen met haar zus? Ze is daar al gelukkig mee, dat zal je wel gehoord hebben.’
‘Ja, paps. Sorry.’
‘Ik waardeer het wel, dat je wat probeerde. Je gunt me wel wat, hè, nu je wat meer weet en een beetje geniet.’
‘Ik gun u nog wel meer, paps. U heeft al gevreeën, u moet dat missen.’
‘Nog niet zo. Ik heb een tijd geen natte dromen gehad, dat was helemaal van slag.’
‘Yessica zei, het aanbod richt zich naar de vraag. Behalve natuurlijk een minimum, als het eenmaal op gang is.’
‘Ja. Ik had niet gedacht dat ik ooit over zoiets met een dochter zou praten. Met een zoon ook niet. Daarom wilde ik graag, dat Yessica hem voorlichtte.’
‘Die dat fijn gedaan schijnt te hebben, aanschouwelijk. Bij mij was dat niet nodig, ik heb wat zij heeft, alleen boven nog wat kleiner. Maar ik was wel blij, dat ik me steeds wel wat voor kon stellen van de spullen van jongens, omdat ik uw pikkie en zak gezien had en eraan gevoeld. U had geen stijve, maar hij was ook niet op z’n kleinst.’
‘Van je eigen dochter hoor je niet opgewonden te worden, dat word ik ook niet. Maar als eraan gezeten wordt, wat Yessica ook bij Leon deed, reageert er toch wat. Vind je dat leuk?’
‘Vast net zo leuk, en fijn, als mammie het vond om aan uw pikkie te zitten. Voordat jullie gingen vrijen.’
‘Tja.’
‘U moet hetzelfde gedaan hebben als wat ik nu bij een schuurfeest doe. Tegen de tijd dat ik een jongen vastpak kan die al niet meer een grotere of stijvere krijgen. Als ik eh met ze gespeeld heb voel ik ze kleiner worden. Daar vind ik niks meer aan.’
‘Nee, vast niet. Eh je past toch wel op?’
‘Ja, ik weet genoeg.’
‘Dan ik nu ook. Yessica, was er verder nog iets bijzonders, bij Leon?’
‘Nee. Hij had jullie eerder bloot gezien, dus schrok hij van mij niet. Het principe van vrijen had hij al begrepen omdat hij het hondjes had zien doen. Ik heb, hem ook, verteld dat je daarmee beter kan wachten tot je getrouwd bent. Dat geldt vooral voor meisjes, omdat die een kindje kunnen krijgen. Er zijn wel voorbehoedsmiddelen, daar heb ik het met je over gehad, Nathalie, maar als je er maar op los vrijt, met de ene na de andere, ga je je toch nog minder dan tweedehands voelen, denk ik. Bewaar je maagdelijkheid maar als cadeau voor je eerste man.’
‘Ik hoop niet aan een tweede toe te komen.’
‘Nee, liever niet. Maar, zoals in het geval van je vader, een tweede is beter dan geen meer. Kom, ik breng je naar bed.’

Yessica & Yasmin thuis

‘Ik zie Manfred steeds maar even, maar hij lijkt me niet zo treurig meer, Yessica. Voor je het weet gaat hij hertrouwen en zijn we ons werk daar kwijt.’
‘Nathalie begon er laatst over. Al eerder tegen mij, maar toen tegen Manfred. Ik had haar gewaarschuwd om het daar tegen hem niet over te hebben, maar ze deed het toch. Hij reageerde er fijn op. Hij snapte wel dat ze hem wat gunde, omdat ze zelf bij de schuurfeestjes genoot. Het zou van Flora mogen, hertrouwen, zei hij, ze hadden het er over gehad. Maar het was nog te vroeg. Hij zei zelfs, dat zijn natte dromen net begonnen waren, hij was helemaal van slag geweest.’
‘Welja. Waar zijn kinderen bij waren?’
‘Alleen Nathalie. Ik had net Leon naar bed gebracht. Manfred zei, als ik er aan toe ben zal het niet meevallen om weer een vrouw te vinden waar ik veel om kan geven. En die met mijn kinderen op kan schieten.’
‘Ja, vast. Zo veel loslopend wild is er in het dorp niet. Dankzij de schuurfeesten.’
‘Toen schrok ik, Yasmin. Nathalie stelde mij voor.’
‘O. Schrok hij ook?’
‘Ja.’
‘Wakker?’
‘Hè, Yasmin. Hij zei, je brengt haar in verlegenheid. En mij. Ze is trouwens al getrouwd. Nathalie zei direct, nee, paps.’
‘Wat een slimmerd. En toen?’
‘Hij zei, nee, dat is waar, officieel niet. Maar ze heeft al een man, al is het samen met haar zus.’
‘Tja.’
‘Hij waardeerde het wel, dat ze hem wat gunde. Ja, zei ze, maar ik vrij nog niet, u moet dat missen. Toen zei hij dat over zijn weer begonnen natte dromen.’
‘Ik zal je maar niet voorstellen om, in het kader van de verzorging, te zorgen dat hij die niet meer krijgt.’
‘Nee, doe dat maar niet. Probeer jij ook maar niet me aan hem te koppelen.’
‘Niets is onmogelijk. Het zou voor en nadelen hebben.’
‘Ik heb al problemen genoeg, om steeds te moeten beslissen waar ik wil zijn.’
‘Het hoeft ook niet van de ene dag op de andere. Denk er maar nog eens over na.’
‘Nee, dank je wel.’
‘Vertel me dan maar of je dat jongetje al voorgelicht heb.’
‘Ja. Het moest anders dan bij zijn zus, hij zou vast amper iets weten. Ik heb het onder de douche gedaan. Aanschouwelijk onderwijs. Dat kon makkelijk, ze douchen daar allemaal met elkaar.’
‘En jij zit er niet mee, bloot met een jongetje te douchen.’
‘Nee, natuurlijk niet.’
‘Dat is ook een handige plek om een grotere jongen te helpen.’
‘Schaam je, om zoiets voor te stellen.’
‘Nee hoor. Dat is geen echtbreuk, die kan je geeneens plegen.’
‘Zo kan die wel weer.’
‘Zie maar wat je doet.’

Nathalies baantje

‘Ik ben gekozen voor in de regelingscommissie voor de schuurfeesten, paps. Ik heb voorlopig aangenomen, als het van u mag kan ik het definitief maken.’
‘Regelingscommissie? Ik wist niet dat die er was. Jij, Yessica?’
‘Nee. Stom. Er moet natuurlijk wel steeds wat geregeld worden.’
‘Als dat maar niet te veel tijd kost, Nathalie.’
‘Één middag in de maand.’
‘Kan dat? Met je huiswerk?’
‘Ja, paps.’
‘Wat valt er te doen?’
‘De schuren regelen, daarvoor moeten we soms op de fiets op stap. Maanden van tevoren, en twee weken van tevoren weer controleren. Er is een lijst, er moet bijgehouden worden waar het niet meer kan en waar nieuwe op komen. En wanneer het er kan, de schuren zijn niet altijd leeg, of gedeeltelijk, we hebben een bepaalde minimum ruimte nodig.’
‘Ja, natuurlijk. Hoeveel zitten er in die commissie?’
‘Vier. Twee jongens en twee meisjes.’
‘Waarom jij?’
‘Twee redenen, dat is eerlijk gezegd. Één, ik ben helemaal niet verlegen. Twee, voor de eigenaars van een schuur, als de dochter van een hoge piet bij de bank mag, zullen er wel geen problemen van komen.’
‘Nou, daar heb je me met wat opgescheept. Ik kan er op aangesproken worden, Nathalie.’
‘Ja, maar er komen geen problemen, paps. Alles gaat fijner dan ik had kunnen denken. Ik bedoel, hoe aardig en rustig iedereen zich gedraagt.’
‘Mmmm. Nog meer werk?’
‘Het bijhouden van de SMS-lijst. Van die er mogen komen. Één van de commissie belt er de dag voor een feestje twee, die ieder weer twee, enzovoorts. Gaat snel en voor iedereen goedkoop en tot die tijd is er een wijziging van schuur mogelijk. Soms komt er een oogst onverwacht het land af en is die schuur niet meer beschikbaar. Er is een aparte vervoer-, opstel- en afbreekgroep. Ze krijgen voor een middag tot de volgende morgen van de garage één of andere auto, meestal een oud busje, voor niks te leen. Voor het vervoer van de drank, een tafelblad voor het barretje, een platenspeler en luidspreker en de beroemde verblindende lamp. Er zijn onkosten, maar niet veel. Wat papier voor de lijsten, iemand houdt ze op zijn computer bij. En voor iedere medewerker per avond twee drankjes. We betalen dat van de winst op de drankjes. Komt er te veel in kas, dan worden de drankjes goedkoper. De oudste van de commissie is ook penningmeester. Daar kan je bonnetjes voor het drinken bij kopen. Maximaal zes per avond. Één voor frisdrank, twee voor bier. Want bier gaat per flesje, frisdrank komt uit een gezinsfles. Niemand drinkt veel op een avond, in ieder geval niet meer dan drie bier.’
‘Heel mooi.’
‘Ja, maar we kunnen er niets aan doen als ze eerst ergens anders al wat drinken. Alleen ze eruit gooien en als het nodig is thuisbrengen. Dat was het, dacht ik.’
‘Je begint een flinke dame te worden, liefje. Nogal zelfverzekerd. Nou ja, dat was je moeder ook. Maar ik weet niet of ze het al zo vroeg was.’
‘Waarschijnlijk wel. Ze wist vast altijd wat ze wilde, maar dat kwam pas toen ze negentien was.’
Manfred en Yessica grinnikten.
‘Ja, ja, wijsneus. Ze verraste me in ieder geval ook vaak met zulke opmerkingen.’
‘Mij ook, zo lang ik me kan herinneren. Daarom probeer ik vaak te bedenken wat zij gezegd of gedaan zou hebben.’
‘Fijn, lieverd.’
‘Ik maak me er bij meisjes niet zo geliefd mee, jongens reageren er beter op.’
‘Kan dat, Yessica?’
‘Ja, zeker. Jongens houden niet van lang geklets, liever kort en bondig.’
‘Goed. Nathalie, je mag in die commissie. Maar zo gauw je onvoldoendes krijgt is het natuurlijk afgelopen.’
‘Ja, paps. Dank u wel.’

Yessica & Manfred douchen

‘Ik ben een beetje stoffig. Iemand die gelijk met me wil douchen?’
‘Ik wil wel.’
‘Leon, mag paps ook eens?’
‘Nathalie!’
‘We douchten vroeger allemaal door elkaar, Leon en ik weer met Yessica. Vindt u haar niet lief?’
‘Jawel, maar om mee te douchen?’
‘Ze ziet er zowat hetzelfde uit als mammie. En ze is net zo lief voor ons. Ze hoort toch min of meer bij ons?’
‘Jawel, min of meer. Maar dat wil nog niet zeggen dat we elkaar bloot zouden moeten zien.’
‘Ze heeft verteld, dat ze bij hun thuis bij mooi weer allemaal in hun blootje zonnen. Met haar schoonouders en als ze er zijn, de zus van haar man en haar man. U weet wel, die wonen hiernaast. En soms bezoek. Ze heeft dus al meer blote mannen gezien.’
‘Tja. Het is eigenlijk hoog tijd dat we daar eens op bezoek gaan. Zou je mee durven doen?’
‘Ja hoor. Meisjes schamen zich tegenwoordig hooguit voor hun borsten vanaf dat ze beginnen ze te krijgen totdat ze eh twee keer een handvol hebben, meestal duurt dat nog geen jaar. En als meisjes hun benen tegen elkaar houden is daartussen niets te zien. Ik zou daar doen wat de meeste doen.’
‘Dat moeten jullie allemaal doen. De meesten bewegen zich hoe ze willen en letten er niet op of er wat te zien is.’
‘O. Leon?’
‘Ik vond mammie bloot zo mooi, Yessica ook. Die wil ik wel in stereo zien.’
‘Je hebt al vroeg de smaak te pakken.’
‘Ik wil niet wachten tot ik twintig ben.’
‘Welja, begin ook maar zulke opmerkingen te maken. Ik had al eerder wat geprobeerd, hoor. Maar mammie was voor mij pas de juiste.’
‘Zou u zelf durven? Of bent u bang dat u een erectie krijgt?’
‘Bang? Nee, Nathalie, ik krijg er zeker één, van stereomoois.’
‘Reden te meer om aan mono te wennen.’
‘Waarom wil je dat zo graag?’
‘Daar mag ik niet over praten.’
‘O. Sorry, Yessica. De jeugd van tegenwoordig?’
‘Ach. Thuis houden bange jongens er een handdoek voor. Tot ze gewend zijn om er meer te zien en dan ook durven.’
‘Ik kan er onder de douche moeilijk een handdoek voorhouden.’
‘Je zoon heeft meer lef. Die maakt gewoon zijn pikkie schoon en laat me dan zien dat hij er een beetje een stijve van krijgt.’
‘Hij komt langzaam steeds hoger, paps. Hij staat vast al helemaal omhoog voor ik twaalf word.’
‘Nou ja, wees er maar trots op.’
‘Andere blote mensen mogen best mijn blote pikkie zien. Niet meer dan eerlijk, vind ik.’
‘Tja. Yessica, ik weet niet of het eh gepast is. Ik zou het voor mezelf kunnen verantwoorden, de kinderen zitten er niet ook mee, maar het ligt voor jou vast anders. Al lijk je er niet tegen te zijn.’
‘Ik zal je boven wat meer vertellen. Als je wilt.’
‘Goed. Nathalie, Leon, kijk maar wat TV.’

Boven stopte Yessica op de gang.
‘Manfred, ik ben er niet tegen, al is het misschien wat raar. Maar niet alleen je dochter, mijn eigen tweelingzus probeert ons ook te koppelen. Ik snap haar niet, ze beseft vast niet goed wat er allemaal zou veranderen. Als we dat al zouden willen. Ik kan me al niet indenken dat ik niet meer bij haar zou slapen, we hebben nooit anders gedaan.’
‘Je bent nooit te oud om te veranderen. Zelfs niet met wie je slaapt.’
‘Nee. Ik krijg het niet op een rijtje. Misschien ooit. Maar op dit moment, ach, ik heb eerder mannen met een erectie gezien, jij eh minstens één blote vrouw. Wat mij betreft kan het wel.’
‘Eerlijk gezegd, zou ik best wel weer een blote vrouw willen zien. Nee, dat zeg ik niet goed. Niet zo maar één, Yessica. Jou.’
‘Omdat ik op je vrouw lijk?’
‘Ik weet niet of dat meespeelt waarom ik je zo graag mag. Verder, het lijkt me, voor mij, een goede voorbereiding om bij jullie thuis te komen zonnen.’
‘En voor mij?’
‘Dat mag je zelf bedenken.’
‘Goed. Tot zo.’
Hij ging zijn slaapkamer in, zij de douche, waar ze zich uitkleedde, de douchekraan opendraaide en begon met douchen. Na een tijdje voelde ze twee handen op haar achterwerk.
‘Lekker kontje. Heb je liever niet dat ik je aanraak?’
‘Zeep mijn rug maar in. Dan doe ik daarna de jouwe. Zo zoon, zo vader.’
‘Zoonlief heeft aan je borsten gezeten. Wat zou je man er van zeggen als ik dat bij je zou doen?’
‘Vast niks. Hij heeft geen behoefte aan een zijsprong of vreemdgaan, hij heeft altijd één van ons tweeën in de buurt. Maar als je hem een bloot meisje voor zou schotelen zou hij er vast mee spelen. Maar niet zo ver gaan om ermee te vrijen. Hij zou het begrijpen dat ik ook wel een beetje zou spelen als het zo uitkwam. Draai je om, dan draai ik me daarna om en doe je rug.’
Dat deden ze.
‘Zou hij haar wel vingeren?’
‘Nee, vast niet. Dat is bijna net zo intiem als vrijen, je blijft niet aan de buitenkant. Andersom zullen de meesten het anders zien, dan blijf je wel aan de buitenkant. Als je nog niet gevreeën hebt gaat het er bij meisjes om die spullen van een jongen te bevoelen, iets lekkerders, fijners om te bevoelen is er niet. Vraag maar aan Nathalie. Tja, met een klein beetje moeite wind je hem op en laat hem klaarkomen. Maar dat is veel fijner bij het vrijen. Als hij zich meerdere keren tegen je aandrukt om er zo diep mogelijk in te komen, dan kreunt en je weet dat hij iedere keer een lading zaadjes spuit. Lekker kontje, Manfred. Van het strelen door een stijve voel je natuurlijk veel meer dan van een vinger, het klaarkomen is wel hetzelfde. O. Ging ik weer aan het voorlichten. Een vader heeft dat natuurlijk niet nodig. Zo. Draai je nu maar om.’
Na even aarzelen deed hij het.
Ze keek bewonderend naar zijn stijve. Hij naar haar borsten.
‘Nou, dat is niet mis, Manfred.’
‘Ik wil niet zeggen dat ik er trots op ben, maar ik kan in ieder geval niet bij de pinkeltjesclub. Je weet vast wel, een club voor mannen met een kleintje. Flora was er tevreden mee. Ik deed er ook precies mee wat je net zei.’
‘Ja, vast wel. Mag ik er even aan voelen? Eerst even aan je zak?’
‘Jawel. Ik kan wel wat hebben, ik ben toch amper op gang.’
Ze pakte voorzichtig zijn zak vast en bevoelde die.
‘We dachten vroeger, hoe groter de ballen, hoe meer de productie. Dat was één van de redenen dat we Bas wilden. Zijn ballen zijn een slag groter dan de jouwe.’
‘O. Nog meer redenen?’
‘Afgezien van dat hij vreselijk lief was, en het gebleven is, hij had, toen hij twaalf was, al een dikkere en langere stijve dan alle anderen.’
Ze liet zijn zak los en bleef naar zijn stijve kijken.
‘En hij spoot bijna het dubbele, we dachten door zijn grote ballen. Barbie, de zus van Bas, heeft wel eens verteld, vanaf jongst af aan hoorde ze haar moeder in de slaapkamer naast haar vaak kreunen, o, Bas, wat zit ik vol. Die Bas, de vader van mijn Bas, heeft ook zo’n grote. Mijn Bas vult me ook helemaal op. De moeder van mijn Bas hoorde vroeger hetzelfde, opa heeft ook zo’n grote.’
‘Je hebt erover gehoord, heb je ze ook gezien? Bij dat zonnen?’
‘Ja, prachtig. Die van opa niet op z’n grootst, die gaat met oma naar binnen zodra hij omhoog komt. Vast omdat hij vrij oud is en het niet zo vlot meer gaat. Dan profiteert hij er gelijk van. Oma natuurlijk ook. Verspreid over de dag halen ze zo toch een keer of drie per dag.’
‘Jij ook?’
‘Je durft net zo veel te vragen als je zoon. Bas redt het meestal vier keer per dag, met mij dus twee keer, maar hij vingert ook geweldig. Over grote ballen, toen Barbie met haar verkering langs kwam, kwamen we erachter, dat niet zulke grote ballen als Bas, bij Karl, die net zulk grote als jij heeft, toch ook productief kunnen zijn. Hij redt het ook vier keer.’
‘Fijn, voor Barbie.’
‘Ja. En jij?’
‘Eh alleen in het weekend haalde ik vier keer. Als we er vroeg mee begonnen.’
‘Ja, natuurlijk, over de dag spreiden werkt niet alleen bij ouderen. Eh zal ik, net zoals bij je zoon, je eikel schoonmaken?’
‘O. Ik dacht, dat hij het zelf deed.’
‘De eerste keer niet. Ik bood het aan, net zoals jou nu, hij accepteerde het graag. Dat wordt een liefhebber, hoor.’
‘Ja, hij zei al, dat hij zijn mammie en jou bloot zo mooi vond. En het kennelijk al lekker vindt om aan zijn pikkie gezeten te worden.’
‘Ja, daar ben ik maar gauw mee gestopt.’
Ze pakte zijn stijve beet, bevoelde die even en trok voorzichtig zijn voorhuid terug.
‘Dat gaat soepel. Voelde je het wel, bij het vrijen?’
‘Ja. De eerste keer kwam ik er gelijk van klaar.’
‘Ach, niet zo fijn voor Flora.’
‘Ze vond het niet zo erg om te moeten wachten tot het weer kon. Ze zei, ik weet al, dat je dan lekker lang kan wippen. Bij het scharrelen duurde het bij de tweede keer natuurlijk ook langer voor ik kwam.’
‘Ja. Ik heb je kinderen de functie van een eikel niet verteld, daar komen ze later vanzelf achter. Zo, schoon.’
Ze schoof zijn voorhuid weer omhoog en streelde, automatisch, verder.
‘Stop maar. Ik ben kennelijk al meer op gang dan ik dacht.’
Ze stopte met strelen maar hield hem vast.
‘Mijn schoonmoeder zei tegen haar latere man, toen ze hem een paar uur kende, ik zie in je broek dat je een probleempje door me krijgt. Als je het een keer zou willen, of vaker, geholpen worden eraf te komen, is dat goed. Het kan toch geen kwaad? En het zal je opluchten. En natte dromen voorkomen.’
‘O. Ja, alsjeblieft.’
Hij kwam al snel, ze richtte niet naast haar maar spoelde, zodra hij helemaal klaargekomen was, zijn zaadjes van haar buik.
‘Nou, je kan er wat van. Het kan geen kwaad, hoor, ik ben toch aan de pil. We zijn er nog niet uit wanneer en of we meer kinderen willen.’
‘Je deed het lekker, Yessica. Dank je wel.’
‘Tja, altijd fijn om te zien. En te doen. Zeker als er meer dan een beetje komt. Was Flora snel zwanger, als jullie het wilden?’
‘Ja, beide keren.’
‘Goed zo. Wil je even aan mij voelen? Zo zoon zo vader?’
Hij pakte en bevoelde haar borsten.
‘Heerlijk. Heeft Leon aan eh je gleuf gezeten?’
‘Nee, alleen gekeken. Zei, lijkt me even groot als bij mammie en Nathalie.’
‘Nou, pas maar op, voor je het weet zal hij er ook wel eens aan willen voelen.’
‘Er aan mag wel, niet meer dan een beetje erin. Niet te intiem.’
Hij vatte het op als ook een toestemming voor hem. Hij ging met een hand over haar buik naar beneden.
‘Oh, lekker, Yessica. Ik vond het vroeger fijn als meisjes eh onderaan niet plat waren, er alleen een gleuf te voelen was. Een duidelijk voelbare venusheuvel is lekkerder. En duidelijk voelbare lipjes. Zichtbaar ook aantrekkelijker, uitnodigender.’
‘Eh Flora?’
‘Die was daar duidelijk niet plat. Jij ook niet. Heel lekker.’
‘Nou, ver genoeg. Stop maar, voor ik het té lekker ga vinden.’
Hij liet haar los.
‘Het was heel fijn, Yessica. Dank je wel.’
‘Ja. Laten we ons maar afdrogen en aankleden. En de kinderen niet te veel te vertellen.’
‘Doe jij het maar.’
‘Goed.’

Nathalie zette de TV zachter toen ze de woonkamer binnen kwamen.
‘Beviel het?’
‘Ja hoor. Afgezien van dat elkaars rug wassen makkelijker is dan het zelf te doen, hebben we natuurlijk een beetje aan elkaar gezeten. Verder valt het onder de categorie, bemoei je er niet mee.’
‘O. Goed hoor.’
‘Leon, zal ik je naar bed brengen?’
‘Ja, goed.’
Yessica en Leon gingen naar boven.
‘Paps?’
‘Nee.’
‘Flauw, hoor.’
‘Nathalie, ik probeer me niet druk te maken over wat jij bij schuurfeesten doet. Doe jij het niet over wat ik doe.’
‘Alleen dan nog, was het voor herhaling vatbaar?’
‘Alleen dan nog, als het zo uitkomt. Het moet wel gezellig blijven, ik wil haar niet kwijt.’
‘Andersom ook niet, lijkt me.’
‘Ik weet je voorkeur, Nathalie. Maar heb het er ook niet met Yessica over. Ze heeft het al moeilijk, met haar tijd tussen hier en thuis te verdelen.’
‘Ik heb er al eens met Leon over gepraat. Toen hij nogal aan het eh flikflooien met haar was geweest. Ik heb hem er van kun- nen overtuigen dat we voorzichtig moeten zijn, anders zou ze misschien niet meer komen.’
‘Fijn, grote meid van me. Flikflooien?’
‘Net als bij mammie op schoot kruipen en een hand op een borst leggen. Bij Yessica houdt hij die hand geeneens stil. Ze moet er nogal wat aan gewend zijn, want ze zei niets van.’
‘Tja. Ik zou het niet durven. Als jij een bepaalde jongen graag wilt, is het ook niet goed als hij het gevoel krijgt dat hij opge- jaagd wordt. Soms moet het voorzichtig.’
‘Ja. Succes.’
‘Dank je. Einde, Nathalie.’
‘Ja, paps.’

‘Lekker gedoucht?’
‘Ja, prima, Leon. Hetzelfde als met jou, hoor.’
‘O. Heb je zijn pikkie ook schoongemaakt?’
‘Ja, ik trek niemand voor.’
‘Maar eraan?’
‘Je bent ondeugend, Leon.’
‘Hij zou het vast ook lekker vinden.’
‘Nou, van dat schoonmaken kreeg hij een helemaal stijve. Hij zou dus naar schuurfeestjes mogen.’
‘Daar is hij vast te oud voor.’
‘En jij nog te jong.’
‘Niet veel meer, hoor. Wil je zien hoe stijf hij al wordt?’
‘Nee, aan één op een dag heb ik wel genoeg.’
‘Volgende keer onder de douche?’
‘Nee, nog één keer, als hij helemaal omhoog kan staan en je een natte droom gehad heb. Dat vertel ik dan aan je vader en dan mag je vast naar schuurfeestjes.’
‘Vast?’
‘Ik denk, dat je je vader eerst moet beloven je daar te gedragen. Je bent veel te gretig.’
‘Nou ja, ik vind het zo lekker als ik onderin kriebel krijg, als ik wat mooi bloots zie.’
‘Als je je gedraagt, word je daar bij schuurfeestjes vanaf geholpen. Voor een week.’
‘Nou, daar zal ik dan maar van dromen. Welterusten, Yessica.’
‘Ja, welterusten, Leon.’

‘Manfred, we moeten Leon een beetje in de gaten houden, hij is al veel te enthousiast over alles wat met bloot te maken heeft.’
‘Zoals?’
‘Alles.’
‘O. Goed. Ik snap niet helemaal wat je bedoelt, maar we zien het vast wel als we bij jullie komen zonnen.’
‘Dat denk ik ook. Ik heb hem al gewaarschuwd, dat hij zich later bij schuurfeestjes moet gedragen, hij snapt hopelijk dat het bij bloot zonnen ook moet.’
‘Ik denk, dat het bij hem beter werkt als ik hem ernstig toespreek bij een overtreding dan hem vooraf waarschuwen.’
‘Ja, daar kon je wel eens gelijk mee hebben.’
‘Als ik gelijk met hem douche pakt hij hooguit mijn borstjes even vast.’
‘Nou, dat valt dan mee. En jij zijn pikkie?’
‘Dat kleintje? Nee, ik ben al gewend aan grotere, helemaal stijve, Yessica.’
‘Gewend of aan verslaafd?’
‘Één schuurfeest in de week vind ik wel genoeg. Hoofdzakelijk omdat ik er daarna wel een tijdje genoeg van heb om eh be- voeld te worden.’
‘Prima.’

Yessica & Yasmin thuis

‘Je kijkt weer zorgelijk, Yessica.’
‘Ik wil niet dat jullie eronder lijden, maar ik heb nog steeds dezelfde zorgen. Ietsje meer, zelfs.’
‘O?’
‘Ik heb met Manfred gedoucht.’
‘Oei. Wie nodigde wie uit?’
‘Zo ging het niet. Het kwam door zijn kinderen, die zijn allebei nogal vrij en ondeugend. Nathalie vond, dat het tijd was dat hij ook wel eens samen met mij mocht douchen. Na wat aarzelen wilde hij het wel.’
‘Aarzelde jij niet?’
‘Eh nee. Hij is zo aardig, Yasmin.’
‘Ja, ja. Heb je gedaan wat ik eh gesuggereerd heb?’
‘Je kan er toch niet van afblijven, zo vlak voor je?'
‘Vast niet. Groot? Klein?’
‘Net zulke grote spullen als Karl.’
‘Enne, kwam er wat uit?’
‘Ongeveer net zo veel als bij Bas.’
‘Mooi. Heb je hem aan jou laten zitten?’
‘Ja, natuurlijk. Maar alleen aan de buitenkant. Wel zo eerlijk. Duidelijk geen amateur. Hij vond het vooral fijn, dat ik een dui- delijk voelbare venusheuvel en gleuf had.’
‘Was hij vast gewend. Voor herhaling vatbaar?’
‘Nou zeg. Alleen als dat zo uitkomt. Het is eigenlijk al te gek, het moet niet gekker worden.’
‘Tja.’
‘Yasmin, wat je óók suggereerde, hij lijkt inderdaad wakker te zijn geworden. Maar hij zegt niets. Ook onder de douche sugge- reerde of vroeg hij niets. Hij eh wilde wel graag wat kwijt, toen ik hem aanbood om dat te doen. En daarna mij een beetje bevoelen. Hij bedankte er lief voor. Daar bleef het bij.’
‘Wat had je dan gewild?’
‘Nou, niks. Maar als ik zie hoe hij naar me kijkt, als hij denkt dat ik niet op hem let, zou hij best meer willen. Hij deed het duidelijk niet omdat hij alleen maar weer iets wilde omdat hij een tijd eh droog gestaan had. Maar eh om kennis te maken.’
‘En jij?’
‘Ja, ook. Van dat gekijk naar je borsten word je vanzelf nieuwsgierig naar wat hij in zijn broek heeft. Niet meer dan eerlijk, vind ik. Ik heb niet drooggestaan, het ging er mij niet hoofdzakelijk om om hem een natte droom te besparen. Ik had al met zijn kinderen gedoucht, dat maakte het omgaan met hun makkelijker. Ook voor hun. Je snapt het wel, dan hoef je niet zo op te letten hoe je elkaar aanraakt of hoe je kleding zit.’
‘Nee. Vooral voor jongens, als ze een stijve krijgen. Ze hoeven er dan niet mee te zitten dat iemand het ziet. Ze kunnen hem dan gewoon even in hun broek omhoog helpen.’
‘Ja. Manfred gaat dan even de kamer uit. Dat stoort me meer dan dat hij een erectie van me krijgt. Na ons douchen probeert hij het zo onopvallend mogelijk te doen, maar ik moet dan stiekem grinniken. Nathalie ziet het ook. Ze houdt ons in de gaten, ze kijkt dan altijd of ik het ook zie. Ze grinnikt dan net niet hoorbaar.’
‘Ik zei al, zie maar wat je doet.’

Zonnen

Yessica kwam de woonkamer in.
‘Ik kom jullie halen. Om te zonnen. Het is heerlijk weer.’
‘Ik had al zitten denken hoe ik dat regelen moest. Of ik eerst moest bellen of zo. We zullen vast niet altijd gelegen komen.’
‘Ja hoor. Maar laten we er even bij gaan zitten.’
Ze stopten met waar ze me bezig waren en gingen bij elkaar zitten.
‘Het lijkt me beter, Manfred, als ik er eerst iets over vertel.’
‘Een beetje voorbereiding lijkt me wel goed.’
‘Ja. We doen het voor de gezelligheid. We genieten graag met elkaar mee, en in je blootje kan je ook makkelijker over seks en zo praten.’
‘Daarom kwam je vast ook in je blootje bij me onder de douche.’
‘Ja. Ik begin gelijk maar met jou, Leon. Dat ging vast daarom zo goed, hè? Bijna te goed, ondeugd. Ik weet hoe je je onder de douche gedraagt, je mag bij me thuis naar meer blote vrouwen kijken, als jij je blote pikkie durft te laten zien, maar handjes thuis, hè?’
‘Dat moet dan maar.’
‘Ja, dat moet. Over een tijdje mag je bij schuurfeestjes pas meer. Nathalie. Mijn opa heeft waarschijnlijk geen erectie, mijn schoonvader Bas een halve en mijn man, die heet ook Bas, een hele. Vast net zoals Karl, de man van mijn schoonzusje, die was er nog niet maar die komt vast nog, met Barbie.’
‘Waarom geen, een halve en een hele?’
‘Hoe langer, vaker, ze blote vrouwen gezien hebben hoe minder snel ze een erectie krijgen.’
Nathalie keek even naar haar vader.
‘Ik zie bij paps, onder de douche, amper een halve, jij vast meer.’
‘Je zit weer te vissen. Die erectie zijn groter dan bij jongens van twaalf, Nathalie.’
‘Hoe groter, hoe mooier, denk ik.’
‘Ja, maar het is even wennen. Ook handjes thuis, hè? Manfred, zo genoeg gehoord?’
‘Dat lijkt me wel. Als ik maar een handdoek mag gebruiken. Moet ik er één meenemen?’
‘Nee, die hebben we wel. Goed. Kom maar mee.’
Ze liepen naar de varkensfokkerij en begroetten daar de familie.
‘Kom maar mee naar binnen, daar kunnen jullie je kleren kwijt.’
Leon trok razendsnel zijn bloes, broek en onderbroek uit en gaf ze aan zijn vader.
‘Neem maar mee, paps, ik kijk vast wat rond.’
‘Hè, niet zo brutaal.’
‘Laat hem maar, Manfred, hij kan geen kwaad.’
Yessica, Manfred en Nathalie liepen naar binnen, Leon, in zijn blootje, naar Berbel, leunde tegen haar knieën.
‘Ik heb geen oma’s meer. Ik weet dat u er één bent, maar u ziet er niet zo uit. Meer als een moeder. Ik herinner me mijn mammie heel goed. Yessica is net zo lief als zij was. En net zo mooi. U ook wel.’
‘Dank je. Mis je je mammie?’
‘Ja, maar steeds minder. Dat is normaal, zegt paps. Dat komt ook door Yessica.’
Hij keek even naar het huis.
‘Die willen we graag bij ons houden, maar daar mogen we het van paps niet over hebben.’
‘Nee, moet je niet doen.’
‘Ik ben al een grote jongen aan het worden, maar ik zit graag bij haar op schoot. Even knuffelen. Dat mag ook niet van paps. Nathalie vindt het ook niet goed. We moeten voorzichtig met haar zijn. Wel gewoon aardig doen, meer niet. Anders blijft ze misschien niet.’
‘Je weet maar nooit. Wil je even bij mij op schoot?’
Ze stak haar handen uit, hij liet zich optillen.
‘Doe een arm om me heen, dan glijd je er niet af.’
‘Ik moest mijn handen thuishouden.’
Berbel grinnikte.
‘Nou, doe maar of je thuis bent. Je bent toch een beetje het jongetje van Yessica?’
‘Ja eh oma.’
Hij sloeg een arm om haar heen en legde een hand op een borst.
‘Hé, doe je dat thuis ook?’
‘Ja. Een tijd geleden vond paps het niet meer goed, maar mammie wel. Van Yessica mag het ook, maar ik deed het pas nadat ik er onder de douche even aan mocht komen, toen ze eh me voorlichting gaf. Met alles bij de hand, zei ze. Ze zat ook aan mijn pikkie.’
‘Ja. Nou, die voorlichting was net op tijd, lijkt me.’
Ze voelde even aan zijn pikkie.
‘Ja, al een beetje stijf, hè?’
‘Heel langzaamaan steeds stijver. Yessica heeft verteld dat ik over een tijdje er meisjes mee mag laten spelen en ik met hun. En er mee kan vrijen als ik getrouwd ben. Lijkt me lekker, ik vind het nu al lekker als eraan gezeten wordt.’
‘Ja, ja.’
Ze trok hem tegen zich aan.
‘Het is lang geleden dat ik met een jongetje geknuffeld heb, Bas werd er te groot voor. Ik vind je een lieve jongen. En een verstandige. Ik snap wel dat Yessica graag bij je is.’
Yessica, Manfred en Nathalie kwamen het huis uit, in hun blootje, Manfred met een handdoek tegen zijn buik.
‘Leon, je hoort op een stoel te zitten.’
‘Ik vroeg er niet om, hoor, oma wilde graag even met me knuffelen.’
‘Dat klopt, Manfred. Bas wilde het niet meer, zodra hij zelf meisjes van zijn leeftijd mocht knuffelen, en zo. Ik vind je zoon heel lief. Hij is erg verstandig. En slim, hij vroeg niets, maar hij suggereerde wel wat hij zou willen.’
‘Ik weet niet van wie hij dat heeft.’
‘Misschien kan je er wat van opsteken. Soms kan je iets suggereren, soms moet je gewoon vragen. Als je het me niet kwalijk neemt, Manfred, ik wil je ook niet haasten, maar je zal een keer op zoek moeten naar een vrouw. En moeder voor je kinderen. Jullie zijn alledrie te jong om het zonder te doen.’
‘Ik weet het.’
‘Een geschikte zal niet willen dat je je vrouw vergeet. Haar niet willen vervangen, maar zich zien als opvolgster. Om je te helpen je kinderen op te voeden, in een gelukkig gezin.’
‘Ja, zoiets. Het is wel een steun voor me, dat Flora, mijn vrouw, en ik het over hertrouwen hebben gehad. In eh voorkomend geval zou ze graag weer een lieve man willen hebben. En voor mij was alleen ook maar alleen.’
‘Ja, daar weet ik alles van. Zo’n twee jaar lang. Wel al lang geleden.’
‘Yessica heeft er iets over verteld. Twee jaar lijkt me erg lang.’
‘Is het ook. Mijn moeilijkste tijd was vanaf dat het zichtbaar was dat ik een ongehuwde moeder zou worden, tot Barbie er was. Maar zodra Bas kwam werd het beter dan ik ooit had kunnen dromen. Tja, ik was niet getrouwd geweest, ik had alleen een tijdje gevreeën, één keer onvoorzichtig. Jij hebt gelukkig twee lieve kinderen. Wij allemaal gunnen jullie, hopelijk heel lang, een nieuw gezin. Met minstens een mooie foto van Flora op de schoorsteenmantel.’
‘Ja, die staat er al. Er waren trouwens geen lelijke foto’s van haar te maken.’
‘Die zou ik wel willen zien. Yessica vertelt niet zo veel over jullie, dat houdt ze privé, maar we leven graag met jullie mee. Mis- schien willen je kinderen af en toe met die van hier komen spelen, als ze dat leuk zouden vinden. Ze worden zo uit bed gehaald, dan kunnen ze ze zien.’
‘Ja, misschien wel leuk. En Leon heeft hier al een oma gevonden, waar hij duidelijk mee op kan schieten. Nathalie heeft ook al ergens een oogje op.’
‘Nou, paps!
‘Sorry. Eh Berbel, ik wil ze graag af en toe aan jullie toevertrouwen, jullie zullen ze vast goed opvangen.’
‘Dat denk ik ook. En graag. Voor Yessica is het ook makkelijker.’
‘Ja. U hoeft trouwens geen foto’s van Flora te zien. Kijk maar naar uw schoondochters, dat scheelt niet veel.’
‘Wat een toeval. Nou ja, het is nog toevalliger dat het één pot nat is, die twee. Niemand kan ze uit elkaar houden.’
‘Ik zie het.’
Nathalie stond van haar stoel op en ging naar Bas en de tweeling. Ze bekeek de tweeling.
‘Ik weet dat Yasmin ‘s morgens bij ons komt en Yessica ‘s middags. Als ze zouden ruilen zou ik het merken, Yasmin weet vast niet veel van ons. Één strikvraag en ze zou door de mand vallen. Zo naast elkaar zie ik ook geen verschil.’
‘Er is maar één verschil, Yasmin heeft een jongetje gekregen, ik een meisje. Je ziet ze zo.’
Nathalie grinnikte.
‘Je hebt jezelf verraden.’
‘Je mag het even weten, omdat je het bij je thuis ook mag weten. We willen niet dat jullie maar aan het raden blijven. Maar als Yasmin en ik even naar binnen gaan en weer terugkomen is dat over.’
‘Toch wel fijn, nu.’
Ze ging bij Yessica op schoot zitten, zo, dat ze naar Bas kon kijken.
‘Ik kan wel even een ruggensteuntje gebruiken, Yessica, want ik heb een beetje brutale vragen voor Bas. Als ik Bas mag zeg- gen.’
‘Ja hoor. Je mag ook wel bij mij op schoot komen zitten.’
‘Misschien straks.’
Ze keek even naar haar vader.
‘Paps durft nog niets. Yessica heeft ons gewaarschuwd, Bas. En niet overdreven. Je hebt wel een erg grote erectie.’
‘Dat vond ik geen brutale vraag, liefje. Je mag hier best openhartig en vrij zijn, dat zijn we allemaal. Je kan het aan Yessica al gemerkt hebben. En bedankt voor het compliment. Ga je al naar schuurfeestjes?’
‘Ja. Heeft Yessica dat niet verteld?’
‘Mij niet. Dat gaat me, normaal gesproken, toch ook niets aan?’
‘Nee, maar dat is geen ramp. Op een gegeven moment is het toch wel duidelijk of een meisje al naar schuurfeestjes mag of nog niet.’
‘Ja. Ik wilde je niet beledigen, hoor. Je hebt nog niet zulke grote borsten, maar wel mooie.’
‘Ook bedankt voor het compliment. Dan durf ik nog meer te vragen. Jij, en je vader en je opa, hebben, vind ik, alledrie een heel grote zak.’
‘Ik heb die vast van mijn vader geërfd, maar dat we net zo’n grote hebben als opa is toeval.’
‘Tja. Mijn vader heeft niet zo’n grote. Vast ook niet nodig, hij kon er mij en Leon mee maken. Bij hondjes zie je meestal duidelijk twee balletjes, bij een stier, bij een klasgenoot van me op de boerderij van haar ouders, zag ik ook een grote zak. Het eh misstaat niet bij je, hoor, het past wel bij zo’n grote paal.’
‘Dank je.’
‘Bij een schuurfeestje pak ik liever een jongen van dertien dan één van twaalf. Die heeft meestal meer. Met nog oudere mag ik niks. Die zijn voor oudere meisjes.’
‘Heb je liever veel beet? Klein spul is toch ook schattig?’
‘Je zal het wel leuk vinden om naar mijn kleine spulletjes te kijken. Maar die van dertien hebben niet alleen meer, ook meer ervaring, ze doen het lekkerder. En er komt meer uit, ze genieten heftiger. Leuk om ze dat te laten doen.’
‘Nou, nou.’
‘Ben ik te brutaal?’
‘Nee, zeker niet. Alleen veel openhartiger dan ik verwachtte.’
‘Ik vertel er paps niet veel over. Hij wil het ook liever niet horen.’
‘Nee, dat snap ik. Maar je mocht er wel naartoe?’
‘Ja. Hij was er het meeste over vergeten, ik heb hem daarom maar niet precies verteld wat daar allemaal gebeurt. En Yessica had me erover voorgelicht, daarom mocht ik.’
‘Ja, die wist er vast nog alles van. Ik heb er thuis niets over verteld tot ik zestien was, ik wilde ze niet ongerust maken. Al ging er nooit iets mis.’
‘Ik mik goed, het komt naast me.’
‘Goed zo.’
‘Yessica, ik moest mijn handen thuishouden, maar als ik eerst vraag, en het mag, mag ik dan?’
‘Aan Bas komen?’
‘Ja. Voorzichtig, hoor.’
‘Ik denk, dat je vader het wel zal snappen en het een keertje goed zal vinden. Bas vast wel. Yasmin?’
‘Op onze twaalfde zaten we ook al aan hem.’
‘Ja, maar toen had hij nog niet zo’n grote.’
‘Wel de grootste waar we aan konden komen. Ze is er toch niet bang van? En wij hebben er geen nadeel van.’
Nathalie keek weer even naar haar vader.
‘O. Paps durft. Tjonge, ook een grote. Maar jij wint het toch duidelijk, Bas.’
‘Kom je even op mijn schoot zitten?’
Nathalie ging voorzichtig op zijn knieën zitten en keek naar zijn erectie.
‘Zulke mooie borstjes, vlak voor mijn neus, vragen er om om gestreeld te worden.’
‘Ik hoorde niets. Maar doe maar.’
Hij bevoelde ze.
‘Dat was meer dan strelen. Je hebt duidelijk ervaring.’
‘Ja, vanaf mijn twaalfde. Lekkere stevige borstjes, hoor. Mag ik over je buikje strelen?’
‘Doe maar niet. Ik word er zo opgewonden van, als ik een hand voel die onderweg is. Een gleuf is op zich toch niet zo bijzon- der? Gewoon een spleetje. Met veel of weinig haar eromheen. Dat durf ik gewoon te laten zien. Aan mijn achterkant heb ik een grotere spleet.’
‘Die hebben jongens daar ook. Het gaat om wat jongens niet hebben. Je gleufje is nu nog niet meer dan een spleetje, later wordt je venusheuvel, hier.’
Hij voelde toch even.
‘Iets dikker. De lipjes van je gleufje worden meestal ook iets dikker. Ik zal er niet aankomen.’
Hij haalde zijn hand weg.
‘Oei, dat scheelde weinig.’
Bas grinnikte.
‘De eerste keer dat ik naar een schuurfeest ging is lang geleden. Inmiddels weet ik heel goed waar een gleuf zit, of die nu extra goed voelbaar is of niet. Kijk voor mooie met duidelijk zichtbare en voelbare lipjes maar bij Yessica of Yasmin.’
Ze deed het, bij allebei.
‘Ja. Iets. Bij allebei hetzelfde. Ze durven het ook gewoon te laten zien. En?’
‘Iets beter voelbaar is lekkerder. En aantrekkelijker, uitnodigender, om te zien. Maar dat is het belangrijkste niet, Nathalie. Jongens vermoeden, weten als ze vrijen, dat het met hun erectie daarin erg lekker is. Dat windt ze op.’
‘Ja, vast. Mag ik nu? Ik wil je niet verder opwinden dan dat je al bent.’
‘Ik kan nog wel wat hebben.’
Nathalie nam zijn zak in haar hand.
‘Tjonge, een hand vol. Tjongejonge, wat een grote ballen zitten erin. Daarmee win je het ook van paps.’
‘Zit je aan hem?’
‘Laatst, even. Om te vergelijken. Met die van jongens. Als we samen douchen heeft hij geen erectie.’
Ze liet zijn zak los, pakte zijn erectie en bevoelde die.
‘Hetzelfde fijne gevoel. Er is alleen veel meer van. Nou, dank je wel.’
‘Graag gedaan, lieve meid. Ga nu maar weer naast je vader zitten. Dan kan hij wat meer rondkijken in plaats van jou in de gaten te houden.’
‘Goed.’
Ze ging weer naast haar vader zitten.
‘Paps, het was maar even, hoor. Om met jongens te vergelijken.’
‘Ik snap het wel. En?’
‘Hetzelfde gevoel. Er is alleen meer van. Zijn erectie is niet veel groter dan van u, hoor, alleen zijn ballen zijn veel groter. Maar ik zei, dat maakt vast niets uit, u kon er evengoed mij en Leon mee maken.’
‘Ja. Ik neem aan, dat je eerst toestemming gevraagd hebt?’
‘Ja, natuurlijk. Yessica snapte me ook. Één keertje, paps, voor mijn voorlichting. Yasmin zei, ach, wij hebben er op onze twaalfde ook aangezeten. Bas vond het ook goed.’
‘Hij zat aan je borstjes.’
‘Ja, natuurlijk, zoiets vlak voor je neus.’
‘Goed dan.’
‘Als ik maar eventjes getwijfeld had, was ik het u eerst komen vragen.’
‘Fijn, Nathalie.’
‘U hoeft mij natuurlijk nergens toestemming voor te vragen.’
‘Ga je weer?’
‘Amper. Toch sorry, dan.’
Hij trok haar even tegen zich aan.
‘Je blijft toch mijn lieve meisje, hoor. Wie zijn dat?’
Er kwam een stel aanlopen.
‘Dat moet Barbie zijn. Sprekend haar moeder. En dus Karl.’
‘Ja, ik zie het.’
Barbie en Karl stelden zich aan Manfred en zijn kinderen voor en gingen het huis in.
‘Ik zie waar je van het begin af aan van genoten hebt, Berbel. Je evenbeeld.’
‘Ja, dat was altijd fijn. Bas wilde haar direct er ook bij. We zijn nu niet helemaal elkaars evenbeeld, afgezien dat het natuurlijk zichtbaar is dat ik wat ouder ben.’
‘Nauwelijks.’
‘Vlijer. Ik heb een paadje door mijn bos, zij niet.’
Ze deed haar benen van elkaar.
‘O.’
‘Bas houdt het blij, ik zou het zelf geeneens kunnen. Hij wil het graag zo, je zal wel snappen waarvoor.’
‘Ja, daar kan ik me iets bij voorstellen.’
‘Wat dan, paps?’
‘Eh vraag dat maar een keer aan Yessica.’
Karl en Barbie kwamen erbij zitten.
Nathalie grinnikte.
‘Gedeelde tweede plaats, paps.’
‘Ondeugd. Karl, Barbie, mijn excuses. We hebben elkaar wel een keer aan elkaar voorgesteld, voor onze huizen, maar ik reali- seerde me niet dat Barbie hier vandaan kwam.’
‘Ach, wij niet, dat de tweeling in het huis naast ons werkte.’
‘Nou, Yasmin werkt, ’s morgens, maar Yessica verzorgt ons. We zijn er erg blij mee. En ook, dat we hier mogen komen zonnen.’
‘Gedeelde pret is dubbele pret, hé?’
‘Ja, nogal veel.’
Oma was naar binnengegaan, ze kwam terug met een kindje op iedere arm en ging voor Manfred en zijn kinderen staan.
‘Ik hoorde dat ze wakker waren, ik heb ze maar uit bed gehaald. Dit zijn Jens en Julia. Wil iemand er één op z’n schoot?’
Nathalie stak haar armen uit.
‘Geef mij Jens maar.’
Ze kreeg hem.
Leon grinnikte.
‘Ik wil wel een bloot meisje op schoot.’
Hij kreeg haar.
Nathalie grinnikte.
‘Het gaat hier van het ene uiterste naar het andere. Eerst kon ik grote spullen eh bewonderen, nu kleine.’
Ze bevoelde het kleine zakje en pikkie even.
‘Zo jong en dan al zo compleet. Hé, hij krijgt een stijve.’
‘Draai hem vlug van je af, hij gaat plassen.’
Nathalie was net op tijd om zijn straaltje voor zich in plaats van op zich te krijgen.
‘Hoe oud is hij, Yasmin?’
‘Twee. Ruim.’
Nathalie grinnikte nog harder dan de keer ervoor.
‘Nou, jongetje, over tien jaar spuit je wel anders.’
Ze lagen allemaal in een deuk.
‘Ik schrok even, kleine jongetjes kunnen toch geen stijve krijgen? En ik aaide alleen maar. Dat mocht toch wel?’
‘Ja, even.’
‘Nou, weer wat geleerd. Dat ik met kleine jongetjes ook op moet passen. Bij grote jongens voel ik hem iets dikker worden als er iets doorheen moet.’
‘Bevalt het je, bij de schuurfeesten?’
‘Ja, geweldig. Zo’n fijne manier om een lekkere en lieve jongen voor later uit te zoeken. Om het dan net zo fijn te krijgen als thuis en hier bij jullie.’
‘Ja. Gaan jullie maar met ze in de zandbak spelen. Als je uitgekeken bent, Leon.’
‘Nou ja, ik vind Julia ook compleet, hoor. Met zo’n schattig gleufje. Ik kan amper wachten tot ik groot genoeg ben om met meisjes van mijn leeftijd te gaan spelen.’
‘Het schiet al wat op, zien we. Ga nu maar met zand spelen.’
Nathalie en Leon gingen met de kleintjes naar de zandbak.
‘Wat een schattige kindjes.’
‘Ja. Het fijne bij jou vind ik, dat ik met die van jou zo fijn kan praten. En een eer, Manfred, dat ik ze voor mocht lichten. Ze hebben er nu geen problemen mee om zich bloot te vertonen.’
‘Het valt me van mezelf mee. Over Nathalie verwonder ik me niet, die heeft veel met mijn vrouw gepraat. Ze heeft de periode gehad van dat ze nog geen borstjes had tot ze er trots op was. Over Leon ben ik wel een beetje verwonderd. Op die leeftijd een eh half stijf pikkie laten zien. Dat kan hier natuurlijk wel.’
‘Ja, en hij mag er best al trots op zijn. We zien ze in alle maten en standen. Het is fijner voor jongens om hun pikkie gewoon omhoog te laten komen dan er moeilijk over doen als dat in hun broek gebeurt.’
‘Is dat een hint?’
‘Ach. Het is fijner om een snelle beweging te zien dan dat er weggelopen wordt, zonder dat er verder een reden voor is, zon- der, of wat nog vervelender is, mét een smoes. Het is niets om je over te schamen, als dat bij gepaste gelegenheden gebeurt. Die van Leon komt ook omhoog omdat hij hier geniet. Daar genieten wij weer van.’
‘Tja. Eigenlijk deed ik dat bij Flora ook al snel.’
‘Als hij al bloot gezien is, of meer, is dat het natuurlijkste.’
‘Als er ineens veel natuur te zien is kan dat eh nogal overweldigend zijn. Eh, ik weet niet hoe ik het moet zeggen.’
‘We begrijpen het wel. Stellen gaan dan naar binnen. We zouden het volkomen normaal vinden als je ook even naar binnen ging, Manfred. De badkamer is boven.’
‘O. Nou ja. Maar dan heb ik daarna een kleintje. Dat zullen jullie vast niet erg vinden, dat zal bij hem van die stellen ook het geval zijn, maar als de kinderen het zien gaan ze zich misschien wat afvragen. Nathalie zeker.’
‘Je kan daarna rustig blijven zitten, we houden je kinderen wel uit de buurt. We kunnen ze ook bij de varkens laten kijken, er zijn ook biggetjes. Jullie kunnen ook blijven en meeeten, tegen die tijd heb je vast geen kleintje meer.’
‘We worden hier erg verwend.’
‘Er kan vast wel iemand met je mee, naar binnen.’
‘Ho, dat bedoelde ik niet.’
‘Wat anders. Ik weet wanneer het uitkomt wanneer ik je kinderen hier naartoe mee kan nemen om ze hier te laten spelen. Dan vindt je vast een briefje en kom je ook hier naartoe. En blijft meeeten, dan hoeft ik dat niet bij jullie thuis te doen.’
‘O. Dank je wel. Graag.’
Hij ging naar binnen.
‘Laat je hem alleen gaan, Yessica?’
‘Ik denk, dat jij maar moest gaan.’
‘O. Ja, leuk. Goed, Bas?’
‘Ja hoor, herhaal maar wat je vroeger met jongetjes deed.’
Yasmin ging vlug naar binnen.

Manfred voelde of het water al op temperatuur was toen Yasmin de badkamer binnenkwam.
‘Nog op tijd, zie ik. Ik kom je verwennen.’
‘O. Graag. Maar je wilde niet meer met me douchen.’
‘Dan maar niet?’
‘Nee, heel graag.’
‘Ik zou kunnen zeggen, we kunnen de kraan dichtlaten, dan douchen we niet.’
‘Nee. Maar?’
‘We hebben nog niet gedoucht. Met elkaar.’
‘O. Yasmin?’
Ze grinnikte.
‘Niet te zien, hè?’
Hij bekeek haar uitgebreid.
‘Nee. Zelfs van zo dichtbij niet.’
‘Van dichtbij zie ik amper verschil met Bas. Als je het nog even uit kan houden, mag je eerst aan mij voelen. Vergelijk maar. Het mag, hoor. Yessica wilde zelf niet, maar we wisten gelijk dat we je niet aan zelfbediening konden laten doen. Van Bas mocht ik herhalen wat ik vroeger met jongetjes deed.’
Hij pakte haar borsten, begon voorzichtig maar leefde zich al gauw uit.
‘Heerlijk.’
‘Ja. Ook lager.’
Hij ging met een hand over haar buik naar beneden.
‘Ook een lekkere venusheuvel. En een duidelijk voelbare gleuf. Lekkere lipjes.’
‘Verder.’
‘Oh? Ik heb Yessica niet gevingerd. Dat vond ze te intiem.’
‘Zou kunnen. Op dat moment. Je kan nu herinneringen ophalen.’
Hij vingerde haar, ze kwam snel.
‘Hè, lekker, Manfred, maar veel te snel. Tja, vreemde handen, hè? Masseer mijn borsten weer lekker, dan masseer ik jouw spullen. Goed?’
‘Graag. Je zal wel snappen dat ik aardig vol zit, na wat ik gezien heb. Daarom wilde ik zo graag even naar binnen.’
‘Ja. En jij zal wel snappen, dat Yessica je niet aan kan bieden om je thuis te helpen, hè?’
‘Ja. Zou ik er om kunnen vragen?’
‘Niet zonder aanleiding. Wel als het zo uitkomt. Zoals nu.’
Ze nam zijn zak in haar hand en bevoelde die.
'Je hebt al twee kinderen kunnen maken, dus zo erg is het niet, dat je niet zulke grote ballen als Bas hebt.'
Hij grinnikte even.
'Dat zei Nathalie net ook al.'
'Je, het is fijn voor haar, dat ze kan vergelijken, niet alleen maar aan pikkies van twaalf jaar zit.'
Ze pakte zijn stijve en begon met strelen.
'Je hebt een mooie grote. Maar dat had ik ook al van Yessica gehoord. Manfred, ik kan meer vragen dan Yessica. Snap je, dat die zich wat in moet houden?'
'Dat moet niet, maar ik snap, dat ze het doet. Wat wil je weten?'
'Of je zaadproductie al weer op gang gekomen is.'
'Ja. Al weer net zo veel als vroeger. Dat komt natuurlijk, omdat als ik Yessica zie, ik ook moet denken hoe ze er bloot uitziet.'
'En wat je dan wilt.'
'Dat gaat niet. Sneller, Yasmin, laat me komen.’
Ze deed haar best.
‘Spuit maar lekker, we spoelen het wel af.’
Er moest veel weggespoeld worden.
‘Nou, Manfred, je ballen mogen dan wel niet zo groot zijn, je produceert genoeg.’
‘Ja?'
‘Scheelt niet zo gek veel met Bas. Karl heeft net zo’n grote stijve en ballen als jij en Barbie is er erg tevreden mee.’
‘Ik ben nu ook erg tevreden. Dank je wel. Ik zou ook niet kunnen kiezen.’
‘Ik ben niet beschikbaar. Yessica wel, in principe.’
‘Ik kan haar niet vragen, ze heeft hier te veel.’
‘Ja, ze heeft hier veel. Maar ze verwacht al wat, Manfred. Ze heeft het er al met me over gehad. Ze heeft het er moeilijk mee, ze wil er natuurlijk niet op achteruitgaan.’
‘Dan zal het wel nooit wat worden.’
‘Aan je stijve zal het niet liggen, die is groot genoeg. Wil je haar om eh mee te douchen?’
‘Nee, veel meer. Voor haarzelf, zoals ze is. Liefst dag en nacht.’
‘Vrouwen maken andere overwegingen dan mannen. Maar als je haar gaat vragen om mee te gaan douchen, alleen om wat kwijt te raken, verpest je waarschijnlijk alles.’
‘Ja, dat had ik me al bedacht. Kan je me advies geven?’
‘Dat hoor ik eigenlijk niet te doen, als betrokken partij. Blijf in ieder geval normaal, aardig, tegen haar doen. Ik denk, dat je aan het toeval over moet laten om jullie situatie te veranderen.’
‘Ja. Dank je wel.’
‘Je zal opgelucht zijn, misschien ook omdat je nu minder hoeft te showen, hij wordt nu nog kleiner dan die van Leon.’
‘Ach, nu ik die van Karl gezien heb heb ik er zeker geen probleem meer mee. Yasmin, ik ben niet alles van vroeger vergeten. Je hebt, volgens mij, niet zo erg je best gedaan om me veel te laten spuiten.’
‘Ik wilde wel wat zien, maar je niet leegmaken. Die truc ken ik, als ik wat voor mijn zus over wil laten. Ik hoop, en niet alleen voor mezelf, dat je daardoor weer gauw een stijve krijgt. Nou, weer naar buiten, kleintje.’

‘Ik kan je Manfred niet afraden, Yessica.’
‘Je bedoelt, na jullie spelletje onder de douche?’
‘Ook. Daarvoor en daarna was het ook fijn dat hij er was. En zijn kinderen. Een lief meisje. En een ondeugend jongetje. Dat wordt een verleider van het ergste soort. Hij kletste zich, met zijn pikkie recht vooruit, binnen de kortste keren bij mams op schoot. Het was duidelijk zijn bedoeling om aan haar te komen, een borst te bevoelen en haar aan zijn pikkie te laten voelen.’
‘Ja, dat vindt hij al lekker.’
‘Hij lijkt zich nog niet voor gleuven te interesseren.’
‘Nee. Nathalie zei, om te zien vind ik een gleuf niet bijzonder, op mijn achterwerk heb ik een grotere spleet.’
‘Is eigenlijk ook zo. Tot ze weten wat ermee kan. Manfred paste zich ook direct goed bij ons aan.’
‘Bijna direct.’
‘Sneller dan Karl deed. En net zo’n grote, hè?’
‘Ja.’
‘Je zou het verschil met die van Bas vast niet voelen, als hij hem ook zo goed beweegt. Ook groot genoeg om lekker te verwen- nen. Hij spoot me behoorlijk onder. Ook niks mis mee.’
‘Nee.’
‘Hij streelde ook lekker, met mijn ogen dicht zou ik niet kunnen raden wie dat deed.’
‘Nee.’
‘Hij vingerde ook prima.’
‘O.’
‘Ja, ik weet het, hij was zo netjes om, vóór hij het deed, te zeggen dat hij het jou niet gedaan had. Je wilde niet. Ik heb het wel laten doen. Bas had gezegd, herhaal maar wat je vroeger met jongetjes deed. Ik nam aan, dat hij het omgekeerde ook wel goed zou vinden. Nou, voor een keertje wilde ik het wel, voor hij misschien mijn zwager wordt. En ik dacht, misschien kan ik je helpen door te vertellen hoe hij het deed.’
‘Ja, dat was eigenlijk de bedoeling. Een second opinion. Dank je. Ik was stap voor stap bezig.’
‘Snap ik wel. Zo, dat je je in kon houden om niet gevingerd te worden, met zo’n paal bij de hand?’
‘Hij had toen al een kleintje.’
‘O. Ja, bij mij nog niet. Wanneer komt je volgende stap? Vingeren kan best wel.’
‘Weet ik niet. Niet aandringen, Yasmin.’
‘Nee, dat is mijn bedoeling niet. Ik probeer me neutraal op te stellen. Je wel te helpen, als ik kan, maar het is hoofdzakelijk jouw probleem.’
‘Ja, hoofdzakelijk. Maar ik besef heel goed, dat het voor anderen ook problemen op kan leveren.’
‘Ja. Je moet doen wat je denkt dat het beste is. Hoofdzakelijk voor jou. Sterkte.’
‘Dank je.’

TV-uitzending en gevolgen

‘Ik zag, gisterenavond thuis, een mooie TVuitzending.’
‘Had je daar tijd voor?’
‘Ik nam er tijd voor, brutaal meisje. Het was een herhaling, dus vroeg op de avond. We hebben allemaal tot het eind gekeken, zo mooi was die. Het heette, een dag bij de familie eh huppeldepup. Naam vergeten. Vader, moeder, zoon en dochter van tegen de twintig.’
‘Een hele dag? En je bent nu al hier?’
‘Het ging af en toe versneld, Manfred. Het begon met een zwart beeld, eerst met alleen een dag bij de familie eh huppeldepup erop, daarna de medewerkers, enzovoorts. Toen weer zwart met rechts onderin een kleine klok. Uren, minuten, seconden. Hij stond op nul en begon te lopen. Eerst langzaam, toen sneller, toen weer langzaam en begon normaal te lopen om half zeven. In de rechterhelft van het beeld werd langzaam een slaapkamer zichtbaar, met een stel in bed. Er was zachte muziek, de hele tijd. Als er gepraat werd was het hoorbaar, maar niet verstaanbaar. Om iets over half zeven hoorde je een wekker aflopen. De vrouw kwam uit bed en kleedde zich aan. Rug naar de camera, ze wist dus dat ze in beeld was.’
‘Blote kont?’
‘Hè, Leon. Ja, even. Daarna bleef een kwart van het beeld zichtbaar met de man in bed. In het andere kwart werd de deur van een badkamer zichtbaar. Dus niets in de badkamer te zien, Leon. Alles ging heel vloeiend in elkaar over. Al snel bleek, dat er voor ieder lid van de familie er in principe een kwart van het beeld was, waarin die te zien was. Alleen, als ze bijvoorbeeld allemaal in de woonkamer zaten, zag je de hele woonkamer, over het hele beeld, hoe ze ook zaten. Als er twee naar de keuken gingen, over de helft van het beeld de woonkamer met daar twee, en de keuken met daar twee. Als er één naar het toilet ging, zag je op driekwart van het beeld de huiskamer, het kwart ernaast de deur van het toilet. Je hoorde wel het doortrekken. Het was allemaal niet zo interessant wat ze deden, maar het ging zo mooi vloeiend. En sneller als er niets veranderde, daarom duurde het geen dag.’
‘Ik kan me voorstellen, dat het mooi gedaan kan zijn. Heb je er een bedoeling mee, ons erover te vertellen?’
‘Ja, natuurlijk. Ik wil hier ook graag een dag, vierentwintig uur, meedraaien. Ik leg uit waarom. Sinds we met elkaar gedoucht en gezond hebben, kunnen we vrijer met elkaar omgaan, vrijer praten. Niet te vrij, Leon. Als ik meer van jullie weet kan ik me nog beter aanpassen, hoef ik me minder af te vragen.’
‘We vinden het allemaal al fijn als je er bent. Je stoort nooit, al weet je niet alles van ons, je maakt het gezelliger. Maar we slaan het natuurlijk niet af om je een keer langer te zien. Je kan op de logeerkamer slapen.’
‘Fijn, Manfred. Dacht ik wel. Ik heb het thuis al geregeld. Ik blijf gelijk, Yasmin komt morgenochtend niet, ik blijf tot morgen- avond voor het eten. Dan ga ik thuis wat inhalen.’
‘Ja. Fijn, Yessica.’
‘Jullie moeten wel doen wat jullie altijd doen.’
‘Ja, maar kan je misschien doen wat mammie soms deed? Wat extra’s bij het ontbijt? Een gebakken eitje of zo? Paps redt dat niet.’
Yessica grinnikte.
‘Laat ik nou vanmiddag eieren gekocht hebben, Nathalie.’
‘Fijn. Flora deed het achteloos tussendoor, als ik het deed en even niet oplette verbrandde er iets. Als ik ‘s avonds het eten af moet maken moet ik er ook bijblijven en vaak proberen of er iets gaar is. Vrouwen schijnen daar een ingebouwde klok voor te hebben.’
‘Iedereen heeft een ingebouwde klok. De rest is gewoon ervaring, ook met inkopen. Ik heb bij de bakker twee extra broodjes besteld.’
[Toentertijd, hier en daar, vooral in dorpen, service van de bakker. Bezorging op dezelfde manier als kranten. De kaiserbroodjes worden, ‘s morgens vroeg, warm uit de oven, in een zakje aan de deurkruk van de voordeur gehangen]
‘Het zal fijn zijn, bij het ontbijt nog een lief gezicht te zien.’
‘Ja, ho maar. In badjassen of zoiets, of aangekleed?’
‘Aangekleed. De rest van het lieve moois was verpakt.’
‘Zo hoort dat.’
‘Helaas.’
‘Manfred!’
‘Sorry.’
Nathalie grinnikte even.
‘Ruziënde ouders hebben is vast niet fijn, maar wat gebekvecht over een gezellig onderwerp bevalt me wel. Weer.’
‘Ja, je mammie was ook niet op haar mondje gevallen. Maar ze sprak wel met een lege.’
‘Sorry.’
‘Hoort allemaal bij een opvoeding.’
‘Door ouders. Oei, ik zeg maar niets meer.’
‘Nee, zo kan die wel weer.’
‘Zei ik laatst ook tegen Yessica.’
‘Wat zei die dan?’
‘Eh gaat je niet aan.’
‘Zei ze dat?’
‘Nee. Ik. Nu.’
‘Tjonge. Vrouwen!’
‘Het standaardantwoord daarop is, doe het maar eens zonder. Maar dat is hier niet gepast. Ik zei het toch, Manfred, want het was geen complimenteuze opmerking van je.’
‘Nee. Sorry, Yessica.’
‘Goed hoor. Ander onderwerp maar.’

Later op de avond bracht Yessica eerst Leon naar bed, daarna Nathalie.
‘Het is leuker om grote kinderen naar bed te brengen dan kleine. Ze zeiden niets bijzonders, maar ik merk dat ze het fijn vinden. Aan die van mij merk ik niets. Uit bed halen zal wel andersom zijn. Kleine zijn blij je te zien, grote blijven liever sla- pen.’
‘Ja. Je hoeft mij niet naar bed te brengen, hoor.’
‘Dat was ik ook niet van plan. Je mag mij wel even in komen stoppen.’
‘Eh goed.’
Ze keken wat TV en praatten wat. Zij ging het eerst naar boven, hij een kwartier daarna. Hij deed zo zacht mogelijk de deur van de logeerkamer open, ging naar binnen en sloot hem weer voorzichtig. Ze lag in bed, onder het dekbed, ze had het bedlampje aangelaten. Hij liep naar het bed, stopte haar in, ging naast haar op het bed zitten en trok het dekbed nog wat omhoog, tot onder haar kin.
‘Kusje, grote meid?’
‘Ja, paps.’
Hij kuste haar even.
‘Nou, paps, kleine meisjes kleine kusjes, grote meid grote kus.’
Hij deed het graag. Omdat ze heerlijk terugkuste kon hij het niet laten om zijn handen op het dekbed te leggen, op de hoogte van haar borsten.
‘Mmmm. Paps, dat heeft weinig nut, met zo’n dik dekbed ertussen.’
Hij trok het naar beneden.
‘Oooh. Prachtige blote borsten.’
‘Nog steeds dezelfde.’
Hij liet zich uitnodigen, streelde ze eerst en kuste ze daarna.
‘Manfred?’
Hij ging rechtop zitten.
‘Ja?’
‘Zit je vol?’
‘Eh ja. Maar ik kan je niets vragen.’
‘Ik kan het je wel aanbieden. Je mag natuurlijk weigeren.’
‘Zo gek ben ik niet. Natte dromen krijgen is geen hobby van me.’
‘Weer helemaal op gang?’
‘Ongeveer. Ik weet, dat je er niet opuit bent, maar je aanwezigheid is al genoeg.’
‘Nee, normaal ik ben er niet opuit. Al suggereerde Yasmin een keer, dat zoiets bij verzorging kon horen. Maar zo’n ramp lijkt me een natte droom niet. Ik vroeg, onder de douche, als je het een keer zou willen, of vaker, is dat goed. Vraag er maar niet om, dat eh hoort in jouw geval inderdaad niet. Voor mij ligt het anders, ik vind, dat ik af en toe wel wat mag doen aan iets wat ik, ongewild, veroorzaak. Net hoe alles loopt, Manfred. Zoals we er ook niet opuit waren om samen te douchen.’
‘Nee. Nu graag, lieverd.’
‘Kleed je maar uit. Ik waardeer het, dat je er duidelijk ook niet opuit was. Je had in een pyjama, of nog minder, bij me kunnen komen.’
‘Leek me niet gepast.’
‘Nee, laat het maar aan mij over.’
Zodra hij uitgekleed was liet ze hem even staan aarzelen, voor ze het dekbed een stukje terugsloeg. Ze sloeg het om hun heen, toen hij naast haar gekropen was.
‘Ik wilde eerst even kijken, nu voelen.’
‘Ik eerst even.’
Hij voelde even.
‘Oh. Je bent helemaal bloot.’
‘Ja, niet anders gewend, sinds we met Bas samenwonen. Je zal het wel weten, elkaar uitkleden kan leuk zijn, om te zien wat er tevoorschijn komt, maar in bed moet er niets in de weg zitten. Hè?’
‘Flora keek ook graag eerst even. En dan voelen, zolang het kon.’
Ze pakte zijn stijve en streelde die voorzichtig.
‘Prachtig om te zien, lekker om te voelen.’
‘Ik doe maar niets.’
‘Nee, dat zou vast te opwindend voor je zijn. Zien we straks wel. Nog even.’
‘Dat kan niet. Dat zien we straks wel is me al te veel.’
Ze liet hem los, sloeg het dekbed opzij en pakte een handdoek van onder het hoofdkussen. Hij ging op zijn rug liggen.
‘Eh je had erop gerekend?’
Ze legde de handdoek over zijn buik.
‘Ik ben amper romantisch, Manfred. Maar ik weet wat genieten is. Af en toe wil ik dat wel met je. Een lieve jongen laten genieten. Opluchten. En er zelf van genieten.’
Ze grinnikte even en pakte zijn stijve weer.
‘Zo oppasdochter, zo oppasmoeder. Hé, niet in mijn hand gaan wippen, ik begin al.’
Ze liet hem snel komen.
‘Mooi, manneke zaadklodders.’
‘Heftig. Maar niet continue, zoals dat manneke.’
‘Daar kan iemand bij de kraan, die zal ‘s nachts wel dicht gaan.’
‘Wat draaide je die van mij heerlijk open.’
‘Het is ook een heerlijke kraan.’
Ze pakte zijn zak.
‘En fijne ballen.’
‘Kleine.’
‘Zeur niet. Het zit niet in de maat, net zo productief als grotere. Zegt Barbie ook.’
‘Tja, je hebt thuis aardig wat op kunnen steken.’
‘En is daar al veel heerlijks in me gestoken.’
Ze liet hem los en gooide de handdoek opzij.
‘Pak me vast. Snel. En dan langzaam.’
Hij nam zo snel mogelijk haar doos in zijn hand. Ze zuchtte diep.
‘Zien en of voelen klaarkomen doet verlangen naar klaarkomen. Graag langzaam, al deed ik het bij jou snel.’
‘Niet te snel, je voelde me goed aan. Dat ga ik bij jou ook weer proberen.’
‘Weer? Dat was bij mijn zus.’
‘O, ja, sorry. Ze vroeg er om, ik wilde het niet ongevraagd doen.’
‘Dat was prima. Ik wist vrij zeker dat ze dat wilde doen, ik wilde graag haar mening over je horen. Ze was er erg tevreden over, dat heeft ze me verteld. Ongeveer hetzelfde als wat Bas bij ons doet. Vinger me, Manfred.’
‘Ja, graag.’
Hij streelde heel langzaam over haar gleuf en er net in.
‘Ja, hiervoor had ik ook niet over je te klagen, Manfred, anders had ik dit geeneens gewild. Ja, langzaam verder.’
Hij ging er langzaam verder in en streelde haar voorzichtig. Zodra haar ademhaling sneller werd paste hij zijn tempo aan. En liet haar na haar klaarkomen uithijgen met zijn hand om haar doos.
‘Ik deed het er niet om, hoor, maar ik zou niet weten of ik zou kunnen slapen als ik niet bevredigd was.’
‘Daar heb ik het een tijd moeilijk mee gehad.’
‘O. Sorry. Deden jullie het ook iedere avond?’
‘In principe wel. Jij ook toen je zwanger was?’
‘Alleen zo’n anderhalve week voor de bevalling en een week erna had ik aan mezelf genoeg. Yasmin en ik liepen gelijk, toen we zwanger wilden worden, we hoopten ongeveer gelijk te bevallen. Één van ons hielp Bas toen een keer per dag, als we niets konden, daar redde hij het mee. Alleen toen we in het ziekenhuis lagen moest hij zichzelf redden. Daarna gingen we weer aan de pil en zorgden we ervoor dat we ongelijk liepen, dan kon Bas altijd met één van ons vrijen.’
‘Wil hij dat ook zo graag, iedere dag?’
‘Ja, het liefst zo vaak tot hij leeg is. Yasmin en ik ook, hoor.’
‘Fijn voor hem. En jullie.’
‘Ja. Hoe gaat het nu met je? Zonder?’
‘Het moet maar. De eerste natte droom maakte me wel al een beetje wakker.’
‘Niet te wakker worden. Je zal nu alleen moeten gaan slapen.’
‘Ja. Dat went, maar blijft ongezellig.’
Hij stapte uit bed en trok zijn onderbroek aan. Hij stopte haar weer in en gaf haar een kort kusje.
‘Dank je wel, lieverd.’
Hij pakte de rest van zijn kleren en ging de logeerkamer uit.

De volgende morgen aten ze gezellig, met voor ieder een eitje naar wens. Nadat Manfred en de kinderen verdwenen waren dronk ze nog een keer koffie, voor ze aan de schoonmaak ging. Ze had op tijd alles voor het middageten op tafel staan. Natha- lie kreeg tranen in haar ogen, toen ze voor ieder een pasteitje op hun bord zag staan.
‘Wat is dat nou?’
‘Een pasteitje.’
‘Ja, maar waarom?’
‘Ik wilde jullie weer verwennen.’
‘Dat dacht ik al. En vanavond?’
‘Net als iedere avond, dan heb ik ook wat extra’s.’
‘Nog erger.’
‘Leg uit, Nathalie.’
‘Mag ik niet.’
‘Je moet wel. Wat is er zo erg aan extraatjes?’
‘Je verwent ons te veel. Dan gaan we je nog meer missen als je er niet bent.’
‘O. Leon?’
‘Ja.’
‘Deed mammie dat niet?’
‘Één keer per dag.’
‘De bedoeling was, dat je dat vandaag bij het ontbijt zou doen. Het was heel lekker, op meer rekenden we niet, vandaag.’
‘Dat kon ik niet weten.’
‘We zijn niet boos op je, hoor.’
‘Goed. Maar een nieuwe eh vrouw voor jullie vader kan jullie toch ook verwennen?’
‘Dat willen we niet. We willen jóu. En één keer per dag een extraatje. Dan worden we meer dan genoeg verwend. Hebben we weer zo’n beetje hetzelfde als met mammie.’
‘Ach.’
Manfred kwam binnen.
‘Ik heb er weer zin in, gezellig samen eten. Oh, een pasteitje. Dat ziet er lekker uit.’
De stilte viel hem op. Hij keek even naar Yessica, toen naar de kinderen.
‘Sorry. Natuurlijk goedemiddag, allemaal. Wat? Tranen, Nathalie?’
Ze knikte. Hij nam haar in zijn armen.
‘Wat is er, liefje?’
‘Zeg ik niet.’
‘O. Leon, weet jij het?’
‘Zeg ik niet.’
‘Nou ja! Yessica?’
‘Eh ik kan niet alles zeggen, maar ze vinden, dat ik ze te veel verwen.’
‘Met een keer een eitje en nu een pasteitje?’
‘En vanavond wat extra’s, zoals iedere dag.’
‘Tja. Dan eten ze toch een broodje en een hap warm eten minder?’
‘Het gaat niet om de hoeveelheid eten, paps.’
‘Wat dan?’
‘Het verwennen.’
‘Ik snap het niet. Leg eens uit.’
‘Het iets speciaal voor ons uitkiezen.’
‘O.’
Hij zei even niets.
‘Mammie deed het toch ook wel eens?’
‘Hooguit één keer per dag.’
‘Tja, dan is dit zeker verwennen. Nou, wat ik al zei, op te lossen door van wat andere dingen minder te eten.’
‘Hè, bah, u snapt het nog steeds niet.’
‘Manfred, ze zijn bang, dat als je een nieuwe vrouw gevonden hebt, die ze niet zo zal verwennen.’
‘Die kan ik toch ook zeggen of vragen om maar één keer per dag? Of wat ze willen?’
‘Paps, soms bent u hopeloos. Er om vragen of het opdragen is wat anders dan als ze uit zichzelf doet.’
‘O. Ja. Diepzinnig nagedacht, hoor. Voor jouw leeftijd. Ik had er moeite mee.’
‘Leon heeft meegedacht.’
‘Hielp dat?’
‘Ja, met erover praten krijg je het beter op een rijtje.’
‘Steek onder water.’
‘Manfred, niet cynisch worden. Een beetje pijnlijk, maar je moet het je kinderen niet kwalijk nemen, als ze een voor hun goed zichtbare oplossing voor hun wensen hebben. Enne, die jou ook gunnen.’
‘O. Sorry als ik het zo zeg, het bekende onderwerp?’
‘Ja.’
‘Mmmm. Zitten en eten. Voor dat pasteitje bevroren is.’
Ze aten een tijdje zonder te praten.
‘Ja, ik ben hopeloos. Ik zit hopeloos in de knoop. En ik kan er met niemand over praten. Jullie zullen geduld moeten hebben. Tot het op één of andere manier uit de knoop raakt.’
‘Manfred, kinderen, ik wil er niets meer over horen. Probeer weer gezellig te doen.’
Dat viel niet mee.
Ook ’s avonds niet, toen ze met z’n drieën aten, nadat Yessica vertrokken was. Daarna zeiden ze ook niet veel.

Yessica & Nathalie douchen

‘Yessica, ga je met me douchen?’
‘Is daar een bijzondere reden voor?’
‘Ja. Ik wil je wat vragen. Eh over seks.’
‘Dan wil ik het zeker. Ga maar vast, Nathalie. Ik kom zo.’
Nathalie ging naar boven.
‘Enig idee, Manfred?’
‘Ja. Ze vroeg me eh laatst iets. Ik heb gezegd het aan jou te vragen. Eigenlijk om er zelf vanaf te zijn. Allereerst, gezien het onderwerp. Verder, ik weet niet of ze antwoord op haar vraag moet krijgen. Ze kan, nee, ze mag er niets mee. Maar als ze geen antwoord krijgt blijft het haar vast bezighouden. Dat lijkt me ook niet goed. Ik laat het graag aan jou over om, je kan vast beter op haar reageren dan ik. Het ligt er natuurlijk ook aan hoe ze het vraagt.’
‘Ja. Ik doe het graag. Maar vind je niet dat ik eigenlijk te vrij ben?’
‘Daar heb ik geen problemen mee.’
‘Tja. Jij doet het anders ook niet slecht, hoor, je kinderen opvoeden. Je doet je best om ze zo vrij mogelijk te laten, al schrik je steeds even als ze vrijer zijn dan je verwacht. Dat zag ik bij me thuis ook. O. Is de vraag van Nathalie over iets bij me thuis?’
‘Ja.’
‘Goed. Omdat je het kennelijk over een moeilijk onderwerp vindt gaan, zal ik je verder maar niets vragen. Maar ik zal er daarna vast met je over willen praten.’
‘Dat moet dan maar.’
‘Zo’n eh precair onderwerp?’
‘Wacht maar af.’
‘Goed.’
Ze ging naar boven.

‘Je vraag gaat over een precair onderwerp, volgens je vader.’
‘Precair?’
‘Lastig, moeilijk, niet om het er met zomaar iemand over te hebben.’
‘Ik snap het wel, dat ik het aan jou moest vragen. Ik weet niet wat paps allemaal met mammie gedaan heeft, in ieder geval er niet zo vrij over gepraat als wij doen.’
‘Nee. Hij doet zijn best, Nathalie.’
‘Ja, dat weet ik wel. Dat vind ik ook heel fijn. Maar wat lastig, om me af en toe in te houden om hem niet te laten schrikken. Hij kan natuurlijk niet van het ene moment op het andere zich zo vrij gaan gedragen als wij.’
‘Nee, wijsneus. Tja, wat je vader zei, je kan, je mag met het antwoord nog niets. Maar zonder antwoord blijf je nieuwsgierig. Dat is ook niet goed, te onrustig.’
‘Paps, en jij, hebben niet in de gaten waar mammie en ik het allemaal over gehad hebben. Op meerdere eh zaken ging ze niet ver in, dan zei ze, daar kom je later achter. Nou, ondertussen zijn er al wat zaken waar ik achtergekomen ben. Zoals, hoe het voelt om een stijve vast te houden. Dat kan ik ook niet uitleggen. Van andere zaken heb ik maar een korte uitleg van je nodig om ze te begrijpen, er komt dan boven wat mammie er al over vertelde en wordt het verhaal compleet. Of zo ver als ik nu mag weten.’
‘Nou, vraag dan maar.’
‘Paps schrok zich wezenloos, toen je schoonmoeder het paadje door haar bos liet zien. Hij eh was sprakeloos. Ik vond het wel bijzonder. Maar waarom?’
‘Tja. Precair.’
‘Ik zal met het antwoord vast doen wat jullie willen, niets. Maar ik blijf wel nieuwsgierig, Yessica. Ik zal dat paadje vast vaker zien, als we bij jullie komen spelen.’
‘Ja. Eh laat ik beginnen met iets waar je waarschijnlijk iets over gehoord hebt. Pijpen.’
‘Ja. Moet lekker zijn, anders werd het niet gedaan.’
‘Ja. Tweede keus voor een man, Nathalie, als er niet gevreeën kan worden. Hun derde keus is met de hand.’
‘Enne, net zo ver gaan?’
‘Ja. Het is ook het op één na intiemste. Zijn eikel wordt gestreeld, als je die bloot maakt, wat bij vrijen meestal vanzelf gebeurt, alleen met een tong. Voorzichtig, want hij is erg gevoelig. Daarom zit er normaal vel omheen.’
‘Ja, de voorhuid. Het is me al een paar keer gebeurd, dat een jongen mijn hand pakte en die omhoog bewoog. En zei, niet zo ruw, of zoiets. De eerste keer moest ik even nadenken waarom. Daarna probeerde ik het te voorkomen, maar soms gaat het wel erg makkelijk.’
‘Ja. Ze vinden het wel lekker, maar toch liever niet. Ze komen er erg snel klaar van.’
‘Ja, dat was te merken. Bij het vrijen?’
‘Ook. Vooral als ze vol zitten. De tweede keer, niet zo lang na de eerste, houden ze het langer vol.’
‘Dat heb ik al gemerkt, als ik ze laat komen. Ik zal er nog wel eens over denken. Nu dat paadje?’
‘Over pijpen valt meer te vertellen, Nathalie, maar dat hoef je echt pas te weten als het zo ver komt. Het is net als met schuur- feesten, zonder voorlichting kan het ook, maar met gaat het gelijk fijner.’
‘Ja. Goed. Je vertelt alles fijn, Yessica.’
‘Dank je. Dat paadje. Dat is voor eh het omgekeerde van pijpen. Net zo intiem. Als de lipjes van een gleuf ietsje mollig zijn, ziet een gleuf er net zo uit als een mond. Op z’n kant.’
‘O. Ja. Bij jou wel, bij mij niet.’
‘Dat komt wel.’
‘Bij je dochtertje ook niet, maar Leon vond het wel leuk.’
‘Ja. Pas maar op, hij heeft er bij mij nog niet aangezeten, maar dat zal ook wel niet lang meer duren. Verder, over pijpen en zo. Waarschijnlijk de meeste vrouwen, maar vast niet alle, willen dat wel. Vooral bij gezamenlijk douchen, dan is hij schoon. De meeste mannen willen wel een gleuf kussen. En likken.’
‘Ik kan me wel indenken dat sommigen zoiets vies vinden. Ik zal het ooit minstens één keer proberen.’
‘Goed. Als een man durft, likt hij er ook in. Binnenin iets naar boven.’
‘De clitoris?’
‘Nou, je hebt weinig van de theorie gemist. Je moeder heeft je veel verteld.’
‘Ja. Niet in één keer, meerdere avonden, als paps niet thuis was, naar een vergadering of zo.’
‘Ik denk, dat het beter zou zijn geweest als je vader erbij gebleven was.’
‘Ja, ik ook. Maar het ging, volgens mij, met de praktijk met mammie en hem heel goed.’
‘Waarom denk je dat?’
‘Ik was natuurlijk nooit ergens bij, ik zag ze alleen elkaar kussen. Dat was vaak al eh heftig. Maar meer om hoe ze vaak naar elkaar keken. Van eh ik zou je nu wel willen, of zoiets. Zoals jij en je zus naar Bas kijken. Eh er is een woord voor.’
‘Wat ben je voorzichtig, ineens. Ja. Geil. Netter gezegd, gretig.’
‘Gisteren niet, maar vandaag keek paps ook zo naar je. De eh voortekenen lijken me toch gunstig, deftig gezegd.’
‘Hè, Nathalie, begin daar niet weer over. Dat is nogal pijnlijk voor me.’
Nathalie begon te snikken en trok zich tegen Yessica aan.
‘Ik kan het niet helpen, ik wil het zo graag.’
‘Ik weet het, lieverd.’
Ze streelde Nathalie over haar rug.
‘Allereerst, je vader moet het willen. Of ik het dan zou willen weet ik niet. Ik vind jullie heel lief, je vader ook, maar je hebt kunnen zien dat ik het thuis erg naar mijn zin heb. Met mijn schoongrootouders, mijn schoonouders, Barbie en Karl, die zijn er vaak, en natuurlijk vooral met Bas, mijn zus en onze kinderen.’
‘Ja. Nogal veel, hè? Meer dan bij ons.’
‘Het is niet te vergelijken.’
‘Maar je doet het wel?’
‘Doordrammertje! Ja, ik zie ook wel hoe je vader naar me kijkt. Dan ga je al gauw aan het rekenen. Voor het geval dat je vader me wil. Je hebt hem er zelf op gewezen dat ik niet officieel getrouwd ben. Om hem af te wijzen of het te accepteren heb ik goede redenen nodig. Ik heb moeite om alles op een rijtje te krijgen.’
‘Grootschoonouders tellen vast niet zwaar mee.’
‘Nee, maar ze zijn wel heel lief. De rest moet ík afwegen, Nathalie. Jij niet. Uitgehuild?’
‘Ja. Dank je, dat je toch wat wilde zeggen. Eh ik ben ook wel gretig, bij jongens.’
‘Maak het niet te bont. Heb geen haast, je hebt jaren de tijd. En gebruik dat andere woord alleen als je met z’n tweeën bent.’
‘Of drieën.’
‘Ja. Meestal vrijen we zoals het hoort, wat het fijnste is. Eerst een tijdje kussen en strelen. Dan pas eh die penetratie, bij één van ons. Maar soms zegt Bas al snel, wie van jullie is het geilst, ik wil nu je weet wel.’
‘Begint met een n en rijmt op keuken. En andersom?’
‘Dan duwt de gretigste, die er het meeste zin in heeft, zich gewoon op hem. De volle honderd procent zijn we niet hetzelfde, bij vrijen.’
‘Kan ook zijn, dat hij jullie niet voor honderd procent hetzelfde streelt.’
‘Ja, zou kunnen, slimmerd. Maar hij probeert het wel.’
‘Ik heb mijn clitoris een keer opgezocht. En gevonden, ik dacht dat ik tegen het plafond vloog.’
‘Net zo gevoelig als een eikel. Heeft mammie verteld dat kindjes hetzelfde beginnen, maar dan een jongen of een meisje worden?’
‘Ja, met balletjes waar zaadjes of eitjes gemaakt worden. En dat een eikel en een clitoris eigenlijk ook niet veel schelen.’
‘Zo is het. Vraag beantwoord?’
‘Ja, ruim, dank je wel. Voor alles.’
‘Ja, ja.’

Het niet-aanzoek

‘Het ging over het paadje door het bos van Berbel, Manfred.’
‘Dat dacht ik al. Ja. Geen haar, bij kleine meisjes, of als ze geschoren zijn, of een bos haar vind ik normaal. Maar zoals Bas bij Berbel scheert, lijkt een gleuf wel erg bloot. Ik schrok er nogal van.’
‘Je was sprakeloos, zei Nathalie.’
‘Ja. Ik snapte wel gelijk waar het voor was. Om geen haar in je mond krijgen.’
‘Wanneer?’
‘Hè, Yessica. Plaag me niet.’
‘Ik snapte wel, dat je vast veel dacht, maar niets tegen Berbel zei. Ik wilde nu even weten of je al wat tegen mij durft te zeggen. Nog steeds minder dan je dochter, hoor. Om haar duidelijk te maken hoe er intiem omgegaan kan worden, ben ik begonnen over pijpen.’
‘O.’
‘Dat het kon wist ze, maar Flora heeft er niet over uitgeweid. Daar kwam ze later wel achter, zei ze. Ik heb haar er ook niet alles over verteld, genoeg tot ze eraantoe is.’
‘Fijn.’
‘Daarna over het omgekeerde. Kon ze zich ook voorstellen. Ze zou het later vast minstens een keer proberen.’
‘Als ze zoals haar moeder wordt, nee, laat maar.’
‘Ja. Ben je verder al bijgekomen van je bezoek bij me thuis?’
‘Jawel. Nathalie dacht me te moeten troosten. Ik kwam op de tweede plaats, met Karl, na Bas. Maar ik had in ieder geval haar en Leon kunnen maken.’
‘Ze is lief en slim. En gebruikt haar ogen minstens zo goed als haar handen. Gepast, hoor.’
‘Ik vond het heel gepast, dat Bas eh alleen aan haar borstjes kwam.’
‘Ach ja, zoiets vlak voor zijn neus. De rest is bij wat oudere meisjes interessanter. En bij Yasmin en mij mag hij er alles mee. Aan. In.’
‘Ja, ja. Dat ze aan hem wilde zitten snap ik ook wel.’
‘Dat trekt vast net zoveel haar aandacht als een bospaadje de jouwe.’
‘Ja. Ik vond het heel fijn, bij jullie. Het zat heel prettig, met de ruimte voor alles, niks in de knel. Ik was sneller gewend dan ik dacht.’
‘Dat zag ik. Fijn.’
‘En zo’n fijne sfeer. Ik kon merken dat iedereen veel om elkaar geeft.’
‘Ja.’
‘Ik moet wat zeggen, Yessica, ik kan me niet langer inhouden. Ik hoop, dat ik je niet te veel schok. Ik was er ongeveer aan toe om je te vragen. Voor dag en nacht. Maar sinds mijn bezoek kan ik het niet meer. Ik kan je daar toch niet weghalen?’
‘Waarom eh begin je er dan over?’
‘Omdat er iets moet gebeuren. Ik weet niet hoe we verder moeten gaan. Ik hoor je niet te vragen om vaker samen te gaan douchen. En liever om nog meer. Ik wil niets met je beginnen omdat je bij de hand bent, maar omdat ik alleen bij jou, niet bij andere vrouwen die ik zie, het gevoel heb gekregen wat ik ook bij Flora had. Ik wilde haar graag bij me, dag en nacht. Jou ook. Maar geen stiekeme verhouding. Je zal vast gemerkt hebben dat ik steeds meer om je ging geven.’
‘Jawel. Al voordat Nathalie het me vertelde.’
‘Ik heb me in het bijzijn van de kinderen zeker in proberen te houden, maar dat is kennelijk niet gelukt. Die wilden je al voor ik zo ver was, die hebben me geholpen mijn ogen te openen.’
‘Voor of nadat Nathalie me aanbeval?’
‘Het was daarvoor al begonnen, het steunde me wel, dat ze het ook wilde. Al was dat in eerste instantie voor haar en Leon.’
‘Ja. Ik vind het wel fijn van je, dat je inziet dat ik het al niet slecht heb. Afgezien van dat ik al gauw problemen kreeg dat ik ook graag bij jouw kinderen wilde zijn. En al snel daarna, dat jij er dan ook was.’
‘Yessica, je kan vast onmogelijk nog langer en vaker komen. Maar ik moest erover praten. Omdat ik zoals nu niet door kan gaan. Ik weet niet wat je aankan, nu je zeker weet dat ik je eigenlijk voor dag en nacht wil hebben.’
‘Ik heb het er toevallig net met Nathalie over gehad. Ze kon zich weer eens niet inhouden. Ik neem het haar ook niet kwalijk, hoor. We hadden het over nogal intieme seks, waarbij ook ter sprake kwam wat haar mammie al verteld had. Dan is het begrijpelijk, omdat ze weet dat ze nog niet alles weet, dat ze, ik wil niet zeggen dat ze me als moeder wil hebben, maar wel steeds voor haar beschikbaar ben.’
‘Ja. Dat wil ik ook graag. Ook voor Leon en voor mij als vrouw.’
‘Ik snap jou ook. Ik wil eerlijk zijn, Manfred. Ik zei tegen haar, allereerst moet je vader het willen. Of ik het dan zou willen weet ik niet, je hebt kunnen zien dat ik het thuis erg naar mijn zin heb. Met mijn hele familie, natuurlijk vooral met Bas, mijn zus en onze kinderen. Om je vader af te wijzen of het te accepteren heb ik goede redenen nodig. Ik heb moeite om alles op een rijtje te krijgen.’
‘Wil je zeggen dat je er al over aan het nadenken was?’
‘Ja, natuurlijk. Ik zag al wat aankomen, dommerd. Jij werd een beetje meer wakker toen Nathalie me aanbeval, ik, toen ze zei dat ik niet getrouwd ben. Maar dat is maar een punt van ondergeschikt belang. Ik moet andere dingen afwegen. Ik weet niet hoe het uitvalt, Manfred. Ik kan je geen hoop geven.’
‘Nee, dat snap ik. Ik ben toch een beetje blij dat je erover nadenkt.’
‘Één punt is al opgelost. Ik wist het onder de douche al, ik zag het thuis nog een keer. Over het verschil tussen de eerste en de tweede plaats maak ik me geen zorgen.’
‘O. Fijn.’
‘Yasmin ook niet.’
Hij kon het niet laten om even te grinniken.
‘Liet je haar daarom met me douchen?’
‘Ja. Blijf serieus, Manfred. Ik kon geeneens kwaad op haar worden dat ze een voorsprong op me genomen had. Je snapt het wel. Wist ik in ieder geval ook al, dat je dat goed kan. Ze ontraadde me weer niks. Ze probeert, net als ik, niets te laten merken, maar ze zal het er ook moeilijk mee hebben. Ze wil me natuurlijk liever ook niet missen, maar ik moet het zelf beslissen. Er is zo veel dat meetelt, Manfred, ik heb tijd nodig.’
‘Neem die. Alles liever dan een snelle afwijzing. Je hoeft me natuurlijk nooit alles te vertellen over je afwegingen.’
‘Dat gaat ook moeilijk, het is geen logica, maar een gevoelszaak. Je hebt over gevoelens niet veel gezegd, kunnen zeggen, maar dat hoeft ook niet, ik denk dat ik wel weet wat je voor me voelt. Romantisch gepraat daarover zou me alleen maar tegen mijn haren instrijken. Dat doen we thuis ook amper, we laten elkaar merken hoeveel we om elkaar geven door de manier waarop we met elkaar omgaan. En voor stellen, dat die hun best doen, voor elkaar, om zo lekker mogelijk te vrijen. Blijf voorlopig met me omgaan zoals je tot nu toe deed. Inclusief, ook volgens Nathalie, netjes uitgedrukt, hete blikken naar me.’
‘En minder netjes uitgedrukt?’
‘Gretige, nog minder netjes, geile.’
‘O. Verlangende in ieder geval.’
‘Ja. En niet meer samen douchen. Ik vind het risico te groot, dat het daarbij uit de hand loopt. Ik wil het hierbij laten, Manfred.’
‘Goed.’

Yessica & haar familie

‘Ik moet met jullie praten.’
‘Met ons allemaal?’
‘Ja. Het gaat allemaal aan, mams.’
‘Over Manfred? En zijn kinderen?’
‘Ja. Jullie hebben natuurlijk allemaal wel gemerkt dat ik daar eh niet zorgenloos van werd. Niet omdat ik het daar niet naar mijn zin heb, dan was ik ermee gestopt. Het omgekeerde is het geval. Met Yasmin heb ik er al een beetje over gepraat. Ik voel me steeds meer door hun aangetrokken.’
‘Door hem of door de kinderen?’
‘De combinatie. Zoiets als paps aantrof toen hij hier kwam, we hebben daar veel over gehoord. Met u alleen was het waar- schijnlijk ook wel wat geworden, maar met Barbie erbij was het voor hem zeker niet te weerstaan. Met Manfred alleen was ik vast nooit in aanraking gekomen, en dan was het nooit wat geworden. Het eerste waar je achterkomt is dat hij wat ouder is dan ik, we schelen zelfs meer dan Barbie en Karl.’
‘Niet te zien.’
‘Of te voelen.’
‘Heb je daarom Yasmin met hem laten douchen?’
‘Ja. Kwam zo uit. Ik had bij hem thuis al een keer met hem gedoucht. Liep toevallig zo. Ze bleken daar met elkaar te douchen, Nathalie vond dat ik mee moest gaan doen. Ik deed het met de kinderen al, maar niet met Manfred. Ik dacht, met wat ik dan in handen krijg, wordt vast de beslissing me uit handen genomen. Ik wil er niet op achteruitgaan. Nou, dat hielp niet om er een eind aan te maken. Een te kleine heeft hij niet. Yasmin heeft voor een second opinion gezorgd.’
‘En dat ons laten zien door hem, hun, te halen om te zonnen.’
‘Ja. Om me te kunnen begrijpen. Maar waar ik het meeste mee zit, is met wat ik jullie aandoe, als ik weg zou gaan.’
‘Tja. Niet ver.’
‘Nee. Als je het niet erg vindt, Bas, ik zou Yasmin het meeste missen. We hebben nog nooit apart geslapen.’
‘En de kinderen?’
‘Die zou ik natuurlijk ook missen. Maar ik heb er amper aanspraak aan, wel aan die van Manfred. Het zal me zwaar vallen, vooral in het begin, maar ik zou ze met een gerust hart bij Yasmin achterlaten. En misschien met Manfred nieuwe maken.’
‘Je bent al aardig aan het denken geweest.’
‘Ja, natuurlijk. Bas, ik zou me over jou niet veel zorgen hoeven maken, hè?’
‘Nee, dat moet ik toegeven. Yasmin zou je natuurlijk ook vreselijk missen, maar het wel wat beter met me krijgen.’
‘Is het eigenlijk niet wat jullie wilden? Vóór jullie achttien waren? Ééntje Bas, de andere net zo’n man als Bas?’
Het bleef even stil.
‘Ja, paps. Inderdaad. Maar dat vergaten we na uw aanbod gelijk, het ging zo fijn.’
‘Jij zou het, in bed, ook fijner krijgen, een man helemaal voor jezelf.’
‘Ja, waarschijnlijk, maar dat is niet de hoofdzaak. Overdag zou ik jullie missen, en vast andersom.’
‘Ja, natuurlijk, maar eigenlijk zijn wij verwend, met twee dezelfde.’
‘Zei Yasmin ook al.’
‘We zouden er ook wel aan wennen als we je minder vaak zien. Maar je zou dan vlakbij wonen, je zou ons op kunnen zoeken wanneer je maar wilt. Waarschijnlijk vooral in het begin. En alles went, Yessica.’
‘Ja. Oma, wat denkt u ervan?’
‘Het belangrijkste vind ik je gevoel voor Manfred. Als je denkt met hem gelukkig te kunnen zijn, één man al je aandacht enzovoort te geven, moet je het doen. Met alle gevolgen kunnen wij wel leven, wat mijn zoon zei, alles went.’
‘O. Opa?’
‘Mee eens.’
‘Paps?’
‘Mee eens. Ik vond je vergelijking, dat ik hier ook een combinatie aantrof, wel mooi.’
‘Ja. Mams?’
‘Mee eens.’
‘Yasmin?’
‘Ik heb er ook al langer over nagedacht. Ik denk ook dat je het moet doen. Voor jezelf, niet omdat ik er beter van word.’
‘O. Bas?’
‘Ik krijg het er niet slechter op. Jij misschien beter, als je gewend bent aan het missen van wat je hier achterlaat. Maar doe wat wij gedaan hebben, eerst samenwonen. Als het niet bevalt kom je maar terug.’
‘Ook als ik met hem gevreeën heb?’
‘Ja, want dat is niet de hoofdzaak voor je. Bij die schuurfeesten ging het er al om of je met elkaar op zou kunnen schieten, als je ouder bent en al meer meegemaakt hebt wil je natuurlijk nog meer weten over hoe het in bed zou kunnen worden.’
‘Ja, het is niet de hoofdzaak, het gaat om het geheel. Ook overdag. En met de kinderen. Maar het is wel belangrijk. Daarom zou ik het eigenlijk liever een keer met hem proberen, in bed. Je hebt me erg verwend, Bas. Je wipt nooit alleen maar simpel op en neer, je doet altijd je best om het samen zo lekker mogelijk te doen.’
‘Ja, natuurlijk, ook omdat jullie me aan blijven moedigen door zelf ook actief te zijn. Wees niet te kritisch, lieverd, als hij niet even goed is als ik kan je hem wel wat bijleren.’
‘O. Dus je zou het goedvinden?’
‘Ik zou het niet fijn vinden als jullie het niet alleen met mij deden. Je moet er geen twee verhoudingen tegelijk op na houden. Maar in jouw geval, Yessica, stop je met mij en ga je goed met hem kennismaken. Bevalt het niet, dan kom je terug bij je eer- ste verhouding. Wat paps zei, jullie hebben jaren gezocht naar nog zo’n man als ik. Misschien ben je die nu tegengekomen. Dat helemaal uitproberen gaat wel wat verder dan bij een schuurfeest, maar als hij niet voldoet doen we of er niets gebeurd is.’
‘O. Dank je wel, Bas. Je bent nooit egoïstisch geweest. Tja. Iemand nog iets?’
‘Je moet je ouders maar niets vertellen, pas als er definitief iets veranderd is. Je kan ze het dan wel uitleggen, een trio hebben ze ook geaccepteerd.’
‘Ja, paps. Goed. Ik zal er verder over nadenken.’
‘Neem het niet te licht, dat je terug zou kunnen komen, maar ook niet te zwaar. Je hebt het volste recht om te zoeken wat je denkt wat voor jou het beste is. En we waarderen het erg, dat je ook om ons denkt.’

Proefrit?

‘Manfred, ik wil graag een proefritje.’
‘Waarin?’
‘In ons blootje.’
‘Hè?’
‘In bed.’
‘O. Yessica toch. Even afgezien van de benaming, je komt thuis toch niets te kort?’
‘Nee, zeker niet, daarom hoef ik het niet te doen. Ik ben aan het nadenken over wat je me gevraagd hebt. Ik moet een hoop tegen elkaar afwegen, dat weet je. Één ervan, ik kom liever niets te kort als ik bij je kom, Manfred, voor dag en nacht. Ik ging, ga, steeds meer om je geven, en omdat ik niet officieel getrouwd ben, waar Nathalie op wees, en door suggesties van Yasmin, sloot ik niets direct uit. Daarom wilde ik de eerste keer met je douchen. Als je toen naar mijn zin een te kleine had gehad, of je niet fijn gedroeg, had ik afstand van je genomen en je op één of andere manier duidelijk gemaakt dat ik niet meer dan oppas en verzorgster wilde zijn. Dan was je vast buiten de deur op zoek gegaan.’
‘Waarschijnlijk, vroeger of later. Ik heb al gezegd dat ik niets met je beginnen wilde omdat je bij de hand was, maar omdat ik alleen bij jou het gevoel kreeg wat ik ook bij Flora had. Dat ik je heel graag bij me wil hebben, dag en nacht. Maar, lieverd, dat was toch geen manier om zoiets te vragen? Een proefritje! Ik eh wil graag met je vrijen. Maar wat als het je niet bevalt?’
‘Dan moet ik ook afstand nemen. En waarschijnlijk liever zo snel mogelijk hier niet meer komen. Jou en je kinderen vergeten en doorgaan zoals ik eerder deed. Daar was ik heel tevreden mee, daar zou ik weer genoeg aan hebben.’
‘Maar heeft je man er geen probleem mee, dat je met een ander eh vrijt?’
‘Niet voor één keer, in dit speciale geval. Hij begrijpt me, Manfred. Dat ik eerst wil proberen of ik er niet te veel op achteruit ga. Mijn zus begrijpt me ook. Mijn schoonouders ook.’
‘Wat? Je zus snap ik, maar heb je ook met je schoonouders over ons gepraat?’
‘Ja. Omdat ik daar veel steun aan heb. Het was mijn schoonvader die voorstelde om een trio te gaan vormen, toen we, op onze achttiende, er nog steeds niet uit waren wie met Bas verder zou gaan. We, niemand heeft daar spijt van gekregen, mijn schoonouders genieten met ons mee. Ze begrijpen ons zo goed. Ze hebben zelf het één en ander meegemaakt. Ken je hun geschiedenis?’
‘Een beetje. Ze zijn getrouwd toen Barbie twee was, hè? Uit een eerdere eh relatie.’
‘Ja, voorzichtig uitgedrukt. Ze was, ze waren onvoorzichtig geweest. Hij ging er vandoor toen ze hem vertelde dat hij haar zwanger had gemaakt. Ze had niet zo’n fijne tijd, ongehuwd zwanger. Toen Barbie een mooi en lief kindje bleek, wat helemaal niet op haar vader leek, helemaal op haar, vond ze het minder erg.’
‘Ja, begrijpelijk. Ik ken haar amper, maar met haar uiterlijk is zeker niets mis.’
‘Nee. Zeg er eens wat over.’
‘Over Barbie? Eh mooi en eh lekker. Net als haar moeder. Haar oma mag er ook nog zijn. Maar ik vind jou, en je zus, het mooist en het lekkerst.’
‘Dat heb ik aan de stand van je stijve gezien, die kwam het hoogst als je het lef had om mij of mijn zus uitgebreid te bekijken. Zelfs hoger dan wanneer je naar Berbel keek.’
‘Nou ja, zo’n helemaal blote gleuf tussen een bos haar.’
‘Ik snap wel dat zoiets je wel wat doet. Nadat Berbel contact met mijn schoonvader kreeg had ze een moeilijke tijd. Ze waren gelijk gek op elkaar, maar ze was bang, dat hij niet kon accepteren dat ze al een kind had. Hij vroeg bedenktijd. Na een tijdje bleek, dat hij die niet nodig had om haar eh jeugdzonde te accepteren, hij was ook gelijk gek op Barbie. Maar om na te denken of hij wel van land en baan wilde veranderen en gelijk met een vrouw en kind beginnen. Dat was heel wat anders dan hij voor zijn toekomst voorzien had. Toen hij, nog eerder dan Berbel verwachtte, eh toehapte, had ze helemaal nergens spijt meer van. Bovendien, die relatie had een kleintje, een sprietje, zegt ze, nou, je hebt mijn schoonvader gezien.’
‘Eh niet helemaal. Maar net zoiets als jouw Bas?’
‘Ja. Een zak met grote ballen is niet zo belangrijk, daar hebben we het over gehad. Een grote erectie wel. Berbel gunt niemand een kleintje, wel dat ze ook lekker vol zitten. De tweede zoon van die relatie is een keer langs geweest en heeft, met zijn vriendin, een tijdje bij ons gelogeerd. Hij had ons adres van zijn vader gekregen, om uit te zoeken of zijn scharrel, met het kind van hem, nog leefde, hoe het daarmee ging. Hij had van zijn vrouw, waar hij mee moest trouwen toen hij die hij ook snel zwanger had gemaakt, nooit contact op mogen nemen. Al gauw maakte Berbel die vriendin duidelijk, dat ze op tijd uit moest zoeken of haar vriendje geen kleintje had, zoals zijn vader. Die deed dat zo snel mogelijk en was tevreden. Berbel ook, voor hun. Ze kon zich ervan overtuigen, ze gingen meedoen bij het zonnen. Karl, van Barbie, is ook van tevoren gekeurd. Bevoeld door Barbie en bekeken door Berbel. Mijn zus en ik zijn door Berbel en haar man ook bekeken, toen we langs kwamen en gelijk met het zonnen mee gingen doen. Daarom konden ze zo goed begrijpen dat Bas niet tussen ons kon kiezen.’
‘Op jullie uiterlijk zou ik het ook niet kunnen. Ik wil jullie niet allebei, ik heb genoeg aan jou.’
‘Dat weet je ook nog niet.’
‘Nee, maar daar twijfel ik niet aan. Yessica, ik vond, dat ik jou niet mocht eh verleiden. Zelfs niet nadat je onder de douche al aardig kennis met me gemaakt heb. En ik een beetje met jou. Maar als je vindt dat je mij wel mag verleiden voor een proef- ritje, mag je dat, wat mij betreft. Maar dan niet zo zakelijk beginnen.’
‘Ja, dat was nogal bot. Sorry. Maar je weet dat ik niet zo romantisch ben. Ik wist niet hoe ik je anders duidelijk moest maken, dat ik het een keer wilde proberen.’
‘Bijvoorbeeld, zoals je het nu zegt. Zullen we het een keer proberen?’
‘Nog niet ideaal, vind ik, wel iets minder bot.’
‘Normaal moet je het doen met wat je aantreft, dat hebben Flora en ik ook gedaan. Dat wil zeggen, zij deed het, ik was naar schuurfeesten geweest en was volkomen tevreden met haar.’
‘Bas heeft me altijd erg verwend.’
‘Ja, vast. Ik heb het met Flora ook niet alleen voor mezelf gedaan. Ik weet dat ik een iets kleinere dan Bas heb, maar de grootte zegt niet alles. Ik kan ook, zeker in bed, je alle aandacht geven.’
‘Zullen we?’
‘Graag. Eh licht aan of licht uit?’
‘Alles uit behalve het licht. Behalve dat ik opgewonden word als ik een hand over mijn buik naar beneden voel gaan, word ik het ook van het mooie gereedschap van een man die er graag mee in actie wil komen.’
Ze gingen naar boven. Op de slaapkamer begon Yessica zich gelijk uit te kleden.
‘Mag ik je niet uitkleden?’
‘Daar ben ik te ongeduldig voor. Ik kan het zelf sneller.’
Ze lag al bloot op haar rug op bed voor hij helemaal uitgekleed was. Ze keek naar hem.
‘Altijd grappig om te zien, dat mannen zich anders uitkleden dan vrouwen.’
‘Aankleden ook. Ik verwonderde me altijd over de manier waarop Flora haar beha aantrok. Alleen bij sommige kleding, hoor, normaal had ze er geen aan. Ze vond het, net als ik, wel fijn dat ik er altijd makkelijk bij kon.’
‘Ja, vast. Oh, mooi, Manfred.’
‘Je hebt hem al eerder gezien.’
‘Ja, en meer dan zien. Kom naast me.’
Hij ging naast haar liggen, half over haar heen, en streelde een borst.
‘Jij bent ook mooi. Ik zou je lekkere borst ook graag vaak in een hand nemen en bevoelen.’
‘Ik vind het fijn, dat je een lieve aanloop neemt, maar maak het niet te lang.’
Hij ging gelijk met zijn hand naar beneden, langzaam, en stopte op haar venusheuvel.
‘Niet te veel bezig zijn met vergelijken, anders geniet je te weinig.’
‘Ja. Niet zo langzaam, Manfred, je maakt me zo al meer dan gretig.’
Hij ging verder tot hij haar doos in zijn hand had.
‘Toch even eerst je moois voelen.’
‘Niet met je vinger.’
‘Eh geen condoom gebruiken?’
‘Nee, ik ben toch aan de pil.’
‘Draai je dan wat naar me toe.’
Ze deed het. Hij pakte zijn stijve vast en schoof wat op tot hij daarmee over haar gleuf kon strelen.
‘Zelfs zonder bospaadje is je lekkere gleuf te vinden.’
‘Ja. Nu nog lekkerder, alsjeblieft.’
‘Neem de besturing over en laat me op je en in je komen.’
Ze pakte zijn stijve en ging op haar rug liggen. Hij bewoog mee, ging over haar liggen en liet zich sturen. Zodra hij wat tegen zijn stijve voelde begon hij met kleine stootjes. En voelde, dat ze haar hand weghaalde en omhoog begon te stoten zodra hij in haar zat.
‘Niet te snel, lieverd. Oooh, heerlijk.’
‘Je eikel bloot?’
‘Ja, mooi op tijd. Alles bloot voor je.’
‘Alles voor jou.’
‘Ja, je krijgt ook alles van mij.’
Al gauw zat hij er helemaal in en liet zich voorzichtig op haar zakken.
‘Oooh, het einde. Letterlijk en figuurlijk. Het past fijn, lieverd.’
‘Ja, precies. Ik zit heerlijk vol. Blijf even liggen.’
Hij pakte haar borsten en begon met kussen. Zo gromde zachtjes toen hij met tongzoenen begon.
‘Lekker?’
‘Ja. Vooral je penetratie.’
‘Zit je vol genoeg?’
‘Ja, heerlijk. Zeker niet te weinig. Misschien heb ik mijn benen iets dichter bij elkaar dan eh anders, dat weet ik niet, het gaat altijd vanzelf, om zo fijn mogelijk te passen.’
‘Ja, heerlijk. Nu verder neuken?’
‘Ja, geile man.’
‘Je bent erg gretig. Niet romantisch, wel een geil meisje.’
Ze grinnikte even.
‘Dat zei Bas al toen we twaalf waren. Jaren voor we neukten, eindelijk verder mochten gaan dan bij scharrelen. Nooit voor het zingen de kerk uit, er was al veel te veel zaad niet gekomen op een plek waar het hoorde.’
Hij vatte het op als een soort startsein, begon met kleine wipjes en maakte langzaam zo groot mogelijke. Veel te gauw naar zijn zin voelde hij dat hij klaar ging komen.
‘Lieverd, vast veel te snel, maar ik ga komen.’
‘Laat je gaan.’
Hij deed wat hij wilde en wat van hem verwacht werd, hield zich niet in en spoot zijn ladingen kreunend zo diep mogelijk in haar. Hij wipte nog even door tot hij voelde dat ze ook helemaal klaargekomen was. Hij genoot na tot ze hem zachtjes van zich af duwde.
‘Kom maar naast me, kleintje.’
Hij deed het en omarmde haar.
‘Dank je wel, schat, het was overheerlijk.’
‘Ja. Dank je wel. Nog even bijkomen.’
‘Ja, het was heerlijk heftig.’
‘Zou je nog een keer kunnen? Zo meteen?’
‘Vast wel. Al masseerde je er aardig wat uit met je krampen. Fijn, dat je duidelijk ook genot van je klaarkomen.’
‘Ja. Daarvóór kan ik al masseren. Maar net was ik nog iets te veel bezig met vergelijken. Jij? Zonder veel details?’
‘Flora kon het ook, maar deed het niet altijd. Kwestie van concentratie, denk ik. We genoten erg van eh elkaar.’
‘Soms betrapte ik me er op dat ik te veel lag te luisteren of ik de kinderen hoorde. Of, heel stom, dat me iets allerdaags te binnen schoot. Of, vaker, niet te heftig doen, dan blijft er wat over voor een volgende keer.’
‘Bij Flora vond ik het ook fijn om door te gaan tot ik leeg was. Ik heb vaak en erg met haar genoten. In en buiten bed.’
‘Fijn. Zou je me nog steeds willen?’
‘Ik heb nooit getwijfeld, lieverd. Alles zou wel goed gaan. Maar nu zou ik het nog veel liever willen. Eh jij?’
‘Mijn gesprek thuis heeft me al veel duidelijk gemaakt. Er blijven nog maar een paar twijfelpuntjes over.’
‘O.’
‘Eentje die je niet zal verwachten. Zou je in de tuin, tegen het huis, een zonnescherm of afdak of zoiets kunnen maken of laten maken? Zodat ik er zonder inkijk van buren in mijn blote kont kan zitten?’
‘Ja, natuurlijk. Daar heb ik nooit aan gedacht. Ik neem aan, dat ik dan ook wel bloot bij je mag zitten.’
‘Ja, en de kinderen. We zouden wel bij me thuis op bezoek blijven gaan, maar hier ook kunnen genieten. Ook tussendoor kunnen zonnen. Bruin worden, en zo.’
‘Ja, en zo. Raak ik eerder van het wit om mijn middel af.’
‘Ja, dat, en die vlaggenstok in het midden, trekken ook de aandacht.’
Ze draaide zich naar hem toe en nam zijn zak in een hand.
‘Je hoeft geen vlag te hijsen, maar zijn er al tekenen die er op wijzen dat je paal weer omhoog komt?’
‘Oh, zo lekker, je hand om mijn ballen. Ik voel dat ze daardoor extra aan het werk zijn. Eh, je zei, dat je het een keertje wilde proberen. Ik nam aan, één keer.’
‘Ja, dat wilde ik ook.’
‘Maar je wil toch nog een keer?’
‘Ik mag me toch bedenken?’
‘Ja, natuurlijk. Een beslissing nemen ook aan de hand van de laatste gegevens.’
‘Ja, je gaf me lekker veel. Ik vond het fijn je klaar te voelen komen met ook aandacht voor mij. Eh zou je nog kinderen willen hebben? Met mij?’
‘Ja. Maar dat laat ik aan jou over.’
‘Zouden je kinderen dat accepteren? Theoretisch, waar je wel eens over leest bedoel ik, al wat oudere meisjes, zoals Nathalie, willen er vaak liever geen broertje of zusje bij. Ze krijgen al de rillingen als ze er aan moeten denken dat hun ouders nog vrijen. De viespeuken. Een plassertje in een plasgaatje stoppen. En als ze iets meer maar nog steeds te weinig weten, er plakkerig spul inspuiten.’
‘Je liet me heerlijk spuiten. Ik denk, dat het door de schuurfeesten in dit dorp eerder omgekeerd is. Zeker Nathalie zou gauw willen weten of we al vrijen. Ik moest haar al stoppen voor ze door ging vragen over ons douchen.’
‘Ja, die gunt ons dat wel.’
‘En zij en Leon zijn gek op jullie kinderen.’
‘Ja. Om ze er mee te laten spelen en om ze zelf te zien zal ik er graag naartoe willen. Manfred, over nog één keertje. Jij was net het meest actief.’
‘Ja, maar jij ook lekker. Lieverd, ik wil heel graag nog een keer met je vrijen. Nadat ik bij je thuis ben geweest kon ik het voor mezelf niet verantwoorden om je te vragen, dat weet je al. Ik vond het ook niet horen om je toch te proberen te verleiden. Omdat je zelf wat wilde proberen zie ik dit zo’n beetje als een verleidingspoging van jouw kant. Ik kan er alleen niets bijzonders van maken, ik kan niet meer doen als zonet. Wat ik ook met Flora deed, mijn best om het ook voor haar zo fijn en lekker mogelijk te doen.’
‘Het was eh voldoende. Over de tweede keer. Om jou ook te laten vergelijken wil ik graag een keer op je liggen. Dan kan ik nog actiever zijn. Als dat niet tegen je mannelijkheid indruist.’
‘Nee. Ik wil niet vervelend doen, dat wilde Flora af en toe ook, en ik vond dat ook fijn.’
‘Houd je niet in als je over Flora wil praten, Manfred, daar kwets je me niet mee, ik denk ook terug. Je inhouden is vast vervelend voor je. Je doet het tot nu toe heel gepast, vind ik, zonder details. Ik hoef niet alles te weten, daar gaat het me niet om, maar het moet geen verboden onderwerp zijn. Je kinderen praten ook over haar, vergelijken me ook met haar. Al gaat dat niet verder dan dat ik wat op haar lijk en ook heel lief ben.’
‘Dank je wel. Omgekeerd geld natuurlijk hetzelfde.’
‘Wat mannen al niet verzinnen om geen preek te hoeven houden.’
‘Macht der gewoonte. Geen geklets, niets herhalen, hooguit aanhalen.’
‘Ja, dat klopt. Ik zit je nu aan te halen, dat begint te helpen. Met wat ik onder de douche al wilde zal ik een beginnetje maken.’
Ze nam zijn pikkie in haar mond en sabbelde eraan. Zodra die uit zichzelf recht omhoog stond ging ze op hem liggen en stuurde hem bij zich naar binnen. Zodra hij er helemaal inzat ging ze een beetje wippen.
‘Zo groeit hij lekker door, hè?’
‘Ja, het streelt steeds meer.’
‘Beter dan een hand onder de douche. Oooh, heerlijk vol.’
Ze ging wippen, niet alleen op en neer, ze draaide ook kleine cirkels om zijn stijve. Af en toe zat ze even stil om hem te laten voelen dat ze hem masseerde. Ze kneep extra, op de juiste momenten, om hem hard te laten spuiten. Na een paar ladingen werden haar krampen ongecontroleerd en reed ze wild tegen hem op. Voordat hij het pijnlijk vond worden rolde ze van hem af en hijgde uit. Hij nam haar voorzichtig in zijn armen.
‘Wat was je woest en heerlijk.’
‘Eerder meegemaakt?’
‘Niet al te vaak. Meestal als we het meerdere dagen niet gedaan hadden. Vooral in het begin moest ik soms op zakenreis naar een buitenlandse bank.’
‘Kon ze dan niet mee?’
‘Niet altijd. Vanaf halverwege de zwangerschap van Nathalie helemaal niet meer. En er zat niet zo veel tijd tussen dat ze daar van bijgekomen was en ze weer zwanger was. Wat vroeger dan de bedoeling was.’
‘O?’
‘Ze zei, op een gegeven moment, ik heb nu het gevoel, dat ik helemaal bijgekomen ben van de bevalling. Je hoeft je nu niet meer in te houden. Tja, dat had ik, ik was natuurlijk wat voorzichtiger. Toen niet meer, ik eh haalde mijn schade in, gaf haar zo veel en zo vaak ik kon, ze wilde altijd wel.’
‘Kan ik me voorstellen.’
‘Ja? Echt?’
‘Ja, lieverd. Overdag ben je heel lief en je neukt eerste klas. Was ze na Nathalie niet aan de pil gegaan?’
‘Jawel. Een lichtere dan eerder, met die moderne pillen moest dat kunnen, dacht de huisarts. Nou, ze leken normaal te werken, maar ze werd toch zwanger.’
‘Tja. Yasmin en ik hebben normale, denk ik. Anders waren we allang weer zwanger geweest, we krijgen van Bas ook genoeg en vaak genoeg.’
‘Tja. Eh eerder, tijdens die reizen was, was het op een hotelkamer ook vaak een feestje. In een andere omgeving.’
‘Zou ik je ook kunnen bieden. Achter de stal is de hooi en stroopslag. Baal hooi uit elkaar trekken, uitkleden en boem. Heerlijk, in de buitenlucht. Als het warm is, natuurlijk. Toen we nog niet met Bas vrijden vonden we het fijn om hem daar zo veel en ver te laten spuiten als hij maar kon. Mooier dan het op een handdoek te moeten mikken of het, voor de grap, in een condoom zien komen. En het was fijn om te weten hoe hij spoot als hij het onzichtbaar deed, in één van ons.’
‘Lijkt me ook fijn. Je praat er graag over, hé?’
‘Ik weet het, vanaf mijn twaalfde een geil meisje, als ik een jongen beet heb. We praten er ook graag bij. Gezelliger en opwin- dender. Eh ik zou liever niet hebben dat je vaak weg bent.’
‘Nee, zelden. Lieverd, je hoeft mij niets te beloven of me te overtuigen. Ik ben met minder al tevreden.’
‘Ik moet je waarschuwen, dat krijg je niet. Mijn oma houdt mijn opa ook actief, al zijn ze in de zeventig. Ze kwam bij hem, alleenstaande varkensfokker, werken toen ze zestien was. Ze zag er heel goed uit, dat kan je je misschien wel voorstellen.’
‘Ja, zeker.’
‘Opa werd gretig en probeerde na een maand wat. Ze wist niet veel maar voelde wel wat voor een eh proefritje. In de schuur, op het hooi. Naast het hok met de beer die net voor hun neus een zeug gedekt had, waardoor ze natuurlijk allebei eh opgehitst waren. Omdat ze, wel voorzichtig, heel lief door hem gedekt werd, erg volgestopt, was ze overtuigd van hun mogelijkheden en heeft ze verder bij en met hem geslapen. Getrouwd zodra dat van haar ouders mocht. En heeft constant er het maximum bij hem uitgehaald, waar hij minstens even enthousiast aan meewerkte. In het begin een keer of vijf per dag, inmiddels tot hun spijt afgezakt tot drie keer per dag. Op dezelfde inmiddels beroemde plek, onder ongeveer dezelfde omstandigheden, is Berbel niet voor haar eerste keer door die eerste relatie eh gepakt, maar een keer, door de haast, zonder condoom. Met Barbie als gevolg. En daar liet grote Bas voor Berbel zijn broeken zakken om zich van zijn opgetreden probleempje af te laten helpen, hij liep bijna over. Met het gevolg dat hij nooit meer weggegaan is.’
‘Heeft kleine Bas de familietraditie voortgezet?’
‘Nee, gewoon in bed. Nou ja, gewoon. Yasmin en ik wilden na een maand samenwonen wel meer dan scharrelen, dat deden we al zes jaar. Maar op trouwen zouden we nog bijna twee jaar moeten wachten, voor het van onze ouders mocht. Toch aan de pil boden we ons aan. Weiger dat maar eens, twee blote meiden wijdbeens voor je op bed.’
Hij grinnikte.
‘Nee, lijkt me onmogelijk.’
‘Hij begon met Yasmin. Bij zulke gelegenheden telt het dat zij de oudste is. Hij leerde even bij haar wippen, deed het toen bij mij. Verder afwisselend. In het begin ging dat wisselen wat onbeholpen, later moeiteloos.’
‘Tja. Ontmaagd?’
‘Ja, alledrie, maar pijnloos. Dus geen oponthoud.’
‘Ik heb je al verteld, dat ik de eerste keer bij Flora te snel klaarkwam. De tweede keer heb ik haar pas ontmaagd, net voelbaar. Amper pijnlijk voor haar. Na een paar minuten konden we doorgaan.’
‘Mooi. De eerste twee ladingen van Bas kreeg Yasmin, de derde kwam tussen ons, de laatste twee kreeg ik. Daarna kregen we achterelkaar, zo gauw dat kon, ieder een volledige beurt. Later leerde Bas het wisselen zonder een druppel verloren te laten gaan.’
‘Tja. Knap.’
‘Zou je tegen een vrij en soms woest seksleven opzien?’
‘Met jou zeker niet. Al ben je nu geen zestien.’
‘Nee. Maar wel eh getraind. Veel uithoudingsvermogen om te vrijen. Ik snap niet dat mensen voor hun conditie gaan sporten. Het kan lekkerder. Hoe is jouw conditie?’
‘Wat verminderd. Al had ik er net geen problemen mee.’
‘Nee, duidelijk. Fijn, Manfred.’
‘Heel fijn en lekker. Het is vast laat geworden.’
‘Doe dan het licht maar uit.’
‘O. Blijf je slapen?’
‘Bij je, met je.’
‘Verwachten ze niet dat je thuis komt?’
Ze grinnikte.
‘Ik weet precies hoe het gaat, dat verwachten ze. Maar eerder of later schiet het Yasmin te binnen, dat ik geen tot vanavond gezegd heb, zoals altijd, maar tot ziens. Ik wilde niets uitsluiten. Ze weten nu wel wat ik aan het doen ben. Wat we aan het doen zijn. Al had ik het tegen hun ook over één keertje.’
‘En dat vond Bas goed?’
‘Hij zei, je moet er geen twee verhoudingen tegelijk op na houden. Maar in jouw geval stop je met mij en ga je goed met hem kennismaken. Bevalt het niet, dan kom je terug bij je eerste verhouding.’
‘Erg begrijpend. Ik ben hem erg dankbaar. Eh hoe het ook zal gaan.’
‘Ja, ik ook. Hij en Yasmin zouden me natuurlijk missen, maar ze zouden zonder te wisselen of te moeten wachten met elkaar kunnen vrijen. Ik zou jou ook met niemand hoeven delen.’
‘Nee. Nou, ik zal vast lekker slapen, met een warm, bloot lijf tegen me aan.’
‘Weer, hè?’
‘Ja.’
‘Met welke kant wil je tegen me aan?’
‘Lepeltje, lepeltje? Kan ik je makkelijk strelen.’
‘Voorzichtig, dan, anders val ik niet in slaap. Niet aan mijn tepels of in mijn gleuf komen. En por niet met je pikkie in mijn kontje. Je hebt me al genoeg bevredigd om in slaap te vallen. Welterusten.’
Hij knipte het bedlampje uit.
‘Welterusten, schat.’

Hij werd wakker en zag haar naast zich liggen, nog slapend. Hij trok haar voorzichtig tegen zich aan. Ze werd er langzaam wakker van.
‘Mmmm. Anders dan anders.’
‘Niet slechter, hoop ik?’
‘Mmmm. Er komt wat boven van gisterenavond. Nee, zeker niet slechter.’
‘Fijn. Ik vond het ook heel fijn.’
‘Je denkt er nu aan, hè? Ik voel iets tegen mijn buik harder worden.’
‘Zelfs al hadden we gisterenavond geen twee keer geweldig gevreeën zou ik nu toch een stijve krijgen. Van je lekkere borsten tegen me aan en mijn pik in je schaamhaar.’
‘Ja, twee keer, hè? Leeg?’
‘Toen niet, nu zeker niet. Na een uur of acht gezonde slaap. Ik ben een paar keer even wakker geworden. Zo fijn, je naast me.’
‘Niet in me geprobeerd?’
‘Nee, daar moet je wakker voor zijn.’
‘Ik ben het nog niet helemaal, maar begin maar vast. Vrij me wakker.’
‘Oh, zo graag, lieverd.’
Hij pakte zijn stijve, zocht en vond haar gleuf ermee en duwde die, na ermee even erover gestreeld te hebben, met kleine stootjes helemaal naar binnen.
‘Hij is ook nog niet helemaal wakker, dus je penetratie was niet op z’n lekkerst.’
‘Lekker genoeg, voor een keer. Wip maar langzaam, tot het weer zo lekker past, ik weer heerlijk vol zit.’
Hij deed het.
‘Oooh, man, haast je maar, ik begin al te komen.’
Hij probeerde het, maar ze begon al te komen een paar wippen voor hij het bij zichzelf voelde. Af en toe kneep ze hem zo af, dat hij de druk op voelde lopen totdat hij weer de ruimte kreeg en er extra hard weer een straal uitspoot. Hun schokken wer- den tegelijk minder, tot ze allebei hijgend stillagen.
‘Oh, wat lekker. Je kneep me af en toe af, waardoor het er abnormaal hard uitspoot.’
‘Ja, die klacht kreeg ik vaker.’
‘Klacht? Ben je gek? Abnormaal lekker.’
‘Ik plaag maar.’
‘O. Het is ook fijn, dat we ongeveer tegelijk komen. Yessica?’
‘Ja?’
‘Nee, ik kan je niets vragen. Alleen zeggen, dat ik het zo heerlijk vond. Niet alleen lekker, ook fijn.’
‘Dan zal ik wat zeggen. Yasmin en ik hebben, nadat we Bas ontmoet hadden, zes jaar gezocht naar een gelijkwaardige jongen voor één van ons tweeën. Je weet hoe het gegaan is. Nadat ik jou ontmoet had ging het er steeds meer op lijken dat ik die gelijkwaardige jongen alsnog ontmoet had. Het op één na laatste punt, wat ik wilde weten, werd gisterenavond, de eerste keer, opgelost. Met vrijen zou ik er niet op achteruitgaan, we doen het fijn, samen. Het laatste punt, wat ik niet persé, maar wel graag wilde weten, is nu ook opgelost. Ik was er niet persé op uit, maar ik sloot het niet uit. Daarom wilde ik gisterenavond de tweede keer, en zonet de derde keer. Of je het vaak op een dag zou kunnen. Niet het belangrijkste wat er is, maar het telt ook mee. Met drie keer binnen een dag ga ik er ook niet op achteruit. Als je me snapt wil ik graag weten hoe je er andersom over denkt.’
‘Ik snap je. Ik ben er erg blij mee. Andersom, ik kijk niet terug, ik kijk vooruit. En zie een gezamenlijke toekomst wel zitten. Maar je krijgt geen vrijgezel, zoals Bas was.’
‘Je verleden telt wel mee. Als je nog vrijgezel was geweest was je vast anders met me omgegaan, ook eh vannacht.’
‘Ja, dat denk ik ook. Blijf je bij me? Bij ons?’
‘Ja, Manfred. Als je me nog steeds wilt hebben.’
‘Je snapt vast wel, steeds meer. Ben je zeker?’
‘Ja, Manfred. Maar je snapt vast wel, dat ik af en toe even met mijn gedachten afwezig zal zijn, dan denk ik aan eh daar.’
‘Ja, natuurlijk. Dat geeft niet, dat begrijpen we allemaal.’
Hij trok haar strak tegen zich aan en kuste haar woest.
‘Niet zo wild, dat is niet lekker.’
‘Ik ben zo blij.’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Als ik zou kunnen zou ik gelijk weer met je willen vrijen.’
‘De dag is nog lang, geile vent.’
‘Ja. Natuurlijk word ik geil, bij en in zo’n lief en lekker geil meisje. Eh blijf je met onmiddellijke ingang?’
‘Ja, Manfred. Ik bedenk me niet, ik blijf bij mijn besluit. Ik heb lang genoeg nagedacht over de voors en tegens. Ik zei tegen paps, u trof hier een combinatie aan, Berbel en Barbie. Met Berbel alleen was het vast ook wel wat geworden, maar met Barbie erbij was het voor u niet te weerstaan. Ik kwam ook in een combinatie. Met jou alleen was ik vast nooit in contact gekomen, maar de combinatie met je kinderen is voor míj niet te weerstaan. Ik houd gewoon van je kinderen, ik heb gewoon moederlijke gevoelens. Om jou geef ik al zo veel, dat ik dag en nacht bij je wil blijven, en het wordt vast meer.’
‘Fijn. Dank je wel voor je uitleg. Ik eh houd van je.’
‘Ik merk genoeg, doe maar niet te romantisch.’
‘Ik wil toch even zeggen, dat ik jou eigenlijk ook een combinatie vind. Niet alleen in bed meer dan geweldig, ook daarbuiten. Hoe je voor ons zorgt, op je lieve manier, meestal glimlachend. En zo fijn om naar te kijken. In de toekomst nog meer. Dat begon al toen ik wist hoe je er helemaal bloot uitzag. En nu nog meer.’
‘Ja, dat zal best. Manfred, in plaats van romantisch te doen, laat me merken hoeveel je voor me voelt door vaak met me te vrijen. Wat mij betreft, graag tot je helemaal leeg bent. Dan ga ik er zeker niet op achteruit.’
‘O.’
‘Niet goed?’
‘Jawel. Yessica, het is bij jou, en bij je schoonouders en hun ouders vast anders gegaan dan bij mij en Flora, toen we net getrouwd waren. Ik bedoel, bij jullie werkten ze bij huis en er was niet zo veel werk. En dat bleef zo, en jullie werden ook door het zonnen niet minder enthousiast. Dat werden Flora en ik ook niet, maar we hadden meer te doen. Maar ik herinner me die eerste tijd nog erg goed.’
‘Ik snap het verschil. Maar wat wil je ermee zeggen?’
‘Dat ik weer graag zo'n tijd zou willen hebben.’
‘Wat voor tijd?’
‘Nou, eh, zo vaak mogelijk vrijen.’
‘Dat kan toch?’
‘Zou je dat niet erg vinden? Als ik steeds weer wilde? Alsof de rest er niet toe deed? Het zou lijken alsof ik maanden in wilde halen? Ik niets anders wilde dan eh neuken?’
‘Nee, dat zou ik niet erg vinden, omdat ik je begrijp. Je zal vrij snel weer aan het werk zijn gegaan en overdag niets hebben kunnen doen. Natuurlijk dook je dan, zo gauw je thuis kwam, op Flora, en wilde zij ook wel. En vaker, zo lang jullie wakker konden blijven. En natuurlijk zakte het wat af, andere dingen moesten ook doorgaan. Manfred, als mijn zus ongesteld was had ik het nog iets beter dan anders, omdat Bas zich met mij uitleefde. Meestal totdat hij leeg was. Dan kwam ik iedere keer klaar door zijn dikke, in plaats van soms door zijn vinger.’
‘Ik heb misschien net zo’n dikke, maar niet zo’n lange.’
‘Ik denk, dat jij de lengte van je stijve beter in kan schatten en er net zulke lange slagen mee maakte als ik gewend ben. Bas had er de pest in als hij een te lange slag maakte en er uitschoot. Omdat hij er toch soms al uitmoest om te wisselen.’
Ze grinnikte even.
‘Jij schoot er een paar keer uit, maar dat vond je kennelijk niet erg, je zat er snel weer in en ging gewoon door. Dus wees maar niet bang, ik zou het zelfs fijn vinden als je zo vaak met me zou willen vrijen als je kan. Als je, sorry, geil wordt en denkt, ik wil neuken, pak me dan en leef je uit.’
‘Oh, wat fijn. Nu?’
‘O. Ja, natuurlijk, als je alweer kan.’
‘Enne, zonder aanloop? Ik kan alleen maar denken aan in je klaar te komen.'
‘Praat dan niet zo veel. Ik ga op mijn rug liggen, doe wat je wilt.’
Hij dook op en in haar en pompte nogal wild totdat hij klaargekomen was.

‘Sorry, schat. Dat was nogal beestachtig.’
‘Maar wel lekker. Manfred, blijf je maar lekker zo uitleven. En wees niet bang dat ik dat niet fijn vind, want van die strelende dikke van je en je enthousiaste gespuit kom ik ook klaar, al merk je dat misschien niet. En je kinderen zullen het wel begrijpen, als we doordeweeks tussen de middag even naar bed gaan. In het weekend is er tijd genoeg om het dan ook uitgebreider te doen, met een langere aanloop.’
'Ja, dat beloof ik je. Eh zullen we de kinderen erbij roepen? Mag ik het vertellen? Ze lagen vaak ’s zaterdags of ’s zondags een tijdje bij ons in bed.’
‘Ja, goed.’
Manfred riep Nathalie en Leon. Die kwamen al snel achterelkaar de slaapkamer in. Ze keken verwonderd.
‘Kom maar naast me, Nathalie. Leon, jij naast Yessica.’
Ze deden het.
‘Paps, kan je ons iets vertellen?’
‘Ja, heel graag. Yessica heeft besloten bij ons te blijven.’
Nathalie barstte in snikken uit.
‘Wat is er, liefje? Niet goed?’
‘Jawel.’
Ze snikte nog even verder.
‘Ik ben zo blij. Ik wilde het zo graag. Maar het was zo spannend.’
‘Ja, maar niet alleen voor jou. Het was een moeilijke beslissing voor haar.’
‘Weet ik. Maar we kunnen toch vaak op bezoek? Yessica ook als jij werkt en Leon en ik op school zijn?’
‘Ja, goed bedacht, maar haar familie vaak bezoeken waren we al van plan. Wat Yessica verder doet maakt ze zelf uit. Leon? Ik hoor je niet.’
‘Ik wilde het ook graag. Maar nu het gebeurt kan ik het eigenlijk niet helemaal snappen. Kom je nog vaker, Yessica?’
‘Zo moet je dat niet bekijken, ik blijf. Wat jij ervan merkt, is dat ik er ben voor je naar school gaat, tussen de middag, verder zoals tot nu toe ’s middags en iedere avond tot je naar bed gaat. En alle weekeinden en feestdagen.’
Hij zuchtte diep.
‘Wat heel fijn.’
De deurbel ging.
‘Kijk jij even, Leon? Zeg maar dat ik eraan kom, ik moet even wat aantrekken.’
‘Ja, paps.’
Leon ging uit bed en naar beneden, Manfred ging uit bed en begon zich aan te kleden. Voor hij veel aanhad kwam Leon al weer terug, met een bos bloemen.
‘Het was de bloemist.’
Manfred kleedde zich weer snel uit, stapte weer in bed, pakte de bos bloemen aan en uit. Hij zocht naar een kaartje, vond het, las het en gaf het aan Yessica.
Die las het ook. En voor.
‘Van ons allemaal, voor jullie vieren, gefeliciteerd.’
Ze kreeg tranen in haar ogen.
‘Wat een lieverds. Zie je, Manfred, ze snappen het.’
‘Is dat omdat ze het goed vinden?’
‘Ja, Nathalie. Net als met je vader heb ik veel met mijn familie gesproken. Omdat ik vannacht niet thuisgekomen ben, en nog steeds niet, snappen ze wat er aan de hand is. Ze zullen mij ook erg missen en hopen dat we vaak op bezoek komen.’
‘En je eigen ouders?’
‘Voor hun verandert er niet veel. Yasmin en ik gingen er apart of samen af en toe naar toe. Voor hun wordt het af en toe naar hier en af en toe naar Yasmin.’
‘Deden ze mee met het zonnen?’
Ze grinnikte.
‘Nee, dat durfden ze niet. Ze wisten overal van, maar als ze op bezoek wilden komen belden ze eerst. Mijn schoonvader beslis- te dan of we ons aan zouden kleden of dat hij ze vroeg om een andere keer te komen.’
‘Goed geregeld.’
‘Ja. Ik heb hier al wat geregeld, Nathalie. Ik heb Manfred om een afdak of zoiets gevraagd, in de tuin, tegen het huis. Zodat we er zonder door buren bekeken te worden kunnen zonnen.’
‘Bloot?’
‘Helemaal, Leon.’
‘Paps, je ligt in je blootje. Yessica vast ook.’
‘Ja. Lekker.’
‘Handjes thuis, Leon. Paps, ik zag net dat je een kleintje had. Hebben jullie gevreeën?’’
‘Ja, Nathalie.’
‘Jullie zijn niet getrouwd.’
‘Nee, maar bijna. We gaan dat gauw regelen, maar we wilden eerst een paar keer proberen of we samen fijn zouden kunnen vrijen.’
‘Die van twaalf kunnen wat twee keer op een avond, die van dertien wel drie keer. Ben je daarom vannacht gebleven, Yessica? Was een avond niet genoeg?’
‘Jawel. Zulke details gaan je eigenlijk niet aan, Nathalie.’
‘O. Goed. Sorry.’
‘Goed. Leon, het is de bedoeling dat je hooguit af en toe een borst van me streelt.’
‘Je mag mijn pikkie strelen.’
‘Dat is ook niet de bedoeling. Je wacht nog maar tot leeftijdgenoten het mogen doen. Bij een schuurfeest, ergens anders niet. Maar je mag me tot die tijd onder de douche, of buiten, als we daar kunnen zonnen, wel af en toe laten zien hoe hoog je stijve pikkie komt. Dan kunnen we je op tijd toestemming geven voor die schuurfeesten. Hè, Manfred?’
‘Ja. Zouden ze het waarderen, als we vanmiddag bij je thuis, je voormalige thuis, langs zouden komen? Met gebak? Om het te vieren?’
‘Ja, vast. Maar het is zondag, de bakker is dicht.’
‘Dat was de bloemist vast ook, maar bij bijzondere gelegenheden word je wel geholpen. En zullen we nu gaan ontbijten?’
‘Ja, prima. Gaan jullie maar vast, lieve kinderen.’
‘Ja, we beginnen vast met wat we kunnen. Eh moeten we lang op jullie wachten?’
‘Nee. Ik wil nog even met Yessica napraten. Wat je suggereert, Nathalie, dat we zouden kunnen gaan vrijen, dat kan geeneens.’
‘Sorry.’
Ze grinnikte even.
‘Ja, ik zag het.’
‘Mammie en ik probeerden jullie niets te laten merken van dat we vrijden. Maar jullie zijn nu ouder, ik hoop, dat jullie snappen, dat Yessica en ik vaak willen vrijen. Vast ook even, als ik tussen de middag thuis kom.’
Nathalie grinnikte even.
‘Ja, natuurlijk. Yessica mag ons verwennen met wat extra’s bij het eten, verwennen jullie elkaar maar op een grote mensen manier.’
‘Ja. Paps, kon je het nog?’
‘Ja, natuurlijk, Leon, zoiets verleer je niet. En anders was Yessica niet gebleven, je snapt wel, dat Bas het ook goed kan. En ook vaak. Maak nu dat je wegkomt.’
Nathalie en Leon gingen grinnikend de slaapkamer uit.
‘De kinderen reageerden fijn, vond ik. Al waren ze een beetje te vrij.’
‘Begrijpelijk. Ze zijn zelf nogal met het onderwerp bezig. Nog meer napraten?’
‘Nee. Even kussen. En knuffelen.’
Hij streelde ook een borst, maar toen hij met zijn hand over haar buik naar beneden ging rolde ze het bed uit en begon zich aan te kleden.
‘Vingeren na vier heerlijke beurten is me te weinig, Manfred. Kom er ook maar uit.’
Hij kwam uit bed en omhelsde haar.
‘Liefste, mag ik me gaan gedragen alsof we al getrouwd zijn?’
‘Dat deden we al vier keer, dacht ik.’
‘Ja, maar dat is nog niet alles. Ik zou me graag helemaal niet meer in hoeven houden. Je ook eh aanraken wanneer en hoe ik wil.’
‘Het gaat je niet aan hoe ik me ingehouden heb. Daar stop ik ook mee. Doe wat je wilt, lieverd, wat en wanneer je wil. Ik ben wel wat gewend, ook overdag. Minder liever niet. Alleen gepast gedrag in het bijzijn van de kinderen.’
‘Fijn. Het klinkt allemaal niet zo romantisch.’
‘Dat went wel. Ik heb je al verteld dat we dat thuis ook amper zijn, we laten elkaar merken hoeveel we om elkaar geven door de manier waarop we met elkaar omgaan. Blijf je best doen, net als ik met je ga doen, om in bed, of ergens anders, zo vaak mogelijk zo lekker mogelijk te eh samen ongeveer tegelijk klaar te komen. Daar kan geen romantisch gepraat tegenop.’
‘Nee. Maar ik mag toch af en toe wel tegen je zeggen dat ik van je houd, of zoiets?’
‘Jawel, af en toe. Maar ik hoor het liefst, zullen we weer, of zoiets. Waar en wanneer dan ook. Ik heb je gewaarschuwd, ik werd door Bas een geil meisje. En van wat ik nu alweer tegen mijn buik voel groeien koel ik ook niet af. Laat me los.’
Hij deed het.
‘Ik ben langzaam op jou overgeschakeld, nu helemaal. Houd me geil, Manfred, daar blijven we jong bij.’
Ze ging de slaapkamer uit. Hij kleedde zich aan, zich jong en overgelukkig voelend.

Bas en Yasmin

‘Yasmin?’
‘Mmmm? Kan je weer?’
‘Eerst wat anders. Hoe gaat het met Yessica?’
‘Geweldig. Ze ziet er toch ook gelukkig uit?’
‘Jawel, maar eh.’
‘Twijfel je aan haar geluk?’
‘Nou, twijfel? Ik weet er eigenlijk weinig van. Ik zou wel meer zekerheid willen hebben, in plaats van het te moeten geloven. Ik wil voor haar toch ook het beste? Al is ze nu voor Manfred, ik houd nog steeds van haar. Heb je wat details voor me?’
‘Ja, je mag wel wat weten. We weten dat je je niet gauw zorgen maakt, het is fijn dat je het je nu wel doet. Maar het is niet nodig. Ik moet een tijd terug beginnen, om je alles duidelijk te maken. Nadat we jou ontmoet hadden, op onze twaalfde, werd ons zoeken naar een latere partner gerichter. Zoals, eentje met een klein pikkie, hoe lief ook, viel gelijk af. Hoe ouder we werden, hoe ruimer onze leeftijdsgrenzen werden. Op onze veertiende pakten we soms ook een jongen van achttien. Waar- door, toen we zelf achttien waren, alle jongens in het dorp van twaalf tot tweeëntwintig eh ontmoet hadden. Je weet het resultaat, we vonden er geen een gelijkwaardig aan jou. Daarom gingen we een trio vormen. Door zijn kinderen, die een oppas nodig hadden, kwam Yessica in aanraking met Manfred. Eerst niet zo, ze ging weg als hij thuiskwam. Toen ze, op verzoek van zijn kinderen, met zijn instemming, langer bleef, eerst tot na het eten, daarna tot ze de kinderen naar bed gebracht had, leerde ze hem beter kennen. Ze kon met hem praten, hij wist door zijn werk op de bank veel over de gang van zaken in het dorp, zij ook, door het freelancen. We werkten in winkels, op meerdere posities, en als secretaresse, boekhoudster en manusje van alles bij kleine bedrijven. Ze douchte af en toe samen met de kinderen, op hun aandringen deed ze het ook een keer met Manfred. Toen kwam ze in de problemen. Het drong langzaam tot haar door, dat hij wel eens gelijkwaardig aan jou zou kunnen zijn. Maar ze wilde het ons niet aandoen om ons te verlaten. En ze kon het, vond ze, gezien haar positie, Manfred niet aanbieden om hem vaker van zijn natte dromen af te helpen. Toen ze me erover vertelde maakte ik er een geintje over. Zie het gewoon als verzorging. Maar dat kon ze niet, daar was het te intiem voor. Manfred bleef lief en voorzichtig, hij vroeg er niet om. Ze begon alles daar af te wegen tegen alles hier. Ze heeft een zware tijd gehad, Bas. Niet helemaal te vergelijken met die van je vader, toen die hier kwam, maar wel ook één.’
‘Ik vind het ook niet helemaal te vergelijken. Mijn vader kreeg in één keer alles op zijn dak. Mams, Barbie, het bedrijf, veran- dering van land en werk. Hij deed en doet zijn werk met veel plezier, maar hij ligt het liefst met mams in bed. Yessica heeft het, denk ik, zwaarder gehad.’
‘Dat denk ik ook. Niet alles kwam bij haar tegelijk, maar het één na het ander. Al gauw wilde ze zijn kinderen niet in de steek laten, ze begonnen te puberen, ze kon ze goed begeleiden. Ze kon er fijn mee praten, met ons eigen grut ging dat nog niet, daar kon je alleen tégen praten. Het werd nog zwaarder nadat ze met Manfred gedoucht had.’
‘Toch niet gelijkwaardig?’
‘Jawel. Bas, je weet dat ik ook met Manfred gedoucht heb. Hij heeft een iets kleinere dan jij, dat zie je, maar dat voel je niet. En die iets kleinere ballen bleek ook niets te zeggen, dat wisten we al van Barbie over die van Karl. Hoe ver staat in een schuur een jongen van een muur af, voor een meisje? Een centimeter of dertig? Van de meeste jongens kwam het vóór de muur op de grond, een enkele haalde de muur, maar geen een zo hoog en hard als jij. Nou, Manfred spoot onder de douche net zo hard tegen mijn borsten als jij, toen we alleen maar scharrelden. Dus, wat dat betreft, niet gelijk maar gelijkwaardig. En hij was lief en voorzichtig. Toen ik hem aanbood om ook bij mij te voelen deed hij dat graag, maar zei, dat hij me niet wilde vingeren, dat had hij bij Yessica ook niet gedaan, ze wilde het niet. Of nog niet. Toen ik het daar met haar over had, zei ze, ik ben stap voor stap bezig. Ik kon haar een stapje verder helpen, ik had Manfred wel verder laten gaan. Ook gelijkwaardig. Je weet wat voor stappen ze verder deed. Een dag en een nacht daar blijven, met netjes in de logeerkamer slapen. Maar ze scharrelden er wel. Ze ging er ook een stap verder mee en was daar ook tevreden over. De enige reden dat we hem vóór onze achttiende niet in een schuur getroffen hadden was omdat hij wat ouder was. Weduwnaar, maar daar zat ze niet mee. Beter dan een gescheiden man, die komt daar niet ongeschonden af. Hij praatte heel lief over zijn overleden vrouw, hij was er erg gelukkig mee geweest. De kinderen waren zijn getuigen, Nathalie was twaalf, toen ze overleed, ze wist er genoeg van. En vond, net als haar broertje, Yessica gelijkwaardig aan haar. En konden het daarom af en toe niet laten om te proberen om Manfred daar ook van te overtuigen. Maar die zat ook in de knoop, sinds hij hier was wezen zonnen en hij gezien had wat Yessica hier allemaal had. Hij vond, dat hij haar te weinig te bieden had. Maar Yessica maakte haar eigen overwegingen, met hulp van ons. Totdat ze nog maar één ding niet wist. En dat belangrijk genoeg vond om daar achter te komen voor ze een beslissing zou nemen. Ze wilde een gegronde reden hebben om eventueel Manfred en zijn kinderen te kunnen zeggen dat ze niet bij hun kon blijven. Ze had het hier heel goed en wilde er niet op achteruitgaan. Je was zo lief en begrijpend om het goed te vinden dat ze een keer met Manfred naar bed ging.’
‘Omdat het overduidelijk was dat er iets serieus aan de hand was. Ze was niet uit op een avontuurtje of een slippertje. En ook om wat mijn vader zei, is het misschien niet wat jullie eigenlijk wilden, allebei een eigen gelijkwaardige man. Ik vond, dat ik die mogelijkheid niet in de weg mocht staan, al kwam hij wat laat.’
‘Ja, wat laat, maar niet te laat. Maar denk niet, Bas, dat we spijt hebben van dat we een trio geweest zijn. Het was fijn, gezellig, en je bevredigde ons allebei. En maakte ons allebei zwanger toen we dat wilden. Manfred vrijde die eerste keer Yessica ook zo goed, dat ze bleef om het nog een keer te doen. En om naast hem te blijven slapen en het de volgende morgen gelijk nog een keer te doen. Dat was genoeg voor een beslissing, hij kon het drie keer op een dag. Ze ging er niet op achteruit, zelfs iets op vooruit. Net als ik.’
‘Ja. Ik haal niet altijd een vierde keer meer. Dat komt, omdat ik niet meer af en toe denk, rustig aan, bewaar wat voor de andere.’
‘Nee, ik krijg nu alles. En Yessica krijgt net zo veel en vaak, van Manfred. Maakt het voor jou verder verschil?’
‘Het is iets minder gezellig, niet meer met z’n drieën in bed. Maar wel fijner. Het stoorde me soms een beetje, als ik lekker aan het wippen was, dat ik hoorde, wisselen. Dan moest ik eruit, mijn stijve in de kou, en bij de andere weer proberen een lekker tempo te krijgen.’
‘Ja, je kan je nu ongestoord uitleven. Dan zijn we toch alledrie gelukkig? En ze komt hier vaak, waardoor we haar niet zo mis- sen. En een lieve man en twee lieve kinderen erbij.’
‘Ja. Dank je wel, lieverd. Het stelt me erg gerust. Dat ze er niet alleen gelukkig uitziet, maar zich ook zo voelt.’
Yasmin grinnikte even.
‘Ja, op een haar na net zo diep als met jou. Ze vindt hem ook een geweldige minnaar. Als we minder netjes waren had ik wel eens willen ruilen, om ook te kunnen vergelijken. Maar ik geloof haar wel. Ze heeft me ook nog een paar details vertelt die er voor jou niet toe doen.’
‘Ik weet nu genoeg om me gelukkig te blijven voelen. En nu lekker vol, maar niet te, voor lang genieten. Zal ik mijn stijve weer helemaal in je duwen, gaan strelen en dan zo diep mogelijk in je klaarkomen en hard in je spuiten?’
‘Ja, ongestoord, zo veel je maar kan. Daar kom ik ook van.’
Dat klopte weer.

‘Bas, over een tijdje ga ik bij Yessica vissen of ze een kindje met Manfred wil. Dan willen we vast proberen om er weer allebei één ongeveer tegelijk te krijgen. Als Manfred en jij het ook willen.’
‘Ik wel. Ik blijf je geven wat je hebben wil. Dan kunnen die twee kleintjes hier ook met Jens en Julia spelen. Hoe meer, hoe gezelliger.’

Nathalies en Leons schuurervaringen

‘Ik eh heb een natte droom gehad, Yessica.’
‘O. Gefeliciteerd, lieverd. Ik zal vast bretels voor je gaan kopen.’
‘Waarom?’
‘Wil jij het hem vertellen, Nathalie?’
‘Ja hoor. Als het van paps ook mag.’
‘Leon, gefeliciteerd. En als jullie van Yessica ergens toestemming voor krijgen, mag je aannemen dat ik het ook goed vind.’
‘Ja, normaal wel, maar voor zoiets?’
‘Waarmee je aangeeft, dat je overal goed over nadenkt. Fijn, lieverd. Ik wil het in dit geval graag horen, een soort overhoren. Als je het niet helemaal goed doet vullen Yessica of ik het wel aan. En je bent nu veertien, ik kan het nu wel hebben om wat meer te horen over wat je uitspookt. Ik weet al wel van Yessica, dat het goed gaat.’
‘Ja. Ik ga er dan maar niet meer op letten of u ergens van zou schrikken. Zeg, Leon, waar droomde je over?’
‘Een meisje wat met mijn pikkie speelde.’
‘Ja, zou je wel willen, hè? Werd je wakker?’
‘Ja. Van krampjes, onderin. Yessica had gezegd, je voorraadkamertje krimpt dan even, met schokjes, dan spuiten je zaadjes uit je pikkie. Maar het spoot niet, er kwamen golfjes uit.’
‘Ja, spuiten doe je pas als er echt een meisje aanzit, nu liep je alleen over. Waar kwam het?’
‘Het meeste op een been, dacht ik. Ik heb me gewassen en voor de zekerheid al mijn beddengoed in de was gegooid.’
‘Prima. Kom eens voor me staan.’
Hij deed het.
‘Recht vooruit is nog niet genoeg om mee naar een schuurfeest te mogen. Ik mag wel even, hè?’
Ze pakte zijn zak en masseerde die even. Zijn pikkie kwam omhoog, tot horizontaal.
‘Lekker.’
‘Ja, maar ik doe het maar één keer.’
Ze pakte zijn pik en masseerde die even. Hij kwam nog meer omhoog.
‘Oh, nog lekkerder.’
‘Ja, vast. Ga maar weer zitten.’
Hij deed het.
‘De rest is voor je leeftijdgenoten. Over een maand, denk ik. Hij komt al aardig hoog, maar hij mag ook nog wel wat dikker en langer worden.’
‘Is hij toch al?’
‘Ja, vergeleken met eerder, maar als je wilt dat meisjes vaker aan je willen komen is hoe meer je hebt verleidelijker.’
‘Goed. Wacht ik nog een maand. En dan?’
‘Vraag je aan paps of Yessica of je naar schuurfeestjes mag. Dan ben je ook bijna twaalf. Zit er in je klas een meisje, waarvan je weet of denkt dat ze al naar schuurfeesten gaat en waar je mee op kan schieten?’
‘Ja, die met de grootste borsten.’
‘Ja, dat zal wel.’
‘Die bekijkt iedere dag alle jongens uitvoerig. Nou, dan kijk ik uitvoerig terug.’
‘Goed. Die moet je dan vragen of ze je uit wil nodigen om op een schuurfeest te komen. Zonder uitnodiging zou je eruit gegooid kunnen worden, we willen niet dat er zomaar jongens binnenlopen, vooral die uit de stad niet. Ze zal je vast vragen of je er al naartoe mag. Zeg maar ja en wacht af of ze er meer van wil weten of je gewoon gelooft. Ik zou het vragen. Als een jongen niet durft te vertellen dat zijn stijve omhoog kan staan en hij natte dromen krijgt zou ik hem niet uitnodigen, moet hij eerst wat vrijer worden.’
‘Ik heb al een keer tegen haar gezegd, mooie, grote borsten.’
‘Wel ja. Wat zei ze?’
‘Houd je mond, kleintje.’
‘Ja, slim. Dat was een uitnodiging om je te laten zeggen dat je geen kleintje meer hebt. Moet ik onthouden. Maar dat kon je toen nog niet?’
‘Nee.’
‘Dan zoals ik net zei. Als ze je later goedgekeurd heeft vraagt ze het nummer van je mobieltje. Dan krijg je daar voortaan uitnodigingen op, per SMS.’
‘Goed. Goedgekeurd?’
Ze vertelde over de gang van zaken bij een schuurfeest, waarbij ze de klasgenoot met de grote borsten als voorbeeld nam, hoe hij daarmee om moest gaan en wat zij zou doen. En wat eigenlijk de bedoeling was, al genietend kennismaken.
‘Je hebt het goed verteld, Nathalie. Dank je wel, grote dochter. Hè, Manfred?’
‘Ja. Andere ouders zullen er ook wel wat van weten, ik moet het ook maar goedvinden.’
‘Bas heeft ons een keer verteld, dat zijn ouders schrokken toen hij op z’n zestiende vertelde wat hij deed. Ze zeiden, als we het op je twaalfde geweten hadden, hadden we je het toen vast verboden. Ga nu maar door, we hebben er nooit wat slechts over gehoord. Mijn eh voormalige schoonvader kennende, zal hij daarna wel eens links en recht voorzichtig wat nagevraagd hebben en er niks tegen gehoord hebben. Ik heb er zelf van mijn twaalfde tot mijn achttiende gescharreld en nooit wat vervelends meegemaakt. Ik wist dat jij er ook geweest bent, voor mijn tijd natuurlijk, daarom heb ik Nathalie er gewoon alles op tijd over verteld. Ze vroeg er trouwens zelf om. Over op school gehoord, natuurlijk.’
‘Ja, daar was niets mis mee, ik was toen niet zo eh helder om me te realiseren wat ze ging doen. Ze lijkt me nu, ook met wat we net gehoord hebben, verstandig genoeg om eh, nou ja, te blijven zorgen dat we ons geen zorgen hoeven maken.’
‘Nee, hoeft u niet. Ik heb Yessica af en toe wat verteld, u maar niet. Ik wil het best gaan doen, hoor. Om zoals ze bij Yessica thuis zeggen, u mee te laten genieten.’
‘Wat ik al zei, ik kan het nu wel hebben. Niet alleen omdat je nu veertien in plaats van twaalf bent, ook omdat ik nu zelf weer geniet.’
‘Dat merken we, daar zijn Leon en ik ook blij mee. Wij treurden ook, maar dat kan je niet blijven doen. Het blijft wel treurig dat mammie zo vroeg bij ons weg moest gaan. We denken af en toe wel aan haar, u ook, we praten ook wel eens over haar, om de prettige tijd met haar te herinneren. Maar we hebben nu, sinds een tijd, wéér een prettige tijd, met Yessica er bij. U bent ook niet treurig meer, hè?’
‘Nee, lieverd. Het is me erg meegevallen. Ze zijn vlakbij, we zien ze vaak.’
‘Ja, lekker veel mooi bloot.’
‘Je denkt veel aan bloot, hè?’
‘Ik krijg dan zo’n lekker gevoel in mijn pikkie, Yessica. Kijk, hij komt vanzelf al iets hoger dan recht vooruit.’
Ze keken allemaal.
‘Nou, vanzelf is dat niet, Leon, maar ik begrijp dat je bedoelt zonder dat er iemand aanzit. Denk maar aan bloot, als je niets beters te doen hebt, bijvoorbeeld huiswerk maken, daar groeit hij misschien van.’
‘Ik moet er toch iets van zeggen, Yessica. Leon, je gedraagt je niet netjes. Je wordt al verwend met veel bloot zien, dat moet genoeg zijn. En je bent al te oud om op schoot te gaan zitten, dat doe je niet meer als je pikkie omhoog komt. Je wilt ook veel te graag dat daaraan gezeten wordt. Je houdt voortaan je handen thuis. Alleen als er iets nieuws is, kan je vragen om er even aan te mogen komen. Dat mag wel, als je jong bent. Nathalie heeft vast wel een keer aan je pikkie gevoeld toen je heel klein was.’
‘Ja. Wel eens vaker, maar dat hoef ik nu niet meer.’
‘Nee, vast niet. Leon, ik neem aan, dat jij een keer netjes gevraagd hebt, of je bij haar aan een borstje mocht komen, toen ze die kreeg. En aan Yessica, toen ze de eerste keer bij je onder de douche kwam.’
‘Ja, paps.’
‘Je hebt het geluk dat je binnenkort naar schuurfeestjes mag, dan zal je wel veranderen. Nathalie, jij doet alles fijn. Maar je zou kunnen veranderen. Dat gebeurt vaker met kinderen van jouw leeftijd.’
‘Pubers.’
‘Ja. Je zou later dan afgesproken thuis kunnen komen. Iedere keer weer, in het begin een paar minuten, dan steeds meer. Doe dat niet, zorg er liever voor dat je steeds iets te vroeg bent. Ik ga zeker een meisje niet slaan, je komt dan minder de deur uit.’
‘Ja, paps. Geen zorgen. Ik zou niet graag huisarrest krijgen, ik heb een vriendje.’
‘O. Vertel.’
‘We eh spelen vaker met elkaar dan met anderen, we vinden elkaar lief.’
‘Is dat geen verkering?’
‘Nee, dan doe je het zelden of nooit meer met anderen. Ik wil er met nog meer spelen, er zijn er waarmee ik het lekkerder vind. Maar tot nu toe niet liever, die interesseert het niet zo veel met wie ze het doen.’
‘Is je vriendje misschien te voorzichtig?’
‘Zou kunnen.’
‘Jouw schuld?’
‘Zou kunnen. Ik heb geen haast.’
‘Tja. Hadden Yasmin en ik ook niet. En Bas was, afgezien van erg lekker, te lief. Hij liet ons doorzoeken naar een jongen die met hem te vergelijken was en die één van ons zou willen. Als we in ons eentje geweest waren, of niet hetzelfde geweest waren, had hij vast jaren eerder verkering willen hebben. Breng je vriendje eens mee.’
‘Om bloot te zonnen?’
‘Ja. Ik wil je niet haasten, hoor, je hebt nog tijd zat. Maar misschien wordt hij hier vrijer, durft dan meer en wordt het lekkerder, genoeg voor verkering. Dat lieve is het belangrijkste, maar het lekkere telt ook mee. Ik weet niet of je het nog weet, voor ik hier bleef wilde ik eerst met je vader vrijen, want ik was gewend met Bas veel te genieten. We waren oud genoeg om meer te proberen dan scharrelen.’
‘Dat had u al. Onder de douche. En hij wilde dus ook.’
‘Ja. Hij was niet verlegen, hij deed zijn best, hij wilde me graag. Het was één van de dingen die ik wilde weten voordat ik zou beslissen waar ik zou blijven. Het laatste, eigenlijk. Ik was van plan om het één keer te proberen. Dat was al genoeg. Maar ik vond het zo lekker, dat we het nog twee keer gedaan hebben voor ik je paps de kans gaf om te zeggen of hij me nog steeds wilde. Direct daarna hebben we het jullie verteld.’
‘Ja, dat zal ik niet gauw vergeten. We waren zo opgelucht, we wilden je zo graag als nieuwe mammie.’
‘O?’
‘Paps, u weet ook wel, dat we alleen uit nagedachtenis aan mammie geen mammie tegen Yessica zeggen. Ze is net zo lief. En ook niet streng. Net genoeg voor Leon, met zijn te vroege aandacht voor zijn pikkie en mooie blote vrouwen.’
‘Nou, dat zal ik wel van paps hebben. Die wilde vast ook graag naar moois kijken. Mooier dan mammie en Yessica en haar zus heb ik nog niet gezien. En aan de kriebels in mijn pikkie kan ik ook niets doen.’
‘Dat zal komen omdat hij nu vrij hard groeit. Nathalie had ook kriebels in haar borstjes toen die op z’n hardst groeiden. Heb je die zalf nog, die je van mammie kreeg?’
‘Ja. Die kan hij wel krijgen. Dat hielp.’
‘Ja, je huid wordt er iets soepeler van. Leon, smeer er, voor je gaat slapen, wat van op je pikkie. Baat het niet, dan schaadt het niet. Maar vraag niet om hulp, doe het zelf.’
‘Ja, paps.’
‘Heeft u lang gezocht, paps, voor u mammie vond?’
‘Ik denk, ongeveer vanaf mijn twaalfde. Ik zal toen ook wel de kriebels gekregen hebben. Ik heb tot mijn twintigste vaak gescharreld, met mooie, lieve of lekkere meisjes. Toen ontmoette ik mammie, voor de bank. Nog geen mammie natuurlijk, maagd, Nathalie. Binnen twee dagen wist ik, dat ze én mooi, én lief, én lekker was. Van niet meer dan scharrelen, hoor. Ik heb nooit meer een ander meisje aangeraakt. Afgezien van Yessica, natuurlijk, het eerst toen onder de douche. Na een half jaar konden mammie en ik dit huis kopen. Een half jaar later zijn we getrouwd. Jullie mogen wel weten dat we vanaf een maand ervoor vrijden.’
‘Was ze maagd af.’
‘Ja, Nathalie. Maar ik heb er eerst over nagedacht, hoor. Ik kon vergelijken met hoe de meisjes waarmee ik vóór haar scharrelde genoten. Ik dacht, dat mammie ook genoeg genoot. Ze wilde het ook niet met andere jongens proberen. Maar of het bij het vrijen genoeg zou zijn om dat levenlang te blijven doen wist ik ook niet, al verwachtte ik het wel. We gingen in ons nieuwe huis op ons nieuwe bed steeds bloter scharrelen. Op een gegeven moment wilde mammie het ook graag één keertje proberen, maar dat werd ook vaker. Het was, en bleef, net zoals met Yessica, iedere keer een feestje. Of zoiets.’
‘En als dat proberen met mammie niet gelukt zou zijn?’
‘We dachten toen, dan maar niet trouwen. Maar, wat ik nu weet, dat proberen is onzin. Als het scharrelen geweldig gaat, gaat het vrijen in het begin misschien niet zo geweldig, maar dat leer je samen al heel gauw. Als je er maar bij praat.’
‘Ja, aanwijzingen geven, hè? Over dat genieten, ik word heel soms, als het heel lekker is, een beetje duizelig.’
‘Dan is het genoeg, Nathalie. Maar aangekleed moet hij ook lief zijn.’
‘Daar is bij mijn vriendje niets mis mee, maar hij kan het niet zo lekker. Nou, tijd zat. Als het uitkomt zal ik hem wel eens vragen of hij bloot durft zonnen. Dan ziet u hem wel. Met zo te voelen meer dan Leon.’
‘Dat zal wel. Ook veertien?’
‘Ja.’
‘Zou hij durven?’
Nathalie grinnikte even.
‘Hij zal wel moeten, Yessica.’
Ze keek weer ernstig.
‘Het is vast geen kunst om jongens te verleiden, maar alles op z’n tijd.’
‘Ja, alles op z’n tijd.’

‘Hallo, lieverd.’
Nathalie liet Kurt binnen, hij bracht een bos bloemen mee maar gaf ze haar niet. Ze ging hem voor naar de woonkamer. Daar trok ze haar badjas uit en gooide die op de bank. Hij zag even dat daar al meer kleding lag maar keek direct naar haar. En schrok.
‘Oh, Nathalie.’
‘Ja, helemaal. Nu jij.’
‘Helemaal bloot?’
‘Ja. Als je verkering met me wilt. We hebben al helemaal aan elkaar gevoeld, ik wil je ook helemaal zien, bij daglicht. Als je durft.’
‘Om verkering met je te krijgen wel.’
Hij legde de bos bloemen neer en begon zich langzaam uit te kleden, haar bewonderend. Hij stopte met uitkleden toen hij nog alleen zijn onderbroek aanhad. Daar keek ze glimlachend naar.
‘Had je al een stijve voor je binnenkwam?’
‘Tot zo’n honderd meter voor jullie voordeur liep er een klasgenoot met me mee. Direct daarna begon het. Omdat ik jou zou zien.’
‘Bloot?’
‘Nee. Ik dacht dat dat een grapje van je was.’
‘Nee, het was niet meer of minder dan wat ik zei, bloot zonnen. In je blootje in de zon zitten. Toch wel grappig?’
‘Grappig? Heel mooi, lieverd. Eh om nu alles te zien wat ik al voelde.’
‘Bijna alles.’
Hij keek direct naar haar kruis. Omdat ze voor hem stond met haar benen tegen elkaar zag hij niet meer dan wat schaamhaar. Hij keek maar weer naar haar gezicht.
‘Ja. Bewaar de rest maar voor later. Dit is al opwindend genoeg voor me.’
‘Ik zie het. Mijn moeder zit ook in de tuin. In haar blootje. Vast ook met bijna alles zichtbaar.’
‘O. Ik had wel verwacht dat ze thuis zou zijn, daarom heb ik die bloemen meegebracht. Ik had al niet verwacht dat ik jou bloot zou zien, haar natuurlijk helemaal niet.’
‘Gewoon een wat ouder meisje, Kurt. Maar ze zal het raar vinden als je je onderbroek aanhield. Dat doen mijn vader en mijn broer ook niet.’
‘O.’
Ze trok de bovenrand van zijn onderbroek naar voren en trok die ruim over zijn stijve heen naar beneden.
‘Uitstappen.’
Hij stapte uit de op zijn voeten liggende onderbroek.
‘Mooi, Kurt. Om alles van je te zien.’
Hij was een beetje rood geworden.
‘Ja, alles.’
‘Op zich niks nieuws voor me, hoor. Alleen kleiner dan die van mijn vader en groter dan die van mijn broer. Ga je mee, de tuin in?’
‘Met een eh stijve?’
‘Die zien mijn moeder en ik liever dan een slap piemeltje. Je hebt een mooie grote, lieverd, je hoeft je er niet voor te schamen.’
‘Het moet dan maar.’
Hij pakte de bloemen en volgde haar.
‘Yessica, dit is Kurt. Mijn vriendje, verkering, als hij zich hier vanmiddag gedraagt. Kurt, mijn moeder, Yessica.’
Kurt boog netjes eventjes en schudde de hand van Yessica. Zijn hoofd was een beetje rood gebleven.
Hij gaf haar de bos bloemen. Ze pakte ze aan en legde ze naast haar.
‘Dank je wel. Erg attent. Mooie. Er komt ook wat moois achter te voorschijn. Zeg maar Yessica, Kurt. Nathalie doet het ook.’
Kurt keek wat verward.
‘Goed eh Yessica. Al ben ik het niet gewend om volwassenen met hun voornaam aan te spreken.’
‘Nee, dat zal wel niet. Maar mevrouw of tante vind ik niets. En ik ben eraan gewend.’
‘Mag ik vragen hoe dat komt?’
‘Heb je hem niets verteld, Nathalie?’
‘Nee. Niet aan gedacht.’
‘Ergens is dat lief van je. Doe het dan nu maar.’
Nathalie wees voor Kurt naar een stoel en ging zelf ook zitten.
‘Yessica is niet mijn natuurlijke moeder. Begrijp je dat?’
‘Ik weet wat een natuurlijke moeder is.’
‘Die van mij is overleden toen ik elf was. Mijn vader kon alleen niet voor mij en mijn broer zorgen. Voor zichzelf trouwens ook niet. Hij zocht een oppas voor ons, voor als we doordeweeks uit school waren en hij nog moest werken. Die oppas moest verder wat aan het huishouden doen en het avondeten voorbereiden. Dan hoefde hij dat alleen maar af te maken als hij van de bank thuiskwam. Voor het ontbijt en voor tussen de middag zorgde hij zelf, maar dat ging niet geweldig. Yessica werkte toen freelance in het dorp. Die kon hij overhalen, ondanks dat ze nooit in de verzorging werkte. Maar ze vond ons eh zielig, dus wilde ze het wel een tijdje. Ze ging ervan uit, dat mijn vader wel zou hertrouwen. Maar dat deed hij uiteindelijk met haar.’
‘Uiteindelijk?’
‘Heb je over de tweeling gehoord?’
‘Dé tweeling? Ja. O. Bent u daar één van?’
‘Ja, Kurt. De jongste, met een kwartier verschil. Mijn zus heet Yasmin.’
‘Ik heb u nog nooit samen gezien.’
Nathalie grinnikte.
‘Dat is alsof je dubbel ziet, Kurt. Twee precies dezelfde. Je zal wel weten dat die samenwoonden met één man en samen hun kinderen opvoedden.’
‘Ja, op de varkensfokkerij, aan de rand van het dorp. Jullie snappen natuurlijk wel, dat daar af en toe over gesproken wordt, als het gaat over verhoudingen in het dorp.’
‘Ja. De tweeling kon indertijd niet beslissen wie van de twee die man mocht hebben. En die man, Bas heet hij, maakte het niet uit, dat moesten ze zelf beslissen. Na jaren zoeken naar nog een geschikte man gaven ze het op en gingen met z’n drieën samenwonen. Kurt, ik zal je voorzijn met wat je wilt vragen. Als je dat al zou durven, maar afvragen doe je je dat toch. Scharrelen gaat natuurlijk best, met z’n drieën. Jongens dromen vast wel eens over een trio. Maar vrijen gaat maar met z’n tweeën. Bas interesseert het niet of die andere toekijkt, die ziet er hetzelfde uit als die waarmee hij bezig is. Voor de toekijkster is het eh speciaal. Ze ziet precies wat er gebeurt als zij zelf aan de beurt is. Ze voelt mee, omdat ze weet hoe alles voelt.’
Kurt begon weer rood aan te lopen.
‘Nou, Nathalie, zo uitvoerig hoeft het niet.’
‘Anders begrijp je het niet. Yessica kwam hier dus iedere middag, maakte wat schoon en paste op ons. Ze leerde ook mijn vader kennen. Als die thuis kwam vertelde ze hoe ver ze met eten koken was en wat hij er verder aan moest doen. Daarna ging ze naar huis. In het weekend kwam ze alleen om met het eten te beginnen. En ze deed daar steeds ook de boodschappen voor. Maar al gauw vroegen mijn broer en ik. Weet je wie mijn broer is, Leon?’
‘Nee.’
‘Hij is twee jaar jonger dan ik.’
‘Dan zal ik hem vast wel eens gezien hebben, bij een schuurfeest, maar ik zou het niet weten.’
‘Eh GB?’
Hij grinnikte.
‘O, die. Ja, natuurlijk.’
‘Wat GB?’
‘Vertel jij het maar, Kurt.’
‘Liever niet.’
‘Kurt, gaat het over wat Leon bij een schuurfeest doet?’
‘Eh ja.’
‘Daar kan je rustig over praten. Daar ben ik ook geweest, van mijn twaalfde tot mijn achttiende. En mijn zus, natuurlijk. Daar hebben we Bas ontmoet. Kennis met hem gemaakt en andersom. Wat jij en Nathalie ook gedaan hebben.’
‘Eh ja.’
‘Niemand kon ons daar niet uit elkaar houden, Bas ook niet. Toen we een trio vormden en we helemaal bloot gingen schar- relen ook niet, zelfs niet toen we gingen vrijen. Nog niet. Goed. Nathalie, wat bedoelde je, toen je zei, als hij zich kan gedragen?’
‘Nou, niet moeilijk doen om bloot te zijn. Een beetje vrij meepraten. En zijn handen thuishouden.’
‘Goed. Was je moeilijk over te halen om bloot te komen zonnen, Kurt?’
‘Daar kwam ik niet voor, ik dacht dat het een geintje was. Ik schrok behoorlijk, toen ze zich in de woonkamer helemaal uitkleedde en zei, nu jij. Maar ja, ik wil mijn vriendinnetje niet kwijt, en heel graag verkering met haar, dus deed ik het maar. Ondanks eh.’
‘Dat je een stijve had. Die had ze toch al beetgehad? Enzovoorts? En jij haar?’
‘Ja, maar haar bij daglicht helemaal bloot zien was toch nogal schokkend.’
‘Ja, vast. Nathalie zal eerder blij dan geschokt geweest zijn. Kurt, je zit hier nu met een mooie stijve, een twee jaar oudere dan die van Leon, dus een iets grotere. Je kan overal over praten. Als het zo uitkomt over je stijve en je ballen, of over die van Leon. En over borsten en gleuven. Maar gebruik liever klaar laten komen dan aftrekken en vingeren.’
Kurt was van inmiddels normaal weer wat roder geworden.
‘Zoiets zeggen we ook. Eh GB betekent geil beertje.’
‘O? Eerst maar beertje. Waarom geen geile beer?’
‘Hij is de kleinste van zijn klas. De meeste meisjes zijn al een kop groter.’
‘Zou kunnen. Verder.’
‘Vanaf dat hij de schuur binnenkomt zit hij aan meisjes. Streelt ze, als hij langs ze loopt. Waar hij maar bij kan, borsten, buik of kontje. Hij doet het even heel snel, ze kunnen hem zelden ontwijken. Anders maakt hij een schijnbeweging en aait ze toch even. Meer is het niet, daarom vinden de meiden het niet zo erg.’
‘Tja, hij zat altijd graag aan meisjes, ongeacht hun leeftijd. Tot zijn vader hem een keer op zijn donder gaf. Hij leeft zich dus nu bij schuurfeestjes uit.’
‘Ja. Wel geinig, hoor, hij blijft vrolijk. Zelfs als meisjes wraak willen nemen en hem in zijn kruis grijpen. Dan duwt hij zijn buik naar voeren en zegt, goed zo, lekker.’
‘Kan ik me voorstellen. Vroeger wilde hij al graag dat er aan zijn pikkie gezeten werd. Ook als we bij mijn eh vorige thuis waren, bij Bas en zijn familie. Daar zonnen we af en toe nog met z’n allen in ons blootje.’
‘Oud en jong?’
‘Ja. Dan leer je al vroeg, dat er kleinere en grotere pikkies zijn, en er veel of weinig haar op een doos kan zitten.’
‘Bij sommigen van twaalf nog amper iets.’
‘Bemoei je je daar nog mee?’
‘Ach, het is meer dat ze zich met mij bemoeien. Ze willen wel eens iets groters voelen, en bevoeld en zo worden door een jongen met meer ervaring. Één van twaalf met één van veertien kan af en toe wel, meer leeftijdsverschil moet er niet inzitten, dat vinden we niet horen.’
‘Tja, was vroeger al zo.’
‘Maar ik heb liever een doos met wat haar in mijn hand, geen eh kaal babygleufje. Hoe ouder, hoe meer haar? Dat eh zie ik hier, tenminste.’
‘Over het algemeen wel. Maar sommigen krijgen er erg veel, anderen nooit veel.’
‘Eh met erg veel haar zal hun gleuf vast niet te zien zijn. Ik weet natuurlijk ook, dat als meisjes hun benen tegen elkaar houden er niets te zien is. Of te voelen. Soms doet het er één even, om te pesten. Dan kan ik er niet bij. Een beetje oneerlijk, ik kan mijn stijve niet tussen mijn benen stoppen.’
‘Nee. Nathalie en ik zitten nu natuurlijk netjes, omdat we bezoek hebben. Maar als we aan je gewend zijn letten we nergens meer op.’
‘Ik kom hier graag vaker.’
‘En dan hoop je gleuven te zien.’
‘Nou ja, ook. Ik zie hier al meer dan in het zwembad. Nathalie heeft al wat vaker tegen me gezegd, doe gewoon natuurlijk. Ik begin nu beter te snappen wat ze bedoelde. Zoals in het paradijs.’
‘Nou, ik weet hoe ze er daar bijliepen, niet of ze daar al wat mee deden of pas toen ze eruit gegooid waren. Maar als ik je goed begrijp, heb je al aan aardig wat gleuven gevoeld maar er nog nooit één gezien.’
Hij begon weer rood aan te lopen.
‘Nee, dat kan bij schuurfeesten niet.’
‘Nou, met veertien wordt het toch wel tijd. En ach, als je hier vaker komt?’
Ze deed haar benen van elkaar. Hij werd vuurrood.
‘O. Mooi, eh Yessica. Mooier dan ik me voorgesteld had.’
Hij keek naar Nathalie. Na even smekend. Die werd een beetje rood maar deed ook haar benen van elkaar. Ze liet hem even kijken en deed haar benen weer tegen elkaar.
‘Oei. Dank jullie wel. Eigenlijk zou het andersom moeten zijn. Eerst kijken, dan voelen. Maar ja, als je de eerste keer niet weet waar je zijn moet word je wel geholpen. Ik verwachte het zelf eigenlijk iets hoger. Maar nu ik het, eh ze gezien heb, kan ik me beter voorstellen wat ik aan het doen ben, bij het scharrelen. En het misschien lekkerder doen. Ik heb er de pest in, dat Nathalie het met sommige jongens lekkerder vind. Misschien hebben die er al gezien.’
‘Wie weet. En andersom?’
‘Yessica, al zit ze erbij, ik vind Nathalie het mooiste en liefste meisje wat er is. Al bent u niet haar natuurlijke moeder, ze lijkt op u.’
‘Ik lijk op haar moeder. Ze laat je straks wel een foto van haar zien.’
‘O. Wat ik zeggen wilde, als dat mag, ik vind u ook mooi. Zo’n mooi figuur. Eh als ik al geen helemaal stijve van Nathalie gekregen had, toen die zich uitkleedde, had ik die wel van u gekregen, ondanks dat u wat ouder bent. En als ik u dubbel zou zien weet ik niet wat er met me zou gebeuren.’
‘Je zou een spontane zaadlozing kunnen krijgen.’
‘O. Ja, als ik vol zou zitten zeker. Nathalie doet het ook het lekkerst bij me. Misschien omdat ze al eh stijven gezien heeft.’
‘Misschien. Gezien heeft ze ze zeker. En eraan gezeten, aan kleine en aan grote. De volwassenen vinden het wel goed, dat als kinderen wat nieuws zien, ze er even aan voelen. Dat wil niet zeggen dat jij aan mij mag voelen, dat doe je bij Nathalie maar. Die heeft ook aan de stijve van Bas gezeten. Tja, als een meisje die ziet kan ze er niet afblijven. Die heeft een grotere dan je je voor kan stellen, Kurt. Op z’n twaalfde al, daarom wilden mijn zus en ik hem ook al, toen we twaalf waren. En vast twee keer zo grote ballen als jij hebt.’
‘Als dank dat ik u eh mocht bewonderen, mag u wel even aan mij komen.’
‘Ik begin je ook een lieve jongen te vinden. Fijn, dat je niet moeilijk doet. Maar dat voelen laat ik ook aan Nathalie over. Mijn zus en ik wilden Bas niet alleen om zijn grote spullen, en dat hij ook vast twee keer zo veel spoot als jij kan, hij was ook ontzettend lief. De enige die nooit zeurde over dat we een tweeling waren en waar er verschil in was. Hij wilde gewoon één van ons, en wachtte gewoon af wanneer en wie voor hem zou kiezen.’
‘Tja. Leon, het geile beertje, is niet zo afwachtend, Yessica. Hij is de enige die op de dansvloer bijna gelijk zijn handen over de rug van een meisje laat zakken en onder hun rok haar blote kontje pakt. En behalve heen en weer te bewegen twee keer zo snel op en neer tegen een meisje oprijdt. Een enkele rukt zich los en gaat weer zitten. Maar meestal verdwijnen ze erg snel naar achteren. Hoe hij zich daar gedraagt weet ik niet, maar alleen zit hij nooit. En als hij zit heeft hij een arm zo ver om een meisje dat hij een borst in zijn hand kan houden. Met zijn hoofd op de andere.’
‘Dan verdient hij zijn bijnaam wel.’
‘Ja. Kurt, ik ga verder over nadat Yessica bij ons kwam. Al gauw vroegen mijn broer en ik of ze niet vaker en langer bij ons kon komen. Omdat we het zo gezellig met haar vonden. En ze leek op onze mammie en was net zo lief. Ze overlegde met Bas en zijn familie, en met mijn vader, en bleef toen iedere dag langer. Bracht ons soms naar bed, heel fijn. Leon en ik zagen dat paps ook steeds gekker op haar werd. We douchten allemaal soms met elkaar, net hoe het uitkwam. We konden het toen zo spelen, dat paps en Yessica ook een keer samen gingen douchen. Ze wilden er niets over zeggen, maar later hoorden we, dat ze gedaan hadden wat we wel verwachtten, en hoopten, ze hadden gescharreld. Eh helemaal zoals wij het ook doen. Op zich ben ik helemaal tevreden met jouw spullen, Kurt, en je spuit ook lekker veel.’
‘Nou!’
‘Yessica mag het best weten. Daarna gingen we voor het eerst bij Yessica thuis bloot zonnen. Dat was fijn, toen zat ik ook aan Bas, maar het werkte niet goed uit. Paps was er bijna aan toe om Yessica te vragen, maar dat durfde hij toen niet meer. Ze had daar te veel om haar daar weg te halen, vond hij. Lieve grootschoonouders, lieve schoonouders, haar tweelingzus, waar ze altijd bij geslapen had, en een lieve man, met prachtig gereedschap, wat niet alleen goed en vaak werkte, wat ze eerlijk met haar zus deelde, hij maakte er hun ook zwanger mee. Zij had een dochtertje, haar zus een zoontje. Als ze paps zou willen, zou ze dat allemaal achter moeten laten, de kinderen konden ook niet uit elkaar gehaald worden. Yessica, misschien kan jij beter de rest vertellen. Daar weet ik niet veel details van. Al hoef je natuurlijk niet meer te vertellen dan wat er eh nu gepast is.’
‘Zo’n lieve jongen mag wel wat weten. Ik werd steeds gekker op haar vader, Manfred, en op haar en Leon. Ik kon ook zo fijn met ze praten, met mijn eigen kinderen kon dat nog niet.’
‘Je had er toch maar één?’
‘Mijn zus en ik hadden er samen twee, vonden we, niet ieder één. Ze hadden twee moeders, soms was er één niet, in het dorp aan het werk, ze vonden het prima. In de tijd dat ze borstvoeding kregen kon het ons en hun niet schelen wie bij wie dronk. Net als Bas het niet kon schelen met wie hij vrijde. Als hij aan het eind van de dag maar helemaal leeg was, en daar hielpen we hem graag mee.’
‘O. Iedere dág?’
‘Ja. Het duurde in het begin even voordat hij op gang was, want hij was natuurlijk, net als jij vast, gewend aan één keer in de week geleegd te worden. Na drie keer, hè?’
‘Eh ja. Nu wel, eerst al na twee keer.’
‘Nou, verheug je alvast maar, dat het later vaker kan. Bas kan minstens vier keer op een dag. Wel zo prettig, met mijn zus en mij ieder twee keer. Tja, ik zag ook wel dat Manfred steeds gekker op me werd. Ik ging vanzelf vergelijken met wat ik had. Dat douchen met hem kwam er ook bij. Toen wist ik, voor zo ver je daar bij scharrelen achter kan komen, dat ik er eh qua gereed- schap niet op achteruit zou gaan. Op een gegeven moment kon Manfred zich niet inhouden, hij zei, dat hij me het liefst zou vragen, voor dag en nacht, maar dat hij het niet kon. Hij kon me niet bieden wat ik thuis had.’
‘Je was toch ook getrouwd? Met Bas?’
‘Nee. Dat kan niet met twee. Hij is officieel met Yasmin getrouwd. Dat maakte ons toen niet uit. Mij ook niet, dat Bas mijn dochtertje erkende als ook zijn dochtertje, maar dat ik bij de burgerlijke stand ingeschreven bleef als ongehuwde moeder. Dat wisten we van tevoren, maar niemand wist toch wie wie was. Ik heb toen veel nagedacht, om te vergelijken, want ik wilde er natuurlijk niet op achteruit gaan. Overdag niet, zeker ‘s nachts niet. Beter gezegd, in bed, want we vrijden met Bas wanneer het maar uitkwam. Overheerlijke seks is erg verslavend, Kurt. Onze enige limiet was, wanneer Bas leeg was. Daarom probeerden we ook die vier keer over de dag te verdelen, tussendoor en als hij sliep kwamen er steeds weer zaadjes bij hem bij. Ik heb meerdere keren in vertrouwen met mijn zus gepraat. Die zei, je moet zelf beslissen wat voor jou het beste is. Je zou niet ver weg gaan. Op een gegeven moment heb ik met de hele familie gepraat. Één van de voor mij belangrijkste dingen zei mijn schoonvader. Ik heb jullie voorgesteld om een trio te vormen, omdat jij en je zus geen tweede man zo lief enzovoorts als Bas konden vinden. Als je denkt dat je die nu wel gevonden hebt, kunnen jullie alsnog ieder een eigen man hebben. Bas maakt het op zich vast niets uit, hij hoeft niet meer te wisselen. Hoe tevreden jij en je zus nu ook zijn, al jaren, het blijft toch soms delen. En allemaal zeiden ze, je moet zelf beslissen, wij zouden aan je vertrek wennen. En je blijft vlakbij, kom maar vaak op bezoek. Ik dacht dat ik daar ook wel mee zou kunnen leven. Toen wilde ik eigenlijk nog maar één ding weten. Of ik met meer dan scharrelen, vrijen met Manfred, ook tevreden zou zijn. Ik vroeg, voornamelijk aan Bas, of hij het goed vond als ik het een keer probeerde. Hij zei, wat ons drieën betreft, ik ben het met je schoonvader eens, ik zou er niet op achteruit gaan, je zus vooruit. Twee verhoudingen tegelijk kan niet, stop met mij en probeer het een keer met Manfred. Bevalt dat niet, ga je er niet op vooruit, kom dan weer bij mij alsof er niets gebeurd is.’
‘Erg eh begrijpend.’
‘Ja, zeker. Ik heb Manfred gevraagd om het een keer te proberen. Hij wilde graag. Net zoals hij vond dat hij mij niet kon vragen kon hij mij niet verleiden, maar als ik wilde vrijen zou hij dat graag voor hem als verleidingspoging gebruiken. Hij zei gelijk wel, ik kan niet meer dan mijn best doen, proberen het voor allebei het fijnst en lekkerst te doen. Nou, het was eh meer dan heerlijk. Ik ben niet opgestapt, ik heb hem aan de praat gehouden tot hij weer kon. Daarna zei ik, doe het licht maar uit, ik blijf bij je slapen. De volgende morgen vrijden we natuurlijk gelijk weer. Dat overtuigde me, hij kon het niet alleen meer dan goed genoeg, ook minstens drie keer binnen een dag. Dat was een keer meer dan ik gewend was, dus daarmee zou ik er zeker niet op achteruit gaan. Ik ben gelijk gebleven. En ga vaak bij Bas en zijn familie op bezoek.’
‘Dat moet een moeilijke tijd geweest zijn, toen u aan het nadenken was.’
‘Fijn, dat je zo begrijpend bent, Kurt. Ja, voor iedereen. Ook voor Nathalie en Leon. Die wilden me ook zo graag voor dag en nacht en altijd, ze waren toen erg bang dat het met mij en Manfred niets zou worden, omdat ik thuis zo veel had, en ik hele- maal niet meer bij hun zou komen. Ze snapten ook wel, Nathalie in ieder geval, dat het voor Manfred en mij eigenlijk een onhoudbare toestand geworden was, nadat we gescharreld hadden. Ik wilde het eigenlijk wel, hem eh vaker helpen, mijn zus had gezegd, zie dat maar als verzorging, maar ik kon het niet aanbieden, dat vond ik te ver gaan, en hij vond dat hij mij niet vragen om hem van zijn natte dromen af te helpen.’
‘Ik heb er gelukkig maar één gehad.’
‘Even tussendoor, Bas geeneens één. Hij hoorde van schuurfeesten, ging er onuitgenodigd heen, werd uitgenodigd door een meisje dat wel wat in hem zag om te dansen, en kreeg van het voelen van haar borsten een grotere stijve dan hij ooit gehad had. Zij voelde die tegen haar buik, nam hem mee naar achteren en kreeg er tot zijn verbazing meerdere stralen zaadjes uit. Ze leerde hem natuurlijk ook wat hij bij meisjes moest doen. Hij was gelijk verslaafd. En werd het nog meer, toen hij met vrijen met mijn zus en mij begon en iedere dag op de fijnste manier die er is leeg raakte.’
‘Dan snap ik zeker, dat overheerlijke seks erg verslavend is.’
‘Ja. Waar het over begon, ter nagedachtenis aan hun natuurlijke moeder blijven Nathalie en Leon die mammie noemen, als het over haar gaat. Ik mag nu hun moeder zijn, maar daarom noemen ze me Yessica.’
‘Ja, ik snap het.’
‘Mijn eigen twee kleine kinderen, zo noem ik ze nog steeds, noemen me wel mammie. Ze kijken amper verbaasd, als ze mij en Yasmin tegelijk zien, omdat ik er vaak kom. Daaraan kom ik dus ook niet te kort. Ik zie, en Yasmin vertelt me genoeg, om ook hun opgroeien me te maken. Als ze wat ouder zijn zullen we ze alles wel uitleggen. We zijn allemaal gelukkiger dan ooit.’
‘Ik heb het nog nooit zo mooi op een rijtje van je gehoord. Fijn, Yessica. Mag ik mams zeggen?’
‘Oooh, lieverd, kom bij me.’
Yessica kuste en knuffelde Nathalie.
‘Dank je wel, schat. Ik begreep, dat je geen mammie tegen me wilde zeggen, ik vond dat wel mooi. Ik weet ook, dat jullie me niet zien als een vervanger van jullie mammie, maar dat ik toch opgeklommen ben van oppas naar moeder als opvolgster. Ik heb nooit iets voor willen stellen, ik vond het prima dat jullie Yessica zeiden. Je hebt me met je voorstel een heel groot cadeau gegeven, waar ik iedere dag van zal genieten.’
‘Kan dat er nog bij, mams?’
‘Ondeugd. Ja, dat geluk, als je mams tegen me zegt, voel ik in mijn hart. Als ik met je vader vrij voel ik dat uiteindelijk ook in mijn hart, maar het komt via een omweg, het begint lager.’
‘Leon en ik zijn erg blij dat het zo goed met jullie gaat. O. Leon.’
Die kwam de tuin inlopen.
‘Ja. Hallo, allemaal. Zo, Kurt, niet mis.’
Hij ging zitten.
‘Als je het raar vind, dat ik een stijve heb, van mijn moeder en mijn zus, het is door de nieuwigheid, zo veel mooi bloots te zien. Ik weet, van ouderen, dat hoe vaker je bloot ziet, en zeker als je daar vaak wat mee mag doen, dat bloot zonnen minder opwindend wordt. Dat jij ook een stijve hebt verwondert me niks.’
‘Nee. Vooral omdat ik nu meer van Nathalie zie dan in een schuur. Hoe weet je hoe ik heet?’
‘Ach, nodig is het niet, maar ik houd namens mijn vader een beetje in de gaten wie er aan mijn zusje zit. En zeker als dat regelmatig dezelfde is.’
‘Heeft je vader je dat gevraagd?’
Leon grinnikte.
‘Nee, maar ik heb het wel eens door laten schemeren, Yessica. Hij knikte goedkeurend.’
‘Leon, ik zeg voortaan mams tegen Yessica.’
Hij keek even verbaasd.
‘Vroeg ze dat?’
‘Nee, dat stelde ik voor. Ze is er erg blij mee.’
‘Zat je dat ook een beetje dwars?’
‘Al een tijd. Jou?’
‘Ja, ook. We hadden er beter over kunnen praten, dan hadden we het eerder kunnen doen. Tja, meer aan ons hoofd, hè? Of lager. Ik kwam in ieder geval niet op een passende benaming, terwijl het eigenlijk helemaal niet moeilijk is. Er zijn er meer die hun moeder zo noemen. Eerste of tweede. Maar iets verschil, in benaming dan, verder zou ik het niet weten, is wel makkelijk. Weten we over wie we het hebben. Goed, mams?’
‘Kom bij me. Kusje.’
Ze kusten elkaar hartelijk.
‘Dank je wel. Je sprak mooi. Ik ben erg blij mee.’
‘U had er al langer recht op.’
‘Ach. Jullie vader zal er ook blij mee zijn. Hij zal er vooral trots op zijn, dat het van jullie kant kwam.’
‘Veel te laat.’
‘Niet zo erg, ik voelde al wel dat jullie me als moeder zagen. Ander onderwerp. Ik weet niet, of hij trots is op wat ene GB uithaalt.’
‘O. Nee toch! Ik zal me niet druk maken over hoe u het te weten bent gekomen. Ik weet, hoe zoiets kan gebeuren, in de loop van een gesprek kan dat boven komen drijven.’
‘Dank je, Leon. Heel verstandig bedacht. Verder.’
‘Tja. Wordt dat huisarrest?’
‘Heb je dat verdiend?’
‘Een verdachte hoeft niet mee te werken aan zijn eigen veroordeling.’
‘Als je op die toer gaat kan ik het ook. Nee, dat hoeft hij niet, maar het kan strafverlagend werken.’
‘Ter verdediging, voor het geval dat ik aangeklaagd word, voer ik aan, dat ik me weliswaar erg vrij gedraag, maar, ten eerste, dat mij dat zelden kwalijk genomen wordt, ten tweede, dat velen dat vermaakt, ten derde en belangrijkste, dat ik met meisjes nooit te ver ga, geen millimeter verder dan anderen.’
‘Keurig verdedigd, Leon.’
‘Uitspraak over veertien dagen?’
‘Ten eerste, je bent niet aangeklaagd, ten tweede, dat zal ik zeker niet doen.’
‘Dank u, mams.’
‘Ik geloof je gewoon. Ik had al niet verwacht dat je te ver zou gaan. Buiten die schuren ben je je beter gaan gedragen, na de preek van je vader. Leef je kennelijk aangeboren vrijheid daarbinnen maar lekker uit. Je weet nu in ieder geval ook, dat jij ook in de gaten gehouden wordt. Ik zal zelf je vader erover vertellen, die zal wel zeggen wat vaders meestal over hun zonen zeggen, zolang hij niet te ver gaat en zijn vrijheid getolereerd wordt doet hij daar maar waar hij zin in heeft. Over dochters denken vaders anders. Ze hebben liever niet dat daar aangezeten wordt. Ze vergeten, dat ze, jullie vader ook, vroeger maar al te graag zelf aan dochters van andere vaders zaten.’
‘Maar ik hoop eerder dan hij een mooie, lieve en lekkere te vinden. Jij al zo ver, Kurt?’
‘Ja. Maar, helaas voor mij, Nathalie nog niet. Ze vind me in ieder geval wel lief. Daarom ben ik hier ook. En ze heeft me verkering beloofd als ik me vanmiddag gedraag.’
‘Daar hoort vast bij, met een stijve zitten en op je gemak kijken naar waar wat te kijken valt.’
‘Ja, daar blijft hij van omhoog staan.’
‘Kunnen ze ook genieten van het zien van jouw lekkers. Misschien leer je er ook iets van. Als je niet alleen voelt maar ook ziet waar je aan mag zitten. Bij Nathalie dan. Je weet maar nooit. Maar jullie hebben nog tijd zat. Ik ook. Ik hoop wel ruim voor mijn achttiende verkering te hebben.’
‘Ik hoopte dat vijf jaar daarvoor al. Eh Yessica, als je het niet erg vindt om er over te horen praten, hoe red je dat eigenlijk, Leon, om bij meisjes zonder veel problemen aan hun blote kontje te komen?’
‘Maak je niet druk, mams weet alles van gescharrel en vrijen. Veel praten, Kurt. Als ze protesteren, niet onder mijn rok, afwachten of je wat mag, zeg ik, te laat, ik heb je heerlijke billetjes al vast. Zal ik zo je grote borstjes ook lekker masseren? En je doosje? En dan laat ik ze voelen, dat ik misschien niet zo’n grote heb, maar hem al wel lekker kan bewegen.’
‘Dat eh kan daarna niet, in hun hand.’
‘Zo gauw ze hem vast hebben, eventjes. Van zo’n wipbeweging worden ze ook heter. Of niet, Nathalie?’
‘Ja. Vertel Kurt niet te veel.’
‘Goed. Maar praat er veel bij. Omdat je niet weet wat de ander voelt.’
‘Nee. Dank je. Ik moest maar weer eens naar huis.’
‘Kom je weer, als Nathalie het je vraagt?’
‘Graag, Yessica. Niet alleen om jullie moois te zien, hoor. Maar ik vind het praten met jullie zo fijn, het kan overal over.’
‘Fijner dan in de schuur?’
‘Fijner dan daar met Nathalie, wat dan ook, vind ik niets.’
‘Wat dan ook, ja, ja. Loop maar mee, dan zal ik je eruit gooien.’
Kurt liep achter Nathalie aan naar binnen.
‘Lekkere blote billetjes, lieverd.’
Ze stopte in de woonkamer.
‘Die spleet is alleen een uitgang.’
‘Ja. Ik durfde over je andere niet veel te zeggen, waar Yessica bij was. Ik weet geeneens wat. Maar zo mooi, lieverd, je gleuf.’
‘Ingang voorlopig alleen voor de vingers van jongens, het vaakst voor jou. Later voor de stijve van mijn man en een uitgang voor baby’s.’
‘Ja. Ik moet naar huis, Nathalie.’
Ze keek hem even nadenkend aan.
‘Ga eerst nog even met me mee.’
Hij pakte zijn onderbroek.
‘Nee, laat liggen.’
Hij liep maar achter haar aan, tot in de badkamer. Ze omhelsde hem, hij haar ook, trok haar tegen zich aan en kuste haar.
‘Lekker, zo bloot. Borsten, haar tegen mijn pik.’
‘Ja. Kurt, zit je vol?’
‘Eh ja. Nog voller dan na een week.’
‘Scharrelen?’
‘Ja, graag. Begin jij, alsjeblieft.’
Ze maakte gelijk iets ruimte tussen hun en pakte zijn zak.
‘Draai je zo op tijd wat opzij, ik mik verder wel. Ik zou je wel graag op mijn buik laten spuiten, maar dat vind ik te link.’
‘Ja. Later, als je aan de pil mag?’
‘Ja, vast, als we dan nog een keer zo’n gelegenheid krijgen.’
‘Mag vast, van Yessica.’
‘Weet ik niet. Laat ondertussen je ballen nog wat groeien, langer kunnen spuiten is vast lekkerder voor je. Nou, ik ben be- nieuwd wat er nu komt. Van het zien van twee gleuven.’
Ze pakte zijn stijve en begon die te strelen.
‘De jouwe was de mooiste. En al genoeg om, zo te voelen, meer te gaan spuiten dan ik ooit gedaan heb. Oooh. De druk loopt nog meer op.’
‘Maar zelfs als ik aan de pil ben er niet met je lekkere grote harde in, zelfs niet met een condoom. Ik denk, dat ik pas ga vrijen als ik getrouw ben. Of vlak ervoor.’
‘Ja, ja, ga door.’
Ze deed het en was over het resultaat ook verbaasd.
‘O, lieverd, wat spoot je lang. Vaak. Veel.’
Hij zuchtte diep.
‘Ja, lekkerder dan ooit. Je bleef ook zo heerlijk maar doorgaan. Het voelt nu wel alsof ik vacuüm gezogen ben, zo leeg voel ik me.’
Ze grinnikte.
‘Misschien doe ik dat wel eens.’
‘O. Pijpen?’
‘Yessica zal vast liever zoiets horen als likken tot hij klaarkomt.’
‘Beter, denk ik, dat ze het niet hoort. Of ziet.’
‘Nee, maar ik vraag haar daarvoor al wel hoever ik moet gaan.’
‘Eh als je erg ver gaat, het is geen vla, wat je in je mond zou krijgen.’
‘Nee, maar het kan vast geen kwaad. Niet dat ik er veel over gehoord heb, maar dat was niet eh ontmoedigend. Zeg, ik kan die stijve van je zo goed bekijken, al wordt het nu een slappe, je bent er nu toch vlakbij, wil je van nog iets dichterbij naar mijn gleufje kijken?’
‘O, ja, graag.’
‘Ga zitten.’
Hij deed het. Ze kwam vlak voor hem staan, met haar benen wat van elkaar af.
‘Oh, Nathalie, wat mooi.’
‘Word je daar eh geil van?’
‘Daar gaat het me nu niet om. En een stijve kan ik er voorlopig toch niet van krijgen. Nee, hoe mooi dat is. Hé. Weet je wat ik zie?’
‘Wat ik daar altijd al had.’
‘Ja, vast, maar je bent daar niet eh plat meer. Niet een strak buikje met een gleufje erin. De lipjes van je gleufje zijn iets eh dikker. Het is geen simpel gleufje meer, het zal vast ook beter voelbaar zijn. Nog niet zo veel, hoor, bij je moeder was het duidelijker. Maar alles op z’n tijd. Ze heeft ook grotere borsten, maar dat zou je ook nog niet staan.’
‘Groot genoeg?’
Hij zuchtte, stond op en pakte haar borsten.
‘Bedankt voor het kijken, lieverd. Ik stopte er maar mee, je bood het lief aan, maar je zal je vast wat ongemakkelijk gevoeld hebben.’
‘Een beetje wel.’
‘Dat dacht ik wel, daarom ging ik op je uitnodiging in. Ja, je borsten zijn heerlijk groot.’
Hij masseerde ze en kuste haar.
‘Dat kan ik langer volhouden. Maar met wat je nu weet wil je vast graag aan mijn gleufje voelen.’
‘Je wil graag dat ik het doe, hè?’
‘Ja, ik ben een beetje geil geworden, van je zien spuiten. En van je kijken naar mijn gleufje. Ik leg het nog wel eens uit.’
‘Je had het over pijpen. Wilde je, dat ik je likte?’
‘Ja, eigenlijk wel.’
‘Gelijk oversteken. Als jij me pijpt, lik ik jou.’
‘Nog maar niet.’
‘Goed, hoor. Ook dat op z’n tijd. Jouw tijd.’
Hij zocht haar doos op.
‘Oooh, Nathalie, ik voel nog wat. Het is kennelijk zo langzaam gegaan, dat ik het nog niet gemerkt had. Je doos is ook eh molliger geworden. Wat lekker, nu voel ik die beter. En kan hem lekkerder vasthouden.’
‘Jaaah.’
‘Ik snap niet waarom die zo genoemd wordt, maar het is nu een voelbare doos. Met inhoud, een gleufje.’
Hij bevoelde die met zijn middelvinger.
‘Ja, heerlijk voelbaar. Zal ik je lekker strelen tot je klaar komt?’
‘Jaaah.’
Hij deed het.

‘Oh, Kurt, wat lekker.’
‘Fijn. Je kwam heftiger klaar dan eerder. Fijn om te merken.’
‘Ja. Je had mijn doos zo heerlijk vast. Niet meer zo voorzichtig. En streelde zo lekker.’
‘Nou ja, ik ben iets vrijer geworden.’
‘Ja. Je beetje wippen eerder deed me aan eh je weet wel denken.’
‘Daar dacht ik toen ook aan. Maar later pas, hè?’
‘Ja, maar ik weet nog niet zeker of dat met elkaar wordt. Sorry.’
‘Ik weet ook wel, dat het nog te vroeg is om zoiets nu al te beslissen. Ik blijf ook maar scharrelen, Nathalie, al is het alleen maar om natte dromen te voorkomen.’
‘Ja. Waar droom je over?’
‘Over scharrelen. Ik zal het voortaan wel over meer details doen.’
‘Ja, ja. Ga je met scharrelen ook beter aan andere meisjes voelen?’
‘Ja, natuurlijk. Of je moet dat niet willen. Dan ook gelijk oversteken, Nathalie. Ik niet meer met andere meisjes, jij niet meer met andere jongens.’
‘Ik weet wat je wil, lieverd. Maar nog niet. Misschien als ik ga merken dat andere jongens niet zo goed aan me voelen als jij. Tot dan wel vaker met jou en minder met anderen. Maar jij hebt een voorsprong, je mocht kijken. Als troost, ik ga geen andere jongens hier uitnodigen.’
‘Goed. Ik weet dat je me niet wil pesten.’
‘Nee, zeker niet, lieverd. Mams wilde, voor ze veranderde, bij ons kwam, zeker weten dat ze er niet op achteruit zou gaan. Ik wil nu ook wat weten, voor later, of ik genoeg kan verwachten. Met misschien ook net voor mijn trouwen zekerheid.’
‘Als het tegenvalt en je niet trouwt heb je met de volgende man misschien een probleempje.’
‘Ik snap wat je bedoelt. Die zal ik eerlijk vertellen wat hij weten wil. Ook dat ik dan geen maagd meer ben. Maar dat wil ik van die eerste man ook weten. Gelijk oversteken. Ik zal hem wel op zijn woord moeten geloven. Ja, andersom is het misschien geeneens te merken.’
‘Als je het zeker wist kon je al of niet nog eerder met vrijen beginnen.’
‘Het gaat er niet om of het te merken is, het gaat erom of je elkaar gelooft. Zo niet, nergens aan beginnen.’
‘Nee. Zullen we nog even lekker kussen, met bloot tegen bloot?’
‘Heel even. Anders weet ik wel hoe het gaat. Dan krijg je weer een stijve en beginnen we van voren af aan.’
‘Ja, goed.’
Hij liet het niet bij kussen, hij masseerde ook haar borstjes. Hij stopte er zelf mee, zodra hij wat bij hem voelde groeien. Maar ze ging door, pakte zijn pikkie, streelde die en zette die omhoog zodra die daar stijf genoeg voor was ging en duwde zich er tegenaan.
‘Wat lekker, om je pikkie te voelen groeien.’
‘Ja, vooral door je hand.’
‘Ja, anders is hij al op z’n grootst. Ik kan het toch niet laten je harde tegen mijn doos te voelen, dat kan anders nooit. Ga door met wat je deed, maar waarschuw als je iets voelt komen.’
Dat duurde niet zo lang, omdat ze tegen hem op bleef rijden.
‘Nathalie, ik krijg het gevoel dat ik best nog wat zou kunnen spuiten.’
‘Dan help ik je daarbij.’
Ze pakte zijn zak, masseerde zijn ballen en pompte zijn stijve tot hij leeggespoten was.
‘Oh, Nathalie, wat doe je alles lekker. Je pompte me leeg, zo te voelen. Ik zou graag in je pompen, dat is vast nog lekkerder.’
‘Ja, vast, voor mij ook. Misschien, later.’
‘Ja, later. Maar we hebben nu verkering, hé?’
‘Ja, goed. Je hebt je keurig gedragen, hoor. Ook mijn moeder je stijve laten zien, die vond hem ook mooi en groot genoeg voor je leeftijd. En je hebt al aardig vrij gepraat, daar ben ik ook blij mee.’
‘Maar ik heb mijn handen niet thuis gehouden.’
‘Wel waar anderen, mijn moeder en mijn broer, bijwaren, daar ging het om.’
‘Mag ik je gleufje nog even strelen?’
‘Wel meer, lieverd. Ik heb er wel zin in, na je weer zo mooi te zien spuiten.’
Hij begon voorzichtig, maar toen hij duidelijk merkte dat ze meer dan erover gestreeld wilde worden, door hoe ze hijgde en zich tegen zijn hand op drukte, ging hij door en vingerde haar tot ze weer klaargekomen was.
‘Weer lekkerder, lieve jongen. Misschien nog ietsje en ik hoef geen andere jongens meer. Ik zal nog een paar van de beste proberen om het zeker te weten. Laat het bij jou nog maar een paar keer doen door wat jij de lekkerste vindt, daarna hebben we misschien genoeg aan elkaar.’
‘Ja, hopelijk. Ik weet het al, hoor, jij doet het bij mij het lekkerst en ik doe het het liefst bij jou. Je geniet er merkbaar van. En ik ben het liefst bij jou. Zelfs aangekleed.’
‘Nou, ‘s winters dan. Kom voorlopig maar vaker hier om in je blootje te zonnen. En hier te spelen. Lekkerder dan in een schuur, hé?’
‘Ja, ook kunnen kijken, al is alleen het voelen al lekker.’
‘Als we nog meer tijd hadden en jij niet leeg was zou ik nog wel door willen gaan.’
‘Zou jij nog vaker eh klaar kunnen komen?’
‘Dat weet ik niet. Daar komen we misschien ooit achter. Nu maar naar beneden.’
Ze gingen naar beneden, hij kleedde zich aan, zij deed haar badjas aan en liet hem de voordeur uit. Ze deed in de woonkamer haar badjas weer uit en ging de tuin weer in.
‘Je bleef lang weg.’
‘We hebben in de badkamer gescharreld. Ik kon het niet laten, mams, hij moest meer dan vol zitten. Dat klopte ook, het was ook prachtig om het te kunnen zien.’
‘Als je maar voorzichtig blijft.’
‘Natuurlijk. Mams, ik wil wat vragen.’
‘Omdat je het niet gelijk doet en wat benauwd kijkt vraag ik me af of het over iets gaat wat Leon mag horen.’
‘Ik weet het niet. Ik zal het onderwerp kort noemen, dan kunt u hem eventueel wegsturen.’
‘Goed. Vragen om weg te gaan, dan.’
‘Ja, sorry. Eh over pijpen.’
‘Je vader en ik ontraden het erg om met roken te beginnen. We doen het zelf ook niet. Doe het ook niet als andere kinderen het wel doen. Die gaan eerder dood. Waarschijnlijk. En pijproken staat wat raar, voor een meisje.’
‘Hè, u weet wel.’
‘Ja, maar een mooie gelegenheid voor wat antireclame. Leon, geïnteresseerd?’
‘Ja, zeker. Ik weet er weinig van, maar genoeg om het niet de eerste keer dat een meisje het bij me wil doen af te slaan.’
‘Meisjes iets weigeren is voor jongens meestal niet zo slim. Ach, als je van niets weet lukt het ook wel. Maar net zoals met veel dingen, als je er al meer van weet gaat het sneller veel fijner. Ik weet, dat je al iets over pijpen weet, Nathalie, Leon waar- schijnlijk minder. Goed, ik begin voor jou, Nathalie, Leon snapt het dan wel. Je kust eerst de stijve van die jongen, en likt eraan. Zoals met alles, zie je het niet zitten dat het fijn blijft, stop er dan mee. Maar niet te snel, het kan na even meevallen. Dan neem je wat spuug in je mond en dan die stijve in je mond. Niet ineens te veel, dat komt wel. Dan streel je die met je lippen. Pas op dat je tanden hem niet schrapen, daar koelt hij van af in plaats van dat je hem aan het opwinden bent. Dan trek je met je hand en duw je met je mond zijn voorhuid terug. Leon weet hoe het moet, hij moet zijn eikel schoonhouden. Dan simuleer je wat hij voelt als hij vrijt, want als het goed is wordt zijn eikel vanzelf bloot als hij in een meisje komt. Dan wordt die gevoelige eikel door de zachte en vochtige binnenkant gestreeld. Je spuug simuleert die nattigheid, je lippen en je tong het strelen. Gaat eigenlijk vanzelf, Nathalie, net als dat je binnenin wat vochtig wordt als je gaat vrijen. Duidelijk?’
‘Ja. Maar als er wat komt?’
‘Daar kan je in stappen aan wennen. De eerste keer stop je op tijd en laat het ergens anders terechtkomen. Een handdoek in de buurt is altijd makkelijk. Een volgende keer vang je wat op en laat het uit je mond op die handdoek lopen. Daarna probeer je er wat van door te slikken. Daarna steeds meer, tot alles. Dat gaat nooit in één keer, hij spuit het nogal hard, tot achter in je keel soms, en op tijd wegslikken valt niet mee als het grote klodders zijn. Het is te leren en er aan te wennen, ondanks de soms wat rare smaak. Dat ligt eraan wat hij gegeten heeft. Daarna je mond omspoelen is ook prettiger als je daarna weer gewoon gaat kussen. Duidelijk?’
‘Ja, dat zal wel lukken.’
‘Leon?’
‘Ja. Lijkt me lekker.’
‘Voor jongens het op één na lekkerste, als het lekkerste, vrijen, niet kan. Meisjes verwennen hun jongen dan daar graag mee. Nu gelijk maar het omgekeerde. Beffen.’
‘Hè, mams, niet zo plat. Liever kutje likken.’
‘O. Van mijn ex-schoonvader gehoord?’
‘Ja. Dat kutje. Klinkt wel lekker. Hij zei kussen, geen likken.’
‘Hij weet vast wel beter. Je kan beginnen met kussen, Leon, daarna trek je voorzichtig de schaamlippen een beetje uit elkaar, zodat je geen last hebt van haar schaamhaar en met je tong makkelijker bij het binnenwerk kan. De kleine schaamlippen en de clitoris, bovenin. Bekend?’
‘Ja. Ik hoorde er op school iets over, om er bij het vingeren aan te komen, als ze dat lekker vindt. Ik heb het op Internet gecontroleerd. Niet op een site van een particulier, anders zit je zo in de vieze verhalen of porno. Er zijn wel betrouwbare sites.’
‘Niet geïnteresseerd in porno?’
‘Nee, ik vermaak me genoeg met de werkelijkheid.’
‘Goed. Maar begin pas met pijpen en eh kutje likken met een verkering. Zorg, bij dat likken, dat je tong steeds nat genoeg is. De clitoris is het gevoeligste plekje van het binnenwerk. Hoe je moet likken hangt van het meisje af. Er op of eromheen, met je hele tong of met het puntje, zachtjes of wild. Je komt er wel achter waar ze het lekkerst van klaarkomt.’
‘Mams, ik heb, zonder het eerst te vragen, met Kurt in de badkamer gescharreld. Zou dat vaker mogen? Of op mijn kamer?’
‘Voorlopig niet op je kamer, omdat daar een bed staat, Nathalie. Misschien als je vader en ik er zeker van zijn dat je een degelijke vaste verkering hebt, dan bekijken we het wel. Hetzelfde geldt voor jou, Leon.’
‘Goed, mams.’
‘Mams, hoe vaak kan een meisje klaarkomen? Hoe snel achterelkaar? Of op een dag?’
‘Daar hebben Yasmin en ik het vaak over gehad. We weten het nog steeds niet, Nathalie. Alleen, niet te snel achterelkaar. Op een dag? Soms, zeker als het wat wild geweest was, moet het een tijdje bijkomen. Anders, onbeperkt, denken we. Al heb je er niet altijd evenveel zin in. Vroeger was dat nooit een probleem. Wie er minder zin in had liet de ander bij Bas voorgaan, haalde dat later wel weer in. Bas wist toch niet, kon het ook niet schelen met wie van ons hij wat deed.’
‘O. Wat? Nee, sorry.’
‘Jullie zijn oud genoeg om wat meer te weten. Hij kon geen verschil tussen ons merken, nergens bij. Als hij tijdelijk niet kon vingerde of likte hij klaar wat er hem aangeboden werd. Behalve toen we tegelijk zwanger wilden worden waren we, door de pil daarvoor ook te gebruiken, nooit tegelijk ongesteld. Bas kon dus altijd met minstens één van ons vrijen. Dat deed hij zo vaak hij kon, hij was het liefst iedere nacht net voor hij in slaap viel helemaal leeg. Het fijnste voor ons was natuurlijk, als er eentje, door de ongesteldheid van de andere, alles kreeg. Wel vermoeiend, soms. Meestal een keer of vier en bij de poging daarna in slaap vallen. Wij gingen natuurlijk af en toe ook bovenop, om zelf te wippen en Bas wat bij te laten komen.’
‘Nou, nou. Eh, gaat het met paps ook fijn?’
‘Eh ja. Voor hem is het natuurlijk heel fijn dat hij weer een vrouw heeft. Voor mij helemaal vergelijkbaar met vroeger. Bas en paps hebben het nu ook vergelijkbaar, allebei eentje helemaal voor zichzelf. Met een paar dagen in de maand wat behelpen. Waarom vroeg je dat, Nathalie? Om wat je boven met Kurt gedaan hebt?’
‘Ja. Bij een schuurfeest gaat alles niet zo snel. Je praat wat, tussendoor, danst wat, en jongens hebben sowieso een pauze nodig. Boven heb ik natuurlijk Kurt laten komen, ik wist zeker dat hij vol zou zitten. Daarna hij mij. Hij wordt al beter, dat is veel- belovend. Toen wilde ik nog even knuffelen, lekker helemaal bloot tegen elkaar. Maar al gauw zei hij dat hij graag eh nog wat wilde lozen. Nou, veel hulp was daar weer niet bij nodig. Ook veelbelovend. Toen kreeg ik er zelf ook weer zin in.’
‘Zou je het vaker willen? Boven, bedoel ik.’
‘Eigenlijk wel. Omdat Kurt het lekkerder deed dan eerder, heb ik hem gezegd, dat ik het nog een paar keer met de beste die ik ken wilde proberen. Als ik dan zeker weet dat die het niet meer het lekkerste doen hebben we misschien genoeg aan elkaar. Hij zegt, dat hij het al zeker weet. En het liefst bij mij is. Zelfs aangekleed. Dan hoeven we niet meer naar schuurfeesten. Of alleen voor de gezelligheid. Nee, ook niet meer. Het is hier en op de fokkerij ook heel gezellig.’
Ze grinnikte even.
‘Er werd door jullie, jullie ouders en grootouders niet veel gefokt, maar wel veel gedekt, hé?’
‘Zo veel mogelijk, Nathalie. Uit liefde, om het met elkaar fijn te hebben.’
‘Ja, mams.’
‘Tja. Ik gun je best wat. Maar als we jullie te vrij laten blijft het vast niet bij scharrelen.’
‘Ik wil niet meer, op z’n vroegst als ik vooruitzichten op een goede toekomst heb. Of dat nou met Kurt is of een ander. Ik wil zo laat mogelijk voor mijn trouwen maagd af zijn. Vanaf nu al maar aan het vrijen gaan zal een andere jongen dan Kurt vast niet waarderen. En ik zal niet veel moeite hebben om Kurt van me af te houden, zo lief is hij wel.’
‘Goed. We zien wel.’

Leons avonturen

Nathalie ging de slaapkamer van Leon in, nadat ze geklopt had en ja had gehoord. Hij lag op bed te lezen, ze ging op de stoel van zijn bureautje zitten.
‘Leon. Ik ben een beetje ongerust. We passen in een schuur een beetje op elkaar. Niet dat het nodig is, maar we zijn nu eenmaal broer en zus. Je wilt niet dat de ander wat vervelends overkomt. Het is eigenlijk niet meer dan af en toe kijken of je er bent en of je je vermaakt.’
Hij legde zijn lectuur weg.
‘Ja.’
‘Maar, het duurde even voor dat tot me doordrong, ik zie je al een tijdje niet zo veel meer.’
‘Nee.’
‘Ik zie je meestal even, dan niet meer. Je hebt aan één keer op een avond toch niet genoeg?’
‘Nee, maar aan de drie keer kom ik wel.’
‘Buiten de schuur? Of doe je het zelf?’
‘Nee zeg, dank je wel. Dat hoef ik niet. Hulp genoeg.’
‘Ik vind het een beetje pijnlijk, maar het stelt me niet gerust.’
‘Dat word je vast ook niet als ik je meer vertel.’
‘Ik heb geen idee wat je zou kunnen vertellen, maar ik ben twee jaar ouder dan jij.’
‘Ja. Maar je zou er door aangemoedigd kunnen worden. Blijf jij maar mijn lieve, voorzichtige zus en blijf met Kurt scharrelen.’
‘Doe jij meer?’
‘Niet verder vertellen?’
‘Nee. Met tegenzin.’
‘Zo erg is het niet, vind ik. Ik heb verkering. Met Nora.’
‘Ik zou niet weten wie dat is.’
‘Ze was onopvallend, tot een paar weken voor jij me ging missen. De tweede en derde keer raak ik bij haar kwijt. Op haar kamer.’
‘Bij haar thuis? Mag je daar komen?’
‘Nou, mogen? Ik word door haar ouders stilzwijgend gedoogd. Ik heb de sleutel van de tuinpoort van haar gekregen. Haar kamer is beneden aan de achterkant. Ik kan er onopgemerkt komen en gaan.’
‘Nou, nogal lux, op een kamer. Maar als er een bed staat nogal verleidelijk.’
‘Schrik niet. Ik had me daarvoor al laten verleiden.’
‘Leon! Nee toch?’
‘Ze viel me in een schuur op, ik vroeg haar om te dansen. Ik hoorde haar een beetje uit. Ze bleek een late groeistuip gehad te hebben. Na eerst jaren amper borstjes. Tja, daarom was ze me vast niet eerder opgevallen. Vijf minuten later kwam ik er achter waarom toen wel. Heerlijke grote en stevige borsten. En even later en lager, een heerlijke, nogal mollige doos. Wat ik deed vond ze erg lekker, ik ook, en wat ze bij mij deed was beter dan ik gewend was. Met meer dan zíj gewend was.’
‘Nou, fijn, voor allebei. Waarom dan naar haar kamer?’
‘Daar kan natuurlijk meer. Maar de eerste keer pas twee weken later. Diezelfde avond vroeg ik haar weer. Ze vroeg me mee naar buiten. Ik had geen idee waarom, dat doen alleen nog wat ouderen. Maar ze liet me tussen haar benen klaarkomen. Net onder haar gleuf, tussen haar dijen. Met haar grote borsten in mijn handen, het betere scharrelwerk.’
‘Wel link.’
‘Ik zorgde ervoor dat ik tussen haar dijen bleef, niet over haar buik spoot. Ze had een grote zakdoek bij zich, waarmee ze zich schoonmaakte.’
‘Mmmm. Na twee weken naar haar kamer. En die week er tussenin?’
‘Weer naar buiten. Ze zei, ik heb condooms. Zullen we?’
‘Leon! Nee toch?’
‘Jawel. Ik was al niet van plan om te wachten met vrijen tot ik getrouwd was, als ik er één trof die dat ook niet was en ik er wel wat in zag. Ik heb even nagedacht, het overviel me toch, een paar jaar eerder dan ik aangenomen had.’
‘Je bent vijftien!’
‘Ja. Zij zestien. Enne, nog iets geiler dan ik.’
‘Leon!’
‘Nou ja. Ik noemde mezelf erg vrij, maar met een meisje in het halfdonker, half aangekleed, was ik gewoon een geil beertje. Ze noemden me zo, GB, de jongens omdat ze wat vermoedden, de meiden omdat ze het meemaakten, als ze wilden. Nora werd al de eerste keer behoorlijk geil toen ik haar, met haar lekkere grote borsten in mijn handen, een kort lesje Engels en Hollands gaf en toen in haar oor fluisterde wat ik met haar kutje zou doen. Ze gebruikt het woord nu ook, als ze wat wil.’
‘Tja. Van de vader van Bas gehoord, hè? Bas zelf noemen ze de Hollander. En eh.’
‘Ja, we hebben het gedaan.’
‘Gevreeën?’
‘Ja. Geneukt, eigenlijk. Voorspel was er niet. Of je moet het omdoen van een condoom zo noemen.’
‘Leon toch!’
‘Tja. Overheerlijk, zus, geen handje om mijn stijve, mijn hele stijve paste in haar kutje, werd gestreeld, gemasseerd en gemol- ken. Dat er een condoom omzat voelde ik geeneens.’
‘Staand?’
‘Ja. Alles ervoor zat op de goede hoogte. Je hoort altijd, een stijve moet recht vooruit staan. Nora trok hem in ieder geval naar beneden en trok me tegen haar aan. Ik heb moeten leren praten en lopen en nog wel meer, maar neukbewegingen zijn aange- boren, zus.’
‘Zoals bij een beer.’
‘Ja, vast. Ik voelde me een geile beer. Die aan het dekken ging. Maar ik was beter af. Ik had ook nog haar borsten in mijn handen. Ik voelde na een paar stootjes het eerste stuk van mijn stijve in een warm holletje schuiven. De rest ging er moeite- loos schuin omhoog in. Ik bleef vanzelf tegelijk vooruit en omhoog stoten, waarbij mijn stijve heerlijk gestreeld werd. Nora vond het duidelijk ook lekker, ze kronkelde hijgend en kreunend tegen me aan. Ze moedigde me ook nog aan, al was dat helemaal niet nodig. Jaaah, neuk me, dieper, dieper. Nou, dat ging niet, ik tilde haar af en toe al een stukje op, als ik me, na even een stukje terugtrekken, er weer helemaal induwde. Ik voelde dat ze krampen kreeg, die masseerden mijn stijve. Daar- door, en van het strelen, kwam ik ook klaar. Ik spoot vast meer dan ooit. Tja. De week erop op haar kamer. Niet donker, helemaal uitgekleed, op bed, nog lekkerder. Twee keer, de tweede keer, mijn derde keer komen die avond, duurde het lekker lang, voordat ik kwam. Eindelijk, zusje, werd mijn pikkie heel lang heel fijn eh behandeld.’
‘Eigenlijk moest je je schamen.’
‘Vast wel, maar ik stop er niet mee, het is veel te lekker. Vind Nora ook. Ze werd ongesteld, ging naar de dokter, zei dat ze het erg vervelend vond dat ze zo onregelmatig was en kreeg de pil. De keer daarna deden we het zonder condoom. Oei, ik voelde mijn eikel bloot worden en vreselijk lekker gestreeld worden. Ik spoot me daardoor hartstikke leeg. Nora vond het ook lekker- der, kwam heftiger klaar. De keer erop kwam er bijna niets meer. Duurde wel lekker lang. Nora kwam twee keer.’
‘Welja. Maar eh je hebt dus een meisje van zestien ontmaagd. Of niet? Wat gemerkt?’
‘Ja. Ik ben natuurlijk ook ontmaagd. Voor mijn gevoel toen ik voelde dat mijn eikel bloot kwam. Nora deed me die eerste keer zo geroutineerd een condoom om, dat ik dacht, ze heeft het vast vaker gedaan, ik zal later wel eens vragen hoe dat zit. Ik wilde er niet mee stoppen, ik wilde maar al te graag eh neuken. Je moet oppassen dat jij niet op zo’n punt komt, Nathalie, stoppen kan je dan niet meer. Halverwege dat ik met mijn stijve in haar zat schokte ze een keer erg en kreunde. Ik stopte, ik schrok toch nogal, maar zij wipte gelijk door. Tijdens ons uithijgen zei ze, je hebt me ontmaagd, nu hoor je bij mij. Het was niet erg, hoor, net zoiets als de eerste keer in een zwembad het water induiken, dan ben je gelijk door. Ik ben nu ook door, kunnen we eindelijk zo vaak neuken als we willen.’
‘Welja. Eindelijk?’
‘Nou ja, ze had het die eerste avond al gewild. Ze zag wat in me en werd eh beregeil van me. Maar toen had ze geen condooms bij zich. Ik natuurlijk ook niet. Ook later niet.’
‘Nou, dat siert je toch iets. Hoe kwam zij eraan? Ik zie me er niet in de super op de band leggen.’
‘Haar zus, van achttien, werkt daar, die neemt ze voor haar mee. Die deed het zelf ook op haar zestiende. De supers zijn van hun vader. Voor de zekerheid had ze op een deurkruk geoefend hoe ze een condoom om moest doen. Want ze had de eerste keer al genoeg in me gezien. En aan me gevoeld. Toen ik merkte dat ik haar ontmaagd had wist ik zeker, dat ik de eerste was waarmee ze het gedaan had.’’
‘O. Je gaat toch nog naar een schuur?’
‘Ja. Voor die eerste keer. Ze vindt het niet fijn als ik snel klaarkom. Ik laat het in de schuur zo voorzichtig mogelijk doen, om zo veel mogelijk over te houden. Zij gaat niet meer, ze is uitgezocht, ik voldoe aan haar behoeften, zegt ze.’
‘Met twee keer?’
‘Sneller kan ik het niet. Tussendoor haar wel vingeren.’
‘O. Toch erg vroeg, vrijen met vijftien.’
‘Het liep zo, Nathalie. Met een andere, van vijftien, niet zulke grote borsten, niet zo’n mollige doos en niet zo geil was het er vast nog lang niet van gekomen.’
‘Tja, het toeval speelt altijd een rol, dat weten we ook van de verhalen van mams over Barts familie.’
‘Ja. En ik vind, dat het eigenlijk niet uitmaakt of je het korter of langer voor je trouwen doet. Wel dat je langer geniet als je er vroeg bij bent. We weten dat paps en mammie het een maand voor hun trouwen deden, mammie was negentien. Mams op haar achttiende, twee jaar ervoor, met Bas. De moeder van Bas ook ervoor, op haar zeventiende, met die eerste relatie. De oma van Bas nogal enthousiast, op haar zestiende, twee jaar voor haar trouwen. Ze zijn allemaal erg gelukkig. En zelfs die oma is nog steeds niet uitgeneukt.’
‘Nou! Ja, maar met vijftien al? En je weet niet of je er ooit mee trouwt.’
‘Ik zie het wel zitten. Nathalie, het ligt helemaal aan jou, vind ik, of en wanneer jij Kurt verleidt of je door hem laat verleiden. Met seks zijn meiden de machtigste partij.’
‘Ja. Nou, voorlopig niet. Nog te weinig vooruitzichten. Met de omstandigheden, school, werk, woning bedoel ik. Kurt voldoet tot nu toe aan mijn behoeften, en later vast ook, en ik aan die van hem.’
‘Wat doen jullie, in de badkamer?’
‘Ach, hetzelfde als in een schuur. Alleen helemaal bloot. Ik word ook een beetje geil, als hij voor me staat, met zijn stijve helemaal omhoog. Ik eh pijp hem soms.’
‘Ja, dat is ook lekker. Neuken is nog lekkerder, maar wacht daar maar mee.’
‘Ja, er kan toch al meer dan in een schuur. Kurt komt soms ook met zijn stijve tussen mijn benen, van vooraf of achteraf. Ramt dan lekker tegen me aan.’
‘Ja, vast. Likt hij je ook klaar?’
‘Eerst laat ik hem twee keer komen, dan is hij zo goed als leeg. Dan gaan we naar mijn kamer, op bed scharrelen, daar kan hij me ook likken of vingeren. En daar krijgt hij na een tijdje toch weer een stijve, dan kan ik hem pijpen, er komt dan toch niet veel meer. Wel steeds meer. Als het me te veel word neem ik hem wel weer even mee naar de badkamer om hem daar nog een keer een lading te laten lozen. Ik weet dat het anders kan, vast nog lekkerder, maar ik wil geen condooms gaan kopen of mams in de was met handdoeken met zaadklodders erin verrassen.’
‘Nou, jullie doen al aardig wat.’
‘Ja, heerlijk. Hoe zijn jouw vooruitzichten?’
‘Uitstekend. Een week geleden zei Nora dat we bij haar ouders moesten komen. Ze wist niet waarom, maar maakte zich geen zorgen. Nou, ik wel. Ik had ze nog niet ontmoet. Pa begon te praten over zijn supers, ik ging er maar op in, voor wat ik kon, en bleef me afvragen wat ik moest zeggen als hij wilde weten wat Nora en ik uitspookten. Hij heeft het er geen seconde over gehad. Ma ook niet. Hij begon na een tijdje wel over dat ik moest bekijken of ik later in één van zijn supers wilde komen werken. Vóór ik wat kon zeggen, het eerste wat me te binnenschoot was, ik voel er niets voor vakkenvuller te worden of achter de kassa te gaan zitten, zei hij, als je een geschikte opleiding gaat volgen, en bereid bent om een week of wat vakken te vullen, een week of twee achter een kassa te zitten, en verder geschikt bent, kan je opklimmen naar afdelingschef. Als je je daarin bewezen hebt kan je bedrijfsleider van één van mijn supers worden. Ik zal wel stomverbaasd hebben gekeken. Hij grinnikte en zei, ga nu maar verder met Nora spelen en zoals altijd mooi op tijd naar huis. Dat bedoelde ik, met dat gedogen. Als ik door de tuin komt valt het voor de buurt niet zo op dat Nora bezoek van een jongen krijgt.’
‘Het lijkt me, dat haar vader je als toekomstige schoonzoon ziet.’
‘Dat zei ik ook tegen Nora, toen we weer op haar kamer waren. Ze zei, ik heb na onze eerste keer scharrelen thuis gelijk ge- zegd, ik scharrel met een jongen waar ik wel wat in zie. Ik hoef geen andere jongens meer, mag hij op mijn kamer komen? Ze hebben er een week over nagedacht, toen mocht het. Ik heb laatst nog een keer gezegd dat ik je voor altijd wilde. Mijn vader wil je gewoon een kans geven, voor mijn plezier, als je het niet redt tot bedrijfsleider heb ik een probleem. Of je moet net zo’n goede baan vinden.’
‘Wat denk je?’
‘Ik denk dat ik het doe. Ik wist toch nog niet wat ik wilde worden, ik zou daar wel eens over na gaan denken als ik volgend jaar een school moest kiezen. Ik heb nog even. Maar Nora keek wat treurig, dus ik vroeg wat er was. Ze zei, hij maakte op het laatst duidelijk dat je niet mag blijven slapen. Ik zei, wil je dat dan? Ja, zei ze, waarom niet? Dan mag je me ‘s nachts wel wakker maken om nog een keer te vrijen. Ik stond op het punt om toestemming te vragen, hij was me voor. Hij geeft me meestal graag mijn zin. Maar hiervoor dus voorlopig dus niet.’
‘Daar krijg je nog jaren toch geen toestemming van paps en mams voor.’
‘Natuurlijk niet. Dat heb ik haar ook verteld. En dat ik zonder toestemming niet uit huis ga. Aan de tijd dat ik daar weg moet hielden we ons al stipt, we willen geen gedonder. Maakt mij niet uit, dan ben ik hier ruim voor de tijd dat ik thuis moet zijn.’
‘En lijk je een brave jongen. Leon, je gaat, vast net zo lang als je op haar kamer mag komen, soms op een doordeweekse avond ook weg.’
‘Ja, ‘s woensdagsavonds. Clubkaartavond van haar ouders in een restaurant. Hoeven we niet zachtjes te doen. Één keer in de vier weken mag ik niet komen, zelfs niet om alleen maar bij haar te zijn. Als ze ongesteld is. En sacherijnig, zegt ze, omdat er dan niets kan. Nou, bij mij wel, ze pijpt fantastisch, maar daar heeft ze dan ook geen zin in. Ach, de keer daarna is ze extra geil. Sorry.’
‘Maar jij ook, geile beer, met twee avonden in de week. Eh die woensdagen ook drie keer?’
‘Of vier. Nou ja, drie en een beetje. Twee avonden in de week kan net, zonder op school onvoldoendes te krijgen. En om Nora tevreden te houden.’
‘En die eerste keer dan?’
‘Dat moet dan maar, zegt ze. Ik ga het van tevoren niet zelf doen. Maar ik begin te wennen, het gaat de eerste keer al minder snel, sinds ik twee keer in de week leeg raak. Het is wel beter dat ik naar schuurfeesten blijf gaan, anders komen er vragen. Ze hebben niet in de gaten dat ik niet zo lang blijf, ze hebben het druk met hun zelf. Jij bent kennelijk de eerste die wat gemerkt heeft.’
‘Nou ja, op een broertje let je natuurlijk een beetje. Wat ga je paps en mams vertellen?’
‘Niks, als me niks gevraagd wordt. Paps zal wel op tijd beginnen over mijn schoolkeuze, anders doe ik het zelf. Dan vertel ik over mijn mogelijkheid, als ik nog niets beters weet. En de school daarvoor. Als er gevraagd wordt hoe ik in contact gekomen ben met de eigenaar van de supers vertel ik over mijn verkering met zijn dochter. Als daarover doorgevraagd wordt houd ik het wel vaag.’
‘Ja, natuurlijk, brave jongen. Met een achteloze opmerking dat je voorzichtig blijft.’
‘Ja. Ik eigenlijk niet, Nora. Met haar ontmaagding zat ze niet, maar ze is heel stipt met het innemen van de pil. Ze wil niet zwanger worden voor ze getrouwd is. Ik vertrouw haar, Nathalie.’
‘Tja. Je hebt het alleen over lekker gehad. Hoe zit dat met mooi en lief?’
‘Ze is mooi genoeg. Niet opvallend, anders was ze misschien al eerder aan de haak geslagen. Het mooist vind ik haar als ze helemaal bloot op bed ligt en geil naar me glimlacht. Dan voel ik mijn ballen in een hogere versnelling schakelen en duik op haar vóór ik vanzelf begin te spuiten. Ze is ook heel lief. Gezellig. En supergeil. We vervelen ons geen moment.’
‘Nee, vrijen.’
‘Af en toe moeten we natuurlijk bijkomen. Het is wel een heftige sport, hoor. Al doen we het soms heel voorzichtig. Als egeltjes. Dan praten we vaak door, ondanks dat er alweer wat zou kunnen. Ik ben ook uitgezocht, Nathalie.’
‘Goed. Breng haar eens mee.’
‘Nee, maar niet. Je weet hoe openhartig je hier wordt.’
‘Ja, en mams ruikt het als er iets bijzonders is. Ach ja, zelf veel meegemaakt. Jammer, het zou wel gezellig zijn. Ik met Kurt, jij met Nora.’
‘Eh wat dacht je van zonnen bij de fokkerij? Dan zijn er zo veel dat er vast geen te persoonlijke vragen gesteld worden.’
‘Vast net niet te, maar wel veel.’
‘Maakt mij niet uit, eigenlijk is het daarom daar toch zo gezellig?’
‘Ja, van met elkaar meegenieten. Dat deed je daar de eerste keer al graag.’
‘Ja, zodra mijn pikkie de eerste verschijnselen van stijf worden vertoonde kreeg ik van mooi bloot er de kriebels in. Ik laat me er nu graag vanaf helpen.’
‘Nou ja, ik ook. Met scharrelen, hoor, meer niet.’
‘Nee, je kan beter wachten tot je ook goede vooruitzichten hebt.’

Bij de varkensfokkerij

Er waren net stoelen genoeg voor iedereen. Jens en Julia speelden in de zandbak. Nadat de laatst aangekomenen, Manfred met zijn gezin en aanhang, de al aanwezigen begroet hadden vroeg Berbel het woord.
‘Om te voorkomen dat er in het wild gepraat wordt en sommigen dezelfde vragen vaker moeten beantwoorden stel ik voor, dat ik begin en iedereen het aanhoort. Praat er liever niet te veel tussendoor, anders wordt het alsnog een puimhoop. Kurt, Nora, Nathalie en Leon weten het al, we weten hier nogal veel van elkaar. Omdat we dan met elkaar mee kunnen genieten. We willen natuurlijk graag weten waar en hoe de jongste stelletjes elkaar ontmoet hebben. Nathalie, wil jij beginnen met wat te vertellen?’
‘Ja, hoor. Afgezien dat we bij elkaar in de klas zaten, bij een schuurfeest.’
‘Klikte het gelijk?’
‘Nee, dat heeft een paar jaar geduurd. Tot een paar maanden geleden. Kurt viel me eerst helemaal niet op. Tot ik merkte dat hij nogal lief was. Toen heb ik me wat vaker met hem bemoeid. Ik zag, heel ver weg, wel wat in hem, maar er waren jongens, die ik niet liever vond, maar met wie ik het wel lekkerder vond. Jullie weten vast genoeg over schuurfeesten, daar zal ik maar niet verder opingaan. Op advies van mams, eh Yessica dus, heb ik hem een keer gevraagd of hij bloot bij ons kwam zonnen. Hij kwam, want hij dacht dat dat blote een grapje was. Toen ik hem mee de woonkamer in genomen had en ik daar mijn badjas uitdeed, kwam hij erachter, zag duidelijk, dat dat blote geen grapje was.’
Iedereen grinnikte.
‘We hadden al aardig wat gescharreld, elkaar bevoeld, dus, maar van mij helemaal bloot zien, in het volle daglicht, schrok hij behoorlijk. Geen onprettige schok, dat kon ik duidelijk aan zijn broek zien. Maar pas toen ik hem beloofde dat hij verkering met me kon krijgen als hij zich ging gedragen, kreeg ik ook te zien wat ik al beet gehad had.’
‘Een mooie maat. Hoe moest hij zich gedragen?’
‘Bloot meedoen, ik vertelde hem dat mijn moeder al bloot in de tuin zat, meepraten en zijn handen thuishouden. Leon staat bekend als GB, geil beertje, omdat hij dat niet kan. Alleen omdat hij, na de eerste keer hier, van paps op z’n donder gekregen heeft, gedraagt hij zich hier. Maar bij een schuurfeest pakt hij beet wat er maar te pakken is, al voor zich met één meisje af te zonderen. Misschien hoort u van hemzelf straks meer.’
‘Je zet me wel in een bepaald daglicht.’
‘Daar heb je het naar gemaakt. Over daglicht gesproken, Kurt ging fijn meedoen en praatte al gauw heel vrij. Dat lokten mams en ik natuurlijk ook uit. Ruim voor het tijd voor hem was om thuis te gaan eten, nam ik hem mee naar binnen, naar de bad- kamer. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om hem zomaar te laten gaan. Hij had het al lang uitgehouden, maar moest hartstikke vol zitten, door alles wat hij gehoord en gezien had. Mams zat nergens mee, ik eerst wel, maar toen Kurt me sme- kend aankeek heb ik hem ook maar tussen mijn benen laten kijken. Zijn vrijer worden mocht eigenlijk wel beloond worden, vond ik. In de badkamer kreeg ik nog meer uit hem dan bij een eerste keer op een avond bij een schuurfeest. Veelbelovend.’
Iedereen grinnikte weer.
‘Daarna kwam ik erachter dat het advies van mams gewerkt had, op één of andere manier. Hij was veel vrijer dan eerder, deed het bij mij dubbel zo lekker als anders. Toen wilde ik nog even knuffelen, lekker helemaal bloot tegen elkaar. Maar al gauw zei hij dat hij graag eh nog wat wilde lozen. Zo’n tweede keer is altijd fijner, dat weten jullie vast, die duurt langer. Er kwam nog aardig wat, ook veelbelovend. Toen kreeg ik er zelf ook weer zin in. Dat ging nog beter dan de keer ervoor. Daarna vroeg hij weer om verkering, ik heb toegestemd.’
‘Fijn. En nu?’
‘Het heeft even geduurd tot paps, mams, Kurt en ik tot overeenstemming gekomen zijn. Ze wilden ons niet te vrij laten, wat ik best begrijp. We hebben beloofd om de eerste jaren niet te vrijen. Verkering vind ik trouwens al genoeg, want we hebben allebei nog geen vooruitzichten op een goede toekomst, met genoeg inkomsten.’
‘Nee, leer of studeer eerst nog maar wat. En die overeenstemming?’
‘Kurt mag een paar keer per week bij ons komen. Bij mooi weer lekker bloot zonnen, anders binnen wat praten. We mogen in de badkamer spelen en als eh hij leeg is op mijn kamer, op bed spelen. Dat is lang vol te houden, dat weten we al. Naar schuurfeesten gaan we zelden meer.’
‘Mooi. Tevreden, Kurt?’
‘Heel erg.’
‘Kurt, je kan zo gedetailleerd vertellen als je durft. We zijn veel gewend, maar kunnen er nooit genoeg van krijgen om met anderen me te genieten.’
‘Ja, dat weet ik ook al. Ik geniet ook erg mee. Goed. Ik voelde al snel veel voor Nathalie, maar ik had er de pest in dat ze vond dat andere jongens haar beter verwenden dan ik, ondanks dat ze mij liever vond. Die eerste keer bloot zonnen bij haar thuis heeft heel wat bij me losgemaakt. Ik was preuts opgevoed, net als andere kinderen die ik kende. Alle ouderen in het dorp wisten, of konden weten, van de schuurfeesten, maar die praatten er niet over. Ik kwam er pas achter dat mijn ouders er ook geweest waren toen ik er zelf heen mocht. Maar het er thuis niet over mocht hebben. Ik zag en hoorde, bij Nathalie thuis, hoe fijn je met elkaar om kon gaan, als je bloot bij elkaar zat en dan erg makkelijk overal over kon praten, ook over seks en zo. Daarna vond ik het vreselijk lief van Nathalie, dat ze me niet eh overvol naar huis liet gaan. En dat ze er zichtbaar van genoot om me daar vanaf te helpen. Bij een schuurfeest zie je amper wat. Daarom durfde ik ook meer, en kon haar beter verwennen. Het beviel ons allebei zo goed, dat we het allebei nog een keer gedaan hebben. En ze verkering met me wilde. Ze heeft het nog een paar keer geprobeerd met jongens, die ze daarvóór het beste vond, maar ze vond ze niet beter meer. Voor mezelf ben ik er erg gelukkig mee, dat ik niet meer één keer in de week een keer of drie met meisjes hoef te spelen, maar het met één vreselijk lieve en lekkere mag, tot ik heerlijk leeg ben. En haar daarna nog kan verwennen zo vaak ze wil.’
‘Ik heb mams gevraagd hoe vaak dat bij meisjes kan. Ze zei dat ze het niet wist, het was haar zelden te vaak. Alleen na een eh wilde beurt heeft ze wat rust nodig.’
‘Ja, dat is zo. Blijf er nog maar lang gelukkig mee, Kurt, met dat twee keer in de week leegraken. Al zal je wel weten, dat er hier zijn, die het op een nog lekkerder manier iedere dag lukt. Voor jou lijkt me het voorlopig ook genoeg, Nathalie. Je geniet niet alleen van je eigen klaarkomen, duidelijk ook van dat van hem.’
‘Ja, omdat ik het nu ook zo goed zien kan. Ik blijf het indrukwekkend vinden, dat er zo veel uit hem kan komen, straal na straal, door krampen waar hij van geniet. Dat kan ik me voorstellen, ik geniet van de mijne. En door mijn hand natuurlijk, ik voel wat door zijn stijve komen en help het eruit te masseren. Bij dat eh knuffelen en zo op bed, als hij leeg is, praten we ook veel. We leren elkaar steeds beter kennen. En eh waarderen. Nou ja, we geven al heel veel om elkaar.’
‘Fijn.’
‘Ik had er, de eerste keer bij Nathalie thuis, niet zo veel moeite mee om me voor haar uit te kleden, omdat ze me verkering beloofde. Wel om met een eh stijve achter haar aan te gaan, de tuin in, waar haar moeder zou zitten. Maar die deed er helemaal niet moeilijk over. Liet me, zonder er iets over te zeggen, kijken naar waar ik naar kijken wilde, ze eh verstopte niets. Tja, ik bedacht me, dat ze ook een zoon had. Maar die zou vast geen stijve hebben, als hij met zijn moeder en zus zat te zonnen. Nou, hij kwam wat later thuis en had er wel een. Dat kwam van de nieuwigheid, zei hij, zo veel mooi bloots te zien. Hij is jonger dan ik. Dat ik ook een stijve had verwonderde hem niets, ik zou vast voor het eerst Nathalie helemaal bloot zien. Ja, bij haar mocht ik ook even alles bekijken. Ik snapte natuurlijk wat er aan de hand was, als de vader en moeder van Nathalie in het weekend naar binnen gingen en haar vader met een klein pikkie terugkwam. Ik durfde het pas na die overeenstemming. Gelukkig wacht Nathalie niet altijd totdat ik het vraag, maar zegt soms gewoon, we gaan even naar boven. Het is ook fijner als er meer tijd zit tussen verschillende keren.’
‘Ja, als het kan verspreiden we het over de hele dag. Dank je wel, Kurt. Hier kan je ook naar binnen of naar de hooiopslag achter de schuur.’
‘Ik red het nog wel even. Eh leegraken is fijn, maar volzitten is ook wel een prettig gevoel.’
‘Daar weten alle mannen én vrouwen hier wel wat van. Nou, Leon, nu jij met je billen bloot.’
Leon stond op en draaide zijn achterwerk naar Berbel.
‘Het was figuurlijk bedoeld, dat weet je best. Draai je weer om, je voorkant is mooier.’
Hij draaide zich weer om.
‘En ga zitten, uitslover. De eerste keer dat je hier kwam herinner ik me nog. Je liet toen je pikkie al graag zien. En bevoelen. Al was hij nog kleiner en kwam hij nog niet zo hoog.’
‘Ik krijg nog steeds graag van mooi bloot de kriebels. En ik laat me er nog liever vanaf helpen.’
‘Door Nora?’
‘Alleen nog maar door haar. Ze was heel laat met haar puberteit. Dat wil zeggen, met borsten krijgen. Daarom heb ik me lang nooit met haar bemoeid. Tot ze, bijna van de ene dag op de andere, nou ja, wat ik zag, plotseling lekker grote borsten had. Toen ben ik gelijk op haar afgestapt. Ik had, wat ik meestal deed, vrij snel op de dansvloer haar blote kontje in mijn handen. Het was zo fijn om haar zo in mijn armen te houden, haar borsten duidelijk voelbaar, de rest van haar lijf vlijde zich soepel overal tegen dat van mij. Ik heb haar fluisterend een kort lesje Engels en Hollands gegeven en toen gefluisterd wat ik met haar eh kutje zou kunnen doen. Terwijl ik haar tegen haar buik duidelijk liet voelen wat ik had. Ze ging gelijk mee naar achteren, om te scharrelen. Nou, behalve dat haar borsten lekker groot waren, waren ze heerlijk om te masseren. En ze bleek een heerlijk mollige doos met mollige schaamlipjes te hebben.’
‘Nou, Leon!’
‘Ik moet ze wel wat vertellen, lieverd, anders snappen ze niet, dat nadat ik alzo veel gespeeld had ik voor jou gevallen ben. Figuurlijk.’
‘Het is meestal een combinatie van dingen, waar je voor of op valt.’
‘Al is het maar een grote stijve boven een volle zak.’
‘Houd je koest, Bas. Verder, Leon.’
‘Ja. Binnen de kortste keren hadden we verkering. Nora ging niet meer naar schuurfeesten, ik alleen om me even te laten zien, om vragen wat ik ergens anders uitspookte te voorkomen. We zagen, zien, elkaar op haar kamer. Ik heb de sleutel van hun tuinpoort van haar gekregen, haar kamer is beneden aan de achterkant. Ze mocht, mag, thuis veel, ze had haar ouders verteld dat het serieus was, ze ging niet meer met andere jongens om en dat ze voorzichtig zou zijn. Ik kan gaan en komen wanneer ik wil, maar om het op school te redden zien we elkaar maar twee keer in de week. We genieten dan vast net zo vaak als Kurt en Nathalie. Wat we paps en mams nog niet verteld hebben kan nu wel. Nora en ik hebben al wel heel goede vooruitzichten. Haar vader is de eigenaar van de twee supers in het dorp. Daar kwam ik gelukkig pas achter toen we al verkering hadden, anders hadden ze me ergens van kunnen verdenken.’
‘Ik niet, hoor. Als we scharrelden had je duidelijk je gedachten niet bij supers.’
‘Nee, lieverd, wel bij wat super liefs en lekkers. Dat lieve is niet te zien, dat lekkere bij je wel. Je hebt de grootste borsten van allemaal hier. Houd je benen maar tegen elkaar, dat lekkere mollige bewaar je maar voor mij.’
‘Nou, Leon!’
‘Grapje, hoor. Je mag het best laten zien. Ik gun anderen ook wel wat, om naar te kijken. Dat mag en doe ik ook.’
‘Ja, waardoor jij je duidelijk ook op je grootst laat bekijken. Maar sloof je maar niet uit, er zijn hier nog grotere, met grotere zakken eronder. Waar ik ook van geniet.’
‘Je hebt groot gelijk, Nora, geef hem maar een koekje van eigen deeg.’
‘Nora is wel een jaar ouder dan ik, maar ze houdt me niet onder haar duim, we gaan gewoon fijn met elkaar om. Na een paar bezoekjes op haar kamer moesten we bij haar ouders komen. Ik kneep hem, het zou vast gaan over wat wij op haar kamer uitspookten. Maar daar hadden ze het geen seconde over. Alleen, op het eind, zei haar vader, ga maar weer verder met Nora spelen, en net als altijd op tijd naar huis. Ja, dat deed ik altijd, die tijd was toch hetzelfde als de tijd dat ik thuis moest zijn. Ik zou natuurlijk liever bij haar blijven slapen, maar daar krijg ik natuurlijk van thuis ook geen toestemming voor.’
‘Nee, natuurlijk niet, de eerste jaren. Vraag er maar om als je minstens zoiets als verloofd bent.’
‘Zo voelen we ons al, mams, met onze vooruitzichten.’
‘Je voelt maar wat je wilt, die toestemming krijg je vast niet voor je achttiende.’
‘We zien wel. Haar vader bleek te willen weten, hoe zakelijk ik ingesteld was. Omdat Nora verteld had dat ze gek op me was en er wel wat inzag voor altijd. Daarom bood hij me aan, om als ik naar dezelfde school zou gaan als Nora, een handelsschool, stages in zijn zaken ging doen, ik dan later, als ik alles goed deed, op kon klimmen tot bedrijfsleider van één van zijn supers. Nora begint er een jaar eerder, ze ziet wel wat het wordt, ze hoeft niet zo nodig een verantwoordelijke positie.’
Het duurde even, voordat iedereen zijn verbazing had laten merken en uitgefeliciteerd was.
‘Dat zijn geweldige vooruitzichten van jullie. Met een gezamenlijke interesse of beroep heb je altijd wel wat om over te praten. Daar weten Karl en Barbie ook alles van.’
‘In bed hebben we het meestal over dingen die met het bed te maken hebben. Tijdens het werk zou dat te veel afleiden. Dat bed is toch al verleidelijk dichtbij, één etage hoger.’
‘Ja, dat weten de mannen die hier werken en wonen ook, Barbie. Die bedden worden ook overdag gebruikt. Andere plekken, in en achter de stal ook wel. Tja, het is de eigen schuld, van ons vrouwen, als je ze op gang brengt. Dan weten ze van geen ophouden. Hebben maar één streven, leeg zijn aan het eind van de dag. Sorry. Ga verder, Leon.’
‘Nadat Kurt zo vrij geworden was, durfde ik Nora te vragen om bij ons te komen. Ze wende heel snel. We lossen Kurt en Nathalie in de badkamer wel af. Als Nora een jaar aan het werk is en ik wat snel opklim, zullen we vast gauw genoeg verdie- nen om te kunnen trouwen. Als er, na een tijdje, kindertjes komen ben ik vast al bedrijfsleider en verdien dan in m’n eentje genoeg voor een gezin, als Nora thuis wil blijven. Ik wist, vóór het aanbod van Nora’s vader, niet wat ik worden wilde, ik sla dat aanbod niet af, ik zie het wel zitten.’
‘Fijn. Je vader opvolgen zou vast niet mogelijk zijn. Iets bij een bank is ook een zakelijk beroep, je hebt jouw zakelijk gevoel vast van hem geërfd.’
Leon grinnikte.
‘Ja, maar met wat anders voelen ben ik er eerder bij dan hij.’
‘Je trouwt vast op een jongere leeftijd dan ik. Maar ik ben vanaf m’n twaalfde ook naar schuurfeesten geweest, hoor. Ik heb me toen niet gerealiseerd, dat de vaders van die meisjes het vast niet fijn vonden dat er aan hun dochter van twaalf gezeten werd. Ik heb er zelf ook last van gehad. Tja, je ziet ze opgroeien, hoort, dat ze voor het eerst ongesteld zijn geworden, borstjes en zo krijgen. Toen Nathalie me vroeg of ze naar een schuurfeestje mocht was ik nog niet bij van het verlies van mijn vrouw. Ik hoorde waarschijnlijk alleen maar, mag ik naar een feestje, en gaf toestemming. Pas later drong het tot me door dat er jongetjes met hun fikken aan en in mijn dochtertje zouden zitten. Maar wat ik zei, je moet realistisch blijven, ik had het zelf ook gedaan.’
‘Ja, Manfred, zo gaat dat. En vroeger of later zit er een jongen met wat anders zo ver mogelijk in dat dochtertje. Ik heb er niet zo’n probleem mee gehad, Barbie schijnt wat gescharreld te hebben, maar begon er pas serieus mee toen ze een stuk ouder was, met Karl. Dan wil je zelfs graag dat ze gaat genieten. Van onze zoon Bas wisten we pas op zijn zestiende dat hij vanaf z’n twaalfde uitgebreid aan meisjes zat en die aan hem. Ik heb nooit nadelen over die schuurfeesten gehoord, de jeugd geniet wel jaren voor ze trouwen. En tegenwoordig kunnen ze makkelijk aan condooms en de pil komen, gaan sommigen vast al verder dan er vroeger kon, zonder ongewenste zwangerschappen. Tja, of een meisje nog maagd is is niet te zien. Ze moet zelf beslissen of ze dat wil blijven tot in haar huwelijksnacht, ik heb daar geen oordeel over. Van geval tot geval loopt het toch steeds anders, hoe ver het met scharrelen en zo gaat.’
‘Ik oordeel er ook niet over, Bas. Flora en ik wilden wachten tot in onze huwelijksnacht, maar we hebben het niet gered. We waren ons huis aan het inrichten, het bed, zodra dat er stond, werd steeds verleidelijker. Een maand voor we trouwden hebben we het in gebruik genomen. Nogal vaak.’
Bas grinnikte.
‘Ik kwam zo gezegd in een opgemaakt bedje. Ik hoefde geeneens bang te zijn voor een pijnlijke ontmaagding. Er was er al één me voor geweest en Barbie was er al uitgekomen.’
‘Nou, Bas!’
‘Dat weet iedereen hier toch al? Al hebben ze misschien niet nagedacht over hoe alles precies gegaan was. Maar zo was het wel. Omdat Barbie al twee was, toen ik kwam, was je goed van die bevalling hersteld en als nieuw. Tenminste, zo voelde dat voor mij aan, al kon ik het nergens mee vergelijken, ik was nog wél maagd.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Ik heb inderdaad nooit nagedacht over hoe alles precies bij jullie gegaan is. Iedereen die er van hoorde was gewoon blij dat Berbel geen ongehuwde moeder meer was, daar zal het bij zijn gebleven. Als je het vertellen wilt, het is in jouw geval natuurlijk helemaal verleidelijk om eh je niet in te houden. Ben je lang maagd gebleven?’
‘Niet zo lang. Ik heb, nadat ik Berbel ontmoette, een paar weken nagedacht of ik zou blijven, het zette mijn toekomst nogal op z’n kop. Nadat ik vertelde, dat ik graag Berbel, Barbie en later het hele bedrijf over wilde nemen, is Berbel zo gauw ze kon aan de pil gegaan en was ik maagd af. Om tot haar huwelijksnacht toch iets te bewaren hebben we tot die nacht met condooms gevreeën. Maar ze had me met scharrelen al op gang gebracht. Al vanaf een paar uur dat ik bij haar was. Ik ben iets langer, ik had die paar uur een ruime inkijk in haar bloes. Ik ontmoette eerst haar ouders, toen Barbie. Berbel legde me ook uit hoe die er gekomen was. Toen ze me in de stal liet zien hoe een beer een zeug dekte hield ik het niet meer, door in korte tijd zo veel over seks te horen en voor mijn neus te zien. Ik liet mijn broeken zakken en zei, help me, voor het vanzelf komt. Na haar eerste schrik, zulke grote spullen had ze niet eerder gezien, hielp ze me geweldig.’
‘Was je daar opuit, Berbel?’
‘Nee, helemaal niet. Hij was zo vriendelijk en beleefd, daar dacht ik niet aan. Voor de eerlijkheid wilde ik hem vanaf het eerste moment wel vertellen dat ik geen vrijgezel was maar al een dochtertje had. Hij was gelukkig gelijk al gek op Barbie. Maar eigenlijk bood ik zelf aan om hem te helpen, ik zag, en snapte, dat hij problemen had. Ik schrok inderdaad van zijn grote spullen, daarmee vergeleken had zijn eh voorganger maar een sprietje. Ik pakte hem maar al te graag beet en was verrast over wat hij al gauw loosde. Meerdere stralen, een heel eind weg, in plaats van een straaltje met een eh pisboogje en wat druppeltjes. Al was dat een keer genoeg geweest om zwanger van te worden. Pas toen, en omdat ik heel grote ballen in zijn zak voelde, werd ik eigenlijk wakker. Dat zou vast wat zijn, voor altijd. Opgevuld en duidelijk voelbaar gestreeld worden, in plaats van gekieteld. En het vast veel duidelijker voelen als hij klaarkwam, zo lang en heftig. Ik heb me ingehouden om niet zo vaak mogelijk met hem te scharrelen, ik wilde hem daarmee niet verleiden om bij ons te blijven. Ik heb duidelijk gemerkt dat hij alles serieus overwogen had, voor hij zijn keus maakte. Onze huwelijksnacht was vast niet zo woest als die van opa en oma. Oma had de nacht ervoor in haar ouderlijk huis geslapen, opa was daardoor overmatig eh gretig en ging de hele nacht door. Bas en ik hebben wel wat geslapen, maar we waren zeker de eerste weken na onze huwelijksreis blij, dat opa en oma op Barbie pasten, als wij weer naar bed wilden.’
‘Jullie zijn op jullie huwelijksreis naar de States geweest, hé?’
‘Ja. We hebben er genoten, er is zo veel moois en interessants te zien. Bas had alles heel goed voorbereid. En een camper gehuurd. Dus meestal een bed in de buurt. We hoefden alleen maar de gordijntjes dicht te doen om wanneer en waar we maar wilden te vrijen. De eerste nacht, voor we met het vliegtuig vertrokken, hebben we in een hotel vlakbij het vliegveld overnacht. Op een bed waar er makkelijk drie op konden. Al hadden we maar één plek nodig.’
‘Zou wat voor Yasmin, Bas en jou wat geweest zijn, Yessica.’
‘Nee, een tweepersoons was genoeg, Manfred. Een eenpersoons nu met jou zou toch ook genoeg zijn?’
‘Ja, meestal wel. Dank jullie allemaal wel. Jongelui, het was hopelijk niet te ophitsend voor jullie.’
‘Zeker de helft hadden we eerder gehoord, paps. Die heb ik Kurt ook verteld. Niet om hem op te hitsen, dat was niet nodig.’
‘Voor mij ook niet, ik was het de eerste keer dat ik hier kwam al. En Nora is vast van zichzelf nogal warmbloedig.’
‘Nou, Leon!’
‘Of heb je het van je moeder?’
‘Dat weet ik niet. Mijn ouders zijn zo preuts als de meesten in het dorp. Misschien wat niet weet wat niet deert, ze vertrouwen er op dat ik voorzichtig blijf.’
‘Hoe voorzichtig?’
‘Eh, tante Berbel, ik kan gelukkig niet blozen, ik ben iedere keer overdonderd als ik hoor hoe er zo vrij gepraat wordt. Ik ben dat helemaal niet gewend. Daarom wacht ik er liever nog mee om zelf wat te vertellen. Leon heeft al zo veel intiems over me verteld.’
‘Goed hoor. Maar je hebt er geen moeite mee om je moois te laten zien?’
‘Niet zo. Blote borsten vind ik niet erg.’
Ze grinnikte en liet ze even schudden.
‘Kan ik me mee uitsloven. En, als ik er al aan denk, mijn benen tegen elkaar houden. Maar ik móet me wel vertonen, in ruil, want ik zie veel te graag ook moois. Ik vind Leon helemaal bloot al zo mooi, ik geniet bij hem thuis ook van zijn vader en hier nog meer. Ik hoef er niet meer mee dan naar kijken, ik geniet wel van het vastpakken van de spullen van Leon. Vanaf de eerste keer al, waarschijnlijk omdat ik hem gelijk zo lief vond. Erg gretig, maar net niet opdringerig. Over mijn eh warmbloedigheid, daar heb ik nooit iets van gemerkt, tot Leon me omhelsde en me voorzichtig tegen zich aantrok. Andere jongens deden me niets, bij hem voelde ik me gelijk eh thuis. Hij zei alles liever dan die andere jongens. Niet dat er veel me vastgepakt hadden, ik was de laatste in mijn klas die borstjes kreeg, en het duurde zelfs toen nog lang voor ze zo groot waren voor jongens er zich voor interesseerden. Leon was bij het scharrelen ook zo lief en voorzichtig, helemaal niet uit op eigen voordeel. Ik had wel gehoord dat hij GB genoemd werd, maar ik vond het nergens op slaan. Hij greep me niet eh tussen mijn benen, hij streelde me, wat ze noemen heel teder. En hij bleef fluisteren. Goed? Of lekker? Of verder? Ik kon steeds niet meer dan even kreunen, nog voordat hij eh begon me te vingeren begon ik al langzaam te komen. Het duurde voor m’n gevoel eindeloos voor ik weer bijkwam. O. Nou, vertel ik toch wat.’
‘Ja, fijn. Geniet hier maar veel, en nog net niet te veel met Leon.’
‘Ja, dat zal wel lukken.’
‘Mams, als u het over een spriet hebt, wat bedoelt u dan eigenlijk? Zoiets als van Leon?’
‘Nee, dat vind ik geen spriet. Die zal nog wel wat langer worden, maar hij is al leuk dik. Die van eh je natuurlijke vader was, op z’n negentiende, wel ongeveer zo lang, maar dunner. Veel meer zal het vast nooit geworden zijn.’
‘En daar had u genoegen mee genomen?’
‘Ik wist nergens vanaf. De enige pik die ik gezien had was van mijn vader, altijd zo goed als op z’n kleinst. Als ik hoorde dat ze vrijden, hoorde ik dat mijn moeder iedere keer ook klaar kwam. Wat volgens vrouwenblaadjes niet normaal was. Maar ik wist niet of ik het iedere keer hoorde, als ze vrijden, soms viel ik vroeg in slaap. Daarom vond ik het niet zo vreemd, dat ik door die spriet niet iedere keer klaarkwam. Pas toen ik de spullen van Bas gezien had snapte ik wat ik mijn moeder soms hoorde kreunen, o, man, wat stop je me weer vol. Ze vertelde pas later, dat ze er de eerste keer aan getwijfeld had, of die dikke van mijn vader er wel in zou kunnen. Nou, ik twijfelde bij Bas ook. Hij is vast zo goed als mijn vader, mijn moeder kan geen genoeg van hem krijgen, al zit ze vol. Ik van Bas ook niet. En daarom de meisjes vast ook niet van onze zoon.’
‘Nee, maar u weet ook wel, dat er meer is dan hun maat. Vast bij alle drie. Hun enthousiaste bewegingen en hun lange klaarkomen, omdat ze door hun grote ballen zo lang kunnen spuiten. En vaak, op een dag. Ja toch, Bas?’
Bas stond op.
‘Tjonge, al dat gepraat over seks wordt me te veel. Ga, je mee, liefje? Er wat aan doen?’
Yasmin liep nog voor Bas naar binnen.
‘Yessica, jullie kunnen ook wel naar binnen. Maar pas beneden op, dat je niet over dat stel struikelt. Bas zal vast de moeite niet nemen om naar boven te gaan.’
‘Eh ik zeg maar Berbel, ik vermoed een vraag bij je. Ik ben echt Yessica, hoor, al zul je me op mijn woord moeten geloven. Je hebt wel gezien dat ik hier met Manfred en de kinderen kwam. Yasmin en ik vertellen elkaar nog steeds heel veel, maar we ruilen niet meer. We hebben het maar één keer gedaan. Hier. Yasmin is toen met Manfred naar de badkamer geweest. Het was in de tijd dat ik er achter aan het komen was, dat Manfred wel eens gelijkwaardig aan Bas zou kunnen zijn. Zijn lieve, maar ondeugende kinderen stuurden, min of meer, een keer Manfred en mij naar de badkamer. Ze hoopten hun vader op gang te brengen, ze wilden zelf me al graag als eh opvolgster van hun mammie. In die badkamer kwam ik al wat te weten over die gelijkwaardigheid. Omdat ik nogal onzeker was liet ik die keer hier Yasmin met Manfred meegaan. Voor een second opinion. Ze bevestigde mijn mening, was zelfs verder gegaan dan ik gedaan had, helemaal hetzelfde als wat er bij een schuurfeestje gedaan werd. Ik had het bij eh keuren van zijn gereedschap gelaten, qua maat en eh werking, hem alleen uitwendig aan me laten voelen. Yasmin was over zijn gereedschap en eh uitvoerig voelen zo tevreden, dat ze vond dat tot zo ver Manfred gelijkwaardig was aan Bas. Ze vond, dat bij het verzorgen van dat gezin ook wel hoorde dat ik Manfred hielp om natte dromen te voorkomen. Maar dat vond ik toen te ver gaan. Maar hoe beter ik Manfred leerde kennen, hoe nieuwsgieriger ik werd naar een eventuele volledige gelijkwaardigheid. Ik heb met de hele familie eerst gepraat of ik dat een keer kon proberen. En het toen gedaan. Een tweede keer voor de zekerheid. En de volgende morgen een derde keer. Toen wist ik genoeg. Ik zou minstens drie keer op een dag genoeg kunnen krijgen. Wat we, Yasmin en ik, vóór onze achttiende gezocht hadden, had ik alsnog gevonden, een gelijkwaardige jongen als Bas. We hebben er geen spijt van dat we met Bas een trio gevormd hadden, hij was, voor ons allebei, altijd even vreselijk lief en deed wat hij kon. Dat krijgt Yasmin nu in haar eentje van hem, en ik evenveel van Manfred. Zelfs Bas is beter af, hij klaagde nooit, maar vond het toch niet ideaal als halverwege een beurt zijn eh warm aan het lopen gereedschap even de koude lucht in moest om dan in een ander warm holletje verder te gaan. Al waren die holletjes voor hem even lekker.’
Leon stond op.
‘Nora, ga je mee, bij de varkens kijken?’
Nora grinnikte.
‘Ja, GB.’
‘Kurt?’
‘Graag, Nathalie.’
Iedereen die achterbleef grinnikte, toen de twee stelletjes richting stal gingen.
‘Tja, thuis proberen Manfred en ik de kinderen niet te veel mee te laten krijgen van dat we zo graag vaak vrijen. Yasmin zegt, dat het voor haar en Bas ook lijkt, alsof ze opnieuw beginnen. Ik snap nu wel, dat GB zijn bijnaam eer aan wil doen. Kurt is wel wat rustiger, maar heeft nog niet zo lang zo veel gehoord. Manfred zal het me wel niet kwalijk nemen, dat ik graag weer eens wat kwijt wilde over eh onze fijne omgang, om jullie mee te laten genieten.’
Manfred stond op.
‘Nee, maar ik wil ook graag wat kwijt. Niet in de badkamer, maar in de eerste de beste lege slaapkamer.’
‘Prima. Niet waar Bas en Yasmin misschien liggen, aan kwartetten of ruilen doen we niet.’
‘Ik voelde toen onder de douche geen verschil, ik geloof Bas op zijn woord, dat hij nergens verschil in voelde. Daarom heb ik er geen enkele behoefte aan om te ruilen. Wel om mijn gelijkwaardige gereedschap in mijn eigen warme holletje te stoppen, enzovoorts.’
‘Kom dan maar gauw mee, anders wordt dat holletje al oververhit van verlangen.’
Manfred en Yessica gingen het huis in.
‘Bas, fijn, hè, dat het met Bas en de tweeling zo goed gaat.’
‘Ja. Ik vind het ook fijn voor Manfred. Ik moet er niet aan denken om weduwnaar te worden.’
‘Nee, zeg. Hopelijk gaan we zo lang mee als vader en moeder.’
‘En net zo goed. Even spelen, vrouw?’
‘Als je het weer goed doet, voel ik me weer zestien.’
Ook opa en oma gingen het huis in.
‘Zou er nog ergens plaats voor ons zijn, Bas?’
‘Nou, zeg, slaapkamers zat.’
Ook Bas en Berbel gingen het huis in.

Het ene na het andere stel kwam weer zonnen.
‘Wat een kleintjes, allemaal.’
‘Het helpt vast, tante Berbel, als we uw bospaadje beter mogen zien.’
Ze gaf de gelegenheid.
‘Ik ben blij, Kurt, dat jij ook helemaal mee durft te doen. Ik snap niet, dat er zo weinig bloot in de zon gezeten wordt, afgezien van op speciale terreinen. Iedereen die er hier bijgekomen is doet mee. Hoe was het bij de varkens?’
‘Lekker, tante. Zodra we in de stal waren wilden Leon en ik allebei graag wat kwijt, met behulp van onze meisjes hebben we een wedstrijdje verspuiten gedaan.’
‘Wie heeft er gewonnen?’
‘Leon. Hij spoot net zo ver als Kurt, één keer minder vaak, maar dat rekenden we niet, hij is jonger. Maar één van zijn klodders kwam op een varken, dat liep er mee weg. Dus kwam hij het verst.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Direct daarna zijn we doorgelopen naar de opslag achter de stal. Daar hebben de jongens met ons gespeeld. Lekker opwindend, als je naast je hoort en een beetje ziet dat daar ook genoten wordt. En dat daar dan ook geprobeerd wordt om een kleintje weer groot te krijgen. Met als resultaat weer een paar stralen. Dat kon toch wel? Het trio bleef ook bij elkaar als er gevrijd werd.’
‘Ja, maar bij vrijen en scharrelen hoort normaal meer privacy. Je ziet op de TV of in de bioscoop ook zelden een gleuf, nooit een eh penetratie, hooguit een wippende blote kont.’
‘Ja, tante. Er zijn grenzen tussen niets, erotiek en porno. Er is van alles op Internet te vinden, ik kwam en kom wel eens wat tegen, maar het interesseert me niet. Van wat wij kunnen en mogen doen, wat voor ons fatsoenlijk is, driedimensionaal, geniet ik oneindig veel meer dan van tweedimensionaal gedoe.’
‘Ja, natuurlijk, Leon. Wat wij doen is natuurlijk. Al wordt er in het dorp een beetje vroeg mee begonnen. Alleen omdat er eigenlijk geen nadelen van gezien kunnen worden, verhogen de ouders de grens niet naar veertien. Of zestien.’
‘Ik moet er niet aan denken wat ik dan jaren aan mijn kriebels had moeten doen. De grens van twaalf komt nu aardig overeen met wanneer de meeste jongens én meisjes wel wat willen. Die natuurlijke drang.’
‘Ja, slimmerd. Omdat de meeste ouders zich nog wel herinneren dat dat bij hun toen ook gebeurde laten ze het er maar bij. Er is bij die schuurfeesten een redelijke onderlinge controle. Als alles stiekem moest gebeurden kwamen er vast meer, wat ze noemen, ongelukjes voor. Met een vaak minder ideale afloop. Je weet wel, kindjes horen een vader te hebben. Met wie niet al te slecht door én en vader én een moeder opgevoed is, gaat het later meestal goed. Die hebben dan ook een redelijk idee hoe ze hun kinderen op moeten voeden.’
‘Ja. Berbel, in Nederland werd vroeger gezegd, in Duitsland werken er veel vrouwen buitenshuis en worden de kinderen opgevoed door grootouders. Daarom is de jeugd daar minder vlot. In Nederland werken er nu ook veel vrouwen buitenshuis, maar er wonen zelden grootouders in hetzelfde huis of dichtbij. De kinderen gaan naar crèches en zo. Dat maakt verschil bij hun opvoeding. De schuurfeestjes hier in het dorp maken ook een verschil.’
‘Ik weet niet hoe het in andere dorpen is, Bas, er wordt hier al niet over gesproken of geschreven. Maar we zijn vast niet uniek.’
‘Zou jammer zijn.’
‘Ach, zonder schuurfeesten kan het ook goed gaan. Kijk naar jezelf.’
Bas grinnikte.
‘Ja, maar ik was een Hollander. Jij bent eerder uniek, je wist alleen hoe varkens met elkaar omgingen.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Nee, Bas. We hebben ons te laat gerealiseerd, dat Berbel hoorde hoe moeder en ik met elkaar omgingen. Daar werd ze nieuwsgierig door. Het liep goed af, we hebben ontzettend geluk gehad dat Barbie daardoor gekomen is. Die ook door jou fijn opgevoed is.’
‘Ja, allemaal toeval, vader.

Die avond ging Nathalie weer eens een praatje met Leon maken, op zijn kamer.
‘Wat heb jij je er mooi uitgepraat, Leon. Voor er iemand kon vragen wat jullie op de kamer van Nora precies uitspookten, begon je over jullie vooruitzichten.’
‘Ja, het liep mooi. Ik kon het laten, bij dat we dan vast net zo vaak als Kurt en jij genieten. Zonder te zeggen dat het niet vaker maar wel méér genieten is. Niet zoals velen in de familie iedere dag, maar wel twee keer in de week.’
‘Ik heb er nooit zo over nagedacht, ik kijk er wel van op dat een jongen van vijftien dat al kan.’
‘Iedere dag zou ik niet weten, maar twee keer in de week een keer of drie op Nora kruipen, of andersom, en dan pompen om ons te strelen tot we klaarkomen, ik lekker kan spuiten wat ik wil, dat lukt zonder moeite.’
‘Vertel het maar niet aan Kurt. Ik wacht er liever nog een paar jaar mee.’
Ze grinnikte even.
‘Mams zei, je voelt maar wat je wilt. Ze moest eens weten wat je al voelt.’
‘Liever niet.’
‘Je denkt er nu wel aan, ik zie het dekbed omhoog komen.’
‘Ja, natuurlijk, als ik denk aan wat Nora me laat voelen. De eerste keer al, ik vond het van haar geen aftrekken, maar strelen en masseren. Ik praatte er natuurlijk wat bij, gaf haar wat aanwijzingen. Ze deed het precies goed, niet te ruw, ook niet te voor- zichtig. We hebben het er later wel eens over gehad, dat we elkaar gelijk zo goed aanvoelden, bij het aan elkaar voelen. Ze moet me wel eens afremmen, als ik me te hard tegen haar aandruk als ik klaarkom. Maar ja, iets lekkerder dan de masserende krampen van haar klaarkomen is er voor mijn stijve niet.’
‘Ja, ho maar. Nora draaide er zich ook mooi onderuit, om uitgehoord te worden. Ze verwees naar wat jij al gezegd had.’
‘Ja. Ze is niet alleen mooi, lief en lekker, ook slim.’
Hij grinnikte even.
‘Ze kon het toch niet laten om wat meer te vertellen. Nou ja, je merkt het, ik vertel jou ook graag veel. Natuurlijk in de hoop dat ik je niet ophits.’
‘Ik ben waarschijnlijk iets minder warmbloedig dan Nora. Ik kan er steeds mijn verstand bijhouden. Kurt ook, hij probeert nooit te veel. Ik denk wel, aan de hand van hoe hij tussen mijn benen klaarkomt en dan tegen me oprijdt, dat het vrijen later best zal lukken.’
‘Kom jij daar ook van klaar?’
‘Als hij het van achteren af doet wel, dan kan hij me gelijk vingeren. Ik kom niet tekort, hoor, hij doet voor me wat hij kan, ook als hij een kleintje heeft.’
‘Fijn. Ik gun jou natuurlijk ook veel.’
‘Ja, vast, dank je. Maar alles op z’n tijd. Maar wat doe je nu, met je stijve?’
‘Niks. Wou jij er wat aan doen?’
‘Nee, ik bemoei me liever met die iets grotere van Kurt.’
‘Ik spoot wel net zo ver.’
‘Ja, maar één straal minder.’
‘Vast dikkere stralen, want ik heb er meer mee geoefend. Goed. Als ik aan school ga denken gaat mijn stijve wel over. Vooral ‘s woensdags, als we meer tijd hebben dan wanneer ik eerst naar een schuurfeest ga, raak ik helemaal leeg. Met nog een keer zo goed als in de week red ik het wel. Nu ook.’
‘Regel dan met Nora en alle vier de ouders officieel verkering, dan hoef je niet meer naar schuurfeesten.’
‘Dat zou onderhand moeten kunnen. Ik zal het er met Nora over hebben.’
‘Die wil vast.’
‘Die wil al vanaf ons begin dat ik iedere nacht bij haar blijf slapen. Ik nu ook. Ik ben jaloers op Bas junior. Die kan zich de hele dag uitleven. Ik bedoel niet, dat hij er twee heeft. Of had. Maar dat hij, zo gauw hij een stijve heeft, hij een lekker potje kan neuken, met een lekker geil meisje.’
‘Nou!’
‘Hij doet het nu met ééntje, wat me genoeg lijkt. Eh geen vreemd idee, dat hij het ook met mams gedaan heeft?’
‘Nee, paps toch eerder met mammie?’
‘Ja. Het lijkt me normaal, dat als je de kriebels krijgt, je er zo gauw mogelijk wat aan wil doen.’
‘Ja, eigenlijk wel.’
‘En hoe meer je er de tijd voor hebt, hoe vaker het kan. Nora heeft me maar al te graag op gang geholpen, ze zal het ook vast graag doen als het iedere dag kan, in plaats van twee avonden in de week. Ze lijkt me, net zoals de tweeling, onverzadigbaar. Ze zit er ook niet mee als ik niet een lang voorspel wil, al snel lekker in haar klaar wil komen. Ze zou het liefst continue mijn stijve erin willen hebben. Als ik me er een stukje induw is het alsof ze de rest er inzuigt. En als ze klaarkomt masseert ze mijn stijve zo, dat het op melken lijkt. Maar je hebt het gehoord, dan moeten we minstens zoiets als verloofd zijn en ik achttien.’
‘Vroeg genoeg. Nou, welterusten.’
‘Jij ook.’

De onthulling van het geheimpje

‘We zijn nu allemaal weer eens bij elkaar. Met al een tijdje fijne, stabiele, verhoudingen. Meisjes, is het onderhand geen tijd, om ons over jullie verschilletje te vertellen?’
‘NEE. Sorry.’
‘O. Dat klonk eenstemmig. Maar wel een beetje bot. Waarom niet?’
‘Dat heeft geen nut, Berbel. Ik zit bij Bas, dus ben ik Yasmin. Yessica zit bij Manfred. Jullie moeten blijven geloven dat we niet ruilen.’
‘Ja, dat doen we, natuurlijk. Maar jullie hebben een keer gezegd, een dokter of een andere arts die ons moet behandelen, moet weten wie wie is. Tot nu toe zijn jullie ouders de enigen die het honderd procent zeker weten. Maar als er nu wat met jullie zou gebeuren, hopelijk nooit, natuurlijk, zouden ze niet bij hun maar bij ons of bij Manfred informeren wie wie is.’
‘We hebben er meer bij gezegd, Berbel. Als het nodig is dat we medisch verschillend behandeld moeten worden. Maar dat zou nog steeds niet nodig zijn. Op dat kleine verschilletje na heeft Yessica een meisje gekregen en ik, na een infuus, een jongetje.’
‘Tja. Het zou toch niet erg zijn, als we het wisten?’
‘Het zou eh tegen onze natuur zijn. We kwamen er al gauw achter, dat het leuk gevonden werd, dat we alles hetzelfde deden. En al gauw wilden we hetzelfde behandeld worden. Pogingen om achter ons verschil te komen weerden we af, dat gaf nooit veel problemen. Met jongens zeker niet, maar jullie weten vast nog wel hoe schoolmeisjes kunnen zijn. Stiekem, achterbaks, vals, met ellebogen werken en zo. Ik herinner me, dat er wel eens één bij me kwam en zei, je mag mijn vriendinnetje worden, als je me vertelt wie je bent. Dan krijg je van mij meer kauwgom dan je zus. Nou, ten eerste hadden we niet zo hard vrien- dinnen nodig, zo één zeker niet, we hadden elkaar al, als allerbeste vriendin. En we mochten veel van thuis, maar geen kauwgom. Herkauwers horen in een wei, zei onze vader. Later, bij schuurfeestjes, dansten we ook niet met herkauwers, laat staan dat we er nog meer mee deden. Trouwens, met jongens die bier dronken ook niet. Vragen of vissen naar wie wie is strijkt ons nog steeds tegen onze haren in, dat zit er bij ons zo ingebakken, dat zou vast moeilijk zijn om af te leren. Die pogingen zijn zo zinloos, we zijn nog steeds bijna helemaal hetzelfde. Vroeger of later merkt toch iedereen, dat het geen zin heeft om zich druk te maken over ons verschil.’
‘Ja, dat is zo, dat hebben we gemerkt. Ik heb vroeger wel eens tegen Bas, mijn man, gezegd, als er één dat verschilletje zou kunnen ontdekken, ben jij het wel. Jij bent altijd erg oplettend. Maar het is hem niet gelukt. Tja, zelfs Bas, onze zoon, zou er niets aan gehad hebben, hij genoot toch van beiden evenveel, ruilen merkte hij niet.’
‘Nee, maar ik weet sinds een tijdje de helft, minder lang alles.’
Iedereen keek verbaasd, de tweeling schoot rechtop.
‘WAT?’
Bas grinnikte.
‘Weer eenstemmig. Tja, ik kwam eerst achter de helft, een verschilletje. Maar nog steeds niet wie wie was. Één gelegenheid om daar achter te komen heb ik niet benut. Dat was bij de bevallingen, we wisten wie wat zou krijgen. Maar met de drukte van die twee bevallingen, zo vlak achter elkaar, dacht ik er toen niet aan. Toen ik even thuis geweest was en weer in het ziekenhuis kwam, was de kans verkeken. De baby’s konden niet zeggen wie hun moeder was, of ze wel bij de juiste lagen. Het maakte ze ook niet uit aan welke borst ze zogen.’
‘Tja, al vroeg net hun vader.’
‘Nou, Yessica!’
‘Zo was het toch, zus? Bas, hoe ben je erachter gekomen?’
‘Ik heb me er nooit druk over gemaakt, dat weten jullie wel. Zelfs niet toen ik verkering wilde, ik liet het aan jullie over om te beslissen. Ik heb daardoor wel laat verkering gekregen, jaren later dan veel anderen, pas toen we samen gingen wonen. Nou, gelijk niet een paar keer vaker in de week gezellig bij elkaar, maar dag en nacht. Die jaren achterstand had ik gauw ingehaald. En al gauw, jaren vroeger dan veel anderen, kon ik dag en nacht vrijen wat ik wilde, omdat ik twee erg gewillige vrouwtjes had.’
‘Ja, ja, dat weten we wel.’
‘Ik zeg het toch graag nog een keer, dat ik geen spijt heb van het samenwonen met ons drieën. Met jou, Yasmin, heb ik het nu ook fijn, en ik gun Yessica graag aan Manfred.’
‘Ja, dank je. Ik vond het niet erg, dat Yessica al samengewoond had. Met mijn eerste vrouw had ik al meegemaakt hoe het is om maagdelijk te beginnen. Met Yessica ging het de eerste keer al goed, daarna gelijk volgas, ze wilde er niet op achteruitgaan.’
‘Nou, Manfred!’
‘Zoals Yasmin eerder zei, zo was het wel.’
‘Het is fijn, dat je meepraat, maar maak het niet te gek. Verder, Bas.’
‘Hij maakt het nu niet te gek. Jij praat vaak met je zus, vast ook hoe het er in bed aantoegaat. Ik praat wel eens met Manfred, hij vertelt dan niet te veel, wel dat jullie je dan gelijkwaardig gedragen aan wat Yasmin en ik nu doen. Goed. Ik weet niet wat de aanleiding was, op een gegeven moment ben ik na gaan denken over hoe de moeder van de tweeling achter dat verschilletje had kunnen komen. Ze hadden verteld, dat die de eerste was die het gezien had, pas toen die het aan hun vader verteld had kon die dat ook zien. Het eerste wat ik me bedacht was, het zit niet op hun lijf, ze deden hier al snel mee met zonnen. Ik had hun lijven, na verloop van tijd, ook al overal gekust en afgelikt en geen verschil gezien.’
‘Nou!’
‘Zo was het wel. Niks mis mee, hoor, dat deden jullie bij mij ook. Verder. Baby’s zijn ook vaker aangekleed dan uitgekleed, behalve hier ‘s zomers die van ons. Eerste conclusie, het moet op hun hoofd zitten. Volgende vraag, hoe houdt een moeder een baby vaak vast. Ik weet niet hoelang de meiden borstvoeding gekregen hebben, dat kwam nooit ter sprake. Ik wilde er niet naar vragen, het zou slapende honden wakker kunnen maken. Maar dan is het hoofdje dichtbij de moeder. Verder zal ze de baby’s, nadat ze geen borstvoeding meer kregen, nog maanden vaak op een arm gehad hebben. Dan ook met hun hoofdje dichtbij de moeder. Ik zat ook vaak met mijn hoofd dichtbij het hoofd van één van de meisjes. Bij het vrijen, niet bij het scharrelen.’
‘Ja, ja.’
‘Goed. Ik ging dus af en toe op hun hoofden letten. Ik dacht er niet altijd aan, ik moest ook mijn aandacht houden bij waar ik mee bezig was. Anders werd ik aangespoord om het beter te doen. Het heeft toch een tijd geduurd voor ik zeker wist dat ik soms bij de ene iets zag wat ik bij de andere nooit zag. Mag het, meiden?’
‘Erg lief van je om het eerst te vragen, Bas. Yessica?’
‘Ze hebben er weinig aan. Voor die noodgevallen dan maar.’
‘Goed. Vertel maar, Bas.’
‘Op het rechteroorlelletje van één van de twee zit een vlekje. Lichter dan de rest van het oor. Rond, zo’n halve centimeter in doorsnee. Het zit niet in hun vel, dan zou het vast altijd zichtbaar zijn. Het moet in haartjes zitten, hele kleine haartjes. In sommige stoffen zit een vleug, die zie je ook niet altijd. Het ligt eraan van welke kant je die stoffen bekijkt en hoe het licht erop valt. Dat is bij het vlekje op dat oor ook zo. Het ligt eraan hoe ze hun hoofd houden en hoe het licht erop valt.’
‘Ja. Maar niet elk licht.’
‘Nee. Bij zwak of fel licht is het niet te zien, dat maakt het nog moeilijker. In de slaapkamer hadden we niet altijd evenveel licht aan. Ik was wel blij, dat er licht aan kon blijven tot we gingen slapen, dat van de meisjes niet alles in het donker onder de dekens moest.’
‘Nee, zeg. Na zes jaar amper kunnen zien wat we voelden wilden we eindelijk alles helemaal open en bloot.’
‘Ja. En vaak. Maar ik wist pas wie wie was toen Yessica bij Manfred ging wonen. Ze vertelde het wat snel aan zijn kinderen.’
‘Dat was beter. Ik wilde niet alles over de kinderen aan Yasmin vertellen, die hadden ook recht op privacy. Met een paar strikvragen aan Yasmin waren ze er toch snel achtergekomen wie wie was. Zo slim waren ze wel, daar was ik gauw achter.’
‘Maar wij nog niet wie van de twee dat vlekje heeft.’
‘Daarna heb ik natuurlijk naar het oor van het meisje wat bij me in bed lag gekeken. Bij Yasmin. Daar zat dat vlekje op. We weten nu dus voor noodgevallen wie wie is. Het heeft geen zin om nu bij Yasmin te kijken, zonlicht is te fel.’
Het bleef even stil.
‘De geschiedenis herhaalt zich. Bas senior liep in het dorp een meisje tegen het lijf en bleef daaraan hangen. Yessica en ik kenden Bas junior van school maar bleven bij een schuurfeest aan hem hangen. Manfred liep in het dorp Yessica tegen het lijf en bleef daaraan hangen. Ondanks dat hij ook niet wist welke van de tweeling het was, daar kwam hij pas achter toen ze het zijn kinderen wilde vertellen. Maar zekerheid met wie hij dagelijks omgaat en in bed ligt heeft hij pas sinds nu, Bas dus al iets langer. Gelukkig hadden beide er geen moeite mee. Jullie hoeven nu niet meer te blijven geloven dat we niet ruilen. Tot nu toe hebben Yessica en ik alles steeds eerlijk gespeeld, nooit stiekem geruild, dat waren en zijn we niet van plan. Stiekem zou het nu ook niet meer kunnen, en aan partnerruil doen we hier geen van allen. Ik heb wel, op verzoek van Yessica, één keer uitvoerig met Manfred gedoucht. Ze wilde mijn second opinion, of ze toevallig gevonden had waar we van onze twaalfde tot onze achttiende naar gezocht hadden, een jongen, gelijkwaardig aan Bas. Ik wist al, dat hij ook erg lief en vriendelijk was, ik moest haar, wat het bekijken en bevoelen van zijn gereedschap betreft, gelijk geven. Ik heb het volledig uitproberen daarvan aan haar overgelaten, ik geloof haar, als ze zegt, dat ze er, net als ik, op vooruit gegaan is, omdat we nu allebei getrouwd zijn en een man helemaal voor onszelf hebben. De kinderen hebben we gezamenlijk, omdat niet alleen Manfred en Yessica hier vaak zijn, ook Nathalie en Leon. Jens en Julia spelen graag met ze. Ook met Kurt en Nora, als die meekomen. We genieten allemaal heel veel. En we horen hoe andere stellen met elkaar omgaan, we zien waarmee ze het doen, we genieten ook met elkaar mee.’
‘We hebben allemaal nogal wat meegemaakt. Veel meer dan ik verwachtte, toen ik hier kwam.’
‘Vertelt u daar nog eens iets over, oma.’
‘Ik zelf heb niet veel verschillends meegemaakt. Vader was heel lief, maar overdag erg rustig. Behalve eh dat hoef je niet te weten, Leon.’
‘Als het over uw speelkwartiertjes gaat, misschien kan ik er van leren.’
‘We hadden overdag af en toe een speelkwartiertje, maar, nou ja, je weet er vast genoeg van, maar je moet er niet te vroeg mee beginnen. Ik was het toen niet van plan, ik was pas zestien, maar vader verraste me. Toen ik de eerste keer in de stal kwam liet hij me zien hoe de beer een zeug dekte en vroeg, zullen we het nadoen? Ik had wat gescharreld met jongens van mijn leeftijd, met pikkies zo groot als die van jou, maar ik wist, dat eh mannen anders op vrouwen klommen als een beer op een zeug. Ik wilde het wel proberen, maar ik schrok nogal van wat vader liet zien waarmee hij het wilde doen, zo’n grote als die van beide Bassen. Maar hij zei, dat hij het voorzichtig zou doen. Dat deed hij, zonder veel moeite stopte hij die dikke van hem stukje bij beetje helemaal in me. En dat eh pompen was zo lekker, eerder was ik bij gescharrel niet klaargekomen. En van hoe hij me steeds weer dekte kon ik geen genoeg krijgen. Het aantal keren per dag minderde na een tijdje wat, we moesten met z’n tweeën wel het hele bedrijf en de huishouding doen. Maar het liep weer op zodra we getrouwd waren, omdat vader het eindelijk zonder condoom wilde doen, er mocht nu wel een kindje door komen. Ondanks dat vader het liefst het iedere dag zo vaak mogelijk deed duurde dat toch een paar jaar. Maar ook daarna bleef hij zo doorgaan, ik gaf hem ook niet de kans om te minderen. Sinds hij op een nacht stilletjes hemelde mis ik af en toe nog dat er een man in mijn buurt is die me pakt zodra hij er zin in krijgt. Of andersom. Maar ik ben nu veel te oud om aan een andere man te gaan wennen, nog zo’n lieve en eh potente van mijn leeftijd zou waarschijnlijk geeneens te vinden zijn. Het verbaasde me wel, dat Berbel al van één keertje onvoorzichtig gedrag een kindje kreeg, maar dat was geen ramp, het was vanaf dag één een schatje. En ze kreeg daarna een man, die voor haar net zo lief en gretig was als vader, en een fantastische vader voor Barbie. Ik geniet wel mee van dat ik om me heen zie genieten. De zoon, die ze samen kregen, verbaasde me ook, die kon twee lieve meisjes dag en nacht tevreden houden. Het probleempje, dat één van hun niet wettelijk getrouwd was is ook opgelost, door de komst van nog zo’n lieve en gretige man. Van zijn zoon weten we al, dat die ook nogal gretig is, Kurt lijkt me wat rustiger. Maar stille wateren hebben vaak diepe gronden.’
‘Kurt is ook heel lief, oma. En alles wijst er op, dat het later met zijn potentie ook wel goed komt. Maar we blijven eh voorzichtig, omdat we nog jaren moeten studeren.’
‘Leon en ik hebben zulke goede vooruitzichten, dat we, vergeleken met jullie, vast wel wat meer doen. Ik ben niet alleen een jaar ouder dan Leon, ik ben ook minstens zo gretig. Misschien omdat ik een jaar later met scharrelen begonnen ben dan andere meiden. Maar dat had ik al gauw ingehaald, met Leon. Na een paar keer één avond in de week in een schuur is zijn potentie al goed genoeg voor twee fijne avonden in de week op mijn kamer. Zodra hij verdient willen we samen gaan wonen en er zeven dagen in de week van maken. Dankzij de pil kunnen we de komst van kindertjes dan nog wel een paar jaar uitstellen. Al was dat alleen maar om eerst een financiële reserve op te bouwen, ik wil niet door mijn vader ondersteund blijven.’
‘Je zei, zodra hij verdient. Niet zodra jij verdient?’
‘Nee, daar kunnen we niet van leven. We wachten wel tot Leon verdient, dan is hij ook achttien.’
‘Dat is vroeg genoeg, om samen te beginnen. Met alles, dan.’
‘Ik ga expres niet kijken, als de beer zijn werk moet doen. Dat is al meerdere keren aanstekend geweest, hè, oma?’
‘Ja kindje. Hoe primitief de beer het ook doet, zowel mannen als vrouwen krijgen er de kriebels van. Daarom vrijen we ook niet in het zicht van anderen, anders zou er hier helemaal niets anders gedaan worden. Het zien van het gereedschap is nog net uit te houden, het geeft je wel een lekker warm gevoel. Ik moet nog even geduld hebben. Dan ga ik vader achterna. Pastoors en dergelijken kunnen zeggen wat ze willen, ze zijn er niet geweest. Ik hoop, dat daar mag wat het mooiste op aarde is. En nog mooier, dat mannen dan niet steeds zo’n pauze nodig hebben. Veel meer is er waarschijnlijk niet te doen.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Na deze wens van de oudste onder ons moeten we in het zicht van haar maar wat rustiger aandoen. Al zal het haar wat minder laten zien niet veel helpen, als we dan naar binnen of de schuur ingaan blijft het duidelijk wat we weer enthousiast gaan doen. Er staat, voor aan de weg, een bord met varkensfokkerij. We hebben het er wel eens over gehad wat er op het huis zou kunnen staan. Iets gepast, maar wel netjes. Wat dachten jullie van scharrelboerderij?’
‘Er wordt, door de meesten van ons, meer dan gescharreld.’
‘Ja, maar fokken doen we niet, Berbel, zo veel kinderen komen er niet.’
‘Nee, maar we doen net zo veel, al heet het vrijen of eh wat platters.’
‘Tja, die geschiedenis herhaalt zich ook. Voor zover ik weet hebben alleen opa en oma scharrelen overgeslagen.’
‘Ja, hij verraste me, in de stal, ik dacht geeneens aan eerst scharrelen.’
‘Bas en ik zijn naast de beer met scharrelen begonnen. Toen hij zijn grote paal scharrelvlees te voorschijn haalde kwam ik wel op het idee om de varkens na te doen, maar ik heb het bij eerst een tijd scharrelen kunnen houden.’
‘We zijn wel een beetje jaloers op u. Wij hebben zes jaar lang niet vaker dan wekelijks een keer het scharrelvlees van Bas vastgehad. Hij had de grootste spullen van alle jongens die we bij schuurfeesten uitgeprobeerd hebben. Hier waren er drie met hetzelfde, kwamen we achter toen we hier kwamen wonen. We hebben die grote paal scharrelvlees van opa een keer op volle grote gezien. Die van grote Bas vaker, we hebben die ook wel eens beetgepakt. Ook gevoeld hoe groot zijn ballen waren. Om met onze Bas te vergelijken. We snappen natuurlijk, dat u de eerste keer ook wilde dat ze voorzichtig deden, want op het oog zou je zeggen, dat zo’n dikke paal niet in een gleuf kan. Gelukkig wel, zelfs de hele lengte. Het scharrelen laten we nu over aan de jongeren.’
‘Dat lukt prima, al moeten we het doen met normale maten. Hè, Leon?’
‘Zo belangrijk is dat niet, tenminste, Nora klaagt niet.’
‘Nee, Nathalie ook niet over mij.’
‘Nee, jongens, Nora en ik weten zeker dat jullie geest gewillig en jullie scharrelvlees niet zwak is.’
‘Dat is te zien. Blijf maar meedoen om onze familietraditie in ere houden.’

Klik hier om een ander verhaal te kiezen en/of een e-mail met commentaar te sturen.

Inhoud

Toelichting

De ontmoeting

‘s Middags

De volgende dag

‘s Middags

Maandagavond

Dinsdagavond

Donderdagavond

Vrijdagavond

Zaterdag

Zondag

Maandag

Dinsdag

Zaterdag

Hildes bezoek

Zaterdagmiddag

Zaterdagavond

Zondagmorgen

Zondagmiddag

Zondagavond

Maandagavond

Dinsdagmorgen

Dinsdagavond

Zaterdagavond

Een week later

Huwelijksnacht

De volgende dagen

Naar Disney

De rest van de reis

Thuiskomst

Zolder

Kindje maken

Na Barbies bijna eerste jaar kleuterschool

Kindje komt

Na Barbies bijna eerste jaar lagere school

Barbie twaalf

Rond Barbies 16e verjaardag

Na de 12e verjaardag van Bas

Rond Bas’ 16e verjaardag

Bas’ vriendinnen en hun geheimpje

Barbies vriendje

Barbies verkering

Barbies verkering, dag 2, ‘s morgens

Barbies verkering, dag 2, vanaf ‘s middags

Na de bruiloft van Barbie

De bruiloft van het trio

Jelmer en Inge

Weer onverwacht bezoek

1e Poging

2e Poging

3e Poging, met succes

Meer succesjes

De volgende morgen

Aan de wandel

Weer terug

De kwaadheid van Barbie

Verder over Jelmer en Inge

Volledig succes

Een jaar na de bruiloft van het trio

Een jaar en negen maanden na de bruiloft van het trio

Na Barbies eerste half jaar praktijk

Yessica

Yessica & Manfred

Yessica & Yasmin thuis, een paar weken later

Nathalies voorlichting

Nathalies eerste ervaring

Yessica & Manfred

Yessica & Yasmin thuis

Bij Manfred & kinderen

Leons voorlichting

Yessica & Manfred & Nathalie

Yessica & Yasmin thuis

Nathalies baantje

Yessica & Manfred douchen

Yessica & Yasmin thuis

Zonnen

TV-uitzending en gevolgen

Yessica & Nathalie douchen

Het niet-aanzoek