Muurversiering
Deel 2

B.W. van Daalen

Twee vrienden, Han en Dolf, die samen met een derde vriend, Steven, computerspelletjes maken, ontmoeten tijdens een strandvakantie in Mexico twee zussen, Debbie, etaleur, en BiBi, boekhoudster.
Terug in Nederland mailen ze eerst, voor ze elkaar weer ontmoeten. Al gauw hebben de stellen verkering, maar ze pakken het voorzichtiger aan dan in hun schooltijd. Ze willen niet binnen de kortste keren bij elkaar onder de kleren, maar de tijd nemen om elkaar goed leren kennen, ook langzaamaan lichamelijk.

Hij pikte haar ‘s zaterdags om vier uur op. Ze deden alles rustig aan, om het uur zaten ze een tijdje op de bank om elkaar te omhelzen en te kussen, maar ze trokken niets uit. Na afloop van een film op TV stond ze op.
‘Ik ga naar bed.’
‘Ik doe even de verlichting uit, dan kom ik ook.’
Toen hij de slaapkamer in kwam zat ze in haar pon op het voeteneind van het bed.
‘Problemen, schatje?’
‘Nee. Kleed je maar om.’
Toen hij, met zijn rug naar haar toe, zijn onderbroek uit had getrokken wilde hij zijn pyjamabroek aantrekken.
‘Han, stop eens.’
‘Zal ik me omdraaien?’
‘Nee. Je slaapt in onderbroek, hè, als ik er niet ben? Dat moet je dan maar weer gaan doen.’
‘Graag. De broekspijpen zitten vaak vervelend gedraaid.’
Hij trok zijn onderbroek weer aan en kroop in bed. 
‘Mijn pon draait ook zo. Zou het kunnen, ik ook alleen een broekje aan?’
‘Dat is aan jou, ik protesteer niet, schatje. Al houd je níets aan. Maar ik zal je niet anders strelen dan tot nu toe. Of het eerst vragen.’
Ze trok haar pon uit en dook vlug in bed.
‘Ik zag ze.’
‘Pestkop. Mooi?’
‘Ja, en ze bewogen zo mooi toen je je pon uitdeed. En toen je vlug naast me kwam.’
‘Zachte hint? Mag ik tegen je aan?’
Hij trok haar tegen zich aan.
‘Oh, schat, heerlijk. Zoveel bloot tegen me aan. Wat zijn je borsten warm.’
‘Ik voel me heel bloot.’
‘Dat ben je ook. Ik weet niet of je mooie lange haar kleding is, op je broekje na ben je helemaal naakt.’
‘Ik voel me tóch veilig bij je.’
‘Dat ben je ook.’
‘Wel veel bloot in één keer, Han. Borst, buik, armen, benen, rug.’
‘Ja. Blijf maar rustig liggen, je went er vast snel aan. Toch fijn zo?’
‘Misschien een beetje te fijn. Voor jou ook? Je smokkelt. Je houd je buik een beetje naar achteren.’
‘Ja. Ik dacht, niet alles in één keer.’
‘Dank je wel. Kusje?’
Ze kusten een tijd.
‘Heerlijk, Debbie. Ik vind het toch zo fijn. Met mijn meisje in bed.’
‘Dat voel je nu beter, hè?’
‘Ja, schat, al was die pon niet zo dik. Je streelt ons een beetje, steeds iets harder en zachter tegen me aan. Ik voel eerst je tepels kriebelen, dan steeds grotere cirkels van je borsten tegen me aan. Je drukt ze nogal plat, geloof ik.’
‘Nee, dat valt wel mee.’
‘Oh, ja, omdat ze zo groot zijn, sorry.’
‘Ach, je bent vast niet veel gewend.’
‘Nee, zo mooi en groot niet.’
‘Ben jij groot?’
‘Ja.’
‘Ik voel amper dat ik met een jongen in bed lig.’
‘Schatje, je hebt maar een dun broekje aan. En het is vast geen zeventien centimeter hoog.’
‘O. Nee. Vast niet. Nou, ik heb er geen problemen mee. Jij?’
‘Nee, maar ik wilde je even waarschuwen. Ik wil alles wel bloot op bloot.’
‘Ik weet het. Langzaam aan. Dit is al een beetje meer. Door mijn broek zal je niet veel voelen. Als je nu niet gauw wat harder duwt ga ik het doen.’
‘Zo? Oh, meid, lekker.’
‘Ja, dat is beter. Nu ben je mijn jongen weer. Toch lief, dat je voorzichtig deed.’
‘Omdat het voor jou nogal wat is, in plaats van alleen blote armen alles bloot op een piepklein broekje na.’
‘Ja. Wat blijf je rustig.’
‘Liefste, ik geniet. Genoeg.’
‘Mag ik nog een beetje extra genieten?’
‘Nog meer? Hoe?’
‘Als we omhelzen voel ik je vaak. Ik mocht van je ook al een paar keer me wat harder tegen je aandrukken. Op vakantie in het zwembad al. Nu hebben we weer minder aan. Mag ik een been over je heen doen? En dan tegen je aan komen?’
‘Schat, dat is wel erg dicht tegen me aan. Doe maar voorzichtig.’
Ze sloeg een been over hem heen en kroop tegen hem aan.
‘Han, hij is erg groot.’
‘Bang?’
‘Nee, onder de indruk. Hij is veel groter dan mijn doos.’
‘Toch past hij erin.’
‘Dat bedoel ik niet, dat geloof ik wel. Ik kan een eind naar boven en naar beneden schuiven, maar ik blijf hem over mijn hele doos voelen.’
‘Ja, dat merk ik. Fijn, hè? Lekker, hè?’
‘Ja, allebei. En ik hoef het nu niet vlug te doen, geen haast. Geef je een seintje als ik moet stoppen?’
‘Ja, anders krijg jij geen klodder sperma op je broekje, maar ik in de mijne.’
‘Nee, houd het maar droog. Han, ik zou willen kussen en tegelijk tegen je aan eh kroelen.’
‘Dan doen we dat toch? Ik houd me wel een beetje rustig.’
Ze stopte zelf.
‘Het gaat nog wel even, schat.’
‘Jammer voor je, bij mij niet. Ik wil zo in slaap vallen. Goed?’
‘Ja, heerlijke meid. Dit overtreft alles van vroeger.’
‘Dit? Toen zat je overal aan bij die meiden.’
‘Ja, maar ik hield niet van ze, dit is veel fijner. En ik hoef je niet te verleiden, je wilt zelf.’
‘Ja, omdat ik van je houd. Daarom wil ik heel langzaamaan méér contact met je. Gaat het je niet te langzaam?’
‘Nee. Ik heb al een keer gezegd, ik wil van je hele lijf genieten. Alle plekjes kennen, vóór het laatste. Als we dat overslaan lukt dat daarna niet meer, dan willen we te snel weer intiem.’
‘Mmmm, dan kunnen we nog even vooruit.’
‘Ja, af en toe iets nieuws. Dit is heel fijn, bloterik.’
‘Ja, fijn, zo veel bloot. Maar ik ben het meeste onder de indruk van je zeventien centimeter.’
‘Ik vind het fijn dat je er al zoveel van geniet, tegen je doos aan, met een broekje ertussen. En dat ik het zo lang volhoud.’
‘Mmmm. Slaap. Warm.’
Hij streelde haar rug.
‘Mag ik je kontje strelen?’
‘Mmmm.’
Hij ging langzaam strelend naar beneden, schoof haar broekje in en streelde haar daar.
‘Hé, je zit in mijn broekje.’
‘Mmmm. Dat mocht.’
‘Dat heb ik niet gezegd.’
‘Ik heb het eerlijk gevraagd.’
‘Niet of je in mijn broekje mocht.’
‘Ik vroeg niet of ik je broekje mocht strelen.’
‘Mmmm. Ben ik er mooi ingestonken. Je hebt je streken nog niet verleerd, verleider.’
‘Goed. Ik stop wel.’
‘Mmmm. Weer zo’n streek. Je weet wel beter. Ga door.’
‘Ga maar rustig slapen, hoor, ik blijf aan de achterkant.’
‘Mmmm. Ja.’
‘Mmmm. Lekkere meid.’

Hij werd wakker omdat ze naast hem op bed kwam zitten en het dekbed tot zijn middel naar beneden schoof.
‘Goedemorgen. Wat krijgen we nu?’
‘Goedemorgen. Wordt maar rustig wakker. Ik wil naar je borst kijken.’
‘Dat is fijn wakker worden, zeg. Ik zie dubbel. Mooi, joh.’
‘Ik vind het fijner zo. Dan heb ik niet het idee dat ze, waar of niet, platter worden, omdat ik zit, niet lig.’
‘Hangen doen ze ook niet.’
‘Mag ik egoïstisch zijn, en je strelen?’
‘Ik zal het makkelijk voor je maken, ik leg mijn handen onder mijn hoofd, zo. Dan kan je goed bij mij en ik niet bij jou.’
‘Dank je wel.’
Ze kuste hem even en begon zijn borst te strelen. Na een tijdje keek ze hem onder het strelen aan.
‘Waarom glimlach je?’
‘Omdat je er zo serieus bij kijkt.’
‘Geconcentreerd pas beter. Han, wil je niets zeggen over andersom?’
‘Nee, je mag met praten ook egoïstisch zijn, als ik je goed begrijp.’
‘Ja, dat doe je altijd. Ik kan met mijn borsten niet zo goed voelen wat er tegen me aan zit. Warm, kriebelende haren, meer niet. Daarom doe ik het nu met mijn hand, dan kan ik me dat voortaan beter voorstellen. En om gewoon met een gedeelte van je eh, kennis te maken. Snap je?’
‘Ja, helemaal. Ook dat je met je borsten niet zo goed kan voelen. Baby’s hebben het meeste gevoel in hun mond, daarom steken ze daar alles in. Het gevoel in de handen komt wat later.’
‘Was dat een hint?’
‘O. Nee. Maar het mag wel.’
Ze gaf een paar kusjes op zijn borst.
‘Dacht je dat ik niet durfde?’
‘Nee, ik zag het al aan je.’
‘O. Je hebt ook tepels, maar hele andere dan ik. Vervelend, als ik er aan kom?’
‘Nee, maar ze zijn wel wat gevoeliger dan de rest.’
‘Goed, dan blijf ik wat voorzichtig.’
Ze streelde hem overal, deed het dekbed nog wat naar beneden om tot aan zijn broek te kunnen strelen.
‘Die jongens hadden niet zoveel haar. Hier begint wat méér. Wordt het erg woest, nog lager?’
‘Nee, dat valt wel mee. O, je weet die zeventien centimeter al, dat is makkelijk. Een centimeter of drie, vier, nooit gemeten.’
‘Dan zal die zeventien centimeter daartussen wel opvallen.’
‘Die wel. Als hij op z’n kleinst is niet, want die haren krullen ook nog.’
‘Ik pest je even. Bij mij ook. Oh, je hebt al wat gezien.’
‘Ik pest terug. Ja, een centimeter of twee, drie, met krullen?’
‘Ik heb ze nooit gemeten. Ze krullen ook. Ze verstoppen een beetje wat ertussen zit. Niet als het nat is.’
‘Geef je het wel eens water, gelijk met de planten?’
‘Nee, grapjas, onder de douche, natuurlijk. Of in het zwembad. ’
‘Juist.’
‘Goed zo. Ik ga even terug naar mijn vroegste jeugd.’
Ze kuste hem op een paar plaatsen op zijn borst, toen op zijn tepels. Ze keek even naar zijn gezicht, glimlachte terug en likte toen even aan zijn tepels, zoog er ook even aan, voor ze weer rechtop ging zitten.
‘Ik vond het heel fijn. Ook dat ik het op mijn gemak kon doen.’
‘Ik vond het ook heel fijn. Ook dat je je erbij op je gemak voelt. Je laatste kusjes waren lekker.’
‘Dat eh beetje zuigen, bedoel je natuurlijk. Ja, ik aarzelde even. Ik heb het toch gedaan.’
‘Einde egoïstisch praten?’
‘Ja, praten wel.’
‘Je dacht bij dat zuigen natuurlijk aan andersom.’
‘Ja. Hoe ik het zou vinden als je het bij mij deed. Nou, het moet kunnen. We zien wel.’
‘Ik verheug me er nu nog méér op hetzelfde bij jou te doen. Eigenlijk om dezelfde reden. Kennismaking, voelen wat er tegen me aan drukt. Maar ook, omdat het voor mij lekkerder is dan voor jou.’
‘Dat weet ik niet.’
‘O. Je kon wel eens gelijk hebben. Wat meiden denken weet ik natuurlijk niet goed. Wat ze zeggen is af en toe al cryptisch. Jij kreunt ook op tien manieren. Aankleden maar. En eten, ik wil wat in mijn mond.’
‘Ik ben al weg.’
‘Wacht even, schat. Je schreef dat ik vergeten was me om te draaien, bij het aankleden na het opstaan. Dat zou best kunnen, het duurt soms even voor ik wakker ben, dan gaat alles automatisch. Eerst een vraag. Hoe vond je het?’
‘Net zo fijn als wanneer je met je rug naar me toe in je niksie staat. Van je kleintje ben ik niet geschrokken.’
‘Debbie, als hij groot was geweest, dan was ik wakker geweest, dan was het niet gebeurd. Vind je het goed, dat ik me voortaan niet meer omdraai als hij klein is?’
‘Slimmerd, je wilt me laten wennen, hè?’
‘Ja. En gewoon doen, me gewoon laten zien. Jij blijft je maar omdraaien, hoor.’
‘Dat doe ik. Al blijf ik dat wat oneerlijk vinden.’
‘Niks oneerlijk. Je droomt vast wel eens woest, hè?’
‘Ja. Nogal. Hoezo?’
‘Op die manier wen je er ook aan. Ik wacht rustig op de werkelijkheid. Ik ben wel iedere keer weer blij als je wat minder schuchter bent.’
‘Minder schuchter. Ja, dat is wel een goede benaming. Han, het komt niet alleen omdat wij anders eh scharrelen dan vroeger, maar ook omdat het gereedschap vroeger kleiner was.’
‘Bij die jongens misschien, voor mij is het verschil minder. En ik ben al verwend met shows. Goed, zo?’
‘Ja, prima. Kleed je maar aan.’
‘Pech gehad, ik draai me om. Ik ben veel te wakker.’
‘Dan begin ik maar aan het ontbijt.’
 Ze deden het overdag weer rustig aan. Ze maakten een wandeling in de buurt.
‘s Avonds, onder een vrijpartijtje op de bank, ging de telefoon.
‘Han.’
‘Hoi, Bibi. Ja, daar komt ze. Bibi voor je.’
‘Zus? Kon je niet tot vanavond wachten?’
‘Nieuws? Bibi, ik echo een beetje, voor Han. Goed?’
‘Verkering? Oh, meid, wat fijn. Gefeliciteerd. Kusje van Han.’
‘Nou, maar eh twee weken na ons.’
‘Ja, ik zie hem vaker. Daar kan je toch ook wat aan doen? Nu zeker.’
‘Je hoeft niet altijd te vragen, bangerd. Val gewoon bij hem binnen. Dat heb ik ook gedaan.’
‘Ja, denk er maar over na. En gauw ook bij hem blijven slapen. Met de nadruk op bij.’
‘Ik heb het Han toch ook niet van tevoren gevraagd? Denk je dat hij er boos om is? Je had zijn gezicht moeten zien, toen hij in de gaten kreeg dat ik bleef slapen. Nadat de verbijstering over was.’
‘Ja, hij schrok zich wezenloos. Dat zal Dolf ook wel doen. Vast nog veel erger. Laat hem eerst maar op de bank of op bed gaan liggen voor je het vertelt, dan gebeurt er verder niets als hij flauwvalt.’
‘Bibi, het doel heiligt de middelen. Je krijgt achteraf de zegen van Dolf. Je kletst hem maar de richting op waar je hem hebben wilt. Bank, bed, aan, uit.’
‘Nou, ik zit halverwege aan en uit. Ben je bang voor hem?’
‘Voor jezelf? Dat gaat tot nu toe ook goed? Trouwens, hoe eh kreeg je verkering?’
‘Verteld hoe wij, zo’n beetje. Ik kan me voorstellen dat je een rode kop kreeg. Maar dat is wat ik bedoel, de goede richting op. Het heeft niets met verleiden te maken. Alleen, dat je wat meer aandurft, daar zitten ze toch netjes op te wachten? En toen?’
‘Dat hij dat ook al van Han gehoord had. Ja, wat een toeval, hè?’
‘Ik heb je helemaal niet opgestookt, je kwam zelf vragen.’
‘Nou ja, je weet hoe ik vertel. En Han vertelt Dolf natuurlijk ook wel eens wat. Het gaat daar wel een beetje eenzijdig aan toe, tot nu toe.’
‘Han verklikt niets, hooguit aan mij. En ik weet best wat ik je al of niet kan vertellen. Wat zei Dolf toen verder?’
‘Op z’n knieën? Losse verkering?’
‘Zei je nee? En je zei net dat je verkering had.’
‘Bedroefd. Ja, dat snap ik, durft hij eindelijk wat, zeg je nee.’
‘Dat je geen lósse verkering wilde. Oh, meid, goed van je.’
‘Verbaasd.’
‘Toen vaste. Heel mooi. Hij is véééél te voorzichtig, hè? Je kan rustig gauw bij hem blijven slapen.’
‘Nee, daar gaat het niet om. Je hebt een langere avond, en in bed praat het zo makkelijk. Probeer maar, met het licht aan of uit. En steeds meer uit.’
‘Meid, je kan met een heleboel uit, of met weinig aan, toch ook voorzichtig blijven. Je wilde tijdens de vakantie toch al dat hij méér aan je kwam?’
‘Al een beetje. Nou, laat verder maar zitten, dat is jullie zaak.’
‘O. Zeg, over dat achteraf de zegen van Dolf krijgen, als je wat onverwachts doet. Zal ik je laten horen hoe dat werkt?’
‘Luister maar. Han, ik blijf vannacht ook.’
‘Heel fijn, Debbie.’
‘Zie je? Geen probleem.’
‘Goed, zie maar. Eh, heb je al naar huis gebeld?’
‘Mams in tranen. Ja, dat zal best, wij ook, voor jullie. Tot morgen.’
‘Fijn, hè, Han?’
‘Ja, heel fijn. Ik ben benieuw hoe Dolf morgen op het werk is.’
‘Op het werk? Of op de zaak?’
‘We zeggen meestal, op het werk. Hoezo?’
‘Toen Bibi vertelde dat ze al een beetje aan elkaar zaten, zei ik toch, laat verder maar zitten, dat is jullie zaak?’
‘Ja?’
‘Ze schoot uit haar slof. Ze zei, hij heeft een grote zaak.’
‘Wat lief. Je wilt vast weten hoeveel centimeter.’
‘Nee, helemaal niet. Ze is kennelijk ook tevreden. We gaan er geen race van maken. Alhoewel.’
‘Alhoewel?’
‘Ben je nu in een iets andere stemming dan vóór Bibi’s verhaal?’
‘Eh, ja. Nog iets blijer dan ik al was.’
‘Lief gezegd. Ik ook. Dan weet je het wel, hè?’
Ze kwam op zijn schoot zitten. Ze kusten, hij streelde haar borsten over haar bloes.
‘Je kwam altijd tot rust als ik je streelde, nu niet helemaal.’
‘Nee, ik wil jou ook strelen, of je daar rustiger van wordt weet ik niet.’
Ze stond op.
‘Ga eens liggen.’
Hij ging op de bank liggen en keek haar vragend aan.
Ze ging naast hem zitten.
‘Han, kreunen of zo als je wilt stoppen.’
Hij knikte. Ze maakte zijn broekriem los.
‘Liefje, wat spannend.’
‘Zit hij klem?’
‘Nee, dat bedoel ik niet. Dat je me uit gaat kleden.’
‘Een beetje maar.’
Ze deed de rits naar beneden.
‘Wil je nu zelf je bovenbroek naar beneden doen, tot je knieën? Meer, of minder, niet. Vandaag.’
Hij tilde zijn achterwerk wat op om zijn broek naar beneden te doen, keek haar weer glimlachend aan. Ze keek even naar zijn onderbroek, toen hem aan.
‘Ik vraag het toch maar. Mag ik je zo strelen?’
‘Dat heb je toch eerder gedaan?’
‘Een beetje.’
Ze streelde hem even met haar vlakke hand, keek hem toen aan.
‘Zoals dit. Zo ben je ook begonnen over mijn borsten. Toen je hele hand er omheen. Toen eh masseren.’
‘Ja, schat, heerlijk. Wil je dat nu alsjeblieft bij mij doen?’
Ze grinnikte.
‘Je bent lief. Je laat je zo fijn de goede richting op kletsen.’
Hij grinnikte ook even.
‘Ja, schat. We willen het elkaar toch zo makkelijk mogelijk maken? En lekker?’
Ze knikte. Ze begon weer met strelen, ging gauw over tot voelen en daarna tot masseren. Tot hij kreunde. Ze streelde nog even na.
‘Stom, hè, dat ik zo voorzichtig ben. Maar ik heb jongens vastgehad, Han, nog geen man.’
‘Ik weet het. Alles is anders, hè? Het kijken, het kussen, het aanraken. Het is voor mij hetzelfde. Nee, laat ik het preciezer zeggen, ik heb de blote lijfjes van gewillige meiden in mijn handen gehad, maar nog niet het lijfje van een liefhebbende vrouw. Het is iedere keer weer overweldigend, bloot of niet.’
Ze bleef hem aankijken, er kwamen een paar tranen in haar ogen. Hij stond op, trok zijn broek weer aan, haalde een zakdoek uit zijn broekzak en droogde haar tranen.
‘Dit is weer een mooi eind van een avond. We zullen vast weer goed slapen.’
‘Ja. Weer samen, vannacht. Ik had je nog veel langer eh vast willen houden. Misschien in bed?’
‘Ik zeg geen nee. Ik vind het heel fijn dat je blijft. Ik kan je morgenochtend bij een halte van dezelfde bus die je altijd neemt, afzetten.’
‘Goed.’
‘Worden ze thuis niet ongerust?’
‘Nee, ik heb gezegd, tot morgen. Of maandag. Paps en mams knikten allebei.’
‘Fijne, begrijpende ouders.’
‘Ze vertrouwen je, net als ik.’
‘Ik doe mijn best. Jij ook, al schiet je soms wat door. Heerlijk.’
‘Ik schiet nu het bed in.’
‘Ik kom achter je aan.’

In bed kusten ze een tijd.
‘Lief meisje, je bent nogal rustig.’
‘Ja, de druk is wat van de ketel. Je snapt het wel, of ik zou blijven of niet. En zo.’
‘Ik weet er alles van.’
‘Oh. Ja. Woensdag. Was het moeilijk?’
‘Het was eigenlijk erg vervelend. Dat ik niet wist wat het beste was. Voor jou en mij. Zo snel al. Maar ja, zoals ik al zei, te veel inhouden is net zo slecht als te weinig. Ik gokte eigenlijk.’
‘Je mag bij mij best wat gokken hoor. Al zeg ik dan misschien nee, ik zal niet boos op je worden.’
‘Fijn. De druk is wat van de ketel, omdat je besloten hebt om te blijven, je zei er achteraan, en zo.’
‘Dat ik weer iets minder schuchter ben geworden.’
‘Ja. Ik denk wel eens aan de Aardkinderen, dat boek wat ik in de vakantie aan het lezen was. De kinderen groeiden op tussen ouderen die alles open en bloot deden. Zo te lezen op z’n hondjes. In hun bed waarschijnlijk ook anders. Ze begonnen daardoor zelf ook vroeg, natuurlijk. Daar was toen niets mis mee, behalve natuurlijk als een meisje te vroeg of tegen haar zin gepakt werd. Maar schuchter konden ze nooit geweest zijn.’
‘Nee. Maar zoals zij ontmaagd werd was vreselijk.’
‘Ja. Gelukkig was er een aardige vent die haar er overheen geholpen heeft. Door er goed overheen te gaan. Sorry.’
‘Nee, die was ook lief. Daarom mocht hij toch vaak meisjes ontmaagden? Dat deed hij niet op z’n hondjes. Met die hele grote, al stond er niet in hoeveel centimeter. Alleen dat hij er soms niet helemaal in durfde, of kon. Pas bij haar ging het helemaal. Fijn voor hem. Hij kwam er ook eerst geen tegen waar hij wat in zag, voor de lange duur. Alleen die waar hij alles van leerde, daar paste hij ook helemaal in, die had hij gewild, maar die wilde hem niet, ze werd priesteres, of zoiets.’
‘Wij hebben het meeste van leeftijdgenoten geleerd, hè?’
‘De helft, denk ik. De rest is natuurtalent.’
‘Ja. Ik plaag je even. Het komt niet bij iedereen even snel naar boven.’
‘Nee, verschil moet er zijn. Oh, over verschil. En dat schuchter. Dat is misschien ook omdat ik vroeger wist waar ik zou stoppen.’
‘Ik trek maar geen conclusies. Je zei, ook. Nog meer?’
‘Ja, je afmetingen. Jij kijkt graag naar mijn borsten, ook als ze ingepakt zijn. Ik naar de bobbel in je broek. Die is groter dan bij die jongens. Eerst snapte ik het niet. Wat maakt één centimeter nu uit? Zestien of zeventien. Maar ik weet het nu. Hij is eh een stuk dikker.’
‘Ja, over de lengte had ik nooit te klagen. Dat deden de meiden ook niet, dus nam ik aan dat ik niet de kleinste had. Maar toen ik op zestien centimeter zat begon ik het toch een beetje een dunne spriet te vinden. Gelukkig groeide die daarna meer in de dikte dan in de breedte. Ik denk dat het maximum een paar jaar geleden bereikt is.’
‘Gelukkig maar. Ik vind hem nu al overweldigend. Hoe is de druk op jouw ketel?’
‘Ik heb die al gemeten, ik vermoedde al een aanloopje. Niet te hoog, schat.’
‘Je bent lief.’
Ze streelde over zijn borst.
‘Tja, ik begin steeds bij je navel.’
‘En daarna braaf naar boven. Ik ga naar beneden. Mag ik je krullenbol strelen? Je hebt er vast ook één.’
‘Aap je me na? Een dubbele vraag?’
‘O. Dat was niet expres. Gewoon, omdat je de mijne al gezien hebt.’
‘Noem dat maar gewoon.’
‘Nu wel. Achteraf. Daarom wil ik de jouwe voelen.’
‘Dan moet je in mijn broek.’
‘Mag dat niet? Een stukje?’
‘Natuurlijk wel. Maar ik moet je waarschuwen, er zit wat voor.’
‘Ik hoef niet te raden. Dan maar over je broek. Kijk me eens aan.’
Ze ging met haar hand verder naar beneden.
‘Oei. Je krijgt slaapkamerogen.’
‘Ja, schat. Zo heerlijk.’
Ze streelde een tijd verder.
‘Ik stop maar, je ademhaling verandert.’
‘Je was me net voor. Heel fijn. We raken onder het spelen op elkaar ingespeeld.’
‘Ik heb nooit met poppen gespeeld. De jongenspoppen die wat hadden waren ook niet leuk. Klein en vastgeplakt, je kon er niets mee. Na mijn twaalfde werd het leuk, met echte. Die kon je helemaal vastpakken, die werden groter en kleiner. En later deden ze nog meer. Dat vond ik mooier om te zien dan bij een plaspop. Dat was spelen. Dit niet. Kennismaken met alle plekjes. Het was mij een groot genoegen. Genoeg voor vandaag.’
‘Dat vind ik ook. Zullen we gaan slapen?’
‘Ja. We maken er nooit nachtwerk van, hè? Omdat we, al proberen we het rustig te houden, toch druk bezig zijn om elkaar te leren kennen.’
‘Wijze woorden. Dat spelen vroeger was al gauw niet meer vermoeiend voor me. Grof gezegd, ik hoefde maar één vinger te gebruiken om ze te laten komen. Alleen als ik verwend werd was het een paar minuten vermoeiend. Maar jij reageert zo intens. Overal op, kijken, praten, strelen. Het is heel fijn, maar ook vermoeiend om je bij te houden.’
‘Ik dacht dat ik langzaam was.’
‘Misschien juist daarom. Heerlijk, om overal lang over te doen.’
‘Ja, heel fijn. Wil je soms mijn krullenbol strelen?’
‘Wat? Nee, schat, dank je wel.’
‘O. Even over mijn broek?’
‘Ook niet.’
‘Nou, je verrast me.’
‘Dat zal best. Nog nooit een weigering gehad, zeker?’
‘Nee. Waarom?’
‘Het was toch genoeg voor vandaag? Je hebt al genoeg uitgespookt. En anders loopt de druk in de ketel te veel op.’
‘Raar jong. Die druk op zich zal je vast een zorg zijn. Je doet het voor mij, hè?’
‘Voor ons.’
‘Je hebt gelijk. Nou, dat was weer een voorbeeld waarom het zo vermoeiend is. Ik vind het geeneens erg dat je niet wilt. Ik houd van je.’
‘Ik houd van jou, vermoeiende meid.’
‘Vermoeiend?’
‘Ja. Ik begon net lekker weg te zakken, wil jij over je doos gestreeld worden.’
‘Nee, over mijn krullenbol, vroeg ik.’
‘Één verkeerde beweging, van jou of van mij, en ik zit aan je doos. Laat me daar maar over dromen, en houdt het voorlopig maar op je lijst verboden toegang.’
‘Ja, schat. Welterusten, schat.’
‘Mmmm.’

’s Morgens zette hij haar af bij de bushalte.



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Reisje?                          Maandag  19:19              1 kB

Lieve Han,

Het was een heel fijn weekend, bijna Adam.
Ik kreeg weer mail uit Schotland. Zullen we met Pasen samen gaan?

Liefs,
  Debbie  (bijna Eva)


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Reisje!                           Maandag  20:03              1 kB

Lieve Debbie,

> Het was een heel fijn weekend, bijna Adam.
Ja, bijna Eva. Ik wil, vóór het paradijs, graag eerst met je naar Schotland.

Als je me de benodigde gegevens en je wensen stuurt, wil ik graag e.e.a. regelen.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Paradijs?                       Maandag  22:15              1 kB

Lieve Han,

> vóór het paradijs
Waar?

> Als je me de benodigde gegevens en je wensen stuurt, . . .
Ik heb even gebeld. Ze was erg blij, ze zien er naar uit. Ze hebben vrij van Goede Vrijdag t/m Paasmaandag. Lijkt me voor ons ook mooi, vrijdag weg, maandag terug. Stel maar wat voor, auto, trein, boot. Ze hebben één slaapkamer over.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Paradijs!                        Maandag  22: 59             2 kB

Lieve Debbie,

>> vóór het paradijs
>   Waar?
Op aarde. Waar we er als Adam en Eva bij kunnen lopen, maar ook kunnen doen wat die direct deden toen ze eruit gegooid werden. Als je dit niet duidelijk is, Adam zei toen, Eva, ga eens een stapje achteruit, ik weet niet hoe groot dit gaat worden. Ik, en jij, weten het al wel, al heb jij het nog niet gezien.

> Stel maar wat voor, auto, trein, boot.
Vliegtuig, auto huren. Sam sam?

> Ze hebben één slaapkamer over.
Genoeg, hè?
 
Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Bekende maat               Dinsdag  19:12               2 kB

Lieve Han,

> Ik, en jij, weten het al wel.
Tja, weten. Een paradijselijke 17 cm.

> Vliegtuig, auto huren.
Heb ik niet aan gedacht. Nog mooier.

> Sam sam?
Alles.

>> Ze hebben één slaapkamer over.
>   Genoeg, hè?
Ja. Ze hebben twee kinderen, spelletjesfanaten. Leuk voor jou.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 xxx                                Dinsdag  19:44               2 kB

Lieve Debbie,

> Tja, weten. Een paradijselijke 17 cm.
Fijn dat je er zo over denkt

>> Vliegtuig, auto huren.
>   Had ik niet aan gedacht. Nog mooier.
Ja, niet te vroeg weg en of te laat terug.
Vanaf Rotterdam? Naar waar in Schotland?

Het is fijn dat wij onze omgangsvormen voor zo’n gelegenheid al bepaald hebben.
Die moeten we daar maar zo houden.

> Ze hebben twee kinderen, spelletjes fanaten. Leuk voor jou.
Ik zal me best vermaken terwijl jij met je vriendin kletst.

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Dinsdag  22:38               2 kB

Lieve Han,

>> Tja, weten. Een paradijselijke 17 cm.
>   Fijn dat je er zo over denkt.
Het zal niet eeuwig bij denken blijven.

Rotterdam prima.
Ze wonen een half uur met de auto van Aberdeen. Ik heb een routebeschrijving v.a. het vliegveld.

> Het is fijn dat wij onze omgangsvormen voor zo’n gelegenheid al bepaald hebben. Die moeten we daar maar zo houden.
Ja. Daar, hè?

> Ik zal me best vermaken terwijl jij met je vriendin kletst.
We gaan ook uitstapjes maken in de omgeving. Met z’n allen in hun auto.

Ik kom morgenavond maar niet. 1^e. Korte week maar lang weekend in het vooruitzicht. 2^e. Ongesteld.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                                                      Dinsdag  23:04               2 kB
 
Lieve Debbie,

>>> Tja, weten. Een paradijselijke 17 cm.
>>   Fijn dat je er zo over denkt.
>     Het zal niet eeuwig bij denken blijven.
Het gaat goed zo, en je hebt al een voorschotje genomen, al iets meer gedaan dan gedacht.

Ik zoek Rotterdam Aberdeen v.v. en huurauto uit.

>> Het is fijn dat wij onze omgangsvormen voor zo’n gelegenheid al bepaald hebben.
>> Die moeten we daar maar zo houden.
>  Ja. Daar, hè?
Ja. Daar. Daarna zien we wel.

> We gaan ook uitstapjes maken in de omgeving. We kunnen met z’n allen in hun auto.
Leuk.

> Ik kom morgenavond maar niet.
Snik.

> 1^e. Korte week maar lang weekend in het vooruitzicht.
Goede reden.

> 2^e. Ongesteld.
Slechte reden. Tenzij je je niet goed genoeg voelt om me te zien.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Woensdag  18:55            2 kB

Lieve Han,

> Het gaat goed zo, en je hebt al een voorschotje genomen, al iets meer gedaan dan gedacht.
Ben nog aan het bijkomen.

> Ja. Daar. Daarna zien we wel.
Op onze bekende manier.

>> Ik kom morgenavond maar niet. Korte week maar lang weekend in het vooruitzicht.
>   Snik.
Kom nou, grote jongen.

> Slechte reden. Tenzij je je niet goed genoeg voelt om me te zien.
Sorry. Je hebt gelijk.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                                                      Woensdag  19:15            1 kB

Lieve Debbie,

> Op onze bekende manier.
Alles.

>> Het gaat goed zo, en je hebt al een voorschotje genomen, al iets meer gedaan dan gedacht.
>   Ben nog aan het bijkomen.
Fijn weekend in het vooruitzicht.

>> Snik.
>   Kom nou, grote jongen.
Hé, houd je in.

Ik kom je vrijdag om 10:15 halen, breng je maandag om ± 20:00 weer thuis.

Liefs,
  Han
  

Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Woensdag  22:15           1 kB

Lieve Han,
>> Kom nou, grote jongen.
>   Hé, houd je in.
Wat denk je wel!. Zo bedoelde ik dat niet.
Maar ja, ik zal je lievelingstaal gebruiken, a dirty mind is a joy forever.

> Fijn weekend in het vooruitzicht.
“We zouden best samen kunnen slapen zonder dat er iets intiems gebeurt.”
Dat hebben we al bewezen. Dat iets intiems was toen we nog wakker waren.

> Ik kom je vrijdag om 10:15 halen, breng je maandag om ± 20:00 weer thuis.
Mag ik méér niet weten?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                                                      Woensdag  22: 49           1 kB

Lieve Debbie,

>>   Hé, houd je in.
>     Wat denk je wel!. Zo bedoelde ik dat niet.
Sorry. Én een uitnodiging én een compliment in één zin kan ik me van je niet herinneren. Ik zal me nog braaf twee nachtjes inhouden.

> Maar ja, ik zal je lievelingstaal gebruiken, a dirty mind is a joy forever.
Het gaat weer fijn.

> Dat iets intiems was toen we nog wakker waren.
Houden zo.

>> Ik kom je vrijdag om 10:15 halen, breng je maandag om ± 20:00 weer thuis.
>   Mag ik méér niet weten?
Het mag wel, maar ik dacht, laat Eva maar bezig in haar paradijsje, Adam regelt de rest wel.

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Donderdag  19:11          1 kB

Lieve Han,

Nog maar één nachtje, eh, stop. Je zou het verkeerd op kunnen vatten.

> laat Eva maar bezig in haar paradijsje
Ik neem af en toe een hapje appel.

> Adam regelt de rest wel.
Goed. Maar ik wil graag alles samen doen.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                                                      Donderdag 19:29           1 kB

Lieve Debbie,

Nog maar één nachtje, lieverd.

> Ik neem af en toe een hapje appel.
Denk je dat je op de helft bent?

>> Adam regelt de rest wel.
>   Goed. Maar ik wil graag alles samen doen.
Dat doen we ook. Je mag alles van me weten, zelfs me pincode. Later rekenen we wel af, alles sam sam. Maar waarom zou je je lieve mooie hoofdje vermoeien met de reisroute en -tijden, autoverhuurmaatschappij, verzekeringen? Laat je verwennen. (Zonder bijbedoelingen)

Ik zal je vanavond maar niet meer mailen.
Ik zie nog wel uit, zoals altijd, naar jouw mail.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Donderdag 22:15           2 kB

Lieve Han,

> Nog maar één nachtje, lieverd.
Dank je, fijn zo, hetzelfde.

>> Ik neem af en toe een hapje appel.
>   Denk je dat je op de helft bent?
Gaat je niets aan.

> Laat je verwennen. (Zonder bijbedoelingen)
Je snapt er ook niet van. Dat mocht juist wél.

> Ik zie nog wel uit, zoals altijd, naar jouw mail.
Lief. Bij deze. Ook mijn laatste vandaag.

Ik vroeg paps om de laatste telefoonrekeningen om de tikken van het inbellen te betalen, ik vond het te veel worden om ze cadeau te krijgen, zoals tot nu toe. 2/3e voor mij, 1/3e voor Bibi, want die mailt maar één keer per avond. Vandaar dat ze achterloopt, al is ze gisteravond onverwachts naar Dolf geweest. Ze had een extra goed humeur vanavond, je zal van Dolf wel niks gehoord hebben. Maar ondertussen. O, het viel wel mee met de telefoonrekening, maar paps heeft me extra zakgeld aangeboden. Lief, maar warrig. Sinds ik verdien krijg ik geen zakgeld meer en dan zou hij het nóg zelf betalen. Mams genoot weer van ons gebakkelei.

Liefs,
  Debbie 


De reis naar Schotland verliep goed. Ze werden hartelijk welkom geheten. Bij het avondeten doken de kinderen op, een jongen van ruim negen en een meisje van bijna acht. Ze konden gelijk goed met ze opschieten. Debbie en haar vriendin praatten een beetje bij, de mannen luisterden met genoegen naar het openhartige meidengebabbel. De kinderen waren weer gauw verdwe- nen, speelden nog even buiten en gingen toen naar hun kamers. Ze gingen niet te laat naar bed, er kwam genoeg gelegenheid om verder te praten.
‘Ik ben erg blij, Han, ik kon altijd goed met haar opschieten, ze doet ook nooit moeilijk, en het klikte gelijk weer.’
‘Hij is nog niet helemaal aan haar gewend, hij knippert wel eens met zijn ogen als ze erg openhartig wordt.’
‘Omdat hij dit soort praatjes niet veel hoort, natuurlijk. Dat doet ze niet met de buurvrouw.’
‘Nee, vast niet. Ga jij weer eerst naar de badkamer?’
‘Ja, het is het makkelijkste als we net als altijd, nou ja, de laatste tijd doen. Alleen kleed ik me pas uit als ik terug kom, misschien kom ik iemand tegen.’
‘Ja, de jongeman zou zich doodschrikken, de kleine meid waarschijnlijk in bewondering naar je kijken. Maar kom eens hier.’
Hij pakte haar bij haar bovenarmen.
‘Waarom ben je zo zenuwachtig?’
‘Nou ja, een vreemde omgeving.’
‘Het meubilair is wat anders, maar ik ben onveranderd. Naar de badkamer, en laat je zorgen en je zenuwen daar achter.’
‘Ja, Han.’
Toen ze terugkwam was hij uitgekleed, op zijn onderbroek na.
‘Ik zal geen opschudding veroorzaken.’
‘Nee, maar nu mis ik wel je omkleden.’
‘Ik zie het van jou ook niet altijd. Het is trouwens de laatste tijd alleen maar alles uittrekken behalve onze onderbroeken.’
‘Ja. Juist.’
‘O, ik hoor het al. Even wachten, ik ben zo terug.’
Toen hij terugkwam lag ze in bed, met de dekens opgetrokken tot onder haar borsten.
‘Nou, zo uitgebreid hoef je nou ook weer niet te demonstreren dat je op je gemak bent. Dat doe je thuis ook niet. Heb je wel een broek aan?’
‘Ja. Ik ben weer op m’n gemak. Ik had beter moeten weten dan me zorgen maken.’
Hij ging, ook op zijn rug, naast haar in bed liggen.
‘Het is niet erg, hoor. Blijf maar voorzichtig. Maar niet zo ongerust als nét. Ik ga je toch niet aanranden?’
‘Nee, dat weet ik wel.’
‘Of ben je bang voor jezelf, dat je uit de band gaat springen omdat je van huis bent?’
‘Uit de band springen niet. Maar ik wil niet té voorzichtig zijn.’
‘Dat zie ik. Prachtig. Maar je hebt nog wat op je lever. Zeg het maar, schat. Wat was er met het uit- of omkleden?’
‘Ik mis je blote kont.’
‘Na die ene keer?’
‘Zie je, jij weet het ook gelijk nog. Hoe vond je dat toen?’
‘Heel gezellig, omdat ik niet moeilijk hoefde doen.’
‘Ja. Het drong tot me door toen je vroeg of ik eerst naar de badkamer wilde. Je was toen even helemaal bloot. Dat ik je blote kont zag was leuk, maar bijzaak. Het ging erom dat je dat gewoon deed, terwijl je wist dat ik keek, dat ik mijn ogen niet dicht zou doen.’
‘Je snapt me wel, hè?’
‘Ja, ik weet dat je me niet wilt haasten. Erg lief. Maar ook dat je er niet mee zit. Dat je bloot voor me zou gaan staan als ik het nu vroeg. Maar dat is te vroeg. Maar ik mis het, die eh intimiteit.’
‘Tja. Ik mis op het ogenblik niets. Ik zie twee mooie borsten méér dan ik in bed gewend ben.’
‘Alsof je er veel gewend bent. Nul plus twee is twee. Maar stom, hè? Daar zit ik ineens niet meer mee.’
‘Fijn. Ik weet wat. Zonder er een aparte show van te maken. Ik trek 's morgens altijd een schone broek aan, nodig of niet. Soms wel, als ik niet op tijd wakker geworden ben. Dat wil ik niet veranderen naar 's avonds, dan blijf ik aan het wisselen. Zal ik voortaan 's morgens pas uit bed komen als je terugkomt uit de badkamer en je aan gaat kleden?’
‘Zucht. Wat makkelijk geregeld, weer. Fijn.’
‘Net zo fijn als je er nu bij ligt. Vertel eens.’
‘Je hebt mijn borsten al vaker gezien. Vanaf de eerste keer werd ik niet ongerust van je kijken. Je begreep me direct, samen genieten. Het is zo anders dan vroeger, ik denk geen moment, nog even en ik word gegrepen. Daarom durf ik ze vaker te laten zien. Ik durf me zelfs hetzelfde om te gaan kleden als jij, als dat zo uitkomt. Ook even helemaal bloot staan. Je hebt m’n kontje al gestreeld, je mag het ook wel even zien, af en toe.’
‘Nu?’
‘Leuk geprobeerd. Nee, nog niet van zo dichtbij.’
‘Goed. Schat, je weet dat ik een hekel heb aan moeilijk gedoe. Wen er maar aan dat je een paar meter van me vandaan je rustig om kan kleden, ook even zonder iets te staan. Kom je nu in mijn armen, bijna bloterik?’
‘Waarom zeg je dat?’
‘Omdat ik het met jou zo fijn vind. Je weet, of je kan wel raden, ik heb wat meiden helemaal bloot tegen me aangehad. Dat was lekker, maar daar werd ik niet gelukkig van, niet rustiger. Wij hebben écht contact, niet alleen lichamelijk. Daarom gaat het zo fijn, genieten we er duizend keer meer van dan vroeger. En kan jij je ook al zo vrij voelen, ben je niet bang meer. Je kan er niets aan doen dat je voorzichtig blijft, dat moet ook. Ik vind het niet erg, fijn zelfs. Alleen lichamelijk is niks. Snap je?’
‘Ja, bijna bloterik. Ik geniet ook veel meer, al heb je een broek aan.’
Ze kusten nog een tijd, voor ze in slaap vielen.

8e Week

Ze hadden gezellige dagen, met wat uitstapjes en in de tuin BBQ-en.

Maandagmorgen vroeg werd ze wakker. Hij lag te kreunen en wat te schudden. Ze stootte hem aan.
‘Han, wakker worden.’
‘Wat? Oh, shit. Ik heb een natte droom gehad. Hè, te laat. Maar ik geloof dat alles in mijn broek zit. Ik doe er even wat aan.’
Hij stapte uit bed, trok zijn broek uit en stopte die in een plastic zak in zijn koffer. Hij ging de slaapkamer uit. Toen hij terugkwam wilde hij gelijk in bed stappen.
‘Han, doe even een broek aan.’
‘Wat? Oh, goed.’
Hij pakte een broek, trok hem aan, stapte in bed en viel gelijk weer in slaap.

's Morgens lag hij nog in bed toen ze uit de badkamer terugkwam.
‘Je herinnert je dat je op me zou wachten?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Niet dat je vannacht een natte droom gehad hebt en daarna al een andere broek aangedaan hebt?’
‘Eh, nee. Automatiek, denk ik. Heb jij het wel gemerkt?’
‘Ja, ik werd wakker van je gekreun en gedraai.’
Ze ging naast hem liggen.
‘Droomde je fijn?’
‘Even denken. Soms weet ik het, soms niet. Eh, ja, we waren in een zaal, of bar, ik ging onder een spot staan en kleedde me helemaal voor je uit. Toen je enorm bloosde, kwam het. Ik liet het gewoon komen, je mocht het best zien. Daarom, oh, jij maakte me wakker, dat weet ik nog. Anders was ik waarschijnlijk gewoon doorgeslapen.’
‘Je hebt geslaapwandeld. Je bent uit bed gestapt, je hebt broek uitgetrokken, bent naar de badkamer geweest en zou zo weer in bed gestapt zijn als ik je niet gevraagd had om een broek aan te trekken.’
‘O. Ik weet van niks. Eh, zo?’
‘Zonder broek.’
‘Dus je hebt me gezien?’
‘Ja, het was al genoeg licht van buiten.’
‘Nou, dan hoef ik ook geen show meer te geven, hè?’
‘Nee, sla die vandaag maar over.’
‘Niet geschrokken, schat?’
‘Even, toen ik van je wakker werd. Toen ik wist waarom, niet meer. Eh, interessant.’
‘En toen ik rondliep?’
‘Ook interessant.’
‘Een klein beetje maar, waarschijnlijk.’
‘Wat meer dan een beetje. Bijna half, denk ik. Hij hing nog wel iets naar beneden.’
‘Tja, meid. Het risico van een natte droom zat er in.’
‘Ja, dat wist ik. Ik ben blij dat alles weer zo goed is gegaan. Zeg, dat met die spot, je wilt je kennelijk graag laten zien.’
‘Net zo graag als jij tot nu toe showt, schat. Omdat we er allebei van genieten. Maar het heeft geen haast. Het ligt bij mij anders dan bij jou. Ik heb er van het begin af aan, vanaf in het zwembad in ieder geval, niet mee gezeten om het enige wat ik heb aan je te laten zien. Of om jou helemaal te zien. Meiden denken daar anders over. Zowel over zich laten zien als naar een blote jongen kijken. Dat kan ik me zelfs van jou voorstellen. Je hebt me tegen je aan gevoeld en zelfs door mijn broek vast gehad. Je hebt verschil gemerkt tussen een jongen van zeventien en mijn zeventien centimeter. Ik kan me voorstellen dat je me niet in één keer wilt zien.’
‘Dank je wel. Nee, het gaat zo fijner. Han, je hebt me tijdens de vakantie al verteld over natte dromen, dat snap ik helemaal. Ook over groter worden, wanneer. Als ik jongens vast had waren ze al groot. Voor hun doen dan. Je kan zo mooi vertellen, hoe eh groei dat?’
‘Het is veel makkelijker om het te laten zien.’
‘Later. Vertel nu maar.’
‘Nou, technisch dan. De oorzaak zal je duidelijk zijn. Door de hersenen wordt geregeld dat er meer bloed naar toe gaat, of dat er wat minder afgevoerd wordt. Daardoor zwellen de aderen op en wordt hij groter en dikker. Het is geen uitrekken, zoals bij een ballon, dat zou erg pijnlijk zijn, maar zoals een blaasbalg. Eh, ik maak het gelijk maar af, anders vraag je het toch een keer. Meiden hebben twee buizen, zal ik maar zeggen. Jongens maar één. Bij een erectie gaat binnen de klep voor de urine dicht en die voor het sperma open. Niet medisch uitgedrukt, maar wel duidelijk, hè?’
‘Ja, heel duidelijk. Daar heb ik nog nooit zo bij stilgestaan, al wist ik dat jongens niet kan plassen kunnen als ze een erectie hebben. Nog één vraag. Eerst groter en dan omhoog?’
‘Tegelijk. Één vloeiende beweging. Nee, met schokjes, door de hartslag, het pompen van het bloed. Iets langer, iets dikker, iets omhoog, enzovoort. Andersom, krimpen, ook zoiets.’
‘Juist. Hoe voelt dat?’
‘Tweede vraag wordt ook beantwoord. Lekker. Niet te omschrijven. Derde vraag. Héééél lekker, maar meer daarover vertel ik je nu niet.’
‘Derde vraag?’
‘Ja. Was ik je vóór?’
‘Oh. Vlak voor het kleiner worden. Juist. Dank je wel. Je geeft goed les.’
‘Ik probeer alles wat ik hoor zo simpel mogelijk samen te vatten, Debbie, dat onthoudt makkelijker. En het vertelt dan ook makkelijker, je kan er dan gelijk wel méér bij vertellen, dat is onbewust toch blijven hangen.’
‘Ja, vannacht hing er ook wat. Nu maar aankleden. Een volgende keer hoef je je pas om te draaien als je groter bent dan half.’
‘Fijn.’

Na de lunch namen ze afscheid. Ze reden naar het vliegveld en leverden de huurauto in. De verdere reis terug verliep goed, ze kwamen inderdaad tegen achten bij haar ouders aan. Ze brachten verslag uit en gingen naar haar kamer. Ze gingen naast elkaar op bed liggen.
‘Ik vind het hier klein maar wel leuk. Omdat je hier zoveel tijd doorgebracht hebt. Ik zie je hier in gedachten van peuter tot de mooie meid die je nu bent.’
‘Ik zal je wat foto’s van vroeger laten zien.’
Ze haalde een album tevoorschijn, ze bladerden het door.
‘Zou je, toen ik twaalf, dertien of zo was, ook met me gescharreld hebben?’
‘Ja, vast wel. Je had met dertien al genoeg borsten om in aanmerking te komen. Maar daar wil ik eigenlijk niet aan terugdenken. Het was fijn, maar niet met nu te vergelijken. Ik heb contact met je, houd van je. En je bent nu veel mooier. En voller.’
‘Je houd wel van een beetje mollig, hè?’
‘Ja, een strijkplank is niks.’
‘Zal ik wat uittrekken?’
Hij trok haar overeind en ging met zijn handen vanaf haar middel over haar bloes naar boven. Hij stopte net onder haar borsten.
‘Je krijgt slaapkamerogen.’
‘Mmmm. Pestkop. Grijp me.’
Hij ging verder omhoog, pakte allebei haar borsten en streelde ze. Na even knoopte hij haar bloes open.
‘Schat, mag ik ze bloot strelen?’
‘Liever nog niet. Red je dat?’
‘Ja. Het is al zo mooi om ze te zien.’
Hij trok haar bloes en rok uit en kleedde zichzelf ook uit, op zijn onderbroek na. Ze gingen naar elkaar toegedraaid op hun zij liggen.
‘Jij bent gek op mijn borsten, ik vind jouw blote kleintje zo leuk. En ik ben steeds onder de indruk van die paal in je broek.’
‘Je hebt me zo al gestreeld. Alsjeblieft?’
‘Dat was ik al van plan.’
Ze streelde hem een tijd, over zijn onderbroek, keek hem toen aan.
‘Mag ik je erectie wat opzij doen? Ik wil onder je broek je krullenbol voelen, ik weet al hoe hij eruit ziet.’
Hij knikte en ging op zijn rug liggen. Met één hand duwde ze over zijn broek zijn erectie opzij, met de andere ging ze in zijn broek.
‘Eigenlijk is er niks aan, maar ik vind het leuk spannend. Ik wil je nog niet aanraken, maar ik ben er vlakbij. Prettig gevoel?’
‘Eigenlijk is er niks aan, maar omdat jij het doet wel. Je lijkt wel twaalf.’
‘Ja, nét twaalf. Met de buurjongen in het zwembad in de tuin. We zaten naast elkaar. Toen wilde ik weten hoe het aanvoelde, ik had er wel gezien. Ik ging zonder te vragen in zijn zwembroek. Hij was verstijfd van schrik, bleef doodstil zitten. Hij werd een beetje stijf. Dat zei ik tegen hem. Hij knikte. Ik vroeg of hij het lekker vond. Knikte hij weer. Toen vroeg ik of hij niet meer kon praten. Zei hij, nu ik bij jou. Goed, natuurlijk. Ik deed mijn broekje wat naar beneden. Meer had ik niet aan, ik had maar net borstjes, daar vond hij niets aan. Tussen mijn benen ook niet, alleen maar een gleuf, hij wilde me geeneens aanraken. Ik moest weer bij hem. Dus niet, ik zei, ga maar met jezelf spelen, jij niet bij mij, dan ik ook niet bij jou. Stommeling.’
‘Ach, niet iedereen begint even vroeg. Oh, meid.’
‘Ja, dat was iets te ver. Net tegen de bovenkant. Niet erg, hè?’
‘Nee, maar stop maar met daar met spelen.’
‘Goed.’
Ze haalde haar hand uit zijn broek en legde zijn erectie weer in het midden.
‘Dat hoefde niet, hij zou daar vanzelf weer naar toe geschoven zijn.’
‘Ik probeer altijd alles zo achter te laten als ik het vind.’
‘Je weet genoeg van jongens. Over een tijd vind je hem groot en laat hem klein achter.’
‘Vast wel. Laten we het nu maar verder niet hebben over wat ik bij jou kan doen. Goed. Zoals dat buurjong tegen me zei, nu jij bij mij.’
Hij zei niets, bleef stil liggen.
‘Han, vorige week wilde je niet. Maar je hebt er vast over nagedacht. Gaat het je te snel?’
‘Voor mezelf niet. Maar je wilt nog niet dat ik je borsten streel. Nu wel in je broek?’
‘Alleen mijn krullenbol.’
‘Nee, schat, ik zou uit kunnen schieten.’
‘Ja, je hebt gelijk. Even over mijn broek?’
‘Ook maar niet.’
‘O. Eh, lieve Han, ik ga je een beetje verleiden. We hebben na onze verkering nooit gepraat over wat onze plannen verder zijn. Ik weet dat je niet in jaren denkt, maar in maanden. En dat het sneller gaat dan je dacht. Ik dacht eerst aan een paar jaar. Maar ik zit al onder eh, anderhalf jaar. Als ik daar nu nog een paar maanden afdoe?’
‘Dan zou ik zo blij zijn dat ik je over je broek zou willen strelen.’
‘Streel dan maar.’
Hij kuste haar eerst.
‘Ik vind het geen verleiden. Je bent er gewoon aan toe. Maar ik wil je waarschuwen. Over je broek voel ik niet veel. Mag het een beetje meer zijn? Zoals jij mij door mijn broek voelt?’
‘Ja, je mag voelen hoe mollig ik ben. Dat bedoel je toch?’
‘Ja. En nog iets meer.’
‘Schat, doe maar wat je wilt, ik weet dat je het niet te gek maakt.’
Hij streelde haar eerst, pakte haar toen vast en masseerde haar doos.
‘Mmmm. Han, zo had ik het me ook voorgesteld. Hoe je me daar zou pakken. Je doet het fijn.’
‘Je hebt inderdaad een beetje een mollige doos. Geen strijkplank, maar een lekkere bobbel. Heerlijk.’
‘Mmmm. Ik weet niet wat je méér wilde, maar voel maar waar mijn gleuf zit. Ik wil je vinger voelen.’
‘Dat bedoelde ik.’
Hij liet haar los, zocht met een vinger naar de indicatie waar haar gleuf zat en streelde haar daar, zachtjes steeds harder drukkend.
‘Oh, lekker, Han. Als je genoeg kan voelen niet verder gaan. Weet je waar je níet moet zijn?’
‘Ik denk het wel. Hier, hè?’
‘Oei. Stouterd.’
‘Je vroeg er om, maar ik zal het niet meer doen. Dan houd je het langer vol.’
Hij streelde nog even door, pakte haar doos nog een keer lekker vast en ging op zijn rug liggen.
‘Oh, meid, wat ben je lekker. En lief. Ik ben zo blij dat we het langzaamaan doen. Ik geniet overal zo van. Met die anderhalf jaar minus een paar maanden bedoel je toch helemaal vanaf het begin?’
‘Nu verleid je míj. Eigenlijk heb ik er niet zo over nagedacht. Ik begon met, over een jaar zouden we misschien af kunnen spreken om nog een jaar later te gaan trouwen. Als alles goed ging. Langzaam werd het minder, maar ik dacht nooit precies ergens vanaf. Maar goed, vanaf onze verkering?’
Hij draaide zich naar haar toe, ging met zijn hand tussen haar benen en masseerde haar doos.
‘Nee, stop. Goed, vanaf het begin. Noem je dit ook geen verleiden?’
‘Nee, even na laten denken. Als ik nu je doos mag masseren, hoelang dan nog tot je overal aan toe bent?’
‘Dan wil ik wel even nadenken. Omhels me maar, niet kussen, dat leidt te veel af. Streel mijn achterkant maar. Ook in mijn broek.’
Hij omhelsde en streelde haar. Na een paar minuten voelde hij dat ze haar buik tegen hem aan drukte.
‘Wat doe je?’
‘Stoor me niet, ik ben aan het rekenen. Ik moet alle factoren meewegen.’
‘Zeventien centimeter.’
‘Ja, en dikker dan ik dacht. Han, ik kan het niet precies zeggen, ik weet niet hoe het met ons gaat lopen. Maar het gaat tot nu toe zo goed, niet alleen in bed, eh zou je het aandurven, na ongeveer een jaar?’
‘Vanaf het begin?’
‘Ja.’
Hij begon met kussen, zij stopte toen ze wat nats op haar gezicht voelde.
‘Huil je?’
‘Ja.’
Ze streelde hem, wachtte rustig af.
‘Je weet wel dat ik morgen zou willen trouwen, maar dat is te snel. Je moet je zéker voelen, anders is het geen fijn begin. Daar wachten we rustig op. Een paar maanden meer of minder maakt niet uit. Ik ben er erg blij mee. En het wordt wat makkelijker. Ik heb af en toe moeite om me te beheersen. Maar nu heb ik een houvast, het is niet zo vaag meer, ooit.’
‘Fijn. En dank je wel. En weer een week minder. Sorry, ik wil er geen grapjes over maken, Han, maar zo werkt het bij me wel. Je hebt gelijk, ik wil me zeker voelen. Al zou het vast goed gaan als we morgen zouden trouwen. Maar ik wil liever toch niet te snel. En eerst langzaam alle plekjes, hè?’
‘Ja, fijn, schat. Genoeg voor vandaag?’
‘Ja, kleed je maar aan, dan kruip ik onder de dekens. Dan een lekkere afscheidskus.’
Toen hij aangekleed was lag ze onder de dekens. Hij ging naast haar liggen, sloeg de deken dubbel zodat alleen het laken nog over haar borsten lag, pakte ze door het laken beet en begon haar te kussen. Na even duwde ze hem van zich af.
‘Ik snap wel dat je zo woest doet, maar zo krijg ik blauwe borsten.’
‘Ja, sorry. Ik ben zo blij. Niet alleen, maar ook omdat ik een beetje aan je gleuf mocht komen. Nog een lief kusje dan.’
Deze keer duwde ze hem niet weg, maar stopte hij zelf.
‘Welterusten, schat.’
‘Welterusten, schat. Droom maar lekker.’
‘Grinnik niet zo.’
Hij keek nog even naar haar en ging toen naar huis.


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Dank                             Dinsdag  18:25               1 kB

Lieve Debbie,

Je vriendin, haar man en kinderen waren erg aardig. Ik heb de tips van de kinderen op het werk besproken, we gaan er van een paar gebruik maken. We zetten de kinderen op onze verzendlijst voor gratis spelletjes. Mits het in hun leeftijdscategorie is natuurlijk, en niet te moorddadig. Jij was ook hartstikke aardig. En mooi. En zo begrijpend over die ‘regenbui’ in Schotland. Eet niet te veel, je bent zo precies mollig genoeg voor mijn smaak.

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com   Re: Dank                      Dinsdag  22:12               2 kB

Lieve Han,

> Je vriendin, haar man en kinderen waren erg aardig.
Het was heel fijn zo lang met haar te praten, en te zien hoe ze leeft. Vroeger had ik het te afgelegen gevonden. Met jou zou het me niet kunnen schelen.

> Jij was ook hartstikke aardig. En mooi. En zo begrijpend over die ‘regenbui’ in Schotland.
Er komen vast nog wel meer buien. Dat is helemaal niet erg.

> Eet niet te veel, je bent zo precies mollig genoeg voor mijn smaak.
Je hebt nog niets geproefd.

Het was een lang weekend en wordt een korte week, hè? Morgen, woensdag, maar niet.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Re: Re: Dank                Woensdag 18:32             1 kB

Lieve Debbie,

> Vroeger had ik het te afgelegen gevonden.
We zouden de hele dag in broek kunnen lopen. Of minder.

> Er komen vast nog wel meer buien. Dat is helemaal niet erg.
Ben je al de regendans aan het oefenen?

>> Eet niet te veel, je bent zo precies mollig genoeg voor mijn smaak.
>   Je hebt nog niets geproefd.
Zaterdag?

> Het was een lang weekend en wordt een korte week, hè? Woensdag maar niet.
Tja. Zaterdag, niet te laat?

Liefs,
  Han

 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Re: Re: Dank          Woensdag 22:53             1 kB

Lieve Han,

> We zouden de hele dag in broek kunnen lopen.
Kunnen de buren bij je naar binnen kijken?

> Ben je al de regendans aan het oefenen?
Er is vast een makkelijkere manier.

>> Je hebt nog niets geproefd.
>    Zaterdag?
Ik constateerde iets, beloofde niets. (Op korte termijn.)  ± 14:00?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                Afspraakjes.                   Donderdag 18:25           1 kB

Lieve Debbie,

> We zouden de hele dag in broek kunnen lopen.
Er stond toch achter, of minder?

> Kunnen de buren bij je naar binnen kijken?
Nee. Hoi.

>> Ben je al de regendans aan het oefenen?
>   Er is vast een makkelijkere manier.
Je mag best wat herinneringen ophalen, dan weet je het vast weer.

>>> Je hebt nog niets geproefd.
>>    Zaterdag?
>      Ik constateerde iets, beloofde niets. (Op korte termijn.)
Standing By.

± 14:00?
Graag.

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  O.a. afspraakjes.            Donderdag 22:40           1 kB

Lieve Han,

>> We zouden de hele dag in broek kunnen lopen.
>   Er stond toch achter, of minder?
Rustig aan.

>>>> Je hebt nog niets geproefd.
>>>    Zaterdag?
>>      Ik constateerde iets, beloofde niets. (Op korte termijn.)
>        Standing By.
Rustig aan. Staat hij ook als ik er niet ben?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Re: o.a. afspraakjes.       Vrijdag 19:58                 1 kB

Lieve Debbie,

> Rustig aan.
Sorry. Schoot door. Gelukkig per mail. Heb tijd voor afkoeling. Tot zaterdag. Lukt wel.

> Staat hij ook als ik er niet ben?
Soms, maar denk er maar niet te veel aan.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                        Vrijdag 23:02                 1 kB

Lieve Han,

Je hebt gelijk.
Ik ga gauw naar bed, zat met Bibi te kletsen.
Tot morgen, schat.

Liefs,
  Debbie 

9e Week

Hij haalde haar van huis. Bij hem binnen zette ze de boodschappen op het aanrecht, liep naar de voorkant, keek naar buiten, herhaalde het aan de achterkant en keek hem glimlachend en vragend aan.
‘Je keek vast of de buren naar binnen kunnen kijken.’
‘Ja, ik geloof je wel hoor, maar ik wilde het toch zelf even zien. Goed. Als ik op een gegeven moment wat uit zou willen trekken, zou dat kunnen zonder dat iemand anders dan jij me zou zien.’
‘Daar zou ik dan helemaal geen bezwaar tegen hebben. Maar we gaan het rustig aan doen. Debbie, ik schoot in mijn mails nogal door. Maar het was ook zo’n fijn lang weekend met je. Je bent zo vreselijk gezellig en lief. En in je mails ook. Maar ik ben weer afgekoeld. Tenminste, terug op het peil van vóór die mails.’
‘Het geeft niet, hoor, ik weet dat het mijn schuld ook is.’
‘Zullen we het op de bank afkussen?’
‘Iedere smoes is goed. Ik kom naast je zitten.’
Ze kuste heel rustig, hij sloot zich daarbij aan.
‘Fijn dat je er weer bent. Afgezien van ons vrijen, Debbie, ik geniet zo veel van je gezelschap.’
‘Ik vind het ook steeds fijner. Ik moet op mijn kamer steeds meer aan je denken. Ook dat je bij me geslapen hebt. Heb je een korte broek?’
‘Wat nu weer? Eh, ja, natuurlijk heb ik een korte broek.’
‘Ga maar aantrekken.’
Hij stond gehoorzaam op, liep naar de slaapkamer en kwam even later terug in korte broek. Voor hij kon gaan zitten gaf ze hem een stopteken. Hij bevroor onmiddellijk. Ze bekeek hem even.
‘Ik moet altijd grinniken als je zo braaf doet wat ik wil. Sommige mannen zien er raar uit in korte broek. Jij niet. Dat had ik ook niet verwacht, in onderbroek kan je je ook vertonen. Kom maar zitten. Hij ging naast haar zitten. Ze stond op, trok haar rok uit en ging op zijn schoot zitten.
‘Ik wilde mijn rok uitdoen, omdat die altijd dubbel gaat zitten, maar dan moest jij ook wat uit, anders vind ik het zo stom staan. Maar je onderbroek is me op het moment te dun. Zo goed?’
‘Prima, schat. Je moet na een paar dagen altijd wat wennen, hè?’
‘Ja. Het zal wel overgaan. Kusje?’
Ze kuste iets hartstochtelijker, hij deed weer mee.
‘Je laat me heel fijn wennen. Je hebt nooit haast.’
‘Nee, gehaast kussen is toch niks, dat moet rustig en lief. En af en toe wild.’
‘En je hebt nooit haast om te doen wat je eerder gedaan hebt.’
‘Nee, schat, pas als ik merk dat je op je gemak bent.’
‘Dat helpt. Weet je wat ik mooi vind, als we op bed liggen of ik bij je op schoot zit? Dat we elkaar aankijken, als we strelen. Dat we dan zien hoe we ervan genieten.’
‘Ja, en dan word je nog rustiger. Als ik te vroeg zou beginnen zou je het niet zo fijn vinden. Daarom wacht ik liever iets te lang dan te kort. Al blijft het gokken bij je. Je verrast me vaak.’
‘Ja, het gaat soms met sprongetjes. Ik ben nu héél erg op mijn gemak. Maar ik zou graag nóg rustiger worden.’
Hij grinnikte.
‘Blijf me dan maar aankijken.’
Hij ging over haar buik naar boven en pakte over haar bloes een borst vast.
‘Fijn, hè?’
‘Ja, ik droom soms van je handen.’
Hij streelde haar verder, wisselde af en toe van borst en kuste haar tussendoor. Na een minuut of vijf stopte hij.
‘Schat, het is heerlijk, maar ik zit niet lekker. Ik heb natuurlijk weer een erectie gekregen, maar die heeft te weinig ruimte, het gaat pijn doen.’
Ze stond op en trok hem ook omhoog.
‘Laat mij er maar wat aan doen.’
Met enige moeite vond ze hoe zijn korte broek los moest, trok hem naar beneden en liet hem eruit stappen.
‘Ik zie het, iets meer dan hallefie zit naar beneden en wil omhoog. Ik help een handje.’
Door zijn onderbroek heen hielp ze hallefie omhoog. Hij slaakte een zucht van verlichting.
‘Dank je wel. In een lange broek zit wat meer ruimte. Vond je het leuk?’
‘Ja. Ook fijn dat je gewoon zei dat je een probleempje had. Nou, die korte broek was dus geen succes. Maar dat geeft niet, hij heeft me geholpen. Ik was weer te voorzichtig. Ik heb je al eerder door je broek gepakt. Grappig dat hij nu nog zo soepel was. Even kijken. Ja, een T-shirt onder je overhemd. Doe je overhemd maar uit, dan zijn we ongeveer gelijk gekleed. Ik ga met de voorbereiding van het eten beginnen. Help je?’
‘Overal bij.’
‘Ja, grapjas, dank je. Eigenbelang. O nee, ons beider belang, hè?’
‘Ja, schat. Je ziet er lief uit, zo. Met je mooie benen.’
‘Die van jou vind ik ook mooi. Maar die paal in je broek nog leuker. Nu eerst met het eten bezig.’

Na de koffie ruimde ze de kopjes op en kwam met twee baco’s terug uit de keuken. Ze zette ze op het tafeltje en ging op zijn schoot zitten.
‘Even voelen of er niets klem zit. Nee, nog niet helemaal groot, wel omhoog. Fijn zo?’
‘Ja, zo heeft hij de ruimte. Fijn dat je aan me durft te zitten.’
‘Het werd tijd. Je hebt me vanmiddag zo heerlijk gestreeld, zou je wat meer aankunnen? Ik wil wat meer.’
‘Als het niet teveel tegelijk is, verras me maar niet, zeg het maar.’
‘Ja. Ik wil mijn bloes losdoen, niet uit, dan kan ik mijn borsten tegen jouw borst doen, net als in bed. Maar ze dan niet strelen.’
‘Ik vind het altijd geweldig ze tegen me aan te voelen.’
Ze deed de knoopjes los en deed haar bloes open. Ze schudde haar borsten even.
‘Lekker, hè? Gaat het, zo vlak voor je neus?’
‘Ja, heerlijk. Kom maar tegen me aan.’
‘Zal ik over je benen komen zitten? Recht voor je? Dan kan je ze allebei voelen.’
‘Eh, jij nog meer.’
‘O. Nou, dat geeft niet, dat doe ik in bed ook.’
Ze kwam over hem heen zitten en legde haar hoofd op zijn schouder.
‘Fijn, Han?’
‘Ja, meisje. Ik zak nog iets onderuit. Rust maar even uit.’
Hij ging onder haar bloes, streelde haar rug en trok haar iets meer tegen zich aan.
‘Mmmm.’
‘Ja, fijn. Wat voel ik je borsten goed.’
‘Mmmm.’
‘Mag ik doen wat ik eerder gedaan heb?’
‘Mmmm.’
Hij ging met een hand over haar broek naar de voorkant en streelde haar voorzichtig tussen haar benen.
‘Mmmm.’
‘Ik vind het zo fijn om je daar vast te houden. Mijn lief meisje.’
‘Mmmm. Kietel me.’
Hij ging met zijn hand omhoog en kietelde op haar buik. Ze grinnikte.
‘Je wilt zeker weten dat het mag, voor je iets doet, hè?’
‘Ja, schat. Zoals je er nu bij zit, met je benen wijd, graag.’
‘Mmmm. Vinger me een beetje, door mijn broek heen. Dat is toch niet erg, hè?’
‘Nee, dat kan wel, als je me maar stopt als ik het te gek maak.’
‘Mmmm.’
Hij streelde haar nog even met zijn hele hand, ging toen met een vinger voelen waar haar gleuf zat en streelde die, een beetje erin.
‘Ja, heerlijk zo, niet verder, langzaam.’
‘Dun broekje. Ik kan aardig voelen hoe groot je gleuf is.’
‘Ik weet ook ongeveer hoe groot je erectie is.’
‘Denk je dat het nog lang duurt voor je aan kijken toe bent?’
‘Nee. Mijn belangrijkste overweging is om ons het niet moeilijk te maken tot we eh alles willen doen. Jij toch ook?’
‘Ja. Ik dacht net ook aan dat, binnen het jaar. Vanaf het begin.’
‘En daarom vroeg je over dat kijken.’
‘Ja. Schat, dat moet kunnen. We hoeven toch niet te scharrelen zoals vroeger? We kunnen het best aan om te kijken zonder er aan te komen. Dacht je niet?’
‘Je hebt al vaak genoeg bewezen dat je je handen thuis kan houden. Nu ook, met m’n borsten vlak voor je neus.’
‘Ja, schitterend. Dat bedoel ik, daar mag ik al heel lang naar kijken.’
‘Je bent weer erg overtuigend. Ik ga naast je zitten, drinken. Zullen we dan naar bed gaan?’
‘Eigenlijk een rare uitdrukking, naar bed. En dan? Ervoor blijven staan? Waarom niet in bed?’
‘Dat zegt nóg niets. Ik denk juist daarom, het laat alle mogelijkheden open. Spoel jij de glazen even om, ik ga vast naar bed, via de badkamer.’
‘Goed. Ik denk ondertussen aan wat mogelijkheden.’
‘Denken staat je vrij.’

Hij ging na haar naar de badkamer. In de slaapkamer trok hij zijn T-shirt uit en keek naar haar. Ze keek hem, lui liggend, vragend aan.
‘Kom je er niet in?’
‘Tja, ik was iets aan het bedenken. Debbie, we slapen nu al een tijd met allebei een broek aan. Ik weet nog hoe prettig ik het vond dat ik geen pyjamabroek meer aanhoefde. Het is zo fijn om met mijn blote benen jouw blote benen te voelen. En je borsten tegen mijn borst.’
Hij ging naast haar zitten.
‘Het gaat heel goed. Maar, zoals bij de slager, mag het een beetje meer zijn?’
‘O. Wat?’
‘Dat jij of ik ’s nachts geen broek aanhouden, één is genoeg. Wel handjes thuis houden.’
‘Eh, ja. Goed. Maar wanneer uittrekken? Onder het dekbed? Nee, dat vind ik zo flauw. Dat uittrekken moet gewoon naast het bed, bij het uitkleden. En niet met het licht uit, dat is me ook te flauw. Conclusie, wie het eerst zonder broek gaat slapen, wordt bekeken.’
‘Ja. Ik wil graag dat je naar me kijkt. Maar ik weet niet of je er al aan toe bent. En of je er aan toe bent om mij méér van je te laten zien.’
‘Tja. Eens kijken. Eh, ik heb al af en toe wat van je gezien. Soms zelfs meer dan half, als ik bij het naar bed gaan wat vlug van het toilet kwam en jij je onderbroek nog niet aan had.’
‘Ja, je loopt onhoorbaar, ik kon me soms niet gauw genoeg omdraaien. Maar ik wilde niets uitlokken.’
‘Nee, zeg, dan had je hem wel onder mijn neus heen en weer gezwaaid. Dank je wel, Han.’
‘Dat was toch afgesproken?’
‘Ja, maar daarom mag ik je toch wel bedanken?
‘Ja, al staan we quitte. Wat betreft de fijne gang van zaken, ik blijf het een beetje oneerlijk vinden dat ik één en jij drie lekkere plekken hebt.’
‘Dat maakt toch niet uit waar ze zitten? We genieten er samen van. Wat heb je van mij gezien?’
‘Ook af en toe iets, kort. Je krullenbol. En nog meer haar, een beetje lager.’
‘Goed. Han, ik wil graag dat je eerst naar mij kijkt. Ik wil wel mijn benen tegen elkaar aan houden, voorlopig.’
Ze sloeg het dekbed open. Hij bekeek haar, van boven naar beneden, toen weer naar boven, tot haar broek.
‘Ik vind je zo leuk, zo. Met dat bobbeltje in dat broekje. Het is een beetje doorzichtig, ik zie een donkere plek. Je bent geen blondje, daar ook niet.’
‘Nee. Controleer maar.’
‘Plakboek, noteer. Ik trek haar broekje uit en zie voor het eerst haar mooie krullenbolletje goed. Wat mooi, schat.’
‘Heb je een losse spiegel in huis?’
‘Eh, ja, ik heb oude scheerspiegel. Ik heb er één gekocht die iets vergroot, dan kan ik me beter scheren.’
Hij liep de slaapkamer uit en kwam even later met de spiegel terug. Hij stopte even aan het voeteneind.
‘Even genieten van een naakte vrouw in mijn bed. En wat voor één.’
Hij ging naast haar zitten en gaf haar de spiegel.
‘Kijk maar even naar mijn borsten. Niet naar beneden spieken.’
Even later gaf ze hem de spiegel terug. Hij legde hem op de stoel naast het bed.
‘Han, alleen mijn haren daar zijn niet zo interessant voor je. Ik heb even gekeken wat ik je wel wil laten zien en hoe ik dan mijn benen moet houden. Nou, ietsje verder uit elkaar dan ik dacht. Kan ik me voortaan nog makkelijker aan- en uitkleden. En ik durf zo rond te gaan lopen, als je er geen bezwaar tegen hebt.’
‘Helemaal bloot?’
‘Ja.’
‘Geen bezwaar. Oh, Debbie, dat zou heel fijn zijn, natuurlijker, gezelliger.’
‘Ja. Je mag nu kijken. Vertel even wat je ziet. O, stom, doe je toch wel.’
‘Ja. O. Wat mooi, schat. Ik zie het begin van je gleuf. Je hebt gelijk, alleen haar is niet zo interessant. Nu zie ik dat je een meisje bent. Mooi, joh.’
‘Wist je niet dat ik een meisje ben?’
‘Ja, maar dit is pas een echt bewijs. Afgezien van ombouwen. Dikke mannen hebben ook borsten.’
‘Zou je er tegen kunnen als ik zo rond liep?’
‘Ja, prima. Ik kom toch ook niet aan je borsten?’
‘Ik denk dat ik het, na even wennen, ook fijn ga vinden. Dan hoef ik er niet op te letten of mijn kleding goed zit. Hooguit mijn haar wat vaker kammen.’
‘Dat wil ik ook wel doen.’
‘Van mij mag je je haar kammen zo vaak je wilt.’
‘Grapjas. Nee, jouw haar kammen komt te dicht bij aanraken.’
‘Ja. Trek me mijn broek maar weer aan.’
‘Ik weet niet of ik dat kan. Dat ligt ons jongens niet zo.’
‘Mooie smoes. Doe nou maar en kom in bed.’
‘Ja, graag.’
Hij trok haar broek weer aan, deed het dekbed over haar heen, gaf haar een kusje, dook naast haar onder het dekbed en omarmde haar.
‘Zeg, Han, wat was dat voor kusje?’
‘Een dank je wel, geen welterustenkusje.’
‘O. En, hoezo, graag, me weer aankleden? Ik had gedacht dat je nog wel langer had willen kijken.’
‘Ja, graag, maar zo te horen ben je wat van plan. Dat kijken komt wel weer. Heel vaak, hè?’
‘Nou, gewoon vaak. Ik ga niet uit principe in mijn blote kont lopen als ik hier ben. In de loop van de dag steeds minder, denk ik. Dat is toch leuker?’
‘Zeker weten. Een langzame striptease.’
‘En jij constant een erectie?’
‘Waarschijnlijk wel. Die heb ik toch al vaak. Erg?’
‘Gezond. Bij de etalagepoppen moet ik al oppassen, ik krijg de neiging om die bobbels te groot voor in een etalage te maken. Kan je dus nagaan hoe ik er over denk.’
‘Fijn. Als het je tegenvalt, bloot rondlopen, trek je mijn badjas maar aan, dat is fijner dan je weer aan te kleden. Of gedeel- telijk.’
‘Ja, ik zie wel. Nou, Han, je begon ergens over, maar je hebt nog niets bereikt.’
‘Niets bereikt? Ik heb wat moois van je gezien.’
‘Ja, wat. Meer wil ik eigenlijk nog even niet. Dus telt het niet.’
‘Wil je naar mij kijken?’
‘Ja. Daarna, ik bedoel op een andere avond, durf ik dan vast meer. Omdat jij ook alles durft. Han, ik weet dat je meer dan vroeger geniet, als je iets bloots van me ziet, omdat het bij mij hoort en je van me houdt. Ik zal ook meer gaan genieten, maar vast ook onder de indruk zijn. Misschien wel schrikken. Niet dat ik bang ben, maar als ik me een voorstelling maak van wat ik ga zien, kon me dat wel eens overweldigen.’
‘Ik kan me dat een beetje voorstellen. Toen ik nog een wat kleinere had, hielden meisjes die nog nooit een erectie gezien hadden altijd even hun adem in. Als ze ook nog bloosden wist ik dat ze dachten aan wat daar mee kon. Uiteindelijk wilden ze er wel veel maar niet alles mee. Geniet maar, zelfs als je je overweldigd voelt. En je mag ook best blozen en denken aan wat we binnen een jaar gaan doen. Ik zal je nooit letterlijk overweldigen.’
‘Dank je wel. Ik kan me een beetje, nee, wel meer, voorstellen hoe je die meisjes omgepraat hebt. Wilde je niet alles?’
‘Ja, toen wel. Maar zij niet. Nét niet. Verder kreeg ik ze niet omgepraat, ik wilde niet doorzeuren of zoiets. Ik wilde het niet doen als ze er niet echt zin in hadden, Debbie, graag of niet.’
‘Netjes van je. Ik wil er een andere keer wel meer over horen. Wil je nu onder het dekbed je broek uit doen en dan het dekbed opzij? Ik wil eerst naar je kijken als je ligt, zonder dat je er mee loopt en zwaait bedoel ik.’
‘Ja, dat is goed bedacht.’
Hij trok onder het dekbed zijn broek uit en sloeg het dekbed opzij. Hij hoorde dat ze haar adem even inhield. Hij wachtte af tot ze wat zou zeggen, hij verwachtte niet dat het lang zou duren, ondanks haar kennelijke schrik. Het meeste daarvan was ook gauw over.
‘Oh, Han. Wat een eh. Je weet, ik heb er van zestien centimeter vastgehad. Ik heb er minstens één heel goed gezien, die onder de douche, al was die wat kleiner. Ik dacht, ik weet zo ongeveer wat ik te zien krijg, maar ik was vergeten dat jongens daar nog doorgroeien. Je merkte vast dat ik schrok. Dat was niet van de lengte, hoor. Zestien of zeventien maakt niet zo veel uit. Maar hij is zo eh dik, Han. Ik dacht steeds, hij lijkt maar zo dik, dat komt door die broek. Maar nu, zo groot en bloot, hij lijkt wel twee keer zo dik als van die jongens.’
‘Ik kan er niets aan doen. Alleen méé.’
‘Ja, probeer me maar over mijn schrik heen te helpen. Het is alleen schrik hoor, ik ben er niet bang voor. Ik dacht wel even, moet die er bij mij in? Dat kan niet. Maar dat duurde niet lang. Het moet kunnen. Oh, Han, wat een grote.’
‘Debbie, maak je geen zorgen, hij past wel. En als je er vaker naar durft te kijken went het wel.’
‘Idioot, denk je dat ik hem lelijk vind? Jij hebt óók altijd commentaar in afleveringen. Ik had het alleen maar over de grootte. Dit had ik niet verwacht. En alles in één keer. Als ik er naar durf te kijken! Iedere avond, voor straf. Nee, grapje. Han, ik vind hem hartstikke mooi. Eh, kussen.’
Hij omhelsde haar. Ze kusten, tot hij haar los liet.
‘Nou, liefje, rustig aan, hoor.’
‘Ja, laat me maar even bijkomen. Voor mijn gevoel, eh, je snapt me wel, heb je twee keer zoveel als ik verwachtte. Ik ben er heel blij mee. Ga maar weer op je rug liggen. Oef. Ik ben een beetje oneerlijk. Nog even langer kijken dan jij bij mij.’
‘Er valt ook meer te zien. Je mag dichterbij komen.’
‘Nee, ik ben dichtbij genoeg. Oh, wil je even naast bed gaan staan? Kijken hoe die je staat.’
‘Hoe die staat, bedoel je?’
‘Ja, ook.’
Hij stapte uit bed en ging voor haar staan.
‘Han, wat mooi. Wat ik me herinner stond iets omhoog. Maar de jouwe staat bijna recht omhoog. Wat een mooie paal. Oh, kan je hem naar beneden doen? Hij zal toch meer vooruit moeten staan om ergens binnen te kunnen komen.’
‘Zo? Lager gaat niet, zonder dat het pijn gaat doen.’
‘Ik denk net laag genoeg. Weet ik dat ook alvast. Han, er zal dan een handje geholpen moeten worden. Niet erg, hè?’
‘Wel nee. We zien wel wie er dan een hand vrij heeft. Vóór die tijd moet je me dus wel aan durven raken.’
‘Daar ga je weer! Het is geen kwestie van durven, maar willen. We willen allebei alles, maar willen het langzaam aan doen. Ik mocht toch net wel even schrikken? Jij hield ook even je adem in toen je wat van mijn doos zag. Dat deed je bij mijn shows ook. Nou?’
‘Ja. Sorry. Je verrast me ook steeds zo, je gaat steeds net iets verder dan ik verwacht.’
‘Nou, soms. Draai je eens langzaam rond.’
Hij draaide een rondje.
‘Je ziet er eh, erg overweldigend uit. Ik heb hem nog geen hand gegeven, nog niet gekust, maar het is beslist liefde op het eerste gezicht. Ga maar zitten. Tja, je kan niets verbergen. Durf je er zo mee rond te lopen, als ik er ben?’
‘Ja, geen probleem.’
‘Ook niet als ik in mijn blote kont rond loop?’
‘Je bedoelt, ook helemaal bloot. Nee. Debbie, het wordt heel fijn, heel gezellig. Rustig naar elkaar kunnen kijken, niet naar kleding. Gewoon, omdat we van elkaar houden. En dan mogen we best af en toe denken, over niet al te lange tijd gaan we elkaar aanraken, elkaar voelen, dan strelen. Daar zullen we het dan warm van krijgen, net zoals wanneer we denken, we houden we van elkaar.’
‘Weer een mooie preek. Nou, ondertussen weet ik wie zijn broek aan moet houden. Jij kan een natte droom krijgen. Dus, jij broek aan.’
Hij trok zijn onderbroek aan en kwam weer naast haar liggen.
‘Wat dacht je?’
‘Dat ik het fijn vind dat je bloot rond gaat lopen. Waarschijnlijk meestal ergens tussen klein en groot.’
‘Tussen hallefie en groot, denk ik. Nu jij. Meisje, broek uit, alles uit.’
‘Daarvoor hoef ik het bed niet uit.’
Ze trok onder het dekbed haar broek uit en gooide hem op de stoel.
‘Dat is niet eerlijk, nu heb ik niets gezien.’
‘Arme ziel. En eerder was het ook al kort, hè? Zo?’
Ze sloeg het dekbed open.
‘Ja, fijn.’
‘Wat denk je?’
‘Dat je je af zat te vragen of mijn paal wel in je zou passen. Je zou haast zeggen van niet, in zo’n gleufje. Maar ja, als er een baby uit kan, moet er ook iets in kunnen wat veel kleiner is.’
‘Ja. Je ziet nog geeneens de hele ingang. Vooruit, nog een stukje. Hoeveel zie je nu? Ik heb geen zin om de spiegel te pakken.’
‘Oh, schat. Een centimeter of twee.’
Hij sloeg het dekbed dicht en omhelsde haar.
‘Wat is er, Han?’
‘Ik moet ook wennen, ontzettend lekker vrij stuk. Je blijft me verrassen.’
‘Nou, zo wen je eraan. Liefste, we schrikken allebei, ondanks dat we genoeg meegemaakt hebben, omdat we het nu zo mooi doen. Omdat we van elkaar houden. Nou, laten we maar gaan slapen. We hebben genoeg gezien vandaag. Twee centimeter? Ik weet geeneens hoeveel ik heb. Dat moet je maar eens meten.’
‘Ja, als ik wat gewend ben. Ik weet wel hoe groot je borsten zijn. Ongeveer.’
‘Gemeten over mijn bloes?’
‘Ja. Ruim een handvol per stuk.’
‘Tegelijk twee handen vol dus. Zal ik vast bij jou ook hebben. Quitte.’
‘Nee, ik heb er nóg één tegoed.’
‘Mmmm.’
‘Mmmm.’

Hij werd wakker omdat ze het dekbed van hem aftrok en op hem kwam liggen. Ze kuste hem tot hij goed wakker was, haar omhelsde en terug begon te kussen.
‘Goede morgen, heerlijke meid. Oh, een bloot kontje.’
‘Ik wil het proberen. Kom je ook zo ontbijten?’
‘Ik kom nu ook zo ontbijten. Goed?’
‘Zo bedoelde ik dat ook.’
Ze stond op en ging de slaapkamer uit. Hij stond ook op, trok zijn broek uit en ging via de badkamer naar de keuken. Ze had alles voor het ontbijt al klaargezet. Ze begonnen met eten.
‘Zeg, Debbie, gisteren zei je, ik ga niet uit principe in mijn blote kont lopen. Je hebt het wel eens over een naaktstrand gehad. Zou je daar weer naar toe willen?’
‘Dat hoeft niet zo nodig, ik vermaak me al. Ik ben na school niet vaak meer geweest, ik kon niemand vinden om met me mee te gaan. Bibi wilde ook niet. In m’n eentje doe ik dat niet zo graag. Het is veel leuker als je kan praten over wat er te zien is. En je wordt dan niet zo gauw lastiggevallen. Ik mis het wel een beetje dat ik niet overal bruin ben. Dat stoort me als ik mezelf in de spiegel zie, als ik m’n blote kont sta, die witte stukken. Jou niet?’
‘Nee, dat zijn de mooiste stukken.’
‘Ik had het kunnen weten, dat was een inkopper. Evengoed bedankt. Nu we het erover hebben, bij jou stoort me dat wel een beetje.’
‘Nou, we kunnen er dan wel wat aan doen.’
‘Zou je met me naar een naaktstrand durven?’
‘Met jou wel. Het lijkt me geweldig om je overal commentaar op te horen geven.’
‘Ja, dat zal ik vast niet kunnen laten. Zou je alleen gaan om bruin te worden?’
‘Ja, verder houd ik mijn ogen dicht. Af en toe alleen even open om naar jou te kijken.’
‘Je doet maar. Zou je problemen krijgen, heetbloed?’
‘Vast een beetje. Als er in de leeftijdscategorie tussen de twaalf en, nou, veertig, genoeg te zien is.’
‘Dat kan ik me indenken. Je bent nu eenmaal een gezonde jongen. Ik zeg het maar eens, Han, je mag kijken wat je wilt, en er een probleempje mee krijgen, ik weet dat er aan je automatiek niets te doen is. Als je maar nergens aankomt.’
‘Natuurlijk niet. Ik ben wel blij dat je het snapt. Ik zou het vervelend vinden als ik daar met een halve erectie naast je zat en jij je eraan stoorde.’
‘Een halve?’
‘Nou, misschien minder, misschien meer, maar wel duidelijk niet in volkomen ontspannen toestand.’
‘Ik weet amper hoe die er bij jou uitziet. Het is meestal toch iets meer. Nou, gaan we een keer?’
‘Prima. Nee, er schiet me wat te binnen. Je wilde vroeger liever niet scharrelen op het strand. Dan kwam er overal zand tussen.’
‘Ja, maar we gaan niet om te scharrelen. Rustig zitten, liggen.’
‘Ik zou liever naar een naturistenterrein gaan, er zijn er vast die huisjes verhuren. Zullen we eens een weekend proberen?’
‘Ja, leuk. Overdag lekker bloot buiten en ’s avonds ons gewone huiswerk. Hobby. Hoe het ook heet.’
‘Heet. Heel warm. Vrijen.’
‘Een beetje maar, hoor. Zullen we Bibi en Dolf meevragen? En Simon en zijn verkering?’
‘Zou Bibi willen?’
‘Ik weet het niet. Vroeger niet. Wat ze nu samen met Dolf op dit gebied uitspookt weet ik ook niet. En Dolf en Simon?’
‘Geen idee, we hebben het er nooit over gehad. Ik wil het eigenlijk liever eerst proberen. Daarna, als we het vaker willen doen, ook eventueel met z’n vieren of z’n zessen, daar kan ik onder het werk dan wel eens een balletje over opgooien. Eerst wij samen. Omdat jij het niet erg vindt kan het mij niet schelen dat je ziet of ik probleempjes krijg of niet. Ik ben nooit op een naaktstrand geweest. Ik heb alleen persoonlijke behandelingen gehad. Één meid tegelijk.’
‘Ja, maar dat is wat anders.’
‘Ik zou er geen bezwaar tegen hebben om Bibi bloot te zien. Maar om haar naar mij te laten kijken, nog maar niet. Jij schrok al, zij zou misschien flauw vallen als ze bij Dolf nog niets gewend is. Ik zal het niet missen, trouwens. Ik zou er toch niet erg van genieten, haar borsten zijn kleiner dan de jouwe, en ik vind jouw lijn veel mooier.’
‘Merci. Ik hoef geen andere jongens te zien. Maar ik gun jou best wat, niet alleen van mezelf, om naar te kijken. Ik snap het wel een beetje, van jongens. Hun bewondering voor borsten. Daarom snap ik ook je probleempje als je een zootje dozen zou zien.’
‘Zootje. Een beetje eerbied graag voor zo’n mooie uitvinding. Oh, of je het gelooft of niet, ik heb een keer verkering gehad met één van een tweeling. Overdag zag je duidelijk verschil. Maar ze hebben me er een keer ingeluisd, op een avond. Ik merkte pas verschil toen ik tussen haar benen kwam. Ze schrok, ze wist niet dat ik bij haar zus zo ver was, die had dat, waarschijnlijk expres, niet verteld. Tja, ik had haar vrij snel vast, de eerste keer deed ik het altijd langzamer. Ze zei wie ze was, ze wilde stoppen, niet tussen haar benen, wel kussen en aan haar borsten. Mis, meid, zei ik, waar je mee begint moet je afmaken. Ze protesteerde, voor de vorm, dat merkte ik wel. Ze haalde mijn hand niet weg, ze zei alleen maar, stop nou toch, dat kan je toch niet doen? Als mijn zus het te weten komt? Die weet het, zei ik. Waarom denk je dat ze het goed vond om te ruilen? Ze vond vast dat jij ook maar eens een goede beurt moest krijgen. Ik wil haar niet teleurstellen, jou ook niet, want je vindt het best lekker. Ik ook, jullie zijn lekkere stukken, helemaal compleet. Dezelfde lekkere borstjes, zelfde lekkere doos. Dat wist ik niet precies, maar dat maakte niet uit. Ze geloofden alles als ik ze lekker vast had. Door dat zootje dozen moest ik aan die tweelingdozen denken. Ze kwam net zo lekker klaar als haar zus. Maar ze verwende mij niet zo lekker, het was haar eerste keer dat ze een jongen beet had. Maar meer keren mocht niet van haar zus. Niet zo erg, die deed daarna dubbel haar best.’
‘Je hebt heel wat herinneringen. Nou ja, ik ook. Zó veel, dat zal jij ook wel hebben, dat je een enkele slechte ervaring makkelijk kon vergeten. Dat was ik trouwens vaak de volgende dag al. Op naar een volgend aardig jong. Miskleunen nam ik op de koop toe. Bij iedere hobby gaat wel eens wat fout.’
‘Ik weet dat je je goed kan verdedigen. Ik had eigenlijk wel eens aangerand willen worden, maar dat deden ze nooit. Andersom heb ik nooit moeite gehad als ze niet verder wilden. Dan stak ik na een paar pogingen mijn handen in de hoogte en zei, prima, maar je weet niet wat je mist. Vraag je vriendinnen maar. Dan kwamen ze soms terug. Debbie, als ik zo mijn eigen verhalen hoor, moeten het er vrij veel geweest zijn. Méér dan ik altijd dacht. Tja, ik was niet aan het tellen, ik was aan het genieten. Maar nu, met jou, dit is mooier dan al die meiden bij elkaar.’
‘Voor je weer te romantisch wordt, Willem de Veroveraar, en je uit gaat weiden over een zootje of tweelingdozen of de mijne, kijk eens op Internet of je wat kan vinden.’
‘Dozen?’
‘Nee, hobbyist, naturistenterreinen.’
‘O.K. Google. Naturistenterreinen. Hè, eentje in Brielle. Dat is niet ver weg. Twee-, vier-, zes- en achtpersoons huisjes. Ik weet niet of ik dat aan zou kunnen, vier blote dozen onder mijn neus. Je zou me dan beter steeds aan mijn handvat vast kunnen houden, groot genoeg dan, dan zou het wel lukken. Voorlopig tweepersoons, ja, ruim tweepersoonsbed, zitje, keukentje, badkamer met ligbad, staat niet bij hoeveel persoons. Een plaatje met een grasveld aan het water, met een barretje.’
‘Eigenlijk is het wat vroeg in het jaar, misschien te koud buiten.’
‘Ja. Even verder kijken. Hoofdgebouw, eh, receptie, oh, overdekt verwarmd zwembad met ruime zitgelegenheid.’
‘Genoeg. Boek maar, voor een weekend.’
‘Prima. Debbie, weet je het zeker? Daar moet je buiten en bij het zwembad bloot lopen.’
‘Ja, dat snap ik. Nou, als je niet durft?’
‘Ik boek al. Hé, last-minute. Even kijken. Brielle, tweepersoons enzovoort, eh komend weekend, vrijdagmiddag maandagmorgen. Prijs eh heel mooi. Wat denk je?’
‘Boek maar, voor komend weekend.’
‘Met jou kan ik zelfs zaken doen, geweldig. Nu met hunnie. Even alles invullen. Hé, ik weet genoeg van je.’
‘Nu al?’
‘Alleen om te boeken, houd me maar wakker. Controle, ja, alles klopt. Verzenden. Piep. Bevestiging. Ideaal hè? Je krijgt een idee en hup, geregeld. Even afdrukken. . . . Alsjeblieft, schat. Voor ons loversweekend.’
‘Ja, ja. Er wordt een beetje liefde bedreven, maar ook gegeten, gedronken, geslapen. Eh, Brielle, pik mij vrijdagmiddag maar thuis op. Een uur of vijf? Ik kan wel iets eerder weg.’
‘Ik ook. Vijf uur bij jou. Kan je maandagmorgen vrij nemen?’
‘Ja, prima. Ik zorg voor eten en zo. Dat ritsel ik bij mams of ik koop het. Ik zet alles vrijdagochtend bij de voordeur, dan kunnen we direct weg als, wanneer je komt. Zo, dat was zaken doen. Nu de rest.’
‘Ja. Wat gaan we doen, mooi bloot meisje?’
‘Eh, Han, vind je het erg als ik een stapje terug doe? Me aankleed? Het gaat me iets te snel.’
‘Dan kleden we ons toch aan? Ook de boeking ongedaan maken?’
‘Nee, juist niet. Ik wil liever daar beginnen om bloot rond te lopen. Eh, snap je?’
‘Het maakt eigenlijk niet uit of ik het snap of niet. Als je je niet op je gemak voelt doen we er wat aan. Maar ik kan wel begrijpen dat je hier niet in één klap over wilt gaan van alles naar niets.’
‘Dank je wel.’
‘Ben je gek, meid. Niks dank. Ik ben blij dat je het gewoon zegt als je iets niet zint. Kom op, wie het eerst aangekleed is. Later draaien we het wel eens om.’
Ze gingen naar de slaapkamer, kleedden zich, glimlachend naar elkaar, aan en gingen weer naar de kamer.
’s Avonds kroop ze weer op schoot. Ze kusten. Toen ze kreunde stak hij zijn hand tussen hen in en streelde, over haar bloes, haar borsten. Ze ontspande zich, begon met een tongkus. Toen hij een beetje wilder werd stopte ze.
‘Han, krijg je vannacht een natte droom?’
‘Waarom wil je dat weten? En waarom nu?’
‘Nou, eigenlijk was het een aanloopje. Ik vind het zo leuk dat je in een droom zo opgewonden kan raken dat je eh er meestal wakker van wordt.’
‘Je mag in gedachten best meegenieten. Je speelt in die dromen toch al vaak de hoofdrol. Ja, vannacht vast weer. Ik denk natuurlijk aan jou en aan wat ik komend weekend allemaal te zien krijg.’
‘Ja, dat is voor jou opwindender dan voor mij. De heren laten nooit alles zien op een naaktstrand, daar vast ook niet. Stom, maar ja. Dus je weet het niet zeker?’
‘Nee, maar wel waarschijnlijk.’
‘Mag ik dan zorgen dat het zeker wordt?’
‘Ja, waarom niet. Een dag eerder of later maakt niet uit. Oh, hoe? Wil je een handje helpen?’
‘Nee, ik wil nog niet aan je komen. Wil je aan mij komen?’
‘Dat doe ik toch al? Kussen, en nu je borsten strelen.’
‘Over mijn bloes. Wil je eronder?’
Ja, al een tijd, maar het hoeft nog niet hoor, ik red het wel.’
‘Zou je dan vannacht een natte droom krijgen?’
‘Gegarandeerd. Oh, wat aanloopje?’
‘Einde aanloop. Knoop mijn bloes maar los.’
‘Wil je dat wél? Oh, ik denk dat ik het snap. Je vond dat ik te veel en te lang bloot zag, hè?’
‘Dat niet alleen, ook andersom.’
‘O. Ja, er zal maar in één keer de hele dag naar je gezwaaid worden.’
‘Al zou je niet zwaaien.’
‘Je hebt gelijk, schat. Niet alles tegelijk. Als je volgend weekend er de hele dag méér gezien hebt, gaat het waarschijnlijk beter.’
‘Ik denk het ook. Han, ik heb natuurlijk na vanmorgen nagedacht. Ik vond je weer zo lief, omdat je onmiddellijk deed wat ik vroeg. Daardoor wil ik eh dat je een beetje dichterbij me komt.’
‘Het is weer fijn dat je het vraagt. Je weet dat dat het beste is, hè? Ik vraag je ook alleen maar iets als ik denk dat je er aan toe bent. We denken over sommige dingen wat anders, we zijn niet overal even vlug aan toe. Daarom was ik vanmorgen ook zo blij. Je probeerde iets, dat beviel je niet en je zei het. Konden we er wat aan doen. Zo gaat het toch geweldig?’
‘Ja. Schiet op.’
Hij grinnikte.
‘Ik ben kampioen bloesjes losknopen. Zelfs ongemerkt.’
‘Dat geloof ik graag.’
Hij begon haar bloes los te knopen.
‘Je hebt veel knoopjes. Ja, dat moet wel, met jouw eh figuur, anders kijk je zo naar binnen.’
‘Ja. Praat niet zoveel. Dat houdt op. Ik wil je blote hand daar op me voelen.’
‘Zeg, het wordt voor ons allebei fijn, hoor. Daarom wilde je het toch ook, dat ik gegarandeerd een natte droom zou krijgen?’
Na het losmaken van de laatste knoopjes deed hij haar bloes opzij en legde voorzichtig een hand op haar borst.
‘Oh, Han, dat was grijpen.’
‘Was het te snel? Schatje, ik dacht, je hebt ze al zo vaak laten zien, ik hoef geen aanloopje van af je buik te nemen. Meid, wat een mooie heb je toch. En zo lekker warm, zo’n lekker bloot gevoel.’
‘Het was onverwachts, maar het is niet erg. Je houdt me heerlijk vast. Streel me ook een beetje.’
Hij begon zijn hand te bewegen. Gaf haar even een kusje.
‘Fijn, schat, ik voel dat je je ontspant. Ik wed, dat als ik zou willen, ik je onder het strelen door helemaal uit zou kunnen kleden en zou kunnen nemen.’
‘Mmmm. Ik kan het me indenken. Zo hebt je vast vroeger ook je zin gekregen bij je scharrels. Behalve het nemen. Maar ik had je op tijd gestopt als ik wat anders dan een vinger gevoeld had.’
‘Ik denk het ook. Maar ik zou het nooit doen, ik wil je niet nemen, maar mét je toestemming én met jou niet half verdoofd vrijen.’
‘Nee, je kan strelen wat je wil, dát wil ik zeer bewust meemaken, zeker de eerste keer. De toestemming heb je in principe, de uitvoering moet nog even wachten.’
‘Ondertussen houd ik me hier mee bezig. Wat een borsten zeg. Zo stevig heb ik niet meegemaakt. Ik hoef er niet met twee handen een bol van te maken in plaats van een scheefhangende flap. Ik zei er nooit wat van. Behalve ze als zich zielig voelden, er zelf over klaagden. Dan zei ik maar, dat maakt niet uit, ze zijn lekker. Maar ik vond het niet fijn als zo’n push-up beha me belazerd had. Dan had ik geen hand vrij om ergens anders te voelen.’
‘Je voelt boven mijn middel maar wat je wilt. Wat zal Delft je missen.’
‘Dat viel wel mee, de laatste jaren. Tja, we hebben Overschie en Delft aardig vermaakt. Hopelijk hebben ze er ook wat van opgestoken. Jij vindt alles lekker. En je zeurt niet. Oh, Han, niet zo knijpen. Oh, niet likken, dat is niet netjes. Niet in mijn tepels bijten, die zijn zo gevoelig. Zal ik het nu bij strelen houden?’
‘Ja, knijpen en likken en bijten en andere keer.’
‘Zo, zacht strelen, is vreselijk lekker.’
‘Voor mij ook. Je weet precies wat je doen moet. En wat kan. Oh, kus me, verleider.’
Hij liet haar borst los om haar te omhelzen en te kussen. Het duurde niet lang voor ze weer zachtjes kreunde.
‘O.K., O.K., ik leg je even neer. Dan weer kussen en stereo strelen.’
‘Nee, dat red ik nu niet. Laten we maar wat drinken. Je bezorgt me behoorlijk de kriebels. Nou, ik jou ook. Voorlopig even quitte.’
‘Nou, als je met mijn kriebels mijn erectie bedoelt, dan gebruik je wel afstandsbediening.’
‘Ja, het echte handwerk en zo komt later. Schiet op, bacootje.’
‘Komt er aan.’
Ze dronken even rustig.
‘Han, je bent zo lief en zo voorzichtig met me, dat ik nog een beetje met je wil eh vrijen, voor je me naar huis brengt. Op bed, alleen broeken aan. Daaroverheen strelen, en jij mijn blote borsten. Niet ophitsend praten, dan kunnen we het allebei wel een tijdje volhouden. Goed?’
‘Heel graag, omdat je zo lief bent. En een beetje minder voorzichtig. Het gaat heerlijk zo.’
Op bed streelden en kusten ze.
‘Debbie, ik wil niks nieuws, maar mag ik je doos nog even zien?’
‘Ja, omdat je vanmorgen zo lief was toen ik me aan wilde kleden. Anders had je langer kunnen kijken. Maar dat ging me te snel, allebei zo helemaal bloot. Nu kan je wel kijken. Maar ik doe mijn broekje niet uit, alleen wat naar beneden. Trouwens, doe jij het maar, je wilt er toch bij gaan zitten, anders zie je niks.’
‘Fijn.’
Hij ging zitten en trok haar broekje, nadat ze haar achterwerk opgetild had, naar beneden tot halverwege haar dijbenen.
‘Ik vind het zo mooi om zo rustig te kunnen kijken. En dat je het ook fijn vindt.’
‘Ja, heerlijk. Zou je weer twee centimeter van mijn gleuf willen zien?’
‘Ja, ik moet het nu wat langer uit kunnen houden, ik ben rustiger.’
‘Ik kan het zelf zo niet zien. Wil jij m’n benen uit elkaar doen, tot je die twee centimeter weer ziet?’
‘Dan doe ik je broekje wat verder naar beneden. Ben je niet bang dat ik te ver ga?’
‘Natuurlijk niet. We doen wel eens wat per ongeluk, nooit expres. Ja, zo ver?’
‘Ja, schat. Eh, er zit nogal wat haar over je gleuf, meer dan de vorige keer.’
‘Mmmm. Blaas het maar opzij.’
‘Ja, leuk, een pad door je haar maken zonder je aan te raken.’
Hij kwam langzaam steeds dichterbij, tot hij haar haren wat opzij geblazen had.
‘Lekkere warme lucht, dat voelt een beetje als strelen.’
‘Zal ik?’
‘Nee, nog niet. Kijk maar.’
‘Mooie meid. Nog een centimeter?’
‘Verleider. Een halve. Nee, goed, één. De rest zie je waarschijnlijk volgend weekend. Ik vind het niet erg dat je wat probeert, maar dan is het genoeg voor vandaag. Ik wil eerst meer genieten van dat je mijn borsten streelt.’
‘Prima. Oh, steeds mooier. Til je achterwerk maar op, dan doe ik je broekje weer aan.’
Hij streelde haar doos nog even over haar broekje voor hij naast haar kwam liggen.
‘Ik kan er geen genoeg van krijgen om naar je borsten te kijken. En beneden ben je ook zo mooi, je haren, van je krullenbol naar beneden, en dan je gleuf daartussen.’
‘Mmmm. Hoe lang kennen we elkaar?’
‘Ruim twee maanden, denk ik.’
‘Hoelang deden we er vroeger over om een scharrel tussen zijn of haar benen te strelen?’
‘In het begin lang, toen we wat ouder waren nog geen twee uur?’
‘Soms nog wel sneller. Nu gaat het veel fijner, hè?’
‘Ja, want dit vergeten we niet.’
‘Toch een groot verschil. Han, ik beloof niks, maar ik denk dat er volgend weekend wel weer wat nieuws bijkomt.’
‘Denk er van de week maar een beetje over na. Het hoeft niet, hoor. We kunnen zelfs afzeggen, als je het liever uitstelt.’
‘Nee, ik heb geen haast met iets méér, maar minder wil ik ook niet.’
‘Fijn. Schat, wil je alsjeblieft nog een keer naar mij kijken?’
‘Wil je dat zo graag?’
‘Ja, showen. Niet omdat ik hem zo bijzonder vind, maar omdat we er zo van genieten. Net zoals van jouw shows in het begin.’
‘Ja, ik wil hem voor het slapen wel weer zien.’
‘Daarna breng ik je naar huis.’
‘Nee, laat maar. Goed?’
‘Ja, natuurlijk. Hartstikke fijn. Je was weer voorzichtig, hè? Niets van tevoren zeggen?’
‘Ik doe het niet om je te pesten, hoor. Maar mijn verstand zegt, niet te snel. Alleen mijn hart, en nog een paar plekjes, zeggen, het mag wel iets méér zijn. Daarom slaap ik vannacht weer eh met je. Niet helemaal natuurlijk, maar ik vind het al méér dan bij je slapen.’
‘Ja, ik ook. Die paar plekjes zijn schitterend.’
‘Mmmm. Doe je nu zelf je broek naar beneden? Ik wil jouw mooiste plek zien.’
Hij deed zijn broek net zo ver naar beneden als hij bij haar gedaan had.
‘Nou, ik schrik niet meer.’
‘Fijn.’
Ze bleef even kijken. Pakte toen zijn broek en trok hem omhoog.
‘Voor ik me bedenk, ik streel je vanavond verder over je broek. Het kon me vroeger niet veel schelen hoe groot en dik ze waren, of hoe ze eruit zagen. Ze werkten toch wel. Wat een toeval. Liefde op het eerste gezicht en dan ook nog zo’n grote, dikke en mooie erectie. Oh, ik vergeet nog, langdurige. Han, ik snap niet hoe je het volhoudt. Ik red het beslist niet lang meer voor ik je ga strelen.’
‘Ik denk steeds, de beloning voor het wachten wordt de moeite waard. En ik wil geen meisjes pakken tegen hun zin, zo ben ik nu eenmaal.’
‘Tja, ik heb geen jongens meegemaakt die niet wilden. Eh, wat wil je, je mag kiezen. Ik wil zo zachtjesaan gaan slapen, strelend en kussend. Zal ik mijn broek aanhouden? Dan kan je me vóór strelen. Of uit? Dan natuurlijk niet.’
‘Trek maar uit, ik ben al genoeg verwend. Ik eh kan alleen maar je rug strelen, schat, jij moet me ook maar niet strelen. Ik denk dat als ik vijf minuten slaap ik een natte droom krijg.’
‘Doe dan maar vast een handdoek of zo in je broek.’
‘Ja, goed idee. Een luier om. Eh, je zei net, ik red het beslist niet lang meer voor ik je ga strelen. Dan zijn mijn natte dromen wel over, hè?’
‘Ja, binnen dat jaar, binnen een paar maanden. Misschien nog eerder. We zien wel. Eh Han, dat vind ik dan normaal, ik kan je niet strelen en dan stoppen als het eh erg lekker voor je wordt. Dat zou niet fijn zijn, hè?’
‘Nee, niet zo fijn, liever niet. Daarom wil ik ook liever niet dat je me nu over mijn broek streelt, dat red ik niet meer.’
‘Goed. Misschien wil ik voor die tijd dat jij mij streelt, bloot. Over mijn broek heb ik niet veel problemen, maar dan? Ik kan je toch niet vragen me alleen met je vlakke hand te strelen? Dan wil je vast eh zeg jij het eens.’
‘Plotseling schuchter? Ja, dan wil ik met een vinger je gleuf voelen, en die strelen, ook een beetje er binnenin.’
‘Dat houd ik dan vast ook niet lang vol.’
‘Nee, schat. Ik wil je graag strelen tot je klaar komt.’
‘O.’
‘Net zo graag als jij mijn erectie wilt strelen tot ik klaar kom.’
‘Ja, stop maar. Han, het moet even wennen. We hebben allebei verteld wat we met onze scharrels gedaan hebben, maar nu gaat het over ons. Dat is anders. Véél intiemer.’
‘Ja, dat vind ik ook. Omdat we van elkaar houden. Daarom zijn we er ook nog niet aan begonnen. En we hebben nog steeds geen haast. Maar ik wil er nu liever niet meer over praten, volgend weekend?’
‘Volgend weekend er weer over praten is prima. Welterusten.’
‘Welterusten, lieve, lekkere meid.’
‘Zeg nu niet teveel.’
‘Mmmm. Dat kon nog net.’
‘Mmmm.

’s Morgens zette hij haar af bij de bushalte.



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Hoi                               Maandag  18:25              1 kB

Lieve Debbie,

Wat was het weer een fijn weekend. We hebben heel wat gezien.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Hoi                         Maandag 19:09               1 kB

Lieve Han,

> Wat was het weer een fijn weekend. We hebben heel wat gezien.
Heerlijk. En het wordt een korte week. Maar zijn we dan de deur uitgeweest?

Ik ben vannacht niet wakker geweest. Jij?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Hoi Hoi                        Maandag  20:13              1 kB

Lieve Debbie,

>> Wat was het weer een fijn weekend.
>   Heerlijk. En het wordt een korte week.
De week daarna ook.

>> We hebben heel wat gezien.
>   Maar zijn we dan de deur uitgeweest?
Amper. We hebben ook niet gevist, maar wel veel beetgehad.

> Ik ben vannacht niet wakker geweest. Jij?
Ja, door bovenstaande. Je sliep lief.

Liefs,
  Han



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Hoi Hoi                  Maandag  22:38              1 kB

Lieve Han,

>> Heerlijk. En het wordt een korte week.
>   De week daarna ook.
Ja, daarom is het beter dat we elkaar woensdag niet opzoeken. Even bijkomen.

>> Zijn we dan de deur uitgeweest?
>   Amper. We hebben ook niet gevist, maar wel wat beetgehad.
Juist, daarvan even bijkomen.

>> Ik ben vannacht niet wakker geweest. Jij?
>   Ja, door bovenstaande. Je sliep lief.
Jammer.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Oef!                              Dinsdag  17:59               1 kB

Lieve Debbie,

>>> Ik ben vannacht niet wakker geweest. Jij?
>>   Ja, door bovenstaande. Je sliep lief.
>     Jammer.
Ik droomde wel fijn.
Eh, maar even bijkomen.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Oef!                        Dinsdag  19:02               1 kB

Lieve Han,

> Ik droomde wel fijn.
Onthoud of bewaar maar voor later.

Bibi vroeg onder het eten of we vanavond wat konden praten. Ze is van zaterdag op zondag voor het eerst bij Dolf blijven slapen. Ik stuur je daarna nog wel wat. Jij ondertussen maar niet, bewaar evt. nieuws of zo maar.

Liefs,
  Debbie


‘Je snapt wel waar ik met je over wil praten. Ik heb Dolf zaterdag niet overvallen, ik had van tevoren gemaild, netjes gevraagd of ik mocht blijven slapen. We wisten dat we in hetzelfde bed terecht zouden komen, we hadden er al een paar keer op gelegen, aangekleed, om te kussen.’
‘Waarschijnlijk zijn jullie in bed net zoals Han en ik begonnen, in pon en pyjama.’
‘Ja. Heel huiselijk. De hele avond al, omdat ik niet weg hoefde. Hij was heel lief, heel voorzichtig. Maar na een tijd vond ik het stom. Te voorzichtig. Dat was toch niet abnormaal, Debbie? We kennen elkaar al maanden en hebben al een paar weken verkering.’
‘Nee, dat is niet abnormaal, op onze leeftijd. Maar je moet zelf uitzoeken wanneer je wat wilt doen. En niet vergeten dat de jongens beloofd hebben om het rustig aan te doen. Dus, wat zei je tegen Dolf?’
‘Ja, ik moest wat. Of we als een jongen en een meisje tegen elkaar aan konden gaan liggen, in plaats van als twee zoutpilaren.’
‘Heel mooi. Ik zie je ogen groter worden. Toen schrok je, hè?’
‘Hoe weet je dat?’
‘Omdat ik op een gegeven moment ook geschrokken ben. We hebben het er vroeger over gehad, dat jongens na hun achttiende nog doorgroeien. En nu komen we er achter hoeveel. Ik klaag niet.’
‘Ik ook niet. Maar ik kon het niet geloven, ik eh.’
‘Heb aan hem gezeten. Over of in zijn broek?’
‘Over. Even. Toen moest ik van hem stoppen. Erg snel, vond ik.’
‘Helemaal niet. Hij voelde je borsten toch tegen zich aan, beter dan ooit? Zo dik zijn die ponnen niet.’
‘We hebben er over gepraat. Toen zei ik dat hij ook maar moest controleren, over mijn pon, of mijn borsten zo groot waren als hij dacht.’
‘Lekker, hè?’
‘Ja, veel fijner dan vroeger.’
‘Ja, niet te vergelijken. Bibi, ik zit ook te puzzelen. Ik wil als maagd trouwen, maar tot zolang ook geen zoutpilaar blijven. Han en ik doen af en toe ook iets meer, tussen niets en alles. We proberen het rustig aan te doen, om het uit te kunnen houden tot we trouwen. Maar het is niet te plannen, soms gaat het een tijd langzaam, dan weer even snel.’
‘Ja, maar bij ons ging het héél langzaam, al die tijd, en nu héél snel.’
‘Als je wat meer wilt vertellen, Bibi, graag, maar het hoeft natuurlijk niet.’
‘Ik wil eigenlijk weten wat je er zo ongeveer van denkt, of ik niet te gek doe. Dolf zegt van niet, maar ik wil graag een eh second opinion.’
‘Ik weet niet of mijn mening veel waard is, ik twijfel zelf ook. Is het daarbij gebleven, jij hem even strelen en hij jouw borsten?’
‘Ik heb voorgesteld alles over onze kleding te strelen en het daarbij voorlopig te laten. Dat was goed, natuurlijk. Maar hij vroeg het nog apart, of hij tussen mijn benen mocht strelen.’
‘Erg voorzichtig, maar lief. En?’
‘Hij deed het heel voorzichtig. Maar toen verbaasde hij me, hij zei, je vindt het zeker wel goed dat ik onder je pon ga, want ik voel dat je ook nog een broekje aan hebt.’
‘Goed van hem, hij was lang genoeg té voorzichtig. En?’
‘Ik schrok nogal, ik had maar een klein, dun broekje aan. Hij was eh erg brutaal.’
‘Ging hij in je broekje?’
‘Nee, maar hij voelde wel heel erg zorgvuldig. Het was net of ik niets aan had.’
‘Tja, tot zover niet gek, hoor. Had je gewild dat hij er alleen maar een beetje overheen gestreeld had? Hij voelde zeker waar je gleuf zat?’
‘Ja, overduidelijk. Ik vond het niet erg, maar ik had het niet verwacht. Hij merkte gelukkig dat ik wat problemen had, want hij stopte en vroeg wat er was. Ik zei, dat ik bíj wilde komen, hij had in een paar minuten mijn borsten helemaal gevoeld en nu zo precies tussen mijn benen. We hebben wat liggen praten, toen vroeg ik of hij alles over wilde doen. Toen ging het beter, kon ik ervan genieten, dat mijn verkering me zo graag aan wilde raken, zonder me uit te kleden.’
‘Fijn. Kreeg je er niet de kriebels van?’
‘Ik heb er met Dolf nog niet over durven praten, maar ik geloof dat hij weet waar hij niet moet komen.’
‘Tja, als hij wat gescharreld heeft zou hij het kunnen weten. Han wist het nog precies.’
‘Hoe weet je dat?’
‘We doen ongeveer hetzelfde, alleen vroeg ik de eerste keer of hij wist waar hij níet moest zijn. Stom, hij was zo brutaal om het even te controleren. Maar je moet er met Dolf over kunnen praten.’
‘Ja, dat gebeurt ook. Ik had er later over willen beginnen, maar het kwam er niet van. Er eh kwam wat tussen. Ik wilde hem ook weer strelen, maar wel langer. Na even legde hij zijn hand op de mijne, zei, niet zo voorzichtig, en liet me beter voelen. Daar wilde ik weer even van bijkomen. Snap je?’
‘Ja, meid. Groot en dik, hè?’
‘Ja. Ik geloofde het eigenlijk niet. Ik heb niks gevraagd, ik heb hem even later ín zijn broek vastgepakt en helemaal bevoeld. Hij schrok zich rot, lag verstijft van schrik. Voorzover hij al niet verstijfd was.’
‘Ja, natuurlijk, dat zal hij beslist niet verwacht hebben. Wat een apparatuur, hè? Die jongens vroeger hadden ook een redelijk lange stijve, maar lang niet zo dik. Sprietjes, vergeleken bij eh nu, hè?’
‘Ja. Heel erg indrukwekkend. Maar erg fijn om hem te leren kennen. Dolf zei niks, maar lag heel diep in en uit te ademen. Maar toen? In plaats van stop zei hij ineens, oh, Bibi, ik kom. Hij zei, later, dat hij dacht dat hij het wel in kon houden, maar dat het ineens niet meer ging. Ik eh ben hem gaan helpen, ik kon het niet laten.’
‘Oh. Wat zal je geschrokken zijn. Maar je hebt er geen spijt van, hè?’
‘Nee. Maar nu weten we niet goed wat we doen moeten.’
‘Tja. Je wilt hem vaker laten komen, hè?’
‘Ja, eigenlijk wel. Ik had er nog lang niet mee willen beginnen, maar ik gun het hem zo graag, hij vond het zóóóó fijn. En zóóóó lekker. Hij laat niet vaak merken dat hij zich inhoudt, maar hij zucht af en toe, dan weet ik genoeg.’
‘Wil je voor jezelf ook meer?’
‘Ja, ook eigenlijk wel.’
‘Dan moet je bedenken wat je wilt, er met Dolf over praten en dan voorlopig ook beslist niet méér doen. Dat lijkt me het beste. Han en ik vinden dat er ook een beetje evenwicht moet zijn, al gaat het nooit helemaal op.’
‘Nee. Wat zal ik doen?’
‘Dat moet je zelf weten. Ik kan je hooguit vertellen wat Han en ik doen. We zijn al gauw alleen met onderbroeken aan gaan slapen. Daar strelen we alleen overheen.’
‘Dan voelt hij je borsten tegen zich aan.’
‘Ja, maar pas dit weekend heeft hij ze voor het eerst vastgehouden, bloot. En hebben we elkaar bloot gezien.’
‘O. Kan je dat lang volhouden, voor je méér wilt?’
‘We vertellen hier niemand over, hè? Han wilde eerst niet, nou, voor hemzelf wel, maar voor mij niet. Toen heb ik hem verteld dat ik wel binnen het jaar wilde trouwen. De schurk, hij vroeg gelijk, gerekend vanaf dat we elkaar voor het eerst zagen? Ik heb ja gezegd. Toen durfde hij mijn blote borsten strelen, en zo. Ook bij mij kijken en zijn paal laten zien. Oei. Hij moest eens weten, het zal vanaf nu geen half jaar meer duren, denk ik, ik word er steeds zekerder van, maar dat vertel ik hem nog niet.’
‘Zo snel?’
‘Ja, Bibi. Het was liefde op het eerste gezicht, en het wordt steeds méér. Langer wil ik niet wachten, dat is nergens voor nodig.’
‘Ik heb het gevoel dat Dolf en ik eigenlijk nu al zouden kunnen trouwen.’
‘Han na een week al, maar hij vind eigenlijk ook dat je elkaar eerst beter moet kennen. Dus, mijn advies, bedenk wat je wilt, een fijne toestand voor jullie allebei, en probeer het dan een tijd vol te houden.’
‘Dank je wel. Ook dat je zoveel verteld hebt.’
‘Jij hebt mij toch ook verteld dat je Dolfs blote erectie vastgepakt hebt, gestreeld hebt en hem klaar hebt laten komen?’
‘Pestkop, zo ging het niet helemaal.’
‘Dat is wat het een beetje lastig maakt, zus, je kan niet alles plannen. De ene keer wil je méér dan de andere, kan je je minder inhouden, en bij de jongens gaat het ook niet gelijkmatig. Daarom gaat het met sprongen. Dat geeft toch niet? Als je het lekkerste maar voor het laatst bewaart. Als je dat wilt.’
‘Ja, dat willen we.’
‘Dan moet je maar zo doormodderen. Of wil je de kalender pakken, zeg, Dolf, dán trouwen we, dus over zoveel weken streel je mijn linker borst, de week erna mijn rechter, en twee weken later laat je me klaarkomen.’
‘Grapjas. Eh, je hebt me verteld over die jongen onder de douche. Met het scharrelen, toen ik wat ouder was, kwamen die jongens ook. Maar eh.’
‘Nu heb je pas écht genoten. Van je verkering, met een veel grotere, en er vast kwam veel meer. Fijn, hè?’
‘Veel te fijn. Ja, er kwam veel meer. Oh, wat ben ik blij dat je erover durft te praten. Ik ga het doen, met Dolf erover praten. Het is nu te laat, ik mail hem morgen wel met een inleiding. Hij is ook niet gek, hij heeft aan een half woord genoeg. Dank je wel. Welterusten.’
‘Droom maar fijn van die grote.’
‘Vast wel. En van zijn warme handen.’
‘Waar?’
‘In bed natuurlijk, waar moet ik anders dromen?’
‘Goed hoor. Welterusten.’



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Nou, nou                      Dinsdag  23:37               1 kB

Lieve Han,

B&D hadden het heel rustig aan gedaan, maar afgelopen weekend erg veel vorderingen gemaakt. Ze was nogal geschrokken. Dat kwam me bekend voor. Ze wilde eigenlijk weten of ze het niet te gek gemaakt had(den). Ik heb een beetje van ons verteld, om haar gerust te stellen. Verder kon ik haar alleen maar vertellen dat ze haar eigen indeling voor meer of minder moest maken, tot alles, wanneer dan ook. O.K.?

Ik kijk vanavond geen mail meer. Ik ga nu dromen over hoe B afgelopen weekend genoten heeft.

Liefs,
  Debbie


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Re: Nou, nou                Woensdag 18:21             1 kB

Lieve Debbie,

> O.K.?
Vast wel. Ik vind het heel fijn dat jullie elkaar (waarschijnlijk wat ongelijk) steunen. B&D het te gek maken? Zal wel meevallen. Ik merk niets aan hem.

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Div.                              Woensdag 18:59             1 kB

Lieve Han,

> het te gek maken? Zal wel meevallen.
Ik vertel je het lekker(s) niet.

Vertel me nu maar wat je gedroomd hebt.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Droom                         Woensdag 20:22             2 kB
Lieve Debbie,

>> het te gek maken? Zal wel meevallen.
>   Ik vertel je het lekker(s) niet.
Kan je dat volhouden?

Droom: Ik kwam in een zeilvakantie langs jullie camping, legde daar aan voor de nacht en zocht jullie caravan op. Je moet dus hooguit 17 geweest zijn, maar zag er uit zoals nu. (Beschrijving weggelaten) Na de koffie liep je met me terug om naar de boot te kijken. Ik liet zien, dat moest toch voor de nacht, hoe ik het dekzeil over de boot deed om er in te kunnen slapen. Je wilde zien hoe ik ging slapen. Toen ik mijn slaapzak in wilde gaan vroeg je of ik altijd volledig gekleed ging slapen. (We hadden tot dan alleen gekust.) Enfin, je keek hoe ik me uitkleedde en stopte me toen ik niets meer aan had. Je wilde kijken, het was al half donker, dan telde het niet. Dus andersom ook. We kropen zo samen in de slaapzak. Kussen, voelen, strelen. Ik hield het niet lang vol, ik werd wakker enz.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Droom                   Woensdag 22:49             1 kB

Lieve Han,

>> Ik vertel je het lekker(s) niet.
>   Kan je dat volhouden?
Ja, omdat het niet over mezelf gaat.

Re: Droom
Zou best zo gebeurd kunnen zijn. Ik kijk erg uit naar komend weekend.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Div.                               Donderdag 18:12           1 kB

Lieve Debbie,

>>> Ik vertel je het lekker niet.
>>   Kan je dat volhouden?
>     Ja, omdat het niet over mezelf gaat.
En zo hoort het ook.

> Ik kijk erg uit naar komend weekend.
Komt dat ook door waar je het met Bibi over gehad hebt?

Liefs,
  Han

 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Nog 1 nachtje                Donderdag 19:26           1 kB

Lieve Han,

>> Ik kijk erg uit naar komend weekend.
>   Komt dat ook door waar je het met Bibi over gehad hebt?
Ook.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Nog 1 nachtje alleen      Donderdag 20:14           1 kB
 
Lieve Debbie,


>>> Ik kijk erg uit naar komend weekend.
>>   Komt dat ook door waar je het met Bibi over gehad hebt?
>     Ook.
Dan ben ik dubbel benieuwd.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Nog 1 nachtje . . .          Donderdag 22:39           1 kB

Lieve Han,

En nog een ochtend werken. Dan er naar toe. Dan zien we wel.

Liefs,
  Debbie


 Vrijdagmiddag pikte hij haar thuis op, laadde de boodschappen in.
‘Heb je méér niet, alleen die rommeltas waar toen een ponnetje en Beertje uit kwamen? Je hoort minstens een grote koffer te hebben voor een weekend. Zoals naar Schotland.’
‘Mijn ponnetje zit er niet in. Alleen toiletartikelen, één reserve jurk, twee reserve broekjes. Zelfs geen bikini. Jij zal toch ook niet veel bij je hebben? We gaan daar in ons nakie lopen.’
‘Ja, buiten. ’s Avonds ook, binnen?’
‘Oh, sorry. Dan haal ik nog wat kleding.’
‘Geef hier die tas, schat, en stap in. Oh, wat zal dat fijn worden.’
‘Had je gedacht, alleen buiten bloot?’
‘Ik had alleen gedacht, buiten bloot. Heerlijk, jou heel lang bloot zien, en als extraatje nog wat eh, blote meiden. Verder niks. Stom.’
‘Fijne verrassing voor je. Dus je hebt in ieder geval onderbroeken bij je, voor in bed?’
‘Ja, dat wel. Ik verwacht net zo met je te slapen als anders. Dat je je uitkleedt als we naar bed gaan.’
‘Tuurlijk, geen stapjes terug. Je zal me wel vaker bloot zien, dit weekend.’
‘En andersom. Debbie, ik heb vast iedere nacht een natte droom.’
‘Ik weet op dat punt niet zo veel van jongens, maar dat lijkt me erg productief. Maar ik zou het niet erg vinden. Ik ben er al een keer geeneens wakker van geworden. Misschien alleen als je een erg woeste droom hebt en begint te rammen, op het niks af. Ik bedoel in het niets, een virtuele vrijbeurt. Let nu maar op de weg.’
‘Ja. Zelfs geen bikini bij je? Ik zal de inkijk missen. Geen showtje?’
‘Één en al show. Heb je thuis gezegd waar je naar toe ging?’
‘Met jou het weekend naar een huisje. Om eens rustig in de natuur verder kennis te maken.’
‘Oh, ondeugd.’
‘En jij?’
‘Met jou het weekend naar een huisje. Om eens rustig op neutraal terrein verder kennis te maken.’
‘Ha, ondeugd.’
‘Ach, jij zat er dichterbij. Het zal geen neutraal gedrag worden, wel hartstikke natuurlijk.’
‘Nou, quitte.’

Toen ze Brielle inreden liet ze hem bij een patatkraam stoppen.
‘Han, net als vroeger, bij school. Ik wil een patatje oorlog. En een kroket.’
‘Ja, leuk. Ik neem er een frikadel bij, pas beter bij me.’
‘Uitslover, als je je eigen frikadel maar onder controle houdt als je daar bloot buiten loopt.’
‘Hè, ik hoorde een paar voorwaarden, daar en buiten.’
‘Juist.’
‘Juist. Fijn.’
Hij deed de bestelling, ze aten het staande op.
‘Debbie, laten we doen of we nog op school zitten. Doe net of je Carlos kent. Hij loopt zich altijd uit te sloven, dat hij ieder meisje tussen haar benen pakt. Heb jij daar wat over gehoord?’
‘Eh? Oh, die Carlos. Ja, een uitslover. Nou, ik ken geen meisje dat zich zomaar laat pakken. Zeker door hem niet. Hij kan amper zoenen en begint gelijk aan je kleding te frunniken. Jullie zouden hem eens moeten vertellen hoe dat moet. Eerst lief kussen, een tijd, dan voorzichtig over de bloes of de jurk strelen. Natuurlijk gelijk zeggen, oh, meid, wat heb je grote borsten. Of dat nou wel of niet waar is. Als hij dat een tijd heel lief doet kan hij proberen bij bloot vlees te komen. Snap je?’
‘Ik hoop dat hij het snapt. Zijn er ook meisjes die opscheppen?’
‘Dat is ook moeilijk te controleren. Die heeft een grote, en die niet zo. Van een paar weet ik dat ze eh. Ik scheid er mee uit, Han. Ik draaf weer door.’
‘Ja, leuk. Veel lol gehad?’
‘Ja, genoeg. Net wat je zegt, lol. Met ons is het vreselijk veel fijner.’
‘Ja, schat, ik merk het ook. Zullen we gaan?’
‘Vroeger hadden ze me daarmee niet meegekregen. Maar ik weet nu te goed hoe je aanvoelt. Opschieten.’

Op het terrein installeerden ze zich in het huisje en maakten een wandeling over het terrein. Ze keken ook even binnen in het hoofdgebouw, verkenden het zwembad. Er waren niet veel mensen, een paar aan het zwemmen, een paar lagen op badhanddoeken, ook bloot. Behalve late aankomers zagen ze verder niemand. Wel was er, in de meeste huisjes, achter gesloten gordijnen, verlichting aan.
‘Han, wat zou zich achter die gordijnen afspelen?’
‘Daar wordt gegeten, TV gekeken, gelezen en meer gevreeën dan wij gaan doen. Zullen we hier onze huwelijksnacht doorbrengen?’
‘Kan mij niet schelen. Ze maken er altijd een hoop drukte over, mij kan de omgeving dan niet schelen. Ik hoef ook geen luxe suite. Van mijn part in een hooiberg, als jij dan maar een lekker zacht dekentje meebrengt. En je gereedschap.’
‘Origineel idee. Ik zal wel eens op Internet zoeken of er wat in de verhuur zit. Mijn gereedschap heb ik altijd bij me. Klaar voor gebruik.’
‘En daarna misschien. Zou er ook één zijn met een tweepersoonsbad, zoals hier?’
‘Hé, beetje kalm aan, hè? Dat heb ik nog geeneens gezien. Even kijken.’
‘Ik zou wel in bad willen. Goed, Han?’
‘Tuurlijk. Zal ik je uitkleden?’
‘Dat kan ik toch zelf?’
‘Ja, dat heb ik ondertussen al vaak gezien. Erg schattig. Maar ik zou het graag eens doen.’
‘Goed.’
Hij kleedde haar voorzichtig uit. Als laatste trok hij haar broek naar beneden, liet haar eruit stappen.
‘Mooi joh. Mooi meisje.’
Ze begon hem uit te kleden.
‘Met z’n tweeën in bad? Leuk.’
‘Ja. Je uitkleden ook, voor een keer. Je kan het zelf veel sneller.’
‘Ja, logisch, om naast je te kruipen.’
‘Oh, hoe krijg ik je onderbroek uit? Ik krijg hem niet over je erectie heen. Had je niet even kunnen wachten?’
‘Als ik vlak voor m’n neus je broek uittrek? Je krullenbol en een beetje meer zie?’
‘Goed excuus. Wat nu?’
‘Je hebt de keus. Mij mezelf uit laten kleden of niet.’
‘Bij, of niet, moet ik aan je komen.’
‘Dat mag je.’
‘Ja, snap ik. Han, even zitten en wat drinken. Eh, ik speel wel Brigitte. Ik heb ook rum mee. Baco?’
‘Graag, Brigitte. Leuk joh. Debbie, je mag van mij zo vaak in je blote kont rondlopen als je wilt.’
‘Snap ik ook. Nou, het kan hier wel. Bij je thuis waarschijnlijk ook wel, Han. Alsjeblieft, één baco. Ik begin al een beetje een vakantiegevoel te krijgen.’
‘Ja, die vakantie zal ik niet gauw vergeten. Jammer dat het zo’n end weg is. Als het een uur of vier vliegen was, zoals naar de Canarische eilanden, konden we het wel eens tussendoor doen, voor een week. Maar twaalf uur heen en elf uur terug, bah. Al viel het op de terugweg mee, ik heb heerlijk met je geslapen.’
‘Ja, dat was fijn. Sta eens op. Oeps. Gefopt. Sliep uit, broekie uit. Je was afgeleid.’
‘Ja. Maar nu kan je hem zien groeien.’
Ze hielp hem uit zijn onderbroek, die ze naar beneden getrokken had en keek tot hij uitgegroeid was.
‘Han, ik blijf het een indrukwekkend apparaat vinden, maar voor mijn gemoedsrust is het beter als hij niet hoger dan horizontaal komt. Ook als je rondloopt. Dan denk ik, leuk stijf pikkie. Als hij zo omhoog staat krijg ik er kriebels van.’
‘Ik zou hem graag in de stand zetten die je wilt, wanneer dan ook, maar dat gaat niet.’
‘Op twee standen na. Recht omhoog lukt je natuurlijk, en op z’n kleinst een tijdje na eh je weet wel. Nu in bad.’
Ze was er het eerste in.
‘Kom je tegenover me zitten? Doe je benen maar buiten de mijne langs, dan kan ik ze bij elkaar houden.’
Hij deed het.
‘Als je dat maar niet eeuwig volhoudt.’
‘Nee, zelfs niet tot de huwelijksnacht. Ik weet dat het oneerlijk is, ik kan jou helemaal bekijken, maar ik heb nog geen zin om vlak voor je neus met m’n benen wijd te gaan zitten. Zoals net, bij het uitkleden, dat gaat wel, dan kan ik ze dicht genoeg bij elkaar laten. Niet dat ik ze preuts stijf tegen elkaar klem, ik beweeg me gewoon. Maar benen wijd, voor oogjes, vingertjes en zo, later.’
‘Goed, hoor. Misschien, hopelijk, ga ik zó aan iets bloots van je wennen dat ik er niet steeds direct een stijve van krijg.’
‘Als je die maar wel krijgt als ik het wil.’
‘Hem beetpakken zal wel genoeg zijn. Proberen?’
‘Nee, je hebt al een stijve. En zo ver zijn we nog niet.’
‘Nee, we zijn nog bij kijken. Wil je je buik wat omhoog doen? Mag ik natte doos zien, net zo veel als anders?’
‘Nou, mijn mooie krullenbolletje is verwoest, mijn haren liggen plat. Oh, dan zie je meer, hè?’
‘Ik hoop het. Morgen zie ik dat toch, schatje, we gaan vast ook zwemmen. Maar dan kan ik niet zo goed kijken. Dan kan je niet zo vóór me gaan liggen. Ik zou je graag nu vast goed zien. Heb ik het morgen wat makkelijker.’
‘Je smoes klopt weer. Zo?’
‘Ja. Mooi joh.’
‘Ik hoef jou niets te vragen. Laat hem eens onderduiken, anders wordt hij niet gewassen.’
‘Je mag me helemaal wassen.’
‘En dan zeg je, we staan nu niet quitte. Mis, alleen je rug. En jij de mijne. Daar kunnen we zelf niet goed bij. De rest blijft op ons verlanglijstje.’
‘Had jij er vroeger ook één, ieder jaar?’
‘Ja, met meidenspullen, zo’n erge tomboy was ik niet. Tot m’n dertiende, toen mocht het niet meer.’
‘Vroeg je toen wél jongensspullen?’
‘Ja, jongens met hun eh spullen. Via een omweg, ik had er verkering op geschreven. Ik dacht aan niks anders. Dat wil zeggen, het hoefde geen verkering te zijn, als het maar een jongen was die ook wat wilde.’
‘Meid toch. Dat je je nu toch zo goed in kan houden.’
‘Omdat ik eh niet van ze hield.’
‘Ik zou je nu wel overal willen kussen, lief en lekker meisje van me.’
‘Pech gehad. Ik kan me goed inhouden, zei je. Je mag alleen de gebruikelijke plaatsen kussen. Met kijken kan ik me minder goed inhouden. Eigenlijk zie je nog niet zo veel. Zo?’
‘Shit. Oh, hemel. Stop onder water. Merci.’
‘Nou joh.’
‘Ja, meid, even bijkomen. Ik draai me om, was mijn rug maar.’
Ze waste zijn rug, draaide zich ook om om haar rug te laten wassen. Ze stapte daarna uit bad en droogde zich af. Hij bleef in bad liggen kijken.
‘Wat heb je toch een mooi figuur.’
‘Daar ben je toch verliefd op geworden?’
‘Nee, het heeft me verleid naar je tóe te komen. Je figuur, je houding, je rustige bewegingen.’
‘Rustige bewegingen?’
‘Ja. De meeste meiden bewegen wat snel, een beetje houterig. Een rukje aan kleding als die niet goed zit, een veeg over hun haar als er een pluk voor hun ogen valt en dat soort dingen. Jij lag heel rustig te lezen, af en toe liet je met één hand je boek los en deed langzaam je haar naar achteren, als dat voor je gezicht waaide. Een paar keer liet je langzaam je boek iets zakken, keek even over zee, dan weer in je boek. Zo rustig. En ik heb je niet één keer aan je bikini zien plukken. Die zat perfect, dat zag ik wel. Hoe noem je dat, aan het lijf gegoten. De rest liep of zat maar te hijsen. Je beweegt je nog steeds zo rustig. Zelfverzekerd, denk ik.’
‘Heb je lang gekeken?’
‘Ik denk zeker vijf minuten.’
‘Je hebt het goed onthouden.’
‘Ja. Toen schrok ik, op één of andere manier. Ik moest naar je toe, ik wilde je ogen zien, dat we elkaar aankeken. En met elkaar praten. Ook vast rustig. Dus niet. Maar door dat praten ben ik verliefd op je geworden, met je figuur als prachtige bijzaak.’
‘Ja, ik weet het. En ik op jou, ook zo. Hé, ik zeg geeneens, andersom ook. Dat komt vast omdat ik, sinds we verkering hebben, vaste, met alleen een nooduitgang, wat rustiger ben geworden. Ik hoef niet zo voorzichtig meer te praten. Je weet dat ik van je houd. Ik heb het zelfs gezegd.’
Hij kwam uit bad, gaf haar een kusje en droogde zich ook af.
‘Ja, heel fijn, schat. Ik vond het toen zo mooi. Eindelijk durfde je voluit te zeggen wat je voor me voelde. Ik was zo opgelucht toen je het vertelde, en vreselijk gelukkig natuurlijk, ik dacht dat jij het ook zou zijn, rustig. Het heeft dus nog even geduurd.’
‘Ja. Fijn. Wel met gevolgen op andere punten.’
‘Ja, je maakte er weer een show van. Dank je.’
‘Niks dank je. Ik kon me weer niet inhouden. Je vroeg om ietsje méér. Even kijken, beentjes tegen elkaar, naar mijn doos, voor zover daar dan iets van te zien is, met natte haartjes er op. Weer zo lief, geen grote stap, een kleintje. Niet van, meid, doe je benen eens wijd en laat je gleuf zien. En ik vind het zo fijn, om en om. Het hoeft niet, maar is wel fijn. Je schrok ontzettend.’
Hij liep naar het bed en ging op de rand zitten.
‘Ja, liefste. Het was anders dan vroeger, voelen, of in het halfdonker wat zien. Ik had bij jou tot nu toe alleen haar gezien, krulletjes, vorig weekend wat méér, en nu helemaal.’
‘Hoe vond je het, in die paar tellen?’
‘Eh, met doos bedoelde ik eigenlijk steeds dat wat ik tussen de benen van een meisje in een hele hand vast kan houden. Het hele gebied daar. Nu kon ik, daar middenin, je hele gleuf zien.’
‘Komt het overeen met je voorstelling van de grootte?’
‘Je weet dat kan me eigenlijk niets schelen. Maar de grootte was precies goed, helemaal in verhouding met de omgeving. En, inderdaad, je benen zitten altijd zo goed als tegen elkaar. Maar daar gaat het niet om. Wel dat je je zo aan me wilt laten zien. En het blijft spannend.’
‘Ik moet bij jou nogal eens wat herhalen. Je komt altijd met een inleiding, maar vergeet dan je verhaal af te maken. Hoe vond je het, in die paar tellen?’
Hij ging liggen. Ze kwam naast hem op bed zitten.
‘Je wil het graag horen, hè?’
‘Ja, gedeelde vreugde is dubbele vreugde.’
‘Is dat uit de Bijbel of de Koran?’
‘Dat weet ik niet. Wat ben je groot, joh. En hij beweegt. Oh, ja, je hartslag. Knap snel. Hij lijkt wel groter, dikker dan anders.’
‘Zo te voelen ook. Geen wonder, na wat ik gezien heb. Oh, Debbie.’
‘Vertel nou eindelijk eens.’
‘Ja. Zo schitterend, Debbie. Je mooiste plek. Je kan je lippen zo lief een beetje tuiten als je een kusje wilt. Die eh lipjes zagen er ook zo uit. Net iets tuitend, zo mooi, zo lief, en zo uitnodigend. Shit.’
‘Wat is er?’
‘De druk loopt nog verder op. Door je gleuf gezien te hebben en er over te praten. Die uitnodigende lipjes. Ik dacht, later eerst je doos in mijn hand, dan met mijn vingers strelen, dan een kusje op je lipjes, dan een tongkusje, dan, alles. Oh, oef.’
‘Houd je het niet meer?’
‘Ik ben bang van niet. Ik heb je de hele week niet gezien. En nu, zo veel van je. Zo intiem. Debbie, normaal zou ik onder de douche gaan om af te koelen. Als dat niet helpt lozen. Maar om dat nu te doen, terwijl jij hier bent en dat weet?’
‘Nee, ik kan me indenken dat je dat niet leuk vindt. Ik weet dat jongens dat doen, hoor. Nou, als er geen meisje is die het hebben wil doen ze dat maar. Hier, mijn badhanddoek, voor als het vanzelf komt.. Eh, je weet dat je al twee keer een natte droom gehad hebt, naast me, in bed?’
‘Ja, maar dit is anders.’
‘Toch niet zo heel veel? Overlopen is overlopen. Alleen toen zag ik niets. Mag ik nu kijken, als je het niet meer houdt?’
‘Wil je dat? Oh, natuurlijk, jíj wel. Ja, je mag best. Graag zelfs, anders is het nóg hetzelfde als naar de douche gaan in m’n eentje. En ooit zou je het toch zien.’
‘Je doet ’s nachts de handdoek er omheen, als je er op tijd bij bent, hè?’
‘Ja. Hoezo?’
‘Als je dat nú zou doen zou ik niets kunnen zien.’
‘Nou, dan niet eromheen. Op m’n buik, erboven. Ik gun jou ook een heleboel. Dat zou het wel eens kunnen worden ook. Wil je het zo graag zien, schat?’
‘Ja, het zat nog lang niet in mijn planning, maar nu het zo uitkomt wel. Net zoals toen met dat jong onder de douche. Die had een kleinere, maar hij werkte wel. Het was niet een eruit lopen, hij spoot een eind weg. Gelukkig naast me.’
‘Nou, praat zo door en je zal zien hoe ver ik kom.’
‘Zou je liever wel of liever niet eh lozen?’
‘Liever wel, dan heb ik voorlopig rust, met Brigitte in de buurt. Nou, als je doorpraat heb ik geen keus.’
‘Ik zeg even niets.’
Ze keken elkaar aan, glimlachend. Tot hij zijn ogen dicht deed en kreunde.
‘Wat is er?’
‘Je zegt wel niets, maar je zit vlak naast me, iets tegen me aan, bloot. Ik zie je haren op je doos, ze beginnen weer te krullen. Houd in vredesnaam je benen tegen elkaar.’
‘Wat je wilt. Zeg, lieve Han, je kan me ook iets vragen.’
‘Nee, Debbie, dat kan ik niet. Het gaat al veel te snel voor je. Daarnet was je ook al zo impulsief.’
‘Nou, impulsief? Ik heb vast wel twee seconden nagedacht.’
‘Je ziet het resultaat. Maar dat kon je niet weten. Ik had het ook niet verwacht.’
‘Je zei net, ooit zou je het toch zien. Liefste, ooit zou ik het ook dóen. Je weet het óók, vast binnen een paar maanden, als dit niet gebeurd was. Of wat anders. Ik wil je nu graag aanraken. Je vastpakken. En strelen. Of zou je dat niet willen?’
‘Ja. Ik droom er van. Steeds vaker.’
‘Of wil je het zelf doen?’
‘Nee. Alsjeblieft, liefste, pak me vast, streel me.’
‘Fijn. Kan je het nog twee minuten volhouden?’
‘Ja, als het persé zou moeten, als ik ergens anders aan denken. Hoezo?’
‘Doe je ogen dicht. Ik ga iets van je afzitten. Het moet even wat zakken, anders gebeurt het veel te snel. Goed?’
‘Je bent een schat.’
‘Mondje dicht. Denk maar aan een computerspelletje.’
Ze wachtte. Tot hij zuchtte en zijn ogen open deed.
‘Dat helpt.’
‘Dat zie ik.’
‘Als ik af en toe mijn ogen dicht zou doen en aan een spelletje zou denken, zou ik het misschien redden. Debbie, als je liever wilt wachten?’
‘Nee, Han. Uitgesloten. Onmogelijk. Je blijft met je probleem zitten als Brigitte rondloopt. Omdat het nog spannender geworden is, dat snap ik best. Maar dat is niet het belangrijkste. Je hebt me wat gevraagd. En daarmee wat beloofd. Dat ik je aan mag raken. En strelen. Nou, je had vroeger aangerand willen worden, je bent er dicht bij. Kom je op je woorden terug?’
‘Je smoes klopt. Allerliefste, pak me. Hij is voor jou. Streel me.’
‘Kort? Lang?’
‘Pestkop. Streel me alsjeblieft en laat me klaarkomen.’
Ze zei niets. Ze deed het. Toen hij met zijn ogen dicht uit lag te hijgen maakte ze hem met de handdoek voorzichtig zo veel mogelijk schoon. Ze veegde daarna haar handen af, gooide de handdoek richting badkamer en keek weer naar hem, glimlachend. Hij deed zijn ogen open en glimlachte terug.
‘Meisje, wat deed je dat lief. Voor de eerste keer aan me komen en dan zo geweldig.’
‘Ach, Han, het wijst zich vanzelf. En het is bij een jongen niet zo moeilijk. Ik zag dat je het lekker vond, om het voorzichtig uit te drukken. Eh ik sprak laatst een meisje, dat ook jarenlang geen jongens vastgepakt had. Die was ook geschrokken toen er zo’n grote en dikke paal tevoorschijn kwam. En toen hij klaarkwam ook. Geen kleine straaltjes, maar dikke klodders. Bij jou ook. Mooi, joh. Je spoot heel veel en erg ver. Je kreunde ook zo leuk.’
‘Het was heerlijk. Een meisje, hè? Nou, laat maar.’
‘Dat was ik al van plan. Deed ik het goed?’
‘Goed? Heb ik zelf bewogen?’
‘Eh, praktisch niet. Alleen hele kleine stootjes toen je kwam. Wel tien of zo. Je bleef spuiten, niet normaal zeg. Ja, je weet het, je bent niet de eerste die ik zo verwen. Maar wel de meest productieve. Volgens de boekjes is het ongeveer één kubieke centimeter. Genoeg, dat zijn miljoenen zaadjes. Maar volgens mij zat je boven de twéé kubieke centimeter. Iedere keer een klein stootje en een klein kreuntje. En een straal. Zo mooi, Han.’
‘Ja. Maak je niet ongerust dat ik niet de eerste was die je verwende. Die jongens hebben nooit meegemaakt wat ik net meegemaakt heb. Al was ik de duizendste geweest, je ervaring heeft niets te maken met wat je nu gedaan hebt. Omdat je van me houdt voel je me perfect aan. Al deed je het bij mij voor de eerste keer. Je ervaring was het niet, het was liefde. Je kust de laatste tijd ook eh anders. De ene keer strelender, de andere keer hartstochtelijker. Je houdt méér van me dan je ooit gezegd hebt, ik denk meer dan je zelf wist.’
Ze kwam half over hem heen liggen, borst op borst, en legde haar hoofd op zijn schouder.
‘Ja. Jij kust ook steeds fijner. Ik houd steeds meer van je. En jij ook van mij, je zegt het, ik voel het. Daarom mocht je vanavond zo intiem naar me kijken. Liet ik je méér zien dan je durfde vragen. En toen je het hier op bed moeilijk kreeg, door mij, móest ik je verwennen. Ik wilde het zo graag. Toen je zei, als je liever wilt wachten, kon ik het niet. Dat was weer zo lief. Terwijl ik het eigenlijk uitgelokt had, je er zelfs om had laten vragen. Geeft niets, hè, wat eerder dan de planning?’
‘Nee, schat. Gevoelens kan je niet precies plannen. Je wist niet hoeveel je al om me geeft. Nu twijfel je of je het wel goed deed. Je denkt waarschijnlijk, hij overdrijft, met dat perfecte. Ik hoor je nu denken, ik geef het toe, niet slecht, heel goed zelfs, gezien het resultaat, maar perfect? Ja?’
‘Bijna letterlijk.’
‘Over dat bewegen, ik bedoelde, ik hoefde niet te bewegen, je zat van het begin af aan constant op het goede tempo, langzaam beginnen, dan wat sneller, dan weer langzamer om het even af te laten zakken. Toen steeds sneller toen je voelde, wist, dat ik het niet langer kon houden. En je had me zo goed vast, op ieder moment, niet te stevig, niet te los, en je pakte mijn ballen net voor ik kwam, dat maakte het nog heftiger. Je deed het zó goed, dat ik zelf niet hoefde te bewegen. Zo perfect, dat ik er daar geen enkele behoefte aan had. Die stootjes, toen ik kwam, waren de krampen van het spuiten. En weet je wat het meest perfect was? Als er een straal komt, en hij wordt teveel afgeremd, is dat niet prettig, dat kan zelfs pijnlijk worden. Als hij te weinig afgeremd wordt, is dat hetzelfde als bij een natte droom. Ja, het komt er uit, maar het loopt er eigenlijk gewoon uit, er is weinig lol aan. Bij de eerste dacht ik, iets meer knijpen, alsjeblieft. Bij de tweede, dat was iets teveel. Bij de rest dacht ik alleen maar, oh, perfect, precies goed. En het ging maar door, je ging maar door, ik raakte zowat bewusteloos. Liefste, zelfs het eind was perfect. Je stopte niet in één keer, je ging langzaam verder, steeds langzamer, steeds ietsje minder stevig vasthouden. Gelijk op met de kleiner wordende krampjes, die nog kwamen, zonder dat er nog een straaltje kwam. Oh, zo vreselijk lekker, vanaf het begin tot het eind. Ik houd van je.’
Ze begon hem in zijn hals te kussen, knabbelde toen aan zijn oor, ging verder op zijn mond. Hij omhelsde haar stevig, kuste terug. Toen ze haar borsten over zijn borst begon te bewegen duwde hij haar langzaam van zich af, tot ze rechtop zat.
‘Lieveling, ik kan je niet zeggen hoe geweldig lekker het was.’
‘Dat hoeft ook niet. Je genoot van het begin af aan, toen ik je voorzichtig vastpakte. Tot en met die tien stralen.’
‘Eh, Debbie, ik denk dat het een uitzondering was. Een tijd geen natte droom en toen je gleuf zien. Ik stond op knappen. Als je me vaker verwent, als ik niet op knappen sta, komt er vast minder.’
‘De helft zou ik al indrukwekkend genoeg vinden. Als je daarvan ook maar zo lekker geniet. Hoe vaak? Afwachten. Maar waarschijnlijk vaak genoeg om natte dromen te voorkomen.’
Ze keek even over zijn buik naar beneden en weer terug.
‘Ligt mijn mooie paaltje na te genieten?’
‘Ja. Ik ben erg opgelucht, ik voel geen enkele druk meer.’
‘Die moet nogal hoog geweest zijn. Tjonge, wat was je stijve hard. Die van die jongetjes bleven altijd nog wat soepel. Als ik wat technisch mag denken, je moet later goed mikken, want bijbuigen is er niet bij. Goed. Han, ik vond het, afgezien van de rest, fijn om je vast te houden. Later ga ik het wel vaker doen, langer en beter. Als ik er dan mee begin als je eh zo’n kleine hebt als nu, kan ik vast een tijdje met je kleintje en je ballen spelen. En na een tijdje met je vast niet zo harde stijve.’
‘Dat zou ik nu al willen, maar we kunnen beter allebei wat bijkomen. Ik heb onderin een wat raar gevoel, ik moet helemaal leeg zijn.’
‘Dat vind ik nu niet interessant. Weet je wanneer wel?’
‘Nee?’
‘Als we echt vrijen, helemaal, en we willen daarna gauw weer. Dan kan het wel eens vervelend zijn om te moeten wachten.’
‘Zeker in onze huwelijksnacht.’
‘Ja, maar heel lang daarna ook nog. Maar we staan quitte, ik kan soms dágen niet.’
‘Weet je nog wat ik je beloofd heb?’
‘Ja. Bijvoorbeeld heel lang mijn borsten strelen en kussen. Ik denk dat je me daar zelfs mee kan laten komen, zo lekker kus je, op mijn mond.’
‘Proefrondje?’
‘Ergens, nee, helemaal zou ik wel willen. Maar we hebben vandaag al genoeg vorderingen gemaakt. Zullen we naar bed gaan? Wat gaat de tijd snel, zeg.’
‘We hebben een tijd in bad gezeten, en hier lang gespeeld.’
‘Ja. Wie eerst naar de badkamer?’
‘Jij. Ik vind het altijd het leukst als ik zie dat je in bed op me ligt te wachten.’
‘Ik ook. In principe ben ik ook de ontvangende partij.’
‘Grapjas. Het klopt wel.’
‘Ik denk dat ik het nu nog fijner ga vinden. Je komt nu met je blote paal naar me toe lopen. Pas naast bed je onderbroek aantrekken, hoor.’
Ze liep naar de badkamer, gaf de deur een zet maar deed hem niet dicht. Toen ze terugkwam zat hij op de rand van het bed.
‘Ik hoorde je plassen, ongegeneerde blote meid.’
‘Bij een grote boodschap doe ik de deur dicht, anders niet. Dat vind ik zo preuts. En je kan doorpraten.’
Hij liep naar het toilet, doorpratend.
‘Goed idee. Ik zal even moeten wennen. Sinds de preutse tijd van mijn zus moesten we van haar de deur dicht en zelfs op slot doen. Ik doe het nu nog automatisch.’
‘Ik niet. We konden door het glas boven de deur van het toilet aan het licht zien of er iemand op zat, hoe de deur ook stond.’
‘Ja, zie je, wij hadden er geen glas boven. En het licht hoefde overdag niet aan, er zat een raam naar buiten in. Grappig, hoe je soms aan gewoonten komt.’
‘Bij jou valt de deur vanzelf dicht, kan je daar wat aan doen? Of liever niet?’
‘Ik zal het doen. Zolang het reukvrij is vind ik het wel gezellig, intiem.’
Toen hij terugkwam keek ze hoe hij aan kwam lopen en naast het bed bleef staan, glimlachend.
‘Je ziet leuk uit.’
‘Je bent lief. Vroeger zat ik er al niet mee. Nu helemaal niet, als ik je tijdelijk niets groters kan laten zien. Omdat het altijd door jouw verwennen zal komen. Zeg, ik hoef nu zeker geen onderbroek aan? Ik kan toch niks. Dan kan ik je haartjes tegen mijn kleintje voelen.’
‘Nee, aantrekken. Ik geloof niet dat dat lang duurt. Voel je al iets?’
‘Nee, heerlijk rustig, daar. Dat gebeurt me niet veel. Maar een erectie is ook een fijn gevoel, hoor. Behalve als het te erg wordt, zoals vanavond. Je hebt het weer fijn opgelost.’
‘Deze keer ik, andere keer jij, soms samen. Kom je nou?’
‘Hoe? Ik pas gekomen.’
‘Grapjas. Kom naast me.’
Hij trok vlug zijn onderbroek aan en kroop naast haar. Rekte zich even uit en omhelsde haar, strak.
‘Hé, beetje rustig aan. Wat is er?’
‘Ik houd van je.’
‘Ik houd van jou. En nu minder vast, anders wordt het minder, je wurgt me.’
‘Zo?’
‘Ja, dat is beter. Hé, ik mis wat. Vreemd zeg, geen erectie tegen me aan. Helemaal niet leuk.’
‘Daar zal je ooit aan moeten wennen.’
‘Ja. Ach ja, misschien kan ik het dan wel een tijdje missen. Wie weet hoe mijn doos voelt nadat ik daar verwend ben en heb.’
‘Meid toch. Je hebt wel gelijk. Daar heb ik nooit wat over gehoord. Jij?’
‘Nee, ook niet. Ik laat je het dan wel weten. Jij vertelt mij ook alles.’
‘Ja, het verwennen voelde geweldig. En nu ook. Dan, weet ik ook niet. We steken met onze ervaring de eerste keer gelijk over, hè?’
‘Dat kan ik dan vast niet. Ik zal alleen al geestelijk enorm geschokt zijn door het verlies van mijn maagdelijkheid. Lichamelijk heb ik dan ook net een enorme opdonder gehad, daar zorg je maar voor. Je gaat je dan niet zo tam gedragen als nét, hoor.’
‘Oh, meisje toch. De eerste keer voorzichtig, daarna vast wat eh wilder.’
‘Prima. Heb je principiële bezwaren tegen onderop liggen?’
‘Geen enkel. Je mag zelfs altijd boven. Ik kan toch terugrammen.’
‘We zien wel. Hé, ik bedenk wat. Ik wil niet dat je nu op me komt liggen, dat zou ik nog niet prettig vinden. Dat vind ik nog niet horen, al zit ik niet zo gauw ergens mee. Maar andersom? Mag ik proberen?’
‘Ja, leuk.’
Hij liet haar los en ging op zijn rug liggen. Ze rolde zich op hem, pakte zijn schouders vast.
‘Te zwaar?’
‘Nee, het gaat, maar ik kan het niet onbeperkt volhouden. Wel lang genoeg voor een vrijpartij, denk ik.’
‘Goed zo. Fijn, zeg. Ik kan heerlijk mijn borsten bewegen. Ik denk dat het geweldig wordt.’
‘Oh, schatje. Wat speel je fijn. Je ligt heerlijk op me. Even proberen. Boem, boem. Ja, dat al best gaan, al weet ik niet of ik goed mik.’
‘Ik ook niet.’
‘Ik ben toch wat moe. We zijn weer intensief bezig geweest.’
‘Ja, jij ook extensief, met twee c c. En ik met me concentreren om het goed te doen. Ja, ik weet het, perfect. Ik rol er weer af. Han, omhelzen, lekker tegen elkaar, kussen, mij strelen, langzaam gaan slapen?’
‘Ja. Oh, schat, je borsten zijn een hoop te kort gekomen. Even inhalen.’
Hij kuste haar borsten om de beurt, midden bovenop.
‘Stouterd. Ook nog tongzoenen. Kus me, op mijn mond, en streel m’n borsten. Mag ik jou strelen? Met m’n hand in je broek?’
‘Mmmm. Oh, heerlijk.’
‘Ja. Toen ik begon met jongetjes tussen hun benen te pakken kregen ze soms van schrik geen stijf pikkie. Maar dan hielp balletjes masseren.’
‘Lekker. Maar nog te vroeg.’
‘Ja, ik voel het. Ik deed het nooit lang, Han, ik had natuurlijk geen uren de tijd. Dus liet ik ze redelijk snel komen. Maar dit zou ik lang vol kunnen houden. Wel liever met een iets grotere in mijn hand, maar niet op z’n stijfst. Jij mag nu je hand stilhouden, je speelt te lekker met mijn tepels. Ik zal je maar loslaten, anders komt er van slapen niets. Ga maar nagenieten van je klaarkomen.’
‘En jij?’
‘Ik ga vooruit genieten.’
‘Dat doe ik al sinds de tweede week van mijn laatste vakantie.’
‘Ja, na een paar dagen bezorgde ik je al een erectie.’
‘Ik genoot al toen ik je de eerste keer op het muurtje zag liggen. Geen seksbom, waar ik een erectie van kreeg, maar een mooigebouwd meisje, wat op haar gemak was. Waar ik al heel gauw kennis mee wilde maken, in de hoop fijn met haar te kunnen praten. En van dichterbij naar haar te kunnen kijken. Na mijn schooltijd had ik niet veel contacten met meisjes meer en andere, zakelijke dingen aan mijn hoofd. Dus dacht ik toen niet, zoals in mijn schooltijd, hoe kom ik zo snel mogelijk in haar broek om haar te vingeren en zij in de mijne om me af te trekken. Sorry.’
‘Ik weet hoe het heet. Meer was het ook niet, niet zo’n feestje als met jou. Nog meer?’
‘Ja. Na een paar dagen bezorgde je me inderdaad een beginnende erectie, maar een echte kreeg ik pas in het vliegtuig. Toen we een tijdje hand in hand zaten dacht ik, ze is zo lief, ze zal me vast ooit lief strelen. Maar geen haast, eerst nog beter kennismaken.’
‘Waar je niet aan denkt, als je een hand vasthoudt. Die hand heeft al een beetje kennis met je gemaakt, maar dat was te vlug voorbij. We gaan het overdoen, hè?’
‘Graag. En nog wat meer.’
‘Ja, andersom ook eh een keer.’
‘Niet, ooit?’
‘Nee, eerder.’
‘Ik ga slapen, voor ik te nieuwsgierig word.’
Mmmm.’
Zo vielen ze in slaap.

10e Week

De volgende morgen ontbeten ze rustig.
‘Gezellig, zo, Eva.’
‘Ja, Adam. Ik heb al eens aan dat zogenaamde paradijs gedacht. Als ik in bed op je lag te wachten. Mijn paradijsje, vond ik dan. Af en toe nemen we een stukje appel. In onze huwelijksnacht is die op. Komen we niet alleen geestelijk dicht bij elkaar, zoals nu al, ook lichamelijk. Jij vindt het een geweldige bijzaak, ik een geweldige mix.’
‘Wat mooi. Ook voor ons plakboek, hè?’
‘Ja, dat kan er wel in. Ik schrijf het vandaag nog in mijn agenda, om het niet te vergeten. Ik heb er al wat meer in staan. Maar ik ben er nog niet uit wat wél en wat niet in het plakboek kan. Wat moet ik met gisteravond?’
‘Vond je dat zo bijzonder?’
‘Dat weet je wel. De eerste keer je vasthouden, enzovoort. Ik kan er geen zaadjes van je inplakken. Dan plakken de bladzijden aan elkaar. Onderschrift, toen en toen had ik een voorgevoel. Ja, grappig, hè? Ik heb niet zo lang gevoeld, veel te kort. Maar ja, komt nog wel. Genoeg gegeten? Opruimen dan en naar de show.’

Ze pakten ieder een badhanddoek en gooiden die over hun schouder.
‘Wacht even, Han, nog mijn tasje met portemonnee pakken.’
‘Waarvoor?’
‘Het is hier niet all-in. De drankjes moeten we betalen.’
‘Ja. Leuk gezicht. Bloot met een handtasje.’
‘Ja, jij bloot met een handvatje.’
‘Tja, nog geen neiging tot opstandigheid. Maar dat zal vast niet lang duren. Ik neem het leesvoer zo wel mee. Als we daar aan toe komen.’
‘Vast wel. Vanmorgen waarschijnlijk nog niet. Eerst uitgebreid rondkijken.’

Ze liepen naar het zwembad en spreidden de badhanddoeken op een lege plek in het zitgedeelte uit.
‘Debbie, ik ga eerst maar op m’n buik liggen.’
‘Ja. Ik kom gezellig naast je liggen. Van bijkleuren komt niet veel. Je bent nog witter dan ik.’
‘Ja, zebraatje. Je bent afwisselend lichtbruin en nog lichter bruin. Ik ben lichtbruin en wit. Gaan we meedoen met die spelletjes?’
‘Ik niet. Dat schudt me teveel. Van anderen vind ik dat ook niet zo’n mooi gezicht.’
‘Nee. Ik vind het bij jou wel mooi. Je beweegt zo soepel, je borsten gaan hup, hup hup, hup, hup hup, en je kontje zig zag zig zag.’
‘Dank je. Voor in het plakboek. Die kinderen moeten er maar tegen kunnen. Hoe bevalt uitzicht?’
‘Schijnheilig zei hij, daarvoor ben ik niet gekomen. Alleen om bruin te worden. Nee, het is hier wel gezellig. Een beetje zoals tijdens de vakantie. Ze praten ook met elkaar. Ze kennen elkaar misschien ook al langer. Waaraan ze elkaar herkennen weet ik niet.’
‘Ik zie genoeg verschil.’
‘Ja. Jij bent de mooiste.’
‘Draai je maar om, maar kijk niet teveel om je heen. Mijn verhaaltje zal je niet opwinden. Han, je weet hoe ik over mooi denk. Ik zal je het wat uitgebreider vertellen. Wat ik ook ooit aan paps verteld heb, toen ik nog niet zo lang een groot meisje was. Hij wist het, mams had het hem verteld, dat mocht van me. Oh, even tussendoor. Ik was toen naar mams gedaan. Mams, voortaan heb je af en toe wat meer wasgoed van me. Tranen, nu is mijn kleine meisje groot geworden, enzovoort. Ik had al een keer een preek gehad, om me te waarschuwen. Nu kreeg ik het hele verhaal van de bloemetjes en de bijtjes. Oud nieuws voor me, van andere meiden had ik al genoeg gehoord. En ik was daarvóór al aan het scharrelen, toen mijn borsten volgens de jongens groot genoeg waren. Anders keken ze niet naar je. Ik heb mams rustig laten vertellen, al had ze een rood hoofd. Omdat ik het zo lief vond dat ze het durfde. Daarna namen mijn borsten nog een spurt. Ik vond het leuk om daarmee te showen. Niet omdat ik er trots op was, want ik kon er niets aan doen, maar omdat ik zo blij was dat ik er zo lekker uitzag. En er fijn mee kon spelen. Als ik zag dat een ander meisje jaloers was, sprak ik ze een keer aan. Meid, dat komt bij jou ook, trek voorlopig een dun bloesje aan, geen beha. De aandacht van jongens wordt meer getrokken door opvallend dan door groot. En als je tepels leuk te zien zijn kijken ze genoeg naar je, al zitten ze op nog een beetje kleine borsten. Sommige meisjes schaamden zich, kleden zich ruim, gingen vooroverlopen. Daar heb ik ook vaak wat van gezegd. Je hebt ze niet alleen voor je toekomstige baby’s. Nou, paps zei een keer, je ziet er goed uit, je mag ons wel dankbaar zijn. Toen werd ik eh giftig of zo. Paps, dat wil ik nooit meer horen. Ik ben jullie daarvoor helemaal niet dankbaar. Ik heb mijn uiterlijk geërfd, daar kunnen jullie niets aan doen. Of denken jullie soms, laten we eens wat mooist maken, als jullie liggen te n. Maar dan voluit. Of tegen de binnenkant van jullie slaapkamerdeur staan te rammen, zoals ik laatst hoorde, wat een gebonk en gekreun, zeg. Voor het eerst en het laatst had paps geen antwoord. Mams zei, je hebt gelijk, wij kunnen er niets aan doen. En we denken aan andere dingen als we liggen of staan te vrijen. Met andere woorden, voortaan nettere taal s v p. Duidelijk?’
‘Ja, mij ook. Je bent wel lief voor je ouders.’
‘We kunnen heel goed met elkaar opschieten. Zullen we gaan zwemmen? Als we verder gaan praten zal je vast niet meer op kunnen staan, kleintje.’
‘Met mijn kleintje, alsjeblieft. Ik ben net zo groot als jij. Maar niet zo mooi rond, hier en daar.’
‘Zie je nou wel? Opschieten.’

Na een kwartiertje zwemmen ging ze in een hoek van het bad staan. Hij kwam grinnikend voor haar staan.
‘Nou, schat, geen show, ik kan nu langer naar je lekkere borsten kijken. En naar je doos. Onder het zwemmen kan je je benen niet zo tegen elkaar houden. Wel jammer dat je geen schoolslag zwemt.’
‘Ik weet wel waarom je af en toe onder me door zwemt, gluurder. Ik doe het bij jou niet, niks interessants voor me om te zien.’
‘Je kan nu jammer genoeg niet tegen me op rijden, anders zou je gauw genoeg te voelen en te zien hebben.’
‘Praat me er niet van. Nog even zwemmen.’

Ze gingen daarna weer op de badhanddoeken liggen.
‘Ga maar op je buik liggen, Han. Kijk eens naar die twee meiden, links, zussen denk ik. Allebei met een pruik haar waar je een bezem van zou kunnen maken. Geen gezicht.’
‘Tja, ze zijn er kennelijk trots op. En komen daarom hierheen om het te laten zien. Ze hoeven onder nooit iets aan te trekken, er valt niets te zien. Het zou geeneens in een bikini passen.’
‘Nee, onder je kin. Nou ja, het is bij hun misschien compensatie voor hun wat kleine borsten.’
‘Die zijn hier in alle maten. Nou, je weet wat ik er van denk.’
‘Ja, maakt je niet veel uit. En van dozen?’
‘Ook niet veel. Alleen, té veel haar is niets. Bij jou is het schitterend, niet te veel, niet te weinig.’
‘Je kijkt er graag naar, hè?’
‘Ja, Debbie.’
‘Ik weet het, je automatiek gaat in werking, of je doet het expres, er aan denken wat je zou willen doen. En dan krijg je een lekker gevoel, hè?’
‘Ja. Altijd lekker. Fijn dat je het begrijpt. Zeg, zie je die twee die rechts van die struikgewassen zijn komen zitten? Wat een contrast, zeg.’
‘Ja, zeg daar eens wat van.’
‘Je weet dat ik daar niet mee zit. Helemaal kaal, bloot, alles te zien, hun gleuven midden in hun dozen. Ze zijn er kennelijk ook trots op, ze zitten met hun benen nog iets wijder uit elkaar dan jij gisteren. Ik heb al wat meegemaakt, maar geen meiden die zich zo graag laten zien. Aan iedereen. Jij bent anders. Je laat je ook graag zien. Maar aan maar één. Hoe meer je van me houdt, hoe meer, hè?’
‘Zo gaat het niet precies. Het laten zien, en aan laten raken, loopt achter op het houden van.’
‘Oh, fijn, schat. Wat leg je het goed uit. Heeft het ook te maken met je vertrouwen in me?’
‘Nee, daarmee niet. Het was alleen, niet alles tegelijk. Meer niet.’
‘Ja, ik weet waarom niet alles tegelijk, dat wil ik ook niet.’
‘Daarom gaat alles zo fijn, lieve jongen. Zeg, je weet zo’n beetje hoe ik gek op je werd, verliefd werd, van je ging houden. Hoe snel denk je dat ik je ging vertrouwen?’
‘Oh, meid, zo snel, bij je eerste show al?’
‘Ja. Al genoeg voor zo’n show. En voor die erna, ik liet je een hele borst zien.’
‘Ja, dat zal ik nooit vergeten. Dat was, achteraf gezien, heel wat meer dan hem in je bovenstukje te zien. Helemaal, geen driekwart. En je tepel van alle kanten. Het fijnste was natuurlijk dat je het wilde.’
‘Ja. En andersom?’
‘Niet lang daarna mocht je mij helemaal zien. Maar toen dacht ik niet aan vertrouwen. Alleen, ik wil haar ook graag wat laten zien. Gelijk maar alles, een stukje gaat niet. Jij wist dat jongens graag borsten zien, andersom heb ik geen idee, er werd altijd moeilijk over gedaan. Ergens wilden ze wel, ergens niet. Ik dacht, jij vast wel, jij doet normaal, gezond. Toen merkte ik hoe gewoon je het vond, je wilde geeneens kijken, hij was te klein. Als ik je daarvoor niet vertrouwd had, had ik het toen zeker gedaan.’
‘Tja, we doen gewoon niet gewoon.’
‘Ja, zo zou het altijd moeten gaan, maar zo gaat het gewoonlijk niet. Wat ook niet gewoon is, is hierheen komen om een bos haar of je blote gleuf te laten bekijken. Ik vind bloot mooi, maar goed dat ze niet te dichtbij zitten, ik krijg daar toch een beetje last van.’
‘Dat verwondert me niets, als ik denk hoeveel last je bij mij kreeg. Daar zat toch nog wat haar overheen, al was het nat. Goed, vraag maar.’
‘Vraag maar?’
‘Ja, er moeten een paar gedachten, wensen, bij je opgekomen zijn.’
‘Debbie toch. Ja, ik heb je steeds alles verteld. Dan is dat wel te voorspellen. Ik heb inderdaad een paar wensen. Maar ze zijn allemaal voor later. Nou, de komende maanden. Mag ik bij jou een keer van dichterbij kijken?’
‘Inclusief wat je daarna bij jezelf weer graag zou willen? ’
‘Eh, ja. Daar zal het wel weer op uitkomen.’
‘Ja hoor.’
‘En je daar kussen?’
‘Ja.’
‘Tongzoentje?’
‘Nou. Ik heb daar nooit zo over nagedacht.’
‘Wel over mijn zeventien centimeter een tongkusje geven.’
‘O. Ja. Ik denk meer jouw richting uit dan aan mezelf. Gisteravond was hij vast nog langer, Han. We moeten maar eens een keer meten. Maar ik kom niets tekort.’
‘Ik ook niet. Quitte.’
‘Leuk. Kijk maar rustig naar die bloterds, hoor.’
‘Geniet jij?’
‘Niet zo veel, allemaal slappe pikkies. Ik zie liever hele erecties.’
‘Eentje ook goed? Straks, in het huisje?’
‘Ja, prima. Als die maar van jou is. Trouwens, jij hebt ook precies genoeg haar onder op je buik, voor mijn smaak.’
‘Erbij gaat niet. Eraf zou kunnen. Ik heb nog een vraag.’
‘Over eraf zeker.’
‘Ja, slimmerd. Zou je je ook een keer kunnen scheren? Het groeit toch weer aan. Ik wil het ook wel doen.’
‘Waarom?’
‘Alsof je dat niet weet. Om naar je blote doos te kijken. Dan kan ik alles heel goed zien.’
‘Ik zal er over denken. Alleen over het wanneer, hoor.’
‘Fijn. Ik wil je daar dan strelen.’
‘Ja, lekker.’
‘En kussen.’
‘Een tongkusje zeker?’
‘Ja. Eerst over je gleuf likken, dan een beetje erin. Als je wilt, tot je komt. Met haar erop, ongeschoren, zelfde aanbod.’
‘Oei. Zou je durven?’
‘Ja, vanzelf. Net zoals jij bij mij. Eerst even, net zoals de eerste jongen die je beetgreep, onder de douche. Lekker schoon, glad, zacht, bloot. O.’
‘Drie keer raden. Erectie?’
‘Ja, voor het eerst sinds gisteren weer een volledige. Niet veel druk hoor. Gaat prima.’
‘Mooi. Er zijn een paar meiden die naar je kijken.’
‘Er zijn een boel jongens die naar jou kijken.’
‘Die meiden kunnen rustig naar je kijken. Er zijn een paar jongens die moeite met me hebben. Die gaan na even op hun buik liggen.’
‘Geen wonder, stuk.’
‘Ach, ik gun het ze. Er gaat niets moois van me af. Alleen jij mag me één keer een beetje beschadigen.’
‘Wat een uitdrukking. Toch een beetje bang?’
‘Helemaal niet. Het is toch maar heel even, als ik er al wat van merk. Daarna, oei.’
‘Daarna hoop ik, dat je net zo’n gevoel, of nog fijner, krijgt als ik gisteravond.’
‘Lief van je. Vast wel. Anders was het geen hobby van veel mensen. Voor de voortplanting hoeft het niet zo vaak. Oh, er schiet me wat te binnen. We hebben het, heel in het begin, nou, na een paar dagen, over de pil gehad. Weet je nog wat je me toen gevraagd hebt?’
‘Eh, ja. Of je, als we erg intiem wilden worden, aan de pil zou willen beginnen. Omdat Han geen gehannes met condooms wil.’
‘Ja, en omdat je je zaadjes aan mij wilde geven, niet weggooien. Nou, de eerste heb ik al gehad. Zo bedoelde je dat toen natuurlijk niet, maar toen praatten we nog niet, of niet veel, over aanraken. Inmiddels zijn we het eens geworden om te wachten tot de huwelijksnacht. Dus begin ik er pas een paar maanden daarvoor aan.’
‘Een paar maanden?’
‘Ja, om aan de regelmaat te controleren of hij werkt. En of ik last van bijwerkingen krijg. Dan kan het er op tijd op los gaan. Wauw.’
‘Meisje toch. Je hebt er zin in.’
‘Jij ook, dat weet ik. Met koude kikkers bemoei ik me niet.’
‘Gisteravond had ik het behoorlijk heet. Wás ik behoorlijk heet.’
‘Arme ziel. Geen probleem gehad om je handen thuis te houden? Ik heb wat dat betreft niets gemerkt.’
‘Nee. Niet toen ik in bad je moois zag, ook niet daarna op bed. Debbie, ik ben zo rustig sinds je gezegd hebt dat je van me houdt. Ik wil samen wel méér doen, maar niet dat laatste. Dat is in onze huwelijksnacht veel mooier. Een hele mooie afsluiting van onze verkering en een heel mooi begin van ons huwelijk.’
‘Oh, schat. Iets gecensureerd kan het in het plakboek.’
‘Ja, prima. Ik vond het toen niet alleen fijn dat je de pil later wilde gaan gebruiken, ook dat je er zo makkelijk over praatte. Daarna, ik weet niet wanneer het begon, heb ik je nog wat willen vragen, ook voor in de toekomst, maar vóór de huwelijksnacht. Sinds gisterenavond heb ik er weer aan zitten denken. Ik wil je weer wat vragen, in etappes, zoals we vaker doen. Je weet wel, eerst aanraken, dan kussen, dan nog verder. Goed?’
‘Denk je soms dat ik geen idee heb wat je wilt vragen, met zo’n inleiding? En dat ik daar al niet over nagedacht heb?’
‘O. Daar heb ík niet over nagedacht. Je blijft me verrassen. Wat ben je toch een schat.’
‘Jij ook.’
‘Ik had het kunnen weten. Jij kan ook één bij één optellen.’
‘Veel méér. Logische conclusies trekken. Het scheelt natuurlijk dat ik wat van jongens weet. Daardoor snapte ik jou ook al zo snel. Dat scheelde, om je eigen woorden te gebruiken, een hoop amateur-gedoe.’
‘Ja. Het ging snel. Het gaat snel.’
‘En het duurt weer eens lang voor je je verhaal afmaakt.’
‘Je raakt ook nooit de draad van het verhaal kwijt. Ik soms wel. Dus je weet wat ik wil vragen?’
‘Vertragings- en ontwijkingtactiek, meneer. Han, net als gisteravond, ik wil het je niet moeilijk maken, maar ik wil van sommige dingen dat je het, om misverstanden te voorkomen, duidelijk vraagt. Snap je?’
‘Ja. Zou je me, als ik het weer zo moeilijk heb als gisterenavond, weer zo fijn willen verwennen?’
‘Ik heb liever dat je het directer vraagt, niet zo hypothetisch.’
‘Houd mijn hand eens vast. Ik vind je zo lief.’
Ze pakte zijn hand vast, grinnikte even naar hem.
‘Ik jou ook. Daarom hoef je niet zo vaag te zijn. Weet je nog, we hebben verkering, we zouden alles in stapjes doen, net hoe het uitkwam.’
‘Ja, maar ik weet nooit precies of het uitkomt. Gisteravond ging er één vanzelf, zonder nadenken. Ik heb je borsten gekust.’
‘Ja, lekker. Je profiteerde van mijn slaperigheid. Maar anders had ik ook niet tegengestribbeld, hoor.’
‘Dank je wel. Je wilde het me niet moeilijk maken, dit helpt. Wil je, als ik het weer zo moeilijk heb als gisterenavond, me weer zo fijn verwennen?
‘Ja, natuurlijk. Geen stapjes terug. Dat was trouwens ook één van de redenen waarom ik je erom liet vragen.’
‘Wat ben je toch slim.’
‘Poe, ook eigenbelang.’
‘Ja, quitte. Wil je het ook, als de druk nog niet zo groot is, maar als ik denk dat ik ’s nachts een natte droom ga krijgen, doen?’
‘Ja. Dan heb je er veel meer aan, hè?’
‘Heel veel meer. Fijn, dank je wel.’
‘Ga door.’
‘Oh, meisje toch. Wil je alsjeblieft mee terug naar het huisje? Ik wil liever daar verder praten.’
‘Ja, dat lijkt me ook beter.’
Ze liepen terug naar het huisje. Hij hield de badhanddoek voor zijn buik.

In het huisje ging hij op bed liggen, ze kwam weer naast hem zitten.
‘Je vergeet wel eens de draad van je verhaal, niet wat je me beloofd hebt.’
‘Wat bedoel je?’
‘Toen ik zei, ik zei liever hele erecties, zei je, eentje ook goed? Straks, in het huisje?’
‘Daar is deze niet voor. Dit is omdat je alles wat ik vraag ook wilt.’
‘O.K., dan houd ik er één tegoed.’
‘Je gaat de tel kwijt raken. Ik moest onderweg hier naar toe de handdoek voor mijn buik houden. Ik beloof jou wat, jij zat me ook heel wat te beloven.’
‘Ja. En graag. Je wordt iets groter en dikker. Loopt de druk weer op?’
‘Ja. Dat snap je wel, hè?’
‘Ja. Eh, snap jij dat ik soms kriebels in mijn doos heb?’
‘Is dat net zoiets? Iets willen?’
‘Ja. Je wilde nog meer vragen.’
‘Ontwijkingtactiek, mevrouw. Ik kom er later op terug. Debbie, wil je me ook verwennen als ik er gewoon zin in heb?’
‘Is dat vaak?’
‘Ik wil je vaak vasthouden, kussen, daar denk ik het meeste aan. Dan pas komt strelen, nog minder vaak aan het overige. En als ik er aan denk, dan hoeft het geeneens tegelijk.’
‘Dan ziet het er niet naar uit dat je het zal overdrijven. En ik weet het, een heerlijke bijzaak voor jou. Ik zal het graag doen.’
‘Fijn, liefste.’
‘Mag ík je ook verwennen als ík er gewoon zin in heb?’
‘O. Stom. Daar heb ik ook niet over nagedacht. Zeg, moet je je niet als een bedeesd meisje gedragen?’
‘Nee, die maken niets mee. Dat wil ik graag wél, met jou.’
‘Als ik kan, mag je. Als ik niet kan mag je natuurlijk wel strelen. Graag. Hij is van ons samen.’
‘Ja. Ik heb ook wat gezamenlijks.’
‘Ja, ik zie het ook een beetje. Niks veranderen nu. Zullen we het elkaar gewoon vragen, als we er zin in hebben?’
‘Ja. Dat is wel het maximum, om elkaar zo te verwennen, vóór ons huwelijk, hè?’
‘Ja. Debbie, een paar maanden binnen het jaar?’
‘Ja, voorzichtigerd. Eh, ik kan me iets voorstellen bij de druk die je voelt.’
‘Wat voel jij? Kriebels in je doos, hè?’
‘Ja. In, op, aan, om. Dan wil ik er iets in hebben, jou, om me te strelen. En om me te laten komen. Ons.’
‘Is het erg?’
‘Soms wel, maar nog niet zo dat ik er gek van word, dat er iets móet gebeuren.’
‘Heb je het de laatste tijd gemist, komen?’
‘Net als jij, denk ik. Als het geen hele lieve partner is hoeft het niet. Jij hebt het iets minder gemist dan ik. Natte dromen en een beetje zelfhulp onder de douche.’
‘Ja, onder de douche is wel even lekker, maar niet zo fijn, in je eentje. Meer om pyjama’s en beddengoed schoon te houden.’
‘We hebben allebei genoeg meegemaakt, daarom konden we het zo lang missen.’
‘Ja. Debbie, zoals gisteravond was het nog nooit. Door mijn hele lieve partner. Ik ben vreselijk blij dat we elkaar kunnen verwennen. Jij mij al, later ik jou.’
‘Ja. Je hebt wel even geduld, hè?’
‘Ja. Als je wilt zelfs tot in de huwelijksnacht. Ik heb alle vertrouwen in je, hoor, maar ik wil, voor de grap, even streng doen. Als we dan niet compleet n, gooi ik je in je blote kont de deur uit.’
‘Dat zou ik dan ook verdiend hebben. Nee, zeker weten, beloofd, dan alles, onbeperkt.’
‘Ja, ik weet ik. Oh, dat praten erover. Het ging vanmorgen goed, Debbie. Ik denk dankzij je verwennen van gisteravond. Je bent nu weer zo fijn dichtbij om naar je te kijken, helemaal bloot, en op je gemak. Met je mooie borsten, en je mooie krulletjes op je buik. Liefste, ik heb nu geen overdruk, wel een redelijke. Maar ik heb er gewoon zin in. En ik wil nog wat anders. Wil je mijn druk opvoeren en me verwennen?’
‘Ja, graag. Dan zit je vanmiddag ook rustig. Ik blijf ook praktisch, hoor. Maar, eerst opvoeren en dan verwennen? Als ik je begin te strelen wordt de druk daar toch door opgevoerd? En wat wil je ook nog?’
‘Wil je je benen van elkaar doen, nog iets verder dan gisteren?’
‘Grote verleider. Ik wilde er nog wat over nadenken.’
Ze boog zich eerst voorover om hem te kussen, pakte toen zijn hand beet en deed haar benen van elkaar.
‘Uitgedacht. Iets verder. Kijk, alsjeblieft.’
Hij keek een paar minuten.
‘Nu, alsjeblieft.’
Ze liet zijn hand los, stond even op om een badhanddoek, die op het voeteneind lag, te pakken.
‘Groot genoeg, denk ik. Jij zeker.’
Ze ging weer naast hem zitten en begon hem te verwennen.
‘Kijk maar weer rustig.’
Hij bleef eerst tussen haar benen kijken, afgewisseld met glimlachjes naar haar. Tot hij zachtjes kreunde en zijn ogen dicht deed.
‘Stoppen?’
‘Nee, dat betekent niet stoppen of doorgaan, maar lekker, heerlijk. Meisje, ik houd zo van je.’
‘Ik houd van je en je vast, ik streel je. Denk maar vast aan onze tweede keer in de huwelijksnacht. De eerste keer moet jij op me komen liggen, dat vind ik zo horen. Dan kan ik mijn benen om je heen doen, enzovoort. De tweede keer begin ik zoals nu, tot je groot genoeg bent na de eerste keer. Misschien help ik nog even met mijn mond. Maar dan kom ik over je heen zitten, laat me zachtjes zakken en stop je stijve in mijn gleuf. En dan laat ik me zakken tot ik niet verder kan. Ik neem je, al is het met je toestemming. Dan ga ik bewegen, wippen, om ons te strelen. Tot we komen. Ja, kom maar, spuit maar.’
Ze maakte het nodige weer wat schoon met de badhanddoek terwijl hij uit lag te hijgen.
‘Grote genieter, einde van deel één van de lunchpauze. Je kreunde net zo erg als gisteren. Deel twee, we gaan wat eten en drinken, van de liefde kunnen we niet leven, dat weet je. Je krijgt niet iedere dag zo’n voorafje, hoor. Soms bij het ontbijt, of avondeten, of ’s avonds. Of als toetje. We zien wel.’
‘Dank je wel, Eva. Je praatje was leuk, ik zal het onthouden. Daardoor kwam ik nog sneller. Door alles tussen je benen te zien ging het toch al weer snel.’
‘Maak je niet ongerust, ik ga je wel eens zo afmatten, op één of andere manier, of manieren, dat je er een uur over doet. Als je maar wraak neemt, daarna.’
‘Ja, we proberen het een beetje gelijk op te doen.’
Ze begonnen met de lunch.
‘Geen problemen met bloot rondlopen meer?’
‘Nee, helemaal niet. Het is zo paradijselijk hier. Al hebben we geen appels.’
‘Jouw twee appels zijn genoeg.’
‘Binnenkort komt er nog meer te snoepen bij. Maar ik heb geen idee op welke termijn. Het ligt er ook een beetje aan in welke termijnen jij denkt, zoals net voordat je verwend wilde worden.’
‘Het ligt niet alleen aan mij. We moeten het er maar eens, of vaker, over hebben, stiekem, tussen de regels door, voor ik je wat ga vragen.’
‘Ik snap niet waar je het over hebt. Uitgegeten? Dan gaan we weer naar de show. Jij hoeft vanmiddag vast niet op je buik te liggen.’
‘Eh, van gisteravond tot vanmorgen was een uur of tien. Ik hoop niet dat de pauzes zo lang blijven. Ik denk het ook niet, ik heb gelezen dat de zaadproductie zich aanpast aan de behoefte. Ook automatisch.’
‘Als dat maar minstens zo goed werkt als dat andere. Ik neem geen genoegen met vierentwintig gedeeld door tien is twee keer per dag. De rest, nul komma vier erectie, wat moet ik daarmee? Ik heb jongetjes van dertien genoeg vastgehad.’
‘Zou je van vaker op een dag geen pijn in je doos krijgen?’
‘Ook een kwestie van jou er niet te overdreven mee vastknijpen. Dat is trouwens ook niet goed voor jou. We vinden wel een middenweg.’
‘Ja, alles zit toch in het midden. Oh, gelukkig zitten je borsten niet onder elkaar, dat lijkt me niks. Dan raak ik uit balans al ik ze tegelijk masseer.’
‘Nou, en? We zullen vast wel eens in de hitte van de strijd bij het veranderen van standje uit bed vallen.’
‘Meid toch. Je verwacht nogal woest te worden.’
‘Ja, ik heb soms al de neiging om je aan te randen. Maar ik houd me in bedwang, nog minder dan een jaar. Laten we gaan.’

Bij het zwembad deden ze weer zoals in de vakantie, lezen en af en toe rondkijken, en een keer zwemmen.
En praten.
‘Han, op jouw en mijn kamer is het niet slecht, maar dit is weer anders, hè?’
‘Afgezien van bloot?’
‘Ja.’
‘Ja, je kan zwemmen en er loopt hier meer volk rond. Verder maakt het me niet uit.’
‘Ze zeggen altijd dat je op dit soort terreinen zo vrij kan voelen.’
‘Het is maar net wat je gewend bent.’
‘Misschien omdat ze hier pas uit de kleren durven.’
‘Daar hebben wij geen moeite mee, hè?’
‘Nee, daarmee niet. Met verder een beetje ons inhouden, privé natuurlijk. Ik zie mezelf hier niet méér doen dan naar je kijken en een beetje voorovergebogen je een kusje op je mond geven, met mijn handjes op mijn rug.’
‘Heb je vroeger ook zo gekust?’
‘Vast wel, vóór mijn tiende. Daarna, handjes gebruiken. Eerst alleen maar om ze vast te houden, niks van de schrik weglopen van die jongens. Toen mijn borsten groot genoeg waren en ze niet meer wegliepen, ook om ze ergens anders vast te houden. Wel lang, achteraf, door hun broek heen, voor ik erin ging. Na de eerste paar keer wist ik wat ze lekker vonden, kriebelde ik ze eerst even in hun schaamhaar, dan pakte ik ze ineens vol beet. Ik vond het altijd zo mooi, ze schokten altijd even heftig. Dat kon ik pas later begrijpen, toen ik zelf gegrepen werd. Dat probeerde ik daarna te voorkomen. Langzaam naderen, s v p. Ik zal paps maar niet vertellen wat ik nu al meer doe dan koffie zetten. Ik heb je het verteld, hij weet ongeveer hoe ik vroeger scharrelde. Mams heeft nooit wat gezegd, alleen, als ik wegging, doe je voorzichtig, meisje. Met de klemtoon op meisje. En mopperen als ik te laat thuiskwam.’
‘Je hebt ze erg verwend. Zo’n schatje ben ik niet tegengekomen.’
‘Zo één als jij ben ik ook niet tegengekomen. Gelukkig niet.’
‘Hoezo?’
‘Dan had ik me misschien niet in kunnen houden. Ik beheers me nu wat beter. Toen had ik me misschien door je laten eh, begint met die n. Bijna geeneen meisje deed dat hoor, maar er werd veel over gepraat.’
‘Door mij laten n. Toen dacht je aan laten, nu ook aan meedoen. Ik dacht er in het begin eigenlijk niet aan. Dat hoorde je niet te doen met kleine meisjes. Ik dacht toen wel, als een meid van achttien of zo me vraagt, dan doe ik het met haar. Dat waren dagdromen natuurlijk. Nee, ’s nachts ook. Debbie, ik voel wat. Nog geen erectie, maar dat het niet lang gaat duren. Dat is al een stuk sneller.’
‘Heb je tijdens deel één van de lunch niets gemerkt?’
‘Niets gemerkt? Ik ben gekomen!’
‘Ja, een beetje luidruchtig ook. Veel verschil met gisteravond?’
‘Ik zou het niet weten. Nee. Of zijn er afdelingen in de zevende hemel? Nee, de zesde of zo. In de zevende komen we later. Binnen een jaar.’
‘Ja, gebruik dat maar tegen me. Eens toegestemd blijft toegestemd, hè?’
‘Ik weet niet waar je het over hebt. Was er verschil, dan?’
‘Ja. Ik heb op het laatst wat voorzichtiger gedaan, je niet zo gemasseerd. Ik denk dat je voorraadkamer niet helemaal leeg geraakt is, zoals gisteravond waarschijnlijk. Fijn dat je het niet gemerkt hebt. Ook niet dat het ongeveer één c c was in plaats van twee?’
‘Nee, liefste, ik lag alleen te denken, daar komt het, en ze houdt me weer precies stevig genoeg vast.’
‘Fijn. Het verschil zat, technisch gesproken, ook in de grootte van de op en neer beweging en het tempo daarvan.’
‘Meisje toch, je betwijfelde of je goed zou kunnen vrijen, bij alles wat méér was dan scharrelen. Je kan vast je doos minstens zo goed bewegen als je hand. Strelen, beetje knijpen, op en neer, heen en weer. Oh, we hebben het wel eens gehad over het effect op elkaar, ik krijg nu een erectie.’
‘Fijn, joh. Hoopvol.’
‘Ja. Nu één hand vol. Op weg naar de tweede. Tegen die tijd ook vol sperma, denk ik.’
‘Wil je naar het huisje?’
‘Nee, laten we maar stoppen met praten, wat gaan lezen. Daar kwamen we toch voor?’
‘Ja, maar het één sluit het ander niet uit. Er gaan er al meer weg, kom, wij ook.’
‘Wil je graag terug?’
‘Ja. Mag ik ook eens een probleempje hebben?’
‘Oh, meid, je zegt het maar, ik ren al.’

In het huisje wees ze op het bed.
‘Ga er maar weer op liggen.’
Hij ging languit liggen, met zijn handen onder zijn hoofd. Ze keek even naar hem, pakte uit de kast een broekje, trok het aan en kwam naast hem zitten.
‘Je zal wel denken.’
‘Ik denk, je had een probleempje en wilde hier naar toe. Als je kriebels hebt, schat, dan kan ik er niets aan doen. Ik heb je doos nog helemaal niet aangeraakt, en ik wil het liever nog niet doen. Het is te snel.’
‘Ja. Ik heb ook lopen denken, en net hier nog. Maar ik heb geloof ik meer fantasie. Mag ik op je komen liggen?’
‘Ja, lekker.’
Ze ging voorzichtig op hem liggen, drukte met haar benen zijn benen tegen elkaar, omhelsde hem om zijn hals en legde haar hoofd tegen zijn hoofd.
‘Mag ik zo even blijven liggen?’
Hij omhelsde haar om haar middel.
‘Zolang je wilt. Je houdt me gevangen. Ik houd je vast.’
‘Ik jou ook. Ik ben niet bang dat je wegloopt.’
‘Je tepels zijn behoorlijk hard. Opgewonden?’
‘Ja. Ik ga je er mee strelen.’
Ze liet haar borsten rondjes op zijn borst draaien tot hij kreunde.
‘Stoppen?’
‘Ja. Ik heb nu een volledige erectie, en ik weet niet wat je wil. Vast wel iets.’
‘Komt goed uit. Ja, ik wil nog iets. Mag ik mijn doos, in mijn broek hoor, tegen je aan bewegen hoe ik wil? Misschien doet dat wat aan mijn kriebels. Ik wil me daar in ieder geval aangeraakt voelen, gestreeld, zonder handjes.’
‘Ik wil je graag zo strelen. Wil je, als ik kreun, zo gauw mogelijk stoppen? Anders krijg je weer een klodder sperma op je broekje.’
‘Dat zou niet zo erg zijn, ik kan het hier een beetje wassen. Ik moet even mikken. Zo?’
‘Ik denk het wel. Maar let niet op mij. Ga op je gevoel af.’
Ze bewoog, eerst zoekend, bleef toen op ongeveer dezelfde plaats wat op en neer bewegen.
‘Ja, Han, ik voel je, tegen mijn doos. Heerlijk. Als ik dat later doe, zonder broek, schiet je met een beetje hulp vast zo naar binnen.’
‘Denk daar maar aan, dat helpt misschien ook.’
Ze ging door, langzaam bewegend, tot ze steeds sneller ging, zich harder tegen hem aandrukte, een paar keer kreunde en stil lag, zachtjes met haar buik naschokkend. Hij liet één arm los van haar middel en streelde over haar hoofd, tot ze stillag.
‘Kwam je, schat?’
‘Mmmm.’
‘Huil je? Ik voel wat in mijn hals.’
‘Mmmm.’
‘Zo lekker?’
‘Ik dacht dat er voor klaarkomen wat ín moest, al was het maar een vinger. Het kom nu vast door wat ik erbij dacht. Nog geen jaar, dan zit je niet tegen me aan, maar erin. Zo fijn. Zo lekker. Nog nooit zo lekker.’
‘Heel fijn jou ook lekker te zien komen. Wat kan je ontzettend goed vrijen. Niet nee zeggen, ik deed niets.’
‘Je hield me heerlijk vast. Gaat het met jou? Ik bewoog nog al. Vooral op het laatst, hè?’
‘Lekker woest, maar niet te gek. Er is een beetje druk gekomen, nog iets meer toen je kwam. Ik vond het zo fijn voor je. En ik dacht natuurlijk hetzelfde, nog geen jaar meer. Nou, iets erger ook nog.’
‘Vertel maar.’
‘Als we dit zouden doen na ons trouwen, zou ik je broekje iets opzij doen, vlug bij je binnen schuiven enzovoort. Geen tijd nemen om je uit te kleden. Je moet, zeker in het begin, als ik nog helemaal niet van je af kan blijven, ook niet met je achterkant naar me toe voorover bukken.’
‘Ik ben benieuwd hoe dat gaat, van die kant af. Je ziet het wel eens, op late films. Ook dat zij bovenop zit. Hoelang duurt, zeker in het begin?’
‘Ik weet het niet.’
‘Dat is erg eerlijk. Nou, ik ook niet, we zien wel.’
‘De eerste zes weken noemen ze wittebroodsweken, omdat vroeger de minder rijken zichzelf dan ook met witbrood verwenden. Nou, ik weet wel een beter term, witteplekkenweken.’
‘Ja, leuk idee. Blijf je van me genieten als ik helemaal bruin ben?’
‘Zeker weten. Die plekken noem ik zo, ze hoeven niet wit te zijn. De twee zwarte dozen in een vliegtuig zijn fel oranje.’
‘Je zal maar twee fel oranje dozen hebben. Nee, ik ben met mijn ene roze doosje dik tevreden.’
‘Ik ook. Wil je nog een ritje? Je ligt er nog steeds goed voor. Goed op.’
‘Ritje? Tja, ik heb tegen je op gereden. Heerlijk. Nee, ik wil er eerst van nagenieten. En van het volgende.’
‘Vertel maar.’
‘Ik pak even eh een badhanddoek. Handig dat we die dingen altijd op bed gooien. Ik doe mijn buik even omhoog. Wil je je erectie rechtop zetten, tussen mijn benen? Ja, zo. Ik ga even iets naar beneden, je moet zo hoog mogelijk. Heb ik je fijn vast?’
‘Ja, en het idee, broekje weg, weer iets omhoog en boem, binnen.’
‘Ja. Als ik zo beweeg, wat voel je dan?’
‘Je masseert me tussen je benen. Ik duw tegen je doos.’
‘Dat was de bedoeling. Ik ga door.’
Ze kusten tot hij kreunde.
‘Han, als je wilt, leg dan de badhanddoek over mijn kont.’
‘Oh, schatje, en of ik wil, met jou zo op me. Ja, opvang klaar, ga door.’
Ze bewoog zich weer, langzaam sneller tot hij omhoog begon te stoten en te kreunen, stopte toen. Hij ging nog even door voor hij ook stopte. Ze hijgden allebei uit.
‘Even schoonmaken, Han.’
Ze ging op haar knieën zitten, maakte hem schoon en toen zichzelf, tussen haar benen.
‘Even kijken. Mooi, broekje is droog, goed gemikt.’
‘Meisje toch, je verzint ook van alles.’
‘Ja, dat gaat ook zo makkelijk, we kunnen overal over praten. Praatte jij bij je scharrelen?’
‘Ja, om ze naar de volgende lekkere handeling toe te praten.’
‘En ondertussen zat je je natuurlijk af te vragen, vindt ze het lekker, zou ze nog méér willen, hoe ver kan ik gaan voor ze stopt, gaat ze straks bij mij wat doen? Dit is zo fijn, hè?’
‘Ja. Ik ben weer heerlijk gekomen. Vond je het niet erg, nat tussen je benen?’
‘Een beetje. Niet omdat het nat was en plakte, het kan me niet schelen waar dat ooit terechtkomt. Ik dacht alleen, niet op de beste plek.’
‘Nee. Liefste, het was weer een heel fijne voorproef.’
‘Ja. Oh, te laat, het zit nou in de badhanddoek. Ik zal een keer een voorproefje nemen. Snap je?
‘Ja schat. Lief van je. Kom je op me liggen? Ik wil kussen.’
‘Ja. Niet te lang, ik heb honger. In eten. Ik houd mijn broek voorlopig aan, doe je zo je onderbroek aan? Anders worden we teveel afgeleid. Mijn borsten kan je wel tegen, hè?’
‘Ja, dat gaat nét.’
‘Nog even genieten van mijn aperitief, dan maken we samen wat eten.’

Na het eten dronken ze op de bank koffie en keken een tijdje TV. Hij stond op, zette de TV uit en rekte zich even uit. Hij liep weer naar de bank en bleef voor haar staan.
‘Kom eens in mijn armen, knuffelen.’
‘Staand?’
‘Ja, even je tegen me aanvoelen. Zachtjes broekje tegen broekje.’
‘Paal tegen gleuf. Al zal ik je paal beter voelen dan jij mijn gleuf.’
‘Ik geniet genoeg, met ook nog je borsten tegen me aan.’
Na een paar minuten ging hij zitten en trok haar mee, zette haar op zijn schoot.
‘Zo beter?’
‘Ach, alles is lekker. Ik vind zo kussen wel fijn.’
Hij begon gelijk maar, tot ze kreunde.
‘Wat? Strelen?’
‘Mmmm.’
‘Kijk me eens aan.’
Ze keken elkaar aan. Hij liet zijn hand snel over haar buik naar boven glijden en pakte een borst vast. Ze deed haar ogen dicht en kreunde.
‘Ja, even stoppen. Oh, Han, zo zalig. Wacht, leg me neer, kom naast me liggen, pak ze allebei tegelijk. Ik wil echt goed gepakt worden, gestreeld, gemasseerd, daar gekust, alsjeblieft.’
‘Lieve schat, je hoeft niet te smeken. Het kan best. En ik heb er een geweldige zin in. Ik ga me uitleven op je borsten. Misschien kom je er van. Laat je maar gaan. Als ik kom, dan maar in mijn onderbroek, ik stop er niet voor, jij bent aan de beurt.’
‘Oh, fijn. Niet stoppen als ik kreun. Oh, stereo. Wat heb je lekkere handen. Je mag nog iets steviger masseren. Zo meteen kussen, likken, beetje bijten.’
Hij verwende haar een uur, tot hij zich op de grond naast de bank liet glijden.
‘Ik ben uitgeput. Als je er nog niet genoeg van hebt, heb je even pech gehad. Pauze.’
Ze keek van de bank naar beneden..
‘Beloofd. Zeg, je hebt amper een erectie. Vond je het niet zo lekker?’
‘Poe. Ik had meer dan de helft van mijn aandacht bij jou, om het lekker te doen. Gelukt, hè? Je kreunde behoorlijk. En je kronkelde soms lekker.’
‘Ik liet me gaan. Ik lag heerlijk lui vreselijk te genieten. Ik ben, zo gauw ik in gedachten onder de gordel kwam, gauw teruggekomen. Het was heerlijk ontspannend. Ik pak wat drinken voor ons.’
Ze stond op, haalde twee baco’s, zette die op het tafeltje en ging op de bank zitten.
‘Dank je, dat gaat er wel in. Wat gaan we na de pauze doen?’
‘Eh, maar niks nieuws meer. Voorlopig genoeg, hè?’
‘Ja, en de laatste eh verwennerijen ook maar niet te vaak herhalen.’
‘Nee, niet té vaak. Oh, zo laat? Heb je me zolang verwend?’
‘Langer dan ik dacht, ja. Ik dacht net, nog zo’n tijdje spelen en dan is het bedtijd.’
‘Spelen? Je hebt er serieus werk van gemaakt. Ga je zo graag met me naar bed?’
‘Ja. Net zo graag als jij met mij.’
‘Ja, heerlijk. Zo meteen dan? Zetten we de radio zachtjes aan op gezellige muziek. Oh, niks zo meteen, neem je drankje maar mee.’
Hij stond op, pakte zijn glas en ging haar achterna. Ze lag al in bed.
‘Doe je onderbroek maar uit, ik vertel je zo waarom.’
‘Ja, fantastje van me.’
‘Ja, alles lijkt wel een beetje een sprookje, hè? Zullen we een beetje praten?’
‘Goed.’
‘En omhelzen, lekker tegen elkaar, en kussen?’
‘Goed, ga door.’
‘Ja, als er meer niet kwam zou het wel erg veel stappen terug zijn. Maar af en toe is het genoeg, hè?’
‘Ja, dat slaapt al fijn in. In het vliegtuig was het zonder kussen al zo eh. Tja, ik had je voor het eerst goed vast, je tegen me aan, mijn arm om je heen. En jouw arm om mij heen. Elk stapje toenadering van je was ik blij mee. Ook al toen ik je om handje vasthouden vroeg. Je kon zeggen wat je wilde, uit zoiets blijkt ook wat. Ik heb toen je sliep je hoofd tegen me aan gelegd. Ik dacht voor de zoveelste keer, die laat ik niet meer los. Als ze niet meer zo erg twijfelt ga ik weer om verkering vragen. Als ik me goed herinner, heb je me op een gegeven moment, op een bepaalde manier, duidelijk gemaakt dat je grootste twijfels over waren. Dat je in principe met me wilde trouwen.’
‘Ik weet niet wat je bedoelt. Toen je verkering vroeg was ik nog lang geen honderd procent zeker.’
‘Je ging akkoord, graag zelfs, met vaste verkering, niet vrijblijvend, met alleen een nooduitgang. Niet terugkrabbelen, hè, alleen om het bedeesde meisje uit te hangen. Dat klopt ook niet met hoe je er nu bij ligt. Met alleen een klein broekje aan naast een naakte vent met een halve erectie.’
‘Nee Han. Die nooduitgang was voor maar een paar procent twijfel.’
‘Dank je wel, schat.’
‘Genoeg romantiek. Nou ja, je mag zo wel praten hoor, maar eerst nog verder met mijn inleiding. Ik wilde het nu een beetje rustig aan doen. Jij mijn borsten een beetje strelen, kusje en likje en beetje af en toe, maar niet wild?’
‘Ja, lekker rustig.’
‘Ik jou strelen, zachtjes, lief?’
‘Oh, daarom jij broek aan, ik uit. Dan kan je er beter bij. Ja, heerlijk.’
‘Kreun je op tijd? Dan wil ik stoppen.’
‘Ik zal erg vroeg kreunen. En dan weer als het weer verder kan.’
‘Ja, fijn. Je bent nu ook niet zo groot. Fijn, zo?’
‘Ja. Je hebt een lekker zacht handje en je streelt me overal heerlijk.’
‘Ik kan niet voelen of je veel voorraad hebt.’
‘Nee, dat is de fabriek. Je hebt kennelijk bijscholing biologie nodig. Tja, op school gingen ze er niet zo diep op in. Je hebt ondertussen wel genoeg praktijk gehad. Au. Dat ging nét, hoor. Niet harder.’
‘Sorry.’
‘Geeft niet. Weet je dat ook weer. Heb je geen last van het gemasseer van je borsten?’
‘Nee, dat ging nét.’
‘Fijn. De fabriek is erg gevoelig is voor aanslagen. Die draait dag en nacht. Het magazijn is ergens anders. Afleveringen daarvandaan zijn nogal onregelmatig. Tja, de vraag is niet constant. De fabriek probeert daar rekening mee te houden. Er zal wel een maximum voor zijn, dat weet ik nog niet. Een minimum zeker. Als de voorraad te groot wordt en er is geen vraag, dan wordt er ergens maar wat los gestort. Je kent microprocessors, het hart van P C’s?’
‘Ik weet wat je bedoelt. Zo’n drie bij drie centimeter.’
‘Ja. Dat is om er aansluitpootjes op te kunnen maken. Het werkende gedeelte binnenin is hooguit drie bij drie millimeter. Dat werkt hetzelfde als vroeger een grote kast met drie, vier miljoen transistoren. Mijn afleveringen zijn ook zo iets, niet groot, meestal ongeveer één c c, soms meer dan twee. Leuk, hè? Maar die bevatten wel miljoenen hele kleine onderdelen. Zaadjes. Einde les.’
‘Mooi verhaal. Erg duidelijk. Ik heb er nooit zo bij stilgestaan, alleen vastgehouden. Hoe is het met jouw voorraad nu?’
‘Wil je wat hebben?’
‘Nee, alleen informatie. Wat je voelt. Ik voel soms halverwege mijn periode ook iets in mijn buik, de eisprong. Een tijdje wat steekjes. Dat vind ik niet erg, dan weet ik weer dat ik een meisje ben. Die paar dagen voel ik ook niet veel. Alleen het gedoe om schoon te blijven is vervelend. Genoeg?’
‘Fijn dat je het vertelt. Tampons zeker?’
‘Meneer is een kenner. Ja, ik was dat gedoe met lapjes tussen mijn benen gauw zat. Dus je weet het, je doet niet aan touwtrekken. Als er getrokken moet of mag worden doe ik dat.’
‘Graag, welk touw of zo dan ook. Niet lastig, dat je de kalender in de gaten moet houden?’
‘Ach, dat went. Het gaat automatisch. Toen je zei dat er hier voor dit weekend een huisje vrij was hoefde ik maar één seconde te denken. Kon ik zeggen, boek maar.’
‘Had je dat anders niet gedaan?’
‘Nee. Uitgesteld. Ik wilde me hier wel lekker voelen, niet met een touwtje rond moeten lopen. Jij zal er aan moeten wennen, als je me soms bloot rond wilt zien lopen.’
‘Dat lukt wel. Ik zal je helpen, al is het misschien niet nodig. Je kan rustig tegen me zeggen dat je ongesteld bent, of wordt, of nog liever, dat je het níet meer bent.’
‘Nou zeg, af en toe kom je wel met hele verhalen. Geeft niks, het is zó leuk wat je er dan, steeds op het laatste moment, tussendoor gooit.’
Tja. Ik weet niet wat je gezegd zou hebben, maar kreten als de vlag hangt uit en zo vind ik waardeloos. Waarom niet gewoon ongesteld?’
‘In principe heb je gelijk, maar dat doe je niet gauw, zeker niet tegen een onbekende.’
‘Wat had je gezegd als je het uit had willen stellen?’
‘Als eerste komt er altijd één van de standaardsmoezen naar boven. In dit geval, ik moet er eerst nog eens over nadenken. Dan pas denk ik, zal ik méér vertellen?’
‘Prima. Ik ga verder met les twee. Als de voorraadkamer vol wordt, omdat de fabriek de productie nog niet naar beneden bij heeft kunnen stellen, als er geen vraag is, dan loopt de druk op. Dan voel ik pas wat. En als de druk te hoog wordt moet er op één of andere manier geloosd worden. Als ik ontspannen ben, slaap, loopt het er uit, door kleine krampjes. Als ik wakker ben vang ik het op. Oh, om het compleet te maken, als de baas in de fabriek denkt, voorraad of niet, binnenkort kon er wel eens veel nodig zijn, schroeft hij de productie op. De automatiek dus, jou zien, aangekleed, bloot. Het werkt niet alleen via de ogen, overal op, oren, neus, gevoel.’
‘Dat kan ik me voorstellen, dat heb ik ook, bij mijn jeukfabriek.’
‘Eh. Oh, kriebels. Ja, vast wel.’
‘De slang waardoor die afleveringen komen vind ik het mooiste.’
‘Er moet heel vroeger een nogal grofstoffelijk figuur bij de brandweer gezeten hebben. Weet je hoe het uiteinde van een brandslang heet?’
‘Ja, hetzelfde als die behanger.’
‘Meid, je kan er ook wat van.’
‘Ja. Alleen is mijn vraag nog niet beantwoord.’
‘Is het weer zo ver? Goed. Ik voel nog niets. Maar het kan heel snel in één keer komen. De laatste aflevering, tussen je dijen door, was nét voor het eten. Ik denk dat het met een beetje hulp een kwestie van vijf minuten is. Nu maar niet. Ik ga ook heel zachtjes je borsten kussen.’
Ze praatten nog wat, afgewisseld met kussen en strelen.
‘Je blijft zo’n mooie erectie houden, bijna helemaal. Wat fijn dat we dit zo lang vol kunnen houden, hè?’
‘Ja, heel mooi. Alles gaat goed, hè, meisje?’
‘Ja, alles. Han, hoe zeker ben je van ons?’
‘Honderd procent, liefste.’
‘Ik weet niet waarom, maar ik houd één procent in reserve.’
‘Dank je wel. Ik houd van je.’
‘Ik houd van je. Zullen we strelend langzaam gaan slapen? Kan best zo, je krijgt toch geen natte droom, zolang geleden is het nog niet.’
‘Mmmm. Ja.’
‘Mmmm.’

De volgende dag pakten ze na het ontbijt ieder weer een badhanddoek, zij haar handtasje met portemonnee en hij het leesvoer. Ze liepen weer naar het zwembad, legden de badhanddoeken neer en gingen er op zitten.
‘Han, we moesten maar beginnen met lezen. Dat staat niet zo nieuwsgierig. En ik wil een tijdje rustig nadenken.’
‘Problemen?’
‘Nee, dan had je het wel gemerkt. Alles op een rijtje zetten.’
‘Ja, dat moet op z’n tijd.’
Ze lazen een tijd, keken natuurlijk wel af en toe even rond.
‘Han, zullen we het vandaag rustig aan doen? Ik heb heerlijk geslapen, maar ik wil emotioneel wat meer bijkomen. We hebben vrijdagavond en gisteren ontzettend veel gedaan. Ik had bedacht dat ik wel wat wilde doen, maar ik wilde kijken hoe het zou lopen. Wat had jij verwacht te doen, dit weekend?’
‘Ik had bedacht dat ik meer van je zou zien, van je doos, omdat je je hier vast anders, meer, zou bewegen. Maar ik kon er niet op wachten, ik heb er om gevraagd. En toen werd het méér dan een beetje. Verder niets. Ik dacht dat je er nog niet aan toe was om mij aan te raken. Je hebt me vaak gezien, er over gepraat, maar alles zou ooit.’
‘Daar is dus al wat, nou, veel, van uitgekomen.’
‘Je klets je er mooi uit.’
‘Ach, het viel toch niet te plannen? Met ooit kon ik alle kanten uit. Nog een vagere kreet dan binnen een jaar. Met de mogelijkheid van binnen de minuut. Zo. Wie is er slim met termijnen?’
‘Au. Als ik onder de honderd procent had gezeten waren er weer een paar procenten bijgekomen.’
‘Rekenkundig blijft het misschien hetzelfde, maar ik voel het wel. Fijn. Voor mezelf had ik bedacht dat je mijn borsten aan mocht raken. Dat is uitgekomen, alleen woester. Maar dat geeft niet. Toen je vroeg of je een beetje mocht kijken liet ik je even alles zien. Ik heb er geen spijt van. Het ging ook vanzelf. Later mocht ik op je klaarkomen. Snap je dat ik even rust wil?’
‘Ja, natuurlijk. Debbie, ik kon je niet stoppen, je keek steeds zo gelukkig. En voor mij kon het ook.’
‘Ik weet het. Ik had ook gedacht, als alles heel goed gaat, streel ik hem, die grote, eindelijk, ik ken hem al een tijd. Ho. Eh, dat is ook uitgekomen, maar ook woester. En omdat je er zo van genoot en gelukkig keek ben ik er ook van onder de indruk. Zo anders. Vroeger eh. Mag ik?’
‘Ja, Debbie, dat hoort bij ons.’
‘Maak het nog maar erger. Welke jongen laat zijn meisje zo uitvoerig vertellen wat ze uitgevreten heeft? En vindt het leuk, is niet jaloers? Tja, andersom ook. Nou, vroeger vond ik het leuk om jongens te verwennen. Maar dat ging van grijpen, zachtjes beginnen met sjorren, dan sneller, klaar. Wel liever dan ik nu zeg, maar meer was het niet. Ik vond het leuk, als ze kreunden en schokten, ik had ze in de hand. Letterlijk en figuurlijk. Soms stopte ik even op een zeer kritisch moment voor ze. Dan werden ze gek, ga door, ga door. Ik heb er nooit misbruik van gemaakt, ze eerst iets laten beloven of zo. Oude truc. Verder deed het me het niet veel. Nu wel. Ik krijg zelf zo’n warm gevoel van binnen, en kriebels, als ik je zie genieten. Nou, word ik ook eens sentimenteel.’
‘Je bedoelt, je laat het merken.’
‘O. Je bent veel te slim. Negenennegentig komma één procent.’
‘Niet te veel rekenen, hè?’
‘Nee, ik gok maar wat. Als je me nu zou vragen zou ik ja zeggen. Oh, shit. Sorry, Han. Oh, ik schaam me dood. Dit is weer net zo erg als, je weet wel.’
‘Ongeveer dezelfde categorie geheim, ja. Waarom zou je nu moeten schamen?’
‘Je hoort niet alles te weten.’
‘Onzin. Dat doe ik toch al?’
‘Eigenlijk wel, hè? Maar waarom vraag je me dan niet?’
‘Oh, schattige flapuit. Zal ik mijn tijdschema wat inkorten?’
‘Ik zeg niks. Leg eens uit. Stiekem, tussen de regels door.’
‘Schaam je. Nee hoor. Ik had voor mezelf vanaf ons begin zo’n beetje een schema van minder dan een jaar. Dan zou ik je vragen. Ik dacht dat dat wel kon. Ik wilde jou en mij niet zomaar ergens instorten, al zag het er geweldig goed uit voor de toekomst. Normaal is eh verloven of zo binnen een jaar erg snel. Maar niet voor ons, we begrijpen elkaar, enzovoort. Ik houd het even kort, anders raak ik de draad weer kwijt. Daarna zouden we snel alles kunnen regelen en trouwen. Maar tijd alléén zegt niet alles. Ik vind dat je elkaar ook vaak gezien, enzovoort, moet hebben. Onder verschillende omstandigheden. We hebben er al wat gehad, vakantie, mails, uitgaan, op onze kamers, wandelingen, Schotland, hier. En alle stadia van ontkleding en diverse van aanraken hebben we ook gehad. Alles zonder problemen. Of, als we zagen dat er een probleempje zou kunnen ontstaan, het lachend opgelost. Ik begon mezelf al voor gek te verklaren dat ik dat jaar aan wilde houden. Hoe lang ik het vol zou kunnen houden wist ik niet. Ik wilde er na dit weekend weer over gaan denken. Die ene procent bij jou zal vast gauw verdwijnen, zeker vóór het huwelijk. Maar ik weet nog niet op wat voor nieuwe termijn ik zal komen. Dat je dan ja zou zeggen wist ik wel, maar niet hoe het dan zou gaan, dat hing van jouw wensen af. Hoe voorzichtig of ongeduldig je was. Misschien wilde je toch langer wachten, misschien wachtte je geeneens op mijn vraag. Au. Zeg, dat komt bloot harder aan dan je denkt. Goed. Ik wil er nog eens over denken. Wil je er wat over zeggen? Hoeft niet. Je kan verder weer rustig, of niet, afwachten.’
‘Kort je tijdschema nog maar wat in.’
‘Oh, schat, wat fijn.’
‘Stil nou maar, anders wil één van ons weer terug naar het huisje. Ik wilde het vandaag rustig aan doen. Het lichamelijke redden we nog steeds, maar het emotionele niet. Je hebt me ontzettend blij gemaakt. We moesten toch maar even gaan lezen, dat staat niet zo nieuwsgierig. We hebben onder het praten steeds rond gekeken, al hebben we nergens op gelet. Alleen op elkaar. Je hebt weer eens gelijk, wijsneus, met dat niet alleen de tijd telt, maar vooral hoe goed je elkaar leert kennen. Verzin nu maar wat voor tussen de middag.’
‘Weet ik al.’
‘Wel ja, een hele preek afsteken en gelijk verzinnen wat je bij de lunch met me uit wil spoken?’
‘Nee, ik begon toen je na mijn preek nog eens zei, dat je het vandaag rustig aan wilde doen.’
‘Slimmerd, je vergat dat, vandaag, niet, hè?’
‘Jij ook niet.’
‘Tja, weer quitte. Wat had je bedacht?’
‘Allebei broekie aan, op bed knuffelen.’
‘Ja, dat is rustig. Met kussen natuurlijk. Onder pauze. Ga je me boven strelen?’
‘Ja, omdat je het zo lief vraagt.’
‘Schurk. Dan ga ik jou eens uitgebreid boven strelen.’
‘Fijn. Quitte?’
‘Ja.’
‘Oh?’
‘Ik dacht wel dat je het er niet mee eens zou zijn. Liefste, het gaat toch het meeste om het idee dát je elkaar streelt. Toch niet om hoeveel kilo vlees je in je hand hebt?’
‘Nu ben jij slim. Quitte. Twee kilo?’
‘Per stuk?
‘Ja, natuurlijk.’
‘Zeer vereerd. Zou best kunnen, nooit gewogen. Jij de jouwe vast ook niet. Alleen gemeten.’
‘Wegen van de mijne zou nog kunnen. Ik meet bij jou een keer de diameter, dan zoek ik de formule voor de inhoud van een bol op, en ons soortelijk gewicht, meer dan één, en dan rekenen we het uit.’
‘Ja, een hele bol is twee halve. Soortelijk gewicht méér dan één?’
‘Je zinkt toch, als je niet zwemt, behalve in de Dode Zee? Of blijven je borsten boven?’
‘Dat is me allemaal wat te technisch. Ik ben beter op de hoogte van het gebruik.’
‘Nog niet helemaal.’
‘Nee, zelfde sterrenbeeldfiguur.’
‘We zijn toch niet in dezelfde maand jarig?’
‘Zucht. Noem eens een paar sterrenbeelden op.’
‘Weegschaal, vissen, maagd, eh. Juist.’
‘Juist. Oh, lachen.’
‘Liefste, dat blijven we ons hele leven doen, hè?’
‘Vast wel. En eten. Ga je mee? Stomme vraag, zeg.’

In het huisje gooiden ze tegelijk hun badhanddoek op het bed, zeiden tegelijk, niet nodig. Slap van de lach vielen ze op bed.
‘Han, zo worden we niet oud, we lachen ons nog een keer dood.’
‘Dat moeten we niet doen. Dan vrij ik me liever dood. Oh, dat zou voor jou niet leuk zijn. Het is een bekende grap. Ik dacht dat hij kwam, maar hij ging.’
‘Die ken ik. En ergere, maar die zijn alleen voor meisjes.’
‘Vertel eens.’
‘Nee, ik vertel je alles over mezelf, maar daar niet over. Dat zou het verbreken van een erecode zijn.’
‘Goed. Dan niet doen.’
‘Oh, broekjes aan.’
‘Wacht even. Draai je eens om, op je buik. Ik doe mijn broek aan.’
‘Zo? Wat gaan we doen?’
‘Mag ik je kontje kussen?’
‘Stomme vraag.’
‘Ja. Ik ga je eerst strelen. Lekker kontje.’
‘Zelfs daar streel je heerlijk. Je streelt me nog een keer dood.’
‘Nee, ik hoor aan je kreunen wel wanneer ik moet stoppen. Of doorgaan. Mag ik je een beetje masseren?’
‘Mmmm.’
‘Lekker. We mogen toch wel af en toe een stomme vraag stellen?’
‘Ja, vergeet niet om er grenzen bij te trekken, af en toe, deze keer.’
‘Door schade en schande wordt men wijs.’
‘Juist. Oh, lekker, Han. Één van de twee al voorgekomen?’
‘Schande zal ons niet gebeuren. Behalve dat we schandalig veel van elkaar genieten. En blijven genieten.’
‘Ja, vast. Schade wel. Ik zal wel eens een kopje laten vallen. Ik denk niet dat ik ooit het servies naar je hoofd zal gooien.’
‘Schade zal jou mogelijk wel gebeuren. Tijdens ons schandalig veel de eerste keer van elkaar genieten.’
‘Han toch. Denk je wel eens ergens anders aan?’
‘Ja, aan ons schandalig veel de tweede keer van elkaar genieten. Ongeremd, die keer. Weet je nog wat je beloofd hebt?’
‘Ja. Ik droom ervan, ik oefen dan. De eerste keer lig ik smachtend op mijn rug op je te wachten, met mijn benen wijd. Dan kom je ertussen en ik klem je vast, trek je naar me toe. Je penetreert me langzaam, lief, tot op mijn bodem. Oef. De tweede keer kom ik op je zitten en stamp zelf je erectie mijn gleuf in. Boem, boem, boem.’
‘Oh, Debbie toch. Ik moet je toch een keer de waarheid vertellen. Je bent een bloedheet stuk.’
‘Opgestookt door jouw bloedhete stuk. Han, kus me, lik me, bijt me.’
Hij kuste, likte en beet haar kontje zachtjes, tot ze kreunde.
‘Lekker, hè, schat. Het lijkt een beetje op je borsten.’
‘Het is niet eerlijk. Dan heb jij vier bollen om te pakken en ik maar één paal.’
‘En ik ook nog de opbergplaats voor de paal.’
‘Nou, we moeten alles maar eerlijk delen. Allebei overal evenveel van genieten.’
‘Tot nu toe gaat dat ook zo.’
‘Ja. Wat fijn.’
‘Allemaal fijne onderdelen. Goed, opstaan, broek aan, vanwege de kruimels, en eten.’

Ze lunchten.
‘Je kent niet veel computerspelletjes, hè? Vast dan ook niet dozen schuiven.’
‘Wat is dat? Een pornospelletje?’
‘Waar het hart vol van is, enzovoort. Nee, dat is een oud spelletje, in twee D. Een ventje moet in een bepaalde tijd zoveel mogelijk kartonnen dozen van buiten naar binnen, het magazijn in schuiven. Daarin staan muurtjes, om het wat moeilijker te maken.’
‘Gaat hij daar doorheen? Toch porno.’
‘Meid, houd toch eens je fatsoen.’
‘Waarom? Er is toch verder niemand die het hoort?’
‘Ja, mijn onderdaan.’
‘O. Nou, die went er wel aan. Anders spuugt hij maar eh geen vuur. Au. Niet te levendig denken.’
‘Dit is geloof ik een demonstratie meiden onder elkaar taal.’
‘Ja. Figuurlijk. Naast elkaar letterlijk.’
‘Je weet ook van geen stoppen.’
‘Nee, snap je nu waarom meiden altijd staan te giechelen op het schoolplein als ze naar jongens kijken?’
‘Ja. Nou, laten we voor de laatste keer buiten naar het dozenschuiven gaan kijken.’
‘Dat is nou jongenstaal. Erg oneerbiedig.’
‘O. Ja, er zit verschil tussen. Ik zal er om denken.’

Na een rustige middag gingen ze weer naar het huisje. Debbie wilde wat vroeg terug, ze wilde lang in bad. Han had zijn wenkbrauwen opgetrokken, maar ze zei verder niets, knipoogde alleen. In bad hield ze zich heel rustig. Hij deed het ook maar, hij vermoedde dat ze weer wat van plan was. Ze stapte er weer als eerste uit. In de kamer vond hij haar op bed zittend, in haar broekje.
‘Kom zo maar naast me liggen.’
‘Plannetjes, schat?’
‘Ja, je kent me onderhand. Erg?’
‘Nee, de eerste zin die je ooit tegen me zei was spontaan. Zo ben je gebleven. Verander er alsjeblieft niets aan. Liefste, we wilden het rustig aan doen. Met jouw spontaniteit, die groter is dan de mijne, zouden we het net kunnen redden. Ik heb je een paar keer afgeremd. Dat heb je lief geaccepteerd. Ik heb ook een paar keer iets versneld, soms vond je het goed, soms niet.’
‘Soms niet? Dat lijkt me sterk. Wanneer?’
‘Toen ik je in het zwembad in mijn zwembroek wilde laten kijken. Na jouw show.’
‘Ik vond het heel goed. Lief van je. Maar ik wilde niet aan je gaan denken als aan die jongen met dat kleintje in het zwembad.’
‘Ja, dat kan ik me voorstellen. Maar je doet nét zo goed je best als ik. Dus, als je het niet erg vindt om vaker dan ik het voortouw te nemen, moesten we zo maar doorgaan.’
‘Ja, Han. Voor ik sentimenteel word, of het laat merken, ik weet het, zal ik maar met mijn plannetjes doorgaan. Han, ik heb je al een paar keer verwend. Mag ik nu uitgebreid naar je kijken? Je nog eens lekker bevoelen? En strelen? Heel voorzichtig en lang?’
‘Graag, schat. Omdat je nu je broekje aan hebt en ik je niet beet zal pakken, houd ik het vast een tijd vol.’
Ze kwam met gespreide benen op zijn dijbenen zitten.
‘Je ziet mijn doos zo niet, hè?’
‘Nee, en ik weet dat je een broekje aan hebt.’
‘Ja. Zijn mijn borsten storend?’
‘Ben je gek? Prachtig uitzicht. Ze gaan vast een beetje schudden.’
‘Dat weet ik niet, daar ga ik niet op letten, of het expres doen, ik heb mijn aandacht ergens anders voor nodig. Klaar voor inspectie?’
‘Nee, misschien daarna.’
‘Ik garandeer niets. Kan het eigenlijk wel, gezien de planning? Anders laat ik je gewoon met een erectie zitten. Liggen. En dan ga ik me misschien nog uitdagend gedragen ook, tot je me smeekt om je te helpen. Nou, dan ga je maar onder de douche.’
‘Dat zou je me nooit laten doen. Of je zou meegaan, een handje helpen. Ik zal in jouw stijl antwoorden. Waarom denk je dat ik ben gaan liggen? Ik had wat anders voor kunnen stellen. Bijvoorbeeld, zullen we alleen omhelzen en kussen? Dat had je dan gedaan. Voorlopig.’
‘Ja, Han.’
‘Je bent zo’n lief, gehoorzaam meisje. Pak het voortouw maar weer.’
‘Nee, je klokkenspel.’
Ze pakte hem voorzichtig vast, bevoelde en streelde hem langzaam, terwijl ze keek wat ze deed.
‘Heel mooi, Han. Jij was verwonderd over mijn borsten, ik vind het fijn hoe jij aanvoelt. Ook stevig. En ik kan ook masseren. Je houdt het lang vol. Al denk ik niet dat het nog veel langer kan.’
‘Nee. Je doet het ook precies goed. Heel langzaam. En je streelt, je aait niet, dat zou kietelen.’
‘Ja, deskundige. Het is zo heerlijk, Han, dat het zo rustig kan, elkaar leren kennen. Niet alleen met praten en elkaar aankijken, ook zo, kijken en strelen. Oh, en nog wat.’
Ze schoof naar achteren tot ze op zijn onderbenen zat, boog zich voorover en nam zijn erectie in haar mond.
‘Oh, schat, zalig.’
Ze verwende hem tot hij kreunde. Ze liet hem los en ging rechtop zitten.
‘Zo. Ik kan weer praten. Je hebt een lekkere. Tenminste dat stuk dat ik in mijn mond kan krijgen.’
‘Je deed het ontzettend lekker. En het is fijn dat je het durft.’
‘Je had gelijk, het is beter dat we elkaar overal kennen vóór de grote beurt. Ik heb hem nou al zo vaak rond zien slingeren, en een paar keer beet gehad, dat ik vond dat ik maar eens compleet kennis moest maken. Oh, bijna compleet.’
‘Ja. Een andere keer maar, liefje. Niet alles tegelijk. Het zou ook wat veel tegelijk worden.’
‘Kan je het volhouden?’
‘Ja, we zijn steeds druk bezig. Debbie, afwisseling is fijner. We moeten ook niet de hele dag aan elkaar zitten. Andere dingen zijn ook fijn.’
‘Ja, vind ik ook. Behalve een hele tijd vlak na ons trouwen. Dan wil ik niet alleen dat we de hele dag aan elkaar zitten, jij zo veel mogelijk in me.’
‘Ja, doe ik dan. Liefste, mag ik een kleine beurt? Je strelen ging lang goed, maar door je likjes? Oef.’
‘Ja, ik kreeg er zelf ook kriebels van. Het idee, eerst kijken, dan in mijn hand, nu in mijn mond, ooit. Oef. Wat wil je, een beurtje zoals de jongens vroeger van me kregen? Grijpen, even langzaam sjorren, dan sneller, klaar?’
‘Dat zou je bij mij toch niet kunnen?’
‘Nee. Omdat ik van je houd. Omdat ik daarom weet hoe het beter kan.’
Ze pakte een badhanddoek, legde die over zijn borst en zijn buik en kwam weer op zijn bovenbenen zitten.
‘Omdat het zo lang geleden was, Han, maak ik het schootsveld maar vrij.’
‘Ja, prima. Oh, schat, toen je me streelde ging het nog, na je voorwasbeurt is de druk op blijven lopen, en nu je praatjes over sjorren en zo, alsjeblieft, vlug, voor het te laat is.’
Hij kwam heel snel. Vlak voor het eind nam ze hem in haar mond, verwende hem verder, tot hij stillag. Hij bleef met z’n ogen dicht nagenieten. Ze streelde zijn ballen een beetje.
‘Ik bedank de fabriek even. Het was weer veel, schat. Wat geniet je toch. Even nog de laatste stap van de kleine beurt, schoonmaken.’
‘Ja, fijn. Zo’n kleine beurt was het niet. Vooral het eind was erg fijn. Je durfde weer méér.’
‘Ik zei ooit, ik zal een voorproefje nemen. Ik wilde het in drie delen doen. Als ik het niet fijn vond kon ik stoppen, en misschien één of twee delen wél blijven doen. Eerst je alleen in mijn mond, net. Nu deel twee. Ik heb een beetje van je sperma geproefd. Nog geen halve c c, denk ik. Het meeste heb ik uit mijn mond laten lopen, het laatste doorgeslikt. Ik snap weer niet waar ik bang voor ben geweest. Ik wil alles van je. Dat ga ik een volgende keer proberen. Als het goed gaat daarna niet altijd zo, hoor. Want ik kan dan ondertussen niet goed naar je gezicht kijken hoe je geniet. Of kijken hoe je spuit. Goed?’
‘Liefste, alles is goed. Je doet alles zo lief en lekker.’
‘Lekker is nu ook mijn mond even spoelen tegen het plakken en wat drinken. Ik schenk voor jou ook in, kom maar als je weer kunt lopen.’
‘Ja, na zoiets sta je even wat wankel op je benen, hè?’

Ze dronken wat en begonnen het eten te bereiden. Ze aten het op, wasten af en dronken koffie voor de TV. Na het nieuws kwam ze op zijn schoot zitten.
‘Han, het is onze laatste avond hier. Thuis duurt het weer een paar dagen voor we aan elkaar kunnen zitten. Zullen we ons nu lekker gaan verwennen? In bed? Kan ik met je kleintje spelen. Die past vast helemaal in mijn mond.’
‘Meid, je bent ongelofelijk. Te laat. Hij begint weer. Of je een schakelaar omzet. Je blote borsten vlak voor me helpen natuurlijk ook.’
‘Als het me te lang duurt houd ik wat anders voor je neus.’
‘Nu je het daar over hebt, mag ik bij jou ook zo kijken als jij bij mij?’
‘Alleen kijken?’
‘Nee, méér. Het hoeft niet gelijk op te gaan, hoor, we kunnen er ook mee wachten. Ik weet dat het voor jou wat anders is dan voor mij. Toen je naar mij keek was het in één keer alles tegelijk. En ik wist dat je me daarna én groot én klein zou zien. Steeds, als ik geen broek aan had. Jij liep ook zonder rond, ik heb onderhand al vaak je krullenbolletje gezien, vooral dit weekend, en soms iets meer. En een paar keer al je hele doos. In bad, en naast me op bed. Maar nog nooit echt goed. Daarvoor moet je je benen nog wat verder uit elkaar doen, en ik dichterbij komen. Mag het?’
‘Als ik met mijn benen tegen elkaar mag beginnen. Dat is voor jou ook beter.’
‘Ja. Fijn. Eerst even kussen.’
Ze kusten en hij streelde haar borsten, tot ze weer kreunde.
Hij stond op, met haar in zijn armen, liep naar het bed en legde haar neer.
‘Liefje, hoe zullen we het doen, zo gezellig mogelijk?’
‘Wat begrijp je meisjes goed. Nee, niet nu je zo staat te kijken. Doe eerst je broek aan, dan kan ik even denken.’
‘Dan blijf ik even naar je krullenbol kijken.’
‘Ja. Kom maar naast me liggen. Kussen, en dan je hand niet vanaf mijn navel naar boven, maar naar beneden. Straks vertel ik verder.’
Hij kuste haar even, liet zijn hand vanaf haar navel vlug naar boven gaan en greep een borst.
‘Oh, ben ik even in de war tussen Noord en Zuid!’
Ze giechelde. Hij ging nu doen wat ze gevraagd had, streelde even haar krullenbolletje en liet toen zijn hand verder naar beneden gaan. Hij voelde dat ze haar benen langzaam van elkaar deed, tot hij haar hele doos in zijn hand had. Ze zuchtte.
‘Oh, Han, het is maar goed dat we het zo lang uitgesteld hebben. Zo fijn. Je houdt me vast.’
‘Ja. Je doos is voor ons allebei. Heerlijk. Ik ga je een beetje strelen.’
Hij streelde haar voorzichtig, met een vlakke hand, masseerde een beetje.
‘Meisje, wat ben je daar lekker. Nog verder zo, of eerst even kijken?’
‘Wat je wilt eigenlijk, dus eerst kijken. Je kan tussen mijn benen komen zitten. Als je wilt kun je ze verder van elkaar doen. Langzaam, alsjeblieft.’
‘Ja schat, ik snap je.’
Hij ging op het voeteneind van het bed tussen haar benen zitten en streelde haar dijen.
‘Ja, ja, grapjas, zo voorzichtig hoeft ook weer niet. Trek me maar wat naar je toe.’
‘Zo?’
‘Even wennen. Je zit wel eerste klas, hè?’
‘Op het balkon tussen de tweede en de eerste klas. Durf je nog wat méér?’
‘Mmmm.’
Hij trok haar nog meer naar zich toe.
‘Niet erg, schat, je benen steeds verder uit elkaar?’
‘Voor jou niet, je doet het zo lief. Nou, alles.’
Ze deed haar benen nog verder uit elkaar.
‘Oh, schat, wat ben je mooi. Ik hoef het niet te beschrijven, hè? Het is zo al opwindend genoeg.’
‘Ik wil toch iets horen. Zeg maar ja of nee. Lekkere doos, lekkere gleuf?’
‘Ja. Geweldig lekker.’
Hij keek een tijd, bevoelde haar daarna voorzichtig, ging met een vinger om haar gleuf.
‘Wat heb je een schitterende gleuf. Liefste, je had gelijk, ik ben er tevreden mee. Niet te klein, niet te groot. Heel erg tevreden. Zo mooi. Hoe wist je dat ik tevreden zou zijn?’
‘Ik heb wel blaadjes met blote meiden gezien. Ik vond het altijd leuk om er jongens mee te betrappen. Ik vroeg dan, laat eens kijken. Dan dachten ze dat ik met één blik op het blote kruis van een meid of op een stijve het wel terug zou geven. Mooi niet, ik bekeek alles. Ook de erecties die er in stonden. Of er half in zaten. Dan gaf ik het blaadje terug en zei, poe, je weet niet wat je mist. Nou, de slimmerds die dat begrepen gaven me later gelijk. Mooier hadden ze nog niet te pakken gehad. Ik kan er niks aan doen, hoor, het is gewoon een erfstuk. Ik heb die van Bibi jaren niet meer gezien, we douchen nog wel eens samen, maar dat doen we dan niet met de benen wijd. Maar toen we er nog geen haar op hadden, en zo klein waren dat we samen in de douchebak konden zitten, toen zaten we daar niet mee. Toen was ze net zo mooi als ik. Je snapt dat je haar hier niks van mag vertellen. Dolf natuurlijk ook niet.’
‘Dat snap ik, maar ik ben wel blij voor ze. Kunnen ze net zo veel genieten als wij. Niet dat het een ramp is als het wat minder mooi is, maar het is weer wel mooi meegenomen. Ik hoop ook dat Bibi net zo’n genieter is als jij. En dat meisje waar je mee over grote erecties en veel spuiten gesproken hebt.’
‘Mmmm. Ga door.’
Hij streelde haar gleuf, ging ook een beetje naar binnen.
‘Ik ben een beetje bij je binnen, wat ben je daar zacht en warm.’
‘Ik voel je, je mag ook meer dan een beetje.’
‘Wat heerlijk. Maar ik kan je zo niet zo goed strelen. Zal ik weer naast je komen liggen?’
‘Ja, maar kijk eerst even.’
Ze deed langzaam haar benen zo ver mogelijk uit elkaar, tilde er één over zijn hoofd en legde hem naast haar andere.
‘Schat, dank je wel. Wat mooi, je gleuf ging een beetje open.’
‘Ja, dat moet je ook gezien hebben, dat hoort bij je opleiding.’
Hij ging naast haar liggen en nam haar in zijn armen.
‘Ik heb heel goed opgelet. Nou, het lesmateriaal is eerste klas.’
‘Het jouwe ook. Het mijne koelt af.’
Hij legde vlug zijn hand op haar doos.
‘Zo?’
‘Wil je me nu lekker warm strelen?’
‘Ja, alles wat ik gezien heb.’
Hij streelde haar weer, ging wat verder met een vinger naar binnen. Tot ze schokte.
‘Oh, Han, weet je wat je aanraakte?’
‘Ja schat. Ik heb een goede vooropleiding. Kreun maar als het erg lekker wordt. Liefste, of je het gelooft of niet, ik geniet ook zo. Je doos is zo mooi, lekker aan de mollige kant. En je gleuf ziet er daarin zo mooi uit. En voelt zo lekker aan, om er net tussendoor te strelen. Zo lekker om je een beetje binnenin te strelen. En als ik het dan nog lekkerder voor je wil laten zijn, dan reageer je daar zo duidelijk op. Alles bij elkaar, ik weet niet hoe ik het zeggen moet. Voor honderd jaar genoeg, in ieder geval.’
‘Fijn. Ik vind het ook zo fijn dat je weet wat je doen kan. Geen gerommel. Heerlijk zacht steeds verder. Oh, Han, ja, daar weer.’
‘Je begint te trillen. Wordt het lekkerder?’
‘Ja. Als je denkt dat ik wil stoppen als ik kreun heb je het mis. Het begint weer net zo te voelen als toen ik op je lag te rijden. Beter. Ik wil de rest ook. Alsjeblieft?’
Hij streelde verder. Na even begon ze zachtjes te schokken, toen wat sneller, tot ze kreunde en stil lag.
Hij trok langzaam zijn vinger terug en streelde haar doos met zijn vlakke hand. Ze zuchtte.
‘Jij weet ook hoe je langzaam moet stoppen. Han, het is helemaal niet erg dat we wat ervaring hebben, hè? Zo zijn al onze nieuwe dingen gelijk fijn, geen gepruts.’
‘Wat dan wel? Fluister het maar in mijn oor.’
‘Pestkop, je wilt méér horen, hè? Nee, je prutste niet, je weet precies waar je me het lekkerst kan strelen. Je eh vingert geweldig. Ik ben heerlijk klaargekomen.’
‘Dank je wel. Schat, ik vond het ook ontzettend fijn. Zo’n groot verschil met vroeger. Ik heb vreselijk genoten van je klaarkomen. En het langzaam stoppen heb ik nog nooit gedaan, het ging vanzelf.’
‘Ja, mooi, hè? Nu knuffelen.’
Ze knuffelden en kusten. Ze schrok toen hij zijn hand weer tussen haar benen deed.
‘Wacht even, eerst wisselen. Ik broek aan, jij uit. Ik kan jou beter strelen als je er geen aan hebt, jij mag in mijn broek, daar heb je niet veel last van.’
‘Helemaal geen, zogauw ik je doos vast heb. Zeg, laten we eerst nog even wat drinken.’
‘Ja, daarna wil ik vrijend in slaap vallen.’
‘Ja, heerlijk.’

Ze namen ieder een baco. Kropen daarna onder het dekbed. En vrijden.
‘Han, zou je nog een keer klaar willen komen?’
‘Het kan alweer. Lekker snel, dat komt door jou te verwennen. Ja, derde categorie. Niet omdat de druk zo hoog wordt, niet om een natte droom te voorkomen, wel omdat ik er zin in heb, samen met jou.’
‘Fijn dat je het uitlegt. Ik wil het ook graag voor ons. Mag ik je eerst kussen?’
‘Ja, natuurlijk. Oh, daar?’
‘Ja. Ik moest er steeds aan denken. Jij hebt af en toe wat van mij in je mond, mijn tong, mijn tepels, mijn kontje. Het is ook zo’n fijn idee, jou in mijn op één na fijnste gaatje.’
‘Even tellen. Ja, je hebt er maar twee die in aanmerking komen. Kom maar, happen. Oh, wat ben je snel. Heerlijk.’
Ze verwende hem, streelde ook wat er niet in haar mond kon. Toen hij kreunde kreunde ze terug en ging door tot hij gekomen was. Ze veegde haar mond af aan de badhanddoek, kwam naast hem liggen en kroop in zijn armen.
‘Lekkere jongen, dank je wel. Heerlijk. Dat duurde lang, hè. De voorraad moest vast achter uit het magazijn komen. De aflevering was ook niet groot. Nou, niet te controleren.’
‘Oh, schatje, durfde je dat zomaar? Alles?’
‘Eh, ik was ook een beetje aan het zuigen, dan slik je ook vanzelf.’
‘Waarom zeg je dat zo schuchter?’
Ze ging op hem liggen, met haar hoofd op zijn schouder.
‘Omdat ik het erg verraderlijk vind. Wat andere meiden doen en er bij denken moeten ze zelf weten. Ik heb het nooit eerder gedaan. Zo wilde ik niet aan een jongen komen. Ik dacht altijd, vrijen en klaarkomen zal best fijn zijn. Maar dat gebeurt daar onderin. Een jongen in mijn mond nemen vond ik te persoonlijk, zo vlak onder mijn neus. En om hem dan nog erin te laten spuiten, dat in je mond voelen, nee, doorslikken helemaal niet. Nu geef ik mezelf, en gelijk jou ook, toe dat ik zo gek op je ben dat ik je helemaal wil hebben. Alles, overal. Je strelen met mijn mond, je likken, aan je zuigen. Ook je sperma in mijn mond. Niet als voorloper, of vervanger van beneden, nee, omdat ik het expres wil. Snap je?’
‘Ja schat. Ik kan het me wel indenken. Omdat ik ook het verschil merk tussen scharrelen en vrijen met iemand waar je van houdt. We hebben heel wat gedaan, dit weekend. Veel gepraat, veel gevreeën. Debbie, zal ik mijn tijdschema nog een maandje inkorten?’
‘Hoe lang wordt het dan?’
‘Mis. Schat, ik wist dat je het gelijk zou vragen. Maar, eerlijk, ik weet het niet. Hoe lang zou je willen dat het werd?’
‘Mis. Ik hoor het wel.’
‘Ja schat.’
Ze vielen, elkaar strelend, in slaap.

De volgende morgen maakte ze hem wakker.
‘Slaapkop, je mag wel eens wat aan je conditie doen als je me bij wilt houden. Ik heb al croissants gehaald en koffie gezet. Kom eruit. Niet douchen.’
‘Ja, baas.’
Na het eten keek hij haar aan.
‘Meid, wat ben je fit. En je hebt toch aardig wat gesparteld, gisteren.’
‘Méér, spartelen doe ik als ik gekieteld word. Ga je mee in bad spartelen?’
‘Ja, leuk.’
Ze lagen even rustig te genieten, naar elkaar te kijken.
‘Mooi meisje, nu onze benen andersom dan gisteren?’
‘Ja hoor, kijk maar, ik zal mijn doos een beetje boven water houden.’
‘Mijn periscoop kijkt zo naar binnen.’
‘Kijken mag.’
‘Je ziet er zo lekker uit. Wil je tussen mijn benen komen zitten? Met je rug tegen me aan? Dan zal ik je natte doos kietelen.’
Ze draaide zich om en schoof tegen hem aan.
‘Niet kietelen, strelen. Eh, ik heb genoeg conditie.’
‘Mmmm. Lekker warmbloedig meisje.’
Hij streelde eerst haar borsten, met twee handen tegelijk.
‘Lekker, schat?’
‘Mmmm. Als we getrouwd zijn kom ik wat hoger zitten.’
‘O. Met dit?’
‘Shit, Han, gelijk raak, ga door.’
Hij streelde haar met één hand verder, met de andere masseerde hij een borst. Ze kwam snel.
‘Je hebt tovervingers. Nou ja, dat deed je expres, hè? Je weet waar je zijn moet.’
‘Zo ongeveer. Schatje, ik zal het niet meer doen, behalve als je het vraagt, voor een quicky. Het was niet expres, ik gleed uit op je natte doos.’
‘Nou, weer wat geleerd. Het was toch lekker, hoor. Nu wil ik wraak. Ik heb je erectie lang genoeg tegen mijn rug gevoeld. Omruilen.’
Hij ging tussen haar benen zitten. Ze streelde zijn rug even, gaf er een paar kusjes op en ging verder met zijn borst strelen.
‘Zak eens iets onderuit, dan kan ik je erectie zien. Nou, weer recht omhoog.’
‘Ja, omdat je strelen me ook wat doet. Je doet het zo lief.’
‘Ja, niks sjorren, hè? Lekker langzaam.’
Ze ging met haar handen naar beneden.
‘Ik kan geeneens alles vasthouden. Wat vind je het prettigst?’
‘Afwisseling. Op het eind één hand om mijn ballen, de andere om mijn stijve, strelen en richten. Schat, wil je me laten komen? We spoelen ons wel af voor we uit bad stappen.’
‘Ja, leuk. Kijken hoe ver je komt.’
‘Mmmm. Oh.’
‘Je wordt weer dikker. Begint het?’
‘Mmmm. Ja. Eerste krampje.’
‘Ik voelde het. Fijn, kramp ik mee.’
‘Oh, meid.’
‘Ja, kom maar. Laat maar komen.’
Ze paste haar tempo op dat van hem aan, eindigde weer steeds langzamer.
‘Dat was bijna een meter. En weer veel. Wat komt je productie snel op gang.’
‘Ik vind het ook prettig je steeds veel te kunnen geven.’
‘Ja, voorlopig zó. Ik heb hier erg genoten. Het was gezellig met je. Huiselijk. En onze mooie bijzaak. Jou kunnen laten zien en voelen dat ik een meisje ben. Ik weet nu ook honderd procent zeker dat je een jongen bent, een man. Je ballen, je erectie, je grote, stevige en soepele eh wapen. En je zien en voelen spuiten, zo mannelijk.’
‘Ik heb ook ontzettend genoten, zo dagen de hele dag samen. Liefste, vaker, hè, tot voor altijd?’
‘Ja. Dat doen we. Ga verder.’
‘Ja, ik zal quitte spelen. Ik ga je borsten steeds mooier vinden. En lekkerder nu ik ze in mijn mond mag nemen. Het is heerlijk om je in mijn armen te houden, met een hand op je doos. En je dan te strelen, en met een vinger lekker aan en in je te voelen. Je klaar zien komen, kreunend en hijgend. En goed te mogen zien waar ik later mijn erectie in mag stoppen. En, oh, shit, meid, hij is nog geeneens beneden en hij komt weer.’
‘Dan heb je pech gehad. Bewaar maar. Ik ben nu volkomen tevreden. Afspoelen, afdrogen, koffie, ontbijten, afwassen, aankleden, inpakken, opruimen, wegwezen. Wordt vervolgd.’
Ze spoelden en droogden zich af, zetten en dronken koffie, ontbeten, wasten af, kleedden zich aan, pakten in, ruimden op en reden naar huis.


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Flat                               Maandag 20:10               1 kB

Lieve Han,

Was enorm fijn weekend, hè?

Heb op werk gehoord mooie flat met mooi uitzicht t.k. in Overschie. Krant gekregen waar het die stond. Na thuiskomst gelezen. Ben wezen kijken, vlakbij thuis. Heel mooi. Zou wat voor ons zijn wanneer (ja, ik schrijf geen als) we samen zouden willen wonen of zo. Jammer, zal tegen die tijd wel weg zijn, te mooi.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Flat?                              Maandag 20:20              1 kB

Lieve Debbie,

> Was enorm fijn weekend, hè?
Understatement van het jaar, schat.

Wat is het adres van die flat?

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Flat!                              Maandag 22:50               1 kB

Lieve Han,

Delfshavenseweg 89. Bij de Spaanse brug. Waarom?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Heel mooie flat             Dinsdag  16:12               1 kB

Lieve Debbie,

Fijn dat je adres flat gaf en toen pas vroeg waarom, flapuitje.
Ben wezen kijken, heel mooi.
Nader bericht volgt, morgen denk ik.
Ik weet nog niet of ik vanavond nog mail kijk. Druk. Sorry.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  ?                                    Dinsdag  19:22               1 kB

Lieve Han,

Ik mail toch maar.

> Ben wezen kijken, heel mooi.
Weten we alvast dat voor huisvesting we ook dezelfde ideeën hebben.
Met de rest ging / gaat het ook fijn, hè?

Nader bericht waarover?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 !!!                                   Dinsdag  20:34               1 kB

Lieve Debbie,

> Weten we alvast dat v.w.b. huisvesting we ook dezelfde ideeën hebben.
Ja. Nog onbekende gebieden open? Meeste, mooiste, heb ik al gezien.

> Met de rest ging / gaat het ook fijn, hè?
Ja, lekker stuk, ik mis je.

>  Nader bericht waarover?
Bewaar ongeduld.
Moet nadenken, enz.
Daardoor geen mail meer vandaag.
Nader bericht waarschijnlijk morgen.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  ???                                 Dinsdag  23:02               1 kB

Lieve Han,

Ik ga gewoon door. Afwachtend. Braaf. Mis je ook.

> Nog onbekende gebieden open? Meeste, mooiste, heb ik al gezien.
Méér dan gezien. Maar nog niet volledig geëxploreerd. Al termijnverandering bekend?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Oei!                               Woensdag 18:05             3 kB

Lieve Debbie,

Ik heb nagedacht. Onderzoek gepleegd, bij makelaar geweest, enz.

Dit is ‘nader bericht’.
NIET SCHRIKKEN

Wat zou je er van denken als ik die flat kocht?
1^e. ik heb het thuis prima naar mijn zin, maar ik moet toch ooit op mezelf gaan wonen.
2^e. je kan t.z.t. er bij in trekken.
3^e. is daar ook voor geschikt, met 3 slk.
    1 voor mij, t.z.t. gezamenlijke slaapkamer.
    1 voor hobby’s, computers, strijken. (Kan ik)
    1 over, misschien wil je eigen slaapkamer, als daar dan maar een niet te smal bed in komt.
Ook geschikt voor kinderkamer, maar misschien wil je dan ergens anders wonen, met een tuin. Nu liever geen tuin, te druk. Heb er niet op gelet of school enz. in de buurt is. Wel goede super. Aan jouw buslijn, wel uitgezocht.
N.B. je mag t.z.t. stoppen met werken. Hoeft niet; wel graag (evt. tijdelijk) als kind(eren) klein is/zijn.

Misschien wil je nog een keer gaan kijken, of ergens anders.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Oei, oei!                        Woensdag 19:15             2 kB

Lieve Han,

Geschrokken, maar blij.
Hoe kom je op het idee?

> Misschien wil je nog een keer gaan kijken, of ergens anders.
Ik heb etaleursogen, ik zie het precies voor mijn ogen.
Dit is ideaal.

Aparte slaapkamer? Ben je bes. . . ? In slk 1 een zo groot mogelijk bed.
Bad niet aanwezig, volgens opgave wel ruimte voor. Liefst ook zo groot mogelijk, tweepersoons, zoals afgelopen weekend, dan dezelfde mogelijkheden.

Maar ik heb niets te vertellen, tot t.z.t. Ik draaf door.

Afgezien t.z.t., zou je kúnnen kopen? Ik weet prijs.

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                                                      Woensdag 20:15             1 kB

Lieve Debbie,

> Hoe kom je op het idee?
Door toekomstverwachtingen.

> Afgezien t.z.t., zou je kúnnen kopen? Ik weet prijs.
Ja. Genoeg in pot, later meer info. Moet nog uitzoeken of toch (gedeeltelijke) hypotheek gunstiger is.
Groot bed en bad goed idee. Zal er vast vannacht over dromen, en er even wakker van worden.
Nu over ‘of’. Je zou je op geen enkele wijze gebonden of zo hoeven voelen. Ik zet alles op mijn naam, t.z.t. te veranderen.

Liefs,
  Han



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Woensdag 22:30             1 kB

Lieve Han,

Lief aanbod om op geen enkele wijze gebonden of zo hoeven voelen. Wil graag bedenktijd voor overleg met paps, mams, een bevriend fin. expert en misschien meer, weet zo snel niet. Zou je optie kunnen nemen?

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Optie!                            Donderdag 16:12           2 kB

Lieve Debbie,

Ik heb de optie vanmiddag geregeld, ben bij makelaar geweest. Heb gisterenavond pa ingelicht cq advies gevraagd. Pa kende makelaar. Goede vent. Dus zelfs verlenging optie, indien gewenst, geen probleem. Dus geen enkele haast nodig. Debbie, ik weet dat het, ondanks het aanbod, toch een emotionele zaak voor je is. Enige ondersteuning in je denkproces: ik kan er evt. alleen blijven wonen of goed verkopen. Ik hoop vreselijk dat dat niet zal gebeuren.
Ik heb wat spullen voor een begin. Ik zou wel heel graag SAMEN in willen richten. Zonder dat je gelijk iets bijdraagt. Dat kunnen we t.z.t. regelen. Alles zullen we eerlijk delen. Ik wil je hiermee niet lokken. Huisvesting mag niet meetellen. Termijnbespreking graag als dit geregeld is.

Liefs,
  Han

 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Donderdag 18:30            3 kB

Lieve Han,

Huisvesting niet van invloed. Bekende hutje op hei voldoende.

Ik weet dat het geen lokkertje is. Zo ben je niet, je had dan zelf al eerder wat verzonnen. Ik zou er ook niet intrappen. Behalve als ik toch wilde.
Dat ik er mee begonnen ben was ook geen lokkertje. Alleen uitzoeken of we dezelfde smaak hadden voor huisvesting.
Jij draafde door, deze keer. Lief.

Ik heb de hele dag geen pest uitgevoerd op mijn werk, gedaan of ik veel bureauwerk had.
Je krijgt z.s.m. bericht. Overleg is vanavond. Misschien voldoende.
Bibi is vóór. Die zou zelf bijna willen. Bibi nog wel in ‘afzakkende twijfel’ stadium. Boven 90%. NADV. Hij erg zeker. Al gehoord? Zei op Schiphol al, ik houd van je, tegen haar. Ze was toen pissig en blij, te vroeg.

> Termijnbespreking graag als dit geregeld is.
Soms ben je romantischer. Maar dat is nu mijn eigen schuld. Ik vroeg bedenktijd. Niet omdat ik niet zeker ben, maar omdat het me overviel. 

Liefs,
  Debbie 


 Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                                                        Donderdag 19:30          1 kB

Lieve Debbie,


Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com   !!!                                  Donderdag 22:51           1 kB

Lieve Han,

> Sluit mogelijkheid kat in de zak kopen uit. Omgekeerd zelfde?
Ja. Ik wacht braaf af.

Ik weet dat je constant in de buurt van je computer zit.
Einde overleg. Ik heb zelf beslist.

KOPEN.
Bonnetjes bewaren.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Fijn!                              Donderdag 22:59           1 kB

Lieve Debbie,

> KOPEN.
Fijn, joh. Kusjes. De rest later.

Je ziet dit waarschijnlijk vrijdagavond pas.
Eigenlijk raar dat we dit per mail doen. Maar niet erg, werkt goed.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Verrassing                     Vrijdag  17:19                1 kB

Lieve Debbie,

> Ik heb de hele dag geen pest uitgevoerd op mijn werk, gedaan of ik veel bureauwerk had.
Ik ben vandaag geeneens geweest, gisterenavond afgemaild.

GEKOCHT.

Notaris enz. volgende week.
Heb sleutel al. Ben wezen kijken. Alles leeg en schoon.
Zullen we morgen, zaterdag, gaan kijken? Zal ik je oppikken? 10:00 uur? Jullie hebben thermoskan. Neem je die mee, met koffie? Zal ik lekkere broodjes van de snackbar meenemen? Ga je daarna met mij mee naar huis?

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Verrassing               Vrijdag  18:15                1 kB

Lieve Han,

Wat? Zo snel?

> Zullen we . . .
Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja.

Kleine VERRASSING
Als de flat ver genoeg ingericht is en jij er woont, zal ik je z.s.m. iets vragen, als je me niet vóór bent. (Doe maar niet.)
Als dat mag, snelle uitvoering daarvan.
Zo gauw, daarna, mijn paar tiende procentjes verdwenen zijn, termijnbespreking graag. Over een hele korte. Een maand of twee.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Re: Re: Verrassing         Vrijdag  19:15                 1 kB

Lieve Debbie,
> Wat? Zo snel.
Je weet toch, als ik opgewarmd ben kom ik snel.

> Als . . .  jij er woont, zal ik je z.s.m. iets vragen
Iets? Iets te maken met iets samen?

> Een maand of twee.
Daar heb je vast een reden voor.

> Ja. Ja. Ja. Ja. Ja. Ja.
Op het stadhuis is één keer ja genoeg.

Liefs,
  Han


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com                                       Vrijdag  22:15                 1 kB

Lieve Han,

> Je weet toch, als ik opgewarmd ben, kom ik snel.
Morgenavond.

> Op het stadhuis is één keer ja genoeg.
Ja.

>> . . . iets vragen.
>   Iets? Iets te maken met iets samen?
Ja.

>> Een maand of twee.
>   Daar heb je vast een reden voor.
Ja. Die weet je ook, oen. Minimale controletijd.

Liefs,
  Debbie 
 

11e Week

Hij haalde haar om tien uur op. Ze ontweek hem toen hij haar een kusje wilde geven, ook eenhoog voor de deur van de flat. Hij wachtte maar af, moest grinniken om haar bui. Binnen omhelsde ze hem.
‘Oh, Han, ik vind het zo fijn, dit samen doen.’
Ze kusten uitgebreid.
‘Han, voor de duidelijkheid, over het bijdragen, dat alles eerlijk delen. Ik kan je geen honderd procent garantie geven dat ik hier kom, hoe dan ook. Wel in de weekenden, feestdagen en zo. Ik zou wél heel graag samen in willen richten. Maar nét of het alleen voor jou is, met ruimte voor wanneer ik zal komen. Nou, eigenlijk is het toch wel wanneer, niet als.’
Ze kusten weer.
‘Debbie, ik ben heel blij. Zo kunnen we het doen. Wanneer het zover is regelen we alles wel. Zou je me toch iets meer kunnen vertellen?’
‘Dat is wel zo eerlijk, hè? Ik houd van je. Maar we kennen elkaar nog geen drie maanden. Genoeg verteld?’
‘Ja. Ik hoef er verder niets over te weten of te zeggen. Ik snap je, jij snapt mij.’
‘Nog één ding, ik hoef niet zo op de kosten te letten, en goedkoop is duurkoop.’
‘Dat ben ik met je eens. Laten we eens rondwandelen.’
Ze bekeken alle ruimten van de flat.
‘Beneden is een kelder van, wacht even. Ik heb een doos achter in de auto. Jij had de koffie mee, hé? Schenk vast maar in. Ik ben zo terug, bekijk alles nog maar even met etaleurs- en huisvrouwogen.’
Hij was snel terug.
‘Huisvrouwogen?’
‘Nou ja, die heb je net zo veel als ik, denk ik. Of hier zo te wonen is, afstanden tussen de kamers, keukenindeling en zo. Je kan met mijn flat vergelijken, daar heb je al min of meer in geleefd.’
‘Dat heb ik al gedaan. Er is hier heel goed te leven.’
‘Fijn. Ik heb hier de bouwtekeningen. Simon is er gisterenmiddag druk mee geweest, hij heeft het meeste verstand van omzetten van twee D naar drie D. Ik heb nu van alle ruimten drie D vergrotingen, heel handig. Met de maten erbij. De kelder is vijf bij vijf, tweeveertig hoog, met een eigen uitgang, trapje, naar buiten, voor fietsen of zo.’
‘Mag ik eens kijken, ik maak zelf drie D schetsen van de etalages. Wel met de hand, niet met de computer. Dat ziet er goed uit, zeg. Zou Simon me dat kunnen leren?’
‘Kunnen wel. Van mij mag je ook, al heb je van mij nergens toestemming voor nodig, je bent en blijft onafhankelijk, wat we ook samendoen.’
‘Slimmerd, dat heb je er weer gauw ingewreven, hè?’
‘Ja, meid. Ik probeer wat er in die nog geen drie maanden niet aan de orde is gekomen wat aan te vullen.’
‘Ja, op de gekste momenten. Vraag je het Simon een keer?’
‘Ja. Ik zal er wel op staan dat hij zijn verkering om toestemming vraagt, of jij wel zo lang dicht in de buurt van hem mag komen. Zo’n mooi speelgoed.’
‘Vertrouw je ons niet?’
‘Zeker wel, maar ik ken zijn verloofde amper, ik weet niet wat zij accepteert.’
‘O. Prima. Ik wil ook wel eerst een praatje met haar maken.’
‘Ik zal het doorgeven. Nou, wat moet er veranderd worden?’
‘Drie dingen. Alles heeft een verfje nodig. En overal nieuw behang. Alleen de keuken is goed, die kan nog jaren mee. Die is nog niet zo oud als de rest, er zit zelfs een vaatwasser in. En er moet een groot bad komen, Han, die douchebak is eh, nog geen tachtig bij tachtig. Er is ruimte genoeg voor een superbad. Je hebt er vaak wat aan.’
‘Juist. Giechel niet zo. Weet je wat ik dacht?’
‘Nou?’
‘Precies hetzelfde. Kusje?’
‘Ja, omdat we het weer helemaal eens zijn.’
Het kussen liep een beetje uit de hand, hij maakte zich los.
‘Later, lieverd. Ik pak de badkamertekening. En hier een paar boeken met badkamers. Zoek maar uit.’
‘Hoe kom je daar zo gauw aan?’
‘Ik heb gisteren toch vrijgenomen? Ik ben wel de hele dag bezig geweest. Ik ben na je mail van iets over tienen naar bed gegaan, ik was bekaf.’
‘Heb je zo’n haast?’
‘Dat is het niet, Debbie. Maar waarom zou ik er maanden over doen om het hier in orde te maken en er dan pas gaan wonen? Dan blijf ik heen en weer rijden. Ik kan ook goed regelen, als je dat nog niet wist. Daarom wil ik ook de badkamer laten doen, overal laten schilderen en behangen. Dat is allemaal geen hobby van ons, dus zonde van de tijd. Laten doen is wel wat duurder, maar sneller en beter.’
‘Juist. Wat dacht je van iets uit deze serie?’
‘Ziet er goed uit.’
‘Ik heb bij mij in de zaak laatst een mooie combinatie van wasmachine en droger gezien, boven op elkaar. Die is wel wat voor in de badkamer, als dat past. Zoiets in de kelder, wat ook wel gedaan wordt, is minder handig.’
‘Goed van je. Zoiets had ik vast te laat bedacht.’
Ze overlegden, waren het snel eens, ook over de verdere inrichting van de badkamer.
‘Meid, je bent geweldig. Ik heb een planning voor vandaag gemaakt, al zal er vast wel wat veranderd moeten worden, ik wist niet hoe het met jou zou lopen. Je kan nog zakelijker en sneller zijn dan ik dacht. Over een minuut of vijf komt de badkamer- specialist.’
‘Op zaterdag?’
‘Ach, vriendje, hè? Daar heb ik ook de boeken vandaan.’
‘Ik blijf me over jou ook verbazen, zakelijk.’
‘Oh?’
‘Ja, natuurlijk, je hebt nogal een tempo. Je lijkt wat op Bibi, die regelt ook zo goed. Zakelijk.’
Hij grinnikte met haar mee.
‘Meid, wat een lol.’
‘Ja, maar ondertussen blijf je lief. We doen echt alles samen, zelfs het bad uitkiezen gaat vreselijk soepel. Al schelen onze smaken niet veel.’
‘Jij smaakte ook lekker.’
‘O. Jij ook. Zullen we maar zakelijk blijven? We kunnen nog geeneens zitten.’
‘Nee, maar goed ook. Daar hebben we trouwens geen tijd voor, vriendje rijdt voor. Ik doe even open.’
Vriendje werd voorgesteld, bekeek de badkamer, de maten op de tekening en wat ze uitgekozen hadden.
‘Alles in je eentje zo vlug uitgezocht, Han?’
‘Nee, samen.’
‘Mooi. Het is de laatste tijd een veel gevraagd model bad, die kleur ook. Geen bezwaar dat jullie er, ongezien, in jullie blote konten hetzelfde bijzitten als veel anderen?’
‘Nee, hè, Han, zoiets laat je toch niet meetellen? Het enige vervelende is als je op een feest dezelfde jurk aan hebt als een ander, maar dat komt weinig voor.’
‘Dat gebeurt mij ook weinig. Nou, ik ben mooi voor joker gekomen, ik zou niets beters geadviseerd hebben. De kleuren en zo moeten jullie zelf weten, maar die harmoniëren ook. Werk je, Debbie?’
‘Ja, ik ben etaleur.’
‘Oh, vandaar! Jammer, ik heb geen baantje vrij. Zeg, Debbie, ik ken Han langer dan vandaag, ik mag best zeggen dat ik graag nog eens naar het bad zou komen kijken, je etaleert jezelf nu ook aardig.’
‘Ja, dat mag je. Ik doe er meer mee dan er ooit een paar maanden een baby aan laten lurken.’
‘Je sloft, Han. Maar ja, dat deed je altijd al. Sorry.’
‘Niks sorry, ik ook. Daarom passen we zo goed bij elkaar.’
‘Nou, dan komt zo’n bad ook goed van pas. Daar kan meer in gedaan worden dan je laten weken. Ik zie koffie staan. Geef mij ook maar wat, het gaat nog leuker worden, lui.’
‘Leg eens uit.’
‘Jullie zouden met me mee gaan, achter me aanrijden naar de zaak, om in het echt te kijken, als ik jullie keuze in de showroom had staan. Er staat er één. En om alles op papier zetten. Akkoord?’
‘Goed, Debbie?’
‘Ja, lekker vlot.’
‘Jullie zullen wel niet van keuze veranderen. Dat wil ik ook niet. Ik wil een leuke deal met jullie maken. Korting hadden jullie zo wie zo gekregen, maar er kan nog meer af. Wanneer willen jullie het hebben?’
‘We willen je alles laten doen. Oude tegels, wastafel, leidingen en wat er verder nog uit moet verwijderen, bad, wastafels, tegels enzovoorts erin, aansluiten, de hele badkamer compleet afleveren. Eh, zo snel mogelijk, je kent dat wel. Wat voor deal?’
‘Ik speel open kaart. Gisteren werden er twee bestellingen voor maandag afgezegd. Die lui moeten wél dokken, annulerings- kosten. Die van één zijn voor jullie, die was met zo’n zelfde bad, dat staat nog in de vrachtwagen. Ik heb dus maandag ook twee ploegen monteurs over. Ze zouden het maandag nét niet redden, denk ik, omdat ze elkaar wat voor de voeten lopen. Maar het laatste kan eventueel dinsdagmorgen met één ploeg. Alles moet natuurlijk een paar dagen drogen, dus nog geen gezwem. Akkoord?’
‘Goed, Debbie?’
‘Ja, lekker vlot.’
‘Mooi. Bedankt voor de koffie en de opdracht. Ik ga weg, kom maar zo gauw mogelijk, je weet waar het is, ik begin vast op de zaak met het papierwerk. Ik neem de boeken gelijk mee. Ik zie dat je overal mooie tekeningen van hebt, ik maak kopieën van de bladzijden met jullie spullen erop.’
Ze bedankten hem, liepen mee tot de voordeur.
‘Wat een snelheid hebben jullie, Han.’
‘Op de HAVO al, en zeker op het HBO, hebben mijn vrienden en ik elkaar een beetje opgevoed. Onze lijfspreuk was, geen gelul, opschieten met dat spul.’
‘Ja, een meter ver?’
‘Laten we maar gauw gaan.’
‘Wat doen we erna?’
‘Even kijken. O, het is nog niet zo laat. Ja, we kunnen goed samen opschieten. Eerst naar het bad kijken en de papieren tekenen, die zijn vast in orde. Die deal vast ook, leuk meegenomen. Dan naar een beddenzaak, eh, ons bed en een kledingkastenwand uitzoeken, dan hier weer terug, wat eten, tegelijkertijd vast beginnen de verf en het behang uitzoeken. Dan zien we verder, ik heb verder geen vaste afspraken.’
‘Wat een tempo.’
‘Te snel?’
‘Dit niet. Han, ik ben zo blij.’
‘Ik ook, schat. Ik snap je wel, maar ik ben meer zakelijk bezig, ik heb dit voorbereid, ik wil het afmaken. Dus ik denk niet aan spelen. Maar ga jij maar door. Het is heel fijn zo.’
‘Ja. In de beddenzaak ook een vriendje? En de schilder en behanger?’
‘Ja. Ik heb ze al gebeld, voorbereid. Allemaal enthousiast, we krijgen snelle service.’
‘Wanneer zou alles klaar kunnen zijn?’
‘Ik hoop komende vrijdag.’
‘Komende vrijdag? Zo snel? Binnen een week? Tja, als iedereen dubbele ploegen in gaat zetten.’
‘Ja, dat doen ze. Ze zeggen af wat er het makkelijkst afgezegd, uitgesteld kan worden. Niet alles heeft evenveel haast. Wij vriendjes kunnen goed plannen.’
‘Ja, dat krijg ik in de gaten. Eh, Han, ik vraag het nog maar eens, vind je het niet erg dat ik niet te plannen ben?’
‘Nee, schat, jij maakt je eigen, geheime planningen. Bij mij val je in een andere categorie. Die van bij voorbaat niks aan te plannen, niet druk over maken. Je zal het niet erg vinden als ik zeg dat ik dat met meiden altijd gedaan heb.’
‘Nee. Wel alles in goede banen leiden, tot wederzijds genoegen.’
‘Juist. Voor nog meer genoegen, ik ken ook een horeca- en hotelleverancier. Zijn gids heb ik thuis liggen, we kunnen vanavond mooi beddengoed en nog veel meer uitzoeken. Levering aan huis in een paar dagen, inkoopsprijs zo ongeveer. De rest kan je raden.’
‘Betaal je wel eens ergens de normale prijs voor?’
‘Zelden. En het mooiste krijg ik voor niks.’
‘Wat is dat?’
‘Domme vraag, met jouw stemming.’
‘O. Maar dat verwachtte ik niet, met jouw stemming. Nou, ik krijg jou. Quitte.’
‘Ja, wegwezen, het bed staat er nog niet.’

Het bad zag er mooi uit en de deal was nog beter dan ze gedacht hadden. In de beddenspeciaalzaak waren ze het ook gauw eens over het bed, de nachtkastjes en een bijpassende kledingkastenwand. Het zou de komende vrijdag afgeleverd worden. In de flat aten ze de broodjes op. Han had ook cola, rum en glazen meegebracht. Ze namen een zwakke baco, omdat het een klein feestje was. Ze hadden ieder nog een doos uit Hans auto mee naar boven genomen, met verf- en behangstalen. Ze noteerden op de tekeningen overal de verf- en behangnummers die ze samen uitkozen. Toen ze na een paar uur daarmee klaar waren pakten ze alle stalen in en gingen ermee naar de winkel. Ze spraken daar alles door, lieten de tekeningen er achter, zodat aan de hand daarvan bepaald kon worden hoeveel verf en behang er nodig was. Er kon dinsdagmorgen één ploeg komen, als de badkamerlui verdwenen waren ’s middags nog één. Woensdag en donderdag ook twee ploegen, dan zou alles wel af zijn. Daarna gingen ze naar Hans verdieping.

Binnen ploften ze allebei op de bank.
‘Was dat even werken, voor de zaterdag. Ben je erg moe, Han?’
‘Waarom zou ik meer moe zijn dan jij?’
‘Jij hebt meer denkwerk gedaan.’
‘Misschien wel, ik weet niet wat jij denkt. Ik vond het leuk, dus niet zo vermoeiend. Het is minder vermoeiend dan spelletjes schrijven, dat is veel ingewikkelder.’
‘O. Ik pak twee baco’s, goed? Op volle sterkte. Dat hebben we wel verdiend. Daarna zullen we het over het eten hebben.’
‘Maar wat makkelijks. Waar weinig stawerk bij is. Dat hebben we vandaag genoeg gedaan.’
‘Ja. Wat heb jij een goodwill bij al die lui, zeg.’
‘Ja, maar vergeet niet, dat is van een paar jaar snelle service van de kant van mij en mijn vrienden. Op welk tijdstip dan ook. En het scheelt natuurlijk dat jíj erbij bent.’
‘Denk je?’
‘Zeker weten. Jij bent er aan gewend hoe je er naar je gekeken wordt, mij valt dat nog steeds op, stuk. Daar doen ze ook wat voor, ze willen die glimlach op je gezicht houden.’
‘Tja, wat die en een beetje inkijk al niet doen. Wil je me wat over je verdere planning vertellen? Ik zit me af te vragen hoe het allemaal gaat lopen, hoe je dat bij kan houden. Kan ik helpen?’
‘Ja, graag. Dat komt zo aan de orde. Om te beginnen, ik ga iedere dag om een uur of vier langs. Ik mail je daarna de toestand.’
‘Fijn. Hoe komen die lui binnen, en zo?’
‘Je hebt mijn nieuwe vriendin gemist, die was er vandaag niet. Ze woont naast ons, aan de andere kant van de trap. Ik heb haar vrijdag ontmoet, toen ik in de flat kwam kijken. Ze kwam gelijk aan, terug van boodschappen doen. Ik heb haar boodschappen de trap opgedragen, me netjes voorgesteld, en haar uiteraard behandeld als een meisje. Al is ze over de zeventig. Gerustgesteld?’
‘Niet nodig, ik was niet ongerust. Han, ik heb daar nooit over nagedacht, ik had al genoeg te denken. Maar inmiddels is het uitgesloten dat wij iemand zouden vinden die beter bij ons past. Zeventig of jonger.’
‘Ja. Stom hè? Ik heb er in het begin wel aan gedacht. Zoals er naar je gekeken wordt. Maar algauw ook niet meer. We verschillen genoeg. Maar we hebben een vreselijk goede basis. Onder andere ons verleden, waarvan we zo veel opgestoken hebben, al genietend. Dat is voor een groot deel hetzelfde. En groot verschil met anderen is, dat die het verleden van de ander niet zo leuk vinden. Tja, hebben ze het ook minder leuk gedaan, waarschijnlijk. Lieve scharrel, kom je op schoot?’
‘Nee, ik scharrel niet met je. Ik neus even in de kasten en vriezer voor eten. O, diepvriesmaaltijden compleet. Erg, voor een keer?’
‘Nee, prima, daar hoef je niet bij te staan.’
‘Magnetron. Mooi, nog sneller dan de oven. Ga verder, met je vriendin.’
‘Ik moest binnenkomen, haar flat bekijken. Nou, een aankleding van de vorige eeuw, daar had ik niets aan. Ik heb gezellig met haar zitten praten, al zat ik op springen, ik had nog genoeg te doen. Koffie gedronken, over ons verteld. Ze vond het fijn dat er een jong stel naast haar kwam wonen, de vorige eigenaar was een zeurderige weduwnaar van tachtig. Ze is al tien jaar weduwe, van een apotheker. Kon slechter. Ze vroeg of ik een foto van je had. Ze is nu al stapel op je, zo was ze vroeger ook, zei ze. Dat zou best kunnen, ze ziet er niet slecht uit. Ze zei, als ze vijftig jaar jonger was geweest, had je op moeten passen. Leuk, hè? Ik zei natuurlijk, ik denk het niet, als ik die foto daar bekijk, vast van uw echtgenoot, heeft u vroeger een knappere vent dan ik gevangen. Geen kunst, u heeft vast een enorme keus gehad, aanbidders zat. Ze bood me zelf aan om, als ik haar de sleutel gaf, de werklui erin te laten en voor koffie en zo te zorgen. Ze zou het graag doen, dan had ze eens wat anders te doen. Lief, hè?’
‘Tja, voor zoiets is kennelijk een foto van me al genoeg. En jouw complimenteus geklets natuurlijk.’
‘Ja, weer samen, hè?’
‘Vóór je wat in je hoofd haalt, we gaan eerst samen eten.’
‘Ik heb daarna nog sleutels bij laten maken. Alsjeblieft.’
‘O. Die had ik van hier niet.’
‘Nee, daar heb ik nooit aan gedacht. Ik wil je niet meer aan laten bellen, alsof je bezoek bent.’
‘O. Dank je wel.’

Onder de koffie vertelde hij verder over de planning.
‘Ik hoef me dus geen zorgen te maken over wie wanneer in de flat komt. Ook niet als het bed en de slaapkamerkast komen. Je was daar in de winkel even naar het toilet, ze hebben de tekening van de slaapkamer gekopieerd, ze weten op de centimeter waar alles moet komen staan. Zeg, ga je van de week voorlezen? Van hoe laat tot hoe laat?’
‘Woensdag, van half twee tot ruim half drie, het loopt vaak wat uit. Er willen er altijd een paar napraten. Vanaf volgende week ook van kwart voor drie tot kwart voor vier.’
‘Dat komt mooi uit. Kan je deze keer daarna vrij nemen?’
‘Vast wel.’
‘Kan ik je dan oppikken? Dan kunnen we bij jou in de zaak naar die combinatie wasser en droger kijken. Als we die goedvinden vrijdag laten bezorgen. En daarna een bureau uitzoeken, uiteraard bij een vriendje. Ik neem de tekeningen mee, voor de maten. Ik dacht aan een bureau wat je uit kan breiden, aan kan bouwen, wanneer jij komt.’
‘Ja, fijn, Han. Kom maar om kwart voor drie.’
‘Dat kunnen ze het bureau vast ook donderdag of vrijdag bezorgen en in elkaar zetten. Ik heb er in mijn aantekeningen een paar keer overheen gekeken, er stond alleen maar lampen, we moeten ook nog alle verlichting uitzoeken. Goed, na het bureau?’
‘Redden we dat, vóór zessen?’
‘Als we uiterlijk vijf voor zes bij mijn vriend met de bijnaam het Licht zijn, kunnen we in zijn zaak blijven totdat we alles uitgezocht hebben.’
‘Hoe komt je vriend aan zijn bijnaam?’
‘Heel eenvoudig, hij is helblond en zijn vader had een lampenzaak. Hij heeft die overgenomen en uitgebreid. Hij leeft er goed van, er zit nogal wat marge op luxe verlichting.’
‘Ja, ja. Korting dus.’
‘Tuurlijk. We hebben de administratie die zijn vader op papier deed in de computer gezet. Hij is blij dat hij er veel minder werk aan heeft dan zijn vader, die was veel avonden bezig. O, even noteren. Installateurvriend bellen, telefoon omleggen, tekening met de plaats van het bureau faxen. Extra stopcontacten daar. Makkelijk, hè, die tekeningen?’
‘Perfect. Snelle Internetverbinding?’
‘Jij bent ook perfect. Die heb ik gisteren aangevraagd. Dat duurt een paar weken. Alhoewel.’
‘Vriendje?’
‘Nee, voor de verandering een vriendinnetje. Er zaten weinig meiden op het HBO.’
‘Ja, ja, vriendinnetje.’
‘Ik heb haar na school nog één keer gezien, daarna alleen aan de telefoon gehad. Ze kon heel goed rietzeilen.’
‘Waarbij je haar gezien hebt.’
‘Ja, helemaal. Ik kan me haar gezicht niet meer voor de geest halen, wat ik nog wel weet is dat ze cup D had.’
‘Kleinere nam je vast nooit mee.’
‘Ja hoor, er telde wel meer mee. Snelheid van uitkleden, bijvoorbeeld. Wat een tijd was dat.’
‘Voor wat betreft die twee punten heb je nu ook niets te klagen, verleider. Ga verder over de flat.’
‘Ja. Weet je nog meer, wat er gedaan moet worden in de flat?’
‘Nee, zo gauw niet.’
‘Kan je volgende week zaterdag hier helpen uitzoeken wat ik mee kan nemen?’
‘Ja, leuk. Even over grote spullen denken. Eh, dit zitje, dat is voorlopig mooi genoeg. Bed hoeft niet. Keukeninventaris. Dat was het zo’n beetje.’
‘Ja. Nee, het bed gaat mee, als reserve. Of voor logees. Wil je helpen inpakken?’
‘Ja, wanneer?’
‘Ook volgende week zaterdag.’
‘O. Wanneer wil je verhuizen?’
‘De volgende dag, zondag.’
‘Zo snel?’
‘Waarom niet? Het nieuwe bed is er dan al, we nemen het zitje, het reservebed, de keukeninventaris en de rest in dozen mee, dan kan ik er wonen.’
‘Ja. Alles al bedacht, hè?’
‘Ja, dat was allemaal te plannen. Ik hoopte op je hulp. Vandaag was je ook zo goed.’
‘Dan kom ik nu op je schoot zitten.’
Ze vrijden een tijd.
‘Bacotijd. Zeg, hoe ga je het vervoeren? Het past niet in een auto.’
‘Nee, wel in een verhuiswagen van een vriendje. Met twee man extra voor het sjouwwerk, ook alle dozen. Die verhuisdozen haal ik van de week vast bij hem op.’
‘Ik zal maar stoppen me ergens over te verbazen.’
‘Ja. Ik houd zijn routeplanner bij. Dat scheelt hem een hoop kilometers. Daarom komt hij ook op zondag, ondanks de extra kosten voor overwerk.’
‘Wat snel, Han. Dan slaap je, slapen we hier volgende week zaterdag voor het laatst.’
‘Ja, dat lukt vast.’
‘Wat gebeurt er met de spullen die hier achterblijven?’
‘Dat zoek ik later met mijn ouders uit. Eerst daar inrichten. Kom je vaak helpen?’
‘Ja, Han.’
‘Wat zeg je dat eh bedeesd.’
‘Ja, ik ben een bedeesd meisje. Lach niet. Soms. Daar kunnen je ouders niet binnenvallen.’
‘Dat doen ze hier ook niet.’
‘Nee, maar daar heb ik me nooit druk om gemaakt. Nu ook niet.’
‘Ze stond op, trok op haar broekje na alles uit en kwam ging op zijn schoot zitten.
‘Heerlijk, schat. Laat me je borsten kussen.’
Hij wisselde ze af, tot ze kreunde.
‘Zullen we in bed verder gaan, lief meisje?’
‘We moeten nog beddengoed en zo uitzoeken.’
‘Morgen. Verder nog protesten?’
‘Nee. Draag me maar.’
Hij droeg haar naar de slaapkamer, legde haar op bed en kleedde zich uit, op zijn onderbroek na.
‘Han, trek maar uit.’
‘O. Dan voor het slapen wel.’
Hij ging op zijn zijkant naast haar liggen.
‘Ik moest even denken. Om fijn te kunnen strelen, hè?’
‘Ja.’
‘Jij niet?’
‘Nee.’
‘Prima. Kom in mijn armen, liefste.’
Ze kroop in zijn armen, maar hield haar hoofd op zijn schouder en haar armen zonder ze te bewegen om hem heen.
‘Zeg het eens, schat.’
‘Ach, het is zo tegenstrijdig. Ik ben blij dat je je er niet druk om maakt, dat ik toch een stap terug mag doen. Nee, geen stap vooruit hoef te doen. Dat helpt. Ik dacht, die broek moet uit, ik heb hem al een tijd gemist. Maar nu ik je grote erectie weer zie wil ik het langzaamaan doen.’
‘Maak je ook maar niet druk. Het is toch tijdelijk?’
‘Ja, dat weet ik. Ik heb de hele week gekleed gelopen. Vandaag ook met jou. Even wennen. Het is met jou ook alles of niets. Je kan niet met een kleine beginnen.’
‘Zou je dat willen?’
‘Ja. Niet om je te zien groeien, al is dat ook mooi. Maar een gezelliger, eh onschuldiger begin.’
‘Tja. Ik kan het niet. Misschien als we veertig jaar getrouwd zijn, al betwijfel ik zelfs dat nog.’
‘Optimist. Ik zal gewoon moeten wennen.’
‘Je kleedde je in de woonkamer al bijna helemaal uit.’
‘Ja. Tot zover gaat het goed. Streel je me?’
Hij streelde en kuste haar borsten, afgewisseld met kussen op haar mond. Na een kwartier slaakte ze een diepe zucht.
‘Ik ben er zo ongeveer weer. Ik heb je weer lekker tegen me aan gevoeld. Met dit.’
‘Oh, meid.’
‘Wat is er?’
‘Je greep me onverwachts. Het leek wel of er toen een scheut sperma van mijn ballen naar het magazijn ging. En dat is al vol. Al heb ik woensdagnacht een natte droom gehad. Maar nu, met jou zo lief en zo bloot, en me in één keer grijpen, oef, overvol.’
‘Je bent geweldig productief. Ik vind het zo fijn, Han, dat je er zo over praat.’
‘Ik ook. En dat jij er ook zo makkelijk over praat. Zeg, ik merk nooit dat je ongesteld bent.’
‘O. Dat is toch wat moeilijker. Maar ik zal niet flauw doen. Komende week is het zover, doordeweeks. Prettiger dan in het weekend, hè?’
‘Voor jou misschien, het maakt mij niet uit.’
‘Mij wel. Dan kan je me niet zo strelen.’
‘Eh, liefje, dat eh valt wel mee.’
‘Ik hoor het al. Dat heb je eerder bij de hand gehad, hè? Vertel maar rustig.’
‘Hè, fijn. Het was altijd zo’n gedoe met die meiden. Die wilden dan helemaal niks beneden. Terwijl ik van een bloedhete griet geleerd had wat er kon, als er tampons gebruikt werden. Maar voor ze dat toegaven, en ik dan eindelijk in hun broek kon, was het bijna tijd om naar huis te gaan.’
‘Wat heb je het soms moeilijk gehad.’
‘Grapjas. Dat viel wel mee. Zíj hadden het moeilijker, durfden er niet over te praten. Daarna wel, ze hadden er geen spijt van.’
‘O? Vertel eens.’
‘Demonstratie?’
‘Dat red je niet droog. Pak een handdoek. Die was dichtbij, zeg, fijn. Ik leg hem vóór je. Ik kijk en ik richt wel. Lekker?’
‘Oh, heerlijk. Vind je het erg, schat, ik heb je gemist, van de week, maar dit ook.’
‘Dat is toch gezond? Ik ook. Ik heb er vaak aan gedacht. Het is fijn met je, vandaag ook weer, en dan heerlijk vrijen, en je erectie vasthouden, enzovoort.’
‘Dat enzovoort komt er aan, hè, wat snel weer. Oh, Debbie, ik kom.’
‘Ja, ik zie het. Kom maar lekker, schat.’
Ze verwende hem verder, maakte hem daarna schoon.
‘Mooi, joh. Ik weet al dat je na de eerste wat verder gaat spuiten, dan weer steeds iets minder. Daardoor weet ik ook hoe ik moet richten, om alles op de handdoek te houden. Het was vast weer twee c c.’
‘Zo te voelen wel. En die hoge productie komt door jou. Omdat je me zo verwent en je zelf ook zo fijn laat verwennen. Heb je nog even? Ik moet eerst nog wat bijkomen.’
‘Ja, kan ik even met je kleine spelen, als het je niet irriteert.’
‘Nee, schat, je doet het heerlijk zachtjes.’
‘Dat heb ik niet van vroeger. Tja, dan was het meestal tijd om naar huis te gaan. Of ik was aan de beurt.’
‘Nu ook. Ik ging dan niet gelijk van bovenaf in hun broek via hun krullenbol tussen hun benen, maar strelend hun broekje in, zo, langs hun krullenbol, op hun been, dan van die kant mijn hand voorzichtig op hun doos. Dan met een vinger er nét onder, in dat kuiltje, een beetje drukken, iets harder dan normaal.’
‘Oh, Han, wat brutaal. Maar lekker.’
‘Dan met twee vingers zachtjes drukkend langs de buitenkant van die lekkere doos omhoog en zachtjes net boven je gleuf drukken.’
‘Oh, verleider, dat gevoel trekt door naar binnenin.’
‘Ja, dan voel je binnenin toch wat. Die meid was goed, hè?’
‘Die wist wat lekker was. Jij ook. Oh, vlugger, Han.’
‘Mmmm. Genieter.’
Ze kwam heerlijk. Ze legde haar hoofd op zijn schouder tijdens het uithijgen.
‘Je had beloofd dat je me altijd kon verwennen. Nou, dit had ik niet verwacht, kunstenaar.’
‘Fijn, hè? Elke dag van het jaar, zelfs schrikkeldagen.’
‘Dan vind ik het helemaal niet erg meer. Je zou het het liefst iedere dag doen, hè?’
‘Wat?’
‘Mis. Ik zeg gewoon, alles.’
‘Ja. Zo vaak jij en ik kunnen. Maar het hoeft niet.’
‘Nee, ik weet het. Al druk ik me bij het omhelzen tegen je aan. Dat kan ik niet laten.’
‘Je bent me steeds vóór. Maar dan hoef ik ook niet steeds gelijk méér. Dan geniet ik al zoveel van mijn lieve, gretige meisje. Al krijg ik er dan meestal toch een erectie bij.’
‘Ja, ik weet het. Gretig? En jij dan? Ik voel hem al weer groeien.’
‘Ja, maar dat wil nog niet zeggen dat ik zo meteen weer wil. Ik ben eigenlijk toch wat moe van vandaag. Zullen we gaan slapen? Dan trek ik even een broek aan.’
‘Dat hoeft niet. Je krijgt toch geen natte droom.’
‘Nee, vast niet. Kom tegen me aan, volborstige meid. Je hebt geweldig geholpen vandaag.’
‘Ja, vooral nét. Jij mij ook. Ik houd je vast. Jij mij ook?’
‘Zo?’
‘Oh, Han, wat doe je? Je kietelt. Nee, je kriebelt. Ja, daar, ga door, ga door.’
‘Schat, alweer?’
‘Mmmm. Ja. Vlugger.’
Ze kwam, nogal wild schokkend. Hij omhelsde haar daarna, streelde haar rug en haar kontje.
‘Nou, meisje, zo heftig? Goed dat je me vasthield, anders was je van bed gesparteld.’
‘Ik dacht dat het niet kon, zo snel achter elkaar. Maar je doet het zo goed, en dan met die erectie in mijn handen. Han, wil je me tegenhouden als ik hem er bij me in wil stoppen? Ik redde het nog nét. Maar het wordt wat moeilijker. Vandaag of, nee, volgend weekend, dan red ik het misschien niet. Alsjeblieft?
‘Ja, schat. Ik zal mijn best doen. Jij andersom ook, hè? Dat moet het lukken, we willen toch niet allebei tegelijk, als we zo doorgaan. Ook met één van ons steeds een broek aan, een extra hindernisje.’
‘Dank je wel. Het was maar heel even, toen je naar binnen ging. Ik dacht, die is te dun, ik wil die dikke. Maar toen gelijk, nee, wachten, dit wordt ook lekker. En toen kwam ik al. Stouterd, je weet precies waar je zijn moet.’
‘Dat is bij jou makkelijk, je reageert overal op, zelfs als ik in de buurt kom, je stuurt me erheen.’
‘Ik weet van niks.’
‘Als ik over je buik streel en dan naar boven ga, houd je, als ik een decimeter onder een borst ben, al je adem in tot ik hem vastheb, om maar wat te noemen.’
‘Ja, omdat ik dan weet dat je me een seconde later zo heerlijk grijpt.’
‘Ja, meid, je borsten zijn ook zo lekker om te grijpen, en zo. En je doos en je gleuf ook. En je trilt zo lief als ik je streel.’
‘Omdat je dat zo gevoelig doet, niet, por, naar binnen. Nou, slapen. Wie weet wat er anders gebeurt.’
‘Ja, morgen is er weer een dag. Vrije dag. Speeldag. Mmmm.’
‘Mmmm. Hockey, met die stick?’
‘Mmmm. Golf, met dat putje?’
‘Mmmm.’

De volgende morgen was ze al in de keuken bezig toen hij wakker werd. Hij keek even wat ze aanhad, trok toen ook een onderbroek aan. Hij liep naar de keuken, omhelsde haar met één arm en streelde met zijn andere hand haar borsten.
‘Goede morgen. Ik lust jou wel voor ontbijt.’
‘Goede morgen. Dat zou maar eenmalig zijn. Koffie?’
Hij liet haar los.
‘Ja, graag.’
‘Ga maar op de bank zitten, ik breng het zo.’
‘Wat een bediening. En zo mooi gekleed.’
‘Nog wel. Maar ik bedien je alleen maar als ik zelf ook wat wil, anders zoek je het maar uit. Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk.’
‘Heb je het nog steeds over de koffie?’
‘Over alle eten en drinken. Verder bedienen we niet, verwennen we.’
‘Het was een fijne dag, schat, gisteren, en gisterenavond.’
‘Ik zou er aan kunnen wennen. Zeg, na het ontbijt gaan we eerst naar beddengoed en zo kijken, anders komt er misschien niets van.’
‘Debbie, ik wil niet de hele dag in bed liggen. Of op de bank vrijen. We moeten ook gewone dingen doen. Zullen we vanmiddag weer een strandwandeling maken?’
‘Ja, fijn. Het is al weer een tijd geleden. Om het rustig aan te doen, hè?’
‘Ja. Dat wil jij ook, anders had je geen broekje aangetrokken.’
‘Ik heb er eigenlijk niet over nagedacht, ik had zin in koffie. Ik houd het nu maar even zo.’
‘Prima.’

Ze was verbaasd over wat er allemaal in de gids van zijn vriend stond.
‘Ik heb me eigenlijk nooit gerealiseerd waar hotels en restaurants hun spullen van betrekken. Het is wel wat lux en duur, maar ook apart.’
‘Hotels en restaurants denken ook dat goedkoop duurkoop is. Reparaties zijn een rompslomp, daar hebben ze geen zin in. Maar er staat genoeg in wat niet te opzichtig is, wat we wel kunnen gebruiken. We hoeven geen damasten gordijnen of zijden lakens. Ik scheur het bestelformulier eruit, kan kunnen we dat invullen en daarna faxen. Af te leveren vrijdag, dat lukt wel.’
‘Heb je een fax?’
‘Nee, een scanner, aangesloten op de computer. Ik scan het in en verstuur het dan.’
‘Zou Simon me ook goed scannen kunnen leren? Dat lijkt me voor op mijn werk ook handig. Om mijn drie D ontwerpen te verfraaien.’
‘Ik zou het je ook kunnen leren.’
‘Dat weet ik wel, maar als ik bij jou ben leer ik liever wat anders.’
‘Zeg het maar. Trouwens, wanneer ga je weg, vanavond of morgenochtend?’
‘Ik zal er nog eens over denken. Eerst die gids bekijken.’
Het duurde langer dan ze dachten, zo groot was de keus. Ze waren net klaar toen het tijd werd voor de strandwandeling. Daarna aten ze beneden bij Hans ouders en dronken er koffie. Boven trok ze direct haar rok uit.
‘Han, laat me jouw mooie benen ook maar weer eens zien.’
‘Dat staat niet onder een shirt, dus doe ik dat ook uit.’
‘Het was ook alleen maar een andere uitdrukking voor, alles uit behalve je onderbroek.’
‘Dat had je niet hoeven vragen, hoor. Als jij wat uittrekt sluit ik me onmiddellijk bij je aan.’
Hij liep naar de slaapkamer en nam haar rok mee.
‘Wat doe je met mijn rok?’
‘Die leg ik gelijk in de slaapkamer. Je blijft toch, alsjeblieft?’
‘Omdat je het zo lief vraagt. Ach, iedere smoes is goed. Ik vind vragen of je wat uit wilt trekken af en toe wel leuk. En het moet natuurlijk als ik wil dat je meer uittrekt dan ik. Dat mag toch?’
‘Schat, je vraagt maar en je doet maar.’
Hij kwam weer terug met alleen zijn onderbroek aan.
‘We hebben nog niet veel gedaan, hè, vandaag. Gevreeën, bedoel ik.’
‘Nee, alleen vanmorgen vroeg heel even en een paar keer gekust.’
‘Wat erg. Ik kom op je schoot liggen.’
Ze haalden de achterstand in.
‘Han, ik vond ik het een fijne dag. Het werd trouwens tijd dat we bij je ouders langs gingen.’
‘Ja, ik denk er eigenlijk nooit aan. Onder het eten doordeweeks praten we natuurlijk af en toe over je. Maar we zijn allemaal zo druk. Zeg, zullen we voortaan de ene woensdag bij jouw ouders en de andere bij de mijne gaan eten? Of minstens koffiedrinken?’
‘Dat wil je vast alleen maar zodat je me dan iedere woensdag ziet.’
‘O. Nee, ik dacht alleen aan onze ouders. We zijn er niet zo vaak geweest en als we eh.’
‘Niet meer thuis wonen komt er misschien nog minder van. Zullen we het dan om de veertien dagen doen? Één keer per maand per ouderstel lijkt me voor iedereen het beste.’
‘Prima. Komende woensdag bij jou? Ik begon er daarom niet over, maar ik vind het erg fijn dat we niet meer hoeven te denken, zal ik wel of zal ik niet, woensdag.’
‘En blijven slapen?’
‘Als je het niet te snel vindt gaan.’
‘Tja. Ik denk meestal in kalendertijd, dan wel. Maar we zijn zo vaak bij elkaar geweest dat het eigenlijk toch niet snel is. Wat anderen in maanden doen, doen wij in weken.’
‘Wat? Shit. Dan zitten we mooi in de knoop.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Eh zullen we het daar in bed over hebben?’
‘Waarom nu niet?’
‘Je wilt er liever over praten als je in mijn armen ligt, tegen me aan. Geloof me maar.’
‘Ik heb iets gemist, geloof ik, maar goed, naar bed.’

‘Han, denk je dat het emotioneel of zo voor me wordt?’
‘Ja, dat wordt het. Je hebt een consequentie van iets wat je zei gemist. Ik leg het je uit. Daarna moet je er over nadenken, je hoeft geen antwoorden te geven. Snap je ongeveer wat de bedoeling is?’
‘Ik denk dat ik er niets uit moet flappen, eerst nadenken.’
‘Juist. Het wordt emotioneel voor je, maar voor mij ook. Ik vind het erg belangrijk.’
‘Goed. Ik ben erg benieuwd wat ik van mezelf gemist heb.’
‘Je zei, wat anderen in maanden doen, doen wij in weken.’
‘Ja. Dat klopt toch ongeveer wel?’
‘Ja, dat vind ik ook. Maar, toevallig heb ik het van de week nagekeken, we kennen elkaar tweeënhalve maand, ruim tien kalenderweken.’
‘Dus zouden we elkaar al tien maanden kennen.’
‘Juist.’
‘Nou, prima. Wat is daar mis mee?’
‘Niets. Alleen heb je wat beloofd, een paar maanden binnen het jaar, vanaf het begin.’
Ze lag een tijd doodstil.
‘Ja, dat zou je in de knoop zitten kunnen noemen. Dat is ook tien maanden. Nou, dat halen we dus niet meer. Ik zou natuurlijk kunnen zeggen, dan zijn die weken geen maanden maar halve maanden, maar zo voelden we dat niet, hè?’
‘Nee. Maar ook niet zo precies.’
‘Tien min tot nu toe tweeënhalf is over zeveneenhalve maand. Dat is te lang, hè?’
‘Ik ben al heel blij als je dat zo aanvoelt.’
‘Dat doe ik. Ik zal je nog wat vertellen. Toen Bibi en ik een paar weken geleden serieus gepraat hebben, zei ik dat het wel geen half jaar meer zou duren.’
‘Het wordt steeds mooier, schat.’
‘Ja, een half jaar min een paar weken is vijfeenhalve maand. Maar dat had je al uitgerekend.’
‘Ja. Ik ben al heel blij, liefste. Vijfeenhalf plus tweeënhalf is acht maanden vanaf het begin. Een stuk minder dan het jaar waar ik op hoopte.’
‘En de twee jaar waar ik mee begon. Nog vijfeenhalve maand. Laat me even denken.’
Ze lag stil, hij streelde haar over haar rug.
‘Han, ik houd heel veel van je, vast wel genoeg om te trouwen. Maar ik wil niet gokken, ik wil zeker van mezelf zijn. Weet je nog wat ik gemaild heb?’
‘Ja. Je driestappenplan. De eerste zo spoedig mogelijk nadat ik in de flat woon. De tweede zo spoedig mogelijk daarna, de derde een maand of twee daarna.’
‘Ja. Dus zou ik binnen drie maanden zeker van mezelf moeten zijn. Nou, als ik kijk hoe ik er na tweeënhalve maand bijlig? Vertel het nog eens.’
‘Je ligt, op een klein, dun broekje na, helemaal bloot in bed, in de armen van je helemaal blote verkering.’
‘Wat hebben we gedaan?’
‘Je hebt van alles met mijn erectie gedaan, ook gestreeld tot ik daardoor klaar kwam. En ik heb van alles met jouw borsten en je gleuf gedaan, je ook gestreeld tot je klaarkwam.’
‘En we houden van elkaar. En alles gaat steeds sneller dan we denken. Dan zal het binnen vijf, of vier maanden wel lukken, liefste.’
‘Oh, Debbie.’
Hij trok haar stevig tegen zich aan en begon met kussen. Ze kuste net zo gevoelig terug. Al gauw ging ze met haar hand tussen hen in en streelde zijn erectie.
‘Grote jongen, redden we het nog zo lang?’
‘Mmmm. Geen minuut meer.’
‘Houd me zo vast. Ik pak de handdoek van onder mijn kussen, leg die op mijn buik. Kom op me liggen en wip in mijn hand.’
Ze hield zijn erectie in een hand tot hij gekomen was, rolde om tot ze naast elkaar lagen, maakte hem schoon en omarmde hem weer.
‘Grote jongen, redden we het nog zo lang?’
‘Je doet ook alles om op je vraag antwoord te krijgen, hè?’
‘Bijna.’
‘We redden het wel. Als één van ons in bed maar een broek aanhoudt. Voorlopig kunnen we ons druk maken met de inrichting van de flat. We hebben al veel geregeld, besteld, maar alles moet nog wel op z’n plek. En er moet vast nog meer gekocht worden.’
‘De rekening loopt aardig op, hè?’
‘Ja, maar het gaat allemaal lang mee, dus is het niet erg.’
‘Wil je soms een voorschot van me?’
‘Nee, beslist niet. Vrijblijvend, hebben we afgesproken.’
‘Goed. Vrij nog eens met me.’
‘Zal ik lekker met je doos en je gleuf spelen?’
‘Mmmm.’
Hij speelde er mee, maar bleef voorzichtig.
‘Han, het is wel lekker, maar eh nou, je weet het wel.’
‘Ja, ik weet het. Nog vier maanden wachten.’
‘Pestkop. Laat me komen.’
‘Ik vond het fijn om het even rustig aan te doen. Alleen maar aan je voelen, lekkere grote meid. Je doos met haren strelen en aan je gleuf zitten. Nu zo?’
‘Oh, ja, schurk. Ga door.’
Hij ging door dat ze zachtjes kreunend en schokkend gekomen was, omhelsde haar daarna en streelde haar rug.
‘Niet zo heftig, hè?’
‘Nee, maar wel heerlijk. Het kwam en ging heel langzaam. Hoe doe je dat?’
‘Dat ligt niet aan mij. Bij mij is het ook niet iedere keer hetzelfde, dat weet ik van tevoren ook niet. Alleen de eerste keer na een tijd, dan is het kort en heftig.’
‘En veel. En een meter ver als je de ruimte hebt.’
‘Dat vind je mooi, hè? Nou, later mag je het een paar dagen in de maand zien, verder moet je maar afwachten of je het voelt.’
‘Zou het echt nog veel fijner zijn?’
‘Natuurlijk, anders werd het niet zo vaak gedaan. Als je het goed uitkient is meestal één keer per kind genoeg. Maar het gemiddelde is een paar keer per week. We zullen dat maar gaan verhogen, vind je niet?’
‘Een paar keer per week? Ja, dat verhogen is niet moeilijk. Zeven keer?’
‘Je bent een heerlijke warmbloedige meid. Zullen we gaan slapen? Warm, tegen elkaar?’
‘Ja, genoeg geoefend vandaag. Woensdag weer?’
‘Mmmm. Op je kamer. Daar moet ik soms aan je denken als klein meisje. Nou, een jaar of twaalf, dertien. Eigenlijk jammer dat ik pas een paar jaar later wat verder met ze ging. Anders zou ik vast nog weten hoe een blote doos, zonder haar, aan- voelde.’
‘Geduld, ik zou het toch een keer doen?’
‘Ja. Maar als ik toen geweten had hoe een grote meid aanvoelde was ik daar meer achteraan gegaan.’
‘Met wat ik nu weet ben ik blij dat ik het vroeger bij ongeveer even oude jongens hield.’
‘Wat een ontzettend toeval dat we elkaar tegen het lijf gelopen zijn. Figuurlijk, in het begin. En dat het dag en nacht zo blijft klikken. Mmmm, ik houd van je, dag en nacht, aangekleed en bloot.’
‘Mmmm, ik ook van jou. Maar nu ga ik slapen, voor er bij jou of mij weer een schakelaar omklikt.’
‘Mmmm. Heel verstandig.’



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Verslag 1                      Maandag  18:45               1 kB

Lieve Debbie,

Mijn vriendin (70+) werd om 7:00 uit bed gebeld. Toen ik haar vanmiddag sprak was ze al weer bijgekomen. Ze was niet boos, ze vond het alleen erg dat ze werklui in peignoir te woord had moeten staan. Dat gebeurt haar niet meer, zei ze. Ze vindt vroeg opstaan niet erg. We moeten wat voor haar verzinnen, als dank.

Het gevolg van die 7:00 is wel dat er alleen nog een rij tegels rondom het bad gezet moet worden en afgekit. Dat is morgen om ± 9:00 klaar.
De badkamer is schitterend, mooier dan op de plaatjes. En wat ziet dat bad er groot uit, groter dan in de showroom.

Weet je wat we vergeten zijn? (Al opgelost, voor je schrikt)

Liefs,
  Han
 

 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Verslag 1                 Maandag  19:12             1 kB

Lieve Han,

> We moeten wat voor haar verzinnen, als dank.
Presentjes voor meisjes zijn toch jouw specialiteit? Of waren, ik krijg steeds hetzelfde. Eh, meer van hetzelfde.

> Dat is morgen om ± 9:00 klaar.
Geweldig.

> De badkamer is schitterend, mooier dan op de plaatjes.
Gelukkig.

> En wat ziet dat bad er groot uit, groter dan in de showroom.
Gezellig.

> Weet je wat we vergeten zijn? (Al opgelost, voor je schrikt.)
Nee?

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Excuses en zo               Maandag  20:15              2 kB

Lieve Debbie,

> Presentjes voor meisjes zijn toch jouw specialiteit?
Ik schaam me dood. Niet om wat je wél, maar om wat je niet gekregen hebt.

>> Weet je wat we vergeten zijn? (Al opgelost, voor je schrikt.)
>    Nee?
Er kwam, toen ik er was, een schilder / behanger kijken, ter voorbereiding. Hij vond alles prima, een fluitje van een cent in een totaal lege ruimte. Maar, vroeg hij, moeten de plafonds niet gedaan worden? Ik keek er nog eens naar, we vonden ze nog mooi genoeg. Nee, zei hij, nu ziet het er nog redelijk uit, maar met uw kleuren van de verf en het behang moet het opgefrist worden. Het kan er gelukkig nog bij, ook omdat ze morgen om 7:00 kunnen beginnen. Het was even schrikken. Ik heb zijn kleuradvies gevolgd, per slot van rekening zag hij al dat de plafonds gedaan moesten worden, dus leek hij me vakman genoeg.

Bijgekomen van de schrik van vier maanden? Tegen mijn zin, maar voor de eerlijkheid, ook dat is vrijblijvend.
Trouwens, ik heb je eigenlijk nog niets gevraagd.

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Excuses en zo         Maandag  22:41             2 kB

Lieve Han,

> Ik schaam me dood. Niet om wat je wél, maar om wat je niet gekregen hebt.
Ik heb niets gemist. En ga me nu nergens mee overstelpen.

> Het kan er gelukkig nog bij, ook omdat ze morgen om 7:00 kunnen beginnen.
Oef. Fijn.

> Ik heb zijn kleuradvies gevolgd, per slot van rekening zag hij al dat de plafonds gedaan moesten worden, dus leek hij me vakman genoeg.
Mij ook. Een betere doordenker dan wij. Nou ja, ieder zijn vak.

> Bijgekomen van de schrik van vier maanden?
Ik was niet zo geschrokken. Verbaasd, over onze snelheid.

> Tegen mijn zin maar voor de eerlijkheid, ook dat is vrijblijvend.
Dank je.

> Trouwens, ik heb je eigenlijk nog niets gevraagd.
Formeel niet. Maar je leek ergens van uit te gaan.

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Verslag 2                       Dinsdag  18:12               2 kB

Lieve Debbie,

Overal staan potten verf en rollen behang. Het lijkt wel of ze dwars door elkaar heen maar wat behangen en verven, maar ze (vier man om 16:00) zeggen dat ze constant overleggen. En zich niet hoeven te haasten om het donderdagmiddag af te hebben.

> Ik heb niets gemist. En ga me nu nergens mee overstelpen.
Fijn. Goed, we zien wel.

> Ik was niet zo geschrokken. Verbaasd, over onze snelheid.
Ik schrok wel, toen je zei dat we in weken deden wat anderen in maanden deden. Ik moest het je vertellen, maar ik was bang dat je je opgejaagd zou voelen. Je reageerde onverwacht nuchter. Heel fijn.

> Maar je leek ergens van uit te gaan.
Eh ja. Van de schrik, waarschijnlijk. Vergeet alles maar. Behalve je driestappenplan.

Liefs,
  Han


 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Verslag 2                 Dinsdag  19:27              1 kB

Lieve Han,

> En zich niet hoeven te haasten om het donderdagmiddag af te hebben.
Fijn. Het zou jammer zijn als je planning niet uit kwam.

> Je reageerde onverwacht nuchter.
Dat zegt niets over eventuele volgende reacties.

> Vergeet alles maar. Behalve je driestappenplan.
Als jouw planning meezit, dan misschien de mijne ook.

Liefs,
  Debbie


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Re: Re: Verslag 2           Dinsdag  20:03               1 kB

Lieve Debbie,

>> En zich niet hoeven te haasten om het donderdagmiddag af te hebben.
>   Fijn. Het zou jammer zijn als je planning niet uit kwam.
Alle planningen verlopen voorspoedig.

>> Je reageerde onverwacht nuchter.
>   Dat zegt niets over eventuele volgende reacties.
Die plan ik ook niet.

Nog steeds akkoord morgen om kwart voor drie?

Liefs,
  Han
 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Div.                              Dinsdag  22:38               1 kB

Lieve Han,

> Alle planningen verlopen voorspoedig.
Alles verloopt zo mooi.

> Nog steeds akkoord morgen om kwart voor drie?
Tuurlijk. Ik doe niet graag een stapje terug.

Liefs,
  Debbie



Woensdagmiddag keken ze naar de combinatie wasmachine-droger en bestelden hem. Omdat hij voor haar was kon hij natuurlijk vrijdagmorgen bezorgd en aangesloten worden. Daarna zochten ze een bureau uit. Omdat ze een extra korting kregen als ze de uitbreiding er gelijk bijbestelden deden ze dat. Han liet de tekening met de plek waar het bureau moest komen achter, het kon vrijdag gebracht en in elkaar gezet worden. Ze waren ruim vóór sluitingstijd in de lampenzaak. Tot hun verbazing stond vriend het Licht erop om de verlichting vrijdag op te laten hangen. Voor zijn personeel was dat een fluitje van een cent.
Ze aten en dronken koffie bij paps en mams. Die waren erg verwonderd over de snelle gang van zaken, maar zagen ook in dat er geen reden was voor uitstel. Op haar kamer ging Debbie lui uitgestrekt op bed liggen.
‘Oef, wat een drukke dag. Druk op het werk, voorlezen, bureau, verlichting uitzoeken, bij paps en mams.’
Hij ging naast haar op het bed zitten.
‘Er moet nog meer zijn, zo veel scheelt het toch niet met andere woensdagen?’
‘Nee, behalve om de vier weken. Dan ben ik iets minder fit.’
‘En je wilde niet afzeggen omdat het geen goede reden was, hè?’
‘Nee. Het gaat ook wel, maar ik ben blij dat ik even lig.’
‘Ik heb vandaag niets aan je gemerkt. Eh, ik weet niet of we elkaar eerder gezien hebben terwijl je ongesteld was.’
‘De eerste keer dat ik bij jou was, met de bus heen en weer. Dat was na een normale werkdag. En toen kusten we alleen. Je leert graag, hé?’
‘Ja, om het zo fijn mogelijk voor je te maken. Debbie, zou je me willen helpen? Ik heb geen idee waar je nu zin in hebt. Niets is ook goed, hoor.’
‘Nooit niets, natuurlijk. Praten kunnen we altijd. Maar ik wil wel een beetje met je vrijen. Toch wel fijn, midden in de week. Kom je naast me liggen? Kussen?’
Hij ging naast haar liggen, omhelsde haar en begon met kussen. Ze reageerde eerst amper, begon toen terug begon te kussen, maar stopte snel.
‘Je zal wel vinden dat ik een rare bui heb. Maar ik heb vanaf dat je me bij de bieb afhaalde praktisch alleen maar aan de flat gedacht. Wat daar allemaal moest gebeuren. Het dringt nu eigenlijk pas tot me door dat je blijft slapen.’
‘Dat was wel de bedoeling, maar je zegt het maar.’
‘Erg lief van je, maar natuurlijk blijf je. Alleen wil ik het rustig aan doen. Mmmm. Kleed me maar uit.’
Hij grinnikte.
‘Ik doe het rustig aan, om en om.’
Hij liet de onderbroeken aan en ging weer naast haar liggen.
‘Ik vind het zo schitterend als je moois tevoorschijn komt. Je mooie benen en borsten.’
‘En de rest?’
‘Gezien de omstandigheden sloeg ik die maar over. Natuurlijk vind ik de bobbel in je broek ook schattig.’
‘Han, je wil het vast niet vragen, maar je mag best even naar het touwtje kijken. Je leert toch zo graag? Maar verder wil ik mijn broek aanhouden.’
‘Ik wil graag even kijken. Tachtig procent om je mooie doos en gleuf te zien en de rest voor het touwtje.’
Hij deed haar broek een stuk naar beneden, keek, streelde haar even, deed haar broek weer omhoog en ging weer naast haar liggen.
‘Dank je wel. Toch een handig systeem.’
‘Raar jong, je zit nergens mee. Me zelfs strelen.’
‘Waarom niet? Ik kan het ook lekkerder.’
‘Nee, nu maar niet. Houd me maar lekker vast. Waarom heb je je broek aangehouden?’
‘Om het rustig aan te doen.’
‘Mmmm. Redden ze het, om morgen alles klaar te hebben?’
‘Ze zeggen van wel. Ik geloof ze ook. Ze zijn steeds in een uitstekend humeur, omdat ze zo’n leuke klus hebben. Ze doen wel vaker lege huizen, maar dan is het nieuwbouw en moet het snel, met goedkoop behang en goedkope verf. Ze wilden weten wie het uitgezocht had.’
‘Wij samen, hè?’
‘Dat heb ik ze verteld, wij samen, jij tachtig procent en ik twintig.’
‘Dat is niet helemaal waar.’
‘Misschien een paar procent anders, maar dat maakt niet uit. Eentje vroeg of je op de kunstacademie zat, maar een ander zei gelijk, vast niet, dan was het woester geweest, dit harmonieert.’
‘Leuk.’
‘Ik kan het nog niet goed zien. Alle hele banen behang zitten er wel op, maar ze zijn nog bezig met de kleinere banen, het lijkt wel gatenkaas. Maar zo gebruiken ze het minste behang, zeggen ze. De behangers en schilders hebben onderling geen last van elkaar, door hun overleg. Ik zie geen verf op het behang of omgekeerd. Vakwerk.’
‘Ik geloof dat je een binnenpretje hebt.’
‘Ja. Je merkt ook alles. Ze vroegen of ik een foto van die artistiekeling had. Ik heb verteld wat je beroep was en je foto laten zien. Ze waren zeer complimenteus. En dat binnenpretje? De jongste van het stel zei, nu snap ik dat grote bad.’
‘Ook vast een liefhebber. Wanneer kan het bad gebruikt worden?’
‘Liever niet vóór vrijdag, volgens de instructies. Maar het hoeft toch niet eerder dan zondagavond of maandagmorgen?’
‘Ik eh wil wat vragen, maar ik weet niet hoe.’
‘Wanneer je in bad mag, hè?’
‘Ja.’
‘Schat, ik heb je al de sleutel gegeven. Ik zei toen, ik wil je niet meer aan laten bellen, alsof je bezoek bent. Je wist niet hoe je het moest vragen, daarom zal ik het nu iets duidelijker stellen, zonder ergens op in te gaan. Je kan komen en gaan wanneer je wilt, en doen en laten wat je wilt. Snap je?’
‘Ja. Dank je wel.’
‘Wat klink je bedeesd?’
‘Je bent zo lief voor me. Ik weet dat je graag meer van me zou willen horen.’
‘Maak je niet druk, schat. Je begon je op mijn verdieping steeds beter thuis te voelen, dat gaat op de flat vast nóg sneller. En af en toe daar met z’n tweeën in bad helpt vast ook.’
‘Mmmm. Je ziet het al voor je, hè?’
‘Mmmm. Ik voel het al. Het blijft iets aparts, hè, als alles gladder is van het badschuim.’
‘Ja. Je voelt nu te weinig. Je hebt mijn rug nu wel genoeg gestreeld, bedankt voor het wachten.’
Hij kuste haar borsten eerst voordat hij ze ging strelen.
‘Al wat bijgekomen?’
‘Ja, heerlijk. Ik ben niet zo moe meer, ik word wel slaperig.’
‘Ik ook, met jou zo in mijn armen. Warm. En gezellig. Laten we maar gaan slapen.’
‘Ik zou je willen strelen, maar dat doe ik liever niet als ik slaperig ben. Erg?’
‘Nee, schat. Dat hoeft toch niet altijd? Ik houd wel mijn broek aan, je weet maar nooit. Ik ga vast dromen over ons tweeën in bad.’
‘Mmmm. Nu ik daar aan denk, ik draai me om, kruip je van achteren tegen me aan? Dan kan je overal beter bij. Streel me maar in slaap. Maar voorzichtig, alsjeblieft.’
‘Duidelijk. Heel voorzichtig. Ik neem even kort afscheid van je doos, daarna zal ik je alleen omhelzen.’
Hij ging in haar broek, streelde haar daar even en trok haar toen zachtjes tegen zich aan.
‘Mmmm. Ik had niet gedacht dat ik een jongen daar aan me zou laten zitten als ik ongesteld was. Maar jij hebt overal een oplossing voor. Ik vond het fijn dat je me even streelde.’
‘Ik ook. Dat kon best. Als je mij helpt houd je geeneens schone handen.’
‘Ik krijg dan geen afval, maar schone zaadjes. Bewaar ze voorlopig maar voor me. Welterusten, schat.’
‘Mmmm. Welterusten, schat.’


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Verslag                          Donderdag 18:45           1 kB

Lieve Debbie,

Gisterenavond weer een probleempje opgelost, hé?

Alles is klaar. Toen ik rond 16:00 kwam waren ze al vertrokken. Het ziet er schitterend uit, nog mooier dan we dachten. Vriend installateur is ook geweest, zag ik. Ik weet niet hoe hij het gedaan heeft, er is geen leiding te zien, alleen de telefoonaansluiting en stopcontacten op de plaats van het bureau. Waarschijnlijk is hij geweest vóór er daar behangen werd.

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Verslag                    Donderdag 19:19           2 kB

Lieve Han,

> Gisterenavond weer een probleempje opgelost, hé?
Ja. Weer makkelijker dan ik gedacht had. Scheelt weer.

> Ze hebben het gered.
Fijn.

> Het ziet er schitterend uit, nog mooier dan we dachten.
Gelukkig. Een gekleurd vlak ziet er soms anders uit dan zo’n staaltje, dat wist ik wel, daar heb ik rekening mee gehouden, maar 100% zekerheid heb je nooit. Één of twee keer per jaar merk ik het ook in een etalage, dan zijn de kleuren wat anders. Maar dan laat ik het zo, er is toch niemand die het opvalt, ze weten niet hoe het bedoeld was.

Al wat van je telefoonvriendin gehoord?
Stinkt het er erg, naar behang en verf? Je wilt er zondag al slapen.

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Re: Re: Verslag              Donderdag 19:54           1 kB

Lieve Debbie,

>> Gisterenavond weer een probleempje opgelost, hé?
>   Ja. Weer makkelijker dan ik gedacht had. Scheelt weer.
Scheelt wat?

> Al wat van je telefoonvriendin gehoord?
Nee. Goed dat je me aan haar, ik bedoel, aan de snelle lijn herinnert. Ik zal morgen even bellen.

> Stinkt het er erg, naar behang en verf? Je wilt er zondag al slapen.
Het valt wel mee. Ik heb nog even gekeken, maar ze hadden alle ramen die stormvast open kunnen blijven al opengezet.

Liefs,
  Han


 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Wat er aan scheelt.        Donderdag 22:37           1 kB

Lieve Han,
>>> Gisterenavond weer een probleempje opgelost, hé?
>>   Ja. Weer makkelijker dan ik gedacht had. Scheelt weer.
>     Scheelt wat?
Het verbaasde me weer hoe makkelijk je overal mee omgaat.
Je zal me wel snappen als ik zeg dat ik vanaf het begin gedacht heb dat we een keer moeilijkheden zouden krijgen. Dat zou niet meer dan normaal geweest zijn. Maar iedere keer dat er in de verte iets dreigt lossen we het soepel op. Dit was niet direct een moeilijkheid, maar veel mannen doen er moeilijk over. Waarschijnlijk omdat hun partners er moeilijk over doen. Ondanks wat je er al van tevoren over gezegd had was ik een beetje ongerust. Dus maak ik me nu wéér minder zorgen. Dat scheelt in de toename van mijn zekerheid.

Liefs,
  Debbie



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Div + Verslag vrijdag   Vrijdag  18:33                 2 kB

Lieve Debbie,

> Dus maak ik me nu wéér minder zorgen. Dat scheelt in de toename van mijn zekerheid.
Als je een keer niets te doen hebt moet je eens bedenken wat voor moeilijkheden wij nog zouden kunnen krijgen. Ík zou het niet weten. We hebben nog nooit ergens over geruzied of onenigheid over gehad.

>> Al wat van je telefoonvriendin gehoord?
>   Ik zal morgen even bellen.
Gebeld. Ze kan me niet al te opvallend voortrekken, maar misschien lukt het eind volgende week. Een week inbellen overleef ik wel.

De slaapkamer is schitterend. Bed, nachtkastjes, kledingkastenwand. Het valt wel op dat er een lege plek is, voor een verftafel. Sorry, kaptafel.
Het bureau staat ook schitterend, ziet er heel ruim uit, zelfs voor een tweepersoons.
De verlichting hangt ook overal al.
De wasmachine en de droger staan er ook, aangesloten.
Ik heb vanmiddag ook de verhuisdozen opgehaald.

Conclusie: Alles is gelukt.

Liefs,
  Han

 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Traantje                        Vrijdag  19:04                 1 kB

Lieve Han,

> Als je een keer niets te doen hebt moet je eens bedenken wat voor moeilijkheden wij nog zouden kunnen krijgen.
Zal ik doen.

> We hebben nog nooit ergens over geruzied of onenigheid over gehad.
Je hebt toch wel eens wat aan zien komen, vóór dat ik het in de gaten had, en er al een oplossing voor gezocht?

> Een week inbellen overleef ik wel.
Ja, ik doe niets anders.

> Conclusie: Alles is gelukt.
Traantje van geluk.

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Re: Traantje                  Vrijdag  20:15                 1 kB

Lieve Debbie,

> Je hebt toch wel eens wat aan zien komen, vóór dat ik het in de gaten had, en er al een oplossing voor gezocht?
Vast wel, al schiet me niets te binnen. Andersom jij vast ook wel. Zo hoort dat toch ook?

>> Conclusie: Alles is gelukt.
>   Traantje van geluk.
Het wordt steeds mooier, hè?

Zal ik je morgen om 10:00 oppikken?

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Kusje                            Vrijdag  22:51                 1 kB

Lieve Han,

>> Je hebt toch wel eens wat aan zien komen, . . .
>    Vast wel, al schiet me niets te binnen. Andersom jij vast ook wel. Zo hoort dat toch ook?
Ja, zo hoort het. Maar waarom lukt het ons wel en zoveel anderen niet?
Ik weet je antwoord al, zoals wij bij elkaar passen komt zelden voor.

Tot morgen 10:00.

Kusje.

Liefs,
  Debbie

12e Week

Zaterdag pakten ze in de loop van de dag alles in wat ze niet meer nodig hadden. Ze maakten het ’s avonds niet laat, de verhuizer zou de volgende dag vroeg komen.
Zondag pakten ze als laatste na het ontbijt de ontbijtspullen in. Vriendje verhuizer bracht een bouwlift mee, waardoor alles snel van de zolder in de verhuiswagen stond. Han had op alle verhuisdozen een sticker geplakt waardoor de dozen in de flat in de juiste ruimte gezet konden worden. Om elf uur stond het bed, het zitje en alle dozen in de flat en dronken ze koffie met de verhuizers. Na hun vertrek begonnen ze met het uitpakken van wat het eerste nodig was. Omdat ze na twee dagen constant bezig geweest te zijn toch wat vermoeid waren ging ze ’s avonds met de bus naar huis.



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Hoi                               Maandag  18:50              1 kB

Lieve Debbie,

Wat was het weer een prettig weekend. Wat werken en zo we fijn samen, hè?

Liefs,
  Han
 
 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Hoi                         Maandag  19:23              1 kB

Lieve Han,

Zeker primitief voor je, hè, inbellen?

> Wat was het weer een prettig weekend.
> Wat werken en zo we fijn samen, hè?
Zo fijn.

Woensdag bij jouw ouders eten?

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Hoi hoi                         Maandag  20:12              1 kB

Lieve Debbie,

> Zeker primitief voor je, hè, inbellen?
Het valt mee. Jij mailt steeds rond dezelfde tijd. Ik moet alleen zelf kijken of er iets is, i.p.v. gewaarschuwd te worden. Bij het horen van ‘When the saints go marching in’ sloeg mijn hart altijd een slag over.

> Zo fijn.
Het blijft ook fijn om doordeweeks, na een dag werken, thuis weer rustig aan je te kunnen denken en je een mail sturen.

> Woensdag bij jouw ouders eten?
We vergeten vaak dingen voor doordeweeks al in het weekend af te spreken. Maar zo gaat het ook prima. Zal ik je ophalen, van werk / huis?

Liefs,
  Han



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Hoi hoi                   Maandag  22:52              1 kB

Lieve Han,

> Het blijft ook fijn om doordeweeks, na een dag werken, thuis weer rustig aan je te kunnen denken en je een mail sturen.
En voor mij om na het eten naar boven te gaan en jouw mail te lezen.

> Bij het horen van ‘When the saints go marching in’ sloeg mijn hart altijd een slag over.
Zonder muziek heb ik het ook al.

> We vergeten vaak dingen voor doordeweeks al in het weekend af te spreken. Maar zo gaat het ook prima.
Beter. Het weekend is voor andere dingen.

> Zal ik je ophalen, van werk / huis?
Ik kom wel met de bus naar de flat. Kunnen we vandaar heen en weer naar je ouders.

Liefs,
  Debbie


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                Wat een onderwerpen.    Dinsdag 18:12                2 kB

Lieve Debbie,

>> Het is ook fijn om doordeweeks, na een dag werken, thuis weer rustig aan je te kunnen denken en je een mail te sturen.
>   En voor mij om na het eten naar boven te gaan en jouw mail te lezen.
Snap je waarom het bij ons zo snel gaat? We hebben iedere dag contact.

> Het weekend is voor andere dingen.
Heerlijk.

>> Zal ik je ophalen, van werk / huis?
>   Ik kom wel met de bus naar de flat. Kunnen we vandaar heen en weer naar je ouders.
Oei. Nu was ik kennelijk te voorzichtig. Blijf je slapen? Voor het eerst hier, in het nieuwe brede bed?

Liefs,
  Han



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Wat een . . .             Dinsdag  19:22              2 kB

Lieve Han,

> Snap je waarom het bij ons zo snel gaat? We hebben iedere dag contact.
Wrijf het er maar weer in.

>> Het weekend is voor andere dingen.
>   Heerlijk.
Morgenavond ook.

>> Ik kom wel met de bus naar de flat. Kunnen we vandaar heen en weer.
>   Oei. Nu was ik kennelijk te voorzichtig.
Tja, het valt niet mee, hè? Met dit wel, met dat wrijven, zie boven, niet. Maar we gaan gewoon zo door, behoorlijk snel.

> Blijf je slapen? Voor het eerst hier, in het nieuwe brede bed?
Hiervandaan zou ik nee kunnen zeggen, maar niet als ik bij je ben.
Ja dus, maar een eenpersoons zou al genoeg zijn.

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Vervolg waslijst             Dinsdag  20:10               2 kB

Lieve Debbie,

>>> Het weekend is voor andere dingen.
>>   Heerlijk.
>     Morgenavond ook.
Nog heerlijker.

>> Oei. Nu was ik kennelijk te voorzichtig.
>   Tja, het valt niet mee, hè? Met dit wel, met dat wrijven, zie boven, niet. Maar we gaan gewoon zo door, behoorlijk snel.
Graag, schat.

> Hiervandaan zou ik nee kunnen zeggen, maar niet als ik bij je ben.
Dat komt me bekend voor.

> een eenpersoons zou al genoeg zijn.
Het bad is ook tweepersoons.

Liefs,
  Han



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Vervolg waslijst       Dinsdag  22:48              1 kB

Lieve Han,

> Het bad is ook tweepersoons.
Dat was ik echt niet vergeten. Ik zal je rug wassen.

Ik ben tegen etenstijd bij je. Dan gelijk maar naar je ouders?
We moeten nog afspreken hoe we het eten regelen als ik bij je eet.

Tot morgen, schat.

Liefs,
  Debbie



Hij wachtte bij de bushalte op haar.
‘Wat lief van je. Maar je hoefde me niet op te halen, hoor. Ik heb alleen mijn rommeltas bij me.’
‘Zo zie ik je weer vijf minuten langer. Ik weet wel dat je niet verdwaalt, maar ik vond het gepast voor de eerste keer.’
‘Weer een romantische bui?’
‘Een beetje wel. Eerste keren vind ik leuk. Wat sleep je mee in die tas? Een nachtpon heb je niet nodig.’
‘Ik zat er in de bus ook over te denken. Ik heb hem eigenlijk alleen mee omdat ik niet met mijn toilettas over straat wil lopen. Ik dacht eerst, als ik wat bijkoop en in de flat laat liggen hoef ik helemaal niets meer mee te nemen. Maar dat doe ik niet.’
‘Dat snap ik niet.’
‘Je bent wel eens sneller van begrip. Dan zou ik, als ik niet meer thuis bij mijn ouders slaap, teveel dubbel hebben.’
‘O. Debbie, ik ben niet steeds aan het denken, wanneer eh blijf je vaker bij me. Ik wacht rustig af.’
‘Het is al steeds vaker. ’s Woensdag ook al. Ik merk dat ik twee dagen zonder je al lang vind. Han, nog even geduld.’
‘Goed, schat. We zijn er. Geef je tas maar, dan leg ik hem binnen en rijden we gelijk weg.’
Na het eten en koffiedrinken bij zijn ouders gingen ze weer naar de flat.
‘Han, morgen moeten we weer werken. Zullen we het niet te laat maken?’
‘Prima. Vertel maar wat je voor nu in gedachten hebt.’
‘Was ik weer zo duidelijk? Ja, eerst lekker samen in bad, dan in bed.’
‘Mag ik je uitkleden?’
‘Wil je niet zo gauw mogelijk bloot in bad tegen me aan?’
‘Ik vind het zo mooi om je uit te kleden en je steeds bloter te zien. En ik vind het leuk als je mij uitkleedt. En dan even bloot en droog knuffelen.’
‘Nou, ik heb zitten denken wat ik zou willen, jij kennelijk ook. Begin maar.’
Hij kleedde haar langzaam uit, kuste alles wat tevoorschijn kwam. Daarna trok ze zijn kleren uit, op zijn onderbroek na.
‘Je maakt het me niet makkelijk, hè? Wel leuker.’
Ze moest zijn erectie met een hand tegen zijn buik duwen om zijn onderbroek uit te kunnen trekken. Hij trok haar daarna tegen zich aan, kuste haar en wreef zijn erectie tegen haar buik.
‘Wat ben je hard. Alles nog aanwezig sinds zaterdagavond? Overvol?’
‘Ja, ik denk omdat ik ’s avonds aan het opruimen ben geweest en minder dan anders aan je gedacht heb.’
‘Dat neem ik je niet kwalijk, hoor. Eh heb je een stevig glas van een centimeter of tien hoog?’
‘Ja, bij de glazen.’
‘Haal er dan maar één, ik ga vast in bad.’
Toen hij in de badkamer kwam was het bad aan het vollopen en zat ze er al in.
‘Kom er maar in, tussen mijn benen, glas meenemen.’
Hij kuste haar, stapte in het bad en ging tussen haar benen tegen haar aan zitten.
‘Had ik geen twee baco’s mee moeten nemen?’
‘Nee, dat glas is niet om te drinken. Han, het is voor jou vast het prettigst om gauw van je overdruk af te raken. Om het bad schoon te houden tot we er lang genoeg in gelegen hebben wil ik je strelen en je in dat glas laten spuiten.’
‘Wat een leuk idee. Moest daarom dat glas een centimeter of tien hoog zijn?’
‘Ja, dan kan er een stuk van je erectie in en ik de rest vasthouden en lekker strelen. En we kunnen mooi zien hoe je spuit. Lekker zo, met één hand?’
‘Mmmm.’
‘Ik zal het later een beetje missen, behalve een paar dagen in de maand. Je bent altijd zo lief tegen me, niet mannelijk overheersend, en om dan weer te zien dat je een echte man bent vind ik geweldig.’
‘Mmmm.’
‘Je wordt nog harder. Daar komt het, hè?’
‘Ja, een heleboel.’
Hij kwam langzaam, maar het ging lang door.
‘Man toch. Het is vast meer dan twee c c. Wat ging je lang door. Hoe was het?’
‘Het was anders als anders. Het kwam nogal makkelijk, je zag het, ik spoot niet ver. Maar goed ook, nu bleef alles in het glas. Maar omdat het zo lang doorging is het erg bevredigend. Oh, meid, wat doe je het toch goed. Je hebt me steeds zo fijn vast, al strelend.’
‘Ik vind het geen kunst, hoor. Je laat met de kreunen en hijgen en schokken duidelijk merken wat je lekker vindt.’
‘Dat is het fijne met jou, ik kan me helemaal laten gaan. Wat ga je met dat glas doen?’
‘Invriezen? Nee, dat is niet nodig, je maakt continue genoeg nieuw. Ik zou het graag in de kamer in het zicht zetten, maar dat kan ook niet. Dus weggooien maar.’
‘Ja, invriezen kan je niet zelf, dat moet op een speciale manier. Zeg, je deed het op het eind ineens voorzichtiger.’
‘Ja, niet alles hoefde eruit, alleen de druk moest eraf. Wie wat bewaart die heeft wat. Werd het daardoor minder lekker?’
‘Nee, de druk was er al af. Je bent erg lief, om wat te bewaren.’
‘Ik weet niet of het nodig is. We zullen vast wel eens uitproberen hoe vaak je achter elkaar kan.’
‘En jij?’
‘Als ik af moet gaan op wat ik gelezen heb niet zo vaak. Sommige vrouwen komen zelden of nooit. Maar met jou ben ik heel optimistisch. Als je me streelt kom ik steeds, soms snel, soms iets langzamer. Je doet het zo goed. Kwamen je scharrels vroeger altijd?’
‘Ja, ik dacht toen dat dat normaal was. Pas later hoorde ik dat het niet zo was. Ik wil niet opscheppen, maar ik denk dat ze dan niet goed behandeld worden. Of bevingerd. Of eh je weet wel, daar heb ik geen ervaring mee. Kwam jij steeds?’
‘Nee, alleen als ze heel lief waren en zachtjes begonnen. Met jou komt het misschien ook omdat ik me ook helemaal durf te laten gaan, me niet schaam voor gekreun, of hoe ik er met mijn benen wijd bij lig, klaar om gevingerd te worden. Oh Han, mijn eigen praten windt me al op, omruilen.’
Hij stond op, ging achter haar zitten en streelde haar, eerst haar borsten met twee handen, toen met één hand en de andere tussen haar benen.
‘We mailden het van de week nog, wat passen we bij elkaar, hè? We willen elkaar net zo vaak verwennen als verwend worden. Red je het nog even? Ik vind het zo fijn om een borst en je hele doos vast te houden. Mijn warmbloedige meisje.’
‘Mmmm, je houdt me ook op temperatuur.’
‘En andersom. Ik geniet ook van jouw klaarkomen. Ik ga er langzaam aan beginnen.’
‘Vertel wat je doet, dat vind ik zo gezellig, stommetje spelen is niet leuk.’
‘Slaapkamertaal in bad, hè? Ik ga je mooie gleuf strelen. Eerst erover. Dan een beetje erin. Oh, je begint al, hè?’
‘Mmmm.’
‘Dan ga ik wat sneller. Iets meer erin.’
‘Oh, Han, vlugger.’
Nadat ze gekomen was ontspande ze zich zo dat hij haar wat op moest tillen om te voorkomen dat ze onder water verdween.
‘Ik hoef niet te vragen of je het lekker vond. Het is bij jou ook niet steeds hetzelfde, hè?’
‘Nee. Wat deed je het weer goed. Ik denk dat er bij mij niet direct meespeelt hoe lang het geleden was, ik hoef niets te lozen. Ik denk wel dat de aanloop verschil maakt. En die was nu erg opwindend, zo veel in dat glas. Uit die grote stijve van je. Hoe is het daarmee?’
‘Door jouw leuke gespartel dienen de eerste verschijnselen van groei zich in de verte aan.’
‘Fijn. Ik schaam me ook niet dat ik spartel of wat dan ook als ik kom. Jij ook niet. We hebben ons bij het klaarkomen nooit ingehouden, hè?’
‘Nee, dat hoeft toch ook niet? Zullen we eruit gaan, wat drinken en dan naar bed?’
‘Prima.’
Na hun baco’s opgedronken te hebben hield hij haar in de slaapkamer tegen toen ze een broek aan wilde trekken.
‘Schat, mag ik naar je moois kijken? Van vlakbij?’
Ze liet zich op haar rug op het bed vallen.
‘Zo vaak je wilt. En streel je me dan zachtjes?’
Hij ging tussen haar benen zitten.
‘Ik raak je graag voorzichtig aan. Je bent zo zacht en warm daar.’
Hij keek een tijd, streelde haar een tijd en keek haar toen aan.
‘Het is er tot nu toe niet van gekomen, ik heb je doos nog niet gekust. Zal ik?’
‘Ik ben bij jou ook voorzichtig begonnen. Probeer jij nu maar.’
Hij gaf een serie kussen tussen haar benen, keek haar daarna weer aan.
‘Voel je hetzelfde als ik? Wil je ook meer?’
‘Ja, stom hè? Het gaat vanzelf. Streel me met je tong.’
‘Ja, daar heb ik zin in. Ik weet niet hoe lekker het voor je wordt, zal ik stoppen als je kreunt?’
‘Nee, dat werkt niet, dan is het eigenlijk al te laat. Maar ik wil graag. Dus doe maar wat je wilt.’
Hij verwende haar, het duurde vrij lang voor ze kwam.
‘Mmmm, je vingert beter dan je tongt.’
‘Tja, hier heb ik niet zoveel ervaring mee, ik wilde bijna stoppen. Was het toch wel lekker?’
‘Ja, maar ik vind het fijner als het wat vlugger komt. Je moet maar vaker oefenen, als je wilt.’
‘Ja, want ik vind dit intiemer. Net zo intiem als wanneer je mij in je mond neemt.’
‘Is dat een hint?’
‘Nee, het was een vergelijking. Trek je een broek aan? Ik kom naast je liggen.’
Ze stond op, trok een broek aan en ging weer liggen. Hij kwam naast haar en trok haar in zijn armen.
‘Wat is er?’
‘Je moet je mooie spul even uit het zicht houden. Ik kreeg de neiging om mijn erectie erin te stoppen.’
‘Dat kan ik me voorstellen. We moeten er beter op letten dat één van ons een broek aanheeft.’
‘Ja. Het was maar even, hoor.’
‘Ga maar op je rug liggen. Dan pak ik een handdoek voor op je buik. Goed?’
‘Graag, schat.’
Ze streelde hem, nam hem ook even in haar mond en liet hem op de handdoek spuiten.
‘Was dat intiem genoeg?’
‘Heel fijn. Jij hoeft niet te oefenen, je doet alles perfect.’
‘Dat weet je niet, misschien kan het nog beter. Zeg, ik word slaperig. Geen wonder, na een uitgebreid bad en twee keer klaarkomen. Heb jij al slaap?’
‘Ja, ook. Kom je met je rug tegen me aanliggen? Dan kan ik je fijn nog een beetje strelen. Voor jou is het bij mij de moeite niet.’
‘Toch wel. Ook als je klein bent. Een andere keer maar. Welterusten.’
‘Mmmm, lekkere meid. Welterusten.’



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Fijn                               Donderdag 18:20            1 kB

Lieve Debbie,

We hebben mijn ouders een mooi overzicht gegeven hoe het met ons gaat.

Ik vind het zo fijn om je doordeweeks ook te zien.

Liefs,
  Han



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Fijn                         Donderdag 19:12            1 kB

Lieve Han,

> We hebben mijn ouders een mooi overzicht gegeven hoe het met ons gaat.
Ga niet teveel af op wat ik ze verteld heb. Dat was onderkoeld. Het gaat beter.

> Ik vind het zo fijn om je doordeweeks ook te zien.
Zien. Tja.

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Nog fijner                     Donderdag 20:38           1 kB

Lieve Debbie,

> Ga niet teveel af op wat ik ze verteld heb. Dat was onderkoeld. Het gaat beter.
Iets? Veel?

>> Ik vind het zo fijn om je doordeweeks ook te zien.
>   Zien. Tja.
Beetje onderkoeld.

Liefs,
  Han

 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Nog fijner               Donderdag 22:39           1 kB

Lieve Han,

>> Ga niet teveel af op wat ik ze verteld heb. Dat was onderkoeld. Het gaat beter.
>   Iets? Veel?
Er tussenin. Lekker, puh.

>>> Ik vind het zo fijn om je doordeweeks ook te zien.
>>   Zien. Tja.
>     Beetje onderkoeld.
Het is pas donderdag

Liefs,
  Debbie 


Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 Toch fijn                       Vrijdag  18:44                 1 kB

Lieve Debbie,

>>> Ga niet teveel af op wat ik ze verteld heb. Dat was onderkoeld.
         Het gaat beter.
>>   Iets? Veel?
>     Er tussenin. Lekker, puh.
Toch fijn.

>>>> Ik vind het zo fijn om je doordeweeks ook te zien.
>>>   Zien. Tja.
>>     Beetje onderkoeld.
>       Het is pas donderdag
Nu is het vrijdag.

Liefs,
  Han
 

 
Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Debbieltje@hotmail.com  Re: Toch fijn                 Vrijdag  18:55                 1 kB

Lieve Han,

Ja, het is vrijdag. Nog één nachtje slapen.
Trouwens, wat een onzin om al niet op vrijdag bij je te komen. Dit was voor het laatst zo.

Liefs,
  Debbie 



Van                                   Onderwerp                       Verzonden                    Grootte
Je_Han@3kk.nl                 O zo fijn                       Vrijdag  20:12                 1 kB

Lieve Debbie,

> Ja, het is vrijdag. Nog één nachtje slapen.
> Trouwens, wat een onzin om al niet op vrijdag bij je te komen. Dit was voor het laatst zo.
Geweldig fijn. Wat zal ik lekker slapen.

Liefs,
  Han


Ze kwam binnen toen hij net zijn mail verstuurd had. Hij keek haar verbaasd aan.
‘Kijk niet zo. Kus me of ik ga gelijk weer weg.’
Hij omhelsde haar, tilde haar op, liep naar de bank, ging zitten met haar op schoot en begon met kussen. Ze kuste een beetje wild terug en stopte na niet al te lang.
‘Stom, hè, om vrijdags al niet te komen. Je hebt nooit wat gezegd.’
‘Schat, als je er aan toe bent hoef je helemaal niet meer weg te gaan.’
‘Ja, ik weet het. We hebben het er binnenkort nog wel over. Laten we dit maar vieren met een baco.’
‘Het is voor mij al feest genoeg dat je vannacht weer in mijn armen slaapt.’
‘Daar houd ik je aan. Ik bedoel, je mag natuurlijk wel een baco, maar verder rustig aan. Ik moet nog bijkomen van dat ik zo plotseling opgestapt ben en naar je toe gekomen ben. Ik bedoelde het eigenlijk voor volgende week vrijdag, maar toen ik die mail verstuurd had dacht ik, waarom nú al niet, ik ben zó bij hem, met de bus.’
‘Ik ben blij dat je je niet ingehouden hebt, maar gedaan hebt wat er bij je opkwam.’
‘Nou, dat doe ik niet altijd, hoor. Jij ook niet.’
‘Oei. Je bedoelt onder andere de neiging die ik woensdagavond had.’
‘Ja. Daar is niks mis mee, zoiets gebeurt mij ook. Heel gezond. Alleen wachten we er mee. Knoop mijn bloes eens los, ik wil je handen op me voelen.’
Hij maakte snel de knoopjes los en pakte een borst vast.
‘Oh, Han, heerlijk. Streel me en kus me, meestervrijer.’
‘Graag, vrijdoos.’
Hij kuste en streelde haar. Na een tijdje voelde hij dat ze zich ontspande.
‘Je bent nu tevreden over jezelf, hè?’
‘Ja. Ineens. Merkte je dat?’
‘Ja, je ontspande je. Niet dat je zo erg gespannen was, maar je liet je eh wat gaan, ik weet niet hoe ik dat zeggen moet.’
‘Het klopt wel. Dan kom ik in het stadium van, hij zou me al strelend uit kunnen kleden en nemen. Zo duidelijk?’
‘Heel duidelijk. We moeten dat ooit maar eens naspelen, dat lijkt me leuk.’
‘Mij ook. Han, zijn we abnormaal omdat we steeds als we elkaar zien bloot willen zijn? En aan elkaar willen zitten?’
‘Nee, dat is heel natuurlijk. We zijn er toch jong mee begonnen? En we zijn niet de enigen, niet al onze scharrels durfden bloot, maar eigenlijk wilden ze wel.’
‘Mooi. Uitkleden dan maar.’
Hij deed haar na en eindigde in zijn onderbroek.
‘Han, nu eens andersom. Kom maar op mijn schoot liggen.’
‘Ja, dat hebben we nog niet gedaan. Wat is er veel mogelijk, hè?’
‘Meer dan genoeg. Je hebt ook meer dan genoeg, hij komt bijna boven je broek uit.’
‘Ja, die is daar niet op berekend.’
‘Wat schattig, zo. Een bijna blote baby op schoot. Drink maar even bij mamma, baby.’
Hij nam een borst in zijn mond, zoog er aan en streelde de tepel met zijn tong.
‘Je gedraagt je niet helemaal als een baby, denk ik, met die tong van je. Ik doe je broek onder je ballen. Tja, zo’n overmaatse erectie hoort ook niet bij een baby. Als je bij jongensbaby’s de luier afdoet piesen ze vaak, hè?’
‘Ja, maar dat kan ik nu niet.’
‘Zal mamma je strelen? Dan komt er vast ook iets met een boogje.’
‘Mmmm.’
‘Goed zo, niet met je mond vol praten. Mooi, joh, ik zie nu weer eens onder een andere hoek hoe ik je streel. Lekker zo, zachtjes op en neer?’
‘Oh, meid, weer perfect. Pak mijn T-shirt maar.’
‘Kan baby het niet droog houden?’
‘Nee, mamma trekt me zo heerlijk af.’
‘O. Zo hebben we het nooit genoemd, hè?’
‘Vingeren zeggen we ook bijna nooit.’
‘Ik denk dat we wat anders willen zeggen dan hoe het vroeger genoemd werd. Dat komt goed uit, want het is ook veel lekkerder dan vroeger. Ik kan geen genoeg van die grote dikke paal van je krijgen. Kom je al?’
‘Heel in de verte. Omdat je, ik ga je plagen, me woensdag twee keer afgetrokken hebt.’
‘Toch vind ik strelen tot je klaar komt mooier.’
Ze deed het, en liet hem op het T-shirt, wat ze op zijn buik gelegd had, spuiten.
‘Grote jongen, alles in de luier. Lig je lekker? Ik wil eens rustig kijken hoe je kleiner wordt.’
‘Ik lig heerlijk. Af en toe een hap borst, en lekker je tepels likken.’
‘Je warmt me heerlijk op. Verzin maar vast wat je straks bij mij wilt doen.’
‘We hebben afgesproken dat één van ons zijn broek aan zou houden. Anders zou ik zeggen, voel je wat voor standje negenenzestig?’
‘O. Wat ingewikkeld allemaal. Vroeger dacht ik alleen, even sjorren bij dat jong, me even laten strelen, klaar. Maar wat we nu allemaal doen? Han, standje negenenzestig vind ik niks, dat moet ik mijn aandacht verdelen. Om en om vind ik fijner.’
‘Dat blijven we toch niet altijd doen?’
‘Nee, maar dan zit alles op dezelfde plek. Jij in mij en ik om jou. Dan gaan we daar voor onszelf en elkaar zo lekker mogelijk bewegen, tegelijk is dan het mooiste. Denk je ook niet?’
‘Ja, vast wel.’
Hij trok zijn broek weer omhoog.
‘Kom je bij mij op schoot? Zonder broek?’
‘Ja, nu ik helemaal bloot.’
Ze ruilden om, ondertussen trok ze haar broek uit.
‘Je bent ook niet bepaald een baby, met die grote borsten en dat haar tussen je benen.’
‘Maar wel net zo bloot als ik geboren ben.’
‘Ja, ontzettend mooi. Schat, wil je je benen op de armleuning leggen, wat uit elkaar? Dan kan ik weer eens heel goed naar je doos kijken. En dan mag ik er mee spelen, hé?’
‘Je mag het best spelen noemen. Lekker aan me voelen, hè?’
‘Ja, je hele doos in mijn hand houden is zo fijn. En je hebt zo’n heerlijke gleuf om te strelen. Dat doe ik in bed ook, maar nu kan ik het weer eens zien.’
‘Mmmm. En dan, als je uitgestreeld bent?’
‘Lang voor die tijd merk ik dat je méér wilt. Dan ga ik je zo vingeren dat je klaar komt.’
‘Mmmm. Ik merk bij jou wanneer je het niet langer in wilt houden, of in kunt houden. Jij bij mij ook?’
‘Ja, duidelijk. Maar haast je niet, hoor.’
‘Mmmm. Ik kan er weinig aan doen, jij weet precies waar je wel of niet moet zijn om het te rekken of te bespoedigen.’
‘Ja, we staan quitte, jij streelt mij ook op verschillende manieren.’
‘Mmmm. Ik zou wel de hele dag willen.’
‘Dat gaan we later doen. Maar dan alles. Zonder ons in te hoeven houden.’
‘Mmmm. Dan houd ik hem ook een tijd in me. Geef me een voorproefje, met je vinger.’
Hij streelde haar eerst voor zijn eigen plezier, daarna, tot ze kwam, voor het hare.
‘Zal ik eindelijk die baco’s halen?’
‘Mmmm. Leg me maar neer. Even bijkomen.’
Hij liep naar de keuken, kwam met de baco’s terug en ging naast haar zitten.
‘Wat zie je er toch geweldig uit, zo hartstikke bloot en lui op de bank. Het is zo fijn dat je zo heerlijk laat gaan. En dat ik zo lang met je kan spelen.’
‘Omdat je dat zo rustig en lekker doet.’
Ze ging ook zitten om wat te drinken.
‘Han, wat we je ouders verteld hebben was onderkoeld, hè? Door die mails daarover hield ik het vanavond thuis ook niet uit. We zagen elkaar eerst alleen de weekenden. Toen ook ’s woensdags. Daarna bleef ik tot maandagmorgen. Nu de vrijdag erbij. Dat is al vier nachten in de week.’
‘Tel je alleen de nachten? De avonden, zoals nu, en in het weekend overdag zijn ook hartstikke fijn.’
‘Goed, dan zijn we drie avonden en drie nachten niet bij elkaar.’
‘Ja, maandag, dinsdag en donderdag. Wat doe je dan?’
‘Mijn administratie bijwerken, wat bladen lezen, steeds aan jou denken, vooral in bed. Jij?’
‘Hetzelfde. En af en toe nog wat uit een verhuisdoos halen.’
‘Denk je in bed ook steeds hoe fijn we vrijen?’
‘Ja. Maar ook hoe fijn het is als je hier bent, wat we ook doen.’
‘Ik kom gauw nog vaker. Zullen we nu naar bed gaan? Ik wil lekker lui bij je liggen, knuffelen, kussen, en met je spelen. Je houdt het vast fijn lang vol. Nee, zeg maar niet waardoor, ik weet wel hoe het heet.’
Ze stond op, trok haar broek aan en liep naar de slaapkamer. Hij deed het licht uit en ging haar achterna.
Ze vrijden tot ze in slaap vielen.

13e Week

In het weekend gingen ze verder met het uitpakken van de verhuisdozen. Ze vertrok maandagmorgen gelijk met hem.
‘s Avonds was hij aan het afwassen toen ze binnenkwam.
‘Hoi, kusje?’
Hij kuste haar.
‘Ik heb thuis gegeten en wat kleding ingepakt. Ik heb hier nog helemaal niets, als ik ergens op mors heb ik niks anders. Ik kom bij je koffie drinken, in plaats van bij paps en mams. Verder zie ik nog wel. Vraag maar niets.’
‘Nee, schat. Wat gezellig. Mag ik wel wat zeggen?’
‘Jouw manier van zeggen ken ik. Nou, vooruit maar. Han, ik wil niet vervelend doen, maar ik wil je even niets uitleggen, omdat ik het zelf nog niet snap.’
‘Het is goed, liefste. Ik heb vandaag ook zitten denken. We zien behalve in de weekeinden elkaar nu ook ’s woensdags. Ik dacht dat de volgende stap kon zijn dinsdags en donderdags in plaats van woensdags. Je snapt wel dat je me nu verrast.’
‘Dan moet je je maar niet bemoeien met mijn planning. Je moet blijven doen zoals tot nu toe, als je kan me voorzichtig aanmoedigen, de dingen voor me op een rijtje zetten. Op zich is dat van dinsdags en donderdags geen slecht idee, maar laat het maar aan mij over.’
‘Goed, schat. Mag ik wel om je grinniken?’
‘Ja, je grinnikt maar en je denkt er maar van wat je wilt. Zal ik koffiezetten? Dan kan ik weer eerlijk thuis vertellen wat ik hier doe.’
‘Doe maar. Om de rest draai je zeker een beetje heen?’
‘Ja, natuurlijk. Ze hoeven niet alles te weten. Ik wilde paps auto ook niet. De busverbindingen zijn prima. In de spits rijdt de bus vaak genoeg. ’s Avonds wel wat minder, natuurlijk.’
‘Weet je hoe laat ze ’s avonds gaan?’
‘Als je nog meer die richting op vraagt neem ik de volgende.’
Hij grinnikte.
‘Zo’n bui als je nu hebt heb ik nog niet meegemaakt. Leuk. Ik denk dat wanneer ik aan het regelen ben het ongeveer hetzelfde klinkt.’
‘Ja, daar lijkt het vast op. Alleen ben ik nu niet aan het regelen maar over regelen aan het nadenken. Ik regel nu de koffie.’
Ze bleef slapen. In bed hielden ze het bij omhelzen en kussen.

Dinsdagsmiddags kwam ze toen hij net thuis was.
‘Hoi, kusje?’
Hij kuste haar.
‘Ik ben even langs de super gegaan om wat eten in te slaan. Zal ik dat eh voorlopig blijven doen?’
‘Prima. Ik lust alles.’
‘Tja, je likt overal aan. Oh, sorry, ik wilde het rustig aan doen.’
‘Houd je niet teveel in. Dat is niet nodig. En ongezellig.’
‘Jij houdt je toch ook in?’
‘Debbie, dat ligt anders. Ik hoef nergens over na te denken. Snap je?’
‘Ja, Han. Mooie, korte preek. Dank je wel. Zullen we samen koken?’
‘Prima. Gooi je het bonnetje van de super op mijn bureau? Schrijf er maar een D op, dan weet ik dat jij het betaald hebt.’
‘Wanneer wil je dat afrekenen?’
‘Ik had er niet over willen beginnen, schat. Als het vrijblijvende stadium over is.’
‘Dank je wel dat je zo voorzichtig blijft. Nu het toch ter sprake komt, heb je voor de flat de vraagprijs betaald?’
‘Nee, tien mille eronder.’
‘Hoe bestaat het! Die flat stond voor het eerst in de krant.’
‘Ik weet het ook niet. Ik vroeg natuurlijk bij de makelaar of er wat van de prijs afkon. Hij begon te grijnzen. Meneer, zei hij, denkt u niet dat ze op een hoger bod wachten? Nou, zei ik, ik begin toch mooi met tien mille eronder. Ik zie wel hoe het verder gaat. Toen ik vrijdags weer bij hem kwam zei hij, uw bod is aangenomen. Als u wilt weten hoe het zit vraagt u het maar aan uw vader. Maar die wil het niet vertellen, dus weet ik niet wat die twee uitgespookt hebben. Misschien hoor ik het ooit nog eens. Waarom wilde je het weten?’
‘Eh ik moet mijn begroting ook een beetje in de gaten houden.’
‘Juist. Nu het toch ter sprake komt, heb je genoeg?’
‘Je hebt volkomen gelijk dat je het vraagt. Ja, Han, méér dan genoeg voor een halve flat, een halve inrichting, enzovoort. ’
‘Ik was niet ongerust, hoor. Je hebt toen we elkaar pas kenden al gezegd dat je een behoorlijke spaarpot had, maar dat is relatief. Eh, Debbie, als je geen cent gehad had, was er toch wel wat te regelen geweest, om het even voorzichtig uit te drukken.’
‘Zo hoort dat ook, maar dat is dus onnodig. Ik zei bij het de eerste keer hier kijken al, ik hoef niet zo op de kosten te letten, en goedkoop is duurkoop. Ik ging er toen vanuit dat je de vraagprijs betaald had. Dus valt het voor mij ook vijf mille mee.’
‘Wat hebben we het goed, hè?’
‘Tja, dat is het voordeel als je eh pas iemand tegen het lijf loopt als je al een paar jaar gewerkt en goed verdiend hebt. Nee, nu geen gescharrel, het eten is bijna klaar.’
Ze bleef weer slapen. In bed hielden ze het weer bij omhelzen en kussen.

Woensdag kwam hij naar paps en mams om er, met haar, te eten en koffie te drinken. Ze pakte nog een tas met kleding en ging mee naar de flat. In bed stopte ze na vijf minuten met kussen.
‘Han, heb je nu moeite om je in te houden?’
‘Het valt wel mee. Je bent erg rustig, dus ik ook maar. Aan het nadenken, hé?’
‘Ja. Over ons, dat snap je wel. Zeg eens wat je denkt?’
‘Dat je aan het proberen bent hoe het is om me iedere dag te eh zien.’
‘Zoiets. Je bent weer ontzettend lief, door ook zo rustig te zijn. Je drukt je erectie amper tegen me aan.’
‘Net genoeg om je tegen me aan te voelen. Als je méér wilt mag je het zelf doen.’
Ze begon zich tegen hem aan te bewegen.
‘Zo?’
‘Mmmm. Wil je me strelen?’
‘Ja. Ik heb je twee dagen eigenlijk alleen maar gezien. Ik wil je hartslag in je erectie voelen. En voelen hoe je nog iets dikker wordt vlak voordat je spuit. Heb je een handdoek bij de hand?’
‘Ja, veel langer zou een natte droom niet uitblijven.’
‘Mooi op tijd dus. Leg die handdoek maar tussen ons in. Goed?’
‘Mag ik in je broek? Jou ook strelen?’
‘Ja, maar niet te wild, anders kan ik me niet op je concentreren.’
Ze streelden elkaar. Hij kwam eerst. Daarna ging hij bij haar verder tot zij kwam.
Ze bleef weer slapen.

Donderdagmiddag kwam ze weer. Ze deden het weer rustig aan. Ze bleef weer slapen.

Vrijdagmiddag kwam ze weer. ’s Avonds, bij het op de bank koffiedrinken, pakte ze zijn hand.
‘Han, ik wil je iets vragen. Wil je alsjeblieft alleen ja of nee zeggen? En verder niets vragen?’
‘Ja.’
‘O. Het was nog niet begonnen. Wil je niet weten waarom?’
‘Nee, Debbie. Je hebt vast een serieuze vraag. Stel maar.’
‘Mag ik hier ook komen wonen?’
‘Komen wonen? Nee.’
‘Nee? O.’
Ze waren allebei even stil.
‘Nu zit ik in de problemen. Ik had gedacht dat je ja zou zeggen.’
‘Nee.’
‘Einde alleen ja of nee. Wil je het alsjeblieft uitleggen?’
‘Ik wil geen onderhuurders of kostgangers of zo.’
‘Maar ik ben je verkering!’
‘Ik ben gewend dat mijn scharrels en verkeringen ergens anders wonen, dat wil ik niet veranderen.’
‘O. Ik denk dat ik je snap. Vergeet maar dat ik iets gevraagd heb.’
‘Nee, dat vergeet ik natuurlijk niet. Maar ik zal er niet op terugkomen, tenzij je er zelf over begint.’
‘Han, het was de eerste stap van mijn driestappenplan. Nee, eigenlijk een halve stap.’
‘Een halve?’
‘Ik was nog niet aan de eerste hele stap toe, maar ik wilde wat doen. Daarom heb ik die halve verzonnen.’
‘Ik ben heel blij dat je zo snel bent, zo lang woon ik hier nog niet, maar die stap is geen goede. Vóór je ongerust wordt, er is niets veranderd, ik houd van je, we hebben verkering en je kan komen en gaan wanneer je wilt. Je snapt me vast wel.’
‘Ja. Je gooit mijn planning in de war, Han.’
‘Tja, planningen komen niet altijd uit. Dat is niet erg.’
‘Han, hebben we nu voor het eerst onenigheid?’
‘Nee, we zijn het wel vaker niet eens. Zoals wanneer ik je wil kussen en jij eerst wat wilt drinken. Je kan zelf ook genoeg van zulke dingen verzinnen. We lossen dat soort zaken op door, zoals dat heet, ons aan te passen. Beetje geven, beetje nemen. Zo hoort dat. En dat gaat ons vanaf het begin heel goed af. Of niet?’
‘Ja, geweldig. Nou, ruzie hebben we ook niet. Wat is het dan?’
‘Ik heb alleen een vrijblijvend aanbod van je afgewezen. Zoals jij in het zwembad mijn aanbod om in mijn zwembroek te kijken afwees.’
‘O. Ik ben erg blij dat je het weer zo goed uitlegt. Dank je wel.’
‘Ik dank jou ook. Voor je aanbod, al ga ik er niet op in. Wil je me soms iets anders vragen?’
‘Nee, ik wil weer denken over die hele stap.’
‘Lieve schat, ik heb je, op mijn verdieping bij mijn ouders, steeds eh, laat ik zeggen, rustiger zien worden. Heel langzaam. Hier begon je weer iets onrustiger. Ik wist waarom, je bent in het begin in een andere omgeving wat onzeker, maar ik heb niets gezegd. Dat moest je zelf uitvechten. Ik wilde je niet sturen, nog steeds niet, het moet uit jezelf komen, zonder pressie. Je bent sneller rustiger geworden dan ik dacht. Je kwam steeds vaker, langer. Op mijn zolder al. Heel fijn. Je weet hoe ík over alles denk. Af en toe heb je me er expres nog naar gevraagd, om alles voor jezelf op een rijtje te kunnen zetten. Denk er maar rustig over na.’
‘Oh, meidenkenner. Nou ja, anders was het misschien niks met ons geworden. Wat heb je dat weer mooi gezegd. Goed. Blijf voorlopig maar grinniken, net zoals de hele week.’
‘Dat zal ik doen. Ik lach je niet uit, hoor, maar ik moet gewoon grinniken als je zo serieus kijkt. Je doet net of het zo belangrijk is.’
‘Is het dan niet belangrijk?’
‘Ik bedoel, het is niet zo belangrijk wanneer je wat doet. Neem er je gemak van.’
‘Heb je dan geen haast?’
‘Debbie, hoe lang kennen we elkaar? Drie maanden? Vind je zelf niet dat het al snel gaat? Eerst al vrij snel ‘s woensdags ook komen, dan tot maandagmorgen blijven, dan vrijdagavond al komen, en nu al de hele week?’
‘Ja, je hebt gelijk. Ik maak me er te druk over. Maar je snapt toch wel dat ik over mijn miskleun na blijf denken?’
‘Dat zit er in. Dat mag je doen onder een film met Julia Roberts, die wil je vast ook zien. Kom maar lekker tegen me aan zitten. Daarna gaan we in bed een beetje knuffelen en slapen. Goed?’
‘Ja, heerlijk rustig. Dank je wel.’
‘Dank je wel? Mag ik wat terugdoen om je te bedanken dat je zo vaak komt?’
‘Goed, quitte. Zet de TV maar aan. Ik zet vast twee baco’s klaar.’
Ze keken rustig de film af en gingen rustig slapen.