© B.W. van Daalen
(Juni 2012)

Eerder werk:
 2 Weken en Daarna
14 Dagen en Daarna (Gekuiste versie van 2 Weken en Daarna)
Affaire Driehoog
Oaseliefde
Muurversiering (3 Delen)
De Simone Reeks (Meerdere delen)
Duits scharrelvlees (3 Delen)

Alle genoemde personen zijn fictief.

Dit verhaal mag, geheel of gedeeltelijk,
zonder schriftelijke toestemming van de schrijver,
niet gereproduceerd of verspreid worden.
Niet op een ouderwetse manier,
ook niet op een moderne manier.
Het mag wel, geheel of gedeeltelijk,
doorverteld worden, mits met bronvermelding.

 Inhoud

•  Inhoud
• Voorkomende personen
• Plattegrond van het dorp Wellingten (uiteindelijk)
• 1907
• Henry’s vroege jeugd
• Rond Henry’s elfde
• Rond Henry’s twaalfde
• Rond Henry’s dertiende
• Rond Henry’s veertiende
• Rond Henry’s vijftiende
• Rond Henry’s zestiende
• Rond Henry’s zeventiende
• Rond Henry’s achttiende
• Zaterdag 1
• Zaterdag 3
• Zondag 3
• Zaterdag 4
• De week erna
• Zaterdag 5
• De week erna
• Zaterdag 6
• Zondag 6
• Maandag 6
• Dinsdag 6
• Zaterdag 7
• Zaterdag 9
• Maandag 9
• Dinsdag 10
• Epiloog
• Slot

Voorkomende personen

                                Ouders Wellingten
                                              |
                                       Henry (07) x Theresa (07)
                                                        |
                                                 Mark (42) x Vivian
                                                                 x Simone (46)
                                         ____________|_________________
                                        |                                                           |
Aimee Williams (78) x Mike (78)           Jamie Thomson(78) x Silvia (78)
                     ______|____                                    _______|_______
                    |                    |                                  |                            |
             Emily (00)       Alex (01)             Richard (01)                  Bianca (02)   



        Portiershuis                            Camping

Thomas (78) x Tamara (78)                John Staples (76) x Maureen
      _______|_______                                    _______|_____
     |                            |                                  |                        |
Thomas jr (04)        Vicky (05)                  Crystal (01)        Johnny (02)

Plattegrond van het dorp Wellingten (uiteindelijk)

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ 

Eigenlijk zou dit ‘Deel 0’ moeten heten, want het verhaal begint vóór ‘Deel 1’.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

1907

Na een klopje op de deur kwam een dienstmeisje de woonkamer binnen.
‘Meneer, de dokter.’
Ze liet de dokter in de kamer in.
‘Gefeliciteerd, meneer Wellingten. U heeft een zoon.’
‘Dank u.’
‘Uw echtgenote wil nog even rust. Om bij te komen van volgens haar een afgrijselijke gebeurtenis. Maar het was een normale bevalling. Van een flinke, gezonde jongen.’
‘Dank u, dokter. Waar is mijn zoon?’
‘Eh boven. Uw personeel verzorgt hem even.’
‘Goed. Dank u.’
De dokter knikte en vertrok.
‘Meisje, laat me weten wanneer mijn echtgenote bezoek kan ontvangen. Mijn zoon dient daarbij aanwezig te zijn.’
‘Ja, meneer.’
Het dienstmeisje verliet ook de woonkamer.

‘Gefeliciteerd, vrouw. En bedankt.’
‘Ja, dank is zeker op z’n plaats. Zoiets wil ik nooit meer meemaken. Je hebt de zoon die je wilde.’
‘Goed, vrouw.’
‘Als je me maar goed begrijpt. Om te zorgen dat zoiets me niet meer overkomt ontsla ik je van je echtelijke verplichtingen.’
‘Dat wil ik niet. Natuurlijk zal ik je rust gunnen tot je helemaal hersteld bent.’
‘Vergeet het daarna ook maar.’
‘Maar een man heeft zijn rechten en behoeften. Ik heb je al met rust gelaten sinds je wist dat je zwanger was.’
‘Zwanger! Dat is vast een woord wat mannen verzonnen hebben. Ik was drachtig. Het was van het begin af aan een dierlijk gedoe. Ik heb mijn echtelijke plicht gedaan. Als ik het van tevoren geweten had was ik er nooit aan begonnen.’
‘Het hoort erbij.’
‘Mooie woorden! Maar het is als bij de beesten. Je hebt me gedekt. Je gezwollen geslachtsdeel met geweld, tot bloedens toe, in het gevoelige van mij gedrongen.’
‘Dat bloederige was maar eenmalig. Dat hoorde er ook bij.’
‘Het geweld bleef. Iedere keer werd ik weer bijna opengescheurd. En liet je zo veel van dat vieze, plakkerige zaad achter dat het eruit liep en ik me moest wassen.’
‘Dat wist je toch ook van tevoren?’
‘Nee. Ik moest mijn echtgenoot zijn plichten laten vervullen. Ik wist niet dat het zo’n gewelddadige en vieze bedoening was. Bah!’
‘Jouw plichten vervallen niet.’
‘Dat zal me een zorg zijn.’
‘Neem me niet kwalijk, dat is een grond om echtscheiding aan te vragen.’
‘Dat is niet nodig. Ik heb wel liever dat je een eigen slaapkamer neemt.’
‘Daar neem ik geen genoegen mee.’
‘Je denkt alleen maar aan je eigen genoegen. Ik moest me steeds ontbloten, je dierlijke paringsdaad toelaten, waardoor ik op een gegeven moment steeds zwaarder werd, dat was allemaal bepaald geen genoegen. En wat ze een bevalling noemen was helemaal afgrijselijk. Een kind komt veel te laat, het was zo groot dat ik me opengescheurd voelde worden. Terwijl ik van onderen bloot was en de dokter tussen mijn benen keek. Zo gênant. Ik ben blij dat ik van dat gewicht af ben, ik hoop wel dat ik helemaal herstel.’
‘Zo lang laat ik je natuurlijk met rust. Maar een man is geen volledige man als hij niet af en toe zijn zaad kwijt kan. Ik sta erop dat je dat een keer in de week toelaat.’
‘Mijn leven lang? Wekelijks dat dierlijke? Ik dacht er vanaf te zijn, nu je je zoon hebt.’
‘Zo lang mijn geslachtsdeel op kan zwellen hoor je dat te verdragen. Je kan het dierlijk vinden, het is menselijk.’
‘Bah! De schande van een scheiding wil ik niet. Als je er op staat je lusten bot te vieren, sta ik erop dat je van die condooms aanschaft. Ik wil in ieder geval je zaad niet meer, ik wil beslist niet meer drachtig worden.’
Een dienstmeisje kwam, na een klopje op de deur, de slaapkamer in, met een bundeltje op haar arm.
‘Kijk eens wat het opgeleverd heeft, vrouw. Een kind, een jongen.’
‘Ja, gelukkig een jongen. Laat hem wegbrengen, voor hij weer begint te krijsen. Dat ging me door merg en been.’
‘Als je hem voedt krijst hij niet.’
Hij knikte naar het diensmeisje, wat direct met het kind de slaapkamer uitging.
‘Voeden? Vergeet het maar. Ik wil me niet als een koe laten melken, uitzuigen. Ik was blij dat je al gauw ophield met aan mijn borsten te zuigen. Ik snap niet wat je er aan vindt om in ze te blijven knijpen.’
‘Knijpen? Masseren. Je hoort dat lekker te vinden.’
‘Dat horen moet ook door mannen verzonnen zijn. Ik snap niet dat vrouwen blijven toelaten door mannen misbruikt te worden.’
‘Het is geen misbruik, het woord gebruik is toepasselijker, omdat eh paren binnen een huwelijk gebruikelijk is.’
‘Paren! Dekken. Het zal voor de voortplanting noodzakelijk zijn, maar verder vind ik het overbodig.’
‘Ik blijf op mijn standpunt. Als het niet anders kan, dan maar met zo’n condoom. Dan hoef je je daarna vast niet meer te wassen. Ik zal proberen het zo vlug mogelijk te doen, zelfs niet te eisen dat je je ver uitkleedt, dan is het zo voorbij.’
‘Als het niet anders kan.’
‘Heb je soms liever dat ik dames van lichte zeden op ga zoeken?’
‘Doe maar wat heren doen, zonder dat het bekend wordt. Ik hoef er niets van te weten. Maar zorg ervoor dat je geen ziekte oploopt.’
‘Dat gaat me allemaal te ver. Ik zal proberen het bij één keer in de week te houden.’
‘Dat moet dan maar. En zorg ervoor dat er de eerste jaren altijd een kindermeisje voor die jongen is, tot hij zelfstandig is.’
‘Wil je niet zelf voor hem zorgen?’
‘Voor een krijsend en vast vaak vies kind? Nee, dank je wel. Als hij zelfstandig is zal ik hem af en toe wel om me heen kunnen verdragen.’
‘Een kind heeft moederliefde nodig.’
‘Welnee, in weeshuizen worden ze ook groot.’
‘Altijd een kindermeisje? Ik weet niet of er één voor dag en nacht, zeven dagen in de week, te krijgen is.’
‘Dan neem je er maar meerdere aan. Dat kan je best betalen. En heb jij ook geen gezeur aan je hoofd.’
‘Goed.’
Hij ging de slaapkamer uit.

Henry’s vroege jeugd

Henry was al een jaar of vier voor hij goed begreep wie er wel of geen familie van hem was. Hij had alleen een vader en een moeder, de anderen in huis waren personeel. Zijn ouders zag hij bij de avondmaaltijd, waar een dienstmeisje hem, keurig aangekleed, mee naartoe nam. Ze probeerden met hem te praten, maar hij wilde het niet ieder keer hebben over school of waarmee hij speelde. Ze gingen dan al snel met elkaar over dingen praten waar hij niets van snapte of die hem niets interesseerden. Een enkele keer werd hij ook netjes aangekleed geshowd, aan dames waarmee zijn moeder vergaderde. Hij had begrepen dat ze aan liefdadigheid deed, al snapte hij daar niets van. Of hij moest na het avondeten beneden blijven tot er bezoek gekomen was en hij daaraan voorgesteld was. Zijn vader werkte op een bank. Geen zitbank, maar een gebouw waarin ze met geld werkten, daar scheen je meer geld mee te kunnen verdienen. Zijn vader verdiende ook veel, wist hij van de dienstmeisjes. Daar waren er drie van. Er was nog meer personeel in huis, hij wist niet hoeveel, hij zag ze weinig. Bij de avondmaaltijd werd er door een meisje opgediend, er was vast meer keukenpersoneel. Er kwam iedere dag, behalve in het weekend, een vrouw om het huis schoon te maken. En er was een chauffeur. Die zag hij, als hij mee moest op visites. Bij mensen die hij nooit leerde kennen, hij zag niet vaak dezelfde. Hij moest meestal met de kinderen die daar waren spelen. Niet zo interessant, vond hij, hij had zelf ook veel speelgoed. Waar weer kinderen die op bezoek kwamen mee speelden. Ergens op bezoek gaan interesseerde hem niet, wel het rijden in de auto. Hij mocht nergens aankomen, de chauffeur deed de deuren open en dicht om hem en zijn ouders in- of uit te laten stappen. Vanaf zijn zesde verjaardag mocht hij voorin zitten, naast de chauffeur. Dan voelde hij zich een beetje belangrijk, hun grote auto kreeg overal de ruimte, ook als hij in zijn eentje erin naar vioolles gebracht werd. De chauffeur wachtte dan in de auto om hem na de les weer thuis te brengen. Hij wist, dat de chauffeur hun koetsier geweest was, tot er auto’s kwamen, maar van meerijden in een koets herinnerde hij zich niets.
De dienstmeisjes hielden alleen de slaapkamers bij, ze ruimen op en verschoonden bedden, ook op hun eigen kamers, die ze op zolder hadden. Één van de meisjes was altijd in zijn buurt, verzorgde en speelde met hem, hielp hem met zijn huiswerk en sliep in een kamertje grenzend aan zijn slaapkamer. Ze waren met z’n drieën, vertelden ze hem, om elkaar af te kunnen lossen en ook nog vaak genoeg vrij te hebben. ’s Morgens haalde er één hem uit bed, als hij er zelf al niet uitgekomen was om te gaan spelen. Ze kleedde hem uit, ging met hem onder de douche, droogde hem af en kleedde hem aan. In kleren om in te spelen of in nette of in het schooluniform als hij naar school moest. Na school werd hij weer omgekleed, voor en na de avondmaaltijd en als hij naar bed moest. Tot hij zelf netjes kon eten werd hij bij zijn ouders aan tafel door die ene gevoerd, ze at zelf ervoor of erna in de keuken. Hij probeerde zelf wel eens wat aan- of uit te trekken, maar dat mocht hij niet. Het meisje werd dan boos of treurig en vroeg dan of hij haar werkeloos wilde maken. Dat wilde hij niet, dan zou hij vast zelf ook op moeten ruimen en zijn kleding uitzoeken.
En onplezierig was dat omkleden ook nooit, wie van de drie het ook deed. Hij nam aan, dat hij zijn eerste jaar liggend omgekleed werd, daarna moest hij ergens op gaan staan om makkelijk omgekleed te kunnen worden. Onder de douche mocht hij zichzelf ook niet wassen. Hij werd met een washandje met shampoo ingezeept. Als laatste nam ze altijd shampoo in haar hand, zonder washandje, en masseerde zijn piemeltje en zakje tot de shampoo uitgeschuimd was. Dat vond hij wel lekker. Hij moest zich daarna afspoelen terwijl zij zich waste en afspoelde. Hij werd gedeeltelijk afgedroogd, in de woonkamer of op zijn slaapkamer verder. Vooral zijn piemeltje, zakje en verder tussen zijn benen extra. Het woord piemeltje had hij niet op school maar van één van de meisjes geleerd. Net als gleufje, waar ze uit plaste, wat hij wel eens zag, onder de douche. Hij plaste er ook wel en was blij dat hij wél wat had om mee te richten. Hij kon staande voor het toilet zijn piemeltje door zijn gulp van zijn broek te voorschijn halen zonder zich verder uit te hoeven kleden. Of, voor hij het zelf kon, het meisje hem erbij hielp. Het meisje moest zelf altijd haar broekje laten zakken, op het toilet gaan zitten en na het plassen haar gleufje en de haren er omheen met toiletpapier afdrogen. Net zoals hij na plassen op het toilet zijn piemeltje met een toiletpapiertje af moest drogen of het ermee afgedroogd werd. Zijn zakje hoefde dan niet afgedroogd te worden, haren had hij er ook niet, die zou hij er later ook krijgen, zeiden ze. En ze vond het ook leuk hem te zien plassen, omdat zijn piemeltje dan wat dikker werd. Bij het omkleden trok ze, ook als die niet uit hoefde, meestal toch zijn onderbroek naar beneden, nam zijn zakje in haar hand, masseerde dat, en nam zijn piemeltje in haar mond en sabbelde en likte daaraan. Dat, alles wat ze er mee deed, was om zijn spulletjes soepel te houden, voor ze weer urenlang, een beetje strak, opgeborgen moesten worden, zei ze. Hij vond het best.
In de loop van de tijd had er een paar keer een meisje ontslag genomen omdat ze ging trouwen. Maar er was steeds direct een nieuwe. Die werd kennelijk door de andere meisjes snel op de hoogte gebracht, ze deed precies hetzelfde als de vorige met hem.

Rond Henry’s elfde

Hij vond het een tijdje voor zijn elfde verjaardag nog fijner worden. Als ze aan zijn piemeltje of zijn zakje kwamen bleef zijn piemeltje niet naar beneden hangen maar kwam wat omhoog en werd een beetje stijf. En wat dikker en langer.
Een tijdje na zijn elfde verjaardag kwam hij zo hoog dat hij recht vooruit stond en twee keer zo lang en zo dik leek als op z’n kleinst. Hij vond het lekker om hem te voelen groeien en stijver worden. En als het meisje dan haar hand om zijn piemel legde, er een beetje in kneep en er een beetje aan trok. Net zo lekker als ze, meestal tegelijk, zijn zakje masseerde.
Op een morgen, toen ze hem uitgekleed en mee naar de badkamer genomen had, zei ze, dat ze hem wat moest vertellen. Hij was een grote jongen aan het worden. Ze bedoelde niet zijn lengte, al werd die ook steeds meer. Het ging over zijn piemeltje, dat nu kon groeien. Een beetje gegroeide, zoals die van hem nu, werd een pik genoemd. En als hij hoger dan horizontaal kwam een stijve pik, afgekort stijve. En dat die voortaan af en toe extra schoongemaakt moest worden. Ze zou het voordoen. Ze sloot de klep van het toilet, zette hem erop en nam zijn pik in haar mond. Hij voelde, dat ze met haar hand het vel van zijn pik terugtrok en met haar tong meehielp. Toen ze zijn pik uit haar mond haalde zag hij, dat er een soort knop bovenop zijn pik zichtbaar geworden was. Dat is je eikel, zei het meisje. Die is gevoeliger dan de buitenkant van je stijve, daarom is hij normaal goed opgeborgen. Je vel moet er niet vanaf getrokken worden als je pik droog is, dat kan zeer doen, onder de douche en in een vochtige mond kan het wel. Ze nam zijn pik in weer in haar mond, hij voelde, dat ze aan en om zijn eikel likte voor ze met haar mond zijn vel weer over zijn eikel schoof. Ze haalde zijn pik weer uit haar mond. Dat heet pijpen, zei, ze, al weet ik niet waarom. Maar je moet van alles weten hoe het heet, om erom te kunnen vragen. Dat zou hij gaan doen, dacht hij. Het gelik aan zijn eikel vond hij lekkerder dan het gesabbel aan zijn pikkie.
Of hij wel eens een hondje achterop een ander hondje had zien zitten, vroeg ze. Ja, dat had hij. Hij had op school gehoord, niet van de leraar maar van andere jongens, dat hondjes dat deden om kleine hondjes te maken. Ja, zei het meisje, zo doen andere dieren en mensen dat ongeveer ook. Daarvoor is ook uw zakje met daarin twee balletjes. Ze speelde er weer even mee. Die balletjes zullen vast gauw zaadjes gaan maken, zei ze, dat is altijd zo, als een piemeltje groter gaat worden. Die zaadjes gaan via buisjes naar een voorraadkamertje in uw buik. Als dat vol raakt loopt er ’s nachts wat uit. Dat heet dan een natte droom. Maar die zaadjes zijn bedoeld om in een vrouw gestopt te worden. Die maakt, ook ongeveer vanaf haar twaalfde, binnenin eitjes en met die zaadjes samen worden dat kindjes. Uw pik wordt stijf om hem in een gleuf te kunnen duwen en daar uw zaadjes in te spuiten. Maar dat mag pas als u getrouwd bent, kinderen kunnen wel kinderen krijgen, maar liever niet, dat is voor volwassenen. Tot dan kan een meisje met haar hand om uw stijve doen alsof hij in een gleuf zit. Dat heet aftrekken. Ze deed het een paar keer. Dan spuit u er wat van uw zaadjes uit, zodra u die kan maken, zei ze. Dat heet klaarkomen en is een lekker gevoel voor u. En meisjes vinden het leuk om te zien. U zal wel gemerkt hebben dat we meer dan vroeger aan uw pikkie trekken. We willen op tijd weten dat we uw zaadjes op moeten vangen als we buiten de douche met uw pik spelen. Dan krijgt u geen natte dromen en hoeven wij uw bed niet extra vaak te verschonen. Hij vond alles best, hij zou wel zien.
Hij hoefde nooit te vragen of ze met zijn pik wilden spelen, zodra ze zijn bovenbroek uitgetrokken hadden zagen ze aan zijn onderbroek al dat zijn pikkie stijf begon te worden. Ze trokken dan zeker zijn onderbroek ook naar beneden, pijpten hem soms even en probeerden hem af te trekken. Maar zaadjes kwamen er dan niet.
Toch werd hij op een morgen wakker met wat nats en plakkerigs in zijn pyjamabroek. Het meisje zag het, toen ze hem uitkleedde. Ze mopperde, er was de vorige dag niet goed genoeg geprobeerd hem af te trekken, nu moest zij zijn bed verschonen. Maar als hij overgelopen was was er vast nog wat achtergebleven. Ze zou onder de douche proberen het eruit te krijgen. Hij zou er heel lekkere krampen bij krijgen, bij het klaarkomen, dat zou hij vast fijner vinden dan ’s nachts niets van zo’n zaadlozing te voelen en vies wakker te worden. Dat vond hij ook, toen ze onder de douche van achteren af een arm om hem heen sloeg en met haar andere hand zijn stijve extra stevig op en neer pompte tot hij lekkere krampen kreeg. Hij voelde twee keer wat door zijn stijve komen tot het eruit spoot, dat vond hij helemaal lekker. Ze pompte door zolang hij door zijn krampen, die nog even doorgingen, bleef schokken, maar er kwam niets meer.
De meisjes hadden elkaar kennelijk op de hoogte gehouden, de hele dag, iedere keer dat hij omgekleed werd, probeerde het meisje wat er dan was, om hem een stijve te laten krijgen, als hij die nog niet had. Dat lukte haar steeds wel, maar ze kreeg er niets uit. De volgende morgen kreeg hij onder de douche wel een stijve, zodra ze zijn zak ging masseren. Het meisje spoelde hem gelijk af en begon hem te pijpen, inclusief te likken aan zijn eikel. Hij voelde de krampen beginnen en waarschuwde het meisje. Ze stopte met pijpen en trok hem af. Ze feliciteerde hem toen hij twee stralen had geloosd, uit zijn stijve, die een stukje hoger stond dan horizontaal. Ze vroeg, of die grote jongen aan haar gleuf wilde voelen. En erin. Ze wilde graag gekieteld worden tot ze ook klaarkwam. Met de nodige aanwijzingen lukte het hem, hij zag dat ze net als hij krampen kreeg. Hij leerde weer een nieuw woord, vingeren. En hij mocht voortaan van alle drie hun borsten in zijn handen houden en masseren, als ze hem probeerden af te trekken. Na het douchen trokken ze geen beha meer aan, hij leerde snel bloesjes open knopen om met borsten te kunnen spelen. Zodra hij, behalve ’s morgens onder de douche, ook ’s avonds klaar kon komen, deden ze hem dan, als hij zei dat hij begon te komen, snel een condoom om om zijn zaadjes op te vangen. Het zou opvallen als er plotseling meer handdoeken in de was zaten. Hoe ze aan condooms kwamen wilden ze niet vertellen.
Hij genoot er erg van een grote jongen geworden te zijn. Bij ieder omkleden had hij borsten in zijn handen, werd hij meestal even gepijpt en iedere keer werd er geprobeerd hem klaar te laten komen. Hij vond het het lekkerst onder de douche, omdat hij dan ook zijn zaad uit zijn pik zag spuiten en hij daarna hun gleuf kon bevoelen en erin kietelen tot ze ook schokkend en kreunend klaarkwamen.

Rond Henry’s twaalfde

Vanaf rond zijn twaalfde verjaardag kwam zijn stijve omhoog tot in een bijna verticale stand. Hij spoot, als hij afgetrokken werd, niet alleen ’s morgens onder de douche twee of drie stralen zaadjes, ’s avonds voor het naar bed gaan ook, in een condoom, midden op de dag soms ook een keer twee of drie stralen in een condoom. En als het meisje er om vroeg vingerde hij haar. Hij deed dat niet uit zichzelf, hij vond het niet zo leuk om zo diep in een meisje te voelen. Maar ja, ze vonden hun klaarkomen kennelijk net zo lekker als hij dat van hem vond en hij hoorde natuurlijk voor hun moeite wat terug te doen.
Na zijn verjaardag vroeg zijn vader of hij nog dag en nacht een dienstmeisje nodig had. Hij schrok. Hij zei snel, liever wel. Overdag zorgden ze voor zijn natje en droogje en kleding, hielpen hem bij zijn huiswerk, ruimden zijn rommel op en waarschuwden hem als het ergens tijd voor was. ’s Nachts moesten ze het zelf weten. Zijn vader keek hem nadenkend aan, hij hoopte dat hij niet bloosde. Goed, zei zijn vader, dan houden we het zo. Ik zou niet willen dat je slechte cijfers kreeg. Ik heb al genoeg aan mijn hoofd, die oorlog in Europa is wel over, maar de nasleep ervan niet. Hij knikte maar, daar wist hij niets van.
Na een paar maanden moest hij ’s avonds laat van één van de meisjes op zijn bed gaan liggen om zich daar te laten pijpen en aftrekken, in plaats van dat het staande gedaan werd. En daarna kleedde ze zich helemaal uit en liet zich vingeren. Hij kon zo beter aan en een vinger diep in haar komen. Hij lag er daarbij ook lekker bij, met zijn hoofd tussen haar borsten of zijn mond op een borst. Ze vond het merkbaar lekker als hij haar tepel likte of eraan sabbelde. Ze waarschuwde hem wel, dat als hij weer een stijve pik kreeg hij die wel tegen maar niet in haar gleuf mocht duwen. Daar was hij nog te jong voor en ze wilde niet zo’n kleine. Ze bleef de hele nacht bij hem, daarna iedere keer als ze aan de beurt was om op hem te passen. Hij mocht er niets over aan de andere meisjes vertellen. Hij miste wel, als ze er niet was, het tegen een warm, zacht lijf in slaap vallen, met een hand om een borst en haar hand die zijn pik en zijn zak streelde. En ‘s morgens, als hij het eerste wakker werd, haar borsten en gleuf te bevoelen tot ze er wakker van werd. Dan nam ze hem snel mee naar de badkamer om er hun spelletje te spelen. Daarna kon hij ontspannen ontbijten, wel wijdbeens, om zijn bijna mishandelde pik en zak de ruimte te geven.
Op school keek hij wel naar meisjes, maar hij bemoeide zich er niet mee. Hij mocht er toch niets mee. Hij had ook niets van ze nodig, thuis zag hij iedere dag de borsten en de behaarde gleuf van een helemaal bloot meisje, dat hem graag wilde bevredigen en door hem bevredigd wilde worden. Nadat hij, om niet door meisjes op school lastig gevallen te worden, een paar keer er één gevraagd had om haar borsten te mogen zien lieten ze hem met rust. Over borsten praten mocht al niet, over nog meer helemaal niet.
Zijn vader liet hem met rust, omdat hij steeds goede rapporten had. De meisjes zorgden daar wel voor, ze wilden hun baan niet kwijt. En ook niet het spelen met een jongetje met nog wel niet zo’n grote pik, maar die onder de douche zijn zaad enthousiast een eind weg spoot, altijd op tijd waarschuwde om een condoom om te krijgen en goed kon vingeren.

Rond Henry’s dertiende

Rond zijn dertiende kwamen er per dag drie keer drie stralen. En hij deed met zijn handen en zijn mond prima alles wat ze wilden dat hij bij hun deed. Bij die ene mocht hij af en toe onder de douche met zijn stijve tussen haar bovenbenen tegen haar op rijden tot hij klaarkwam. Na een paar keer mocht hij het zo ook op bed doen, met een condoom om zijn stijve, liggend op haar.

Rond Henry’s veertiende

Rond zijn veertiende zei die ene, op een avond op bed, toen hij op haar begon te wippen, kom maar wat hoger. Hij aarzelde geen moment, benieuwd hoe het zou voelen, zijn stijve in haar gleuf, in plaats van er net onder. Ze hielp hem zijn stijve, met een condoom erom, het eerste stukje in haar te duwen. Hij was verbaasd, toen hij voelde dat zijn stijve verder moeiteloos helemaal in haar ging, als in een precies passende koker. En genoot ervan, dat hij lekker op haar lag, met zijn hoofd op haar borsten, haar armen en benen om hem heen en haar gleuf om zijn stijve. Hij vond het niet erg dat hij kleiner was dan zij, hij voelde zich heerlijk opgeborgen. Hij voelde dat ze zachtjes met haar buik omhoog schokte en haar gleuf zijn stijve steeds beter omklemde, tot ze die nog beter dan met haar hand beet had, nu over de hele lengte. Daarna moest hij gaan wippen. Hij kwam van dat rijden op en in haar, het rondom en over de hele lengte zijn stijve gestreeld voelen worden, lekkerder klaar dan ooit. Ze duwde hem daarna van zich af.
‘Nou, jongeheer, u lijkt uw vader wel. Een sneltrein.’
‘Wat?’
‘Weet u niet dat uw vader af en toe bij me komt?’
‘Nee. Wanneer? Waarvoor?’
‘Niemand hier iets over vertellen, hoor. Zeker uw ouders niet. Hij komt ’s avonds laat naar mijn kamer. Zo’n één keer in de week. Voor wat u net ook deed.’
‘O. Hij is toch getrouwd?’
‘Ja, maar hij mag het bij uw moeder bijna nooit. Stukje bij beetje heeft hij me wat verteld. De eerste keer dat hij aan mijn slaapkamerdeur krabbelde dacht ik dat het een kat was. De andere meisjes hoefden zijn kloppen niet te horen, zei hij later. Maar ik schrok, toen ik de deur opendeed om te kijken. Hij stond in zijn hemd, met een grote, stijve pik schuin omhoog er onderuit. Nog indrukwekkender dan bij u. Hij zei, ik moet wat kwijt. Afgetrokken worden of met je neuken. Wil je? Het hoeft niet voor niets. Als je niets wilt vergeet je dit maar, ik zal het er ook nooit met iemand over hebben.’
‘Neuken?’
‘Dat is, stijve in gleuf duwen, wippen, klaarkomen, eruit. Niks geen gekus of gelik of wat verder dan ook. Een snel nummertje. Hij liet op een hand een opgevouwen briefje van honderd en een condoom zien. Ik liet hem binnen, in die combinatie honderdje, condoom en een grote stijve zag ik wel wat. Hij zei, ik wil je eigenlijk niet betalen, je bent geen hoertje. Maar ik kan geen cadeautjes kopen, sieraden of zo, ik ben te bekend. Doe het van het geld zelf maar, of wat je ermee wilt. Nou, dat wilde ik wel. Ik houd bijna mijn hele salaris over, ik ben aan het sparen, en honderd piek is niet niks. Als mijn vriend en ik genoeg gespaard hebben gaan we trouwen.’
‘Weet je vriend dat je eh neukt? Als je dat gedaan hebt?’
‘Hij hoeft niet te weten dat ik het met u doe en zeker niet ook met uw vader. Hij heeft het zelf al bij een verkering vóór mij gedaan. Dat had ik gehoord voor hij het bij mij wilde. Hij ontkende het niet, als een meisje het wilde, wilde hij het ook graag. Ik heb het toch maar uitgesteld tot ik zestien was.’
‘Zestien? Toen al?’
‘U dan? Amper veertien.’
‘Ik heb niets uitgesteld, ik had niets verwacht, ik heb nooit ergens om gevraagd.’
‘U heeft nooit ergens tegen geprotesteerd. Je kan het meisjes niet kwalijk nemen als ze zonder problemen met een bloot jongetje kunnen spelen. Vooral als hij zo groot wordt dat zijn pik leuk groeit en stijf kan worden. En hij zo graag afgetrokken wordt en al lekker veel kan spuiten. En zo goed kan doen wat meisjes van hem willen.’
‘Zoals daarnet? Ik vond het lekkerder dan ooit, maar ik kwam wel snel klaar.’
‘Ik zal u wel leren om het beter te doen. Voor een eerste keer was het niet slecht, met nog niet zo’n dikke en lange.’
‘Ik zou er nooit om gevraagd hebben. Ik had gehoord, dienstmeisjes mogen wel in je bed komen, maar niet in je familie.’
‘Van wie?’
‘Eh van de chauffeur.’
‘Ja, die weet wel wat. Alsof hij en je vader niet weten dat er condooms zijn.’
‘Ja, gelukkig zijn die er wel. Maar er is ook zoiets als bij de eerste keer een meisje ontmaagden.’
‘Ja. Mijn vriend kwam eerst niet door mijn vernauwinkje. Van het harder duwen kwam hij klaar, toen ging het ineens wel, dat smeerde toen kennelijk genoeg.’
‘Een vernauwinkje?’
‘Dat hebben meisjes, in hun gleuf, min of meer. Waarom weet ik niet. De eerste keer dat een stijve er ver genoeg in komt wordt dat verwijd, tot die stijve er helemaal in kan. Dat kan even pijnlijk zijn, maar het blijft daarna wijder. Dan heet het, dat een meisje geen maagd meer is, ontmaagd is.’
‘O. Hij kwam klaar, spoot in je? Deed hij het dan zonder condoom?’
‘Dat kan, zonder problemen, soms. Met condoom kan het gelukkig vaker. Hij kan het heel goed, ik kom er ook van klaar. Uw vader moet het natuurlijk steeds met een condoom om. Dat vindt hij niet zo erg, dat moet hij bij uw moeder ook. Ik kom er niet van klaar, van zo’n snelle beurt, maar dat interesseert hem kennelijk niet.’
‘Erg onvriendelijk. Willen ze geen kinderen meer? Ik heb altijd wel een broertje of zusje gewild. Of allebei.’
‘Uw vader wel, uw moeder niet. De bevalling van u was haar tegengevallen, zoiets wilde ze nooit meer.’
‘Jammer. ’s Avonds laat? Zou mijn moeder dat niet merken?’
‘Misschien. Dan is ze vast blij dat hij haar er niet mee lastig valt.’
‘Het is toch lekker? Daarom heb ik nooit geprotesteerd.’
‘U weet wat lekker is, u bent verwend, van jongst af aan bevoeld en er is stapje voor stapje verder met u gegaan. We laten u al drie keer per dag klaarkomen. Als uw vader zichzelf niet eerder geholpen heeft is hij vast voor het eerst in uw moeder klaargekomen. En mocht hij dat zo weinig, dat zijn zaadproductie zo slecht op gang gekomen is dat hij maar één keer in de week hoeft. Aan zijn kreunen te horen spuit hij dan vier keer. Mijn vriend drie keer, al is hij al twintig, maar hij kan het drie keer per dag. Als het zonder condoom kan probeert hij het een vierde keer. Er komt dan niets of weinig, zegt hij, maar hij komt wel met zijn blote stijve in me lekkerder klaar. Ik ook, hij kan dan extra lang wippen voor hij komt en zijn pik daarna slap wordt. U bent een lekker diertje, u kan ook al drie keer per dag klaarkomen, iedere dag zelfs. Nog niet zo goed neuken, maar dat komt wel. En voor uw twintigste kan u het vast nog vaker of spuit u per keer vaker. Uw vader kan er weinig van. Uw moeder vast ook niks, die zal niet meer weten dan dat ze wijdbeens op haar rug moet liggen en iets in haar moet laten porren. Als hij dan ook zo snel klaarkomt zal zij er wel niet van komen. Dan is er voor haar weinig aan.’
‘Waarom heb je hem niet afgetrokken? Je mocht toch kiezen?’
‘Ik heb wel even getwijfeld. Maar ik kon het niet laten om een keer te proberen hoe het zou voelen als zo’n dikke in me zou komen. Die van mijn vriend is wel dikker dan die van u, maar nog niet zo dik als die van uw vader. U krijgt vast ook zo’n lekkere dikke. Hij wordt al langzamerhand langer.’
‘Voelde je die van mij wel?’
‘Ja hoor, hij kwam er alleen niet zo ver in.’
Ze grinnikte even.
‘U probeerde wel duidelijk met iedere wip er zo diep mogelijk in te komen.’
‘Ja, natuurlijk, om mijn hele stijve te laten strelen. Je hebt die van mijn vader één keer geprobeerd?’
‘Daarna, af en toe, als hij wat kwijt wilde. Hij wipt niet zo goed, maar ik zit wel lekker vol.’
‘Ik kan er geeneens wat van zeggen, van wat mijn vader stiekem doet. Ik ben ook blij dat ik jullie heb.’
‘Dat u daarnet snel kwam was vast omdat uw stijve nog nooit zo lekker behandeld was. Het zal nog lekkerder worden als ik ook klaarkom, dat merkt u dan wel.’
‘Mag het vaker?’
‘Ja, natuurlijk. Tenzij u niet leert het beter te doen. Ik kom er lekkerder van klaar dan van vingeren. Misschien mag u het bij een ander meisje ook. Maar vraag er niet om, laat ze er zelf over beginnen. Ik vertel ze niks. Ik weet niet of ze al ontmaagd zijn, geeneens of ze al een vriend hebben. Uw vader komt vast niet bij hun, anders zou hij vast niet zo snel bij mij klaarkomen. Ik leer het u wel beter.’
‘Voor niets?’
‘Ja, al zal ik niet protesteren als u me wat geeft. Niet iedere keer als we het gedaan hebben, dan zou ik me toch een hoertje gaan vinden. Bij uw vader niet, zo’n snelle beurt geldt niet.’
‘Mag ik, als het kan, soms ook met mijn blote stijve in je?’
‘Nee, dan zou u uw zaad in me spuiten, dat wil ik alleen van mijn vriend.’
‘Hoe werkt dat soms eigenlijk?’
‘Eh dat heet periodieke onthouding. Een vrouw is niet vruchtbaar een paar dagen voor en een paar dagen na eh dat ze ongesteld is. Er vóór blijft gokken, erna is duidelijk. We houden het bij een paar dagen, meer risico nemen we niet. Vroeger onthield je je de rest van de tijd van seks, vandaar die benaming, als je geen kinderen wilde, maar sinds er condooms zijn kan het natuurlijk wel. Staat u even op, gooi het condoom weg en maak uw pikkie schoon. Kom dan weer lekker bij me liggen.’
Dat deed hij allemaal graag.
‘Morgenochtend weer, neukertje, voor we douchen?’
‘Ja, graag. Ik snap nu ook, waarom jullie mogen blijven, niet zo voor mij, mijn vader heeft er zelf ook plezier van.’
‘Niet zo veel als u. Toen we voor u ’s avonds condooms nodig hadden jatten we ze uit de slaapkamer van uw ouders. Toen u overdag ook kon ging dat niet meer, dat zou opvallen. Maar we hoorden op tijd dat de chauffeur ze voor uw vader moest kopen. Die gaven we er geld voor, tot dat niet meer hoefde. Hij had een andere manier gevonden om ze te betalen, zei hij.’
‘Hoe?’
‘Dat wilde hij niet vertellen. Nou, streel een borst van me en mijn doos met uw pikkie. Dan vallen we vast lekker in slaap.’
Dat kwam uit.
 
De volgende morgen werd hij wakker omdat de dekens van hem afgetrokken werden en hij een mond om zijn pikkie voelde. Zodra hij een helemaal stijve had deed ze hem een condoom om, ging op haar rug liggen en zei dat hij zijn gang moest gaan. Hij ging tussen haar benen liggen, zette zijn handen naast haar, strekte zijn armen en schoof omhoog tot hij zag dat zijn stijve boven haar doos was. Ze pakte zijn stijve beet en trok die van zijn buik af. Hij liet zich langzaam zakken en zag dat zijn stijve zich in haar gleuf boorde totdat hij er helemaal in zat. Hij voelde dat ze haar benen tegen elkaar deed tot ze zijn stijve heerlijk omklemde.
‘Oooh, wat heb je me weer lekker beet. Gaat die van mijn vader er ook zo soepel in?’
‘Ja, maar ik begin bij hem meer wijdbeens. Ik kan bij jullie niet erg hard knijpen, anders zou bij het wippen het condoom eraf kunnen raken. Daarom vind ik het met de blote van mijn vriend zo lekker, en hij ook, dan kan het wel. Dat streelt nog lekkerder.’
‘Mij maakt het waarschijnlijk niets uit. Ik vind het al veel lekkerder dan wanneer je het met je hand doet, want nu zit je gleuf helemaal om mijn pik. Ik kijk even hoe ik in je ga pompen, ik vond het net zo opwindend om mijn stijve helemaal in je te zien verdwijnen.’
‘Ja, helemaal, maar erg diep komt u er nog niet in.’
Hij trok zich een stukje terug en duwde zich daarna weer zo ver mogelijk in haar.
‘Oooh, wat streelt dat lekker. Ik ga maar op de gok verder. Lekker neuken.’
Hij liet zijn bovenlijf op dat van haar zakken en wilde er verder maar op los wippen tot hij klaar zou komen, zoals hij tussen haar dijen gedaan had. Maar ze leerde hem zijn tempo en hoe ver en minder ver hij in haar kwam te variëren om haar ook te laten komen. Dat vond hij niet alleen voor haar fijner, ook nog lekkerder voor hemzelf. Door haar krampen werd zijn stijve extra gemasseerd en spoot, voor zijn gevoel, zijn zaad er harder en daardoor voor hem nog lekkerder uit.
De andere meisjes vonden het prima toen hij ze vertelde dat hij liever op bed lag als ze hem aftrokken. Hij suggereerde af en toe voorzichtig dat hij wel meer wilde, maar ze reageerden daar niet op. Dus bleef het bij eens in de drie nachten met een meisje slapen en voor en direct na het slapen in haar klaarkomen. Hij hoopte wel, dat als zijn pik nog wat groter werd de andere meisjes er ook meer mee wilden, aftrekken bleef in ieder geval zijn zaadproductie in stand houden en heel langzaam iets verhogen. Hij vroeg zich een keer af, of hij later zijn grotere stijve dan nog zo lekker en moeiteloos helemaal in een meisje kon schuiven, tot hij bedacht, dat zijn vader het ook lukte. En grinnikend bedacht hij, dat die niet zo lang en zo goed kon wippen. Had hij er misschien ook maar eerder mee moeten beginnen en zeker het ergens vaker doen. In zijn zogenaamde goede kringen, hoorde hij van het meisje waar hij het mee deed, werd er onder dienstmeisjes heel wat gefluisterd over nachtelijk bezoek van werkgevers of hun meerderjarige zoons bij dienstmeisjes, hoeren, maîtresses of een vrouw met kinderen van een vaste maar onregelmatige bezoeker.

Rond Henry’s vijftiende

Rond zijn vijftiende vertelde zijn vader hem aan tafel dat er een nieuw meisje gekomen was, omdat er weer één ging trouwen. Dat laatste wist hij wel, ze had ’s morgens afscheid genomen. Zijn vader vroeg, na de maaltijd, of hij het niet vervelend vond, om de paar jaar weer een andere. Nee, ze waren allemaal even goed. Zijn vader keer hem nadenkend aan en wachtte tot zijn moeder naar de keuken gegaan was.
‘Wat bedoelde je, dat de meisjes allemaal even goed zijn?’
Hij voerde weer hetzelfde op als eerder, waar zijn vader toen ingetrapt was.
‘Ze houden de tijd in de gaten, wat ik nog wel eens vergeet. Daarom ben ik steeds op tijd beneden, voor de maaltijd. Ze helpen me ook fijn met mijn huiswerk, waardoor ik steeds goede cijfers heb. Ze verzorgen me verder ook prima, eten en drinken, helpen met mijn kleding en ruimen alles steeds netjes op.’
‘Mmmm, verzorgen. Je wordt al een grote jongen. Je weet vast wel, dat in onze kringen een dienstmeisje wel in je bed mag, maar niet in de familie mag komen.’
‘Ja, vader.’
‘Ik wil er niets van weten, maar laat ik geen klachten van ze over je horen. Dat je ze lastig valt, of zoiets.’
‘Ik lastig vallen? Nee, vader.’
‘Mmmm. Na je achttiende mag je naar soirees, daar kan je met beschaafde meisjes uit onze kringen kennismaken. Er wordt ook gedanst. Zoek er één uit, waarvan je denkt, dat je het daar de rest van je leven mee uit kan houden. Trouw daar dan mee en zorg ook voor een zoon. Meer moet je zelf weten.’
‘Ja, vader.’
‘En blijf oppassen. Er kan wel wat, maar maak haar niet zwanger voor je getrouwd bent. De dienstmeisjes kunnen je wel vertellen wat je daarvoor moet weten.’
‘Ik zal het ze vragen.’
‘Wacht daar nog maar mee. Als je het te vroeg weet ga je misschien te vroeg wat willen.’
‘Wat, vader?’
‘Ook de praktijk, naast de theorie. Ik wil daar verder niet opingaan.’
‘Goed, vader.’

Hij vertelde boven, tijdens het omkleden, het meisje over het gesprek met zijn vader.
‘Nou, we hebben u al wat verteld. Hij moest eens weten.’
‘Hij kijkt wel naar me, alsof hij denkt dat ik al wat aan de praktijk doe.’
‘De viespeuk, hij doet het zelf buiten de deur. Ik bedoel, buiten zijn eigen slaapkamer. Hij bezoekt af en toe één van de andere meisjes, ik denk niet dat het bij de theorie blijft. Hij zal bij uw moeder vast tekort komen, dat is zo’n ijskoude. Maar wij bemoeien ons er niet mee, wat ze doet moet ze zelf weten.’
‘Wíj bemoeien?’
‘Ik heb het er niet met haar, maar met het andere meisje over gehad. Hij sluipt ’s avonds laat zachtjes door de gang, maar we horen hem toch. Hij blijft niet lang op haar kamer, maar ze doen vast meer dan welterusten zeggen. Zij heeft al een vriend, weten we, daar doet ze het vast ook mee. Nou ja, als je geen maagd meer bent kan een andere er ook in. Gelukkig komt hij niet bij ons.’
‘Ik zou ook wel wat praktijk willen hebben.’
‘Alsof drie keer per dag klaarkomen op uw vijftiende al niet genoeg is, jongeheer. Vrijen zal best nog lekkerder zijn, maar daar hoor je mee wachten tot je getrouwd bent. Meisjes in ieder geval. Als een man merkt dat je geen maagd meer bent kan er gedonder van komen. We zijn wel blij dat we hier mogen werken. Zelf krijgen we ook een voorproefje van vrijen.’
‘Ik doe mijn best. Jammer, dat jullie me niet nog meer willen leren.’
‘Probeer het maar eens voorzichtig bij die andere. Misschien wil ze die niet zo grote van u er ook wel in. Condooms zijn er al. Maar wij willen er niets van weten, we willen wel privacy hebben.’
‘Ik heb wel eens gedacht aan met jullie drieën wat op bed te rommelen.’
‘Er kan maar één hand tegelijk om uw stijve en één hand om uw zak. En u kunt niet lekker genoeg aan drie meisjes tegelijk komen. En ik wil niet dat een ander meisje me bloot ziet. Ze zijn allebei erg aardig, o, die nieuwe heb ik nog niet gezien, maar meisjes onder elkaar kunnen overal gemene opmerkingen over maken.’
‘Over jouw lekkere blote lijf kunnen toch geen gemene opmerkingen gemaakt worden?’
‘Al over het verschil van een centimeter borstomvang.’
‘Is er die? Nooit gemerkt. Ik heb mijn handen steeds heerlijk vol.’
‘Ja, u weet ook wat wij lekker vinden.’
‘Wil je echt niet wat meer? Bijvoorbeeld, wat met z’n tweeën op bed?’
‘O. Wat, jongeheer?’
‘Ik kan dan makkelijk je gleuf likken, als je dat wil.’
‘Jongeheer!’
‘Je pijpt mij toch ook?’
‘Ja, dat is zo. Nou, misschien een keer. Bent u nog meer van plan?’
‘Direct van plan niet. Als ik nog meer kan verzinnen vraag ik het natuurlijk eerst.’
‘Nou ja, u waarschuwt in ieder geval steeds op tijd, voor u komt. Ik moet er niet aan denken om uw ladingen zaad in mijn mond te krijgen. Eh op bed moet u dan niet proberen ze ergens anders dan in een condoom te bezorgen.’
‘Ik zal niet met je vrijen.’
Ze trok, voor het omkleden onnodig, zijn onderbroek naar beneden en nam zijn stijve in haar hand.
‘Op zich jammer, dat er niet meer mee kan. Het zal vast lekkerder zijn, die te voelen in plaats van een vinger. Al weet u daar ook goed de weg mee.’
‘En met een condoom om?’
‘Nee, u zou dan niet in me spuiten, maar er net zo ver ingaan. Vast te ver, al is hij nog niet zo lang als hij vast later gaat worden.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Van meisjes. Minder dan vijftien centimeter, dat haalt u nog niet, zo op het blote oog, is weinig. Achttien is prima, van nog langer weten ze niet.’
‘Ze weten er dus al wel wat van.’
‘Ze zeggen het gehoord te hebben. Maar van meisjes boven de twintig kan je toch verwachten, dat ze minstens wel eens een stijve vasthouden? Vast niet zo lekker als we het die van u doen, ze zullen niet meer kunnen dan die met hun hand door een gulp bevoelen.’
‘Bevoel die van mij maar weer eens lekker.’
‘Alweer? Vanmorgen vroeg, bij de lunch, misschien kan u dan vanavond laat niet meer.’
‘Dat zien we dan wel weer. Ik heb nu het gevoel, dat ik best weer wat kan lozen. Kom iets dichterbij, anders kan ik niet goed bij je borsten.’
‘Ik pak vast een condoom.’
Ze kwam ermee terug en legde het onder handbereik. Hij knoopte snel haar bloes los en nam haar borsten in zijn handen.
‘Een heerlijke borstomvang. Hoe is de omvang van mijn pik?’
Ze pakte die weer beet en pompte hem op en neer.
‘Vast ieder jaar een paar millimeter meer. En langer. En er komt meer.’
‘Nu ook bijna.’
Ze deed direct het condoom om zijn stijve en liet hem klaarkomen.
‘Het lijkt wel een normale hoeveelheid, jongeheer. Ik ben benieuwd of het vanavond nog een keer lukt. Maar dat merkt die nieuwe.’
‘Bij een nieuwe lukt me dat vast wel, dat is altijd wat opwindend. Wat is ze gewend, wat kan ze. En wat wil ze. Al hebben de meisjes tot nu toe, voor ze hier kwamen, nog niet veel lekkers meegemaakt.’
‘En zeker niet zo veel verwacht. Wat u al heeft en kan en bij ons kan.’
‘Het waren allemaal ondeugende meisjes. Voor ik wist wat er mee kon sabbelden ze al aan mijn pikkie en masseerden ze mijn balletjes. Daardoor kregen ze vast zo vroeg als het maar kon er zaad bij me uit.’
‘Ik kwam daarna pas. Ik kon eerst niet geloven wat de andere twee meisjes zeiden wat uw verzorging inhield. Dat u zich geeneens zelf uitkleedde en waste. En dat u graag afgetrokken wilde worden. Ik wist wel wat dat moest zijn, maar een jongetje van elf? Ik vond het raar, ook toen ik dat pikkie zag. Groter dan bij een baby, maar toch wat iel. Niet zo dik en niet zo lang en hoger dan recht vooruit stond hij ook niet. Maar het was geen kunst om die eh af te trekken. Als ik het te voorzichtig deed bewoog u zelf wel voor- en achteruit in mijn hand, tot u kreunend zaad spoot. Één ding hadden ze me niet verteld, daar kwam ik de volgende dag achter. Dat jongetje vroeg of ik gevingerd wilde worden. Wat dat was wist ik geeneens, maar daarna ook wat klaarkomen was.’
‘Ja, lekker, hè? Nu weer?’
‘O. U vraagt het niet zo vaak.’
‘Ik weet dat jullie niet zo vaak willen als ik. Daarom laat ik het aan jullie over.’
‘Eh u mag wel wat, op bed. Ik durf het nu wel, omdat u toch niets kan.’
‘Met mijn pik niet, nee.’
Hij trok haar bloes uit.
‘Waarom doet u dat?’
‘Je gaat toch niet op bed liggen met je rok omhoog en je broekje op je knieën? We doen het gewoon zoals onder de douche. Trek mij ook even alles uit, voor de gezelligheid.’
Ze liepen even later achter elkaar naar zijn bed. Ze ging erop liggen en keek vragend naar hem, toen hij aan het voeteneind bleef staan.
‘Ik kom zo naast je, want daarvandaan kan ik het beste bij je. Maar ik wil eerst even kijken. Doe je benen eens uit elkaar.’
‘Ik vind het niet zo netjes om zo veel van me te laten zien.’
‘Kom nou. Zo te voelen heb je een lekkere gleuf, die wil ik eindelijk wel eens goed zien.’
‘Nou ja.’
Ze deed aarzelend haar benen wat van elkaar.
‘Ja, mooi hoor. Ik kom dichterbij, om beter te kijken. En ik zou je gleuf toch ook likken?’
‘Nou ja, ik zei, misschien een keer. Ach, probeer het toch maar.’
Hij ging tussen haar benen zitten en bekeek haar gleuf van dichtbij.
‘Het ziet er nog lekkerder uit dan ik dacht toen ik eraan voelde.’
Hij boog zich verder voorover en likte een paar keer over haar gleuf.
‘Lekker?’
‘Ach.’
Hij likte een paar keer net in haar gleuf.
‘Zo?’
‘Met uw vinger is lekkerder.’
‘Dan doe ik dat toch.’
Hij ging naast haar liggen, nam haar doos in zijn hand en masseerde die.
‘Ik heb graag wat lekkers van een meisje in mijn handen, een borst of een doos.’
Ze voelde aan hem tot ze zijn pikkie gevonden had.
‘Als u nog geen stijve heeft krijgt u die dan wel en als u er al wel één heeft wordt die nog wat stijver.’
‘Ja. Jammer genoeg kan ik niet zo snel achterelkaar er weer één krijgen. Zelfs niet als ik je vinger.’
Hij deed het, kennelijk tot haar groot genoegen.
‘Nou, nog geen actie in mijn pik. Je mag me weer aankleden, ik ga daarna nog wat huiswerk maken. Ik kan dan wel zonder je, tot de volgende komt. Tegen mijn bedtijd.’
‘Goed, jongeheer.’
Onder het aankleden probeerde ze toch even zijn pikkie omhoog te krijgen, maar dat lukte niet.

Hij zag de nieuwe voor het eerst tegen zijn bedtijd. Hij praatte wat met haar, voor hij opstond.
‘Nou, ga je gang.’
‘Eh, jongeheer, ze zeiden dat ik u uit moest kleden, maar dat kunt u toch zelf wel?’
Hij keek verbaasd.
‘Misschien wel. Van jongst af aan hebben meisjes me aan- en uitgekleed, op een bepaalde leeftijd had ik het vast zelf gekund, maar dat mocht ik nooit. Anders zouden jullie je baan kwijt raken.’
‘O. Liever niet. Zo goed betalende zijn niet dik gezaaid. Maar zou het niet genoeg zijn als ik uw kleren aanpakte en ze netjes opborg?’
‘Ik ben het anders gewend, dat wil ik niet missen. Ik wil je nergens toe dwingen, hoor, als je niet wilt vraag ik wel een ander meisje. Maar dan kan je hier niet blijven werken. Je zal het vast ook leuk vinden.’
‘Een jongen van vijftien uitkleden?’
‘Doe je het liever één van je eigen leeftijd?’
‘Jongeheer! Dat hoort niet.’
‘Hier hoort het wel, verder hoort niemand er wat van. De andere meisjes hebben je kennelijk weinig verteld. Ze blijven hier niet alleen voor het prima salaris, ze kleden me heel graag uit. Al doende leer je het ook wel.’
‘Nou ja, het moet maar.’
Aarzelend kleedde ze hem uit tot hij alleen zijn onderbroek nog aan had. Ze hield zijn pyjamabroek voor hem, om hem erin te laten stappen.
‘Mijn onderbroek moet ook uit.’
‘O. Ik draai me wel even om.’
‘Nee joh, je trekt hem ook uit.’
‘Maar dan zie ik uw eh?’
‘Pik. Nog nooit een pik gezien?’
‘Van jongetjes van onder de vier. Neefjes, waar ik op paste.’
‘Die hebben nog geen pik, maar een piemeltje. Je hebt toch wel minstens een vermoeden hoe een pik eruit ziet?’
‘Twee keer zo groot? Er zit zo te zien nogal veel in uw onderbroek, die van u lijkt me nog groter.’
‘Ja, ik heb een stijve. Wel eens van gehoord?’
‘Gehoord wel.’
‘Nou, dan kan je er nu één zien. Dan weet je, wat je verwachten kan, als je verkering krijgt.’
‘Nee, dat mag pas als ik getrouwd ben.’
‘Dat zal je moeder je wel verteld hebben. Misschien heeft die gewacht met vrijen tot ze getrouwd was. Maar ze heeft daarvoor vast meerdere keren verkering gehad en een keer of vaker een pik gezien en beetgehad.’
‘Dat durf ik niet te vragen.’
‘Ze zal je waarschijnlijk voor je twaalf werd verteld hebben wat er bij je zou gebeuren en dat je daarna geen jongens aan je moest laten komen.’
‘Ja, veel meer niet.’
‘Je zal op school toch wel meer gehoord hebben? Van andere meiden?’
‘Ik weet niet of dat waar was of opschepperij.’
‘Tja, de meesten zullen nog niet zo gek veel weten of meegemaakt hebben. Luister. De meisjes hier blijven tot ze een eind in de twintig zijn en dan gaan trouwen. Die het eerst met me gespeeld hebben, na mijn geboorte, zijn er nu niet meer, maar alle meisjes daarna zijn met me blijven spelen. Voor ze gaan trouwen weten ze dan al veel van hoe het bij mannen werkt, dat hebben ze bij mij geleerd.’
‘Door met u te spelen?’
‘Ja, met mijn speelgoed, wat je ziet als je me verder uitkleedt. Als mijn pikkie nog klein is strelen ze hem tot hij stijf wordt. Zelfs vóór hij dat kon worden vond ik het spelen met mijn pikkie van ze al lekker, dus ben ik me nooit zelf uit gaan kleden, om het niet te missen. Zelfs als ik alleen een andere bovenbroek aan moet, trekken ze toch even mijn onderbroek naar beneden om te bevoelen wat ik daar dan heb.’
‘Dat vind ik erg eh brutaal.’
‘Het ligt er aan bij wie je het doet, bij mij is dat niet brutaal maar normaal. Ik vind het natuurlijk helemaal niet erg, fijn zelfs, om mijn blote pik te laten bevoelen. Ik stel voor, dat je gewoon doet wat ik je vraag. Ik zal je niet te veel of gekke dingen vragen.’
Hij grinnikte even.
‘Ik vrij echt niet met alle meisjes hier. Maar zou jij ook al niet wat meer willen weten?’
‘Eigenlijk wel.’
‘Prima. Begin dan maar met het bekijken van een stijve. Eh vier keer zo groot als een piemeltje en hij hangt niet naar beneden maar wijst omhoog. Hij bijt niet, hoor.’
‘Maar misschien wel eh. Ik durf het niet te zeggen.’
‘Ja, hij kan wel iets. Als ik opgewonden raak kan mijn zaad eruit spuiten. Je moet van mannelijk zaad gehoord hebben. Je moeder heeft het ooit binnen gekregen, anders was jij er niet geweest.’
‘Jongeheer! Wat een taal.’
‘Zo werkt het toch? Als er geen mannetjes en vrouwtjes waren met verschillende spullen kwamen er geen kindertjes meer. Ga je nou verder?’
Aarzelend trok ze zijn onderbroek naar beneden. Zodra die onder zijn zak was liet ze hem los en keek, met haar mond open. Hij grinnikte, deed zelf zijn onderbroek verder naar beneden, stapte eruit en gooide hem op de rest van zijn kleding.
‘Zo. Valt niet tegen, hè? Al ben ik pas vijftien. Hij groeit nog een paar jaar door. Hij zal wel nog iets dikker en langer worden.’
‘Het is nu al een paal. En wat een zak, eronder.’
‘Mijn zaadfabriek. Je hebt vast je neefjes stiekem bevoeld, als je die moest wassen.’
‘Eh ja. Je wordt natuurlijk nieuwsgierig, als je zoiets vlak voor je neus ziet. En kleine kinderen hebben toch niet in de gaten wat je doet, als je het niet te lang doet.’
‘Bij mij liever wél lang. Wat vond je het leukst, hun zakje of hun piemeltje?’
‘Het is natuurlijk interessant om een piemeltje te bevoelen, omdat je er zelf geen hebt. Zo’n soepel slangetje. En om te voelen dat er in zo’n zakje inderdaad twee balletjes zitten.’
‘Die heb ik er natuurlijk ook in. Als je die bevoelt moet je het voorzichtig doen, anders doet het me zeer.’
‘Bevoelen?’
‘Dat mag, het hoeft niet stiekem. Zo nieuwsgierig ben je toch ook wel?’
‘Eigenlijk wel.’
‘Voel dan maar. Niet te voorzichtig, ik vind het erg lekker als mijn zak gemasseerd wordt. Als je hem beet hebt ga je dat vanzelf doen.’
Ze stak aarzelend haar hand uit, legde die om zijn zak en bevoelde die.
‘Ja, twee ballen. Grote.’
‘Die van jongetjes van vier moeten nog groeien. Als die groot genoeg geworden zijn begint de zaadproductie daarin. Bij mij begon het al vroeg, het masseren van mijn ballen er heeft misschien bij geholpen. Als mijn stijve ook lekker bevoeld wordt spuit mijn zaad eruit. Dat lukt me al een paar keer per dag, ik zou nog wel vaker willen, zo lekker vind ik dat.’
‘Bevoelen de meisjes ook uw eh stijve?’
‘Tjonge, wat hebben ze weinig verteld. Vast om je te pesten. Laat je niet op je kop zitten. Goed, dan vertel ik je wat meer. Laat mijn zak los en laten we er bij gaan zitten.’
Ze liet geschrokken zijn zak, die ze was blijven bevoelen, los en volgde hem naar het zitje.
‘U kan er toch zo niet bij blijven zitten?’
‘Ja hoor. Er komt hier verder niemand binnen. Of stoort het je, dat ik in mijn nakie ben, met een stijve?’
‘Als u het niet erg vindt als ik daar naar blijf kijken. Tjonge, zo’n paal had ik niet verwacht. Ik vind het wel wat raar, zo bij een helemaal blote jongen.’
‘Je mag zelf ook uittrekken wat je wilt.’
‘Nee zeg.’
‘Dat komt wel. Je blijft vannacht hier slapen. Je mag bij mij in bed, maar er is hiernaast een kamertje voor het meisje wat hier ’s nachts blijft.’
‘Ik slaap natuurlijk daar.’
‘Wat je wilt. Maar je mag van mening veranderen.’
‘Waarom moet er hier eigenlijk ’s nachts een meisje blijven?’
‘Dat is al zo vanaf dat ik een baby was. Als ik tegen mijn vader zou zeggen dat het niet meer nodig is zouden er hooguit maar twee meisjes hoeven te zijn. En als ik zelf meer zou doen maar één, om op te ruimen en mijn bed te verschonen. Maar zo gek ben ik niet. En ik gun jullie een prima salaris, mijn vader kan dat makkelijk betalen.’
‘En daarvoor moeten we u aan- en uitkleden. En met u spelen.’
‘Ik weet niet wat je verteld is, door wie je aangenomen heeft. Waarschijnlijk over opruimen, mijn bed verschonen en me verzorgen. Je moet me ook wassen, omkleden, voor mijn eten en drinken zorgen, dat haal je in de keuken. Behalve ’s avonds, dan eet ik beneden met mijn ouders. Jij eet dan in de keuken. Verder, je kan me bij mijn huiswerk helpen en me waarschuwen als het ergens tijd voor is.’
‘Het meeste wist ik al wel. Maar ook wassen?’
‘Heb je je neefjes gewassen?’
‘Gedoucht.’
‘Aangekleed?’
‘Daarna? Ja, natuurlijk.’
‘Ik bedoel, was je bij het douchen zelf aangekleed?’
‘Ja, natuurlijk. Daar hoefde ik mezelf toch niet voor uit te kleden?’
‘Hier wel, je zou anders van het gespetter kletsnat worden. Voor het gemak douche je ’s morgens, als je aan de beurt bent, zoals morgenochtend, gelijk met mij.’
‘Gelijk? Ik ook eh bloot?’
‘Ja, helemaal. Dat went wel. De andere meisjes doen het ook, die zie ik ook in hun blootje. Dan kan je, nadat je mij ingezeept hebt, jezelf inzepen.’
‘Ja, dat snap ik. Maar u in moeten zepen vind ik al eh raar.’
‘Dat is vast ongeveer hetzelfde als je bij je neefjes gedaan hebt.’
‘Ja, maar eh u bent groter.’
‘En ik heb wat groters. Ik verwacht daar extra aandacht voor.’
‘Uw eh pik?’
‘Als je bloot in mijn buurt bent natuurlijk mijn stijve, net als nu. En mijn zak. Je hoeft dan weer niet stiekem te voelen of ik er wel twee ballen in heb. Je masseerde die daarnet al lekker.’
‘Sorry. Het ging inderdaad vanzelf.’
‘Ik verwachtte dat toch? Ik verwacht ook zo’n lekkere massage van mijn stijve, dat ik er nog meer opgewonden van raak.’
‘En eh?’
‘En ik klaar kom, ja. Ik lekker een lading zaad loos. Een straal of drie, achterelkaar.’
‘Kan u dat al?’
‘Dacht je, dat alleen getrouwde mannen zaadlozingen kregen? Dankzij jullie lieve meisjes kon ik het voor mijn twaalfde al. Ze probeerden het al eerder, zo nieuwsgierig waren ze wel.’
‘Dat kan ik me nu voorstellen.’
‘Ja hè? Er is nog geen meisje geweest dat het niet graag voor me deed.’
‘Eigenlijk zou ik het wel eens willen zien.’
‘Nou, dat kan je.’
‘Eh als u wilt dat ik aan u kom, wilt u ook aan mij komen?’
‘Wat je wilt. Zo te zien heb je onder je bloes lekkere borstjes. Daar wil ik graag aanzitten. Niet alleen onder de douche.’
‘O. Dat kan geen kwaad, hè?’
‘Nee, dat zal je ook wel lekker vinden.’
‘En eh verder?’
‘Bevredig je jezelf wel eens?’
‘Jongeheer! Dat hoort ook niet.’
‘Ach, dat kan ook geen kwaad. Je zal het best lekker vinden als ík dat doe.’
‘Jongeheer toch. Aan mijn eh daar aan me zitten?’
‘Jij en ik weten dat je een gleufje hebt. Met schaamlipjes, die het lekker vinden om gestreeld te worden. De andere meisjes laten het ook graag doen.’
‘Ik krijg het er al warm van.’
‘Ik kan je door je te strelen ook klaar laten komen, dan krijg je het nog warmer. Je vindt het vast een raar idee, omdat je wijs gemaakt is dat er niets mee mag. Maar je kan zonder problemen voor je getrouwd bent al veel genieten. Slaap er maar een nachtje over. Als je morgenochtend, en daarna, niet in je blootje durft, niet aan me durft te komen en niet wilt dat er een beetje aan je gekomen wordt, tja.’
‘Dan kan ik gaan, hè?’
‘Tja, niet komen.’
‘Ik heb een proeftijd van een maand.’
‘Wat je daar ook mee bedoelt, die is tweezijdig. Het houdt eigenlijk alleen in, dat je die maand geen opzegtermijn hebt. Van daarna een maand, denk ik. Als je iets niet bevalt kan je gelijk gaan, maar andersom ook. Je krijgt dan natuurlijk wel betaald voor het aantal dagen wat je gewerkt hebt. Het is geen zwaar werk, hoor. Je kan er plezier van hebben, ervan genieten. Liefje, ik ben gewend aan hoe de meisjes me eh behandelen, ik wil het niet missen. En jij, net als de andere meisjes, na één keer ook niet meer.’
‘Ik zal erover denken.’
‘Ik ben er ook aan gewend, om voordat ik ga slapen, geholpen te worden om een zaadlozing te krijgen.’
‘O. Onder de douche?’
‘Nee, hier. Of als ik op bed lig.’
‘O. Waar blijft uw eh weet wel dan?’
‘Ik krijg een condoom om. Ik zal het zo wel voordoen. De eerste keer ooit kwam het wat onverwachts, toen was er gelukkig een handdoek in de buurt. Maar als er veel handdoeken gewassen zouden moeten worden zou dat slapende honden wakker kunnen maken. Vandaar in een condoom.’
‘Veel handdoeken? Één extra, af en toe?’
‘Twee. Iedere dag. Één rond de middag, één ’s avonds.’
‘O. Ik had geen idee dat een man zo vaak zou kunnen. Een jongen van vijftien zeker niet. Zo vaak hoeft toch niet, als je kinderen wilt?’
‘Dan kan één keer al genoeg zijn. Maar hoe vaker, hoe meer kans. Het kan vaker, het raakt toch niet op vóór een man heel oud is. In het begin kon ik maar één keer per dag, later twee, al een tijdje drie keer. Heerlijk. Misschien gaat het nog meer worden. Of ik spuit per keer vaker.’
‘O? Spuit?’
‘Er komt geen doorlopende stroom uit, zoals bij plassen, als ik klaarkom krijg ik krampen en bij grotere krampen komt er dan even een straal uit. Al een tijd drie. Wat ik in een condoom loos wordt gewoon weggegooid, wat ik onder de douche tegen een muur op spuit weggespoeld.’
‘O. Ik begin te snappen wat ik eerder gehoord heb.’
‘Wat?’
‘Eh wat meisjes bij jongens deden, als ze scharrelden. En andersom.’
‘Ja, maar vast niet helemaal uitgekleed. Wil je me nu helpen? Voordat ik naar bed ga?’
‘Om eh?’
‘Me klaar te laten komen. Dan slaap ik daarna lekker.’
‘Ik weet niet hoe het moet.’
‘Dat heb je zo geleerd. Kom maar mee.’
Hij stond op en ging haar voor naar een kastje met een laatje en eronder een deurtje. Hij trok het laatje open.
‘Hier liggen de condooms in. En een doosje met nieuwe zakjes voor in de pedaalemmer. Die staat hieronder.’
Hij deed het deurtje open.
‘Die wordt in de loop van de dag geleegd, het zakje buiten de keukendeur in de afvalton gegooid. Erboven staat een rol toiletpapier, om wat af te kunnen vegen.’
‘Hoe komt u aan zo’n kastje?’
‘Geen idee. Het lijkt me gewoon iets om een afvalbakje uit zicht te houden.’
Hij pakte een condoom en liet het haar zien.
‘Wel eens gezien?’
‘Ja. Een jongen had er een keer één stiekem in het schrijfetui van een meisje gestopt. Ze schrok zich rot, toen ze het vond en gooide het van zich af. Het kwam voor me terecht. Ik heb het niet aangeraakt maar het wel even bekeken. Genoeg om het te herkennen.’
‘Waar bleef het?’
‘De leraar pakte het, stak het in zijn zak en ging door of er niets gebeurd was.’
‘Dat was er ook niet, behalve een pesterijtje.’
Hij haalde het condoom uit de verpakking en draaide het om en om.
‘Kijk, aan één kant zie je een tuitje. Dat pak je tussen duim en wijsvinger, legt de rest op mijn stijve en rolt dat met je andere hand af.’
Hij deed het voor.
‘Simpel, hè?’
‘Dat zal wel te leren zijn. Eh dat tuitje?’
‘Daar komt mijn zaad in. Als ik uitgespoten ben wordt mijn stijve al gauw slap en kan het condoom er makkelijk afgehaald worden. Een knoop erin en in de pedaalemmer. Even met een toiletpapiertje de punt van mijn pikkie schoonmaken en dat ook in de pedaalemmer. Ben je rechtshandig?’
‘Ja, jongeheer.’
‘Dan neem je mijn zak in je linkerhand en gaat die een beetje masseren. Doe maar weer.’
Dat deed ze, zonder te aarzelen.
‘Ja, prima. Nu je hand om mijn stijve.’
Dat deed ze wel aarzelend, maar ze kon al gauw haar hand niet stilhouden en streelde zijn stijve op en neer.
‘Goed zo. Ze bevoelen mijn blote stijve altijd tot ik voel dat ik klaar ga komen en ze waarschuw. Dan pas doen ze het condoom erom. Ik leg deze keer mijn hand op die van jou, dan doe ik voor wat je doen moet.’
Hij legde zijn hand op die van haar, kneep er een beetje in en deed haar voor hoe ze haar hand moest bewegen. Al gauw liet hij haar hand los en legde zijn handen op haar schouders.
‘Goed zo. Zo stevig vast blijven houden en verder pompen. Schrik niet, als ik bij mijn klaarkomen zucht en kreun, blijf maar kijken wat je doet, dan zal je ook mijn zaad in het tuitje zien komen.’
Dat duurde niet lang.
‘Lekker, meisje. Je kan het voortaan helemaal zelf.’
‘Het is helemaal niet griezelig of vies. Ze doen er altijd wat geheimzinnig over. Het heet aftrekken, hè?’
‘Ja, al trek je net zoveel als je duwt. Normaal zullen meisjes het moeten doen zonder hem en zichzelf helemaal uit te kunnen kleden. Door een gulp niet kunnen zien waar ze aanzitten en er vieze vingers bij krijgen. Hier, zeker onder de douche, wordt er niets vies, hooguit hier de punt van mijn pikkie.’
Hij haalde het condoom van zijn pik, legde er een knoop in en gooide het in de pedaalemmer. Hij pakte een stukje toiletpapier, veegde de punt van zijn pikkie af en gooide het toiletpapiertje ook in de pedaalemmer.
‘Zo. Dat was het. Nu heb je wel minder om naar te kijken.’
‘Ja. Nog maar twee keer zo groot als die van mijn neefjes.’
‘Je hebt vast twee mooie, grote in je bloes. Mag ik die even vasthouden?’
‘Nou, jongeheer!’
‘Je hebt me afgetrokken en niets beschadigd. Dat zal ik jou ook niet doen.’
Hij knoopte snel haar bloesje los en voor ze het verwachtte had hij zijn handen eronder.
‘Ach. Je hebt een beha om.’
‘Dat hoort toch?’
Hij grinnikte even.
‘Hier ook niet.’
‘Nou zeg. Straks vertelt u me nog dat iedereen hier de hele dag in z’n blootje loopt.’
‘Nee, dat niet. Ik heb toch al vaak een stijve en zou dan vast nog minder mijn handen thuis kunnen houden.’
‘Dat doet u dus af en toe niet. U pakt eh wat u wilt?’
‘Drie keer op een dag in ieder geval. Maar tussendoor ook wel eens wat. Zonder beha is het makkelijker. Zonder broekje ook, maar de meisjes willen er liever één aanhouden. Nou ja, ik zit er toch zo in, als ik daarin wat lekkers wil pakken. Zal ik je bloes vast uitdoen? Die moet dat toch, als je zo ook naar bed gaat.’
‘Ik doe het zelf wel. U kon wel snel knoopjes losmaken.’
‘Dat heb ik wél geleerd. Als ze nog aangekleed waren en hun handen vol hadden met mijn spullen wilde ik ze daar niet bij storen.’
‘Ik snap wel dat ze al uitgekleed zijn als ze met u onder de douche gaan, maar anders?’
‘Trekken ze zelf zo veel uit dat ik kan zien wat ze gedaan willen hebben. Als ik me vergis, je mag nee zeggen.’
Ze had haar bloes uit.
‘Dat ziet er al lekker uit. Doe me een plezier, doe je beha af. Daar heb ik geen ervaring mee.’
Ze deed het aarzelend.
‘Je hoeft niet zo schuchter te doen, je hebt prachtige borsten.’
Hij legde van onderen af zijn handen er omheen. Ze zuchtte een paar keer.
‘Je bevoelt jezelf vast wel eens. Is het nu niet fijner?’
Hij masseerde ze een beetje.
‘Eigenlijk wel.’
Hij masseerde haar tepels met z’n duimen.
‘En zo?’
‘Oooh. Dat kriebelt me.’
‘Waar? Ook lager, hè?’
‘Ja. Maar wel lekker.’
Hij boog zich voorover, nam een tepel in zijn mond en likte er aan en erom. Zodra die wat harder werd liet hij hem los.
‘Je wordt er opgewonden van, hè?’
‘Jaaaah.’
‘Het kriebelt in je gleuf, hè?’
‘Nou, jongeheer!’
‘Zal ik je daar kietelen?’
‘Nee.’
‘Je zou erover denken, hè? Het is nu vast allemaal te veel voor je.’
‘Ja. Ik wist niet dat ik me uit zou moeten kleden, ik was dan vast weggegaan.’
‘Dan zou je wat gemist hebben.’
‘Ja. Tot nu toe heb ik er geen spijt van. Het is wel eh speciaal, een helemaal blote jongen van uw leeftijd bevoelen en eh klaar laten komen. En u heeft me al uit mijn bloes gekletst. U wilt het vast helemaal.’
‘Ja, ik wil graag ook de rest van je moois zien. Enzovoorts. Kan dat nu niet? Morgenochtend wil je het me vast ook laten zien.’
‘Tja, dat zal wel moeten, hè?’
‘Ik zou je uitstel kunnen geven, maar dan ga je er misschien nog meer tegenop zien. De eerste keer is het alleen maar wat vreemd, omdat je het niet gewend bent. De andere meisjes zijn dat allang vergeten. Die spelen graag met mijn stijve. En als ik die nog niet heb, bij het omkleden, sabbelen ze aan mijn kleintje om hem stijf te krijgen.’
‘Nee toch?’
‘Ja hoor. Dat blijf ik ook lekker vinden, maar het is steeds minder vaak nodig. ’s Morgens onder de douche zeker niet. Dan weet ik zeker dat ik lekker wat ga lozen, omdat er de hele nacht zaad bijgemaakt is. Ik krijg dan ook al een stijve van het zien van een bloot meisje, vooral van haar behaarde gleuf. Of scheer je je?’
‘Eh nee.’
‘Prima, hoor. Als ze willen, als je wilt, lik ik je gleuf toch wel.’
‘Ook dat nog!’
‘Als zij, jij, aan mijn kleintje sabbelt of mijn stijve met je lippen streelt doe ik wat terug.’
‘Er gebeurt nogal wat.’
‘Ja. Ik heb het zelf niet verzonnen, de meisjes hebben me alles geleerd. Nou, als je je toch nu niet verder uit wilt kleden, ga dan maar naar bed. En kom me morgenochtend wakker maken, het liefst in je blootje. Dan kunnen we gelijk onder de douche.’
‘Welterusten, jongeheer.’
‘Jij ook. Als je bang van me bent, je slaapkamerdeur kan op slot. Maar ik kom daar niet.’
‘Goed, jongeheer.’

De volgende morgen werd hij wakker toen hij voelde dat er op zijn schouder werd getikt. Hij deed zijn ogen langzaam open en zag het meisje naast zijn bed staan, met alleen een broekje aan. Hij gooide de dekens van zich af, sloeg een arm om haar heen en trok haar op zich.
‘Nou, jongeheer!’
‘Schrok je? Fijn, dat je niet zo veel aanhebt.’
‘Ik dacht, op een strand zitten ze soms ook topless. Dan moet ik het hier ook durven.’
Hij pakte een borst en masseerde die.
‘Er zijn ook naaktstranden.’
‘Daar zou ik nooit naartoe gaan.’
‘Nou, hier gebeurt er ook wel wat in ons nakie. Ik zal je helpen wat meer te durven.’
Hij duwde een hand tussen hun in, ging ermee in haar broekje en nam haar doos in zijn hand.
‘Oooh, jongeheer!’
‘Ik doe je toch geen pijn?’
‘Nee, maar me daar aanraken?’
‘Je gaat het lekker vinden. Ik heb van de meisjes geleerd om ze daar aan te raken hoe ze het graag willen. Wat ze andersom bij mij ook doen. Ook als ik niet kan zien wat ik doe weet ik waar ik moet zijn.’
Hij kromde zijn wijsvinger en zocht haar gleuf.
‘Oooh, jongeheer!’
‘Ja, mijn vinger aan je gleuf, hè? Ik ga je lekker strelen.’
Hij streelde voorzichtig op en neer.
‘Oooh, jongeheer!’
‘Lekker, hè?’
‘Eigenlijk wel.’
‘Zie je wel dat je voor niets bang bent geweest?’
‘Ik ben het toch nog een beetje.’
‘Ik zal je nog lekkerder gaan strelen, dan gaat dat wel over.’
Hij ging tussen haar lipjes strelen.
‘Jongeheer, u zit ín me!’
‘Maar met een vinger, hoor. Daarom heet dit vingeren.’
Hij ging gelijk met zijn vinger dieper in haar en vingerde haar. Ze stribbelde niet tegen, begon te hijgen en kwam zachtjes kreunend klaar. Hij liet haar even bijkomen voor hij haar naast zich legde. Ze stribbelde ook niet tegen toen hij haar broekje uittrok, haar benen wat van elkaar deed, er tussen ging zitten en haar gleuf even likte.
‘Oooh, jongeheer!’
‘Niet lekker?’
‘Ik zou me moeten schamen. U heeft me eh gevingerd, nu helemaal uitgekleed en u likt me zelfs.’
‘Je hebt niets waar je je voor zou moeten schamen. Je hebt ook een mooie gleuf. Je hebt er tot nu toe hoofdzakelijk last van gehad, je weet nu dat je er ook mee kan genieten. Zo erg is het toch niet, als je helemaal bloot bent en alles van je mooi en lekker gevonden wordt?’
‘Eigenlijk niet.’
‘En je vond het al niet erg om aan mijn ingepakte pik te komen. Ik vind het niet erg om je vaker klaar te laten komen. Dat wil je vast wel.’
‘Eigenlijk wel.’
‘Je blijft voorzichtig, hè? Je hoeft het niet toe te geven, hoor, het was duidelijk dat je ervan genoot.’
‘Ja, jongeheer.’
‘Prima. Kom, we gaan douchen.’
Hij ging naast zijn bed staan en wachtte. Hij grinnikte toen hij zag dat ze was gaan zitten en vragend naar hem keek.
‘Ik zou best zelf mijn pyjamabroek uit kunnen trekken, maar ik zie liever je gretige blik als mijn stijve vlak voor je neus tevoorschijn komt.’
‘U heeft al een stijve?’
‘Ja, ik word van een meisje klaar laten komen natuurlijk ook al wat opgewonden.’
Ze kwam van het bed af en trok zijn pyjamabroek naar beneden.
‘Wat opgewonden? Recht omhoog!’
‘Ik wilde niet opscheppen, maar hij verraadt me. Jij bent ook wat opgewonden, je ogen werden groter zodra je mijn stijve zag.’
'Nou ja. Zo’n paal vlak voor mijn neus. En die zak eronder. En weten wat die combinatie kan.’
‘Vrijen?’
‘Ik bedoelde, wat ik eerder zag.’
‘Waar je duidelijk al een keer graag aan mee geholpen hebt. Wil je me nu soms pijpen?’
‘Wat?’
‘Mijn stijve in je mond nemen, enzovoorts.’
‘Nee, maar niet. Eh misschien later, jongeheer.’
‘Goed hoor.’
Hij liep naar de badkamer, draaide de kranen open, pakte de shampoo en een washandje en gaf die aan het meisje, wat schuchter voor hem was komen staan. Ze begon hem voorzichtig in te zepen maar werd al gauw sneller. Alleen zijn kruis deed ze maar vluchtig.
‘Zo goed?’
Hij pakte het washandje van haar aan en legde het weg.
‘Nu nog wat je min of meer overgeslagen hebt.’
‘Met eh mijn blote hand?’
‘Ja, met shampoo erop mijn blote pik en zak lekker inzepen.’
Ze begon weer voorzichtig maar werd al gauw weer sneller. Hij stopte haar al gauw.
‘Wacht even.’
Hij spoelde zijn speelgoed af.
‘Zo is het minder glad, als ik droog ben kan je me nog beter bevoelen. Gebruik nu allebei je handen. Masseer mijn zak weer lekker en mijn stijve tot ik klaarkom. Ik houd mijn handen ook bezig.’
Ze schrok even toen hij haar borsten pakte, pakte toch zijn spullen en ging er duidelijk minder schuchter mee om dan eerder. Ze deed wel voorzichtig met zijn zak, maar niet meer met zijn stijve.
‘U heeft een lekkere paal, jongeheer. Ik kan me niet herinneren zoiets lekkers beet gehad te hebben.’
‘Ook een piemeltje niet?’
‘Nee, zo’n stijve is lekkerder. Hij ziet eruit als een paal, maar hij is niet zo hard. Ik kan hem strelen, erin knijpen, een beetje pompen.’
‘Ja, prima, lekker. Pomp maar lekker door. Oooh, ik voel wat komen. Richt naast je, als het eruit spuit.’
Haar mond viel open, toen ze zijn drie stralen zag gaan. Hij hijgde uit.
‘Mooier . . . dan ze . . . in een condoom . . . te zien komen . . . hè?’
‘Ja, indrukwekkend. Eh spuit een man zo in een vrouw?’
‘Ja. Door het bewegen in een gleuf . . . wat nog lekkerder moet zijn . . . dan in een hand.’
‘En voor een vrouw?’
‘Die komt er ook van klaar. Van eh vrijen zeker, van neuken als hij niet te snel komt.’
‘Wat een taal weer, jongeheer.’
‘Ach ja. Als je het verschil niet weet, vrijen begint met eh scharrelen. Over kleding voelen, dan eronder, dan elkaar uitkleden, dan elkaar overal strelen, dan de rest. Als je alleen de rest doet, is dat neuken. Erin, wippen, klaarkomen, eruit. Een beetje dierlijk. Vrijen is gezelliger.’
‘Ja, vast.’
‘Hoe vond je het, mijn blote stijve goed in je hand te hebben en me af te trekken?’
‘Eigenlijk wel eh prettig. Beter dan met een condoom erom. En leerzaam. Dat er zo veel eh zaad gemaakt kan worden.’
‘Voor de voortplanting is er niet veel nodig, maar de aanmaak gaat dag en nacht door. Gelukkig is er een voorraadkamertje, dat je af en toe kan legen, puur voor het plezier. O. Door al dat kletsen zou ik bijna wat vergeten. Wil je ook klaarkomen?’
‘Zo? Staand?’
‘Ja, dat kan ook.’
Hij draaide haar om, trok haar tegen zich aan, sloeg een arm om haar heen, pakte met een hand een borst en met zijn andere haar doos.
‘Zo heb ik je ook lekker beet, hè?’
‘Jaaah.’
Hij begon haar gleuf te strelen.
‘En ik kan goed bij je gleuf . . . En er een beetje in.’
‘Jaaaaah.’
‘En er verder in . . . Zo ver als mijn vinger kan.’
‘Jaaaaah. . . . Bewegen.’
Hij bewoog zijn vinger een beetje.
‘Je wil dat ik je?’
‘Jaaaaah. Vinger me. . . . Laat me komen.’
‘Zo mag ik het graag horen.’
Hij deed wat ze vroeg. En draaide haar weer om.
‘Denk je, dat je me voortaan aan, uit of om kan kleden?’
‘Ja, jongeheer.’
‘En je in je nakie met me kan douchen?’
‘Ja.’
‘En je me soms in een condoom kan laten lozen?’
‘Ja.’
‘En je soms op mijn bed wat met me rommelt?’
‘Ja.’
‘En als ik het niet vraag en je het wil, je zelf erom vraagt om gevingerd te worden?’
‘Eh ja.’
‘En je me soms pijpt?’
‘Ja. Nee. Eh misschien. Soms.’
‘En je soms bij me blijft slapen?’
‘Eh liever niet, jongeheer.’
‘Denk er nog maar eens over na.’
‘Ja, jongeheer. Eh soms zal ik liever niet willen dat u aan me komt.’
‘Ja, dat snap ik. Dat hoeft ook niet. De meisjes regelen onderling wie er een beurt overslaat. Waarvoor dan ook. Of wie er een keer extra wil. Ik ben vrij constant, meisjes zijn niet altijd even gretig. Daar bemoei ik me niet mee, wie er komt maakt me niet uit.’
‘Dat klinkt niet zo eh vriendelijk.’
‘Ik wil niemand voortrekken. En ik kan me toch niet aan jullie gaan hechten? Zo lang blijven jullie niet.’
‘Dat is natuurlijk wel zo.’
‘Goed. Dan mag je me nu afdrogen en aankleden. Ik moet helaas naar school.’
‘Zal ik mezelf eerst aankleden?’
‘Nee, als je toch uitgekleed bent, ik kijk ondertussen liever naar een helemaal blote meid.’
‘Welke dan ook.’
‘Ja, sorry. Het is niet anders.’
Ze gingen naar de slaapkamer, waar ze hem goed afdroogde en aankleedde.
‘Geniet hier maar zo veel je wilt en spaar maar veel van je ruime salaris. Om later niet zo lang te hoeven wachten tot je kan trouwen. En dan weet je al wat, je hoeft dan niet bang te zijn voor wat er bij je man tevoorschijn komt.’
‘Vast een grotere, omdat hij ouder zal zijn dan u.’
‘Ik zal je maar niet aanbieden het te proberen met een niet zo grote.’
‘Nee, dat wil ik niet. Eh als ik niet uitgekleed ben, wil u dan soms dat ik me het doe?
‘Ja, soms. Ik kan ineens zin krijgen om een meisje lekker te gaan bevoelen. Jullie hebben je lekkers toch ook niet voor niets?’
‘Nee, maar op zo’n manier wordt er al vroeger wat mee gedaan dan normaal.’
‘Wat normaal gevonden wordt. Op sommige plekken in de wereld wordt er al wel vroeg mee begonnen. Dat gaat van dat vrouwen die altijd met blote borsten lopen tot vrijen zodra dat kan. Ik zou niet graag met een peniskoker moeten lopen, dat lijkt me te schuren. Dan liever helemaal in mijn blootje.’
‘Doet u dat hier? Behalve eh als u geholpen wordt?’
‘Mijn huiswerk maken heeft voorrang. Daarna doe ik in ieder geval wat de meisjes willen.’
‘Ik weet niet of ik nog wat zou willen, als ik u al drie keer per dag kan helpen.’
‘Als je wat wil trek je je broekje maar uit, dan weet ik genoeg. Soms wil een meisje me graag met een stijve rond zien lopen. Dan doe ik dat, natuurlijk, andersom wil ik toch soms ook een lekker uitzicht? Ze mag er dan ook aanzitten. Als ik daar klaar van kom, prima. Ik sta er niet op dat het op een vaste tijd gebeurt. Als het maar vaak gebeurt. Te veel van iets kan slecht zijn, over klaarkomen heb ik dat nog nooit gehoord.’
‘Neemt u me niet kwalijk, van wie zou u dat kunnen horen?’
‘Van jongens op school, natuurlijk. Ze vertellen sterke verhalen, proberen zonder al te duidelijk te zijn op te scheppen over wat ze met meisjes doen. Ik vertel ze niks. Ze zouden het geeneens geloven.’
‘Dat denk ik ook niet. Kan ik mezelf nu aan gaan kleden?’
‘Nee, blijf maar in je nakie, tot ik weg ben. Ik geniet van het kijken naar je.’
‘Daar moet ik wel aan wennen.’
‘Je zal van mij niet horen, houd je benen tegen elkaar. Integendeel, het liefst zie ik je wijdbeens staan, dat zie ik je gleuf het best. En je zal me niet horen zeggen, niet voorover bukken, anders kijk ik in je bloes. Je hebt het gemerkt, als je me van onderen verwent houd ik graag je borsten vast. En masseer ze dan, natuurlijk.’
‘Tja, natuurlijk.’
‘Vanzelfsprekend is misschien een beter woord. Natuurlijk zou zijn, dat ik, zodra ik een lekkere gleuf zag, mijn stijve daarin duwde en hem erin en bijna er weer uit bleef schuiven tot ik klaar kwam en een lading zaad erin spoot.’
‘Nou, jongeheer!’
‘Ach, geef maar toe, dat als er zoiets als ontmaagden niet bestond, je best zou willen vrijen.’
‘Ik geef niets toe.’
‘Al niet, dat je nog maagd bent?’
‘Ik geef niets toe.’
‘Goed, hoor. Het maakt me niets uit waarom je niet wil, ik doe niets tegen iemands zin. Maar het is wel fijn dat je, nog maagd of niet, gevingerd kan worden, hè? Klaar kan komen?’
‘Dat wil ik wel toegeven.’
‘Fijn. Al is dat natuu, vanzelfsprekend, aan je gehijg en gekreun te horen.’
‘Dat doet u ook.’
‘Ja, maar ik geef niets aarzelend toe, ik kom er openlijk, nou ja, hier, voor uit, dat ik van klaarkomen geniet. Van het zien dat een meisje er van geniet en van mezelf vooral, van mijn ladingen zaad eraan te voelen komen en eruit te voelen spuiten. Goed. Ik ga naar school. Je mag opruimen, als je het nodig vindt bedden verschonen, verder zie je maar. Mijn schooltijden staan op het rooster op mijn bureau. Als ik thuis kom wil ik omgekleed worden en lunchen. En voor ik aan mijn huiswerk ga verwend worden. Zou dat lukken?’
‘Mij wel.’
Henry grinnikte even.
‘Nog een beetje ongelovig? Ik garandeer je dan drie ladingen in een condoom te spuiten. Als je je ervoor ook helemaal uitkleedt en ik even je gleuf mag likken misschien vier.’
‘Ik zal erover nadenken.’
‘Ik vind je nadenken steeds een goed resultaat hebben. Je bent wat aarzelend, maar niet te bang voor wat nieuws.’
‘Ik denk niet dat ik nog meer nieuws wil.’
‘Meer van hetzelfde wel, hè?’
‘Ja, jongeheer. Als ik het zeggen mag, ik vind u doortastend maar niet onvriendelijk.’
‘Dank je wel. Ik wil niet te vriendelijk worden. Het zou wel niet gebeuren, omdat ik voor jullie iets te jong ben, maar het lijkt me beter dat jullie niet verliefd op me worden, maar verlekkerd op me blijven.’
‘Als er op den duur meisjes zouden komen die even oud als u zouden zijn, zou dat wel kunnen gebeuren. Ze moeten het dan maar doen met dat u dan vast een mooie grote hebt en nog meer kan u weet wel wat dan nu.’
‘Een keer meer per dag zou ik wel fijn vinden. En veel meer per keer zeker. Ook als er eentje of ze allemaal ook bij me bleven slapen. Aan even oude meisjes heb ik nog niet gedacht. Tja, op den duur zelfs jongere. Dat zal ik vast niet erg vinden.’
‘U gaat er toch niet uw hele leven mee door?’
‘Als ik trouw met een vrouw die is zoals jullie niet, waarom zou ik dan. Maar anders weet ik het niet.’
‘Tja, rijke heren eten wel eens buiten de deur.’
‘Ik houd het voorlopig maar bij snoepen thuis. Hè, snoepje?’
‘Ja, jongeheer. U moet weg.’
‘Ja. Al zou ik liever komen. Tot vanmiddag.’

Rond Henry’s zestiende

Rond zijn zestiende hield zijn vader hem aan tafel aan de praat tot zijn moeder verdwenen was.
‘Ik vraag maar even, voor de zekerheid, of je nog wel dienstmeisjes om je heen wil hebben.’
‘Ja, ik wil ze nog steeds niet missen, vader.’
‘Je wordt er onderhand eigenlijk echt te oud voor.’
‘Ik vind van niet. En zij hebben er zéker geen problemen mee. Ze verzorgen me uitstekend.’
‘Zoiets zei je eerder al. Ik hoop, dat we elkaar goed begrijpen.’
‘Ja hoor. Ik heb begrepen, dat één van de meisjes u af en toe ook verzorgt.’
‘Wat? Geen brutale taal, Henry.’
‘Ik gun het u wel, als u bij moeder tekort komt.’
‘Zo hoor je niet over haar te praten. Het is een best mens, alleen op eh sommige punten niet goed opgevoed. Ik heb daar helaas niets aan kunnen veranderen.’
‘Ik ben wel goed opgevoed, op dat punt, door alle meisjes die hier gewerkt hebben of nog werken.’
‘Ik hoop, alleen theoretisch.’
‘Vader, ik ben bijna zestien. Ik weet niet hoe het bij u ging, op die leeftijd, ik heb liever ’s nachts geen probleempjes. De meis- jes hielpen me al vroeg die te voorkomen.’
‘O. Al vroeg?’
‘Niet zo lang na mijn elfde verjaardag kreeg ik er één, ondanks dat ze die vóór wilden zijn. Het was dus wel de laatste.’
‘Ik geloof, dat ik, vóór je twaalf werd, je al gevraagd heb over de meisjes. Die hielpen je dus toen al.’
‘Zo lang ik me kan herinneren zaten ze bij het omkleden aan me. Vanaf dat het ook nuttig was nog enthousiaster. Ik liet het al gauw niet alleen doen voor het nut, want dat is het waarschijnlijk maar één keer per week. Maar vaker, voor het lekkere.’
‘Mmmm. Ik heb gehoord, dat jongetjes wel met zichzelf spelen.’
‘Gehoord? Of weet u dat uit eigen ervaring?’
‘Dat gaat je niet aan. Jij laat het dus doen?’
‘Eerst had het maar één keer per dag resultaat, nu al drie keer. Dat nut ben ik al vergeten, ik laat het gewoon doen voor het lekkere. Als er een nieuw meisje kwam deed die gelijk mee, dat was nooit een probleem.’
‘Meedoen?’
‘Ik bedoel niet dat er meer dan één tegelijk bij me was, ze losten elkaar, in onderling overleg, steeds af. Ik kan er toch maar bij één tegelijk wat terug doen.’
‘Wat? Je zit aan ze?’
‘Aan al het lekkers wat meisjes hebben. Ze hebben me geleerd hoe ik dat voor hun het lekkers kan doen. Ze willen niet alle drie het lekkerste wat er is, alleen bij die ene waar u in komt mag ik er ook in.’
‘Wat? Je gaat met haar naar bed?’
‘Ja, ik ook. Ze was al met haar vriend naar bed geweest toen ze zestien was, anders had u er vast niet in gemogen. U heeft ooit, ik weet niet hoe lang u het al bij haar doet, een goede keus gemaakt. De anderen zijn, voor zover ik weet, nog maagd, die willen daar door u vast niet vanaf. Door mij geeneens. Al zien we elkaar helemaal bloot, zitten ze aan mij en ik aan en een beetje in hun. Die ene versprak zich een keer, ze vond me beter dan u. Tja, ik wacht nooit tot ik vol zit en nodig wat moet, dus wordt het nooit een snelle beurt. Zou moeder willen weten hoe ik me vermaak? En u?’
‘Geen brutale taal, Henry. Ik snap wel wat je bedoelt. Laten we je moeder maar niet ongerust maken.’
‘Dat lijkt me ook beter van niet.’
‘Laten we het maar bij de huidige toestand houden. Je bent kennelijk in staat, al lang, om de meisjes niet in moeilijkheden te brengen.’
‘Die ene op dezelfde manier als u. En die dingen zijn erg handig om wat op te vangen als het niet onder de douche komt.’
‘Dat hoef ik niet te weten. Zou er één, of twee meisjes, niet genoeg zijn?’
‘Nee, dan hebben ze te weinig vrije tijd. U moet niet vergeten, dat er constant één bij me is. Dat is een dienst van zeven keer vierentwintig gedeeld door drie uur. Dat is eh meer dan vijftig uur.’
‘O. Dat heb ik me nooit gerealiseerd. Ze hebben er nooit over geklaagd. Eh komt dat door eh.’
‘Vast door de secundaire arbeidsvoorwaarden, die door mij nooit vereist of aangeboden zijn, maar zodra ze er mee begonnen waren wilde ik het niet meer missen.’
‘Mmmm. Heb ik de kat op het spek gebonden?’
‘Zo lang ik weet, als ik uitgekleed werd likte het katje aan mijn spekkie. En hoe groter dat werd hoe meer ze er mee ging doen. En ik ging graag ook likken, en zo, zodra ik snapte wat er kon.’
‘Ja ja. ’s Nachts hoeft er toch geen te blijven?’
‘Ik wil er geen voortrekken of benadelen, maar die ene blijft bij me slapen. Het is heerlijk om bevredigd in slaap te vallen en het ’s morgens gelijk weer te worden. Een slechte nachtrust zou mijn huiswerk nadelig kunnen beïnvloeden.’
‘Ja ja. Nou ja, als je er de tijd voor hebt.’
‘Mijn huiswerk heeft altijd overal voorrang op gehad. U heeft me er zelf zelden bij geholpen, de meisjes vaak.’
‘Ik zal die uren precies uitrekenen en de meisjes in verhouding met een veertigurige werkweek meer betalen. Ik ben ze wel dank verschuldigd voor je uitstekende resultaten op school.’
‘Ja, dáárvoor ook. U hoeft me niet meer te vragen of ik van de meisjes af wil, als het ooit zo ver komt meld ik dat wel.’
‘Goed, ik zal er voor blijven zorgen dat er steeds drie meisjes zijn, tot je uit jezelf zegt dat het niet meer hoeft.’
‘Dat zal op z’n vroegst zijn als ik getrouwd ben en vaker dan u in mijn vrouw mag komen. Om te komen.’
‘Genoeg, Henry.’
‘Ja, vader.’
Henry ging grinnikend naar boven.

‘Mijn vader vond het weer eens nodig om me te vragen of ik nog dienstmeisjes nodig had. Dat vraagt hij me om de paar jaar, ik was het zat, ik heb deze keer voorgoed een eind aan dat gezeur gemaakt.’
‘Is zo’n vraag zo erg?’
‘Het is vervelend. Ik kan toch niet openlijk precies zeggen waarom ik jullie niet wil missen? Dan zou ik een taal moeten gebruiken die in onze kringen zeer ongewoon is. Het is vermoeiend om je omzichtig uit te moeten drukken.’
‘Ja, vast. Was uw moeder erbij?’
‘Nee, mijn vader wachtte na de maaltijd tot ze opgestapt was. Hij vermoedt duidelijk dat er hier boven iets gebeurt wat niet helemaal normaal is. Als ik er te duidelijk iets over zou zeggen zou mijn moeder dat beter niet kunnen horen.’
‘Dat denk ik ook. Tja, wat we doen is niet helemaal normaal. Vast wel dat er in uw kringen aan dienstmeisjes gezeten wordt, en dat de deftige heren er stiekem mee naar bed gaan. Maar niet, dat hun zoontje zo opgevoed is dat hij al dagelijks meerdere keren van ladingen zaad afgeholpen wordt.’
‘Om het maar niet te hebben over dat het zoontje op dezelfde manier als hij, vaker dan hij, beter dan hij, in hetzelfde meisje klaarkomt.’
‘Nee, laten we het daar maar niet hebben. Hoe liep het af?’
‘Ik ben niet té omzichtig geweest. Ik heb laten merken, dat ik te weten was gekomen dat hij af en toe ook door één van de meisjes verzorgd werd.’
‘O. Als hij me nu maar niet gaat ontslaan. Ik mocht het er met niemand over hebben, maar ik versprak me een keer tegen u.’
‘Voor ontslag hoef je niet bang te zijn. Ik heb hem gevraagd, zou moeder willen weten hoe ik me vermaak? En u?’
‘Oooh, dat is chantage, jongeheer.’
‘Nee hoor, ik vroeg hem alleen maar wat. We moesten mijn moeder maar niet ongerust maken en alles bij de huidige toestand laten, zei hij.’
‘O. Goed. Ik kan uw vader missen, maar het extra spaargeld is snel eh niet verdiend, want ik doe er amper iets voor, maar wel binnen.’
‘Ik gun het je wel, hij geeft het je vrijwillig. De andere meisjes vermoeden wel wat er gebeurt, ze horen mijn vader af en toe ’s avonds naar je kamer sluipen. Hij blijft in je kamer langer dan nodig is om welterusten te zeggen, maar niet erg lang.’
‘Netjes uitgedrukt. Nee, niet erg lang, na een keer of tien keer wippen komt hij al klaar. Dan gaat hij weer, in zijn hemd, met een slappe pik er onderuit. Eigenlijk zielig, hij moest eens weten dat zijn zoon er veel langer over doet. U heeft het hem toch niet verteld?’
‘Min of meer. Ik heb geen namen genoemd, hoor. En voor in onze kringen dus fatsoenlijke taal gebruikt. Dat jullie me, zodra ik het kon, een paar keer per dag verwenden en soms andersom. En dat ik hetzelfde bij dezelfde deed wat hij deed. Dat ik jullie ook daarom niet wilde missen.’
‘De andere meisjes hebben er nooit iets over gezegd. We vertellen elkaar wel wat over u, ik natuurlijk niet alles. Maar we hebben het nooit over onze privé-zaken.’
‘Prima. Mijn vader vroeg nog, of hij misschien de kat op het spek gebonden had. Ik heb hem verteld, dat de katjes al vroeg aan het spekje zaten.’
‘Ja, dat krijg je, als er nooit toezicht is. En uw spekje voor het grijpen is.’
‘Jullie twee oudsten hebben de nieuwste wel gepest door haar weinig te vertellen, toen ze hier voor het eerst kwam, hè?’
‘Eigenlijk geeneens expres, het kwam zo uit. Later hebben we toch onze excuses aangeboden, voor het geval het problemen opgeleverd had. We hebben u er niet over gehoord.’
‘Het gaf amper problemen. Ik moest haar wel veel vertellen, ze aarzelde steeds, maar was nieuwsgierig genoeg om te doen wat jullie ook doen.’
‘En te laten doen?’
‘Ja, dat ook. Eerlijk gezegd, ik vind jullie allemaal even lekker. Eigenlijk lijken jullie veel op elkaar. Zelfde bouw, ongeveer even lang, even lang haar, dezelfde borstomvang, lekker kontje.’
‘Daar hebben we het met de nieuwe over gehad. We zijn hier alle drie op dezelfde manier gekomen. De vorige meisjes vast ook.’
‘O?’
‘Na onze school hebben we ons ingeschreven bij uitzendbureaus en castingbureaus, als we die konden betalen.’
‘Betalen?’
‘Uitzendbureaus schrijven je gratis in, die laten zich betalen door werkgevers. Opdrachtgevers van castingbureaus halen modellen of acteurs overal vandaan, zelfs zo van de straat, die betalen die bureaus niets. Die willen dus van de aanmelders vangen. Je moet ook de foto’s betalen die ze van je willen laten maken. Daarvoor krijg je een oproep van een fotostudio. Die maken je eerst op en dan echt goede foto’s. Ze vragen of ze ook naaktfoto’s mogen maken, in de porno-industrie is er veel te verdienen. Maar dat wilden we niet.’
‘Hebben ze dat niet stiekem toch gedaan? Daar hoor je over.’
‘Nee, we hoefden geeneens wat uit te trekken, we hoefden ook niet in badpak.’
‘Hadden jullie geen geld nodig?’
‘Ja, maar we wilden het niet op zo’n manier verdienen. We hadden het ene simpele baantje na het andere, tot we een oproep kregen van een castingbureau. Daar werden we geïnterviewd door een keurige heer. Later bleek dat uw chauffeur te zijn.’
Henry moest grinniken.
‘Die is dus nogal veelzijdig. Eerst koetsier, toen chauffeur. Haalt condooms voor zijn baas en zorgt voor nieuwe meisjes.’
‘Ja. Hij had ons dossier voor zich, met de foto’s en bekeek ons nauwkeurig. We moesten ook opstaan en een paar keer ronddraaien. Daarna zei hij zoiets als, u voldoet, qua opleiding en uiterlijk, aan de eisen voor een betrekking, die ik u aan kan bieden. Hij zocht dus kennelijk dezelfde types uit.’
‘Lijkt me ook. Met succes. Ik zou vast in het donker geen verschil voelen.’
‘Met het licht aan is leuker. Er was een proeftijd van een maand, waarin van beide zijden met onmiddellijke ingang opgezegd kon worden, met betaling van de gewerkte dagen. Daarna was er een opzegtermijn van een maand, na een jaar van twee maanden, met betaling tot het einde daarvan, ook als er een eerder onmiddellijk vertrek noodzakelijk was gebleken.’
‘Redelijk. Met dat noodzakelijke ontslag zou wel bedoeld zijn, als jullie zwanger zouden zijn.’
‘Waarschijnlijk. Maar we zijn sowieso voorzichtig. Het was geen betrekking in de theater- of film- of modellenwereld, maar het uiterlijk was toch belangrijk. Daarom was er niet bij uitzendbureaus gekeken, die hadden geen of geen goede foto’s van de inschrijfsters. Dan word je nieuwsgierig waarin dat dan wel is.’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Het was een betrekking voor drie meisjes, waarvan er steeds één dag en nacht aanwezig moest zijn. Twee waren er al, iets langer, de derde had opgezegd en moest dus vervangen worden. Kost en inwoning waren in het salaris inbegrepen. Gegeten kon er worden, met het andere personeel, in de keuken. De maaltijden waren uitstekend. Er was voor ieder meisje een zit- slaapkamer, met een gezamenlijke badkamer. De drie moesten zelf een rooster opstellen, wie van de drie er op een bepaalde dag aanwezig moest zijn. Verder waren ze vrij. Het was alleen niet aan te raden ’s avonds in hun eentje over straat te gaan, in de wijk waar het huis stond. Het was een elite wijk, alleenlopende meisjes konden aangezien worden voor verdwaalde of op zoek zijnde callgirls. Er werden er wel gebracht of gehaald in een auto. Natuurlijk niet bij de betrokken werkgever. Als ze beslist ’s avond ergens gebracht of gehaald moesten worden, kon dat, als hij niet bezet was, met de auto en de chauffeur van de werkgever.’
‘Doen jullie dat wel eens?’
‘Zelden. Wat een gevaarte, zeg. Wel met een zalige vering, je zweeft over de weg. Het is alleen wat griezelig, het is doodstil. Ik hoorde een keer een piepje, als de auto afgeremd werd. Ik kon het niet laten om dat tegen de chauffeur te zeggen, toen hij me uit liet stappen. Hij zei, ja, juffrouw, ik heb al een afspraak met de garage gemaakt om het piepje te laten verwijderen. Wilt u het hebben?’
Henry grinnikte even met het meisje mee.
‘Ja, hij houdt van kleine grapjes.’
‘Hij zei toen, bij de sollicitatie, als we over het voorgaande vragen hadden, dan konden we die stellen, daarna zou hij verder gaan over de betrekking. We wilden natuurlijk weten wat het salaris zou zijn. Alleen dat woord salaris al. We hadden baantjes, zelden voor een volledige werkweek, met loon gehad, geen volledige betrekking met salaris. Hij zei niets, pakte een papiertje uit het dossier en schoof dat naar ons toe. Ik bedoel natuurlijk, aan wie er toen voor hem zat, net in welk jaar dat was. Maar het ging iedere keer precies hetzelfde. Er stond een getal op, met een dollarteken ervoor en erachter, per maand. Dat getal was ongelofelijk, drie keer zo veel als we eerder verdienden.’
‘Minimum loon, toen?’
‘Natuurlijk. Als je een volledige werkweek hebt is er van te leven, anders is het erg krap. Drie keer zo veel is rijkdom. We probeerden snel uit te rekenen hoeveel uur werken dat was, maar dat was lastig. Het leek meer dan veertig uur, maar we hadden gemiddeld wel tweederde van de week vrij en ook nog inbegrepen kost en inwoning.’
‘Over die uren wil ik het straks hebben. Ga maar verder, ik ben benieuwd hoe het verder ging.’
‘O. Goed. Hij, de chauffeur, zei, het is een vertrouwelijke functie. Het is een klein beetje licht huishoudelijk werk, de hoofdzaak is het verzorgen van een jongen, de enige zoon van de werkgever. De werkgever heeft er geen tijd voor, hij werkt in het bankwezen, zijn echtgenote ook niet, die is bezet met sociale activiteiten. Raar, hè?’
‘Smoezen, ze hadden er allebei geen zin in om zich met een kind bezig te houden.’
‘Kennelijk. De jongen was, hoe oud u toen was. Het oppassen hield in, het ervoor zorgen dat hij niet de straat opging, binnen was het veiliger en kwam hij niet in aanraking met jeugd die een slechte invloed op hem zouden kunnen hebben.’
‘Nee, alleen met saaie kinderen van andere rijke lui.’
‘Ja, ik heb er hier wel gezien. Maar u heeft ten minste niet alleen leren converseren, heet dat, geloof ik, u kan ook normaal met personeel praten.’
‘Dank je. Ja, leren converseren, een uurtje per dag, bij het avondeten, de rest van de dag wat praten met mijn gedienstig personeel.’
‘Tot uw dienst. We moesten u wel met u en jongeheer aanspreken.’
‘Dat heeft me nooit gestoord. Mijn ouders zeggen wel je tegen me. Maar ja, dat, beneden, is een andere wereld.’
‘Ja. Het verzorgen hield in, voor uw kleding, eten en drinken zorgen, behalve ’s avonds, dan at u beneden met uw ouders.’
‘Niet de gezelligste bezigheid.’
‘Vergeleken met die u hier had zeker niet. Verder moesten we rommel die u zou kunnen maken opruimen en zonodig uw bed verschonen. Voor verder schoonmaken was er een werkster. De eerste meisjes zullen wel uw luiers hebben moeten wisselen.’
‘Daar weet ik niets meer van.’
‘Nee, van voor hun vierde herinneren kinderen zich weinig of niets. U van daarna wel?’
‘Tja. Dat bij omkleden en douchen mijn piemeltje en zakje duidelijk extra aandacht kreeg. Dat moest heel schoon blijven. Onder de douche werd dat extra ingezeept en bij omkleden werd mijn piemeltje schoongelikt.’
‘Die uitleg zal u toen wel geaccepteerd hebben. Wanneer niet meer?’
‘Voor ik elf werd, denk ik. Als ze aan mijn piemeltje zaten werd hij een beetje stijf. Toen hij er ook nog bij omhoog kwam tot hij recht vooruit stond zei een meisje dat ze me wat moest vertellen. Dat werd dus, achteraf gezien, mijn seksuele opvoeding. Met wat praktijk erbij. Ik leerde veel nieuwe woorden. Zoals pik en stijve pik. En ik had iets, een eikel, die voortaan af en toe ook schoongemaakt moest worden. Ze deed het die dag een keer onder de douche en een keer bij omkleden bij het schoon- likken van mijn pik, wat ze pijpen noemde. Waarom het zo heette wist ze niet.’
‘Ik vind het ook een stom woord.’
‘Ja. Ik vond het gedoe met mijn pik en eikel wel lekkerder dan alleen het sabbelen aan mijn piemeltje. Ik kreeg ook te horen over zaadjes maken en waarin dat bij mij vast al gauw zou beginnen. Om daar geen verstopping te krijgen moest mijn zakje af en toe gemasseerd worden. Alsof dat al niet gedaan werd zo lang ik me kon herinneren. Maar ja, als de meisjes dat graag deden, waarom niet. En ik vond het ook lekker. Ook zei ze waar die zaadjes voor waren, maar ik mocht ze pas met mijn stijve in de gleuf van een vrouw spuiten als ik daarmee getrouwd was. Daar kwamen kindertjes van, die moesten een vader en een moeder hebben.’
‘Wist u wat een gleuf was?’
‘Ja, voor zover ik weet douchten de meisjes altijd in hun blootje met me. Maar voor mijn elfde wist ik niet wat ik met borsten en gleuven kon doen en was ik daar dus niet in geïnteresseerd. Borsten vond ik vetbobbels en een gleuf was net zoiets als een sleutelgat, ook niks. Pas later kwam ik erachter dat ik daar een sleuteltje voor had. Ik snapte wel dat ze aan mijn piemel en mijn zakje zaten, die hingen er voor het grijpen bij. Na een tijdje merkte een meisje dat ik ’s nachts mijn bed bevuild had. Ik had een natte droom gekregen, zei ze, ik was begonnen met zaadjes maken. Ze nam me mee naar de douche en trok anders aan mijn pik dan eerder. Aftrekken, heette dat. Ik kreeg er krampen van, klaarkomen heette dat. En na even spoot er wat uit mijn stijve. Die keer natuurlijk niet zo veel, ik was ’s nachts al gedeeltelijk leeggelopen. Maar ik vond dat aftrekken zo lekker, dat ik het geen enkel probleem vond, toen ze zei, dat er iedere dag, overdag en ‘s avonds, je weet wel, geprobeerd zou worden zo zaadjes uit mijn stijve te krijgen. Dan hoefde mijn bed niet extra vaak verschoond te worden. Langzamerhand kwam mijn pik hoger, tot uiteindelijk bijna vertikaal, en kon ik vaker en kwam er meer. En wilden ze dat ik steeds wat meer bij hun ging doen. Ik vond het lekker, dat als ze aan mijn stijve en mijn zak zaten, ik hun borsten mocht masseren. Ik blijf het lekker vinden om die zachte bollen te bevoelen.’
‘Ja ja.’
‘En af en toe wilden ze, dat ik ze in hun gleuf kietelde, ze vingerde, ze wilden ook klaarkomen. Zo ging dat, ongeveer.’
‘We stonden er alle drie, toen we hier voor het eerst kwamen, van te kijken dat we van een meisje hoorden dat het verzorgen van uw kleding ook inhield het u aan- en uitkleden. En ook het u wassen en hoe. Tja, na even wennen hadden we daar ook geen probleem mee. En door dat aftrekken kregen we ook ergens zin in. U was nooit te beroerd om wat terug te doen.’
‘Nee. Nog steeds niet. De andere twee willen jammer genoeg niet of nog niet wat jij wel wil.’
‘Dat gebeurt vast wel een keer. Met hun of met hun opvolgsters.’
‘Hopelijk. Niet dat jij het niet goed doet, integendeel, ik wil het graag vaker.’
‘Dat zou misschien geeneens gezond zijn. Het zou overwerkt kunnen raken.’
‘Dan zou ik het wel een tijdje met rust laten. En het maximum weten en daar verder net onder blijven.’
‘Ja ja, een berekenend jongetje, neem me niet kwalijk.’
‘Nee hoor. Over rekenen, mijn vader vroeg, of minder meisjes dan drie meisjes zou voldoen. Ik zei, ik heb er graag constant één bij me in de buurt. Dat is een dienst van zeven keer vierentwintig uur gedeeld door drie. Dat is meer dan vijftig uur in de week. Ik heb het later uitgerekend, zesenvijftig.’
‘Ja, dat is veel, maar we slapen in die tijd ook. Als je dat eraf trekt is het vast minder dan veertig uur.’
‘Niet thuis slapen maar verplicht op een plek is ook werk. Al is de rest eigenlijk ook amper werk, hè?’
‘We doen het met genoegen, jongeheer.’
‘Ja, duidelijk. Mijn vader zou die uren precies uitrekenen en jullie in verhouding met een veertigurige werkweek meer betalen. Jullie krijgen dus voortaan veertig procent extra, heb ik uitgerekend.’
‘Veertig procent? Alle drie? Jongeheer, dat is toch helemaal onbetaalbaar? We hebben ons wel vaker afgevraagd hoe lang het goed zou blijven gaan, zo veel personeelskosten.’
‘Mijn vader is jullie uiterst dankbaar voor mijn uitstekende resultaten op school, dankzij jullie hulp.’
‘O. Dank u wel.’
‘Ik heb hem nog wel even subtiel onder zijn neus gewreven, dat hij niet alleen daarvoor dankbaar moest zijn. Als hij begint te zeuren over dat jullie in zijn tijd ook slapen, zal ik hem uitleggen dat verplicht aanwezig zijn, waar hij soms ook plezier van heeft, ook telt als werk.’
‘Dat zal hij dan ook wel snappen. U doet veel voor ons, jongeheer. Veertig procent opslag! Ongelofelijk.’
‘Jullie doen veel voor mij. Mijn vader raakt er echt niet van aan de bedelstaf.’
‘Als u het zegt. Maar als alle meisjes nog meer kunnen sparen trouwen ze misschien nóg eerder.’
‘Dat gun ik ze wel. En mezelf af en toe wat nieuws. Die misschien meer wil.’
‘Ja ja. Tjonge, veertig procent opslag! Ongelofelijk. Ik weet niet hoe ik u bedanken kan.’
‘Ik wel. Extra neukbeurtjes?’
‘Kom maar mee. Hoe u het ook wil, ik wil gelijk.’
Hij wilde het zoals meestal, bovenop haar, met zijn handen op haar borsten en haar benen om hem heen, niet te strak, om zelf te kunnen rammen hoe hij wilde. Het werd, ook door haar meedoen, een wat woestere beurt dan anders.
‘Tjonge, zo’n dankbaarheid mag ik wel. Voor we gaan slapen nog een keer zo lekker neuken?’
‘Het is de moeite van het proberen waard.’
‘Ja, als ik hem maar omhoog kan krijgen, er hoeft niets meer te komen. Lekker lang pompen, daar kom jij wel van.’
‘Ja, graag. Ik weet niet wat de andere meisjes voor u zouden kunnen doen, voor dat hoge salaris.’
‘Ik wel, maar ik wil ze niet ontmaagden. Ik kan ze wel suggereren om een vriend te nemen en die het te laten doen. En dan met mij, vast vaker dan met hem, en haar laten vergelijken wie het het beste doet. Als ik dat ben kan ze hem nog wat leren. Ik kan wel aan geld komen, voor hun spaarpotje. Hé, ook iets met een gleuf.’
‘Niet zo oneerbiedig, jongeheer.’
‘Oneerbiedig? Jullie gaan voor me op jullie knieën, sinds jullie, als ik op een stoel stond, er niet goed meer bij konden, om me te pijpen.’
‘Niet uit eerbied. U kan aan geld komen?’
‘Ik kan zeggen dat ik voor school meer nodig heb. Pas als ik eenentwintig ben kan ik aan mijn eigen geld komen.’
‘U heeft éigen geld?’
‘Als er een oom of tante van me kinderloos sterft, gaat er vaak wat naar een neef, al kennen ze die amper. Mijn vader heeft me een paar keer verteld dat ik weer wat geërfd had, maar niet hoeveel. Als ik het weet en erbij kan, kan ik zien wat ik voor jullie kan doen.’
‘Dat duurt dus nog even. Maar nóg meer? Ik zou me schamen om nog meer aan te nemen, met die veertig procent erbij. Eigenlijk ook dat honderdje van uw vader.’
‘Weet je wat je zou kunnen doen? Hem zeggen dat je vriend achterdochtig begint te worden. Dat je hem wel voor niks af wil trekken. Als je dat niet te snel doet en zijn ballen tegelijk goed masseert vindt hij dat misschien nog wel lekkerder dan tien keer wippen.’
‘En goedkoper.’
‘Nee, dat maakt geen indruk, een honderdje is voor hem een schijntje. Hij is nu geeneens zo enthousiast dat hij vaker bij je komt. Dat doet hij kennelijk alleen als hij het gevoel krijgt dat hij vol zit en mijn moeder niets wil. Hij zal dan alleen maar even willen lozen. Doe het iets lekkerder voor hem, dan hoeft hij je vast niet meer te neuken en ben je netjes van hem af. Hoeft hij niet meer van je af te klimmen. Sorry. Van andere standjes heeft hij vast nooit gehoord.’
‘Nooit geprobeerd, in ieder geval. Omhoog kruipen, erin duwen, tien keer wippen, vier keer lang kreunen, eruit halen. Eentonig. We hebben het u beter geleerd. U vindt alles best, het liefst heeft u erbij uw handen vol.’
‘Ja. Wat zou je vriend er van zeggen, als hij erachter zou komen dat je het met mij doet?’
‘Dat komt hij niet. Van dat met uw vader ook niet, maar dat vertel ik uw vader niet. Niets van hier binnen komt naar buiten, iedereen kijkt wel uit. Het personeel om hun baan niet te verliezen, uw vader, dat snapt u wel. Uw moeder vertelt haar vriendinnen, als ze die heeft, natuurlijk niet dat haar echtgenoot zelden iets met haar mag doen, die houdt natuurlijk de schijn van een goed huwelijk op. Voor dat ze maar één kind hebben zullen ze wel een medische smoes verzonnen hebben, een zwak hart, of zoiets.’
‘Ja, met dat ze geen bevalling meer wil kom je niet weg, dat hoor je er voor over te hebben. Door mijn vader zal ze geen hartverlamming krijgen, als ze alleen maar op haar rug hoeft te liggen en wachten tot hij na tien keer wippen klaarkomt.’
‘Ja, hij leunt amper op me, u probeert zo diep mogelijk in me te kruipen. Lekker! Eh mijn vriend wilde natuurlijk wel weten wat ik hier doe. Ik heb hem zo weinig mogelijk verteld. Dat we u vroeger aangekleed hadden en nog steeds uw kleding op moeten ruimen en nieuwe klaarleggen. We moeten ook alles achter u opruimen, u bent erg slordig.’
Ze grinnikten allebei even.
‘Ik zou wat minder slordig kunnen zijn, maar dan zouden jullie niet meer kunnen zeggen dat jullie huishoudelijk werk doen. Dan gaan ze zich afvragen, wat dan wel, waarom moet er dan steeds een meisje zijn.’
‘Mijn vriend leek dat onnodig, maar als ze er voor wilden betalen, en veel ook, moest ik er maar blijven werken. Ik heb hem natuurlijk wel verteld dat we u bij uw huiswerk helpen. Dat vindt hij wel fijn, dan heb ik nog wat aan mijn opleiding.’
‘Zonder een opleiding daarvoor help je me verder geweldig.’
‘We hebben ú opgeleid.’
‘Tja, ik weet niet wat er anders gebeurd zou zijn.’
‘Op een gegeven moment zal u wel wat gewild hebben. Net als uw vader. Één van de meisjes zal dan wel wat gedaan hebben of u laten doen.’
‘Ik moet er niet aan denken, dan maak je geen gebruik van de mogelijkheden.’
‘Jongeheer, wil u gebruik maken van mijn lekkere mogelijkheid?’
‘Oooh, ik voel mijn pik stijf worden. Kleed me uit, en jezelf, ga op bed wijdbeens op je rug liggen, dan kom ik op je liggen en mijn pik in je duwen, erin groeit hij wel verder. Dan ga ik langzaam en vast lang wippen. Misschien kom je wel twee keer klaar.’
Dat kwam uit.

Rond Henry’s zeventiende

Er werd weer een meisje afgelost. Gelukkig, vond hij, niet die ene die ’s nachts bij hem bleef. Hij was wel verbaasd, dat nadat die ene hem na de avondmaaltijd omgekleed en van een lading zaad afgeholpen had en weggegaan was, er niet direct een andere kwam. Die kwam pas na een uur.
‘Mijn excuses, jongeheer. We, de andere meisjes en ik, raakten niet uitgepraat over wat mijn taak hier zou zijn. Ik heb vanmiddag al met één ervan gepraat, maar er bleef veel onduidelijk voor me. Ik wilde meer weten dan, de rest zou ik vanzelf merken.’
‘Dat ga je dan. Ga zitten, dan praten we eerst even.’
Henry ging zelf ook in het zitje zitten.
‘Wat je wilde weten, het ligt er natuurlijk aan hoe nieuwsgierig je bent, of afwachtend.’
‘Daar tussenin, denk ik, jongeheer.’
‘Goed. Het was niet erg dat je laat kwam, ik had toch nog huiswerk.’
‘Dank u wel, jongeheer.’
‘Niet overal voor gaan bedanken, goed, jongeheer, is voldoende.’
‘Goed, jongeheer.’
‘Goed zo. Ik denk, dat we wel met elkaar op kunnen schieten. Wat mij betreft, je lijkt op de andere. Ik maak geen onderscheid, ik verwacht van jullie drieën dezelfde behandeling. Er kan je zo snel niet alles verteld zijn, vat het niet als kritiek op als ik zeg dat iets wat anders moet doen.’
‘Goed, jongeheer.’
‘Mmmm. Voor je taak hier kan je op school of bij een baantje weinig geleerd hebben. Hoe je het hier doet ligt er dus aan wat je buiten school gewend bent. Je hebt waarschijnlijk al een paar baantjes gehad.’
‘Ja, jongeheer. Tijdelijke, een vaste baan is moeilijk te krijgen.’
‘Als je hier hetzelfde doet als de andere meisjes is deze baan erg vast. Je hebt natuurlijk een proeftijd, maar ga je niet uitsloven. Doe normaal tegen me, ik ben geen onmens, ik verlang niets onredelijks. De meisjes mogen onderling over me praten wat ze willen. Afgezien van dat ik dat toch niet hoor, het kan alleen maar bevorderen dat jullie hetzelfde voor me doen.’
‘Ja, jongeheer.’
‘Je bent tweeëntwintig?’
‘Ja, jongeheer.’
‘Heb je een vriend?’
‘Eh ja, jongeheer.’
‘Dat is verder jouw privé-zaak, ik wil alleen graag weten hoe oud hij is.’
‘Jong, jongeheer. Ook tweeëntwintig.’
‘Sorry. Wel vijf jaar ouder dan ik.’
‘Ja, jongeheer.’
‘Die ouderdom, sorry, van jullie, en wat jullie gedaan hebben speelt natuurlijk mee bij hoe snel je hier je werk goed kan doen. Al vinden de meisjes het geen echt werk. Zo’n baan vindt je vast nergens.’
‘Nee, vast niet, jongeheer.’
‘De meisjes zullen je wel verteld hebben dat hun voorgangers al vroeg begonnen zijn me het één en ander bij te brengen. Ook hoe het één en ander genoemd wordt. Ik houd niet van stommetje spelen. Als je dat bij je vriend doet zal het even wennen zijn.’
‘Mijn vriend en ik kennen elkaar al zo lang, dat we eh niet zo moeilijk ergens over doen. Maar ik vermoed, dat ik hier nog wel iets kan leren.’
‘Ja, je zou er bij de omgang met je vriend iets aan kunnen hebben. Als je al trouwplannen hebt, met wat je hier verdient kan je dat vast sneller dan je eerder verwachtte.’
‘Waarschijnlijk wel, maar daar heb ik me nog niet in verdiept. Wat dat betreft was ik afwachtend. Of het wel een echte baan was. De heer, die me aangenomen heeft, ik weet nu dat het de chauffeur is, bleef zo vaag. Ik geloof nu wel dat het een echte baan is.’
‘De chauffeur is gemachtigd iemand aan te nemen, hij weet de minimale eisen, maar niet meer. Verder heb je niets met hem te maken, alleen als je vervoer nodig hebt. Overdag kan je lopend naar de bushalte, die is niet ver weg.’
‘Ja, zo ben ik ook gekomen.’
‘Je had de eerste keer gehaald kunnen worden, om je niet te veel te laten sjouwen. Is dat je niet aangeboden?’
‘Ja, maar dat vond ik onnodig. Ik heb nu het minimum voor een nacht bij me, wat ik hier verder wil hebben kan ik best stukje bij beetje meenemen.’
‘Goed. Met je officiële werkgever, mijn vader, heb je ook niets te maken. Met mijn moeder ook niet. Het andere personeel zie je bij het eten, in de keuken. Maar praat daar niet te veel.’
‘Dat begrijp ik, jongeheer. Dus, de enige die me kan ontslaan bent u?’
‘Ja. Maar ik verwacht niet, ik hoop niet, dat het nodig zal zijn.’
‘Ik zal natuurlijk mijn best doen. Als ik vragen mag, waarom wordt er zo’n hoog salaris geboden?’
‘Dat is, aan de ene kant, omdat vast niet alle meisjes deze jongen willen verzorgen hoe hij graag verzorgd wil worden, ook buiten normale werkuren. Aan de andere kant, om er voor te zorgen dat ze buiten mijn kamers en die van henzelf hun mond erover houden, anders staan ze gelijk op straat. En soort zwijggeld. Er gebeurt niets strafbaars, hoor, hooguit iets ongewoons.’
‘Die indruk heb ik ook. Ik ben al niet meer zo bang als eerst, dat ik binnen een dag al de deur uitgegooid zou worden.’
‘Binnen een dag heb je het meeste al meegemaakt en kan je er natuurlijk zelf al mee ophouden. Ik heb een keer gehoord, dat een meisje al weggegaan is nadat ze met de andere meisjes gepraat had. Die wilde geen jongen van mijn leeftijd uitkleden. Ik heb nog nooit een meisje weggestuurd, maar dat wil niet zeggen dat ik alles accepteer. Dat komt, omdat de meisjes gewoon doen wat er van ze verwacht wordt. Als je iets niet goed doet, doe je het over. Of beter. Snap je?’
‘Ja, jongeheer.’
‘Ik ga straks naar bed, kom er morgenochtend uit, ga douchen, ontbijt, ga naar school, kom thuis, lunch, maak huiswerk, ga beneden met mijn ouders dineren, maak nog wat huiswerk of lees wat, jij wordt dan afgelost. De meeste dagen gaan zo, al ga ik natuurlijk alleen doordeweeks naar school. Jullie regelen met de keuken mijn ontbijt en lunch, zelf eten jullie in de keuken. Jullie drieën maken zelf een rooster wie er aan de beurt is, het maakt mij niet uit. Tussendoor word ik aan-, uit- of omgekleed, net wat ik daarna aan moet.’
‘En eh verzorgd?’
‘Ja. En soms tussendoor, meestal in het weekend, omdat ik dan langer thuis ben en wel een extraatje wil. Zie je daar tegenop?’
‘Als ik het zeggen mag, ik vind het natuurlijk nogal raar, dat u wat betreft uw kleding eh laat doen wat u zelf zou kunnen.’
‘Van het zelf doen is er nooit van gekomen, omdat het me zo goed beviel dat ik de meisjes daarbij niet wilde storen. Het is geen luiheid van me, ik laat me gewoon verwennen. Ze zijn ermee en met mijn zogenaamde verzorging begonnen voor ik wist wat er met me gebeurde. Als er één afgelost werd vertelden ze de opvolgster wat de bedoeling was, dat heb je gemerkt. Mijn verzorging hebben ze steeds aan mijn leeftijd aangepast.’
‘Ik snap wel dat jongens op een gegeven moment wel wat willen.’
‘In mijn geval begonnen mijn dienstmeisjes wat met me. Ze hebben altijd met mijn spullen gespeeld, wat ik best lekker vond. En de meisjes vast leuk, anders zouden ze dat niet gedaan hebben. Steeds alle drie. Voor ik wat wilde, toen ik wat ouder werd, werd er al geprobeerd of ik al wat kon. Ze wilden natte dromen bij me voorkomen, het op een geschikte manier opvangen, om niet te vaak mijn bed te hoeven verschonen. En ze vonden het ook steeds prettiger worden om aan me te komen, omdat er langzamer steeds meer kwam om aan te komen. Snap je?’
‘Ja, jongeheer. Er kwam niets anders bij u, wat u had werd groter.’
‘Ja, heel goed. Daar komen we zo wel op terug. Waar meisjes eerst niets hadden gaat er rond hun twaalfde ook wat groeien. Wat zelfs zichtbaar is als ze aangekleed zijn. Ik bedoel, wat je onder je bloes hebt. Dankzij de selectie van de chauffeur ongeveer evenveel als de andere meisjes. Je hebt eerder geen antwoord gegeven of je ergens tegenop zag. Zie je er tegenop om me af en toe je borsten te laten zien?’
‘Eh nou nee. Als de andere meisjes dat ook doen.’
‘Alles waar ik het over heb doen de andere meisjes ook. Ik vraag van jou niet meer, maar ook niet minder. Ik kan het niet zien, heb je een beha aan?’
‘Ja, natuurlijk, jongeheer.’
‘Dat is hier niet de gewoonte. Het enige, waar ik goed in ben, qua kleding, is snel een bloesje losknopen. Het is enorm storend als ik dan een beha tegenkom. Ik mag graag snel blote borsten in mijn handen nemen, vasthouden, bevoelen, strelen, masseren, als ik daar zin in krijg. Ik heb geleerd dat zo te doen dat een meisje het fijn vindt. Ik natuurlijk ook. Snap je?’
‘Ja, natuurlijk wil een gezonde jongen graag aan een meisje komen. Eh goed, jongeheer.’
‘Fijn. Tot nu toe hebben we, heb ik, dagelijkse woorden gebruikt. Ik ga het nu anders doen. Snap je ook, dat ik ook graag de doos van een meisje in mijn hand houd? En aan haar gleuf voel? Ook er net iets in, om haar lipjes te strelen?’
‘Oei! Dat is toch niet u verzorgen?’
‘Jawel, daar voel ik me uitstekend bij. Om dit gedeelte van het verhaal af te maken, als je wilt, ga ik bij het voelen aan je gleuf verder, vinger ik je.’
‘O. Eh moet dat?’
‘Nee. Ik heb een hekel aan het woord moet of moeten. Je bent hier vrijwillig, maar er wordt wel wat van je verwacht. Dat ik je borsten en je gleuf mag strelen, maar ik vinger je alleen als je dat wilt.’
‘Tja, als u dat al langer doet zal u het vast goed kunnen.’
‘Ik denk, al vóór mijn twaalfde. Ik hoor nooit klachten, alleen gezellig gehijg en gekreun. Als ze klaarkomen.’
‘O. Ik zal erover denken, dan hoort u het wel.’
‘Prima. Goed. Terug naar de eerste helft. Ik vind het wat grof om erg direct te zijn, dus begin ik met een aanloop. Jongetjes worden geboren met wat we hier een piemeltje noemen.’
‘Dat kan. Dat is wel eh beschaafd.’
‘Ja. Als dat jongetje ouder wordt, wordt dat iets groter. Als hij in zijn puberteit komt kan zijn piemeltje ook op een andere manier groter worden, tijdelijk. Wat langer, wat dikker, wat stijver, en blijft hij niet naar beneden hangen maar komt iets omhoog. Zolang hij onder horizontaal blijft noemen we dat een pik. Als een pik nog hoger kan komen noemen we het een stijve pik, afgekort een stijve.’
‘O. Goed, jongeheer.’
‘Om eens op een andere manier te beginnen, wat zou je met me willen doen? Nee, laat ik het makkelijker voor je maken. Wat zou je, als je de kans kreeg, en er veel tijd voor had, met een jongen willen doen, als je daar alles mee mocht?’
‘Één van zeventien?’
‘Toch een mooie leeftijd? Of wil je wat met een klein jongetje doen?’
‘Nee, zeventien is beter. Ik zal er een mengsel van een jongen en u van maken, want ik weet ongeveer wel waar het opuit moet draaien. Sorry, zal draaien. Ik ga er vanuit, dat hij aangekleed voor me staat.’
‘Ja, prima.’
‘Dan trek ik hem het een na het ander uit. Als laatste vast zijn onderbroek.’
‘Ach, als alles maar uitgaat.’
‘Ja. Dan eh, als alles mag, pak ik zijn eh pik.’
‘Als hij in zijn blootje voor een meisje staat zou het een wonder zijn, zelfs als het meisje helemaal aangekleed was, als hij dan geen stijve had.’
‘O. Ja. Dan neem ik maar de tijd om die te bevoelen hoe ik wil. Goed?’
‘Het ligt eraan hoe goed je dat doet.’
‘Ik weet wat de bedoeling is, dat zal me wel lukken.’
‘Mooi. Allereerst, je lijkt er dus niet tegenop te zien om wat met me te gaan doen.’
‘Niet zo, jongeheer. Wat als tweede?’
‘Als je met één hand, vast je rechter, mijn stijve streelt, heb je je andere vrij om nog wat te doen. Ik vind het heerlijk, om gelijktijdig te voelen dat mijn zak gemasseerd wordt.’
‘Tja. Dus zo wilt u graag verzorgd worden.’
‘Ja. Alles bij elkaar, je handen aan mijn spullen, mijn handen om je borsten. Met je rechterhand lang genoeg doorgaan, je merkt wel wanneer je kan stoppen.’
‘Eh als hij minder stijf wordt.’
‘Ja. Zeg, heb je zoiets eerder gedaan? Bij je vriend?’
‘Daar heb ik het liever niet over.’
‘Mmmm. Vast gescharreld met alleen wat kleding los, zijn stijve door zijn gulp bevoeld, zijn ballen amper, hij met een hand in je bloes, met een beha in de weg, en amper weten wat hij in je broekje moest doen.’
Ze knikte.
‘Tja. Ik denk, dat je moet doen alsof ik hem ben en je wat met hem wil.’
‘Ja, dat kan helpen.’
‘Het zal vast niet nodig zijn. Als je lekker bezig bent geniet je daar gewoon van.’
‘Ja?’
‘Natuurlijk. Met je vriend kan je niet veel. Hier kan het wel, zonder kleding in de weg. Sneller dan je verwacht doe je vast wat ik lekker vind. En doe ik wat jij lekker vindt.’
‘Goed, jongeheer.’
‘We kunnen nog beter met elkaar opschieten dan ik eerder verwachtte. Tja, je weet ook al wat meer.’
‘Weten genoeg, jongeheer. Voelen minder. En wat zien, amper.’
Henry grinnikte even.
‘Hier is de volgorde andersom. Je kijkt eerst, dan voel je, daarna weet je veel meer.’
‘Goed, jongeheer.’
Henry keek even op zijn horloge.
‘Nu?’
‘O. Wat u wilt, jongeheer.’
‘Ja, ik wil graag wat.’
Hij stond op, zij ook, hij deed een paar stappen naar voren tot hij vlak voor haar stond. Hij knoopte haar bloes los.
‘Doe de rest zelf maar uit. Dan kan ik beginnen met kijken naar je borsten, terwijl je me uitkleedt.’
Ze had er niet al te veel moeite mee om hem uit te kleden, behalve, als op één na laatste, even hoe zijn bovenbroek uit moest. Hij stapte eruit en schopte hem opzij.
‘Straks kan je alles opruimen. Nu wordt het spannend, hè?’
‘Ja, jongeheer. Eh uw eh pik steekt zo naar voren, dat ik niet weet hoe ik uw onderbroek uit moet krijgen.’
‘Dan help ik, voor deze keer, maar even.’
Hij zette met een hand in zijn onderbroek zijn pik naar boven, trok zijn onderbroek tot onder zijn zak naar beneden en liet zijn stijve los. Die ging, met schokjes, van iets boven recht vooruit, verder omhoog.
‘Hè, lekker, dat klem zitten is maar niks. Doe je mond dicht, liefje.’
‘O. Ja. Eh u heeft veel meer dan ik verwachtte.’
‘Het is maar net waar je aan gewend bent.’
‘Gewend aan niks. Maar ik dacht aan iets tussen een piemeltje en één van tweeëntwintig. Maar die van u lijkt wel eh twintig. Wat staat dat stoer. En onderhand recht omhoog.’
‘Eigenlijk overbodig hoog, hè? Horizontaal zou genoeg zijn om eh je weet vast wel.’
‘Theoretisch, jongeheer.’
‘Ja, jammer.’
‘O?’
‘Liefje, je vriend zou het niet merken, als je mij er ook af en toe in laat, als je het met hem doet. Met een condoom erom, natuurlijk.’
‘Eh nee, vast niet. Maar eh.’
‘Ik weet wel wat je verteld is. Wacht met vrijen tot je getrouwd bent. Maar je kan daarvóór al jaren met je vriend genieten. En tussendoor met mij.’
‘Daar zou ik wel eerst heel goed over na moeten denken. Sowieso al om het met mijn vriend te gaan doen.’
‘Hij zal het vast niet direct goed doen. Ik kan het heel goed, daarna kan je hem aanwijzingen geven hoe hij het beter kan doen.’
‘U kan het toch niet al, u bent pas zeventien.’
‘Liefje, ik neuk al sinds mijn veertiende.’
‘Ooooh, jongeheer!’
‘We kunnen het er later nog wel eens over hebben. Simuleer nu met je hand maar, dat mijn gereedschap in en uit de gleuf van een meisje schuift.’
‘Eh aftrekken?’
‘Wat je je vriend ook doet.’
‘Nee, ik moest eerder stoppen.’
‘Je moet bij mij ook stoppen als ik zeg dat ik voel dat ik ga komen. Dan een condoom omdoen en verder gaan. En vergeet niet ondertussen met je andere hand mijn ballen te masseren.’
‘Goed, jongeheer.’
‘Weet je, hoe je een condoom om moet doen?’
‘Ja, in mijn laatste jaar op school had een meisje er een keer één. Ze demonstreerde hem op een banaan.’
‘Goed. Ze liggen in het laatje van dat kastje daar. Maar streel eerst mijn blote stijve.’
Ze pakte die voorzichtig vast en bevoelde hem.
‘Om me klaar te laten komen moet je meer doen dan aaien, hoor.’
Dat deed ze.
‘Zo?’
‘Ja, lekker.’
‘Ja, het is inderdaad lekker, zo’n paal.’
‘Je doet het goed. Als je er nog niet genoeg van hebt, er komen nog keren genoeg. Pak nu maar een condoom.’
Ze haalde er één, deed die om zijn stijve en ging verder met hem af te trekken.
‘Uw blote voelen was lekkerder.’
‘Ja, voor mij ook. Morgenochtend mag je het onder de douche doen. Ik ga nu ook lekker aan je borsten voelen.’
Hij deed dat, zij pompte verder en zag al gauw drie keer dat het tuitje van het condoom gevuld werd.
‘Tjonge jonge, dat moet meer zaad zijn dan ik bij een man verwachtte. Drie keer een eh lading.’
‘Je zal het morgenochtend, onder de douche, nog mooier vinden. Dan zie je precies me mijn ladingen eruit spuiten.’
‘Eh ik moet met zaad oppassen.’
‘Ik waarschuw weer op tijd, dan moet je naast je richten, maar wel doorgaan.’
‘Zo moeilijk is het allemaal vast niet.’
‘Dit ook niet.’
Hij deed voor, hoe het condoom verwijderd en opgeruimd moest worden en zijn pikkie nog even schoongemaakt moest worden. In zijn slaapkamer liet hij haar zijn pyjamabroek ophouden en die hem verder aan te trekken. Hij kroop onder de dekens.
‘Me toedekken hoeft niet. Dank je wel. Tot morgenochtend.’
‘Goed, jongeheer.’

De volgende morgen, toen ze hem wakker maakte, bleek ze helemaal aangekleed te zijn.
‘Heb je je aangekleed om voor me te kunnen strippen?’
‘Eh nee. Niet bij nagedacht.’
‘Doe het dan maar. Ik blijf er lekker bij liggen.’
‘O. Eh helemaal?’
‘Ja, ook om straks te douchen. Oefen strippen nu maar, om het later voor je vriend te kunnen doen.’
‘Goed, jongeheer.’
Ze trok het ene na het andere uit.
‘Mooie borsten, hoor. Maar voortaan sowieso geen beha meer aantrekken.’
‘O, ja, ook vergeten. Ook geen broekje?’
‘De meeste meisjes houden er liever toch één aan. Dat vind ik best, zo’n hindernis is dat niet. Maar het hoeft van mij niet. Trek hem nu maar uit.’
Ze deed het en keek hem schuchter aan.
‘Je hoeft je niet te schamen, de helft van de wereldbevolking ziet er zo uit. Nou ja, waarschijnlijk pas na hun twaalfde, zo ongeveer, daarvoor hebben ze vast nog een blote doos.’
‘Ik toen wel.’
‘Eigenlijk jammer, zonder haren zou ik jullie gleuven nog beter kunnen zien. Kom eens naast me zitten.’
‘Eh wilt u naar eh bij mij kijken?’
‘Niet onmiddellijk. Kom maar.’
Ze kwam naast hem, op de rand van het bed, zitten. Hij trok haar naar zich toe, nam een borst in zijn hand en bevoelde die.
‘Ja, lekker stevig. Je hoeft ze ook niet met een beha omhoog te houden, ze hangen niet. Recht vooruitstaande tieten, die ook leuk schudden.’
‘Als u dat vindt, jongeheer.’
‘Ja, die vind ik wel, als ik ze zelf wil laten schudden.’
Hij streelde met z’n duim haar tepel.
‘Behalve er een baby aan te laten zuigen kunnen je vriend en jij en ik al veel plezier van je borsten hebben.’
Hij trok haar nog iets verder naar hem toe, pakte haar andere borst ook, nam van de eerste de tepel in zijn mond en likte eraan. Ze kreunde even. Hij liet de tepel los.
‘Lekker, hè?’
‘Ja, jongeheer. Ik eh word er zoiets als geil van.’
‘O? Zoiets?’
‘Mijn vriend zegt, dat hij geil wordt, als hij een stijve krijgt.’
‘Wat hetzelfde is als willen neuken. Bedoelde je dat, met dat jullie niet zo moeilijk ergens over doen?’
‘Ja. We konden vrij praten, we hadden alleen niet de gelegenheid veel te doen.’
‘Waardoor je nog maagd bent.’
‘Eh ja. Anders vast niet meer. Ik vond het zo fijn om zijn stijve in mijn hand te houden, dat ik er meer mee zou willen. Als u aan mijn tepel likt krijg ik hetzelfde gevoel.’
‘Dat is heel natuurlijk, hoor. Kreeg je dat ook, toen je mijn stijve beet had?’
‘Eh ik vond het fijn, vooral vóór er een condoom om zat, dat ik hem zo goed beet kon pakken enne bevoelen, zonder dat er kleding in de weg zat. Ik vond het ook fijn een zak in mijn hand te houden. Vooral omdat ik weet dat daarin, in die ballen die ik erin voelde, zaad gemaakt wordt. Waar een meisje zwanger mee gemaakt zou kunnen worden.’
‘Geil idee, hè?’
‘Nog meer, toen ik zag dat u uw zaad in het condoom spoot. Ik heb nooit meer gedacht dan, het komt eruit. Zo komt het dieper in een meisje, hè?’
‘Ja, uit een stijve, die helemaal, zo ver mogelijk, in haar gleuf zit. Kom eens naast me liggen.’
‘Ik wil niet met u in bed. Of naar bed.’
‘Óp bed kan toch wel? Ik ga niet met je neuken, als je dat niet wil, heb ik beloofd.’
Hij sloeg de dekens opzij. Ze kwam naast hem liggen. Hij legde gelijk een hand op haar buik, ging ermee naar beneden en legde zijn hand onderop haar buik.
‘Als je dat geile gevoel krijgt heb je vast kriebels onderin je buik. Hier.’
‘Eh ja, jongeheer, zo ongeveer. U bent vast ook geil, ik zag aan uw pyjamabroek dat u een stijve hebt.’
‘Die krijg ik zeker, als ik een helemaal bloot meisje zie. Maar ik ben wel wat gewend, ik houd het nog wel even uit. Doe je benen eens wat van elkaar, ik wil je beter vasthouden. Lekkerder.’
Ze deed langzaam haar benen wat van elkaar. Hij nam haar doos in zijn hand.
‘De chauffeur heeft het niet gecontroleerd, jullie drieën hebben toch ongeveer evenveel haar om jullie gleuven.’
Hij voelde met een vinger naar die van haar.
‘Oooh, jongeheer.’
‘Zat je vriend daar niet aan je?’
‘Met zijn hand, niet met een vinger.’
‘Tweeëntwintig en nog niet gevingerd?’
‘Op een achterbank van een auto kan er niet veel, als zijn of mijn moeder ons op onze kamers zou overvallen konden we er niet te opgewonden uitzien. We hoopten dat we dan wel snel genoeg onze kleding in orde konden maken.’
‘We kunnen hier in ons nakie doen en laten wat we willen, hier overvalt ons niemand.’
Hij streelde haar net in haar gleuf. Ze begon te hijgen.
‘Oooh, jongeheer.’
‘Zal ik het doen?’
‘Het kan geen kwaad, hè?’
‘Nee, maak je niet ongerust, je blijft maagd. Maar je komt vast klaar.’
Dat kwam ze ook. Terwijl ze uit lag te hijgen deed hij haar benen nog verder van elkaar en bekeek en bevoelde haar gleuf.
‘Normaal vinger ik een meisje ’s morgens onder de douche, nadat ze mij klaar heeft laten komen. Met of zonder pijpen.’
‘O. Pijpen.’
‘Je weet wat het is?’
‘Weten wel, jongeheer.’
‘Je hebt al jaren veel gemist. Hier kan je je schade inhalen.’
‘Misschien, jongeheer.’
‘En als je overdag in je nakie wijdbeens op bed gaat liggen weet ik wel wat je wilt.’
‘Eh misschien eh gevingerd worden, dat vond ik lekker. Niet eh. Wat u al vanaf uw veertiende doet. Hier? Met een ander meisje?’
‘Dat vertel ik je niet. Ik heb begrepen, dat de meisjes elkaar niet alles over zichzelf vertellen. En voor de duidelijkheid, ik wil over hun alleen maar van hun zelf horen.’
‘Ja, jongeheer. Eh ik geloof wel dat u met uw veertiende al een stijve kon krijgen en eh klaarkomen, maar was uw stijve toen al dik en lang genoeg om eh genoeg voor een meisje?’
‘Vast al eerder, maar toen wilde ze het nog niet. Tot ze vond dat hij zo dik en lang geworden was dat ze zich niet meer in kon houden en het wilde proberen. De eerste keer voelde ik amper dat ik ergens inging, maar zodra ik er helemaal in zat deed ze haar benen wat dichter tegen elkaar en voelde ik, dat er iets helemaal om mijn stijve heen zat. Ze was waarschijnlijk wat wijd- beens begonnen voor de dikkere van haar vriend. Ze leerde me dat ik niet bij iedere wip me even ver terug moest trekken voor ik me weer helemaal in haar duwde, maar het te variëren. Ik wipte al gauw net zo lekker als haar vriend, zei ze, al voelde ze die van hem verder in haar komen.’
‘Tjonge! Eh kon u haar klaar laten komen?’
‘Alleen de eerste keer niet. Ik was natuurlijk zo opgewonden van dat ik mocht neuken, en ik kón neuken, dat ik nogal snel klaarkwam. Daarna steeds wel. Dat was en bleef nog lekkerder, want door de krampen bij haar klaarkomen werd mijn stijve extra gemasseerd. Tja, dan weet je dat vast.’
‘Ja. Ik snap wel dat mijn moeder me één en ander niet zo uitvoerig verteld heeft.’
‘Stom hè? Waarom zou je niet gewoon zo over iets natuurlijk praten. Je moeder heeft ook geneukt, anders was jij er niet. Je kan van praten erover al lekker de kriebels krijgen. Kom, we gaan douchen. Nadat je mijn broek uitgetrokken hebt, natuurlijk.’
Hij stapte van het bed en liet haar zijn pyjamabroek uittrekken. Hij grinnikte even.
‘Je mag kijken, eraan komen pas onder de douche. Anders kom ik hier al klaar, na het bevoelen van je gleuf.’
Ze had weinig aanwijzingen nodig om hem wassen, zonder washandje zijn stijve en zak extra, en hem klaar te laten komen. Ze keek haar ogen uit toen ze zijn stralen zaad zag komen, hij haar daarna liet zien dat hij een eikel had en hoe die schoongemaakt moest worden.
‘Ieder morgen wordt hij schoongemaakt, daarom kan je zonder problemen me bij mijn omkleden ook pijpen. Ik vind het heel lekker als er dan ook aan mijn eikel gelikt wordt. Als ik je op bed vinger lik ik meestal ook je lekkere gleuf even.’
‘Nou, nou, er gebeurt hier nogal wat.’
‘Er wordt hier veel genoten. Er kan nog meer dan gisterenavond en nu, als je begrijpt wat ik bedoel.’
‘Ik krijg er wel zin in. Ik ga snel wat verzinnen om een gelegenheid te vinden waar ik lang met mijn vriend alleen kan zijn.’
‘Vraag maar aan de andere meisjes wat je eraan kan doen om niet zwanger te raken.’
‘Condooms gebruiken, toch?’
‘Meestal wel, maar ze kunnen je ook vertellen wanneer het zonder kan.’
‘Zonder?’
‘Ja, dat kan soms. Een blote stijve erin is veel lekkerder.’
‘O. U weet dat?’
‘Van horen zeggen. Ik mag er niet zonder in. Ze wil dat er alleen door haar vriend in haar gespoten wordt. Nou, afspoelen, afdrogen, je mag me aankleden zonder me te verwennen, zo snel kan dat toch niet weer.’

Na de lunch kleedde ze hem om, waarbij ze, zonder dat het nodig was, uit zichzelf zijn onderbroek naar beneden trok en hem voorzichtig pijpte.
‘Je lust hem wel, hè?’
‘Als het me van tevoren gevraagd was had ik gezegd, dat zal ik van mijn leven nooit doen. Maar ik zag al aan uw onderbroek dat u een stijve had, ik kon er niet afblijven. U heeft me er eigenlijk ingeluisd.’
‘Je kan het me toch niet kwalijk nemen dat ik een stijve krijg?’
‘Nee, niks. Het kan geen kwaad, het is alleen ongewoon. Maar wel lekker.’
‘Je bent een geweldige aanwinst.’

Voor de avondmaaltijd hadden ze allebei niet goed op de tijd gelet, zodat hij alleen snel omgekleed kon worden.
Na de avondmaaltijd verloste ze hem van extra grote ladingen, omdat ze bij het pijpen ook zijn eikel uitgebreid afgelikt had.

Haar aflossing kwam ’s avonds grinnikend binnen.
‘Die nieuwe is nogal enthousiast. Ze had eerder nog niet veel meegemaakt, zei ze.’
‘Nee, ze wilde wel wat, maar kreeg er geen gelegenheid voor. Waardoor ze nog maagd was, gaf ze toe.’
‘O. Daarover wilde ze ons niets zeggen. U wel?’
‘Ja, toen ik viste of ik er bij haar in zou mogen.’
‘Jammer genoeg voor u dus niet.’
‘Ik zou wel eens een meisje willen ontmaagden, maar tot nu toe willen ze dat hun vriend dat doet. Of deed.’
‘Ja ja.’
‘Ik zit er niet zo mee. Van jongst af aan werd het steeds lekkerder voor me. Op den duur willen jullie vast alledrie met me naar bed.’
‘Ze had eerder wel haar vriend een beetje bevoeld, maar na die van u gezien te hebben enzovoorts, wil ze meer met die van haar vriend gaan doen.’
‘Ja, ze gaat snel wat verzinnen om een gelegenheid te vinden waar ze lang met hem alleen kan zijn. Enzovoorts.’
‘En dan mag u ook?’
‘Daar zou ze over na gaan denken. Ik heb gezegd, als ze het ook met mij zou doen zou ze haar vriend aanwijzingen kunnen geven hoe hij het beter kan doen.’
‘Waarmee u toegaf dat u het al doet. En goed.’
‘Toen ik vertelde dat ik het al sinds mijn veertiende doe kreeg ze, denk ik, zin om de schade in te halen.’
‘Zo lang al?’
‘Je was er toch bij?’
‘O. Ik heb me wel eens afgevraagd of ik de eerste voor u was, toen u mocht aarzelde u geen moment. ’
‘Nee zeg. Je was de eerste die me dat vroeg, ik had er wel eerder om gevraagd, maar toen mocht het niet. Ik wilde maar al te graag in plaats van tussen je benen in je gleuf. Tja, ik kwam nogal snel, omdat het zo veel lekkerder was. En het idee, ik mocht, ik kon het ook, je neuken. De keer daarna zo goed dat jij ook klaarkwam. En door je krampen mijn stijve zo lekker masseerde, dat ik nog meer zaad spoot dan anders. Ik blijf dat het lekkerste vinden wat ik weet.’
‘Ja ja. Maar u praatte nooit over andere meisjes. Ik heb inderdaad mijn vriend toen aanwijzingen kunnen geven. Niet te openlijk, natuurlijk. Dat gaf een enorme verbetering. Hij keek er zelf ook van op. Als we de kans krijgen doen we het drie keer op een dag.’
Hij grinnikte even.
‘Ik vier keer.’
‘Ik klaag niet. Als ik hier ben mis ik niets. Ze vroeg ook al wat je eraan kan doen om niet zwanger te raken en wanneer het zonder condoom kon.’
‘Ja, dat adviseerde ik haar. Het ziet er dus hoopvol voor me uit.’
‘U bent al niet slecht af.’
‘Nee, zeker niet. Vooral sinds mijn veertiende niet. Zouden de andere meisjes in bed net zo goed zijn?’
‘Waarschijnlijk in het begin niet. Niet wat u gewend bent. Hoe zouden ze dat moeten leren? Meer te doen dan wijdbeens stilliggen?’
‘Niet te wijdbeens.’
‘U kan het ze wel leren.’
‘De nieuwe heb ik al aardig wat geleerd. Ze wist genoeg maar had amper gescharreld. Ze werd een paar keer duidelijk aangenaam verrast.’
‘Vast meer dan ik, toen u veertien was.’
‘Ja, zij had haar vriend maar een beetje door de gulp van zijn broek bevoeld, jij mij toen al een jaar of zo hoe je maar wilde.’
‘En hoe u maar wilde.’
‘Ja. Die nieuwe zei, u heeft me er eigenlijk ingeluisd. Ze was niets van plan, maar afgezien van dat ze mij uitkleedde en verzorgde, kleedde ze binnen een dag tot haar eigen verbazing zichzelf uit en liet me van alles met haar doen.’
‘Bijna alles, dus.’
‘Ja. Ze was niet zo enthousiast om haar benen van elkaar te doen, net genoeg om haar te vingeren. Maar toen ze uit lag te hijgen kon ik ze zo ver uit elkaar doen als ik wilde en haar uitgebreid bekijken en bevoelen. De rest wacht ik maar af. Je blijft toch wel bij me slapen?’
‘Ja, en mét u slapen. Dat bekijken en zo mag u overslaan, u mag bij mij wel alles.’
‘Fijn, laten we er gelijk maar mee beginnen.’
‘Ja, maar eerst even wakker blijven.’
Dat lukte.

Henry moest een keer mee naar een bruiloft van een nicht van hem. Hij had er de pest in, hij zou er moeten overnachten en dus net een nacht met nummer één, zoals hij die ene voor zichzelf was gaan noemen, missen. Hij verveelde zich stierlijk, op de heenweg en bij de kerkdienst. Na de kerkdienst werd hij in de hal van het woonhuis van de bruid door een meisje aange- sproken.
‘U ziet er wel naar uit dat u wat frisse lucht kunt gebruiken. Wilt u een wandelingetje door de tuin met me maken?’
Hij bekeek haar even, wat ze rustig afwachtte. Nou ja, dacht hij, nog niet oud genoeg ergens voor, maar ik wil me wel even vertreden.
‘Goed, juffrouw.’
Het meisje ging hem voor een achterdeur uit en een tuin in.
‘Hoe heet je?’
‘Dat maakt niet uit. Zeg maar Heetje. Want ik ben heet.’
Hij schrok van haar niet normale conversatie. Hij ging er toch maar op in.
‘Door je jurk?’
‘Onder die jurk heb ik zo weinig aan, dat mijn lijf daar niet heet van wordt. Amper warm. Ik heb het inwendig heet.’
Hij besloot zich niet in te houden, al was het eigenlijk geen taal voor een meisje, dat niet veel ouder dan twaalf kon zijn.
‘Van het horen dat je weinig aan hebt krijg ik het wel een beetje warm. Maar je bent te jong voor me om je af te koelen.’
‘Poe! Leeftijden! Het gaat erom wat je kan. Ik kan jou vast opwarmen.’
‘Dat betwijfel ik.’
‘Vast omdat je ziet dat ik amper borsten heb. Ja, ik ben laat, dat is vervelend. Maar met de rest is het in orde hoor, ik krijg geen klachten.’
Hij ging maar aan het vissen.
‘Dat ligt eraan wat je met de rest doet.’
‘Wat ik er maar mee kan doen. Ik heb het nu heet, omdat ik er steeds aan moet denken wat de bruid over een paar uur gaat doen, met haar nieuwe man.’
‘Had ze eerder een oude? Of bedoel je een vorige?’
‘Ze had er nog nooit één. Dat is het nou net. Ze wilde nooit van iets weten, zeker niet iets doen of laten doen, de trut wilde maagd blijven tot ze trouwde. Nou, het zal een ander feestje worden dan ze denkt. Misschien pijnlijk, zeker gestuntel. Hij komt misschien al klaar voor hij erin zit.’
‘Nou nou, Heetje.’
‘Je bent toch niet geschokt?’
‘Alleen om zoiets te horen van een zo’n jong meisje als jij.’
‘Je bent geen ouwe bok, je zal best een jong blaadje lusten.’
‘Eh misschien een beetje.’
Ze trok hem mee achter een prieel en tilde haar jurk aan de voorkant aan de onderkant een eind omhoog.
‘Warm jezelf nog een beetje op. Je zal vast verrast zijn door wat je kan voelen.’
Hij sverwachtte niets schokkends, maar schrok wel, toen hij onder haar jurk naar haar kruis zocht en geen haar op haar doos voelde.
‘Je hebt een blote gleuf!’
‘Ja, haar daar komt ook laat. Voel er maar een beetje lekker aan.’
Dan kon wel, dacht hij. Misschien zou zíj verrast worden.
Hij bevoelde haar gleuf. Toen ze die tegen zijn hand opdrukte werd hij toch zelf verrast, hij kon niet anders dan haar net in haar gleuf gaan strelen.
‘Nou, je kan er wat van. Laat het er verder maar bij, voor het vingeren wordt.’
‘Je weet kennelijk nogal wat.’
Hij liet haar los, ze liet haar jurk weer zakken en voor hij het wist bevoelde ze hem over de voorkant van zijn broek.
‘Ja. Nu ook, dat je vast niet een te kleine hebt. En dat je er wel zin in hebt. Nou, ik ook. Maar niet hier.’
Ze liet hem weer los en ging hem voor naar de voorkant van het prieel om daar hun wandeling voort te zetten.
‘Wat ik heb is eigenlijk niet voor kleine meisjes.’
‘Nee? Hij past er vast wel bij me in. Je weet kennelijk niet dat meisjes op dezelfde leeftijd als jongens wat kunnen ook wel wat willen. Ik ben niet zo stom als de bruid, ik wil niet tien jaar of langer jongens van me af houden. Ik ben vorig jaar op de middelbare school [highschool] begonnen met jongens van dertien, die wilden me wel, nadat ze eh zich vermaakt hadden met hun leeftijdgenoten. Dit jaar met mijn eigen leeftijdgenoten en die van twaalf. Maar vooral die van twaalf hebben nog niet veel. Jij liep je te vervelen, zag ik, ik dacht, je wil vast wel wat met die grote van je. Vooral vannacht.’
‘Vannacht? Met één van dertien?’                                    
‘Wat er kan is belangrijk, niet je leeftijd. Maar ja, als je liever alleen slaapt?’
‘Dat ook weer niet. Kon je op school dan wat met jongens doen?’
‘Er waren niet veel rustige plekjes. Maar bij de wekelijkse sportdag, ’s morgens veldsporten en ’s middags zwemmen, dook ik stiekem met een jongen een kleedhokje in. Een knipoog was genoeg om ze mee te krijgen. En in het hokje mijn bikinibroekje wat laten zakken was genoeg om hem een stijve te laten krijgen, als hij die nog niet had. En dan. Het duurde nooit zo lang dat we gemist werden.’
'Lang genoeg om eh hem klaar te laten komen?’
‘Laten komen? Het meeste werk, wippen, deed hij zelf.’
‘Je liet je?’
‘Hoe je het maar wilt noemen. Geen vrijen, het echte werk doe je niet met een condoom.’
‘Dus die gebruikte je wel?’
‘Natuurlijk, alleen heel stomme meisjes laten zich voortijdig zwanger maken. Je loopt het risico dat je daarna extra in de gaten gehouden gaat worden en je niks meer kan doen, tot er een vent komt die het niets kan schelen dat hij duidelijk niet de eerste is. Ik snap meisjes niet, er zijn vast weinig jongens die ermee kunnen wachten tot ze getrouwd zijn. Jij?’
‘O. Eh. Ik heb ook niet gewacht. Maar eh, waar zou het hier kunnen?’
‘Ik kom vanavond wel op je slaapkamer. De butler is heel discreet, die vertelt me wel waar je slaapt. En zo.’
‘Als die butler meewerkt aan jouw eh stiekeme bezigheden kan hij in moeilijkheden komen. En jij.’
‘Vannacht zeker niet. De ouderen gaan allemaal aangeschoten naar bed en zijn er dan druk mee, als hij hem omhoog kan krijgen, om na te doen wat er in een huwelijksnacht gebeurt.’
‘Dat wil jij dus ook.’
Ze grinnikte even.
‘Niet aangeschoten raken. Doe jij dat ook maar niet, anders krijg jij hem misschien niet omhoog.’
‘Ik drink nooit. Van het zien en nog beter bevoelen van je blote gleuf krijg ik hem zeker omhoog, maar erin weet ik niet.’
‘Die van twaalf die een kind krijgen, krijgen dat er uit, dus wat dunners kan er altijd in.’
Ze waren bij het huis aangekomen.
‘Ik ga kijken of ik mijn moeder kan helpen, om een onschuldige schijn op te houden, zoek jij maar waar de rest is. En ga niet te laat naar bed.’
Hij keek haar hoofdschuddend na. En dacht, die komt toch niet.

Hij was maar een paar minuten in de slaapkamer die de butler hem gewezen had of het meisje, met een badmantel aan, kwam binnen.
‘Zag je me naar mijn kamer gebracht worden, dat je er zo snel bent?’
‘Nee, een klopje in code van de butler op mijn deur. Oftewel, de kust is veilig. Zal ik je helpen met uitkleden?’
‘Nou ja, als je er toch bent? Ik had je niet verwacht.’
‘Ik ben nog niet afgekoeld.’
Hij deed alsof hij zelf ook wat deed, dat hielp weinig, maar dat hoefde ook niet, ze was net zo handig met hem uitkleden als zijn meisjes. Ze bleef, met haar hoofd wat schuin, naar zijn buik kijken.
‘Wat een paal! Daar gaan er wel twee van twaalf uit. Ik begin te betwijfelen of die er helemaal in kan. Kan je hem al lang zo ver omhoog krijgen?’
‘Al jaren. Als ik me goed herinner kwam hij voor mijn twaalfde niet veel hoger dan horizontaal.’
‘Veel hoger, zelfs bij die van dertien, komen ze niet. Maar dat is genoeg. Als ze maar stijf zijn. Maar ik weet al zeker dat ik die van jou beter ga voelen. Én de lengte én de dikte. Ga maar liggen.’
‘Ík liggen?’
‘Ja, ik neem het risico niet dat die paal te lang voor me is, ik laat me wel voorzichtig op je zakken, zo ver het gaat. Je bent toch wel eerder bereden?’
‘Niet zo vaak, ik rijd liever zelf.’
‘Misschien de volgende keer. Je redt het toch wel vaker?’
‘Ja, vast wel. Ik heb een voorraad vanaf vanmorgen vroeg.’
‘Dat zegt me niets.’
‘Ik kan drie of vier keer op een dag.’
‘Kunnen of doen?’
‘Doen. Op verschillende manieren.’
‘Met?’
‘Meisjes die een stuk ouder zijn dan jij.’
‘Maar misschien niet beter.’
‘Waarschijnlijk wel. Ze zien er misschien ook beter uit. Sorry.’
‘Rondborstiger, bedoel je vast. Het zou jammer voor ze zijn als het niet zo was. Is dat een eh belemmering voor je?’
‘Nee hoor. Het is veel belangrijker dat er geen andere belemmering voor me is.’
‘Vast niet. Voor kleinere pikken was die er niet. Maar ik wil jou berijden, om het in het begin langzaam met die grote van jou te kunnen doen. Ga nou liggen.’
‘Laat me eerst eens wat zien.’
‘Goed.’
Ze liet haar badmantel van haar schouders afglijden en op de grond terechtkomen. Ze bleek verder geen kleding aan te hebben, niet helemaal geen borsten te hebben en geen zichtbaar haar op haar doos.
‘Nou, je bent niet helemaal plat, er groeit al wat. Maar wat ik al gevoeld heb, geen haar op je doos.’
‘Niet meer dan donshaartjes. Wat ik boven heb vind ik nog te weinig om het borsten te noemen.’
Hij streelde het beetje wat ze had. Toen hij ook haar tepels streelde duwde ze hem achteruit tot hij op het bed terechtkwam. Hij ging er maar goed op liggen. Ze haalde een condoom uit het laatje van het nachtkastje naast het bed en deed dat hem om.
‘Je weet de weg hier?’
‘Ik heb ze er eerder zelf ingelegd. Ik nam aan dat jij ze niet bij je had.’
‘Nee, het is niet bij me opgekomen om te denken dat ik hier wat te pakken zou kunnen krijgen.’
‘Nou, deze keer ga ik jou pakken. Maar eerst een voorafje.’
Tot zijn verbazing kwam ze niet op zijn bovenbenen zitten, maar op zijn borst, wijdbeens, en schoof naar boven.
‘Leef je maar uit op mijn blote gleuf, lik me klaar.’
Hij bekeek, wat hij vond, haar ontzettend blote en volledig zichtbare gleuf even, voor hij begon er eerst ruim omheen te likken, daarna er steeds dichterbij, toen erover en toen er iets in.
‘Doe nou.’
Hij stopte met likken.
‘Ik vind het erg lekker, een helemaal blote gleuf te likken. Maar ik lik je liever niet klaar, ik krijg er zo’n kramp in mijn tong van. Ik kan je veel beter vingeren.’
‘Je hoeft er helemaal niet ver in. Iets en dan naar boven, daar zit mijn versnellingsknopje.’
Hij deed het en kwam inderdaad een knopje tegen. Zodra hij erom en erover likte begon ze te hijgen.
‘Jaaah, jaaah, ooooh.’
Ze begon te schokken, al gauw zo erg dat hij zijn tong niet meer in haar gleuf kon houden. Hij duwde haar iets naar beneden om met een hand bij haar gleuf te kunnen. Hij duwde er zo snel mogelijk een vinger in en vingerde haar, ook haar knopje, tot ze uitgeschokt was. Ze bleef nahijgend zitten.
‘Met je gleuf is niks mis. Ik denk, dat ik er wel in zou kunnen, hopelijk helemaal.’
‘Ja, zo.’
‘Je kwam nogal heftig.’
‘Vast door het vooruitzicht, me om een lange paal te laten zakken. Red je het nog even?’
‘Ja, ik ben wel wat gewend.’
‘Mooi, dat ik geen amateur getroffen heb.’
Ze schoof naar beneden, tilde zich over zijn stijve, ging op zijn bovenbenen zitten, pakte zijn zak en bevoelde die.
‘Ballen blijven kennelijk ook doorgroeien. Maak je veel zaad?’
‘Eh drie of vier stralen, als ik klaarkom.’
‘Drie of vier keer op een dag? Tjonge, zo’n man wil ik later ook wel.’
Ze liet zijn zak los, pakte zijn stijve en bevoelde die.
‘Nou, dat is pas een echte stijve. Ik moet voortaan toch beter proberen oudere jongens te pakken. Heb je er nu zin in?’
‘Altijd. Zelfs als ik onder het wippen geen borsten vast kan houden.’
‘Houd je handen maar op mijn kontje, dat is misschien net zo groot. Je bent een geile vent. Meerdere keren op een dag een wat ouder meisje neuken en nu ook nog een wat jongere.’
‘Die nog geiler is dan een oudere.’
‘Die zijn vast meer gewend.’
Ze zette zijn stijve rechtop, tilde zichzelf wat op, kwam iets naar boven en liet zich zakken totdat hij zag en voelde dat haar gleuf tegen zijn stijve kwam.
‘Niet omhoog stoten, hoor.’
‘Nee, neuk jij me maar.’
‘Ach, wie het meeste ook doet, het resultaat blijft hetzelfde.’
Ze liet zich iets zakken, hij zag en voelde dat zijn stijve iets in haar gleuf ging.
‘Ooooh, ik word al opgerekt.’
Hij zag en voelde dat zijn stijve met schokjes helemaal in haar gleuf verdween.
‘Oooh, alsof er geen eind aan kwam. Alsof mijn hele buik vol pik zit.’
‘Dat zal best, je zit net niet te strak om me heen.’
‘Helemaal, hè? De dikte gaat net, denk ik, met de lengte is er geen probleem. Heerlijk, zo diep in me.’
Ze wipte voorzichtig een keer op en neer.
‘Ooooh, wat streelt dat.’
‘Ja, mij ook. Het zal niet lang duren voor ik kom.’
‘Ik kom vast sneller dan ooit.’
Ze zuchtte diep, iedere keer nadat ze zich een stukje opgetild had en zich weer helemaal op hem liet zakken. Ondanks dat ze niet snel wipte kwam ze vast nóg eerder dan ze verwachtte. Hij kwam klaar doordat de krampen die ze daarbij kreeg zijn stijve heftiger masseerden dan ooit. Gelukkig waren de pauzes tussen haar krampen net lang genoeg om zijn ladingen te lossen.
‘Tjonge, je kneep hem er bijna af.’
‘Sorry. Ik kwam heftiger dan ooit.’
‘Ja, natuurlijk, met een twee keer zo grote als eerder.’
Ze stapte van hem af, ging naast hem zitten en keek naar het condoom.
‘Tjonge. Ik heb niet gevoeld dat je kwam, maar je hebt behoorlijk veel gespoten. Vast twee keer zo veel als ik eerder meegemaakt heb.’
‘Dankzij de uitbundige massage van mijn stijve.’
‘Mijn binnenwerk ook. Eerder was het gekieteld worden, nu lekker neuken, met die dikke en lange van je.’
Ze ruimde het condoom op.
‘Ga eens onder de dekens.’
‘Wil je me toedekken?’
‘Nee, met je slapen. Ik heb al slaap. Als je vannacht wakker wordt, maak me dan ook wakker. Half is ook goed. Als je me dan maar een hele beurt geeft.’
Ze gingen allebei onder de dekens.
‘Ik zou niet weten wat een halve beurt is.’
‘Als alleen jij klaarkomt.’
‘Dat probeer ik te voorkomen.’
‘Dat zal wel. Anders kreeg je niemand zo gek om het drie keer op een dag met je te doen.’
‘Ik weet niet of mijn stijve nog twee keer zo’n massage kan verdragen.’
Hij kreeg geen antwoord. Hij liet zich ook in slaap zakken.

Toen hij wakker werd was het buiten donker. Hij dacht, in het donker kan het ook. Ze lag met haar rug tegen zijn borst. Zijn hand ging op weg naar haar borsten, maar hij trok hem terug, dat was de moeite niet waard. Hij drukte zijn onderlijf tegen haar kontje en voelde gelijk dat hij een stijve begon te krijgen.
‘Mmmm. Niet daarin.’
‘Nee, natuurlijk niet. Wel achterom?’
‘Mmmm. Met condoom.’
Hij pakte er één en deed het om. Hij ging weer achter haar liggen, trok een been van haar over die van hem en trok haar helemaal tegen zich aan. Hij pakte zijn stijve, liet die haar gleuf zoeken en begon hem er in te duwen.
‘Jaaah, vul me op.’
Hij het deed en ging verder met wippen. Zodra hij voelde dat ze klaar begon te komen bleef hij stilliggen om zijn stijve te laten masseren en erdoor klaar te komen. Hij genoot ervan om tussen haar afknijpen door zijn zaad eruit te voelen spuiten. Hij trok zijn stijve na haar laatste schokken langzaam terug, verwijderde het condoom, gooide het naast het bed en ging weer tegen haar aan liggen.
‘Dank je wel, geile vent. Je neukt geweldig, met je lange en dikke pik.’
‘Die werd lekker gestreeld, Heetje, in je krappe gleuf.’
‘Mmmm.’
Hij viel ook weer in slaap.

Het volgende dat hij wist was dat het daglicht was en ze naast hem lag. Toen hij haar aanraakte ging ze op haar rug liggen.
‘Kom me berijden. Ik wil je lange er weer helemaal in.’
Hij begon er vlug mee, na weer een condoom omgedaan te hebben. Hij vond het wel apart. Hij lag niet op een meisje dat iets groter en forser dan hemzelf was, met zijn handen om haar borsten en haar benen om hem heen. Maar, met zijn armen wat gestrekt om haar niet met zijn gewicht te verpletteren, boven een klein en wat tenger meisje. Die wel een gleuf had waar hij wat strak inzat, maar die toch om zijn stijve kronkelde, die hij afwisselend wat terugtrok en weer helemaal in haar kon duwen. Hij onderging geduldig de behandeling van zijn stijve toen ze klaar kwam, maar hij spoot niet veel, vond hij. Hij ging, een beetje bekaf, erna naast haar liggen. Na een tijdje vond hij dat het nogal stil was. Hij ging zitten en keek in het rond. Hij zag een gebruikt condoom op het nachtkastje en twee naast het bed op de grond, maar Heetje niet. Hij stond op en keek in de badkamer. Daar was ze ook niet. Hij douchte maar en kwam erachter dat hij voorzichtig met zijn pik moest doen, die voelde nogal gekneusd aan. Hij kleedde zich daarna met moeite aan en ging naar beneden. Hij was de hele dag verplicht om mee te doen met ontbijt, lunch, diner, tussendoor thee- of koffiedrinken en napraten over de bruiloft. Hij zag het bruidspaar niet, Heetje ook niet. Op de terugweg viel hij in slaap, liep thuis slaperig naar zijn slaapkamer en liet zich op zijn bed vallen. Zijn nummer één verscheen.
‘Wat ziet u er vermoeid uit, jongeheer. Zware dagen gehad?’
‘Ja. En een nacht.’
‘Het was toch een bruiloft? Alleen de bruidegom hoort de morgen erna vermoeid te zijn.’
‘Die was het vast niet zo als ik.’
‘Van het erbij zijn?’
‘Ik was er in de bruidssuite niet bij, maar ik had het minstens zo druk.’
‘Ik bedoelde, bij een bruiloft zijn. Kerkdienst, feesten, eten, drinken.’
‘Allemaal saai.’
‘Maar daar word je. O. Heeft u soms eh wat te pakken gehad?’
‘Eerder andersom.’
‘O. ’s Nachts?’
‘Ja. Drie keer.’
‘Met wie? Als ik vragen mag?’
‘Geen idee.’
‘Een meisje?’
‘Zeg, wat denk je?’
‘Ik bedoelde, jong of oud. Ik weet niet waar u het het liefste mee doet. Maar daar kan u toch niet zo bekaf van zijn? Drie keer haalt u hier ook.’
‘Maar meer op m’n gemak. Zonder een vreselijk saaie dag ervoor en erna.’
‘Wat was dat dan voor meisje, vrouw?’
‘Vermoedelijk familie. Ik zag haar na de kerkdienst, bij een wandeling door de tuin, waarbij ze zichzelf voor de nacht in mijn bed uitnodigde, en die nacht, als het niet te donker was. Verder niet.’
‘O. U accepteerde dus die uitnodiging?’
‘Ik kon het niet laten. Erg?’
‘Nou nee. U wilde natuurlijk best wel wat kwijt. U bent vast niet kieskeurig, hier maakt u het in ieder geval niet uit wie van de drie bij u is.’
‘Ik ben er natuurlijk blij mee, dat jij met me wil slapen, maar ik houd me voor dat het kan veranderen. Het is maar de vraag of er steeds een meisje is wat dat wil doen.’
‘Daar wil ik het later over hebben. Hoe ging het?’
‘Ik vroeg, bij die wandeling, hoe ze heette. Ze zei, zeg maar Heetje, want ik ben heet.’
‘Nogal een directe hint.’
‘Ja. Ik vroeg natuurlijk, waardoor. Ze zei, dat ze moest denken aan wat de bruid ging meemaken, want die wist van weinig en was nog maagd.’
‘Welja.’
‘Het werd nog erger. Ze zei, het zal wel gestuntel worden, misschien komt hij al klaar voor hij er ver genoeg inzit om haar te ontmaagden.’
‘Wat een taal!’
‘Ja, zeker voor eentje van dertien.’
‘Dertien?’
‘Daar kwam ik even later achter. Ik zei zoiets als, dat is geen taal voor een jong meisje. Ze had geeneens borsten. Toen vroeg ze of ik een bok was die wel een jong blaadje lustte.’
‘Één van dertien die dat vraagt?’
‘Ja. Ik zei dat ze te jong voor me was. Ze trok me achter een prieel en tilde haar jurk aan de voorkant aan de onderkant omhoog. Ze zei, ik heb nog geen borsten, maar hieronder vast wat lekkers voor je.’
‘Ze zei je? Was het een dienstmeisje?’
‘Nee, beslist niet, daar sprak ze te netjes, te beschaafd voor. Afgezien van de inhoud van het gesprek.’
‘Waar zat ze, in de kerk? Daaraan kan je zien welke plaats ze in de familie inneemt.’
‘Ik heb haar daar niet gezien. Anders zou ik ook geen aandacht aan haar besteed hebben.’
‘Nee, vast niet. U bent aan wat ouder gewend. Maar u hield uw handen vast niet thuis.’
‘Nee, als ze dat graag wilde, wilde ik wel even aan haar doos voelen. Ik had er niet over nagedacht, ik schrok, toen ik haar tussen haar benen pakte. Geen haar te voelen, een blote doos.’
‘Tja, dertien, geen borsten, geen haar, een latertje.’
‘Ja, maar toen ik haar gleuf bevoelde duwde ze die tegen mijn hand op. Net voor het vingeren werd stopte ze me en bevoelde ze míj, over mijn broek.’
‘Waarin u vast al een stijve had of aan het krijgen was.’
‘Ja, want met die gleuf was niks mis. Ze zei, wat ik voel kan er hopelijk bij me in. Ik heb jongens van twaalf en dertien gehad, ik wilde wel een oudere, toen ik zag dat je je verveelde. Ze wilde naar mijn slaapkamer komen, dat zou niemand merken, de anderen gingen vast aangeschoten naar bed. Ik hapte niet gelijk toe, ik zag me niet op zo’n klein meisje liggen. Ze zei, drink jij maar niet te veel, anders krijg je hem misschien niet omhoog. Ik dacht, goed, ik zie wel, misschien maakt ze een geintje en zie ik haar niet meer.’
‘Een geintje? Niet alleen een hete, ook duidelijk een geile.’
‘Genoeg om mijn slaapkamer te vinden. Ze had toch net voelbare borstjes.’
‘En u ging toch maar op een klein meisje met amper borstjes en een blote gleuf liggen.’
‘Pas de derde keer. De eerste keer wilde ze bovenop, om zich voorzichtig op mijn stijve te laten zakken.’
‘Heel verstandig.’
‘Neuken of geneukt worden had toch hetzelfde eindresultaat, vond ze. Het begin was wel spannend, ik kon er maar net in. Maar wel helemaal. Ze was er blij mee, zo veel en zo diep in haar had ze nog nooit iets gevoeld. Natuurlijk niet, een jongen van twaalf of dertien heeft net zoiets als mijn vinger.’
‘U ging er met uw blote in?’
‘Nee, ze had zelf voor condooms gezorgd. Genoeg. Het was bij mij niet opgekomen om te denken dat ik daar wat te pakken zou kunnen krijgen. Ik werd ergens in de nacht wakker en heb haar van achterenaf gepakt. En ’s morgens inderdaad er bovenop. Tja, sorry, het was vrouwelijk, het had een gleuf waar ik helemaal in kon en in klaar kon komen.’
‘Als het maar lekker was en u uw ladingen maar kwijt kon. Ik snap nog steeds niet waar u zo bekaf van bent.’
‘Het waren niet mijn lekkerste beurten. Het wippen ging prima, maar iedere keer dat ze klaarkwam kreeg ze zulke heftige krampen, dat mijn stijve zwaar gemasseerd, gemangeld werd en er bijna afgeknepen werd. En mijn ladingen werden soms ook even afgeknepen, voor ik ze tussen haar krampen door kon lozen. Dat was ook op de rand van pijnlijk.’
‘Ach, arme. Laat me eens naar het slachtoffer kijken.’
‘Ik sta liever niet op. Kan het zo?’
‘Alleen even rechtop zitten om uw bovenkleding uit te doen. En uw kont lichten voor de rest.’
Ze had hem gauw uitgekleed.
‘Ik zie niks bijzonders aan uw pik. Niet plat, niet uitgerekt.’
‘Kom er toch maar niet aan. Ik laat hem liever een tijd met rust. Sorry, als je ergens op gerekend hebt.’
‘Dat is niet erg, ik heb ook een iets versleten gevoel. Mijn vriend en ik hadden wat te vieren.’
‘Was hij te ruw?’
‘Nee, het was misschien net een keer te vaak. Ik kreeg die van hem nog een keer omhoog nadat hij al helemaal leeg was. Hij kon zo lang wippen dat ik er twee keer klaar van kwam en hem toen moest stoppen, ik was bekaf. Hij belde me net, hij kon ook alleen maar wijdbeens zitten.’
‘Mooi feestje. Waarom?’
‘Hij vroeg me. Ten huwelijk.’
‘Geaccepteerd?’
‘Ja, natuurlijk. We kennen elkaar al lang en goed genoeg.’
‘Gefeliciteerd. Jullie hebben al vaak genoeg geoefend. Hij hoeft natuurlijk niet te weten, jij vast meer dan hij. Dus je gaat ons verlaten?’
‘Ja, maar dat duurt nog even. Vast maanden. We gaan eerst een huis zoeken.’
‘Hoelang was je hier?’
‘Meer dan vier jaar. Ik heb fijn kunnen sparen.’
‘Mij gelukkig niet.’
‘Nee, uw vader was gul met geld, u nog, met zaad.’
‘Hij was? Niet meer?’
‘Alleen af en toe in een condoom. U had gelijk, van vrijen heeft hij geen verstand, alleen als hij voelt dat hij vol zit weet hij dat hij op een betere manier van zijn ladingen zaad af kan komen dan een natte droom krijgen. En als zijn ballen onder het aftrekken gemasseerd worden heeft hij dat inderdaad liever dan dat hij op uw moeder of mij moet kruipen en zich in moet spannen om klaar te komen. Ik hoop voor u, dat één van de andere meisjes gauw hetzelfde met u wil als ik.’
‘Dat hoop ik natuurlijk ook, maar ik wacht wel af. Ik vind anders zo’n inspanning een lekkere afwisseling. Lekkerder dan me te laten berijden.’
‘Ja ja. Als u even omrolt trek ik de dekens opzij en kan u eronder. Wilt u een pyjama aan?’
‘Nee, laat maar. Als ik vannacht van de kou wakker word zal het me zelf wel lukken.’
‘Prima. Welterusten. Ook maar wijdbeens.’
‘Mmmm.’

Hij werd wakker door gesabbel aan zijn pikkie.
‘Mmmm. Dat doet hem goed.’
‘Hij is nog niet helemaal in orde, hij wordt niet stijf.’
‘Vast ernstig overwerkt. Ik schrijf hem extra rust voor.’
Dat kreeg hij ook, de rest van de dag bleek al genoeg.

Rond Henry’s achttiende

Henry had eerder zijn rijbewijs gehaald, de maand voor zijn achttiende verjaardag kreeg hij een paar keer les van de chauffeur om rijervaring op te doen en om met de Rolls om te gaan.

Hij moest op zijn achttiende verjaardag na het avondeten met zijn vader mee naar de woonkamer. Hij zag een paar mappen op de tafel liggen, waar hij vanaf bleef in afwachting waar het gesprek over zou gaan.
‘Je bent achttien geworden en daarmee meerderjarig. In verband daarmee heb ik vandaag op de bank een paar zaken voor je geregeld. Je bleek zelf al een rekening geopend te hebben, waarop je kennelijk je overschot aan zakgeld stort.’
‘Ja, vader. Gaat u dat veranderen?’
‘Nee, ik waardeer spaarzin wel. Ik ga je zakgeld wel veranderen in een toelage, die ik op je rekening zal storten. Je haalt je kleingeld zelf maar, dan ben ik er vanaf. Als je ontevreden bent over je toelage dien je maar een begroting bij me in. Als je dat nog niet kan leer je dat binnenkort vast wel. Je bent nu wel meerderjarig, maar financieel van me afhankelijk. Ik wil je een beetje in de gaten houden, al ben ik, gezien de hoogte van je tegoed, ervan overtuigd, dat je geen geld over de balk gooit.’
‘Zeker niet, vader. Ik heb een andere hobby.’
‘Ja ja, zonder onkosten. Ik houd wel honderd dollar per maand in voor kost en inwoning. Je moet leren uit te komen.’
‘Ja, vader.’
‘Ik heb een gedeelte van je rekening, die ik te hoog vond, over laten boeken naar je spaarrekening. Je wist niet dat je die had, dat hoefde je ook nog niet. Je kan voortaan zelf bepalen hoeveel waar op staat.’
‘Prima, vader.’
‘Wat je niet kan, is opnemen van of wijzigingen aanbrengen in je effectenrekening. Dat kan je pas vanaf je eenentwintigste.’
‘Mijn wat, vader?’
‘Het is in onze familie de gewoonte, dat wanneer iemand overlijdt zonder een partner of kinderen achter te laten, hun erfenis naar minderjarige familiegenoten gaat. Het geld blijft dan in de familie, ouderen hebben het niet nodig, jongeren kunnen vaak een startkapitaal gebruiken. Ik heb voor jou een paar keer wat ontvangen, wat ik in effecten heb laten beleggen. Ik heb de laatste afschriften voor je meegenomen. Kijk naar even.’
Henry pakte de bovenste map en keek erin. Daarna de tweede.
‘De cash- en de spaarrekening zijn bij elkaar ongeveer wat ik in mijn hoofd had. Ik ben het eens met uw verschuiving.’
‘Goed.’
Henry pakte de laatste map en keek erin.
‘Is dit een grap?’
‘Bankiers maken zelden grappen, over geld helemaal niet.’
‘Maar dat is eh een kapitáál. Staat het decimale teken (In NL de komma) wel op de goede plaats?’
‘Vanzelfsprekend, we maken geen fouten.’
‘Wat moet ik daarmee?’
‘Niets. Je kan er voorlopig ook niets mee. Het is gebruikelijk dat daarmee bij trouwen een huis gekocht wordt. Een enkeling begint er een zaak mee, maar dat verwacht ik van jou niet.’
‘Nee, vader. Trouwen is waarschijnlijker.’
‘Waarbij je een hobby opgeeft?’
‘Waarschijnlijker wel. Als ik het beter tref dan u.’
‘De tijden zijn veranderd, je kan nu vast voor je huwelijk je wensen of eisen kenbaar maken en je er min of meer van verzekeren dat er na je huwelijk aan voldaan zal worden.’
‘Hoe bedoelt u verzekeren?’
‘Al wat proberen en bij weinig of geen reactie een andere zoeken, die wel van natuurlijke dingen houdt.’
‘Ja, vader. Eh was dat alles?’
‘Wat je rekeningen betreft wel. Ik wil het even over de toekomst hebben. Als je trouwt, of eerder, kan je een huis kopen. Een eventueel benodigde hypotheek krijg je onder gunstige voorwaarden, omdat de familie achter je staat.’
‘U?’
‘Nee, de familie. De naam Wellingten. Die staat voor een zeer grote zekerheid. Ik kom daar zo op terug.’
‘U bedoelt, u bent rijk?’
‘Nee, ik ben eh zeer welgesteld.’
‘O? Een groot huis, op een uitstekende locatie? Veel personeel? Een Rolls?’
‘Het huis heb ik ooit met een hypotheek gekocht, die is inmiddels afgelost. Het personeel is onder andere nodig voor het werk wat we zelf niet willen doen. De Rolls is niet van mij, die is van de familie. Laat me mijn verhaal afmaken.’
‘Ja, vader.’
‘Als je trouwt voor ik zestig ben, kan je, in plaats van een huis kopen, ook hier blijven wonen. Er is plek genoeg voor je echtgenote en voor kinderen, als het aantal kindermeisjes wat verminderd kan worden.’
‘Ja, vader. Wat heeft dat met uw leeftijd te maken?’
‘Niet zo ongeduldig. Bankiers en economen denken eerst goed na. Op mijn zestigste stop ik met mijn werk op de bank en verhuizen je moeder en ik naar Engeland. De familie heeft daar een eh landhuis, waar ik de leiding over op me ga nemen. Dan kan jij dit huis van me overnemen. De Rolls blijft hier.’
‘Wat valt er leiding te geven aan een landhuis?’
‘Er hoort nogal wat bij dat huis. Veel landerijen met boerderijen. Die zijn verpacht, de opbrengst is ruim voldoende voor alle onkosten van het huis en wat daarbij hoort. Ik ga maar verder, je zou dat toch vragen. Er hoort ook een paardenstal bij. Daar staan alle koetsen die ooit aangeschaft zijn. Veel paarden zijn er niet meer, sinds de komst van auto’s. Daarom is er ooit een andere paardenstal verbouwd tot garage. De familie heeft alleen auto’s van het merk Rolls-Royce.’
‘Meerdere?’
‘Ja. Daar genoeg voor het vervoer van de familie. Ze zijn ook een goede investering, ze zijn erg waardevast. Verder, ter spreiding van het risico zijn er bij familieleden in het buitenland in bruikleen. Zoals die waarvan je denkt dat hij van mij is. De familie bezit ook veel andere zaken, zoals schilderijen van topklasse. Veel wat hier in huis hangt is ook in bruikleen. Ik hoef dat in Engeland allemaal niet in m’n eentje in de gaten te houden, daarvoor zijn er meerdere beheerders in dienst.’
‘Dat lijkt me nogal wat, alles bij elkaar. Tonnen waard?’
‘Miljoenen. Er is al eeuwen rendabel beheerd en geïnvesteerd. Vandaar dat de naam Wellingten in financiële kringen staat voor betrouwbaarheid. De familie, het is een familiebedrijf, kan niet failliet.’
‘En u gaat de leiding voeren?’
‘Ja. Overnemen van mijn vader, ik sta schriftelijk met hem in contact. Hij is bij zijn pensioen ook van hier vertrokken, om het over te nemen van zijn vader. Zo gaat dat sinds een voorvader van ons vanuit Engeland hier is komen werken, in ongeveer zestienhonderd.’
‘Is er een salaris aan verbonden?’
‘Geen. Het familiehoofd is meestal een gepensioneerde die toch al ruim voorzien is. Inkomsten zijn overbodig, hij heeft de beschikking over huisvesting, voeding, vervoer, bediening door het personeel, enzovoorts.’
‘Een luizenleven.’
‘Val niet terug in dienstmeidentaal. Het leidinggeven is zeer verantwoordelijk werk.’
‘Ja, vader. U heeft me er eerder niets over verteld.’
‘Waarom zou ik?’
‘Ik ben niet familieziek, maar ik had toch wel wat meer over mijn familie willen weten. Ik weet dat ik een opa en een oma heb, van moeders kant, die ergens in het zuiden wonen. En meer familie wereldwijd, waar u nooit wat over wilde vertellen. En ik heb dus ook nog een opa en misschien een oma in Engeland.’
‘Beide. Je hebt er niets aan. We zijn niet in contact met ze, behalve ik met mijn vader. Ze hebben allemaal hun eigen leven. De volwassenen zijn aandeelhouders in het familiebedrijf en ontvangen jaarlijks een uitkering. Geen hoge, het meeste geld blijft binnen het bedrijf. Je krijgt te zijner tijd een brief van de beheerder die daarover gaat, met het verzoek de bankrekening op te geven waarop je je uitkering wil ontvangen.’
‘O. Geen hoge uitkering?’
‘Maximaal vier cijfers voor de komma.’
‘O. Ik zie wel. Wordt er van mij verwacht, dat ik te zijner tijd die leiding overneem?’
‘Eindelijk een overdachte vraag van je. Als ik opgevolgd wil worden neem ik contact met je op. Als je er vanaf zou zien neemt een ander familielid het wel over. Jij kan zelf ook contact met me opnemen, we zien dan wel. Maar ik verwacht dat op korte termijn niet. Als er nog vragen bij je opkomen kan je die schriftelijk indienen. Dan denk je er vast eerst over na.’
‘Ja, vader.’
‘Nog wat. Tot nu toe kon de chauffeur mij en jou wegbrengen en ophalen. De tijden dat je op de universiteit moet zijn, zijn zodanig dat dat niet meer gaat. Ik heb er een auto bijgekocht.’
‘Een Rolls?’
‘Nee, een minder dure. Daarmee ga jij naar de universiteit. Je gebruikt de Rolls als je naar soirees gaat. Je rijdt dan ook zelf, de chauffeur moet doordeweeks mij rijden en gaat geen uren op je wachten. Veel jongelui hebben een sportauto, maar daar zie ik jou liever niet in. Je hoort je in het openbaar te vertonen zoals het bij onze familie past. In het weekend kan ik die andere wel gebruiken, er zijn er weinig die het verschil kunnen zien. De sleutels van de auto’s kunnen in de hal gepakt en weer achter- gelaten worden. Duidelijk?’
‘Ja, vader. Ik snap nu waarom ik rijles in de Rolls kreeg. En die andere auto?’
‘Een Bentley. En ander Engels merk. Net zoiets als een Rolls, maar wat minder luxueus. Er zit bijvoorbeeld geen bar in, die zou op het terrein van de universiteit toch waarschijnlijk leeggeroofd worden. Je kunt nu gaan.’
‘Ja, vader. Dank u wel.’

Zaterdag 1

Daarna kreeg hij van zijn moeder steeds in de loop van een week een briefje met de gegevens van de volgende soiree. Meestal op zaterdagavond. Behalve het adres stond er ook de naam van de gastfamilie op en onderaan een cijfer met daarachter hd. De eerste keer vroeg hij zijn moeder wat dat hd betekende, in kleine letters kende hij dat niet. Wel in grote, Harley Davidson. Nee, dat betekende huwbare dochters. De soirees waren, behalve voor ouderen om met elkaar te praten, voor jongelui om kennis met elkaar te maken. Er kon ook gedanst worden. Hij dacht, maar hij zei het maar niet, op hd’s met kleine letters kan je ook rijden. En misschien kon hij er op de dansvloer wat aan friemelen.
Dat laatste viel hem tegen. Er werd niet modern gedanst, wat hij ook geleerd had, alleen ouderwets, waarbij hij een meisje niet tegen zich aan mocht trekken. En de saaie meiden hadden allemaal zulke hoog gesloten kleding aan, dat hij er niet in kon kijken.
Daarom werd hij nieuwsgierig toen er na meer dan een uur een meisje opdook wat net iets vlotter gekleed was dan de andere. Hij zag, onder het dansen door, dat ze aan de kant bleef staan en veel belangstelling kreeg. De ene na de andere jongen kwam naast haar staan, maar binnen de minuut bogen ze even en liepen bij haar vandaan. Hij dacht, dat hij ongeveer de laatste van de aanwezige jongens was die probeerde met haar aan te pappen, voor hij zijn afgesproken dansen erop had zitten.
‘Goedenavond, juffrouw.’
Ze bekeek hem even snel, hij had haar natuurlijk al veel langer bekeken.
‘Jongeheer.’
‘Mag ik u voor een dans uitnodigen?’
‘Ik kan vanavond niet dansen, ik heb mijn voet verstuikt.’
‘Ach, dat spijt me voor u. Kan ik u met een consumptie verzorgen?’
‘Nee, dank u, ik heb er al één hier achter me staan.’
Hij dacht na waar hij het over zou kunnen hebben, zonder over het weer te beginnen, en om haar niet de indruk te geven dat hij haar aan het bekijken was keek hij naar de dansende stelletjes. Het viel hem op, dat zij niet direct met een onderwerp kwam. Ze was hem wel voor, maar niet hoe hij verwachtte.
‘U bent niet erg spraakzaam, jongeheer.’
‘Neemt u me niet kwalijk, ik dacht van u hetzelfde. Ik stond eigenlijk bij te komen, eerder werden de oren van mijn kop gekletst.’
‘Dat is niet complimenteus voor de dames, maar eigenlijk stond ik hetzelfde. Meerdere jongens wilden met me aanpappen. In principe heb ik daar geen bezwaar tegen, anders kwam ik hier niet, maar nadat ze me hetzelfde vroegen als u schakelden ze over op me complimentjes geven in plaats van een gesprek te beginnen. Complimentjes heb ik niet nodig, ik heb een spiegel.’
‘Als u dat voldoende vindt, snap ik dat u geïrriteerd werd door complimentjes.’
‘Vooral omdat ze nogal platvloers waren. Neemt u mij niet kwalijk.’
‘Zeker niet. Ik had u graag een wandelingetje door de tuin voorgesteld, misschien meer voor mezelf dan voor u, want ik vind het nogal bedompt hier. Maar dat kan dus niet.’
‘Ik ken dat, een wandelingetje door de tuin. Is het van u ook een oneerbaar voorstel?’
‘Nee, juffrouw, dan zou ik wel voorgesteld hebben om even boven rond te kijken om op een slaapkamer te belanden.’
‘U heeft een nogal direct taalgebruik, jongeheer.’
‘Dat zal wel door mijn opvoeding komen.’
‘Legt u dat eens uit? Als u wilt?’
‘Ik kom ook uit wat ze gegoede kringen noemen. Ik zag mijn ouders bij de avondmaaltijd, die deden een beetje moeite om mijn taalgebruik beschaafd te houden. Maar opgevoed werd ik eigenlijk door dienstmeisjes.’
‘Heeft u er daar veel van gehad?’
Hij dacht, ze moest eens weten hoe.
‘U denkt vast, achterelkaar. Ik had er drie tegelijk. Dat wil zeggen, er was er altijd één bij me, vierentwintig uur lang. Dan werd ze afgelost. Die niet bij me waren hadden vrij, anders zouden ze te lang in een week of maand moeten werken. Die er wel bij me was kon slapen als ik sliep, in een kamertje naast mijn slaapkamer. Na een jaar of vijf namen ze ontslag en werd er een volgende aangenomen.’
‘Dat verklaart wel wat. Ik had, tot mijn twaalfde, één dienstmeisje, maar daar herinner ik me amper wat van. Eigenlijk alleen, dat ze u en juffrouw tegen me zei. Ik vond dat zo stom, zo veel ouder dan ik was ze vast niet.’
‘Ik hoorde, behalve van mijn ouders, ook alleen maar u en jongeheer. Dat hoefde van mij ook niet, maar van mijn vader wel. Ik herinner me, dat een meisje een keer, toen ik nog niet zo oud was, je tegen me zei. Mijn vader hoorde het toevallig en ontsloeg haar bijna.’
‘U voorkwam dat?’
‘Dat was net niet nodig, hij dreigde met ontslag, als hij het nog een keer zou horen of het van mij zou horen. Nou, ik vertelde beneden niets van wat er boven gebeurde. Mijn ouders wonen beneden, ik boven.’
‘U woont boven?’
‘Daar komt het wel op neer. Ik ben altijd alleen tijdens de avondmaaltijd beneden, boven heb ik een woonwerkkamer en een slaapkamer. Met badkamer.’
‘Dan bent u iets beter af dan ik. Eh als u ook problemen met u heeft, zullen we tutoyeren?’
‘Heel graag. Ik voel me zeer vereerd.’
‘Ja ja, laat dat gedoe maar.’
‘Ook graag. Ik ben Henry.’
‘Theresa.’
‘Oei. Ik zal maar geen afkorting voorstellen.’
‘Nee, liever niet, Henry. Eigenlijk beslist niet. Ik wil me nergens op voorstaan, maar Trees vind ik meer bij een dienstmeisje passen.’
‘Dat dacht ik ook. Trouwens, wil je niet gaan zitten?’
‘Zullen we in de tuin gaan zitten? Zo ver red ik het wel. Het is daar ook minder lawaaiig.’
‘Ja, graag.’
Hij steunde haar onder haar elleboog tot op het terras, waar ze gingen zitten.
‘Hè, lekker, frisse lucht. Eh Henry, kunnen we onder elkaar zo praten als dienstmeisjes? Al ben je duidelijk geen meisje?’
‘Nee, zeker niet. Eh ik bedoel, ik ben geen meisje, je mag van mij praten hoe je wil.’
‘Fijn. Dan hoef ik er niet steeds bij na te denken. Ik wilde net zeggen, ik wil niet gaan zitten, dat doe ik de hele dag al, ik heb er pijn in mijn reet van.’
Henry grinnikte even.
‘Zo denk ik daar ook over. Ik bedoel, met dat woord ervoor. Ik heb nog niet over jouw reetje kunnen denken.’
‘Nou, Henry, dat moet je ook maar niet doen.’
‘Er zijn ergere dingen. Je zal je reetje vast niet in je spiegel kunnen zien, er is niets mis mee, hoor. Met de rest, voor zover ik dat kan zien, ook niet.’
‘Je bent ondeugend, Henry. Je specificeert niets, maar je draait er ten minste niet omheen.’
‘Dat doen mijn dienstmeisjes ook niet. Theresa, ik ben wel blij, dat je me dus mijn opmerkingen accepteert. Me niet wegstuurt, zoals je de andere jongens eerder deed.’
‘Die dachten complimentjes te maken, ik vond het platvloerse opmerkingen. Vooral van jongens die iets ouder waren en dachten dat ze al een man waren.’
‘Ja, die zijn natuurlijk het ergste.’
‘Het ergste vond ik, dat er één het lef had om te zeggen, wat heeft u een mooie cupmaat.’
‘Hij had natuurlijk gelijk, maar zoiets zeg je niet. Niet hier.’
‘Henry, je bent erg ondeugend. Alsof je verstand hebt van cupmaten.’
‘Tja, dat heb ik, Theresa.’
‘Hoe kom je daaraan? Heb je een zus? Of meerdere?’
‘Nee, ik ben enig kind. Mijn moeder had er na één bevalling genoeg van. Maar dienstmeisjes hebben ook cupmaten.’
‘Ho ho, niet zo snel. Waar had je moeder genoeg van?’
‘Van bevallingen, maar ook van alles wat daar mee samenhing. Die ene, van mij, moest wel, mijn vader wilde een zoon.’
‘Ja, de meeste mannen. Bij ons kwam alleen ik. Ondanks, zei mijn moeder, alle moeite.’
‘Moeite? Ik heb er andere benamingen voor gehoord.’
‘Henry, schaam je. Van je dienstmeisjes gehoord?’
‘Ja, zoiets zeker niet van mij ouders. Jouw moeder was kennelijk eh minder terughoudend. Ik zei al, die meisjes voedden me op. Die vertelden me van alles.’
‘Vast niet over cupmaten.’
‘Ik weet het niet. Dat was ook niet nodig, ik zag ze wel.’
‘Je zag ze wel? De cupmaten? Van je dienstmeisjes?’
‘Nou, ja, maten kan je niet zien, behalve als je op het labeltje van een beha kijkt.’
‘Ja, dat is zo. Die onbeleefde jongens bedoelden ook wat anders.’
‘Die zag ik ook. Van die dienstmeisjes. Ik zag het gelijk maar, onder de douche.’
‘Je zal wel gedoucht zijn, maar daarbij hebben die meisjes toch niets eh geshowd?’
‘Het was geen kwestie van showen. Ik zag ze gewoon. Ze douchten, voor het gemak, gelijk met mij.’
‘Henry, je laat me schrikken. Wat moet ik me daarbij voorstellen?’
‘Dat is niet zo moeilijk. Jij douchet vast alleen, mijn badkamer is zo ruim dat je er met z’n tweeën tegelijk in kan douchen.’
‘Eh jij in je blootje, zij ook?’
‘Zie je wel, zo moeilijk is dat niet, om je dat voor te stellen.’
‘Nee, maar dat ze dat deden. Ik ben blij dat we hier in het bijna donker zitten. Met het licht van binnen van achteren op ons. Ik ben vast aan het blozen.’
‘Zoiets heb ik nog nooit gezien. Ik weet, dat er wat rood wordt, maar niet of dat alleen een gezicht is.’
‘Blijf je dat maar afvragen. Bloosde een dienstmeisje niet, als ze met je douchte?’
‘Nee. Ik leg je wat uit. Van jongst af aan was er een meisje wat me verzorgde. Me aan- en uitkleedde en waste. Als een kind wat groter wordt, twee, drie of vier, ik weet het niet, wordt het douchen een heel gespetter. Daarom zal ze op een gegeven moment vast gedacht hebben, ik kan net zo goed tegelijk douchen, in plaats van hem alleen te moeten laten en het apart te doen. Dat zal haar goed bevallen zijn, ze zal het de twee andere meisjes verteld hebben, die zullen het een goed idee gevonden hebben en deden het ook.’
‘Nou ja, dat kan eigenlijk ook wel. Met twee, drie of vier weet een kind toch van niets.’
‘Dat klopt wel. Later wel.’
‘Je bent, een gegeven moment, toch wel jezelf gaan wassen en aankleden?’
‘Nee. Ik ben niet lui, maar wel aan de makkelijke kant. Tegen hun geroutineerdheid kon ik niet op. En ze wisten beter dan ik wat ik aan moest, na het douchen en verder, in de loop van de dag.’
‘Ik snap wel, dat het zo heeft kunnen gaan. Ik zou nu ook wel een meisje willen hebben dat me hielp bij het aankleden. Vooral als ik uitga. Aan de kleding daarvoor zitten meestal veel knoopjes.’
Omdat hij zo gauw niet wist wat hij daarop kon zeggen zonder complimentjes te maken en zij niets zei, keek hij haar na even aan.
‘Ik vind je een rare, Henry. Ik verwachtte dat je, toen ik het had over kleding met knoopjes, je wel onmiddellijk naar mijn kleding zou kijken en er wat over te zeggen.’
‘Theresa, ik heb de indruk, dat je er niet van gediend bent om bekeken en gecomplimenteerd te worden. Ik heb onder het dansen al veel naar je gekeken, je viel me direct op, toen je binnen kwam. Je eh verschijning beviel me zo goed, dat zodra het kon ik kennis met je wilde maken. Ik hoef nu niet naar je te kijken om te genieten, dat doe ik van ons praten al.’
Hij keek weer de tuin in. Het duurde even voor ze iet zei.
‘Ik weet, dat het hier een soort markt is. Maar ik ben er niet van gediend om bekeken te worden alsof ik slachtvee ben. Die jongens probeerden me met hun ogen uit te kleden.’
‘Begrijpelijk, Theresa. Sorry. Ook al, omdat je het vlotst gekleed bent van alle meisjes.’
‘Ook al?’
‘Bederf alsjeblieft ons prettige gesprek niet met het vissen naar complimentjes. Wat die jongens eerder deden is een spelletje wat mij niet ligt. Ik ben gewend om recht voor zijn raap te zeggen wat ik ergens van vind. Omdat niet iedereen daarvan gediend is houd ik buiten de deur vaak mijn mond.’
‘Sorry, Henry, ik viste inderdaad. Maar jij lokte het eigenlijk uit, met je, ook al.’
‘Je hebt helemaal gelijk. Als verontschuldiging, ik doe mijn best, maar het valt me niet mee om me volledig in te houden, om helemaal niets aardigs te zeggen tegen eh jou.’
Ze grinnikte even.
‘Nu lukte het je wel. Ik accepteer je verontschuldiging. Ik geniet ook van ons gesprek. Al waren we op een raar onderwerk gekomen.’
‘Daarvoor moet ik je ook mijn verontschuldigingen aanbieden. Ik was veel te direct, ik had op een ander onderwerp over moeten gaan. Ik hoor je niet te schokken.’
‘Dat deed je, maar ik kan wel ergens tegen. Ik vraag me nog wel wat af.’
‘Theresa, als je me wat zou vragen, en ik je wat zou vertellen, zou dat nog méér vragen bij je oproepen. Mijn opvoeding, waar je vragen vast over zouden gaan, is zo eh bijzonder, dat je me vast alsnog weg zou sturen.’
‘Ik zou je niet graag wegsturen. Ik vraag me nu af en of ik meer wil weten of dat ik nieuwsgierig moet blijven.’
‘Ik denk, dat als je beslist meer wilt weten, je me beter wat kan vragen dan dat ik uit mezelf ga vertellen. Dan kan je over een antwoord van me nadenken, er dieper op ingaan of niet, of als je het tot zo ver snapt, me de volgende vraag stellen.’
‘Ik zie wel hoe het verder gaat.’
‘Theresa, ik denk, dat je beter zal slapen wanneer je nieuwsgierig blijft dan wanneer je meer over mijn opvoeding te weten komt.’
‘Nu maak je me helemaal nieuwsgierig.’
‘Dat is echt niet mijn bedoeling. Ik heb er buiten de deur nog nooit over gesproken, ik hoor dat geeneens te doen.’
‘Maar je wilt mij wel wat vertellen?’
‘Met die andere meiden hier was er geen verstandig woord te wisselen. Allemaal egocentrisch en onwetend wat er buiten hun kringen gebeurt. Jij bent duidelijk anders. Met jou kan ik praten. Ik zou het heel jammer vinden, als je op een gegeven moment zou zeggen, het wordt me te veel, verdwijn maar en kom niet meer in mijn buurt.’
‘Ben je daar bang voor?’
‘Ik weet het niet. Ik heb zoiets als dit nog nooit meegemaakt. Met zo’n eh meisje als jij over mezelf praten.’
‘Ik ben nog nooit zo’n jongen als jij tegen gekomen. Ik hoor het niet te zeggen, maar ik wil wel wat meer van je weten. Over mij kunnen we het later of een andere keer hebben.’
‘Ik wil je heel graag vaker zien, Theresa. Als je mijn aanwezigheid kan verdragen.’
‘Niet zo pessimistisch zijn, Henry. We zien wel. Ik neem de gok. Je ouders bemoeiden zich dus weinig met je opvoeding.’
‘Een beetje, bij de avondmaaltijd. Verder weten ze er niets van. Ze kwamen ook nooit boven.’
‘Dat lijkt me eh harteloos.’
‘Ach, ze hadden het erg druk. Ze waren altijd wel heel blij als ik met goede cijfers van school kwam. De meisjes hielpen me ook bij mijn huiswerk. Die waren aardig genoeg voor me. Ze waren zo verstandig om niet te veel om me te gaan geven, ze bleven van dat ze iets boven de twintig waren tot ze na een jaar of vijf gingen trouwen. Daar hadden ze dan meer dan genoeg voor kunnen sparen. Mijn vader betaalde niet slecht.’
‘Dat zal bij elkaar toch heel wat zijn, voor drie meisjes.’
‘Ik denk, dat hij daarmee zijn rust kocht. Hij heeft een drukke baan, in de directie van een bank.’
‘En je moeder?’
‘Die maakt zich druk in meerdere liefdadigheidsverenigingen of comités.’
‘De vraag komt weer bij me boven, wie je dan seksueel opgevoed heeft. Je moeder waarschijnlijk niet.’
‘Nee, de meisjes.’
‘Ik zou het een jongetje ook kunnen vertellen. Mijn moeder vertelde me niet zo veel, ik kwam er een keer wat over tegen in een encyclopedie. Ik heb wat doorgezocht, van het één kwam ik op het ander. Ik heb ook een keer een medische encyclopedie doorgenomen. Daar stond nog veel meer in dan in die andere. Met tekeningen van hoe mannen en vrouwen binnenin in elkaar zitten. En zelfs foto’s van eh de buitenkant.’
‘Schokkend?’
‘Eerst wel. Niet meer toen ik goed ging begrijpen waarom alles zo was. Voor de voortplanting.’
‘Niet alleen daarvoor. Je moeder noemde het, ze deed er moeite voor.’
‘De meningen zijn verdeeld over dat het alleen voor de voortplanting is of ook voor eh dat andere.’
‘Dat moet ook voor dat andere zijn, omdat daar ontzettend veel mensen van genieten zonder dat ze kinderen willen. Voor de voortplanting zou het best zonder genieten kunnen. Dat zie je dieren ook niet.’
‘Die uitleg bevalt me wel.’
‘Fijn.’
‘Denk je, dat die meisjes genoeg wisten?’
‘Ze zullen geen tekeningen van binnenin gezien hebben, maar ze wisten wel precies hoe het daar werkte. Foto’s van de buitenkant hadden ze niet nodig, die hadden ze bij de hand.’
‘Foto’s?’
‘Nee, de werkelijkheid. Onder de douche. Sorry.’
‘Het wordt wat eh heftig, maar ik kan er wel tegen. Aanschouwelijk onderwijs, dus.’
‘Aanschouwelijk wil zeggen, waarneembaar, zichtbaar. Ze deden het ook voelbaar.’
‘O?’
‘Jij bent nieuwsgierig, zij waren het ook. Jij bent netjes opgevoed, je deed vast niets wat je niet hoorde te doen. Die meisjes moesten voor een jongetje zorgen, hem ook wassen, zonder dat iemand erop lette hoe ze dat deden. Als hij er bij de avond- maaltijd maar netjes uitzag. Zelfs als ze hem niet hadden hoeven wassen, waren ze nieuwsgierig genoeg geweest om wat ze bij het omkleden zagen ook beet te pakken. Bij het wassen kon het niet blijven bij even beetpakken, hij werd natuurlijk uitgebreid bevoeld.’
‘O. Ja. Hij was dus jij. Heb je er ooit tegen geprotesteerd?’
‘Nee. Ik vond het best lekker.’
‘O. Nee maar. Eh Henry, ik wil even nadenken. Haal een cola voor me, alsjeblieft. En misschien wat voor jezelf.’
‘Ja, goed. Theresa, wat je ook denkt, probeer nuchter te blijven. Wat er met me gebeurd is, zal in onze kringen niet vaak voorkomen, maar het was niet strafbaar of schadelijk.’
Hij stond op, liep weg, was al gauw terug met twee cola, gaf haar er één en ging weer naast haar zitten. Ze dronken wat.
‘Henry, ik heb zo veel van je gehoord, dat ik je vast niet meer zou mogen vragen. Maar dat interesseert me ook geen eh je weet wel.’
Hij grinnikte even.
‘Ik weet nog wel waar ik niet meer over na mocht denken.’
‘Nee, waar je beter niet over moest denken. Ik wil je niet verbieden om ergens aan te denken, je zal daar waarschijnlijk geeneens behoefte aan hebben.’
‘Amper. Theresa, je verschijnen hier zegt me dat je boven de achttien bent. Dan hoef je niet meer voor je te laten denken, dat mag je zelf doen.’
‘Ik ben nogal braaf geweest, alles ging toch hoe ik het wilde. Maar ik denk echt zelf ook wel. Ik ben waarschijnlijk een paar maanden ouder dan jij, ik was eerder bij dit soort gelegenheden, ik heb jou niet eerder gezien.’
‘Dat klopt. Als ik jou niet gezien had, was het vast de laatste keer geweest dat ik me op een zaterdagavond verveeld had.’
Ze grinnikte even.
‘Wat mooi gezegd. Ik hoor vast nog wel wat je liever doet. Henry, ik heb geprobeerd me te verplaatsen in jouw omstandig- heden. Eerlijk gezegd, als ik je dienstmeisje was geweest, iets boven de twintig en jij jonger, was ik vast ook nieuwsgierig genoeg geweest om aan je te komen. Ik weet niet hoe uitgebreid. Nu is het wat anders. Ik durf wel wat direct te zijn. We weten dus wel, dat getrouwde mensen kunnen genieten. Ik ben geen jongen, maar je genoot er dus al van, dat je dienstmeisjes aan je zaten.’
‘Ja, zeker. Ze moeten het al gedaan hebben vanaf dat ik een baby was, ik heb het nooit vreemd gevonden. Het hoorde er gewoon bij, bij het wassen en omkleden.’
‘’s Morgens werd je natuurlijk aangekleed en ’s avonds uitgekleed. Maar overdag hoefde je toch niet helemaal uitgekleed te worden?’
‘Nee, maar ze trokken meestal wel mijn onderbroek ver genoeg naar beneden om aan me te kunnen zitten. Ik weet niet wanneer ik het lekker vond worden.’
‘Als ze zelfs dat deden, was het méér dan nieuwsgierigheid. Dan moeten ze het ook eh er ook van genoten hebben.’
‘Ja. Ik ben geen meisje, dus weet ik niet hoeveel. Maar ze konden er duidelijk geen genoeg van krijgen. Ik ook niet.’
‘Maar, als ze het bleven doen, toch niet tot je groter werd? Tien, elf, twaalf?’
‘Elf. Toen gingen ze er nog meer van genieten. Ik ook.’
‘Maar, nou, het moet maar, ik bedoelde, jongens kunnen dan toch eh help me even.’
‘Een erectie krijgen. Ja. Sorry.’
‘Nee, ik vroeg erom. Even bijkomen.’
‘Het was een spannende tijd. Voor hun en voor mij. Een erectie krijg je niet in één dag. Je piemeltje kan langzamerhand langer en dikker worden en in plaats van naar beneden te hangen steeds verder omhoog komen tot hij zo ongeveer vertikaal staat. Waar je een plaatje of een foto van gezien hebt. Hij is niet continue zo groot, ik hoef er gelukkig niet de hele dag mee te lopen. Meisjes krijgen niet in één dag borstjes, maar moeten er daarna wel steeds mee lopen.’
‘Vast tot jouw genoegen.’
‘Ja. Om het maar niet te hebben over er in mijn handen te houden.’
‘Toch maar wel. Je weet best, wat je uitlokt. Je zat dus aan die meisjes?’
‘Ik weet niet wanneer ik daarmee begonnen ben. Ik kan me voorstellen, dat als ze met twee handen aan mij zaten, ik mijn handen ook ergens moest laten en dus maar pakte wat ik voor me zag.’
‘Dat leren jongens nooit af. Hebben ze daar nooit tegen geprotesteerd?’
‘Nee. Ze leerden me ze zo eh te bevoelen dat ze het lekker vonden. Ik neem aan, dat jij zo fatsoenlijk opgevoed bent dat je dat nooit bij jezelf gedaan hebt.’
‘Dat gaat je niet aan, Henry. Je zei, dat ze met twee handen aan je zaten. Er zat niets op de foto’s waaraan ik kon zien hoe groot zoiets in werkelijkheid kon worden.’
‘Je kan er met twee handen, boven elkaar, omheen. Zo groot ongeveer. Maar ze deden het altijd met één hand, om te kunnen strelen. Hun andere hand streelde wat lager.’
‘Je eh zak.’
‘Ja. Ik leerde hun me daar zo te bevoelen dat ik het lekker vond. Dat ze naar mijn ballen voelden. Waar mijn zaad in gemaakt wordt.’
‘Ja ja.’
‘Van hun borsten masseren werden die vast niet groter, ballen masseren schijnt de zaadproductie te bevorderen.’
Ze dronk even wat, hij deed het ook maar.
‘Het is heftiger er jou over te horen vertellen dan er over te lezen. Maar het klopt wel met elkaar.’
‘Je zal vast alleen over de voorplanting gelezen hebben.’
‘Ja, eigenlijk wel. Maar als er over dat andere geschreven zou worden werd zou dat vast wat ze noemen pornografie zijn. Dat hoort niet in een encyclopedie.’
‘Er is ook nog zoiets als erotiek. Lijfelijke liefde. Bij pornografie is er geen sprake van liefde.’
‘Ik kan me dat allemaal niet voorstellen.’
Hij grinnikte even.
‘Nou, Theresa, dat moet je ook maar niet doen.’
Ze grinnikte ook even.
‘Nee, beter niet te veel. Ik vind het toch wel fijn er over te kunnen praten.’
‘Het is ook een fijne bezigheid. Geen moeite.’
‘Ik begin te begrijpen waarom ik me zo op m’n gemak bij je voel. Je bekijkt me niet, ik bedoel, niet op een verkeerde manier, je hoeft niets van me, want je hebt al wat.’
‘Ja, ik heb al wat. Maar ik kom hier óók met een bepaald doel. Ik ben natuurlijk op zoek naar een toekomstige echtgenote.’
‘Misschien kunnen we het daar een andere keer over hebben. Ik zie, dat het feest op z’n eind loopt.’
‘Mag ik je naar huis brengen?’
‘Nee, dank je. Mijn chauffeur wacht op me.’
‘Daar ben ik net vanaf, ik mag zelf rijden. In de auto van mijn vader, als hij hem zelf niet nodig heeft.’
‘Je hebt geen eigen sportwagen?’
‘Zoiets als waar de oprijlaan vol mee staat? Van jongens die denken dat ze een man zijn? Nee, die heb ik niet nodig. Mag ik je naar de auto begeleiden?’
‘Goed, Henry. Ik mag je manieren wel.’
Hij durfde er niets over te zeggen. Hij bracht haar naar een auto waar een chauffeur naast stond.
‘Ben jij met die Rolls daar?’
‘Ja. Herken je zoiets?’
‘Ja, natuurlijk. Een Cadillac kunnen de meesten in onze kringen wel betalen, of twee, maar een Rolls?’
‘Ik ben niet van plan er later één aan te schaffen, vast ook geen Cadillac. Maar ik zal wel rekening moeten houden met de wensen van mijn echtgenote.’
Hij hielp haar instappen. Hij hield haar hand nog even vast om haar een sierlijke handkus te geven.
‘Juffrouw Theresa, het was me een ontzettend genoegen om kennis met u te mogen maken.’
‘Wederzijds, jongeheer Henry. Misschien tot ziens.’
Ze knikte naar haar chauffeur, die snel het portier sloot. Hij zuchtte een keer diep, terwijl hij de auto weg zag rijden. En bedacht toen pas, dat ze van elkaar niet wisten hoe hun achternaam was en waar ze woonden. Hij kon alleen maar afwachten of hij haar ooit weer zou zien. Misschien, had ze gezegd. Uitgesloten was het dus niet.

Thuis kwam, toen hij zijn slaapkamer in kwam, nummer één tevoorschijn uit het slaapkamertje ernaast.
‘Hé, ben je alweer aan de beurt? Fijn. Je ziet er wel slaperig uit.’
‘We hebben weer eens geruild. De nieuwe moest een paar dagen vrij en een paar dagen daarna wilde ze ook vrij hebben. Ik was op bed gaan liggen maar ben in slaap gevallen. Ik wilde op u wachten, misschien wilde u, na een avond vrouwvolk gezien te hebben, nog wel wat.’
‘Ja, fijn. Dat vrouwvolk was, op één na, vreselijk saai. Maar met die ene had ik een fijn en lang gesprek. Ze had, tot haar twaalfde, een dienstmeisje en kon daardoor op een andere manier praten dan met alleen met salontaal. Ze wist veel, theoretisch.’
‘Er kwam niets praktisch van?’
‘Nee. Vrij snel praatten we wat ze noemde dienstmeisjestaal. Sorry.’
‘Dat is wel goed, ik snap wel wat u bedoelt. Dat zal u wel bevallen zijn.’
‘Ja, zeker. Ik voelde me er erg op m’n gemak bij. Ze was niet verlegen, wel erg nieuwsgierig. Ze kreeg me aan de praat over mijn opvoeding. Ze reageerde overal zo eh verstandig op, dat ik haar vrij veel verteld heb.’
‘Als ze daar niet flauw van viel moet u zich eh beschaafd uitgedrukt hebben.’
‘Daar begon ik natuurlijk wel mee, maar toen ze door bleef vragen liet ik me maar wat gaan. Ze gebruikte zelf geen over- duidelijke taal, maar ze was toch ook duidelijk genoeg. Het was zo gezellig, dat het niet in me opkwam om een eh versier- poging te doen. Ze gaf daar ook geen enkele aanleiding toe, ze wilde duidelijk alleen veel meer over die praktische kant aan de weet komen.’
‘Als u daarover verteld heeft moet ze minstens geschokt geweest zijn.’
‘Ja, een paar keer behoorlijk. Maar ze begreep hoe het één en ander had kunnen gebeuren. Dat dienstmeisjes aan een jongetje kwamen. Ze gaf toe dat ze zelf vast ook nieuwsgierig genoeg zou zijn geweest om het niet bij kijken te laten.’
‘Dat bood u toen natuurlijk aan.’
‘Nee, dat kwam toen nog steeds niet bij me op. Waarschijnlijk omdat ze door bleef vragen. Ik vond het vreselijk gezellig.’
‘Tjonge, dat u dat vond, aangekleed.’
‘Ja. Maar ik merk nu wel dat het me toch opgewonden heeft. Je mag me afwinden. Kleed me nu maar uit, jezelf ook, en kom met een condoom voor me in bed. Ik heb wel zin om lekker gezellig tegen je aan te rijden, voor ik in slaap val.’
‘Als dat er tegenaan maar niet te oppervlakkig blijft.’
‘Nee, je bent niet voor niets weer wakker geworden. Ik dring zo diep mogelijk onder je oppervlak.’
Het ritje beviel beiden.

Zaterdag 3

Henry zag Theresa de volgende zaterdagavond niet, bij een soiree. Een week daarna wel, zodra ze binnenkwam. Hij verontschuldigde zich bij zijn danspartner, zei dat hij zich niet goed begon te voelen en bracht haar naar haar plaats. Hij liep, probeerde dat niet opvallend snel te doen, naar Theresa.
‘Hallo, Theresa.’
‘Henry.’
‘Ik heb je gemist, vorige week. Ben je naar een andere gelegenheid geweest dan ik?’
‘Nee, ik heb een week overgeslagen.’
‘Hoe is het met je been?’
‘Attent van je om ernaar te vragen. Ik wil er nog niet mee dansen, pas kort zo goed als over, dankzij veel rust op m’n je weet wel.’
Ze grinnikten allebei.
‘Het is me weer een groot genoegen, om met je te praten, Theresa. Ik ben erg blij dat ik je dus niet afgeschrikt heb.’
‘Je hebt me wel verschrikt. Ik heb er niet hele nachten van wakker gelegen, wel meerdere uurtjes.’
‘Dat spijt me.’
‘Dat is niet nodig. Er was een plezierige kant aan. Dat ik wat meer te weten was gekomen over eh het andere dan de voort- planting, je weet wel.’
‘Dat wordt meestal vrijen genoemd, Theresa.’
‘Goed, Henry. Ik kon dat woord natuurlijk niet als eerste gebruiken.’
‘Niemand die ons hier hoort, Theresa. Roep mijn hulp maar in, zoals je eerder deed. Of zeg gewoon hoe je denkt dat iets heet, ik schrik nergens van.’
‘Nee, waarschijnlijk niet. Maar ik schrik vast van mezelf, als ik woorden zou gebruiken die normaal niet over tafel gaan.’
‘Vast maar één keer, het went wel. Ik ben nooit geschrokken, ik heb, naarmate ik ouder werd, boven wel veel nieuwe woorden geleerd waarvan ik vermoedde, dat ik ze beneden beter niet kon gebruiken. Maar ik verwachtte, dat mijn vader toch wel eens een keer meer wilde weten van wat ik allemaal boven deed, als ik niet naar school was.’
‘Deed hij dat?’
‘Ja, maar ik kon me er zonder problemen uitpraten.’
‘Hoe?’
‘Ik zei, huiswerk maken. De meisjes hielpen me er inderdaad bij, overhoorden me ook. Daarom had ik altijd uitstekende cijfers. Toevallig de hoogste bij vakken die met economie te maken hadden, dus ben ik dat gaan studeren. Daar was mijn vader natuurlijk blij mee. Maar de meisjes kunnen me er nu natuurlijk amper meer bij helpen, die zijn niet verder gekomen dan de middelbare school. Dat is niet erg, ik had hoofdzakelijk hulp nodig bij vakken die niets met economie te maken hadden.’
‘O.’
‘O?’
‘Je gelooft me misschien niet, maar ik studeer ook economie.’
‘O? Ik heb je bij colleges niet gezien.’
‘Waar studeer je dan?’
‘Aan de Boston Universiteit.’
‘Vandaar. Ik aan de Universiteit van Massachusetts.’ [Ook in Boston]
‘Veel meisjes daar?’
‘Zoek je wat?’
‘Ik bedoel, bij mij is het zo’n negentig procent jongens.’
‘Bij mij ook. Saaie.’
‘Dat zal wel. Vind je mij saai?’
‘Niet vissen. Je weet wel beter, Henry. Anders had ik je de vorige keer ook vrij snel weggestuurd.’
‘Heb ik toch nog wat aan mijn opvoeding.’
‘Je hebt er toch al meer aan dan het praten met een meisje?’
‘Ja. We hebben de vorige keer al veel gepraat, daar heb ik erg van genoten. Al ging het vaak over meisjes.’
‘Alleen in verband met jou. Eh wat die met je deden.’
‘Ja. En andersom.’
‘Ja ja, zij hun handen vol, jij die van jou ook. Eh daar kreeg je vast natte dromen van.’
‘Hé, durf je dat te zeggen?’
‘Jawel, dat waren normale woorden. Alleen, als je doordenkt, de combinatie niet. En?’
‘En? Wil je dat horen? Dan vallen er misschien meer niet normale woorden.’
‘Ik heb de laatste weken nog wat gelezen. Ik ben er nu beter op voorbereid.’
‘Het verbaast me toch, dat je over zoiets wilt praten.’
‘Dat had ik ook niet verwacht, maar het lijkt me eigenlijk beter dat ik wat meer weet, voor ik eh echtgenote word.’
‘Dat vind ik ook. En je kan al lang daarvóór genieten.’
‘Je bedoelt, vrijen?’
‘Dat ook. Je zal wel over condooms gehoord of gelezen hebben.’
‘Gelezen. Maar daar wil ik het niet over hebben. Eerst waar we het over hadden.’
‘Vooruit dan maar. Ik heb één keer een natte droom gehad.’
‘Één keer? De zaadproductie schijnt bij niet alle jongens hetzelfde te zijn. Die bij jou is dus niet eh bevorderd.’
‘Jawel. Na die ene werden volgende door de meisjes voorkomen.’
‘Ik vermoed wat, maar ik zeg het liever niet. Vertel me maar hoe.’
‘Goed. Een zaadlozing kan ook opgewekt worden door het strelen van een erectie. Ze probeerden het al eerder, de dag voor mijn natte droom vast nét niet lang genoeg. Daarna iedere dag, onder de douche, dan hoefde er alleen wat weggespoeld te worden. Dat was makkelijker dan wie weet hoe vaak mijn bed verschonen.’
‘Zoiets vermoedde ik al. Ik heb er wel een paar vragen over.’
‘Prima. Ik ben wel blij dat je al niet flauw gevallen bent.’
‘Nee zeg, dat deden ze vroeger misschien, toen ze helemaal van niets wisten. Eh ze probeerden het al eerder?’
‘Ja. Eh ze bevoelden mijn piemeltje al jaren, ze sabbelden er af en toe ook op. Dat vond ik ook lekker, vraag me niet waarom zíj het lekker vonden. Toen hij langer kon worden dan hun hand breed was, konden ze hun hand er omheen doen en hem eh strelen. Als hij nog niet langer was geworden van alleen al het idee, dat ze lekker aan me zouden gaan zitten, werd hij wel langer en dikker en stijver van het bevoelen ervan.’
‘Eh iedere dag?’
‘Ik heb er geen dagboek van bijgehouden, de meisjes waarschijnlijk ook niet. Dat strelen had, na die droom, waarschijnlijk niet direct iedere dag resultaat, na een tijdje wel. En na nog een tijd, ook bij het omkleden voor ik naar bed ging. De eerste keer kon ik waarschuwen dat er wat kwam en konden ze het in een handdoek opvangen. Daarna deden ze me op tijd een condoom om. En na nog een tijd, ik denk, nog vóór ik twaalf was, in de loop van de dag nog een keer. Sorry.’
‘Het is wel eh heftig. Je zaadproductie is of vanzelf toegenomen of toch bevorderd. Door dat eh.’
‘Aftrekken. Sorry.’
‘Laat dat sorry maar weg, Henry, ik vraag je toch ergens om? Het is wel eh opmerkelijk, maar je hebt toch nergens schuld aan?’
‘Schuld? Nee. Misschien mijn ouders, ze hadden minstens af en toe boven kunnen komen. Ik vind de meisjes ook niet. Dat vind jij toch ook niet? Je zei, ik was vast ook nieuwsgierig genoeg geweest om aan je te komen.’
‘Ik weet nog wel wat ik gezegd heb, Henry.’
‘Ook dat je gezegd hebt, er was een plezierige kant aan? Was de rest onplezierig?’
‘Nee, het zette me aan het denken. Wat ik met mijn opgedane kennis zou doen en wat ik met jou zou doen.’
‘Voor dat eerste kun je zo veel tijd nemen als je wilt, dat tweede, dat moest je ook maar niet doen, Theresa.’
‘Wat? O. Grapjas. Ik bedoelde dat tweede niet letterlijk. Ik heb me afgevraagd of ik met je om wil blijven gaan.’
‘Kennelijk wel. Fijn, Theresa.’
‘Ik dacht, voorlopig wel, want ik ben er niet bang voor dat je me de bosjes in zal sleuren. Of zoiets. Ik zei eerder, ik mag je manieren wel. Nog steeds. En je hebt er vast ook geen behoefte om je aan een meisje te vergrijpen.’
‘Inderdaad, Theresa. Daarom zit ik er nu ook zo op m’n gemak bij.’
‘Erg op je gemak. Ik miste al iets bij je, wat ik vaak bij andere jongens zie.’
‘Nou nou, je durft. Je miste het? Of bedoel je, je zag het niet?’
‘Het was één van de rustgevende dingen aan je. Ik heb me altijd afgevraagd, wat vrouwen zouden doen als ze voor hun huwelijk hoorden dat hun toekomstige echtgenoot eh niet helemaal onschuldig meer was. Of erna erachter kwamen dat hij een eh zijsprongetje gemaakt had. Ik weet inmiddels wel, dat huwelijken niet altijd afgeblazen werden of, als ze later wat hoorden, beëindigd waren.’
‘Ik denk, dat het belangrijk is hoe hij zijn onschuld verloren heeft, vrouwen zullen daar vast niet allemaal hetzelfde over oordelen. Over zijsprongen vast ook niet, maar ik vind, dat daar geen excuus voor mogelijk is.’
‘Nee. Voor dat eerste wel?’
‘Theresa, als ik daar iets over zeg, is het alsof de vos de passie preekt.’
‘O. Ja. Van mijn echtgenoot zou ik vast geen zijsprong accepteren, het andere eh dat ligt er nog een beetje aan.’
‘Waaraan?’
‘Hoelang hij ermee doorgegaan is. Het begin begrijp ik wel.’
‘Ik denk, dat hij er het liefst mee door zou willen gaan tot hij met zijn toekomstige echtgenote kan genieten.’
‘O. Ja, dat snap ik ook. Dus nog steeds. Is het een verslaving?’
‘Nee, zo zou ik het niet willen noemen. Eerder een gewenning, een gewoonte. Zoiets als vaak snoepen. Als je dat niet te vaak doet is dat niet ongezond. Roken bijvoorbeeld wel.’
‘Ja. Stoppen met roken schijnt moeilijk te zijn, ik vraag me af of zo’n eh gewoonte als die van jou af te leren is. Als dat eh gewenst of aan te bevelen zou zijn. Jongetjes schijnen er zonder aanmoediging in hun eentje mee te beginnen. Maar ik heb geen idee hoe vaak ze het kunnen of willen doen.’
‘Kunnen tot op hoge leeftijd. Je vergeet moeten. Het minimum is om natte dromen te voorkomen. Het willen neemt natuurlijk toe als ze het niet in hun eentje hoeven doen. Stoppen met roken is altijd verstandig, met snoepen als je er te dik van wordt. Ik eh voel me erg gezond.’
‘Door of ondanks drie keer per dag?’
‘Dat weet ik niet, dat heb ik me nooit afgevraagd. Ik geniet er gewoon van. Mijn maximum weet ik niet. Ik heb het aantal keren altijd door de meisjes laten bepalen. Dan weet ik zeker dat ze het niet tegen hun zin doen. Ik wil ze nergens toe dwingen.’
‘Goed. Voor even. Wil je wat drinken halen?
‘Graag, Theresa.’
Henry stond op.
‘Wacht even. Waar woon je?’
‘Eh net ten zuiden van het centrum.’
‘Ga even tegen mijn chauffeur zeggen, dat ik veilig thuisgebracht word. Door jou, natuurlijk. Als je wilt.’
‘Jazeker. Heel fijn, dat je me vertrouwt, Theresa.’

‘Je chauffeur keek me strak aan. Hij zei, mijn wraak zal zoet zijn, als dat niet het geval is, jongeheer. Hij bedoelde, je veilig thuisbrengen.’
‘Neem het hem niet kwalijk. Hij kent me al mijn hele leven, we zijn altijd nogal vriendschappelijk met elkaar omgegaan. Ik heb geen lijfwacht nodig, maar hij zou best, in verband met mij, een moord kunnen plegen, als hij die nodig vond. Ik denk ook nog, dat hij ermee weg zou komen, zo slim is hij wel.’
‘In verband met mij zal het niet nodig zijn. Achteraf weet ik niet, vooraf, als ik dacht dat je gevaar liep, zou ik het zeker doen. Ongeacht de gevolgen.’
‘Aardig van je aangeboden. Maar tot nu toe was ik goed in staat om lastige figuren de aftocht te laten blazen.’
‘Daar heb ik voorbeelden van gezien. De vorige keer, deze keer was ik ze voor.’
‘Ja, dank je wel. Henry, je zei, je zou niet willen dat je dienstmeisjes iets tegen hun zin moesten doen. Ze doen dus wat, maar ook mét zin?’
‘Ja. Ze genieten duidelijk van het te doen en mij te zien genieten. En vast ook, omdat ik ze niet alleen voor mijn eigen genoegen ook laat genieten.’
‘O. Ja. Dat ook nog. Kan je me daar iets over vertellen? Voorzichtig?’
‘Jawel. Ik streel ze, waar en hoe ze me geleerd hebben het ook lekker voor hun te doen. Ze eh simuleren bij mij wat er bij mij met vrijen gebeurt, ik bij hun.’
‘Dank je wel, dat is voorlopig genoeg. Het verbaast me, je hebt er buiten de deur nog nooit over gesproken, zei je, maar je praat er wel makkelijk over.’
‘Ik heb om de paar jaar, als er een meisje ging trouwen en er een nieuwe kwam, daarmee op zo’n zelfde manier als nu gepraat. In het begin. Ze hadden iets of veel van de andere meisjes gehoord over wat de bedoeling was. Alles was onmogelijk, er stond natuurlijk ook niets op papier. Ik wilde ze niet overvallen, ik begon dus altijd te vissen naar wat ze wisten.’
‘Toch niet vanaf jongst af aan?’
‘Nee, vanaf dat ik besefte dat ze meer deden dan even aaien en ik dat lekker vond. Ik vroeg ze ook of ze al een vriend hadden en wat ze daar dan mee deden. Hoe meer, hoe minder ik ze natuurlijk hoefde vertellen.’
‘Je zal mij wel onwetend vinden.’
‘Je kennis van de theorie lijkt me voldoende.’
‘Tjonge, Henry, wat ben je weer fatsoenlijk. Ga zo door, over je nieuwe dienstmeisje.’
‘Ik genoot, als ze de eerste keer met hun werk, wat geen werk was, begonnen. Altijd toch wat schuchter. En ze wat er tevoor- schijn kwam verwonderd en nieuwsgierig en gretig beetpakten.’
‘Als ze al een vriend hadden zullen ze vast niet verwonderd geweest zijn. Eerder teleurgesteld, hun vriend zal wel ouder geweest zijn dan jij.’
‘Ja, maar ze zeiden steeds, dat ik veel meer had dan ze voor mijn leeftijd verwacht hadden.’
‘Nu nog? O, sorry, vergeet het.’
‘Waarom? Waarom zou je niet nieuwsgierig zijn?’
‘Ik hoor dat niet te laten merken.’
‘Dat is weer, sorry, andere mensen voor je laten denken. Aan wat ze zeggen wat er hoort houden ze zichzelf vast geeneens. Wie wil er nou niet genieten van wat er mogelijk is. En je kan toch alles tegen me zeggen?’
‘Ja, dat weet ik wel. Ik durf wel wat, maar het moet wennen. Ik heb zelf voorgesteld om zo te praten als dienstmeisjes doen, maar dat was voordat ik wist hoe jij ermee praatte.’
‘Van praten over wat je denkt en wat je ziet kan je al veel genieten. Vóór je wat voelt of doet. We genieten nu toch ook al?’
‘Jawel, ook. Eerlijk gezegd, het bevalt me wel. Henry, ik durf met je om te blijven gaan, als jij het ook wil, en je zo eh fatsoen- lijk blijft als tot nu toe.’
‘Fijn, Theresa. Maar toch niet altijd?’
‘Je wilt niet altijd met me omgaan?’
‘Zeker wel, maar op een gegeven moment ook, onfatsoenlijk wil ik niet zeggen, maar minder terughoudend. We praten al zo.’
‘Zou je dan minder met je dienstmeisjes kunnen doen?’
‘Ik hoop het wel. Tot uiteindelijk helemaal niets meer.’
‘O. Ik snap wat je bedoelt.’
‘Je bent snel van begrip, Theresa.’
Ze grinnikte even naar hem.
‘Van begrip wel, Henry.’
‘Je begrijpende glimlachjes af en toe vond ik al hartverwarmend, ik krijg het nu warm van de vooruitzichten.’
‘Het blijft voorlopig zeker bij zien.’
‘Ik hoop toch niet alleen vaker, ook wat meer. Ik laat het aan jou over, ik heb geen haast.’
‘Dat snap ik. Ik vind het een voordeel bij je eh nadelen.’
‘Ik wil niets goedpraten, maar je zou daar inderdaad je voordeel mee kunnen doen.’
‘O. Je bent een verleidelijke charmeur, Henry.’
‘Ik probeer je niet te verleiden of je te charmeren. We zijn op een aparte manier begonnen om met elkaar kennis te maken. Al is het meer jij met mij dan andersom. Ik heb je nog geeneens gevraagd waarom je economie studeert.’
‘Dat neem ik je niet kwalijk. Ik gaf je de kans niet, door eh mijn nieuwsgierigheid. Ik wil het hierbij voor vanavond laten. Heb je een visitekaartje?’
‘Ja. Dozijnen, maar amper gebruikt.’
‘Dozijnen?’
‘Geen voorraad voor jaren, ik hoop over een paar nieuwe nodig te hebben, met een titel erop.’
Hij dook er één uit zijn kleding op en reikte het haar aan. Ze pakte het aan, wierp er een blik op en borg het op in haar tasje.
‘Ik telefoneer je van de week over naar welke soiree ik volgende week ga. Dan missen we elkaar niet. Later kunnen we mis- schien vaker afspreken.’
‘Heel graag, Theresa.’
‘Goed. Je mag me nu naar huis brengen.’
Hij liet haar voorin de Rolls stappen en volgde haar richtingaanwijzingen.
‘Het is ook binnenin een andere klasse auto dan een Cadillac.’
‘Die ken je?’
‘Die van mijn vader. Waarmee ik de vorige keer was.’
‘Sorry, daar heb ik toen niet op gelet.’
‘Charmeur!’
‘Ik zei niets.’
‘Goed. Blijf dat zo maar doen.’
‘Graag. Dat is meer mijn stijl.’
‘Je kan toch wel eens wat wél zeggen?’
‘Normaal zeg ik wel, als ik iets mooi vind, dat ik het mooi vind. Ik heb me bij jou ingehouden, en ik ga zeker niet zeggen, je zou iets moois kunnen hebben.’
‘Of iets over mijn cupmaten.’
‘Nu ben jij ondeugend. Ik durf je even te plagen. Ik heb al iets over jouw maten gezegd. Ik ben, in de loop van de jaren, erg snel geworden in het losknopen van bloesjes. Mijn meisjes dragen geen beha’s, ik vind het heerlijk om hun maten in mijn handen te houden.’
‘Je meisjes?’
‘Mijn dienstmeisjes. Maar ik denk aan ze als mijn meisjes. Erg?’
‘Nee, dat is wel goed. Ik snapte wel dat je dat deed, met je handen, al begon je er erg vroeg mee, maar het is toch eh anders om het zo direct te horen. Op jouw verzoek?’
‘Ze vasthouden?’
‘Ik bedoelde, geen beha dragen.’
‘Ik heb ze vast ooit uit mezelf beetgepakt, onder de douche, omdat ze voor me hingen. Eh stonden. Maar omdat ik onhandig was met behasluitingen, als ik overdag aan ze wilde zitten, zullen ze ze wel uitgelaten hebben.’
‘Je moet iets gehad hebben, waardoor ze dat van je toelieten. En kennelijk ook wilden.’
‘Ik had iets wat zij niet hadden.’
‘Ja, maar dat bedoelde ik niet, Henry. Aan manieren.’
‘Die heb ik nog. Ik doe niets tegen iemands zin, wat ik wel doe zo eh goed mogelijk.’
‘Ja ja. Ik snap iets niet. De jeugd koopt, zodra ze de leeftijd hebben en wat geld, een auto. In onze kringen schaffen jongens zo gauw mogelijk, na hun zestiende, een sportauto aan, die geeneens een fatsoenlijke achterbank heeft.’
‘Hierin is achterin ruimte zat. Ik wil daarmee niets suggereren, daarvoor kennen we elkaar niet lang genoeg. Ik verdenk jou er niet van dat je het wel deed.’
‘Nee zeg. Daar zijn slaapkamers geschikter voor. Dat bedoel ik ook feitelijk. Waarom zou ik iets suggereren als ik er om kan vragen?’
‘Ik hoor het te gelegener tijd graag van je, Theresa. Ik heb een groot bed in mijn slaapkamer.’
‘Ondanks je keurige taal ben je vermakelijk, Henry.’
‘Ik vind je lief, Theresa.’
‘Oei! Dat was een directe. Hier rechts. Dan de tweede oprijlaan rechts.’
Henry stopte aan het eind ervan voor een groot huis. Hij stapte uit en liep snel om de auto om haar galant te helpen uitstappen. Ze liepen naar de voordeur van het huis.
‘Je had niet zo snel uit hoeven stappen.’
‘O? Dat is ook iets waar je om kan vragen.’
‘Dat doet een meisje niet gauw. Aan de ene kant was ik opgelucht, aan de andere teleurgesteld.’
‘Een strijd tussen je nieuwsgierigheid en je eh veiligheid?’
‘Zoiets. Al voel ik me wel veilig bij je. Je hebt me netjes thuisgebracht.’
Ze gaf hem haar voordeursleutel, hij maakte de deur voor haar open. Bij het teruggeven van de sleutel gaf hij haar geen hand- kus, hij kuste haar hand.
‘Dank je wel, Henry. Je hoort van me.’
‘Ik zie je ook graag weer, Theresa. Welterusten.’

Thuis zat nummer drie te lezen. Hij ging bij haar zitten.
‘Zo, ben je er weer?’
‘Zoals u ziet, jongeheer. Ik wil niet zeggen uitgerust, ik heb wel een fijn, lang weekend gehad.’
‘Lang, fijn, maar toch niet uitgerust?’
‘Ik heb mijn vriend over kunnen halen om te gaan kamperen.’
‘Met één tent?’
‘Een tentje. Die had ik nog, ik heb vroeger met mijn ouders gekampeerd. Eerst bij hun in een grotere tent, daarna ernaast in mijn eentje. Er waren nog veel meer kampeerspullen.’
‘Jou in een tentje ernaast deed vast niet veel voor de privacy van je ouders, het blijft gehorig.’
‘Ja, ik hoorde hun luchtbed piepen en hoorde van tevoren al aan het tempo wanneer ze zouden gaan kreunen.’
‘Je snapte wat ze deden?’
‘Eerst niet, later wel. Natuurlijk helemaal nadat mijn moeder me voorgelicht had.’
‘Was je vriend voorgelicht?’
‘Minimaal. Mijn moeder was er op tijd bij, vóór u weet wel, zijn moeder legde hem pas wat uit na zijn eerste natte droom.’
‘Dat vertelde hij je?’
‘We hadden eindelijk de tijd om uitgebreid te praten. Ik lokte natuurlijk wat uit, ik wilde weten waarom hij zo preuts bleef.’
‘Bleef hij dat?’
‘Eerst wel. Dat ik, hij kreeg het er met moeite uit, maagd moest blijven tot ik getrouwd was. Maar toen we ons ’s avonds in nachtgoed moesten omkleden, voor we in onze slaapzakken, dacht hij, zouden kruipen, moest hij natuurlijk ook zijn broeken uitdoen.’
‘Onze slaapzakken, dacht hij?’
‘Mijn oude was er nog, maar ik had twee nieuwe gekocht, die aan elkaar geritst konden worden. Ik had er natuurlijk voor gezorgd dat ík de bedden opgemaakt had.’
‘En toen hij in zijn blote kont zat?’
‘Greep ik hem. Hij zei op een gegeven moment weer, dat ik moest stoppen, maar ik heb hem een condoom omgedaan en ben doorgegaan.’
‘Dat liet hij toe?’
‘Verbaasd, hij had nog nooit een condoom gezien, een beetje afwerend, maar vast nieuwsgierig naar wat ik zou doen. Doe nou niet, doe nou niet, zei hij, maar hij deed er niets tegen. Zijn eh zaadlozing kon hij natuurlijk niet tegenhouden. Daarna alles opgeruimd, in m’n blootje de slaapzak ingegaan en die uitnodigend voor hem opengehouden. Nou, hij wilde maar al te graag bij me komen, ondanks dat het geen aparte slaapzakken waren. Hij had eindelijk het lef om me uitgebreid te gaan bevoelen en me, met wat aandringen en hulp van me, te eh vingeren.’
‘Kon hij er wat van?’
‘Ik ben natuurlijk beter gewend. Maar ik had geduld. Toen hij weer een stijve kreeg heb ik me er langzaam opgeduwd. Eerst weer, doe nou niet, doe nou niet, maar al gauw duwde hij zelf.’
‘En ontmaagde je?’
‘Eh ja. Niet zo prettig, niet erg pijnlijk, wel duidelijk voelbaar. Hij schrok, hij zei, niet huilen, niet erg, ik wil toch met je trouwen.’
‘Dat wilde je wel?’
‘Trouwen zeker, ontmaagd worden ook wel, dat kon niet ook anders. Het was niet om hem ergens toe te verplichten, maar als hij het zo opvat vind ik het best. Ik huilde niet, ik wilde de rest. Erin.’
‘Kon hij er wat van?’
‘Ik kwam ook klaar, maar eh ik kan niet vergelijken.’
Henry ging rechtop zitten.
‘Als je dat wil, nu, graag.’
‘Dat u het wil snap ik wel. Ik zeg verder maar niets.’
‘Ik ook niet. Tegen je vriend ook niet, als ik die ooit zou zien.’
‘Hij hoeft het niet te weten. De meeste jongens zijn geen maagd meer, als ze trouwen. Hij dus ook niet. Veel meisjes wel. Hij is niet zo dat hij me iets zal vragen. Ik kan dus nog wel wat doen, voor ik met hem trouw. Daarna niet meer, vind ik.’
‘Nee, dat moet je maar niet doen. Tja, de volgorde is niet zoals gebruikelijk, maar hij zal je vast niets vragen, omdat hij weet dat hij de eerste bij je was. Zeg maar hoe je het wil.’
‘Eh gewoon. Ik kleed u uit, dan mezelf, dan u een condoom om, dan eh de rest.’
‘Had hij er één om? Bij het echte werk?’
‘Nee, daarom had ik dit weekend uitgekozen, dan kon het zonder. Nu niet. Enne, sowieso niet, jongeheer.’
‘Nee, natuurlijk niet. Het is je tuintje, wat alleen je vriend mag besproeien.’
‘Dat sproeien heb ik al vaak gezien, dat er in me gespoten werd was extra opwindend.’
‘Denk je, dat ik je op kan winden? Je vriend heeft vast een grotere.’
‘Het lukt vast wel. U heeft voor uw leeftijd al een grote, hij een niet zo grote, vond ik al. Maar de maat is niet alleszeggend, ik kwam steeds lekker klaar.’
‘Steeds?’
‘Ik liet het natuurlijk niet bij één keer, hij wilde ook graag. Hij was nog nooit zo vrolijk en gezellig. Enne heet. Dat was ’s zaterdags, ’s zondags deden we het drie keer, toen eh was hij leeg. Maandagmorgen, voor we inpakten, kon hij wel weer een keer.’
‘Er komt nog wel meer, hoor, als je het vaker met hem doet.’
‘Aan mij zal het niet liggen, bij hem hoef ik me niet in te houden. Sorry. Als dat nodig is.’
‘Nee hoor. Ik waardeer het wel, dat je wilde dat hij de eerste was. Ik wil nu wel graag je één, vier, vijf, zesde keer dus.’
Henry liep naar de slaapkamer, waar ze hem en zichzelf uitkleedde en hem een condoom omdeed.
‘Weer zo stijf als wat, hè, jongeheer?’
‘Ja, wat ik vanavond eerder gezien heb was aangekleed. Zullen we het niet onder de dekens, maar erop doen? Dan voel je niet alleen wat, dan zie je het ook.’
‘Wat?’
‘Het windt me op, als ik zie dat een gleuf om mijn stijve gaat passen en ik die er helemaal in zie gaan.’
‘Dat wil ik ook wel zien. Ik was er nooit bang voor, het moest kunnen, het verbaasde me wel dat zo’n dikke en lange paal er inderdaad helemaal bij me in kon.’
‘Ja, en precies passend, hè? Om lekker te strelen en daardoor klaar te komen.’
Ze ging vlug op bed liggen, met haar benen van elkaar af.
‘Kom maar gauw, erin, en niet te snel klaar.’
Ze zag zijn stijve langzaam in haar verdwijnen. Hij deed verder, zoals gebruikelijk, zijn best. En dacht te zien en te voelen dat ze ook genietend klaarkwam.
‘Lekker, hè?’
‘Ja, u wipt zo lekker, u heeft het vaker gedaan, hè?’
‘Ja, vast vaker dan je vriend. Ik zeg daar niets over, alleen, je bent lekker om te neuken, je doet ook mee, dat heb je snel ge- leerd.’
‘O. Ik zou geeneens stil kunnen liggen, als ik dat zou willen. Net als bij hem, de eerste keer, na de eerste paar centimeter van hem wilde ik beslist meer. Ik kan hem nu ook vertellen dat hij wat moet variëren. Enne duidelijker moet laten merken dat hij er helemaal in wil.’
‘Hij was misschien te voorzichtig.’
‘Ja, misschien wel. Misschien gaat het over, als ik niet meer zo netjes praat maar zeg, als hij erin zit, neuk me maar lekker.’
‘Vast wel. Zullen we onder de dekens?’
‘Eh ik bij u slapen?’
‘Dan kunnen we het morgenochtend voor het douchen nog een keer doen.’
‘O. Ja.’
‘En daarna, meer van die nachtjes?’
‘Eh ik twijfel.’
Ze kroop toch maar onder de dekens. Hij ook.
‘Toch lekkerder dan gevingerd worden?’
‘Ja, dat zeker. Eh u merkt het wel. Of ik ’s nachts in uw bed blijf.’
‘Goed hoor. Ik dwing je nergens toe.’
‘Nee. Een stijve is erg verleidelijk.’
‘In je gleuf lekkerder dan in je handen, hè?’
‘Voor u vast ook.’
‘Ja, dat zeker, al zat er een condoom om. Ik val ook lekker in slaap met borsten in mijn handen.’
Hij pakte ze.
‘Kan hij er al wat mee?’
‘Steeds beter.’
‘Mmmm. Masseer mijn zak, als je wil.’
Ze pakte hem.
‘Kunt u zo wel slapen?’
‘Mmmm.’
Hij was al weg.

Zondag 3

De volgende morgen bezocht hij haar tuintje weer.

‘Ik wil je wat vertellen. Al zou je het op een andere manier ook aan de weet kunnen komen. Ik heb met een ander meisje geslapen.’
‘O. Weer een kleintje?’
‘Bij zoiets blijf ik voortaan uit de buurt. Nee, hier.’
‘Dan weet ik genoeg. Maar ik houd mijn mond er wel over. Ze kwam al opgewonden terug van dat weekend met haar vriend, al zei ze niet meer dan dat ze erg genoten had. Maar daarnet zag ze eruit alsof ze meer genoten had dan anders.’
‘Ze wilde graag vergelijken. Ik bracht het er niet slecht af, ondanks dat ik een iets kleinere had.’
‘Maar een goed bewegende. De maat is niet alleszeggend.’
‘Dat zei ze ook. Ze zou haar vriend wel wat aanwijzingen kunnen geven.’
‘Die zal hij vast kunnen gebruiken, als hij het voor het eerst deed.’
‘Zij met hem zeker.’
‘En daarna vast nog een paar keer, in een weekend. Blijft ze het met u doen?’
‘Ze twijfelde.’
‘Dat is niet vol te houden, daar weet ik alles van. Als het kan doe je het. Eh maar toch.’
‘Toch wat?’
‘Zou u het erg vinden als ik er toch mee stopte? ’s Nachts niet meer?’
‘Niet zo, gezien eh de omstandigheden. Ik dwing je natuurlijk nergens toe. Je zal wel een goede reden hebben. O. Je vertrek?’
‘Nee, nog niet. Alleen, ik noemde mijn vriend een paar keer, op eh een hoogtepunt, bijna jongeheer.’
‘Ja, dat moest je maar niet doen. Je zou je er misschien uit kunnen kletsen, door te zeggen, dat meisjes een pik soms een jongeheer noemen.’
‘Waarschijnlijk. Die benaming wisten we wel, daarom hadden we nooit problemen om jongeheer tegen u te zeggen, want u had er één. Die niet oud, maar al wel stijf werd.’
‘Ja, nu ook. Wil je, voor de op één laatste keer? De laatste morgenochtend?’
‘Alweer? Na afgelopen nacht?’
‘Omdat het met jou de laatste keren zijn. Daarna weer één op drie, hoop ik.’
‘Goed dan. Een afscheidsrondje.’
‘Jij gaat toch niet tekort komen, hè?’
‘Nee, anders zou ik niet met u stoppen.’
‘Prima. Ik zei tegen die andere, natuurlijk kom ik met een condoom om in je tuintje, wat alleen je vriend mag besproeien.’
‘Ja, bij mij ook. Kom maar mee naar je slaapkamer, tuinman.’
Hij voelde wat later dat hij sproeide, maar het bleef in het condoom.

De volgende morgen ook.

Zaterdag 4

Hij haalde Theresa van huis, omdat ze daarom gevraagd had. Stoppen op de oprijlaan, niet uitstappen. Hij deed het wel om haar in te laten stappen en reed daarna zo soepel mogelijk weg.
‘Kan je alweer dansen?’
‘Dat zou ik kunnen, maar ik heb er eigenlijk geen zin in. Jij wel?’
‘Eigenlijk wel. Om je in mijn armen te kunnen houden. Beschaafd, hoor, zoals het bij dat dansen hoort. Maar ik wil graag ook wel alleen met je praten.’
‘Dat wil ik ook. Op een rustige plek. Weet je er één langs de rivier?’
‘En die soiree dan?’
‘Als je daar liever naartoe gaat?’
‘Nee zeg. Eh ik kan langs de Esplanade vast wel een rustig plekje vinden. Goed?’
‘Probeer maar.’




Hij veranderde van richting, zocht en vond een rustige plek.
‘Als je dorst krijgt, achterin het barretje staat cola.’
‘Heb je hierop gerekend?’
‘Nee zeg, jíj stelde toch wat voor? Die cola staat er nog van voor een rit naar een bruiloft, een tijd geleden.’
‘Zou die nog drinkbaar zijn?’
‘Vast wel, hij wordt gekoeld.’
‘Welja.’
‘Ik heb pas gehoord, dat de auto niet van mijn vader is, hij heeft hem in bruikleen.’
‘Ik heb wel van op afbetaling gehoord, wie geeft er nu een auto in bruikleen? Aan je vader, die er vast zelf één kan betalen?’
‘Zijn familie, zegt hij. Die van mij dus ook. Die hebben een bedrijf in Engeland. Die investeren en beleggen ook. Ook in waardevaste auto’s, dus alleen van dit merk. Om het risico te spreiden geven ze er in bruikleen, aan familieleden overal op de wereld.’
‘Nogal ongebruikelijk, denk ik.’
‘Ik heb geen idee, ik maak me er niet druk om. Ik mag hem gebruiken, als hij hem zelf niet nodig heeft. Ik hoef gelukkig de benzine niet te betalen, want hij lust wel wat.’
‘Goed. Ik moet wat met je regelen, Henry. Het schiet me te binnen, omdat je het over familie had. Mijn moeder wilde wat we- ten, ze had gehoord, dat ik me wat afgezonderd had met een jongen. Wie dat was. Ik heb gezegd, ik weet zijn voornaam, de rest niet. Die interesseert me ook niet, ook niet wat zijn vader doet en hoeveel die verdient, en wat zijn moeder voor het goede doel doet. Je zal wel weten dat ouders dat willen weten. Ik zei, ik vind die jongen aardig, dat vind ik genoeg. Zo veel aardige kom ik niet tegen, dit is de eerste die me niet met zijn ogen uit probeert te kleden.’
‘Nee. Je weet wel wát van mijn ouders.’
‘Weinig, het interesseert me echt niet. Ik heb toch niets met ze te maken? Alleen met jou.’
‘Ja. Aardige ik.’
‘Vis niet.’
‘Voor het geval je er wat aan hebt, ik heet Wellingten.’
‘Aangenaam. Harrison.’
‘Goed. Je studeert ook economie?’
‘Ik ben nogal nuchter, maar niet zo erg slim. Economie leek me wel wat. Niet te moeilijk, niet wat vaag, zoals sociologie. En ik kan er altijd wat mee doen, ik ben geen tafelkleedjeshandwerkster.’
‘Een wat?’
‘Wat dames doen, in een keurige salon, om de tijd te doden. Tafelkleedjes haken.’
‘O. Zo.’
‘Mijn salon, mijn woonkamer, later, hoeft niet erg netjes te zijn. Zeker niet als er kinderen zijn. Die ga ik wel zelf opvoeden. Jouw opvoeding wil ik niet afkraken, maar mijn kinderen moeten een gewone, een normale krijgen. Sorry als gewone en normale je niet bevalt.’
‘Die van mij moeten ook zoiets krijgen, Theresa. Voor de zekerheid. Ik ben er, denk ik, vind ik, onbeschadigd doorgekomen, maar ik weet niet of andere kinderen dat ook zouden kunnen.’
‘Ja, voor de zekerheid. Ik denk ook, vind ook, dat je er onbeschadigd doorgekomen bent. Je gedraagt je keurig.’
‘Zelfs hier.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Dit is vast een scharrelplek. Om op de achterbank door te brengen.’
‘En daar neem je mij naartoe?’
‘Alleen naar een rustige plek bij de rivier, Theresa. Om te praten. Voorin.’
‘Je bent een rare, Henry.’
‘Goed. Een rare, aardige, keurige, fatsoenlijke.’
‘Ja. Je snapt vast wel, dat ik na ben blijven denken over je opvoeding. Mijn kinderen gun ik ook wel wat, maar ze moeten niet te vroeg beginnen met zaken die eigenlijk voor volwassenen zijn.’
‘Toch niet pas als ze volwassen zijn? Een aanloop lijkt me beter.’
‘Vanaf welke leeftijd?’
‘Dat weet ik niet. De één zal er eerder behoefte aan hebben dan de ander.’
‘Waarschijnlijk, ik ken niet iedereen. Maar ik bedoelde, wanneer mogen ze daar aan toegeven? Er wat mee doen?’
‘Beginnen met scharrelen, bedoel je?’
‘Zo zal het meestal wel genoemd worden.’
‘Moeilijk, hoor. Veertien, vijftien, zestien lijkt me wat laat.’
‘Veertien niet wat vroeg?’
‘Er kan dan al wel wat, denk ik.’
‘Wat?’
‘Hoe er begonnen wordt. Voor jongens, over kleding voelen. Voor meisjes weet ik niet.’
‘Dat ligt inderdaad wat anders. Vergeet je niet iets?’
‘Geen idee.’
‘Handjes vasthouden?’
‘Voor meisjes, om te voorkomen dat jongens er iets anders mee gaan doen?’
‘Nee, ik bedoel, hand in hand lopen.’
‘O. Ja. Dat kan. En daarna omhelzen, pas daarna over kleding voelen, enzovoorts?’
‘Na omhelzen toch eerst nog wat anders?’
‘Het wordt me te ingewikkeld. Geen idee.’
‘Eh kusjes?’
‘O. Ja.’
‘Vergat je dat expres of per ongeluk?’
‘Het kwam niet bij me op. Ik heb geen verstand van kussen. Ik kwam vroeger niet veel buiten, Theresa. Mijn ouders waren daar tegen. Niet dat het gevaarlijk voor me zou zijn, bij het buiten spelen met andere kinderen zou ik onder slechte invloeden kunnen komen. Ik had geen idee wat dat was. In ieder geval, ik werd naar school gebracht en er direct na schooltijd afgehaald. Door een kindermeisje, later door de chauffeur met de auto.’
‘Raar hoor. Buiten zo beschermd, binnen letten ze niet op je.’
‘Nee. Ik zag, toen ik wat ouder werd, toch af en toe wel een jongen en een meisje die elkaar omhelsden. Naar wat ze deden keek ik eigenlijk niet, ze gingen hun gang maar, aangekleed, ik was beter af.’
‘Ja ja. Praatten de jongens bij je op school er niet over?’
‘Daar luisterde ik niet naar. Amateurs.’
‘Ik snap hoe je dat bedoelt. Je hebt dus eigenlijk nooit eh gescharreld. Je had er natuurlijk ook geen behoefte aan. Nooit een meisje tegengekomen waar je dat toch mee wilde?’
‘Eh eigenlijk pas niet zo lang geleden.’
‘O? Op een soiree?’
‘Ja.’
‘Dan moet ik haar kennen. Hoe heet ze?’
‘Theresa Harrison.’
‘Henry!’
‘Ja, Theresa?’
‘Nou ja, zeg. Eh leg eens uit waarom?’
‘Ik verveelde me stierlijk, bij die soiree. Dansen vind ik wel fijn, vooral als een meisje zich goed laat leiden. Je snapt wel, ze vasthouden doet me niets. Toen zag ik jou binnenkomen. Je trok even mijn aandacht, ik geloof dat ik het eerder gezegd heb, je was net iets vlotter gekleed dan de rest van de meiden.’
‘Dat viel je op?’
‘Ja. Door de combinatie van een iets lager decolleté en een iets kortere jurk.’
‘Een idee van mijn moeder. Misschien een poging om me snel aan de man te brengen. Ik had gemerkt dat het opviel, ook bij meiden, maar dat het net kon. De meiden keken een beetje afkeurend, maar zeiden er niets over. Jongens, nou ja, dat heb je dus gezien.’
‘Ja. Het was net een strip voor me, onder het ronddraaien op de dansvloer. Je stond iets apart van anderen. Na iedere draai kwam er een jongen dichterbij je, tot hij bij je was. Maar na een paar draaien ging hij weer bij je vandaan. Na nog wat draaien kwam de volgende en ging al gauw weer. Dat intrigeerde me. Ik ben niet bang voor meisjes, ik wilde wel weten wat er met je aan de hand was. Ik besloot het maar aan te pakken zoals het me op de ene of andere manier geleerd was, beleefd proberen kennis te maken.’
‘Deed je dat met meisjes niet, als je om een dans vroeg?’
‘Ik was wel beleefd, natuurlijk, maar binnen een minuut wilde ik verder geen kennis met ze maken. Met jou wel, om er achter te komen waarom die jongens zo snel verdwenen. Je weet hoe het verder ging.’
‘Ja. Je wil dus met me scharrelen?’
‘Dat het gaat zoals het hoort, Theresa. Pas na een goede kennismaking.’
‘Je hebt niet altijd gedaan wat hoorde.’
‘Nee, maar op mijn, onze leeftijd, lijkt me het veel beter om op de normale manier te beginnen.’
‘Dat ben ik met je eens.’
Tot zijn verbazing, hij schrok er ook van, pakte ze zijn hand en trok die tussen hun in op de bank. Hij hield zich doodstil. Zij ook, eventjes.
‘Je blijft me verbazen, Henry.’
‘O?’
‘Er waren op school wel jongens die wat met me wilden. Ik wilde ook wel wat. Voorzichtig. Het beviel me niet zo. Bij het hand vasthouden begonnen ze direct met een vinger de palm van mijn hand te strelen. Nogal suggestief.’
‘Als je wist wat ze suggereerden.’
‘Ja, natuurlijk. Samen met hun eh onderzoekende blikken en ook hun suggestieve taal kon dat helemaal niet missen. Maar je moet toch wat. Ik trok, om van het gekriebel af te zijn, maar die hand op mijn rug, waardoor ze wel snapten dat ze me konden omhelzen.’
‘Dat zou ik ook snappen.’
‘Maar in plaats van dan te beginnen met me een kusje op een wang te geven voelde ik dan een hand over me gaan in de richting van eh mijn decolleté. Dan was ik het gelijk spuugzat. Net zoals met die jongens bij die soiree.’
‘Stommelingen.’
‘Ja. Daarom verbaast het me dat jij zo eh anders bent.’
‘Dat ligt vast, aan de ene kant, aan mijn opvoeding. Aan de andere, aan mijn aard, Theresa. Ik ben geen woeste veroveraar, maar ook geen verlegen jongetje. Ik vraag zelden wat, ik probeer wel eens wat. Maar ik wil nooit iets tegen iemands zin doen. Als ik dat vermoed, doe ik niets.’
‘Van mannen wordt wel verwacht, dat ze af en toe het voortouw nemen.’
‘Dat zal ik niet gauw doen. Ik overschat mezelf niet, maar ik weet dat ik mannelijk genoeg ben.’
‘Ja ja. Ben je bang dat je afgaat, als je iets probeert en je afgewezen wordt?’
‘Niet bang, ik wil niet dat iemand door mijn schuld iets vervelends, of erger, mee moet maken. Maar eh, misschien ben ik te voorzichtig.’
‘Dat lijkt me wel. Zeg, over handjes vasthouden, je zal dat bij je meisjes niet gedaan hebben, je kon dat overslaan, als je wat zag. Maar je had het in je verhalen niet over kussen.’
‘O. Nee. Niet het kussen wat jij vast bedoelt. Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders me gekust hebben, of andersom. De meisjes ook niet. Ik had daar geen verkering mee, daar scharrelde ik niet mee, daar eh sorry, genoot ik alleen mee.’
‘Toch een gemis, vind ik. Trok je er één voor? Of was je het speciale lievelingetje van één ervan?’
‘Nee. Ik gaf ze de kans niet. Ik behandelde ze alledrie hetzelfde. Ze zouden toch na een paar jaar weer verdwijnen.’
‘Is er tussen die meisjes geen concurrentie?’
‘Mogelijk. Maar waarom zouden ze? Ze mochten net zo veel. Het waren steeds dezelfde types, daar werden ze op uitgezocht. Ik hoorde nooit iets over onderlinge ruzies.’
‘Uitgezocht door wie?’
‘Door de chauffeur. Op instructie van mijn vader. Op leeftijd, opleiding, of ze met kinderen om konden gaan. Ze moesten ook op elkaar lijken, om mij geen aanleiding te geven om een voorkeur te krijgen. Ze wilden wat verdienen, graag veel, om niet te lang te hoeven wachten om te trouwen. Sommige hadden al of kregen een vriend. Ze werden door het hoge salaris gelokt, dat konden ze nergens anders verdienen.’
‘Hoge?’
‘Ruim drie keer het minimum loon.’
‘Nou nou.’
‘Ze hoorden pas van de secundaire arbeidsvoorwaarden van de andere meisjes, als ze kennis kwamen maken. Een enkele werd er door afgeschrikt, hoorde ik soms, maar bijna altijd wilden ze het wel proberen.’
‘Secundaire arbeidsvoorwaarden?’
‘Wat het passen op deze jongen precies inhield.’
‘Werd je geshowd? Al of niet in je blootje?’
‘Bloot misschien toen ik nog van niets wist, later niet. Ze werden gewoon voor de leeuwen geworpen, ze hadden toch een proeftijd. Ik kwam er op een gegeven moment achter, dat de meisjes het af lieten hangen wat ze het proefkonijntje vertelden, hoe die zich gedroeg, liet merken wat ze van jongens wist. Dan moest ik ze zelf alsnog meer of minder uitleggen wat de bedoeling was. Ik kan me niet herinneren dat er daardoor één vertrok.’
‘Dat kan ik me wel indenken. Je hebt een heel prettige manier om over zoiets te praten. Daarom heb je mij ook niet afgeschrikt.’
‘Fijn, Theresa.’
Hij besloot wat te proberen. Hij boog zich langzaam naar haar toe en gaf haar een kusje op haar wang.
‘Fijn, Henry. Wat bedoelde je met, niet het kussen wat jij vast bedoelt?'
‘Eh niet op een wang of een mond.’
‘O. Dat bedoelde ik natuurlijk. Maar eh, vertel me toch maar, op je prettige manier, waar dan wel.’
‘Je blijft mij ook verbazen, Theresa. Dat je zoveel wilt weten.’
‘Ja, op tijd.’
‘Eh je kan het toch zelf wel bedenken?’
‘Ik zou het toch mis kunnen hebben? Ik wil niet dat er tussen ons misverstanden ontstaan, Henry. Je had, van het begin af aan een, wat je zelf ook vond, nogal direct taalgebruik. Je hebt vast voor mij geprobeerd duidelijk te zijn maar het toch beschaafd te houden. Het lukt mij nog niet om net zo duidelijk te zijn, vast door mijn opvoeding.’
‘Je bent duidelijk genoeg voor me, Theresa, maak je daar geen zorgen over. Ik blijf me dat in jouw richting wel, iedere keer als je meer wil weten.’
‘Ach, wat heb je te verliezen.’
‘Of dat vissen is of niet, ik zou mijn omgang met jou al heel erg missen, lieve Theresa. Ik keek er de hele week erg naar uit om weer bij je te zijn.’
‘Ondanks je verdere bezigheden thuis?’
‘Die raken mijn gevoelens niet, Theresa. Afgezien van lichamelijke. Jij raakt ze wel bij me. Ik zou zo uren met je kunnen blijven praten.’
‘Uren kan niet, ik wil ongeveer net zo laat thuis zijn als na een soiree.’
‘Fijn. Dan hebben we nog even. Heb je dorst?’
‘Nee, dank je. Henry, aan de ene kant ben ik nog steeds opgelucht, aan de andere nog steeds teleurgesteld. Je blijft je gema- nierd gedragen, maar ik vind je iets te terughoudend.’
Hij vond de hint duidelijk genoeg om haar weer een kusje op haar wang te geven.
‘Fijn, Henry. Nu over dat andere kussen. Voor het geval je het vergeten bent.’
‘Ja, dat was ik inderdaad vergeten. Goed. Op een gegeven moment bleef ik onder de douche niet meer af van wat ik vlak voor me zag. Gezien de lengte van mij en het meisje.’
‘Twee ervan.’
‘Juist. Ik nam ze ook in mijn mond. Even vooroverbuigen, hap. En ze vond het zuigen aan haar tepels net zo lekker als het met mijn vingers strelen ervan.’
‘Zuigen?’
‘Zuigen, sabbelen, met mijn tong likken.’
‘O. Ja.’
‘Hetzelfde wat ze met mijn pikkie deden, toen hij klein was. Toen die groter werd kon hij natuurlijk niet meer helemaal in hun mond, eh de helft geeneens. Ze deden, nou ja, doen, dat het liefst als ik op mijn bed lig, dan hoeven ze niet te bukken. En dan kan ik hun ook op gelijke hoogte kussen. En likken.’
Henry bleef doodstil op een reactie wachten. Die bleef maar even uit.
‘Henry toch. Vond je dat eh fijn?’
‘Dat bij mij wel. Dat bij hun, eerlijk gezegd, niet zo heel fijn, al staat het me niet tegen. Ik doe het voor haar, hun, omdat ze ervan genieten. Ik vond, dat ik wat terug moest doen.’
‘Dat is wel sympathiek van je, maar eh ze worden er toch voor betaald?’
Hij schrok.
‘Nee, dat worden ze niet. Dat vind ík niet, dat vinden zíj niet. Hun werkgever, mijn vader, betaalt ze daar niet voor. Alleen voor hun vele, onregelmatige uren, niet alleen overdag, en het verplicht één op de drie nachten in zijn huis slapen. Wat de meisjes doen is vrijwillig. Ze zijn daar niet voor aangenomen, daarna heeft niemand ze ertoe gedwongen. Ze kunnen ook ieder moment ontslag nemen.’
‘Sorry. Ik wilde zeker niet suggereren dat het sletjes of zoiets zijn. Ze zochten niets op, ze kwamen het bij hun werk tegen.’
‘Ja. Maar ja, ze genieten van en door dat jongetje. En door het hoge salaris kunnen ze goed verzorgd aan een huwelijk beginnen.’
‘Ik waardeer het wel dat je voor ze opkomt.’
‘Daar hebben ze recht op. Het zijn geen sletten, die het met jan en alleman doen. Alleen wat met mij en als ze die hebben, hun vriend. Als ze die nog niet hebben komen ze bij mij al wat aan de weet. Het is wel wat tegenstrijdig. Ze zijn lief voor me en ik voor hun, maar we houden het puur lichamelijk.’
‘Dat vind je tegenstrijdig?’
‘Ja. Het lijkt me, dat het gelijk op hoort te gaan. Hoe liever je elkaar vindt, hoe meer je lichamelijk gaat doen. En als je denkt dat het zo zal blijven je trouwt en alles doet.’
‘Dat lijkt mij ook gebruikelijk. Dat heb ik me ook altijd voorgenomen. Eh, één ding. Als ze eh aan je sabbelen, gaan ze daar toch niet te lang mee door?’
‘Nee, als ik wat aan voel komen waarschuw ik. Dan doen ze me een condoom om om het op te vangen. Onder de douche is er natuurlijk geen condoom nodig.’
‘Eh onder de douche, in een condoom en ik geloof overdag nog een keer, drie keer op een dag?’
‘Ja. Soms vier keer. In het weekend. Dan ben ik natuurlijk langer thuis. En snoep een keer extra.’
‘En dat willen ze ook?’
‘O ja. Ik weet dát, maar niet hoe of hoeveel zij genieten. Dat kan ik niet beoordelen, wat zij hebben heb ik niet. Ik weet alleen, dat het misschien oneerlijk is, dat ik, net als zij, geniet van krampen bij het klaarkomen, maar dat ik ook nog geniet van het voelen dat mijn zaad eraan komt en eruit spuit.’
‘Oei. Heftig.’
‘Sorry.’
‘Dat is wel goed, joh. Dat zien daarvan, vooral onder de douche, lijkt me erg eh mannelijk. O, stom, alleen mannen kunnen dat.’
‘Als ze het zo mannelijk mogelijk doen zie je het niet.’
Ze grinnikte even.
‘Je brengt het weer mooi, Henry.’
‘Ik doe mijn best. Altijd.’
‘Ja, overduidelijk. Ik nam je al niet kwalijk waar je ooit aan begonnen bent, dat was bij toeval, en van het één kwam het ander. Ik kan je het eigenlijk geeneens kwalijk nemen dat je ermee door blijft gaan. Je geniet en laat ook nog drie meisjes genieten.’
‘Ja. Met, van, door elkaar. Eh ik maar met één tegelijk, hoor.’
‘Dus geen trio’s of eh kwartetten.’
‘Nee, ze zouden elkaar in de weg zitten en ik kan niet veel tegelijk.’
‘En nu zit je alleen maar hand in hand.’
‘Ik denk, bij jou, niet aan dat andere. Dat is voor thuis. Ik geniet hier veel meer, wel anders. Ik krijg er binnenin een warm gevoel van. Ik kan het eigenlijk niet uitleggen. Zo’n gevoel heb ik niet eerder gehad.’
‘Zou het dat kunnen zijn, wat ze verliefd zijn noemen?’
‘Geen idee. Ik heb erover gelezen. Ze werden verliefd. Ze gingen van elkaar houden. Ik kon me daar niets bij voorstellen.’
‘Houden je ouders niet van elkaar?’
‘Geen idee.’
‘Houd jij niet van je ouders?’
‘Ik zie ze bijna iedere dag, bij het avondeten. We praten wat, meer niet.’
‘Ik denk wel, dat ik van mijn ouders houd. Ik ben graag bij ze, ik zou ze niet willen missen. Zij houden, denk ik, ook van elkaar en van mij. Als één van ons weggaat of thuiskomt kussen we elkaar. Zij mond op mond, mij op mijn wang en andersom. Tussendoor kussen ze elkaar soms ook. En mij, als zij of ik naar bed gaan.’
‘O. Ik ben graag bij je, ik zou je niet willen missen. Ik wil je graag tussendoor een kusje op je wang geven. Af en toe.’
Hij deed het even.
‘Eh mag ik mijn arm om je doen?’
‘Jawel.’
Tot zijn verbazing liet ze zijn hand niet los. Na wat duwen en trekken deed hij alsof hij het opgaf. Zodra ze zijn hand wat minder stevig vasthield kreeg hij hem los, omarmde haar en gaf haar een kusje. Die kwam half op haar mond terecht, omdat ze haar hoofd verdraaide. Hij trok snel zijn hoofd weg en zag dat ze hem glimlachend aankeek. Hij vatte moed en drukte zijn mond voorzichtig op die van haar. Hij voelde direct dat ze haar lippen tuitte en wat terugdrukte. Hij durfde het niet lang vol te houden, trok zijn hoofd maar terug. Ze glimlachte nog steeds.
‘Je eh bent een ondeugend meisje, Theresa.’
‘Ik vind je een heel lieve jongen, Henry.’
‘Waarom hield je me eerst tegen?’
‘Ik plaagde je even.’
‘O. Op school hebben ze het over pesten. Ik heb begrepen dat dat zoiets is als iets tegen iemands zin doen. Dat doe ik dus nooit. Als ze zoiets bij mij proberen los ik het zo op, dat ze er geen plezier van hebben en het daarna niet meer proberen. Plagen is iets minder erg, hè?’
‘Tjonge, Henry, wat heb jij een raar leven geleid. Je weet meerdere gewone dingen niet. Met plagen wordt niets kwaads bedoeld. Alleen even dwars zitten, de normale gang van zaken verstoren. Of zoiets. Ik zat je even dwars, omdat ik vond dat het er zo tam aantoeging. Je was overdreven rustig. Ik wilde een beetje meer actie. Nou, die kreeg ik. Je bent zoiets niet gewend, hè?’
‘Nee. Ik vond het wel heel prettig. Eh je kuste terug, hè?’
‘Als je daaraan twijfelt?’
Hij snapte de hint en kuste haar veel langer dan de keer ervoor. Hij voelde overduidelijk dat ze terugkuste.
‘Ik vond het ook heel prettig, Henry.’
‘Ja. Mag het vaker?’
‘Waarom?’
‘Nou ja, omdat we het dus allebei prettig vinden. Ik eh krijg er binnenin een nog warmer gevoel van, Theresa.’
‘Ik moet je een misschien vervelende vraag stellen, Henry. Krijg je thuis ook wel eens zo’n warm gevoel?’
‘Nee, wat ik dan voel is puur lichamelijk. Dan denk ik niet, ik wil vaker bij haar zijn, met haar praten. Ik heb kussen zoals daarnet niet gemist. Ik werd het nooit, dus deed ik het zelf ook niet. Ik denk, dat de meisjes me het niet deden, omdat ze vonden dat zoiets bij een omgang met een leeftijdgenoot hoorde. Vooral op de mond kussen. Wat ik buiten ook wel zag. Soms had een dienstmeisje een vriend, ik kreeg mee dat ze daar het één en ander mee deed. Dat zal ook wel kussen geweest zijn.’
‘Ja, vast.’
‘Ik ga thuis de meisjes niet kussen. Ik vind dat een eh intimiteit hebben, die ik met hun niet heb en niet wil. Met jou wel. Dat we, behalve zo fijn praten, ik je mag omhelzen en we af en toe kussen.’
‘Tweede, misschien vervelende vraag. Meer niet?’
‘Hè, Theresa. Ik wil toch ook wat jij wil? Dat het op de gebruikelijk manier gaat? Dat het gelijk op hoort te gaan?’
‘Ik was er nog niet helemaal van overtuigd dat jij dat ook wilde. Nu wel.’
‘Fijn, Theresa.’
‘Ja. Eh ik ga me weer eens niet aan de regels houden. Hebben we nu verkering, Henry?’
Hij schrok en trok zijn arm terug.
‘Laat me even denken.’
‘Wat is er?’
‘Ik ben zo onbeleefd om je een tegenvraag te stellen. Wil je dat graag?’
‘Ja. Ik vind dat gebruikelijk, bij wat we doen. ten minste, ik hoop dat jij meer dan een vriendje voor me bent. En ik meer dan zomaar een vriendinnetje van je, waar je wat mee rommelt. Dat we zo alleen met elkaar zo omgaan, niet met anderen. Ik bedoel, er schijnt nogal wat op achterbanken gerommeld te worden, zonder dat er iets serieus aan de hand is.’
‘Ik ben serieus, Theresa. Ik wil alleen zo met jou omgaan. Ik zou het met een ander meisje niet kunnen, ik zou er vast nooit één ontmoeten die zo veel begrip voor me heeft als jij. Mag ik het eh een week in beraad houden?’
‘Wat plechtig, Henry. Zo gewichtig is het toch niet dat je er kennelijk geschokt van bent? Ik ben niet pessimistisch, maar verkeringen kan je ook uitmaken.’
‘Ja, dat weet ik.’
‘Wat is er dan? Wat is er tegen? Waarom wil je niet? Of met mij niet?’
‘Ik zou het heel graag met je willen, maar ik kan het niet. Nog niet.’
‘Ik had me er eigenlijk al op verheugd, Henry. Ik had er al over nagedacht. Dat het gepast zou zijn, als we gingen kussen. Ik had er geen flauw idee van, of en wanneer jij me erom zou vragen. Dat ik het zelf dan zou doen, dat kon best, dacht ik. Je zou vast niet boos worden. Ik verwachtte dat je onmiddellijk zou toehappen.’
Hij pakte haar hand.
‘Het spijt me verschrikkelijk, dat ik je verdriet doe, lieve Theresa. Maar ik moet er eerst over nadenken. Het heeft niets met jouw persoontje te maken, alleen met mij.’
‘Kan je me een hint geven waarom niet?’
‘Liever niet. Ik vertel je liever in één keer alles.’
‘Alles? O, sorry. Ik ben te nieuwsgierig, hè?’
‘Ik begrijp je wel. Je kan er beter niet aan denken, tot we elkaar weer zien. Kan ik je volgende week weer ophalen? En kunnen we dan weer hier naartoe gaan? Dan hoop ik je wat te kunnen vertellen.’
‘Goed, Henry.’
‘Zal ik je maar naar huis brengen?’
‘Goed, Henry.’
‘Nogmaals, het spijt me verschrikkelijk, dat ik je verdriet doe, maar het kan niet anders.’
‘Ik geloof je wel. Je hebt toch geen strafblad?’
‘Nee, zoiets is het niet. Theresa, ik kan je alleen maar adviseren er niet aan te denken.’
‘Onmogelijk, Henry.’
‘Ja, daar ben ik ook bang voor.’
Hij startte de auto en reed naar haar huis. Bij de voordeur hield ze hem haar wang voor. Hij gaf er een kusje op.
‘Ik vind het erg jammer dat de avond zo afloopt. Ik kan je helaas niet beloven dat het volgende week beter zal gaan. Ik hoop het natuurlijk wel. Probeer toch maar niet erover te gaan piekeren. Welterusten, lieve Theresa.’
‘Welterusten, Henry.’
Hij ging bedroefd naar huis.

‘Goedenavond, jongeheer.’
‘Ja. Nog op?’
‘U heeft niet gezegd dat het niet nodig was.’
‘Ja, dat is zo. Sorry, ik zal proberen er voortaan aan te denken.’
‘Goed, jongeheer. Ik vond het niet erg om te wachten, morgen is het zondag, dan hoeft u niet vroeg op.’
‘Nee. Kleed me maar uit, ik wil naar bed. Sorry als je ergens op gerekend hebt, ik heb nergens zin in.’
‘Wat u wilt, jongeheer.’
Na hem uitgekleed te hebben hield ze zijn pyjamabroek voor hem op. Hij stapte er in en kroop onder de dekens.
‘Ik maak me zorgen, jongeheer. U wilt niks, u kan geeneens wat.’
‘Dat heeft met elkaar te maken. Welterusten.’
‘Goed, jongeheer. Welterusten.’

De week erna

De volgende morgen raakte ze van haar ongerustheid af. Hij wilde wat en kon het gebruikelijke. Maar haar ongerustheid kwam weer terug, omdat hij de rest van de dag niets wilde. Hij wilde er niets over zeggen, hij deed wat hij normaal op een dag deed, maar ze zag dat hij er zijn aandacht niet helemaal bij had. Ze lichtte haar opvolgster in, die hetzelfde meemaakte. ’s Avonds niets, ‘s morgens wel, de rest van de dag niets. Ook zij lichtte haar opvolgster in.
‘Jongeheer, neem me niet kwalijk. De andere meisjes zijn erg ongerust. Ze denken niet dat u ziek bent, er is wel iets aan de hand. Ze vinden dat u ze een verklaring schuldig bent als u blijft bij uw vreemde gedrag. Als u uw vroegere wil veranderen, prima, maar niet zonder er iets over te zeggen. En door wat ik hoorde ben ik natuurlijk ook ongerust.’
‘Ik zit in de problemen.’
‘We willen natuurlijk al het mogelijke doen om u te helpen.’
‘Dat gaat niet. Ik moet het zelf uitzoeken.’
‘Zou het u helpen als u wat van u afpraatte?’
‘Ik denk het niet.’
‘Ik heb nagedacht. Het is zaterdagavond begonnen. Heeft u die avond wat vervelends meegemaakt?’
‘Vervelends? Nee.’
‘Hè, jongeheer. Zo wordt het niks.’
‘Nee.’
‘Dan probeer ik het anders. Henry, praat tegen me. Vertel me je probleem.’
Hij schrok op.
‘Ik heb je, geloof ik, een paar weken geleden verteld dat ik een meisje ontmoet had.’
‘Waar je met dienstmeisjestaal mee gepraat hebt?’
‘Ja, die. Ik heb daarna nog een keer met haar gesproken en zaterdagavond weer.’
‘Op zich toch mooi?’
‘Op zich wel. We konden heel fijn en heel makkelijk praten. Al was het onderwerp meestal hetzelfde.’
‘Je opvoeding?’
‘Ja. Ze bleef maar doorvragen. Ik moest steeds wel antwoorden, uitleggen, want ze vroeg het niet alleen uit nieuwsgierigheid, ze wilde alles begrijpen.’
‘Drie avonden lang?’
‘Tweeëneenhalf, ongeveer.’
‘Dan had ze veel belangstelling voor je, ondanks wat ze van je hoorde. Of dankzij.’
‘Ik was vast heel anders dan de jongens die ze eerder ontmoet had.’
‘Ja, vast. Is ze van jouw leeftijd?’
‘Een paar maanden ouder.’
‘Dan snap ik het wel, dan heeft ze vast alleen maar pubers ontmoet.’
‘Jongens die denken dat ze al man zijn, zei ze. Die werden haar al gauw te handtastelijk.’
‘Ja, vast. Jij niet?’
‘Nee, waarom zou ik? Ik heb er, voor ik met haar aan de praat raakte waarschijnlijk wel aan gedacht, met een lelijkerd zoek je geen contact. Maar daarna niet meer.’
‘O?’
‘Ik voelde me al snel, door die dienstmeisjestaal, erg bij haar op m’n gemak. Het werd al gauw, hoe noem je dat, vriendschap- pelijk?’
‘Dat kan, als je een gezamenlijke interesse hebt.’
‘Wel op een iets ander niveau, ze wilde er alleen veel over weten. Ze snapte niet direct hoe het ooit had kunnen beginnen.’
‘Daar hebben we, de meisjes, het wel eens over gehad. Één van de eerste dingen die de eerste meisjes die hier waren, vast met je moesten doen, was je luier verschonen. Je lag ergens op, vóór ze, ze moesten je luier afdoen en je onderkant schoonmaken. Tja, dan kom je wat tegen. Als je nog niet eerder aan een jongen gezeten hebt wil je wel controleren of er inderdaad twee balletjes in dat zakje zitten. En je bevoelt dat kleine, soepele slangetje, waarvan je weet, van de theorie of de praktijk, dat dat later langer, dikker en stijver zal worden. Als ze een baby iedere dag verschoond hadden was hun nieuwsgierigheid vast overgegaan, maar bij één op de drie dagen waarschijnlijk niet, dan blijft het iedere keer een verrassinkje.’
‘Ze zei, ik zou, onder dezelfde omstandigheden, waarschijnlijk ook aan je gezeten hebben.’
‘Ja. Ze moesten je vast ook in een badje doen en zullen, zodra je kon staan, je gedoucht hebben. Baby’s en kleine kinderen worden natuurlijk graag geknuffeld, zijn ook om te knuffelen. Misschien werd je ooit geknuffeld, misschien zijn ze ermee opgehouden toen je groter werd. Als vervanging wel blijven bevoelen wat er zo uitnodigend bij hing. Je zal er niet tegen geprotesteerd hebben. En het, toen je nog wat ouder werd, lekker gevonden hebben. Later nog lekkerder, de meisjes zullen het vast prachtig gevonden hebben, dat het pikkie van dat jongetje stijf kon worden en ze er zijn zaad uit zagen spuiten.’
‘Nog, hè?’
‘Ja. Dat pikkie is een paal geworden, spectaculair blijft het.’
‘Ze snapte na een tijdje wel dat er ooit mee begonnen was, niet dat er niet mee gestopt was, toen ik een zogenaamd grote jongen geworden was. Dat was niet zo moeilijk uit te leggen, voor mij werd het lekkerder, voor mijn meisjes interessanter. Ik heb er gelijk maar bijgezegd, dat ik mijn handen ook niet meer thuishield. Dat snapte ze ook. Dat leren jongens niet af, zei ze.’
‘Nee, de meeste niet.’
‘Ze begreep toen ook snel waarom ik zo rustig was, niks probeerde.’
‘Bij haar dan niet, eerder wel, buiten de deur.’
‘Dat kleintje, bedoel je? Daar probeerde ik niets bij, die wilde niets weten, dat wist ze al, ze wilde wat doen. Komt meer voor, hè?’
‘Ja ja. Ze snapte alles en wilde toch met je om blijven gaan?’
‘Ze begreep en accepteerde wat er gebeurd was en nog gebeurde. Ze vroeg of ik eraan verslaafd was. Ik heb gezegd, in het kort, wat voorzichtig, dat ik eraan gewend was en er graag door mee wilde gaan tot mijn toekomstige echtgenote het over wilde nemen.’
‘Mmmm. Open uitnodiging.’
‘Voor op de lange duur. Zoiets vond zij waarschijnlijk ook, ze wilde met me om blijven gaan als ik me zo bij haar bleef gedragen zoals ik deed.’
‘Niets deed, dus.’
‘Alleen praten. En bij een afscheid een handkusje.’
‘Beschaafd, hoor.’
‘Dat blijf ik altijd. Ik genoot al heel veel van het bij haar zijn. En van de eh vriendschappelijke sfeer. Ik heb haar nog eens uit- gelegd, dat ik niet scharrelde, geen verkering had, niet met één van de meisjes zou trouwen, het was alleen iets lichamelijks.’
‘Iets meer dan iets.’
‘Ja. Toen kregen we het over omgang. Scharrelen, verkering. Ik zei, dat ik daar ooit op een normale, beschaafde manier mee zou willen beginnen. Kennismaken, scharrelen, als er meer gewild werd trouwen en alles doen. Dat had ze zich ook altijd voorgenomen, zei ze.’
‘Had?’
‘Nog steeds.’
‘Nog maagd?’
‘Zo goed als zeker. Ze zei het natuurlijk niet, maar dat is me wel duidelijk.’
‘Weet ze het van jou?’
‘Vertel ik zo. Op een gegeven moment zaten we zaterdagavond hand in hand. Ze moet die van mij gepakt hebben.’
‘Ja, als jij begonnen was had je wel wat anders gepakt.’
‘Ik begin niet gauw, dat weet je wel. Wat later heb ik haar een paar keer, tussen het praten door, een kusje op haar wang gegeven. Nog wat later toestemming gevraagd om haar te mogen omhelzen. Dat vond ze ook goed. Toen hebben we een paar keer gekust.’
‘Nieuw voor je, hè? Dat doen we nooit, we vinden dat dat bij een verkering en daarna hoort.’
‘Ja. Zij ook. Ze vroeg of we nu verkering hadden. Ik schrok me wezenloos.’
‘Omdat zij het vroeg? Het maakt toch niet uit wie het vraagt?’
‘Nee. Ik kon geen ja zeggen. Ik heb uitstel gevraagd.’
‘Wat? Waarom? Ze is overduidelijk in je geïnteresseerd, jij toch ook in haar?’
‘Ja, meer dan genoeg voor een verkering.’
‘Waarom dan uitstel?’
‘Ik vind, dat ze moet weten dat ik, netjes gezegd, geen maagd meer ben.’
‘Waarom zei je dat dan niet gelijk?’
‘Het was niet ter sprake gekomen, het was kennelijk niet bij haar opgekomen dat er nog meer gebeurd kon zijn dan ik vertelde. Ik had het ooit heel voorzichtig willen vertellen, ik had het niet al bij een derde ontmoeting verwacht. Ik was, ben bang, dat ze niets meer met me te maken zou willen hebben.’
‘Waarom zou je het ooit vertellen?’
‘Voor de eerlijkheid. Je hoort toch geen geheimen te hebben?’
‘Henry, ieder af en toe nadenkend meisje weet, dat hoe ouder een jongen is, hoe minder kans er is dat hij nog maagd is. Je hebt het zelf niet gedaan, maar je kan je toch voorstellen, meisjes kunnen dat ook, dat er op een achterbank steeds meer gedaan wordt? Een hand past om een stijve, een vinger in een gleuf, voor je het weet zit het één in het ander. Eigenlijk is het een wonder dat niet iedere zestienjarige, hij en zij, vrij snel maagd af is.’
‘Ja, maar ze zal wel snappen dat ik door heb dat zij het nog wel is. Zij verwacht het vast ook van mij.’
‘Ondanks wat je al verteld hebt?’
‘Ja. Anders had ze dat toch wel gevraagd?’
‘Ik denk, dat ze denkt dat je alles verteld hebt.’
‘Ja, waarschijnlijk.’
‘Dat uitstel. Je wilde er over nadenken. En u zit je in de problemen?’
‘Ja. Ik zit klem. Als ik het niet zou vertellen zou me dat dwars blijven zitten. Zij is ook eerlijk, ik weet zeker dat ze me alles verteld heeft wat ze meegemaakt heeft. Al was dat niet veel. Als ik het wel vertel, waarschijnlijk einde verhaal. Ik kan niks verzinnen om dat te voorkomen.’
‘Henry, als meisjes niet zouden pikken dat jongens al iets meegemaakt hebben, zou er vast weinig getrouwd worden. Ik denk, dat zou ik ook doen, dat doe ik ook, ik vergeet maar wat hij eerder gedaan heeft.’
‘O. Ja. Je vriend had het al gedaan, hè?’
‘Ja. Het kwam nooit meer ter sprake. Maar als hij nog wat geflikt had, sinds hij mij kende, of zou flikken, na ons trouwen, dan was het afgelopen. Daarom wilde ik ook met je ophouden, ’s nachts, ik vond het oneerlijk worden. Ik was wat met je begon- nen, ik vond dat ik mijn achterstand wel in mocht halen. Dat heb ik genoeg, ik heb er ook iets van opgestoken waardoor het met hem fijner is. Ik wil me nu helemaal op hem concentreren.’
‘Ja, dat snap ik. Goed. Denk je, dat ik nog een kans heb?’
‘Ik denk het wel, ze snapt al zo veel, ze accepteerde al zo veel. Als je drie keer met haar gepraat hebt heeft ze er twee keer tus- sendoor over na kunnen denken. Van wat je ook nog gedaan hebt zal ze vast behoorlijk schrikken. Drie mogelijkheden. Één, ze moet je niet meer. Twee. Ze wil bedenktijd. Drie. Als je het heel rustig kan brengen kan ze erover nadenken. Ik denk drie, ze lijkt me een snelle denker. En realistisch. Dat ze je dan duidelijk maakt wat je voortaan wel en niet mag doen. Ze wil je vast, Henry.’
‘Maar als ik vertel dat ik het al vanaf mijn veertiende doe?’
‘Dat maakt het eerder minder erg dan erger, denk ik. Je wist niet wat je deed. Zeg maar dat je verleid werd.’
‘Nee, dat kan ik niet. Dat was niet zo. Ik wist best wat ik deed. Neuken. Sorry.’
‘Gebruik dat woord maar niet. Hoe minder je dat soort woorden gebruikt hoe minder ze er iets bij voor gaat stellen. Dat doe je eerder bij een plastische beschrijving dan bij een droge, theoretische.’
‘Ja, vast. Ik heb dat soort woorden niet veel gebruikt. Zelfs stijve en gleuf maar één keer, denk ik. Als het voor de duidelijkheid nodig was.’
‘Hoe omzeil je, in een toch wel openhartig gesprek, een woord als stijve?’
‘Eh dat ik opgewonden werd.’
‘Opwinden. Dat zou me niet zo veel zeggen.’
‘In de context vast wel. Dat ik opgewonden werd bij het zien van een helemaal bloot meisje.’
‘Ja, dat zal ze wel gesnapt hebben, als ze weet hoe het bij jongens werkt.’
‘Daar wist ze alles van, theoretisch. Daar kon ik op inspelen, ik vermoedde hoe er over geschreven werd. Het bijvoorbeeld over een zaadlozing hebben, in plaats van over klaarkomen. Ze wilde graag wat van de praktijk weten, voor haar huwelijk. Omdat we dezelfde taal spraken kon het vrij gedetailleerd, zonder overduidelijk te zijn. Met mij als voorbeeld.’
‘Goed. Je moet verder maar niet denken óf je het haar gaat vertellen. Ik ken je lang genoeg om te weten dat je dat van jezelf moet. Doe het zo snel mogelijk. Dat zal trouwens wel moeten, ze verwacht dat je een reden op gaat geven om geen verkering te willen. Je kan hooguit nog nadenken hoe je het haar zo voorzichtig mogelijk gaat vertellen. Dan zal je af moeten wachten hoe ze er op reageert. Ik kan wel wat verwachten, maar je weet maar nooit. Ik ben haar niet. Ik had op mijn achttiende een andere voorgeschiedenis dan zij.’
‘Ja. Dank je wel. Voor je steun en je raad. Ik maak me iets minder zorgen, maar ik verwacht toch geen happy end.’
‘Laat je anders maar troosten door het andere meisje. Mijn opvolgster in je bed. Je vriendin weet niet wat ze mist.’
‘Nee. Als het goed gaat en ze bij haar voornemens blijft zal ze het niet willen weten voor ze getrouwd is.’
‘Henry, als jullie zo openhartig zouden blijven praten is er geen schijn van kans dat ze dat lang vol kan houden. Ze blijft vast nieuwsgierig en wil dan wat proberen. En van het één komt het ander.’
‘Laat ik daar maar niet over na gaan denken. Ga maar naar bed. Je eigen. Ik kleed mezelf wel uit. En dank je wel.’
‘Goed, Henry. Welterusten.’
‘Mmmm.’

Zaterdag 5

‘Hoe gaat het met je studie, Theresa?’
‘Probeer maar niet een onschuldig praatje te beginnen. Rijd maar door, ik wil een serieus praatje van je horen.’
‘Ja, natuurlijk.’
Henry parkeerde op dezelfde plek als de week ervoor.
‘Je hebt een week de tijd gehad, Henry. Wil je nog meer uitstel? Als het nodig is moet het maar, maar ik zou er niet blij mee zijn.’
‘Dat snap ik wel, ik vind het al erg genoeg. Ik moet je wat vertellen. Maar ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Ik neem een aanloop. Je hebt je altijd afgevraagd, wat vrouwen zouden doen als ze voor hun huwelijk hoorden dat hun toekomstige echtgenoot niet helemaal onschuldig meer was. Ik wil nergens op vooruitlopen, we hebben nog geeneens verkering. Dat is mijn schuld, dat weet ik. Ik was erg blij, dat wat je van mij, over mij gehoord hebt, kon accepteren en met me wilde blijven omgaan.’
‘Ik ben vrij nuchter, het is niet abnormaal dat je voor je huwelijk wat meemaakt. Met een eerdere verkering of vriendinnetje. Of vriend. Je had er niet over hoeven praten, Henry. Af kunnen wachten of ik er wat over zou vragen.’
‘Ja, maar dat vind ik niet eerlijk. Je kent het spreekwoord wel, al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Ik hebt niet gelogen, maar jij bent eerlijk tegen mij geweest, ik moet dat tegen jou ook zijn.’
‘Ja, natuurlijk. Ik kon makkelijk eerlijk zijn, zo veel heb ik niet meegemaakt, ik heb niets te verzwijgen. O. Jij wel?’
‘Ik wilde niets verzwijgen, ik wilde, ik moest je op een geschikt moment wel iets vertellen. Je verraste me, vorige week. Ik had niet verwacht dat het zo snel serieus zou worden. Met ons, tussen ons.’
‘Ik eigenlijk ook niet. Maar ik kon het niet laten je wat te vragen. Ook een beetje om je duidelijk te maken dat ik je verleden accepteerde. Je wás er blij mee, niet meer?’
‘Ik was het, tot vorige week. Maar ik heb je iets niet verteld. Ik verwacht niet, ik durf niet te hopen dat je dat ook accepteren kan.’
‘Eh heb je ook wat met andere meisjes dan die drie van je wat uitgehaald?’
‘Met één, maar dat is bijzaak. Met één van die drie.’
‘Wat dan?’
‘Ik kan wel zeggen, schrik niet, maar dat doe je toch. Ik heb er ook mee geslapen.’
‘Ge. Je bedoelt toch niet, gevreeën?’
‘Gevreeën niet. Ik moet je wat uitleggen.’
‘Ja, dat moet je zeker. Mee slapen, mee vrijen, ik dacht, dat er hetzelfde mee bedoeld werd. Alleen is het ene duidelijker dan het andere. Ermee slapen maar niet vrijen snap ik niet.’
‘Mijn meisjes bedoelen met vrijen, een vrijpartij. Beginnen met scharrelen, handjes vasthouden, omhelzen, dan over kleding voelen, dan eronder, dan, op een geschikte plek, kleding uittrekken, dan weer voelen. Dan wat ze met een net woord de middenfase noemen. Dan wat ze de eindfase noemen, nog wat strelen en napraten. Nagenieten. Die ene wil alleen een vrijpartij met haar vriend. Met mij wel even zo’n middenfase.’
‘Even?’
‘Ja, zo lang duurt dat niet. Een paar minuten. Net zo lang als dat onder de douche. Een vrijpartij kan uren duren. En meerdere middenfases hebben.’
‘Een middenfase? Uitgekleed, dan voelen. En dan een paar minuten. Ik kan het wel raden. Maar zeg het toch maar. Niet te netjes.’
‘Een penetratie, en bewegen tot het hoogtepunt. Liefst van beiden.’
‘O Henry! Heb je dat gedaan?’
‘Ja.’
‘Niet met alle drie? Maar met één ervan?’
‘Ja. Maar maar is niet eh op z’n plaats.’
‘Nee. En die ene, die bijzaak?’
‘Dat gebeurde een tijdje geleden, bij een bruiloft waar ik met mijn ouders naartoe moest. Een meisje maakte me het zo overduidelijk dat ze wat met me wilde, dat ik het niet kon laten. Ik doe dat nooit meer, wie weet hoeveel spijt ze ervan gekregen heeft.’
‘Kende je haar al?’
‘Nee. Nog steeds niet. Daarna verdween ze spoorloos.’
‘Spoorloos? Als ze bij een bruiloft was moet ze familie of een bekende zijn. Heb je het niet uitgezocht?’
‘Dat ging niet. We zijn niet voorgesteld, ik heb haar wel gevraagd hoe ze heette. Ze zei, zeg maar Heetje, want ik ben heet.’
‘Welja!’
‘Ze zei, dat ze steeds moest denken dat de bruid, die nooit iets wilde, die nacht vast pijnlijk verrast zou worden bij het gestuntel met haar nieuwe echtgenoot.’
‘Ik zou eerder medelijden met de bruid krijgen dan er heet van worden. Maar ze wilde dus wat met je?’
‘Ze bood aan om naar mijn slaapkamer te komen, ik moest daar overnachten. Ik heb het niet afgewezen, ik dacht, die komt toch niet.’
‘Maar ze kwam wel.’
‘Ja. Nog steeds bloedheet. Ze had zelfs condooms meegebracht.’
‘Meerdere? Hoeveel zijn er gebruikt?’
‘Eh drie, Theresa.’
‘Was ze toen afgekoeld?’
‘Na twee vielen we in slaap. De derde keer was ’s morgens. Ze was naast me blijven slapen. Ze ging daarna, dacht ik, naar de badkamer. Maar ze bleek verdwenen. Ik heb naar haar uitgekeken, maar omdat ik daar te gast was kon ik niet het hele huis afzoeken. Ik heb haar niet meer gezien.’
‘En als je haar wel gevonden had?’
‘Ik weet het niet. Ik moest sowieso met mijn ouders mee terugrijden.’
‘Wie weet wat je bespaard is gebleven. Maar je vond het een bijzaak. Nu de hoofdzaak.’
‘Ik ben ermee gestopt. Dat wil zeggen, met die ene slapen. De rest ben ik aan het minderen. Alleen ’s morgens nog, om geen natte dromen te krijgen. Zelf wil ik het niet doen.’
‘Henry toch.’
‘Sorry. Ik moest het vertellen.’
‘Ja, zo ben je wel, denk ik. Op zich is dat goed. Eerlijk. Maar toch.’
‘Ja.’
‘Ik ga maar wat vragen, om mezelf wat af te leiden. Die ene wilde alleen met haar vriend vrijen, maar toch ook wat met jou?’
‘Ja. Je zal het ook wel een raar verhaal vinden. Die vriend had met een verkering vóór haar, of zonder verkering, dat weet ik niet, al veel uitgespookt. Dat accepteerde ze, ze wilde hem toch, en na een tijdje ook alles met hem doen. Ze kwam in de verleiding ook wat met mij te doen. Haar vriend was al lang geen maagd meer, zij wat korter ook niet meer, ze vond dat ze wel wat in mocht halen.’
‘Tja, dat is ook een opvatting. Ze verleidde je?’
‘Zo zou ik dat niet willen zeggen. Het kwam er gewoon van.’
‘Zo gewoon lijkt me dat niet.’
‘Nou ja, van het een kwam weer het ander. Je weet wat we onder de douche deden. Ik mocht bij die ene af en toe met mijn stijve tussen haar bovenbenen, dijen, dan eh tegen haar oprijden tot ik een zaadlozing kreeg. Af en toe ’s avonds ook op bed. Dan wel met een condoom om. Op een gegeven moment zei ze daarbij, kom maar wat hoger. Ik eh deed het. Het werd een gewoonte. Één op de drie nachten bleef ze erna bij me in bed. ’s Morgens deden we het nog een keer.’
‘Je lijkt me onvermoeibaar.’
‘Het was, wat je moeder noemde, wat moeite, maar de moeite waard. Als ik het niet lekkerder gevonden had dan het andere, was ik er wel me gestopt.’
‘Ja, natuurlijk. Ik bedoelde met onvermoeibaar eigenlijk dat je daartoe in staat was. Én ’s avonds én ’s morgens.’
‘Het was alleen maar iets vermoeiender dan wat er al langer bij me gedaan werd. Het kwam in de plaats van andere keren. Ik weet niet wat je denkt hoe vaak een man het kan.’
‘Daar vond ik niets duidelijks over. Het varieerde. Zeg het maar.’
‘Ik kon, bij het begin van mijn puberteit, toen mijn zaadproductie op gang kwam, niet gelijk iedere dag een zaadlozing krijgen. Langzamerhand vaker. Tot drie keer op een dag. In het weekend soms vier keer.’
‘Op initiatief van je meisjes.’
‘Ooit wel, het was een gewoonte geworden, maar ik wilde het zelf ook. De vierde keer in een weekend was geen gewoonte. Dan onderbrak ik waar ik mee bezig was, lezen of zo, voor. Meestal als ik wat opwindends gelezen had en er een erectie van kreeg.’
‘Wat ik nog niet bij je gezien heb.’
‘Ik zeg niet dat ik je niet opwindend vind, Theresa. Maar bij jou denk ik niet aan zoiets als naar bed gaan. Ik ben heel graag bij je. Om met je te praten, vriendschappelijk met je om te gaan.’
‘Daarom wilde je geen verkering?’
‘Nee, ooit wel, maar zo ver was het nog lang niet, dacht ik. Ik wilde voorzichtig met je zijn. Je niet afschrikken, wat de jongens bij die soirees je duidelijk deden. Op je nogal indringende vragen moest ik wel antwoord geven, ik kan niet liegen. Het ging ook zo makkelijk, je begreep me. Je schrok er ook niet zo erg van. Ik genoot er van, zo met je te praten. Maar ik kon niet aan een verkering beginnen zonder je alles te vertellen.’
‘Wat vast niet iedere jongen zou doen.’
‘Nee, ze zijn niet allemaal even eerlijk. En vast niet iedere jongen zou alles van een meisje willen weten. Misschien nog geeneens als hij merkt dat hij niet de eerste is.’
‘Henry toch.’
‘Ja, sorry. Vast niet ieder meisje wil alles weten. Jij wilde wel veel weten, maar ik wist niet of je alles wilde weten. Ik heb me dat niet afgevraagd, ik vond dat ik het uit mezelf moest vertellen. Jij was eerlijk, ik ben er van overtuigd dat je mij alles verteld hebt.’
‘Waaruit je concludeerde dat ik?’
‘Hè, Theresa, moet dat nou? Ik ga toch niet praten over iets wat meisjes geheim willen houden?’
‘Dat ene meisje zat er dus niet mee.’
‘Nee, maar ze zei het niet letterlijk. Wel dat ze hét met haar vriend gedaan had. Anders had ze het niet met mij gedaan, zei ze.’
‘Tja, als er één schaap over de dam is, zeggen ze dan. En je denkt, je bent er zelfs van overtuigd, dat ik hét nog niet gedaan heb.’
‘Ja, anders had je me vast niet zo veel vragen gesteld die niet over de theorie gingen. En je was sowieso vanaf het begin zo open en eerlijk. Je draaide nergens omheen. Behalve om minder nette woorden. Duidelijk was je toch wel.’
‘Maar ik geef niks toe.’
‘Dat hoeft ook niet. Trouwens, ik zou van jou ook veel geaccepteerd hebben.’
‘Ik heb niet gezegd dat ik het van jou accepteer.’
‘Nee, Theresa.’
‘Je zei, één op de drie nachten?’
‘Gemiddeld. De meisjes slaan soms een beurt over. Als ze niet willen of kunnen. Of als ze vrije dagen willen, ergens voor. Dat regelen ze onderling, daar bemoei ik me niet mee.’
‘Dat niet kunnen snap ik wel. Niet willen? Ik dacht, dat ze nogal enthousiast waren.’
‘Normaal wel, ik weet niet meer dan dat ze zich soms niet lekker voelen.’
‘Ja, dat kan. Eh hoelang doe je het al?’
‘Tja. Lang, Theresa.’
‘Wat is lang?’
‘Eh vanaf mijn veertiende, ongeveer.’
‘Wat? Zeg dat nog eens?’
‘Vanaf mijn veertiende, ongeveer.’
‘Ik was eerder nogal verbaasd, nu ben ik met stomheid geslagen. Bijna. Allereerst, hoe komt een meisje van twintig?’
‘Tussen de twintig en de vijfentwintig.’
‘Hoe komt die erbij om het met een jongetje van veertien te doen?’
‘Ze deed het al met haar vriend. Ze verzorgde mij, op de gebruikelijke manier, al langer dan een jaar, denk ik. Ik was dan wel een jongetje, maar ze zag die van mij steeds groter worden, op een gegeven moment vond ze die groot genoeg om het ermee te proberen. Ze zou haar inhalen waarschijnlijk nergens anders gedaan hebben, ik was bij de hand.’
‘Ja. Steeds groter worden?’
‘Ik weet niet of het bij alle jongens zo gaat als bij mij, waarschijnlijk wel ongeveer. Daar wordt vast ook niet uitgebreid over geschreven. Op m’n elfde kwam de groei op gang, werd maximaal met m’n dertiende, veertiende. Daarna groeide hij wel door, maar langzamer. Met groei bedoel ik niet een normale groei, maar hoe groot een erectie kan worden. Die groei schijnt te stoppen als ik ruim twintig ben.’
‘Die twee handen, boven elkaar, eromheen, kan dat nu?’
‘Ja. Het begon met een centimeter of tien, ik verwacht er nu nog één, hooguit twee.’
‘Maar met je veertiende dus al groot genoeg?’
‘Ja, de dikte was prima, zei ze toen, ze had wel liever een langere, zoals die van haar vriend. Die was vast ruim twintig. Ze nam er maar genoegen mee, inmiddels is hij vast bijna net zo lang.’
‘De dikte was prima?’
‘Er zit bij meisjes genoeg rek in, het past altijd.’
‘Genoeg rek snap ik wel, een baby is nog veel groter. Jij wilde dus ook wel. Toen al.’
‘Ik wist toen wel waar achterbanken van auto’s voor gebruikt werden, om het zo maar eens te zeggen. Ik verwachtte niet dat ik wat zou doen voor ik zestien was. Met eentje van mijn leeftijd, niet met één van de meisjes. Ik deed altijd braaf wat de meisjes wilden, dat was me altijd goed bevallen. Dus toen ze zei, kom maar wat hoger, was ik daar binnen de seconde. Ik wist wel wat ik deed, ik wilde het graag proberen, ik was erg benieuwd.’
‘Tjonge! Je, jullie bleven het doen, dus het beviel je wel.’
‘Ja. Vraag me alsjeblieft niet om er iets over te vertellen.’
‘O. Goed. Waarom niet? Eh sorry.’
‘Je bent eindeloos nieuwsgierig, zeg.’
‘Ja, sorry. Ik weet wel genoeg, denk ik. Tjonge, Henry.’
‘Ja. Ik heb maar van één ding spijt, Theresa. Dat ik jou problemen bezorgd heb. Als tweede, dat je misschien, waarschijnlijk, niet meer met me om wil gaan. Ik heb eigenlijk nooit zo ver vooruitgedacht. Hooguit, ik zal waarschijnlijk ooit wel een meisje ontmoeten, ermee aan de scharrel gaan en trouwen. Dan lekker elke nacht eh je weet wel. Dat ik al elke dag, behalve de nor- male dingen die ik deed, ook nog erg genoot en zij misschien niet stond ik niet bij stil.’
‘Je lag geeneens stil.’
‘Je maakt er een grapje over?’
‘Het was meer een woordspeling. Grappig vind ik je verhaal niet, Henry. Maar ik heb de pech, ik weet eigenlijk niet of het pech is, dat ik je wel begrijp. Je meisjes ook. Dat je er geen spijt van hebt snap ik ook, van het één kwam het ander. Je bent daardoor al vroeg begonnen met genieten wat voor volwassenen, liefst getrouwden, bedoeld is. Zelfs het uiterste, dat eh slapen met maar niet vrijen.’
‘De meisjes noemen het neuken. Sorry.’
‘O. Ik dacht dat dat een minder, veel minder net woord was voor vrijen.’
‘Niet overal zullen dezelfde woorden dezelfde betekenis hebben. Zij bedoelen, geen voorspel, geen naspel, alleen erin, wippen, klaarkomen, eruit. In onze kringen zul je zelden minder nette woorden horen. In andere wat daar gebruikelijk is. Onder de jeugd vast meer en andere dan onder ouderen. Wat er op achterbanken respectievelijk in slaapkamers gezegd wordt. Als ze er al iets bij zeggen.’
‘Stommetje spelen lijkt me ongezellig.’
‘Op z’n minst een complimentje maken over cupmaten of de grootte van een eh opwinding.’
‘Je maakt er een grapje over?’
‘Nee, wat ik zelf zeg of hoor.’
‘Goed. Ja, op z’n minst.’
‘Zou je zoiets durven zeggen?’
‘Tegen jou wel. O. Wacht even. Ik weet niet of het daar ooit van komt, Henry.’
‘Ik heb nog niet veel hoop, maar je wil ten minste niet direct naar huis.’
‘Nee. Als ik er niets van begrepen had vast wel. Als ik nog wat zou willen vragen ben je nu bij de hand. Het moet nog bij me bezinken. Je probeerde me het wel voorzichtig en netjes te vertellen, hè?’
‘Daar heb ik de hele week over lopen piekeren. Om je zo min mogelijk te laten schrikken. Maar er zijn geen kleine stapjes tussen eh elkaar bevoelen en dat laatste. Tussen dijen in en net erboven zit maar één wip.’
‘Ik vond je toch voorzichtig. In klare taal, of met medische termen was het directer geweest. Omdat het minder direct was werd de schok gedempt.’
‘Meer kon ik er niet van maken. En wat ik gedaan heb niet ongedaan.’
‘Nee. Ik zit te bedenken wat ik met je aan moet.’
‘Ja, het is aan jou. Ik ga niet proberen me schoon te praten.’
‘Ik vind je geen viezerik, hoor. Sorry, woordspeling.’
‘Speel maar door. Sorry.’
‘Zou je, wat je gedaan hebt, kunnen zien als spelen?’
‘Ja, serieus was het niet. Nee, dat zeg ik niet goed. Serieus bedóeld was het niet. Er was wat, er kon wat, er werd genoten.’
‘Zou je nog op een normale manier met een verkering kunnen beginnen?’
‘Eh bijna, Theresa.’
‘Bijna?’
‘Eerlijk gezegd, ik zou er liever niet op heel normale manier mee willen beginnen, als eh het me toegestaan wordt. Ik zou het thuis nog verder terug willen brengen. Tot één keer in de week. Maar ik zie er erg tegenop om er helemaal mee te stoppen. Het gaat me niet om het genieten, maar om eh wat kwijt te raken, om geen natte dromen te krijgen.’
‘Tot je aanstaande echtgenote het overneemt, hè?’
‘Het liefst wel. Maar het lijkt me voor haar niet leuk als ze van tevoren de bedoeling weet.’
‘In principe niet, nee. Maar er is iets wat op hetzelfde neerkomt. Ik weet, of je wil of niet hoor je wat op school, dat het raadzaam is om tijdig bij een mogelijk toekomstige echtgenoot te onderzoeken of hij genoeg heeft en er wat mee kan. Achter- bankonderzoek. Al hoef je niet alles te weten.’
‘Nee. Zo hoorde ik, dat jongens eigenlijk weinig kunnen onderzoeken. Een cupmaat zie je zo wel. Als ze een maagd willen kunnen ze dat niet uitzoeken. Met gescharrel alleen of het geen ijskonijntje is.’
‘Denk je, dat ik dat ben?’
‘Maagd?’
‘Ik bedoelde ijskonijntje.’
‘Nee, ik merkte genoeg, toen we elkaar kusten. Je bent het beslist niet.’
‘Dat denk ik ook niet.’
‘Verder, als je wat onderzoekt, je kan wel graag iets boven een minimum willen, dat geldt voor beide zijden, maar als dat er niet is er toch genoegen mee nemen. Er zijn ook andere, misschien wel belangrijkere zaken die meetellen.’
‘Ja, natuurlijk. Ik zou bij jou geeneens wat hoeven onderzoeken. Je maat weet ik al, die twee handen, en hoe vaak je kan.’
‘Theresa! Ik vind je erg ondeugend.’
‘Niet zo erg als jij.’
‘Nee, dat was meer dan ondeugend.’
‘Ja. Ik was niet van plan veel te doen voor mijn trouwen, behalve zo’n onderzoekje. Alleen oppervlakkig, hoor. Ik was er wel op voorbereid dat een jongen ook zoiets gedaan had en misschien iets meer. Zoiets als jij vast bij die andere twee meisjes gedaan hebt.’
‘Ja. Ik vond, voor wat hoort wat.’
‘In principe wel, maar niet alles is vergelijkbaar.’
‘Het ene is oppervlakkig, het andere niet.’
‘Weer mooi gezegd. Ik was niet op jou voorbereid. Het was fijner met je dan ik gedacht had dat het kon zijn. Tot daarnet. Ik zou er thuis over na kunnen gaan denken, ik dacht al even dat ik niets meer te vragen had. Maar net werd me toch iets wat duidelijker. Dat met die andere twee meisjes.’
‘Daarover heb je vast niet gelezen.’
‘Nee, eigenlijk amper duidelijk wat er gedaan werd, als maximum schreven ze wat jij zei, een penetratie gevolgd door een zaadlozing. Dat was natuurlijk genoeg in de beschrijving van de voortplanting. Wat ik miste, was iets over gevoelens daarbij. Maar ik geloof dat je daar liever niet over praat.’
‘Nee, liever niet. Ik bedoel, niet bij erover praten, wel bij het doen.’
‘Goed. Je praat wel vrij gedetailleerd over de rest.’
‘Ja, geen probleem, ik kon dat toch vrij technisch houden.’
‘Goed. Die andere, misschien wel belangrijkere zaken die meetellen. Er zijn een paar dingen die tegen je spreken en een paar voor. Tegen, je bent eigenlijk te ver gegaan. Je gaat ermee door. Je wilt dat het overgenomen wordt. Voor, je bent eigenlijk wel een lieve jongen. Open en eerlijk. Overdreven eerlijk. Dat doorgaan wil je minderen. Met dat overnemen heb je vast geen haast.’
‘Nee. Een moeilijke afweging, hè? Ik ben al blij dát je wat af wil wegen.’
‘Ja. Laat me uitpraten, Henry.’
Hij knikte. En bedacht dat ze het misschien niet zou zien.
‘Ik laat je uitpraten.’
‘Ik zou er nog langer over na kunnen denken, maar ik denk niet dat ik eruit kom. Ik ga maar een gok nemen. Ik wil met je doorgaan. Ik had me niet zo’n raar begin voorgesteld, maar ik moet het er mee doen. Wat de doorslag gegeven heeft, denk ik, is dat je alles eerlijk verteld hebt en je er niet voor verontschuldigd hebt. Je niet geprobeerd hebt er onderuit te draaien of smoezen te verzinnen of je meisjes de schuld te geven. Dat laatste telt zwaar bij me. Of ze schuld hebben of niet, als er al sprake is van schuld, je verdedigt ze, min of meer. Dat geeft me vertrouwen dat je ook met mij goed om zal blijven gaan. Je zal voorzichtig met me moeten blijven. Nou ja, eigenlijk zoals je steeds gedaan hebt. Verder, ik vraag me toch nog wat af. Ik dacht, wat eerder, om je te vragen thuis overal mee te stoppen. Dat moest je er maar voor over hebben, dood ga je er niet van. Ik weet niet hoe het werkt, misschien zou het stoppen nadelen kunnen hebben. Dat je, als eh het gewenst is, niet meer op gang komt. Of minder goed. Ik heb er nooit over nagedacht hoe vaak mijn echtgenoot het zou moeten kunnen.’
‘Ik weet het allebei niet. Niet over op gang komen en niet hoe vaak jij het zou willen.’
‘Je draait de zaak om, grapjas. Ik had het over jou, niet over mij.’
‘Het zou het prettigst zijn als het evenveel was.’
‘Ja ja. Goed. Nou, genoeg, Henry. Ik herhaal mijn vraag van vorige week.’
Het duurde even voor hij het begreep.
‘Serieus, Theresa?’
‘Ik vind nog steeds, dat dat bij kussen hoort.’
Hij omarmde haar, voorzichtig, en kuste haar, lang.
‘Lieve Theresa, wil je verkering met me?’
‘Waarom beantwoord je mijn vraag niet gewoon?’
‘Ik vind, dat een meisje gevraagd hoort te worden. Nog belangrijker, dat ze kan zeggen dat ze gevraagd is.’
‘Ja. Dank je wel.’
‘Beantwoord je mijn vraag?’
‘Sorry. Ja, lieve Henry, ik wil graag verkering met je.’
Ze kusten weer lang.
‘Ik durfde er niet op te hopen, ik ben er zo blij mee, Theresa.’
‘Ik moet er nog aan wennen. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Je wilde dus wel, maar eerst eh je verhaal doen. Ik neem het je niet kwalijk, hoor, dat je erover na wilde denken. Ik ga proberen het te vergeten, het meeste is toch gebeurd voor we elkaar leerden kennen. Voor de rest vinden we vast wel een oplossing. Ik ga vooruit denken. We moeten allebei nog krap vier jaar studeren, hè?’
‘Ja. Dat wil zeggen, ik zeker. Ik moet daarna gaan verdienen, om een gezin te kunnen onderhouden. Ik weet niet wat jij wil.’
‘Ik dacht daarna ook aan de slag te gaan. Ik zou verder wel zien.’
‘Je dacht toch wel aan trouwen?’
‘Amper. Ver weg.’
‘Je trok jongens bij de vleet aan, dat heb ik gezien. Toch al eerder?’
‘Jawel, maar andersom trok me niets. Na onze studies zullen we wel trouwen, hè? En na een paar jaar aan kinderen beginnen?’
‘In die volgorde wel. Zullen we wel trouwen? Ik ga je er netjes om vragen, maar wel eerder dan over vier jaar.’
‘Dat kan toch niet, voor we wat verdienen?’
‘Ik denk het wel. Wat mijn vader er ook van zal vinden, hij blijft me vast mijn toelage betalen. Die van jou?’
‘Waarschijnlijk wel. Ik zal er eens naar vissen. Maar dan nog.’
‘Met twee toelagen komen we er wel. Ik heb nog wat achter de hand ook.’
‘Gespaard?’
‘Overgehouden. Vanaf mijn vierde, denk ik, moest ik, als zoon van een bankier, met geld om kunnen gaan. Ik deed het amper, normaal werd alles voor me betaald, pas op school kocht ik soms wat snoep.’
‘Ik heb ook wel wat over. Maar eh, als je eerder wil trouwen, waar zouden we moeten wonen? Iets huren zou van twee toelagen amper kunnen, laat staan iets kopen.’
‘Iets kopen kan ik na mijn eenentwintigste, dan krijg ik de beschikking over wat erfenissen, die ik volgens mijn vader gekregen heb.’
‘Erfenissen? Van wie? Je ouders leven toch nog?’
‘Ja, die wel. Volgens mijn vader heb ik een grote familie, die zorgt dat bij hun overlijden hun kapitaal in de familie blijft. Ze wijzen daarvoor als erfgenamen minderjarige kinderen van familieleden aan, als ze er zelf geen hebben.’
‘Waarvoor minderjarige?’
‘Meerderjarige schijnen al genoeg te hebben.’
‘O. Een rijke familie, dus.’
‘Mijn vader zegt, welgesteld.’
‘Ja, dat ken ik. Bescheidenheid, van rijke mensen.’
‘Ben jij dat dan niet? Je woont in een groot huis.’
‘Dat zegt niet veel, ik weet niet of er een hypotheek op zit. Mijn vader heeft wel een goede baan, hij zit in de directie van Logan.’
‘Het vliegveld?’
‘Ja. Maar we hebben maar één Cadillac en weinig personeel. Overdag een kokkin en een hulp, een schoonmaakster, een parttime chauffeur, mijn vader rijdt doordeweeks zelf.’
‘Ik weet pas sinds kort dat mijn vader het ook kan. Ik mocht het in ieder geval ook leren.’
‘In een Rolls. Wat je overigens goed doet.’
‘Dank je. Ik heb het na mijn zestiende in een normale auto geleerd, bij een rijschool. Laatst, vlak voor mijn verjaardag, kreeg ik van de chauffeur een paar keer les in deze. Op mijn verjaardag hoorde ik, dat mijn vader een andere auto gekocht had. Daar moet ik doordeweeks in rijden, de chauffeur kon mijn vader wel naar zijn werk rijden en terug, en tussendoor mij naar en van school, maar mij naar de universiteit niet.’
‘Waarom dan in het weekend de Rolls?’
‘Ik hoorde bij gelegenheden als soirees netjes te verschijnen. Misschien om dezelfde reden als waarom jouw moeder je daar eh wat apart voor kleedde.’
‘Dat werkte dus.’
‘Bij mij niet. Als jij me net zo verveeld had als de andere meiden was ik niet met je blijven praten. Al was je in je blootje geweest.’
‘Je bent weer lekker direct. Die Rolls werkte ook niet, het was ook ons praten. Dus je hebt nu voor doordeweeks een sportwagen?’
‘Nee, zoiets als een Rolls, ook een Engels merk, maar goedkoper. Er zit bijvoorbeeld achterin geen bar.’
‘Welk merk?’
‘Bentley.’
‘Zegt me niets.’
‘Mij ook niet. Ik hoef ook geen sportwagen. Als het maar rijdt.’
‘En een grote achterbank heeft.’
‘Ook niet. Die heb ik niet nodig. Kan jij rijden?’
‘Ja, maar mijn vader heeft dat liever niet. Dus rijd ik zelden.’
‘Tja. Zeg, over huisvesting, we kunnen bij mij wonen.’
‘O. Je had ook al weer? Hebt?’
‘Een ruime woonwerkkamer, een ruime slaapkamer, een slaapkamertje daarnaast, een ruime badkamer.’
‘Geen keuken?’
‘Er is beneden een keuken, met personeel. Daar kunnen we gebruik van maken. Of wil je zelf koken?’
‘Ik zie nog wel. Een woonwerkkamer?’
‘Een ruime zithoek, aan de andere kant een groot bureau.’
‘Een ruime slaapkamer?’
‘Grootste maat tweepersoonsbed, nachtkastjes, kledingkasten, in het slaapkamertje nog meer kledingkasten.’
‘Heb je zo veel kleding?’
‘Geen idee. De meisjes leggen klaar wat ik aan moet.’
‘En trekken het je aan en nog liever uit.’
‘Tja, ik denk dat ik maar moet leren het zelf te doen.’
‘En bij die bruiloft, ooit?’
‘O, ja. Het aankleden lukte uiteindelijk wel, dezelfde kleding als de dag ervoor, het duurde wel drie keer langer.’
‘Het uitkleden?’
‘Eh ze hielp me, ze had haast.’
‘Je schijnt meisjes tot nogal wat te verlokken.’
‘Niet expres, Theresa. Jou toch ook niet?’
‘Ik eh voel me wel tot je aangetrokken. Maar het zal wel even duren voor ik je wat uittrek, zo nieuwsgierig ben ik niet.’
‘Je weet al wat.’
‘Eh ja. Voorlopig genoeg.’
‘Theresa, ik wil geen vier jaar wachten.’
‘Zo lang red ik het vast ook niet. En jij wil misschien al liever vandaag dan morgen eh met me naar bed?’
‘Nee, zo snel ook weer niet. Laten we alles rustig gaan bekijken. Huisvesting, financiën en zo.’
‘Prima. Heb je een idee hoe lang dat zal duren?’
‘Eh een paar maanden.’
‘Henry! Ik dacht eerst die vier jaar. Toen, dat red ik niet, een paar jaar. Maar een paar maanden? Zijn we niet te jong om te trouwen?’
‘Wat jong, ja. Maar niet te. Ik heel graag alles met je samen gaan doen. Je vaak zien, we kunnen samen studeren. En ja, met je scharrelen en naar bed. Verder dan naar, er ook in of op.’
‘Op?’
‘In bed, onder de dekens, zie je niets. Ik zie ook wel graag wat ik doe.’
‘Daar heb ik nog nooit aan gedacht. Jij bent vast aan eh openheid gewend. Onder de douche, en zo.’
‘Hoofdzakelijk voor het gemak. Dat eh functionele heeft ook een bepaalde schoonheid, ik hoop daar erg van met je te genieten.’
‘Schoonheid of verleidelijkheid?’
‘Allebei.’
‘Ik zal er erg aan moeten wennen.’
‘Je wil toch wel graag vaak bij me zijn?’
‘Ja, zeker.’
‘En dan meer?’
‘Dat zal er wel van komen.’
‘Lieve Theresa, ik zal nergens op aandringen.’
‘Lieve Henry, doe voorlopig wat je denkt wat bij een verkering hoort.’
‘Ik blijf voorzichtig met je, ik mag wel blijven doen wat eerder mocht, hè?’
‘In principe wel, maar er is ook nog zoets als hoe vaak en waar.’
Hij kuste haar weer lang.
‘Dat was weer fijn, Henry.’
‘Ja.’
‘Maar?’
‘Geen maar. Het eh ontroert me.’
‘Ook een nieuw gevoel voor je?’
‘Ja. Veel mooier dan ik ooit gehad heb.’
‘Omdat het thuis eh puur lichamelijk bleef?’
‘Ja. Niet meer dan heel vriendelijk. Al waren we geen vrienden.’
‘Goed. Even terug. Die woonruimte van je, die zou ik wel eens willen zien.’
‘Dat kan, natuurlijk.’
‘Maar eh je meisjes liever niet.’
‘Ze zijn erg aardig, hoor.’
‘Vast wel, in ieder geval tegen jou. Maar als ik ze zou zien zou ik vast denken aan wat je, aan wat er gebeurd is.’
‘Tegen jou zullen ze vast ook aardig zijn. Ze zijn geen concurrenten van je, ze hebben altijd geweten dat het tijdelijk zou zijn. Ze begonnen eraan om veel te kunnen sparen. Hoe ouder ik werd, hoe waarschijnlijker dat ik verkering zou krijgen en ze niet meer nodig zouden zijn.’
‘Wat ik al eerder zei, in principe zou ik er wel één willen hebben.’
‘Dat moeten we bekijken voor hoeveel uur.’
‘Zou je er nu al niet één kunnen missen?’
‘Waarschijnlijk wel, ik heb me er nog niet in verdiept. Eentje houdt er binnenkort toch mee op, ze gaat trouwen.’
‘Die?’
‘Die? Eh ja.’
‘Dan moet je al wat afwennen.’
‘O. Eerlijk gezegd, een andere had het al van haar overgenomen. Maar afgelopen week heb ik niet meer met haar geslapen.’
‘Henry! Eerst met de ene, dan met een andere?’
‘Het was nog voor ik jou ontmoette, Theresa. Ik heb nooit iets gepland, het kwam gewoon zo uit. Die ene wilde van me afwennen, omdat ze zou gaan trouwen. Haar vriend kon het al goed genoeg, en vaak genoeg, ze zou niet tekort komen. Die andere was er met haar vriend aan begonnen, ze wilde vergelijken.’
‘Vergelijken? Zoiets? En daar leende jij je voor?’
‘Lenen? Ik deed het gewoon, ik vond het best. En weigeren zou haar beledigd hebben, ze wist dat ik het met die andere gedaan had.’
‘Ja, je wilde niets tegen hun zin doen, dus ook niet beledigen. Dus nam ze je over. Wat een uitdrukking. Het zou niet bij me opkomen om zoiets te vergelijken.’
‘Je zei, als er één schaap over de dam is?’
‘Dat is alleen maar één hindernis minder.’
‘Alles telt vast niet even zwaar bij alle meisjes. En verder, ik lok niets uit, ze kunnen niet van me afblijven. Misschien hadden ze het gekund, als ze gestopt waren me om te kleden en te wassen zodra ik het zelf zou kunnen.’
‘Dus je denkt, dat als een meisje je bloot ziet?’
‘Als ze niks gewend is loopt ze misschien gillend weg. Anders, tja. Ze zien dan geen foto, Theresa, maar iets driedimen- sionaals. Je kan erbij, eraan komen. Andersom was het ook zo, als ik wat bloots zag wilde ik er ook aankomen.’
‘Wilde?’
‘Ik zag van de week niets bloots meer, ik liet ze zich niet uitkleden. Behalve ’s morgens onder de douche. Ik kan er nog niet mee stoppen, Theresa. Ik wil het van de week terugbrengen tot om de andere dag. Uiteindelijk tot één keer in de week.’
‘Ik snap je wel. Maar bleven ze wel van je af, als ze je uitkleedden?’
‘Ja. Het was minder verleidelijk voor ze, ik had geeneens een erectie.’
‘O? Waarom niet?’
‘Ik hoefde niets. Ik vond het niet opwindend meer.’
‘O. Onder de douche wel?’
‘Dan wilde ik wel wat kwijt. Wat geen probleem was, als ze aan me zaten.’
‘Ik onthoud het, als waarschuwing.’
‘Prima. Wil je volgende week zaterdagavond mijn woning bekijken? Dan geef ik de meisjes wel vrij, zeg ze uit de buurt te blijven.’
‘Goed. Zeg ze ook maar dat er definitief wat gaat veranderen. Ja hè?’
‘Ja, Theresa. Ik kan me er nu in verdiepen. Ik wil er liever geen domweg ontslaan, daar zou ik ze financieel erg mee benadelen. Ze hebben vast een planning, wanneer ze genoeg gespaard hebben om te kunnen trouwen.’
‘Ze zullen toch wel een opzegtermijn hebben?’
‘Ja, één of twee maanden, het ligt eraan hoe lang ze er al zijn. Als ze zelf opzeggen zou het, wat mij betreft, op een nog kortere termijn kunnen. Als er vervanging moet komen kan dat toch snel.’
‘Jou maakt het niet uit wie er is, hè?’
‘Dat vind je misschien eh niet zo hartelijk, maar zou was de verhouding. Ik ben wel zo hartelijk dat ik ze niet zo snel mogelijk zal ontslaan. Of ze moeten akkoord gaan met een afkoopsom. Dat zou ik met mijn vader moeten overleggen.’
‘Niet over hun ontslag?’
‘Nee, hoeveel er zijn is aan mij.’
‘Goed, bekijk het maar. Houd me wel op de hoogte.’
‘Eh waarom?’
‘Ik wil gewoon weten hoe het met je gaat. Om bij te kunnen houden hoe het met je eh ontwennen gaat. In principe ben ik natuurlijk niet tegen iets overnemen, er zou op een gegeven moment toch iets van komen. Maar ik wil het op een geschikt moment, voor mij niet te snel, voor jou niet te laat. En eerlijk gezegd, Henry, ik wil een gegeven moment toch wel, voor het verder gaat, aan je broek zien dat ik je opwind.’
‘Dat doe je al, het zal waarschijnlijk al zichtbaar worden voor ik op één keer in de week zit.’
‘Ik wind je al op?’
‘Ja, op voor een mij onbekende manier. Daarom blijf ik voorzichtig, praat ik liever niet over gevoelens. Anders zou ik misschien door kunnen schieten, te snel voor je. Maar ik voel heel erg veel voor je, ik denk wel dat ik verliefd op je ben.’
‘Als ik bedenk hoe graag ik bij je wil zijn ben ik het ook op jou.’
Ze kusten weer lang. Waarna hij haar naar huis bracht. Met voor haar deur, in de auto, nog een lange kus.

‘Je bent hier het langst, hè?’
‘Ja, Henry. En het heeft de langste tijd geduurd. We hebben een huis op het oog, ik denk dat ik al gauw op zal zeggen. Erg?’
‘Tja. Ik weet natuurlijk waarom je dat wil doen, ik wens je er het beste voor. Ik heb altijd geprobeerd jullie gelijk te behan- delen. Maar de laatste tijd was je toch bijzonder voor me. Ik heb meer en persoonlijker met je gepraat dan met de andere.’
‘Ja. Hoe is het afgelopen met dat meisje?’
‘Prima. Ik heb er nu verkering mee.’
‘Gefeliciteerd.’
‘Dank je. Ik kon mijn verhaal zo voorzichtig brengen, dat ze wel erg schrok, maar het toch jouw mogelijkheid drie werd. Ze ging weer aan het vragen. Ze begreep het uiteindelijk weer. Ze gokte er maar op dat ik me zo zou blijven gedragen als tot nu toe.’
‘Ga je dat doen? Kan je dat?’
‘Ja, dat gaat lukken. Maar er gaat daardoor hier wel wat veranderen.’
‘Ja, dat zal ze wel geëist hebben.’
‘Nee, ze eiste niets, ze begreep wel waar ik aan gewend was, en dat ik daar niet in één keer mee kon of wilde stoppen.’
‘Kunnen, willen.’
‘Ik wil deze week naar om de andere dag, ’s morgens onder de douche. Daarna proberen nog meer te minderen, tot één keer in de week. Ze snapte, dat ik geen natte dromen wil of het zelf wil doen.’
‘Fijn voor je, dat ze zo ruimdenkend is.’
‘Ja. Ze snapte ook, dat ik graag wil dat ze op een gegeven moment die ene keer in de week over zou nemen. Dat zou haar wel lukken, dacht ze. Op onze leeftijd zou het er bij een verkering sowieso wel van komen.’
‘Ja, op z’n minst.’
‘Het is me duidelijk dat ze voor haar trouwen niet alles wil.’
‘Er zullen wel altijd van die meisjes blijven.’
‘Andere interesseren me niet. Ze dacht te trouwen na onze studie, over krap vier jaar. Dat vond ik te lang gaan duren, zij al gauw ook.’
‘Je zal wel een fraai verhaal afgestoken hebben.’
‘Tja, niet bedoeld om haar over te halen, maar het werkte wel zo. Het ging me meer om haar nog één en ander uit te leggen. Ze voorzag financiële moeilijkheden, ook om huisvesting te regelen. Maar als onze ouders ons hun toelage blijven geven komen we al een eind. Ik heb een behoorlijke reserve, daar zingen we het wel mee uit, tot er op m’n eenentwintigste wat erfenissen voor me vrijkomen. Die heb ik al gekregen, van verre familieleden, maar die zijn tot dan geblokkeerd. Na mijn studie ga ik natuurlijk genoeg verdienen, ik weet niet wat zij gaat doen.’
‘Zij studeert toch ook?’
‘Ja, maar ik weet niet hoe snel ze kinderen wil. Die wil ze zelf opvoeden.’
‘Ja, die kinderwens kan zo opsteken. Dat heb ik bij vriendinnen meegemaakt. Ze zelf op willen voeden, niet als hun vader, snap ik ook. Nou, je hebt geluk, dat je er zo ruim bijzit.’
‘Ja. Ik heb haar voorgesteld hier te komen wonen.’
‘O. Ja, dat kan best. Dan moet er hier zeker iets veranderen.’
‘Ja. Ze wil graag zelf één meisje, om haar te helpen bij haar kleding. Ik wil graag je advies. Jij gaat al weg, hoeveel meisjes zijn er hier dan nodig? Voor haar en voor het schoonhouden?’
‘En voor jou?’
‘Nee, daar heb ik haar dan voor. Niet alleen daarvoor, hoor.’
‘Ik snap het wel, als je er ook mee kan praten. Tja, het ligt eraan hoe vaak er één moet zijn. Ik zou zeggen, begin met twee. Niet ’s nachts, dat heb je al wat voor. Van zeven tot zeven? Soms tot iets later, als je eh echtgenote nog gekleed moet worden, anders korter. Dat is zeven keer twaalf uur is vierentachtig, gedeeld door twee is tweeënveertig. Uur per week. Dat kan. Geef ze vrij, als ze niet nodig zijn, dan komen ze onder de veertig uur per week. Wel met hetzelfde salaris, omdat ze ook in het weekend moeten werken. En bekijk, als die met die vriend weggaat, of er dan vervanging moet komen. En voor hoeveel uur. Natuurlijk in overleg met je echtgenote.’
‘Mmmm. Klinkt goed. Dank je wel. Als mijn vader problemen heeft met je vertrek, heeft hij pech gehad. Als er geen vervanging komt is hij in ieder geval goedkoper uit.’
‘Waarschijnlijk niet, Henry. Hij lost zijn problemen buitenshuis op. Nadat ik onlangs mijn persoonlijke diensten bij hem opgezegd had.’
‘O? Goed zo. Meer wil ik daar niet van weten. Dat is genoeg om hem eventueel klem te kunnen zetten.’
‘Ja. Henry, ik ken veel dienstmeisjes. Er is een restaurantje in het centrum waar er veel komen, ik ook. Er worden ervaringen uitgewisseld, vooral nieuwelingen kunnen er veel opsteken. Alleen niet van mij, ik kijk wel uit. Je eh verkering zal ook wel van goeden huize zijn, als ze op soirees komt. Heeft ze, of haar ouders, personeel?’
‘Ja, maar niet zo veel als hier. Haar vader is ook directeur, op Logan. Ze hebben een eh kokkin, een hulp, een schoonmaakster, een parttime chauffeur.’
‘Al niet slecht.’
‘Voor mij bijzaak. Het gaat me om haar.’
‘Hoe heet ze?’
‘Theresa.’
‘Ach, Henry, ik hoor aan je stem dat je gek op haar bent.’
‘Minstens. O, ze had, tot haar twaalfde, ook een dienstmeisje wat haar grotendeels opvoedde.’
‘Wat die dienstmeisjestaal verklaart. Wacht even. Twaalf? Toen ik bij het bureau was, voor de sollicitatie naar deze eh betrekking, ontmoette ik een meisje, wat ook een baan zocht. Ze was ontslagen als kindermeisje bij een twaalfjarig meisje. Ze heeft allang ander werk, ik zie haar af en toe. Je zal haar naam niet weten. Even denken, hoe heette die familie ook weer?’
‘Harrison?’
‘Ja, precies. De naam Theresa herinner ik me niet, maar dat moet ze zijn. Oh, Henry, ze vond het zo jammer dat ze bij dat meisje weg moest, die was zo aardig. Ze had juffrouw en u moeten zeggen, waardoor ik helemaal geen problemen had met u en jongeheer.’
‘Helemaal geen?’
‘Nee, je had een leuke jongeheer, als je uitgekleed werd werd je piemeltje stijf en kwam omhoog, tot recht vooruit, toen.’
‘Geen wonder.’
‘Nee, ik snapte wel dat er niet van afgebleven werd, ik deed gelijk mee. Ik vond het wel grappig, je pik bleef groeien en hoger komen en al gauw kreeg je vaker op een dag een zaadlozing dan mijn vriend toen.’
‘Nu niet meer?’
‘Hij heeft je ingehaald. Hij is wat ouder dan jij.’
‘Fijn voor je.’
‘Ja, ik kom niets tekort. O, Henry, als mijn eh collega het zo’n aardig meisje vond, is het geen wonder dat je zo goed met haar op kan schieten. Jij bent een rare, maar ook erg aardig.’
‘Dank je.’
‘Als je aardig tegen haar blijft krijg je vast nog eerder je zin dan je denkt.’
‘Ik wil mijn zin niet, ik wil die van haar doen.’
‘Ja, sorry. Ze ben je wel, inderdaad. Nou, een tijdelijke vermindering overleef je wel, als je goede vooruitzichten hebt.’
‘Hoe goed en snel weet ik nog niet, aan meer dan alles weten is ze nog niet toe. Vertel je de verwachte gang van zaken aan de andere meisjes?’
‘Ja, natuurlijk. Eh welterusten?’
‘Ja, welterusten. Dank je wel.’
‘Ach, Henry, je zal je altijd in mijn herinnering blijven. Het was een fijne tijd. Het komt me goed uit dat je wat mindert. Het slapen met je mis ik al niet meer, dan kan ik het met je spelen ook afwennen. Tot morgenochtend.’
Hij grinnikte.
‘Ja, leef je dan nog maar een keer uit.’

De week erna

‘Vader, ik weet niet of u al gehoord heeft dat één van de dienstmeisjes binnenkort ontslag neemt.’
‘Zoiets. Ik wacht wel af.’
‘Er hoeft zo goed als zeker geen nieuwe te komen. Ik ben van plan om over een niet al te lange tijd te trouwen. Als u mijn toelage gelijk laat en we hier kunnen wonen redden we het wel. Ik zal wel wat van mijn spaargeld moeten gebruiken, en vanaf mijn eenentwintigste misschien wat van de beleggingen, tot ik ga verdienen.’
‘Welja, je bent amper achttien.’
‘Ik heb genoeg vertrouwen in mijn toekomst.’
‘Mmmm. Maar punt voor punt. Wanneer?’
‘Ik hoop, binnen een half jaar.’
‘Met wie?’
‘Theresa Harrison.’
‘Harrison? Werkt haar vader op Logan?’
‘Ja, die. Hij zit in de directie.’
‘Ja ja. Betrouwbaar bedrijf. Redelijk bemiddelde familie, voor zo ver ik weet. Die eh Theresa op een soiree ontmoet?’
‘De eerste waar ik naartoe ging. Als zij er niet was geweest was het mijn laatste geweest. Één en al saaie, egocentrische meiden.’
‘Wel beschaafde, nette.’
‘Dat alleen is niet genoeg, ik zoek niet iets wat opgedirkt rondhangt en niet veel meer doet dan mee roddelen met soort van hetzelfde slag.’
‘Nou nou. Wat dan?’
‘Afgezien van het gebruikelijke, waarvoor ik dan geen diensmeisjes meer nodig heb of het buiten de deur moet zoeken, iemand waarmee ik alles samen kan doen en erover kan praten. Theresa is wereldwijs, nuchter en verstandig.’
‘Je kent haar pas kort.’
‘Ja, maar ik heb al vier hele avonden met haar gepraat. Niet op of bij een dansvloer, waar je elkaar amper kan verstaan. In alle rust. We begrijpen elkaar uitstekend en we willen elkaar. We zijn erg zeker van elkaar.’
‘Hoe oud is ze en wat doet ze nu?’
‘Ook achttien, ze studeert ook economie.’
‘Zo. Ik was al benieuwd waar je ooit mee op zou draven. Een Harrison is meer dan ik verwachtte. Toch ook nog vrij jong. Maar ze doet ten minste meer dan gebruikelijk voor meisjes in onze kringen.’
‘Ja. Ze verwacht ook dat haar toelage ongewijzigd blijft.’
‘Ik had dat sowieso willen doen, tot je eenentwintigste, en het dan willen bekijken. Wat mij betreft is dat punt afgehandeld. Hier wonen, onder dezelfde omstandigheden als nu?’
‘Misschien met wat kleine wijzigingen. Ik weet niet of Theresa en u en moeder ervan gediend zijn om ’s avonds gezamenlijk te dineren.’
‘Daar kunnen we het over hebben als het zo ver is. Als het maar niet te ingewikkeld wordt voor het keukenpersoneel.’
‘Natuurlijk. Theresa wil graag een meisje om haar te helpen bij haar kleding en zo. Als die ene ontslag neemt stel ik voor de uren van de andere twee als proef terug te brengen tot van zeven tot zeven. Met behoud van hun huidige salaris. Ten eerste, ze hebben daarop gerekend, ten tweede, ze moeten wel ook in het weekend werken.’
‘Probeer dat maar. Het wegvallen van het salaris van één diensmeisje zal de kosten van het verblijf van Theresa wel dekken.’
‘Zoiets. Dank u wel.’
‘Ja ja. De kosten van je huwelijk zijn natuurlijk voor haar ouders.’
‘Dat neem ik ook aan. We hebben het er nog niet over gehad, ik hoef niets uitgebreids.’
‘Dat vind ik ook onnodig. Niemand van belang kent je. Ik hoor wel van je.’
‘Ja, vader.’

Zaterdag 6

‘Henry, ik heb thuis verteld, dat ik verkering heb gekregen.’
‘Wat vonden ze ervan?’
‘Prima. Ik heb er natuurlijk de leeftijd voor. Eh ze kennen je achternaam. Mijn vader zakelijk, mijn moeder zit met jouw moeder in één of ander comité.’
‘Één of ander, ze zit er in veel, ze doet niets anders.’
‘Voor zo ver ik weet mijn moeder er maar in één.’
‘En je vader kent de naam zakelijk?’
‘Het had met leningen te maken.’
‘Ja, die zal Logan wel hebben.’
‘Heb jij het verteld?’
‘Mijn vader. Zodra je wil zal ik je wel voorstellen.’
‘Andersom zien we ook nog wel. En aan je meisjes?’
‘Ja, natuurlijk, om ze voorzichtig voor te bereiden. Mijn vader ging akkoord met mijn voorstellen. Wij hebben al wat besproken, schat, we gaan er gewoon mee verder.’
‘Ja. Voorstellen?’
‘Mijn toelage blijft hetzelfde. En we kunnen onder dezelfde omstandigheden bij mij gaan wonen als nu.’
‘Dus je hebt niet alleen verteld dat je verkering hebt, ook dat je trouwplannen hebt?’
‘Ja, dat we daarover amper gesproken hadden, maar dat het er wel van zou komen.’
‘Eh we zien wel. Wat bedoel je met, onder dezelfde omstandigheden?’
‘De kosten, vervoer, mee-eten. Ik weet niet of je ervan gediend bent om ’s avonds met mijn ouders te dineren. Of dat apart wil doen, misschien ook koken. Als het maar niet te ingewikkeld wordt voor het keukenpersoneel.’
‘Dat zien we ook nog wel. Het ligt er ook aan of ik met je ouders op kan schieten.’
‘Mijn vader zei, ik was benieuwd waar je ooit mee op zou draven. Een Harrison is meer dan ik verwachtte. Hij vond je ook nog vrij jong, maar was blij dat je studeerde. Je doet ten minste wat.’
‘Ja, wat ongebruikelijk, in onze kringen, voor meisjes. Is het hier?’
Hij stopte voor zijn huis.
‘Ja. De Bentley staat er niet, mijn ouders zijn dus niet thuis.’
‘Of de chauffeur heeft hem mee naar huis.’
‘Nee, die woont in een buurt waar je een Bentley of een Rolls niet zonder risico kan parkeren. Hij komt en gaat met een taxi, weet ik.’
Hij ging haar voor naar binnen en naar boven, tot in zijn woonkamer.
‘Zo! Wat een ruimte. Het eerste wat in me opkomt, er kan een eettafel bij. Eventueel.’
‘Wat je wil, Theresa.’
‘Ja ja. Als ik maar kom, hè?’
‘Ja. Het liefst over een niet al te lange tijd.’
‘Daar denk ik nog over na. Ik was behoorlijk verrast, eerst over binnen vier jaar, toen eh nog sneller.’
‘Denk maar rustig verder. Kusje, ondertussen?’
Ze liet zich omhelzen en kussen, keek daarna weer rond.
‘Het ziet er hier keurig uit. Niet overdreven lux.’
‘De meisjes houden het schoon. Dat doen ze als ik weg ben. Er is niet veel veranderd, sinds ik geboren ben. Eigenlijk is alleen het bureau er bijgekomen.’
‘Dat van mij zou ernaast kunnen. Nu je slaapkamer. Ik wil er niet in, alleen kijken.’
‘Ik zal je, behalve niet in de bosjes, niet in bed sleuren.’
‘Ik zal er ooit wel in willen. Al is het maar om te kussen. Vast prettiger dan staand. Wat al prettiger is dan zittend op een voorbank. Tjonge, inderdaad een groot bed. Daar kan je wel met je drie meisjes tegelijk in. Of op.’
‘Dat heb ik nooit gedaan. De laatste tijd geeneens meer met eentje.’
‘Gaat het, Henry?’
‘Jawel. Nog maar drie keer, ’s morgens, afgelopen week. Volgende week probeer ik nog minder.’
‘Fijn, Henry. Nu de badkamer.’
‘Als je de slaapkamer niet in wil, achterin zie je de deur naar het slaapkamertje.’
‘Groot genoeg voor een babykamer?’
‘O ja. Meer of grotere kinderen kunnen boven slapen. Daar zijn drie grote kamers, waar nu de meisjes wonen. Één neemt binnenkort ontslag, de tweede zou het binnen een paar jaar, je wilde er één houden. Maar dat hoeft niet dezelfde te zijn als die er nu is, je zou ook een andere aan kunnen nemen.’
‘Ik zou eerst kennis met haar willen maken. En kijken hoe ze naar jou kijkt.’
‘Ja. Normaal, hoor, zo lang we aangekleed zijn. Wat die ene die blijft zal blijven.’
‘Liep je hier in je blootje rond?’
‘Meestal niet, daar konden ze niet tegen. Zij ook aangekleed, om mij niet af te leiden. Ik was normaal met mijn huiswerk of wat anders bezig, aangekleed.’
‘Houd dat maar zo, ik weet niet waar ík tegen kan. Nu de badkamer.’
Op de drempel bleef ze staan.
‘Dit is dus het eh slagveld.’
‘Er werd niet geslagen, wel wat met geslachtsonderdelen gespeeld. Er vloeide ook geen bloed.’
‘Nee. Zaad.’
‘Theresa!’
‘Sorry. Het kwam bij me op, het schoot er gelijk uit. Ik had het op een nettere manier moeten zeggen, hè? Zoals jou het steeds lukt.’
‘Je mag zeggen wat je wil. Alleen, als je termen gaat gebruiken die ik omzeild heb, ga ik ze ook gebruiken.’
‘Dat kan dan natuurlijk wel. Alles omzeilen, dat indirecte gedoe, zou eigenlijk niet meer hoeven. Je weet best wat ik al weet.’
‘En wat je gedaan hebt.’
‘Gedaan? Niets.’
‘Heb laten doen.’
‘Ook niet.’
‘Ik bedoel, jongens over je kleding laten voelen.’
‘Nee, Henry, ze probéérden het. Zodra ik een hand op me voelde die ergens naar op weg was stopte ik ze.’
‘Zou je het erg vinden als ik het deed?’
‘O. Eh ik weet het niet.’
‘Kussen vind je toch ook fijn?’
Hij omhelsde haar en deed het even.
‘Ja. In de auto al steeds fijner. Nu ook.’
‘Je hebt nooit ergens aan willen beginnen. En je werd afgeschrikt door jongens die op een vervelende manier wat wilden. Ik kan het op een andere manier doen, schat. Waar je vast niet van schrikt maar geniet.’
‘Ik moest het maar proberen. Jij bent de expert, hier. En ik vertrouw je, Henry.’
‘Dat wil ik ook zo houden.’
Hij draaide haar om en trok, met zijn armen om haar heen, haar met haar rug voorzichtig tegen hem aan.
‘Niet eng, hè?’
‘Nee. Wel gezellig.’
Hij ging met zijn handen over haar buik naar boven, niet te snel. Zodra die tegen haar borsten kwamen schokte ze even en zuchtte. Ze zuchtte weer, zodra hij haar borsten helemaal in zijn handen had.
‘Nog gezelliger?’
‘Intiemer.’
‘Kussen is toch ook iets intiems?’
‘Eigenlijk wel. Vooral staand. Ik voelde je al tegen me aan.’
‘Ja. Nu alleen iets anders. Je hebt een prachtige cupmaat.’
‘Je vergelijkt met je meisjes?’
‘Dat kan ik nog niet goed. Eh als ik die vasthield hadden ze meestal minder kleding aan.’
‘Niks, hè? Je was snel in knoopjes losmaken, heb ik onthouden.’
‘Ja. Zal ik?’
‘Nog maar niet, Henry.’
‘Prima, hoor. Ik vind het zo al heel fijn.’
Hij masseerde wat hij voelde voorzichtig.
‘Oooh, Henry.’
‘Ik vind het fijn zo, jij toch ook?’
‘Ja, maar laat me toch maar los.’
Hij liet gelijk zijn handen zakken, maar bleef haar vasthouden.
‘Ik probeerde steeds niet te veel te denken, maar ik kan het me nu voorstellen dat je hier stond. In je blootje. Met een erectie. Een meisje ook helemaal bloot voor je. En je haar eh vasthield. En zij jou. En ze je eh aftrok, heet het, hè?’
‘Ja. Streelde tot ik klaarkwam klinkt fijner. En mijn zaad vloeide niet als bloed, het vloeide ooit maar één keer. Bij mijn eerste en hopelijk laatste natte droom. Daarna spoot het eruit.’
‘O. Je maakt graag van een gelegenheid gebruik om me wat wijs te maken, hè?’
‘Ik ging je al snel wat uitleggen. En ik ben nu eenmaal wat direct, ik houd niet van onduidelijkheden. Ik schiet misschien af en toe wel te veel door.’
‘Je vertelde alles steeds zo fijn en beschaafd, dat ik je nog nooit heb willen stoppen. Afgezien van dat ik nieuwsgierig ben.’
‘Je kan me, wat dan ook en wanneer dan ooit, altijd vragen wat je wil, Theresa.’
‘Laten we er bij gaan zitten.’
Ze deden het in het zitje.
‘Wil je wat drinken? Of eten? Ik heb hier al gezorgd voor cola, koekjes en chocolaatjes.’
‘Nou nou, je doet je best.’
‘Het was niet zo veel moeite, dat kan ik blijven doen. Maar zeker de eerste keer dat je hier bent wilde ik goed voor de dag komen. En aangeven wat er mogelijk is. Eten kan ik uit de keuken laten komen.’
‘Nu nog?’
‘Er blijft personeel tot het ’s avonds bedankt wordt.’
‘Door jou, als je ouders er niet zijn?’
‘Nee, ik ga er vanuit dat ze dan een regeling getroffen hebben. Waarschijnlijk, als ze thuiskomen bestellen ze nog wat of bedanken ze ze.’
‘Het is wel een luxere bedoening dan ik gewend ben. Ik red me wel, met die koekjes en chocolaatjes. Graag een cola.’
Hij schonk er twee in en kwam weer naast haar zitten.
‘Henry, ik kan het niet laten, ik heb een vraag, maar die gaat wel over een precair onderwerp.’
‘Nog steeds precair, na alles wat je al gelezen en van mij gehoord hebt?’
‘Ja. Je weet ongeveer wat ik gelezen heb, hoe er over eh voortplanting geschreven werd. Ik had me er eerder niet in verdiept, sinds jij wat meer vertelde wel, opnieuw. Van veel dingen werd me duidelijk wat ze bedoelden, maar niet duidelijk schreven.’
‘Zoals?’
‘Waar ik nu iets meer van zou willen weten is van waar je het er net over had. Dat eh spuiten, bij een zaadlozing.’
‘Je bloost. Schattig.’
‘Let er maar niet op.’
‘Nou ja, het valt op, schat.’
‘Doe maar niet te poeslief.’
‘Goed. Ik snap wel dat ze, bij wat je er over las, er niet ver opingingen, voor een uitleg over voortplanting is de vermelding van een penetratie, gevolgd door een zaadlozing, genoeg.’
‘Als ik jou niet had ontmoet was ik er vast pas meer over aan de weet gekomen als ik er één meegemaakt had.’
‘Als dat op een ongeschikt moment gebeurt zou dat je af kunnen schrikken. Als je er genoeg van weet kan je er meer van genieten. Ik weet niet waar je er gedetailleerd over kan lezen, al zijn het eigenlijk natuurlijke zaken. Door het strelen van een erectie, of dat nu met de hand gebeurt of na een penetratie, worden er krampen opgewekt. Daarmee wordt er zaad naar buiten geperst. Door de niet zo grote diameter van waar het doorheen moet wordt dat spuiten.’
‘Tjonge, Henry, wat vertel je het weer mooi.’
‘Ik heb nog een mooie aanvulling. Door het strelen bij een vrouw, met een vinger wordt het vingeren genoemd, of met een erectie bij vrijen, worden er ook krampen opgewekt. Dat heet ook klaarkomen. Die krampen zijn ook erg lekker, daar gaat het om.’
‘Niet om dat spuiten?’
‘Dat hebben mannen extra, zonder is het al lekker.’
‘Kan het zonder?’
‘Bij een zaadlozing komt er niet alles uit, daarom kan het na een pauze weer. De aanmaak gaat continue door, als je alles op wil maken moet je het over de dag verdelen. Als de voorraad op is lukt het klaarkomen soms toch nog.’
‘Je verdeelde het over de dag.’
‘Niet opzettelijk, bij mijn omkleden kwam het er meestal van, zodra ik dat kon. Ik heb me nooit leeg gevoeld. Vol ook niet. Ik was daar tevreden mee.’
‘Mis je het, nu?’
‘Ik denk, dat het zoiets is als stoppen met snoepen. Je doet het omdat je weet dat dat gezonder is, maar je mist het af en toe wel. Het zal nog wel minder worden.’
‘Omdat ik het snap vind ik het niet zo erg dat je er niet helemaal mee stopt.’
‘Dat vind ik geweldig van je. Alleen, niet zo erg?’
‘Henry, je kan je toch wel indenken dat ik liever niet zou weten dat er een ander meisje aan je zit?’
‘Ja, natuurlijk. Sorry.’
‘Net zo min als ik een bed in zou duiken waar net een ander meisje uitgekomen was.’
‘Dat snap ik ook. Daarom ben ik er ook mee gestopt. Ik vind het jammer voor je dat ik zo’n voorgeschiedenis heb.’
‘Het was prettiger geweest als je laatste eh gescharrel langer geleden was geweest. Vóór we elkaar kenden. Maar het had erger gekund. Nee, toch niet, dat had ik niet kunnen accepteren. Het heeft ook voordelen. Alles wat je verteld heb had ik op een minder prettige manier kunnen ervaren. Je voorgeschiedenis is een aparte, maar die heeft, denk ik, een gunstige invloed gehad op je manieren. Zoals je met mij omgaat.’
‘Ik ben erg ontroerd dat je met me om wil blijven gaan.’
‘Ik wil wel van die voordelen profiteren. Ook, te zijner tijd, wat meemaken.’
‘Dat wil ik ook graag, op een fijne manier.’
‘Die moet wel fijn zijn, als je dag in dag uit meerdere meisjes tevreden kon stellen. Sorry.’
‘Dat was natuurlijk wel zo, maar ik praat liever niet over hoe. Schat, zou je hier kunnen wonen?’
‘Ja, zeker. Met wat snuisterijen hier en daar erbij is het gezellig genoeg. Maar eh, onze vaders zullen met onze toelagen wel rekening houden met onze kost en inwoning. Hoe moet dat, als ik hier kom wonen?’
‘Je zou je vader om een verhoging kunnen vragen, als je uit de kost bent. Doe dat maar niet, zeg hem dat het niet hoeft, dat hij dan een meevaller heeft. Mijn vader heeft uit zichzelf gezegd, het wegvallen van het salaris van één diensmeisje zal de kosten van het verblijf van Theresa wel dekken. Dus, als er nog één weggaat, heeft hij ook een meevaller.’
‘Tjonge. Ik heb eerder gezegd, Henry, dat ik er wel één wilde, omdat ik dacht, als er jarenlang drie waren kan er wel één blijven. Eigenlijk zou ik helemaal zonder kunnen, ik heb er nu ook geen.’
‘Met uitkleden zou ik je kunnen helpen, met aankleden vast niet. Laten we toch maar met twee meisjes beginnen, we zien op den duur wel.’
‘Goed, Henry. Ik heb thuis expres alleen verteld, dat ik verkering heb gekregen.’
‘Waarom niet meer?’
‘Ik had wel kunnen zeggen dat ik trouwplannen heb, maar dan zou ik vast een lang verhoor krijgen. Vooral omdat ik je nog niet zo lang ken. En ik ben er voor mezelf nog niet uit wanneer. En ik ben nog niet gevraagd.’
‘Nee. Sorry, dat ik geen dagelijks werk voor me. Ik zal het op tijd en hopelijk netjes voor je doen.’
‘Ik hoef dan geen ring, hoor. Ik geef niet om sieraden. Ik heb een paar kettinkjes, voor om mijn hals, maar ringen en armbanden heb ik altijd lastig gevonden.’
‘Hoe lager een decolleté, hoe groter de ketting?’
‘Zoiets. Een groot bloot vlak staat niet.’
‘Ach.’
‘O. Het kan jou vast niet bloot genoeg zijn.’
‘Je weet wel waar ik aan gewend was.’
‘Ik kan me wel herinneren dat een meisje me aangekleed heeft, later me erbij geholpen heeft. Ik heb sinds die tijd jurken met knoopjes achterop afgeschaft. Ik weet niet meer dat ze me gewassen heeft. Zij en natuurlijk mijn ouders zijn de enigen die me bloot gezien hebben.’
‘Ik ben benieuwd.’
Ze grinnikte.
‘Waarom? Ik ben alleen maar iets jonger dan je meisjes.’
‘Wel al volgroeid. Boven zeker.’
‘Maakt dat wat uit?’
‘Je weet wel, het is niet het belangrijkste. Een plat meisje zal al met zichzelf niet tevreden zijn, jongens hebben hun handen graag vol. Meer hoeft niet. Jij?’
‘Niet te weinig, niet te veel. Ik hoef niet op te vallen.’
‘Het was niet alleen je kleding die bij die soiree opviel, je hebt ook een leuk koppie. En figuur, natuurlijk.’
‘Dank je. Zal ik wat terugzeggen?’
‘Dat hoeft niet.’
‘Nee. Nou, laat ik het houden bij, je bent het aanzien waard. Verder, ik ben natuurlijk ook benieuwd. Ik begin ergens anders over, maar ik kom dan vast op waar ik nieuwsgierig naar ben. Ik zag op je slaapkamer een kledingstandaard. Ik heb erover gehoord of gelezen, maar er nog nooit één gezien.’
‘Die heb ik nog niet zo lang, ik wist geeneens dat ze bestonden. Toen ik mezelf uit ging kleden liet ik gewoon alles vallen, de meisjes ruimden toch alles op. Daarom hebben ze die standaard geregeld, daarop kreukte mijn kleding minder dan wanneer het de hele nacht op de grond lag.’
‘Dat hadden ze jaren eerder moeten doen.’
‘Ach, na me uitkleden namen ze gelijk alles mee, keken het na en deden het of in de was of in een kast.’
‘Wasten ze ook?’
‘Niet dat ik weet. Ze ruimen nog steeds op en hangen de volgende kleding op de standaard.’
‘Sinds wanneer kleed je jezelf uit?’
‘Sinds ik ging minderen. Uitkleden is geen probleem, aankleden moest wennen. Maar het gaat.’
‘Dan zien ze je dus minder vaak uitgekleed. Klagen ze daar niet over?’
‘Nee, zelfs die ene die geen vriend heeft niet. Het is daardoor ook makkelijker voor me om te minderen.’
‘Ik vind het fijn van je dat je zo je best doet.’
‘Ik vind het fijn van je dat je mijn verleden geaccepteerd hebt.’
‘Ach, ik probeer er mijn voordeel mee te doen. Om, als ik hier woon, het gezellig voor ons te maken. Het zal wel uitkomen op dat je dan één vast meisje hebt, in plaats van drie tijdelijke. Vertel daarom eens uitgebreider dan eerder hoe je dag verliep. Als je wilt?’
‘Ik moet natuurlijk toegeven dat ik het fijn zou vinden als het ongeveer hetzelfde zou verlopen. Maar je hoeft niet hetzelfde te doen, je moet doen wat je wil. Wat voor jou ook fijn is. In principe hoefde het voor mij zorgen voor de meisjes niet fijn te zijn, het was hun werk, maar ze maakten er wat van. In het begin, omdat ik alles toeliet, later omdat ik eh ook actief werd.’
‘Ik snap het. Het kon zo gebeuren. Nu vanaf ’s morgens.’
‘Toen ik nog niet zo oud was, was ik vaak eerder wakker dan het meisje en ging dan in de woonkamer spelen.’
‘Dat meisje sliep in het zijkamertje?’
‘Ja. In het begin natuurlijk om ’s nachts op me te passen, maar ze bleven het doen. Waarschijnlijk om het te horen, als ik eerder opstond dan haar. Later hadden ze wel naar hun eigen kamer kunnen gaan. Als ze wakker werd keek ze waar ik was, kleedde me uit en nam me mee naar de douche.’
‘Wat had ze dan zelf aan?’
‘Tot de douche meestal alleen een broekje. Overdag, vanaf dat ik ook aan hun wilde komen, droegen ze geen beha meer, voor het gemak. Mijn gemak. Dat ze liever meestal wel altijd een broekje aan wilden vond ik niet erg, ik eh zat er toch zo in, als ik wat wilde. Maar een beha stoorde me.’
‘Dat kan ik me voorstellen, als je bloesjes snel los kon knopen. Een beha gaat lastig af.’
‘Ja, makkelijker als het bloesje uit is, maar dat hoefde niet altijd. Overdag meestal niet, omdat ik dan niet meer hoefde dan wat lekkers in mijn handen te houden.’
‘Ik zal het onthouden, ik zie wel wat ik ga doen.’
‘Wat je fijn vindt, Theresa.’
‘Ik ga je natuurlijk niet uitkleden, ik kan me niet voorstellen dat je bij aankleden hulp nodig hebt, als je dat eindelijk geleerd hebt. Ik wil wel je kleding verzorgen.’
‘Fijn. Na het douchen droogde ze me en zichzelf af en kleedde me aan.’
‘Zichzelf niet?’
‘Meestal pas later, ik zag graag wat en zat graag ergens aan, als ze me aan het aankleden was. Voor hun was er minder aan, na het douchen. Ik weet nog wel, dat ze, vóór ik een erectie kon krijgen, dan soms aan mijn pikkie sabbelden.’
‘Daarna niet meer?’
‘Zelden, ze leefden zich bij het douchen uit, met mij eh bevoelen en ik hun.’
‘Dat ze liever meestal een broekje aan wilden snap ik wel, je wil niet met je intiemste onderdeel te koop lopen.’
‘Ze waren niet te koop, ik mocht met ze spelen.’
‘Ja. Wat ik me afvroeg, is dat jij dus wel helemaal bloot rondliep. Naar en van de douche en zo. Vond je dat niet eh raar, zeker als je een erectie had?’
‘Nee. Me ergens voor schamen heb ik nooit geleerd, want als ik in mijn blootje was, was er altijd een ook bloot meisje bij. Buiten mijn vertrekken moest ik altijd aangekleed zijn, dat vond ik niet vreemd, dat was iedereen die ik zag. Ik zal waarschijn- lijk pas op school gehoord hebben dat andere kinderen anders opgevoed werden. Met een erectie lopen vond ik ook niet raar, de meisjes eh waardeerden het.’
‘Dat kan ik me ook voorstellen, ze zagen je groeien. Het, hem ook. Het lijkt me een klein wondertje, dat een klein pikkie zo groot kan worden eh als je zei.’
‘Tja, functioneel. Klein om op te bergen, groot voor als hij aan het werk moet. Nou ja, werk.’
‘Volgens mijn moeder, vrij vertaald, er iets vermoeiends mee doen.’
‘Ja. Heerlijk vermoeiend. Sorry. Vroeger werd ik vaker omgekleed dan later. Voor naar school, om thuis in te spelen, dan netjes om beneden te dineren, dan weer in iets makkelijks om in te spelen, dan in pyjama. Later speelde ik of maakte ik mijn huiswerk in schoolkleding, ’s avonds een tijdje na het dineren al in pyjama.’
‘En iedere keer bij het omkleden?’
‘Meestal kleedden ze me dus verder uit dan nodig en speelden ze met mijn spullen. Toen ik meer kon waarschuwde ik ze op tijd om me een condoom om te doen, om het op te vangen.’
‘Ik heb nu een beter idee hoe het ging. Henry, ik heb één probleem, anders zou ik eigenlijk wel op proef met je samen willen wonen. Ik zou in het slaapkamertje kunnen slapen. We zouden al veel samen kunnen doen, studeren, naar de universiteit heen en weer.’
‘Dat zou ik een heel mooie aanloop vinden. Maar?’
‘Wat je wil om natte dromen te voorkomen.’
‘Ermee stoppen zou ik er voor over hebben, als je steeds bij me bent.’
‘Ho ho, alleen overdag.’
‘Dat bedoelde ik ook. Ik hoop natuurlijk wel dat die proef niet te lang gaat duren en we dan nog meer samen gaan doen. Als je wil, Theresa, nog niet alles voor we getrouwd zijn.’
‘Echt?’
‘Ja. Ik had in mijn hoofd je voorlopig niet alleen ’s zaterdags maar ook ‘s zondags te zien. Je iedere dag ook hier zien is me veel waard.’
‘Fijn. Als het niet zo ingewikkeld zou zijn zou ik nu al een eh proefnachtje willen.’
‘Ja, graag. Hoezo ingewikkeld?’
‘Nou ja. Ze verwachten me thuis. Je meisje komt vast morgenochtend. Er wordt hier niet op me gerekend, thuis wel.’
‘Als jij naar je huis telefoneert regel ik de rest.’
‘Ja? Kan dat?’
‘Vertrouw me maar.’
‘Dat doe ik natuurlijk. Kan er eerst nog een kusje af?’
Ze kusten lang.
‘Misschien vervelend voor je, Theresa, ik durf nog niet zo goed.’
‘Dat is helemaal niet erg. Dan kan ik vragen of doen wat ik wil, hè?’
‘Ja, graag.’
‘Eh waar is er een telefoon?’
‘In het kastje links boven het bureau.’
‘Waarom daar? Waarom niet op het bureau?’
‘Hij is bij de aanleg in een kastje gezet, zodat ik er niet aan zou komen. Ik telefoneer zo weinig dat ik hem nooit verplaatst heb.’
‘Goed. Stofvrij, trouwens. Ik telefoneer ook weinig. Eh kan er afgeluisterd worden? Ik bedoel, zitten je ouders ook op deze lijn?’
‘Nee. Dat had gekund, maar mijn vader wilde vast ook niet afgeluisterd worden. En een abonnement is toch niet duur.’
Ze liep naar het kastje, pakte de hoorn en luisterde even.
‘Goedenavond. Mag ik drie zeven vijf twee?’ [In 1925 alle verbindingen nog via een plaatselijke centrale]
‘Met Theresa. Sorry dat ik wat laat telefoneer, ik blijf vannacht bij de familie Wellingten logeren.’
‘Ja, onverwacht, maar ik red me wel.’
‘Ja. Welterusten, alvast.’
Ze kwam terug en ging weer naast hem zitten.
‘Goedgekeurd. Nu jij.’
‘Ik zat al na te denken. Je kan ook in mijn bed en ik in het kamertje.’
‘Nee, ík ga wel in het kamertje. In de kasten kan ik vast wel ruimte maken, later, voor wat spulletjes van me.’
‘Prima, kijk maar. Ik kan vast een pyjama voor je vinden.’
‘Goed.’
‘Ik heb alleen geen tandenborstel voor je. Ik kan misschien boven, als er een meisje is, vragen of die een reserve heeft.’
‘Ik zag niets voor meisjes in je badkamer, hebben ze dat boven?’
‘Ja, omdat ze meer vrij zijn dan hier.’
‘Ik gebruik jouw tandenborstel wel.’
‘O. Is dat wel eh hygiënisch?’
‘Henry, we kussen toch ook?’
‘Ja, dat is zo.’
Ze deden het weer.
‘Wat ben je heerlijk nuchter, Theresa.’
‘Anders zat ik hier niet. Sorry.’
‘Ja, je bent onbegrijpelijk begrijpend. Wat een taal.’
‘Ach, je moet alles in verband zien. Hoe het kon gebeuren en wat er sowieso gaat gebeuren, als je verkering hebt. Jij hebt stoute dingen gedaan, zelfs met je erectie gezeten in waar hij niet hoorde. En al zo vroeg. Maar je bent er niet slechter door geworden. Ik weet het ten minste en doe er mijn voordeel maar mee. Jij met mij. Het zou je ooit wel gelukt zijn om een ander meisje te vinden. Als ik je afgewezen had, had je haar waarschijnlijk niet alles verteld om niet weer afgewezen te worden. Tegen je zin, maar je moet wat. Of je had de pech kunnen hebben dat je er één tegen het lijf zou lopen die heet was en zich zwanger had laten maken, om een rijke vent aan de haak te slaan.’
‘Ja, dat risico lopen jongens, als ze een hete af willen koelen.’
‘Was jij daar bij je meisjes niet bang voor?’
‘Nee, die keken wel uit, je weet wel, bij een zwangerschap zouden ze ontslagen worden. En ze wilden hun vriend.’
‘En die hete?’
‘Geen idee. Maar we hebben condooms gebruikt.’
‘Heb je die hier bij de hand? Niet dat ze al nodig zijn.’
‘In het kastje daar.’
‘Niet in de slaapkamer?’
‘Mij omkleden deden ze meestal hier. Maar in de slaapkamer, in het nachtkastje, liggen er ook een paar.’
‘Een paar?’
‘Voor ’s avonds en de volgende morgen.’
‘Ik tref in ieder geval geen koude kikker.’
‘Nee, zeker niet.’
‘Hoe kan je dan nu zo eh koel blijven?’
‘Omdat ik graag wil dat het gaat hoe het hoort, Theresa. Zoals jij, door je opvoeding, vast verwacht. En ik wil sowieso niets tegen iemand zin doen, die van jou zeker niet. Bij twijfel doe ik niets. Blijf jij daarom maar vragen of doen wat je wil.’
‘Goed, Henry. Je zou nog wat regelen.’
‘Ja, ik maak allereerst een briefje, om op de deur te plakken.’
Hij liep naar zijn bureau, pakte een vel papier en begon te schrijven.
‘Absoluut niet storen, tot dit briefje weg is.’
‘Snappen ze dat?’
‘Ze weten dat ik verkering heb, en trouwplannen, en zullen dus wel kunnen bedenken wie ik op bezoek heb.’
‘Waar je het mee aan het doen bent in plaats van met hun.’
‘Hun? Haar. Maar niet meer. Wij nog niet, Theresa, je kan rustig slapen. Wat ze denken maakt me niet uit.’
‘Goed.’
‘Wil je nu wat eten? Ik moet toch contact opnemen met de keuken.’
‘Een sandwich?’
‘Met wat?’
‘Maakt niet uit.’
Hij pakte nog een vel papier.
‘Voor nu graag twee sandwiches met maakt niet uit. Voor morgenochtend een extra ontbijt.’
‘Grapjas.’
‘Je vroeg ergens om, dat probeer ik te regelen. Schat, in de gang is een luik met daarachter een liftje, vanaf de keuken, waar een dienblad in past. Om niet met beladen dienbladen de trap op te hoeven. Ik leg het briefje erin en trek het liftje naar beneden. Dat zien of horen ze in de keuken. Als er niemand is vinden ze morgenochtend het briefje en is het ontbijt wel geregeld. We zouden nu zelf wat in de keuken klaar kunnen gaan maken, al weet ik daar de weg niet, ik ben er zelden geweest.’
‘Je bent erg verwend.’
‘Ja. Dankzij de goede zorgen van meisjes heb ik mijn ouders geeneens gemist.’
‘Eigenlijk treurig.’
‘Ik ben wel beter af dan kinderen die verweesd, afgenomen of afgestaan zijn.’
‘Dat weer wel.’
‘Momentje.’
Hij ging de gang op, in het voorbij gaan plakte hij een briefje op de deur. Al vrij snel, vond ze, kwam hij terug. Met een briefje.
‘Er was nog iemand. Naast de sandwiches is geschreven, vijf minuten. Achter ontbijt, O.K.’
‘Fijn.’
Hij schonk cola bij. Hij wilde gaan zitten toen ze een belletje hoorden.
‘Ha. Een sandwich met maakt niet uit voor u, juffrouw.’
Hij kwam al snel met een dienblad met vier bordjes met een sandwich erop van de gang terug en zette dat voor Theresa.
‘Je hebt de keus, zoek maar uit. Je mag er drie.’
Theresa inspecteerde de sandwiches.
‘Dat ziet er goed uit, zeg. Daar alleen al zou je honger van krijgen. En snel klaargemaakt. Twee met ham en kaas, twee met ei en een sausje. Ik neem er van allebei één, de rest is voor jou.’
‘Mijn welgestelde vader zorgt natuurlijk voor goed personeel en die voor goed eten.’
‘Zo dus indirect voor jou. En je moeder?’
‘Die doet ongetwijfeld goed werk buiten de deur. Net zoals jouw moeder.’
‘Die niet zo veel, ze had altijd tijd voor me.’
‘Wat een lieve en zeer verstandige dochter opgeleverd heeft.’
Ze grinnikte even.
‘Die haar een fatsoenlijk ogende schoonzoon bezorgt.’
‘Ja ja, ogende. Ze moest eens weten.’
‘Ze hoeft niet alles te weten, maar als ik het haar op volgorde, beschaafd, zou vertellen en uitleggen zou ze het uiteindelijk ook begrijpen.’
‘Als je daar van overtuigd bent zal je dat vast steunen.’
‘Ja, maar dit soort zaken moet ik zelf beslissen. Eet smakelijk.’
Ze aten op hun gemak en dronken er wat bij.
‘Theresa, we hebben weer fijn gepraat, maar het is ongemerkt laat geworden. Zullen we naar bed gaan?’
‘Ik weet dat je het onschuldig bedoelt. Eens kijken, hoe regelen we dat?’
‘Wil jij het eerst naar de badkamer?’
‘Ga jij maar, ik wacht hier. Daarna kan jij een pyjama voor me opzoeken en in bed kruipen. Na mijn bezoekje aan de badkamer kom ik bij je langs, geef je nog een welterustenkusje, pak de pyjama en verdwijn in het slaapkamertje.’
‘Prima.’
‘Morgenochtend zien we wel hoe het loopt.’
‘Ja, prima, schat.’

Zondag 6

Toen hij wakker werd zag hij haar naast zich op bed zitten. In beha en broekje.
‘O. Goedemorgen, schat.’
‘Goedemorgen, mijn prins. Ik ben doornroosje twee. Ik heb je wakker gekust.’
‘Aardig van je. Maar ik heb er niets van gevoeld.’
Ze boog zich naar hem toe, hij omarmde haar gelijk en kuste haar.
‘Dat was beter, hè, schat van me?’
‘Ja. Je hebt toch wel wat aan? Gisterenavond zag ik alleen je hoofd, nu ook een stuk bloot bovenlijf.’
‘Een pyjamabroek. Jij hebt ook niet veel aan.’
‘Nee. Ik heb al gedoucht en zo. Jij kan nu.’
‘Je verwachtte dat liggend kussen prettiger zou zijn dan staand. Proberen? Ik onder de dekens, jij erop?’
‘Ja. Ik mag je tempo wel, Henry.’
Ze kwam naast hem liggen, liet zich weer omhelzen en kussen.
‘Fijn zo, hè, schat?’
‘Ja, vast beter dan op een achterbank.’
‘Dat denk ik ook. Goed geslapen?’
‘Ja. Hoezo?’
‘Ik werd vannacht wakker en dacht, wat fijn, dat ze zo dicht in de buurt is.’
‘Je dacht vast ook, nog dichterbij en met me slapen zou nog fijner zijn.’
‘Ja, maar dat is mijn tempo niet.’
‘Gelukkig niet. Maar eh, je denkt toch wel eens vaker wat?’
‘Één stapje vooruit. Maar alleen als er een aanleiding voor is. Gisterenavond nergens voor. Ik genoot er weer zo van om met je te praten. Afgezien natuurlijk van je te zien en af en toe te kussen. We hebben niet alleen wat gepraat over een gezamenlijke toekomst, je wilde ook wat proberen. En nachtje hier blijven. Gaat fijn, hè?’
‘Ja. Is er nu een aanleiding voor je?’
‘Ja. Ik voel je borsten tegen me.’
‘Ingepakt. Wil je ze uitgepakt?’
‘Daar denk ik natuurlijk aan.’
‘Waarom deed je er dan niets aan?’
‘Gisterenavond durfde ik ze over je kleding aan te raken, maar lang wilde je het niet. Zonder kleding is het heel wat intiemer. Maar ik zou het bij kijken kunnen laten.’
‘Je hebt er al meer gezien.’
‘Toen keek ik er anders naar. Moeilijk om uit te leggen. Het was bij de meisjes niet meer dan een aanloop voor me om klaar te komen. Puur lichamelijk genot. Ik vind het veel fijner om me je te praten en goed kennis met je te maken. Van de meisjes weet ik amper wat, het maakte me ook niet uit welke er was.’
‘Behalve eerst die ene, toen die andere.’
‘Dat was alleen maar nog lekkerder klaarkomen. Het duurde, ook dat onder de douche, nooit lang. Wij hebben al veel gepraat, zonder veel te doen, ik geniet er nog steeds van. En, zoals het hoort, en kan, bij onze fijne kennismaking, gaan we af en toe ook wat doen. Eerst kussen, gisterenavond wat ik net zei. Nu voel ik je borsten en zou ze wel willen zien en ook aanraken. Maar ik aarzel om wat te doen. Ik blijf bang om te snel voor je te gaan. Verder, of je hier wel wat wil. Je weet wat er hier gebeurd is, als er een aanleiding voor is denk je daaraan. Zoals net, over de meisjes. Maar je moet niet denken dat je zo maar een meisje voor me bent. Ik wil jou als echtgenote, samen verder leven. Als echtgenoten gaan genieten, wel met een aanloopje. Maar daar heb ik geen ervaring mee, ik heb geen flauw idee hoe ik die aanloop moet nemen.’
‘Dank je wel voor je uitleg. Als ik alles goed begrepen heb, heb je helemaal geen ervaring om iets met meisjes te beginnen. Ze begonnen met jou. Zelfs niet zo lang geleden begon je niets met die hete, ze begon met jou.’
‘Eigenlijk wel. Niet zo mannelijk, hè?’
‘Dat valt wel mee. Er zijn vast maar weinig mannen die als eh versierder geboren worden. De rest begint nooit wat, behalve als er een aanleiding voor is. Vrouwen geven die, als zij wat willen beginnen. Als vrouwen zich koel en afstandelijk opstellen beginnen mannen zelden wat, op een rasversierder na. Maar die worden door vrouwen wel herkend, die hoeven ze niet, ze willen meestal niet een snoepje van de week zijn. Op een vrouwelijke versierster na. Tjonge, met condooms rondlopen geeft gelijk aan wat je enige bedoeling is. Dus, lieve, voorzichtige Henry, laat mij je maar aanleidingen geven.’
‘Ja, graag. Dank je wel.’
‘Waarom, denk je, heb ik me niet verder aangekleed?’
‘Ik dacht, fijn dat ze al wat uit durft te laten.’
‘En waarom ik naast je bleef zitten?’
‘Gezellig wakker maken.’
‘Je dacht vast wat meer. Je vroeg of ik wat wilde proberen. Nog steeds voorzichtig, waardoor ik het durfde. Het gaat toch fijn, op die manier?’
‘Het belangrijkste vind ik, dat het voor jou fijn gaat. Dan is het vanzelf voor ons allebei fijn.’
‘Omdat het steeds zo fijn gaat durf wel wat intiemers. Ik vond het heel fijn zoals je gisterenavond mij voorzichtig streelde. Ik voelde niet van het irriterende wat ik had, als een jongen zonder aanleiding duidelijk op weg ging om een borst van me te pakken. Ik wilde het gisteren inderdaad niet lang, ik kwam er te veel van onder de indruk. Van dat intieme. Ik was vannacht ook een paar keer wakker. Dan was het alsof ik je handen weer voelde. Niet grijperig, maar echt strelend. En ik dacht, hoe het zou zijn als je eh onder mijn kleding zou strelen.’
Hij vond het aanleiding genoeg om de sluiting van haar beha op te zoeken. Met enige moeite kreeg hij die los. Ze draaide zich gelijk op haar rug en liet haar beha afdoen.
‘Wat mooi, schat.’
‘Wat platter dan als ik sta.’
‘Ik vind ze prachtig rond. Halfrond.’
Hij nam er één voorzichtig in zijn hand. Ze schokte even.
‘En een perfecte cupmaat, schat.’
‘Mmmm.’
Hij ging over op voorzichtig masseren en haar tepel strelen. Zodra hij merkte dat ze zich ontspande boog hij zich over haar en behandelde haar andere borst en tepel even met zijn mond.
‘Oooh, Henry.’
‘Heerlijk, hè?’
‘Ik had geen idee.’
‘Het wind je ook op, hè? Ik voel je tepels wat stijf worden.’
‘Ik krijg het er warm van. Dat heet is dus ook lichamelijk.’
‘Ja, ook. Wat vind ik het fijn, dat je er ook van geniet.’
‘Had je dat niet verwacht?’
‘Niet zo aan gedacht. Ik had het natuurlijk kunnen weten, je kust ook heerlijk.’
Ze deden het weer een tijd, waarbij hij een borst bleef strelen.
‘Dank je wel, Henry.’
Hij liet haar gelijk los.
‘Dat is echt iets om het onder het kussen te doen, hè?’
‘Niet bij elk kussen, Theresa. Alleen bij intieme gelegenheden.’
‘Je bedoeld vast, meer of minder uitgekleed. Over kleding kan het al niet publiekelijk. Sorry dat ik weer op je verleden terugkom, Henry. Maar ik vind het nog minder erg dan eerder, omdat ik nu nog beter weer wat begrijp. Waarom je zo graag aan borsten zat en je meisjes het ook wilden. Ja, ik weet het, dat was puur lichamelijk, nu is het anders voor je, hè?’
‘Ja, omdat jij het bent.’
‘Wat wel meegeteld zal hebben, is dat je het zo eh lief doet.’
‘Lief was niet mijn bedoeling, het was alleen maar hoe ze het me geleerd hadden.’
‘Ze hadden er de tijd voor, jaren, om er achter te komen wat lekker was. Al hebben ze er vast geen jaren voor nodig gehad. Ik kan me wel voorstellen, dat je er op een achterbank geeneens achterkomt. En daarna ook niet, als je er niet bij praat en zonodig aanwijzingen geeft.’
‘Heb je die voor me?’
‘Nee zeg, nog lekkerder kan vast niet. Dat zou ook niet goed voor me zijn. Ik moet er wel met mijn verstand bijblijven.’
‘Ja, liever wel. Als het te snel gaat kan het fout gaan.’
‘Bij te langzaam misschien ook. Je moet soms wat gokken. Henry, ik heb zin om wat ondeugends te doen.’
‘Wat ondeugends?’
‘Eigenlijk iets heel intiems. Om achter iets te komen wat ik al wat langer wil weten. Van jou. Mag ik aan je komen?’
‘O. Eh ja, natuurlijk. Maar als het is wat ik vermoed waar je aan wil komen, dat is nu lastig bereikbaar.’
Ze stond op, sloeg de dekens open en kroop naast hem, tegen hem aan. Hij sloeg de dekens over hun heen en omarmde haar.
‘Wat fijn, schat.’
‘Ik durf veel, omdat je zo lief en voorzichtig blijft.’
‘Daar geef je me alle aanleiding toe.’
‘Ik weet zeker dat ik het met een andere jongen nooit zo fijn gehad zou hebben. Al hadden die met tien meisjes ervaring opgedaan. Wat ik ontmoette had geeneens begrip van een fatsoenlijke benadering.’
‘Alleen wat verstand van cupmaten.’
‘Misschien nog geeneens. Praatten ze anderen na.’
‘Ik voel die van jou nu heerlijk tegen me aan.’
‘Vind je het echt goed, dat ik al aan je wil voelen?’
‘Wat je het beste lijkt, schat. Het zou er toch een keer van komen. En als je niet te lang wacht is het nu een goed moment. Er was niets met hem aan de hand, omdat er kennelijk geen aanleiding voor was. Maar zodra je zei dat je aan me wilde komen begon hij te groeien. Van een volledige erectie zou je kunnen schrikken.’
Hij voelde haar hand over zijn buik naar beneden gaan, onder zijn pyjama gaan, even stoppen zodra ze tegen zijn pik kwam, toen die bevoelde.
‘Geen twee handen boven elkaar, maar één. En niet eh stijf.’
‘Dat komt zo zeker. Ik krijg het er ook warm van.’
‘Ik ook. Wat fijn, om vast te houden. Ja, en te voelen groeien. En stijver worden.’
Ze lagen stil, op haar hand die aan hem voelde na, tot zijn erectie op z’n grootst was.
‘Tjonge, Henry, wat groot. Er zullen best twee handen boven elkaar omheen kunnen. En nu wel helemaal stijf.’
‘Ja. Je kan er niet te lang aankomen.’
‘O. Ja. Goed. Mag ik ook even aan je zak?’
‘Natuurlijk. De meisjes vonden daar niets moois aan, maar die hoort er nu eenmaal bij.’
Ze pakte zijn zak en bevoelde die.
‘Je zou verwachten, omdat vrouwen hun eierstokken binnenin hebben, dat zo’n soortgelijk fabriekje bij mannen ook binnenin zou kunnen zitten. Maar voor zaadjes schijnt een iets lagere temperatuur nodig te zijn dan voor eitjes. Hoe warmer het wordt, hoe groter je zak, voor de koeling, hè?’
‘Ja, dat klopt.’
‘Ik voel je ballen erin.’
‘Een beetje voorzichtig masseren is lekker voor me.’
Ze deed het.
‘Zo?’
‘Ja. Heerlijk. Niet vervelend, of zoiets?’
‘Nee. Waarschijnlijk zoiets als voor jou een borst vasthouden. Een zak is misschien minder mooi, maar hij hoort wel bij een man.’
Ze ging met haar hand weer naar boven en streelde zijn stijve.
‘Ik snap weer wat. Dat ze er niet af konden blijven. Zoiets lekkers vraagt erom om gestreeld te worden.’
‘Zoiets vindt het heel lekker om gestreeld te worden. Maar stop toch maar.’
Ze liet hem direct los.
‘O. Tijd om een condoom om te doen?’
‘Nee, nog niet, ik stopte je ruim daarvoor. Misschien later, schat. Ik bedoel niet later vandaag, maar eh ooit.’
‘Dat lijkt me ook beter. Voor mij. Niet te veel op één dag.’
‘Nee. Ik vond het wel heel fijn dat je het durfde.’
‘Ik was natuurlijk nieuwsgierig naar hoe groot die van je zou zijn. En aan zou voelen. Dat was niet de laatste keer, hoor.’
‘Fijn.’
‘Je moest maar gaan douchen.’
‘In plaats van nog lekker zo te blijven liggen?’
‘Ja. Voorlopig hebben we genoeg gevoeld. Of wil je nu ook bij mij meer?’
‘Graag. Wat je wil, schat.’
‘Nog maar niet. Erg?’
‘Nee, het was al fijn, zo.’
Hij stapte uit bed.
‘Wacht even, Henry. Eh trek je broek eens uit.’
Hij keek haar even aan, liet toen zijn broek op de grond vallen en stapte eruit.
‘Als je het zeker weet.’
‘Oooh, Henry.’
‘Weer aantrekken?’
‘Nee. Eh wat groot.’
‘Boven je gewenste minimum?’
‘Ik heb daar nooit zo precies over nagedacht, het was toch vast nog jaren niet aan de orde. Eigenlijk pas toen je het had over dat er twee handen boven elkaar omheen kunnen. Eh niet te groot?’
‘Nee, daar hoef je niet bang voor te zijn. Het past altijd.’
‘Tja. Kan je hem lang zo eh omhoog houden?’
‘Dat weet ik niet. Dat kwam nooit voor.’
‘Ik snap het, je kwam er vast steeds gelijk mee in actie. Of je meisjes. Maar ik wil er vast wat langer van genieten dan eerder. Nou, indrukwekkend, hoor. Je zal er wel trots op zijn.’
‘Niet zo. De helft van de wereldbevolking heeft er één.’
‘Ja, maar het zien van je grote is veel indrukwekkender dan erover horen dat er twee handen boven elkaar omheen kunnen. Wat een eh paal. En zo omhoog staand. Het voelen eraan vond ik prettig, het zien eigenlijk ook.’
‘Je hoeft er maar om te vragen.’
‘Dat snap ik. Ik zal het onthouden.’
‘Prima. Kom er ook eens uit.’
Ze stapte uit bed, hij omarmde en kuste haar.
‘Als we elkaar voortaan zo kussen, zal je wel vaker voelen dat ik een stijve heb of krijg. Tenzij je wil dat ik onderin afstand houd.’
‘Nee, dat hoeft niet.’
Ze grinnikte even.
‘Het is het bewijs, eindelijk, dat ik je opwind. Als ik erop wil reageren kan ik wat doen, anders neem ik zelf wel wat afstand.’
Hij grinnikte ook even.
‘Reageren zoals nu? Je doos tegen mijn stijve wrijven?’
Ze maakte zich los.
‘Ondeugd! Je kon het weer niet laten om wat te berge te brengen, hè?’
‘Je doos is niet zo’n grote berg. Met een vallei in het bos.’
‘Een vallei! Je weet best hoe het heet, je draait er omheen.’
‘Alleen figuurlijk, schat. Ben je niet bang dat ik met mijn hand in je broekje ga?’
‘Nee, Henry. Helemaal niet. Je weet dat ik erop vertrouw dat je voorzichtig met me blijft en dat wil je zo houden. Later, hetzelfde later als daarnet, mag je me natuurlijk aanraken waar je wil. Dat zal ik jou ook doen. Ik mag nu al wat, hè, omdat ik het eerder gedaan heb.’
Ze pakte zijn stijve beet, maar liet hem snel weer los.
‘Ga maar douchen, voor ik je laat spuiten. Ik ga me aankleden.’
‘Goed, schat.’
Hij trok zijn pyjamabroek weer aan.
‘Die had je wel uit kunnen laten.’
‘Ik dacht meer aan de terugweg. Ik weet niet waar je dan bent en of me dan in m’n blootje wil zien.’
‘Fijn, dat je zo’n rekening met me houdt. Ik hoef even niets bloot van je te zien, ik wil er even van bijkomen.’
‘Ik vind je erg dapper. En mooi.’
Hij bekeek haar, van boven tot onder en terug.
‘Later meer, Henry.’
‘Alles, hè?’
‘Ja, natuurlijk. Uiteindelijk. Ik weet niet of ik hier ooit op m’n gemak, net zo als jij, in m’n blootje rond ga lopen. Het zal wel blijven bij onder de douche en in bed.’
‘En op bed?’
‘O. Vertel maar.’
‘Het zal even wennen voor je zijn, maar als ik overal aan je mag komen wil ik graag ook alles zien. Je doos, je bos, je vallei. Je gleuf en de lipjes daarvan kussen en likken.’
‘Ja ja. Je zal het vaker dan één keer willen, dus zal ik er wel aan wennen. Ik zal vast ook snel leren niet automatisch steeds mijn benen tegen elkaar te houden.’
‘Ik wil daar graag, wat je zei, vaker dan één keer, tussen kijken en zo. En er later tussen komen liggen. En zo.’
‘Ja ja, baan je maar, figuurlijk, al een weg. Ga naar de badkamer.’
‘Ja, schat.’

Na zijn douchen zat ze in de woonkamer op de bank. Ze wenkte hem naar zich toe.
‘Misschien brutaal, maar heb je nu een kleintje? Of hoe noem je dat?’
‘Ja, een kleintje, ik dacht even niet aan seks. Brutaal vind ik je niet.’
‘Ook niet, als ik die zien wil?’
‘Nee hoor.’
Hij liet de pyjamabroek op de grond zakken.
‘O. Ja. Klein. Vergeleken met eh eerder.’
‘Met mijn stijve.’
‘Ja. Inderdaad veel handiger om op te bergen. Ga je maar gauw aankleden, voor het moeilijker wordt.’
Hij grinnikte en ging.

Toen hij terug kwam, kwam ze net uit de gang, met een dienblad. Hij keek even wat erop stond, ging de gang op en kwam even later met nog een blad.
‘Wat uitgebreid, Henry.’
‘Ja, van alles wat. Ik vind het zo fijn dat je er bent, ik at altijd, behalve ’s avonds, alleen.’
‘En je meisjes?’
‘Er voor of na, ik heb geen idee.’
‘Heb je ze ooit gevraagd om tegelijk?’
‘Misschien wel, maar je eet niet samen met je personeel.’
‘Je gaat, sorry, ging er wel mee naar bed.’
‘Hè, Theresa, dat was niet meer dan verzorging.’
‘Het blijft wat raar.’
‘Als je het nuchter bekijkt wel. Het enige minder rare eraan was, dat ze het vrijwillig deden.’
‘Ik wil je niet verzorgen, maar gewoon met je scharrelen en later met je vrijen.’
‘Het scharrelen met je vind ik al heel fijn.’
‘Ondanks dat je amper aan me gekomen bent?’
‘Waar ik al wel aangekomen ben vond ik al geweldig. Jij bent nieuwsgieriger dan ik, de rest komt wel vóór we vrijen.’
‘Het ging al sneller dan ik verwacht had.’
‘Dat vond ik ook. Spijt?’
‘Nee, helemaal niet. Waar ik al wel bij je aangekomen ben vond ik ook al geweldig. Maar eh, wat doen we vandaag?’
‘Zwemmen, vliegen, misschien weet jij wat interessants.’
‘Ik heb geen badpak bij me.’
Hij grinnikte even.
‘Je kan een zwembroek van me lenen.’
‘En dan topless? Dan gooien ze me eruit.’
‘Dat ligt eraan waar je gaat zwemmen. Het kan ook naakt.’
‘Naakt? In Boston?’
‘Ja. Op sommige tijden, in een paar zwembaden, dat is officieel niet in het openbaar.’
‘Ben je daar geweest?’
‘Nee, over gehoord. In eentje vinden ze het zelfs niet erg als mannen een erectie krijgen. Bij de rest kunnen ze zich beter ervoor thuis ontladen, om er een tijd geen te krijgen.’
‘Wat hebben mannen het toch moeilijk.’
‘Niet meer dan ervoor te zorgen er geen op een ongeschikte plek of tijd te krijgen.’
‘Tja. Dat vliegen?’
‘Ze zullen op Logan toch wel rondvluchten hebben? Dat heb ik ook nog nooit gedaan.’
‘Ik ook niet. Ik heb mijn vader er nooit over gehoord, hij vliegt zelf niet, hij moet wel eens op reis en vliegt dan natuurlijk wel. Ik heb meer zin in zwemmen. Nog maar aangekleed. We kunnen bij me thuis een badpak ophalen. En er koffiedrinken?’
‘Onaangekondigd?’
‘Ze zijn vast thuis. En niet zo formeel, Henry.’
‘Goed dan, schat. Daarna ergens lunchen?’
‘Prima. Het hoeft niet te lux.’
‘Fast-food? Drive-in?’
‘Ja, leuk.’
'En daarna?’
‘Daarna, denk ik, dat het tijd wordt om hier een tijdje lekker te scharrelen. Zeg maar niet wanneer het jouw tijd is. Vast altijd.’
‘Niet continue. Genoeg gegeten?’
‘Ja, genoeg voor je gaat zwemmen. Je weet wel, niet veel eten voor inspanning.’
‘Dan kan je moeder veel eten.’
‘Wat? O. Ze heeft moeite moeten doen om mij te krijgen, ik weet niet hoe vaak ze het nog doet niet voor de voortplanting.’
‘Wat ik begrepen heb, doen mijn ouders het zelden. Wij hebben toch betere vooruitzichten, hè?’
‘Ja, Henry. Moeten we opruimen?’
‘Nee, als ze af willen wassen halen ze het wel op.’
‘Gaat het, onder de douche, je zelf wassen?’
‘Ja, dat wende ook snel.’

Ze dronken koffie bij haar ouders, het was er gezellig.
Daarna zwommen ze, lunchten en reden weer naar zijn huis.
‘De Bentley staat er, Henry.’
‘Ja. Zullen we bij hun dineren? Als jij doorloopt naar boven regel ik het even met mijn ouders.’
‘Goed, Henry.’
‘Ze zijn wat formeler dan jouw ouders, maar ze zullen je niet opeten.’
‘Goed, Henry.’

Hij kwam grinnikend zijn woonkamer in.
‘Het leek hun gepast je te ontmoeten, al kennen we elkaar nog niet zo lang.’
‘Goed, Henry. Kom naast me zitten.’
Hij deed het braaf. Ze draaide zich zo om, dat ze op zijn schoot kon gaan liggen.
‘Scharrelen hoeft niet steeds hetzelfde te gaan. Het is zo niet te inspannend om me te kussen, hè?’
Hij liet haar merken, dat hij alleen maar iets voorover moest bukken.
‘Henry, nog een keer. Maar ook wat anders tegelijk.’
Hij snapte wat ze bedoelde en pakte voorzichtig een borst.
‘Schat, heb je geen beha aan?’
Ze grinnikte even.
‘Je zal het niet voelen. Nee, die heb ik na het zwemmen uitgelaten. Waarom snap je vast wel.’
‘Ja. Wat lief van je.’
‘Jij blijft lief voor me, daarom durf ik wat voor je terug te doen. Enne, vast lekkerder dan over mijn kleding.’
‘Ja. Zoals jij onder mijn pyjamabroek voelde.’
Tijdens de volgende kus knoopte hij haar bloes los en pakte en masseerde haar borst.
‘Wat een fijne combinatie, schat.’
‘Je doet het allebei fijn.’
‘Ik vond het ook fijn om je in een bikini te zien.’
‘Fijner dan zonder?’
‘Nee, natuurlijk niet. Maar zo ver is het nog niet. Ik zag je borsten wel beter dan onder een bloesje. En ik zag al een leuk heuveltje in je broekje.’
‘Ja ja. Je wil vast in het bos op zoek gaan naar de vallei.’
‘Ja, graag. Mag ik even aan je voelen?’
‘Doe maar niet.’
‘Over je broekje? Als je dat ten minste wel aangetrokken hebt?’
‘Ja, dat wel. Maar wat heb je eraan, over een broekje voelen?’
‘Dat is net zoiets als omhelzen. Dat alleen is al fijn.’
‘Goed dan. Erover.’
Hij liet haar borst los, ging met zijn hand onder haar rok en nam over haar broekje haar doos in zijn hand.
‘Fijn intiem, hè?’
‘Ja. Ik neem het je natuurlijk niet kwalijk dat je wat wil, ik wilde bij jou ook wat.’
‘Dat vond ik ook heel fijn. Je blote hand om mijn blote stijve.’
‘Henry, ik ben niet zo stug dat ik me onder alle omstandigheden aan mijn principes houd. Er kan iets gebeuren wat ik niet voorzien heb. Dat is nu gebeurd, maar ik laat niet gelijk alles vallen. Ik vind je hand daar voor vandaag intiem genoeg. Nog niet bloot op bloot. Goed?’
‘Natuurlijk, schat.’
Hij masseerde haar doos voorzichtig.
‘Stop maar, Henry.’
Hij haalde zijn hand weg.
‘Kom je er weer te veel van onder de indruk?’
‘Ja. Het was weer even erg intiem. Ik begon te veel te denken aan bloot op bloot.’
‘Te veel?’
‘Ik bedoel, ik wilde het wel, maar ik vond dat dat iets te snel zou zijn. Ik wil kleine stapjes blijven doen, overal van genieten. Meer dan alles in een paar minuten.’
‘Ja. Ik vond het vorige stapje al fijn.’
Hij pakte weer een borst.
‘Ja, wat heerlijk, je blote borst. Ik vind het heel fijn dat je niet bij oude voornemens blijft. Dan zou je in je leven weinig genieten.’
‘Ik wil alles wel zo fijn mogelijk doen. Geen gefriemel op een achterbank. Als ik er aan toe ben je aan mijn doos en zo te laten komen, wil ik dat wel zonder broekje aan.’
‘Ja, graag. Dan kan ik je nog lekkerder strelen.’
‘Ja, ondeugd, je deed het over mijn broekje al prettig.’
‘Je hoeft niet ongerust te worden, ik zal alles voor je prettig doen. Zonder een strak broekje je doos strelen en dan heel voorzichtig door je bosje je gleufje zoeken en dat ook strelen.’
‘Houd je mond maar, verleider. Ik wil wel wat herhalen wat we eerder gedaan hebben.’
‘Dat zouden we misschien lang vol kunnen houden.’
Ze grinnikte even.
‘Het meeste wel, wat ik bedoelde vast niet. Ik wil graag je stijve weer vasthouden.’
‘O. Als je dat eerst vaker wil doen is het prima. Ik geniet daar natuurlijk ook van. En fijn, dat je erom vraagt.’
‘Ik kan vast niet te brutaal zijn, hè?’
‘Ik kan het me niet voorstellen.’
‘Je zal naar je ouders wel andere kleding aan willen trekken. Kan je dat nu doen, in je slaapkamer, en tussendoor weer hier bij me komen?’
‘Tussendoor? Zonder kleding?’
‘Ja.’
‘Ik heb dan wel een helemaal stijve.’
‘Ik wil je graag weer helemaal bloot zien. Je hebt daar toch geen moeite mee?’
‘Ik niet, schat. Als je dat al durft.’
‘Met jou wel.’
‘Fijn.’
Ze stond op, hij ook, hij omhelde en kuste haar weer en streelde een borst.
‘Schat, mag je bloes uit?’
‘Jawel. Later, je weet wel, alles.’
Ze trok haar bloes uit.
‘Je zal het niet altijd willen, dat hoeft ook niet, maar ik zou het waarderen als ik hier je mooie borsten zo vaker kon zien.’
‘We zien wel. We oefenen toch, stap voor stap? Vandaag jij helemaal bloot. Die bobbel in je zwembroek vond ik niet fraai.’
‘Ik ook niet. Maar ik was daar al blij dat ik geen stijve had. Ondanks van het zien van je mooie figuur. Nog een beetje ingepakt.’
‘Dat moest daar. Ik denk niet dat ik ooit naakt met je ga zwemmen. Dan zijn er vast meer met een stijve.’
‘Waarschijnlijk wel. Maar die mannen hebben vast alleen oog voor hun gezelschap.’
‘Dat had je voor mij in het zwembad ook. Kreeg je daar geen stijve van?’
‘Ik geniet wel meer van je om je te zien met wat meer bloots dan normaal. Maar als ik daar niet aan seks bij denk krijg ik geen stijve.’
‘Nu wel?’
Hij trok haar tegen zich aan.
‘Voel je?’
‘Ja, lekker. Meer vooruit dan omhoog, hè? Waarom nu wel?’
‘Toen ik net je doos vasthad was er nog niets aan de hand, het was zo fijn intiem. Als ik naar je gleuf had mogen voelen, is dat wel nog intiemer, maar dat is eigenlijk ook al seks. En ik weet, dat als je me bloot ziet, met een stijve, je het niet bij kijken zal laten.’
‘Nee, ik wil graag, wat je zei, mijn blote hand om je blote stijve.’
Hij liet haar los.
‘Tot zo.’

Na een paar minuten kwam hij glimlachend naar haar toe lopen en bleef voor haar staan.
‘Indrukwekkend, Henry. Stoer. Erg mannelijk. Kom bij me op schoot.’
‘Als een baby?’
‘Nou ja, die houding.’
Zodra hij lag kuste ze hem en nam ze zijn stijve in een hand, hij zocht met zijn hand een borst op en streelde die. Nadat ze stopte met kussen nam hij de borst in zijn mond en streelde de tepel met zijn tong. Hij zoog er ook duidelijk aan.
‘Er komt geen melk uit, lieve baby.’
‘Ik denk niet dat ik borstvoeding heb gehad. Wil jij dat later wel geven?’
‘Natuurlijk.’
‘Mag ik dan ook een keer wat bij je drinken?’
‘Ja, Henry, als je dat wil.’
‘Het lijkt me zo intiem.’
‘Ja. Maar het intiemste hebben we dan al gehad, anders zou ik geen kind en geen melk hebben.’
‘Al vaak, hè?’
‘Wat? Een kind krijgen, of melk?’
‘Dat mag je later zelf bepalen. Ik bedoelde dat intiemste.’
‘Ik denk het wel. Henry, ik snapte al veel, je vertelde veel, ik zie me nu, als je oppas, om de drie dagen, met jou als baby bloot voor me. Overduidelijk een jongetje. Dan moet je wel dat zakje pakken en bevoelen.’
Ze deed het.
‘Dan denk je, hoe klein hij ook is, ik voel het, hij heeft er al twee balletjes in. Waar later zaad in gemaakt wordt. Die hij door dat pikkie, wat later een lange, dikke en stijve paal gaat worden, wat ik nu zie, in een vrouw kan spuiten om voor hun samen een kindje in haar te laten groeien.’
‘Mmmm.’
Ze pakte zijn stijve en streelde die.
‘Zo’n pikkie wil je wel een kusje geven, maar vast vanzelf gaat je mond open en dat er helemaal in. Zoals een baby een tepel in zijn mond neemt en er aan gaat zuigen. Sommige leren het nooit af.’
Hij grinnikte even.
‘Dat piemeltje zie ik in de loop van jaren langzaam groter worden, waardoor ik er maar niet af kan blijven. In plaats van knuffelen masseer ik zijn zakje met die balletjes erin en streel dat pikkie. Hij vindt dat kennelijk lekker, als ik hem uitkleed met als laatste zijn onderbroekje, steekt hij zijn buik naar voren, pak hem, alsjeblieft.’
‘Ja, waarschijnlijk.’
‘Dan wordt het spannend. Zou hij het blijven willen, als hij in zijn puberteit komt? Het lijkt er wel op, zijn pikkie komt omhoog, na het zakken van zijn onderbroek, bij iedere beurt van me hoger. Het werd lekkerder om meer in de hand te houden, te kunnen strelen, te voelen dat zijn pikkie stijver werd. Als ik te weinig streelde bewoog hij hem zelf voor- en achteruit. Ik had betwijfeld of ik hem ooit af zou trekken, zeker nog niet zo jong, maar daar zou hij vast niet tegen protesteren.’
‘Je vertelt het mooi, je kan je goed inleven.’
‘Dat wist je toch al?’
‘Ja, vrij snel, maar niet dat je je het zo gedetailleerd kon.’
‘Veel fantasie is daar niet voor nodig. Ik ben een meisje en ben nieuwsgierig naar een jongetje. Ik heb geen last van wat ze noemen penisnijd, ik heb wat de andere helft van de wereldbevolking heeft, om die niet uit te laten sterven. Daar is het brengen van zaad van een man in een vrouw voor nodig. Zaad, wat het jongetje, hoorde ik van een ander meisje, was beginnen te maken. Ik vertel het je zo maar, dan hoef ik niets te zeggen over hoe je voorgelicht bent. De avond, dat ik weer aan de beurt was, was ik natuurlijk benieuwd. Zijn pikkie zag er nog hetzelfde uit, hij kwam wel verder omhoog, ongeveer horizontaal. Kan je het volhouden?’
‘Eh ja. Je streelt amper.’
‘Ik heb mijn aandacht bij mijn fantasie. Dat pikkie was al aardig stijf. En beter wat af te trekken dan een soepelere. Maar er gebeurde niets, geen reactie te bespeuren, afgezien van dat hij het duidelijk lekker vond. De volgende morgen onder de douche wel. Hij zei ineens, pas op, ik ga spuiten. Hij begon te schokken en te kreunen en ineens spoot er twee keer wat uit zijn pikkie. Ja?’
‘Ja.’
‘Dat schokken en kreunen ook?’
‘Ja. Hoe weet je dat?’
‘Gehoord, van andere meiden. Dat schokken en kreunen. Dat spuiten van jou. En nu ligt dat eens kleine jongetje helemaal bloot voor me. Met vast een iets grotere zak en iets grotere ballen, die aardig productief zijn. En dat piemeltje is inderdaad een stevige paal geworden. Stijf, maar niet zo hard als een honkbalknuppel.’
‘Om niets te beschadigen. Gelukkig zijn mijn ballen niet zo groot als honkballen.’
‘Ik kan me voorstellen dat het daarmee lopen lastig zou kunnen zijn. Als er in je ballen maar genoeg zaad gemaakt wordt. Hoeveel, tot nu toe, heb je al verteld. Voor vier keer op een dag. Afwachten wat ik daarvan zal vinden.’
‘Als we het maar fijn hebben.’
‘Ja. Het is dat ik de theorie weet, en jij ook de praktijk, anders zou ik denken, dat piemeltje had beter niet zo groot kunnen worden, dat past niet in een eh vrouw. Zonder iets te beschadigen. Nou ja, één keer.’
‘Schat, daar maak je je toch geen zorgen over? Ik zal heel lief voor je zijn.’
‘Dat weet ik wel, daar reken ik op. Maar van ontmaagden heb je geen verstand, toch?’
‘Nee. Dat wilde ik overlaten aan de jongens waar ze mee gingen trouwen.’
‘Sympathiek.’
‘Maar ik had niets te willen, die twee meisjes van me waren al ontmaagd voor ze het met me wilden. Anders waren ze er vast ook niet aan begonnen.’
‘Waarschijnlijk niet. En die ene, die hete?’
‘Die had al meerdere leeftijdgenoten van haar gehad, zei ze. Ze wilde mij, een grotere, proberen.’
‘Een grotere? Was ze dan jonger dan jij?’
‘Ja.’
‘Ja? Hoeveel, Henry?’
‘Ze was dertien, zei ze.’
‘Dertien? En jij?’
‘Zeventien.’
‘Zeventien is al tot hier aan toe. Maar je eh pakte een meisje van dertien?’
‘Wel wat jong, vond ik, maar ik deed het zelf voor het eerst al op m’n veertiende.’
‘Dat is ook zo.’
‘Ik zat niet zo met leeftijden, Theresa. Ik deed het toch met van in de twintig?’
‘Ja, maar die hoorden het ook niet te doen met een jongetje van veertien.’
‘Ze letten niet op mijn leeftijd, maar op de grootte van mijn stijve.’
‘Ja, ik snap het. Die van zeventien paste dus in één van dertien.’
‘Ik had dat geeneens verwacht, maar ik kon het niet laten om het te proberen. Ze was eh wel wat nauwer dan ik eh gewend was. Alleen, bij haar klaarkomen kreeg ze zulke felle krampen, dat die van mij er bijna afgeknepen werd.’
‘Bij die andere niet?’
‘Nee, door die krampen werd mijn stijve extra lekker gemasseerd.’
‘O. Maar toch deed je het met die hete vaker?’
‘Van het zien of voelen van een bloot meisje in mijn bed kreeg ik een stijve. Die de weg wel wist. Sorry.’
‘Je moet klaarkomen wel erg lekker vinden, als je dat bijna afknijpen er voor over had.’
‘Ja.’
‘Dat zal wel natuurlijk zijn, klaar willen komen, hoe dan ook, daar heb ik geen verstand van.’
‘Nou, niet hoe dan ook, er zijn wel grenzen. Waarschijnlijk, want eigenlijk heb ik daar nooit over nagedacht. Ik wil me niet schoonpraten, ook niemand de schuld geven, ik deed het met wie het met mij wilde doen. Eerder, wie er maar aan me wilde komen en me liet komen, zodra ik het kon. Wat mij betreft, zo vaak ik kon.’
‘Ja. Goed. Eh wilde je ook je toekomstige echtgenote graag zelf ontmaagden?’
‘Ik zou wel zien. Ze mocht best wat meegemaakt hebben, dat had ik ook.’
‘Wat? Of zelfs net zo veel?’
‘Net zo veel, als dat niet op een abnormale manier gebeurd was. Als ze kon accepteren hoe ik ontmaagd was zou ik dat van haar vast ook doen. Ik rekende er op dat ik geen erge slet of een hoertje tegen zou komen, dat was me vast te veel geweest. Tegen een jonge weduwe had ik niets gehad, zo lang ze zelf haar man maar niet vermoord had. Die hoeft door pech toch niet haar leven lang alleen te blijven?’
‘Nee. Ook sympathiek van je.’
‘Makkelijk praten, voordat je voor zo’n keus gesteld wordt.’
‘Ja. Je hebt je keus gemaakt, hè?’
‘Keus? Het was geen liefde op het gezicht, Theresa, dat weet je. Bij jou ook niet. Maar ik durf te zeggen dat de liefde snel kwam. Bij mij vast eerder dan bij jou. Ik koos niks, ik wilde je al gauw. Ik hoop, dat jij het met mij aan blijft durven.’
‘Het gaat me niet om het lekkers wat ik nu beet heb, daar zijn er nog een paar miljard van op de wereld. Maar om jou, waar er vast maar één van op de wereld is. Een jongen, die wat aparts meegemaakt heeft, maar ondanks dat of daardoor of uit zichzelf zo aardig, lief, eerlijk, noem maar op is.’
‘Fijn, schat. Dank je wel.’
‘Ik denk niet dat ik bij een andere jongen de kans gekregen had om te proberen het voor ons tweeën zo fijn mogelijk te maken. Die had vast gedaan wat híj fijn vond, zonder een idee te hebben of te vragen wat ik zou willen. Ik vind het zo fijn, dat alles bij ons zo soepel gaat, zonder problemen.’
‘Ik begin er toch één te krijgen. Laat me maar los. Jammer, het was zo fijn.’
‘Ja. Is dit zo’n moment, dat je om een condoom vroeg?’
‘Bijna.’
‘Zoiets?’
Hij was stomverbaasd, toen ze van achter haar een condoom te voorschijn haalde.
‘Hoe kom je daar aan?’
‘Ik kan wel iets onthouden. Je hebt verteld dat ze in dat kastje lagen. Ik heb er één gepakt, toen je in je slaapkamer was. Doe eens om. Langzaam, zodat ik af kan kijken. Ik wil het ook leren.’
‘Wat ben je van plan?’
‘Laat je verrassen.’
‘Je wil toch niet? Ik kan het niet geloven.’
‘Doe nou om.’
Hij deed hem om. Ze pakte zijn stijve en streelde die.
‘Je blote is natuurlijk fijner om te voelen, maar het valt me mee. Nog steeds zo typisch stijf. Zal ik je eh steviger strelen?’
‘Ja, alsjeblieft.’
Ze streelde tot en met hij klaargekomen was.
‘Je schokte en kreunde inderdaad. Wat een geweld. En vier keer een straal in het condoom. Ik voelde ze ook door je stijve gaan.’
‘Schat, hoe kon je het zo geweldig doen?’
‘Het wees zich eigenlijk vanzelf. Nou ja, ik zag aan je gezicht wanneer ik er te hard in kneep. En ik hoorde aan je zuchten of ik te langzaam of te snel eh pompte. Na je tweede straal dacht ik, misschien vindt hij het lekker als ik met de stroom mee streel. Dat was zo, hè?’
‘Ja, heerlijk. Ik vind het toch onwaarschijnlijk, dat je het zo geweldig kon doen. Niet dat ik je ervan verdenk het eerder gedaan te hebben.’
‘Nee, alles doe ik voor het eerst met jou. Henry, ik denk, dat het komt omdat we elkaar zo goed aanvoelen. Dat begon al met ons praten. Toen met handje geven. Toen je voorzichtige kusjes op mijn wang. Enzovoorts. Je vroeg er meestal eerst toestem- ming voor. Als ik zei, liever niet, of, liever nog niet, deed je het niet, je drong niet aan, je zeurde er niet over. Als het wel mocht, of als ik ergens om vroeg, deed je het heel lief en voorzichtig. Zelfs toen je mijn doos vasthad ging je niet verder. Met jouw snelheid van bloesjes losknopen had je in mijn broekje kunnen zitten voor ik je had kunnen stoppen. Ik snap wel dat je je kan beheersen, dat is je voordeel. Maar niet dat je dat blijft doen. Je voordeel is ook, dat als ik je wat vraag, je dat ook zonder aarzelen doet. Ik denk niet, dat een andere jongen zich voor een meisje helemaal uitkleedt voor hij er alles of bijna alles mee gedaan heeft. Voor hij alles van een meisje gezien heeft al met een stijve recht omhoog voor haar wil staan. Die nu als een slap piemeltje op je zak ligt.’
Hij grinnikte even.
‘Niet om aan te zien, hè?’
‘Niet aantrekkelijk om aan te komen.’
‘Mijn stijve trekt je wel aan, hè. En jij die geweldig af. Tjonge, wat kwam ik lekker klaar. Schat, daar laat ik veel voor.’
‘Doe je best maar. Eh was het beter? Afgezien van slapen met een meisje?’
‘Zelfs beter dan dat. Dit was echt scharrelen, het begin van vrijen. Niet alleen lichamelijk, ook geestelijk elkaar aanvoelen, wat je zei. Dit is veel fijner, gezelliger, noem maar op.’
‘Ja. Ik wil niets beloven, maar je stijve trekt me inderdaad erg aan. Nu nog meer, ik vond het erg fijn je zien en horen en voelen genieten, je klaarkomen. Ik kan me voorstellen, dat als ik hier woon, we af en toe onderbreken wat we aan het doen zijn om een potje te gaan vrijen.’
‘Af en toe?’
‘Ja ja, je wil gelijk wat regelen, hè? Ik bedoel, ik weet dat je vier keer op een dag alles zou kunnen. Ik weet niet hoe snel ik alles zal willen, en daarna hoe vaak. Maar daarvóór kan ik jou al vaak laten genieten.’
‘Zou je dat willen doen? Het hoeft niet vier keer op een dag, hoor.’
‘Nee, net hoe het uitkomt, bij ons scharrelen.’
‘Fijn. Ik kan jou ook al vaak laten genieten.’
‘O. Ja. We zien wel. Maar vóór we alles doen wil ik wel getrouwd zijn.’
‘Dat is snel te regelen, als je geen uitgebreide bruiloft wilt.’
‘Ik vond het, van anderen, een hoop gedoe om niks. Jij verveelde je, behalve bij je avontuurtje, bij die bruiloft ook. Zo’n eerste deel is administratief, bedoeld voor het vastleggen van verplichtingen. Het tweede, gefeliciteerd worden, eten, drinken, cadeaus krijgen. Gefeliciteerd worden kan ik missen. Alsof trouwen wat bijzonders is, we zijn niet de enigen die het doen. Eten en drinken kunnen we iedere dag zo lux als we willen, denk ik. Cadeaus hebben we niet nodig, de helft kan je sowieso niet gebruiken of zijn een sta in de weg. Alleen in het derde deel ben ik geïnteresseerd, dat in bed. Ik wil, voor een trouwfoto, die dag, behalve in bed, niet een dure bruidsjapon, wel een leuk, vlot, wit jurkje aan. Wit, vrouwen denken dan, ze is of suggereert dat ze maagd is. Van dat jij er in wat zwarts op staat denken ze niets.’
Hij lachte lang.
‘Schat, wat ben je heerlijk nuchter.’
‘Ja, daar treft je het mee. Henry, als je het net al fijner vond dan bij eh slapen met een meisje, van dertien of boven de twintig, vind ik het niet erg meer dat je met je stijve in andere meisjes gezeten hebt. Dat was vast wel lekkerder dan handbediening, maar die van mij is dus al beter. Hè?’
‘Beter, fijner, noem maar op.’
‘Ik hoop, maar ik kan niet beloven, dat ik in bed ook beter ben.’
‘Ik twijfel daar niet aan, omdat we elkaar zo goed aanvoelen. En je weet al, dat je, sorry, heet kan worden.’
‘Nou ja!’
‘Je kust al lekker hartstochtelijk, nog meer als ik tegelijk je borst streel. Vast nog meer als ik erbij je doos enzovoorts zou strelen. Die je al tegen me opduwde om mijn stijve ertegen te voelen. Als we dat zouden doen als we allebei bloot waren zou je je vast niet kunnen bedwingen om mijn stijve in je te willen voelen. Enzovoort.’
Ze zuchtte.
‘Daar ben ik ook bang voor. Ik bedoel, dat het dan zou gebeuren.’
‘Bang hoef je zeker niet te zijn. We gaan, zodra je wil, steeds een stapje verder. Ik wil je graag intiemer gaan strelen, met mijn hand, en een vinger, en je klaar laten komen. Je zal je steeds iets meer in moeten houden, ik ook. Maar dat lukt ons samen wel.’
‘Je vertelt het mooi. Henry, hebben we het eigenlijk niet te veel over seks?’
‘Nee. Wat ik meegekregen heb, de meeste mensen te weinig. De jeugd rommelt alleen onhandig wat op een achterbank. Ge- trouwden doen het niet vaak en niet iedere dag, meestal in bed. Behalve misschien als ze net getrouwd zijn alleen ’s avonds, in het donker, onder de dekens. Zullen we, boem, dank je wel.’
‘Jij hebt toch niet veel meer gedaan?’
‘Nee, omdat ik er geen verkering mee had. Het begon met natte dromen voorkomen. Met een meisje slapen was ook niet meer dan me ontladen. Wij gaan echt vrijen, schat.’
‘Ja. We moeten het binnenkort nog maar eens over een trouwdatum hebben. Het zal nu onderhand tijd zijn om beneden te gaan eten.’
‘Ja. Ik ga me aankleden. Jij mag je mooie borsten weer opbergen.’
‘Ik pak mijn beha uit mijn zwemtas, al zal het niet opvallen als ik er geen aanheb.’
‘Mij niet.’
‘Alleen storen, als hij in de weg zit, hè?’
‘Dat zat je broekje me eigenlijk net ook.’
‘Je lijkt niet heet, je bent het wel, hè?’
‘Ik weet het niet. Ik wil niet meer dan je, en mezelf, graag verwennen. Ik ben niet zo heet als die Heetje, dat ik mezelf opdring.’
‘Dat is zo, zo heet ben je niet. Net niet. Laten we maar naar beneden gaan.’

Na het eten gingen ze in zijn woonkamer in het zitje zitten.
‘Eten jullie altijd zo uitgebreid?’
‘Ja. Niet abnormaal veel, mijn moeder vindt wel dat ze het zich kunnen permitteren om zich een ruime keus aan uitstekend voedsel voor te laten zetten. Ze zorgt er wel voor dat er financieel minder uitgaat dan wat er binnenkomt. Het heeft geen zin, als je al een ruime reserve hebt, die maar verder op te laten lopen. Geld moet rollen, ook ten bate van minder goed bedeelden.’
‘Zoals personeel.’
‘Het is natuurlijk ook prettig om personeel voor je te kunnen laten werken, als je je dat kan veroorloven, dan ben je van minder fijne klusjes af. Mijn moeder doet veel voor goede doelen, ervoor regelen bedoel ik, ik weet niet hoeveel mijn ouders er financieel aan uitgeven.’
‘Goed. Henry, ze deden hun best om vriendelijk te zijn, het was wel wat gemaakt, vond ik.’
‘Zo zijn ze. Maar ze hebben je echt wel geaccepteerd, hoor.’
‘Ja, dat wel, maar veel meer niet. Ik voel me niet opgenomen in een gezin, zoals ik me thuis voel. Ik was op visite. Jij hebt er duidelijk geen behoefte aan om gezellig met ze om te gaan, ik ook niet. Je hebt me al de keus gelaten, ik eet liever niet iedere dag met ze. Af en toe kan wel. We zullen vast ook af en toe bij mijn ouders op bezoek gaan en er soms eten.’
‘Prima, schat. Bij jouw ouders was het overduidelijk gezelliger.’
‘Ja. Ik snap niet dat jij zo anders bent dan je ouders.’
‘Ik weet niet hoe die opgegroeid zijn, ze moeten iets hebben wat niet aan de oppervlakte komt, ik moet dat toch geërfd heb- ben. Bij hun komt dat bij mij ook niet boven, waarschijnlijk omdat ze me niet normaal opgevoed hebben, me alleen bij de avondmaaltijd wilden zien. Jij maakt het bij me wel los.’
‘Ja, dat is duidelijk. Je zei, voor we naar beneden gingen, ik ben niet zo heet als die Heetje, dat ik mezelf opdring. Maar je neemt wel graag een aanbod aan.’
‘Wat ik al eerder zei, vast niet onder alle omstandigheden. Als je denkt, dat jij mij wat aanbiedt, ik denk, dat ik het eigenlijk uitlok. Soms expres, door je meer te vertellen dan nodig.’
‘Ja, dat kan je goed, dat heb ik gemerkt. Wat ik me herinner, toen je het de eerste keer over je klaarkomen had, dat je er achter- aan zei, meisjes vinden klaarkomen ook lekker. Of zoiets.’
‘Dat is ook zo.’
‘Ja ja, ik weet het al.’
‘Ik weet niet meer of ik al gezegd heb, dat ze er ook bij schokken en kreunen.’
‘Daar ga je weer.’
‘Dat was niets uitlokken, maar waarschuwen.’
‘Is dat nodig?’
‘Voor jou waarschijnlijk niet. Ik kan me wel voorstellen, dat als een meisje die krampen onverwacht voor het eerst voelt ko- men, de jongen die eh het veroorzaakt van zich afmept om het te laten stoppen.’
‘Je hoeft niet zo erg voorzichtig meer te zijn, Henry. De jongen die het veroorzaakt is haar aan het vingeren.’
‘Ja, maar vingeren en aftrekken vind ik geen fraaie woorden. Dan liever strelen tot er klaargekomen wordt.’
‘Ja, goed. Trok jij je los, de eerste keer?’
‘Dat kon ik waarschijnlijk niet. Ik weet het nog, ze had van achteren af een arm om me heen geslagen, zij was in de twintig, ik elf. Met haar andere hand streelde ze me tot ik klaargekomen was. Waarschijnlijk hield ze me zo vast om niet ondergespoten te worden. Ze wist dat er wat zou komen, maar niet precies waar, hoe ik zou schokken.’
‘Was dat eigenlijk zoiets als een verkrachting? Een jongetje zo vasthouden en dan?’
‘Nee, het was alleen een andere houding. Ik wilde me geeneens lostrekken, dat verwachtte ze vast ook niet, ik had het al lekker gevonden dat ze me altijd zo lekker streelden. Ik was ook benieuwd hoe het was om klaar te komen en zaad te spuiten. Later bleef ze, bleven ze wel voor me staan, één hand om mijn zak, de andere om mijn stijve en mikten ze naast zich. Om mij ondertussen aan hun borsten te laten komen. Lager kon ik er dan niet bij hun bij, dat deed ik erna of ervoor. Als ze me, buiten de douche, een condoom omgedaan hadden hoefde er natuurlijk niet gemikt te worden.’
‘Dat heb ik gemerkt. Sorry, dat ik je ballen niet gemasseerd heb.’
‘O ja, dan wordt het een volgende keer nog lekkerder. Voor mij.’
‘Voor mij ook, hoor. Lekker is niet het juiste woord, fijn, om je zaadfabriek vast te houden.’
‘Zoals ik graag melkfabriekjes vasthoud.’
‘Dan denk je toch niet aan melk?’
‘Nee, jij wel aan zaad, als je mijn ballen bevoelt?’
‘Ja, zeker. Net zoals wanneer ik je stijve zie, die helemaal in een meisje kan. Vrouw.’
‘Gleuf. Sorry.’
‘Zie je die graag?’
‘Ja, schat. Een mondje op z’n kant. Met lipjes om te kussen. Als je het niet vervelend vindt om te horen, die hete had nog geen haar op haar doos, ik kon haar gleufje heel goed zien. Enne, likken.’
‘Ach, ik vind ik het al niet vervelend meer om te bedenken dat je er je stijve ook ingeduwd hebt, enzovoorts. Alles ging zo toevallig met je, je hebt het niet opgezocht. Ten tweede, dat likken zal wel net zoiets zijn als aan een piemeltje sabbelen. Ten derde, ik ben gewaarschuwd. Dat was toch ook weer je bedoeling?’
‘Ja. Sorry.’
‘Nee, prima. Ik zou je waarschijnlijk niet van me afmeppen, maar wel geschrokken zijn. Likte je ook behaarde dozen?’
‘Jawel. Dat was natuurlijk wat minder prettig, ik kreeg ook haren in mijn mond. Maar het hoefde toch nooit lang, dan wilden ze meer.’
‘Eh met je tong?’
‘Dat hoefde gelukkig niet van ze, mijn vinger was langer.’
‘Je stijve nog langer. Ben je eigenlijk niet seksverslaafd?’
‘Eigenlijk niet. Vroeger ging mijn huiswerk altijd voor, nu mijn studie, later mijn werk. Op de tweede plaats kwam pas mijn hobby. Zo veel mogelijk genieten. Stap voor stap meer, naarmate ik ouder werd. Denk niet, schat, dat ik heb het maximum al een keer bereikt heb en tijdelijk een stap teruggedaan heb. Zodra ik jou ontmoette ging ik weer een stapje vooruit. Omdat je andere gevoelens bij me opwekte. Wat je zei, bij ons praten al. Toen met handje geven. Toen kusjes op je wang. Enzovoorts. Dat was allemaal nieuw voor me, ontroerend, intiem.’
‘Ik snap wel dat het moeilijk voor je is om uit te leggen. Ik begrijp ook wel, dat je nu andere gevoelens hebt.’
‘Óók andere. Mijn hobby komt nu op de derde plaats. Op de tweede staat het bij je zijn, zonder seks.’
‘Dat is ook al fijn. Ik heb vast tot nu toe benaderingspogingen van jongens afgeslagen, omdat ik totaal niets voor ze voelde. Ik wilde niet aan ze komen, helemaal niet dat ze aan mij kwamen. Met jou was het gelijk anders. Niet dat ik gelijk wat lichame- lijks met je wilde, dat kwam langzaam. Wat je een keer gezegd hebt, het is het fijnst, als een geestelijke kennismaking ongeveer gelijk opgaat met een lichamelijke. Onze lichamelijke is natuurlijk sneller gegaan dan het in de meeste gevallen zal gaan. Omdat je verteld hebt wat je meegemaakt hebt. Ik weet best, dat je dat niet gedaan hebt om wat uit te lokken. Zonder onze fijne geestelijke kennismaking zou dat ook geen resultaat gehad hebben. Je vertelde het, omdat je vond dat ik hoorde te weten dat je eh geen maagd meer was. Iedereen snapt wel dat je wat scharrelt als je verkering krijgt, je wil wel weten of je op den duur ook vaak lichamelijk intiem met iemand wil zijn. Ik weet niet waarom er zo veel belang gehecht wordt aan het maagd blijven tot je huwelijksnacht. Lang niet iedereen zal het zijn, desondanks kan toch goed gaan. Is dat jalousie, iets nieuws willen hebben? Voor die ene keer? Een zoveeldehandse is wat anders, maar wat is ertegen als er al wat mee geprobeerd is? Of er een vinger of wat anders in een meisje geweest is? Zelfs het ze het als hobby gehad hebben, niet met de één na de ander, maar met dezelfde. Je kan tot de ontdekking komen dat het op de lange duur toch niets wordt, dat je niet genoeg bij elkaar past. Dan zoek je een volgende. Nou ja, mooie theorie, ik heb makkelijk praten. Ik vond er één, die al wat geprobeerd had, maar er nu achterkomt, dat het zonder een geestelijke kennismaking niet alles is. Toch?’
‘Nee, lang niet alles, schat. Je wil toch maagd blijven?’
‘Alleen omdat we waarschijnlijk toch snel zullen trouwen. Om mijn verwachting uit te laten komen, mijn ontmaagding in de huwelijksnacht. Zo lang kunnen we toch wel wachten?’
‘Ja. Dat blijkt nu ook. We praten al weer een tijdje, zonder wat te doen. Vroeger praatte ik amper, ik was ook niet in de meisjes geïnteresseerd. En die niet in mij, geestelijk. Bij het omkleden en douchen was het een paar minuten lekker, meer niet, eigen- lijk.’
‘En bij dat slapen met?’
‘Dat duurde ongeveer net zo lang, maar was lekkerder, omdat een gleuf, beter dan een hand, helemaal om een stijve past. En ik vond het mooi om te zien, als ik er naar keek, dat mijn stijve helemaal in een gleuf verdween.’
‘Ik heb nooit verder gedacht dan dat een man op een vrouw ligt.’
‘Er zijn meer mogelijkheden. Een man kan bovenop liggen, met z’n armen gestrekt, en naar beneden kijken. Toen die hete op me zat keek ik ook, het leek zo uit verhouding, maar mijn stijve kon er toch helemaal in.’
‘Dacht je dat haar gleuf te klein kon zijn?’
‘Die leek me net zo groot als die ik thuis zag, maar, wat de meisjes zeiden, die moet meegeven, soepel uitrekken, binnenin ook, om er een stijve in te laten. Ik wist niet of dat bij haar al kon. Sorry.’
‘Nee, ik vermoedde zoiets wel. Daar ben ik niet bang voor.’
‘Als je toch nog tegen je ontmaagding opziet, ik hoef daarbij niet op je te liggen, waarbij je maar af moet wachten wat ik ga doen.’
‘Heb je daar al over nagedacht?’
‘Een paar keer, als je min of minder duidelijk zei dat je daar niet direct naar uitkeek.’
‘Alleen niet naar de mogelijk pijnlijke kant. Al is dat maar eenmalig. Verder al net zo veel als jij, denk ik. Hoe kan het dan? O. Op je zitten?’
‘Ja. Of tegen elkaar aan liggen. Dan kan jij eh de snelheid van de penetratie bepalen.’
‘Als jij niet beweegt.’
‘Dat lukt me vast wel. Tot ik klaarkom, maar dan ben je hopelijk al ontmaagd.’
‘Dank je wel. Ik zal het onthouden.’
‘Prima. Ik zei, we praten al weer een tijdje, zonder wat te doen. Kom je bij me op schoot?’
‘Eh liever niet. Ik snap wel wat je graag wil. Ik wil ook wel graag hetzelfde als eerder, maar ik denk dat ik het niet vol kan houden om het daarbij te laten.’
‘Ik wel, schat, als je dat wil.’
‘Dat is lief van je, maar ik durf het toch niet aan. Ik denk aan wat dat meisje zei, toen je op haar lag. Kom maar wat hoger. Ik weet niet of ze dat al van plan was of dat het spontaan bij haar opkwam. Ik denk, dat als je weer over mijn broekje aan me gaat voelen, zo lekker, dat ik zal zeggen, ga er maar onder. En dat wil ik zo niet. Als ik er aan toe ben om zo intiem te worden, wil ik het zonder broekje. Snap je?’
‘Jawel, je wil geen gefrunnik onder kleding. Maar bij zonder broekje hoort alles uit.’
‘Ja. Ik denk, dat ik dat eerst onder de dekens wil. Pas daarna erop.’
‘Ik snap je wel. Niet te snel helemaal in je nakie naar je laten kijken.’
‘Nee, niet te snel. Jij bent eraan gewend, ik niet. Ik wil nu wat met je praten, terwijl we ook wat doen. Kom je bij me op schoot? In je nakie?’
‘Graag. Maar kan je dan ook, net als eerder, wat uittrekken?’
‘Je wil zeker tegelijk wat in je handen?’
‘Ik zou het vervelend vinden, als ik op je schoot lig en je borsten ingepakt voor me zie, dat terwijl jij me streelt, ik niet jouw mooie borsten kon zien en strelen.’
‘Je brengt het weer mooi. Goed.’
Ze stond op en begon zich uit te kleden. Hij deed het ook. Alleen, hij kleedde zich helemaal uit, zij hield haar broekje aan. Ze ging weer zitten, hij kwam op haar schoot. Ze bevoelde even zijn zak, nam daarna zijn stijve in haar hand. Hij pakte een borst en masseerde die voorzichtig.
‘Henry, we hebben ergens overheen gepraat. Dat ik nog maagd ben. Ik heb het je eigenlijk niet verteld.’
‘Nee, dat hoefde je niet. Ik vermoedde dat al gauw, door je vragen. En niet lang daarna wist ik het zeker, je zei het niet direct, maar je nam niet de moeite om er omheen te praten.’
‘Allereerst niet, omdat jij zo eerlijk was. Verder, ik dacht, in het begin, met zijn fatsoen zal hij het me wel laten blijven. Later dacht ik er geen moment meer aan om het te omzeilen. Als je er aan twijfelde zou je het kunnen vragen.’
‘Dat hoefde ik gelukkig niet, zoiets hoor je niet te doen. Ik vind, dat het meisje uit moet maken of ze het vertelt of niet. En wanneer.’
‘Dat hoefde ik gelukkig niet. Ik heb me daar ooit zorgen over gemaakt, maar met jou ging het fijn. Min of meer ongemerkt. Nee, zonder te laten merken dat je het wist.’
‘Ik vind het geeneens belangrijk meer. Al had je eerder wat uitgespookt, ik houd toch van je. Ik hoop wel, dat ik je ontmaag- ding fijn kan laten verlopen.’
‘Daar zal je vast je best voor doen. Zo hebben we weer fijn contact, Henry.’
‘Ja. Mag ik, als je in je nakie naast me in bed ligt, wel aan je voelen?’
‘Ja, dat is dan wel de bedoeling. Van stapje voor stapje meer doen. Eigenlijk kijk ik er al naar uit.’
‘Ik kijk er naar uit om je mee te laten maken hoe lekker klaarkomen is.’
‘Ik weet niet of ik dat de eerste keer al gelijk wil. Ik vind het idee dat je aan me zal zitten al spannend genoeg.’
‘Ik wil je graag laten genieten. Ik ben geen onhandige achterbankscharrelaar, ik ga je heerlijk strelen. Zo lang je wil.’
‘Ik weet wel dat je geen amateur bent. Nu wat anders. Ik ga ze van de week thuis voorbereiden op dat ik samen met je ga wonen en over niet al te lang met je ga trouwen. Ik wil niet van de ene op de andere dag verdwijnen.’
‘Nee, natuurlijk niet. Heb je al termijnen in je hoofd?’
‘Van de week wil ik ook wat koffers of dozen regelen en in gaan pakken. Voornamelijk kleding. Je Rolls heeft vast een grote bagageruimte, kan je me zaterdag ophalen en inladen wat er mee kan?’
‘Zaterdag al? Geweldig. Ja, behalve in de bagageruimte kan er achterin ook veel.’
‘Mooi. Ik moet nog uitzoeken of mijn bureautje demontabel is, dat is het enige meubel wat ik mee wil nemen. Volgens mij past dat wel naast dat van jou, ook qua aanzien. Als het er volgens jou niet uitziet koop je maar wat nieuws voor me.’
‘Goed, schat. Heb je al een termijn om te trouwen in je hoofd?’
Ze streelde even zijn stijve minder voorzichtig.
‘Je wil die aan het werk, hè?’
‘Al eerder, maar nog liever in waarin hij zich vast heel erg thuis zal voelen.’
‘Ja ja. Henry, ik wil ons samenwonen beginnen met zo veel mogelijk samendoen, behalve samen slapen. Ik in het slaap- kamertje.’
‘Prima, schat.’
‘We zullen elkaar in de loop van de dag en avond wel meer of minder aangekleed zien, ik begin met minstens een broekje aan te houden. We kunnen dan, als het uitkomt, scharrelen. Dan zal ik vast ook vaak genoeg doen wat je graag gedaan wil hebben.’
Ze streelde weer even zijn stijve minder voorzichtig.
‘Heel graag, schat. Als vierde, hoor. Studeren als eerste, bij elkaar zijn als tweede, scharrelen als derde.’
‘Ja. Het zal vast niet lang duren voor ik graag wil, nou ja, dat snap je wel. Niet alles. Zo gauw we allebei gewend zijn aan zo vaak en zo dicht bij elkaar te zijn en zeker weten dat we allebei willen dat het in de toekomst zo blijft, kunnen we trouwen.’
‘Wat mij betreft hoeft die fase niet lang te duren.’
‘We zien wel. Als we willen trouwen, hoe snel kan dat?’
‘Een paar dagen.’
‘Ik dacht eerder aan een paar maanden dan dagen.’
‘De meesten nemen de tijd, maanden, om alles te regelen. Waar de diverse gebeurtenissen, wanneer, catering, versieringen, bruidjapon, gastenlijsten, noem maar op.’
‘O. Ja. Ik eh hoef niet zo’n uitvoerige bruiloft. We hebben het er al eerder over gehad.’
‘Ja. Ik hoef dat ook niet. Toen ik het daar een keer met mijn vader over had, zei hij, dat vind ik ook onnodig. Niemand van belang kent je.’
‘Dat is inderdaad zo. De enigen die ik er eigenlijk bij wil hebben zijn mijn ouders.’
‘Dan zullen mijn ouders er ook wel bij willen zijn. Als blijk van hun goedkeuring, meer niet. Zelfs daarvoor hoeft dat voor mij niet.’
‘Het lijkt me toch beter, je verdraagt ze er maar bij. Denk dan maar aan de komende nacht.’
‘Goed, schat.’
‘Tja. Snelle bruiloft. Etentje daarna, met de ouders. De vaders zullen best met elkaar kunnen praten, de moeders ook, dus al te ongezellig zal het niet worden. Hoe snel zou dat kunnen?’
‘Wat ik zei, een paar dagen. Ik heb het op school meegemaakt, met stellen die moesten trouwen.’
‘Moesten, komt dat nog voor?’
‘Niet iedereen weet evenveel van seks of heeft zich op een verkeerd moment laten gaan. Zoals gebruikelijk kregen ze haast, zodra de zwangerschap duidelijk was, om na de bevalling te kunnen zeggen dat het een zevenmaands kindje was.’
‘Die heb ik wel gezien. Toevallig weet ik er meer van, ook van normale geboortegewichten. Die twee maanden scheelt kilo’s. Ik heb ze laten kletsen, zelfs geen opmerking gemaakt over de kleur van hun trouwjapon.’
‘Je wil nog steeds een witte?’
‘Waarschijnlijk geen spierwitte, dat staat meestal niet. Offwhite, crème, of zoiets. Daaronder een maagd, Henry. Als we toch snel trouwen wil ik dat volhouden. Ik wil ontmaagd worden door mijn echtgenoot. Voor het onwaarschijnlijke geval het met jou niets wordt, dan een andere, als ik ooit een geschikte vind. Misschien word ik op oudere leeftijd minder kieskeurig, om maar een kind te krijgen. Wettig, natuurlijk. Dat wil ik minstens een keer meemaken, me compleet vrouw voelen. Jij voelt je waarschijnlijk al mannelijk genoeg, als je maar zaad kan spuiten.’
‘Het zwanger kunnen maken van een vrouw hoort er ook bij.’
‘Fijn. Het hoeft niet in één keer raak te zijn, je zal best wat moeite willen doen. Sorry. Die paar dagen?’
‘Je moet, beiden, naar het gemeentehuis, voor een machtiging. Je moet schriftelijk verklaren dat je ongehuwd bent, de vrouw al langer dan negen maanden. Anders heeft ze een verklaring van een dokter nodig, dat ze niet zwanger is. Anders is het kind van de vorige echtgenoot. Of van nog een ander. Als later blijkt dat je toch getrouwd was, ze gaan dat niet op voorhand uitzoeken, dat is te veel werk en zou lang duren, word je veroordeeld voor bigamie en dat tweede huwelijk ongeldig verklaard.’
‘Allemaal niet van toepassing, bij een maagd.’
‘Dat controleren ze niet. Met die machtiging zoek je een vredesrechter, die je na een afspraak kan trouwen. Hoe snel ligt eraan wie je wil en hoe druk hij het heeft. Je hebt misschien gehoord of gelezen, dat er langs de weg in Las Vegas, Nevada, kapel- letjes zijn, waar rechters zitten te wachten. Hoe luxer, hoe duurder.’
‘Dat is te ver weg. Goed. We zien wel, als we zo ver zijn. Ben jij al zo ver?’
‘Nee, je streelt lekker voorzichtig. Net genoeg om hem stijf te houden, want ik dacht niet direct aan seks, hoofdzakelijk aan het later wat regelen.’
‘Wat noem je seks? Het strelen van je stijve niet?’
‘Ik weet niet waar de grens ligt. Bijvoorbeeld, alleen kijken naar een blote partner is toch geen seks?’
‘Ik denk, als je er een stijve van krijgt wel. Zou dat de grens zijn? Als je wat doet en denkt, ik zou wel eh je weet wel?’
‘Misschien. Maar voordat ik met die ene naar bed ging en de meisjes me klaar lieten komen, dacht ik er nooit aan dat ik met ze naar bed zou willen. Toch was dat seks, denk ik.’
‘Ja, dat wel. En borsten strelen?’
‘Vind ik geweldig. Maar geen seks. Jouw vasthouden van mijn stijve wel. Nou, te lastig. Laat maar.’
‘Je vasthouden laten?’
‘Nee, het is gezellig, zo.’
‘Ja. Heb je nog niet eerder zo lang een stijve gehad?’
‘Eh nee. Fijn?’
‘Ja, zeker, ik kan er op m’n gemak uitgebreid kennis mee maken. Met ieder stapje wordt het vast nog gezelliger. Eh je hoort liever strelen tot er klaargekomen wordt dan eh wat anders. Ik vraag het nog anders. Zal ik je lekker laten spuiten?’
‘Ja, heel graag. Maar eh.’
‘Ja, pak maar een condoom, doe hem om en kom weer bij me op schoot liggen.’
Hij deed het.
‘Ik zal ook wat meer tegelijk doen.’
Ze masseerde zijn zak en streelde zijn stijve, tot en met hij gespoten had.
‘Wat deed je het geweldig, schat.’
‘Je reageert overal zo duidelijk op, dat ik goed merk wat je het lekkers vindt. En ik doe het graag. En ik blijf het doen. Eerder dan ik dacht heb ik het overgenomen, hè?’
‘Ja, heel fijn. Eh als je volgende week al hier komt, vind je het goed dat ik het van de week hooguit nog één keer laat doen? Voor de zekerheid?’
‘Ja, dat kan wel. Maar nergens meer mee naar bed, hoor. Je moet maar geduld hebben tot we getrouwd zijn.’
‘Ja, natuurlijk. Al gauw, hè?’
‘Gauw voor jou, snel voor mij. Ik dacht even aan wachten tot ik negentien was, maar dat duurt me te lang. Je weet niet hoe verleidelijk je bent. O. Toch wel, hè?’
‘Alleen uitgekleed, kennelijk. Bij die soirees suggereerde er niet één wat.’
‘Dat slag meiden niet. Die zijn opgevoed met houd jongens van je af, die willen alleen maar in je broekje komen.’
‘Mag ik dat nog even?’
‘Al gauw, Henry.’
‘Goed, schat.’
‘Ik ben gek op je geworden door ons praten en omdat je nooit aandrong. Zelfs nu niet. Dat je dat vol kan houden.’
‘Je hebt me toch net geleegd? Dat vind ik zo lief van je.’
‘Als we allebei zo lief blijven zal het wel goed blijven gaan, hè?’
‘Beter dan goed, schat.’
‘Ja. Bedtijd, vind ik. Ga jij maar weer eerst naar de badkamer.’
‘Moet ik je niet eerst naar huis brengen?’
‘Nee, morgenochtend hebben we geen colleges. Breng me tegen de middag maar naar huis.’
‘Moet je ze thuis niet waarschuwen?’
‘Laat ze maar denken dat het logeren wat langer duurt dan gepland.’
‘Goed, schat. Fijn, nog een nachtje.’
‘’s Nachts slaap je.’
‘Ja, maar je bent in de buurt. Zo gezellig. We zien elkaar ook meer of minder aangekleed.’
‘Zo zijn we nu al, ik minder, jij helemaal niet. Ik vind je nu, met je kleintje, niet zo verleidelijk.’
Hij stond op.
‘Ik vind je nu, in je kleine broekje, wel verleidelijk. Maar goed, ik ga wel alleen naar bed. Krijg ik, als je langs loopt, nog wel een kusje?’
‘Ja, maar meer niet, je blijft vannacht alleen in je bed.’
‘Dat klinkt toch veel belovend.’
‘Ik heb het je al beloofd, voor later.’
‘Ja, schat.’
Hij kreeg zijn kusje, hij stak geen vinger naar haar uit.

Maandag 6

De volgende morgen werd hij wakker toen ze naast hem onder de dekens kroop.
‘O. Goedemorgen, schat. Wat gezellig.’
‘Vast nog gezelliger dan je denkt. Even voelen waar je aan denkt.’
Hij voelde haar hand over zijn been, even om zijn zak, toen om zijn pikkie.
‘O, niet aan seks. Geen pyjamabroek aangetrokken?’
‘Nee, ik verwachtte toch geen natte droom.’
‘Omdat ik je twee keer?’
‘Ja. Al was daarvoor één keer genoeg geweest.’
Hij omarmde haar.
‘Fijn, geen beha.’
Hij voelde lager.
‘Lekker bloot kontje. O, ook geen broekje? Geweldig, dat je al helemaal in je blootje durft.’
‘Ik heb jou al een paar keer helemaal bloot gezien, ik blijf er wel op rekenen dat je niets doet wat ik niet wil, daarom durf ik het nu ook.’
‘Fijn. Ik ga nu wel aan seks denken.’
‘Ik voel het. Henry, ik kon het niet meer uitstellen. Wil je me bevoelen? Maar meer niet?’
‘Natuurlijk, schat, heel graag. Vind je het goed, als ik eerst met mijn hand in de richting van je decolleté ga?’
‘Ja, zonder kleding aan wel.’
Hij ging op weg, vond en streelde en masseerde een borst.
‘Raar, hè? Op m’n tiende interesseerden borsten me nog niets, daarna zat ik er graag aan. Die van jou vind ik zoooo lekker.’
‘Dat heeft met je hormonen te maken. Die nu je pikkie laten groeien.’
‘En door je lekkere strelen, schat. Even voelen of jij ergens aan denkt.’
Hij streelde haar tepel, die al snel wat harder werd.
‘Je verdacht mij van een seksverslaving, je bent zelf ook aardig heet, hè?’
‘Ik wil graag wat ik je vroeg. Ik bleef denken aan dat je me over mijn broekje streelde.’
Hij liet haar borst los en ging met zijn hand naar beneden.
‘Over je broekje voelen was al fijn, maar ik voelde geen details. Zoals hier je venusheuvel, hè?’
‘Weinig heuvel.’
‘Met uitzicht op je bos.’
Hij ging met zijn hand verder naar beneden en nam haar doos in zijn hand.
‘Zo had ik je over je broekje al vast. Je hele doos. O. Lig je al met je beentjes van elkaar?’
‘Ik wist toch wat je zou doen? Mijn benen tegen elkaar houden zou net zoiets zijn als een beha aanhouden.’
‘Ja. Doe je later ook graag je beentjes van elkaar, als ik er tussen wil komen liggen?’’
‘Vast wel.’
‘En ik eerst mag kijken? En kussen en likken?’
‘Probeer niet me te verleiden. Nu voelen, Henry.’
Hij masseerde haar doos voorzichtig.
‘Ik voel je haartjes. Vast niet zo veel dat ik de vallei niet kan vinden, maar meer dan op een blote doos. Zoiets hoort bij een klein meisje, waar je vanaf hoort te blijven.’
‘Die van dertien vond je niet te klein?’
‘Normaal wel. Haar al gauw niet meer, door haar taalgebruik. Toen ze graag wilde dat ik onder haar jurk voelde en ik haar blote doos voelde, reed ze tegen mijn hand op. Vast omdat ik eh gemist had wat me thuis gebeurd zou zijn kreeg ik er een stijve van. En, later, op mijn slaapkamer, bij het zien ervan, wilde ik er wel in. Wat natuurlijk meespeelde, was dat ik veel langer dan anders niet eh geloosd had.’
‘Blijf voortaan maar overal vanaf, behalve van mij. Wat ze ook zeggen of eh laten zien.’
‘Dat gaat lukken.’
Hij zocht met een vinger haar gleuf, die hij bevoelde en streelde.
‘Lekkere zachte lipjes, schat.’
Hij streelde er ook tussen.
‘Oooh, Henry. Ik had geen idee.’
‘Dat het zo lekker zou zijn? Nette meisjes bevoelen zichzelf niet, hè?’
‘Alleen met een washandje.’
‘Het is vervelend, dat ik je moest vertellen dat ik al aan meisjes gezeten heb. Het voordeel is wel, dat ik weet hoe meisjes graag bevoeld willen worden. Jij vast ook.’
‘Jaaah.’
‘Wat heerlijk intiem, hè? Je doos in mijn hand, je lipjes strelen, een vinger een beetje in je gleuf.’
‘Ja. Kus me.’
Hij kuste haar en bleef strelen.
‘Een beetje meer, schat?’
‘Nee joh.’
‘Waarom zou je genieten uitstellen, schat? Het zou er toch van komen.’
‘Ja, daarom wilde ik al wat. Maar nog niet . . . Ach, doe toch maar.’
Hij duwde langzaam zijn vinger naar binnen.
‘Oooh, Henry.’
‘Het is maar mijn vinger, hoor.’
‘Ik voel je hand weer.’
‘Ja, weer om je doos. Mijn vinger kan er niet verder in.’
‘Ik eh voel daar niet veel van.’
‘Dat komt nu. Ik haal mijn vinger een stukje terug, duw hem er weer helemaal in, en draai een beetje in de rondte om je meer te laten voelen. Mijn stijve zal je beter voelen, die past er precies in.’
‘Jaaah, ga door, ga door.’
Hij ging door tot ze klaargekomen was.
‘Niet eng, hè? Het op één na lekkerste voor je gleuf.’
‘Ik kwam klaar, hè?’
‘Ja, schat. Lekker, hè?’
‘Dat wist ik niet. Dat krampen zo lekker kunnen zijn.’
‘Nee, die moet je een keer gevoeld hebben. Vond je het erg, dat ik in je voelde?’
‘Ik had het niet verwacht, je streelde zo lekker, ik kreeg het er zooo heet van. Enne, ik had je stijve vast, ik dacht ook steeds, die is dikker, die wil ik later beslist.’
‘Durf je dat wel? Die komt veel dieper in je.’
‘Dat zal wel gaan, daar ben ik niet bang voor. Oooh, Henry, wat maakte je me heet.’
‘Daar was niet zo veel voor nodig, ik wist al, dat je geen ijskonijntje bent.’
‘Je deed het ook zo lief. Je begon voorzichtig, steeds iets verder. Ik had je willen stoppen, maar ik kon het niet.’
‘Ik had niet zo ver willen gaan, je wilde bevoeld worden, meer niet, maar ik kon het niet laten. Ik wilde zo graag je laten voelen hoe lekker klaarkomen is.’
‘Ja, goed hoor. Ik weet nu ook waarom je zo schokt. Al voor je gaat spuiten.’
‘Ja, door die krampen. Ga je zo met me douchen? Dan kan je het goed zien.’
‘Ik ben nu toch nog half bewusteloos, kijk eerst maar bij mij.’
Hij sloeg gelijk de dekens opzij, schoof in de richting van het voeteneind van het bed, deed haar benen nog wat verder van elkaar en keek ertussen.
‘Je hebt een prachtige gleuf, schat.’
Hij streelde er weer even over, daarna weer tussen haar lipjes. Vervolgens hetzelfde met zijn tong.
‘Ooooh, Henry, je likt echt!’
‘Ja, natuurlijk. Je mag het mijn stijve doen wanneer je maar wil.’
‘Ik had het eigenlijk al willen doen toen je bloot voor me stond.’
‘Waarom deed je het dan niet?’
‘Ik dacht, daar is hij niet voor.’
‘Hij is bedoeld om zaad mee in een vrouw te spuiten, maar er kan veel meer mee. Net zoals bij jou, gevingerd worden vond je toch ook lekker?’
‘Ja. Ik vond het ook al fijn, dat je zo lekker aan mijn borsten voelde. En aan mijn tepels zoog. Dan heb ik er vaker wat aan dan alleen als ik het ooit een baby laat doen.’
‘Ja, we kunnen met onze lekkere onderdelen eerder en vaker wat doen dan ze alleen voor de voortplanting gebruiken. Genoeg bijgekomen om mee naar de douche te gaan?’
‘Ja. Eh Henry, ik heb er ook niets meer tegen als je tussen mijn benen wil kijken. Ik snap wel dat je af en toe ook wil zien waar je aan komt.’
‘Ja, en waar ik al een beetje in kom. Jij kijkt toch ook naar mijn stijve?’
‘Daar is meer aan te zien dan aan een simpele gleuf.’
‘Ik denk dan bij jou aan later.’
‘Ik denk, als ik je zak zie, je zaadfabriek, niet alleen aan later. Je wil nu vast wat.’
‘Ja, graag.’
Ze gingen naar de badkamer.
‘Schat, zullen we douchen overslaan? Aan elkaar voelen als we droog zijn is fijner.’
‘Ja, vast.’
Ze pakte zijn stijve en zijn zak en bevoelde die.
‘Hadden ze je zo vast?’
‘Ja, maar jij doet het lekkerder.’
‘Zonder condoom is het ook fijner.’
‘Ja. Ik draaide me iets opzij, om naast ze te spuiten. En ik had hun borsten vast.’
Hij pakte die van haar.
‘Fijn zo, hè?’
‘Ja, ik denk, dat ik je blote beter kan strelen dan je ingepakte.’
Ze stopte met over zijn stijve te voelen om die te gaan strelen om hem af te trekken. Ze vergat niet zijn zak te masseren.
‘Oooh, schat, wat doe je het geweldig.’
‘Fijn, dat ik eerst kon oefenen. Hij wordt nog stijver, maar niet keihard. Heerlijk.’
‘Jaaah, geweldig. Ik begin te komen.’
‘Ga maar lekker spuiten.’
Hij deed het.
‘Oooh, Henry, wat eh spectaculair, die stralen. Zo veel mooier dan je het tuitje van een condoom zien vullen. Zo fijn, dat ik eerst kon oefenen. Ik wist al dat je zou schokken en kreunen. Ik voelde nu nog beter je stralen door je stijve gaan. Je kwam lekkerder klaar dan eerder, hè?’
‘Ja. Vast ook omdat we nu allebei helemaal bloot zijn. Ook lekkerder dan door de meisjes, schat. Ik denk, omdat je meer om me geeft, meer in me geïnteresseerd bent dan die.’
‘Ik durf te zeggen, lieve Henry, dat ik het met liefde doe. Vast net zoals jij alles bij mij zo lief en voorzichtig doet.’
Hij omhelsde haar.
‘Ja. Ik houd van je.’
Ze kusten een tijd.
‘Ik houd ook van jou, Henry. Zo veel, dat ik vast gauw eh met je naar bed wil. Om met je te vrijen.’
‘Fijn, schat. Ik verheug me er al op.’
‘Eerlijk gezegd, ik ook, om dan je stijve in me te voelen. En te voelen dat je klaar komt. Voorlopig dan meestal in een condoom. Daar hebben we het later wel over.’
‘Ja, goed. Zal ik je nu weer lekker klaar laten komen?’
‘Ja. Houd me zo vast, als dat gaat.’
Hij bewees dat het zo kon, door tussen hun door haar tussen haar benen te pakken en haar te vingeren. Daarna nam hij haar mee naar het zitje en ging zitten, met haar op schoot.
‘Schat, je zei, dat ik voorlopig meestal in een condoom in je klaar moest komen. Je zal het misschien niet fijn vinden, om er gedetailleerd over te praten, maar het kan met mij wel. Ik heb van de meisjes veel meegekregen over ongesteld zijn en periodieke onthouding.’
‘O, fijn. Ja, je meisjes waren natuurlijk ook op hun tijd ongesteld. Vervelend voor je?’
Hij grinnikte even.
‘Nee, helemaal niet. Dan ruilden ze onderling, gaven die ene een paar dagen vrij. Ik merkte soms wel dat er afwisselend maar twee kwamen in plaats van drie. Als ik er naar vroeg zeiden ze, die kan even niet, u weet wel.’
‘Welja, gretige vent. Dus je hoefde je nooit te onthouden.’
‘Nee. Doorlopende pret. Sorry.’
‘Ach, je hebt ervan geleerd alles goed en lekker te doen. Henry, bij het bepalen van onze trouwdatum moet ik rekening houden met wanneer ik ongesteld ben. We willen die nacht natuurlijk vrijen, niet een paar dagen hoeven wachten.’
‘Nee zeg.’
‘We hebben het tot nu toe toevallig getroffen, omdat we elkaar alleen in het weekend zagen. Maar ik kan ook af en toe een paar dagen niet. Erg?’
‘Zo is het nu eenmaal. De laatste tijd deed ik doordeweeks al weinig, ik zal blij zijn, dat als jij niet kan, je mij wel af en toe klaar laat komen.’
‘Maak je daar maar geen zorgen over, ik zal wel niet van je af kunnen blijven. Wat weet je over periodieke onthouding?’ [1925: de ‘pil’ was nog niet uitgevonden]
‘Van één van de meisjes. Een paar dagen voor haar ongesteldheid, al was dat gokwerk, en een paar dagen erna mocht haar vriend er zonder condoom bij haar in. De rest van de tijd, waarin je je vroeger van seks moest onthouden, om een zwangerschap te vermijden, moest hij een condoom om.’
‘Een paar dagen. Ik heb een tijd geleden gelezen hoe je dat gokwerk beter kan doen. Het is wel meer administratie dan alleen dagen tellen. De vrouw neemt iedere morgen, voor ze opstaat of wat anders doet, haar temperatuur op. Als die op een dag duidelijk een paar tiende graden hoger is dan normaal, is er een eisprong geweest. Als je regelmatig bent is daarmee de rest uit te rekenen, wanneer je ongesteld wordt en wanneer de volgende eisprong is. In verband met de levensduur van zaad en eitje en hoe lang die onderweg zijn, moet je zorgen dat die elkaar niet ontmoeten, door van zeven dagen voor tot en met twee dagen na een eisprong niet je weet wel. Uitgaand van een cyclus van achtentwintig dagen is dat negen dagen niet, maar negentien dagen, minus een dag of drie, wel. Zestien is nogal wat meer dan twee keer een paar dagen. Ik ben voor de grap toen begonnen met mijn temperatuur op te meten. Die paar tiende graden hoger zag ik duidelijk, ik ben het blijven opmeten, omdat ik nu veel nauwkeuriger van tevoren weet wanneer ik ongesteld zal worden. De rest van de voordelen zal je wel snappen.’
‘Ja. Geweldig, schat, dat je er zo veel moeite voor doet.’
‘Zo veel moeite is dat niet, voor zestien dagen pret. Ik neem ten minste aan, dat je geen dag daarvan over wil slaan.’
'Liever niet, maar ik weet niet of jij iedere dag zou willen. Eigenlijk kan je dat pas zeggen als we gevreeën hebben.’
‘Laat me daar twee dingen over zeggen. Je bent nooit erg woest geweest, denk ik, je liet je meisjes bepalen hoe vaak ze met je naar bed wilden, hè?’
‘Eigenlijk wel. Maar het werd een automatisme, om de drie avonden. Nachten.’
‘Maar als ze ’s avonds met je wilden, wilden ze de volgende morgen weer. Misschien vonden ze het jammer, dat het maar om de drie dagen kon. En die hete van dertien wilde je drie keer met je. Op je, voor je, onder je. Je moet het goed kunnen, anders was het bij één keer gebleven.’
‘Ik deed mijn best, niet alleen voor mezelf, ook voor hun.’
‘Zo ben je wel. Tweede, je hebt er wat voor, waar je het zo goed mee kan en waar ik ook al niet vanaf kan blijven. Ik verwacht er daarom al veel van. Tot dan wil ik genieten van wat je met je mond en je vingers kan. Lieve Henry, vinger me.’
Hij greep gelijk toe, hij voelde dat ze haar benen ver genoeg van elkaar deed om hem haar doos helemaal in zijn hand te laten nemen. Hij kuste en vingerde haar tegelijk. Hij voelde ook dat zich niet meer inhield maar zich helemaal liet gaan.
‘Schat, wat ben je een heet meisje. Je reageerde zo gretig. En dat je zo snel alweer wil. Ik wou, dat ik zo snel weer kon.’
‘Ik ook.’
Ze grinnikten allebei.
‘Wat fijn. Gauw alles?’
‘Dat zou ik ook wel willen, maar het is verstandiger om eerst een paar weken ons samenwonen te proberen. Hoofdzakelijk, om te kijken of we wel genoeg tijd nemen om te studeren.’
‘Mijn huiswerk kreeg vroeger al overal voorrang op.’
‘Voor de rest was er waarschijnlijk toch tijd genoeg.’
‘Ja, omdat wat we deden nooit lang duurde. Echt vrijen duurt veel langer, schat. Wil ik veel langer laten duren.’
‘Ja. Voorspel, naspel en zo. Dit zou ook een voorspel kunnen zijn, tijdens wachten tot jij weer kan, als we onderhand niet op moesten stappen.’
‘Ja, dat heeft voorrang. Dank je wel, schat. Wat vind ik alles fijn gaan.’
‘Ik moet jou nog meer bedanken als jij mij. Ik heb me een paar keer afgevraagd of ik zo eh enthousiast ben omdat alles nieuw voor me is. Dat speelt natuurlijk mee, maar met een andere jongen had ik het vast niet gewild. Er was er al geen waar mee te praten was. En als hij zonder ervaring aan me zou gaan zitten zou ik hem van me afgemept hebben. Jij weet ten minste hoe je een meisje aan moet pakken. Hoe zij het ook graag wil, niet wat jij wil. Afgezien van dat ik je houding ten opzichte van meisjes waardeer, ik begin al dankbaar te worden voor de manier waarop je meisjes je opgevoed hebben. Anders had je vast niet alles zo goed geleerd en gekund. Inclusief vingeren.’
‘Ja, maar achteraf gezien hadden ze me niet alles moeten leren.’
‘Ja, dat ging eigenlijk te ver, de rest kon nog. Ik bekijk het nu maar als een luxere manier voor je om klaar te komen. Je had al zo veel genoten, dat kon er nog wel bij. En ach, als je niet zo ver was gegaan had je vast snel geleerd om het net zo goed, lekker, en met mij liefdevol te gaan doen als je alles doet.’
‘Fijn, dat je er zo over denkt. Het was inderdaad een luxere manier, maar net als de rest, voorbij in een paar minuten. Met jou zal het voor mij ook nieuw zijn. Ik zal het natuurlijk liefdevol doen, het zal al gauw lekker zijn, maar voor het goed wordt, volmaakt, moeten we het wat vaker gedaan hebben, om ons aan elkaar aan te passen, erachter komen wat we het fijnst vinden.’
‘Denk je? Je hebt me al meerdere keren gevingerd, ik genoot er iedere keer evenveel van. Volgens mij ben je volleerd, beter kan je het vast niet, anders had je het wel gedaan.’
‘Theresa, vrijen lijkt misschien simpel, maar dat is het niet. Ik begon ook simpel, al was het geen vrijen, maar er werd me al gauw geleerd om het anders te doen, om haar ook te laten komen. Maar meer niet, het was niet liefdevol. Samen zullen wij het wel liefdevol doen.’
‘Is het, op zich, niet simpel, dat eh laatste? Wat je zei, erin, wippen, klaarkomen?’
‘Het kan simpel, als een man alleen aan zichzelf denkt is hij zo klaar. Maar ik kan me voorstellen dat het erin komen veel liefdevoller kan dan op z’n snelst, om maar gauw te beginnen met elkaars onderdelen te strelen om klaar te komen. Om te beginnen al veel aandacht voor de houding waarin het gebeurt, wat je met je handen doet, of je erbij kust of praat. Dan de snelheid van eh de penetratie. Die hoeft niet iedere keer hetzelfde te zijn, je moet uitvinden wat beiden het prettigst vinden. Dan het wippen. Ik heb geleerd dat niet iedere wip hetzelfde moet, niet iedere keer evenveel terugtrekken, om het niet op een heimachine of iets automatisch te laten lijken. Wat ik lekker vond, en wat gewaardeerd werd, was wel duidelijk doorduwen om er zo ver mogelijk in te komen. Het tempo van wippen moest ook variëren, je moet ook daarvan uitvinden wat beiden het prettigst vinden. Dan het klaarkomen. Ik moest dat van mij proberen uit te stellen tot zij begon te komen. Dan kwam ik na een paar snelle wippen wel, of door haar krampen.’
‘Hoe stelde je het uit?’
‘Langzamer wippen, na iedere wip even pauzeren. Meestal lukte het dan.’
‘Je doet alsof het een kunst is.’
‘Paren is een kunstje, wat dieren ook kunnen. Liefdevol vrijen is méér dan kunst met een grote k, het is kunst met hoofdletters.’
‘Je mag het me later leren.’
‘Ik denk, dat je weinig hoeft te leren. Zonder aanwijzingen van me liet je me al heerlijk spuiten.’
‘Je gaf me zelfs zonder woorden genoeg aanwijzingen. Je had het bij je verhaal hoofdzakelijk over wat jij erbij moest doen. En het klonk ook of je ervan uitging dat jij bovenop lag en zij niets deed.’
‘O. Ja. Van wat meisjes moeten of kunnen doen weet ik weinig, ik moet het meeste raden. Bij de penetratie hun benen zo ver spreiden dat die stijve niet te moeilijk in hun gleuf kan, te makkelijk ook niet. Dat zal wel wennen zijn. Als hij er helemaal inzit en tijdens het wippen moeten ze die eh klemming misschien nog wat veranderen, om zo lekker mogelijk gestreeld te worden. Dat leer je vast snel, niet van mij, maar van jezelf. Ik voelde ze bewegen, iets naar links of rechts of beneden of boven, waarschijnlijk om me iets anders in hun gleuf te voelen. Of stootjes tegen mijn wippen in. Als ze krampen kregen leek het alsof mijn stijve er ingetrokken werd, alsof hij er al niet ver genoeg in zat. Misschien was dat iets natuurlijks, om het zaad zo diep mogelijk te laten komen. Met een condoom om was dat natuurlijk vergeefse moeite.’
‘Ja. Dank je. Aankleden en opstappen.’
Dat deden ze.

‘Jongeheer, kan ik u even spreken?’
‘Dat klinkt serieus.’
‘Dat is het ook. Ik eh wil mijn ontslag aanvragen.’
‘O? Eh allereerst, dat krijg je. Is het, omdat er hier wat gaat veranderen?’
‘Gedeeltelijk. Ik wachtte dat af, maar er is wat anders gebeurd. De vader van mijn vriend heeft een lichte hartaanval gehad, hij moet het rustiger aan gaan doen. Mijn vriend werkte al bij hem, hij is nu langzamerhand de zaak aan het overnemen.’
‘Wat voor zaak?’
‘Een winkel voor feestartikelen. Voor alles wat je maar bij een feest, verjaardag, bruiloft en zo, kan gebruiken.’
‘Is daar genoeg mee te verdienen?’
‘Ja, Boston is daar groot genoeg voor.’
‘Goed. Wat heeft dat met jou te maken?’
‘Zijn moeder wil het ook rustiger aan gaan doen. Ze werkte er ook. Mijn vriend heeft me gevraagd om bij hem te komen werken. Ik verdien er natuurlijk minder dan hier, maar eh ik ben dan wel vaker bij hem. Hij wil ook dat ik met hem samen ga wonen. Dat heb ik uitgesteld tot na mijn ontslag hier.’
‘Daar kom ik zo op terug. Lijkt het je leuk, daar te werken?’
‘Ja. Ik was al een paar keer in de winkel geweest, maar dan waren er klanten. Gisteren heeft mijn vriend me er een rondleiding en uitleg gegeven. Ik ben me rotgeschrokken. Sorry.’
‘Van feestartikelen?’
‘Van sommige. Achterin de winkel is er een deur naar een keukentje. Om daar koffie te zetten en te lunchen. Naast die deur was er nog een deur, ik dacht dat het een kast was. Maar het was een deur naar nog een verkoopruimte. Voor artikelen voor eh seksfeestjes.’
‘O? Wat voor artikelen?’
‘Eigenlijk te veel om op te noemen. En wat eh precair.’
‘Nu word ik nog nieuwsgieriger. Noem eens wat?’
‘Het eerste wat me opviel was een vitrine met eh kunstpenissen.’
‘O? Hoe groot?’
‘Achttien, twintig en tweeëntwintig centimeter. Van een soort rubber. Net echt. Om te zien en te voelen. Met of zonder zak. Er zijn er ook met riempjes. Voor vrouwen om voor te binden en dan een andere vrouw te eh penetreren. Die zonder riempjes eh zichzelf. En dubbele, ook voor twee vrouwen om tegen elkaar op te rijden.’
‘Kan een leuk feestje zijn. Alleen of met z’n tweeën.’
‘Ja, als er geen echte penis beschikbaar is. Voor heren, eenzame heren, zijn er opblaaspoppen.’
‘Opblaas?’
‘Ja. Er waren er drie. Ook net echt. Eentje vond ik grappig, die moest je opblazen door een tepel. En er is een dik boek met foto’s om uit te bestellen. Bladzijden met pruiken, blond, donker, kort, lang, stijl, krulhaar, noem maar op. Dan foto’s van opblaasbare meisjes, van anderhalve tot twee meter grote. Allemaal natuurlijk met vrij grote borsten.’
‘En een gleuf?’
‘Ja. Glad of met wat dikke schaamlippen. En zonder haar of met blond of donker, stijl of met krulletjes.’
‘Kan je in zo’n gleuf eh?’
‘Ja, ze zijn niet alleen voor de show. Aangeraden wordt dat met een condoom om te doen, schoonmaken is lastig.’
‘Ik heb liever een echte.’
‘Die krijgt u toch, binnenkort?’
‘Nou, krijgen?’
‘U ziet maar. Bij sommige kan je er ook van achteren in. Of in hun mond. Verder is er veel lingerie, ook om die poppen aan te trekken. Ook beha’s met gaatjes voor de tepels en broekjes zonder kruis. En boekjes, met seksverhalen, en bladen met foto’s. Van blote meisjes, met alles duidelijk zichtbaar. En blote jongens, met een erectie. Ook van dat ze die in een meisje duwen.’
‘Pornografie.’
‘Ja. Mijn vriend vroeg, toen ik erecties aan het bekijken was, of ik er niet van moest blozen. Ik zei, zelfs niet van een echte. Controleer maar. De winkel zit toch op slot.’
‘Deed hij het?’
‘Ja, natuurlijk. Er waren genoeg condooms bij de hand, ook gekleurde. Hij eh duwde hem er lekker in, en zo, we kwamen allebei klaar. De vloer was een beetje hard. Voor mij, hij had er natuurlijk geen last van. Toen zei hij, we zouden het nog veel vaker kunnen doen als we samen gaan wonen.’
‘En dat wilde je wel?’
‘Ja, zo gauw mogelijk. Ik ben hier aan een zekere regelmaat gewend, als we boven de winkel gaan wonen kan dat ook. Mijn vriend wil me ook graag in de winkel hebben, hij denkt, dat ik de omzet kan verhogen. Sommige klanten willen in de achter- kamer door een man, sommige liever door een vrouw geholpen worden. Zijn moeder deed dat niet zo graag, ze vond het eigenlijk vieze spullen. Mijn loon zal, bij een grotere omzet, niet hoger worden, dan zou ik meer kosten, in verband met de belasting, ik profiteer wel mee van dat mijn vriend meer winst kan maken.’
‘Ik denk, dat jij vrouwen wel goed kan adviseren over kunstpenissen.’
‘O ja, en heren over opblaaspoppen. Ik ben van plan me niet te degelijk te kleden, dat zal de verkoop ook wel bevorderen.’
‘En je bent niet te verlegen om erover te praten. Zijn moeder zal bijvoorbeeld het woord gleuf amper durven zeggen.’
‘Waarschijnlijk. Ik heb ook al bedacht, dat ik klanten op kan hitsen door zo’n grote kunstpenis in een opblaaspop te duwen.’
‘Ja, vast. Ik heb met genoegen af en toe de echte van mij in je geduwd. Ik zal je missen.’
‘Niet lang, denk ik. Als u uw broek laat zakken zal uw verkering daar wel op af vliegen.’
‘Dat al wel, maar ze wil trouwen voor die in haar mag.’
‘U wilde de laatste tijd weinig meer met ons, u mag hopelijk al snel wel veel met uw verkering.’
‘Ja. Ik heb het met jullie afgebouwd, mijn verkering vond het natuurlijk niet fijn, dat er andere meisjes aan me zaten. Nog minder, dat ik er in een paar gezeten had. Ze is al wel zo lief dat ik hooguit deze week, als ik helemaal niets meer met jullie doe, een keer een natte droom krijg.’
‘Dat overleeft u wel.’
‘Ja. Nu over je ontslag. Wanneer wil je hier stoppen?’
‘Zo gauw mogelijk, jongeheer. Maar ik werk hier al zo lang, dat ik een opzegtermijn van twee maanden heb.’
‘Ik kan je opzegging wel met mijn vader regelen. Wat mij betreft kan je nu weg, ik zal zorgen dat je nog twee maanden betaald wordt.’
‘Nu weg? Gelijk?’
‘Ja. Het komt me, eerlijk gezegd, eigenlijk wel goed uit. Jou niet?’
‘Jawel, geweldig. Maar eh u dan?’
‘Lief van je, dat je bezorgd bent. Ik red het van de week wel met de andere meisjes, wat betreft mijn kleding. Het lukt me al aardig mezelf aan te kleden. Volgende week, nee, zaterdag al, komt mijn verkering hier bij me wonen.’
‘Dat is fijn voor u.’
‘Ja. Als je niet op de andere meisjes wil wachten, laat dan een briefje voor ze achter en kom een keer langs om afscheid van ze te nemen.’
‘Dat zal ik doen. Eh nu van u. Ik wil u overal hartelijk voor bedanken. Ook voor mijn snelle ontslag.’
‘Ik moet jou bedanken. Je was altijd lief, goed en lekker. Je vriend gaat vast ook van je genieten.’
‘Ja, daar zorg ik wel voor, ik heb hier een hoop geleerd. Ik mag u wel even omarmen, hè?’
Ze omarmden elkaar.
‘Het ga je goed, lieverd.’
‘U ook. U gaat vast nog meer genieten dan tot nu toe.’
Hij grinnikte even.
‘Afgezien van dat ik het het fijnste vind om dag en nacht met haar samen te kunnen zijn, ik verheug me er al op, dat ik al gauw net als je vriend bij jou, ik met mijn blote stijve in mijn vrouw mag en mijn zaad in haar mag spuiten, op de dagen dat dat kan.’
‘Ik hoop voor u, dat ze dat zo vaak u kan laat doen. Het beste, jongeheer.’
Ze vertrok.

‘Ha, ben jij er? Ik wil met je praten.’
‘Ik met jou. Er lag een briefje van een meisje, dat ze ontslag gevraagd had en gelijk van je mocht vertrekken.’
‘Ja, dat wilde ze graag. Dat komt natuurlijk wel goed uit, ik zag er tegenop om meisjes te moeten ontslaan. Maar nu? Mijn verkering komt vanaf zaterdag hier met me samenwonen. Eh pas samen slapen nadat we getrouwd zijn. Waarschijnlijk binnen een paar maanden, als het samenwonen ons bevalt.’
‘Als ik zo vrij mag zijn, doet ze al wat met je, tot die tijd?’
‘Ja, daarom kon ik het met jullie afbouwen. Ik wil het van de week bij het douchen en omkleden zonder jullie proberen. Dan misschien maar een keer een natte droom.’
‘Flink van je. Je verkering zal dat wel waarderen.’
‘Ja. Ze begrijpt en accepteert alles wel, maar ze wil liever niet dat er nog andere meisjes aan me zitten. Afgezien van dat ze nog steeds als maagd wil trouwen, ze wil niet met me in een bed wat amper afgekoeld is van een ander meisje.’
‘Begrijpelijk. In ieder geval fijn, dat ze je al helpt om het tot die tijd uit te houden. Henry, als ik ook ontslag neem, vast al gauw, blijft er één over. Zou je het daarmee redden? En je verkering, vrouw?’
‘Ze wilde met eentje, die over zou blijven, kennismaken, om te kijken of ze er mee op kan schieten. Waarbij ze weten, dat die aan me gezeten heeft en zij dat min of meer overgenomen heeft.’
‘Ja, dat is wat raar. Zoiets al dagelijks je ex nog over de vloer hebben. Al heb je toevallig met haar niet geslapen.’
‘Nee. We hoeven haar niet vaak te zien. Één meisje kan hier natuurlijk niet zo vaak zijn. Ik denk, dat we het in het weekend wel zonder redden. Bij de maaltijden ook. Blijft over, doordeweeks opruimen en schoonhouden, zoals tot nu toe. Het zwaardere werk moet die schoonmaakster maar blijven doen.’
‘Veertig gedeeld door vijf is acht uur per dag. Je moet met haar maar bespreken wanneer. Ik denk, dat ze hier wel wil blijven eten. ’s Morgens en ’s avonds kan niet binnen acht uur, denk ik. Waarschijnlijk wil ze wel een gebroken dienst draaien, als haar salaris hetzelfde blijft.’
‘Mijn vader zal daar geen bezwaar tegen hebben, hij heeft ermee gerekend, dat er twee zouden blijven.’
‘Henry, als je met dat meisje, en je verkering, er uitkomt, wil ik van de week blijven, om afwisselend met dat meisje ook nog voor je kleding te zorgen. Is het erg brutaal om je te vragen, of ik dan vanaf zaterdag ook weg kan blijven? Vooruitlopend op mijn ontslag?’
‘Nee, lieverd, dat heb je wel verdiend. Je hebt me de laatste tijd extra geholpen, met je adviezen. Je krijgt natuurlijk salaris tot je officiële ontslagdatum.’
‘Fijn, Henry. Dank je wel.’
‘Ik ben al blij dat ik je niet hoef te ontslaan.’
‘Ja, je was altijd zo vriendelijk. Maar ik begon wat te missen, één van de redenen dat ik ga samenwonen met mijn vriend.’
‘Ook al! Die jeugd toch tegenwoordig, samenwonen voor hun huwelijk.’
‘Poe, je gaat het zelf ook doen. Om het maar niet te hebben over wat je al op je veertiende met me deed.’
‘Daar zal ik nog wel eens aan terugdenken. Jij hebt er ook geen spijt van, hè?’
‘Nee, ik denk niet dat één van de meisjes in je leven ergens spijt van heeft. Er werd niets bij ons of jou beschadigd en je, en wij, genoten ervan om met je ballen en pik te spelen. Daarom, toen je klaar kon komen, kon vingeren en je pik zo lekker groot en stevig geworden was, wilde ik ook met je neuken om ook zelf lekkerder klaar te komen dan bij vingeren. Ik deed het met mijn vriend al, maar dat kon niet zo vaak. Ik wilde niet iedere dag met je, om de drie dagen was iedere keer even lekker.’
‘En de nachten.’
‘Ik zie er in ieder geval niet tegenop om vast al gauw iedere nacht helemaal bloot met een helemaal blote man met een erectie in bed te liggen en vaak met hem te vrijen.’
‘Ja, vrijen, hè? Jullie zorgden er ook voor dat het er met mij niet op leek.’
‘Nee, het was toch tijdelijk, met je personeel trouwen doet men niet, jongeheer. Wél wat ze toelieten, toevallig in jouw geval, wat jij toeliet. Of uitlokte, al of niet expres.’
‘Expres niet vaak, denk ik.’
‘Ik weet niet, hoe je het wil noemen, als je enthousiast op een meisje ligt te wippen, met je stijve tussen haar dijen. Ik weet wel, dat ik een ontzettende jeuk in mijn gleuf kreeg, iedere keer dat ik je zo klaar voelde komen. Ik had beter moeten weten, dat is niet vol te houden.’
‘Ik had het niet verwacht, maar ik kwam graag wat hoger. Met mijn stijve pikkie dieper in je dan met een vinger van me. En lekkerder klaarkomen, door de massage van mijn pikkie door jouw gleuf, als je ook klaarkwam.’
‘Pas de tweede keer lukte dat.’
‘Ja, dat leerde je me. Jij hebt me goed neuken geleerd. Nou ja. Alles was heel fijn met je, lieverd.’
‘Ja, Henry. Ik zie je nog wel, om de andere dag. Welterusten.’
‘Ja, welterusten.’

Dinsdag 6

‘Theresa, ik heb een belangrijk nieuwtje.’
‘O?’
‘Een meisje vroeg haar ontslag aan. Ik heb haar gelijk laten gaan. Een andere blijft tot en met vrijdag, om afwisselend met de derde op te blijven ruimen, schoonhouden en voor mijn kleding zorgen. Daarna mag ze van me ook wegblijven. Ze worden wel betaald tot hun officiële ontslagdatum.’
‘O. Dat is zeker belangrijk nieuws. Je zal wel blij zijn dat je ze zelf niet hoefde ontslaan, hè?’
‘Ja, dat is een pak van mijn hart. Ze waren altijd zo vriendelijk. Wil jij alsjeblieft met die over zal blijven, kennismaken, om te kijken of je er mee op kan schieten?’
‘Heb je met haar geslapen?’
‘Nee, met haar niet. En met alle drie heb ik al minder gedaan, sinds je om verkering vroeg. En helemaal niets meer, sinds vrijdag vorige week. Dat wil ik van de week volhouden.’
‘Omdat ik één en ander over wil nemen, hè? Trouwens, ik heb je niet om verkering gevraagd. Dat heb ik ontweken door je te vragen of we verkering hadden, omdat we elkaar kusten.’
‘Ja. Sorry.’
‘Ach, je hebt het goedgemaakt door me uitdrukkelijk te vragen. Goed, Henry, ik wil het met de ene wel proberen. Het blijft misschien een tijdje vreemd, dat ik weet dat jullie bloot met elkaar gespeeld hebben. Als je er ook mee geslapen had was het vervelender geweest. Maar ja, ze hebben je wel lekker op gang gebracht, ik ga toch alles beter met je doen. Stapsgewijs.’
‘Fijn, dat je het met haar wil proberen, Theresa. Wil je dan met haar overleggen hoe vaak ze er moet zijn? Als we zelf ons eten regelen kan ze meestal uit zicht blijven, opruimen en zo als we weg zijn.’
‘Moet er eigenlijk wel één blijven?’
‘Doordeweeks liever wel. Ik wil niet dat jij op moet ruimen en afstoffen. Maar ik kom niet uit die uren. Ze zal wel willen blijven eten, dat zat bij haar salaris in en zo goed krijgt ze het nergens. ’s Morgens en ’s avonds eten kan niet binnen acht uur, denk ik. Waarschijnlijk wil ze wel een gebroken dienst draaien, ik kan er wel voor zorgen dat haar salaris hetzelfde blijft.’
‘Voor dat hoge zou ik het doen.’
Ze grinnikte even.
‘Zelfs zonder het genoegen te hebben wat met een jongen te kunnen doen. Dat wil ik al, zonder salaris. O. Mijn vader wil, in principe, mijn toelage blijven betalen tot ik afgestudeerd ben. Al zou hij het vreemd vinden het te doen als ik getrouwd ben.’
Ze grinnikte weer even.
‘Maar daar ga ik het niet voor uitstellen.’
‘Fijn. We zien nog wel, schat.’
‘Eh als het volgende week in moet gaan, zal ik dan vanavond langskomen?’
‘Ja, prima. Als het goed is, als ze er nog niet is, komt ze in de loop van de avond, om de andere af te lossen.’
‘Toch niet te laat?’
‘Altijd ruim voor mijn bedtijd.’
‘Dat ruim was om nog even te spelen, hè?’
‘Ja, eerder wel, schat.’
‘Goed. Tot vanavond.’

Na een klopje op de deur kwam er een dienstmeisje binnen.
‘Goedenavond, juffrouw, jongeheer.’
‘Ha, daar ben je al. Dit is mijn verkering, hopelijk aanstaande echtgenote. Ga zitten.’
Het meisje ging zitten.
‘Hoe heet je?’
‘O. Eh Sharon, juffrouw.’
‘Je doet alsof je verbaasd ben dat ik het vraag.’
‘De jongeheer noemde me nooit bij mijn naam.’
‘Theresa, ik probeerde het met de meisjes niet te persoonlijk te maken. Het gebruiken van hun voornaam vond ik dat al. En het was niet nodig, er was er toch maar één tegelijk hier.’
‘Je gebruikt mijn voornaam anders wel vaak.’
‘Natuurlijk, ik wil met jou toch wel erg persoonlijk worden?’
‘Ja, goed. Sharon, je was voorbereid op komende veranderingen hier, maar het valt anders uit dan we dachten.’
‘Ik heb bij de aflossing even met het andere meisje gesproken. De andere twee gaan weg, hè?’
‘Ja, één is het al, de andere is vrijdag voor het laatst. Op hun verzoek, ze zijn niet door eh Henry ontslagen. Het komt ons goed uit, we hadden het wel eerst met twee meisjes willen proberen, maar met één moet het ook lukken. De vraag is, allereerst, of jij dat kan zijn.’
‘Als ik het mag zeggen, ik begrijp wel dat in ieder geval u bedenkingen tegen me heeft. Gezien wat ik tot een paar weken geleden hier voor de jongeheer deed.’
‘Die bedenkingen worden al minder, door die eh afbouw, de laatste weken. Maar als jij zou blijven zou ik niet willen zien dat je naar de tijd ervoor terugverlangt.’
‘O nee, dat zou u niet, dat doe ik niet. Ik had het hier fijn, met een bepaalde regelmaat, en van de jongeheer mochten we ruilen wat we maar wilden. Als ik bij mijn uitgaan tekort kwam haalde ik het, neemt u me niet kwalijk, wat vaker bij de jongeheer. Als ik genoeg had draaide ik wat minder. Ik zorg er wel voor dat ik niet tekort kom.’
‘Hoe bedoel je dat, bij je uitgaan?’
‘Eh danszalenbezoek. Daar dook ik meestal wel wat op, als ik geen verkering had. Ik had nooit lange, die jongens kregen snel haast om bij scharrelen meer te doen dan ik wilde. Ik heb nog tijd genoeg, ik wacht tot ik er één tegenkom met meer geduld. Daar moeten er mee zijn, de jongeheer zal niet de enige zijn. Hij was in het begin overbodig voorzichtig met me, ik had hem niet verteld wat ik al meegemaakt had. Het was even wennen, met een vriendelijke en beleefde jongen van vijftien, die wist wat er kon, maar net niet te ver wilde gaan en ook wat terugdeed. Dat bleef zo, maar ik had er geen moeite mee toen een gedeelte van mijn werk niet meer gewenst was. Wat ik zei, ik haal het elders wel.’
‘Je lijkt me nogal voortvarend.’
‘Ach, juffrouw, ik ben op een boerderij opgegroeid. Als ik het zeggen mag, ik kwam er op een gegeven moment achter, dat mijn vader het dekken van de koeien en de merries regelde. Die hadden zelf niets in te brengen. Na mijn twaalfde mocht ik kijken, als er gedekt werd. De stier en de hengst wilden altijd wel, als ze wat voorgeschoteld kregen, kiezen mochten ze ook niet. Ik zag ook dat de haan meerdere keren per dag op een kip kroop, maar dat die kon er vandoor, als ze hem niet wilde. Ik ben misschien hanig, zeker niet kippig. Ik besloot daarom al vroeg het heft maar in eigen hand te nemen en te pakken wat ik wilde.’
‘Inclusief eh je jongeheer.’
‘Die werd me voorgeschoteld, juffrouw, zelfs met de bedoeling aan hem te komen. Wat ik zei, het was een fijne aanvulling op mijn eh gescharrel, zo lang het duurde.’
‘Goed, dan wil ik het met je proberen. Als jij het ook wil, want we hebben wat problemen met je uren. We hebben al een weekend zelf voor ons eten gezorgd. Dat gaat prima, we sturen steeds tijdig een briefje met onze wensen met het etensliftje naar de keuken. Maar zelfs op alleen doordeweekse dagen zou je nog te veel uren maken, als je hier wil blijven eten.’
‘Maakt u zich geen zorgen over mijn uren, als ik in het weekend al vrij heb. Ik zal de keuken vragen hoe laat ik kan ontbijten en hoe vroeg ’s avonds kan eten. Ik kan hier schoonmaken en opruimen als u er niet bent. De jongeheer liet altijd een rooster op zijn bureau liggen, met de uren dat hij buitenshuis was. Anders ga ik op mijn kamer uw kleding onderhouden en voor het wassen ervan zorgen. Of er vrij zijn. Ik kan, na mijn overleg met de keuken, een rooster maken met de uren die ik in huis ben. Als u het anders wilt of andere wensen heeft, kunt u een briefje met mijn naam bovenaan naar de keuken sturen, dat krijg ik gauw genoeg. Ik wil ook best af en toe ’s avonds en in het weekend werken, als u dan wat voor me te doen heeft. Ik wil heel graag mijn baan houden. Ik voel me hier thuis, met een mooie kamer, uitstekend eten én een uitstekend salaris. Als ik dat kan houden.’
Theresa keek naar Henry.
‘Ja, dat kan. Als je ongeveer veertig uur in de week werkt en op afroep ’s avonds en in het weekend.’
‘Ja, heel graag, jongeheer.’
‘Prima, Sharon. Eh als je hier wil zijn klop dan op de deur en kom gelijk binnen. Zoals je net deed. We willen niet van je schrikken als je onverwacht voor ons zou staan. Jij zal ook niet schrikken als we dan niet helemaal gekleed zijn of eh wat intiems aan het doen zijn. Ik ben maar een paar jaar jonger dan jij en van Henry heb je alles al gezien. Draai je dan om, ga weg en kom na een uurtje terug.’
‘Ja, juffrouw. Ik doe als de drie aapjes, horen, zien en zwijgen.’
‘Prima. Dat was het dan wel, voorlopig. We zullen met je rooster wel tot overeenstemming komen. Prettige avond verder.’
‘U ook, juffrouw, jongeheer. Dank u wel.’
Sharon vertrok.
‘Ze wilde nogal graag, Henry.’
‘Natuurlijk. Met haar salaris kan ze vast én sparen én uitgaan hoe vaak ze wil. Om te scharrelen. Tjonge, ze deed toen alsof ze niets meegemaakt had.’
‘Maakt dat wat uit?’
‘Nou ja, ik heb, toen ze kwam, dus overbodig veel uitgelegd. Ze leerde wel snel. Dacht ik, ze wist dus overal al vanaf. En wilde het buitenshuis bij scharrelen houden, anders weet ik niet wat ze met mij gewild had.’
‘En jij met haar?’
‘Wat ze wilde.’
‘Tja. Je wilde je meisjes niet graag ontslaan, je sloeg ook niet graag wat af. Zullen we naar bed gaan?’
‘Dat sla ik niet af. Ik weet dat je het onschuldig bedoelt.’
‘In ieder geval wil ik mijn zogenaamde onschuld nog even behouden. Ik wil bij je in bed, als je belooft niet met me te vrijen.’
‘Dat beloof ik.’
‘Eh ook niet met je stijve tussen mijn dijen. Dat is te dichtbij.’
‘Prima, dat ook niet. Maar wil je hem niet een beetje tegen je doos voelen? Mijn stijve staat toch zo omhoog dat hij er niet in zal schieten.’
‘Ja, dat kan wel, ik wil je helemaal tegen me aan voelen.’
‘Allebei helemaal bloot?’
‘Als je jezelf, of mij, niet vertrouwt, kunnen we het uitstellen.’
‘Nee, dat lukt wel. Maar eh.’
‘Zorg voor genoeg condooms in je nachtkastje. Om in te lozen, Henry, nog nergens anders voor.’
‘Dat beloof ik, Theresa.’
‘Mooi. Ik ga eerst even naar de badkamer, jij na mij. Dan warm ik ondertussen het bed op.’
‘Ja, fijn.’

Hij kleedde zich uit naast het bed, waar zij al in lag, en kwam ook onder de dekens. Ze sloeg ze gelijk terug.
‘Kijk weer even, als je wil.’
‘Ja, graag.’
Hij schoof in de richting van het voeteneind van het bed, deed haar benen nog wat verder van elkaar en keek ertussen.
‘Wat een heerlijke gleuf, in je bosje. Mag ik wat meer dan kijken?’
‘Mmmm.’
Hij streelde even over haar gleuf, daarna tussen haar lipjes.
‘Wil je wat meer?’
‘Ja, doe maar. Misschien kom ik dan straks minder in de verleiding.’
‘We gaan niet vrijen, schat. Ik ga het wel een beetje bij je nabootsen.’
Hij schoof weer omhoog, sloeg een arm om haar heen en vingerde haar.
‘Mmmm. Klaarkomen is zelfs op een doordeweekse dag lekker.’
‘Altijd. Al was het maar door een vinger, hè?’
‘Laat me dat lekkere ding, waar je het in de toekomst mee gaat doen, weer eens beetpakken.’
Ze pakte zijn stijve beet.
‘Het blijft een wondertje, dat zo’n zielig slangetje zo’n lekkere, stevige paal kan worden.’
Ze boog zich naar beneden en nam hem in haar mond.
‘Oooh, Theresa!’
‘Mmmm.’
‘Je durft.’
‘Nog wel meer. Mag ik je eikel likken?’
‘Oooh, Theresa. Doe nu maar niet, daar kom ik snel van.’
Ze pijpte hem nog even, voor ze zich tegen hem aan vlijde en de dekens over hun heen trok.
‘Zo had ik hem al een beetje in me. Liet jij je meisjes wel eens snel komen, door hun clitoris te likken of te vingeren?’
‘Clitoris?’
‘Dat weet je toch wel? Iets naar binnen en omhoog.’
‘O, dat knopje.’
‘Ja, dat heet clitoris. Noemden je meisjes dat een knopje?’
‘Ze hadden het er nooit over. Ik wist niet van het bestaan vóór die kleine hete me ernaar verwees. Ik kwam er daarna bij de meisjes alleen maar even aan als ze erg traag op gang kwamen. Ze wisten wél van een eikel. Ze maakten die van mij overbodig vaak onder de douche schoon en eh overdag vaak even met hun mond. Jij weet er dus ook van.’
‘Dat hoort bij de kennis van het menselijk lichaam. De theoretische had ik al. Een andere keer de praktische?’
‘Ja, natuurlijk, als je wil.’
‘Ik ga je waarschijnlijk niet iedere dag eh pijpen tot we vrijen. Daar moet ik wel eh voor op temperatuur zijn. Je moet wel minstens een keer proberen hoe snel ik klaar kan komen.’
‘Je hebt al een heel fijne snelheid om klaar te komen.’
‘Daar zorg jij toch voor?’
‘Gedeeltelijk, het meeste ligt aan jou. Aan je temperatuur, heet meisje.’
‘Jouw schuld, door je gedrag en je lekkere stijve.’
Ze wreef haar doos tegen zijn stijve.
‘Die stijve is jouw schuld.’
‘Dat je hem zo lang hebt is zeker mijn schuld, ik help je er niet binnen een paar minuten vanaf. Straks? Voor we gaan slapen?’
‘Ja, graag. Blijf je bij me slapen?’
‘Ja, ik vond het maar niets, in m’n eentje hiernaast. Thuis slaap ik natuurlijk alleen, maar hier was jij in de buurt. Ik vind het zooo fijn gaan, ik kan met je stijve zo lekker mijn gleuf strelen.’
Ze deed het even wat wilder.
‘Ja, lekker. Hij is wel dichtbij, hè?’
‘Ja, maar zonder een handje hulp komt hij er niet in. Houd het nog maar even bij af en toe met je vinger in me komen. Dat is al lekkerder dan nu.’
Ze wreef zich weer tegen hem op.
‘Zal ik weer, schat?’
‘Nee, ik wil wat anders proberen. Kom op me liggen.’
Hij deed het.
‘Je ondersteunt je, hè?’
‘Ja, ik wil je niet platdrukken. Laat me proberen of ik het op mijn ellebogen kan.’
Dat lukte hem, waardoor hij haar borsten beet kon pakken.
‘O, Henry, het is zo nog veel fijner dan ik verwacht had. Zo veel contact. Bijna op z’n intiemst.’
‘Ja, bijna.’
Hij wreef zich nu tegen haar op.
‘Dit lijkt al op vrijen, hè? Een beetje voorspel.’
‘Ja. Ik houd me in, ik heb wel de nijging om te zeggen, kom erin.’
‘Ik houd me ook in, lieve, lekkere maagd. Maar ik stop er toch maar mee.’
Hij kwam weer naast en tegen haar aan liggen.
‘Henry, je blijft me te verleidelijk. Zal ik je klaar laten komen? Dan hoeven we ons daarna niet meer zo in te houden.’
‘Ja, doe maar.’
Ze sloeg de dekens wat terug, pakte een condoom uit het nachtkastje en deed die hem om.
‘Zo kleed ik je toch een beetje aan.’
‘Later de helft van de maand, hè?’
‘Ja, ongeveer. Je kijkt er erg naar uit, hè?’
Ze begon zijn stijve voorzichtig te strelen.
‘Ja, schat. Ik dacht, dat de meisjes wel zouden weten wat goed, in ieder geval niet slecht, voor me zou zijn. Ze lieten me drie of vier keer op een dag klaarkomen, ik vond het nooit te vaak. Daarom wil ik het vast met jou ook vaak, omdat het met jou nog veel lekkerder zal zijn. Met of zonder condoom. Ik denk, dat ik je meestal ook klaar kan laten komen. Jij kan het niet inschatten, ik hoop, dat je er net zo veel en vaak van wil genieten als ik.’
‘Je bedoelt natuurlijk, ik kan het niet inschatten omdat ik het nog nooit gedaan heb. Nee, maar op een andere manier wel. Gevingerd worden vind ik al verschrikkelijk lekker. En als je meisjes en die kleine hete graag met je neukten zal ik er vast nog meer van genieten dan die deden.’
‘Nou nou.’
‘Je moet het al goed kunnen, wat ik zei, en je zal bij mij vast nog meer je best gaat doen. Ik denk, dat ik zo gloeiend heet word dat ik het ook beter doe dan die. We hebben misschien niet iedere dag de tijd voor drie of vier keer, ik wil het waarschijnlijk in het weekend zo vaak als je kan. Tot je wél het gevoel krijgt dat je leeg bent.’
‘Ooooh, Theresa.’
‘Ja. Lekker vooruitzicht, hè? Kom nu maar nog een beetje primitiever klaar, je zaadproductie moet minstens zo veel blijven als eerder.’
Ze liet hem klaarkomen.
‘Om je een nog lekkerder uitzicht te geven, als we willen dat je me zwanger gaat maken, moet je er zo vaak mogelijk zonder condoom in. Niet alleen tot ik weet dat ik zwanger ben, ik heb gelezen dat het daarna ook kan. Eventueel van achteren af, als ik een dikke buik krijg. Een tijdje voor een bevalling schijnen vrouwen het liever niet te willen doen, dan doe ik wel, wat ik meerdere dagen in de maand ook zal doen, als je graag klaar wil komen. Om je zaadproductie bij te houden en er toch voor zorgen dat je niet vol raakt.’
‘Ooooh, Theresa.’
Ze verwijderde het condoom, legde het op het nachtkastje en kroop tegen hem aan.
‘Ik heb wel eens gelezen, dat ze in een hotel in het hoofdeinde van het bed krasten hoe vaak ze het gedaan hadden. Ik ga misschien in een weekend, als het met condooms moet, die op het nachtkastje leggen om te kijken hoe vaak wij het gedaan hebben.’
‘Ooooh, Theresa.’
‘Ja joh, je wist niet wat je in huis haalde. Nog wat anders. Ik heb erover nagedacht, Henry. Ik wil in onze huwelijksnacht de eerste keer niet op je zitten, maar je helemaal tegen me aan voelen, net zoals nu, jij dan met een stijve. Dan erin. Maar als ik dan beweeg ontmaagd je me eigenlijk niet, dan ontmaagd ik mezelf.’
‘Dat maakt me niet uit, als je het maar wordt. Daarna heb je nog maar één zorg over, niet zwanger worden voor je dat wil.’
‘Hopelijk vinden we het niet erg om het met een condoom te doen, als we het zonder lekkerder vinden.’
‘Altijd nog beter dan je te moeten onthouden.’
‘Ja. Ik vond, toen ik je alleen ’s zaterdagsavonds zag, een week ineens lang duren. Ik heb tegen deze week nog meer opgezien, gelukkig was er vanavond wat.’
‘Ja, die ene beurt, die ik van de week met een meisje voor de zekerheid nog wilde, is nu niet meer nodig.’
‘Fijn. We hebben nu zelfs naspel.’
‘Ja. Heel gezellig, intiem. Je blijft mijn kleintje strelen met de haren op je doos.’
‘Ik voel ook wat tegen mijn gleuf. Het is nu al laat, als we in de toekomst vroeger op een avond beginnen kan je vast nog een keer. En dan zonder een handje hulp hem al in me duwen, zodra hij recht vooruit staat.’
‘We gaan alles proberen, schat. Je verrast me erg, met je vooruitzichten. Ik hoop, dat ik aan je wensen kan voldoen.’
‘Ach, als we op ons gemak vrijen komen we misschien geeneens aan vier keer toe. Het gaat me niet om het aantal, Henry. Als we maar, niet na elkaar, zoals tot nu toe, maar lekker samen klaarkomen, als we dat willen.’
‘Ja schat. Je lijkt me nog heter te kunnen worden dan ik dacht.’
‘In ieder geval veel en veel meer dan ik zelf gedacht had. Ik schoot net misschien een beetje door. Als tweede, het belangrijkste eigenlijk, je blijft zo lief. Met praten en doen. Ik heb al veel meer gedaan en laten doen dan ik in zo’n korte tijd verwacht had. Dat kan alleen maar omdat we elkaar zo goed aanvoelen. We ons geen moment aan elkaar ergeren. Dat je af en toe laat merken dat je meer wil ergert me niet. Ik begrijp het, ik wil het eigenlijk zelf ook. Maar ik doe dat nog niet, en jij probeert het ook niet, al ben je soms zo dichtbij.’
‘Ja. Zullen we gaan slapen?’
‘Ja. Houd me zo vast.’
‘En jij je buik stil, heet meisje.’
‘Dat moet dan maar.’

De volgende morgen werden ze zo laat wakker, dat ze alleen snel wat konden ontbijten.
‘De meisjes maakten me altijd op tijd wakker, ik zal een wekker moeten kopen.’
‘Nee, ik heb er al één. Sinds mijn twaalfde, toen mijn kindermeisje wegging. Hé, grappig. Jij werd na je twaalfde nog beter verzorgd dan ervoor.’
‘Zie je dat nu als grappig?’
‘We hebben het er later nog wel eens over, daar is nu geen tijd voor.’
‘Goed, schat.’

Zaterdag 7

Hij moest in de woonkamer bij haar moeder wachten, terwijl zij als laatste haar toiletspullen inpakte.
‘We zullen haar missen, Henry.’
‘Ja, mevrouw. Uw verlies is mijn winst.’
‘Een snelle winst.’
‘We kennen elkaar inderdaad niet lang, daarom is het ook een proef, ons samenwonen. Dat kon toevallig, door mijn huis- vesting, zo leren we elkaar sneller nog beter kennen dan alleen in de weekenden.’
‘Ik eh hoop niet te snel te goed, Henry.’
‘Dat wil Theresa ook net niet. We hopen dat vol te houden tot we getrouwd zijn. Dat gaan we doen als we allebei zeker weten dat samenwonen en leven goed zal blijven gaan. Ik weet het eigenlijk al.’
‘Zo zeker als mogelijk, natuurlijk, het blijft een gok.’
‘Ja, mevrouw.’
‘Kan je het een proefperiode volhouden? Jongens hebben daar meestal meer moeite mee dan meisjes.’
‘We denken, dat het niet langer hoeft te duren dan een paar maanden. Om het vol te houden doen we net niet alles wat we erna gaan doen. U kunt op onze leeftijd niet verwachten dat we het bij kussen laten.’
‘Nee, Henry, ik weet wel wat. Ook wat jongens daarbij helpt.’
‘Een soortgelijke simulatie krijgt Theresa van mij. Neemt u me niet kwalijk.’
‘Dat is wel goed. Ik heb van Theresa gehoord, dat je je duidelijk maar toch beschaafd uit kan drukken, waar het ook over gaat. Van die laatste eh simulatie heb ik nog nooit wat goeds gehoord. Ook niet meegemaakt. Dat trok me ook niet aan, ik sloeg dat liever over. Maar ja, de tijden veranderen. Die andere simulatie, tja, die moet maar, een keertje in de maand. Ik prefereer het echte werk, op z’n tijd.’
‘Er moest eigenlijk een opleiding voor zijn, in plaats van maar voor de leeuwen gegooid te worden. Toevallig heb ik een vrij goede opleiding gehad. Misschien wil Theresa u daarover vertellen, als u haar dat vraagt. Ik kan dat niet, dat is te precair.’
‘Zelfs voor jou? Neemt me niet kwalijk.’
‘Ik heb al van Theresa gehoord, dat u iets minder preuts bent dan andere moeders, inclusief die van mij. Ik wil u wel één tip geven. Ik heb altijd dienstmeisjes gehad, die me graag wat wilden leren en daarbij erg vrij waren.’
‘Zo. Ik begin wat te begrijpen. Altijd diensmeisjes gehad? Meervoud?’
‘Mijn vader had er steeds drie voor me in dienst, die elkaar aflosten. Één gaat er binnenkort weg, ze gaat trouwen. De tweede binnen afzienbare tijd, Theresa wil er graag één houden.’
‘Als jij, of je vader, je dat kan veroorloven, o, natuurlijk kan dat, dan verwen je haar al aardig.’
‘Ze is het waard, mevrouw.’
‘Waard is overdreven, het is wel een lieverd. Altijd geweest. Je had altijd diensmeisjes? Als je ouder wordt heb je die toch niet nodig? Theresa ook niet.’
‘Nodig niet. Maar dan had ik thuis niet zo’n goede opleiding gehad. U weet vast wel, dat de jeugd niet zo’n goede seksuele opvoeding krijgt, waardoor er nog wel eens wat fout gaat en ze later ook niet goed weten wat ze moeten doen. Mijn dienstmeisjes leerden me alles van de theorie en van de praktijk wat er mogelijk was. Ik heb Theresa daarover verteld, ze weet overal van en wil er haar voordeel mee doen.’
‘O. Henry toch. Eh is ze daar al mee begonnen?’
‘Daarom konden we zo snel al heel goed met elkaar opschieten en wil ze nu met me samenwonen. Ze heeft haar eigen slaapkamer.’
‘Voor de schijn?’
‘Dat is aan haar. Het is de slaapkamer van het dienstmeisje, wat dag en nacht in mijn buurt was. Ik kwam daar nooit, het was hun privé-terrein. Als ze geen dienst had had ze, net als de andere twee, een etage hoger haar eigen zitslaapkamer, waar ik ook nooit kwam. Later kunnen dat kinderkamers worden. Die slaapkamer voor Theresa nu later een babykamer.’
‘Tja. Je hebt een hele etage, hè? En je ouders beneden.’
‘Ja, mevrouw. Als mijn ouders weg zijn zien we wel wat we met de benedenetage gaan doen.’
‘Je ouders weg zijn? Overleden bedoel je?’
‘Nee, mevrouw. Als mijn vader gepensioneerd wordt, bij de bank, vertrekken ze naar het familielandhuis in Engeland. Mijn vader neemt dan de leiding op zich van het landhuis en het familiebedrijf, wat van daaruit geleid wordt. Ik heb begrepen, dat er veel landerijen onder vallen, met verpachte boerderijen. En dat er al eeuwenlang wereldwijd geïnvesteerd en belegd wordt.’
‘Ik heb van mijn echtgenoot gehoord dat je familie er warmpjes bijzit. Is dat een understatement?’
‘Ik denk het. Ik kom pas van meer op de hoogte na mijn eenentwintigste.’
‘Ga je daar ook naartoe? Met je pensioen?’
‘Ik heb geen idee, mevrouw. Dat is zo ver weg. Ik werk nog geeneens.’
‘Ik heb begrepen, dat je je studie erg serieus neemt.’
‘Ja, mevrouw. Eerder mijn huiswerk al. Het is een investering, waar ik veel opbrengst van verwacht. Ook om mijn echtgenote een goed leven te gunnen.’
‘Krijg je geen ondersteuning van je familie?’
‘Alleen het nodige van mijn vader, zo lang ik studeer. Ik heb wat erfenissen gekregen van familieleden zonder kinderen, daarmee moet ik het redden, tot ik zelf inkomsten heb. Theresa en ik redden het wel.’
‘Je lijkt me erg verstandig. Je praat ook op een manier en je hebt iets over je, waardoor ik wel snap dat Theresa zich tot je aangetrokken voelt.’
Theresa kwam de woonkamer in.
‘Wat trekt me aan?’
‘Henry. Ik heb even wat met hem gepraat, ik begrijp nu beter dat je wat in hem ziet.’
‘Het is meer dan wat, anders zou ik niet zo snel met hem samen willen wonen. Henry, de chauffeur zal je helpen om zo veel mogelijk in je auto te krijgen.’
‘Goed, Theresa.’

‘Je hebt met mijn moeder gepraat?’
‘Het leek me een praatje van een bezorgde moeder met haar mogelijk aanstaande schoonzoon. Ik heb geprobeerd haar gerust te stellen, dat is gedeeltelijk gelukt, denk ik, maar ze zal je nog wel een keer uit willen horen.’
‘Nou, proberen kan ze. Ik zag, dat de gang leeg was. Ging alles erin?’
‘Ja, met wat passen en meten. Je bureautje, zelfs in onderdelen, was het lastigst.’
‘Meten weet ik niet, passen heb je wel eerder met succes geprobeerd.’
‘Hè? Ik ben geen timmerman.’
‘Je paste wat in meisjes van dertien tot in de twintig.’
‘O. Ja. Erg, hè?’
‘Niet meer. Ik zit er zelfs niet mee om erop terug te komen, wat jij er ook van vindt. Het was een beetje primitief, puur natuur. Als je het me niet kwalijk neemt, zoals het bij wilde stammen voorkomt. Of kwam. Zodra een jongen een stijve kon krijgen deed hij ermee wat hij andere mannen zag doen. Hopelijk werden vrouwen, of meisjes, er niet toe gedwongen. Misschien wisten ze geeneens dat ze daarmee aan voortplanting deden en maakten ze zich daar dus geen zorgen over.’
‘Ik weet niet wanneer het condoom uitgevonden is. Ze worden nog steeds om de paar jaar verbeterd.’
‘Je zal het wel weten. Vanaf je twaalfde?’
‘Zoiets. Alleen om het op te vangen, hoor.’
‘Tot je veertiende, toch?’
‘Zoiets. Ik heb er geen dagboek van bijgehouden.’
‘Ik had er geen, ik had nooit iets bijzonders om op te schrijven. Zeg, heb je hulp geregeld om alles boven te krijgen?’
‘Ja, de chauffeur en iedereen die in de keuken gemist kan worden. Waar wil je het hebben?’
‘Alles, behalve mijn bureautje, maar in het slaapkamertje. Dat gebruik ik toch niet.’
‘Goed. Ik heb van de week met de kokkin gesproken. Ze wil het graag ook met jou, om jouw wensen te horen.’
‘Goed, zal ik doen als alles boven is. Jij kan dan vast beginnen mijn bureautje in elkaar te schroeven.’

‘O, je bent al aardig opgeschoten.’
‘Ja, maar nu heb ik een extra handje nodig om de grote stukken zo vast te houden dat ik alles vast kan schroeven.’
‘Ik help je graag een handje.’
‘Heb je een ondeugende bui, schat?’
‘Ja, omdat het ons begin is van samenwonen. Van veel samen doen. Zeg, vind je het niet erg als het meisje, Sharon, merkt dat ik het slaapkamertje niet gebruik als slaapkamer?’
‘Dat geeft niet, ze zal het me gunnen. En als ze jou beter leert kennen jou ook.’
‘Je bedoelt, ze zal mij jou gunnen?’
‘Ja. Ze kent me al langer, maar jaloers is of wordt ze niet. Die andere twee wilden me wel als aanvulling, ook ’s nachts, zij heeft altijd zelf genoeg gehad.’
‘Ja, dat zei ze. Vast grotere.’
‘Oudere in ieder geval. Maar denk niet te min over die van mij. Zo, klaar. Help even een handje om het naast mijn bureau te zetten.’
Dat deed ze.
‘Ik vind het niet misstaan, schat, al zie je eeuwen verschil. Antiek en modern.’
‘Ja. Laten we gaan zitten.’
Ze gingen in het zitje zitten. Hij nam haar op schoot, ze kusten een tijd.
‘Ik was in de keuken, de kokkin weet wat ze wil. Ik hoefde weinig te zeggen of te vragen, ze stak een heel verhaal af. Ik begreep, dat je eigenlijk alles al geregeld had.’
‘Voorbereid, schat, jij moest er ook je zegje over doen. Dat kon je toch?’
‘Nou ja, ze zei af en toe, u vindt dat vast ook goed. Zij vond het goed, dat ze voortaan onze wensen op briefjes kreeg, via het etensliftje, in plaats van dat een dienstmeisje ze kwam vertellen. Ik was het met alles eigenlijk wel eens, ik heb wel verteld wat ik beslist niet lustte.’
‘Daar houdt ze rekening mee, er is altijd genoeg keus. Schat, ze speelt de baas in de keuken, maar ze weet dat mijn moeder dat is. Die bekijkt één keer in de week het menuvoorstel, maar ze heeft er eigenlijk geen verstand van, ze weet niet wat er in een seizoen te koop is. Ze loopt soms ook onaangekondigd door de keuken, om te kijken of die goed genoeg schoongehouden wordt. Natuurlijk wordt die dat, er wordt anders maar één keer gewaarschuwd, daarna wordt er ontslagen. Nieuw personeel is makkelijk te krijgen. Ze verdienen beneden heel goed, maar niet zo veel als mijn meisjes, omdat ze minder uren draaien.’
‘Er is nog meer personeel dan ik dacht. Er waren in de keuken drie meisjes aan het werk. Ik vroeg, waar de voorraadkamer was. In de kelder, onder de keuken. En onder de kamers van je ouders was een wasruimte en een vouw- en strijkruimte. Daar werkt er waarschijnlijk minstens één. Ze zullen ploegendiensten moeten draaien. Er moet ook tuinpersoneel zijn. Weet je hoeveel, alles bij elkaar?’
‘Nee. Mijn vader natuurlijk wel, maar ik hoorde me daar niet mee te bemoeien. Ik sprak wel eens met de chauffeur. Die moet meer doen dan chaufferen. Ook de auto’s schoonhouden en zorgen dat er steeds genoeg benzine in zit. En de oprijlaan berijdbaar houden. De rest van de tuin doet inderdaad tuinpersoneel, ik zie ze wel eens bezig.’
‘Dat kost allemaal nogal wat.’
‘Dat schijnt geen probleem te zijn.’
‘Je bedoelt, jullie zijn toch stinkend rijk.’
‘Ik heb geen idee. Welgesteld, schat.’
‘Goed. Ik heb je daarvoor niet aan de haak geslagen, hoor.’
‘Nee, dat weet ik. Je bleef aan mijn haakje hangen.’
‘Daar wil ik het zo over hebben. Eerst wat anders. Je zei, ze liepen bij rugbyen dwars over me heen. Deed, doe je veel aan sport?’
‘Alleen thuis.’
‘Ja ja. Nu serieus.’
‘Op school kwamen er veel sporten aan de beurt. Ik deed mee, maar was nergens enthousiast over of goed in. Ik had eigenlijk geen hobby’s, ik lees wel graag. Ik heb ooit vioolles gehad, maar die leraar gaf het al gauw op. Ik had een goed gehoor, maar ik kon niet omgaan met een viool. Ik heb maar geen andere instrumenten geprobeerd. Erg technisch ben ik ook niet.’
‘Je hebt wel handige vingers. Ik wilde je daarnet niet beledigen, Henry. Ik denk niet te min over wat je hebt. Maar ik heb er geen verstand van, ik kan niet vergelijken. Ik ben wel iedere keer onder de indruk van je grote paal. Ben je, wat ze noemen, soms zwaar geschapen?’
‘Nou zeg!’
‘We hoefden toch niet zo voorzichtig meer te praten?’
‘Goed dan. Ik ben niet zwaar gebouwd, daarom liepen ze bij rugbyen dwars over me heen. Bij zwaar geschapen denk ik aan de dikte. Ik ben eerder groot geschapen, de lengte.’
‘O. Zeiden je meisjes dat?’
‘Niet zo direct. Toen ik veertien was vond die van in de twintig hem groot genoeg om het ermee te proberen. Ik deed niet veel voor haar vriend onder, zei ze, dus mocht ik vaker. Toen ik zestien of zeventien was zei een ander meisje, dat ik, vergeleken met haar vriend van ook midden twintig, er één voor een twintigjarige had. Die wilde ze ook wel.’
‘Dat wijst op een langere dan wat ze bij je leeftijd vonden horen. En de dikte?’
‘Altijd genoeg. Ze pasten het spreiden van hun benen erop aan. Eh verder rekte het altijd zo ver op dat het precies paste, om elkaar te strelen. Toen vond ik het lekkerder dan wat ze met een hand deden, dus weigerde ik nooit.’
‘Ik kan het me voorstellen.’
‘O, die laatst het eerst wegging, ging in de winkel van haar vriend werken, die die winkel net van zijn vader overgenomen had. Een winkel in feestartikelen, met een aparte afdeling met artikelen voor seksfeestjes. Ze was zich rotgeschrokken, toen ze daar voor het eerst kwam.’
‘Waarvan?’
‘Ze hadden er van alles. Veel uitdagende lingerie, ook doorzichtige, beha’s met gaatjes voor de tepels, broekjes zonder kruis. En boekjes, met seksverhalen, en bladen met foto’s. Van blote meisjes, met alles duidelijk zichtbaar. En blote jongens, met een erectie. Ook van dat ze die in een meisje duwden. Waar ze van schrok was van opblaaspoppen. Meisjes natuurlijk, net echt. Om aan te kleden of niet. Met een gleuf en een gat achterin en een open mondje. Waar gewenst behaard.’
‘Voor mannen om te?’
‘Ja, bij gebrek aan wat echts. Voor vrouwen kunstpenissen. Net echt, zei ze, zichtbaar en voelbaar. Van achttien, twintig en tweeëntwintig centimeter. Kennelijk wat vrouwen willen en kunnen hebben.’
‘Ik heb in de medische encyclopedie gelezen dat het gemiddelde zestien centimeter is. Er lopen er dus rond met een kleinere, maar ook met een grotere. Ze willen er dus één van minstens achttien. Die van jou lijkt me langer. Ik wil hem over een tijdje zeker. Of ik hem helemaal kan hebben? Ik zal dat benenspreiden moeten leren, en hopen dat er bij mij ook precies genoeg rek in zit.’
‘Vast wel, schat. We gaan het de eerste keer toch ook voorzichtig doen?’
‘Ja. Je helpt me er vast bij.’
‘Natuurlijk. Schat, ik kan niet beloven dat de eerste keer een volledig succes wordt.’
‘Je hebt toch ervaring?’
‘Niet met ontmaagden.’
‘Het schijnt voor meisjes alleen maar even wat pijnlijk te kunnen zijn. Eenmalig.’
‘Eentje vertelde me, dat haar vriend eerst niet door haar vernauwinkje kwam. Van het harder duwen kwam hij klaar, toen ging het ineens wel, dat smeerde toen kennelijk genoeg.’
‘O. Zonder condoom, dus?’
‘Ja, ze had gewacht tot het zonder kon. Daarna was het geen probleem meer, dat vernauwinkje bleef kennelijk genoeg opge- rekt.’
‘Goed. We zien wel. Beter gezegd, we voelen het wel. Of niet. Maar gezien de planning van onze trouwdatum zal je het eerst een tijdje met een condoom moeten doen.’
‘Dat geeft niet, schat, ik ben het niet anders gewend. Sorry. En weer ontwend.’
‘Dat geeft allemaal niet, ik weet dat je alles nu anders ondervindt.’
‘Ja, daarom kan ik niet uitsluiten dat ik de eerste keer te snel klaarkom.’
‘Dat zal ik je niet kwalijk nemen, daar kan je dan niets aan doen. De eerste keer is alleen het ontmaagden belangrijk. Ik vind het fijn, dat ik niet af hoef te wachten hoe het daarna zal zijn. Als die meisjes, jong of ouder, niet genoeg van je konden krijgen, hoef ik niet bang te zijn dat ik ooit ontevreden naast je in bed zal liggen.’
‘Toch wel, schat.’
‘O? Hoezo dan?’
‘Ik denk, dat je vaak zo heet zal zijn, dat je ongeduldig ligt te wachten tot ik weer kan.’
‘O. Ja. Dat is goed mogelijk. Je denkt dus ook, dat je me heet kan maken?’
‘Nu toch al?’
Hij begon een borst te masseren.
‘Ja, ondeugd.’
Zij begon met kussen, maar stond al gauw op.
‘Ga maar naar de slaapkamer. Ik pak even een centimeter, ik wil weten hoe lang die van je is.’
‘Vast niet te lang.’
‘Daar komen we later wel achter.’

Hij lag net uitgekleed op bed toen ze de slaapkamer in kwam, met een centimeter in haar hand. Ze ging naast hem op bed zitten.
‘Hoe meet ik die paal op?’
‘Bovenlangs, denk ik.’
Ze deed het.
‘Negentien centimeter. Mooi, zeg. Ik wilde er niet één van minstens achttien, ik had vast genoegen genomen met minder.’
‘Nu?’
‘Nee zeg, later.’
Ze kleedde zich snel uit en kwam op hem liggen.
‘Ik doe het nog even zo, lekker tegen je aan.’
Hij sloeg zijn armen en benen om haar heen.
‘Schat, wil je met me trouwen?’
‘O. Eh. Henry, ik wil je pas over twee weken antwoorden. Ik blijf voorzichtig, ik wil eerst twee weken samenwonen meemaken. Daarna zal ik vast ja zeggen.’
‘En daarna?’
‘Eh. Even denken. . . . Aan het eind van de week na volgende week moet ik ongesteld worden. Dus nog net in de proefperiode. Mooi, dan weet ik dus of je daar ook mee om kan gaan. Ik houd dan een broekje aan, daar moet je uitblijven.’
‘Je gebruikt vast tampons?’
‘O. Ja. Daar weet je van? Je had er toch niets me te maken? Je meisjes ruilden toch?’
‘Ja, daarom mocht ik altijd in broekjes. Ik heb een keer over tampons over gelezen, een artikel in een blad in de wachtkamer van mijn tandarts. Het interessantste vond ik, dat je er maagd bij bleef.’
‘Anders zouden die vast niet gebruikt worden. Eh de week erna is te snel. De week daarna kan het. Goed?’
‘Over ruim drie weken? Ja, graag.’
‘Mijn ouders zullen wel protesteren. Dat we elkaar niet lang genoeg kennen.’
‘Maar wel veel beter dan lui met alleen een weekendverkering. Zonder bed in de buurt.’
‘Is dat zo belangrijk?’
‘Als je flink kan scharrelen leer je goed met elkaar omgaan. Niet alleen in bed, ook daarbuiten. Daar kan urenlang alleen praten niet tegenop. Dan weet je alleen de mening van de ander ergens over.’
‘We hebben anders ook eerst uren alleen gepraat.’
‘Ja, maar niet zo maar ergens over. Dat ging hoofdzakelijk over hoe je met elkaar om kon gaan.’
‘Hoe jij met meisjes omging. Tja, dat ging ik langzamerhand waarderen. Ook hoe je met mij omging. En gaat. Ik denk niet dat je alles van mij zal pikken, maar tot nu toe wel.’
‘Je wilde niets wat ik niet wilde. Dat is toch een bewijs van goede omgang?’
‘Hoe noem je het dan, dat jij iets wil wat ik niet wil?’
‘Ook goede omgang, want ik accepteer het. Al waag ik af en toe een poging.’
‘Ja. Je kan alles goed uitleggen.’
‘Omdat ik nooit uitging had ik veel tijd om na te denken.’
‘Met een meisje in de buurt?’
‘Die liet me, behalve bij het omkleden, met rust.’
‘En andersom?’
‘Ook. Alleen in het weekend ging het wat onregelmatig. Ik was langer thuis en werd minder vaak omgekleed. Dan deed ik wat of liet ik wat doen als ik er zin in kreeg.’
‘Dat is eigenlijk nog zo, hè?’
‘Ja, maar dat doe jij ook. Nog meer dan de meisjes deden. Ik verwijt je niks, hoor. Je moet doen waar je zin in hebt.’
‘Ik vind het zo fijn dat dat kan. Zoals nu. Lekker bloot veel van elkaar voelen. Je houdt me heerlijk vast.’
‘Binnenkort houd ik je nog intiemer vast. Mijn negentien centimeter helemaal in je.’
‘Oei! Ja. Laat me los.’
Hij deed het, ze kwam naast hem liggen.
‘Wat is er, schat?’
‘Iets heel stoms. Ik ken de theorieën, ik heb jouw ervaringen gehoord, maar er dringt pas nu wat goed tot me door. Je negentien centimeter moet er bij mij helemaal in.’
‘Tja, moeten? Het is wel de bedoeling. Het moet kunnen.’
‘Het gemiddelde is zestien centimeter, daar moeten velen het dus mee doen. Ik weet niet hoe groot de uitschieters zijn. Maar er zijn genoeg vrouwen die een langere willen, anders waren er geen langere kunstpenissen te koop. Ik vraag me af of ze beginnen met één van achttien centimeter en of ze daarna nog langere proberen.’
‘Ik heb geen idee.’
‘Maar ik moet gelijk beginnen, en natuurlijk eindigen, met die negentien centimeter van jou. Maar dat is nog niet alles. Bij een bepaalde lengte zal een bepaalde dikte horen. Als ik die paal van jou zag, zo mooi rechtop, dacht ik, die wil ik er wel in. Maar het dringt eigenlijk nu pas tot me door hoe veel dat is. Én de lengte én de dikte.’
‘Hij paste perfect in die van midden twintig.’
‘Dat weet ik wel, maar ik ben pas achttien.’
‘Hij paste in die van dertien.’
‘Ja, vorig jaar. Toen was hij vast een centimeter korter en minder dik.’
‘Waarschijnlijk. Ik weet nog wel dat die hete zich er voorzichtig op liet zakken.’
‘En daarna? De keer daarna?’
‘Ik geloof niet, dat het toen moeilijker ging dan bij mijn meisjes. De keer erna ook niet. Toen viel me alleen op, dat ik het wat uit verhouding vond, toen ik mijn stijve helemaal in dat kleintje zag verdwijnen. Schat, ik denk nog steeds, dat er genoeg rek in zit. Mijn meisjes deden het met mij de eerste keer niet voorzichtig, daar staat me niets van bij, vast omdat ze een grotere gewend waren. Eentje had verteld dat ze het met haar vriend langzaamaan had moeten doen, in ieder geval haar vernauwinkje moest verwijd worden. Daarna was het probleem over. Het schijnt dus het beste te zijn om het de eerste keer langzaamaan te doen. Daarna schijnt het precies op maat te zijn en te blijven.’
‘Ik heb er nog niet veel meer in gehad dan een tampon.’
‘Nog niet veel meer?’
‘Een tampon is dunner dan een vinger, maar bij het eruithalen wat dikker.’
‘O. Ja.’
‘Hoe ging dat, erin komen, bij je meisjes?’
‘Tja. Alsof mijn stijve in een passende, warme koker schoof. Die daarna ietsje nauwer werd, mijn stijve over de hele lengte leek te omhelzen. Precies zo, om mijn stijve bij het wippen goed te strelen. En om hun goed te kunnen strelen. Sorry.’
‘Nee, daar vroeg ik om. Ik wil toch mijn voordeel doen met wat ik eerst jouw nadeel vond? Dat passen om te strelen snap ik wel, dat kan ik met mijn hand al.’
‘Ja, de eerste keer al.’
‘Ik zal het bij het vrijen nog wel moeten leren.’
‘Dat lukt je ook vast snel. De meisjes hadden natuurlijk wat ervaring, om erin te komen eerst iets meer ruimte, daarna binnen de seconde precies goed om te strelen.’
‘Kunst met hoofdletters.’
‘Pas bij vrijen. Ik was niet verder dan een kunstje met één hoofdletter. Dieren lijken me het zonder hoofdletter te doen. Mannelijke dieren zijn er vast niet in geïnteresseerd of een vrouwtje klaarkomt. Als ze dat al kan. Die mannetjes weten misschien geeneens wat ze doen. Ze hebben een aandrang en geven daar gevolg aan. Die komen waarschijnlijk wel zoiets als klaar, hun zaadlozing zullen ze wel merken.’
‘Ja. Ik vraag me ook af of ik normaal ben.’
‘Wat? Waarom zou je dat niet zijn?’
‘Er kan best wat mis zijn. Niet iedere vrouw kan kinderen krijgen.’
‘Nee, maar van niet kunnen vrijen heb ik nog nooit gehoord. Over gelezen, bedoel ik. Je bent vast normaal. Om maar wat te noemen, je bent toch regelmatig? Om de achtentwintig dagen?’
‘Waarom heb je dat onthouden? Om ermee te kunnen rekenen?’
‘Nee. Ik weet niet waarom.’
‘Laat het rekenen maar aan mij over. Die achtentwintig varieert wat, soms een dag minder, soms één meer.’
‘Dat vind ik nog steeds regelmatig.’
‘Omdat ik blijf meten hoef ik in ieder geval minder te gokken, hoef ik er minder lang voor de zekerheid van tevoren een tampon in. Eh dus je denkt echt, dat het wel zal lukken?’
‘Ja, schat.’
‘Goed. We merken het dan wel. Tjonge, wat een praatje, midden op de dag.’
‘Toch fijn, dat we dat gewoon doen wanneer het bij ons opkomt?’
‘Ja. Het begon, geloof ik, met dat ik weer eens een keer wat wilde weten.’
‘Ja. Een bepaalde lengte.’
‘Heeft hij die nog steeds?’
‘Ja, schat.’
‘Is dat wel fijn voor je, zo lang?’
‘Het is fijner als je hem vast houdt. Je hoeft niet eens veel te strelen.’
Ze pakte zijn stijve en bevoelde die voorzichtig.
‘Ja, een al vertrouwd gevoel. Ik moet er maar niet te veel aan denken dat die er bij me in moet.’
‘Als je dat één keer gevoeld hebt wil je het vaker.’
‘Zelfs na een misschien wat eh vervelende eerste keer?’
‘Ach, vervelend. Het indrukwekkende van je ontmaagding zal waarschijnlijk overheersen. En daarna is het genieten.’
‘Blijf me dat maar voorhouden. Nee, dat doe ik mezelf wel, maak maar geen reclame voor jezelf.’
‘Dat hoeft toch niet, als je me al graag zo vast houdt?’
‘Plaag me er maar mee, verleider. Steviger? Of eerst lunchen?’
‘De lunch zal wel al in het liftje staan. Nou, ze gebruiken toch warmhoudplaatjes, die wacht wel. Ik liever niet, schat.’
‘Zoals u wenst, jongeheer.’
Ze pakte een condoom en liet hem klaarkomen.
‘Moeten we ons aankleden, voor de lunch?’
‘Voor mij niet, schat. Als je al bloot rond durft te lopen.’
‘Ach, jij zit er zelfs met een stijve niet mee, bij mij zie je toch niet veel.’
‘Wel je mooie borsten. Ik zit wel wijdbeens, hoor.’
‘O? Waarom?’
‘Het is niet pijnlijk, hoor, als je me stevig streelt, maar mijn pik en zak moeten er toch van bijkomen. Ik geef ze maar even de ruimte.’
‘Ik heb onderin nog een tijdje daarna een wat raar gevoel, maar na twee tijdjes wil ik wel weer.’
‘Wie is er hier nu seksverslaafd?’
‘Voor ik jou ontmoette ik zeker niet. Als je er niet bent, wat gelukkig niet vaak is, ga ik echt niet op zoek naar wat anders. En sla ik alles af wat me aangeboden wordt.’
‘Ik ook. Ik snoep nergens meer, ik eet alleen thuis. Laten we maar gaan lunchen.’

Zaterdag 9

‘Henry?’
‘Ja, schat?’
‘Ons samenwonen duurt nu twee weken. Ik vind het lang genoeg. En geslaagd. Ik geef je nu dus antwoord op je vraag van twee weken geleden. Ja, ik wil heel graag met je trouwen. Als jij me nog wil.’
Hij trok haar op schoot, ze kusten een tijd.
‘Ja, ik wil je heel graag, Theresa. Om zo fijn als de laatste weken verder te gaan. Het ging geweldig, hè?’
‘Ja, nog beter dan ik me voorstelde. Ik weet het, jij geeft af en toe wat toe, ik ook. Zo hoort het toch?’
‘Ja, als we maar niet te veel toegeven, het eventueel uitpraten.’
‘Het was tot nu toe niet nodig, ik verwacht het eigenlijk niet, alles gaat zo soepel.’
‘Ja, maar geen gewoon gangetje. We genieten van en met elkaar, hè?’
‘Ja, al aardig wat. De laatste paar dagen was je ook heel lief.’
‘Ik was niet aan het meerekenen, maar als je met een broekje aan in bed ligt is dat duidelijk genoeg.’
‘Ja. Waarschijnlijk vanavond voor het laatst. Dat broekje. Nu je volgende vraag.’
‘Mijn volgende? O, ja. Over anderhalve week trouwen?’
‘Ja. Op z’n snelst, hè? Zoek maar een middag uit dat we weinig of geen colleges hebben.’
‘Ja, komende week, om een machtiging op te halen. En om een vredesrechter op te zoeken, om voor de week daarna een afspraak te maken om te trouwen. Die week hebben we toch geen colleges. Winterreces.’
‘Dan al?’
‘Ja. Die donderdag is het Thanksgiving, dan wil iedereen thuis zijn, of bij hun ouders, waar dan ook. De tweede week van januari beginnen de colleges weer.’
‘Dat is waar ook. Nog langere vakanties dan op school. Als ze die steeds wat in zouden korten zou onze studie misschien in drie jaar kunnen.’
‘Waarschijnlijk wel. Zeg, heb je nog een wens voor je huwelijksreis?’
‘Een huwelijksreis?’
‘Ja. We kunnen wel een paar weken weg. Waarheen maakt mij niet uit, als jij maar bij me bent. Er gaan er nogal wat naar de Niagara watervallen.’
‘Watervallen? Als ik een kraan of de douche opendraai moet ik al plassen.’
Hij lachte.
‘Dat kan je toch van tevoren doen?’
‘Zoiets werkt misschien bij jou, bij mij komt er dan toch nog wat.’
‘Goed. Ergens anders naar toe?’
‘Ja. Naar bed. Hier.’
‘Theresa!’
‘Ik geef gewoon toe wat ik graag wil.’
‘Ja, ik ook. Maar dat kan toch ook op een reisje? In een hotel?’
‘Waarom zo ingewikkeld? Ik ben nog nooit de stad uit geweest, ik heb er ook geen behoefte aan. Het leidt alleen maar af van wat we willen.’
‘Ja, maar niks anders? Alleen maar naar bed?’
‘Ja, behalve natuurlijk eten en drinken. Hoofdzakelijk leven van de liefde, tot de colleges weer beginnen.’
‘Nou nou.’
Ze trok zich tegen hem aan.
‘Zie je daar soms tegenop?’
‘Nee, maar je verwacht wel veel van me, als je weinig anders wil doen.’
‘Ik kan niks fijners verzinnen. Niets anders, nergens anders.’
‘Goed, schat, dan blijven we thuis.’
‘Dan hoeven we ook geen pakken condooms mee te nemen. Zeg, ik neem aan dat Sharon er hier voor zorgt, wie betaalt die eigenlijk?’
‘Dat weet ik niet.’
‘Iemand moet het toch doen? Vast niet al te openlijk. Ik neem niet aan dat het je vader is.’
‘Ik heb me er nooit druk om gemaakt, schat, er waren er altijd. Waarom wil je het weten?’
‘Ik weet wel dat ik me hier over weinig druk hoef te maken, alles loopt gesmeerd. Maar stel, dat je moeder ziek wordt, of zoiets. Dan moet iemand zich toch met het huishouden bemoeien? Controleren, in ieder geval?’
‘Mijn moeder is ijzersterk, die is nog nooit ziek geweest. Je hoeft je waarschijnlijk pas over een jaar of vijftien met het huishouden te gaan bemoeien.’
‘Een jaar of vijftien? Leg eens uit.’
‘Je weet toch van mijn familie in Engeland?’
‘Amper iets. Je hebt er alleen een keer wat over gezegd, toen ter sprake kwam, dat jullie Rolls niet van je vader was, maar in bruikleen van je welgestelde familie in Engeland.’
‘Meer niet?’
‘Nee, Henry.’
‘O. Sorry. Dat is wel erg weinig. Eh ik heb laatst, toen ik een praatje maakte met je moeder, haar wel wat meer verteld.’
‘Haar wel, mij niet?’
‘Ik denk er eigenlijk nooit aan, schat. Ik gebruikte het toen, om haar gerust te stellen, dat je toekomst bij mij in goede handen is.’
‘Financieel, bedoel je.’
‘Daar ging het me niet om, we redden het zonder steun van mijn familie zelf wel. Als mijn vader gepensioneerd wordt, op z’n zestigste, vertrekken mijn ouders naar het familielandhuis in Engeland. Dan krijgen wij ook de beschikking over de beneden- etage. En mag je je met het huishouden gaan bemoeien, ik met de financiële kant.’
‘O. Goed, ver weg. We zien dan wel. Waarom gaan je ouders daar eh rentenieren?’
‘Rentenieren is niet het juiste woord. Mijn vader gaat dan de leiding op zich nemen van het familiebedrijf, wat van daaruit geleid wordt. Met behulp van meerdere beheerders, die ieder over een deel van het bedrijf gaan.’
‘Zo’n groot bedrijf?’
‘Wereldwijd. Er zit ook familie wereldwijd. Ook met bezittingen van de familie in bruikleen. Die zijn allemaal mede-eigenaar van het bedrijf. Ze krijgen jaarlijks een gedeelte van de winst. Ik ook, vanaf mijn achttiende.’
‘O. Veel?’
‘Ik weet het niet, ik moet het de eerste keer nog krijgen. Volgens mijn vader maximaal vier cijfers voor de komma. Dat kan oplopen, met veel familieleden, maar er schijnt toch genoeg over te blijven om te investeren. Het zullen geen drie cijfers voor de komma of nog minder zijn, dat is de moeite van de administratie niet waard.’
‘Investeren?’
‘Beleggen, in auto’s en schilderijen dus, minstens. Ik heb begrepen, dat er in Engeland ook veel landerijen onder vallen, rond het landhuis, met verpachte boerderijen. En dat er al eeuwenlang wereldwijd geïnvesteerd en belegd wordt. Waardoor de familie er warmpjes bijzit.’
‘Ja ja. Is het de bedoeling, dat jij er met je pensioen ook naar toe gaat?’
‘In principe wel, schat, om het dan van mijn vader over te nemen. Maar het is geen verplichting. Een ander familielid neemt het dan wel over.’
‘Dat zien we dan wel, over nog meer dan vijftien jaar. Die jaarlijkse winstdeling is in ieder geval meegenomen. Ik kan, behalve wat spaarcenten, in de toekomst niet meer bijdragen dan wat ik ga verdienen. Jij hebt ook je erfenissen nog. Veel?’
‘Vijf, bijna zes cijfers voor de komma. Mijn vader heeft het steeds goed voor me belegd.’
‘Henry! Je had er niet over op hoeven scheppen, maar je had er wel wat openlijker over kunnen zijn.’
‘Waarom? Jij vroeg ook nergens naar.’
‘Nee, ik ging er vanuit, dat we het met twee salarissen, tot er kinderen zouden komen, wel zouden redden. Ik begon me net toch zorgen te maken. Of we wel alles konden betalen als we ook de hele huishouding zouden moeten betalen. En of we dan misschien personeel zouden moeten ontslaan. Dat hoef ik zeker niet meer, hè?’
‘Nee, schat, zeker niet. Ik ben er steeds vanuit gegaan, dat ik al gauw genoeg voor ons tweeën kon verdienen, zodat jij thuis zou kunnen blijven, als je dat zou willen.’
‘En dan tafelkleedjes haken, in mijn salon, tot de heer des huizes thuiskomt?’
‘Wat je wilt. Wat mij betreft, het liefst, dat je, als ik thuiskom, al op bed ligt.’
‘Ja ja. Eh ik leg een briefje in het liftje, dat ik Sharon wil spreken. Ik blijf toch nieuwsgierig naar wie die condooms betaalt.’
‘Goed, schat.’

Maandag 9

‘U wilde mij spreken?’
‘Ja. Ga zitten, Sharon.’
Dat deed ze.
‘Ik wil je allereerst bedanken. We zijn heel tevreden over je. Je houdt alles goed bij, je stoft ook goed af.’
‘Ja, natuurlijk, juffrouw. Ik heb er ook alle tijd voor.’
‘Ja, maar ik bedoel, bij me thuis had mijn moeder dat ook, toch zag ik wel eens wat stof liggen. Vooral op gladde, zwarte voorwerpen.’
‘Ja, daar let ik speciaal op, daar zie je het het eerste op. Ik stof al het andere natuurlijk net zo vaak af.’
‘Fijn. Eh is het hier nu niet saai voor je, zonder de andere meisjes?’
‘Nee, juffrouw, als ik een praatje wil maken ga ik naar de keuken. De meisjes daar mogen met me praten, als ze maar door- werken. Ik help wel eens een handje mee.’
‘Ook fijn. Eh je zorgt er ook voor, dat er hier steeds condooms zijn?’
‘Ja, juffrouw.’
‘Er zijn er steeds genoeg, hoor. Ik wil eigenlijk alleen weten wie ze betaalt. Dat kan vast niet zo openlijk.’
‘Nee, juffrouw. Er werd al voor gezorgd voor ik kwam. We bestelden ze bij de chauffeur. Die haalde er toch al, voor de vader van de jongeheer, en wist een manier waardoor wij of de jongeheer er niet voor hoefden betalen.’
‘Weet je hoe?’
‘Daar zijn we op een gegeven moment achtergekomen. Hij zette het bovenop de rekening van de benzine, die was toch zo hoog dat dat niet opviel.’
‘Goed. Eh we gaan volgende week trouwen, maar condooms blijven nodig. We willen natuurlijk nog geen kinderen, zo lang we studeren.’
‘Ja, juffrouw. Alvast gefeliciteerd.’
‘Dank je. Ik zei al, we zijn heel tevreden over je. Maar heb jij nog iets?’
‘Nee, juffrouw. Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin hier. Uw bedankje doet me wel goed.’
‘Dat mocht wel eens, we zien je nooit.’
‘Dat was tot nu toe niet nodig. En dat was toch de bedoeling?’
‘Ja, maar niet verwacht, omdat er eerder steeds wel een meisje was. Goed. Dank je wel.’
‘U ook, juffrouw, jongeheer.’
Sharon vertrok.
‘Er is nog steeds een meisje bij me. Het is niet de hoofdzaak bij me, maar je hebt, eerder dan ik het verwachte, het belang- rijkste al overgenomen.’
‘Bijna helemaal, hè?’
‘Ja. Denk je daar ook aan, schat?’
‘Je weet best wanneer ik daar zeker aan denk. Maar tussendoor ook wel.’
‘Nu?’
‘Ja, graag. Bijna alles.’
‘Ja, nog een week zo.’

Dinsdag 10

De vredesrechter had zich kennelijk geïnformeerd of was wat ingefluisterd. Hij had het, bij een kort inleidend praatje, over twee zelfstandige jongeren, die er zeker van waren om samen verder te gaan.
Dat konden ze al gauw, officieel, na het zetten van een handtekening.
Het dineetje, in een lux restaurant, bleek inderdaad niet ongezellig. De vaders praatten hoofdzakelijk met elkaar, net als de moeders. Daarna reden allen in de auto’s waarin ze gekomen waren naar hun eigen huis.

De huwelijksnacht van Henry en Theresa verliep zoals ze gewenst hadden. Wat er moest passen paste, de eerste keer al praktisch zonder problemen.
Een paar nachten daarna werd de feestvreugde van hun vrijen nog vergroot, omdat het zonder condoom kon.

Epiloog

Na zijn zestigste verjaardag vertrok de vader van Henry met zijn echtgenote naar Engeland. Henry verhuurde de voormalige kamers van zijn ouders op de benedenverdieping, na een verbouwing tot kantoor, aan een makelaar.

Henry en Theresa kregen een zoon, die ze Mark noemden. Theresa ging wat minder werken, zodat ze zelf het meeste van de tijd voor Mark kon zorgen. Doordeweeks was er overdag wel een meisje, maar Theresa wilde niet dat Mark zo opgevoed werd als Henry. Ze wist niet of dat op latere leeftijd nadelen op zou leveren, al was er niets wat daar bij Henry op wees.

Slot

Hoe het verder ging met Henry, Theresa en Mark kunt u lezen in de overige delen van ‘De Simone reeks.’

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _