© B.W. van Daalen
(Januari 2010)

Eerder werk:
 2 Weken en Daarna
14 Dagen en Daarna (Gekuiste versie van 2 Weken en Daarna)
Affaire Driehoog
Oaseliefde
Muurversiering (3 Delen)
De Simone Reeks (Meerdere delen)

Alle genoemde personen zijn fictief.

Dit verhaal mag, geheel of gedeeltelijk,
zonder schriftelijke toestemming van de schrijver,
niet gereproduceerd of verspreid worden.
Niet op een ouderwetse manier,
ook niet op een moderne manier.
Het mag wel, geheel of gedeeltelijk,
doorverteld worden, mits met bronvermelding.

 Inhoud

•  Inhoud
•  Voorkomende personen
•  Bijna twaalf
•  Ruim twaalf
•  De eerste schooldag in de stad
•  De tweede schooldag
•  Bij hem thuis
•  Bij haar thuis
•  Plattegrond van de camping en het meertje
•  Verslag bij hem thuis
•  Zijn eerste keer
•  Zaterdag
•  Naar de Manor
•  Bij het meertje
•  In de pauzes
•  Bij Renita thuis
•  Het concert
•  Op de camping
•  In de Manor
•  Michel en Vicky worden veertien
•  Broer en zus
•  Vijftien
•  Bijna achttien
•  Achttien
•  Achttien en een dag
•  Achttien en twee dagen
•  Achttien en twee weken

 Voorkomende personen

Aimee                               Vriendin enz. van Mike
Alex P. T.    Wellingten     Zoon van Mike en Aimee
Bianca T.     Thomson      Dochter van Jamie en Silvia
Crystal         Staples          Dochter van John en Maureen
Dave           Cresswall       Latere eega van Renee
Emily          Wellingten     Dochter van Mike en Aimee
Francis                              Dienstmeisje, latere eega van Ian
Ian                                    Leraar, o.a.
Jamie            Thomson     Vriend enz. van Silvia
Jenny                                Meisje in het Dorpshuis
John             Staples         Campingbeheerder
Johnny         Staples          Zoon van John en Maureen
Mark            Wellingten    O.a. chirurg
Maureen       Staples         Eega van John
Mike            Wellingten    Zoon van Mark en Simone
Renee                               ‘Verkering’ van Mark op z’n 16e
Richard        Thomson     Zoon van Jamie en Silvia
Ryan                                Eigenaar telefoon- en computerwinkel
Silvia           Wellingten    Dochter van Mark en Simone
Simone        Wouters       Verpleegkundige
Susan                               Meisje bij meertje, dochter van de metselaar
Tamara        Hillman       Verkering enz. van Thomas jr.
Thomas       Peterson       Butler in Engeland
Thomas       Peterson       Zoon van butler in Engeland
Thomas M.  Peterson       Zoon van Thomas en Tamara
Victoria S.    Peterson       Dochter van Thomas en Tamara
Victoria                            1837 - 1901
Vivian                               1e Eega van Mark Wellingten

---

 Bijna twaalf

‘Vicky?’
‘Ja, mams?’
‘Ik heb af en toe wat aan je seksuele opvoeding gedaan, heb je tijd voor wat meer?’
Vicky legde haar boek weg.
‘Ja, natuurlijk. Iets bijzonders?’
‘Ja, omdat je binnenkort twaalf wordt en dan naar het meertje mag, bij je leeftijdgenoten. Je zal er wel iets over weten, je hebt vast wel wat opgevangen of gepraat met leeftijdgenoten.’
‘Ja. Ik denk dat ik al aardig wat weet, maar ik zou het toch fijn vinden als u me erover vertelt. U kijkt er vast anders tegenaan dan ik of mijn leeftijdgenoten.’
‘Ja, vast wat anders. Om te beginnen, toen ik twaalf werd was het meertje er nog niet. En de familie Wellingten had wel veel personeel uit het dorp, maar bemoeide zich daar niet mee, ze hadden ook geen zwembad. Het was dus voor mij geen bij zondere tijd, afgezien van dat ik, net als jij, ruim voor mijn twaalfde een groot meisje geworden was. Ik had al heel lang ver kering met wat later je vader geworden is, maar je hebt wel gehoord hoe wij toen met elkaar omgingen. Meer dan hand in hand lopen en een beetje kussen deden we niet. Heb jij al eh wat bij de hand?’
‘Nee, mams. Ik vind jongens over het algemeen wel aardig, maar ik ben er nog geen tegengekomen die ik bijzonder vind. Ik heb geen haast.’
‘Met haast wordt het ook niets, het enige wat je moet doen is met jongens in contact blijven, je niet afzonderen of je alleen met meiden bemoeien.’
‘Nee, dat ben ik niet van plan, jongens hebben hun eh leuke kanten.’
‘Pikkies?’
‘Ja, mams. Van klein tot groot.’
Tamara glimlachte.
‘Tot nu toe heb je bij je voorlichting weinig gezegd, ik zou het fijn vinden als je een beetje vertelde hoe je erover denkt, en zo. En wat je doet, bij het meertje en in het zwembad.’
‘Bij het meertje was ik niet de enige die borstjes en haar op haar doos kreeg, dus daar zat ik niet mee. Ik begon het daar leuk te vinden toen ik doorkreeg, dat als ik bij wat oudere jongetjes naar hun pikkie keek, die wat groeide, als ze me zagen kijken. Sommige bloosden. Daarvóór aaide ik in het zwembad wel eens over een pikkie, net zoals ze mij over mijn doos aaiden. Daarna ben ik daar pikkies beet gaan pakken. Mams, ben ik abnormaal, als ik het fijn vind om ze dikker, langer en stijver te voelen worden?’
‘Nee, dat is op jouw leeftijd wel normaal. Als je ze maar loslaat zodra ze dat willen.’
‘Ja, natuurlijk. De meesten maken zich los als hun pikkie recht vooruit staat, maar ééntje pas als zijn pikkie niet groter meer wordt. Recht omhoog staat. Ik vind het erg fijn om die vast te houden.’
‘Dan zal je, als je twaalf bent, in het meertje vast erg gaan genieten. Je mag ze daar in het water niet alleen vasthouden, ook strelen. Ze zullen zich niet losmaken maar je door laten gaan. Ook nadat hun pikkie recht omhoog staat, ze een helemaal stijve hebben. Tot ze klaargekomen zijn, hun zaadjes eruit gespoten hebben.’
‘Ja, ik weet het. Ik wil dat best doen, als ze mij ook verwennen.’
‘Wat doen ze tot nu toe, in het zwembad?’
‘Eh ik heb een tijdje geleden een gesprekje gehad met tante Renee.’
‘Ik denk, dat ik dat gezien heb. Maar niets gehoord.’
‘Ze was heel vriendelijk, hoor, zoals altijd. Maar ik kreeg wel een opdracht, al probeerde ze het als advies over te laten komen. Ze zei, dat ze gezien had wat ik met jongens in het water deed, ze vroeg wat ik bij het meertje deed. Ik zei, dat ik daar ook aan pikkies zat, als ik de kans kreeg. Ze zei, dat ik dat beter alleen kon doen, als ze duidelijk aan mijn borstjes of doos wilden voelen. Als ík zou beginnen, zou ik ze te vroeg op ideeën kunnen brengen.’
‘Ja, dat lijkt me ook.’
‘Ik moest nog maar even wachten tot ik twaalf was, met jongens van twaalf en ouder mocht ik dan in het meertje nog meer doen dan met de jongens in het zwembad. Ik heb het maar gedaan, ik vermaakte me in het zwembad al. De jongens daar zijn allemaal ouder dan ik, die begonnen aan mijn borstjes te zitten zodra ik die duidelijk had. Als ik dan hun pikkie pak strelen ze over mijn doos en met één vinger over mijn gleuf. Die ene, met een helemaal stijve, er ook een beetje in.’
‘Alex, vast. Eng?’
‘Ja, Alex. Nee, niet eng. Tom had me, om me te waarschuwen, voor te bereiden, al een keer laten voelen wat ze bij me zouden doen. Er ook een beetje in. Ik schrok daar toen van. Daarna niet meer.’
‘Aardig van Tom. Als ze je willen verwennen, in het meertje, en jij verwend wilt worden, gaan ze er met een vinger zover in als hij lang is. En je strelen. Dat is, net zoals je hun streelt, het simuleren van wat er bij vrijen gebeurt. Snap je?’
‘Ja, natuurlijk, ik weet wat er bij vrijen gebeurt. Maar ook dat er kindjes van kunnen komen, dus begin ik er niet aan. Nog jaren niet.’
‘Goed zo. Als jongens het goed bij je doen is het heel fijn en kom je ervan klaar. De eerste keer is dat schrikken, je krijgt nogal krampen onderin. Jongens krijgen die ook, als ze klaarkomen, je zal ze voelen schokken.’
‘Ze schokken al als ik hun ballen vastpak.’
‘Ja, ze zijn daar een beetje gevoelig. Tom heeft grote ballen, hè?’
‘Ja, net als paps.’
‘Heb je die ook vastgepakt?’
‘Natuurlijk, iedereen komt in het zwembad toch aan iedereen? Ik bedoel, alle jongens aan alle meiden en andersom. Als de groten in het water komen doen die mee. Daarom weet ik dat van paps. Ik had op de kant al gezien dat oom Mark een dikke pik heeft, in het water dus ook gevoeld. U toch ook?’
‘Ja. Door tante Simone is dat ooit begonnen. Als je allemaal bloot bent en elkaar een beetje streelt kan je op de kant overal over praten. Veel fijner dan vóór mijn trouwen, Vicky, toen werd er niet over seks gesproken. Met erbij en erover praten geniet je veel meer.’
‘Ik heb het in het zwembad nog niet met een jongen over zijn pikkie gehad.’
‘Dat moet je bij en in het meertje wel doen. Dan weet je van elkaar beter hoe ervan genoten wordt dan alleen van zien en voe len. Vragen aan die jongens of je het goed doet, als ze zelf niets zeggen, en aanwijzingen aan ze geven als ze het bij jou niet lekker doen.’
‘Goed.’
‘Je weet natuurlijk, dat het de bedoeling van het meertje is, dat je kennis met jongens kan maken, tot je een geschikte vindt en daar verkering mee krijgt. Er zullen niet zo vaak verkeringen uitraken, omdat je de tijd hebt om een goede keuze te maken. Afreageren kan je in het water. Daardoor is het voor jongens ook makkelijker om op de kant van meisjes af te blijven. Snap je?’
‘Ja, als ze maar af en toe in het water kunnen lozen.’
‘Ja, en wat aan een meisje kunnen voelen, als ze er op de kant een tijdje naar gekeken hebben. De meeste redden het met één keer in de week lozen, al doen ze het liever vaker. Die ene keer is om niet vol te raken en een natte droom te krijgen. Vaker, omdat het lekker is om klaar te komen.’
‘Tom redt het vast niet met één keer in de week.’
‘Nee, daarom gaat hij er zo vaak mogelijk heen. Meisjes hoeven niet zo vaak, zie maar hoe vaak jij gaat. Maar je hoeft niet iedere keer het water in. En je moet niets tegen je zin doen of laten doen.’
‘Ik zie wel.’
‘Goed. Nog vragen?’
‘Nu niet. Misschien als ik er een keer geweest ben. Ik ben nergens bang voor, wel nieuwsgierig. Ik hoop, dat ik wat van u geërfd heb. U doet het vaak, hè?’
‘Ja, met je vader, omdat ik van hem houd. Dat het vaak kán is toeval, dat wist ik niet van tevoren.’
Tamara grinnikte.
‘Hij ook niet.’
Vicky grinnikte ook.
‘Ik ken het verhaal, mams. Weinig kans dat ik een jongen met abnormaal grote ballen tref, hè?’
‘Als er nog meer dan je vader en je broer in het dorp waren had ik het vast gehoord. Misschien buiten het dorp. Die jongens kom je tegen als je na de zomervakantie in de stad naar school gaat.’
Tamara grinnikte weer.
‘Maar die kan je niet vragen of ze grote ballen hebben.’
Vicky grinnikte ook weer.
‘Nee, al is dat niet eerlijk, ze kunnen wel zien of meisjes grote of kleine borsten hebben.’
‘Ja, zelfs aangekleed. Nou, jij hebt geluk, je hebt een mooie maat.’
‘Ik heb natuurlijk in het zwembad en bij het meertje al vergeleken, ik heb inderdaad niets te klagen.’
‘Nee. Heb je jongens ook vergeleken?’
‘Natuurlijk. En erover gehoord. Hun pikkie groeit door tot ze in de twintig zijn, hè? Ik zie ook de ooms in het zwembad. Die hebben allemaal een ongeveer even grote, op oom Mark en oom Ian na. Een lekkere dikke en een lekkere lange. Maar dat weet u wel.’
‘Ja. Je vader is de enige waar ik mee vrij en die ik verwen als ik dat niet kan. Jij kan er veel verwennen, ik neem aan dat het bij allemaal ongeveer hetzelfde gaat. Wat ik wel weet, is dat hoe langer ze niet geloosd hebben, hoe sneller ze klaarkomen. En dat de tijd tot ze daarna weer kunnen nogal verschillend is.’
‘Ik ben nogal nuchter, mams. Ik hoop er één te vinden die iedere dag drie keer drie kan, liever niet minder, meer mag wel. Maar houden van is natuurlijk belangrijker.’
‘Veel belangrijker. Het belangrijkst. Vroeger moest je maar afwachten, kon je voor je huwelijk niet veel uitproberen. Ik wens je, na je verjaardag, veel plezier bij en in het meertje, Victoria.’
[Tamara verwijst, met het gebruik van Vicky’s volledige voornaam, naar het preutse Victoriaanse tijdperk]
‘Ja, mams, ik blijf voorzichtig.’

 Ruim twaalf

‘Hoi, Vicky.’
‘Dag, Alex.’
‘Voor het eerst hier, hè?’
‘Bij die van twaalf en ouder, ja.’
‘Ja, dat bedoelde ik natuurlijk. Ik heb een aanbod voor je. Je kan het aannemen, je mag het ook afslaan.’
‘Laat maar horen.’
‘Ik wil je graag je eerste keer mee het water innemen. Om het fijner voor je te maken dan met een minder ervaren jongetje van twaalf of een wildvreemde. Je weet, dat ik ruim drie jaar ouder ben dan jij.’
‘O.’
‘Je kan er rustig over nadenken. We hebben elkaar al vaker aangeraakt, in het zwembad. We vonden dat allebei duidelijk niet onprettig.’
‘Ja. Nee. Ik bedoel, inderdaad. Wat mij betreft, je was de enige die zich vast liet houden tot je een helemaal stijve had.’
‘Wat mij betreft, jij eh had de prettigste greep.’
‘O. Veel verschil?’
‘Ja, nogal. Van bijna onvoelbaar tot hard knijpen.’
‘Wat wil je dan?’
‘Redelijk stevig vastgepakt worden. Dat deed je. En hier, redelijk stevig gestreeld worden. Dat kan ik je leren, als dat nodig is.’
‘Goed.’
Ze stond op en liep richting meertje. Hij ging er gauw achteraan. Zodra ze zover het water ingelopen was dat het boven haar middel kwam pakte hij haar vast, trok haar tegen zich aan en pakte een borstje vast.
‘Je dacht er amper over na. Had je er al zo’n zin in?’
‘Ja. Ik heb al genoeg half stijve pikkies gezien, ik wilde met een stijve spelen. Die van jou ken ik al, je was de enige in het zwembad die dat toeliet.’
‘Ik zei al, je hield me zo lekker vast. Je hebt lekkere stevige borstjes. Zijn ze al uitgegroeid?’
‘Bijna, denk ik. Jouw pikkie nog lang niet, hè?’
‘Dat schijnt zo. Pak je me?’
Ze deed het.
‘Oh, lekker, Vicky.’
‘Ja. Hij lijkt nog stijver dan anders.’
‘Dat is hij ook, omdat ik nu niet op tijd hoef te stoppen.’
‘Ik weet het.’
Ze liet zijn stijve los, pakte zijn zak en masseerde die.
‘Ik voel je ballen. Het is niet te voelen hoe vol je zit, hè?’
‘Nee, mijn ballen zijn de fabriek van zaadjes, je kan niet bij mijn voorraadkamertje. Dat zit aardig vol. Oh, wat masseer je lekker. Nu mijn stijve weer, alsjeblieft.’
Ze begon die uitgebreider te strelen dan ze in het zwembad gedaan had.
‘Ik vind het ook lekker om een klein pikkie te voelen groeien, al was ik er bij jou altijd te laat bij.’
‘Je kan hier een stijve weer klein voelen worden. Oh, je streelt geweldig. Zodra ik begin te spuiten niet zo stevig meer strelen, hoor. Anders knijp je me af.’
‘Ik wil je niet afknijpen, maar aftrekken. Of strelen tot je klaargekomen bent, als je dat liever hoort.’
‘Ja. Doe maar, ik hoef je niets te leren.’
‘Echt niet?’
‘Nee, je doet het precies goed. Erfelijk?’
‘Vast niet, anders was mijn moeder er wel eerder mee begonnen.’
‘Ze heeft jaren lang veel gemist, maar het vast al ingehaald. Oh, het komt eraan. Niet zo hard naar beneden trekken, laat mijn eikel maar verstopt. Ja, ga lekker door.’
Dat deed ze, tot hij uitgespoten was en weer een kleintje had.
‘Groeien en stijf worden vind ik leuker dan slap worden. Maar je lozen erg interessant. Vier behoorlijk grote stralen. Wat een wolken werden dat. Je schokte nogal.’
‘Ja, van de krampen. Tjonge, wat deed je het lekker. Je mag me nog eens vragen.’
‘Ik heb je niet gevraagd. En het ligt eraan hoe goed jij bent.’
‘Wil je ook eh verwend worden?’
‘Ja, ik moet het natuurlijk minstens één keer meemaken.’
‘Ja. Ik zal mijn best doen, dan wil je het daarna beslist vaker.’
Hij liet haar borst los, pakte haar doos, zocht met zijn middelvinger haar gleufje op en streelde erover.
‘Lekker gleufje. Verder?’
‘Dat deed je in het zwembad al.’
‘Ja, maar ik bedoel, zo ver mogelijk?’
‘Natuurlijk, anders is het toch geen verwennen, alleen aaien. Ik vond het ook fijn jou klaar te zien komen.’
‘Je deed het prima, voor je eerste keer.’
Hij ging verder, voorzichtig, zodra hij voelde dat ze krampen kreeg. Nadat ze klaargekomen was trok hij zijn middelvinger terug en hield haar doos vast.
‘Ik denk, dat het je wel bevallen is.’
‘Ja, dank je wel. Tjonge, wat een lekkere krampen. Maar jij voelt nog meer, hè?’
‘Ja, ik vind het jammer dat meisjes dat niet hebben, maar zo is het nu eenmaal.’
‘Wat voel je dan?’
‘Na een lange kramp voel ik ergens vandaan een warme klont door mijn stijve gaan en eruit spuiten. En nog een paar keer. Ik zou dat wel ieder uur willen voelen, maar zo vaak kan ik niet en mag het hier ook niet. Het is ook lekker om me niet zo vol te voelen.’
‘Leeg?’
‘Nee, er komt nooit alles in één keer uit. Maar het duurt een tijd voor ik weer kan.’
‘En ik?’
‘Bij meisjes weet ik het niet. Ik heb het nog nooit snel achter elkaar geprobeerd.’
‘Doe maar.’
‘Wat? Wil je weer?’
‘Ik leer graag. En je deed het lekker. Ik zou het bij jou ook graag weer willen.’
Ze pakte zijn pikkie.
‘Maar dat gaat duidelijk niet.’
‘Nee, maar je mag er wel mee spelen, en mijn ballen masseren, dat vind ik wel lekker. Net als jouw gleufje.’
Hij speelde daarmee, en daarin, tot ze weer klaargekomen was.
‘Je bent een hete meid.’
‘Omdat ik zo snel weer kan? Ik dacht, dat met heet bedoeld werd dat een meisje graag vaak wat wilde.’
‘Ja, maar ik heb nog nooit gemerkt dat er één zo snel weer wilde.’
‘Je doet het al drie jaar, hè?’
‘Ja. Natuurlijk voornamelijk om me lekker leeg te spuiten, maar ik vind het ook wel fijn om te voelen dat een meisje klaarkomt. Je spartelt leuk.’
‘Zijn er die dat niet doen?’
‘Ja, bij sommigen merk ik bijna niets.’
‘Is er bij jongens soms weinig van te merken?’
‘Nee, want als ze denken dat ze niet, nog niet, klaar kunnen komen gaan ze niet het water in. Ik weet niet hoe dat bij meisjes werkt.’
‘Ik ook nog niet. Ik denk, dat ik altijd wel wil als een jongen me aanstaat.’
‘Je komt er wel achter. Bedankt, Vicky.’
‘Jij ook bedankt. Voor je fijne aanbod en je prettige eh behandeling.’
‘Graag gedaan. Eh als je problemen of vragen hebt kan je me dat laten weten, daar help ik je ook graag bij.’
‘Dank je. Maar ik kan ook altijd bij Tom terecht.’
‘Die is hier erg gewild. Je snapt wel waarom.’
‘Snappen? Ik heb hem zelf ook bevoeld, in het zwembad in de Manor. En vergeleken, ook met jou. Hij heeft duidelijk erg grote ballen. Geërfd, natuurlijk.’
‘Ja, ik weet het. Om jaloers op te worden. Ik heb niet zo’n dikke als mijn opa geërfd. Of dat moet nog komen.’
‘Je hebt al een lekkere, hoor. Maar Tom kan vast vaak.’
‘Ja, en dat mag hij ook, omdat zijn probleempje bekend is. Ik denk, dat hij hier al net zoveel geloosd heeft als ik, maar dan in één jaar. Maar ik klaag niet, hij zal er vaker last van hebben dat hij vol zit dan ik.’
‘Hij klaagt er niet over.’
‘Dan kan hij kennelijk vaak genoeg lozen. Als ik hem donderdags zie komen moet ik grinniken. Hij gaat dan niet, zoals op andere dagen, eerst wat praten, maar neemt gelijk een meisje mee het water in.’
‘Dat kan ik me voorstellen. ‘s Woensdags kan er niets, dan is er ‘s middags school. Tot ziens, Alex.’
‘Tot ziens.’

 De eerste schooldag in de stad

‘Mag ik even met je praten, Vicky?’
Ze bekeek de jongen, die voor haar was komen staan, vluchtig, keek daarna langs hem naar de jeugd op het schoolplein.
‘Mogen? Ik ben niet iemand waar je een audiëntie bij aan moet vragen.’
‘Je zal zo vast begrijpen waarom ik het zo vroeg. Het is een beetje eh ingewikkeld. Allereerst, we hebben ons vanmorgen wel allemaal voorgesteld, maar ik neem niet aan dat je mijn naam onthouden hebt. Michel Davidson.’
Ze keek hem even aan.
‘Ik heb je voornaam onthouden, omdat ik maar één andere tweeling ken. En omdat je een beetje trots zei dat jij de oudste was, al scheelde het maar een kwartier met je zus. Waarom heb jij mijn naam onthouden?’
‘Niet schrikken. Omdat ik, zodra ik je vanmorgen zag, verliefd op je ben geworden.’
Ze keek hem weer even aan, haar wenkbrauwen opgetrokken.
‘En nog meer toen ik je stem hoorde, toen jij je voorstelde. Liefde op het eerste gezicht en gehoor, Vicky. Ik verwacht niets van je, maar ik vind dat ik je het moet vertellen, omdat ik vast anders naar je kijk dan andere jongens. Je zou dat niet prettig kunnen vinden.’
Ze bekeek hem, van boven tot onder, en weer terug.
‘Bedank voor je eh waarschuwing. Je bent me vóór, want het was me al opgevallen dat je, laten we zeggen, een bijzondere belangstelling voor me had. Wat ik daarmee moet weet ik nog niet. Verder, van liefde op het eerste gezicht heb ik gehoord, leg me dat op het gehoor eens uit, als je kan.’
‘Ik ben nogal muzikaal, ik bespeel een paar instrumenten. Jouw stem vind ik klinken als een muziekinstrument, maar ik ben er nog niet achter welk, daarvoor heb ik nog niet genoeg gehoord. Er zit in ieder geval iets van een harp in.’
‘Er heeft nog nooit iemand iets over mijn stem gezegd.’
‘Het muzikale in je stem is zoiets als een tweede stem. Zachter dan de eerste, je spraakstem. De meesten zullen het niet horen, maar het viel mij gelijk op.’
‘Zeg het me maar, als je erachter bent.’
‘Is er een kans voor me om vaker met je te praten? Ik bedoel, ik zou graag eh uitgebreid met je kennismaken, Vicky.’
Ze keek hem glimlachend aan.
‘Dat kan, Michel. Bijna iedere middag als we vrij zijn, bij het meertje in Wellingten.’
Hij werd een beetje bleek.
‘Oei. Dat meertje? Ik weet er niet veel van, maar als we eerst op een andere plek, zoals hier, wat kennis kunnen maken, zou dat me misschien helpen om daar naartoe te durven gaan.’
Ze haalde haar schouders even op.
‘Ik zeg niet, dat je niet om aan te zien bent, voorzover ik nu wat van je zie. Maar ik zie daar al genoeg jongens.’
‘Ook eentje die je bewondert? Om je uiterlijk, je stem, en als we elkaar beter zouden kennen vast ook om je eh karakter? Ik geniet al erg van de manier waarop je praat.’
‘Ik heb over belangstelling niet te klagen. Je praat erg voorzichtig. Je noemde mijn uiterlijk, maar zei er eigenlijk niets over. Als je wilt dat ik belangstelling voor jou krijg zal je dat een beetje moeten doen. Maar je hoeft niks, voor vaak contact wonen we nogal een eind uit elkaar.’
‘Om jou te zien fiets ik graag vaak naar Wellingten. Zo ver is dat niet.’
‘Ik woon helemaal aan de andere kant, eigenlijk net buiten het dorp.’
‘Dat zal niet veel verder zijn, zo groot is Wellingten niet. Ik ken het een beetje, ik ben er een paar keer geweest. Prachtig dorp, trouwens.’
‘Ja, dat is het. Met fijne mensen. Die fijn met elkaar omgaan, ook bij het meertje.’
‘Eh daar kunnen we het misschien later over hebben.’
Ze keek hem weer even vol aan.
‘Michel, het is de beste plek van de wereld voor een kennismaking. Ik snap, dat het voor jou een beetje moeilijk is, de jeugd in het dorp gaat er van jongst af aan naar toe.’
‘Ik hoor al een tijdje geruchten over dat meertje. En vanmorgen hoorde ik dat een paar jongens uit de stad een paar jongens uit je dorp er naar vroegen. Ik ben er niet erg veel wijzer van geworden. Eh klopt het, dat het een eh natuurterrein is?’
‘Natuurterrein, naturistenterrein, zo bekijken we dat niet. Het zal ongeveer hetzelfde zijn als bij een zwembad in de stad. Alleen niet overdekt. Je kan er zwemmen en zonnen. Er zijn alleen geen omkleedcabines, want er wordt geen zwemkleding gebruikt.’
‘Dus zijn daar jongens en meisjes bloot bij elkaar?’
‘Ja. Helemaal bloot, Michel. Elke middag, behalve ‘s woensdags, want dan is er lang school, van twaalf jaar en ouder. ‘s Avonds is het voor boven de achttien.’
‘Als ik beter kennis met je wil maken, moet ik daar dan ook eh bloot?
‘Ja. Helemaal bloot, Michel.’
‘Ik ben bang, dat het voor mij meer dan een beetje moeilijk is. Zou je iets kunnen verzinnen om me over te halen?’
‘Dan zou ik meer van je moeten weten.’
‘Je mag alles van me weten. Over mijn achtergrond, ik zou je graag mee naar huis nemen om je aan mijn ouders voor te stellen. Dan kan je zien waar ik opgegroeid ben en met wie.’
‘Met wie?’
‘Mijn ouders en mijn zus, bedoel ik.’
‘Tja. Met je mee naar huis gaan suggereert eh een bepaalde verhouding tussen ons. En die is er niet. Ik ben niet meer dan een klasgenoot van je.’
‘Zo zou ik je voor kunnen stellen.’
‘Dat zou niet veel helpen. Waarom zou je een klasgenoot, een meisje, mee naar huis nemen? Een jongen lijkt me normaler.’
‘Om me te kunnen horen spelen? Ik eh maak muziek.’
‘Tja, daar houd ik wel van. Je bent een volhouder, zeg.’
‘Ik weet niet goed wat ik doen moet, Vicky, om je belangstelling voor me te laten krijgen. Ik ben voor het eerst verliefd. Ik hoop dat je niet boos wordt, ik zou het liefst heel gauw verkering met je willen.’
‘Nee, ik ben niet boos. Ik waardeer je eerlijkheid. En je openhartigheid. Verkering? Meer dan aardig vind ik je nog niet. Goed. Waar woon je?’
‘Twee straten achter de school. Ik kom lopend, maar ik heb wel een fiets. Om naar de binnenstad te gaan. Of naar Wellingten.’
Vicky grinnikte.
‘Volhouder. Wat doen je ouders? Niet dat dat erg belangrijk is, alleen als achtergrond.’
‘Mijn vader én mijn moeder zijn huisarts, met een praktijk aan huis.’
‘Allebei? Dat hoor je niet veel. Nooit, eigenlijk. Er zijn natuurlijk wel veel dokters met een verpleegster getrouwd.’
‘Ja. Meestal pas als ze afgestudeerd zijn en elkaar bij hun werk ontmoeten. Mijn ouders kwamen elkaar bij hun studie tegen en zijn wat eerder getrouwd. Maar pas aan kinderen begonnen toen hun praktijk liep. Ik vind ze niet oud, hoor, ze zijn erg modern.’
‘Dan zou je vast wel van hun naar het meertje mogen.’
‘Ik weet het niet, we hebben het er nooit over gehad. Ik weet geeneens of ze van het bestaan weten.’
‘Jij dus wel.’
‘Nog niet zo lang. En geen details. Eigenlijk alleen dat er bloot gezwommen en gezond wordt. Waar ik het dus vast nogal moeilijk mee zou hebben.’
‘Tja. Er gebeurt nog iets meer dan je zei, er wordt ook gezond genoten. Enig idee?’
‘Zonnen en zwemmen is toch gezond? Bloot zonnen zeker.’
‘Ik laat het er even bij. Heb je Internet?’
‘Ja. Ik heb voor mijn twaalfde verjaardag een eigen laptop gekregen. Mijn zus ook.’
‘Wanneer was dat?’
‘In april.’
‘De hoeveelste?’
‘De vierde.’
Ze grinnikte even.
‘Oei. Dat is misschien een aanwijzing. We zijn op de dag af even oud.’
Hij glimlachte.
‘Leuk. Je mag dat best als een aanwijzing zien dat we iets gemeenschappelijks hebben, maar het is natuurlijk puur toeval.’
‘Ja. Goed. Michel, ik zou je over mij, Wellingten en het meertje daar kunnen vertellen, maar er is iets beters. Lees, voor je een volgende keer met me komt praten, alles op de Wellingten-site. W w w punt wellingten punt co punt u k.’
‘Dat onthoud ik wel. Staat daar iets over jou op?’
‘Ik geloof het niet, maar wel veel over de geschiedenis en zo van Wellingten. Dat is mijn achtergrond, daar ben ik opgegroeid. Ik ken iedereen die op de site staat en bijna iedereen kent mij.’
‘Ik ben erg benieuwd. Ik ga het vanavond gelijk opzoeken.’
‘Het is te veel om op één avond te lezen.’
‘Ik lees erg snel. O. Eind van de pauze. Tot morgen, Vicky.’
‘Alleen als je alles op die site gelezen hebt. En waar naar verwezen wordt. Anders voel ik er niets voor om vaker met je te praten.’
‘Dat red ik wel, al zal ik het misschien later nog een keer willen lezen om het beter te onthouden.’

 De tweede schooldag

‘Vicky, ik heb die Wellingten-site bekeken. Wat een mooie site, zeg. Ik ga alles nog een keer op mijn gemak lezen, gisteren avond ben ik er doorheen gevlogen.’
‘Heb je er vragen over?’
‘Ik ben al snel begonnen om een lijstje te maken van namen en leeftijden. Wat niet meeviel, er worden zelden jaartallen ge noemd. Voor een overzicht. De verhalen, krantjes, van ene Tamara stoppen na de geboorte van ene Tom. Die moet nu dertien zijn. Vandaar dat jij niet genoemd wordt.’
‘Ja. Die Tom is nu inderdaad dertien, dus zo ver klopt je lijstje.’
‘Ken je hem?’
‘Ja, ik zei al, ik ken iedereen die op de site staat. Niet allemaal even goed, sommige leven niet meer.’
‘Ben je familie van één van hen?’
‘Ja. Ik vertel je liever nog niet meer, Michel. Misschien later.’
‘Wat je wilt. Maar jammer, ik had je graag op de juiste plaats in de verhalen gepast.’
‘Ik ben er alleen één van een bepaalde familie, maar ik heb nergens een rol in.’
‘Al wel in mijn leven, Vicky.’
Ze keek hem even vol aan.
‘Na één dag?’
‘Ja. Liefde op het eerste gezicht, enzovoorts, komt lang niet altijd van twee kanten, maar ik hoop dat je mij gauw gaat eh waarderen. Op z’n minst.’
‘Tja. Nou, ten eerste, ik vind je er eigenlijk wel leuk uitzien. Ten tweede, je bent vast niet dom, je leest snel en doet er wat mee. Vertel eens iets wat je erg opgevallen is, op die site.’
‘Het meest de droefenis bij het overlijden van Simone.’
‘O. Misschien een beetje raar, maar daar ben ik blij mee. Je bent dus eh redelijk gevoelig.’
‘Ik had tranen in mijn ogen.’
‘O. Nog gelachen, bij andere stukken?’
‘Ja, nogal. Vaak over de manier van schrijven van die Tamara.’
‘Ja, dat is nogal een aparte.’
‘Een aparte manier van schrijven of een eh aparte mevrouw?’
‘Een aparte manier van schrijven. Ze is heel aardig.’
‘Dat moet wel. Af en toe snapte ik iets niet, tot ze het een stukje verderop uitlegt. Ja, een aparte manier van schrijven. Maar er is me iets opgevallen in het enige krantje wat haar echtgenoot geschreven heeft, over de geboorte van die Tom. Misschien kan jij me het uitleggen, omdat jij hem kent. Die Tom bedoel ik, maar zijn vader vast ook.’
‘Ja, allebei. Heel goed. Die Tom zit in de tweede, ik kan hem je wel eens aanwijzen. Vraag maar.’
‘Er staat, hij zal vast een stevige jongen worden, omdat hij de bouw van zijn vader heeft. Hij is eenenvijftig cm lang en volkomen compleet en gezond. Dat laatste vind ik raar opgemerkt. Of zijn er niet volkomen complete en gezonde in die familie?’
‘Nee. Je hebt goed opgelet. Daarom wil ik je wel ietsje vertellen. Die Tom en zijn vader hebben eh iets aparts. Maar pas bij het meertje zou ik je daar meer over kunnen vertellen.’
‘Dat suggereert iets op eh seksueel gebied.’
‘Ja, slimmerd. Daarom kan ik je er pas iets over vertellen als je daar durft te komen. Ik wil geen omgang met een preutse jongen, Michel.’
‘Dat kan ik me voorstellen, je bent wat anders gewend. Vicky, ik weet niet of ik preuts ben. Thuis was er geen aanleiding voor. Alleen, ik zie er tegenop om me bij dat meertje in het openbaar uit te kleden.’
‘Ben je niet volkomen compleet en gezond?’
Hij grinnikte.
‘Jawel, helemaal. Met vast gevolgen als ik uitgekleed naar uitgeklede meisjes kan kijken.’
Ze glimlachte.
‘Nu komen we in de buurt. Denk je, dat je de enige bent met zo’n reactie?’
‘O. Nee, vast niet. Hoe eh reageren meisjes daarop?’
‘Net zo belangstellend als andersom, Michel. Je hebt over de bedoeling van het meertje kunnen lezen.’
‘Ja, kennismaken. Eh uitgebreider dan hier in de stad. Maar ik zou een drempel over moeten, omdat ik niet zoals de jeugd in het dorp opgegroeid ben. Ik heb je al een keer gevraagd of je me daarbij zou kunnen helpen.’
‘Kunnen wel, maar ik weet nog niet of ik dat wel wil.’
‘Om wat meer kennis te maken en je voor me te interesseren zou ik je graag mijn hobby laten zien.’
‘En dat is?’
‘Wat ik al eerder zei, muziek. Ik verzamel blaasinstrumenten en leer mezelf erop spelen.’
‘Verzamel?’
‘Ik koop via Internet gebruikte. Nieuwe kan ik me niet veroorloven van mijn zakgeld. Ik hoef ook geen nieuwe, oudere klinken ook goed.’
‘Wat heb je al?’
‘Een paar blokfluiten, een paar mondharmonica’s, een dwarsfluit, een piccolo, een trompet, een schuiftrombone, een klarinet, een jachthoorn, een midwinterhoorn, een saxofoon. Ik zoek nog een doedelzak.’
‘Ik ken een familie van Schotse afkomst. Ik kan ze eens vragen hoe je aan een doedelzak komt. Speel je overal op?’
‘Ja. Niet overal even goed, maar ik blijf oefenen.’
‘Niet hinderlijk, voor je familie?’
‘Nee, ik heb op zolder een geluiddichte kamer. We slapen allemaal tweehoog, we wonen éénhoog en de praktijken zijn beneden.’
‘Zulke grote huizen hebben we in het dorp amper. Goed, ik wil wel een keer met je mee. Vanmiddag, gelijk maar?’
‘Graag. Mag je wat later thuiskomen?’
‘Ik bel straks even, mijn mobieltje zit in mijn schooltas in het klaslokaal.’
‘Fijn. Tot na school, Vicky.’

 Bij hem thuis

Na school liep ze, met haar fiets aan de hand, met hem mee naar zijn huis. Hij nam haar mee naar de woonkamer, waar hij zijn ouders in hun praktijk belde om te zeggen dat hij een klasgenoot meegenomen had.
‘Ze hebben allebei het eerste uur geen tijd om je even gedag te zeggen, Vicky.’
‘Niet zo erg, dat komt misschien later wel.’
‘Hopelijk.’
Hij liet haar alle vertrekken op de eerste en tweede etage zien, voor hij haar meenam naar zijn hobbykamer op zolder.
‘Tjonge, je hebt alles netjes opgesteld. Hier ook een laptop? Ik zag er al één op je kamer op je bureau.’
‘Dit is een afdankertje, maar goed genoeg om er een programma voor slagwerk op te draaien, voor begeleiding. Dat is fijner dan een metronoom gebruiken, die tikt alleen maar.’
Hij zette de laptop aan en liet haar een paar drumsolo’s horen.
‘Op welk instrument zal ik voor je spelen?’
‘Eerst waar je het slechtst op speelt, daarna waar je het best op speelt.’
‘Vicky, afgezien van dat ik je een fijne stem vind hebben, ik vind je ook fijn praten. Als ik het zeggen mag, je bent nogal direct.’
‘Ja, dat weet ik. Jij bent een kwartier ouder dan je zus, ik heb een broer die ruim een jaar ouder is dan ik. Als ik daar niet een beetje aan de korte kant mee praat haakt hij af, dan gaat hij niet meer in op waar ik over praat. Hetzelfde met mijn vader. Mijn moeder is ook niet lang van stof.’
‘O. Ja, dat had ik kunnen weten, ik praat met mijn zus nooit lang, omdat die dat nogal omslachtig doet. Mag ik haar vertellen hoe jij praat en waarom?’
‘Natuurlijk. Met meiden praat ik wat omslachtiger, maar niet zo veel, ik houd niet van gezwam. Zeg, die gitaar in de hoek, kan je daar ook op spelen?’
‘Nee. Hij is van een vriend van me. Als hij hier is begeleidt hij me daarop.’
‘Heeft hij hem thuis niet nodig?’
‘Nee, daar heeft hij inmiddels een betere.’
‘Goed. Nu spelen, Michel.’
Hij speelde eerst wat op een schuiftrombone, duidelijk amateuristisch. Daarna speelde hij vakkundig ‘I will love you forever’ op een saxofoon. Na afloop keek ze hem glimlachend aan.
‘Afgezien van dat je mooi speelt, je probeerde weer wat, hè?’
‘Ken je de tekst?’
‘Ja. Als ik een liedje mooi vind zoek ik de tekst op Internet op. Ze zingen niet allemaal goed verstaanbaar.’
[I love you so deeply, I love you so much,
I love the sound of your voice, and the way that we touch,
I love your warm smile, and your kind, thoughtful way,
The joy that you bring, to my life everyday,
I love you today, as I have from the start,
And I’ll love you forever, with all of my heart.]
[Author: Anonymous]
‘Één ding klopt er in ieder geval niet, we hebben elkaar nog niet aangeraakt.’
‘De rest klopt helemaal. Vicky, ik ben smoorverliefd op je. Ik zou je ook graag aanraken, maar niet zonder je uitdrukkelijke toestemming. Ik ben netjes opgevoed.’
‘Tja. Eh. Ik vind, dat je met je mooie spelen en de keus van je lied wel wat verdiend heb. Ik wil het combineren met een lesje voor je gedrag bij het meertje in Wellingten. Een andere keer. Bij mij thuis. Goed?’
‘Alles wat je wilt. Waarom bij jou thuis?’
‘Ik wil me wat voorbereiden op dat lesje. En bij mij thuis ken ik de omstandigheden. Daar kan ik ook vragen om even niet gestoord te worden.’
‘Morgen? Na school?’
‘Heb je haast?’
‘Ik wil niet klef doen, Vicky, omdat ik denk dat je daar niet van gediend bent. Maar ik grijp iedere gelegenheid aan om bij je te zijn.’
‘Je doet niet klef, je mag best zo verder gaan met me laten merken wat je bedoelingen zijn. Kom morgen gewoon lopend naar school. Als het ‘s middags bij mij thuis niet kan hoor je dat morgenochtend. Anders haal je na school je fiets op en komt naar mijn huis. Het lijkt me beter om niet met mij en mijn dorpsgenoten mee naar Wellingten te fietsen, om niets te suggereren.’
‘Goed. Waar woon je? Aan de andere kant, net buiten het dorp, hè?’
‘Goed onthouden. In Wellingten rijd je rechtdoor de Hoofdstraat af. Voorbij het dorp ga je het fietspad op. Na een meter of vijfhonderd rechts een oprijlaan in. In het eerste huis rechts woon ik.’
‘De portierswoning?’
‘Hoe weet je dat? O, van de site natuurlijk. Nou, trek dan maar wat conclusies, slimmerd.’
‘Tom is je broer en Thomas en Tamara zijn je ouders.’
‘Ja.’
‘Ik kan je nu aardig tussen je dorpsgenoten plaatsen. En me voorstellen dat je een fijn leven hebt, tussen al die mensen waarover ik gelezen heb.’
‘Ja. Ook bij het meertje.’
‘Daar heb je het kennelijk erg naar je zin.’
‘Ik zal je nog iets meer vertellen dan je waarschijnlijk uit de site op kan maken. Vóór mijn twaalfde ging ik er af en toe met mijn moeder naartoe, ook omdat de beheerders van de camping vrienden van ons zijn. Hun kinderen ook. Weet je, van de site, hun namen?’
‘Eh John, Maureen, Crystal, Johnny.’
‘Goed van je. Ik mocht ook in het zwembad in de Manor, het huis van de graaf, aan het eind van de oprijlaan, komen. Zodra ik kon lopen alleen, zo ver is dat niet, er waren altijd andere kinderen om mee te spelen. Ook daar van jongst af aan in mijn blootje, Michel.’
‘Tja. Als ik zo vrij mag zijn, vóór je twaalfde vast alles nogal onschuldig, daarna eh niet meer zo.’
‘Je zal vast wel in het zwembad hier in de stad komen. Het is heel prettig dat bij ons niemand zich druk hoeft te maken over ongezien omkleden in badpak, of om bekeken te worden. Ik denk, dat jongens blijven loeren naar de eh bovenkant van meisjes en naar tussen hun benen. Meisjes zien alleen maar een bobbel in een zwembroek. Ik zag en voelde voor mijn twaalfde al aan pikkies. Eerst per ongeluk, later expres. Ze bevoelden mij ook. In het meertje wordt er wat verder gegaan. Je moet daar al een idee van hebben, als je de site goed gelezen hebt.’
‘Ja. Een wat moeilijk te begrijpen idee.’
‘Het kennismaken daar gaat wat verder dan met elkaar praten en elkaar bekijken. Het wordt beter gevonden om in je huwelijksnacht al wat meer, maar niet alles, van elkaar te weten. Tegenvallen kan het dan niet meer, je hebt jaren de tijd om een geschikte partner te vinden. En daarvóór is het prettiger, vooral voor jongens.’
‘Tja. Je bent eh erg openhartig. Ik bedoel, over bloot praten en zo. Maar er hebben er dan al nogal wat aan je gezeten, enzovoorts.’
‘Het slijt niet. En met de liefde van je leven is het het fijnst, dan kan alles.’
‘Ja, vast. Denk je, dat ik voor mijn les slaag? Ik hoop het wel.’
‘Ik ga mijn best doen, Michel, omdat ik je eh steeds meer ga waarderen. Omdat ik graag met je praat. En je bewonder om je hobby.’
‘Fijn. Heb jij hobby’s?’
‘Ja. Lezen, paardrijden en het meertje. Al is het bij het zwembad in de Manor ook gezellig. Ik praat daar op de kant ook fijn met de ouderen. De graaf, zijn vrouw, de kinderen van de graaf en hun vrienden en vriendinnen. We noemen iedereen oom of tante, om het simpel te houden.’
‘Kijken die toe, als er in het zwembad gespeeld wordt?’
‘Ze doen af en toe mee. Dus, als je toevallig nogal groot geschapen bent, daar zal ik niet van schrikken. Die ooms hebben meer dan een klein pikkie. Of heb je een nogal kleine?’
‘Nou zeg, je durft nogal wat te vragen. Eh ik weet het niet, ik heb nog nooit kunnen vergelijken.’
‘Ik kan het voor je bij de les doen, als je wilt. Ik heb er al meer gezien. En zo.’
‘Tja. Als er verder niemand bij is durf ik dat wel. Voor jou.’
‘Het is privéles. Ik zal wat meedoen. Voor jou.’
Ze grinnikte even.
‘De meesten in het dorp hebben me al in mijn blootje gezien. Jij kan dan nog niet vergelijken, maar ik zie er gemiddeld uit. Of heb je al eens helemaal blote meisjes gezien?’
‘Heel jonge, als we naar het strand gingen. Verder alleen mijn zus, tot een paar jaar geleden, als we in bad gingen. Dus nog geen met eh borsten.’
‘Je begint me al beter te bevallen, je durft wat te zeggen. En verder?’
‘Verder?’
‘Je hebt kennelijk niet gezien wat er nog meer aan je zus veranderd is. Michel, ik had het over pikkies, jij net over borsten. In het dorp leren we gewoon te praten over de dingen die we zien. Als je over je drempelvrees wilt komen moet jij dat ook. Ik ga een stapje verder. Je zus had toen vast ook nog geen haar op haar doos. Bij het meertje komen er een paar die zich daar scheren. Weet je, wat er dan goed te zien is, als dat niet door haren bedekt is?’
‘Jawel. Daar zijn verschillend benamingen voor. Als ik daarover zou moeten praten, zou ik dat wel willen doen zoals jullie er over praten.’
‘Prima. Dat noemen we een gleuf. Benieuwd?’
‘O. Een beetje.’
‘Een beetje? Meer niet?’
‘Vicky, ik heb daar nooit zo aan gedacht. Ik zou er toch nog jaren geen zien.’
‘Dat kan veranderen, als je wilt.’
‘Tja. Ik wil daarvóór graag wat over je uiterlijk zeggen. Het lijkt me, dat alles bij jou in de juiste verhoudingen is.’
‘Zeg nog maar wat meer.’
‘Dat wordt moeilijker. Laat ik voorzichtig beginnen. Ik vind dat je een mooi koppie hebt, een leuk kontje en mooie benen. Wat ik daarvan zie.’
‘Je sloeg wat over, expres.’
‘Ja. Nou goed. Ik vind dat je een mooie maat borsten hebt.’
‘Michel, als jij morgen wat durft, mag je ook wat bloots van mij zien. Benieuwd?’
‘In alles van jou wel. Al vind ik het wel erg vroeg bij een kennismaking.’
‘In de stad is dat vast erg vroeg, in mijn dorp niet. Meisjes mogen ‘s middags bij het meertje komen zodra ze twaalf zijn. Jongens ook, maar die moeten ook een eh erectie kunnen krijgen en kunnen lozen. Dan pas kunnen ze genieten. Eh een erectie noemen we normaal een stijve. Als jongens die nog niet kunnen krijgen kunnen ze ook nog niet lozen. Je zal wel snappen wat daarmee bedoeld wordt.’
‘O. Eh jawel.’
‘Ik vraag je niets.’
Hij grinnikte.
‘Nee, niet direct. Ik zou mogen komen, Vicky. Als natte dromen gelden als kunnen lozen.’
‘Ja. Nou, zo erg preuts ben je kennelijk niet, als je dat durft zeggen.’
‘Over natuurlijke dingen durf ik wel te praten. Met jou. Je weet daar duidelijk genoeg van. Ik zou trouwens niet met een meisje willen ruilen.’
‘Dat natuurlijke bij een meisje vind ik ook niet zo’n succes. Ik zou liever eieren willen leggen en die uitbroeden. Wat tegenwoordig makkelijk zou zijn, met een broedkastje. Maar eh, over genieten, Michel, natte dromen komen vanzelf. In het meertje geholpen worden om te lozen is veel lekkerder.’
‘Oei. Geholpen worden? Door een meisje?’
‘Ja. Óf om beter kennis te maken óf, voor jou, om je natte dromen te voorkomen.’
‘En voor meisjes?’
‘Om beter kennis te maken óf om, wat ik zei, een pikkie lekker te bevoelen.’
‘O. Als ik er naartoe durf, zou je dat bij mij willen doen?’
‘Zoals ik er nu over denk, ja, maar niet als eerste. Zoek dan een wat oudere uit, niet een amateurtje van twaalf. Die kan je daarna allemaal uitproberen.’
‘Dat moet toch niet?’
‘Nee, er moet weinig. Er mag ook niet alles. Een keer of twee, drie per week. En als je het vaak met dezelfde doet wordt dat gezien als verkering en hoor je met anderen te stoppen.’
‘Tja. Komen er uit de stad?’
‘Weinig. Ze durven vast niet. En ze zijn niet zo slim als jij om om hulp te vragen.’
‘Dat durf ik alleen maar omdat je anders vast niet met me om wilt gaan.’
‘Nee, en ik weet ook nog niet wat ik met een jongen moet die niet in het dorp woont. Laten we maar afwachten. Als je niet voor je lesje slaagt stop ik met je, Michel.’
‘Ik begrijp het. Hoe ver eh gaat het bij de les?’
‘Dat weet ik nog niet, het ligt eraan hoe het loopt. Hoe vlot je bent. Maar niet verder dan je wilt. Het woord stop betekend bij ons onmiddellijk stoppen en alles loslaten. En dan praten over het waarom. Overal bij praten voorkomt misverstanden.’
‘Ja. Alles bij zijn naam noemen?’
‘De redelijk nette namen ervoor. Ik heb het al over stijven, dozen en gleuven gehad. Jij over borsten en natte dromen. Helpen om te lozen klinkt ook fijner dan aftrekken. De rest leer je wel. Nieuwelingen mogen foutjes maken.’
‘Hoe eh moet ik een meisje eh verwennen? Ik heb geen idee.’
‘Dat leert die oudere je wel. Maar goed van je dat je dat nu al vraagt. Al zal je best wel een idee hebben, het is het simuleren van vrijen. Bij jongens met een hand om hun stijve, bij meisjes met een vinger in hun gleuf. Daarom heet dat vingeren.’
‘Nou, Vicky!’
‘Als je niet weet hoe iets heet kan je er ook niet om vragen.’
‘Er om vragen?’
‘Michel, je zal de nadelen van je natte dromen niet zo prettig vinden. Je zal jezelf en je bed moeten verschonen. Je kan bij het meertje een meisje vragen of ze je wil laten lozen. Al is het genoeg om te vragen of ze met je het water in wilt, dan snapt ze het wel. Dat vragen meisjes meestal ook aan jongens.’
‘Meisjes vragen jongens?’
‘Je bent toch niet ouderwets? Jongens krijgen kriebels in hun buik, of zoiets, als ze naar borsten en gleuven van meisjes kunnen kijken. Meisjes van het zien van pikkies, vooral als die stijf omhoog staan. Dan willen meisjes ook wel van hun kriebels afgeholpen worden. Net als bij jongens, voor een tijdje.’
‘Tjonge.’
‘Zo werkt het. Met vrijen bedoelde ik, zoals er  gedaan wordt om een kindje te maken. Dat mag ‘s middags niet, daar krijg je ook de kans niet voor, pas ‘s avonds, voor boven de achttien. Al komen die kindjes alleen als ze dat willen, anders worden er condooms of de pil gebruikt, als ze verder gaan dan laten lozen en zo. Daar mag op de kant alles, je hebt het kunnen lezen, daar zijn die wegwerphanddoeken voor. ‘s Middags zijn ze om op te zitten en voor jongens om op schoot te leggen, als hun pikkie hoger dan recht vooruit staat. Of om ervoor te houden, als ze lopen.’
‘Dat had ik al begrepen. Houden meisjes er niets voor?’
‘Zelden. Als ze hun benen tegen elkaar houden zie je toch niets. Anders, tja, aardige jongens mogen wel wat zien.’
‘Het lijkt me allemaal goed geregeld.’
‘Ja. Al hoeven van mij die handdoeken nergens voor. Ik zie graag een stijve, Michel. Ik houd er ook graag één vast. Ik ken geen fijner gevoel. Afgezien van zelf verwend worden.’
‘Eh vaak?’
‘Gaat je niets aan. Net hoe het er aan toegaat.’
‘Goed. Wat lees je graag?’
‘Van alles. Afwisselend. Als ik verder niets te doen heb.’
‘Ja, dat doe ik ook. Rijd je op de paarden van de graaf?’
‘Daarover staat ook op de site, hè? Ja, natuurlijk, de dichtstbijzijnde manege is in de stad. En daar moet je betalen.’
‘De graaf is nogal gul, hè?’
‘Zijn verpachte boerderijen brengen genoeg op, de camping ook meer dan die kost. Maar de hoofdzaak is, dat hij en tante Simone vroeger, tante Renee nu, mensen graag gelukkig zien. Nou, genoeg gepraat voor vandaag. Bedankt voor je demon- stratie. Ik wil een andere keer de andere instrumenten ook horen. Maar eerst morgen, waarschijnlijk, jouw eigen instrumentje een lesje leren. Je zou daar tot je huwelijksnacht al wat mee kunnen genieten, Michel.’
‘Ik hoop daarvoor al met jou, en daarna nog meer met jou.’
‘Fixeer je daar niet op, er zijn mooiere en misschien aardigere meisjes bij het meertje.’
‘Vast niet, maar ik zie wel. Ik zal je eruit laten.’
Hij ging haar voor naar beneden, liet haar uit en keek haar na toen ze wegfietste.

 Bij haar thuis

‘Mams, dit is Michel.’
‘Welkom, Michel. Vicky heeft me al wat over je verteld. Ook dat je de Wellingten-site zo mooi vond.’
‘Ik vind het een hele eer om u te mogen ontmoeten, mevrouw. Ik heb de site nog een keer op mijn gemak bekeken. Ik ben diep onder de indruk van wat u allemaal gedaan heeft, hebt mogen doen, en van hoe u er over geschreven heeft.’
‘Dank je wel. Zeg maar tante.’
‘Graag. Het was een goed idee van Vicky om me de site te laten bekijken, om een indruk te krijgen van de omstandigheden waaronder zij opgegroeid is. Vergeleken met haar heb ik nog niets meegemaakt.’
Tamara grinnikte.
‘Als je wilt kan dat nu veranderen.’
‘Wat ik graag wil is met Vicky omgaan, de rest vind ik bijzaak.’
‘Die bijzaak maakt het leven een stuk mooier, Michel. Vrij en open omgaan met familie en vrienden. Vicky heeft me uitgelegd wat de bedoeling is van je komst. Als je iets niet wilt of niet snapt moet je dat gelijk zeggen. Maar het gaat vast goed, Vicky heeft altijd overal aan meegedaan en is niet bang voor jongens.’
‘Daarom heb ik verder geen reclame nodig, mams. Ga je mee, Michel?’
‘Ja, voor de moed me in de schoenen zinkt.’
‘Doe in de hal die schoenen maar uit, om je al een beetje thuis te voelen.’
‘Veel plezier, Michel.’
‘Dank u, tante.’

Op haar kamer zei Vicky Michel voor haar bureautje te gaan zitten en ging naast hem staan.
‘Ik heb bij mams een tekening van de camping en het meertje opgedoken, om je aan de hand daarvan wat uit te leggen.’
Ze draaide een blad papier op het bureautje om.

 Plattegrond van de camping en het meertje

‘In Wellingten ga je in het begin van het dorp de eerste weg rechts en rijdt die helemaal af. Die witte streep links is het eind van de weg naar de camping. Bezoekers van het meertje lopen of fietsen daarover, en verder achter de stacaravans langs en gaan door de opening tussen de coniferen. Rechts is de fietsenstalling, bezoekers mogen niet met een auto over de camping. Je zet je fiets daar neer en kijkt waar je wilt gaan zitten. Als je daar lang over doet zal er vast iemand naar je toe komen en zeggen, meedoen of wegwezen. Omdat we niet gesteld zijn op pottenkijkers. Dan ga je naar links, naar de kledingkluisjes. Je kleedt je daar uit, legt je kleding in een kluisje en pakt een wegwerphanddoek van de stapel in één van de kluisjes. Die handdoek houd je voor je buik en dan loop je de zonneweide op. Dat witte is een zandstrook om het water, daar omheen is de zonneweide. Daar ga je zitten, bijvoorbeeld bij klasgenoten, met de handdoek op schoot. Als je pikkie lager dan horizontaal staat mag je de handdoek opzij leggen. Meisjes, ik zeker, kijken graag naar een pikkie dat net stijf genoeg is om er geen rimpels in te laten zitten.’
‘Niet meer?’
‘Dat is te verleidelijk, op de kant. Dan ga je wat meepraten en rondkijken. Ik denk dat je, voordat je zelf een meisje mee durft te vragen om het water in te gaan, gevraagd wordt. Er zitten altijd meisjes op de uitkijk naar een nieuwe jongen, voor de afwisseling. Goed. Nog vragen?’
‘Nog niet.’
‘Dan beginnen we met het praktische gedeelte van de les, als je wilt. De linkerkant van mijn bed zijn de kluisjes. Ik heb er al een handdoek neergelegd. Je gaat daar zo naartoe, kleed je uit met je gezicht naar de muur, legt je kleding op bed, pakt de handdoek en komt bij me zitten, aan het voeteneind. Ik zit daar dan al, want ik ben sneller uitgekleed dan jij. Als je dat niet wilt moet je naar beneden gaan, op je fiets stappen en naar huis rijden. Wat denk je?’
‘Tja. Als ik met je om wil blijven gaan heb ik natuurlijk geen keus.’
‘Je kan ook zonder verdere les naar het meertje komen.’
‘Nee, liever niet.’
‘Dan houdt je preutsheid nu op of niet.’
Hij stond op, liep langzaam naar het bed en deed wat hem voorgesteld was. Zodra hij naast haar was gaan zitten gaf ze hem een blikje cola.
‘De meesten nemen wat te eten, snoepen en drinken mee. Zoals je op de site hebt kunnen zien ruimt iedereen steeds alles op. Gaat het, Michel?’
‘Ja. Wat heb je mooie borsten.’
‘Dank je. Daar mag je vrij naar kijken, er hoeft niets stiekem. Zie je, dat ik geen handdoek nodig heb?’
‘Ja. Maar ik vind het al veel mooier dan met zwemkleding aan.’
‘Natuurlijk. Er is één meisje, van Schotse afkomst, dat lang rood haar op haar hoofd heeft en rood krulhaar tussen haar benen. Als ik haar weer zie zal ik naar een doedelzak vragen. Als jij er dan ook bent kan je het enige rode pruikje in het dorp zien. Afgezien van dat van haar moeder.’
‘Het maakt mij niet uit, denk ik, rood, donkerblond zoals het jouwe of geen.’
‘Laat je handdoek eens zo ver zakken dat ik jouw haar daar kan zien.’
Hij deed het.
‘Nou, niet te weinig of te veel. Kan je handdoek nog lager?’
‘Geen millimeter, Vicky, zonder te laten zien dat ik eh nogal opgewonden ben.’
‘Goed. Even serieus. Als je het niet meer houdt vang je het maar op in de handdoek. Schaam je daar niet voor, dat is natuurlijk, zeker als je zo weinig gewend bent als jij. Snap je?’
‘Ja. Maar ik red het wel, denk ik.’
‘Goed. In het meertje gaat het wat onnatuurlijk, daar wordt je geholpen, als je wilt. Daar kan je het gewoon laten gaan, er is genoeg stroming in het water. Ik heb daar jongens hun zaadjes zien spuiten, Michel. Laten spuiten. Dus zal ik niet schrikken als je het niet redt.’
‘Ik red het vast wel, ik heb vannacht een natte droom gehad.’
‘Mooi. Fijn dat je het durft te vertellen. Waar droomde je over?’
‘Dat jij me eh hielp.’
‘Dat zou wel eens kunnen gebeuren, als je verder braaf blijft. Denk je, dat je het nu aandurft om naar het meertje te gaan?’
‘Tot zo ver als nu wel. Van het zien van andere blote meisjes kan ik niet meer opgewonden raken dan ik nu van jou al ben. Één vraag. Ik zal naar het water met een handdoek moeten lopen. Waar laat ik die?’
‘Op het zand en dan rechtstreeks het water inlopen, totdat het boven je middel komt. Dat is het enige moment dat je stijve zichtbaar mag zijn. In het water zie je wel wat, maar door de stroming wat wazig. Als je eruit komt kan je de handdoek oppikken en met je kleintje open en bloot teruglopen. Of is je dat al te moeilijk?’
‘Dan vast niet.’
‘Nee, dat denk ik ook niet. Goed. Ik zal je nog maar wat vertellen. Ons uitzicht is nu natuurlijk waardeloos, bij het meertje is er meer te zien. Er wordt door groepjes in kringen gezeten, de meeste hebben een vaste plek. Om met elkaar te praten en natuurlijk om elkaar te bekijken. Of met hun gezicht naar het water, om mee te genieten van wat daarin gebeurt.’
‘Zie je daar veel van?’
‘Eigenlijk niet, maar je kan je het voorstellen. Zeker als je het zelf al meegemaakt hebt. Als een stelletje voor je neus het water ingaat, zie je, dat de jongen zijn handdoek op het zand laat vallen, vlak voordat ze het water inlopen. Verder alleen hun blote achterkanten. Als ze aan de overkant het water ingaan is dat wat verder weg, maar je kan toch goed zien dat de jongen een stijve heeft. Of zijn pikkie omhoog komen, van minder dan recht vooruit tot helemaal omhoog. Het ligt er natuurlijk aan hoe eh opgewonden hij al is, als hij een meisje vraagt om mee het water in te gaan, of als hij gevraagd wordt.’
‘Het verwonderd me toch, dat meisjes ook durven vragen.’
‘Ze doen het, als het ze te lang duurt voor ze gevraagd worden en ze er zin in hebben. Stelletjes lopen het water in totdat dat boven hun middel staat. Dan omhelzen ze elkaar. Kan je je dat voorstellen?’
‘Jawel. Bloot tegen elkaar?’
‘Ja. Dan, als je de armen van een meisje om de jongen ziet en zijn armen niet, heeft hij zijn handen op haar borsten. Het ligt eraan hoe ze staan, welke kant naar je toe, soms kan je zijn handen zien. En zien dat hij ze niet stilhoudt.’
‘Strelen?’
‘Minstens. Kan je je niet meer voorstellen?’
‘Eh bevoelen?’
‘Wat dacht je van zachtjes masseren?’
‘O. Daar zal ik toch nogal wat moed voor moeten verzamelen.’
‘Alleen de eerste keer, daarna doe je het graag. Als je van de jongen één arm om het meisje ziet, zit zijn andere arm onder water en zijn hand eh tussen haar benen.’
‘Daar zou ik nog meer moed voor moeten verzamelen.’
‘Ook alleen de eerste keer. Je gaat daarvoor toch het water in? Allebei? Als je beide armen van de jongen om het meisje ziet, en eentje van haar om hem heen, heeft ze of zijn zak of zijn stijve beet. Als je geen armen van het meisje ziet heeft ze allebei vast. Verder zie je niets. Als je het zelf doet zie je, afgezien van wat je voelt, eh, wat voel je, Michel, als je een natte droom hebt?’
‘Dat vind ik wel erg intiem, om je dat te vertellen.’
‘Wat er in het water gebeurt is ook intiem. Michel, het is het mooist, het fijnst, als je overal bij praat en over praat. Niet alleen voelen hoe de ander reageert, elkaar ook vertellen hoe fijn, hoe lekker je het vindt. En soms, hoe je het iets anders wilt, voorzichtiger of minder voorzichtig of zoiets. Om het niet alleen voor jezelf, maar ook voor de ander zo lekker mogelijk te doen.’
‘Ja. Goed. Mijn eerste natte droom kwam onverwachts, al was ik er natuurlijk voor gewaarschuwd. Ik werd wakker van kramp jes in mijn buik en met een eh stijve. Ik voelde er met golfjes wat uitlopen. Ik moest douchen en mijn bed verschonen. Daarna heb ik steeds gezorgd voor een handdoek onder mijn kussen. Dan was ik er steeds op tijd bij om het op te vangen en hoefde alleen die handdoek in de was.’
‘Fijn, dat je het durfde vertellen. In het water kan het meisje je ballen masseren, ze streelt in ieder geval je stijve. Dan krijg je zo’n krampen, dat het er niet met golfjes uitloopt, maar eruit spuit. Dat schijnt voor jongens een heel prettig gevoel te zijn. Je ziet dan wolken in het water. Het is voor meisjes ook lekker om zo gestreeld te worden dat ze er ook lekkere krampen van krijgen. Ze spuiten niks, maar dat heet ook klaarkomen. Je voelt je daarna heel lekker, opgelucht, afgereageerd van het willen klaarkomen, na het op de kant zien van het moois van het andere geslacht. Als een stelletje uit het water komt, jouw kant op, kan je zien dat de jongen geen stijve meer heeft, maar dat zijn pikkie op z’n kleinst is. Dan weet je zeker, je kan meegenieten van dat hij klaargekomen is. Nou, meer theorie kan ik je niet leren, Michel.’
‘Dank je wel. Je geeft geweldig les. Ik durf het nu wel aan. Als het niet bevalt hoef ik er niet meer te komen, hè?’
‘Er zijn voor jou twee redenen, minstens, om er wél terug te komen. Je kan mij daar zien en je kan er verwend worden.’
‘De eerste reden zal genoeg voor me zijn.’
‘Ja, ja. Nou, omdat je zo lief bent zal ik een beetje van het tweede doen. Sta eens op.’
Hij stond op, hield de handdoek voor zijn buik. Zij stond ook op.
‘Je mag even oefenen hoe je in het meertje met een meisje moet beginnen.’
‘Omhelzen?’
‘Natuurlijk.’
‘Hoe moet ik dan de handdoek vasthouden?’
Ze omhelsde hem.
‘Die kan je loslaten als je mij ook omhelst.’
Hij deed het.
‘Ik voel je borsten. Heel fijn.’
‘Maar oneerlijk.’
Ze maakte ruimte tussen hun onderlijven, waardoor de handdoek op de grond viel, waarna ze hem weer tegen zich aantrok.
‘Oh, Vicky.’
‘Zo is het eerlijk, allebei helemaal bloot. Fijn, hè?’
‘Enorm. Maar ik vind je wel erg eh ondeugend.’
‘Meer niet?’
‘Ja. Lief. Lekker. Ik voel je haartjes kriebelen.’
‘In het meertje voel je dat niet, maar meisjes vinden het fijn als de jongen haar zijn stijve laat voelen. Omdat die omhoog staat kan het geen kwaad.’
‘Eh nee.’
‘Kan je me kussen?’
‘O. Ik wil het heel graag, als je maar weet dat ik nog niet eerder serieus gekust heb.’
Hij begon voorzichtig, maar had gauw door hoe het goed moest. Na een tijdje trok ze haar hoofd wat naar achteren.
‘Je leert snel. Fijn, Michel. De meeste meisjes willen niet kussen, maar aan de gang. Nog wat proberen?’
‘Ik zou al heel tevreden zijn als het hierbij bleef, Vicky. Ik vind het al zo fijn om je in mijn armen te houden. En je borsten te voelen. En je te kussen.’
‘Ja, ja. Gaat het nog? Ik voel iets heel hard tegen mijn buik.’
‘Het gaat prima, al heb ik het gevoel dat hij harder is dan ooit.’
‘Wel lekker. Je houdt me fijn vast. Volgende stap. Je mag een borstje van me strelen, als je wilt.’
‘O. Ik wil het heel graag, als je maar weet dat ik dat ook nog niet eerder gedaan heb.’
Hij begon weer voorzichtig, maar had weer gauw door hoe het goed moest.
‘Heerlijk, Vicky.’
‘Je streelt fijn. Ik had niet gedacht dat ik zo ver met je zou gaan. Maar je doet alles geweldig.’
‘Ik vind ook dat alles geweldig gaat. Alleen vraag ik me af hoe het straks verder moet. Zonder handdoek.’
‘Nog een beetje preuts? Ik weet iets, waardoor je me je stijve dan wel wilt laten zien. Proberen?’
‘Hoe dan?’
Ze ging met een hand tussen hun in en pakte zijn stijve. Hij schokte even.
‘Oh, Vicky.’
‘Oei, wat hard. Maar wel een lekkere.’
Ze voelde op en neer.
‘Mooie maat, ook. Waarom streel je mijn borst niet meer?’
‘Ik ben eh nogal geschokt, dat je me zo vasthoudt. Al vind ik het heel prettig.’
‘Ik heb je al verteld dat ik graag een stijve zie. Ik houd er ook graag één vast. Lekker strelen en na een tijdje, of na een seintje, als die jongen klaar wil komen, gaat het zo.’
Ze pompte een paar keer.
‘Oooh, Vicky! Heel lekker, maar dat je dat durft.’
‘Ach, ik heb het geleerd bij een oudere jongen, die ik goed ken en waarmee ik al in het zwembad met zijn stijve gespeeld had. Maar zelfs zonder les leren meisjes het wel. Zeker als jongens commentaar leveren op hoe ze het doen. En durven? Het is net zoiets als een borst masseren. Niet te ruw, maar ook niet te voorzichtig. Om je geen moeilijkheden te bezorgen zal ik je verder niet strelen. Nog iets schokkends, Michel.’
Ze liet zijn stijve los, ging met haar hand naar beneden, nam zijn zak in haar hand en bevoelde die.
‘Oei. Oooh, Vicky.’
‘Ook prettig, hè? Ik kan nu vergelijken. Je stijve lijkt me een normale grootte te hebben, je ballen ook.’
‘Je eh houdt me heel lekker vast. Zit daar ook verschil in grootte in?’
‘Ik kom nog niet zo lang bij het meertje, dus zo veel heb ik er nog niet beetgehad. Allemaal ongeveer even groot. Maar ik kom ook in het zwembad van de Manor. Ik heb je verteld dat Tom en zijn vader iets extra’s hebben. Dat zijn abnormaal grote ballen. Ik heb van meiden bij het meertje gehoord dat Tom abnormaal veel loost. En van mijn moeder dat mijn vader vaak en veel eh je snapt het wel.’
‘Ja. Waarom vertel je het me? Het lijkt me een familiegeheim te zijn.’
‘Omdat alle jongens in het zwembad aan alle meiden komen, en andersom, is het daar geen geheim meer. En omdat ik denk dat je het in het meertje wel gaat redden en dus ook vaker in mijn buurt mag zijn, neem ik je misschien daar een keer mee naar toe. Daar wordt er openlijk over gesproken, verder nergens. Gesnapt?’
‘Ja, natuurlijk. Ik vertel niks verder.’
‘Goed. Iedereen daar is blij voor mijn moeder, als snappen ze niet helemaal dat ze het aankan, om zo vaak op een dag met mijn vader naar bed te gaan. Veel vaker dan andere stellen.’
‘Tja. Als ze het allebei graag doen is er natuurlijk niets mis mee. Maar ik schijn dus bij de normale mensen te horen.’
‘Je hebt normale mensen en mensen die niet preuts zijn, vaak wat willen doen, met veel aandacht voor de partner en er anderen van mee laten genieten.’
‘Tja.’
‘Er is ook een tuintje met een grasveld bij het zwembad in de Manor. Maar de ouderen gaan ‘s avonds ook wel eens naar het meertje. Volgens zeggen, zodra het daar een beetje donker wordt wordt er openlijk gevreeën. Dat kan jij je vast niet voor stellen, maar als je in het dorp opgegroeid bent en vaak bij het meertje kwam, kijk je er vast niet van op, als je achttien bent, als je een stijve in een gleuf ziet verdwijnen. En je mee kan genieten, als ze klaarkomen. Heel vroeger was dat normaal, tot mensen preuts werden en alles stiekem gingen doen. Terwijl ze graag toekijken als ze het dieren zien doen.’
‘Ja, dat laatste is zeker zo.’
‘Kan je je nu voorstellen om tot je huwelijksnacht al een beetje te gaan genieten?’
‘Ik zou tot dan wel zo willen blijven staan.’
‘Ik niet, dat is me te passief.’
Ze liet zijn ballen los, waarna hij haar borst losliet.
‘Ik ben een beetje heet van je geworden, lekker jong. Streel mij eens.’
Hij pakte haar borst weer vast.
‘Nee, lager. Leg je hand op mijn doos en streel een beetje.’
‘O. Mag ik je daar aanraken?’
‘Zoals ik jou aanraakte. Een beetje strelen.’
Hij deed het.
‘Heerlijk, Vicky. Ik vind het wel erg intiem. Heel fijn dat het mag.’
‘Ik ben er van jongst af aan een beetje gestreeld. Lieve jongens mogen meer. Langer. En intiemer. Doe je middelvinger naar beneden en streel daar voorzichtig mee over mijn gleuf.’
‘Oei! Aan je gleuf komen?’
‘Ja, dat mag je. Voel erover, streel.’
Na even voorzichtig proberen had hij door wat hij moest doen.
‘Ja, zo. Oh, lekker. Stop maar.’
Hij haalde onmiddellijk zijn hand weg.
‘Ik ben erg onder de indruk, Vicky. Ik had dit in jaren niet verwacht.’
‘Nee, in de stad zou je dit niet gauw overkomen. Tjonge, wat streel je lekker. Vast omdat je soepele vingers hebt van op je instrumenten spelen. Die sax met al die klepjes vereist nogal wat vingerlenigheid, denk ik, afgezien van een muzikaal gevoel. Voor een dokter is het natuurlijk ook fijn als hij gevoelige vingers heeft. Wat wil je later worden? Dokter of iets met muziek?’
‘Één van tweeën, of een combinatie, als dat mogelijk is. Ik heb er al eens met mijn ouders over gesproken. Die komen allebei uit families waarin al generaties huisartsen voorkomen. Maar ik mag zelf kiezen. Ik zie na afloop van deze school wel.’
‘Een combinatie lijkt me het fijnst voor je, maar ik weet er geen. Wordt maar huisarts, met muziek als hobby.’
‘Na deze eh belevenis zou ik meisjes wel als hobby willen nemen, als ik al niet een uitgesproken voorkeur voor jou had.’
‘Onderdruk die voorkeur een paar jaar, Michel, en ga ook met andere meisjes kennismaken. Vóór mijn vijftiende wil ik geen vaste verkering, alleen jongens als hobby. Wat ik net bij je gedaan heb vind ik prettig om te doen, maar niet alleen bij jou.’
‘En voor jezelf?’
‘Zoek ik een jongen die mij lief, goed en lekker behandelt. Om eerlijk te zijn, jij was tot nu toe het best, het liefst, voor zover je gegaan bent. Je streelde me overal zo lekker. Daarom wil ik je minstens nog een keer in het meertje. Als tweede.’
‘Liever als eerste, zo amateuristisch vond ik je niet.’
‘Wacht die eerste maar af. O, zal ik die voor je regelen? Ik weet een geschikt meisje voor je. Ze is veertien en heel lief.’
‘Goed. Mag ik je nog even lekker omhelzen?’
Hij wachtte haar antwoord niet af maar trok haar tegen zich aan. Ze liet het een tijdje toe.
‘Durf je me nu los te laten, een stap naar achteren te doen en me naar je stijve laten kijken?’
Hij aarzelde even, voor hij het deed.
‘Een mooie, Michel. En kaarsrecht omhoog. Dat heb ik niet eerder gezien.’
Ze duwde haar vlakke hand tussen zijn buik en zijn stijve en duwde die een stukje naar beneden.
‘De meeste staan schuin omhoog, zo. Prima, voor in het meertje. Onhandig hoog voor het echte gebruik, daarvoor is dit vast genoeg.’
Ze duwde zijn stijve zo ver naar beneden, dat hij iets hoger stond dan recht vooruit.
‘Snap je?’
‘Ja, dat zal wel.’
Ze liet zijn stijve weer omhoogkomen en haalde haar hand weg.
‘Tjonge, wat staat hij strak tegen je buik op. Dat dacht ik net al te voelen.’
‘Je voelde nu niet, je gebruikte je vlakke hand.’
‘Ja. Is dat een uitnodiging?’
‘Eigenlijk wel. Ik vond het heerlijk dat en hoe je me aanraakte.’
‘Hoe voel je je nu verder?’
‘Erg bloot, Vicky. Maar voor jou durf ik het wel.’
‘En naar het meertje?’
‘Ja, ook. Dank je wel.’
‘Graag gedaan. Je bent mooi bloot. Zo mag je bij het meertje niet staan of lopen. Tja, te verleidelijk.’
‘Eigenlijk vind ik dat raar.’
‘O? Hoezo?’
‘Nou ja, er is toch niets moois aan, eigenlijk? Vergeleken met meisjes?’
‘Die vind je wel mooi?’
‘De meeste wel. Alleen hun figuur al. Al als ze klein zijn, dat verloop van breed naar een smaller middeltje en dan weer wat breder. Jongens zijn bijna helemaal recht. En als meisjes ouder worden krijgen ze van die mooi gevormde eh bollen. Hun gleufje ziet er strak uit. Bij jongens is het toch een zootje?’
‘Als je het zo bekijkt wel. Maar het is toch net zo functioneel als bij meisjes? Je ziet het er niet aan af, maar er kunnen wel kindertjes mee gemaakt worden. Binnenin is het nogal ingewikkeld, maar uit het zicht.’
‘Ja, dat wel.’
‘Voor jongens vind ik het wel een goede oplossing. Normaal is hij klein, maar als het nodig is kan hij groot genoeg worden.’
‘En zo’n rimpelige zak eronder?’
‘Die is net zo functioneel. Die kan uitzetten en krimpen, om die ballen die erin zitten, op een goede temperatuur te houden. Toevallig heb ik erover gelezen. Als dat zevenendertig graden zou zijn geweest, hadden ze wel in je buik gezeten. Maar voor een goede werking moeten ze net iets minder warm zijn. Vraag me niet waarom, het is mijn ontwerp niet.’
‘Nee. Maar ik vroeg niets over de functie, maar wat er mooi aan gevonden kan worden.’
‘Dat heeft met elkaar te maken. Ik vind zo’n stijve stoer staan. Zo van, gereed voor het gevecht. Tja, de munitie wordt in die ballen gemaakt. Het is de verleidelijkheid, waardoor het mooi gevonden wordt, Michel. Opwindend. Omdat je weet wat ermee gedaan kan worden. Jij werd toch het meest opgewonden toen je mijn simpele gleufje streelde?’
‘Eh ja.’
‘We doen er pas alles mee als we ouder zijn, maar we mogen een voorproefje nemen. Bij het meertje word je opgewonden als je ze goed ziet, terwijl er amper iets aan te zien is. En van het zien van borstjes. En zeker, als je er uitgebreid aan mag komen. Meisjes worden er opgewonden van als ze een stijve zien, zeker als ze er één uitgebreid kunnen bevoelen, al is het eigenlijk maar een paal vlees. Ze hebben een soort macht, want geen jongen zal ze tegenhouden om zich zo te laten strelen dat ze er klaar van komen.’
‘Nee, dat zal wel niet.’
‘Klaarkomen is erg lekker, Michel. En het is, als het goed is, voor jongens meegenieten als ze een meisje klaar laten komen. En voor meisjes meegenieten, als ze een jongen klaar laten komen. Zeker dat indrukwekkende eruit spuiten van zaad. Nou, eind van de les. Kleed je maar aan, voordat ik je weer beetgrijp en dan waarschijnlijk te ver ga. Of jij.’
‘Goed. Al zou ik niets doen wat je niet wilt.’
Ze begonnen zich aan te kleden.
‘Ik ben verbaasd, dat je niet klaargekomen bent van mijn gestreel en van dat je aan me gekomen bent. Eh zat er lang tussen je natte dromen?’
‘Ruim een week, geloof ik.’
‘Jongens houden dat vast niet bij zoals meisjes hun eh probleempje doen. Eh snap je, dat ik dan niet naar het meertje kom?’
‘Jawel. Bij mijn zus merk ik hoe laat het is, omdat ze dan een paar dagen sacherijnig is.’
‘Zo erg is het bij mij niet. Ik ben hooguit wat humeurig, omdat ik dan niet naar het meertje kan. Het heeft voor jongens in het dorp geen zin om bij te houden hoe vaak ze een natte droom krijgen, meer dan een paar rond hun twaalfde krijgen ze er niet, dan gaan ze naar het meertje en zijn ze er vanaf. Na een paar keer in het meertje komt je zaadproductie beter op gang, met óf een natte droom in de week óf je fietst op tijd naar het meertje. Nou, Michel, ik heb wat meer gedaan dan ik verwachtte, jij hebt je keurig gedragen. Neem je cola mee.’
Ze gingen naar beneden. Vicky zette hem in de keuken, waar Tamara ook was, aan tafel.
‘Hij is geslaagd, mams.’
‘Mooi. Al twijfelde ik daar niet aan, jou kennende.’
‘Allereerst, tante, bedank ik u dat u ons deze gelegenheid gegeven hebt. Als ik de Wellingtensite niet bekeken had, had ik dat niet kunnen begrijpen.’
‘Het was slim van Vicky om je daar naar te verwijzen. Makkelijker dan zelf alles te vertellen, al zal ze je toch al wat meer ver- teld hebben.’
‘Ja, onder anderen over het zwembad in de Manor.’
‘Ik weet niet of je daar ooit komt. Zou je dat durven?’
‘Nadat ik bij het meertje geweest ben vast wel. Dat durf ik nu aan.’
‘Mooi. Waarschijnlijk ook, vooral, omdat je anders amper met Vicky om kan gaan.’
‘Ja, het met haar omgaan is de hoofdzaak. Altijd gekleed zou ik ook prima vinden.’
‘Vicky vast niet. Simone vond dat niet genoeg. Ken je haar lijfspreuk?’
‘Ja. Ik snap hoe ze begonnen is en hoe ze hier een heel dorp ook meegekregen heeft. Met hulp van u.’
‘Een beetje, ondanks mezelf. Ik had nog geen jongen, zelfs mijn verkering niet, beetgehad tot vlak voor mijn trouwen. Het meertje is van daarna. Hoe ver ben je gegaan, Vicky?’
‘Tot een beetje strelen, wederzijds. Ik heb al een meisje op het oog die hem zijn eerste keer mee het water in moet nemen.’
‘Jij niet?’
‘Nee, mams. Hij is al zo gefixeerd op mij, dat zou dan vast nog erger worden. Ik heb hem al verteld dat ik vóór mijn vijftiende geen verkering wil.’
‘Ja, dat is vroeg genoeg. Jammer, Michel?’
‘Ja, maar ik begrijp het wel. Dat was ik ook van plan, of nog later, maar toen ik Vicky de eerste keer zag was ik op slag verliefd. En wilde ik gelijk wel verkering met haar.’
‘Tja. Ik wil niets ten nadele van haar zeggen, maar bij het meertje zie je nog meer moois. Hoe was zijn moois, Vicky?’
‘Prima. Normale ballen en een stijve die al kaarsrecht omhoog staat.’
‘Mooi. Erg, dat we over je spullen praten, Michel?’
‘Ik ben al gewend dat Vicky nogal direct is. Dat zal uw invloed wel zijn. Ik vind met haar praten ook erg fijn. Ik durf haar alles te vertellen.’
‘Mooi. Wie heb je voor hem op het oog, Vicky?’
‘Bianca.’
‘Die is eh veertien.’
‘Ja, die is lief en zal hem goed behandelen.’
‘Vast na instructie van jou.’
‘Ja, mams. Ze is neutraal en kan hem het nodige leren.’
‘Jij bent niet neutraal?’
‘Eh nee. Na vanmiddag zeker niet. Hij heeft ook heerlijke handen met lenige vingers. Vast van zijn hobby om op verschillende muziekinstrumenten te spelen.’
‘Hoe vond je het, Michel, om met een meisje te spelen?’
‘Overweldigend. En te kort duren.’
‘Vast expres. Om wat ze al over je zei, je gevoelens voor haar. Bij het meertje kan je langer genieten. Van kijken naar moois. In het meertje duurt het eigenlijk niet lang. Ongeveer net zo lang als het hoogtepunt van een vrijpartij. Wat dan een beetje gesimuleerd wordt.’
‘Kan ik bij een meisje iets fout doen?’
‘Flink van je, om daar naar te vragen. Ja, je zou wat fout kunnen doen, maar je weet vast al genoeg om dat te voorkomen. Van de site en van Vicky. Bianca zal, als ze wil, niet alleen jou verwennen, je ook leren hoe je dat bij een meisje moet doen. Als dat niet lukt, maar daar twijfel ik niet aan, vertelt ze het Vicky en heb je pech gehad. De meeste jongens doen het toch goed, Vicky?’
‘Sommige hebben wat aanwijzingen nodig. Óf ze zijn een beetje bang en dan te langzaam, óf niet zo geïnteresseerd en dan te snel. Die ook in het zwembad komen weten hoe het moet, met aandacht.’
‘Ja, omdat die van jongst af aan niet alleen gekeken hebben, maar ook al wat gevoeld hebben. En er meer over gehoord hebben.’
‘Als ik vóór mijn twaalfde in het meertje een vreemde jongen bij zijn pikkie pakte schrok die nogal. Eventjes maar, daarna vond hij het al gauw lekker.’
‘Ondeugd. Ze is erg vrij, hè, Michel?’
‘Ja, nogal. Vrijer dan anderen?’
‘Nee, eigenlijk niet. Wel wat sneller en openlijker. Vóór je twaalfde hoor je in het meertje overal af te blijven. Schrok jij, toen ze je beetpakte?’
‘Eventjes maar, daarna vond ik het al gauw lekker.’
Ze grinnikten alle drie.
‘Andersom vond ik het erg intiem, tante.’
‘Wat?’
‘Eh om over haar gleufje te strelen.’
‘Dat is het ook, maar onder vrienden kan dat. Dan kan je ook overal makkelijk over praten.’
‘Met praten heb ik geen moeite, dat zei ik ook al tegen Vicky. En nu ook niet meer om naar het meertje te gaan. Omdat ik weet dat Vicky dat beter vindt, zal ik daar gewoon mee gaan doen. Al blijft het bijzaak voor me.’
‘Afgezien van genieten kan je daar ook fijner met leeftijdgenoten praten. Ga niet op Vicky’s lip zitten, praat ook met anderen.’
‘Ja, tante.’
‘En nu naar huis.’
‘Ja, tante. Dank u wel, overal voor.’
Vicky liep met hem mee naar buiten, naar zijn fiets.
‘Tjonge, wat een moeder heb je.’
‘Ja, uniek.’
‘Jij ook. Ik vind het wel beter voor mijn zenuwen om je aangekleed te zien.’
‘Jij ziet er aangekleed prima uit, maar ik zie je liever bloot.’
‘O. Ondeugd, zoals je moeder zei.’
‘Het meertje heet ook Tamara’s paradijsje, op verzoek van de koningin. Ik begrijp dat het beter is, maar van mij zouden jon- gens geen handdoek op schoot hoeven nemen.’
‘Mag ik bij het meertje wat meer van jou zien?’
‘Waarom heb je daar op mijn kamer niet om gevraagd?’
‘Ik durfde niet, ik werd al zo verwend.’
‘Ja, dat is zo. Maar als je je bij het meertje aardig gedraagt krijg je niet alleen van mij meer te zien.’
‘Dat is bijzaak. Eh morgen?’
‘Haast? Nieuwsgierig?’
‘Als ik maar langer in jouw buurt mag zijn.’
‘Mijn moeder heeft daar iets verstandigs over gezegd. Ik laat je in de toekomst wel weten hoe je je daar ten opzichte van mij moet gedragen. Morgen niet. Zaterdag maar. Ik moet huiswerk inhalen, door dat van gisteren en vandaag.’
‘Ja, ik eigenlijk ook.’
‘Dan zal ik ook voor zaterdag dat meisje vragen. Tot morgen op school, Michel.’
‘Ja, tot morgen, Vicky. Dank je wel.’
Hij fietste weg. Zij ging weer naar binnen.
‘Het lijkt me een aardige jongen, Vicky.’
‘Hij is aardig. En slim. Het lijkt wel of hij de Wellingten-site uit zijn hoofd geleerd heeft. Toen ik vertelde waar ik woonde, het eerste huis rechts op de oprijlaan naar de Manor, zei hij direct, het portiershuis. En hij wist ook de namen van mijn ouders en broer. En van het beheerdergezin op de camping. Ik sta niet op de site, u bent gestopt met schrijven kort na Toms komst.’
‘Ja. Ik zal eens kijken of ik een kort nabericht kan schrijven. Dan kom je er ook op.’
‘Dat hoeft niet, maar het zou wel mooier zijn als het een beetje bij de tijd is.’
‘Ja, Vicky. Huiswerk af?’
‘Nog niet alles, ik ben wat achterop geraakt, daarom heb ik ook pas voor zaterdag met Michel afgesproken.’
‘Doe er nog maar wat aan, voor het eten.’
‘Doet u nog wat aan paps, daarvóór?’
‘Ondeugd. Je zegt er anders nooit iets over.’
‘Ik sta ook niet iedere dag op mijn kamer met mijn hand om een stijve.’
Tamara grinnikte.
‘Ik ook niet. Ik lig meestal. Met wat anders van me om een stijve.’
‘U geniet, hè?’
‘Ja, Vicky. Ik houd vreselijk veel van je vader en ben het liefst zo dicht mogelijk bij hem. Ik hoop dat het jou lukt om Michel wat af te remmen, als je dat wilt.’
‘Dat lukt me wel, omdat ik hem wel steeds liever en lekkerder ga vinden, maar niet van hem houd.’
‘Ja, dat scheelt. Tot straks.’
‘Ja, mams. En ook bedankt.’
‘Het mocht, omdat Tom vorig jaar ook wat mocht. En omdat jullie verstandig genoeg zijn om daar goed mee om te gaan.’
‘Als ik meer om Michel gegeven had was ik vast ook zo ver gegaan. Daarom wil ik in het meertje pas de tweede zijn.’
‘Verstandig, maar niet zo leuk voor hem.’
‘Ik weet het, maar hij is ook niet míjn eerste.’
‘Nee. Niet te vaak, hè, Victoria?’
‘Nee, ik houd me in. Ik hoef ook geen zes keer op een dag.’
Tamara grinnikte weer.
‘Na je trouwen zal het wel bij drie keer blijven, omdat hij normale ballen heeft.’
‘Ik denk nog niet aan trouwen met hem. Ik kom misschien nog een geschiktere tegen.’
‘Reken niet op grotere ballen.’
‘Dat doe ik niet, daar gaat me het ook niet om. Ik zou op een andere jongen verliefd kunnen worden. Ik ga ook niet alleen op een uiterlijk af.’
‘Goed zo. O, daar komt paps al.’
Thomas kwam de keuken binnen, kuste Tamara uitgebreid en Vicky kort.
‘Ik vind je nooit in de keuken, Vicky, als ik thuis kom.’
‘Nee, dan wil ik niet storen. Als ik dan niet aan mijn huiswerk ben zit ik bij het zwembad of het meertje.’
‘Gaat alles goed, daar?’
‘Natuurlijk, paps. Maar vandaag had ik een jongen mee, een klasgenoot, die ik wel aardig vind maar die niet naar het meertje durfde. Hij is net weg. Ik mocht van mams op mijn kamer hem over zijn bangigheid heen helpen.’
‘O. Zoiets als Tom vorig jaar geholpen is?’
‘Zoiets. Maar ik ben niet zo ver gegaan. Gespeeld, dat we bij het meertje waren, ons uitkleedden en op de zonneweide gingen zitten. Hij met handdoek, natuurlijk. En verteld hoe het verder daar aan toe gaat. Dat zou genoeg geweest zijn.’
‘Maar?’
‘Ik wilde wel weten wat er onder die handdoek zat. Ik vroeg hem mij te omhelzen, wat hij bij een meisje in het meertje ook zou moeten doen. Toen vroeg hij hoe hij de handdoek dan vast moest houden. Ik zei, als je je tegen me aandrukt kan je hem loslaten. Hij trapte erin. Na even maakte ik wat ruimte, toen viel de handdoek natuurlijk. Kon ik zijn stijve tegen me aan voelen en durfde hij me daarna er naar laten kijken. Niks mis mee. En normale ballen.’
‘Hem ook beetgehad, dus. Kon je ook op het gevoel vergelijken.’
‘Ja. Hij had wel een erg stijve. In het zwembad is er maar één die me door laat gaan tot zijn stijve omhoog staat, in het meertje natuurlijk allemaal. En nog langer.’
‘Ze zijn toch wel lief voor je?’
‘Natuurlijk, anders krijgen ze problemen. Al is de één liever dan de ander. Maar ik weet al een tijd genoeg om ze wat bij te leren, als dat nodig is.’
‘Ongetwijfeld. Tamara, kan je mij nog wat leren, op de slaapkamer?’
‘Je weet maar nooit. Tot straks, Vicky.’
Ze gingen alledrie naar boven en hun eigen slaapkamer in. Vicky deed wat aan haar huiswerk. 

 Verslag bij hem thuis

‘Paps, mams, heeft u na het eten tijd voor me? Ik help wel met afwassen.’
‘Dat deed je voor je van school veranderde ook.’
‘Ja, mams, maar ik had de laatste dagen wat anders aan mijn hoofd.’
‘Ik was wel af wanneer je naar bed bent. Komt het jou gelegen, paps?’
‘Ja. Begin gelijk maar, Michel.’
‘Ik heb eerst een vraag. Hoe goed kent u Wellingten?’
‘We weten er wel iets van. Het is jaren geleden met hulp van de familie Wellingten opgeknapt. Ze zijn daarvoor graaf en gravin geworden. De gravin leeft niet meer, maar hij is hertrouwd. Er zijn straten en een camping bijgekomen.’
‘Ja, paps. Nu mijn verhaal. Maandagmorgen, op school, moesten we ons in het klaslokaal eerst allemaal aan de andere klasgenoten voorstellen. Voornaam, achternaam en woonplaats. Er zijn er nogal wat uit Wellingten of één van de andere dorpen in de buurt. Op één meisje ben ik gelijk verliefd geworden. Ze ziet er leuk uit en komt uit Wellingten. Ik heb haar in de pauze aangesproken en verteld dat ik op haar uiterlijk en haar stem verliefd ben geworden. Ik wilde dat ze dat wist, omdat ik vast anders naar haar zou kijken dan andere jongens. En gevraagd of ik beter met haar kennis kon maken.’
‘Netjes, Michel. Het komt goed uit dat je zus bij een vriendinnetje eet, kunnen we er rustig over praten. Hoe reageerde dat meisje?’
‘Heel fijn. Ze praat nogal direct. Dat vind ik erg prettig, u zal wel gemerkt hebben dat ik niet zo tegen meidengezwam kan.’
‘Ja, joh, ik ook niet. Het duurt mij ook vaak te lang voor een vrouwelijke patiënt eindelijk vertelt waar ze voor komt. Mams is natuurlijk ook redelijk direct, anders was ik vast niet met haar getrouwd. Verder.’
‘Vicky, zo heet ze, zei dat ze eigenlijk geen omgang wilde met een jongen uit de stad. Maar als ik beter met haar kennis wilde maken kon dat bijna iedere middag als we vrij zijn bij het meertje in Wellingten. Dat ligt achter die camping.’
‘Ga je dat doen?’
‘Ik zei, dat ik dat niet durfde. Nu moet u niet schrikken. Ik had gehoord, dat daar ‘s middags door jeugd van twaalf tot achttien bloot gezwommen en op de kant gezond werd.’
‘Bloot? Helemaal bloot?’
‘Ja, paps.’
‘Mag dat daar? Hebben ze toestemming van hun ouders?’
‘Ja, paps. Het is een dorpsgewoonte. ‘s Morgens komen er ouders met kinderen, ‘s middags de jeugd, ‘s avonds alleen boven de achttien.’
‘Wacht even. Ik ga de dokter in Wellingten bellen om te vragen wat hij daarvan vindt.’
Paps liep de kamer uit.
‘Je zal Vicky inmiddels wel vaker gesproken hebben. Aardig meisje?’
‘Oh, zo aardig, mams. Mooi, lief, en lekker direct. Maar ik praat liever verder als paps er weer is.’
‘Goed. Dan zet ik even koffie.’
Toen ze daarmee klaar was kwam ook paps weer de keuken in en ging ook weer zitten.
‘Die dokter is erg positief over dat meertje. De jeugd is daardoor veel buiten en erg gezond, hij heeft weinig werk. Ik moest de site van het dorp gaan bekijken, dan zou ik er meer van snappen. Hij zei nog, dat dat meertje koninklijke goedkeuring heeft.’
‘Ja. Vicky vertelde mij dat maandag ook. Ik heb die site maandagavond bekeken. Het meeste daarop is door de moeder van Vicky geschreven, al wist ik toen nog niet dat dat haar moeder was. Ze heeft een schitterende schrijfstijl, ik heb vaak moeten lachen. En bijna moeten huilen toen het over het overlijden van de gravin ging, dat was zo ontroerend. Ik wil ook graag dat u alles gaat lezen, dan begrijpt u ook hoe er in Wellingten met elkaar omgegaan wordt.’
‘Dat gaan we doen. Zullen we daarna verder praten?’
‘Nee, u moet nu al wat meer weten. Ondanks dat Vicky eigenlijk geen omgang wilde met een jongen uit de stad is ze gisterenmiddag met me meegekomen om naar mijn instrumenten te kijken en me te horen spelen.’
‘Was zij dat? Nou ja, we maken vast een andere keer wel kennis met haar.’
‘Ja, graag. Ik moest spelen op het instrument waar ik het slechtste op thuis was en waarop ik het best kon spelen.’
‘Slim bedacht, van haar.’
‘Ja, ze is ook slim. Ik heb eerst wat op de schuiftrombone gespeeld. Dat is lastig, soms zit ik ernaast. Toen heb ik op de sax ‘I will love you forever’ gespeeld. Foutloos.’
Paps en mams grinnikten.
‘Ook slim. Had ze dat door?’
‘Ja, ze kende het. Ze zei, één ding klopt er in ieder geval niet, we hebben elkaar nog niet aangeraakt. Één regel is namelijk, I love the sound of your voice, and the way that we touch. Daar kon ik mooi op doorgaan. Ik vroeg haar of ze iets wist waardoor ik wél naar dat meertje zou durven.’
‘En daar in je blootje zonnen en zwemmen?’
‘Ja, mams. Daar gaat het me niet om, ik wil zo graag vaak bij haar zijn. En zo ver fietsen is dat niet. Na wat geaarzel vroeg ze me om woensdagmiddag, vanmiddag dus, bij haar thuis te komen, ze zou wat voor me verzinnen. Ze bleek, met haar ouders en broer, in het portiershuis op de oprijlaan van het grote huis, de Wellingten Manor, te wonen. Verdere details kunt u op die site lezen, daar gaat het me nu niet om. Ik heb daar kennis gemaakt met haar moeder, Tamara. Ik moest tante zeggen. Ze was erg lief, Vicky heeft duidelijk veel van haar. Na even praten moest ik met Vicky mee naar haar kamer. Ze liet me een plattegrond van de camping en dat meertje zien.’
Hij haalde een stuk papier uit zijn broekzak en streek het op tafel plat.
‘Ik heb een kopietje van die Wellingten-site gehaald. Het eerste stuk is de camping, met stacaravans en plaats voor tenten en toercaravans en campers. Het andere stuk is het meertje. Bij de ingang fietsenrekken en kledingkluisjes. Om het water eerst een zandstrook, de rest is gras. Ze zei, je kleedt je bij de kluisjes uit, legt je kleding in een kluisje, pakt van de stapel in één van de kluisjes een wegwerphanddoek, houd die voor je buik, loopt het gras op en gaat bijvoorbeeld bij klasgenoten zitten. Als je pikkie hoger dan horizontaal staat moet je er je handdoek over leggen. Anders niet.’
‘O. Ik vroeg me dat al af. Het blijft erg eh bloot en vrij, maar dat klinkt niet slecht. Zei ze pikkie?’
‘Ja, mams. Zonder te blozen.’
‘Tja. Ik snap wel dat meiden daar hun benen tegen elkaar houden.’
‘Daar heb ik het straks over. Nu moeten jullie weer niet schrikken. Vicky zei, als je niets aandurft, mij niet zo vaak wilt zien, moet je nu naar huis. Anders spelen we dat de linkerkant van mijn bed de kluisjes zijn. Ik heb er al een handdoek neergelegd. Je gaat daar zo naartoe, kleed je uit, pakt die handdoek en komt bij me zitten, aan het voeteneind. Ik zit daar dan al, want ik ben sneller uitgekleed dan jij.’
‘Oei. Heb je dat gedaan?’
‘Ja.’
‘Met een eh stijve?’
‘Ja, mams. Die begon ik te krijgen, zodra ik me uitkleedde. Met die handdoek erover.’
‘En Vicky helemaal bloot?
‘Ja, mams. Met haar benen tegen elkaar. Ik mocht wel naar haar borstjes kijken, zei ze. Ze zei, bij het meertje ga je wat mee- praten en rondkijken. Zodra het kan leg je de handdoek opzij. Meisjes kijken graag naar een pikkie dat net stijf genoeg is om er geen rimpels in te laten zitten. Niet méér, dat is te verleidelijk, op de kant. En als je lief gevonden wordt laten ze jou ook wat zien.’
‘Deed ze dat?’
‘Nee. Ik durfde er ook niet om te vragen. Ze vertelde verder over de gang van zaken daar. Toen zei ze, zou je nu durven? Ik zei, ik moet het op z’n minst proberen. Ze zei toen, ik zal je ook maar leren hoe je bij een meisje kan beginnen, in het water. Op de kant mag je ze niet aanraken. Ik moest haar omhelzen.’
‘Nog steeds bloot?’
‘Ja, mams. U snapt wel dat ik dat heerlijk vond, ik voelde haar borstjes tegen me aan. Ze zei dat ze het ook prettig vond, ze voelde mijn stijve tegen haar aan, omdat de handdoek tussen ons uit viel. Ze komt al een paar maanden bij en in het meertje. Sinds haar twaalfde, we zijn op dezelfde dag jarig.’
‘Leuk. Tja, dan zal het niet de eerste geweest zijn die ze voelde.’
‘Nee. Daarna mocht ik een borst van haar strelen. Ze vond dat ik fijne handen had, vast van mijn muziekhobby. Ik vond het heel fijn om een borst te strelen.’
Mams grinnikte.
‘Paps ook nog steeds.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Eh daarna streelde ze mij.’
‘Je pikkie? Je stijve?’
‘Ja, en mijn ballen. Ik had niet gedacht dat ik dat zo fijn zou vinden.’
‘En dat doen ze in het meertje ook?’
‘Ja. En als je wilt gaan meisjes door tot de jongen klaargekomen is. Daarom hebben die geen problemen om op de kant van de meisjes af te blijven. En hebben ze geen last meer van natte dromen. U zult wel gemerkt hebben dat ik er een paar gehad heb.’
‘Ja. Ik had het er een keer met je over willen hebben, maar het is er niet van gekomen. Wat denk je, paps?’
‘We zijn op de verkeerde plek geboren. Straks meer. Eerst Michel verder. Laten de jongens de meisjes in het water ook klaar- komen?’
‘Ja, als ze willen. Vicky heeft verteld, dat één keer stop al betekent, alles loslaten. Ik mocht op haar kamer even haar doos strelen en over haar gleuf voelen. De rest leerde ik wel in het meertje, zei ze. Ik vond het al heel intiem. Eind van mijn verhaal. Mag ik er naartoe of wilt u eerst meer weten?’
‘Waarom liggen de grenzen bij twaalf en achttien?’
‘Dat is zo gegroeid, paps. Toen het meertje geopend werd kwamen er als eersten ‘s avonds ouderen. Die joegen op een gegeven moment die onder de achttien weg, omdat ze op de kant ook wat wilden doen. Daar zijn die wegwerphanddoeken ook voor. Die onder de achttien gingen ‘s middags komen, als ze dat al niet deden, en joegen later die onder de twaalf weg, die hoefden niet te zien wat er in het water gebeurde.’
‘Tja. Twaalf is wat jong om eh zo in het water te spelen. Maar de dokter daar heeft er kennelijk niets op tegen.’
‘O. Ik ben wat vergeten. Er is in dat grote huis van de graaf ook een zwembad. Vicky mag daar komen, omdat haar vader daar butler is en haar moeder tot vlak voor de geboorte van Vicky voor de graaf gewerkt heeft. De graaf, zijn vrouw, hun kinderen en kleinkinderen komen daar ook, en nog wat vrienden onder het personeel van de graaf. Ze zwemmen daar ook bloot of liggen bloot op stretchers te praten. Vicky vindt het daar ook fijn, ook om met de ouderen te praten. Er wordt in het water een beetje gestreeld, meer niet. Op de kant niets. En zonodig ook handdoeken gebruikt, als er niet getrouwden zijn.’
‘En dat gaat steeds goed? Bij het meertje ook?’
‘Daar heb ik niets over gehoord. Maar ik neem aan, dat wanneer u die site ook bekeken heeft, u er ook vast van overtuigd bent dat iedereen zich gedraagt. Vicky’s moeder heeft op die site geschreven, al suggereert ze meer dan dingen bij hun naam noe- men, hoe iedereen zich hoort te gedragen. Dat doen ze, ze willen niet het risico lopen dat er geklaagd wordt en het meertje gesloten wordt.’
‘Nee, vast niet, als je je daar zo eh kan vermaken. Zeg, als eh Vicky je wat wegwijs gemaakt heeft, moet ze ook wat in jou zien.’
‘Ja, gelukkig wel. Maar ze zegt van niet. Ze wil voor haar vijftiende geen verkering. Ik wel, zo gauw mogelijk, met haar. Dat weet ze. Ze sluit dat in de toekomst niet uit, als ik me tot dan ook maar met anderen bemoei. Daar heb ik niet zo’n moeite mee, ik had haar, of een ander aardig meisje, ook pas jaren later kunnen ontmoeten.’
‘Ja. Nou, tijd zat. Ik kan wel begrijpen dat ze aardig vrij is, als ze zo vrij opgegroeid en opgevoed is. En dat, als ze zoiets al eerder gedaan had, aan jou durfde komen.’
‘Ja. Ze praatte ook zo makkelijk over borsten, dozen, gleuven en stijven, dat ik het ook kon. En ook een beetje aan haar durfde komen, toen ze zei dat ik dat even mocht.’
‘Tja. Je wilt daar ook naar toe en haar meer dan een beetje aanraken? En zij jou?’
‘Ik wil heel graag vaak bij haar zijn en beter met haar kennismaken. Dat wilde ze alleen bij dat meertje. Wat daar verder ge- beurt is bijzaak voor me.’
‘Dat zal wel veranderen als je daar meer meegemaakt hebt. Nou, laten we zo die site bekijken, Becky. Michel, morgenochtend hoor je of je toestemming krijgt of dat we eerst meer willen weten. Je zal nog wel huiswerk hebben. Welterusten.’
‘Ja, welterusten. En bedankt, dat u me zo rustig aangehoord heeft.’
‘Natuurlijk. Je bent altijd heel open geweest, je zus ook, dat was onze bedoeling bij jullie opvoeding.’
‘Zuslief is toch wat preuts geworden.’
‘Dat is normaal, als meisjes in de puberteit komen. Nogal inconsequent, maar ik heb het zelf meegemaakt. Eerder vond ze het niet erg als ik haar per ongeluk in de badkamer stoorde, ook niet toen ze borstjes begon te krijgen, ze was er trots op. Maar zodra er haar op haar doos kwam bedekte ze die. Terwijl ik minder van haar gleuf kon zien. Van jongens snap ik het beter, jij zal het niet erg vinden als ze je pikkie zien, maar je erectie is vast wat anders.’
‘Nou, ik wil haar niet laten schrikken, maar als ik bij dat meertje geweest ben zal het míj vast niets meer uitmaken.’
‘Goed. Wacht in ieder geval tot je weet dat ze al wat gewend is. Al zal dat wel even duren, behalve als ze ook naar dat meertje gaat.’
‘Ik zal het er over een tijdje wel eens voorzichtig met haar over hebben.’
‘Prima.’

 Zijn eerste keer

Vicky zwaaide naar Michel, zodra ze zag dat hij zich bij de kluisjes uitgekleed had en met een handdoek voor zijn buik naar haar toe kwam. Hij ging naast haar zitten en knikte naar haar en de twee meisjes die bij haar zaten. Hij voelde, dat hij een nog stijvere kreeg, van het van zo dichtbij zien van drie helemaal blote meisjes. Hij was blij, dat ze hun benen tegen elkaar hielden, het zien van hun blote borsten vond hij al schokkend genoeg.
‘Hoi. Ik ben Michel Davidson. Een eh klasgenoot van Vicky.’
‘Ik heb ze al verteld dat je zou komen. Mooi op tijd, wij zijn er nog niet zo lang. Dit zijn Emily en Bianca. Ik heb ze uitgenodigd zonder te zeggen waarvoor, ze waren zo lief om desondanks te komen.’
‘Dank jullie wel. Eh even denken. Emily. Dochter van Mike en Aimee, kleindochter van de graaf, hè?’
‘De Wellingten-site uit je hoofd geleerd?’
‘Na drie keer lezen onthoud ik het meeste wel. Bianca. Dochter van Jamie en Silvia. Ik weet zo’n beetje waar en onder welke omstandigheden jullie opgegroeid zijn. Ik weet niet wat Vicky jullie over mij verteld heeft.’
‘Dat gaat je niets aan, bleekscheet.’
‘Ik zie, dat jullie vaker in de zon zitten dan ik. Zonder bikini. Jullie zijn overal prachtig bruin. Tja, waar normaal mijn zwem- broek zit ben ik natuurlijk helemaal wit.’
‘Als je last van verbranden hebt moet je zonnebrandolie meebrengen. Wij smeren je wel in, vooral waar normaal je zwem- broek zit.’
De meisjes grinnikten, Michel glimlachte.
‘Vooral je pikkie. Want als die verbrandt kom je voor niets.’
‘Nee, ik kom voor Vicky. De rest is bijzaak.’
‘Blijf nog maar even bij die mening, stadsjongen.’
‘Ik ben wat vergeten, Michel. Hier gaat alles vanzelf, maar je hoort toestemming van je ouders te hebben.’
‘Die heb ik, Vicky. Ik heb ze gisterenavond het nodige verteld en ze gevraagd om de Wellingten-site te bekijken. Mijn vader heeft gisterenavond de dokter hier nog gebeld, die is erg positief over dit meertje. Vanmorgen zeiden ze dat ik hier naar toe mocht.’
‘Keken ze niet raar op van wat hier allemaal gebeurt?’
‘Mijn vader vond dat hij op de verkeerde plek geboren was. En vannacht was het in hun slaapkamer erg rumoerig. Ze hebben vast gespeeld zoals ze denken dat ik hier ga doen.’
‘Zo veel lawaai maken we daar niet bij. Goed. Vertel eens over je doedelzak.’
Emily en Bianca grinnikten.
‘Nee, gretige meiden, het is niet waar jullie over denken. Het gaat om een echte. Vertel, Michel.’
‘Ik verzamel blaasinstrumenten. Ik heb ze aan Vicky laten zien en er twee van bespeeld.’
‘Ja. Op een schuiftrombone zat hij er een paar keer naast. Maar hij speelde op een saxofoon heel goed, maar ongepast, ‘I will love you forever’.
Emily en Bianca grinnikten weer even.
‘Dat is toch nooit ongepast? Ik wilde dat iemand dat voor mij deed.’
‘Dank je, Emily. Wat ik nog mis en graag wil hebben is een doedelzak. Vicky zou aan een meisje van Schotse afkomst vragen of die wist hoe ik daaraan kan komen. Ze staan niet tweedehands te koop op Internet.’
‘Ik heb Renita er al over gevraagd. Ze zal haar opa bellen, die woont nog in Schotland. Trouwens, zou je daarop kunnen spelen?’
‘Na veel oefenen vast wel. Ik ben op mijn vijfde met een blokfluit begonnen. Ik mocht soms voor mijn verjaardag wat kopen of ik deed het van mijn zakgeld.’
‘Je speelde uit je hoofd. Kan je muziek lezen?’
‘Ja, Vicky. Ik heb alles via Internet geleerd. Van veel muziek, ook van ‘I will love you forever’, heb ik de bladmuziek. Maar omdat ik veel oefen ken ik veel uit mijn hoofd.’
‘Goed. Doedelzak geregeld, voorlopig. Bianca, ik heb jou voor wat anders gevraagd. Zou jij Michel iets kunnen leren wat niet via Internet kan? Als je niet wilt vraag ik Emily.’
‘Misschien. Wat?’
‘Met zijn doedelzakje en zijn fluitje spelen, enzovoort.’
‘O. In het water? Waarom doe je dat zelf niet?’
‘Je zal al wel doorhebben dat hij eh gek op me is. Ik wil dat niet aanmoedigen, ik wil voor mijn vijftiende geen verkering. Hij wel, hij vindt dat jammer, hij had ook graag gewild dat ik de eerste bij hem zou zijn. Dat snap ik wel, maar hij is bij mij ook niet de eerste. Ik wilde voor zijn eerste keer een wat ouder meisje, wat niet direct iets voor hem voelt en dus ongeremd kan doen en laten doen wat ze wil. En hij ook. Hij weet wat de bedoeling hier is. Hij durfde hier eerst niet te komen, maar hij moest wel als hij me vaker wilde zien. Ik was nooit van plan om me in te laten met een jongen uit de stad, maar ik vond hem al gauw zo lief dat ik hem toch wel een kans wilde geven. Als hij de eerste paar jaar maar rustig aan doet. Ik heb op mijn kamer een keer droog met hem geoefend, omdat zijn grootste probleem was om zijn pikkie te laten bekijken. Nou, jongens ergens inluizen is niet zo moeilijk. Hij was heel lief en volgzaam. Daarom heb ik hem ook even aan me, erover, laten voelen. Meer weet hij niet. Hij voldoet verder aan alle eisen. En hij heeft fijne handen en vingers. Ik dacht al gauw aan jou, omdat jij lief en rustig bent.’
‘Ik snap dat je zelf niet wilt, maar hem ook niet over wil leveren aan een meisje wat niet alles begrijpt en het dan voor hem niet zo fijn doet. Goed. Wanneer?’
‘Ben je een beetje op je gemak, Michel? Uitgekeken?’
‘Als ik de site niet had bekeken had ik niet gedacht dat zoiets als hier mogelijk zou zijn. Iedereen bloot, maar op z’n gemak.’
‘Ja, geen schooluniform, maar iedereen wel hetzelfde gekleed. Niet gekleed, dus.’
‘Ja. Het is wel onwennig, om een handdoek voor mijn buik te houden.’
‘Je moet, als je zit, hem er niet voor houden, maar er overheen. Dan valt hij ook vanzelf naar beneden, als je een kleintje krijgt. Die je mag laten zien.’
Hij verlegde zijn handdoek.
‘Eigenlijk geen gezicht. Net een tent.’
‘We zien liever alleen de tentpaal, maar dat mag niet.’
‘Nou, het kan lang duren voor ik weer een kleintje heb. Ik heb ook al bekeken hoe er het water in- en uitgegaan wordt. En eh ik kon een paar meisjes goed bekijken.’
‘Heb je dat Vicky niet? Op haar kamer?’
‘Nee. Ik durfde het ook niet te vragen.’
‘Ik dacht, dat komt nog wel. Eigenlijk oneerlijk, ik heb hem wel goed bekeken en bevoeld.’
‘Ja, ik vond dat ik al zo verwend werd. Ik voelde me er niet ingeluisd, ik heb zelf gevraagd of ze iets kon verzinnen om me te helpen. Dat deed ze heel lief.’
‘Droog, hè?’
‘Natuurlijk. Ze heeft geen zwembad in haar kamer.’
‘Ik bedoel, ze heeft je dus niet zo lang bevoeld.’
‘Eh nee. Wat Vicky bedoelde dat ik aan alle eisen voldoe, ja, ik ben twaalf, mijn pikkie komt helemaal overeind en ik heb al een paar keer een natte droom gehad.’
‘Zoiets snapte ik wel. Fijn, dat je er niet moeilijk over doet. Ik ook niet. Ga je mee? Dan bezorg ik je een kleintje, als je wilt.’
‘O. Tja. Jij ziet er ook lekker uit, Bianca.’
‘Dank je. Je mag zo lekker aan me voelen.’
Bianca stond op. Michel keek aarzelend naar Vicky. Die glimlachte.
‘Ga maar mee. En als je hier iedere week een keer komt zal je vast geen natte dromen meer krijgen.’
Michel stond ook op en liep achter Bianca aan naar het water. Op de rand liet hij zijn handdoek vallen.
‘Lekker kontje, Vicky.’
‘Met zijn voorkant is ook niets mis, zijn stijve staat niet alleen recht omhoog, hij heeft een behoorlijk harde. Hij is er vroeg bij.’
‘Dat je het op je kamer droog kon houden.’
‘Ik vond, dat ik al ver genoeg was gegaan. De rest komt hier wel.’
‘Misschien is hij al gekomen. Ik kan het niet zien, ze staan achter andere stellen.’
‘Ik hoop, dat hij Bianca lekker laat komen.’
‘Dat leert ze hem wel. Heb je hem al verteld, dat hij waarschijnlijk binnenkort door meerdere meiden gegrepen wordt?’
‘Nee zeg. Dan had hij waarschijnlijk niet gedurfd.’
‘Je zal het wel weten. Ken je hem al lang?’
‘Nee. Maandag, mijn eerste dag op school in de stad, kwam hij in de pauze naar me toe en zei dat hij acuut verliefd op me was geworden. Liefde op het eerste gezicht. Tja, ik niet op hem, dus wilde ik hem afhouden. Maar ik vond hem al gauw erg lief, hij was ook net niet te opdringerig. Hij haalde me dinsdag over om met hem mee naar zijn huis te gaan om naar zijn verzameling muziekinstrumenten te kijken en hem te horen spelen.’
‘I will love you forever.’
‘Ja. Ik zei, ongepast, maar het was eigenlijk weer net niet te opdringerig. En hij vroeg weer zo lief of ik hem kon helpen om naar het meertje te komen, want hij wil me zo graag vaak zien.’
‘Bloot?’
‘Hij zegt, aangekleed zou ook genoeg zijn.’
Ze grinnikte even.
‘Voor mij is dat niet genoeg, dat snap je wel. Gisterenmiddag heb ik hem bij me thuis laten komen en droog geoefend. Het gaat me eigenlijk te snel.’
‘Hij kan hier genoeg beleven om het jou niet te moeilijk te maken.’
‘Ja. Hij heeft ook niet gezegd dat hij het alleen bij mij wil houden. Hij aarzelde ook maar even om met Bianca mee te gaan.’
‘Goed bedacht van je. Na de eerste keer is het niet zo erg als het er verder wat minder fijn aan toe gaat.’
‘Voor de zekerheid wil ik bij hem als tweede.’
‘Dat zegt toch wel iets?’
‘Dat moet wel, hè? Maar ik ben niet verliefd.’
‘Verlekkerd?’
‘Eh ja. Een beetje. Misschien meer dan een beetje, want ik zit nu te hopen dat Bianca tevreden over hem is.’
‘Wil je hem dan gelijk?’
‘Het eerste uur kan hij vast niet. Nee, een andere keer maar. Hoe gaat het met jou?’
‘Prima. Maar nog geen geschikte ontmoet. Komen er nog meer van je school?’
‘Die durven vast niet. Waarschijnlijk omdat allebei zijn ouders huisarts zijn weet hij wat meer van seks en wilde het hier wel proberen. Na wat hulp. Dat ga ik voor de rest niet doen.’
‘Dat zegt toch weer iets.’
‘Plaag me niet zo.’
‘Sorry.’
‘Wat heb jij eigenlijk ooit met Tom gedaan, op zijn kamer?’
Emily grinnikte.
‘Het niet droog gehouden.’
‘Ik heb er nooit veel over gehoord, vertel eens.’
‘Tom bekende aan tante Renee, dat hij met zichzelf moest spelen, omdat hij, als hij vol zat, niet kon slapen. Hij was wel twaalf, maar zijn pikkie kwam nog niet hoog genoeg om naar het meertje te mogen. Crystal, Bianca en ik mochten met hem op zijn kamer spelen tot hij hoog genoeg kwam. Nou, we hebben het er van genomen. Natuurlijk veel met zijn pikkie gespeeld, met onze handen en monden, het steeds proberen te rekken tot hij moest lozen. In de badkamer, op bed op een handdoek en zo. En zolang hij tussendoor een kleintje had mocht hij met ons spelen. Hij heeft ons zelfs klaargelikt. Jammer genoeg moeten we daar nu op wachten tot we achttien zijn. En om weer een jongen op het droge te zien spuiten. Al zal er geen een zijn die het zo vaak en veel kan als Tom. Je weet wel, door zijn grote ballen. Hij gaat hier minstens drie keer per week het water in. Minstens twee keer op een dag. Hij kan vast wel iedere dag.’
Ze zeiden niets meer tot Michel en Bianca er aan kwamen. Michel had zijn handdoek opgepikt en over zijn schouder gelegd.
‘Leuk klein pikkie, Vicky.’
‘Ja. Dat gedeelte is dus gelukt.’
Michel ging naast Vicky zitten, Bianca bleef staan.
‘Ik ga bij mijn leeftijdgenoten zitten. Bijkomen van die lekkere handen en vingers. Bij hem werkt alles goed, Vicky, boven gemiddeld.’
‘Fijn. Dank je wel.’
‘Niet nodig, ik heb ook genoten. Tot ziens.’
Vicky, Emily en Michel knikten. Emily nam ook afscheid.
‘In het zwembad in de stad had je na het zwemmen met een natte zwembroek aan moeten zitten, Michel.’
‘Ja. Dit is fijner. En ik vind het geeneens erg dat er naar mijn pikkie gekeken wordt.’
‘En naar je stijve?’
‘Ook niet. Ik geloofde jou al, Bianca zei ook dat er niets aan me mankeerde.’
‘Nee, je ziet er normaal uit. Alleen nogal wit.’
‘Maar ik voel me niet normaal. Bianca was heel lief, Vicky. Wil je er wat meer over horen?’
‘Graag. Het is voor jou vast fijn om er over te kunnen praten. Ik geniet graag mee. Je hebt een kleintje, dus?’
‘Ja, ze liet me heerlijk klaarkomen. Ik was wel erg verbaasd dat het eh eruit spoot in plaats van eruit lopen zoals bij een natte droom.’
‘Dat had ik je toch al verteld? Wel lekker, hè?’
‘Ja, geweldig lekker, die krampen. Ze was ook lief toen ik aan haar mocht komen. Ik durfde niet zo goed. Wel haar borsten strelen, maar niet veel eh tussen haar benen. Ze is me een beetje gaan helpen, omdat ze het te lang vond duren. Ik was erg verbaasd, dat ze net zo hijgde, kreunde en schokte als ik, toen ze klaarkwam. Ik heb daar nooit over gedacht.’
‘Zo gaat dat meestal. Je weet de theorie, maar geen details. Zoals hoe lekker het is, als er doorgestreeld wordt. Bianca had vast geen haast, maar het moet ook niet te lang duren.’
‘Ik kan me niet voorstellen dat het bij mij te lang zou duren. Ik eh voelde al gauw wat komen.’
‘Wat kwam er?’
‘Eh drie stralen. Maar voor ze eruit spoten voelde ik het als warme klontjes eraan komen. Ik hoop dat meisjes minstens zo veel genieten.’
‘Aardig van je. Je gaat je best maar doen.’
‘Als je het niet erg vindt dat ik het vraag, wanneer mag ik het met jou doen? Niet dat ik het zo erg belangrijk vind, ik vind het al fijn dat ik bij je mag zijn, maar ik zou graag lief voor je zijn. Je laten genieten.’
‘Vandaag maar niet. Je kan voorlopig toch niet. Je mag me wel even bekijken.’
Ze deed haar benen van elkaar.
‘O. Wat mooi, Vicky. Ik zou je daar graag lang willen strelen. Net als je borsten.’
‘Had je dat gedacht, vorige week?’
‘Nee. De eerste keer dat ik serieus nadacht over het verschil tussen jongens en meisjes was na mijn natte droom, van de week.’
‘Lijkt het je wat, om hier vaker te komen en daar vanaf te zijn?’
‘Eerlijk gezegd wel, al zou ik al blij zijn als ik lang aangekleed naast je mocht zitten. Van je zo te zien word ik nogal opge- wonden.’
Ze deed haar benen weer tegen elkaar.
‘Houd je in, Michel. Je moet hier ook niet steeds vlak naast me komen zitten. Bekijk me maar van een afstandje. Hé, groeit je pikkie al?’
‘Ja. Lekker gevoel. Vast van het kijken naar je mooie gleuf.’
‘Ik heb geen bijzondere, dat heb je vast al gezien.’
‘Ik vind alles aan je bijzonder. Ik voel, bij wijze van spreke, nog je bijzonder fijne strelen van mijn stijve. Bianca deed het lek- ker, maar ik zou liever jouw hand weer voelen.’
‘Bianca vond, net als ik, dat je lekkere handen en vingers hebt.’
‘Ja. Laten we het ergens anders over hebben, anders irriteer ik je.’
‘Het valt wel mee. Ook omdat ik nu zit te genieten van het groter worden van je pikkie.’
‘Als je met een andere jongen het water in wilt kan ik dat begrijpen, Vicky.’
‘Fijn. Ja, ik krijg het warm van je, maar ik wil nu geen andere jongen.’
‘Dat vind ik natuurlijk ook fijn. Eh ik moet af en toe denken aan hoe lekker we gekust hebben, op je kamer.’
‘Tja. Eh ik ook.’
‘Fijn. Voel je al wat voor me?’
‘Te veel, te snel, vind ik. Ik ga naar huis, ik ben nog steeds wat achter met mijn huiswerk. Dat komt door jou.’
‘Ik ben ook nog wat achter. Tijdens het huiswerk maken denk ik te veel aan jou.’
‘Niet meer doen. Opstaan.’
Ze stonden op.
‘Tjonge, Michel, wat een mooi pikkie, net niet te stijf. Daar mag je nog net mee lopen. Kom maar mee.’
Ze liepen langzaam naar de kluisjes.
‘Er is hier nog een gewoonte, Michel, die durf ik je nu wel te vertellen. Als je een paar keer geweest bent, word je een keer op de kant door meerdere meiden gepakt. Op je rug gelegd, vastgehouden en bevoeld. Ze willen zich ervan overtuigen en het de anderen vertellen, dat je kan voelen dat je begint te komen. Om eventueel op tijd te kunnen stoppen, als bijvoorbeeld een meisje onder je handdoek met je pikkie speelt. Dat mag eigenlijk niet, maar het wordt wel eens gedaan.’
‘Je mag het bij mij ook doen. Ik kon het aan voelen komen. Ik wilde heel graag dat Bianca door zou gaan, maar ik had kunnen stoppen.’
‘Goed. Ze gaan na een tijdje wel door, ze willen ook zien dat je kan spuiten.’
‘O. Is drie keer genoeg?’
‘Ja, de meeste van twaalf komen niet verder dan twee klodders. Daarna maken ze je schoon en spelen nog wat met je kleintje.’
‘O. Daar is vast niet aan te ontkomen. Nou, ik overleef het wel.’
‘Je mag ondertussen alle borsten en dozen pakken waar je bij kan. Die brengen ze wel in de buurt van je handen, om te voelen hoe lekker je kan strelen en een beetje vingeren.’
‘Tjonge. Meerdere meiden?’
‘Meestal een stuk of tien. Dan zitten er ook genoeg om je heen om de anderen niet te laten zien dat je op je rug ligt met je stijve omhoog. Al zal je stijve amper te zien zijn, er zitten handen of monden omheen.’
‘Tjonge. Doe jij mee?’
‘Nooit. Ik houd het bij duootjes in het water. Neem je handdoek mee naar huis en de volgende keer weer mee hier naar toe. Tot hij te groezelig wordt of je een ongelukje gehad hebt. Dan gooi je hem in een afvalemmer, pakt een nieuwe en gooit wat kleingeld, tien of twintig penny’s, in het busje wat naast de stapel handdoeken staat. Ze zijn niet gratis. Het gebruik van het paradijsje verder wel, de camping levert genoeg op.’
‘Ja, daar heb ik over gelezen.’
‘Een andere keer stel ik je voor aan de beheerders, John en Maureen. Heel lieve mensen.’
‘Eh als wat, Vicky?’
‘Daar denk ik nog over na, klasgenoot tot nu toe.’
Ze kleedden zich bij de kluisjes aan.
‘Kom achter me aan.’
Hij liep achter haar aan, aarzelend toen ze rechtsaf sloeg, de opening tussen de coniferen in. Ze liep door tot ze achter de kluisjes waren. Toen ze daar stopte snapte hij haar bedoeling, omhelsde haar en begon met kussen. Toen ze zich na een tijdje wat losmaakte streelde hij haar over een borst.
‘Ik zag, dat je geen beha aantrok.’
‘Nee, dat wordt hier alleen gedaan als ze te veel hangen of schudden.’
‘Dat doen de jouwe niet. Ze staan prachtig recht vooruit en zijn lekker stevig.’
Ze knoopte haar bloes los en duwde zijn hand erin.
‘Laat me je lekkere handen voelen.’
Hij deed het, eerst aan haar ene borst, toen aan de andere.
‘Oh, heerlijk, Vicky.’
‘Ja. Ik moest het eigenlijk niet doen, maar ik kan ook niet van je afblijven.’
Ze deed zijn broekrits naar beneden, zocht daaronder de gulp in zijn onderbroek op en ging daarin.
‘Wat heb je weer een harde stijve.’
Ze kusten een tijdje.
‘Als je zo opgelet hebt hoe ik me aankleedde, kan je vast wel beneden aan me komen.’
Dat kon hij. Rokje omhoog, broekje in. Hij streelde voorzichtig over haar doos.
‘Oh, Michel, wat moet ik met jou? Ik wil niks met je, maar als je bij me bent en me zo lekker streelt wil ik steeds meer.’
‘Er kan niet veel meer.’
‘Er mag niet veel meer. Maar doe dat maar. Wat je vanmiddag geleerd hebt.’
Hij zocht met zijn middelvinger haar gleuf op en streelde er over. Ze trok hem steviger tegen zich aan en hield zijn stijve steviger vast.
‘Wat heerlijk, Vicky. Zo, droog, nog veel lekkerder dan onder water. Maar vooral, omdat jij het bent.’
‘Mmmm. Nog een beetje meer.’
Hij ging haar iets in haar gleuf strelen. Ze liet het even toe.
‘Stop.’
Hij liet haar los, zij hem. Ze maakte haar kleding in orde, hij deed het de zijne ook.
‘Je maakt me bloedheet, Michel.’
‘Ik kus en streel je zo graag.’
‘Nou, het mag wel wat minder, dit is niet goed voor me. Ik wil me niet meer met je afzonderen. Anders zou ik je nog verder willen laten gaan.’
‘Ik mag toch wel in het water iets verder met je gaan?’
‘Ja, minstens één keer, om te proberen. Al twijfel ik er niet aan dat je dat ook goed kan, zelfs na maar één keer oefenen. Als dat lukt, en jij vindt dat ik jou lekker klaar laat komen, wil je dan mijn vriendje worden?’
‘O. Heel graag, Vicky. Eigenlijk nu al. Maar wat heeft dat voor consequenties?’
‘Doe niet zo serieus. Eigenlijk geen, het is geen verkering. Het geeft alleen aan dat ik eh nogal wat voor je voel.’
‘Dank je wel voor je eerlijkheid. Ik ben er al erg blij mee, lief vriendinnetje.’
‘Ja. Voor de duidelijkheid, eerlijkheid, het gaat me er niet om dat je zo fijn streelt, als ik je verder in de omgang niet lief vond kon je alles vergeten.’
‘Aangekleed met je omgaan is voor mij de hoofdzaak, meer had ik ook niet in gedachten toen ik je de eerste keer aansprak.’
‘Ik geloof je.’
Ze grinnikte.
‘Ik toen wel. Ik stelde me natuurlijk gelijk voor hoe je er bloot uit zou zien. Kom, we gaan naar huis, anders wil ik dat weer. In het echt.’
Ze ging hem voor tussen de coniferen uit, naar het fietsenrek. Ze fietsen naast elkaar de camping af. Op de hoek van de Wellingten Avenue stopten ze.  
‘Neem alles niet te serieus, Michel. We moeten nog jaren naar school, en zo.’
‘Ja, ik weet het. Ik snap het. Ik zal het niet fijn vinden, maar houdt me maar wat af, als me dat zelf niet lukt. Ik blijf vast toch wel van je houden.’
‘Ik zal dat vast fijn blijven vinden, al gebruik je al vroeg zulke grote woorden, maar ik zal het kunnen begrijpen als je wat anders vindt. Ik zeg al niet meer dat ik dat hoop, Michel. Maar ik kan je ook niets serieus beloven. Ik ken er veel die stelletjes geworden zijn, maar dat ging altijd anders. Ik zal je er wel eens over vertellen, als je wilt.’
‘Graag. Ik hoor je sowieso graag praten.’
‘Weet je al aan welk muziekinstrument je dan denkt?’
‘Een harp komt het dichtst bij.’
‘Dat is geen blaasinstrument.’
‘Nee, maar ook mooi om te zien.’
‘Vleier. Tot morgen. O, morgenmiddag ga ik niet naar het meertje, ik heb behalve huiswerk nog meer te doen. Misschien ga ik wel even in de Manor zwemmen, voor ze afvragen waar ik blijf, ik ben er van de week nog niet geweest. Door eh een bekende oorzaak. Ik vertel je volgende week op school misschien wanneer ik weer naar het meertje ga. Jij ziet maar.’
‘Ik snap het. Tot morgen, op school, Vicky.’
Ze gingen ieder huns weegs.

 Zaterdag

Michel stopte zaterdagmiddag bij het begin van de weg naar de camping, omdat hij Vicky over de Wellingten Avenue aan zag komen fietsen.
Ze stopte grinnikend naast hem.
‘Toeval?’
‘Natuurlijk. Het zal niet komen omdat we op de dag af even oud zijn.’
‘Nee. Heb je zoiets met je tweelingzus?’
‘Nee. We zijn natuurlijk twee-eiig, we lijken eigenlijk totaal niet op elkaar. Laten we verder fietsen.’
Dat deden ze.
‘Weet je, hoe laat je geboren bent, Vicky?’
‘Om twee uur ‘s nachts.’
Nu grinnikte hij.
‘Ik ook, zo ongeveer. Dan schelen wij minder dan mijn zus en ik.’
‘Tja. Weet die iets van ons?’
‘Ik heb gisteren thuis verteld dat, als het nog een tijdje goed met ons ging, jij mijn vriendinnetje wilde worden.’
‘Erg tactisch. Weet je zus iets van het meertje?’
‘Ik weet het niet, ik heb er niets over gevraagd. Maar ze komt er wel achter, ik had er vóór school al iets over gehoord.’
‘Zou ze dan durven komen?’
‘Geen idee. Zou je eventueel een goede hulp voor haar weten?’
‘Wel méér dan één. Ze ziet er goed uit.’
‘Ik heb haar gisteren eigenlijk pas eens goed bekeken. Tien procent minder goed dan jij.’
‘Vleier.’
‘Het komt waarschijnlijk, omdat ik jouw moeder er ook iets beter uit vind zien dan mijn moeder. Dat komt waarschijnlijk van de stress. Ze heeft het druk en trekt dat zich aan. Ik heb de indruk dat jouw moeder zich niet zo gauw druk maakt. Wel veel gedaan heeft, volgens de site, maar waarschijnlijk iets meer op haar gemak.’
‘Ja. Ze kon zich zo druk maken als ze wilde, maar er hoefde eigenlijk niet veel, zegt ze.’
Ze stalden hun fietsen, liepen naar de kluisjes, kleedden zich uit, zochten een lege plek op de zonneweide en gingen daar zitten. Omdat hij tijdens het uitkleden een stijve begon te krijgen, moest hij halverwege de zonneweide zijn handdoek voor zijn buik doen.
‘Ik wil even met je apart blijven, om wat te praten. Tenzij je met een meisje het water in wilt. Je kan al, kennelijk.’
‘Ja, maar ik kan wachten. En dan graag met jou.’
‘Beloofd is beloofd. Hoe is je vorige bezoek je bekomen? Praat alsjeblieft net zo vrij als toen. De andere jongens kunnen er niet zo over praten. Ik heb natuurlijk alles ook weer overdacht, ik vond het erg prettig dat je zo vrij was. Bijvoorbeeld, dat je de klodders voelde komen, voor ze eruit spoten. Dat had ik nog niet gehoord.’
‘Ze moeten het ook voelen, dat is vast natuurlijk. Ik heb de rest van de dag een heerlijk gevoel in mijn pikkie gehad. En ik ben er nog trots op dat ik meer zaadjes dan andere twaalfjarige gespoten heb en een meisje klaar heb laten komen, waar ze tevre- den over was.’
‘Is dat een verslag of reclame voor jezelf?’
‘Een verslagje. Verder heb ik hoop, dat het voortaan minstens zo goed zal gaan.’
‘Ik ook.’
‘Fijn. Verder vind ik het eigenlijk niet horen, dat ik met een stijve bij mijn vriendinnetje zit. In het water zou dat vroeg genoeg zijn.’
‘Ja, maar je went wel. De meeste jongens kunnen na een tijdje zonder handdoek zitten. Als ze een te kleine hebben weten mei- den wel wat ze kunnen doen, zonder ze aan te raken, om ze wat omhoog te krijgen.’
‘Mag ik evengoed eventjes kijken?’
‘Ja, slimmerd.’
Ze liet hem eventjes tussen haar benen kijken.
‘Dank je wel. Jongens moesten eigenlijk ook alles kunnen verstoppen.’
‘Liever niet. Van een rimpelloze van een lieve jongen krijg ik het lekker warm.’
‘Ik maakte je heet?’
‘Ja. Bloedheet. Toen ik je stijve in mijn hand had en jij mijn gleuf streelde had ik, als dat mocht, schrik niet, wel met je willen neuken.’
‘Vicky!’
‘Daar is dat toch voor? Alleen omdat dat sociaal ongewenst is wordt het niet gedaan. Nu zat ik met de kriebels in mijn doos tot ik me er vanaf kon helpen. Ja, ik moest mezelf vingeren om daarna af te kunnen koelen.’
‘Nu moet ík zeggen, wat moet ik nu met jou. Ik kan je dat toch niet aandoen?’
‘Kalmeer maar. Ik had het al een tijd niet meer gedaan. Een paar keer, toen ik hier net kwam en nog vaker wilde dan het mocht. Ik kan me nu inhouden. Aan jou wen ik ook wel. Ik heb wat bedacht, Michel. Het lijkt me het beste, als je niet vaker dan één keer per maand me mee het water in vraagt. Later is dat eventueel naar beneden of naar boven aan te passen. Leef je verder maar met andere meiden uit. Keus genoeg. Als je het lef hebt kan je ook oudere vragen.’
‘Ik zal me er aan houden.’
‘Ik hoop, dat je het niet zo erg vind als je mij met een jongen het water in ziet gaan.’
‘Niet zo, waarschijnlijk. Vicky, ik wist theoretisch al aardig wat, nu ook een beetje praktisch. Mag ik je wat vragen over eh vrijen?’
‘Natuurlijk. Ik weet wel iets van, maar ik heb het zelf niet gedaan.’
‘Omdat dat sociaal ongewenst is. Kan je me dat uitleggen? Bedoel je vóór het huwelijk?’
‘Nee, als je te jong bent. Wat relatief is. Meer aan de hoeveelheid verstand dan aan de leeftijd gebonden. Sinds de komst van voorbehoedmiddelen is het vóór een huwelijk ook goed mogelijk. Ik heb er wel eens wat over van Johnny gehoord. De zoon van John en Maureen, de beheerders hier. Die hielp al jong zijn vader met het legen van de afvalbakken. Daar kijk je natuurlijk eerst in, of die wel geleegd moeten worden. Dan zag hij er wel eens condooms in liggen. Gebruikte. Van het gebruik van de pil zie je natuurlijk niets. Niet alleen getrouwden vrijen hier ‘s avonds, ook wel ongetrouwden. Dat moeten ze zelf weten, ze zijn boven de achttien. Al moet het wel bedoeld zijn om kennis te maken. De jongens hoeven ‘s avonds geen handdoek voor hun stijve te houden, ze mogen zich ook laten helpen en er op lozen. Als het gras maar schoon blijft. Er wordt heel wat genoten en meegenoten. Ik heb dit natuurlijk van horen zeggen.’
‘Ja. Tjonge.’
‘We kregen de laatste week op school hier in het dorp voorlichting van de dokter, omdat we, wat hij met een grijns zei, naar de zondige stad zouden gaan. Over het voorzichtig zijn met contacten aangaan. Dat heb je een beetje gemerkt. De dokter had cijfers over het aantal echtscheidingen en abortussen bij ons en in de stad. In de stad nogal wat, bij ons hoogstens één echtscheiding per jaar, maar al heel lang geen enkele abortus. Dankzij dit meertje, Michel. We hebben jaren de tijd om een geschikte partner te vinden en daar ook alvast wat mee te oefenen. Zolang dat niet lukt, een geschikte partner vinden, kan er toch lekker afgereageerd worden.’
‘Ja. Al genietend.’
‘Ja. Het is zo gekomen gedeeltelijk door Simone, met steun van haar man, en door mijn moeder en Maureen. De rest ging vanzelf. Zoals, dat nu de oudste meiden toezicht houden. Maar dat merk je pas als er iets niet goed gaat.’
‘Zoals?’
Vicky grinnikte.
‘Als je nu zonder handdoek op zou staan, zou je binnen de minuut bij de kluisjes liggen. Er zou er één wachten tot je aange- kleed was en je vertellen dat je een maand niet mag komen. Bij herhaling nooit meer.’
‘Hoe krijgen ze een jongen zo snel bij de kluisjes?’
‘Meerdere meiden, misschien jongens, per arm en been. Dat redt niemand.’
‘Nee. Tjonge.’
‘Ja, jongen. Alles bij elkaar zijn er toch niet veel regels?’
‘Ik weet het niet. Afgezien van wat je moeder zo tactisch opgeschreven heeft en wat ik nu al verder weet, zijn er vast nog onge- schreven regels. Zoals, je mag hier niet gekleed komen.’
‘Dan kan je net zo goed op de camping blijven, daar moeten ze minstens een broek aanhouden. Michel, gewoon meespelen. Je mag, als nieuweling, foutjes maken. Welke vertel ik niet, blijf maar spontaan.’
‘Slimmerd. Geen wonder, met die cijfers, dat de dokter hier tevreden over is.’
‘Ja. Maar hij heeft daaraan ook meegeholpen. Een meisje uit het dorp krijgt nergens in het land de pil, dat heeft hij zo geregeld. Vraag je ouders maar. Alleen bij hem, na een uitvoerig gesprek. Hij kent iedereen, hij is ook al eeuwen schooldokter. Als hij je te jong of nog te onverstandig vindt krijg je hem niet. En als het toch fout gaat moet ze met de jongen en hun ouders bij hem komen. Dan krijgen ze op hun donder en zij de morning-after pil, of wat er nodig is. Ik wist dat vóór zijn lesje al, dat had mijn moeder me al verteld. Al dacht ze dat ik verstandig genoeg was om niet zo stom te zijn. Nou, bijna.’
‘Er was tussen die coniferen geeneens plek om te gaan liggen.’
Vicky grinnikte.
‘Het kan ook staand, zeggen ze.’
‘O. Ja, vast, maar dat lijkt me niet ideaal.’
‘Ideaal is, volgens Simone, in je huwelijksnacht. Kan je daar niet op wachten, doe het de eerste keer dan zo feestelijk mogelijk en daarna vaak.’
‘Ik denk, dat zij het eerste gedaan heeft.’
‘Ja. Verhaaltje horen?’
‘Graag.’
‘Haar man, Mark, de graaf nu, was toen geen maagd. Dat wist ze, hij was eerder getrouwd geweest. Maar zijn eerste vrouw was na een jaar of vijf overleden.’
‘Ach. Wat erg. En toen nóg een keer zijn vrouw verliezen. Lijkt me vreselijk.’
‘Ja, dat kan niemand zich voorstellen, er zijn er ook niet veel die zoiets meegemaakt hebben. In het dorp in ieder geval niet.’
‘Je weet veel over het dorp.’
‘Ja. Van de site, van mijn moeder en van de graaf en zijn familie. Ik ben gisterenavond naar het zwembad geweest. Ik heb ook met de graaf en zijn vrouw, oom Mark en tante Renee, gepraat. Ze hadden me al gemist. Ik heb ze verteld waardoor. Dat er een jongen uit de stad, een klasgenoot, achter me aanliep, wat ik eigenlijk niet wilde, maar het toch graag toestond.’
‘Dank je wel, Vicky.’
‘Dat wist je al. En ik wist, dat ze erg meelevend zijn en dat ik ze alles kon vertellen. Ze helpen graag, als dat ergens bij nodig is.’
‘Bij jou toch niet?’
‘Ze hebben me wel raad gegeven hoe ik je lief op een beetje afstand moet houden. Die ene keer per maand was hun advies.’
‘O. Weten ze van je eh bijna misser?’
‘Ja. Ze begrijpen dat, Michel. Ze hebben allebei veel meegemaakt, ook op dat gebied. Verder met het verhaal, dan snap je dat. Renee is dus de derde vrouw van Mark, maar ook zijn jeugdscharrel.’
‘Toeval?’
‘Min of meer. Schrik niet. Die twee hebben op hun zestiende een maand of vier om de andere avond urenlang met elkaar geneukt.’
‘Vicky! Gevreeën, dan.’
‘Nee, geneukt. Vrijen doe je met je geliefde. Met een aanloop, om naar bed te gaan. Dan eerst kussen en strelen. Dan erin en elkaar lekker strelen. Tot één van twee het niet meer houdt en de eindspurt neemt. Daarna het lief beëindigen. Maar zij hadden elkaar in een disco ontmoet, ze nam hem mee naar huis en verleidde hem daar. Dat om de andere avond was om eh zijn zaadjes weer aan te laten vullen. Geen aanloop, hij moest haar zo vaak mogelijk klaar laten komen, als hij een tijdje niet kon haar vingeren. Ze praatten amper met elkaar, maar toen ze zich na een paar maanden toch aan hem ging hechten stopte ze met hem. Ging met anderen verder, die had ze tussendoor ook, op de avonden dat hij er niet was.’
‘Tjonge.’
‘Ja. Ik kan me daar iets bij voorstellen, ik zou het met jou ook wel willen. Maar dat is niet goed, dus doe ik het niet.’
‘Ik durf niet te zeggen dat ik je de kans niet zou geven.’
‘Erg eerlijk van je. Ze heeft hem er ingeluisd, Michel, dat geeft ze toe. Hij was zo lief en vlot, dat ze dacht dat hij geen amateur was. Na een tijdje bloot op bed spelen en doen wat we hier in het water doen heeft ze zich op hem geduwd. En hem ontmaagd, zonder dat ze dat wist. Hij was te laat om wat te zeggen, hij zei daarna ook niets, om ervaren te lijken.’
‘Hoe weet je dat allemaal? En waarom mag je dat weten?’
‘Ik kreeg al jaren wat mee, als ik de groten in het zwembad met elkaar hoorde praten. Ik heb wat aan mijn moeder gevraagd en aan oom Mark zelf. Ik mocht het weten, want het diende al vroeg als waarschuwing voor de hele familie en hun vrienden. Nu nog steeds voor de jongeren. Niet te vroeg, te vaak, te ver gaan. Mark en Renee raakten uit elkaar, omdat Renee het te vroeg voor verkering vond. Nou, met twaalf is mij dat helemáál te vroeg. Ze zijn allebei een paar jaar later met een ander getrouwd. Renee vond een jongen, die ook een woeste jeugd had gehad, maar het met haar goed wilde doen. Dat lukte, Renee was al een hoop gekalmeerd, bij haar verstand gekomen. Mark ontmoette Vivian. Dat begon ook moeilijk, hij wilde te snel te veel. Toen later Mark en Simone getrouwd waren en hun kinderen een jaar of achttien waren ontmoetten ze elkaar weer en werden bevriend. Simone had alles al van Mark gehoord en het hun kinderen, de ouders van Emily en Bianca, ook verteld, als waarschuwing. Dat heeft gewerkt, ze speelden met hun verkeringen bloot in de tuin en in hun zwembad, maar ze zijn toch maagdelijk getrouwd. Ze mochten wel, toen ze wat ouder werden, af en toe op hun kamer afreageren. Zie je, waar de manier van omgang met elkaar hier vandaan komt?’
‘Ja. Mag ik concluderen, dat ze dat verhaal al snel aan je moeder verteld hebben?’
‘Ja, slimmerd. Daarom heeft ze meegewerkt om het meertje te maken. Niet zo lang nadat Simone overleed werd Renee weduwe. Ze kwam toen uit Florida, waar ze inmiddels woonde, hier een weekje bijkomen. Bij haar oude vriend. Na weer een paar weken in Florida hield ze het daar in haar eentje niet uit en mocht op de Manor komen wonen. Na een tijdje raakte ze met Mark aan de scharrel. Het begon als elkaar troosten. Verder ging het niet zo makkelijk, want ze wilden allebei dat het niet ging als toen ze zestien waren. Ze zijn nu erg gelukkig met elkaar. En vrijen zoals het hoort.’
‘Je praat zo ongeveer als je moeder schreef. Maar ik kon het volgen. Een verhaal vol lief en leed. En opvoedkundig.’
‘Drie keer leed bij het overlijden van hun echtgenoten. En eerder vast wat bij hun uit elkaar gaan. Maar verder veel genieten. Gemiddeld drie keer drie, zoals het genoemd wordt. Proberen drie keer per dag te vrijen, en hij per keer drie ladingen lossen. Lozen.’
‘En je ouders?’
‘Door die grote ballen van mijn vader zes keer zes. En wat graag. Tom loost vast al minstens vijf klodders per keer. Hij is nog niet volgroeid.’
‘Wat weet je veel.’
‘Je mag veel vragen. De ouderen helpen graag, ze weten dat het soms moeilijk kan zijn.’
‘Zou je het moeilijk vinden om nu het water met me in te gaan?’
Ze glimlachte.
‘Een beetje, lieverd. Maar vergeet niet dat we een afspraak hebben. Ik wil niet aan je verslaafd raken. En ook niet dat jij het aan mij wordt.’
‘Ik zal proberen me er aan houden.’
Ze stonden op en gingen het water in. Vóór hij een borst van haar kon pakken had ze zijn stijve al vast.
‘Ik heb gisterenavond in het zwembad wat vergeleken, ik vond er geen een zo lekker als de jouwe. Ik snap het niet, hij ziet er zo gewoon uit.’
‘Je snapt het best, Vicky. Het komt, omdat je gevoelens voor me hebt.’
‘Ja. Steeds meer. Ik vond het weer zo fijn om met je te praten. Ik zou het graag doen met je stijve in mijn hand.’
‘Ja, dat is weer heerlijk. Op je kamer?’
‘Daar mag je voorlopig niet meer komen. En zeker je daar niet meer uitkleden. Oh, ik moet je strelen, lieverd, ik kan mijn hand niet stilhouden. En ik hoef het niet meer voorzichtig te doen. Houd me vast, ik wil met mijn andere hand je ballen pakken.’
Ze deed het.
‘Ik heb dit niet eerder gedaan, alles tegelijk beetpakken, maar van jou houd ik graag alles vast.’
‘Nou, heel graag. Zal ik je doos tegelijk strelen?’
‘Nee, streel mijn borst maar verder. Dat is al genoeg tegelijk.’
‘Voor mij ook. Oh, wat streel je lekker. Oei. Zeker niet voorzichtig.’
‘Beter dan Bianca?’
‘Ik vind het van jou veel fijner. Oooh.’
‘Het kan nog fijner, dat weet je wel. Om je te laten komen.’
Ze streelde nog steviger.
‘Jaaah. Oooh, heerlijk. Oooh, ik begin te komen, Vicky.’
‘Doe het niet te weinig met andere meisjes, dan gaat het wat langer duren, als je meer gewend bent.’
‘Hopelijk. Oooh, daar komt het.’
Hij maakte schokkend en kreunend drie wolken in het water.
‘Ik voelde ze gaan, joh. Wat een grote klodders.’
‘Oooh. Jaaah. Heerlijk. Je deed het veel liever en lekkerder dan Bianca.’
‘Veel verschil kan er niet zijn, het is een simpele beweging. Maar je denkt het vast, omdat we gevoelens voor elkaar hebben.’
‘Dat ook, maar zo simpel is die beweging niet. Het is niet simpel op en neer bewegen, het tempo en hoe je er in knijpt maakt verschil. En dat deed je fijner. Vooral op het eind. Ik spoot heerlijk.’
‘En al lekker veel, ik zag het. Fijn. Kom nu maar bij. En laat mij dan merken wat je geleerd hebt.’
‘Ik ben vast te langzaam. Ik vind het zo intiem om je zo diep te gaan bevoelen.’
‘Ik wil het graag, lieverd. En met het goede tempo.’
‘Ik hoop het.’
Hij begon voorzichtig. Pakte haar doos, masseerde die en zocht toen met zijn middelvinger haar gleuf op. Hij streelde er eerst over, toen iets tussen haar lipjes.
‘Vicky, mag ik echt verder?’
‘Je moet, je maakt me zo heet. Vinger me, lieverd.’
Hij begon ermee. Hij verwachtte steeds dat ze hem het tempo aan zou geven, maar dat deed ze niet. Hij richtte zich naar het tempo van haar ademhaling, wat al gauw hijgen werd, en ging langzamer zodra ze haar ogen dicht deed en begon te schokken. Hij vond, dat ze nogal woest klaarkwam. Zodra ze uitgeschokt was trok hij zijn vinger terug en streelde haar doos zachtjes. Na even deed ze haar ogen open en keek hem ernstig aan.
‘Er klopt iets niet. Je hebt me niet alles verteld. Je hebt al meer ervaring dan ik.’
‘Nee, alleen één keer met Bianca.’
Ze maakte zich los, liep het water uit naar hun plek en ging zitten. Hij kwam naast haar.
‘Hoe dan ook, vond je het lekker?’
‘Dat moet je gemerkt hebben. Je bent geen amateur. Je bent beter dan een vijftienjarige. Ouder heb ik nog niet gehad.’
‘Ik heb je alles verteld. Als je denkt dat ik geen amateur bent, bedank dan Bianca maar. Ik moest sneller gaan als haar adem- haling sneller werd en langzamer als ik merkte dat ze klaar kwam. Ik eh merkte het bij jou goed, je schokte erg.’
‘Ja, omdat het nog nooit zo lekker was. Oh, Michel, houd je alsjeblieft aan onze afspraak, je maakt me gek.’
‘Als je me niet kwalijk neemt, ik denk dat je een beetje overdrijft.’
‘Eerder het omgekeerde. Ik voelde zo, dat je je best deed. Je deed het van het begin af aan steeds precies goed. Ik had verwacht je een beetje te moeten helpen, maar dat was ik al gauw vergeten. Ik vond het geen vingeren, maar met je vinger met me vrijen. Wat moet je goed worden, later, met je stijve.’
‘Nou! Hoe dan ook, ik vind het heel fijn dat het goed ging.’
‘Goed? Meer dan uitstekend. Je ging al zo lekker en lief naar binnen. Echt pas je tweede keer?’
‘Ja, Vicky, echt.’
‘Onvoorstelbaar. Ik moet dan inderdaad Bianca een keer bedanken. En ze moet me meer vertellen, ze zei niet veel.’
‘Nee. Ze vond me wel een snelle leerling. Afgezien van het begin, toen ik er amper in durfde. Maar ze bleef doorduwen, tot ik er niet verder in kon. Dat had ik niet verwacht.’
‘Niet zo slim, je stijve is langer dan je vinger.’
‘Ik wil er liever niet aan denken wat ik daar later mee kan doen. Als ik nu even toch verder denk, vind ik het eigenlijk een raar idee, om dan mijn klodders in een meisje te spuiten. Al is dat het natuurlijkste wat er is.’
‘Ja, daar probeer ik ook niet aan te denken, al ben ik daar niet bang voor. Ook niet om ontmaagd te worden, dat is ook natuurlijk. Wel een beetje om een kind te krijgen, ik zei al, dat ik liever eieren zou leggen. Maar ik zou het er voor over hebben als ik daarvóór heel vaak zo lekker als net kon genieten. Nee, nog lekkerder, door zo’n lekkere stijve als de jouwe.’
‘Je mag me daarvoor reserveren, Vicky.’
Ze grinnikte.
‘Wat druk je je weer mooi uit. Ja, ik weet, dat als ik je wat afhoud, ik het risico loopt dat een ander meisje er met je vandoor gaat. Maar ik kan nu niet anders. Hoe raar dat misschien ook is.’
‘Je moet doen wat je het beste lijkt. En niets tegen je gevoel.’
‘Maar het is wél tegen mijn gevoel. Ik zou nu al met je naar bed willen, ons lekker uitleven, er alleen voor het hoogst nood- zakelijke uitkomen. Maar dat kan nu eenmaal niet. Ik hoor ook kennis te maken met meer jongens. In ieder geval nog een paar jaar. Voor zo ver ik weet is hier nog geen meisje voor haar zeventiende getrouwd. Wat uitkomt met dat ik eigenlijk voor mijn vijftiende geen verkering wil.’
‘Mét je vijftiende?’
‘Ik kan nu niets anders zeggen dan, wacht maar af. Maar eigenlijk ben ik bedroefd. Dat red je nooit, al dat gefiets heen en weer.’
‘Het is maar de helft, hierheen gaat naar beneden.’
‘Maar terug is het zwaarder, heuvel op.’
Hij grinnikte.
‘Maar dan ben ik vast minder zwaar, leger.’
Ze grinnikte ook.
‘Ja, maar dat telt niet aan. Tussen de één en twee c c, volgens mijn moeder. Nou, bij mijn vader vast het dubbele. Maar veel wegen zal dat niet.’
‘Nee. O, daar loopt Bianca. Wil je nu met haar praten?’
‘Ja.’
Vicky zwaaide, tot Bianca het zag, naar hun toekwam en ging zitten.
‘Een kleintje, Michel? Ik vraag maar niets.’
‘Nee, maar ik jou wel, Bianca. Hij zegt, dat ik zijn tweede ben, maar ik heb moeite om dat te geloven. Ik heb net de beurt van mijn leven gehad.’
‘Misschien heb je het tot nu toe niet zo getroffen.’
‘Ik heb tot nu toe steeds iets moeten helpen om het wat lekkerder te vinden. Ik vond dat niet abnormaal, jongens hebben zo iets niet en moeten maar wat gokken. Maar ik had geen enkele aandrang om Michel te helpen, zo perfect deed hij het. Van het begin tot het eind. Een erg heftig eind.’
Bianca keek een tijdje nadenkend.
‘Tja, dat zou kunnen. Ik heb hem wel een beetje geholpen, hij durfde er niet zo ver in. En hij bleef wat langzaam, tot ik hem vertelde dat het wat vlugger moest en hij op mijn ademhaling moest letten. Daarna ging het prima. De rest komt vast, omdat hij erg zijn best gedaan zal hebben omdat hij gek op je is. Ik was maar een oefenobject.’
‘Zo zag ik dat niet, Bianca. Ik wilde graag dat jij ook lekker klaar kwam, na mij zo verwend te hebben.’
‘Ik kwam ook lekker, je port niet, je streelt, met je lekkere vinger. Ik wil je nog wel eens.’
‘Graag, Bianca. Al doe ik het het liefst met Vicky. Maar die wil me de eerste jaren niet te vaak. Wat ik haar niet kwalijk kan nemen.’
‘Ik zit in dubio, Bianca. Weet je nog waarom tante Renee op haar zestiende met oom Mark stopte?’
‘Ja, natuurlijk. Al jaren. Ook van haarzelf.’
‘Aan de andere kant ben ik bang dat hij aan een ander meisje blijft hangen.’
‘Tja, je weet maar nooit. Ik zou hem in de gaten houden. Hem vaker vragen als je ziet dat hij vaker met hetzelfde meisje gaat. Als het je dan niet lukt om hem van haar af te krijgen, zal je er bij neer moeten leggen dat je hem kwijt bent. Of hem voor de zekerheid eerder voor jezelf houden. Maar ook dat blijft een gok. Zo gaat het nu eenmaal, je bent niet de enige die met dat probleem zit. En je weet het, je moet niet te ver gaan om te proberen hem aan je te binden. Dat werkt niet goed uit.’
‘Ja. Dank je, Bianca. Voor je raad en voor zijn opleiding.’
‘Ik zei al, ik wil hem nog wel eens. Mag wel, hè? Ik wil toch geen verkering met een stuk jongere jongen.’
‘Natuurlijk mag je. Als hij wil. Maar na vanmiddag interesseert zijn leeftijd me niet meer, al zijn we even oud. Hij is zo goed.’
‘Ach, liefje. Doe je voorzichtig met haar, Michel?’
‘Ik doe mijn best, omdat ik haar probleem snap. Ik kan haar alleen maar minder vaak vragen, minder goed kan ik het bij haar niet doen. Je deed het fijn bij me, Bianca, maar ik denk dat voor mij niemand tegen Vicky op kan. Ik weet nu wat, bij wijze van spreke, de zevende hemel is. Al verwacht Vicky, dat ik het met mijn onderdeel wat daarvoor gemaakt is nog beter zou kunnen.’
‘Ook voor jou geldt, probeer haar daar niet mee te verleiden. Tenminste, de eerste jaren niet. Sterkte, allebei. En toch veel plezier.’
Bianca stond op en liep weg. Michel nam een hand van Vicky tussen zijn handen.
‘Ik vind het heel erg, dat ik het je zo moeilijk maak.’
‘Daar kan je niets aan doen. Het is jouw schuld niet, maar toeval. Ik moet al een beetje van je houden, anders zou ik er toch niet zo mee zitten?’
‘Ja, minstens een beetje. Maar je zou blij moeten zijn, niet treurig. Al snap ik je wel. Het blijft inderdaad een gok. Tot aan een huwelijk, Vicky.’
‘Ik wou, dat het zo ver was.’
‘Zo werkt dat niet, je kan je jeugd niet overslaan. Alleen proberen er het beste van te maken.’
‘Ja. Dank je. Ik zal wel bijtrekken en dat kunnen doen. Tjonge, ik heb nog nooit een treurige bui gehad.’
‘Ik heb ook wel eens betere gehad. Maar ik ben wel heel blij dat je al zo veel om me geeft. Je hebt ook al een paar keer lieverd tegen me gezegd.’
‘O. Ongemerkt, dan. Lieverd, ik wil je nu graag als vriendje. Niet alleen omdat het in het water zo fijn met je was, maar verder blijf je zo fijn praten. Ondanks dat ik zo moeilijk doe.’
‘Dat doe je toch niet expres? Je zit in de knoop met je gevoelens. Het gaat anders dan je gedacht had, gepland had. Je had op je gemak willen spelen tot je na jaren iets meer ging voelen voor een bepaalde jongen. Zo ver ben je nu al, maar dat wil je eigenlijk niet. Ik wel, ik vind het heel fijn om je vriendje te mogen zijn. Het lijkt me het beste, dat we allebei voorlopig verder spelen en één keer in de maand in het water met elkaar.’
Ze trok haar hand terug.
‘Ja. Ik wil advies, Michel. Van mijn ouders en van oom Mark en tante Renee. Goed?’
‘Natuurlijk.’
‘Ik wil graag dat je daarbij bent.’
‘O. Goed.’
‘Ik zal een afspraak met oom Mark maken. En dan om daarvóór met mijn ouders te praten. Het lijkt me voor jou het makkelijkst als je een keer bij ons komt eten en dat we daarna naar de Manor gaan.’
‘Goed.’
‘Wil je daar op zijn kantoor of in hun woonkamer of in het zwembad praten?’
‘Wat jou het beste lijkt.’
‘Dat is in het zwembad. Zoals tante Simone gezegd heeft, in natuurlijke staat kan je het fijnst over natuurlijke dingen praten.’
‘O. Bloot?’
‘Ja. Oom Mark is vroeger chirurg geweest. En ze hebben allebei veel ervaring met jeugd, sinds ze in de Manor een zwembad hebben. Het meertje is van iets later.’
‘Ze zijn niet zo jong meer, hè?’
‘Nee, maar wel gezond, vast omdat ze vaak een beetje zwemmen. Oom Mark zegt, wat me ook jong houdt is naar bloot vrouwvolk kijken, daar een beetje aan voelen en aan mij laten voelen. Tante Renee vindt dat niet erg, het houdt hem in bed ook jong, zegt ze. Ze doet ook mee. Enne jong geleerd is oud gedaan.’
‘Vicky toch.’
‘Het is erg fijn, om daar met ze en met andere ouderen te praten, omdat ze allemaal rustig en lief zijn.’
‘En aan elkaar zitten.’
‘Goed onthouden. Alleen wat strelen, Michel. Durf je?’
‘Als jij het wil wel.’
‘Fijn. Nog even twee waarschuwingen. Als je het niet erg vindt dat ik die nu pas vertel.’
‘Ik haak niet zo gauw af, als jij vindt dat er iets moet gebeuren. Al kan ik even aarzelen.’
‘Ja, ik weet het, lieverd. De eerste is voor jou niet zo interessant. Oom Mark heeft nogal een dikke pik.’
‘O. Om jaloers op te worden?’
‘Alsjeblieft niet. De jouwe is groot genoeg.’
‘Voor nu of bedoel je voor later?’
Ze grinnikte.
‘Je blijft proberen, hè?’
‘Ja. Sorry.’
‘Niet zo erg, dat weet je, als je het maar niet te bont maakt. Ik bedoelde voor nu. Maar ik moet toegeven, dat ik ook wel eens aan later denk. Jij?’
‘Af en toe. Maar als bijzaak. De hoofdzaak voor me is om bij je te zijn.’
‘Mijn moeder zei laatst, ik houd vreselijk veel van je vader en ben het liefst zo dicht mogelijk bij hem. Daarmee bedoelde ze niet tegen hem aan, dat weet ik, maar hem erin. Ik denk, dat ik veel van mijn moeder heb. Al is die er vrij laat mee begonnen.’
‘Ik ben erg gelukkig, dat je zo eerlijk over zulke dingen praat. Maar begin er niet te vroeg mee. Zelfs niet met mij.’
‘Nee. Mijn planning blijft, geen verkering voor mijn vijftiende, niet trouwen voor mijn achttiende. Ik weet nog niet wanneer ik met vrijen zou willen beginnen, vóór mijn huwelijk zeker met voorbehoedmiddelen. De pil, natuurlijk. Een condoom hoeft dan vast niet, ik ga het alleen doen met een nette jongen, waar ik mee wil trouwen.’
‘Prima, Vicky.’
‘Goed. De tweede waarschuwing. Tante Renee heeft nogal grote borsten.’
Hij knikte in de richting van een meisje dat langs liep.
‘Zoals die daar?’
‘Nee, groter. En ze hangen niet.’
‘Goed. Ik zie wel.’
‘Ja, zoals oom Jamie bij zijn eerste keer, dat hij die van Simone zag, gezegd moet hebben, daar is niet overheen te kijken. Renee heeft twee cupmaten kleinere, maar daar kijk je ook niet overheen. Zullen we naar huis gaan?’
‘Ja. Het lijkt me beter om niet tussen de coniferen te gaan, lieverd. Alleen een kusje aan het begin van de weg naar de camping.’
‘O. Ja. Je bent lief, dat je daar vanaf wilt zien. Ik was het inderdaad van plan. Misschien over een tijdje, als ik wat aan je gewend ben en me niet op je wil storten als ik het heet van je krijg.’
‘Ik hoop wel, dat je niet te veel afkoelt en ik je vriendje mag blijven. Liefst meer.’
‘Waarom meer?’
‘Ik zou graag willen dat jij ook voelde dat wij bij elkaar horen. Wel met anderen praten, maar alleen met elkaar in het water gaan. Zo kuis als je ouders zich vroeger gedroegen hoeft nu ook weer niet.’
‘Ik wil voorlopig toch ook met andere jongens het water ingaan. Om te doen wat de meesten vinden wat hoort, kennismaken. Ik hoop voor jou dat ik daar gauw genoeg van heb en alleen jou wil. Jij bent op slag verliefd op me geworden, Michel, en je denkt vast, je hebt al gezegd, dat je van me houdt. Ik doe dat nog niet van jou, denk ik. Ik ga wel heel langzaamaan steeds meer voor je voelen. Dat ik soms heet van je word mag niet meetellen, vind ik. Dat vind ik bijzaak. Ik wil niet op de tante Renee van vroeger gaan lijken.’
‘Dank je wel voor je eerlijkheid, schat.’
‘Schat?’
‘Hoor je dat liever niet? Zal ik, net als jij, lieverd blijven zeggen?’
‘Zeg maar wat je voelt. Als niemand anders het kan horen. Je mag, als het je gevraagd wordt, wel toegeven dat je mijn vriendje bent, maar er niet mee te koop lopen, zoals dat heet.’
‘Goed, schat.’
‘En niet te klef doen. Sorry. Ik wil niet bazig doen, je bent een vrije jongen.’
‘Die graag aan al je wensen voldoet.’
Hij grinnikte.
‘Nee, niet aan alle. Ik voel me vrij genoeg om er toch grenzen op na te houden.’
Ze pakte een hand van hem.
‘Niet om je ergens toe aan te sporen, maar door dat soort opmerkingen van je praat ik zo graag met je. En ga ik meer om je geven.’
Hij kreeg vochtige ogen.
‘Als het zou kunnen zou ik nog meer van je gaan houden, als je zo eerlijk en open tegen me bent.’
‘Eerlijk duurt het langst. Je moeten inhouden is niet fijn. Ergens omheen draaien ook niet en liegen is natuurlijk helemaal niets. Dat komt toch uit. Zeg, waar haalde je het lef vandaan om me tussen de coniferen bij een borst te pakken?’
‘Het ging vanzelf. Jij moet toch even nagedacht hebben voor je in mijn broek ging.’
Ze grinnikte, liet zijn hand los, ging onder zijn handdoek, masseerde zijn zak even, pakte daarna zijn stijve onderaan beet, ging met haar hand daaromheen naar boven tot het eind en haalde haar hand onder de handdoek vandaan.
‘Ik heb nu ook heel even nagedacht voor ik het deed. Je protesteerde niet, dus zal het niet over een grens van je gegaan zijn.’
‘Nee, het was er een heel eind onder. Vicky, ik zal me wél in moeten houden. Om niet te vaak te zeggen wat ik voor je voel en om je niet in mijn armen te nemen en te kussen. En een borst te strelen.’
‘Ja, houd je maar in. Ik zal proberen af en toe wat extra’s voor je te doen. Niet te vaak, om het voor ons allebei niet te moeilijk te maken.’
‘Graag.’
Ze stonden op en gingen naar huis.

 Naar de Manor

‘We moeten nog telefoonnummers wisselen, Michel. Ik had je willen bellen om je te vragen of je vanmiddag na school bij me thuis wilde komen en na het eten mee naar de Manor. Nu moet je eerst naar huis, om je fiets te halen.’
‘En om toestemming te vragen. En dan kan ik mijn boekentas daar achterlaten, dan ben ik daar vanaf.’
‘Goed. Ik wacht voor school op je. Ik vind het niet leuk voor je om vandaag alleen te fietsen.’
‘Dank je. Maar waarom ga je niet mee naar mijn huis? Ik wil je graag even aan mijn ouders voorstellen. Als ze bezig zijn pauzeren ze maar even.’
‘Me showen?’
‘Voorlopig meer niet. Ik praat zo min mogelijk over je, maar ik wil graag dat ze even zien met wie ik omga. Jij gaat me vandaag ook een paar keer voorstellen.’
‘Je smoes is weer goed.’
‘Ik ben op sommige punten erg serieus, Vicky. En ook opgevoed om me tegenover ouderen fatsoenlijk te gedragen.’
‘En met jongeren te doen waar je zin in hebt?’
‘Vroeger niets, nu waar ze zin in hebben, zolang alles vrijwillig gaat. In het fatsoenlijke, natuurlijk. Ze vinden wat er bij en in het meertje gebeurt niet verkeerd. Dankzij de Wellingten-site.’
‘Goed, ik ga dan met je mee.’

Dat deed ze na school ook. Bij Michel thuis kwamen zijn ouders de hal in, nadat hij zijn schooltas neergezet had en hij drie keer de deurbel over had laten gaan. Ze gaven Vicky een hand.
‘Leuk om je even te zien, Vicky. Je ziet er ook leuk uit.’
‘Dank u, mevrouw.’
‘Ja. En zo gezond. Michel wordt ook minder bleek. Overal, waarschijnlijk.’
‘Zijn achterkant niet zo, meneer. Op een naaktstrand zou hij vast af en toe op zijn buik moeten liggen, bij het meertje hebben we daar een andere oplossing voor.’
‘Ik weet er iets van. Ik heb al gezegd, dat ik op de verkeerde plek geboren ben.’
‘U kunt wat inhalen. U bent daar ‘s avonds welkom.’
De vader van Michel grinnikte.
‘Je bent niet op je mondje gevallen.’
‘Michel ook niet, hij kan mooie opmerkingen maken. Daarom ga ik graag met hem om, al komt hij uit de stad. Maar hij leert erg snel onze dorpse gewoonten.’
‘Hij schijnt daar niet onder te lijden.’
‘Hij geniet er van.’
‘Ik ga verder met mijn werk, anders ga ik te veel van jou genieten. Tot ziens.’
‘Paps, mag ik met Vicky mee? Bij haar blijven eten? Ze wil me daarna aan een paar mensen voorstellen.’
‘Goed. Als je maar bereikbaar bent, op je mobieltje, voor noodgevallen. Maak het niet te laat.’
Hij ging zijn spreekkamer weer in.
‘Je hebt ons wel aan het werk gezet, Vicky. Om het direct te zeggen, we waren onzeker over zaadlozingen op jonge leeftijd. Maar we hebben er niets tegen kunnen vinden.’
‘Ik weet het. Ik heb regelmatig contact met de graaf van Wellingten, hij is chirurg geweest en heeft dat heel vroeger al uitgezocht. En om net zo direct te zijn, meisjes in het dorp leren om te zorgen dat jongens voorzichtig blijven, als ze met een meisje eh spelen. Anders kunnen die alles vergeten en zichzelf helpen. Er zal niet gauw wat beschadigen of veroorzaakt worden, maar voorkomen is beter.’
‘Tjonge. Je voorlichting had beter gekund, Michel, maar wie verwacht er zoiets. Evengoed zou je toch voorzichtig geweest zijn, hè?’
‘Ja, natuurlijk. Bij Vicky zeker. Nog voorzichtiger dan met mijn instrumenten.’
‘Dat zegt me wel wat. En jij, Vicky?’
‘Ik doe met genoegen ook voorzichtig met zíjn instrument.’
De moeder van Michel grinnikte.
‘Ik ga ook weer aan het werk. Tot ziens. Tot genoegen.’
Ze ging haar spreekkamer in.
‘Tjonge, Vicky, je hebt ze allebei overbluft. Ze hadden vast niet verwacht dat een meisje uit een dorp zo kon praten. Als ik je al niet wat langer kende had ik er met open mond bijgestaan.’
‘Die fout wordt meer gemaakt. Maar Wellingten wordt al eeuwen beïnvloed door de familie Wellingten. Het meeste personeel woonde en woont nog in het dorp. Vroeger namen ze de wat deftige stijl mee naar huis. Sinds de huidige graaf de vrije omgang. Doe gewoon tegen hem, vanavond. Hij is ook gewoon. En zo lief.’
‘Dat zei je eerder. De stijl van je moeder?’
‘Ja, zoiets. Al is er bij haar iets blijven hangen van haar manier van omgang met mijn vader, voor ze getrouwd waren. Victoriaanse omgang. Daarom heet ik, voluit, Victoria. Als ik zeg dat ik naar het meertje ga zegt ze, met een lieve glimlach, veel plezier, Victoria.’
‘Ook stijlvol.’
‘Ja. Mijn tweede naam is Simone. Tom heet voluit Thomas Mark. Dat komt door de vriendschap die er al gauw ontstond, toen mijn vader en moeder voor Mark en Simone gingen werken.’
‘Mooi. Goed, er vandoor.’
Ze fietsten, af en toe pratend, naar de portierswoning. Michel keek de oprijlaan af.
‘Een groot huis, de Manor, Vicky.’
‘Je hebt er over kunnen lezen. Het heette eerst alleen Het Grote Huis, mijn moeder heeft de Wellingten Manor voorgesteld, toen ze de koningin vroeg of oom Mark graaf kon worden.’
‘Ja, dat heeft ze ook gedaan. Heb je enig idee wat ik het mooist vind wat ze gedaan heeft?’
‘Nee, daarvoor heeft ze te veel gedaan.’
‘Jou gemaakt.’
Vicky grinnikte.
‘Dank je. Het enige wat ze hoefde doen was stoppen met de pil. Voor de rest zorgde mijn vader wel, met nog meer genoegen dan anders. Kom, naar binnen.’
Binnen troffen ze Thomas en Tamara aan de eettafel in de keuken. Vicky stelde Michel aan haar vader voor. Ze ging naast Michel ook aan tafel zitten.
‘Mams, Michel vroeg net, of ik enig idee had wat hij het mooist vindt wat u gedaan heeft.’
‘Wat zei je?’
‘Nee, daarvoor heeft ze te veel gedaan.’
‘Tja, ik zou het ook niet weten. Ik geniet nog steeds niet alleen van de grotere dingen, ook van de kleinere.’
‘Hij zei, dat u mij gemaakt heeft.’
Thomas en Tamara grinnikten.
‘Ja, dat was één van de twee waar ik het meest trots op ben. De andere was Tom, natuurlijk. Dank je wel, Michel. Al ben je natuurlijk bevooroordeeld.’
‘Met de dag meer, tante. Ik heb Vicky hiervoor bij me thuis voorgesteld. Ik had nog niet zo veel over haar verteld, eh gezien de stand van zaken. Ze hadden zich waarschijnlijk een simpel dorpsmeisje voorgesteld. Maar ze praatte minstens op hun niveau. En toen mijn moeder begon over, neemt u mij niet kwalijk, zaadlozingen op jonge leeftijd, zei ze direct, ik praat af en toe met Graaf Wellingten, die heeft dat jaren geleden al uitgezocht. Toen mijn moeder begon over voorzichtig met meisjes omgaan, zei ze, dat leren we de jongens wel, anders kunnen ze alles vergeten en zichzelf helpen.’
Thomas en Tamara grinnikten allebei weer.
‘Mark wist er niet alleen medisch iets over, hij is zelf vroeg begonnen en hij heeft er lichamelijk geen nadeel van gehad. En hij wist dat zijn vader nog vroeger was begonnen. Na zijn eerste natte droom hebben dienstmeisjes hem, tot zijn en hun genoegen, zo vaak mogelijk per dag geholpen, tot hij trouwde. Tja, fijner werk dan zijn bed verschonen. Hij is overleden toen hij eh druk doende was. Marks moeder schok daar niet zo van, de dokter had hem al gezegd rustiger aan te doen, maar dat kon hij niet. Paps en ik zijn zo gelukkig dat we in kunnen halen wat we vroeger gemist hebben.’
‘Poe! Met dat dubbele tempo is het stadium van inhalen al lang voorbij.’
‘Ja, Vicky. Vóór je verder wat zegt, het eten is zo klaar. Paps en ik hebben ons programma wat omgegooid.’
‘Ik was niet van plan daar iets over te zeggen. Ik hoef ook niet van iedereen een demonstratie van zijn of haar hobby te hebben.’
‘Nee. Zou je ons een keer iets kunnen laten horen, Michel?’
‘Jawel. Kan wel, hè, Vicky?’
‘Ik heb een idee. Als je dat aandurft. Je zou een concertje kunnen geven in de hal van de Manor. Voor iedereen die daar mag komen. Je begint weer met het instrument waar je het minst op thuis bent, dan omstebeurt alle andere, tot en met je saxofoon. Zoek overal geschikte muziek voor op en oefen dat een beetje. Als laatste op je sax eh ons liedje.’
‘Wat is dat?’
‘‘I will love you forever’, mams. Hij probeert me af en toe iets duidelijk te maken.’
Tamara begon het eten op te scheppen.
‘Lijkt me vrij duidelijk.’
‘Ja, maar we zijn te jong voor iets serieus. Hij mag mijn vriendje zijn, méér voorlopig niet. Al heb ik daar moeite mee. Ik geef al zo veel om hem dat ik moeite heb om hem van me af te houden. Dat is het probleem, waar ik het over wil hebben. Want ik wil hem ook niet kwijtraken. Volgens Bianca zal ik moeten gokken op hoeveel afstand ik hem houd.’
‘Tja. Paps en ik wisten op onze tweede al dat we bij elkaar hoorden. We hebben nooit naar anderen gekeken. Dat kon toen. Ik weet niet hoe het gegaan zou zijn, als het meertje er toen geweest was. Ik had in ieder geval vast veel concurrentie gekregen. Tom heeft ook belangstelling genoeg, zegt hij. Weet jij iets, paps?’
‘Nee, dat is ver buiten mijn vakgebied. Vraag het op de Manor maar, die hebben verstand van dat soort zaken.’
Na even stilte gingen ze eten.
‘Zou je zo’n concertje durven, Michel?’
‘Ja, als jij op de eerste rij zit.’
‘Leid dat niet af, Michel?’
Hij grinnikte.
‘Als ze aangekleed is niet, tante.’
‘Heb je niet te veel aandacht voor bloot?’
‘Niet te. Ik zou me zoals u vroeger kunnen gedragen, met dat idee ben ik opgegroeid. Alleen, sinds ik Vicky en de omstandigheden hier ken, niet zo lang. Ik vind het niet zo erg dat Vicky geen verkering vóór haar vijftiende wil. Wel dat ze daar een probleem mee heeft. Maar ik geef te veel om haar om te verdwijnen en over drie jaar terug te komen, als dat mogelijk zou zijn. Ik weet dat er nergens garanties op zijn. Niet op mijn eeuwige liefde, niet op de gevoelens van Vicky voor mij. Maar ik hoop erg op een gezamenlijke toekomst.’
‘Dat klinkt verstandig.’
‘Ik ben maar een amateur op liefdesgebied. Ik vond meisjes aardig om naar te kijken, ik had er geen haast bij. Tot op mijn eerste dag op mijn nieuwe school Vicky in de klas opstond om zich op haar beurt voor te stellen. Ze schokte me wakker toen ik, behalve haar zag, ook haar stem hoorde. Die klinkt voor mij zo mooi als een harp. Toen ik haar in de pauze aansprak werd ik ook erg blij van haar manier van praten. Ik kon echt met haar praten, omdat ze zo direct was. Geen meidengezwam, waardoor ik zelfs met mijn tweelingzus weinig praat. Het lijkt me onmogelijk, dat ik ooit voor een ander meisje meer ga voelen dan wat ik nu voor Vicky voel.’
‘Weet ze dat allemaal?’
‘Ja. Af en toe zeg ik haar iets direct, af en toe laat ik wat doorschemeren. Maar ik zie dan aan haar dat ze me dan toch doorheeft, of ze zegt dat ik me in moet houden.’
‘Tja. Jouw positie lijkt me duidelijk. Dank je wel. Victoria?’
‘Het was bij mij geen liefde op het eerste gezicht. Ik ben wel snel iets voor hem gaan voelen, al wilde ik dat niet. Omdat hij zo slim is, zo fijn met me praat, zich zo snel aanpast is het steeds meer geworden. Ik durf niet te zeggen dat ik van hem houd. Ik heb daar geen ervaring mee. Ik wil nog steeds tot minstens mijn vijftiende ook met andere jongens kennismaken. Als ik een betere vind, wat ik eigenlijk niet zo waarschijnlijk vind, heeft hij pech gehad. Als ik er eerder achter ben dat ik er genoeg ontmoet heb en hem wil, heeft hij geluk. Maar ik krijg steeds meer problemen om hem op een vriendelijke manier iets uit mijn buurt te houden.’
‘Tja. Je staat ook meer aan verleidingen bloot dan ik vroeger. Misschien weten ze op de Manor iets. Ik zie dat jullie geen honger hebben. Ga er maar naar toe, als er verder nog niemand is gaan jullie er maar zwemmen.’
Vicky en Michel zeiden gedag en liepen naar de Manor.
‘Ik ben wat vergeten, Michel. Je zit hopelijk niet erg vol.’
‘Tja, we hebben net gegeten.’
‘Dat vol bedoel ik niet.’
‘O. Nee, dat andere niet zo. Waarom vraag je het?’
‘Omdat tante Renee vast een beetje aan je wil zitten. Het zou niet zo fijn zijn als je daar klaar van kwam. Als we nog een keer gaan moet je ervoor zorgen dat je leeg bent, dan kan je meer hebben.’
‘Ze zal het toch niet te gek maken?’
‘Nee, ze is erg ervaren met stijve pikkies. Maar jij niet, als er aan je gezeten wordt. Nou, ik hoop dat het goed gaat, anders is het ook haar schuld.’
Nadat een diensmeisje op haar bellen opengedaan had nam Vicky Michel mee de hal in.
‘Daar hangt het portret van tante Simone. Met ernaast het lint van de grafkrans, die de koningin toen gestuurd heeft.’
‘Ze ziet er lief uit. Hoe zijn ze zo bekend geraakt?’
‘Je hebt kunnen lezen dat mijn moeder haar een zeer opvallende brief geschreven heeft, niet alleen met het verzoek om oom Mark te ridderen, ook met een bedekt verwijt dat ze dat nog niet eerder gedaan had. En de brief van oom Mark daarna, om ook iets voor mijn moeder te doen, was vast ook in een stijl die ze in het paleis niet gewend zijn. Die verzoeken zijn niet door ambtenaren afgewikkeld, zoals normaal, die zijn aan de koningin persoonlijk gegeven. Van de streek die oom Mark mijn moeder op het paleis geleverd heeft heb je ook gelezen.’
‘Ja. En erbij gegrinnikt. En natuurlijk ook toen hij haar bij haar roepnaam noemde.’
‘Ja, nogal brutaal. Maar zo vrij is hij. Ze hebben elkaar ook ontmoet toen de koningin mijn moeder haar OBE uitreikte. Kom, verder.’
In de kleedkamer kleedde ze zich snel uit, hij was iets langzamer.
‘Waarom heb je nu al een stijve?’
‘Dat heeft niets met seks te maken. Tenminste, zo zie ik dat. Zo’n gevoel heb ik pas twee keer gehad. Toen Bianca en jij me vroegen om mee het water in te gaan. Toen dacht ik, zo meteen gaan ze me strelen tot ik klaar kom en mag ik een meisje in haar gleuf strelen tot zíj klaarkomt. Dan voel ik mijn stijve harder worden. Nu komt het van me helemaal bloot voelen en dat er naar mijn pikkie gekeken wordt. En dat ik naar de borsten van meisjes mag kijken en tussen hun benen. Ik denk, dat ik wel gauw op de kant bij het meertje zonder handdoek kan, als ik niet te veel naar andere meisjes kijk en jij me niet teveel laat zien. Snap je?’
‘Zo’n beetje. Als ik bij het meertje zit heb ik het een beetje warm van het zien van pikkies en van het meegenieten van wat ze in het water staan te doen. Van jou krijg ik het al warmer, omdat ik weet wat er onder je handdoek zit. Als ze het in het water lekker bij me doen krijg ik het er heet van. Maar van jouw stijve zien en voelen kreeg ik het van het begin af aan bloedheet. En ik was overweldigd toen ik je klaar kon strelen en ik je zag spuiten. En vooral toen je mij streelde. Snap je?’
‘Zo’n beetje. Het is een beetje vergelijkbaar, alleen bij mij zichtbaar. Ik wil er graag een handdoek voor.’
‘Goed. Al hoeft dat voor tante Renee niet, ze heeft er al zo veel gezien en bevoeld. En onder andere die van oom Mark en vroeger die van haar echtgenoot erin gehad.’
Ze pakte uit de linnenkast een handdoek en gaf die aan hem. Ze ging hem voor de kleedkamer uit.
‘Ze zijn er nog niet. Laten we wat zwemmen. Dat kan hier nu goed, er staan geen stelletjes in de weg. Laat je handdoek op de rand.’
Ze ging het water in en begon baantjes te trekken. Al gauw zwom hij naast haar. Toen ze stopte nam hij haar in zijn armen.
‘Mag wel, hè?’
‘Even. Kus me. Maar houd je handen thuis.’
Hij begon met kussen. Na even liet hij zijn handen van haar rug op haar kontje zakken en trok haar tegen zich aan. Na een minuutje maakte ze zich los.
‘Maar goed dat je een helemaal stijve hebt, met een halve zou je bij me naar binnen kunnen schieten.’
‘Kunnen, misschien, maar willen niet. Niet zonder een feestje.’
‘Goed onthouden. Kom, het water uit. Ze zijn er.’
Dat had hij niet gemerkt, hij had met zijn rug naar de stretchers gestaan. Hij pakte op de rand zijn handdoek en hield die voor zich.
‘Hallo, oom, tante. Dit moois is Michel.’
‘Laat dat moois maar naast me komen zitten, jij naast Mark, Vicky.’
Vicky ging op haar gemak naast Mark op zijn stretcher zitten en gaf hem een kusje. Michel ging met opengesperde ogen voorzichtig naast Renee zitten.
‘Laat je oogleden wat zakken, Michel. Vicky heeft je vast al wat verteld.’
‘Ja, maar ik zie toch twee keer zo veel als ik verwachtte.’
‘Bij het meertje zijn er toch ook die goed voorzien zijn?’
‘Nou, met de helft dus. En die hangen nogal.’
‘Ja, die pech heb ik niet.’
Ze pakte een hand van hem en bekeek en bevoelde die.
‘Vicky heeft gelijk. Een stevige maar zachte hand. En soepele vingers. Iets voor een pianist.’
‘Het komt waarschijnlijk omdat ik al vroeg blokfluit ging spelen, daarna andere blaasinstrumenten. Voor allemaal moet je je vingers anders bewegen. Ik doe natuurlijk geen ruw werk, ik ga alleen naar school.’
‘Ja. En na je huidige?’
‘Dat weet ik nog niet. Of naar een medische universiteit of naar een conservatorium.’
‘In de muziek verder gaan is natuurlijk mooi, maar arts worden ook. Nou, er blijft nog tijd genoeg om te kiezen. Tot dan, je best op school doen, wat muziek maken en wat met meisjes spelen?’
‘Dat laatste had ik niet gepland, zo makkelijk gaat dat in de stad niet.’
‘Nee, maar je schijnt niet zo moeilijk te zijn.’
‘Ik ben nogal serieus. Maar niet preuts, al moest ik over een drempel geholpen worden voor ik naar het meertje durfde. Het is hier ook schitterend.’
‘Ja, één van de twee mooiste plekken in het dorp.’
‘Eh, zoals oom Jamie in een vergelijkbare situatie gezegd schijnt te hebben, over uw twee mooie plekken is niet heen te kijken. Vind u het, net als Vicky, niet erg als ik er naar kijk?’
‘Nee, en vast ook niet om je hand erop te voelen.’
Ze legde zijn hand, die ze nog steeds vast had, op een borst. Michel schokte even, maar trok zijn hand niet terug. Ook niet toen ze haar borst met zijn hand ging strelen.
‘Ja, een fijne hand. Hoe voelt het?’
‘Eigenlijk net als het kontje van Vicky, wat ik net beet had.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Ik heb bij Vicky nog niet uitdrukkelijk aan haar tepels gezeten, ik voel ze wel als ik een borst van haar in mijn hand heb. Ik vind dat erg intiem. Ik was al zo geschokt dat ik aan haar gleufje mocht komen. Haar borst of haar doos vasthouden had ik geen problemen mee. Uw tepel voel ik ook duidelijk.’
‘Ik zal je hand loslaten, ga nog maar even op verkenning, als je wilt. En durft.’
Ze liet zijn hand los. Hij durfde, hij voelde ook even aan haar tepel, voor hij haar losliet.
‘Dank u wel. Eerlijk gezegd, ik vind de maat van Vicky fijner, maar voor uw maat zijn er vast altijd genoeg liefhebbers geweest.’
Mark grinnikte het hardst.
‘Ja, Michel, ik zeker.’
‘Ja, nogal, toen en nu. Ik heb mijn twee kinderen de borst gegeven, Michel, maar die zeiden toen natuurlijk niets. Mark kan ze met zijn mond ook fijn behandelen. En ik heb hier een keer een jongen op schoot gehad. Hij vond het fijn om te doen alsof hij borstvoeding kreeg. En ik kon, tot wederzijds genoegen, goed bij zijn zakje met balletjes en bij zijn stijve. Ik zal jou niet op schoot nemen. Ik wil je ook niet overvragen, maar kan je die handdoek opzij doen?’
Hij deed het, langzaam, nadat hij naar Vicky gekeken had en gewacht had tot ze knikte.
‘Ik zag het wel. Had je het niet gedaan als Vicky nee geschud had?’
‘Dan had ik het inderdaad niet gedaan. Ongeacht de gevolgen. Ik vertrouw haar, ze kent hier iedereen. En ik doe sowieso graag wat ze wil. Als ik dat ook voor mezelf kan verantwoorden.’
‘Tja, je bent nogal serieus. En je hebt een prachtig pikkie. Nou, dat doet hem geen eer aan. Je stijve staat prachtig omhoog. Wat vroeg voor zijn leeftijd, lijkt me. Of niet, Vicky?’
‘Ja, hij is er vroeg bij. Ik kom nog niet zo lang ‘s middags bij het meertje, dus zo veel heb ik er nog niet beet gehad. Maar hij heeft ook een stijvere dan die anderen.’
‘Dat vat ik op als een uitnodiging van je en je toestemming. Michel, mag ik je bevoelen zoals je mijn borst bevoeld hebt?’
Hij knikte. Renee bevoelde zijn zak even.
‘Normale maat ballen, hè, Vicky?’
‘Ja, tante. Voor zijn leeftijd wel een ruime opbrengst. Drie grote wolken in het water. Ik zit niet te springen om het dubbele.’
‘Nee, dat zal best fijn zijn, maar nogal vermoeiend. Wat zou je moeder gedaan hebben, als ze het van tevoren geweten had?’
‘Hetzelfde als nu, ze hield en ze houdt van paps.’
‘Ja. Ik ken ze nog niet zo lang, maar Mark heeft altijd van ze genoten. Simone ook. Een heel fijn stel.’
Ze pakte voorzichtig de stijve van Michel.
‘Tjonge, wat een fijne.’
Ze streelde van beneden naar boven en terug, en bevoelde hem even nog beter, voor ze hem losliet.
‘Ik kan me voorstellen dat daar meer liefhebsters voor zijn. Een mooie maat en stand. Een lekkere, erg stijve. Om op je probleem te komen, Vicky, ben je daarom bang dat je hem kwijt kan raken?’
‘Niet alleen daarom. U heeft gevoeld hoe hij strelen kan. Dat was nog maar onderzoek, als hij zijn best doet om het lekker te doen is het nog veel fijner. Maar niet alleen om hoe fijn en goed hij in het water is wil ik hem eigenlijk niet kwijt. Hij praat ook zo fijn. Hij durft alles te zeggen, op een fijne manier, en hij luistert goed, reageert fijn op dingen die wij hier gewoon vinden. Hij leert snel, hij heeft de Wellingten-site drie keer gelezen en kent hem bijna uit zijn hoofd. Bijvoorbeeld, toen ik hem, voor hem onverwacht, aan Emily voorstelde zei hij gelijk, Emily, dochter van Mike en Aimee, kleindochter van de graaf, hè?’
‘Knap, hoor.’
‘Ja. Ik weet niet wat ik met hem aan moet. Ik wil hem niet kwijt, maar ook niet te vaak dichtbij. Het is veel te vroeg om serieus met elkaar om te gaan. Mijn planning is, dat niet voor mijn vijftiende. Ik moet toch ook met andere jongens kennismaken?’
‘Dat heeft je moeder ook niet.’
‘Nee, maar dat waren andere tijden. Met andere regels. Zoals ze waarschijnlijk in de stad nog zijn.’
‘Michel?’
‘Waarschijnlijk. Daar had ik me nog niet druk over gemaakt. Maar de meeste stellen zullen elkaar daar wel op school vinden. Zoals mijn ouders, op de universiteit.’
‘Hoe vinden ze je omgang met Vicky, als ze daar al van weten?’
‘Ze weten er van. Zodra ik iets over het meertje vertelde heeft mijn vader de dokter hier gebeld. Die was erg positief. Ik heb vanmiddag Vicky ook even aan mijn ouders voorgesteld. Ze vonden haar er lief en erg gezond uitzien. En niet op haar mondje gevallen, ze overblufte ze, het is geen simpel dorpsmeisje, wat ze waarschijnlijk verwacht hadden.’
‘Ik mag wel zeggen, dat ik er trots op ben, dat die in Wellingten waarschijnlijk niet voorkomen. Door de invloed van de familie Wellingten, waar ik al een tijdje ook bij hoor. Voornamelijk sinds de komst van Mark en Simone.’
‘Ja, Vicky heeft me dat uitgelegd.’
‘Mooi. Verder, Vicky, dat met jongens kennismaken tot je een geschikte vindt is een gezond voorstel, geen eis. Er staat ook geen aantal of een bepaalde tijd voor. Wat ik aanneem, is dat toen iedereen begrip voor je moeder en je vader had.’
‘Ja, maar dat was van jongst af aan een tweezijdige liefde. Ik mag Michel heel graag, ben misschien een beetje verliefd op hem en houd misschien een beetje van hem. Maar ik kan niets vergelijken, voor ik meer met andere jongens omga. Mijn ouders hadden er toen geen behoefte aan, Michel nu ook niet. Maar ik wel. Ik wil me niet tot hem beperken voor ik meer weet. Ik weet niet waar hij zijn zekerheid vandaan haalt.’
‘Uit zijn hart, Vicky. Maar hij blijft er duidelijk met zijn verstand ook bij. Ik denk, dat jij iets te weinig naar je hart luistert.’
‘Ik heb u al vertelt wat het gevolg is, als ik dat wel doe.’
‘Tussen die coniferen? Ja, maar toen was je verstand even uitgeschakeld. Gelukkig ging het op tijd weer werken.’
‘Ja. Ik vind het niet alleen vervelend voor mezelf, dat ik niet weet wat ik doen moet, ook voor Michel.’
‘Dat zegt al wat.’
‘Ik ontken niet dat ik veel voor hem voel. Maar ik vind ons te jong voor eh een vaste relatie.’
‘Tja. Hoe vind je het, Michel, dat ze nog met andere jongens het water in wil?’
‘Ik begrijp haar goed genoeg om me daar niet tegen te verzetten. Verder, ze deed het al voor ze mij kende. Daarom had ik er geen problemen mee om zelf ook in het meertje te gaan spelen. Al was het alleen maar om van mijn natte dromen af te komen. En het streelt mijn ego, als ik een meisje lekker klaar kan laten komen. Ik heb begrepen, dat niet alle jongens dat goed kunnen. Ik heb er natuurlijk voordeel van dat ik geen werkhanden heb. Vicky heeft voorgesteld om door te gaan met spelen, één keer in de maand met mij.’
‘Prima. Denk ik. Ik denk, dat ze eerder dan ze denkt er achterkomt hoe lang ze met andere jongens door wil gaan. Vergeleken met de jongens die hier komen en waar we mee praten ben je een nogal opmerkelijk persoontje. Goed. Vicky, omdat je het zelf ook vervelend vindt om hem wat op afstand te houden, kan je hem een beetje compensatie geven. Je wil geen verkering met hem, hij mag zich alleen een vriendje van je noemen. Wat weinig. Ik denk dat ik wat fijns voor hem weet, wat je hem wel gunt. Noem het losse verkering.’
‘Ja. Fijn. Dank u. Goed, Michel?’
‘Ik weet niet precies wat dat inhoudt. Al klinkt het niet slecht.’
‘Vriendje hoort bij vriendschap, wat platonisch is. Met verkering geef je aan, dat je later met elkaar wilt trouwen en tot dan, en daarna natuurlijk, geen niet platonische relatie met anderen wilt. Losse verkering zit daar tussenin. Je mindert met andere niet platonische relaties en geeft aan dat je waarschijnlijk binnen niet zo lange tijd overgaat op een vaste verkering. Neem het niet te serieus, Michel, ik weet niet hoe lang dat gaat duren en of het vaste verkering gaat worden. Ik eh wil je nog iets meer zeggen, omdat je vanavond weer zo lief bent. Ik hoop dat tante Renee gelijk krijgt.’
‘Heel fijn, Vicky. Ik wil heel graag losse verkering met je. Bij deze? Of zal ik voor je op mijn knieën?’
‘Natuurlijk niet, ik wilde tantes voorstel toch gelijk? En ik wil niet iets wat op een huwelijksaanzoek lijkt. U heeft dat bij tante Simone in uw blootje gedaan, hè, oom?’
‘Ja. Bij Renee ook zoiets. Bij Simone heb ik met verdere acties gewacht tot in onze huwelijksnacht, bij Renee een paar minu- ten. Ze was toch geen maagd meer, zoals Simone.’
‘Nou, Mark!’
‘En ik had al eerder met je gevreeën. En het was onwaarschijnlijk dat je nog zwanger zou worden, dus hoefde ik ook niet te wachten tot je aan de pil was of een condoom te gebruiken.’
‘Nee. Toen, in de States, had je zoiets als Michel heeft, je overweldigde me hier nogal met wat je nu hebt.’
‘We staan qua overweldigingen quitte.’
‘Schaam je, om het daar nu nog over te hebben. Je hebt me dat lang geleden al vergeven. Simone ook.’
‘Jawel, maar op een bepaalde manier is het fijn om er aan terug te denken. Jij zal je eerste keer in het meertje ook niet gauw vergeten, hè, Michel?’
‘Nee, maar vooral de tweede keer niet. De keren die nog komen minder, behalve die met Vicky. Ze wilde niet bij me de eerste zijn, dat zou ik bij haar ook niet zijn. Me daardoor niet nog meer op haar te laten fixeren. Maar dat werkte niet. Ze wilde wel de tweede zijn. Dat was minstens dubbel zo fijn als mijn eerste keer, dus blijf ik me dat toch herinneren. En Vicky ook. Ze had waarschijnlijk niet zo veel verwacht, maar ze merkte dat ik snel het nodige geleerd had, bij mijn eerste keer, dat ik bij mijn tweede keer, met haar, al mijn voorgangers gelijk versloeg.’
‘Ja, Vicky?’
‘Ja. Ik heb hem verteld dat ik zijn voorgangers altijd aanwijzingen moest geven om het naar mijn zin te doen. Hem niet, vanaf zijn eerste aanraking deed hij alles perfect. Met een onverwacht geweldig effect. Ik kon niet anders dan me helemaal laten gaan. En eh explodeerde bijna.’
‘En die wil je los rond laten lopen?’
‘Hij mag ook anderen bijna laten exploderen, dat gun ik ze wel. Als dat maar vrijblijvend blijft. Al weet ik dat het niet eerlijk is, maar zoals ik er nu over denk zou ik hem niet kwijt willen raken.’
‘Hij kan jou ook kwijtraken.’
‘Ja, al vind ik dat niet zo waarschijnlijk. Ik hoop zelfs, dat ze me allemaal minder bevallen dan hij. Maar ik wil kunnen verge- lijken. Niet zoals mijn moeder, die had pech gehad als mijn vader maar een klein pikkie had gehad en amper iets had kunnen lozen.’
‘Ja, ze heeft geluk gehad. Maar ze heeft daarna kunnen vergelijken, hier. Hè, Mark?’
‘Ja. Ze was overweldigd, toen ze als tweede mij beetpakte.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Toen ik Michel waarschuwde dat u een nogal een dikke pik had vroeg hij, om jaloers op te worden? Ik zei, alsjeblieft niet, de jouwe is groot genoeg. Toen zei die ondeugd, voor nu of bedoel je voor later?’
Mark en Renee grinnikten.
‘Dat was meer direct dan wat door laten schemeren.’
‘Ja, tante. Nog directer zou ik niet durven. Het was trouwens bedoeld als grapje.’
‘Vicky weet genoeg van maten. Bij het meertje ziet ze jongens tot achttien jaar. Hier ziet ze, behalve die van Mark, ook die van onze kinderen en hun leeftijdgenoten. Ze weet dus al ongeveer hoe groot die van jou later wordt, want je bent nog niet uitgegroeid.’
‘Dat was ook één van de dingen waar ik nooit aan gedacht had. Maar ik heb jongens bij het meertje gezien, ik verwacht ook nog een beetje groei.’
‘Je hebt nu Mark gezien, zo’n grote krijg je niet. Als je hier een keer komt als de kinderen of hun vrienden er zijn krijg je een betere indruk van wat je kunt verwachten.’
‘Ik ben al tevreden, zeker omdat Vicky er ook tevreden mee is. Eh iedereen zit hier aan iedereen, hè?’
‘Ja, van het andere geslacht. Zoals ik net aan jou zat, meer niet. Vicky, heb je gedaan, wat ik je ongeveer een half jaar geleden gevraagd heb?’
‘Ja, tante. Ik kon me, tot ik jarig was geweest, bij het meertje wel inhouden. U zal wel gemerkt hebben, dat ik tot die tijd hier wat vaker dan eerder geweest ben.’
‘Ja. Leefde je je hier uit?’
‘Ach, uitleven. Het ging me er niet om wat ze bij mij deden, zo veel was dat niet. Maar ik voelde graag een pikkie groeien, dikker en langer worden. Alex liet me zelfs hem strelen tot hij een helemaal stijve had.’
‘Ja, die is niet bang of verlegen.’
‘De eerste keer dat ik bij het meertje kwam bood hij me aan om met hem het water in te gaan. Nou, met hem durfde ik wel. Ik hoefde natuurlijk niet met strelen te stoppen, zodra hij een stijve had. Had hij eigenlijk gelijk al.’
‘Ja, zodra ze weten dat er wat gaat gebeuren al. Al had Mark er al één, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, op een dansvloer in een disco. Ik voelde dat duidelijk, door onze kleding heen. Achteraf gezien, hij wist geeneens wat er zou gaan gebeuren, hij was nog vrij onschuldig. Maar daardoor ging ik met hem, op mijn kamer, vrij snel over van scharrelen op vrijen. Ik merkte geeneens dat het zijn eerste keer was.’
‘Met Michel merkte ik het niet dat hij pas zijn tweede keer was.’
‘Wat? En zijn eerste keer dan?’
‘Die wilde ik niet. Hij was voor mij ook niet de eerste. Ik was bang, dat hij anders nog meer voor me zou gaan voelen. Nou, dat heeft niet geholpen. Ik heb Bianca gevraagd om eh hem wat te leren.’
‘Ach. Ja, dat is een lieverd. Hè, Michel?’
‘Ja. Ze hielp me fijn. Bij Vicky had ik het vast nog moeilijker gevonden om haar zo intiem aan te raken.’
‘Ze heeft hem alles goed geleerd. Hij streelt me nog fijner dan Alex, daar viel ik niet flauw bij, als Michel het doet bijna wel. Die van Michel zie ik nooit veel groeien, bij het meertje moet hij verder achter zijn handdoek. Maar, waarschijnlijk omdat ik eh om hem wel geef, geniet ik er vreselijk van om hem te strelen en klaar te laten komen. Hij spuit ook net zo veel als Alex.’
‘Maar die is vijftien!’
‘Dat zegt kennelijk niet alles. Michel heeft toch ook een stijvere?’
‘Eh ja. Nou, de andere meiden die hier komen zullen vast ook een hard, stads pikkie willen voelen. En zijn fijne handen. Goed, Michel?’
‘Jawel.’
‘Bij Vicky’s moeder, misschien je toekomstige schoonmoeder, ook?’
‘Ik hoef toch nergens aan te komen, hè?’
‘Waarom zou je niet?’
‘Nou, ouderen beetpakken?’
‘Dat deed je mij ook. Ja, goed, ik hielp een beetje. Alle ouderen pakken jongeren ook. Grenzen trekken zou moeilijk en vervelend zijn.’
Ze pakte zijn hand weer en streelde daar even mee over haar doos.
‘Ik ben hier het oudste meisje. Voelde je verschil met één van twaalf?’
‘Nee. Zo oppervlakkig niet.’
Mark en Renee grinnikten weer.
‘Tjonge, Vicky, wat een ondeugd.’
‘Ja, maar te ver gaat hij niet.’
Renee pakte de hand van Michel weer en legde die op haar doos.
‘Doe maar even minder oppervlakkig. Maar niet erin.’
Al gauw haalde ze zijn hand weg.
‘Tjonge, Vicky, wat een lekkere vinger. En er net niet in. Ik begin meer van je probleem te begrijpen. Nu verschil gevoeld, Michel?’
‘Nee. Wat ik nogal opmerkelijk vind. Behalve die van oom Mark erin zijn er ook kinderen uitgekomen.’
‘Er zit nogal wat rek in. Jouw pikkie wordt toch ook tijdelijk meer dan twee keer zo groot zonder dat het pijn doet?’
‘Dat is juist lekker. Daarom vind ik het ook niet zo erg om nog wat met andere meiden te spelen. Ik hoop ook, dat ik het daarmee minder fijn vind dan met Vicky. Als ze me maar laten lozen. Als ik op die ene keer in de maand met Vicky zou moeten wachten zou ik weer natte dromen krijgen.’
‘Ja, dat vinden we allemaal zonde, in het meertje hebben er twee wat aan. Of meer, als je het vaker in de week doet.’
‘Mijn bedoeling was minimaal één keer in de week, vaker als Vicky het vaker wil doen. Dat vind ik eerlijk.’
‘Je mag best iets vaker, lieverd. Behalve de laatste week voor wij het gaan doen. Anders zou ik die grote wolken missen.’
‘Ik zal er rekening mee houden.’
‘Heb je je vuurdoop bij het meertje al ondergaan? Op je rug, tussen een boel grijpgrage meiden?’
‘Nee, oom. Maar Vicky heeft me er wel voor gewaarschuwd.’
‘Je overleeft het wel. Vicky, daarna mag je hem hier naartoe mee nemen, als en wanneer je wilt.’
‘Dank u. Ja, nadat er een boel meiden tegelijk aan hem gezeten hebben, zal hij er vast geen probleem mee hebben, als het hier één voor één gaat.’
‘Mooi. Kan je voorlopig leven met je probleempje?’
‘Ja, dat zal wel lukken. Ik vind het vooral fijn dat Michel meer dan een vriendje is. Al zijn er voor ons allebei geen garanties.’
‘Renee en ik zijn niet oorspronkelijk Engels, we gokken niet. Anders wist ik wel waarop ik in zou zetten. Ik stel voor, dat jullie nu verdwijnen. De anderen hadden we gewaarschuwd om vanavond niet te komen, dan kan ik zo meteen, niet voor het eerst, iets in Renee laten verdwijnen en kunnen we allebei komen. Haar rek zorgt er voor, dat ik er nog steeds precies inpas.’
‘Past u op, anders eindigt u net zo als uw vader.’
‘Ja, ik pas op. Dat zou voor mij wel fijn zijn, maar niet voor Renee.’
‘Eigenlijk zit je al aan je taks voor vandaag, Mark.’
‘Ja, maar het doet me wel wat, zo’n lief en openhartig bloot meisje naast me.’
‘Je hebt haar geeneens aangeraakt.’
‘Dat hoeft niet iedere keer, hè, Vicky?’
‘Nee, zo lekker als Michel kan u het toch niet. Maar ik wil u wel even op gang helpen.’
Vicky pakte de dikke van Mark met twee handen en streelde die een beetje. Zodra die omhoog kwam liet ze hem los en stond op.
‘Hartelijk dank en tot ziens. En veel plezier. Kom, Michel.’
‘Ik dank u ook hartelijk.’
Hij liep achter Vicky aan de kleedkamer in, nadat ze zich aangekleed hadden mee naar buiten. Daar omhelsde hij haar.
‘Ik wist niet wat ik zag. Je bezorgde hem een stijve.’
‘Nog niet meer dan hij normaal laat zien. Hij is zo lief, Michel, iedereen gunt hem wel wat, maar hij maakt nergens misbruik van. Hij had ook de hele tijd met een hand tussen mijn benen kunnen zitten. Renee heeft jou ook niet lang vastgehouden.’
‘Nee, maar het was geen simpel vasthouden, ze bevoelde me grondig. Ik was niet verbaasd, na jouw verhalen over grote ballen, dat ze precies voelde hoe groot die van mij waren. Maar mijn stijve bevoelde ze uitgebreider dan er even op en neer aan voelen. Ik voel het nog. Maar goed dat ze het niet lang deed en ik niet te vol zat, anders was ik vast gekomen. Zeg, wat zou de taks van oom Mark zijn?’
‘Waarschijnlijk drie keer op een dag. Het hoeft nu niet meer om de andere avond, zoals vroeger op haar kamer, hij kan er de hele dag over doen. Iedere dag.’
‘Ik dacht laatst, later ‘s avonds niet te laat naar bed, vrijen, dan wat praten, dan nog een keer.’
‘Waarom zou je tot ‘s avonds wachten? Mijn ouders zetten de wekker een half uur vroeger dan nodig, gaan meestal vóór en na de lunch naar bed, voor het avondeten weer en de rest weer in bed. Je hoorde het, omdat jij kwam hebben ze hun programma vandaag omgegooid.’
‘Je vertelt me nogal veel.’
‘Jij hebt net ook veel verteld. Dat ging makkelijk, hè?’
‘Ja. Erg makkelijk. Jij vertelde ook veel. Ik houd van je.’
Hij kuste haar lang.
‘Laten we verder lopen.’
Bij zijn fiets stopten ze.
‘Ga maar niet mee naar binnen, mijn ouders liggen vast al in bed. Michel, ik hoop dat alles goed met ons gaat.’
‘Dat hoop ik ook, Vicky. Maak je er niet druk over, je kan geluk niet afdwingen. Ik ben heel blij, dat ik een beetje verkering met je heb.’
‘Ik ook. Nog een kort kusje, dan naar huis, jij.’
‘Ja. Groet je ouders van me.’
Hij kuste haar kort en ging naar huis. Vicky ging naar binnen. Haar ouders zaten in de woonkamer.
‘Hallo. Het was heel fijn. Michel was weer heel lief. En openhartig. Ik moest jullie de groeten van hem doen, ik heb hem naar huis gestuurd, het is al laat genoeg en ik verwachtte niet dat jullie nog op waren. We blijven allebei bij het meertje spelen, één keer per maand met elkaar. Om het voor hem minder erg te maken dat ik hem wat afhoud noemen we het losse verkering. Hij is daar blij mee. Ik ook. Maar ik kan niet anders dan voorlopig zo doorgaan. Tante Renee probeerde voorzichtig me om te praten, ze zei dat u beiden nooit met anderen gespeeld hebben en toch gelukkig zijn geworden. Maar ik houd nog niet zo veel van Michel, ik wil ook met andere jongens omgaan. Totdat ik duidelijkheid heb. Voor Michel is het belangrijkste, dat hij in ieder geval van zijn natte dromen af is.’
‘Tja, zo moet dat dan maar. Renee heeft hem vast beetgehad.’
Vicky grinnikte.
‘Ik heb er zo van genoten. Het was net een verleidingsscène. Natuurlijk niet zoals ze met oom Mark ooit gedaan heeft. Ze pakte eerst Michels hand en bevoelde die. Toen legde ze die op haar borst en streelde die ermee. Later legde ze die tussen haar benen, liet hem strelen en aan haar gleuf voelen. Hij aarzelde steeds amper. Tussendoor heeft ze natuurlijk zijn ballen en zijn stijve deskundig bevoeld. Hij vond trouwens, dat haar borst net zo aanvoelde als mijn kontje.’
Thomas en Tamara grinnikten.
‘Ze zijn ook bijna even groot.’
Vicky grinnikte ook.
‘Ja. Gelukkig heeft Michel niet zo’n grote als oom Mark. Bij Michel kan ik er tenminste met één hand helemaal omheen.’
‘Hij krijgt toch nog wel een iets grotere?’
‘Waarschijnlijk, maar dat hoeft voor mij geeneens. Ik ga naar bed, het was toch wat vermoeiend. Al zat ik gauw op m’n gemak, omdat Michel zo fijn meedeed en veel durfde vertellen. Welterusten.’
‘Welterusten, Vicky.’
‘Welterusten, Vicky.’

 Bij het meertje

‘Kom je straks naar het meertje?’
‘Prima, Vicky. Eh zal ik daar op je te wachten?’
‘Ja, daarom vroeg ik het. Waarom vroeg jij er niet eerder om?’
‘Omdat het voor mij niet de hoofdzaak is.’
‘Dat zei je eerder ook. Ik geloof je wel, hoor.’
‘Fijn. Evengoed was ik wel benieuwd, wanneer die ene keer per maand zou beginnen.’
‘Daar heb ik al over gedacht. Na vandaag drie weken niet, en zo verder.’
‘Goed.’
‘Ik heb er vandaag een speciale reden voor, maar die kan ik je pas later vertellen.’
‘Prima.’
‘Niet erg, dat ik niet gelijk alles vertel?’
‘Nee, doe maar wat je het beste lijkt. Uitstel is geen er omheen draaien, iets verzwijgen of liegen.’
‘Nee. Aan de ene kant is het een verrassinkje, aan de andere kant een beetje eh precair.’
‘Goed, ga me maar precair verrassen.’
‘Eigenlijk is het vooruitlopen op iets wat je op een gegeven moment zelf gedaan had of wat er vanzelf gebeurd zou zijn.’
‘Nou, dat is me te ingewikkeld. Ik merk het daar wel.’

Hij schrok, toen ze onverwacht naast hem opdook.
‘Hoi. Een kleintje?’
‘Dat heb je snel gezien. Je dorpsgenoten zijn erg aardig voor me. Ze laten me weinig zien en kijken niet opvallend naar me.’
‘Je went snel. Je geniet toch wel van je uitzicht?’
‘Ja, zeker. Maar iedereen is zo rustig, ik word er niet zo opgewonden van. Ik kijk alleen niet als een stel het water in gaat. Wat ben je toch mooi. Aangekleed ook, hoor.’
‘Krijg je al een voorkeur?’
‘Ik heb allang een voorkeur. Eigenlijk omdat je je zo natuurlijk gedraagt, als je bloot bent. Ook in de Manor, gisteren.’
‘Zie je me daarom liever aangekleed?’
Hij grinnikte.
‘Nee. Dat in de Manor beviel me heel goed. Eh veel fijner dan het waarschijnlijk stiekeme gedoe in de stad.’
‘Vóór het meertje zoals nu was ging het hier ook een beetje stiekem. Tussen de huizen en in het bos. Het bos wat rechts van je ligt, vóór de oprijlaan.’
‘Hoe was het hier eerder?’
‘Wat ik gehoord heb, kleiner, geen zonneweide en geen zand langs de rand en op de bodem. Er kwamen alleen jongens, die hier bloot zwommen. De rest weet je van de site. Behalve dat er ook wel eens meisjes kwamen. Die moesten dan ook bloot, dat kwam dus niet zo vaak voor. Mijn opa van mijn vaders kant is hier door mijn oma verleid, die kwam wél een keer mee. Ze hadden eerst op de kant gedaan wat hier ‘s middags alleen in het water mag. Daarna had ze gezegd, als je beloofd om over niet al te lang met me te trouwen mag je er nu in. Ze bedoelde niet in het water. Hij snapte het, beloofde het en ging erin, enzovoort.’
‘Ik ben iedere keer verbaasd dat je zo veel weet.’
‘Mijn moeder vertelde het een keer, toen ik vroeg of ze haar eh kuisheid voor haar trouwen geërfd had. Al dacht ik niet dat het op mij overgegaan was, ik sluit niets uit. Haar vader had het haar een keer verteld, waarom weet ik niet.’
‘Vast niet om haar tot vrijen aan te zetten. Hooguit om wel iets meer dan niets te gaan doen. Ik zou nog jaren zonder iets gekund hebben, Vicky. Je hebt me verleid om hier naartoe te komen, maar niet voor jezelf. Gelukkig is dat eh een beetje veranderd.’
‘Ja, één keer in de maand, voorlopig, wel voor mezelf. In het water bedoel ik, ik wil andere keren dat we hier zijn wel naar je kijken en met je praten. Laten we dan steeds maar aan de rand van een groepje leeftijdgenoten gaan zitten. Apart zitten suggereert iets wat er niet is. De meeste stelletjes met vaste verkering zitten aan de rand tegen de heg.’
‘Die conclusie had ik al getrokken. Daar hebben de meiden nogal eens een hand onder de handdoek van hun jongen. Lijkt me lekker, lang voorzichtig bevoelt worden.’
‘Het blijft voorlopig naar mijn kijken naar je mooie half stijve, als je niet te veel tussen mijn benen kijkt.’
‘Dat probeer ik, als zou ik je daar graag vaak en lang strelen. Wil je het nu, wat korter, bij me in het water doen? Ik zal bij jou doen wat je wilt.’
Ze ging hem voor het water in. Daar omhelsde hij haar, pakte een borst en streelde en masseerde die.
‘Ik vind het heerlijk, dat je lekkere borst precies in mijn hand past. En dat we zo even staan, met mijn stijve tegen je doos.’
‘Ja. Fijn en lekker. Maar het kan nog iets lekkerder.’
Ze ging met een hand tussen hun in, tot zijn verbazing niet naar beneden maar naar boven en streelde een tepel. Hij grinnikte en concentreerde zich op haar tepel. Hij voelde al gauw aan hoe ze wilde dat hij daarmee omging.
‘Mijn tepels aanraken is net zo intiem als ik jouw stijve beetpakken, vind ik.’
‘Dat wist ik niet, ik vond er verschil in zitten. Ik vind het fijn, jij lekker, hè?’
‘Ja. Vast nog lekkerder als je het met je mond zou doen. Maar doe maar niet. Later misschien.’
‘Ik wil je later overal kussen. Eerder ook.’
‘Als je door de meiden op de kant gepakt wordt zijn er vast die je kleintje in hun mond nemen. Dat wil ik later vast ook. Ook je stijve.’
‘Vicky!’
‘Je hebt toch wel over pijpen gehoord?’
‘Eh ja. Maar me niet voorgesteld dat het mij de eerste jaren zou gebeuren.’
‘En je dan vast ook niet voorgesteld dat je een meisje niet alleen overal zou kussen maar ook likken. Een tongzoen op een an- dere plek. Bij ons kussen doe je voorzichtig, je gaat met je tong amper in mijn mond. Tja, bij Bianca durfde je eerst ook niet helemaal naar binnen.’
‘Nee zeg. Niet alleen aan, ook in een meisje voelen. Nu kussen?’
Ze was hem voor, kuste en tongzoende hem. Maar ging niet lang door.
‘Ook je tong beweeg je lekker. Michel, ik hoop niet dat je het erg vindt dat ik je wat eh uitdaag om wat verder te gaan.’
‘Nee, ik vind het heel fijn. En je helpt me, ik wilde wel wat meer, als je daar niets op tegen had, maar ik durfde niet. En het gaat nogal snel.’
‘Ja, je kan er ook jaren over doen. Zelfs al durf je weinig, ik word toch wat heet van je. Laat mijn borst maar los, die heb je genoeg opgewarmd.’
Hij deed het en legde een hand op haar doos.
‘Het gaat hier niet, ik zou je daar best een tongzoen durven geven.’
‘Je hebt steeds niet veel hulp nodig om wat meer te durven, hè?’
‘Nee, omdat je alles zo lief doet.’
‘Dan nog iets. Michel, mag ik je eikel zien?’
‘Wat? Wat weet je daarvan?’
‘Genoeg, denk ik. Jij?’
‘Eh ik heb geleerd hem schoon te houden.’
‘Meer niet?’
‘Ik geloof het niet.’
‘Weet je niet waarvoor hij is?’
‘Eh nee, eigenlijk niet.’
‘Tjonge. Nou, je moeder zei het al, je voorlichting had beter gekund. En ook daar heb je er vast nog niets bij voorgesteld.’
‘Nee.’
‘Lesje?’
‘Heel graag. Jouw lessen bevallen me wel.’
‘Ja, ja. Nou, jongens komen niet klaar van over hun stijve gestreeld worden, maar van dat hun vel over hun gevoelige eikel schuift. Als je hem schoon moet maken trek je je vel helemaal terug. Dat gebeurt vanzelf als je met een meisje vrijt. Dan wordt je eikel door haar zachte en vochtige binnenkant nog veel lekkerder gestreeld dan het door haar mond kan. Je vel zit er normaal overheen, omdat hij te gevoelig is om aangeraakt te worden, zelfs door een zachte meisjeshand. Ik wil je eikel zien, lieverd. Ik zal hem niet aanraken. Alleen naar kijken.’
‘O. Ik weet het niet.’
‘Ik vraag het, omdat ik eh jou zo bijzonder vindt. Ik heb het eerder niet gedaan, geweigerd als ze er om vroegen. Maar van mijn beetje verkering wil ik hem graag zien.’
‘Goed dan. Doe maar.’
‘Wat ben je toch een lieve jongen, je aarzelde niet lang.’
‘Ik zeg niet dat je me steeds verleidt, je bent me alleen steeds voor. Waarschijnlijk omdat je niet bang uitgevallen bent en hier al wat gespeeld hebt. Wat ik je niet kwalijk neem.’
‘Dat zou niet terecht zijn, ik doe hier wat normaal is. Nou ja, soms iets meer, soms iets minder. Michel, ik ga je nu strelen. Zeg stop als ik je pijn doe, want dit wordt niet alleen voor jou een eerste keer, voor mij ook.’
Ze pakte zijn stijve.
‘Wat staat hij toch strak tegen je buik. Ik moet wat moeite doen om mijn hand er omheen te krijgen.’
‘Lekker. Met andere meisjes komt hij wel helemaal omhoog, maar jij windt me meer op. Alsof er dan extra bloed ingepompt wordt. Ik voel het zelf ook, dat ik bij jou zo’n harde krijg.’
‘Tja, harder dan bij andere jongens. Maar niet te. De lekkerste die ik kan strelen.’
Ze begon ermee.
‘Gaat het?’
‘Ja, weer heerlijk. Ga maar verder.’
Ze ging voorzichtig verder en was er al gauw achter hoe het moest, om te zien wat ze wilde zien.
‘Wat mooi, lieverd. Hij eh wordt dikker. Vast ook nog meer bloedtoevoer, nu hij bloot is. Dikker dan je stijve. Oooh, die voel ik vast, als je me daarmee gaat strelen.’
‘Later, graag. Stop nu maar weer gauw weg en ga verder, ik voel wat aankomen.’
‘Goed.’
Ze verborg al strelend zijn eikel.
‘Dat ging wat moeilijk. Niet pijnlijk?’
Hij hijgde.
‘Nee. Lekker.’
Ze streelde door tot hij zich kreunend leegspoot.
‘Meer dan eerder, joh, drieëneenhalve wolk.’
‘Het was ook opwindender, met mijn eikel bloot maken erbij. Laat me even bijkomen, dan zal ik jou verwennen.’
‘Laat me niet te lang wachten, ik wil zo graag.’
Hij liet haar niet te lang wachten. Ze kwam snel.
‘Nou, schat, wat heftig.’
‘Ik stelde me voor dat je me met je eikel streelde in plaats van met je vinger.’
‘Ja, ja, alles op z’n tijd, lieverd.’
Ze gingen op de kant op hun plek zitten.
‘Ik heb een wat raar gevoel in mijn pikkie.’
‘Ik heb je toch geen pijn gedaan?’
‘Nee. Misschien komt het omdat het water niet zo warm is als onder de douche, als ik hem schoonmaak. Zeg, was het echt je eerste keer? Je deed het zo goed, niet te snel.’
‘De eerste keer. Voor jou ook, hè? Je hebt niet verteld dat Bianca het bij je gedaan heeft.’
‘Nee, dat heeft ze niet gedaan. Waarom jij wel?’
‘Tja, om meerdere redenen. Één ervan, om je te waarschuwen. Er zou een meisje kunnen zijn dat het te snel of te ruw bij je zou kunnen doen. Je weet, stop zeggen is genoeg. Een andere, ik wist natuurlijk dat jongens een eikel hebben, maar tot nu toe interesseerde me dat me niet. Ze kwamen toch wel klaar. Maar die van jou wilde ik graag zien. Het is goed dat je zei, stop maar weer weg, want ik kreeg zin om je stijve in mijn mond te nemen en hem te likken.’
‘Nou! Dan had ik vast na een paar tellen in je mond gespoten.’
‘Dat had ik vast niet erg gevonden. Ik eh vind het erg vervelend, ook voor jou, dat ik zo ver met je gegaan ben en zou willen gaan, terwijl ik je tegelijkertijd toch wat van me af wil houden.’
‘Tja. Ik vind het wel fijn dat jij de eerste was die hem zag. Dat is al een verbetering vergeleken met dat je niet de eerste wilde zijn die me verwende.’
‘Ik kon niet anders.’
‘Ik weet het. Daarom ben ik hier wel blij mee. Verder wacht ik af, Vicky, in de hoop dat je steeds meer om me gaat geven.’
‘Dat doe ik, ook omdat je steeds zo begrijpend bent.’
‘Eigenlijk hoef je geen haast te hebben, we zijn nog jong.’
‘Ja. Nog een lesje?’
‘Welja.’
‘Je moeder heeft je misschien niet verteld dat meisjes een clitoris hebben.’
‘Nee. Wat is dat?’
‘Zoek het maar op Internet op. En probeer het daarna uit, als je met andere meisjes gaat spelen. Ik heb er nog nooit aan laten komen, ik vond het niet prettig als ze het probeerden. Maar als jij het goed kan, mag je het wel proberen.’
‘Goed.’
‘Michel, nog wat waarschijnlijk vervelends voor je. Ik heb gezegd, op één keer in de maand na, voorlopig, wil ik de andere keren dat we hier zijn wel naar je kijken en met je praten. Maar het lijkt me beter van niet. Dan komt het er vast te weinig van om met anderen om te gaan. Laten we dat kijken en praten in de pauzes op school doen. En hier komen als we er zin in heb- ben, zonder iets af te spreken. Voor die ene keer in de maand waarschuw ik je wel.’
‘Tja. Je hebt eigenlijk gelijk.’
‘Je hebt eerder gezegd, dat je het niet zo erg zou vinden als je mij met een jongen het water in zou zien gaan. Maar toch iets, dus. Dat wordt minder vaak als we ongelijk komen. Ik kan ook wat vaker naar de Manor gaan.’
‘Daar ontmoet je geen nieuwe jongens.’
‘O. Nee. Ik zie nog wel. Ik vind het niet zo erg om jou met een meisje het water in te zien gaan. Dat zal je voornamelijk doen om te lozen. Je houdt voor mij toch genoeg over, je blijft nieuw maken.’
‘Ja. Voornamelijk om te lozen. Als ik op de kant met een aardig meisje kennis gemaakt heb voor méér. Net zoals met jou. Ik verwen jou graag.’
‘Ik weet het. En goed ook. Als ik met een andere jongen ben zal ik zijn stijve vast met de jouwe vergelijken. De lekkerste, de fijnste, vind ik, tot nu toe.’
‘Je kan met grotere spelen.’
‘Jij met meiden met grotere borsten.’
‘Nee, dank je. Met kleinere dan de jouwe liever niet, maar grotere kan ik, net zoals die van tante Renee, toch niet in mijn hand houden. Dan streel ik liever jouw kontje.’
‘Dat mag je, één keer in de maand. En mijn doos je harde laten voelen. Nou, ik maak het weer te bont, ik ga naar huis. Jij mag best blijven. Waarschijnlijk kan je straks weer.’
‘Zo snel na jou wil ik geen ander. Een andere keer. Ik fiets weer met je mee, tot het dorp.’
Dat deed hij en nam met een kusje afscheid.

 In de pauzes

‘Vicky, ik ben gisteren door een stuk of tien meiden gepakt. Op mijn rug geduwd en vastgehouden.’
Ze grinnikte.
‘Lekker?’
‘Niet zo. Wel bijzonder. Om zo veel handen aan mijn stijve en mijn zak te voelen. Aan mijn stijve ging nog, mijn ballen werden me te veel gemasseerd, ik heb gevraagd om wat kalmer aan te doen.’
‘Goed van je. Ik denk dat de meeste jongens niets durven zeggen.’
‘Nou, praten moest ik toch. Zeggen dat ik ging komen. Gelukkig stopten ze niet zo lang. Tjonge, om dan zo, open en bloot, eh afgetrokken te worden tot ik me leeg spoot. Wat daarna kwam vond ik het minst erge. Ik denk, dat ze alle tien mijn pikkie in hun mond gehad hebben en er op gesabbeld hebben.’
‘Tja, dat had ik ook wel willen doen. Kreeg je van dat gesabbel weer een stijve?’
‘Nee, dan hadden ze langer door moeten gaan.’
‘Heb je van die tien nog wat beetgehad?’
‘Alles van allemaal, denk ik. Borsten en blote en behaarde dozen. Er waren er een paar die een vinger van me helemaal in hun gleuf duwden. Niet zo fijn, ik doe het liever zelf, op een tempo wat ik denk, merk, wat ze fijn vinden.’
‘Dat deed je bij mij. Doe dat bij andere meiden ook maar.’
‘In ieder geval als ze me lekker hebben laten lozen.’
‘Ja. Was je eerder, voor die tien, al met een ander meisje in het water?’
‘Een paar. Niet tegelijk, natuurlijk. Ging wel.’
‘Beetje kort verslag.’
‘Ach, ik kwam klaar, natuurlijk. Of ze het goed doen of niet maakt niet uit. Die tweede kwam heel snel, ik eh vond haar clitoris.’
‘O. Weer snel geprobeerd. Hoe vond je het?’
‘Waar het volgens Internet moest zitten. Ik kan me voorstellen dat je dat gezoek niet prettig vond. Indringender dan alleen op en neer strelen, hè?’
‘Ja. Maar dat deed je bij mij heel prettig. Dus blijf ik erbij dat je het bij mij een keer mag proberen.’
‘Ik vind het al fijn om te zien dat je op een langzame manier lekker klaarkomt.’
‘Zoals je al gemerkt heb wil ik van alles uitproberen. Met jou wel, eerder niet.’
‘Dat vind ik heel fijn. Al zou ik niet weten waar en wanneer je aan mijn pikkie zou kunnen sabbelen.’
‘Nee, net zoals jij bij mij aan mijn tepels en een tongzoentje beneden geven. O. Wel als we achttien zijn. ‘s Avonds bij het meertje.’
‘Het lijkt me beter om daar op te wachten dan ergens betrapt te worden.’
‘Ja. En er tot dan maar niet meer over te praten.’
‘Goed. Ben jij nog met een jongen het water in geweest?’
‘Ja. Ging wel.’
Hij grinnikte.
‘Beetje kort verslag. Maar je hoeft niets te vertellen.’
‘Jij vertelt me veel. Alles, denk ik.’
‘Ja, maar dat hoef jij daarom mij niet. Ik vind het al fijn als je me veel wilt vertellen.’
‘Ik ga je niet verwennen door te zeggen dat ik jouw stijve fijner vind.’
‘Zo veel verschil kan er niet in zitten.’
‘En ik ga helemaal niet zeggen dat ik dat waarschijnlijk vind omdat ik wat er aan vast zit fijner vind.’
‘Nee, dat zou niet goed voor me zijn. Ik wil geen verbeelding krijgen.’
‘Dat zou niet terecht zijn. Je hebt je spullen gekregen, ze niet zelf gemaakt.’
Ze grinnikte even.
‘Alleen zelf schoongehouden, zodra je daar groot genoeg voor was.’
‘Ja. Ik wed, dat je soms mijn eikel nog voor ogen ziet.’
‘Je wint. Maar je stijve en je ballen ook. Jij vast ook mijn onderdelen.’
‘Daarom ben ik al vaker bij het meertje geweest. Ik was bang, dat ik anders een natte droom zou krijgen. Ik fiets liever heen en weer.’
‘Ook gezond. Einde van de pauze. Tot morgen.’

‘Michel, kan je overmorgen naar het meertje gaan?’
‘Ben jij er dan ook? De maand is nog lang niet om, helaas.’
‘Nee. Ik ben er dan niet. En daarna weer bij mij thuis mee-eten en daarna naar de Manor?’
‘O. Je mocht me meenemen, maar ik had dat niet zo snel verwacht.’
‘Ik ook niet. Maar tante Renee vroeg naar je. Ze heeft over je lekkere handen opgeschept, al het vrouwvolk wil ze ook voelen. Daarom moet je niet zo lang daarvoor geloosd hebben, want ze laten het niet bij bevoeld worden. Dat zou je niet droog redden, ze hebben allemaal veel ervaring.’
‘O. Iedereen aan iedereen van het andere geslacht?’
‘Ja. In het water, hoor, onder het mom van een beetje strelen. Ze weten van elkaar hoeveel ze kunnen hebben. Van jou niet, dus laat wel merken of pauzeer als ze te lang doorgaan. Je merkt wel hoeveel je bij hun mag.’
‘O. Tjonge. Ook aan hun gleuf voelen?’
‘Je mag er vast iets in. En zoals zij met één hand je zak pakken en met de andere je stijve, mag, moet jij hun borsten tegelijk pakken en ze lekker strelen.’
‘Welja. Wie?’
‘Laat je verrassen. Mijn moeder komt in ieder geval, je pikkie en je ballen keuren voor haar dochter.’
‘Tja. Allemaal niet zo oud als tante Renee, hè?’
‘Nee, de helft. Te oud?’
‘Tante Renee voelde niet oud aan. Maar ben ik niet te jong? Hun mannen zijn dus veel ouder dan ik.’
‘Ja, maar ze spelen af en toe graag met een iets kleinere. En vinden het wel leuk om door amateurs bevoeld te worden. Al ben jij geen amateur meer, je hebt heel snel veel geleerd.’
‘Dank je. Maar dat wordt een snelcursus.’
‘Je moet alles wel op je gemak doen. En ervan genieten.’
‘Ja. Betrekkelijk. Ik vind het met jou zo fijn dat ik me niet in hoef te houden, het niet droog hoef te houden. Al is het onder water.’
‘Dat heeft het voordeel dat je nergens op hoeft te letten, je zaadjes spoelen wel weg.’
‘Ja. Zijn er meisjes die ergens eh op mikken?’
‘Vast wel. Zelfs op hun doos, al is dat wat link. Er zijn er een paar die het graag in een hand opvangen. En als ze de kans kregen in hun mond.’
‘Oei. Waarom? En hoe weet je dat?’
‘Daar wordt natuurlijk over gepraat, als er geen jongens bij zijn. Waarom? Ik kan me voorstellen dat ze alles van een jongen willen hebben.’
‘Eh ik ga daar niet op in, Vicky.’
‘Dat hoeft niet. Ik weet toch wel dat je mij alles gunt.’
‘Ik ben meer benieuwd hoe het zou voelen als je mijn stijve in je mond hebt. En mijn eikel te voorschijn laat komen en die gaat likken.’
‘Ja, ja. Tot ziens.’
Hij keek haar grinnikend na.

‘Hoe vond je het, gisterenavond?’
‘Je moeder kookt lekker.’
Vicky grinnikte.
‘Je draait er omheen. Ze heeft je goedgekeurd. Ze zei, grinnikend, ondanks zijn kleine ballen.’
‘O. Ja. Wat zijn die gemasseerd. Tegen wie zei ze dat? Ik heb het niet gehoord.’
‘Nee, thuis. Ze ging gelijk met paps naar bed, omdat die zei dat hij bijna overliep van het gefriemel aan zijn spullen en van zo veel gleuven strelen.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Ik heb het net kunnen redden.’
‘Ja, ze zullen bij jou wat voorzichtig geweest zijn. Is er je nog iets opgevallen?’
‘Nee. Ik kon ook niet bijhouden wie wie was. Het was al inspannend genoeg om hun borsten lekker te strelen terwijl ze aan mijn spullen zaten. Eigenlijk doe ik het liever alleen met jou. En niet van alles tegelijk.’
‘Dat komt weer.’
‘Fijn. Tjonge, dat ze zo allemaal zo vrij zijn. Niet alleen dat ze mijn spullen uitgebreid bevoelden, ze bewogen zelf hun borsten in mijn handen.’
‘Dan was je te voorzichtig. Wilden ze je lekkere handen beter voelen.’
‘Tja. Dat ging nog, maar ze eh duwden, als ik ze over hun gleuf streelde, zelf mijn vinger er veel verder in dan ik gedurfd zou hebben.’
‘Ze zouden zich vast graag door je lekkere vinger helemaal laten vingeren, maar dat wordt daar niet gedaan.’
‘Dat had ik ook niet gewild. Ik had even wat moeite om je moeder aan te raken, totdat ze me net zo resoluut beetpakte als jij doet. Ze nam me duidelijk de maat.’
‘Natuurlijk. Niet alleen van mij horen dat je normale ballen en een mooie en erg stijve pik hebt, het zelf ook een keer voelen. Ik heb ook genoten, hoor. Ik heb weer eens veel grote pikken bevoeld. Als er ‘s middags jeugd is voel ik kleinere, afhankelijk van hun leeftijd. Ook van jongetjes die nog geen stijve kunnen krijgen. Ik weet nu zeker waar mijn voorkeur naar uitgaat.’
‘Naar die van oom Mark?’
‘Nee, naar die van jou. Die van oom Mark willen alle meiden wel bevoelen, maar alleen tante Renee wil daar wel meer mee. Niemand is jaloers op elkaar, hoor.’
‘Zouden er niet meer zes keer zes willen?’
‘Nee, de meesten zitten op drie keer drie, vier keer vier zouden ze al meer dan genoeg vinden.’
‘Ik zal blij zijn als ik dat later haal.’
‘Ik ook, denk ik.’
‘Al zou ik ook wel eens zes stralen willen voelen gaan. Maar drie is al fijn.’
‘Drieëneenhalf, de laatste keer met mij.’
‘Dat was van eh wat je doorvóór deed, want daarna was het weer drie. Zelfs bij die tien.’
‘Dus later steeds minstens drieëneenhalf.’
‘Wanneer je maar wilt.’
‘Hopelijk met jou, maar nog jaren niet.’
‘Nee, natuurlijk niet.’
‘Dat is niet natuurlijk, maar inhouden. Anders had ik het al tussen de coniferen met je gedaan.’
‘Geprobeerd te doen. Sorry.’
‘Nee, jij hebt net zo veel recht om dat voorlopig niet te doen als ik om voorlopig niet vaak met je het water in te gaan.’
‘Ach, recht. Binnen de perken staat het iedereen toch vrij om wat te doen of te laten?’
‘Ja. Boven de achttien zijn er weinig perken meer.’
‘Vertel daar maar niets meer over, dat duurt voor ons nog zes jaar.’
‘Goed. Tot ziens.’

‘Durf je het nog steeds aan om een concertje te geven?’
‘Jawel. Onder die ene voorwaarde.’
‘Ja, dan zal ik op de eerste rij zitten. Hoe lang wil je het maken?’
‘Ik heb er wat over nagedacht. Een uurtje? Langer wordt vast te eenzijdig, alleen blaasinstrumenten.’
‘Het ligt er natuurlijk ook aan hoe mooi je speelt. En wat.’
‘Ik heb al een lijstje. Om alles te kunnen oefenen.’
‘Dat heb je vast in je laptop staan. Kan je me een uitdraai geven? Zo gauw mogelijk?’
‘Ja. Waarom zo gauw mogelijk?’
‘Over een paar weken is het herfstvakantie. In die week?’
‘Goed. Maar waarom wil je dat lijstje hebben?’
‘Dat merk je wel. Hoe ga je je instrumenten vervoeren?’
‘Ik vraag mijn vader wel. Mogen mijn ouders ook komen?’
‘Natuurlijk. Gaat alles in je vaders auto?’
‘Eh dat zal passen en meten worden. Ze hebben allemaal een eigen kist.’
‘Zal ik voor vervoer zorgen? Voor jou en je instrumenten? Dan kunnen je ouders wat later komen. Jij moet er eerder zijn om alles op te stellen.’
‘Opstellen?’
‘Ik zorg voor een paar tafels, waar je je instrumenten op kan leggen, in de volgorde dat je ze gaat bespelen. En er zullen vast mensen zijn die ze even willen bekijken.’
‘Je hebt er kennelijk over nagedacht. Lief van je.’
‘Ik heb, denk ik, wat van mijn moeder. Vooruit denken.’
‘Ja, daar heb ik op een ander gebied al wat van ondervonden. Zeg, ik heb bij jullie huis geen auto zien staan.’
‘We hebben er ook geen. Maar we mogen er altijd één van oom Mark lenen. Al gebeurt dat zelden.’
‘Heeft die eigen auto’s?’
‘Eigenlijk niet, ze zijn van de familie.’
‘Dat zijn toch Rollsen? Volgens de Wellingten-site?’
‘Ja. Ik zal om de grootste vragen, daar past alles wel in. Als ze willen kunnen je ouders er ook bij, al zullen ze dat langer moeten wachten tot je begint.’
‘Dat mag vast niet.’
‘Oom Mark vindt het vast goed. Anders laat ik tante Renee hem wel ompraten, in ruil voor een extra streelbeurtje voor haar met je lekkere handen.’
‘Vicky!’
‘Of je het jammer vindt of niet, oom Mark vindt het vast goed. Je staat bij hem al in een goed blaadje, anders had je er niet mogen komen. Bij tante Renee ook, anders had ze je niet zo gauw de tweede keer gevraagd. En daarna bij alle andere tantes ook, door je lekkere handen en erg stijve pik.’
‘Nou. Het moet maar. Ik zal mijn ouders vragen wat ze willen.’
‘En vertel het me dan, dan kan ik stoelen niet zo ver naar achteren voor ze reserveren.’
‘Verwacht je veel publiek?’
‘De hele familie Wellingten en hun vrienden. Mogen de kinderen ook? Of zou het je storen als ze wat onrustig zijn? Of huilen?’
‘Ik denk dat ik wel wat kan hebben, ik concentreer me toch op mijn muziek.’
‘Mag het personeel ook komen?’
‘Tjonge. Dan zou het druk kunnen worden.’
‘Ik vraag mijn vader wel om iedereen te vragen en te turven. Dat moeten we toch weten om genoeg stoelen in de hal te zetten. Wat heb jij nodig?’
‘Niets, ik speel staand. Al zou zoiets als een barkruk wel lux zijn.’
‘Komt er. Die leen ik wel in het dorpshuis. Nog meer wensen?’
‘Eh niet op muziekgebied. Verder heb je alles voor een concertje al bedacht, denk ik. Je doet een hoop moeite voor me. Dank je wel.’
‘Dat ik moeite voor je doe komt door dat andere gebied, waar je gelukkig niet verder op doorging.’
‘Dank je wel, schat.’
‘Goed. Vergeet niet me dat lijstje te geven.’
‘Met jouw kennelijk organisatorisch vermogen maakt me dat een beetje wantrouwig, ik heb geen idee wat je er mee wilt.’
‘Dat weet ik nog niet precies, laat je maar verrassen.’
‘Goed. Ik mag jouw verrassingen wel.’
‘Ja, ja. Ik denk dat ik weet wat je bedoelt. En als ik weer eens bedenk hoe je er toen bij stond, heb je een net pak? Vast wel.’
‘Ja, zelfs een driedelig maatpak. Ik ga met mijn ouders wel eens mee naar iets deftigs. Maar spelen moet ik zonder jasje, ik moet mijn armen goed kunnen bewegen.’
‘Dat kan. Ben je deftig opgevoed? Je praat af en toe ook zo.’
‘Het was niet de bedoeling van mijn ouders om stand op te houden, Vicky, ze deden alleen wat andere artsen ook deden. Jij hebt van anderen ook meegekregen, je klinkt niet alsof je alleen met koeien en varkens gepraat hebt.’
‘Nee, meneer. Goed. Een glas water in de buurt?’
‘Graag. Tjonge, je maakt er wel een toestand van.’
‘Leuk, toch? Consumpties, na afloop?’
‘Dat kan ik vast niet betalen, als er veel komen. Ik wil ook sparen voor een eventuele doedelzak.’
‘Ik zoek wel een sponsor. Waarom wil je een doedelzak?’
‘Het is een blaasinstrument, dus wil ik er één bij. En ik ben benieuwd hoe dat werkt. Tegelijk blazen, die zak precies goed samendrukken en op een fluit spelen.’
‘Ik kan met een zakje en een fluit tegelijk spelen.’
‘Vicky!’
‘Ja. Ja. Als je wat nieuws wilt, een panfluit lijkt me makkelijker.’
‘Hé, die ben ik nog niet tegengekomen. Bedankt voor de tip, ik ga op zoek.’
‘Wat je wilt. Nou, ik denk dat ik alles wel rond krijg. Tot morgen.’

‘Hier is mijn lijstje.’
‘Dank je.’
Vicky bekeek het.
‘Ik ken niet alle stukken. Maar ik zie wel dat je van alles speelt. Wilt spelen. Pop en klassiek.’
‘Ja, een beetje passend bij ieder instrument en niet te onbekend. Ik schat op een uur spelen. Ik hoef geen pauze.’
‘Prima. Michel, ik gok een beetje met je. Als je er niets van maakt ga ik ook af. Maar ik heb alle vertrouwen in je. Door hoe je op de saxofoon speelde. Je wilt het weer als laatste spelen, zie ik?’
‘Ja, Vicky. De eerste keer was het een inval. Maar iets mooiers kon ik niet vinden. Qua muziek wel iets wat er in de buurt komt, maar niet qua tekst. Die hoor je niet, maar ik denk hem er wel bij. Voor jou.’
‘Muzikant én romanticus?’
‘Eh ja. Min of meer.’
‘Je zou vast een goede arts kunnen worden, met als hobby muziek, en die vaak met zijn vrouw vrijt. Of musicus, met als hobby EHBO en die vaak met zijn vrouw vrijt. Of eh nou, zie maar.’
‘Als ik werkloos blijf kan ik nog vaker met mijn vrouw vrijen.’
‘Nee, want die zou dan de deur uit moeten om wat te verdienen. Van de liefde kan je niet leven.’
‘Wel ervoor, Vicky.’
‘Ja, romanticus. Tot ziens.’

‘Ik heb van de week met Renita gepraat, Vicky.’
‘Meer niet?’
‘Nee. Ik heb haar niet om meer gevraagd.’
‘Waarom niet? Waarom ben je dan met haar gaan praten? Vind je haar niet leuk? Lief? Apart?’
‘Schiet niet zo door.’
‘Sorry.’
‘Natuurlijk ben ik met haar gaan praten om te zien of er meer mogelijk was. Ze is inderdaad wat apart, met dat rode haar. Je weet vast dat niet helemaal bloot opwindender kan zijn dan helemaal bloot.’
‘Ja. Ik vind het opwindend als ik je handdoek omhoog zie komen. Ik zou het wel eens zonder handdoek willen zien.’
‘Dat kan hier niet. Op je kamer?’
‘Over het algemeen mogen jongens niet op de kamer van meisjes komen. Andersom ook niet. Het bed wat er staat kan te verleidelijk zijn.’
‘Ja. Laat ik verder gaan over Renita. Haar lange haar viel af en toe naar voren. Ik vond het opwindend om dan daar tussendoor een tepeltje te zien of iets meer van een borst. En natuurlijk eh haar gleuf tussen het rode haar op haar doos. Je had gelijk, krulhaar.’
‘Ik laat gelijk mijn haar groeien. Op mijn hoofd.’
‘Doe maar niet, lang haar is vast nogal bewerkelijk. Ik vind jouw haar mooi genoeg, zo ietsje op je schouders. En dat op je doos ook. En je gleuf ook. Als je mijn pikkie een keer kan zien groeien wil ik graag jouw gleuf van dichtbij bekijken.’
‘Ik zou graag wijdbeens voor je liggen om je te laten kijken. En om je voorzichtig aan me te laten voelen, Michel.’
‘Ik zal je daar vast graag kussen. Eh je betrekt het gesprek steeds op jezelf, Vicky.’
‘Ja. Sorry. Ik zal proberen af te koelen.’
‘Goed. Maar toen begon Renita over een jongen te vertellen, die van een afstandje haar leven lang, voor zover ze weet, naar haar gekeken had, maar nooit aangesproken had.’
‘Johnny.’
‘Ja. Hoe weet je dat?’
‘Ik heb in onze eerste schoolweek in het dorp met haar gesproken. Ik kwam haar toevallig tegen. Ze wilde, net als bij jou waarschijnlijk, haar verhaal graag kwijt. Hij had haar op de eerste schooldag tijdens het naar huis fietsen eindelijk aange- sproken. En haar daarna steeds thuisgebracht, al was dat natuurlijk volkomen onnodig. Ze had hem altijd om te zien een aardige en stevige jongen gevonden, ze werd smoorverliefd op hem.’
‘Ja. Hij heeft haar een keer gevraagd om bij het meertje te komen, om daar kennis te maken. Het ging hem niet hoofdzakelijk om het blote, had hij gezegd.’
‘Hoofdzakelijk. Bij jou ook niet, heb je gezegd.’
‘Ja, en dat is nog steeds zo. Ze is naar het meertje gegaan, ze was er ‘s middags nog niet eerder geweest, al is ze in mei jarig, ze had niet zo’n belangstelling voor jongens.’
‘Ja, dat begint soms eerder, soms later. Ik eh was er vroeg bij.’
‘Ze had daar als eerste gezegd, ik wil graag verder met je kennis maken, als je het niet erg vindt dat ik bijna drie jaar jonger ben dan jij. Hij is van september. En, zei ze, ik hoop dat je kan minderen met andere meisjes.’
‘Begrijpelijk.’
‘Ja. Hij zei, ik wil hier graag verder met je kennis maken, ondanks dat je aan de jonge kant bent. Ik zal voorzichtig met je doen en minderen met andere meisjes en er zo gauw mogelijk mee stoppen.’
‘Oei. Een hint. En belofte, eigenlijk.’
‘Ja, nogal duidelijk. Hij mocht al gauw op haar kamer komen, om haar met haar huiswerk te helpen. Ze heeft hem na een paar keer gevraagd of ze zijn stijve mocht zien. Dat mocht. Ze zag hem van klein tot groot, zei ze.’
‘Lekker. En durfde toen naar het meertje. Zo veel half stijve pikkies zien is wat anders dan naar beneden hangende slurfjes, vóór je twaalfde.’
‘Ja. Jongens moeten ze wel durven laten zien, enzovoort. Vóór hun twaalfde hebben ze vast het ene na het andere meisje borstjes en haar op hun doos zien krijgen. Beetje jammer, een blote gleuf heeft wel wat.’
‘Misschien scheer ik me ooit voor je.’
‘Dank je. Doe maar niet, dat schijnt enorm te jeuken, als het weer aangroeit.’
‘Als je het mooi zou vinden, en lekker om te likken, zou ik me daar vast vaak genoeg scheren om je een plezier te doen. En mezelf vast ook. Jij moet je tegen die tijd vast ook dagelijks scheren. Nog niet?’
‘Wekelijks. Na een paar weken alleen gepraat te hebben is Renita met Johnny het water ingegaan en is hij daarna gestopt met andere meiden. Vicky, ze wil hem alleen voor haarzelf en zelf alleen voor hem blijven. Omgekeerd, hij al gauw ook. Ze gaan alleen met elkaar het water in.’
‘O. Vergeleken met Crystal en Tom ook drie jaar verschil, maar alles behalve afhouden.’
‘Ja. Ik denk, meerdere keren per week.’
‘Ik kan er niets mee, Michel. We moeten er tussenin blijven.’
‘Goed. Ik wilde je er niet mee onder druk zetten, alleen vertellen wat er mogelijk is. Wat er gebeurt.’
‘Dat weet ik, je hebt me nog nooit onder druk gezet. Alleen af en toe alleen laten weten wat je wilde. Dank je, lieverd.’
‘Als je meer aankan zal ik je meer vertellen. Tja, bij Renita kwam ik dus niet verder dan kijken. Ik heb nog een tijdje met haar gepraat. Over school, en zo. En over haar thuis. Haar moeder werd vroeger rode Jenny genoemd.’
‘Ja. Ben je niet met een ander meisje het water ingegaan?’
‘Dat kon ik niet, Vicky. Ik was te ontroerd door haar overduidelijke liefde voor Johnny.’
‘Je was ook ontroerd bij het lezen over het overlijden van tante Simone, hè?’
‘Ja. Een paar klassieke muziekstukken doen me wat. En popmuziek soms. Vooral als het eigenlijk gezongen gedichten zijn, met een harmonieuze begeleiding. En natuurlijk als je de tekst op jezelf kan betrekken. Zoals I will love you forever. En het geluid van jouw stem ontroert me ook, Vicky, het laat de snaren van mijn inwendige harp trillen.’
‘Ach, wat mooi gezegd. Ik heb het, geloof ik, al eerder gezegd, ik vind het wel fijn dat je wat gevoelig bent. Ik zou het zelfs niet erg vinden als ik bij eh bijzondere gelegenheden wat tranen bij je zou zien.’
‘Zoals bij het krijgen van vaste verkering?’
Vicky grinnikte even.
‘Sorry. Ja, bij zoiets, volhouder.’
‘Nog een voorbeeld?’
‘Maak je het niet te bont?’
‘Dan maar niet.’
‘Nu maak je me nieuwsgierig.’
‘Blijf dat maar. Als je het persé zou willen horen ga ik me niet inhouden.’
‘Ik gok het. Vertel maar.’
‘Ik zal vast van ontroering tranen in mijn ogen krijgen als ik ooit met je zou mogen vrijen, klaarkom, mijn zaadjes in je spuit en jou ook klaar voel komen.’
Vicky zei even niets.
‘Ja, dat zou ik dan vast niet erg vinden, maar fijn. Ik zou misschien, behalve je vier klodders, ook tranen in mijn ogen krijgen.’
‘Dat mag. Vier?’
‘Wat dacht je, je zou me dan binnenin met je blote eikel strelen en daardoor vast meer spuiten dan eh eerder.’
‘Oei. Ik denk, dat het beter zou zijn om daarvoor te oefenen. Die eerst met je mond en je tong strelen.’
‘Ja, ja. Omdat dat eerder zou kunnen.’
‘Misschien zelfs vóór we achttien zijn.’
‘Reken maar nergens op.’
‘Nee, rekenen niet. Wel hopen.’
‘Dat kun je beter ook niet doen. Je mag wel wensen, als je het verschil snapt.’
‘Ja, ik wens dat ik zou kunnen vliegen, als een vogel, bedoel ik, maar ik hoop daar niet op. En er op rekenen doe ik zeker niet.’
‘Je kan wel rekenen op vaste verkering met een ander meisje, als je dat zou willen.’
‘Dat zou ik, als jij me niet zou willen, pas na een hele tijd treuren misschien kunnen proberen. Ik houd van je, Vicky.’
‘Ik hield een beetje van je, Michel. Nu twee beetjes, omdat we weer zo fijn praten.’
‘Fijn. Een andere keer wil ik graag fijn met je over een iets minder maar ook belangrijk onderwerp praten. Over je lekkere lijf.’
‘Je had het net al over vrijen. En ik over je eikel.’
‘Ja, kort. Maar ik kan het veel uitvoeriger.’
‘Misschien een andere keer. En zeker als, als we vaste verkering met elkaar krijgen.’
‘Afgesproken. Eh hoe vind je het, van Renita en Johnny?’
‘Die hebben dus vaste verkering?’
‘Ja. En de oudere meiden dat verteld. En dat ze niet te vaak het water in zouden gaan. Ze blijven wat met anderen praten, meer daar niet mee doen.’
‘Ik vind het fijn voor ze. Tja, op je twaalfde al zo zeker zijn, ik hoop voor ze dat het goed blijft gaan. Drie jaar verschil kan wel. Zeker als de jongen ouder is, niet zo heel erg speels meer is. Eh hoe vindt ze het, dat hij al drie jaar met andere meiden gespeeld heeft?’
‘Begrijpelijk. Natuurlijk een beetje jammer dat ze niet zijn eerste was. En een beetje fijn dat hij al ervaring had, hij is erg lief en voorzichtig met haar. Bij ons is het andersom, hè?’
‘Ja. Op hun vaste verkering na, omdat ik niet zeker ben. Ik had al wat ervaring, daarom kon ik in het begin voorzichtig met je doen.’
‘Ja, maar ondanks je aarzelingen was je toch aardig vlot.’
‘Ik gaf in het begin niet veel om je, dus kon ik doen wat jij ook doet met een meisje, als je eigenlijk alleen maar wilt lozen. Een beetje routineus alles afhandelen. Anders had ik op mijn kamer wel meer met je gedaan. En de eerste voor je willen zijn. Ik kan er geen spijt van hebben, Michel, het was nu eenmaal bij mij geen liefde op het eerste gezicht.’
‘Nu wel liefde?’
‘Tweeëneenhalf beetje.’
‘Waar komt die halve plotseling vandaan?’
‘Van nog steeds niet aandringen.’
‘Ik ben nog geen vijftien.’
‘Wat bedoel je daarmee?’
‘Dat ik hetzelfde als Johnny zou willen. Wil. Zo met elkaar omgaan en verder wachten tot we ouder zijn en vooruitzichten hebben.’
‘Is dit meedelen in plaats van aandringen?’
‘Zoiets. O, einde pauze. Tot ziens, schat.’
‘Tot ziens, lieverd.’

‘Schat, ik vind het toch wel fijn dat je er niet bent als ik met een meisje het water in ga. Ik heb wel bedacht, dat ik het niet erg vind als jij jongens helpt. Ook niet als jongens aan je zitten. Wel met erin.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Ik heb je al verteld dat ik kieskeuriger ben geworden, ik kijk eerst naar hun handen. De laatste keer heb ik een jongen, ondanks zijn redelijk lekkere handen, gevraagd om het te laten bij erover strelen, als hij daar genoegen mee kon nemen. Dat kon hij, wilde dus hoofdzakelijk lozen en even aan een meisje voelen.’
‘Fijn. Eh als ik zo brutaal mag zijn, had je geen behoefte aan klaarkomen?’
‘Nee. Minder vaak dan één keer in de week. Zoals meer meisjes. Uit zichzelf hete meisjes willen vaker. Ik krijg er pas zin in als ik ergens heet door word. Door iets te horen of te zien. Of te voelen. Of door ergens aan te denken. Ik ga niet naar het meertje met in gedachten, ik wil klaarkomen.’
‘Dank je wel voor je uitleg. Mag ik vragen hoe jij het vind dat ik nog met andere meisjes het water inga?’
‘Mag ik vragen? Michel, als mijn losse verkering mag je me alles vragen, hoe brutaal of intiem ook. Je merkt wel of je antwoord krijgt. In principe altijd, ik kijk dan wel hoe diep ik op je vraag inga. Zoals, loos maar lekker, één keer in de week. Of zou je vaker willen?’
‘Alleen met jou. Niet hoofdzakelijk om te lozen, meer om de aanloop. Hoe lief en lekker je met mijn spullen doet. Me ver- wennen, in plaats van alleen maar aftrekken. Ik vind het wel prettig om meisjes te bevoelen. Maar vóór ik erin ga vraag ik altijd, verder? Er heeft er nog geen een nee gezegd. Of, het hoeft niet. Ik hoef het al een tijdje niet meer, dan zou ik het ook niet doen. Ik gun het ze wel om klaar te komen, maar ik zie en voel het liever bij jou.’
‘Natuurlijk willen ze wel, met jouw fijne handen en je lenige vinger. Fijn, dat je overal zo over nadenkt.’
‘Dat doe jij toch ook?’
‘Ja. Voel maar aan meisjes wat je wilt. Ook in het zwembad. Daar voel ik ook graag aan jongens. Ongeacht hun leeftijd. Kleintjes zijn leuk, grote ook. Voor de gezelligheid mogen ze aan me voelen, maar lekkerder dan van jou vind ik het niet.’
‘Ik hoop dat de maand gauw om is.’
‘Ik ook. Om te kunnen blijven vergelijken. Al droom ik soms van eh jouw aanrakingen. En van jou aanraken. Ik zou het je niet moeten vertellen, maar ik vind jouw klaarkomen het fijnst om te zien, voelen en horen.’
Ze grinnikte even.
‘Ik weet, vóór je het zegt, dat het door mij komt. Ik trek je niet af, ik bespeel je instrument. Om je daarvan te laten genieten, zo lang mogelijk.’
‘Ja. Ik droom er, jammer genoeg, niet vaak van. Waarschijnlijk omdat ik voorkom dat ik te vol ga zitten.’
‘Tja, je kan niet alles hebben.’
‘Later jou helemaal, hopelijk.’
‘Ik kan je geen percentage van je kans op succes geven.’
Hij grinnikte op zijn beurt even.
‘Bij honderd procent is je kans op zo lekker als nog nooit klaarkomen honderd procent. Nou ja, de eerste keer misschien nog niet, maar ik leer snel, de tweede keer en daarna zo vaak mogelijk vast wel.’
‘De stand is nu drie beetjes en tachtig procent.’
‘Oh, Vicky toch.’
‘Toch?’
‘Zo vlug zo’n fijne reactie. Waarom?’
‘Ook omdat je jezelf niet te goed inschat.’
‘Ervaring. Bianca was tevreden, maar ik over mezelf pas bij jou.’
‘Wat ik gehoord heb, de eerste keer, later, is emotioneel, de tweede en daarna pas lekker.’
‘Ik ga mijn best doen.’
‘Ik moet het ook leren, hoor.’
‘Het gaat vast gelijk goed. En anders, steeds lekkerder is ook fijn.’
‘Ik vond het bij het meertje in het begin wel fijn, maar niet steeds lekkerder. Pas toen jij kwam in één klap heel lekker.’
‘Hemel me niet zo op.’
‘Nee, je handen, je vingers en je pikkie heb je maar gekregen. Je handen en vingers met een ander doel geoefend, je pikkie was nog nieuw.’
‘Ja. Maar de rek gaat er niet uit.’
‘Mag je zo praten, tegen een meisje, van je moeder?’
‘Met jou vast wel. Ze had er geen bezwaar tegen dat je mij liet lozen.’
‘Eh nee. Zaadlozingen op jonge leeftijd. Ze had het er geeneens over hoe vaak het mocht.’
‘Mag jij zo praten?’
‘Ja. Als je overal bij praat, zegt wat je denkt en wat je voelt kan je pas echt genieten.’
‘Ik geniet van jou, met jou, van iedere minuut dat ik bij je ben. Ook hier.’
‘Ja, maar liever bij het meertje. In natuurlijke staat over natuurlijke dingen praten.’
‘Tja, je kan niet alles hebben.’
‘Alles op zijn tijd. Zoals nu de pauze voorbij is. Tot ziens, lieverd.’
‘Tot ziens, lieve schat.’

‘Kan je woensdagavond na het eten je instrumenten in de hal zetten? En om halfacht klaarstaan in je nette pak? Dan word je afgehaald. Er komen twee jongens, om je te helpen in en uitladen.’
‘Lux.’
‘Ja. Gaan je ouders gelijk mee?’
‘Ja, graag. Als ze bij een spoedgeval gelijk weggebracht kunnen worden.’
‘Ja, dat kan. Prima. Uitgestudeerd? Wordt het wat?’
‘Het wordt wat. Het beste wat ik kan.’
‘Daar klaag ik tot nu toe niet over, dus dan vast ook niet.’
‘Het kan alleen relatief goed worden, want ik heb weinig ervaring.’
‘Ja, dat geldt overal bij. Verras ze maar, zo erg veel zullen ze niet verwachten, als ze je zien.’
‘Deed jij dat?’
‘In het begin niet, maar al gauw wel.’
‘Op je kamer?’
‘Vissen naar een complimentje? Je uiterlijk verraste me niet zo, wel je gedrag. Veel vlotter en nog fijner dan ik verwacht had.’
‘Ik was zelf ook verrast dat het zo makkelijk ging. En fijn. En bleef gaan.’
‘Ach ja, iedereen in het dorp doet makkelijk. Als je niet zo goed speelt krijg je toch wel een applausje. Vergelijkbaar met dat die tien meiden bij het meertje met je bleven spelen. Waarschijnlijk meer om je handen en vingers dan om je pikkie.’
‘Dat gedeelte vond ik niet zo erg.’
‘Dat daarvóór moeten ze goed gevonden hebben, anders had je het wel gehoord.’
‘Ze zeiden niet veel. Erg stijf, redelijk veel.’
‘Ja, vast. Dat was het belangrijkste. Tot ziens, Michel.’
‘Tot ziens, schat.’

‘Michel, ik heb weer een uitnodiging voor je.’
‘Naar de Manor?’
‘Nee. Wil je, zonder dat je weet waar naartoe en waarom, morgenmiddag met me mee?’
‘Natuurlijk. Je zal me niets onprettigs aan willen doen.’
‘Nee. Voor je ouders, je bent vóór het eten weer thuis. Verder, ik ga morgen na school met je mee naar je huis. Je pakt je fiets, we gaan naar Wellingten. Niet naar de camping of het meertje.’
‘Prima. Ik wil nog wel meer over Wellingten weten. Tot nu toe gaat alles daar fijn voor me.’
‘Morgenmiddag vast ook. Je doet steeds fijn mee.’
‘Omdat jij, vanaf ons begin, me daarbij helpt.’
‘Morgenmiddag waarschijnlijk weinig, je zou het alleen ook kunnen.’
‘Samen is het vast fijner.’
Vicky grinnikte.
‘Ja, ik wil er graag bij zijn. Om mee te maken hoe je het er vanaf brengt. Niet je nette pak aantrekken, gewoon wat sportiefs, zoals altijd.’
‘Klinkt spannend. Verraad eens wat.’
‘Nee, wacht maar af.’
‘Beter dat ík in blijde verwachting ben dan jij.’
‘Nou zeg! Niet eerder dan over een jaar of tien.’
‘Hopelijk mag ik daarvóór vaak met je oefenen.’
‘Wacht maar af. Tot ziens, lieverd.’
 

 Bij Renita thuis

Vicky liet haar fiets voor het bord Wellingten uitrijden, keek of er verkeer aankwam, stak over, stopte op een parkeerstrook en stapte af. Michel was haar gevolgd en stapte ook van zijn fiets.
‘Hier verzamelen we ons ‘s morgens, om met z’n allen naar school te fietsen. Dat als bijzaak. Weet je wat hier links achter de heg is?’
‘Ja, een begraafplaats. De tweede keer dat ik hier langsreed, op weg naar het meertje, ben ik hier ook gestopt. Omdat het me opviel dat er hier net zo’n ingang was als die van het meertje, tussen coniferen door.’
‘Ja. Mijn moeder heeft dat idee vast van hier overgenomen, de begraafplaats was er natuurlijk veel eerder dan het meertje. We gaan er kijken. Lopend.’
Ze liepen, met hun fietsen aan de hand, zigzaggend tussen de coniferen door, de begraafplaats op.
‘Kijk naar de namen. Misschien zie je dezelfde als op winkels in het dorp. Hier aan het begin liggen ze het langst, verderop steeds korter.’
‘Al heel lang, zie ik. Wordt er niet geruimd?’
‘Nee, niet nodig, plek zat. Je mag hier alleen liggen als je in het dorp geboren bent of ingetrouwd. En sommigen komen ergens anders terecht, zoals getrouwde vrouwen bij hun echtgenoten buiten het dorp, of ze worden gecremeerd. Kijk, Peterson, familie van mij. En Hillman, van mijn moeders kant.’
‘Geen Wellingtens?’
‘Nee. De grond is wel van hun, geschonken aan het dorp, maar ze hebben achter de Manor een eigen familiebegraafplaats. De oudsten liggen daar achteraan, want ze zijn daar ooit achteraan begonnen. De nieuwste, een dubbele plek, is vooraan, de ouders van oom Mark. Daarnaast een dubbele plek, daar ligt tante Simone. Met op de steen de gegevens van oom Mark, natuurlijk nog zonder overlijdensdatum. Volgens de verhalen had hij er eigenlijk gelijk naast gewild, hij is toen gebleven voor zijn kinderen.’
‘O. En zijn eerste vrouw?’
‘Die ligt in de States, waar hij toen woonde. De plannen voor tante Renee weet ik niet. Maar zo ver is het gelukkig nog niet. Hier is het verder nog leeg, dit stuk is erbij gekomen gelijk met de laatste nieuwe straat. Als dit ooit vol raakt kunnen er in de breedte rijen naast. Oom Mark, of zijn opvolger, geeft dan wel weer een stuk grond en stelt de pachter schadeloos. Net als hij voor de nieuwbouw in het dorp gedaan heeft.’
‘Ook dat weet je, natuurlijk.’
‘Wat ik moest weten heb ik altijd op tijd gehoord. Dat heb je gevoeld.’
‘Wat? O. Ja, lekker, stouterd.’
Ze grijnsde breed naar hem.
‘Je voelde me goed aan. Figuurlijk.’
‘Oh, meid. Houd je in. Anders grijp ik je.’
‘Alles op z’n tijd.’
Ze zette haar fiets achteraan tegen de coniferen, Michel zette zijn fiets ernaast.
‘Zoek aan de zijkant even een plek waar je de coniferen wat opzij kan doen om er tussendoor te gaan.’
Hij deed het, keek tussen de coniferen door, maar liet het gat snel dichtvallen.
‘Dat is een achtertuin.’
‘Ja. Zit er iemand?’
Hij keek weer even.
‘Een lege stretcher en twee met de achterkant hier naartoe. Daar zitten er twee met rood haar op.’
‘Wie denk je?’
‘O. Renita? En haar vader of moeder?’
‘Haar vader heeft geen rood haar. Renita en haar moeder zijn de enige roden in het dorp. Laat me erdoor en kom achter me aan.’
Hij hield twee coniferen voor haar van elkaar en volgde haar de tuin in naar de stretchers.
‘Hallo. Tante, dit is Michel.’
Michel schrok, zodra hij bij de zijkant van de stretchers was gekomen. Zowel Renita als haar moeder waren in hun blootje. Hij schudde Renita’s moeder de hem aangereikte hand.
‘Welkom, Michel. Vicky, neem hem mee naar de woonkamer. Er ligt wel een handdoek voor hem, als hij die nodig vindt.’
Michel knikte naar Renita en volgde Vicky naar binnen. In de woonkamer begon ze haar kleren uit te trekken en op de bank te leggen.
‘Geen probleem, hè?’
Hij kleedde zich ook uit.
‘Nee, met die handdoek niet.’
Hij liep weer achter haar aan naar buiten. Daar ging ze op de lege stretcher zitten.
‘Kom maar naast me.’
Hij ging naast haar zitten, met de handdoek op zijn schoot.
‘Hij heeft wel wat van Johnny, hè, Renita?’
‘Ja, mams. Volgens de meiden een even grote, al is hij pas twaalf.’
‘Dat is wat overdreven, tante.’
‘Je zal het beter weten dan Renita, Vicky.’
‘Ja, van Johnny voordat zij bij het meertje kwam. Daarna heeft ze er haar privéeigendom van gemaakt.’
‘Erg?’
‘Nee, er zijn er genoeg over. Al heb ik daar amper meer behoefte aan.’
‘Zo. Michel heeft kennelijk ook niet zo veel behoefte aan andere meiden. Renita vertelde, dat hij een keer, toen jij er niet was, met haar gepraat had en daarna geeneens met haar of een ander meisje het water in ging.’
‘Tante, ze vertelde me over haar en Johnny. Haar verhaal ontroerde me zo, dat ik daarna even niets meer wilde.’
‘Ach.’
‘Ik heb het hem verteld, om te voorkomen dat hij me mee het water in zou vragen. Ik vond hem te aardig om dan te moeten weigeren. Hij snapte het, hij vroeg me niet.’
‘Nee. Vicky vindt het niet erg als ik één keer in de week het water in ga om te lozen. Maar dat was niet de hoofdzaak waarom ik je had willen vragen. Je hebt een leuk figuur en je haren trokken natuurlijk ook mijn aandacht. Al kan je kleur niet voelen.’
‘Nee. Voel je je al een beetje thuis in het dorp?’
‘Iedereen is erg aardig voor me, tante. Wat ik niet verwachtte. Ik kan alleen niet alle verhalen volgen, ik ken ook nog niet veel mensen, mijn klasgenoten die in het dorp wonen ook nog amper. Het meeste weet ik door het bekijken van de Wellingten-site, op advies van Vicky. En door wat ze me zelf verteld heeft. Ik mocht ook al met haar mee naar de Manor, daar in het zwembad zwemmen. De graaf en zijn vrouw waren er, ik vind ze erg aardig.’
‘Dan moeten ze wat aardigs over jou gehoord hebben, anders had je er vast niet mogen komen. Goed. Jouw beurt, Renita.’
‘Michel, nadat ik gehoord had dat je een doedelzak zocht, heb ik mijn opa gebeld, in Schotland. Hij zou op zoek gaan. Hij vond er genoeg, maar er was er geen een te koop. Na een tijdje kwam hij op het idee om onze stamboom te bekijken en te zoeken naar takken waar er de laatste generaties geen zonen geboren waren. Daar moesten doedelzakken over zijn. Ja, maar ook daarvan was er geen een te koop.’
‘Jammer. Maar bedankt voor de moeite.’
‘Niet zo snel. Hij vond een familie, die een doedelzak in bruikleen af wilde staan, onder voorwaarden.’
‘Laat maar horen.’
‘Onder het mom van, je weet maar nooit, willen ze hem op aanvraag terug hebben.’
‘Prima. De kans daarop lijkt me niet groot en anders heb ik pech gehad. Als ik er dan persé één wil ga ik weer op zoek.’
‘Goed. Die doedelzak is al heel lang in de familie. En net zoals bij doedelzakken van een muziekband wordt er voorzichtig en eerbiedig mee omgegaan. En, behalve bij het oefenen, hoort er alleen in de juiste kleding op gespeeld te worden. Er bestaan twee tenues. Een uitgebreide [fulldress] en een eenvoudige [dailydress]. De eenvoudige ziet er zo uit.’
Renita pakte een foto van de tafel en gaf hem aan Michel.

‘Is dat je opa?’
‘Nee. Ik heb hem van Internet gehaald. Daar staat alles over doedelzakken op, als je er meer over wilt weten.’
‘Ziet er mooi uit. Hoe kom ik daaraan? Als ik het kan betalen wil ik het wel aanschaffen.’
‘Sympathiek van je, maar dat hoeft niet. Van de week kreeg ik de doedelzak, met de post. De kleding zit erbij. Ook in bruikleen. Als je mij beloofd, wat ik aan mijn opa door zal geven, en die weer aan de familie waar hij van is en blijft, er voorzichtig en eerbiedig mee om te gaan en, behalve bij het oefenen, er alleen in het tenue op te spelen, mag je hem meenemen.’
‘Ik beloof het. Wil je tegen je opa en die tegen die familie vertellen, dat ik, als Engelsman, me zeer vereerd voel dat ik daarop mag spelen?’
‘Ja. Ik haal alles even.’
Ze ging naar binnen en kwam even later met een doos terug. Ze maakte hem open en begon

hem leeg te halen.
‘Schoenen. Als ze te groot zijn moet je ze opvullen, ver zal je er niet op lopen. Kousen. Je kan op de foto zien hoe ze gedragen moeten worden. Een petje, of hoe dat ook heet. Zoek dat maar op. Een vlinderdas. Een jack, een riem, een buiktasje, de kilt. Ik zie geen wit overhemd, maar je hebt er vast wel één.’
‘Ja.’
‘Mams, vindt u niet dat Michel de kilt moet passen?’
‘Die past altijd, bij de andere kledingstukken lijkt het me er méér op aankomen of hij ongeveer even groot is als de laatste drager.’
‘Mams, denk na!’
‘O. Ja. De kilt moet je passen, Michel.’
Michel stond op, pakte de kilt van Renita aan, draaide zich om, liet zijn handdoek vallen, sloeg de kilt om, draaide zich weer terug en maakte de kilt vast.
‘Die past. Of is hij te lang?’
Jenny wenkte hem naar zich toe. Zodra hij naast haar stond tilde ze de kilt op.
‘Ja, zoiets als die van Johnny. Michel, die heb ik ook mogen bekijken. Ook op z’n grootst, omdat hij tussen mijn benen keek.’
Michel keek onwillekeurig ook, maar keek weer gauw opzij.
‘Niet erg, dat ik blijf kijken? Mag jij ook, hoor.’
Hij keek weer.
‘Net zo apart als bij Renita. Ik heb liever dat u bij mij kijkt tot hij ook op z’n grootst is, anders kan u niet goed vergelijken. Al een tijd gebruik ik die handdoek niet meer voor mezelf, maar omdat het moet. U bent boven de achttien, voor u hoeft het vast ook niet.’
‘Nee. Vlak voor ik achttien werd ging het meertje open. Ik kon daar wennen. Toen ik achttien was geworden mocht ik er ‘s avonds naar toe. Daar zag ik geen kleintjes meer, wel grotere, en meer omhoog, zoals de jouwe nu komt. Mooi, hoor.’
‘Vicky is ook tevreden. Eh, als u wilt, mag u me wel even beetpakken. Er hebben er toch al meer aangezeten.’
Jenny bevoelde snel zijn zak en zijn stijve en liet de kilt los.
‘Ja, dat zal wel. Lekker stijf.’
Retina gaf hem onder uit de doos de doedelzak. Hij worstelde even voor de zak en de pijpen op de juiste plaats zaten. Hij blies de zak op tot hij dacht dat die vol genoeg was en drukte die daarna met zijn elleboog aan. Er kwam even geluid uit de twee kleine fluiten. Na wat oefenen kon hij de zak vol genoeg houden om een constant geluid te laten horen.
‘Dat viel me al mee. Verder zal ik maar thuis oefenen, voor er publiek op komt draven.’
‘Als je tevreden over je spelen bent willen we het graag horen.’
Michel deed de doedelzak af en gaf hem weer aan Renita.
‘Vicky heeft geregeld dat ik woensdagavond een concertje in de hal van de Manor mag geven. Voor de familie Wellingten, hun vrienden en het personeel. Ik ga daar op al mijn instrumenten spelen, maar het is te snel om de doedelzak goed onder de knie te krijgen.’
‘Je hebt ook een mooie zak boven je knieën.’
‘Mams!’
‘Meiden onder elkaar praten daar toch over? En de eigenaar mag het ook horen. Hij heeft ook een mooie fluit, als zit er maar één gaatje in. En komt er geen muziek uit. Wel genoeg, Vicky?’
‘Ook als bij een vijftienjarige.’
‘Wring je zijn zakkie soms leeg?’
‘Tante! Zo werkt dat niet. En met balletjes moet je voorzichtig omgaan.’
‘Ja, grapje. Je mag die kilt afdoen, Michel.’
‘Hoe heeft u Johnny gezien?’
‘Zittend en staand. Staand vond ik het mooist.’
Michel gooide de kilt op de doos, bleef staan totdat hij vond dat Jenny lang genoeg gekeken had en ging toen naast Vicky zitten.
‘Dank je wel. Nou, Vicky, Michel lijkt me net zo’n fijne jongen als Johnny. Hè, Renita?’
‘Ja. Het is amper te zien of te merken dat hij drie jaar jonger is. Ik bedoel, zijn gedrag.’
‘De rest ook. En dat voor een stadsjongen. Geen problemen met je ouders, Michel?’
‘Helemaal niet. Mijn moeder is huisarts, ze was bezorgd over eh zaadlozingen op jeugdige leeftijd, maar ze heeft er niets tegen kunnen vinden.’
‘Ik las laatst, dat het voor de kwaliteit van de zaadjes wel goed is om die om de vijf dagen te verversen. Dat is dus tussen de één en twee keer per week.’
‘Volgens Vicky doen getrouwden het vaker in de week.’
‘Natuurlijk, Michel. Maar ze nemen wat gas terug als het in verwachting raken niet lukt. Om dan om de vijf dagen een grote lading op topkwaliteit af te kunnen leveren. Voor zo ver ik weet werkte dat bij alle stellen.’
‘Er schijnen mannen in het dorp te zijn die eerder overlopen.’
‘Nou, met een topkwantiteit werkt het misschien ook. Nadat ik met de pil stopte kwam Renita ook vrij snel. Zonder pauzes van vijf dagen. Red jij het, met één keer in de week?’
‘Ja. Ik word wel eens vaker gevraagd, maar voor mij hoeft dat niet. Ik wil alleen met Vicky zo vaak als zij wil. Met andere meiden vind ik er niet zo veel aan.’
‘Tja. Gaat die doos mee? Hoe zijn jullie hier gekomen?’
‘Over de begraafplaats, onze fietsen staan achter de heg. Ik krijg hem wel mee. Mag ik gedag zeggen? Dan kan ik thuis voor  het eten al wat oefenen.’
‘Natuurlijk. Fijn dat je de spullen zelf gehaald hebt.’
Michel grinnikte.
‘Dat vind ik ook, al was het niet mijn idee, ik wist van niets. Vicky houdt van verrassingen.’
Hij gaf Jenny en Renita een hand en ging naar binnen. Vicky kwam achter hem aan. Bij hun kleren omhelsde ze hem met een arm en pakte met haar andere hand zijn pikkie.
‘Kus me en laat hem groeien. Je bent al aardig wat gewend. Als je niet naar gleuven kijkt zakt hij snel.’
Ze hielp hem bij het groeien.
‘Weer een fijne verrassing, lieverd.’
‘Ik wilde geen afscheid nemen van een kleintje. Kom je morgen naar het meertje?’
‘Graag, al zijn er nog geen vier weken om.’
‘Kan me niet schelen. Als het kon ging ik je hier strelen, daarom morgen.’
‘Wat is er achter de begraafplaats?’
‘Landerijen. Hoezo?’
‘Worden we daar gezien?’
‘Nee. Prima. Gauw aankleden.’
Ze kleedden zich snel aan, gingen weer naar buiten, zeiden nog even gedag en gingen tussen de coniferen door, Michel met de doos met de doedelzak en de kleding. Hij zette de doos naast zijn fiets, zocht een opening tussen de coniferen aan de achter- kant van de begraafplaats en ging er na Vicky door. Hij liet na twee stappen zijn broeken zakken.
‘Lieverd, laat me komen.’
Tot zijn verbazing omhelsde ze hem niet maar knielde voor hem en nam zijn half stijve pikkie in haar mond en verwende hem daarmee. Zodra hij kreunde liet ze hem uit haar mond en streelde hem met een hand verder tot hij zijn ladingen langs haar op de grond loosde.
‘Hè, lekker. Ik wilde graag, na het zien van twee rode en één blond behaarde doos.’
‘Gezond, hoor. Haal die kilt eens.’
‘Waarom?’
‘Verrassing.’
‘Goed.’
Hij kleedde zich aan, ging tussen de coniferen door en was snel terug. Ze pakte de kilt aan, spreidde die op de grond uit, trok haar broekje uit en ging op de kilt liggen.
‘Lieverd, kijk en laat me komen.’
Hij knielde tussen haar benen en sloeg haar rok omhoog.
‘Mooi, schat. Mag ik van dichterbij kijken?’
‘Alles wat je wilt, als je maar aangekleed blijft.’
‘Natuurlijk, vrijen komt pas later.’
Hij bekeek haar van steeds dichterbij en streelde haar.
‘Lekkere lipjes. Kusje erop, schat?’
‘Meer dan één.’
Hij gaf er twee kusjes op, ging toen alles met zijn tong verkennen. Eerst over haar lipjes, toen er tussen, toen erin naar boven. Zodra ze schokkend begon te komen ging hij met zijn hand en een vinger verder, tot ze stil lag. Hij ging naast haar liggen, omarmde haar en wachtte rustig tot ze bijgekomen was.
‘Ondeugd. Vaak geoefend, hè?’
‘Een paar keer, maar niet met mijn tong. Lekker?’
‘Ja. Sneller dan anders. Hoe snel zal het met je stijve gaan?’
‘Ik denk, dat ik de eerste keren sneller ga komen dan jij. Maar ik leer dan ook vast snel. Bij het meertje kan ik ook al aardig lang zonder handdoek zitten. Ik vond het heel fijn om van zo dichtbij naar je gleufje te mogen kijken. Twee lipjes, om te zoenen, en zo.’
‘Je deed het lief. Ik had je eerder beloofd dat je mocht kijken, dit was een mooie gelegenheid. Die kilt kan in de was.’
‘Ja. Jij hebt mijn pikkie nog niet zien groeien, van op z’n kleinst tot op z’n grootst.’
‘Nee, maar wel gevoeld. Heb je nu een kleintje?’
‘Ja.’
‘Als je het niet erg vindt om je broeken weer uit te trekken, dan zou het nu kunnen.’
Hij trok zijn broeken uit.
‘Hapje?’
‘Nee, dan zie ik nog niets. Streel mij maar, daar krijg je vast vlug een stijve van.’
‘Ik hoop het voor je, want het is wat snel na je verwennerij.’
Hij ging haar weer strelen, langzaam kwam er weer actie in zijn pikkie.
‘Tante Renee zei, hij wordt twee keer zo groot. Dat is hij nu al, halverwege.’
‘De mijne begint kleiner dan die van oom Mark.’
‘Ja. Oh, ik kan er weer niet afblijven.’
Ze streelde hem tot zijn stijve op z’n maximum was.
‘Het lijkt wel drie keer.’
‘Ja. Nu weer terug naar op z’n kleinst, alsjeblieft.’
‘Kan je weer? Zo snel?’
‘Dat weet ik niet, maar ik wil weer.’
Hij bleek het te kunnen.
‘Oh, lekker, schat. En zo leeg heb ik me nog niet eerder gevoeld.’
‘Dat zal best, na ruim drie en krap drie stralen. Ik vind het mooier dan wolken in het water zien komen.’
‘Ik vind het fijner dan onder water gestreeld worden.’
‘Ik vind het ook fijner, een warme stijve in plaats van een gladde. Ik moet wel voorzichtiger strelen, merkte ik.’
‘Je deed het geweldig. Eh, nee, laat maar.’
‘Zeg het maar.’
‘Ik hoop hem later voorzichtig in je gleufje te mogen duwen. En dan samen uit te vinden hoe we elkaar het lekkerst kunnen strelen.’
‘Oh, lieverd, vinger me. Niet omhoog, niet te snel.’
‘Kan je weer? Zo snel?’
‘Vast wel, ik wil ook weer.’
Ze bleek het ook te kunnen.
‘Fijn. Lekker, lieverd. We zijn wel erg ondeugend.’
‘Dat mag best wel, zo lang we maar niet neuken.’
‘Nou, Michel! Eh zou je willen?’
‘Dat hoor je niet te vragen, dat is te uitdagend. Eh aan de ene kant wel, voor het lekkere, aan de andere kant, we zijn er veel te jong voor. En we hebben geeneens vaste verkering. Eerder wil ik zeker niet. En mocht jij met een andere jongen vaste verke- ring krijgen, dan moet je nog eh maagd zijn.’
‘Behalve als die het ook niet meer is.’
‘Vicky, houd het bij wat je op de Manor gehoord hebt.’
‘Ik weet hun adviezen, maar ik beslis zelf.’
‘Als je je verstand maar ingeschakeld laat.’
‘Ja, wijsneus. Laten we gaan.’
Ze kleedden zich aan, gingen tussen de coniferen door, pakten hun fietsen en liepen, Michel met de doedelzakdoos achterop zijn fiets, naar de weg.
‘Doe je voorzichtig, onderweg?’
‘Natuurlijk. Ben je bang dat er iets met de doedelzak gebeurt?’
‘Nee, met jou.’
‘Lief van je. Ik pas heel goed op mezelf, ik wil nog heel veel plezier in mijn leven hebben. Zoals daarnet en meer.’
‘Ja, ja. Tot morgen, lieverd.’
‘Ja, tot morgen, schat.’
Ze gingen beide naar huis.

 Het concert

Michel keek raar op, toen de Rolls in de Hoofdstraat van Wellingten voor het Dorpshuis stopte.
‘Moeten we de barkruk nog oppikken?’
De jongens voorin grinnikten.
‘Nee, het feestje is hier. Stap maar uit, laat je ouders naar binnen gaan en help zelf je spullen naar binnen brengen.’
‘Mag ik eerst even met mijn ouders mee? Ik ben hier nog nooit binnen geweest. Ik heb er wel over gelezen.’
‘Ja, ga maar, wij beginnen vast met uitladen.’
Michel keek verbaasd toen hij de grote zaal inkwam.
‘Wat staan er veel stoelen.’
‘Ik denk, dat je doortastende vriendin meer publiek verwacht dan ze je gezegd heeft.’
‘Tja, paps, ze zegt niet alles van tevoren. Tot nu toe waren het prettige verrassingen, ik weet niet wat ik hier mee aanmoet.’
‘Het maakt toch niet uit voor hoeveel lui je speelt? Of is de zaal je te groot?’
‘Het gaat, denk ik, net. Ik zal wel harder moeten blazen. Ik zie dat er papiertjes met gereserveerd voor op de stoelen liggen. Zoekt u uw plaats maar op. Vicky heeft gezegd dat u niet te ver achteraan zou zitten. Nou, begin dan maar vooraan.’
Zijn ouders deden dat, hij ging helpen uitladen. Toen hij daarna bezig was met het uitpakken van zijn instrumenten kwam Vicky de zaal in. Ze begroette de ouders van Michel, die op de derde rij zaten. Daarna kwam ze voor de tafels staan.
‘Verrast?’
‘Ja, natuurlijk. Verwacht je zo veel publiek als er stoelen zijn?’
‘Ongeveer. Maar er staan meer stoelen opgeklapt tegen de zijkant, die kunnen er bijgepakt worden. Michel, ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik wat meer mensen uitgenodigd hebt.’
‘Nee, maar ik snap het niet. Ik ben totaal onbekend en ik speel nog niet zo goed. Hoe meer er komen hoe meer er teleurgesteld zouden kunnen zijn.’
‘Of je zouden bewonderen als je gewoon je best doet. Michel, speel, zoals je voor mij gespeeld heb. Daarom wil ik ook vooraan zitten. Dan lukt het je wel.’
‘Ik zie wel. Vicky, wat heb je er een werk van gemaakt. Me af laten halen, je hebt ook een programma laten drukken. Ze liggen op alle stoelen, zeiden mijn ouders.’
‘Gekopieerd, na je lijstje op de computer wat verfraaid te hebben. Mams heeft me geholpen.’
‘Kopiëren gaat toch niet voor niets? En de zaalhuur?’
‘Het kost je niets. De familie Wellingten betaalt alles, als dank voor je concert.’
‘Nou, aardig, hoor, vooraf betalen. Dank je wel, Vicky.’
‘Speel maar mooi. Kom, als je alles uitgestald heb, naast me zitten.’
Ze zocht haar plaats op, op de eerste rij. Langzaam liep de zaal vol, voor driekwart. Michel kwam naast Vicky zitten en keek af en toe om.
‘Heb je het hele dorp uitgenodigd? Ze moeten al stoelen bijpakken.’
Vicky keer ook even om.
‘Ja, maar nog niet de helft is er. Toch genoeg, vind ik. Voor een uitnodiging voor een concertje op blaasinstrumenten door Michel Davidson. Gratis consumptie na afloop.’
‘Eh hoe ging die uitnodiging?’
‘Een A vijfje hier in de hal op het prikbord. En door mijn vader aan het personeel. Dan gaat het het hele dorp door.’
Hij pakte een hand van haar en kneep er even in.
‘Ik ben erg ontroerd door al je zorgen.’
‘Ik heb er nog één. Ik ga zo openen met een introductie van je. Uitleggen waarom ze een jongen van twaalf gaan zien, geen oudere muzikant. Ik hoop, dat ik dat goed doe.’
‘Ik heb ook alle vertrouwen in jou.’
‘Dank je.’
Ze keek weer op haar horloge, stond op en ging voor de tafel staan. Het werd stil in de zaal.
‘Goedenavond en hartelijk welkom. En veel dank voor uw komst, op een uitnodiging waar niet veel uit op te maken was. Achter mij ziet u een tafel met blaasinstrumenten. De eigenaar heeft die in een jaar of zeven verzameld en zichzelf erop leren spelen. Het zijn geen eerste klas instrumenten, de eigenaar vond dat niet nodig, duur, had ook liever al veel bespeelde in- strumenten. Daar zou vast ook vaak met veel genoegen naar geluisterd zijn, anders waren ze wel op een schoothoop terecht gekomen. Na afloop kunt u ze bekijken, waarschijnlijk zelfs bespelen, als er überhaupt in het dorp muzikanten zijn. Dat zou me verwonderen, er is wel een koor maar geen muziekkorps. Nu over de eigenaar. U verwacht natuurlijk een muzikant. Die krijgt u ook. Maar een iets andere dan u verwacht. Michel, kom naast me.’
Hij deed het. Er klonk geroezemoes uit de zaal. Vicky tilde even een hand op, waarna het weer stil werd.
‘Dit is Michel Davidson. Ja, hij is jong. Net zo jong als ik, twaalf. Hij is, sinds dit schooljaar, een klasgenoot van me. Ik wist daarvoor niet van zijn bestaan, want hij woont in de stad. Reden genoeg om me niet met hem te willen bemoeien, er zijn genoeg aardige jongens in het dorp, lekker dicht bij de hand. Maar we raakten toch in gesprek, vertelden elkaar over afkomst, hobby’s en zo. Al gauw wist hij me mee te lokken naar zijn hobby, zijn instrumenten. Hij wilde me, om me een indruk te geven hoe hij erop kon spelen, wel wat voorspelen. Ik hoefde niet alles te horen, dus stelde hem voor, iets op het instrument waar hij het minst op thuis was en op zijn beste. Het eerste, een schuiftrombone, klonk af en toe niet helemaal zuiver, dat kon zelfs ik horen. Op het tweede, de saxofoon, was hij duidelijk veel beter thuis. Ik vond hem prachtig spelen. Daarbij heb ik me niet laten beïnvloeden door de tekst van het lied, die ik kende. Ik vroeg hem daarna of hij in de muziek door wilde gaan of misschien dokter, huisarts, wilde worden, zoals zijn ouders. Hij wist het nog niet. Ik had al wel gemerkt, dat hij voor allebei de mogelijkheden, en nog andere, fijne handen en lenige vingers heeft. Die mag u na afloop vast ook bewonderen. Ik nam aan dat hij van het werk van zijn ouders genoeg gezien had, ik wilde hem een voorproefje geven van een optreden. Ik stelde hem voor een concertje te geven in de hal van de Manor, voor de graaf en zijn familie en vrienden. Dat wilde hij wel, op twee voor- waarden. Ik moest op de eerste rij zitten en hij moest, wat hij noemde ons liedje, wat als laatste op het programma staat, als laatste mogen spelen. Dat gaat dus gebeuren. Maar bij de voorbereidingen liep het een beetje uit de hand. O. Sorry. Ik heb vergeten mezelf voor te stellen, niet iedereen zal me kennen. Ik ben Vicky Peterson. De dochter van Thomas en Tamara Peterson, die u vast wél kent. Ik heb kennelijk iets van mijn moeder, ik heb uiteindelijk het hele dorp uitgenodigd en na gehoord te hebben dat er veel wilden komen het concertje naar hier verplaatst. Met goedkeuring en medewerking van de graaf. Die ook voor alle onkosten op wilde draaien. Ik voel me zoals mijn moeder waarschijnlijk vroeger. Iets regelen en de reke- ningen naar de graaf laten sturen.’
Er werd in de zaal gegrinnikt.
‘Ik denk, net als mijn moeder, nogal door. Een voorbeeld over haar, wat niet zo bekend is. Ze heeft me, natuurlijk met toestemming van mijn vader, Victoria genoemd. Normaal zegt ze, net als iedereen, Vicky. Maar als ik naar het meertje ga zegt ze, veel plezier, Victoria. Mij daarmee herinnerend aan het Victoriaanse tijdperk, toen ze hooguit volledig gekleed zwommen.’
Er werd weer gegrinnikt.
‘Ze heeft bij mijn geboorte dus twaalf jaar vooruitgedacht. Behalve Michel een voorproefje geven, wilde ik ook een beetje met hem pronken. En, ook een jaar of twaalf vooruitgedacht, als hij in de muziek door zou gaan en beroemd worden, kunnen zeggen, ik heb hem ooit op gang geholpen. En daarmee bedoel ik niet in het meertje, waar dat stadsmens al gauw ook durfde komen. Goed. Voor zijn hulp hoop ik ook voor de graaf op een fijn concertje. En ik verwacht, dat als Michel beroemd is, hij hier af en toe een concert komt geven. In de stijl van mijn moeder, gratis natuurlijk. Misschien zal dan de zaal te klein zijn en moet het op de sportvelden. Ik zal hem niet vragen of hij, als hij arts wordt, gratis behandelingen wil geven. Ik wil onze fijne dokter niet zijn werk afnemen. Dat was het. Michel, ga je gang.’
Ze ging zitten. Michel boog even voor de zaal, pakte een blokfluit van tafel en speelde een vrolijk wijsje. Daarna legde hij de blokfluit weer op tafel, trok zijn jasje uit, legde het op tafel en pakte de schuiftrombone.
‘Ik wil graag even wat uitleg geven. Na Vicky bedankt te hebben voor haar geregel en mijn mooie introductie. En gelijk maar mijn leeftijdgenoten uit het dorp, die mij zonder te protesteren bij het meertje toegelaten hebben en me hebben laten voelen, op meerdere manieren, dat ik welkom ben.’
Hij grinnikte even naar Vicky. Uit de zaal klonk ook gegrinnik.
‘Goed, de uitleg. Op blaasinstrumenten zonder gaatjes of kleppen of toetsen komt het op blaastechniek aan, om er verschil- lende tonen op te maken. Daarbij vind ik de midwinterhoorn het moeilijks, omdat die, ten eerste, veel lucht vereist, ten tweede, er niet veel verschillende tonen op te maken zijn. Daarom daarop straks een eenvoudig melodietje. Bij de andere instrumenten komt het meer op de juiste plaatsing van vingers aan. Op de schuiftrombone ben ik het slechtst. Ik zit er nogal eens ietsje naast, bij het uit of inschuiven. Ik hoop dat u dat kunt verdragen, daarna zult u vast geen valse toon meer horen. Om mijn armen vrij te hebben heb ik mijn jasje uit moeten doen.’
Hij zat er op de schuiftrombone inderdaad twee keer ietsje naast. Desondanks kreeg hij applaus. Hij veegde zijn voorhoofd met een zakdoek uit zijn broekzak af en ging verder met de andere instrumenten. Bij iedere wisseling kreeg hij een groter applaus. Hij nam steeds een slokje water uit het klaarstaande glas en veegde zijn voorhoofd en mond even af voor hij verder ging. Vóór zijn laatste nummer boog hij even voor Vicky. Hij speelde met zijn ogen dicht ‘I will love you forever’ op zijn saxofoon. Het bleef even stil voor het applaus losbarstte. Bianca kwam naar voren en gaf hem een bos bloemen. Toen er tussen het applaus door steeds harder, toegift, geroepen werd, legde Michel de bloemen opzij. Het werd gelijk stil.
‘Dank u wel. Ik heb me niet op een toegift voorbereid, ik had niet verwacht dat daar om gevraagd zou worden. Dank u wel. Het enige wat me passend lijkt, na het vorige nummer, en wat ik op dit moment goed kan spelen, is ons volkslied.’
Hij liep langzaam langs zijn instrumenten, koos de klarinet en speelde het volkslied. Er werd meegezongen. Daarna kreeg hij een wat korter applaus dan daarvoor en stond iedereen op. Sommigen gingen de zaal uit, anderen naar de bar en een stuk of twintig kwamen eerst naar zijn instrumenten kijken, Michel gaf desgewenst uitleg. Na het vertrek van de laatste ging hij naast Vicky zitten.
‘Michel, geweldig. Een groot succes.’
Ze gaf hem een kusje op een wang.
‘Dank je. Eerlijk gezegd, ik heb er zelf ook van genoten.’
‘Dat was zichtbaar. Je stond er ook steeds keurig bij. Niet stokstijf, maar voor zover ik weet steeds bewegend zoals het bij een instrument hoort. Zonder te overdrijven, een trompet hoeft niet veel op en neer te gaan.’
‘Ik weet hoe het hoort, dat hoort erbij. Als het kan moet je iets doen wat de tekst zegt.’
‘Had je daarom bij ons liedje je ogen dicht?’
Hij glimlachte.
‘Zelfs bij het meertje had ik daar geen bewegingen bij kunnen maken. Nee, ik wilde me goed concentreren, het moest heel mooi worden.’
‘Dat was het. Dank je wel.’
‘Nee, ik moet jou bedanken, voor al je inspanningen. Ik zal dit niet gauw vergeten, zo’n volle zaal. Veel applaus, hè?’
‘Ja, ze vonden het mooi. En leuk natuurlijk, dat je er op de schuiftrombone een paar keer net naast zat. Per ongeluk, het was duidelijk niet expres.’
‘Nee. Hoe zou de graaf en zijn familie het gevonden hebben?’
‘Heel goed. Ik neem aan dat oom Mark en tante Renee je liever later een keer in het zwembad willen bedanken, ze knikten wel glimlachend naar me.’
‘Fijn. Ik ga inpakken. Ik zal zo wel afgehaald worden. Weet je waar mijn ouders zijn?’
‘Ik zag ze naar buiten gaan. Ze zullen daar wel op je wachten.’
‘Goed.’
‘Ja. Tot ziens, lieverd. Ik ga achter mijn ouders aan.’
‘Waren die er ook? Ik heb amper de zaal in durven kijken. Om niet zenuwachtig te worden van die massa.’
‘Ben je in het meertje niet zenuwachtig? Dan wordt er ook naar je gekeken. Ze zien niks, maar ze weten wat je doet en wat er met je gedaan wordt.’
‘Nee, dan niet. Omdat iedereen daar hetzelfde doet.’
‘Ja, maar niet zo lekker als jij het doet. Tot ziens.’

 Op de camping

‘Tante Maureen, oom John, dit is Michel Davidson.’
‘Dat weten we al. Ga zitten.’
‘Bent u bij het concert geweest?’
‘Natuurlijk, Vicky. Als jij je moeder na gaat apen willen we dat meemaken. Prachtig, Michel.’
‘Dank u. Ik ben Vicky en de graaf heel dankbaar.’
‘Terecht. Hoe je Vicky kan bedanken hoef ik je niet te vertellen. En Mark bedank je maar via Renee. Ik heb je niet in het zwembad getroffen, maar wel over je gehoord. En bij het concert weer van Vicky. Geef me eens een hand.’
Hij deed het. Maureen bevoelde die met haar beide handen.
‘Ja, opmerkelijk. Zoiets als van Mark, hè, Vicky?’
‘O. Ja. Dat is geeneens tot me doorgedrongen. Tja, als die me streelt denk ik er wat anders bij dan wanneer Michel dat doet. Oom Mark is chirurg geweest, Michel, en hier doet hij natuurlijk geen zwaar werk.’
‘Nee, op drie keer op een dag na alleen denkwerk.’
‘Tante!’
‘Dat zeg je vast voor Michel, zelf moet je aan zoiets te horen gewend zijn. Of aan het dubbele.’
‘Ik weet wat ze thuis doen, maar we praten er zelden over. Michel weet daarvan, maar nog lang niet alle verhalen.’
‘Komt hij daarvoor in aanmerking?’
‘Eh ik mag hem mee naar de Manor nemen.’
‘Als wat? Toch meer dan als klasgenoot? Anders had je vast niet zo veel moeite voor hem gedaan.’
‘Nee, tante. Ik zei eerder al, ik wilde eigenlijk niets met hem. Maar dat kon ik niet lang volhouden, hij is erg eh lief. En na een paar keer bij het meertje, door wat hij zo geweldig met die fijne handen en vingers doet, en op de kant ook lief, gezellig enzovoort blijft, vond ik dat hij mijn vriendje mocht worden.’
‘Dat klinkt erg als verlening van een gunst, terwijl hij me nogal de moeite waard lijkt.’
‘Ja, maar ik wil voor mijn vijftiende niets vasts. Ondanks dat ik steeds meer om hem ga geven. Ik heb mijn ouders om raad gevraagd. Die konden me niet helpen.’
‘Natuurlijk niet. Daar ging het zo anders mee. Verkering vanaf kort na hun geboorte, kusjes in hun puberteit, vier weken lang voor hun huwelijk elkaar een beetje bevoelen, daarna eh alles.’
‘Ja. Toen oom Mark en Tante Renee gevraagd. Die adviseerden ons om hooguit één keer per maand met elkaar het water in te gaan. En, omdat Michel zo graag meer wil, het losse verkering te noemen.’
‘Genoeg, Michel?’
‘Ja, voorlopig, omdat ik haar begrijp. We zijn eigenlijk ook te jong voor meer. We gaan bij het meertje door met het kennis- maken met anderen. Hoe het dan loopt zal zo moeten zijn.’
‘Verstandig gedacht. Al is het niet ideaal. Maar het gaat niet bij ieder stel hetzelfde.’
‘Ik weet het, tante. Ik wilde Michel wat verhalen vertellen, maar ik ben nog niet ver gekomen.’
‘Haast je maar niet. Even wat anders. Michel, het nut van het meertje voor ouder dan twaalfjarigen zal je vast duidelijk zijn.’
‘Ja, tante. Kennismaken en afreageren.’
‘Ja. En voor jongeren?’
‘Wennen aan bloot?’
‘Ja. Voor wie er vanaf zijn geboorte komt is het geen probleem. Hooguit een beetje tussen de tien en twaalf, dat snap je vast wel.’
‘Ja, toen werd mijn tweelingzus nogal preuts.’
‘Jij niet?’
‘Nee, ik vond het niet erg als iemand mijn pikkie zou zien. Méér wel. Maar daar heeft Vicky me mee geholpen.’
‘Jij zou misschien je zus kunnen helpen, Vicky’s broer Tom heeft ook hulp gehad. Ik ben hier gekomen toen het meertje net in gebruik genomen werd. Toen moest iedereen ook wennen. Ik weet nog, dat ik er met Crystal voor het eerst bloot zat. Toen Tamara er, ook bloot, bijkwam ging het nog. Toen John erbij kwam had hij een groot probleem. Maar Tamara, pas getrouwd, had in het zwembad van Simone geleerd over alles te praten. Ze zei tegen me, laat John even lozen, dan is hij van zijn probleem af. Tja, dat was zo. Michel, Vicky heeft bij het zwembad in de Manor veel opgestoken. Was je daar gauw aan gewend?’
‘Ja. Ik vond haar wel erg openhartig, maar alles klonk eh gezond en verantwoord. Ik ben er al geweest. Ik praat daar ook makkelijk en graag overal over.’
‘En kan dan op elk gebied advies vragen. Vergeleken met vóór onze komst hier is ons leven daardoor erg verrijkt. Ik heb ook veel hulp gekregen, vooral van Tamara. Vraag eh Mark er maar naar, Tamara praat daar zelf niet graag over.’
‘Ik weet het, tante.’
‘Ja, jij hebt je oren altijd wagenwijd open staan, Vicky. Je wist lang voor je twaalfde al teveel, omdat we dat niet in de gaten hadden. Nu heb je er hopelijk wat aan.’
‘Ja, want de seksuele opvoeding van Michel had, zelfs volgens zijn eigen moeder, beter gekund.’
‘Hoe weet je dat? Ik bedoel, van zijn moeder?’
‘Tante, toen ik haar aan mijn ouders voorstelde overblufte ze die. Mijn vader zei, door naar dat meertje te gaan wordt Michel minder bleek. Overal, waarschijnlijk. Vicky zei, zijn achterkant niet zo. Op een naaktstrand had hij vast af en toe op zijn buik moeten liggen, bij het meertje hebben we daar een andere oplossing voor.’
Maureen grinnikte.
‘Heel goed, Vicky. Duidelijk en netjes.’
‘Ja, maar toch schrok ik er een beetje van. Mijn vader niet zo, hij zei, misschien ben ik op de verkeerde plek geboren ben. Vicky zei, u kunt wat inhalen. U bent daar ‘s avonds welkom.’
Maureen grinnikte weer.
‘Mijn vader had daar niet van terug en verdween. Toen zei mijn moeder, we waren onzeker over zaadlozingen op jonge leef- tijd. Maar we hebben er niets tegen kunnen vinden. Vicky zei, ik weet het. Ik heb regelmatig contact met de graaf van Wellingten. Die is vroeger chirurg geweest en heeft dat heel vroeger al uitgezocht. En om net zo direct te zijn, meisjes in het dorp leren om te zorgen dat jongens voorzichtig blijven als ze met een meisje spelen. Anders kunnen die alles vergeten en zichzelf helpen. Daar had mijn moeder niet van terug.’
Maureen grinnikte weer.
‘Het is een genoegen om te horen dat onze opvoeding gewerkt heeft. Ik bedoel, van alle ouderen, als er kinderen, van wie dan ook, in de buurt zijn. En de kinderen voeden elkaar ook op.’
‘Vicky mij ook. Mijn achterstand inhalen.’
‘Theoretisch of praktisch?’
‘Allebei, tante.’
‘Tja. Nu de voordelen van het zo makkelijk omgaan met elkaar, als dat nog niet tot je doorgedrongen is, Michel. Jullie hebben mij niet om hulp gevraagd, maar wel zo veel verteld dat ik snap dat jullie die misschien kunnen gebruiken. Ik zal jullie over een ander stel vertellen, zie maar wat je daarmee doet. Alleen, geheim houden. Mijn Crystal houdt Tom, jouw broer, Vicky, al een jaar op afstand. Ze hebben afgesproken om maar één keer in het jaar samen het water in te gaan.’
‘O. Mag ik de reden weten, als u die weet?’
‘Hij wilde haar al vóór zijn twaalfde. Maar Crystal vindt hem te jong. Ze is drie jaar ouder.’
‘Wat denk je, Michel?’
‘Als je één keer per maand niet aan kan zouden wij dat ook moeten doen. Moeten kunnen.’
‘Tja. Gaan ze nog wel met anderen, tante?’
‘Crystal soms. Tom vaker, al is het alleen maar om te lozen. Is Michel op de hoogte?’
‘Ja, tante. Tom red het met één keer in de week vast niet. Hij kan misschien wel zelfs één keer per dag.’
‘Ik weet niet hoe snel hij op gang komt. Zijn vader in één keer in zijn huwelijksnacht, dat heb je wel gehoord. We weten niet, zelfs Tamara niet, wanneer die van die grote ballen gekregen heeft. Tom pas tegen zijn twaalfde, Renee ontdekte het in het zwembad. Volgens zijn verhaal toen was zijn productie toen al aan het oplopen. Tja. Jullie zijn even oud, maar pas twaalf.’
‘Ja, pas, vind ik ook. Daarom wil ik ook niet te veel. Eh ik heb van Emily iets gehoord over Tom met meisjes op zijn slaap- kamer, toen hij twaalf was. Ik durf er u wel naar te vragen.’
‘Ten eerste, ja, daar zal je vast iets van meegekregen hebben. Ten tweede, je had er rustig je moeder naar kunnen vragen, zodra je zelf twaalf was. Of je vader. Of Tom, die had het je vast ook willen vertellen. Of Crystal, meiden onder elkaar. Toen Renee in het zwembad ontdekte dat hij, net als zijn vader, van die grote ballen had, ging ze hem, met toestemming van je moeder, uithoren.’
‘Had ze daar toestemming voor nodig?’
‘Het is wel beter dat je die hebt, seksuele opvoeding horen ouders te doen. Het bleek toen, dat zijn productie al zo veel was, dat hij zichzelf soms moest helpen om van de overdruk af te komen, anders kon hij niet slapen. Maar zijn pikkie kwam nog niet hoger dan amper horizontaal, dus durfde hij niet naar het meertje. Na overleg onder de ouderen mochten toen een paar meisjes hem op zijn kamer helpen. Om te voorkomen dat hij zichzelf moest helpen. En met de verwachting, dat zijn pikkie dan sneller omhoog zou komen.’
‘Crystal was daar één van, hè?’
‘Ja. Daardoor werd hij nog gekker op haar dan hij al was. Crystal vond hem heel lief, en lekker, maar te jong. Ze vond het daarom beter om hem bijna helemaal van zich af te houden. Al zegt ze niets, ik weet dat het haar niet helemaal lekker zit. Als iemand Toms naam noemt krimpt ze iets in elkaar.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Ik heb onze omgang ook al wat veranderd. Behalve die ene keer in de maand spreken we niet meer af om naar het meertje te gaan. Als we er tegelijk zijn komt er niets van kennismaken met anderen. We doen dan niets, we vinden het allebei niet zo fijn om de ander het water in te zien gaan. We kunnen in de pauzes op school wel praten.’
‘Dat klinkt heel verstandig. Al zal dat jou vast niet helemaal lekker zitten, Michel.’
‘Ik bedenk me dan maar dat we eigenlijk te jong voor meer zijn.’
‘Ja. Houd je verstand overal bij, jongen. Vicky zal dat ook doen. Maar laat je nergens inluizen, zoals Mark gebeurd is. Bekend?’
‘Ja, tante.’
‘Mijn John trouwens ook. Al gehoord, Vicky?’
‘Nee, tante.’
‘Hij kreeg, tijdens een zonvakantie, een tijdje vóór ons trouwen, we kenden elkaar nog niet, van twee meiden een aanbod om een week of twee eh onbeperkt gebruik van ze te maken. Nou ja, wel met condoom. Hij was toen contactarm, dacht nooit te zullen trouwen, dus accepteerde het aanbod.’
‘Ik zal mijn verstand erbij houden. Volledig onbeperkt komt later vast wel.’
‘Ja. Het voordeel van dat pleziertje van John was, dat hij het met mij niet zo erg vond dat het meestal met een condoom moest. Ik kon niet tegen de pil. Tot Tamara daar achterkwam en me naar de dokter joeg. Er bleken pillen gekomen zijn waar ik wél tegen kon. En ze zorgde ervoor, dat ik geholpen werd met mijn longen. Ik heb hele kleine, Michel. Maar daar was ook wat voor. Ik heb nu veel meer uithoudingsvermogen. Waardoor in bed John niet al het werk alleen hoeft te doen. Je snapt wel, hoe dankbaar we Tamara zijn.’
‘Ja.’
‘Oom Mark heeft daarover naar de koningin geschreven. Afgezien van haar inspanningen voor het dorp was dat één van de redenen waarvoor ze een M B E werd.’
‘Ze moet zelf ook veel uithoudingsvermogen hebben.’
Maureen grinnikte.
‘Nou, je bent inderdaad niet zo preuts.’
‘Hij was het eerst een beetje. Als hij me wilde leren kennen, waar ik niet om te springen zat, moest hij naar het meertje komen. Dat durfde hij niet. Maar hij vroeg mijn hulp, tante. Dat kon ik niet weigeren. Ik heb hem erin geluisd om zich op mijn kamer helemaal uit te kleden.’
‘Familiegewoonte?’
‘Ik weet hoe mijn ouders begonnen zijn en wat er ongeveer een jaar geleden op de kamer van Tom gebeurd is. Daardoor heb ik ervoor toestemming aan mijn moeder durven vragen. Maar ik heb het droog gehouden, alleen gekeken. Verdere hulp zou hij wel in het meertje krijgen.’
‘Ook van jou, dus.’
‘Het was niet direct mijn planning, maar hij is zo lief. Ik kwam al een paar maanden bij het meertje, maar hij heeft niet alleen fijne handen en lenige vingers, hij leerde heel snel wat hij daarmee kon doen. En is ook zo lekker om aan te pakken. Heel vroeger had ik me graag aan mijn haren naar zijn grot laten slepen en hem me daar laten nemen. Maar ja, tegenwoordig doe je het niet meer zodra je kan. De hoofdzaak momenteel vind ik, dat we zo fijn kunnen praten. Hij praat af en toe wat deftig, maar af en toe ook erg vrij. Enne, niet te vaak over wat hij graag wil.’
‘Af en toe is toch wel fijn. Ik moest het bij John wat uitlokken, voor hij zelf durfde. Er schiet me wat te binnen. John was ongeveer twintig, bij dat feestje van zijn leven.’
‘Nee, het feest van mijn leven heb ik nu. Met jou, onze kinderen en ons werk.’
‘Dank je, John. Zoals de koningin tegen Tamara gezegd heeft, toen die met Mark en Simone in het paleis was, jouw beloning komt later. De latere echtgenoot van Renee, Dave, werd op zijn twaalfde door twee meisjes van twaalf gepakt. Hij kon het alleen niet zo vaak met ze doen als Mark met Renee. Waardoor Renee, toen ze Dave later ontmoette, hem niets kwalijk kon nemen.’
‘Tjonge. Met allemaal is het goed gekomen, hè?’
‘Ja, Michel. Maar gebruik dat niet als excuus om ook vroeg te beginnen. Je hebt genoeg gelegenheid om af te reageren. Met wie dan ook.’
‘Ja. Het liefst met Vicky.’
‘Natuurlijk. Hè, Vicky?’
‘Ik doe het graag met hem, maar wil toch nog anderen proberen. Ik word al kieskeuriger. Als ik naar hun handen kijk hoef ik vaak al niets meer met ze.’
‘Handen zijn toch niet het belangrijkst?’
‘Het belangrijkste zie ik niet, op de kant. Maar hij kan er me vaker en langer mee aanraken en strelen dan met het belangrijkste. Dat is eerder eh uitgeput.’
Ze grinnikten allemaal.
‘En nu? Op zijn twaalfde?’
‘Met zijn normale ballen drieëneenhalf, tante. Wat ook bijzonder aan hem is, hij heeft zo’n harde en rechtopstaande als één van vijftien. U heeft inderdaad wat gemist, tante Renee weet het al.’
‘Natuurlijk. Ze is vrijer dan Simone was. Ze voelt graag aan jongens, maar leeft zich weer alleen met Mark uit. Nou, ik zou niet met haar willen ruilen. Ook niet met je moeder, Vicky. Ik ben met John meer dan tevreden.’
‘Fijn. Ik hoop dat ik gauw ook tevreden ben. Ik bedoel, ik geen andere jongens meer hoef.’
‘Voor je die wilde haren kwijt bent neemt Michel vast geen genoegen met je. Hè?’
‘Zo wild is ze niet. Ze leeft zich niet met andere jongens uit, ze is aan het selecteren. Ik niet, ik voorkom alleen natte dromen met wat aardige meisjes.’
‘Heel fijn dat je haar verdedigt, Michel. Maar dat was geen antwoord op mijn vraag. Al hoef je me niets te vertellen.’
‘Ik wil haar niet missen. Ik word er steeds zekerder van, ook weer door wat ze net zei, dat het niet lang meer zal duren voor ze zich tot mij beperkt. Ze kan er niets aan doen, tante, dat het bij haar geen liefde op het eerste gezicht is. Ze voelde wel direct iets voor me, anders had ze mij, de stadsjongen, geen kans gegeven. En blijven geven. Ik weet ook dat ze nu veel om me geeft. Zelfs een beetje van me houdt, heeft ze gezegd. Daarom kan ik geduldig af wachten. I will love her forever.’
‘Ach, lieve jongen. Ja, daar lijk je me serieus genoeg voor. Hè, Vicky?’
‘Hij verdient een weerwoord, al zou ik liever niets zeggen. Ja, ik vond hem direct aardig, maar meer niet. Ja, daarom heb ik hem een kans gegeven. Ja, ik houd nu een beetje van hem. Niet alleen omdat hij zo lekker is, hij blijft me begrijpen. Hij blijft fijn met me praten. Zonder me om te willen praten. Ik ben inderdaad niet wild, ik ben onzeker. Ik geloof hem, maar op je twaalfde liefde op het eerste gezicht? Ik wilde geen jongen uit de stad, ik wilde niets serieus voor mijn vijftiende. En nu heb ik een losse verkering met een jongen uit de stad. Ik kan nu verder niets meer, behalve voorlopig doorgaan met wat we afge- sproken hebben.’
‘Prima, liefje. Jullie hoeven je ook niet te haasten. Jullie moeten nog jaren naar school, en sowieso Michel moet een baan vinden, wat dan ook. Er is hier in het dorp een meisje op haar vijftiende getrouwd.’
‘Susan.’
‘Ja, maar Ryan had al werk, had een goedlopende winkel. Zij heeft tot haar achttiende haar school afgemaakt en kon hem daarna gaan helpen. In de winkel, bedoel ik.’
‘Mijn planning was om óf naar een medische universiteit te gaan óf naar een conservatorium. Dat duurt tot lang na mijn achttiende.’
‘Houd dat maar vol. Eerlijk gezegd zie ik voor jullie voorlopig niet veel mogelijkheden. Vaste verkering, meer niet, tot Vicky werk heeft, die zal waarschijnlijk niet verder gaan studeren. Verder vooruit denken heeft geen zin. Lieve kinderen, ik wens jullie toch het allerbeste met elkaar. En nu naar het meertje. Bedankt dat jullie even langsgekomen zijn.’
‘Dank u wel, tante.’
‘Ja, we zullen uw wijze woorden en verhalen vast nog met elkaar bepraten. Tot ziens.’
Vicky en Michel liepen langzaam naar het meertje, kleedden zich uit bij de kluisjes, borgen hun kleding op en gingen op de zonneweide zitten.
‘Vicky, niet gaan piekeren. Laat alles zijn tijd maar duren.’
‘Dank je. Ja, ik was aan het piekeren.’
‘Hoe lang kennen we elkaar?’
‘Een paar maanden, dat weet je. Ja, eigenlijk is het tot nu toe vrij snel gegaan. Dat had ik van een jongen uit de stad niet verwacht. Je kleedde je na een paar dagen al helemaal voor me uit.’
‘Dat vond ik niet moeilijk, jij deed het voor mij.’
‘Ach, voor tientallen, bij het meertje. Afgezien van vóór mijn twaalfde er al vaak bloot bij lopen. Voor jou was het anders. Ook gelijk je erectie laten zien.’
‘Ik wist dat je er eerder gezien had, dus niet zou schrikken. Anders had je er vast ook niet om gevraagd. En het zou kinder- achtig van me geweest zijn als jij durfde en ik niet. Alleen, niet de eerste keer voor tientallen.’
‘Dat snapte ik wel. Ik vond het allesbehalve kinderachtig dat je om hulp durfde vragen. Zo verstandig.’
Ze grinnikte even.
‘Afgezien van dat je een beetje in de klem zat, anders zou je niets met me opschieten. Alleen in de klas en in de pauzes verliefd naar me kunnen kijken.’
‘Mag ik in het water verliefd aan je gaan voelen? En je verwennen? Bij mij hoeft niet persé iets.’
‘Waarom niet?’
‘Niet iedere keer. Je omhelzen, tegen me aan voelen is al fijn genoeg.’
‘Ja, dat vind ik ook fijn. Maar dan wil ik toch even dat wat ik tegen mijn doos voel in mijn hand houden. En kan het dan niet laten om te strelen. En dan ook niet om je te laten komen.’
‘Zie maar wat je doet, ik vind alles fijn. En jij?’
‘Begin straks maar me te strelen. Ik zal vast geen nee zeggen als je me dan iets vraagt.’
‘Dat mag, hoor.’
‘Ben je gek? Die ene keer in de maand wil ik alles met je. Kom op.’

‘Michel, in ieder geval nog één maand.’
‘Als het niet te moeilijk voor je is, kan je dan iets uitleggen?’
‘Ik wil me eigenlijk niet te veel van anderen aantrekken. Maar ik blijf denken aan hoe verschillend stellen met elkaar omgaan. Of omgingen. Oom Mark vroeger met Renee. Mijn ouders. Crystal met Tom. Renita met Johnny. Emily, Richard, Alex, Bianca, die zijn ouder dan ik en hebben nog geeneens verkering of zoiets. Ik voel het meest voor zoals Renita met Johnny. Maar wij zijn allebei zo jong.’
‘Ja.’
‘Ik wil nog een paar weken kijken of ik een interessante jongen over het hoofd gezien heb. Maar eigenlijk meer om over onze eh omgang na te denken.’
‘Ik snap het. Ik ben niet zo ontevreden, Vicky. Ik mis het hier met je praten het meest. Van waar andere meiden het over hebben snap ik de helft niet. Ze willen me best wat uitleggen, maar ik kan daar niet om blijven vragen. Jij weet precies wat ik wel en niet weet.’
‘Over het dorp, ja.’
‘Van de stad weet ik amper iets. Van school hetzelfde als jij. Het is niet te merken dat je school in het dorp beter of slechter was dan die waarop ik geweest ben.’
‘Dat heb ik ook niet gemerkt. Waar jij veel meer vanaf weet dan ik is muziek.’
‘Je kent toch aardig wat liedjes.’
‘Als ik op mijn kamer ben heb ik meestal mijn radio zachtjes aanstaan. Als ik iets mooi vind kan ik er op Internet meer over vinden.’
‘Zou je niet op één of ander instrument willen leren spelen?’
‘Nee, ik heb genoeg te doen.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Je rijdt paard, leest graag, heb je gezegd, en dan hier en in de Manor komen.’
‘Ja. Ik begin je hier steeds meer te missen. Niet alleen om met je te praten, ook in het water, Michel. Het was net weer zo fijn. Voortaan om de week?’
‘O. Ja, heel graag. Maar wat moet ik doen als ik gevraagd wordt?’
‘Meegaan. Anders maak je te weinig kennis met andere meiden.’
‘Dat kan me niet schelen.’
‘Mij wel. Ondanks dat ik je niet zo graag met een ander meisje zie. Als we er tegelijk zijn zal ik geen andere jongen vragen, maar als ik gevraagd word meegaan, als hij me wat lijkt. Soms brengen jongens een neef mee.’
‘Dan moet die wel lef hebben. Hier durven komen en ook nog een meisje durven vragen.’
‘Die zijn er. Een paar per jaar, heb ik gehoord. Ik heb er al één Renita zien vragen. Vast om haar rode haar, al kunnen ze geen kleur voelen. Ze weigerde, natuurlijk.’
‘Ja. Ze heeft een rood hoofd, als ze met Johnny uit het water komt.’
‘Ja, hij is niet slecht.’
‘Oh?’
‘Waar ik in het zwembad aan zit wil ik hier wel uitgebreider.’
‘Ook als ze ouder zijn?’
‘Onder de achttien. Richard was de oudste. Ruim zestien. Maar niets geërfd van zijn grootvader. Pikkie van vijftien. Zoiets als de jouwe, dus.’
‘O.’
‘Je weet dat ik al langer bezig ben, dus kan vergelijken.’
‘Ja, daar heb ik ook geen problemen mee. Ook niet dat je oom Mark een stijve bezorgde. Richard is geen familie van je, maar voelt het toch niet een beetje aan als incest, omdat je hem al zo lang kent?’
‘Nee. Ik doe alleen niet zo veel met mijn vader en Tom. Die voel ik alleen aan hun grote ballen, Tom bezorg ik wel een stijve, als ik de kans krijg.’
‘Tja. Ik zou bij mijn zus niet meer doen dan een beetje strelen.’
‘Weet ze al wat meer van hier?’
‘Ja. Ze durft niet alleen, ze wacht tot er nog een meisje durft. En dan de eerste keer niet als ik hier ben.’
‘Je hebt haar vast verteld dat je er net zo uitziet als andere jongens. En ze hoeft met jou niet het water in. Michel, je kan haar een keer hier naartoe sturen en zelf wegblijven. Als je me waarschuwt vang ik haar bij de kluisjes op en maak haar wegwijs. En houd jongens van haar af zo lang ze wil. Nou ja, een maandje.’
‘Ik zal het doorgeven.’
‘Zou ze dan durven?’
‘Ik heb geen idee. Ze mag wel, van mijn ouders.’
‘Oh?’
‘Wat ik mag, mag zij ook. Dat was altijd al zo.’
‘Zo hoort het ook. Misschien kan je thuis voor haar doen wat ik voor jou gedaan heb. Dat zei tante Maureen ook.’
‘Nee, maar niet. Ze zou mijn stijve wel mogen zien, maar ik weet niet of ze haar handen dan thuis kan houden.’
‘Daar was jij bij mij toch niet bang voor?’
‘Nee. Ik had het zelfs graag gewild.’
‘Tja. Maar het ging me er toen alleen om je over een drempel te helpen, dat vond ik gelukt. Voor mijn eigen genoegen hoefde ik je pikkie niet te zien of te bevoelen. Toen.’
‘Nu doe je het voor ons beiden, hè?’
‘Ja. Net als andersom. Je maakt er nooit haastwerk van, je hebt er altijd je volle aandacht bij.’
‘Als ik dat bij andere meisjes niet heb, omdat ik eigenlijk alleen wil lozen, komen ze wel klaar, maar niet zo heftig als jij. Jij laat mij ook heftiger komen, ik ben weer heerlijk leeg.’
‘Ben je dat graag?’
‘Als ik hier niet ben wel. Een vol gevoel leidt me alleen maar van mijn huiswerk af. Of van mijn muziekstudie.’
‘Hoe gaat het met de doedelzak?’
‘Steeds beter, maar nog niet geschikt voor publiek. Ik vind het wel apart spelen. Blazen, knijpen en ook nog op een fluit spelen. En dan moet ik denken aan wat je bij mij gedaan hebt, achter de begraafplaats.’
‘Een beetje zuigen in plaats van blazen, strelen, masseren, in plaats van knijpen, en niet op je fluit spelen maar ermee. Voor- lopig niet meer, Michel, later wil ik dat nog wel eens, of vaker, veel langer.’
‘Goed. Graag. Ik zal het onthouden. Mag er, tot dan, wel iets anders wat vaker en veel langer?’
‘Wat?’
‘Als we het water ingaan omhelzen en kussen we eerst, voor we verder gaan. Dat vind ik altijd wat kort. Weet je nog hoe we gekust hebben, tussen de coniferen?’
‘Ja. In het water wil ik ook wel langer, maar als ik die harde van je tegen mijn doos voel wil ik meer. Tussen de coniferen wilde ik ook meer, zodra je mijn borsten ging strelen.’
‘Ik weet geen betere plek. Zullen we het daar proberen, als ik beloof mijn handen thuis te houden?’
‘Ja. Maar niet te heftig tongzoenen, anders ga ik aan dingen denken die ik nog niet wil doen. En dan kan ík vast mijn handen niet thuishouden. En daarom ook niet je stijve tegen mijn doos duwen.’
‘Nee, zedig omhelzen en lief kussen. Vast zoals je ouders een tijd gedaan hebben.’
‘Dat zal ik ze een keer vragen. Ga je mee?’
‘Graag.’
Ze liepen naar de kledingkluisjes, kleedden zich aan en gingen tussen de coniferen achter de kluisjes.
Het ging zeker een half uur geweldig.
‘Heel fijn, Vicky. Al wil ik de rest er niet voor laten vallen.’
‘Nee, ik ook niet. Ik had niet gedacht dat het zo fijn zou zijn, zelfs aangekleed. Ik vind het heerlijk als je me af en toe wat strakker tegen je aantrekt. Dan denk je ergens anders aan, hè?’
‘Ja, aan iets wat met je lekkere blote lijfje te maken heeft. Ik voel jou af en toe trillen.’
‘Ja, dan denk ik aan iets stevigs wat met jouw lekkere blote lijf te maken heeft. Michel, ik heb in het begin van de middag gezegd, in ieder geval nog één maand. Ook om over onze omgang na te denken.’
‘Schatje, haast je niet, maak je er niet te druk over. Wat mij betreft kunnen we, met dit erbij, nog jaren zo met elkaar omgaan. Ik voel me zo gelukkig, als ik bij je ben.’
‘Ik voel me nu gelukkiger dan eerder, omdat je zo lief doet. Zo lang je handen thuis kunnen houden. Moeilijk?’
‘Nee, het gaat wel. Het moet gewoon zo, nog jaren.’
‘Dat is mijn probleempje, Michel. Ik weet niet wat ik daarvan, daarover moet denken.’
‘Doe het dan niet. Pluk de dag, Vicky.’
‘Dat wil ik wel, maar ik kan het soms niet laten om aan de toekomst te denken.’
‘Daar denk ik natuurlijk soms ook aan. Eventjes, dan denk ik, ik zie wel wat er gaat gebeuren. Samen zal het vast mooi worden. Zullen we nu naar huis gaan? Nee, eerst nog wat anders. Houd je van theater, cabaret, toneel of zoiets?’
‘Ik zie natuurlijk van alles op TV, maar ik blijf er niet voor thuis. De toneelvereniging in het dorp geeft twee keer per jaar een voorstelling. Die vind ik wel leuk, bekenden moeite zien doen om iemand anders voor te stellen. En ze spelen leuke stukken. Hoezo vraag je?’
‘Ik wil je nog bedanken voor het organiseren van mijn concertje. Mijn ouders zijn goed op de hoogte van het uitgaansleven in de stad, die weten vast wel iets leuks voor ons.’
‘Voor ons tweeën? Van mij mogen ze mee. Dat lijkt me gezelliger, wij zijn vaak genoeg bij elkaar.’
‘Wat mij betreft pas als dat dag en nacht is.’
‘O. Je laat me schrikken, Michel, je bent altijd voorzichtiger, subtieler.’
‘Sorry.’
‘Nee, zo erg is het niet. Ik vind het heel fijn dat je je kennelijk vaak beter inhoudt. Ik weet toch al wat je wilt. Maar jij weet ook dat dat nog jaren niet mogelijk is. Eerst afstuderen en werk vinden. En dan, ik weet nog niet honderd procent zeker of ik met je trouwen wil. Sorry.’
‘Ik weet het. Terug naar het vorige onderwerp. Zal ik mijn ouders vragen of ze iets leuks kunnen vinden om met z’n vieren naar toe te gaan?’
Vicky grinnikte.
‘En ze ervoor te laten betalen?’
Michel grinnikte ook.
‘Natuurlijk. Jij hebt voor mijn concertje ook niets betaald.’
‘Slimmerd. Goed, vraag maar. En verzin een regeling voor mijn aanwezigheid.’
‘Daar heb ik al over gedacht. Jij kan na afloop natuurlijk niet in je eentje in het donker van de stad naar huis fietsen. Ik zou mee kunnen fietsen, maar dan moet ik alleen terug. Dat zou niet zo erg zijn, maar het zou makkelijker zijn om je met de auto op te halen en thuis te brengen. Een andere mogelijkheid is om bij mij eh thuis te overnachten.’
‘Er zat een aarzeling tussen bij mij en thuis.’
‘Ja. Bij mij overnachten vond ik te eh ik weet het niet klinken.’
‘Ach, ik had toch wel gevraagd wat je bedoelde en ik was uitgegaan van je goede bedoelingen.’
‘Mijn goede bedoelingen zijn misschien anders dan de jouwe, dus blijf maar vragen.’
‘Ja. Ik dacht, dat jullie geen logeerkamer hebben. Wil je me in je bed?’
‘Ik heb een opklapbed op zolder.’
‘Dat is geen antwoord op mijn vraag.’
‘Slimmerd. Ik wil je graag in mijn bed, maar dat doen we maar niet. Ik kan op dat opklapbed slapen.’
‘Ja, doe maar. Daar krijg ik vast toestemming voor, want die moet ik natuurlijk vragen, voor ik bij een jongen eh thuis mag slapen.’
Ze grinnikten allebei.
‘Ik ging er al vanuit dat je toestemming zou vragen, al blijft dat een beetje raar, gezien wat je bij het meertje mag.’
‘Ja. Toestemming of niet, het blijft een kwestie van vertrouwen, Michel. Om te vrijen is er geen bed nodig.’
‘Nee, al is dat waarschijnlijk de prettigste plek. Nog een laatste lange kus, dan naar huis.’

Toen Vicky na de voorstelling bij Michel thuis uit de badkamer op de slaapkamer van Michel kwam zat hij op het bed. Ze bekeek hem even.
‘Zo, je hebt dus een pyjamabroek.’
‘Ja, voor het geval ik ergens ga logeren, normaal slaap ik in mijn blootje. Enne eh in de tijd dat ik natte dromen kreeg heb ik hem een tijdje aangehad.’
Hij stond op om haar in bed te laten stappen, ging daarna naast haar zitten.
‘Je babydoll ziet er nieuw uit.’
‘Dat is hij ook, ik slaap normaal ook in mijn blootje. Hoe weet je hoe zoiets heet?’
‘Mijn zus heeft ze ook.’
‘Als je die daarin ziet, krijg je daar ook een stijve van?’
‘Nee. Waarom heb je daar op gelet?’
‘Nou, gelet? Hij stak, toen je net stond, recht vooruit, denk ik.’
‘Ja, en nu omhoog. Je zag er zo lekker uit.’
‘Zelfs niet bloot?’
‘Zelfs niet bloot. Altijd. Nu het beloofde welterustenkusje?’
Ze knikte. Ze kusten.
‘Michel, ik wil het iets intiemer. Kom even onder de dekens.’
Na even aarzelen kwam hij naast haar.
‘Waarom aarzelde je?’
‘Of ik mijn broek uit zou trekken.’
‘Nee, dat is niet de bedoeling. Het lijkt me al fijn genoeg als je me tegen je aantrekt.’
Hij deed het.
‘Ja, al aardig intiem. Ik blijf verder van je af, schat.’
‘Ja, dat is de bedoeling. Ik wil op een andere manier genieten. Vertel eens, wat zou je doen als we getrouwd zouden zijn?’
‘Na een tijdje kussen vragen of je babydoll uit mocht. En dan zelf mijn pyjamabroek uitdoen.’
‘En me dan weer tegen je aantrekken?’
‘Nee, je gaan strelen, van boven naar beneden. Goed?’
‘Dan wel. Verder.’
‘Van beneden naar boven, tot je doos. Na even strelen met mijn hand en vinger ga ik je gleufje met mijn stijve strelen. En na weer even duw ik die er zachtjes bij je in. Verder zeg ik nu niets, anders kom ik er al klaar van.’
‘Je hebt al een keer gezegd, ik denk, dat ik de eerste keren sneller ga komen dan jij. Dat geloof ik nu, als je nu al problemen krijgt.’
‘Nog niet, maar vast wel als ik verder moet vertellen. Al genoeg genoten?’
‘Ja. En genoeg om te weten dat ik het graag met je zou doen. Je zou het vast met net zo veel aandacht en gevoel doen als wanneer je me in het meertje verwent.’
‘Dat wil ik, maar ik weet niet hoe het zal gaan. In het meertje kom ik er niet klaar van, geniet wel veel van jouw klaarkomen.’
‘De tweede keer in de huwelijksnacht kom je vast niet snel. Nou, we zien wel. Misschien.’
‘Ja, misschien, al hoop ik er wel op. Dank je wel voor dit voorproefje.’
‘Ja, we kunnen het hier beter bij laten, al heb ik zin in meer. Je bent zo verleidelijk lief, Michel.’
‘Je bent verleidelijk mooi en lekker, Vicky. Nog een laatste lange kus, dan ga ik naar mijn eigen bed. Ik houd mijn pyjamabroek aan, want ik weet niet wat ik ga dromen.’
‘En daar klaar van komen?’
‘Misschien. Zeg nu maar niets meer.’
‘Behalve welterusten, lieverd.’
‘Ja, welterusten.’
Ze kusten, maar toen hij voelde dat ze met haar hand over zijn buik naar beneden ging schoot hij het bed uit en verdween uit de kamer.

‘Ik heb een fijne avond gehad. We zijn naar een schouwburg geweest, voor een soort prom, een verzameling van toneel, muziek, dans, van alles wat. Op het eind, net als je op TV in Londen ziet, Britannia, rule the waves, om mee te zingen. Ik vond het heel gezellig. En vast leuker dan alleen toneel, muziek of dans. Ik mag vaker met ze mee. Al zal dat niet meer dan een paar keer per jaar zijn.’
‘Prima. Ik weet niet waarom wij er nooit naar toe gaan.’
‘U doet vast andere dingen liever, paps.’
‘Grijns niet zo, Vicky. Nee, daarom niet, ik ken ook niemand uit het dorp die naar de stad gaat voor dat soort vermaak. De Wellingtens gaan ook niet. Al weet ik niet wat ze doen als ze een paar dagen naar Londen gaan.’
‘Ik heb het nooit gemist, ik vermaak me in het dorp uitstekend. Het was gelukkig net niet te deftig. Michels ouders zagen er veel bekenden. Ik ben er aan meerdere voorgesteld, allemaal dokters, als vriendin van Michel. Zijn ouders hadden me dat van tevoren gevraagd. Ze waren heel lief, zinspeelden nergens op. Een paar van die dokters wel, die vroegen of Michel en ik later ook wat samen gingen doen. Daar hebben we een makkelijk antwoord op, eerst school afmaken.’
‘Natuurlijk. Heb je ook een prettige nacht gehad?’
‘Nou, mams! We hebben gedaan wat ik u van tevoren gezegd had, ik in Michels bed, hij op een opklapbed op zolder. Hij heeft alleen even bij me in bed gelegen om een welterustenkusje te geven.’
‘Bloot?’
‘Nee, hij had een pyjamabroek aan, ik een babydoll. Ik heb hem even in bed gevraagd, ik wilde weten hoe dat was, met een jongen in bed. Dat is het toch anders dan in het meertje.’
‘Vind je?’
‘In het meertje denk ik aan spelen, aan genieten. In bed denk ik ook aan eh kindertjes maken.’
‘O. Nou, er aan denken kan geen kwaad, als ze maar niet te vroeg komen. En ook geen eh simulaties, Victoria.’
‘Nee, ik weet het, mams, geen gevrij. Maar ik heb over iets samen doen nagedacht. Voor het geval Michel en ik samen blijven. Hij weet nog niet of hij musicus of dokter wil worden. Als hij dokter wil worden zou ik iets in de verpleegkunde kunnen doen, om hem te helpen. Dat zie ik later nog wel. In ieder geval heb ik geen zin om zo lang als Michel te studeren en arts worden. Maar misschien zou ik wat aan muziek kunnen gaan doen. Bijvoorbeeld op een instrument leren spelen om hem te kunnen begeleiden.’
‘Tot nu toe heb je aan muziek niet meer gedaan dan naar de radio luisteren.’
‘Ja, daardoor weet ik er wel iets van. Er staat op Michels muziekkamer een gitaar. Die is van een vriend van hem, als die er is begeleidt hij Michel erop. Ik zou dat ook wel willen doen.’
‘Zou je voor hem gitaar willen leren spelen?’
‘Eh ja.’
‘Slaap er maar een nachtje over. Dan zal ik intussen wat voor je uitzoeken.’
‘Wat?’
‘Dat merk je dan wel. Als je er mee door wilt gaan.’
‘Vast wel. Ik denk er al langer over. Piano leren spelen was ook een mogelijkheid, maar die kan je niet meenemen. Gitaar- spelen kan overal.’
‘Als je maar zachtjes op je kamer oefent.’
‘O. Zou het van u mogen?’
‘Natuurlijk.’
‘Maar eh, nu ik er even over doordenk, ik zou een tijd les moeten hebben. En een gitaar.’
‘Dat wilde ik voor je uitzoeken.’
‘Waarom zei u dat net niet?’
‘Om jou ook na te laten denken.’
‘O. Ja. Zoals altijd. Niks voorkauwen. Maar, mams, hoe moet dat financieel?’
‘Dat betalen je ouders, natuurlijk.’
‘Heel lief. Maar zo goedkoop is het vast niet. Al hoef ik geen dure gitaar.’
Tamara glimlachte.
‘Weet je wat de wens van John en Maureen was, toen John kwam om te solliciteren maar de baan van campingbeheerder?’
‘Fijn buiten wonen?’
‘Dat ook. Maar ze wilden ook graag, dat hun kinderen het beter zouden hebben dan zij, toen ze jong waren.’
‘Als ze daarvóór niet buiten woonden, zal dat best gelukt zijn.’
‘Ja. En weet je, wat ze dat kost?’
‘Tja. Vast niet veel. Veel kleding hebben ze niet nodig. Fietsen hebben ze van de camping, weet ik. Hoofdzakelijk kosten voor de school, boeken en zo.’
‘Ja. Voor Tom en jou hebben we zelf fietsen gekocht. Met veel korting, natuurlijk. Maar net als Johnny en Crystal kosten jij en Tom niet veel, liefje. Jullie vragen nooit wat, want bij het meertje en in de Manor hebben jullie niets nodig. En John, Maureen, je vader en ik verdienen goed. Daarom is wat je misschien wilt geen probleem.’
‘O. Dank u wel. Nou, niet alleen Johnny en Crystal, ook Tom en ik hebben het vast beter dan u vroeger. Ik ben eigenlijk nooit op het idee gekomen om iets te vragen, we vermaakten ons steeds.’
‘Ja, dat hebben we gezien. Daar waren we blij mee. Al hebben je vader en ik het vroeger wat beter gehad dan John en Maureen, we zijn alle vier erg gelukkig met jullie vieren. En hoe iedereen in het dorp geniet. Maar eh, misschien heb je geen aanleg om gitaar te spelen. En dan nog, eigenlijk niet omdat je het voor jezelf wilt, maar voor Michel.’
‘Dat hoeft hij niet te weten. Ik wil graag iets voor hem doen, want zeggen wat ik voor hem voel wil ik niet. U weet, dat ik de eerste jaren nog niets serieus wil.’
‘Ja, dat begrijp ik, al heb je dat niet van mij.’
‘Nee. Pas als ik redelijk kan spelen wil ik hem er mee verrassen.’
‘Goed. Morgen verder erover.’

‘Vicky, ik heb met je vader gepraat over je eventuele gitaarplannen. Hij vindt het prima.’
‘Fijn. Ik wil er graag mee verder gaan.’
‘Goed. Ik heb het conservatorium in de stad gebeld. Daar kreeg ik het adres van een lerares die hier in het dorp woont. Daar heb ik contact mee opgenomen en ben vanmiddag bij haar thuis geweest. Ik heb uitgelegd wat je wilt. Gitaarles, gericht op begeleiden. En een gitaar. Ze wil je graag helpen. Je kan dus hier in het dorp op les, Michel hoeft daar niets van te merken. Ze kan ook goedkoop aan een geschikte gitaar komen. Ze verwacht je vanavond om half acht om je voor te stellen en het nodige te regelen.’
‘Dat is snel.’
‘Wat had je dan gedacht, van je moeder?’
‘Sorry. U heeft vast altijd veel voor me geregeld, maar daar heb ik nooit iets van gemerkt. Of over nagedacht. Dank u wel.’
‘Ach, daar ben ik moeder voor.’
‘U bent wel een bijzondere. Andere kinderen hebben wel eens problemen met hun ouders, wij nooit.’
‘Je vader en ik hebben altijd de tijd genomen om over jullie te praten, om moeilijkheden te voorkomen. Al zagen we die zelden komen, jullie zijn nooit moeilijk geweest. En we hebben op de Manor over jullie gepraat, dat heeft ook geholpen.’
‘Als ik daar praat helpt het nog steeds. Ze merken daar ook altijd snel als ik ergens mee zit. Zoals wat ik met Michel aan moet.’
‘Hem verrassen met gitaarspelen lijkt me wel leuk.’
‘Leuk? Ik weet, dat hij dan tranen in zijn ogen krijgt. Hij is nogal gevoelig, over zoiets. Dat wist ik al snel, hij vertelde een dag nadat ik hem leerde kennen, dat hij bij het lezen op de site van het overlijden van tante Simone tranen in zijn ogen had gekre- gen. Ik heb het laatst ook weer eens gelezen en kan me dat voorstellen. Wat heeft u daar mooi over geschreven.’
‘Tja, dat was een treurige tijd. Zonder Renee had die nog veel langer geduurd. We zijn allemaal zo gelukkig met haar, Mark natuurlijk het meest.’
‘Ja, ik krijg altijd een fijn gevoel, als hij daar iets over zegt en zij een beetje bloost.’
‘Het is een fijn stel. Nu aan je huiswerk.’
‘Ja, mams. En nog eens bedankt voor alles.’

 In de Manor

‘Nog hartelijk dank voor je mooie concert, Michel. We hebben genoten. Het was ook leuk om te horen dat je steeds beter op een instrument speelde dan op het vorige.’
‘Ja. Dank u, tante.’
‘Je had een mooi programma opgesteld. En een mooi slot. Eerst dat nummer voor Vicky, daarna keurig het volkslied.’
‘Ik had niet gedacht dat er om een toegift gevraagd zou worden. En dat er zoveel geapplaudisseerd zou worden.’
‘Dat kwam door je goed opgestelde programma. Je speelde mooi, maar het was natuurlijk te horen dat je nog geen gerou- tineerde speler bent. Dat verwacht ook niemand van een twaalfjarige. Maar inspanning en moed worden ook gewaardeerd. Zoiets als met een eitje van een krielkip. Klein, maar wel een echt ei, en ze heeft er haar best voor gedaan. De pijn in haar kontje zal ze er voor over hebben.’
Ze grinnikten.
‘We hebben, na afloop, voor het dorpshuis even met je ouders gepraat. Ze waren erg verrast, ze wisten niet dat je zo goed geworden was.’
‘Ik heb er nooit aan gedacht om ze iets voor te spelen. Als ik oefen kunnen ze het niet horen.’
‘Schrok je, van het dorpshuis in plaats van in onze hal?’
‘Nogal, tante, toen ik al die stoelen zag staan. Maar omdat Vicky dat geregeld had durfde ik het aan. Terwijl ze eigenlijk maar twee liedjes van me gehoord had.’
‘Ze heeft, net als haar moeder, inzicht. Als ze iets hoort of ziet, denkt ze, wat kan ik daarmee.’
‘Waarschijnlijk, maar met mij zou ze meer mogen.’
‘Tja, dat ziet ze kennelijk nog niet zo zitten. Ben je echt zo serieus als de tekst van jullie liedje?’
‘Ja, tante. We hebben ook van anderen advies gekregen. Maar daar kunnen we niet veel mee. Er is een stel, waarbij zij hem voorlopig op één keer in het jaar na helemaal van zich afhoudt. En een stel, wat alleen elkaar wil, niks met anderen wil behalve een beetje praten.’
‘Ja, die kennen we. Blijf dan voorlopig daar maar tussenin zitten.’
‘Ja. Hè, Vicky?’
‘Ja. Ik vond het leuk dat Bianca bloemen voor je had. Oom, u trekt haar nog steeds niet voor, hè?’
‘Waarom zou u?’
‘Michel, uiterlijk lijkt ze een beetje op tante Simone, qua gedrag veel. Ze laat ook altijd duidelijk blijken als ze iets fijn vindt.’
‘Dan ben ik zeer vereerd dat Vicky haar voor mij uitgekozen had om het eerst met me het meertje in te gaan.’
‘Niet zelf, Vicky?’
‘We hebben het er, geloof ik, al eerder over gehad. Het was om hem wat op afstand te houden.’
‘Wat niet hielp. Niets ten nadele van Bianca, maar als tweede vond ik het met jou twee keer zo fijn.’
‘Het voordeel vond ik, ze had je alles goed geleerd.’
‘Ik vond het indertijd helemaal niet erg om Simone alles te leren, zo gezegd.’
‘Ik vond het indertijd helemaal niet erg om jou alles te leren, zo gezegd. Al wist ik niet dat je nog maagd was. Je had, waar- schijnlijk net als Michel, weinig les nodig.’
‘Maar wij gaan niet zo ver als u toen, tante.’
‘Nee, doe maar niet. Je weet de bedoeling.’
‘Ja. Ik geniet hier uitgebreid, van lekkere blote meiden van alle leeftijden.’
‘Net als Mark. Die blijft er jong bij. Doe er in het meertje maar meer mee dan kijken.’
‘Niet zo vaak meer. Alleen met Vicky en als ik gevraagd word. Met een minimum van één keer per week, desnoods vraag ik er zelf één.’
‘Jij, Vicky?’
‘Niet zo vaak meer. Alleen om de andere week met Michel en als ik gevraagd word door een jongen waar ik nog niet mee geweest ben en die er interessant uitziet.’
‘Ik heb laatst gezegd, ik zie voor jullie voorlopig niet veel mogelijkheden. Anderen nadoen heeft geen zin, de omstandigheden zijn altijd anders. Ik heb nog een aanvulling, op het gedrag van je ouders vroeger, Vicky. Je weet hoe ze lijfelijk met elkaar omgingen, daar wil ik het niet over hebben. Maar verder wachtten ze rustig af. Tot hun drieëntwintigste. Hoofdzakelijk door de woningnood toen. Tot Thomas een betere baan kreeg, butler, in plaats van automonteur, en het portiershuis kon huren. Een maand daarna zijn ze getrouwd. Ik denk dat er voor jullie ruim vóór jullie drieëntwintigste wel een oplossing komt. Wacht maar rustig af. En vermaak je ondertussen.’
‘Ik heb laatst weer een keer met Renita gesproken.’
‘Hmmm. Gesproken, Vicky, niet gepraat of gekletst?’
‘Nee, gesproken, Michel. Ik wilde weten hoe ze zo zeker kon zijn dat Johnny de ware voor haar was. Ze zei, dat voel ik zo. Hij heeft van mijn derde tot mijn negende, toen hij naar de school in de stad ging, op schooldagen naar me gekeken. Hij stond voor school te wachten, keek in de pauzes naar me en keek me na als de school uit ging. Ik kreeg het altijd een beetje warm van zijn vriendelijke glimlach. Ik vond hem er lief en stevig uitzien.’
‘Hebben ze nooit met elkaar gesproken?’
‘Nee, dat doe je niet, als er drie jaar leeftijdsverschil is. Ze heeft zich drie jaar lang op school een beetje eenzaam gevoeld, omdat hij er niet was. Tijdens het naar huis fietsen, na school, op haar eerste schooldag in de stad, kwam hij naast haar fietsen en praatte voor het eerst tegen haar. Ze moet op slag verliefd op hem geworden zijn. En hij op haar. Ze had nooit naar andere jongens gekeken, enzovoorts, ze had geen enkele behoefte om er aan te beginnen. Ze had meer dan genoeg aan Johnny. En hij aan haar, hij vond aan andere meiden niks meer. Ze wachten rustig af hoe alles gaat lopen.’
‘Hoe vaak zien ze elkaar?’
‘Op schooldagen fietsen ze samen. Een paar keer per week bij het meertje. De meeste jeugd mag van hun ouders zo vaak ze willen, als hun huiswerk maar af is en ze geen onvoldoenden halen. Renita en Johnny hoeven niet af te spreken, als Renita gaat loopt ze langs de caravan van oom John en tante Maureen. Ik eh ben nog niet helemaal zeker van mezelf. Of ik nog wat met andere jongens wil. Maar ik wil toch gaan doen als die twee. Rustig wachten hoe alles gaat lopen. Dus vaker afspreken, Michel.’
‘O. Eh één keer in de week?’
‘Vaker, als je mag.’
Ze grinnikte.
‘Als je moeder niet meer ongerust is over zaadlozingen op jonge leeftijd.’
‘Was ze dat?’
‘Toen ze hoorde wat ik bij het meertje uitspookte wel, tante. Maar ze heeft met mijn vader de literatuur er op nageslagen en er niets tegen kunnen vinden.’
‘Mark ook niet. En die heeft op zijn zestiende al veel bij me geloosd en er geen schade van ondervonden. Zijn vader ook niet, vanaf zodra hij kon drie keer op een dag, tot zijn dood.’
‘Toen was het meertje er toch nog niet?’
‘Nee, hij is anders opgevoed. Door dienstmeisjes, zoals dat vroeger bij rijkelui ging. Bij oom Mark hadden ze die niet meer, anders had hij vast tante Renee niet ontmoet.’
‘Tja. Vaker dan één keer per week, Vicky? O, wacht even, dat is niet de hoofdzaak.’
‘Goed zo. Ik wil gaan doen zoals Renita en Johnny. Die gaan zelfs soms twee keer op een middag het water in.’
‘O. Maar dan. Wil je vaste verkering met me, schat?’
‘Nog niet. Ik kan je nog niet beloven dat ik nooit meer met een andere jongen het water in zal gaan. Omdat we de eerste jaren nog geen vooruitzichten hebben. Michel, jij vraagt me altijd mee het water in als je naast me zit. Vóór jij kwam kwamen de jongens voor me staan. Als hun half stijve pikkie naar me wees kon ik nooit weigeren, die wilde ik beetpakken, stijf laten worden en strelen, tot ze zich kreunend leegspoten. En dan zelf verwend worden. Dat laatste hoef ik van andere jongens al niet meer, het eerste hopelijk ook niet meer, als wij er vaker samen zijn.’
‘Dat eerste mag je bij me doen zo vaak je wilt, dat laatste zal ik heel graag bij je doen zo vaak je wilt. Ik vind het praten bij het meertje en op school heel fijn, maar ik zou je graag vaker in mijn armen houden, enzovoorts.’
‘Vicky, het lijkt me dat jullie wat te vieren hebben. Ga samen het water in, maar geen enzovoorts.’
‘Ja, graag. Dank u, oom. Kom, Michel.’
Die stond al, liep achter haar aan en nam haar in het water gelijk in zijn armen.
‘Wat fijn, schat, dat je weer meer om me geeft.’
‘Ja. Daarom durf ik wat meer aan. Wacht maar rustig af, het lijkt erop, dat het inderdaad sneller gaat dan ik verwachtte.'

 Michel en Vicky worden veertien

‘Waarom wilde je niet uit, Vicky, om onze verjaardagen te vieren?’
‘Een gezellig etentje met je ouders vind ik fijner, net zoals gisterenavond bij de mijne.’
‘Ja, dat was ook fijn. Ze laten ons fijn vrij, hè? Ze zeuren nooit.’
‘Nee, omdat we ze op de hoogte houden hoe we met elkaar omgaan.’
Hij kwam op zijn knieën voor haar zitten.
‘Voor buitenstaanders lijkt het vast dat we vaste verkering hebben, maar je wilt het niet zo noemen. Nog steeds niet, lieverd?’
‘Volgend jaar. Als we vijftien zijn. Dat kan ik je nu beloven. Andere jongens vind ik al een hele tijd niets meer aan.’
‘Ik andere meiden allang niet meer, dat weet je. Ik ga alleen nog met ze het water in als ik vol zit en jij niet komt. Waar heb je het zo druk mee, de laatste tijd? Toen we elkaar net kenden was je er vaker.’
‘Een van de redenen is, dat ik me in moet houden om het niet te bont met je te maken. We moeten het nog jaren rustig aan doen, dat weet je.’
‘Ja. Goed. Nog meer redenen?’
‘Ja. Ik weet, al heel lang, dat je het erg vervelend vindt dat ik het niet meer dan losse verkering wil noemen. Daarom heb ik wat verzonnen, om wat voor je te doen. Het ging niet zo vlot als ik wilde, daarom kan ik je er nu pas mee verrassen.’
‘Wat het ook is, ik vind het heel lief van je, dat je wat verzonnen hebt. Wat het ook is.’
‘Je raadt het nooit.’
‘Vertel het dan maar.’
‘Ik heb gitaarles genomen. Eerst één keer in de week, toen het niet opschoot twee keer. Daarom was ik minder vaak bij het meertje.’
‘Gitaarles? Waarom?’
‘Om je te kunnen begeleiden. Om samen iets te kunnen doen. Ik bedoel, iets meer wat we al deden, maar dan ook fijn, maar onschuldig.’
‘Om mij te begeleiden? Heb je voor mij les genomen?’
‘Voor ons beiden, lieverd.’
Hij kreeg tranen in zijn ogen.
‘Wat is dat lief van je. Wat heb je veel voor me over. Want ik neem aan, dat het niet zo makkelijk voor je was.’
‘Het viel me tegen, als het alleen voor mezelf was geweest was ik er waarschijnlijk na een tijdje mee gestopt. Maar ik wilde zo graag wat voor je doen, dus heb ik volgehouden. Na maanden ging het beter en kreeg ik er plezier in. Ik ben natuurlijk nog niet zo goed, maar durf er nu mee voor de dag te komen.’
Ze haalde een zakdoekje uit haar rokband en droogde zijn tranen.
‘Toen ik tegen mijn moeder begon over gitaarles, zei ik tegen haar al dat je traantjes zou krijgen als ik je het zou vertellen. Omdat ik weet dat je op gevoelsgebied wat gevoelig bent, als je snapt wat ik bedoel. Je hebt ook een keer gezegd, dat je waarschijnlijk tranen zou krijgen als we vaste verkering kregen. Daarom ook wilde ik daarvoor al iets voor je doen. Je bedankt me al heel fijn, met je tranen, lieverd.’
‘Ik ben blij dat je dat als dank ziet, want ik zou niet weten hoe ik je anders zou moeten bedanken. Ik houd van je, Vicky. Ik ben je ook dankbaar voor onze verkering, je maakt me erg gelukkig. Maak je maar niet druk over dat ik graag vaste verkering wil, in feite hebben we het al. En volgend jaar zal ik vast weer tranen krijgen als ik je op je vijftiende om vaste verkering vraag en je dan ja gaat zeggen. Toch?’
‘Ja, Michel, dat beloof ik. Het is alleen maar dan pas, omdat ik mezelf ooit beloofd heb om voor mijn vijftiende geen vaste verkering te willen. Ik wil geen beloftes verbreken, al is het met mezelf, want anders is het eind zoek.’
‘Ja, houd je maar aan beloftes en voornemens.’
Hij stond op.
‘Zullen we wat gaan spelen?’
‘Geef me maar gauw die gitaar, voor ik wat anders pak om mee te spelen.’
Hij ging weer op zijn knieën voor haar zitten.
‘Ik wil even serieus zijn, lieverd. Je mag pakken wat je wil, en doen wat je wil, maar ik herinner me een ander voornemen van je. Geen seks voor je achttiende. Dat lijkt me ook beter, voor ons allebei. En zoals jij belooft op je vijftiende vaste verkering met me te willen, zo beloof ik jou, geen seks met je te willen voor je achttiende. Tegen die tijd zien we wel weer. Goed?’
‘Ja. Ik wilde alleen een grapje maken, maar ik ben blij dat je even serieus bent. Ik eh probeer mijn gevoelens steeds wat weg te drukken, om niet in de problemen te komen. Voor een keer durf ik je duidelijk te zeggen dat ik van je houd. Ook omdat je op het juiste tijdstip serieus bent. Me niet probeert te verleiden tot iets wat ik eigenlijk nog niet wil.’
‘Natuurlijk niet. Het kan pas fijn gaan als je ergens aan toe bent, niet tegen je wil.’
Hij stond weer op.
‘Zou je, voor ik de gitaar voor je pak, op willen staan en lang willen kussen?’
Ze stond op, ze kusten een tijd.
‘Heerlijk, schat. Ook om je een beetje tegen me aan te drukken.’
Ze grinnikte.
‘Ja, je weet precies hoe het moet om mijn borsten tegen je aan te voelen en mij jouw stijve te laten voelen. Ik heb wel eens gelezen, dat de jongen zich wat afdraaide om zijn meisje dat niet te laten voelen.’
‘Dat zou ik ook gedaan hebben, als we op de stadse manier begonnen waren. Maar je weet dat ik vaak een stijve heb als je in mijn buurt bent en dat jij dat best wilt voelen. Ik denk zelfs, dat je mee zou draaien als ik me afdraaide.’
‘Ja, vast. Het kust toch fijner als we alle twee wat opgewonden zijn? En we kunnen ons best een tijdje inhouden om niet gelijk af te willen winden. Toch?’
Hij grinnikte.
‘Ja, laten we ondertussen maar wat muziek maken.’
Hij gaf haar de gitaar. Ze sloeg er een paar akkoorden op aan.
‘Goed genoeg gestemd. Ga jij maar iets ergens op spelen, dan kijk ik wel wat ik daarmee kan doen.’
Hij dacht even na.
‘Wat dacht je van Blueberry Hill, van Fats Domino?’
‘Heb je daar wat mee?’
‘Een beetje. I found my thrill on Blueberry Hill. Ik zal nooit onze eerste schooldag vergeten. Toen jij opstond en je voor- stelde.’
‘Thrill is eh iets van ontroering, hè? Was dat toen zoiets voor je?’
‘Ja. En nog steeds. Zoals vandaag weer, dat je voor mij gitaarles hebt genomen. Veel moeite voor me gedaan hebt.’
‘En andere dagen?’
Hij kwam naast haar op het opklapbed zitten.
‘Je hoeft niets speciaals te doen, Vicky. Als ik je zie of hoor ben ik al ontroerd. Ik zeg niet dat je knap bent, dat pik je toch niet. Maar ik zie je zo heel graag. Ik blijf erbij dat ik er nog jaren genoegen mee had genomen als ik je alleen aangekleed gezien had en soms je hand had mogen vasthouden. Alles wat we nu meer samendoen is allemaal onvoorstelbaar extra moois.’
‘Het lijkt wel een liefdesverklaring.’
‘Dat is het ook. Ik probeer er wel vaker een af te leggen, maar dan zie ik meestal dat je zoiets niet wilt horen. Dat snap ik wel, meer dan we nu doen kan nog jaren niet. Maar je moet weten dat ik ontzettend veel van je houd. En dat ik hoop dat het tot onze achttiende verjaardag zo goed met ons blijft gaan.’
‘Dat doe ik ook. Omdat ik ook veel van jou houd. En dan?’
‘Dan zal ik waarschijnlijk wel iets meer willen, maar laten we het daar maar niet over hebben. Dat is pas over vier jaar.’
‘Ja. Goed. Je weet wat ik extra mooi aan jou vind, hè? Afgezien van dat ik je zo lief vind. Maar laten we eerst wat spelen.’
‘Eerst? Goed.’
Hij stond op, pakte de klarinet en begon te spelen. Ze ging voorzichtig akkoorden aanslaan, tot ze na twee coupletten volop meespeelde. Na het derde couplet stopte hij en keek haar verbaasd aan.
‘Je begeleidt. Je speelt geen melodie.’
‘Dat kan ik ook.’
Ze speelde een couplet van de melodie. Hij kwam weer naast haar zitten.
‘Toen ik, ruim een jaar geleden, begon met lessen heb ik eerst een gesprek met de lerares gehad. Over mijn bedoeling. Dat was blaasinstrumenten begeleiden. Maar ze vond het geen goed idee om dat alleen te doen, ook gewoon melodieën spelen moest ik kunnen. Daarom duurde het nogal lang, naar mijn zin, voor ik een beetje naar mijn zin kon spelen. Ik moest natuurlijk ook noten leren lezen, al speel ik liever zonder muziek. Jij toch ook?’
‘Ja.’
‘Ik heb ook veel geoefend door met liedjes op de radio mee te spelen. Daardoor lukte het net ook om met jou mee te spelen.’
‘Ja, dat ging geweldig. Na even.’
‘Ja, alleen een klarinet is wat anders dan een orkest bij een liedje op de radio. Dat moest even wennen. Michel?’
‘Ja?’
‘Ik ben om je gaan geven omdat je van het begin af aan zo eerlijk en openhartig was. En zo gebleven bent. Je durft zelfs nu commentaar op mijn spelen te geven. Met dat, na even ging het pas geweldig.’
‘Sorry, dat had wat vriendelijker gekund. Bij voorbeeld, het duurde even voor je op gang was, hè? Als ik er niets van gezegd had, had je het zelf gedaan. Maar dat is ook geen excuus.’
‘Niet moeilijk doen, zeg wat je wilt, ik snap je wel. We hebben toch nog nooit ruzie gehad?’
‘Nee. Maar eerlijk gezegd, ik houd me wel eens in. Als ik denk dat wat ik wil jij toch niet wilt.’
‘Dat is niet abnormaal, dat doe ik ook. Omdat we elkaar kennen werkt dat prima. En meestal komt het toch op uitstel van iets neer, niet op afstel?’
‘Ja. Meestal.’
‘O. Denk je nu ergens aan?’
‘Ja. Ik zou wel bloot met je op bed willen liggen. Sorry.’
‘Geen sorry, waarom zou je zoets niet willen? Het lijkt me wel een aardig cadeautje voor onze verjaardagen. Ik denk nog wel eens aan die keer dat je een lesje van me kreeg, op mijn kamer. En die keer achter de coniferen van de begraafplaats. Zou je kunnen beginnen met in je blootje voor me te komen staan?’
‘We gaan niet te ver, hè?’
‘Nee, geen gevrij. Maar eh, heb je iets in de buurt voor het geval dat je eh moet lozen?’
‘Ja, een reserve sloop voor het kussen. Maar het is niet mijn bedoeling eh die nodig te hebben.’
‘De mijne ook niet, maar je weet maar nooit. Nou, doe maar een striptease voor me. Nee, niet omdraaien. Dat hoort niet bij een striptease.’
‘Wat je maar wilt.’
Hij stond op en kleedde zich langzaam uit. Stond bloot voor haar terwijl zijn stijve van vooruit naar helemaal omhoog ging.
‘Dit mis ik bij het meertje. Dit natuurlijke, je een erectie zien krijgen. Hoe vind je het?’
‘Heel fijn, Vicky. Om te zien dat je er van geniet. En een lekker gevoel.’
‘Wil je het nog lekkerder? Dat ik aan je voel?’
‘Doe maar niet, dan komen we misschien geeneens toe aan bloot op bed liggen.’
‘Goed. Nu omruilen, dan kleed ik me voor je uit.’
Ze ruilden van plek en Vicky kleedde zich uit.
‘Wat ben je toch mooi.’
‘Niet de mooiste bij het meertje.’
‘Ik vind van wel. Een mooi figuur, een pracht maat borstjes, niet te groot en niet te klein. Zo’n mooi behaarde doos en zo’n mooie gleuf. Sommige meisjes zijn daar een beetje eh rommelig, jij niet.’
‘Ik weet het. Maakt het iets uit?’
‘Om te voelen niet, om te zien wel. Mag ik je daar kussen?’
‘Geen tongzoentje erin, anders komen we misschien geeneens toe aan bloot op bed liggen.’
Ze kom dichterbij hem staan.
‘Mag het ook als je op bed ligt?’
‘Nou, vooruit maar, verleider.’
Ze ging op bed liggen, met haar benen iets uit elkaar. Hij gaf een paar kusjes op haar gleuf, ging haar daarna likken. Al gauw stopte ze hem.
‘Genoeg, liefhebber. Kom naast me liggen, met die sloop binnen handbereik.’
Hij deed het.
‘Ja, ik heb je lief. En je mooie gleufje ook.’
‘Nu allebei op een zijkant. Tegen elkaar aan.’
‘Ik voel je haartjes weer kriebelen. Als ik nog geen stijve had kreeg ik die vast daarvan.’
‘Nee, als je geen stijve had mocht je niet tegen me aan komen. Zo kan je niet bij me naar binnen schieten.’
‘Expres zou ik het niet doen. Jij toch ook niet?’
‘Nee, nog jaren niet, dat weet je. Lekker, zo?’
‘Heerlijk. Maar ik kan niet teveel bewegen, snap je?’
‘Je handen toch wel?’
Hij snapte de hint en begon haar borsten te strelen.
‘Vicky, zullen we zo doen als Renee, toen ze die jongen op schoot had?’
‘Wat was dat?’
‘Hij deed of hij borstvoeding kreeg en zij bevoelde hem uitgebreid.’
‘Ik denk, dat ik jou beter niet te uitgebreid kan bevoelen.’
‘Nee. Mag ik baby spelen?’
‘Probeer maar.’
Hij kuste eerst een borst, voor hij de tepel in zijn mond nam, die likte en er een beetje aan zoog. Toen ze zachtjes kreunde herhaalde hij het met de andere.
‘Stop, grote baby.’
Hij stopte.
‘Niet lekker?’
‘Te lekker. Hoe kan je dat?’
‘Instinct, denk ik, ik heb het niet eerder gedaan.’
‘Had je het bij Renee gewild?’
‘Ja, als ik jou niet ontmoet had. Om Mark zal vast, toen hij jong was, met haar genoten hebben.’
‘Ja. Maar ideaal was het niet. Hoofdzakelijk haar klaar laten komen.’
‘Maar hij kwam dan vast ook.’
‘Ja, maar zonder voorspel en naspel.’
‘Vast wel tussenspel, als hij even niet kon. Ik kan me voorstellen, als hij haar dan kuste en likte, en zij hem misschien, dat hij weer sneller kon dan bij alleen maar afwachten. Dat komt ook overeen met dat ze niet veel praatten. Dat gaat niet met een mond vol.’
‘Heb je er vaak over gedacht?’
‘Af en toe. Ik zou waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben, als ik zo verleid werd en de kans kreeg.’
‘Nu niet?’
‘Je verleidt me niet. Blijf maar maagd tot na je achttiende en hopelijk maak ik er dan op een feestelijk moment een eind aan.’
‘Kijk je daar naar uit?’
‘Dat is te ver weg. Tot die tijd stroomt er nog heel wat water naar zee.’
‘Het water in het meertje komt uiteindelijk ook in zee terecht. Tot die tijd dus ook met veel zaadjes van jou erin.’
‘Als het maar komt omdat jij me zo lekker streelt en klaar laat komen.’
‘Zou je nu willen?’
‘Klaarkomen? Eigenlijk wel, jouw lekkere lijf laat de druk nogal oplopen. Maar beter hier niet.’
‘Als verjaardagcadeautje?’
‘Ik heb al zoiets moois van je gehad. Dat je gitaar hebt willen leren spelen.’
‘Als extraatje nu met je ballen spelen en je heerlijke stijve strelen tot je klaarkomt en je klodders op dat sloop spuit?’
‘Ja, graag. Mag ik daarna jou verwennen?’
‘Dat hoeft niet.’
‘Ik weet niet voor wie het het grootste cadeau is, maar ik zou graag de tijd nemen om van je gleuf te genieten en jou zien genieten.’
‘We zien wel.’
‘Daar neem ik genoegen mee. Je wordt toch heet als je mij ziet spuiten, dan wil je vast wel.’
‘Je kent me al te goed. Ga op je rug liggen.’
Ze legde de sloop op zijn buik en begon zachtjes zijn ballen te masseren.
‘Oh, lekker. Twee handjes tegelijk?’
‘Dan kom ik over je zitten, anders kan ik er niet goed bij.’
‘Wijdbeens? Met het kussen dubbel onder mijn hoofd kan ik dan vast zien wat ik straks ga strelen.’
‘Je hebt al genoeg van me gezien. Me daar zelfs al gelikt.’
‘Straks weer?’
‘Vast niet. Ik heb dan vast wat haast.’
‘Ja, heet meisje van me. Oh, lekker. Zo zachtjes doorgaan.’
‘Ja, daar heb ik geen haast mee. Je komt vast toch snel.’
‘Vast veel te snel. Kan het over een uurtje weer? Dan gaat het langzamer.’
‘Nee, dat wordt te laat, helaas. Voel je al wat komen?’
‘Bijna. Oh, wat lekker. Veel lekkerder dan onder water.’
‘Ja, maar vast niet zo lekker als. Nee, laat maar.’
‘De keer na je ontmaagding?’
‘Ja, stouterd. Oh, je stijve wordt nog harder. Kom je?’
Hij zei niets, maar knikte. Hij schokte een paar keer voor hij drie keer een klodder zaadjes op de sloop spoot. Na een paar naschokken bleef hij hijgend liggen.
‘Grote klodders, jongen. Tja, de wolken die je in het meertje maakt zijn langzamerhand ook groter geworden. Drie is genoeg. We moeten er alleen nog achterkomen of je het ook drie keer op een dag kan.’
‘Tegen de tijd dat we achttien zijn vast wel. Trouw je anders niet met me?’
‘Als je minstens twee keer op een dag kan, één keer is te weinig.’
‘Dit was heerlijk, schat. Dank je wel.’
‘Ik heb er ook van genoten. Ik doe niets liever dan een stijve vasthouden en strelen, het liefst natuurlijk de jouwe. En van je klaar zien komen en spuiten blijf ik ook genieten.’
‘Fijn. Jammer dat het niet zo vaak kan, tot je maagd af ben.’
‘Wil je dan vaak?’
‘Ik denk aan je vader. Hoe fijn die het vast zal vinden dat zijn vrouw hem zo vaak zo dicht mogelijk bij haar wil hebben. En dat hij onbelemmerd in haar mag lozen.’
‘Gaat het je alleen om het lozen?’
‘Nee. Om zo vaak mogelijk zo dicht mogelijk bij je te zijn. De rest gaat vanzelf.’
‘Ja, vast. Uitgerust?’
Ze legde de sloop naast het bed.
‘Ja. Langzaam of snel?’
‘Je kent me al goed genoeg om te weten dat ik het nu graag snel wil.’
‘Een andere keer jij eerst, want ik doe er liever lang bij je over.’
Hij draaide zich weer op zijn zijkant en zocht haar doos op. Hij was amper zo ver mogelijk met zijn vinger in haar gleuf toen ze klaarkwam. Hij hield zijn hand op haar doos en kuste een borst tot ze hem wegduwde en ging zitten.
‘Je bent te goed. Laten we ons aankleden, voor het uit de hand loopt.’
‘Ja, dat lijkt me ook beter.’
Ze kleedden zich aan.
‘Vicky, ga je mee naar beneden, naar mijn ouders? Ik wil ze graag vertellen dat jij zo lief geweest bent om gitaarles te nemen.’
‘Maak er niet een te groot verhaal van.’
‘Ik weet niet of me dat lukt.’
Ze gingen naar beneden. Zijn ouders keken op van hun lectuur, waarin ze zaten te lezen, toen ze de woonkamer binnen kwamen. Michel zette Vicky op de bank en ging naast haar zitten.
‘Paps, mams, ik wil wat vertellen.’
‘Iets ergs?’
‘Nee, mams, iets moois. Jullie weten ongeveer hoe Vicky en ik met elkaar omgaan. Dat ik vaste verkering wil, maar Vicky pas op haar vijftiende, over een jaar dus. Omdat ze het toch een beetje vervelend voor me vond heeft ze iets anders verzonnen, waar ik ontzettend blij van ben. Ze heeft gitaarles genomen, om mij te kunnen begeleiden.’
‘Oh. Ja, wat lief van je, Vicky.’
‘Iets anders kon ik niet verzinnen.’
‘Ze vertelde het boven en we hebben al wat samen gespeeld. Het ging heel goed.’
‘Fijn. Kom je nu vaker, Vicky?’
‘Vast iets vaker. Nog vaker als hij dat bed daar weghaalt. Dat is te verleidelijk. Ik kon het daarnet niet laten om erop te gaan liggen om wat te scharrelen.’
‘Je mag best wat scharrelen als je veertien bent.’
‘In ons blootje?’
‘Nee, maar niet. Doe dat maar bij dat meertje. We weten dat er daar precies genoeg toezicht is.’
‘Ja, dat is zo. Ik wil niet uitweiden, maar weet u dat ik daar erg van Michel geniet? Afgezien van andersom?’
‘Tja, ik wil ook niet uitweiden, maar is dat eh inclusief zijn zaadlozingen?’
‘Ja. Die ik mag veroorzaken bij die stevige jongen.’
‘Nou, de eerste keer dat we je zagen was je al zo vrij. Eh ben je daar verder tevreden met hem?’
‘Meer dan tevreden. Hij heeft van die heerlijk zachte handen. Voor zijn komst was ik ruwere gewend, die hoef ik niet meer.’
‘Geen andere jongens meer?’
‘Zelden. Ik zie zelden een interessante. En ook die valt dan tegen.’
‘Verwen je haar zo, Michel?’
‘Ik doe mijn best.’
‘Geen andere meisjes meer?’
‘Ook zelden. Alleen als Vicky lang niet komt en ik eh vol raak. Ik wil geen natte dromen meer. Niet om u minder was te bezorgen, die gaat toch machinaal, maar eh ik had in het begin soms twee nachten achter elkaar een natte droom. Een meisje maakt me eh leger. Vicky vooral.’
‘Ja, dat kan ik me voorstellen. Ik weet er uit de praktijk ook van, hoor, jongelui. Soms kan ik niet en wil paps toch wat. Vreemd, op onze oude dag?’
‘Bij het meertje is dat niet vreemd, er komen ‘s avond ook ouderen, heb ik gehoord. Daar zien vrijen doet vrijen.’
‘Welja. Ik zal het onthouden. Eh in het openbaar?’
‘Net zoals wij ‘s middags in het openbaar spelen. Eerlijk gezegd ben ik zo blij dat ik Vicky ontmoet heb en naar het meertje kan. In de stad was ik nog jaren nergens aan toe gekomen.’
‘Nee, vast niet. Ik ben jaloers op jullie. Ja, ik weet dat wij er ook naar toe kunnen. Nog maar niet, we vermaken ons op en in bed nog prima.’
‘Fijn. Kunt u Vicky naar huis brengen, paps?’
‘Natuurlijk. Rijd maar mee, dan kan je op de achterbank nog even scharrelen.’
‘Ik rijd graag mee, maar zonder gescharrel. Het is te kort en niets vergeleken bij wat we net gedaan hebben.’
‘Ook goed.’
Vicky werd thuisgebracht. Michel kuste haar alleen bij haar voordeur.
Op de terugweg grinnikte zijn vader.
‘Bloot op bed?’
‘Ze is zo lekker om te omhelzen.’
‘Ja, vast. Doe je voorzichtig?’
‘Natuurlijk. Met een omhoog staande erectie kan ik niet bij haar naar binnen schieten, maar me wel lekker tegen haar aan bewegen.’
‘Ik kan zoiets niet lang volhouden.’
‘Ik ook niet. U hoeft het geeneens. Ze heeft me ook laten lozen.’
‘Waar laat je het?’
‘Deze keer op een reserve kussensloop. Dat gooi ik morgen in de was.’
‘Prima. Doe je wat voor haar terug?’
‘Altijd, als ze wil. Tja, geen ruwe vingers, hè? Het gaat gelijk op, paps.’
‘Fijn.’
‘Met mams ook fijn?’
‘Nog steeds. Zelfs fijner dan in het begin. Tja, we mogen ook meer dan jullie.’
‘Nooit aan meer kindjes gedacht?’
‘Een tweeling vonden we genoeg. We hebben het altijd over twee gehad, maar geen tweeling verwacht. Dat was, vooral in het begin, veel werk, maar jullie waren het waard. Altijd lief. Nog.’
‘Dank u.’
‘Het is wel eens fijn om zo openhartig te praten, hè?’
‘Bij het meertje doen we niet anders. En Vicky en ik altijd.’
‘Fijn. Een lieve meid.’
‘Ja, ik heb geluk gehad. Op het eerste gezicht verliefd en zij niet zo lang daarna op mij.’
‘O?’
‘Ze moest niets van preutse stadslui hebben. Tot ze er al gauw achter kwam dat ik niet zo preuts was. En van die lekkere handen en vingers had. Daarna hebben we echt kennis gemaakt en is ze ook van me gaan houden. Het lichamelijke is niet de hoofdzaak, maar wel erg lekker.’
‘Zo hoort het ook. Blijf samen maar lekker genieten.’
‘Tja, daar hebben we geen aanmoediging bij nodig. Eerder wat afremming. Kunt u iets verzinnen om dat logeerbed tijdelijk uit zicht te laten verdwijnen?’
‘Ik help je wel om het op de vliering te zetten, als je dat echt wilt.’
‘Niet voor mezelf, voor Vicky.’
‘Goed. Zo vaak is dat bed toch niet nodig, dan halen we het weer te voorschijn.’
‘Fijn. Alvast bedankt.’
‘Je zal toch wel niets tekort komen.’
‘Ik zou wel meer zaadjes willen produceren.’
‘Dat komt vanzelf, je bent pas veertien. En bij jou gaat het vast sneller dan normaal, omdat je eh zo vaak oefent.’
‘Nou, vaak? Meestal twee keer in een week.’
‘O. Ik dacht iedere dag.’
‘Nee, dat mag niet. Het is om kennis te maken en om af te reageren. Als je verkering hebt mag het wel drie keer in een week, maar daar wacht ik mee.’
‘Waarom?’
‘Anders komt er te weinig. Ik wil per keer graag minstens drie stralen.’
‘Drie stralen, twee keer in de week? Al niet slecht.’
Michel grinnikte.
‘Vindt Vicky ook. Voorlopig.’
‘Wat wil ze dan later?’
‘Drie keer op een dag drie stralen. Dat is, volgens haar, normaal in het dorp.’
‘Tja, als je zo vroeg begint lukt dat waarschijnlijk wel. Dat lukt mij hooguit om de andere dag. Of iedere dag twee keer twee. Maar mams klaagt niet.’
‘Vertel ze dan maar niet te veel.’
‘Jawel, ze zal trots op je zijn. En mij misschien wat opzwepen. Nou, ik wil dat wel proberen.’
‘Succes gewenst.’
‘Dank je. Al hebben we het al fijn. Ik ga straks gelijk met je naar boven, dat bed regelen. Daarna mijn eigen bed in, met mams. Na ons praatje heb ik daar wel zin in.’
‘Als ik niet al leeg was had ik er vast ook zin in gekregen.’
‘Voel je je na één keer al leeg?’
‘Ik ben leeg. Vicky doet het grondig.’
‘Op haar veertiende al?’
‘Ze heeft ongeveer net zo vaak eh geoefend als ik.’
‘Geoefend?’
‘Uiteindelijk is het toch oefenen voor vrijen?’
‘Zo kan je het ook bekijken, al denk ik meer aan afreageren, wat je zei. Dat voorkomt toch dat je te snel gaat vrijen?’
‘Ja, zeker. Vooral omdat er zo veel te zien is, bij het meertje.’
‘Blote meiden.’
‘Ja, helemaal bloot. Als ze je aardig vinden doen ze hun benen van elkaar.’
‘Welja! Voor jou ook? Hun doos laten zien? En hun gleuf, als er niet te veel haar op zit?’
‘Ja, alles om te proberen me het water in te krijgen. Meiden vertellen elkaar alles, ook dat ik geen ruwe handen heb. Maar ik reageer er zelden op, al krijg ik er een erectie van en moet ik een handdoek op schoot nemen. Een hogere dan recht vooruit mag je niet laten zien.’
‘In het water toch wel?’
‘Als hij daar niet recht overeind staat hebben de meiden dat zo voor elkaar.’
‘Ja, mams bij mij ook. Al is dat zelden nodig.’
‘Bij mij ook niet. Omdat ik weet wat ze gaan doen. En wat ik bij meiden kan doen. Maar met Vicky is het het fijnst.’
‘Al maakt ze je grondig leeg?’
‘Daar kom ik heftiger van klaar dan met een voorzichtige. Vicky zegt ook, dat ze door mij heftiger klaarkomt dan bij andere jongens.’
‘Je boft maar.’
‘Ja, vind ik ook.’
‘Nou, we zijn er weer. Uitstappen.’

 Broer en zus

Michel klopte op de slaapkamerdeur van zijn zus.
‘Ja?’
‘Heb je even?’
‘Ja.’
Hij ging naar binnen. Ze zat aan haar bureautje, hij ging naast haar op haar bed zitten.
‘Ik ben vergeten je wat te zeggen. Van Vicky. Als je naar het meertje in Wellingten wilt maar drempelvrees hebt, wil ze je de eerste keer wel helpen. Als je mij zegt wanneer je wilt gaan geef ik het door en wacht ze je op.’
‘O.’
‘Je bent er nog niet geweest, hè?’
‘Nee.’
‘Wil je?’
‘Eigenlijk wel. Maar eh, wat je zei, ik heb drempelvrees.’
‘Weet je er iets over?’
‘Genoeg, denk ik. Ik heb ook die Wellingten-site gelezen en er van andere meiden over gehoord.’
‘Het is er hartstikke gezellig. Dat zal jij ook vinden, je kent uit de klas alle meisjes uit Wellingten, die komen er allemaal.’
‘Die zie jij daar dus ook.’
‘Ja. En zij mij.’
‘Bloot?’
‘Ja, allemaal. Helemaal. Dat is het fijne. Je kan dan zo makkelijk overal over praten.’
‘Over eh seks en zo?’
‘Ook. Juist over seks. Het minst waarover gepraat wordt is over kleding en zo. Je zal wel gemerkt hebben dat de meiden uit Wellingten daar niet om geven, ze kleden zich eenvoudig.’
‘Ja. Ze steken de rest ermee aan. Wel rustgevend, in de klas geen kledingcompetitie. Maar eh, had jij geen drempelvrees?’
‘Natuurlijk wel. Ik heb Vicky gevraagd me te helpen er overheen te komen. Dat heeft ze heel lief gedaan.’
‘Hoe?’
‘Ze heeft me op haar kamer een soort lesje gegeven. Hoe het er bij het meertje aan toe gaat. Eh een beetje praktisch ook, niet alleen theoretisch.’
‘Theoretisch weet ik genoeg.’
‘Vast wel. Praktisch niet? Nog niet gescharreld?’
‘Nee.’
‘Als je naar het meertje gaat hoef je niet te scharrelen. Stiekem wat onder kleding voelen, en zo. Zal ik je wat over dat lesje vertellen?’
‘Alleen theorie of ook praktijk?’
‘Wat je wilt. Er hoeft niets, als je daar geen zin in hebt.’
‘Probeer dan maar wat.’
‘Goed. Daar was ik op voorbereid. Ik gun jou ook die gezelligheid, enzovoorts.’
‘Enzovoorts?’
‘Ik weet niet hoe ver je op de hoogte bent met wat er bij en in het meertje gebeurt. Op de Wellingten-site wordt er meer gesuggereerd dan openlijk over geschreven. En de meiden uit Wellingten zullen er vast ook niet al te vrij over praten.’
‘Nee. Die suggereren ook meer dan dat ze er direct over praten.’
‘Goed.’
Hij haalde uit zijn borstzak een stuk papier, vouwde het open en legde het voor haar neer.
‘Dit is de plattegrond van de camping en, wat ze noemen, het meertje. Je hebt hem vast op de Wellingten-site gezien.’
‘Ja.’
‘Weet je hoe je er moet komen?’
‘Ja. Simpel. In Wellingten de eerste weg rechts afrijden.’
‘Ja. Over de camping achter de stacaravans langs rijden, tussen de coniferen door en dan rechts je fiets neerzetten. Dan naar links, naar de kledingkluisjes. Tja, dan je uitkleden. Maar, zoals je dan al kan zien, ben je dan niet de enige in je blootje, iedereen is dat.’
‘Ja. Eh denk je, dat ik me daar kan vertonen? Ik bedoel, zie ik er een beetje normaal, gemiddeld, uit?’
‘Ik denk het. Toen ik je een paar jaar geleden voor het laatst bloot zag, is me niets bijzonders aan je opgevallen. Maar ja, je bent veranderd.’
‘Ja.’
‘Maar ik kan niet precies zien hoeveel. Je kan wel een opvulling in je beha hebben. Of een pushup beha gebruiken. Dan zou je bij het meertje natuurlijk een afgang hebben.’
‘Ik hoef niets op te vullen, ik heb genoeg. En ze hangen niet.’
‘Zeker weten?’
‘Ja. Wil je het soms zien?’
‘Dan zou ik je pas kunnen vergelijken met andere meiden.’
‘Je mag ze zien, op één voorwaarde. Dan wil ik jou ook zien.’
‘Mijn pikkie? Die heb je vroeger gezien. Zelfs wel eens beetgepakt.’
‘Ja, maar, Michel, ik weet van de praktijk niets. Ik bedoel, ik heb nog nooit een eh erectie gezien. Alleen tekeningen. Zelfs geen foto’s. In de blaadjes die er rondgaan staan alleen blote meiden. Als er al een blote jongen in staat zie je net niets.’
‘Je mag me best zien. Bij het meertje zien alle meiden mijn pikkie.’
‘Ook als die eh omhoog staat?’
‘Als hij hoger komt dan horizontaal moeten jongens er op de kant overdag een handdoek voorhouden.’
‘Op de kant? Overdag?’
‘‘s Avonds mag je er komen als je boven de achttien bent, heb je kunnen lezen. Dan mag er alles, open en bloot. Maar als er overdag een jongen en een meisje het water in gaan, moet de handdoek van die jongen natuurlijk op de kant blijven. Dat meisje kan dan zijn erectie zien.’
‘En verder?’
‘Ze mag er dan ook aankomen. Als ze zo ver het water ingaan dat het boven hun middel staat.’
‘Waarom dat?’
‘Ten eerste, ooit is besloten, dat je dan aan elkaar mag komen, omdat het dan minder verleidelijk is dan wanneer alles droog is. Onder water is alles glad. Ten tweede, de zaadjes van de jongen spoelen dan weg.’
‘De zaadjes?’
‘Heb je niet geraden, dat meisjes jongens dan strelen tot ze klaarkomen?’
‘O. Ik vermoedde het, maar ik kon het eigenlijk niet geloven.’
‘Echt waar. Het gevolg is, dat jongens dan makkelijker op de kant van meisjes af kunnen blijven, het bij kijken kunnen laten. En geen vervelende natte dromen meer krijgen.’
‘Had je die?’
‘Ja. Een paar keer. Tot ik naar het meertje ging.’
‘En je daar in het meertje eh af liet trekken.’
‘Nou, niet zo grof. Liet strelen tot ik klaar kwam. Meisjes laten zich ook strelen tot ze klaarkomen. Dan zitten ze op de kant ook rustiger, met zicht op half stijve pikkies.’
‘O.’
‘Je hoeft daar niets, maar dan mis je wat.’
‘Doe je het met Vicky?’
‘Meestal. Alleen als die een tijdje niet kan met een ander meisje. Om natte dromen te voorkomen. Ik moet er niet aan denken die te blijven krijgen tot ik getrouwd ben. Eh klaarkomen is erg fijn, dat zegt Vicky ook. Eh, als je het nog niet weet, dan krijg je heerlijke krampen. En bij jongens spuiten de zaadjes er dan uit. Ik vond het de eerste keer raar, om dan met een klein pikkie het water uit te komen. Iedereen weet dan, dat je klaargekomen bent. Maar iedereen vindt dat juist fijn, daar is het meertje voor. Op de kant gezellig met elkaar praten, van bloot genieten, en in het water afreageren.’
‘Afreageren?’
‘Jongens vinden het niet erg prettig om te voelen dat ze volraken. En meiden willen op een gegeven moment ook van hun kriebels af, die ze krijgen van het zien van die halfstijve pikkies.’
‘Jongens krijgen een erectie van het zien van borsten en eh?’
‘Gleuven. Ik heb vroeger wel eens aan de jouwe gevoeld. Het deed me toen niets. Nu weet ik hoe ik een meisje klaar kan laten komen.’
‘Bij Vicky geleerd?’
‘Nee, bij een ander meisje. Vicky wilde bij mij niet de eerste zijn. Ze was bang dat ik dan nog gekker op haar zou worden. Nou, dat werd ik toch wel.’
‘Ja, vast. En dat andere meisje?’
‘Heeft me alles geleerd. Vicky zal voor jou voor een aardige jongen zorgen, die je je eerste keer lief zal behandelen. Als je wilt.’
‘Ik wil wel, maar ik zit nog met wat drempelvrees. Om me helemaal bloot te laten zien.’
‘Meisjes moeten natuurlijk hun borstjes laten zien. Maar als ze hun benen tegen elkaar houden kunnen ze hun gleuf verbergen. Tot ze een jongen aardig vinden en die tussen hun benen laten kijken. Gelukkig vinden er veel mij aardig. In het begin, totdat Vicky vaker met mij wilde, ben ik met meerdere het water ingegaan. Ze vinden dat ik zachte handen heb en ze lekker streel.’
‘O.’
‘Nou, zeg het maar. Een beetje praktijk?’
‘Wat?’
‘Eh vergeten dat ik je broer ben en je voor me uitkleden. Ik zal het ook doen.’
‘Ik vertrouw je wel. En al ben je mijn broer, ik wil graag eerst een erectie zien, voor ik naar het meertje ga. Eh, mag ik hem ook aanraken?’
‘Oei. Dat is wat lastig. Ik weet niet of ik het dan droog kan houden.’
‘Droog?’
‘Nou ja, de laatste keer dat ik klaargekomen ben is alweer dagen geleden. Ik heb voor morgen met Vicky afgesproken. Tijd om een natte droom te voorkomen. Eh, als je mij klaar zou laten komen komt er morgen weinig, dat zou ze merken.’
‘Als dat zou gebeuren, hoef je morgen niet naar het meertje. Dan kan ik gaan en het haar uitleggen.’
‘Tja. Nou, dat lijkt me geen slechte regeling. Ik wil graag dat jij ook bij het meertje komt genieten. Ik snap wel dat je mij je eerste keer daar liever niet ziet. Al zie ik vaak genoeg meisjes die klaargekomen zijn uit het water komen.’
‘Hoe zie je dat?’
‘Meestal zien ze er wat verhit uit, met een rood hoofd. Klaarkomen is vaak wat heftig. Maar niets om bang voor te zijn, hoor. Na je eerste keer wil je vaker. De één vaker dan de ander, dat moeten ze zelf weten.’
‘En jongens?’
‘Minstens één keer per week. Eh ik zal je een geheimpje vertellen, wat alleen de meesten bij het meertje weten.’
‘Zo geheim is het dus niet.’
‘Nee, maar wie er niet komt gaat het niet aan. Ken je Tom, de broer van Vicky?’
‘Ja, die zit een klas hoger dan wij.’
‘Ja. Die heeft, net als zijn vader, abnormaal grote ballen. En daardoor een hoge productie zaadjes. Die mag bijna iedere dag het water in om die te lozen.’
‘O. Mag?’
‘De oudste meiden houden toezicht. Je mag het niet te bont maken, het water ingaan is om kennis te maken en af en toe af te reageren, het moet niet de hoofdzaak zijn waarvoor je komt.’
‘Wat dan wel?’
‘Om op de kant kennis te maken. Zoals je bent, zonder versiering.’
‘Goed. Eh en nu?’
‘Het lijkt me het beste als we samen gaan douchen. Dan zijn we, net als in het meertje, nat. En zijn eventueel mijn zaadjes makkelijk weg te spoelen.’
‘Ik zou ze wel willen zien. Maar eh ik geloof niet dat jij mij klaar moet laten komen.’
‘Nee, dat is niet nodig voor je drempelvrees. Als je maar onthoudt, dat meisjes meestal net zo kreunen en schokken als jongens bij het klaarkomen.’
‘Meestal?’
‘Bij meisjes zit er meer variatie in dan bij jongens. Net hoe eh heet ze zijn. Ik bedoel, graag willen.’
‘Daar kan ik me iets bij voorstellen. Ik moet afwachten.’
‘Straks weet je al wat meer. Als je mij gezien en vastgehad heb.’
‘Misschien. Ga maar vast, ik kom zo.’
Hij ging naar zijn kamer, kleedde zich uit, trok een badjas aan, ging naar de badkamer, hing zijn badjas op, zette de douche aan en stapte er onder. Al gauw kwam zijn zus de badkamer in, hing ook haar badjas op en kwam voor hem staan.
‘Nou, niks mis met je borstjes. Mooie maat.’
‘Dank je. Je hebt geen erectie, net zo’n kleintje als vroeger.’
‘Ja, er was nog niets om me op te winden. Mag ik je laten voelen hoe jongens aan je borstjes gaan voelen? Dan komt hij wel omhoog.’
‘Nou, voorzichtig.’
‘Dat doen ze. Anders geef je ze een mep, gaat het water uit en zoekt een lievere.’
‘Mag dat?’
‘Natuurlijk, het moet leuk blijven.’
Hij legde zijn handen op haar borstjes en masseerde ze zachtjes.
‘O. Wel lekker.’
‘Vind ik ook. Mijn pikkie ook, kijk maar.’
‘Hij eh groeit.’
‘Ja, zo werkt dat. Nog sneller als ik even aan je gleuf mag voelen.’
Hij ging met een hand naar beneden en pakte haar doos vast.
‘Oh, Michel, lekker.’
‘Ja, prima. Doe je benen eens wat verder uit elkaar, dan kan ik er beter bij. Ja, prima. Nu niet schrikken.’
Hij streelde met een vinger eerst over, even daarna iets in haar gleuf. Ze kreunde.
‘Verder ga ik niet. Anders zou ik je klaar laten komen.’
‘Hoe werkt dat?’
‘Er met een vinger zo ver mogelijk ingaan en je strelen.’
‘Vingeren, hè? Ik eh blijf dan toch wel maagd?’
‘Ja, tot er een erectie helemaal ingaat. Die is veel langer dan een vinger.’
‘Je pikkie staat bijna horizontaal. Ik vind het eigenlijk geen pikkie meer.’
Hij liet haar los.
‘Nee, het begint een stijve te worden. Zie je, dat de rimpels er uit zijn? Veel langer en dikker wordt hij niet. Meer zal je op de kant niet zien. Maar je kan dan een schatting maken hoe hij er als complete erectie uitziet. Je moet geen verkering nemen met een jongen met een erg kleine. Daar krijg je later spijt van.’
‘Ik snap het.’
‘Pak mijn zak eens. Je moet die net zo bevoelen en masseren als ik jouw borstjes deed.’
Ze deed het.
‘In die ballen worden je zaadjes gemaakt, hè? Heb je eh normale?’
‘Ja. Die van Tom zijn duidelijk groter.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Van Vicky.’
‘Heeft zij de ballen van haar broer vastgehad?’
‘Natuurlijk. Ze hoeft toch niet alleen te geloven wat ze hoort? Jij hebt die van je broer nu ook beet.’
‘Ja, als een soort les.’
‘Ja, dit is ook voor maar één keer. Als Tom jou niet vraagt, bij het meertje, vraag je hem zelf maar.’
‘O. Mag dat?’
‘Je mag alles uitproberen. Ook met jongens van zeventien. Die hebben een grotere dan ik. Hoe vind je hem?’
‘Indrukwekkend, zo omhoog. Wat een paal, zeg. Eh mag ik?’
‘Ja, beloofd is beloofd.’
Ze pakte zijn stijve en bevoelde die uitvoerig.
‘Eigenlijk wel lekker, zoiets. Stijf en toch nog een beetje soepel. Maar eh hij moet toch recht vooruitstaan om bij een meisje naar binnen te kunnen?’
‘Bijna, iets hoger is beter. Dat gaat, hoor. Probeer maar.’
Ze probeerde het.
‘Ja, dat gaat.’
‘Helemaal omhoog kan hij geen kwaad. Ik vind het lekker om ermee over de doos van een meisje te wrijven. Op het droge kriebelen haar haartjes dan ook lekker.’
‘Denk je dat of weet je dat?’
‘Ik heb het bij Vicky wel gedaan. Heerlijk.’
‘Bloot tegen elkaar aan?’
‘Ja, helemaal. Haar tepeltjes kriebelen dan ook lekker.’
‘O. Hoe vindt zij het?’
‘Opwindend. Vooral mijn stijve tegen haar doos voelen. Maar meer doen we niet. Nou ja, elkaar laten komen, natuurlijk, net als in het water.’
‘Eh wanneer gaan jullie meer doen?’
‘Niet voor we achttien zijn. Maar dat is ver weg, dan zien we verder.’
‘‘s Avonds? Bij het meertje?’
‘Dan mag alles. Het fijnste zal ik waarschijnlijk vinden, dat ik dan geen handdoek voor mijn buik hoef te houden, maar met een erectie ook rond mag lopen. En op de kant op een handdoek mag lozen. Vicky heeft me dat ook wel laten doen, stiekem. Nog lekkerder dan in het water.’
‘Je smokkelt nog al.’
‘We zullen vast niet de enigen zijn. Maar ga nooit te ver, zus. Laat je niet neuken.’
‘Nou!’
‘Nou ja. Doe alles behalve een erectie je gleuf in laten duwen.’
‘Ja, zeker. Al is het maar om niet zwanger te worden.’
‘Ook er geen in met een condoom om.’
‘Nee, broer. Wat doe je nog meer, stiekem?’
‘Eh Vicky likken. Haar gleufje.’
‘O. Vindt ze dat lekker?’
‘Ja. Ik kan haar klaar likken.’
‘O. Verder?’
‘Ze heeft me gepijpt. Mijn pikkie in haar mond. Dat vind ik ook lekker. Maar ik ben nog niet in haar mond klaargekomen. Ik bedoel, ik zou wel willen, maar ik wacht rustig af totdat ze dat uit zichzelf doet.’
‘Tja, dat is nogal wat, lijkt me. Hoe eh moet ik een jongen strelen? Zo?’
Ze had haar hand om zijn stijve gelegd en bewoog hem op en neer.
‘Ja, natuurtalent. Iets harder knijpen. Ja, prima. Lekker. Stop maar.’
Ze liet hem los.
‘Het zal wel gaan, maar het lijkt me toch veel om eh in een meisje te stoppen.’
‘Het schijnt altijd te gaan, altijd precies te passen. Dat is natuurlijk het lekkerst, dan kan ermee gestreeld worden. Beter dan een hand er omheen of er een vinger in. Nu weet je, denk ik, genoeg.’
‘Ik denk het ook. En jij hebt vast nog genoeg zaadjes voor morgen. Hoe zou Vicky het merken als het niet zo was?’
‘Dan maak ik geen drie of vier wolken in het water, als ze me laat komen.’
‘Maar je komt wel?’
‘Ja, maar niet heftig.’
‘Hier kan je geen wolken maken.’
‘Nee, drie of vier stralen eruit spuiten.’
‘Toe, mag het? Ik wil morgen graag naar het meertje. Ik zal Vicky uitleggen, dat je mij over mijn drempelvrees geholpen hebt. Dat zal ze toch niet erg vinden?’
‘Nee, vast fijn zelfs. Maar ze zal je uithoren over wat jij bij mij gedaan hebt. Durf je dat te vertellen?’
‘Nu ik gehoord heb wat jullie doen wel. Moet ik niets anders doen dan daarnet?’
‘Als ik zeg dat ik kom langzamer strelen. En niet te hard knijpen, dan, anders kan het er niet uit. En naast je mikken, op de muur, anders kom je onder te zitten.’
‘Goed.’
Ze deed haar best.
‘Oooh, het komt.’
Ze ging voorzichtig verder, tot hij drie stralen tegen de muur spoot.
‘Wat mooi. Heftig.’
‘Ja, lekker. Je deed het prima. Zo, dat lucht op. Ik zat al aardig vol.’
‘Je spuit zo ver. Dat hoeft toch niet, als je later al zo ver in een meisje zit?’
‘Vast niet, maar zo werkt het nu eenmaal als je het met de hand doet. En mond, misschien.’
‘Nou, ik zie het niet zitten om zo mijn mond vol te laten spuiten. Eh doorslikken?’
‘Het schijnt, dat als je van elkaar houdt, dat je dat dan ook doet. Net zoals in je gleuf laten spuiten. Zo maak je kindertjes. Je komt erbij klaar, dat is het fijne. Kinderen krijgen is minder prettig.’
‘Ach, dat moet meevallen, ze blijven komen.’
‘Fijn nuchter, zus.’
‘Ja. Hij krimpt weer. Tjonge, dat hij zo groot en stijf kan worden.’
‘Klein is het makkelijker om mee rond te lopen.’
‘Vast wel. Hoe eh regel je het bij het meertje?’
‘Als ik een kleintje heb kijk ik zo veel mogelijk naar gleuven. Als hij omhoog komt naar borsten. Als hij horizontaal staat alleen naar gezichten. Maar vaak red ik het niet, moet ik mijn handdoek pakken en ervoor houden. Meisjes hebben het makkelijker, vind ik. Eh er zijn er een paar, die zich scheren. Dan zie je hun gleuf heel duidelijk. Net zoals ik vroeger de jouwe.’
‘Hoe vind je die nu?’
‘Je hebt er nu een mooi bosje haar, maar helemaal onzichtbaar is hij niet. Je kan je rustig laten zien, er is niets mis met je. Voor jongens die je niet mag houd je je benen maar tegen elkaar. Anders kun je rustig showen.’
‘Is dat niet uitdagend?’
‘Dat mag. Zeker als je met hem het water in wilt.’
‘Dagen ze jou vaak uit?’
‘Nee, ze weten dat ik losse verkering met Vicky heb. Ze wil pas vaste als ze vijftien is.’
‘Jammer?’
‘Ach, veel maakt het niet uit. Alleen wat zekerheid, maar ik weet toch, dat ze mij wil. Ze zegt, gedeeltelijk omdat ik van die zachte handen heb.’
‘Ja, zeker. En verder?’
‘Een eh stijvere heb dan anderen. Die krijgen hem wel omhoog en stijf, maar die van mij vindt Vicky erg stijf.’
‘Maakt dat uit?’
‘Mij niet, haar wel. Ze heeft ook wel eens geprobeerd of hij dan wel horizontaal kon. Al kan je er ook ingaan als hij nog niet helemaal omhoog staat. De rest komt dan vanzelf. Dat probeer ik later wel eens.’
‘Ja, er moet wat overblijven. Wanneer kan je weer?’
‘Nou, zeg. Wil je weer?’
‘Ik vond je stijve zo lekker aanvoelen. En je spuiten zo mooi.’
‘Het zal wel even duren. En een tweede keer spuit ik niet veel.’
‘Ook al geprobeerd?’
‘Vicky is ook nieuwsgierig. Die kan een tweede keer vlugger dan ik.’
‘Welja. Weet ik dat ook al vast.’
‘Heb je er nu zin in? Ik bedoel, om naar het meertje te gaan?’
‘Ook. Wil je me nog een keer strelen?’
‘Dat is voor je lesje niet nodig.’
‘Nee, maar toch wel lekker? Bij het meertje pak je vast ook wat lekkers als je daar zin in hebt.’
‘Nou ja, als Vicky er niet is. Één met grote borsten. Of één die zich scheert. Wel lekker, een helemaal blote gleuf.’
‘Ik heb er toch niet zo veel haar dat het in de weg zit?’
‘Ik heb er niet zo op gelet. Doe je benen eens een eind van elkaar, dan kan ik het beter zien.'
'Moet dat? Is voelen niet genoeg?'
'Mijn stijve en mijn ballen zijn ook helemaal te zien. Die zou ik geeneens kunnen verbergen, als ik dat zou willen. Omdat we nu toch bezig zijn, wil ik jouw gleuf ook wel bekijken. Bij het meertje zal je er jongens, die je aardig vindt, ook naar laten kijken. Om ze dan een nog stijvere te laten krijgen en je mee het water in vragen. Om ze te laten lozen en zelf gevingerd te worden. Beter dan alleen maar wat kijken.'
'Tja. Kijk dan maar.'
Ze deed haar benen een eind van elkaar.
'‘Lekker, hoor. Genoeg, maar nog niet zo veel haar dat je gleuf niet meer te zien is. Daarnet was ik wat voorzichtig, zal ik dat blijven?'
'Nee, doe wat eh normaal is.'
'Dat is, je doos in mijn hand nemen en die masseren.'
'Oooh, jaaah, veel lekkerder.'
'En dan met mijn middelvinger over je gleuf voelen.'
'Oooh, jaaah, veel lekkerder. Waarom je nu middelvinger?'
'Dan kan ik je doos blijven masseren.'
Hij ging met zijn vinger net iets in haar gleuf.
'Oooh, jaaah, jaaah.'
‘Er iets verder in?’
‘Jaaah. Doe wat je wilt.’
‘Ik wil je eigenlijk niet laten komen.’
‘Dan niet strelen, maar er wel in. Ik wil voelen wat ze gaan doen.’
Hij ging er een stukje in. Ze hijgde.
‘Oooh, ga door.’
‘Nou, kom dan maar.’
Hij liet haar komen. Ze schokte nogal.
‘Oh, dank je wel. Nu weet ik ook wat klaarkomen is. Wat deed je dat goed. Zegt Vicky vast ook.’
‘Ja, die ook. Van die eerste heb ik het goed geleerd. En ik heb sindsdien wat ervaring opgedaan.’
‘Maar niet zo veel dat je het niets meer doet, hè? Je krijgt weer een stijve.’
‘Ja, ik blijf het nogal fijn vinden, om de doos van een meisje te masseren en in haar gleuf te strelen. Als ik nooit verder geko- men was dan in de stad scharrelen had ik daar vast nog jaren mee moeten wachten. En dan onder kleding door, niet lekker in je blootje.’
‘Nee, en dan had je vast problemen gehad om op een nette manier je zaadjes op te vangen.’
‘Wat ik gehoord heb, doen ze het met een zakdoek er omheen.’
‘Niet zo fijn als helemaal bloot, hè? Dan zie je dat spuiten ook.’
Ze pakte zijn stijve en begon hem te strelen.
‘Je bent een hete meid.’
‘Je maakt me heet. Dat zullen er meer gezegd hebben.’
‘Ja. Vicky ook. Te heet, zegt ze.’
‘Wat doe je dan?’
‘Wat ik maar kan. Net waar we zijn. Alles behalve vrijen. Oh, nu met je andere hand mijn ballen masseren, graag. Dan komt het wat sneller.’
‘Of meer?’
‘Op is op. Jaaah, lekker. Oh, daar komt het.’
Het was niet meer dan één straaltje.
‘Tjonge, wat schokte je.’
‘Je trok me leeg. Ik kan vast een paar dagen niets.’
‘Morgen ga jij niet, maar ik. En overmorgen is het woensdag, dan hebben we lang school en kan je ook niet. Daarna?’
‘Misschien wel. Zo langzamerhand komt er toch steeds meer. Maar nog niet genoeg.’
‘Wat is genoeg?’
‘In Wellingten, als je drie keer op een dag drie keer kan spuiten. Maar dat lukt meestal pas als je zestien of ouder bent, heb ik gehoord.’
‘Die Tom kan dat vast nu al.’
‘Waarschijnlijk.’
‘En zijn vader? Weet je dat?’
‘Niets voor kleine meisjes.’
‘We zijn net zo oud.’
‘Reken maar voor later op drie keer drie. Toms, en dus Vicky’s vader, redt zes keer zes.’
‘Tjonge. Waar laat hij dat allemaal?’
‘Zo diep mogelijk in hun moeder.’
‘Nou! O, ja, ze vrijen, natuurlijk.’
‘Ja. Hun vader en moeder kwamen er pas achter dat hij door grote ballen zo’n hoge zaadproductie had, direct na hun trouwen. Eerder hadden ze niet veel gedaan, het meertje was er toen nog niet. Hij wilde graag steeds vaker en zij wilde ook wel. Zo kwamen ze achter zijn maximum, zes keer zes. Nog steeds.’
‘Tjonge. Komen ze wel uit bed?’
‘Ze zetten er de wekker wat vroeger voor, hij komt thuis met de lunch, Vicky vertelde dat ze het voor het avondeten een keer doen en niet te laat naar bed gaan.’
‘Tja. Vindt Vicky het niet jammer dat je dat waarschijnlijk nooit zal halen?’
‘Dat zal ik zeker nooit halen, daar rekent ze niet op. Als ik het maar drie keer lekker doe.’
‘Dat kan je dan vast, je bent nu al zo goed.’
‘Nu eruit. Je zal vast lekker slapen.’
‘Ja. En dromen over aftrekken en gevingerd worden.’
‘Nou!’
‘Ach, een keer iets minder netjes is toch niet erg?’
‘Ik heb je dat niet geleerd.’
‘Die woorden niet, maar veel wel. Dank je wel.’
Hij grinnikte.
‘Dank is overbodig, je hebt gemerkt dat ik er ook van genoten heb.’
‘Ja, onder andere met vier stralen zaadjes.’
‘Die zal je vast een tijd niet zien. In het water worden het wolken.’
‘Dat geeft niet, ik tel ze toch wel. Ik voelde je stijve dikker worden toen de zaadjes er doorheen gingen.’
‘Tja, dat is een lekker gevoel. Maar meisjes schijnen het zonder zaadjes ook lekker te vinden om klaar te komen.’
‘Ik wel. Hopelijk zijn andere jongens ook zo goed als jij.’
‘Als je er zo een vindt en die ook aardig vindt kan je er verkering mee nemen. Dat is de bedoeling van het kennismaken.’
‘Ik ga er eerst een boel uitproberen. Die Tom ook.’
‘Daar krijg je geen verkering mee, die wil een ander meisje, maar zij hem nog niet. Ze is wat ouder.’
‘Zielig voor hem.’
‘Het zou zieliger zijn als hij niet zo vaak kon lozen.’
‘Ik zal hem helpen.’
‘Hij wil niet te vaak dezelfde, om dat meisje niet jaloers te maken.’
‘Dat moet hij misschien wél doen.’
‘Nee, hij is bang dat dat niet goed werkt. En hij gunt meerdere meisjes wat.’
‘Wat?’
‘Ik denk, hem meer dan drie wolken laten maken.’
‘Het gaat mij niet om de wolken, maar om een stijve vast te houden totdat er klaargekomen en gespoten wordt.’
‘Je leert snel.’
‘Jij hebt vast niet meer dan één meisje nodig gehad om het goed te leren.’
‘Nee, Vicky vond dat ook niet. Ze was mijn tweede. Ze had al met andere jongens eh gespeeld, maar ze zei dat ze van mijn vingeren bijna in coma raakte. Tja, bij haar doe ik natuurlijk mijn uiterste best. Sorry.’
‘Nee, ik snap dat wel. Ik kan me voorstellen dat ik bij een lieve jongen ook extra mijn best doe. Was ik een beetje goed?’
‘Meer dan goed, voor je eerste keer. Zeg, kom je er morgenavond over vertellen?’
‘Misschien. Als het goed gegaan is.’
‘Anders ook. Dan kan ik je zonodig nog wat bijleren.’
‘Is er dan nog meer?’
‘Niet veel. Als het goed gaat kom je er vanzelf achter.’
‘Nee, vertel al vast.’
‘Zucht. Weet je, theoretisch natuurlijk, wat bij een jongen zijn eikel is?’
‘Eh ja.’
‘Als je een jongen graag mag, moet je die na een paar keer spelen eens bloot maken. Niet evenveel op als neer strelen, wat meer naar beneden. Ik vind het lekker, als Vicky dat af en toe doet, maar misschien niet alle jongens. De eikel is erg gevoelig, eigenlijk alleen bedoeld om bij het vrijen te voorschijn te komen. De eh vagina is beter geschikt om die te strelen dan een hand.’
‘Nou, je weet nogal wat.’
‘Niet hoe een vagina om mijn stijve aanvoelt, wel een mond. Dat kan wel.’
‘Je lijkt me volleerd, op vrijen na.’
‘Tja, ik zei al, ik maak Vicky soms erg heet. Dan krijg je dat.’
‘Ik hoop, dat ik een fijne jongen tref. Over een tijdje, eerst meerdere uitproberen.’
‘Ja, niet met te weinig genoegen nemen. Een iets oudere, één of twee jaar, is ook prima. Niet ouder, al hebben die een grotere. Jongere krijgen die na een paar jaar ook. De maat is ook niet zo belangrijk, als ze maar goed zijn.’
‘Ja. Dank je wel. Kan jij wel slapen?’
‘Ja, altijd prima, als ik leeg ben. Dan krijg ik ook geen vermoeiende woeste dromen.’
‘Ik kan me daar iets bij voorstellen. Veel meiden? Veel spuiten?’
‘Als ik erg vol zat en een natte droom kreeg bleef ik aan de gang zo lang dat duurde. Ik neukte de een na de ander en spoot er een liter in.’
‘Zou je dat in werkelijkheid ook willen?’
‘Nee, dat is zo liefdeloos. En liters haal ik toch niet, zo veel is het niet, al probeer je het zo vaak op een dag mogelijk.’
‘Het was toch indrukwekkend. Bedankt. Welterusten.’
‘Ja, welterusten. Morgenavond hoor ik het wel, hè?’
‘Waarschijnlijk.’

Michel klopte op de slaapkamerdeur van zijn zus.
‘Kom binnen.’
Hij ging op dezelfde plek zitten als de avond ervoor.
‘Ik zag bij het avondeten al dat het goed met je gegaan was.’
‘O? Hoe dan?’
‘Je had geen rode kop, maar je zag er verder uit als de meisjes die uit het meertje komen, nadat ze klaargekomen zijn.’
‘Was het zo duidelijk?’
‘Voor mij wel, de rest heeft vast niets gemerkt.’
‘Goed. De groeten van Vicky. Ze neemt je niets kwalijk, ze vindt wel dat je met mij wat ver gegaan bent. Ik heb gezegd dat het mijn schuld was.’
‘Tja.’
‘Nee, dat was zo. Ik ben doorgegaan, toen jij stopte. Maar ik heb er geen spijt van. Ik was daardoor goed voorbereid. Anders zou ik vast vreselijk geschrokken zijn.’
‘Waarvan?’
‘Dat een jongen eerst mijn borsten nogal masseert, dan me zo intiem tussen mijn benen pakt, vastpakt, mijn doos masseert, mijn gleuf streelt, dan zijn vinger naar binnen duwt en me streelt tot ik klaarkom. Hij was niet slecht.’
‘Fijn.’
‘Ja, het had slechter gekund, al vond ik het nogal wat van een jongen die ik niet ken. Jij was vertrouwd, praatte erbij. Hij amper. Ik schrok, toen hij in het water een borst van me pakte en zei, streel jij mij eerst maar, anders kom ik misschien al als ik je vinger.’
‘Ja, dat kan gebeuren, als een jongen vol zit en het meisje duidelijk genietend klaarkomt.’
‘Je zal het niet weten. Eerst over Vicky. Ze haalde me op, toen ik me aan het uitkleden was. Ik keek mijn ogen uit, zeg. Al die blote jongens, weinig met een heel kleintje. Naast Vicky durfde ik best over de zonneweide te lopen. Ze ziet er erg goed uit.’
‘Vind ik ook.’
‘Natuurlijk. Toen we gingen zitten kwam er een jongen bij ons zitten. Ik wist niet waar ik kijken moest, zijn stijve stond recht vooruit.’
‘Daar mocht je naar kijken.’
‘Ja, dat weet ik, maar zoiets van een vreemde vond ik nogal wat. Zo’n halfstijve pik en die zak eronder, vlak voor mijn neus. Ik kwam wat bij, toen Vicky zei dat hij weg moest gaan tot ze hem wenkte. Wat slingert dat, zo’n half stijve.’
‘Grote borsten bewegen ook, onder het lopen.’
‘Ja, slimmerd, dat zag ik later ook. Ik heb Vicky verteld, dat jij me wat les gegeven had. Ze wilde alles weten.’
‘Natuurlijk. Heb je alles verteld?’
‘Ja. Als ik aarzelde, zei ze wat jij waarschijnlijk gedaan had.’
Hij grinnikte.
‘Ja, dat zal voor haar niet moeilijk te raden zijn geweest.’
‘Ik heb alleen niets verteld over wat jullie al uitgehaald hebben, ergens anders dan bij of in het meertje.’
‘Prima.’
‘Toen hebben we een tijdje alleen maar zitten kijken wat er allemaal gebeurde. Omdat jij me al veel verteld had, zag ik dingen die ik anders vast niet gezien zou hebben.’
‘Zoals?’
‘Zoals meisjes, die hun benen uit elkaar doen om een jongen, of meerdere, naar hun gleuf te laten kijken. Daar had ik een paar dagen geleden niet aan moeten denken.’
‘Nee. Maar het is toch fijn, dat dat kan? Anders zou je jaren moeten wachten tot je iets met je mooie lijfje kon doen. En dan op een minder prettige manier.’
‘Ja, dat weet ik wel, maar toch. Het intiemste wat je hebt zo open en bloot ten toon te stellen.’
‘Dat zie je van jongens ook.’
‘Niet alles, maar de helft. Ik kon volgen wat er in het water gebeurde. Duidelijk, natuurlijk, als er borsten gemasseerd werden. Minder duidelijk wat er onder water gebeurde. Maar hij kwam eruit met een klein pikkie, zij wat verhit.’
‘Weer een stel wat genoten heeft.’
‘Ja. Iedereen glimlacht naar ze. Meegenieten?’
‘Ja. Behalve vrijen is er toch niets mooiers? Iedereen gunt het elkaar.’
‘Ik viel vast op. Die uit het dorp zijn allemaal vrij bruin, op z’n minst lichtbruin.’
‘Ja, mooier dan wit. Je kleurt vast snel ook wat.’
‘Je had me wel mogen waarschuwen.’
‘Sorry, niet aan gedacht. Bij het meertje nemen meisjes wel eens een nichtje mee. Hun witte borsten en kontje vallen natuurlijk nogal op. Sommige jongens gaan op ze af, ze willen graag een meisje haar eerste keer klaar laten komen. En haar verbazing zien, als ze hem zien spuiten.’
‘Ik had het van jou al gezien, anders was ik ook verbaasd geweest. Dat jij niet wit maar lichtbruin bent, was me niet opgevallen.’
‘Je was afgeleid door mijn pikkie.’
‘Vooral door je stijve. Ja, die van die jongen was niet zo stijf als die van jou, al stond hij ook recht omhoog. Maar eerst verder over op de kant. Na een tijdje vroeg Vicky, nog vragen? Of klaar voor onder water? Ik heb geknikt. Vicky wenkte die jongen. Ik durfde meer te kijken, zijn pikkie was niet zo groot. Hij keek bijna het moois van mijn borsten.’
‘Met kijken gebeurt er niets.’
‘Ja, weet ik. Toen dacht ik, nu of nooit. Later durf ik misschien niet meer. Ik heb mijn benen een eind uit elkaar gedaan.’
‘Moedig, hoor.’
‘Vond Vicky vast ook, ze knikte en glimlachte.’
‘Hoe reageerde die jongen?’
‘Zijn ogen werden groter. Zijn pikkie ook, sneller dan bij jou. Voor hij zijn handdoek er voor kon doen stond hij al op driekwart.’
‘Dat zal je opgewarmd hebben.’
‘Ja, ik kreeg er kriebels in mijn buik van. Erger dan bij jou. Vind je dat vervelend?’
‘Nee, hoor. Vast omdat het bij mij langzamer ging.’
‘Misschien. Vicky zei, gaan jullie maar. Dat deden we. Raar, zo het water inlopen naast een jongen met een erectie. Wat was ik blij dat ik er al een gezien had. Toen hij zei, streel jij mij eerst maar, durfde ik zijn zak te pakken. Met net zulke grote ballen als jij hebt.’
‘Over een tijdje hoef je niet meer met mij te vergelijken.’
‘Ik gun je nu nog de eer. Maar hij zei, laat die maar zitten.’
‘Hij zal haast gehad hebben.’
‘Vermoedelijk. Wat ik al zei, hij had niet zo’n erg stijve als jij, maar ik vond het toch fijn om die te strelen, nou ja, af te trekken. Hij begon erger te hijgen dan jij, sorry, tot hij zei, het komt er aan. Ik kon het voelen, drie keer werd zijn stijve even iets dikker en spoot hij een wolk in het water. Erg makkelijk, daar, dat je niet op hoeft te letten waar het komt, het spoelt toch weg.’
‘Ja. ’s Avonds moeten ze er voor zorgen, dat het op handdoek komt, niet op het gras. Je zou er over uit kunnen glijden.’
‘Dat lijkt me niet zo fris. Hij vond het wel lekker dat ik zijn ballen nog even masseerde. Ik ook. Tot hij mij ging strelen. Het was erg eh ingrijpend, maar ik kwam lekker klaar. Ik vergelijk maar niet.’
‘Als je maar genoot.’
‘Ja, maar het had van mij langer mogen duren.’
‘Tja, klaarkomen duurt meestal niet zo lang. Ik zou ook wel langer willen spuiten. Langer gestreeld worden.’
‘Op de kant bedankte hij me. Ik ben weer bij Vicky gaan zitten en heb zo’n beetje verteld hoe het gegaan was.’
‘Zo’n beetje?’
‘Niet zo uitvoerig als ik jou verteld heb. Dat vond ik niet nodig, ze maakt het vaak genoeg zelf mee. Met jou, hè?’
‘Bijna alleen met mij. Ze heeft geen last van vol raken, zoals ik. En krijgt niet gauw last van kriebels, als ze andere jongens ziet.’
‘Dat kan ik me voorstellen, omdat ze jou heeft.’
‘We geven veel om elkaar. Het gaat niet alleen om het in het water spelen. Ik ben al gelukkig als ik bij haar ben, zelfs aangekleed.’
‘Zoals in de pauze op het schoolplein.’
‘Ja. We praten zo fijn met elkaar. Met jou kan ik dat niet zo. Sorry.’
‘Ik snap het wel. Na een tijdje heb ik Vicky gevraagd of ze nog een jongen voor me wist.’
‘Wat? Wilde je alweer?’
‘Met jou toch ook? Die eerste jongen kwam veel te snel naar mijn zin. En ik had weer kriebels. Ik kon er niets aan doen, ik zag zo veel lekkere pikken.’
‘Nou, Vicky zal wel geaarzeld hebben.’
‘Ja, vast omdat ik vroeg om een jongen die niet zo snel klaarkwam. Maar ze begreep het. Ze zei, dat ze het bij jou ook niet zo fijn vindt als je snel komt.’
‘Dat gebeurt alleen maar als ze zelf een paar dagen niet kon. Je snapt wel waarom. En ik geen interessant meisje gezien had. Grote borsten en blote gleuven gaan ook vervelen. Haar maat borsten, en de jouwe, zijn fijner om beet te pakken dan van die grote. En geen haar op een doos hoort bij kleine meisjes. Zoals jij vroeger. Te veel haar is ook niet fijn. Ik zeg er dan soms wat van.’
‘Welja. Worden ze dan niet boos?’
‘Nee. De keer erop hebben ze de helft ervan afgeknipt. Zie je hun gleuf tenminste wat beter.’
‘Is dat belangrijk?’
‘Ja, om een stijve van te krijgen. Als ik er snel één wil hebben, denk ik even, ik zou hem daar wel in willen duwen en haar met mijn stijve klaar laten komen en haar vol spuiten.’
‘Nou!’
‘Erg natuurlijk, hoor.’
‘Ja, jongens denken daar natuurlijk anders over dan meisjes. Van dat spuiten krijgen zij kindjes.’
‘Een condoom gebruiken of aan de pil.’
‘O. Gebeurt dat?’
‘Allebei, ‘s avonds. Anders zouden er nogal wat meer kinderen zijn.’
‘Vrijen voor het huwelijk?’
‘Het wordt afgeraden, maar soms is het te moeilijk om zolang te wachten.’
‘Waarom?’
‘Weet ik niet. Maar ik zal het wel merken. Voorlopig ben ik tevreden als ik op tijd kan lozen.’
‘Afgezien van je smokkelen.’
‘Ik, wij hebben een paar keer de gelegenheid aangegrepen om wat meer te spelen dan bij het meertje kan. Maar misschien is Vicky eerder aan vrijen toe dan ik. Afwachten.’
‘Doe je het dan?’
‘Dat weet ik nog niet. Hopelijk houdt ze het langer vol dan ik. Ik ben makkelijker te temmen dan zij.’
‘Hoe?’
‘Vaker lozen. Vaker smokkelen.’
‘Tja. Nou, voorlopig vermaak ik me wel.’
‘Heb je het een tweede keer gedaan?’
‘Ja. Het was nog fijner. Hij hield het veel langer vol, ik kon me op zijn ballen en stijve uitleven. Uiteindelijk spoot hij ook drie wolken. En deed bij mij heel langzaamaan. Op het eind moest ik zelf bewegen, ik hield het niet meer. Erg, hè?’
‘Ach.’
‘Ik was wel uitgeput, moest lang bijkomen. Vicky zat maar te grinniken. Ze zei, je bent heter dan je broer.’
‘Wat? Dat zal ik haar inpeperen. Ik houd me voor haar in.’
‘Nee, blijf dat maar doen, dat lijkt me beter. Je maakt haar toch af en toe al te heet?’
‘Ja, dat zijn zeker momenten dat ik me in moet houden.’
‘Anders?’
‘Zou het vrijen worden. Maar eh, het zou uit kunnen raken. Ik wil, dat ze dan nog maagd is. Waar ze mee trouwt hoort daar een eind aan te maken.’
‘Dat is netjes van je.’
‘Omdat ik van haar houd, zus. Al zou ik daarom wel met haar willen vrijen. Iedere dag, de rest van ons leven.’
‘Tja. Loos dan maar vaak. Dat kan toch geen kwaad?’
‘Nee. Mams heeft dat al uitgezocht en daar gaan verhalen over, die heb ik van Vicky gehoord.’
‘O. Om je aan te moedigen?’
‘Niet nodig. Haar vader blijft nog steeds aan de gang. En ze heeft gehoord over iemand, die het vanaf zijn twaalfde iedere dag meerdere keren deed, liet doen, tot hij trouwde. Toen iedere dag een keer of drie vrijde, tot hij eh al doende overleed. Rond z’n tachtigste.’
‘Al doende?’
‘Hij overleed tijdens het vrijen.’
‘Lijkt me niet fijn. Voor haar.’
‘Ze had het verwacht, hij mocht het van de dokter niet meer, voor zijn hart, maar kon het niet laten.’
‘Nou ja. Ik dacht dat oudere mensen het steeds minder vaak gingen doen.’
‘In de stad, waarschijnlijk. In Wellingten gaan ze naar het meertje. Als ze zien wat daar ‘s avonds gebeurt gaan ze weer meedoen.’
‘Tussen andere mensen?’
‘Ja. Heel natuurlijk. Genieten en meegenieten.’
‘Tja, dat gebeurt ‘s middags ook. Maar vrijen in het openbaar?’
‘Zien vrijen doet vrijen. Horen kreunen als er een stijve in een gleuf verdwijnt is erg aanstekelijk, schijnt het.’
‘Ik wil het voorlopig niet zien of horen. Ik geniet genoeg van stijve pikken bevoelen.’
‘En zelf bevoeld worden.’
‘Ja, ik weet het, ik ben heet. Maar het zal wel afzakken als ik het vaker doe.’
‘Ik weet niet hoe het bij meisjes werkt. Jongens willen in ieder geval niet te vol raken.’
‘Weet je dat of voel je dat?’
‘Allebei. En een natte droom vind ik vies. En dan moet ik ook nog mijn bed verschonen. Maar ja, meisje zijn is ook niet alles.’
‘Sinds de uitvinding van de tampon valt het nogal mee. En tegen vervelende buikkrampen daarbij zijn medicijnen.’
‘Dank je wel voor de voorlichting. Dat is me niet verteld.’
‘Je weet toch van menstruaties?’
‘Ja, maar niet wat het makkelijker kan maken.’
‘Gaat je eigenlijk ook niets aan, als je maar lief blijft als een meisje een paar vervelende dagen heeft.’
‘Ik denk, dat Vicky er dan voor zorgt, dat ik haar niet zie, behalve op school.’
‘Verstandig.’
Hij grinnikte.
‘Waarschijnlijk om te voorkomen dat ik haar tussen haar benen grijp.’
‘Doe je dat overal?’
‘Soms. Als ik een hete bui heb.’
‘Tja. Denk je, dat jongens problemen maken, als ik ze onverwacht in hun kruis grijp?’
‘Weinig. Maar je moet er dan op bedacht zijn dat ze dan teruggrijpen.’
‘Dat wil ik dan waarschijnlijk ook.’
‘Waarom wacht je niet gewoon af wat er op je afkomt? Je ziet er goed genoeg uit.’
‘Als me dat te lang duurt?’
‘Met een knipoog kan je al veel bereiken.’
‘Ja, dat zou ik bijna vergeten. Nog makkelijker dan mijn benen van elkaar doen.’
‘Op de ene plek doe je het ene, op een andere plek het andere. Niet door elkaar halen.’
‘Nee, baas.’
‘Ik ga naar bed, voor je woeste ideeën krijgt.’
‘Ik bemoei me niet meer met jouw stijve, dat laat ik aan Vicky over.’
‘Prima. Die doet dat heel fijn. Welterusten.’
‘Ja, welterusten.’

‘Zo, jongetje, een beetje incest gepleegd, hè?’
‘Je weet wel beter, Vicky. Jij pakt je broer wel eens, ik heb mijn zus wat les gegeven, om over haar drempelvrees te komen. Zoals jij voor mij gedaan hebt.’
‘Ik pak de ballen van Tom alleen om me te verwonderen over die grote. En als hij dan nog geen stijve heeft, maar ik zijn pikkie door mijn masseren omhoog zie komen, help ik hem daar even bij. Maar jij bent bij je les verder gegaan dan ik.’
‘Nou ja, ze was heter dan ik verwachtte, daarom ging het verder dan mijn bedoeling was. Ze wilde persé nogal wat zien. Voor een eerste keer liet ze me lekker komen, maar jij doet het veel fijner. Je weet precies hoe je mijn stijve zo lekker kan behandelen en me heerlijk laat spuiten.’
‘Tja, ervaring. Maar je hebt haar ook eh laten genieten.’
‘Dat was ook niet mijn bedoeling. Maar ja, toen ik er een beetje in zat wilde ze gelijk alles. Net zoals ze mij, na me bevoeld te hebben, ook wilde zien spuiten. Bedankt dat je haar ook geholpen hebt, bij het meertje. Twee keer.’
‘Ja. Dat incest was maar een grapje, hoor. Ze was heter dan jij bent.’
‘Nee, liefste, ik houd me in.’
‘Ja, dat weet ik wel, maar toch niet zo veel?’
‘Je weet dat ik, nadat je me hebt laten lozen, na een tijdje weer een stijve krijg. Dan wil ik weer. Niet alleen weer lozen, ook jou weer bevoelen. Ik zou je graag, allebei helemaal bloot, de hele dag, en nacht, in mijn armen willen houden en je overal strelen. En zo gauw ik een stijve heb die in je gleuf willen stoppen en ons strelend klaar laten komen. Alleen omdat ik van je houd dring ik niet aan en blijft het bij één, soms twee keer op een middag met je in het water spelen.’
‘O. Michel, ik wil ook graag meer, maar het is beter van niet.’
‘Dat weet ik. Wel fijn, dat je eigenlijk ook meer wilt.’
‘Alleen met jou, hoor.’
‘Ik ook alleen met jou. Je weet toch, dat ik alleen maar met andere meisjes speel als jij dagen niet komt en ik vol raak?’
‘Jawel. Het is al vervelend genoeg als ik een paar dagen niet kan. Laat je maar op tijd legen, anders zou je zaadjesproductie terug kunnen lopen. Dat zou ik erger vinden dan dat er andere meisjes aan je stijve zitten.’
‘Wil jij nu weer? Alsjeblieft?’
‘Ja, graag.’
Ze stond direct op en liep naar het water en erin. Hij ging haar achterna, omhelsde haar, toen ze ver genoeg het water ingegaan waren, en pakte tussen haar benen.
‘Ik voel jouw gleuf veel liever dan andere, inclusief die van mijn zus. Jij komt ook zo lekker heftig klaar.’
‘Je maakt me heet. Nu. Vlug.’
Hij deed zijn best. Daarna omarmde ze hem strak en reed tegen hem op.
‘Wat heb je een hete bui.’
‘Ja. Rijd jij nu tegen me op, lekker jong. Ik houd hem met één hand vast, om te zorgen dat je niet bij me naar binnen schiet, maar wel klaar kan komen.’
Dat lukte.
‘Hè, lekker. Wat spoot je lang.’
‘Ja, zus wist gelukkig niet hoe ze er alles uit kon krijgen, daarom had ik wat over, maar jij weet het wel. Al bewoog ik nu zelf het meeste. Het leek vast een beetje op vrijen, zo tegen je op.’
‘Dat vond ik ook. Laten we naar de kant gaan.’
Ze gingen daar weer zitten.
‘Ik zou wel eens lang met je kleintje willen spelen.’
‘Ik zal het onthouden. Draai je eens wat om en laat me lang naar je mooie gleuf kijken.’
Ze gunde hem er alle zicht op.
‘Ik vind de jouwe het mooist. Nog mooier dan één zonder haar. Zo een zou vast fijner zijn om te likken, maar er hoort bij een groot meisje haar bij.’
‘Ja, vind ik ook.’
‘Onthoud maar, dat ik jouw gleufje toch graag wil likken.’
‘Ik zal het onthouden. Ik zou jou graag pijpen.’
‘O. Helemaal?’
‘Ik heb er tante Renee naar gevraagd. Waar oom Mark natuurlijk bij was. Ze heeft het voor het eerst bij hem gedaan toen ze zestien waren. Hij was de eerste waar ze het bij wilde, omdat hij uit zichzelf haar klaar likte. Het moest wennen, niet om zijn stijve in haar mond te hebben maar dat spuiten, om het snel door te kunnen slikken om er niet in te stikken. Meestal smaakloos, een beetje plakkerig, niet erg of vervelend. Ze doet het nog wel eens, al hoeft het niet meer, ze wordt al jaren niet meer ongesteld.’
‘Nee, vast niet. Ze is al in de zeventig, hè? Wel fijn voor ze, dat ze nog steeds kunnen vrijen.’
‘Jong geleerd, enzovoorts, zegt ze. Zij op haar twaalfde al, hij op z’n zestiende, toen ze hem ontmaagde. Ik droom er wel eens van, dat jij het mij doet.’
‘O. Ik zal het graag doen, al staat het me tegen dat ik je misschien pijn zal doen. Maar niet voor we definitieve trouwplannen hebben. Mocht het uitraken, dan wil ik de eer aan de jongen laten waar jij verder mee door het leven wil gaan.’
‘Ik kan me dat met een andere jongen niet voorstellen, lieverd. Het lijkt me sterk dat ik een jongen tegen zou komen die ik nog liever vind dan jij. En die zo geweldig eh scharrelt. Ik heb er, voor jij hier kwam, al aardig wat ontmoet, enzovoorts, daarna wat minder. Sinds wij losse verkering hebben vind ik er geen een meer interessant, om te zien al niet.’
‘Er zijn er met een grotere pik dan de mijne, op z’n kleinst al.’
‘Er telt meer mee dan dat, Michel. De rest van hun figuur, hun houding, gedrag tegen andere meisjes en zo. Ik vind het niet prettig als ze zorgen dat hun pikkie wat groter wordt door het kijken naar gleuven en dan daarmee voor me komen staan en mij mee het water in vragen.’
‘Wat wil je dan?’
‘Dat ze naast me komen zitten om te praten. Als ik dan wat in ze zie, ze van mij een stijve krijgen.’
‘Ja, dat is eerlijker. Maar zelfs als ik je gleuf niet zie krijg ik een stijve door jou.’
‘Probeer maar hem niet te hoog te laten komen, dan kan ik daar een tijdje van genieten.’
Dat lukte, een tijdje. Daarna gingen ze weer het water in om af te reageren.

 Vijftien

De eerste keer na zijn vijftiende verjaardag dat hij bij het meertje kwam zag hij Vicky nergens zitten. Hij had bijna de hoop opgegeven dat ze er was toen hij haar aan de rand van de zonneweide, waar de stellen met verkering zaten, zag zwaaien. Hij liep naar haar toe en zag dat ze naast Tom en Crystal zat. Hij kuste haar en ging naast haar zitten.
‘Dag, schat. Hoi, Crystal, Tom.’
Ze begroetten hem alle drie.
‘Verdwaald, schat?’
‘Nee.’
Hij begon iets te vermoeden.
‘Wil dit iets zeggen?’
‘Misschien wil je me iets vragen.’
Hij ging op zijn knieën voor haar zitten.
‘Liefste, wil je vaste verkering met me?’
‘Ja, Michel. Graag.’
Hij omarmde en kuste haar, terwijl er tranen over zijn gezicht liepen. Ze stopte na even met kussen en droogde zijn gezicht met zijn handdoek af.
‘Michel, het is niet erg, hoor, dat je huilen moet. Tom moest het ook, toen hij me, ook na een hint van me, om verkering vroeg en ik ja zei. Als ik hem ervoor expres al niet mee het water in gevraagd had was hij waarschijnlijk spontaan klaargekomen.’
‘Je bedoelt, net als mijn vader, ooit.’
‘Ja, terwijl die toen nog geeneens op gang was.’
‘Waar hebben jullie het over?’
‘Crystal kent het verhaal van mijn vader ook, Michel. Toen hij en mijn moeder elkaar voor het eerst helemaal bloot zagen, een week of vier voor hun trouwen, durfde hij haar niet aan te raken. Mijn moeder pakte zijn handen en legde die op haar borsten. Mijn vader kwam spontaan klaar en spoot haar onder.’
‘O. Een week of vier voor hun trouwen pas?’
‘De camping en het meertje waren er toen nog niet, ze hadden zich ingehouden en niet meer gedaan dan kussen. Maar mams vond, dat ze elkaar vóór de huwelijksnacht al lichamelijk een beetje moesten kennen. Maar vrijen deden ze die nacht pas. Vaker dan ze verwacht hadden, paps kwam gelijk op gang. Ik geloof, de volgende dag deden ze het al zes keer. O. Dat doet dat je wat, hè?’
Vicky trok Michel naast zich en legde de handdoek van Michel niet op zijn schoot, maar hield hem zo, dat ze, en Crystal en Tom, kon zien dat zijn kleintje groeide.
‘Red je het, lieve verkering van me?’
‘Ik weet het niet.’
‘Ik heb er op gerekend, toestemming gevraagd en gekregen, voor één keer.’
‘Voor wat?’
‘Je onder een handdoek te laten komen, als je het niet zou redden.’
Ze liet de handdoek zakken, pakte daaronder zijn halfstijve pikkie vast en streelde die.
‘Laat maar lekker komen, ik heb al een extra handdoek.’
‘Ik zou het naar het water vast redden, als je me nu loslaat.’
‘Nee, ik wil je zo voelen, niet onder water. Ja, al weer helemaal stijf. Lekker. Lekkerder dan onder water, hè?’
‘Ja, nogal. Nu vlugger, schat, anders komt het vanzelf.’
‘Ja, en ik zal het langzamer doen als ik voel dat je klodders door je stijve gaan. O. Nu al. Spuit maar lekker.’
Nadat hij uitgespoten was legde ze de handdoek opzij.
‘Als je weer een stijve hebt kunnen we ons af gaan spoelen, met een kleintje kan je niet het water inlopen, dat snapt niemand.’
‘Nee. Dank je wel. Heel lekker, zo droog. Vast het op één na lekkerste.’
‘Wat? O. Ja, vast. Tom, jij spuit nog meer dan Michel, hè?’
‘Nou, hij deed het niet slecht. Vier keer, hè?’
‘Ja, daar ben ik heel blij mee.’
‘Je weet, dat paps op één of andere manier afgesteld staat op zes keer zes eh klodders per dag. En dat mams die best wil hebben. Ik heb ook grote ballen, je hebt ze beetgehad. Het laatste jaar voor Crystal en ik verkering kregen, kreeg ik ‘s nachts een natte droom, als ik die dag niet geloosd had. Het kon hier hooguit om de andere dag, ik probeerde dan zo onopgemerkt mogelijk twee of drie keer met een meisje het water in te gaan, om zo ver mogelijk leeg te raken. Nadat we verkering hadden, dus nu al bijna een jaar, proberen we hier zondags, dinsdags en vrijdags te komen. Crystal kreeg me al gauw na twee of drie keer wel leeg. Je weet dat ze donderdagsavonds op mijn kamer komt. Dan doen we het op bed, lekker droog, totdat ik helemaal leeg ben. Zo red ik het meestal zonder natte dromen.’
‘En Crystal zal vast niets tekort komen.’
‘Nou ja, ik laat haar klaarkomen zo vaak ze wil, maar dat is nog niet op de lekkerste manier. Die bewaren we voor tot we getrouwd zijn, waarschijnlijk volgend jaar.’
‘En dan vast zo vaak mogelijk.’
‘Soms komen we hier donderdagsmiddags ook, voor twee of drie keer. Dan lukt het ‘s avonds drie of twee keer. Het ziet er naar uit dat ik vijf keer vijf zal kunnen, op de lekkerste manier.’
‘Genoeg, hè, Crystal?’
‘Alles meer dan drie keer drie is natuurlijk fijn. En hij spuit geen zielige straaltjes, het zijn echt grote klodders. Laten we zo tegelijk het water ingaan en kom naast ons staan. Dan kunnen jullie zien wat voor wolken hij in het water maakt.’
‘Zou je het niet erg vinden, Michel, als jij minder grote wolken maakt?’
‘Ach, vier keer vier is toch ook niet slecht?’
‘Nee, genoeg. Wat vind je van ons verjaardagscadeau? Vaste verkering en een droge beurt?’
‘Onze vaste verkering vind ik het fijnst.’
‘Ja. Hoe moet het verder, Michel? Heb je al een idee, tot en met dat lekkerste?’
‘Toekomstplannen, bedoel je?’
‘Ja. Dat lekkerste zou ik nu al willen, maar dat is te vroeg. We hebben het er over gehad om dat niet voor onze achttiende te doen, maar ik zou toch nu al graag iets over onze plannen weten.’
‘Ik heb er af en toe over nagedacht, maar ik wilde dat serieuzer gaan doen als ik vijftien was. Dan word je, als je gaat informeren, serieuzer genomen dan wanneer je veertien bent.’
‘Ja, vast. Welke richting dacht je op?’
‘Je weet, dat ik twijfelde over arts worden of musicus. Ik denk nu meer aan arts worden, want een musicus is vaak van huis om ergens op te treden. Ik blijf liever dicht bij jou. En muziek als hobby.’
‘O.’
‘Heb jij al een idee wat je wilt gaan doen?’
‘Iets dicht bij jou.’
Hij grinnikte.
‘Ik bedoelde, overdag.’
‘Ik ook. Jij ook, weet ik, want je wilt ‘s nachts vast wat anders doen dan muziek maken.’
‘Niet alleen ‘s nachts, hoor.’
‘Nee, zo vaak mogelijk, hoeveel dan ook. Ik heb af en toe ook over onze toekomst nagedacht. Om zo veel mogelijk samen te kunnen werken. Als je musicus wil worden zou ik het niet weten, ik ben als begeleider niet goed genoeg. Maar als je huisarts wil worden zie ik er wel wat in om doktersassistente te worden. Niet ook arts, in zo’n lange studie heb ik geen zin. Maar ik zou je wel graag assisteren. Overdag.’
‘Als ik jullie was, zou ik een praatje gaan maken met onze dokter. Die kan jullie vast goed adviseren.’
‘Ja. Bedankt voor de tip, Tom. Het zal wel problematisch worden. Jullie snappen wel dat ik niet met trouwen wil wachten tot ik afgestudeerd ben.’
‘Ik ook niet. Een opleiding voor assistente is vast niet zo lang. Dan zou ik eerder aan het werk kunnen en ons onderhouden. Er moet iets te regelen zijn.’
‘Ons onderhouden?’
‘Wat maakt het uit waar het geld vandaan komt, Michel, als we maar niet zo lang hoeven wachten om te trouwen. Met hier spelen en af en toe ergens anders wat te smokkelen moeten we het tot onze achttiende uit kunnen houden. Daarna kan hier ‘s avonds al wat meer, maar niet genoeg, niet alles. Nou ja, dat kan wel, maar liever trouwen en dan pas vrijen.’
‘Dat willen wij ook. Als jullie er problemen mee krijgen moet je maar eens op de Manor een praatje gaan maken.’
‘Ja, ook een goede tip.’

‘Zo, jongelui. Belangstelling in een opleiding tot arts en assistente, vertelde Michel al over de telefoon.’
‘Ja, dokter. Ik wist jarenlang niet of ik arts wilde worden, zoals mijn ouders, of musicus. U herinnert zich misschien mijn concertje in het dorpshuis.’
‘Ja, zeker, daar was ik ook bij. Dat was veelbelovend. Maar toch arts willen worden?’
‘Ja, omdat een musicus vaker van huis is dan een huisarts. We willen zo veel mogelijk alles samen doen. Vicky zou me graag willen assisteren.’
‘Dat is een goed idee. Vicky, met zo’n opleiding kan je op je zestiende beginnen en binnen twee jaar klaar zijn. Tja, een opleiding tot arts kan je op z’n snelst in zes jaar doen, Michel. Voor huisarts moet je dan nog drie jaar stage lopen, bij een huisarts die je op mag leiden. En één dag in de week naar de universiteit, voor de theorie. En jaarlijks een examen. Zou je dat redden?’
‘Vast wel. Het enige probleem is, dat we willen trouwen voor ik afgestudeerd ben. Het is tot nu toe bij het meertje wel fijn, maar over een paar jaar willen we meer. Alles, u snapt het wel.’
‘Ja, natuurlijk. Ik heb het je vader al verteld, over de telefoon, het gaat hier in het dorp geweldig, vooral door het meertje. We zijn niet voor seks voor het huwelijk, maar dat gebeurt toch wel. Ik weet het, want als het erg gewenst is verstrek ik dan toch maar de pil. Maar niet zomaar, ik wil dan wel precies weten waarom er niet gewacht kan worden. Soms is er met medewerking van de ouders een andere oplossing mogelijk, bijvoorbeeld, toch eerder trouwen.’
‘We zullen er over nadenken.’
‘Goed. Wat anders, Michel. Ik heb, zo lang ik hier als huisarts werk, en dat is al heel lang, alle kinderen die in het dorp op school gaan jaarlijks onderzocht. Sinds de komst van het meertje is het makkelijker geworden, alle kinderen kleden zich zonder problemen helemaal voor me uit. Dan kan ik alles goed bekijken, zonodig bevoelen en mis ik weinig, als er iets niet goed is. Dat heeft, net als het meertje, bijgedragen aan de uitstekende gezondheid van de dorpsgenoten. De meeste meisjes, vrouwen, komen voor de pil al voor hun trouwen bij me. Een inwendig onderzoek is meestal niet nodig, een uitwendig vind ik wel. Soms is een correctie aan erg grote schaamlippen aan te bevelen, dat is op jongere leeftijd nog niet altijd al te zien. Om even persoonlijk te worden, die van Vicky heb ik vast het laats gezien toen ze een jaar of elf was, toen was er niets mis mee, anders zou ik dat nu nog wel weten.’
‘Er is nog niets mis mee, dokter. Ik heb kunnen vergelijken met andere, bij het meertje. Ik vind haar de mooiste hebben. En de lekkerste.’
‘Ja, ja. Nou, die onderlinge controle kan ook geen kwaad. Al is er nu vast iets minder zichtbaar dan vroeger, er zal nu meer haar omheen zitten.’
‘Ja, maar van dichtbij zie ik genoeg.’
‘Nou, Michel!’
‘Doe niet alsof je preuts bent, Vicky, zeker bij mij niet. De gleuf van je moeder heb ik ook gezien, jou er zelfs uit zien komen.’
‘O. Ja.’
‘Het is mijn werk, liefje, en niet het onprettigste. Ik zie van alles, weinig of veel behaarde, blote, of roodharige. Er is vaak kleurverschil, of een baby heeft de kleur haar van de vader. Maar het haar op het koppie van Renita had precies dezelfde kleur als het haar op de doos van haar moeder, toen ze eruit kwam. Nog met een bloot gleufje, natuurlijk.’
‘Nu niet meer, een leuk rood pruikje.’
‘Ja, vast. Michel, als Vicky voor de pil komt wil ik jou ook onderzoeken, vooral omdat ik dat nog niet eerder gedaan heb. Je zou een te krappe voorhuid kunnen hebben, waardoor de eikel moeilijk vrijkomt of opgeborgen kan worden. Dat is ook met een kleine ingreep te verhelpen. Dat is bij het vrijen prettiger.’
‘Niet nodig, dokter.’
‘Bloos niet, Vicky. Als hij jou van dichtbij bekijkt mag je zijn moois ook zien. Goed. Nog vragen?’
‘Eentje, dokter. Klopt het, dat voor jongens, mannen, drie keer drie eh lozingen per dag normaal is?’
‘Ja, en nog gezond ook. Maar voor veel vrouwen is het te veel, daar hebben ze geen behoefte aan. Helaas, Vicky. Maar je zal wel weten dat het bij je thuis ook niet normaal is. Je broer is ook een uitzondering, net als je vader.’
‘Ja, daar staat hij al om bekend, bij het meertje. Geen zes keer zes, zoals zijn vader, vijf keer vijf, als hij de kans krijgt.’
‘Nu al? Wat is hij, zestien?’
‘Ja. Nou, Michel is vijftien en zit op vier keer vier.’
‘Tjonge. Dat ligt niet alleen aan hem, hoor, er moet in alle gevallen een liefhebster zijn die het eruit wil krijgen. En, hopelijk alleen nog bij je moeder, erin.’
‘U ziet ons wel, voor die tijd. Kan dat geen kwaad, zo veel?’
‘Nee, helemaal niet. En inslikken ook niet. Met vier kan je je hooguit verslikken.’
‘Met zes schijnt het zelf goed te gaan. Hartelijk dank voor uw voorlichting, dokter.’
‘Ja, van mij ook.’
‘Goed, hoor. Veel plezier.’

‘Michel, van mijn vader hoorde ik, dat we overmorgenavond in de Manor verwacht worden.’
‘O. In het zwembad?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Waarom? Waarvoor?’
‘Vast niet alleen om tante Renee met jouw spullen en jij met die van haar te laten spelen. Verder weet ik het niet. Paps ook niet.’
‘Goed.’
‘Dat spelen?’
‘Ach, wel eens lekker. Dat vind je toch niet erg?’
‘Nee. Jij toch ook niet als oom Mark en ik wat bij elkaar doen? Al doen we niet veel?’
‘Nee, al blijf ik het iets vreemd vinden als jij op je dooie gemak hem een stijve laat krijgen.’
‘Net zoals tante Renee vindt hij een amateuristisch handje aan zijn spullen wel eens lekker. Maar ga jij maar ervoor naar het meertje, om je te laten legen. Dan kan je van tante Renee meer hebben.’
‘Kom jij dan ook naar het meertje?’
‘Nee, je weet dat ik niet te vaak met je wil. Één keer per week heb je toch genoeg aan?’
‘Ja, om geen natte dromen te krijgen. Maar ik wil je zo graag vaker verwennen. En door jou verwend worden.’
‘Dat je vaker verwend wilt worden kan ik begrijpen, Michel. Laat het dan maar doen, ik kan het niet aan, dan wil ik meer.’
‘Ik snap je wel, maar van andere meisjes vind ik het geen verwennen. Maar eventjes lekker, als het eruit spuit. En dat ik leeg ben, na een paar keer. Jij laat me pas genieten.’
‘Ik kan zonder andere jongens, Michel, omdat die me niet zo verwennen als jij. En op dit moment heb ik er niet veel zin in, omdat ik geen oplossing weet voor onze plannen. Wanneer we ooit meer kunnen doen.’
‘Ik kom er ook niet uit. Maar eh, mijn zaadproductie blijft doorgaan. Ondanks dat je niet veel zin hebt heb je me net toch weer lekker verwend. Dank je wel.’
‘Dat is nu net het probleem, Michel. Als we elkaar aanraken wil ik wel graag, alles zelfs.’
‘Ik houd niet van stiekem gedoe, maar het zou mogelijk zijn, Vicky. Met de pil, eventueel met condooms.’
‘Over een jaar of drie. Kom er maar niet op terug.’

Ze troffen Mark en Renee naast het zwembad op hun stretchers. Ze gingen er, als eerder, naast zitten, Vicky naast Mark, Michel naast Renee.
‘Zonder handdoek, Michel?’
‘Ja, de eerste keer wist ik niet precies hoe het er hier aan toe ging. Vicky had me wel wat verteld, maar ik kon me het niet voorstellen.’
‘Wat je zou zien of wat we hier doen?’
‘Allebei.’
‘Je kijkt weer zo. Je mag wel wat herinneringen ophalen, hoor.’
Hij schoof naar haar toe en legde zijn handen op haar borsten.
‘Is het niet te eh vrij? Brutaal?’
‘Nee, hier mag het. Omdat een beetje strelen lief bedoeld is. En dat beetje hangt er vanaf waar je het doet. En je stopt natuurlijk als je hoort dat je het te gek maakt.’
‘Ik zal niet meer met uw grote borsten doen dan met het kontje van Vicky.’
Hij deed het ook niet.
‘Je hebt fijne handen, Michel. En je streelt zo lekker. Vicky zal wel tevreden met je zijn.’
‘Meer dan dat, nog steeds. Maar ze kan het niet zo vaak aan.’
‘Dat snap ik wel. Mark vond ik vroeger zo goed, dat ik met hem gestopt ben voordat ik helemaal verslaafd aan hem raakte.’
‘En nu?’
‘Leven we ons helemaal uit, nu mag het. Het is zelfs nog fijner dan toen. Hij had net zo’n pikkie als jij nu hebt, moet je nu kijken, die dikke, Vicky heeft hem een stijve bezorgd.’
‘Dat vind ik ook nogal eh vrij.’
‘Als hij het niet wilde liet hij het niet doen.’
‘Ze heeft ergens bijgeleerd, Renee, sinds de vorige keer. Daarom liet ik haar lekker doorgaan.’
‘Vast hieraan geleerd.’
Renee pakte de stijve van Michel vast.
‘Kan je wat hebben?’
‘Meer dan de vorige keer. Toen zat ik toevallig niet zo vol, deze keer waarschuwde Vicky me en ben ik vrij leeg.’
‘Mooi. Mark ook, dus maak je maar geen zorgen over wat Vicky doet.’
‘Als ik het ergens niet mee eens ben of niet snap kan ze me altijd goed uitleggen waarom het is. Zoals eh toen ze mijn eikel wilde zien. Ik wist eigenlijk niet waar die voor was.’
‘Om het op z’n tijd nog lekkerder te laten worden, hè? Maar die laten we hier verstopt.’
Ze streelde zijn stijve een paar keer.
‘Het is fijner als er iets meer kan dan alleen vasthouden. Hij werd nog iets stijver.’
‘Ja, lekker. Maar niet veel meer doen, hoor.’
‘Af en toe, om hem stijf te houden. Al zal dat vast niet nodig zijn, je wilt zelf toch ook wel wat meer doen?’
Ze deed haar benen wat van elkaar.
‘Oei. Eh u kan daar vast veel hebben, hè?’
‘Ja, maar meer dan een vingerkootje wil ik niet. Nou, twee, zulke grote handen heb je niet. Maar wel lekkere vingers.’
Hij liet haar borsten los en keek naar zijn vingers, voor hij een hand tussen haar benen legde.
‘U bent, als ik het zeggen mag, niet zo slank als Vicky. Daarom is uw doos molliger, wel eens lekker.’
Hij voelde verder.
‘Maar uw gleuf voelt hetzelfde aan.’
‘Ja, dat slijt gelukkig niet. Je voelt lekker.’
Hij durfde nog meer.
‘Oh, jongetje, stop maar.’
Hij pakte alleen haar doos vast.
‘Ik ging echt niet te ver, hoor.’
‘Nou, nog even en je zou me klaar vingeren. Wat voel je geweldig goed, zeg. Hè, Vicky?’
‘Ja, te goed.’
‘Ik zou wel eens langer aan haar willen voelen, maar dat redt ze niet.’
‘Nou, geen wonder, ik ook niet. Gaat het, Vicky?’
‘Ja, oom is heel lief en voorzichtig.’
Ze grinnikte even.
‘En hij kan heel wat hebben. Hij heeft geen stijvere dan Michel, alleen een dikkere. Maar net zoals Michel liever borstjes heeft die zijn handen precies vullen, heb ik liever een stijve waar mijn hand ruim omheen kan.’
‘Ja, jullie hebben vast, net zoals Mark en ik, precies genoeg aan elkaar. Laten we even het water ingaan.’
Ze deden het en voelden nog wat langer aan elkaar. Weer op de kant droogden ze zich af en gingen weer zitten.
‘Tja, onder water is alles gladder en kan je wat langer ergens aan voelen zonder dat het eh uit de hand loopt. Hè, Michel?’
‘Ja. Sorry dat ik eh uitschoot.’
‘Ach, het was je vinger maar. En maar even.’
‘Het is goed dat het bij het meertje alleen maar in het water mag. Al wordt daar doorgegaan tot het wel eh effect heeft. Al scheelde het bij mij ook niet veel, tante.’
‘Ik kon het ook niet laten, lekker jong.’
‘Wij zijn voorzichtig gebleven. Trouwens, als ik bij oom effect zou willen, zou ik vast twee handen moeten gebruiken.’
‘Met één streelde je lekker. Mooi genoeg. Je hebt een lief gleufje, maar je vingeren laat ik aan Michel over.’
Prima. Vertel nu maar waarom we ze hier gevraagd hebben, Mark.’
‘Ja, tot nu toe was het voor de gezelligheid. En om, zo nodig, in de stemming te komen om overal over te kunnen praten. We nodigen nooit zomaar iemand uit, Michel. Vicky mag hier komen omdat ze familie van vrienden of personeel is. Jij mag het ook, ook onuitgenodigd, als je met haar getrouwd bent. Maar daar is een probleem mee, hè?’
Vicky schoot rechtop.
‘Hoe weet u dat? Van Crystal?’
‘Niet zo fel, Vicky. Ja, van Crystal, maar ook van anderen. We horen zelf niet veel, op een directe manier, het is jullie vast bekend dat we niet veel direct contact met dorpsgenoten kunnen hebben, omdat die tegen ons hun mond niet open durven doen. Maar we hebben veel personeel wat wel eens wat hoort. En, als ze het gewenst vinden, dat aan onze butler vertelt. Die vertelt ons door wat hij nodig vindt. Hij en ons personeel weet, dat we niet nieuwsgierig zijn, het ons niet om geroddel gaat. Maar dat we graag met raad en zonodig daad willen helpen als er moeilijkheden zijn, op welk gebied dan ook. Simone is daar ooit mee begonnen. Je moeder heeft ons ook vaak gevraagd ergens iets aan te doen, Vicky.’
‘Ik weet het. Die roddelt ook niet, maar doet haar best voor iedereen. Ze is zelf door Simone en u geholpen, ze kon jaren eerder trouwen dan ze verwacht had. Ik weet vast niet alles, maar er is wel één en ander bekend, in kleinere of grotere kring.’
‘Ja, natuurlijk, al hangen we weinig aan de grote klok. Wat we het fijnste vinden is jeugd helpen. Die hier laten komen en zor- gen dat ze vrij kunnen praten. Michel snapt nu vast hoe we dat doen.’
‘Ja, heel fijn. Afgezien van het lekkere.’
‘Dat blijft fijn, die jeugd komt af en toe nog hier en dan praten we weer wat en spelen weer een beetje. Dat houdt ons jong. Jullie snappen wel, zodra jullie verdwenen zijn reageren we ons af. Goed. We weten iets van jullie moeilijkheden, maar dat komt via via. Jullie kunnen het beter zelf vertellen.’
‘Doe jij het maar, Michel.’
‘Tja. Ik wist jarenlang niet of ik arts wilde worden, zoals mijn ouders, of musicus. U herinnert zich misschien mijn concertje in het dorpshuis.’
‘Ja, zeker. Je weet het nu wel?’
‘Ja. Omdat we zo veel mogelijk alles samen willen doen wil ik graag huisarts worden. Een musicus is vaker van huis is dan een huisarts. Vicky zou me graag willen assisteren, ze wil daar een opleiding voor gaan volgen, zelf ook arts worden ziet ze niet zitten.’
‘Nee, Vicky?’
‘Nee, dat kan ik vast niet redden. Ik heb ook geen zin in een lange studie. Ik kan op school meekomen, maar mijn cijfers waren nooit geweldig. Mijn ouders zijn tevreden met me, ik ben, volgens hun, niet dommer dan zij, ik heb geërfd wat er te erven viel. Tom ook.’
‘Ja, Tom ook. En niet alleen qua kunnen leren.’
Renee nam de zak van Michel in haar hand.
‘Ik herinner me natuurlijk nog levendig, dat ik Tom op z’n twaalfde naast me liet zitten en ik voelde dat hij, wat ik al verwachtte, . Net als zijn vader. Ik ben niet meer zoals ik was voordat tot ik tot mijn volle verstand kwam, maar ik mag nog steeds graag aan het lekkers van jongens voelen. Dat is niet zo abnormaal, Simone deed het ook. Anders waren dit zwembad en het meertje er vast niet gekomen. Jij hebt normale ballen, Michel, Vicky weet dat natuurlijk ook.’
Ze liet hem weer los.
‘Tja, omdat we hier zo veel vrienden en kennissen zien, enzovoorts, is Renee nog steeds op de hoogte van wat normaal is en wat er afwijkt, gelukkig altijd in positieve zin.’
‘En u.’
‘Ja, Vicky. Ik kom amper afwijkingen tegen, Renee blijft een uitzondering, ik geniet wel van dat ik veel meisjes mag strelen. En dat ze graag even aan mij zitten. Maar erven zegt niet alles, dat weet je ook wel. Maar je zal over je opleiding nagedacht hebben en dat nog wel blijven doen. Maar je man bij zijn werk helpen is heel fijn. Simone deed het me, Renee nu. Verder, Michel.’
‘Die opleiding voor Vicky duurt niet zo lang, die kan ze voor haar achttiende gedaan hebben. Maar ik kan pas op mijn zeven- tiende op de universiteit beginnen. Op z’n snelst ben ik dan na zes jaar arts. Voor huisarts moet je dan nog drie jaar stage lo- pen, bij een huisarts die je op mag leiden. En één dag in de week naar de universiteit, voor de theorie. En jaarlijks een examen. Dan ben ik zesentwintig.’
‘Dat zullen alle huisartsen zijn, als ze er niet langer over doen.’
‘Ja, maar we willen eerder trouwen. Vicky kan eerder aan het werk, maar ik betwijfel of ze genoeg kan verdienen om ons te onderhouden. En we krijgen vast de kans niet om elkaar vaak te zien. En zo.’
‘Het gaat jullie vast niet om het trouwen, maar om te vrijen.’
‘Ja, eerlijk gezegd wel. We kennen elkaar drie jaar, doen bij het meertje wat met elkaar, maar wat de hoofdzaak is, we houden heel veel van elkaar en willen bij elkaar blijven, voor altijd. We zijn wel zo verstandig dat we het eens zijn om met vrijen te wachten tot we minstens achttien zijn. Dat zal niet meevallen, en dan nog jaren wachten moeten we niet aan denken. Als het niet zo veel moeilijkheden met zich mee zou brengen wilden we het vandaag of morgen al, met de pil of condooms kan dat al.’
‘Ja, dat is geen kunst. Tja, we hebben hier eerder een stel gehad met haast. Zij, hoofdzakelijk. Als ze de kans gekregen had, had ze, toen ze nog geen veertien was, haar jongen gepakt op dezelfde manier als Renee mij ooit gepakt heeft. Bekend, Michel?’
‘Ja, maar zonder veel details.’
‘Die hoor je vast nog wel eens. Van Vicky of van haar moeder of hier. Maar nu niet. Die jongen had het net op tijd in de gaten en probeerde het beter te regelen. We hebben ze kunnen helpen, ze zagen het zelf niet zitten. Als ze beloofden niets te doen voor zij vijftien was konden er banen en huisvesting voor ze geregeld worden. Ze zullen het vast volhouden, tot dan.’
‘Johnny en Renita?’
‘Eh ja. Je hebt vast iets van Crystal gehoord.’
‘Ja, ietsje. Net genoeg om te snappen over wie u het had.'
‘Renita heeft waarschijnlijk, behalve haar haren, nog iets geërfd. Haar moeder, rode Jenny, werd een wilde genoemd. Ze fladderde van de ene jongen naar de andere. Maar zodra haar latere echtgenoot bij het meertje verscheen klampte ze zich daaraan vast en liet hem niet meer los.’
‘Renita zagen we niet eerder bij het meertje dan nadat ze Johnny op school in de stad ontmoet had. Zodra ze met hem in het meertje geweest was bemoeide hij zich niet meer met andere meisjes. Zij heeft vast ook iets vasthoudends. Crystal en Tom helpt u ook, hè?’
‘Je kan je wel voorstellen, dat we dat ook heel fijn vinden. Te vroeg met vrijen beginnen, als niet alles goed geregeld is, is voor de onderlinge verstandhouding vaak toch niet zo fijn. We spreken ook uit eigen ervaring, al zijn de omstandigheden meestal wat anders. Goed. Wat jou betreft, Vicky, daar voorzien we geen moeilijkheden. Of wel?’
‘Tot na mijn opleiding zal ik het wel redden, maar veel langer niet, zeker geen jaren. Dan zouden we moeten stoppen met eh scharrelen, anders pak ik hem, op de bekende manier.’
‘Ja, het is makkelijker een jongen te verleiden dan een meisje. Dus, Michel, zes jaar naar de universiteit en dan drie jaar bij een huisarts in de buurt?’
‘Bij eentje die op mag leiden, dat mogen ze niet allemaal.’
‘Laten we daarmee beginnen. Jullie zijn bij de huisarts in het dorp geweest, voor informatie. Die heeft hij jullie gegeven, maar niet meer dan hij nodig vond, gezien jullie leeftijd. Jullie hebben hem niet aan het doordenken gezet. Ons wel, zodra we over jullie moeilijkheden hoorden, want we weten maar al te goed, dat het zonder hulp fout kan gaan. Hij mag opleiden. Hij doet dat nu zijn zoon. Maar die wil daarna niet zijn praktijk overnemen, want die heeft verkering met een meisje wat ergens anders wil wonen. Tja, ze weet niet wat ze mist. Maar daarna wil hij jou wel opleiden en kan je dus hier in de buurt blijven. Zo, één probleempje opgelost, hè?’
Vicky keek verbaasd, Michel geschokt.
‘O. Ja. Dank u wel. Ik denk niet dat ik daar zelf achter gekomen was.’
‘Wie weet. Maar omdat ik gezegd heb dat ik achter je sta, op dit moment, wil hij je ook de kans geven om, als je die stage goed doet, zijn praktijk over te nemen. Hij wil er ook een keer mee ophouden, hij is dan in de zeventig, denk ik.’
Bij Vicky begonnen de tranen te lopen.
‘O, Michel, dan zou je hier voor altijd kunnen blijven.’
‘Ja. En jij hem assisteren. Je mag al bij de huisarts beginnen, na je opleiding. Hij wil wat hulp hebben.’
‘O, oom Mark, wat fijn. Dank u wel.’
Ze kuste hem uitgebreid.
‘Fijn, hè, Michel?’
‘Ik ben er stil van. Jij bent dus onderdak. Oom, zit er een overnamesom op die praktijk?’
‘Je denkt goed vooruit. Nee, het is een overheidspraktijk, omdat het de enige in het dorp is. Je krijgt dus per ingeschreven patiënt betaald, of die je zorg nodig heeft of niet. Je kan daar ruim van leven, volgens de dokter.’
‘O. Prima.’
‘Alleen is de praktijk net te klein, volgens de regels, om een assistente aan te stellen, op overheidskosten.’
‘O. Dan kan Vicky niet bijdragen in de kosten van mijn opleiding.’
‘Jawel. Ik heb gebeld met de directeur van het ziekenhuis in de stad. We kennen elkaar al jaren, vanaf dat Tamara de moeder van Crystal en Johnny geholpen heeft.’
‘U ook.’
‘Ach, eigenlijk net zoiets als Tamara, even iets regelen. Hij weet een manier om je op de loonlijst van het ziekenhuis te zetten en je in het dorp te detacheren. Hoeveel uur je werkt interesseert hem niet, je zal er alleen af en toe naar toe moeten voor bijscholing. Goed?’
‘Ja, natuurlijk, oom, als dat kan.’
‘Er kan een hoop, als mensen maar menselijk willen zijn en even doorzoeken naar mogelijkheden die niet zo voor de hand liggen, maar er wel zijn.’
‘Je moet er wel wat voor weten. Anders lukt er vast niets.’
‘Vicky, toen je moeder voor me ging werken wist ze alleen maar alles over een bakkerij. Met die achtergrond ging ze infor- meren, als ze iets wilde weten. Ze heeft, vooral in het begin, vreselijk veel getelefoneerd en bedrijven bezocht. Zo kon ze, zoals ze zelf zegt, huizen laten bouwen in plaats van gevulde koeken maken.’
‘Ja, dat zegt ze. Maar zo simpel zal het niet geweest zijn.’
‘Nee, maar daar wil ze het nog steeds niet over hebben. Ze geeft mij de schuld, als ik iets wilde zocht ze het alleen maar uit. Ze heeft er vast nooit wakker van gelegen, want haast was er eigenlijk zelden bij. Maar ze ging wel steeds door, gaf nooit iets op, wist alles al of niet via omwegen te bereiken. Door haar zakelijk inzicht en mensenkennis, die ze in de bakkerij opgestoken had.’
‘Ik weet er geeneens alles van, ze laat er zo weinig over los. Het meeste weet ik van haar eigen krantjes, die op Internet staan. Het gaat eigenlijk boven mijn begrip, wat ze allemaal gedaan moet hebben. Huizen laten bouwen, renoveren, een camping aanleggen, sportvelden.’
‘Ja, zo ongeveer. Je kan die krantjes redelijk snel lezen, in werkelijkheid heeft ze er jaren over gedaan, als mijn troubleshooter. Wat ze ruim opvatte, waardoor alles zo goed uitviel. Ze had ook oog voor de kleinste details, die ze me meestal geeneens vertelde. Een voorbeeld. Voor de eerste nieuwbouw werd alles per honderd ingekocht. Ook vlaggenstokhouders. Daarna, bij de renovaties, ook op alle oude huizen. En, voor wie het wilde, een vlaggenstok en vlag. Tja, als je die met honderden tegelijk inkoopt kosten ze bijna niets. Maar met feestdagen ziet het er in het dorp prachtig uit. Genoeg nu, over je fijne moeder. Waar waren we?’
‘Voor Vicky is het meeste geregeld, denk ik. Voor mij het meeste vanaf die stage. Ik durf het niet om het over de rest te hebben.’
‘Dat siert je. Maar je moet aangeboden hulp niet afslaan. Zeker die van mij niet. Ik weet dat die veel waard kan zijn, maar dat is geen verdienste van me. Ik kan het makkelijk doen, omdat ik een rijke familie achter me heb, die me mijn gang laat gaan, omdat ze weten dat ik op rendement op de langere termijn uit ben. En omdat mijn familienaam poorten opent, die voor anderen gesloten blijven. Niet eerlijk, maar zo werkt het. Goed. Ik weet wat je met de rest bedoelt, Michel. Je inkomsten en op een gegeven moment jullie huisvesting. Dat laatste was voor mij ook niet moeilijk om te regelen. De dokter zit in een huur- huis, van mij, van mijn familie. Één telefoontje, en vijf minuten later was de beheerder bij me met de bouwtekeningen van dat huis. Zodra zijn zoon weg is, dat is voordat jullie achttien zijn, laat ik dat huis verbouwen. De eerste en tweede etage, aan de praktijk beneden hoeft niets te veranderen. De dokter kan zo lang in een caravan op de camping. Het huis wordt geschikt gemaakt voor bewoning door twee gezinnen, een voor de dokter, een voor jullie. Later, als de dokter weg is, kan er uitgebroken worden om er één woning van te maken. Dus zouden jullie na jullie achttiende kunnen trouwen en erin trekken.’
Zowel Michel als Vicky zaten met tranen in hun ogen. Renee hield het ook niet helemaal droog.
‘De huur kan je delen met de dokter, het is altijd tegen ons principe geweest om meer huur te vangen als er meer dan één gezin in woont of als er middenstand in zit. Met Michels stageloon en het loon van Vicky moeten jullie je dan kunnen redden. Niet ruim, maar net genoeg over om van te leven, wat er bij Michel de moed in zal houden om zo snel mogelijk af te studeren.’
‘Ja.’
‘Maar misschien willen jullie ouders wel wat bijdragen, tot Michel de praktijk overgenomen heeft. Dat heb ik niet uitgezocht, dat doen jullie zelf maar. Blijft over, vervoer naar de stad, voor Michel. Jaren dagelijks, daarna drie jaar wekelijks, op de fiets gaat niet, je moet te veel boeken meesjouwen. Ik heb met de chef van de garage en de financiële beheerder overlegd. Er kan wat geschoven worden met de dagwaardes van de auto’s, zonder dat het opvalt. Dan blijft er geld over, niet voor een Rolls, maar voor een kleine, zuinige auto. Tanken en onderhoud kan op een creditkaart op naam van de familie, dat is zo weinig dat het ook niet opvalt. Vicky kan wel met de fiets naar de stad, voor haar opleiding. Daarna lopend of op de fiets naar de dokterspraktijk. Heb ik wat vergeten?’
‘Ik zou het zo gauw niet weten. Ik weet ook niet hoe we u kunnen bedanken.’
‘Het was voor mij niet zo moeilijk om het te regelen, zelf zonder de hulp van Tamara. Maar Renee heeft me geholpen. Die is ook niet voor seks voor het huwelijk, jullie weten wel hoe we daarover denken. Vicky zeker.’
‘Ja, maar ook van het tweede deel van de regel van tante Simone. Als je in afwachting van een huwelijk bent, en zeker van elkaar, en het niet kan laten, begin dan te vrijen met een feestje. En doe het daarna vaak, als vervanging van een ontmaagding in de huwelijksnacht. Het is nog ver weg, maar ik zie het daarvan komen, omdat de studie van Michel zo lang duurt.’
‘We weten, dat je het moeilijk kan krijgen, maar probeer vol te houden. Wat betreft bedanken, ach, kom af en toe hier weer eens, voor zoiets als waar we mee begonnen.’
‘Graag, al was het alleen maar om te praten.’
‘Dat is al fijn, maar daar nemen we geen genoegen mee. Er zullen hier soms ook anderen zijn, familie of vrienden. Maar nie- mand doet iets wat je niet wilt. Renita wilde, toen ze hier kwam, door niemand aangeraakt worden of iemand anders aanraken dan Johnny. Dat deed ze bij het meertje ook niet. Maar ze moest natuurlijk, net als jij, naast me zitten. Na even praten vroeg ik, of ik haar mooie rode pruikje mocht strelen. Eigenlijk al voor ze ja zei deed ik het. En liet ze me haar gleufje strelen.’
‘Dat kan ik me voorstellen, u doet het zo lief. U zat vast ook gauw aan haar borstjes.’
‘Ja. En zij onder mijn handdoek, zo nieuwsgierig was ze wel. Ze ging steeds meer doen en liet steeds meer toe, omdat iedereen voorzichtig met haar was. Niet dat het zo veel was, zo veel doen we niet, dat weet je wel. Wat meer bleef alleen voor Johnny.’
‘Ik wil ook alleen meer met Michel. Niet te vroeg, hoor. Ik vind het niet zo erg, dat als ik te lang niet bij het meertje kom, hij zich door een ander meisje laat helpen, als hij vol zit. Hij zegt, dat hij het alleen eventjes lekker vindt als het eruit spuit en de druk afneemt, alleen als ik het doe geniet hij ervan.’
‘Het schijnt natuurlijk te zijn, dat als je om iemand gaat geven, het dan niet meer zo intiem met een ander meer wilt doen. Nou, naar huis jullie, ik wil wat intiems met Renee gaan doen.’
Vicky en Michel namen afscheid, nogmaals bedankend.

Zowel Vicky als Michel vertelden thuis over de hun aangeboden vooruitzichten.

 Bijna achttien

‘Vicky, heb je al nagedacht over je verjaardag? En die van Michel, natuurlijk?’
‘Ja, mams. Al een tijd.’
‘O. En?’
‘Michel en ik hebben er nog steeds geen behoefte aan om dan uit te gaan. Ik wil het graag zo ongeveer als de laatste jaren. Op de dag zelf met z’n vieren hier eten, met Michels lievelingseten, de dag daarna bij hem thuis, met mijn lievelingseten. Ik weet, dat het onlogisch is, maar zo voelen we ons bij de ander ook thuis, als we daar ons lievelingseten krijgen.’
‘Zo onlogisch is dat niet, als jullie dat voelen. Verder nog wensen?’
‘Ik wel. Michel weet ik niet, we hebben er niet over gepraat. Zijn hoofd staat er niet naar, twee dagen voor onze verjaardagen heeft hij zijn propedeuseexamen, dat is het enige waar hij momenteel naar toe leeft.’
‘Ja, natuurlijk. En jij?’
‘Ik leef natuurlijk met hem mee, al ben ik er helemaal niet bang voor dat hij het niet haalt. Hij ook niet, maar hij moet het wel maken. Dat is uren achterelkaar zwaar werk. Daarna kan hij een dag uitrusten, daarna onze verjaardagen. Maar daarna komt er iets op ons af waar hij vast ook niet aan denkt. Ik wel. Dan mogen we ‘s avonds naar het meertje.’
‘Zou hij daar niet aan denken? Hij weet toch wat dat inhoudt?’
‘Ik heb die indeling van twaalf en achttien jaar bij het meertje en het bijbehorende gedrag mijn hele leven geweten, ik heb die hem verteld niet zo lang nadat hij voor het eerst bij het meertje kwam. Daarna hebben we het er amper over gehad. Zes jaar lang. Hij denkt er vast niet zo aan als ik. Hij praat er niet met anderen over, ik wel. Met Tom, onder anderen. Die geniet er al een tijd.’
‘Ja. Verheug je je erop?’
‘Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. U weet wel, er mag daar bijna alles. Zodra Michel ziet dat er ook gevreeën wordt herinnert hij zich vast, waar hij het wel eens over heeft gehad. Omdat het, door zijn studie, nog lang kan duren voor hij kan trouwen, wilde hij wel op z’n achttiende beginnen met vrijen.’
‘O. En jij?’
‘In ieder geval niet bij het meertje, in het begin. Dat zal hij me niet kwalijk nemen, hij wilde, toen we elkaar net ontmoet hadden, zich eerst alleen voor mij uitkleden, niet voor tientallen. Weet u nog?’
‘Ja, toen hij voor het eerst hier was. Lieverd, hij doet toch altijd wat je graag wilt?’
‘Meestal wel. Zijn studie gaat altijd wel voor. Eh vorig jaar werd het vrij laat, moesten de vaders nog laat op pad om hem of mij thuis te brengen. Mag Michel op onze verjaardag hier blijven slapen? En ik de dag erna bij hem? Als het van zijn ouders mag en hij het wil?’
‘Je bent al een paar keer bij Michel thuis blijven slapen. Maar je zegt het nu anders. Michel hier, jij bij hem.’
‘Michel hier, bij mij.’
‘Ja, ja. Bij je of met je?’
‘Ook met me, als hij wil.’
‘Vicky, je weet hoe wij erover denken.’
‘Ja, en ik weet ook hoe jullie het gedaan hebben. En wat er bij de familie Wellingten allemaal gebeurd is. Ze zeggen daar, doe het niet voor je getrouwd bent. Tenzij je zeker van je partner bent, maar er nog geen zicht op trouwen is. Doe het dan niet zo maar, maak er wel een feestje van.’
‘Ja, zo kijken ze er nu tegenaan. Ik zeg niet, wijs geworden door schade en schande, want alles is wel goed gekomen.’
‘Oom Mark doet het met Renee wel, al zijn ze geeneens getrouwd.’
‘Zelfs dat is begrijpelijk, Vicky. Door wat er met hun eerder gebeurd is, onder andere wat Renee op haar zestiende met Mark deed. En dat ze er zelf al jaren eerder mee begonnen was. Tja, ze wachtte met haar eerste echtgenoot Dave ook niet tot ze getrouwd was. Mark met Simone wel. Door hun hulp, het ter beschikking stellen van het huis, waar we nog steeds in wonen, hebben je vader en ik het kunnen redden tot ons trouwen. Want wij hadden, door de woningnood toen, geen vooruitzicht op snel trouwen. Ik stond op het punt om je vader te verleiden, hetzelfde te doen als wat Renee met Mark gedaan heeft. Je weet ook, dat het met andere vrienden en kennissen allemaal anders verlopen is, maar uiteindelijk wel goed.’
‘Ja. Ik wil niet wachten tot we getrouwd zijn, we scharrelen al zes jaar. We zijn ook zeker van elkaar, al die jaren al. We zouden het waarschijnlijk geeneens kunnen redden als we niet meer naar het meertje zouden gaan, daar geen vrijen zouden zien. Óf Michel óf ik zouden op een gegeven moment ons vast niet meer in kunnen houden, als we zouden blijven scharrelen.’
‘Dat zou ook begrijpelijk zijn. Maar het blijft een belangrijke stap, Vicky. Je moet er goed over nadenken. Er is ook verschil tussen er bewust mee beginnen of eh spontaan.’
‘Ik heb er al veel over nagedacht. Ik wil het niet spontaan, het op z’n beloop laten. Dan zie ik het er van komen, dat Michel er om vraagt als hij bij het meertje anderen ziet vrijen. Die belangrijke stap wil ik daar zeker niet doen, dat zou geen feestje zijn. Daarom wil ik liever, dat hij bij me komt slapen en ik hem dan vertel hoe ik erover denk. Dat zou ook een soort verleiden zijn, maar ik doe het liever zelf dan dat hij door anderen opgestookt wordt.’
‘We blijven bij onze voorkeur, maar we begrijpen je wel. Vijf jaar is wel erg lang. Ik zei al, dat zouden wij ook niet gered hebben. Zoals Mark en Renee, op hun zestiende, was heel wat anders. Dat was geeneens liefde, alleen eh lust.’
‘Ja, en een ontmaagding is voor een jongen minder eh ingrijpend dan voor een meisje. Ik ken Michel goed genoeg, om te we- ten, dat als ik het hem voorstel, direct of indirect, hij zich niet onmiddellijk eh op me zal storten, maar er eerst over wil praten. Zo lang kan ik wel wachten, hij zal snel alles goed genoeg op een rijtje hebben.’
‘Ja. Vicky, ik ken paps goed genoeg om te weten hoe hij erover denkt. We geven jullie geen uitdrukkelijke toestemming. Jullie zijn dan boven de achttien en zelf overal verantwoordelijk voor. We kunnen niet verder gaan dan het goedvinden. Omdat we het begrijpen.’
‘Dank u wel.’
‘De gang van zaken laten we natuurlijk aan jullie over. Aan jou, eigenlijk, want ik begrijp, dat je niet van plan bent om hem van tevoren veel te vertellen.’
Vicky grinnikte even.
‘Nee, niks, het wordt voor hem een verrassingfeestje.’
Ze keek weer ernstig.
‘Voor mij minder, maar dat kan niet anders. Ik kan er niet zo maar mee beginnen. Ik heb geen zin in gedoe met condooms, ik ben al naar de dokter geweest en al aan de pil.’
‘O. Wat zei de dokter? Die geeft hem niet zo maar.’
‘Nee, maar hij weet natuurlijk al genoeg over onze omstandigheden. Hij zei zelfs, dat hij me al eerder verwacht had.’
‘Er zullen er vast meer zijn die het geen zes jaar volhouden. Maar die hangen het natuurlijk niet aan de grote klok.’
‘Nee. Tom zei, je kan bij het meertje vaak zien, als ze voor het eerst komen, als ze achttien zijn geworden, dat ze het al eerder gedaan hebben.’
‘Dat wil jij dus ook.’
‘Het gaat er mij om, dat we ons feestje met z’n tweeën hebben. Ik moet er niet aan denken, dat meerderen het mee zouden maken als mijn ontmaagding pijnlijk zou zijn.’
‘Het valt meestal wel mee, hoor. Bij mij was het niet meer dan een pijnscheutje.’
‘Maar u weet het nog wel!’
‘Ja, zeker, dat, die eerste keer, blijft je altijd bij. Vooral als het niet toevallig gebeurt, maar met een feestje. Het is veel eh ingrijpender dan gevingerd worden. Een eh complete vereniging van man en vrouw. Met ook nog het geven en ontvangen van zaad.’
‘Ja.’
‘Voor mij, die vereniging was al heerlijk, ik werd ook overrompeld doordat paps me overduidelijk zo vaak een lading zaad gaf. Pas later werd ons duidelijk, dat hij door het echte vrijen onmiddellijk op gang gekomen was.’
‘Ja, ho maar.’
‘Wij hopen natuurlijk, dat jullie er ook van gaan genieten. Zelfs van de eerste keer. Die blijft het indrukwekkendst. Daarna, als er zeker niets meer in de weg zit, is het minder indrukwekkend, maar wel lekkerder. We hopen natuurlijk ook, dat jullie enthousiast blijven. Ik moet er niet aan denken, dat er vrouwen zijn, die het alleen maar toelaten, omdat hij graag wil lozen.’
‘Daar ben ik met Michel niet bang voor, daar is hij veel te gevoelig voor. Hij huilde al, toen ik toestemde in vaste verkering. Waar Tom en Crystal bijwaren.’
‘We vinden hem een goede keus van je.’
‘Eigenlijk heeft hij mij gekozen, hij begon. Maar ik was gauw overtuigd dat hij een goede keus zou zijn. En zoals hij zich bij het scharrelen gedraagt, zal het vrijen met hem zeker fijn zijn.’
Ze grinnikte even.
‘Zelfs met niet zo veel ladingen zaad.’
‘Tja, dat weet je natuurlijk al. Hij zal waarschijnlijk niet verder op gang komen.’
‘Dat hoeft niet, ik verwacht al een beetje meer dan drie keer drie.’
‘Fijn. Hoe eh moet hij het thuis vertellen?’
‘Dat kan, als het gaat zoals ik verwacht, pas als we bij hem thuis eten. Hij moet het zijn ouders dan maar uitleggen. Ik ver- wacht, dat ze zich net zoals jullie op zullen stellen, er niet voor, maar ook niet tegen zijn. Wat er dan al gebeurd is valt niet terug te draaien.’
‘Nee. Ik kan wel zeggen, denk er daarom maar nog eens over na, maar je zal je plannen vast niet meer veranderen.’
‘Nee, mams. Ik ben volkomen zeker over Michel en onze toekomst.’

‘Michel, mijn ouders vroegen naar onze plannen voor onze verjaardagen.’
‘O. Ja. Die komen er ook aan.’
‘En?’
‘Ach. Hetzelfde als vorig jaar? Dat vond ik fijn, gezellig. Of wil je wat anders?’
‘Dat vond ik ook fijn en gezellig. Ik wil alleen graag een kleine uitbreiding. Dat, eerst jij, de dag erop ik, een toilettas of zoiets meeneemt met de noodzakelijke spullen voor een overnachting. Dan hoeven onze vaders niet zo laat nog op pad om ons terug te brengen.’
‘O. Bij jou slapen?’
‘Hé, zeg, wat denk je wel? Bij me thuis. Ik heb al een paar keer bij jou thuis geslapen.’
‘Sorry. Vicky, kunnen we het een keer hebben over wanneer we gaan vrijen?’
‘Jawel. Nu?’
‘O. Goed. Eh ik weet niet meer precies wat ik wel eens gezegd heb. Ik wil met mijn achttiende vrijen of ik wil na mijn acht- tiende vrijen.’
‘Op je achttiende.’
‘O. Nou, laten we het maar niet letterlijk nemen. Vicky, daarna mogen we ook ‘s avonds naar het meertje, hè?’
‘Ja. Denk je daar nu pas aan?’
‘Wel eens eerder, maar de laatste tijd niet.’
‘Maak je je zo druk over je examen?’
‘Niet zo, maar ik vraag me vaak af of ik over bepaalde onderwerpen wel genoeg weet. Het kan haast niet anders dan dat ik het haal, omdat ik gemiddeld vast genoeg weet. Maar ik heb liever een wat hoger cijfer dan een net voldoende.’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Hoe denk je over het meertje, er ‘s avonds naartoe gaan?’
‘Ik verheug me er al op om dan je mooie stijve vaker te zien. Dat die dan niet meer onder een handdoek verstopt hoeft te worden.’
‘Ja. Je ziet hem ook graag stijf worden, hé?’
‘Dat stijve kan ik alleen voelen. Ja, het dikker en langer worden en het omhoog komen tot het zo’n paal is blijf ik een mooi gezicht vinden.’
‘Voor mij is het een lekker gevoel.’
‘En dan mag ik er ook aankomen. Lekkerder dan onder water. En het ook beter zien als je zaadjes spuit.’
‘Ja. Eh je mag daar ook vrijen, hé?’
‘Ja. Zolang je het niet iedere keer met een ander doet.’
‘Nee zeg. Dat wil ik alleen met jou. Eh snap je, dat ik het vast graag zou willen, als ik anderen zie vrijen?’
‘Ja, dat heb ik al bedacht. Maar we moeten er eerst over praten.’
‘Dat doen we nu toch? We kunnen pas over een jaar of vijf trouwen, hè?’
‘Zoiets.’
‘Dat duurt nog lang, hé?’
‘Praat me er niet van.’
‘Windt het je op?’
‘Nou zeg! Vast net zo veel als jou.’
‘Het zou fijn zijn, als alles een beetje gelijk op zou gaan. Dat jij net zo vaak wat wilde als ik.’
‘Afgezien van wat willen, het zal niet kunnen.’
‘Eh, nee, jij kan niet altijd.’
‘En, als we het, wat dan ook, net zo vaak willen en dat ook doen, bij jou is het op een gegeven moment afgelopen. Ik denk, dat ik je wel eens helemaal, grondig, leeg zal krijgen.’
‘O. Het scheelt soms al niet veel. Alleen door tijdgebrek is het er waarschijnlijk niet van gekomen. Aan jouw enthousiasme heeft het niet gelegen.’
‘Nou!’
‘Vicky, we zijn oud genoeg om er wat gedetailleerder over te praten.’
‘Goed dan. Jij houdt het minder lang vol dan ik, je raakt opgewonden en wilt wat kwijt.’
‘Alsof jij niet opgewonden raakt en van de kriebels in je buik af wilt.’
‘Ja, vooral omdat jij dat zo lekker doet. Maar het kan lekker vaker bij mij dan dat jij wat kwijt kan. Het is dat het hier niet mag, anders zou ik, als het me bij jou te lang duurt, je wel willen pijpen om je stijve sneller omhoog te krijgen. Niet alleen jij, ik vind het ook geweldig om mee te maken hoe je geniet van je klaarkomen en je spuiten.’
‘Nou zeg, wat word je enthousiast.’
‘Je moest eens weten. Nou, laat maar.’
‘Als je dat wilt. Wel wat je zei weer meemaken? Alsjeblieft?’
‘Ja, graag.’
Ze gingen het water in.

‘Je kwam langer, spoot meer dan anders.’
‘Dat kwam vast, omdat je ervoor zo enthousiast gepraat had. Dat verraste me, zo vrij was je nog nooit.’
‘Ik hield me nog in. Michel, ik zeg je vast, ik houd dit niet nog eens vijf jaar vol. Ik moet het doen met een vinger van je, terwijl je er iets lekkerders voor hebt. Jij zal er bij vrijen ook op vooruitgaan, maar ik denk, dat het verschil kleiner is dan voor mij.’
‘O. Ja, waarschijnlijk.’
‘Tot onze verjaardagen red ik het nog wel, maar niet veel langer. Jij?’
‘Ach, wat je wel kan raden. Zolang ik toch niet weet hoe lekker vrijen is en jij me af en toe klaar laat komen, red ik het wel.’
‘Je bent in ieder geval al lekker op gang.’
‘Ja, het is langzaamaan wat meer geworden, hé?’
‘Ja, al genoeg voor de bekende drie keer drie.’
‘Eh iedere dag?’
‘Ja, vast wel. En anders krijg ik je wel snel zo ver.’
‘Ik kan je mijn volledige medewerking toezeggen.’
‘Wat enthousiaster, graag.’
‘Liefste, ik houd van je. Ik zou nu al graag drie keer per dag met je vrijen. Terwijl ik nog geen eens weet hoe lekker dat is. Maar daar zal, doordeweeks, niets van komen zolang ik nog in de stad studeer.’
‘Maar er is iedere week een weekend en je hebt lange vakanties.’
‘Ja. Eh heb je er ook zin in?’
‘Liefste, ik houd toch ook van jou? En ik zie jouw moois, ik heb maar een simpele gleuf.’
‘En prachtige, lekkere borsten. En zo’n lief gezichtje. En een lekker kontje. En om vast te houden en te masseren zo’n lekkere doos. Ja, je gleufje ziet er simpel uit. Omdat je er van geniet is het fijn om je te vingeren. Maar ik word natuurlijk opgewonden van het idee mijn stijve erin te stoppen en dan dat warme en zachte er helemaal omheen te voelen. Ga op tijd aan de pil, dan kan ik je met mijn stijve strelen en voelen dat die gestreeld wordt tot en met we klaarkomen.’
‘Ja, zo werkt het. Hé, je handdoek komt omhoog. Nu alweer?’
‘Lieverd, grof gezegd, ik word geil door over neuken te praten.’
‘O. Ja, nogal grof. Ik zal mezelf niet noemen wat je zei, maar ik ben het eigenlijk wel.’
‘Fijn. Ik verwachtte niet, dat je een koele kikker zou zijn, maar voor later in bed lijkt me een geil meisje heerlijk.’
‘Kom maar mee, het water in, om je af te laten reageren.’
‘Wederzijds, hè, liefste?’
‘Ja.’
Het lukte.

 Achttien

Op de dag van hun achttiende verjaardag aten Michel en Vicky met haar ouders bij haar thuis. Na een keer koffie drinken stond Vicky op.
‘Als je meegaat, Michel, zal ik je laten zien waar je kan slapen.’
Michel stond ook op.
‘Goed. Tante Tamara, het was weer geweldig.’
Tamara glimlachte.
‘Vicky houdt me op de hoogte van je wensen.’
‘Daar probeert ze al jaren aan te voldoen. En ik aan die van haar. We hebben het heel fijn, samen. Het is ook fijn, dat ik hier welkom ben. Al vanaf die eerste, wat rare keer.’
‘Wij voldoen ook graag aan haar wensen. Ze heeft nooit wat abnormaals gewild, dus lukte dat.’
‘Fijn.’
Hij draaide zich naar Vicky en volgde haar naar boven. Ze ging tot zijn verbazing haar slaapkamer in. Hij werd en keek nog verbaasder, toen ze zich uit ging kleden.
‘Waar slaap ik?’
‘Bij mij. Als je wilt.’
‘En anders?’
‘Doe niet zo raar. Ik heb niet op wat anders gerekend. Bij mij is het toch het gezelligst?’
Hij keek toe hoe ze haar bloes uitdeed.
‘Ja, gezellig. Het lijkt me heel fijn, om met jou in mijn armen in slaap te vallen en wakker te worden.’
‘Mij ook. Kleed je ook maar uit.’
Hij begon aarzelend. Maar stopte ermee toen ze helemaal in haar blootje onder de dekens ging.
‘Zal ik mijn onderbroek maar aanhouden?’
‘Nee. Je kan je toch wel beheersen?’
‘Jawel. Als jij het ook doet.’
Zodra hij ook alles uitgetrokken had kwam hij bij haar in bed.
‘Even checken, Michel.’
Ze ging met een hand tussen hun in van beneden af omhoog, zette zijn stijf wordende paal omhoog en omhelsde hem. Hij nam haar ook in zijn armen.
‘Heerlijk, liefste. Vooral om je lekkere borstjes tegen me te voelen. Als je maar stil blijft liggen.’
‘Ja. Kunnen we nu over vrijen praten?’
‘O. Ja. Misschien nog makkelijker dan bij het meertje. Heb je wel een handdoek bij de hand, voor noodgevallen? Je gaat mis- schien weer zo praten als laatst.’
‘Jij niet? Jij moet ook eerlijk zeggen wat je denkt. En wat je zou willen.’
‘Wat ik zou willen weet je wel. Een keer met vrijen beginnen.’
‘Op je achttiende.’
‘Dat zou vandaag zijn. Zo veel haast is er niet bij. Laat ik zeggen, om voor je aan te wennen, graag voor mijn negentiende. Nog vijf jaar wachten duurt me te lang, dat red ik vast niet. Hoe lief je ook voor me bent. Ik wil me, in hoge nood, niet aan je vergrijpen, daarvoor houd ik te veel van je. Maar die vijf jaar hoeft toch niet, liefste? Je bent toch niet principieel tegen seks voor het huwelijk? Daar heb ik je nog nooit over gehoord. En het kan toch, als je maar zeker van elkaar bent? En dat zijn we toch?’
‘Ja, dat ben ik ook. Ik ben er niet principieel op tegen. Ik wil het je wel beloven, voor je negentiende.’
‘Fijn.’
Hij kuste haar, eerst lief en voorzichtig, toen wat heftiger. Ze draaide haar hoofd even opzij.
‘Warm niet te snel op.’
‘Nou ja, de vooruitzichten zijn plotseling veel beter geworden.’
‘Ja. Over dat principiële, ik weet nogal wat over vrienden en kennissen. Soms hadden die er problemen mee, maar uiteindelijk kwam alles goed. De liefde overwint alles.’
‘Ja, vast. Geef eens een voorbeeld?’
‘Ik weet niet wat ik je al verteld heb. Ik wil het nu niet over bepaalde personen hebben. Bijna allemaal hebben ze wat bij- zonders meegemaakt. Zoals, ontmaagd en daarna in de steek gelaten. Of al heel jong begonnen met vrijen. Dat levert aan het begin van een volgende relatie vaak problemen op. Je verleden verzwijgen is niet eerlijk en lukt meestal niet.’
‘Ja, dat snap ik. Maar wij weten van elkaar, dat we niet zo’n verleden hebben, hè?’
‘Ja, heel zeker. Maar evengoed moeten we praten over, het eens zijn over, beginnen met vrijen, op eh korte termijn. Ik denk, dat jij er niet zo goed over nagedacht hebt. Ik wel. Ik moet wel. Snap je?’
‘O. Ja. Nee. O, wat erg.’
‘Wat erg?’
‘Je hebt gelijk. Ik schaam me dood. Ik heb er inderdaad niet zo goed over nagedacht. Eigenlijk zo van, op een gegeven mo- ment gaan we tijdens het scharrelen verder en wordt het vrijen. Maar eh, ik vergat daarbij iets, hè?’
‘Ja. Het heet niet iets.’
‘Ik eh weet er theoretisch genoeg van. Maar ik heb dat nooit gekoppeld aan onze eh relatie. Die begon zo eh ik weet niet hoe ik het moet noemen. Zo natuurlijk? Het begon met ons uit te kleden. Ik genoot van het zien van je mooie borsten en je drie- hoekje met haar tussen je benen. Ik wist natuurlijk wat daar verder moest zitten, maar het kwam niet in me op om dat uit te gaan zoeken. En jij deed helemaal niet eh raar over mijn erectie. Je keek er een beetje bewonderend naar, meer niet. En streelde die wat later even alsof dat normaal was. Daarna zijn we bij het meertje met strelen verder gegaan. Daarom dacht ik waarschijnlijk niet door, hoe het zou gaan als we zouden gaan vrijen. Ook expres niet, om mezelf niet op te winden. Ik vond het steeds al fijn genoeg, om een erectie te krijgen van het idee dat je me weer zou gaan strelen tot ik klaar kwam. Ik hoefde niet aan vrijen met je te denken om er één te krijgen. Waarschijnlijk dacht ik er ook niet zo vaak lang over, omdat ik toch in mijn hoofd had, niet voor mijn achttiende. Snap je? Eigenlijk een verward verhaal. En vast niet compleet.’
‘Ik snap het ongeveer wel. Denken kan verward gaan. Maar ik ben blij dat je erover vertelt. Het lijkt me normaal, voor jongens, om niet zo ver door te denken. Die denken vast alleen maar, het zal vast lekkerder zijn om te voelen dat mijn stijve helemaal vastgehouden wordt in plaats van alleen door een hand.’
‘Ja, zoiets. Ik moet denken aan mijn eerste natte droom. Je weet, door je voorlichting, dat je die zal krijgen. En als het dan gebeurt denk je, ja, zo werkt dat dus, nou, daar is mee te leven. Eh bij meisjes is het lastiger, hè?’
‘Daar is ook mee te leven. Het moet gewoon, om later kinderen te kunnen krijgen.’
‘Ja. Lieverd, ik ben blij dat je er eerst over wilde praten. Het dringt nu pas goed tot me door, dat het voor een meisje anders is. De eerste keer, bedoel ik. Daarna toch niet meer?’
‘Dat weet ik natuurlijk nog niet. Ik kan me niet zo goed voorstellen wat ik zal voelen als jij je erectie, aan een andere dacht ik nooit, helemaal in me zal stoppen. En de eerste keer? Michel, snap je dat ik niet ontmaagd wil worden terwijl er anderen kun- nen kijken en meeluisteren?’
‘Ja, nu wel. Ben je bang, dat het eh pijnlijk wordt?’
‘Bang niet. Volgens mams valt het meestal wel mee. Ze kan het weten, er wordt bij het zwembad in de Manor vrij over ge- praat. Zelf voelde ze niet meer dan een pijnscheutje.’
‘O. Ja, natuurlijk wil je niet, dat anderen je horen kreunen.’
‘Niet die eerste keer. Volgens Tom geniet iedereen mee, als ze anderen zien en horen vrijen. Hoe duidelijker het is dat er twee liggen te genieten hoe liever. En het werkt aanstekend.’
‘Ja, dat zal best. Eigenlijk stom van me, dat ik alleen wel eens dacht, dan duw ik hem er bij haar in.’
‘Het enige stomme was, dat je niet goed nadacht over de eerste keer. Ik denk, dat ik het ook wel fijn zal vinden, als anderen kunnen meegenieten van ons vrijen, na die eerste keer. Of keren. Ze genieten bij het meertje al van ons scharrelen mee. Ik bedoel, ze zien jou met een stijve het water ingaan en er met een kleintje uitkomen. Dan weten ze, dat ik je klaar heb laten komen. En wie in het water niet zo ver van ons afstaat ziet jouw wolken zaadjes langsstromen. En hoort ons vast kreunen.’
‘Ja. Ik vind het heerlijk, om je te horen hijgen en kreunen en voelen kronkelen als je klaarkomt.’
‘Tja, wie weet hoe ik tekeer ga als we vrijen. En jij. Ik weet, dat meerderen bij het zwembad in de Manor gezien hebben, dat die dikke van oom Mark helemaal in tante Renee verdween. En dat ze daarvan zichtbaar en hoorbaar genoten. Nog meer dan vroeger, zeggen ze zelf.’
‘Vroeger?’
‘Weet je dat niet? Niet meer, waarschijnlijk, want ik zal je er vast over verteld hebben. In het kort, ze ontmoetten elkaar toen ze zestien waren. Zij was, zo’n beetje, een nymfomane. Ze kon geen genoeg krijgen van eh seks. Ze deed het niet met iedereen, ze zocht nette jongens uit. Ze liet er bijna iedere avond één op haar kamer komen. Een paar maanden lang ook Mark. Om de andere avond, tussendoor kon hij dan weer eh opladen. Hij moest, zo vaak hij kon, op zo’n avond met haar vrijen, waarbij voor haar het belangrijkste was dat ze klaarkwam. En in zijn pauzes haar vingeren, om haar nog vaker te laten komen. Dat ze nu nog meer genieten dan toen, komt, ten eerste, omdat ze nu van elkaar houden. Ten tweede, omdat hij toen nog niet zo’n dikke had. Ten derde, omdat hij het nu iedere dag vaak kan en ze er de tijd voor hebben. Hij raakt vast iedere dag leeg.’
‘O. Heftig. Een paar maanden lang, toen?’
‘Ja. Ze begon te veel om hem te geven, vond ze, ze wilde geen verkering en stopte met hem. Ze zijn daarna allebei met ande- ren getrouwd, hadden jarenlang een gelukkig huwelijk, kwamen elkaar weer tegen en werden bevriend. Toen ze allebei alleen kwamen te staan is ze bij hem komen wonen en werd het liefde. Je hebt ze ontmoet, dat is voelbaar.’
‘Ja. Vast net zoals ik me voel als ik bij je ben. Nu ook.’
‘Zelfs zonder te vrijen?’
‘Ja. Alles op z’n tijd, liefste.’
‘Ja. We zijn afgedwaald van het onderwerp.’
‘Ja. Liefste, ik wil het heel graag die eerste keer doen hoe je het wilt. Het vooral voor jou zo fijn mogelijk maken.’
‘Daar rekende ik natuurlijk al op.’
‘Tja, het lot van een vrouw is nu eenmaal, dat het pijnlijk kan zijn voor er genoten wordt. Zowel bij vrijen als bij kinderen krijgen.’
‘Ja. Ik reken er natuurlijk ook op, dat je me tussendoor vaak laat genieten.’
‘Dat zal ik vast net zo graag doen als tot nu toe je vingeren. Natuurlijk speelt mijn eigen belang ook mee. Ik reken er op, dat je me vaak lekker klaar laat komen.’
‘Het zal ons allebei vast lukken.’
‘Eh ik heb er een tijd niet aan gedacht. Je werkt bij de dokter, hoe zit het met onze toekomstige woonruimte daar?’
‘Ik durf er niet naar te vragen. En we kunnen toch nog niet trouwen?’
‘Nee. Maar we hoeven daar niet op te wachten om te gaan vrijen, hè?’
‘Nee, dat duurt mij ook te lang. Maar snap je, waarom ik niet afgewacht heb, maar eerst, op tijd, met je wilde praten?’
‘Ik zei al, ik ben blij dat je er eerst over wilde praten. Dat je alles goed voor wilde bereiden.’
‘Ja. Er komt nog meer bij kijken. Ik eh neem aan, dat je niet met een condoom wilt vrijen.’
‘O. Nee. Sorry, liefste, daar heb ik ook niet over nagedacht.’
‘Alleen maar, erin duwen en klaarkomen?’
‘Ja, maar wel zo, dat jij er ook klaar van zou komen. Eh geen condooms? Dan eh mijn zaadjes in je spuiten?’
‘Ja. Heel natuurlijk, hoor.’
‘Ja, maar het is net zo natuurlijk, dat je er zwanger door kan worden. Eh ga je aan de pil? Op tijd?’
‘Ik bén aan de pil.’
‘O. Daar ook al aan gedacht?’
‘Beter te vroeg dan te laat, hè?’
‘Ja. Ik ben heel blij met je voorbereidingen. Tjonge, als het aan mij gelegen had, had ik daarop, zodra ik wilde vrijen, moeten wachten. Dank je wel.’
‘Ach, vrijen doe je niet alleen, beiden moeten wat doen voor een goed verloop. Je weet hoe ze er op de Manor over denken. Begin er, als je niet kunt wachten, niet zo maar aan, maak er een feestje van. Ik vind, dat ik mijn deel aan een feestje geleverd heb. Nu jij.’
‘O. Tja, als je zelfs al zo ver gegaan bent met aan de pil te beginnen, heb jij gedaan wat er mogelijk is, lijkt me. Vertel me je wensen, liefste. Wanneer en waar.’
‘Hier en nu.’
‘Wat? O.’
Van de schrik omhelsde hij haar niet zo strak meer.
‘Op je achttiende.’
‘Ja, maar dat hoeft toch niet, zei ik al?’
‘Nee, maar het kan wel. Ik eh wil het ook graag.’
‘O. Eh weet je het zeker? Om met vrijen te beginnen? Je, de eerste keer? Dat ik je ontmaagd?’
‘Ja, ik wil het graag.’
‘Echt nu?’
‘Ja, echt nu.’
Ze grinnikte even.
‘Wacht niet te lang, anders kom je misschien spontaan klaar, van het idee alleen al.’
‘Nou ja, het is wel onverwacht. Jij hebt er al een tijd over nagedacht.’
‘Ja. Meer dan een maand, denk ik. Wil je er eerst nog over nadenken?’
‘Nee, dat hoeft niet. We zijn nu achttien, dat is het enige waarop en waarom ik wilde wachten. Jij hebt geregeld, dat het nu zou kunnen. En wat betreft spontaan komen, ik heb het gevoel dat mijn stijve ineens twee keer zo groot is geworden.’
Ze controleerde dat even.
‘Dat is gelukkig niet zo. Maar ik kan me voorstellen wat je voelt, ik heb zelf meer kriebels dan ooit, onderin. Ik wil eindelijk meer voelen dan een vinger, ik wil helemaal opgevuld en gestreeld worden. Dat we nu gaan doen wat we al jaren wilden.’
‘Dan kom ik heel graag in actie. Eh zal ik op je komen liggen?’
‘Zo heb ik me dat voorgesteld. Michel, meisjes houden meestal, automatisch, hun benen tegen elkaar. Behalve bij het meertje, als ze een jongen willen, om die op te warmen.’
‘Je hebt mij nooit op hoeven warmen.’
‘Nee, dat weet ik, voor jou deed ik het om je te laten genieten. Als je, zo meteen, nog even wachten, op me komt liggen, wil ik graag mijn benen van elkaar doen. Deze keer niet om je te laten kijken, maar om je de gelegenheid te geven om je stijve in mijn gleuf te duwen.’
‘Feestelijk.’
‘Ja. Michel, ik denk, dat ik het niet red om je hele gewicht op me te voelen.’
‘Ik heb gelezen, dat ik op mijn ellebogen en mijn knieën moet steunen. Zoiets?’
‘Ja, zoiets. Eh nog één voorbereiding, lieverd. Laat me eens los.’
Hij deed het, met tegenzin. Ze haalde een handdoek onder het hoofdkussen uit en legde die onder haar.
‘Die handdoek had ik niet voor jou klaargelegd, maar voor mezelf. Voor eh eventueel bloedverlies.’
‘O. Nee toch?’
‘Misschien.’
‘Je wilt er toch mee doorgaan?’
‘Ja, natuurlijk. Jij niet?’
‘Ik wil vreselijk graag met je vrijen. Maar toch.’
‘Michel, daar voel jij vast niets van. Ik misschien. Maar het kan niet anders. Ik heb er één keer wel een beetje pijn voor over. Kom nu maar op me, voor je te bang wordt. Ik wil je wel helemaal tegen me aan voelen, maar niet je volle gewicht.’
Na wat proberen lag hij goed op haar.
‘Zoiets? Noemen ze dit leren vrijen, liefste?’
‘Anders werd het dooddrukken. En hoe wil je anders zo liggen dat je ook nog kan eh wippen?’
Hij bewoog zijn stijve even over haar buik.
‘Je weet vast wel, dat er ook andere standjes mogelijk zijn. Later maar. Liefste, ik denk, dat jij beter mijn stijve beet kan pakken om ermee te richten dan ik. Ik zou op je moeten leunen.’
‘Nee, je ligt zo lekker. Ik doe het wel. En zeg wel wat je moet doen. Omhoog, nu, met je kont.’
Hij deed het, ze pakte zijn stijve en trok die naar beneden, van tegen zijn buik af.
‘Ik krijg hem maar net recht vooruit, die erg stijve van je. Nu langzaam zakken.’
Hij deed het.
‘Stop. Voel je?’
‘Gekriebel. Je haartjes.’
‘Ja. Ik ga met je stijve strelen om de weg er tussendoor vrij te maken.’
Ze deed het.
‘O. Voel je?’
‘Wat warms. Vast je gleuf. Liefste, mag ik erin? Je ontmaagden?’
‘Ja, graag. Me ontmaagden is niet de hoofdzaak, hoor, dat kan alleen niet anders. Ik wil graag je hele stijve in me voelen komen. Laat je verder zakken. Duwen en wippen.’
Hij deed het.
‘O. In één keer er een stukje in, hè?’
‘Ja, lekker. Duw me verder open.’
Hij ging verder met duwen en wippen. Ze begon te hijgen.
‘Jaaah. Jaaah. Oooh, wat lekker.’
‘Ja, warm en zacht. Oooh, ik voel het vel van mijn eikel schuiven. Oooh, het streelt nu nog lekkerder.’
‘Ja. Verder. Jaaah. Jaaah. Oeps. Jaaah. Verder. Jaaah. Dieper. Jaaah. Jaaah. O. Verder gaat niet. Lig even stil. Oooh, Michel, wat lekker. Buik tegen buik met je stijve helemaal in me. Ik voel me lekker vol.’
‘Ja, je zit er heerlijk helemaal omheen. Inderdaad veel lekkerder dan een hand. Warmer en zachter. Voelde jij je ook lekker gestreeld?’
‘Ja, eindelijk, een vinger was te weinig. Dat strelen was ook openduwen. Vanaf het eerste lekkere stukje, eindelijk kwam je erin, steeds verder, steeds dieper. Het lijkt me diep genoeg.’
‘Nou, meer heb ik niet. Wat was dat oeps, eh op de helft, zo ongeveer?’
‘Toen ging dat eh openen, opvullen, me volstoppen met je stijve, niet zo geleidelijk, maar met een schokje. O. Dat moet mijn ontmaagding geweest zijn. Dan kom ik er goed af. Dank je wel, man.’
‘Graag gedaan. Al lag het niet aan mij, als het niet pijnlijk voor je was.’
‘Gedeeltelijk. Aan eh hoe ik in elkaar zat, maar je deed voorzichtig.’
‘Ik moest wel, om te voorkomen dat ik door dat lekkere gestreel van mijn blote eikel te snel zou komen. Zo te voelen zal dat niet lang meer duren, schat. Maar het zakt wat af als ik me niet beweeg.’
‘Fijn. Ik wilde je wat vragen, als je zo op me lag, ik wijdbeens, je stijve helemaal in me, na mijn ontmaagding.’
‘Om mijn zaadjes?’
‘Nee, misschien iets raars, op dit moment. Eerder vond ik het te grof, nu kan het wel, denk ik. Schrik niet. Liefste, wil je me neuken? Leef je uit, tot je klaarkomt en je je zaadjes in me spuit. Oh, wat ben ik geil. Ik wil geneukt worden.’
Ze begon haar buik te bewegen.
‘Ik kan al niet anders. Lig stil, anders neuk je mij.’
Ze kon niet stilliggen, ze bleef zachtjes schokken. Hij begon met wippen, zoekend naar de lekkerste manier. Al gauw vond hij die en wipte, neukte zo verder. Ze ging, op de maat van zijn wippen, zachtjes kreunen.
‘Jaaah. Heerlijk. Wat doe je het goed.’
‘Ja. Heerlijk. Maar ik voel, dat er wat aankomt. Veel te snel. Ik wil je uren neuken. Oooh, daar komt het.’
Hij moest stilliggen en zijn stijve zo ver mogelijk in haar duwen, zodra hij voelde dat er een lading door zijn stijve kwam. Hij kreunde, toen die eruit spoot. Ze kreunde mee. Daarna wipte hij weer een paar keer, tot de volgende lading kwam. En alles nog twee keer. Hij kon zich niet meer omhoog houden en rolde van haar af, op zijn rug. Terwijl hij uithijgde nam ze hem in haar armen, sloeg een been over hem heen en gaf hem kusjes op zijn gezicht.
‘Dank je wel, liefste, je hebt me heerlijk geneukt. Ik ben ook heerlijk klaargekomen. Voelde je dat?’
‘Toen je in mijn stijve kneep?’
‘Ja, ik had heerlijke krampen. Toen jij zo duidelijk klaarkwam. Je spoot vier keer, hè?’
‘Ja, je masseerde het er zo heerlijk uit, met je krampen. Oh, liefste, we gaan vaak eh vrijen, hè?’
‘Ja, graag. Was ik te eh vrij?’
‘Erg vrij. Nog vrijer dan ik verwachtte. Ik zei eerder, in bed lijkt me een geil meisje heerlijk. Nou, dat was je. Zo geil, dat je niet kon wachten maar mij wilde neuken.’
‘Ja, eigenlijk wel. Tot jij begon. Je eh deed het zo goed. Je was geweldig. Me zo heerlijk met je stijve strelen, niet alleen van eh ondiep naar diep, je stootte ook lekker een beetje omhoog. Precies goed. Niet te langzaam, niet te snel.’
‘Dan passen we goed bij elkaar, na even proberen vond ik dat het lekkerste. Tjonge, mijn eikel gloeit nog na, van dat lekkere gestreel.’
‘Mijn eh binnenwerk ook.’
‘Niet eh beschadigd?’
‘Vast niet. Zo voelt dat niet. Even kijken.’
Ze trok de handdoek onder haar vandaan en bekeek die.
‘Nee, geen bloed. Alleen een vochtige plek.’
Ze grinnikte even.
‘Je hebt vast zo veel gespoten, dat er wat uitgelopen is.’
Ze gooide de handdoek naast het bed.
‘Niet alleen dat strelen was veel lekkerder dan als je het met je hand bij me doet, mijn klaarkomen ook. Omdat je zo lekker mijn stijve helemaal vast had en die masseerde. Maar alles bij elkaar duurde het niet zo lang, hè?’
‘Aan de ene kant, ja, het had wel wat langer mogen duren. Aan de andere kant, ik was zo benieuwd of ik ook zou komen. Nou, dat begon gelijk toen ik merkte dat je je eerste lading loosde. Dat was zo’n eh sorry, geil idee, ik werd volgespoten met zaad.’
‘Nou, vol?’
‘Ik weet ook niet wat er nog bij kan, als je me zo lekker volstopt met je stijve, het liep al een beetje over. Het was veel fijner dan alleen een vinger voelen. Michel, hoe minder vol je zit, hoe langer het kan duren. Wat jou betreft, dan kom je niet zo snel meer. Al was het gelukkig niet al te snel. Hoe snel ik dan zal komen weet ik niet, het was nu heel fijn, tegelijk.’
‘Ja, heel fijn. Ik hoopte erop, dat schijnt niet altijd te lukken. En ik ben blij, dat je ontmaagding zo goed ging.’
‘Ja. Jij was ook vrijer dan ik verwachtte. Je was altijd redelijk beheerst. Wat je al zei, de eerste keer al pakte je me niet. Ik moest steeds zeggen wat je mocht, voor je wat deed.’
‘Omdat ik al zo veel van je geniet, zonder je aan te raken. Daarom grijp ik je niet gelijk.’
‘Je mag wel wat meer, zelfs zonder vragen of het mag. Ik wil er niet altijd om blijven vragen. En ik pak jou meestal zonder vragen.’
‘Ik vind het toch altijd goed.’
‘Ik meestal ook. Wat anders, Michel. Kan ik morgenavond bij jou slapen?’
‘Eh we hebben het bed van de vliering weer in mijn studeerkamer gezet. De bedoeling was, dat ik daar ga slapen.’
‘Durf je je ouders morgenavond te vertellen dat we gevreeën hebben? En we weer bij elkaar in bed willen?’
‘O. Eh ja. Ik kan morgen overdag nadenken hoe ik dat brengen kan. Ik ben wel achttien, maar ze hoeven in hun huis natuurlijk niet alles toe te staan.’
‘Nee. Mijn ouders hadden er geen problemen mee. Ik heb ze van tevoren verteld wat ik van plan was. Geen jaren wachten, maar niet bij het meertje ontmaagd worden. Tja, achteraf had het gekund, ik hoefde niet hard au te gillen en jij deed alsof het niet voor het eerst was.’
‘Dat was het wel.’
‘Ja, dat weet ik, ik ken je lang en goed genoeg.’
Ze glimlachte.
‘Ik heb jou ontmaagd.’
Hij glimlachte terug.
‘O. Ja. Pijnloos. Wanneer is dat eigenlijk?’
‘Ik weet niet wat voor jongens de definitie is. In ieder geval niet, als ze een meisje ontmaagd hebben, bij zijn eerste keer zou ze het al kunnen zijn. Maar vast wel, als je er bij een meisje helemaal in bent geweest, met een blote eikel, en daar geloosd hebt. Je hebt het mannelijkste gedaan wat je doen kan, Michel. Als ik niet aan de pil was had je me zelfs kunnen bevruchten. Zwanger maken.’
‘Ja. Wat is het vrouwelijkste?’
‘Dat had je zelf ook kunnen bedenken. Haar benen spreiden, er een stijve tussen laten en die in haar laten spuiten. Ik eh voelde me inderdaad erg vrouwelijk. Maar een stijve erin laten is niet alleen eh functioneel, het was veel lekkerder dan ik gedacht had. Wat er nodig is voor een bevruchting is, zeker omdat jij het zo fijn gedaan hebt, ook een feestje.’
‘Ook omdat jij graag meedeed.’
‘Ja, ik weet het. Dat zal ik vast blijven doen, niet wat je wel eens hoort, het alleen toelaten. We zullen ons vast niet gauw vervelen. Je wilt het vast vaker zoals net en er zijn meer standjes. Volgens Tom, als een stel het niet zo op wil laten vallen, doen ze het op hun zijkanten tegen elkaar aan. Wel opvallend is op z’n hondjes of als zij bovenop zit en zich op hem laat zakken.’
‘Dat laatste lijkt me wel iets voor jou. Kan je tekeer gaan hoe je wilt.’
‘Plaag me niet met mijn eh geilheid, Michel.’
‘Als je maar weet dat ik er blij mee ben.’
‘Goed. Nog wat anders. Ik zal mams natuurlijk wat vertellen over wat er gebeurd is. Ik wil het ook aan oom Mark en tante Renee vertellen. Daar hebben ze recht op, vind ik. Ze doen zo veel voor ons.’
‘Ja, zeker. Maak maar een afspraak. Als jij daar het woord maar voert, jij kent ze beter.’
‘Ja. Bij jou thuis andersom. Jij voert het woord, ik kan misschien wat aanvullen.’
‘Ja, prima. Liefste, zullen we nog een keer vrijen?’
‘O. Ja, heel graag. Kan je alweer?’
‘Bijna, denk ik. Zeg maar hoe je het wilt.’
‘Nee, jij mag het nu zeggen.’
‘Nee, misschien een andere keer. De vorige keer was je vast wat ongerust over dat het pijnlijk zou kunnen zijn. Dat hoef je nu niet meer. Het zal nu vast zo fijn gaan als na je oeps. Weer zoals daarnet? Je benen van elkaar doen, klaarliggen om je op te laten vullen door mijn stijve?’
‘Ja, zo voelde dat. Je vulde me helemaal op, je paste er precies in.’
‘Werd je eh opgerekt?’
‘Nou, niet pijnlijk, juist geweldig lekker. Oh, man, kom gauw.’
‘Ja, erin, liever niet gauw klaar.’
Hij ging er wat sneller in dan de eerste keer. Zodra hun buiken tegen elkaar kwamen sloeg ze haar benen om hem heen en trok hem strak tegen haar aan.
‘Oh, Michel, wat zit ik weer lekker vol. Ik genoot ook meer van je erin komen, zo lekker strelend.’
‘Het was voor mij ook lekkerder, ik schok niet meer van het bloot voelen worden van mijn eikel. Je streelt me nog veel lekkerder dan met je tong.’
‘Jij mij ook. Met je tong of je vinger kwam je niet ver.’
Ze schokte een paar keer.
‘Wat zit je er lekker diep in.’
‘Ja, helemaal. Als je me wat loslaat kan ik weer gaan eh wippen.’
‘Zeg maar neuken, hoor, als je wilt, geile man van me. Ik hoop dat je me weer lekker klaar laat komen.’
‘Je had er vroeger vaker dan één keer in de week geen behoefte aan.’
‘Heb ik dat gezegd? Dat moet heel in ons begin geweest zijn. Daarna maakte je me zo heet dat ik het echt wel vaker wilde. Maar het niet al te vaak deed, ik hield me in. Nu niet meer, dat hoeft niet meer. En je maakt me nu nog meer dan heet, je maakt me geil. Door je geneuk, je klaarkomen in me, je zaad in me spuiten. En door het vooruitzicht daarop al. Oh, alsjeblieft.’
Tussen het praten door wipte hij.
‘Jij maakt mij ook geil. Ik krijg er een nog hardere door. Hopelijk niet te hard voor je.’
‘Nee. Streel lekker verder.’
‘Ja. Je beweegt een beetje mee. Lekker.’
‘Ik wil zeker weten dat ik hem overal voel. Ik zou hem wel in mijn hele buik willen voelen.’
‘Nee, dan zou ik je vast niet helemaal om me voelen. Waar ik nu zit is ervoor gemaakt, dat past het beste, het lekkerste. Oh, wat lekker. Kom je al? Ik wil graag voelen dat je mijn stijve ook nog met je krampen masseert.’
‘Bijna, denk ik. Doe het langzamer.’
Hij deed het, waarbij hij, als hij er helemaal inzat, wat doorduwde.
‘Jaaah. Dieper. Dieper.’
‘Gaat niet. Alleen mijn zaad gaat zo meteen dieper.’
‘Jaaah. Geef het me. Spuit hard. Ik ga komen.’
‘Ik ook.’
Hij kwam, met drie lozingen. Hij wipte langzaam door, tot ze zich ontspande. Hij ging weer naast haar liggen.
‘Oh, Michel, wat ben je goed. Je liet me alweer tegelijk komen.’
‘Toeval, denk ik.’
‘Toeval, dat jij je zo lang in kan houden. Je stookt me zo heerlijk op, dat ik er niets aan kan doen, jij laat me komen.’
‘Ik houd me niet in, ik probeer je, en mezelf, zo lekker mogelijk te strelen. Zodra ik voel dat je een krampje krijgt begin ik te komen. Niet zo vaak, deze keer, ondanks je verdere lekkere masseren van mijn stijve.’
‘Je kwam vaak genoeg voor me. Oh, wat was het lekker. Direct al, omdat ik nergens ongerust over was. Michel, ik denk, dat ik die drie keer drie ook wel wil.’
‘Toen ik je de eerste keer aansprak vond ik je vrij en direct. Daarna vond ik het fijn, bij het meertje, dat je wat heet te maken was. En ik ben nu erg gelukkig, dat je zo lekker geil kan worden. Je gewoon durft te zeggen wat je wilt en hoe vaak. Met een schuchter meisje zou ik vast niet zo veel genieten.’
‘Bij zoals jij scharrelt en vrijt kan je niet schuchter blijven.’
‘O. Misschien.’
‘Ik hoop, dat je ouders morgen niets tegen ons vrijen hebben. Dan wil ik weer, hoor.’
Hij grinnikte even.
‘Dat verwondert me nu niet meer.’
‘Dan eh een ander standje. Waarbij ik ook wat kan doen.’
‘Dat verwondert me ook niet.’
‘Niet, dat jij het niet goed doet, integendeel, dat lijkt me niet te verbeteren. Maar ik wil jou niet steeds alles, of bijna alles, laten doen. Ik wil zelf ook af en toe actief zijn. Je zal er niet aan twijfelen, maar ik wil je graag laten voelen dat ik je graag wil, helemaal.’
‘Nee, ik twijfel daar niet aan. En ik doe natuurlijk alles wat, waar en hoe je graag wilt. Alleen, voorlopig is het bij mij op. Omdat het nog veel lekkerder was dan ik verwachtte, heb ik me vast helemaal leeg gespoten.’
‘Tja, ik zou zo nog wel een keer willen, maar om mee te beginnen was twee keer al niet slecht. We zien wel wat het wordt, op den duur. Als je eraan gaat wennen kan je vast drie keer. Vanaf hopelijk morgenavond.’
‘Ja. Daarna wordt het minder vaak, lieverd.’
‘Ja, dat snap ik. Doordeweeks niet, die vijf jaar.’
Ze gaapte.
‘Daar wil ik nu niet aan denken. Laten we gaan slapen. Anders vallen we morgenavond onder het eten in slaap. Of onder het vrijen.’
‘Nee, dan zeker niet. Graag weer minstens twee keer. Moet ik duidelijk zeggen dat ik dat heel graag wil?’
‘Nee, lieverd, dat was al goed te voelen. Ik ben er van overtuigd, dat je het graag wilt, zodra je weer een stijve hebt.’
‘Nee, al veel eerder, maar dan kan het pas.’
Ze gaapte weer.
‘Kom in mijn armen, vrouwtje.’
‘Ja. Lekker tegen elkaar aan.’
Zo vielen ze in slaap.

 Achttien en een dag

‘Alles goed, liefje?’
‘Ja, mams. Geweldig. Oh, wat was het geweldig.’
‘Nou, nou.’
‘Ja. Onvoorstelbaar. Nou ja, je stelt je natuurlijk wat voor. Aan de hand van wat je gehoord hebt. Ik heb veel gehoord. Vast meer dan andere eh kinderen.’
‘Ja, en je bent geen kind meer.’
‘Ach. Ik ben zo blij, dat ik indertijd Michel niet genegeerd heb. Dat ben ik natuurlijk al jaren, maar nu zeker. Oh, wat was hij geweldig.’
‘O ja? Hij was toch eh een amateur?’
‘Ja, hij was nog maagd. Net als ik. Hij was zo lief, mams. Ik heb natuurlijk een aanloop genomen, ik heb al verteld waarom. Het schokte hem wel. Hij vertelde eerlijk, dat hij theoretisch op de hoogte was van dat een meisje ontmaagd moest worden, maar dat hij daarover niet doorgedacht had. Precies waar ik bang voor was. Hij verwachtte, dat het scharrelen een keer gewoon over zou gaan in vrijen.’
‘Ja, zo zijn mannen wel, ze staan daar niet bij stil, als ze niet op tijd gewaarschuwd worden.’
‘Michel verontschuldigde zich wel. Ik mocht zeggen hoe en wanneer ik het dan wel wilde.’
Vicky grinnikte even.
‘Hij had nog niet door, dat ik met een aanloop bezig was om met vrijen te beginnen.’
‘Kreeg hij geen haast?’
‘Nee. Hij zei zelfs, ik heb wel eens gezegd, dat ik op mijn achttiende met vrijen wilde beginnen, maar dat was niet letterlijk bedoeld. Ik bedoelde, voor mijn negentiende.’
‘Dan zal hij verrast zijn, dat het toch precies op zijn achttiende gebeurde. Hè?’
‘Ja, het gebeurde. Na de rest van de aanloop. Ik denk, dat hij pas wat begon te vermoeden toen ik vertelde dat ik aan de pil was. Hij begon er eigenlijk zelf over, hij wilde me niet zwanger maken, als we zouden gaan vrijen.’
‘Dat was, van hem, wel op tijd.’
‘Als je dan pas afvraagt waar je zaadjes dan terecht komen? Toen bood hij me nog een keer zijn excuus aan, over zijn niet doordenken. Hij gaf zich helemaal over. Omdat ik zo veel voorbereid had, en het wilde, moest ik maar zeggen wanneer en waar. Ik vond het heerlijk om te zeggen, hier en nu.’
‘Vol verwachting.’
‘Niet vol, niet in verwachting, in afwachting. Hij wilde duidelijk toch wel. Was dat eigenlijk hem verleiden?’
‘Nee, het was toch duidelijk dat hij zich ingehouden had? Hoe onvolledig hij er ook over gedacht had, vast wel af en toe aan vrijen met je. Het was geen verleiden, maar begeleiden. Zodat het onvermijdelijke goed zou verlopen.’
‘Ja. Vond u het onvermijdelijk?’
‘Liefje, jullie scharrelen al zes jaar heftig. En vast ook wel eens niet bij het meertje. Waar de kans groter is dat je verder gaat.’
‘We gingen net niet te ver. Wel verder dan alleen strelen. Het heeft niet alleen aan mij gelegen, dat we dan niet verder gingen, hij drong er nooit op aan. Op één of andere manier hielp hij zelfs om het te voorkomen. Zelfs gisterenavond, wat hem betreft had ik het uit kunnen stellen.’
‘Jij dus niet.’
‘Dor mijn voorbereidingen was ik natuurlijk eh al erg opgewarmd. Ik wilde hem, ik moest hem, mams.’
‘Ja, ik begrijp het. Alleen omdat je vader en ik binnen ruim een maand zouden trouwen heb ik het gered, toen we uiteindelijk begonnen met scharrelen. Daarvoor had ik wel wat van paps door onze kleren tegen mijn buik gevoeld, in die maand wilde ik er toch een beetje achterkomen wat ik kon verwachten.’
‘Kon u zich die maand inhouden, paps?’
‘Ja, omdat ik wist dat het maar een maand zou zijn. Voor Michel ligt het anders. Als je het meisje, waar je van houdt, helemaal bloot ziet, of al eerder, wil je met haar vrijen. Maar je kan je inhouden, zolang je op tijd eh geleegd wordt. Het liefst door haar, met een andere wil je geeneens vrijen. En het haar niet opdringen, ze moet er klaar voor zijn. Geestelijk, bedoel ik. Lichamelijk zijn meisjes het al veel eerder, wat het voor jongens wel moeilijk kan maken. Meisjes zijn zo anders ingesteld dan jongens, liefje. Die willen pas lekkerder klaarkomen, met wat jongens daarvoor hebben, als ze er geestelijk aan toe zijn. Jongens zijn te verleiden, door ieder niet lelijk meisje, zo gauw ze een stijve kunnen krijgen, je hebt erover gehoord.’
‘Ja. Ik wist heel zeker, dat Michel nog maagd was, maar het leek er niet op. Alsof het zijn dagelijks werk was, vrijen, een meisje ontmaagden. Hij was zo lief, ging zo voorzichtig steeds verder, dat ik niet lijdzaam kon blijven, een beetje mee ging werken. Het was geweldig, ik kwam, zodra ik voelde dat hij kwam. Ideaal, hè?’
‘Ja, zeker voor een eerste keer.’
‘Ja, ik weet het, mams, omdat ze dan vol zitten. Dan zal het aan mij gelegen hebben, dat ik wat snel kwam. Maar waarschijn- lijker, aan de manier waarop hij het deed. Lekkerder kon ik me het niet voorstellen. Hij maakte me soms bij het meertje al zo eh heet, dat ik me in moest houden. Gisterenavond werd ik nog veel heter, gretiger, zo gauw hij in me kwam.’
‘Geef maar toe, dat heet geil.’
‘Ja. Dat vond hij me ook.’
‘Zo snel na je ontmaagding?’
‘Ja. Ik had geluk, mams, niet pijnlijk. Ik voelde, dat hij me binnenin opende, ruimte voor hem maakte, geleidelijk, iedere keer dat hij zich een stukje verder in me duwde, met één keer een schokje. Dat was alles.’
‘Fijn. Ja, dat is geluk hebben.’
‘Ja. Ik kwam veel lekkerder dan anders. Hij ook. Oh, wat genoot hij.’
‘Fijn. Wilde hij er wel wat bij praten?’
‘Ja, genoeg. En fijn. Misschien overdreven om te zeggen, het leek me volmaakt.’
‘Leek?’
‘Ja, want de tweede keer was nog lekkerder. Vast omdat we niet ongerust meer waren over de ontmaagding.’
‘Hij was het ook? Ongerust?’
‘Ja, nogal.’
Ze grinnikte even.
‘Hij trok bijna wit weg, toen ik een handdoek onder me legde en het had over eventueel bloedverlies.’
‘Waarschijnlijk niet?’
‘Nee, alleen een vochtige plek. Hij spuit niet zo veel als paps schijnt te doen, maar kennelijk genoeg om over te lopen. Het kan aan mij liggen, dat er weinig ruimte overblijft.’
‘Ik geloof niet, dat iemand daarover afgestudeerd is. Maar misschien weet Mark het. Die heeft het zelf met meerderen mee- gemaakt. Die dikke van hem zal vast niet veel ruimte overlaten.’
‘Nou, ik praat vrij met hem, maar daarover zal ik het maar niet hebben.’
‘Dat zou best kunnen. Zelfs met Renee erbij. Die heeft hem ontmaagd. Ze durft daarover te vertellen.’
‘Ik weet het, bedoeld als waarschuwing. Wat anders. Michel moet vanavond zijn ouders vertellen, dat we gevreeën hebben. Ik hoop, dat ik dan ook in zijn bed mag slapen. Hij heeft, omdat hij niets verwachtte, er met zijn vader voor gezorgd, dat hij op zolder kan slapen. Zijn opklapbed weer van de vliering gehaald. Tja, als het niet weggehaald was, weet ik niet of we het zo lang volgehouden zouden hebben.’
‘Vast wel, dat is niet van één bed afhankelijk. Het kan op veel plekken. De tweede keer een handdoek gebruikt?’
‘Nee, vergeten. Bleek ook niet nodig. Vast, omdat er wat minder kwam.’
‘Ja, vast. Wel genoeg?’
‘Ja, prima. Meer dan genoeg om er allebei nog meer van te genieten dan de eerste keer. Eh, anders kon hij wel eens drie keer, maar hij zei, dat ik hem na twee keer leeg gemasseerd had.’
‘Die drie keer komt wel weer. Dus alles is goed verlopen? Volgens je planning?’
‘De aanloop ging beter, makkelijker dan ik verwacht had. De afloop, tja. Is het abnormaal dat ik bijna niet op vanavond kan wachten?’
‘Nee, verheugend. Het zegt nogal wat. Maar eh, ik had jullie niet zo vroeg beneden verwacht. Het zou zeker niet abnormaal geweest zijn als jullie weer gevreeën hadden zodra jullie wakker waren. Waar is Michel?’
‘Al vroeg de deur uitgeslopen. Ik wilde graag, toen we wakker waren. Maar eh, ik heb wel eens verteld hoe gevoelig hij is. Hij kreeg tranen in zijn ogen, hij was zo overweldigd, zei hij, van het vrijen, het met me slapen en in hetzelfde bed als ik wakker worden. Hij wilde graag naar huis, om bij te komen. Ook om op z’n gemak voor te bereiden dat hij zijn ouders erover moest vertellen.’
‘Die zullen er toch niet moeilijk over doen?’
‘Ik weet het niet. Er wordt daar wel vrij over seks gepraat, maar niet over gevoelens.’
‘Nou, dat leer je ze dan maar.’
‘Hoe?’
‘Gewoon openhartig zijn. Zoals je hier bent. Waar wij blij mee zijn. En natuurlijk van meegenieten.’
‘Jullie zijn daaraan gewend. Maar voor zover ik weet zijn zijn ouders nog nooit bij het meertje geweest. Ondanks dat ze weten dat hun kinderen er wel komen. Tot nu toe ‘s middags.’
‘Ja. Jij en Michel voortaan natuurlijk ‘s avonds.’
Vicky grinnikte weer even.
‘Ja, als het aan mij ligt overmorgenavond al.’
‘En daar vrijen?’
‘Als het aan mij ligt wel. Ik ben zo trots op hem, dat hij het zo goed kan. Zeker de tweede keer was hij niet ruw, wel enthousiast. Hij eh wipt geweldig. Daar mag iedereen wel van meegenieten.’
‘Wat je wilt. Paps en ik komen zelden bij het meertje, in de Manor is het gezellig genoeg. We vrijen er zelden, het blijft wel schokkend, om die dikke van Mark in Renee te zien verdwijnen. Nou ja, voor anderen, dat paps duidelijk zo veel ladingen loost.’
‘Ja, vast. Ik ga een afspraak met ze maken, we vinden, dat ze het horen te weten dat we met vrijen zijn begonnen. Ze doen zo veel voor ons.’
‘Ja, dat zullen ze vast fijn vinden.’
‘Niet, dat het te vroeg is?’
‘Vast niet, voor jullie, met achttien. Ze hebben anderen wel geholpen om het eerder te voorkomen.’
‘Fijn. Nou, we zien wel hoe het loopt. Het ongedaan maken gaat niet.’
‘Nee, anders zouden er vast veel meisjes eerder mee beginnen.’
‘Misschien om er met zomaar een jongen aan te beginnen. Met wat je denkt dat de ware is waarschijnlijk niet. Ik ook niet.’
‘Geniet er maar van. Je weet het, Simone had het er al over, je moet het vaak doen, om goed te maken dat je in je huwelijksnacht niet ontmaagd wordt.’
‘Ja. Zij heeft wel gewacht, hè?’
‘Ja. Uit principe, ondanks dat ze wist dat Mark geen maagd meer was. Ze kon het volhouden omdat ze toch vrij snel trouwden.’
‘U ook, hè?’
‘Ja. Zelfs nog sneller, een week of vijf.’
‘Maar u kende paps al veel langer dan Simone Mark kende.’
‘Ik bedoelde, vanaf dat we eh begonnen te scharrelen. Nou, je weet wat er gebeurde. Anders was ik de huwelijksnacht vast erg ongeduldig geworden, hadden we moeten wachten tot paps eh in me klaar kon komen, in plaats van al op me, wat er zonder scharrelen vast gebeurd zou zijn.’
‘Tja, naar en in het meertje gaan heeft zo zijn voordelen.’
‘Ja, zoals het jongens al op gang brengen vóór het vrijen. Om al te weten wat je kunt verwachten.’
Vicky grinnikte.
‘Wat niet bij alle jongens uitkomt.’
Tamara glimlachte.
‘Nee. Maar je vader en ik hadden niet zo vaak geoefend. Ga je zo naar Michel?’
‘In het begin van de middag. Dan heeft hij tijd genoeg gehad om bij te komen.’
‘Prima.’

‘Pas, mams, ik wil even op een wat serieuze toer.’
‘Alsof je anders niet serieus bent.’
‘Ja, vaak wel. Maar we willen jullie wat vertellen. We zijn begonnen met vrijen.’
‘O. Hopelijk met voorbehoedmiddelen.’
‘Ja. Vicky had alles voorbereid. Ik moest haar mijn excuses aanbieden, als het aan mij gelezen had, was het een keer bij het meertje gebeurd. Ik had er ook niet aan gedacht, dat het voor haar de eerste keer heel bijzonder zou zijn. Niet fijn om dat in bijzijn van anderen te laten gebeuren.’
‘Nee. Voor we op de hoofdzaak ingaan, ging het goed?’
‘Ja, zonder problemen. Ik heb dus niet alleen afgelopen nacht bíj Vicky geslapen, wat ze noemen ook mét haar geslapen. Ik had niet verder gedacht dan dat ik er graag aan wilde beginnen, ergens na onze achttiende verjaardag. Ik had weinig zin om nog vijf jaar wachten, zodra ik ook geld ging verdienen trouwen en dan pas vrijen. Ik wist ook zo goed als zeker dat Vicky ook niet zo lang zou willen wachten. U begrijpt dat toch wel? We scharrelen al zes jaar. En we houden al net zo lang van elkaar.’
‘Dat begrijpen we natuurlijk wel. Zeker omdat we ongeveer weten wat er bij dat meertje in Wellingten gebeurt. Aan de ene kant, je komt eerder in aanraking met eh seks, aan de andere kant, het helpt je om niet te vroeg met vrijen te beginnen, hè?’
‘Mij wel, jongens wel. Als je graag wat wilt helpen meisjes eh om je af te laten reageren. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe dat bij meisjes werkt. Ze kunnen ook afreageren, maar hun aandrang is vast anders.’
‘Ja. Nogal gemengd. Het moet lekker zijn, maar om zoiets groots als een erectie in je te laten duwen schrikt toch wat af. En om ontmaagd te worden. En het risico, om als je er niets tegen doet, dat eh zaad, wat je in het water grote wolken ziet maken, in je te laten spuiten en er zwanger van te kunnen worden schrikt nog meer af. Er is aan condooms te komen, maar het gebruik ervan schijnt niet zo fijn te zijn. Aan de pil kom je niet makkelijk, als je jong bent. Je moet de dokter ervan overtuigen, dat het anders mis gaat, op kortere of langere termijn.’
‘Dank je, Vicky. Daar hebben we misschien wat aan, als Michels zus eh om advies vraagt.’
‘Ja. Vicky wilde het, zeer terecht, niet zo maar laten gebeuren, zij had er wel over nagedacht en voorbereidingen getroffen. Op tijd de pil, en er een privé feestje van maken, door mij op onze verjaardagen uit te nodigen bij haar thuis te slapen. Ik wist niets van haar plannen, maar ze begon er daar in bed over. Ze had het er van tevoren met haar ouders over gehad. Die gaven haar geen toestemming, zo ver wilden ze niet gaan, maar ze begrepen haar en zouden niet tegenwerken.’
‘Ik eh wij denken er ook zo over. We hoopten er steeds het beste van, maar het had ons niet zo verwonderd, als je, jullie, het eerder gedaan hadden. Zoals het nu gebeurd is, is waarschijnlijk het op één na beste.’
‘Nog vijf jaar, op onze leeftijd, is erg lang, ma.’
‘Ja, ik weet het. Paps en ik trouwden binnen een jaar nadat we elkaar eh vonden. We hadden elkaar wel eerder gezien, maar amper gesproken. We begonnen daarvoor wel met scharrelen, de drukte van de voorbereidingen hielp ons om niet ervoor met vrijen te beginnen.’
‘Net als bij mijn ouders. Ze, in ieder geval mijn moeder, stonden op het punt ermee te beginnen, maar hoorden onverwachts, dat ze binnen vijf weken konden trouwen. Dat hebben ze gered. Jij verder, Michel.’
‘Ja. Eh dus u vindt het goed, dat Vicky straks bij me in bed komt? Enzovoorts?’
‘Ja, we vinden het goed. Meer niet. We hopen, dat je je best doet, Michel.’
‘Ik mag nu ook wel paps en mams zeggen, hè? Mams, hij doet meer dan zijn best. Hij is niet ruw, niet te voorzichtig, hij eh doet het erg enthousiast. Ik heb zelf nog niet veel meer kunnen doen dan een beetje meewerken, ik hoop, dat dat zo wel kan.’
‘Je lijkt me ook enthousiast. Gaan jullie maar, jullie gedachten zijn toch bij niets anders.’
‘Bij weinig anders. Ik denk nog wel aan vrijen bij het meertje en dat we erover op de Manor willen vertellen.’
‘Ja, dat snap ik, omdat ze jullie helpen. Eh dat jullie bij het meertje ook willen gaan vrijen snap ik ook wel. Jullie hoeven ons niet alles te vertellen, dat doen jullie op de Manor toch ook niet?’
‘Zo goed als alles, mams. Omdat daar ook iedereen bloot is kan je zo makkelijk over seks praten. Dat doen ze daar allemaal, iedereen geniet van elkaar mee. En begrijpt van elkaar, en vast dus ook van ons, dat het voorkomt dat er met vrijen niet ge- wacht wordt tot in de huwelijksnacht. Ze geven adviezen, en als het kan hulp, om er het beste van te maken.’
‘Voor hun hulp aan jullie zijn wij natuurlijk ook dankbaar.’
‘U heeft geen hulp nodig, maar ik vermoed, dat u nog wel wat meer zou kunnen genieten. Ik heb niet gehoord, dat u naar het meertje geweest bent.’
‘Nee. Vicky, het is fijn, dat jij en Michel er zo vrij over praten. Maar wij zijn dat niet gewend. En naar dat meertje gaan zien we ook niet zo zitten.’
‘Er komen er bijna alleen uit Wellingten. Zou u misschien in een wat beperkte kring wel wat mee willen genieten? Bijvoor- beeld, met ons meegaan, als we het op de Manor gaan vertellen?’
‘Daar komen er toch ook vrij veel?’
‘Vrienden en bekenden van de graaf. Maar zelden allemaal tegelijk. We zouden af kunnen spreken, dat alleen wij en jullie en de graaf en zijn vrouw er zijn.’
‘Gekleed?’
‘Dat is daar, net zoals bij het meertje, niet de gewoonte. Alle vrienden en bekenden hadden er hooguit de eerste keer wat moei- te mee, maar al gauw geniet je mee van dat paradijselijke. Michel ook.’
‘Ja, Michel?’
‘Al de eerste keer, dat Vicky me meenam naar haar kamer om me over het meertje te vertellen. Dat deed ze op een zo eh natuurlijke manier, dat ik er geen probleem mee had om me voor haar uit te kleden. En daarna bij het meertje, waar er veel jeugd zat. Dat viel me mee. Aan de ene kant, het zien van veel helemaal blote meiden deed me wat, aan de andere kant, veel jongens zaten met een halfstijve blote pik. Ik moest die van mij een tijd verstoppen, achter een handdoek, zo hoort dat daar, geen erectie in zicht. En ook bij het zwembad in de Manor. De graaf en zijn vrouw ontvingen me zo hartelijk. En zijn zo vrij en open, dat je daar ook direct aan mee gaat doen.’
‘Misschien is het makkelijker als je van jongst af aan in het bijzijn van anderen in je blote kont loopt.’
‘Dat doet de jeugd uit het dorp, sinds het meertje er is. Voor anderen is het, wat Vicky al zei, alleen de eerste keer even moeilijk. Maar je wordt niet aangestaard, hooguit even bekeken omdat je wat wit bent, als je nooit onder een zonnebank gaat of op een zonvakantie bent geweest. Als je niet iets erg afwijkends hebt val je niet op. Er zijn maar twee soorten, binnen de soort is er weinig verschil.’
‘Ja, dat weten we natuurlijk wel, met ons werk zie je genoeg. Maar in andere omstandigheden. Eh om wat direct te worden, paps zou ook een erectie krijgen, van het zien van meerdere blote vrouwen.’
‘Ja, natuurlijk, dat is doodnormaal, dat verwacht iedereen ook. Pas als je veel gewend bent wordt dat minder. Het ligt er natuurlijk ook aan, waar jongens aan denken. Dat weet ik van mezelf, mams. Op zich is er aan een gleuf weinig te zien, maar wel veel over te fantaseren. Meisjes zien meer, aan jongens, maar als die er bij fantaseren is dat niet te zien.’
‘Dat klopt natuurlijk allemaal wel, maar, om maar wat te noemen, wij zijn het al niet gewend om ons ongekleed aan onze kinderen te vertonen.’
‘Het is in Wellingten geen vertoning. En, mams, ik ben achttien, mijn erectie ziet er vast hetzelfde uit als die van paps. Van het die zien ga je niet dood.’
‘Nee, dat niet.’
‘Van die van de graaf ook niet. Hij is wel eh groot geschapen.’
‘O?’
‘Hij heeft een nogal dikke. Ik wil niks intiems met de gravin, maar daar krijg ik wel nog steeds een erectie van. Ze heeft heel grote borsten.’
‘Wat?’
‘Ik schat die van u op een D, die van haar zijn veel groter. Die van Vicky passen heerlijk in mijn handen, één van die van haar geeneens in mijn twee handen.’
‘Michel! Je zit eraan?’
‘Ik leg wat uit. De graaf en zijn vorige vrouw zijn, lang geleden, bij hun huis in de States, begonnen met bloot in de zon te zitten. Ook met vrienden, die dat durfden. Dat waren er niet veel, ze zijn in de States, nog steeds, preutser dan hier. Ze gingen er ook gezamenlijk zwemmen, in hun zwembad. En elkaar dan een beetje strelen. In het water is alles glad, niet zo opwindend, en het is dan aan de kant makkelijker om overal af te blijven. Want handen gaan graag achter ogen aan, naar erecties en borsten en gleuven. Dat is er uiteindelijk de oorzaak van, dat er, toen ze naar hier verhuisden, in de Manor een zwembad kwam. En omdat ze het paradijselijke ook anderen gunden ze, behalve de camping, ook het meertje aan lieten leggen. Bij het meertje wordt er overdag aan de kant niets gestreeld, in de Manor wel, meestal, maar niet altijd, in het zwembad daar.’
‘Ik begin iets te begrijpen.’
‘Dat kan je eigenlijk pas goed als je het meemaakt. Mams, als ik er kom, ga ik naast tante Renee op haar stretcher zitten. We praten gezellig wat, en dan kan ze het niet laten om even aan mijn stijve te voelen. En ik pak dan even een borst van haar of allebei. En Vicky zit naast oom Mark. Die vindt het fijn om even haar borstjes te strelen en over haar doos. Zij streelt dan zijn pikkie even, tot die niet meer op z’n kleinst is. Helemaal omhoog heeft hij liever niet, hij showt eerder al genoeg, vindt hij. Ja, op de helft al meer dan ik of anderen.’
‘Tja. Wat denk je, paps?’
‘Eerlijk gezegd, waarom niet, op vrijwillige basis. En volgens die Wellingten-site had zelfs de koningin niets tegen dat meertje. Ja, het zou wennen zijn. Maar ja, als ik niet de enige ben met een erectie?’
‘Dat kan ik u wel beloven, ik heb er zeker één.’
‘Vrouw, we hebben samen Michel gemaakt. Je hebt hem vroeger gewassen, je kan er toch niets op tegen hebben om ook zijn erectie te zien?’
‘Nee, als je het zo stelt niet. Maar van andere mannen?’
‘Van mij mag je daarnaar kijken. En zelfs een beetje strelen. En naar jou laten kijken, je bent nog steeds de moeite waard. En ik heb al heel wat borsten gezien, maar vast nog geen zo grote als Michel beschrijft. Die zou ik ook wel eens in handen willen hebben.’
‘Paps, dat is interessant, maar niet zo schokkend. Ik heb liever het kontje van Vicky vast, al zitten daar geen tepels op, maar dat is ongeveer net zo groot en glad en stevig. Ik speel een beetje met haar tepels, omdat ik gemerkt heb, dat meisjes dat wel lekker vinden. Alleen, als ik voel dat ze hard worden, laat ik haar los, dan weet ik, dat het haar op begint te winden, dat is niet de bedoeling.’
‘Dan oefen ik wel met het kontje van mams.’
‘Ja, ja. Michel, is een erectie geen teken van opwinding?’
‘Dat ligt iets anders, die krijg ik al zonder dat er iemand aanzit. Meisjes krijgen niet zo gauw harde tepels. Bij de meeste, die ik in het meertje verwende, was er niets van te merken. Nou ja, veel waren er dat niet. Alleen als Vicky er lang niet kwam. Het ging me er niet om, om u wasgoed te besparen, ik vond het vanaf de eerste keer al, en zeker vanaf de tweede keer, want toen deed Vicky het meestal, veel lekkerder om me door een meisje te laten eh legen dan een natte droom te krijgen.’
‘Tjonge. Dat Vicky vrij praat verwondert me niet zo, dat deed ze de eerste keer dat ze hier kwam al.’
‘U gaf me fijn de gelegenheid. Want u begon over zaadlozingen op jonge leeftijd.’
‘Eh ja. Door ons beroep denk je automatisch aan mogelijke nadelige gevolgen. Maar, Michel, jij bent ook vrijer gaan praten.’
‘Tja, als je dat vaak hoort neem je het over. Zeker als het gelijk opgaat met je vrij te kunnen gedragen.’
‘Tja, ik moet er maar niet tegen zijn. Niet tegen wat er bij het meertje gebeurt, en het maar eens, met niet teveel tegelijk, in de Manor te proberen.’
‘Mams, ik zal de normale volgorde in de Manor vertellen. Je kleedt je in de kleedkamer uit en gaat dan naast het zwembad op een stretcher zitten, er zijn er genoeg voor iedereen. U kunt uw benen tegen elkaar houden, totdat u merkt, dat het ongemakkelijk zit en er meer dozen te zien zijn. Paps kan een tijdje een handdoek voor zijn erectie houden. Totdat hij het ook oneerlijk vindt dat hij wél veel ziet. Dan wordt er wat gepraat, zeker als er een bijzondere aanleiding is om er te komen. Dan gaan de meesten het water in. Je kan er zwemmen, dat wordt wel gedaan, of een praatje met iemand of meerderen maken en die strelen. Daarna kan je op de kant nog veel makkelijk overal over praten dan alleen van er bloot zitten en rond te kijken.’
‘Strelen?’
‘Mams, in het water kan je strelen, bevoelen wat je wilt. Als u, bijvoorbeeld, die van oom Mark beet gehad heeft, kan u op de kant makkelijk zeggen, tjonge, wat heb je een dikke.’
‘Dat zou ik in het water misschien al kunnen.’
‘Als u daar de tijd voor heeft, want er wordt dan ook een beetje aan u gevoeld. U kan aanwijzingen geven, of u graag heeft dat er wat meer gedaan wordt of dat het ver genoeg gaat.’
‘O. Doen ze dat? Aanwijzingen opvolgen?’
‘Ze doen wat u wilt. Tante Renee wil graag, dat er niet te voorzichtig met haar borsten gedaan wordt, die kunnen best wat hebben. Ik zal u amper aanraken, meer wordt er door directe familieleden niet gedaan. Vicky bevoelt haar vader en broer ook niet uitgebreid.’
‘O. Nou, amper allemaal te begrijpen.’
‘Dat hoeft ook niet, gewoon doen en laten doen. Mams, de meesten in Wellingten genieten er vanaf hun twaalfde jaar. Veel krijgen er verkering, en kennen elkaar dan al min of meer, in de huwelijksnacht. Dan zijn er geen grote verrassingen en gaat het in bed gelijk veel beter. Echtscheidingen komen er amper voor. Ongewenste zwangerschappen ook niet, dat is allebei hier in de stad wel anders.’
‘Ja. Dat heeft allemaal dezelfde oorzaak?’
‘Iedereen die er voor het eerst over hoort zal wel denken, de verleiding om te gaan vrijen wordt vast erg groot, als je zo veel bloots ziet. Maar zowel jongens als meisjes kunnen zich bij het meertje afreageren, en hebben daardoor minder haast. Ik ook. Ik, wij, hebben het zes jaar volgehouden, zonder veel problemen. Maar we waren het zat, we wilden geen jaren meer wachten. Vicky heeft het geweldig voorbereid, we zijn er feestelijk mee begonnen.’
‘Goed. Ga dan nu maar naar boven, die afspraak kan je later maken.’

Boven kropen Vicky en Michel tegen elkaar aan, in Michels bed.
‘Heerlijk, om mee te beginnen, je stijve tegen mijn doos. Gelukkig deden je ouders niet moeilijk.’
‘Niet moeilijk? Je kon ze zelfs overhalen om mee naar de Manor te gaan.’
‘Jij hielp goed mee.’
‘Ja, ze moesten het niet alleen van jou horen. Ze zouden jou kunnen verdenken van vooringenomenheid, met alles, jij bent in Wellingten geboren en kent er veel mensen. Ik ben daar pas op mijn twaalfde begonnen, durfde dat, en kon het hun aanbevelen.’
‘Ja, je durfde al gauw veel. Morgenavond bij het meertje vrijen?’
‘O. Wil je dat?’
‘Ik wil anderen graag mee laten genieten van dat jij zo’n goede minnaar bent. Die zo enthousiast en vakkundig met me vrijt.’
‘Enthousiast in ieder geval. Zal ik weer?’
Hij grinnikte even.
‘Daar kom je hier toch ook voor?’
‘Ja, nog meer dan voor het vieren van onze verjaardag. Het mag wel anders, hè?’
‘Wat je maar wilt. Hoe? Jij op me?’
‘Nog niet. Zoals nu.’
Ze pakte zijn stijve, trok die van zijn buik af en begon zich erop te duwen. Hij hielp gelijk mee. Al gauw zat hij er helemaal bij haar in.
‘Hè. Lekker geil meisje.’
‘Gretig. En jij dan? Je zag niks, maar had wel een erectie.’
‘Ik voelde je toch? Je borsten tegen me, je haren op je doos. En ik verwachtte al gauw mijn stijve daar tussendoor in je heerlijk passende gleuf te kunnen duwen. Dat ging lekker, hè? Samen?’
‘Ja. Het is ook spannend als ik alleen maar af kan wachten hoe je het gaat doen. Dat mag vaker, maar zo kon ik ook wat doen.’
‘Ja, gretig beginnen. Oh, wat is het weer lekker, je zo helemaal om me heen.’
‘Ja, wel een beetje strelen, om goed te voelen dat je er helemaal in zit.’
Ze begon weer zelf, met zich iets terugtrekken en zich weer tegen hem opduwen.
‘Oh, lekker. Beweeg jij het meest, ik probeer mijn stijve stil te houden. Maar als ik kom lukt dat vast niet.’
‘Nee, leef je dan maar uit, om zo lekker mogelijk te spuiten.’
Dat deed hij.

‘Wat deed je lekker mee, gretig meisje.’
‘Mmmm. Beetje woest, hè?’
‘Ja, zo samen wel. Ik schoot er een keer bijna uit.’
Ze giechelde even.
‘Ja, maar ik was sneller dan jij, ik kwam gelijk sneller naar voren.’
‘Ja, je kan je gleuf lekker bewegen.’
‘Het was anders dan eerder, maar ik vond het geeneens veel lekkerder, jij kan je stijve zo goed bewegen.’
‘Kom je zo op me? Dan mag jij alles doen.’
‘Ja, dat durf ik nu zeker.’
‘O. Eerder niet?’
‘Het leek me niet zo normaal.’
‘Denk je soms aan wat tante Renee bij oom Mark deed?’
‘Ja. Wat die twee meiden deden om oom John te verleiden vond ik ook niet normaal, maar wel natuurlijker. Je aanbieden. Zeg, word ik gretig als ik mijn benen van elkaar doe, of doe ik mijn benen van elkaar als ik gretig word?’
Hij grinnikte.
‘Dat laatste, denk ik.’
‘Ja. Maar pas bij jou, hoor. En bij het meertje niet.’
‘Nee, daar ben ik je dankbaar voor. Je liet me soms even genieten, maar je was nooit uitdagend. Dat was ook niet nodig, ik wilde toch graag met je het water in.’
‘Ja. Voor jij er kwam was ik niet zo gretig. Ik vond het wel interessant, wat ik met jongens kon doen, en lekker als ze het bij mij goed deden. Maar dat hoefde ik niet zo vaak, dus daagde ik ze niet uit.’
‘Mij de eerste keer op je kamer al niet. Dat ging zo fijn, dat het geeneens in me opkwam om aan je te komen.’
‘Ik was natuurlijk voorzichtig. Met een handdoek bijdehand, want ik wist wat mijn vader gebeurd was.’
‘O. Ja. Goed van je. Ik kan me dat van je vader voorstellen. Maar op één of andere manier wond je me toen niet op.’
‘Nee, dat wilde ik niet. Toen.’
Hij grinnikte.
‘Ja, nu ben je, in bed, een heerlijk geil meisje. Sorry, gretig.’
‘Ach, net zo gretig als jij, toch?’
‘Ja, vast. Schat, alles met ons gaat geweldig, we hebben nooit onenigheid, maar je snapt vast wel, dat ik ons vrijen het lekkerste van alles vind.’
‘Ik ook. Zal ik op je komen zitten?’
‘Ik heb nog geen stijve.’
‘Dan help ik wel. Ga op je rug liggen.’
Hij deed het, ze ging wijdbeens op zijn benen zitten en nam zijn zak in een hand.
‘Ik ga je ballen masseren en je pikkie omhoog pijpen. Niet tot het eind, hoor, als hij stijf is laat ik me erop zakken.’
‘Ja, gretig vrouwtje van me.’
‘Ik wil weer zo graag voelen dat je me stukje bij beetje opvult, ik zal net als daarnet weer gaan strelen.’
Ze boog zich voorover en nam zijn pikkie in haar mond. Al gauw liet ze hem los en schoof wat naar boven.
‘Hij werd snel weer stijf, je hebt er ook vast zin in.’
‘Ja. Berijd me, schat.’
Ze wilde het voorzichtig doen, maar tot haar, en zijn, verbazing ging hij er moeiteloos in één keer in. Ze giechelde.
‘Alsof je maar een dunnetje hebt. Dat was niks, hè? Het streelde geeneens. Ik denk, dat ik te wijdbeens zit. Zal ik op je komen liggen?’
‘Ja, graag. Dan voel ik ook je borstjes weer. Ik kan je gewicht wel hebben, denk ik.’
Ze probeerde het.
‘Ja, lekker, schat, je bent me niet te zwaar. Ik zet hem wel overeind.’
Na even zoeken naar de juiste positie liet ze zich weer op hem laten zakken.
‘Ja, nu voel ik je weer. Nu past het weer precies. Het streelt weer. En ik voel me weer volgestopt worden. Ja, helemaal erin. Oooh, lekker, hè?’
‘Ja, mijn eikel is nu wel bloot. Oooh, streel, alsjeblieft.’
Ze begon, maar stopte er al gauw mee.
‘Michel, ik vind het maar niks. Sorry, maar het lukt me niet om zo te bewegen dat ik het net zo lekker vind als wanneer jij het doet.’
Hij gromde, rolde hun beiden om tot hij bovenop lag en leefde zich uit, waarna hij zich naast haar liet vallen.
‘Oei. Niet te wild, schat?’
‘Net niet. Tjonge, je was enthousiaster dan ooit.’
‘Nou ja, na zo’n wat rare aanloop wilde ik het graag goed doen. Voor mijn gevoel begin ik het nu te leren, om het op z’n lekkerst te doen. Ik denk, dat ik er eerder te veel bij nadacht, hoe het moest. Ik vraag me nu wel twee dingen af. Één, of ik niet te hard tegen je aan ram, twee, of ik er niet te snel uitga.’
‘Één, nee, lekker. Een soort masseren van mijn doos, tussen het strelen door. Twee, je zal zelf ook wel voelen dat je stijve daarna vrij snel kleiner wordt. Dan is, grof gezegd, voor mij de lol er wel af. Ik heb liever dat je er vóór ons klaarkomen langer inzit dan daarna.’
Hij grinnikte.
‘Wat ben je weer heerlijk direct. Ja, erna voel ik dat natuurlijk ook, en dan ben ik wel aan een pauze toe.’
‘Natuurlijk, je spant je nogal in. Als je het wat rustiger aan zou doen zouden we ook wel klaarkomen, hoor. Maar blijf het maar onnadenkend doen. Dan gaat het vast op een natuurlijke manier het lekkerst.’
‘Ja. Ervoor er langer inzitten zou ik ook wel willen, maar dat red ik niet. Minder strelen is niet op z’n lekkerst, voor mij, alleen dan zou ik niet zo snel komen. Willen komen, eigenlijk, je zal wel gemerkt hebben dat ik dan eh nog wat woester word.’
‘Geweldige man, je timing is perfect. Ik dacht in het meertje al nooit, schiet eens op of niet zo snel. Ja, de aanloop zou wel langer mogen duren, maar na niet al te lang wil ik ook klaarkomen. En dan zorg je ervoor. Zo geweldig.’
‘Fijn. Vind je het niet erg, dat het net eerst niet zo goed ging?’
‘Nee, ik vraag wel een keer aan tante Renee hoe het moet. Als ze zich dat nog kan herinneren. Want het is haar ooit wel gelukt, met oom Mark. Terwijl die nog niet zo’n dikke had.’
‘Misschien vindt ze het niet zo fijn om daaraan herinnerd te worden.’
‘Ze zal wel zeggen, dat het niet had mogen gebeuren, maar dat het wel een feestje was. Ze liet hem op die manier wel komen, dus moet het mogelijk zijn. Totdat ik weet hoe dat moet het maar niet meer zo proberen. De andere manieren waren fijn en lekker genoeg. Vooral als jij het meeste deed, vond ik.’
‘Tja, tot nu toe kwam ik dan het lekkerste. Als ik me tegen je aan kon duwen, zo intiem mogelijk.’
‘Ja. Ik ben blij dat we het eens zijn. Eh voel je je weer leeg?’
‘Eh niet helemaal, denk ik.’
‘Zullen we lekker tegen elkaar gaan liggen? Tegen elkaar bewegen? Wrijven, stelen, ook met onze handen lekker aan elkaar voelen?’
‘Ja. Lekker.’
‘En dan, als je weer kan, voorzichtig gaan vrijen. Niet enthousiast, jij, langzaam en voorzichtig. Om eens te proberen wat we dan voelen. En als je komt niet proberen om zo hard mogelijk te spuiten, maar het vanzelf laten komen.’
‘Als je wilt.’
‘Zie je er niets in?’
‘Ik dacht, dat ik me natuurlijk bewoog.’
‘Ja, om, sorry, te neuken. Laten we eens op de gevoelige toer gaan.’
Ze vrijden heel voorzichtig.
‘Sorry, schat. Het streelde zo geweldig, dat ik weer veel sneller dan ik wilde klaar wilde komen.’
‘Ik ook, hoor. Hoe was het, zonder wipjes tussendoor?’
‘Ik moest wel wat moeite doen om stil te blijven liggen. En het voelde aan als me in je leegpompen.’
‘Ik voelde het niet zo duidelijk. Wip er voortaan maar weer bij. Dan hoor ik niet alleen tussendoor aan je gekreun dat er weer een lading gaat, dan voel ik ook beter dat je me die wilt geven. Met je doorduwen.’
‘Graag. Dit was meer vrijen dan neuken, hè?’
‘Ja, voortaan er maar tussenin. Ik bedoel, graag aan het eind enthousiast, maar in het begin langzamer strelen. Ben je nu leeg?’
‘Ik denk het. Het pompen, de krampen, hielden nu niet in één keer op, het werd langzaam minder. Ik voelde steeds minder duidelijk dat er een lading door mijn stijve ging. Je kon mijn stijve langer masseren, met jouw krampen, dat was ook lekkerder. Je masseerde er daardoor vast nog wat meer uit. Maar alles bij elkaar zal het niet veel geweest zijn.’
‘Maar wel de derde keer. Ik ben erg tevreden over je.’
‘Je hebt het ook aan jezelf te danken, lekkere en gretige meid. Het is zo’n eh feest, mijn stijve in je te duwen en te voelen dat je hem graag wilt.’
‘Ja, vooral als jij het meeste doet. Dat streelt het lekkerst. Ik vind, dat je nooit zou moeten vrijen zonder eerst te scharrelen. Ik vond het al fijn, je stijve in mijn hand te voelen en hem strelen. Maar in me is het veel lekkerder dan je vinger. Je zien spuiten is prachtig, maar in me vind ik eh geiler. En tegelijk klaarkomen is natuurlijk het einde.’
‘Na drie keer op een avond zeker, voor vandaag. Erg?’
‘Nee. Het was prachtig, heel fijn, heel lekker. Je zal wel aan rust toe zijn.’
‘Ja, maar met tegenzin. Ik zou het wel ieder uur willen.’
‘Ik ook.’
‘Jij zou het misschien kunnen. Die rust moet ik ook hebben om weer zaadjes te maken.’
‘Ja. Voor morgenavond, bij het meertje, hè?’
‘Als je wilt.’
‘Ik wil graag laten zien dat je zo enthousiast vrijt. Ik denk, dat je er meer werk van maakt dan anderen.’
‘Misschien spartel jij ook meer dan anderen. Als er daar meer het doen, kan je daar achterkomen. Schat, het kan mij eigenlijk niet schelen als er naar ons gekeken wordt. Ik vond het altijd lekker, als ik het water in kon lopen, zonder handdoek voor mijn stijve.’
‘Exebitionist!’
‘Ik vond het het natuurlijkst. Zo mag ik ‘s avonds bij het meertje ook lopen. Je zou ook kunnen showen hoe ik spuit.’
‘Alleen als ik het zelf niet kan hebben. En Tom zou een betere show kunnen geven. Om het maar niet over mijn vader te hebben.’
‘Nee. Eh zullen we weer heerlijk in elkaars armen gaan slapen?’
‘Ja. Jij een hand op een borst, ik houd je pikkie of je ballen vast.’
‘Ik niet je doos?’
‘Nee, dan zitten onze armen elkaar in de weg.’
‘Goed.’
Zo vielen ze in slaap.

 Achttien en twee dagen

‘Hoe vind je het, Vicky? Voor jou zal het niet zo veel verschil maken, je liep hier altijd al bloot.’
‘Ja, dat blijft hetzelfde. Maar eindelijk zie ik wat ik altijd al wilde zien. Ik vond het niet natuurlijk, dat erecties op de kant verstopt moesten worden. Ik vind het schitterend, die mooie palen, van schuin naar beneden hangend tot zo eh fier recht omhoog. En fijn, dat je die van jou ook durft te laten zien.’
‘Nou ja, ik wist wel, dat die een normale maat heeft.’
‘Ja. Laten we daar gaan zitten. Bij Crystal en Tom.’
Ze zeiden die gedag en werden welkom geheten.
‘Wat fijn nu, Crystal. Ik zei net tegen Michel al, ik vond het altijd onnatuurlijk, dat erecties verstopt moesten worden. Je mocht eraan komen, onder water, maar dan zag je ze niet zo goed.’
‘Je weet wel, onder water is alles glad, dan is het niet zo opwindend.’
‘Theoretisch misschien. Hooguit duurt de aanloop dan wat langer.’
‘Dat zal je nu wel weten.’
‘Ja, dat eh strelen is nu veel lekkerder. Droog, bloot op, tegen, om, in bloot.’
‘Ja. Je zal nu nog beter snappen, dat ik blij ben dat Tom van die grote ballen heeft.’
‘Ja, maar ik ben niet jaloers op je, hoor. Tot nu toe eh kom ik klaar als ik Michel voel komen. Vaak en duidelijk genoeg. En heerlijk enthousiast.’
‘Fijn. Zijn wij wel eens in het water geweest, Michel? Nee, hè?’
‘Nee. Het leeftijdsverschil was te groot. En jij had Tom.’
‘Ja. Wat laat, maar we halen het in. Net als je ouders, hè, Vicky?’
‘Dat hadden ze al gauw, door de grote ballen van paps. Maar ze gaan gewoon door.’
‘Ja, vast. Zeg, Michel, je zal normale ballen hebben, je stijve lijkt me erg strak tegen je buik te zitten.’
Michel keek even naar Vicky. Toen die knikte schoof hij naar Crystal.
‘Voel alsnog maar.’
Ze deed het, ze bevoelde eerst zijn zak, toen zijn stijve.
‘Ja, normale ballen. O. Wat een harde stijve.’
‘Ja, maar niet te hard. Ik heb er geen problemen mee. Ik kon altijd lekker met mijn doos tegen hem oprijden, of andersom, hij kon er onmogelijk per ongeluk inschuiven.’
‘Er gaan verhalen, dat jongens het wel eens proberen, als hij halverwege aan het omhoogkomen is.’
‘Dat zal wel. Michel heeft nooit wat geprobeerd of ergens op aangedrongen. Maar hij is op hints of vragen van mij gelukkig steeds wel ingegaan. Ook, toen ik hem op onze achttiende verjaardag vertelde, dat ik alles voorbereid had om gelijk te gaan vrijen. Ik wilde niet, dat het de eerste keer hier gebeurde.’
‘Nee, natuurlijk niet. Een privéfeestje, hè?’
‘Ja. Het ging nog fijner dan ik verwacht had. Ten eerste, de eerste keer ging het met een maar net voelbaar hindernisje.’
‘O. Fijn. En ten tweede?’
‘Ik had verwacht, dat Michel wat eh onhandig zou zijn. Al kwam er alleen maar een hand aan te pas om zijn stijve wat van zijn buik af te trekken, anders kon die er niet bij me in. Maar daarna was hij zo goed. Aan de ene kant voorzichtig, aan de andere kant zo enthousiast. Hij eh bereed me geweldig, alsof hij het vaker gedaan had.’
‘Nou, de bewegingen die jongens moeten maken, als ze bovenop liggen, lijken me aangeboren.’
‘Ja. Andersom vond ik het niet zo’n succes. Dat is vast bij meisjes niet aangeboren. Als hij het doet vind ik het lekkerder. En dan voel ik het ook beter als hij klaarkomt. O. Jij vast helemaal.’
‘Tja, ik kan hun enthousiasme niet vergelijken, Tom kom natuurlijk langer klaar dan Michel.’
‘Ik vind dat lang genoeg, want tot nu toe, als ik al niet van dat lekkere gestreel kom, kom ik het wel van zijn klaarkomen. En van denken, als ik wat grof mag zijn, ik word geneukt en volgespoten.’
‘Als je met z’n tweeën bent kan je dat ook wel zeggen. Of als er alleen goede vrienden bij zijn. Toen we nog niet zo lang ge- trouwd waren, kwamen Johnny en Renita een keer langs, om naar ons bungalowtje te kijken. Door wat we ze vertelden, natuurlijk over onze huwelijksnacht, kregen ze zin om te vrijen en deden het voor onze neus, op ons grasveld. We konden heel goed zien, dat de stijve van Johnny tegen Renita’s gleuf drukte en die precies om die stijve ging passen. En dat ze klaarkwamen. Een beetje onbegrijpelijk, dat zo’n grote paal helemaal in zo’n klein meisje past.'
'Die dikke van oom Mark past ook in tante Renee.'
'Hij had nog niet zo'n dikke, toen ze hem voor het eerst pakte. Ze heeft wel eens verteld, dat het niet te snel moet, dan is er tijd om wat op te rekken en past hij er precies in. Tom en ik konden het niet laten om, na Johnny en Renita, het ook te doen. Ze konden aan de bewegingen van Tom zien, dat hij vaker spoot dan Johnny.’
‘Tja, zien vrijen doet vrijen, hè? Ik zie ze het, wat verder weg, ook doen.’
‘Zou je het hier al durven, Vicky? Ik aarzelde toen even, om al mee te laten kijken.’
‘Voor mezelf aarzel ik ook. Maar ik zou anderen graag mee laten genieten van het zien hoe goed en enthousiast Michel wipt en klaarkomt.’
‘O. Zou je dat durven, Michel?’
‘Het belangrijkste voor mij is, vaak bij Vicky zijn. Ik had er vroeger niet op gerekend, dat er voor mijn trouwen meer mogelijk zou zijn. We hebben het tot onze achttiende zonder vrijen gered, natuurlijk door hier in het water af te kunnen reageren. Maar we wilden er niet mee wachten tot we getrouwd waren, dat duurt nog jaren, door mijn lange studie. Verder, het kan mij niet schelen dat er bij ons vrijen toegekeken wordt, ik ben dan alleen maar bezig om ons zo veel mogelijk te laten genieten.’
‘Jullie snappen vast, dat Michel niet alles alleen maar voor zichzelf voor het lekkere doet. Jullie hebben gezien, dat hij een gevoelige kant heeft, dat hij huilde toen ik, na onze vijftiende verjaardag, verkering met hem wilde. Bij ons vrijen ramt hij er niet maar wat op los, hij doet meer zijn best dan wat ik dacht dat er mogelijk was, om het voor mij ook zo lekker mogelijk te laten zijn. Onder andere, door zo duidelijk te laten merken dat hij eh aan het spuiten is. Zelfs als ik al eerder, wat ik zei, door zijn geweldige gestreel, gekomen ben, kom ik dan weer klaar.’
‘Ik ken dat. Ik merk het in ieder geval aan Toms heftige gekreun, zo vaak, als hij zijn ladingen loost.’
‘Wil je weer, liefje? Ik wil er graag nog wat kwijt.’
Crystal liet zich gelijk op haar rug vallen en spreidde haar benen. Tom dook op en met zijn niet omhoog maar vooruit staande stijve in haar en ging wippen.
‘Een mooi gezicht, hè, Michel, zo’n op en neer gaande blote kont. Je weet dan, dat er aan de voorkant een stijve zit, waarmee hij zo lekker mogelijk in een gleuf pompt.’
‘Ja. Wij ook? Of even wachten?’
‘Als het kan even wachten. Dan weet ik beter, wat er straks bij ons te zien is.’
‘Kom dan tussen mijn benen zitten, met je rug tegen me aan. Dan kan ik je borsten lekker masseren.’
Ze deed het, hij zijn deel.
‘O. Spuit hij nu, denk je?’
‘Ja. Drie. Vier. Vijf. Hij wipt nu vast alleen voor Crystal door, ze zal nog niet helemaal klaar zijn. Nu wel.’
Tom rolde naast Crystal. Die ging zitten en grinnikte.
‘Wat een timing, hè? Zodra hij weer kon.’
‘Ja. Hè. Weer heerlijk. Een geweldige beloning, lang te kunnen lozen, na de inspanning om ons klaar te laten komen.’
‘Voel je het goed gaan?’
Tom ging ook zitten.
‘Komen al, Vicky. En gaan, vooral als ze door haar krampen in mijn stijve knijpt. Dan voel ik het er nog harder uitspuiten.’
‘Ik mag het graag zien, als ik hem met een hand help, als hij het in me niet kwijt kan. Ja, als ik gelijktijdig wat knijp spuit hij meters weg. Ik moet wel goed mikken, om het op de handdoek te laten komen, niet op het gras.’
‘En in het water? Over het water?’
‘Nee, zeg, ik wil die lekkere stijve alleen maar voelen als hij droog is. Niet zoals vroeger, nat en glibberig.’
‘Dat is hij nu ook.’
‘Ja, maar de handdoeken zijn er ook voor om ze af te drogen. Dan kan je ook een beetje pijpen, om hem wat sneller weer omhoog te krijgen.’
‘Dat was hij geeneens helemaal, toen hij op je dook.’
‘Maar er wel gelijk helemaal in, net stijf genoeg. Maar ik voelde hem gelijk dikker en stijver worden, na een paar wippen zat ik al weer lekker vol.’
‘Michel, als je wil, ik help je erin.’
‘Ja, graag, mijn gretig vrouwtje, ik wil niet achterblijven. Hooguit met een keer minder spuiten.’
Vicky ging op haar rug liggen en spreidde haar benen. Michel dook op haar, werd erin geholpen en ging wippen.
‘Tjonge, wat is hij enthousiast, Tom. Hij heeft zijn benen wat verder uit elkaar dan anderen die ik heb zien vrijen. Ik weet niet wat voor effect dat heeft, afgezien van dat je zijn ballen ziet schommelen.’
‘Als je je een beetje bukt, zie je zijn stijve in haar gleuf pompen.’
‘Ja. Hij wisselt nogal af. Korte slagen, lange slagen. Dat hij er niet uitschiet. O. Nee, dan komt Vicky omhoog, om dat te voorkomen. Ze schijnt dat te voelen.’
‘Nou, dat niet alleen, zo te zien. Als hij zijn stijve er helemaal induwt lijkt hij me nogal door te drukken.’
‘Alles bij elkaar, het lijkt me geen liefdevol vrijen, maar lekkerrr neukennn.’
Michel gromde even.
‘Crystal! Als je dat vindt, denk je vast soms ook zo.’
‘Ja. Jij niet?’
‘Ja, als ik voel dat ik ga komen. En jij ook erger gaat hijgen. O. Hij is nu vast aan het spuiten. Hij duwt alsof hij er nog verder in wil. Wip, wip, drie. Wip, wip, vier. Nou, Vicky kronkelt ook lekker.’
Michel rolde naast Vicky, die ging zitten.
‘Ik blijf nog even liggen. Uithijgen. Je raadde wat ik dacht, Crystal.’
‘Nou ja, je maakte er nogal werk van. Enthousiast is wat zwak uitgedrukt.’
‘Nou ja, Vicky windt me ook zo op. Daarom krijg ik ook zo’n harde bij haar. En als ik voel hoe ze reageert, als ik begin met wippen, word ik helemaal eh geil. En wat wild.’
‘Tja, ze schijnt je goed aan te voelen. Ze voorkomt ook, dat je er in je enthousiasme uitschiet. Drukt hij je niet plat, Vicky, als hij klaarkomt?’
‘Nogal, maar dat kan me niet schelen. Tot nu toe lag ik dan toch ook klaar te komen. Maar eh, had ik gelijk? Is er van mee te genieten?’
‘Ja, zeker. Een voorbeeld voor anderen, om wat meer te doen dan, vanaf het begin tot het eind, met hetzelfde tempo steeds even grote wippen te maken. Ik kan niet helemaal stilliggen, als ik er een lading aan voel komen, dan moet ik korte wipjes maken.’
‘Als je het maar allebei lekker vindt. Eigenlijk een zielig gezicht, hè, Crystal, die kleine, slappe pikkies.’
‘Alsof ze, gelukkig tijdelijk, nog geen twaalf zijn. Ik ben niet zoals tante Renee ooit was, maar ik zat in het zwembad in de Manor voor mijn twaalfde ook wel graag aan jongetjes. En, zelfs als ze nog geen stijve konden krijgen, ze genoten daar toch van.’
‘Michel heeft dat niet meegemaakt, ik wel. Ik genoot er dan van, dat een meisje het de moeite waard vond om die in haar hand te nemen en hem een beetje te masseren. Jullie kennen het verhaal wel, net voor mijn twaalfde verjaardag mochten een paar oudere meiden en Crystal proberen mijn halfstijve pikkie helemaal omhoog te krijgen. Tja, voor mij en die drie een paar fijne weken. Ik werd op een middag of avond zo vaak afgetrokken als het kon en ik leerde vingeren en ze klaarlikken. Dat klaar- likken heb ik jaren niet meer gedaan, hier mag het, maar ik doe het niet. Net zoals Crystal mij hier alleen maar op een handdoek laat spuiten als ze ongesteld is.’
‘Ik weet, dat mijn ouders wel eens niet vrijen als het wel kan. Van de zes keer dat mijn vader kan, doen ze het dan één of twee keer anders.’
‘Crystal heeft me toen een keer van het balkon af de tuin in laten spuiten, omdat ik mijn vader na wilde apen. Ik had het gezien. Maar ik spoot toen nog niet zo veel en zo ver.’
‘Nee, maar toch indrukwekkend, wat er uit dat jongetje met zijn niet helemaal stijve pikkie kwam.’
Ze grinnikten alle vier.
‘Mijn ouders hebben hier een keer gezien, dat jullie moeder jullie vader hier over het water liet spuiten. Zeer indrukwekend, zes stralen meters ver.’
‘Wat weten jullie toch veel. Zelfs over ouderen.’
‘Ja, Michel, omdat wij, als we oud genoeg zijn, het ook mogen horen als ze het weer eens over zulke gebeurtenissen hebben. Om ook mee te genieten. En leren wat er allemaal mogelijk is. Die meiden mochten mij toen helpen, dan hoefde ik dat mezelf niet. Van zaadlozingen hoorden er twee te genieten. En, als het zo uitkwam, daar anderen van mee te laten genieten.’
‘Zoals die twee daar, op zijn hondjes, hè?’
‘Ja. Wij ook, zo meteen? Dat hebben we nog niet geprobeerd.’
‘Dat lijkt me niks. Dan kan je je niet lekker tegen me aandrukken, je zou me alleen maar optillen.’
‘Tom neukt me wel eens tegen het aanrecht op. Eh, wat zijn jullie verdere plannen?’
‘O. Daar heb ik niet over nagedacht, de laatste tijd. Michel vast ook niet, die moest vorige week examen doen. Jaren geleden wisten we nog geeneens zeker wat we wilden worden. Michel arts of musicus. We zijn we bij de dokter gaan informeren naar medische opleidingen. Hij adviseerde voor Michel huisarts en vertelde hoe lang dat zou gaan duren. Voor mij, huisarts- assistente, als ik niet zo lang wilde studeren. Dat kon in twee jaar. Dan zou ik later Michel kunnen helpen. Als hij musicus zou worden niet, ik speel een beetje gitaar, meer zou niets worden. Een paar weken later moesten we op de Manor komen. Oom Mark had gehoord, dat we bij de huisarts geïnformeerd hadden. Waarschijnlijk rechtstreeks van mijn vader. Jullie weten wel, dat ze meestal wat via hun personeel en dan mijn vader wat horen. Mijn vader vertelt, wat hem nuttig lijkt, aan oom Mark, of vroeger, soms aan mijn moeder, als die kon helpen.’
‘Ja, zo ging en gaat dat. Tante Simone schijnt vroeger zelf wel het dorp ingegaan te zijn, om tegen zich aan te laten praten door wie dat maar wilde. Tante Renee doet dat liever niet, iedereen weet toch allang hoe de Manor op de hoogte gehouden wil worden.’
‘Ja, vroeger via mijn moeder, daarna via de beheerder van de huizen of via ander personeel. Oom Mark had een dieper eropingaand gesprek met de dokter gehad. Met als uiteindelijk resultaat, dat ik van de zomer, na mijn examen, de dokter kan gaan assisteren.’
‘Oh, fijn.’
‘Ja. En Michel kan over vijf jaar drie jaar lang zijn stages bij hem doen.’
‘Ook fijn, natuurlijk. Dan zie je hem vaak.’
‘Ja. Maar er is meer. Oom Mark zou op tijd het huis van de dokter laten verbouwen, zodat Michel en ik er ook zouden kunnen wonen. En de huur met de dokter delen. Ik ben laatst bij de dokter geweest. Natuurlijk voor de pil. Hij vroeg wel hoe het met mijn studie ging, maar had het niet over een verbouwing. Ik zag er ook niets van. Ik durf er oom Mark niet naar te vragen.’
‘Dat snap ik wel. Maar wat is, op tijd?’
‘De zoon van de dokter is bijna klaar, met zijn stages bij hem. Hij gaat weg, de dokter niet opvolgen, omdat zijn verkering niet in een dorp wil wonen. Maar niet alleen dat huis zou verbouwd kunnen worden, Michel zou de dokter op kunnen volgen, als hij helemaal klaar was. Maar oom Mark heeft dat zo’n jaar of drie geleden gezegd. Ik durf hem er niet aan te herinneren.’
‘Tja, dat is nogal wat, alles bij elkaar. Maar net iets voor hem, om dat te regelen. En tante Renee kennende, als voorwaarde dat jullie niet voor jullie achttiende zouden gaan vrijen, hè?’
‘Het is zo niet letterlijk gezegd, maar het kwam er wel op neer. We hebben het ook niet gedaan. Michel heeft het nooit geprobeerd en er nooit om gevraagd. Hij wilde sowieso niet eerder. Omdat hij dat af en toe wel eens zei, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem te verleiden, dat zou hem of mij of allebei ons levenlang dwars kunnen blijven zitten. Maar ik wilde het wel wat eerder.’
‘Ach ja, ik wilde het met Tom al toen hij twaalf was en ik vijftien. Hij was zo lief, zo goed en spoot zo mooi en veel uit zijn halfstijve pikkie. Je weet hoe het gegaan is. Jij, jullie hebben het dus kunnen rekken tot precies op jullie achttiende verjaardag?’
‘Ja. Tijdens mijn voorbereidingen heb ik met mijn ouders gepraat. Mijn moeder zei, je gaat hem niet verleiden, hij wil toch wel, maar begeleiden, om het goed te laten verlopen. Ja, zo ging het ook. Feestelijk.’
Tja. Wat betreft oom Mark, ik denk niet, dat hij het vergeten is. Anders, tja, dan moet je toch een gesprek die kant op zien te leiden.’
‘Ja, maar ik wil hem niet in verlegenheid brengen. Hij is zo lief, ik wil niets verpesten.’
‘Dat gebeurt niet gauw. Jullie hebben toch jullie woord gehouden? Dat is voor hem, en tante Renee, heel belangrijk.’
‘Ja. Maar toch.’
‘Niet zo somber. Alles kan toch nog?’
‘Ja, dat wel.’
‘Michel?’
‘Eh ja. Dank voor je steun, Crystal. Ik durf zeker bij hun niets.’
Crystal grinnikte.
‘Wel wat. Ik geniet altijd mee, als er in het zwembad een jongen voor tante Renee staat en ik die haar borsten zie masseren. Ze zijn dan zeker niet te voorzichtig. En ze laten haar ook genieten van met hun ballen en pikkies spelen, al is dat niet te zien. Zoals oom Mark het wel lekker vindt als er kleine handjes met zijn dikke spelen. Meestal twee er omheen. Dat vinden ze dank genoeg, voor hun gastvrijheid en eventuele hulp.’
‘Ja, ik weet het. Vicky?’
‘Ik kan niet meer doen dan via mijn vader een gesprek aanvragen en er het beste van hopen. Ik wil nu naar huis, ik ben niet in de stemming voor wat dan ook, hier.’
Michel en Vicky namen afscheid en vertrokken.

 Achttien en twee weken

Vicky en Michel gingen bij het zwembad in de Manor op de plek zitten, waar ze eerder gezeten hadden, de ouders van Michel naast elkaar op een stretcher.
‘Hartelijk welkom. Vicky hoort natuurlijk al vanaf haar geboorte bij onze vrienden en kennissen, omdat haar moeder onze liefste vriendin was, en is, sinds we haar leerden kennen, als bruid van onze butler, en ze jaren voor ons gewerkt heeft. En natuurlijk omdat ze de dochter van onze butler Thomas is. Melvin, Odette, bekend, met de geschiedenis van ons dorp?’
Melvin knikte.
‘We hebben jullie site bekeken, Mark.’
‘Als jullie dat net zo goed gedaan hebben als Michel weten jullie al aardig wat. Michel had hem al snel zo goed als uit zijn hoofd geleerd, zei Vicky. Sinds Michel eh serieus met haar omging hoort hij ook bij onze kring. We stellen aan zo’n omgang geen zware eisen, de jeugd heeft er vaak zelf al moeite genoeg mee om die een naam te geven. Soms wordt er lang geaarzeld voor ze het verkering durven, willen noemen. Ja, Vicky, ik heb het met mijn eigen kinderen al meegemaakt. Vriendje kon al gauw, maar verkering klonk zo serieus. Het is ook lastig om zo’n stap te zetten, als de gevoelens voor elkaar niet stapsgewijs maar geleidelijk toenemen. Ja, Michel, bij een liefde op het eerste gezicht wil je natuurlijk direct verkering. Goed. We vinden het altijd ook fijn, om met de ouders van onze jonge vrienden kennis te maken. Om, als het nodig is, hun van onze goede bedoelingen te overtuigen.’
‘Dat is niet nodig. Wij zijn ook dankbaar voor jullie hulp, bij de opvoeding van Michel.’
‘Goed. Het is fijn om zoiets te doen. Er gaan veel deuren voor ons open, door onze familienaam, maar we zijn ook blij, dat die dan vaak open blijven. Op de site staan genoeg voorbeelden, en onder onze vrienden zijn er nog meer bekend. Maar we hebben meer redenen waarom we die ouders graag willen zien. We nemen aan, dat de jeugd thuis wel wat verteld, maar we willen die ouders ook graag in de gelegenheid stellen om er zich ook zelf van te overtuigen hoe we hier en in het dorp met elkaar omgaan.’
‘Het eerste wat ik gedaan heb, toen Michel voor het eerst over het meertje vertelde, was mijn collega dokter in het dorp bellen. Ik kon het amper begrijpen, maar die stelde me gerust. De jeugd was er heel gezond bezig. Sinds de komst van het meertje was het aantal ongewenste zwangerschappen heel snel gedaald, naar zo goed als nul. Het aantal echtscheidingen daalde wat langzamer, maar ook tot zo goed als nul, per jaar. Uitzonderingen blijven natuurlijk voorkomen, maar dat zijn wel erg domme mensen, die weinig contact met anderen hebben en geen advies of hulp willen of zoeken. We maken dat in onze praktijken niet mee, maar we horen er van collega’s wel over.’
‘Daar horen we straks graag nog wat meer over. Van de jeugd uit het dorp, zeker van Vicky, weten we meestal meer af dan van Michel. Ik zeg maar, onze jeugd, treft het dat ze hier geboren zijn. Het belangrijkste voor ze is, dat ze bij het meertje kunnen genieten, en als ze er oud genoeg voor zijn er af kunnen reageren, wat moeilijkheden tijdens hun puberteit voorkomt. Ze voeden elkaar op, controleren elkaar in ieder geval. Ze leren elkaar meer dan normaal kennen, voor er getrouwd wordt, wat verrassingen en dus moeilijkheden voorkomt. Simone heeft gelukkig de eerste jaren nog meegemaakt. Alles kwam door haar instelling. Die verbaasde mij, geboren Amerikaan, natuurlijk, maar ze stak me al snel aan.’
‘Je bent geen Engelsman?’
‘Nu wel. Zodra ik hier kwam wonen heb ik me laten naturaliseren. Dat ging probleemloos, omdat mijn voorouders Engelse Wellingtens zijn.’
Hij grinnikte even.
‘Onze eerste butler, Thomas, was de vader van de huidige butler, die heet ook Thomas, en de schoonvader van Tamara. Die eerste was een ouderwetse Engelsman met, wat ze noemen, een stijve bovenlip. Desondanks zijn we zo vrij gebleven als we door Simone in de States geworden waren. Als ik even erg vrij mag zijn, met de stijfheid van de huidige butler, die zijn vader opvolgde, zijn we wel tevreden, Tamara zeker. En al onze vrouwelijke vrienden en kennissen genieten mee, als ze die zien. Zoals ook met die van Michel en ze met die van jou zouden genieten, Melvin. Zoals meerdere mannelijke vrienden en kennissen al genoten hebben van de mooie vormen van Vicky en van die van jou zouden genieten, Odette. Respectievelijk Renee en ik doen dat nu al. Als jullie me kunnen volgen.’
‘Ja. Jullie schokken ons natuurlijk toch wel. Nogal vrij elkaar benaderen, aanraken, snapten we redelijk snel, Michel en Vicky hebben hun best gedaan om ons dat uit te leggen. Maar ook zo open praten verrast nogal.’
‘Ja, natuurlijk. Nou, dat was min of meer een officieel welkomstpraatje. Laten we maar even in het water gaan spelen, dan praat het daarna makkelijker.’

In het water werden Melvin en Odette weer geschokt, maar ze gingen meedoen.

‘Tjonge. Ja, als ze dit in het meertje ook doen, kan ik me voorstellen dat ze dan nog verder gaan en, wat jullie noemen, afreageren. Als ze boven de twaalf zijn.’
‘Dat doen ze, als ze willen en mogen. Alles gaat op vrijwillige basis. Hier wordt er zelden, en dan nog per ongeluk, verder gegaan. Voor noodgevallen liggen er handdoeken. Goed. Vicky, omdat deze keer het initiatief van jou uitging, misschien ook van Michel, zijn we nogal benieuwd.’
‘Ja. Omdat u beiden, al jaren, uw best voor ons gedaan heeft, vooral voor mij, vonden we, dat we u over een belangrijke stap in ons leven moesten vertellen.’
Mark en Renee glimlachten.
‘We beginnen een vermoeden te krijgen.’
‘Ja, vast. Eh we zijn begonnen met vrijen.’
‘Fijn, dat jullie dat komen vertellen. Je maakte je toch geen zorgen?’
‘Een beetje, tante. We weten hoe u erover denkt. We konden geen vijf jaar wachten, maar we hebben er wel een feestje van gemaakt.’
‘Dan kunnen we er weinig tegenin brengen. Je weet, dat de ervaring, ook van anderen, ons geleerd heeft wat het beste is, niet zo wat we zelf gedaan hebben.’
‘Ja. Dank u wel.’
‘Ach, lieverd. Zelfs een feestje is betrekkelijk. Dat moet je met z’n tweeën houden, liefst in een lekker bed. Niet openbaar, bijvoorbeeld, bij het meertje.’
De mond van Vicky viel open, Michel keek ook verbaasd.
‘Alsof u gedachten kan raden. Dat wilde ik zeker niet. Daarom ben ik aan het voorbereiden gegaan.’
‘Dochter van je moeder, hè?’
Vicky grinnikte even.
‘Ik weet niet wat die indertijd gepland had, vast niet wat er gebeurd is.’
Mark en Renee glimlachten weer.
‘Dat weet je? En Michel?’
‘Ja. Ik heb het hem ook verteld. Zijn ouders niet, dat komt nog wel eens. Op zich is het een mooi verhaal, over de spontaniteit van mijn vader. Maar mijn planning verliep beter. Als eerste, ik heb daarbij ook nagedacht, of ik het er eerst met u over zou hebben. Ik heb het niet gedaan. Ik vond dat wat kinderachtig, met achttien moest ik oud genoeg zijn om zelf een verantwoorde beslissing te nemen. Dat ik daarvoor genoeg meegekregen had, bij mijn opvoeding thuis en hier.’
‘Je hebt gelijk. Dan moet je helemaal zelf je eigen leven kunnen bepalen. De jeugd, die we tot nu toe konden helpen was jonger dan jullie. Al kan je laten adviseren nooit kwaad.’
‘Nee. Ik weet, dat u alle kinderen die hier kwamen in de gaten hield. En dan vast, als u het nodig vond, met hun ouders praatte. Of rechtstreeks. Ik kon u, net als mijn moeder, om advies vragen. Ik herinner me ook een preekje, voor ik twaalf werd, hoe ik me bij het meertje met jongens moest gedragen.’
‘Tjonge. Weet je dat nog?’
‘Ja. Want ik was toen oud genoeg om te snappen dat u gelijk zou kunnen hebben. Hier waren de meeste jongens boven de twaalf, bij het meertje daaronder. Daar moest ik niet zo aan ze komen als hier, om ze niet te vroeg op ideeën te brengen. Ik heb uw eh advies natuurlijk opgevolgd.’
Vicky grinnikte weer even.
‘Dat was geen straf, hoor, ik kwam hier gewoon wat vaker, om toch wat met oudere jongens te kunnen spelen. Al was ik nog geen twaalf, ik was er al wel aan toe.’
‘Dan had je zeker geluk, dat je hier geboren en opgevoed bent. Wie weet, wat er anders van je terechtgekomen zou zijn.’
‘Vast niets slechts, zoiets als bij de jeugd in de stad, mams. Ik snap, dat iedere keer als u weer wat meer hoort over de omgang van de jeugd met elkaar, hier in het dorp, u weer even schrikt. Ja, wat oom al zei, we beginnen hier veel vroeger dan in de stad met genieten, en het bijbehorende af kunnen reageren.’
‘Die voordelen zien we wel. Nadelen eigenlijk niet. Door het toezicht hier en de onderlinge controle bij het meertje.’
‘Bij het meertje houden de campingbeheerder en zijn vrouw onopgemerkt ook toezicht, Odette. Maar we hebben niet gehoord dat ze ooit in hebben moeten grijpen. Een stel meiden van bijna achttien houdt ‘s middags alles in de gaten. Meisjes worden gewaarschuwd om zich wat rustiger te gedragen, als ze te uitdagend doen. Of jongens krijgen de opdracht zich tijdelijk niet met dat meisje te bemoeien. Als jongens zich misdragen worden ze, in het ergste geval, van het terrein gegooid, met een tijdelijk verschijningsverbod. Of meisjes krijgen de opdracht zich tijdelijk niet met die jongen te bemoeien. Jullie kunnen je vast voorstellen, dat als dat langer dan een week duurt, het erg onprettig voor die jongen zou worden. Maar het schijnt meestal genoeg te zijn als een ouder meisje opstaat, naar de overtreder van hun eigen en Tamara’s regels toegaat en haar hoofd schudt. Dat ziet iedereen. Iedereen weet ook van mogelijke straffen. En ze zijn allemaal even bang, dat het meertje gesloten zou kunnen worden. Verder, Vicky.’
‘Ja, oom. Ik heb mijn ouders wel toestemming gevraagd, om met vrijen te beginnen, om Michel na onze achttiende verjaardag bij me te laten slapen. En eh met me. Die toestemming kreeg ik niet, wel begrip en medewerking. Ik was erover aan het nadenken geweest. Ik wilde een feestje, maar het voor Michel een verrassing laten zijn. Omdat ik vermoedde, dat als ik het aan hem overliet, en we ‘s avonds naar het meertje zouden gaan, hij van scharrelen vrij snel over zou willen gaan op vrijen.’
‘Ik heb Vicky al mijn excuus aangeboden, dat ik niet doorgedacht heb. Zo zou het dan, als het alleen aan mij gelegen had, gebeurd zijn. Ik had natuurlijk wel eerst gevraagd of het mocht, ik heb nog nooit iets tegen haar zin gedaan. Tja, als zij dan niets voorbereid had, had ze nee moeten zeggen. Dat was misschien een goede straf voor mijn onnadenkendheid geweest. Als ze het wel gewild had, had ik nog weken moeten wachten totdat ze aan de pil was. Ik ben haar erg dankbaar, dat ze me dat bespaard heeft. Het gaat me er niet om, dat ze ervoor gezorgd heeft dat het nog eerder kon dan met mijn zwaar onvolledige planning, de eerste keer had inderdaad niet bij het meertje mogen gebeuren. Ik schaam me daar nog over.’
‘Dat siert je. Maar het is je vast vergeven.’
‘Ja. Met het mooiste geschenk dat ze mij kon geven, haar maagdelijkheid.’
‘Vind je dat zoveel waard?’
‘Ja, omdat Vicky het me alleen bij een intiem feestje wilde geven. Het was niet nodig om me er van te overtuigen dat ze nog maagd was, dat wist ik toch zeker. Met haar eerlijkheid en openheid had ze wat anders nooit kunnen verbergen. En ik ook niet. Al ben ik meer eerlijk dan open.’
‘Nou, open genoeg, hoor. Hij komt misschien niet zo snel op gang, en denkt niet altijd volledig door, we hebben altijd vaak en veel en open gepraat.’
‘Jij begon.’
‘Nee, hoor, hij begon. Hij kwam naar me toe en waarschuwde dat hij verliefd op me was. Nou, daar schrok ik niet van, ik wilde toch niks met een stadsjongen. Gelukkig zag ik die misser gauw in. Ik kan me nu zeker geen betere eh liefhebber voorstellen dan hij. Hij was zo lief, zo voorzichtig, zo goed. Als ik niet beter geweten had, had ik kunnen denken dat het zijn dagelijkse werk was.’
‘Als hij dat maar niet zo gaat beschouwen.’
‘Nee, dat weet ik al zeker. Zonder liefde kan een mens het misschien goed doen, maar niet zo fijn, lief, gevoelig.’
‘Ja, daar ben ik te laat achtergekomen. Die lieve Mark hier was al jong heel goed. Zo goed, dat ik ongevraagd met vrijen begon, zonder ook maar te vermoeden dat hij het nog nooit gedaan had. Dat is mij later gelukkig ook vergeven. Ik was toen nog niet aan liefde toe, ik heb hem laten gaan zodra ik iets voor hem ging voelen, na een maand of vier. Dat het zo lang duurde, kwam omdat we amper praatten. Tja, dat was ook een misser, het had anders toen al liefde kunnen worden. Gelukkig is het later goed gekomen.’
‘Als ik vragen mag, hoe oud was u toen?’
‘Zestien, Melvin. Als daar toen zo’n meertje geweest was, was het niet gebeurd.’
‘Heeft u die tussentijd gemist?’
‘Gemist niets, Mark en ik hebben in die tijd allebei wat anders gehad. Ik ben jarenlang heel gelukkig getrouwd geweest. Mark eerst een keer niet zo lang, daarna wel heel lang, heel gelukkig. Ik heb daar een tijd van meegemaakt, met Simone. Iedereen die haar gekend heeft mist haar nog bijna dagelijks.’
‘Dat kan ik me voorstellen, tante. Ik heb over haar gelezen, in de krantjes van de moeder van Vicky, op de Wellingten-site. Meerdere keren, omdat ze er zo mooi over geschreven heeft. En zo ontroerend, bij het overlijden van Simone. Maar van iedereen die u kent, hoor ik, dat u een even goede opvolgster van haar bent.’
‘Vleier. Kom hier, laat je knuffelen.’
Renee omhelsde Michel even.
‘Ik zie, dat je pikkie nog niet versleten is. Als ik me goed herinner, had je zes jaar geleden al een stijvere dan anderen.’
Ze bevoelde zijn zak even, daarna zijn stijve.
‘Ja, nog steeds. Ik kan daar over oordelen, ik heb er heel wat beetgehad.’
‘Al vroeg, hè?’
‘Ik ben geboren met een fascinatie voor pikkies. Het was geen penisnijd, ik was er niet jaloers op, ik wilde er zelf geen, maar er wel aanzitten. Net als bij jou, net. Ik had er al veel te pakken voor die stijf konden worden. En daarna, om daarmee klaar te komen. Na Mark kwam ik langzaam bij mijn verstand. Met mijn echtgenoot heb ik pas niet zo lang voor ons trouwen ge- vreeën. Na Mark wilde ik toch weten wat ik kon verwachten. Nou, dat viel mee, hij had een nogal lange. Dat vond Simone ook, nadat ik haar ontmoet had, we bevriend werden en ik mijn man ook meenam om bij haar en Mark bloot te zonnen en te zwemmen. Niet zo lang na mijn trouwen was ik even pissig geweest, toen ik een bericht in de krant zag staan over Marks huwelijk met zijn eerste vrouw. Ik kwam er toen pas achter dat hij eigenlijk een rijke stinkerd was. Pech, die had ik eh gedumpt. En ik werd weer even pissig, toen ik hem bij Simone weer ontmoette en zag dat hij, sinds zijn zestiende, een twee keer zo dikke pik gekregen had. Maar ach, een extra lange was ook lekker. Elke dag. Er is waarschijnlijk toch iets overgebleven van mijn fascinatie voor pikkies. Ik geniet er nog steeds erg van, om ermee te spelen, als wil ik er niet teveel mee.’
‘Daarvoor hoef je niet met een fascinatie geboren te zijn. Ik ben met Melvin meer dan tevreden, maar ik vond het ook lekker, net als vóór hem, om met meerdere maten te spelen.’
‘Ach ja, Odette, dat vinden jongens ook. Heb je met je zoon gespeeld?’
‘Hij heeft ons thuis verteld wat hij nodig vond. Ik heb hem vroeger gewassen, hij zei, ik ben gegroeid, mijn pikkie ook, mijn erectie ziet er vast hetzelfde uit als die van paps. Van het die zien ga je niet dood. Van die van de graaf ook niet. Hij is wel groot geschapen, hij heeft een nogal dikke. Dat zag ik hier. In het water ben ik eerst aan Melvin gaan voelen. Tja, hetzelfde als wat ik in bad voel, zo’n gladde. Toen bij Michel. Nog niet zo’n grote als zijn vader, wel stijver. Bianca zal er best tevreden mee zijn. Dat erg stijve verwonderde me niet zo, Melvin had de eerste tijd na ons trouwen er ook zo één. Van de spanning zei hij, of hij wel zo kon vrijen dat ik ook klaar kwam. Maar snel was hij daarvan overtuigd en kreeg hij een normale stijve. Daarna durfde ik aan Mark te komen. Tja. Een erg dikke maar soepele.’
‘Ja, maar stijf genoeg. Vicky, als je het vertellen wil, viel de eerste keer mee? Met die erg stijve?’
‘Vergeleken met wat ik eerder gevoeld heb heeft hij inderdaad een nogal harde, als hij op z’n grootst is. Maar hij kan genoeg naar beneden om eh aan het werk te gaan. En dan eh voel ik alleen maar dat hij het geweldig doet. Als ik niet over de eerste keer wilde vertellen zou ik vast de eerste zijn waarvan u het niet weet.’
Ze grinnikten allemaal. Renee zuchtte even.
‘Melvin, Odette, zo zien jullie hoe het gaat. Voor we het weten worden we openhartig. En nogal vrij.’
‘Erg vrij. De jongelui hebben hun best gedaan om het ons uit te leggen, voor we er aan durfden denken om hier te komen. We snappen het nu nog beter.’
‘Fijn. Wat was het tweede, wat je gedaan heb, toen Michel over het meertje vertelde?’
‘Eigenlijk niets, Renee. We lieten het op z’n beloop. Michel was wel vaker van huis dan eerder, maar hij had uitstekende rapporten. Hij zag er goed uit, bruin, gelukkig, we maakten ons geen zorgen. En we zagen Vicky af en toe. Die was vriendelijk, lief, en zag er ook bruin en gelukkig uit.’
‘De meeste ouders in de stad zullen niet precies weten wat hun kinderen uitspoken. Vicky heeft, indirect, ook genoeg opge- stoken van Simone om te weten hoe je het fijnst met mensen om kan gaan. Michel heeft dat natuurlijk overgenomen. Zelf eerlijk, open en niet onnodig preuts zijn, waardoor anderen het ook worden. En dan allemaal met elkaar meegenieten.’
‘Komt dat alleen door Simone?’
‘Ja, Michel. Daar heb ik het van. En al eerder Mark en zijn kinderen en kleinkinderen. En Tamara en veel anderen. Ik was in het begin natuurlijk ook nogal geschokt. Ik was, voor mijn trouwen, erg eh vrij geweest, maar met maar één jongen tegelijk. Waar ik amper mee praatte. Mark had Simone al verteld wat hij en ik ooit uitgespookt hadden, ik mocht evengoed weer naar zijn blote lijf kijken en er zelfs een beetje aankomen. En aan zijn zoon en toekomstige schoonzoon, die waren toen zestien. Die waren niet onder de indruk van me, Simone had nog grotere borsten dan ik. Ik ben met de mijne toch wel blij, als ik aan de pikkies van jongens mag komen, hebben die ook wat om zich mee te vermaken. Hè, Mark?’
‘Als die pikkies nog niet op z’n grootst zijn, worden ze het dan wel. Tja, alles door de invloed van Simone. Anders waren het zwembad en het meertje er ook niet geweest. Het meertje heet wel Tamara’s paradijsje, op voorstel van de koningin, maar zonder de invloed van Simone was Tamara er nooit aan begonnen.’
‘Tja, gelukkig maar, anders was Vicky nooit wat met mij begonnen.’
‘Nee?’
‘Ik kreeg de keus. Naar het meertje komen als ik echt met haar kennis wilde maken, of haar met rust laten. Voor dat laatste was ik al te gek op haar, ik heb toen geen misser gemaakt.’
‘Duidelijk tot jullie beider geluk. En, Vicky?’
‘Ja, ik was het niet vergeten, tante. Ik heb geluk gehad. Hij kwam er de eerste keer heerlijk strelend en glijdend in. Op één schokje na, ergens halverwege. Als ik geen oeps gezegd had, omdat me dat verraste, had hij niets gemerkt. Ik verder niets, dat moet het geweest zijn.’
‘Ja, dat is geluk hebben. Fijn voor je. Tja, we praten hier natuurlijk vaak over dergelijke zaken. Behalve het doen is dat het fijnste dat er is.’
‘Bij het meertje wordt er natuurlijk veel gepraat over hoe lekker het is om een bepaald iemand beet te pakken en hoe goed hij of zij het doet, in het water.’
‘Ja, Vicky, over mode zal het bij meiden vast niet gaan, als je helemaal niets aan hebt. Ik heb het daar alleen een paar keer per jaar met mijn kleedster over. Die is er hoofdzakelijk voor het verzorgen van de kleding van het personeel, maar ze maakt mijn kleding ook. Ik zoek, met haar, wat uit in modebladen. Ik heb alleen eigenlijk wat nodig voor als we in Londen uitgaan, een paar keer per jaar. Je wilt toch wel netjes op de foto’s in de roddelbladen staan. En confectie past me niet.’
‘Nee, uw cupmaat zal wel buiten het alfabet vallen.’
Ze lachten allemaal, Mark en Renee het langst, Renee zelfs met tranen in haar ogen.
‘Prachtig, Michel, prachtig. Nee, kijk maar niet benauwd, dat mocht je best zeggen. Kom maar even mee het water in, ik wil je lekkere handen nog wel eens voelen.’
De anderen speelden ook weer een tijdje in het water, zwommen ook wat.

Renee keek verbaasd, toen ze weer op de stretchers gingen zitten. Mark had een volledige erectie, net als Melvin.
‘O. Mark!’
‘Ja, meestal show ik niet zo. Ik denk, dat Vicky probeerde die net zo stijf te krijgen als die van Michel.’
‘Nee, het komt vast, omdat u dacht, die van Michel is er nu in geweest, dan kan mijn hele vinger ook wel.’
‘Niet helemaal, wel wat verder dan bij kleine meisjes. Zo kon ik je doos lekkerder masseren dan eerder, met zo’n houvast.’
‘Ja, vakkundig.’
‘Michel heeft nog steeds van die zachte handen, Vicky.’
‘Ja, tante. Daarmee streelt hij ook heerlijk.’
‘Ja, ja, ook! Michel, jouw mooie uitspraak vertellen we natuurlijk verder. Van zoiets houden we wel.’
‘Goed, tante. Bedoelt u, zoiets als uw mening over seks voor het huwelijk?’
‘Ja, en die stelling van Simone, dat je in je blootje fijn over het mooiste in het leven kan praten.’
‘Ja. Valt wel mee, hè, paps, hier?’
‘Eh onder deze omstandigheden valt het erg mee, om niet preuts te doen.’
‘Nu we er zo bijzitten, Melvin, even stijf, schiet me iets wat te binnen wat niet op de Site staat. Toen mijn kinderen de eerste keer hier op bezoek kwamen, was Thomas, onze huidige butler, nog chauffeur. Hij haalde ze op van het vliegveld. De tweede keer was hij butler, en kwam hij een keer hier, met Tamara. Hij zei, tegen de kinderen, jullie zijn nu wat ouder dan de vorige keer dat we elkaar ontmoet hebben, aangekleed, toen. Jullie hebben inmiddels vast gehoord of gelezen, dat wij Engelsen vaak wat stijver zijn dan Amerikanen.’ [Ook het Engelse ‘stiff’ heeft meerdere betekenissen]
Michel en zijn ouders lachten, de anderen glimlachten.
‘Ze controleerden dat, natuurlijk.’
‘Ze? Even denken. Een dochter en een schoondochter, hè?’
‘Aanstaande schoondochter, Michel. Die gebruikte natuurlijk de gelegenheid om mij ook weer eens te controleren. En mijn aanstaande schoonzoon zorgde er ook voor, dat hij weer eens zijn handen vol had aan zijn aanstaande schoonmoeder. We hadden elkaar maanden niet meer gezien. Wat anders. Vicky, wanneer ga je bij de dokter werken?’
‘Eh van de zomer. Nadat ik geslaagd ben en misschien nog even vakantie heb. We zouden het er tegen die tijd nog over hebben.’
‘Goed. Je bent, waarschijnlijk nog niet zo lang geleden, voor het laatst bij hem geweest. Voor de pil.’
‘Ja, dat hoorde natuurlijk bij mijn planning.’
Renee grinnikte even.
‘Ja, om op een niet natuurlijke manier te voorkomen, dat het er zo aan toe gaat als in de natuur.’
‘Ja, anders was ik vast al zwanger geweest. Één keer kan genoeg zijn, maar we hebben natuurlijk al vaker gevreeën. Niet zo vaak dat het niet meer te tellen is. Op onze verjaardagen in mijn bed, de dag erna in Michels bed. En de dag daarna ‘s avonds bij het meertje.’
‘Welja. Durfde je dat al aan?’
‘Ja, zo eh vakkundig en enthousiast als Michel het doet wilde ik graag laten zien, ik ben trots op hem. Hij was niet moeilijk over te halen, nadat hij het van anderen gezien had. Maar waarom begon u over de dokter, oom?’
‘Omdat jullie niets vragen. Ik had toch wat beloofd?’
Vicky aarzelde even.
‘Oom Mark, ik durfde niets te vragen. Ik wilde u niet in verlegenheid brengen. Het was drie jaar geleden, dat u zei dat u wat voor ons kon regelen. Maar ik was bang, dat u het vergeten had, drie jaar is lang. Ik wist ook niet, wat ik er van denken moest, dat u ons niet zo snel kon of wilde ontvangen.’
‘Ach, liefje.’
Mark aaide Vicky even over haar hoofd.
‘Ja, drie jaar is lang. Maar we hebben jullie wel gevolgd. Jullie hebben je best gedaan en ik was het niet vergeten. Er kwam alleen iets tussen, waardoor ik er pas afgelopen week zeker van werd dat alles goed zou gaan. Al een beetje gerustgesteld?’
‘Ja. Dank u. Wij zijn het niet vergeten. We hebben het er zelden over gehad, maar het zat wel ergens in ons hoofd. Wij hebben onze studies ernaar gericht. Ik ben bijna klaar en slaag vast. Michel heeft net de uitslag van zijn propedeutisch examen binnen, daarvoor is hij geslaagd. Dat wekt de verwachting dat hij het verder wel redt.’
‘Gefeliciteerd, Michel.’
Michel knikte, maar bleef gespannen kijken.
‘En we hebben voor onze achttiende niet gevreeën. Ook uit principe. Maar al gauw daarna begonnen we over onze toekomst na te denken. Om te kunnen trouwen hebben we de eerste jaren niet genoeg inkomsten. En zonder uw hulp zouden we elkaar alleen in de weekeinden en de vakanties kunnen zien.’
‘Dan zal ik jullie helemaal geruststellen. De verbouwing is deze week begonnen. Later dan mijn planning, maar er bleken in de oude bouwtekening van dat huis fouten te zitten. Er moest eerst een volledig bouwkundig onderzoek gedaan worden. Dus is het niet klaar voor jullie achttiende, maar over anderhalve maand. Erg?’
‘Nee, helemaal niet. Dank u wel. We zouden pas plannen kunnen gaan maken als alles rond was, na de verbouwing. Kijken hoe we het ingericht krijgen. In het begin net genoeg om er in de weekeinden en vakanties te kunnen overnachten. Dat leek ons voor onze ouders prettiger. Anders zou het net zijn of we hoofdzakelijk bij hun kwamen om op onze kamers te gaan vrijen.’
‘Hoofdzakelijk?’
‘We willen natuurlijk zo gauw mogelijk helemaal zelfstandig worden. Maar dat hangt van onze inkomsten en onkosten af. Huur, eten. In het begin zullen we vast ook in de weekeinden nog thuis eten.’
‘Hebben jullie spaargeld?’
‘Ik heb wel wat, het meeste van mijn zakgeld, ik heb amper onkosten.’
‘Ik heb vast minder, ik heb er instrumenten van gekocht.’
‘We weten ongeveer hoe het er bij Vicky thuis aantoegaat. Hebben jullie het niet ruim, Melvin?’
‘Jawel, Mark. We hadden, na onze opleidingen, geen penny. We hebben een hoge hypotheek voor ons huis moeten nemen, en nog een extra lening voor de overname van de praktijk en de verbouwing om er twee praktijken in te maken. Die hypotheek is er één met een iets hoge rente dan elders, maar we zijn helemaal vrij om af te lossen wanneer en hoeveel we maar willen. De praktijken liepen, lopen goed, alleen iets minder rond de komst van de tweeling. We hebben het nooit arm gehad, in zo’n twintig jaar al meer afgelost dan we gepland hadden in dertig jaar. Maar Michel kreeg niet meer zakgeld dan anderen van zijn leeftijd kregen.’
‘Goed. Vicky, maak een afspraak met je vader. Loop met Michel en hem hier door alle kamers waar wat opgeslagen staat en leg of plak een briefje op wat jullie wel willen hebben. Laat Thomas een lijst maken. Dan kijk ik die door, streep door wat hier moet blijven en haal dat briefje weg. Op tijd, als jullie ook de grootte van jullie woning weten, kan de garagechef een verhuiswagen regelen om het naar jullie huis te brengen.’
‘O. Dank u wel. Wat gul.’
‘Ik denk niet, dat er hier in de toekomst veel familieleden zullen komen wonen, ze hebben het allemaal goed waar ze nu zitten. Er staat vast veel al jaren, misschien eeuwen. Er kan best wat weg. Simone heeft, toen we hier kwamen wonen, wat gere- noveerd en wat weggegooid, maar alleen uit de kamers die in gebruik waren. Ga, na die ronde hier, naar de stad naar de kringloopwinkel en kijk of jullie daarvandaan iets aan willen schaffen. Om het met dezelfde verhuiswagen te vervoeren. Zo komen jullie goedkoop aan inventaris.’
‘Ja. Dank u wel.’
‘Kijk maar wanneer jullie er gaan wonen. Dan zorg ik tegen die tijd ook voor dat autootje, voor Michel, om naar de uni- versiteit te rijden.’
Vicky kreeg tranen in haar ogen.
‘Ja, ook dat nog. Dank u wel. Wat mooi, allemaal. Hè, Michel?’
‘Ja. Dank u ontzettend.’
‘Studeer maar flink door. Laat je niet te veel afleiden omdat je dan iedere dag, en nacht, bij Vicky kan zijn.’
‘Ja, ik doe mijn best. Mijn studie ging en blijft altijd voorgaan. Eh, we hebben het ook nog niet over trouwen gehad. Ik bedoel, wanneer. Want trouwen gaan we.’
‘Regel dat maar op jullie gemak. Maar ga er zo snel mogelijk wonen. Een weekendhuwelijk is niet zo ideaal.’
‘Samenwonen? Als ik me goed herinner heeft u gezegd, jullie zouden na jullie achttiende kunnen trouwen en erin trekken. We zijn al blij dat u onze stap niet afgekeurd heeft.’
‘Jullie bleven binnen de regels die we verstandig vinden, Vicky, met jullie feestje, na jullie achttiende. Tegen samenwonen kun- nen we niet zijn, dat doen Renee en ik ook. We moeten iedere keer grinniken, als we onder een foto in een roddelblad zien staan, de graaf en de gravin van Wellingten.’
‘O. Ja. Mijn moeder heeft er in haar krantjes niet over geschreven. U heeft het dorp het wel via de vertegenwoordigster van de jeugd laten weten.’
‘Ja. Voor Odette en Melvin, als we het nuttig vinden, nodigen we hier, behalve onze vrienden, ook anderen een keer of vaker uit. De jeugd heeft er geen moeite mee om hier in hun blootje te zitten, die praat vrij over alles. Waardoor we meestal het nuttige met het aangename kunnen verenigen. Mag ik ze even wat vertellen, Vicky?’
‘Natuurlijk. Ik onthoud wel waar ik het over had.’
‘Ene Renita is hier ook geweest. Met haar verkering. Die nodigden we uit, om te kijken of we die konden helpen, voordat het bij hun uit de hand ging lopen. Renita is een klein, rood meisje. Met rood bedoel ik, lange rode haren en natuurlijk rood haar op haar doos. We hadden haar moeder een keer voor Renita’s geboorte ontmoet. Ook een rode, en soms ook wat wild. Die kwam, kort voor haar achttiende, voor het eerst bij het meertje, wat toen net geopend was. Ze had, net als veel roden, een gevoelige huid. Ze kreeg al snel verkering. Die vond het heel prettig, als hij haar helemaal met zonnebrandolie in mocht smeren. Na hun trouwen en wat later hun verhuizing naar een nieuwbouwhuis, aan de rand van het dorp, gingen ze ook in hun tuin bloot zonnen. Renita deed van jongst af aan mee en werd door haar ouders steeds op tijd ingesmeerd. Waardoor ze bruin genoeg was om zonder te verbranden bij het meertje te kunnen vertoeven. Ik heb haar hier natuurlijk over haar onderste krullenbolletje gestreeld, en over haar iets overmaatse strakke borstjes. Hetzelfde bij haar moeder, toen ze hier een keer met haar ouders kwam. Haar man, en de verkering van Renita, hadden daar natuurlijk geen problemen mee, eerder van in het water spelen met Renee.’
‘Ja, vast. Jullie maken nogal wat mee.’
‘Ja. Fijn en gezellig. En alles wederzijds. En Renee en ik blijven er jong bij. Als ons bezoek weg is hebben we allebei veel zin in een stevige vrijpartij. Jullie zullen moeten wachten tot jullie thuis zijn.’
‘Ja. U heeft de vertegenwoordigster van de jeugd toen verteld, er was geen noodzaak om te trouwen, u zou elkaar toch wel trouw blijven. U zit, privé, nogal in uw slappe was, uit eerdere huwelijken en erfenissen, dus blijft u financieel onafhankelijk. En, al doet u nog zo uw best, kindertjes komen er niet meer. En tante Renee hield liever, uit eerbetoon, de achternaam van haar overleden man dan gravin worden.’
‘Mooi samengevat, dochter van je moeder.’
‘Mooi, tante. Ik geloof, dat je in dit dorp geboren moet zijn, anders kom je nooit helemaal op de hoogte van hoe alles in elkaar zit.’
‘Helemaal lukt het maar bij enkelen. Trouwens, iedereen hoeft niet alles te weten. Vicky zal je, stukje bij beetje, wel op de hoogte brengen van wat je moet en mag weten. Dat is niet zo makkelijk voor haar, ze weet amper wat ze eigenlijk al weet, veel is voor haar vanzelfsprekend, omdat zij ook stukje bij beetje van veel zaken op de hoogte gekomen is.’
‘Ja, natuurlijk. En als ze iets wil weten kan ze terecht bij mensen, die wat ouder zijn en veel weten.’
‘Ja. En die niemand ergens toe willen dwingen, maar wel graag willen adviseren en helpen. Odette, je hebt verteld wat je in het zwembad gedaan hebt, niet hoe je het vond wat er met jou gedaan werd. Lekker?’
‘O. Ja. Dat was een eh aparte ervaring, Renee. Michel  heeft na zijn borstvoeding nooit aan mijn borsten gezeten. Anderen, behalve Melvin, na ons trouwen natuurlijk helemaal niet. Michel heeft kennelijk gauw geleerd hoe hij met borsten om moet gaan, ik vond het wel prettig. Al was ik druk bezig om hem te bevoelen. Hetzelfde eigenlijk toen ik aan jou zat, Mark, al had ik er twee handen tegelijk bij nodig. Ik snapte wel dat Michel lager bij me voorzichtig bleef, ik vond jou erg eh deskundig. Je was niet voorzichtig maar pakte me daar resoluut beet. En je ging verder, net niet te ver. Ik ben, vóór Melvin, vaak beetgepakt, maar niet zo erg lekker. Pas Melvin deed dat.’
‘Ja, hij streelt prima. En, Melvin?’
‘Bij mij was het omgedraaid. Ik durfde eerst niets bij je, tot je eh mij beetpakte. Ik ben het met Michel eens, het kontje van Vicky is ongeveer net zoiets als jouw borsten. En eh lager kon ik geen verschil ontdekken tussen jou, Vicky en Odette.’
‘Wat vind jij daarvan, Michel?’
‘Ach. Onder water voel je niet of die haartjes meer of minder stug zijn, of welke kleur ze hebben.’
‘Je zal ook wel met Renita in het meertje geweest zijn.’
‘Nee, tante. Ik wilde natuurlijk minstens één keer in de week wat, ok als Vicky er niet was. Ik probeerde dan van alles. Met oudere meisjes of met die er helemaal geen haar op hadden, zich daar schoren. Maar Renita begon te vertellen over Johnny. Haar Johnny. Hoe het, vanaf haar derde, met hun gegaan was, u kent die geschiedenis vast. Ze praatte heel anders dan Vicky. Ik weet, dat Vicky veel van me houdt, al praatte ze daar tot nu toe niet veel over. Renita vertelde zo over haar en Johnny, dat de liefde er vanaf droop. Daarna kon ik haar niet mee het water in vragen, het was overduidelijk dat ze dat alleen met Johnny wilde. Ik was door haar verhaal en manier van vertellen ook zo ontroerd, dat ik geeneens een ander meisje gevraagd heb, maar naar huis gegaan ben. Met mijn geringe ervaring heb ik alleen gemerkt, dat er wat verschil zit in de molligheid van eh dozen en lipjes. Hier ook. Er zit meer verschil in hoe meisjes zich gedragen, als ze verwend worden. Wat ik hier natuurlijk niet gedaan heb. Ze waren niet even enthousiast, genoten niet evenveel. Dat zal wel aan hun stemming gelegen hebben.’
‘Ja, vast. Ik denk, dat het nu het beste zou zijn, als we allemaal naar huis gaan. Mark en ik zijn daar natuurlijk erg snel, maar naar de stad duurt ook niet lang.’
‘Mij te lang. Kunnen we naar jouw kamer, Vicky?’
‘Ja, prima. Oom, tante, nog een keer hartelijk bedankt. Ik zal er vast nog een keer op terugkomen, ik ben toch weer wat over- donderd, van alles bij elkaar.’
Ze zeiden elkaar allemaal gedag. En, grinnikend, welterusten.

De drie stellen gingen, zodra ze thuis waren, naar bed, Michel bij, en met, Vicky.

‘Straks nog een keer, hoor, schat, er dan langer over doen.’
‘Ja. Je liep vast bijna over.’
‘Ja, natuurlijk, na zo bevoeld te zijn en zelf ook wat voelen. Ik heb bij mijn moeder amper wat gedaan, hoor. Zij bevoelde me alleen even, ik voelde me bij een dokter. Of ik wel twee ballen in mijn zak had en hoe groot en hoe stijf mijn pik was. Tante Renee streelt lekker, maar ze weet en snapt wel, dat ze er op tijd mee moet stoppen als mijn stijve al door meerderen gepakt is of gaat worden. En ik weet hoe zij bevoeld wil worden, ook niet te voorzichtig. Maar ik zou zelfs met tien vrouwen spelen niet om willen ruilen met vrijen met jou.’
‘Omdat je dan ook kan lozen.’
‘Dat zou ik vast al doen voor ik aan die tiende toe was. Gelukkig kwam jij ook klaar, ondanks mijn snelheid.’
‘Nou ja, jij doet het altijd zo lekker en enthousiast, dat ik ook snel eh gretig wordt. Zeker als je, zoals net, lang klaarkomt.’
‘Ja, heerlijk. Speel wat met mijn pikkie en ballen, dan kan ik sneller weer.’
Dat kwam uit.

‘Tjonge. Straks nog een keer, hoor, en er dan langer over doen.’
‘Je liep vast bijna over. We moeten ook maar eens ‘s avonds naar dat meertje gaan. Dat van vanavond was merkbaar goed voor je potentie.’
‘Ik spoot lekker veel, hè?’
‘Ja, en je was erg enthousiast. Ik eigenlijk ook.’
‘Uitgaande van wat Renee wilde dat ik bij haar deed, zal Mark jou vast half gevingerd hebben.’
‘Ja. Ik heb die dikke van hem ook goed beetgepakt, hoor.’
‘Natuurlijk. Als ik het goed begrepen heb, zitten ze ‘s avonds bij het meertje niet aan elkaar.’
‘Alleen stellen onder elkaar. Maar ze laten iedereen wel alles zien. Zelfs hun vrijen. Je zat er bij het zwembad al gauw niet meer mee om je stijve te laten zien.’
‘Nee, omdat Michel er duidelijk niet mee zat. Ik heb wel een dunnere dan Mark, maar een iets grotere dan Michel, daarom durfde ik het wel. Jij had trouwens al gauw je benen wat van elkaar.’
‘Ja, natuurlijk, Renee en Vicky ook. Wat deden ze bij je?’
‘Vicky bijna niets, jij wat meer, Renee had direct een hand om mijn zak en masseerde die. En met haar andere bevoelde en streelde ze mijn stijve. Ik was aan het aarzelen, maar durfde toen haar borsten te pakken. Tjonge, je zou het uiers kunnen noemen. Mij te groot, geef mij die van jou maar. Ze pakte al gauw een hand van me en stopte die tussen haar benen. Nou ja, een doos grijpen lukt me wel, en een gleuf strelen ook. Alleen, ik zei wel dat ik geen verschil merkte, ze heeft goed voelbare schaamlippen. Voor ik het wist schoot ik er met mijn vinger tussen. Hem er gelijk uithalen ging niet, ze legde een hand op die van mij. Nou, gevingerd heb ik haar niet, maar het scheelde niet veel. Jij zal je ook wel vermaakt hebben.’
‘Ik dacht, bij Michel, ik kan nu voelen hoe hij daar gegroeid is. Hij lijkt me, voor zijn leeftijd, een prima stijve te hebben. Vicky zal er blij mee zijn. Ik moet er niet aan denken, dat er zo’n dikke als die van Mark in me geduwd zou worden. Mijn hand kon er amper omheen. Die van Michel was stijver. Die van jou was ook net weer heerlijk en overduidelijk voelbaar.’
‘Ja, hij pas nog steeds precies in je. Zou je dat bij het meertje goed vinden?’
‘Vast wel, als we niet de enigen zijn. En als we zien, dat een meisje een jongen, waarmee ze niet of nog niet wil vrijen, op zo’n wegwerphanddoek laat spuiten.’
‘Daarom kunnen jongens het lang volhouden, zonder te vrijen. Tjonge, die stijve van Michel is vanaf zijn twaalfde dus al minstens één keer per week afgetrokken.’
‘Ik had het jou ook wel eerder willen doen. En als ik geweten had hoe lekker vrijen was dat ook al eerder gedaan. Wat maakt het uit, als je toch zeker van elkaar bent.’
‘Wat ze zeggen, als je het dan maar vaak doet, om het gemis van de ontmaagding in je huwelijksnacht te compenseren.’
‘Als je dat maar feestelijk doet, ondanks dat het even pijnlijk kan zijn. Dat vind ik het eigenlijke huwelijk, daarna maak je het alleen officieel.’
‘Zo kan je het ook bekijken. Nou, onze kinderen kunnen toevallig heel wat eerder dan wij beginnen met genieten.’
‘Veel vaders hebben er problemen mee, denken aan dat er een jongen aan hun dochter zit.’
‘Ze zal er zelf wel voor zorgen dat ze het lekker doen, dat ze ervan geniet. Als het voor jongens niet schadelijk is, zodra het kan vaker dan met een natte droom zaad te lozen, zal het zeker voor meisjes niet schadelijk zijn om al jong af en toe klaar te komen. Op een lekkerdere manier dan zichzelf te vingeren. En wat mij betreft, beginnen ze met vrijen op hun achttiende. Behalve als ze toch van plan zijn om snel te trouwen.’
‘Ja, al is een ontmaagding niet altijd zo’n feestje. Gelukkig bij mij wel.’
‘Ja, zo goed als pijnloos, hè? Nog even, dan doe ik het weer helemaal pijnloos.’
Dat kwam uit.

‘Straks nog een keer, vrouw, er dan langer over doen.’
‘Ja, dit was een vluggertje. Je liep vast bijna over.’
‘Ja. Van Vicky en jou wist ik wat ik kon verwachten, dat wond me niet zo op. Van Odette leek het wel een onderzoek. Eerst, of ik wel twee ballen in mijn zak had. Toen, van onder tot boven, hoe groot en hoe stijf mijn pik was. En van boven tot onder streelde ze mijn eikel bloot. En nog een keer zo onvoorzichtig op en neer, als we van tevoren niet gevreeën hadden was ik vast klaargekomen.’
‘Je kwam het water uit met een helemaal stijve, maar je eikel was niet bloot.’
‘Nee, die had ik zelf opgeborgen.’
‘Was ze lekker, om aan te voelen?’
‘Niks bijzonders, Renee. En Melvin?’
‘Ook niks bijzonders. Niet zo’n erg stijve als die van Michel. Geef mij die van jou maar. Lekker dik, stijf, maar toch soepel. Waardoor je voorhuid waarschijnlijk wat makkelijk over je eikel kan. Of van het vele gebruik, vanaf je zestiende.’
‘Ja. Ik herinner me de eerste keer nog. Je liet me wippend op me zakken, ik schrok, toen ik het voelde. Als je me niet kort ervoor had laten lozen was ik daar al van gekomen. Maar zo had je het vast bedacht.’
‘Ja, natuurlijk. Ik had de pest aan te vroeg spuitende jongetjes, ik moest wel eerst wat opgewarmd worden, door een strelende pik. Dat bovenop zitten deed ik niet vaak, ik liet me liever berijden. Ik kwam het lekkerst klaar, als ze onbeheerst, door hun krampen, tegen me op schokten, als ze klaarkwamen. Jij kan, op het eind, ook niet meer wippen hoe je wilt, je krampen nemen het over.’
‘Ja, meestal wel. Maar soms lukt het me, om stil te blijven liggen en goed te voelen, hoe ik de ene lading na de andere in je spuit.’
‘Ja. Gelukkig kreun je er dan bij, anders zou ik het misschien geeneens merken. We hebben veel aan Simone te danken, hè?’
‘Ja. Waarom zeg je dat?’
‘Ach, ik dacht ook wat terug. Met haar zal je het vast het meest gedaan hebben.’
‘Wij samen, alles opgeteld, ook al heel vaak. Jij hebt me het geleerd, je geeft me geen enkele aanleiding om het af te willen leren. Maar als ik Simone niet ontmoet had, en mijn eerste echtgenote was normaal oud geworden, had ik hier waarschijnlijk geeneens gelegen. En jij dus ook niet.’
‘Je moest hier toch komen om je vader op te volgen?’
‘Nee, dat moest niet. Één of andere neef kon dat ook doen. Als het maar in de familie bleef. Vivian was honderd procent Amerikaans, met de bijbehorende preutsheid. Die had niet naar Engeland gewild. Simone wel, ze was al een keer geëmigreerd, van Holland, Nederland moest ik van haar zeggen, naar de States. Als ze maar bij me kon blijven. Daarvoor liet ze zelfs onze kinderen achter.’
‘Die waren er toen oud genoeg voor. Je zei net vast expres, mijn eerste echtgenote.’
‘Ja. Jij was mijn eerste vrouw. Je ontmaagde me, je was de eerste vrouw waar mijn stijve helemaal inging en waar ik in klaarkwam.’
‘Je hebt Simone wel ontmaagd, hè?’
‘Ja, dat was ook een feestje.’
‘Niet te vroeg, hè? In jullie huwelijksnacht.’
‘Ja. Ik had niet zo veel moeite met wachten, ik herinnerde me maar al te goed, dat ik het Vivian moeilijk gemaakt had. Ze wilde niets. Toen ik een keer dreigde het uit te maken zei ze, dat moet dan maar, ik ga niet weer te ver om een jongen te houden. Toen kwam het hele verhaal er eindelijk uit. Amper details, hoor, daar was ze te preuts voor. Maar ze had een eerdere verkering een keer zijn zin gegeven en was ontmaagd. Hij verhuisde daarna en liet al gauw niet meer van zich horen. Toen ben ik voorzichtiger met haar geworden en ging het beter met onze omgang. Kort voor ons trouwen werd ze toch nieuwsgierig en mocht ik, en deed zij, steeds meer. Toen het zelfs vrijen werd bleek ik niets verleerd te zijn van wat ik bij jou geleerd had. En kwam ik erachter, dat haar eerdere gevrij prutswerk geweest moest zijn, ze ging compleet uit haar dak. Ze moest een week bijkomen, voor ik weer mocht. Zo bleef dat, vaker dan één avond, nacht, per week, mocht ik me meestal niet uitleven. Dan had ze weer dagen nodig om bij te komen van haar klaarkomen.’
‘Jammer. Vooral voor haar.’
‘Ja. Simone kon het wel aan. Jij vroeger om de andere avond, ongeveer, nu ook iedere dag.’
‘Vroeger ook bijna iedere avond. Met jou om de andere was uit praktisch oogpunt, ik had gemerkt, dat jongetjes niet snel genoeg nieuwe zaadjes konden maken om iedere avond meerdere keren te kunnen lozen. Dave kon het al snel wel, maar die was toen twintig. Jij kan het vast al heel lang iedere dag, al is het beter om het over de hele dag te spreiden.’
‘Daar kwam ik al achter toen ik met pensioen ging, niet lang voor Simone en ik hierheen kwamen. Kon ik de hele dag in mijn blote kont rondlopen. Dan kon Simone zien wanneer ik weer kon. Behalve als de kinderen er waren, dan moest ze het doen met het zien van het omhoogkomen van mijn handdoek. Alles is eigenlijk in stapjes gegaan. Pas toen we geëmigreerd waren gebruikten onze in de States achtergebleven zoon en schoonzoon geen handdoeken meer. En vrijden ze, na een tijdje, ook als het andere stel toekeek. Toen ze hier ook kwamen wonen hadden we het zwembad nog niet zo lang, maar gebruikten we alleen handdoeken als er kinderen onder de twaalf waren.’
‘Die zijn er nu niet. Laat me nog maar eens merken, dat je nog niets verleerd bent.’
Dat deed hij.

 Slot

Mark keek wie er allemaal in de eetkamer waren. Hij wenkte een dienstmeisje.
‘Vraag even aan dat kleine meisje, wat achteraan de andere tafel zit, of ze bij me komt.’
‘Ja, meneer.’
Het dienstmeisje liep naar het haar aangeduide meisje en fluisterde wat in haar oor. Het meisje keek verbaasd, maar stond op en liep naar Mark.
‘Ja, meneer?’
‘Ik wil zo een toespraakje houden, maar ik doe dat het liefst voor ouderen dan twaalf. Jij lijkt me de enige die jonger is.’
‘Ik ben twaalf, meneer.’
Mark keek verbaasd.
‘Dan zal je wel vaker gehoord hebben, dat je eruitziet als eh ruim tien.’
‘Ja, meneer. Erg genoeg.’
‘Tja. Sorry. Ik heb je niet eerder gezien. Van wie ben je er één?’
‘Die kent u vast niet, meneer. We wonen in het enige huis in het dorp wat niet van u is.’
‘O? Dat is interessant. Wil je even gaan zitten?’
Mark sprak Thomas aan, die naast hem zat.
‘Thomas, kan je even op de stoel van dit meisje gaan zitten?’
‘Natuurlijk. Ik ben ook geïnteresseerd, maar ik hoor het later wel van Tamara.’
Thomas stond op en ging op de stoel zitten, waar het meisje eerder op zat.
‘Ga zitten, eh hoe heet je?’
Ze ging zitten.
‘Maggie, meneer.’
‘Is het een probleem om oom tegen me te zeggen, Maggie?’
‘Nee, oom.’
‘Fijn. Jullie huis interesseert me. Ik wilde het ooit kopen, maar de eigenaar weigerde te verkopen. Hij zal wel overleden zijn. Hij heeft ooit beloofd, dat als hij zijn huis zou verkopen, dat aan mij zou zijn. Hoe komen je ouders en jij erin?’
‘Die eigenaar was mijn opa. Hij is inderdaad overleden. Mijn vader heeft het huis toen geërfd. Het is dus nooit verkocht, oom. Maar mijn vader weet van die belofte, als er ooit verkocht moet worden zal hij er zich aan houden.’
‘Dat is erg netjes. Maak je maar geen zorgen, hoor, het is niet afdwingbaar, alleen een herenakkoord.’
‘Ik maak me weinig zorgen, oom.’
‘Dus wel een beetje? In verband met je eh lengte?’
‘Dat is geen zorg, dat is nu eenmaal zo. Wel vervelend. Ik maak me een beetje zorgen over mijn ouders. Maar dat is een privé-zaak. Sorry, oom.’
‘Geen sorry, het gaat me natuurlijk niets aan. Maar ik vind het niet leuk om te horen, dat een meisje van twaalf bezorgd is over haar ouders. Je zou een onbezorgd leven moeten hebben.’
‘Dat zou mooi zijn, maar het is nu eenmaal niet helemaal zo.’
‘Zou ik je niet op één of andere manier kunnen helpen?’
‘Dank u voor uw aanbod. Ik weet, dat u graag helpt, maar ik zie geen mogelijkheden.’
‘Hoe weet je dat? Van mijn hulp?’
‘Van uw site op Internet. Die heb ik helemaal gelezen. We hebben geen huurhuis, maar mijn familie woont al heel lang in het dorp. Zoals die van u.’
‘Zo. Maggie, misschien zie ik wél mogelijkheden.’
‘Ik weet niet, of ik u over mijn ouders mag vertellen.’
‘Als het privé is vast niet. Maar als het op zakelijk gebied is? Het te maken heeft met hun werk? Of het huis?’
Maggie aarzelde even.
‘Niet met het huis. De hypotheek lang geleden afgelost, we wonen dus niet duur.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Mijn ouders bespreken hun zaken als mijn zus en ik erbij zijn. We bemoeien ons er niet mee, maar we horen wel veel. Mijn ouders draaien met z’n tweeën en wat hulp een pub in de stad. Geen eigen pub, ze pachten hem van een brouwerij. Daarom zijn ze niet zo veel thuis. We hadden, tot vorig jaar, altijd een oppas, als ze er niet waren. Maar we hebben al vroeg geleerd om veel zelfstandig te doen.’
‘Wacht even. Eerst, je klink ouder dan twaalf. Dat zal wel te maken hebben met je zelfstandigheid. Je hebt een zus?’
‘Ja. Caroline. Ze is veertien. En ziet eruit als twaalf.’
‘Ach. Waarom ben jij hier eigenlijk? En niet je ouders of je zus?’
‘Zelfs op feestdagen moeten mijn ouders werken, ze hebben niet zo veel vrije dagen. Caroline kan niet komen. Daarom ben ik afgevaardigd. Want we vonden, dat er iemand van ons hier vandaag moest komen.’
‘Dat waardeer ik. Heeft Caroline een baantje? Waardoor ze niet kon komen?’
‘Nee, ze is een week of zes geleden van een paard gevallen, brak een been en is net uit het gips. Ze loopt nog slecht en fietsen gaat ook nog niet goed.’
‘Ach. Een paard van mij?’
‘Ja, oom. Een gewoon ongelukje, hoor. Ze keek net om toen het paard ergens van schrok en haar eraf gooide.’
‘Heb je daarvan gehoord, Tamara?’
‘Ja, Mark. Ik heb een bos bloemen, een fruitmand en twee keer een kaart gestuurd. Ik zou het horen als ze weer kwam rijden. Zo niet, dan ga ik haar opzoeken.’
‘Prima. Gaat ze weer rijden, Maggie?’
‘Ja, oom. Ze is niet bang geworden, zoiets kan gebeuren. Mij ook al bijna een keer.’
‘Jij rijdt dus ook.’
‘Ja, omdat het gratis is. We zijn niet arm, maar rijk zeker niet.’
‘Ook gratis lid van de bibliotheek?’
‘Ja, oom, veel wat gratis is.’
‘Toch wel geld genoeg voor wegwerphanddoeken bij het meertje?’
‘Op zich wel. Caroline gaat er wel eens naar toe.’
‘Jij niet?’
‘Misschien ooit.’
‘Ik denk, dat je een uitzondering bent. En Caroline ook, als ze niet zo vaak gaat. Kan je me vertellen, waarom?’
Maggie aarzelde weer even.
‘Dat heeft met onze lengte te maken. Caroline en ik worden overal, in winkels, op school, over het hoofd gezien. Genegeerd. Ik heb er geen behoefte aan om me dat ook nog bij het meertje te laten gebeuren. Eh Caroline wil af en toe toch wel wat, daarom gaat ze dan.’
‘En jij wil niets, weet toch nog van niets en gaat daarom maar niet?’
‘Ik weet genoeg. Ook wat daar gebeurt. Het is erg vernederend, oom, als er maar even je gekeken wordt en ze verder doen alsof je er niet bent.’
‘Ja, natuurlijk. Maar ik kan me dat niet voorstellen. Het enige, wat er op jou aan te merken zou zijn, is dat je eh korter bent dan andere meisjes van je leeftijd. En dat is jouw schuld niet. Verder mis ik niets.’
Maggie bloosde een beetje.
‘Dan bent u één van de weinigen die goed kijkt.’
‘Tja, dat doe ik graag. Je snapt vast wel, vooral bij ons zwembad. Bij het meertje kom ik niet zo vaak. Ben je, vóór je twaalfde, er wel geweest?’
‘Ja, oom. Dan is het niet zo erg. Jongens mogen en willen toch niets. Maar Caroline wordt nooit gevraagd. En als ze zelf een jongen vraagt schudt die nogal eens zijn hoofd.’
‘Onvoorstelbaar. Als ze ook alleen maar aan de kleine kant is.’
‘Ja, en geeneens overal. Maar jongens schijnen meer dan een handvol te willen. Sorry, oom.’
Mark grinnikte.
‘Nee, praat maar vrij. En jij wilt niet meer in je hand houden dan wat je bij jongens onder de twaalf ziet?’
‘Ik ben er niet bang voor, Caroline ook niet. Maar ze vindt het niet fijn om eh jongens te plezieren en zelf niet zo enthousiast behandeld te worden.’
‘Tja. Ik wil daarover nadenken, Maggie. Om terug te komen op je ouders, waarom maak je je zorgen om ze?’
‘Ze hebben geen plezier meer in hun werk. Ze hebben altijd liever maaltijden verstrekt dan drank. Maar van de brouwerij mogen ze de pub daarvoor niet verbouwen, die wil dat ook niet voorschieten. En eigenaars van andere gelegenheden in de stad ook niet.’
‘En hier, in het dorp?’
‘Ook niets te vinden, oom.’
‘Tamara?’
‘Een pub zou een concurrent voor het Dorpshuis zijn, een eetgelegenheid is vast rendabel te krijgen. Maar waar weet ik niet.’
‘Jullie eigen huis, Maggie?’
‘Dat is groot genoeg, oom, mijn ouders hebben het er wel eens over gehad, maar de nodige verbouwing kunnen ze niet betalen. Ze hebben nooit reserves op kunnen bouwen.’
‘Tja. Daar wil ik ook over nadenken, Maggie. Tamara, je hebt ongetwijfeld na zitten denken. Heb je al een idee wat we voor die meisjes persoonlijk kunnen doen?’
Tamara grinnikte.
‘Wel iets om mee te beginnen. Zoals voor Tom ooit verzonnen is. Ik heb net Alex gezien, laat hem met ze naar het zwembad gaan en met ze doen wat ze willen. Hij kan er eventueel een andere jongen bijhalen, van een geschikte leeftijd.’
Mark grinnikte ook even.
‘Ja, zoiets kan een goed begin zijn, Alex kennende.’
Hij keek ernstig naar Maggie.
‘Maggie, vertrouw je me?’
Ze keek even ernstig terug.
‘Ja, oom. Door het lezen van de site en wat ik verder over u gehoord heb.’
‘Mooi. Ben je vrij tot eh etenstijd? En Caroline?’
‘Allebei, oom.’
‘Goed.’
Hij riep, niet al te hard, Alex. Die stond al snel naast hem.
‘Ja, opa?’
‘Alex, dit is Maggie. Ga met haar naar de garage en laat je naar haar huis rijden. Daar pik je haar zus Caroline op en komt terug. Dan ga je met ze naar het zwembad en doet wat ze graag willen.’
Alex glimlachte breed.
‘Ja, opa. Geheel tot uw en hun dienst. Kom, Maggie.’
Hij liep weg. Maggie keek even verbaasd, knikte toen naar Mark en ging achter Alex aan.

Mark stond op en kuchte. Het geroezemoes van pratende mensen stopte.
‘Ik wil niet beginnen met jullie te bedanken voor jullie aanwezigheid, want jullie zijn gekomen om Simone te bedanken. Dat waardeer ik, en mijn hele familie, natuurlijk wel. Ik wil, vooral voor wie hier voor het eerst is, wat vertellen. Ik praat, behalve privé, het liefst tegen boven de twaalf, dan hoef ik niet zo op mijn woorden te letten. Misschien zagen jullie net een meisje weggaan. Ik zag haar zitten, ze leek me een jaar of tien. Andere kinderen waren al weg, na wat gegeten en gedronken te hebben, zij bleef zitten. Ik liet haar bij me komen. Ze bleek door haar familie, die niet kon komen, afgevaardigd te zijn. Dat deed ze keurig. Maar tijdens ons gesprekje vond ik een reden, om haar te vragen om te vertrekken, al had dat niets te maken met mijn toespraakje. Ze bleek wat hulp te kunnen gebruiken, en ging akkoord met mijn voorstel om die vrij snel ergens anders te krijgen. Goed. Wij, Renee en ik, hebben, nadat Simone overleden was, soms mensen, waarmee we tegelijk bij haar graf waren, meegenomen om koffie te drinken. Wij gingen er vaker dan één keer per jaar naar toe, maar we merkten, dat er op haar sterfdag steeds meer mensen kwamen. Soms tot ‘s avond laat. We hebben, na lang beraad, op een gegeven moment besloten om haar meer gezamenlijk te gaan herdenken. We herinnerden ons daarbij ook, dat er veel bewoners van het dorp kort na haar overlijden afscheid van haar zijn komen nemen en bij haar begrafenis waren. We besloten een jaarlijkse herdenking te organiseren op de dag van de arbeid, dan hebben de meesten een vrije dag. Ik heb het trouwens altijd raar gevonden, dat je op de dag van de arbeid juist niet werkt. Dat was om het te vieren, werd er gezegd. Nou, moet je het vieren, dat je moet werken om je brood te verdienen? Ik dacht, dat er pas wat te vieren was als je met pensioen kon, en eindelijk eens meer vrije tijd kreeg. Nee, je moest dankbaar zijn dat je mocht werken. Ik ben liever ergens anders dankbaar voor. Genoeg gefilosofeerd. We besloten toen tegelijk, omdat er vast nog meer mensen op dezelfde dag zouden komen, geen koffie meer te schenken, maar een lopend buffet aan te bieden. En op die dag een bordje neer te zetten, dat iedereen daarvoor in de eetkamer welkom was. Dat bordje is zo tegen de Manor geplaatst, dat u het ziet als u terugloopt na een bezoekje aan Simones graf. Weer even wat tussendoor. We hebben er geen bezwaar tegen, dat er mensen op andere dagen in het jaar haar graf bezoeken. Er zijn er, die op een dag als vandaag niet kunnen, of die persoonlijk iets aan Simone te danken hebben en haar graf vaker willen bezoeken. Als het maar overdag is. Mensen die om onduidelijke redenen op ons terrein zijn, worden aangesproken door ons personeel. In het donker lopen ze grote kans in hun kraag gegrepen te worden door een bewakingsdienst. Dan hebben ze een groter probleem om uit te leggen wat ze aan het doen zijn, want die kent hen zeker niet. Gelukkig hebben we nog nooit gehoord dat er zoiets gebeurd is. Afgezien van dat er een paar keer wat nieuwsgierige jongens rondfietsten. Die zijn gewezen op de rondleidingen. Goed. We zijn hier om Simone te herdenken. U kunt onder elkaar praten, u kunt ook met mij of mijn familieleden praten. Vandaag natuurlijk alleen als het betrekking heeft op Simone. Over uw herinneringen aan haar, als u haar persoonlijk gekend heeft. Anderen kennen haar van onze site, waarop Tamara over haar geschreven heeft. Over uw dankbaarheid voor haar invloed die ze op het dorp gehad heeft. Door haar betrokkenheid bij de nieuwbouw, zoals we die nog steeds noemen, de renovaties van de oude huizen, de camping, het meertje, enzovoort. Vaak samen met Tamara. Vooral het meertje heeft veel bijgedragen aan de gezondheid van, het vermaak voor, en een fijne omgang onder elkaar van de jeugd, wat doorwerkte als ze ouder werden. Bij deze gelegenheid wil ik graag de dokter bedanken voor zijn goede zorgen, vooral voor de jeugd. Ik ben jaloers op hem, hij kent er meer dan ik. En langer. Vanaf de eerste scan, waar ze op te zien zijn. Hij ziet ze op het consultatiebureau en zo lang ze in het dorp op school gaan jaarlijks in zijn functie als schoolarts. Daarna ziet hij vaak de jongens niet meer, tenzij ze wat mankeren. De meisjes nog wel eens, dat zult u snappen, en, al is het zijn beroep, hij geniet er vast minstens zo veel van als ik. Als ik er een reden voor kan verzinnen nodig ik ze bij me in het zwembad uit. Voor het genoegen van mijn vrouwelijke familieleden en vriendinnen met hun partner of toekomstige partner. Ik heb veel stellen in het huwelijk mogen verbinden. Omdat het me meestal lukte om daarvóór kennis met ze maken kon ik dan mijn toespraakje bij hun huwelijk wat persoonlijker maken. Door mijn eigen twee huwelijken voordat ik zelf huwelijken mocht sluiten, wist ik hoe koud het overkomt als de ambtenaar niet meer doet dan het wettelijk vereiste en hooguit iets erg algemeens toevoegt. Ik zorgde ervoor, dat het bruidspaar een kopie van mijn toespraakje kreeg. Velen lezen die nog wel eens, meestal ter gelegenheid van de zoveelste jaarlijkse viering van hun trouwdag. Het laatste huwelijk wat ik gesloten heb was van Vicky, de dochter van onze trouwe hulp Tamara en onze voortreffelijke butler Thomas, met onze toekomstige huisarts Michel. Letterlijk het laatste, voor mij, want de regels zijn dat zelfs bijzondere ambtenaren van de burgerlijke stand op een bepaalde leeftijd met pensioen gaan. Ik heb geprotesteerd, maar dat hielp niet. Ik kan me voorstellen, dat ze geen geestelijk of lichamelijk aftakelende ambtenaren willen hebben. Maar dat is bij mij niet het geval. Ik heb genoeg familieleden, vrienden, vriendinnen en vriendinnetjes die kunnen getuigen van mijn geestelijke gezondheid en dat er nog niets mis is met mijn lijf en leden.’
Er werd gegrinnikt.
‘Mijn belangrijkste getuige is natuurlijk mijn vrouw Renee. Ze heeft de lege plek, die Simone achterliet, voortreffelijk opgevuld. En steeds gehandeld in de stijl van Simone. Die stijl werd ook bewaakt door Tamara, die ook niet genoeg geprezen kan worden, al helpt het een beetje, dat de koningin dat al twee keer gedaan heeft. Ik laat het hierbij. Haast u niet, eet en drink wat. Bedenk alleen, als u hier een tijdje bent en geen lege stoelen ziet, dat er vast anderen zijn die ook even binnen willen komen. Ons voortreffelijke keukenpersoneel zorgt voor aanvulling. En was al bezig om voor volle glazen te zorgen, om te toasten. Mag ik u verzoeken om op te staan en het glas te heffen?’
Hij wachtte tot iedereen stond.
‘Op Simone. Moge haar invloed op mijn familie, onze vrienden en de andere bewoners van de Wellingtenshire nog eeuwen nawerken en wij ons leven lang haar jaarlijks herdenken.’

 Naschrift 1

Het vorige hoofdstuk was bedoeld als slot van ‘De Simone Reeks’.
Maar er waren een paar ‘zaken’ nog niet afgedaan.
Het verhaal in dit hoofdstuk begint gelijktijdig met de toespraak van Mark in het vorige hoofdstuk.
Naschrift 2 besluit het verhaal over de twee meisjes en hun ouders uit het enige koophuis in het dorp.

Buiten hield Alex iets in, tot Maggie naast hem liep.
‘Waar woon je, Maggie?’
‘Cambridgestraat één. We zouden er lopend naartoe kunnen. Of ik zou Caroline kunnen bellen.’
‘Dat kan niet. Als mijn opa zegt, laat je naar haar huis rijden, dan moet dat zo.’
‘Goed. Zeg, Alex?’
‘Ja?’
‘In het zwembad eh bloot?’
Hij keek haar glimlachend aan.
‘Mijn opa zei niet alleen, doe wat ze willen, maar in het zwembad. Hij weet wel wat ik daar zou willen doen, zeker als het in mijn blote kont kan. Dus ligt het helemaal aan jullie. Jij kan er in ieder gaval in je blote kontje zwemmen, ik zal het moois niet van je afkijken, maar je natuurlijk wel bekijken. Dat mag je mij ook. Maar hopelijk wil je zus wat meer.’
‘Waarschijnlijk wel. Die gaat soms naar het meertje.’
‘Dan zal ik haar wel eens gezien hebben.’
‘Ja, maar niet opgemerkt.’
‘Nee? Hoe oud is ze?’
‘Veertien. Maar ze is klein, net als ik. Ze ziet eruit als twaalf.’
‘Tja, ik pak er nog wel eens één van veertien, maar met eentje van twaalf, of waarvan ik denk dat ze twaalf is, bemoei ik me niet meer.’
‘Ik ben twaalf.’
‘Nee toch?’
Hij stopte, zij ook. Hij bekeek haar helemaal, waardoor ze moest blozen.
‘Je opa zei, en dat hoorde ik niet voor het eerst, dat ik eruit zag als tien.’
‘Qua lengte, inderdaad.’
Hij liep weer door, zij ook.
‘Als je toch bloost, een brutale vraag, Maggie. Al een groot meisje?’
Ze voelde, dat ze nog meer bloosde.
‘Dat hoor je niet te vragen.’
‘Op een andere manier, dan. Al bij het meertje geweest?’
‘Tot voor mijn twaalfde.’
‘Tot? Al wel haar op je doos?’
‘Nou! Je bent erg brutaal.’
Hij grinnikte even.
‘Ik probeer een beetje kennis met je te maken. Erachter komen, zoals dat heet, wat voor vlees ik in de kuip heb.’
‘Zie je meisjes alleen maar als vlees?’
‘Nee, zeg. Als je met elkaar op kan schieten kan je een hoop lol hebben. En genieten. Daarbij is het natuurlijk het fijnst, als je het allebei doet. Maggie, als oudere meisjes hun doos scheren, is dat eh wel interessant. Jongere moeten dat niet doen, het moet duidelijk zichtbaar zijn dat ze oud genoeg zijn om eh mee te spelen. Zonder ze een inderdaad brutale vraag te hoeven stellen. Ik deed het eigenlijk zonder erbij na te denken, omdat ik verrast werd dat je ouder was dan je eruit zag. Snap je?’
‘Je had ook kunnen wachten tot in het zwembad.’
‘Ach, je gaat niet dood van over je doos te praten. Het andere interessante aan meisjes, voor jongens, zijn natuurlijk borstjes. Daar zie ik nu al wel wat van. Je bent niet plat, je hebt vast genoeg.’
‘Jongens willen toch meer dan een handvol hebben?’
‘Precies een handvol is genoeg. Al pak ik voor de afwisseling wel eens een ouder meisje, waar ik voor eentje aan twee handen nog niet genoeg heb. Zo’n maat als mijn oma. Renee, bedoel ik. Die zat naast mijn opa.’
‘Daar zal je opa wel blij mee zijn.’
Hij grinnikte.
‘Ja, dagelijks. En nachtelijks. Maar hij streelt in het zwembad ook graag alles wat hij maar kan strelen, bij meisjes.’
‘Hij zei, dat hij daar graag kijkt.’
‘Dat doet iedereen, die daar mag komen. En streelt alles boven de twaalf jaar.’
‘Ga je dat ook bij mij en mijn zus doen?’
‘Ik dacht eerder ook dat je tien was. Dat ik met jou dan niet zo veel kon doen. Toen je vertelde over je zus van veertien dacht ik, nou, met die vast wel, al ziet ze eruit als twaalf. Als jullie willen kan ik jullie dus allebei overal strelen waar jullie maar willen. Of meer.’
‘O.’
‘Doe niet of je nergens vanaf weet. Je zus moet je verteld hebben, dat ze het lekker vindt als eh ze lekker bevoeld wordt. Ze heeft waarschijnlijk al wat meer haar op haar doos dan jij.’
‘Gaat je niets aan.’
‘Dat zie ik straks toch? Dan zie je bij mij meer dan bij een jongetje van elf, Maggie. Als je wilt.’
‘Volgens mijn zus is dat wel fijn.’
‘Ik vraag je maar niet wat je er zelf van vindt, je wilt dat kennelijk niet zeggen. Goed. Jullie mogen mij ook strelen. Eerlijk is eerlijk.’
‘Dat zal ze wel willen.’
‘Doe je het weer! Goed. Wat vindt je zus van de rest?’
‘Daar had ik het met je opa over, Alex. Het is erg vernederend, als er maar even je gekeken wordt en ze verder doen alsof je er niet bent. Caroline wordt nooit gevraagd. En als ze zelf een jongen vraagt schudt die nogal eens zijn hoofd.’
‘Wat? Dat kan ik me niet voorstellen. Als ze op je lijkt en nog ietsje groter is, en ik zag haar op haar doos en daar nog meer lekkers, en borstjes die in mijn hand zouden passen, zou ik zo met haar het water ingaan. En als we het daar allebei lekker zouden vinden vaker dan één keer.’
‘Waarom wordt zij dan niet gevraagd?’
‘Tja. Misschien denken ze, dat ze er zo laag niet lekker bij kunnen. Maar ze zouden het minstens een keer moeten proberen. Zoals ik. Ik doe het echt niet alleen omdat mijn opa het vroeg, hoor. Hij heeft vast het beste met jullie voor, maar hij weet ook, dat ik overal een slaatje uit probeer te slaan.’
‘Hij vroeg me, of ik hem vertrouwde. Ik heb ja gezegd. Toen riep hij jou. Ik denk, dat ik jou ook wel vertrouw. Al stel je brutale vragen.’
‘Ach. Ik doe niets wat jullie niet willen. Dat doe ik met meisjes sowieso nooit. En in dit geval krijg ik liever een bedankje van mijn opa dan op mijn donder, als ik niet mijn best voor jullie zou doen. Wacht hier even.’
Alex liep de garage in en kwam er na een paar minuten achter een Rolls aan weer uit. De Rolls stopte naast Maggie. Alex deed een achterdeur open. Maggie stapte verbaasd in, Alex volgde haar. De auto reed weg.
‘Weet de chauffeur waar hij heen moet?’
‘Ja, dat heb ik binnen al gezegd.’
‘En dat er maar drie in hoefden? Was er niets kleiners?’
Alex grinnikte.
‘Jawel, één maatje, maar daar rijdt Tamara normaal in.’
‘Daar heb ik over gelezen.’
‘Op de site? Alles?’
‘Ja.’
‘Mooi. Dan snap je vast, of je hebt het van je zus gehoord, waar wegwerphanddoeken voor zijn.’
‘Om op te zitten, je af te drogen, en voor jongens om ervoor te houden. Als dat moet.’
‘Ja. Maar er kan straks meer, Maggie. Wat er ’s middags in het meertje mag. O, nee, dat kan in het zwembad niet. Wat meisjes jongens ’s avonds bij het meertje op de kant laten doen. Op zo’n handdoek. Of straks onder de douche. Ik zou me ook graag laten verwennen. Ik hoop, dat in ieder geval je zus het wil.’
‘O.’
‘Maggie, als je zus in het meertje is geweest, zal ik haar graag laten voelen wat ze daar ook gevoeld heeft. Jij kan dan kijken als ze mij eh verwent. Hopelijk. Daarna wil ik jou graag verwennen. En andersom, als je dat durft.’
‘Dat weet ik niet.’
‘Als je ziet hoe je zus geniet, wil je ook wel.’
‘Laat me even nadenken over wat ik haar moet vertellen. Om haar mee te krijgen.’
‘Ik blijf wel in de auto. Als het je niet lukt haal je me maar, dan praat ik haar wel om.’
‘Je kent haar niet. Zou je dat lukken?’
‘Ja, vast. Ik kan altijd nog wat uit mijn broek halen, dan wil ze zeker.’
‘Nou! Heb je zoiets bijzonders?’
‘Nee, maar als ze niets hoeft te vragen en wat lekkers aangeboden krijgt, zal ze dat vast niet afslaan. Maggie, als je weet hoe je ermee genieten kan, voor zover we in het meertje gaan, wil je dat vaker.’
‘Dat moet wel, anders gingen er niet zo veel naar het meertje.’
‘Zo is dat. De hoofdzaak is, ongedwongen kennismaken. Om op z’n tijd verkering te krijgen en te trouwen. En niet tot dan hoeven wachten om al te genieten.’
‘Ja, ik weet het.’
‘Als je nooit naar het meertje gaat kom je moeilijk aan de man.’
Ze giechelde.
‘Al niet aan wat hij in zijn broek heeft. Als hij die aanheeft.’
Alex grinnikte.
‘Nee. Op onze manier weet je voor je trouwen al wat voor vlees je in je kuip hebt. Het wordt afgeraden om er alles me te doen voor je getrouwd bent, maar meisjes schrikken dan hooguit nog één keer.’
‘Alex!’
‘Als het goed is, heeft je moeder je dat al verteld.’
‘Ja, maar daar praat je toch niet over?’
‘Jawel. Overal over. Hoe meer je elkaar vertelt hoe je het vindt, wat je voelt, hoe je het hebben wilt, enzovoorts, hoe meer je geniet. Anders leer je elkaar nooit goed kennen en wordt het nooit op z’n lekkerst.’
‘O.’
‘Je schrok, toen ik het over je haren op je doos had. Je zal vast iedere keer schrikken, als ik duidelijk voor een eerste keer iets zeg. Maar dat went snel, hoor. Ik ben voorzichtig begonnen, maar je zal van je zus vast al wat meer gehoord hebben.’
‘Gaat je niet aan.’
‘Wat ben je spraakzaam, zeg. Goed hoor, dat komt wel. We zijn er. Haal je zus maar op.’
Magie stapte uit en ging haar huis in. Alex was niet verbaasd dat het wat lang duurde, voor ze terugkwam, met haar zus. De meisjes stapten in en de auto reed weg.
‘Het was niet nodig om met een Rolls te komen, Alex, ik was toch wel meegegaan. Al duurde het even om te geloven wat Maggie vertelde. Ik blijf voorzichtig, maar ik ben wel nieuwsgierig.’
‘Je zal niks nieuws zien, Caroline.’
‘Nee, maar Maggie wel. Kan je rustig beginnen, zo?’
‘Dat wil ik proberen. Ik vind jullie er leuk uitzien, maar ik ga naar buiten kijken en niet aan jullie denken. Dan zie ik er straks hopelijk zo uit als een jongetje van elf. En elf maanden.’
‘Dat zou een goed begin zijn. Hè, Maggie?’
‘Ja.’
Ze zeiden niets meer, tot ze in de kleedkamer naast het zwembad waren.
‘Lieve meiden, ik ben hier met een opdracht van mijn opa. Om te doen wat jullie willen. Waarom weet ik niet precies, ik heb alleen Maggie wat uit kunnen horen. Die is na haar twaalfde nog niet bij het meertje geweest. Jij heb haar niet kunnen verleiden, Caroline, omdat je verteld hebt dat je daar niet naar je zin behandeld werd. Waarom niet snap ik ook niet. Ik ga het zo wel doen. Laten we maar beginnen, net zoals bij het meertje, met ons uit te kleden. Alles kan aan haken op de muur.’
Al gauw stonden ze in hun blootje elkaar te bekijken.
‘Ik snap er nu nog minder van. Jullie zijn wel klein, maar alleen in de lengte. Ik zie vier lekkere borstjes en twee lekkere dozen met haar erop. Laten we gaan zwemmen, voor ik plaatselijk te oud word.’
Maggie hield Caroline terug, toen Alex de kleedkamer uitging.
‘Zie je dat bij het meertje ook, pikken die recht vooruit staan?’
‘Ja, bij bijna allemaal. Je weet toch, meer mogen ze niet laten zien. Behalve als ze het water ingaan, dan komen ze helemaal omhoog. Mooier dan slappe slurfjes onder de twaalf, hè?’
‘Ja. Pak je die van Alex straks beet?’
‘Ja, natuurlijk. Zeker omdat hij zo meteen vast een helemaal stijve heeft. Niet alleen nog mooier om te zien, heel lekker om te strelen.’
‘Hij hoopte al, dat jij hem zou verwennen. Op de kant of onder de douche.’
‘Ja, dat is een goed idee. Het lijkt me niet zo fris, als hij zich in het zwembad leegspuit.’
‘Nou!’
‘Doe niet zo kinderachtig. Als hij in het zwembad aan ons gezeten heeft, zal hij maar al te graag willen dat ik zijn zaadjes uit zijn stijve streel. Kijk dan maar hoe ik het doe, als hij dan weer kan, mag jij. Denk maar niet dat je dat dan afslaat, als je van dichtbij een stijve ziet is dat net een magneet. Waar je gleuf omheen wil, maar daar moet je mee wachten tot je ouder bent. Maar met je handen en mond kan je het simuleren, voor hem. En hij simuleert wat met een vinger. Als je dat een keer gevoeld hebt wil je dat ook vaker.’
‘Tja, dat schijnt een dorpsgewoonte te zijn.’
‘Een dorpshobby. Kom. Ik wil wat en jij kan hier op je gemak een keer oefenen.’
Ze gingen naar het zwembad, waar Alex al in aan het zwemmen was. Ze zwommen een paar baantjes naast elkaar, voor ze tegen de kant gingen staan.
‘Heerlijk, Alex. In het meertje staan er altijd in de weg. Het is goed voor mijn been, ik voel mijn knie al wat loskomen. Die was zo stijf, na zes weken in het gips.’
Alex grinnikte.
‘Ik heb geen gips nodig.’
Caroline grinnikte ook.
‘Ik zie hem, onder water, al is het wat wazig. Ik zwem nog even.’
Alex hield Maggie tegen, toen ze Caroline achterna wilde gaan. Hij trok haar met haar rug tegen zijn borst en omhelsde haar.
‘Laat haar maar even, dat is goed voor haar knie. Ik wil graag al wat lekkers vasthouden.’
‘Ik voel wat hards tegen mijn kontje.’
‘Als je daar mee kennis wil maken pak je hem maar.’
Ze schudde haar hoofd.
‘Mag ik met jou kennismaken? Voorzichtig?’
Ze haalde haar schouders op. Hij ging langzaam met zijn handen van haar middel naar boven en pakte haar borsten.
‘Oooh.’
‘Daar ben je zeker geen tien. Precies mijn handen vol. Vind je het ook lekker?’
Ze knikte.
‘Je bent nog steeds niet spraakzaam.’
‘Ja, lekker.’
‘Goed zo. Al een beetje gerustgesteld?’
‘Als jij ze groot genoeg vindt.’
‘Ja hoor. Maar niet alleen de grootte is belangrijk.’
Hij masseerde ze zachtjes.
‘Oooh. Jaaah.’
‘Ja, of ze lekker te masseren zijn. Lekkere, stevige borstjes, hoor. Niet schrikken, Maggie, ik wil de haartjes op je doos voelen.’
Hij liet een hand naar beneden zakken. Hij hoorde, dat ze sneller adem ging halen en voelde dat ze schokte toen hij over haar doos streelde. Na even nam hij haar doos in zijn hand en masseerde die. Hij voelde dat ze trilde.
‘Je hebt alles wat er aan een meisje moet zitten om die lekker te bevoelen en vast te houden. Hooguit kunnen jongens van twaalf nog te bang zijn om je te vingeren, maar dat is na één keer wel over.’
‘Niet doen. Zo is het al genoeg.’
‘En zijn meisjes die er de eerste keer bang voor zijn. Maar als er voorzichtig mee begonnen wordt, door iemand die het vaker goed gedaan heeft, weten ze al gauw hoe lekker het kan zijn. Maggie, ontspan je. Ik ga nog intiemer aan je voelen, maar ik beloof je, het wordt erg lekker.’
Hij zocht met zijn middelvinger haar gleuf op en streelde die. Ze schokte weer een paar keer.
‘Oooh. Oooh.’
‘Ja, lekker, hè? Daar mankeert ook niets aan, hoor. Dacht je, omdat ik zo klein ben zal ik ook wel een kleine gleuf hebben?’
‘Ja.’
‘Ik weet zeker van niet. Je hebt zelf goed kunnen vergelijken met andere meisjes, toen je er nog geen haar op had. Daarna hooguit met je zus. Hij lijkt misschien kleiner, maar ik voel van niet. Zeg, heb je wel eens getongzoend?’
‘Nee.’
‘Dan ga je met je tong ook langs zijn lippen. Ik ga nu de lipjes van je gleufje strelen.’
Hij deed het, voorzichtig.
‘Toch wel lekker, hè?’
‘Jaaah.’
‘Ik ga nu maar niet verder, het lijkt me voorlopig genoeg voor je. Ik heb ergens anders zin in.’
Hij draaide haar om, trok haar tegen zich aan, ging wat door zijn knieën en wreef zijn stijve over haar doos.
‘Hè, lekker. Voel je?’
‘Wat hards tegen mijn doos. Dat is toch gevaarlijk?’
‘Alleen als een jongen geen helemaal stijve heeft. Die van mij kan er nu niet inschieten. Voel maar.’
Toen ze niets deed pakte hij een hand van haar en legde die om zijn zak.
‘Zachtjes masseren, Maggie, dan voel je mijn ballen in mijn zak.’
Ze deed het.
‘Ja.’
‘Ja, lekker. Misschien voor jou niet zo, voor mij wel. Meisjes kunnen er wel geil van worden, daarin worden de zaadjes gemaakt, die ze uit een stijve kunnen laten spuiten.’
‘Nou!’
‘Schatje, je moet overal over kunnen praten.’
‘Nou, geil?’
‘Heet, gretig, erg verlangend naar meer. Wilde je net niet meer, toen ik je gleufje streelde?’
‘Gaat je niets aan. Waarom zeg je gleufje?’
‘Dat heeft niets met de grootte te maken, het klinkt alleen lekkerder. Net zoals borstjes in plaats van borsten. Wat doe je, als ik je hand loslaat?’
‘Eh omhoog?’
‘Ja, graag. Je wordt nieuwsgierig, hè? Niet schrikken, hoor. Je voelt meer dan je eerder gezien hebt.’
Ze ging met haar hand omhoog, maar stopte, zodra ze zijn stijve in haar hand had.
‘O. Ja. Dik.’
‘En lang. Uitgeschoven, of hoe je het noemen wilt.’
Daar voelde ze voorzichtig naar.
‘Ja. En helemaal omhoog gekomen. Hij kan er zo inderdaad niet inschieten.’
Ze streelde eerst voorzichtig, ging hem toen uitgebreid bevoelen.
‘Het heet duidelijk niet voor niets een stijve, ik kon me daar eerder niets bij voorstellen. Wel bij dikker, groter, langer. Wel lekker, er één vast te houden.’
‘Je doet het lekker, niet te voorzichtig. Laat Caroline straks maar verder gaan, dan kan je afkijken hoe het moet.’
‘Dat zei ze al.’
‘Ja? Fijn. Maggie, je leert het beter, als je het ook een keer gezien hebt. Jij zou het nu ook wel kunnen, zo moeilijk is het niet. De eerste keer, dat ik eh bij een meisje verder ging dan net bij jou, wist ik ook niet hoe het moest, maar het wijst zich vanzelf. Ho. Stop maar.’
Ze liet hem los.
‘Jij wist ook vanzelf hoe het moest, hè? Je begon al aardig stevig te strelen.’
‘Ja. Een stijve eh masseren?’
‘Aftrekken klinkt niet zo fijn, hè? Op en neer stevig strelen. Pompen, heet het ook wel.’
‘Niet voor water.’
‘Nee. En jammer genoeg niet onbeperkt. Al doen mijn ballen hun best om zo veel mogelijk zaadjes te maken. Zeker als ze lekker gemasseerd worden.’
Hij wenkte Caroline. Die kwam bij hun staan.
‘Je bent je al aan het vermaken?’
‘We zijn elkaar aan het vermaken. Een beetje maar, hoor, Maggie moet erg wennen. Vooral om aangeraakt te worden, ze vond mijn stijve al wel gauw heel lekker.’
Hij duwde Maggie voorzichtig wat opzij, trok Caroline naar hem toe en begon bij haar net zoals hij bij Maggie begonnen was.
‘Met m’n ogen dicht zou ik vast het verschil met Maggie niet voelen. Je hebt net zulke lekkere borstjes. Ik zei net al tegen haar, ik zeg borstjes in plaats van borsten. Dat heeft niets met de grootte te maken, het klinkt alleen lekkerder. En gleufje, in plaats van gleuf.’
Hij zocht die snel op.
‘Je hebt ook een lekkere. Ook een normale, hoor, geen abnormaal kleine. Net zoals jullie lekkere borstjes. Je schrikt er niet van, hè, zo gepakt te worden?’
‘Nee. Je bent niet de eerste. Je doet het wel lekker.’
‘Tja, ik heb al vaker aan meisjes gezeten. Maar ik doe nog bijna niets, als je dit al lekker vindt heb je het tot nu toe slecht getroffen.’
‘Het is al niet fijn, als ze met me meegaan met een gezicht van, het moet maar even.’
‘Ik moest van mijn opa niets, er alleen op gewezen worden dat jullie verwend mochten worden.’
‘Dat heb ik hem niet gevraagd, Alex. Alleen gezegd, dat Caroline het bij het meertje niet naar haar zin had en ik er daarom niet naartoe ging. Tamara zei, dat hij jou moest vragen om met ons naar het zwembad te gaan.’
Alex grinnikte.
‘Ja, ze kent me wel.’
‘Hoezo?’
‘Ze komt hier ook, af en toe. Daarom weet ze wel, hoe lekker ik kan strelen. Ik vinger haar natuurlijk niet, dat mag hier niet.’
‘Nou! Streel je haar?’
‘Alle meiden die ik maar te pakken kan krijgen. En die mij, een beetje. Aftrekken mag hier ook niet.’
‘Je bent nogal grof. En kennelijk erg vrij. Je hebt toch niet aan die grote borsten van je oma gezeten?’
‘Natuurlijk wel, Maggie. Iedereen die in het water in haar buurt komt durft eerst niet. Maar als ze je pikkie pakt en die door te strelen stijf laat worden, als hij dat nog niet is, durf je alles. Ook haar tussen haar benen te pakken. Net zo lekker als bij jullie, hoor. En zulke grote borsten zijn wel een keer leuk, voor de verandering.’
‘Welja! Tamara zei ook nog, hij kan er eventueel een andere jongen bijhalen, van een geschikte leeftijd.’
Alex grinnikte weer.
‘Ik kijk wel uit, ik vind het veel te fijn, met twee lekkere meisjes. Met borstjes die groot genoeg zijn en met lekkere gleufjes. Die wil ik niet delen, ik zou ook niet weten wie ik kiezen moest. Tja, we zouden na een tijdje kunnen ruilen, maar ik kan nu doen wat het beste uitkomt. Caroline, tussen je lipjes strelen? En verder?’
‘Ja, geile vent. Lang genoeg erover. Verwen me helemaal.’
Maggie keek verbaasd toe, toe haar zus steeds meer ging hijgen, kreunen en kronkelen, tot het langzaam minder werd en ze alleen uithijgde.
‘Was dat eh klaarkomen?’
‘Ja. Door vingeren, Maggie. Oooh, wat lekker. Wat deed je het lekker, Alex.’
‘Ik vond het ook lekker. Die jongens moeten allemaal het idee gehad hebben, met een kleintje kan er niets aan zijn. Dan hun best niet gedaan hebben. Tja, dan is er geen lol aan. Eh lukte je het bij die jongens wel?’
‘Ze kwamen klaar.’
‘Ja, vast. Maar dat zegt me weinig. Gaan jullie mee?’
Ze gingen het water uit, richting douche.
‘Maggie, ga op de dichtstbijzijnde stretcher zitten. Caroline, pak me van achteren af, dan spuit ik je niet onder. In het meertje spoelt het weg, ik zet hier liever de kraan niet open, droog is lekkerder.’
Maggie keek een beetje geschokt, zodra Alex niet zo ver voor haar met zijn stijve omhoog stond. Caroline pakte, achter hem staand, met haar ene hand zijn zak en met haar andere zijn stijve. Maggie schrok er van.
‘Ja, het is lekkerder dan onder water. Een lekkere stijve.’
Ze begon hem te strelen.
‘Je moet wel voorzichtiger strelen.’
‘Sorry.’
‘Misschien streelde je die jongens gelijk ook te stevig. Nog voorzichtiger dan nu beginnen en langzaam steviger. En als je mijn stijve dikker voelt worden, als er een lading doorkomt, die eruit masseren. Dat is voor mij nog lekkerder, dan spuit het er harder uit. En mijn ballen iets voorzichtiger masseren.’
Maggie keek nog geschokter toe hoe haar zus wat ze beet had streelde en masseerde en hij kreunend klaarkwam, vier klodders tegen de wand van de douche spuitend. Zodra hij uitgeschokt was kwam Caroline naast haar zitten.
‘Hoe vond je dat?’
‘Als ik hem net al niet beetgehad had, had ik niet kunnen snappen dat je eh dat bij hem deed. Kennelijk vond hij het lekker, afgezien van zijn spuiten kwam hij net zo duidelijk klaar als jij net.’
‘Ja, van de krampen in je buik. Bij jongens komt hun zaad er dan uit. Mooi gezicht, hè? Laat het niet in je spuiten, je wordt er zwanger van.’
‘In me? Nee zeg.’
‘Zo’n lekker aanvoelende stijve erin is vast lekkerder dan een vinger. Al doet Alex het daar ook lekker mee. Durf je, zo?’
‘Zou ik?’
‘Ja. Een betere voor je eerste keer kan je niet treffen, denk ik.’
Alex kwam, na de wand en vloer van de douche en zijn pikkie afgespoeld te hebben, tussen hun in zitten.
‘Je deed het lekker, Caroline.’
‘Ik denk ook, dat ik bij die jongens te ruw was. Ik dacht, dat dat moest, dat waren ze bij mij ook. Ze streelden niet zo rustig, lief en lekker als jij.’
‘Dat snap ik ook niet. Als je te haastig of te ruw bent voel je veel minder. Zeiden die jongens er niets van?’
‘Nee. Alleen, bedankt.’
‘Wat een stommerds. Luister, dit is vast maar eenmalig. Maar ik zal bij het meertje die stommerds op hun kop geven en reclame voor jullie gaan maken. En jullie zelf een keer vragen. Dan krijg ik vast snel navolging. Goed?’
‘Als je denkt dat dat zou werken, graag. Ik hoop, dat er dan meer zijn die zo lekker strelen.’
‘Vast wel. Eh, Maggie, voor jou kan ik nog niet zo goed reclame maken. Zullen we even spelen?’
‘Goed.’
Maggie stond op en wilde naar het zwembad lopen. Maar Alex hield haar terug en trok haar op schoot. Hij deed een arm achterom haar heen, liet haar onderuitzakken en legde haar benen over zijn andere been.
‘Ik wil het graag ook een keer helemaal droog. En goed zien wat ik doe. Zoals je lekkere borstjes strelen.’
Hij deed het. Na even stopte hij een hand tussen haar benen.
‘Doe ze eens van elkaar.’
Ze deed het, een beetje.
‘Nee, verder. Je snapt toch wel dat ik naar je doos wil kijken?’
‘Moet dat?’
‘Nee, maar ik wil het graag. Dat is toch niet erg? Ik heb er al aan gevoeld. Jij hebt al naar mijn stijve kunnen kijken. Als je wilt, mag je het straks van nog dichterbij.’
‘Maar niet, denk ik.’
‘Vast wel, denk ik.’
Maggie deed aarzelend haar benen verder van elkaar.
‘Nog iets. Nog iets. Goed. Ja, je bent al lekker behaard. Ik zie je gleuf amper.’
Hij streelde er eerst over, toen er iets in.
‘Lekker, hè? Wil je nu wat meer?’
Ze knikte.
‘Laat me je vingeren. Je zus genoot er ook van.’
Ze knikte weer en kneep haar ogen stijf dicht.
‘Niet zo bang zijn, het wordt echt lekker.’
Hij duwde zijn middelvinger er langzaam helemaal in en ging haar doos zachtjes masseren. Na even trok hij zijn vinger helemaal terug en duwde hem er weer helemaal in. Haar kreuntje klonk bijna als een piepje.
‘Ja, lekker, hè? Zo vastgehouden worden.’
Alex grinnikte even naar Caroline. Die glimlachte en knikte. Alex streelde Maggie nog een keer. Ze piepte wat lager.
‘Lekker, hè? Zeg maar, dat je er gretig, geil van wordt.’
‘Jaaah. Jaaah.’
Hij ging verder en liet haar klaarkomen. Ze ontspande zich en bleef hijgend liggen, wijdbeens.
‘Ik moet even van de gelegenheidgebruik maken, Maggie.’
Hij schoof onder haar uit, zodat ze op de stretcher kwam te liggen. Hij ging tussen haar benen zitten, boog zich voorover, bekeek van vlakbij en voelde aan haar gleuf. Na even boog hij zich nog verder voorover, kuste een paar keer op haar gleuf en likte er daarna aan. Al gauw kreunde ze en probeerde haar benen tegen elkaar te doen. Alex stond op.
‘Te snel na je klaarkomen, hè?’
‘Te brutaal.’
Caroline stond snel op en ging wijdbeens op een andere stretcher liggen.
‘Bij mij niet.’
Alex grinnikte.
‘Nou, minstens zo geil als je zusje, hè?’
‘Ja. Lik mij ook.’
Hij deed bij haar nog meer, hij likte haar tot ze klaargekomen was. Daarna ging hij naast Maggie zitten, die al weer zat.
‘Brutaal of niet, je zus vond het lekker. Wil jij met mijn pikkie spelen? Je krijgt hem vast vlug omhoog.’
Ze keek naar zijn pikkie en pakte hem voorzichtig beet.
‘Net eentje bij een jongetje van tien. Om te zien, daar ben ik niet aangekomen.’
‘Het mag niet, maar er wordt wel eens gezondigd. Er zal er toch wel eens één over je blote gleuf gestreeld hebben?’
‘Nee.’
‘Ik heb het wel gedaan. Hier ook. Meisjes voelden hier ook aan mijn pikkie. Als ik daar een stijve van kreeg en niet op de kant met een handdoek voor mijn buik ging zitten, als hij hoger kwam dan recht vooruit, kreeg ik op mijn donder.’
‘Daarom kennen ze je vast goed.’
‘Ja. En zodra ik twaalf was en er geen jongere kinderen waren, bevoelde ik alles wat ik bij meisjes maar te pakken kon krijgen en, als ik de kans kreeg, die grote borsten van mijn oma. Voor de verandering, meestal vond ik toen al een handvol genoeg. En ik werd graag bevoeld, een hand om mijn pikkie vond ik ook fijn. En ik slof, dat ik nu aan de lekkere gleufjes van twee lieve meisjes kan komen en die van heel dichtbij kan bekijken.’
‘En zelfs likken.’
‘Ja. Wil je dat ook weer?’
‘Nog maar niet. Volgens mij begin je van het idee een stijve te krijgen.’
‘Ja. En van je strelen.’
Caroline kwam voor hem zitten.
‘Ik wil het ook zien.’
‘Ik houd hem vast.’
‘Ja hoor, ik pak zijn ballen wel.’
Ze deed het.
‘Oooh, lekker, meiden.’
Ze zagen zijn stijve groeien tot hij op z’n maximum was.
‘Laat mij eens, Maggie.’
Automatisch deed Maggie wat haar zus zei en liet de stijve van Alex los. Caroline pakte die onderaan vast, boog zich voorover, nam hem in haar mond en ging met haar hoofd op en neer.
‘Caro! Dat doe je toch niet?’
Caroline ging weer wat achteruit zitten.
‘Waarom niet? Hij heeft mij klaargelikt, dan mag ik zijn lolly wel een beetje pijpen. Maar pak jij hem maar weer en laat hem spuiten, daar zal hij wel aan toe zijn.’
‘Ja, graag, Maggie. Ik ben nog nooit een beetje gepijpt, dat kan nergens. Laat me maaar op eeen handdoek spuiten. Caro, pak er even een van een stretcher.’
Ze kwam er al gauw me terug.
‘Het lijkt me het fijnst, als ik ga liggen met de handdoek op mijn buik.’
Hij deed het.
‘Caroline, pak jij mijn ballen, Maggie, laat je me genieten?’
De meisjes gingen ieder aan een kant van hem zitten en pakten hem beet. Maggie aarzelend, maar al gauw streelde ze volop.
‘Goed, zo?’
‘Ja, geweldig. Gaan jullie door.’
‘Ja, het is eigenlijk wel lekker, zo’n stijve.’
‘Dan zal je het wel vaker willen. Oooh, het komt al. Pas op, Maggie. Ooooooh, jah.’
Het kwam nog net op de handdoek. Maggie streelde door, maar mikte wat lager, op het midden van de handdoek, waar de volgende klodder, die ze meehielp om omhoog en eruit te komen, terecht kwam. Gevolgd door nog een.
‘Ooh. Ooh. Lekker, zeg. Eerste klas, Maggie. Goed afgekeken.’
‘Hoe deed ik het dan?’
‘Dat weet je wel, eerst te ruw. Maar het eind was ook eerste klas, hoor.’
Hij ging weer zitten en gooide de handdoek onder de stretcher.
‘Nou, lekkere meiden, heb ik gedaan wat jullie graag wilden?’
‘Wat mij betreft, beter dan ik verwachtte. Maggie?’
‘Ik wist niet wat ik kon verwachten. Maar ik ga nu ook naar het meertje. Als er meer zijn waarmee het zo lekker is.’
‘Kom morgen maar, dan zal ik zorgen dat ik er ook ben. Dan komt alles wel in orde, met jullie. Jullie zijn lekker om te verwennen en jullie verwennen ook prima. Ik heb het gevoel, dat jullie me aardig leeg gemolken hebben. Daarom zal het, jammer genoeg, nog een tijdje duren voor er weer wat met mijn pikkie kan.’
‘Die zou ik graag nog een keer zo lekker stijf willen voelen.’
‘Morgen maar, Maggie. Je kan er nog jaren beetpakken.’
‘Goed. Ga je terug en je opa erover vertellen?’
‘Er zijn vast nog te veel mensen om met hem te praten. Ik knik even naar hem, glimlachend, dan snapt hij wel dat ik vind dat het goed gegaan is. Hij laat me het wel weten, als hij er meer over wil horen. Waar ik niet aan twijfel. Genieten en met anderen meegenieten. Laten we ons aankleden. Ik zal jullie naar de auto brengen.’
‘Onzin, Alex. Het was een keer leuk om in een Rolls te rijden, maar we gaan lopen. Via het bospaadje achter de garage naar de Wellingten Avenue zijn we met een paar minuten thuis.’
‘Dat weet ik wel, Caroline, maar als opa iemand hier snel wil hebben denkt hij niet aan binnenweggetjes maar stuurt een auto.’
Ze gingen naar de kleedruimte, kleedden zich aan, de meisjes gingen naar huis, Alex naar de eetkamer.

 Naschrift 2

‘Mark, voor je vertelt waarom je ons gevraagd heb om hier te komen, willen we je bedanken voor je hulp voor onze dochters.’
‘Graag gedaan. Er was niet meer nodig dan een voorzetje, Alex heeft de uitvoering graag op zich genomen.’
‘Maar je wist vast, dat hij er zich niet makkelijk van af zou maken. Heb je er wat over gehoord?’
‘Alex heeft me gemeld, dat de meisjes, ook na meerdere bezoeken aan het meertje, zeer tevreden en dankbaar waren. Daar zijn we blij mee. Als jullie er meer over weten horen we dat graag.’
‘Ja, we weten er meer over, ze praten er graag over. Gelukkig waren we, door jullie site, voorbereid op de eh gewoonten in het dorp, anders waren we vast enorm geschokt geweest. Ze waren, na hun eh bezoek aan het zwembad, met Alex, allebei al in een beter humeur dan voor hun twaalfde. Ze hebben daar ook een afspraak met Alex gemaakt, voor de volgende middag bij het meertje. Hij ving ze op en ging met ze het meertje in. Hij maakte een baan vrij, voor Caroline, om te zwemmen. De keren daarna werd er, ook als Alex er niet was, een baan voor haar vrijgemaakt. Dat heeft geweldig geholpen om haar been weer snel helemaal in orde te laten komen. Alleen daarom al zijn we hem dankbaar.’
Mark en Renee glimlachten.
‘Hij zal nog wel wat meer gedaan hebben. Hij probeert overal het maximum uit te halen.’
‘Ja, in het zwembad al. Met allebei. Maar niet alleen gericht op eigen belang. Toen Caroline, die keer in het meertje, aan het zwemmen was, vermaakte hij zich met Maggie. En Caroline kreeg de kans niet om na haar zwemmen het water uit te gaan, er kwam gelijk een jongen op haar af. Ze vertelde, dat die, en daarna alle andere jongens, ongeveer net zo lief en eh lekker waren als Alex. Alex moet ze verteld hebben, dat, al waren ze aan de kleine kant, ze net zo veel eh inspanning waard waren als grotere meisjes. Hij had onze meisjes in het zwembad verteld, dat hij bij het meertje reclame voor ze zou maken. Dat is duidelijk gelukt. Blijvend. Ze blijven allebei uitermate tevreden en gaan redelijk vaak naar het meertje.’
‘Fijn, zo hoort het. Ik weet niet wat Maggie jullie verteld heeft, over hoe ik met haar in contact gekomen ben. Ik zal jullie over mijn kant vertellen. Ik had, voor bij de bijeenkomst bij de jaarlijkse herdenking van Simone, een beetje een toespraakje voorbereid. Die was bedoeld voor boven de twaalf jaar, maar ik zag een meisje wat me jonger leek. Andere kinderen waren al weg, na wat gegeten en gedronken te hebben, zij bleef zitten. Ik liet haar bij me komen en hoorde haar een beetje uit. Dat zijn we gewend, we gaan veel met jongeren om. Maar Maggie bleek, behalve twaalf te zijn, ook erg verstandig, voor haar leeftijd.’
‘We zijn lang niet zo vaak thuis als we zouden willen, maar we hebben ons best gedaan om de meisjes goed op te voeden.’
‘Caroline kennen we niet, bij Maggie is het duidelijk gelukt. We merkten, dat is, behalve ik, mijn vrouw, die nu ook weer naast me zit, Tamara ook. Jullie weten vast wie dat is. Maggie vertelde ook, dat ze onze site op Internet helemaal bekeken heeft, jullie vast ook.’
‘Ja, Mark. Daarom hadden we Maggie afgevaardigd, zelf konden we niet. Haar oudere zus ook niet.’
‘Dat vertelde ze ook. Wij waarderen het erg, dat er iemand van jullie familie gekomen is.’
‘We zullen, vanaf volgend jaar, onze uiterste best te doen om dan met ons vieren te komen. We zijn nu ook persoonlijk dankbaar voor wat Simone voor ons dorp gedaan heeft en wat haar familie blijft doen. We zijn bijna jaarlijks op één of andere dag even bij haar graf geweest. In de Manor niet, daar voelden we ons een beetje buitenstaander voor.’
‘Verleden tijd, hoop ik. Ik ga verder. Omdat ik voelde dat Maggie niet helemaal lekker in haar vel zat, ben ik door blijven vragen. Gelukkig vertrouwde ze me, en gaf overal antwoord op, al was het soms wat aarzelend.’
‘Omdat Maggie je niet persoonlijk kende, zal ze voorzichtig gebleven zijn.’
‘Ja. Maar we schrokken ervan, dat jullie meisjes in het dorp niet zo netjes behandeld werden. Over het hoofd gezien, genegeerd, zei Maggie, Caroline zelfs bij het meertje. Waar ik pissig over werd. Ik zag, dat mijn vrouw en Tamara het ook niet lekker zat.’
‘Dat kleine hebben ze van mijn vrouw, die heeft vroeger hetzelfde meegemaakt. Meer dan onze meisjes er op voorbereiden hebben we niet kunnen doen. Ze zijn zelf wel beleefd tegen anderen.’
‘Ja, zeker. Ik vroeg Tamara, of ze iets wist, wat we voor de meisjes konden doen. Die herinnerde zich iets wat we eerder gedaan hadden, al was het niet helemaal vergelijkbaar. In dit geval, de meisjes een plezierige middag in het zwembad bezorgen, verder zouden we wel zien. Maar dat hoeft dus niet meer, daar heeft Alex kennelijk al voor gezorgd. Hij is natuurlijk opgevoed in de stijl van Simone, maar ik zal hem nog een keer uitvoerig bedanken.’
‘Graag ook namens ons, Mark.’
‘Zal ik doen. Maar voor we toekwamen om iets voor de persoonlijke problemen van jullie meisjes te verzinnen, bleek Maggie zich ook zorgen te maken over haar ouders. Ze was heel voorzichtig om er iets over te vertellen, maar genoeg om ons er over na te laten denken.’
‘Dat heeft ze verteld. Daar schrokken we van. Ze bleek meer meegekregen te hebben van dat we eh het met ons werk niet zo naar ons zin hadden, dan de bedoeling was. We hebben steeds geprobeerd er het beste van te maken en onze meisjes een onbezorgde jeugd te geven.’
‘Dat lijkt gelukt te zijn, totdat ze wat ouder werden, boven de twaalf. Becky, Wesley, we zijn aan het nadenken geweest en hebben wat onderzoek gedaan. Als jullie willen, kunnen we jullie ook een zetje geven, om het met jullie werk beter naar jullie zin te laten krijgen. We hebben jullie gevraagd om hier te komen om het daarover te hebben.’
Becky en Wesley keken elkaar even aan.
‘Een beetje hulp zullen we niet afslaan, Mark. Onze meisjes zouden, als ze er van hoorden, dat vast niet fijn vinden. Maar we zijn al jaren op zoek, we zijn er niet uitgekomen.’
‘Er is wat mogelijk. Zodra Maggie vertelde waar ze woonde, heb ik haar verteld wat jullie vast ook weten. Dat ik jullie huis ooit wilde kopen, maar dat de eigenaar weigerde te verkopen. Hij vond het wel leuk, om te kunnen zeggen, dat hij het enige koophuis in het dorp had. Ik ook, als er gezegd wordt dat alle huizen in het dorp van mij zijn, kan ik bescheiden doen en zeggen, nee, niet allemaal. Die eigenaar heeft ooit beloofd, dat als hij zijn huis zou verkopen, dat aan mij zou zijn. Maggie zei, heel ernstig, het is nooit verkocht. Die eigenaar was mijn opa. Mijn vader heeft het huis geërfd toen hij overleden is. Maar mijn vader weet van die belofte, als er ooit verkocht moet worden zal hij er zich aan houden. Ik zei, dat is erg netjes. Het is niet afdwingbaar, alleen een herenakkoord.’
‘Ja, Mark, maar daar zullen we ons aan houden. We hebben al zo veel over je gelezen en gehoord, dat we weten dat je iedereen goed behandelt. Wat je weer bewees met onze meisjes. We vonden altijd, nu nog meer, dat je ook recht zou hebben op een nette behandeling door ons.’
‘Ga daar maar mee door. Becky, Wesley, als jullie mij jullie huis willen verkopen zijn alle problemen op te lossen.’
Becky en Wesley schrokken en keken elkaar weer even aan.
‘Dat is nogal wat.’
‘Nou ja, ik kan dan niet meer zeggen, dat niet alle huizen van mij zijn. En jullie, dat jullie een eigen huis hebben. Maar mijn pachters hebben het altijd over hún boerderij, terwijl hij van mijn familiebedrijf is. Jullie kunnen gewoon over júllie huis blijven praten, dat doen alle huurders. Het eigendom van een huis opgeven lijkt erger dan het is. Je koopt een huis, als je dat kan betalen, omdat het op de lange duur goedkoper kan zijn dan huren. Erven is natuurlijk nog gunstiger. Maar onder omstandigheden kan het voordeliger zijn om weer te gaan huren. Zoals op je oude dag. Met de opbrengst van je huis kan je het krappe pensioen van de overheid aanvullen, makkelijk je huur betalen en er heel goed van leven. En het duurste aan je huis door de eigenaar laten betalen. In jullie geval, met de opbrengst zouden jullie je huis kunnen verbouwen om het geschikt te maken voor een restaurant of wat jullie maar zouden willen. Als nieuwe eigenaar zou ik daar toestemming voor geven en er aan meewerken. Jullie pachten nu een zaak, aan huur van jullie huis zouden jullie veel minder kwijt zijn.’
‘Er staat me bij, dat je ooit een toeslag hebt laten vallen, die er gevraagd werd voor het hebben van een bedrijf in een huis van je.’
‘Ja. Die bleek er te zijn, onder de vorige eigenaar van de huizen. Maar die heb ik afgeschaft. Voor ieder huis moet er dezelfde prijs per vierkante meter bewoonbaar oppervlak aan huur betaald worden, ongeacht hoeveel er wonen en wat erin gedaan wordt.’
‘Laat me vertellen hoe we in het dorp gekomen zijn, Mark. Ik ben er geboren en opgegroeid, leerde, tijdens mijn horeca-opleiding in de stad, Becky kennen, trouwde er mee, huurde een huis in de stad en pachtte, samen met haar, een pub. We kwamen af en toe natuurlijk bij mijn ouders en hoorden dan een beetje over wat er in het dorp aan de hand was. En zagen de nieuwbouw en de renovaties. Toen mijn vader overleed ging mijn moeder bij een zus van haar, ook een weduwe, in de stad wonen. In haar eentje, zelfs met hulp, kon ze het huis niet aan. Ik erfde het. Omdat ons huurhuis in de stad wat klein werd, met twee opgroeiende meiden, besloten we te verhuizen. De onkosten van een extra auto waren minder dan de huur van het huis in de stad, en het huis in het dorp zou ons alleen wat kosten als er groot onderhoud nodig was. We hebben er een potje voor, maar nog niets gebruikt, het is een oerdegelijk huis.’
‘Ja. Een extra auto?’
‘In de stad hadden we er aan één genoeg, voor boodschappen en uitjes, we woonden niet ver van de pub. Nu ook niet, met de auto is het ruim vijf minuten rijden. Ik ga er ’s morgens naar toe en blijf er tot sluitingstijd, elf uur. Becky is er rond lunchtijd en vanaf een uur of vijf totdat er geen vraag naar snacks meer is, tussen acht en negen. Dan heeft ze overdag tijd om wat aan het huis te doen, en de meiden op te vangen, als ze uit school komen. We hadden iedere dag een paar uur een oppas, tot Caroline voor haar en haar zus zelf het eten, wat Becky voorbereid had, op tafel kon zetten. En Becky is meestal op tijd thuis om de meiden naar bed te brengen.’
‘Wat een geregel. Het verklaart natuurlijk wel de zelfstandigheid van de meisjes. Eh snacks?’
‘Tussendoortjes, klein spul. Tosti’s, kleine of grote uitsmijters, gehaktballen, vissticks met friet en zo. Wat in een klein keukentje met weinig apparatuur klaargemaakt kan worden.’
‘Tja. Wanneer zijn jullie verhuisd?’
‘Eh toen Caroline ruim tien was. Toen vonden we in het huis ook oude dorpskrantjes, waardoor we op de Wellingten-site gingen kijken en zo nog meer op de hoogte kwamen van wat er allemaal in het dorp gebeurd was. Dat het in het dorp ook goedkoper leven was dan in de stad wisten we van mijn ouders al, het bevalt ons uitstekend.’
Wesley grinnikte even.
‘En de meiden willen nu zeker niet meer weg. Ondanks dat ze op de fiets in de stad naar school moeten, sinds kort Maggie ook. ’s Morgens en ’s middags een kwartier. Nog gezond ook. Waar ik nu aan denk, ik weet niet hoe lang ons contract met de brouwerij nog loopt.’
‘Je zou geen aflopend contract meer hebben en maar af moeten wachten of het iedere keer weer verlengd wordt. Als je maar braaf je huur betaalt zet ik je je huis niet uit. En zelfs dan niet snel, we hebben het nog nooit hoeven doen, er altijd een oplossing voor gevonden. Zeg, is jullie niets opgevallen, toen je belde voor vervanging voor vanmiddag?’
Becky en Wesley keken elkaar weer even aan.
‘Eigenlijk wel. Het ging nog nooit zo makkelijk, het werd gelijk geregeld. Anders moesten we uren wachten, voor we teruggebeld werden. En dan kon het soms niet.’
‘Als jullie niet op mijn voorstel in willen gaan, kunnen jullie morgen gewoon weer naar jullie werk. Zo wel, dan blijft die vervanging de rest van de week. Dan hebben we de tijd om van alles te regelen.’
‘De rest van de week vrij? Hoe kan dat?’
‘Ik heb met jullie baas gebeld. Hij wil inderdaad niet beginnen met overgaan op het verstrekken van meer dan snacks in zijn gelegenheden. Hij wil wel meewerken om jullie de gelegenheid te geven om meer naar jullie zin te kunnen gaan werken. Voor die speciale gelegenheid neemt hij genoegen met een opzegtermijn van veertien dagen, in plaats van drie maanden.’
‘O. Maar dat kan hij niet beslissen, zonder schriftelijke toestemming van de eigenaar van de brouwerij.’
‘Die heb ik gebeld. Ik doe geen zaken met lokale tussenpersonen. Die hebben te weinig vrijheid, waar jullie tot nu toe mee te maken hadden. Ik wil ook niet later teruggebeld worden. Nu is alles met jullie eh eventuele opzegging van jullie contract geregeld. En jullie lokale baas ingelicht, vandaar dat die zo snel vervanging regelde.’
‘O. Tja, grote heren onder elkaar. Laten we het maar eens over ons huis hebben, Mark. We hebben, eerlijk gezegd, geen idee wat het op moet brengen.’
‘Ik wel, er zijn meer soortgelijke huizen in het dorp. Die hebben voor de belasting een bepaalde waarde. Ik druk die natuurlijk zo veel mogelijk, dan ben ik goedkoper uit en kunnen de huren zo laag blijven. Jullie kunnen een eigen taxateur laten komen. Daarna kunnen we onderhandelen.’
‘Zolang we niet weten wat het opbrengt en wat een verbouwing kost, kunnen we er weinig over zeggen.’
‘Natuurlijk. Maar ik weet al iets meer. Kom mee.’
Mark stond op en liep naar zijn bureau. Hij pakte een rol papier en rolde die over zijn bureau uit. Becky en Wesley kwamen kijken.
‘Dit is de bouwtekening van jullie huis. Cambridgestraat één.’
‘Hoe kom je daaraan? Die hebben wij niet.’
Mark grinnikte.
‘Tamara wist nog uit haar hoofd om welk huis het ging. Ze heeft, vóór we gingen renoveren, in de stad de bouwtekeningen van de huizen in het dorp opgedoken. Van wat er ooit stond, vast krotten, zijn geen gegevens. Vanaf hun laatste bouw, in steen, waren die bewaard, door een overijverige ambtenaar en zijn opvolgers. Tamara heeft er kopieën van gekregen. Er misten er maar een paar, die zijn alsnog gemaakt bij hun renovatie. Ik heb de beheerder van mijn huizen er naar laten kijken. En een architect.’
Mark rolde de tekening op, waardoor er een andere zichtbaar werd.
‘Met dit als voorlopig resultaat, na een verbouwing. Beneden moeten jullie zelf indelen. Er kan aan de achterkant uitgebouwd worden, ten koste van een stuk tuin. Laat een interieurdeskundige komen, gespecialiseerd in restaurants en dergelijke, voor advies, ook over de grootte. Pas later uitbouwen is duurder dan alles in één keer verbouwen. Éénhoog een woonkamer, met uitzicht op het bos, een eetkamer, keuken en toilet. Tweehoog was oorspronkelijk, in dat soort huizen, een zolder. Bij jullie?’
‘Nog steeds, er staat alleen wat opgeslagen.’
‘Die kan verbouwd worden. Dat is vroeger vaak gedaan en woonden er drie families in.  Voor jullie drie slaapkamers en een badkamer. In de schuine wanden genoeg grote dakramen of uitbouwen. ’
‘Dat lijkt wel wat. Maar zal best wat kosten. Alleen het leidingwerk al.’
‘Dat valt wel mee. Tamara heeft de adressen nog van bedrijven, die gespecialiseerd zijn in verbouwingen en waar ze vast weer veel korting krijgt. En het huis brengt meer op dan een huis in een rijtje, het ligt gunstig. Dichtbij de Hoofdstraat, met voldoende parkeerruimte voor bezoekers. Alleen de bewoners van de hoekhuizen, zoals jullie, parkeren in de naamloze straat vanaf de Hoofdstraat naar de Wellingten Avenue. De kant langs de bosrand is helemaal vrij. Heel grof geschat, die verbouwing kost de helft van wat het huis op kan brengen.’
‘Dat zou gunstig zijn. Je hebt je er nogal in verdiept. In een korte tijd.’
‘Ik houd van opschieten. En ik schakel iedereen in die me kan helpen. Eigenlijk heb ik daardoor zelf niet zo veel werk. Ik vergeet nog wat. Behalve de koopsom hoor ik jullie het bedrag te geven, wat ik gemiddeld kwijt was aan de renovatie van de andere huizen. Jullie huis is toen niet gedaan. Waardoor je zo veel overhoudt, dat je zelfs jaren een onrendabel restaurant kan runnen. Niet dat ik dat denk, met een beetje reclame en goed eten zal het best snel goed lopen.’
‘Je wilt veel meer doen wat je hoort of hoeft te doen.’
‘Ach, Wesley, mijn hulp is zelden meer dan wat regelen. Zoals Alex inschakelen. Als er geld mee gemoeid is, is dat een investering, door ons familiebedrijf, die er op de lange duur weer uitkomt.’
‘Eh zou je ons het geld voor de verbouwing niet kunnen lenen?’
‘Dat mag ik niet, ik heb geen bankvergunning. Daar ben ik ooit voor op mijn vingers getikt. Maar mijn aanbod is het gunstigste voor jullie. In plaats van te moeten lenen houden jullie zelfs ruim over. Jullie zijn toch niet zo aan jullie huis gehecht?’
‘Ach, als we er toch zouden kunnen blijven wonen en in hetzelfde huis prettiger werk zouden hebben zou dat het opgeven van het eigendom wel waard zijn. Maar we willen er natuurlijk over nadenken.’
‘Daarvoor heb je de rest van de week. Ga ook bij mijn beheerder langs. Die zit aan de achterkant van de garage. Om het over de indeling en inrichting van de begane grond te hebben. Eventueel ook over de andere etages. Die inrichting kan hetzelfde worden als in de nieuwbouw, een beetje lux. Daar kan je met Tamara over praten.’
‘Dat zullen we zeker doen.’
‘Probeer de bouwplannen deze week rond te krijgen. Dan kan zo’n anderhalve week later de verbouwing beginnen. De meeste bedrijven die er voor nodig zijn hebben we al gewaarschuwd, die hebben er mensen voor vrijgemaakt. Omdat er op meerdere etages tegelijk gewerkt kan worden kunnen er veel tegelijk aan de slag en duurt het hooguit zes weken.’
‘Je schijnt ervan overtuigd te zijn, dat we eh met jou in zee willen gaan.’
‘Ik heb er al meerdere nachten over geslapen en zie het wel zitten. Jullie vast ook, als jullie alles overdacht hebben. Jullie zijn nu overrompeld.’
‘Ja, nogal.’
‘Nog een beetje. Jullie moeten tijdens de verbouwing jullie huis uit. Familie, waar jullie terecht kunnen, in de buurt?’
‘Nee, Mark, niet waar we vandaan makkelijk naar ons werk kunnen. En de meisjes moeten naar school.’
‘Jullie zouden die zes weken geeneens hoeven werken, dat kan er wel af. Hooguit twee weken, zodra jullie opzeggen. Misschien nog eerder, als jullie nog vakantiedagen tegoed hebben. Er is voor jullie op de camping een stacaravan gereserveerd. Voor niks, natuurlijk, dat kan daar ook makkelijk. Houd er maar een beetje vakantie. Al hebben jullie voorlopig genoeg te doen, zoals plannen maken voor een nieuw aankleding van jullie woon en slaapgedeelte. De meisjes zijn misschien toe aan iets wat op hun leeftijd aangepast is. Vóór jullie naar de camping gaan, komt er een container voor jullie deur. Daar zet je alles in wat jullie na de verbouwing weer willen gebruiken. De rest wordt afgevoerd.’
‘Tjonge. Je hebt overal aan gedacht, denk ik.’
‘Ik hoop het, maar het regelen van verbouwingen is lang geleden. Toch weten Tamara en mijn beheerder er nog veel van. Maar bel die maar, of zoek ze op, of mij, als je vragen hebt.’
‘Eh mogen we het er met onze meisjes over hebben?’
‘Natuurlijk. Maar niet te snel, laat ze niet in de zenuwen zitten. Al zullen ze vanzelf wel zien, dat ze zich geen zorgen meer om jullie hoeven maken, zodra jullie besloten hebben om op mijn voorstel in te gaan. Vast al voor het eind van de week.’
‘Ik zie niet direct iets om er niet op in te gaan. Jij, Becky?’
‘Nee. De meisjes een nieuwe kamer en wij fijner werk, vlak bij huis.’
‘Ja, het zou voor jullie alle vier beter zijn. Nou, ga maar naar huis, jullie hebben voorlopig genoeg gehoord. En neem de tekeningen mee, we hebben genoeg kopieën.’
‘Eh Mark, ik heb nog een vraag. We weten van jullie zwembad en dat jullie daar soms ook anderen dan jullie directe familie ontvangen. En iets over de gebruikelijke gang van zaken daar. Zaken is natuurlijk niet het goede woord. Becky en ik hebben het erover gehad, hoe we eventueel zouden reageren, als wij daar uitgenodigd zouden worden, in plaats van op je kantoor. We wisten het niet, we zouden maar afwachten hoe het zou gaan.’
‘Het is goed, dat je om uitleg vraagt. Renee en ik hebben daar over nagedacht, dat doen we altijd, als we iemand uitnodigen. In jullie geval vonden we het beter om jullie op ons kantoor te ontvangen. Om meerdere redenen. We wisten niet, hoe jullie zouden reageren, als jullie erachter kwamen, dat jullie in het zwembad verwacht werden. En het onderwerp van ons gesprek, de verkoop van jullie huis, vonden we voor jullie al schokkend genoeg. Verder bestond de mogelijkheid, dat jullie mijn voorstel direct af zouden wijzen en dan gelijk wilden vertrekken.’
‘De tradities in onze familie zijn niet zo oud als die van jullie. Ik bedoel, jullie zullen de Manor niet gauw opgeven. Ons huis is maar een gewoon huis. Of we daar de eigenaar van zijn of dat we het huren is eigenlijk alleen uit financieel oogpunt belangrijk. Ja, wij zijn natuurlijk geschokt. Niet zo over de eigendomskwestie, maar over de volkomen onverwachte mogelijkheden. We zullen aan het werk gaan en je zo spoedig mogelijk laten weten wat we besloten hebben.’
‘Prima. Over een eventuele ontvangst in het zwembad moeten we het later maar eens hebben. Kijk maar eens op onze site, waarom we daar bepaalde gebruiken hebben. In het kort, als je in je blootje bent en je elkaar in het zwembad een beetje streelt, kan je op de kant heel makkelijk praten over de intiemste, tja, zaken in je leven. Dat heeft, zeker als er anderen dan directe familie aanwezig waren, zijn nut vaak bewezen. Jullie dochters zijn er al geweest, maar dat was voor een speciaal doel. Alex wist, dat hij bij die gelegenheid meer mocht dan daar gebruikelijk is. Wat in het meertje wel mag. Het nut daarvan weten jullie, anders zouden jullie dochters geen toestemming gekregen hebben om daar naartoe te gaan. Trouwens, als jullie het zouden willen, zouden we alsnog naar het zwembad kunnen gaan.’
‘We zijn, voor vandaag, al geschokt genoeg, Mark. Maar door je uitleg zijn we er in ieder geval niet principieel tegen. Dat zouden onze meisjes niet begrijpen. Als we wat bijgekomen zijn, kunnen we na gaan denken, of we het niet eens een keer zouden proberen om ‘s avonds naar het meertje te gaan. O. We zouden er mogelijk vlak naast komen wonen. Tijdelijk.’
‘Je kan er dan ook eerst kijken, zonder direct mee te gaan doen.’
Becky en Wesley namen afscheid, waarbij Becky Mark en Renee omhelsde, wat ze bij binnenkomst niet gedaan had.

‘Wat denk je, Wesley?’
‘De kans van ons leven. Maar dat heb ik niet tegen ze gezegd.’
‘Nee, maar Mark is niet gek. Dat weet hij ook wel.’
‘Ja, natuurlijk. Vind je het stom, dat we nooit gedacht hebben aan ons huis verkopen? Mark had gelijk, dat wordt gedaan, om een goede oude dag te hebben.’
‘Ja, maar daar waren wij niet aan toe. We hebben het er wel eens over gehad om ons huis te verbouwen. Maar daar hadden we geen geld voor. En we dachten, dat het niet mogelijk zou zijn, het huis te verkopen en het te huren, inwoners van het dorp zouden wel voorrang krijgen.’
‘Ja. Mark, met zijn hulpen, was het gewend om zaken te combineren. Ik kan me nog herinneren, hoe snel die eerste nieuwbouw geregeld was.’
‘Ja, en hoeveel korting Tamara kreeg. Als ze die voor onze verbouwing ook kan krijgen, moet het te doen zijn.’
‘Zeker als het huis zo veel opbrengt als Mark zei.’
‘Erg eerlijk van hem, hè? Hij schroeft de prijs in zijn nadeel op, zoals in verband met de ligging, in plaats van proberen die te drukken.’
‘Zo is hij, kennelijk. En het kost hem persoonlijk niets. Zijn familie vindt alles best, als het maar een beetje rendement oplevert.’
‘Dus?’
‘Dus doen we het, Becky. Tenzij we iets tegenkomen wat het onmogelijk maakt.’
‘Mark ziet dat vast niet. Anders had hij nu al niet dat aanbod gedaan. Wesley, wat Maggie zei, ik vertrouw hem ook.’
‘Ja, natuurlijk, alles wat hij deed ging goed. We hebben het nu zelf van vlakbij meegemaakt. Hij hoort, dat een paar meisjes het niet naar hun zin hebben en regelt gelijk dat zijn kleinzoon daar wat aan begint te doen. Vroeger zal ingeschakelde hulp vast ook wel zelf doorgedacht hebben en verder gegaan zijn dan ze gevraagd werd. Alex deed dat natuurlijk ook uit eigen belang, maar die vroegere hulpen hadden er zelf vast ook een eigen belang bij.’
‘Ja, die zullen eraan verdiend hebben. We zouden geen twee auto’s meer nodig hebben, hè?’
‘Nee. Laat dat zouden maar weg. Ik durf het zelfs aan, om het morgen aan de meisjes te vertellen.’
‘Ja, prima. Wat zullen die opkijken.’
‘Ja, Maggie weet niet wat ze veroorzaakt heeft.’
‘Daarom heeft ze het niet aan Mark verteld. Vast uit beleefdheid heeft ze een beetje over ons verteld, toen hij haar uithoorde. Je moet van goede huize komen om iets van Maggie los te krijgen. Maar Mark praat of hij je beste vriend is en veel van je weet.’
‘Hij is van goeden huize. Hij weet natuurlijk sowieso veel. En hij kan veel uit laten zoeken. En hij belt grote bazen.’
‘Hij maakt handig gebruik van zijn familienaam.’
‘En familiekapitaal.’
‘Ja, maar hij hoeft niets te doen, hij vermaakt zich op de Manor uitstekend.’
‘Dat komt natuurlijk door Simone, dat hij ook graag wat voor anderen doet.’
‘Ja. Daarom was Maggie daar ook, als onze afgevaardigde, al hadden we er nooit rechtstreeks mee te maken. Tjonge, een meisje uithoren en dan zo snel en goed reageren.’
‘Ja. Becky?’
‘Ja?’
‘Wat vond je van mevrouw? Renee?’
‘Ze zei weinig, glimlachte wel steeds. Kennelijk was ze het eens met Marks voorstel.’
‘Ja.’
‘Of bedoel je, hoe ze eruit zag?’
‘Ja.’
‘Ik zag precies waar je naar keek, in het begin.’
‘Ja, maar nadat Mark over ons huis begon had ik dáár mijn aandacht bij.’
‘En nu?’
‘Denk ik daar weer aan. En hoe onze meisjes verwend worden en jongens verwennen.’
‘Ja, ik nu ook. Eh wil je wat?’
‘We zijn vaak te moe, na lang werken. Ik laat je vast ook te weinig merken hoe ik je waardeer, dat we altijd zo fijn samenwerken. Wat ik wil is daar vast ook niet genoeg voor.’
‘Ik denk het toch wel. Ik denk, dat ik wel weet wat je wil. Maar jij moet het zeggen.’
‘Ik wil mijn driepuntsgreep op je toepassen. Op je liggen, mijn handen om je borsten en mijn stijve helemaal in je gleuf. En je dan neuken en klaar laten komen tot ik zelf klaarkom en me in je leegspuit. Dan vallen we vast in slaap zonder ons verder zorgen te maken.’
‘Ik verheug me er al op. Je hebt vast meer energie dan anders.’
Hij liet het haar merken.

‘Paps, mams, vrije dag?’
‘Dagen, meiden. De rest van de week. Daarna weten we het nog niet. Ga zitten.’
Caroline en Maggie gingen bij hun ouders aan de eettafel zitten. Ze keken geschrokken.
‘Paps, jullie zijn toch niet ontslagen?’
‘Nee, met vakantie. Er is vervanging.’
‘O. Zomaar? Gaan we weg? Dat kan niet, we moeten naar school.’
‘Nee, niet zomaar. Nee, we gaan niet weg. Ja, jullie moeten naar school. Alleen vandaag niet. Ik heb gebeld en vandaag voor jullie vrij gekregen.’
‘Paps, wat is er dan? Jullie blijven nooit onverwachts thuis.’
‘Er is een verandering op komst, waar jullie van zullen schrikken. Maar het is gunstige verandering.’
Caroline grinnikte.
‘Krijgen we een broertje of zusje?’
‘Caro!’
‘Kan toch? Denk ik?’
De ouders keken elkaar geschrokken aan.
‘Daar hebben we niet aan gedacht. Er is in ieder geval niets op komst. Eh Becky?’
‘Het zou nog kunnen. Maar Maggie is al twaalf. Zouden jullie dat nog willen, meiden?’
‘Dank u wel dat u het ons vraagt. Al moet u zelf beslissen. Het overvalt me eigenlijk. Ach, waarom niet. Dan graag een broertje, een zus heb ik al. Wat denk jij, Maggie?’
‘Ik ben niet zo dom dat ik denk dat mijn ouders niet meer vrijen. Ik heb aan een half woord genoeg, u bent dus aan de pil, mams. Tegenwoordig kunnen vrouwen tot ongeveer hun vijfenveertigste nog een kind krijgen, met ingewikkelde methodes nog wel later. Dus, wat ons betreft, ja, waarom niet.’
‘We zullen er over na gaan denken, als eh de verandering achter de rug is.’
‘Als u niet meer weet hoe het moet, kan Alex het wel vertellen.’
‘Maggie, het is fijn, dat je de laatste tijd wat spraakzamer bent, maar houd je nu even in. Anders raak ik de draad kwijt. Tjonge, ik wist, dat jullie zouden schrikken, niet dat jullie ons zouden laten schrikken.’
‘Daarover later, Wesley.’
‘Goed. Eh we gaan ons huis verkopen, meiden.’
De meisjes keken weer verschrikt.
‘Maar we blijven hier wel wonen.’
De meisjes kwamen weer wat bij.
‘Om met het begin te beginnen, er was ons gevraagd om op de Manor te komen, gisteren.’
‘Was dat, omdat jullie niet bij de herdenking van Simone waren?’
‘Nee, Maggie heeft ons prima vertegenwoordigd, volgens Mark.’
‘Mocht u Mark zeggen?’
‘Ja. Dat is toch niet zo raar? Jullie mochten oom zeggen. Hij wil ons huis kopen.’
‘Waarom? Moet het verkocht worden? Zit u zo krap?’
‘We zitten niet zo krap, we konden steeds rondkomen, al was het niet zo ruim. Zijn jullie tekort gekomen?’
Caroline en Maggie keken elkaar even aan en schudden hun hoofden.
‘Nee. Al hadden we het fijn gevonden als u wat vaker thuis was geweest.’
‘Ja, ik weet het. Dat gaat veranderen. Mark hoorde van Maggie, dat mams en ik het niet zo naar onze zin hadden, maar er niets aan konden veranderen.’
‘Heb ik teveel verteld?’
‘Nee, Maggie. Ik geloof sowieso niet, dat je hem veel verteld hebt. Maar wel genoeg om hem aan het denken te zetten.’
‘Dat zou hij gaan doen, zei hij. Daar werd ik niet ongerust over. Eh. O. Oei. Hij zou toen ook na gaan denken over wat hij voor mij kon doen. Nou, dat regelde hij binnen een paar minuten. Heeft hij voor u ook wat geregeld?’
‘Ja. Ons huis kopen doet Mark het niet voor zichzelf, hij doet het voor ons. Dan krijgen we genoeg geld om hier te verbouwen. Om beneden een restaurantje te maken.’
‘Heeft u daar niet eerder aan gedacht? U wist, dat hij het huis vroeger al wilde kopen.’
‘Ja, maar we hadden al eens een beetje uitgerekend wat een verbouwing zou kosten. Alles moet een etage omhoog, om het beneden vrij te maken voor een restaurantje, of zoiets. En dan nog dat restaurantje. We dachten, dat het huis niet genoeg op zou brengen. Er komen vaak kosten bij, die je niet verwacht. En, tot dat restaurantje goed draait, weinig of geen inkomsten. We durfden het niet aan.’
‘Lijkt me logisch. Waarom nu wel?’
‘Volgens Mark is ons huis veel meer waard dan we denken. Hij heeft de bouwtekeningen opgedoken en die met zijn huizenbeheerder en een architect bekeken. En de buurt hier. Volgens hun ligt ons huis erg gunstig, voor een restaurant, dicht bij de Hoofdstraat. En genoeg parkeerruimte voor bezoekers. En volgens Tamara is er in het dorp genoeg te verdienen voor een eetgelegenheid.’
‘Die kan het weten, die was er ooit bakker. Tjonge, hij is wel aan het uitzoeken geweest.’
‘Ja. Aan de andere kant, de kostenkant, als we hem, en Tamara, de verbouwing laten regelen, is dat goedkoper dan als wij het zouden laten doen.’
‘Ze kreeg toen tussen de twintig en vijftig procent korting overal op. Voor één huis zal het minder zijn, maar toch.’
‘Ja. Maggie, wij hebben de Wellingten-site ook bekeken, maar jij lijkt er meer van onthouden te hebben. Je hebt eerder niet laten merken dat je zo’n goed geheugen hebt.’
Maggie grinnikte.
‘Dat zal ik vergeten hebben.’
‘Leuk verzonnen. En snel. Mams en ik vinden, dat we onze best gedaan hebben, maar we hebben toch misschien te weinig met jullie opgetrokken. In ieder geval, Mark had al gauw in de gaten, dat jij erg verstandig voor je leeftijd was.’
‘Dan hebben jullie toch je best gedaan? Als een graaf dat zegt?’
‘Tjonge. Dank je, Maggie. Eh Mark heeft nog meer geregeld. Hij heeft ook met onze grote baas gebeld. Niet de baas van de pubs in de stad, maar met zíjn baas, de eigenaar van de pubs. Hij heeft met hem eerst geregeld, dat we gisteren vrij hadden. Om ons zijn aanbod uit te leggen. En de rest van de week vrij, als we dat wilden, om over zijn aanbod na te denken. Hij heeft ook kunnen regelen, dat we een opzegtermijn van veertien dagen hebben, in plaats van drie maanden. Als we Mark voor het eind van de week laten weten dat we op zijn aanbod ingaan, kan zo’n anderhalve week later de verbouwing beginnen. Volgens hem duurt die hooguit zes weken.’
‘Erg snel, voor een heel huis, maar reken daar dan maar op, als hij dat zegt.’
‘We hebben nog genoeg te rekenen, Maggie. Zo veel, dat we denken om niet vaak meer te gaan werken, volgens Mark kan dat er wel af. Het hele huis moet niet alleen verbouwd worden, ook opnieuw ingericht. Veel van wat er nu in staat, zoals de keuken, past niet op een andere plek of was al aan vervanging toe. Jullie krijgen, op de tweede etage, ieder een grotere kamer dan jullie nu hebben. Met grote dakramen of uitbouwen. Daarom hebben we voor jullie vrij gevraagd. Jullie zijn vast te overrompeld om goed op te letten, op school. We hebben de bouwtekeningen meegekregen, daarop kunnen jullie zien hoe groot die kamers zijn. Jullie kunnen vast na gaan denken over hoe jullie die in willen richten. Ik bedoel, niet alleen wat jullie voor behang willen hebben, alles mag vernieuwd worden. Aangepast aan jullie leeftijd. En als jullie daar een beetje uit zijn, mogen jullie overleggen met Tamara. Die is op de hoogte, of zorgt dat ze het weer komt, van inrichtingen.’
De meisjes keken elkaar even aan.
‘Dat is nogal overrompelend. Ik weet zo gauw niet, meer of minder dan van een broertje of zusje krijgen.’
‘Voor mams zou dat een heel grote verandering zijn. Spelen in het meertje is vast lekker, maar een zwangerschap en een bevalling en een baby zijn van een andere orde, Caroline.’
‘Ja, paps. Sorry.’
‘Wesley, als we bij ons werk wonen zou het best kunnen. Als we genoeg overhouden kan er wel vervanging af, als ik een tijdje niet kan werken. Toen ik voor de meisjes thuis moest blijven hebben we het een tijd financieel moeilijk gehad. Maar dat hadden we er voor over. Ik zou het nog wel een keer aankunnen, al ben ik wat ouder.’
‘Het maken of het krijgen?’
‘Eh nou, jullie mogen het wel weten. Het krijgen, Caroline. Na jullie komst is het simuleren van het maken gewoon verder gegaan. Gisterenavond was het extra fijn, omdat we het konden doen met het vooruitzicht op minder zorgen.’
‘Minder?’
‘Niet geen. Eerst alles regelen voor de verbouwing, dan voor de inrichting. Dan, wat er hoort bij een restaurantje draaien.’
‘Ja, dat is nogal wat.’
‘Nog één ding, geloof ik. Tijdens die verbouwing moeten we het huis uit.’
‘Paps, eerst, doet u het?’
‘We zijn zo goed als zeker. Als er niets raars opduikt. Het lijkt ons de kans van ons leven.’
‘Wilt u zo graag?’
‘Vooral mams, Maggie. Jullie weten, ik sta meestal achter de bar, doe de administratie en zorg voor de bevoorrading. Mams vervangt me achter de bar, maar serveert het liefst hapjes. En we hebben wat uren per dag een afwashulp. Maar mams zou veel liever echt eten willen klaarmaken en serveren. Altijd al. In het begin hoopten we, dat we dat in de pub konden doen. Maar onze eerste poging werd door de baas gemerkt en verboden. We probeerden er van alles aan te doen, ook schrijven naar de eigenaar ven de pubs. Geen toestemming. We hebben gezocht naar gelegenheden waar het wel kon. Het kon niet of was niet te betalen. Af en toe deden we nog een poging, maar het werd allemaal niets.’
‘Tja. Wat gaat u nu doen, mams?’
‘Wat paps zei, mijn hartewens. Jaren geleden stond er in ons vakblad een stuk over een schrijver en tekenaar van strips. Ik geloof, een Hollander, die naar Ierland verhuisd was. De hoofdfiguren in zijn strips waren een beer in een jas met een ruitpatroon, een heer Bommel, en een poes, Tom Poes. Die beleefden avonturen, die altijd eindigden met dat heer Bommel zei, Tom Poes, het is nu tijd voor een eenvoudige, doch voedzame maaltijd. Die wil ik ook maken. In een gelegenheid, waar mensen gezellig kunnen zitten en als ze willen uiterlijk binnen een kwartier kunnen eten. En niet langer dan een paar minuten tussen gangen hoeven wachten. Als ze bijvoorbeeld eerst soep en een toetje na willen. Eenvoudige, maar voedzame maaltijden. Zoals bij ze thuis. Alleen, met meer aandacht en kennis gemaakt, met gebruik van de juiste kruiden, waardoor het beter dan thuis smaakt. Zonder dat zij daarvoor inkopen moeten doen, uren in de keuken staan en daarna afwassen. Ik wil het er nog met Tamara over hebben, maar ik denk, dat zij dat ook wel ziet zitten.’
‘Die heeft er verstand van. Ze heeft vroeger in een lunchroom gewerkt, die bij de bakkerij van haar vader hoorde. Ze heeft hem niet opgevolgd, ze is voor de graaf gaan werken. Haar vader ging toen met pensioen. Die lunchroom is er niet meer. Ik weet, dat er jongelui zijn die, als hun ouders niet thuis zijn, bij de bakker een paar broodjes halen en bij de slager wat beleg. Meer is er in het dorp niet te krijgen. Als ze uit eten willen rijden ze naar de stad. Of ze laten daarvandaan bezorgen.’
‘Wil je later soms voor Mark gaan werken? Je lijkt genoeg te weten.’
‘Nou, ook wat er vroeger bij renovaties gebeurde. Een container voor de deur, voor de spullen die je op wilt slaan. En tijdelijk in een stacaravan op de camping wonen. Hoop ik.’
‘Nou, slimmerd, zo zal het gaan. Vlakbij het meertje, hè?’
‘Nou ja, mooi meegenomen. Het scheelt maar een paar minuten fietsen. Maar het lijkt me een fijne soort vakantie, voor jullie.’
‘Ja, al moeten we nog veel uitzoeken.’
‘Dat kan tijdens die vakantie. Als jullie het in een stacaravan te gehorig vinden voor jullie simuleren, of het echte werk, als mams met de pil zou stoppen, doen jullie het maar als wij naar school zijn of bij het meertje.’
‘Zo kan die wel weer, Maggie. Dus, alles bij elkaar, zien jullie het ook zitten?’
De meisjes keken elkaar weer even aan.
‘Ja, natuurlijk. Zelfs als jullie er in het begin wat op toe zouden moeten leggen. Dat is een vooruitzicht op een fijnere toekomst voor jullie wel waard. Wij zouden geeneens mooiere kamers hoeven krijgen, als jullie het naar jullie zin krijgen is dat voor ons fijn genoeg. Dan zien we vast minder vaak sombere gezichten.’
‘Het was niet onze bedoeling jullie iets te laten merken. Maar ja, van voor de zoveelste keer een mislukt plannetje word je niet vrolijk.’
‘Eh wij zijn de laatste tijd al wél vrolijker geworden. Is het misschien iets voor u, ‘s avonds naar het meertje?’
‘Mark had het erover, dat we misschien wel eens uitgenodigd zouden worden om bij hun zwembad te komen. Daar konden we niet principieel tegen zijn, want we lieten jullie naar het meertje gaan. Ik heb gezegd, als we op de camping gaan wonen, zullen we er vast eens gaan kijken. Hij zei, je hoeft niet gelijk mee te doen.’
De meisjes giechelden.
‘Nee, dat hoeft niet, maar jullie zullen het niet kunnen laten. Er is zo veel te zien, voor jullie allebei, dat jullie er direct in je blootje tussen zullen willen liggen. En als jullie op de kant niets durven doen, jullie kunnen in het water doen wat wij ook doen. Of meer.’
‘Ja, ja. Eh ik weet niet hoe snel er door anderen over gesproken gaat worden, zeg dan maar dat er nog niets beslist is. Mark hoort het van ons als eerste te horen.’
‘Maar jullie gaan zijn aanbod wel aannemen?’
‘Zo goed als zeker.’
‘Eh paps, mams. Als er nog een baby zou komen, kunnen er beter vier in plaats van drie slaapkamers komen. Zo veel kleiner zullen die andere dan niet worden.’
‘O. Ja. Dan moeten we er sneller over gaan denken dat we net dachten.
‘We hebben er een paar hele dagen voor, Wesley.’
‘En u nog een paar jaar, mams. Het hoeft niet al over negen maanden te komen. Alleen er ruimte voor maken.’
‘Ja, dat is ook zo. Gaan jullie maar naar je kamer. Wat bijkomen.’
Dat deden ze.

‘Caroline, vind je ook niet, dat wij oom Mark een keer moeten gaan bedanken? Paps en mams doen dat natuurlijk wel, wanneer ze hem vertellen dat ze zijn aanbod aannemen. Maar vooral, omdat hij voor ons persoonlijk wat gedaan heeft?’
‘Ik ben het helemaal met je eens. Alex zou hem ook van ons bedanken, maar het is netter om het zelf te doen. Zeg, de tweede jongen, waarmee ik gisterenmiddag in het water was, begon uit zichzelf tegen me te kletsen, nadat we allebei eh je weet wel. Dat het vast een samenloop van omstandigheden was, waardoor ik eerder niet zo gewild was. Dat ik er nogal breekbaar uitzag. En dat iedereen gezien had, dat een jongen niet voor een tweede keer met me het water in wilde. Dat er dus iets aan de hand met mij zou zijn. Er waren genoeg andere meisjes. Maar dat Alex jongens op hun kop gegeven had, die hadden dat verder verteld. Maar dat Alex gelijk had, er was niks mis met me, en met jou ook niet. Ik heb verteld, dat ik van Alex opgestoken had, dat ik jongens te ruw behandelde. Omdat ik dacht dat dat moest, dat deden ze mij ook. Hij zei, dat hij bij mij extra voorzichtig begonnen was, totdat hij merkte dat dat niet nodig was, omdat ik tegen zijn hand opreed. Nou ja, het duurde me te lang. En dat ik in ieder geval een eerste klas aftrekster geworden was.’
‘Hè, bah. Net zoiets als voor geil uitgemaakt worden.’
‘Ja, maar we zijn het wel. Eh nog met paps en mams overleggen, voor we gaan bedanken?’
‘Nee, juist niet. Dan zou het kunnen lijken alsof we gestuurd werden. We zijn oud en verstandig genoeg om het uit eigen initiatief te doen.’
‘Oud? Jij? Met twaalf?’
‘Oom Mark vond me oud genoeg, bij die herdenking, om een gesprek met me te voeren. Zelfs toen hij nog dacht dat ik tien was deed hij niet neerbuigend of zoiets tegen me. Hij was heel vriendelijk. En werd bezorgd. Met de bekende gevolgen.’
‘Ja, dan moeten we zelf hem vriendelijk en beleefd gaan bedanken. Zomaar langs gaan of eerst bellen?’
‘Eerst bellen, natuurlijk. Hij heeft meer te doen. Volgens de site krijg je de butler of zijn plaatsvervanger aan de lijn.’
Caroline vroeg bij de inlichtingen het nummer van de Manor op en koos dat. Ze vertelde wie ze was en vroeg of ze een afspraak kon maken om met meneer de graaf te praten.
‘Of ik aan de lijn wilde blijven.’
Na nog geen minuut bevestigde ze een afspraak en hing op.
‘Morgenmiddag om twee uur, Maggie.’
‘Dat is snel, zeg. Zullen we vanmiddag naar het meertje gaan?’
‘Alweer? Voor iemand die eerst niet wilde ben je erg enthousiast.’
‘Poe! Jij bent tien keer zo enthousiast geworden als eh voor Alex.’
‘Ja, ho maar.’

Caroline en Maggie zetten hun fietsen voor de Manor op de standaard, Caroline belde aan. Thomas deed open, keek wie er gebeld had en deed een stap opzij. De meisjes liepen een paar meter naar binnen en wachtten. Thomas deed de deur dicht en keek ze aan.
‘Wij zijn Maggie en Caroline, meneer Thomas. We hebben een afspraak met meneer de graaf.’
‘Thomas is genoeg, juffrouw Caroline. Meneer wacht op u bij het zwembad. U weet de weg.’
De meisjes keken verbaasd.
‘We verwachtten hem op zijn kantoor te spreken, Thomas.’
‘Meneer heeft anders beslist, juffrouw Caroline. U hoefde daarvoor niet gewaarschuwd te worden, u weet van uw vorige bezoek dat het meebrengen van badkleding overbodig is.’
Caroline glimlachte.
‘Caroline en jij is genoeg, Thomas. U schijnt het nogal leuk te vinden.’
Thomas glimlachte ook.
‘Zeker, Caroline. Het leven van de inwoners van het dorp, in het bijzonder van de jeugd, vooral meisjes, gaat de bewoners en het personeel van dit huis zeer ter harte. Mijn vrouw en ik hebben af en toe ook het genoegen meneer en zijn echtgenote in het zwembad gezelschap te houden, ook in het bijzijn van andere vrienden en goede kennissen van meneer en mevrouw. Een zeer geschikte gelegenheid om zelfs de intiemste zaken te bespreken.’
‘Tja. Wie zijn er nu?’
‘Meneer en mevrouw, die u tante kunt noemen, en hun kleinzoon Alex, Caroline.’
‘Dank u. Dan kan het wel, hè, Maggie?’
‘Ja.’
Caroline knikte naar Thomas en liep naar het zwembad, Maggie volgde haar. Na zich in de kleedkamer uitgekleed te hebben gingen ze de ruimte met het zwembad in. Mark en Renee zaten ieder op een stretcher, Alex op één ernaast, naar hun toegedraaid. Alex wenkte de meisjes om naast hem te zitten, ieder aan een kant van hem.
‘Alex, we komen niet voor jou, dus houd je handen thuis. Oom, tante, we komen om u te bedanken. Dubbel.’
‘Zijn jullie gestuurd door jullie ouders? Of door ze gevraagd om te gaan?’
‘We hebben het zelf verzonnen, oom. We hebben ze van tevoren niets verteld. Onze ouders zullen u vast nog bedanken, en als het goed is heeft Alex het al namens ons gedaan. Maar we vonden, dat we het persoonlijk hoorden te doen. We hebben van onze ouders geleerd hoe we ons moeten gedragen, hoe we ook zelf behandeld worden. We hebben thuis gezegd, we gaan een rondje fietsen. We vertellen vanavond wel, dat we hier geweest zijn.’
‘Ga dan langs een andere weg terug, dan klopt dat rondje. Lieve meisjes, we waarderen het heel erg, dat jullie uit jezelf gekomen zijn. Ik hoop, dat jullie er niet van geschrokken zijn, of er iets op tegen hebben, dat we graag hier met jullie wilden praten.’
‘Nee, oom. We zijn hier eerder geweest en, zoals de butler net zei, het is hier een zeer geschikte gelegenheid om zelfs de intiemste zaken te bespreken. Dat hoeft niet meer, Maggie had genoeg verteld om u voor ons te laten zorgen. Al was dat haar bedoeling niet.’
‘Nee, dat weet ik, maar als ik denk dat er met iemand, zeker een jong meisje, iets aan de hand is, probeer ik dat uit te zoeken. Maggie, toen ik de vorige keer met je praatte, heb ik me niet afgevraagd of je van je ouders toestemming had om hier te komen. Enzovoorts. Waarschijnlijk, omdat je vertelde, dat Caroline naar het meertje mocht. Jij ook, maar dat je dat niet of nog niet wilde. Inmiddels heb ik met jullie ouders gesproken. Ik heb er weer niet aan gedacht om ze het te vragen, maar ze waren er niet tegen om zelf hier een keer te komen. Dus ga ik er maar vanuit, dat ze hier niets tegen hebben.’
‘Dat hebben ze vast niet. We schrokken wel even, we hadden verwacht om u, net zoals onze ouders, op uw kantoor te spreken. We weten dat u graag goed kijkt, maar we zijn, al is het nog niet zo lang, gewend om goed bekeken te worden. En we weten zo goed als zeker, dat wat wij hier de vorige keer meegemaakt hebben, een uitzondering was.’
‘Ja, dat was het. Bijzondere situaties vereisen een bijzondere behandeling. Ik zie Alex grijzen, hij heeft er ook goede herinneringen aan. In het meertje kan hij met maar één meisje tegelijk wat. Goed. We vermoeden wel wat, maar leg dat dubbele maar uit, Caroline.’
‘Allereerst, dat u Maggie en mij geholpen heeft. Met de hulp van Alex, die we al eerder bedankt hebben. Voor zijn eh gedrag hier en bij en in het meertje. De dokter had tegen me gezegd, nadat het gips van mijn been af was, ga zwemmen, maar ik had geen zin om daarvoor naar de stad te gaan. In het meertje kon het niet, er staan altijd stelletjes in de weg. Alex zorgde ervoor, dat ik in het meertje een heel eind heen en weer kon zwemmen, waardoor mijn been heel snel weer helemaal in orde kwam.’
‘Ach. Als we dat geweten hadden, had je hier ook wel mogen zwemmen. De gang, de loop van meisjes, waar jongens ook graag naar kijken, is natuurlijk niet zo fraai als ze hinken of met een been trekken. Je liep nu normaal.’
‘Ja. We worden nu bij het meertje ook goed bekeken en niet meer genegeerd, dankzij Alex.’
‘Afgezien van wat hij zelf met jullie deed, heeft hij andere jongens alleen maar gewezen op hun vooroordeel. Het heet niet voor niets, klein maar fijn.’
‘Je moet dat maar zo kunnen vertellen, dat ze hun vooroordeel direct laten vallen. Ik heb het er nu wel naar mijn zin, Maggie durfde ook te komen en heeft het er geweldig naar haar zin, met jongens van twaalf.’
‘Jij met jongens van?’
‘Dertien en veertien, oom.’
‘Fijn. Ook voor die jongens.’
‘Ja, want het was geen rondje tot ze allemaal eh aan de beurt gekomen waren, we zijn nu normaal in de running. Vast vooral, omdat Alex ons eh heeft laten merken hoe alles moest. Hij praatte overal bij, na even wennen durfden we zelf ook overal over te praten. Dat doen we in het meertje ook. En als er jongens zijn die niets zeggen, zeggen we het ze wel voor. Van een beetje eh ongebruikelijke taal schrikken ze wel wakker en worden eh gretiger.’
‘Met ongebruikelijke taal zal je wel bedoelen, termen die je hier en bij je ouders niet gebruikt.’
‘Ja, oom. Met gebruikelijke, nette, kan je ook een hoop duidelijk maken. Zoals Tamara in haar krantjes deed, we hebben ze nog een keer gelezen. En weer veel gelachen.’
‘Ja, die bracht het mooi. Vooral alles over het meertje, netjes maar toch duidelijk. Waardoor het daar van het begin af aan zo ging als Simone wenste. Die had een vrije instelling en kwam er achter wat goed voor jeugd zou zijn, tijdens de opvoeding van haar eigen kinderen.’
‘Daar zal u ook van genoten hebben.’
‘Ja, natuurlijk. Maar niet zo vaak als hier. In Boston hadden we een zwembad in de tuin, maar het was een groot gedeelte van het jaar te koud om in je blootje buiten te zitten. En de meeste van onze bekenden waren te preuts om mee te doen. Onze kinderen en hun partners zijn hier ook komen wonen, we hebben hun kinderen op zien groeien. Zoals Alex.’
Caroline giechelde.
‘Het leuke aan jongens is, dat ze af en toe plaatselijk nog even groeien.’
‘Caro!’
‘Dat mocht ik toch wel zeggen, oom?’
‘Ja hoor, zelfs wel een beetje duidelijker. Jullie zijn op een fijne plaats geboren. Daar zie je dat tenminste.’
‘Daar heb ik van mijn twaalfde tot onlangs niet veel van geprofiteerd.’
‘Jammer genoeg niet. Haal het maar in.’
‘Daar ben ik mee bezig. Totdat het in verband met ons huiswerk niet meer zo vaak kan gaan we er iedere dag heen. Al hits ik misschien Maggie te veel op. Ze praat niet zo veel, maar ik hoor niet wat ze tegen jongens zegt.’
‘Alles wat nodig is om het naar mijn zin te hebben.’
‘Vaak?’
‘Niet vaker dan Caroline, oom. Om haar niet op te hitsen.’
‘Prima. Verder?’
‘Als tweede, dat wij ons geen zorgen meer hoeven te maken om onze ouders. U weet waarom.’
‘Ja. Ook fijn. Al is het nog niet definitief.’
‘Nee, maar wij hebben ermee ingestemd en ze het aangeraden. We denken het op de camping ook erg naar onze zin te krijgen. Heel gezellig, met onze ouders zo vaak thuis. En vlak bij het meertje. Al kijken we ook uit naar onze nieuwe kamers.’
‘Fijn. Dus geen zorgen meer?’
‘Nee, en we hebben het beter dan ooit, oom. Dankzij u en iedereen die daarbij geholpen heeft.’
‘Het blijft fijn, om een zetje te kunnen geven en dan te merken dat er veel mensen zijn die dan in actie komen om zaken, die niet helemaal goed lopen, te verbeteren. Ik vind het fijn, dat jullie jullie ouders aangeraden hebben om mijn aanbod aan te nemen. Jullie zijn duidelijk erg verstandig, voor jullie leeftijd, ze zullen vast rekening met jullie wensen houden.’
‘U weet ook wel, dat ze uw aanbod niet af kunnen slaan.’
‘Ja, ik ben zo goed als zeker, dat ze, ook voor jullie, het aan zullen nemen.’
‘U mag nog wel wat weten. Toen onze ouders vertelden, dat er een
gunstige verandering op komst was, waar we van zouden schrikken, vroeg Caroline, krijgen we een broertje of zusje?’
Mark en Renee en Alex grinnikten.
‘Het was niet zo, maar ze zouden er over na gaan denken, als de verandering achter de rug was. We zouden het liefst een broertje willen. We hebben ze aangeraden er eerder aan te gaan denken, om er eventueel nog een slaapkamer bij te maken. Het maken van een baby hoeft niet direct, mams heeft nog wel even de tijd.’
‘Die slaapkamer komt er, in ieder geval, hebben we van de beheerder gehoord. Tja, vroeger kreeg je van je ouders pas te horen dat je een broertje of zusje kreeg, als dat zeker was. Jullie bemoeien je al met het maken.’
‘Nee, we geven alleen onze mening. Ze hebben voor het maken geen advies nodig, ze hebben ons ook gemaakt. Dat kunstje is nog nooit veranderd.’
‘Nee, dat weten we. Zeg, ik heb nu een aanbod voor jullie tweeën. Willen jullie met Alex en mij even in het zwembad spelen? Afwisselend? Goed, Renee?’
‘Natuurlijk. Ze gedragen zich uitermate keurig, maar ik heb toch gezien, dat ze af en toe wat zaten te loeren. Ze zouden vast teleurgesteld zijn, als het bij kijken moest blijven.’
‘Eigenlijk wel. Maar eh.’
‘Alleen een beetje strelen, bevoelen, of het nu wat groter of wat kleiner is, Caroline. Tot op z’n grootst, als het voor strelen gevoelig is. De jongens gaan niet te ver.’
‘Goed. Jij bent vast ook nieuwsgierig, Maggie.’
‘Ja.’
Ze gingen met z’n vieren het zwembad in.

‘Snappen jullie, dat je nu overal over kan praten? Zelfs al er geen problemen zijn, of hulp nodig is?’
‘Ja, tante. Is het geen probleem voor u, zo’n dikke?’
‘Nee. Er wordt wel veel beweerd, maar de grootte is niet zo belangrijk. Zelf met een kleine kan het, een vinger voel je toch ook? En bij ons zit er genoeg rek in, er kan zelfs een kindje uitkomen. Alleen, als het wat opgerekt moet worden, moet dat langzaam, dan gaat het. Hoe er bewogen wordt is wel belangrijk, dat had jij, Caroline, al gemerkt. Gelukkig hadden we een meester in het vak, maar ietsje ouder dan jullie, in huis, om jullie te laten ervaren hoe het hoort. Een beetje strelen doen zowel de jonge als de oudere meester erg prettig, dat weet ik persoonlijk van allebei.’
‘Op dat gebied zijn ze allebei meesterlijk. En het was erg eh interessant, om toch verschillende groottes een beetje mee te maken. Het is nu ook indrukwekkend, bij het meertje mogen ze, ‘s middags, zo’n grote alleen maar laten zien als ze het water inlopen.’
‘Hier mag het ook niet, als er van onder de twaalf aanwezig zijn. Heel jonge kinderen interesseert het niets, als ze in hun blootje zijn, dat weten jullie van jullie zelf misschien nog wel. Als ze tegen de twaalf zijn beginnen ze een beetje met elkaar te spelen. Daarom heeft iedereen, die hier komt, het altijd naar zijn zin. Zullen we jullie een keer, gelijk met jullie ouders, uitnodigen?’
‘Tegelijk? Ik weet niet wat paps daarvan denkt, tante.’
‘Ik snap wat je bedoelt, maar als hij een keer ‘s avonds bij het meertje geweest is durft hij wel.’
‘Dat hebben wij ze ook aangeraden. We zijn daar niet zelf over begonnen, ze vertelden, dat ze het er met u over gehad hadden.’
Mark grinnikte even, Renee glimlachte.
‘Vlak voordat ze weggingen, vroeg jullie vader, heel voorzichtig, waarom ze niet bij het zwembad uitgenodigd waren. Ik heb uitgelegd, dat we dachten dat mijn aanbod al schokkend genoeg voor ze zou zijn, voor een dag. Maar als ze wilden, konden we er alsnog naartoe gaan. Toen zei hij, dat ze eerst bij het meertje zouden gaan kijken, als ze er waarschijnlijk tijdelijk naast zouden gaan wonen.’
‘We zullen ze ook aanraden om, als u ze uitnodigt om hier bij en in het zwembad te komen, het aan te nemen. Als u het durft om in uw blootje te zitten waar uw hele familie bij is en ook nog anderen, moet paps het durven waar Maggie en ik bijzijn. En ook wat te voelen en bevoeld te worden.’
‘Iedereen is hier snel gewend. Dat was al zo voor het meertje er was. Ik zal met een uitnodiging wachten tot ze hun restaurantje op orde hebben. Hoe zou jullie moeder er over denken?’
‘Ik weet het niet, maar als ik naar mezelf kijk, zal zij vast ook genieten van wat er te zien is. En er een beetje aankomen.’
‘Hoe zit het eigenlijk? Is ze niet met jullie, vóór jullie twaalfde, bij het meertje geweest?’
‘Wij konden altijd met een vriendinnetje en haar moeder mee, mams  bleef liever thuis aan het werk. Ze zal er spijt van krijgen, dat ze niet eens een keer geprobeerd heeft. Paps, tja, bij het meertje zal hij het wel redden, maar hier? Gaat het nog, Alex?’
‘Jawel. Opa regelt het vast op zijn manier, ik liep, een uur voordat jullie zouden komen, toevallig een dienstmeisje tegen het lijf, wat ik ook ken van in het meertje. We hebben samen gedoucht.’
‘Welja! Doe je dat vaker?’
‘Maar af en toe, opa, als het toevallig zo uitkomt. Ik kan vaak genoeg naar het meertje, ik heb daar meer keus. En ik vraag het natuurlijk heel vriendelijk. Vrijblijvend.’
‘Word je wel eens gevraagd?’
‘Hier? Nee. Zal ik Thomas tegen de dienstmeisjes laten zeggen dat ze dat best mogen?’
‘Nee, enthousiasteling, ga maar naar het meertje, daar kunnen er nog meer jou vragen. Eh meisjes, jullie waren bij mij ook enthousiast. Bij het meertje kunnen jullie voorlopig genieten van kleinere, de maat van die van Alex of nog iets kleinere. Die van jongens is pas op z’n grootst als ze in de twintig zijn. Jullie moeten nu maar naar huis gaan. Alex ziet maar wat hij doet, Renee en ik weten wat wij nu graag willen doen. Doe onze groeten aan jullie ouders.’
De meisjes namen, ook met kusjes voor alle drie, afscheid.
 
‘Paps, Mams, we zijn vanmiddag in de Manor geweest.’
‘In de Manor? Had de graaf jullie uitgenodigd?’
‘Nee, paps, we hebben onszelf uitgenodigd. Alex en jullie zullen hem namens ons bedankt hebben, maar we vonden, dat wij het persoonlijk moesten doen. En als we hem gingen bedanken voor wat hij voor ons persoonlijk had gedaan, konden we het gelijk doen met bedanken voor wat hij voor jullie wil doen.’
‘Tja. Dat is wel erg netjes, van jullie. Dat kunnen we alleen maar waarderen. Niet eerst met ons overlegd?’
‘Nee, we wilden het helemaal zelf doen. We vonden, dat we dat wel konden, zo hebben jullie ons opgevoed. Oom Mark waardeerde het ook.’
‘Ja, vast. Hebben jullie er zomaar aangebeld?’
‘Dat hoort toch niet? Nee, gisteren telefonisch een afspraak gemaakt.’
‘Goed zo. En bedankt, dus.’
‘Ja, voor wat ze voor ons en voor jullie gedaan hebben. Want, net als wij, weet hij dat jullie zijn aanbod niet af kunnen slaan.’
‘Nee, Caroline, vast niet.’
‘En zijn uitnodiging om bij hun zwembad te komen ook niet, zodra die komt. Hij zou wachten tot jullie het restaurantje op orde hebben.’
‘Weigeren zou onbeleefd zijn, hè?’
‘Ja. En dom. Zelfs als jullie eerder niet bij het meertje geweest zijn. Oom Mark zei, iedereen is hier snel gewend. Dat was al zo voor het meertje er was. Paps, als hij het durft om in z’n blootje te zitten waar zijn hele familie bij is en ook nog andere bekenden van hem, moet u het durven waar Maggie en ik bijzijn.’
‘Ik ging vroeger met jullie in bad. Maar eh de omstandigheden zijn veranderd.’
‘Maggie en ik zijn veranderd, dat mag u best zien. Andersom, wij hebben, bij het meertje, de stijve pikken van jongens tot en met zeventien jaar gezien, als ze met een meisje het water inliepen. U heeft vast een grotere, maar u verliest het vast van oom Mark. Die moet u ook zien, mams. En u bij tante Renee vast grotere borsten dan u ooit gezien heeft, paps.’
‘Caroline!’
De ouders keken elkaar geschrokken aan.
‘We hebben je nog nooit zo horen praten. Je hebt ons eh vaag maar duidelijk genoeg verteld wat je in het meertje deed, dat vonden we genoeg om te horen.’
‘U heeft daar ook op de Wellingtensite over kunnen lezen. En ook wat er in de Manor bij het zwembad gebeurt. Ik wil nog wel duidelijker zijn. In het meertje laat ik, Maggie ook, jongens van ongeveer onze leeftijd klaarkomen en die ons.’
‘Ja, dat snappen we wel. We hebben er niets op tegen, we zien de voordelen wel.’
‘Ja. In de Manor wordt dat niet gedaan. Maar er wordt ook genoten. Er wordt, in het zwembad, wel gestrééld. Als u uitgenodigd wordt, zal oom Mark er vast goed over nadenken wie hij er verder nog uitnodigt. Voor ons had hij Alex uitgenodigd. Die heeft niets te klagen, maar het was interessant om het verschil te zien. En te voelen, in het water.’
‘Wat? Aan hem gezeten?’
‘Ja, paps. En aan Alex. En andersom. Tante Renee bleef op de kant, maar Alex had ons eerder verteld, dat hij het leuk vindt, en zij ook, als hij haar borsten masseert, als ze ook in het water is.’
‘Wesley, je hebt op hun kantoor duidelijk naar haar borsten zitten kijken, je zal vast niet vies zijn van daaraan komen.’
‘Nee, als het van je mag.’
‘Nou, ik wil, als Mark een opvallend grote heeft, die wel zien en er ook wel aankomen. En tegen een beetje bevoeld worden heb ik in dat geval ook niets.’
‘Alex streelt tante Renee ook over haar gleuf. En er net een beetje in. Hij zei, je weet, dat dat mag, als ze je pikkie beetpakt en die stijf laat worden, als die dat nog niet is.’
‘Die van mij is dat vast al, zodra ik haar grote borsten bloot zie. En misschien nog meer.’
‘Natuurlijk nog meer. Alles wat er te zien valt, bij iedereen die er is. Mams, Alex streelt heel prettig, dat wisten we al, maar oom Mark ook. Die streelt niet zo uitgebreid, die heeft er al zo veel beetgehad. Bij ons zoiets als om kennis mee te maken. En wij met hem. Daarna zaten we, net als bij het meertje, op de kant rustiger, je hoeft je minder af te vragen. Het blijft wel genieten, van wat je ziet. Nog meer dan bij het meertje, want jongens hebben daar, als ze uit het water komen, een tijd een klein pikkie. En ze moeten er een handdoek voordoen, als die hoger komt dan recht vooruit. En meisjes laten, als ze het willen, jongens zien wat die graag willen zien. Oom Mark mocht van ons natuurlijk steeds alles zien. Alex natuurlijk ook, die had er al aan gezeten.’
‘Tjonge, jonge.’
‘Er kwam geen tweede rondje in het zwembad. Ik had het wel gewild.’
‘Ik ook. Met Alex al eerder. Maar die zei toen, dat het wel even kon duren voor hij voor de derde keer een stijve kreeg. Tussen de eerste en tweede keer zat niet zo lang, natuurlijk omdat hij met ons fijner kon spelen dan in het meertje. Daar is alles nat en glad en bij jongens al op z’n grootst. Ik wist het nog niet, maar een droog pikkie voelen groeien en die te strelen als hij helemaal stijf geworden is is lekkerder dan een gladde. Ik had hem, net als Caroline, ook wel een keer in mijn mond willen nemen. Maar hij vond het kennelijk al genoeg voor ons.’
‘Caroline, wat heb je gedaan?’
‘Ik heb Alex niet gepijpt, hoor, alleen even aan zijn pikkie gesabbeld. Dat vond ik wel zo eerlijk, hij had mij al gelikt. En zo’n kans zou ik vast lang niet krijgen.’
‘Dat lijkt me ook beter van niet.’
‘We gaan niet te ver. Ik denk, dat Maggie en ik uitgebreid genoeg aan oom Mark gezeten hadden, hij had, net als Alex, steeds een stijve. Niet een abnormaal lange, mams, wel een erg dikke. Ik kan er met één hand niet helemaal omheen. Alex vertelde, dat hij kort voor onze komst met een dienstmeisje onder de douche geweest was. Dat was te merken, ik was bij hem niet zo voorzichtig, maar hij stopte me niet. Paps, wat grof gezegd, zorg, dat u leeg bent, als u daar naartoe gaat. Dan kan er langer met uw pikkie gespeeld worden.’
‘Je bent nogal op de hoogte.’
‘Van legen zeker. Ik heb twee jaar lang om de paar weken één of twee jongens geleegd. En nadat Alex me duidelijk gemaakt had hoe het goed moest, bijna iedere dag een paar. Afgezien van hoe lekker ik het vind om zo’n stijve in mijn hand te houden, het is ook interessant om te zien hoe hun stralen zaad in het water direct wolken worden en wegstromen. Maggie is al net zo enthousiast als ik sinds kort ben. Als ik voorstel om naar het meertje te gaan, zit ze eerder op de fiets dan ik. Afgezien dat we daar genieten, ik slaap, vooral de nacht erna, veel beter dan vroeger. Dat zal u wel snappen, dat zal vast na een vrijpartij ook zo zijn.’
‘Ja. Tjonge. Het is, ondanks onze vermoedens, toch schokkend om zo duidelijk te horen wat je dochters doen.’
‘En wat u zelf kan doen. In de Manor en vooral bij het meertje. Thuis kan er natuurlijk van alles, maar het is heel gezellig om er anderen van mee te laten genieten en jullie van hun.’
‘Genieten jullie ’s middags van anderen mee?’
‘Van er naar kijken, natuurlijk. En als er een stelletje het water uitkomt. Zij vaak met een rood hoofd, hij altijd met een klein pikkie. Dan weet je, dat ze lekker klaargekomen zijn. En als je zelf in het water bent hoor je in de buurt kreunen en zie je soms een wolk in het water langskomen.’
‘Tjonge. Ik denk, dat we een uitnodiging van Mark maar niet af moeten slaan. Wat denk je, Becky?’
‘De meisjes hoeven deze keer zeker niet te zeggen dat ze het ons aanraden. Van kijken en wat voelen is nog nooit iemand doodgegaan. En, Wesley,  na jaren niet zo veel anders gedaan te hebben dan werken, is het hoog tijd dat we meer gaan genieten. We doen het met ons tweeën al meer, maar er kan nog wel wat bij. En iedere keer daarna zijn we vast allebei nog enthousiaster.’
‘Zo werkt dat, mams. Oom Mark zei, voor we weggingen, weggestuurd werden eigenlijk, Alex ziet maar wat hij doet, Renee en ik weten wat wij nu graag willen doen. Tja, die dikke van hem schijnt er bij haar helemaal in te kunnen. Daar hadden we al naar gevraagd. Ze zei, de maat is niet zo belangrijk, een vinger voel je al, er zit ook rek genoeg in, er kan een kindje uitkomen. Als dat oprekken maar niet te snel gebeurt, en de verdere bewegingen ook lekker zijn om van te genieten, allebei.’
‘Konden, durfden jullie daarnaar te vragen?’
‘Ja, omdat tante zei, toen we uit het zwembad kwamen, snappen jullie, dat je nu overal over kan praten? Zelfs al er geen problemen zijn, of hulp nodig is? Dat was natuurlijk een verwijzing naar de uitspraken van Simone. De oorzaak van al het genieten in het dorp. Lees daar nog maar eens over op de Wellingten-site. Maggie, zullen we naar bed gaan? Dan kunnen paps en mams ook. We hebben ze voor één dag wel genoeg voorgelicht.’
‘Ja, voor buitenshuis. Voor thuis wisten we al genoeg, we hebben jullie ook kunnen maken.’
‘Simuleer dat maar weer, of doe het voor het echie.’

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Dit is het laatste deel van 'De Simone Reeks'.
Hopelijk heeft u ervan genoten.