• 1. HET PENTHOUSE
  • De ontmoeting
  • ’s Avonds
  • De volgende dag, ’s morgens
  • ’s Middags
  • De volgende morgen
  • Weken later
  • Indeling penthouse
  • Weekend, zaterdag
  • Zondag
  • Maandagmiddag
  • Verder
• 2. Huiswerk?
  • Kleine meisjes worden groot.
  • Een jaar later
  • Een maand later
  • Een maand later
• 3. Bij het Vliegveldje
  • Zaterdag
  • Zondag
  • Verder
• 4. Onverwacht Vaderschap
• 5. From Russia . . .

1. HET PENTHOUSE

De ontmoeting

’s Avonds

De volgende dag, ’s morgens

’s Middags

Hij schrok, toen hij haar op het terras zag zitten. Hij nam even tijd om bij te komen, voor hij naar haar toeliep en naast haar ging staan.
‘Is het goed, als ik bij je kom zitten?’
Ze keek op en trok even wit weg.
‘Marnix!’
Hij ging zitten.
‘Sorry, dat ik je liet schrikken. Ik had zelf wel tijd om bij te komen, toen ik je zag.’
‘Ja.’
‘Een mooie plek, hè?’
‘Ja.’
‘Ik heb wel over gierponten gelezen, maar er nog nooit een gezien. Ik wilde wel eens op mijn gemak bekijken hoe dat werkt. Hiervandaan kan je het goed zien.’
‘Ja. Ik kijk al een tijdje.’
[Een gierpont is met een kabel bevestigd aan een punt in het midden van de rivier op de bodem. De lengte van de kabel is o.a. afhankelijk van de breedte van de rivier. Omdat het ankerpunt en de pont enige afstand van elkaar zijn wordt de verbindingskabel met één of meerdere kleine bootjes, ter grootte van een roeiboot, boven water gehouden. Deze bootjes zijn ook voor het overige scheepsverkeer een teken dat een gierpont gebruikt wordt en tevens dat men de pont dient te passeren aan de andere kant van de bootjes. Door de pont schuin te draaien, zal deze door de stroming de overkant bereiken. Tegenwoordig hebben gierponten soms een dieselmotor ter ondersteuning om sneller aan de overkant te komen.]

‘Ik wist niet dat je hier zat, hoor.’
‘Ik zat het me al af te vragen. Ik wist vanmorgen geeneens waar ik vandaag zou stoppen. Je kan me niet gevolgd zijn, dat zou me wel opgevallen zijn.’
‘Ik weet geeneens wat voor auto je hebt. Anders, als ik die op het parkeerterrein had zien staan, had ik me af moeten vragen of je me wel weer zou willen zien.’
‘Dat had je net, toen je me zag zitten, ook kunnen doen. Ik had je nog niet gezien.’
‘Ja, dat is ook zo. Maar, Susanne, ik wilde je toch de gelegenheid geven om met me over je probleempje te praten.’
‘Meer niet?’
Hij glimlachte.
‘Jawel. We kunnen het ook over andere dingen hebben. Dat deden we gisteren ook.’
‘Ja. Maar dan nog veel over onszelf.’
‘Ik vond het fijn.’
‘Ja, ik ook.’
‘We hoeven niet persoonlijker te worden, maar over het weer praten vind ik niet zo interessant. Al was het vandaag weer mooi toerweer.’
‘Ja. Ook veel over rivierdijken gereden? Anders was je ook niet hier terechtgekomen.’
‘Ja. Dat trok me ineens, in plaats van over een brug verder te rijden. Niet alleen een rivier aan de ene kant, aan de andere kant zie je ook meer dan in een vlak gebied, omdat je vanaf een dijk naar beneden kijkt, soms erg ver.’
‘Soms tot de volgende dijk.’
‘Ja, er zijn er nogal wat. Ik ontdekte de Diefdijk, die staat dwars op de andere.’
‘Waarom dwars?’
‘Ik heb op een kaart gekeken. Vast om het gebied, dat zou kunnen overstromen, kleiner te maken. Ik heb er een stuk over gereden. Waar hij de A twee kruist kunnen ze schotten laten zakken, om dat gat te dichten, in noodgevallen.’
‘Tussen waar en waar zit dat? Ik rijd wel eens over de A twee, maar er is me nooit iets opgevallen.’
‘Het zal wel op een gewoon viaduct lijken. Ergens tussen Utrecht en Zaltbommel.’
‘Ik zal er ook eens op een kaart naar kijken. Het lijkt me uniek.’
‘Ja. Net zo uniek als dat we elkaar hier weer treffen.’
‘Of toeval of lotsbestemming?’
‘Susanne, ik zie het niet als toeval. Vanaf het hotel waar we overnacht hebben konden we allebei alle kanten uit.’
‘Ja. En verder of minder ver rijden, geeneens over dezelfde wegen, maar toch allebei hier eindigen. Dus lotsbestemming?’
‘Als we dat willen, Susanne. Het ligt aan ons wat we er mee gaan doen.’
Hij bestelde, bij een langslopende serveerster, een Spa rood.
‘Ik zie er in ieder geval een signaal in, Marnix, dat we elkaar weer getroffen hebben. Om je meer te vertellen. Maar ik aarzel toch nog.’
‘Ik zie er ook een signaal in. Een heel duidelijk signaal. Anders hadden we elkaar beslist nooit weer gezien. Niet bij toeren, anders vast ook niet. Van de zestien miljoen Nederlanders heb je er maar met weinig méér dan een beetje contact. En hierna? Als ik je weer zou ontmoeten, wat ik wel hoop, zou ik nóg niets van wat je me zou vertellen onwaarschijnlijk vinden, het net zo serieus nemen als nu. Vertrouw me maar.’
‘Goed. Baat het niet dan schaadt het niet. Ruim een jaar geleden kwam eh er een jongen stage op ons kantoor lopen. Hij was met notarieel recht bezig. Het klikte tussen ons. Hij kon ook goed opschieten met mijn vriendin. Ze kwam bij mij, waar hij dan soms ook was, en ik nam hem soms mee naar haar. Tot hij me vertelde, bij haar, dat hij meer voor haar was gaan voelen dan voor mij. Hij had het er met haar over gehad, ze hadden besloten om er niet mee verder te gaan. Maar dat konden ze niet langer volhouden. Omdat ze door mij toch af en toe contact hadden was het niet minder maar steeds meer geworden. Ze vonden het vreselijk om me verdriet te doen, maar ze konden niet anders.’
‘Ach. Daarom zie je je vriendin niet meer.’
‘Ze was zo tactvol om bij een tante van haar te gaan slapen. Ze begint wat later en vertrekt wat vroeger van kantoor dan ik, zodat we elkaar niet tegenkomen. En hij is naar een ander kantoor gegaan.’
‘Je hebt nog wel je ringetje om?’
‘Ik zie het niet als het einde van een vriendschap. Ik had niets gemerkt, ik ben er van overtuigd dat ze allebei hun best gedaan hadden om het niet verder te laten komen. Ze huilde, Marnix. Om mij.’
‘Ja, dat zegt wel wat.’
‘Ja. Ik zal haar vast later wel weer willen zien, maar voorlopig niet. Het is ook nog niet opgelost hoe we verder moeten gaan, zo dicht bij elkaar.’
‘En van de week moest je er helemaal tussenuit?’
‘Ja. Ze zijn eergisteren getrouwd. Ik wilde daar niets van meemaken. Ik kon het haar niet ontzeggen om uit huis te trouwen. Ik ben er wel grotendeels overheen, maar als ik onderweg een trouwauto zie krijg ik er wel de rillingen van.’
‘Natuurlijk. Had je het niet eerder meegemaakt, dat iets uitraakte?’
‘Jawel, maar niet in een eh zo ver gevorderd stadium.’
Ze grinnikte even.
‘Gelukkig was het net netjes genoeg gebleven.’
‘Je bent er al aardig overheen, als je er zo over kan praten.’
‘Dat komt ook door jou. Jij had het over minder netjes. En je begint niet gelijk met me te beklagen. Ondanks dat je al wat vermoedde.’
‘Ja, ik zat er niet naast. Dat komt natuurlijk ook omdat ik eh al vaker wat meegemaakt heb. Jij beklaagde mij ook niet.’
‘Nee, zoiets kan gebeuren. Al had ik het deze keer niet verwacht. Mijn gebruikelijke twijfels bij het begin van een relatie waren al verdwenen.’
Hij dronk wat van de Spa, die gebracht was.
‘Heb je al een hotel voor vannacht gevonden?’
‘Nee. Als je niet gekomen was, was ik er nu naar op zoek gegaan.’
‘Ik heb er al wel een. Ik heb een kaartje meegekregen. Zal ik proberen om telefonisch een kamer voor je te reserveren?’
‘Ja, prima.’
Ze grinnikte weer even.
‘We hebben toch dezelfde smaak.’
Hij belde even.
‘Gelukt, Susanne.’
‘Goed. Zouden ze in dat hotel niet bang zijn, om met een onbezette kamer te blijven zitten?’
‘Niet zo. Ze hebben al een afdruk van mijn creditkaart.’
‘Tja, wereldreiziger, hè? Ik heb overal geld uit de muur gehaald.’
‘Ik natuurlijk ook, ze pakken niet overal een creditkaart aan. Maar ik hoef dan niet met zo veel geld op zak te lopen.’
‘Ik ben gelukkig nog nooit overvallen, ik loop altijd goed op te passen. Maar het is nooit te voorkomen.’
‘Nee, maar het helpt vast wel, als ze zien dat je goed oplet.’
‘Ik hoop het. Wil je al opstappen?’
‘Ik wil graag nog even kijken. We kunnen hier ook blijven eten.’
‘Prima. Ik heb gemerkt, dat de bemanning van de pont goed rekening houdt met de overige schepen. Die hoeven nooit snel uit te wijken, om aan de juiste kant van de pont te passeren.’
‘Netjes. Tja, een pont zonder motor.’
‘Waterkracht.’
‘Ja. Jammer dat daarmee in de luchtvaart niets mogelijk is.’
‘Die lozen misschien water. Of wat anders.’
‘Maak je maar geen zorgen over wat je op je hoofd zou kunnen krijgen. Van de toiletten komt alles in tanks, die op de grond geleegd worden.’
‘Ik heb wel gehoord over kerosine lozen.’
‘Ja, maar dat gebeurt zelden. Alleen als een vliegtuig na de start gelijk om moet draaien en weer moet landen. Omdat landen ruwer gaat dan starten, moeten ze dan lichter zijn, anders zou het landingsgestel af kunnen breken.’
‘Daarover zal je vast geleerd hebben.’
‘Ik heb er nog mee te maken. Ik werk mee aan het vastleggen van de routes voor zo’n omdraai. Om te zorgen dat ze over plekken komen, waar het niet zo schadelijk is als er kerosine geloosd wordt. Al komt er zelden iets op de grond, het verdampt al eerder.’
‘Bij Schiphol is wel wat te ruiken.’
‘Ja, uitlaatgassen. De motoren worden steeds schoner, maar nooit helemaal. Die van auto’s ook niet. Of van schepen.’
‘Je kan aan de rookpluimen daarvan zien, dat het ene schoner is dan het andere. Vast ook afhankelijk van hun ouderdom.’
‘Ik heb geen verstand van schepen, ik kan amper vliegtuigen herkennen.’
‘Dat hoef je waarschijnlijk niet.’
‘Nee, ik gebruik wel hun technische gegevens.’
‘Je kan goed uitleggen.’
Hij keek haar bedachtzaam aan.
‘Ik denk, dat als ik je een vraag over erfrecht zou stellen, je die voor mij ook duidelijk zou beantwoorden.’
‘Ik houd zo veel mogelijk rekening met de opleiding van de vraagsteller. Een ingenieur weet wel wat. Dat ben je toch?’
‘Ja. Had je niet naar een universiteit gewild, om meester in de rechten te worden?’
‘Mijn vriendin en ik zagen het niet als rendabel, nog minstens vijf jaar studeren en dan nog specialiseren. Liever op een gegeven moment huisje, boompje, kindertjes. Met wat we wel geleerd hebben kunnen we altijd goed betalend werk vinden. Als het nodig zou zijn of wanneer we zouden kunnen en willen. Je moet soms werken om te kunnen leven, niet andersom.’
‘Het helpt al, als je prettig werk hebt.’
‘Daarom hebben we na de leerplicht doorgeleerd, wat niet altijd een pretje is, en zijn we nu niet aan het vakken vullen.’
Hij grinnikte.
‘Je bent lekker nuchter.’
‘Mijn studierichting en kletsen bij de koffie passen niet bij elkaar. We kletsen nu ook niet zomaar wat.’
‘Nee. Susanne, dank je wel dat je me je verhaal vertelde.’
‘Ik heb het tot nu toe alleen aan mijn ouders verteld. Dat moest wel. Maar toen was ik nog wat eh overstuur. Ik kon het nu samenvatten, het maakt het toch wat makkelijker om het een plaats te geven. Dank je wel voor het lenen van je vriendelijke oor, Marnix.’
‘Graag gedaan. De rest is ook vriendelijk.’
‘Ja. Hoe oud is de rest? En dat oor? Achttien plus vijf of zes plus een paar jaar?’
‘Je laat me wel puzzelen. Eh zeventien plus vijf plus drie.’
‘Zie je wel naar uit.’
‘Ach.’
‘Geen tegenvraag?’
Hij schudde zijn hoofd.
‘Ten eerste, men vraagt een dame niet naar haar leeftijd. Ten tweede, aan de hand van jouw opleiding kan ik een grove schatting maken. Om je niet te beledigen of te complimenteren zeg ik niet wat ik denk. En ik vind het niet zo interessant.’
‘Weer erg tactvol. Ik snap wel dat je me niet wilt beledigen, maar je had van de gelegenheid gebruik kunnen maken om me een complimentje te maken.’
‘Ik vond het te riskant, ik zou er ver naast kunnen zitten. Naar beide zijden.’
‘Goed. Dan vertel ik je het niet.’
‘Goed.’
Ze grinnikten allebei.
‘Waarom vind je het niet zo interessant hoe oud ik ben?’
‘Hoe je in het leven staat, ook door wat je meegemaakt hebt, vind ik belangrijker dan een leeftijd. Ik wil het eigenlijk niet over je laatste ervaring hebben, maar het lijkt me, dat je je er aardig doorheenslaat.’
‘Ja, ik kan me voorstellen, dat het met achttien en minder ervaring moeilijker zou zijn.’
‘Ach, ieder geval is anders. Tenminste, zo was dat bij mij. Als je het zelf uitmaakt heb je er natuurlijk minder lang last van dan andersom. Susanne, je bent er nu vast nog niet aan toe, maar wordt niet te voorzichtig om een nieuwe relatie aan te gaan. Beter het eventueel weer uit te maken dan nergens aan beginnen.’
‘Ja, ik weet het. En dat mannen niet allemaal hetzelfde zijn. Als wij elkaar over een jaar weer zouden ontmoeten zou ik eh wel verder met je kennis willen maken.’
‘Susanne, kan het niet eerder? Met opzet elkaar tegenkomen, ontmoeten? Ik heb geprobeerd me in te houden, maar je zal toch wel gemerkt hebben dat je me niet onverschillig laat.’
Ze keek een tijdje naar de rivier, voor ze hem weer aankeek.
‘Ik weet niet precies wat ik gemerkt heb. Of je alleen erg vriendelijk bent of dat er meer achter steekt. Je blijft erg voorzichtig.’
‘Ja. Ik vond het niet fatsoenlijk om je gelijk te laten merken dat ik je eh aantrekkelijk vind. Om je te zien en vooral om je te horen praten. Je moet eerst weer je leven opnemen. Gaan werken en misschien je omstandigheden aanpassen, veranderen. En zo gauw het kan je vriendschap met je vriendin weer opnemen, al zal die niet meer hetzelfde als vroeger kunnen worden.’
‘Ik denk, dat ik volgende week maar weer aan het werk ga. En dan zie of ik mijn omstandigheden moet veranderen. Als ik je daarna niet vergeten ben zou ik misschien contact met je op kunnen nemen.’
Hij haalde een kleine portefeuille uit zijn binnenzak, haalde er een kaartje uit, borg de portefeuille weer op en gaf haar het kaartje. Ze keek erop.
‘Mooi kaartje. Dat van mij is simpeler.’
‘Ja?’
Ze grinnikte.
‘Dat krijg je niet. Ik gebruik ze alleen, bij mijn onderzoeken, als ze me willen bellen als ze me niet gelijk aan gegevens kunnen helpen.’
‘Je kan bijna voor niks mooie krijgen. Kijk maar op de achterkant.’
Ze deed het.
‘Gratis.’
‘Dat klopt niet helemaal, je moet wel verzendkosten betalen. Nou ja, laten drukken is duurder. Maar wel zonder reclame op de achterkant.’
Ze grinnikte even.
‘Ach, wie kijkt daar nou op.’
Ze bekeek de voorkant weer.
‘Benoordenhoutseweg. Is die aan de wijk, Bezuidenhout, die in de oorlog gebombardeerd werd?’
‘Ja. Ze hebben vaker misgegooid, als ze V eens of V twees uit wilden schakelen. Het huis waar ik in woon is overeind gebleven. Het is wel verbouwd, ik heb er een penthouse.’
‘Welja.’
‘Mijn vader tipte me, hij kreeg het in de verkoop. Beetje duur, maar het ligt erg gunstig. Ik zit niet ver van mijn werk en van het centrum. En op een paar minuten van de snelweg de stad uit. En uitzicht over het Haagse Bos en het Malieveld. Ken je dat?’
‘Van demonstraties op TV en heel vroeger poffertjes.’
‘Ja. Kom maar eens langs, dan kunnen we er ook poffertjes gaan eten.’
‘Is het groot, je penthouse?’
‘Redelijk, groot genoeg voor mij. Drie kamers.’
‘Twee slaapkamers?’
‘Ja. Als je een keer niet wil toeren maar Den Haag bekijken kan je wel bij me logeren.’
‘Wat zouden je buren daarvan zeggen?’
‘Ik ben er al helemaal ingeburgerd, ik weet dus niet wie mijn benedenburen zijn. Ik ga met de lift rechtstreeks naar de vierde etage.’
‘Je weet niet wie je buren zijn?’
‘Nee. Dat is in Den Haag niet abnormaal. Ze hebben geeneens hun naam op hun brievenbus staan, alleen hun nummer. In de hal, beneden, bij de lift en de brievenbussen, of als je iemand voor de deur in of uit een auto ziet stappen, wordt er alleen naar elkaar geknikt.’
‘Wat ongezellig.’
‘Ze leven allemaal op zichzelf.’
‘Kan jij er goed van leven?’
‘Ja. Maar misschien verdien jij net zo veel als ik, ambtenaren zijn niet de bestbetaalde.’
‘Tja. Genoeg om een vrouw van te onderhouden of moet die gaan werken?’
‘Genoeg. Ik heb een vacature. Maar dat wist je al.’
‘Doe je aan daten? Via Internet of zo?’
‘Nee. Misschien ouderwets, maar ik houd het liever bij toeval, wat lotsbestemming kan worden.’
‘Ja, ja.’
‘Hoe woon jij?’
‘Ik heb, bij mijn ouders, een heel grote zit-slaapkamer.’
‘Slapen in je woonkamer?’
‘Er zit een vouwdeur voor mijn bed. Dat is dus overdag uit het zicht.’
‘Out of sight, not out of mind.’
‘Je hebt kennelijk ook met dat bijltje gehakt. Tja, liggend scharrelen is fijner dan staand of zittend. Maar als ik minder nette voorstellen had willen doen, zoiets zou overal kunnen.’
‘Ja. Deed hij ze niet?’
‘Nee. Af en toe, gelukkig niet vaak, een vage hint. Waar ik niet opinging.’
‘Kennelijk ook netjes opgevoed.’
‘Ja. Anders was ik al niets met hem begonnen. Zeg, het wordt wat rustiger. Vast tussen de middagtoeristen en eters in. Zullen we bestellen?’
‘Ja, prima.’
Ze vroegen en kregen de kaart, maar werden gewaarschuwd dat het opdienen even kon duren. De keuken was nog niet klaar met de voorbereidingen. Ze zeiden, dat ze dat niet erg vonden. En ze bleken, na het bestuderen van de kaart, weer hetzelfde te willen bestellen.
‘Susanne, het zoveelste signaal.’
‘Ja.’
‘Goed. Om er toch nog even op terug te komen, je neemt het je vriendin en hem niet kwalijk. Maar denk je, dat je zelf iets niet goed gedaan hebt?’
‘Nee, zielenknijper. Toen ik jonger was heb ik me tegenover jongens wel anders gedragen dan dat ik was. Maar daar ben ik mee opgehouden, dat loopt, liep toch verkeerd af. Hij nam me direct zoals ik was, had nooit vervelend commentaar op me, daarom dacht ik al snel dat het goed zat. Omdat mijn vriendin en ik zo close waren, leken we natuurlijk veel op elkaar. Ik zal er wel nooit achterkomen waarom hij toch haar koos.’
‘Dat weet hij misschien geeneens, het is een kwestie van gevoel. Maar als je nu al zeker weet dat de schuld, voor zover er sprake is van schuld, niet bij jou ligt, zal je er wel eh relatief snel overheen zijn.’
‘Relatief?’
‘Tja, wat is snel. Er staat geen tijd voor. Maar door jouw nuchterheid hoop ik er het beste van.’
‘Waarom?’
‘Susanne, lok je wat uit?’
‘Sorry. Eigenlijk wel, hè? Maar je hoeft er niet op in te gaan als je voorzichtig wilt blijven.’
‘Niet te.’
Hij tikte op zijn visitekaartje, dat ze niet opgeborgen had maar voor zich had liggen.
‘Je hoeft me jouw kaartje niet te geven, maar beloof me, dat je me minstens één keer belt. Als je er, ondanks alles, niet van overtuigd kan raken dat wij tweeën wat met elkaar zouden kunnen beginnen. In het hopelijk andere geval kan je me dag en nacht bellen.’
‘Dag of nacht?’
‘Dag én nacht. Wanneer je maar wilt. Als je geen jaren wacht is het onwaarschijnlijk dat ik inmiddels een ander meisje tegen- gekomen ben, dat me vanaf de eerste seconde zo aantrok.’
‘Waartoe jij je aangetrokken voelde.’
‘Dat bedoelde ik. Maar helemaal onverschillig sta je niet tegenover me, hè?’
‘Nee, Marnix. Niet helemaal en helemaal niet. Het doet mij natuurlijk ook nogal wat, dat we vaak dezelfde smaak hebben en zo fijn met elkaar kunnen praten. En ik vind het prettig om naar je te kijken.’
Ze gaf hem met een hand een stopteken.
‘Ik vermoed wat je ongeveer wilt zeggen. Maar dames mogen toch wel beginnen met duidelijke complimentjes? Jij hebt het tot nu toe indirect gedaan, ook over een mogelijke relatie beginnen, al een paar keer, dat zegt wel wat.’
‘Ja, indirect. Omdat ik het ook erg prettig om naar je te kijken en met je te praten. Maar gezien je omstandigheden vond ik het niet gepast om erg duidelijk te worden. Afgezien van dat dat zo snel niet hoort.’
‘Hoe het hoort doe je maar tegen meisjes, dames, die ouder zijn dan jij. Ik ben ook netjes opgevoed, maar ik ben wel geëman- cipeerd. Wat mannen van mijn leeftijd mogen mag ik ook. Ook wat uitlokken. Want zelfs nadat je zei dat je niet te voorzichtig wilde blijven, bleef je het toch.’
‘Ja. Ik kan niet vergeten dat je vriendin net getrouwd is en dat je dat niet lekker zou zitten. Je reageerde niet nijdig op mijn wijzen op een mogelijke relatie, dat stelde me een beetje gerust. Maar ik vond, dat ik daar eigenlijk al te ver mee was gegaan, al kon ik me niet inhouden. Ik hoorde je meer tijd te geven.’
‘Ik neem echt wel de tijd die ik nodig heb. Maar, Marnix, alleen als jij begon over mijn probleempje dacht ik daar even aan. Ik blijf het fijn van je vinden, dat je me wilde helpen, maar je hebt nu genoeg je best gedaan. Zullen we afspreken, dat jij er niet meer over begint?’
‘Ja, prima. Dank je wel, dat je alles zo fijn opneemt. Als laatste dan, als ik je ooit ergens anders mee zou kunnen helpen, zal ik dat ook graag doen.’
‘Goed. Ik heb je kaartje.’
Ze stopte het in haar tasje. Ze begonnen aan het eten dat opgediend werd, maar praatten af en toe verder.
‘Als ik lang niet thuis geweest ben, keer ik na terugkomst mijn tasje om en houd opruiming. Jouw kaartje ga ik niet weggooien, maar ik weet er nog geen plek voor. Ik wil zien of ik uit mezelf aan je ga denken, zonder dat je kaartje er me bij helpt.’
‘Goed idee. Waar woon je eigenlijk? Hoe dichterbij hoe makkelijker ik je zou kunnen helpen.’
‘Ik zou niet weten wat ik nog voor hulp nodig zou kunnen hebben. En ik wil niet dat je me opzoekt. Nou ja, zolang je mijn achternaam niet weet, ik woon in Katwijk.’
‘De Benoordenhoutseweg is ook de A vierenveertig. Via Wassenaar ben ik zo in Katwijk.’
‘Heb je geen last van het verkeer voor je deur? Qua lawaai?’
‘Nee, overal zit dubbel glas. Bovendien, omdat de weg aan één kant open is, weerkaatst het geluid niet tussen huizen.’
‘Scheelt dat?’
‘Ja. Bij mijn werk houd ik ook rekening met geluidshinder. Van huizen die aan een weg liggen met maar aan één kant bebouwing komen minder klachten over vliegtuiglawaai.’
‘Hoe weet je die ligging? Dat melden ze toch niet zelf?’
‘Nee, ik zoek het op. Onder anderen met behulp van satellietfoto’s op Internet.’
‘Google Earth.’
‘Ja. Mooi, hè?’
‘Ja. Lijkt me ook leuk speurwerk. Ik ben vast wel langs je huis gereden, we hebben meerdere cliënten in Wassenaar en Den Haag, daar kom ik wel eens. Mijn vriendin gebruikt Google Earth ook, ik ben wel met haar mee geweest, dure huizen bekijken. Niks voor mij, daar heb je personeel bij nodig.’
‘Wat zou je dan willen?’
‘Een gunstig gelegen driekamer penthouse.’
Ze schoot in de lach, toen ze zijn verbouwereerde gezicht zag.
‘Weet je er één, behalve dat van jou?’
‘Nee. Je vriendin misschien wel.’
‘Ik maakte eigenlijk een grapje. Maar misschien kom ik bij je kijken. Of logeren.’
‘Ondanks de buren?’
‘Wat kunnen mij die schelen. Zolang wij het zelf gepast zouden vinden zie ik daar niets verkeerds in. Waarom zou ik een hotel nemen als jij de ruimte hebt?’
‘Je komt maar. Ik zal je er vast niet uitgooien.’
‘Nee?’
‘Ik ben er al van overtuigd, dat we heel goed met elkaar op zouden kunnen schieten. Het ligt mij ook om compromissen te sluiten in plaats van je aan elkaar te ergeren. En ik ben met weinig tevreden, al bedoel ik daar jou niet mee. Jij lijkt me aan al mijn wensen ruim te voldoen.’
‘Ook niet te snel van stapel lopen, Marnix. Ik had het alleen maar over logeren. Je zat duidelijk aan je vacature te denken.’
‘Ja. Ik kan het niet laten. Dat logeren zou een proeftijd kunnen worden. O. Ik moet stoppen. Sorry.’
‘Ach, blijf maar eerlijk. Dat zal ik ook doen. Als ik al niet wat anders van plan was, had ik je vast voorgesteld om te stoppen met toeren en dat we samen, van jouw penthouse uit, Den Haag zouden gaan verkennen. Daar is vast genoeg te beleven.’
‘Ja. Wat ben je eerst van plan?’
‘Eerst? Kijken hoe het thuis en op mijn werk gaat lopen. Daarna bel ik je misschien.’
‘Ik hoop het.’
‘Heb je nog vrije dagen? Voor het eventueel samen bekijken van Den Haag?’
‘Een dag of vijftien. Ik heb niet ieder jaar al mijn dagen opgenomen. Jij?’
‘Geen idee. Ik mag altijd uren weg. Ik heb toch nooit haastwerk. Als er een erfgenaam overlijdt gaat het gewoon naar de volgende.’
‘Of naar het Rijk, als die er niet is.’
‘Ja, maar ik doe er alles aan om dat te voorkomen. Eventueel, bij het opmaken van een testament een goed doel verzinnen. Alleen een rijke zonderling maakt geen testament.’
‘Ik heb er geen een. Wat ben ik dan?’
‘Dat weet je zelf wel. Je weet er kennelijk al wat van, als je nog wat meer op Internet spiekt kan je een ontwerp maken, waar voor een notaris weinig werk aan zit. Dan kan je een laag tarief afdwingen, ze zijn officieel vrij.’
‘Bedankt voor de tip.’
‘Ach, ik wil jou ook wel helpen.’
‘Ik zal het onthouden.’
‘Zullen we opstappen?’
‘Prima. Ik zal niet te snel vooruitrijden.’
Dat lukte. Ze zeiden elkaar welterusten bij de balie van het hotel en gingen naar hun kamers.

De volgende morgen

Weken later

Marnix pakte zijn mobieltje op, toen dat belde.
‘Oosterbeek.’
‘Eh waar zit je, Marnix?’
Hij schrok op.
‘Ik weet niet zeker of ik je stem herken. Susanne?’
‘Sorry. Ja, Susanne. Jij klonk ook iets anders dan ik verwachtte.’
‘Ik verwachte je zo snel nog niet.’
‘Niet goed?’
‘Natuurlijk wel. Heel fijn. Eh behalve als het voor de laatste keer zou zijn.’
‘Wat mij betreft niet. Waar zit je?’
‘Op mijn kantoor. In Den Haag.’
‘Waar is dat ergens?’
‘Bij Madurodam. Als je dat weet te liggen.’
‘Ja. Daar wil ik nog wel weer eens naar toe. Eh Marnix, is je uitnodiging nog geldig?’
‘Al mijn uitnodigingen aan jou zijn nog geldig. Oh, wat leuk om je weer te horen.’
‘Er kan nog wel meer. Ook zien. Hoe laat kan je thuis zijn?’
‘O. Eh met een kwartier. Waar zit jij?’
‘Thuis.’
‘Dan zou je met een half uur bij mijn huis kunnen zijn. Als je wilt blijven eten kan ik onderweg wat bij een Chinees ophalen. Ik heb niet al te veel in huis. En geen zin om boodschappen te gaan doen, ik zou niet zo snel weten wat ik jou voor kon zetten.’
Ze grinnikte.
‘We hebben toch dezelfde smaak? Maar chinees is prima. Maar met bami, geen rijst.’
Hij grinnikte ook even.
‘Natuurlijk, bami. Of we kunnen poffertjes gaan eten.’
‘Nee, maar niet. Dus tot straks? Bij je thuis?’
‘Ja. O, ja, zo graag.’
‘Ja, ja, straks verder.’
Hij zette zijn mobieltje uit en legde het neer, omdat ze de verbinding had verbroken. Hij ruimde snel zijn bureau op en reed via de chinees naar huis. Daar zag hij, toen hij uit zijn auto stapte, haar een paar auto’s verder ook uitstappen. Hij liep vlug naar haar toe en omhelsde haar strak.
‘Wat fijn, dat je gekomen ben. Lang gewacht?’
‘Je drukt me dood. Nee, ik ben er net.’
Hij maakte zijn omhelzing minder strak en gaf een kusje op haar wang.
‘Niet zo snel, Marnix. En niet buiten. Pak je chinees en ga me voor.’
Hij liet haar los.
‘Ja, die zou ik vergeten. Ik ben zo blij, Susanne.’
‘Ja, ja. Ik ook, hoor.’
Hij haalde een plastic tas uit zijn auto en ging haar voor het huis en de lift in.
‘Je sjouwt nogal wat mee.’
‘Ik heb er van alles bijgenomen. We kunnen wel dezelfde smaak hebben, maar een voorkeur voor verschillende bijgerechten. Dat er wat meer dan anders over zal blijven maakt me niet uit. Dat gaat in de koelkast en dat eet ik, zoals wel vaker, na twee dagen wel op. Een dag ertussen wat anders.’
‘Ja, als je normaal bestelt blijft er nogal wat over. Thuis nemen we twee porties voor z’n drieën en wat verschillende bij- gerechten, mijn ouders willen het niet zo vaak eten.’
In zijn penthouse pakte hij haar jas aan, hing die van hemzelf ook op en omhelsde haar weer.
‘Nog even, Susanne. Tot ik weer mezelf ben. Je hebt me zo verrast.’
Ze liet het even toe, maakte zich daarna voorzichtig los. Hij ging haar voor naar zijn woonkamer. Maar ze liep gelijk naar het raam aan de straatkant, in de eetkamer, en keek naar buiten.
‘Ja, mooi.’
Ze draaide zich om en keek rond.

Indeling penthouse

‘Ik zeg niets, voor je me alles hebt laten zien.’
Na zijn rondleiding gingen ze in de woonkamer op de bank zitten.
‘Mooi hier. Ook een mooi en ruim balkon.’
‘Ja. Het uitzicht daar is niets, vergeleken met voor, maar je zit er rustig, geen verkeerslawaai.’
‘Maar, op het Noorden?’
‘Noordwest. Maar er is terrasverwarming.’
‘Goed. Verder, je hebt smaak, Marnix. Alleen, heeft je laatste verkering er zich niet mee bemoeid?’
‘Ze maakte het uit zodra ik mijn baan definitief aangenomen had. Pas daarna kreeg ik dit. Je zal wel een vrouwenhand erin missen.’
‘Ach, wat meer aan de wanden en wat meer planten. Die er staan zijn geen echte, hè?’
‘Nee, die zijn van zijde. Ik vind ze genoeg op echte lijken, maar ik hoef ik ze geen water te geven.’
‘Ja, dat is onhandig, als je vaak weg bent.’
‘Zelfs als ik hier vaker zou zijn zou ik dat vergeten. Op dagen dat ik niet in Keulen ben moet ik vaak naar andere plekken waar mensen zitten waarmee ik werk. Onder andere Hoofddorp, Schiphol, Eelde, Eindhoven. Ik eet vaak ergens anders, soms met die lui, en kom dan pas in de avond thuis. Ik wil dan rust, geen planten water geven.’
‘Moet je zo lang werken?’
‘Nee, als ik zou willen zou ik het meestal wel tot tussen negen en vijf terug kunnen brengen.’
‘En in het weekend?’
‘Dan werk ik hier soms wel wat, als ik me verveel. In plaats van een notitie te maken en die later uit te werken.’
‘Dus die verkering had alleen wat tegen je een paar avonden in de week niet zien?’
‘Eigenlijk wel.’
‘Stom, hoor.’
‘Ja. Hoe gaat het met jou?’
‘Nog even. Het ziet er hier te netjes uit als je er alleen maar rust.’
‘Voor het grove werk heb ik een paar uur in de week een hulp.’
‘Is er daar aan te komen?’
‘Ik gebruik een bemiddelingsbureau, dat bespaart me zelf op zoek gaan. Dat zorgt dat er altijd iemand komt.’
‘Dus je doet zelf niet veel?’
‘De was, soms koken, of opwarmen in de magnetron. Niet veel meer.’
‘Je hebt ook een afwasmachine, zag ik.’
‘Ja. Die laat ik draaien als ik iets tekort kom. Iedere dag loont de moeite niet.’
‘Goed. Met mij gaat het matig, Marnix, ik kan mijn draai niet vinden.’
‘Bevalt je je werk niet meer?’
‘Jawel, daar is niets aan veranderd. Het is eh de omgeving. Mijn ouders, haar vader. Ik heb steeds de indruk, dat ze medelijden met me hebben.’
‘Waarschijnlijk wel.’
‘Ik heb liever dat ze gewoon doen, er is geen ramp gebeurd.’
‘Susanne, wees reëel. Ze reageren ook op jou. Wat ze denken wat ze aan je zien, of dat nu klopt of niet. Een beetje vast nog wel. Pas als je er honderd procent overheen bent zien ze niets meer aan je en doen ze weer gewoon.’
‘Ja. Maar hun medelijden helpt me niet.’
‘Ben je er daarom weer tussenuit?’
‘Ja. Gelukkig gaat dat makkelijk. Mijn baas, haar vader, knikte alleen maar en zei, prima, toen ik zei dat ik vrij wilde. Mijn vader ook, en die gebaarde tegen mijn moeder dat ze haar mond moest houden. Ja, ik had geen behoefte aan commentaar.’
‘Van mij ook niet?’
‘Van jou kan ik wel wat hebben. Eh ook wat te eten?’
‘Ja, natuurlijk. Honger?’
‘Ja, nogal. Ik eh heb vandaag nog niet veel gegeten.’
‘Had je het daar te druk voor?’
‘Nee. Ik zat in de zenuwen of ik welkom bij je zou zijn.’
‘Ach. Ik begrijp wel, dat na elkaar maar twee keer gezien te hebben je aan me twijfelde.’
‘Ja. Ik heb gewacht tot ik wel moest bellen of wat anders verzinnen.’
‘Niet meer twijfelen, Susanne. En anders, bellen, dag of nacht.’
‘Ja, dat geaarzel deed me ook geen goed. Maar ik ben er nu.’
‘Ja. Ontzettend fijn. Eh Katwijk is niet zo ver weg, maar ik neem aan dat je vanavond niet weer naar huis wilt. Wat je wel van plan bent weet ik natuurlijk ook niet, ik hoop eigenlijk, dat je hier langer dan vanavond blijft.’
‘Fijn, dat je dat zegt. Nu durf ik je nog wat te vragen. Je andere uitnodiging, Marnix. Om te logeren. Mag ik?’
‘Ja, natuurlijk. Sorry, als je liever gewild had dat ik het je rechtstreeks zou vragen. Maar ik kan niet anders dan voorzichtig met je doen.’
‘Doe maar normaal.’
‘Goed. Geef me je autosleutels. Je zal wel meer bij je hebben dan een handtasje. Ik haal het wel voor je naar boven.’
‘Graag. Een koffer en een beautycase.’
‘Waarvoor heb je een beautycase nodig?’
‘Vleien?’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Voor zover ik er verstand van heb zie ik weinig. Wat lippenstift.’
‘Hoofdzakelijk tegen uitdrogen.’
‘Meer heb je ook niet nodig, denk ik.’
Ze pakte haar sleutels en gaf ze hem.
‘Die beautycase heb ik ooit van mijn vriendin gekregen. Het meeste van de inhoud heb ik weer aan haar gegeven, zij gebruikt meer dan ik. Ik alleen ’s avonds een beetje.’
‘Gebruik maar zo min mogelijk. Overal waar je wat opsmeert kan je huid minder goed ademen en veroudert eerder.’
‘Ja, ik weet het. Die beautycase is makkelijk om mijn normale toiletspullen bij elkaar te houden. En er past een föhn in, om na een regenbui mijn haar te drogen.’
‘Goed. Ik haal je spullen. Kijk wat rond. Of pak in de keuken wat drinken. Of pak het chinees uit, dan kunnen we gelijk eten. In de keukenkastjes staat alles wat je nodig zou kunnen hebben.’
Toen hij terugkwam zag hij dat ze een tafelkleed gevonden had en dat op de eettafel gelegd had, en daarop borden en bestek. Ze was bezig de ene na de andere doos uit de plastic tas van de chinees te halen, er even in te kijken en die op tafel te zetten.
‘Kom gauw zitten, Marnix, je hebt zo veel lekkers gekocht, ik wil er graag op aanvallen.’
Dat deden ze. Maar alles ging niet op.
‘Je hebt een gezonde eetlust, Susanne.’
‘Ik ben ook gezond. Nu ik eh daar weg ben voel ik me ook beter. En het is weer fijn om bij je te zijn.’
‘Ik heb lang nagenoten van onze ontmoetingen. En steeds gehoopt, dat je een keer zou bellen. Ik ben zo blij dat je er al bent. Ik wilde je, bij je auto, niet uitgebreid gaan kussen, maar je vond een kusje op je wang al genoeg. Was ik te snel?’
‘Nee, maar ik vond het even genoeg. Ik wilde eerst weer een tijdje naar je kijken. Marnix, hoe begon je bij vorige relaties? Was je dan ook zo voorzichtig?’
‘Zo ongeveer. Ik ging een meisje dat ik in een disco ontmoette, natuurlijk niet op de dansvloer al uitgebreid kussen. Maar ik kuste ze al wel uitgebreid vóór haar verleden, of het mijne, aan de orde kwam.’
‘Je zou niet meer over mijn verleden beginnen. Ik wil niet zeggen dat je die moet vergeten, maar denk er maar niet meer aan.’
‘Dat probeer ik wel, maar ik kan niet zo snel overschakelen.’
‘Dan help ik je wel.’
‘O. Eh uitgegeten?’
‘Ja. Het was heerlijk.’
‘Vond ik ook. En ook zo gezellig. Je kan me nu helpen opruimen. Hoeft niet, hoor.’
‘Ik zet alles op het aanrecht, jij bergt het op. Wat gelijk in je afwasmachine kan zet ik daarin.’
Ze ruimden samen op. Zodra het aanrecht leeg was keek hij op. Ze stond een meter achter hem.
‘Was dat alles?’
‘Wat betreft opruimen wel. Ik heb nu lang genoeg naar je gekeken voor een volgend kusje.’
Hij omarmde haar en kuste haar zolang ze het toeliet.
‘Zullen we erbij gaan zitten?’
Hij liet haar los.
‘Ja. Ga maar vast op een stoel of op de bank zitten, ik zet even koffie. Goed?’
‘Ja, graag.’
Ze ging op de bank zitten, hij zette koffie, en melk en suiker op het tafeltje voor de bank.
‘Mag ik naast je komen zitten?’
‘Het is jouw huis.’
‘Dan veroorloof ik mezelf een beetje vrijheid.’
Hij ging naast haar zitten, omarmde haar weer en kuste haar weer zolang ze het toeliet.
‘Fijn, Marnix. Haal je koffie?’
Hij deed het en ging weer naast haar zitten.
‘Susanne, ik zou er geen bezwaar tegen hebben om hier vaker samen met je te zijn. Maar je zal hier vast niet alleen eh rond willen hangen.’
‘Nee, al vind ik het hier heel gezellig. Vooral met jou. Zou ik een baantje in de buurt kunnen zoeken?’
‘Vast wel. Via Internet kan je notariskantoren opzoeken. En ze bellen om te vragen of ze een vacature hebben.’
‘Het hoeft niet persé een notariskantoor te zijn.’
‘Tja. Je zou terechtkunnen bij een verzekeringsmaatschappij, of zoiets. Je kan ook in mijn krant personeelsadvertenties opzoeken.’
‘Zou het overal in zo’n grote stad als Den Haag niet erg druk zijn?’
‘Vergeleken met Katwijk wel.’
‘Zou er op een ministerie geen plek zijn?’
‘Ambtenaren hebben ook genoeg te doen, hoor.’
‘Jawel, maar ik denk, dat het er toch wat minder jachtig aan toe gaat. Een vaste ambtenarenbaan lijkt me wel wat. Die worden toch niet zo snel ontslagen als in het bedrijfsleven?’
‘Niet zo snel, maar een garantie tot je pensioen krijg je niet.’
‘Jij hebt er ook voor gekozen. Ondanks dat het vast minder betaalt dan in het bedrijfsleven.’
‘Ja, wat minder. Maar dat had ik wel over voor die baan. Het bevalt me nog steeds uitstekend.’
‘Waar zal ik beginnen? Met de krant?’
‘Dat kan. Wat je ook kan doen, volgende week het Ministerie van Justitie binnenlopen. Het adres staat vast ook op Internet. En naar de personeelschef vragen. Die heeft niet alleen inzage in interne, ook in externe vacatures. Die interne komen niet in de krant, daar willen ze eigen personeel voor.’
‘Dus ik niet.’
‘Als er op een interne vacature geen sollicitaties gekomen zijn, kan jij het proberen. Voordat die een externe vacature wordt.’
‘Ja, je weet maar nooit.’
‘Heb je een CV? Om mee te nemen?’
‘Ik heb er nooit een nodig gehad. Ik heb wel eens een kladje gemaakt. Staat op mijn laptop. In mijn koffer.’
‘Mooi. Heb je er draadloos op?’
‘Eh ja.’
‘Mooi. Dan help ik je wel om via mijn spullen ook op Internet te kunnen. En om op mijn printer iets af te kunnen drukken. Zoals je CV.’
‘Dat zou fijn zijn. Ik wil voorbeelden van CV’s opzoeken, om zelf een fatsoenlijke te maken.’
‘Ik zal je een uitdraai van die van mij geven, die is uitvoerig genoeg. En als je me ook die van jou laat lezen, komen we wat meer over elkaar aan de weet.’
‘Je bent weer niet zo erg direct, Marnix. Je wilde, op z’n tijd, een fatsoenlijke relatie. Na een degelijke kennismaking. Is dit weer een poging?’
‘Eh ja. Als jij er aan toe bent.’
‘Je hebt tegen me gezegd, wordt niet te voorzichtig om een nieuwe relatie aan te gaan. Met zo’n voorzichtig iemand als jij wil ik wel verder kennismaken. Maar ik moet je waarschuwen. Ik ben misschien minder voorzichtig dan jij.’
‘Dat had ik al ingecalculeerd, je was af en toe al vrij direct.’
‘Goed. Is onze relatie nu vriendschap?’
‘Eh toch wel iets meer? Zoals we al gekust hebben?’
Ze grinnikte.
‘Hoe?’
Hij grinnikte ook even, zei niet hoe, maar omhelsde en kuste haar. Ze kuste nog meer terug dan eerder, langer dan eerder en duwde hem daarna minder ver weg.
‘Laten we het maar geen naam geven, Marnix, het was duidelijk wel meer dan vriendelijk. Je kust zalig.’
‘Jij ook. Die benamingen, lopen met, losse of vaste verkering, zijn meer voor pubers, hè?’
‘Dat zal nog wel zo zijn. Eh ik ben een beetje moe. Vast van de spanning van vandaag, bovenop die van de laatste tijd. Zou ik een uitgebreid bad kunnen nemen?’
‘Zo uitgebreid als je wilt. Shampoo en handdoeken in een kastje, wasmand in de hoek. Eh ik blijf hier niet zitten, ik neem mijn laptop mee naar mijn slaapkamer, ik heb er ook nog een boek liggen. Dan kan jij ongestoord van jouw slaapkamer naar de badkamer en terug lopen. Laat de deur van de badkamer open als je er niet meer bent, dan weet ik dat die vrij is om mijn tanden te poetsen als ik naar bed wil.’
‘Je mag best blijven zitten, ik heb een degelijke badjas bij me.’
‘Susanne, graag niet te grote stappen bij het kennismaken. Mijn hartslag is al versneld, liever niet nog meer.’
‘Van het zien van een badjas? Hoe overleef je het dan op het strand of in een zwembad?’
‘Daar heb ik jou nog nooit gezien. Susanne, ik ben het toch niet gewend, een vrouw in huis?’
‘Goed, zal ik je er langzaam aan laten wennen. Als je wilt.’
‘Ik wil heel graag aan je wennen, anders had ik je ook niet gevraagd om te blijven logeren.’
‘Goed. Ik hoor je een andere keer wel uit over wat je allemaal ingecalculeerd hebt.’
‘En jij?’
‘O. Dat hoor je dan ook wel, denk ik. Nu ga ik eerst lekker in bad.’
Ze verdween in haar slaapkamer, hij in die van hem.
Hij kon het niet laten om te luisteren, maar hoorde niets anders dan een tijd water stromen. Hij schrok, toen hij haar hoorde roepen. Hij ging zijn slaapkamer uit en zag haar in de eetkamer staan. Hij liep naar haar toe en probeerde er geen aandacht aan te besteden dat ze in badjas was.
‘Je riep me?’
‘Ja. Heb je soms een wijntje voor me?’
‘Ja. Een witte. Onderin de koelkast.’
‘Zo laag heb ik niet gekeken. Waarom daar?’
‘Dat is me ooit aangeraden. In de groentelade is het iets minder koud dan bovenin. Ik drink het zelf niet, maar je hoort wat in huis te hebben.’
‘Ach, moeten?’
Hij had de fles gepakt en begon die open te maken.
‘Ik geef, wat er na een bezoek overblijft, aan mijn gasten mee en koop dan wat nieuws. Aangebroken flessen kan je niet lang bewaren.’
‘Nee. Ik heb aan één glaasje vanavond waarschijnlijk genoeg. Ik weet niet of ik de rest op zal drinken.’
Hij pakte een wijnglas en schonk het vol.
‘Je blijft toch minstens het hele weekend?’
‘Ja, graag, en maandag om je advies op te volgen om bij het Ministerie van Justitie binnen te lopen. Marnix, als we met elkaar op kunnen schieten en ik je niet in de weg zit wil ik hier graag blijven tot ik een baan gevonden heb en daarna woonruimte.’
Hij schonk voor zichzelf een glas cola in.
‘Laten we erbij gaan zitten.’
Ze proefde even van de wijn.
‘Goed. Lekker wijntje, lekker koel.’
Ze gingen naast elkaar op de bank in de woonkamer zitten.
‘Susanne, de enige manier waarop je me in de weg zou kunnen zitten, is als je erg vaak en erg lang van de badkamer gebruik zou maken.’
‘Ik zal er vast net zoveel gebruik van maken als jij. Misschien wel minder, ik heb vast minder tijd nodig om me op te maken dan jij om je te scheren.’
‘O. Goed. Fijn. Eh, verder, accepteer geen baan om zo snel mogelijk bij me weg te gaan, we zullen best met elkaar op kunnen schieten. Enne, over woonruimte voor je kunnen we het hebben als je een goede baan gevonden hebt.’
‘Goed. Al kan dat even duren, als ik geen haast van je hoef te hebben. Maar dan wil ik wel kostgeld of zoiets betalen.’
‘Als je morgenochtend meegaat om boodschappen te doen mag je daarvan de helft betalen. Ik haal altijd voor een week tegelijk, hopelijk blijf je zo lang.’
‘Als je dat aandurft graag, Marnix. Haastige spoed, enzovoorts.’
‘Dat geldt overal bij.’
Ze keek hem onderzoekend aan.
‘Zeg maar wat je bedoelt.’
‘Nou ja, over niet te grote stappen bij het kennismaken. Je zit nu toch in een badjas.’
‘Marnix, stel je niet aan. Het is een heel degelijke. En goed vastgeknoopt. Als je daar al problemen mee hebt is dat je eigen schuld, dan denk je misschien aan wat er onder zit. Nou, ik heb zelfs expres een beha en een broekje aangetrokken.’
Hij zuchtte.
‘Sorry, maar ik werd een keer overvallen door een zogenaamd per ongeluk openvallende badjas.’
‘Bij je thuis?’
‘Nee, bij een kleedkamer in een zwembad.’
Ze giechelde.
‘En wat je zag beviel je niet?’
‘Daar ging het niet om, ik zag haar pas voor de derde keer.’
‘Wist je wel gelijk wat voor vlees je in de kuip had.’
‘Vrouwen horen hun vlees niet op die manier te gebruiken. Het hoort in een relatie op de tweede plaats te komen. Als het buiten het bed niet goed gaat kan je er beter mee stoppen.’
‘Ja, goed. Maar ik had geen zin om me helemaal aan te kleden. En eigenlijk had ik verwacht dat jij je ondertussen ook wel uitgekleed had. En een badjas aan zou trekken als je me hoorde roepen. Ik was zo opgeknapt van het bad dat ik graag nog even gezellig bij je wilde zitten.’
‘Sorry, als ik dat verpest heb.’
‘Nee, zie het maar als weer een beetje kennismaken.’
‘Goed. Zal ik me eh omkleden?’
‘Wat je wilt, Marnix.’
‘Ik denk, dat ik er problemen mee heb als het niet gelijk opgaat. Zoals, voor je in bad ging ik hier aangekleed zou zitten en jou met minder heen en weer zou zien lopen. En nu eigenlijk ook. Ik ben zo terug.’
Dat was hij ook, hij kwam, ook in badjas, weer naast haar zitten.
Ze glimlachte.
‘Je hoeft me niet te vertellen wat je eronder aan hebt, ik zie een pyjamabroek.’
‘Ja. Eh weet je zeker, dat je een andere baan wilt? En verhuizen?’
‘Ja. Ik voel me al een stuk beter, omdat ik niet terug hoef. Zonder jou was ik er vast niet opgekomen zo rigoureus te veran- deren, je maakt het me erg makkelijk. Maar minstens zo belangrijk is, dat ik zo uitgebreider met jou kennis kan maken. Het was duidelijk dat het meer dan toeval was, dat ik je ontmoette.’
‘Zelfs twee keer.’
‘Ja, duidelijker kon het niet. Marnix, over met elkaar op kunnen schieten, blijf het alsjeblieft zeggen, als er iets je niet bevalt. Zoals mijn badjas, de eerste dag dat ik bij je ben.’
‘Wat ik al zei, het was de ongelijkheid die me stoorde. Als jij het ook maar zegt, als er iets is wat je niet bevalt.’
Ze grinnikte even.
‘Het beviel me wel, dat je de ongelijkheid zo gauw op kon heffen.’
‘Voor mijn doen erg snel, de eerste dag al.’
‘Je kan vooruit toch niet berekenen, de eerste keer of dag dit, de volgende keer dat?’
‘Nee, precies niet. Maar haastige spoed, enzovoorts.’
‘Ja. Heb je een maximum voor het aantal keren dat je bij een eerste keer kust?’
Hij snapte de hint en omarmde en kuste haar. Hij stopte zelf, een beetje buiten adem.
‘Tjonge, nogal heftig, voor een eerste dag.’
‘Ik denk niet dat ik ooit zo eh vlot geweest ben, Marnix. Maar ik voel me bij jou zo op mijn gemak. Het begon al de eerste keer dat we elkaar zagen. Omdat je even opstond, toen ik bij je kwam zitten. En steeds meer, hoe je je verder gedroeg. Ik had wel binnenpretjes, het was me duidelijk dat ik jou ook wel beviel, maar je bleef erg voorzichtig. Toch heb ik geaarzeld om je te overvallen.’
‘Een heel prettige overval. Als je je bezoek verder van tevoren aangekondigd had, had ik langer in de zenuwen gezeten. We hadden elkaar maar twee keer eerder gezien.’
‘Ja, maar niet zo kort. We hebben ook samen gegeten. Over de boodschappen morgen. Wat lust je?’
‘Bijna alles. We lopen wel samen de hele supermarkt door en beslissen samen voor een week inkopen.’
‘Goed. Zeg, aan de binnenkant van, ik zeg maar, mijn slaapkamer, zit een sleutel, met daaraan nog twee sleutels. Ik ben er niet aan gewend dat er een slot zit op een slaapkamerdeur.’
‘Zogauw ik na mijn toeren terug was heb ik een timmerman laten komen om dat slot erin te zetten. Ik hoopte dat je een keer zou komen logeren, dan moest je je wel veilig voelen. Die andere twee sleutels zijn de reservesleutels.’
‘Als ik je niet zou vertrouwen, overdag al niet, was ik niet gekomen.’
Ze keek even naar de deur van zijn slaapkamer.
‘Ik zie in jouw kamerdeur geen slot.’
‘Nee, dat vond ik niet nodig. Als ik me met jou niet veilig zou voelen zou ik je vragen om te vertrekken.’
‘Ik zou uit mezelf ook kunnen vertrekken, maar ik denk niet dat dat nodig zou kunnen zijn. Maar als je nu geen sleutels van die deur hebt, wat doe je dan, in het onwaarschijnlijke geval dat je toch mijn kamer in zou moeten? Bijvoorbeeld bij brand? Of als ik om hulp roep?’
‘Daar had ik al over nagedacht. Dan ga ik het balkon op, pak uit de parasolvoet een stoeptegel en smijt die door het glas van je balkondeur. Als die ook op slot zit.’
‘Kan er iemand van buitenaf op het balkon komen?’
‘Niet zonder een heel lange ladder.’
‘Hoe kom je hier weg, als het via de voordeur niet zou kunnen?’
‘Op het balkon zit in een kist een touwladder. Die kan je over het hekwerk gooien. Daarmee kan je een verdieping lager komen. Daar staat ook weer een kist met een touwladder. Enzovoorts. Om de paar jaar komt de brandweer die kisten en touwladders controleren. Omdat we geen vaste buitentrap hebben. Er hoort overal een vluchtroute te zijn.’
‘Mooi. Dan zal ik vast rustig slapen. Zonder de deur op slot te doen, anders zou je toch denken dat ik je niet vertrouw.’
‘Doe wat je wilt, ik zal zelfs niet proberen of je deur op slot zit.’
‘Goed. Zit je wel eens onder je parasol op het balkon?’
‘Allen midzomer, de rest van het jaar is er altijd ergens een schaduwplek. Ik zit graag buiten te lezen. Ik kan wel tegen wat zon, maar geen uren. Ik zit er te weinig om daar bruin genoeg voor te worden.’
‘Ik ben aan het verbleken. Met mijn vriendin ging ik regelmatig naar het strand. Een stuk naaktstrand.’
‘O. Ging eh hij ook mee?’
‘Één keer maar. Hij durfde zijn zwembroek niet uit te doen, en ondanks die zwembroek vond hij het helemaal niet prettig dat er zo veel te zien was. Bij hem, bedoel ik. Mijn vriendin en ik hielden natuurlijk onze benen tegen elkaar.’
‘Tja. Wist je nog niet wat voor vlees je in de kuip had.’
‘Nee, niet precies. Mijn vriendin nu dus vast wel. Er waren wel jongens die niet op hun buik gingen liggen om hun eh opwinding te verbergen. Eigenlijk vind ik het wel erg stoer staan, zo’n eh staande.’
‘O. Om die openlijk te showen zou mij te ver gaan.’
Ze keek hem glimlachend aan.
‘En privé? Hier op het balkon?’
‘Tja. Als jij er in je blootje zou gaan zonnen zou ik wel mee gaan doen. Ik vind, dat als een relatie goed op gang is, je wel van elkaar mag weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Dan hoeft het toch niet bij kusjes te blijven?’
Ze bleef glimlachen.
‘Als je vindt dat het tot nu toe kusjes waren, wat is dan kussen?’
Hij liet het haar merken.
‘Marnix, voor het nog heftiger wordt ga ik maar naar bed. Dit lijkt me ook voor jou, misschien vooral voor jou, genoeg voor zo’n eerste avond.’
‘Ja, prima. Susanne, als ik alleen op m’n gevoel afging had ik wel meer gewild. Maar daarvoor moeten we elkaar eerst beter leren kennen, vind ik nog steeds.’
‘Ik wist al hoe je erover denkt, ik houd er wel rekening mee. Nu maar even over morgen, boodschappen doen.’
‘We rijden naar een supermarkt, nemen een karretje, jij gooit erin wat jij wilt, ik ook.’
‘Ja, maar je had het over een week inkopen. Hoe moet dat, als je dagen naar Duitsland moet?’
Hij keek haar nadenkend aan.
‘Ik denk, dat ik maandagmorgen aan het bellen ga. Ik heb niets voor hun, als ze wat voor mij hebben kan dat misschien wel een week blijven liggen. In plaats daarvan kan ik misschien bezoeken binnen Nederland afleggen. En het dan niet laat maken. Het lijkt me ongezellig voor je als je hier dagen alleen zou zitten.’
‘Ja, asjeblieft, probeer dat, voor de eerste week. Daarna moet je normaal gaan werken, ik wil je niet in de weg zitten.’
Hij glimlachte.
‘Ik zei al, het enige probleempje zou de badkamer kunnen zijn.’
‘Als we elkaar wat beter kennen zelfs dat vast niet. Er is een dubbele wastafel en in het bad kunnen we ook met z’n tweeën.’
‘Nou, misschien ooit. Ik zal je een sleutel geven, dan kun je komen en gaan wanneer je wilt.’
‘Goed.’
Ze stond op en boog zich even over hem voor een kusje.
‘Welterusten, Marnix.’
‘Welterusten, lieverd.’
Hij ging ook naar zijn slaapkamer.

Weekend, zaterdag

Zondag

Maandagmiddag

Ze keek verbaasd, toen ze hem bij haar binnenkomst in het penthouse op de bank zag zitten.
‘Ben je er al? Het is amper vier uur.’
‘Kom naast me zitten, dan zal ik je wat vertellen.’
Ze deed het.
‘Ik heb jou ook wat te vertellen.’
‘Wil jij eerst?’
‘Nee, jij maar.’
‘Ik heb vanmorgen eerst met Keulen gebeld. Die vonden het best dat ik van de week niet zou komen, volgende week liever wel.’
‘Fijn, Marnix. Dat komt goed uit. Waarom hoor je straks. Ik ben in ieder geval blij, dat je deze week iedere avond thuis bent. Ik zag er een beetje tegenop om hier dagen helemaal alleen te zijn. Het mag best één of twee keer wat later worden, hoor, dan wacht ik wel met eten op je. Als je dat niet afbelt.’
‘Het wordt niet later, maar eerder. Ik had met toeren langer vrij kunnen hebben, maar ik vond er niets meer aan om dat in m’n eentje te doen, nadat ik jou ontmoet had. Het was onwaarschijnlijk dat ik je die week weer zou zien, dus ben ik na nog één overnachting ergens weer naar huis gereden en weer aan het werk gegaan. Ik heb vanmorgen met mijn chef overlegd, de rest van mijn overuren kan ik deze week opmaken. Volgende week moet ik wel normaal aan het werk.’
‘Wat fijn, Marnix.’
‘Ja. Ik hoop natuurlijk wel, dat ik je vaak zie, van de week.’
‘En daarna?’
‘Heb je weer haast?’
‘Sorry. Ja, van de week kunnen we elkaar vaak zien, ik hoef vast niet vaak weg.’
‘O?’
‘Ik wil een keer naar huis, nog wat kleding halen.’
‘Ja, natuurlijk. Haal alles maar, als je daar niet meer gaat wonen, nadat je een baan gevonden hebt. Er is hier vast kastruimte genoeg voor je.’
‘Ja. Marnix, ik heb al een baan.’
‘O? Wat snel, zeg.’
‘Ja. Ik ben zelf ook stomverbaasd.’
‘Je hebt toch niet het eerste het beste baantje aangenomen om maar snel werk te hebben?’
‘Nee zeg, zo veel haast had ik niet. Financieel had ik het nog wel een tijd uit kunnen zingen en van jou hoefde ik ook geen haast te maken.’
‘Nee, ik heb al moeite genoeg om jouw tempo bij te houden.’
‘Ik weet het, lieverd. Ik snap mezelf niet, alles gaat anders dan anders. Ik bedoel, als ik een jongen ontmoette waar ik wel verder kennis mee wilde maken. Ik bleef voorzichtig, ik keek op m’n gemak eh de kat uit de boom. Als hij me te snel was ontliep ik hem een tijdje. Kussen liet ik me ook niet gauw, pas als ik het fijn en vertrouwd genoeg vond om hand in hand te lopen of te zitten. Ik weet niet waarom ik eh doe zoals ik nu doe. Na ons toeren heb ik iedere dag aan je gedacht. Zonder dat je kaartje in het zicht was. Misschien vertel ik je te veel, zo over gevoelens vertellen deed ik de eerste maanden nooit. Eigenlijk pas als we kusten konden ze iets bij me merken. Ik snap niet waarom het nu zo snel gaat.’
‘Ik heb er een beetje over nagedacht. Heb je een broer of een zus?’
‘Nee. Hoezo?’
‘Ik heb er ook geen, maar ik kan me voorstellen, dat ik met een zus vertrouwd om zou kunnen gaan, als we niet te veel in leeftijd zouden schelen. Ik had jou wel als zus gehad willen hebben. Maar nu niet meer.’
Hij grinnikte even.
‘Ik zou, zal jou misschien meer vertellen dan ik mijn zus zou doen.’
‘Wat, bijvoorbeeld?’
‘Dingen, die jij vast ook niet aan een broer van je zou vertellen. Misschien aan je vriendin.’
‘Wat, bijvoorbeeld?’
‘Wat je met je eh verkering doet.’
‘Meisjes vertellen elkaar misschien meer dan jongens. Om ervaringen te wisselen. Om beginnersfoutjes te voorkomen. Mijn vriendin en ik hebben aardig wat van elkaar opgestoken.’
‘Ik kan me niet herinneren dat ik een jongen verteld heb wat ik deed. Of andersom. Maar over beginnersfoutjes is toch te praten, al kan dat in het begin wat moeilijk zijn?’
‘Dat bleef het steeds, min of meer. Ik probeerde er over te praten, maar alle jongens waar ik mee omgegaan ben leken zich te schamen om over gevoelens te praten. Ze hadden ze wel, ze wilden ze ook maar al te graag, maar praten ho maar. Jij lijkt me toch eh anders.’
‘Dan voor het eerst met jou. Vast door je eh uitschieters, af en toe.’
‘Die komen ook vast door jou. Je reageert zo fijn op alles wat ik zeg. Ik weet mijn eerste uitschieter tegen jou niet meer, wel dat je er zo fijn op reageerde. Daarom wist ik gelijk, dat ik me tegen jou niet in hoefde houden. En je bleef zo fijn reageren. Vast fijner dan een broer zou doen. Ik zou jou nu ook niet meer als een broer willen. Ik heb geen zusterlijke gevoelens voor je. Wel eh andere.’
‘Ik voor jou ook. Als voor een verkering. Vergeet het, als ik te snel ben. Vertel me maar over je baan.’
‘Ik vergeet het niet, maar dat komt later wel. Ik ben, zoals je voorgesteld had, naar het Ministerie van Justitie gegaan. Bij de receptie heb ik naar de personeelschef gevraagd. Ik werd opgehaald door een man van jouw leeftijd en meegenomen naar een kantoortje. Daar vertelde ik dat ik een baan zocht en gaf mijn CV. Hij las die en belde toen even. Zijn chef, snapte ik. Hij zei, dat er een interessante sollicitante was. Na dat telefoontje nam hij me mee naar een groter en luxer kantoor, met een oudere man. Die las, zonder veel meer dan goedemorgen te zeggen, ook mijn CV en belde toen ook even. Vertelde iemand dat hij een interessante sollicitante voor hem had. En maakte een afspraak voor me, vanmiddag om twee uur. Ik hoefde alleen maar ja te knikken, toen hij me daarbij vragend aankeek. Hij legde me na dat telefoongesprek uit waar ik naartoe moest. Niet zo moeilijk, op de Bezuidenhoutseweg, naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken.’
‘O? Hadden ze daar nog wat beters voor je dan bij Justitie?’
‘Ja, nogal. Wat precies vertel ik zo. Eerst over de procedure. Wat me bij Buitenlandse Zaken gelijk opviel, was dat iedereen nog ietsje netter gekleed was dan bij Justitie.’
‘Dat verwondert me niets. Ze staan er om bekend dat ze, wat ze hier noemen, koude kak hebben. Driedelige pakken, mantelpakjes. Ik heb meestal wel een pak aan, met stopdas, maar dat zou geeneens hoeven, binnen het Ministerie. Al zien ze liever geen spijkerbroeken.’
‘Ik ook niet, zo saai. Deze keer kwam ik gelijk bij de Chef Personeel, zag ik op het bordje van zijn afdeling. Driedelige pak, inderdaad. Die las ook mijn CV. Daarbij trok hij één keer zijn wenkbrauwen op, zag ik. Ik vroeg gelijk of er iets niet klopte. Hij zei, u snapt natuurlijk wel dat we iemand zonder woonadres niet aan kunnen nemen, een tijdelijk adres kan ook problemen opleveren. Uw gegevens moeten gecontroleerd kunnen worden. U zal wel gehoord hebben van een staatssecretaris die geen doctorandus bleek te zijn. Zulke blunders moeten we voorkomen. Daarom hebben we graag een adres, waarop u bij het GBA ingeschreven staat. In Den Haag of omgeving, Katwijk is wat ver weg voor dagelijks heen en weer reizen. Ik zei, dat ik, in afwachting van een vaste baan, logeerde bij een bekende, een ingenieur, die bij Verkeer en Waterstaat werkte. Dat mocht ik toch wel vertellen?’
‘Ja hoor. Ik ben in ieder geval onverdacht.’
‘Hij keek in ieder geval minder bedenkelijk. En zei, in een intercom, graag een uitdraai voor melding van een verhuizing bij het GBA. Een meisje, in een mantelpakje, bracht al gauw een A-viertje. De chef gaf me die en zei, als u uw oude adres in Katwijk invult, en als nieuwe uw huidige tijdelijke adres, en die ingenieur voor geen bezwaar laat tekenen, en met uw paspoort naar het GBA gaat en daar uw verhuizing laat registreren, kunnen we u aannemen. Is dat goed, Marnix? Hij zei ook nog, dat het natuurlijk altijd goed is, als ik me later op een ander adres bij het GBA in laat schrijven. Mits niet te ver weg.’
‘Ja, dat is prima. Ik bedoel, dat je officieel hier komt wonen. Je hebt het erover gehad dat je eigen woonruimte zou gaan zoeken, als je een vaste baan had. Maar eh, ik hoop eigenlijk, dat je bij mij blijft wonen, zolang het goed gaat met onze relatie. Ik hoop, dat die nog veel beter wordt, maar ik kan je niets beloven. Of je al ergens om vragen. Of jou al toezeggingen laten doen.’
Ze keek hem glimlachend aan.
‘Nee, we blijven voorzichtig, hè? Maar ik blijf in ieder geval graag voorlopig bij je wonen, we zien wel hoe dat gaat. Vast goed. En fijn.’
‘Ja. Verder? Over je baan?’
‘Als ik nog deze week een uittreksel van het GBA met mijn vaste adres bij Buitenlandse Zaken inlever, krijg ik nog niet gelijk een vast contract, met een proeftijd, maar een tijdelijk. Ik kan nog niet met die vaste baan beginnen, ik moet eerst op een cursus, van een week, over de organisatie en de gebruiken bij Buitenlandse Zaken.’
Hij grinnikte.
‘Een klasje.’
‘Ja, zoiets zei hij. Heb je daarover gehoord?’
‘Ja. Ze hebben er meerdere, langere voor diplomaten. Ingewerkt word je overal, maar alleen bij Buitenlandse Zaken gaat het zo schools, klassikaal, dat ze het klasjes noemen.’
‘Ik zal het wel overleven.’
‘Ja, makkelijk. En die vaste baan?’
‘Die kan ik krijgen als ik voor dat klasje slaag. En ik verder gecontroleerd ben. Marnix, die baan is mij op het lijf geschreven, net als de jouwe. Heb je wel eens van hulpdiensten gehoord, voor mensen in het buitenland?’
‘ANWB, SOS?’
‘Ja, precies. Er zijn er nog meer. Maar die kunnen niet overal bij helpen. Dan komen ze, of die mensen, via een ambassade of een consulaat, bij Buitenlandse Zaken terecht. Meestal gaat het dan om het opsporen van familie. Begin je wat te snappen?’
‘Ja. Mag jij dat gaan doen? Als je daar nog steeds zin in hebt lijkt me het zeker iets voor jou.’
‘Ja, hè? Die personeelschef vertelde er wat meer over. Tot nu toe was het een baantje voor iemand die niet veel te doen had, maar het werd te veel, daarom werd het een volledige baan, voor een vast iemand. Er was op een interne vacature niemand gekomen, ook niet op een vacature binnen de hele overheid. Ze stonden op het punt er een externe vacature van te maken. Daarom werd ik vast zo snel doorgestuurd, ieder personeelsfiguur kon zien dat ik er vast voor in aanmerking zou komen. Ik ken ook Engels, Duits, Frans en een beetje Spaans. Al komt het meeste binnen in het Nederlands. Via e-mail, alleen van con- sulaten waar ze geen Internet hebben per fax, vaak in de landstaal. Maar ze hebben bij Buitenlandse Zaken een vertaal- afdeling.’
‘Ja, natuurlijk. Tjonge, bijna onwaarschijnlijk, precies een baan voor jou.’
‘Na het andere onwaarschijnlijke, dat met ons, lijkt het me ook een aanwijzing.’
‘Wat kijk je ineens ernstig?’
‘Marnix, het moest kennelijk zo zijn, dat ik jou vond, of jij mij, en dat ik dan heel snel een goede baan vond. Dat ik daardoor uit mijn oude omgeving weg kon, een heel nieuw leven kon beginnen. Geeneens in mijn eentje, bij jou. Voorlopig, of voor langer. Of voor altijd. Laten we het daar nu maar niet over hebben. Ik moet het eerst mijn ouders en mijn werkgever vertellen. En verhuizen. Marnix, ik heb, behalve mijn kleding, een min of meer luie stoel, waar ik graag op mijn kamer op zit, als ik niet aan mijn bureautje zit. Mag die op eh mijn slaapkamer?’
‘Waar je maar wilt. En laat dat eh weg, het is ook officieel jouw slaapkamer, als je je bij het GBA hebt laten overschrijven.’
‘Dank je. Maar je hebt die stoel nog niet gezien, ik weet niet of de bekleding hier past.’
‘Die bekleding is zonodig ook aan te passen.’
‘Ook?’
‘Lieverd, we zullen ons allebei wat aan moeten passen. Ik, dat ik niet meer alleen woon, jij, niet meer op een kamertje bij je ouders. Maar ik voorzie geen problemen.’
‘Ik eigenlijk ook niet.’
‘Je moet wel het hele penthouse ook als jouw penthouse beschouwen, niet alleen jouw slaapkamer. We wonen er toch samen? Leven, koken, eten? Alles behalve samen slapen?’
‘Blijf nog even ernstig. Dat samen slapen sluit je toch niet voor altijd uit?’
‘Nee, zeker niet. Maar je weet mijn instelling erover wel.’
‘Ja, alles op z’n tijd. Over koken, ik heb er geen enkel bezwaar tegen om dat meestal te doen.’
‘Fijn. Maar zeker als ik het eerst thuis ben zal ik er wel mee willen beginnen. Maar alles in overleg, ook het inkopen.’
‘Ja, prima. Wil je je hulp aanhouden?’
‘Ja, zeker weten. Alles wat die kan doen hoeven wij niet. Het kan er wel af, hoor.’
‘Jij hoeft niet alles te betalen. Mag ik meebetalen? Een soort huur? De helft van je lasten? Een week gratis logeren zou ik kunnen accepteren, maar niet als we langer bijna alles samen willen doen. Alsjeblieft, Marnix.’
‘Ja, rustig maar, ik snap je wel. Je wilt net zomin van mij profiteren als ik van jou. Ik weet mijn lasten natuurlijk min of meer wel, ik zal ze een keer op een rijtje zetten en je ze voorleggen. Goed?’
‘Ja, prima, daar komen we wel uit. Wil je een voorschot?’
‘Nee, niet nodig. Dus je hoeft van de week geeneens vaak weg? Een keer naar het stadhuis en een keer naar Katwijk?’
‘Ja. Misschien nog een keer wat kleding kopen. Dat weet ik, als ik bij het verhuizen alles weer een keer gezien heb. Ik moet er vaker netjes bijlopen dan vroeger.’
‘Ja, vast. Heb je een voorschot nodig?’
‘Nee, dank je. Mijn reserve is groot genoeg, daar kan best wat af. En van wat ik ga verdienen kan ik best leven, al heb ik hier meer kosten. Ik hoefde thuis niet veel te betalen.’
‘Ik weet wel, grofweg, wat je gaat verdienen, als Hbo’er. De loonschalen zijn openbaar.’
‘Dan kan ik ook opzoeken wat jij verdient.’
‘Dat hoeft niet, dat wil ik je wel vertellen.’
‘Nee, laat maar. Ik praat het liefst alleen over geld al het niet anders kan. Zoals daarnet.’
‘Prima. Susanne, ik ben heel blij, dat je die baan gevonden hebt. Mocht die je gaan vervelen, dan heb je, door die ervaring, vast snel een minstens even goede baan, op één of ander ministerie. Of daarbuiten. Het liefst in Den Haag of omgeving. Er zit, geloof ik, ook een Ministerie in Zoetermeer.’
‘Je wilt me in de buurt houden, hè?’
‘Ja. Voor de volledigheid, als ik je niet afschrik, niet alleen een baan voor in de buurt, ik hoop ook, dat je na deze week niet meer gaat verhuizen.’
‘Daar schrik ik niet van, dat heb je al eerder laten merken. Of gezegd. Of die baan me blijft bevallen moet ik afwachten, maar ik zie het helemaal niet somber in. Ook niet het met jou samen wonen, Marnix.’
‘Fijn.’
Ze kusten, tot er een maag knorde. Ze zochten samen uit wat ze wilden eten, maakten dat klaar, aten het op en ruimden weer op.

Verder

Susanne verhuisde die week. Uit voorzorg ging ze aan de pil. Na een week kroop ze op een avond bij hem in bed. Ze gingen elkaar iedere nacht wat verder, beter en uitgebreider bevoelen. Het duurde niet zo lang of ze vrijden ook.
Ze trouwden en net voor de komst van hun eerste kind verhuisden ze naar een grotere woning.

---

 

2. Huiswerk?

Kleine meisjes worden groot.

‘Mam, is het goed als een jongen uit mijn klas me komt helpen bij mijn huiswerk?’
‘Pap helpt je af en toe toch?’
‘Ja, dat kan hij ook blijven doen, hij doet het fijn.’
‘Maar? Die jongen?’
‘Nou ja, die wil ik wat vaker zien.’
‘Aha! Ben je verliefd op hem?’
‘Misschien. Maar we hebben te weinig contact om er goed achter te komen.’
‘Zit hij bij je club waar je mee naar disco’s gaat?’
‘Ja, maar daar heb je geen echt contact. Te veel herrie en, je weet wel, tegenwoordig dans je een stukje van elkaar af.’
‘Ja, wie dat ooit uitgevonden heeft moesten ze kielhalen. Ik kon onder het dansen een jongen wel wat in zijn oor fluisteren. En andersom.’
‘Wat?’
‘Nou ja, wat gezelligs. Maar je had elkaar ten minste vast.’
‘Stijldansen heette dat, hè?’
‘Nog steeds. Het wordt nog gedaan, door ouderen.’
‘Al hadden jullie elkaar vast, veel was dat niet, hè? Decimeters van elkaar.’
‘Ja, behalve als je een misstap maakte. Per ongeluk of expres. Dan botste je tegen elkaar.’
‘Deed je dat, expres?’
‘Natuurlijk. Als ik meer contact met een bepaalde jongen wilde. Of een jongen deed het bij mij. Als hij van zo dichtbij in mijn bloes kon kijken wilde hij waar hij iets van zag wel eens tegen zich aan voelen. Een erg brutale drukte dan ook zijn buik tegen je. Om te laten voelen dat hij eh opgewonden was.’
‘Onder het dansen?’
‘Het lag er natuurlijk ook aan wat ik al in zijn oor gefluisterd had. Het was voor mij toen vast makkelijker om wat te beginnen dan nu voor jou.’
‘Misschien kan ik een keer tegen hem op botsen.’
‘Je bumpers zijn er al groot genoeg voor.’
‘Daar kijkt hij stiekem naar, maar ik merk het wel.’
‘Ook als zijn broek wat vooruit komt?’
‘Nou, mam. Nee, heb ik niet gezien.’
‘Op jullie leeftijd is dat bij een jongen een normale reactie, hoor. Wanneer komt die jongen?’
‘Straks. Ik laat hem wel binnen.’
‘Stel hem dan wel even voor. Ik hoop, dat hij er een beetje beschaafd uitziet.’
‘Ja, hoor, keurig. Anders had ik hem ook niet gevraagd.’
‘Hoe reageerde hij daarop?’
‘Hij keek me even lang aan, een paar seconden, zei toen, goed.’
‘Denk je, dat hij wat vermoedt?’
‘Misschien. Ik zei, dat ik problemen met wiskunde kreeg. De leraar, die we er dit jaar voor hebben, legt lang zo goed niet uit als die van vorig jaar. Dat was hij met me eens.’
‘Pap weet genoeg van wiskunde.’
‘Ja, maar die wiskunde is bijzaak.’
‘Als je het maar niet te bont maakt met je hoofdzaak.’
‘Nee hoor. Ik hoop wel, dat je niet met een of andere smoes komt kijken. Ik hoef niet gecontroleerd te worden. Ik verwacht niet, dat hij eh zich onfatsoenlijk gaat gedragen, anders gil ik wel.’
‘Als er iets gebeurt met wederzijdse toestemming is dat niet onfatsoenlijk. Tenminste, als je dat niet in het openbaar doet. Een kusje kan wel, maar echt kussen hoor je privé te houden.’
‘Ik wil wel voorzichtig beginnen. Als hij niets doet.’
‘Wat?’
‘Nou, met kussen. Misschien wat meer. Mam, ik weet, dat ik niet moet gaan vrijen.’
‘Nee zeg. Alles op z’n tijd. Je weet er genoeg van. Anders vraag je maar.’
‘Ja, mam.’

Een jaar later

‘Mam, hoe hebben jij en pap elkaar eigenlijk ontmoet?’
‘Op het terras van een restaurant bij een rivier.’
‘Toevallig?’
‘Ja. We kenden elkaar niet. De laatste vrije stoel op dat terras was aan zijn tafeltje.’
‘Ja, dan ga je daar natuurlijk zitten.’
‘Ja. We raakten aan de praat. Enne, ik van hem onder de indruk. Een nette, vriendelijke en beleefde vent.’
‘Ja, nog. En toen?’
‘Toen? Niets. Na onze consumpties hebben we afscheid genomen en zijn we opgestapt.’
‘Jullie hadden toch wel wat afgesproken?’
‘Nee.’
‘Hoe ging het dan verder?’
‘De volgende dag ging het andersom, hij vond mij, op het terras van een restaurant bij een andere rivier.’
‘Vond? Of was hij je stiekem gevolgd?’
‘Nee, niet gevolgd, dat had ik vast gemerkt. We gingen natuurlijk weer praten, waarbij we erachter kwamen, dat hij een andere route gevolgd had.’
‘En op hetzelfde terras geëindigd was als jij? Wat een toeval.’
‘Dat vond ik ook. Maar hij zei, dat is vast een lotsbeschikking.’
‘Klinkt ouderwets. Maar ja, dat was ook jaren geleden.’
‘Ja, twintig jaar.’
‘Er zitten er in mijn klas, die geboren zijn vóór hun ouders negen maanden getrouwd waren.’
‘Praten jullie over zoiets?’
‘Er was er laatst één, die vertelde dat zijn ouders veertien jaar getrouwd waren. Dat viel natuurlijk op, we wisten dat hij veertien was. Toen hebben we er wat over doorgepraat.’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Ik ben ook veertien, je zal vast niet zes, nee, vijf jaar gewacht hebben om met pap in bed te duiken. Of voorbehoedmiddelen gebruikt hebben.’
‘Dat laatste.’
Jenny grinnikte.
‘En dat eerste?’
‘Niet al te snel. Niet al bij de derde keer dat ik hem zag.’
‘Weer toevallig?’
‘Nee. Pap had me bij die tweede keer zijn kaartje gegeven. Na zo’n maand belde ik hem op, vroeg of we elkaar weer een keer konden ontmoeten.’
‘Tja, dat is nog net niet achter hem aanlopen.’
‘Ach, net zoiets als vragen om bij je huiswerk geholpen te worden.’
‘Nou! Ja, misschien wel.’
‘Pap had beloofd, dat hij zou wachten of ik weer contact met hem op zou nemen.’
‘Hij is nog steeds nogal geduldig.’
‘Ja, daar heb jij geluk mee, puber.’
‘Ja, ik weet het, hij pikt veel van me.’
‘Ach, je mag best af en toe wat raar doen. Je maakt het later altijd goed. Met pap, en mij.’
‘Ja, als ik merk, dat jullie niet helemaal tevreden met me zijn.’
‘Ach, ik zal vroeger vast ook niet altijd een lieverdje geweest zijn. Daarom heb ik ook wat geduld met jou.’
Jenny grinnikte weer even.
‘Met pap niet?’
‘Niet altijd.’
‘’s Avonds, hè?’
‘Merk je dat?’
‘Ja, als je nog vroeger naar bed wilt dan ik. En pap van je mee moet.’
‘Ja. Je snapt het wel, hè?’
‘Wel wat je dan wilt. Niet waarom zo vroeg al.’
‘Haastwerk is niks, lieverd. Ik neem er liever de tijd voor.’
‘Ja. Eh.’
‘Peter komt al een jaar op je kamer om samen huiswerk te maken. Vertel me niet, dat je niets met hem doet. Al ben je genoeg gewaarschuwd.’
‘Ja, genoeg. Tja, eerst gaf ik hem een hand, als hij wegging. Na een paar keer vroeg hij, of hij me een kusje mocht geven. Het werd gelijk echt kussen. En na een paar keer begon hij mijn borsten te strelen. Over mijn bloes, hoor. Maar niet zo lang. Dat kan toch geen kwaad?’
‘Nee, er kan wel meer geen kwaad. Wat wel weet je wel. Als je daar vlakbij bent kan het moeilijk zijn om dat dan ook niet te doen.’
‘En eh, voorbehoedmiddelen?’
‘Je bent nog veel te jong om daarmee te beginnen. En niet zwanger worden is niet het enige wat er meespeelt.’
‘Is maagd zijn dan zo belangrijk?’
‘Voor jou misschien niet. Voor wie dan ook, later misschien wel. Als hij het merkt weet hij ten minste zeker dat hij de eerste is. Niet iedereen is gediend van tweedehands. Of nog vaker gebruikt.’
‘Jasses, gebruikt.’
‘Sommige jongens gebruiken meisjes alleen maar om in klaar te komen.’
‘Ja, bah.’
‘Ergens begrijp ik ze wel. Ze moeten nu eenmaal af en toe wat kwijt. Hun tweede keus is het door een vrouw laten doen, in plaats van dat ze eh de hand aan zichzelf slaan. Derde keus, dromen over seks en in hun slaap klaarkomen. Met als resultaat een vies bed.’
‘Ja. En voor vrouwen?’
‘Tja, als je weet wat het is wil je af en toe best wat. Maar het is pas fijn met een man waar je graag vaak mee samen bent. Die je wilt verzorgen, zo goed mogelijk. En die goed voor jou zorgt. In een liefdesrelatie, liefje.’
‘Ja. En als je het nog niet weet? Eh als ik het mag weten, als je het wilt vertellen, was jij nog maagd?’
‘Ja. Pap heeft het gemerkt. Omdat ik even kreunde, toen eh het laatste stuk er onverwacht erg snel inschoot. Daarvoor voelde ik, dat eh pap me onderin wat ruimer maakte.’
‘Tjonge. Niet pijnlijk?’
‘Net niet, wel erg spannend. Of alles wel zou lukken. Of het echt lekkerder zou zijn dan eh wat we eerder deden. Nou, nogal.’
‘Tja. Eh was pap nog maagd? Dat is niet te voelen, hè?’
‘Nee, dat moet je geloven, als hij dat zegt. Dat deed ik, ik heb hem nooit op een leugentje kunnen betrappen.’
‘Hij zegt, dat komt altijd uit. Al is de leugen nog zo snel, enzovoorts.’
‘Ja. Hij was in het begin duidelijk net zo onervaren als ik. Al lukte alles. Maar een tweede keer of vaker nog beter.’
‘Ja, vast wel. Is dat lekker, klaarkomen?’
‘Speel je niet met jezelf?’
‘Mam! Nee! Dat hoort toch niet? Heeft u gezegd?’
‘Ja, bij je voorlichting. Maar het kan wel. Als je er maar niet verslaafd aan raakt. Anders kan het met een jongen tegenvallen, schijnt het.’
‘Goed. Ik vraag maar niet verder.’
‘Vraag maar aan Peter.’
‘Aan Peter? Wat?’
‘Of klaarkomen lekker is.’
‘Die eh zal toch niet met zichzelf spelen?’
‘Hoogstwaarschijnlijk wel. Waarom denk je dat hij stopt met bij jou wat strelen?’
‘O. Hij zei nooit waarom. Ik vond het meestal lang genoeg.’
‘Meestal?’
‘Soms wilde ik wel dat hij wat eh meer zou doen.’
‘Onder je bloes, hè? Ja, zo begint het. En dan steeds meer. Tot misschien te ver.’
‘Daarom had ik geen haast. Zou hij van over mijn bloes voelen al eh te opgewonden raken?’
‘Ik zou niet weten waarom hij er anders mee zou stoppen. Hij lijkt me een nette jongen, zeker omdat hij op tijd stopt, maar hij zal vast eigenlijk wel wat meer willen.’
‘Dan zal ik wel moeten wachten tot hij niet meer zo snel opgewonden raakt.’
‘Ja, dat is het verstandigste. Maar als je geduld opraakt, hopelijk niet te snel, kan je hem afwinden.’
‘Mam! Eh ik snap wel wat je bedoelt, maar dit is een andere voorlichting dan eerder.’
‘Alles op z’n tijd. Je bent kennelijk ergens aan toe.’
‘Zijn strelen vind ik erg prettig. Maar om eh hem te gaan strelen? Dat van hem?’
‘Pap en ik hebben een tijd niet méér gedaan bij elkaar. Niet zo erg lang, we waren al ouder.’
‘Vind je mij niet te jong?’
‘Wat aan de jonge kant. Maar als ik niet geweten had dat je een erg verstandig meisje was had ik niets gezegd. Maar haast je maar niet.’
‘Nee. Tjonge. Afwinden. Je weet vast wel hoe ze dat meestal noemen.’
‘Ja. Daar praten je klasgenoten vast over.’
‘De meisjes, onder elkaar. Er zijn er, die het al gedaan hebben.’
‘En vast gevingerd zijn.’
‘Nou, mam toch.’
Susanne grinnikte.
‘Ach, meisjes onder elkaar.’
‘Ja. Fijn. Lief van je, mam.’
‘Je hoort alles op tijd te horen. Niet om je aan te sporen om wat te gaan doen, maar om als je wat doet voorzichtig te blijven. En de jongen ook, hij moet lief blijven, niet ruw worden. En je nergens toe proberen te dwingen.’
‘Ik denk niet dat Peter dat zal doen.’
‘Misschien ergens om vragen.’
‘Om eh dat van hem te strelen?’
‘Ja. Lang kan dat nooit, lieverd.’
‘Dan wordt het afwinden. Is dat eh prettig, om te doen?’
‘O ja. Dat van hem, lieverd, een dikker, langer en stijver geworden pikkie, is erg lekker om mee te spelen. Vasthouden, strelen. Je moet alleen oppassen waar zijn zaad komt, als hij klaar komt. Het spuit een eindje weg. Het beste is, het de eerste keer onder de douche te doen. Daar kan je het makkelijk wegspoelen. Daarna weet je hoe je mikken kan, bijvoorbeeld op een handdoek.’
‘Is het veel?’
Susanne grinnikte.
‘Hopelijk. Voor hem, hoe meer hij voelt gaan, eruit spuiten, bij de krampen die hij krijgt, hoe lekkerder het voor hem is. Voor eh een meisje, voor later, hoe meer, hoe meer kans er is om zwanger te worden. Het schijnt zo’n één kubieke centimeter te zijn, maar het ziet er uit als klodders dikke spuug. Als ik ongesteld ben en pap wil wat kwijt, dan eh help ik hem wel. En zie ik het.’
‘Kan hij niet een paar dagen wachten?’
‘Misschien. Als we helemaal niets zouden doen. Maar als ik me goed genoeg voel, meestal wel, speelt pap graag met mijn borsten en wordt daar opgewonden van. En ik speel toch graag met zijn stijve.’
‘Ik zie wel eens wat op Internet. Per ongeluk, hoor, ik zoek het niet op. Peter heeft vast nog niet zo’n grote.’
‘Nee, maar al wel volledig werkend. Pas maar op.’
‘Ja mam.’
‘Als jongens af en toe wat kwijtraken kunnen ze meestal wel wachten om te gaan vrijen. Meisjes ook, als ze af en toe prettig tussen hun benen gestreeld worden, gevingerd en klaarkomen.’
‘Tja.’
‘Doe het, te zijner tijd, eerst bij hem. Dan kan je zien dat klaarkomen wat heftig is, de krampen laten jongens nogal schokken. Dan schrik je niet zo erg als je ze zelf krijgt.’
‘Krampen, schokken? En dat is lekker?’
‘Ja, geloof me maar. Ben je nu geschokt?’
‘Een beetje.’
‘Had ik minder moeten vertellen?’
‘Nee, lijkt me wel goed, zo.’
‘Fijn. Komt Peter nog?’
‘Vandaag niet.’
‘Kan je even bijkomen.’
‘Ja. Het ging tot nu toe zó rustig, met Peter, dat ik niet veel nagedacht heb over dit soort zaken. Ik zou het wel merken als hij wilde vrijen.’
‘Helemaal aangekleed gaat het niet. Helemaal uitgekleed is het lekkerst.’
‘Is het in het begin niet eh eng, als er tussen je benen gekeken wordt? Als het niet helemaal donker is?’
‘Als hij ook uitgekleed is kan je dat niet schelen, dan kijk je met grote ogen naar wat hij heeft. Zelfs als je dat eerder gevoeld hebt.’
‘Ja, aan hem is natuurlijk meer te zien dan een simpele gleuf.’
‘Ja, een stijve met daaronder een zakje met twee ballen. Als je die voorzichtig masseert gaat zijn zaadfabriek nog harder aan het werk.’
‘Nou, dat hoef ik niet allemaal te weten.’
‘Jawel. Je moet met hem ook overal over praten. Voor de gezelligheid. En de verhoging van de feestvreugde. Zegt hij wat, als hij je streelt?’
‘Niet zo veel. Lekker. Zacht maar stevig.’
‘Dat is al heel wat. Jongens zijn meestal bang om met meisjes over seks te praten. Maar het is veel gezelliger om het wel te doen. Je kan ze helpen door te vragen, bijvoorbeeld, hoe vind je het? Lekker? En noem alles wat je bij hem beetpakt ook maar bij naam. Zal hem nog meer opwinden.’
‘Als hij tot nu toe al zo snel stopt is dat misschien geeneens nodig.’
‘Doe het nog maar jaren rustig aan.’
‘Ja, mam. Ik ga huiswerk maken.’
‘Prima.’

Een maand later

‘Mam, toen je pap ontmoette, wat deed je toen eigenlijk, in je eentje op terrassen?’
‘Tja. Ik had een week vrijgenomen, ik was aan het toeren. Pap ook.’
‘Zomaar toeren?’
‘Hij wel, ik niet. Mijn laatste verkering was een paar maanden daarvoor uitgeraakt. Hij papte aan met mijn beste vriendin en buurmeisje. Ze trouwden die week, ik wilde uit de buurt zijn.’
‘Wat gemeen, jouw verkering inpikken.’
‘Zo was het niet. Ze wilden het allebei niet, om mij, maar ze konden het niet stoppen. Mijn vriendin huilde, toen ze me vertelde dat ze het niet langer geheim konden houden, dat ze erg veel voor elkaar waren gaan voelen. En hij meer voor haar dan voor mij. Dat kon ik begrijpen, Jenny, ik kon het haar niet kwalijk nemen. Hem een beetje.’
‘Tja.’
‘Ik heb haar een tijd ontlopen, hem nog, maar we zijn toch vriendinnen gebleven, al zien we elkaar niet vaak. Het blijft wat lastig, omdat we een bepaald onderwerp willen vermijden.’
‘Wat?’
‘Natuurlijk, dat ik vóór haar al zijn blote je weet wel vast had gehad. Enzovoorts. Op zich was ik er, nadat ik pap ontmoet had, wel gauw helemaal overheen.’
‘Omdat hij gelijk verkering met je wilde?’
‘Niet direct. Die tweede keer, dat we elkaar zagen, kreeg hij me aan de praat. Hij had gemerkt, de eerste keer al, dat ik wat treurig was. Hij kreeg het hele verhaal uit me. Het luchtte me op, ik had er niet eerder over kunnen praten.’
‘Niet met oma? Je moeder?’
‘Nee, die was te nuchter. Zoiets kan gebeuren, zei ze.’
‘En er wel over praten met een wildvreemde?’
‘Hij was voor mij al geen vreemde meer. Wat ik je zei, netjes, vriendelijk en beleefd. En zo begrijpend. Zoals hij jou ook begrijpt.’
‘Ja, dan snap ik het een beetje. De derde keer? Weer op een terrasje?’
‘Nee, bij hem thuis, in Den Haag. Ik woonde toen nog bij mijn ouders, in Katwijk.’
‘Bij een vreemde vent naar binnen gaan?’
‘Ik zei al, hij was voor mij al geen vreemde meer. Na die twee keer zeker niet meer. Hij had me ook niet met zijn ogen uit zitten kleden.’
‘Ik ken dat, dat doen jongens soms. Peter gelukkig niet. Anders had ik ook niets met hem gewild. Pap toch wel wat, met jou? Of jij met hem?’
‘Niet onmiddellijk. Ik vertelde daar nog wat meer over mezelf, andersom natuurlijk ook. Hij hielp me om een baan in Den Haag te zoeken, ik wilde uit Katwijk weg. En ik kon bij hem logeren, tot ik een eigen woning vond. Hij had een prachtig penthouse, bovenop een flat. Met een slaapkamer over. Je hebt er foto’s van gezien.’
‘Ja, en erover gehoord.’
‘Ik eh ben niet aan het zoeken naar een eigen woning toegekomen. Het logeren werd algauw samenwonen.’
‘En samen gaan leven?’
‘Eigenlijk ook.’
‘En samen gaan slapen?’
‘Je wilt vast graag horen, eigenlijk ook. Gaat je niets aan. We zijn getrouwd, jij kwam jaren later.’
‘Toen expres?’
‘Ja, we hadden allebei een fijne baan en in onze vrije tijd het heel fijn met elkaar. Maar ja, een meisje wil toch wel graag moeder worden. Toen jij kwam ben ik gestopt met werken en op huizenjacht gegaan. Want we wilden nog een kindje, dan zou het penthouse te klein worden.’
‘Toen dit gevonden?’
‘Ja. Prima, hè?’
‘Ja, zeker.’
‘Omdat de slaapkamers naast elkaar zijn, hebben we er toen op gelet, dat het niet gehorig was. Kinderen hoeven niet te horen wat hun ouders doen.’
‘Nee zeg.’
‘Of andersom, binnen bepaalde grenzen.’
‘Nou zeg! Peter en ik maken geen herrie.’
‘Dat komt dan nog wel. Je krijgt hem wel aan het kreunen. En andersom.’
‘Zoals in die film, waar zij in een restaurant doet of ze klaarkomt?’
‘Nou, dat was een beetje overdreven. Maar doodstil kan je er niet bij blijven.’
‘Voorlopig zullen we er niet bij kreunen. Peter hijgt wel een beetje, als hij een tijdje bezig is.’
‘Met wat?’
‘Met mij strelen. Ook onder mijn bloes.’
‘Over je beha.’
‘Die heb ik al gauw afgedaan, dat was niks. Hij is zo lief. Zo voorzichtig.’
‘En snel opgewonden.’
‘Ja. Hij heeft zelf al wel een keer gezegd, dat hij daarom moest stoppen. Of een tijdje pauzeren.’
‘Je moet hem toch eens een keer uithoren waarom precies. Je weet het natuurlijk wel, maar om hem te laten praten.’
‘Over eh zijn zaadproductie?’
‘Onder andere. En als het een keer zover is, moet je zeggen dat je niet helemaal lekker bent, want ongesteld. Jongens weten er van, tenminste, dat hoort ze verteld te zijn, maar daar staan ze nooit bij stil. Net zoals jij niet denkt, bij iedere jongen, die heeft natte dromen. Maar als jij het één keer gezegd hebt, is het daarna makkelijker voor je als je hem wilt waarschuwen om tussen je benen vandaan te blijven.’
‘Ja, vast. Er komt meer bij eh scharrelen kijken dan ik dacht. Hij went langzaam. Gaat dan pas iets verder. Hij heeft mijn borsten gekust, mam.’
‘Tja, vast vlak voor zijn neus.’
‘Ja. Maar toen hij de eerste keer een tepel in zijn mond nam en die likte werd het voor mij te opwindend.’
‘De kriebels in je buik, hè?’
‘Ja. Erg?’
‘Nee, normaal. Zal nog wel erger worden.’
‘Ik denk, dat ik wel weet wanneer. Moet ik wachten tot hij erom vraagt?’
‘Je moet niks, Jenny! Je moet helemaal niks!’
‘Nee, mam.’
‘Sorry dat ik uitviel. Als je denkt dat hij eigenlijk wel wat wil, maar er niet om durft te vragen, kan je zelf vragen of je zijn opwinding mag zien. Als hij dan nog aarzelt, aanbieden om ook wat van jou te laten zien. Meer dan blote borsten. Nou, dan wil hij vast wel. Het enige wat je moet, is niet trouwen als je niet vaak wilt vrijen. Mannen hebben daar meer behoefte aan dan vrouwen. Wij hoeven niets kwijt.’
‘Nee.’
‘Om in te kunnen schatten of je wel wilt vrijen hoef je dat niet te oefenen. Scharrelen, met net niet vrijen, is genoeg om er achter te komen of je problemen hebt met lichamelijke contacten of dat je ervan geniet. Probeer je niet te laten ontmaagden voor je getrouwd bent, Jenny. Het is eenmalig.’
‘Ja, mam.’
 ‘Je moet je niet te druk maken over alles wat er komt kijken bij scharrelen, en later vrijen. Je moet het rustig aan doen, het gezellig houden. En erbij praten. Om elkaars gevoelens te weten. Anders is het zo’n kille bedoening. Niet meer dan eh een dierlijke geslachtsdaad. In plaats van een gezellig feestje. Een gezellige aanloop, beginnen met strelen, dan vrijen en gezellig uithijgen.’
‘Tja. Hoe vind je het eigenlijk, dat ik je eh op de hoogte houd?’
‘Heel fijn, Jenny. Je hoeft het niet, maar ik kan je er misschien een beetje bij helpen. Met tips.’
‘Ja, dat doe je. Dat vind ik fijn. Nou, maar weer aan mijn huiswerk.’

Een maand later

‘Mam?’
‘Ja?’
‘Eh.’
Susanne grinnikte.
‘Weer een stapje verder?’
‘Nou, een stapje? Wat meer.’
‘Toch niet gevreeën?’
‘Nee, natuurlijk niet. Ik snap nu wel beter wat je bedoelde, met als je er vlakbij bent kan het moeilijk zijn om dat dan ook niet te doen.’
‘Zat je er vlakbij?’
‘Dichtbij genoeg. Peter heeft een mooie grote. En eh, volledig werkend. Ik heb opgepast, hoor. Maar hij ook, hij zei, mik naast je. Tjonge, een paar flinke stralen. Op de grond, wat je zei, leken het inderdaad klodders dikke spuug. In de douchebak, hoor. Maar ik weet nu hoe ver hij spuit.’
‘En hoeveel? Een paar flinke stralen?’
‘Drie. En een beetje.’
‘Tjonge, mijn kleine meisje wordt steeds meer een vrouwtje. Wat al een jongen klaar heeft laten komen.’
‘Ik moest wel een beetje op hem inpraten toen hij weer veel te snel stopte me te strelen. Om hem mee te krijgen naar de badkamer en zich daar uit te kleden.’
‘Hem wat beloofd?’
‘Ja. Kijken, niet aankomen. Ik weet nu zeker, waarom ze het een stijve noemen. Tjonge, het staat wel stoer, bij een jongen, zo’n paal omhoog.’
‘Ja. Niet eerlijk, hè, dat ze wel steeds kunnen zien hoe groot onze borsten zijn, wij alleen soms een bobbel in hun broek.’
‘Ja. Toch beter, want ik kon er niet afblijven.’
‘Ja, aantrekkelijk, hè?’
‘Ja. En hem afgetrokken, dus. Maar ik denk, dat hij zijn meeste voorzichtigheid nu wel kwijt is.’
‘O? Heeft hij wat bij jou gedaan?’
‘Eh over mijn gleuf gelikt. Hij keek van steeds dichterbij en gaf er ineens een kusje op. Dat vond ik niet erg. Dat likken is net zoiets als aan mijn tepels likken en er op sabbelen.’
‘Baby spelen. Tja, hem laten komen en je gleuf laten likken is inderdaad meer dan een stapje verder.’
‘Ja. Lijkt me voor een jaartje genoeg.’
‘Nou, dan nog maar wat voorlichting. Peter zal het vast fijn vinden, dat weet ik eigenlijk wel zeker, als je hem af en toe van zijn teveel aan zaad afhelpt. Dan kan hij, ten eerste, een tijd niet met je vrijen, ten tweede, jou langer eh wat je wilt. Ik mis nog wat. Hij heeft met zijn tong aan je gleuf gezeten. Eh niet erin?’
‘Nee, die kans heb ik hem niet gegeven.’
‘Nog niet met zijn vingers aan je gezeten?’
‘Een beetje maar.’
‘De rest komt vast nog wel. Ook erin. Net als met zijn tong.’
‘Nou, hij doet maar, als hij dat fijn vindt. Met zijn tong, bedoel ik.’
‘Voor zover ik weet, van vroeger en van je vader, vinden jongens, mannen, het net zo lekker om borsten in hun handen te hebben als wij een niet te kleine stijve. Ze willen ook graag een doos vasthouden en een gleuf bevoelen, maar om erin te gaan, met hun tong of vingers, zitten ze niet te springen. Ze blijven het wat eh vies, in ieder geval raar vinden. Ze doen het uit eerlijkheid, om eh hun partner ook klaar te laten komen, en om dat te zien. Het geeft ze ook een gevoel van macht, om, meestal niet met hun tong, maar met één vinger haar te horen hijgen en kreunen en te zien kronkelen.’
‘Nou nou.’
‘Het is niet altijd even heftig. Andersom, als je stopt met eh aftrekken vlak voor hij klaarkomt, is hij ook machteloos. Hij zal je alles toezeggen, als je maar doorgaat.’
‘Aftrekken wil ik hem wel, afpersen niet. Nou, met zijn vingers zal hij het nog moeten leren. Net als ik, met mijn hand. Ik kreeg amper de kans, hij kwam zo gauw.’
‘Ja, natuurlijk. Je hand om zijn stijve vond hij vast nog veel lekkerder dan zijn hand om jouw borst.’
‘Van dat laatste kwam hij al bijna, van het eerste helemaal.’
‘Tja. Het is zo lang geleden, ik weet niet meer wat er kwam bij jongens van vijftien.’
‘Heb je die eh beetgehad?’
‘Ja. Misschien al van veertien. En zestien, zeventien, keus genoeg, als je op school zit. Daarna wordt het lastiger. Maar ja, je vader kan er ook wat van.’
‘O?’
‘Wat precies vertel ik je natuurlijk niet. Maar in het algemeen, bij jongens van boven de twintig is vier grote stralen niet abnormaal.’
‘Goed. Ik heb Peter dus aan het kreunen gekregen. Hij schokte er ook nogal bij. Als ik van hem niet zo hard in zijn stijve had moeten knijpen was die vast uit mijn hand geschoten.’
‘Hard moeten knijpen?’
‘Ik aaide eerst, zei hij.’
‘Tja. Hard lijkt me overdreven, al kan het wel wat hebben. Stevig, moet het.’
‘Ja, misschien een beter woord. Eh ik mocht ook niet verder eh aan hem trekken dan dat zijn eikel net zichtbaar was.’
‘Tja. Hij zal wel weten dat zijn eikel erg gevoelig is. En dat het niet prettig is als zijn voorhuid droog daarover meer schuurt dan glijdt. Bij vrijen is het geen probleem, meisjes zijn dan binnenin wat vochtig. En hun mond ook, als ze hem pijpen.’
‘Nou, mam!’
‘Doe niet of je van niets weet.’
‘Nou, misschien doe ik dat ooit ook wel.’
‘Er moet niets, hoor. Eh het wordt, behalve handwerk, over het algemeen door mannen prettig gevonden als ze niet kunnen vrijen, als de vrouw ongesteld is.’
‘Over het algemeen, ja, ja.’
‘Ja. Je weet nu dus een beetje hoe je gaat kreunen en schokken als je klaarkomt. Natuurlijke reacties, hoor. Alles onder de douche?’
‘Alleen dat bij hem. Ik heb de douchebak schoongespoten. Daarna zijn we op mijn bed gaan liggen. Ik kon het natuurlijk niet weigeren toen hij eh mij wilde bekijken.'
‘Jawel, dat had je kunnen weigeren. Je moet niets.’
‘Ik wilde eigenlijk wel weten wat hij daarvan vond. En wat hij zou doen. Nou, kussen en likken dus. Dat vond ik voorlopig genoeg. Daarna heeft hij heerlijk lang met mijn borsten gespeeld. En ik met zijn slappe slangetje en zijn ballen. Wat hij best lekker vond.’
‘En wat gepraat?’
‘Ja. Hij vond mijn gleuf heel mooi. En het zo fijn om helemaal bloot met me op bed te liggen.’
‘Jij ook helemaal bloot?’
‘Ja. Hij kon toch niks. Het was wel even raar, om eh wijdbeens te liggen en me te laten bekijken. Maar ja, hij kon zijn pikkie en ballen ook niet verstoppen.’
‘Kreeg hij niet weer een stijve, toen je met zijn ballen speelde?’
‘Nee. Zal wel te snel na zijn eh klaarkomen geweest zijn.’
‘Ja. Verplichte pauze, voor hem. Soms zou ik gelijk nog wel een keer willen.’
‘Welja!’
‘Bij vrouwen werkt het heel anders dan bij mannen, Jenny. Soms willen ze alleen maar lief gestreeld worden, alleen aan de buitenkant. Maar eh als pap heel lief en langzaam met me vrijt, kom ik bij dezelfde beurt soms twee keer.’
‘Nou, ik wacht wel af.’
‘Hopelijk lang.’
‘Ik zal me over niet al te lang waarschijnlijk wel laten vingeren. Dat me onderin wat ruimer laten maken nog maar jaren niet. Tot dan wil ik hem best af en toe verwennen.’

Haar drie voornemens kwamen uit.

---

---

 

3. Bij het Vliegveldje

Zaterdag

Sandra schrok op uit haar magazine toen ze een suizend geluid boven haar hoorde. En kromp in elkaar toen er een schaduw over haar viel. Maar ze herstelde zich snel zodra ze besefte dat er een vliegtuigje laag overvloog. Ze stond op om het na te kijken, want ze snapte direct dat er iets mis was. Ze hoorde geen motor, maar het was geen zweefvliegtuigje. Het was ruim over het huis gevlogen, maar daalde duidelijk. Als het zo doorging, dacht ze, redt hij het vliegveld niet, maar komt in het meertje terecht. Zodra dat haar overduidelijk was gooide ze haar magazine op het tuintafeltje en, al wist ze niet wat ze kon doen, rende naar het eind van de tuin, sprong over het hekje, keek snel of er geen fietsers aankwamen en rende, op haar tenen het fietspad overstekend, naar het steigertje in het meer, haar ogen gericht op het steeds lager vliegende vliegtuigje. Ze stopte aan het eind van het steigertje op het moment dat het vliegtuigje het water raakte. Ze herinnerde zich de landing van een vliegtuig op de rivier in New York, wat ze op TV gezien had. Dat liep goed af, ze hoopte er nu ook op. Het vliegtuigje lag al gauw stil, de deur aan de linkerkant ging open en er sprong iemand uit, het water in. Die begon haar richting op te zwemmen. Ze grinnikte, hij zou kunnen lopen, zo diep was het meertje niet, het vliegtuigje bleef ook voor meer dan de helft boven water. Zodra ze dacht dat de zwemmer haar kon horen riep ze naar hem.
‘Iedereen er uit?’
De zwemmer ging van crawlen over op schoolslag en keek haar richting op.
‘Ja.’
‘Loop verder maar.’
De zwemmer probeerde voorzichtig of hij kon staan, grinnikte toen dat kon en grijnsde naar haar. Ze reikte hem haar hand zodra hij bij het steigertje was en hielp hem erop. Hij ging zitten. Zij naast hem.
‘Even bijkomen.’
Ze hijgden allebei.
‘Mankeer je niets?’
‘Nee. Ik ben alleen zeiknat.’
‘Als je met me meegaat is daar wel wat aan te doen. Ik woon in het huis waar je nog net overheen vloog.’
‘Ik dacht, dat ik het vliegveld nog net zou halen.’
‘Nou, op een paar honderd meter na, dus. Motorpech?’
‘Ja. Hij stopte er gewoon mee. Tjonge, dat was spannend. Proberen de motor weer aan de praat te krijgen en kijken waar ik kon landen als dat niet lukte.’
‘Je deed het keurig, jammer dat ik het niet gefilmd heb. Zoals laatst in New York.’
‘Heb jij dat gefilmd?’
‘Nee, anderen. Wel op TV gezien.’
‘Ja, ik ook. Daar dacht ik ook aan, toen ik snapte dat ik het vliegveld niet zou redden. Ik heb ook maar zo vlak mogelijk geland, in plaats van op het laatst de neus iets op te trekken. Het viel me mee, het remde wel snel af, ik was blij dat ik de riemen goed aangetrokken had. In een botsautootje op de kermis krijg je grotere dreunen.’
‘Had je niet op het gras voor het water kunnen landen?’
‘Ja, maar dat was te kort, dan was ik aan het eind toch in het water geraakt. Misschien over de kop, ik kon niet zien hoe stijl de rand was. Die aan de overkant ook niet. Toen ik snapte dat ik die ook niet zou halen heb ik het vliegtuig even wat extra laten zakken om daar maar ruim voor te blijven. Op het water landen leek me beter.’
‘Knap, hoor. Voor herhaling vatbaar?’
Hij keek haar even aan.
‘Grapjas! Nou, liever niet. Er komt vast nogal wat rompslomp op me af. Kan ik zo bij je bellen?’
‘Ja. Ben je zover dat je het redt?’
‘Ja, ik ben weer bij.’
Hij stond op, zij ook. Hij bekeek haar.
‘Heb je zo snel een bikini aangetrokken om me te komen redden?’
‘Die had ik al aan. Ik was aan het zonnen. Waarschijnlijk had ik wel een reddingpoging gedaan, als dat nodig was geweest. Maar ik weet het niet, het ging allemaal zo snel.’
‘Ja, nogal. Hoe kwam je zo snel hier? Ook gevlogen?’
‘Nee, grapjas, gerend. Alleen het fietspad was een beetje pijnlijk aan mijn blote voeten, de rest was gras. Kom nu maar, verzopen kat.’
Hij grinnikte, terwijl hij met haar meeliep.
‘Ik had geeneens kunnen verzuipen, zo diep was het dus niet, maar dat wist ik niet. Gelukkig ging de deur normaal open en kon ik er gelijk uit, toen het stillag. Dit steigertje leek me het dichtste bij, ik moest er nog iets voor uitwijken, ik zag het vrij laat. Maar liever op het water landen dan op een steiger. Ik denk dat er weinig schade is. Behalve waterschade. Maar dat zal de verzekering wel dekken.’
‘Is het van jou?’
‘Nee zeg. Gewoon gehuurd.’
‘Doe je dat vaker?’
‘Zo vaak ik kan betalen. En als het weer geschikt weer is, natuurlijk.’
‘Droog en geen dwarswind, hè?’
‘Ja. Hoe weet je dat?’
‘Ik kijk vaak naar het vliegveldje, ik vind die bedrijvigheid op de grond en in de lucht wel leuk. Ik kan ook de luchtzak zien. Na een tijdje snapte ik waarom er soms bij mooi weer toch niet gevlogen werd, dan was er te veel dwarswind.’
‘Ja, er is geen dwarsbaan.’
‘Maar eentje, hè? Van links naar rechts of andersom.’
‘Nee, twee. Er vlak naast ook nog een voor zweefvliegtuigen.’
Hij keek even achterom naar het vliegveldje.
‘Dat kan je hiervandaan niet zien, het lijkt dezelfde. De motorvliegtuigen moeten wachten met starten en landen als er een zweefvliegtuig omhoog gelierd wordt, tot de kabel weer ingetrokken is of vrij van de startbaan.’
‘Dan gaat het zwaailicht op de lier uit, hè?’
‘Ja, dat heb je goed gezien. Vast ook het stoplicht op de verkeerstoren. Van binnenuit te bedienen. Groen is vrij voor motorvliegtuigen, geel vrij voor zweefvliegtuigen, rood betekend niet starten of landen.’
‘Toren? Torentje! Hij wordt versleept achter een personenauto. Net als de lier.’
‘Je weet er veel van.’
‘Veel gekeken. Er staan op dit stuk geen bomen, die ons uitzicht belemmeren. Daar had jij geluk bij, anders had je in bomen kunnen landen.’
‘Nee, dat had ik wel gezien. Maar geen schoonheid in bikini, die lag te zonnen.’
‘Nou zeg! Wat deed je, boven het dorp?’
Ze waren bij haar huis, ze deed het hekje deze keer open, om de tuin in te komen.
‘Straks maar. En nu? Als ik naar binnen ga maak ik de vloer vies.’
‘Er ligt laminaat, dat kan ik dweilen. Follow me, tot in de keuken.’
Hij liep grinnikend achter haar aan, soppend in zijn schoenen. In de keuken zette ze het deurtje van de wasmachine open.
‘Ik denk, dat alles wassen en drogen te lang voor je gaat duren, je moet je rompslomp ook nog afhandelen. Het beste is, om alles één keer te spoelen en dan te centrifugeren, voor het in de droger te stoppen. Thuis moet je het maar goed laten wassen. Ik haal even een badjas voor je.’
‘Prima, goed bedacht.’
Toen ze terugkwam, met een badjas over een arm, had hij zijn sportschoenen uitgetrokken en keek ernaar.
‘Mogen die ook? Ze moeten er maar tegen kunnen. Als ze maar niet te heet worden.’
‘Doe maar. De wasmachine kan op alleen spoelen en centrifugeren, ik zet de droger straks wel op bont, dat is minder warm dan op wit, al duurt het langer.’
‘Ik heb geen haast. Ze hebben vast uit het torentje gezien wat er gebeurd is en ik bel zo wel even.’
‘O. Goed.’
Hij legde de inhoud van zijn zakken op de wasmachine, trok het ene na het andere kledingstuk uit en stopte het, na zijn schoenen, in de wasmachine. Haar mond viel open, toen hij zelfs zijn onderbroek uittrok en die als laatste in de wasmachine stopte. Hij stak een hand uit naar de badjas. Ze gaf hem, hevig blozend. Hij schrok zichtbaar.
‘Sorry. Je bent duidelijk geen blote jongens gewend. Sorry, hoor.’
Hij trok snel de badjas aan. Ze zuchtte en zette de wasmachine aan.
‘Dat valt maar uit de lucht en gaat hier staan strippen. Wat een dag!’
Hij grinnikte.
‘Ik had het niet gepland, hoor.’
‘Nee, dat snap ik. Kom maar mee naar buiten, ik wil weer in de zon.’
Ze gingen in de tuin zitten. Ze keek hem hoofdschuddend aan.
‘Je bent nogal vrij.’
‘Sorry, maar ik ben niet zo preuts opgevoed. Ik heb een zus van ongeveer jouw leeftijd, die zie ik soms in de badkamer in haar blootje. En zij mij.’
‘Nogal een vrije bedoening. Ik heb geen broers. Of zussen. Ik zal mijn ouders vast wel eens in hun blootje gezien hebben, toen ik klein was. Maar daar herinner ik me niets van.’
‘Op jouw leeftijd kan het geen kwaad om een keer een blote jongen te zien. Zo lelijk of afschrikwekkend is dat toch niet?’
Ze bloosde weer een beetje.
‘Nee, eigenlijk wel interessant. Of zoiets.’
‘Opwindend?’
Ze grinnikte.
‘Dat was jij toch ook niet? Ik weet wel zo ongeveer hoe het er dan uitziet. Op Internet kom ik wel eens wat tegen.’
‘Maar je schrok toch?’
‘Door het onverwachte. Als ik geweten had dat je zo vrij was had ik me op tijd netjes omgedraaid. Wat jij had horen te doen.’
‘Ja, sorry. Ik was nog niet eh helemaal uit de war.’
‘Ik vergeef je. Zeg, een zus van ongeveer mijn leeftijd zou bij mij in de klas kunnen zitten. Sinds dit schooljaar. Vijf HAVO.’
‘Vast wel. Betty.’
‘Ja. Verder? Achternaam?’
‘Geen Boop, maar Verkerk.’
‘Ja, een Betty Verkerk zit bij mij in de klas. Wat Boop?’
‘Ken je Betty Boop niet? Een figuurtje uit een tekenfilm. Mijn zus wordt er natuurlijk mee gepest, al heeft ze niet zo’n figuur. Geen cup D, maar B. Jij hebt C, denk ik.’
Ze bloosde weer even.
‘Dat gaat je niets aan.’
‘Nee, maar ik vind het wel interessant. Of zoiets. Is er verder niemand thuis?’
‘Nee, maar haal niets in je hoofd. Als ik gil zijn er binnen de kortste keren buren.’
‘Ik ben wel vrij, maar heel netjes opgevoed. Ik val geen meisjes lastig. Laat ik me eerst eens voorstellen. Wim Rietman.’
‘Sandra de Wit. Bel eerst even. De telefoon ligt op tafel.’
‘Ja, dat moet maar.’
Hij pakte de telefoon en koos een nummer.
‘Met Wim Rietman. Heb je gezien dat ik in de plomp dook?’
‘De motor hield er mee op en ik kreeg hem niet meer aan de praat. Ik dacht het veld wel te halen. Scheelde niet veel.’
‘Mij mankeert niets. De kist vast ook weinig, die is maar half verzopen, ik ging helemaal onder. Onnodig, want het is er helemaal niet diep. Ik zit nu bij eh een aanwonende van het meertje, mijn kleding wordt gedroogd. Zodra het kan kom ik naar het vliegveld, jij regelt het nodige al vast wel.’
‘Ja. Merci. Tot straks.’
Hij legde de telefoon neer, na hem uitgezet te hebben.
‘Ze hadden alles gezien, ook dat ik een motorstoring had. Ik hoefde me niet te haasten, de berging van het vliegtuig wordt geregeld. Ik moet alleen een verklaring af komen leggen, ook voor de Luchtvaartinspectie. Ik maak me er niet druk om.’
‘Mocht je boven het dorp?’
‘Ik zat er niet boven, ik vloog er omheen. Voor het eerst, tot nu moest ik in het circuit blijven, om starten en landen te oefenen.’
‘Vlieg je nog niet zo lang?’
‘Nee. O. Als ik geluk heb blijft mijn logboek droog, dat ligt in het dashboardkastje. Als het onbruikbaar is geworden moet ik alles uitzoeken, in de logboeken van het vliegveld en een nieuw logboek maken. Ik ben na mijn achttiende verjaardag met vliegen begonnen, bij Lelystad. Sinds een paar maanden woon ik hier. Ik wist eerder niet dat er hier een vliegveld was, het is ook maar heel klein. Ik heb eerst een uur of tien met een instructeur gevlogen, daarna een uur of tien alleen, om te oefenen. Vandaag mocht ik een rondje om het dorp maken. Mooi hoor.’
‘Ik weet het. Ook dat het normale circuit van hieraf aan de ander kant van het vliegveld ligt. Ik heb een keer met mijn ouders een rondvlucht mogen maken. Met een kortingsbon, die we in de brievenbus kregen. Als compensatie voor de overlast.’
‘Die valt toch wel mee?’
‘Het is amper overlast, maar voor de komst van het vliegveldje schijnt er tegen geprotesteerd te zijn. Nu hoor je er niemand meer over. We horen hier niet veel meer dan gepruttel op de achtergrond. Als je er geen zicht op hebt merk je er waarschijnlijk helemaal niets van.’
‘Mooi. We worden vaak gewaarschuwd om niet over het dorp te vliegen. Ik zag geen plek groot genoeg om te landen en dacht het veld nog wel te halen, al was het over het dorp. Dat wordt me hopelijk vergeven.’
‘En anders?’
‘Tja. Een vliegverbod, tijdelijk, of een boete. Wat op hetzelfde neerkomt, ik vlieg zo vaak ik het kan betalen.’
‘Waarvan?’
‘Ik heb een krantenwijk. Als jullie de Volkskrant hebben bezorg ik die. En ik werk af en toe bij Albert Heijn.’
‘Ja, we hebben de Volkskrant. Die komt tegen zevenen.’
‘Jullie zijn één van de laatsten waar ik bezorg. Nog een paar vlak bij mijn huis, de laatste moet er voor zeven uur zijn. Anders krijg ik een boete, als ze het merken.’
‘En je gaat ook nog naar school?’
‘Ja. In de stad. HBO ICT. Eerste jaar.’
‘Tjonge. En dan nog tijd voor vliegen?’
‘Ik ben lekker druk.’
‘Vast wel. Behalve nu.’
‘Wil je me weg hebben?’
‘Dat bedoel ik niet. O, de wasmachine is klaar, hoor ik. Ik gooi alles even in de droger.’
‘Hoelang duurt dat?’
‘Wil je weg?’
‘Dat bedoel ik niet. Alleen, het is niet zo prettig, om met een badjas in de zon te zitten. Heb je iets anders voor me? Bijvoorbeeld een onderbroek van je vader?’
‘Ik zoek wel een zwembroek van hem. Hoelang het drogen duurt weet ik niet, er zit geen klok op. Hij stopt wanneer het droog genoeg is. Ben zo terug. O. Wat drinken?’
‘Graag. Heb je cola?’
‘Komt er ook aan.’
Ze stond op, ging naar binnen en kwam even later met twee volle glazen en een zwembroek terug. Deze keer draaide hij zich om, voor hij die aantrok. Hij grinnikte weer, toen hij ging zitten.
‘Je bloost weer, Sandra.’
‘Ik zie ook nooit een blote kont vlak voor mijn neus.’
‘Waarom keek je dan? Dat hoefde niet. Of hoopte je op hetzelfde als eerder?’
‘Eh eerlijk gezegd wel. Zou je het doen, als ik het vroeg?’
Hij keek een tijdje naar het vliegveldje, voor hij antwoordde.
‘Als je erop zou staan, maar liever niet. Ik gun je wel wat, maar ik zou je liever eerst beter leren kennen. Dan zou ik ook wat terug durven vragen. Ik heb een paar keer verkering gehad, maar ik ben daar nooit eh intiem mee geweest. Mag ik heel eerlijk zijn?’
‘Als je maar niet te vrij wordt.’
‘Ach. Ik vond het eigenlijk wel fijn, dat je naar mijn pikkie keek. Ik wil er niet mee opscheppen, maar ik vond het eh gezellig. Ik zou er vast niets van gezegd hebben als je me beetgepakt zou hebben. En dat jij het dan goed zou vinden als ik eh jouw cup C in mijn handen zou nemen. Ik heb met mijn laatste verkering, een jaar geleden, wel gekust, maar verder mocht er niets. Daar zat ik toen ook niet zo om te springen. Maar met jou zou ik graag wat intiemer willen worden. Zoals we nu praten, lijkt het me dat we wel met elkaar op zouden kunnen schieten. In het begin misschien zelfs nog geen kusjes, we zien wel hoe het gaat lopen. Zou kunnen gaan lopen. Misschien een beetje kinderachtig gezegd, maar zou je met me willen lopen?’
Ze hadden elkaar aangekeken, zodra hij met antwoorden begon, maar nu keek zíj opzij.
‘Lopen?’
‘Figuurlijk. Elkaar vaker zien en als het goed gaat het verkering noemen.’
Ze dacht ook even na. Ze keek hem daarna weer aan.
‘Laten we even bij lopen blijven. Hoe kom je thuis? Ik neem aan dat je thuis wel vervoer hebt, of kan regelen, om naar het vliegveld te gaan. Waar woon je?’
‘Aan het eind van de straat, bijna helemaal aan de andere kant. Daar kom jij waarschijnlijk nooit, je zal halverwege wel afslaan naar het centrum en je school.’
‘Ja.’
‘Ik heb thuis nog een fiets, mijn brommer staat op het vliegveld.’
‘Om je een eind lopen te besparen breng ik je straks wel thuis, achterop mijn fiets.’
‘Graag. Of andersom, jij achterop bij mij.’
‘Ja, dat is beter. Dan moet je je handen aan het stuur houden.’
‘Nou zeg! Ik kan me gedragen.’
‘Kunnen vast wel, maar doen?’
‘Hè, Sandra, ik zal je echt niets aandoen. Tenzij je het wilt. Later.’
‘Goed. Eh we zijn wat vergeten. Je kleding wordt verzorgd, maar je bent zelf niet helemaal schoon. Al is het water in het meertje niet echt vies, er wordt vaak in gezwommen. Doe ik ook wel. Wil je misschien douchen?’
Hij snoof even.
‘Tja, helemaal fris ruik ik niet. Een beetje eh modderig. Maar ik wil je zo min mogelijk lastig vallen.’
‘Je zou me helemaal niet lastig vallen, heb je beloofd.’
Hij grinnikte.
‘Ik bedoel, je bent steeds voor mij bezig.’
‘Het is weinig moeite.’
Hij dronk wat van zijn cola.
‘Afgezien van dat je waarschijnlijk een reddingspoging had gedaan, verzorg je me uitstekend. Als ik hier ook nog zou douchen moet er ook nog een handdoek gewassen worden.’
‘Die gaat gewoon met de rest mee. Ik weet echt niet wat ik gedaan zou hebben, als je niet uit het vliegtuig gesprongen was.’
‘Ik ben er van overtuigd, dat je naar het vliegtuig gekomen was. Je wist dat het niet diep was en het niet ver kon zinken. Ik heb geluk gehad, ik had gewond kunnen zijn en er zonder hulp niet uit zou kunnen komen. Ik ben erg dankbaar voor alles wat je voor me doet en gedaan zou hebben, als dat nodig zou zijn geweest. Je was er ontzettend snel bij, er staan nu nog amper mensen te kijken. Als het dieper was geweest en ik gewond, had ik kunnen verzuipen.’
‘Maar zo was het niet. En ik verzorg je niet meer dan wat voor een uit de lucht gevallen gast hoort. Tijd zat voor je om te douchen, dat drogen duurt nog wel even. Kom, ik wijs je de badkamer.’
Ze ging hem voor. Hij keek er rond. Toen hij de grote douchekop zag keek hij haar nadenkend aan.
‘Sandra, zullen we samen douchen? Er komt vast een brede straal uit die douchekop.’
‘Gek! Waarom zouden we?’
‘Voor de gezelligheid. Met z’n tweetjes. Misschien kan ik het aantrekkelijker voor je maken, je mag kiezen of ik mijn zwembroek uittrek of aanhoud. Wat je zelf doet moet je zelf weten, al mag je van mijn part wat uittrekken. Of alles.’
‘Ik dacht, dat je pas later wat intiemer wilde worden.’
‘Ja, maar ik word al steeds gekker op je. Ik heb nog geen meisje ontmoet waar ik het zo gezellig mee vond. Die zo eh rustig doet, waar ik me zo op mijn gemak bij voel. En zo’n eh soepele aanloop om elkaar wat beter te leren kennen zal vast niet zo gauw weer gebeuren. Toe. Doe mee.’
‘Elkaar wat beter te leren kennen? Ik heb je pikkie al gezien, hij is nu op weg naar boven, hè?’
Hij keek ook even naar zijn zwembroek, waarin wat naar voren begon te steken.
‘Zo zou je het kunnen noemen. Ik zou hem graag de vrijheid geven. En jou een pleziertje gunnen, om met zoiets kennis te maken. Zo veel je wilt.’
‘Tja, dat is wel erg verleidelijk. Durf je dat? Mij zo veel laten zien? Ik ben je zus niet.’
‘Juist daarom. Die zoekt maar verkering, als ze wat wil zien. Het doet me niets, als ik haar in haar blootje zie. Jij wel. Jij zit er duidelijk niet mee om je in bikini te laten zien, je had ook een badjas aan kunnen trekken.’
‘Natuurlijk zit ik daar niet mee, in een zwembad heb ik ook niet meer aan. Maar daar laat jij ook je pikkie niet zien. Laat staan wat groters.’
‘Ja, die staat ondertussen. Je mag hem best zien, hoor. Je zei, ik weet zo ongeveer hoe het er dan uitziet. Je mag het precies zien. Per slot van rekening komt het door jou, dat hij is gaan staan. Van zo’n mooi en lief meisje zo vlak voor me raak ik opgewonden.’
‘Ja, duidelijk.’
‘Het is heel natuurlijk, hoor, dat zoiets gebeurt. Als je eerder een stevige verkering had gehad, had je het vast al meegemaakt.’
‘Dat weet ik niet. Ik weet niet hoe graag jongens zoiets showen.’
‘Tot nu toe ik niet. Maar ik vind het met jou zo gezellig.’
‘Ik heb geen verkering met je.’
‘Ik hoop het te krijgen, Sandra. Dan zou je het zeker een keer zien. Vroeger of later.’
‘Tja. Wat je zei, zo’n gelegenheid zal vast niet gauw weer voorkomen. Mijn ouders komen pas vanavond laat terug, ik heb alle tijd. Jij minder.’
‘Om mijn verklaring zitten ze echt niet te springen, hoor, morgen zou vast ook kunnen.’
‘Begin dan maar, ik zie nog wel.’
‘Zwemboek uit?’
‘Ja, houd die maar droog, voor straks weer in de zon. En anders zie ik nog minder dan eerder.’
‘Het is nogal wat meer, hoor.’
‘Ik hoop het. Nou, show maar.’
Hij draaide zijn rug naar haar toe, trok zijn zwembroek uit, gooide die de douche uit, draaide de mengkraan open en ging onder de straal staan zodra die warm genoeg was. Na zijn voorkant afgespoeld te hebben draaide hij zich naar haar toe. Haar mond viel open. Ze deed hem gauw weer dicht en slikte een keer.
‘Dat kan toch niet?’
‘Wat kan niet?’
‘Je had maar een klein pikkie.’
‘Ja, normaal wel. De opbergstand. Ik zou er niet graag altijd zo mee moeten lopen. Had je wat anders verwacht?’
‘Eigenlijk wel. Minder. Je kleintje was misschien vijf centimeter, ik had niet verwacht dat die zo groot kon worden. En zo dik. En zo recht omhoog kon gaan staan. In het echt is het wat anders dan op Internet.’
Hij grinnikte.
‘Ja, dit is een echte stijve.’
‘Stijve?’
‘Hoor je liever erectie?’
‘Ik hoef niets te horen. Ik eh vind het wel nog veel interessanter dan je kleine pikkie.’
‘Je mag er ook aankomen, hoor. Om te voelen hoe stijf hij is. Als je te ruw doet zeg ik het wel.’
‘Te ruw? Nee zeg, ik doe natuurlijk voorzichtig. Al zal hij vast niet afbreken.’
Ze kwam wat dichterbij, stak, een beetje aarzelend, haar hand uit, aarzelde toen.
‘Doe je hand er omheen. Voel van beneden naar boven, dat hij niet zo stijf als een stuk hout is.’
Ze deed het, voorzichtig, en stopte voor ze helemaal bovenaan was.
‘Voelt best fijn aan.’
‘Voor mij ook.’
Ze liet hem gelijk los.
‘Dan kan ik er beter mee stoppen.’
‘Je mag best nog even, zo snel werkt dat niet.’
‘Nou, ik wil eigenlijk nog wat weten.’
Ze pakte zijn stijve weer beet en trok die langzaam horizontaal.
‘Zo moet het toch, hè, voor eh gebruik?’
‘Ik denk het wel.’
‘Kan eh zoiets helemaal bij een meisje naar binnen?’
‘Alleen een abnormaal lange niet, schijnt het. Maar ik denk niet, dat ik zo abnormaal ben.’
‘Dat weet ik niet. Ik vind hem wel eh mooi. Erg mannelijk, zo’n paal. En prettig om vast te houden. Zeg het als ik moet stoppen.’
Ze liet zijn stijve weer omhoog komen.
‘Hij is eh wel stijver geworden, hij komt nu tegen je buik aan. Is dat wel goed?’
‘Tja, ik denk, dat bij, wat je zei, gebruik, hij wat lager moet. Bij een meisje moet hij binnenin toch schuin omhoog, niet recht naar achteren?’
‘Ja, zoiets, geloof ik. Nou, wat lager kan hij dus.’
Ze liet hem los.
‘Mag ik ook aan je zak komen?’
‘Ja hoor. Niet erover strelen, neem hem maar in je hand.’
Ze nam van onderaf zijn zak in haar hand en bevoelde die.
‘Ja, ik voel twee balletjes. Daarin worden je zaadjes gemaakt, hè?’
‘Ja. Niet te hard knijpen, hoor, anders wordt het pijnlijk. Vind je het niet fijn, om je theoretische kennis in de werkelijkheid te kunnen controleren?’
‘Ja. Tot zover klopt het. Dank je wel.’
Ze liet zijn zak los, kwam onder de straal staan en spoelde zich af, langzaam draaiend. Zodra ze met haar rug naar hem stond omhelsde hij haar en trok haar tegen zich aan. Ze schrok merkbaar even, maar liet het toe. Hij ging met zijn handen langzaam naar boven.
‘Mag ik?’
‘Hmmm.’
Hij nam, over het bovenstukje van haar bikini, haar borsten in zijn handen.
‘Wat heerlijk. En meer dan genoeg. Prettig?’
‘Hmmm.’
‘Mag ik er onder?’
‘Maak maar los.’
Met enige moeite lukte het hem om de sluiting op haar rug los te maken en het bovenstukje af te doen. Hij draaide haar met haar voorkant naar hem toe.
‘Wat mooi.’
Hij nam haar borsten in zijn handen.
‘Oh, heerlijk.’
Hij masseerde haar borsten voorzichtig.
‘Oh, wat heerlijk. Hè?’
‘Fijner dan ik dacht.’
‘Voor mij ook.’
‘Je doet het eh lief.’
‘Ik vind je ook lief. Ook dat het mag. Eh mag je broekje ook uit? Ik zal je niet aanraken, alleen kijken, als het mag.’
‘Dat zal niks nieuws voor je zijn, als je je zus al helemaal bloot gezien hebt.’
‘Ja, maar dan kijk ik maar heel kort, om beleefd te blijven.’
‘Dat is netjes, maar je wilt naar mij langer kijken?’
‘Eh beter. Je mag naar mijn stijve kijken hoelang je maar wilt. En eraan komen.’
‘Nou, alleen kijken mag je wel. Ik denk ook niet, dat ik zo abnormaal ben.’
Ze trok haar broekje uit en draaide zich naar hem toe. Zijn ogen gingen verder open.
‘Wat mooi. Alles. Maar eh.’
Ze keek verontwaardigd.
‘Wat maar?’
‘Doe je niet mee met de mode? Alleen, wat ze noemen een landingsbaantje?’
‘O. Heeft je zus dat?’
‘Ja. Niets van tegen haar zeggen, hoor.’
‘Natuurlijk niet. Eh al heb je haar kort maar haar gekeken, je hebt vast eh haar gleuf goed kunnen zien.’
‘Ja, meer dan een seconde is daar niet voor nodig.’
‘Ja, aan jongens is meer te zien. Heeft je zus je stijve wel eens gezien?’
‘Natuurlijk niet, die krijg ik van haar niet. Zelfs niet omdat ik haar hele gleuf goed kan zien. Bij jou amper.’
Ze kalmeerde weer.
‘Ik vind het wel genoeg, zo. Ik kort mijn haar daar alleen maar wat in als het uit mijn broekje komt.’
‘Ik knip bij mij af en toe abnormaal lange haren af. Om te voorkomen dat ze tussen de rits van mijn broek komen.’
‘Ja, dat lijkt me pijnlijk.’
Ze plukte aan zijn haren op zijn buik en om zijn zak.
‘Er zijn wat lange bij. Zal ik die inkorten?’
Hij grinnikte.
‘Ik moet denken aan die bekende grap over een reclame. Zakkammen één Euro. Het maakt nogal verschil of je dat als één woord schrijft of als twee.’
‘Ja. Nou, kammen is niet nodig. Stijl haar.’
‘Knip dan maar. Dat lijkt me ook gezellig. Jij kan ook beter zien wat je doet dan wanneer ik het zelf doe. Maak alles maar zo kort als je wilt.’
‘Waarom zou ik? Het verstopt toch niets, zoals bij mij.’
‘Ik hoop, dat je er vaker naar wilt kijken. En eraan voelen. Hoeveel haar ik daar heb interesseert me niet, van mijn part knip je alles af, als je dat mooier vindt.’
‘En dat wil je dan bij mij ook? Om mijn gleuf goed te kunnen zien?’
‘Wat je wilt, Sandra. Als ik je aan mag raken doe ik de haren wel opzij.’
‘Nou, zeker voorlopig maar niet.’
Ze pakte een schaartje van een plankje en kortte de langste haren in. Daarna van alles wat af. Ze grinnikte even, toen ze zijn stijve beetpakte om die voor het knippen wat opzij te houden.
‘Ik voelde hem stijver worden.’
‘Ja, je eraan komen wind me natuurlijk nog meer op dan je kijken.’
Ze liet hem weer los.
‘Ik zie geen verschil, hij staat nog steeds zo omhoog. Nou, het zal beter te zien zijn als het droog is, maar het lijkt me zo minder woest. Je blote paal alleen ziet er al woest genoeg uit.’
‘Dat is geen woeste, maar een heel tamme. Hij doet alleen wat hij van me mag. Als die al wat mag.’
‘Plassen.’
‘Dat gaat nu niet. Er werkt binnenin iets als een klep. Als hij klein is kan ik plassen, als ik een stijve heb eh niet. Je weet vast wel wat er dan kan.’
‘Ja, natuurlijk. Als je er mee in een meisje zit je zaadjes in haar spuiten.’
‘Ja. Maar je kan het ook eh nabootsen.’
‘Aftrekken. Doe je dat wel eens?’
‘Sandra!’
‘Durf je daar niet over te praten? Of pas als we, als we dat ooit worden, intiemer zijn?’
‘Liever wel. Tjonge, ik dacht dat ik niet zo preuts was, maar jij zit nergens mee, geloof ik. Dat had ik niet verwacht, want je bloosde toen je naast de wasmachine mijn pikkie zag.’
‘Ik heb nooit nagedacht over preuts zijn. Dat ik bloosde zal wel gekomen zijn, omdat ik voor het eerst de pik van een jongen van ongeveer mijn leeftijd zag. En dacht, omdat ik wel wat wist, zoiets moet ook groter kunnen worden. Ik verwachtte niet dat een jongen zo vrij zou zijn om helemaal in z’n nakie voor me te komen staan en zijn pik op z’n grootst te showen. En die beet laat pakken door een hem onbekend meisje.’
‘Ook helemaal in haar nakie.’
‘Ik denk niet, dat ik bij de eerste de beste jongen zo vrij geworden zou zijn. Tot en met de haren op zijn zak afknippen. Maar alles gaat met jou zo fijn, zo makkelijk, zo eh natuurlijk. Ik heb nooit gedacht dat ik me zo snel voor een jongen helemaal uit zou kleden. En hem aan zou raken. En hem mij aan laten raken. Maar jij blijft zo rustig, wordt niet vervelend.’
‘Nee, want ik wil je heel graag eh te vriend houden. En verkering met je. En zo fijn intiem met je zijn, al is het veel sneller dan eigenlijk mijn bedoeling was. We hebben nog niet eens gekust en zitten al aan elkaars blootje.’
‘Ik heb nog niet zo veel gekust, maar jij kan het me vast wel goed leren.’
‘Nou, graag! Nu?’
‘O. Nou, waarom niet? Toch tijd zat?’
‘Ja, graag!’
Hij omhelsde haar en begon voorzichtig, maar algauw hadden ze de slag te pakken. Hij trok haar langzamerhand steeds meer tegen zich aan, totdat hij niet alleen haar borsten tegen zijn borst voelde, ook de haren op haar buik tegen zijn stijve. Ze had daar duidelijk geen bezwaar tegen, ze bewoog zich zelfs duidelijk om zijn stijve goed tegen haar buik te voelen. Hij verplaatste na een tijdje zijn handen van haar achterwerk naar haar borsten. Hij gromde even, voor hij die weer ging masseren. En zuchtte diep, toen ze zich losmaakte. Zij zuchtte ook.
‘Nou, Wim, dank je wel. Ik wil wel met je lopen, want je kust heerlijk. Wat je met je handen deed zal wel niet zo vaak kunnen, maar dat was ook fijn.’
‘Ik bedank jou, voor alles, en vooral dat je met me wilt lopen. Ik wil je heel graag vaak kussen, de rest als dat zo uitkomt. We moeten niets overhaasten.’
‘Nee. Wim, je durft me nu toch wel alsnog antwoord te geven? Je had wel het lef om je stijve tegen mijn gleuf te duwen.’
Hij grinnikte even.
‘Wie duwde het meest?’
‘Zoets hoor je niet te zeggen, uit beleefdheid. Nou ja, ik wist dat hij er toch niet in kon schieten en wilde hem wel lekker voelen. Ondanks dat hij stijve heet voelt het toch zacht aan. Nu jij. Houd je niet in, ik weet, theoretisch, hoe alles bij jongens werkt.’
‘Goed dan. Je weet, wat een natte droom is?’
‘Ja, ook dat.’
‘Die wil ik voorkomen, dus zo’n één keer in de week, onder de douche, eh doe ik er wat aan. Dan hoef ik middenin de nacht mijn bed niet te verschonen.’
‘Nee, dat lijkt me niet zo fijn. Verder wel, of fijner onder de douche?’
‘Onder de douche.’
‘Waarom?’
‘Nou ja.’
‘Zeg het maar. Dan vertel ik ook wat.’
‘Nou ja. ’s Nachts word ik er meestal wakker van, door krampjes in mijn buik. Dan komt het er met golfjes uit. Eh onder de douche zijn de krampen heviger. Fijner, lekkerder. En dan spuit het eruit, veel meer dan ’s nachts, wat een heerlijk gevoel is.’
‘Tja. Ik weet, dat ik me zelf zou kunnen bevredigen, maar ik heb het nog nooit gedaan. Wie weet hoe vaak ik het dan zou willen. Ik dacht, dat doet later een jongen wel bij me. Nog voor eh het echte werk.’
‘Dat schijnt normaal te zijn. Die volgorde.’
‘Ja. Is het nu tijd voor die ene keer in de week bij jou?’
‘O. Nou, omdat je aan me gezeten hebt en ik je helemaal bloot zie en je zo lekker gekust heb en tegen me aan gevoeld heb red ik het niet tot het eind van de week. Eh ik doe het thuis wel.’
‘Waarom nu niet? Ik wil het graag zien.’
‘Nou, daar heb ik niet zo’n zin in.’
‘Als je niet durft, zal ik het dan doen? Als me dat lukt?’
‘Sandra, dat gaat toch te ver? We kennen elkaar amper.’
‘Dan wel weer beter. Het kan toch wel? We zijn oud genoeg. Ik ben achttien, jij negentien?’
‘Ja.’
‘Jij verleidde mij om met je te douchen, dan mag ik jou toch wel verleiden om je eh af te laten trekken? Of, als je dat liever hoort, je klaar te laten komen?’
‘Nog liever, wat ik wel eens hoor zeggen, te laten helpen.’
‘Hoor je dat?’
‘Nou ja, jongens praten er wel over. Meisjes vast ook.’
‘Ja. Dat interesseerde me niet zo, maar met jou vind ik alles fijn. En je stijve is me groot genoeg. Sommige meisjes hebben het wel eens over een kleintje, nou, ik vind die van jou klein als je geen stijve hebt. Zoals in de keuken.’
‘Ja, en nadat ik eh geholpen ben.’
‘Dat zal wel. Wim, bij mij nog maar niets. Daar wil ik eerst over nadenken. Maar jij doet het toch al één keer in de week? Voor zover ik weet maken jongens zaadjes tot ze vrij oud zijn. Er kan nu best wat.’
‘Tja. Op zich wel.’
‘Ik snap wel dat je het nu liever zelf niet doet, maar mag ik het proberen?’
‘Nou, dat lukt altijd. Nu zeker, voor mijn gevoel loop ik al bijna over. Om eh wat we al gedaan hebben, Sandra. Dat was allemaal nogal opwindend.’
Ze grinnikte.
‘Dan wacht ik maar niet op toestemming, je zal me vast niet willen stoppen.’
Ze pakte zijn stijve en streelde die op en neer.
‘Zal ik stoppen?’
‘Nee, alsjeblieft niet. Maar niet aaien, iets steviger vastpakken.’
Ze deed het.
‘Tja, dat kon ik niet weten. O, ja, veel lekkerder. Zo voel ik beter hoe stijf hij is. Maar niet keihard. Fijn zo?’
‘Ja, geweldig. En nu eh pompen. En als je wilt met je andere hand mijn ballen masseren.’
‘Wat je maar wilt.’
Ze pakte zijn zak beet, masseerde die voorzichtig, terwijl ze ging pompen in plaats van strelen.
‘Wat fijn, Wim, om alles van een jongen vast te houden.’
‘Je hebt er kennelijk gevoel voor, het is heerlijk. Ik moet me alleen een beetje opzij draaien, anders spuit ik je onder.’
‘O. Komt het zo ver?’
‘Nu zeker, het is opwindender dan ooit. Je hebt me precies goed vast. Oooh, wat eh pomp je lekker.’
‘Fijn. Ik wil alles graag zien, Wim. Sommige meisjes vinden het niet zo prettig om te doen, heb ik gehoord. Nou, ik wel, want je geniet er zichtbaar en hoorbaar van. Je hijgt.’
‘Ja. Nog even, dan komt het.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Ik begin al krampjes onderin te krijgen. Die worden steeds heftiger, tot ze eh.’
‘Je zaadjes eruit laten spuiten?’
‘Ja. Oh, heerlijk, daar komt het. Niet stoppen.’
Ze pompte door, hij regelde, door daar meer of minder tegenin te gaan, de lengte van de slagen. Ze bekeek zijn spuiten met open mond, totdat hij stil bleef staan.
‘Stop maar.’
Ze liet hem los. Met tegenzin.
‘Wat heftig, Wim. Wat mooi, om te zien. Zo mannelijk, zaad spuiten. Er kwam meer dan ik verwachtte. En verder.’
‘Ja, omdat je het zo lekker deed.’
Hij hijgde uit, steunend tegen de muur. Ze keek aandachtig toe hoe zijn stijve zakte en kromp. Halverwege keek hij haar verlegen aan.
‘Er moet nog wat, maar dat doe ik zelf wel.’
Hij haalde zijn voorhuid naar achteren, spoelde zijn eikel schoon en borg die weer op.
‘Sorry, Sandra.’
‘Waarom sorry? Als schoonmaken erbij hoort?’
‘Nou ja, dat ziet er toch niet zo fraai uit?’
‘Ik vind er niks mis mee. Ik wist niets over dat schoonmaken, wel dat jongens een eikel hebben. Hoe zou het voor een besneden man zijn?’
‘Dat lijkt me niks, zo’n eikel zal vast minder gevoelig worden, omdat hij steeds tegen kleding schuurt. Eh wil je meer horen?’
‘Graag, Wim. Alles wat je durft vertellen.’
‘Goed. Het lijkt me juist fijn, dat wanneer ik mijn stijve in een meisje eh stop, mijn eikel bloot wordt en mijn gevoeligste plek dan lekker gestreeld wordt. Al zal ik vast de eerste tijd daar ontzettend snel van klaarkomen.’
‘Je weet kennelijk ook nog niet alles. Na een snelle eerste keer moet je het zo snel mogelijk nog een keer doen. Of nog vaker. Dan gaat het steeds langer duren. Als je het maar één keer in de week doet worden het inderdaad alleen maar snelle beurten. En daar zitten meisjes niet op te wachten. Eh heb ik gehoord.’
Hij grinnikte weer even.
‘Met ons tweeën zou het wel goed gaan, hè? Met wat we al weten.’
‘Ja, vast. Toch maar rustig afwachten.’
Zij grinnikte even.
‘Je zou nu niet anders kunnen, met je kleine pikkie. Even vergelijken.’
Ze speelde even met zijn kleintje.
‘Tja, niet meer dan een soepel slangetje. Ik heb liever je stijve beet. Deed ik het echt goed?’
‘Ja, geweldig. Het was veel lekkerder dan wanneer ik het zelf doe. Ook nog met het zicht op jouw moois.’
‘Tja. Wil je nog wat?’
‘Tja. Eigenlijk wel. Even aan je voelen, als je dat niet erg vindt.’
‘Dat zou niet meer dan eerlijk zijn, ik heb alles van jou al beetgehad. Of ik het erg zou vinden weet ik niet.’
‘Ik doe heel voorzichtig. Ik weet geeneens hoe ik jou zou eh kunnen helpen, je wilt het nog niet dus probeer ik het niet. Goed?’
‘Ja, natuurlijk.’
Hij omarmde haar en trok haar zacht tegen zich aan. Met één hand ging hij naar beneden, over haar buik, totdat hij zijn hand tussen haar benen kon stoppen. Hij zocht met één vinger tot hij haar gleuf voelde.
‘Je haren zitten geeneens in de weg. Goed zo?’
‘Het kan vast beter. Streel erover.’
Hij deed het, al gauw zachtjes op en neer.
‘Wat fijn. Dank je wel, dat het mag.’
‘Je bent lief. Zo voorzichtig. Doe nu hetzelfde met je vinger als wat ik met mijn tong ga doen.’
Ze begon hem te kussen, hij kuste terug, terwijl hij haar voorzichtig bleef strelen. Hij schrok, toen ze, voor het eerst, haar tong tussen zijn lippen duwde en die aflikte. Hij snapte haar bedoeling, maakte er helemaal tongzoenen van en streelde ondertussen met zijn vinger net in haar gleuf. Hij merkte, dat ze begon te hijgen, voor ze zich losmaakte.
‘Dat was wel genoeg. Tjonge, al weet je het nog niet, je zal me best ook klaar kunnen laten komen. Laten we ons afdrogen.’
Ze draaide de kraan dicht, pakte twee handdoeken, gaf hem er één en begon zich af te drogen. Hij deed het ook.
‘Trek die zwembroek maar weer aan en ga naar beneden, weer zonnen. Ik ga een andere, een droge bikini aantrekken en kom zo.’
‘Moeten we iets aan?’
Ze keek hem een beetje verbaasd aan.
‘Ben je ook nog nudist? Of naturist?’
‘Nee, maar ik begin er wel over te denken.’
‘Blijf maar denken, maar we moeten wel wat aan. Anders zitten we te kijk, voor voorbijkomende fietsers en wandelaars.’
‘Het moet dan maar.’

Al gauw zaten ze weer te zonnen.
‘Sandra, over nudisme of naturisme, je ziet er soms iets van, op de Tv. Het lijkt me toch niks. Jongens, mannen, zien dan kennelijk zo vaak wat bloots, dat ze er geeneens meer opgewonden van raken. Dan zie ik liever minder vaak wat, een eh stijve krijgen is wel een lekker gevoel.’
‘Behalve als hij in een zwembroek zit, hè?’
‘Ja, bekneld zitten is minder prettig. Eh toen je me hielp vond ik het veel prettiger dan ik verwacht had. Direct al, toen je me aan begon te raken. Niet puur om het lichamelijke, ook omdat ik het zo gezellig vond, allebei helemaal in ons blootje. En omdat het zo eh natuurlijk ging, je gewoon deed waar je zin in had.’
‘En jij liet het toe.’
‘Nog wel meer, ik wilde het graag. Niet alleen omdat ik door alle opwinding aan voelde komen, dat ik wel eh wat kwijt zou willen. Door jou, met jou, zou het vast fijner zijn dan een natte droom. Of het zelf doen. Dat kwam ook uit.’
‘Er kwam ook heel wat uit.’
‘Dat vind ik ook zo fijn. Dat je zoiets durft te zeggen. Ik had trouwens verwacht, dat je het vies zou vinden.’
‘Nou, het was geen ontlasting, maar een ontlading. Van iets natuurlijks. Geen afvalproduct, maar een aanmaakproduct. Om iets aan te maken, als het op de daarvoor bestemde plaats komt. Ik heb ooit bedacht, dat ik het wel zou willen zien, voor het zover bij me kwam. Tja, jaren eerder dan ik verwacht had. Het zien, bedoel ik. De rest nog maar in jaren niet.’
‘Nee, zeg.’
‘Er zijn vast clubs, waar je wel opgewonden mag raken.’
‘Ja, maar zulke clubs lijken me ook niets. Ik wil niet beetgepakt worden door iemand die ik amper ken. Of aan een meisje komen dat ik amper ken. Wij kennen elkaar nog niet zo lang, het kon alleen maar omdat we elkaar direct al, op z’n minst, graag mogen. Hè?’
‘Ja. Ik had verwacht, dat het zien van een blote man me af zou schrikken, maar eh jij trok me aan. Je keek steeds lief naar me. Je kleine pikkie vond ik een lief dingetje. Niks gevaarlijks aan, al wist ik dat die dat kon worden.’
‘Die van mij niet, voor jou.’
‘Daar ben ik ook niet bang voor. Ook niet voor die grote van je. Ik wilde hem wel aanraken, om daar ook kennis mee te maken. Wat je ook voorstelde.’
Hij grinnikte even.
‘Als je netjes opgevoed bent stel je je voor.’
‘Ja, maar hem niet aan iedereen.’
‘Nee. Tja, ik verleidde je, Sandra. Ik zei er wel gelijk bij, dat ik hoopte dat het wederkerig zou zijn.’
‘Ja, zoiets. Maar als we qua verleiding een puntentelling bijgehouden hadden, weet ik niet wat de stand geweest zou zijn. Ik voel me niet helemaal onschuldig.’
‘Ik geef jou nergens de schuld van. Voor mezelf wil ik het niet over schuld hebben. Eigenlijk geeneens over verleiden, Sandra. Het was geen opzet. Ik vroeg wat er in me op kwam. Zoals jij deed wat er in je op kwam.’
‘Verleiden, schuld, opzet, het was gewoon een warboel. Ik wilde wat zien, je weigerde eerst. Hoe noem je dat?’
‘Ik denk, schaamte.’
‘Ja, dat kan ik me indenken. Kon, ik begreep het direct. Zoiets hoor je niet openlijk te doen, je stijve laten zien geeneens, maar we waren gezellig met z’n tweeën. Ik wilde niet alleen zien, wat er zou komen, ik wilde je ook klaar zien komen. Op de TV hóór je hooguit wat. Ik vond jouw hijgen en kreunen ook natuurlijk. Niet overdreven.’
‘Je hebt er een studie van gemaakt.’
‘Er nu wat ervaring mee opgedaan. Daarom zal ik me er vast niet voor schamen, als ik moet hijgen en kreunen. Vast ook jaren eerder dan ik verwacht had.’
‘Ik genoot al van de aanloop, Sandra. Je hijgde al een beetje.’
‘Andersom genoot ik misschien wel meer, ik kon zien waar ik aan zat, jij amper.’
Hij grinnikte weer even.
‘Nou, Sandra, wat openhartig.’
‘Ik denk, dat het zien van jou, in je nakie, schaamteloos, met je pikkie op je zakje, wat bij me losgemaakt heeft. Dat ik daarna bijna zonder te aarzelen bij je onder de douche kon stappen, liefst wat groters bij je wilde zien, dat ook wilde zien werken en voorzichtig beginnen met jou ook aan mij laten komen. Vond je het erg, dat ik niet meer wilde?’
‘Nee, Sandra. Ik vond het al erg ver gaan.’
‘Misschien later wat verder. Dieper.’
‘Nou!’
‘Wim, als ik ooit moeder wil worden, moet er wat nogal diep in.’
‘Ja, maar zoiets is overbodig om te vertellen.’
‘Je moet overal over kunnen en durven vertellen. Met mij.’
‘Ik moet er aan wennen. Om er met jou over te praten. Over zoiets praat ik hooguit met mijn moeder, niet met mijn zus.’
Ze keken hoe een kraanwagen langzaam over het fietspad aan kwam rijden en naast het steigertje naar de rand van het water reed. Er achteraan kwam een politieauto, waaruit twee agenten stapten, die het twintigtal kijkers wat van de kraan vandaan stuurde.
‘Er zijn niet zo veel kijkers.’
‘Vast omdat er weinig te horen was, Wim. Als je niet vlak over me heen gevlogen was had ik misschien ook niets gemerkt. Zeg, wat moet die kraanwagen? Hij staat geeneens met zijn kraan naar het water, maar met zijn voorkant.’
‘Ik ken die kraan, Sandra. Voorop zit een lier. Ik denk, dat hij gaat proberen om het vliegtuig eruit te trekken. Onder de staart van het vliegtuig zit een oog. Bedoeld om met een touw aan een pin in de grond vast te kunnen maken, maar er kan vast ook wel aan getrokken worden. Kijk, er trekt er al één lieslaarzen aan. Vast om die lierkabel vast te gaan maken. Zal net gaan, zonder dat die laarzen vollopen.’
Het ging ook, en al gauw stond het vliegtuigje op het droge.
‘Ik ga even kijken of ik mijn logboek kan pakken. Oh. En mijn mobieltje, dat heb ik ook in het dashboardkastje gelegd.’
‘Hopelijk voor je is dat droog gebleven. Hoe is het met je horloge?’
Hij keek er even op.
‘Vast wel goed, dat is waterdicht.’
Sandra zag Wim naar de agenten lopen, er even mee praten, daarna met de kraanwagenchauffeur, daarna naar het vliegtuigje lopen, de rechterdeur openen en zich naar binnen buigen. Hij kwam terug en legde een boekje en een mobieltje op tafel.
‘Een geluk bij een ongeluk. Logboek gered, wat me wat werk bespaart, en mijn mobieltje is ook niet verzopen. Ik moet bij de toren navragen hoe laat ik geland ben, want dat weet ik niet. Wel mijn starttijd, natuurlijk. Ik denk, dat ik een minuut of twintig gevlogen heb. Met een paar doorstarts. Daarna één landing, want dat moet je ook noteren. Ik zal, in de kolom opmerkingen, noteren dat het een natte landing was, al was het geen watervliegtuig, om daar later nog eens over te kunnen grinniken.’
‘Je blijft er wel cool onder. Onder alles, trouwens, maar je bent wel lief, hoor.’
‘Gelukkig. Ja, Sandra, ik ben nogal nuchter. Maar jij toch ook?’
‘Misschien.’
‘Jawel. Hoe je steeds op mij reageerde. Terwijl je eh dingen voor het eerst meemaakte.’
‘Jij toch ook?’
‘Ja. Nou ja, ik ben dus wel eerder eh klaargekomen. Maar nog nooit zo lekker.’
‘Ja, ja. Het zal wel fijner geweest zijn dan hoe je je voelde toen je motor stopte.’
‘Ik raakte niet in paniek, ik deed wat er moest.’
‘Ook nog mayday eh geregeld?’
‘Nee, daar had ik geen tijd voor. En dat had ook niet geholpen. Ik ging er wel vanuit, dat ze vanaf de toren alles zouden zien, vanaf dat ik met een stilstaande propeller richting vliegveld draaide.’
‘Tja.’
Ze pakte het logboek en keek het in.
‘Ja, na tien uur voor het eerst alleen gevlogen? Moeilijk?’
‘Nee. Het was alleen wennen, zodra ik in de lucht was, aan minder gewicht naast me, omdat de instructeur uitgestapt was. Ik hing eerst een beetje scheef.’
‘Ja, vast.’
Ze legde het logboek weer op tafel.
‘Het lijkt me inderdaad leuk, om later aan je natte landing herinnerd te worden. Omdat die zo goed afliep.’
‘Sandra, als ik dat zie, denk ik vast ook weer terug aan mijn redster, die me zo fijn verzorgd heeft.’
Ze deed, alsof ze achteloos omhoog keek.
‘Geholpen zelfs.’
Hij grinnikte.
‘Wie is er hier nu nuchter? Ja, je hebt me geweldig geholpen. Als je het me niet kwalijk neemt hoe ik het zeg, ook van een la- ding zaad afgeholpen. Anders had ik hier nu niet zo op mijn gemak gezeten, maar met een kloppende, onder druk staande stijve. Ik weet niet wat het is, maar je bent het eerste meisje dat me zo opwindt. Terwijl ik vaker tussen meisjes in bikini gezeten heb. Niet aan ze, natuurlijk.’
‘Als ik met andere meiden bij jongens zat, in badkleding, hoorde ik later de andere meiden vertellen welke jongens er zichtbaar in hun zwembroek een stijve gekregen hadden. Ik lette daar niet op, ik wist wel hoe het werkte. Ik kreeg zelden kriebels in mijn buik van een jongen. Eh van jou wel.’
‘Nu?’
‘Eh ja.’
‘Ik voel ze ook, Sandra. Je hebt ook zo’n mooi figuur. En zo’n lief en aantrekkelijk gezichtje.’
‘Ho maar. Anders ga ik weer blozen.’
‘Dat geeft toch niet? Ik heb geen last van blozen.’
‘Nee, maar je begint wel weer een stijve te krijgen, hè?’
‘Ja. Erg?’
Hij zette onder zijn zwembroek even zijn groeiende pikkie omhoog.
‘Nee, natuurlijk is dat niet erg. Als eh seks maar niet de hoofdzaak is, wordt, bij eh onze omgang met elkaar.’
‘De hoofdzaak niet, zo vaak zal er op dat gebied toch niets kunnen? Lieve Sandra, ik geniet al vreselijk van je eh nabijheid. En ik vind het fijn dat je je niet stoort aan dat ik een stijve krijg, anders was ik niet zo op m’n gemak geweest.’
‘Fijn. Ik eh ben ook op m’n gemak, al lijkt het wel of m’n hele lijf warmer is dan normaal.’
‘Ook opwinding, hè?’
‘Vast wel. Later mag je me misschien wel afwinden. Heb ik jou ook.’
‘Ja, dat was geweldig lekker. Jij later? Vandaag nog?’
‘Nee, vandaag heb ik al genoeg meegemaakt. Eh blijf je eten?’
‘Eten? O. Even denken.’
Ze wachtte rustig af. En keek, met hem, toe hoe het vliegtuigje achter een auto weggesleept werd.
‘Het lijkt allemaal goed geregeld. Ik neem aan, dat ze over de weg politiebegeleiding krijgen, want een vliegtuig is breder dan een auto. En er kan niet zo hard gereden worden.’
‘Ze moeten nogal een eind om, hè? Er is alleen een fietspad langs het meertje.’
‘Ja. Eh, Sandra, eerst over eten. Ik blijf graag zolang mogelijk bij je, maar er is natuurlijk niet op me gerekend. En je ouders komen laat thuis?’
‘Ja. Ik had een pizza gepland, en een ijsje toe. Maar er is er van allebei vast nog één in de vriezer. Neem je daar genoegen mee?’
‘Ja hoor, prima. Maar kan je me eerst naar huis brengen? Daar kijk ik hoe ik op het vliegveld kan komen. Daarna kom ik zo snel mogelijk weer naar je toe.’
‘Zo snel mogelijk? Pas maar op, één ongeluk op een dag is al genoeg.’
‘Ik denk, dat ik daarna genoeg geluk voor de rest van mijn leven gevonden heb.’
‘O. Eh mooi gezegd, maar blijf maar nuchter.’
‘Ik meen het echt, Sandra.’
‘Ik geloof je wel, maar het moet nog blijken. Ga je maar in de keuken aankleden, alles zal wel droog zijn. Ik kom niet kijken, ik heb al genoeg gezien. En ik heb het al warm genoeg.’
‘Ik moet ook bijkomen. Niet meer van die landing, daar was ik gauw overheen. Eigenlijk al vrij snel op die steiger. Want je bleef zo rustig naast me zitten dat ik snel afgewonden was. Tja, daarna begon het eigenlijk opnieuw. Opwinden en zelfs heerlijk afwinden.’
‘Ga je aankleden, genieter.’
‘Jij hebt toch ook genoten?’
‘Ja, en dat heb je ook gemerkt. Ga nou. Ik moet ook afkoelen, voor ik kan fietsen.’
‘Ik zou fietsen, toch?’
‘Ja, ja.’

Ze bekeek hem, toen hij uit de keuken terugkwam, aangekleed.
‘Je ziet er gekreukeld uit.’
‘Ik kleed me thuis wel even om. Mag ik je telefoonnummer?’
Ze pakte het mobieltje van de tafel, drukte een paar toetsen in en liet hem haar nummer op het schermpje zien. Hij tikte op die van hem ook een paar toetsen in, nam het telefoonnummer over en grinnikte even. Haar mobieltje belde, maar voor ze het weer kon pakken stopte het al.
‘Wat was dat?’
‘Ik belde je even, nu heb je ook mijn nummer.’
‘Ja, goed. Ik zet het later wel op de juiste plek.’

Hij stopte voor een huis bijna helemaal aan het andere eind van de straat.
‘Mijn moeder is thuis, haar auto staat er. Die wil me vast wel even naar het vliegveld brengen. Dan kan ik gewoon op mijn brommer naar je toekomen en blijft mijn fiets niet op het vliegveld. Ga je even mee naar binnen?’
‘Nee, je zal al genoeg te vertellen en uit te leggen hebben. Wim, als het wat langer eh tussen ons aan blijft kom ik wel een keer kennismaken. Al ken ik je zus al een beetje.’
‘Ja, prima. Kusje en tot straks?’
Ze grinnikte.
‘Alleen tot straks. Verder voorlopig niks in het openbaar.’
Ze fietste weg. Hij ging grinnikend naar binnen.

Hij vond zijn moeder en zijn zus in de achtertuin.
‘Hoi. Ma, kan je me zo even naar het vliegveld brengen? Nadat ik me omgekleed heb?’
‘Wat zie je er verkreukeld uit. Je gaat normaal toch op je brommer naar het vliegveld?’
‘Daar staat mijn brommer ook. Ik heb een paar rondjes gevlogen, toen hield de motor er mee op. Ik haalde het vliegveld net niet meer en moest het vliegtuig in het meertje parkeren. Niets van gehoord, op het nieuws?’
Zijn moeder en zijn zus waren overeind geschoten.
‘Jongen, Wim, ben je in het water geland? Niets van gehoord. Mankeer je niets?’
‘Mij mankeert niets, hoor, ma. Ik ben alleen zeiknat geworden, ik moest naar de kant zwemmen.’
‘Maar je staat niet te lekken, alleen je kleren zijn verkreukeld.’
Hij ging er maar bij zitten.
‘In het kort, dan. Ik vloog, voor het eerst, om het dorp, toen de motor er mee ophield. Ik heb gedaan wat er moest. Geprobeerd opnieuw te starten, ging niet. Gezocht naar een plek om te landen, een goede zag ik niet. Ik dacht het vliegveld wel te halen als ik er rechtstreeks, over het dorp, naar toe vloog. Ik haalde het net niet. Maar ik kwam goed neer, in het meertje, sprong eruit en zwom naar de kant. Naar een steigertje, dat ik nog gezien had. Een meisje nam me mee haar huis in en heeft mijn kleding gedroogd, in een droger. Eerst één keer gespoeld en gecentrifugeerd, alles moet nog goed gewassen worden. Erg?’
‘Natuurlijk niet, gekkerd. Ik ben al blij dat je er zo goed afgekomen bent. Heb je echt verder niets?’
‘Eh ik wil wat fijns vertellen. Wat fijns voor mij. Ik heb er echt niets nadeligs aan overgehouden. Alleen wat prettigs. Dat meisje en ik konden heel goed met elkaar opschieten. Je kent haar wel, Betty. Ze zit bij je in de klas. Sandra de Wit.’
‘Die? Nou, kennen? Pas een maand. Ze lijkt me wat saai.’
‘Mij niet. Ze is wel een nuchter typetje. Ze weet wel wat van vliegen, ze kijkt al jaren naar het vliegveld. Ze hebben er van daar, van bij haar thuis, aan het andere eind van de straat, vrij zicht op. Niet zoals hier bomen voor en riet in het water. Dat steigertje ligt toevallig recht voor hun huis. Toevallig ook het op één na laatste huis.’
‘Tja. Nuchter. Dan past ze misschien goed bij je, dat ben jij ook.’
‘Ik wil ook verder uitzoeken of ze goed bij me past. En andersom. Vast wel, want ze heeft me al uitgenodigd om bij haar te komen eten. Als ik niet naar het vliegveld had gemoeten, om een verklaring af te leggen, was ik hier geeneens geweest.’
‘En ons niets komen vertellen?’
‘Zo schokkend was het niet, alles ging prima.’
‘Dat bedoel ik met nuchter. Was Sandra niet geschrokken?’
‘Misschien een beetje. Toen ik naar de kant zwom hoorde ik roepen ‘Iedereen eruit?’ Ik zag een meisje op het steigertje staan en riep terug ‘Ja.’ Toen riep ze ‘Loop verder maar.’ Tja, dat kon, ik stond maar tot mijn middel in het water.’
Moeder en zus grinnikten.
‘Ja, hilarisch, hè? Ze hielp me het steigertje op. Daar kon ik even bijkomen, ik had een druk tijdje achter de rug.’
‘Een druk tijdje! Een crash overleefd.’
‘Dat is een groot woord. Een kleine herhaling van die landing op die rivier in New York, die we op TV gezien hebben. Ik heb er meer over gehoord en gelezen, ik heb er wel wat van opgestoken. Daarbij is ook niemand gewond geraakt, voor zover ik weet. Ik vroeg Sandra, op het steigertje, of ze me was komen redden. Ze zei, dat was toch niet nodig, je kwam er zelf al uit. Ja, maar ik ben er van overtuigd, dat ze naar het vliegtuig was gekomen als ik er zelf niet uitgekomen was. Ma, als je terugrijdt, van het vliegveld, kan je dan ergens een bos bloemen opduiken? Dan kom ik die halen, voor ik weer naar haar toe ga. Om haar te bedanken. Voor het eten en het drogen van mijn kleding. En voor mijn redding.’
‘Ja, ik haal wel wat. Redding is wel een groot woord. Maar de rest vind ik wel aardig van haar. Je bent dus een tijd bij haar geweest, voor alles droog was. Eh alles?’
‘Ja, ma, alles. Zelfs mijn onderbroek.’
Hij grinnikte.
‘Ik was kennelijk toch nog een beetje in de war. Ik trok alles uit, om het in de wasmachine te doen, tot en met mijn onderbroek. Ze had een badjas voor me gehaald, toen ik die aanpakte zag ik dat ze stond te blozen. Ik heb natuurlijk mijn excuus aangeboden, ik had me om moeten draaien. Maar dat had zij ook niet gedaan, dus ik zat er niet zo mee. Zij wat meer, ze bleek geen broers te hebben en voor het eerst een helemaal blote jongen van ongeveer haar leeftijd te zien. Wat mij betreft mocht ze wel kijken, jij ziet me ook wel eens in m’n nakie, Betty.’
‘Dat heeft het wel makkelijker voor me gemaakt om met jongens om te gaan.’
‘Vast wel. Daarom dacht ik vast niet zo goed na en kleedde me helemaal uit. Later nog een keer, toen ik om een onderbroek van haar vader vroeg, omdat het me in die badjas in de zon op hun terras te heet werd. Ze haalde een zwembroek voor me. En drinken. Ik heb me toen wel omgedraaid, maar van het zien van mijn blote kont bloosde ze toch weer.’
‘Je hoorde je om te draaien, die badjas los te doen, die zwembroek aan te trekken en dan pas die badjas uit.’
‘Ja, natuurlijk. Maar ik was net uit de war van mijn natte landing en in de war van haar. Ze had alleen een bikini aan, en zo’n eh mooi en lekker figuur als ik niet eerder gezien heb.’
‘Ik vind haar niet zo opvallend.’
‘Ik weet niet wat ze naar school aantrekt. Wel dat je met kleding niet alleen ergens aandacht naartoe kan trekken, ook wat kan verhullen. Ik heb jullie over cupmaten horen praten, daardoor weet ik dat jij een B hebt, Betty. Sandra heeft minstens C. En zo’n prachtig kontje.’
‘Wel ja! Heb je haar cupmaat niet gevraagd? Zo brutaal ben je wel.’
‘Ja, maar die ging me niets aan, zei ze. Ze snapt vast wel, en ik heb ook gezegd, dat ik ze groot genoeg vond. Ze heeft me op de fiets hier gebracht, maar ze wilde niet binnenkomen.’
‘Je verandert van onderwerp. Maar goed. Jullie kennen elkaar amper, later komt ze maar eens kennismaken.’
‘Ja. Ze zei, als het wat langer tussen ons aan blijft.’
‘Aan blijft? Is het al aan? Na een uur of wat?’
‘Ja, ma. Dat vinden we allebei.’
‘O. Nou. Eh hoe zijn haar ouders?’
‘Geen idee. Die komen pas vanavond laat thuis. We hebben het verder niet over ze gehad. Ik ook niet over jullie. Alleen dat Betty bij Sandra in de klas zat.’
‘Dus je wil bij haar gaan eten en de avond bij haar blijven, zonder dat haar ouders in de buurt zijn?’
‘Ik zal haar niet opeten.’
‘Jongens willen meestal wat anders met meisjes doen dan opeten.’
‘Ja, dat wil ik ook wel, maar dat doe ik niet. Het ging haar al iets te snel. Op de eerste dag al kennismaken met het pikkie van een jongen. Daar wil ze eerst van bijkomen.’
‘Als ze er maar niet te snel aankomt.’
‘Ma, tot nu toe heb ik niet meer gedaan met meisjes dan een beetje zoenen. Voorlopig gaan we niet meer doen dan kussen. Voor meer krijgen we waarschijnlijk toch de kans niet. Voorlopig.’
‘Hopelijk niet. Gedraag je zoals het hoort, Wim. Wat we je geleerd hebben. Het valt me wel op, dat je meisjes gezoend hebt en Sandra nu kust.’
‘Ja, die zoentjes waren voorzichtig. Met Sandra is het heftiger, ik omhels haar ook lekker.’
‘Houdt het daar maar bij, dat lijkt me voorlopig wel genoeg.’
‘Ik zal het onthouden.’
‘Ja, ja, ik ken je. Onthouden, ja, je er aan houden, vast niet. Ik betwijfel zelfs, of je wel alles verteld hebt.’
‘Ik vertel niet alles, maar ik pas wel op. Ik weet best, dat ik nog bijna vier jaar naar school moet, voor ik aan verdienen kan gaan denken. Ik ben dan drieëntwintig, nog vroeg om een gezin te beginnen. Ik zal ook eerst nog wat moeten gaan sparen.’
‘Hoe denkt Sandra daarover?’
‘Ma! Daar hebben we het niet over gehad. Het is aan, maar we noemen het nog geeneens verkering.’
‘Heb je dat al wel gevraagd?’
‘Niet direct, gezegd dat dat er te vroeg voor was.’
‘Lijkt me ook al wat te zeggen.’
‘Sandra houdt zich ook niet in, ze is erg eerlijk. En nuchter, inderdaad. Daarom vinden we allebei dat het wel aan is. Ik zal het er vanavond wel met haar over hebben. Om het vriendschap te noemen. Wat je vroeger noemde lopen met. Mijn vriendin, mijn vriend, vind ik voorlopig wel genoeg. Het is wat snel, maar ik denk niet dat het weer uit zal raken. En dat ze het al gauw goed zal vinden om het verkering te noemen.’
‘Is dat zo belangrijk?’
‘Nee.’
Hij grinnikte weer even.
‘Ík laat haar echt wel merken wat ik belangrijk vind. En wat ik graag wil.’
‘Je bent negentien, jongen. Ik snap je behoeftes wel. En ik hoor het als je middenin de nacht je bed verschoont. Als je de kans krijgt, en zij het graag wil, laat haar je dan maar helpen. Je snapt wel wat ik bedoel.’
‘Ja. Zou u dat niet erg vinden?’
‘Wat denk je dat ik met je vader gedaan heb, voor we eindelijk afgestudeerd en grotendeels gespecialiseerd waren en konden trouwen? We kregen al min of meer verkering in ons eerste jaar op de universiteit. En we woonden allebei op kamers. We hadden het redelijk druk met onze studie, maar al gauw hielp ik je vader één keer in de week om zijn natte dromen te voorkomen. Dat scheelde ook een hoop wasgoed. En hij wist al gauw hoe hij mij af en toe kon verwennen.’
‘Ma toch.’
‘Je bent oud en verstandig genoeg om dat nu te mogen weten. Betty ook. Zodra we afgestudeerd waren en we allebei, na zo’n half jaar, zeker waren dat we onze specialisatie met succes af zouden kunnen maken ben ik aan de pil gegaan en hadden we af en toe een feestje. Zonder iets van je vader op te hoeven ruimen.’
‘Een feestje! Ma toch. Dus al jaren voor jullie trouwden?’
‘Een paar jaar. Daarom wisten we dat we het wel met elkaar uit zouden houden, het ging behalve er buiten ook in bed steeds goed. En nog. Minstens één keer in de week. Niet als eh echtelijke verplichting, maar omdat we het allebei graag doen.’
‘Tja. Ik zie het me met Sandra ook graag doen. En andersom.’
‘Tja. Als ze al niet wegliep toen ze je pikkie zag. Alleen bloosde.’
‘Ma, ze wilde graag haar goede theoretische kennis van hoe jongens gebouwd zijn en werken in de praktijk controleren. Dat kon ik niet weigeren.’
‘Dus ze heeft je ook beetgehad.’
‘We hebben samen gedoucht.’
‘O. Stelde zij dat voor?’
‘Nee, ik. Ik gaf haar de keus wat we aan zouden houden. Ze aarzelde niet lang, haar nieuwsgierigheid won het. En ze vertrouwde me, dat ik niets geks zou doen. Heb ik ook niet geprobeerd.’
‘Als ik denk aan hoe nieuwsgierig ik was op mijn achttiende, en wat ik gedaan had als ik de kans gekregen had, kan ik me wel indenken wat er gebeurd is.’
‘Ja. Uiteindelijk heeft ze me eh geholpen.’
‘Wel erg eh doortastend, terwijl ze je amper kende.’
‘Ja, maar we konden direct zo goed met elkaar opschieten, dat alles heel makkelijk ging.’
‘Ik schok behoorlijk, toen ik jullie vader voor het eerst helemaal bloot zag. En niet met een kleintje. Ik heb lang geaarzeld.’
‘Sandra zag er ook voor het eerst één. Maar ze had er al op Internet gezien, dat scheelde vast. Wat ze verder gezien heeft weet ik niet, daar hebben we het niet over gehad. Vast wel over een jongen helpen, want dat ging geweldig.’
‘Nou, fijn voor je. En andersom?’
‘Ik heb bij haar overal over gestreeld, meer wilde ze nog niet.’
‘Cup C?’
‘Nou, in ieder geval mijn handen vol. Betty, je houd je mond wel, hè?’
‘Ja, natuurlijk. Ik denk niet dat ik ooit zo uitvoerig ga vertellen over wat ik met een jongen doe, maar ik vind het wel fijn om te horen hoe eh je genoten hebt. Je had wel het voordeel, dat je wel eerder een helemaal bloot meisje gezien had.’
‘Ja, ik ben geen moment geschrokken, ik heb alleen maar genoten. Al had ze geen landingbaantje, ze zorgt er alleen voor dat er geen haren uit haar bikinibroekje steken.’
‘Er zullen er wel meer zijn die niet met de mode meedoen. Je zag dus eh niet alles.’
‘Nee, maar ik mocht wel overal aan voelen. Het was te snel nadat ze me geholpen had, anders was ik daar vast spontaan van klaargekomen. Sandra windt me vreselijk op. Ze doet niet moeilijk, ze praat zelfs over seks nog makkelijker dan ik. Daarom was ik blij dat ze me wilde helpen, ik liep bijna over.’
‘Dat is jullie vader wel eens gebeurd. In de tijd dat we eh elkaar alleen maar hielpen was hij een keer twee weken op reis geweest. Op mijn kamer liet hij zijn broek zakken en kwam klaar in zijn onderbroek.’
‘Nou, mam, je hebt me fijn seksuele voorlichting gegeven, maar dit zijn andere verhalen.’
‘Dat gaat je nog niet aan, als je nog niet zo oud bent. Normaal gaat alles in de praktijk voor het eerst wat onhandig, maar als je goed met elkaar omgaat mag dat geen probleem zijn.’
‘Ik heb maar één probleem, al dat ook wel goed gaan. Ik weet niet hoe ik haar moet verwennen. Ik vond het niet zo erg dat ze het nog niet wilde.’
‘Twee zaken, Wim. Allereerst, jongens hebben er minder behoefte aan om een meisje te verwennen dan om zelf verwend te worden. Als jongens geholpen zijn hebben ze sowieso een tijd weinig fut om wat te doen. Maar het hoort wel ongeveer gelijk op te gaan. Sommige meisjes hebben er zelfs meer behoefte aan dan anderen. Doe dat dan, als je het merkt, Wim. Anders worden ze sacherijnig. Ze willen ook hun kriebels in hun buik kwijt. Tweede. Het enige wat je hoeft te weten is dit. Je hele hand erop, voelen met je middelvinger. De rest wijst zich vanzelf.’
‘O. Dank u wel. Tja, mijn vinger was al een eind op weg, maar zodra ze aan het hijgen ging moest ik van haar stoppen.’
‘Een volgende keer vast niet meer. Ik wil nog met vader overleggen. Maar ik denk, dat hij jullie ook toestemming zal geven om op je slaapkamer wat te doen. Ook wel samen douchen, maar het is minstens zo fijn om wat te doen als alles droog is. Je haalt maar handdoeken uit de douche en gooit ze na gebruik in de was. Als ze al gezien heeft wat je kan zal ze wel op een handdoek kunnen mikken.’
‘Nou, ma, dank u wel. U bent wel erg ruimdenkend.’
‘Ik ben ook jong geweest en wilde dan wat, maar thuis kon er niks. Jullie zijn nu oud genoeg om wat meer te doen dan elkaar zoentjes geven. Als je niks kan of mag raak je alleen maar gefrustreerd. Je moet me, en vader, wel plechtig beloven om niet te ver te gaan. Het niet alleen onthouden, je echt onthouden van vrijen.’
‘Dat beloof ik u. En ik zal het ook nergens anders doen. Als er wat verandert zal ik eerst met u overleggen.’
‘Goed, jongen. Ga je maar omkleden.’

Sandra deed de voordeur open, nadat er gebeld was.
‘Daar ben ik weer. Met bloemen voor mijn redster.’
Ze liet Wim binnen, deed de voordeur dicht en pakte de bloemen aan.
‘Nou, dank je wel. Al was het net zo min nodig als een reddingspoging. En mooie bos, Wim. Ik zet ze in een vaas, voorlopig op de tuintafel. We kunnen nog wel een tijdje buiten zitten.’
‘Je hebt je al aangekleed?’
‘Dat leek me beter, Wim. Minder opwinding, het ging allemaal bijna te snel.’
‘Ja. Gelukkig vind je het dus niet té snel?’
‘Op de rand. Dat kon alleen maar omdat alles zo fijn ging.’
‘Ja, ontzettend fijn.’
‘Stop even, Wim. Ik wil met je praten. Ga vast buiten zitten, ik kom zo.’

Dat kwam ze ook, met de bloemen in een vaas.
‘Ik heb even na kunnen denken. Straks mag jij vertellen wat er ondertussen gebeurd is. Wim, ten eerste, ik heb liever niet dat je om de havenklap refereert aan wat er gebeurd is, met ons tweeën. Twee, gebeurtenissen uit het verleden geven geen recht op herhaling. Ik hoop, dat je ongeveer snapt wat ik bedoel.’
‘Ik denk het wel. Ik had dat eerste al bedacht. Daarom zei ik bij de deur, voor mijn redster. En niet er achteraan, wat ik eerst van plan was, mijn verzorgster en helpster.’
‘Ja, fijn. We moeten op ons gemak blijven en afwachten hoe het verder gaat. Nu jij.’
‘Het duurde overal langer dan ik dacht en waar ik eigenlijk zin in had, want ik wilde weer naar je toe.’
‘Laat mij je leven niet zo beïnvloeden, we kennen elkaar pas sinds vanmorgen.’
‘Dat weet ik wel, maar ik denk niet in termen als beïnvloeden, meer eh richting verkering krijgen. Dat gaat niet zo goed, als er steeds lang tussen ontmoetingen zit. Ken je elkaar al beter, dan wordt dat minder eh heeft dat minder invloed, een stevige verkering moet tegen een stootje kunnen. Die paar uur eerder was geen normale kennismaking, ik vond het geweldig, maar het lijkt me eigenlijk geen goede ondergrond om mee te beginnen. Daarom wilde ik zo snel mogelijk naar je terug, om je beter te leren kennen. En andersom.’
‘Ach, er is geen standaard voor het begin van een verkering. Mensen ontmoeten elkaar op alle mogelijke manieren.’
‘Ja, hoe wij elkaar hebben ontmoet was bijzonder, maar volgens mij ging het niet ideaal. Dat is mijn fout, ik had in de keuken niet moeten strippen.’
‘Net zo goed mijn fout, ik had me ook om kunnen draaien. Wim, het ging volgens mij ook niet ideaal, maar het is geen ramp. We waren allebei niet in onze normale doen. Jij door die crash, ik door je onverwachte komst, met al gauw je gestrip. We bleven allebei in de war, normaal ga je met een onverwachte gast niet douchen. Maar gebeurd is gebeurd, en ik zei al, wat mij betreft was het geen ramp. Maar ik zei, bij de voordeur, ik wil met je praten. Voor de zekerheid, want ik ging er niet vanuit dat je alleen voor wat seks terug zou komen.’
‘Nee, lieverd. Ik weet niet meer hoe ik het precies gezegd heb, zoiets van, ik wil je heel graag beter leren kennen, vaak kussen, de rest als dat zo uitkomt. We moeten niets overhaasten.’
‘Ja, inderdaad. Goed. We hebben het er later nog wel over. Eerst verder met je belevenissen.’
‘Ja. Ik heb thuis langer gepraat dan mijn bedoeling was. Met mijn moeder en mijn zus. Ze schrokken natuurlijk, toen ze hoorden dat mijn vliegtuig in het meertje terechtgekomen was. Maar ze konden duidelijk zien dat mij niet ernstigs overkomen was, alleen maar iets prettigs. Ik kon mijn mond niet houden over dat het tussen ons aan was, Sandra. Erg?’
‘Ach nee. Of ze het nu eerder of later horen.’
‘Ja. Betty dacht eerst dat ik je saai zou vinden, maar ze was het al gauw met me eens dat je voor sommigen misschien saai lijkt, maar dat ben je niet. Alleen erg nuchter. Wat vast goed bij mij zou passen, zei ze.’
‘Ik ben eerder voor saai versleten, dat doet me niets. Als ze me beter leren kennen komen ze er vanzelf achter dat het nuchterheid is, als je dat zo wilt noemen. Al heb ik er niet veel, zeker weinig jongens, de kans gegeven om me beter te leren kennen. Zoals het met jou ging, ik bedoel alleen de normale kennismaking, heb ik nog niet eerder meegemaakt. Je praat steeds eh precies in mijn straatje, je laat me niet schrikken, ik heb er geen behoefte aan om me in te houden, omdat je me volkomen op mijn gemak stelt.’
‘Ja, fijn. We komen er later vast wel op terug, maar eerst over het vliegveld. Ze waren er daar ook nuchter over, de verzekering dekt de schade. Waarschijnlijk alleen maar waterschade. Mijn instructeur heeft me geholpen om een verklaring op te stellen. Hij denkt, dat ik er zonder problemen afkom, misschien nog met een bedankje, in één of andere vorm. Ik had ook in een weiland in het prikkeldraad kunnen raken en over de kop gegaan zijn.’
Sandra schrok.
‘Nee toch. Zo erg? Dan was je vast wel gewond geraakt. Of nog erger.’
‘Nou ja, ik zag zo snel geen weiland dat ik lang en veilig genoeg vond, ik moest ook nog het vliegtuig op de juiste snelheid zien te krijgen en te houden, om een zo lang mogelijke glijvlucht te kunnen maken. Ik zei eerder al, ik had het druk. Tot en met het eind. Jammer dat ik het net niet haalde.’
‘Helemaal niet.’
Hij keek verbaasd.
‘Helemaal niet?’
‘Nee, anders had je hier nu niet gezeten.’
Hij schoof zijn ligstoel van schuin naast haar tegen die van haar en pakte een hand van haar.
‘Hoe kan ik nou mijn verhaal vertellen als je me onderbreekt, om te laten merken dat eh je minstens net zo gek op mij bent als ik op jou?’
‘Gek op lijkt me niet het juiste woord.’
Ze grinnikte even en kneep in zijn hand.
‘Als je verkering met me wilt moet je met een beter verhaal komen.’
Hij keek even verbaasd.
‘Beter? Eh goed. Dan onderbreek ik mijn verhaal. In de tijd dat ik onderweg was, niet bij me thuis en niet op het vliegveld, heb ik na kunnen denken.’
‘Hoe kom je trouwens aan die bloemen?’
‘Mijn moeder heeft me naar het vliegveld gereden, op de terugweg ergens bloemen gekocht. Dat had ik haar gevraagd. Die heb ik even opgepikt, weer op weg naar je toe. Al denkend, om daarmee verder te gaan. Als je het niet vervelend vindt dat ik daar nu al mee kom, ik denk, dat ik verliefd op je ben.’
‘Denk?’
‘Meer tijd had ik niet, ik hoop er nu achter te komen.’
‘Ik heb wel al die tijd na kunnen denken. Natuurlijk hoe het verder moest gaan, vanaf dat je weer op kwam draven. Ik zei al, al gauw dacht ik, dat je niet alleen voor wat seks terug zou komen. Daar leek je me toch te serieus voor, ondanks je eerdere gedrag. Dat weet ik maar aan de bijzondere omstandigheden, nadat ik alles op een rijtje gezet had. Daarbij hoorde ook nadenken over wat ik voor je voelde. Ik wist wel zeker dat je ik vaker zou willen zien, en beter wilde leren kennen, op de manier waarop het normaal gaat. Eh geloof je in liefde op het eerste gezicht?’
‘Nee. Wel in verliefdheid op het eerste gezicht. Voor liefde moet je elkaar eerst goed kennen.’
‘Fijn, dat je er zo over denkt. Eh ik vroeg je om met een beter verhaal te komen, maar ik wil wel al wat van mijn kant vertellen. Ik was niet op het eerste gezicht verliefd op je. Daarvoor zag je er niet uit, zo zeiknat. Maar ik vond het al gauw heel fijn met je, op het steigertje. Je was zo rustig, vlak na een ongeluk. Je sloofde je niet uit, je vertelde nuchter over wat er gebeurd was. Op weg naar binnen kon ik je beter bekijken. Dat deed je mij ook, zag ik.’
Wim grinnikte.
‘Ja, natuurlijk. Achteraf gezien, ik sloot het onderwerp natte landing af en keek wie ik ontmoet had. Nou, een meisje dat duidelijk zo snel mogelijk was komen kijken. In het begin, op de steiger, hijgde je nog harder dan ik.’
‘Ik hoorde een geluid boven me en schrok van de schaduw van je vliegtuig, die over me viel. Ik dook eerst even in elkaar, wat natuurlijk wel normaal is maar overbodig. Daarna stond ik op en zag al gauw, dat je het vliegveld niet kon halen.’
‘Hoe zag je dat?’
‘Nou zeg, met begin vijf HAVO kan je wel een beetje rekenen. Het doortrekken van de baan die je maakte. Ik weet, van het bestuderen van de zweefvliegtuigen en wat van natuurkunde, dat er boven het meertje hooguit midden in de zomer wat thermiek is, vandaag zeker niet. Dus dat kon je ook niet helpen om de overkant te halen. Was je anders dwars op de startbaan geland?’
‘Ik had geen andere keus. Ik had na een landing vast wel opzij kunnen draaien, voor ik tegen een hangaar op zou rijden.’
‘Over die hangaars wil ik het later hebben.’
‘Goed. Je hebt nogal wat gedacht, in die korte tijd.’
‘Ik wist niet wat ik zou kunnen doen, maar in ieder geval niets vanaf de tuin. Misschien een een twee bellen, maar ik wilde eerst zo dichtbij mogelijk komen. Dus rende ik de tuin uit, en na het grasveld het steigertje op. Ik weet niet meer precies waar ik was toen je op het water terechtkwam, maar je sprong uit het vliegtuig toen ik zo ongeveer aan het eind van het steigertje was. Het eerste wat in me opkwam was, zat hij er alleen in? Daarom riep ik naar je.’
‘Dat was goed bedacht, maar een passagier had er ook uit kunnen springen.’
‘Alleen als hij ook niet gewond was. Maar daaraan dacht ik niet, alleen dat bij verhalen over brand je altijd hoort vragen, is iedereen eruit? Daarna schoot ik in de lach. Je was driftig aan het zwemmen, terwijl je er kon lopen. Als je op je gemak was uitgestapt, was je maar halfnat geworden.’
‘Welja, me een beetje uit staan lachen. Ik zwom voor mijn leven.’
‘Ik lachte je niet uit, ik lachte óm je. Alleen eh kenners weten hoe diep het meertje is, dat is niet te zien. Ik vond het wel opvallend, dat je direct probeerde of je kon staan. Ik dacht, ondanks het hele gebeuren is hij goed bij zijn verstand, niet in paniek, hij kan nadenken over wat hij hoort. Een nuchter type.’
‘We denken dus allebei nogal snel.’
‘Snel? In ieder geval denken we na, voor we wat doen. Eh nou, normaal dan. Onderweg terug naar huis dacht ik, niet alleen een nuchter type, ook zoals we op de steiger wat gepraat hadden, als hij droog is lijkt hij me niet onaantrekkelijk. Naarmate je in de keuken meer uittrok, kreeg ik daar meer van te zien. Geen bodybuilder figuur, maar wel lekker stevig. Ik schrok me wel wezenloos toen je je onderbroek uittrok. Het stootte me niet af, wat ik altijd verwacht had van het zien van een helemaal blote man. Ik vond het wel abnormaal wat je deed, maar het zag er wel natuurlijk uit. Gewoon een blote jongen, met natuurlijk een pikkie en een zakje daaronder. Ik dacht, nou, voor mij zouden jongens geen zwembroek aan hoeven trekken, als ze gaan zwemmen, hoe ze er helemaal bloot uitzien is toch normaal? Bij blote standbeelden zie je ook een klein pikkie. Maar algauw dacht ik, ja, maar zo’n pikkie kan ook groter worden. Daarom bloosde ik.’
‘Ik vind het heel fijn, dat je zo veel en zo eerlijk vertelt.’
‘Nu jij weer.’
‘Tja. Natuurlijk bekeek ik jou ook. Ik dacht, ik had het slechter kunnen treffen, met mijn opvang. Wat een lekker figuur, ze heeft ook nog meer dan mijn zus.’
‘Nou!’
‘Ik wil ook eerlijk zijn. Maar algauw zette ik het denken over zulke dingen opzij, het was geen tijd voor zaken zoals seks. Ik zag er natuurlijk niet uit, en zij zou er vast niet over denken.’
‘Nee.’
‘Tja, toen ik gedachteloos mijn onderbroek uittrok en je zag kijken, dacht ik, stom, ik had me minstens om moeten draaien. Al zag ze dan mijn blote kont. Maar ik dacht ook, zij draaide zich ook niet om. Ik dacht, nou, kijk maar, ik gun je wel wat, ik ben de lelijkste niet. Maar ik had je niet mogen vragen om samen met mij te douchen. Om het over de rest maar niet te hebben.’
‘Waarom zou je dat niet mogen vragen? Ik ben wel niet zo vrij opgevoed als jij, ik had kunnen weigeren. Maar ik vond het zo natuurlijk gaan dat ik bleef kijken. Om het over de rest maar niet te hebben.’
‘Ik zal het op één of andere manier ook wel natuurlijk gevonden hebben, anders had ik je weggestuurd. Maar ik dacht, ze kijkt kennelijk graag naar me, zelfs eh naar mijn stijve, ik zou haar, jou dus, ook wel helemaal bloot willen zien. Van mijn zus blijf ik af, misschien zou er bij jou wel wat mogen, ik wil die eh borsten graag bloot in mijn handen houden. Ik had geeneens tijd om me te verbazen over wat er allemaal gebeurde, het wond me vreselijk op. Ik was zo blij dat je me eh wilde helpen, het was hard nodig. Het leek me veel lekkerder als je me zou helpen, in plaats van dat ik spontaan, of met hulp van mezelf, klaar zou komen.’
‘Was het dat? Lekkerder?’
‘O ja, heerlijk. Je eh pompte geweldig lekker en masseerde tegelijk mijn ballen precies goed. Ik denk, dat ik meer spoot dan ooit.’
‘Ja, ho maar.’
‘Ik zal er wel van dromen. Goed. Eh thuis. Ik heb een heel gesprek gehad, voornamelijk met mijn moeder, Betty luisterde hoofdzakelijk. Mijn moeder kent me goed, we praten vaker samen, zonder ons in te houden. En ze kan zich goed in ander- mans gedachten verplaatsen. Daarom raadde ze vast dat er nogal wat gebeurd was, bij jou thuis. Ze ging vragen stellen. Ik heb eh nogal veel verteld, Sandra.’
‘Ik ken je moeder niet, maar zoals jullie kennelijk met haar omgaan mag ze de waarheid wel weten. Als je erg veel verteld heb, zal ik vast blozen, als ik haar de eerste keer ontmoet.’
‘Ik heb erg veel verteld, omdat ze al vrij snel zei, je bent negentien, ik snap je behoeftes wel. Ik hoor het als je ‘s nachts je bed verschoont. Als je de kans krijgt, en zij het graag wil, laat haar je dan maar helpen. Je snapt wel wat ik bedoel. Ik vroeg, of ze dat niet erg zou vinden. Toen vertelde ze hoe ze met mijn vader omgegaan was, voor ze getrouwd waren. Nou ja, ze hielp hem ook, zonder was een lange verkering, ze studeerden, niet uit te houden.’
‘Wat studeerden ze?’
‘Rechten. Mijn vader is rechter geworden, mijn moeder advocaat.’
‘Nou, niet mis.’
‘Jouw ouders?’
‘Mijn vader heeft een goede baan op een bank, mijn moeder staat voor de klas, tweede groep basisschool.’
‘Ook niets mis mee. Mijn moeder vertelde ook, dat ze een paar jaar voor hun trouwen aan de pil gegaan was en ze af en toe een feestje hadden. Zonder iets van vader op te hoeven ruimen.’
‘Welja!’
‘Keur je dat af?’
‘Eh niet als de omstandigheden zo zijn, dat er geen reden is om ermee te wachten.’
‘Tja, daar zit wat in.’
‘Gebeurtenissen uit het verleden geven geen recht op herhaling.’
‘Hè? O. Nee, ik suggereerde niet iets voor ons. Eh wat ik mijn moeder ook verteld heb, al was dat overbodig, ik moet nog bijna vier jaar naar school, voor ik aan verdienen kan gaan denken. Ik ben dan drieëntwintig, nog vroeg zat om een gezin te beginnen. Ik zal ook eerst nog wat moeten gaan sparen. En dat ik het daarover nog niet met je gehad had.’
‘Nee zeg, dat komt normaal pas later tijdens een kennismaking ter sprake.’
‘Ja. We hadden al genoeg om over te praten. Eh laat maar. Mijn moeder, en mijn zus, weten dus redelijk uitvoerig wat er gebeurd is. Betty houdt haar mond wel, hoor. Alleen krijg je vast een knipoog, als ze je weer op school ziet.’
‘Hopelijk bloos ik daar al niet van.’
‘Je kan je er eventueel vast uitkletsen. Ik heb gezegd, waarom je niet binnen wilde komen. Pas als het wat langer tussen ons aan blijft. Dat je het nog geen verkering wilde noemen, waar ik het eigenlijk wel mee eens was, dat was te snel. Sandra, met elkaar lopen klinkt te kinderachtig. Maar er is toch tussen ons wat? Vriendschap?’
‘Klinkt een beetje tam.’
‘Ook als ik je mijn vriendin noem? En jij mij je vriend?’
‘Klinkt al beter.’
‘Ik denk niet dat het weer uit zal raken. En dat je het al gauw goed vindt om het verkering te noemen.’
‘Waarschijnlijk wel.’
‘Fijn. Eh nu wat eh raars, Sandra?’
‘Nog wat meer raars kan er nog wel bij. Je zal het niet voor niets willen vertellen.’
‘Nee, maar het ook is iets wat normaal pas wat later tijdens een kennismaking ter sprake komt. Mijn moeder begon over, dat ik de hele avond bij je wilde zijn, terwijl je ouders niet thuis zijn. Ik zei, ik krijg eten, ik zal haar niet opeten. Nee, zei ze, je hebt al genoeg gedaan. Toen kreeg ik een preek. Geen seksuele voorlichting, die heb ik op tijd gehad. Meer wat er toen niet gezegd werd, over de praktijk. Dat jongens er minder behoefte aan hebben om een meisje te verwennen dan om zelf verwend te worden. Maar het hoort wel ongeveer gelijk op te gaan. Meisjes willen ook hun kriebels in hun buik kwijt.’
‘Dat zal best.’
‘Ze wilde nog met mijn vader overleggen. Of ik toestemming zou krijgen om op mijn slaapkamer wat te doen. Wat meer dan alleen kussen. Want in plaats van douchen is het minstens zo fijn om wat te doen als alles droog is. En als jij al gezien hebt wat ik kan zou je vast wel op een handdoek kunnen mikken. Sorry.’
‘Op een handdoek mikken? O. Ja, ik snap het. Nou, je moeder is wel erg ruimdenkend. Je vader?’
‘Geen idee. Maar ik denk, dat mijn moeder op dat gebied wel de baas is. Ik heb wel plechtig moeten beloven om niet te ver te gaan. Niet te vrijen. Ik heb het beloofd, Sandra. Als er wat veranderde zou ik eerst met haar overleggen.’
‘Tja. Ik weet nog niet hoe snel ik op je kamer wil komen en wat ik er dan wil doen. Vrijen in ieder geval niet.’
Ze grinnikte even.
‘Dat mikken zal wel lukken, ik kon hem al een eind naar beneden krijgen, zonder dat hij afbrak. Ik wil het er tegen mijn ouders voorlopig nog niet over hebben, ook voorlopig niet of jij op mijn kamer mag komen. Ik zie wel. Ik wil eerst zien hoe ze reageren op dat ik een vriendje heb. In principe hebben ze er niets tegen, ze vissen wel eens of het al zover is. Ze weten niet alles van wat ik buiten de deur doe, op school en op feestjes. Maar als er ineens een jongen op de stoep staat wordt het wel echt reëel.’
‘Ja. Je ouders komen laat thuis?’
‘Ja. Ze zijn met de buren op stap, dat doen ze wel eens vaker. Deze keer vanmorgen naar de Keukenhof, daar lunchen, als er tijd over is naar Kinderdijk, ergens dineren, vanavond in Amsterdam naar een schouwburg.’
‘Daar had jij geen zin in?’
‘Ik wilde niet het vijfde wiel aan de wagen zijn. Ooooh, wat ben ik blij dat ik thuisgebleven ben.’
Ze grinnikte even, hij ook.
‘Ik zie dat je snapt waarom. Tja. Eh elf uur, vanavond, is een mooie tijd voor je om weg te gaan. Als je het al zolang uithoudt.’
‘Waarschijnlijk geeneens, ik was vroeg op, voor mijn krantenwijk. Maar het ligt ook aan jou.’
Ze grinnikte.
‘Later vraag ik wel of je mag blijven slapen.’
‘Sandra, ook niet eerder dan een paar jaar voor ons trouwen. Als het zover komt. Ik hoop het wel.’
‘Met me slapen of trouwen?’
‘Alles op z’n tijd. Er is nu nog zo veel tijd dat we ongestoord met elkaar naar bed zouden kunnen gaan, maar daar beginnen we beter niet aan.’
‘Nee, beter van niet. Eh vind je het raar, als ik zeg dat ik eigenlijk wel benieuwd ben?’
‘Nee, lief en eerlijk. Je nieuwsgierigheid begrijp ik wel, daar heb ik al het één en ander van meegemaakt. Al begrijp ik niet, dat je er zo makkelijk mee omgaat.’
‘Ik ook niet. Ik heb nergens spijt van, hoor. Per slot van rekening, alles behalve vrijen kan toch geen kwaad? Eh vrijen is natuurlijk ook niet kwaad, maar eh. Tja.’
‘Er is, zeker voor meisjes, maar één eerste keer.’
‘Ik had kunnen weten dat je er genoeg van wist. Met jou zal ik vast de eerste keer niet bang zijn. Je streelde me geeneens verder dan ik wilde. Dat, de rest niet, ging me ineens te snel. Omdat je direct stopte ben ik je nog meer gaan vertrouwen.’
‘Eerlijk gezegd, ik was blij dat je niet méér wilde. Ik wist niet hoe dat moest.’
‘Ik wist niet precies hoe ik een jongen beet moest pakken en wat ik dan verder moest doen, als hij dat wilde. Maar samen ging het toch? Je zei gewoon, iets steviger vastpakken en dan pompen. Een volgende keer gaat het vast nog fijner, ik merkte best hoe je reageerde als ik het naar je zin niet helemaal goed deed. Maar je klaagde niet, je ving mijn missers op. Dat zal ik omgekeerd ook doen, als het zover komt.’
‘Ik heb het mijn moeder gevraagd. Kwam zo uit.’
‘O. En?’
‘Ze zei, je hele hand erop, voelen met je middelvinger. De rest wijst zich vanzelf.’
‘O. Deed je het dan niet met je middelvinger? Dat had je kunnen weten, die steken ze soms toch op?’
‘Daar dacht ik niet aan. In de opwinding.’
Ze deed even haar ogen dicht.
‘Ik stelde me even wat voor. Het zal, denk ik, voor ons allebei vast ongeveer net zo fijn zijn, als ik alles van jou vastheb, als wanneer jij eh bij mij onderaan wat meer doet dan vasthouden.’
‘Dat denk ik ook.’
‘Ik begin die middelvinger beter te snappen. Dan kan je met de rest eh hetzelfde doen als wat je met mijn borsten deed?’
‘Een beetje masseren? Ja, vast. Je deed het bij mij zo lekker, één hand om mijn stijve, je andere om mijn ballen.’
‘Je zak, met je twee balletjes. Ik had vast wel met twee handen om je stijve gekund, maar dan niet genoeg op en neer kunnen pompen, hè?’
‘Nee, zo lang is hij nu ook weer niet. En al gauw ging je precies genoeg op en neer.’
Ze grinnikte.
‘Je hoeft je moeder niks meer te vragen. Zie je niet dat we samen overal wel achter komen?’
‘Ja. Onvoorstelbaar.’
‘Je stelt je al genoeg voor, ik zie je broek vooruit komen. Zo snel na eh eerder zit je toch niet op springen?’
‘Normaal een week niet, maar bij jou vast eerder. Je bent zo vrij, dat het me nogal opwindt.’
‘Ja, sorry. Maar het praat zo makkelijk met jou, ik kan er niets aan doen. Ja, niets zeggen, maar dat vind ik niet eerlijk. Jij bent ook zo eerlijk.’
‘Ja. Ik denk, dat mijn moeder, na mijn vertrek, de gelegenheid te baat heeft genomen om met mijn zus te praten. Over hoe het verwennen van jongens gaat, en zo.’
‘Ja, daar begin je vast normaal niet zo gauw over. Maar misschien wist je zus het al.’
‘Tja. Ik denk het niet, ik heb nooit iets aan haar gemerkt. Ze keek ook nooit met zo’n bijzondere belangstelling naar mijn pikkie.’
‘Zo’n bijzondere belangstelling als ik had, bedoel je.’
‘Ja. Nog even, en je had hem in de keuken al omhoog gekeken.’
‘Kan dat met kijken al?’
‘Met praten toch ook al? Dat zie je nu.’
‘Ja. En onder de douche? Je stond eerst met je rug naar me toe.’
‘Toen eh gebeurde het van de opwinding. Of en wat we zouden gaan doen. Ik heb er geen directe controle over, Sandra.’
‘Dat snap ik wel. Er zijn meiden die graag jongens pesten. Dan kijken ze nadrukkelijk naar zijn kruis. Er is er niet één die zich dan niet omdraait.’
‘Ja, zo werkt het ook. Jongens kunnen hooguit meisjes aan het blozen krijgen.’
‘Na duizend blikken op mijn borsten had ik daar geen last meer van. Eh als mijn ouders niet te laat thuis komen kan ik nog even ongestoord met ze praten. Ik zal maar ongeveer beginnen, met dat ik een kikker uit het meertje gekust heb, die een soort prins bleek te zijn. En voorlopig mijn vriendje. Eh zou je morgen willen komen vertellen hoe we elkaar ontmoet hebben? Natuurlijk alle bloots omzeilend?’
‘Heel graag, Sandra. Om weer bij je te zijn, ik had daar niet zo snel op gerekend. En om met je ouders kennis te maken.’
‘Ik wist niet of en hoe je een nieuwe afspraak zou maken, zoals vandaag kan je beter niet meer binnenkomen. Dat kennis- maken is maar een smoes van me, anders had ik morgen een rotdag gehad, als ik je niet zou zien. Onze eigen kennismaking moet ook verder, ja, in het begin niet te langzaam. Mijn ouders zullen het niet abnormaal vinden dat je je voor komt stellen, omdat ze dan uit de eerste hand van mijn vriendje over de crash kunnen horen.’
‘Ik heb geen idee hoe vaak we elkaar kunnen zien, Sandra.’
‘Ik ook niet. Één ding. Voor mij is het vliegveld vlakbij, op de fiets, ik hoef niet over de weg om te rijden. Weet je daar een rustig plekje? Het liefst droog en warm, voor in de winter?’
‘Je bent ondeugend.’
‘Meisjes mogen best ondeugend zijn, stil af zitten wachten is ook niet alles.’
‘Ja. Ik ga op zoek. Voor als je niet op mijn kamer wilt komen.’
Hij haalde een sleutelbos uit zijn broekzak en haalde er wat af.
‘Ik ga er vanuit, omdat je op Internet naar pikkies van jongens gekeken hebt, dat je een computer hebt. En dat je het gebruik van een USB-stick kent.’
‘Ja en ja. Vertel me niet, dat jij nooit op zoek bent gegaan naar blote meiden.’
‘Tja, het was niet tot me doorgedrongen dat andersom vast ook normaal is.’
‘Waar kijk je graag naar?’
‘Zo vaak kijk ik niet. Soms maanden niet.’
‘Goed. Maar dat was mijn vraag niet.’
‘Dat zeg ik liever niet.’
‘Iets om je op te winden?’
‘Dat is bijzaak.’
‘Toe, lieverd.’
Hij schoot wat overeind.
‘Dat is de eerste keer dat je zoiets tegen me zegt.’
‘Jij bent er anders ook niet scheutig mee.’
‘Ik wilde voorzichtig beginnen.’
‘Dat is toch niet nodig? Als ik al ergens naar kijk, dan kan ik het wel waarderen als ik een filmpje zie, waarop een pikkie groeit tot eh een volledige erectie. Ik heb alleen nog nooit gezien dat ze met een heel kleintje begonnen. Ik vind het jammer, dat het bij jou gebeurde toen je met je rug naar me toestond.’
‘Nou, het begon al toen ik mijn zwembroek nog aanhad, dat heb je gezien. Tja, na jouw openhartigheid moet ik ook wat. Maar het zal je misschien schokken.’
‘Als dat zo is zeg ik het wel, dan weet je voortaan waar je het niet meer over moet hebben.’
‘Goed. Ik zoek geen porno, met een hoop gekerm en gespuit, maar iets erotisch. Volgens de definitie daarvan, lijfelijke liefde. De aanvulling die hoort bij geestelijke liefde. Bij porno komt er geen liefde aan te pas. Ik zie liever wat romantisch bloots. Hoe ze elkaar omhelzen, kussen, uitkleden, overal strelen en hij, in een normaal standje, eh haar liefdevol en kennelijk zeer welkom, penetreert. Zijn opwinding helemaal in haar verdwijnt. Hij dan voorzichtig wipt, waardoor hij duidelijk haar, en zichzelf, streelt. En ze niet al te woest klaarkomen.’
‘Mmmm. Penetreren.’
‘Snap je toch wel?’
‘Ja, natuurlijk. Dat betekent binnendringen.’
‘Ja. Natuurlijk niet met geweld. Je eh een gleufje zal ervoor rond moeten worden. Een stijve zal binnenin vast lekker gestreeld worden, maar ik heb geen idee wat een meisje zou voelen.’
‘Vast, dat ze nogal volgestopt wordt. En dan ook gestreeld. Hoop je het zelf zo te doen? Voorzichtig binnendringen, rond maken en dan eh wippen?’
‘Ja. Ik kan wel wat willen, maar het hangt ook van haar af.’
‘Ja, natuurlijk. Het lukt ons later vast. Misschien niet in één keer, maar oefening baart kunst.’
‘Ja, maar ik heb het liever wel dat het zeker die eerste keer goed gaat.’
‘Dat is lief van je. Maar maak je er niet te druk over. Dat doe ik ook niet.’
‘Nee?’
‘Nee. Ik ben erg nieuwsgierig, maar ik ga het daarom ook weer niet met de eerste de beste doen. Ik wil eerst genoeg zekerheid, dat hij op het gebied van seks lief voor me is, niet alleen op eigen belang uit is. Hij hoeft niet mooi te zijn, of rijk, iets boven modaal is genoeg, een dagelijkse lieve omgang is me meer waard. Nou, onverwacht ben ik met jou al een eind op weg. Ik vind je mooi genoeg, je vooruitzichten zijn boven normaal, je bent vreselijk lief en je hebt zo’n prachtige pik en al productieve ballen. Daar zal ik vast best tevreden mee zijn.’
‘Sandra!’
Ze grinnikte.
‘Ik schok jou nu, hè?’
‘Ja, behoorlijk.’
‘Je moet niet denken, dat iemand, die minder vrij opgevoed is dan jij, niets weet of niets durft te zeggen.’
‘Daar ging ik niet vanuit. Ik ging eigenlijk nergens vanuit. Ik had geen tijd om over zoiets na te denken. Je eh verbaasde me natuurlijk wel eerder, maar nog niet zo erg als nu.’
‘Je bent eerder schokken te boven gekomen, het lukt je nu ook wel.’
‘Ja. Op deze USB-stick staat mijn verklaring. Die kan je laten bekijken of afdrukken voor je ouders. Dat leek me wel handig, dan hoef ik niet zo vaak hetzelfde te vertellen.’
Ze pakte de stick aan.
‘Als ik de tijd heb druk ik het af voor mijn ouders terug zijn. Je krijgt hem dan morgen terug. Goed? Nog een lokkertje, ik word er goed in.’
‘Dat is overbodig.’
‘Misschien, ik kan je gedachten niet raden. Maar misschien laat ik te duidelijk merken hoe graag ik je vaker wil zien.’
‘Wat dat betreft raadt je mijn gedachten goed. Het bespaart mij de moeite om smoezen te verzinnen. Lieverd, ik vind het juist fijn, dat je zo eh gretig bent. Dan hoef ík niets te raden. Wat een kennismaking alleen maar zou vertragen.’
‘Toch zit ik er een beetje mee, zeker als je me gretig noemt.’
‘Je bent toch alleen maar eerlijk? En ik ben minstens zo gretig. Wie vroeg er om samen te douchen? Dat had jij vast niet gedaan.’
‘Nee, zeker niet. Maar ik heb andere dingen gevraagd.’
‘Zoals?’
Ze keek hem wantrouwend aan.
‘Vergeten?’
Hij grinnikte.
‘Nee, maar ik wil graag horen of je daarover durft te vertellen.’
‘Poe! Denk je van niet? Je moest, na zonet, al beter weten. Ik heb je, onder de douche, gevraagd of ik aan je pikkie mocht komen. En aan je zak, om je ballen te voelen. En, als toppunt, of het al tijd voor die ene keer in de week was. Wat indirect een aanbod was om je af te trekken. Sorry, te helpen. Had je het zelf durven vragen? Je wilde het geeneens zelf doen, maar zeg maar eerlijk dat je daarmee wel suggereerde dat ik het wel kon doen. En dat je maar al te graag mijn aanbod accepteerde.’
‘Ja schat.’
‘Schattig, hoor. Ik lees wel eens wat, ik wil je geen geile beer noemen, maar je bent minstens zo gretig als ik. Met behalve onze nuchterheid passen we daarmee toch ook goed bij elkaar?’
‘Ja. Als we allebei maar niet te gretig worden.’
‘We gaan niet vrijen, voor we dat goed overlegd hebben. Zeker omdat ik dan aan de pil moet. Verder, we moesten maar naar binnen gaan. Het zal gauw frisser worden, en ik wil zonder bekijks een stevig potje met je kussen. De laatste keer was je aandacht er niet zo bij, de mijne trouwens ook niet. Mocht je het vergeten zijn, je was je verkeerde vinger aan het gebruiken.’
Hij grinnikte.
‘Nee, daar ben ik niets van vergeten. Tjonge, wat ben je openhartig.’
‘Wie niks vraagt of niks zegt moet afwachten wat hij krijgt. Zoals in een liedje van Dido, if I don't learn to buy I deserve nothing more than I get. In een winkel vraag je wat je wil hebben. Of je pakt het. O. Nou, je moet maar niet te pakkerig worden. Mag ik het aangeven?’
‘Ik weet niet wat je bedoelt.’
‘Tja. Eh. In de douche had je je handen op mijn achterwerk. Eigenlijk zonder toestemming, maar ja, je moest ze ergens laten. Maar ik pakte je handen en legde ze op mijn borsten. Zoiets is wel duidelijk, hè?’
‘Ja, zoiets is prima. Al ging het volgens mij andersom. Maar ik kan toch zin hebben en iets willen?’
‘Ja, maar dan loop je het risico dat het niet naar mijn zin is. Maar dat kan me bij jou toch ook gebeuren? Dat je niet wil dat ik aan je pikkie of je zak kom?’
Hij grinnikte.
‘Dat kan ik me niet voorstellen.’
‘Nee? Tja, ik heb zoiets niet, ik weet niet wat zoiets kan hebben. Ik weet wel, theoretisch, dat je door strelen ook geïrriteerd kan raken.’
‘Ja, dat zal wel. Ik hoor het wel, als het zover is. Ik neem aan, dat je met jouw nieuwsgierigheid alles, of veel, uit wil proberen waarover je gelezen hebt.’
‘Jij vindt jezelf niet nieuwsgierig, maar je wilt hetzelfde, neem ik aan.’
‘Ja, eigenlijk wel.’
‘In overleg kan er toch veel?’
‘Ja. Fijn, dat je er ook zo over denkt.’
‘Ik heb er eerder niet zo over nagedacht, ik zou het wel zien als ik wat tegen het lijf liep. Ik had moeilijkheden verwacht, maar met jou gaat alles zo fijn. Nou, ga je mee naar binnen?’
‘Ja, natuurlijk.’
Sandra pakte de vaas met bloemen, liep naar binnen en zette de vaas op tafel. Ze ging op de bank zitten, Wim op de rand ervan.
‘Ik heb je nog geeneens fatsoenlijk bedankt, voor de bloemen.’
‘Jawel, maar ik wil wel een toegift. Kusjes?’
‘Ik ben benieuw hoe het zal gaan als onze handen nergens mee bezig zijn. Eh zittend lijkt me onhandig.’
‘Ja. Op bankjes in het park lijken ze soms wel in de knoop te zitten. Ik zou er vast pijn in mijn rug van krijgen.’
‘Hoe wil je het dan?’
‘Ik zou het liefst met je op een bed gaan liggen, maar dat is out of the question.’
‘We kunnen hier op de bank toch wel naast elkaar? Al is het krap? Sta eens op.’
Hij stond op, ze zakte onderuit en legde haar benen op de bank. Hij ging naast haar liggen en omarmde haar.
‘Zo goed?’
‘De aanloop is goed. Ga maar voorzichtig verder, lieverd.’
Al gauw merkte hij dat het niet al te voorzichtig hoefde. Hij durfde ook zelf met tongzoenen te beginnen. Ze kusten een hele tijd, tot ze er mee stopte.
‘Even normaal ademhalen, hoor. Tjonge, heb je het echt niet eerder gedaan?’
‘Nee. Ik zou er jou ook van kunnen verdenken.’
‘Dan moet het natuurlijk zijn. Intuïtief of zo. Ik heb een vraagje, Wim. Heb je geen homoseksuele neigingen?’
‘Wat? Nee zeg. Als ik aan seks dacht, dacht ik aan meisjes.’
‘Maar je wilde wel graag zien hoe een jongen een meisje penetreerde.’
‘Ja, maar zijn pik interesseerde me niet, al hadden ze duidelijk voor dat soort filmpjes er uitgezocht met een erg lange. Alleen dat die eerst eh tegen de gleuf van een meisje duwde, haar eh schaamlipjes hem ertussen lieten, er precies omheen gingen passen, en hij zijn pik er stukje bij beetje, of in één keer, helemaal induwde. Ik vond eigenlijk steeds het mooiste gedeelte, dat alles zo goed paste. En dat zo’n eind er helemaal inging.’
‘Het zal geen meter lange geweest zijn. Er zit bij vrouwen genoeg rek in, die kunnen zeker een vrij dikke hebben, en een redelijk lange.’
‘Ja, vast. Het eind is ook bijzonder. Het lijkt me heerlijk klaarkomen, als je stijve rondom zo vastgehouden wordt, dat je alleen een beetje op en neer kan bewegen. Het moet niet te strak zitten, anders eh kan het zaad er niet uit. Ik kan me niet indenken wat meisjes erbij voelen. Laat staan het idee, dat ze wat ingespoten krijgen. Tenzij er een condoom gebruikt wordt.’
‘Ik ook niet. Als je elkaar goed kent, hoef je toch geen condooms te gebruiken?’
‘Nee, als je nog niet eerder gevrijd hebt en het ook niet met anderen doet.’
‘Ja. Goed, je zal dus wel geen homo zijn. Ik moet er niet aan denken, wat er soms gebeurt, hij heeft steeds aan jongens liggen denken.’
‘Nou, ik beslist niet.’
‘Zou je het merken, in een dark room, als je een jongen in plaats van een meisje kuste?’
‘Naar zoiets zal ik nooit toegaan. Nu je het erover hebt, ik zou geeneens graag in het donker vrijen. Het is toch veel fijner als je elkaars gezicht kan zien? Hoe je geniet?’
‘Nu je het erover hebt, ja. Je snapt natuurlijk wel dat ik er geen probleem mee zal hebben, na al in m’n blootje met je gedoucht te hebben, om met het licht aan, verder alles uit, op bed op je te liggen wachten.’
Hij grinnikte.
‘Dat zal geen lang wachten worden. Misschien lig ik er het eerste in.’
‘Tja, zou kunnen. Maar om op het onderwerp terug te komen, voor de zekerheid dat je niet wat met een jongen ligt te doen, mag je wel een hand op een borst van me leggen.’
‘Wat een aanloop. Schatje, een volgende keer hijg je maar in mijn oor, pak een borst van me.’
Hij deed langzaam wat ze gevraagd had.
‘Ja, fijn. Als ik het nog niet wist, ik heb duidelijk met een meisje te doen. Jongens kunnen ook wel borsten krijgen, maar vast niet van die ronde, nou ja, halfronde, en zo lekker stevig en toch zacht. Te stevige zijn waarschijnlijk niet zo lekker te masseren.’
‘Hmmm.’
‘Mag ik onder je bloes?’
‘Ja, goed.’
Hij maakte de knoopjes die hij zag los en gleed met zijn hand onder haar bloes. En schrok.
‘Je hebt geen beha aan?’
‘Domme vraag. Had je dat niet gezien?’
‘Nee. Dat je geen hangers hebt had ik onder de douche al gezien en gevoeld. Maar dat je zulke stevige hebt dat het me niet opgevallen is dat je geen beha aan hebt heb ik niet gedacht. Ik ben wel blij, dat je er geen om hebt. Met een voorsluiting zou ik nog om kunnen gaan, denk ik, anders niet. O. Weer één van je lokkertjes?’
‘Ik merkte onder de douche hoe onhandig je was, met die sluiting. Ik wist niet wat we zouden doen, voor de zekerheid heb ik me wel aangekleed maar geen beha omgedaan. Ik hoopte, dat je ze weer zo lekker zou behandelen. Nou ze, eentje is genoeg.’
‘Goed hoor, je zegt het maar.’
Hij genoot even van het masseren van haar borst. Zij ook, ze had haar ogen dicht. Hij kwam op een idee.
‘Kusje?’
‘Hmmm.’
Hij boog zich voorover, nu niet naar haar mond, maar legde zijn mond over haar borst en streelde haar tepel met zijn tong. Zij duwde onmiddellijk zijn hoofd weg.
‘Wat doe je nou?’
‘Dat voelde je toch wel? Een kusje op je mooie borst. Je hebt geen nee of stop gezegd.’
‘Het was nog meer dan een kusje, dat weet je best.’
‘Ja, iets meer. Toch geen ramp?’
‘Nee, maar zoiets was ik nog lang niet van plan. Als je gevraagd had, een kusje op je borst, had ik nee gezegd.’
‘Op de andere ook één, voor het evenwicht?’
‘Nee. Ik vond het voor vandaag wel genoeg als we zouden kussen en je eventueel een borst zou strelen. Ik ben al veel te veel opgewonden. Je snapt toch wel dat ik ook door je broek je stijve tegen me aan voel?’
‘Sorry. Niet bij nagedacht. Ik verwachtte niet dat die nog een rol zou spelen. Dat was mijn bedoeling niet, je moest eerst bijkomen.’
‘Jij niet?’
‘Nee, meisje. Ik mag dan weer een stijve hebben, ik merk er amper iets van. Die is de eerste dagen toch tevreden, verlost van hoge druk.’
‘O. Eh zou je later maar één keer op een dag kunnen? Al weet ik niet hoe vaak ik zou willen.’
‘Ik vast wel meer dan één keer. Hopelijk. Je zei zelf dat tweede keren en nog meer duren langer.’
‘Ja, is ook zo. Jij zal wel geen uitzondering zijn.’
Ze knoopte haar bloes dicht.
‘Laten we voor de verandering maar gaan eten. Help je even?’
‘Bij het in de magnetron schuiven van een paar pizza’s?’
‘Ik zal jou wat leren.’
Ze haalde in de keuken een pizza uit een vriezer, legde die op het aanrecht, met een snijplank en een mes.
‘Je mag hem doorsnijden, dat gaat je vast makkelijker af dan mij. Helemaal door hoeft niet, ruim de helft is genoeg. Dan kan je hem wel doorbreken.’
Hij keek zuinig.
‘Ik denk niet dat ik aan een halve pizza genoeg heb.’
Ze grinnikte.
‘Dat denk ik ook niet, ik heb zelf al honger, na alle gebeurtenissen. Maar je kan duidelijk nog wat van me leren. Als deze in de magnetron zit pak ik er nog een. Die mag je ook doorsnijden. Die gaat dan weer even de vriezer in, anders klopt de tijd niet, als hij gedeeltelijk ontdooid is. Die gaat de magnetron in als de eerste klaar is. Op die manier eet je twee keer een halve warme pizza, in plaats van dat de tweede helft op je bord koud wordt.’
‘Ja, dat is een goed idee. Zal ik doorvertellen.’
Hij begon met het doorsnijden van de eerste pizza.
‘Je vertelt veel door, Wim.’
‘Erg?’
‘Niet zo. Omdat je moeder je openlijk verteld heeft wat ze met je vader gedaan heeft, vóór hun trouwen. Andersom ook?’
‘Ja, al zei ze daar niet veel over.’
‘Wel hoe het moest.’
Hij grinnikte.
‘Wat fijn, dat je je niet gauw ergens aan stoort.’
‘Als ik het maar begrijp. Ik denk niet, dat mijn moeder me ooit zal vertellen wat zij uitgevreten heeft.’
Hij sloeg de pizza in tweeën en gaf hem aan haar. Ze legde hem in de magnetron, stelde die in en pakte de tweede voor hem. Hij begon weer met doorsnijden.
‘Ze heeft je toch wel voorgelicht, Sandra?’
‘Natuurlijk. Aan de hand van een boekje. Wat jonge meisjes moeten weten, of zoiets. Ik heb het daarna nooit meer gezien. Er werd later ook nooit meer over gepraat. Toen ik, nou, je weet wel.’
‘Ongesteld werd?’
‘Ja. Toen zei ze niet veel meer dan, zie je wel dat het klopt wat ik je verteld heb? De rest weet je vast ook nog wel. Ja, natuurlijk, oppassen met jongens. Gelukkig geen gezeur van, nu ben je een groot meisje.’
‘Vind ik ook stom klinken. Mijn eerste natte droom verraste me toch. Na een paar had ik daar genoeg van en kon het meestal voorkomen. Mijn moeder waarschuwde me wel, toen het bij Betty zover was. Ze zou een paar dagen sacherijnig kunnen zijn. Viel gelukkig mee. Of ik hield er goed rekening mee.’
‘Hoe kon je dat? Hield je het bij?’
‘Nee, zeg. Dat hoefde ik gelukkig niet, met zoiets wil ik me niet bemoeien, dat is haar zaak. Ik had het met haar ook niet over mijn natte dromen.’
‘Of wat je daartegen doet.’
Hij keek even hoe ze keek, dat bleek neutraal te zijn.
‘Nee, dat zeker niet. Ik heb nooit gedacht dat ik het daar ooit met een meisje over zou hebben.’
‘Alles zal wel heel anders gegaan zijn dan je ooit gedacht had.’
‘Ja, ik verwachtte zeker niet, dat nog geen uur nadat ik een meisje ontmoette, ik haar naar mijn pikkie zou laten kijken. Om verder te gaan waar ik gebleven was, als ik ’s morgens beneden kwam, voor het ontbijt, wees mijn moeder soms even op de kalender, als Betty niet keek. Dan snapte ik het wel.’
‘Bedoelde je moeder zichzelf niet?’
‘Nee, ze was nooit sacherijnig.’
Hij gaf haar de tweede, nu doorgesneden en doorgebroken pizza. Ze legde die weer in de diepvries. En nam hem mee naar de woonkamer, waar ze op de bank gingen zitten.
Hij grinnikte.
‘Mijn vader is soms wel een paar dagen in de maand sacherijnig. Tot ze na een paar dagen erg vroeg naar bed gaan.’
Sandra grinnikte ook even.
‘Dank je wel dat je ook daar zo makkelijk over praat. Je moeder doet dus die paar dagen vast niet genoeg voor je vader. Ik geloof niet dat ik er sacherijnig van word, maar als eh je handen afdwalen en ik zeg, nu niet, weet je hoe laat het is.’
‘Ja. Bedankt voor de waarschuwing. Normaal denk ik over zoiets niet na.’
‘Je hebt je eigen probleempje.’
‘Ja, maar dat is vast veel minder erg.’
‘Dat weet ik wel zeker. Sinds vandaag. Als er haast bij is is het bij jou binnen vijf minuten over, voor een week.’
‘Hè, wat nuchter.’
‘Ik wil over mijn probleempje niet uitweiden.’
‘Goed. Nog even kussen?’
‘Ja, tot de magnetron piept.’
Zittend ging het niet zo fijn, maar ze namen er genoegen mee. Ze aten ieder twee halve pizza’s op, daarna ieder een hoorntje ijs uit de vriezer. Hij hoefde niet helpen opruimen, de twee borden en de bestekken hoefden alleen maar in de afwasmachine.
‘Lieverd, nog een uur zittend kussen en ik breek mijn rug.’
‘Ik heb al nagedacht. Ik heb het met mijn ouders nooit gehad over jongens meenemen naar mijn kamer, dus overtreed ik geen regels als ik het wel doe. Ik zal het er later toch maar over hebben, voor ze zich er misschien aan gaan ergeren als ik het ongevraagd zou blijven doen. Kom maar mee.’
Bij de trap liet ze hem voorgaan, waar hij verbaasd over keek. Hij wachtte bovenaan de trap op haar. Ze stopte naast hem.
‘Ik liet je maar voorgaan, al zit ik er niet mee als je onder mijn rok kijkt. Je hebt mijn blote kont al gezien.’
‘Amper, lieverd. Maar omdat je er zelf over begint mag ik vast nog wat zeggen. Ik heb meer van je voorkant gezien. Niet alles, door eh de camouflage.’
‘Nou, camouflage? Ik ga er straks wel over door. Kom eerst mee.’
Ze ging hem voor, haar slaapkamer in. Ze ging op de rand van haar bed zitten en wees naast haar, waar hij braaf ging zitten.
‘Ik heb het er nog nooit met mijn ouders over gehad, maar ik ben wel achttien. Dan mag ik best zelf wat beslissen. Als ze het er niet mee eens zijn zie ik nog wel wat ik ga doen. Ik ga niet dreigen met op kamers gaan wonen, dat willen ze vast niet, maar ik ook liever niet. Goed zo?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Die camouflage is gewoon schaamhaar, Wim. Van mij hoeft het er niet af, ik ben er aan gewend. Ik ben blij, dat je er niet direct op aangedrongen hebt dat ik er wat aan zou doen. Er zal best een gelegenheid komen, of vaker, dat je me in mijn blootje kan bekijken. Jij hebt er duidelijk geen problemen mee of je nu een kleintje of een stijve hebt, maar ik weet niet of ik het eh prettig zou vinden als je alles bij mij zou kunnen zien.’
‘Ten eerste, je beslist natuurlijk helemaal zelf wat je doet. Verder, ik heb je verteld hoe mijn zus er uitziet. Ik vind dat eigenlijk onnatuurlijker dan normaal schaamhaar. Het enige voordeel van geen schaamhaar zou ik vinden, dat ik dan beter, bij gele- genheid, er een kusje op kan geven. Of een tongzoentje.’
‘Wim!’
‘Dat is toch natuurlijk? Ik verwacht niet anders dan dat jij eh het omgekeerde bij mij zal willen doen. Baby’s steken alles in hun mond, omdat ze daar beter mee kunnen voelen dan met hun vingertjes. Het is niet meer dan normaal, lijkt me, dat wij elkaar ook overal aan zullen willen raken.’
‘Ik heb daar nooit zo over nagedacht. Als ik wat zag of hoorde nam ik het voor kennisgeving aan. Ik had er geen behoefte om wat met jongens te beginnen. Gelukkig drong er nooit één erg bij me aan.’
‘Dat snap ik niet. Alle jongens moeten blind geweest zijn. Ik vind het natuurlijk niet erg, dat je nog steeds vrij bent.’
‘Was, toch?’
‘Ja. Fijn.’
‘Ze waren niet blind, ik kleedde me zo, dat ik zo min mogelijk opviel. Jij zag me gelijk in bikini, op school had je vast niet lang naar me gekeken. Er probeerden er toch nogal wat, maar ik wilde natuurlijk niet als zaadopvang fungeren.’
‘Nou!’
‘Wim, ik vond alle jongens tot nu toe minder netjes dan jij. Jij vindt het kennelijk één keer in de week genoeg, hoofdzakelijk om je bed schoon te houden. Mijn indruk is, dat de meeste jongens het vaker willen en het ook doen, als ze geen meisje vinden die er niet mee zit om de eerste de beste stijve eh je weet wel. Of dat, als ze al een keer te ver gegaan is, zich laat je weet ook wel. Hopelijk gebruiken ze, afgezien van de pil, ook condooms. Ook tegen andere dingen dan een lading zaad.’
Hij zuchtte diep.
‘Nou, Sandra!’
‘Zo is het toch? Maar je kan je vast wel voorstellen dat ik jongens goed op afstand kan houden. Ik kan erg ongezellig uit de hoek komen.’
‘Ik snap wel dat je eh nuchtere gedrag jongens af kan schrikken. Mij deed het dat niet, integendeel, ik heb de pest aan dat gesnater van meiden. Maar waarom hield je mij niet af?’
‘Ik wilde je eerst redden, als dat nodig was. Daarna verzorgen, want je kon niet zeiknat over straat. Voor we in de keuken waren vond ik het al prettig, dat je bij me terechtgekomen was. Je was zo heerlijk rustig, ondanks alles. En daarna? Je deed zo natuurlijk, zo ongedwongen, je zei alleen maar een paar keer sorry. Maar ik nam je niets kwalijk, ik snapte wel dat je nog wat in de war was. Ik wist niet, dat je net uit de ene war in de andere war gekomen was. Je bekeek me niet opvallend, sloofde je niet uit met complimentjes, waar ik allebei niet zo van gediend ben. Je gedroeg je eigenlijk zoals ik van een broer zou verwachten. Zo gezellig. Ik wilde wel gezellig met je douchen. Om, eerlijk gezegd, je pikkie weer te zien. En eventueel, hopelijk, hoe een grotere er in het echt uit zou zien. Nou, daar schrok ik toch van. Niet zo van de grootte, al was dat twee keer zo veel als ik bij jou verwacht had, aan de hand van je kleine pikkie, maar dat het er zo natuurlijk uitzag. Misschien erg nuchter gedacht, ik dacht, ja, handig, dat hij klein op te bergen is, en zo groot kan worden om eh te kunnen doen waar hij voor is. Ik kreeg er de kriebels van. Ik wilde gelijk voelen hoe hard zoiets was. Of er kans op eh beschadiging was, bij gebruik waar hij voor is. Ik was er al gauw van overtuigd, dat je met zoiets niets zou beschadigen.’
‘Wel iets. Als dat er is.’
‘O. Ja. Je hebt wel lef zeg, om het daarover te hebben.’
‘Ik ben ook gewoon reëel. Over een eerste keer.’
‘Bij jongens is er niets vergelijkbaars, hè?’
‘Nee. Die zijn al meerdere keren zaad kwijtgeraakt. Vast net als bij meisjes begint het met haar op je buik krijgen. En waarschijnlijk ongeveer gelijk met dat meisjes borstjes beginnen te krijgen merk je dat je pikkie soms stijf wordt. Vooral als je eraan komt. Dan begint, langzaam aan, de zaadproductie. Als je er wat aan gaat doen om niet midden in de nacht je bed en jezelf te moeten verschonen, kom je erachter, dat het best lekker is als eh zo’n zaadlozing heftiger en lekkerder is dan het er alleen maar uit te voelen lopen. En dat het vast nog lekkerder zal zijn als in plaats van door je hand je stijve helemaal rondom, over de hele lengte, gestreeld zou worden, als hij helemaal in een meisje zou zitten.’
‘Hmmm.’
‘Stoppen?’
‘Nee, ga maar door als je wilt. Ik vind het heerlijk, dat je zo openhartig bent. Dat je over dit soort zaken durft te praten.’
‘Tja, jij reageert ten minste niet eh raar, als het over seks gaat. Nou, dan nog wat. Ik heb natuurlijk wel wat gehoord of gelezen over ontmaagden. Ik heb me er nooit druk over gemaakt of ik dat ooit zou moeten doen. Of dat het een eer zou zijn om dat te mogen doen. Je weet maar nooit wat een meisje eerder meegemaakt heeft. Ze zou een afgebroken verloving gehad kunnen hebben, waarbij ze je snapt het wel. Om te eisen dat ze maagd zou zijn zou je haar elke tweede kans op geluk ontnemen. Bij tweede huwelijken valt er sowieso niets te ontmaagden.’
‘Nee. Eh over in een meisje zitten, ik heb gelezen en op Internet wel gezien, dat voor het zover komt, meisjes zoiets wel in hun mond namen. Soms daarna iets wits uit hun mond lieten lopen. Ik dacht, dat is vast nep, dat doe je niet, zover laat je het niet komen.’
‘Het schijnt van wel. Dat kan vast geen kwaad, hoor, het is geen vergif. Hoofdzakelijk eiwit.’
‘Lekker nuchter, hoofdzakelijk eiwit. Nou ja, waar het normaal terechtkomt en verder naar binnen gaat doet het die hele weg ook geen kwaad. Eigenlijk een wonder, hè, die manier van een eh eventuele bevruchting?’
‘Ja. Ik vind het niet fijn, dat vrouwen het moeilijk kunnen hebben als ze in verwachting zijn, en zeker bij een bevalling, en dan nog maanden gammel kunnen zijn, maar de aanloop schijnt erg plezierig te kunnen zijn. Mijn ouders zijn allebei nogal druk, maar ze vrijen minstens één keer per week.’
‘Lijkt me niet zo vaak.’
Hij grinnikte.
‘Ik weet niet hoe vaak op één avond, ze gaan soms nog eerder naar bed dan ik. Je weet wel, de tweede keer zo snel mogelijk na de eerste keer, enzovoort.’
‘Ja. Je had een mooie smoes om samen te douchen. Je gunde me wel een pleziertje, om met je pikkie kennis te maken. Er was ook eigenbelang bij, hè?’
‘Natuurlijk. Ik hoopte dat je me lekker zou strelen. En dat ik wat van jou kon zien. En strelen. Aan meer dacht ik niet. Alleen even gezellig spelen.’
‘Ja, ik moest zelfs een beetje aandringen om eh meer bij je te doen dan strelen. Ik dacht, ik ben nu toch bezig, ik wil ook wel zien hoe dat werkt. Ik verwachtte één straal, of straaltje, kan je nagaan hoe weinig ik er over nagedacht heb. Ik snap het nu beter, door meerdere krampen komen er meerdere eh?’
‘Klodders of zoiets. Ja. Die krampen zijn niet pijnlijk, hoor, juist lekker. Vooral als ik dan de ene na de andere klodder voel gaan.’
‘Ik vond het mooi om te zien. En dat je er duidelijk van genoot. Ik heb nu gezien hoe het werkt. En hoe een jongen eruit ziet, als hij eh opgewonden is. En hoe jij je gedraagt maakt me niet bang.’
‘Ik ben wel een beetje bang van hoe jij je gedraagt. Sorry, hoor.’
‘Leg maar uit.’
‘Zeker voor een meisje dat zich eerder niet met jongens bemoeide ben je wel erg ver gegaan. Ik wil niet verder, de eerste jaren. Ik hoop alleen, dat je daarmee genoegen neemt. Ik weet niet hoe goed ik tegen verleiding kan. Ik neem je niks kwalijk, maar voor een eerste dag is het al verder gegaan dan eh hoort.’
‘Hoort. Poe. Wat maakt het nou uit of het op een eerste dag gebeurt of gespreid over meerdere dagen. Ik vind, dat we het samen fijn gedaan hebben. Ik heb, toen je weg was, de douche schoongemaakt, er liep nog een spoor over de glaswand. Van één van je klodders, die erop naar beneden gegleden was. De rest was waarschijnlijk al in het putje verdwenen. Met de haren van je zak. Ik heb ook verder overal gekeken naar sporen van abnormaal gebruik en gedweild waar het nodig was, waar je had staan lekken. Meer dan wat spullen in de afwasmachine moet er niet te zien zijn. Je bloemen mogen ze natuurlijk wel zien.’
‘Prima. Ik vind ook, dat we het samen fijn gedaan hebben.’
‘Ja. En nu?’
‘Ja, voor nu hebben we even genoeg gepraat, hè? Dat gaat steeds ook fijn, we leren elkaar steeds beter kennen. Maar je wilde niet voor niets naar je kamer. Om een tijdje lekker te kunnen kussen, hè?’
‘Ja, alles op z’n tijd, met alleen kussen leer je elkaar niet kennen.’
Ze kroop het bed op, ging liggen en spreidde haar armen.
‘Kom bij me.’
Hij ging naast haar liggen, nam haar in zijn armen en begon met kussen. Al gauw legde ze weer een hand van hem op een borst. Hij stopte met kussen.
‘We moeten het rustig aan doen, lieverd.’
‘Ja, maar dit kan toch wel? Wat ik al zei, je moet wel duidelijk weten dat je een meisje kust, en ik wil graag voelen dat een jongen me beet heeft.’
Ze kusten verder, maar na een minuut of vijf stopte hij weer.
‘Wat is er?’
‘Ik was niet over seks aan het denken, maar ik krijg toch een stijve. Ik zei al, ik heb er geen directe controle over. Maar hij zit klem, hij kan niet omhoog, in mijn broek.’
Ze grinnikte even.
‘Ik dacht al wat te voelen. Hoe dat precies bij je werkt weet ik ook niet. Met kijken en met praten kan ik snappen, door beetpakken zeker. Maar met kussen al?’
‘Waarschijnlijk al door zo met een meisje op bed te liggen.’
‘Tja, het is niet anders. Nou, laat me maar een beetje los en zet hem omhoog.’
Hij deed het en omarmde haar weer. Maar legde direct weer een hand van hem op een borst.
‘Ik voel je stijve. Lekker. Ik houd het wel te goed, hè, dat ik een keer mag zien hoe hij van klein groot wordt?’
‘Als dat zo uitkomt wel. Wel vaker, als ik in jouw buurt ooit een kleintje heb. Dat lijkt me onwaarschijnlijk worden, als ik nu al een stijve krijg. Terwijl seks niet de hoofdzaak is, want we hebben al aardig wat afgepraat.’
‘Ja, het ging prima. Seks, of hoe je het noemen wilt wat we gedaan hebben, is niet de hoofdzaak. Maar we hoeven ons ook niet te veel in te houden. Je wil niet verder, de eerste jaren. Natuurlijk neem ik daar genoegen mee, ik wil dat ook niet, ik heb echt geen aspiraties om al moeder te worden, al of niet getrouwd.’
‘Wat we gedaan hebben kan je scharrelen noemen. En ik wil je geen moeder maken, ik zei al, waar je het mee eens was, geen gevrij. Ook niet met de pil of met condooms.’
‘Nee, beslist geen gevrij. Maar over inhouden, we kunnen toch wat herhalen?’
‘Waar moet dat op uitdraaien?’
‘Op niet meer dan eerder.’
‘Wil je zo graag wat?’
‘Ja.’
‘Wat?’
‘Je vasthouden.’
‘Dat doe je al.’
‘Je stijve. Zoals jij mijn borst vast hebt.’
Hij pakte een hand van haar en legde die op zijn gulp. Ze voelde even.
‘Er zit wel erg veel stof tussen.’
Hij zuchtte even.
‘Ga dan maar in mijn broek. Zoek het maar uit, ik had met de sluiting van je beha ook moeite.’
‘Ik heb er wel wat voor over.’
Sneller dan hij verwachtte zat ze zelfs onder zijn onderbroek en pakte zijn stijve beet.
‘Hè, wat een lekker ding.’
‘Dat je hem zo fijn vindt.’
‘Ja. Vast omdat hij van mijn vriendje is. Ik moet er niet aan denken om een andere beet te pakken. Aan die van jou vind ik niets vies. Waarschijnlijk, omdat ik hem eerst op z’n kleinst gezien heb. Zoals bij een buurjongetje, dat verschoond werd toen hij bij ons was, mijn moeder op hem paste. Ik heb haar nog gepest. Wat kijk je, naar zijn pikkie en balletjes. Ze zei, ja, ik ben een grotere gewend, maar ze beginnen natuurlijk klein. Heel klein, want die van jou was twee keer zo lang, denk ik.’
‘Ook klein begonnen. Hij groeide zo langzaam, dat ik het niet gemerkt heb. Jouw borsten kwamen sneller, hè?’
‘Ja, dat was wennen. Vooral dat er steeds naar gekeken werd. Gelukkig liep ik niet achter bij andere meiden, ze groeiden wel iets langer door.’
Hij masseerde haar borst even extra.
‘Ja, heerlijk. Het viel me wel snel op dat je meer had dan mijn zus, maar ze zijn niet eh overmaats.’
‘Ik lijn niet, maar ik pas wel een beetje op. Ik ben bang, dat als ik een paar kilo aankom, dat ik dan een cup D nodig heb.’
‘Dat zou vast geen ramp zijn, maar voor mij hoeft het ook niet.’
‘Jij hoeft voor mij ook geen grotere te krijgen. Wim, zou je het erg vinden om je broeken te laten zakken? Ik wil hem ook graag zien.’
‘Nou, waar gaat dat op uitdraaien?’
‘Tja. Je zal wel niks kwijt moeten, er is nog geen week om. Maar kunnen?’
‘Kunnen vast wel.’
‘Willen?’
‘Eigenlijk wilde ik een week wachten. Maar ik voel de druk nu oplopen. Je stookt me nogal op.’
‘Het gaat wat snel, voor bij een kennismaking, maar je stookt mij ook op. Vast ongewild, maar zo werkt het wel. Daarom wilde ik eerst alleen voelen, maar al gauw ook kijken. En als je wilt, laat ik je weer lekker klaarkomen. Waarom zou je niet genieten, als het kan? En mij laten genieten? Ik bedoel, van het je helpen en je zien klaarkomen. Jij hebt geen problemen met een eerste keer, je raakt al jaren zaadjes kwijt, nu kan het op een lekkerder manier. Mijn hand vond je toch prettiger dan die van jezelf? En je zal wel vinden, al is het ouderwets, dat je jezelf niet mag helpen. Tegen je laten helpen heb je vast niets. Had je eerder niet. Ja?’
‘Ik kan niet tegen je op, je bent te verleidelijk.’
‘Fijn. Blijf maar liggen, op je rug, dan trek ik je broeken uit.’
‘Uit? Naar beneden is genoeg.’
Ze ging naast hem zitten.
‘Laat me maar.’
Hij draaide zich zuchtend op zijn rug. Ze trok zijn broeken uit en deed zijn shirt en hemd wat omhoog.
‘O, lieverd, wat ben je mooi. Zo’n schitterende paal.’
‘Ik vind, eigenlijk, zo’n zak eronder niet zo’n succes.’
‘Omdat je bij vrijen alleen je stijve gebruikt?’
‘Ja. Al moet natuurlijk het zaad wel ergens gemaakt worden.’
‘Ik heb erover gelezen. Binnenin je zou je zaad te warm worden. Daarom hangt je zak buiten.’
Ze pakte hem beet en masseerde hem.
‘Ik kan je balletjes heen en weer bewegen. Doet dat je wat?’
‘Ja, het windt me op. Meer dan nodig.’
‘Dan zal ik het wel doen als het wel nodig is. Zeg, weet je, wat ik nog mooier zou vinden? Nog fijner?’
‘Zeg het maar.’
‘Als je alles uitdoet.’
‘Nou, vooruit. Je bent toch niet te stoppen.’
‘Jawel, ik heb mijn grenzen.’
Hij ging zitten om zijn shirt en hemd uit te trekken. Zodra hij alles uithad en weer ging liggen nam ze een beetje afstand.
‘Wat schitterend. Ik wou, dat ik er een foto van kon maken. En die, op ware grote, tegen het plafond plakken. Om er ’s avonds naar te kunnen kijken, zolang je niet bij me slaapt. Mijn lieve vriendje. Helemaal bloot. En helemaal opgewonden. Eh je vindt het toch niet erg, er zo bij te liggen?’
‘Ik vind het wel raar, maar omdat je het zo fijn vindt niet erg.’
‘Fijn.’
Ze kwam iets dichterbij en pakte zijn stijve onderaan vast.
‘O, dat lekkere ding. Droog nog fijner dan nat. Ik heb nog nooit zoiets lekkers vastgehad. Je kan je dat vast niet voorstellen, je hebt hem zelf al duizenden keren vastgehad. Ik bedoel, je plast vast ook staande.’
‘Ja.’
‘Mijn moeder heeft het mijn vader proberen af te leren, maar dat lukte niet. Voor staand hoefde hij zich niet uit te kleden, zijn broeken laten zakken, zegt hij, hem alleen tevoorschijn te halen. Het toilet moet toch vaak schoongemaakt worden, wat extra spetters maakt niet uit, vindt hij. En er buiten in je blote kont voor gaan zitten doen mannen sowieso niet. Eh kusje?’
‘Waar?’
Ze grinnikte.
‘Nou, je bent slimmer dan ik, ik trapte er bij jou in.’
‘Mag ik straks weer?’
‘Misschien. Ik ben nu al druk genoeg.’
Ze boog zich voorover en nam zijn stijve in haar mond. Eerst voorzichtig, maar al gauw streelde ze hem met haar lippen, eerst maar een klein stukje, toen wat meer. Hij schrok, toen ze stopte.
‘Hè, dat was zo lekker warm.’
‘En fijn?’
‘Ja, heel fijn. Ook dat je dat wilt doen.’
‘Ik vind het ook heel fijn. Met mijn mond is nog fijner dan met mijn hand, al krijg ik hem nooit helemaal in mijn mond. Meer wil ik er niet in, hoor, je snapt me wel. Misschien later.’
‘Dat hoeft niet, dit is al lekker genoeg.’
‘Je neemt steeds met te weinig genoegen, lieve jongen. Je wilde niet geholpen worden, je was blij dat je mij niet hoefde helpen, en je was nu niet zo enthousiast over je uitkleden.’
‘Alleen maar, omdat ik het voor op een eerste dag eigenlijk veel te veel vind.’
‘Maak je daar toch niet zo druk over. Laten we samen genieten. Een fijne dag hebben. Het is een wat snelle kennismaking, later zullen we ons vast vaak genoeg in moeten houden. Laat je nu maar gaan, lieverd.’
‘Ja, goed. Ik kan je toch niets weigeren.’
‘Nou, dat leer je dan maar. Ik zal jou vast ook wel eens wat weigeren. Zoals mijn borst kussen.’
‘Dat was toch geen ramp?’
‘Je kan je daar vast niets bij voorstellen. Mijn borst kussen op zich was het probleem niet. Maar je likte aan mijn tepel, daar schrok ik van. Ik kreeg rillingen tot eh onderin. Zo werkt dat bij jou vast niet.’
Ze deed het bij hem.
‘Nou?’
‘Nee, dat doet me weinig. Misschien omdat je mijn stijve nog steeds beet hebt.’
Ze grinnikte.
‘Ja, dat weet ik wel.’
Ze pompte een keer voorzichtig.
‘Lekker, hè?’
‘Ja, ik wou, dat het uren kon duren.’
‘Vast al langer dan eerder. Ik haal even een handdoek. Eh, blijft hij wel overeind?’
‘Vast wel.’
Ze bleef niet lang weg.
‘Hij zal wel boven je pikkie op je borst moeten, want hij is vast te stijf om naar beneden te mikken.’
‘Ja, probeer dat maar niet.’
Ze legde de handdoek neer en pakte zijn stijve.
‘Hé, er lijkt eh wat fut uit.’
‘Hij heeft weinig oefening gehad om zo vaak en zo lang stijf te blijven als vandaag.’
‘Dat neem ik wel aan. Ik weet er wel wat op. Eigenlijk ook om een andere reden. Jij ligt helemaal in je blootje, ik heb geeneens wat uit.’
Ze trok haar bloes uit en deed haar beha af.
‘Wat fijn, lieverd. En zo mooi.’
‘Ja, ja. Mooi uitzicht, hè?’
Ze pakte zijn stijve weer beet. En giechelde.
‘Als ik het niet dacht, dat hielp. Weer op z’n stijfst. Al is het niet erg als het wat minder is, hoor. De boog kan niet altijd gespannen zijn. Als je het maar lekker vindt als ik je streel.’
Ze deed het. Hij zuchtte.
‘Ja, het is geweldig. Daar kan jij je vast niets bij voorstellen.’
‘Nee, maar ik weet ook al een beetje wat lekker is. Je mag straks mijn borsten kussen. En als ik het uit kan houden aan mijn tepels likken. O. Ik dacht dat hij op z’n stijfst was, maar er komt nog wat bij.’
‘Ja, want ik heb natuurlijk ook veel zin om jou te verwennen. Niet alleen omdat de preek van mijn moeder nog in mijn hoofd zit. Het hoort ongeveer gelijk op te gaan, meisjes willen ook hun kriebels in hun buik kwijt. Als het van je mag wil ik het graag proberen. Met de hoop, dat het voor jou minstens zo lekker is als voor mij.’
‘Nou, jij eerst.’
Ze vond zelf dat het beter ging, hij vond kennelijk steeds dat ze goede slagen maakte. Ze was alleen verbaasd dat hij niet alleen hijgde, ook nogal kreunde, vooral op het eind. Vooral lang, iedere keer dat een kramp hem er een klodder uit liet spuiten. Ze kon duidelijk zien dat hij zich daarna helemaal ontspande. Tja, dat kon hij in de douche niet, dan was hij omgevallen. Ze bleef hem zachtjes strelen, voor zijn pikkie helemaal op z’n kleinst was veegde ze die met de handdoek af. Die vouwde ze op en legde hem naast het bed. Ze nam zijn kleintje even in haar mond.
‘Die ging er helemaal in. Maar dat zal je weinig doen.’
‘Daar kan hij zo snel niet van omhoog komen. Ik vind het wel lief van je dat je het doet. Dat je zo veel durft proberen.’
Ze kroop tegen hem aan.
‘Dat snap ik ook niet. Waarschijnlijk omdat je niet al te moeilijk deed over het je helemaal uitkleden. Komt dat omdat je thuis kennelijk in je blootje naar de badkamer loopt? En je zus naar je laat kijken?’
‘Dat zal er wel mee te maken hebben. Dat deed ik van jongst af aan. Verder was ik overal normaal aangekleed, hoor. Nou ja, in een zwembad natuurlijk in een zwembroek. Ik kleedde me in een hokje om, ik ben verder nooit bekeken. Maar ik denk, dat als jij in de keuken anders gereageerd had, je verder nooit iets van me gezien had. Niet alleen niets bloots meer, mij helemaal niet. Ondanks dat ik je er lekker uit vond zien, ik zit niet te springen om meisjes die moeilijk doen. Tja, jij doet wel erg makkelijk, daar heb ik toch wat moeite mee. Maar vast alleen uit ingestampt fatsoen. Netjes en beleefd met anderen omgaan, zoals je zelf ook behandeld wilt worden.’
‘Ja, zo hoort iedereen zich te gedragen. Was mijn gedrag wel netjes?’
‘Netjes? Je maakte zelfs mijn pikkie schoon. En je handen, zag ik.’
‘Ja, er was kennelijk iets op terechtgekomen. Dat plakte. Ik had wel meer controle, je stijve was nu niet zo glibberig. Volgens mij voelde ik deze keer je klodders door je stijve gaan.’
‘Dat kan best, ik voel ze zelf ergens vandaan omhoog komen en er doorgaan. Je kneep precies goed, zonder ze tegen te houden. Het was eh erg lekker klaarkomen.’
‘Fijn. Verder heb ik netjes gemikt, hè? Oefening baart kunst. Volgens mij kwam er net zo veel als eerder. En genoot je meer. Je kreunde wel.’
‘De eerste keer heb ik me ingehouden, ik wilde je niet laten schrikken. Maar nu mocht ik me laten gaan, zei je. Gelukkig wel, je deed het beter dan de eerste keer.’
‘Fijn. Dat was de bedoeling. Het lukte duidelijk, je spartelde minder tegen.’
‘Ja. Tjonge, wat was dat lekker. Ja, er kwam weer meer dan ik verwachtte. En het duurde ook wat langer voor het kwam.’
‘Ik denk niet dat ik het nog beter kan.’
‘Dat hoeft niet. Ik ben volkomen tevreden. En bevredigd. Mag ik nog even bijkomen?’
‘Ja, ik heb geen haast. Ik ben blij dat je zo tevreden bent. En bevredigd. Dat ik, zonder ervaring, je dat kon laten worden. Dat geeft me veel hoop, dat we in de toekomst weinig of geen problemen krijgen. Dat we overal wel uitkomen. Denk je ook niet?’
‘Dat dacht ik al tussen de keuken en de douche. Alleen weet ik niet of ik jou tevreden kan stellen. Volgens wat ik weet zijn meisjes moeilijker te bevredigen dan jongens. Die schijnen een langere opwarmtijd nodig te hebben.’
‘Ja, dat schijnt zo.’
‘Ik voel wel je lekkere warme borsten tegen me aan.’
‘Mijn opwarmtijd begon al in de keuken. Het zakte wat af toen je weg was, maar toen ik je weer binnenliet kreeg ik al hartkloppingen. En als je me omhelst krijg ik het knap warm. Dus heb ik waarschijnlijk niet veel tijd nodig om op te warmen. Vast omdat ik het zo fijn vind hoe je je gedraagt. Denk je ook niet dat dat uitmaakt?’
‘Ik doe niets bijzonders.’
‘Dat denk je, het gaat kennelijk vanzelf. Als je het expres zou doen, er moeite voor zou doen, zou dat vast niet goed over- komen.’
‘Ik doe eigenlijk steeds gewoon waar ik zin in heb. Nee, minder. Er komt soms wel wat in me op, maar ik houd me automatisch in. Soms durf ik wel ergens om te vragen.’
‘Het gaat fijn zo, hoor.’
Hij draaide zich op zijn zijkant en duwde haar op haar rug. Hij legde voorzichtig een hand op een borst en masseerde die zachtjes. Zodra hij zag dat ze haar ogen dichtdeed legde hij zijn mond op haar andere borst en streelde haar tepel en daaromheen met zijn tong. Ze kreunde even. Begon ook zachtjes te hijgen. Na even kreunde ze kort wat luider, haalde zijn hand van haar borst, stuurde die onder haar rok en legde hem onderop haar buik. Hij voelde een dun broekje. Hij nam de omgeving van waar hij dacht dat haar gleuf zat in zijn hand en masseerde haar daar zachtjes. Ze deed haar ogen open en keek hem aan.
‘Wat fijn, dat je me helemaal beet hebt.’
‘Ja. Doe ik voorzichtig genoeg?’
‘Ja hoor. Weet je wat? Ik pak jou beet.’
Ze zocht en vond zijn pikkie.
‘Als je het niet goed doet knijp ik er wel in.’
‘Je kan ook wat zeggen.’
‘Ik denk, dat ik liever lekker lui blijf liggen genieten. Misschien een beetje kreunen.’
‘Eh mag ik ook bloot op bloot?’
‘In mijn broekje?’
‘Mag ik het uitdoen?’
Ze keek even opzij, voor ze hem weer aankeek.
‘En dan?’
‘Zoals eerder. Strelen.’
‘Tja. Eh. Nou. Goed.’
‘Lieverd, je hebt gezegd, ik zal er geen probleem mee zal hebben om met het licht aan, verder alles uit, op bed op je te liggen wachten. Ik zou jou ook graag helemaal bloot zien.’
‘Ik bedoelde, ooit, later. En je hebt me al helemaal bloot gezien, in de douche.’
‘Ik kon staande wel lekker aan je voelen, maar niet zo goed alles van je zien. Ik wil graag hetzelfde bij jou doen als jij bij mij. Ik had er geen probleem mee om helemaal bloot voor je te liggen. Je hoeft nergens bang voor te zijn, ik heb toch een kleintje.’
‘Ik ben niet bang van je, je zou me toch niets doen, maar dat scheelt wel. Ik had mijn rok aan willen houden, om eventueel te kunnen zeggen dat ik me niet helemaal uitgekleed heb.’
‘Je kan op elk moment stop zeggen. Dan zal ik verder niets doen.’
‘Goed. Kleed me maar uit.’
Hij had wat moeite met haar rokje, maar daarna was haar broekje snel uit.
‘Wat ben je mooi, lieverd.’
‘Je zou vast ieder bloot meisje mooi vinden.’
‘Waar ik niet fijn mee praten kan wil ik geeneens bloot zien. Goed, als ik van wat dichterbij kijk?’
‘Je bent vast van plan om meer te doen dan kijken. Als je bij mij gaat doen wat ik bij jou gedaan heb, zou het me niet verwonderen als je al gauw wel wat kon doen. Je krijgt er vast, voor de zoveelste keer vandaag, een stijve van. Maar ik vertrouw erop, dat er niets van vrijen komt.’
‘Nee, beloofd.’
Hij boog zich voorover. Na even blies hij zachtjes over haar schaamharen.
‘Hé, niet föhnen.’
‘Nee. Maar ik kan nu je gleuf beter zien. Iets simpels maar wel mooi.’
Hij gaf er eerst een paar kusjes op, likt er toen over. En net erin. Hij was verbaasd over zichzelf, dat hij het zo prettig vond, fijn om te doen. Ook al, omdat ze zachtjes begon te hijgen en het vast ook prettig vond. Hij wilde er niet verder met zijn tong ingaan, hij ging naast haar liggen en nam haar doos in zijn hand.
‘Dank je wel, lieverd, dat ik niet alleen je mooie gleuf mocht zien, ook je lipjes mocht likken. Maar zo kan ik er beter bij om je te strelen. Wat mijn moeder zei, mijn hele hand erop.’
‘Ja. Streel maar.’
Dat deed hij eerst, maar al gauw werd het masseren. Na even kreunde ze zachtjes.
‘Wat zei je moeder nog meer?’
Hij grinnikte zachtjes.
‘Voelen met je middelvinger. Ik snapte wel wat, nu ik het gezien heb lukt het vast beter.’
Hij streelde haar gleuf voorzichtig met zijn middelvinger. En na even er ook net in. Ze kreunde even en beet in zijn oor.
‘Verder.’
Hij ging er langzaam verder in. Ze ging steeds meer hijgend kreunen.
‘Nog verder? Helemaal?’
Ze reageerde, door haar buik omhoog, tegen zijn hand, te duwen.
‘Zal ik je vingeren?’
‘Schiet toch op.’
Hij schoot op, en neer, en vaker, reagerend met hoe hij zijn vinger bewoog op haar reacties daarop. Hij voelde dat ze krampjes kreeg, het leek op die van hem. Maar sneller dan bij hem werden ze heftiger, tot ze zich met een diepe kreun ontspande. Ze haalde zijn hand weg. Hij pakte, over haar heen, de handdoek van de grond, veegde zijn middelvinger af, legde de handdoek terug en nam haar in zijn armen. Hij voelde, dat zijn pikkie al een eind op weg was om helemaal stijf te worden. Hij zag ook dat ze glimlachte. Dat stelde hem gerust, zo slecht had hij het kennelijk niet gedaan. Ze deed haar ogen open en keek hem aan.
‘Leek op jouw klaarkomen, hè?’
‘Ja. Lekker?’
‘Enorm. Was het zo eh nat?’
‘Het werd al gauw wat vochtiger. Vast voor een lekkere smering. Droog op droog, droog in droog zou te ruw kunnen zijn.’
‘Ja. Nou, alles schijnt te werken zoals het hoort. Als dat klaarkomen was, dat wil ik op z’n tijd wel vaker. Tjonge, je merkte kennelijk duidelijk wat ik erg lekker of minder lekker vond.’
‘Ja, dat was me duidelijk genoeg. Ik vond het heel prettig om je te vingeren en je klaar te laten komen, lieverd.’
‘Voor iemand die het nog nooit eerder gedaan had deed je het geweldig.’
‘Voor iemand die nog nooit eerder een jongen geholpen had deed jij dat ook geweldig.’
‘Voor dat we zo verschillend gebouwd zijn gaat er toch veel ongeveer hetzelfde. Ik masseerde je zak met ballen gelijk met het eh strelen van je stijve. Vooral toen je bij mij er met je vinger zo ver mogelijk inzat masseerde je met je andere vingers en je duim mijn doos zo lekker. Knap hoor, gelijk met het eh porren met je middelvinger.’
‘Net zo knap als jij precies hard genoeg in mijn stijve kneep toen je me leeg molk.’
‘Leeg molk?’
‘Nooit koeien gemolken?’
‘Nee. Jij?’
‘Ja. Bij een klasgenoot thuis. Grote tepels, die je aftrekt.’
Ze grinnikte even.
‘Zou ik jou ook weer kunnen, hè?’
‘Bijna, denk ik.’
‘Het lijkt ervoor gemaakt.’
‘Het is ergens anders voor bedoeld.’
‘Ja, dat snap ik nu beter. Later we daar het maar verder niet over hebben. Alleen, ik zal er met jou niet bang voor zijn, je doet alles zo goed. Ik ben benieuwd, hoe het zal voelen als jij je dikke en lange geval bij me naar binnen schuift. Het is nogal wat meer dan een vinger.’
‘Je zal nog jaren benieuwd moeten blijven, wat mij betreft. Maar voor zover ik weet, moet ik het, zeker in het begin, voorzichtig doen. Je zal een beetje opgerekt worden, om te zorgen dat het lekker past.’
‘Ja, ja.’
Ze speelde even met z’n stijve.
‘Oh, man, wat heb je toch een lekkere.’
‘Jij hebt twee lekkere borsten en een lekkere gleuf.’
‘Wil je nog wat?’
‘Jij?’
‘Jij eerst.’
Hij keek op zijn horloge.
‘Tien uur. Geen wonder, dat ik slaap begin te krijgen. Sorry, lieverd, ik zou halverwege in slaap vallen. Ik was om halfzes op.’
‘Och, arme. Nou, een andere keer beter. Hoe is je normale dag?’
‘Halfzes op. De kranten liggen dan al bij de voordeur. Een stuk of honderd, voor het hele dorp. Bezorgen, thuis controleren of het nog voor zevenen is, dat is erg belangrijk. Studeren tot ik naar school moet, die begint om halfnegen. Tot een uur of drie. Wat huiswerk maken, eten, natafelen en koffie drinken, weer wat studeren of lezen. Of met een vliegsimulator spelen. Om een uur of tien naar bed. ’s Zondags kan ik natuurlijk uitslapen.’
‘Klinkt goed. Vliegen?’
‘Zo vaak ik kan betalen. Op een woensdagmiddag of zaterdag of zondag.’
‘Uitgaan?’
‘Amper. Amper tijd voor.’
‘Niet op zoek naar een meisje?’
‘Nee, nog niet. Jij was toch ook niet op zoek?’
‘Nee. Laten we opstaan.’
Ze deden het. Ze keek naar hem.
‘Ook mooi, hoor, zo recht vooruit.’
Hij grinnikte.
‘Blijf even kijken.’
Ze deed het, en zag zijn halfstijve helemaal stijf worden.
‘Mooi, zeg. Wil je echt niets?’
‘Nee, het is al laat zat. En het hoeft niet, ik ben leger dan ooit, als ik me aankleed is hij vast zo weer klein.’
‘Goed, doe dan maar.’
Ze kleedden zich allebei aan, gingen naar beneden en stopten bij de voordeur. Hij nam haar in zijn armen.
‘Dank je wel voor alles, Sandra. Voor zo’n fijne afloop van een raar begonnen dag. En dat je met me lopen wil.’
Ze grinnikte.
‘Ja, dat is echt zo. Je komt toch wel, morgen? Rond tienen? We zullen alleen niet kunnen scharrelen.’
‘Ja, ik kom echt. Zal ik nog wat meenemen?’
‘Nee, ik deel je bloemen wel met mijn moeder. Die bos is er groot genoeg voor.’
‘Wat betreft dat scharrelen, ik zal al blij zijn als ik naar je kan kijken. Eh vergeet niet de handdoek naast je bed op te ruimen.’
‘O. Ja. Goed van je. Dat zou een spoor van abnormaal gebruik zijn.’
Ze kusten nog even, voor ze hem de deur uitwerkte. En hem nazwaaide, toen hij op zijn brommer wegreed.
 

Zondag

De volgende morgen, toen hij kwam, stelde ze hem aan haar ouders voor. Hij zag Sandra’s moeder haar een knipoogje geven, hij nam aan, dat hij een eerste keuring doorstaan had. Ze hadden zijn verklaring gelezen, hij lichtte wat toe, omdat ze niet zo veel van vliegen wisten als Sandra. Daarna vroeg haar vader hem mee naar buiten. Nadat die een sigaar opgestoken had kuchte hij.
‘We weten niet hoe Sandra elders met jongens omgaat, als we probeerden te vissen zei ze alleen maar, daar bemoei ik me niet mee. Kennelijk is er iets veranderd.’
‘Dat zal wel gekomen zijn door de manier waarop ik kennis met haar gemaakt heb, meneer.’
‘Ja, dat was wel een aparte. Ik zag aan mijn vrouw, dat die er geen bezwaar tegen zou hebben als je een blijvertje was. Voor zolang het duurt. Je bent de eerste die voor Sandra komt, ik heb geen flauw idee hoelang ze met je door wil gaan. Jij?’
‘Ik hoop, ik denk, heel lang. We konden direct uitermate goed met elkaar opschieten. We hebben elkaar al veel verteld. Ik hoop, dat u het me niet kwalijk neemt, dat ik gisteren zo lang gebleven ben.’
‘Sandra is achttien, we vinden haar erg verstandig. Ze zal het verantwoord gevonden hebben.’
‘Ja, meneer. Eh er is niet meer gebeurd dan wat ik tegenover mijn ouders zou kunnen verantwoorden.’
‘Goed.’
‘Sandra heeft zich niet veel met jongens bemoeid, dat heeft ze me verteld. Dat ze het met mij wil komt misschien omdat ik een jaar ouder ben dan haar klasgenoten en ook nog vlieg.’
‘Dat vliegen zal wel tellen. Maar er zitten misschien even oude als jij in haar klas. Zittenblijvers.’
‘Sandra lijkt me te slim om om te willen gaan met niet zo slimme jongens.’
‘Nou, dom is ze zeker niet. Goed. Ik reken er wel op dat je je fatsoenlijk blijft gedragen. Het laatste wat we willen, jongeman, is dat onze enige dochter zwanger raakt voor haar trouwen.’
‘Dat zal door mij niet gebeuren, meneer.’
‘Goed. Ga maar verder met jullie kennismaking. Binnen. Ik rook hier mijn sigaar op.’
Wim knikte en ging weer naar binnen. Daar stoorde hij kennelijk een gesprek tussen moeder en dochter.
‘Je snapt vast wel dat we het over jou hadden. Al had ik gisterenavond al wat verteld. Maar toen hadden ze je nog niet gezien. Kreeg je een preek van m’n vader?’
‘Niet echt. Ik heb verteld, dat er gisteren niet meer gebeurd is dan wat ik tegenover mijn ouders zou kunnen verantwoorden. Hij rekent er op dat ik me fatsoenlijk zal blijven gedragen. Ik snap dat wel. Als ik zo’n mooie dochter had zou ik ook niet willen dat een jongen, die hier binnen kwam vallen, eh vervelend tegen haar zou doen.’
‘Sandra heeft niet over je geklaagd, hoor. Ga nu maar naar boven, jullie zullen wel wat willen doen wat wij niet hoeven zien. Ik ga buiten zitten, uit de wind van die sigaar. Ik roep jullie wel als we gaan lunchen. Blijf je zo lang, Wim?’
‘Graag, mevrouw.’
Hij keek haar verbaasd na, toen ze de tuindeur uitging. Daarna naar Sandra.
‘Naar boven?’
Sandra grinnikte.
‘Ja, dat verbaast mij ook. Ik heb nog nergens om gevraagd. Maar ik sla het niet af. Kom maar mee.’
Hij volgde haar en ging weer naast haar op haar bed zitten.
‘Ik vond het eerst niet goed, dat je mijn vader een rad voor ogen gedraaid hebt. Met je, er is niet meer gebeurd dan wat ik tegen mijn ouders zou kunnen verantwoorden. Hij heeft er natuurlijk geen idee van wat jij met je moeder besproken hebt. Maar voor ik kon verzinnen wat ik eraan zou doen, verbaasde mijn moeder me, met ga maar naar boven.’
‘Ik bood je vader mijn verontschuldiging aan, dat ik gisteren zo lang gebleven ben. Hij zei, Sandra zal het verantwoord gevonden hebben. Ik wilde hem gerust stellen, met wat ik zei. Ik verwachtte, dat jij je moeder wel een beetje op de hoogte zou houden. Haar geruststellen, als dat nodig was.’
‘Nou, dat is dus kennelijk niet nodig. Maar evengoed zal ik haar wel wat vertellen. Blijf je je fatsoenlijk gedragen?’
‘Wat jij en ik fatsoenlijk vinden. En mijn moeder. Die er vast zeker van is dat mijn vader er ook zo over denkt. En jouw ouders?’
‘Tja. We mogen doen wat zij niet hoeven zien. Misschien bedoelt ze kussen.’
‘Daarvoor hoefden we niet naar boven, dat hadden we ook op de bank in de woonkamer kunnen doen.’
‘Ja. Ik zal het haar toch maar vragen.’
‘Nu?’
‘Nee, we kunnen het best na de lunch in de tuin gaan zonnen en een gesprek beginnen.’
‘Goed. En nu?’
‘Ik wil niet na gaan denken over wat we zouden kunnen doen, liever tot de lunch alleen maar kussen. Red je dat?’
‘Ja hoor.’
Hij duwde haar achterover en begon met kussen. Mar al gauw gingen ze helemaal op het bed liggen om elkaar beter te kunnen omarmen. Na een minuut of vijf stopte hij ermee.
‘Lieverd, ik red het niet helemaal. Het is wel lekker om je rug en je kontje te strelen, al is het over je kleding, maar mijn handen jeuken om je lekkere handvatten aan je voorkant in mijn handen te nemen.’
‘Ja, prima, maar ik wil niks uit of los.’
Hij legde zijn handen om haar borsten.
‘Dit vind ik al fijn, hoor. Maar eh, je hebt nu wel een beha aan?’
‘Ja. Mijn moeder zou het zien, als ik er geen aanhad.’
‘Theoretisch zou ik dat moeten kunnen zien aan hoe ze schudden, als je loopt. Dat zag ik dus niet.’
‘Nee. Mijn beha’s zitten nogal strak. Ik heb eigenlijk meer dan cup C, maar te weinig voor een D.’
‘Ik vond op het steigertje al, dat je meer dan genoeg had om het bovenstukje van je bikini ruim te vullen. En nu mijn handen.’
‘Je hebt duidelijk niet genoeg verstand van borsten om met je handen de maat te nemen. Tja, beter dat er aan de bovenkant wat uitsteekt dan dat een topje duidelijk niet helemaal gevuld is. Masseer ze niet te veel, anders floepen ze er misschien uit.’
‘Daar wacht ik wel mee tot ik dat floepen kan zien.’
‘Zal wel niet gebeuren. Als ik mijn bloes voor je uit wil trekken wil ik ook wel mijn beha afdoen, om ze lekker door je te laten strelen. Nu toch maar niet.’
Ze hielden het bij kussen, hij met z’n handen vol.
Ze werden geroepen voor de lunch.
‘Doe wat aan je haar, Wim.’
Hij streek het naar achteren.
‘Zo goed?’
Ze bekeek hem.
‘Ja, prima. Ik heb ook makkelijk haar. ’s Morgens even borstelen is meestal genoeg.’
‘Je hebt mooi lang haar. Vind ik. Half lang. Gelukkig geen jongenskoppie. Helemaal lang haar vind ik nog mooier, maar ik begrijp het, dat de meeste meiden dat te veel werk vinden.’
‘Ja, dat raakt veel eerder in de klit. Je lijkt me nogal kieskeurig.’
‘Het telt maar een beetje mee. Heb je voor eh beneden een heel klein krultangetje?’
Ze grinnikte even.
‘Nee, dat krult van nature. Waarom daar wel en verder niet snap ik ook niet. Jouw schaamharen krullen ook niet.’
Hij grinnikte ook even.
‘Nee, zelfs niet nu ze aan de korte kant zijn.’
‘Dat zie ik vast nog wel eens. Nu maar naar beneden.’

Na de lunch wenkte Sandra Wim me naar boven. Daar gaf ze hem een zwembroek en begon zich uit te kleden. Hij deed het ook. Ze had al snel haar bikini aan en bekeek hem. Hij zag het, zodra hij de zwembroek aan had.
‘Tja, lieverd, ik zag wat van je. Of ik het wil of niet, daarvan komt hij al omhoog.’
‘Tja, ik had niet verwacht dat je je om zou draaien. Maar je kan zo niet bij mijn ouders in de tuin gaan zitten. Met zo’n duidelijk zichtbare paal in je broek. Ik wil tegen mijn moeder voorzichtig beginnen over wat we hier mogen. Als ze niet veel wil krijgt ze misschien al problemen als ze je zo ziet.’
‘Tja, hij is wel overuren aan het maken. Sandra, ik ben bang, dat hij dat blijft, als ik je overvolle topje zie.’
‘Dan zit er maar één ding op, hè?’
‘Twee. Of je trekt er wat over aan of eh een nogal een rigoureuze oplossing.’
‘Je wilt vast die tweede. Rigoureus? Dat is toch geen onprettige oplossing?’
‘Nee. Als jij dat ook denkt.’
‘O ja. Ik zal het vast niet weer kunnen laten, als ik je weer helemaal bloot zie.’
Hij aarzelde nog.
‘Er zal niet veel komen, na gisteren.’
‘Daar gaat het toch niet om? Maar om je klaarkomen. Dat de spieren die je krampen veroorzaken bij moeten komen. Dat je hersenen dan weten, dat er voorlopig geen bloed in je pikkie gepompt hoeft te worden. Zelfs als je dat bewust zou willen gaat het dan niet.’
‘Nee. Nou, ik gun je zeker weer een pleziertje.’
‘Één? Meerdere. Je moois zien, strelen en je klaar zien komen.’
‘Goed. Beginnen we met één.’
Hij trok de zwembroek uit.
‘Hè, lekker de ruimte.’
‘Dat denk ik ook, als ik mijn beha afdoe. Tja, ferme jongen, stoere knaap. Eh knaap noemen ze een jongen die nog niet eh ontmaagd is, hè?’
‘Laten we het daar maar niet over hebben.’
‘Nee. En zeker niet doen. Ga maar op bed liggen.’
Hij deed het. Ze pakte een handdoek uit haar nachtkastje en kwam naast hem zitten.
‘Ik blijf het prachtig vinden, dat je pikkie zo’n paal kan worden. Ik vind het wel mooier als je staat. Stoerder. Maar dan kan ik moeilijker wat opvangen. Ik zag, toen ik een zwembroek van mijn vader zocht, ernaast dunne handdoeken. Die kende ik niet, dus ik pakte er een. Het bleek geen dunne, maar een kleine. Groot genoeg op wat van je op te vangen. Ik begin wel te vermoeden waarom die er liggen. Dat komt misschien goed uit, als ik met mijn moeder ga praten.’
Ze legde het handdoekje op zijn buik.
‘Tafeltje dek je, ezeltje strek je. Nou, gestrekt is hij al.’
Ze pakte zijn stijve en grinnikte even.
‘Hij strekte zich nog wat meer, hè?’
‘Ja, ik voelde hem nog stijver worden. Vol verwachting wordt hij op z’n volst gepompt.’
‘Ja, wat die pomp onwillekeurig al niet doet, hè?’
Ze ging hem zachtjes strelen.
‘Behalve je stijve op z’n grootst zien vind ik het ook heerlijk om hem in mijn hand te houden.’
‘Ik vind het ook heerlijk als je hem vasthoudt. Ik dacht, gisterenavond in bed, aan wat ik meegemaakt had. Daar kreeg ik ook een stijve van. Maar anders dan andere keren hoefde ik mijn bed niet uit om eh te zorgen dat het schoon bleef. Ik voel soms ’s avonds al dat ik erg vol zit. Andere keren word ik er helaas niet altijd op tijd wakker van.’
‘Ik ben er ook wel eens te laat bij om er een tampon in te stoppen.’
‘Ik weet hoe ze eruitzien. Betty gaat er wat slordig mee om. Tenminste, ik neem aan dat die in de badkamer van haar zijn, ik kan me niet herinneren dat ik ze van jongst af aan gezien heb. Wat het geval zou zijn als ze van mijn moeder waren. Ongeveer zo dik als een vinger, hè?’
‘Ja. Daarom vond ik het ook niet zo erg griezelig om jouw vinger te voelen.’
‘Niet zo erg? Je begon al te hijgen toen ik amper in je zat.’
‘Van de spanning. Het wond me nogal op, zo bevoeld te worden. Een tampon wordt wel dikker, al hij vochtig wordt. Maar niet zo dik als je lekkere stijve. Hoe is de spanning daarin?’
‘Verlangend naar meer.’
‘Ik zal er wat aan doen.’
Behalve letterlijk aan hem voelen, voelde ze aan hoe stevig en snel hij behandeld wilde worden. Met een resultaat, waarvoor een zakdoek in plaats van een handdoekje wel genoeg geweest zou zijn.
‘Er kwam inderdaad niet veel, vergeleken met gisteren. Toen zelfs twee keer.’
‘Ik kwam wel bijna net zo lekker klaar.’
‘Bijna?’
‘Dat lag niet aan jou, hoor. Je doet het zooo lekker. Maar vaker een klodder voelen gaan is lekkerder.’
‘Misschien gaan je hersenen beseffen, dat er meer zaad gemaakt moet worden als er vaker dan één keer in de week wat gevraagd wordt.’
‘Dat vroeg ik me ook al af. Voor het geval dat je me vaker eh zou willen helpen.’
‘Nou, je zag het. Je hoeft maar in je blootje voor me te komen staan en ik kan het niet laten. Als ten minste je pomp aan het werk geweest is. Wat er nu van over is is hooguit gezellig om op te sabbelen. Ik droog hem even af, een natte plek in je zwembroek zou ook geen gezicht zijn.’
Ze gebruikte er een schone hoek van het handdoekje voor. En legde het handdoekje onder haar bed.
‘Moet ik ook niet vergeten. Als je bijgekomen bent kunnen we naar beneden.’
Ze stond op, hij ook. Hij trok de zwembroek aan en volgde haar de slaapkamer uit en naar beneden.
Ze gingen bij de ouders in de tuin zitten.
‘Sandra, je wilde het nog over de hangaars hebben.’
‘Ja. Ik vind ze zo laag. Op de TV zie je alleen maar heel hoge.’
‘Dat heb ik, toen ik er voor het eerst kwam, me ook afgevraagd. Die op Lelystad waren veel hoger. Ik heb het nagevraagd. Dat was een eis van de gemeente, in de bouwvergunning. Ze moesten groen zijn, per stuk niet breder dan een boerenschuur en niet hoger dan nodig voor maximaal vierpersoons propellervliegtuigen. Om het uitzicht vanaf het dorp zo min mogelijk te veranderen. Voor het vliegveld er kwam was er op de plaats van de startbanen akkerland, daarachter een boerderij. Een stel vliegers heeft een BV’tje opgericht, die boerderij en het land dat erbij hoorde opgekocht, de boerderij laten slopen, het land laten egaliseren en langzaam groeiend gras laten zaaien. En die hangaars laten bouwen.’
‘Dat zal wel wat gekost hebben.’
‘Dat BV’tje gaf aandelen uit. Als ik het goed begrepen heb, maken ze nog niet zo lang winst. Van de verhuur van de vliegtuigen. Sommige zijn van die BV, sommige privé, van vliegers die ze ook verhuren. Al is het maar om de stallingkosten te betalen. Sommigen doen ook rondvluchten. Heb je gemerkt.’
‘Ja.’
‘Ik was op Lelystad aan het nadenken over overstappen op het vliegen met ultra light vliegtuigjes, ULV’s, die er gekomen waren. De huur is de helft van die van tweepersoons vliegtuigjes, ik zou twee keer zo vaak kunnen vliegen. Ze denken hier ook over de aanschaf ervan na, het probleem is dat er dan andere vliegtuigen wegmoeten, de hangaars staan vol. Bijbouwen mag niet, de gemeente wil het vliegveldje klein houden. Ze waren eerst tegen meer vliegtuigjes, totdat ze er van overtuigd waren dat die ULV’s minder lawaai maakten.’
‘Ja, dat heb ik gehoord, er komt er wel eens een op bezoek.’
‘Dat heb ik gemist.’
‘Zou je overstappen, als ze er hier waren?’
‘Waarschijnlijk niet. Allereerst, de Rijksluchtvaartdienst heeft nog niet bekend gemaakt hoe de vlieguren van het ene type naar het andere omgerekend moeten worden. Verder, die ULV’s zijn zo licht, dat er boven windkracht vier niet mee gevlogen mag worden. Vliegen zou nog gaan, maar op de grond worden ze weggeblazen. En veel dwarswind kunnen ze ook niet hebben. Zou ik misschien twee keer zo vaak vliegen geeneens halen.’
‘Maar wel goedkoper uit zijn.’
‘Ja. Nou, zolang ze hier niet zijn ga ik me er niet druk over maken. En Lelystad is me te ver weg, hier kan ik het op de brommer af.’
‘Ja. Heb je nu geen zin om te gaan vliegen?’
‘Niet zo, ik vind het hier veel te gezellig. Bovendien, ik kan er wel op de gok heengaan, ik betwijfel of er een vliegtuig vrij is. Normaal reserveer je er één, in de loop van de week, als de weersverwachting goed is. Daarvoor bel je naar de toren. Als die niet bezet is, word je doorgeschakeld naar iemand, die de reserveringen bijhoudt. Meestal omstebeurt de vrouw van één van de vliegers, die het van huis uit doet. Mensen, die voor meerdere uren reserveren, voor een langere vlucht dan rondjes in de buurt, krijgen voorrang. Anderen kunnen daarvoor zelfs afgebeld worden. ’s Zondags is natuurlijk de drukste dag. Ik reserveer meestal voor de zaterdag, zoals gisteren, en als ik het kan betalen laat ik me voor een zondag op de reservelijst zetten. Dan word ik gebeld als er een vliegtuig vrij is. Vandaag is het vast zelfs extra druk. Door het de hele week al voorspelde mooie weer en omdat het vliegtuig waarmee ik gisteren gevlogen heb niet gebruikt kan worden. Het moet schoongemaakt worden en gecontroleerd door een inspecteur. Die er waarschijnlijk ook een proefvlucht mee gaat maken.’
‘Ik wil het ergens anders over hebben, Wim. Met mam. Mam, ik wil je wat vragen, maar ik weet niet of je erop wilt ant- woorden.’
‘Gaat het over iets met Wim?’
‘Eh een beetje, later misschien meer.’
‘Probeer maar.’
‘Ik vind het erg gezellig, met Wim erbij. Ik heb nooit gezelschap gemist, maar ik vraag me af, waarom ik geen broers of zussen heb. Twee kinderen komt de laatste jaren het meest voor.’
‘Zolang je niks vroeg heb ik er niets over gezegd. Je bent nu wel oud genoeg om het te mogen weten. Ik reken er wel op, dat Wim het ook niet verder vertelt.’
‘Nee, mevrouw.’
‘Pap en ik waren ook van plan waarschijnlijk twee kinderen genoeg te vinden. Maar ik ben erg kleinzielig, Sandra. Ik heb me tegenover jou natuurlijk steeds flink gehouden, al stond ik op de rand van tranen, als je een wondje had. Als pap er was liet ik hem er een pleister op doen. Sowieso die eraf halen, dat vond ik ook erg, alsof ik het zelf voelde. Na mijn bevalling van jou zei de verloskundige, dat was niet zo’n zware bevalling. Nou, ik vond van wel. Niet voor herhaling vatbaar. Ze zeggen wel, als je het resultaat ziet vergeet je die pijnen. Met het resultaat, jij, was ik uiterst tevreden, pap ook. Maar die pijnen kon ik niet vergeten. Pap was erbij geweest, die wilde het me ook niet nog een keer aandoen. Al had hij aan een tweede meegewerkt, als ik dat gewild had. Maar als ik één dochtertje genoeg vond, vond hij het ook. Alleen als hij een eigen zaak had gehad, had hij misschien een zoon willen hebben, om de zaak over te nemen. Maar ja, het is maar de vraag of de tweede een jongetje geweest zou zijn. Ik had je eigenlijk, voor de gezelligheid, wel een broertje of zusje gegund, maar ik kon het niet aan. En je weet maar nooit, of het wel gezelliger geworden zou zijn.'
‘Sandra zal u wel verteld hebben dat ik een zus heb, mevrouw. Één jaar jonger dan ik. Dus net zo oud als Sandra. Ik weet niet wat ik daar aan gehad heb toen ik klein was. Met mijn moeder kan ik heel goed opschieten, maar met meiden? Alsof die van een andere planeet komen. Inclusief mijn zus. We bemoeien ons maar amper met elkaar. Met Sandra kan ik ongeveer net zo goed opschieten als met mijn moeder. Met als extra, dat ik met Sandra meer, andere dingen zou kunnen doen dan met mijn moeder. Of met mijn zus. Ik bedoel, Sandra is geen familie van me en ongeveer even oud.’
‘Al ga ik misschien te snel, ben je uit op verkering met haar?’
‘Ja, mevrouw. We vinden ons al bevriend, voor meer is het te vroeg, te snel.’
‘Mam, ik wil nog wat vragen, maar eerst iets zeggen. Wim heeft al zeer openhartig met zijn moeder gesproken. Behalve dat ze een heel goede verstandhouding hebben, zijn moeder is advocate, ze maakt van alles mee. Daarom begrijpt ze jongens van Wims leeftijd goed. Ook dat hij andere dingen met meisjes zou kunnen doen dan met haar of met zijn zus. ‘
‘Ik begin te snappen welke richting het op gaat.’
‘Maar niet te ver, mam. Hij heeft haar beloofd om de eerste jaren niet te gaan vrijen. Mij ook. En ik hem.’
‘Dat is al wel erg openhartig, als jullie dat al afgesproken hebben.’
‘Daaraan kunt u ook zien, dat wij al fijn met elkaar omgaan. Om wat hij zijn moeder beloofd heeft, mag hij thuis me mee op zijn kamer nemen.’
‘Jullie mochten van mij ook naar boven.’
‘Ja, maar er zat een restrictie op, die Wim thuis niet gekregen heeft. Daar wil ik graag meer over weten.’
‘Wat bedoel je? Met die restrictie?’
‘U zei, jullie zullen wel wat willen doen wat wij niet hoeven zien. Daar kan ik niet veel mee.’
‘O. Ja. Ik dacht, we hoeven niet te zien hoe jullie elkaar kussen. Dat doen pap en ik ook niet uitgebreid, als jij erbij bent. Toen jullie boven waren dacht ik, nou ja, veel meer zullen ze vast nog niet doen. Of wel?’
‘Ja, mam. Wel wat meer.’
‘Ik ga niet opnoemen wat ik goed zou vinden. Ik ben in ieder geval wel blij, dat je niet gaat vrijen.’
‘Dat wil ik u ook beloven.’
‘Goed. Fijn, Sandra.’
‘Maar ik wil liever ook niet op gaan noemen, wat je met scharrelen kan doen. Ik bedoel, wat je wel kan doen, behalve vrijen.’
‘Dan wordt het moeilijk. Of je moet een lijstje van Internet kopiëren, als je er dat op kan vinden. Of het zelf maken.’
‘Ook niet het leukste werk. Ik wil u iets op een bepaalde manier vragen. Of zeggen. Gisteren heb ik voor Wim een zwembroek van pap gepakt, zodat hij hier ook kon zonnen. Na de lunch net weer, omdat ik die van gisteren al in de was gegooid had. Daarbij zag ik ernaast handdoekjes liggen, die ik niet eerder gezien had. Te klein voor een keuken- of wastafelhanddoek, te groot en te dik om als zakdoek te gebruiken.’
‘Ja, ho maar. Je vroeg je vast af waar die voor waren.’
‘Niet lang, mam. Ik weet wel wat.’
‘Ik heb je zelf voorgelicht. Maar ik vraag me nu natuurlijk ook wat af.’
‘Ja. U weet al, dat we niet gaan vrijen, ik wilde u waarschuwen, dat u meer dan normaal van die handdoekjes in de was zou kunnen vinden. En eigenlijk toestemming er voor vragen. Al zou dat misschien niet hoeven, ik ben achttien. Maar voor de goede sfeer. Ik had u eigenlijk meer tijd willen geven om erover na te denken, maar die was er niet. Ik heb er al één gebruikt. Wim werd zo opgewonden van mij in bikini zien, dat hij zo niet hier kon komen zitten. Daar was maar één oplossing voor.’
‘O! Sandra!’
‘Sorry, als ik u overval. Maar Wim overviel mij gisteren. Met zijn uit de lucht vallen en met zijn fijne gedrag. Tijdens het wassen en drogen van zijn kleding hebben we hier vreselijk gezellig zitten praten. En al goed kennis met elkaar gemaakt, wat hem eerder met een meisje niet gelukt was, en mij niet met een jongen.’
‘Tja. Als ik het goed begrijp, dus ook al in bikini en zwembroek.’
‘Ja. Dat schept al een bepaalde sfeer, mam. Er kwam nog bij, dat ik een badjas voor hem gehaald had, die hij aan kon trekken terwijl zijn kleding in de machines zat. Alleen, hij gooide al zijn kleding in de wasmachine, zodat ik hem even helemaal bloot zag. Enne, mijn bikini is me eigenlijk iets te klein.’
‘O. Schrok je niet, toen je hem helemaal bloot zag? Hij had dat wel horen te voorkomen.’
‘Hij bood ook zijn excuus aan. Bij hem thuis lopen ze in hun blootje tussen de badkamer en hun slaapkamer. Ik voelde dat ik bloosde, maar ik schrok niet. Hij was toen nog niet eh opgewonden. Na een tijdje vroeg ik, of hij wilde douchen. Hij zou wel niet zo fris ruiken, na zijn bad in het meertje. Ik wees hem de badkamer en handdoeken. Toen hij de grote douchekop zag, stelde hij voor om samen te douchen.’
‘Nee toch?’
‘Het ging allemaal zo vanzelf, zo gezellig, dat we het gedaan hebben.’
‘O. Eh bloot?’
‘Wim heeft een zus, hij wist al hoe blote of zo goed als blote meisjes eruit zagen. Ik wist, behalve wat u me ooit verteld heeft en nog wel wat van Internet en horen op school, wel hoe jongens eruit moesten zien. En hoe het bij hun werkte. Wim vond het helemaal niet erg, fijn zelfs, dat ik hem wel helemaal wilde zien. Ook eh opgewonden. En hoe het werkte.’
Mam hapte even naar adem.
‘O! Sandra! Hoe het werkte? Op de dag dat je hem voor het eerst zag?’
‘Ja, mam. En gelijk helemaal, dus. Het was toeval, hoor, hoe alles gelopen is.’
‘Gelopen? Je zal wel een handje geholpen hebben, om het bij hem te laten werken.’
‘Ja, precies. Met een net woord noemen ze het nu helpen. Ergens vanaf. Onder de douche was het geen probleem. En had ik genoeg gezien, om het gisterenavond op bed op een handdoek te laten komen. En net, na de lunch, bij ons omkleden, op zo’n klein handdoekje.’
‘Oooh. Als je je in zijn bijzijn omgekleed hebt, is het helemaal geen wonder, dat hij opgewonden raakte.’
‘Ik heb er geen moment aan gedacht om me ergens anders om te gaan kleden. We hadden elkaar al helemaal gezien, onder de douche. Ik had er alleen geen idee van, dat hij weer zo snel opgewonden zou raken.’
‘Hij kreeg vast andere gedachten dan wanneer hij zijn zus ziet. Is dat modern, zo’n tempo, om het niet bij kussen te laten?’
‘Nee, mam. Toeval. Omdat alles zo vanzelf, zo gezellig ging.’
‘Ik kan er amper bij. Pap, je zegt maar niets. Wat vind jij ervan?’
‘Ik kan ook het maar net bijhouden. Het overvalt mij natuurlijk ook, al heb ik altijd geweten, dat er ooit een jongen met zijn fikken aan mijn dochter zou komen. En na verloop van tijd nog wel meer. Of ik dat nou leuk zou vinden of niet. Het is aan Sandra, omdat ze boven de achttien is, om uit te maken hoever ze zou willen gaan. Het stelt me in ieder geval gerust, ik vertrouw haar, dat ze niet te ver wil gaan. Ik heb vanmorgen, toen ik nog niet wist hoe het erbij stond, tegen Wim gezegd, ik reken er op dat je je fatsoenlijk blijft gedragen. Ik ben natuurlijk ook blij, dat hij, al is het voorlopig, niet wil gaan vrijen.’
‘Meneer, ik moet nog vier jaar naar school. Daarna een baan zoeken en gaan sparen, voordat ik een gezin kan stichten.’
‘Ja, maar dat sluit eerder vrijen niet uit.’
‘Nee, maar ik zie vrijen niet als een losstaand iets. Wat je doet als je er zin in hebt en er de kans voor krijgt. Het lijkt me veel fijner om het in een eigen, vertrouwde omgeving te doen, als eh hoogtepunt van fijn en gezellig met elkaar omgaan.’
‘Dat is ook zo. Evengoed snap ik natuurlijk, wat je voorlopig wél wilt. Wat ze noemen, geholpen worden. Zelfs als je geen meisje in bikini zou zien, of een met nog minder aan, je weet ook wel, mam, wat er bij jongens constant doorgaat.’
‘Ja, natuurlijk. Bij mijn voorlichting vertelde mijn moeder me er niet veel over, jij wel, zodra we verkering hadden. Ik heb toen al die handdoekjes gekocht, om eh je weet wel. Nu zijn ze natuurlijk maar een paar dagen in de maand nodig.’
‘Nodig, mam?’
‘Wat weet je? Of wat heeft Wim je al verteld?’
‘Nou, nodig natuurlijk nooit. Gewenst wel, zo’n één keer in de week, zegt hij. Maar ik denk, dat het wel vaker zal gebeuren. Ik kan niet van hem afblijven, als ik hem bloot zie.’
‘Ik kan het je niet kwalijk nemen dat je wat eh geprobeerd hebt toen je hem bloot zag. Ik snap ook wel dat je nu vaker zelf wat wilt, als Wim lief voor je is. Maar om gelijk al toestemming te geven om dat op je kamer te gaan doen?’
‘Je hebt het gehoord, vrouw, Wim mag haar bij hem thuis mee naar zijn kamer nemen. Scharrelen gaan ze toch, het is het veiligst als het niet stiekem hoeft. Wat Wim zei, in een eigen, vertrouwde omgeving. Met handdoekjes bij de hand.’
‘Het is niet alleen scharrelen waar het om gaat, meneer. Ook om met elkaar te praten, om elkaar te leren kennen. Het is toevallig zo gegaan, dat we wat snel ook met scharrelen begonnen zijn. Over wat er constant doorgaat, het is bekend, dat als jongens op tijd geholpen worden, ze er dan bij een meisje niet snel op aan zullen dringen om te gaan vrijen. En als je ook maar een beetje fatsoen hebt, wacht je met de eerste keer tot je een stabiele relatie hebt en een omgeving, waarin je er alle tijd voor kan nemen en niet gestoord wordt. Het klinkt misschien idealistisch, maar ik vind, dat je het zo op z’n minst moet proberen.’
‘Ja, maar je hebt al gemerkt, dat het anders kan lopen dan wat je verwacht had.’
‘Niet alleen anders, ook onverwacht nogal snel. Maar het was geen opzet. Van ons beiden niet. Het ging min of meer vanzelf.’
‘Pap, mijn nieuwsgierigheid heeft vast nog meer meegespeeld dan die van hem. Maar als Wim niet steeds voorzichtig en lief met me omgegaan was, was ik ermee gestopt. Voor alleen hem af en toe helpen leen ik me niet.’
‘Eh, ik vraag maar niet, wat er verder gebeurd is.’
‘Wim heeft wel wat meer gedaan dan naar me gekeken, mam. Dat vond ik wel zo eerlijk. Enne, niet bepaald onplezierig.’
‘Laat verder maar. Je weet natuurlijk, dat je erg voorzichtig moet zijn.’
‘We weten genoeg. We speelden geen stommetje, we praatten er veel bij. Wim is ook erg voorzichtig.’
‘Misschien kan je beter aan de pil.’
‘Nee, mam, dat wil ik nog niet. Dan wordt het verleidelijker om met vrijen te beginnen. Ik blijf liever erg voorzichtig. Wim was het ook, ik vertrouw hem al genoeg om zeker te weten dat hij dat blijft.’
‘Mam, de jongelui klinken erg verstandig. We moeten maar wat toestaan.’
‘Wat? Vertel jij ze dan maar wat ze bij scharrelen wel en niet mogen doen.’
‘Zo bedoel ik het niet. Dat ze af en toe naar boven gaan. Met scharrelen zijn ze kennelijk al zo ver gegaan als het kan, het is te laat om daar grenzen aan te stellen. Wel aan wanneer. Ik wil het niet absoluut verbieden, maar ik ben er tegen dat ze elkaar doordeweeks zien. Of uren aan de telefoon hangen. Afgezien van feestdagen, zoals Kerstmis. Ongestoord huiswerk maken gaat voor. Sandra, Wim heeft een soort meerjarenplan. Jij moet, aan het eind van dit studiejaar, nog uitzoeken wat je gaat doen. Maar als je gaat werken, laat Wim dan ook doordeweeks met rust. Ook in je eigen belang, als je verder met hem wilt gaan. Om zijn plannen niet te vertragen.’
‘Ja, pap.’
‘Ik heb doordeweeks al een druk programma, meneer. Vast onderdeel, met vaste inkomsten, is kranten bezorgen. Daarna, voor schooltijd, en na schooltijd, en ’s avonds na het eten en gezellig koffiedrinken huiswerk maken. Minder vast onderdeel is werken bij Appie. Soms bellen ze af, soms roepen ze me extra op. Dat kan ik niet altijd weigeren, als het me minder goed uitkomt. Dan moet ik soms in het weekend ook nog wat huiswerk maken. Dat houd ik normaal vrij voor hobby’s. Voortaan hoop ik, behalve voor vliegen, de weekeinden zo veel mogelijk samen met Sandra door te brengen.’
‘Goed, vrouw?’
‘Het moet maar. Al is het sneller dan ik had verwacht. Sandra, gooi gebruikte handdoekjes zo gauw mogelijk in de wasmachine en draai een wasje op veertig graden. Daarna strijkdroog drogen. Dan pas in de wasmand om goed gewassen te worden. Eh Wim, blijf je eten? Ik heb er eigenlijk niet op gerekend. Ik had niks aan Sandra gemerkt. Ik dacht, dat de jongen, waarvan ze de kleren gedroogd had, even langs zou komen. Meelunchen was geen probleem. Maar op het gebied van warme maaltijden ben ik geen ster. Het is geen hobby van me, ik heb er geen fantasie voor. Het enige dat me nu te binnen schiet is een pot appelmoes opentrekken, dan zal er wel genoeg voor vier zijn.’
‘Dan komt het misschien beter uit, als ik Sandra meeneem naar mijn huis. Ik wil haar ook graag aan mijn ouders voorstellen. Als ze wil. Mijn moeder is wél een ster in de keuken. Ik heb meegemaakt, dat er plotseling vier verre familieleden op de stoep stonden. Zonder dat mam abnormaal vaak in de keuken was zette ze een complete maaltijd voor acht personen op tafel.’
‘Dat is knap. Wat ik Sandra kon leren heb ik haar geleerd. Je zus zal het waarschijnlijk beter kunnen.’
‘We hebben wat geleerd voor noodgevallen, voor als mijn ouders er niet zijn. Een ei bakken of koken en macaroni maken. Verder kunnen we natuurlijk een gebruiksaanwijzing volgen, als die op een verpakking staat.’
‘Nou, dan kan ik met een gerust hart soms wegblijven, als Sandra jou kan bellen.’
‘Dan kan ze nog makkelijker bij ons komen eten.’
‘Ja, ja, als je haar maar ziet, hè? Goed. Kleden jullie je maar om en neem haar mee. Ik zie nu wel dat ze dat wel wil.’
‘Ja, mam. Wim, je moet wel je moeder even bellen.’
‘Ja, zo. Mijn mobieltje ligt op je kamer.’

Op haar slaapkamer liet Sandra zich op haar bed vallen, Wim ging naast haar liggen, nadat hij met zijn moeder gebeld had.
‘We zijn welkom. Ook voor het eten.’
‘Mooi. Tjonge, ik had de zenuwen, zonet.’
‘Ja, dat was te merken. Zodra je begon ging je maar door. Als een waterval. Het ene na het andere gooide je eruit. Ik was halverwege al bang, dat je moeder zou zeggen, stop. En niet meer naar boven.’
‘Dan was ik toch doorgegaan. Ik wilde persé bij die handdoekjes uitkomen, niet voor minder toestemming krijgen.’
‘Nee, liever niet. Je vader bleef doodstil zitten, je moeder kon het maar net volgen. Je vertelde geeneens zo gedetailleerd.’
‘Dat wilde mam toch niet? Ik vond het best, ik praat er makkelijker met jou over dan met mijn ouders.’
‘Er kwam amper ter sprake wat ik met jou doe. Of deed.’
‘Van dat beetje zag ik mijn moeder al rillen. Dat en hoe jongens geholpen kunnen worden snapt iedereen wel. Voor ze overlopen even wat aan hun handvat trekken. Maar meisjes onder elkaar vertellen elkaar vast amper hoe ze eh behandeld worden.’
‘Dat gedetailleerd beschrijven zou ik ook niet graag doen.’
‘Je zou het tegen mij toch wel durven?’
‘Jawel. Maar dat is niet nodig. Als ik je vraag of je gevingerd wilt worden is dat genoeg.’
‘Een beetje meer, bij een aanloop, is wel lekker opwindend.’
Hij draaide zich naar haar toe.
‘Ja? Lieve Sandra, mag ik je uitkleden?’
‘Waarom?’
‘Om te beginnen, om je mooie borsten te zien. Lekker bloot.’
‘Alleen, als je er ook kusjes op gaat geven.’
‘Ja. En aan je tepeltjes likken.’
‘Tjonge, wat ben je gretig.’
‘Ja. Al voor ik je bloot zie.’
‘Ja, dat is dan al aan je te zien ook. Soms.’
'Ja, nu nog niet, dat heb je kennelijk gezien. Maar de pomp zal vast snel weer aanslaan.’
‘Vast als je bij mij wat ziet. Begin maar, boven.’
Ze draaide zich wat van hem af, zodat hij haar bovenstukje los kon maken. Hij duwde haar op haar rug en nam haar borsten in zijn handen.
‘Lief meisje van me, wat fijn, dat ik je moois mag zien en in mijn handen mag houden.’
Ze schudde haar moois.
‘Ja, maar niet stil.’
Hij masseerde haar borsten even voorzichtig, nam er toen één in zijn mond en behandelde haar tepel hoe hij al wist dat ze lekker vond.
‘Ik wilde, dat ik drie handen had. Twee om je borsten erin te houden en één voor je doos.’
‘Voor mijn doos heb je wat lekkerders.’
‘Ja, dat is ook zo. Om ermee terwijl ik je borsten streel je gleuf te strelen.’
‘En later erin.’
‘Ja. Helemaal, hè?’
‘Als ik niet wist dat dat moet kunnen zou ik er bang van worden. Van het idee dat je die grote paal van je helemaal in me zal gaan schuiven.’
‘Ja, dat moet gaan. En lekker zijn. En dan erin en een stukje terug blijven schuiven, wippen, om jouw gleuf en mijn stijve elkaar te laten strelen.’
‘Ja, vast lekker. Ik krijg er de kriebels in mijn buik van.’
‘Mag ik je broekje uitdoen?’
‘Als jij de jouwe ook uitdoet.’
‘Nee, nog niet. Zo te voelen is hij halverwege. Alleen op z’n kleinst of helemaal omhoog vind ik het veilig genoeg. Dan kan hij niet per ongeluk bij je erin.’
Ze ging met een hand in zijn zwembroek en voelde aan wat ze tegenkwam.
‘Dat voelde je goed. Zonder broek zou hij vast recht vooruit staan. Ik vind hem al fijner om vast te houden dan je kleintje. Hij is nu erg soepel.’
Hij gromde even.
‘Dat wordt met de minuut minder.’
Ze liet hem los.
‘Goed. Houd die broek nog maar even aan.’
Hij trok langzaam haar broekje uit en deed haar benen wat van elkaar.
‘Zal ik ook kusjes op je mooie gleufje geven?’
‘Mmmm.’
Hij deed het.
‘Meer!’
Hij ging naast haar liggen en streelde over haar buik naar beneden tot hij haar doos vasthad.
‘Je weet al, dat ik je zo lekker vast kan houden. En je gleufje strelen.’
Dat deed hij ook.
‘En ertussen, je lipjes strelen.’
Dat deed hij ook.
‘Ja, lekker, hè? Je begint al te hijgen. Misschien zou je er al van komen, als ik het langer deed. Maar je wilt vast wat anders, nog lekkerders.’
‘Vraag het niet, doe het.’
‘Ja, nu met mijn vinger, later hoop ik het met mijn stijve te doen. Die, hopelijk zonder problemen, tussen je lipjes door helemaal in je te stoppen.’
Hij begon het te simuleren.
‘En je er dan mee te strelen, door te gaan wippen.’
Dat simuleerde hij ook.
‘Eerst langzaam, als ik begin te komen misschien sneller. Tot en met jij ook klaarkomt.’
Dat kwam ze ook. Daarna hield hij haar doos vast.
‘Opwindend genoeg, hè?’
‘Ja. Fijn, Wim.’
‘Helaas schijnt mijn medewerker wat oververmoeid te zijn. Ik geloof niet dat hij verder in actie gekomen is.’
Ze ging weer met een hand in zijn zwembroek.
‘Nee, onveranderd. Zal ik toch proberen er wat aan te doen?’
‘Lief van je, dat je dat aanbiedt. Maar dat lijkt me op iets forceren. Er zou iets van slag kunnen raken.’
Ze haalde haar hand weer weg.
‘Het moet vast wennen aan vaker gebruik, Sandra, en hopelijk aan wat meer zaad maken. Jij was al tevreden met een beetje, het lijkt me voor mezelf heerlijk om langer klaar te komen.’
‘Misschien kan je het aan je vader vragen. Ik ga dat de mijne niet doen.’
‘Ik ook niet. Ik zoek het wel op op Internet. Er zal vast iets over geschreven zijn.’
‘Over alles wat ik opzocht was geschreven.’
‘O? Wat zocht je dan?’
‘Wel eens hoe lang en dik een stijve is, in een beschrijving. Het gemiddelde. Foto’s of plaatjes zeggen weinig, die palen zijn waarschijnlijk van uitslovers, met een abnormaal lange. En geeneens zo recht omhoog als de jouwe.’
‘En de lengte en dikte?’
‘Ik ga die van jou niet opmeten. Zo op het oog lijkt hij me zeker niet kleiner dan gemiddeld. Maar wat er belangrijker is, ik vind hem mooi groot, lekker dik en prettig aanvoelen. Daarnet alleen maar prettig aanvoelen.’
‘Erg?’
‘Nee joh. Nu niet. Ik zou het niet fijn vinden als het vaak zou gebeuren, dat wanneer ik wat wilde hij oververmoeid zou zijn. Ik bedoel, ik noem maar wat, ik heb geen idee, een keer of drie per dag moet je toch volledig in actie kunnen komen?’
‘Ik zoek het op.’
‘Voorlopig komen we daar vast niet aan toe.’
‘En bij jou?’
‘Ik heb geen idee. Daar komen we ook wel achter.’
‘Ja. Erg fijn, dat we bij elkaar op de kamer mogen komen.’
‘En komen. Jij, als je kan. Niet erg, hoor, overwerkt figuur.’
‘Laten we ons maar aankleden en opstappen. Als we verder blijven praten komt hij misschien toch nog bij en komen we te laat voor het eten.’
‘Ja, Wim.’
‘Dat klinkt erg volgzaam.’
‘Nou ja, ik blijf met tegenzin nu maar van je af.’
Ze stonden op, kleedden zich aan, gingen afscheid van de ouders van Sandra nemen en naar het huis van Wim.

Ze waren ruim op tijd, de ouders en de zus van Wim zaten in de tuin. Aangekleed.
Zijn moeder grinnikte, zodra ze, na elkaar begroet te hebben, allemaal zaten.
‘Ik was sinds gisteren al nieuwsgierig, naar wie mijn zoon verleid had.’
‘Hè, mam, dat is toch geen welkom? En waar er twee eh scharrelen, hebben er twee de verantwoordelijkheid om niet te gaan vrijen. Sandra heeft het haar moeder ook beloofd.’
‘Prima. Ik bedoelde alleen maar, je had het nooit over meisjes, je bracht er geen mee, en dan kom je met een verhaal dat je bijna aan het vrijen was geweest.’
‘Sandra’s moeder schrok er nog meer van dan u, toen Sandra haar wat vertelde.’
‘Natuurlijk. Met jongens gebeurt er bij scharrelen niet meer dan wat bij de meesten al jaren gebeurt, alleen krijgen ze er dan hulp bij. Al weten meisjes van niets, als ze aan dat opvallende zitten zien ze het resultaat wel en snappen dan nog meer. Maar jongens kunnen er geen idee van hebben hoe ze een meisje aan moeten pakken. Ze kunnen te ruw zijn, zelfs zich niet meer beheersen. Dat gun je je dochter niet.’
‘Wim is helemaal niet ruw, mevrouw, eerder net iets te voorzichtig. Hij is zo lief voor me, hij doet zo z’n best.’
‘En jij? Al hoorde ik het tegendeel van klachten?’
‘Ik wist al wel van iets. Theoretisch. Maar omdat Wim al wel wat wist, ging alles heel fijn. Ik wil wel eh benadrukken, dat we niet als eerste begonnen zijn met wat je scharrelen kan noemen. Direct nadat ik hem, na zijn landing in het water, op het steigertje recht voor ons huis geholpen had, raakten we aan de praat. Ik voelde me direct bij hem op m’n gemak. Wat ik anders in de buurt van jongens niet zo ben. Om hoe ze naar me kijken alleen al. Wim keek natuurlijk ook naar me, maar niet op een onprettige manier, vond ik. Zelfs niet terwijl ik alleen maar een bikini aanhad.’
‘In het begin.’
‘We hebben eerst een tijd gepraat. Langer dan ik ooit met een jongen gepraat heb. Ook een beetje over wat hij zo achteloos gedaan had, toen hij zijn kleding in de wasmachine gedaan had. Weet u dat?’
‘Ja. Ik kan me zijn gedrag wel voorstellen. En jouw eh verbazing.’
‘Ja. Verbazing. Eerder zag hij er niet uit, kletsnat. Ik heb nooit zo op de bouw van jongens gelet, maar wat ik bij hem tevoorschijn zag komen beviel me wel.’
‘Vast vooral het laatste dat er tevoorschijn kwam.’
‘Dat was toen nog niet zo opvallend. Ik vond het erg natuurlijk. En overbodig dat hij sorry zei, al had hij zich eh fatsoenlijker om moeten kleden. Hij kon er ook niets aan doen, dat jongens wat anders hebben dan meisjes. Hij had er ook niet expres een show van gemaakt.’
‘Nee, dan had hij wel meer laten zien. Hij wist zeker al wel wat, maar praktisch niet veel van meisjes, neem ik aan.’
‘Daarom was hij vast net iets te voorzichtig, bij mij. Ik bij hem ook, eerst. Maar hij vroeg om meer. Nadat hij eerst geweigerd had om mij te laten doen wat hij vast zelf vaker deed. Maar ik kon niet van hem afblijven. Hij schijnt er u over verteld te hebben.’
‘Ja, Sandra. Als we met z’n tweeën zijn komt er soms iets ter sprake waar we erg openhartig over kunnen zijn. Al vertel ik hem niet alles gedetailleerd. Jij praat op dezelfde manier, je lijkt goed bij Wim te passen.’
‘Daar ziet het wel naar uit. Het is wel een ontzettend snelle kennismaking, vooral op een bepaald gebied. We moeten elkaar op andere gebieden nog beter leren kennen, al hebben we, vind ik, al heel veel gepraat, gisteren en vandaag.’
‘Ik ben blij om te horen, dat daar ook tijd voor was.’
‘U denkt toch niet, dat ik zonder eerst te praten, aan hem was gaan zitten?’
‘Sorry, ik was wat cynisch. Ik vergat, dat hij gisteren heel lang bij je was. Zonder toezicht. Na een kwartiertje aan hem zitten is de meeste lol er vast ook af en blijft er alleen praten over.’
‘Nou, we deden van alles door elkaar. Hij mocht ook aan mij zitten.’
‘Laat niet meer toe dan wat je prettig vindt. Vandaag bleef hij eigenlijk ook langer dan ik verwacht had weg, want je ouders zouden vast thuis zijn.’
‘Ja, maar we mochten op een gegeven moment van mijn moeder naar mijn kamer. Om er wat te doen wat zij niet hoefde zien. Dat zat me niet zo lekker, we hebben eerst niet meer gedaan dan kussen. Later heb ik mijn moeder om uitleg gevraagd. Ze bleek inderdaad aan kussen gedacht te hebben, meer zouden we vast nog niet doen. Toen ik vertelde dat we nog jaren niet zouden gaan vrijen, en ik dat haar beloofde, maar we de dag ervoor al meer dan gekust hadden, inclusief het gebruik van een handdoek, om Wim van zijn opwinding af te helpen, raakte ze in de war.’
‘Dan was ze slecht voorbereid. Je kan toch wat verwachten, als je dochter achttien is? Al hoop ik, dat Betty geen haast krijgt.’
‘Mijn moeder wilde ze niet zeggen wat we wel en niet mochten doen. Ze schoof het af naar mijn vader. Die zei, met scharrelen zijn ze kennelijk al zo ver gegaan als het kan, het is te laat om daar grenzen aan te stellen. Maar niet doordeweeks, ongestoord huiswerk maken gaat voor.’
‘Dat is een goed idee.’
‘Sandra, ik heb geen haast, ik scharrel wel eens wat, al ga ik niet ver, jij kan me vast wel tips geven.’
‘Nou, amper. Je kan je moeder ook vragen wat je wilt, Betty, dat heeft Wim ook gedaan. Nog bedankt, mevrouw.’
‘O? Ik herinner me maar één echte tip. Die ik hem gisteren gaf.’
‘Die heeft hij keurig opgevolgd. Betty, ik vind het lastig om je tips te geven. Je zal dan vast snappen dat die slaan op wat ik met je broer doe. Ik vind niet, dat jij dat hoort te weten.’
‘In principe niet. Goed, ik vraag het dan misschien wel aan mam. Die zal het wel algemeen kunnen houden. Wat was die tip, mam?’
‘Dat was een algemene. Hoe jongens moeten beginnen met een meisje onderaan aan te raken. Die zielepoten hebben daar geen idee van. Ze zijn meestal bang, dat als ze het niet goed doen, ze er gelijk mee moeten stoppen. Andersom is het geen probleem. Je legt je hand om wat je eh ziet of voelt. De rest wijst zich vanzelf. En als je zover bent is het laatste wat die jongen wil dat je ermee stopt. Help je me even met het laatste voor het eten, Sandra?’
‘Ja, prima.’
Mam en Sandra gingen naar binnen.
‘Ja, ja. Mam zal wel wat van haar willen weten. Eh Wim, kon jij ermee stoppen?’
‘Ik vond dat ik dat moest. Dat het nog niet aan de orde hoorde te komen. Op de eerste dag dat je elkaar ontmoet.’
‘Maar?’
‘We hadden, voor een eerste dag, al heel veel met elkaar gepraat. Meer dan jij me ooit hebt horen praten. Maar Sandra en ik konden zo fijn met elkaar praten. Overal over. Ook over zoiets als seks. De aanleiding daarvoor was natuurlijk, dat ze me al in mijn blote kont gezien had, bij hun wasmachine.’
‘En je voorkant?’
‘Ja, die ook. Op z’n kleinst, hoor. Ze zei later, dat ze er niet zo van geschrokken was, wel van eh mijn onverwachte gestrip.’
‘Ja, dat kan ik me voorstellen. Je kleintje ook. Maar dat was hij vast niet meer, toen je vond dat je ermee moest stoppen.’
‘Nee.’
‘Dus?’
‘Dus vind ik het nogal opmerkelijk, dat je me nu probeert uit te horen, Betty.’
‘Nou ja, gisteren en vandaag hoorde ik meer dan ooit wat over scharrelen. Ik sta wel open voor praktische tips, voor het geval ik er wel wat verder bij wil gaan.’
‘Wacht daar maar mee, net als ik, tot je iemand ontmoet, waar je heel goed mee op kan schieten. En verdeel dan, wat er bij scharrelen kan, over eh maanden, in plaats van over één dag.’
‘Ja, dat lijkt me ook beter. Was jij dat ook van plan?’
‘Ik had er nooit zo uitgebreid over nagedacht, ik zou wel zien hoe het zou lopen.’
‘En?’
‘Nou zeg. Tja. Ik weet niet hoe goed mam je voorgelicht heeft, vast wat anders dan ze mij gedaan heeft. Meer over meisjes dan over jongens. Eh pap, vind je het erg, als ik erover doorga? Betty is kennelijk erg nieuwsgierig.’
‘Ga maar door. Ik heb dat soort zaken altijd aan mam overgelaten. Die praat er makkelijker over dan ik. Sandra kan er ook wat van.’
‘Ja, één van de redenen waarom het bij ons wat snel ging. Eh Betty, schrik niet. Weet je van natte dromen?’
‘Daar schrik ik niet van. Ja, en ook wat veel jongens doen om die te voorkomen.’
‘O. Over dat laatste wordt niet veel gesproken. Scharrelen en uiteindelijk vrijen is nogal natuurlijk, in de natuur komt eh zelfbevrediging niet voor.’
‘Mooi mis. Ik heb in de dierentuin een aap het zien doen.’
‘O.’
Na zijn verbazing grinnikte hij even.
‘Gaf je hem er een aanleiding toe?’
‘Nee zeg. Tenminste, ik zou het niet weten. Ik had me in ieder geval niet voor zijn neus gestript.’
‘Ik normaal ook niet. Maar ik was zeiknat, tot en met mijn onderbroek, want ik was helemaal onder water geweest. Ik wilde van die klamme zooi af, en dacht op het eind niet na. Betty, ’s nachts loopt er bij jongens onwillekeurig soms wat uit, als ze erg opgewonden zijn wil er ook wat uit. Zeker als de hand van een meisje zijn eh uitlaatslang vast heeft. Sandra probeerde me ervan te overtuigen, dat een keer niet onwillekeurig geen kwaad kon. Zij was nieuwsgierig, ik ook, hoe het aan zou voelen als zij het zou doen. Wat de opwinding nog groter maakte. Zo groot, dat het zo goed als onmogelijk werd om niet verder te gaan. Wat het fijnst was, Betty, was dat we het samen deden. Allebei in ons blootje, heel natuurlijk, en gezellig. Samen genieten. Sandra ook, van het zien van hoe ik genoot.’
‘Was dat niet gevaarlijk? Voor Sandra?’
‘Nee, ik liet haar naast haar richten. Dat had ze misschien uit zichzelf ook gedaan. Waar het terechtkwam maakte verder niet uit, onder de douche. Ik weet best, Sandra ook, dat je voorzichtig moet zijn.’
‘Ja. En die tip, van mam?’
‘Die klopte. Je hand op de doos van het meisje, zachtjes masseren en gaan voelen met je middelvinger. De rest wees zich min of meer vanzelf, zoals mam gezegd had. En Sandra gaf me aanwijzingen.’
Wims moeder en Sandra kwamen weer naar buiten.
‘Over vijf minuten kunnen we eten.’
‘Mam, Sandra’s vader nam me gisteren even apart. Om me te vertellen dat hij er op rekende dat ik me fatsoenlijk zou blijven gedragen. Ik neem niet aan dat u het daarover met Sandra gehad hebt.’
‘Wel dat je haar vader op het verkeerde been gezet had. Dat er niet meer gebeurd was dan wat je tegenover je ouders zou kunnen verantwoorden. Maar niet waar ik je min of meer toestemming voor gegeven had.’
‘Dat drong pas later tot me door. Toen ik het er met Sandra over had vond zij het ook niet correct. Ze heeft het zo gauw mogelijk rechtgezet, door te vertellen wat er gebeurd was. Haar vader kwam er niet op terug.’
‘Hopelijk heeft hij het niet door, anders blijft hij misschien wantrouwig.’
‘Mijn geluk is, dat hij Sandra vertrouwt. Hè, schat?’
‘Ja, maar pas voortaan maar op, met wat je zegt.’
‘Het was echt een eenmalig slippertje, hoor.’
‘Op elk gebied, raad ik je aan.’
‘Sandra, daar hoef je niet bang voor te zijn. Ik heb al verteld, dat ik niet zomaar aan het scharrelen ga. Of meer. Zo iemand als jij kom ik toch nooit meer tegen.’
‘Je weet maar nooit. En dan?’
‘Als ik doorkrijg dat ik abnormaal goed met een meisje op kan schieten neem ik acuut afscheid.’
‘Ja, anders van mij.’
‘Wat ben je pessimistisch.’
‘Ik weet het niet. Ik ben wat in de war. Zo’n druk weekend als tot nu toe heb ik nog nooit meegemaakt. Ik dacht al jaren, als ik stelletjes zag, ik zal ook wel een keer verkering krijgen. Ik heb het van meerdere stelletjes meegemaakt, van dichtbij tot wat verderaf. Het kwam altijd langzaam op gang, soms met vallen en opstaan. Figuurlijk, natuurlijk. Falling in love en zo. Ik voel me een beetje in een vrije val. Vanaf gisteren is er zo veel gebeurd.’
‘Kunnen we eten, mam? Misschien kan Sandra daarvan wat bijkomen.’
‘Ja, prima.’

Na het eten gingen Sandra en Wim boven op zijn bed liggen.
‘Een beetje bijgekomen, schat?’
‘Ja. Ik dacht steeds te ver vooruit en achteruit. Ik moet meer bij nú blijven. Gewoon doen waar ik zin in heb en wat er kan. Er gaat toch vast niets fout.’
‘Daar ben ik ook niet bang voor. Zeg, we mogen niet uren aan de telefoon hangen, maar ik mag je doordeweeks toch wel een paar keer bellen? Om je stem even te horen? En je te vertellen dat ik bij je zou willen zijn? En je te vertellen wat ik voor je voel?’
‘In plaats van aan me voelen?’
‘Dat kunnen we in het weekend een beetje doen. Net hoe het uitkomt. We mogen wel naar onze kamers, maar we moeten daar niet constant zitten.’
‘Nee, dat is voor de anderen te ongezellig. Maar stuur me een SMS, als je me wilt bellen. Dan stuur ik er een terug, als het uitkomt.’
‘Ja, prima. Is er nu iets waar je zin in hebt?’
‘Ja. Maar ik wil eerst iets uitleggen. Wat ik wil, Wim, is niet omdat je een jongen bent, maar omdat ik vind dat je míjn jongen bent.’
‘Fijn. Wil je al verkering met me?’
‘Bijna. Ik wil je eerst weer zien zoals ik je het liefste zie. Trek je bovenkleding uit, ik trek je broeken uit.’
Al gauw lag hij weer helemaal bloot voor haar.
‘Fijn, Wim. Zoals ik je voor het eerst in je blootje zag, in de keuken.’
‘Was het in de badkamer niet fijner?’
‘Ja, maar alles op z’n tijd. Ik wilde je pikkie een keer zien groeien, van klein naar groot. Het begint al, hè?’
‘Ja. Als je hem streelt gaat het sneller.’
‘Dat hoeft niet.’
Ze deed zijn benen van elkaar en ging er tussen zitten.
‘Ik had niet gedacht, dat ik zo graag aan een jongen zou willen zitten. Maar, wat ik al zei, ik wil het aan mijn jongen nu wel.’
Ze nam zijn zak in een hand en masseerde die. Ze grinnikte ook even.
‘Je pikkie kreeg een groeistuipje, hè?’
‘Ja. Omdat ik het zo fijn vind dat je aan me durft te zitten.’
‘Ja, niet alleen aan je stijve. Komt je zaadfabriek al wat meer op gang?’
‘Ik weet het niet. Maar je gaat me vast klaar laten komen, dan kunnen we zien wat er komt.’
‘Ik ga je klaar laten komen, omdat dat niet anders kan, als ik je lang streel.’
Ze pakte zijn pikkie, dat al duidelijk aan het groeien was en wat omhoog kwam.
‘Al fijner dan op z’n kleinst. Al een hand vol en al een beetje stijf. Lekker, zo?’
‘Erg fijn, lieverd. Ga maar niet eh pompen, het gaat vast snel genoeg.’
‘Ja. Heerlijk, hem dikker en langer voelen worden. En omhoog komen. Ik zal hem maar niet tegenhouden, hè?’
‘Nee, dat zou pijnlijk voor me worden. Nog erger dan klemzitten in mijn broek.’
‘Dat snap ik nu ook beter. Hij wijst nu naar het plafond. Je zou er nu mee kunnen vrijen, hè? Daar is hij ook al stijf genoeg voor.’
‘Dat kunnen we veel later, na jaren, proberen. Dan kun je hem in je verder voelen groeien. En verder omhoog komen.’
‘Ja, en nog langer en dikker voelen worden. Eentonig zal het vast niet worden.’
‘Ik weet het niet. Ik hoop van niet.’
‘We blijven wel wat verzinnen. Dit is toch ook al wat anders dan anders?’
‘Het zal je vast niet zo vaak lukken om me beet te pakken als ik een kleintje heb. Afgezien van wanneer ik net klaargekomen ben.’
‘Misschien niet, we zien wel. Ik vind het nu erg fijn, om mee te maken dat je een stijve krijgt. Hoe vond je het zelf, de eerste keer?’
‘Dat gebeurde niet in één keer. Ik denk, dat het een half jaar geduurd heeft, vanaf dat hij begon met groeien tot hij helemaal omhoog stond. Vanaf dat hij recht vooruit kon komen begon ik me er trots op te voelen. Dat mijn pikkie zo’n paal kon worden. En wat je zei, ik er mee zou kunnen vrijen.’
‘Enne, zaad spuiten?’
‘Ik denk, dat toen ongeveer ook mijn natte dromen begonnen. Het duurt even, voor je op tijd voelt dat je vol gaat zitten en die kan voorkomen.’
‘Door je af te trekken.’
‘Ja. Dat hoeft ook niemand je te leren. Je gaat vanzelf aan je pikkie trekken in de hoop hem nog sneller groter te laten worden. En dan komt het een keer. De eerste keer schrok ik. Ik wist te weinig, ik dacht, nu kan ik later één kindje minder maken. Maar al gauw wist ik beter, dat ik jarenlang zaad zou blijven maken. Dan zit je er niet mee, dat je niet met jezelf hoort te spelen. Een natte droom is vervelend, je zelf klaar laten komen niet. Als jij het bij me doet is het nog veel lekkerder. En vrijen vast ook.’
‘Denk maar niet aan vrijen. Ik wil je ieder weekend wel helpen. Ik zie je heel graag helemaal bloot, met je mooie stijve omhoog. En ik vind het heerlijk om die in mijn hand te voelen. En je horen en zien genieten, als ik hem streel. En je schokkend en kreunend klaar zien komen en je zaad eruit spuiten. Ik pak even een handdoek, voor het te laat is.’
‘Je doet het heerlijk langzaam, maar komen doet het toch, als je blijft strelen.’
Ze had een handdoek gepakt en legde die op zijn buik.
‘Als mijn moeder zou willen, kon ze handdoekjes tellen en daardoor weten hoe vaak ik je laat komen. Maar dat zal ze wel niet doen, ze doet liever alsof ze van niets weet. Terwijl ze wel vrijt en als dat niet kan mijn vader dus op zo’n handdoekje laat spuiten. Raar, hè?’
‘Ze is natuurlijk gewend aan wat ze zelf doet, wat jij doet moet nog wennen.’
‘Ik denk, dat jij daar makkelijker met je moeder over praat dan ik met de mijne.’
‘En jij met die van mij? Vroeg ze je wat, in de keuken?’
‘Ja. Of je wel lief voor me was. Ik heb gezegd, het kon niet beter. En of ik ervan genoot, om aan jou te zitten. Ze kon alleen vermoeden, zei ze, wat je nu had en wat je zou kunnen. Ik dacht, mijn moeder wil niks weten, zij kennelijk wel. Dat had je al min of meer verteld. Dus vertelde ik haar maar, dat je voor mij heerlijke grote spullen had en je zaadfabriek al aardig productief was. Ze schrok er geeneens van.’
‘Dat verbaast me niets. Schat, je streelt heerlijk, maar ik wil nu graag klaarkomen.’
‘Kan je het niet uitstellen? Ik geniet zo, het kan eindelijk eens wat langer.’
‘Ja, dat is heel lekker, maar nu graag een paar keer wat steviger strelen. Ik heb er zo’n zin in om een paar klodders zaad te voelen komen en eruit spuiten.’
Een paar keer wat steviger strelen bleek genoeg te zijn om hem kreunend klaar te laten komen.
‘Ongeveer net zo veel als eerder. Tja, de tweede keer, vandaag.’
‘Vind je het te weinig?’
‘Nee, lieverd. Maar ik hoop wel, dat het meer gaat worden. Bij de helft van je krampen kwam er nu niks, meer grote klodders lijkt me lekkerder voor je.’
‘Ach, ik kwam toch weer lekker klaar. Je doet het zo goed. Kom je naast me liggen?’
Ze deed het, nadat ze zijn pikkie en haar handen aan de handdoek afgeveegd had en de handdoek naast het bed gelegd had.
‘Lieverd, ik moet nog even bijkomen. Kom je in je blootje lekker tegen me aan liggen?’
‘Ja, goed.’
Ze begon, zodra ze zich uitgekleed had, haar borsten tegen hem op te duwen. Hij legde al gauw een hand van hem op één ervan.
‘Lekkere, warme, grote borsten. Ik had nooit gedacht, dat het zo lekker kon zijn om die te voelen.’
‘Dat dacht ik van dat van een jongen ook.’
‘Dan genieten we allebei, hè?’
‘Ja. Maar kan je mij nog wat meer laten genieten?’
Hij snapte wat ze bedoelde en legde een hand op haar doos.
‘Ik wil ook alleen jou zo vasthouden, andere meisjes niet. Wil je nu verkering met me?’
‘Ja, Wim.’
‘Fijn. Mag ik het gleufje van mijn verkering strelen?’
‘Vind je een verkleinwoord van toepassing?’
‘Dat vind ik lekkerder klinken. Maar hij, of zij, is vast groot genoeg voor mijn stijve.’
‘Denk ook maar aan nu, niet aan later. En ga me voorzichtig strelen, om het ook lang te laten duren.’
Hij deed zijn best, beginnend met over haar gleufje strelen, maar steeds voor hij uitgespeeld was vroeg ze hem wat meer te doen. Zelfs heel langzaam haar vingeren lukte hem niet, ze duwde zich zo schokkend tegen zijn hand en vinger op dat ze veel eerder klaarkwam dan hij eigenlijk wilde.
‘Sorry, Wim. Je deed merkbaar je best, maar ik hield het niet. Ik dacht, vinger, wordt dikker en langer en nog stijver. Houd me in de gaten, lieverd, voor het geval ik je stijve in me wil.’
‘Ja. En andersom. Voor mij is het vast makkelijker, het verschil met vrijen zal voor mij waarschijnlijk minder zijn dan voor jou. Ik bedoel, er komt dan wat anders om mijn stijve, er zal bij jou vast duidelijk voelbaar meer binnenkomen dan een vinger.’
‘Denk je, dat je een nog grotere krijgt?’
‘Ik heb het een keer opgezocht. Theoretisch groeit hij door tot een jongen in de twintig is, maar de laatste jaren groei stelt niet veel voor. De zaadproductie neemt nog wel toe. Vooral als die gestimuleerd wordt door min of mee regelmatig plaats te maken voor nieuw zaad.’
‘Mooi. Een grotere hoef je voor mij niet te krijgen, met dat stimuleren help ik wel mee.’
‘Er zit natuurlijk wel een eind aan. Op een gegeven moment komen ballen op hun maximale productie, dan helpt stimuleren niet meer.’
‘Er kwam vandaag twee keer wat minder dan bij de twee keer gisteren. Hoe zal het volgend weekend gaan?’
‘Waarschijnlijk hetzelfde. Tegen die tijd is er natuurlijk nieuw zaad aangemaakt.’
‘Bewaar je het voor me?’
‘Ja, natuurlijk. Als je me helpt hebben we er allebei wat aan, in plaats van alleen ik.’
‘Zou het niet gunstig zijn, als je begint met zo weinig mogelijk?’
‘Dat heb ik nu al, denk ik.’
‘Maar je weet het niet zeker?’
‘Ik weet hoe het voelt als ik vol zit, niet als ik leeg ben.’
Ze pakte zijn pikkie beet.
‘Ik wil wel proberen je dat gevoel te geven.’
‘Tjonge, je kan er geen genoeg van krijgen, hè?’
‘Ik weet niet hoe het komt, maar ik kan niet van je afblijven. Het zou vast anders zijn, als je bij mij nooit wat deed. Maar zeker als je wel wat gedaan hebt wil ik je stijve weer vasthouden en strelen.’
‘Ik weet geeneens of hij nog een keer omhoog kan komen.’
‘Samen lukt ons dat vast. Ik haal even een schone handdoek.’
Toen ze daarmee terugkwam gebaarde hij haar even te wachten.
‘Lieverd, ik geniet er erg van, dat je op m’n kamer in je blootje loopt.’
‘Waarom zou ik niet? Jij ligt ook helemaal in je blootje.’
‘En je vind het ook niet erg, dat ik alles van je goed kan zien?’
‘We hoeven ons voor elkaar toch niet te schamen? We hebben al meer dan wat gezien. Ik heb je pikkie in mijn mond gehad, jij hebt mijn gleuf gelikt.’
Ze kroop tegen hem aan, met de handdoek tussen hun in.
‘Je mag, voor deze keer, mijn gleuf strelen en denken, zodra ik een stijve krijg duw ik die daarin en laat ons allebei klaarkomen. Alleen zo denken, hoor, niet doen. Ik ga met je pikkie spelen.’
Ze begonnen allebei met spelen.
‘Hij begint alweer te groeien. Waar denk je nu aan, Wim?’
‘Dat mijn stijve lekker in je gleuf gestreeld zal worden. Hij past er vast helemaal in.’
‘Dat moet kunnen. Dat wil ik dan ook. Tot dan doe ik het met mijn hand zo goed mogelijk na.’
‘Ja, lekker. Tjonge, alsof hij vandaag voor de eerste keer stijf wordt.’
‘Hij heeft zelf vast geen geheugen. Het komt natuurlijk door waar jij aan denkt, wat je ooit mee gaat maken.’
‘Zou je er geen probleem mee krijgen, als ik mijn klodders zaad diep in je spuit?’
‘Dat is toch iets natuurlijks? Condooms gebruiken of voor het zingen de kerk uit niet. Ik ga wel de natuur neppen door de pil te nemen. Dan mag je als je in me klaarkomt je tegen die tijd maximale productie z’n gang laten gaan. Nou, zo tegen je praten hielp wel, hè?’
‘Ja, en je strelen.’
‘Vanaf halverwege, als hij stijf wordt, vind ik het het lekkerst. Zeg, zal ik je pijpen?’
‘Sandra!’
‘Stel je niet aan. Daar heb je vast over gehoord of gelezen.’
‘Jawel.’
‘Was je van plan het me ooit te vragen?’
‘Ik weet niet of ik ooit zulke woorden zou durven gebruiken.’
‘Ja, we moeten het wel beschaafd houden. Maar je denkt vast wel eens aan neuken, in plaats van wippen.’
‘Nou, Sandra. Eh ja.’
‘Ik ook, hoor.’
‘Als we toch bezig zijn, ik vind je een geil meisje. Sorry.’
‘Ach, ik vind jou een geile beer. Met een neukapparaat, dat stijf wordt zo vaak het kan. Nou, genoeg. We kunnen ook met andere worden erom vragen. Ik durf je nu wel te pijpen, zo veel zaad zal er niet komen.’
Ze duwde hem op zijn rug en boog zich over hem om zijn stijve in haar mond te nemen. Eerst voorzichtig, niet zo ver, maar al gauw streelde ze hem een eind met haar lippen. Na een paar keer stopte ze even.
‘Fijn, lieverd?’
‘Ja. Lekker warm. Dat je dat durft.’
‘Omdat je bij mij ook een beetje in mijn gleuf, tussen mijn lipjes gelikt heb. Wim, ik wil nog meer. Ook aan je eikel likken.’
‘O.’
‘Ik weet genoeg om het te proberen. Je stijve onderaan vasthouden, helemaal gaat hij toch niet in mijn mond. En dan je voorhuid teruglikken.’
‘Mijn eikel is erg gevoelig, hoor.’
‘Die kan er toch wel tegen om door mijn tong gestreeld te worden?’
‘Ik weet het niet.’
‘Nee, natuurlijk niet. Maar proberen, hè?’
‘Als je wilt.’
‘Ik wil alles van je. Ook je gevoeligste plekje. Wat ik later binnen in me kan verwennen. Ik kan beter opschieten, denk ik, voor ik je klaarpraat.’
Ze schoot op. Hij al gauw zich leeg.
‘Er kwam bijna niets, hè?’
‘Nee, ondanks alle pogingen bij mijn krampen om kennelijk het laatste eruit te krijgen. Ik weet nu hoe het voelt om leeg te zijn.’
‘Mooi.’
‘Je mag me vaker pijpen. Het was zo lekker warm in je mond en je gelik streelde me heerlijk.’
‘Ik zal het wel eens vaker doen als je zo goed als leeg bent. Dit beetje kon ik zo doorslikken, maar je grote klodders hoef ik niet.’
‘Je hoeft ook niet door te gaan tot ik kom.’
‘Dan wordt het zo kort dat het de moeite niet is. Omdat je eikel zo goed ingepakt zit wordt hij vast nooit ongevoeliger.’
‘Ik heb er nooit over nagedacht. Bij het vrijen kom ik ook vast erg snel.’
‘Als je vol zit zeker. Maar als we het vaker op een dag doen red je het vast wel langer.’
‘Wanneer?’
‘Over een paar jaar. We hebben maar net verkering, we moeten eerst nog zekerder van elkaar worden.’

Verder

Hij kwam weer, de meeste weekeinden daarna. Door de voordeur en zo vaak hij kon door haar handen of in haar mond. Zij kwam zo vaak ze wilde.

---

4. Onverwacht Vaderschap

Hij stond op en liep naar de voordeur, omdat hij de deurbel hoorde. Hij deed de deur open en zag een hem onbekend meisje staan. Hij keek haar vragend aan.
‘Ja?’
Het meisje keek hem even onderzoekend aan, voor ze antwoordde.
‘Kan ik u even spreken?’
‘Waarover?’
‘Kan het binnen, alstublieft?’
‘Niet als je iets wilt verkopen of komt collecteren.’
‘Nee, daarover gaat het niet.’
‘Goed.’
Hij deed een paar stappen terug, zodat ze binnen kon komen. Ze deed zelf de deur dicht, waarna ze hem weer onderzoekend aankeek.
‘Ik zag uw naam naast de deurbel. Bent u geboren op negen maart negentienzevenenveertig? Zo niet, dan zal ik u niet verder lastigvallen.’
Nu keek hij háár onderzoekend aan.
‘Ik denk, dat wat je ook wilt, we er beter bij kunnen gaan zitten. Loop maar achter me aan, ik zit in de tuin.’
Voor hij zich om kon draaien zag hij, dat ze haar hoofd schudde.
‘Kan het binnen? Er zouden buren mee kunnen luisteren.’
Hij grinnikte even.
‘Ja, dat zouden ze. Al heb ik niets te verbergen. Goed, in de woonkamer dan.’
Hij ging haar voor en wees naar de zitbank, waar ze op ging zitten. Ze zette haar schoudertas naast haar. Hij ging zelf aan de andere kant van het salontafeltje op een draaistoel zitten, die hij wegtrok van het bureau dat tegen het raam naar de tuin stond.
‘Mijn geboortedatum klopt. Hoe weet je die?’
Ze had al even rondgekeken, keek weer naar zijn bureau.
‘Ik zie een bloeddrukmetertje staan. Heeft u hartproblemen?’
‘Een beetje hoge bloeddruk, dokter. Meer niet.’
‘Ik ben geen dokter. Ik wil u alleen geen beroerte of zoiets bezorgen. Waar ik het over wil hebben zou u kunnen schokken. Zal u vast schokken.’
‘Kom maar ter zake.’
‘Ik heb meerdere manieren bedacht, hoe ik zou beginnen. Ik pak er nu maar één, ik weet niet of het de goede is.’
‘Maak je niet druk, ik kan goed luisteren. En kwaad word ik zelden.’
‘U zou een reden kunnen krijgen om kwaad te worden, al zou het niet op mij persoonlijk zijn.’
‘Op wie dan? Nou, begin nu maar.’
‘Ik weet niet precies hoe ik het beste kan beginnen, ik blijf het moeilijk vinden. Eh een jaar en twee weken geleden overleed mijn vader. Ik wilde dat, twee weken geleden, op een bijzondere manier herdenken. Meer dan alleen mijn moeder met ons verlies te condoleren. Maar ik had geen idee hoe. Mijn moeder ook niet, toen ik, een paar weken daarvoor al, haar om haar mening vroeg. Naar een graf kunnen we niet, hij is gecremeerd en zijn as is op zee uitgestrooid, wat zijn wens was. Mijn moeder stelde toen maar voor, om met ons tweetjes uitgebreid te dineren, thuis. Niet met de rest van de familie erbij, dat vond ze te druk.’
‘Wat is de rest?’
‘Ik heb een zus en een broer. Achteraf gezien, dat alleen met ons tweeën iets doen bleek een smoes, ze wilde alleen mij iets vertellen. We hebben het herdacht, met ons tweetjes, met een kaarsje naast paps foto op de schoorsteenmantel. Na ons eten, afwassen en koffie zetten gingen we weer in de kamer zitten. Ik wist niet waarover ik wilde beginnen, mijn moeder begon. Ze zei, dat ze me iets moest vertellen, waar ik ontzettend van zou schrikken. Ik dacht even, dat ze plannen had om te hertrouwen, maar dat sloot ik eigenlijk uit, ik zou niet weten wie daarvoor in aanmerking kwam. Toen zei ze heel zachtjes, je vader was misschien niet je vader.’
Hij ging wat meer rechtop zitten.
‘Dat was vast schrikken. Laat me raden. Je zoekt nu je echte vader? En je denkt dat ik dat ben?’
Ze bekeek hem even oplettend.
‘Fijn, dat u zo rustig reageert. Maar het is wat ingewikkeld. Om één en ander kort te sluiten, als ik vragen mag, is het uitgesloten dat ik uw dochter zou kunnen zijn?’
Hij dacht even na.
‘Tja. Het is voor negenennegentig procent uitgesloten. Maar ik heb altijd nog een klein beetje hoop gehad op die ene procent. Ik had graag een dochtertje gehad. Of meer kinderen.’
‘U bent niet getrouwd? Of geweest?’
‘Nee. Ga verder, als je wilt. Je moeder zei, je vader was misschien niet je vader.’
‘Ze deed er lang over, om te vertellen hoe het met dat misschien zat. Ze leek zich te schamen over wat er ooit gebeurd was. En dat ze het niet eerder verteld had. Niemand.’
‘Zelfs je eh vader niet?’
‘Nee, zelfs die niet. Wat ze hem ooit wel verteld had, niet lang nadat ze met hem in contact kwam, dat ze bevriend was met een andere jongen, waar ze het uit mee wilde maken. Ze vertelde hem niet, dat ze met die vriend eh sliep. Geslapen had. Ze vertelde mij, dat ze gedacht had, dat ze verliefd was op die andere, maar pas bij mijn vader ontdekte wat echte liefde was. Ze viel als een blok voor hem. Enne, sliep zo snel met hem, dat ze binnen een maand niet wist wie haar zwanger gemaakt had.’
‘Oei. Geen pil? Of zoiets?’
‘Ik heb er niet naar gevraagd. Ik wilde haar niets verwijten. Of haar ter verantwoording roepen. Ze moet het moeilijk genoeg hebben gehad.’
‘Ja, vast. Ze twijfelde dus. Toen. En dus nu nog?’
‘Ja. Ze was toen bang. Ze wilde de kans niet lopen om mijn vader zijn vaderschap te moeten ontnemen, hij was zo gelukkig met de komst van een baby. En toen ik er was met mij. Ik kreeg nog een zusje en een broertje. Hij was een geweldige vader voor ons. En mijn moeder was erg gelukkig met hem. Maar ik had er recht op, zei ze, om zeker te weten wie mijn vader was. Ook al in verband met mogelijke erfelijke ziekten. Ze vond dat vanaf mijn achttiende al, maar durfde me dat toen niet te vertellen. Na het overlijden van mijn vader heeft ze bijna een jaar gepuzzeld hoe ze het me zou vertellen. Ze vond het steeds dringender worden, die andere had ook niet het eeuwige leven. En ze dacht, dat ik het nu wel verwerken kon, hoe het ook uitviel. Ik moest het wel zelf uitzoeken, ze noemde eh een naam en die geboortedatum. En als waarschijnlijke woonplaats Hilversum of omgeving. Verder wist ze niets. Ze durfde zelf niet op zoek te gaan.’
‘Tja. Jij dus wel?’
‘Ja. Niet direct. We hebben het er eerst nog een paar avonden over gehad. Ze was al erg opgelukt dat ze haar twijfels aan mij had verteld, dat ze erover kon praten, maar op meer bijzonderheden om die vorige op te sporen kwam ze niet. Daarna heb ik er dagen over nagedacht. Toen besloten om aan de onzekerheid, ook die van mijn moeder, een eind te maken. Als dat mogelijk zou zijn.’
‘Tja. Moeilijke zoektocht?’
‘Daar was ik bang voor, met zo weinig gegevens. Maar ik wilde het toch eerst zelf proberen, voor Spoorloos of zoiets in te schakelen. Mijn moeder wilde dat niet, zo min mogelijk mensen moesten er van weten. En er was misschien geeneens sprake van een andere vader. Ze wilde wel graag op de hoogte gehouden worden van de resultaten van mijn zoektocht. Ik vond u, in Hilversum, en uw winkel, op Internet. Mijn moeder zei toen pas, dat u toen al in die handel zat.’
‘Daar ben ik op de middelbare school al mee begonnen. Radiootjes, die klasgenoten afdankten opkopen en iets duurder weer verkopen. Het is langzaam gegroeid, ik doe het nu met TV’s op grotere schaal. Ik koop oude modellen op bij de groothandel en bij importeurs.’
‘Is daar wat aan te verdienen?’
Hij grinnikte even.
‘Ja, zat. Er zit op nieuw spul een heel grote marge, die ze laten vallen als ze er vanaf willen. Daardoor kan ik ze heel goedkoop aanbieden, als mensen niet persé het laatste model willen. Maar laten we bij de eh zaak blijven.’
‘Ja. Ik weet niet goed hoe ik verder moet gaan. U kan me misschien helpen. Ik weet niet hoe goed uw geheugen is, hoeveel u meegemaakt heeft. Ik ben geboren op drie oktober negentieneenenzeventig.’
Hij draaide zich om naar zijn bureau, nam een papiertje en een ballpoint en schreef die datum op.
‘Negen maanden eerder is ongeveer begin januari eenenzeventig.’
Hij draaide zich weer naar haar toe.
‘Ik zat al die richting op te denken. In verband met die ene procent.’
Ze keek hem gespannen aan.
‘Wordt het nu mogelijk?’
Hij knikte langzaam.
‘Tja. Hoe heet je eigenlijk?’
‘Gabriëla. Puntjes op de e. De Wit.’
‘De Wit. Zegt me niets. O. Hoe heette je moeder toen?’
‘Elvira de Winter.’
‘Ach. Elvira. Ja, theoretisch is het mogelijk. Mijn geheugen is, op dit gebied zeker, uitstekend. Waarom kom je misschien later achter. Gabriëla, ik heb je moeder rond die tijd zo’n anderhalf jaar gekend.’
‘Dat weet u zeker? Al zullen er niet veel met dezelfde naam zijn?’
‘Je hebt genoeg verteld om me niet te laten twijfelen. Haar naam, je geboortedatum, en eh de omstandigheden.’
Gabriëla zuchtte.
‘Heeft u haar goed gekend?’
‘Ja, heel goed.’
‘Ik weet niet hoe ik het u moet vragen.’
‘Dat kan ik wel raden. Gabriëla, ik heb ook met haar geslapen. Schokt je dat?’
‘Nee, natuurlijk niet. Mijn moeder zou zoiets, over een mogelijk andere vader, nooit voor de grap vertellen. Als u het niet geweest was zou het iemand anders geweest kunnen zijn.’
‘Nee, dat geloof ik niet.’
‘Eh, één keer?’
‘Ik weet niet wat je moeder je al verteld heeft.’
‘Geen details. Ik heb er ook niet naar gevraagd. Het gaat mij eigenlijk ook niets aan.’
‘Tja. Één keer zou al genoeg geweest kunnen zijn. Waarom wil je eigenlijk toch wel meer weten?’
‘Niet uit sensatie, maar om mijn moeder, mijn vader en mogelijk mijn natuurlijke vader beter te begrijpen. Hoe het kon gebeuren. Dat mijn moeder vroeger met meerdere mannen geslapen heeft kan ik wel begrijpen, zo jong was ze niet toen ze trouwde. Maar die rare, snelle wisseling, waardoor ze aan het twijfelen ging, begrijp ik niet. Wel dat ze wat met een andere vriend begon, maar eh de rest niet. U lijkt me niet zo geschokt, ik was het twee weken geleden wel, maar daar ben ik al van bijgekomen. Ik denk niet, dat u me nog kan laten schrikken.’
Hij keek even op het papiertje op z’n bureau.
‘Tweeëntwintig, hè? Dan moet je van wanten weten. Je moeder en ik waren ook tweeëntwintig, toen het begon. We ontmoetten elkaar op een danscursus. Ze was niet iemand, toen in ieder geval niet, die al bij een eerste ontmoeting met iemand naar bed ging. Het heeft maanden geduurd voor het zover kwam. Daarna? Tja, daarna heb ik heel vaak met haar geslapen. Om het netjes uit te drukken.’
‘Eh op uw aandringen? Of wens? Sorry, als ik te veel vraag.’
‘Je vraagt niet te veel. Ik denk, dat ze het wel goed zal vinden als ik je wat meer vertel.’
‘Ik heb niet erg doorgevraagd, hoofdzakelijk geluisterd. Ik dacht, en zij vast ook, dat komt later wel. Ik vond, dat ze me genoeg verteld had, dat het serieus genoeg was om op zoek te gaan.’
‘Ja. Het lijkt me het eind van je zoektocht. Al er iemand in aanmerking komt om je vader te kunnen zijn dan ben ik het.’
‘Dat is nog niet zeker.’
‘Nee. Natuurlijk wilde ik al snel met je moeder naar bed, Gabriëla, zo gezond was ik wel. En smoorverliefd. Maar ik had het er met haar nooit over. Zij ook niet. Het kwam er wel van, omdat we elkaar bijna ieder weekend zagen.’
‘Hoelang?’
‘Wat ik zei, zo’n anderhalf jaar. We begonnen ook samen aan een tweede dansseizoen. We sliepen ongeveer een jaar bijna ieder weekend met elkaar. Nou ja, als je slaapt gebeurt er natuurlijk niets. We vrijden. Vaak. Tot er plotsklaps een eind aan kwam. Ik het je moeder nooit kwalijk genomen, hoor, dat ze het, voor mij volkomen onverwacht, uitmaakte.’
‘Daar is ze wel bang voor.’
‘Onnodig, Gabriëla. Ze kwam ervoor bij me, ze deed het niet schriftelijk of over de telefoon. Ik was er kapot van, maar ik begreep haar. Ze kon niet anders dan doen wat haar hart haar ingaf. Wat met een ander beginnen.’
‘Ik weet niet precies wat ze voor u voelde, ik weet wel, dat ze ontzettend gek was op mijn vader.’
‘Ja, dat moet wel. Ze heeft nooit rechtstreeks gezegd dat ze van me hield, wel dat ze verliefd op me was.’
‘Ze hield van mijn vader, dat weet ik zeker.’
‘Nou, fijn voor hem. En voor haar. Ik gun het haar natuurlijk, dat ze gelukkig met je vader is geweest. Tja, toen ze merkte dat ze zwanger was zal ze het best moeilijk gehad hebben, omdat, wat je zei, ze niet wist van wie. Binnen een maand, zei je?’
‘Ja. Ik vind het pijnlijk om u erover te vertellen. U weet vast wel, dat een vrouw in één periode niet constant vruchtbaar is. Die eh wisseling, van u naar eh waar ze mee getrouwd is moet zo ongeveer binnen een week geweest zijn.’
‘Ja. Toen ze bij me kwam, om het uit te maken, was ze nogal emotioneel. Ze vertelde dat ze, sinds kort, een nieuwe vriend had. Ze kon niet anders, zei ze, dan niet met mij maar met hem verder gaan. Ze zal toen nog niet geweten hebben dat ze zwanger was.’
‘Dat heb ik ook begrepen.’
‘Ik denk, dat je er, in zo’n twijfelgeval, pas achter kan komen wie de vader is met een DNA-test, na de geboorte van het kind. Als het niet duidelijk op iemand lijkt. Ik vind niet dat je op me lijkt. Of op je moeder, voor wat ik me kan herinneren.’
‘Toch veel op mijn moeder.’
‘Als je het me niet kwalijk neemt, niemand zal je knap vinden. Wel mooi, beter gezegd, je hebt een lief gezichtje. Dat vond ik van je moeder ook. En ze was zo lief.’
‘Nog. Eh bent u nu bedroefd?’
‘Ik ben nog niets. Want er is nog niets zeker.’
‘Nee, nog niet. Eh mijn moeder heeft in de verpleging gewerkt.’
‘Ja, dat deed ze toen.’
‘Via een oude kennis heeft ze drie buisjes gekregen met wattenstaafjes om wangslijm af te nemen.’
‘O. Drie?’
‘Ja. Ze zei, ik weet het zeker, maar het moet voor jou ook zeker zijn dat je mijn echte dochter bent. Niet geadopteerd of zoiets.’
‘Tja, dat had ook gekund. Had je dat erg gevonden?’
‘Waarschijnlijk niet, ik had een heel fijne jeugd. Maar dan zou ik toch ook op zoek gegaan zijn. Eh mijn moeder heeft het bij mij gedaan, mag ik bij u wangslijm afnemen?’
‘Natuurlijk.’
‘Fijn. Dank u wel dat u zo meewerkt.’
‘Ik durf niet te hopen, liefje, maar ik zou je alsnog wel als dochter willen.’
‘Eerlijk gezegd, ik heb geen vader nodig, maar als u het zou zijn, wil ik wel graag met u in contact blijven. Af en toe langskomen en zo.’
‘Ja, graag. Je kunt hier zelfs blijven slapen, ik heb een slaapkamer met een bed over. Ik zou ook graag weer met je moeder in contact komen. Hoe het ook afloopt.’
‘Dat ligt wat moeilijk. Ze zal vast de boot een tijdje afhouden. Hoe het ook afloopt.’
‘Ja, dat snap ik. Wat erg, zo veel jaar in onzekerheid.’
‘Ze wist geen andere oplossing.’
‘Nee, ik ook niet. Ik denk, dat ze er het beste van gemaakt heeft. En er terecht niets over gezegd heeft totdat je vader overleden was en jij wat ouder. Je lijkt me het goed te verwerken.’
‘Ja, maar ik wil nu wel zekerheid. Ik ben blij dat u nog leeft, anders was het een stuk moeilijker geworden om achter de waarheid te komen. Familie van u opsporen, en zo. Natuurlijk ben ik sowieso blij dat u nog leeft, zeker als zou blijken dat u mijn natuurlijke vader bent.’
Hij grinnikte even.
‘Natuurlijk heeft meerdere betekenissen.’
‘Hoe bedoelt u?’
‘Als het je niet schokt, als we een weekend bij elkaar waren, waren we meestal constant in natuurlijke staat. Dat bespaarde ons de tijd om ons steeds aan en uit te kleden.’
‘Ja, natuurlijk, als je eh het vaak wilt doen.’
‘Ze vond het makkelijk, omdat ze dan kon zien wanneer ik weer kon.’
‘Nou, als u er zo over durft te praten doe ik het ook. Durfde u zo rond te lopen, helemaal bloot, eh met een erectie? Dat mag bij naturisten geeneens, schijnt het.’
‘Je hoort zoiets privé te houden. Ik vond het eerst eh gênant. Maar je moeder genoot er van.’
‘Tjonge. Dat ze zich zo gedroeg.’
‘Ze was geen seksmaniak of zoiets, al vrijde ze heel graag. Het ging heel natuurlijk. Alsof je hoorde te vrijen als het kon.’
‘Tja, het hoeft niet alleen maar als je een kindje wilt maken.’
‘Dat was toen zeker niet mijn bedoeling. En van je moeder ook niet. We hadden het wel eens over trouwen, maar we hadden geen haast. Het was ook wel eens ter sprake gekomen, dat ze pas kinderen wilde als ze een paar jaar getrouwd was.’
‘Nou, dat is dus anders gegaan. Ze was zwanger toen ze trouwde.’
Gabriëla haalde een buisje uit haar tas, schroefde het open, haalde er een wattenstaafje uit en kwam voor hem staan.
‘Zeg eens A.’
Hij deed het niet, maar deed wel zijn mond open. Ze haalde het staafje langs de binnenkant van zijn wang, draaide het daarbij ook rond. Ze stopte het staafje in het buisje, schroefde het dopje er weer op en stopte het in haar tas.
‘De buisjes stuur ik zo snel mogelijk op. De uitslag komt na een paar weken. Eh wilt u me iets beloven?’
‘Wat?’
‘Ik weet niet of ze de uitslag ook naar u sturen, maar wilt u die pas inkijken als ik weer bij u kom? Dat lijkt me voor u gezelliger. Ik bel, zodra ik de uitslag binnen heb, kijk hem thuis ook niet in en kom zo snel mogelijk naar u toe.’
‘Ja, dat zou ik ook fijn vinden. Waarom heb je vandaag niet gebeld?’
‘Ik nam aan, dat u op zondag wel thuis zou zijn. En ik was bang, dat ik er via de telefoon een warboel van zou maken. Ik kon nu beter op u reageren. Andersom vast ook.’
‘Je deed het prima. Met kleine schokjes, zodat ik al snel vermoedde welke kant het opging.’
‘Het leek me niet zo geschikt om te zeggen, ik ben die en die, dochter van die en die. Als u daarmee geslapen heeft ben ik misschien uw dochter.’
‘Ik had het wel overleefd, maar zo ging het fijner. Eh nu het belangrijkste afgehandeld is, wil je wat drinken? Koffie, thee, fris?’
‘Fris graag. Heeft u cola?’
‘Ja. Geen light. Maar dat heb je ook niet nodig.’
‘Nee. U eh bent alweer complimenteus.’
Hij was de keuken ingelopen en kwam al snel terug met twee glazen, waarvan hij er één voor haar zette. Uit het andere nam hij een slokje, voor hij het neerzette.
‘Zo. Gabriëla, als je van mijn leeftijd geweest zou zijn had ik me ingehouden. Ik vind, dat ik het, zeker tegen jou, niet hoef te doen. Behalve een lief gezichtje heb je een lekker figuurtje. Een genoegen om naar te kijken.’
‘Nou, dank u wel. Eh mag ik een foto van u nemen?’
‘Ik heb ergens nog wel pasfoto’s.’
‘Nee, ik wil er graag een nemen met mijn mobieltje. Om die naar mijn moeder te sturen. Met de vraag, zou u hem in het echt willen zien?’
‘Die vraag lijkt me te snel gesteld.’
‘Ja, misschien wel. Dan, zo ziet hij er nu uit.’
‘Dat moet dan maar. Zeg, Gabriëla, je hebt me niet zo laten schrikken. Maar ik durf me ook niet rijk te rekenen, met een dochter. Nadat het met je moeder uitraakte, heb ik een paar maanden gehoopt dat ze zou merken dat ze zwanger was en bij me terug zou komen. Maar die kans was klein, omdat ze gezegd had dat ze aan de pil was. Maar honderd procent uitgesloten was het niet. Vandaar die ene procent.’
‘De kans is vijftig procent.’
‘Vijftig? Oei.’
‘Of u bent het, of toch eh waar mijn moeder mee getrouwd is.’
‘Nou, dat wordt spannend.’
‘Ja. Over complimenteus, u bent ook niet knap, vroeger vast ook niet zo. Maar dat is niet zo belangrijk. Het is fijn om bij u te zijn, om met u te praten.’
‘Dank je, dat is wederzijds. Je moeder en ik praatten niet zo veel met elkaar, we waren wel graag bij elkaar. Ik vond altijd, er ging zo’n rust van haar uit, ik was zo op m’n gemak bij haar.’
‘Zo is ze nog. Alleen de laatste maand niet. Ik begon het waarom daarvan te snappen, toen ze me over mijn vader en de rest vertelde. Ze was bang, dat ik haar niet zou begrijpen.’
‘Ja, je had het slecht op kunnen nemen. Drong het snel tot je door, dat ze in een heel korte tijd eh uit het ene in het andere bed gedoken moest zijn? Anders waren er geen vragen geweest.’
‘Ja, dat was wel erg snel. Maar ik had jaren gezien hoe ze thuis met elkaar omgingen. Allesbehalve koel. Ze grepen elke gele- genheid aan om naar hun slaapkamer te gaan. Tot op het laatst. Vast niet om te praten.’
‘Nee. Ik eh kan me daar wel iets bij voorstellen.’
‘O?’
‘Heb je de tijd? Of moet je op een bepaalde tijd thuis zijn?’
‘Ik heb de tijd. Ik kan mams bellen waar ik blijf. Mag ik nu een foto van u maken? Buiten? Daar is beter licht.’
Hij liep naar buiten en liet haar een foto maken. Ze was daarna even in de weer met de toetsen van haar mobieltje.
‘Ik ben benieuwd hoe snel ze reageert. Ze moet al vermoed hebben dat u thuis was en dat u eh in aanmerking kwam, anders had ik wel eerder gebeld.’
‘Laten we naar binnen gaan.’
Ze zaten amper, toen het mobieltje van Gabriëla belde. Ze keek er snel op en grijnsde.
‘Weinig veranderd.’
‘Nou, fijn dat ze dat vindt.’
‘Ja. Maar ze geeft daarmee dus ook gelijk toe dat u het geweest kan zijn. Nou, een definitief einde van de zoektocht, denk ik. Onwaarschijnlijk dat het iemand anders was, hè?’
‘Dat lijkt me zelfs uitgesloten.’
‘Ja, mij eigenlijk ook. Eh over wat u zich bij mijn ouders voor kan stellen?’
‘Eigenlijk is dat nogal intiem.’
‘Ja, maar u heeft al toegegeven dat u met mijn moeder geslapen heeft. Vaak. En haar misschien zwanger gemaakt heeft. En ik wist al, dat ze met een man, nee, twee, geslapen had, vóór haar huwelijk. Wat ik al zei, ik denk niet, dat u me nog kan laten schrikken. Ik zou wel graag wat toelichting willen. Van uw kant.’
‘Goed. Ik heb niet al een week nadat ik haar leerde kennen met haar geslapen. We waren allebei types, die niet zo van uitgaan hielden. Maar we wilden wel met de andere sekse in aanraking komen. Daarom waren we, onafhankelijk van elkaar, onbekend met elkaar, allebei op een danscursus gegaan. Zo heb ik haar ontmoet.’
Hij stond op, liep naar een boekenkast, haalde er een album uit, legde die open op de salontafel en bladerde er snel door.
‘Kijk, het kaartje van het nieuwjaarsbal van de danscursus. Vier januari zeventig.’
‘Van het eerste dansseizoen of van het tweede?’
‘Het eerste. Net voor het tweede nieuwjaarsbal, een jaar later, maakte je moeder het uit. Zie je, dat het kan kloppen met de datum van eh je verwekking? Ik ben gelijk met dansen gestopt. Ik wilde haar niet meer tegen het lijf lopen. Ik heb toen niet gevraagd of zij er mee zou stoppen.’
‘Ik heb geen idee.’
‘Ik weet niet wat ze aan herinneringen op zou willen halen. Van mijn kant was het liefde op het eerste gezicht, Gabriëla. Als ik niet met haar danste hield ik haar ook steeds in de gaten. Na een paar avonden wist ik, dat ze met de bus kwam, en vroeg haar of ik haar met mijn auto thuis mocht brengen. Dat mocht. Na een paar keer, waarbij we ook onder het dansen beter kennis maakten, vroeg ze me mee naar binnen. We praatten daar wat en dronken nog wat. Ik was uitermate keurig opgevoed, ik ging dus ook op een keurige tijd naar huis. Pas na een paar keer kwamen er afscheidskusjes bij. We begonnen ook ’s zaterdag- savonds uit te gaan. Vaak naar een schouwburg. Één avond zal ik nooit vergeten. Toen we uit de schouwburg kwamen had het geijzeld. Ik ben heel voorzichtig naar haar huis gereden. Daar zei ze, dat ze het onverantwoord vond om mij nog naar mijn huis te laten rijden, ik moest maar blijven slapen. Ik vroeg, hoe dan? Ze zei, jij slaapt in mijn bed, ik ga slapen in de kamer van het meisje dat op dezelfde verdieping naast me woont. Ze is er dit weekend niet, maar ik heb haar sleutel. Voor noodgevallen, en dit is er één. Ik stemde natuurlijk toe, ik wilde graag langer bij haar blijven, al was het niet in hetzelfde bed.’
‘Had u dat gewild?’
‘Ja, zeker. Maar van meer dan kussen was het nog niet gekomen. Ik durfde niet meer, omdat ze er geen enkele aanleiding toe gaf.’
‘Dan kan je toch wel wat proberen?’
‘Ik was bang voor een afwijzing. Probeer jij wel eens wat?’
‘Eh. Ja. Zonodig.’
‘De jeugd gaat vast wat vrijer met elkaar om dan vroeger.’
‘Het ligt erg aan de kring waarin je verkeert. Maar die kan je kiezen.’
‘Ja. Je bent vast ook keurig opgevoed.’
‘Ja. Ook keurig voorgelicht. Tot ongeveer mijn vijftiende had ik geen belangstelling voor jongens. Maar dat veranderde van de ene dag op de nadere. Dat kwam door mijn broer.’
‘O?’
‘Ik had gemerkt dat hij al wel belangstelling voor meisjes had, al was hij twee jaar jonger dan ik. Eh eigenlijk weet ik niet of u het verder wel horen wil.’
‘Ik neem niet aan dat je met je broer geslapen hebt.’
‘Nee zeg. Maar zeg maar stop, als u niets meer horen wilt.’
‘Ach, Gabriëla, ik heb, na je moeder, niet veel meegemaakt, maar er is een hoop op TV te zien. Tot en met vrij intiem. Eigen- lijk het enige wat je zelden ziet is een erectie. Verder alles.’
‘Eh ja. Goed. Ik durf nu wel verder te gaan. Ik kwam een keer op de kamer van mijn broertje. Dat kwam ik wel vaker, meestal om even hulp voor mijn computer te vragen.’
‘Had je er zelf één?’
‘Ja, we hadden er allemaal één. Dat voorkwam ruzies. Mijn vader verdiende goed, we kregen veel, maar zonder dat we echt verwend werden. Maar die keer schrok ik, van mijn broertje. Hij zat niet, zoals altijd, aan zijn bureau, maar lag, helemaal bloot, op bed. Met in z’n ene hand een duidelijk zichtbaar pornoblaadje, in z’n andere hand zijn eh erectie.’
‘Ik vind dat wel gezond, hoor. Op ongeveer je vijftiende? Hoe oud was hij?’
‘Dertien.’
‘Misschien wat aan de vroege kant, voor dertien. Maar ik weet niet meer wanneer ik er zelf mee begon.’
‘Ik weet er inmiddels natuurlijk wel wat meer van. Ook over natte dromen, bij jongens.’
‘Ja. Je gaat jezelf helpen, om die te voorkomen. Ten eerste is dat lekkerder, ten tweede blijft je bed schoon. Als je het goed opvangt.’
‘Ja. Ik wist toen nog niet zo gek veel, maar wel iets, van jongetjes. Hij had een grotere erectie dan ik bij een jongetje van dertien verwacht had. Geen klein slangetje dat op zijn balletjes hing, wat ik me van vroeger herinnerde. Maar een paaltje, langer dan zijn hand, dat naar het plafond wees. Ik pakte het blaadje van hem af en keek er met één oog in. Met m’n andere keek ik, hoe hij zijn erectie streelde. In dat blaadje zag je jongens hun erectie in een meisje duwen, in verschillende standjes. Ik vroeg, doe jij zoiets ook? Hij zei, ik zou wel willen, maar dat laten meiden niet toe. Wat ze vaak wel willen, is me klaar laten komen. Omdat ik al een paar dagen geen geluk gehad heb, moet ik nu mezelf helpen. Ik vroeg, moet dat? Hij zei, mijn zaadproductie blijft maar doorgaan. Als ik het niet kwijtraak krijg ik pijn in mijn buik. Of maakt ik ’s nachts mijn bed vies. Ga nu maar weg, dan kan ik verder. Ik zei, en als ik niet wegga, wat dan? Hij zei, dan zul je het zien, ik kan niet meer stoppen. Jij mag het ook wel verder doen. Ik wist theoretisch hoe het werkte, praktisch nog niet, maar daar had ik bij hem geen zin in. Maar ik bleef wel en zag hem klaarkomen. Hij hijgde daarna een tijdje uit, terwijl zijn erectie steeds kleiner werd. Zo klein als ik jaren eerder bij hem gezien had. Hij waste daarna bij de wastafel alles van zijn buik af en ging weer op bed liggen. Ik vond het erg leerzaam, maar ik zei, ik kwam om je hulp vragen. Hij zei, om klaar te komen? Ik schrok. Ik zei, nee, voor mijn computer. Maar eh help jij wel eens meisjes? Hij zei, ik word liever zelf geholpen, maar ik help ze ook wel eens. Hij legde me uit hoe. Dat was ook erg leerzaam, daar was bij mijn voorlichting niet over gepraat.’
‘Voor zover ik weet, wordt er te weinig verteld. En vaak te laat.’
‘Je hoort natuurlijk van andere kinderen ook wel eens wat. Ik vroeg mijn broer, wat als niet ik, maar mams binnen gekomen was? Hij zei, dat is al een keer gebeurd, dat kon me niets schelen. Ze had me toch zelf verteld dat ik natte dromen zou krijgen? En ze vrijde zelf met paps. Ze vond, dat ik een mooie, grote stijve had. Enne, ze vroeg, waarom ik een zakdoek op de radiator had liggen. Tja, die was ik vergeten weg te halen. Als een meisje me hielp, spoot ik het het liefst gewoon weg. Maar dat kon niet altijd. Dan ving ze het op in m’n zakdoek. Die spoelde ik thuis uit en hing hem te drogen. Ik vertelde dat mams. Die snapte het. Het enige dat ze er eigenlijk op zei, was dat ik meisjes netjes en lief moest behandelen en niet moest vrijen. Daarna gooide ik mijn zakdoeken met mijn klodders erin gewoon in de was.’
‘Ja, zoiets herinner ik me ook. Dat gedoe met zakdoeken, bedoel ik, mijn moeder heeft mij nooit betrapt.’
‘Daarna vroeg ik, en als Violet, onze zus, je betrapt had? Hij grinnikte, zei, dat had ze al een keer. Ze nam het gelijk van me over en hielp me. Omdat ik daaraan merkte dat ze er ervaring mee had vroeg ik, of ik naar haar gleuf mocht kijken. Nou, geen probleem. Die was goed te zien, zo veel haar had ze er niet. Hij vroeg, of hij ook bij mij mocht kijken, ik zou er nog wel meer behaard zijn, ik was een jaar ouder. Nou, dat wilde ik ook niet. Daarna ben ik wel jongens gaan helpen. Vooral omdat ze daarna een stuk rustiger werden en het verder bij kussen lieten. En ik liet me soms door een heel aardige helpen.’
‘Liet? Beviel het niet?’
‘Jawel, maar na mijn schooltijd ben ik gaan werken, dan maak je zo vaak geen contact met jongens meer.’
‘Ja, zo gaat dat. Zulke contacten als op school of daarna heb ik nooit gehad. Anders had ik vast bij je moeder meer gedurfd. Toen ik die nacht bijna in slaap viel kwam je moeder bij me in bed. Ze zei, niets zeggen. Ze omarmde me, ik haar. Ik voelde dat ze niets aanhad.’
‘Zo. Dus ze wilde wat. Wat had u aan?’
‘M’n T-shirt en m’n onderbroek. Ik voelde bij haar eerst haar blote rug, toen ik wat lager ging haar blote kontje. Ik durfde gelijk wat meer, ik ging naar haar voorkant en pakte haar borsten. Ik weet nog heel goed, hoe ik daarvan genoot. Ze waren ook groter dan ik me voorgesteld had. Jij bent ook niet slecht bedeeld.’
Gabriëla grinnikte even.
‘Nee. Dat kon u niet laten, hè?’
Hij grinnikte ook even.
‘Nee. Van die van je moeder kon ik daarna slecht afblijven. Maar die keer, toen ik er net achter was wat ik er mee kon doen, voelde ik dat ze met een hand in mijn onderbroek ging. Ik was erg verbaasd, dat ze niet schrok van wat ze vond, maar me uitgebreid bevoelde. Ik vroeg toch maar, schrok je niet? Na even wachten zei ze, nee. Ik heb van twee jaar geleden tot vorig jaar verkering met een jongen gehad. Die was niet zo eh die zat wel aan me. Ik heb hem geleerd het zo te doen dat ik het prettig vond, jongens hebben daar geen idee van. Andersom wel, ik vond bij hem hetzelfde als bij jou, het wees zich voor mij vanzelf hoe ik hem kon verwennen. Ik zei, doe dat mij maar niet, om je bed schoon te houden. Ze zei, ik hoop dat je het niet erg vindt, ik heb wat voorbereid. Jij deed maar niets, ik wilde al gauw wat meer met je dan kussen. Ik heb op zo’n gelegenheid als deze gewacht. Vind je dat erg? Ik zei, nee, ik durfde niets. Leer me alsjeblieft wat. Graag, zei ze. Eh verbaast je dat, Gabriëla?’
‘Niet zo. Zo’n bui heb ik ook wel eens.’
‘Ook gezond, denk ik. Je moeder zei toen, ik heb condooms, als ik je er één omdoe blijft mijn bed schoon. Tja. Eh dat bleef het.’
‘Tja, eentje moet er beginnen.’
‘Ja. Ze deed het licht aan om me het condoom af te doen. Ik zei, als je het licht uitdoet en weer bij me komt liggen wil ik ook graag daar bij jou aan voelen. En proberen jou te verwennen, als je wilt.’
‘Durfde u het niet met het licht aan?’
‘Jawel, maar in het donker kan je beter voelen. Net zoals beter luisteren. Ik had amper wat gevoeld toen ze zei, je hebt wat lekkerders dan een vinger om daarin te stoppen. Ik schrok daar erg van en liet haar los. Nee, zei ik, dat doe ik niet. Afgezien van dat ik dat zo snel niet zou kunnen, wat je hebt moet je bewaren tot je getrouwd bent. Je zal wel snappen wat ik bedoel. Ze was weer even stil, voor ze zei, ik heb dat al niet meer, sinds vorig jaar. Ik vroeg, heb je met die verkering eh geslapen? Ze zei, ja, dat kon ik ook niet laten, al moest ik ook moeite doen om hem over te halen. Je kan je het misschien niet voorstellen, maar de meeste meisjes die een erectie in hun hand gehad hebben willen er meer mee. Al durven ze dat niet allemaal. Ik ben aan de pil, lieverd. Dus kunnen we er samen van genieten. Even later hebben we dat gedaan. Ik vertel je dit, deze aanloop, om je de rest beter te laten begrijpen.’
‘Welke rest?’
‘Hoe we verder met elkaar omgingen. Ik was bijna iedere zaterdagavond en de hele zondag bij haar. Ik sloot mijn zaak zater- dagmiddag om vier uur en ging dan naar haar toe. Het eerste dat we deden was eh vrijen. Als we niet uitgingen wisselden we, tot ik ’s maandagsmorgens vroeg wegging, vrijen af met wat eten en drinken of slapen. Vanaf die nacht met ijzel in de winter van het eerste dansseizoen, tot net voor het nieuwjaarsbal in het tweede dansseizoen. Tot omstreeks de tijd dat jij verwekt bent. Al snap ik niet hoe dat kon, ze moet steeds aan de pil geweest zijn, anders was er al eerder wat gebeurd. Ze heeft me nooit verteld voor wie ze me in de steek liet, al had ik wel een vermoeden. Een andere van de danslessen. Ze moet er dus vrij snel mee in bed beland zijn.’
‘Hij kwam dat tweede seizoen op dansles. Af en toe een tijd niet, hij zat op de grote vaart.’
‘Dus je had een vader die niet iedere dag thuis kwam?’
‘Ja, dat wisten we al snel. En als hij er wel was, ik zei al, als het kon verdwenen hij en mams naar de slaapkamer.’
‘Ja, dat snap ik wel. Hoe je moeder het deed weet ik niet, maar ik kon aan haar merken als ze iets wilde. Dan wilde ik ook wel. Je zal vast ook verhalen gehoord hebben van mannen die niet zo vaak mogen. Het hoeft niet perse iedere dag, maar, wat je broer zei, na een tijdje wil je ergens vanaf. En, als je de kans krijgt, op een lekkerdere manier dan een hand om je erectie. Ik bedoel het niet slecht, Gabriëla, maar je moeder was onverzadigbaar. Ze wilde zelfs nog wel vaker dan dat ik kon. En ze was niet lijdzaam, het was iedere keer een feest om met haar te vrijen.’
‘Met mijn vader vierde ze vast ook vaak feest. Ik heb ze één keer per ongeluk betrapt. Ze zat bovenop hem, ze eh bereed hem. Wipte op en neer, ze genoot zichtbaar van een nog grotere, langer en dikker, dan mijn broertje had. Dat vond ik ook leerzaam, ik had me wel eens afgevraagd of zoiets groots als volwassen mannen moesten hebben er zonder al te veel moeite in zou gaan. Mams zag me niet, paps wel. Hij zei, ga weg, je stoort. Later sprak hij me erop aan. Hij vroeg, of ik geschrokken was. Ik zei, niet zo, ik wist wel dat het anders kon dan hoe dieren op elkaar zitten. En ik ben nu gerust gesteld, ik zag dat het zonder problemen in elkaar paste. Hij zei, ja, dat past perfect. Begin jij er niet te vroeg mee. Houdt het bij handwerk, als je snapt wat ik bedoel.’
‘En? Deed je dat?’
Gabriëla bloosde een beetje.
‘Ja. Nog steeds. Maar niet zo vaak meer. Ik kom geen geschikte jongens tegen. Ik weet niet of ik dan zo word als mijn moeder.’
‘Ik hoop voor die jongen wel. Maar ik hoop ook, dat je je moeder niets kwalijk neemt. Ik heb dat nooit gedaan. Zelfs niet toen ze het uitmaakte. Wil je haar dat alsjeblieft vertellen?’
‘Ja, zal ik doen. Bij gelegenheid. Bedankt, dat u me wat uitgelegd hebt.’
‘Ja, goed. Hoe is je vader overleden?’
‘Een auto-ongeluk. Op weg naar de haven.’
‘Ach. Hij ging dus weg maar kwam niet meer terug.’
‘Niet levend. Na de crematie zei mams, we doen gewoon alsof hij over een tijd weer na een reis thuis zal komen. Al weten we dat dat nooit gaat gebeuren. Maar we gaan met ons vieren weer gewoon verder. Ze kreeg een pensioen waar we ruim van konden leven, ze hoefde dus niet te gaan werken. Ze was er altijd als we thuiskwamen. Dat is ze, voor mij, nog steeds, de rest is al het huis uit en getrouwd. Mijn zus heeft al een zoontje, mijn schoonzus is in verwachting. Die heeft een keer tegen me geklaagd. Ze zou blij zijn als het niet meer mocht, dan kreeg ze een tijd rust, want Wouter pakte haar iedere nacht een paar keer.’
‘Tja, een aardje naar zijn moertje. Hij wilde al op z’n dertiende wat kwijt, hij kon er dus ook geen genoeg van krijgen. Vind je het vervelend, dat jij nog niet getrouwd bent? Of wil je dat niet?’
‘Jawel. Maar ik wil niets proberen, zoals mams. Sorry.’
‘Ze ging niet constant van de een naar de ander, Gabriëla, zo was ze niet. Je vader was pas de derde. Omdat ik zeker weet, dat ze, afgezien van eh eerder handwerk, het vóór mij met maar één andere jongen geprobeerd heeft. Er mee gevreeën heeft. Omdat ze me vertelde, dat die haar ontmaagd had. Sorry.’
‘Ik weet wel hoe het heet. Ik wacht op een jongen waar ik als een blok voor val. En u? Sorry.’
‘Je mag me alles vragen. Je vertelt zelf ook veel. Gabriëla, ik wacht nog steeds op iemand, waarvoor ik net zo veel kan voelen als voor je moeder. Voor minder doe ik het niet.’
‘Dat kan ik wel begrijpen. Eh ik weet niet hoe mijn moeder er over denkt, maar zou u het met haar weer willen proberen?’
‘Zou je dat willen?’
‘Als u mijn echte vader bent wel. Anders eh, nou ja, dat zouden jullie zelf uit moeten zoeken.’
‘Ja, natuurlijk. Ik sta er niet afwijzend tegenover, Gabriëla, of ik nu je vader ben of niet. Maar we zouden opnieuw moeten be- ginnen met kennismaken. Ik verwacht niet, dat ze voor mij hetzelfde kan gaan voelen als voor je vader.’
‘Misschien bijna. Maar, neem me niet kwalijk, op jullie leeftijd zou het toch al gezellig kunnen zijn om samen te gaan leven?’
‘Ja, vast wel.’
‘En dan vast ook vrijen, mams zal best weer op te warmen zijn.’
‘Nou zeg!’
‘Ik zeg maar eerlijk hoe ik erover denk. U bent niet bekrompen, u neemt mijn moeder niets kwalijk. Eh zelfs niet, dat ze zei dat ze al ontmaagd was?’
‘Nee. Ik vond het, aan de ene kant, wel jammer dat ze niet meer eh nieuw was. Maar ach, het verschil had ik toch nooit gevoeld. Aan de andere kant, ik heb er nooit naar uitgekeken om een meisje pijn te doen.’
‘Dat doet het niet altijd, schijnt het. En bevallingen zijn erger.’
‘Ja, daar is zeker niet aan te ontkomen. Behalve het voorkomen. Maar dan krijg je geen kinderen. Geen eigen kinderen.’
‘Het is nu voor mams vast te laat om er nog te krijgen.’
‘Ik zou er volkomen tevreden mee zijn als jij mijn dochter zou zijn. Al wilde ik natuurlijk wel, dat alles anders gelopen zou zijn. Dan had ik je jeugd niet gemist.’
‘Met de nadelen daarvan.’
‘Die horen erbij. Die zou ik vast vergeten zijn als ik met je moeder in bed lag. Moeders blijven aan hun kinderen denken, maar vaders dan niet. Zelfs als er geen kinderen meer van kunnen komen blijven ze graag hetzelfde doen.’
‘Of laten doen.’
‘Ja, met je moeder wel, die bleef niet lijdzaam op haar rug liggen. Sorry.’
‘Ach, ik heb het een keer gezien. U denkt er kennelijk nog met veel genoegen aan terug. Aan met haar vrijen.’
‘Ja, zeker. Aan haar gezelschap en aan het vaak met haar vrijen. Omdat het niet hoofdzakelijk om mijn eigen eh bevrediging ging, maar omdat ik het met je moeder iedere dag een feest vond. Zelfs als we niet aan het vrijen waren was het vooruitzicht op de volgende keer al fijn. En ik weet zeker, dat het bij haar ook niet alleen om haar eigen bevrediging ging. Eh genoeg.’
‘Ik ben ook niet bekrompen, hoor.’
‘Nee, dat heb ik al gemerkt. Maar ik hoor je niet zo veel over je moeder te vertellen.’
‘Ze heeft me zelf, de laatste week, meer verteld dan ooit. Ook dat ze van mijn vader gehoord had dat ik ze een keer bekeken had, toen ze aan het vrijen waren. Eerst schaamde ze zich erover, maar na een tijdje begon ze er toch over te vertellen. Hoor- baar nagenietend. Dat ze, als ze een jongen na een tijd goed kende en vertrouwde, niet van hem af kon blijven. Dat ze zelf natuurlijk maar één keer ontmaagd was, maar dat ze drie jongens ontmaagd had. Die vóór u, u en eh mijn vader. Die had ze alle drie alles geleerd. Om meer te doen dan simpel op en neer.’
‘Nou, mij zeker. Het meeste is natuurlijk aangeboren, maar er bleek meer mogelijk dan ik gedacht had. Als we allebei van niets hadden geweten was het er vast onhandiger aan toe gegaan. Enne, als er bij haar niet veel kon, liet ze me toch in een weekend net zo vaak klaarkomen als wanneer het wel kon. Wanneer ik maar kon, dus. Zoals jongens dat wel eens noemen, als ik ’s maandagsmorgens bij haar wegging, na een laatste vrijpartij, was ik altijd platzak.’
‘Zichtbaar? Of voelbaar?’
‘Heb je daar geen ervaring mee?’
‘Afgezien van mijn broer en mijn vader, ik blijf hem maar zo noemen, heb ik geen jongens bloot gezien. Gevoeld wel. Twee voelbare balletjes in hun zak. Maar verschil in grootte heb ik niet gemerkt. Of ze nu vol zaten, tot ik ze eh gekalmeerd had, of wat minder vol. Verder dan twee keer op een avond ben ik nooit gekomen, dus, wat u noemde platzak zullen ze niet geweest zijn.’
‘Uitwendig zichtbaar of voelbaar is het niet. Ik voelde me wel leeg. Ik plaagde haar dan, je hebt me leeggemolken. Ik zeg maar niet hoe ze dan reageerde.’
‘Het kwam ter sprake, maar ik wil er niet alles over vertellen. Dat mag ze zelf doen, als ze wil. En durft. Die eerste was niet zo eh productief. Daarom vond ze het met u fijner. En met mijn vader ook.’
‘Ze zat er toen niet mee, om te vertellen wat ze voelde. Ze voelde zich heerlijk vol, en volgespoten. Maar na twee keer is het meeste er wel uit. Het gaat dan ook steeds langer duren, voor er weer iets kan.’
‘Drie keer, op een zondag?’
‘Eerst wel. Maar eh waar vraag is komt aanbod. Ik bedoel, langzaamaan kon het vaker. Ik denk, toen, na maanden, vier of vijf keer. Over een hele dag.’
‘Klinkt niet slecht.’
‘Je moeder was er maar net tevreden mee. Sorry.’
‘Toch beter zo dan om het als vrouw lijdzaam te ondergaan, als het zonodig moet? Mams had er alleen spijt van, dat ze het met de derde te snel gedaan had, waardoor ze niet wist wie mijn vader was. Maar van die derde wist ze gelijk zeker, dat ze die voor altijd wilde houden. Dat gevoel had ze niet eerder gehad. Sorry.’
‘Nee, zo kan dat gaan.’
‘Bij de eerste had nieuwsgierigheid een grote rol gespeeld, ze offerde haar maagdelijkheid daar maar voor op. De meeste jongens boven de twintig waren toch vast ook geen maagd meer. U wel, dat wist ze zeker. Ze moest u overhalen, u wilde eigenlijk niet.’
‘Eerst niet. Niet omdat ik nog nooit gevreeën had. Pas toen ze zei, dat ik niet de eerste was en dat ze aan de pil was. Gabriëla, principes om als maagd het huwelijk in te gaan zijn mooi, maar als een warm handje je erectie streelt en je het vooruitzicht krijgt dat die vast nog lekkerder gestreeld gaat worden, in eh wat ik net bij haar gestreeld had, is het zo goed als onmogelijk om dan te blijven weigeren. En ik was natuurlijk ook zo nieuwsgierig als wat. En opzettend opgewonden, ik wilde heel graag weer wat kwijt.’
‘U kan zich keurig maar duidelijk uitdrukken. Zonder, wat ze noemen één vies woord te gebruiken.’
‘Er zijn overal meerdere benamingen voor. Ik wil er toch wel één gebruiken. Wat je dan, als jongen, denkt. Ik zou wel gek zijn, als ik bleef weigeren. Ik ga haar neuken, tot we allebei klaargekomen zijn. En zo gauw ik weer kan, tot ik me leeggespoten heb.’
‘Tja. Ik neem u ook niets kwalijk, hoor. Niet die eerste keer, ook niet alle keren het jaar daarna. Ik neem mams ook niets kwalijk. Jullie hadden de leeftijd, en jullie wilden het allebei. Als u minder voorzichtig uitgevallen was, was het er vast eerder van gekomen.’
‘Ja, iets eerder. Je moeder was toevallig de eerste, die een aanleiding vond om er mee te beginnen.’
‘Ja. Ze wist er nog alles van. Ook van uw aarzeling, die is ze altijd blijven waarderen.’
Gabriëla grinnikte even.
‘Maar ze was blij, dat u uw verzet snel opgaf. Zij was ook opzettend opgewonden. Ze zei, ú had haar opzettend opgewonden.’
‘Ik had in ieder geval hete blikken op haar geworpen. En haar hartstochtelijk gekust. Ze zal ook wel, als we elkaar omhelsden, door onze kleding heen tegen haar buik gevoeld hebben dat ik een erectie had.’
‘Sommige jongens proberen dat te voorkomen. Maar als ik wat wil weten pak ik ze zelf wel.’
‘Je moeder wilde toen ook wat, al wist ik niet wat. Zeker niet dat het op vrijen uit zou draaien.’
‘Ze wilde het met u beter doen dan met die eerste, die kwam eh de eerste keer veel te snel.’
‘O. Vandaar eerst in een condoom? Heeft ze dat verteld?’
‘Ja, blozend. Dat deed ze toen expres, en zo snel mogelijk daarna eh in het echt. Dan duurde het lekker lang.’
‘Ja.’
‘U weet het nog?’
‘Ja, natuurlijk. De eerste keer, ’s zaterdagsmiddags, was altijd een vluggertje. Na bijna een hele week zat ik heerlijk vol.’
‘Vertel verder.’
‘Dat gaat wat ver. Voor een meisje dat nog niet gevreeën heeft. Ik heb eigenlijk al veel te veel verteld.’
‘U vertelt heel fijn. Heel vroeger vertelden moeders er waarschijnlijk pas wat over vlak voor de huwelijksdag van hun dochter. Als voorbereiding op wat een man in de huwelijksnacht met ze zou doen. Mijn moeder zou er zich ook van verzekeren dat ik genoeg wist. Maar ik zou het fijn vinden als u me nog wat meer wilde vertellen. Dan hoor ik het ook eens van een andere kant.’
‘Ik heb er met je moeder wel over gepraat, maar je kan nooit precies vertellen hoe het voelt. Het is niet alleen een lichamelijk gevoel. Ik vond het indrukwekend, dat ik eh mijn erectie in haar mocht duwen, vooral, omdat die er helemaal in ging. En daar helemaal rondom vastgehouden werd. En dat heerlijke strelen, tot ik klaarkwam. Dat was nogal een verschil met daarvoor, alleen haar hand er omheen.’
‘Ook nog een condoom ertussen.’
‘Eerst niet. Toen ze me voor het eerst beetpakte. Dat was al een feest, een warme hand er omheen. Die zachtjes streelde. Het leek me, alsof hij daarvan nog iets groeide. En ook, toen ze eh mijn zak even in haar hand nam. Ik voelde me mannelijker dan ooit, ze had vast, en masseerde, waar mijn zaad gemaakt werd. Dat wond me nog meer op, ik verwachte snel stop, laat me los, te moeten zeggen. Ze was erg handig met het condoom omdoen. Ze ging me weer strelen, ik merkte geeneens dat er een condoom tussen zat. Maar al snel ging ze eh anders strelen.’
‘Aftrekken. Sorry. Sommige jongens vragen er gewoon om, andere zijn wat netter. U kwam vast snel, hè?’
‘Ja. Ergens vond ik dat jammer, later niet meer, omdat we het toch vaak deden. Hoelang het dan soms ook duurde, het was altijd te snel. Het beginnen te komen, bedoel ik. Het komen zelf duurde die snelle keren heerlijk lang. Er komt uiteindelijk niet veel, qua inhoud, maar het bleef maar komen, het voelde aan als een liter. Maar honderd keer lekkerder dan plassen, omdat het gestreel doorging. Weet je, dat vrouwen soms vaker dan één keer klaar kunnen komen?’
‘Dat schijnt voor te komen.’
‘Ik denk, dat het bij je moeder vaker kon gebeuren, omdat we er alle tijd voor hadden. Geen verplicht nummertje voor het slapen gaan. Na haar eerste keer, als ik zelf nog niet gekomen was, moest ik een tijdje voorzichtig zijn, tot ze bijgekomen was. Als ik dan eindelijk kwam, kwam zij ook vaak weer.’
‘Mijn vader was vast ook zo eh vakkundig als u. Anders had ze het vast niet zo vaak gewild. In wat voor standje ook.’
Hij grinnikte weer even.
‘Heb je wat tegen sommige standjes?’
‘Ik denk, dat ik er hetzelfde over denk als mijn moeder. Maar dat beeld, zij bovenop hem, op en neer wippend, blijft me bij. Allebei helemaal bloot, dat is erg veel bloot bij elkaar, zijn handen om haar borsten, zij wijdbeens, zijn grote erectie schoof van bijna uit tot helemaal in haar. Ik had ze nog nooit helemaal bloot gezien, hooguit in badkleding. Er ging een hoop door mijn hoofd. Ze werd niet genomen, ze nam. Duidelijk met veel genoegen die grote van mijn vader helemaal. En omdat ze niet stilzat, zou mijn vader vast klaarkomen en zijn zaad in mijn moeder gaan spuiten. Wat hij ook gedaan had om mij te maken. Dacht ik toen. En dat ze zo mijn zus en broer gemaakt hadden. Of in een ander standje. Ik wist, dat het ook kon, als je geen kinderen wilde. Met de pil of zoiets. Of met condooms. Nou, paps had er geen om, dat was duidelijk te zien.’
‘Ik kijk er niet van op, dat ze het graag bleef doen. Al die jaren. Tot je vader niet meer thuis kwam, dus.’
‘Ik heb erover nagedacht of ze lang zonder zou kunnen. Of willen. Tussen die eerste en u zat ongeveer een jaar. Tussen u en paps maar een paar dagen.’
‘Maar een paar dagen?’
‘Met een paar weken was er geen probleem geweest. Ik zei, wat snel, van de ene naar de ander, maar om precies te zijn, mams wist het nog, het was van maandagmorgen tot woensdagavond. U ging op maandagmorgen weg. Wat u zei, waarschijnlijk platzak. Hij kwam die woensdagavond op de gok langs, voor hij weer naar zee moest voor een lange vrachttocht wilde hij weten of hij een kans bij haar had. Ze vielen gelijk voor elkaar enne, gingen er gelijk helemaal voor. De zaterdag daarna heeft ze het met u uitgemaakt. Sorry.’
‘Jij kan er niets aan doen. Ik wilde bijna zeggen, je was er geeneens bij, maar dat was je dus misschien wel. Alleen in een erg vroeg stadium.’
‘Ja, pas een paar cellen. Nou, ik ben zo vrij, mams zal het wel goed vinden, om u nog meer te vertellen. Ze was aan de pil, maar had niets gedaan aan dat ze die week een paar keer misselijk was geweest en had moeten overgeven. Waarschijnlijk had ze wat verkeerds gegeten. Ik ben zo goed voorgelicht, dat ik weet dat ik dan met vrijen moet stoppen of condooms moet gaan gebruiken, tot eh het duidelijk is dat het niet meer nodig is. Nadat de strip pillen op was werd ze tot haar verbazing niet op tijd ongesteld. Ze was vrij regelmatig, maar er kon dagen verschil in zitten. Na een week belde ze toch even de dokter. Die vroeg, of ze soms iets bijzonders, iets erg emotioneels meegemaakt had. Ja, dat had ze. Dat zou een reden voor het uitblijven kunnen zijn, dan moest ze nog maar een paar dagen afwachten. Of had ze een reden om te denken dat ze misschien zwanger zou kunnen zijn? Als ze geen geslachts- gemeenschap had gehad was er zeker niets aan de hand. Nou, ze had het. Tja, dan moest ze maar een zwangerschapstest halen. Toen vroeg ze, en als ik het de laatste maand met twee gehad heb? Bedoelt u, twee keer? Nee, zei ze, met twee mannen. Toen schrok de dokter. Hij vroeg naar de datum van haar laatste ongesteldheid, hoeveel tijd er normaal tussen zat, en wanneer ze het met eerst de ene en daarna met de andere had gedaan. Ze vertelde het. De dokter bleef even stil. Zei toen, dan heeft u een probleem. Ik heb even gerekend. Beide data waren vast dicht genoeg bij uw eisprong, om nu niet te kunnen bepalen door wie u bezwangerd bent. Het is fifty fifty. Als het zo is. Doe die test maar. Ik zie dat u ongehuwd bent. Ik wens u veel sterkte. En eventueel een gezond kind, natuurlijk.’
‘Tja. Dank je wel. Die dokter zal wel gelijk gehad hebben. Tjonge, fifty fifty.’
‘Ja. Eh zelfs als er geen dagen tussen gezeten had, en, eigenlijk niet zo netjes om zo te denken, zeker niet over mijn moeder, maar uren of nog korter en het zaad zich vermengd had, er kan maar één zaadcel één eitje bevruchten.’
Ze grinnikte even.
‘Al kreeg ze, denk ik, genoeg zaad om een tienling te krijgen. Eerst een weekend lang alles van u, die woensdagavond is het vast niet bij één keer gebleven, paps is vast platzak naar zee gegaan.’
‘Je bent een eh ondeugend meisje.’
‘Ach, een beetje. Ik werd niet preuts opgevoed. Ik wist al voor ik voorgelicht werd dat mijn ouders vaak vrijden. Daarna kon ik het me beter voorstellen en zag het zelfs een keer. En mijn broertje klaarkomen. Mijn zus wilde niet over seks met me praten, maar ik had wel in de gaten dat ze er genoeg van wist. U bent de eerste, na mijn broer, waar ik makkelijk mee kan praten.’
‘Misschien omdat je weet dat ik met je moeder geslapen heb.’
‘Vast. Maar u praat er ook vrij over. Mijn vader niet. Of zelden.’
‘Tja.’
‘De test toen was positief, ze was zwanger. Ze kon even de tijd nemen om na te denken, mijn vader was voor twee maanden naar zee. Naar u kon ze niet terug, vond ze. Na, vóór het vertrek van mijn vader, een paar weken met hem samenwonen, hij hoefde niet te werken, met eh nogal wat feestjes, hield ze al veel meer van hem dan dat ze vast ooit van u zou kunnen gaan houden. Toen mijn vader terugkwam liet ze hem ’s avonds de zwangerschapstest zien. Hij snapte het niet, zag er voor het eerst één. Ze legde hem uit, dat het betekende dat ze zwanger was, maar zei er verder niets bij. Hij zei, geen probleem, meid, al had ik verwacht dat we nog wel een tijd met z’n tweeën zouden zijn. Maar nu krijg je gezelschap en wat om te doen, als ik op zee zit. Hij viel op z’n knieën en vroeg haar ten huwelijk. Ze liet hem in de waan dat hij de veroorzaker was, of dat nou waar was of niet. Ze gokte ook maar, dat als het kind geboren was en niet op hem leek, hij er niet vandoor zou gaan. Ze trouwden snel. Toen ik kwam vond iedereen dat ik op mijn moeder leek.’
‘Er vandoor gaan als het kindje niet op hem leek? Hij wist amper hoe ik eruitzag, zou zich dat negen maanden later vast niet herinnerd hebben.’
‘Hij heeft nooit getwijfeld. Ik ook niet, al wist ik natuurlijk van niets. Maar mams hield twijfels.’
‘Begrijpelijk. Jammer dat het zo gelopen is. Heb je geen foto van je moeder?’
‘Jawel. Sorry. Had ik eerder kunnen geven.’
Ze haalde een portemonneetje uit haar tas, daaruit een pasfoto, en gaf hem die. Hij keek er lang naar, voor hij haar aankeek en de foto teruggaf.
‘Tjonge. Dat doet me wat. Ja, dat is ze. Elvira. Het is te zien dat ze wat ouder is geworden, maar dat staat haar goed. Ze is niet zo veel veranderd. Ik zou haar op straat herkend hebben. Je lijkt inderdaad op haar, al is het niet sprekend. Niks op mij.’
‘Nu toch bedroefd?’
‘Het is nogal gecompliceerd. Allereerst maar eens afwachten wat die DNA-test zegt. Ik wil wel graag minstens één keer contact met je moeder, om alles uit te praten. Als je mijn dochter niet bent zal het daar verder wel bij blijven. Zo wel, zie ik jou graag zo vaak mogelijk, al moet je je eigen leven lijden. Of je moeder dan contact met me wil hebben moet ze natuurlijk zelf uitmaken.’
‘Zou u het willen?'
‘Zou jij het willen?’
‘Als u mijn vader bent sowieso. Ik zal dan ook vaak minstens even aanwippen. Anders, af en toe, denk ik. Nu u weer.’
Hij grinnikte weer even.
‘Je bent een volhoudertje, hè? Je blijft proberen om te koppelen.’
‘Waarom niet? Mijn moeder doet toch wat ze zelf wil.’
‘Ja, vast. Gabriëla, als je moeder alsnog een beetje van me zou kunnen gaan houden, als dat mogelijk zou zijn na je vader, zou ik graag met haar verder gaan. Duidelijk genoeg?’
‘Ja. Minstens een beetje zou mooi zijn. Helemaal niet lijkt me niks.’
Hij grinnikte weer even.
‘Aardig vinden zou genoeg kunnen zijn. Ik weet niet wat je je moeder allemaal over ons gesprek gaat vertellen, dat kan je zelf het beste uitmaken, maar ik ben nog steeds in staat om een feestje te bouwen.’
Gabriëla bloosde licht.
‘U bent ook ondeugend. Maar ik zie u er wel voor aan dat u haar op zou kunnen warmen.’
‘Ik heb al kriebels van het zien van haar foto. Maar het bedgebeuren is niet het enige dat telt, al was het erg belangrijk. Overdag moet je ook fijn met elkaar om kunnen gaan. Voor vrouwen is dat nog belangrijker dan voor mannen. Als mannen vaak genoeg eh lichamelijk bevredigd worden pikken ze overdag vrij veel.’
‘Ja, dat schijnt zo. Nou, ik stap maar eens op. Het was heel gezellig. En ik heb heel wat opgestoken. Over mijn moeder, over u en voor mezelf. Ik zal het er, waarschijnlijk gespreid over meerdere avonden, met mijn moeder over hebben. Ik mag haar wel veel vertellen, hè? U had niets te verbergen, zei u in het begin.’
‘Nee, dat niet, maar doe voorzichtig met je koppelpogingen.’
Ze grinnikte weer even.
‘Ja, en vooral met dat u nog een feestje kan bouwen.’
‘Misschien niet zo lang meer als vroeger. Een keer minder per dag, of zoiets.’
‘Wanneer gaat u met pensioen?’
‘Pensioen? Wanneer ik maar wil.’
‘Dan zou u niet alleen in het weekend, maar iedere dag feestjes kunnen bouwen.’
‘Ja, dat heb je goed bedacht. Daarvoor zou ik wel met pensioen willen gaan. Mijn zaak sluiten, bedoel ik. En me volledig wijden aan het verwennen van je moeder. Als ze dat zou willen. En van mezelf, natuurlijk. En van jou, zeker als je mijn doch- ter zou zijn.’
‘Mij toch niet hetzelfde als mijn moeder?’
‘Nee, liefje, natuurlijk niet. Heel gepast en netjes, hoor.’
‘Ja, daar heb ik alle vertrouwen in. O. Even een berichtje naar mijn moeder, dat ik onderweg ben.’
Ze was weer even in de weer met de toetsen van haar mobieltje.
‘Ik verwacht niet dat ze er op reageert, ze weet waar ik zit en hoelang ik ongeveer over de terugreis zal doen.’
‘Ben je met de auto?’
‘Ja. Die van mijn moeder. Die mag ik bijna altijd gebruiken. Lux, hoor. Ook voor mams, ze hoeft geen taxichauffeur meer voor me te spelen.’
‘Doe je voorzichtig?’
‘Eh ik wilde bijna iets zeggen. Maar daar wil ik het eerst over hebben. Als ik uw dochter ben, mag ik dan pappie tegen u zeggen? Ik wil paps bewaren voor mijn overleden vader.’
‘Je mag zeggen wat je wilt. Je mag ook mijn voornaam gebruiken. En me tutoyeren.’
‘Ik zal er over nadenken.’
Ze stond op. Hij ook, hij ging haar voor naar de voordeur en deed die voor haar open. Ze stopte voor hem.
‘Ik heb u, toen ik kwam, geeneens fatsoenlijk begroet. Ik wil nu hartelijk van u afscheid nemen.’
Ze omhelsde hem en kuste hem op zijn wangen. Hij deed hetzelfde bij haar.
‘Tot ziens, liefje. Zo gauw mogelijk, hè?’
‘Ja, zo gauw de uitslag binnen is.’
Hij keek haar na, zag dat ze in een auto stapte en soepel wegreed. Hij zwaaide nog even.

Na een week of drie belde Gabriëla.
‘Met Gabriëla.’
‘Hè, eindelijk.’
‘Ja. Heb jij bericht gekregen?’
‘Nee. Jij wel?’
‘Ja. Mams belde me op m’n werk, dat de post, die ik verwachtte, gekomen was. Ze kon er amper afblijven. Ik ook. We hebben snel wat gegeten. Eh kan ik naar je toekomen?’
‘Ja, graag. Tot zo?’
‘Ja. Zet maar veel koffie.’

Hij schrok, zodra hij de voordeur open gedaan had. Gabriëla stond voor hem, maar hij zag, dat achter haar haar moeder stond. Hij deed een stap opzij.
‘Kom binnen, Gabriëla. Ga naar de woonkamer en doe de deur achter je dicht. Schenk maar vast koffie in, ik heb genoeg gezet.’
Gabriëla liep grinnikend door.
‘Kom binnen, Elvira.’
Zodra ze naast hem stond deed hij de voordeur dicht en omarmde haar.
‘Dank je wel, dat je gekomen bent.’
‘Henk, neem je me echt niets kwalijk?’
‘Helemaal niets. Ik heb uitdrukkelijk tegen Gabriëla gezegd, dat ze dat je moest vertellen.’
‘Ja, maar dat is zo makkelijk gezegd.’
‘Ik doe een poging om je het duidelijk te maken.’
Hij hield haar iets van hem af en bracht toen zijn gezicht langzaam naar het hare. Ze ontweek hem niet, toen hij zijn lippen op die van haar drukte. Na even omhelsde hij haar strak en liet zich gaan, tongzoende haar ook even. Ze deed kort hetzelfde en maakte zich toen los.
‘Je bent het nog niet verleerd.’
‘Je maakt weer veel bij me los. Herinner je je veel?’
‘Alles. Vast door eh de omstandigheden. Anders had ik er waarschijnlijk niet zo vaak meer over nagedacht. Jij?’
‘Ik weet er ook nog veel van. Zo’n mooie tijd heb ik nooit meer gehad.’
‘Dat spijt me voor je. Ik eh wel.’
‘Gabriëla heeft me er iets over verteld. Ik gun je dat, lieverd, al had ik het liever zelf met je gehad.’
‘Ik moet gaan zitten, Henk. Ik sta te trillen op mijn benen.’
In de woonkamer ging ze naast Gabriëla op de zitbank zitten, hij weer op zijn draaistoel aan de andere kant van het salon- tafeltje.
‘Je ziet wat witjes, mams.’
‘Het grijpt me erg aan, lieverd. Ik zei net al tegen Henk, vast door de omstandigheden heb ik veel over die tijd en alles met hem nagedacht. En nu zie ik hem weer. Geen eh stevige jongen meer, maar een man. Zeg niets over mij, alsjeblieft, Henk.’
‘Later maar. Ik vind het zo fijn, dat je meegekomen bent. Gabriëla had gezegd, dat je de boot waarschijnlijk een tijd af zou houden.’
‘Ja, maar ze bleef er over praten. Ik snap wel, dat het haar erg bezig hield. Ze heeft verteld dat ze zo fijn met je gepraat had. Daarom durfde ik het aan, om met haar mee te gaan. Niet alleen om de uitslag te horen, ook om jou weer een keer te zien. Ik vind ook erg gepast, om het met z’n drieën tegelijk aan de weet te komen.’
‘Ja. Gabriëla?’
Die opende de envelop, die ze in haar hand had, haalde er een opgevouwen A-viertje uit, vouwde het open en begon te lezen. Na even keek ze haar moeder aan.
‘Ik ben je dochter.’
Elvira glimlachte.
‘Ja, natuurlijk.’
Gabriëla las verder en keek, na even, Henk aan.
‘U, jij bent mijn vader.’
Henk stond op, met tranen in zijn ogen, en spreidde zijn armen.
‘Kom aan mijn hart, lieve dochter.’
Ze omhelsden en kusten elkaar, keken daarna naar Elvira. Die had ook tranen in haar ogen.
‘Laat me maar.’
Gabriëla en Henk gingen weer zitten.
‘Henk, ik kan niks goedmaken, ik ben je wel een verklaring schuldig.’
‘Nee, dat ben je niet, vind ik. Maar je mag natuurlijk vertellen wat je wilt. Al weet ik het meeste, het belangrijkste al, denk ik.’
‘Ja. Plat gezegd, jouw zaad was het eerste bij mijn eitje. Misschien door de voorsprong van die paar dagen. Ik heb, toen ik het met je uit moest maken, je niet veel verteld. Dat leek me beter. Het hielp jou toch niets, je moest zonder me verder. En ik snapte zelf amper, wat er toen met me aan de hand was. En ik was blij, dat je niet tegen me te keer ging.’
‘Ik was er kapot van, maar ik begreep dat je niet anders kon doen dan wat je haar hart je ingaf.’
Elvira aarzelde even.
‘Je hebt heel openhartig met Gabriëla gepraat, mag ik nu openhartig en eerlijk zijn?’
‘Dat was je vroeger ook.’
‘Ja, maar die keer niet. Ik deed voor vijftig procent wat mijn hart me ingaf. De andere vijftig procent kwam door eh een halve meter lager. Kees was iets groter en iets steviger dan jij. Met lange bakkenbaarden. Ook een jongen waar je met genoegen naar kon kijken.’
‘Ik vermoedde toen wie het was. Je danste er iets vaker mee dan met anderen, als hij er was.’
‘Ja, vaker dan ik eigenlijk wilde, maar hij bleef me vragen, als hij de kans kreeg. We praatten natuurlijk wat, maakten meer dan normaal bij dansles kennis met elkaar. Zoals jij en ik, eerder. Wat misschien ook iets meegeteld heeft, is dat hij eerste stuur- man op de grote vaart was en over een niet te lange tijd vast kapitein zou worden. Ik had niets tegen jouw werk, hoor, ik keek er zeker niet op neer. Maar kapitein klinkt natuurlijk interessanter dan zakenman. Maar jij schijnt ook niet slecht geboerd te hebben.’
‘Nee, zeker niet.’
‘Kees kwam dat tweede jaar bij ons op dansles. Het eerste jaar had hij in stukjes en beetjes eerder gedaan, als hij niet op zee zat. Hij was een jaar helemaal niet in Nederland geweest en wilde toen weer verder, met dansles. Het ging weer in stukjes en beetjes. Hij kwam een tijdje wel, dan weer een tijd niet. Na nieuwjaar belde hij onverwachts, op een woensdagavond, bij me aan. Met een grote bos rozen. Ik moest hem wel binnenlaten. Jij hebt me toen ook genoeg verwend, hoor, die rozen gaven de doorslag niet. Toen ik hem wilde bedanken, voor de rozen, met een kusje op zijn wang, nam hij me in zijn armen en kuste me, tot ik er ademloos van was. Ik kon niets terug doen, als ik dat al gewild had, ik was overdonderd, hij was erg eh hartstochtelijk. Ik bood hem een stoel aan, maar hij trok me naast zich op de bank. Hij zei, dat hij verliefd op me was geworden, geprobeerd had me met rust te laten, maar dat hij dat niet langer kon. Voor hij een paar weken later weer moest gaan varen wilde hij weten of hij een kans bij me maakte. Hij wist, dat ik met jou omging. Hij was ons een keer gevolgd en had gezien, dat we elkaar even kusten, voor mijn deur, en dat jij gelijk weer wegging. Hij nam aan, dat het niet al te serieus tussen ons was. Ik aarzelde, wat ik hem zou vertellen. Om gelijk te vertellen dat wij met elkaar vrijden ging me te ver. Maar hij vatte mijn aarzeling anders op, trok me op zijn schoot en ging me weer kussen. Eh is het niet pijnlijk voor je om te horen, Henk?’
‘Het zal nog wel erger worden, denk ik, maar ik wil toch graag de waarheid horen. Om je te kunnen begrijpen. Alsnog.’
‘Ja, alsnog. Ik kon, toen ik het met je uitmaakte, je toch niet vertellen dat ik al met hem gevrijd had?’
‘Het zal voor jezelf ook te pijnlijk geweest zijn om dat te vertellen.’
‘Ja. Jij was altijd zo lief, deed alles lief en geweldig, nooit te ruw. Kees was minder voorzichtig, net niet ruw. Al gauw begon hij knoopjes bij me los te maken, terwijl hij me hartstochtelijk bleef kussen. Voor ik het wist was ik helemaal uitgekleed. En had hij het zichzelf ook. Hij kwam half op me liggen en vroeg, mag ik verdergaan, je verwennen? Je zal wel snappen dat ik inmid- dels knap opgewarmd was. Ik kon niets zeggen, wat hij opvatte als toestemming. Hij eh nam me. Op de bank. Ik kon hem niet stoppen, hij was zo hartstochtelijk, net niet te ruw. Ik kon niet anders dan hem zijn gang laten gaan, het overweldigde me zo, dat ik zelf niets deed. Na eh afloop zag hij tranen in mijn ogen. Hij vroeg, je vindt toch niet dat ik je verkracht heb? Ik zei, nee, want je gaf me de kans om nee te zeggen. Maar ik schaamde me dood, Henk. Maandagmorgen nog met jou, en ’s woensdags met een ander. We dronken wat. Ik zat te verzinnen wat ik moest doen. Voor ik uitgedacht was nam hij me in zijn armen en fluisterde, je maakt me zo heet, en je bent zo geweldig, zullen we op je bed verder gaan? Het was net mijn eerste keer, de tweede keer gaat vast nog beter. En gaat vast langer duren, ik hoop, dat jij dan ook klaarkomt. Want net heb ik daar niets van gemerkt. Of was ik niet goed? Ik kon niets zeggen, hij nam me in zijn armen, droeg me naar mijn slaapkamer, legde me op bed en begon me weer te nemen. Ik kon niet nadenken. Ik weet alleen, dat ik hem zijn tweede keer gunde, die natuurlijk langer zou duren dan de eerste keer. En mezelf ook, ik was er erg aan toe om zelf ook klaar te komen, zo heet was ik geworden. Ik kon niet stil blijven liggen, ik moest me ook bewegen. Sorry, Henk, het werd woester dan wij ooit geweest waren. En ik kwam heftiger klaar dan ooit. Hij viel in slaap, ik bleef wakker. En dacht na. Ik kon niet naar jou terug en doen of er niets gebeurd was. Je zou het bij het vrijen aan me gemerkt hebben. Ik heb steeds heerlijk met je gevreeën, wel wat voorzichtig. Je was steeds zo lief. En goed. Ik kwam soms twee keer, wat niet zo vaak voor schijnt te komen. Maar ik wilde Kees, om vaker met hem eh meer dan te vrijen, de enige juiste benaming is, sorry, lekker neuken. Ik wist het de volgende morgen zeker, want ’s nachts deden we het nog een keer, voor hij zachtjes de deur uitsloop. Hij is altijd zo hartstochtelijk gebleven. Terwijl ik geeneens wat bijzonders nodig had om me op te warmen, dat had jij al gemerkt. Hij kon net zo vaak op een dag als jij, maar wachtte nooit op mij, vroeg er zelf om. Tot de kinderen, tot Gabriëla wat groter werd, maakte het hem niet uit waar hij me pakte, daarna deden we het natuurlijk alleen op de slaapkamer. Ik weet, dat Gabriëla je dat verteld heeft.’
‘Ja. Elvira, ik kan me indenken hoe het je kon overkomen. Ik verwijt je niets, het kwam door eh je natuur, je aanleg. Ik hoef mezelf niets te verwijten, ik kon toen niet anders met je omgaan dan wat voorzichtig. En het niet laten om met je te vrijen, toen je dat graag wilde.  Ik kan alleen maar zeggen, jammer, voor mij, dat je het niet bij die ene nacht met hem gelaten hebt en bij me teruggekomen bent. Ik had er vast aan kunnen wennen om iets minder voorzichtig met je te doen. Je had me alles kunnen vertellen, ik zou je het vergeven hebben.’
‘Dat had ik ook bedacht, je had het me al niet kwalijk genomen dat ik geen maagd meer was. Maar eh, Kees trok me meer. Ik maakte het uit met je, maar bleef wat twijfelen, helemaal toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. En ik niet uit kon rekenen van wie het was. De dokter ook niet. Ik heb uiteindelijk gedaan eh wat ik gedaan heb. Kees verteld dat ik zwanger was, hij nam gelijk aan van hem, we hebben daar nooit over gesproken. Pas een jaar na zijn overlijden had ik genoeg moed verzameld om het Gabriëla te vertellen. Dat moest, vond ik. Ik wil Violet en Wouter niets vertellen.’
‘Nee, mams, dat moeten we niet doen. Kees was en blijft hun vader, zo zal ik hem ook in herinnering houden. Ik heb nu een andere vader, Henk kan voor hun een oude vriend, van vroeger bedoel ik, van u zijn.’
‘Dat lijkt mij ook het beste, Elvira. Niemand hoeft verder te weten wat jij voor je huwelijk gedaan hebt. Gabriëla had het geeneens hoeven weten, als het vaderschap van Kees van het begin af aan duidelijk was geweest. Ik ben wel blij dat je haar je twijfels verteld hebt. Hoe het ook uitgevallen zou zijn, onzekerheid is erg.’
‘Ja. Tjonge, dat ze toch van jou is.’
‘Ja, de helft. Hoe vind je dat?’
‘Fijn voor jou. Gabriëla is er ook tevreden mee, lijkt me.’
‘Ja, mams.’
‘En voor mezelf? Het is gegaan zoals het is. Kees weet van niks, van hem heb ik in ieder geval twee kinderen. Van jou nu één.’
Ze grinnikte even.
‘Het ging je daar niet om, maar je hebt er toen je best voor gedaan.’
‘Mams toch!’
‘Je weet best hoe het werkt. Je hebt nu eigenlijk veel te veel over mij gehoord, maar dat kon niet anders. Met minder uitleg had je kunnen denken dat ik vaker van de ene naar de andere sprong. Of me door jan en alleman liet bespringen. De eerste twee waren pogingen een serieuze relatie te krijgen, maar ik wilde sowieso ook al vóór mijn huwelijk weten of het in bed met hun uit te houden was. Als het tegenvalt kan je er veertig jaar mee zitten. Dankzij de pil kon dat, dacht ik, maar ik heb dus niet goed opgepast. Bij de eerste kwam ik erachter, dat hij niets voor op de lange duur zocht. Bij de tweede leek het beter te gaan, maar de derde kwam ertussen. Ik gokte ook maar, dat hij de vader van mijn kind was. Ik hoop, dat jullie geloven dat ik steeds bedacht heb te doen wat me het beste leek.’
‘Ja, mams. Alleen Henk heeft pech gehad.’
‘Daar kan ik mee leven, Gabriëla, omdat ik ook vind dat je moeder het niet anders had kunnen doen.’
‘Misschien kan er iets goedgemaakt worden.’
‘Gabriëla!’
‘Pappie, ik wil niet het risico lopen dat jullie geen contact met elkaar houden. Ik hoor en zie nu al, dat jullie best met elkaar op zouden kunnen schieten. Jullie zouden weer kennis moeten maken, wat sneller kan dan de vorige keer. Als jullie uitgepraat zouden raken over het verleden zouden jullie aan de toekomst kunnen gaan denken. Aan een gezamenlijke. Leg me maar uit waarom jullie dat niet zouden doen.’
Henk grinnikte even.
‘Ik ga niets uitleggen. Jij, Elvira?’
Elvira aarzelde.
‘Gabriëla heeft geprobeerd het beschaafd te houden, maar er schemerden bij haar, direct nadat ze bij je was geweest, al koppelpogingen door. Ik wilde eerst weten of je haar vader was. Nou, het maakt de band natuurlijk al iets hechter, ik hoef niet meer na te denken over wat ik anders gedaan zou hebben. Ik kan het eigenlijk niet laten om te denken hoe je haar gemaakt hebt, Henk. Al weet ik niet bij welke keer in dat laatste weekend het was. De manier waarop je me toen ik hier binnenkwam begroette stond me ook wel aan. We zouden misschien wat kunnen proberen.’
‘Goed zo, mams. Van pappie weet ik al, dat hij daar niet tegen is.’
‘Na zoveel jaar, Henk?’
‘Vergeet dat goedmaken. Je bent lang getrouwd geweest. Probeer te bedenken of wíj samen zouden kunnen leven, op één of andere manier. Voor wie weet hoelang, theoretisch hebben we nog heel wat jaren voor de boeg. Het zou ook voor mij wennen zijn. Maar ik heb drie weken geleden zo genoten van mijn gesprek met Gabriëla. En van naar haar kijken. Met jou zou ik ook goed op moeten kunnen schieten. En weer graag naar je kijken. Ik heb Gabriëla al gecomplimenteerd met haar figuur, het jouwe is nog steeds zo mooi.’
‘Minder. Strepen op mijn buik, en zo, rimpels hier en daar.’
‘Die heb ik ook, rimpels. En een buikje. Maar dat zal niet in de weg zitten.’
‘Wat bedoel je?’
‘Eh we kunnen het platonisch houden, als je wilt, Elvira.’
‘O, bedoel je het zo. Om te beginnen zeker. Verder wachten we maar af.’
‘Kom je dan vaker met Gabriëla mee? Of alleen?’
Elvira keek Henk even aan, daarna Gabriëla.
‘Gabriëla?’
‘Ja, mams?’
‘Ik stel voor, dat je nu naar huis gaat.’
Gabriëla keek stomverbaasd.
‘Wat? Nu? Ik? En u?’
‘Ja, nu. Jij. Je hebt verteld, dat je hier zou kunnen blijven slapen. Nou, dat kan ik dan ook.’
‘Maar mams!’
‘Ja? Je redt je toch wel? Ik ook. Henk heeft vast een tandenborstel voor me. Ik zie wel hoe ik thuiskom. Hij heeft vast nog steeds een auto, hij kan me wel thuisbrengen. Of ik ga met openbaar vervoer.’
‘Ik red me natuurlijk wel, mams. Maar eh.’
‘Je wilt dat Henk en ik weer kennis gaan maken. Henk wil het ook. En ik wil het ook proberen. Maar kennismaken met alleen bezoekjes af en toe schiet niet op. En heen en weer rijden van hem of mij kost alleen maar tijd en geld. Geld hebben we wel, maar we weten niet hoeveel tijd nog. Je vader, ik bedoel Kees, was ook nog niet zo oud.’
‘Nee, maar die kreeg een ongeluk.’
‘Dat kunnen wij ook krijgen. En ik wil niet dat jij op mijn vingers zit te kijken als je pappie en ik weer kennis gaan maken.’
‘Nou ja. Ik vind u opeens erg snel.’
‘Je hebt niet alles van mij geërfd.’
‘Gelukkig niet. O. Sorry. Ik heb het er toevallig ook met pappie over gehad, dat ik op eh sommige gebieden niet zo snel ben.’
‘Je hoeft niet zo snel te zijn. Je hebt vast meer de tijd dan wij nu.’
‘Ja. Zal ik gaan, pappie?’
‘Ja, doe maar, liefje. Kom weer langs wanneer je maar wilt, ik wil jou ook graag beter leren kennen. O. Kom morgen nog maar niet langs. Je moeder belt je wel.’
‘Vreemd, hoor, een moeder, en ook nog een vader, die me weg wil hebben.’
‘Zeg er verder maar niets over, dat koppelen van jou is al genoeg aangeslagen.’
‘Nee, ik zal verder maar niets zeggen. Ik wacht wel af.’
Gabriëla omhelsde en kuste eerst Elvira, daarna Henk.
‘Ik heb het gemist, een vader kussen voor ik ging slapen. Nou, tot ziens. En veel plezier.’
‘Dank je. Je komt er wel uit, hè?’
‘Ja. Heb ik de sleutels? Ja, die heb ik. Auto, voordeur. Dag.’
Elvira en Henk zeiden niets, nadat Gabriëla verdwenen was, tot ze de voordeur dicht hadden horen gaan en een auto weg hoorden rijden.
‘Vind je het niet erg, Henk, dat ik wilde blijven?’
‘Nee, helemaal niet, lieverd. Ik zat even na te denken. Het bed moet opgemaakt worden.’
‘Dat kan ik ook doen.’
‘Nee, laat maar. Ik weet waar het beddengoed ligt, ik maak mijn eigen bed ook altijd op. Voor het grovere werk komt er één keer in de week een werkster. Hulp in de huishouding, heet dat tegenwoordig. Verder moet ik even een reserve tandenborstel opzoeken. Je zal wel niets bij je hebben. Tandpasta, handdoeken in een kastje in de badkamer. Je kan je natuurlijk douchen, als je wilt. Ik heb alleen geen damesnachtkleding. Je kan een pyjama van me gebruiken.’
‘Goed.’
‘Ik wil niet vervelend doen, maar ik geniet er zo van om weer naar je te kunnen kijken.’
‘Een oudere uitgave van Gabriëla.’
‘Van haar genoot ik ook. Als ik van haar leeftijd was wist ik het wel, zou ik wat bij haar proberen. Maar ik ben van jouw leeftijd.’
‘Vroeger was je niet zo probeerderig. Je keek wel constant naar me.’
‘Ik was te netjes opgevoed om wat te proberen. Als ik dat ooit deed, na jou, trok ik me gelijk weer terug als dat niet duidelijk gewaardeerd werd. En, wat ik ook tegen Gabriëla gezegd heb, ik wachtte op iemand, waarvoor ik net zo veel kon voelen als voor haar moeder. Voor minder doe ik het niet.’
‘Ik weet niet of er veel van mijn soort rondlopen. Ik probeerde af en toe wel wat en gokte ook. Nou, je weet, waar dat op uitgedraaid is.’
‘Betreur je het?’
‘Niet zo. Ik ben maar twee keer bang geweest. Dat jij het uit zou maken zodra ik je vertelde dat ik geen maagd meer was. En toen Kees eh me genomen had. Het ging voor mij zo snel, dat ik hem helemaal niets vertellen kon. Hij zei niets, waarschijnlijk omdat hij niets van dat soort dingen wist. Jij wilde toen niet gelijk, pas toen ik verteld had dat je dat je niet de eerste was en ik aan de pil was. Kees vroeg me niet eerst of ik aan de pil was of dat hij een condoom moest gebruiken. Geeneens of ik nog maagd was. Hij eh begon de eerste keer voorzichtig, maar dat was waarschijnlijk alleen maar omdat hij het nog nooit gedaan had. Wat hij ook zei, toen hij al gauw weer wilde. Daarna zei hij er ook niets over. Zo’n jaar na de geboorte van Gabriëla vroeg hij of we een kindje konden maken. Ik was daar al over aan het nadenken en zei, prima, dan stop ik met de pil. Ik schrok, toen hij zei, die nam je kennelijk niet toen ik bij je thuis kwam. Je was al gauw zwanger. Ik durfde niets over jou te zeggen, ik heb hem alleen uitgelegd waarom de pil toen niet gewerkt had. Hij vroeg gelukkig verder niets. Het heeft me wel af en toe dwars gezeten dat ik je ooit zo plotseling gedumpt had. En dat ik niet wist wie de vader van Gabriëla was. Maar ik had een goed leven. Als hij aan de wal was een eh erg actieve echtgenoot. De rust die ik kreeg als hij er niet was had ik hard nodig. Sorry, Henk.’
‘Ne, ik snap je wel. Bij mij had je doordeweeks rust. En ik was niet zo erg actief.’
‘Ik vond toen van wel, maar eh. Laat verder maar. Ik had ook drie lieve kinderen, ook in hun puberteit. Violet en Wouter waren wel wat vrijer dan Gabriëla, ik dacht soms, dat ze dat van jou zou kunnen hebben.’
‘Misschien. Ze vertelde me een mooi verhaal. Dat je Wouter een keer betrapt had.’
‘Heeft ze je dat verteld? Dan moet ze je al snel vertrouwd hebben, zo vrij is ze anders niet.’
‘Ze aarzelde, of het wel geschikt was voor mijn oren. Maar ik ben ook jong geweest, alleen nooit betrapt.’
‘Tja, die Wouter. Ik was wel trots op hem. Dat hij een man aan het worden was. Hij was er zelf ook trots op, liet me gewoon naar zijn stijve paaltje kijken, deed niets over zich heen.’
‘Gabriëla vertelde ook, dat ze jou en Kees ook een keer betrapt heeft.’
Elvira werd wat rood.
‘Nee toch?’
‘Ze is op een leeftijd waarop ze zich aan het beraden is. Ze wil nog niets, maar al wel veel weten. Voordat in haar huwelijks- nacht haar man bij haar gaat doen wat hij niet kan laten. Ze heeft, in haar schooltijd, al wel wat aan jongetjes gevoeld. Aan Wouter wilde ze niet komen, maar ze was wel nieuwsgierig geworden. Ze stak ook aardig wat op van jou en Kees.’
‘Ik schaamde me dood, toen Kees vertelde dat ze gekeken had. Ik had het lang niet zo erg gevonden als Kees op me gelegen had, dan had ze weinig gezien. Maar ze heeft kunnen zien dat ik wijdbeens op Kees zat en zijn stijve meer of minder tot helemaal in mijn gleuf duwde.’
‘Ach, ze zal wel eens een hond op een andere hond gezien hebben. Als ze het nog niet wist heeft ze kunnen zien dat mensen het ook anders kunnen doen. Wees blij, dat ze niet gezien en gehoord heeft dat jullie klaarkwamen, want Kees zag haar en stuurde haar weg, heeft ze me verteld.’
‘Tja. Kees vond het wel goed voor haar opvoeding. Stel je voor, zei hij, dat ze blijft denken dat mannen zo’n kleintje hebben als Wouter. Zou ze zich een keer doodschrikken. En niets durven. Nu weet ze, dat zoiets ook in haar gaatje past. Of hoe ze dat tegenwoordig noemen.’
‘Gleuf, zei Gabriëla.’
‘Nou zeg. Ik heb Kees nooit verteld, waarom weet ik niet, dat Wouter niet zo’n kleine meer had.’
‘Langer dan zijn hand, zei Gabriëla. Allebei je dochters hebben hem een keer klaar zien komen, daar zat hij niet mee.’
‘Nou, ik wel, als ik het toen geweten had. Mannen kunnen het lang, hè?’
‘Dat schijnt zo. Ik in ieder geval nog wel.’
Elvira bloosde.
‘Ik was niet aan het vissen, als je dat dacht.’
‘Elvira, houd je niet in. Dat deed je eerder ook niet, waar Gabriëla bij was. Ik heb tegen haar gezegd, dat ik nog steeds een feestje kon bouwen, maar dat ze zelf moest beslissen of ze dat aan jou door moest vertellen.’
‘Dat heeft ze niet gedaan. Maar jij nu wel.’
‘Ja. Sorry. Eigenlijk was dat niet de bedoeling. Maar ik praat met jou nu net zo makkelijk als met Gabriëla.’
‘Waar jullie het al niet over gehad hebben.’
‘Ik weet niet, wat ze jou daar allemaal van doorverteld heeft.’
‘Niet alles, dus. Anders had ik misschien geeneens durven komen. Of blijven. Is er nog iets, wat je me zelf zou willen vertellen?’
‘Dat weet ik zo gauw niet. Maar het komt vast een keer ter sprake.’
‘Ja, als we zo doorgaan vast wel. Als we moeilijkheden krijgen zal Gabriëla wel willen bemiddelen. Ze was erg tactisch met haar koppelpogingen, maar ik had haar wel door.’
‘Ik verwacht geen moeilijkheden.’
‘Ik eigenlijk ook niet. Hadden we nooit, hè?’
‘Tussen ons tweeën niet. Ik wel, met mezelf, in het begin. Later minder. Om van je af te blijven.’
‘Had je maar niet ingehouden, dan had je iets langer kunnen genieten. Nee, ik verwijt je niets. Ik was wie ik was, en hoe ik was, jij ook.’
‘Ja. Je hebt een gelukkig huwelijksleven gehad?’
‘Ja, met een geweldige man en vader. Maar misschien had ik dat met jou ook gehad. Als Kees niet voorbij was gekomen.’
‘Ik denk, dat hij wat ouder was.’
‘Ja. Twee jaar.’
‘En nog maagd?’
‘Ja. Dat verbaasde me ook. Je weet wel, ze zeggen over zeelui, in iedere haven een ander liefje. Hij leek me niet ervaren, maar hij had geen hulp nodig. De tweede keer was al perfect.’
‘En snelle leerling.’
‘Ach, zo veel hoefde ik jullie niet te leren. Ik zei dat maar, om je te plagen. Zelfs de eerste keer was het al fijn met je.’
‘Herinner je je dat ook nog?’
‘Ja, omdat ik aan het voorbereiden geweest was. Het moest voorzichtig, anders was je er misschien vandoor gegaan.’
‘Ja, misschien. Ik was altijd een beetje benauwd voor als ik het de eerste keer zou moeten doen. Klaarkomen voor ik er inzat, bijvoorbeeld. Maar dat voorkwam je al. En het eh vrijen overweldig me. Dat een vrouw zoiets toeliet. En er kennelijk van genoot. Maar het meest bijzondere vond ik, dat ik, zonder condoom, mijn eh stijve helemaal in je mocht duwen en mijn zaad in je mocht spuiten.’
‘Je deed het enthousiast. Altijd weer. Bij die eerste merkte ik er weinig van. Kees praatte er wat meer bij, hij eh kondigde iedere lading aan. Dat vond ik soms wat overdreven, zijn kreunen was duidelijk genoeg. Ik neem aan, dat hij me sowieso wilde hebben, wat ik ooit ook gedaan had. Laten we er nu maar over ophouden. Henk, ik weet niet of het weer tussen ons klikt. Als je er genoeg van hebt gooi je me er maar weer uit. Anders ga ik met een paar dagen weer terug voor Gabriëla, die wil ik niet te lang alleen laten. Wanneer ik dan weer bij jou kom weet ik niet. Zelfs niet of ik dat dan zou willen.’
‘Je bent vrij om te komen en gaan wanneer je maar wilt. Ik denk niet, dat ik genoeg van je krijg.’
‘Wat raar, hè, na zo veel jaar. Je zei vroeger, dat je zo’n rust bij me vond. Ondanks dus, dat je het af en toe moeilijk had. En dat we vaak geen rust hadden, je snapt me wel. Ik voel me nu ook weer op m’n gemak bij je.’
Er piepte wat. Elvira zocht in haar tasje en haalde er een mobieltje uit. Ze keek erop en grinnikte.
‘Gabriëla? Wat schrijft ze?’
‘Kiekeboe. Ik ben thuis. Alleen.’
‘Haar tijd komt nog wel. En dat betrappen moet ze afleren.’
‘Dat deed ze niet expres.’
‘Nee, vast niet. Elvira, vind je het erg, als ik zinspeel of het heb over ons verleden?’
‘Nee, helemaal niet. Alleen niet constant. Maar we hoeven er ons toch niet voor te schamen? En we hebben wat om over te praten. Als je niets gemeenschappelijks hebt maakt dat een kennismaking moeilijk.’
‘We hebben samen een dochter.’
‘Ja. Zo’n lieve. Ze heeft me erg gesteund.’
‘Had je het zwaar?’
‘Niet zo. Ik was er aan gewend, dat Kees er maanden niet was. En dan korter of langer wel. De kinderen misten hem niet zo, die hadden genoeg speelgoed. Gabriëla was soms ’s avonds even treurig, voor ze naar bed ging knuffelden ze meestal even, dat miste ze. De andere twee minder. Als me dat verschil, en andere verschilletjes in karakter, soms niet opgevallen was had ik ook minder aan je gedacht. En minder over je gedroomd.’
‘Ik droomde vaak over je. Natte dromen, natuurlijk. Als ik die niet voorkwam.’
‘Ja, dat zal wel. Zo jammer voor je.’
‘Maar beter dan helemaal niets meegemaakt te hebben.’
‘Misschien wel.’
Ze dronken van hun koffie.
‘Ik gun het je zo, Henk, dat je nu een dochter hebt. Al heb je haar niet eerder meegemaakt. Maar haar kennende, ze zal je vaak opzoeken. Ze heeft het snel op een rijtje gekregen. Ze ziet Kees niet als haar stiefvader, maar als haar eerste, waar ze het goed bij had. En jou als tweede, waar ze het ook goed mee wil hebben.’
‘Dat lukt wel, het zat gelijk goed tussen ons.’
‘Nu ik jou weer zo meemaak, was een DNA-test eigenlijk geeneens nodig geweest. Jullie karakters komen zo overeen.’
‘Het was nodig, om elke twijfel uit te sluiten. Je hebt er ook goed aan gedaan om zelf mee te doen.’
‘Het ging toch in ene moeite door. Ik heb de pest aan prikken, dat deed ik vroeger ook niet graag bij anderen, maar dit was pijnloos.’
‘Zelfs aan een bloedonderzoek had ik graag meegewerkt.’
‘Fijn. Eh vind je het erg, als ik naar boven ga? Het is nog niet erg laat, maar ik wil graag even rustig bijkomen, voor ik ga slapen. En even douchen.’
‘Ik ga je vóór, om het bed op te maken en de nodige spullen te pakken.’
Hij liet haar eerst de badkamer en zijn slaapkamer zien.
‘Je hebt een eenpersoonsbed?’
‘Ja. De helft van een set, de andere helft staat op de andere slaapkamer. Maar ze kunnen naast elkaar.’
‘Het is wel goed, zo.’
Op de andere slaapkamer hielp ze hem het bed op te maken. Daarna ging hij even weg en kwam met wat spullen terug.
‘Ik heb een tandenborstel in de badkamer gelegd. Ik heb een neutrale doucheschuim staan, gebruik wat je wilt. En neus maar in de kastjes, of je er iets van gebruiken kan. Zal niet veel zijn, ik heb niets voor vrouwen.’
‘Ik red me wel, Henk.’
‘Goed. En hier is een pyjama.’
‘Kan ook wel. Welterusten, pappie.’
Hij grinnikte even.
‘Ik vond het heel prettig, dat Gabriëla me zo noemde. Maar ze mag me ook bij mijn voornaam noemen, en tutoyeren.’
‘Dat doet ze mij meestal niet, maar ik laat haar vrij.’
‘Goed. Eh welterusten.’
‘Kort kusje?’
Ze hielden het kort.

Een half uur later ging hij, na een snelle douchebeurt, naar bed, maar na vijf minuten stapte hij er weer uit, liep naar de andere slaapkamer en klopte daar op de deur.
‘Kom maar.’
Hij ging naar binnen, het was er niet helemaal donker, en knielde naast het bed.
‘Ik wil je zo graag nog even kussen.’
‘Ja, dat ging ons weer goed af, hè?’
Al snel ging het weer geweldig.
‘Elvira?’
‘Ja, lieverd?’
‘Ik wil zo graag nog wat. Maar stuur me weg, als je vindt dat ik me onbehoorlijk gedraag.’
‘Jij hebt mij indertijd ook niet weggestuurd. Wat mogelijk onbehoorlijks wil je?’
‘Ik droomde vaak over je heerlijke borsten. Ik had ze zo graag vast.’
‘Ja, dat had je. Doe maar. Weer.’
Hij sloeg de dekens wat terug, knoopte het pyjamajasje los, sloeg het open en nam haar borsten in zijn handen.
‘Ja, nog steeds zo groot en stevig. Heerlijk.’
‘Je hebt nog steeds heerlijke handen.’
‘Ze passen er maar net om.’
‘Lieverd, kus ze weer eens.’
Hij deed het graag. Nam ook haar tepels in zijn mond en likte er aan, en omheen.
‘Je tepels zijn wat groter geworden.’
‘Het meeste komt door Wouter. Die zoog erg hard. Ik vond het steeds erg prettig, om een zuigende en sabbelende baby te hebben. Ik voedde ze zo’n half jaar lang.’
Hij zoog en sabbelde even extra.
‘Kees kon niet van me afblijven, als ik aan het voeden was. Hij maakte dan mijn andere borst ook bloot en sabbelde eraan. Hij praatte ook graag eh iets minder netjes.’
‘Ik durfde geen minder nette benamingen te gebruiken.’
‘Ik moest er aan wennen. Maar het hoorde bij zijn hartstochtelijkheid. Een vrouw wordt niet gauw zwanger, als ze nog aan het voeden is. Maar hij flikte het. Er zat, tussen de kinderen, maar een jaar.’
‘Nogal belastend, denk ik.’
‘Ach, als hij naar zee was kon ik bijkomen. Henk?’
‘Mmmm. Ja?’
‘Wil je nog meer?’
‘Nou, maar niet. Zodra ik in bed lag dacht ik dat jij, in mijn pyjama, vlakbij lag. Ik was van plan om voorzichtig met je te doen, geduld te hebben, maar ik moest naar je toe. Om toch wat te proberen. Ik ben hier al heel blij mee.’
‘Dat snap ik wel. Als je het niet erg vindt, ik herinner het me van vroeger, je streelt anders dan Kees. Ooooh, Henk.’
‘Stoppen?’
‘Eh nee. Het is zo lekker. Maar wil je echt niets meer?’
‘Nee. Ik denk wel aan dat we vroeger meer gedaan hebben. We hebben elkaar vaak eh verwend, hè?’
‘Ja. Kan je me dat toch een beetje?’
Hij ging met een hand naar beneden, onder haar pyjamabroek en pakte haar doos vast.
‘Zo?’
‘Meer, lieverd. Je weet wel.’
Hij streelde met een vinger over haar gleuf.
‘Ja, dat weet ik nog wel. Nog meer? Zal ik je vingeren?’
‘Nee. Je hebt nu vast een stijve, hè?’
‘Ja, natuurlijk. Al zodra ik in bed lag en aan je dacht.’
‘Om een feestje te bouwen? Ik heb er al meer dan een jaar geen gehad. Wil je een keertje met me neuken?’
‘O. Nu?’
‘Ja. Als je het niet erg vindt dat ik het weer vraag.’
‘Nee, je bent me alleen voor. Ooooh, wat wil ik graag.’
Hij stond op en trok zijn pyjamabroek uit.
‘Zie je hem?’
‘Ja, net. Maar dat hoeft nu niet. Laat me hem weer voelen.’
Hij trok de dekens opzij en haar pyjamabroek uit, ze trok zelf het jasje uit.
‘Lieve hete Elvira, laat me beter kijken waar je me er weer in wilt hebben.’
Ze deed haar benen van elkaar af.
‘Ik zie ook niet veel, je gleuf ook niet, maar mijn stijve zal de weg wel vinden.’
‘Ja, kom maar. Erin. Helemaal.’
Hij kroop op haar, trok de dekens wat over hun heen, pakte zijn stijve, zocht en vond waar die in moest, duwde die met een paar pompende bewegingen in haar tot hij niet verder kon en legde zijn handen om haar borsten.
‘Sorry, lieverd, als het je te snel ging, maar ik wilde het risico niet lopen dat je je halverwege zou bedenken.’
‘Nee, en nu nog niet. Oooh, wat heerlijk weer, zo volgestopt en vastgehouden te worden. Je lag altijd graag zo, hè?’
‘Ja. M’n handen vol en je gleuf om mijn stijve. En dan begon ik langzaam.’
Hij trok zijn stijve een stukje terug en duwde hem er weer in. Met extra nadruk, of hij er wel echt zo ver mogelijk inzat.
‘Ooooh. Houd je even stil, lieverd, ik wil wat zeggen. Ik heb lang geaarzeld of ik gelijk met Gabriëla mee zou gaan, dit was ik helemaal niet van plan. Maar je bent nog steeds zo’n lekker jong. We konden gelijk weer goed met elkaar opschieten, net zoals jij en Gabriëla. En je kuste weer zo lekker. En streelde weer zo lekker. Ik hield het niet langer, ik wilde met je neuken. Al was het maar één keer. Sorry voor mijn taal, maar Kees zei dat steeds gewoon.’
‘Dat geeft niet, ik dacht het vroeger ook. Maar toen je het net zei hield ik het daarom ook niet meer. Laten we dan met die ene keer beginnen. Er mee verder gaan. Al kom ik vast gauw klaar, ik ben het niet meer gewend.’
‘Dat geeft niet. Als je het maar lekker doet. Net als vroeger.’
Hij begon met wippen, voelde al snel aan wat ze lekker vond en kon het niet laten om na ieder aanloopje haar duidelijk te laten voelen dat hij er niet verder in kon. Ze sloeg algauw haar benen om hem heen, maar liet ruimte genoeg voor zijn aanloopjes. Alleen, na een tijdje, als hij kreunend een lading zaad in haar spoot, trok ze hem met haar benen strak tegen zich aan. Hij was, naar zijn zin, veel te snel klaar. Na even uithijgen ging hij naast haar liggen.
‘Veel te snel, hè? Maar ik vond het weer heerlijk.’
‘Ik ook. Ja, iets te snel.’
‘Je wilde een keertje. Elvira, als we even wachten kunnen we het nog een keer doen. Dan duurt het vast lang genoeg om jou ook te laten komen. Dat lukt vast weer. En daarna wil ik het graag veel vaker. Zoals vroeger. Als je Kees niet tegengekomen was waren we er vast nooit mee gestopt. Laten we wat proberen. Een lat-relatie, of samenwonen of zoiets.’
‘Ik zal erover nadenken. Het gaat nu zo snel. Ik had seks uit mijn hoofd gebannen. Na Kees vond ik, dat ik op mijn leeftijd wel genoeg gehad had. En het kon alleen maar tegenvallen. Ik heb in dat verband niet aan jou gedacht. Maar toen ik je weer zag, tja, toen begon er gelijk wat. Een bepaald gevoel. Als vroeger.’
‘Ik wilde nooit wat met anderen, na jou, ik verwachtte ook, dat het me altijd tegen zou vallen. Dan liever niks. Ik weet wel dat je niets van plan was. Anders had je me eerst afgetrokken, om daarna een lange beurt te krijgen. Zoals vroeger.’
‘Ja, eerst een keer in een condoom. Kees en jij waren nogal vergelijkbaar. Alleen had Kees een andere uitstraling dan jij, daar viel ik voor, al snapte ik niet precies waarom. En hij vrijde iets hartstochtelijker dan jij. Toen. Ik wil het eigenlijk niet over Kees hebben, maar ik vergelijk natuurlijk wel wat. Ik moest hem soms, als hij een paar maanden weggeweest was, afremmen. Als ik langzamerhand zo omhoog geschoven werd, dat ik met mijn hoofd tegen het beddenschot stootte.’
‘Lijkt me nogal woest.’
‘Als er iemand gekeken had, zag het er vast woest uit. Maar jij lijkt me iets woester dan vroeger. Je taal ook. Aftrekken had je vroeger vast niet durven zeggen. Ik deed het je wel, als ik niets anders kon.’
‘Je deed ook wel nog wat anders.’
‘Ja, laat maar. Ik vond het jammer, dat het, vanaf dat Gabriëla wat ouder werd, alleen nog maar op de slaapkamer kon. Met jou kon het toen altijd en overal, we waren toch meestal niet aangekleed. Voor Kees trok ik altijd wel wat aan, anders kon hij helemaal niet van me afblijven. En kon mijn doos wat bijkomen, van zijn geram ertegen. Henk, als zou blijken dat we weer goed met elkaar op kunnen schieten, en we zouden vaker vrijen, zou je het dan niet storen, dat Kees het zo vaak met me gedaan heeft?’
‘Nee. Ik zou het niet willen doen met een vrouw die het met iedereen deed als ze maar de kans kreeg. Jij was keurig getrouwd. Ik denk, dat je wel blij was dat Kees het vaak wilde.’
‘Ja, zeker. Ik ben ook blij dat jij het niet verleerd bent.’
‘Het deed me denken aan onze eerste keer. Dat mijn stijve helemaal in je mocht en ik er zelfs mijn zaad in mocht spuiten.’
‘Dat kon toen geen kwaad, nu ook niet.’
‘Ik heb het met Gabriëla over jouw snelle wisseling gehad. Ze zei, zelfs al had mams binnen een paar uur na jou met Kees gevreeën en had het zaad zich vermengd, er kan maar één zaadcel één eitje bevruchten. Ik moest van één van de twee zijn, geen mix.’
‘Gabriëla kan erg reëel zijn.’
‘Ja. Maar ik had er toen weinig problemen mee dat ik niet de eerste bij je was. Dat je al ontmaagd was. En, omdat je het nooit over condooms had, nam ik aan, dat die eerste ook zijn zaad in je achtergelaten had.’
‘Niet zo veel.’
‘Daar gaat het niet om. Zelfs als hij er niets achtergelaten had, je had al gevreeën. Maar dat hoort geen probleem te zijn, als het bij serieuze pogingen om een relatie te krijgen gebeurt. Je vaak vrijen met Kees hoorde bij jullie goede huwelijk. Als het zover komt, wil ik ook graag weer vaak met je vrijen. Daar zijn we niet te oud voor, hè?’
Elvira giechelde even.
‘Nee, dat bleek wel. Je blijft een lieve jongen. Met nog steeds zo’n stevig gereedschap. Die eerste was maar net stevig genoeg. Maar hij was er wel helemaal in geweest en had me even pijn gedaan. Hij heeft dat geeneens gemerkt. Of er niets over durven zeggen.’
‘Vond je dat jammer?’
‘Ja. Dat telde uiteindelijk zwaar mee om hem in de steek te laten. Zoiets moet je delen, met je partner. Kees was iedere keer bij de geboorte van de kinderen. Die ervaring deelden we. Sorry, Henk, dat jij niet bij de geboorte van Gabriëla kon zijn. Ik kon niet, in verband met mijn twijfels, jou daar ook bij vragen. Maar ik heb er wel over nagedacht.’
‘Je hebt het goed gedaan, hoor. Gabriëla is ook tevreden.’
‘Ja. Ik ben zo blij dat ze Kees niet haar stiefvader wil noemen.’
‘Hij verdient een volledige titel als vader. Hij kon er ook niets aan doen dat mijn zaadje eerder bij je eitje was dan dat van hem.’
‘Nee. Je had nogal wat, hè? Zonet?’
‘Wat? O. Ja. Niet van een jaar of twintig, maar het zat me al wel hoog.’
Hij pakte weer een borst van haar.
‘Ik kreeg zo’n stijve van aan je borsten zitten. En toen je zei, dat je wilde neuken, wilde ik het maar al te graag, al was ik niet daarvoor bij je gekomen. Maar vast een andere avond wel, als je een paar keer was blijven slapen.’
‘Waarschijnlijk morgenavond al had ík het niet langer uitgehouden. Ik zei al, Kees heeft nooit gevraagd of ik eerder met iemand geslapen had. Misschien omdat ik me de eerste keer passief liet nemen. Jij vroeg het me ook niet, ik moest het je vertellen. Toen wilde je het ook graag.’
‘Ja. En het paste nog steeds precies, hè? Hij pakte je wel snel, hè?’
‘Ja. Hij heeft er later over gezegd, dat hij alles op één of andere manier automatisch gedaan had. Met mij in zijn armen gingen zijn handen vanzelf hun gang, om behalve het kussen nog meer van me te voelen. En toen hij tussen mijn benen voelde klopte zijn erectie zo hard, dat hij snapte dat die daar bij me erin wilde. Hij vroeg wel eerst toestemming. Ik heb verteld hoe het ging. Anders had hij me gevraagd om hem te helpen, of het zelf gedaan, hij hield het niet meer.’
‘Nee, dat kan ik me voorstellen. Jij bent een type dat gauw opwarmt, hij kennelijk ook.’
‘Ja. Dat bleef ook zo. Zo bleven we. Je hebt het nu geeneens zelf gezegd, maar bewezen, dat je nog een feestje kan bouwen.’
‘Ik kwam bij je voor wat kussen, aan meer dacht ik niet. Maar ik was erg blij dat je wilde vrijen. Sowieso, maar mijn stijve klopte ook.’
‘Je aarzelde geen moment.’
‘Nee, deze keer kon het gelijk.’
‘Toen lieten we het niet bij één keer.’
‘Nee. Eh meende je het, één keertje neuken?’
‘Ik vroeg niet, één keer, ik vroeg, un keer. Ik eh sloot niets uit.’
‘O. Wil je nog een keer?’
‘Ik verwijt je niets, maar je kwam zo snel. Een tweede keer duurt altijd langer. Dus?’
‘Ja, graag. Het was zo lekker, ik wil graag weer. Maar zo snel kan ik het niet.’
‘Blijf met mijn borsten spelen, ik ga met je pikkie spelen. Dan kan je vast weer gauw.’
Dat kon hij ook. Hij dook weer op en in haar. Hij leefde zich uit, hij vermoedde dat hij zich totaal niet in hoefde houden. Hij merkte duidelijk, dat ze ook klaar kwam, aan haar krampen en aan haar kreuntjes. Na zijn eigen klaarkomen bleef hij nog even op haar liggen, met zijn handen om haar borsten, voordat hij naast haar ging liggen.
‘Zo fijn, Henk. Een echte beurt.’
‘Ja, heerlijk. Zelfs beter dan vroeger, voor zover ik me kan herinneren. Ik heb gemerkt dat je ook klaarkwam.’
‘De eerste keer kwam ik ook, alleen niet zo heftig. Dat heb je vast niet gemerkt omdat je zo je best deed om het goed te doen. Je was lekker woest. Je schoof me met je geram nog net niet omhoog.’
‘Je kneep net niet te veel in mijn stijve, toen je kwam.’
‘Die krampen waren weer heerlijk. Ik zal het wel niet bij één keer kunnen laten.’
‘Twee keer, toch?’
‘Nou, ik denk, anderhalf, omdat jij de eerste keer snel kwam.’
‘Nou, snel of niet, ik heb weer lekker veel gespoten. Twee keer. Kan  geen kwaad, hè?’
‘Nee, wat goeds ook niet. Nou, drie kinderen vond ik genoeg. Gelukkig bestond de pil. Jij hebt nu één kindje, hè?’
‘Nou, kindje. Die is al hard aan het nadenken over een man.’
‘Een bepaalde?’
‘Nee, in het algemeen. Dat ze er wel één wil. Er zullen er genoeg zijn die wel wat met haar willen proberen. Ik denk, dat ze er in haar blootje net zo uitziet als jij vroeger.’
‘Bijna.’
‘O?’
‘Ik zou je het niet moeten vertellen, maar zij doet mee met de mode. Een startbaantje.’
Hij zocht met een hand haar doos op en legde zijn hand erop.
‘Lekker behaard. Gabriëla heeft dus een blote gleuf.’
‘Ja. We douchen wel eens samen.’
‘Hebben wij ook gedaan. Dan, daar of daarna op bed, heb ik wel je gleuf gelikt, dat haar stoorde me niet. Ik wil met Gabriëla natuurlijk niets, maar met jou wel. Hoe jij er nu uitziet weet ik niet, daar is het iets te donker voor. Je voelde wel hetzelfde aan als vroeger. Toen lag je ook niet stil, neukte mee.’
‘Nou!’
‘Je vroeg er zelf om. Hoe moet je het dan noemen? Je beweegt je buik om me meer een bepaalde kant op te laten wippen. Meer bovenin, beneden in, of links of rechts. Ik durfde toen niet zo veel, ik had er ook geen behoefte aan, mijn stijve werd toch wel rondom gestreeld. En nu weer. Oooh, wat lekker.’
‘Ja. Dat eh draaien doe ik geeneens expres, het is ook niet nodig, want jij vult me ook helemaal op. Laten we nu maar gaan slapen.’
‘Ja. Ik ook hier? Met mijn hand aan je gleuf?’
‘Nou, doe er niet te veel mee. Anders wil ik weer. Welterusten, lieverd.’
‘Merci. Jij ook. Dat zal ons wel lukken, hè, allebei bevredigd.’
‘Ja, al was het niet zo vaak. Ik moet er over nadenken of er een vervolg op komt.’
‘Neem de tijd, hoor. Tot morgen.’
‘Bedoel je, dat je morgen een vervolg wilt?’
‘Ik bedoelde, slaap er een nachtje over, en bedenk wat je wilt. Alleen of samen.’
‘Ja. Goed. Welterusten. Gaat het eigenlijk wel, in zo’n smal bed?’
‘We zien wel. Ik wil je vast blijven houden.’
‘Mmmm.’

De volgende morgen werd hij wakker omdat ze zijn pikkie en zak bevoelde.
‘Goeiemorgen, lieverd. Eh als ik een stijve krijg wil ik er ook wat mee.’
‘Ik ben niet zo gemeen dat ik je een stijve bezorg en er dan niets mee doe. Mag ik zo bovenop?’
Hij grinnikte even.
‘Zoals Gabriëla je een keer betrapt heeft?’
‘Een andere keer, als je dat ook wil. Ik wil nu op je liggen. Dan kan je ook goed bij mijn borsten.’
‘Ja, lekker.’
Hij pakte ze alvast beet. Ze schoof zich op hem.
‘Ik heb nog geen helemaal stijve, denk ik.’
‘Nee, maar stijf genoeg.’
Ze stuurde die naar binnen en begon langzaam te wippen.
‘Zo wordt hij sneller stijver. Voel je?’
‘Ik voel, dat hij steeds beter gaat passen. Wip door, steel door.’
‘Ja, natuurlijk. Ik ga het misschien lekkerder voor mezelf dan voor jou doen. Dan heb je pech gehad, dan doe je het zelf een andere keer maar hoe het voor jou het lekkerst is.’
‘Ik probeer het wel zo te doen dat jij ook klaarkomt.’
‘Ja, dat weet ik.’
‘Een andere keer, zei je? Wil je vaker?’
‘Ik heb een jaar lang gedacht dat ik zonder kon, maar ik wil nu niet meer zonder. Weer met jou zoals vroeger. Neuken zo vaak je kon. Ik zou het met een ander niet willen, ik wil weer vaak je grote paal in me voelen en erdoor gestreeld worden en klaarkomen.’
Ze ging wat sneller wippen.
‘Ja, graag. Ik weet het niet precies meer, maar misschien neuk je nu nog lekkerder dan vroeger.’
‘Ik zat of lag bij Kees niet zo vaak bovenop. Ik was er meestal te laat bij, hij greep me vaak onverwacht. Op de ene of andere manier. Vóór Gabriëla er was overal, thuis dan.’
‘Op de ene of andere manier?’
‘Ja, niet altijd bovenop me. Soms, in bed, van achteren af. Of ergens anders op z’n hondjes.’
‘Lekker?’
‘Ja, ook. Oooh, ik ga komen. Ik ga stil liggen en je stijve met mijn krampen masseren. Dat heb ik wel geleerd. Gegarandeerd kom je daar klaar van.’
Dat klopte ook.
‘Oooh, Elvira, je hebt zeker wat geleerd. Mijn postume dank aan Kees daarvoor.’
‘Ik kwam er eigenlijk achter, toen we het voor de zoveelste keer op een dag deden en ik bovenop zat. Zoals die keer dat Gabriëla ons gezien heeft. Ik werd te moe om te wippen, Kees wipte me een paar keer omhoog, toen kwam ik. Stilzittend. Maar masseerde de paal van Kees zo, dat hij er klaar van kwam. Daarna deed ik het ook wel expres. Oefening baart kunst.’
‘Ja, zeker. Je mag me iedere morgen me zo wakker maken.’
‘Nee, iedere morgen wil ik dat niet. Liever, als ik nog niet helemaal wakker ben, voelen dat mijn benen van elkaar afgedaan worden en er een lange en dikke stijve in me geduwd wordt. Tot ik door mijn klaarkomen goed wakker word.’
‘Dat zal ik proberen. Zullen we opstaan?’
‘Ja, want voorlopig kan er toch niets meer.’
‘Zo gauw mogelijk wel weer?’
‘Tjonge, Henk, dat je dat durft te vragen. Vroeger was je niet zo.’
‘Nee, jammer genoeg. Als je het niet erg vindt, ik wil wat inhalen.’
‘Ik wil niet zeggen dat je wat bijgeleerd heb, je doet het wel lekkerder. Dus graag. Trouwens, ik word niet meer ongesteld, dus kunnen we vaker neuken dan vroeger.’
‘Fijn. Dan ga ik zeker wat inhalen.’
‘Eh Kees en ik liepen zelden in ons blootje, ik wilde hem niet uitdagen, hij wilde al vaak genoeg. Hij had geen lange pauzes nodig als eh die ik eerder meegemaakt had. Als wij wel zo vaak mogelijk in ons blootje gaan lopen zijn jouw pauzes vast zo kort mogelijk.’
‘Tjonge, je lijkt me nog heter dan vroeger.’
‘Nee, ik ben alleen niet zo dom meer om niet zo veel mogelijk te genieten. En eh ik wil dat jaar inhalen.’
‘Met de op één na de beste?’
‘Je laat je veel meer gaan dan toen, je bent nu even goed. Kom, opstaan.’

Ze ontbeten ze samen en gingen daarna aan de koffie.
‘Henk, ik zat toen in de verpleging, ik nam, na die nacht met Kees, al mijn vakantiedagen op om bij hem te zijn tot hij weer naar zee moest. Als hij terugwas ruilde ik met anderen, om vaak bij hem te zijn. Na afloop van mijn zwangerschapverlof, van Gabriëla, nam ik ontslag. Daarna ben ik alleen maar huisvrouw geweest.’
‘Alleen maar? Je moet ook een prima moeder geweest zijn. Nog. En een prima echtgenote. Minnares.’
‘Ja, ik was meer, deed met Kees meer, en vaker, dan wat de meeste echtgenotes met hun man doen. Maar wat heb jij gedaan? En doe je nu? Je hebt een winkel, hè?’
‘Ja. Ik doe eigenlijk nog hetzelfde als wat ik toen deed, alleen op grotere schaal. Ik koop oude modellen TV’s op bij de groothandel en bij importeurs. Er zit op nieuw spul een heel grote marge, die ze laten vallen als ze er vanaf willen. Daardoor kan ik het heel goedkoop aanbieden, als mensen niet perse het laatste model willen. Ik ben daarvoor, na jouw vertrek, ook een winkel begonnen. Eerst wat achteraf, toen op een wat betere plek, sinds jaren zit ik in de loop in het centrum. Ik heb ook personeel, ik kan het niet meer alleen af. De zaken gaan prima.’
‘Ook in wat slechtere tijden?’
Henk grinnikte even.
‘Juist in wat slechtere tijden. Ik zak dan zelfs wat, met de prijzen, en haal het in betere tijden in. Eh zullen we even in de winkel gaan kijken? Dan kan je het je allemaal beter voorstellen.’
‘Ja, graag. Dat zal mijn gedachten ook van andere dingen afleiden, pappie.’
‘Ja, die van mij ook. Ik vind het heel fijn, dat ik nu zo’n geweldige dochter heb. Maar ik denk nu meer aan haar moeder dan aan mijn dochter.’
‘Nou ja, je ziet me nu.’
‘Ja. Laten we het daar maar bij laten. Op naar de winkel.’

Hij reed met haar naar het centrum, parkeerde de auto in een parkeergarage.
‘Ik heb hier een abonnement, voor de winkel mag je alleen laden en lossen. Het is niet ver lopen.’
‘Niet lastig, alleen laden en lossen?’
‘Nee, juist prima. Dat parkeerabonnement is voor mij aftrekbaar voor de belastingen. De klanten komen lopend, door het centrum, bij me langs. Als ze wat bij me gekocht hebben halen ze hun auto op en pikken het dan op.’
Hij stopte voor een etalage.
‘Hier is het.’
‘Ja, dat zie ik.’
‘De grootste TV die ik heb zet ik in de etalage. Werkend.’
‘Ja, dat valt wel op.’
‘Met dat bordje, de grootste en duurste.’
‘Dat lokt om binnen te gaan kijken.’
‘Juist. Verder alleen informatie over de voorwaarden. Die hangen binnen ook aan de muur.’
‘Je bezorgt ook, zie ik.’
‘Meestal niet zelf. Jongens van boven de achttien, met een auto. Uit de hogere klassen van het ROC. Ze zorgen zelf voor opvolging, als ze er mee moeten stoppen. Het verdient goed. Een ruime kilometervergoeding en als de klant niet op de begane grond woont een Euro per verdieping extra. Als de klant er een tientje voor over heeft sluiten de jongens de TV ook aan en stellen hem af. Zo gebeurd, hoor, het zijn meestal IT-ers. Ze moeten bij de klant thuis een bonnetje laten tekenen, voor een juiste aflevering, daarop betaal ik later uit. Ik heb natuurlijk hun ID gekopieerd, ze moeten er niet met een TV vandoor gaan.’
‘Je wilt van je klanten ook hun ID. Waarom?’
‘Als ze met een klacht komen, wil ik wel zeker weten dat het om een toestel gaat dat ze bij mij gekocht hebben. Als het niet goed blijkt te werken, na een snelle controle, kunnen ze een even dure of een goedkopere meenemen, of een duurdere tegen bijbetaling. Dat ze een kleinere of een grotere willen komt allebei voor, daar komen ze thuis na de aankoop pas achter, in de winkel is dat niet in te schatten. Ik repareer zelf niets, daar heb ik ook jongens voor, die dat thuis doen. Ze moeten het snel kunnen, anders loont het niet, dan gooi ik ze weg. Op een verantwoorde manier, natuurlijk.’
‘Je lijkt me uitgekiend.’
‘Door schade en schande wordt men wijs. Als klanten hun TV in willen pakken, kunnen ze een deken meekrijgen. Want de verpakking, waarin ik ze binnenkrijg, voer ik gelijk af. Anders kom ik om in de dozen. En het zou te veel tijd kosten om na de verkoop de juiste doos te vinden. Die dekens, voor een borg van twee euro, zie ik meestal niet terug. Geeft niet, inkoop anderhalve Euro. De dunste die er zijn. Soms willen klanten hun TV, voor die aan een ander verkocht wordt, in hun auto in de parkeergarage zetten en verder winkelen. Borg steekwagentje twintig Euro, voor mij inkoop nog geen vijftien Euro. Alle kleine beetjes helpen, Elvira.’
‘Beter één grote in de hand dan de lucht van tien kleintjes.’
‘Wat? O. Ja, voor een warmbloedige misschien wel.’
‘Komt niet voor, hoor. Het enige kleintje waar ik mee te maken had was dat van Wouter. Tot hij zichzelf ging wassen. Wat ik jammer vond, maar zo hoort dat. Ik vond het wel fijn dat ik gezien heb dat hij op z’n dertiende al een redelijke erectie kon krijgen.’
‘Je schoondochter heeft tegen Gabriëla geklaagd, dat Wouter haar iedere nacht pakte.’
‘Tja, dat was te verwachten. Ik heb hem maar één keer betrapt, maar hij zal wel doorgegaan zijn met voorkomen dat hij vol kwam te zitten. Ik heb haar niet gewaarschuwd, ze leek me mans genoeg. Zeg, kan je niet boven je winkel wonen?’
‘Dat deed ik bij eerdere winkels van me, maar hier wilde ik het niet meer. Ik zat te veel beneden. Ik heb boven verhuurd, eigen ingang achterom. Ook inkomsten.’
‘Ja. De winkel is open? Er brand licht.’
‘Ja. Ik heb twee jongens in dienst. Laag basissalaris, vijftien procent op wat ze verkopen. Dan blijven ze hun best doen. We maken met z’n drieën een rooster, wie er op een bepaalde tijd is. Om niet te veel uren te draaien. Één op rustige tijden, twee als we drukte verwachten. Ik ben er vaker dan dat ik op het rooster sta, anders houd ik de administratie niet bij. Maar ik blijf onder de veertig uur, per week.’
‘Goed zo. Als je genoeg verdient.’
‘Ja hoor. Binnen kijken?’
‘Natuurlijk.’
Binnen keek ze rond.
‘Simpel. Een balie, verder alleen planken. Met TV’s. Niet allemaal aan.’
‘Allemaal aan jaagt mijn energierekening te veel op. Wat er aanstaat zal net gedemonstreerd zijn. De lege plek ertussen geeft aan dat er één verkocht is. Zodra er geen klant is, en het geen koffietijd is, schuiven ze alles op om het op prijsvolgorde te houden. De onderste plank is voor nieuwe binnenkomst. Die wordt er zo gauw mogelijk boven tussen geschoven. Ik maak, op de computer, de kaartjes die er bij komen, met de belangrijkste gegevens en de prijs. Als klanten meer willen weten, de jongens zijn thuis in de gebruiksaanwijzingen, die onder de toestellen liggen. Aan de ene wand staan de Sony’s en de B en O’s, omdat die wat duurder zijn. Aan de andere wand de rest.’
‘Voor elk wat wils, dus.’
‘Ja, vanaf heel goedkoop tot niet al te duur. Van klein tot groot.’
‘Geef eens een voorbeeld, als je wilt?’
‘Een toestel, dat opgevolgd wordt, wordt bij andere zaken afgeprijsd van bijvoorbeeld achthonderd naar zeven, soms zeshonderd Euro. Na een tijdje krijg ik ze voor vierhonderd. Ik verkoop ze voor vijfhonderdvijftig. Minus, als de jongens ze verkopen, zo’n tachtig Euro provisie. Per stuk niet zo gek veel winst, maar ik verkoop er tientallen per week.’
‘Met een jaar garantie, zie ik.’
‘Ik ben ooit begonnen met drie maanden, ik zit erover te denken om er twee jaar van te maken, dat zou nog meer klanten over de streep trekken. Ik houd bij wat ik terugkrijg, dat wordt steeds minder, ze worden steeds betrouwbaarder.’
‘Nou, wat je zei, als ik niet perse het nieuwste model hoefde te hebben, zou je lage prijzen en twee jaar garantie me zeker over de streep trekken.’
‘Dan ga ik het doen. Dank je wel.’
‘Ik ben geen gemiddelde koper.’
‘Zoals jij erover denkt zullen het toch meerdere doen. Ik kan het altijd weer terugdraaien.’
‘Ja, dat wel.’
‘Hè, Elvira, je denkt toch niet aan vroeger?’
‘Bij zo’n opmerking komt het soms bij me op. Ik moet dat nog afleren, hè?’
‘Ja, dat moet je zeker. Lieverd, je hebt toen geen fout gemaakt. Je deed wat je natuur je ingaf, zonder er iets kwaads mee te bedoelen. Iets minder snel achterelkaar en er was geen twijfel geweest. Alle betrokkenen, Gabriëla, ik, Kees vast ook, als hij het geweten had, vinden dat je er het beste van gemaakt hebt. Wees nu blij, dat je geen twijfels meer hebt en ga genieten.’
‘Met jou?’
‘Ik bedoelde het in het algemeen. Dat je je er geen zorgen meer over hoeft te maken. Maar ja, graag met mij.’
‘Ik ben daar nog over aan het twijfelen.’
‘Eh dit lijkt me eigenlijk geen gesprek voor hier. Zullen we weer naar huis gaan? Mijn huis?’
‘Ja, prima. Bedankt voor je rondleiding. Je lijkt het me prima voor elkaar te hebben.’
Henk grinnikte even.
‘Ja, dit wel. Sorry.’
Tot zijn verbazing reageerde Elvira niet. Ze gingen naar zijn huis.

Zodra ze binnen waren sloeg ze haar armen om zijn nek en legde haar hoofd op zijn schouder.
‘Je zei, over je zaak, die heb ik wel prima voor elkaar. Dat deed me pijn, Henk.’
‘Het floepte eruit, ik had het niet moeten zeggen. Ik neem je van vroeger echt niets kwalijk, Elvira.’
‘Dat is fijn, maar ik heb je wel de jeugd van Gabriëla ontnomen.’
‘Niet expres. Ik vind het fijn, dat je niet voor eeuwig je mond gehouden hebt. Ik heb alsnog een dochter gekregen en hoop er nog lang van te genieten.’
‘Als ze al min of meer naar een man op zoek is zal dat niet zo vaak zijn.’
‘Als jij dan maar vaak komt. Het liefst niet meer weggaat.’
‘Ik ben nu zover, dat ik zit te denken, waarom zou ik niet. Gabriëla zal er niets op tegen hebben, al heb ik van haar geen toestemming nodig.’
‘Wat kan ik doen om je over te halen? Nog een keer met je vrijen?’
‘Overdag?’
‘Dat deden we toen toch ook? En de voordeur zit op slot.’
‘Kees was overdag nooit zo enthousiast. Behalve de eerste dag dat hij na een reis thuiskwam. Vanaf dat Gabriëla er was kwam het er overdag natuurlijk ook weinig van.’
‘Die is er nu niet. En ik wil wél graag, ook overdag.’
‘De twee keer gisterenavond en die van vanmorgen heeft me eigenlijk al overtuigd, Henk. Daarvoor hoeft het niet meer.’
‘Dan gewoon voor het lekkere? Hoe je het maar wilt? Je mag ook bovenop.’
‘Je zei, gisterenavond, hoe jij er nu uitziet weet ik niet, daar is het iets te donker voor. Je voelde wel hetzelfde aan als vroeger. Misschien raar, maar ik zou wel willen dat je me helemaal bloot zag. Of je me dan nog wil.’
‘Ik denk niet, dat je er bloot zo slecht uitziet, dat ik het alleen met het licht uit wil doen.’
Hij pakte een hand van haar.
‘Kom. Mee naar boven.’
Hij trok haar mee, al stribbelde ze niet tegen. In haar slaapkamer kleedde hij haar uit en bekeek haar.
‘Je bent nog steeds mooi. Je borsten hangen amper en veel buik heb je ook niet. Schat, ik wil je heel graag.’
‘Goed. Laat maar zien.’
Hij kleedde zichzelf uit en liet haar zien dat er minstens één onderdeel van hem wat verlangde.
‘Ja, ik zie het. Lijkt me onveranderd. Ik eh wil het nu graag voor het lekkere.’
Ze ging op het bed liggen. Hij deed haar benen wat van elkaar, kroop er tussen en streelde haar schaamharen van elkaar tot hij haar gleuf goed kon zien.
‘Sorry als ik het zeg, maar je gleuf ziet er niet versleten uit.’
‘Dat is hij ook niet, wel veel gebruikt. Maar nog lang niet vaak genoeg. Waar blijft die lekkere stijve van je?’
‘Ja, komt eraan.’
Hij kroop voorzichtig bovenop haar. Ze hielp hem erin. En zuchtte diep, toen ze voelde dat hij niet verder kon.
‘Oh, Henk, het is ervoor gemaakt, hè?’
‘Ja, het past precies. Nog steeds. Weer. Blijf je bij me? Voor altijd? Vaak zo?’
‘Ja. Ik zou stom zijn om er vanaf te zien. Er zal heel wat geregeld moeten worden, ook met Gabriëla. Maar ik blijf graag bij je. Dag en nacht. Ga maar met pensioen. Dan kan dit vast lekker vaak. En klaarkomen. Doe er maar lekker lang over.’
Dat deden ze.

Die dag en de volgende ook vaak.
De dag erna bracht hij haar naar haar huis. Ze wilde met Gabriëla praten, daarna zou ze hem weer bellen.
Dat deed ze al na een paar dagen.
‘Henk, kan je je bedden naast elkaar zetten? En wat nieuws voor de andere slaapkamer regelen? Ik kom graag weer bij je, wat langer dan de vorige keer. En Gabriëla wil dit weekend graag meekomen.’
‘Die bedden regel ik vandaag nog. Eh weet Gabriëla al, dat we samen geslapen hebben?’
‘Van een paar keer, niet van eh zo vaak.’
‘Wat vond ze ervan?’
‘Ze was er blij mee, ze gunde het ons.’
‘Fijn. Ik zie jullie graag verschijnen.’
‘Eh mij nog steeds? Helemaal?’
‘Ja, helemaal. De hele dag.’
‘Nou, als Gabriëla er is kan dat niet. En niet zo vaak.’
‘Een middagslaapje zal ze wel snappen. En dat we het ’s avonds niet laat maken. Beneden.’
‘Ik hang op, ik krijg het er al te warm van.’
‘Goed, lieverd. Tot ziens.’

Ze kwamen ’s avonds, net nadat hij gegeten en afgewassen had.
‘We hebben in de buurt van het werk van Gabriëla wat gegeten, Henk, we wisten niet wat jij in huis had.’
Hij grinnikte even.
‘Qua eten, genoeg voor een macaronimaaltijd, we moeten morgen maar boodschappen gaan doen.’
‘Prima. We willen onze tassen boven zetten en ons even opfrissen.’
‘Dan zet ik ondertussen koffie.’

Al gauw zaten ze gezamenlijk in de woonkamer.
‘Ik zag, dat je een nieuw bed gekocht hebt.’
‘Ja, een tweepersoons. Beter dan twee tegen elkaar geschoven, Elvira, dat snap je vast wel. Het oude heb ik uit elkaar gehaald en op de vliering gezet. Het kan weer gebruikt worden, als Gabriëla met een vriend komt logeren.’
‘Ik heb er nog geen, pappie.’
‘Dat zal wel niet lang duren. Je ziet er een stuk beter uit dan de vorige keer, lieverd.’
‘Toen was ik nogal zenuwachtig, zeker in het begin. Ik voel me nu beter. Gelukkiger. Door jullie. Dat jullie elkaar weer gevonden hebben. Mams is ook blijer, gelukkiger dan eerder.’
Henk grinnikte.
‘Ik ook, al zal ik er niet knapper van uit gaan zien.’
‘Dat hoeft niet, hoor, mams is er tevreden mee. Eh je hebt toch al een paar keer met mams gevreeën?’
Henk grinnikte weer.
‘Nee.’
‘Nee? Mams, je hebt verteld van wel.’
Elvira keek wat verlegen.
‘Ik heb je niet alles verteld. Ik wilde je niet laten schrikken. Het was eh vaker.’
Henk grinnikte weer.
‘Zeg maar eerlijk, Elvira, zo vaak mogelijk.’
‘Mams toch! Weer zo vaak mogelijk? Zo vaak als met paps, vroeger?’
‘Vroeger? Tot ruim een jaar geleden. Ja, weer zo vaak.’
‘Had je het gemist?’
‘Pas toen ik Henk weer zag. En ’s avonds in bed lag te denken aan wat we eerder gedaan hadden. Hij kwam bij me voor een nachtkusje. En kon het niet laten om onder mijn pyjamajasje te voelen. Ik kon het niet laten om hem te vragen of hij een keer met me wilde vrijen. En toen ik merkte, dat hij het eh niet slechter, wel iets anders dan paps deed, moest een tweede keer natuurlijk ook. De eerste keer duurde te kort.’
‘Dat schijnt normaal te zijn. Eh u vroeg het? Pappie niet?’
‘Hij had er een paar dagen mee willen wachten. Dat kon hij toen niet meer. Ten eerste, hij heeft me zelden iets geweigerd. Ten tweede, nou ja, hij zat met zijn handen om mijn borsten, had daarvan natuurlijk een erectie, en zou vast zichzelf moeten gaan helpen als hij niet van zijn opwinding af zou raken. En ik was weer heerlijk gekust en werd heerlijk gestreeld. Ik wilde gelijk maar alle mogelijke tussenstapjes overslaan en eh bevreeën worden.’
‘Bevreeën worden klinkt niet erg actief.’
‘Nee, maar je wordt het wel, als het goed gedaan wordt. Ik wil je eigenlijk niet zo veel vertellen, Gabriëla, maar ik vind het met je pappie fijner dan vroeger. Ongeveer net zo fijn als met je paps. Het is wat raar gelopen, maar ik wil je pappie graag weer voor blijvend.’
‘Voor ’s nachts.’
‘Als je overdag niet goed met elkaar op kan schieten is alleen ’s nachts niet voldoende.’
‘Nee, mams, waarschijnlijk niet. Zo eh dierlijk zijn we niet.’
‘Ik was vroeger wat voorzichtig met je moeder, Gabriëla. Maar omdat ik gehoord had, dat Kees dat niet was, durfde ik wat meer. Ik zou het niet dierlijk willen noemen, wat je moeder me vroeg wordt wel zo uitgelegd, maar als je het goed doet is het wel wat heftig, maar liefdevol.’
‘Wat vroeg je dan, mams? Om te vrijen, toch?’
‘Dat zeg ik niet.’
Henk grinnikte weer.
‘Je paps was wat ruw in de mond, vertelde je mams me, die had het nooit over vrijen maar over neuken. Al bedoelde hij hetzelfde.’
‘Oei! Nou, ik snap wel dat een jongen, man, behoorlijk opgewonden raakt als er gevraagd wordt of hij dat wil. Eh mams, alle mogelijke tussenstapjes overslaan?’
‘Dat weet je vast wel. Wat je kan doen tussen wat strelen en eh samen komen.’
‘Waarschijnlijk wel.’
‘Het is daar vorige week niet van gekomen, omdat we te graag weer helemaal het einde wilden halen. Ik weet niet, ik wil geeneens weten, wat je paps allemaal gedaan heeft, maar vroeger hebben je mams en ik alle mogelijke tussenstapjes wel gedaan.’
Henk grinnikte weer even.
‘Haar haartjes zaten me niet in de weg.’
Gabriëla keek twijfelend van Henk naar Elvira.
‘Mams, je hebt hem toch niet verteld, dat ik eh’
‘Sorry.’
‘Gabriëla, zo erg is het toch niet, dat ik weet dat je een blote gleuf hebt? Had je die al, toen je broertje bij je wilde kijken?’
‘Eh nee, toen niet. En had ik hem dan zeker niet laten kijken.’
‘Het is toch niet iets waarvoor je hoeft te schamen? Tot je twaalfde had je geen haar op je doos. Je broertje schaamde zich ook niet voor zijn erectie. En je vader niet, dat je hem had zien vrijen. Tja, behaard is natuurlijk, bij wat oudere meisjes, maar mannen scheren hun gezicht ook. Lijkt me voor vrouwen ook fijner om te kussen. Net zoals voor mannen, een blote doos met twee dwarsstaande lipjes.’
‘Ik snap Henk wel, Gabriëla. Hij heeft veel gemist. Jou, en misschien andere eigen kinderen. Ik weet het van mezelf amper meer, ik heb bij Violet en jou wel borstjes zien komen en haar op jullie doos. Het pikkie van Wouter amper zien groeien, wel een keer, dat hij een erectie kon krijgen. Dat doet je, als moeder, toch wel wat. Vaders zien natuurlijk graag blote meisjes, maar ze komen niet meer aan ze dan nodig, als ze gewassen moeten worden. Ik wil niet zeggen dat moeders vaders in de gaten houden, dat zou niet nodig moeten zijn, maar het zou ze vast opvallen, als vader een erectie van het zien van zijn blote dochters kreeg. Henk zal het met mijn behaarde moeten doen.’
‘Dat zal ik. Op meerdere manieren en zo vaak mogelijk.’
Ze praatten over wat anders door, tot Gabriëla opstond.
‘Ik ga naar bed. Ik douche eerst even. Tot morgen.’
Henk en Elvira wensten haar een goede nachtrust. Zodra Gabriëla weg was keek Henk Elvira aan.
‘Gabriëla zou ons kunnen horen.’
‘Dan moeten we het zonder veel lawaai doen.’
‘Ja, weer een keer een lekker langzame beurt.’
‘Ja, langzaam wippen, maar langzaam klaarkomen gaat niet.’
‘Nee. Maar je kon het soms rekken, me, en jezelf, op de rand houden. Tot één van ons het niet meer hield.’
‘Ja. Mooie herinneringen, hè?’
‘Ja. Werken, uitgaan, dansen en ieder weekend gezellig bij je zijn en vaak vrijen. Tja, als Kees niet opgedraafd was waren we vast getrouwd.’
‘Ja. We hadden het er toen niet vaak over, maar daar hadden we vast niet lang mee gewacht, al deden we alsof we het al waren.’
‘Tja, inclusief een kindje maken. Ik ben er wel trots op, dat ik het kon.’
‘Ga maar vast naar boven, ik ruim nog even wat op.’

Elvira vond Henk, liggend op bed, met zijn handen onder zijn hoofd en een volledige erectie.
‘Heb je er weer zin in?’
‘Ik wacht op jouw niet zo goed zichtbare, maar o zo goed om mijn stijve passende gleuf. En om je heerlijke borsten weer vast te houden.’
‘Ik weet je voorkeursstandje wel. Maar nu een keer andersom.’
Elvira had zich snel uitgekleed. Ze ging wijdbeens op zijn bovenbenen zitten, pakte zijn zak en masseerde zijn ballen. Hij legde zijn hoofdkussen dubbel onder zijn hoofd.
‘Laat me zien hoe je gleuf om mijn stijve gaat passen.’
Elvira pakte zijn stijve, zette die rechtop, schoof wat omhoog en liet haar gleuf om zijn paal zakken.
‘Oooh, meid, wat mooi weer. Je haar gaat vanzelf uit de weg. Je hoeft je voor mij niet te scheren. Het belangrijkste is, dat ik zo mooi in je pas. En lekker, ver, hè?’
Elvira leunde wat voorover, om hem haar borsten te laten pakken.
‘Ja, helemaal. Ik zou niet halverwege kunnen stoppen. Hij gleed er als een warm mes in de boter in, hè?’
‘Nee, met iets meer wrijving. Precies genoeg om mijn eikel bloot te maken.’
‘Daar had je het vroeger niet over.’
‘Ik nam geeneens aan, dat je wist dat jongens een eikel hebben.’
‘Nee, dat had mijn moeder me niet verteld. Ze wist het misschien zelf geeneens. Misschien alleen maar, dat haar man af en toe op haar kwam liggen, in haar drong en klaarkwam om zijn zaad te lozen. Dat hoorde ze toe te laten, om een kindje te krijgen. En verder, omdat een man dat lekker vond. Als ze pech gehad heeft, is ze zelf nooit klaargekomen.’
Ze wipte langzaam een paar keer op en neer.
‘Ik was een keer onder de douche wat ruw, bij Kees. Toen zag ik zijn eikel. Hij kwam gelijk.’
‘Dat zal best.’
Ze wipte weer langzaam een paar keer op en neer.
‘Ik hoop, dat je niet zo gauw komt, ik wil me lekker laten strelen.’
‘En je streelt mij heerlijk.’
Wip, wip.
‘Ik ben zo blij, dat Gabriëla je ook voor mij gevonden heeft. Ik hoefde geen andere man meer, maar jou wel. En zeker die paal van je wel.’
‘Vast liever dan hem pijpen.’
Wip, wip.
‘Ja. Liever lekker neuken. Sorry. Jij was vertrouwd, zelfs mijn gleuf scheen je te herkennen, toen je me bij de deur kuste. Ik kreeg er gelijk de kriebels in.’
‘Nou, zo snel ging het bij mij niet.’
Wip, wip.
‘Nee, pas ’s avonds, hè? Ik kon me nog korter inhouden dan ik dacht. Omdat je toen weer zo lekker mijn borsten masseerde. Net als nu.’
‘Ja, heerlijk twee handen vol.’
Wip, wip.
‘Oooh, het trekt van mijn tepels tot diep in mijn buik.’
‘Je masseert mijn stijve ook weer zo lekker.’
Wip, wip.
‘Mijn krampen gaan je stijve zo masseren, dat je er van klaarkomt, of je wil of niet.’
‘Ik wil altijd wel. Ik voel al wat bij me aankomen, lieverd. Ooooh. Ik kom al.’
‘Komt goed uit. Ik bijna. Eh helemaal.’
Ze wipte niet meer, maar liet haar krampen hun gang gaan. Ze kreunden bijna gelijktijdig. En net zo vaak. Zodra ze allebei niet meer bewogen liet ze zich voorover op hem zakken.
‘Wat is er lekkerder dan neuken, man?’
‘Vaak neuken.’
‘Ja, dat is goed bedacht. Ook lekker, omhoog spuiten?’
‘Maakt me niet uit. Tjonge, wat deed je het lekker.’
Ze ging naast hem liggen.
‘Ik deed mijn best.’
‘Zeg, doe je anders niet je best?’
‘Nou ja, eigenlijk wel. Al doe jij meestal het meeste.’
‘Kom maar vaker bovenop me.’
‘Soms. Als jij stopt met wippen als je op me ligt, weet ik zeker dat je klaarkomt. Dan krijg ik het extra heet, omdat ik dan weet, dat je dan weer ladingen zaad in me spuit.’
‘Heb ik net ook weer, hoor. Lekker veel. Jij stopte met wippen, maar streelde me door.’
‘Ja, mijn krampen masseren een stijve beter dan dat ik het met wippen kan.’
‘Ja, al heel lang. En nog.’
‘Er zat alleen een pauze tussen, tussen eh je voorganger en jou, en het laatste jaar.’
‘Niets van te merken.’
‘Van jouw lange pauze ook niet.’
‘Je hebt veel zaad van me gemist. Ik droomde iedere week wel een keer van je, als ik er niet voor zorgde, dat ik te vol raakte.’
‘Ik heb het beter getroffen, ik kreeg genoeg. En er nog twee kinderen van. Henk, kan je alweer?’
‘Nee, nog niet. Het helpt vast, als je mijn ballen gaat masseren.’
Dat ging ze, ook zijn pikkie. Ze dook ook even onder de dekens, om die in haar mond te nemen en erop te sabbelen. Zodra hij recht vooruit stond ging ze op hem liggen en duwde ze zich erop. Ze vrijden langzaam en kwamen bijna geruisloos klaar. En vielen in slaap.

De volgende morgen troffen ze beneden een gedekte ontbijttafel aan. Met een grinnikende Gabriëla.
‘Uitgeslapen?’
‘Ja. We hebben alles zachtjes gedaan.’
‘Ik heb niets gehoord, mams. Eh pappie, je hebt verteld, dat jullie vroeger meestal in natuurlijke staat waren. Doe dat maar liever nu maar niet.’
‘Nee, we houden ons wel in. We redden het wel met een middagslaapje en ’s avonds niet zo laat naar bed. Zolang jij er bent.’
‘Prima.’
‘Henk, Gabriëla en ik hebben van de week onze toekomst besproken. We willen graag jouw mening horen.’
‘Als jij maar bij me komt wonen. Ik neem aan, dat Gabriëla liever op zichzelf gaat wonen. Kan ze daar erbij gaan lopen hoe ze wil, wij hier ook. Gabriëla, ik zou je wel graag iedere dag willen zien, maar zoek maar een lieve jongen op, om samen mee verder te gaan. Met een grotere dan een jongenspikkie.’
‘Met zoiets als Henk had zou ik vast tevreden zijn. Het interesseerde me nooit zo, maar ik begin steeds meer te verlangen naar eh feestjes. Het moet wel geweldig zijn, want jullie zien er gelukkig uit.’
‘Dat zijn we ook. Ik moet alleen soms denken aan wat ik van jou weet, liefje. Ik zou je graag een keer in natuurlijke staat willen zien. Ik wil je moeder niet vragen om er wat aan te doen, maar ik heb nog nooit een blote doos gezien.’
‘Tja, omdat u mijn jeugd gemist heeft.  Kees niet, die waste me wel eens als hij thuis was. Voordat ik het zelf kon, natuurlijk. Maar daarna zag hij me ook wel, de badkamer ging nooit op slot. Het enige toilet was daar ook, dan kon er iemand plassen als er gedoucht werd. Dus heeft hij het haar op m’n doos zien komen en gezien dat ik het er weer afgehaald had.’
‘En jij hem?’
‘Ja, maar nooit met een stijve. Die kreeg hij ook niet van me, misschien omdat hij daar altijd mee in mams zat.’
‘Nou zeg!’
‘Of er net in gezeten had, mams. Met een stijve zou hij geeneens kunnen plassen.’
‘Nee. En Wouter?’
‘Die douchte met het gordijn ervoor. Jij?’
‘Eh nee, ik was toch in m’n eentje?’
‘Ja, was. Wat mij betreft, je mag wel wat inhalen. Kom maar eens kijken als ik aan het douchen ben. Of ik kom kijken als jij dat aan het doen bent.’
‘Gabriëla!’
‘Ik heb je op Kees gezien, mams, ik ben nieuwsgierig of je bij Henk niet te kort komt.’
‘Dat eh wil ik je wel vertellen. Hij heeft er net zo één.’
‘Ik geloof je wel, maar toch. Maar hij mag me best een keer bekijken. Of ben je bang dat je daar een stijve van krijgt, pappie?’
‘De eerste keer vast wel, omdat ik nog nooit een eh onbehaarde doos heb gezien.’
‘Nou, we zien wel. Of we elkaar zien.’
‘Ik wil het ergens anders over hebben. Henk, kan ik zonder problemen bij je intrekken?’
‘Ja, zeker, dit is mijn eigen huis. Geen huurhuis.’
‘Dat dacht ik al. Om het eerlijk te houden, kan ik me dan voor de helft bij je inkopen? Mijn eigen huis zal daar wel genoeg voor opbrengen. Kees heeft het gekocht, nadat hij kapitein geworden was. Het is afbetaald, dat kon, in twintig jaar. Daarom ook al kon ik, konden wij, het laatste jaar van mijn pensioen goed leven. En Gabriëla verdiende ook al. Met de rederij gaat het nu niet zo goed, maar het pensioenfonds staat daar natuurlijk los van, dat is veilig.’
‘Als je dat persé wilt kan je je wel inkopen. Ik zou je zonder je pensioen ook wel kunnen onderhouden. Qua inrichting hier, smijt er maar uit wat je niet bevalt en zet je eigen meubels neer.’
‘Nee, die zijn voor Gabriëla. Mijn auto ook. Het bevalt me hier prima, vooral het bed. Het kraakte geeneens, toen eh ik op je wipte.’
‘Zoals ik je op paps heb zien doen?’
‘Ja. Henk, Gabriëla wil in Hilversum of omgeving werk zoeken en verhuizen, ze wil graag een beetje in mijn buurt blijven.’
‘Ja, fijn. Verhuizen? Wat wil je, liefje?’
‘Een flatje. Is daar hier aan te komen?’
‘Aan een huurflat amper, er zijn lange wachtlijsten. Maar ik ken een makelaar, gespecialiseerd in koopflats.’
‘Ik heb nog niet zo veel gespaard. Mams wilde me helpen, met de opbrengst van de verkoop van ons huis. Maar ze heeft het niet gehad over bij jou inkopen. Dan zal er niet veel overblijven.’
‘Gabriëla, luister. Allereerst, wil je de achternaam van Kees houden?’
‘Ja. Ik zou het ondankbaar vinden om die te veranderen. Hij was een geweldige vader voor me. Of eh heb je het liever anders?’
‘Nee, zo belangrijk vind ik dat niet, ik vind het genoeg dat ik zeker weet dat je mijn dochter bent.’
Hij grinnikte even.
‘Al zag ik geen gelijkenissen. Wel veel moois. Met een opgedoken zoon had ik er misschien anders over gedacht, zeker als hij mijn zaak over zou nemen. Bij hem had ik wel een zekere gelijkenis gezien.’
‘Kan je serieus blijven, Henk?’
‘Moeilijk. Gabriëla, ik wil je graag aan een flat helpen, maar ik kan je niet zomaar geld geven, dat levert problemen op met de belasting, zeker als je een andere achternaam heb dan ik. Ik kan wel een flat kopen en die aan je verhuren, voor een niet opval- lend lage huur.’
‘Heel lief van je, dat je me helpen wilt. Een lage huur lijkt me wel wat. Maar een flat kopen zal je vast nogal wat kosten.’
‘Om te beginnen kan ik het geld gebruiken dat mams me wil betalen.’
‘Oooh, slimmerd.’
‘Ja, Elvira, dan blijft het in de familie. Verder, Gabriëla, volgens zeggen kost een kind tot zijn achttiende ongeveer een ton, daarna soms nog jaren geld om te studeren. Dat heb ik allemaal niet uit hoeven geven, dat mag je alsnog, indirect, hebben. Ik ga bekijken of ik mijn zaak ga verhuren, verpachten of verkopen. Dat levert ook wat op. Alles bij elkaar, genoeg voor een mooie flat. Als je gaat trouwen en eruit trekt kan ik die weer verkopen, voor wat minder of meer, of verhuren, maar dan voor een normale huur. Ik zit zelf ook in een pensioenfonds, alleen AOW was me te weinig. Hoe eerder ik er voor mijn vijfenzes- tigste mee stop, hoe lager het wordt, maar ik kan het vrijkomen van wat lijfrentes, die ik ook nog heb, vervroegen. Dat alles bij elkaar, genoeg om van te leven. Zelfs zonder jouw pensioen, Elvira. Zie maar wat je daarmee doet. Vast af en toe Gabriëla een beetje helpen.’
‘Ja, als dat kan, zonder dat Violet en Wouter het merken. Oooh, Henk, wat mooi.’
‘Ja, financieel zeker. Ik kijk er al naar uit, om jouw moois niet alleen in het weekend, maar iedere dag, de hele dag, te zien.’
‘En natuurlijk meer dan zien. Dat wordt vast te vermoeiend voor je.’
‘We kunnen wat minderen, als dat nodig is. Sorry, Gabriëla.’
‘Ach, ik ben opgegroeid met het besef, dat mijn ouders vaak vrijden. Eerst dacht ik, dat ze nog een kindje wilden, later kwam ik erachter, dat vrijen ook kon zonder dat er een kindje kwam.’
‘Ja, als je het goed regelt. Sorry, Elvira.’
‘Ik heb er toen niet bij stilgestaan dat ik in feite de pil niet dagelijks zijn werk had laten doen. Je werd vroeger niet zo precies voorgelicht als tegenwoordig.’
Gabriëla giechelde even.
‘Ik had het pikkie van Wouter al gezien, en dat hij klaarkwam, dat was ook een aanvulling op mijn voorlichting. Ik wil wachten op een lieve jongen. Met een niet te kleine.’
‘Ja, doe maar.’
‘Gabriëla, je weet van tevoren nooit hoe het gaat lopen. Ik dacht een lieve jongen gevonden te hebben en liet me ontmaagden. Ik merkte het amper, hij helemaal niet. Ik ontmaagde hem ook, en daarna nog twee andere. Met de laatste heb ik jou en je broer en zus opgevoed.’
‘Hoofdzakelijk toch in je eentje?’
‘Ja, maar ik hield rekening met zijn opvattingen over opvoeden. Henk zou, denk ik, iets minder streng geweest zijn.’
‘Zo streng vond ik paps niet. En ik had vast hetzelfde besef meegekregen, dat mijn ouders vaak vrijden. Hooguit had ik met Henk wat meer kunnen praten. Als hij de tijd had. Hij is in ieder geval minder bekrompen dan paps was.’
‘Zal wel aan mijn opvoeding gelegen hebben. Die tijd had ik wel voor je vrijgemaakt, liefje. Er zal vast al vroeg goed met je te praten zijn geweest. Net als nu.’
‘Ja, beter dan met Violet en Wouter. Gabriëla heeft het vast van jou.’
‘Toch wát van mij?’
‘Ja. Violet heeft meer van mij. Ze had het er nooit over, maar ik denk, dat ze onder de zestien al ontmaagd was. En Wouter heeft veel van Kees. Schone zakdoeken en schoon beddengoed waren amper aan te slepen. Waarschijnlijk al voordat Gabriëla hem een keer betrapte.’
‘Hij pakt zijn vrouw iedere nacht.’
‘Heb ik ook gehoord, Gabriëla. Tja, ik hoop dat hij het, vanaf zijn dertiende of nog eerder, niet alleen doet om zo vaak mogelijk zijn zaad te lozen, maar er ook voor haar een feestje van maakt.’
‘Dat zal toch wel? Als je niet zo’n haast hebt probeer je toch wat te variëren?’
‘Jij wel, Henk. Kees wat minder. Maar ik was niet ontevreden, hoor.’
‘Als hij dat ook maar wist.’
‘Dat kon hij sowieso weten, omdat ik zelden wat weigerde. Maar ik vertelde hem dat ook wel. In zijn taal. Voorzichtige toespelingen snapte hij niet.’
‘Ik heb er weinig problemen mee, als je zijn taal gebruikt. Privé kan dat best.’
‘Ik hoef het bij jou niet te doen, jij snapt voorzichtige toespelingen wel.’
‘Ja, maar wil je met me neuken ook. Dan houd ik het niet meer.’
‘Laten we het daar maar niet meer over hebben.’
‘Goed. Doen is beter. Gabriëla, jij gaat op zoek naar een werkplek in de buurt, ik begin vast met het zoeken naar een flatje. Elvira, ik hoor van jou wel, wanneer ik spullen van je moet verhuizen.’
‘Ja, maar ik wil mijn tijd tussen jou en Gabriëla verdelen, tot ze in een flatje trekt. Zeg, je had het over een opgedoken zoon.’
‘Figuurlijk bedoeld, natuurlijk. Vaders hebben meestal graag een zoon voor de opvolging en een mooie dochter om naar te kijken. Al een tijd willen ze geen grote gezinnen meer, jij bent vast weer aan de pil gegaan zodra je dochters én een zoon had.’
‘Ja, en ik heb heel goed opgepast.’
‘Ik ben hartstikke blij met mijn onverwacht vaderschap. Over dezelfde karaktereigenschappen bij Gabriëla, ja, we kunnen goed met elkaar praten. En ze is net zo voorzichtig als ik was, met leden van het andere geslacht. Ik bedoel, dat ze niet met de eerste de beste jongen in bed wil duiken. Maar, niets ten ongunste van jou, Gabriëla, ik ben minstens, nee, nog blijer van het weer opduiken van jou, Elvira.’
‘Ik ook. Dat was geen opzet van me, ik had daar niet over doorgedacht. Ik moest Gabriëla alleen over mijn twijfels vertellen omdat ik vond, dat ze daar recht op had.’
‘Ja, dat had ze.’
‘Ik ben ook blij, dat ze wel voorzichtig met jongens wil doen, maar dat ze net als jij niet bekrompen is. Anders hadden we niet zo open kunnen praten. Al heeft ze eigenlijk veel te veel gehoord over wat haar ouders met elkaar deden. En zelfs gezien hoe die er bloot uitzien. En vrijen.’
‘Ik ben nu, denk ik, wel volledig voorgelicht.’
‘Ja, dat denk ik ook, liefje. Tja, Elvira, je bent amper veranderd. Ik zat nog niet zo lang naast je bed toen je weer wilde vrijen. Zoals waarvoor je de eerste nacht bij me in bed kwam.’
‘Nee, Henk, zo was het niet precies. Die eerste keer kwam ik om lekker aan je te voelen en bevoeld te worden. Na een jaar niets wilde ik wel wat. Dat er meer van kwam, tja, ik was toch al geen maagd meer. Ik moest het je vertellen, want je wilde niets. Je wilde me niet ontmaagden.’
‘Nee. Ik schrok natuurlijk wel. Maar je vertelde hoe het gekomen was. Dat klonk zo eerlijk, dat ik je geloofde. Je had me ook op een andere manier over kunnen halen of kunnen simuleren dat je nog maagd was. Halverwege au zeggen, daar zal iedere jongen wel instinken.’
‘Nee, ik was altijd eerlijk over dat soort zaken. Nou ja, met Kees ging het zo snel, dat ik de kans niet kreeg. En het er verder maar bij liet, ook al omdat hij er niet over begon. En hier wond je me door het strelen van mijn borsten zo op, dat ik, na een jaar, weer wilde vrijen. Een keertje, vroeg ik je. Als ik het niet fijn gevonden had, was het daarbij gebleven. Maar het was fijner met je dan dat ik me van vroeger herinnerde. Niet zo voorzichtig meer, zo ongeveer als met Kees.’
‘Daar had je over verteld, dus durfde ik minder voorzichtig te zijn.’
‘Ja, en daarom wilde ik nog een keer, een lekkere lange beurt krijgen. Ik heb daarna niet zo lang getwijfeld over wat ik moest doen. Als jij het ook wilde, wilde ik het wel weer vaker. En al gauw weer zo vaak mogelijk.’
‘Pappie, ik wil je, jullie, vaak opzoeken. Niet alleen op verjaardagen. Maar ik bel eerst, dan kunnen jullie je eerst aankleden.’
Henk en Elvira grinnikten.
‘Ja, prima.’

De volgende morgen schrok Henk, toen hij aan het douchen was, van dat het douchegordijn opengetrokken werd. Hij zag Gabriëla staan, met alleen een broekje aan. Hij voelde gelijk dat hij een stijve begon te krijgen.
‘Nou! Ook goedemorgen.’
‘Ja. Ik dacht, dat je het douchegordijn nooit dichtdeed.’
‘Nu wel, voor als jij zou willen plassen. Ik zou er geen bezwaar tegen hebben om dat te horen of te zien, maar jij misschien wel.’
Hij draaide de kranen dicht.
‘Maar je wil kennelijk wat anders. Geef me mijn handdoek eens.’
‘Wil je die voor je buik gaan houden?’
‘Nee, me ermee afdrogen. Om die voor mijn pik te houden is te laat, je hebt hem al gezien.’
‘Ja, maar je hebt nu niet meer dan wat Wouter had. Hij eh groeit wel.’
‘Ja, vast tot hij helemaal omhoog staat. Kwam je daarvoor? Of om te douchen?’
‘Ik kwam naar de pik van mijn pappie kijken. Om me niet af te hoeven blijven vragen hoe groot die zou zijn.’
‘Tja, ik krijg natuurlijk een stijve van je. Je bent wel mijn dochter, maar ook een mooie, jonge meid. Bijna helemaal bloot, met mooie borsten. Bijna net zulke grote als je moeder heeft.’
‘Ja. Ik wacht nog even. Ik heb die van pap niet helemaal gezien, een stuk ervan bleef in mams, ze wipte niet zoveel dat hij eruit schoot.’
‘Als je je broekje uittrekt hoef ik me ook niets meer af te vragen. En hoef je vast minder lang te wachten.’
‘Ik heb de tijd. Maar ik gun jou ook wat. Wat je vroeger gemist hebt.’
Ze trok haar broekje uit.
‘O. Wat ontzettend bloot. En mooi. Tjonge, zie ik eens een gleuf goed.’
‘Als je even op je hurken gaat zitten nog beter.’
Hij deed het. En zag het.
‘Ja. Tjonge. Ik kan me nu beter voorstellen wat ik lik en waar ik dan mijn stijve in duw.’
‘Ga maar weer staan. Anders voel ik me toch te erg bekeken.’
Hij deed het.
‘Tja, het zou een wonder zijn geweest als ik van je blote gleuf zien geen helemaal stijve had gekregen.’
‘Ja, ik zie het. Je hebt inderdaad vast net zo’n paal als pap had. Ik kan nu, van veel dichterbij, ook beter zien hoe dik zoiets is. Als ik niet gezien had dat die van pap helemaal in mams kon zou ik dat niet geloven.’
‘Geloof me maar, als ik zeg dat die van mij er ook helemaal in kan. Zowel in de breedte als in de lengte. Of diepte, bij haar.’
‘Ja. Je zal hem omlaag moeten trekken om eh hem in mams te duwen, hè?’
‘Ja. Als ik het zelf niet doe doet je moeder het wel. Maar wat graag.’
‘Kennelijk nog steeds. Jij ook weer?’
‘Nog vaker dan vroeger. Ik houd me nu niet meer in, ik eh pak je moeder zo vaak ik kan.’
‘Je mag wel neuken zeggen, hoor. Mams deed het ook.’
‘Goed. Ik zal je nog maar wat meer vertellen, je weet toch al vrij veel. Ook over je moeder. Ja, ze zei het en ze deed het. Of liet het me haar doen, net wie het meest beweegt.’
‘Tot eh je klaar komt, hè?’
‘Ik probeer dat te versnellen of te rekken om je moeder tegelijk te laten komen. Haar krampen masseren mijn stijve extra. Dan spuit ik ook lekkerder.’
‘Tja. Vast meer dan Wouter deed.’
‘Hoe oud was hij toen?’
‘Dertien, als ik me goed herinner.’
‘Vast wel, als je niet meer meegemaakt heb dan je moeder zien neuken en Wouter zich af zien trekken. Die spoot vast niet meer dan twee, hooguit drie straaltjes. Ik moest met je moeder weer op gang komen, na alleen natte dromen of af en toe mezelf helpen, maar ik spuit alweer vier of vijf keer. En vast dikkere stralen dan die van Wouter.’
‘Voelt dat zo?’
‘Ik voel zoiets als een prop omhoog komen en het dan als een straal eruit spuiten. Het voelt als een liter, maar het is natuurlijk veel minder.’
‘Eh drie kloddertjes, op Wouters buik.’
‘Zie je, dat weet je nog.’
‘Ja. Ik heb inderdaad alleen maar zijn stijve pikkie gezien en die grote, dikke van pap. Eh vier of vijf keer per eh beurt?’
‘De eerste keer, ’s morgens, meestal vijf. Daarna vier, tot het op is, in de loop van de avond.’
‘Ga je zo lang door?’
‘Dat willen we allebei graag, liefje. Enne, soms wil je moeder dat ik haar daarna vinger. Dat vindt ze niet zo lekker als neuken, want dan voelt ze dat ik er zo ver mogelijk inzit, als mijn buik tegen die van haar komt, maar dan komt ze tenminste weer klaar.’
‘Tjonge. Ze is nog heter dan ik dacht. Of u doet het goed.’
‘Allebei, waarschijnlijk. Dat vrouwen veel vaker klaar kunnen komen dan mannen is misschien een compensatie voor dat mannen bij hun klaarkomen ook zaad lozen.’
‘Veel vaker dan nodig is voor de voorplanting, hè?’
‘Gelukkig wel. En gelukkig vindt je moeder dat ook. Jij hebt geen haast, maar hopelijk heb je dat van haar geërfd.’
‘Of van jou.’
‘O. Ja. Dat zou ook kunnen.’
‘Al begon je eigenlijk niet zelf, hè, met mams?’
‘Nee, allebei de keren niet. De eerste keer aarzelde ik nog, ik wilde haar niet ontmaagden, wat dus zonder dat ik het wist al eerder gebeurd was, de tweede keer was een uitnodiging om te neuken genoeg. Maar eigenlijk versnelde het alleen wat, een dag of een paar dagen. Met haar in de buurt was ik me vast niet langer zelf blijven helpen en had ik wat geprobeerd. Ik hoop voor je, dat je eerste relatie een stabiele is, waar je dan ook vaak mee neukt. Maar je moet overdag ook goed met elkaar op kunnen schieten, en er niet mee zitten om het overdag ook te doen. Enne, als je ongesteld bent hem aftrekken. Of pijpen.’
‘Nou, pappie!’
‘Ik heb je vroeger niet voor kunnen lichten, we praatten nu zo vrij, ik doe het alsnog maar een beetje. Al zal je al veel van je moeder gehoord hebben.’
‘Ja, maar niet zoals jij het vertelt. Met een stijve als voorbeeld erbij.’
‘Omdat je moeder niet meer ongesteld wordt trek ze me natuurlijk niet meer af, neuken is zeker voor haar lekkerder. Maar ze pijpt me soms wel, als het haar te lang duurt voor ik weer een stijve krijg. Maar ze stopt er dan op tijd mee, ze wil mijn stijve in haar voelen als ik aan het spuiten ga. Ik doe dat ook liever in haar, omdat ze door haar krampen mijn stijve extra masseert. Zo’n beetje leeg melkt.’
‘Tja. Ik wist, theoretisch, alle mogelijkheden wel, maar ik heb er niet over nagedacht dat er zo veel te combineren viel.’
‘Het neuken op zich duurt jammer genoeg niet zo lang, dat is alleen het hoogtepunt van met elkaar genieten. Als we in ons nakie rondlopen pak ik natuurlijk de borsten van je moeder, als we bij elkaar in de buurt komen. En als ik nog geen stijve heb probeert ze dan meestal even of hij al omhoog wil komen. En zo gauw het kan gaan we dan op bed verder spelen. Niet iedere keer hetzelfde, wel steeds hetzelfde slot.’
‘Dat blijft eh fijn? Mams heeft het al zo vaak gedaan. Een jaar met jou, daarvoor al, en heel lang met pap.’
‘Ja, en nu weer heel graag met mij. Ik weet niet precies wat je moeder voelt, en zij dat niet van mij, maar klaarkomen gaat ons niet vervelen. Misschien als we heel oud zijn.’
‘Tja. Eh zie je mams wel eens plassen? Of zag je dat?’
‘Ja, soms. Niet alleen op het toilet, ook hier. De eerste keer verraste ze me ermee. Ze zei, ik moet plassen. Ik vind het niet nodig om naar het toilet te gaan, je kan het wegspoelen. Ze liet het gewoon lopen. Daarna zag ze mij ook wel plassen. Grote stralen. Maar ik vind het veel lekkerder kleinere in haar te spuiten, zo vaak mogelijk.’
‘Tja. Je hebt meer in te halen dan mams.’
‘Ja, die maar een jaar. Zo te horen heeft Kees na mij ook z’n best gedaan. Ook om je zus en je broer te maken. Ik had het jou al, al wist ik dat niet. En niet slecht, zie ik. Ik vind het wel fijn om je zo helemaal te zien. Je mooie borsten en je helemaal blote gleuf. Ik hoef je zo niet vaker te zien om zin in je moeder te krijgen, hoor, we zijn al vrij snel met dat inhalen begonnen.’
‘Toch al gelijk de eerste avond dat ze bleef slapen?’
‘Ja. Dat was van ons allebei niet de bedoeling, maar ik kon het niet laten om nog een kusje te halen. En toen haar grote borsten weer eens in mijn handen te nemen. Ze werd er zo heet van dat ze me vroeg om haar een keertje te neuken. Dat vonden we allebei weer zo lekker dat we bleven doen. Maar eh, dat hoef je niet te zien.’
‘Nee, maar ik kan me het wel voorstellen. Ook dat jij bovenop ligt. Eh ik heb het altijd jammer gevonden dat ik indertijd van het stijve pikkie van Wouter afgebleven ben. Ik had hem vast niet af hoeven trekken om te voelen hoe stijf een stijve is.’
‘Nee. Voel maar.’
‘Eh zou mams dat wel goed vinden?’
‘Een keertje vast wel. Als je me maar niet aftrekt.’
‘Nee zeg. Maar eh hoe pak ik zoiets vast?’
‘Zoals je Wouter vast hebt zien doen. Je hand eromheen en op en neer pompen.’
Ze nam zijn stijve in haar hand en ging een paar keer op en neer.
‘Tja, mams zal het vast goed voelen, als je hem in haar duwt.’
‘Ja. Je aait, liefje. Je voelt erover. Steviger beetpakken.’
Ze deed het.
‘O. Ja. Dat zo’n pikkie zo groot kan worden. En stijf. Net niet keihard.’
‘Nee, hij kan niets beschadigen. Laat me maar los, je bevoelt me te lekker.’
Ze liet hem los.
‘Sorry. Maar mag ik nog even aan je zak voelen?’
‘Tja. Even dan. Je hand er omheen en een beetje masseren.’
Ze deed het.
‘Ik voel je twee ballen. Waarin dus zo veel zaad gemaakt wordt.’
‘Ja. Je voelt weer te goed. Stop maar.’
Ze liet hem los.
‘Dank je wel, pappie. Erg interessant. Enne lekker om vast te houden.’
‘Hoe je dat deed heb je van je moeder geërfd. Als we elkaar vaker bloot zien blijf je maar van me af. Ik kom ook niet aan jou.’
‘Nee, leef je maar op mams uit.’
‘Ja. Ik ben iedere keer verbaasd dat de gleuf van je moeder weer zo lekker om mijn stijve zit. Precies strak genoeg om mijn stijve te strelen, haar binnenin en er allebei door klaar te komen. Geef me nu mijn handdoek.’
Hij kreeg hem. Hij ging zich snel afdrogen.
‘Ik moet nu naar je moeder toe. Haar zo snel mogelijk wakker neuken.’
‘Wat? Wakker neuken?’
‘Ja. Ze sliep daarnet nog, ze wordt ’s morgens het liefst wakker door mijn stijve in haar te voelen komen en na niet al te lang klaar te komen. De rest van de dag hebben we minder haast. Maar nu wil ik graag mijn stijve tussen haar haren door in haar gleuf duwen en gauw klaarkomen. Het zien van je gleuf en je aan me voelen heeft me extra opgewonden. Tot ziens. En bedankt, mooi, bloot liefje.’
‘Ja, jij ook bedankt. Ga maar gauw.’

In hun bed kroop hij tegen Elvira, die op haar zijkant lag, legde een been van haar over die van hem, zocht met zijn stijve haar gleuf en duwde zijn stijve er met korte stootjes in. Hij pakte haar borsten en maakte, zodra hij met zijn stijve helemaal in haar gleuf zat, er lange slagen mee.
‘Oooh, Kees.’
‘Nee, Henk.’
‘O. Sorry. Wat erg.’
‘Nee, je zei het al, maar je had me er niet beter van kunnen overtuigen dat ik je net zo goed neuk als Kees deed.’
‘Jaaah, ik voel net zo’n dikke en lange. En zo strelend. Neuk me maar goed wakker.’
‘Voor je zo ver bent kom ik waarschijnlijk al. Oooh, jaaah, daar komt het al. Ooooh. Oei, wat een straal. Oooh, nog meer.’
Hij spoot er nog vier.
‘Ooooh. Sorry, lieverd. Proberen door te gaan, tot je komt?’
‘Nee, maar niet. Dat wordt niks. Want ik vraag me af waarom je zo’n haast had. Zo snel kwam je nog nooit. Zelfs niet toen je naast mijn bed zat en ik je vroeg om me te neuken.’
‘Nee. Sorry.’
Hij trok zijn slap wordende pik uit haar gleuf.
‘Waardoor kwam het dan? Als je dat weet?’
‘Eh toen ik wakker werd sliep je nog vast. Ik besloot om maar eerst te douchen.’
‘Trok je daar jezelf al een beetje af?’
‘Nee. Gabriëla kwam kijken.’
‘O. Dan wilde ze vast je stijve zien.’
‘Ja.’
‘Had je het douchegordijn niet dichtgedaan?’
‘Ja, maar dat trok ze opzij.’
‘En? Zag ze hem?’
‘Ik had geen stijve maar ik voelde het wel gelijk beginnen zodra ik haar zag. Ze had alleen een broekje aan.’
‘O. Toen kwam je maar gauw naar mij.’
‘Nee. Ze zei dat ze wilde wachten tot ik een helemaal stijve had. Om met die van haar pap te vergelijken. Al had ze die niet helemaal gezien.’
‘Ze heeft ons toch zien vrijen?’
‘Jij met hem. Maar je wipte niet zoveel dat hij eruit schoot.’
‘Nee, natuurlijk niet. Dat doe jij toch ook niet? Je kreeg wel een helemaal stijve? Van het zien van haar borsten?’
‘Vast ook van haar naar mijn pik zien kijken. Mooie borsten, hoor. Ik denk, bijna net zo groot als die van jou. Maar als ze kwam om mijn stijve te zien wilde ik ook wel wat. Dus vroeg ik of ze haar broekje uit wilde doen. Ze deed het direct. Tja, zo snel is mijn pik vast nog nooit helemaal stijf geworden. Wat eh geil, zeg, zo’n blote, heel goed zichtbare gleuf. Als ze mijn dochter niet was geweest was was ik die waarschijnlijk gelijk gaan likken en had ik willen zien hoe die rondom mijn stijve zou gaan zitten. Sorry.’
‘Nee, ik snap je wel. Ik weet hoe ze er in haar blootje uitziet. En ik weet wel hoe geil je bent. Als je eenmaal op gang gekomen bent neuk je zo vaak het kan. Deze keer helemaal. En als je geen fatsoen had zou je je stijve in iedere gleuf duwen die in je buurt kwam. Zeker in één die je goed kan zien.’
‘Ja. Maar ik stoor me niet aan je haren, hoor.’
‘Je wist niet beter, nu wel. Maar je zal het ermee moeten doen. Wat haren in je mond krijgen als je me likt en niet goed kunnen zien hoe precies mijn gleuf om je stijve past. Want ik ga me niet ontharen. Ik heb gehoord dat het vreselijk jeukt als het weer aangroeit. Ik heb geen zin om om de paar dagen met mijn benen van elkaar te gaan zitten en de stoppels op de ene of andere manier weg te halen.’
‘Eh ik zou het kunnen doen.’
‘Nee, dank je, ik zou me op een operatietafel voelen. Scheer je eigen gezicht maar op tijd, zoals steeds, dat vind ik wel fijn. Tjonge, ik had verwacht dat Gabriëla het aan het toeval over zou laten of ze je bloot zou zien.’
‘Ze heeft gezegd, kom maar eens kijken als ik aan het douchen ben. Of ik kom kijken als jij dat aan het doen bent. Dat laatste deed ze dus.’
‘Ja. Jullie gaan nogal vrij met elkaar om. Zij trekt het douchegordijn open, jij laat haar naar je stijf wordende pik kijken. En jij vraagt haar om haar broekje uit te doen, ze doet dat en laat je haar blote gleuf bekijken.’
‘Het zal wel gekomen zijn doordat we zo vrij gepraat hebben. Zelfs veel over het vrijen van Kees en jou en dat van ons. En het daarbij over gleuven, stijven en zaad lozen hadden.’
‘Ja. We hadden ons in moeten houden.’
‘Ach, ze is nu beter voorbereid op wat ze hopelijk zelf ooit mee zal maken. Ik heb haar nog wat voorgelicht. Toen ze me stond te bekijken zei ze, dat ze er eigenlijk spijt van had dat ze indertijd niet bij Wouter geprobeerd had hoe een stijve aanvoelde. Ik heb haar aan mijn stijve en zak laten voelen.’
‘Welja. Aan die van haar pappie.’
‘Zo zal ze op dat moment niet gedacht hebben. Of misschien wel, dat ik haar daarmee gemaakt had. Ze bevoelde me wel op dezelfde manier als jij, waardoor ik dringend met je wilde neuken. Erg?’
‘Voor een keer niet. Als je de rest van de dag maar niet zo’n haast hebt.’
‘Nee, andere dagen ook niet. Ik heb haar nog verteld, dat als we elkaar vaker bloot zouden zien ze maar van me af moet blijven. Ik ben niet aan haar gekomen en zal dat niet doen.’
‘Dat was voor een keer ook niet erg geweest.’
‘Ik had er geen behoefte aan. Jij hebt grotere borsten en ik wilde het risico niet lopen dat als ik haar gleuf bevoelde ze wilde dat ik haar vingerde.’
‘Ja, zoals jij kan voelen vast wel. Hoe ze jou bevoelde zal wel aangeboren zijn.’
‘Of van jou geërfd hebben.’
‘Misschien.’
‘Alleen het begin niet. Ze aarzelde me beet te pakken, tot ik zei doe maar zoals je Wouter vast hebt zien doen. Je hand eromheen en op en neer pompen. Tja, al gauw deed ze het me te goed.’
‘Ik heb haar wel verteld dat ze jongens af kon trekken maar niet precies hoe.’
‘Ze was blij met mijn voorlichting, die was niet vollediger maar anders dan die van jou.’
‘Ja, vast. Sorry dat ik je Kees noemde. Maar hij maakte me soms ook zo wakker. Maar de andere keren lag hij liever bovenop me. Jij ook, hè?’
‘Eigenlijk wel. Straks weer?’
‘Ja, als je je daarnet niet leeggespoten hebt.’
‘Vast niet. Ik heb het niet gedemonstreerd, ik heb haar wel verteld dat ik meer en vaker zaad spoot dan ze Wouter had zien doen. Ze zal wel snappen dat ik het vandaag, na het zien van haar blote gleuf, extra vaak wil doen.’
‘Ik zal je niet tegenhouden. Maar laten we ons nu maar aankleden.’
‘Ja, anders zou Gabriëla misschien zien dat ik je op de keukentafel pakte.'
‘Voor ze kon snappen wat er gebeurde deed Kees dat maar niet meer. We hebben haar lang een middagslaapje laten doen, dan deden we het wel weer. Daarna als Kees thuis was en zij naar school.’
‘Dan gaan wij maar middagslaapjes doen als ze hier is. En ’s avonds niet laat naar bed. Maar niet om gelijk te gaan slapen.’
‘Nee, lieverd, ’s avonds niet voor je leeg bent.’
‘Tjonge, wat blijf je een lekkere, geile meid.’
‘Dat houd je me, je dochter weet nu ook waarmee.’
‘Ja. Onze dochter.’
‘Ging ze douchen?’
‘Dat weet ik niet. Ik heb haar laten staan toen ik nodig een lading zaad kwijt moest.’
‘Je redt het nu wel een tijdje.’
‘Ja, lieverd.’

‘Mams, heeft pappie verteld wat er in de badkamer gebeurd is?’
‘Ja, hij moest wel. Om te verklaren waarom hij sneller dan ooit op me, in me en klaar kwam. Ik geeneens.’
‘Sorry. Ik wilde alleen maar kijken of hij inderdaad ook zo’n grote had. Tja, die had hij. Kreeg hij.’
‘Geloof je me voortaan?’
‘Ja, mams. Sorry.’
‘En geloof je me ook, als ik je zeg dat hij inderdaad vaker en meer kan spuiten dat wat je Wouter heb zien doen?’
‘Ja, mams. Maar ik heb Wouter toen niet af willen trekken en daarnet pappie ook niet.’
‘Ik geloof je wel. Het is trouwens geen kunst om ze over te halen als ze een stijve hebben. Zeker niet als ze een blote gleuf zien.’
‘Pappie mocht toch wel wat inhalen? Pap had me ook gezien, zonder, met, toen weer zonder haar op m’n doos.’
‘Ja, goed hoor, voor een keer. Gelukkig waren ze allebei zo fatsoenlijk om van je af te blijven.’
‘Vast, omdat ze altijd bij je terecht konden.’
‘Ja, maar daarbij dacht ik niet aan het voorkomen van incest.’
‘Vast aan wat voor indruk ze op je maakten.’
‘Ja, een diepe indruk. Wat ze ook zeggen, een gezond leven draait wel om seks. De meeste mensen moeten werken, maar als je je alleen uitleeft in een beroep mis je erg veel. Daar kwam ik helemaal achter toen ik van je pap niet meer hoefde werken.’
‘Toen had je vast alle tijd voor hem.’
‘Niet alle, wel meer dan voor je pappie, wat hij toen nog niet was, toen werkte ik nog. Voor het huishouden en later voor onze kinderen was er ook tijd nodig. Maar er bleef genoeg tijd voor spelen in bed over. Je pappie en ik gaan ook voor een middagslaapje naar bed.’
‘Van slapen zal wel niet veel komen.’
‘Vandaag zeker niet. Ik neem het hem niet kwalijk, hoor, hij zal wel steeds in gedachten een blote gleuf zien. Waardoor zijn ballen extra aan het werk blijven.’
‘Na het beetje wat ik bij Wouter gezien had was ik wel verbaasd te horen dat pappie meerdere keren per dag vier of vijf keer er een lading uit kon spuiten.’
‘Ja. Niet alle vrouwen schijnen het zo getroffen te hebben als ik. Je pap kon het ook. Ik ben niet zo begonnen, jij kan er beter op tijd voor zorgen dat je weet wat je relatie kan presteren voor je met hem trouwt. Je hoeft ervoor niet mee naar bed te gaan, wel op bed voor en met hem te doen wat je Wouter met zichzelf zag doen.’
‘Aftrekken, mam.’
‘Ja. Eigenlijk hebben we te vrij gepraat, waar jij bij was. Maar als ik toch bezig ben, laat je ook vingeren. Niet alleen om klaar te komen, ook om te kijken hoe hij zich bij dat spelen gedraagt. Als dat niet naar je zin is, hij te egoïstisch of te ruw is, moet je een andere relatie proberen. Als je voor je trouwen al wil proberen of neuken ermee bevalt, tja, dan raak je maagd af.’
‘Pappie vond dat toch niet erg? En pap vroeg er geeneens om.’
‘Nee, maar er zijn mannen die alleen wat nieuws, ongebruikts willen. Terwijl dat bij hun op geen enkele manier te controleren is. Een stijve krijgen kunnen ze en zaad lozen doen ze na hun twaalfde allemaal al, op de ene of andere manier. Eh of je het goed vindt of niet, ik wil nu het ontbijt opschorten en met je pappie naar bed.’
‘O. Waar raak jij zo opgewonden van?’
‘Van dit gepraat en weten wat hij heeft en kan en vast ook graag weer wil. Als je opgewonden raakt door denken aan wat we gaan doen, want toekijken mag je niet, bevredig je jezelf maar.’
‘Nou, mams!’
‘Of ga in de zaak van Henk kijken, daar staat een knappe jongen. Hè, Henk?’
‘Daar heb ik niet op gelet. Ga je mee?’
‘Ook ongeduldig? Ik ga al.’

‘Henk, probeer het toch langzaam te doen.’
‘Dat was ik al van plan, dat zal ook wel lukken, want het is wat snel na de vorige keer.’
‘Niet té snel, want een stijve heb je al.’
‘Al half, toen je je beha afdeed, helemaal toen je je broekje uittrok.’
‘Ondanks de haren?’
‘Die voel ik toch niet, als ik er bij je inzit.’
‘Ze remmen je in ieder geval niet af. Eh hoe wil je het doen?’
‘Niet op je, maar tegen je aan, zoals de vorige keer. Dan kan ik tussendoor makkelijk even uitrusten, als het te snel gaat.’
‘Ja, prima.’
Ze kropen op bed tegen elkaar aan. Hij duwde langzaam zijn stijve tegen haar gleuf en erin.
‘Ja, lekker langzaam. Dan lijkt je pik eindeloos.’
‘Zou je willen dat ik er één had als een paard? Als je ooit zoiets gezien hebt?’
‘Ik heb wel eens een hengst zien plassen. Hoe dat werkt weet ik niet, hij had niets wat langer en dikker werd, er schoof een paal van tussen een halve en een hele meter uit hem. Hij krikte zichzelf net niet op. Hij spoot vast een paar liter, waarna die hele paal weer naar binnen schoof. Hij zou er bij mij niet in kunnen, hij zal die vast liever helemaal in een merrie duwen. Ja, kom maar, met die dikke van je. Ik vind hem lang genoeg, zeker als je hem expres hard in me duwt als je klaarkomt. Ooooh. Ooooh. Ooooh. Ooooh. Stop maar. Ja, dat was duidelijk zo diep mogelijk. Je kwam toch niet?’
‘Nee, ik wilde je even laten voelen wat een merrie vast voelt. Zo’n hengst doet niet zachtzinnig, heb ik gezien. Ze noemen dat dekken. Hij spoot, denk ik, net zo lang als ik, maar vast meer.’
‘Spuit jij straks maar, neuk nu maar langzaam.’
‘Je mag zelf ook bewegen, hoor.’
‘Nee, jij doet het lekker genoeg. Jaaah, lekker langzaam.’
‘Streelt het genoeg? Bij mij amper.’
‘Ja, genoeg. Zo kan je het vast lang volhouden.’
‘Ja. En omdat ik niet helemaal vol zit. Net zoals de eerste keer.’
‘Weet je dat nog?’
‘Ja, omdat het de eerste keer was dat ik mocht neuken. Nadat je me één keer afgetrokken had.’
‘Je zal het die eerste keer al niet slecht gedaan hebben, vast beter eh dan je voorganger. Anders had ik het misschien bij die ene keer gelaten.’
‘Ik was toen blij dat je ook klaarkwam. En een uur later weer. En een uur later weer. En de volgende dag weer. Enzovoorts.’
‘Ja, heerlijk vaak. Ooooh, Henk, ik begin te komen. Jij niet?’
‘Nee. Doorgaan?’
‘Ja, precies zo langzaam. Ooooh, wat ben je goed. Ooooh, vaker zo. Ooooh, iets harder duwen. Ooooh, jaaah, ooh, ooh, ooh, ooooooh.’
Hij streelde zo langzaam mogelijk door.
‘O Henk. Vaker zo. Kan dat?’
‘Vast wel. Zo lekker?’
‘Ja, en zo lekker lang.’
‘Ik streel voorzichtig, om een stijve te houden. Zeg het maar, als je nog een keer klaar wil komen. Dan wil ik graag op je komen om ook zelf te komen. Als je dan mijn stijve weer zo lekker masseert krijg je vast weer een grote lading zaad van me.’
‘Liever veel kleine achterelkaar, je neukbewegingen vind ik het fijnst.’
‘Jouw bewegingen zwepen me ook op. Je beweegt je borsten in mijn handen en je gleuf om mijn stijve.’
‘Laten we het maar gelijk gaan doen.’

Dat deden ze. En niet voor het laatst.

---

5. From Russia . . .

[Alle gesprekken, of ze nu gevoerd zijn in het Russisch, Engels of Nederlands, worden weergegeven in het Nederlands]
[Ook de persoon en de werkwijze van de IND, verderop vermeld, zijn volledig fictief]

‘Mooi, hè?’
Ze keek even opzij naar wie haar aansprak, in het Engels. Het was een man, jongeman, van haar leeftijd. Keurig gekleed, eerder westers dan Russisch.
‘Dat vind ik zwak uitgedrukt.’
‘Ik kan me in het Engels niet zo goed uitdrukken. Er zijn zoveel woorden voor mooi of de overtreffende trap daarvan. Ik weet niet welke het best past, bij zo’n schilderij als dit.’
‘Er is in geen enkele taal een goed woord voor zo’n kunstwerk, denk ik. Ik houd het maar bij uniek.’
‘Ja, uniek is het zeker. Wat is uw taal? Als ik dat vragen mag?’
‘Nederlands. Hollands.’
‘Aah, Nederland. Er hangt hier aardig wat van Rembrandt, ik zou er graag meer zien. In uw Rijksmuseum. En als ik daar dan in de buurt ben in het fileaal van het Hermitage in Amsterdam.’
‘In ons Rijksmuseum hangt ongeveer net zoveel van Rembrandt als hier. Naar het Hermitage in Amsterdam ben ik nog niet geweest. Maar ik heb alles van Rembrandt gezien. Dat wil zeggen, foto’s van al zijn werk, op een speciale tentoonstelling. Maar een foto van een schilderij van hem haalt het niet bij het origineel. Ik heb er geen verstand van, maar ik denk, dat de ongelijkheid van de verf iets aan diepte toevoegt. Daarmee de lichtval nog mooier maakt.’
‘Ik heb er ook geen verstand van, maar ik denk, dat u gelijk heeft. Heeft u een voorkeur voor een bepaald werk?’
‘Nee, ik bewonder ze allemaal.’
‘Als u me niet kwalijk neemt dat ik dit zeg, de bewondering was even op uw gezicht te zien, toen u naar het schilderij opkeek. Het lichtte op, het eh glansde.’
‘O! Komt u hier om naar schilderijen te kijken of naar vrouwen? Als u me niet kwalijk neemt dat ik dit zeg.’
‘Ik kom voor de schilderijen, maar uw bewondering viel mij op.’
‘Waarom gaat u niet naar Nederland?’
‘Momenteel mag ik niet naar het buitenland. Maar daarover wil ik u niet lastig vallen. U komt hier om te genieten.’
‘Ja, maar van persoonlijke contacten kan je soms ook genieten. Ik heb niet eerder met een Rus gepraat. Dat bent u toch?’
‘Ja, ik ben een Russisch staatsburger. Omdat ik hier geboren ben. Wat dat betreft heb je geen keus.’
‘Nee. Betreurt u dat? Dat u hier geboren bent?’
‘Soms. Omdat ik niet onbeperkt reizen kan, niet kan doen en laten wat ik wil.’
‘Dat kan ik ook niet, al komt dat hoofdzakelijk door mijn financiën. Het visum voor Rusland heeft mijn reisbureau geregeld. Kunt u geen visum krijgen?’
‘Eh het is wat ingewikkeld.’
‘Ik zou wel iets meer willen weten, van wat u niet kan doen en laten. Ik heb gelezen dat er hier meer kan dan vroeger, maar weinig gedetailleerd.’
‘Ik wil u er best wat over vertellen. Mag ik u koffie aanbieden?’

• 

Ze stopte met het bewonderen van ‘Saskia als Flora’ en keek haar buurman aan.
‘Ik heb wel zin in koffie. En om het over wat anders dan kunst te hebben, denk ik. Er is hier ergens een cafetaria, hè?’
‘Ja. Loopt u alstublieft met me mee, ik weet de kortste weg.’
‘Momentje. Ik moet even mijn gids waarschuwen.’
Ze liep naar een groepje dat voor een ander schilderij stond en sprak iemand aan. Ze kwam al snel bij hem terug.
‘Het is in orde. Als ik maar niet door de stad ga dwalen en met een taxi naar het hotel terug ga. Nu naar de koffie, graag.’
Ze liep mee, pakte in het cafetaria ook een kop koffie en liet hem betalen. Hij leidde haar naar een tafeltje voor twee personen.
‘Mag ik me eerst voorstellen? Dasja Verbinski.’
Ze knikte naar hem.
‘Willie Versloot. Zeg maar Willie.’
‘Als je mij dan Dasja noemt, Willie.’
‘Prima, Dasja. Hoe zit dat, met je visum?’
‘Dat is een lang verhaal. Ik zou je ook meer over mijn achtergrond moeten vertellen.’
‘Vertel me het belangrijkste maar.’
‘Goed. Ik eh geef les op de universiteit, geschiedenis. Na mijn afstuderen werd me dat aangeraden. Zo’n advies is eigenlijk een opdracht. Als ik het niet opgevolgd had, had ik misschien geeneens ander werk gevonden.’
‘Misschien?’
‘Het ligt eraan hoe graag ze me wilden hebben. Achter de schermen zouden sollicitaties naar een andere baan geblokkeerd kunnen worden.’
‘Kan een universiteit dat?’
‘Met wat hulp wel.’
‘Toch niet de KGB?’
‘Die heet nu de FSB, de Federale Veiligheidsdienst. Ze hebben nog net zo veel macht, ze gaan er wel iets netter mee om. Iets menselijker. Maar ze tegenwerken is onverstandig. Ik heb geen andere baan geprobeerd te vinden, die ik aangeboden kreeg was prima, zeker voor een beginneling.’
‘Professor?’
‘Nee, docent. Professoren geven leiding aan meerdere docenten. Met die van mij ben ik erg tevreden, hij geeft me goede adviezen maar laat me vrij.’
‘Voor zover je vrij bent, met die FSB op de achtergrond.’
‘Daar groei je hier mee op, Willie. Zo vrij als in Nederland zijn we niet, maar het is al veel beter dan vroeger. Als je je normaal gedraagt heb je nergens last van.’
‘Ik waag een gokje, je hebt je niet normaal gedragen en krijgt daarom geen visum voor Nederland.’
‘Bijna goed gegokt. Vier van mijn studenten vormden een werkgroepje, om een studieopdracht van mij uit te werken. Hun onderlinge e-mails moeten onderschept zijn. Ze zijn onderzocht, schuldig bevonden aan opruiing en veroordeeld tot één maand onvoorwaardelijke gevangenis, drie maanden voorwaardelijk en een proeftijd van twee jaar. Ik weet geeneens wat ze geschreven hebben, dat kreeg ik niet te zien. Maar gezien de hoogte van de straf was het een waarschuwing om beter op te passen.’
‘Voor een waarschuwing vind ik een maand vastzitten toch erg zwaar.’
‘Ach, vroeger kreeg je een langere reis naar Siberië aangeboden.’
‘Een reis, ja ja. En jij dan?’
‘Ik ben natuurlijk ook onderzocht. Verhoord en mijn computer is doorzocht. Ze konden bij mij niets opruiends vinden, maar ik kreeg dezelfde straf, voor onvoldoende toezicht houden. Natuurlijk ook om me te waarschuwen.’
‘Ach. Was het zwaar, die maand?’
‘Die heb ik nog niet achter de rug. Mijn studenten wel, maar ik wacht nog op een oproep. Van een minder strenge gevangenis dan die waarin mijn studenten gezeten hebben. Je zou het klassenjustitie kunnen noemen, het is meer een soort bij soort opsluiten.’
‘Dus dat visum kan je voorlopig vergeten.’
‘Ja, dat krijg ik waarschijnlijk op z’n vroegst na afloop van mijn proeftijd. Willie, tot nu toe vond ik het niet zo erg, maar jij hebt me nieuwsgierig gemaakt. Wat jij kan doen en laten.’
‘Ik zei al, ik word hoofdzakelijk beperkt door mijn financiën. Ik kan alles zeggen of schrijven, zolang dat niet beledigend is. De waarheid, bewezen feiten, zijn nooit beledigend, al kan het voor betrokken personen pijnlijk zijn.’
‘Ja, maar laat ik je een voorbeeld van hier geven. Een werkgroepje leverde een concept in, waarin stond dat Rusland, de USSR toen, de Baltische Staten, Estland, Letland en Litouwen, bezet had gehad. Zoiets schrijf je niet, dat heb ik gecorrigeerd. Die landen zijn, op hun eigen verzoek, beschermd tegen Westerse grootheden. Toen het, na de afloop van de koude oorlog, niet meer nodig was, heeft Rusland zich weer teruggetrokken.’
‘Knap verzonnen, maar niet helemaal de waarheid.’
‘Dat weet iedereen ook wel. Maar zo zijn er meer zaken, waar je wat voorzichtig over moet doen.’
‘Om niet minstens een maand te moeten zitten.’
‘Ja. Mag ik vragen wat jij doet?’
‘Ik heb een school voor journalistiek afgemaakt. Geen universiteit, net iets minder, een hogere beroepsopleiding. Ik vond mezelf uiteindelijk toch niet ad rem genoeg voor journalist, ik ben redacteur bij een groot dagblad geworden. Daar krijg ik de stukken van journalisten en heb dan meestal tijd genoeg om die te bewerken. Hoofdzakelijk er fraaier en foutloos Nederlands van te maken, de stijl en de inhoud laat ik zo veel mogelijk ongewijzigd, voor rekening van de journalist. Ik ben ook nog niet zo lang bezig, ik heb geen eigen afgebakend gebied, ik val meestal in bij redacties die het druk hebben. Ik zie dus stukken op alle gebieden. In rustige tijden kan ik me verdiepen in wat me op een gegeven moment interesseert. Zoals de laatste tijd in Rembrandt. Daarom ben ik hier. Maar ik heb ook over de KGB gelezen.’
‘Dat laatste zal wel oud nieuws zijn.’
‘Ja, hoe het daar nu mee is, is amper bekend. Daarom vind ik het wel fijn om er van jou iets over te horen. Al is dat negatief nieuws. Zeker voor jou.’
‘We hebben de pech gehad, dat we als voorbeeld moesten dienen. Maar mijn studenten hebben het niet slecht gehad, ik overleef die maand zeker. Het belangrijkste is, dat ik mijn baan kan houden.’
Willie grinnikte even.
‘Sorry. Ik moest ergens aan denken.’
‘Kennelijk aan iets fijner dan aan een maand zitten.’
‘Nou, fijner? Heel vroeger kon een vrouw iemand, die tot de galg veroordeeld was, bevrijden, door te beloven hem te zullen trouwen.’
‘Er staat mij minder te wachten dan de galg. Zelfs Siberië niet. En ik weet niet, of op zo’n korte termijn trouwen een maand zitten kan voorkomen.’
‘Daar kan je toch naar informeren?’
‘Ja, maar dan? Ik ben niet verloofd, of zoiets.’
‘Zou er niemand te vinden zijn voor een schijnhuwelijk? Een tijdelijk? Dat deden vrouwen bij ons wel, voor een asielzoeker. Niet meer, de voordelen ervan zijn afgeschaft.’
‘Als ik al zou willen trouwen om onder een maand zitten uit te komen, ik zou niet weten met wie. Een advertentie daarvoor plaatsen kan ook niet.’
‘Nee, hier vast ook niet. Dasja, ga er eens naar informeren. Morgenmiddag heb ik vrij, overmorgen reizen we af. Morgen- middag zal ik hier om twee uur zijn. Als ik je niet zie wat rondkijken en hier weer om het uur zijn. Tot vijf uur. Als we elkaar dan niet gezien hebben kan je me schrijven, ik geef je zo mijn adres.’
Dasja knikte langzaam.
‘Ik denk, dat ik weet hoe ik aan informatie kan komen. Ik hoop je morgen weer te zien. Anders wordt het een paar jaar schrijven, voor ik je op kan zoeken.’
‘Wil je dat?’
‘Ja, graag. Ik vind je erg lief, Willie.’
‘Ik jou ook. Ik wil graag met je in contact blijven. Ook, als je een maand opgesloten wordt. Ik weet, dat je geen misdadiger bent.’
‘Ik ben heel blij dat je er zo over denkt.’
Ze praatten nog wat over de schilderijen.

Ze zagen elkaar de volgende dag om drie uur bij het cafetaria. Ze pakten koffie en gingen aan een tafeltje zitten.
‘Je kijkt wat somber, Dasja.’
‘Ach. Ik zal je vertellen wat ik aan de weet ben gekomen. Ik ben naar het politiebureau gegaan, waar ik me wekelijks moet melden. Daar vroeg ik, of ze me in contact konden brengen met iemand van de FSB. Ze reageerden geeneens verbaasd. Ik moest in een kamertje wachten. Na zo’n half uur kwamen er twee mannen binnen. Keurig gekleed, types waar je normaal uit de buurt blijft, om niet in moeilijkheden te komen. Ik nam aan, dat ze wel alles van me wisten, en vroeg of trouwen me uit de gevangenis zou houden. Eentje zei, nee, hoezo vraagt u dat? Ik vertelde jouw verhaal, zonder je te noemen. Die ene vroeg, gaat het om de vrouw, die u in de Hermitage ontmoet heeft?’
‘Dat wisten ze dus ook al.’
‘Ja, duidelijk. Misschien hebben ze me gevolgd. Niet om je heen kijken, Willie. Of iemand heeft me op de bewakingscamera’s hier herkend.’
Ze bleef hem aankijken.
‘Ik heb ze zien hangen. Worden we ook afgeluisterd?’
‘Zie hebben hier vast niet onder ieder tafeltje een microfoon. Ik zei, dat ik jou nergens in wilde betrekken. Die ene bladerde in een map papieren, die hij bij zich had. Hij zei, ik heb een voorstel. Of u zit een maand uit en gedraagt u in die twee jaar proeftijd, of u verdwijnt twee jaar naar het buitenland. U ziet maar wat u daar doet. Na die twee jaar beschouwen we dat als voldoende straf. We vinden wel een plaatsvervanger voor u.’
‘Twee jaar naar het buitenland is een straf?’
‘Zo zien ze dat, kennelijk, voor mij.’
‘En jij?’
‘Tja. Wat moet ik, in het buitenland? Welk buitenland? Kan ik daar twee jaar blijven, een baan krijgen? Vast niet zo’n goede als ik nu heb. En huisvesting? Al heb ik weinig nodig.’
‘Dasja, ik zal je vertellen wat ík aan de weet ben gekomen. Ik ben vanmorgen niet met mijn reisgezelschap meegegaan. Ik ben in een taxi gestapt en heb me naar het Nederlandse consulaat laten brengen.’
‘Heb je dat voor mij gedaan?’
‘Je eh omstandigheden interesseerden me. Ik wilde zien wat er voor je mogelijk was. Na wat voorzichtig informeren, op het consulaat, kreeg ik een gesprek met een ouder iemand. Ik heb verteld, dat ik in contact gekomen was met iemand, die om politieke redenen als voorbeeld gesteld zou worden en een tijd de gevangenis in zou moeten. Die daar misschien aan zou kunnen ontkomen door naar het buitenland te vertrekken. Die eh ambtenaar zei, Nederland helpt wel politieke vluchtelingen, maar zit er niet om te springen, omdat er vaak jarenlang voor opvang gezorgd moet worden.’
‘Helpen, als het maar niets kost.’
‘Liever niet, natuurlijk. Toen heb ik aangeboden als sponsor op te treden.’
‘Wat?’
‘Om alle kosten op me te nemen. Je zou bij mij in huis kunnen wonen, ik zou je wel een tijd kunnen onderhouden, tot je een baan had. Die kreeg je vast.’
Hij keek haar verbaasd aan.
‘O.’
‘Als eerste zou je Nederlands moeten leren. Nou, leren kan je, je kent ook al Engels.’
‘Ja. Als bijvak bij geschiedenis had ik Engels. Ging me goed af.’
‘Ik ben niet Engelstalig opgevoed, ik had wel jarenlang Engels als verplicht bijvak. Ik heb je nog geen fout horen maken.’
Hij grinnikte even.
‘Ik jou ook niet. Je Engels klinkt iets anders dan wat ik op radio en TV hoor, maar ik versta je goed.’
‘Fijn. Er zijn vast wel goede spoedcursussen Nederlands, voor hoger opgeleiden. En ik zou je natuurlijk helpen.’
‘Zou. Je wilt nogal wat voor me doen.’
‘Nou ja, je lijkt me eh aangenaam gezelschap.’
‘Dank je wel. Tja, je lijkt me heel geschikt om me in Nederland wegwijs te maken. Lijkt me een interessant land.’
‘We hebben een grote geschiedenis.’
‘Ja, daar weet ik wel iets vanaf. Tsaar Peter, en zo. Je kosten zou ik natuurlijk vergoeden, zo gauw ik dat zou kunnen.’
‘Netjes aangeboden, Dasja, maar dat vind ik bijzaak.’
‘Ik weet niet of ik naar Nederland kan.’
‘Als je het kan betalen kom je met het vliegtuig, anders per trein. Ik zou je het zelfs voor kunnen schieten.’
‘Nee, voorschieten is niet nodig, ik heb wel wat reserves. Maar kan ik zomaar in Nederland eh aankloppen? Ik zal wel ergens politiek asiel aan moeten vragen.’
‘Ja, precies. Daar lijk je voor in aanmerking te komen. Je hebt, om te beginnen, een uitreisvisum nodig, Rusland uit. Dat krijg je vast, je zou naar het buitenland mogen. Daarmee ga je hier naar het Nederlandse consulaat. Je vertelt wie je bent en dat je een sponsor in Nederland hebt. Je vertelt mijn naam. Dan weten ze genoeg om je een inreisvisum voor Nederland te geven. Ze hebben mijn gegevens en wat ik over je verteld heb genoteerd, Dasja, met mijn toestemming. En zijn ze vast aan het controleren.’
‘Hebben jullie ook zoiets als een FSB?’
‘Ja, zoiets. Daar is een normale burger in Nederland niet bang van, hoor. Er wordt niet meer gecontroleerd dan nodig, voor de veiligheid. Ik ben een nette burger en jij een nette docent.’
‘Eh dat sponsoren? Houd dat ook in, dat ik met je moet trouwen? Om gered te worden?’
Willie grinnikte even.
‘Nee, dat moet niet. Dat hoeft niet. Ze konden niets beloven, maar je zou waarschijnlijk een verblijfsvergunning voor een jaar krijgen. Die daarna, bij goed gedrag, verlengd kan worden.’
‘Goed gedrag?’
‘Alleen maar, dat je in dat jaar niet voor een misdrijf veroordeeld bent. Verkeersboetes en zo krijg je voor overtredingen, die tellen daarvoor niet mee.’
‘Ik heb geeneens een rijbewijs.’
‘Dat vind ik bij je inburgering horen, daar ga ik je ook bij helpen. Na die twee jaar zou je terugkunnen. Of blijven. Als je dan een vaste baan hebt krijg je vast een verblijfsvergunning voor langer. Je kan, na ik weet niet hoelang, ook Nederlander worden. Of wil je Rus blijven?’
‘Ik zou wel meer vrijheid willen hebben. Maar je eh overdondert me nogal, Willie.’
‘Ja, dat snap ik. Het zou een grote stap zijn.’
‘Ik huur nu een flat. Die zou ik niet twee jaar aan kunnen houden.’
‘Heb je familie?’
‘Nee, al een jaar of tien niet meer.’
‘Nou, dus geen redenen om te blijven of om na twee jaar terug te gaan.’
‘Die zie ik ook niet. Twee jaar is een mooie tijd om het te proberen. En als ik dan een goede baan heb om dan te blijven.’
‘Op sommige universiteiten wordt in het Engels gedoceerd. Misschien kan je daar gelijk aan de gang. Of zodra je Nederlands kent, aan het werk als vertaler. Er zal vast wel een uitgever zijn, die wat in het Russisch heeft liggen en geen goede vertaler kan vinden. Dasja, aan werk kom je wel.’
‘Hoelang zou ik bij je kunnen wonen?’
‘Hoe beter we met elkaar op kunnen schieten, hoe langer.’
‘Ik begin er eigenlijk wel zin in te krijgen.’
‘Kom dan maar naar me toe. Zo gauw je kan.’
‘Het klinkt allemaal verleidelijk. Vooral omdat je zoveel zelf voor me wilt doen.’
‘Zoiets is geen gewoonte van me, hoor. Maar, nou ja.’
‘We hebben al gezegd, dat we elkaar erg lief vinden, Willie.’
‘Daarom doe ik moeite voor je.’
Ze haalde uit haar tasje een portefeuille, haalde er een kaartje uit en gaf hem dat.
‘Hier staat alles van me op. Ik had je dat gisteren al moeten geven. Je kan me schrijven, bellen of mailen. Zo’n kaartje heb ik ook op het Nederlandse consulaat afgegeven. Als jij dit daar laat zien, weten ze dat je niets verzint, maar een echte sponsor hebt.’
‘Ik ben je alvast heel dankbaar.’
Ze namen afscheid, hij kuste haar voorzichtig op beide wangen.

Ze meldde zich op Schiphol op de haar opgegeven tijd bij de Marechaussee. Ze werd meegenomen naar een kantoortje, waar iemand in burger haar verzocht te gaan zitten en een map met meerdere papieren doorbladerde.
‘Mevrouw eh Versloot, ik ben Bavelaar, van de IND. Normaal kom ik zelden mijn kantoor uit, maar hier speelt een bijzonder geval. Door uw medewerking kan er ook een snellere procedure gevolgd worden dan normaal. U snapt vast wel, dat meneer eh Verbinski niet kansloos is om asiel te krijgen. Anders was u hier niet uitgenodigd. En Verbinski ook niet.’
‘Ja, dat snap ik. Is hij onderweg?’’
‘Ja, zijn vliegtuig kan elk moment landen.’
‘Wat fijn. Hij is niet kansloos?’
‘Ik ben de laatste die een advies uit moet brengen. Dat zal beslissend zijn. Tot nu toe was het allemaal papierwerk, ik wil, moet, Verbinski zien en spreken.’
‘Tja, een dokter beslist ook niets zonder een patiënt gezien te hebben. En onderzocht.’
‘Alleen als er aanwijzingen zijn dat dat nodig is. We zijn nogal zuinig met asiel verlenen. De kosten kunnen hoog zijn. Verbinski valt onder de hoger opgeleiden, die hebben een streepje voor. Uw aanbod om de kosten voor hem op u te nemen telt ook mee. U heeft, in de correspondentie, wat mij betreft voldoende aangegeven dat u hem wilt begeleiden bij zijn inbur- gering en dat hij binnen niet al te lange tijd zich nuttig kan maken voor de Nederlandse maatschappij.’
‘Eerlijk gezegd, ik ken hem niet heel goed, nog niet zo lang, maar ik ben druk bezig geweest om uit te zoeken wat zijn mogelijkheden hier zijn. Meerdere, lijkt me.’
‘Ja, dat is opgevallen. Anders was hij vast al afgewezen.’
Er kwam iemand het kantoor binnen, die Bavelaar een briefje gaf. Die keek erop en knikte.
‘Laat maar hier brengen. Zijn bagage ook.’
De briefbrenger vertrok weer.
‘Het zit mee, mevrouw. De vlucht is aan de vroege kant. Meneer Verbinski is bij de gate opgevangen en wordt hierheen gebracht.’
‘Fijn. Hij zal misschien wat bang zijn, hij heeft ook mínder prettige contacten met autoriteiten gehad.’
‘We lijken soms onmensen, er gaat wel eens wat fout, maar we doen ons best.’
‘Ik vond het, tot nu toe, allemaal correct gaan.’
Dasja kwam het kantoortje binnen, de deur werd achter hem dichtgedaan. Hij keek wat schichtig. Willie ging naar hem toe, omhelsde hem, kuste hem op zijn wangen en zette hem op een stoel.
‘Dasja, dit is meneer Bavelaar, van de Immigratiedienst. Tot nu toe ziet het er goed voor je uit, maar hij wilde je zien en spreken.’
Dasja knikte. Bavelaar zei langzaam iets wat Willie Russisch vond klinken. Dasja antwoordde in het Engels.
‘Ik waardeer uw moeite om Russisch te spreken. Maar kunnen we in het Engels verder gaan? Dan kan Willie het ook volgen.’
Bavelaar knikte en ging over op Engels.
‘U wilt asiel om economische redenen?’
‘Economisch? Ik weet niet hoe het allemaal heet, maar economisch ging het me goed. Hopelijk heeft u hier wat aan.’
Hij gaf uit zijn binnenzak meerdere papieren.
‘Deze papieren zijn in het Russisch, maar ik heb ze iemand, die beter Engels spreekt dan ik, laten vertalen. Die zitten er ook bij. U heeft vast wel officiële vertalers.’
‘Ja.’
Bavelaar las de papieren door.
‘De vraag of u asiel om economische redenen wilde was een strikvraag. In die categorie laten we weinig mensen toe. We wis- ten al wat meer, anders had u op het Nederlandse consulaat in Sint-Petersburg al gehoord dat u hier niet welkom was. Deze papieren bevestigen alles wat we al van mevrouw Versloot vernomen hebben. U wordt niet alleen bedreigd met vervolging, u bent al vervolgd. Om redenen, die we hier politieke noemen. Klopt dat, wat u betreft?’
‘Ik was geen lid van een politieke partij, ik dacht, dat ik niet aan politiek deed. Maar mijn uitlatingen, beter gezegd, die van een werkgroep die ik leidde, werden als opruiende uitlatingen tegen de staat gezien.’
‘Kunt u een voorbeeld geven?’
‘Niet uit die uitlatingen, die heb ik geeneens gezien. Ik zal u vertellen, wat ik Willie eh mevrouw Versloot ook verteld heb. We weten, dat we niet alles kunnen zeggen, daar proberen we rekening mee te houden. Zo heb ik in een werkstuk van mijn studenten een keer veranderd, dat Rusland, de USSR toen, de Baltische Staten, Estland, Letland en Litouwen, bezet had gehad, in dat die landen, op hun eigen verzoek, beschermd zijn tegen Westerse grootheden. Toen het, na de afloop van de koude oorlog, niet meer nodig was, heeft Rusland zich weer teruggetrokken.’
‘Ja, ja. Kon u, na die gevangenschap, niet voorzichtig door blijven gaan?’
‘Dat had ik misschien gekund. En gemoeten. Ik wist, dat iedereen in het Westen vrijer was als bij ons. Maar daar sta je niet bij stil, daar ben je niet. Onverwacht wees Willie me erop. Ik hoop, dat u haar dat niet kwalijk neemt, ze was nergens op uit, het kwam toevallig ter sprake. Ze vertelde me alleen, heel nuchter, wat ze dacht wat voor mogelijkheden er misschien voor me waren. Ik heb er nachten van wakker gelegen. Die maand gevangenschap zou ik wel overleven. Maar daarna, zelfs na die voorwaardelijke straf en die proeftijd, zou ik vast continue in de gaten gehouden worden. Ik geef graag geschiedenisles, maar ik zou nog vaker moeten eh liegen over wat er gebeurd was. Ik kreeg het steeds benauwder. En het werd steeds aanlokkelijker om te proberen om naar een vrijer land te vertrekken. Tussen het eerste en tweede gesprek met Willie was ik er al achter- gekomen, dat ik zou mogen vertrekken. Na nog een paar slapeloze nachten ben ik naar het Nederlandse consulaat gegaan. Verder vertellen, meneer?’
‘Ja, gaat u verder.’
‘Dank u. Ze bleken me daar inderdaad te verwachten, Willie had me verteld, dat ze daar haar, of mijn verhaal verteld had en er ook haar kaartje achtergelaten had. Ik werd daar veel eh correcter behandeld dan door de FSB. Ik zeg niet dat ze blij waren me te zien, zo blij als de FSB was dat ik wilde vertrekken, ze stelden zich neutraal op.’
‘Ja, ze kunnen ons adviseren, maar wij beslissen.’
‘Ik hoop voor mij gunstig, meneer. In de tijd, dat ik wachtte op bericht van het consulaat, heb ik geprobeerd wat te werken. Ik kreeg bijna niets op papier, achter iedere zin zouden ze wat kunnen zoeken. Ik had al gemerkt, dat ze niet alleen konden zien wie naar wie mailde, ook dat ze daarvan de inhoud konden bekijken. Zo waren mijn cursisten betrapt. Ik heb wat gericht gezocht, op Internet, en vond uit, dat de FSB vast na kon gaan vanaf welke computer bepaalde adressen op Internet opgezocht waren en wanneer. Wie die gedaan had en wanneer zouden ze vast ook uit kunnen zoeken. Daarna durfde ik zelf amper meer wat op te zoeken. Ik wist eigenlijk niet, hoe ik verder zou kunnen werken.’
‘Ach, Dasja.’
‘Tja. Allereerst, meneer, we nemen mevrouw Versloot niets kwalijk. We mogen ons niet zo uitgebreid informeren als de FSB kennelijk doet, we hebben wel wat onderzoek naar haar gedaan, omdat ze als sponsor op wil treden. We hebben niets gevonden, dat er op wees, dat ze er haar hobby van maakt om te proberen mensen naar Nederland te laten komen. Of het nu om economische, politieke, medische of nog andere gronden gaat. We kennen clubs die dat doen, daar vonden we haar ook niet bij. We geloven dus in haar goede trouw en dat een en ander toevallig ter sprake gekomen is. Verder, mensen die politiek asiel bij ons aanvragen, staat meestal wat zwaarders te wachten dan een maand gevangenisstraf, of ze hebben het al zwaar gehad. Daarom waren er binnen onze dienst bedenkingen. U heeft een uitstekende toelichting gegeven, meneer. Maar die alleen zou niet genoeg geweest zijn. Er leven in Rusland, en elders, vast veel meer mensen onder een vergelijkbare druk.’
‘Ja, helaas wel.’
‘Ja, meneer. Al zouden we willen, die zouden we niet allemaal kunnen helpen. Maar we willen u, met uw uitstekende vooruitzichten, en de steun en borgstelling van mevrouw Versloot, wel helpen. Ik zal gunstig adviseren. Als u mij niet kwalijk neemt, ik ga even telefoneren. Wacht u beiden hier op mij.'
Bavelaar pakte de map papieren op en ging het kantoortje uit.
Dasja keek Willie vragend aan.
‘Ik kon het op het eind niet volgen.’
‘Ik denk, dat ik je kan feliciteren. Officieel kan het nog even duren. Bavelaar gaat gunstig adviseren. Uiteindelijk moet een minister beslissen of je in Nederland mag blijven. Bavelaar lijkt me een hoge ambtenaar, zijn advies zal wel opgevolgd worden.’
‘Ik was er thuis steeds bang voor, dat ze op het laatste moment mijn uitreisvisum in zouden trekken. Dat er één of andere ambtenaar hogerop dwars ging liggen.’
‘Dat is in ieder geval niet gebeurd. Ik zal straks bij Bavelaar proberen erachter te komen, hoe dat hier zit. Ging het uitreizen goed?’
‘Ja. Als ik dat visum liet zien werd ik gelijk doorgewuifd. Voor ik het wist zat ik in het vliegtuig.’
‘Geen problemen om een ticket te krijgen?’
‘Door mijn visum niet. Ik kreeg de keus voor wanneer. Ik heb de eerste mogelijkheid genomen. Voor iemand zich zou bedenken. Al kreeg ik eigenlijk overal een redelijke medewerking.’
Bavelaar kwam het kantoortje binnen en ging weer zitten, nadat hij zijn map neergelegd had.
‘Mevrouw, meneer, u begrijpt vast wel, dat het officiële papierwerk even gaat duren.’
‘Meneer Bavelaar, mag ik vragen, hoe groot is de kans dat uw advies niet opgevolgd wordt?’
Bavelaar keek wat verstoord naar Willie.
‘Geen, mevrouw. Ik weet wat ik doe, hoe ver ik mag gaan. Ik zit ook al langer op mijn stoel dan de minister. Uit het niet opvolgen van mijn advies zou ik consequenties moeten trekken. Wat een rel op het ministerie zou veroorzaken. Nu nog een vraag van mijn kant. Kunt u, zonodig, meneer een jaar lang onderhouden, zonder kosten voor de maatschappij?’
‘Ja, dat zou ik kunnen.’
‘Eh Willie, meneer. Ik heb al mijn geld meegenomen. Ik weet niet wat alles hier kost, maar ik kan vast wat bijdragen.’
‘Mag ik vragen, meneer, hoeveel dat is?’
Dasja keek vragend naar Willie.
‘Vertel het maar.’
‘Twintigduizend. Dollar.’
‘Twintigduizend dollar? Zo veel? En dat mocht je zomaar meenemen?’
‘Ik heb gespaard. Overgehouden, eigenlijk. Ik had niet veel kosten. Huis via de universiteit. Goedkoop eten op de universiteit. Wat boeken, toegang tot musea. Die achter de balie van de bank belde wel even iemand. Daarna vroeg ze hoe ik het wilde hebben. Ik wist dat zo gauw niet, ik heb maar dollars gezegd.’
‘Dat was goed. Die krijgen we wel omgewisseld. Ik vertel je zo gauw mogelijk wel, wat voor geld we hier hebben. Eh meneer Bavelaar, mag hij wel zo veel geld het land inbrengen? Ik dacht, dat er een grens was.’
‘Ja. Ik denk, dat boven de vijftienduizend Euro gemeld moet worden. Ik beschouw dit wel als melding, al weet ik de koers van de dollar niet. Ik zal er een aantekening van maken. Om bij navraag te kunnen verzekeren, dat het geld niet van criminele activiteiten afkomstig is. Evengoed, om geen slapende honden onnodig wakker te maken, wissel op twee verschillende dagen twee keer de helft om en stort die helften ook op twee verschillende dagen op een rekening.’
‘Is dat legaal?’
‘Iets anders zou ik niet adviseren, mevrouw.’
‘Sorry. Neemt u me niet kwalijk.’
‘Goed.’
Bavelaar nam een formulier uit de map, vulde er meerdere keren wat op in wat hij van andere papieren overnam, ondertekende het en legde het voor Dasja neer.
‘Dit is een voorlopige verblijfsvergunning, voor een maand. Die moet u, met uw paspoort, altijd, nou ja, buiten de deur van de woning van mevrouw Versloot, bij u dragen. Snapt u dat?’
‘Ik denk het wel. Willie zal me het nog wel een keer uitleggen.’
‘Prima. Meneer, binnen die maand krijgt u een verblijfsvergunning voor een jaar thuisgestuurd. Een soort proeftijd. Als u genoeg verdient kunt u proberen voor eigen huisvesting te zorgen. Helaas, dat zal moeilijk zijn. Voor het eind van dat jaar krijgt u een oproep. Het liefst zien we dan minstens een diploma van een cursus Nederlands. Als u dan niet veel meer aan kunt tonen krijgt u weer een verblijfsvergunning voor een jaar. Als er dan nog geen schot in zit, ben ik bang, dat we u moeten verzoeken uit Nederland te vertrekken en uw geluk elders te zoeken. Zodra u een vaste betrekking heeft bij een betrouwbare werkgever krijgt u een verblijfsvergunning voor vijf jaar. Daarna kunt u het Nederlanderschap aanvragen. Natuurlijk kunt u op elk moment vertrekken naar een ander land waar u welkom bent. Weer helaas, dat zullen er niet veel zijn. Het klinkt misschien wat somber of dreigend, mevrouw, maar u zult meneer wel uit kunnen leggen, dat als hij zijn best doet het er goed voor hem uitziet.’
‘Ja. Dank u wel, meneer. Ik ben er van overtuigd dat hij zijn best gaat doen en binnen twee jaar een goede, vaste baan heeft.’
‘Ik hoop het voor hem. En voor u. Mevrouw, u bedankt voor uw medewerking. Voor uw inspanningen voor een onderdrukt medemens. U vindt de weg naar de uitgang vast wel. Laat u meneer maar los op Nederland.’
Hij stond op en stak zijn hand naar haar uit. Ze schudde die. Daarna stak hij zijn hand naar Dasja uit. Die schudde hem ook. Bavelaar ging het kantoor uit en liet de deur openstaan. Dasja keek verbaasd afwisselend naar de open deur en naar Willie. Die grinnikte.
‘Hij zei, als laatste, laat u meneer maar los op Nederland.’
‘Los laten? Nu al? Zo snel?’
‘Er kon, voor jou, een snellere procedure gevolgd worden dan normaal. Omdat het enige wat ze nog weten wilden, was waarom jij die maand gevangenis zo erg vond. Je hebt dat goed toegelicht, dat er meer aan de hand was. Ik kreeg er bijna tranen in mijn ogen van, ik wist niet hoe moeilijk je het gehad had. Door mijn schuld.’
‘Het is nu toch goed gekomen?’
‘Ja, ik voel me al niet meer schuldig. Omdat jouw verhaal net niet genoeg was, wat er meetelde om je zo snel toe te laten is dat je ze niets zou kosten, omdat ik voor je zou zorgen. Dacht ik.’
‘Dacht je? Dat ga je toch doen, alsjeblieft?’
‘Ja, maar niet zo veel als ik dacht dat nodig zou zijn. Je kan zelf bijdragen.’
‘Ja, financieel. Maar verder kan ik niet losgelaten worden. Ik kan zelf vast niet de weg vinden.’
‘Ik houd je wel aan het handje, hoor. Bij wijze van spreke.’
‘Niet bij wijze van spreke vind ik ook goed.’
‘Nou zeg, je begint, geloof ik, bij te komen.’
‘Ik ben niet vergeten dat we elkaar in Sint-Petersburg al lief vonden.’
‘Ja, dat is zo. Kom nu maar mee. En vergeet je koffer niet.’
Hij bleef dicht naast haar. Ze liepen door de aankomsthal en een overdekte gang naar een parkeerterrein. Daar vertraagde hij zijn pas.
‘Wat een kleuren, Willie. En zo veel verschillende modellen. Van wie zijn al die auto’s?’
‘Eigenlijk is het gekkenwerk, dat er zo veel verschillende modellen zijn. Dat maakt ze vast duurder dan als ze samenwerkten om veel dezelfde onderdelen te gebruiken. Ze in de fabriek in de gewenste kleur spuiten zal wel niet veel meer kosten dan ze allemaal zwart te spuiten. Een klein gedeelte van de auto’s is van zakenlui, de rest van vakantiegangers.’
‘Tja, het leek me op het vliegveld erg druk, ik zag veel mensen en ik hoorde op de achtergrond steeds vliegtuigen vertrekken. Naar overal op de hele wereld?’
‘Naar bijna overal, direct of met overstappen. We kunnen bijna overal naar toe, Dasja. Voor sommige landen hebben we een visum nodig, maar dat is alleen maar als ze ergens precies willen weten wie hun land binnenkomt en of die wel weer vertrekt. En er zijn wat landen waar het voor ons te onveilig is.’
‘Ja, vast. Eh de vrouwen hier zijn ook zo kleurig gekleed.’
Willie grinnikte.
‘Ik zag je kijken. Dat mag, Dasja, maar niet zo lang naar dezelfde. Dat is onbeleefd. Een paar seconden kan, naar bijzonder mooie kan je ook even knikken.’
‘Dan kan ik aan het knikken blijven. Ik zag allerlei typen, weinig echt lelijke. Ik vind jou bij de bijzonder mooie horen.’
‘Dank je wel. Ik vind van niet, al vind ik me niet lelijk.’
Ze wees naar een auto.
‘Die is van mij.’
Ze deed de kofferbak open.
‘Zet je koffer erin en stap in, rechts voor.’
‘Rechts voor snap ik wel, maar laat je je auto altijd van slot? Kan dat hier?’
‘Nee, dat kan hier helaas niet.’
Ze liet hem zien wat ze in haar hand had.
‘Dit is een afstandsbediening. Een knopje voor alles óp slot, en een voor alles ván slot.’
Hij zette zijn koffer in de kofferbak en deed die dicht. Ze stapten in.
In de auto keek hij rond.
‘Ziet er lux uit.’
‘Ze worden steeds luxer, door de concurrentie. En eigenlijk geeneens duurder. En zuiniger, qua benzineverbruik.’
‘Er komt nogal wat op me af. Ik kon ook niet alles goed volgen, Willie, van die ambtenaar. Je mag het me het wel een keer goed uitleggen. Maar ik vond het erg prettig gaan, ik kreeg alle tijd om wat te vertellen. En geen vervelende vragen. Ik was alleen ongerust over het geld. Andersom, uit Nederland komende, als Rus, was ik op het vliegveld van Sint-Petersburg waarschijnlijk helemaal onderzocht en had ik mijn geld nooit teruggezien. Ik ben hier geeneens onderzocht, mijn bagage ook niet, voor zover ik weet.’
‘Die zal wel doorgelicht zijn, of er wapens of explosieven inzitten.’
‘Ik weet niet hoe ik die zou moeten gebruiken, ik wil zulke dingen geeneens hebben. Ik ben vredelievend, pacifist. Ik weet veel te goed, dat er van vechten alleen maar ellende komt. Al eeuwen lang.’
‘Ja. Ik zal proberen je niet te veel tegelijk te vertellen, vraag me het, als je iets wilt weten. De komende dagen gaan we thuis uren huiswerk maken, er zijn dingen die je snel moet weten. Zoals hoe het geld eruit ziet. En hoe je met het openbaar vervoer moet reizen.’
‘We hebben in Sint-Petersburg bussen, trams en een metro.’
‘Daar moet je vast op een andere manier voor betalen dan hier, dat zal ik je uitleggen. Die je gordel om, dat moet hier.’
Ze hielp hem erbij en reed daarna weg.
Pas na een kwartier zei hij iets.
‘Wat een uitzicht, af en toe. Er wordt ook rustig gereden.’
‘Ja. Word je niet zenuwachtig, met een vrouw aan het stuur?’
‘Nee, bij me thuis, eh mijn voormalige thuis, zijn er in het openbaar vervoer ook veel vrouwen bestuursters. Ook van taxi’s.’
‘Ik ben benieuwd, hoe je je nieuwe thuis gaat vinden. Ik stop zo even bij een Mc Donalds, Dasja. Ken je dat?’
‘Van naam. Waarom?’
‘Dan hoef ik me vandaag thuis niet druk te maken over eten.’
Ze gingen bij Mc Donalds naar binnen, ze adviseerde hem en nam zelf ook een hamburger met friet en een frisdrank.
Hij begon voorzichtig met eten maar had al gauw de smaak te pakken.
‘Op zoiets zou ik dagen kunnen leven.’
‘Ja, zeker, als je er ook salade bij zou nemen. Voor de vitamientjes. Mijn maaltijden zijn niet zo ingewikkeld, ik doe niet erg mijn best om zo gezond mogelijk te eten, wel gevarieerd, het hele jaar door.’
‘Je ziet er wel erg gezond uit.’
‘Dat zal je wel van de meesten hier vinden.’
‘Ik kijk maar niet te veel meer.’
‘Nou, geniet maar, hoor.’
‘Ze kijken ook niet lang naar mij, maar ik zie wel, dat er iets aan me ze opvalt.’
Ze bekeek hem even.
‘Ja, mij niet, ik had je zo al in Sint-Petersburg gezien. Maar je pak is niet zo eh modern. We gaan wel wat anders voor je kopen.’
‘Als ik jou vergelijk met andere vrouwen, zie ik dat je smaak hebt. Je zal me wel kunnen helpen om wat geschikts voor mij te vinden.’
‘Dat ben ik wel van plan. Ik moet tegen je aankijken.’
‘Nou, moet?’
‘Nee, het is helemaal vrijwillig. Eh heb je ondergoed genoeg? Zo groot is je koffer niet.’
‘Voorlopig genoeg. Gelukkig.’
‘Hoezo gelukkig?’
‘Nou ja, je eh wilt wel tegen me aankijken, maar vast niet in mijn ondergoed. Als ik hier gewend ben en nieuw nodig heb kan ik het dan zelf kopen.’
‘Ik zie het wel in de was. Dasja, in mijn badkamer staat een mand. Daar kan je alles ingooien dat gewassen moet worden. Draag alles niet te lang, dan kan ik het aan met een eenvoudig wasprogramma.’
‘Kan je dat kiezen? Tjonge, nog meer om te leren.’
‘Dat voorlopig niet, ik doe de was wel. Uitgegeten? Ja, alles schoon op. Kom, we gaan weer.’

Thuis leidde ze hem rond. In de badkamer wees ze hem de wasmand en een kastje, waarin ze ruimte gemaakt had voor zijn toiletspullen.
‘Wat mooi allemaal, Willie. Zo goed onderhouden. Zelfs geen enkele kapotte tegel. En ruim.’
‘Ja, ik heb niets te klagen. Kom, naar de keuken. Ben je een koffie- of een theedrinker?’
‘Alleen koffie.’
‘Ik zal je laten zien hoe je koffie moet zetten. Dan kan je dat ook doen als je hier alleen bent.’
Onder het koffiezetten praatte ze door.
‘Ik heb komende week vrij, maar ik moet wel af en toe weg. Maandag wil ik naar het gemeentehuis. Melden dat je bij me woont. En proberen een eh administratief nummer voor je te krijgen, dat je bij meerdere instanties nodig hebt. Als me dat niet snel lukt bel ik naar de IND. Er moet veel geregeld worden, Dasja.’
‘Niet zo snel, alsjeblieft. Stap voor stap. Eh je moet me aanmelden?’
‘Ja. Wordt maar niet bang, hoor. Als je geen vast adres hebt kan er veel niet geregeld worden. De gemeente geeft je door aan de belastingdienst. Als je verdient moet je belasting betalen, daar worden algemene voorzieningen mee betaald.’
‘Zo hoort het te werken. Eh kan je naar de IND bellen?’
‘Ja, die verstoppen zich niet, het nummer zal wel op Internet te vinden zijn. Die zullen me, en jou, vast wel helpen om alles zo snel mogelijk rond te krijgen.’
Ze gingen, met de koffie, in de woonkamer zitten.
‘Tja. Je hebt komende week vrijgenomen? Voor mij?’
‘Alleen ’s avonds is niet alles te regelen. Dasja, ik werk voor een ochtendblad. Normaal ’s maandags tot en met vrijdags van negen tot vijf. Één keer in de vier weken van zes uur ’s middags tot middernacht, ook ’s zaterdags en ’s zondags. Mijn over- uren kan ik nemen op rustige dagen. En in overleg vier weken vakantie.’
‘Met onverwacht een week vrij nemen heb je nogal wat voor me over.’
‘Het was wat onverwacht, ja. Je mailde, misschien kom ik zaterdag. Daar kon ik niet zo veel mee. Tot de IND vrijdagmiddag, gisteren, belde, dat ik me zaterdagmorgen om zeven uur op Schiphol moest melden bij de Marechaussee. Ik nam aan, dat ze toen wisten dat je kwam, maar dat wilden ze niet zeggen. Vanmorgen Bavelaar wel. Hij legde me uit, dat er door mijn mede- werking een snellere procedure gevolgd kon worden dan normaal. Daarvoor moest hij mij en jou wel zien en spreken.’
‘Dank je wel, dat het ook door jou zo snel kon. Tot ik gisterenavond in het vliegtuig zat bleef ik bang dat het niet door zou gaan. Ik werd wat minder zenuwachtig toen we in de lucht zaten. Ik vertrouwde er wel op dat ik Nederland in mocht komen. En nu ben ik al hier. Bij jou. En vrij, hè?’
Ze glimlachte.
‘Ja. Ik zou iedereen wel zo’n vrijheid willen bezorgen, maar dat kan ik niet. Daarvoor moeten er, figuurlijk, meer muren vallen. Ik ben wel ontzettend blij, dat het voor jou gelukt is. Al zijn we hier natuurlijk niet honderd procent vrij, we moeten, bijvoorbeeld, rechts rijden. En veiligheidsgordels om.’
‘Tegen democratisch vastgestelde regels heb ik geen bezwaar.’
‘Sommige zijn wel vervelend. En er zijn hier natuurlijk ook gedragsregels. Om fatsoenlijk met elkaar om te gaan. Zoals, geen mooie vrouwen aanstaren.’
‘Je zal me er vast meer vertellen.’
‘Ja, maar nu niet. Eh smaakt de koffie?’
‘Ja, prima. Anders, maar wel eh aangenaam.’
‘Koffie smaakt overal anders. In Duitsland al, en dat is hier geeneens zo ver vandaan. Dasja, ga nu slapen. Je zal best vermoeid zijn, na zo’n lange reis, ’s nachts, en de ontvangst hier.’
‘Ja. Het zien van jou hield me op de been. Jij was vertrouwd. Dat hielp me ook bij het gesprek met Bavelaar. Het leek me, dat je klaar zat om in te grijpen. Al had je waarschijnlijk niets kunnen doen.’
‘Het was niet nodig, je had een mooier, beter verhaal dan ik me voorgesteld had. Ik werd wat zenuwachtig, toen hij een maand gevangenis niet ze veel vond, maar je overtuigde hem al snel dat er meer speelde.’
‘Hij was zo beleefd, vriendelijk, en eerlijk over die maand, dat ik over alles kon praten. Er kwam zelfs meer bij me boven dan ik verwacht had.’
‘Je verraste mij ook. Nu naar bed. Je kan alles wel vinden, hè?’
‘Ja, dat lukt wel. De eerste slaapkamer is die van jou, de tweede voor mij.’
Hij stond op. Hij aarzelde even.
‘Welterusten, lieve Willie.’
Ze stond ook op.
‘Een welterustenkusje, lieve Dasja?’
Hij keek wat verlegen.
‘Ja, graag, als dat bij de gedragsregels hoort. Als dat fatsoenlijk is.’
‘Ja hoor. Ook goedemorgenkusjes. Enne, verder, als je er zin in hebt.’
‘Kan jij er voorlopig mee beginnen, tot ik weet wat eh gepast is?’
‘Natuurlijk. Maar je kan toch wel kussen?’
Hij boog zich naar haar toe en drukte voorzichtig zijn mond op die van haar. Ze legde een hand op zijn achterhoofd en maakte er een korte maar stevige kus van.
‘O. Mag dat zo?’
‘Jij bij mij wel. Andere vrouwen mag je, als je die goed kent, op hun wang kussen. Je zal wel zien hoe dat gaat, wat de gewoonte is.’
‘Is het fatsoenlijk, als ik je vraag, waarom ik jou wél eh zo mag kussen?’
‘Ja, en heel verstandig dat je wat vraagt, als je twijfels hebt. Je mag het, Dasja, omdat je mijn vriendje bent. Vind ik. Goed?’
‘Ja, graag. Ik heb eigenlijk nooit vrienden gehad. Of vriendinnen. Ik vertel je daar een andere keer wel meer over.’
‘Prima. Ik heb wel vrienden en vriendinnen, maar eigenlijk zijn het alleen heel goede bekenden.’
‘Niet eerder een vriendje gehad?’
‘Jawel. Maar niet voor dag en nacht in huis.’
‘Ik zal nu maar doen of het nacht is.’
Hij ging de woonkamer uit.

Ze deed wat aan haar administratie en was op de Tv aan het zappen toen Dasja de woonkamer in kwam, in een badjas, maar na een paar stappen stopte.
‘Mag het zo?’
Ze zette het geluid van de TV uit en bekeek hem.
‘Ja hoor. Kom maar naast me zitten.’
Dat deed hij.
‘Mooi beeld.’
‘Keek je vaak TV?’
‘Nee. Ik had er zelf geeneens een. Wel gehad, de oude van mijn ouders, tot die kapot ging. Ik had wel genoeg van ongelukken, rampen, partijvergaderingen met alleen maar jaknikkers, parades en bezoeken van de president en de premier. Zie jij wel eens wat interessants?’
‘Ja hoor. Op het normale nieuws zie je inderdaad veel rampen en ongelukken, daarom kijk ik vaak naar het nieuws voor kinderen. Dat brengt ook leuke dingen.’
‘Voor kinderen.’
‘We blijven toch allemaal een beetje kind? Goed geslapen?’
‘Ja, prima, al was het niet zo lang. Maar goed ook, anders slaap ik vannacht niet.’
‘Koffie verhindert je slaap niet?’
‘Nee. Vast omdat ik het zo vaak dronk, dan ben je eraan gewend. Wil je nu koffie? Mag ik het zetten?’
‘Ja, verwen me maar.’
‘Ik voel me ook verwend, lieve Willie. Dat ik bij je mag zijn. Dag en nacht.’
‘Zolang je niet werkt ben je mijn huisdiertje. Dat koffie mag zetten.’
‘Ja, ik ga al.’

Hij kwam, met de koffie, weer naast haar zitten.
‘Ik zou je nog vertellen, waarom ik geen vrienden of vriendinnen gehad heb.’
Willie zette gelijk de TV uit.
‘Ja, vertel maar.’
‘Mijn ouders waren niet rijk. Echt arm ook niet. Mijn vader had, naast zijn baan, meestal ook een bijbaantje, vaak nachtwaker. Mijn moeder was nachtverpleegster. We hadden dus niet zo’n geregeld gezinsleven.’
‘Geen broers of zussen?’
‘Nee. Eh er was bij mijn geboorte iets fout gegaan, bij mijn moeder, daarom konden er geen kinderen meer komen.’
‘Met jou wel alles goed?’
‘Ja. Ze wilden me een heel goede opleiding geven, ze hadden daar veel voor over. Ze stuurden me ook naar huiswerklessen, dat was goedkoper dan als wanneer ik zou blijven zitten en er een jaar langer over zou doen. De universiteit zou te duur geweest zijn, maar ik werd ingeloot voor een studiebeurs. Zelfs toen steunden ze me, want het was geen ruime beurs. Ze hebben er twee jaar van kunnen genieten, dat deden ze ook, dat ik docent op de universiteit was. Toen overleden ze. Ze waren op.’
‘Ach. Wel fijn voor ze, dat hun inspanningen beloond zijn.’
‘Ja. Maar door al dat studeren heb ik weinig echt kennis gemaakt met anderen, vanaf mijn jeugd al niet.’
‘Je kan het niet inhalen, maar je kan het nu met mij. Bijna dag en nacht.’
‘Bijna?’
‘Ik zal hier niet altijd zijn, jij ook niet, en tot ’s avonds misschien laat, ’s nachts niet.’
‘Nee, dan slaap je.’
‘Meestal.’
Ze streek over zijn wang.
‘Heb je je geschoren?’
‘Ja. Net. Dat doe ik altijd ’s morgens, maar vanmorgen is er natuurlijk niets van gekomen.’
‘Nee, natuurlijk niet. Eh ben je overal zo glad? Of ben je zo behaard als een Russische beer?’
‘Nou, zo erg niet.’
‘Ik zie het nog wel eens. Als we gaan zwemmen. Kan je zwemmen?’
‘Jawel.’
‘Mooi. Anders zou ik dat leren ook op je lijstje moeten zetten.’
‘Heb je een lijstje voor me?’
‘Nog niet op papier. Geldles en vervoerles komt erop, verder zien we wel. Ik wil het bijhouden, dan kan je dat over een jaar aan de IND laten zien.’
‘Goed idee.’
‘Ik heb een idee, wat ik maar niet op een lijstje ga zetten.’
Ze draaide zich wat naar hem toe, stak haar hand bovenin zijn badjas en streelde zijn borst.
‘Lekker behaard, niet te veel.’
Dasja had zijn adem ingehouden, ademde weer door.
‘Lieve Willie, is dat wel fatsoenlijk?’
‘Ja hoor. In een zwembad zou ik dat bij een vriendje ook mogen doen.’
‘Andersom vast niet.’
‘In een zwembad niet.’
‘O. Je hebt daar nogal wat meer om te strelen dan ik heb. Ik ben eigenlijk blij, dat ik er bij jou niet veel van zie, ik vind je al zo eh vrouwelijk.’
‘Ik heb me vanmorgen netjes aangekleed, voor een gesprek met een ambtenaar.’
‘Ben je anders eh minder netjes aangekleed?’
‘Wel netjes, maar eh luchtiger.’
Ze haalde haar hand uit zijn badjas en deed een paar knoopjes van haar bloes los.
‘Bij dit bloesje staat het niet, dat is ervoor gemaakt om hoog gesloten te worden. Bij mijn meeste bloesjes staat het wel. Maar alleen van dichtbij heb je dan inkijk. Hè?’
‘Ik kijk maar niet.’
‘Dat mag wel, hoor. Ze verslijten er niet van en jij krijgt er geen slechte ogen van.’
‘Ik zag even wat, omdat je het voor me onverwacht deed, maar dat is me helemaal eh te vrouwelijk.’
‘Lang leve het verschil, toch?’
‘Ja, anders was de wereldbevolking al uitgestorven.’
‘Nou, daarvoor blijft het niet bij kijken. Je ziet toch in een zwembad wel meisjes?’
‘In degelijke badpakken.’
‘Dan zal je hier schrikken, behalve bij oudere vrouwen zie je hier alleen maar kleine bikini’s.’
‘Ik zal wel aan meer moeten wennen.’
‘Daar kan je toch het beste thuis mee beginnen?’
‘Goed. Als je er zo bij blijft zitten zal ik wel af en toe kijken. Net wat ik kan hebben.’
‘Wat je kan hebben? Oooh, ik snap het. Dasja, ik word even erg brutaal.’
Ze draaide zich weer wat naar hem toe, stak haar hand onder de gordelband onder zijn badjas, voelde wat behaard bloots, ging omlaag tot wat ze dacht een pyjamabroek was, ging daarover en bevoelde voorzichtig zijn kruis even.
‘Dat vrouwelijke windt je op, hè?’
Hij ademde diep uit.
‘Je hand helemaal. Houd hem alsjeblieft stil.’
‘Je bent nog niet helemaal opgewonden. Vast wel op weg ernaartoe.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Ik ben geen puber meer. Toen heb ik wel jongens zo beetgepakt. En, als ik het voor hun onverwacht deed, ze voelen groeien van heel klein tot eh heel groot. En omhoog.’
‘Mocht dat?’
Ze grinnikte even.
‘Van onze ouders vast niet. Maar die jongens klaagden niet.’
‘Waar deed je het?’
‘Meestal toch in het zwembad. Nee, bij het zwembad, op een grasveld. Als je niet al te lelijk was, en wat had om te pakken, kwam er een jongen naast je liggen, met een of andere smoes, en sloeg zijn arm zo om je heen dat hij een borst kon pakken. Dan ging ik met mijn hand onder hem en pakte hem daar beet. Maar dan stond hij al omhoog.’
‘Wanneer dan niet?’
‘Heb je daar helemaal geen ervaring mee?’
‘Nee.’
‘Dan heb je nog meer in te halen dan ik dacht. Ik heb ook wel in parken gescharreld. Op bankjes.’
‘In auto’s?’
‘Nee, dat is Amerikaans. Die mogen al autorijden op hun zestiende. Die hier van achttien werden me te gevaarlijk. Die wilden te veel.’
‘Ik kan me wel voorstellen wat die wilden. Zeker met jou.’
‘Vast wel, maar ik wilde niet de zoveelste bij hun zijn. Liever niks dan iets niet serieus.’
‘Ja.’
‘Ik deed nog iets meer met ze, Dasja.’
‘Doe maar niet.’
‘We zijn geen pubers meer, we hebben alleen van onszelf toestemming nodig. Oooh, Dasja, ik ben zo gek op je, ik wil meer van je.’
Ze zocht de gulp in zijn pyjamabroek op, ging erin, vond een warme paal en legde haar hand er omheen. Hij schokte een paar keer. Ze streelde zijn paal een keer van onder tot boven en terug, waardoor die helemaal rechtop kwam te staan.
‘Wat fijn, de blote van mijn vriendje vasthouden. Nu wel heel groot. En omhoog.’
Ze kneep er een beetje in.
‘En lekker stijf. Noemen ze dat bij jullie ook een stijve?’
‘Weet ik niet. Wordt niet over gepraat.’
‘Tja, dat alleen al zal je schokken. Je schokte al toen ik je beetpakte, hè? Maar toch wel lekker?’
‘Ja, maar vreselijk brutaal.’
‘Ja, dat geef ik toe. Maar ik kon het niet laten. Jij had het over vrouwelijk, toen je zei, net wat ik kan hebben, wist ik dat jij iets mannelijks in je broek had dat vast stijf aan het worden was. Die moest ik beetpakken. Niet alleen omdat ik dat zo fijn vind, jij vast ook. Ik wil je graag verwennen.’
‘Zo is het fijn genoeg.’
‘Ik wil, dat je snapt, dat ik het alleen maar fijn vind, omdat het van mijn vriendje is, wat ik vasthoud.’
Ze boog zich naar hem over en begon hem te kussen. Zodra hij het enthousiast terugdeed streelde ze voorzichtig zijn stijve. Na niet al te lang draaide hij zijn hoofd weg.
‘Het kan niet langer, Willie.’
‘Tja. Bij de jongens, die op hun buik lagen, trok ik hun zwembroek aan de voorkant naar beneden, onder hun ballen. Dan konden ze op het gras spuiten. Vanaf een bankje zag ik het zelfs, als het niet te donker was. Het kwam een eind weg. Zal ik je verder onder de douche strelen? Daar maakt het niet uit, waar het komt.’
‘Alsjeblieft, hoe en waar dan ook. Het moet, min of meer.’
Ze liet hem los en stond op.
‘Kom dan maar mee.’
Hij stond ook op.
‘Laat je badjas maar hier, Dasja.’
Hij liet die vallen. Ze bekeek hem even.
‘Ja, een prachtig behaarde borst. Beneden voelde ik ook al wat. Kom.’
Ze ging hem voor naar de badkamer.
‘Dasja, ik heb al aan je gevoeld. Mag ik nu naar je kijken?’
‘Dat zal wel moeten, hè?’
‘Ach, moeten? Ik wil je eerst graag helemaal bloot zien. Je moet niet denken, dat ik wel aan je wil voelen, maar liever niet alles wil zien. Je vindt jezelf misschien niet mooi, maar ik vast wel.’
Omdat hij bleef aarzelen pakte ze een uiteinde van de strik van zijn pyjamabroek en trok er langzaam aan tot de broek op de grond viel.
‘Oei. Nou, ik vind hem zeker mooi. Een stoere paal, Dasja.’
‘Alsjeblieft, Willie.’
‘Ja, goed.’
Ze draaide hem met zijn voorkant naar de douchebak, pakte van achteren af om hem heen zijn zak, met haar andere hand aan de andere kant om hem heen zijn stijve.
‘Heerlijk, Dasja, om al je moois vast te houden. Ik voel de ballen in je zak. En je lekkere stijve.’
Ze streelde hem een keer.
‘Zo groot. En zo lekker stijf.’
‘Aaahhh. Je martelt me heerlijk.’
Ze bevoelde hem nog beter, door hem steviger beet te pakken en langzaam op en neer te pompen.
‘Jaaah. Sneller. Jaaah. Het komt.’
Ze voelde hem schokken, hoorde hem hijgen en kreunen en zag, over zijn schouder, het komen. Vier keer een straal.
‘Jaaah. Langzamer. Oooh. Stop maar.’
Ze liet hem los, hij draaide zich naar haar toe. Ze zag zijn stijve kleiner worden en naar beneden gaan wijzen.
‘Dank je wel, Willie. Het moest, dat vond ik eerst niet zo fijn, maar je vond het kennelijk niet erg. En deed het heel fijn.’
‘Het was duidelijk dat het moest, ik had je amper beet of je krampen begonnen. Ik vond het veel fijner dan wat ik me van vroeger herinner. Nou ja, je hebt een grotere, en dikkere, bij jou was ik niet bang om je stevig beet te pakken. En omdat ik twee handen kon gebruiken vond ik het ook fijn om tegelijk vast te houden waar je zaad gemaakt wordt. Er kwam nogal veel, hè?’
‘Het kwam in ieder geval lekker. Ik had niet gedacht, dat een meisje zo eh vrij met de spullen van een jongen om zou gaan. Ik vind het niet erg, hoor, dat je al wat ervaring hebt. Anders had je me vast niet zo eh vakkundig kunnen strelen. En zo lekker mijn ballen masseren.’
‘Ja, die horen ook bij je inventaris.’
Ze grinnikte even.
‘Ik weet zeker dat er met jou bij je geboorte niets fout gegaan is. Er zit aan je wat er bij een man aan hoort te zitten en het werkt duidelijk ook goed. Je ballen, omdat er zo veel kwam, je paal, die stijf genoeg was om je zaad later op de juiste plek te bezorgen.’
‘Vast wel. Eh Willie?’
‘Ja?’
‘Ik kan nu langer naar jou kijken.’
Ze keek op.
‘O. Ja, vast wel. Wil je je eerst aankleden?’
‘Alleen als jij het wil. Ik ben nog nooit helemaal bloot geweest, Willie, zelfs niet bij een dokter. Nou ja, misschien toen ik nog klein was. Maar voor jou vind ik het niet erg. Omdat je er niet van schrok, me beet durfde pakken. Enne, wist wat een jongen wel graag wilde. Ik wil nu graag een beetje wennen aan wat bij een meisje te zien. Als het niet te veel gevraagd is.’
‘Je mag vragen wat je wil, op elk gebied. En je mag natuurlijk ook wel wat van mij zien.’
Ze maakte alle knoopjes van haar bloes los, trok de bloes uit haar rok en sloeg de bloes open.
‘O. Nog groter dan ik dacht. Mag ik ze ook eh helemaal bloot zien?’
‘Omdat je het durft te vragen wel.’
Ze trok de bloes uit en deed haar behaatje af.
‘Tjonge. Wat vrouwelijk. Eh ik durf nog meer te vragen. Mag ik je vrouwelijkheid ook zien?’
Ze grinnikte weer even.
‘Alles tegelijk?’
‘Ik kan het nu wel hebben.’
Ze keek even naar zijn pikkie.
‘Ja, nog steeds. Nou, je mag wel kijken naar wat er te zien valt.’
Ze trok haar rok en haar broekje uit.
‘Eerlijk, hè? Jij helemaal bloot, ik nu ook.’
‘Nou, helemaal? Ik snap wat je bedoelde, met je mag wel kijken naar wat er te zien valt. Je bent er behaarder dan ik op mijn borst.’
‘Ja. Valt tegen, hè?’
‘Tegen? Ik heb vandaag al meer gezien dan ooit. Enne, meer meegemaakt dan ooit.’
‘Als je het me niet kwalijk neemt, je raakt al jaren zaad kwijt.’
‘Kwalijk? Nee. Je bent wel heel reëel. Je hebt wel gelijk, maar nog nooit op zo’n prettige manier. Ik zou het ook prettig vinden, als ik een keer je borsten vast zou mogen houden. Ik vraag gelijk maar door, ook je eh vrouwelijkheid. Ik zou graag willen, dat je eerlijk blijft.’
‘Ja, natuurlijk. Dan maar op dezelfde manier.’
Ze draaide zich een halve slag om.
‘Doe maar in de volgorde die je vroeg.’
Hij deed een stap naar voren, zette zijn handen in haar zij en ging ermee langzaam naar boven en naar voren, tot hij haar borsten in zijn handen had.
‘Oooh, Willie, wat heerlijk, zo veel zachts in mijn handen.’
Ze draaide zich een stukje om, hij draaide mee, om zijn handen gevuld te houden.
‘Kijk in de spiegel, Dasja, dan kan je zien wat je doet.’
Hij keek op.
‘Ja. Al voel ik het bij mezelf niet, nog niet, het is wel opwindend. Mijn helemaal blote vriendinnetje, met mijn handen om haar grote borsten.’
Hij bevoelde ze eerst voorzichtig, het draaide uit op ze masseren.
‘Prettig, Dasja, maar ik ben nieuwsgierig hoe fijn het verder gaat.’
‘Ik ook.’
Hij ging met een hand strelend naar beneden, tot hij haar tussen haar benen vast had.
‘Wat heerlijk, om je zo eh intiem vast te houden.’
‘Ja. Dat het mijn doos. Maar het kan nog intiemer.’
‘Ik zie het niet, maar ik ga wel op zoek.’
Zodra ze voelde dat hij dat met zijn wijsvinger deed pakte ze zijn hand, legde die midden op haar doos en drukte met een vinger op zijn middelvinger.
‘Blijf me helemaal vasthouden, strelen, en zoek zo.’
Hij vond het snel en streelde er met zijn middelvinger voorzichtig op en neer over.
‘Wat eh intrigerend, Willie.’
‘Je zei, vrouwelijkheid. Snap je, waarom het meestal gleuf genoemd wordt?’
‘Ja. Het wordt vast pas rond als eh het nodig is, hè?’
‘Ja, bij jou voelde ik zeker niets vierkants.’
‘Wil je daarmee zeggen, die je ooit wel zou willen proberen of die in je zou passen?’
‘Ja, die lekkere van jou wel. Eerdere eh toegangspogingen heb ik geweigerd, ze niet meer laten doen wat jij nu doet. Ik zorgde er altijd voor, dat ze pas tussen mijn benen gingen voelen als ik zo lang en goed aan hun gevoeld had als bij jou net. Dan namen ze er wel genoegen mee, om verder niet eh uitgebreid te gaan zoeken.’
Ze drukte op zijn middelvinger.
‘Jij bent natuurlijk erg nieuwsgierig, jij mag wel.’
‘Eh erin?’
‘Tussen de lipjes van mijn gleuf en er iets in, zoals bij een tongzoen.’
‘Ja, daar verraste je me nogal mee. Wat fijn, dat ik jou nu mag verrassen.’
Dat lukte hem, ze hijgde er van.
‘Jaaah. Oooh, Dasja, het wil daar meer. Ik wil er meer.’
Ze drukte weer op zijn middelvinger.
‘Maak me een beetje rond. Geef me een voorproefje van wat je ooit vast met je lekkere stijve wil doen.’
Hij liet zijn vinger verder in haar stoppen en zijn hand bewegen tot hij het zelf durfde doen. Kennelijk prettig genoeg, want ze haalde haar hand weg, legde die en haar andere hand op zijn hand om haar borst.
‘Jaaah. Ook tegelijk, als je kan.’
Hij snapte het, masseerde haar borst tegelijk met haar doos en liet zijn vinger doen wat hij later met zijn stijve hoopte te mogen doen.
‘Later mijn andere hand om je andere borst en mijn stijve helemaal in je, in plaats van mijn vinger?’
‘Jaaah. Jaaah.’
Hij bleef doorgaan, zij bleef zachtjes kreunen, tot ze na meerdere schokjes diep in en uit ging ademen en zijn hand tussen haar benen vandaan haalde. Hij legde die om haar borst, trok haar tegen zich aan en liet haar uithijgen.
‘Ben je ook klaargekomen?’
‘Ja.’
‘Dat dacht ik al.’
‘Ja. Dat kan dus overal. Er hoeft bij mij niets opgevangen te worden.’
‘Nee. Lekker?’
‘Vast net zo lekker als de krampen bij jou. Al heb jij wat extra’s, je zal je zaad wel voelen gaan.’
‘Ja, dat is extra, die lekkere krampen beginnen iets eerder en duren iets langer.’
‘Dat denk ik gevoeld en gezien te hebben. Die eh middenin waren het heftigs. Ik wil nog even wat bijkomen, Dasja. Lui, op bed.’
Hij liet haar los en liep achter haar aan, zijn pyjamabroek meenemend. Toen ze haar slaapkamer inging aarzelde hij.
‘Kom maar. Naast me. Gezellig. En laat die broek maar vallen.’
Ze ging uitgestrekt op haar bed liggen, met haar handen onder haar hoofd. Hij deed haar maar na, naast haar.
‘Daar liggen we dan, Dasja.’
‘Ja.’
‘Allebei zo bloot als we geboren zijn.’
‘Als extra, wat haar.’
‘Ja. En klaargekomen. Dasja, hoe kon je het bij mij zo goed doen?’
‘Ik dacht, hoe een stijve zou bewegen. En jij vertelde wat.’
‘Omdat ik dacht, dat je het anders niet zou durven.’
‘Ik wilde je eigenlijk alleen maar voorzichtig bevoelen. Maar ik had het er vast niet bij gelaten, omdat jij bij mij ook heel wat durfde. Bij mijn voorbereidingen heb ik één moment gedacht, wat ik bij jou, in jouw huis, zou moeten doen, als ik eh wat kwijt moest.’
Ze giechelde even.
‘Ik ook.’
‘O?’
‘Dasja, ik wist toch, hoe het bij jongens werkt? Ook als ze er niet door een meisje bij geholpen worden. Ik dacht eraan, toen ik vrijdagavond je slaapkamer in orde maakte. Onderin het nachtkastje liggen handdoekjes.’
‘Ook nog.’
‘Ja. Na dat telefoontje van de IND had ik het druk. Vrij vragen, boodschappen doen, huis opruimen, ruimte in kasten voor je maken. En op tijd naar bed, ik moest vroeg op. Dasja, als ik aan het wasgoed wat merkte, zou ik er wel met je over beginnen. Om je te laten merken dat ik het niet erg vond. Om bij onze kennismaking ook wat intiemer te kunnen praten. Per slot van rekening leven we dicht bij elkaar, we zouden wat bloots van elkaar kunnen zien. Als je daar niet over kan praten kweek je spanningen.’
‘Die kreeg ik al.’
‘Ja. Daar had ik niet opgerekend. Wel, dat als jij, zodra we elkaar wat beter hadden leren kennen, geen toenaderingspogingen gedaan had, ik ze wel zou doen.’
‘Dacht je dat toen al?’
‘Niet zo bewust. Maar ik vond je in Sint-Petersburg al zo aantrekkelijk.’
‘Ik eerst je uiterlijk. Maar al gauw helemaal, omdat je direct zo snel voor me aan het denken ging, hoe ik het beter zou kunnen krijgen.’
‘Behalve je aantrekkelijkheid beviel me ook, dat je een heer was, die me toch af en toe voorzichtig complimenteerde met mijn uiterlijk.’
‘Wat ik toen nog geeneens helemaal gezien had. Ik vond het vandaag weer heel fijn met je, maar ja, mijn ogen genieten nu meer, en ik voel waarmee ik nog meer genoten heb.’
‘Ik was toch niet zo ruw?’
‘Nee, precies goed. Veel beter dan ik het zelf kan.’
‘Dasja, als je er nog op tijd wakker van wordt, vang het dan op in een handdoek en gooi die in de was.’
‘Ik pakte meestal mijn hemd, van op mijn kleding op de stoel naast mijn bed.’
‘Dat kan ook. Maar eh, doe het niet zelf, daar heb je nu een vriendinnetje voor.’
‘Heel lief van je aangeboden.’
‘Je dacht toch niet, dat ik niet vaker je lekkers beet wilde houden?’
‘Ik dacht nog niks. Het eh overrompelde me nogal.’
‘Nou, mij ook. Het beviel me allemaal veel beter dan vroeger, dus gaan we alles vaker doen. Eh Dasja, meer niet. Pas als ik me zeker voel over een gezamenlijke toekomst met jou, ga ik aan de pil.’
‘Ik ben een beetje traditioneel ingesteld. Dan eerst trouwen?’
‘Waarschijnlijk.’
‘Misschien niet zo traditioneel, ik laat het graag aan je over.’
Ze giechelde even.
‘Ja, mannen denken vaak dat ze wat te beslissen hebben, ze worden meestal in de waan gelaten. Vrouwen zorgen er wel voor, dat ze gevraagd worden. En ze beslissen zelf, wat ze toelaten. Per slot van rekening gebeurt er bij hun meer bij het vrijen dan bij mannen. Die komen misschien alleen maar nog lekkerder klaar dan eh anders.’
‘Ik zal daar maar nog niet aan gaan denken.’
‘Je zal wel niet kunnen voorkomen dat je ervan gaat dromen.’
‘Ja, vast meer dan eerder, toen kon ik me er nog niet zoveel van voorstellen. Heb je nog geen slaap?’
‘Ja, maar nog geen zin om te gaan slapen. Ik geniet nu zo.’
‘Ik ook. Vaker, hè?’
‘Alsof je haast hebt.’
Ze keek even bij hem.
‘Je kan geeneens wat.’
‘Daar niet mee.’
‘O. Nu maar niets meer. Eh zodra ik je ons geld uitgelegd heb gaan we van de week samen boodschappen doen. We hebben hier vast een heel ander assortiment dan bij jullie.’
‘Ik hoefde niets voor warme maaltijden te halen. In het weekend at ik of ook op de universiteit of thuis iets simpels.’
‘Wat deed je verder?’
‘Meestal lezen. Boeken, op allerlei gebied, uit de bibliotheek van de universiteit. En ik wandelde af en toe wat, meestal langs de Newa. De rivier, die door de stad loopt. Of ik ging sporten, op de universiteit. Kon gratis.’
‘Ik zie nu al wel een beetje hoe je zo veel geld over hebt kunnen houden.’
‘Ik hoefde, mocht, mijn ouders niet onderhouden. Zodra ik ze geen geld meer kostte konden ze zelfs minder werken. Jammer genoeg niet zo lang.’
‘Zo kan het gaan.’
Hij draaide zich wat naar haar toe.
‘Je hebt haar bij je eh gleuf, maar niet in je oksels?’
‘Ik haal het daar weg. Dat staat netter, bij armloze jurken. Beneden houd ik het zo kort, dat het niet uit mijn bikinibroekje komt. Je zal het vast nooit zien, sommige vrouwen halen alles weg. Of laten een smal streepje staan, als ze zich niet helemaal bloot willen voelen.’
‘Waarom?’
‘Bloot vel is makkelijker te wassen dan een bos haar.’
‘Ik zie geen bos. Wel zoiets als een grasveld. Met krullend gras.’
‘Jij hebt overal haar zoals op je borst. Staat erg mannelijk. Mannen worden er vast nog meer opgewonden van, als ze eh dat vrouwelijke helemaal bloot kunnen zien.’
‘Dat denk ik ook.’
‘Ze schijnen die lipjes wel te willen likken.’
‘O.’
Hij legde een hand op haar buik en streelde naar beneden tot hij haar gleuf vond. Met een vinger streelde hij erover.
‘Ja, ik kan me voorstellen, dat als ik je moois helemaal bloot zou zien, dat ik die lipjes wel een tongzoentje zou willen geven.’
‘Ik ga me daar niet scheren.’
‘Omdat ik ze zo goed kan voelen, zouden je haartjes me vast niet in de weg zitten.’
‘Nou, misschien later een keer. Ik bedoel niet, later vandaag, maar in de toekomst. En haal je hand maar weg.’
‘Goed.’
Hij deed het.
‘Zet maar op mijn lijstje. Een privé-lijstje, niet voor de IND.’
‘Nee zeg. Ik ga wat anders op dat lijstje zetten. Maar voor nog later.’
‘O?’
Ze stak een hand uit en bevoelde zijn pikkie.
‘Het lijkt me wel gezellig, om daaraan te sabbelen.’
‘Nu vast niet, maar later zou hij er vast van groeien.’
‘Dan zal ik er misschien mee stoppen.’
Ze liet hem los.
‘Je snapt wel waarom.’
‘Ja. Niet dat me dat thuis verteld is, maar je hoort wel eens wat.’
‘Wat is je verteld? Als je het durft te vertellen?’
‘Dat durf ik wel. Net zoals ik je aan durfde raken. Niet om wat ik wist, daar dacht ik niet aan. Maar mijn handen wilden vanzelf aanraken wat ik zag.’
‘Ook wat je niet zag.’
‘Ik wist wel wat er moest zitten. Maar ik had er geen idee van hoe dat aan zou voelen. Ik eh mocht veel van je, Willie.’
‘Ik had er ook geen idee van hoe dat aan zou voelen. Maar het een na het ander wees zich vanzelf, wilde ik graag proberen. En alles ging zo fijn, ondanks dat je weinig ervaring had.’
‘Eigenlijk geen, met meisjes. Ik werd thuis eigenlijk alleen maar gewaarschuwd. Meisjes krijgen, als ze ongeveer twaalf jaar zijn, borstjes. Nou, dat had ik natuurlijk al gezien. Al was ik tamelijk onschuldig, het was me in een zwembad wel opgevallen, dat meisjes, vrouwen, borsten hadden, vooral als ze erg grote hadden. En dat er bij meisjes eh onderin geen bobbel te zien was. Wat wel kwam niet ter sprake. Verder wel, dat jongens dan beginnen zaadjes te maken, in de balletjes in hun zakje. Dat blijft doorgaan, af en toe loopt het ’s nachts over, eruit. Heet het hier ook, een natte droom krijgen?’
‘Ja, precies hetzelfde.’
‘Niet dat ze die woorden gebruikten, alleen overlopen, eruit lopen. Maar het is onder studenten een wel eens gebruikte opmer- king, daar zou je een natte droom van kunnen krijgen. Eh ik moest, voor ik trouwde, niet met een meisje naar bed gaan en mijn slangetje in haar duwen. Dan zouden er vanzelf ook zaadjes komen en er in de buik van het meisje een kindje gaan groeien.’
‘Meer werd je niet verteld? Door wie?’
‘Door mijn vader. Meer kan ik me niet herinneren. Ook niet wat ik op school hoorde. In mijn studententijd hoorde ik wel meer. Gesprekken van studenten, die minder moeite hadden met studeren dan ik en tijd hadden om uit te gaan. Ook met meisjes. Al werd er volgens mij nogal overdreven. Alsof meisjes de eerste keer dat ze een jongen ontmoeten al met hem naar bed gaan.’
‘Het zal wel variëren tussen dat en niets met bloot doen tot ze getrouwd zijn.’
‘Ja. Sabbelen aan een stijf pikkie wordt het in het Engels een blow job genoemd, hè? Kwam in een film voor, je zag het niet.’
‘Dasja, je ziet hier op Tv wel blote borsten, behaarde dozen en kleine pikkies, maar meer niet. Meer, gleuven, erecties en wat ermee gedaan wordt is pornografie. Ik snap alleen niet, wat er bij een blow job te blazen valt. Of het moet bij een opblaaspop zijn.’
‘Misschien wordt er bedoeld wat walvissen doen, bij het uitademen.’
‘O. Ik dacht, dat er bedoeld werd dat meisjes bliezen. Tja, andersom klopt beter. Als je het ziet.’
‘Ja. Met je mond vol niet.’
‘Nou, Dasja!’
‘Was dat eh te erg?’
‘Eigenlijk niet. Wel erg reëel. Ik bedoel, dat zal wel voorkomen.’
‘Ik kan me wel indenken dat er van alles geprobeerd wordt. Als je iets niet bevalt doe je het niet meer.’
‘Als je er maar over praat, om misverstanden te voorkomen.’
‘Ja. Je had het over het telefoonnummer van de IND op Internet opzoeken. Je kan hier van alles opzoeken, hè?’
‘Ja. Ook pornografie. Bij jullie niet?’
‘Veel is er geblokkeerd.’
‘Tja.’
‘Bij de vrijheid, die ik hier verwachtte, zat niet, dat je al zo gauw met mijn pikkie zou spelen. En doen, wat je eerder gedaan hebt.’
‘Later wel?’
‘Ik had er een kleine hoop op. Maar waarom zou je met mij wat. Je hebt keus zat.’
‘Dasja, je moet iemand tegenkomen die je, ten eerste, aantrekkelijk vindt. Tweede, die je interessant vindt. Derde, waar je prettig mee om kan gaan, op langere termijn. Vierde, waarvan je het prettig vindt als hij je aanraakt. Enzovoorts. Het enige, wat er met ons abnormaal is, is onze snelheid. Ik geef toe, dat ik begon. Dat kwam door je aantrekkelijkheid. En dat ik zo blij was dat je er was. Maar jij deed mee.’
‘Dat geef ik toe. Het was tegen mijn traditionele instelling, ik hoorde zelf te beginnen, maar ik kon zo’n aantrekkelijk, lief en zorgzaam meisje niet afslaan. Als je je bedenkt, dan hoor ik het wel.’
‘Ja, natuurlijk. Maar ik denk niet, ik verwacht niet, dat ik me ga bedenken. Volgens mij passen we goed bij elkaar. Niets van je stoort me, andersom vast ook niet. Je neemt alles van me aan of je zegt, dat ik het later nog een keer goed uit moet leggen. Zo’n instelling voorkomt ruzies. Ik ben in zoverre pacifistisch, dat ik ruzies haat. Ik kan me wel bevrijdingsoorlogen indenken, maar pas als alle overleg mislukt is. En er ook voldoende steun in het buitenland voor is en een reëel uitzicht op bevrijding. Hoe het precies gaat lopen weet je natuurlijk nooit van tevoren. Oost Duitsland is niet bevrijd door een oorlog, ze hebben het grotendeels zelf gedaan. Kon je dat volgen?’
‘Wel vrij snel dat de muur gevallen was, pas in de loop van de maanden daarna werd het stukje bij beetje duidelijk hoe het kon gebeuren. Het interesseerde me erg, Willie. En gaf me weer wat hoop op uiteindelijke vrijheid voor iedereen. Mijn liefste thema is de verandering van grenzen in Europa in de loop van de eeuwen en de gevolgen. Niet alleen staatsgrenzen, ook taalgrenzen en die in de natuur veranderen.’
‘Ja, er is nogal wat veranderd. Het lijkt me mooi, als je daarover aan je studenten kan vertellen, en vast hoe het zonder oorlogen had gekund.’
‘Tjonge. Je hebt me aardig door, je bent de domste niet.’
‘Zag je me daarvoor aan?’
‘Nee, natuurlijk niet, geen moment. Dat was maar een uitdrukking. Dat je zo snel achter mijn instelling gekomen bent.’
‘Je begon zelf over pacifisme. En je wilde wel weg uit een land waar je niet vrij was. Ik ben inderdaad de domste niet. Dan word je er na een proeftijd als redactrice uitgegooid. Ik heb een echte inbreng, ik zoek me op Internet ook wezenloos naar achtergronden. Van buiten mijn normale onderwerpen blijft wel eens wat hangen, daarom kon ik jou helpen, tips geven. En jij was ook de domste niet, je deed ermee wat je maar kon. Ondanks dat je daarvoor contact op moest nemen met die FSB.’
‘Ja, dat was het ergste. De behandeling op het Nederlandse consulaat was al beter, Bavelaar verbaasde me helemaal. Hij was eh menselijk.’
‘De meeste ambtenaren hier zijn het iets minder, iets stugger. Ze moeten wel, ze worden gecontroleerd. Bavelaar zit kennelijk zo hoog, dat hij daar geen last van heeft. Maar ja, zijn instelling moet al goed geweest zijn.’
‘Ja. En dat zonder omkoperij, hè?’
‘Ik heb hem in ieder geval niet betaald. Moest jij het iemand?’
‘Nee, dat had ik geweigerd, ondanks eventuele consequenties.’
‘Tja. Het komt hier ook wel voor, hoor. Niet iedereen is helemaal eerlijk.’
‘Nee, het zal soms wel verleidelijk zijn, om tegen betaling een oogje dicht te doen. Dat moest ik ook maar gaan doen, als je het niet erg vindt.’
‘Ik vind het wel gezellig zo, naast mijn blote vriendje.’
‘Ja, maar een andere keer maar weer wat, lief bijna bloot meisje.’
Hij stond op, bekeek haar even, boog zich naar haar over en drukte even zijn lippen op de lipjes tussen haar benen.
‘Nou, Dasja. Ga nu maar naar bed, voor ik nog meer wil.’
‘Ik zou er niet bij in slaap vallen, maar vlak erna vast wel.’
‘Dat zou niet zo gezellig zijn. Ga nu maar, voor er bij jou wat wakker wordt.’
‘Ja. Vannacht houd ik het vast wel droog.’
Hij ging grinnikend haar slaapkamer uit.

De volgende morgen vond hij haar aan een gedekte tafel achter een krant. Die legde ze weg en wenkte hem naar haar toe.
‘Voor het geval dat je het vergeten hebt, een ochtendkusje graag.’
Hij kuste haar, met zijn handen op haar schouders, zolang ze het toeliet.
‘Je hoeft geen stopwatch te gebruiken, Dasja, maar bij het ontbijt wat korter. Anders krijg ik zin aan wat anders dan eten.’
‘Goed, Willie. Heb je al een krant gehaald?’
‘Nee, deze is van gisteren. Die had ik nog niet gelezen. Kranten worden hier niet zo veel gehaald, die worden thuisbezorgd, als je een abonnement hebt. Daarin zit natuurlijk de prijs van de bezorging. Ik heb een gratis abonnement op mijn eigen krant, eigenlijk alleen voor op mijn vrije dagen, dan kan ik hem op mijn werk niet lezen. Ik moet wel bijblijven.’
‘Ja, natuurlijk.’
Ze pakte een beschuit uit een pak, legde die op zijn bord en nam er zelf ook een.
‘Ik weet niet of je zoiets kent, probeer maar.’
‘Hoe heet dat?’
‘Beschuit. In het Engels weet ik niet. Dun boter erop smeren, en neem maar kaas.’
Ze deed het voor. Hij deed het precies na en zat al gauw te genieten.
‘Het huiswerk begint vroeg.’
‘Ach, je bent een snelle leerling.’
‘Valt kussen onder seksles?’
‘Nee. Alles verder wel. Maar zelfs kussen zet ik niet op je lijstje.’
‘Goed. Dit smaakt me best. Net als bij Mc Donalds. Die kaas is erg eh smeuïg. Ik ken alleen maar kaas die vast ouder is.’
‘De aanvoerlijnen zijn bij jullie vast langer, dan wordt het onderweg al ouder. Hier bewaren ze het, vóór de verkoop, korter of langer. Voor jonge kaas, jong belegen, zeer belegen, oude of zeer oude kaas. Eigenlijk, net zoals al die verschillende modellen auto’s, ook te veel keus. Alleen jonge kaas in de winkels zou genoeg zijn, je kan het zelf ook bewaren hoe lang je wilt.’
‘Ik ben benieuwd waar jij je inkopen doet. Ik kom zelf alleen maar in een winkel in de buurt van mijn flat, dat is geeneens een zelfbediening. Het is er rommelig, maar de eigenaar weet alles te staan. Veel keus is er niet. Ik hoef gelukkig alleen maar wat voor ’s morgens en ’s avonds.’
‘O. Dasja, ik eet tussen de middag wat in het cafetaria bij de krant. Een paar belegde broodjes, meestal. Soms wat soep. Vind je het erg, om voortaan ’s avonds warm te eten?’
‘Nee, dat zal ook wel wennen. En als je het niet erg vindt dat ik in je keukenkastjes kijk, vind ik, als je er niet bent, voor rond het middaguur vast ook wel broodjes en beleg.’
‘Ik zorg er wel voor dat die er altijd zijn. Ook wat om soep te maken. Verder, als je al in mijn bloes mocht kijken, mag je dat natuurlijk ook in mijn kastjes.’
‘Ik zie, dat je een andere bloes aan hebt. Ja, die is laag gesloten. Ik heb wel wat anders aan, maar alles dat ik heb lijkt op elkaar.’
‘Goed. Vanmorgen ga ik naar het gemeentehuis. Ik zal je straks de afstandsbediening van de TV uitleggen, dan kan je TV kijken terwijl ik weg ben. Vanmiddag kunnen we kleding voor je gaan kopen. Nog geen ondergoed, dat pas als ik in de was zie wat je hebt. Voor het geval dat ik je in je ondergoed zie, wil ik wel net ondergoed zien.’
‘Jij hebt ook mooi ondergoed, zag ik.’
‘Ik ben blij dat je er tevreden mee bent.’
‘Vooral omdat je beha zo vol zat. Waarmee zag ik wat later. En dat je toch een bobbeltje in je broekje had. Wat later snapte ik, dat het door je gekrulde haartjes kwam.’
‘Je durft nogal wat te zeggen.’
‘Dat mag toch wel? Als je elkaar al klaar hebt laten komen?’
‘Ja, maar het is gepaster in een slaapkamer. Of onder de douche.’
‘Ik denk, dat ik het niet kan voorkomen, dat er buiten de slaapkamer en de douche te zien zal zijn, dat er in mijn broek wat aan het groeien is.’
‘Ben je zo’n seksmaniak?’
‘Ik was het niet en zal het ook niet worden. Het komt door jou, Willie. Omdat ik je zo aardig vind, zo zorgzaam en mooi. En eh, sexy.’
‘O. Nu ook? Wat aan het groeien?’
‘Een beginnetje.’
‘Neem dan nog maar een beschuit.’
‘Ja, brood proef ik later wel.’
‘Tussen de middag. Lust je aardbeien?’
‘Ja. Die koop ik één keer in de week, als ze er zijn.’
‘Ze zijn er hier het hele jaar door. Ze worden hiernaartoe gevlogen, uit een land waar ze dan kunnen oogsten.’
‘Vandaar al die vliegtuigen.’
‘Veel komt er mee in de vrachtruimte onder de passagiers. Dan is het betaalbaar.’
Ze gaf hem de pot aardbeienjam.
‘Dit is jam. Smeer het er maar lekker dik op.’
Hij deed het en nam een hap.
‘Smaakt goed.’
Ze pakte de pot en keek op het etiket.
‘Toch zit er maar vijf procent aardbei in. De rest van de smaak komt van kunstmatige, natuurlijke smaakstoffen.’
‘Hoe smaakt dan met meer aardbei?’
‘Hetzelfde. Ik heb het uitgeprobeerd. Maar dat is twee keer zo duur.’
‘Zo kan je ook geld overhouden.’
‘Dat doe ik ook, een beetje.’
‘Ik wil niet dat dat minder wordt. Vertel me wat ik bij kan dragen.’
‘Ja, later.’


Vēnī, vīdī, vīcī.  (Ik kwam, ik zag, ik overwon. -  Julius Caesar, 47 voor Chr.)

Dasja was gekomen.
En zag veel.
En overwon Willie. (Of andersom)
En bleef.