Simone02

Ze bleef niet iedere nacht bij hem slapen.
‘Ik wil af en toe ‘s morgens rustig blijven liggen en nadenken, ongestoord.’
‘Zorgen?’
‘Nee, ik heb geen zorgen. Dan zet ik alles op een rijtje, ooms verzorging, het huishouden, jouw verzorging. Dan kom ik er vaak achter dat er kleine dingen vergeten of te verbeteren zijn. Er zijn altijd kleine veranderingen. Er is iets kapot en moet gerepareerd worden. Of de hulp kon een groente niet krijgen en dan moet het menu omgegooid worden. Ik heb jullie kleding gecontroleerd en nogal veel laten reinigen. Dat werd tijd. Van alles, maar niets schokkends.’
‘O. Je hebt nooit wat gevraagd.’
‘Nee, alles lukt.’
‘Dat je het eten regelt was de bedoeling. Ik weet niet wat je verder allemaal gedaan hebt, schandalig genoeg. De hulp lichtte me altijd in als er iets was, dan regelde ik het. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat me niets meer gevraagd werd, ik eh was afgeleid. Lach niet, ik vind het erg vervelend, het was niet de bedoeling dat je méér deed dan afgesproken. Ik belde dat uitzendbureau als er iets was, dan stuurden ze een klusjesman of zo. Wat moet ik nu met jou?’
‘Daar lig ik dan ook aan te denken.’
‘O. Nee, eerst even zakelijk.’
‘Vooruit maar. Ik vraag je echt wel als het nodig is. Weet je wat? Ik zal, in grote trekken, opschrijven wat ik doe. Ik kan nu verder niets opnoemen, alles gaat vanzelf. Dan krijg je een idee wat ik doe en dan kan je beter nadenken wat je met me wilt doen. Zakelijk.’
‘Graag. Zakelijk afgesloten?’
‘Ja. Vanmorgen dacht ik, als vandaag alles lekker loopt wil ik vanavond weer wat speciaals. Ik hoefde niet zo lang na te denken over wat. Er was nog wat voor een volgende keer. Alles liep heel fijn vandaag. En je had tulpen voor me meegebracht. Dat zal je een vermogen gekost hebben, schat, maar ik vond het zo lief. Nu moet je niet gaan denken dat ik met een tulp om te kopen ben. Nee, sorry, dat doe je niet, ik weet het, het was gewoon lief bedoeld.’
‘Ja. Ik breng niet zo vaak wat voor je mee. Ik heb overdag niet zo veel tijd om aan je te denken. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik na de helft van de terugweg niet meer aan mijn werk denk. Vroeger bleef ik daar vaak constant aan denken, de hele avond. Ik zei al, de laatste tijd werd ik wat afgeleid.’
‘Ik had graag iets verzonnen om op vérleiden uit te komen, maar dat hebben we niet gedaan. Wat is er nu weer te lachen?’
‘Meid, toch iets verzonnen om het er even over te hebben.’
‘O. Ja. Waar was ik?’
‘Afgeleid door een tulp. Je wilde, nee, je wilt iets speciaals.’
‘Ik ben niet de enige die wat verzint. Speciaal is niet het juiste woord, maar daar ga ik me verder niet druk om maken, anders schiet het niet op. Vanavond wilde ik, dat jij je broek aanhield. Je hebt me heerlijk lief een beetje gestreeld. Liefje, je hebt al naar me gekeken toen ik voor je stond. Maar toen kon ik mijn benen niet zo ver van elkaar doen. Ik ga nu op mijn rug liggen. Kom je kijken? En de rest, wat je toen ook deed?’
‘Ja. Heel fijn.’
Hij kroop tussen haar benen en gaf een lange kus op haar gleuf. Daarna keek hij naar haar op.
‘Lekker?’
‘Alles wat je met me doet is lekker.’
Hij bekeek haar en bevoelde haar weer voorzichtig, tot ze zuchtte.
‘Geen kreuntje? Toch stoppen?’
‘Ja. Kom naast me.’
Hij kroop naast haar en nam haar in zijn armen.
‘Ik doe weer een been over je heen. Kan je er zo goed bij?’
‘Ja, heel goed. Eigenlijk het beste.’
‘Laat eens voelen?’
Hij liet haar voelen dat hij overal goed bij kon.
‘Lekker zo?’
‘Ja, heerlijk. Liefste, het was net weer zo fijn, je bevoelde me weer zo lief, overal, niet alleen voor jouw plezier, ook voor het mijne. Je zou het met minimaal één keer in de week komen redden. Met helemaal niet het moeilijk hebben. Ik heb het nu moeilijk, ik red het niet meer zonder komen. Ik was het niet van plan, vandaag nog net niet, maar ga je me nu minder voorzichtig strelen? Trek je niets aan van mijn kreunen en zuchten. Geniet er van.’
Hij hield zijn hand stil.
‘Wat is er? Ineens een verstuikte pols?’
‘Nee, ik schrok.’
‘Dan zal ik het zeggen, omdat je twijfelt. Lief van je, hoor. Streel me en laat me komen.’
Hij kuste haar even en begon. Hij genoot, zag, hoorde en voelde dat zij ook genoot. Tijdens haar uithijgen streelde hij zachtjes een borst.
‘Dank je wel, liefste. Geweldig lekker.’
‘Dank je wel, liefste, dat ik je mocht laten genieten.’
‘Ik weet dat ik niet maar één keer geschokt heb. Ook niet fel. Het begon bijna gelijk heel langzaam. Tja, ik was al opgewarmd. Heerlijk om het aan te voelen komen. Het was zoiets als een golfslagbad. De golven beginnen klein, langzaam groter, dan blijven ze een tijd groot, dan langzaam minder. Toen ik bijkwam streelde je zo lief mijn borst. . . . Ik moet even afreageren. Voor vingeren heb je een tien.’
‘Jij voor klaarkomen. Meid, je lag zo ontspannen te genieten. Ja, ik zag ook zoiets als een golfslagbad. En je kreunde zo lief. Je was niet rustig, niet wild, je was mooi.’
‘Overdrijf je niet een beetje?’
‘Nee. Ik dacht ook, het moet heel mooi, afgezien van lekker, zijn, om, als ik helemaal in haar zit, bijna zonder te bewegen, haar te voelen komen. Dat mijn erectie, lief en zachtjes, geleidelijk steeds fijner gemasseerd wordt. En dan gelijk met haar het bij mij te voelen komen en op de maat van haar strelen golven sperma door mijn erectie voelen gaan. Als ze het met haar handen of haar mond doet heeft ze al een tien, zo precies voelt ze aan hoe ze moet strelen. Dan wordt het vast nog veel meer dan een tien.’
Ze huilde een beetje.
‘Meisje, het komt omdat we van elkaar houden. We het zo lief mogelijk willen doen, voor elkaar.’
‘Ja. Ik weet niet hoe vaak.’
‘Bij jou of bij mij?’
‘Hier.’
‘Ik bedoelde niet op welke kamer. Ik bij jou of jij bij mij?’
‘Allebei.’
‘Wat je wilt. Simone, ik ben nu eenmaal zo, dat ik erg vaak wil. Ik kan wel met minder toe dan bij Renee. En niet alleen om te komen. Meer voor het samen genieten. Bij jou wil ik het heel graag doen zo vaak je maar wilt.’
‘Fijn. Dan zien we wel. Het was zo heerlijk daarnet, dat ik dat nog wat dieper tot me wil laten doordringen. Oei. Figuurlijk. Daarom vanavond geen tweede keer. Hoe is het met jou? Je zal vast hoge druk hebben van dat zo lekker, vakkundig, met me spelen.’
‘Ja. Ben je, na zo geschokt te zijn en een beetje geschokt te hebben, daarvoor in de stemming?’
‘Te veel. Ik doe gauw mijn broek aan. Jij uit.’
‘Ja, graag, hij wil er allang uit.’
‘Om in plaats van je vinger aan de slag te gaan, natuurlijk. Mooi niet.’
Ze kwam naast hem zitten, kuste hem.
‘Hoe zou je erbij willen liggen?’
‘Een keer als een bereidwillig meisje, met mijn benen van elkaar. Jij ertussen.’
‘Sesam, open u. Oh, dat moet ik onthouden. ’
Ze ging tussen zijn benen liggen.
‘Je kan zo niet bij me, maar ik goed bij jou.’
‘Geeft niet, voor een keer. Begin je met je mond? Die is zo heerlijk warm.’
‘Je bent eigenlijk te bereidwillig. Daarvoor moet die stijve paal ongeveer naar het plafond wijzen in plaats van naar je kin. Kan dat nu wel? Ik probeer het voorzichtig. Oh, maar net, hè? Strak veertje. Hé, niet zo schokken. Ik ga het veel lekkerder doen.’
Ze begon met haar mond en eindigde ermee.
‘Hijg maar uit, ik pak gelijk de handdoek. Je zit onder, want ik heb alles uit mijn mond laten lopen. Je eerste straal kwam verkeerd terecht, ik verslikte me zowat.’
Na het schoonmaken kwam ze tegen hem aan liggen en legde een hand van hem tussen haar benen.
‘Kom maar lekker bij zo. Ik praat weer even lekker tegen je, je kan toch niks. Je dacht er wat bij, hè? Aan mijn komen, en dat gezamenlijk met golven komen.’
‘Ja, liefste. Dat wordt dan vast eindeloos.’
‘Ik ga een mooi slot aan de avond maken, en dan naar mijn eigen bed. Protesteren of smeken helpt niet. Je snapt straks wel waarom. O, eerst, het was erg lekker, hè?’
‘Heerlijker dan ooit, met een mond.’
‘Ja, ja, daar wilde ik het net over hebben. Maar verwacht niet te veel. Mark, we hebben geen moeilijkheden gehad. Je hebt je keurig ingehouden, en ik heb het ook gered. Ja, ook met een beetje moeite. Ik heb steeds gezegd, ik weet nog niet zo zeker of je ooit in me komt. Liefste, als er geen rare dingen gebeuren wil ik het heel graag, ooit. Zeker weten. Samen golven.’
Ze kuste hem, sprong van het bed af, pakte haar badjas en trok hem aan onder het de kamer uitlopen.

‘Je was gisteravond snel verdwenen. Schrok je van jezelf?’
‘Ja. Fijn dat je het begrijpt. Ik had trouwens niet anders van je verwacht. Je snapt wel, ik heb het vannacht overdacht. Ik wil het nu duidelijk zeggen ook. Ik besefte ineens, dat ik zoveel om je geef dat ik, de termijn kom ik zo op, heel langzaam en liefelijk, boem wil. En dan de golven bij ons voelen komen en gaan.’
Ze kusten, hij streelde haar kontje.
‘Nu de termijn. Ik wil niets overhaasten. Ik voel dat iets me tegenhoudt om het erg snel te doen. Ik denk dat ik eerst wil wennen om in je armen te eh komen, voordat we het samen doen. Dat lijkt me veel mooier. Ik moet er niet aan denken wat sommige meisjes overkomt. Nog nooit bekeken of aangeraakt, altijd gehoord, je moet wachten tot de huwelijksnacht. Misschien zien ze dan voor het eerst een erectie, en worden eerst bekeken, al of niet helemaal uitgekleed. Dan worden ze in ieder geval ineens grondig betast op een plek die ze zelf geeneens aan mocht raken, voelen ze iets hards daar naar binnen komen, stotend steeds dieper en worden ze geopend, ontmaagd, door een kreunende en hijgende man, die ze misschien amper kennen. Ik weet niet hoelang ze nodig hebben om daar overheen te komen. Ondertussen worden ze, zeker in het begin, vaak eh gebruikt. Misschien gaan ze er nooit van genieten.’
‘Ik wens alle meisjes toe, dat het bij hun gaat zoals bij ons.’
‘Dank je wel. Namens hun.’
‘Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dat waarschijnlijk nogal vaak gebeurt. Voor jongens is het anders. Mijn ontmaagding was erg plezierig, ik had daarvóór al veel gezien en gevoeld en was een paar keer buiten haar gekomen. Ik denk niet dat Vivian veel plezier gehad heeft van de hare, ze gaf toe, was er dus nog niet klaar voor. Ik ben blij, ik zei al, ik bewonderde haar daarom, nog, dat ze me zo lang tegengehouden heeft. Ik heb jou ook laten merken dat ik je wilde. Maar, ik zei het al eerder, we zijn samen nog niet zover. Het was om je die richting op te sturen, op jouw tempo. Ik wilde je niet pressen, of verleiden. Vivian heeft dat me fijn geleerd. Daarom werd ik ook zo kwaad dat ze na ons trouwen een keer niets zei, maar toegaf. Dat merkte ik. Ik kon haar niet als opvangbak voor mijn sperma gebruiken. Ze moest het op z’n minst ook prettig vinden en meedoen. Dan liever wachten tot ze wél wilde. Simone, ik wilde ook eerst zeker weten dat ik genoeg voor je voelde, en jij voor mij, dat we bij elkaar zouden blijven. We merken vanzelf wanneer dat is.’
Ze waren even stil.
‘Wat mooi, Mark.’
‘Zo doen we het op z’n mooist.’
‘Ja. Verder. Mijn ooit is nu te vaag. Dat klinkt naar meer dan een jaar. Ik kan niet precies zijn. Laten we het houden op minder dan een jaar.’
Ze kusten weer. Ze bleef bij hem slapen.
Een tijd bijna elke nacht.

‘Jullie hadden weer een hoop lol in de keuken. Vrijt het lekker?’
‘Heel lekker, oom. Ik blijf meestal bij hem slapen. Ik doe een vooraankondiging. Over minder dan een jaar wordt het nog lekkerder. Dan pas het maximum.’
‘Simone, ik vraag jou verder niets. Mark, dat wordt dan, vanaf dat je haar vroeg om hier te komen werken, ongeveer net zo’n lange aanloop als je vorige. Enige overeenkomst?’
‘Nee. Vivian en ik hielden gelijk van elkaar. Zij had een reden voor haar uitstel. Simone en ik zijn langzaam steeds meer voor elkaar gaan voelen. Maar we zijn er nog niet helemaal van overtuigd dat het goed zou zijn om de aanloop te eindigen met eh de sprong in het diepe. Van Renee heb ik de sprong zonder aanloop geleerd, zonder liefde. Van Vivian de aanloop, met liefde. Simone en ik helpen elkaar nu met, volgens ons, de juiste, ideale aanloop. Het gaat heel erg goed. Geen moeilijkheden, zoals helaas door pech bij Vivian. En, je hoorde het, de sprong is binnen gezichtsbereik.’
‘Bijna poëtisch. Ik ga vanavond maar weer eens vroeg naar bed.’

‘Je vertelde het oom mooi. En voor ons ook nog eens duidelijk. Streel mijn diepe nog eens ondiep.’
‘Ik duik niet, ik neem voorzichtig het trapje. Enig idee hoe diep je bent?’
‘Meneer!’
‘Prima. Geen waarschuwingbordjes met diepten bij de randen. Alleen een groot bord met, duiken alleen op uitnodiging.’
Ze schudden van het lachen.
‘Je geeft vast antwoord of jij bij je duiken op de bodem bent geweest.’
‘Als ik maar helemaal onder water kom, daar gaat het om. Hoe diep het verder is maakt voor mij niet uit. Medisch heb ik me daar ook nooit in verdiept.’
Ze lachten weer.
‘Simone, zouden er andere stellen zijn die zo’n hoop lol hebben?’
‘Vast wel, we moeten niet denken dat we uniek zijn.’
‘Nee, geen wereldwonderen. Simone, ik weet toch iets van diepten. Als Renee onder lag kreunde ze soms al voor ze kwam, ik deed dan voorzichtiger, al voelde ik geen bodem. Ik ben er nooit aan toegekomen om het te vragen. Praat niet zo veel, joh, beweeg. Als ze bovenop me zat zal ze wel voor zichzelf gezorgd hebben. Voor mijn gevoel en wat ik zag ging ik er wel helemaal in. Je weet, Vivian fluisterde wel eens, dieper, dieper. Ik heb het haar een keer gevraagd. Ze wilde het eerst niet vertellen, tja, ze bleef wat preuts. Ze voelde niet dat ik op de bodem zat. Voor het klaarkomen maakte het haar niet uit, dat ging met mijn vinger ook. Ze voelde zich ook helemaal opgevuld. Ze wilde alleen nog dichter bij me zijn.’
‘Mooi voor jullie.’
‘Ja. Eigenlijk had ik het kunnen weten vóór ik het haar vroeg. Ik wilde vaak ook dieper, om zeker te zijn dat we helemaal bij elkaar hoorden. Al wist ik dat natuurlijk wel. Bij Renee ging het me er alleen maar om om te komen. Daarvoor moest ik zo bewegen dat ze ook kwam, anders was het feest over.’
‘Ik heb nog eens over haar nagedacht. Ze mag dan een beetje liederlijk geweest zijn, maar toch liever dan ik eerst dacht.’
‘Ze was lief, al heb ik daar niet veel aandacht aan besteed. Als we praatten dacht ik eigenlijk alleen maar aan haar blote lijf, om eh daarin klaar te komen.’
‘Nou, nou. Nee, je mag dat best denken. En zeggen. Zo was het. Zoals in de oertijd, wil je wat dan pak je wat.’
‘Ja. Iedere jongen droomt daar van. Een meid pakken, haar de bosjes in slepen, de benodigde onderdelen ontbloten en haar nemen, van vooraf of van achteraf, op z’n hondjes, al spartelt ze tegen.’
‘Nemen?’
‘Een nette uitdrukking, in plaats van een ander woord met een n. In bezit nemen, tijdelijk, volledig, letterlijk onderwerpen als ze onderop lag. Ik dacht aan opvullen, als we het op z’n hondjes deden.’
‘Dat was dus geen droom.’
‘O. Nee, dat heb ik in het echt ook gedaan. Tja, alles uitproberen, hè? Het was heel mooi dat Renee het óók wilde, en spartelen deed ze ook, maar niet tegen. Ik vond het toen jammer dat ik het niemand kon vertellen. Opscheppen, op die leeftijd bloot met een blote meid op bed liggen en mijn stijve tussen de haren op haar doos door helemaal haar gleuf binnenduwen, enzovoort. Vaak.’
‘Ja, je zal best genoten hebben. Mark, ik denk dat ze heel lief was, toen ze je de kans gaf om te weigeren. Maar jij was ook lief, je wilde haar niet ontmaagden, zeker niet tegen haar zin. Je dacht in de gauwigheid niet aan jezelf, eerst aan haar. Toen begreep ze je vast verkeerd, dacht dat het niet jouw eerste keer was, omdat je haar de eerste keer zo makkelijk uitgekleed had en je vlotheid daarna. Maar dat je dacht, wat je ook zei, dat het háár eerste keer was. Toen vond ze vast dat het feest ongehinderd kon beginnen.’
‘O. . . . Ja, dat is goed mogelijk. Ik heb het achteraf nooit leuk gevonden dat er niet veel geestelijk contact was. Dank je wel. Ik ben er erg blij mee, dat ze er toch wat bij voelde.’
‘Ja, op die andere manier van voelen. Heb je haar ooit verteld dat je het nog nooit gedaan had?’
‘Nee. Ik was trots dat ik het gelijk goed deed. Dat vragen jongens zich altijd af. En ik wilde niet geplaagd worden dat ze me alles had moeten leren. Ik denk nu, dat het haar niet interesseerde, anders had ze wel doorgevraagd. Of er ooit op teruggekomen.’
‘Ja, dat denk ik ook. Mark, ik vind dat, wanneer we het nog eens over haar hebben, we haar bij haar naam moeten noemen. Omdat ze dat wel verdiend heeft, ze was lief voor je en voor het plezier, nou ja, wat ze je gegeven heeft. Ik weet dat Stefan mij nooit een vroegere verkering noemde, maar mijn liefste vriendin Simone. Als hij met Karen getrouwd zou zijn zou hij daar gewoon mee doorgegaan zijn, daar ben ik van overtuigd. Karen zou het fijn gevonden hebben. Wij waren ook vriendinnen, nog steeds natuurlijk, en ze weet alles af van wat Stefan en ik voor elkaar voelden en wat we gedaan hadden. Ik weet ook, ik denk precies, wat je met Renee gedaan hebt, maar noem haar maar niet je liefste vriendin, alleen gewoon Renee.’
‘Fijn, dank je wel. Ja, gewoon Renee, mijn liefste vriendin heet Simone.’
Ze grinnikte.
‘Dank je. Mooi gevonden. Dat wil ik graag blijven, maar we hebben ook verkering, hè? Al heb je me er nooit om gevraagd.’
‘Nee, dat hebben we gewoon genomen. Ik vind het fijn dat je het zegt. Ja, verkering. Een naam voor een bepaalde verhouding. Dat klinkt lekker, hè? We hebben een verhouding.’
‘Houd het voor de buitenwereld maar op vriendin.’
‘Prima. Schat, je hebt me een mooie aanloop gegeven. Ik heb ook nagedacht. Nu onze vriendschap, verhouding en verkering geregeld zijn, wil ik nog wat anders regelen. Misschien had het andersom gemoeten, maar ja, niet meer terug te draaien. Ik heb twee citaten. De eerste is van mij. We houden bijna heel veel van elkaar. De tweede is van jou. Liefdevol in slaap vallen. Ik wil dat bijna en heel veel tegen elkaar wegstrepen en dat liefdevol toevoegen. Snap je?’
‘Zeg het alsjeblieft.’
‘Ik houd van je. Ik heb je lief.’
‘Ik houd ook van jou. Ik heb je hartstikke lief.’
Ze kusten een hele tijd.
‘Dat andersom maakt niet uit, hoor, vreselijk lieve jongen. Weer een taalkundige blunder. Ik houd even een verhaaltje. Het gaat bij ons allebei langzaam. Geen stormachtige liefde, maar een langzaam groeiende. Zonder echte problemen. We weten veel van elkaar en kunnen alles tegen elkaar zeggen. Daarom weet ik ook, dat jij deze keer weinig problemen hebt gehad vóór je, om de woorden van Renee te gebruiken, overal aan me en met je vingers in me mocht zitten.’
Ze moest stoppen, omdat hij lag te schudden van het lachen.
‘Wat is er?’
‘Ik moet zo lachen. Hoe krijg je het voor elkaar om zo, uit je blote hoofd, mijn twee eerdere problemen in één zin aan elkaar te knopen.’
‘Gewoon, wat Stefan zei, universitair niveau.’
‘Welja, die er ook gelijk bijgehaald. Nu zijn we compleet. Sorry, je was serieus. Ga verder. ‘
‘Ik heb ook weinig problemen gehad, lief en lekker in evenwicht kunnen houden, op een enkele keer na, als het erg verleidelijk werd. Gered door een onderbroek. Ik wil je nu een vraag stellen, zo’n dubbele als jij vaak doet. Ben je nu ook erg zeker, dat we bij elkaar horen en willen blijven?’
‘Ja, erg zeker.’
Ze vierden het, op de manieren die ze allebei prettig vonden. En ruim een week lang steeds weer, ‘s avonds als ze allebei thuis en fit waren.

‘Mark, heb jij ook zo’n rustig gevoel, omdat we nu zeker weten wat we voor elkaar voelen en dat we bij elkaar willen blijven?’
‘Een erg lux, rustig gevoel.’
‘Ik wil ergens naar toe praten, maar ik weet niet of ik er kom. Het loopt soms zo raar. Middenin een serieus gesprek of tijdens het vrijen moeten we soms ineens lachen. En op de gekste momenten willen we ineens niet meer ergens over praten, maar vrijen. Met daarover praten, natuurlijk.’
‘Raar? Leuk, fijn, lekker, noem maar op. We doen heerlijk wat we willen.’
‘Tja. Ik begin serieus, we zien wel. Dat met Stefan is voor mij alweer een tijd geleden, voor jou is het nog langer geleden dat je wat lekkers had. Maar je hebt daarbij ook twee keer pech gehad, hè? Ontmaagd, door een niet maagd, die dat niet wist. En toen Vivian, jullie wisten het, allebei geen maagd.’
‘Ja, maar het bleef voor ons samen de eerste keer. Het was toch heel mooi.’
‘Mark, hoe voelt dat, voor een jongen, naar binnen gaan?’
‘O. . . . Ik kan alleen voor mezelf spreken, natuurlijk. Heel mooi, en het blijf heel mooi, als je geen haast hebt. Anders is het alleen maar erin duwen en pompen tot je komt, in dat zachte, warme gat. Sorry.’
‘Nee, zo gaat dat. Jongens maken constant zaadjes, en ze weten een voor hun lekkere manier om ze te lozen.’
‘Ja. Voor meisjes is het natuurlijk niet leuk om daarvoor gebruikt te worden. Als opvangbak.’
‘Nee. Daarom zorgen ze er bij het scharrelen voor dat hij door hun handen of mond komt, dan komt hij aan de rest niet toe.’
‘Dat wist ik wel, bij het scharrelen. Maar het was beter dan niets. Ja, twee handen en of een mond. Maar dan, eh, met mijn erectie die heerlijke, zachte gleuf strelen. Dan, zachtjes drukken, tot ik voel dat ik tussen die lipjes kom, het rondom warm wordt, ik voel dat ze om me heen komt, precies passend. Genieten, dat ze wil dat ik haar open, dat ik mijn paal helemaal diep in haar ga brengen, en dat ze wil dat ik dan kom. En zelf wil komen, in mijn armen.’
‘Mooi, joh. Je vertelde een keer, ik heb een heerlijke tijd met Renee gehad, allebei helemaal bloot alles met elkaar doen, en vreselijk veel heerlijke kilometers maken. Die uitdrukking kende ik niet. Ik zou er één vertellen die ik wel ken, maar die iets erger is. Houd je vast. Ik zeg niet dat woord met een n, maar we vrijden ons suf, en ik heb voor mijn gevoel tientallen liters sperma in haar gespoten.’
‘Oei. Ja, dat was zo, maar dat zeg je niet tegen een meisje. Je vroeg over het naar binnen gaan. Het eerste stukje is iets aparts. Dan ietsje verder naar binnen en iets terug, strelen en gestreeld worden. Langzaam steeds iets dieper, steeds warmer, tot ik niet verder kan. Even wachten, om te voelen dat ik helemaal warm vastgehouden word. Dan op en neer, een klein of een wat groter stuk, weer strelen en gestreeld worden. En dan proberen om gelijk met haar te komen. Ervóór al weten hoe lekker het wordt, en hopen dat zij het ook lekker vindt, zonder het gevoel van een zaadlozing. En dan gezellig met z’n tweeën uithijgen.’
‘Dank je wel. Mark, we liggen nu ook bloot, op mijn broekje na. We hebben samen bijna alles gedaan, om en om met broek aan. Hetzelfde als Stefan en ik. Je weet dat hij en ik niet méér gedaan hebben, maar dat zegt niet alles, verder heb ik je niets verteld, niets over anderen. Van daarvoor, na hem was er niemand.’
‘Nee. Je maakt het spannend.’
‘Ja. Omdat het niet niks is. Vivian heeft er een dag over nagedacht, hè?’
‘Dat was iets anders dan nu. We hebben het er later over gehad. Ze dacht na, toen we wisten dat we allebei geen maagd meer waren, of ze tot de huwelijksnacht zou wachten of niet. Ze besloot om gelijk maar te beginnen met genieten, trouwen was alleen maar een papiertje. In de hoop dát ze er van zou genieten.’
‘Ze vroeg niet wat jij wilde.’
‘Nee, dat was overbodig. In het begin wilde ik al zo gauw mogelijk, maagd of niet, dat wist ze, ze moest zelf beslissen. Daarna had ik wel wat minder haast, maar ze wist dat als ze zei dat ze geen maagd meer was, ik niet zou aarzelen als ik mocht.’
‘Juist. Twee vragen. Eerste, zou je het erg vinden als ik geen maagd meer ben?’
‘Nee. Dat kan ik niet verwachten, er kan jou ook van alles overkomen zijn. En ik ben het zelf ook niet. Het zou ongeveer hetzelfde zijn als met Vivian. Het zou toch een fijne eerste keer zijn, in de huwelijksnacht. Of eerder, nu, of morgen, na een dag nadenken. Grapje.’
‘Juist. Tweede vraag, zou je het fijn vinden als ik wél maagd ben?’
‘Ja. Renee heeft van mijn ontmaagding niet genoten, ze wist het niet. Ik zou het heel fijn vinden om dat van jou mee te mogen maken. Dat cadeau. Een beetje moeilijk te beschrijven. Iets poëtisch, je te mogen openen. Dat je iets wat je maar één keer weg kan geven aan mij wilt geven. En iets plastisch, je voor de eerste keer laten voelen dat een erectie bij je binnenkomt, hopelijk niet te pijnlijk, je opvult, streelt en laat komen. Wat je dan precies van mijn komen voelt weet ik niet. Dat heb ik nooit gevraagd, is me nooit verteld. Simone, ik weet niet hoe jij het zou vinden, ik geen maagd en jij wel. Het is maar net wat voor waarde je er aan hecht. Je weet, ik minder, voor mezelf dan. Ik dacht altijd, het zijn nooit mijn eerste zaadjes die ze krijgt. De eerste kwamen bij een natte droom. En daarna, wat zei je, liters in handjes en mondjes en pyjama’s.’
‘Ja, het ligt iets anders. Wat weet je over dat hopelijk niet te pijnlijk, dokter?’
‘Ik zal geen conclusies trekken uit die vraag. Ik weet dat je slim genoeg bent om het spannend te houden.’
‘Vind je dat erg?’
‘Nee, lief verzonnen. Simone, soms zonder pijn. Soms een beetje, met of zonder een beetje bloed. Soms erg pijnlijk. Als er een belemmering gevoeld wordt moet er niet zachtjes doorgedrukt worden, maar wat harder gestoten. Bij één op de zoveel duizend is er niet door te komen, dan moet er chirurgisch ingegrepen worden. Ik heb altijd geweigerd dat te doen, ik zei al, ik kan niet prutsen aan iets waar ik privé zo verschrikkelijk van geniet. Laat ze maar naar een ander gaan.’
‘Juist.’
‘Nog vragen? Of een dagje nadenken?’
‘Lief gevraagd van je, na je openhartigheden. Ik leg wat uit. Als ik geen maagd ben heb ik de keus om te wachten tot de huwelijksnacht of niet, voor we intiemer worden. Ik vraag het toch maar. Ja?’
‘Ja. Ik zal niet aandringen. Ik kan het alleen niet laten om af en toe een hint te geven.‘
‘Dat weet ik wel. Je weet hoe fijn het kan zijn en kijkt er vast meer naar uit dan ik, ik kan alleen maar vermoeden. Als ik wél maagd ben heb ik eigenlijk dezelfde keus, hè? Wachten of niet.’
‘Ja, meisje, het is aan jou. Natuurlijk kijk ik er naar uit. Maar door die nu al vaker dan één keer per week houd ik het wel vol.’
‘Figuurlijk. Letterlijk ben je van leeg tot bijna vol. Oeps. Ik ga nadenken. Misschien langer dan een dag. En vanavond verder rust. Red je dat? Je komt zo graag.’
‘Maar niet met jou alleen als opvangbak. Alleen als we het samen graag doen. Simone, liefste, maak van dat nadenken geen probleem. Niet zoals Vivian deed, maanden er over piekeren. Denk er af en toe aan en neem redelijk snel een beslissing. Of wel, of niet, of zet een termijn voor jezelf om het opnieuw te bekijken. Bijvoorbeeld een maand. Ik heb geen haast, ik laat alles aan jou over, ook of je er iets over vertelt of niet. Maar blijf er niet constant erover nadenken, dat is niet gezond.‘
‘Dank je wel. Goed advies. Ik hoef niet persé vanavond in mijn eentje na te denken. Ik blijf in je armen slapen. Goed?’
‘Altijd. Je weet, van je bijna blote lijf geniet ik al zoveel. Een beetje strelen?’
‘Graag. Zonder me op te winden. Kom maar niet tussen mijn benen. Doe ik bij jou ook niet.’
‘Ik zal ook niet aan je tepels komen. Een borst vasthouden, af en toe iets strelen zonder te masseren is heel fijn om bij in slaap te vallen.’
‘Ja, lief, liefste. Welterusten.’
‘Welterusten, liefste.’

Hij vroeg niets, wachtte tot ze genoeg nagedacht had om met haar verhaal verder te gaan. Dat deed ze op een zaterdagavond.
‘Ik heb nagedacht. Ik wil, zonder dat je daar conclusies uit trekt, bloot tegen elkaar aan gaan liggen. Red je dat?’
‘Ja. Maar liever niet, liever één van ons een broek aan. Deze keer dan uitgezonderd.’
Ze kwamen voorzichtig tegen elkaar liggen.
‘Heel fijn, helemaal bloot. Ik voel de haren van je doos tegen mijn erectie.’
‘Ik voel iets heerlijk warm tegen mijn gleuf drukken. Fijner dan een hand of een vinger.’
‘Ik denk dat het goed gaat als we maar een heel klein beetje bewegen. Als ik problemen krijg spring ik het bed uit. Sorry als ik je dan van me af moet duwen.’
‘Ik snap het dan wel. Omgekeerd hetzelfde. Niet van je af duwen, van je vandaan duwen, ik ga vandaag niet op je liggen. Laten we nu genieten om zo elkaar te voelen. Bloot aardig dicht bij elkaar zijn. Wie het eerst begint te twijfelen of hij het redt begint te praten.’
Ze bewogen een tijd voorzichtig.
‘Je hebt vast iets speciaals in gedachten.’
‘Ja, ik wil je deze keer wat vertellen. Ik had méér dan één nacht nodig om na te denken.’
‘Problematisch?‘
‘Dat vind ik niet het goede woord. Ik was er wel veel mee bezig, al probeerde ik het uit mijn hoofd te zetten als ik bij je was.’
‘Er was niet veel van te merken. Ik vond het niet erg, daaruit bleek al dat het niet al te moeilijk was.’
‘Dank je wel. Met zo’n begrip steun je me weer. Het was een afweging van gevoelens, geestelijk en lichamelijk, van moraal en ik weet niet wat nog meer. Ook van de gevolgen van een beslissing op de hele korte termijn, op een wat langere en op de hele lange termijn.’
‘Ik mocht geen conclusies trekken, ik weet natuurlijk toch, zo goed als zeker, waar het over gaat.’
‘Ja, over een derde keer voor jou.’
‘O. . . . Wat vertel je het weer mooi.’
‘Wat antwoord je weer mooi. Niet, hé, en voor jou dan?’
‘Oei, wat grof. Nee, natuurlijk niet. Ik vraag zoiets niet.’
‘Uit principe niet, maar ik vind dit geen normale situatie.’
‘Nee, het is weer blote erectie vlak bij blote gleuf. Maar ik ben nu rustig, op mijn gemak, je wordt toch niet plotseling woest. Ik ben natuurlijk zo nieuwsgierig als wat, maar ik laat alles aan jou over.’
‘Mark, ik wil het zo mooi maken als ik kan, voor jou én voor mij. Je weet dat Stefan en ik niet alles gedaan hebben, en ik wilde tot nu toe niet méér vertellen, over daarvoor. Maar er wás niet meer te vertellen. Liefste, je krijgt de wetenschap nu, op dit moment, en het cadeau zelf in de huwelijksnacht. Van deze maagd.’
Hij huilde, ze huilde mee.
‘Wat ontzettend mooi, liefste. Ik ben er zo blij mee.’
Ze voelde dat hij nog meer wilde zeggen, wachtte rustig af.
‘Ik had het ontzettend graag nog mooier voor je gemaakt.’
‘Toen Stefan bij me wegging kon ik denken dat hij het fijn had met Karen, dat steunde me. Karen en ik steunden elkaar toen hij overleden was. We praatten over de fijne dingen die we met hem meegemaakt hadden. Ik hoopte voor Stefan dat hij met Karen geslapen had, dat hij dat meegemaakt had. Dat gunde ik hem heel veel, hij heeft zich bij mij zo lief en keurig gedragen. Ik wist allang dat ze in ieder geval hetzelfde gedaan hadden als Stefan en ik. En wij tot nu toe. Karen eh mondje dicht, zei, méér niet, het ging ontzettend fijn en we hadden trouwplannen. Ik ben nu over Stefan heen, denk met plezier aan hem terug, al was het eind zo treurig. Ik ga zo verder.’
‘Doe maar rustig aan. Je vertelt zóóóó mooi.’
Ze waren even stil.
‘Ik heb, zoals ieder nuchter denkend meisje, er rekening mee gehouden dat ik geen maagd zou krijgen. Ik wist, vóór je me die baan aanbood, al dat je weduwnaar was. Ik heb dus aan het idee kunnen wennen. Ik dacht, toen ik de eerste keer aan de mogelijkheid om met je te trouwen dacht, wat je pas zelf ook zei, het zijn niet je eerste zaadjes die ik krijg. Na je natte dromen miljarden bij Renee en Vivian. Je bent geen maagd meer omdat je ook ín ze bent geweest. Je hebt er bij Renee van genoten en Vivian er gelukkig mee gemaakt. Dat steunt me, voor zover dat nodig is. Ik had vroeger besloten om, als het even kon, maagdelijk het huwelijk in te gaan. Maar nooit, geen seconde, dat het beslist met een maagd moest zijn. Ik vind het, alles bij elkaar, dus niet erg. Om letterlijk op je vraag terug te komen, zou het mooier voor me zijn als je nog maagd was? Ik kan daar geen ja op zeggen, omdat ik weet dat je Vivian jaren lang gelukkig hebt gemaakt. En gebeurd is gebeurd, het heeft geen zin om te denken dat het anders had kunnen lopen. Ik vind het heel fijn dat je het vroeg. Ik hoop dat ik je een duidelijk antwoord heb gegeven.’
‘Ja, liefste. Ik ben er heel blij mee.’
‘Fijn. Wil je er alsjeblieft nooit meer op terugkomen? Niet dat ik er droevig van zou worden of zo, ik heb er over nagedacht en je alles uitgelegd. Daar blijf ik bij. Maar ik zou er verdriet van hebben, als jij denkt dat ik tekort gekomen ben, doordat je Vivian gelukkig hebt gemaakt. Het heeft me nogal wat gedaan, toen je vertelde dat zelfs kinderen haar niet gelukkiger konden maken dan ze door en met jou al was.’
Ze voelde hem schokken van het huilen, ze moest meedoen.
‘Ik zal er nooit op terugkomen. Als ik er ooit aan denk zal ik gelijk denken aan dit gesprek, vooral het laatste stuk.’
‘Fijn, liefste. Nu wat luchtiger. Nee, eerst een broek aan.’
‘Als je nu aan wat luchtigers wilt beginnen lijkt het me beter om allebei een broek aan te trekken, voor een keer. Om zekerder te zijn dat we nergens op vooruit gaan lopen.’
‘Ja, goed idee. Ik ben ook aardig opgewonden.’
Ze trokken allebei een broek aan en kropen onder de dekens weer in elkaars armen.
‘Je mag mij dan, daarna, wél plagen, iedere dag, als je wilt. Dat je me ontmaagd hebt en me alles hebt moeten leren over inwendig gebruik.’
Ze stopte even, omdat hij schudde van het lachen.
‘Meid, wat doe je me aan. Afwisselend zo heel mooi ernstig en dan ineens weer zoiets.’
‘Je weet, ik geniet van mijn lijf en laat daar anderen, voor zover mogelijk, van meegenieten. Spraak hoort daar ook bij. Ik moet er niet aan denken om te vrijen zonder praten, misschien alleen zeggen, dank je wel, ik kwam. Je wist bijna vanaf het begin, voordat er sprake, hé, leuk, voordat er sprake was van vrijen, dat ik er openlijk over praatte. Dat heb ik jóu lekker geleerd. Zo.’
Ze stopte even om zelf mee te lachen.
‘Wat Vivian ook zei, ik ben er lichamelijk helemaal blij mee, je hebt de aanloop heel goed geleerd, dat weet ik, de duik vast ook, oefening genoeg. De laatste tijd denk ik ook, ik heb geluk gehad dat hij er nog niet genoeg van heeft. Er weer voor gaat, nu mij gelukkig wil maken. Qua maagdelijkheid zal het je mooiste keer worden. Renee heeft niet van de jouwe genoten, ze wist het niet. Jij zal niet aan die van jezelf gedacht hebben. Je was vast in een paar stoten van haar helemaal binnen en werd, voor je erover na kon denken, zó gestreeld dat je kwam.’
‘Ja. Bij haar was ik druk bezig. Onderweg naar huis dacht ik alleen maar, tjonge, tjonge, eerst bij meisjes alleen maar wat gefriemeld, nu bij haar na een paar afspraakjes helemaal bloot overal aangezeten, elkaar laten komen en drie keer mijn penis helemaal in haar gleuf geduwd, gewipt, klaargekomen en mijn sperma in haar gespoten. En lekker dat we het allebei vonden. Thuis dacht ik pas, nou, daar ging mijn maagdelijkheid dan. Het had slechter gekund, op de achterbank van een auto of zo, met een meisje wat van niets wist.’
‘Ja, dat is ook niets. Mark, alles bij elkaar, daarom wil ik het zo mooi mogelijk doen, wachten tot de huwelijksnacht.’
‘Heel fijn, liefste. Vóór je het vraagt, hoelang dat ook nog gaat duren, we zien wel, ik houd het wel uit. Jij vast ook, we blijven oefenen.’
‘Ja, met een mooi vooruitzicht. Voorgevoel. Liefste, wat maagdelijkheid betreft, met Renee ging het de mist in, met Vivian was er niets te beleven, van de mijne gaan we genieten. Heel rustig, op bed. We hebben het daar nog wel eens over.’
‘In die nacht?’
‘Nee, eerder. Ik wil heel veel voorpret, met praten. En vrijen, op ontmaagden na. Oh, heerlijk.’
‘Genieter. Schat, wat mij betreft vanavond niets meer erbij. Ik vind dit al zo mooi.’
‘Ja, lekker in elkaars armen in slaap vallen.’

Een paar avonden later liep hij achter haar aan de keuken in toen ze voor de tweede keer koffie ging halen.
‘Waarom blijf je niet zitten? Je hoopte, met mannelijk egoïsme, zelfs minder te doen te krijgen als ik hier zou komen. Je loopt wel vaker in de keuken om me heen te draaien.’
‘Dan zie ik je weer eens van alle kanten. Nee, ik ben gewoon graag bij je. Soms heel graag, dan wil ik je eigenlijk grijpen vóór we naar boven gaan.’
‘Geen gedoe op de keukentafel, dat is net zo primitief als op de achterbank van een auto. Alhoewel, achterin de Rolls zou het makkelijk kunnen. Mark, doen we dat een keer? Een plek aan zee zoeken met uitzicht op de ondergaande zon? Als het donker wordt gaan vrijen? En als het donker ís me nemen op de achterbank? Heb ik dat ook eens meegemaakt.’
‘Afgesproken. Met uitzondering van één ding. Je Nederlandse afkomst laat zich merken. Als je hier aan zee de zon onder wilt zien gaan moet je naar de andere kant van het land. We zitten hier bij de Oostkust.’
‘O. Ja, daar heb ik nooit aan gedacht. In Nederland is de enige zee in het westen.’
‘Waar de mensen hier naar gaan kijken, is naar de mooi gekleurde wolken als de zon heel laag staat. Ik weet wel iets, Singing Beach, een half uur rijden van hier. Er hoeft trouwens niets in het donker.’
‘Ik wil geen openbare show geven.’
‘Je hebt de Rolls nog nooit goed bekeken. Trouwens, eerst wat anders. Ik kwam hier ook, omdat ik net bijna van mijn geloof viel. Charles zei dat hij een ritje met de auto met je gemaakt heeft. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? De enige keer dat ík hem in een auto heb gekregen is van zijn huis naar hier. Hij heeft vroeger genoeg gereden, zegt hij.’
‘Zoiets had ik uit onze gesprekjes ook begrepen. Ik ben met de kaart bij hem gaan zitten en heb gevraagd naar mooie plekken in de buurt. Ik wilde wat rondkijken, een beetje op de rand van de stad en het platteland. Ik heb braaf al zijn aanwijzingen opgeschreven en toen gevraagd waarom hij eigenlijk niet meeging. Ik zag dat hij nee wilde zeggen, maar ik heb hem smekend aangekeken. Toen zei hij, goed, meisje.’
‘Wat mooi weer van je. Hij zei dat je heel goed reed, zoals het met een Rolls hoort.’
‘Met een Rolls ga je natuurlijk niet scheuren, al trekt hij eh zij goed op voor haar leeftijd.’
‘Ja, en je kan een ondoorzichtige wand tussen de voorbank en achter omhoog doen en achterin zitten gordijntjes.’
‘Wel eens gebruikt?’
‘Geprobeerd. Vivian stapte gelijk uit, wilde pas terugkomen toen ik alles weer opgeborgen had.’
‘Jammer voor jullie. Dat gaan we inhalen. Was er verder nog wat, behalve om me heen draaien en autoritjes?’
Hij pakte haar vast.
‘Ja, eigenlijk wel. Ik wil met je trouwen.’
‘Bedankt voor de mededeling.’
Ze maakte zich los, pakte de koffie en liep naar de woonkamer.
Hij bleef schaterend van het lachen achter.
In de woonkamer keek oom op.
‘Wat een lol weer. Je grijnst.’
‘Ach, Mark zei wat doms, ik heb hem terechtgewezen.’
Mark kwam grinnikend de woonkamer in en ging zitten.
‘Wat een meid, Charles. Het is goed dat ik een sterk hart heb, zoals dat heet. De schokken die ik van haar te verduren heb, nou.’
‘Ze schokt me niet. Ik ben steeds ontroerd. Vanaf het begin al. Vanmiddag, omdat ze me verleidde om een ritje te gaan maken. Ook hoe mooi ze reed. En vaak als ze me een knipoog geeft als ik in haar bloes kijk. Ik kan me van jou, met jouw verleden, niet voorstellen dat je geschokt bent als je haar helemaal bloot ziet. Maar dat zal in de keuken ook niet het geval geweest zijn.’
‘Nee. Bloot schokt ze me ook niet zo. Ze is zo mooi, ze ontroert me dan, net als jij al van een stukje van haar. Renee was eigenlijk alleen maar warm vlees. Vivian was te schuchter. Simone is vrij, wil overal op haar gemak samen met mij van genieten. Charles, ik wil haar voor altijd. Ik zei net dat ik met haar wilde trouwen.’
‘Stommerd. Wat zei ze?’
‘Bedankt voor de mededeling.’
‘Heel goed. Daar kon je het mee doen, mislukte romanticus.’
‘Ja, dat vond ik ook. Ik ga een tijd van mijn verdiende loon genieten, voor ik me ga bekeren. Oh, wat was dat mooi.’
Ze lachten met z’n drieën. Ze gingen er niet verder op door, begonnen over een ander onderwerp.

Een nieuwe ‘baan’

Twee avonden later bleef hij, in onderbroek, voor het bed staan waar zij, in broekje, al lag te wachten.
‘Schattig rondborstig meisje, ik wil weer, één keer, allebei bloot. Kom je zo op het voeteneind zitten? Wacht verder maar af.’
‘Als er maar niet te veel van die één keren komen.’
‘Voorlopig niet.’
Ze deed haar broek uit en kwam op de rand van het bed zitten, met haar benen op de grond.
Hij deed zijn broek ook uit, knielde voor haar en pakte haar handen.
‘Liefste Simone, ik houd van je, ik wil je voor altijd, wil je met me trouwen?’
Ze knikte, zei zachtjes, ja.
Hij liet één hand van haar los, graaide onder het bed, haalde een doosje te voorschijn en deed het voor haar open.
‘Afgezien van wat trouwen allemaal inhoudt, moge deze ring heel vaak de enige kleding zijn die we aanhebben wanneer we bij elkaar zijn.’
Ze knikte en hield haar hand zo dat hij de ring om kon doen. Er kwamen traantjes. Hij trok haar omhoog, in zijn armen, zij pakte hem bij zijn achterwerk. Ze kusten, lang, tot ze zich achteruit zo ver mogelijk op het bed liet zakken; ze trok hem mee tot ze op haar rug lag met hem bovenop haar. Ze sloeg haar benen om hem heen en kuste hem woest tot hij zich een beetje los maakte.
‘Liefste aanstaande vrouw van me, nog even wachten met woest worden. Heb ik je zo netjes gevraagd?’
‘Ja.’
‘Ik heb er over gedacht om alles in de samen vorm te gieten. Zullen we samen, en zo. Maar ik dacht, je wilt maagd blijven tot de huwelijksnacht, dan wil je vast ouderwets gevraagd worden.’
‘Ja. Het was heel fijn. Dromen zijn niet altijd bedrog.’
‘Die in de doolhof of iets vergelijkbaars moet nog wachten. De mijne ook. Maar dat is niet het belangrijkste. Dat is bij elkaar zijn, naar elkaar kijken, met elkaar praten. Proberen het steeds heel fijn te laten zijn. Je hoort gedroomd te hebben over een ridder te paard. Maar het leek me meer van toepassing om je in ons lievelingskostuum te vragen. Ik heb geen zwaard aan mijn zij, maar iets mooiers voor je omhoog gestoken. Je had jouw maagdelijke moois wat verstopt, mag ik er even naar kijken?’
Ze deed haar benen van elkaar, hij ging op er op zijn knieën tussen zitten.
‘Zo mooi. Zo fijn dat je me graag laat kijken. Ik verheug me er erg op, dat ik in onze huwelijksnacht mijn moois daar in mag stoppen en je van mijn maagd mijn vrouw mag maken.’
‘Ik ook. En dat je het daarna heel vaak naspeelt. Mark, ik ga hoger op bed liggen. Ik leg de handdoek onder me. Kom dan met je erectie tussen mijn benen en schuif dan omhoog tot je met je eh krullenbol tegen mijn doos komt. Dan ga je niet naar binnen, ik klem je tussen mijn benen.’
Hij kroop voorzichtig op haar. Ze deed haar benen niet om hem heen maar klemde ze zachtjes tegen elkaar.
‘Hoe voelt dat?’
‘Erg eh nabootserig.’
‘Pomp eens een paar keer. . . . Ho maar. Hoe voelt dat?’
‘Lekker. Ik voel me langs wat haren gaan. Hoe is het voor jou?’
‘Ik voel niet zoveel, maar het idee is geweldig. Alsof je me neemt, in de bosjes.’
‘Als je me iets meer vasthoudt zou ik kunnen komen. Oh, is daar die handdoek voor?’
‘Je had vast je aandacht ergens anders bij. Ik dacht iets meer vooruit. Ik kom vast niet, haal dat later maar in. Nu lekker pompen, als je je niet te ver terugtrekt schiet je niet bij me binnen.’
‘Dat doen we later. In de huwelijksnacht. Oh, heerlijk.’
Hij pompte zo voorzichtig mogelijk verder tot hij met een eindspurtje kwam. Hij hijgde bovenop haar uit.
‘Ben ik niet te zwaar?’
‘Nee, blijf maar liggen. Het voelt niet alsof ik genomen ben. Maar me door mijn liefste heb laten verwennen. Vrijwillig. Een goede oefening, ik kan me het nu beter in het echt voorstellen. Niet hoe het voelt, maar hoe je beweegt. Je deed het heerlijk rustig, tot je kwam, toen iets woester.’
‘Het was heerlijk om tegen je aan toe boemen. En je borsten tegen mijn borst te voelen. En zo te komen. Jij niet, hè?’
‘Nee, doe je het zo meteen?’
‘Graag. Hoe?’
‘Ik kom weer tegen je aan liggen, met één been over je heen. Dan kan je zo goed bij me.’
‘Prima. Kan ik het op één of andere manier speciaal voor je maken?’
‘Even de boel schoonmaken. En jij een broek aantrekken. Ondertussen denk ik na.’
Nadat dat gebeurd was kwam ze half over hem heen liggen.
‘Houd me eens vast zoals je de eerste keer deed. Mijn hele doos in je hand. . . . Ja, heerlijk. Allemaal voor jou, hè?’
‘Symbolisch ben je helemaal voor mij. Schat, ik kijk uit naar meerdere prachtige momenten. Zal ik ze nu vertellen?’
‘Passen ze bij dit feestje?’
‘Ja, vooruitkijken wat het gevolg is van onze beslissing van vandaag. Eh, prachtige momenten voor mij, de jouwe mag je daarna vertellen. Of omgekeerd?’
‘Nee, ik steek misschien wat van je op.’
‘Ik denk het niet. Ik gok eigenlijk uit ervaring, jij doet het op je gevoel.’
‘O. Nou, die combinatie lijkt me niet slecht.’
‘Lief van je. Het eerste moment is, wanneer ik het eerste stukje bij je binnenkom. Onbekend terrein. Denk aan ongeveer vijf centimeter. Jij mijn eerste stukje langzaam in je voelt komen en je gleuf daarvoor op maat maakt.’
‘Man, je warm me op.’
‘O. Nou, het gaat niet anders. Ik voel dan, dat je nog beter om mijn stukje past dan je mond. Voor dat eerste stukje heb ik waarschijnlijk al een paar keer moeten pompen. Ik probeer het zo goed mogelijk, niet hele kleine bewegingen, die voelen we niet. Te grote zijn niet fijn, dan zijn het er te weinig. Ik pauzeer even.’
‘Ja, prima. Schat, ik ga het steeds fijner vinden dat je ervaring hebt. Ik moet er niet aan denken dat er uit onwetendheid of haast in één keer doorgepompt wordt. Zoals jij het vertelt valt er veel meer te genieten.’
‘Ja. Ik dacht eerst dat het alleen ging om vlug te strelen om te komen. Vivian voelde aan dat er meer moest zijn, al had ze geen ervaring. Samen hebben we jaren gestudeerd.’
‘Mooi. Ga verder. Dan die vijf centimeter.’
‘Gretig, hè? Het is de vraag of het volgende moment overgeslagen wordt of niet. Of je ontmaagding te voelen is of niet. Als het in één keer gebeurt stop ik, als ik kan. Om dat te vieren. Als ik voel dat het niet in één keer gaat en ik een aanloop moet nemen, stop ik ervoor en erna. Dat wil je toch wel, om er over te praten?’
‘Ja, graag. Denk ik.’
‘Ik weet het ook niet zeker, schat. Het ligt er aan hoe je je dan voelt. Maar ik denk dat je zo flink bent dat je met wat pijn niet zit. Anders moet je denken, alle andere duizenden keren komt dat niet meer voor.’
‘Duizenden? Nou ja!’
‘Grofweg vijfentwintig dagen in de maand, gretig meisje, laten we zeggen twee keer is vijftig. Is in een jaar zeshonderd. Met wat feestbeurten zit je binnen de anderhalf jaar op duizend.’
‘O. . . . vijfentwintig dagen in de maand?’
‘Ik denk, halfwilde meid van me, dat je heel graag bijna iedere dag rustig met me wilt vrijen, in het weekend, als we niet vroeg op hoeven, heel lang.’
‘Ik ben erg nieuwsgierig en brutaal. Met Renee?’
Hij was even stil.
‘Nou, waarom ook niet. Ik denk vijftien keer drie is vijfenveertig. Keer ik denk ruim vier maanden is ruim honderdtachtig, zeg tweehonderd. En dan nog tijdens het langzaam dumpen. O, ik dacht meer. Nou ja.’
‘Vijftien avonden in de maand?’
‘Ja, ongeveer om de andere avond. Dan kon ik bijvullen, zei ze. De andere avonden vulde ze vast weer op met andere gozers. Minus een paar dagen in de maand dat ze niet kon. Ik wilde dan best komen, om haar een beetje te strelen of zo. En bij mij een heleboel gestreel dan natuurlijk. Maar daar vond ze niets aan, geen boem, dan niks.’
‘Wat een wilde. Wisten je ouders er van?’
‘Nee, óf ik zei dat ik ging stappen, óf studeren, op mijn kamer. Ging ik het raam uit. Zij sliep ook beneden aan de achterkant. Ik heb nooit gevraagd hoe zíj het regelde.’
‘Die zal ook wel gezegd hebben dat ze studeerde. Dat deed ze ook.’
‘Vóór mij dan, ik vond haar heel volleerd.’
Ze lachten.
‘Ik ga verder. Met Vivian ongeveer twintig avonden in de maand. Viel me mee. Kwam omdat ik het zo lekker deed, zei ze.’
‘Ja, ja, geen reclame nodig.’
‘Zo was het niet bedoeld. Twintig keer gemiddeld twee is veertig. Keer twaalf is vierhonderdtachtig. Keer vijf jaar is vierentwintighonderd. Vierentwintighonderd keer heel fijn.’
‘Ja, getallen zeggen niet alles. Ik wilde alleen vergelijken met ons verwachte aantal. Met Vivian vierhonderdtachtig keer per jaar. Met Renee ongeveer tweehonderd keer drie zou zeshonderd per jaar geweest zijn. En wij ook zeshonderd? Dat is dus wild.’
‘Nee, we zien elkaar vaker. Op reizen naar congressen moet je ook mee, hoor. Ik wil niet meer alleen slapen.’
‘Ik blijf hier nog vaker ‘s nachts bij je.’
‘Fijn. Al is het maar bijna bloot in mijn armen.’
‘Ik denk dat ik een beetje strelen niet kan laten. Ga verder met je verhaal. Je bent ergens tussen vijf centimeter en het eind, we hebben net mijn ontmaagding gevierd.’
‘Ja, vast heerlijk samen. Dan met stootjes tot ik niet verder kan. Dan wacht ik weer. Genieten we ervan dat ik je alles gegeven heb wat ik kan, en dat jij het hebben wilt. En jij, dat je warm opgevuld wordt. Dat we aan elkaar gekoppeld zijn, willen zijn. Dan ga ik proberen zo te bewegen dat we allebei heerlijk gestreeld worden. Daarna weet ik het niet. Het ligt eraan hoe ik kom en hoe jij komt en wanneer. Het is iedere keer anders. Dat geeft niet, als je allebei niet alleen zelf wilt genieten maar samen, is het iedere keer mooi.’
Ze waren even stil.
‘Mooi, Mark.’
‘Dat wordt het. Nu speciaal voor jou?’
‘Ja.’
Ze kwam half over hem heen liggen.
‘Streel me. Laat me kreunen en komen, wat woester dan anders.’
Het lukte.
‘Wat heb ik een goede vooruitzichten. Je deed het weer geweldig. Ik vond het heerlijk. Nog woester bewaren we. En we gaan veel afwisselen.’
‘Jij bent ook geweldig. Draai je om, dan houd ik je weer van achteraf vast. Zo in slaap vallen. O, morgenavond gaan we met de koffie naar boven. We moeten wat zaken afhandelen. Niet in bed. We laten oom maar een keer alleen. Als we niet op tijd beneden zijn belt hij maar als hij naar bed wil. Welterusten?’
‘Ja, lieve man van me, welterusten.’

De volgende avond zette hij haar op zijn kamer tegenover zich op een stoel.
‘Simone, bij deze ben je met ingang van onze trouwdag ontslagen. Je salaris stopt dan, ook de opbouw van je bankgarantie.’
‘Natuurlijk. Oh, die bankgarantie. Ik zag laatst hoe die opgelopen is. Het zou ruim voldoende zijn geweest, bij ontslag, om een tijdje vakantie te nemen, ongehaast een baan te zoeken en een flat in te richten.’
‘Ik zal er nooit meer wat aan hebben, maar ik ben blij dat het voldoende geweest zou zijn. Die garantie wordt bij ons trouwen omgezet in een bedrag ineens op jouw rekening.’
‘Op mijn rekening?’
‘Die heb je toch? Één of meerdere?’
‘Ja, één. Maar hoe gaat het verder?’
‘Dat heb ik al uitgezocht. Ik heb de Nederlandse consul gebeld. Staan ze in Nederland op status?’
‘Niet iedereen. Hoezo?’
‘Ik vroeg iemand te spreken over financiële regelingen bij een huwelijk in Nederland. Ik moest eerst mijn naam, adres enzovoort opgeven. Omdat ik in het ziekenhuis zat gaf ik de gegevens van daar. Toen vroeg die juffrouw, dokter? Bent u MD? Dat is huisarts. Ik zei, ietsje meer, gepromoveerd chirurg. Één moment, zei ze. Een paar seconden later kreeg ik de consul zelf aan de lijn.’
‘Tja, zo’n vraag, van zo iemand, krijgen ze vast niet vaak.’
‘We hebben heel gezellig gepraat. Ik heb hem verteld dat ik met een meisje uit Nederland ging trouwen en in voor haar begrijpelijke termen de financiële regelingen uit wilde leggen. Hij was ook slim, vroeg wat jij voor opleiding had. Goed. Ik stel voor, huwelijkse voorwaarden.’
‘Natuurlijk, je hebt duidelijk veel meer dan ik.’
‘Daar gaat het niet direct om. Die schilderijen en de antieke meubels, de Rolls, en nog wat spullen staan op mijn naam omdat ze hier zijn. Maar ze zijn niet van mij, ze zijn familie-eigendom, ik beheer ze alleen en mag ervan genieten. Duidelijk?’
‘Tot zover wel. Dat blijft dus van jou persoonlijk, op jouw naam staan. Geen probleem.’
‘Fijn. Even wat vervelends, mocht ik vóór jou overlijden, zonder kinderen, dan moet je alle familiespullen afstaan. Ook de Rolls.’
‘Afgezien van jouw overlijden zou dat niet leuk zijn. Dan kan ik niet meer statig rondrijden en een hoop bekijks krijgen.’
‘Ik zag een keer uit het raam in het ziekenhuis je de Rolls uitstappen om even bij mij aan te wippen. Zo gauw je uitstapte keken ze jou achterna, niet meer naar de Rolls.’
‘Vleier.’
‘Nee, jouw vormen zijn nog mooier dan die van de Rolls. Je beweegt ook mooier, niet statig, maar lekker. Ik ben niet de enige die dat ziet.’
‘Je weet dat ik tevreden ben met mijn lijf en me kleed om anderen er ook een beetje van te laten genieten. Als je er geen bezwaar tegen hebt wil ik daar graag mee doorgaan.’
‘Natuurlijk, dat gun ik ze ook.’
‘En na ons trouwen kan je dan denken, kijk maar, ik ben de enige die haar ziet als ze hartstikke bloot is, die dan aan haar komt, en in haar komt, met een dubbele betekenis, tot wederzijds genoegen en bevrediging.’
‘Dat zal ik zeker doen. Vanavond gaan we in bed verder met de voorbereidingen daarvoor. Nu verder zakelijk.’
‘Jammer. Hé, ik heb er nooit over gedacht. Zullen we in het weekend gelijk met oom een middagslaapje houden?’
‘Nou, graag. Ik eh heb altijd alleen maar ‘s avonds gevreeën, behalve op mijn eerste huwelijksreis.’
‘Je zegt ongezegd weer veel. Met Renee snap ik dat wel. Wilde Vivian niet?’
‘Nee, alleen ‘s avonds, in bed. Daar hoorde dat.’
‘Dan staat je nog wat te wachten. Ik heb geen problemen. Elke tijd van de dag, overal, als er maar niemand kijkt.’
‘O. . . . Ik denk, gezien mijn verleden, dat ik niet veel moeite zal hebben om me aan te passen.’
‘Ik begreep, uit je verhalen, en volgens mij is het ook natuurlijk, dat je zaadproductie afhankelijk is van de vraag.’
‘Eh ja.’
‘Gelukkig. In de weekenden vraag ik misschien méér dan vier keer.’
‘Hé, je zou tussen rustig en woest blijven.’
‘Dat doe ik ook. Maar het gaat niet alleen om aantallen. Zes keer half woest vind ik net zoveel als drie keer heel woest.'
‘Meisje, wat ben je gretig.’
‘Nee, gewoon dan alle remmen los.’
‘Oei. Ik weet niet of ik je dan bij kan houden. Vroeger werd het na de vierde keer een beetje gevoelig.’
‘Dan spreiden we het over de dag. Zeg, je bent geen wereldwonder met vier keer.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Renee dumpte je toch toen ze er één vond die vaker kon? Volgens mij bleef ze gewoon op zoek en dumpte ze steeds de jongen die het minst vaak kon. Die jongetjes van twaalf waar ze mee begon konden vast niet vaker dan één of twee keer.’
‘Best mogelijk. Nou, genoeg, gretig meisje. Bewaar zulke verhalen voorlopig maar tot in bed.’
‘Nou, jij begon over mijn vormen.’
‘Wat moet ik nu met je?’
‘Nee, sorry, ik plaag je. Ga maar verder, zakelijk.’
‘Meid! Waar was ik? Ja, nu over de rest. Dit optrekje is van mij, met de rest van de meubels. Mijn vermogen, om het zo te noemen, zit in een lopende rekening, spaarrekeningen, korter of langer lopend, aandelen en zo, en een pensioenvoorziening. Die laatste zal ik omzetten, zodat die doorloopt tot we er allebei niet meer zijn.’
‘O.’
‘Ik laat je toch niet onverzorgd achter, met alleen dat bedrag van die bankgarantie?’
‘Dat zou voldoende zijn. Ik heb nog aardig wat vanuit Nederland ook. En ik hield hier steeds over.’
‘Mooi. Ik zou graag op een persoonlijke rekening van mij een zelfde bedrag zetten als op het jouwe. Daar kunnen we dan, als we willen, iets persoonlijks van kopen. De rest komt op beider naam. Niet protesteren.’
‘Dat weet ik nog zonet niet. Het is heel lief aangeboden, maar nogal schokkend.’
‘Ik wil niet, zoals het heet, alles met je delen, maar alles samen doen.’
‘Maar jij hebt veel meer dan ik. Dit huis alleen al.’
‘Ik kan niet alles voor mezelf houden en je huishoudgeld en zakgeld geven. Het zou voor me lijken alsof je voor me werkte.’
‘Dan zou je me ook nog per beurt moeten betalen.’
‘Nou zeg. Ja, zo zou dat voor me aanvoelen. Fijn dat je het begrijpt.’
‘Ja, begrijpen wel. Maar het is nogal wat. Hoe kom je aan je zogenoemde vermogen?’
‘Ik heb een ruim salaris en geef ook niet zoveel uit. Wat erfenissen. Ook die van Vivian, die kreeg behoorlijk wat van een oom, een broer van Charles. Ze was zijn lievelingsnichtje, ze kreeg veel meer dan Charles. Die zit ook goed in zijn slappe was.’
‘Ik ben niet zo voor slappe dingen. Gelukkig heb ik hier niet te klagen. Wie beheert alles?’
‘Wij dan samen. Ik heb adviseurs, maar beslissen doen we samen.’
‘Dan zie ik dan hoeveel het is. Om me voor te berijden op een grote schok, geef me eens een idee van de grootte?’
‘Het is niet belangrijk hoe veel het is. We kunnen er veel ruimer van leven dan we nu doen. Je snapt wel, je hoeft niet te gaan werken. Of zou je willen?’
‘Als het niet hoeft niet. Ik ga liever zo door zoals tot nu toe. Als ik erbij zou werken zou het nogal jachtig worden. En dan moet er weer oppas voor oom komen.’
‘Ja, dat is zo. Als ik jouw salaris niet meer hoef te betalen zou ik zelfs minder kunnen gaan werken zonder er op achteruit te gaan. Maar voorlopig blijf ik gewoon doorwerken.’
‘Je moet wel de benzine voor de Rolls gaan betalen. Je had gelijk, ze zuipt nogal.’
‘Wat? Heb je die steeds betaald?’
‘Natuurlijk. Je had gezegd, gooi je de tank maar vol, vlak voor je thuiskomt.’
‘Dat was een grapje. Je had het gewoon op de rekening kunnen zetten.’
‘Nee, ik reed puur voor mezelf. Omdat ik mijn eigen auto weggedaan had kon het er makkelijk af.’
‘Je langste ritjes met de Rolls waren die met Charles.’
‘Die heeft wel eens aangeboden om te betalen, maar dat heb ik geweigerd. Ik nodigde hém uit om mee te rijden, hij vroeg er niet om. Maar hij vond het wel fijn. Het bekijks vond hij ook wel leuk.’
‘Het bekijks van de Rolls of van jou?’
‘Allebei. Zeker als we een drivein binnen reden om even wat te eten of te drinken.’
‘Een drivein! Dat geloof ik best. Je zit ook nergens mee, hè?’
‘Op dat gebied niet, ik houd wel van een beetje show.’
‘Ja, dat merkte ik al op de dag dat je hier naartoe verhuisde. Daarvoor, bij de kennismaking, was je netjes gekleed. Charles zei toen, het mag wel makkelijker, als je dat wilt, dat zou ik zelfs prettiger vinden. Je hebt hem niet teleurgesteld, met steeds de helft van je borsten te laten zien.’
‘Jou ook. In het begin wilde je ook niet meer.’
‘Natuurlijk wel!’
‘Nee, ik vroeg een keer, zie je te veel of te weinig. Je zei, laat maar zo.’
‘O. Dat moet heel in het begin geweest zijn.’
‘Ja, toen je nog maar één oogje op me had. Dan zie je nog geen diepte.’
‘Wel twee behoorlijk grote uitsteeksels. Zeg, hopelijk heb je verder niets betaald wat ik eigenlijk had moeten doen.’
‘Ik denk het niet. Bij de boodschappen gebruik ik de creditcard die ik daarvoor van je gekregen heb.’
‘Daar had ook de benzine op gekund.’
‘Dat wist ik wel, maar dat wilde ik niet. Ik ga die daarvoor pas gebruiken als we getrouwd zijn. Je zei wel, op huwelijkse voorwaarden, maar eigenlijk wordt het in gemeenschap van goederen, op de familiespullen en ieder een eigen rekening na.’
‘Ja, voor zover mogelijk alles samen. Simone, wat ik zei, na mijn overlijden zonder kinderen gaat het beheer van de familiespullen over naar een ander familielid, maar van de rest kun je makkelijk alleen leven. Ook een Rolls kopen, als je wilt.’
‘Ik ben blij dat ik het nu pas weet.’
‘Ik heb het Vivian ook langzaam verteld, al was het toen nog niet zo veel. Ze wist nog van niets, toen ik op haar eerste verjaardag, nadat we verkering hadden, voor de lol, om een ritje te maken, met de Rolls voorreed. Ze liet zich niet omkopen, zei ze toen.’
‘Al was ze toen vast net zo overdonderd als ik, toen ik er in mocht gaan rijden.’
‘Minder, ze had geen verstand van auto’s.’
‘Mark, komen je ouders?’
‘Ik denk het niet. Ik schrijf ze wel, natuurlijk. Zo vriendelijk mogelijk.’
‘Zou ik iets kunnen doen?’
‘Lief van je aangeboden. Je zou, als je daar naar toe zou gaan, ze vast over kunnen halen. Maar dat wil ik niet. Ze moeten dat uit zichzelf doen. Anders liever niet. Simone, je zorgt eventueel wel voor Charles, hè?’
‘Natuurlijk. Minstens zo goed als nu, wat er ook gebeurt.’
‘Fijn. Nou, dat was vlot geregeld. Niet dat ik het verwacht had, maar je had moeilijker kunnen doen.’
‘Ik weet alleen niet wat ik er mee aan moet. Dat je wilt dat we alles samendoen.’
‘Je moet er niet constant aan denken. Zie het zó. We geven elkaar alles wat we hebben. Plus, ik krijg, afgezien van wat we samen doen, iets prachtigs om naar te kijken. En jij krijgt de zekerheid van vrij zijn van financiële zorgen.’
‘Een mooie uitleg. Het zal wel wennen.’
‘Simone, wil je er alsjeblieft nooit meer op terugkomen? Niet op je beslissing? Maar ook niet met bijvoorbeeld woordspelingen, dat ik een rijke vrouw van je gemaakt heb?’
‘Beloofd. Het is jouw cadeau aan mij.’
‘Fijn dat je dat zo ziet. Al is de waarde ongelijk, die ontzettend grote intimiteit is niet te waarderen.’
‘Nee. Je gaat een vrouw van me maken. En me plagen, dat je me ontmaagd hebt en me alles hebt moeten leren. Ik ga naar beneden, dat bed lokt te veel, en straks moet oom naar bed.’
‘We hebben hem nog niet verteld wat we van plan zijn. Als we dat zo meteen doen gaat hij vast daarna gelijk naar bed. Wil jíj het doen? Ik val zo gauw terug op een nuchtere toon, jij kan het veel liever. En leuker.’
‘Dan ga ik, om jou te plagen, er een lang verhaal van maken, gretig figuur. Nee, handjes thuis.’
‘Eh, Simone, wanneer? Trouwen?’
‘Wanneer wil je?’
‘Ik dacht, dat ik met een slimme meid ging trouwen.’
‘Morgen gaat niet.’
‘Nee, maar dat wil ik ook niet. Simone, bepaal jij, alsjeblieft. Alles. Ik wil er een paar dingen over zeggen, wat me nu te binnenschiet. We moeten er een zo mooi mogelijke dag van maken. Vooral voor jou.’
‘Alweer voor mij? De nacht wordt al zo mooi.’
‘Ondeugd. Ja, voor jou, ik ben al een keer getrouwd. Maar hoe fijner jij het vindt, hoe meer ik geniet.’
‘Ja, Mark.’
‘Doe nou niet nét of je onderdanig bent. We weten wel beter.’
‘Ja, schat. Ga verder.’
‘Zie je wel, een opdracht. Goed. Ik dacht, vervoer met de Rolls. Met een chauffeur.’
‘Ja, fijn. O, oom moet meerijden, die moet dicht bij ons blijven.’
‘Weer lief bedacht van je. Ik dacht, voor ná het stadhuis, de recreatieruimte in het ziekenhuis te bespreken. Voor een receptie. En een diner, we zien nog wel wie we uitnodigen.’
‘Heel goed. Dan kan iedereen uit het ziekenhuis makkelijk even komen. Ik heb het één keer meegemaakt, de receptie van een verpleegkundige ergens anders. Dan moet er een rooster opgesteld worden om iedereen die wil te kunnen laten gaan.’
‘Ja, zo dichtbij is makkelijker, ze kunnen het lopend af. Wat trekken we aan? Van mijn part in m’n blote kont.’
‘Nee, mooi pak aan.’
‘Jij?’
‘Een mooie witte jurk. Maagdelijk wit.’
‘Ik begrijp het. Ik wil me er niet te veel mee bemoeien, maar een jurkje of een jurk?’
‘Lang. Geen sleep, dat vind ik niet nodig en is te lastig. Mark, ik zoek een hele mooie uit, voor de mooiste dag in mijn leven. Ik ga niet op de prijs letten. En ik ga hem zelf betalen. Snap je?’
‘Ja, liefste. Ik koop je niet, je geeft me je. Je liefde en je lijf.’
Ze kwam op zijn schoot zitten, ze kusten.
‘Mooi, hè? Zo afwisselend. Nu weer zakelijk verder. Min of meer.’
Ze ging weer op de stoel zitten.
‘Waar zou je op huwelijksreis heen willen?’
‘Hierheen.’
‘Hier? Thuis blijven?’
‘Ja. Meestal in bed. Mark, ik heb daar al over gedacht. Waarom zouden we op reis gaan? Tussen andere mensen? Gebonden zijn aan etenstijden en vertrektijden? We kunnen later reizen. Als je een congres of zo ergens hebt gaan we gewoon nog langer. Zoek ze op, liefst op mooie plekken. Schrijf je maar wat vaker in, ik ga mee. Maar na ons trouwen niet gelijk op reis. Zeker in het begin, maar ik hoop heel lang, altijd, als ik je wil, wil ik je gelijk. Jij mij vast ook. Waar kan dat fijner dan hier?’
‘Meisje toch, wat fijn bedacht.’
‘Ja. Oom kan hier best blijven, al zit hij dan wat vaker alleen. Wel gezamenlijk eten, we moeten toch af en toe pauzeren. Zolang jij vakantie hebt wat meer uren een hulp, dan hebben we nog meer tijd voor elkaar.’
‘Wat een vooruitzicht.’
‘Over zicht. Ik heb het niet eerder voor willen stellen, dan kan het. We kunnen in de tuin bloot gaan zonnen.’
‘Dat lijkt me ook fijn.’
‘Ja, en gezond. Een badjas in de buurt, om aan te trekken als we naar de slaapkamer willen rennen.’
‘Zie je het voor je?’
‘Ja, ook dat we het in de tuin doen. Ergens uit het zicht, op het gras. Adam en Eva.’
‘Alsjeblieft, zakelijk verder, je maakt me gek.’
‘Gek is, geloof ik, niet het juiste woord.’
‘Nee. Maar ook ongeduldig. Wanneer?’
‘Wat is het minimum?’
‘Om alles te regelen? Twee weken.’
‘Oh, wat moeilijk.’
‘Nee toch?’
‘Ja. Kijk niet zo ongerust. Ik zou er graag lang naar uitkijken, genieten van de voorpret. Maar lang red ik niet.
Even denken. Nou, je snapt het wel. Drie weken zou het kunnen, daarna een week niet. De week daarna?’
‘Ja, fijn. Dan drie weken lang alles, hè?’
‘Ja. Ik moet hier weg, naast dat bed.’
Ze stond op en liep de kamer uit. Hij ging haar achterna, naar beneden.

Ze dronken de tweede ronde koffie bij oom.
‘Oom, die zakelijke bespreking ging over de gang van zaken hier in huis.’
‘Die gaan toch geweldig?’
‘Ja, ik kreeg ook geen kritiek. Mark ook niet.’
‘Ja, zo ben je wel, gewoon de baas bekritiseren als je wilt.’
‘Ik kan me zoiets niet direct herinneren. We hebben alles in overleg gedaan, ook met jou. Of is er nog iets? Zeg het maar rustig.’
‘Nee, lief meisje, we hebben het heel fijn.’
‘Met Mark en mij gaat het steeds fijner.’
‘Steeds wilder ook. Laatst, toen ik na mijn tukje wat op mijn computer gedaan had, kwam ik zelf naar beneden. Ik had Mark net thuis horen komen. Ik hoorde jullie in de keuken en wilde even gedag zeggen. Toen zag ik dat Mark je van achteraf omhelsde. Met één hand in je bloesje en de andere vóór onder je rok. En een hand van jou zat tussen jullie in. Ik ben zachtjes weggerold, via de hal naar de woonkamer. Ik zou zo ook niet gestoord willen worden.’
‘Dat zou niet erg geweest zijn. Zo veel langer wilde ik toch niet, dat zou gevrij op de keukentafel geworden zijn. We hebben een betere plek, op bed.’
‘Het enige wat ik daar van merk is soms een hard lachen. Dat klinkt fijn.’
‘Het gaat steeds fijner. Herinner je je die blunder van Mark?’
‘Van die mislukte romanticus? Ja. Hoezo? Toch niet wéér een blunder?’
‘Ik word binnenkort ontslagen.’
Oom keek ontzet. Ze ging gauw verder.
‘We gaan trouwen.’
Oom zuchtte diep.
‘Oh, meisje, jongen, wat mooi.’
Hij stak zijn handen naar hen uit. Ze lieten zich omhelzen.
‘Ga maar weer zitten. Rotmeid. Me zo laten schrikken. Ik zei laatst nog wel, je schokt me niet, je ontroert me. Dat heb je vast onthouden. En het nu allebei gedaan. Ik neem dat rotmeid natuurlijk terug. Wat mooi.’
‘Tja, zoiets kon ik me niet laten ontgaan. Oom, hij heeft me laatst netjes gevraagd, zoals het hoort, op zijn knieën voor me.’
‘Mooi. Met een net pak aan?’
‘Heel net. Zijn geboortekostuum.’
‘O. Jij dan vast ook.’
‘Ja, Zo zien we elkaar het liefst. Ik kreeg ook een hele mooie ring, deze, om daarbij te dragen. Misschien krijg ik nog een trouwring. We hebben net alle zakelijke dingen geregeld. We gaan nu aan de voorbereidingen voor de trouwdag beginnen.’
‘Jullie hebben het heel goed gedaan. Ik zag het steeds mooier worden. En woester dus. Jullie moeten niet denken dat ik geen interesse had, maar ik wilde me nergens mee bemoeien.’
‘Ik heb je mee zien genieten. Oom, het maakt me niet uit wat voor familielid we van elkaar worden, ik wil je graag bij je voornaam gaan noemen, net als Mark doet.’
‘Dat mag je nu al. Heel graag.’
‘Nee, pas ná ons trouwen. Over ruim vier weken. Er is méér wat we dan pas doen.’
‘O.’
‘Vóór je wat vraagt, ik ken je langer dan vandaag, ik weet wat er bij je opkomt. Je hebt de moeilijke start van je dochter met Mark meegemaakt. Ik zie dat je bezorgd bent, en ik weet waarom. Ik wil je van ónze mooie aanloop vertellen, je móet meegenieten, omdat je vanaf de eerste dag zo lief voor me, voor ons, geweest bent. En gebleven bent, toen je zag en hoorde welke kant we opgingen. Ja, ik ben nog maagd. Ik wilde altijd het liefst tot mijn huwelijk maagd blijven. Maar je weet maar nooit. Ik heb er altijd rekening mee gehouden dat ik géén maagd zou krijgen, zo veel jongens zijn dat niet meer bij hun huwelijk. Toen ik gek op Mark werd wist ik het van hem natuurlijk al. Ik heb er dus aan kunnen wennen. Oom, hij heeft me uit zichzelf gevraagd, zo lief van hem, zou het mooier voor je zijn als ik nog maagd was? Allereerst, ik ben daarover nogal nuchter. Ik wil hem, hoe dan ook, en gebeurd is gebeurd. Maar er is meer. Hij heeft, na een jeugdige, woeste periode, Vivian heel gelukkig gemaakt. En zij hem. Oom, ik was, en ik blijf zo ontzettend ontroerd door wat Vivian hem verteld heeft. Dat zelfs kinderen haar niet gelukkiger konden maken dan ze door en met hem al was. Ik heb haar niet gekend, maar daar ruil ik met al mijn liefde zijn maagdelijkheid voor in.’
Ze omhelsden elkaar weer en huilden een beetje.
‘Wat ben je een ontzettend lief en gevoelig meisje. Ik wens je het allermooiste met Mark toe, met jullie bijzondere start. Mark, ik wens jou, na een droevig einde van je eerste gelukkige periode, een minstens zo gelukkige, hopelijk veel langere periode toe. En nu ben ik bekaf. Ik ga naar bed.’
Simone en Mark schoten in de lach, oom grinnikte mee.
‘Ja, dat zullen jullie wel verwacht hebben. Nu, in optocht naar boven.’

Voorpret

‘Wat reageerde oom weer fijn, hè?’
‘Wat wil je. Zo’n prachtig verhaal. Hij ligt vast te huilen van ontroering, en blijdschap. Even wat treurigs, schat. Hij had natuurlijk liever gehad dat zijn dochter was blijven leven, en ik in principe natuurlijk ook. Maar wat je zei, gebeurd is gebeurd. Ons geluk maakt een hoop goed, bij hem en bij mij. Je zei, de eerste keer dat je hem zag, ik zal nooit de plaats je vrouw en je dochter in kunnen nemen. Maar ik hoop dat ik qua huiselijkheid iets gelijkwaardigs voor jullie kan zijn. Dat iets heb je zeer snel overtroffen. Je gaat op de andere gebieden niet de plaats van Vivian innemen, die blijft zoals die in de gedachten van Charles en mij is. Je neemt je eigen plaats in, die van dochter en echtgenote, op je eigen gelukbrengende manier.’
Ze huilde even.
‘Ik ben zelf ook zo gelukkig. Ik vond het een beetje jammer dat ik oom niet alles kon vertellen.’
‘Volgens mij heb je dat wél gedaan.’
‘Nee, af en toe dacht ik, sla dat maar over. Zoals, Mark is geen maagd meer, maar het verschil zal ik niet voelen. Ik zal wel ontzettend veel plezier hebben van zijn ervaring, nu al.’
‘Dat weet hij toch al.’
‘Ja, maar met jou praat ik toch óók over dingen die je al weet. Ik verander gelijk van onderwerp, op iets waar we het nog over zouden hebben. Voorpret. Hoe gaan we het doen, in de huwelijksnacht?’
‘Omdat ik al iets weet, zal ik je vertellen waar ik aan gedacht heb. Of je moet al een wens hebben.’
‘Die heb ik niet, die had ik niet. Ik heb altijd gedacht onderop te liggen. Maar ik leer graag. Vertel.’
Hij grinnikte.
‘Ja, ik zou je het leren. In dat onderop liggen zie ik voor meisjes toch wat het genomen worden. Je kan geen kant uit, wel meestoten, omhoog, maar de stoten niet ontwijken, als je ze niet prettig, te wild, of te ruw vindt. Voor jongens onderop hetzelfde, ze kunnen omhoog stoten, moeten verder maar afwachten hoe ze gemangeld worden. Niet dat wij het samen niet lief zouden doen, maar ik vind dat we het mooier, prettiger kunnen doen. Op onze zijkanten. Een been van jou over me heen.’
‘O. . . . Ik voel wat aankomen. Figuurlijk. Vertel door.’
‘Dat dacht ik wel. We gaan eerst omhelzen, heerlijk onze monden, borsten en buiken tegen elkaar duwen. Alles bloot. Goed?’
‘Ja, een lekker begin.’
‘Dan gaan we iets van elkaar of. Je borsten pak ik maar eventjes, die komen vóór en na die tijd weer aan de beurt.’
‘Vaak genoeg.’
‘Mooi. Dan pak ik of jij mijn erectie en streel daarmee over je gleuf.’
‘Ik denk, afwisselend. Doen hoe lekker jij het vindt en hoe ik het vind. Daar leren we dan van.’
‘Ik wil graag van je leren. Ieder meisje heeft haar eigen natuurlijke gaven.’
‘Wat mooi gezegd weer, liefste.’
‘Jij hebt ze zeker. Je aanleg om te vrijen, je gemak daarbij, met de binnenkort overbodige voorzichtigheid. En zo leuk gretig.’
‘Ik houd me nu in.’
‘Goed zo. Daarna, na over je gleuf, het eerste stukje naar binnen. We zien wel wie er duwt.’
‘Je hamert nogal erg op dat samen doen.’
‘Ja, sorry, uit ervaring. Renee deed het meeste werk bij mij, ik bij Vivian. Zo niet meer, samen.’
‘Ja, sorry. Wéér wat geleerd.’
Ze giechelde, hij moest grinniken.
‘Ja, en snel. We gaan verder. Nee, we gaan niet verder. Ik eh wilde daar, of al iets eerder, pauzeren.’
‘Om nog even, vlak ervoor, te praten over de ontmaagding? De spanning opvoeren?’
‘Het gaat over die spanning. Een verhaaltje, ter inleiding. Renee SMS-te me onregelmatig. Als het om de dag was, was er niets aan de hand, als er twee dagen tussen zaten nog net niet. Maar bij drie kwam ik de eerste keer erg snel. Dat vond ze niet leuk. Ze merkte het, na de tweede keer dat ze een paar dagen niet kon. Ze zei, loos de volgende keer maar eerst thuis. Dat vond ik niet leuk, maar ik moest wel. Zij wilde het niet doen, dan moest ze te lang wachten tot ik weer kon. Meestal zat er een uur tussen dat ze SMS-te en ik op mocht, moest draven, dat was genoeg om het daarna naar haar wens te laten verlopen. Snap je het, tot zover?’
‘Ja, ik weet het, zo werkt dat bij jongetjes. Dat kan af en toe lastig zijn. Was het lastig, met mij, in het begin? Tot na Parijs, hè?’
‘Ja, dezelfde avond dat we terug waren. Dat in dezelfde kamer slapen vond je fijn. Daarna wilde je meer. Ik had het daarvóór niet moeilijk. Je was zo lief, rustig. Je hebt me amper hoeven kalmeren. Ik heb het gered zonder lozen.’
‘Fijn voor je.’
‘Ja, heel fijn. Bij Vivian redde ik het niet meer nadat ik haar stevig mocht omhelzen. Al waren we gekleed, ik voelde haar borsten tegen me aan, haar buik tegen mijn erectie. Heel lang draaide ze zich, na even, van me af. Ik wist dan dat ze het voelde, wel even wilde voelen, maar niet lang. Ik vermoedde al gauw dat het geen bangigheid was, ook geen uitlokking, maar afhouden. Ik moest daarna ook lozen vóór ik naar haar toeging. Ze heeft er nooit van geweten, praatte over zulke dingen niet.’
‘Daar heb je al een keer over verteld. Nu uitvoeriger. Fijn, hè, dat het nu kan?’
‘Ja, maar daardoor loopt de spanning wel op.’
Ze moesten weer lachen.
‘Wanneer we een stukje binnengespeeld hebben, of daarvoor al, en we zouden doorgaan, red ik het niet lang. Dat is niet fijn, dan kunnen we niet rustig doen wat we willen. Ik zou van tevoren, al of niet met jouw hulp, kunnen lozen. Maar ik zou die pauze een mooier moment vinden. Zou je me dan, misschien heel raar, willen helpen lozen, buiten je, en dan het geduld hebben om te wachten tot ik weer kan?’
‘Heel graag.’
‘Oh, wat fijn.’
‘We gaan zelfs dát fijn doen. We leggen natuurlijk wel een handdoek onder ons, tussen ons, anders moet zeker het bed verschoond worden vóór we afgemat gaan slapen.’
En weer moesten ze lachen.
‘Ik zal het voorzichtig proberen te doen, dat de druk er af is, maar dat je wel genoeg overhoudt. Je moet dan niet op die handdoek spuiten. Maar op mijn buik, symbolisch, zo van, nog even hier, zo meteen ga ik je bevruchten. Al is daar geen sprake van, ik ben al aan de pil. We hebben het niet over kinderen gehad. Jij hebt alleen een paar keer gezegd, als ik zonder kinderen overlijd, waaruit ik concludeerde dat je ze wel wilde hebben. En met Vivian wilde je er aan beginnen. Ik dacht, dat komt nog wel, eerst in ieder geval een tijd met z’n tweeën blijven. Laten we duidelijk zijn, over onze wensen. Ik wil, na een tijd, kinderen.’
‘Ik ook. Fijn dat je met de pil begonnen bent.’
‘We hebben het nog wel over de details. Ik vond dat ik over de pil zelf moest beslissen. En je het op tijd moest vertellen. Dat kwam nu mooi uit.’
‘Heel fijn. Natuurlijk beslis je over je maagdelijkheid en wat daar achter zit zelf, ik vertel alleen mijn wensen. Als je geen kinderen had willen hebben, wat ik me trouwens niet van je voor kon stellen, had ik je toch gewild.’
‘Wanneer had je het erover willen hebben?’
‘Ik heb het, om je zoveel mogelijk vrij te laten, steeds uitgesteld. Ik had het uiterlijk willen doen vóór het bepalen van de trouwdatum. Dan had je nog overal van af kunnen zien. Maar daar was ik niet bang voor, ik vermoedde wel wat je wilde.’
‘Ons kent ons. Maar jij mij nog niet helemaal. In het verhaal hijg je uit, ik maak ons schoon, en dan beginnen we helemaal overnieuw, en gaan, na een gewone pauze na dat eerste stukje, door.’
‘Het blijft erg fijn, hoe je serieus afwisselt met plezier.’
‘Ja, niet te lang serieus. Duw maar door. Of duw ik?’
‘Ik denk dat als jij me niet vóór bent, of laat merken dat het duwen even moet wachten, ik doorga. Als ik weerstand voel stop ik en vraag, liefste, mag ik je schitterende cadeau, mag ik je ontmaagden? Als je erg gretig bent doe je het zelf, anders ik.’
Ze schudden van het lachen.
‘Oh, man, wat een voorpret. Als ik er bang voor geweest zou zijn was het allang over. Maar niemand gaat er dood aan. Dus, virtueel of fictief of zo, óf ik duw zelf gretig door, óf ik zeg, ja, ontmaagdt me, maak me jouw vrouw, óf, duw nu eindelijk die stijve paal van je lekker naar binnen, tot op de bodem, en breng ons naar het hoogtepunt.’
Vijf minuten later konden ze pas verder gaan, ze staken elkaar steeds aan voor een nieuwe lachbui.
‘Als ik, of we, weerstand gevoeld hebben en er voorbij zijn, stoppen we om even te huilen. Mannen horen niet te huilen, maar met jou vind ik het fijn.’
‘Ik ook, lieverd.’
‘Dan zo ver mogelijk verder en er van genieten dat we eindelijk zijn waar we graag willen zijn. Zo dicht mogelijk bij elkaar.’
‘Ja. Pas je erin?’
‘Heel soms moet het ietsje opgerekt worden, dan zal ik nog voorzichtiger doen. En als je denkt dat je te wijd bent, me te weinig voelt, dan doe je je benen een beetje naar elkaar. Je houdt ze vanzelf goed, om het zo lekker mogelijk te maken. Zeker als je daar rustig de tijd voor hebt. De rest heb ik al precies verteld, bewegen, allebei heerlijk gestreeld worden en komen. Uithijgen, nagenieten, tot ik op natuurlijke wijze losgekoppeld word.’
‘Wat?’
‘Tot ik zou klein word dat ik eruit val.’
Ze grinnikte.
‘Ik ga je, denk ik, toch zo lang mogelijk vasthouden. Dat kan best, eigen schuld, je kan tegen knijpen.’
Nu grinnikte hij.
‘Je gaat heel goed gebruik maken van mijn ervaring. Oh, schat, wat kunnen we er een feest van maken.’
‘Iedere keer weer, op een beetje weerstand na, als die er al was. Tegenover het idee dat ik dan geen maagd ben staat het voordeel dat je er eh bijna onbeperkt in mag. Ik weet dat je het niet alleen voor jezelf vaak wilt.’
‘Nee, samen genieten. Oh, stop.’
‘Ik voelde je steeds harder worden. Hoge druk? Bijna klaargepraat?’
‘Ja, en jij houdt ook je doos niet stil onder mijn hand. Red je het nog even?’
‘Ja. Ik pak een handdoek. Zo. Tussen ons in.’
Ze hielp hem, daarna hij haar. Ze vielen in elkaars armen in slaap.

Mark sloeg, tijdens het ontbijt op de vrijdag twee weken voor de trouwdag, ineens op zijn voorhoofd.
‘Wat stom. Ik ben wat vergeten. Simone, heb je al bedacht wat je aan je haar gaat doen, op de trouwdag?’
‘Ik heb eind komende week een afspraak met een kapper die daarin gespecialiseerd is.’
‘Mooi. Gelukkig.’
Hij keek op zijn horloge, pakte de telefoon en koos een nummer.
‘Thomas, Mark Wellingten, Boston. Meneer Wellingten, alsjeblieft.’
‘Vader, met Mark.’
‘U heeft mijn uitnodiging ontvangen?’
‘Zoals u wilt. Ik lees het dan wel. Ik heb een verzoek. Eigenlijk een eis, omdat ik daar recht op heb. Bij mijn vorige huwelijk ben ik het vergeten, door omstandigheden. Weet u wat ik bedoel met die dingen die de meisjes in de familie in hun haar dragen, als ze trouwen?’
‘Fijn. Dank u wel. Ja, het hele doosje. Met spoed, graag.’
‘Ja, twee, drie dagen is prima.’
Mark luisterde lang.
‘Ik zal het doen. De complimenten aan moeder. Goede eh middag, voor u.’
‘Zo. De groeten van mijn ouders. Ze komen niet. Er is een brief onderweg met uitleg. Dat is al meer dan ik verwachtte.’
‘Toch jammer.’
‘Ik kan niet aandringen, Simone. Ik wil alleen mensen zien die graag komen.’
‘Tja. Wie is Thomas?’
‘De butler. Dat weet ik uit de brieven van mijn vader.’
‘Je eiste iets?’
‘Ja, maar vader begreep het onmiddellijk. Ik had niet hoeven eisen, zei hij.’
‘Mark, ik vraag niet uit nieuwsgierigheid, maar om je te begrijpen, dat weet je wel. Waarom heb je er bij Vivian niet aan gedacht?’
‘We dachten alleen maar aan elkaar. Nu ben ik ouder, Simone, ik denk beter na.’
‘Ja, ik begrijp je. Dingen voor in mijn haar?’
‘Een oude, maar mooie haarversiering. Met bloemetjes. Alle meisjes in de familie mogen het lenen om op hun trouwdag te dragen, maar het blijft familie-eigendom. Of je het mooi vindt weet ik niet. Je hoeft het niet te dragen. Dan sturen we het gelijk terug, anders na ons trouwen.’
‘Hoe weet je ervan?’
‘Het staat in de lijst van de familiestukken.’
‘Zou je willen dat ik het draag?’
‘Uit traditie, ja. Maar alleen als je het mooi vindt, als het bij je haar past.’
‘Ik vertrouw je op dit gebied voor geen meter. Oud, net zoiets als die oude auto? Of een optrekje in Engeland? Of een meubeltje? Allemaal honderd keer zo veel waard als het klinkt?’
Mark grinnikte.
‘Je bent slim. Charles kan je niet helpen, hij weet het niet. Nee, geen honderd keer. Maak je maar niet druk. Het is alleen maar te leen.’
‘Goed. Ik zie wel.’
‘Het zal goed verpakt zijn, het is niet zo stevig. Ik wil er graag bij zijn als je het uitpakt.’
‘Daardoor ga ik dit zaakje weer minder vertrouwen.’
‘Je hoeft er niet van wakker te liggen.’
‘Dat helpt niet.’
‘Simone, alsjeblieft, gun me wat voorpret. Naast alle voorpret die ik al heb, omdat we bijna gaan trouwen.’
‘Als je het zo stelt, vooruit maar. Ik wacht wel af. Er zal trouwens niets anders voor me opzitten.’
‘Denk maar aan de andere voorpret. Na het eten even naar boven?’
‘Dat zou goed voor de afleiding zijn.’
‘Dan gaan we niet naar boven.’
‘O. . . . Sorry, Mark. Je hebt gelijk. Daar niet voor. Maar zo gauw ik het zei wás ik al afgeleid, dacht ik al niet meer aan mijn haar. Is het zo goed?’
‘Ja, schat. Geen traantjes.’
‘Ik vind het toch erg dat ik je liet schrikken. Ik weet hoe je er over denkt.’
‘Ja, en daar ben ik blij mee. En dat je er ook zo over denkt. Ik had niet zo moeten reageren. Ik had naar je moeten kijken, dan had ik het vast gezien.’
‘Zou je me uit kunnen leggen waar het over gaat, Mark? Als het niet te privé is?’
‘Nee, Charles, het is privé, maar niet te. Ik vind dat niet iets ter afleiding. Ik heb je ook wel eens verteld dat ik, nadat ik bij mijn verstand gekomen was, meisjes niet als opvangbak wil gebruiken. Als ze niet met alle liefde willen, om de liefde, dan maar niet. Andersom wil ik ook niet als dildo gebruikt worden.’
‘Dank je wel. Je hebt mij niet nodig om haar te geloven, of overtuigd te worden, maar ik keek toevallig wél naar haar. Binnen de seconde van bezorgd naar gretig, je kent dat wel.’
‘Dank je. Ja, dat ken ik. Zet je, voor een keer, na het ontbijt koffie? Nog maar niet inschenken.’
‘Ik wacht eerst nog een half uurtje. Ik heb hier nog nooit haastwerk meegemaakt. Wel vaak haast om te beginnen.’
‘Charles, nog maar eens, we vinden het fijn dat je meegeniet. Trouwens, na ons trouwen gaat er iets veranderen. Ik denk dat je nog meer gaat genieten. Maar daar hebben we het dan wel over, je wordt van tevoren gewaarschuwd.’
‘Wat moet dat voor genieten zijn, als ik van tevoren gewaarschuwd moet worden?’
‘Het zou je te veel kunnen worden.’
‘Ha. Onmogelijk. Maar ik wacht wel af.’

Mark werd dinsdagmiddag niet bij de deur opgewacht. Hij vond Simone en Charles in de keuken. Midden op de tafel stond een doosje. Hij kon bij Simone niet meer dan een kusje op haar wang kwijt. Ze keek ernstig. Hij grinnikte.
‘Problemen, schat?’
‘Dat weet je vast. Dit doosje is uit zo’n gepantserde auto, door twee gewapende mannen, tot bij de voordeur gebracht. Ik moest tekenen voor ontvangst. Ik ben geschrokken.’
‘Dat had ik niet verwacht. Anders zou ik je gewaarschuwd hebben. Of thuis geweest zijn.’
‘Goed. Maak het zelf maar open.’
Hij maakte voorzichtig de kant open waar met grote letters, boven, op stond. Op de inhoud lag een briefje.
‘Er staat op, niet omkiepen om de plastic korrels te verwijderen. Goed, dan maar voorzichtig met de hand wat weghalen.’
Na een paar handjes korrels kwam Mark een stoffen zakje tegen. Hij gaf het aan Simone. Die maakte het koordje los en liet wat er in het zakje zat op haar hand glijden. Het was een witte roos, geel bespikkend.
‘Ohhhh, Mark, wat mooi.’
Ze voelde er voorzichtig aan.
‘Zijde.’
‘Ja. Schitterend. Ik heb dit niet eerder gezien, ik heb alleen de beschrijving. Daar staat op, zijde, met goud bespikkeld. Het is dus geen verf. Nou ja, goudverf, dus.’
‘O. En in plaats van me die beschrijving te laten zien heb je er voorpret van gemaakt. Nou, dat is gelukt. Wat mooi.’
‘En nog steeds wit. Ik neem aan dat het altijd ingepakt bewaard wordt.’
‘Heel mooi voor een corsage. Maar je zei bloemetjes. Afhankelijk van hoeveel het er zijn is er vast iets van te maken, voor in mijn haar.’
Hij ging voorzichtig verder in de doos, tot Simone acht rozen voor haar had liggen.
‘Dit gaat me boven mijn pet, Mark. Ik hoop dat de kapper ze mooi kan schikken.’
‘Anders kan mijn vader vast wel een foto faxen van een bruidje dat ze gedragen heeft.’
‘Goed. Ik ben een beetje gerustgesteld. Die acht zijn duur, maar geen vermogen. Alleen snap ik niet waarom dan die auto en die twee man nodig waren.’
‘Vroeger, toen handwerk nog goedkoop was, waren ze voor wat rijkere lui wel te betalen. De waarde is nu eigenlijk niet te schatten. Ik ga nu eerst wat in het midden ligt eruithalen en even opzij leggen. Ik zoek eerst de vier bloemen die er nog in moeten zitten.’
Hij haalde een grotere stoffen zak uit de doos en legde die ernaast. Hij zocht verder en gaf Simone nog vier keer een zakje. Ze begon de rozen te schikken.
‘Misschien drie rijen van vier. Of twee van zes. Maar ik kijk wel wat de kapper zegt. Eindeloos mooi, Mark.’
‘Ja. Mooi, hè, Charles?’
‘Ja. Kunstwerken. Ze zullen vast goed in haar haar te verwerken zijn, al heeft ze niets nodig.’
‘Dank je wel. Maar ieder meisje wil op haar bruiloft wel iets dragen wat ze anders nooit doet.’
Mark maakte het koordje van de grotere stoffen zak los en haalde een cassette te voorschijn.
‘De bloemen zijn voor achterin je haar. Dit is voor bovenop.’
Hij opende de cassette zo, dat ze alle drie konden kijken naar de tiara die erin zat.
[Tiara: diadeem in de vorm van een halve kroon. Diadeem: versierde band met edelstenen voor op het hoofd.]
Na een paar seconden ging een hand van Simone omhoog, ze hield hem voor haar mond. Na een minuut zette Mark de cassette op tafel en ging ook zitten. Ze waren nog een paar minuten stil.
‘Mark, is dit geen honderd keer zo veel waard als het eruit ziet? Ik weet, het klinkt krom. Maar met jouw grappen?’
‘Wat denk je? Meer of minder dan een Rolls?’
‘Het is zóóóó mooi. Maar minder, waarschijnlijk.’
‘Nee, reken dan maar duizend keer. Het is wat de gek er voor geeft. Maar, je weet, het gaat niet om de waarde. Wil je het dragen?’
‘Ja. Ik moet wel. Zoiets moois. Als ik durf. Duizend keer?’
‘Het is goud. En die schittertjes zijn geen gekleurd glas.’
‘Mark!’
‘Ja, goed, meisje. Diamanten, robijnen en zo. Niet zulke kleine. Allemaal eerste kwaliteit. Goed gezet. En antiek. Eeuwenoud. Ik zie nu, dat er op de doos staat, begeleide zending.’
‘Vandaar die auto en die twee man?’
‘Dat moest van de verzekering, zei mijn vader. Al had ik geen opzichtige auto verwacht. Hij is boven de miljoen. Ruim.’
‘O. Zoveel?’
‘Ja. Pond, natuurlijk.’
‘Ik weet de koers niet. Nou, laat verder maar zitten.’
‘Niemand weet de waarde, schat. Van een Picasso is die nog een beetje te schatten, omdat er af en toe één verkocht wordt. Maar deze wordt nooit verkocht. Andere, vergelijkbare, ook niet. Allemaal familiestukken.’
‘En dat moet ik op mijn hoofd? Ik kreeg al een rolberoerte toen ik in een Rolls mocht rijden.’
‘Je moet niet. Je mag. Charles heeft gelijk, je hebt het niet nodig om er mooi uit te zien.’
Hij grinnikte.
‘Maar je bent een meisje. Al wist je van niets van de waarde, je zou hem dragen. Die bloemen ook, omdat het kunstwerken zijn. Je kan het wel aan, hè? Je bent al wat gewend.’
‘Daar ga je weer, met je, wat. O, ik zou er nooit op terugkomen, dat heb ik beloofd.’
‘Dat geeft nu niet, ik snap dat je van slag bent. Maar ik ben nu eenmaal gewend om zo te praten. Wat niet weet wat niet deert. Als je maar een mooie trouwdag hebt.’
‘Ja. Ik voel me eh zeer vereerd, Mark.’
‘Poe. De familie moet vereerd zijn dat je erin komt.’
‘Maar eh moet ik daarmee over straat?’
‘Allereerst, vader weet dat we een inbraakalarm hebben. Daarom is er hier geen bewaking nodig. Ik vertel je nu iets wat je niet zult merken. Op onze trouwdag is er, vanaf dat we hier weggaan, tot we terugkomen, bewaking. Hij had gezegd dat ik dat moest regelen. Méér dan twee man, zodat ze op een grotere afstand kunnen blijven. Na de trouwdag moet ik bellen wanneer het opgehaald kan worden.’
‘Kunnen er foto’s gemaakt worden? Van hoe ik het draag, met de rozen? En apart? Ik wil het na ons trouwen af en toe zien. En laten zien, als iemand, die het kan waarderen, er om vraagt.’
‘Zal ik regelen. Goed idee. Simone, het zal je heel mooi staan. Niemand zal er gek van opkijken, je komt al met de enige Rolls in de wijde omtrek. Ze zullen, net als jij, denken, duur. Maar ze hebben toch geen flauw idee van de waarde.’
‘Nee, Ik kom weer een beetje bij. Die tiara, die rozen, schitterend. En daar gaat het om. Ook voor de familiefoto’s. Voor je ouders. Dank je wel, Mark, dat je eraan gedacht hebt. Zullen we ons eindelijk eens fatsoenlijk begroeten?’
‘Nee. Niet schrikken. Charles, kan je even naar de woonkamer rollen? Ik wil onfatsoenlijk begroeten.’
Charles rolde grinnikend weg. Mark trok Simone van haar stoel, drukte haar tegen de muur, kuste haar en liet zijn handen over haar lijf gaan. Na even liet ze haar armen van zijn nek zakken en duwde hem weg.
‘Hoe gretig we ook zijn, toch maar even wachten.’
‘Het is goed dat we om en om een broek aanhouden en om en om verstandig zijn.’
‘Daarom heb ik ook zo veel voorpret. Dat we daar allebei heel gauw mee ophouden.’
Mark liep richting woonkamer.
‘Charles, kom alsjeblieft terug. Anders verleidt ze me.’
Charles kwam terug.
‘Voor deze keer dan. Voor jullie is het ook beter dat we eerst eten.’

De grote dag

Op de trouwdag moesten Mark en Charles in de woonkamer wachten zolang de kapper en de kleedster bij Simone op haar kamer waren. De kapper kwam waarschuwen dat ze eraan kwam. Ze gingen naar de hal. Simone kwam rustig de trap af, in een lange offwhite jurk met korte mouwen. Ze konden zien dat ze de tiara ophad. Onderaan de trap draaide ze zich een keer langzaam in de rondte. Achterin haar lange haar had ze twee rijen van zes rozen. Maar ze waren sprakeloos van haar voorkant. Haar stralende gezicht, onder de tiara, en daaronder zo’n laag decolleté dat er zelfs iets meer dan de helft van haar borsten te zien was. Maar voor deze gelegenheid was er verder geen inkijk.
Ze wachtte glimlachend tot iemand iets zou zeggen.
‘Mark, je hebt me gewaarschuwd dat er ná jullie trouwen iets ging veranderen. Dat ik nog meer zou gaan genieten, maar dat het me te veel zou kunnen worden. Ik zit nu al op de rand.’
‘Ik ook. Oh, Simone.’
Mark had tranen in zijn ogen.
‘Dank jullie wel. Laten we gaan. In de auto kunnen jullie bijkomen.’
‘Momentje.’
Mark gaf haar een bruidsboeket, wat hij achter zich gehouden had. Twaalf geel bespikkelde rozen.
‘Het verschil met die in je haar is niet te zien, ze zijn van nieuwe zijde, met gele verf. Ik vond ze de enige die bij je zouden passen.’
‘Ja. Wat mooi. Dank je wel, liefste.’
Mark hield zijn arm voor haar op, ze legde haar hand erop en liet zich naar de auto leiden. Tijdens haar instappen werd Charles voorin geholpen, naast de chauffeur. Mark en Simone hadden hem achterin gewild, ruimte genoeg, maar hij wilde niet bij hun in de auto. Uiteindelijk hadden ze een compromis bereikt. Onderweg had de Rolls door de bloemenkransen aan alle kanten al een hoop bekijks. Mark hield een hand van Simone vast, keek af en toe naar haar, maar meestal naar voren.
‘Wat ben je stil, Mark.’
‘Ja. Overdonderd. Je straalt zo.’
‘We gaan trouwen.’
‘Dat weet je al langer.’
‘Ja, Maar binnen een half uur wordt ons huwelijk voltrokken, zoals dat heet. Op papier.’
‘Ja, deugniet, op papier.’
‘Het is maar goed dat ik al heel lang de dagindeling weet. En die aan zal houden. Na dat, ik verklaar u nu tot man en vrouw, van de ambtenaar, zou ik dat het liefst gelijk in de praktijk omzetten.’
‘Ben je zo gretig?’
‘Ja. Ik weet dat de hoofdzaak is dat we voor altijd bij elkaar willen blijven, dag en nacht. Maar ik kan overdag niet helemaal kwijt wat ik voor je voel.’
‘Ik ook niet. Af en toe maakt dat me gek. Daarom duw ik je dan tegen een muur en grijp je. Niet om je te bevoelen, dat doe ik liever rustig in bed, maar omdat ik dan zo dicht mogelijk bij je wil zijn.’
‘Ik weet het. Vanavond gaat het echt gebeuren waar we er al over gepraat hebben. Tot dan, handje vrijen en kusjes. Nu eentje, voorzichtig?’
Hij kuste haar voorzichtig en zuchtte daarna diep.
‘Het is maar goed dat ik ook de dagindeling weet. Dus zal ik je nu maar niet, wat je een keer wilde, hier op de achterbank grijpen.’
‘Nee, vanavond, thuis. Daar zal je even geduld moeten hebben, ik heb wat meer tijd nodig om me uit te kleden dan normaal.’
‘Ohhhh, laten we maar even niets zeggen.’
Toen de Rolls voor het stadhuis stopte stroomden de mensen toe. Na het uitstapten van Simone werd het eerst even stil, daarna begon er een luid applaus. Ze werden door een ambtenaar naar hun stoelen in de trouwzaal gebracht.
‘Ik ben hier wel eens eerder geweest, Mark. Maar nu staan er veel meer bloemen. Mooi.’
‘Ik ben blij dat je het ziet. Ik blijf een beetje zuinig, hoor. De bloemist brengt ze straks naar de zaal in het ziekenhuis, voor de receptie en het diner. Niet dat veel mensen ze zullen zien.’
‘Verwacht je niet veel mensen?’
‘Jawel, maar ze kijken vast alleen naar jou. Meisje, wat ben je mooi.’
‘Ik ben heel tevreden. Ook over die oude haarversiering. De kapper stond te trillen op zijn benen, zoiets had hij nog nooit gezien en aan mogen raken.’
‘Fijn.’
‘Mooie jurk, hè?’
‘Liefste, je showt altijd al zo mooi. Dit is schitterend. En zo ondeugend. Ik zie het verschil met anders. Zonder inkijk zo veel mogelijk van je moois daar laten zien.’
‘Ja, zo fijn. Ik vertel straks, in de auto, er meer over.’
Na de huwelijksvoltrekking stonden er nog meer mensen voor het stadhuis dan bij hun aankomst. Ze waren blij dat er een paar grote mannen verschenen die een pad naar de auto voor hun vrijmaakten. En voor de auto liepen tot die vrij baan had.
‘Wat zijn dat voor lui, Mark?’
‘Vast van de beveiliging.’
‘O, ja. Je had gelijk, ze zijn me niet opgevallen.’
‘Nee, maar dit was een goed idee van ze. Ik ben benieuwd naar het verhaal over je jurk.’
‘Ik vond geen mooie kant en klare. Ik heb ontwerpen uitgezocht, tot ik er één vond die ik mooi genoeg vond. Ik heb hem aan Karen laten zien. Ze keek een tijdje, toen zei ze, ik ken je langer dan vandaag. De bovenkant moet veranderd worden, maar anders dan normaal, je wilt vast zo veel mogelijk showen. Ik zei ja, maar méér dan anders kan toch niet? Ze zei, volgens mij wel, laten we naar die kledingadviseur van je gaan, in m’n eentje red ik het niet. Hij misschien ook niet. Daar heb ik heel lang in m’n beha gestaan, terwijl ze met lappen stof en spelden aan de gang gingen. Het is ze gelukt. Omdat het zonder inkijk is kon het nog ietsje lager. Ik voel me heerlijk. Absoluut zo bloot mogelijk. Karen zei later, ik wil een bikini voor je maken, in dezelfde stijl, zo klein mogelijk, ook het broekje. Ik zei, laat naar zitten, ik heb zelfs geen vijgenblaadje meer nodig om thuis in de tuin te zonnen.’
‘Wat zullen jullie een lol gehad hebben.’
‘Ontzettend. Maar we hebben ook even gehuild, over hoe alles voor ons gegaan is. Over Stefan. Maar ze is er, voorzover mogelijk, overheen, de mooie herinneringen overheersen. En ze is zo blij voor me.’
‘Fijn. Ik zie haar niet zoveel, maar ze komt ook overdag af en toe, hè?’
‘Ja. Binnenkort zie je haar helemaal, als je wilt.’
‘Helemaal?’
‘Ze vroeg, heel schuchter, of ze ook af en toe mocht komen zonnen. Ik vroeg, ook als Mark thuis is? Ze zei, vanaf de eerste keer, toen je hem voorstelde, hebben we goed met elkaar op kunnen schieten, dat weet je. Hij heeft wat van Stefan weg. Die heb ik bloot gezien. Ik zou het wel aandurven, bloot heeft hij vast ook wel wat van Stefan weg.’
‘En jullie weer giechelden, natuurlijk.’
‘Ja. Wat we verder zeiden gaat je niet aan. Mag ze komen?’
‘Natuurlijk, als jullie dat willen. Ze heeft ook iets van jou weg.’
‘Mark, je kijkt maar. Ik heb, voor de zekerheid, er uitgebreid met haar over gesproken. Zien en gezien worden. Ook met Charles erbij. Die vindt ze ook aardig. Ze durft het aan, misschien langzaam beginnen. Ze wil graag, ze vindt het altijd al zo gezellig bij ons.’
‘Ik zou het ook heel gezellig vinden. Dan heb jij ook wat meer aanspraak dan twee mannen.’
‘Fijn. We zijn er.’
Er kwamen veel mensen op de receptie, velen in ziekenhuiskleding. Zelfs wie er niets over zei liet duidelijk merken dat ze er schitterend uitzag. Het diner was met de intiemste vrienden. Charles, natuurlijk, Tamara met haar man, Karen, Ralph van het cafetaria, de beste collega van Mark met zijn vrouw. Ze hielden allemaal een korte speech. Ralph zweette, terwijl hij die van hem voorlas.
‘Ik heb wat opgeschreven, ik wilde niets vergeten. Ik vind het heel fijn dat jullie mij uitgenodigd hebben. We zien elkaar af en toe. Ik weet dat ik mijn vrienden op mag noemen, ook die er niet bij kan zijn. Stefan was één van de weinigen die door had dat ik van iedereen zijn naam kon onthouden. Hij heeft me geholpen met het uitbreiden van mijn hobby, het verzamelen van modelambulances. Ik heb er nu erg veel. Mark heeft me geleerd hoe ik een site op Internet moest maken, met de beschrijvingen en foto’s van al mijn ambulances. Ik ben al beroemd op Internet. Als iemand zoekt naar ambulances sta ik bovenaan op de lijst. Ik krijg daar ook veel mail over. Tamara, Leo en Karen praten ook fijn met me. Ik zou graag een fotogalerij op mijn site willen maken. Dan kan iedereen mijn vrienden zien, de fijnste mensen van de wereld. Ik wil erbij zetten hoe jullie me geholpen hebben mij een prettig leven te bezorgen. Geven jullie me maar een mooie foto van jezelf, als jullie dat goed vinden. Ik heb je niet vergeten, hoor, Simone, maar je voor het laatst bewaard, het lekkerst. Met dit stukje over jou heeft Karen me geholpen, net voor het eten, maar het is míjn idee. Ik krijg altijd een schok als ik je zie. Je kijkt me echt aan, glimlacht naar me. Je bent heel aardig, je praat fijn, net als jullie allemaal. En je ziet er altijd zo mooi uit, maar vandaag helemaal. Je zou koningin van ons land moeten worden. Dan zou iedereen kunnen zien hoe meisjes zich zouden moeten kleden. Niet zoals veel filmsterren, die zijn vaak opzichtig. Jij bent opvallend. Je verbergt je schoonheid niet, maar laat iedereen daar beschaafd van meegenieten. Vandaag heel veel, ondeugend meisje. En Mark is zo aardig om het goed te vinden. Jullie zijn het mooiste stel van de wereld. Jullie allemaal zijn mijn vrienden geworden omdat jullie eerlijk tegen me zijn. Ik hóóp niet, dat we altijd vrienden zullen blijven, ik weet het zéker. Mark, ik ben niet jaloers op je, zo stom ben ik niet. Ik wens jullie geeneens geluk. Ik vertel waarom. Vorige week kwam Simone weer eens een praatje met me maken. Ik mag alles zeggen, dus ik zei, zuster, je bent altijd mooi, en zo, maar nu straal je. Ze zei, Ralph, je weet van geluk en pech. En dat ik ga trouwen. Als het noodlot niet ingrijpt worden we zo gelukkig als niemand ooit geweest is en zal worden. Als jullie gezien hadden, hoe ze toen keek. Ik kreeg tranen in mijn ogen van ontroering. Nu weer. Ik dank jullie allemaal voor jullie vriendschap.’
Het bleef even stil. Simone wenkte hem naar zich toe. Ze kuste hem hartelijk. Hij moest een rondje maken langs de anderen. De heren gaven hem een hand en sloegen hem op de schouders. Alle dames kusten hem. Hij ging met een rood hoofd zitten. Simone stond op.
‘Dank jullie wel voor jullie mooie toespraken. Jullie weten dat ik in Nederland opgegroeid ben, maar ik ben niet verleerd om te zeggen wat ik denk, als het even kan. Daarom doe ik nu ook het woord. Mark mag vanzelfsprekend ook wat zeggen, maar ik zeg méér dan hij durft. Hij is te gewend zich in te houden. Gelukkig alleen buiten de deur, en ik houd het kort, want er staat nog meer met hem op mijn dagprogramma. Mocht wel, hè, Mark? Goed. Ik ben hier opnieuw begonnen, met de steun van Stefan en jullie. Jullie allemaal weten hoeveel we van jullie houden, en hoe blij we zijn dat jullie hier kunnen zijn. Ralph, ik zal met je ruilen. Jij een foto van mij, van ons, voor op je site, ik die toespraak van jou, voor in mijn boek. Als laatste heb ik nog een hartenwens. Het is hier gebruikelijk voor de bruid, om haar bruidsboeket in het wilde weg over haar schouder te gooien. Ik heb het bij me gehouden. Karen, we hebben veel lief en leed gedeeld. Ik geef het jou, in de hoop dat je gauw net zo gelukkig wordt als ik.’
Karen kon niet opstaan van ontroering. Simone liep met het boeket naar haar toe en legde het voor haar op tafel. Ze kusten elkaar. Simone ging weer op haar plaats zitten en droogde, net als Karen, haar tranen. De anderen waren ook ontroerd, ze wisten meer of minder wat ze meegemaakt hadden. Na een paar minuten stond Mark op.
‘Ik zal toch de Amerikaanse en de Engelse gewoonte aanhouden om als laatste wat te zeggen. Al zou ik meer dúrven, ik zou niet meer kúnnen zeggen. Ik wilde, om begrijpelijke redenen, mijn vrouw een mooie dag bezorgen. Maar ze heeft me, zoals meestal, weer overtroffen. Ze heeft vandaag weer iedereen mee laten genieten van haar eerlijke innerlijk en schitterende uiterlijk. En ook aan anderen gedacht. Karen, je bent altijd bij ons welkom. Je hoeft je dan niet zo mooi te kleden als Simone nu, minder is ook goed. Ik dank jullie nog een keer en wens jullie ook een prettige avond verder.’
Hij ging weer zitten. Simone omhelsde en kuste hem even.
‘Dank je wel, voor alles. Voor jou ook een mooie dag, tot nu toe?’
‘Ja, heel mooi, liefste. Door jou.’
‘Fijn. Je was ondeugend tegen Karen. Zag je hoe ze bloosde?’
‘Ja, leuk. Maar ze knikte ook. Het wordt vast gezellig. Al zal ze niet gauw iemand bij ons ontmoeten.’
‘Nee, daar moet ze zelf voor zorgen. Het is een voordeel dat ze in het ziekenhuis werkt. Nou, je weet wat daarvan kan komen.’
‘Ja. Vanavond? Tegelijk?’
‘Laten we maar naar huis gaan voor we te ongeduldig worden.’

Thuis pakte Mark in de keuken twee drankjes, terwijl Simone Charles naar boven bracht. Ze zagen elkaar weer in hun slaapkamer.
‘Even wat van ons eigen drankje, schat. Mag ik je dan uitpakken?’
‘Ja, help me maar. Alles ging goed, hè?’
‘Ja. Heeft Charles nog iets gezegd?’
‘Ja. Hij is expres op de achtergrond gebleven. Om zoals altijd mee te genieten. Hij heeft natuurlijk aan je vorige huwelijk gedacht, met zijn dochter. Maar gebeurd is gebeurd en vergelijken is onmogelijk. We wisten vast wel hoeveel geluk hij ons wenste.’
‘Ja, dat weten we. Ik heb natuurlijk ook een paar keer teruggedacht. Hetzelfde als Charles. Maar we hebben allang besloten om er niet bij stil te staan. Hij blijft meegenieten, wij gaan nu erg genieten. Kom, sta op.’
Hij pakte de tiara van haar aan en legde die in de cassette. Hij haalde voorzichtig de bloemen uit haar haar en legde die ernaast.
‘Morgen pakken we alles netjes in. Nu jou verder uit.’
Hij hielp haar uit haar jurk. De rest deed ze zelf, zodat hij zich ook uit kon kleden. Ze haalde uit de kledingkast een handdoek met een groot hart erop.
‘Voor deze speciale gelegenheid heb ik voor een speciale handdoek gezorgd.’
Ze legde de handdoek op bed. Voor ze erop kon gaan liggen omhelsde hij haar.
‘Eerst zo even. Zonder zorgen bloot tegen elkaar.’
Ze kusten en kronkelden wat tegen elkaar, gingen daarna naar elkaar toegedraaid op bed liggen. Zij pakte hem om met het strelen te beginnen.
‘Ik probeer me in te houden, ik ben behoorlijk gretig.’
Hij wachtte met wat terug te zeggen tot hij dacht dat ze verder wilde.
‘Sesam, open u.’
‘Mooi niet. Mark, open mij.’
Ze schoten allebei in de lach.
‘Oh, man, als we zo doorgaan hoeven we niet te bewegen, we schudden al genoeg.’
‘Ja, maar niet in het goede tempo. Houd me op de goede plek, dan kan ik voorzichtig beginnen met je open te maken, om me binnen te laten.’
Hij schoot bij het eerste stootje iets verder naar binnen dan hij verwacht had. Ze haalde even diep adem.
‘Oh, veel beter dan je vinger. Iets heerlijks ronds.’
‘Iets? Dat ben ík.’
‘Nóg iets van je, méér.’
Hij ging door tot zover hij gepland had.
‘Verder niet, schat, voorlopig.’
‘Ik voelde me open gaan. Nu iets warms in me zitten. Beweeg een beetje.’
Hij bewoog zachtjes wat in en uit, tot hij het risico dat hij zou komen niet meer wilde nemen. Op dezelfde manier als erin ging hij eruit en trok haar tegen zich aan.
‘Schatje toch, geniet je zo? Je hijgt.’
‘Ja. Niet te vergelijken met je vinger. Je kwam, denk ik, nog niet zo diep.’
‘Nee, ik heb nog meer voor je. Je past heerlijk om me heen.’
‘Fijn. Begon je te komen?’
‘Nee, het gaat geweldig. Maar ik gok niets. En op jou ook niet, je bent in staat om in één keer door te gaan.’
‘Ja, je ging er net op tijd uit. Liefste, wat doe je het goed.’
‘Ik doe mijn best. Als je bijgekomen bent, streel je me dan? Ik wil ook zo graag verder. Nog meer van je om me heen.’
‘Ik begin met mijn mond om je heen, maar ik wil het zien komen. Ik denk voorlopig voor de laatste keer.’
Ze was heel voorzichtig.
‘Ik begin het te leren. Niet zo erg veel, voor een eerste keer op een dag. Toch lekker?’
‘Ja. Je had het puntje van je tong tussen je lippen, zo zat je je best te doen. Het kwam lekker rustig. Heerlijk, de druk is eraf.’
‘Is het voor jou echt steeds zo lekker, dat eerste stukje?’
‘Ja, het was heel fijn, dat openen. Een heerlijk gevoel, van er tegenaan erin glijden. En het idee, ze wil ook graag dat ik met mijn erectie in haar kom, steeds verder, helemaal.’
‘Ik zou al erg blij zijn als er niet meer bestond dan zo’n rond, warm, strelend stukje. Met je vinger laat je me komen, met dat stukje kan het vast ook wel.’
‘Jou wel.’
‘Nou, zo eh heet ben ik nou ook weer niet.’
‘Ik plaag een beetje. O, shit.’
‘Wat is er?’
‘Ik heb iets niet met je eh besproken.’
‘Iets ernstigs?’
‘Nee, je zou het me alleen kwalijk kunnen nemen dat ik het niet gedaan heb.’
‘Expres vergeten?’
‘In het begin wel, later niet aan gedacht, af en toe kwam het niet uit, en nodig was het nooit.’
‘Je maakt het spannend.’
‘Hoe goed is je kennis van het menselijk lichaam? Ik bedoel niet op verpleegkundig gebied, maar seksueel.’
‘Ik dacht dat alles goed ging.’
‘Dat gaat het ook. Ik eh ben niet bovenin je gleuf geweest.’
‘Bovenin? Oh, shit, mijn clitoris. Daar heb ik lang niet aan gedacht. Eh Stefan was de eerste die daar duidelijk aangezeten heeft. Waarom jij niet? Niet dat ik het dus gemist heb. En zeg het gewoon maar.’
‘In het begin was ik bang dat je te heet zou worden als ik er duidelijk aan zou komen. Later óf vergeten óf je deed of zei weer iets als ik er over wilde beginnen. Het ging al fijn en snel genoeg, je had geen problemen om te komen.’
‘Ik dacht dat dat aan jou lag.’
‘Nee, je komt niet te makkelijk, ook niet te moeilijk, precies goed, fijn.’
‘Ik kom weer wijdbeens tegen je aan liggen. Heerlijk, helemaal bloot. Voel eens, lieverd.’
Hij ging op zoek, zodra hij haar clitoris aanraakte schokte ze.
‘Hé, waarom is dat zo gevoelig? Ik merk er nooit wat van.’
‘Je bent nu erg opgewonden. Dan wordt hij, of zij, groter.’
‘Ja, de theorie weet ik. Maar nooit toegepast dus. O. . . . Ik denk dat ik bij Stefan nooit zo opgewonden was als nu bij jou. Dan was het niet zo gevoelig. Ik kwam wel, en het was lekker, maar meer niet. Nog een beetje. Oh, stop, weg.’
Hij liet haar los.
‘Nou zeg, ik geloof dat het goed is dat ik daar afgebleven ben.’
‘Ja, dat denk ik ook. Onthoud het maar. Mijn snelstartknopje. Mark, een raar moment, maar, je snapt me wel.’
‘Ja, schat. Bij Renee ben ik er amper aangekomen, ze was heet genoeg. Ze heeft het me wel geleerd toen ze een keer niet zo wild was. Bij Vivian heb ik het af en toe wel gedaan, alleen als ze moeilijk kwam. Je snapt het wel, ze vond het niet netjes, zo uitgebreid voelen.‘
‘Nou ja, als ze maar kwam. Mark, doe er maar mee wat je wilt, je weet het beter dan ik.’
‘Niet boos?’
‘Natuurlijk niet. Ik ben blij dat je opgepast hebt om me niet te wild te maken. Dan had ik het niet gered.’
‘Ik kan wel zeggen, dan had ik je tegengehouden, maar ik weet ook niet of ik dat gered zou hebben.’
‘Het is heel fijn gegaan, zo. Je groeit weer. Fijn. Kom, strelen.’
Zodra ze dacht dat hij stijf genoeg was duwde ze hem naar binnen.
‘Warm je stukje lekker op, groei maar door, dan verder.’
‘Heerlijk warm, daarbinnen.’
‘Beetje bewegen?’
‘Ja, heerlijk.’
‘Oh, je komt dieper.’
‘Ja, ik trek me niet terug, dus hoe groter, hoe dieper in je.’
Ze gingen nog even door.
‘Liefste, het gaat moeilijker. Voel je iets?’
‘Alsof je erg drukt. Liefste, ontmaagdt me, maak me je vrouw,’
‘Ik doe het met alle liefde. Doe je een beetje mee? Ook een klein stootje?’
‘Wat lief weer van je. Ik tel tot drie, dan duik je, ik vang je op. Één, twee, drie.’
Tijdens het duostootje voelde hij even haar nagels in zijn rug. Ze haalde diep adem en zuchtte. Hij hield zich doodstil.
‘Allerliefste, heel fijn, dat je me zo lief ontmaagd hebt.’
‘Het was bijna alleen symbolisch, hè, maar zo mooi. Samen.’
‘Ja, samen. Ik ben wel ontzettend gelukkig dat er toch iets voelbaar was. De druk liep op, maar was ineens weg. Voor jou?’
‘Ook zoiets. Ik voelde heel even iets, toen werd het weer net zoals daarvoor. Heerlijk warm, je rondom me.’
‘Kom je dieper, zo ver je kan? Ik wil graag dat jij het doet. Me helemaal opent. Volstopt.’
‘Oh, meisje, vrouw, wat gaat het fijn. Pas ik?’
‘Precies. Ik weet niet wat ik met mijn benen gedaan heb.’
‘Ik ook niet. Het glijdt heerlijk. Beetje dieper, iets terug. Steeds dieper, steeds warmer. O, verder gaat niet. We zitten tegen elkaar aan. Heerlijk. Eindelijk.’
‘Ik voel me niet genomen, ik heb me aan je gegeven, je hebt mijn cadeau aangenomen. Ik voel me nu gevuld.’
Ze lagen lang ineengestrengeld, heel voorzichtig bewegend, voor ze aan de eindspurt begonnen.
Hij voelde haar iets eerder komen dan hij verwachtte, hij haastte zich, kwam net na haar. Ze hijgden uit.
‘Wat ben je een geweldige vrijer. Net toen mijn golven af begonnen te zakken voelde ik je iets dikker en harder worden. Met een paar stootjes kwam je ook. Kreunend. Even gingen mijn golven weer omhoog. Zo fijn.’
‘Je bent geweldig om mee te vrijen. Je geniet zo en je houdt me steeds precies goed vast. Ik ben heerlijk gekomen. Het was heel fijn mijn sperma te voelen komen en het zonder richten bij je binnen te laten gaan.’
‘Je gaat me er heel veel van geven, hè?’
‘Ja, maar dat is niet het belangrijkste. Dat is heel veel liefde.’
‘Ja, elke dag. Elkaar. De hele dag, behalve als we slapen. Maar ik dacht nu aan je sperma binnen in me. Vivian en Renee gebruikten vast ook de pil.’
‘Van Vivian weet ik het zeker. Van Renee niet. Maar al zei ze er niets over, dat moet wel, anders zou ze binnen de kortste keren zwanger zijn geweest, ze zat vast bijna iedere avond vol.’
‘Dat moet ze lekker gevonden hebben. Ze had ook condooms kunnen gebruiken.’
‘Ik heb het haar gevraagd. Niet gelijk, pas toen ik tijdens rustpauzes een beetje normaal kon denken. Ze zocht de jongens heel goed uit, zei ze. Schone, nette, geen die van de een naar de ander gingen. Ze durfde het wel aan. Ik heb ook niets bij haar opgelopen, dat had ik allang moeten merken. En je weet, in het ziekenhuis is de halfjaarlijkse controle verplicht. Ze testen op alle mogelijke dingen, ook op geslachtsziekten en drugs. Dokters willen zichzelf wel eens verwaarlozen, maar als je in dit ziekenhuis werkt is daar geen kans op. Renee had wel eens condooms gebruikt, maar ze vond het niets. Zij bloot, hij ook helemaal bloot. Die blote paal moest haar strelen, als dank mocht hij zijn sperma vrij laten gaan.’
‘Ik kan het me nu voorstellen. Vol met een erectie en vol sperma. Méér dan voorstellen, ik was het net ook, voor de eerste keer. Maar ik hoef niet persé zo gauw en zo vaak je kan. Tussendoor nagenieten is ook fijn. Speel je even met mijn borsten?’
‘Een rustige pauze is fijner dan te liggen denken, hopelijk duurt het niet lang voor ik weer kan. En fijn overal over praten.’
‘Ja. O, je zei, ik zou minder kunnen werken, als ik jou geen salaris meer hoef te betalen. Maar voorlopig niet. Wil je dat gaan doen als er kinderen komen?’
‘Ja, heel fijn bedacht. Ten eerste, dan kan ik je een beetje helpen. Ten tweede, de meeste vaders hebben pas lol van hun kleinkinderen.’
‘Fijn dat je ook aan helpen denkt. Dan kan je me ook aflossen, als een kleintje ‘s nachts geholpen moet worden. En dan kunnen we tussendoor vrijen, dan komen we niet tekort.’
‘Ik kom aan je borsten ook niets tekort. Wat heb je toch mooie, grote, zachte.’
‘Wat heb jij een mooie, grote, stijve.’
‘Die weer in je mooie, precies passende warme, zachte, strelende gleuf wil. Ik heb alweer wat. Nu weer fijn vrijen? Je bent toch geen maagd meer. En je hebt het heel snel van me geleerd, je vrijt geweldig.’
‘Ja?’
‘Ja, wees maar niet bang dat je het niet goed deed. Je eerste keer was geweldig. Je was niet passief, maar ook niet te actief.’
‘Het is maar goed dat ik niet eerder wist hoe fijn en lekker het is. Ook het voelen dat jij in me klaarkomt. Ja, kom in me. Laat mij ook weer komen. Steeds weer, met fijne pauzes, tot we in slaap vallen.’

De volgende morgen werden ze laat wakker.
‘Liefste man van me, ik ben zo gelukkig. Het is zo mooi. Dat we zo veel van elkaar houden. En het zo vaak gaan doen. We praten er zo fijn bij. Ook fijn dat we over Stefan en Renee en Vivian kunnen praten. Een keer of vier, hè, vannacht? Tot heel laat?’
‘Ja, ik ben bij de vijfde poging binnenin je in slaap gevallen.’
‘Welja, in mijn slaap je erectie in me porren. Nee, dat mag best. Dat lijkt me ‘s morgens ook lekker wakker worden. Maar die laatste poging van je heb ik niet meer gemerkt. Ik ben in slaap gevallen terwijl ik lag te denken, wat is hij geweldig. Me de eerste keer al gelijk met hem laten komen. En nog een keer of drie. Onvoorstelbaar, dat hij iedere keer weer zo stijf wordt, me zo heerlijk en diep streelt. En vóóraf had hij al een keer geloosd. Ik geloof die liters. En dat Renee er zo blij mee was. En dat Vivian er van genoot, al was ze te preuts om het vaak te doen. En ik kon het goed, de eerste keer al.’
‘Ja, je past iedere keer zo heerlijk om me heen, en je beweegt zo lekker.'
‘Eh de eerste keer heb je je ingehouden, hè, toen je kwam?’
‘Ja, voorzover dat ging. Ik wilde je niet laten schrikken. Voorzichtig wennen aan dat ik je dan wat wild streel en eh een lading sperma in je spuit.’
‘Lief van je. Tja, het was een hele ervaring. Dat wat wild strelen vond ik heerlijk, ik dacht, fijn, hij komt ook klaar. Een lading? Ik kon de ladingen die je in me spoot tellen, je kreunde er nadrukkelijk bij. Ik dacht, heerlijk, eindelijk op de goede plaats. We hoeven niet meer op te letten waar het terechtkomt, spuit maar, zo lang en zo veel je kan. Oei. De tweede keer, en daarna, hebben we ons uitgeleefd, hè? Ik wist wat er ging gebeuren en kon beter meedoen. Jij hoefde niet meer voorzichtig te zijn.’
‘Nee. Liefste, het was heel fijn. Het gaat heel fijn. De eerste keer deed je al fijn mee, maar daarna was het méér dan meedoen. Je probeerde het, net als ik, zo lekker mogelijk te doen. Voor mij en voor jezelf. We hebben ons aardig uitgeleefd.’
‘Ja. En we gaan nog veel meer beleven. Het wordt veel mooier dan ik ooit gedacht had. Mark, ik was vroeg wakker, ik heb een tijdje na liggen denken, over wat anders dan waarmee ik in slaap viel. Daarna ben ik weer in slaap gevallen. Ik wilde je niet wakker maken, je had afgelopen nacht meer energie verbruikt dan ik. Ik heb alles voor mezelf een beetje op een rijtje gezet. Ik was in Nederland ineens heel eenzaam toen mijn ouders overleden. Daarvóór was mijn verkering op een minder prettige manier uitgeraakt. Niets interesseerde me meer. Ik weet niet of ik je het verteld heb, ik ben een tijdje aan de drank geweest, er mee gestopt toen ik moeilijkheden op mijn werk kreeg. Toen Tamara me min of meer adviseerde om te emigreren heb ik dat gedaan. Op de boot kwam ik Stefan tegen. Hij heeft me wakker geschud. Niet helemaal, dat weet je. Door zijn manier van praten, zijn lieve aandacht voor me. Ik ging weer wat leven, afgezien van ons vrijen. Ik woonde eerst bij Tamara, later met Stefan in een flat. Veel meer dan wonen was het niet, ik had bijna niets van mezelf, ook niet nodig, de flat was gemeubileerd. Toen kwam ik hier. Ik vond het gelijk heel fijn, voor oom, Charles nu, zorgen en het jullie naar de zin maken. Stefan had gelijk, het was geen werk, maar een manier van leven. Ik ben niet lui, maar alles ging heerlijk rustig. Geen gejaag, geen klussen niet of slecht afmaken door tijdgebrek. Nee, iedere keer alles goed voorbereiden, wat er met Charles moest gebeuren, een tijdje bij hem zitten of niet en zo. En jou verwelkomen. De eerste keer ging per ongeluk, ik was net in de hal. Je keek zo blij toen je me zag, ik ben het blijven doen. Wist ik veel dat je al een oogje of meer op me had. Daarom wil ik ook niet gaan werken, dan wordt het weer gejaag, ben ik niet altijd thuis als jij uit je werk komt. Gisteren zijn we getrouwd. Ik heb nu een man en een huis. Misschien later kinderen. Maar nu heb ik een thuis. Ik voel me thuis. Ik heb me nog nooit zo thuis gevoeld.’
‘Ja, meisje, je bent thuis.’

De eerste jaren samen

Ze lagen vaak op en in bed, te praten en te vrijen. Ze plaagde hem regelmatig met dat hij zo’n mooie combinatie gevonden had. Van zijn laatste verkering met een wild, wellustig meisje en daarna zijn eerste huwelijk met een lieve maar wat preutse vrouw. Hij plaagde haar met dat ze van het begin af aan niet te preuts was en zich maar al te graag in de huwelijksnacht door hem had laten ontmaagden. En heel snel alles van hem geleerd had, en niet wild en wellustig was, maar heerlijk bewegelijk en gretig.
Ze leerden om hun hartstochten aan elkaar aan te passen. Als hij er niet om vroeg, uit bezorgdheid haar te overvragen, voelde ze dat aan en zorgde er dan zelf voor om heel vaak samen een hoogtepunt te bereiken.

Vóór ze de eerste keer na hun trouwen in de tuin gingen zonnen, gingen ze de woonkamer in om Charles te waarschuwen.
‘Charles, we zouden je na ons trouwen waarschuwen als er iets veranderde.’
‘Ja. Het enige wat ik gemerkt heb, is dat jullie nog vaker dan vroeger naar jullie slaapkamer verdwijnen. Begrijpelijk, natuurlijk. Ik wist al dat jullie zouden gaan doen wat jullie daarvoor niet wensten te doen. Je hoeft daar niets over te vertellen, ik herinner me nog genoeg van mijn huwelijk.’
‘Ja. Het is schitterend. Simone heeft nóg iets voorgesteld om te gaan doen. We willen in de tuin gaan zonnen. Niet zoals eerder, maar bloot. We doen daar onze badkleding uit, maar houden het in de buurt, voor als er bezoek komt.’
‘Ik ben niet zo preuts, maar ik ben toch blij dat je waarschuwt. Onverwacht twee blote lijven zien zou schokkend kunnen zijn. Ik vind het een goed idee. Gezond, mooi bruin worden, overal. Jullie hadden het wel eens over voorpret. Simone, ik weet hoe meisjes eruit zien, maar ik ben toch benieuwd wat er onder dat bloesje uitkomt. De bovenste helft af en toe zien, soms iets meer, is prettig, maar het geheel lijkt me heel mooi.’
‘Dat is het. Dat zijn ze.’
‘Ik had het niet tegen jou, Mark.’
‘Oom, Charles, je weet, ik gun je heel wat. Altijd al die bovenste helft. Ik ga hier niet zomaar bloot rondlopen, maar zonnen is wat anders. Ik ga niet kinderachtig doen, er op letten hoe ik zit of loop. Je mag overal naar kijken, daar heb ik geen enkel probleem mee. Je kan er rustig bij komen zitten.’
‘Ik blijf, net als altijd, uit de zon, voor de drempel zitten, als ik frisse lucht wil hebben. Dan blijf ik ook een beetje op afstand.’
‘Prima. Karen komt af en toe ook zonnen.’
‘Gezellig voor je. We komen niet tekort, Mark.’
‘Vast niet. Geniet maar fijn mee.’
Na een minuut of vijf in badkleding gezond te hebben stond Simone op, trok alles uit en ging weer op de stretcher liggen.
‘Heerlijk. Net zoals op bed niets knellends meer, en de zon is lekker warm.’
‘Je bent mooi.’
‘Laat me die mooie van jou maar zien. Je zwembroek zal wel knellen, zo te zien. Op z’n grootst, hè?’
‘Ja. Je helemaal bloot in de volle zon zien doet me wat.’
Mark trok liggend zijn zwembroek uit.
‘Ik denk niet, Mark, dat je op een naaktstrand er zo bij mag zitten. Maar ik vind het schitterend.’
‘Wel een beetje raar om er zo bij te liggen.’
‘Waarom? Als Charles naar bed is loop je binnen soms ook bloot rond, met je stijve in alle mogelijke standen.’
‘Ja. Maar buiten is toch even wat anders. Maar het zal wel wennen.’
‘Als je er te veel aan gewend raakt zal ik er wel wat aan doen. Een kleintje is niet zo leuk om te zien.’
‘Als Charles een keer slaapt pak ik je op het grasveld.’
‘Twee foutjes, Mark. Één keer is te weinig, en pakken is ook te weinig.’
‘Met zulke praat blijf ik een erectie houden.’
‘Ik zei toch, als je er te veel aan gewend raakt zal ik er wel wat aan doen. Praten helpt dus ook al.’
‘Dat wist je al.’
‘Op bed en binnen wel. Zeg, Karen zal het vast ook schitterend vinden om je zo te zien.’
‘Het lijkt me beter om er dan een handdoek overheen te doen, behalve als hij klein is.’
‘Dat zou niet eerlijk zijn. Op onze bruiloft zei je tegen haar dat ze zich niet zo mooi hoefde kleden, minder zou ook goed zijn. Je bedoelde, zonder kleding.’
‘Ja, maar toch.’
‘Je staat bekend als een keurige heer. Maar ik weet iets meer, waar ik even gebruik van ga maken. Durf je je aan haar niet zo laten zien als aan Renee?’
‘Oei. De omstandigheden zijn nu totaal anders. En dat was een jeugdzonde.’
‘Niet dat laten zien. Goed. Doe het maar rustig aan, als ze er is. Dat is voor haar ook beter.’
‘Je bent vast zo lief om het dan goed te laten verlopen.’
‘Ja, natuurlijk, voor allebei. Maar ik probeer ook mezelf niet tekort te doen.’
‘Goed. Ik wacht wel af.’

De eerste keer dat Karen kwam om ook te zonnen begonnen ze in zwembroek en bikini’s. Na het eerste drankje rekte Simone zich uit.
‘Topless, Karen?’
‘Ja. Prima.’
Karen en Simone deden hun bovenstukje uit. Ze praatten verder. Na een tijdje stond Karen op en draaide zich een keer in de rondte.
‘Mark, ik ben aardig op m’n gemak. Ik ben niet ijdel, en ik weet dat ik niet tegen Simone op kan. Je kijkt nu ongeveer net zo veel naar me als naar Simone. Maar het zou me gerust stellen als je iets wilt zeggen.’
‘Ik snap het. Je kan niet tegen Simone op, maar dat hoeft ook niet. Je borsten zijn groot genoeg en ze staan je mooi. Ik vind het, vooral voor Simone, fijn dat je er bent. En fijn dat ik naar nóg een mooie vrouw mag kijken.’
‘Dank je wel.’
‘Niet te snel bedanken. Je hebt, net als Simone, ook zo’n leuke bobbel in je broek.’
‘O. Nieuwsgierig?’
‘Niet echt. Jij?’
‘Ik snap dat je niet zo nieuwsgierig bent. Zo kijk je ook niet naar mijn borsten. Prettig belangstellend of zoiets. Stefan en ik liepen op het laatst vaak bloot rond. Ik zag hem graag bloot. Je zal niet veel schelen met hem. Maar dat is alweer een tijd geleden. Ik ben wel belangstellend hoe jij er uit ziet. Ik zou, in het begin, erg graag goed willen kijken.’
‘Dat mag best. Als ik zie dat je erg nadrukkelijk kijkt zal ik wel een beetje een erectie krijgen. Vast niet schokkend voor je.’
‘Ik zou zelfs graag een beetje zien. Álles blijft voor Simone. Zo’n heel kleintje, wat ik in het ziekenhuis genoeg zie, is lief, maar jongetjesachtig, niet mannelijk.’
‘Ik ben blij dat je zegt wat je wilt. Ik zal, in het begin, niet vaak naar je kijken, dan blijft het vast bij een beetje. Je zegt het maar, Simone ook, als het te veel wordt.’
‘Dank je wel.’
‘Lieve meid, niet zoveel bedanken, dat is niet nodig. Anders moet ik het ook doen als ik je blote doos zie.‘
‘Je wilt me een stap vóór blijven, hè? Ik heb je wel door. Toch fijn. Maar van dat denken aan mijn doos wordt jouw bobbel in je broek groter. Houd je zwembroek nog maar even aan.’
‘Als je even niet kijkt doe ik hem uit en leg er een handdoek over. Dan heeft hij wat meer de ruimte.’
‘Goed.’
‘Hij is net als Stefan, hè? Die stelde me op de boot al zo fijn op mijn gemak. Omdat ik af en toe een treurige bui had.’
‘Ja. Hij bleef je ook vaak nét voor.’
‘Mark mij niet altijd. Ik werd gretiger dan bij Stefan, dat snap je wel. Maar ik heb ook aan Stefan te danken dat ik het in de hand kon houden.’
‘Het werd met Stefan steeds moeilijker. Ik weet niet of ik het gered zou hebben. Het scheelde een paar keer niet veel. Zo’n erectie heeft iets magnetisch.’
‘Ja. Vóór ons trouwen moest ik hem dan soms in mijn mond nemen. Voor zover dat ging dan.’
‘Ja, lekker. Één hand voor de rest, één voor zijn ballen. O. Die handdoek ligt niet plat op je buik, Mark.’
‘Nee, als ik zou staan zou mijn erectie recht vooruit steken. Dat praten over ballen laat hem ook niet zakken.’
‘Je lijkt me wat groter dan Stefan.’
‘De grootte is niet zo interessant. Het is hoe die gebruikt wordt. Maar daar weet Simone alleen alles van, denk ik.’
‘Ja, je denkt goed. Ik wilde ook maagd blijven. Ik vraag me nog steeds af of ik Stefan niet nog gelukkiger had moeten maken.’
‘Nee, dat had je niet. Dat weegt daar niet tegenop. ’
‘O. Ik zal er nog eens over denken.’
‘Niet te vaak. Het blijft moeilijk. Als, als, als.’
‘Ja, dat is zo.’
Ze trok zittend haar broekje uit. Simone deed het ook.
‘Je wordt nog groter, hè, Mark?’
‘Ja, natuurlijk. Ik zie niet alles bij jullie, dat hoeft ook niet, maar ik weet wat er zit. Toch even opwindend.’
‘Zeg, mag ik het pas getrouwde vrouwtje vragen, vaak?’
‘Vaak. Ik hoef niet te vragen.’
‘Of eh te weigeren?’
‘Nee, hij moet toch af en toe pauzeren.’
‘Ja. Fijn voor je.’
‘Die pauzes?’
‘Nee, dat vaak.’
‘Ja, nou. Maar het meest geniet ik er van dat, als we bij elkaar zijn, ik weet dat hij van mij is, dat we ons niet meer in hoeven houden, op praktisch elk moment naar de slaapkamer kunnen gaan. Met praten houden we ons alleen een beetje in als Charles erbij is. O, daar komt hij.’
Ze zeiden elkaar gedag, Charles bleef nét binnen zitten, in zijn rolstoel.
‘Alles goed, Karen?’
‘Ja, fijn, dank u.’
‘Ik zeg gelijk ook maar, dank je wel. Je bent het aankijken waard. Ik vind het fijn dat jullie zo zonnen. Dat preutse gedoe vroeger, bah. Ik zag mijn vrouw niet vaak helemaal bloot bij daglicht. Of bij het grote licht in de slaapkamer. Maar vaak genoeg om me te herinneren aan wat ik nu nog niet zie.’
‘Wij zien ook nog niet alles. Mark, ik weet, van Simone, dat het het makkelijks is om te praten. Dat deed ik net ook al.’
‘Het gaat op z’n snelst als je even vóór me komt staan, in plaats van niet te weten hoe je zitten moet.’
‘O. . . . Simone?’
‘Hij heeft gelijk. Doe maar. Bloos er maar bij. Maar bedenk dat Stefan je al bekeken heeft.’
‘Ja, dat is waar.’
Ze stond op en ging voor Mark staan.
‘Mooi, meid. Het haar op je hoofd is niet zo erg blond. Op je doos wel. En dun haar, denk ik. Alsof je er niets hebt, een blote doos. Met een mooie gleuf. Vond Stefan dat ook?’
‘Ja. En hij vond het wel fijn dat hij hem steeds beter zag dan bij Simone. Zou ik eh.’
Mark legde de handdoek opzij.
‘Oei.’
‘Ga maar zitten, zodra je wilt.’
‘Ik heb al eerder taalles gehad, hoor. Je bedoelt, als ik vind dat ik genoeg van je stijve gezien heb.’
‘Ja. Ondertussen bewonder ik jou.’
Na even gaf Karen Mark een kusje en ging weer zitten.
‘Zo. Dat is voorbij. Eigenlijk was het niets om bang voor te zijn. Een eh bijna complete erectie. Maar na een tijd alleen zijn moest het even wennen.’
‘Ja, dat had ik ook. Door Stefan ging het bij Mark redelijk snel. Als we kinderen krijgen wil ik ze anders opvoeden dan ons gebeurd is. Mark is het vast met me eens, anders hoor ik het wel. Ik wil dat ze, van jongst af aan, bloot als normaal zien, thuis. Ze bloot rond laten lopen, zeker als ze klein zijn. Wij blijven bloot zonnen. En zo met ze douchen. Als ik een dochter krijg ga ik er voor zorgen dat ze op tijd weet dat een menstruatie normaal is. En voor een zoon natte dromen. En, als er van allebei de soorten wat komt, dat ze dat van elkaar weten. Niks stiekem gedoe. En natuurlijk, hoe ze er verder mee om moeten gaan, als het zover is. Kijken, met toestemming, is prima. Als ze elkaar per ongeluk aanraken, tijdens spelen, moet dat ook normaal zijn. Nou, je moet nu rustig kunnen liggen, Karen. Heerlijk in de zon, armen en benen wijd, overal bruin worden. En af en toe naar Mark kijken, dan blijft er bij hem wat te genieten. Hij kijkt ook naar ons.’
‘Graag. Helemaal omhoog hoeft niet, maar helemaal klein liever ook niet. Dank jullie wel.’
‘Geen dank, hoor. We genieten gewoon van de spullen die we gekregen hebben. Meer of minder natuurlijk. Ben je al op zoek naar wat leuks?’
‘Niet direct op zoek. Maar ik zou wel wat nieuws aankunnen. Dit helpt ook.’
‘Fijn. Kijk ook maar eens uit naar een chirurg. Die hebben van die heerlijke gevoelige vingers.’
‘Dat heb jij toch ook niet gedaan?’
‘Nee, het maakt niet uit wat ze voor een beroep hebben. Als ze maar lief en niet te klein zijn.’
‘Nee, dan kan je niet op hakken naast ze lopen.’
‘Die lengte bedoel ik niet.’
‘O. Ondeugd. Nee, natuurlijk niet té klein. Maar het is vast zoals Mark zei, de grootte is niet zo interessant. Het is hoe die gebruikt wordt. Nou, ik heb geen haast, ik wacht nog even af, voor ik zelf actief op zoek ga.’
‘Er moeten meer aardige jongens dan Mark en Stefan op de wereld zijn.’
‘Ja, vast.’

Veertien dagen later, toen Karen er weer was, ging de deurbel. Mark trok in de keuken zijn zwembroek aan en ging opendoen.
‘Simone, wat gebeurt er, als er bezoek is?’
‘Dan vraagt Mark of ze even in de hal willen wachten. Dan waarschuwt hij ons. Die bikini’s zijn zo aangetrokken. Verder kleden we ons niet aan voor onaangekondigd bezoek.’
‘Goed geregeld.’
Mark kwam terug, zonder zwembroek.
‘Dat was een collega van het ziekenhuis. Hij kwam me zijn krant brengen, hij weet dat ik de New York Times niet heb.’
‘Oh, shit.’
‘Wat, Karen?’
‘Zei hij er iets bij?’
‘Ja. Ga er rustig bij zitten, met je vrouw, en kijk bij de rubriek Beroemdheden .’ [Celebraties]
‘Ik hoop dat jullie niet boos op me worden.’
‘Boos? Waarom?’
‘Kijk maar.’
Han zocht de rubriek op.
‘Wat? Een foto van ons? Kijk, Simone.’
‘Van ons trouwen. Hoe komen ze daar aan? Weet jij daar meer van, Karen?’
‘Ja. Lees naar.’
‘Sprookjeshuwelijk. Wel ja. Door toeval hebben wij vernomen dat onlangs in Boston de chirurg Mark Wellingten en de voormalige verpleegkundige Simone, geboren Wouters, in het huwelijk zijn getreden. Één van de redacteuren van deze krant is verzamelaar van oude modelauto’s. Tijdens een zoektocht naar nieuws daarover stuitte hij op een drukbezochte site over modelambulances van een personeelslid van het Universiteitsziekenhuis in Boston, MA. De redacteur is niet geïnteresseerd in ambulances, maar zijn oog viel op de verwijzing naar, mijn vrienden. Daarin beschrijft het betreffende personeelslid zijn vrienden, waaronder genoemde chirurg, die hem geholpen heeft met het opzetten van zijn site. Redacteuren zijn wel wat gewend, maar deze werd getroffen door de overduidelijke trots en liefde waarmee hij zijn vrienden beschrijft. Alleen al daarom is een bezoek aan deze site de moeite waard. (Staat bij iedere zoekmachine door het vele bezoek bovenaan bij rubrieken zoals modelauto’s) Van de meeste vrienden is een foto aanwezig. Die van genoemd bruidspaar schokte de redacteur. De kop boven deze vermelding hebben wij van de tekst bij de foto op de site overgenomen. Het personeelslid wenst daarin, dat de bruid koningin van ons land zou worden, zodat alle dames konden leren zich leuk aan te kleden, ook zonder kroontje op hun hoofd en bloemen in hun haar. Ontroerend. Die Ralph, dat heeft hij overgenomen van zijn speech bij ons trouwen. Waarmee jij hem geholpen hebt, Karen.’
‘Ja, maar hij wist precies wat hij wilde. Ik heb alleen geholpen met de zinsbouw.’
‘Ja, hij weet wat hij wil. Met die site ook. Eigenlijk heb ik alleen voorgedaan hoe je een site maakt met meerdere bladzijden. De eerste gedeeltelijk ingevuld met de foto’s en de tekst daarbij van een paar modellen. De rest heeft hij zelf gedaan. Ook die bladzij over zijn vrienden. Wij gaan natuurlijk straks ook kijken. Ik ga verder. Maar ook zonder ‘kroontje’ zou de foto opzien baren. Dat de bruid ‘leuk’ gekleed was vinden wij geen goede beschrijving, de redactie kwam uiteindelijk op ‘schitterend’. Nou, netjes beschreven. Verder. Wij hebben geprobeerd plaatselijk meer informatie in te winnen. Het personeelslid was daartoe niet genegen, en verzocht ons om ons er niet mee te bemoeien en, zeer dringend, om de familie niet te benaderen. Die wilde geen opzien baren, en dat was ook de bedoeling van de foto niet. Keurig van Ralph. Je hoort het hem zeggen, bemoei je er niet mee. Wij hebben enige terughoudendheid betracht, maar wilden er toch iets over publiceren. Redacteuren weten de weg, eenmaal op een spoor gezet komt er veel boven water. De foto is door een juwelier bestudeerd. Het zogenaamde kroontje moet een kostbare, oud Engelse tiara zijn. Er zijn niet veel exemplaren bekend, en die komen normaal gesproken Engeland niet uit. In de week van de bruiloft is door (weinig spraakzame) buren tweemaal een waardetransportauto gesignaleerd in de laan waar de familie woont. Naspeuringen op de vliegvelden leverde de vermelding op van een tijdelijke invoer vóór de bruiloft, en de corresponderende uitvoer na de bruiloft, van een deur tot deur bewapend transport van een pakket met een hoge waarde. U kunt hier zelf conclusies uit trekken. Nou zeg, die zijn uitgebreid op zoek geweest. Ook nette buren, dus. Waarschijnlijk ook informatie gevraagd bij transportbedrijven, en zo op die vliegvelden uitgekomen. Daar hebben ze kennelijk ook contacten. Nou ja, laat iedereen maar raden naar de waarde. Goed. Meer persoonlijke informatie leverde het volgende op. Hij is van Engelse afkomst en heeft daar (inderdaad) familie, waaronder zijn welgestelde ouders; zij is van Nederlandse afkomst. Het stel is plaatselijk zeer bekend. Hij rijdt, tot ergernis van zijn collegae, voor zijn eigen vermaak en tot dat van het overige personeel van het ziekenhuis, rond in een auto die rijp lijkt voor de sloop. Zij rijdt rond in de familie-Rolls-Royce, maar wekt door haar schitterende verschijning, ook wanneer niet in trouwjurk, méér opzien dan de antieke auto wanneer ze uitstapt. Wij wensen het echtpaar veel geluk. Nou, dank u wel.’
‘Die foto heeft Ralph uitgezocht, Mark. Die vond hij de mooiste. Ik zei tegen hem, ondeugd, de blootste. Hij zei, dat is toeval, daar gaat het niet om. Jullie staan op die foto er met z’n tweeën het mooiste op. Ik ben eerlijk, jullie zijn alle twee mijn vrienden. Zo lief weer.’
‘Ja. Is die meer persoonlijke informatie van jou, Karen?’
‘Ja. Zeg het maar.’
‘Wij zijn niet boos. Hè, Simone?’
‘Nee, het is wel leuk.’
‘Zucht.’
‘Kom nou, Karen, lieve vriendin van ons allebei, waarom was je zo bang?’
‘Omdat ik niet wist of die redacteur zijn woord zou houden. Hij belde. Het was een heftig gesprek. Of ik gegevens over jullie wilde verstrekken. Ik zei, nee. Hij las me voor wat hij al had. Dat over Ralph vond ik in principe wel mooi. Over die tiara vond ik te ver gaan, waarom zo benadrukken dat het een dure moest zijn. Hij wist over dit huis en de Rolls. Ze hebben ook in Engeland gespeurd, ze wisten veel over je familie, Mark. Ik ben nu ook een beetje op de hoogte. Maar ik respecteer jullie wens om geen opzien te baren. Ik werd pissig, ik wilde dat hij er veel uitgooide. Daar voelde hij niet voor. Uiteindelijk heb ik hem bedreigd. Ik zei, als je zoveel van de familie weet, kun je ook bedenken dat ze er voor kunnen zorgen dat een redacteurtje van een krantje ontslagen wordt. Zo te horen kunnen ze zelfs de New York Times ervoor opkopen. Daar schrok hij van. We hebben alles nagelopen. Aan Ralph vond hij iets eigenaardigs. Dat heb ik hem uitgelegd, Ralph vergeleken met die jongen in de film Rainman. Alleen kan hij geen nummers onthouden, wel de honderden namen van het personeel van het ziekenhuis. Hij verontschuldigde zich, dat zou hij weglaten. Zo is het goed, hè?’
‘Ja. Als ik van niets zou weten zou ik denken, wat een hartelijke jongen. En dat klopt ook.’
‘Ja. Hij wilde een beetje opscheppen over hun naspeuringen naar die tiara. En uit laten komen dat het geen karton was. Dat paste ook niet bij die Rolls en wat ze wisten over de familie in Engeland. Maar hij zou over de familie niets vertellen, de tiara vertelde genoeg. De waarde zou hij weglaten, want die wisten ze wél. Klopt dat, één miljoen Engelse ponden?’
‘Daarvoor was hij tijdens het transport verzekerd. Maar vertel eens. Je hebt hem van dichtbij gezien. Wat vond je ervan?’
‘Schitterend, natuurlijk. Samen met die bloemen. Maar méér heb ik jullie er niet over gezegd. Ik vermoedde duur, doordat jullie een Rolls hebben. Gedeeltelijk goud, misschien edelstenen, ik kan het verschil met glas niet zien.’
‘Karen, ik heb liever niet dat er meer bekend is dan nodig. Je weet nu al wat meer, van die redacteur, en ik ga je nog iets meer vertellen, om mogelijk verkeerde indrukken weg te nemen. Ik vertel je eerst wat zoals ik alles vertel. Daar heb ik een hoop lol van, net zoals van mijn oude auto. Die is technisch volkomen in orde, alleen de buitenkant ziet er niet uit, en dat laat ik zo. Karen, ik weet dat de tiara niet gedeeltelijk van goud is, en het verschil tussen edelstenen en glas kan ik ook niet zien. Wat denk je nu?’
‘Dat de waarde wel meevalt, maar omdat het een familiestuk is niet zoek mag raken en daarom maar hoog verzekerd wordt.’
‘Het was mijn bedoeling dat je zo zou denken. Maar je blijft met vragen zitten. Goed. Snap je mijn lol, als ik zeg, die tiara is niet gedeeltelijk van goud, maar helemaal? En ik kan het ook niet zien, maar er zit geen glas in, alleen diamanten, robijnen en zo. De waarde is onbekend. Er zijn er inderdaad niet veel van dat soort, en ze worden nooit verkocht.’
‘Hoe zit het dan met die verzekerde waarde?’
‘Dat is zo ongeveer de waarde om een nieuwe te laten maken. Iedere meervoudige miljonair kan dat laten doen. Maar dan heb je geen originele, antieke. Die zijn meer waard.’
‘O.’
‘Je mag nog wat weten, dan hoeven we niet zo op onze woorden te passen, al gaat dat meestal automatisch. Maar je mag met ons, vooral Simone, meeleven. Heeft Simone het met je over dat schilderij in de hal gehad?’
‘Ik zei de eerste keer, dat lijkt wel een Picasso. Ze zei, dat denken meer mensen.’
‘Wat dacht je toen?’
‘Geen Picasso dus.’
‘Simone kende de truc toen ook al. Wat denk je nu?’
‘O. Wat een truc. Simone toch. Wel een Picasso dus.’
‘Net als de tiara, een familiestuk. Aan de verkoopwaarde hebben we niets, want er wordt niets verkocht. De waarde voor ons is alleen de schoonheid, waar we naar mogen kijken. Wat alles in Engeland betreft, Karen, hetzelfde. We mogen het gebruiken, maar niet verkopen. Alleen van genieten. Daarom hoeft niemand iets te weten.’
‘Ik begrijp het. Ik waardeer jullie instelling.’
‘Er schiet me iets te binnen. Een soort vergelijking. Ik heb, als ik die term mag gebruiken, iets dat voor mij nog veel meer waard is dan het hele familievermogen, hoe groot dat ook is. Het valt daar ook niet onder. Het is onschatbaar, onverkoopbaar, zelfs onverzekerbaar, maar zóóóó mooi.’
‘Hé, dat heb je me nog nooit verteld, Mark.’
‘Niet in zulke bewoordingen, nee. Meestal zeg ik, schat, liefste.’
Simone ging op zijn schoot zitten en kuste hem. Daarna ging ze weer op haar stretcher zitten en droogde haar tranen.
‘Wat een schurk, hè?’
‘Ja, maar jij ook. Maar zóóóó lief, allebei. Iedereen er zo inluizen. Maar ik vind het fijn. Lekker rustig.’
‘Ja. Ik ben met Simone voorzichtig begonnen. Heb je gemerkt dat ze veranderd is?’
‘Na jou zou ik dat als eerste weten. Nee, niets.’
‘Dat was de bedoeling. Alleen dat ze zou genieten. En dat doet ze. Je weet dat ze het leuk vindt om in de Rolls te rijden, net zoals ik in mijn oude auto. Verder geniet Simone overdag van de andere mooie dingen in huis. De antieke meubels, de andere schilderijen. Het meeste is familiebezit, de rest van ons samen.’
‘Dat is een hele goede manier om er mee om te gaan. Overdag.’
‘Ja, je snapt het. ’s Nachts zijn we niets anders dan man en vrouw. Overdag ook, maar dan kunnen we het niet op een bijzondere manier vaak tot uitdrukking brengen.’
‘Wat mooi gezegd. Ik snap het, overdag zoals jullie doen als ik er bij ben. Ik heb dat, vaak, niet gemist, hoor.’
‘Dat mag je weten. Weer even over dat stuk in de krant, de persoonlijke gegevens.’
‘Ja. Die redacteur vond het te kaal, zonder, daarom was hij blijven zoeken. Hij was erachter gekomen dat Simone bij me gewoond heeft. Daarom belde hij me. Hij beloofde me niet verder te zoeken en te veranderen wat ik wilde, als ik genoeg kon vertellen. Ik heb hem een dag laten wachten. Ik had vrij, ik heb gepuzzeld. Toen iets opgeschreven wat leuk overkwam en iedereen hier al weet.’
‘Je hebt het heel goed gedaan. Dank je wel. Ik begrijp best dat niet alles eruit kon. Die tiara is, afgezien van de schitterende bruid, natuurlijk het interessantste. Ik ga zo spoedig mogelijk Ralph bedanken, voor hij misschien ongerust wordt.’
‘Ja, fijn, Mark. Die foto van ons kan wel, niemand ziet meer van me dan anders. De site van Ralph zal best druk bezocht zijn. Door iedereen in het ziekenhuis. En die hebben het natuurlijk rondgebazuind in hun familie- en kennissenkring. En zo wie zo, die zoekmachines vinden alles. Ik denk dat als je naar bruid zoekt die foto ook opduikt. Dat mag wel, zolang ze niet laten zien hoe we er hier bijliggen.’
‘Nee, zeg. Alles bij elkaar, Karen, een leuk stukje bij die foto. Hè, Simone?’
‘Ja, prima.’
‘Dank jullie wel. Nu kan ik weer rustig de zon op mijn bijna blote doos laten schijnen.’
‘En de blikken van Mark erop laten vallen.’
‘Hij kijkt maar. Ik geniet ook van zijn paal. Helemaal klein is hij nooit, hè?’
‘Alleen als we pas gevreeën hebben. Of als hij hier in slaap valt.’

Een half jaar later kwam Karen op een avond onverwacht langs.
‘Ik blijf niet lang, ik wil alleen jullie wat vertellen, als eersten.’
‘Dat is lief van je. Wat het ook is. Niets treurigs, zo te zien.’
‘Nee, Simone. Ken je Kevin nog?’
‘Die hoofdverpleegkundige? Ja, natuurlijk. Daar heb ik ook mee gewerkt. Een heel aardige jongen.’
‘Hij eh heeft me gevraagd. Om omgang buiten het ziekenhuis.’
‘En?’
‘Ik heb eerst bedenktijd gevraagd. Hij overviel me, ik had niets aan hem gemerkt. Ik vond hem wel hartstikke aardig. Hij zei dat hij al langer gek op me was. Hij had de hoop opgegeven toen ik wat begon met Stefan. En toen naar New York vertrok. Maar net zoals Mark had hij gewacht, nadat ik terug was, tot hij dacht dat hij me kon vragen.’
‘Mark was sneller.’
‘Alleen om je voor je baan hier te vragen. Tenminste?’
Ze grinnikten allemaal.
‘Ja, ik hoopte wel op meer, maar ik zou er genoegen mee genomen hebben om naar haar te kijken. Dacht ik toen. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ze het bij die baan had willen laten.’
‘Nee, zoiets is niet te voorspellen. Ik ben een paar keer met hem uitgeweest. Heel gezellig. Toen hem uitgenodigd om bij me te komen eten. Na het eten vroeg hij of ik op zijn schoot wilde komen zitten, om te kussen. Meer dan een beetje kussen bij het me thuisbrengen hadden we niet gedaan. Dat ging heel fijn. Daarna hebben we in zijn flat gegeten en gekust. Dat was weer zo fijn. Toen weer bij mij. Al die tijd veel nagedacht. Ook over wat jij me verteld hebt, Simone, van je begin met Mark. Ik heb hem over Stefan verteld. Het ging heel makkelijk, hij vertelde tussendoor steeds wat hij meegemaakt had, het was vergelijkbaar. We begrepen elkaar helemaal. Toen eh heb ik hem gegrepen.’
‘Wat? Waar?’
‘Ik wilde vast weten wat hij voor me meebracht, Simone. Het zou niet leuk geweest zijn als het stukken minder was dan bij Stefan. Of vreselijk klein zou zijn.’
‘Gelijk heb je. Hoe vatte hij het op?’
‘Heel rustig. Ik zei, we zijn geen pubers meer, ik heb geen haast, maar ik wil nu al graag weten wat je in je broek hebt. Ik wil wel een stapje terug doen, maar geen twee of meer. Stop me maar als je het niet goed vindt. Ik heb zijn broek losgemaakt, hij hielp mee, ook om hem te laten zakken. Toen zijn onderbroek, zodat ik vrij spel had. Ik heb geen centimeter gebruikt, maar op een gegeven moment zei ik dat ik heel tevreden was. Ik wilde opstaan, om hem zich weer aan te laten kleden, maar hij hield me tegen. Grinnikend. Hij zei, speel nog even door, dan komt er nog een centimetertje bij, denk ik. Dat was ook zo. Ja, lach maar.’
‘We zijn heel blij voor je.’
‘Dank je. De maat van hem is natuurlijk niet het belangrijkste, maar met duidelijk minder zou ik toch te vaak terugdenken. Nu heb ik wat extra’s om aan te denken.’
‘En aan te voelen. Enzovoort.’
‘Ja. Daarna hebben we, voordat hij zich aankleedde, nog een tijd gekust, terwijl hij in zijn blote kont zat. Het was heel fijn, rustgevend, dat hij niets hoefde weten, en ook niets probeerde. Ik heb hem toen verteld dat ik het wel zag zitten. We praten veel en zijn langzaamaan wat gaan vrijen. Nog niet zoveel als toen met Stefan, maar het is weer net zo fijn. Verder dan met Stefan wil ik ook niet gaan. Hij ook niet. Nou, jullie mogen het best weten, we hebben er nog niet veel over gepraat, maar ik denk dat we ruim binnen een jaar trouwen. We redden het vast, om dan pas ons gereedschap voor het eerst volledig te gebruiken.’
‘Hoe bestaat het, dat je tegen een maagd aangelopen bent.’
‘Hij is niet zo preuts, maar hij vindt, omdat de meeste meisjes maagd willen zijn als ze trouwen, hij dat dan ook moet zijn. En wat hij tot nu toe tegengekomen was wilde niet alleen de maat weten, ook direct een eh volledige proefrit. Daar voelde hij niets voor. Dat is toch overbodig, hè?’
‘Als de maat goed is, maar hij er niet veel mee kan, doe je zelf je best maar. Hij zal je dan wel gauw nadoen. Denk ik. Mark had uiteraard geen problemen, dus ik ook niet.’
‘Dank je, Simone. Als het nodig mocht zijn kom ik wel om advies vragen. Net als nu eigenlijk. Ik zie het wel zitten, maar ik wilde toch jullie mening ook weten, al kennen jullie Kevin amper.’
‘Mijn mening, en vast ook die van Mark, is simpel. Doe wat je hart je ingeeft. Je hoeft maar op twee dingen te letten. Dat je overal, zonder ruzie, over kunt praten. En dat je niet te vroeg te snel gaat. Je wilt wachten, maar het kan raar gaan, Karen, vooral als de trouwdatum bekend is. Aan de ene kant denk je, waarom wachten? Aan de andere kant kan het makkelijker worden, omdat een paar maanden wel vol te houden is.’
‘Ik mag het Kevin wel vertellen, hè? Eh ik heb een vraag. Ik heb je bruidsboeket natuurlijk bewaard. Het staat in een vitrine, om het niet onder het stof te laten komen. Mag ik het op mijn trouwdag gebruiken? Niet alleen omdat het zo mooi is, ook omdat er herinneringen aan vastzitten. Toen ik het Kevin voorstelde zei hij, graag, aan zoiets moois kan ik niet komen. En ik ben ook dankbaar voor wat Stefan, Simone en Mark voor je gedaan hebben. En zeker voor wat Stefan niet met je gedaan heeft.’
‘Mooi gezegd. Ja, natuurlijk mag je dat. Ik, wij zullen het heel mooi vinden om je op jouw grote dag daarmee te zien.’
‘Dank jullie wel. Ik ga het dan niet weggeven, maar weer in de vitrine zetten. Ik ga er vandoor, Kevin zou me na zijn avonddienst nog bellen. Tot ziens.’

Ruim twee jaar na hun trouwdag stopte Simone, na overleg met Mark, met het gebruik van de pil. Hij merkte een kleine verandering aan haar, maar kon het niet thuisbrengen, hij wachtte maar af tot ze iets zou zeggen.
Dat deed ze al gauw.
‘Weet je de gemiddelde tijd, Mark, vanaf dat er met de pil gestopt wordt, tot het in verwachting raken?’
‘Van in één keer raak tot heel lang. Of nooit. Ik wil je voorstellen om, als het binnen een jaar niet lukt, ons te laten onderzoeken. Ik heb, vóór Vivian en ik aan kinderen begonnen, mijn sperma laten controleren, of er genoeg leven in zat. Omdat dat zo eenvoudig is te controleren. Ik had dat eigenlijk nog eerder, vóórdat we trouwden, moeten doen. De mogelijkheid van problemen door eh overmatige productie zijn niet honderd procent uit te sluiten. Ik wilde het Vivian niet aandoen dat ze door mijn schuld, liever gezegd pech, iedere maand teleurgesteld zou worden dat het niet lukte. Dan liever in één keer het van mij weten. Er zijn nu geen aanwijzingen voor veranderingen, alles voelt nog steeds hetzelfde aan. Behalve dat ik na vier keer nog gewoon kan lopen. Het hoeft nu niet meer ’s avonds tussen één minuut over acht en elf.’
‘Één minuut over?’
‘Ja, ik dook bij Renee altijd stipt om acht uur door het raam haar slaapkamer in.’
Ze grinnikte.
‘Dat je dan niet aan de vensterbank bleef haken.’
Hij moest ook lachen.
‘Nee, de paal stond klaar, maar dan had ik nog net mijn broek aan. De rits en eventuele knopen alvast wel los.’
‘En dan om negen, tien en vlak voor elven nog een keer?’
‘Nee, ik denk vóór half negen de tweede keer. Daarna zaten er wat langere pauzes tussen. Als de laatste keer ruim voor elven was en ik zei dat ik wat aan voelde komen, mocht ik nog blijven. Maar daarna moest ik vlug weg, niks nagenieten. Simone, als je wilt laat ik het weer controleren. Het zegt niet alles, maar ik wil jou ook niet maandenlang voor niets laten wachten.’
‘Weer lief van je. Doe maar niet, ik vind het oneerlijk, al is het bij jou makkelijk te controleren. We zien, als het binnen een jaar niet lukt, samen wel wat we doen.’
‘Goed. Dan misschien IVF of zoiets. Als niets lukt, zullen we dan overleggen over adoptie? Of pleegkinderen?’
‘Hé, geen zorgen voor die tijd. Als je nooit veranderingen hebt gemerkt en de halfjaarlijkse controles ook goed zijn, zal het wel in orde zijn. Mark, ik heb de laatste tijd, iedere keer als ik je binnenin me voel komen, zo’n heerlijk wellustig gevoel. We komen niet alleen weer heerlijk samen klaar, maar ik voel, bij wijze van spreke, je zaadjes naar binnen zwemmen, wie het eerste bij mijn eitje is. Je bevrucht, bezwangert me misschien. Zo’n oergevoel. Zo heerlijk om er ook over te praten. En als het lukt ga ik een kindje voor ons maken.’
‘Ik had een kleine verandering bij je gemerkt, maar ik wist niet precies wat het was. Een heerlijk wellustig gevoel, hè? Ja, je werd nog iets gretiger. Maar we weten niet of het gaat lukken, schat.’
‘Nee, we weten allebei niet of we vruchtbaar zijn. Miskramen zijn ook niet uitgesloten. Maar het hoeft niet onmiddellijk te lukken, ik wil nog best een tijd genieten van die gedachte.’
‘Dat doe ik ook. Ik denk, zeg het soms ook, alsjeblieft, ik geef je weer miljoenen zaadjes, zoek er maar één uit. Als het niet gauw lukt is het niet erg, dat geven is met jou zo heerlijk, het blijft iedere keer een feest.’
‘Ja, zo fijn. Ik heb vroeger gedacht, die jongen zal in het begin vaak willen, ik hoop dat het lekker is en ik het dan ook vaak wil. Maar het zal wel afzakken naar niet zo vaak, ik moet maar afwachten of ik dat wel of niet fijn vind. Als we niet even vaak willen is dat niet fijn voor ons allebei. Maar het gaat met ons geweldig. We moeten ons allebei een beetje inhouden, anders doen we niet anders dan op en in bed liggen, enzovoort.’
‘Ja. Ik kan me nu wel iets beter inhouden als ik thuis kom. In de hal ligt het niet zo lekker. Het ís wel lekker, maar daar kunnen we dan niet rustig nagenieten. We lopen de kans dat Charles ons met zijn rolstoel overrijdt.’
Ze grinnikten.
‘Nee hoor, hij hoort ons op tijd en blijft uit de buurt.’
‘Ja, je zal er níet met hem over gepraat hebben!’
‘Natuurlijk. De eerste keer, toen jij daarna naar boven strompelde en ik, via de keuken, om me te fatsoeneren, de woonkamer binnenkwam, grijnsde hij. Ik zei, zegt het eens, Charles. Hij zei, geen tijd genomen om naar boven te rennen? Ik zei, dan moeten we al hijgen vóór we beginnen. Deze keer had ik een bui om hem te verrassen. Ik heb me van tevoren omgekleed. Geen beha aan en een bloes met ontzettend veel inkijk. Je mag even meegenieten. En geen broek aan onder mijn rok. Die had ik in de keuken gelegd, om daarna aan te doen. Hij zag en voelde alles heel gauw. Hij pakte me, met zijn broeken op zijn enkels. Niet erg, hij hoeft zijn benen niet uit elkaar te doen. En ik pakte hem, met mijn bloes los en mijn rok omhooggetrokken. Het was heerlijk woest. Charles zei, doe voortaan de deur naar de hal maar dicht, ik was bang dat jullie hier naar binnen zouden rollen en van zo dichtbij hoef ik het niet mee te maken. Ik geniet al genoeg mee van jullie geluk. Zal ik vanavond vroeg naar bed gaan? Ik zei, dat hoeft niet meer, je weet, soms drinken Mark en ik na het eten boven koffie. Nou ja, de eerste kop wordt meestal koud. Mark, hij genoot zo. Hij leeft zo fijn met ons mee. Ik mag hem toch veel vertellen?’
‘Ja, meisje, zo wel. Laatst, toen je slaap had en vroeg naar bed ging, zei hij, Mark, niets ten nadele van mijn dochter, maar wat je nu hebt, onvoorstelbaar. Ik zei, ja, ik verwonder me daar ook elke dag over. Hij zei, met z’n lieve grijns, breng me maar naar boven. Daarna kroop ik in bed tegen je aan. Je was helemaal bloot. Warm, zacht, je rook lekker. Je sliep wel, maar ik kon me niet inhouden. Ik ben voorzichtig van achteren af in je gekomen. Je werd geeneens wakker, maar ik denk dat je toch ook kwam, je kreunde zo.’
‘O, die keer! Het was heerlijk. Ik werd maar half wakker. Je deed het heel rustig, alles alleen, ik was te slaperig om me te bewegen. Alleen even toen ik kwam, ik ben gelijk weer heerlijk in slaap gevallen. Ik heb geeneens meer gevoeld dat je uit me ging.’
‘Ik ook niet, ik ben ook zo in slaap gevallen. Ik was wel een beetje verbaasd dat je in je slaap klaar kwam. Ik dacht, misschien heb je een fijne droom.’
‘Ik droomde niet, ik wist wat er gebeurde. Mijn gretige man kwam weer in me klaar. En zelfs half in slaap doet hij dat zo lekker dat ik ook kom. Het verbaast mij steeds dat je zo vaak kan en wilt, en dat je schijnt te weten of ik het graag rustig of wat wilder wil.’
‘Ik ben erg blij dat me dat lukt. Dat het me lukt om het vaak te doen is meegenomen. Dat ik vaak wil is jouw schuld. Nou ja, schuld. Ik houd van je en ik weet, en zie, en merk, dat jij ook van mij houdt. En je ziet er steeds uit om op te vreten. Met die blote bovenkanten van je borsten in zo’n strak bloesje. En de rest van je figuur en je bewegingen. En als je helemaal bloot bent en we alles samen doen, oh, meid.’
‘Ja. Ik vind de aanloop steeds heerlijk. Zo’n stevig lijf, wat me zo lief en lekker overal streelt. En me dan helemaal vult, enzovoort. Ja, kom maar weer binnen, alsjeblieft, en enzovoort.’

De aankondiging van de uitbreiding van de familie

De uitbreiding van de familie

In het jaar dat de tweeling acht werd

In het jaar dat de tweeling twaalf werd

In het jaar dat de tweeling veertien werd

Mike schoof op een zondagmorgen zijn stretcher naast die van Simone en ging erop liggen. Ze knipoogde even naar Mark, die aan haar andere kant lag.
‘Mams, ik heb een vriendinnetje.’
‘Leuk.’
‘Natuurlijk is ze leuk. Ik bemoei me toch niet met trutten.’
‘Schiet niet zo uit je slof. Ik vróeg niet, leuk, ik zéi, leuk.’
‘Oh, ja, sorry.’
‘Nee, het is niet erg dat je haar verdedigt. Hoe ben je eraan gekomen? Stop. Voor je het verkeerd uitlegt, ik bedoel, hoe ben je met haar in contact gekomen?’
‘Ik houd wel van een grapje, hoor, behalve als ik denk, zoals net, dat het voor iemand anders niet aardig is. Ik kom aan haar door haar hand vast te houden en haar kusjes te geven. Ze is niet verlegen, soms pakt ze ook mijn hand.’
‘Maar geeft dus niet uit zichzelf kusjes.’
‘Nee, maar dat maakt niet uit. Ze komt me wel altijd tegemoet. De eerste keer niet, toen was ze verrast. De tweede keer te snel, boem, au. Daarna heel lief, mondje naar me toe.’
‘Dat klinkt schattig.’
‘Dat is ze ook. Ze is ook rustig, we kunnen overal over praten. Niet dat ik dat doe.’
‘Hoe bedoel je?’
‘We kennen elkaar nog niet zo lang. Ik kan nu al niet gaan zeggen dat ze mooie borstjes heeft, voor zover ik kan zien.’
‘Is dat belangrijk?’
‘Nee, meegenomen.’
‘Het is heel goed dat je het zo bekijkt. Bekijk je haar veel?’
‘Beetje stiekem. Goed komt nog wel. Daar wil ik het zo meteen over hebben. Eerst hoe ik aan haar gekomen ben. Eigenlijk weet ik het niet. Ze zit op school recht achter me. Dit schooljaar voor het eerst, ze is net hier naar toe verhuisd. Ze was me niet opgevallen. Op één of andere manier raakten we op het schoolplein aan de praat. Daarna gingen we in de pauzes steeds naast elkaar staan of zitten. De laatste tijd breng ik haar naar huis, het is niet ver om. Na een paar keer mocht ik haar boeken dragen. Nou, u weet, dat is stilzwijgend vriendschap.’
‘Dat weet ik niet.’
‘O. Nee, u bent hier niet opgegroeid. Waarschuw maar als u iets niet snapt. U weet dat ze hier preuts zijn, daar heeft u ons altijd voor gewaarschuwd. Vandaar handje vasthouden en kusjes. Dat is voorlopig genoeg.’
‘Prima. En daarna?’
‘Gewoon, een beetje vrijen.’
‘Wat versta je daaronder?’
‘Om te beginnen, haar tijdens de kusjes omhelzen. Ik sla even wat over. De eerste jaren geen kleding uit.’
‘Prima. Maar daar wil ík zo meteen op terugkomen. Wat sloeg je over?’
‘Hetzelfde wat paps en u doen, als Silvia en ik erbij zijn. Strelen links en rechts, boven maar niet onder. Zo, zeg daar maar eens wat van.’
‘Wij zijn ouder. En getrouwd.’
‘Ja, maar jullie vinden dat het mag, als er kinderen bij zijn. Dat moet ik dan ook kunnen doen als mijn ouders erbij zijn. Of niet.’
‘Wijsneus. Goed. Maar haast je niet.’
‘Ik heb geen haast, ik zie wel hoe het loopt. Tot nu toe vond ik het leuk om naar eh mooie meiden te kijken, maar er was niet mee te praten. Ze zeurden altijd ergens over. Aimee nooit. Ze praat zo ongeveer als Silvia, die nu naast paps ligt te doen of ze niets hoort. Dank je wel, dat je je er niet mee bemoeid hebt.’
‘Natuurlijk niet, dat is privé. Te zijner tijd verwacht ik hetzelfde van jou. Maar alles wat ik tegenkom is óf sportgek óf studiegek. Normale jongens, zoals jij, om het compliment te retourneren, kom ik niet tegen.’
‘Dank je wel. Dat komt nog wel. Waarschijnlijk ook onverwacht. Mams, Aimee en ik praten ook overal over, alleen als het in de buurt van seks komt praat ze er met een stalen gezicht omheen.’
‘Aimee dus. Neem haar maar eens mee.’
‘Dank u. Zo gauw mogelijk.’
‘Jij eerst of ik ergens op terugkomen?’
‘Ik. Als ik haar vaker meeneem, en u met haar op kan schieten, kunt u dan haar seksuele voorlichting een beetje op ons pijl brengen?’
‘Mike!’
‘Óf ze durft niets te zeggen, óf ze weet te weinig, óf ze denkt dat ze daar niet met een jongen over mag praten. Mams, Silvia en ik praten overal over en daar blijf ik toch ook vanaf?’
‘Omdat het je zus is.’
‘Nee, omdat het háár spullen zijn. Privé. Ik weet wel, ik heb haar een keer overal aan moeten raken, maar dat was voor voorlichting. We kijken nu gewoon naar elkaar. Ze ziet er leuk uit. En ik denk, dat weet ik wel zeker trouwens, dat ze niet bang is voor blote jongens. Ze ziet ook al jaren een kleine en een grote.‘
‘Ja. Ga verder over Aimee.’
‘Als ze een beetje op ons peil is durft ze misschien hier ook bloot te gaan lopen. Ik vind dat de gewoonste zaak van de wereld, dank zij u.’
‘Tja, daar wilde ik al op terugkomen. Op dat geen kleding uit van je.’
‘Niet bij vrijen, later. Maar hier is dat wat anders. Ik gun het haar om nergens omheen te hoeven draaien en overal over te kunnen praten en zich te kunnen ontspannen. Net als Silvia. En als Silvia het leuk vindt om naar me te kijken zal Aimee dat ook wel vinden.’
‘Je hebt je aardig voorbereid.’
‘Dat heb ik ook van u.’
‘Ja, ja, vleier, stop maar. Mike, we kunnen haar geen voorlichting geven zonder toestemming van haar ouders. En haar zonder toestemming ook niet bloot rond laten lopen.’
‘Natuurlijk. Volgende voorbereide stap. We hebben dat boek toch, waar u ons zo mooi mee voorgelicht hebt? Laat dat maar aan haar zien.’
‘Dat zouden we ook eerst aan haar ouders moeten vragen. Wat doen die?’
‘Voorbereidingen? Grapje, mams. Haar vader is natuurkundeleraar op onze school. Voor u, standaard Amerikaans, dus waarschijnlijk standaard preuts. Haar moeder werkt niet. Aimee heeft drie oudere broers. Ik heb trouwens hun zegen om met haar om te gaan.’
‘O?’
‘Snapt u dat niet? Als je niet in de pul valt bij oudere broers kan je alles vergeten. Zeker bij drie, dan kun je beter uit de buurt van hun zus blijven. Maar de eerste keer dat ik daar binnenkwam zaten ze in de keuken, wat te drinken. Aimee zei, tuig, dit is mijn vriendje, Mike. Ik dacht dat ik van mijn geloof viel. Ten eerste, ze kon met oudere jongens omgaan, zei gewoon tuig tegen ze, zonder dat ze protesteerden. Ten tweede, ze zei openlijk dat ik haar vriendje was, Nou, ze bekeken me van top tot teen, eentje vroeg haar waar ze me van kende. Van school. Toen haalden ze hun schouders op. Dat is genoeg. Zonder garantie. Ze zou ze op mijn dak kunnen sturen als ik vervelend word. Maar dat zal niet nodig zijn. En haar moeder was aardig tegen me.’
‘Ik lees nog wel eens Nederlandse kranten, via Internet. Ik denk dat broers en zussen daar elkaar vrijlaten. Behalve in orthodoxe kringen. Heb je Aimee al verteld dat we bloot zonnen en zwemmen?’
‘Nee, nog maar niet. Ik wil liever niets voor haar geheim houden, vandaar dat ik wat haast heb. Echt, mams, het gaat er niet om dat ik haar bloot wil zien. Maar om een makkelijke, ontspannen omgang. Voor bloot kan ik wel ergens anders terecht, waar ik ook overal aan kan komen, en andersom. Die adressen, van meisjes die alles willen, circuleren op school.’
‘Geef me een kus.’
‘Waarom?’
‘Heb je een reden nodig?’
‘Nee, sorry, mams.’
Ze kusten elkaar.
‘Ik wilde een kus hebben van een lieve, rustige jongen, die erg goed nadenkt over belangrijke dingen. Die snapt wat zijn moeder al die jaren bedoeld heeft. En haar naaapt. Goed, lieverd. Vraag haar hier. Als ik er wat in zie, wat zo goed als zeker is, anders zou jij je niet met haar bemoeien, overleg ik met je vader. Dan kan híj het beste met haar vader een afspraak maken. Voor hier. Jij bent daar al geweest, dan kunnen ze zien waar hun dochter mogelijk vaker komt. Dan houd ik een praatje, dat is mijn specialiteit. Als ze er niet mee instemmen, wat dan?’
‘Dan zit er niets anders op om dan op de preutse manier met Aimee door te gaan. Maakt u zich maar geen zorgen, dat red ik wel. Ik wilde er alleen wat fijners bij.’
‘Prima. Als ze instemmen, geen woord erover met Aimee. Ze moet vrij zijn om te doen wat ze wil. Als ze zegt dat iets vast van haar ouders niet mag laten we haar naar huis bellen. Ik zal de ouders dat ook erbij vertellen. Niet bij voorbaat toestemming geven, maar haar er om laten vragen. Dat zal waarschijnlijk in twee stappen gaan, over de voorlichting en over het bloot lopen. Goed?’
‘Fijn, mams. Dank u wel.’
‘Waarom ben je er gisteren niet over begonnen? Ik neem aan dat je haar eergisteren nog op school gezien hebt.’
‘Ik moest overdenken hoe ik het aan moest pakken.’
‘Het of haar?’
‘Mams! Haar aanpakken komt later, hoop ik. Ik ben een paar keer bij haar thuis geweest. Als we een normaal Amerikaans gezin waren had ik haar van de week een keer meegenomen. Maar dat zijn we niet, dat weet u best. De paar jongens die ik tot nu toe meegenomen heb waren geschokt. Niet alleen van uw uiterlijk, ook van uw taal en zo.’
‘Je bedoelt zeker de keer dat ik die jongen vroeg, ben je per ongeluk of expres vergeten om de rits in je broek dicht te doen?’
‘Ja. U hoort in mijn oor te fluisteren, zijn rits staat open. Dan fluister ik dat in zijn oor, hij draait zich om en maakt het in orde. Hij is er nog overstuur van dat u, voor hij iets kon zeggen of doen, zijn rits omhoog deed.’
‘Nou, dat ging vanzelf. En jullie waren twaalf, geloof ik. Je hebt er daarna niets over gezegd.’
‘Nee, u doet nu eenmaal alles gewoon vanzelf, mij stoorde het niet. Ik schaam me helemaal niet voor u, integendeel, maar ik zou niet graag willen dat Aimee afgeschrikt werd. Ik ben blij dat alles nu goed geregeld is.’
‘Ik ben blij dat je alles van tevoren goed overdacht hebt. Ik zal er rekening mee houden dat je serieuze bedoelingen met haar hebt.’
‘We kennen elkaar nog niet zo lang. Ik vind haar leuk en lief. Ik wil haar graag beter leren kennen. Op het schoolplein, op straat of bij haar thuis kunnen we wel praten, maar niet rustig. Dat gaat hier ongetwijfeld beter, zelfs als jullie erbij zijn. Mij stoort dat niet, het lijkt me wel gezellig. Ik hoop natuurlijk dat ze niet al te preuts is of blijft, en met ons mee gaat doen.’
‘Je zou kunnen zeggen dat ze er net zo uit ziet als ik.’
‘Ze heeft wel wat van je, Silvia.’
‘Ik bedoel, bloot, oen.’
‘O. Ja, maar niet te vroeg.’
‘Nee, ik zal ook rekening houden met je serieuze bedoelingen. Maar ik ben net zo oud, ik kan me misschien beter indenken dan jij hoe ze aangepakt moet worden. Misschien ook beter dan mams.’
‘Het lukt wel met z’n allen. Wat denk jij, Mark?’
‘Ik bemoei me er niet mee, ik blijf op de achtergrond. Mijn aanpak met meisjes was vroeger niet zo goed.’
‘Vóór mij, misschien. Ik klaag niet.’
‘Nee, je klaagt nooit. Wel zin om een beetje te kreunen?’
‘Ik ben al weg.’
Simone verdween naar binnen, Mark ging er direct achteraan.
‘Dat zou, denk ik, niet zo’n goed voorbeeld zijn als je vriendinnetje er was.’
‘Dan doen ze zoiets vast niet. Ik zou wel eens méér willen weten van de aanpak van paps.’
‘Daar heb je niets aan, alle meisjes zijn anders, dus moet je het zelf uitzoeken.’
‘Ik heb goede hoop, Aimee doet nooit moeilijk. We zien wel. Alvast bedankt voor je steun.’

Twee dagen later bracht Mike Aimee uit school mee. Ze dronken en praatten met z’n vieren wat aan de keukentafel. Mike en Silvia lieten haar hun kamers zien, daarna de tuin met het zwembad. Ze gingen op de stretchers zitten. Simone kwam er ook bij.
‘Het is hier heerlijk. Je hoort geen auto’s, je ziet geen buren. Kan iedereen de tuin inkomen, Mike?’
‘De buren zijn onzichtbaar, er staan een hoop bomen tussen. De enige manier om hier te komen is via het huis. Als we droog zijn gaan we door de woonkamer in en uit. Anders via de keuken, daar zijn handdoeken om een beetje af te drogen. Koud douchen kan buiten naast de keukendeur. Na de laatste keer zwemmen op een dag douchen of badderen we boven even, warm, omdat er chloor in het water zit.’
‘En uit de wind hier. Het zal best fijn zijn om hier te zonnen.’
‘Het is heerlijk ook af en toe te kunnen zwemmen. Het zwembad hebben we van onze opa gekregen, al vóór dat we geboren waren. Opa is jammer genoeg al overleden. Mams zat, zo gauw het kon, met ons in de tuin en het zwembad. We hebben heel vroeg zwemmen geleerd. Jij?’
‘Pas op school. Ik zou wel vaker willen zwemmen. Mike, ik wil er eigenlijk niet van profiteren dat je mijn vriendje bent. Maar mag ik vaker komen?’
‘Van ons zo vaak als je wilt. Maar dat moet je met je ouders regelen.’
‘Ja, natuurlijk. Huiswerk gaat voor, en zo. Hé, dat kunnen we hier ook met z’n drieën maken. Zou dat kunnen?’
‘Ja hoor.’
‘Het lijkt me heel gezellig. Die broers van me zijn lief voor me, maar er is bijna geen verstandig woord mee te wisselen. Ze praten alleen maar over sporten. De TV staat ook zelden op wat anders. Vooral mijn moeder vindt het vast goed. Als ik vaker mag komen, ben jij er dan ook, Silvia?’
‘Meestal wel. En als jullie willen kussen kijk ik wel de andere kant op.’
‘O.’
‘Mijn ouders kussen en omhelzen elkaar vaak. Pas je maar aan, mij stoort het niet.’
Goed. De mijne zie ik dat nooit doen. Zijn jullie ouders er vaak?’
‘Mams vaak. Meestal. Paps als hij vrij is.’
‘Dat zal mijn moeder fijn vinden, een beetje toezicht. Ik ben haar enige meisje. Ik zal nieuwe badpakken moeten kopen, ik heb er maar één. O, wacht eens even. Zeg, Silvia, zon jij topless?’
‘Hoe kom je daarbij?’
‘Ik ben niet achterlijk. Je bent het bruinst van de klas en bij het omkleden bij het sporten zie ik nergens een stukje wit. Je bent een van de weinigen die geen beha draagt. Ik schrok er eerst van, je staat dan gewoon even alleen in een broekje. Alles is egaal bruin.’
‘Ja, dat klopt wel ongeveer. Trouwens, ik hoef bij dat omkleden mijn broek niet uit te doen, anders zat ik daar ook niet mee. We zijn allemaal meiden, zoveel verschil zit er niet tussen. Nog sterker, het kan me ook niet schelen als er jongens bij zouden zijn.’
‘Omdat eh Mike er hier bij is? Maar dat is je broer, dat kan ik me nog voorstellen. Maar andere jongens?’
‘Kan me niet schelen, ik ben eraan gewend om ze te zien en om ze te zien kijken. Mijn vader is er ook vaak bij.’
‘Eh, u ook, mevrouw, topless?’
‘Hetzelfde als Silvia. Ik ben alleen een groter meisje.’
‘O. . . . Als jij durft, Silvia, durf ik ook wel topless. Zou dat mogen?’
‘Van ons wel. Maar dat zou je ook eerst aan je ouders moeten vragen. Geen problemen, dat je vriendje je borsten ziet?’
‘Hier niet, als er anderen bij zijn. De mijne zijn, denk ik, net zo groot als de jouwe, dus eigenlijk ziet hij niks nieuws. En ze zijn veel kleiner eh. Sorry, mevrouw.’
‘Nee, het is goed. Op jullie leeftijd had ik ook niet zulke grote. Ze zijn doorgegroeid. En nog wat groter geworden omdat Mike en Silvia er drie maanden uit gedronken hebben.’
‘Ik weet dat ik ook borstvoeding gehad heb, maar mijn moeder wil er niet over praten. U wel?’
‘Ja, vraag maar.’
‘Was dat fijn?’
‘Heel fijn. Je geeft je kinderen het beste wat er is, op een natuurlijke manier. Ook fijn om te voelen dat je melk naar zo’n kleintje gaat. Soms voedde ik ze met z’n tweeën tegelijk. Ik had gelukkig genoeg voor allebei.’
‘Dank u wel. Misschien vraag ik u vaker eens wat. Mijn moeder heeft me minimaal ingelicht, een paar jaar geleden. Maar niets over jongens.’
‘Prima, je kan me alles vragen. Met Mike erbij?’
‘O.’
‘Aimee, ik heb alles wat Mike en Silvia moesten weten ze tegelijkertijd verteld. Soms vertelde hun vader wat, als het over jongenszaken ging. Ze weten allebei hetzelfde, over jongens- én over meisjeszaken.’
‘O. . . . Eigenlijk wel mooi, denk ik. En eerlijk.’
‘Ik ben, toen ze klein waren, aan een boek begonnen, losbladig. Iedere keer dat ze wat vroegen vertelde ik hun wat ik wist, en zocht dan ’s avonds op Internet naar een verhaaltje daarover, voor hun leeftijd. Met plaatjes erbij. Als ze weer wat vroegen, liet ik ze het laatste verhaal lezen, of las het voor, en liet ze de plaatjes zien die erbij hoorden. Om het even te herhalen. Dan gaf ik antwoord op hun vraag. Zo ging het steeds verder. Het is dus een doorlopend verhaal geworden, steeds wat kinderen op een bepaalde leeftijd willen en moeten weten. Het zijn al een paar mappen. De laatste tijd hebben ze niets gevraagd. Ze weten denk ik alles.’
‘Mooi. En eh die plaatjes?’
‘Foto’s van de buitenkant, tekeningen van de binnenkant. Je weet er toch wel iets van?’
‘Ik heb, denk ik, één tekening gezien van eh eierstokken en eileiders en zo. En één van bij jongens.’
‘Je weet toch wel hoe de buitenkant er bij jongens uitziet? ‘
‘Ja, daar is bij drie broers niet aan te ontkomen. Het was duidelijker, de buitenkant dan, dan dat plaatje.’
‘Aimee, je wilde thuis vragen of je hier topless mocht zonnen en zwemmen. Vind je het goed, als mijn man en ik je ouders vragen ook of jij eerst in dat boek mag kijken? Als je zou willen? We willen het graag eerst aan je ouders laten zien.’
‘Ik wil wel. Ik weet niet of het lukt.’
‘Dan zien we wel weer. Goed?’
‘Prima. Eh . . . Laat me even denken.’
‘Ik haal nog wat drinken voor jullie.’
Nadat Simone terug was keek Aimee haar ernstig aan.
‘Ik hoop dat u niet boos wordt, mevrouw. Ik kom hier voor het eerst en vraag zo veel. Ik wil nog wat vragen. U wilt me dat boek laten zien vóór ik kom zonnen. En u vroeg, of ik wel eens dat van een jongen gezien heb. Ik ben niet achterlijk. Zonnen jullie soms helemáál bloot?’
‘Je bent heel slim. Ja.’
‘Nou, dat is wel eerlijk. Dus met z’n vieren bloot?‘
‘Ja.’
‘Als eh ik dat boek in mag zien, mag ik vast hier komen zonnen en zwemmen. Als dat rond is zal ik vragen of ik ook topless mag. Méér durf ik voorlopig niet. Zou dat mogen?’
‘Ja hoor, je houdt maar een broekje aan. Vind je het niet erg dat je dan duidelijk kan zien dat je vriendje een jongen is? Of moet hij ook wat aanhouden?’
‘Nee. Ik zal de eerste keer wel eh verlegen zijn. Maar hij is lief en rustig, het zal wel gaan.’
‘Je weet onderhand dat we overal over praten. Mike heeft verteld, toen hij vroeg of je hier mocht komen, dat hij fijn met je kan praten, dat je alleen steeds bepaalde onderwerpen ontweek. Je weet kennelijk wat minder dan in ons boek staat. Ben je erg preuts?’
‘Preuts? Ik? Ik dacht dat híj preuts was, met z’n voorzichtige manier van praten.’
Ze barstten allemaal in lachen uit.
‘Ik vind Mike een lief jong, dat snappen jullie wel. Jullie zijn ook lief. Ik krijg er af en toe wat van, thuis. Mijn broers maken natuurlijk wel eens een niet allerdaagse opmerking, maar mijn ouders smoren elk zogenaamd minder netjes gepraat. Ik zou heel blij zijn als ik hier vaak mag komen, samen huiswerk maken, met meiden praten, en ook gewoon met een jongen, over alles.‘
‘Mark, misschien kan jij het beste contact opnemen met de vader van Aimee, over het boek.’
‘Ik bel hem morgen wel even.’

De volgende avond vertelde Mark onder het eten, dat hij met de vader van Aimee gesproken had.
‘Hij was erg afhoudend, Volgens mij snapte hij niet helemaal waar het over ging. Tja, ik kon niet alles over de telefoon uitleggen. Uiteindelijk heb ik gezegd, mijn zoon heeft omgang met uw dochter. Mijn vrouw heeft met haar gesproken en vindt dat uw dochter een boek, wat zij gemaakt heeft, moet lezen. Maar niet zonder uw toestemming.. Hij ging, na nog wat aarzelen, akkoord met het eerst zelf inkijken. Verder zou hij dan wel zien. Mike, je moet morgen het boek meenemen naar school en het aan hem geven, in de lerarenkamer. Natuurlijk het niet aan anderen laten zien.’
‘Prima.’
‘Je mag hem alles uitleggen, je doet je best maar. En eventueel hem uitnodigen om hier, met zijn vrouw, te komen kijken.’

‘Goedemorgen, meneer. Ik ben Mike Wellingten. Hier is het boek waar mijn vader met u over gesproken heeft. Het is privé, meneer.’
‘Dat snap ik. Kom na schooltijd even terug, hier.’
‘Ja, meneer. Goedemorgen.’

‘Goedemiddag, meneer.’
‘Ja, Mike, hè? Ik heb jouw cijfers even nagekeken. Alle nét boven middelmatig.’
‘Ik heb nergens een speciale belangstelling voor. Ik weet nog niet wat ik wil worden.’
‘Goed. Je hebt omgang met mijn dochter, hè?’
‘Ja, meneer. Ik vind haar een heel lief meisje.’
‘Zo. Staat ze op je te wachten?’
‘Nee, meneer. U zou me misschien wat vragen over het boek. Ik mag u van mijn ouders overal over inlichten. Aimee is met mijn zus mee naar ons huis. Beetje nieuwsgierig naar de afloop, natuurlijk.’
‘Natuurlijk. Ik heb het vandaag snel doorgenomen. Ik denk, dat ik weet wat de bedoeling is. Seksuele voorlichting voor mijn dochter. Ik geef toe, dat we haar niet meer verteld hebben dan we nodig vonden. Misschien te weinig, de tijden zijn veranderd. Weet jij alles wat erin staat?’
‘Ja, meneer.’
‘Ik heb inderdaad wat vragen. Ik zal het nu weer even doornemen. Tja, mooi begin over jullie eerste jaar. Leuke foto’s. Schattige baby’s, naast elkaar. Een prachtige, stijlvolle foto van een dubbele borstvoeding. Tweede jaar. Derde jaar, vierde. Waarom steeds foto’s van jullie in je blootje?’
‘Mijn moeder zegt, zo zijn jullie gegroeid, voor kleding pak ik de catalogus van een verzendhuis.’
‘Tja. Tot jullie tiende gaat het zo door. Wel een mooi overzicht van jullie groei. Dan begint, afgezien van mooie verhaaltjes over jullie vragen, de echte voorlichting. Tja, overduidelijk. En heel keurig. Zo’n mooi lopend verhaal heb ik niet eerder gezien. Geef in ieder geval je moeder mijn complimenten. Dit lijkt me heel geschikt voor Aimee. Die foto’s van kinderen en de illustraties van de binnenkant zijn heel verduidelijkend. Alleen die foto’s van jou en je zus, mag ze die zien?’
‘Ja, meneer. Mijn zus, Silvia, ziet er hetzelfde uit als zij. En ik hetzelfde als haar broers, daar heeft ze wel eens wat van gezien.’
‘Tja, dat is niet altijd te vermijden. Zou ze het willen zien, denk je?’
‘Ja, meneer. Toen ze bij ons was vertelde ze mijn moeder natuurlijk wat over haarzelf. Silvia was erbij, die vroeg haar van alles, meisjesgepraat. Het gesprek kwam over zonnen en zwemmen in ons zwembad, dat wilde Aimee graag bij ons doen. En met z’n drieën huiswerk maken. Toen vertelde Aimee dat ze gezien had, bij het omkleden bij het sporten, dat Silvia van boven helemaal bruin was. Ze vroeg of ze topless zonde. Ja. Toen vroeg ze het aan mijn moeder. Ja, die ook. Aimee wilde het ook graag, als ze uw toestemming zou krijgen. Die wilde ze eerst vragen.’
‘Tja. Ik wil dit boek eerst aan mijn vrouw laten zien. En overleggen. Maar in principe zou het moeten kunnen. Met je vader of moeder erbij.’
‘Één van de twee is er altijd bij. Meestal mijn moeder. Ik mag u, en uw vrouw, uitnodigen om kennis te komen maken en de tuin met het zwembad te bekijken. Dan kunt u zien met wie ze omgaat en hoe het er aan toegaat.’
‘Ik denk dat we dat wel willen. Alleen hoeven we het zonnen niet te zien. Maar als Aimee graag wil? We zien wel. Mike, het valt me op, dat jij en je zus steeds gezamenlijk op die foto’s staan, geen aparte foto’s. Van dit jaar ook. Je hebt je zus dus niet alleen topless, maar ook helemaal gezien. Pas nog.’
‘Ja, meneer. Niet alleen bij het maken van de foto’s. Van jongst af aan hebben we zo veel mogelijk bloot rondgelopen. We hebben Aimee verteld dat we zo zonnen, niet alleen topless.’
‘O. Je moeder ook?’
‘Ja, en mijn vader ook. Meneer, het is heerlijk rustig. Kijkt u maar in de klas. Meiden zitten altijd aan hun kleren. Of ze wel goed zitten, of ze geen inkijk hebben, boven of onder. Ik hoef niet mee te doen met de andere jongens, smoezen over wat ze bij meisjes niet zien, maar wel graag zouden willen. Ik ben er mee opgegroeid. En op tijd voorgelicht, dat heeft u kunnen zien.’
‘O. . . . Wel een eh vrije manier van opvoeden.’
‘Mijn moeder is in Nederland opgegroeid. Daar zijn ze wat vrijer. Minder eh preuts.’
‘Wel ja, maak me maar voor preuts uit.’
‘Ja, meneer. Het is niet persoonlijk bedoeld, u bent híer opgegroeid.’
‘Je weet de zaak goed te verkopen. Denk je dat mijn dochter ook zo zou willen zonnen?’
‘Ze schrok niet erg, meneer. Maar ze weet het nog niet. Ze zou eerst mijn zus en moeder topless willen zien, dan dat waarschijnlijk ook durven. Dan misschien verder. We hebben haar beloofd dat we niet meer kleding uit zouden trekken dan ze prettig vond. Als ze toestemming zou krijgen. Stiekem willen we het niet doen.’
‘Tja. Aimee is nog eh vlotter dan ik dacht. Ze wil, afgezien van de anderen, je dus misschien wel bloot zien. En jij haar zeker.’
‘Daar gaat het niet om, meneer. Maar om, wat ze zelf ook zei, samen huiswerk maken, met meiden praten, en ook gewoon met een jongen, over alles. En heerlijk vrij zonnen en zwemmen. We willen graag dat ze zich bij ons op haar gemak voelt. Het boek zou ook helpen. Mijn moeder vindt het stom, dat mensen het normaal vinden om naar blote dieren te kijken, ook in dierentuinen, en er zelf moeilijk over doen. Ik weet ondertussen, het is ook ter bescherming tegen eh er verkeerd mee omgaan, maar het wordt vaak overdreven. Mijn moeder is, of was, verpleegkundige, en ze heeft mensenkennis. Ze denkt dat Aimee er goed mee om zou kunnen gaan. En anders ingrijpen. Dat heeft ze bij ons nooit hoeven doen, omdat ze ons steeds op tijd genoeg vertelde.’
‘Dank je wel voor je lesuur. Ja, dat was een beetje cynisch, maar je weet goed je woordje te doen. Jullie horen nog. Ik overleg eerst met mijn vrouw.’
‘Dank u wel, meneer. Goedemiddag.’

Thuis ging hij in de tuin op een stretcher naast zijn moeder, zus en vriendin liggen. Ze keken hem nieuwsgierig aan.
‘Tja, meiden, dat was even een uurtje jongens onder elkaar. Mams, de complimenten voor je mooie boek. Qua voorlichting vond hij het heel mooi. Aimee, als je moeder het ook goed vindt, mag je het lezen. Ik denk dat hij haar wel over kan halen.’
‘Fijn.’
‘Hij gaf toe dat je, gezien de veranderde tijden, meer moet weten.’
‘Wel ja. Mijn vader, een leraar, iets toe laten geven. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’
‘Hij vroeg of ik omgang met je had. Kon ik gelijk vertellen dat ik je heel lief vind. Daar lijm je natuurlijk een vader niet helemaal mee, hij kan verwachten dat er wat op z’n mooie dochter afkomt.’
‘Dank je wel. Maar je bent niet op me afgekomen.’
‘O?’
‘Je zág me geeneens. Ik heb een beetje moeten helpen. Naast je op het schoolplein gaan staan.’
‘O. Ging dat zo. Nou, omdat je het uit egoïsme deed ga ik je niet bedanken.’
Simone moest lachen.
‘Heel mooi, jongelui. Verder, Mike?’
‘Qua voorlichting zat het voorlopig dus wel goed. Foto’s, plaatjes en verhaal lopen mooi door. Hij vond die foto van dat u ons tegelijk borstvoeding gaf prachtig, stijlvol. Hij vroeg of Aimee de foto’s van Silvia en mij mocht zien. Ik heb verteld dat mijn zus er hetzelfde uitziet als zij en dat ze wel eens wat van haar broers gezien had. Dat snapte hij. Maar, toen zei hij, jullie staan er steeds gezamenlijk op, je hebt je zus dus dit jaar nog bloot gezien. Heb ik hem verteld dat we dat ons hele leven al doen, met onze ouders, en dat we zo zonnen en zwemmen. En dat Aimee het misschien ook wilde. Maar dat ze niet hoefde, dan zouden we kleding aanhouden. Als ze zich maar op haar gemak voelde. En natuurlijk iedere keer er tussendoor gegooid, áls ze toestemming krijgt. En dat minstens één van mijn ouders er bij zou zijn.’
‘Zo te horen heb je een mooi verhaal afgestoken, zoon.’
‘Uw verhaal. Hij zat te twijfelen. Heb ik verteld, dat u verpleegkundige was en mensenkennis had. En dat u uit Nederland komt, waar ze niet zo overdreven en onnodig preuts zijn. Oei. Of ik hem voor preuts uitmaakte, vroeg hij. Ik zei, ja, maar daar kunt u niets aan doen, u bent hier opgegroeid. Dat pikte hij.’
De drie meiden lagen dubbel van het lachen.
‘Mijn vader voor preuts uitmaken. Wat een lef. En hij pikte het ook nog.’
‘Tja, als je alles op mams manier uitgelegd krijgt, wat moet je dan?’
‘Nu hoef ik thuis niets meer te vragen, dat heb je al gedaan. Dat bespaart me waarschijnlijk nogal wat pijnlijke momenten. Ik wil je wél bedanken. Omdat je het niet uit egoïsme gedaan hebt, maar omdat je wilt dat ik me op mijn gemak voel. Ik zal je laten merken hoeveel nu al.’
Ze kwam naast hem op zijn stretcher zitten, omhelsde hem en kuste hem vol op zijn mond. Voor hij haar kon omarmen liet ze hem los. Hij liet zich achterover op de stretcher vallen.
‘Ik ben uitgeteld.’
Simone stond op en streelde hem even over zijn hoofd.
‘Arme jongen. Je zal wat te verduren krijgen. Ik haal wat drinken, dan kan je bijkomen.’
‘Ja, graag. Dank je, Aimee. Ik denk dat je ouders je toch een beetje raar aankijken. Om wat je graag wilt.’
‘Ik hoop dat ik, door jullie goede voorbereidingen, gauw meer mag dan in mijn kleding in de zon zitten smoren.’
‘Je zal hier al genoeg opgestoken hebben om je vader te overtuigen, hij is erg reëel. Je moeder weet ik niet.’
‘Nee, maar meestal gebeurt er, uiteindelijk, wat mijn vader wil. Hij blijft altijd naar overtuigende argumenten zoeken.’
‘We wachten maar af.’

De volgende dag nam Aimee in de middagpauze Mike apart.
‘Ik heb gisteravond laat het boek gekregen. Nadat mijn moeder het gelezen had. Ze vond het ook heel mooi. Ze had me nooit veel durven vertellen. Nadat ik het gelezen had zouden ze verder zien. Ik heb het in één keer uitgelezen. Laat gaan slapen. Mooi, joh. Wat een fijne moeder heb je.’
‘En vader. Hij heeft wat aangevuld, over jongens.’
‘Ik ben blij dat ik wat meer over jongens weet. Dat ze eh soms ook probleempjes hebben, ’s nachts.’
‘Dat is niets vergeleken bij die van meisjes, iedere maand.’
‘Oh, wat is het fijn, er gewoon over te kunnen praten. Met een jongen zelfs. Nog mooier, met jou.’
‘Rustig, hè? Geen stiekem gedoe.’
‘Nee. Jullie foto’s heb ik twee keer bekeken. Heel mooi, jullie aan moeders borsten. En dan steeds als jullie groeien. De laatste vind ik ook heel mooi, hoe jullie erbij staan, in je blote kont.’
‘Die zie je niet, je hebt onze voorkanten gezien.’
‘Ja. Silvia staat er zo op haar gemak bij, terwijl ze je hand vasthoudt. Ik zou op mijn gemak naar haar kunnen kijken. En dan naar mij laten kijken, eerst boven, als ik gewend ben de rest. Door haar, je moeder, je vader. Door jou twijfel ik.’
‘Fijn dat je het zegt. Ik ga, als het mag, net zou naar jou kijken als naar mijn zus. En verder ben je mijn vriendinnetje. We houden af en toe elkaars hand vast. En soms kusjes. Die van gisteren vond ik heerlijk, alleen een beetje kort voor zo’n echte kus.’
‘Stouterd. Dat is alleen voor bijzondere gelegenheden. Als je jarig bent, of zo. Mike, nu ik je, net als je zus, eigenlijk van jongst af aan bloot gezien heb, en op die laatste foto zoals je er nu uitziet, durf ik wel naar je te kijken. Ik denk dat ik alles gauw normaal en fijn ga vinden.’
‘Vast wel. En mijn ouders?’
‘Ik zei al, die mogen zo naar me kijken als naar Silvia. Niet veel nieuws. Andersom, hoe ziet je moeder eruit?’
‘Behoorlijk grote borsten. Wel mooi. En veel meer haar op haar doos dan Silvia.’
‘Mike! Nou, ik vroeg er zelf om. Stiekemerd, je leert me tegelijk erover praten. Dan ga ik zo door. Heeft je vader een grotere dan jij?’
‘Ja. Je moet het zo zien, na de laatste foto van Silvia en mij is alles nog een beetje doorgegroeid. Bij jou ook.’
‘Nou! Toch mooi uitgelegd. Mike, nog ik nog wat doorgaan? Ik ben zo blij met wat ik nu weet. En ik wil mezelf wat bepraten om me bij jullie aan te passen.’
‘Ik ben ook blij dat ik niet meer zo voorzichtig met je hoef te praten.’
‘Ik wil even erg open met je praten.’
‘Graag.’
‘Nou, misschien. Een foto is een foto. Bij samen zonnen zie ik het in het echt. Hoe zou je het vinden, als ik je een keer van niet te veraf goed bekijk? Je eh penis en je ballen?’
‘Prima. Andersom hoeft niet, dat heb ik bij Silvia al gedaan.’
‘O. Fijn. Misschien mag je toch een keer. Eerlijk is eerlijk.’
‘Ach, een gleuf is een gleuf.’
‘Mike! . . . Dat is trouwens niet waar. Ik heb eh een keer een boekje van mijn broers gezien. Dat hebben ze op hun kamer, stiekem. Misschien hoeft het binnenkort niet meer stiekem. Meisjes zijn daar niet allemaal hetzelfde.’
‘Dat weet ik. Mijn vader heeft ook een keer zo’n boekje meegebracht. Die plaatjes waren niet voor het boek, maar we moesten ze wel een keer zien. Samengevat, kleine en grote borsten, ronde en puntige, staande en hangende, kilo’s dozen, met meer of minder haar, ook blote, geschoren, met mooie of iets minder mooie gleuven, meters erectie en liters sperma.’
Aimee hield zich aan hem vast om niet om te vallen van het lachen.
‘Wat een lol. Over zo’n onderwerp. Dat had ik nooit verwacht.‘
‘In tegenstelling met wat preutse mensen denken is het niet alleen voor de voortplanting, Aimee. Je kan er ook lol mee hebben. Voorlopig heb ik er genoeg aan om er af en toe naar te kijken. Het blijft een mooie uitvinding.’
‘Ja. Wanneer neem je er geen genoegen meer mee?’
‘Een verstandige vraag. Ik wil niet op mijn achttiende trouwen, Aimee. Volgens de statistieken loopt het dan vaak niet goed af. Ná mijn twintigste. Ik zie wel, ik beslis het dan niet in mijn eentje.’
‘Nee, wie weet. Ik begrijp, dat je het daarvóór kalm aan wilt doen.’
‘Ja. Ik zal je nog wat vertellen, dan weet je alles. Je weet vast, baby’s willen alles in hun mond steken om er kennis mee te maken. Silvia wil alles beetpakken, ik heb aan kijken voldoende. Ze zat vroeger wel eens aan paps, als ze bij hem op schoot zat. Dan keek ze altijd ook naar mijn pikkie, om te vergelijken. Dan grinnikte ze altijd even omdat de mijne kleiner was. Dat kon me niet schelen, zij had nog niets, helemaal geen borsichtbaar niet helemaal op zijn gemakten. Ze heeft me een paar jaar geleden, toen mams ons weer eens een beetje voorlichtte, helemaal bevoelt. Uitgebreid bestudeerd. En ik moest van haar aan haar borstjes en doos voelen en met een vinger aan haar gleuf. Ik hoef voorlopig niet meer, ik vond er toen niet veel aan. Dat komt later wel.’
‘O.’
‘Nu andersom. Je wilde me een keer bekijken. En misschien zal ik een keer bij jou kijken, al ben ik minder geïnteresseerd, omdat ik vaak genoeg dozen zie. Ik wil jou niet aanraken, maar je mag mij best een keer bevoelen. Als je niet knijpt vind ik alles best.’
‘Je bent heel lief. Maar ik zie mezelf nog niet vóór je staan, allebei helemaal bloot, en ik aan je penis en je ballen voelen.’
‘We hoeven er niet bij te staan, zittend of liggend kan het ook. Eenmalig, Aimee, niet voor de lol, maar opvoedkundig. En bij mij durf je waarschijnlijk eerder dan bij mijn vader.’
‘Ik zie wel. Eh, ben je ook aan je ouders geweest?’
‘Niet aan mijn vader, dat spul heb ik zelf. Niet aan mams doos, dat had ik bij Silvia al moeten doen. Wel aan haar borsten, die had Silvia toen nog net niet.’
‘Hoe vond je het, die grote?’
‘Hetzelfde als het blote kontje van Silvia grijpen en er een beetje in knijpen. Dat zal ik bij jou niet doen, hoor.’
‘Ik denk, dat als je het als eh liefkozing doet, ik het niet erg zal vinden. Net zoals je soms een beetje in mijn hand knijpt als je die vast hebt, en naar me glimlacht.’
‘Dat weet ik. Dan doe je het fijn terug.’
Hij kneep haar even in haar achterwerk en kon nog net een dreun ontwijken.
‘Je hoeft me geen voorbeeld te geven.’
‘Goed. Ik hoor wel wanneer je wél wat wilt. Ik hoop dat je van je ouders vaak bij ons mag komen, gekleed of ongekleed.’
‘In badpak zal in ieder geval wel mogen. Maar dat is voor jullie niet leuk.’
‘Jawel. Bloot is niet de hoofdzaak, dat is de gezelligheid.’
‘Je bent nu ook gezellig, kontenknijpertje. Mijn vader belt vandaag de jouwe. Het heeft trouwens wel geholpen dat hij dokter is, en je moeder verpleegkundige. Of ze, liefst vanavond al, langs kunnen komen.’
‘Lekker vlot. Oh, de lessen beginnen weer. Alles goed, Aimee?’
‘Ja, heel fijn.’

‘s Avonds kwamen de ouders van Aimee, met Aimee, bekeken het huis, de tuin met zwembad en dronken koffie mee. Simone wisselde tijdens een pauze van onderwerp.
‘Ik zal het voor u heikele onderwerp aansnijden. In het kort, u heeft in het boek kunnen zien hoe we de tweeling opgevoed hebben. U heeft al een beetje kunnen merken hoe rustig en vrij ze overal mee omgaan. U weet vast ook hun prestaties op school, ruim voldoende. We willen graag uw dochter ook rust en vrijheid aanbieden. Niet omdat ze het vriendinnetje van Mike is, dat is bijzaak. Maar omdat ze met ons in contact gekomen is, lief is, en zich eerlijk, open opgesteld heeft.’
‘Ik heb een paar onderwerpen. De meeste heb ik al met uw zoon, de diplomaat, besproken. Het boek is heel mooi. Zou u het, zonder de persoonlijke foto’s, gereed kunnen maken om uit te geven? Ik heb contacten met schoolboekenuitgevers. Die zien er misschien ook iets in, of ze weten een geschikte uitgever.’
‘Zo goed is het toch ook weer niet?’
‘Jawel. We doen op school weinig aan voorlichting. Ten eerste, omdat we geen goed materiaal kunnen vinden, ten tweede, dat heeft uw zoon vast al verteld. Ik had nooit gedacht dat een zo goed als onbekende, een leerling, me midden in mijn gezicht preuts zou noemen. Maar ik kon niet kwaad worden, hij had zo’n slim verhaal. Van u geleerd, zei hij.’
‘Ik zou het eigenlijk niet moeten zeggen waar hij bijzit, maar ik heb het over uw dochter ook gedaan. Hij is ook lief, eerlijk en open. We zijn erg gelukkig dat het met de tweeling zo goed gaat.’
‘Wij zijn ook erg blij met Aimee. Ze houdt haar broers goed onder de duim, al zijn ze ouder. Nog beter dan mijn vrouw, die geeft dat zelfs toe. Het zijn beste jongens, maar nogal ruw. Ze gaan wel voor hun zusje door het vuur, als het nodig is. Ik vroeg haar een keer wat over school. Ze zei, terloops, alleen valt me op het ogenblik een jongen nogal lastig. Ik vroeg even later, hoe heet die lastige jongen? Ze had het nét gezegd, zei direct één van mijn zoons, zal ik een praatje met hem maken, jongens onder elkaar? Dan hoeft er niet gelijk een leraar aan te pas te komen. Ik zei, goed. Als dat niet lukt vertel je het maar, kan ík er wat aan doen. Een week later vroeg een andere zoon, hoe is het met dat lastpak, op school? Zei Aimee, ik weet niet wat het is. Eerst zat hij constant op mijn lip, ineens blijft hij zo ver mogelijk uit mijn buurt. Hij durft me amper aan te kijken. Begonnen ze met z’n drieën te grijnzen. Ik had het niet direct in de gaten, maar Aimee zei gelijk, pas maar op met wat jullie doen. Als het niet goed gaat ben ik niet te beroerd om de broers van jullie scharrels iets te vertellen, waar of verzonnen. Toen moest ik lachen, ze begonnen bijna bang te kijken. Ik heb maar niet gevraagd, wat er aan de hand was, Aimee had het duidelijk onder controle.’
Ze lachten even.
‘Over die persoonlijke foto’s. Ik vond ze eerst mooi, er bij passen. Toen drong het tot me door, dat de tweeling steeds samen bloot op die foto’s stond, op de laatste ook. Dat ze elkaar dus pas nog zo gezien hadden. Mike heeft me het uitgelegd. Van jullie vieren. Ik kon er niets tegen inbrengen. Mijn vrouw ook niet, alhoewel ze eerst griezelde van het idee. We willen er nog een nachtje over slapen. We zijn blij dat we kennis met jullie gemaakt hebben en hier rond mochten kijken. Één maar. Mike, er is me verteld hoe Aimee haar broers noemde, toen je voor het eerst bij ons kwam. Dat heb je vast thuis verteld.’
‘Ja. Ik vond het mooi hoe ze met ze omging. En vooral dat ze voor het eerst openlijk zei dat ik haar vriendje was. Ik was officieel pas zover dat ik haar naar huis mocht brengen en haar tas mocht dragen. Ze was me een paar dagen vóór. Op dat gebied.’
‘Ja, ja. Ik verwacht het niet, maar als ik hoor dat je je misdraagt licht ik je ouders niet in, maar stuur ik dat tuig op je af.’
‘Pa!’
‘En dan krijg jíj een verbod om hier te komen, natuurlijk. Jij moet je ook niet misdragen. Mike wordt duidelijk door zijn ouders vertrouwd, wij doen dat jou ook.’
‘Ja, pa.’
Ze gingen met z’n drieën naar huis.

Een vriendinnetje op zicht

De volgende dag stootte Aimee Mike in de pauze aan.
‘Ik heb mijn badpak bij me.’
‘Ga je mee? Fijn.’
Toen hij verder niets zei keek ze hem verbaasd aan.
‘Vraag je verder niets?’
‘Nee, moet dat? Wat?’
‘Wat ik mag?’
‘Nee. Ik zie vanzelf wel wat je doet. Als je je gemak er maar van neemt.’
‘Je stelt me erg gerust.’
‘Bang? Overbodig bang? Als je zelf uit mag maken wat je doet?’
‘Bang niet direct. Ik weet er geen woord voor. Naar jou is je leven lang gekeken, ik heb het altijd moeten verstoppen.’
‘Ja, ik snap het. Maar het zal je meevallen.’
‘Ik wacht af.’

Thuis ging Mike naar zijn kamer, Aimee ging met Silvia mee. Hij lag, in zijn zwembroek, het eerste op een stretcher. De drie meiden kwamen even later, alle drie in bikini. Aimee kwam naast Mike op zijn stretcher zitten.
‘Silvia en ik hebben ons naast elkaar omgekleed. Ze liep steeds iets op me voor. Dat ging fijn. We zien er praktisch hetzelfde uit.’
‘Fijn voor je. Dat viel al mee, dus?’
‘Ja. Ze is zo vrij. Maar ik wacht verder even af. Bekijk me zo eens.’
‘Dat heb ik al, zodra je in zicht kwam. Ja, ongeveer hetzelfde. Alleen vind ik jouw gezichtje liever.’
‘Slijmerd.’
‘Hè, Aimee, gewoon bewondering.’
‘Nou, vooruit maar.’
De drie meiden praatten wat met elkaar, tot Silvia opstond, haar bovenstukje losmaakte, het op haar stretcher gooide en richting zwembad liep.
‘Ik ga zwemmen. Er is plek voor meerderen.’
Simone deed haar na. Aimee keek ze na.
‘Wat een grote, Mike, van je moeder.’
‘Alles in verhouding. Nou ja, wat groter.’
‘Ja.’
Ze stond op, maakte, zonder naar hem te kijken, haar bovenstukje los, gooide het in zijn richting en ging de andere twee achterna. Na een paar minuten volgde Mike ze. Ze zwommen wat baantjes en praatten tussendoor wat, tegen de kant staand. Na het zwemmen gingen ze weer net zo liggen en zitten als ervoor. Mike legde het bovenstukje van de bikini op de knieën van Aimee.
‘Waar is dat voor?’
‘Voor als je het koud krijgt.’
‘Dat bedoel je niet. Maar lief van je. Het valt me inderdaad mee. Kijk maar, van vlakbij.’
‘Bedankt.’
‘Kreng. Je weet best dat je commentaar moet geven.’
‘Dan zal je het krijgen. Je borsten zijn net zo gevormd als die van Silvia. Alleen zitten jouw tepels ietsje hoger. Dat staat vrolijker.’
Simone en Silvia konden hun lachen niet inhouden, Aimee schudde haar hoofd.
‘Nou, raar jong, wat moet ik met je?’
‘Neem maar een keer wraak. Je vindt vast iets.’
‘Ik heb nog geen idee. Het is grappig, je moeder en je zus hebben me, hoe noem je dat, technisch bekeken. Nou, dat mag, meiden onder elkaar. Jij kijkt fijn, weer een beetje in eh bewondering.’
‘Ja, natuurlijk. Mijn moeder en mijn zus heb ik al zo vaak gezien. Jij bent wat moois erbij. Je valt even op. Krijg maar geen verbeelding, ik vind jullie alle drie mooi. Dat zal mijn vader ook vinden, als hij zo thuiskomt.’
‘Hij keek gisterenavond ook steeds glimlachend naar me.’
‘Ja, ik heb mijn smaak van hem.’
‘Idioot. Maar dat zal dus ook wel goed gaan. Meer doe ik niet vandaag. Ik bedoel, niet meer uit.’
‘Prima. Je moet straks met Silvia gezellig gaan douchen. Speel maar een beetje met elkaar, in het kader van de voorlichting.’
‘Spelen?’
‘Was elkaar, droog elkaar af. Dan raak je er aan gewend dat iemand je per ongeluk aan kan raken. Anders blijf je je doodschrikken.’
‘Heb je dat zelf bedacht?’
‘Ja, net. Om wat je zei, ik heb het altijd moeten verstoppen. Je bent nooit aangeraakt. Silvia zal het lief een beetje doen, om je schrik te verjagen. Meer is niet nodig.’
‘Zeg je dat even tegen haar?’
‘Dat is niet nodig, ze zal het vast uit haarzelf doen. En ze heeft het vast ook gehoord, al zegt ze nu niets. Je zag toch hoe makkelijk ze je liet beginnen?’
‘Ja. Zo achteloos haar bovenstukje uitdoen en zo lopen.’
‘Jij was in het begin wat gespannen. Niet lang.’
‘Nee. Het is een fijn gevoel. Zo vrij.’
‘Je liep op de heenweg wat stijfjes, op de terugweg ontspannen. Mams en zus zullen wel verwonderd zijn dat je weer naast me bent komen zitten.’
‘Ik eigenlijk ook. Maar je doet ook zo makkelijk.’
‘Dat ben jij in principe ook. Alleen kan je er nu wat mee doen.’
‘Ja. Ik moet naar huis. Etenstijd.’
‘Je kan hier ook blijven eten.’
‘Nee, dat heb ik thuis niet gezegd. En ik wilde het de eerste keer niet te lang maken.’
‘De eerste keer? Je bent hier vaker geweest.’
‘Nu wil jíj graag wat horen, hè? Goed. Al kan ik je toch niet laten schrikken. De eerste keer, met blote borsten, naast een jongen zitten, mijn vriendje, en me er nog op m’n gemak bij voelen ook. Vrolijke tepels!’
Ze kuste hem even en deed haar bovenstukje om.
‘Doe jij hem achter even vast? Dan kan ik wennen aan je vingers op mijn lijf.’
‘Pak maar een keer een viltstift en trek daar lijnen mee op je lijf, met pijlen, dan volg ik die wel.’
‘Dat zou een leuk spelletje zijn. Maar of dat opvoedkundig is? Bedankt, allemaal.’
Hij bracht haar naar de voordeur.
‘Mijn vader is toevallig laat vandaag. Nou, hij haalt de schade nog wel eens in. Je komt toch vaker?’
‘Ik zal thuis zeggen dat je komende winter vaak bij óns komt.’
‘Tactisch antwoord. Kusje?’
‘Nee. Je hebt genoeg gehad en gekeken, vandaag. Dag.’
Hij keek haar grinnikend even na, ging weer terug naar de tuin en op zijn stretcher liggen.
‘Paps is laat. Geeft niet, ze komt vaker, zei ze, indirect.‘
‘Hoe bedoel je, indirect?’
‘Ik vroeg of ze vaker kwam, mams. Ze zei, ik zal thuis zeggen dat je komende winter vaak bij óns komt.’
‘Stoort je dat indirecte?’
‘Nee, ik houd wel van puzzelen. Hoi, paps.’
‘Goedemiddag allemaal. Tja, spoedklus, nét toen ik naar huis wilde.’
Hij kuste Simone, Silvia kwam naar hem toe voor een kusje.
‘Jullie zien er vrolijk uit.’
‘Ja, je hebt wat gemist, man. Aimee was er, ze is net weg.’
‘Alles goed gegaan?’
‘Geweldig. Waar het je natuurlijk om gaat, we zijn in badpak begonnen. Tot Silvia op haar rustige manier haar bovenstukje afdeed en ging zwemmen. Ik natuurlijk gelijk hetzelfde. Na even deed Aimee het ook. Mike kwam er op zijn gemak achteraan. Ze ging na het zwemmen weer bij Mike op zijn stretcher zitten. Op haar dooie gemak. Ze bloosde alleen even toen Mike zei dat haar tepels net ietsje hoger zitten dan bij Silvia. Dat dat vrolijker staat.’
‘Je moet er maar verstand van hebben. Als ze dat kon hebben zal het verder ook wel goed gaan.’
‘Mark, de tweeling was zóóóó lief voor haar. Ik heb niets gezegd. Het was zo ontroerend. Hoe dat meisje zich steeds meer ontspande. Ze moet zich nooit prettig gevoeld hebben. Preutse ouders, drie grote, ruige broers. Ze schijnt ze wel in de hand te kunnen houden, maar dat is toch geen normale gang van zaken?’
‘Nee. Maar je kan toch niet verwachten dat alle broers en zussen zo met elkaar omgaan als de tweeling? En het komt niet doordat ze een tweeling zijn, daar hebben we het eigenlijk nooit over. Als er één of twee jaar tussen gezeten had was het hetzelfde gegaan. Nou ja, dan was de jongste wat vroeger voorgelicht dan normaal. Maar dat zou je vast goed geregeld hebben. Ik vind het ook heel fijn dat het met Aimee zo goed gaat. Commentaar, Silvia?’
‘Jullie hebben gelijk. Ze is lief. Ze aarzelde steeds even, bij het omkleden, op mijn kamer, maar ze deed me steeds na. Aan het eind zei ze, je hebt je niet normaal omgekleed, niet eerst boven, dan onder, of omgekeerd, maar eerst alles uit. Ik zei, ja, maar je had me niet na hoeven doen. Ze grinnikte. Dat wist ze wel, maar dat zou een verkeerd begin zijn. En ze vond het wel leuk, zo, naast elkaar, bloot. Ze had liever ook één of meer zussen gehad. Ik dacht, ze kan wat hebben, dus ik ga maar even door. Ik zei, ik weet niet of je ooit mijn schoonzusje wordt, jij ook niet, maar ik wil wel voor zusje spelen. Ze zei niks. Ik ben maar naar beneden gegaan.’
‘Dank je wel, liefje. Mike?’
‘Dank je wel, zus. Het ging heel fijn. Ik heb twee keer moeten lachen, stiekem. De eerste keer toen ze mams blote borsten zag, haar ogen puilden uit. Wat een grote, Mike. Ik zei maar, alles in verhouding.’
Ze lachten.
‘De tweede keer, toen ik van haar commentaar moest leveren op haar blote borsten. Het enige wat ik kon verzinnen was dat van die vrolijke tepels. Ik was ook blij dat ze zo rustig naast me zat. Meer wilde ze vandaag niet, zei ze. Heel verstandig. Ik ben benieuw hoe het verder gaat. Dat is toch moeilijker voor haar.’
‘Jullie redden het wel. Is er wat te eten? Ik heb honger.’
‘Ik maak snel wat klaar, terwijl je je omkleedt. Dekken jullie de tafel maar, lieve kinderen.’

De volgende morgen, zaterdag, kwam Aimee al vroeg, ze zaten nog aan het ontbijt.
‘Wat mee-eten? Of drinken?’
‘Allebei graag, mevrouw. Ik ben halverwege het ontbijt weggegaan. Herrie in de tent.’
‘Herrie?’
‘Één van mijn broers maakte weer eens een dubieuze opmerking. Toen werd pa kwaad. Nu is het afgelopen. Jullie houden óf je smoel óf jullie zeggen rechtstreeks waar het op staat. Jullie zus voelt zich over jullie gedoe al jaren onprettig. Toen vroeg hij of ik naar jullie toe kon gaan. Als het niet uitkwam gewoon terugkomen, dan kon hij ondertussen een praatje met mijn broers maken. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Hij bepraat altijd iedereen. Tot ze hem gelijk geven, wat hij meestal heeft, of toegeven. Dus hier ben ik. Met badpak. Goed?’
‘Prima, meid. Trouwens, dat meneer en mevrouw van je vind ik niet fijn. Maar voornamen ook niet, de tweeling zegt paps en mams. Zou je ons oom en tante willen noemen?’
‘Graag, oom Mark en tante Simone.’
Ze schoten allemaal in de lach.
‘Geweldig van je. Tja, daar had ik niet aan gedacht. Maar doe maar. We zijn blij dat je zo vrij bent.’
‘Ik vind het ook heel fijn. Ik heb gisteren alleen gezegd, bedankt, allemaal. Maar ik heb ik jaren niet zo goed geslapen. Zo ontspannen. Maar ik weet niet hoe ik jullie bedanken moet.’
‘Door gewoon met ons mee te doen, als ons derde kind. Een beetje raar allemaal, maar dat geeft niet. Vriendinnetje van Mike, sinds gisteren een soort zusje van Silvia, nou, dan kan er een soort dochtertje van mijn man en mij ook wel bij, hè?’
Aimee legde haar hoofd op haar armen en huilde. Mark pakte haar op en ging met haar op zijn schoot in een stoel zitten, hield haar in zijn armen. Hij wachtte tot het ergste over was.
‘Aimee, ik ga, gauw, misschien vandaag nog, een praatje maken met je vader en moeder. Dat je wel weet dat ze veel van je houden, maar dat ze door hun preutsheid dat jou veel te weinig hebben laten merken. Ik zal ze dat rustig in hun gezicht zeggen, ik heb een goede voorganger. Het is wel een beetje begrijpelijk, eerst drie zoons die daar niet om vroegen, toen pas een meisje. Ze hebben je niet doorgehad, waarschijnlijk ook omdat je je broers zo onder de duim had. Goed? Traantjes over?’
‘Ja. Dank u wel, oom Mark. Hi, hi. Ik weet niet wat me overkomt. In een paar dagen tijd word ik eindelijk volledig voorgelicht, zit ik met mijn borsten bloot naast mijn vriendje en bij een vreemde man op schoot.’
Ze gaf Mark een kusje, stond op, ging aan tafel zitten en begon te eten. Mark kwam er ook weer bijzitten.
‘Over dat met jullie meedoen, ik vind het nu al hartstikke fijn, verder bekijk ik het nog wel.’
‘Je weet, je hoeft niets te doen waar je geen zin in hebt of waarbij je je niet op je gemak voelt.’
‘Toch grappig. Ik doe ook wel eens iets niet waar ik wél zin in heb.’
‘Zoals?’
‘Dat wil ik u nog wel eens vertellen, tante Simone, maar niet waar Mike bijzit.‘
Ze lagen allemaal in een deuk.
‘Aimee, je bent net zoiets als mijn vrouw, je wisselt soms ook bliksemsnel van onderwerp. En van droevig naar blij. Daarom pas je goed bij ons. Weet je wat? Ik ga gelijk naar je ouders. Als jij hier binnen mag vallen mag ik het daar ook. Misschien zijn je broers er ook nog. Tijd voor een gezamenlijk praatje daar. Ik kan wat over opgroeiende meisjes vertellen, al begint je vader je ook te snappen. Hij neemt je nu in bescherming.’
‘Graag. Mag ik voortaan zomaar binnenvallen?’
‘Je zal meestal wel met Mike meekomen, maar anders mag het ook. Ook als je alleen maar wat wilt praten, Aimee. Met ons allemaal, of één van ons, de rest begrijpt het dan wel.’
‘Ik moet bijna weer janken.’
‘Dat geeft niet. Afgezien van de oorzaak, ik vond dat tranen drogen net wel gezellig. De rest wil dat vast ook wel doen, om je te helpen. Dat doen we elkaar allemaal, al hebben we gelukkig zelden verdriet. En, Aimee, geen dank. Je geeft ons, door je aanwezigheid, veel plezier. Mike waarschijnlijk het meest.’
‘Dat is hem geraden, anders blijf ik gewoon hier komen en hem net zo behandelen als mijn broers.’
Ze lachten weer allemaal.
‘Ik ga maar vlug naar je ouders, voor ik hier een lachstuip krijg.’
Mark vertrok, de anderen ontbeten nog even verder, ruimden de boel op, kleedden zich om en gingen buiten zitten en liggen. Aimee ging weer naast Mike zitten, haar bovenstukje had ze in de keuken gelaten.
‘Ik snap niet dat iedereen zo stom doet. Het was weer zo heerlijk, met Silvia gewoon alles uit te trekken, me heerlijk, zonder iets knellend om me heen, uit te kunnen rekken en dan wat aan te trekken. Silvia deed haar bovenstukje niet om, ze gooide het over haar schouder. Ik ook. Zo kwamen we giechelend naar beneden. De bovenstukjes liggen in de keuken, voor als er bezoek komt. Niet meer nodig, Mike.’
‘Fijn. Weet je wat ik lekker vind, als ik me net uitgekleed heb? Na dat knellende? Even alles los te kunnen schudden en rondslingeren.’
‘Dat zal best. Bij meisjes slingert er niets, schudden wel.’
‘Als je loopt al mooi.’
‘Misschien ga ik jouw lopen ook mooi vinden. Loop nu maar mee, even zwemmen.’
Simone en Silvia bleven op hun stretchers liggen. Toen Mike en Aimee Mark in zwembroek zagen verschijnen gingen ze weer naar de stretchers.
‘Ik werd erg bedankt voor de tips. Het zal voortaan wel beter gaan, bij je thuis, Aimee. Ook met je broers. Die gaven toe dat ze je eigenlijk behandeld hadden als een kleiner broertje. Het was geen moedwil, ze hebben allemaal altijd veel van je gehouden en blijven dat doen.’
‘Dat weet ik wel. Fijn, dank u wel.’
‘Uh, bedanken?’
Ze liep naar hem toe.
‘Ik zeg al niks meer. Maar een kusje slaat u niet af.’
Ze kuste hem op zijn wang.
‘Heb je zo je broers eronder gehouden?’
‘Nee, zo in het begin eronder gekregen. Later kon ik het met mijn mond af. Zo heb ik in het begin eh zo zijn Mike en ik niet begonnen. Eerst praten, toen pas kusjes. Nou, ik versprak me. Ik zal het maar vertellen. Ik kwam na mijn verhuizing bij Mike in de klas, rijen recht achter hem. Hij zag me niet, buiten keek hij over me heen. Ik kreeg al gauw belangstelling voor hem. Als hij in de klas wat moest zeggen, antwoorden, of iets voorlezen, deed hij dat mooier dan de rest. Mijn vader kan ook mooi voorlezen, het geeft niet wat, ook buiten zijn vak. Mike deed het minstens zo goed. Ik ben een keer, in een pauze, buiten, naast hem gaan staan. Toen zag hij me en begon een praatje. Na nog een paar keer zocht hij mij ook op. Zo is het begonnen. Erg, Mike?’
‘Nee, prima. Je hebt het alleen een beetje versneld. Als je niets aan de hand hebt begin je ieder schooljaar met kijken of er iets interessants rondloopt, dat doen meiden ook. Ik was in het klaslokaal vooraan begonnen, nog niet aan je toe. Ik zit halverwege, dus was ik eerder bij jou aan de beurt dan jij bij mij.’
‘Lief dat je het zo uitlegt. Ik ben niet zo preuts, maar wel zo ouderwets dat ik meestal denk dat de jongen moet beginnen. Pas in noodgevallen het meisje wat moet doen.’
Mike trok haar op zich en kuste haar. Ze trok zich los en ging weer rechtop zitten.
‘Wat was dat nou? Kan ik niet rustig naast je zitten?’
‘Ik begon, jongen zijnde, ergens mee. Als je het niet fijn vindt zal ik het niet meer doen. Jammer dan, je borsten waren lekker warm tegen me aan.’
Ze schudde haar hoofd.
‘Je smoes is weer goed.’
Ze streelde even over zijn borst.
‘Af en toe, goed?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Hoe zouden we verder kunnen gaan? Ik wil toch wat proberen. Ik vind het niet leuk als jullie voor mij wat aan zouden moeten houden.’
‘Er zijn wat mogelijkheden. Met z’n allen, in één keer, maar dat zijn nogal wat veranderingen tegelijk. Of de helft. De dames eerst alleen, of de heren eerst. Of je blijft zo en vindt het niet erg als wij wat meer uittrekken.’
‘Grapjas, wat meer. Dat is gelijk alles. Tja. . . . Zou jij eerst willen? Met oom? Jongens eerst? Dan kan ik daar even aan wennen. Dan allemaal, denk ik.’
Hij pakte haar hand.
‘Zeker weten? Je hoeft helemaal niet zo’n haast te hebben. De zomer duurt nog even.’
‘Ik wil er niet te lang over doen om te beslissen wat ik wil, dat is voor jullie ook niet leuk.’
‘Je kan altijd je ogen dichtdoen.’
‘Ja, dat is zo.’
‘Dat doe je vast niet, als je mijn penisje een keer gezien hebt.’
‘Denk je dat?’
‘Nee, grapje. Maar als je het leuk vindt om bloot naast Silvia te staan en gewoon naar haar doos te kijken, durf je naar paps en mij ook wel te kijken.’
‘Doe dan maar, daarna pauze.’
‘Paps, ga je mee zwemmen?’
Hij wenkte mams en zus af, trok zijn zwembroek uit, gooide die richting Aimee en liep naar het zwembad. Mark kwam vlak achter hem aan. Ze zwommen wat heen en weer en praatten wat op de kant. Na het zwemmen liep Mark rechtstreeks naar zijn stretcher, Mike haalde een handdoek uit de keuken. Hij droogde zich staand naast Aimee wat af voor hij ging liggen. De handdoek legde hij binnen handbereik van Aimee.
‘Bedankt voor de show, zo vlak voor mijn neus.’
‘Ik voor de jouwe, je mooie tweeling.’
‘Wel ja. Die handdoek daar neerleggen is net zoiets als mijn bovenstukje op mijn knieën leggen, hè? Maar het is voor mij niet nodig, ik had je zwemboek al opzij gelegd.’
‘Je bent slim. Je mag blijven.’
‘Je hebt een leuke. Jij mag ook zo blijven.’
‘Fijn. Een leuke wat, trouwens?’
‘Die vraag verwachtte ik wel. Een iets verkleinde uitgave van je vader. Ik heb wel eens wat gezien, maar dan heel kort. Het is veel mooier dan op plaatjes, ook dan op foto’s. Ik was fijn voorbereid omdat ik al een foto van je gezien heb. Het blijft natuurlijk een beetje rommelig, vergeleken met meisjes. Het slingert inderdaad wat rond. Maar het staat je leuk.’
‘Dank je wel. Niet omdat je hem leuk vindt, al heb je hem nog niet fatsoenlijk begroet, maar omdat je blijft kijken.’
‘Kijken gaat goed. Begroeten?’
‘Handje geven, schudden.’
‘Hij kan niets terugdoen.’
‘Je wel het gevoel geven dat je welkom bent.’
‘Om hier te komen of om er aan te komen?’
‘Allebei. Het eerste vaak, het tweede voor deze keer, voorlichting. Je geeft, als je hier komt, ook geen handen meer. Soms kusjes, dat mag later ook.’
‘Idioot.’
‘Ik zal je te zijner tijd aan je woorden herinneren.’
‘Ja, doe maar. Mag ik af en toe achteloos naar je kijken?’
‘Als je niet meer mag leg ik de handdoek erover.’
‘O. . . . Begrepen. . . . Dat begroeten, je hebt erover verteld, van Silvia. Dat mag ik dus ook van je, anders was je er niet over begonnen. Ik eh zou het eerst aan je moeder willen vragen.’
‘Zal ik het doen?’
‘Nee, dat doe ik zelf.’
Ze keek nog even naar hem, gaf hem een kusje toen hij rustig bleef liggen, glimlachend.
‘Tante Simone?’
‘Ja?’
‘Mike heeft me verteld, dat tijdens uw voorlichting Silvia bij Mike gevoeld heeft. Ze wilde altijd alles voelen, zoals baby’s alles in hun mond willen steken. Van Mike mag het, er even aan voelen. Van u ook? Zo niet, dan is dat ook niet erg. Ik vind het mooi, al zou ik verder alleen maar zwembroeken zien.’
‘Zou je dat liever, alleen maar zwembroeken?’
‘Nee, tot zover gaat het prima. Ik vraag straks verder, eerst dit.’
‘Dit mag, dat is wel goed voor je. Doe het nog maar niet als baby, en niet knijpen.’
Aimee keek Mike aan.
‘Jij had het net over kusjes, je moeder nu luid en duidelijk over in de mond nemen.’
‘Ja, lieveling, later. Nu nog niet zo intiem, blijf maar beleefd, alleen handje geven. Het hoeft niet, ik kan hem ook even naar je laten zwaaien.’
Ze keek naar zijn spullen.
‘Ik zei al, zittend kan het ook. Je hoeft me niet aan te raken, hoor, je mag het ook bij kijken laten.’
‘Hoelang?’
‘Daar zijn meerdere antwoorden op mogelijk. Hij is momenteel een centimeter of tien lang, maar dat zal je niet bedoelen. Je mag vandaag zo lang kijken als je wilt. Maar ik zou toch graag willen dat je gauw wat beter met hem kennis maakt.’
Ze pakte resoluut, maar wel voorzichtig, zijn ballen in een hand.
‘Ik voel die twee er in.’
‘Je herinnert je de tekeningen.’
‘Ja. Gelukkig wel. Anders zou ik het vast niet zo bijzonder vinden om je vast te houden. Zitten ze nooit in de weg, tussen je benen?’
‘Ik merk er overdag nooit iets van. Alleen in bed haal ik ze wel eens tussen mijn benen uit, als ze klem zitten.’
‘Goed. Verder?’
‘Hij past in je hand, probeer maar, niets om bang van te zijn.’
Ze pakte hem gelijk hoger beet, keek verbaasd.
‘Wat soepel. Ik weet dat ik hiermee niet zo voorzichtig hoef te zijn als met je ballen, maar het veert, geeft mee.’
‘Hij is hol.’
‘Grapjas. Ik wil je niet beledigen, maar is dat nou alles? O, hij wordt wat groter.’
‘Ja, door je kennismaking wel. Misschien komen we later aan het echte werk toe.’
‘Erectie en zo, hè? Nog groter, hè?’
‘Ja, alles uit dat boekje. Ik zeg vast, ik wil altijd lief en voorzichtig met je doen.’
‘Voorlopig lukt je dat goed, kleintje.’
‘Al een beetje wraak?’
‘Nee, dit is geen kunst. Ik ga even bij je vader kijken. Mag vast wel.’
Ze liet hem los en liep naar Mark.
‘Ik heb net naar Mike gekeken, van dichtbij. Ik heb me druk gemaakt om niets. Die van u is wat groter, dikker, maar ook niet om bang van te worden. Goed. Dank u. Volgende hoofdstuk.’
Ze ging bij Simone op de stretcher zitten.
‘Ben ik erg brutaal?’
‘Nee, je bent grappig. En slim. Ga maar door zo.’
‘Ja. Ik schrok even, toen ik de eerste keer uw borsten bloot zag. Zo groot, vergeleken met de mijne. En die van Silvia. Is eh onder het verschil ook zo groot?’
‘Nee, bijna niets, of helemaal niets, er is me de laatste jaren niets opgevallen.’
‘Ik zei al tegen Mike, ik ben blij dat ik al een foto van je gezien heb, in je blootje. Ik heb in dat boekje ook grote meiden gezien, ook zonder haar. Dus zou ik nergens meer van hoeven schrikken.’
Simone trok met twee snelle bewegingen de veters uit de zijkanten van haar broekje en liet de voorkant naar beneden vallen.
‘O. Dat ging snel.’
‘Mark heeft soms haast. Of ik.’
‘Laat dat maar zitten. . . . Wat veel haar.’
‘Iets meer dan bij jullie.’
‘Uw gleuf is amper te zien. Bij ons iets duidelijker. Vindt u dat niet erg?’
‘Nee, waarom? Ik vind een blote penis laten zien hetzelfde als een gleuf laten zien. Hoeveel haar er ook in de buurt zit.’
‘Ja.’
Simone wachtte even.
‘Doe maar, ze bijten niet.’
Aimee stond op, trok haar broekje uit, liet het vallen en liep naar het zwembad.
‘Blijven jullie maar zitten. Showtje.’
Halverwege begon ze te huppelen. Met een juichkreet spong ze in het zwembad, achterwerk eerst. Ze zwom niet, ze ploeterde rond, draaiend, en springend. Ze kwam al gauw het water uit. Ze liep langs de stretchers van Silvia, Mark en Simone en draaide voor elk een keer in de rondte voor ze naast Mike ging zitten.
‘Oh, geweldig. Zo lekker, om zonder kleding te kunnen bewegen. Ik wilde dat ik dit net zo lang mee had kunnen maken als jullie.’
‘Tja, het kan raar lopen. We worden allemaal bloot geboren. Maar sommigen trekken daarna vaker en meer kleding aan dan anderen. Het ligt eraan waar je woont, de temperatuur, de gewoonten. Ik ga hier middenin de winter er ook niet zo bij zitten.’
‘Binnen?’
‘Niet bloot, maar zo luchtig mogelijk, als er geen bezoek is. Zeg, de rest wil vast zwemmen. Jij ook weer?’
‘Ik wil even bij je zitten.’
‘Goed.’
Silvia stond op, deed haar broekje uit en ging als eerste naar het water. Simone volgde haar, haar broekje bleef vanzelf liggen. Mark liep met haar mee.
‘Een mooie optocht. Ik kan nu zien hoe ik er van een afstandje ongeveer uit zie, zoals je zus. En als ik zou oud ben als je moeder. Hopelijk met wat kleinere borsten.’
‘Liever geen kleinere dan je nu hebt. Ik denk, een mooie handvol.’
‘Blijf maar denken. En ik zie jou, zo oud als je vader. Een wat grotere penis. Hoeft ook niet hoor. Een handvol.’
‘Meestal.’
‘Nou. Geduld. Mike, heb je enig idee hoe ik me voel?’
‘Heel gelukkig, zo te zien. Alsof je al je zorgen kwijt bent. Je helemaal vrij voelt.’
‘Ja. En ik heb het gevoel dat het zo kan blijven. Wat er ook gebeurt. Dat het niet uitmaakt wat mensen van me denken, ik red het toch wel. Nou, ik weet het verder niet. Alleen dat jij erbij hoort. Goed?’
‘Graag.’
Ze pakte een hand van hem.
‘Je hebt nog niets over mijn doos gezegd.’
‘Heel mooi. Maar, sorry hoor, ik zie geen verschil met mams en zus.’
‘Dat hoeft ook niet. Fijn, hè, dat we naar elkaar kunnen kijken. Hé, je doet het amper. Ik weet dat je geen verschil ziet, maar als je nog minder kijkt wordt het bijna beledigend. Welke jongen van jouw leeftijd zit met z’n penis bloot bij zijn meisje en kan haar borsten, haar doos en haar gleuf bekijken?’
‘Ja, ik ben een geluksvogel. Ik wilde je niet verlegen maken door veel te kijken. Maar als je het fijn vindt doe ik het graag. Je durft al met je benen wijd.’
‘Ja, waarom niet. Jij hoeft dat geeneens, ik zie zo alles.’
‘Mooi, joh. Hé, nu je opdroogt gaan je haren krullen. Nu is er wél verschil. Bij mams en Silvia blijven het rechte haren.’
Hij stak zijn hand uit en streelde over haar doos. Ze bleef rustig zitten, keek wat hij deed. Na even legde ze een hand over die van hem. Hij schrok.
‘Oh, sorry. Dat ging vanzelf. Sorry, Aimee. . . . Waarom houd je mijn hand vast?’
‘Je was wel brutaal, maar ik heb jou ook vastgehad. Vandaag mogen we allebei even. Ik haalde je hand niet gelijk weg, ik vond het zo fijn dat je het spontaan deed.’
‘Gelukkig. Nog even zo?’
‘Ja, houd hem maar stil. Genieten dat je mijn doos vast hebt, terwijl ik naar je penis kijk. Lief.’
‘Aimee, het is alweer een paar jaar geleden voor me. Zou ik aan je gleuf mogen voelen?’
Ze zei niets, pakte zijn wijsvinger en ging daar mee op en neer over haar gleuf.
‘Genoeg?’
‘Nog een paar keer, alsjeblieft.’
Ze grinnikte en na nog drie keer legde ze zijn hand op haar knie.
‘Einde van het feestje. Ik ga weer gewoon zitten. Ze zullen wel denken, als ze het gezien hebben.’
‘Ze zullen wel denken, die twee werken aan hun voorlichting. Ja, maar op een hele mooie manier. Aimee, we hebben het er nooit over hoe aardig we elkaar vinden. Dat weten we wel, hè?’
‘Ja. Heel veel.’
‘Ja. Het laatste wat er gezegd is, is vriendje en vriendinnetje, hè?’ [friends]
‘Nee. Ik heb net gezegd dat ik je meisje ben. Maar het hoeft geen naam te hebben. Als we naar elkaar kijken weten we genoeg.’
‘Ja. Maar toch. We lopen met elkaar, hè?’ [boyfriend en girlfriend]
‘Prima, als je de normale volgorde aan wilt houden.’
‘Ja, toch graag. Ik hoop heel erg dat we bij elkaar blijven. Later zien we wel verder, hè?’
‘Op dat gebied wel. We hebben nu alles gezien en aangeraakt. Oh, nee. Je moet mijn borsten nog aanraken.’
‘Moet? Verplicht?’
‘Nee. Alsjeblieft?’
‘Ééntje dan. Grapje. Heel graag.’
Hij legde een hand op haar buik onder een borst en schoof zijn hand naar boven tot hij de borst in zijn hand had. Na even streelde hij en voelde ook even aan een tepel.
‘Wat fijn, Aimee. En wat zacht. Heerlijk.’
‘Ik vond het heel fijn dat je me vast had. Ik vind het veel prettiger dan wat ze altijd zeggen, je moet alles bewaren. Zo onrustig, hoe zou het eruit zien, aanvoelen? Ik ben nu heel rustig. En heel blij. Overal over. En vooral met jou.’
‘Ik ook met jou, lieve en prachtige bloterd.’
Mark, Simone en Silvia kwamen het zwembad uit en gingen op hun stretchers liggen.
‘Hoe is het met ons nieuwe dochtertje?’
‘Heel goed, tante. Ik ben heel erg op mijn gemak. Wat een stom gedoe eigenlijk, kleding. Ik hoef hier niet meer op te letten of die goed zit. Wat eronder zit is veel mooier. We hebben voor een keer bij elkaar even overal aangezeten. Ik hoef me niets meer af te vragen. En jullie zijn allemaal heel lief.’
‘Kom hier maar vaak met ons meegenieten. En huiswerk maken.’
‘Ja, dat ben ik niet vergeten.’
Ze gaf iedereen een kusje toen ze naar huis ging. Mike bracht haar weg.

In het jaar dat de tweeling vijftien werd

Op een mooie voorjaarszaterdagmorgen tikte Silvia tijdens het ontbijt met haar mes tegen haar glas.
‘Ik heb een vriendje uitgenodigd om vandaag bij ons te komen kijken. Ik heb hem verteld dat we bloot zonnen en zwemmen, maar voor hem met badpakken aan willen beginnen. Ik zie wat in hem, en andersom, maar hij is vreselijk bang. Ik heb al heel wat uit moeten halen om hem op gang te krijgen, hij durft niets. Ik wist een tijd niet waarom, nog steeds niet precies, maar het heeft natuurlijk ook voordelen. Ik houd het graag rustig. En ik zit er niet mee om als eerste ergens mee te beginnen. Ik denk dat ik hem in twee of drie dagen wel zover krijg dat hij meedoet. Willen jullie meedoen, en hoe het gaat aan mij overlaten?’
Mike was de eerst die van zijn verbazing bijkwam.
‘Waar heb je hem leren kennen?’
‘Op school.’
‘Zo. Ik heb je daar niet met steeds dezelfde jongen gezien.’
‘Tactisch uitgedrukt, broer. Nee, ze hoeven op school niets van mijn gescharrel te weten. Dat viel wel mee, hoor, nee, tegen eigenlijk. Ik heb jullie nooit iets verteld, het was de moeite niet waard. Nu wel. Ik zei, hij is bang, we blijven uit zicht.’
‘Goed gelukt. Dus niet een vriendje, maar jouw vriendje?’
‘Ja, ik wilde jullie niet laten schrikken. En kreten zoals, eindelijk, kan ik ook missen.'
Ze giechelde even.
'De eerste keer dat hij mijn hand durfde pakken verschoot hij van kleur, toen ik hem vertelde dat hij mijn vriendje was.’
‘Rare gang van zaken. Had je zelf zijn hand niet kunnen pakken?’
‘Dat wilde ik niet. Ik wilde zeker weten dat hij méér wilde dan praten. Toen kenden we elkaar al goed genoeg om het hem te vertellen. Om hem wat aan te moedigen, hij deed zo voorzichtig.’
‘Dat was dus één van de dingen die je uithaalde.’
‘Ach ja, je kent het verder wel. Even struikelen om je op te laten vangen en zo.’
‘Ja, ja. In welke klas zit hij?’
‘Je komt er zo meteen wel achter. Je kent hem.’
‘Je doet nogal geheimzinnig.’
‘Ja, met reden. Hij heeft een speciale introductie nodig. Jullie snappen het wel als hij komt.’
‘Prima, zus. We doen mee, natuurlijk. Met jou ging het ook fijn, hè, Aimee?’
‘Ja, ik weet het nog. We kunnen dat rustig aan Silvia overlaten.’

Silvia rende het huis in toen de deurbel ging en kwam met een jongen terug. Die liep rechtstreeks naar Aimee.
‘Aimee, mag ik je nogmaals mijn excuses aanbieden voor dat ik je ooit lastig gevallen heb? Ik hoop dat je ze aanneemt, anders kan ik hier niet blijven.’
Aimee keek hem verbaasd aan.
‘Jamie. Nee maar.’
‘Alsjeblieft, Aimee, ik heb er vreselijk spijt van. En ik weet nu hoe ik me gedragen moet.’
‘Tja, daar moet wel iets van waar zijn, anders had Silvia je niet gevraagd. Om hier te komen, bedoel ik. Ga eens op het voeteneind zitten en leg me dat van vroeger eerst eens uit.’
Hij ging op het uiterste puntje van de stretcher zitten.
‘Ik viel op je, vorig jaar. Ik drong me aan je op. Je hield de boot af, wilde niets, maar ik dacht dat meisjes dat in het begin altijd deden, om eh niet te gewillig te lijken. Ik dacht dat als ik vol zou houden je wel toe zou geven. Ik ben veel te lang doorgegaan. Ik ben toen door anderen er van overtuigd dat je het meende. Het spijt me heel erg. Ik had jóu moeten geloven. Het moet erg vervelend voor je zijn geweest. Aimee, beslis of je me kan vergeven, zonder er rekening mee te houden dat ik graag met Silvia bevriend blijf. Ik wil je hier niet wegjagen, dan blijf ik liever zelf weg. Dat heb ik dan verdiend.’
‘O. . . . Dat is lastig . . . Weet je wat? Ik geef je een proeftijd. Als ik zie en hoor dat je je netjes gedraagt, vooral met Silvia, zal ik je vervelende gedrag wel kunnen vergeven. Ik denk dat je al aardig wat geleerd hebt, anders bemoeide Silvia zich niet met je. En vroeg je niet zo netjes om vergeving.’
‘Dank je wel. Ja, ik heb ervan geleerd. Ik durfde geeneens hier naar toe te komen, omdat ik wist dat je hier veel bent. Silvia heeft me overgehaald.’
‘Ik vertrouw haar, natuurlijk. Goed. Ga maar met de rest kennismaken.’
Hij werd aan Simone en Mark voorgesteld. Hij zei gedag tegen Mike. Die knikte naar hem, hij was nog niet over zijn verbazing heen. Silvia nam Jamie mee naar binnen, ze kwamen in badkleding weer terug. Jamie moest van Silvia, net zoals Aimee naast Mike op zijn stretcher zat, naast haar op haar stretcher zitten.
Silvia knipoogde naar Aimee.
‘Mislukt, hij ging de badkamer in.’
‘Heb je haast?’
‘Nee, ik had ook niets anders verwacht. Maar bij jou lukte het wél, dat schoot lekker op.’
‘Ja, maar dan kon makkelijker, meisjes onder elkaar.’
‘Ja. Jamie, dat heb je niet gehoord. Heb ik overdreven, over onze tuin?’
‘Nee, helemaal niet. Je kamer was ook al zo mooi. Het is hier schitterend.’
‘Ja. Ik heb je gewaarschuwd hoe we hier met elkaar omgaan. Ik ben zo blij dat het zo goed gaat, ik ga je even plagen. Hoe vind je mij, in badpak?’
‘O. . . . Schitterend.’
‘Mooi stofje, hè? Voel eens?’
‘Waar, plaaggeest?’
‘Pak op mijn schouders de bandjes maar vast en geef me een kusje.’
Hij deed het, aarzelend, en liet haar gelijk weer los.
‘En?’
‘Je weet het wel, je kust lekker.’
‘Dat was over de ene helft van wat ik vroeg. Nu over de andere.’
‘Ik dacht dat het meer een opdracht dan een vraag was. Je voelt bloot aan.’
‘Poe. Laten we maar even gaan zwemmen.’
De anderen bleven toekijken.
‘Gaat het, Aimee?’
‘Ja joh. Het is al weer een tijd terug, een jaar of zo. En zo heel erg was het niet, maar dat hoeft hij niet te weten.’
‘Wij kennen elkaar ongeveer net zo lang. Wij geven heel veel om elkaar, hè?’
‘Ja, ik ook om jou, dat mag je best weten. O, daar komen ze weer. Laten we een goed voorbeeld geven.’
Ze boog zich naar hem over en kuste hem. Hij sloeg een arm even om haar heen terwijl hij terugkuste. Silvia ging weer op haar stretcher liggen, Jamie ging weer naast haar zitten.
‘Je ziet het, Jamie, handje vrijen en een beetje kussen mag. Paps en mams doen dat ook. Nog wel méér, als we er niet bij zijn, maar ze zijn ook getrouwd. Dan schijn je dat te mogen.’
‘Ik ben op de hoogte van wat dan mag. Ik ben ooit wel verkeerd begonnen, maar ik weet nu beter wat ík mag. Handje vrijen wil ik wel, graag, maar laat me daar eerst maar aan wennen. Ook hoe ik nu naast je zit.’
‘Toch keurig, in zwemboek? En ik toch ook keurig, in bikini?’
‘Ja, keurig is het wel. Als het gewoon ergens in een zwembad zou zijn was er niets aan de hand.’
‘Ik weet het, joh. We doen heel rustig aan. Trouwens, hoe ben je toen zo omgeslagen?’
‘Ik eh wil het wel vertellen, maar ik heb liever dat het onder ons blijft. Zou dat kunnen?’
‘Ja. Hè, Aimee?’
‘Ja, als ik bedenk wat ik hier allemaal verteld heb? Dat komt omdat jullie het merken als iemand ergens mee zit of zich niet op zijn gemak voelt. Dan proberen jullie te helpen. Dat doen ze zo lief, Jamie, dan vertel je alles. Je ziet het, je wilt iets vertellen wat je niet graag doet. Ik vertel zelfs wat ik wél graag doe, als Mike en ik alleen zijn.’
Zelfs Jamie moest lachen.
‘Jij helpt ook al. Je zei me toen eerst lief, dat je niets van me wilde weten. Dat hielp natuurlijk niet. Toen steeds duidelijker. Maar ik dacht dat het een spelletje was. Zelfs een draai om mijn oren of zo zou niet geholpen hebben. Op een dag stopte, op weg naar huis, een auto naast me. Met je drie broers erin. Ze begroeten me heel vriendelijk, vroegen of ik mee wilde rijden, ze wilden me wat laten zien. Ik vertrouwde het niet helemaal, maar ik dacht, wat kan me gebeuren? Er gingen wel verhalen over je broers rond, wat die voor streken uithaalden, vooral met meiden, maar ik dacht dat ze vreselijk overdreven waren. Ik stapte achterin, maar de broer die rechts voorin zat was ineens achter me. Met de broer die al achterin zat gooide hij me op de grond, ze zetten hun voeten op me en zeiden dat ik me rustig en mijn mond moest houden. Als ik bewoog stampten ze op me.’
‘Was je bang? Van dat tuig?’
‘Ik werd steeds banger. We reden een tijd rond, ik wist niet waarheen. Ze stopten ergens. Ik dacht, mooi, zo lekker ligt het hier niet. Maar ze blinddoekten me eerst, deden plakband over mijn mond en droegen me met z’n drieën ergens naar binnen. Het rook naar een garage. Ik kon gelukkig ook een beetje door het plakband ademen, ik had het niet benauwd. Dat kwam nog. Ze zetten me op een stoel of zo en bonden mijn armen en benen er aan vast. Toen werd het doodstil. Ik begon te zweten, ik was machteloos. Mag ik wat drinken? Ik krijg weer de zenuwen als ik er aan terugdenk.’
Simone haalde wat voor hem.
‘Gaat het wel goed, Mark?’
‘Laat hem maar vertellen. Hij heeft het overleefd.’
‘Ja, maar dat wist ik toen niet. Na die stilte zei er één, nou, veel bijzonders is het niet. Wat doen we ermee? Toen begonnen ze op te noemen wat er mogelijk was met tangen en zagen en bijlen en bankschroeven en zo. En op welk lichaamsdeel, meestal hetzelfde. Die gereedschappen lieten ze allemaal horen, vlak naast me, iedere keer onverwacht aan een andere kant. Toen, misschien kunnen we hem opblazen. Ik hoorde een compressor, voelde een luchtstraal. Toen, een beetje verbranden lukt vast. Ik hoorde ze een lasbrander aansteken. Ik voelde wat warmte, maar niet erg. En iedere keer, tussendoor, dat zou wel aardig zijn, maar hebben we niets ergers? Alles op hun dooie gemak, het duurde, denk ik, méér dan een uur.’
‘Al die gereedschappen hebben we in onze garage. Dat plakband ook. En touw genoeg. Leuk verzonnen van ze.’
‘Noem zo’n gebruik maar leuk. Toen zei er één, wat zouden we ons eigenlijk druk maken over hem. Laten we hem maar gewoon dumpen bij de anderen, dan hoeven we hier geen bloed en onderdelen van hem op te ruimen. Ze zeiden een minuut niets. Toen, ja, ze vinden dan wel een keer wat er van hem over is. Ik snap niet dat ik niet gejankt heb. Ik was verstijfd van angst of zo. Ze haalden me van die stoel, maar bonden gelijk mijn armen en benen vast. Ik werd weer in de auto op de grond tussen de voor- en achterstoelen gelegd. Ze reden weer een eind. Toen werd ik uit de auto getild en ergens neergegooid. Ik hoorde er één in mijn oor fluisteren, als je nog niet weet waarom, kan je er nog even over nadenken. Als een meisje nee zegt is het nee. Ik hoorde ze wegrijden.’
Silvia pakte een hand van hem vast.
‘Het rook, alsof ik op een mesthoop lag. Ik heb toen wel liggen janken. Na minstens een uur kreeg ik de touwen zo ver los dat ik het plakband van mijn mond kon halen en om hulp roepen. Na een kwartier kwam er iemand. Het was mijn vader, ik lag in een hoek van onze achtertuin.’
De anderen grinnikten.
‘Het was natuurlijk heel erg voor je, Jamie, maar we moeten toch lachen. Het was wel goed gedaan.’
‘Ja, mevrouw. Mijn vader zei niets, maakte me los en deed de blinddoek af. Het was al donker. Hij nam me mee naar binnen, liet me douchen en keek me na. Ik had geen schrammetje, nog geen blauwe plek. Ik moest alles vertellen. Mijn vader wilde er werk van maken, maar dat wilde ik niet, ik had het verdiend.’
‘Ik snap dat je enorm geschrokken was. Maar ging dat niet over?’
‘Nee. Als ik daarna één van die broers zag haalde die een schroevendraaier of een groot mes uit zijn zak, tikte daarmee op zijn andere hand en grijnsde naar me. Van de week nog een keer. Ik durfde niks meer. Bij geen één meisje. Bij Silvia helemaal niet, die kende Aimee.’
‘Hoe ben je dan hier gekomen?’
‘We hebben veel gepraat. Zij het meeste. Ik wilde niet zeggen waarom ik niet te dichtbij haar wilde komen, geeneens haar hand vast wilde houden. Toen ze na een tijdje vroeg of het met Aimee te maken had, zei ik ja.’
‘Hoe kwam je daarop, Silvia?’
‘Als we stonden te praten keken we natuurlijk ook wat rond, mams. Het begon me op te vallen dat hij zenuwachtig werd als Aimee dichtbij kwam. En nooit naar haar keek, wel gewoon een beetje naar andere meisjes.’
‘Je hebt goed opgelet. Ga maar verder, Jamie.’
‘Silvia heeft me verteld hoe jullie met elkaar omgaan, ook met Aimee. Heel rustig en heel vrij en overal wordt over gepraat. Nou, geloof dat maar eens. Ze vroeg me om te komen. Ik wilde niet. Toen dreigde ze eh het uit te maken. Toen moest ik wel komen, maar op voorwaarde dat Aimee het goed zou vinden. Dank je wel. Ik weet het, voorlópig.’
‘Je weet zelf het beste hoe druk je je moet maken over dat voorlopig.’
‘Ja, mevrouw. Ik wil heel graag bevriend blijven met uw dochter. Ik ben al heel blij dat ik, ook van Aimee, de kans krijg.’
‘Je kan je ook té druk maken. Je hebt al gehoord, je merkt er al wat van, we zijn rustig en vrij en praten overal over. Je hoorde Aimee, zelfs over wat ze graag doet.’
‘Dat klonk zeker rustig en vrij.’
‘Ja. Hoe denk je over bloot zonnen en zwemmen?’
‘Ik heb wel eens ergens bloot gezwommen, met een paar jongens. Dat is heel fijn. Je voelt je dan vrijer. Dat jongens naar jongens, en meisjes naar meisjes kijken is niet erg. Ik weet niet of ik mijn zwembroek uit zou durven trekken waar meisjes bij zijn. Dat zou oneerlijk zijn, maar ik kan niet verlangen dat jullie voor mij badkleding aanhouden.’
‘Dat zei Aimee ook, toen ze hier voor het eerst kwam. Ze deed al snel mee. Zou je van je ouders mogen?’
‘Vast wel. Die zeggen al een paar jaar, we vertrouwen je. Denk na voor je iets doet. Bij twijfel eerst vragen. Dat heb ik vaak gedaan. Ik eh ben na die miskleun erg voorzichtig geworden. Mijn vader was toen niet boos. Het was stom, zei hij, maar je hebt er van geleerd. Dit durf ik aan. En ik kan toch stoppen, weggaan? Maar ik denk het niet. Silvia praat zo fijn. Het moet hier heel gezellig zijn.’
'Ja, het is hier heel gezellig. Je merkt het al, je durft veel te vertellen. Ik durf de gok wel aan, dat je zelf mag beslissen. Maar evengoed moet je het met je ouders bespreken.’
‘Dat zal ik doen, zodra ik thuis kom.’
‘Wat doen je ouders?’
‘Mijn vader is manager bij de Boston Opera. Mijn moeder hoeft niet te werken, ze zit in een paar weldadigheidscomités.’
‘Mooi.’
‘Mag ik, tante? Vóór je wat durft, vertel eens, heb je zussen, of wel eens een bloot meisje gezien?’
‘Ik heb een zus, die is een jaar ouder dan ik. Ik zag haar vroeger bloot als we douchten. En zij mij. Ik heb gezien dat ze borstjes kreeg, heb er ooit een keer aan mogen voelen. Ook aan haar doos. Ik dacht toen, ik kan net zo goed aan mijn eigen achterwerk voelen, dat is nog groter ook. Ze heeft toen ook bij mij gevoeld. Daar vond ze ook niets aan. Een tijdje daarna wilde ze alléén douchen, ik heb haar daarna niet meer bloot gezien. Dat is dus jaren geleden. Ik heb van andere meisjes niets bloots gezien.’
‘Waarom, denk je, wilde ze alleen douchen?’
‘Bedoelen jullie dát, met overal over praten?’
‘Ja, onder andere. Waarom niet?’
‘Tja. . . . Ik denk, omdat ze haar op haar doos kreeg.’
‘Ja, dat denk ik ook. Dat hebben wij drieën ook. Jij vast ook, net zoals oom en Mike, bij je penis.’
Jamie keek even naar beneden, toe weer op.
‘Ja.’
‘Bij ons meisjes is het enige verschil, dat Silvia en ik niet zulke grote borsten hebben als tante. Maar dat heb je al gezien.’
‘Ja, daar is niet overheen te kijken.’
Ze schoten allemaal in de lach.
‘Nou, jullie weten wel wat ik bedoel. Ze eh vallen op.’
‘Ja, we snappen je wel. Silvia?’
‘Ja? Oh, goed, ik ga verder. Trouwens, bedankt voor je mooie inleiding, heb ik een keer niet tegen hem aan hoeven praten. Laat ik maar tot actie overgaan.’
Ze deed haar bovenstukje af.
‘Nou, zo zien de borsten van je zus er nu ook uit, van dichtbij.’
Hij was naar haar blijven kijken, maar keek even opzij.
‘Meid, je bent nog erger dan je broers. Me zonder blinddoek van dichtbij bedreigen met gevaarlijke wapens.’
Mark lachte het hardst.
‘Het went wel, jongen. Kan je tegen nog vier van die wapens? Twee ervan nog gevaarlijker dan deze?’
‘Van wat verder weg zal dat wel lukken.’
Simone en Aimee deden ook hun bovenstukjes af.
‘Nou. Die van Aimee zijn net zoiets als de jouwe, Silvia. Ik had nooit gedacht dat een jongen me zo naar zijn vriendin zou laten kijken. En een vriendin me naar haar. En naar die van een moeder. Die van u zijn, als ik het wat ruw zeggen mag, onbeschoft groot. Wel heel mooi.’
‘Dank je. Je hebt de meisjes niet gezegd of ze mooie hebben.’
‘Oh. Nee. Ja. Nou, zes tegelijk, mag ik een beetje in de war zijn?’
‘Ja, natuurlijk. Ga door.’
‘O. . . . Ik snap het niet. Jullie laten me alles vertellen. Lief vriendinnetje, je hebt prachtige borsten.’
‘En Aimee?’
‘Ook. Ik weet niet waarom ze me op school eerder opviel dan jij. Daarna zag ik verder niets meer.’
‘Ik weet het wel. Je zit achter Aimee, ik achter jou. Mike zit verder naar voren, daarom had Aimee hem eerder in de gaten dan andersom. Zo werkt dat.’
‘Dat zou best kunnen.’
‘Kan je nog een preekje aan?’
‘Nou, we hebben het al over dozen en borsten gehad. Dat viel me mee. Niemand knipperde zelfs maar met zijn ogen.’
‘Jij nu wel.’
‘Ja, joh, je blote borsten vlak voor me.’
‘Je hebt een beetje een erectie, al probeer je van alles om het niet te laten zien.’
‘Ja.’
‘Dat is niet erg, hoor. Paps en Mike zijn aan bloot gewend. Paps niet zijn hele leven, Mike wel. Eerst alleen die grote van mams, toen die van mij, toen die van Aimee. Ze hebben er niet veel last van.’
‘Dan zal ik er ook wel aan wennen. Maar ondertussen?’
‘Ach, een wat grotere dan normale bobbel in je broek is wel leuk.’
‘Goed. Die van jou is ook leuk.’
‘U bent erg vrij, meneer. Nee, niet schrikken. Dat was maar een grapje. Als ik het over je erectie heb mag jij het daar over ook hebben.’
‘Fijn. Maar als ik zover ben dat ik geen zwembroek aan heb en er dan last van krijg?’
‘Een beetje een erectie krijgen is niet erg, Jamie. We weten van paps en Mike dat dat voor jullie een prettig gevoel is. En voor ons meiden leuker om te zien dan een heel kleintje. Maar laat hem niet hoger komen dan recht vooruit, dat wordt te eh opwindend. Dan doe je wat paps en Mike ook doen, een handdoek er overheen. Of je gaat zwemmen. We zwaaien, als je onderweg bent, wel terug.’
‘Nou zeg.’
‘Jij mag ook zeggen dat onze borsten mooi schudden.’
‘Dat vind ik bij meisjes wel leuk, als ze tenminste al zo groot zijn dat ze kunnen schudden. Bij een paar in de klas is het nog niet zover. Vervelend voor ze, denk ik.’
‘Dat denk ik ook. Sympathiek van je.’
‘Maar blote schuddende heb ik nog niet gezien.’
‘Je wordt op je wenken bediend. Kom, zwemmen. Laat je erectie maar doen wat hij wil, hij krimpt vanzelf.’
Ze zwommen met z’n allen een tijd. Daarna liet Silvia Jamie zien waar hij zich tussendoor kon douchen en af kon drogen, als hij wilde. Ze gingen weer op dezelfde plaatsen zitten en liggen als daarvoor.
‘Ging het, Jamie?’
‘Dat heb je wel gezien. Nou ja, ik heb jullie ook bekeken. Mijn eh erectie kromp sneller dan ik dacht.’
‘Het ligt er ook aan waaraan je denkt. We hoeven het daar nu niet over te hebben, je snapt me wel.’
‘Ja. Er komen onwillekeurig wat vragen op. Toch dacht ik daar al gauw niet meer aan. Alleen, wat zijn jullie mooi. En jullie bewegen je ook zo rustig en vrij.’
‘Dat zijn we ook. Zal ik je nog meer plagen?’
‘Met eh je borsten plaag je me niet meer. Mooi, joh, van zo dichtbij.’
‘Met wat anders. Kan je je de doos van je zus herinneren?’
‘Een beetje wel. Ze vond het bij mij maar raar, dat loshangende. Ja, zij had daar alleen een eh gleuf.’
‘Ja. Die hebben wij drieën natuurlijk ook. Met haar er omheen, nu.’
‘Dat kan ik me wel voorstellen.’
‘‘Wil je weer op je wenken bediend worden?’
‘Liever nog niet.’
‘Goed, lieverd. Dan kan je de rest van de dag wennen. Morgen misschien? Hij mag morgen weer komen, hè?’
Mark, Simone, Mike en Aimee knikten, glimlachten.

‘s Middags, na de lunch, pakte Jamie beide handen van Silvia, in plaats van één. Hij boog zich naar haar toe.
‘Ik heb na zitten denken.’
‘Kon dat wel, tegelijk met kijken? Dat doe je netjes, hoor. Geniet maar.’
‘Dat doe ik zeker. Ik wil proberen om met je vader en broer te zwemmen.’
‘Dat is toch . . . O. Geen haast, Jamie.’
‘Nee. Zal je me niet uitlachen?’
‘Nee, waarom? Heb je een afwijking?’
‘Nee. Maar ik durf amper. Met je moeder zit ik niet, die heeft vaak genoeg jongens gezien. Maar om me door twee meisjes te laten bekijken? De ene mijn vriendinnetje en de andere het vriendinnetje van haar broer?’
‘Die ook vaak mijn vader en mijn broer helemaal bloot gezien hebben. En een enkele keer met een kleine erectie. Trek je broek pas in het water uit. Dan kan je weer zo fijn vrij zwemmen. Dan durf je vast hierheen terug te lopen.’
‘Ja, dat is nog beter. Vraag jij ze het?’
‘Paps, Mike, willen jullie met Jamie zwemmen? En hem nadoen?’
Mark en Mike stonden gelijk op en liepen richting zwembad.
‘Zie je, zo simpel gaat dat. Ga ze maar achterna.’
Jamie liep achter Mark en Mike aan, het zwembad in. Na een paar minuten legde Jamie zijn zwembroek op de rand van het bad, twee andere zwembroeken vlogen snel daarna door de lucht en kwamen naast die van hem terecht. Ze zwommen verder, stonden af en toe even naast elkaar te praten. Jamie kwam er als laatste uit, pakte zijn zwembroek en probeerde achteloos naar Silvia te lopen. Maar hij was zichtbaar niet helemaal op zijn gemak, vast omdat zijn pikkie langzaam wat groter werd. Hij ging, met zijn zwembroek in zijn hand, naast Silvia zitten.
‘Jamie, toen Aimee hier voor het eerst topless zwom, legde Mike haar bovenstukje op haar knieën, toen ze terugkwam. Ze legde het al gauw opzij. Toen Mike daarna in zijn blootje ging zwemmen, legde hij daarna een handdoek binnen haar bereik. Die heeft ze niet over hem heen gegooid. Toen ze zelf bloot ging zwemmen, had ze daarna ook niets nodig. Ze was opgelucht, dat ze zo vrij kon lopen.’
‘Het moet wennen, helemaal bloot.’
‘Wel fijn, hè?’
‘Het zwom weer heerlijk. En jullie kijken niet opvallend. Je vader is wat groter.’
‘Je bent groot genoeg. Nu wat groter dan Mike, maar dat zakt wel. Toch vind ik die van jou mooier. Maar dat zal wel komen omdat je mijn vriendje bent.’
‘Dat heb ik met jouw borsten ook. Gelukkig heb je niet zulke grote als je moeder.’
‘Nee, gelukkig niet. Dan zou je hand er niet omheen passen.’
‘Daar kom ik vast nog wel eens achter.’
‘Over een minuut of vijf?’
'Nee, natuurlijk niet. Ik denk een jaar of vijf. Nou, vier. Drie misschien.'
'Ja, prima, maar zo gauw mogelijk één keer niet voor het plezier, maar voor voorlichting. Je hebt toch ook bij je zus gevoeld, en andersom?’
‘Ja. Maar toen waren we kleiner.’
‘Daarom juist. Nu is alles op een goede maat. Je zit je het toch af te vragen. Of niet?’
‘Nu natuurlijk wel.’
‘We gaan niet alles uitproberen, maar zoiets simpels als een keer elkaar even aanraken is wel goed. Dat hebben Mike en Aimee ook gedaan.’
‘Ik durf niet.’
‘Het is fijn dat je dat durft te zeggen. Ben je bang dat je weer ontvoerd wordt?’
‘Nee, die dreiging heb ik niet meer nodig, ik weet nu hoe ik me gedragen moet. Me niet met een meisje bemoeien als ze niet wil. En zeker haar niet ongevraagd aanraken.’
‘Ik vraag je het nu.’
Hij keek naar beneden.
‘Jamie, alsjeblieft, raak me aan, leg even je hand om een borst van me, om te weten hoe dat aanvoelt. Daarna zit je veel rustiger.’
Hij keek opzij, om haar even niet te zien. Maar daardoor zag hij wel de anderen. Die knikten en glimlachten naar hem. Hij draaide zijn hoofd richting Silvia, maar keek haar niet aan, keek naar beneden.
‘Ze knikken en glimlachen naar me.’
‘Ze vinden het allemaal goed voor je. Het hoort er één keer bij. En ze zien en horen dat je eerlijk bent.’
‘Dat is heel fijn. Maar toch liever, later.’
‘En omgekeerd?’
‘Ik weet het niet, Silvia.’
Ze ging voorzichtig tussen zijn benen en voelde even aan zijn penis en zijn ballen. Daarna pakte ze een hand van hem en wachtte. Hij bleef nog even naar beneden kijken.
‘Je deed het lief. Dank je wel.’
‘Ik zou toch graag dat je me op een andere manier bedankte.’
Hij keek haar aan. Ze grinnikte.
‘Ben je zo op je gemak? Met je blote vriendje naast je?’
‘Ja. Heerlijk. Het een tijd geleden dat ik bij Mike gevoeld heb. En nog langer dat ik aan die dikke van paps gezeten heb. Nu ben ik weer bij. Met de grootte van een jongen van mijn leeftijd. En als ik je voortaan bloot zie weet ik hoe je aanvoelt. Dan hoef ik ook niet te schrikken, als je bijvoorbeeld in het zwembad tegen me aankomt.’
‘Mag ik echt?’
Ze pakte allebei zijn handen en legde ze op haar borsten.
‘Zo dan. Kus me en voel gelijk goed, nét zonder me te knijpen. Zoals ik bij jou deed.’
Hij deed het en ging daarna zwemmen. Hij pakte een hand van haar toen hij weer naast haar kwam zitten.
‘Dat werd me even te veel. Jij eerst op je dooie gemak aan me voelen, toen ik aan allebei je borsten tegelijk. Een heerlijk gevoel om te onthouden, alles. Ik hoef me ook niets meer af te vragen.’
‘Fijn, Jamie. Je zat erg lekker aan me. Maar ik had je voor slimmer versleten.’
‘Slimmer? Hoezo?’
‘Heb je een zwak hart? Kan je een schok verdragen?’
‘Nog meer? Ik weet het niet. Beslis jij maar weer.’
Ze pakte een hand van hem en legde die op haar broekje tussen haar benen.
‘Je vond mijn bobbel mooi. Je weet, van je zus, wat hieronder zit. Nee, niet je hand weghalen. Voel maar een beetje, door dat mooie stofje. Slaap er eens een nachtje over. Of wij meisjes ook ons stomme broekje uit mogen doen. Je gaat niet dood van naar dozen en gleuven kijken. Nee, blijf daar. Tot je me aan durft te kijken, naar me glimlacht en zegt, ik zal net zo graag naar jou kijken als jij naar mij.’
Na een minuut keek hij haar aan en glimlachte.
‘Ik laat je even wachten. Ik vind het veel te lekker.’
Ze haalde lachend zijn hand weg en omhelsde hem. De anderen lachten mee.
‘Dat was ook een goed antwoord. Kusje?’
Ze kusten even.
‘Nu even zwemmen. Het zou niet gezond zijn als je nergens last van hebt, al begin je zo te zien al aardig te wennen.’
‘Dat is meer van de schrik dan van wennen. Maar ik ga mee.’
Vóór etenstijd ging hij naar huis. Na zijn ontbijt, de volgende dag, zou hij weer komen. Graag.

De ouders en de kinderen praatten nog wat na.
‘Je had haast, Silvia.’
‘Nee, paps. We hebben gezien hoe het met Aimee ging. Ik wil niet zeggen dat jongens méér aankunnen dan meisjes, maar ik dacht dat hij wel wat kon hebben. Hij keek steeds stiekem naar Aimee. Daar werd hij steeds rustiger van, omdat zij zo rustig deed. En ik hield ook stiekem zijn penis in de gaten. Nou, als hij niet een beetje een erectie gekregen had zou ik teleurgesteld zijn geweest. Maar hij werd net zo groot als Mike soms. Leuk. Niet méér, anders was ik echt wel gestopt.’
‘Goed. Tja, hij reageerde goed. Met humor.’
‘Ja, méér dan ik ooit van hem gehoord heb. Wat dat voor indruk op me maakt snapt u wel.’
‘Ik heb geen idee.’
‘Nee? O. Goed. Ja, ik ben nog gekker op hem geworden. Andersom weet ik niet.’
‘Vast ook.’
‘Ik hoop dat hij vannacht een natte droom krijgt, dan zit hij morgen rustiger.’
‘Nou zeg. Daar ga je toch niets over zeggen?’
‘Nee, voorlopig niet. Tenzij hij er aanleiding toe geeft, dan ga ik er niet omheen draaien.’
‘Nee, als die aanleiding duidelijk genoeg is hoeft dat ook niet.’
‘Ik wacht wel op een duidelijke, het heeft geen haast. Niks heeft haast. Als hij morgen verder niets wil hoeft het ook niet. Maar ik denk dat hij het wel aandurft, na er een nachtje over geslapen te hebben.’
‘Je hebt hem duidelijk genoeg gemaakt wat hij te zien kan krijgen.’
‘Aimee liet hem al snel over het haar op de doos van zijn zus praten. En zonder vóór te zeggen zei hij dat ze daar een gleuf had. Daardoor kon ik er makkelijk over praten. Hij hoeft niet in het boek van mams te kijken.’
‘Misschien niet, maar bekijk het voor de zekerheid samen toch maar eens. Doe het morgenochtend gelijk maar. Misschien heeft hij toch wat gemist. En dan ziet hij al een foto van je. Met haar op je doos.’
‘Ja, heel goed. Ik ben benieuwd of hij wat over erecties durft te zeggen, als hij die in het boek ziet. Hij ging goed met die van hem om. Jammer genoeg was hij niet zo groot toen ik hem beetpakte. Ik voelde wel zijn hartslag, die was snel. Geen wonder. Toen ben ik maar gestopt. De rest komt later wel.’

De volgende morgen nam Silvia, in bikini, met Jamie, in zwembroek, aan de keukentafel het boek door. Hij had toestemming aan zijn ouders gevraagd en die gekregen. Silvia liet hem de bladzijden omslaan. Hij knikte steeds goedkeurend.
‘Mooi opgesteld. Alles leuk verteld.’
Hij keek lang naar de foto van Silvia en Mike, waar ze, ongeveer een jaar oud, bloot naast elkaar zaten. Hij keek haar even aan.
‘Je gleuf is goed te zien.’
‘Ja. Toen ik klein was. Ga maar door, je ziet ons groter worden.’
Bij de foto waarop haar borstjes en de haartjes op haar doos te zien waren stopte hij weer.
‘Bij Mike verandert er niet veel. Jou zie ik steeds meer figuur krijgen. Dat van een meisje, taille en kontje. Leuk. Mooi om dat te zien ontstaan. Haar op je doos. En borstjes.’
‘Ja, het begin. Nu op een mooie grootte, hè?’
‘Ja, schitterend.’
Ze deed haar bovenstukje af. Hij keek, gaf vlug een kusje op een borst.
‘Niet doen, Jamie.’
‘Sorry. Afgesproken. Over een jaar of eh drie?'
‘Prima. Wat vind je op die foto’s mooier, een blote of een behaarde doos?’
‘Zoals het gaat. Eerst zonder, dan met. Voor mij is je interessantste onderdeel natuurlijk je gleuf. Die zie ik hier toch goed. Vind je het echt niet erg, dat ik die foto’s zie? Ook van zoals je er nu uitziet?’
‘Net zo erg als jij het gisteren, na een uur, vond om helemaal bloot rond te lopen, voor drie meiden.’
‘Ja, raar, dat het zo makkelijk ging.’
‘Aimee was er ook gauw aan gewend. Mike en ik van jongst af aan.’
‘Aimee ziet er vast ongeveer hetzelfde uit als jij.’
‘Ja, mijn moeder ook. Ze heeft iets meer haar dan wij.’
‘O. Zoals die foto’s genomen zijn, kunstwerken.’
‘Zou je er ook in het echt naar durven kijken?’
‘Ik denk nu wel, Silvia. Dit boek helpt ontzettend. Alleen eh.’
‘Daarover staat iets op de volgende bladzijden.’
Hij sloeg een blad om.
‘O. . . . Ja. Een erectie. Een beetje, groter, grootst. Bijna recht omhoog. Prima voorlichting.’
‘Je praat makkelijk. Fijn, hè?’
‘Ja, ondeugd.’
‘Komt die van jou ook al recht omhoog?’
Hij aarzelde even.
‘Dat weet ik niet. Wel omhoog.’
‘Het laatste wat ik er van Mike van weet is ook zoiets. Als hij een natte droom heeft, zegt hij.’
‘O. . . . Praten jullie daar ook over?’
‘Ja, hij weet alles van meisjes, ik van jongens. Hij wil niet met me ruilen, die paar dagen in de maand. Het valt wel mee, hoor. Tampons en zo.’
‘Dat staat hier ook in, maar daar wist ik al van. Ik heb er niets over gezegd. Doorgebladerd.’
‘Je hoeft niet alles te vertellen.’
‘Zit je te vissen?’
‘Ja.’
‘Nou, omdat je zo eerlijk bent. Ik heb ook natte dromen.’
‘Natuurlijk. Wanneer de laatste?’
‘Waarom wil je dat weten?’
‘Vertel maar. Vertrouw me maar.’
‘Natuurlijk vertrouw ik je. Jij mij toch ook, hè? Anders zat je vast niet zo naast me.’
‘Nee, en dan had je die foto’s ook niet mogen zien. Heb je vaak natte dromen?’
‘Ik eh zal het je wat uitgebreid vertellen. Je praat zo makkelijk, dan durf ik dat ook wel. Dan weet je ook wat ík weet. Zoals dat meisjes het van zichzelf bijhouden, om er op tijd eh een tampon in te stoppen. Ik houd niet bij wanneer ik een natte droom krijg. Ik denk één keer in de week, maar niet precies om de zeven dagen. Vannacht de laatste. Vast van wat er hier gisteren gebeurd is. Dat ik blote borsten gezien heb. En van wat er nog komen gaat, denk ik.’
‘Fijn.’
‘Wat fijn?’
‘Dat je het vertelt. En dat je er vannacht één gehad hebt. Het is normaal, gezond, hoor, dat je daarover gedroomd hebt. Je zit nu vast makkelijker dan gisteren. Je weet, je zaadjesproductie gaat constant door. Maar na een natte droom is je voorraad niet zo groot, dan zit er niets te dringen om naar buiten te komen. Dan krijg je niet zo gauw een erectie als je ons helemaal bloot ziet. Nu een beetje, hè?’
‘Zit je daar naar te kijken?’
‘Ja, om te zien wat je aan kan. Anders kijk ik er net zo naar als jij naar mijn borsten.’
‘Je weet ook alles. Het is heel fijn om zo met je te praten, Silvia. Zo rustig.’
‘Ja, heerlijk, hè? Nu het laatste nog. Tekeningen van hoe een erectie precies binnen in een gleuf past.’
Hij sloeg een bladzij om.
‘Mooi. Om te laten zien hoe dicht de zaadjes bij de eitjes gebracht worden.’
‘Ja. Verder?’
‘Hoe verder?’
‘Wat er dan zo’n beetje gebeurt.’
‘Wil je het daar echt over hebben?’
‘Als je durft. Dan hoeven we er nooit stiekem over te doen. Niet het doen, maar er gewoon over praten, als dat zo uitkomt.’
‘Tja. Ik weet dat het eh in een gleuf bewegen van een erectie heel plezierig moet zijn. Voor allebei. Daarom komen dan die zaadjes eruit. Bij de man. Bij de vrouw erin. Sorry.’
‘Nee, je vertelt het heel mooi. Weet je dat de aanloop, het vrijen daarvóór, strelen, tot het naar binnen gaan, ook al heel fijn moet zijn?’
‘Ja. Ik heb al, en jij ook, een voorproefje gehad. Elkaar vasthouden, even aan elkaar voelen. Waarbij we het laten, tot we ouder zijn. Dan graag, eh, lief vriendinnetje.’
Ze gaf hem een kusje op een wang.
‘Wat praat je mooi. Net als mijn vader.’
‘Dat vind ik een mooi compliment. Dank je wel.’
‘Wat mijn vader altijd zegt, geen dank, het genoegen is wederzijds.’
‘Ja?’
‘Natuurlijk. Je raakt steeds meer op je gemak, dat is voor mij ook heel fijn. Nog even. Weet je genoeg over ontmaagden?’
‘Ja, dat wist ik al. Daar heb ik in de gauwigheid hier ook weer wat van gelezen. Heel mooi omschreven.’
‘Ben je nog maagd?’
‘Eh . . . Ja.’
‘Fijn. Ik ook. Ik wil graag als maagd trouwen.’
‘Graag? Het lijkt wel of je me wat vraagt. Je beslist zelf. Het is jouw eh lijf.’
Ze giechelde even.
‘Bijna een woord dat je niet durft te zeggen. Jamie, je hebt gelijk. Ik blijf zolang maagd. Al weet ik dat het soms moeilijk kan zijn.’
‘Ik wil graag eh bij je blijven. Ik zal proberen je het niet moeilijk te maken.’
‘Dank je wel.’
Ze giechelde weer.
‘Dan zal ik het jou ook niet doen.’
Hij glimlachte even, maar ging over op ernstig kijken.
‘Silvia, omdat we zo eerlijk zijn, wil ik je, aan de ene kant, heel graag iets vertellen, aan de andere kant, het is heel intiem.’
‘O. . . . Iets wat je eerder uitgehaald hebt, met meisjes? Dat maakt niet uit, hoor, omdat je nog maagd bent.’
‘Ik heb niets uitgehaald. Aimee was de eerste waar ik wat bij probeerde. Ik schaam me nog dood.’
‘Ik denk dat ze je al vergeven heeft. Maar vraag er maar niet naar.’
‘Nee, natuurlijk niet. Ik hoop het wel eens te horen.’
‘Ze is heel lief, maar ik sta een beetje meer aan jouw kant. Als ik denk dat ze zover is, en ze zegt het je niet, dan zal ik proberen haar te laten merken dat je het graag wilt weten. Ik zelf ook. Dan wordt het nog rustiger.’
‘Ja, dank je wel. Een beetje meer aan mijn kant?’
Ze omhelsde en kuste hem. Vóór hij wat terug kon doen schoof ze een beetje van hem af.
‘Dat doe ik bij haar niet.’
Hij had tranen in zijn ogen.
‘Wat is er, joh?’
‘Je bent zo lief. Ik had gedacht in jaren niet met een meisje om te kunnen gaan. Ik durfde niks. En jij begon met een praatje, en je weet hoe het verder gegaan is, tot nu toe. En nu kus je me zo lief.’
‘Ja, lieve jongen. Toch jammer dat je er zo slecht tegen kan.’
Zijn tranen van ontroering veranderden in tranen van het lachen. Hij pakte haar bovenstukje en droogde ze daarmee af. Toen het tot hem doordrong wat hij vasthield schoot hij weer in de lach. Ze bleef glimlachend naar hem kijken. Hij legde het bovenstukje voor hem op tafel, bracht er vorm in aan en legde zijn handen over de cups.
‘Daar kon ik al goed tegen, ook zonder.’
Ze trok het bovenstukje uit zijn handen en legde het opzij.
‘Soms ben je traag, soms snel.’
‘Ja. Ik twijfelde, of ik je dat eh intieme zou vertellen. Maar ik wil graag dat je dat van me weet. Alleen, misschien vind je het niet prettig.’
‘We hoeven geen geheimen voor elkaar te hebben. Vertel maar.’
‘Over die natte dromen. Als ik er wakker van word voel ik het eruit lopen. Met kleine schokjes iedere keer een beetje. Dat is geen onprettig gevoel, daar zijn jongens beter mee af dan meisjes.’
‘Dat weet ik toch, dat zegt Mike ook.’
‘O. Maar onder de douche krijg ik, bij het wassen, soms een erectie.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Als je er aan komt zoals eh. O.’
‘Ja, o. Dan krijg ik soms ontzettende kriebels, in mijn penis en mijn ballen. Dan eh.’
Ze kwam dicht tegen hem aanzitten, pakte zijn handen.
‘Je wilde het mij, je vriendinnetje, zo graag vertellen. En je hebt al zoveel gezegd dat ik de rest wel kan raden. Maar het is fijner als je het zelf vertelt. Alles is goed, joh.’
‘Dan moet ik hem zelf bewegen. En dan komen de zaadjes eruit.’
‘Ja, dat zal dan wel. Is dat een fijn gevoel?’
‘Vind je het niet erg?’
‘Nee, lieve jongen. Je blijft toch steeds zaadjes maken. En anders raak je vast niet van die kriebels af.’
‘Ik zou het ook niet weten. Eh, die kriebels worden dan krampen. En dan loopt het er niet uit, bij iedere kramp spuit er wat uit. Het is een heel fijn gevoel. En dan zijn de kriebels over.’
‘Dank je wel, dat je zo eerlijk bent.’
Ze liet zijn handen los en deed haar armen om zijn nek.
‘Wil je je armen om me heen doen?’
Hij deed het voorzichtig. Ze trok hem langzaam naar zich toe, naar hem glimlachend. Hij kreeg de bedoeling gauw door, trok haar ook naar zich toe, tot hun monden elkaar raakten. Ze kusten lang.
‘Opgelucht? En genoten, net als ik?’
‘Ja, heel erg, allebei, lief meisje. Ondanks dat ik zo slecht tegen kussen kan.’
‘Daar was niets meer van te merken.’
‘Ik wil heel graag vaker.’
‘Dat doen we ook. O. Je bedoelt vast, véél vaker.’
‘Ja. Maar rem me maar af als ik het te gek maak.’
‘Dat zal ik doen. Dat moet ik voor mezelf ook. Je denkt toch niet dat het míj niet in mijn koude kleren gaat zitten? Wat ik ook aanheb?’
‘Dat dacht ik al te merken. Je bent niet passief, je kust heerlijk.’
‘Ach, al doende leert men. Van elkaar. Ik heb net wat van jou geleerd.’
‘Dat ik je heel vaak wil kussen? Ik vind het heel fijn dat ik het durfde zeggen. Nu weet ik dat jij het ook wilt. En dat we het niet té vaak zullen doen. We merken het wel. Het gaat vast goed.’
‘Ja, fijn. Maar ik bedoelde dat andere.’
‘Dat mocht je van me weten. Geen geheimen.’
‘Jamie, ik wist al dat jongens dat soms doen. Ik heb voor jou ook geen geheimen. Ik heb soms ook kriebels.’
‘O. . . . Ja, daar heb ik over gelezen, ergens in.’
‘Een boekje met foto’s van blote meiden?’
‘Ja, op school, van een jongen.’
‘Nou, je bent er uiteindelijk niet slechter op geworden.’
‘Nee. Ik weet genoeg. Je hoeft er niet over te vertellen als je niet wilt.’
‘Als jij alles vertelt wil ik het ook. Dit blijft natuurlijk onder ons, dit hoeft de rest niet te weten. Als ik kriebels heb moet ik er ook wat aan doen, net als jij. Dan streel ik met een vinger een beetje in mijn gleuf. Dan krijg ik ook krampen. Geen zaadjes natuurlijk, maar daarna zijn die kriebels ook over.’
‘Ook een heel fijn gevoel?’
‘Ja. Ik denk net zo lekker als bij jou. Je weet hoe het heet, hè?’
‘Ja, komen. Klaarkomen. Bij echt vrijen moet het nog veel lekkerder zijn.’
‘Mams heeft me een keer in mijn oor gefluisterd dat ze er soms bijna flauw van valt, licht in haar hoofd wordt, zweeft, als het heel lekker is. Niet verder vertellen.’
‘Nee. Dat klinkt heel mooi. De foto’s in dat boekje van die jongen waren niet mooi. Niet zoals die van jullie, je gewoon bloot laten zien, hoe jullie eruit zien als jullie op je gemak zijn. Die foto’s zijn alleen maar om borsten en dozen en vooral gleuven te laten zien. En erecties. De verhaaltjes erin waren ook niet fijn. Alleen maar zo snel mogelijk vrijen en komen.’
‘Paps heeft ons ook zo’n boekje laten zien. Voor de foto’s, die wilden mama en hij niet in dit boek. Met die tekeningen is het duidelijk genoeg.’
‘Ja, en die mooie tekst erbij. Ik weet er ook één. Niet voor in het boek. Voor jou. Ik vind je zóóóó lief.’
‘Ik jou ook.’
‘En zóóóó mooi.’
‘Ik jou ook.’
‘En zóóóó lekker.’
‘Ik jou ook.’
‘En verder weet ik het niet.’
‘Jamie, ik vind je zóóóó eh warmbloedig.’
‘O. Ik jou ook.’
‘En verder weet ik het niet.’
‘Toch grappig, dat je dat warmbloedig zei. We zorgen dat we niet eh heet worden, hè?’
‘Nee, alles op z’n tijd.’
‘Het gaat nu goed. Ik hoef je geeneens aan te raken, al zit je zo schattig met je blote borsten in dat kleine broekje naast me.’
‘Ja, joh, en ik wil het graag uittrekken.’
‘Ik heb erover nagedacht. Zullen we zo wat buiten gaan drinken, met de anderen? En even wat vertellen over wat ik van het boek vind?’
‘Graag, dan leren ze je ook een beetje kennen.’
‘Ja. Ik vind het heel fijn, Silvia, dat we elkaar alles vertellen.’
‘Ik ook. En dan?’
‘Nieuwsgierig of ik méér zou durven?’
‘Ja. Ben je nieuwsgierig naar mijn doos?’
‘Een beetje, ik heb je op de foto’s al gezien. Ik snap wel dat je bloot durft te lopen. Als je zo opgroeit. En door blote jongens bekeken wordt.’
‘Ja. Door jou ook. Je kijkt rustig naar mijn borsten en houdt je handen thuis.’
‘Ja, natuurlijk. Dat er naar me gekeken wordt wende snel, gisteren. Blote borsten zien ook. Nu nog blote dozen zien. Zullen we dan gaan zwemmen? Als dan de meisjes pas in het zwembad hun broekje uitdoen zal ik het wel redden.’
‘Ook dankzij die natte droom, maar dat hoeven we ze niet te vertellen. We weten allemaal van die van Mike, bij gelegenheid kun jij dus rustig vertellen dat jij ze ook hebt. Anders worden ze misschien ongerust.’
‘Zou het?’
‘Mams heeft alles in de gaten. En ze laat je alles vertellen.’
‘Dat doen jullie allemaal. Fijn. Ik neem drinken voor ons mee.’
Buiten liep Jamie even terug om zijn zwembroek uit te trekken en die in de keuken te laten. Hij ging naast Silvia zitten. Ze streelde hem even over een dijbeen.
‘Mams, Jamie vond het boek schitterend. Tja, wie niet. Hij wist, geloof ik, alles al. Maar hij had het ook graag net zo te weten gekomen als wij.’
‘Dank je wel, Jamie.’
‘Volgens Silvia zegt meneer vaak, geen dank, het genoegen is wederzijds.’
‘Ja. Zeg jij, net zoals Aimee, ook maar oom en tante.’
‘Dank . . . Heel graag, tante. Oom heeft Mike en Silvia ooit een boekje laten zien, met wat maar niet in uw boek moest. Zo’n boekje heb ik ook gezien. Op elke school gaan die rond. De verhaaltjes erin waren niet fijn. Alleen maar zo snel mogelijk vrijen. En dat bloot is ook niet mooi. Hier wel, als je er normaal mee doet. Het maakt niet uit of het wat groter of kleiner is.’
‘Wat bedoel je daarmee?’
‘Dat ik begin te wennen aan uw grote borsten.’
‘Mooi.’
‘Dat zijn ze zeker. Maar die van de meisjes ook. Het was ook erg fijn om die van Silvia even vast te houden. Maar met geen kanon krijgt iemand me aan die van Aimee, laat Mike dat maar uitzoeken.’
‘Dat heb ik ook een keer gedaan. Trouwens, de eerste keer dat ik bij haar thuis mee naar binnenging kreeg ik van haar broers stilzwijgend toestemming om met hun zus om te gaan. Dus ben ik niet bang voor ze.’
‘Tja, als je samen binnenkomt is dat wat anders dan wat ik deed. Even door Silvia vastgehouden te worden was ook fijn. Nu hoeven we ons de eerste jaren daar niets meer over af te vragen.’
‘Je hebt geen haast?’
‘Nee, tante, eerst studeren. Dan eh zien we wel. Tegen die tijd hopelijk ook weer wat voelen.’
‘Ja, ja. Mams, hij praat al heel makkelijk. Verder gedraagt hij zich keurig, dat gaat heel goed, en dat houden we zo. En we hebben net voor het eerst echt gekust. Dat beviel ook goed, maar we gaan het niet overdrijven.’
‘Goed zo. Wat doen we verder, vandaag?’
‘Daar heb ik over gedacht, tante. Ik wil voorstellen om te gaan zwemmen. Als dan de meisjes pas in het zwembad hun broekje uitdoen zal het wel goed gaan met me. De andere schokken heb ik ook overleefd.’
‘Dat is een goed idee.’
‘Ik vraag me alleen twee dingen af. Dat u mij bloot ziet zit ik niet mee. Maar om u bloot te zien? U bent de moeder van mijn klasgenoten.’
‘Je bent hier niet als klasgenoot.’
‘O. Juist. Fijn. Verder, u bent beneden toch ook niet drie keer zo groot als de meisjes?’
De anderen schoten in de lach.
‘Ja, lach maar. Ik heb de foto’s van jullie gezien. Silvia ziet er mooi en leuk uit in haar blootje. Dat zal Aimee ook wel. Maar als dat maar door blijft groeien?’
‘Dat doet het niet. Het scheelt niet veel. Anders had mijn man ondertussen een penis van een meter gehad.’
‘Ik vermoedde wel zoiets, maar ik wilde het graag eerst zeker weten. Fijn. Dat stelt me gerust.’
‘Je mag alles vragen. Wij jou ook?’
‘Vragen wel. Ik durf misschien niet overal op te antwoorden. Vóór u het vraagt, ik heb Silvia al verteld dat ik vóór Aimee niets met meisjes uitgehaald heb. Van mijn blunder met Aimee weet u.’
‘Ja. Je doet het nu goed, lijkt me. Wat bedoelde je met, zal het wel goed met me gaan, als je ons bloot ziet?’
‘Ik heb, in het echt, nog nooit blote meisjes gezien. Jullie blote borsten wenden snel. Dat zullen jullie dozen ook wel doen, maar de eerste keer? Ik ben bang dat ik een erectie krijg.’
‘Het zal wel bij een beetje blijven. Net zoals gisteren. Tot die gezakt is blijf je maar in het zwembad. Daarna, een beetje is niet erg, de rest heeft Silvia al verteld.’
‘Ja. Ze zei net dat ik al heel makkelijk praat. Ja, jullie maken me het erg makkelijk om overal gewoon over te praten. We hebben er binnen al over gepraat, omdat ik het niet vind horen om hier met een erectie te zitten. Of rond te lopen. Dat is voor privé, ooit. Ik heb Silvia ook verteld dat ik afgelopen nacht een natte droom gehad heb. Vast om wat er hier gisteren gebeurd is. En wat er nog komen gaat. Silvia zei dat dat prima was. Dan is mijn voorraad niet zo groot en zit er niets te dringen om naar buiten te komen. Dan zal mijn erectie wel meevallen. Klein blijven, bedoel ik. Ik hoop dat ik dit mocht vertellen.’
‘Ja, heel goed. Heel fijn, dat je zo eerlijk bent. Zo kunnen we je bij je mogelijke probleempjes helpen. Bijvoorbeeld, onze benen voorlopig zo veel mogelijk tegen elkaar houden, dan zie je niet veel.’
‘Ja, fijn. Hè, dat lucht op.’
‘Ja, hè? Ga maar zwemmen, als je er aan toe bent.’
Hij bleef nog een tijdje zitten. Keek wat naar de meisjes. Simone en Aimee letten niet op hem. Silvia glimlachte steeds.
‘Zeg het eens, Silvia?’
‘Ik probeer te bedenken hoe je je voelt. En gaat voelen. Aimee zat hier vorig jaar te denken over het gaan zien van twee penisjes. Voor jou zal de schok groter zijn. Een drievoud. Twee meisjes en één ouder meisje met grote borsten en veel haar op haar doos.’
‘Ja. En je vindt het echt niet erg?’
‘Nee, lief vriendje. Kijk maar naar Aimee en Mike, die zitten handje te vrijen. Straks bloot naast elkaar ook.’
‘Kom je straks ook vlak naast me liggen?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Doe je een beetje voorzichtig met me, zo vlak bij? Zoals je moeder zei?’
‘Ja hoor. Ik moet ook een beetje wennen. Maar ik vind het eerlijk, ik zie jou nu al. Je hebt niet veel problemen meer van het zien van zes borsten.’
‘Nee, dat zei ik al. Nou, ik ga zwemmen.’
De één na de ander kwam achter hem aan. Silvia legde na een paar minuten als eerste haar broekje op de rand van het zwembad, Aimee en Simone volgden haar met kleine tussenpauzen. Na een tijdje zwemmen en tegen de rand staand praten ging Silvia op de rug van Jamie zitten, sloeg haar armen om zijn hals en haar benen om zijn middel.
‘Voel je me?’
‘Ik voel je borsten, meer niet.’
‘Zo, in het water, mag dat wel. Ik vind het even fijn, ze tegen je aan te drukken. En met mijn benen wijd om je heen, je voelt en ziet toch niets. Andersom maar niet. En ook niet onze voorkanten tegen elkaar. Goed?’
‘Ja, fijn. Ik heb je al een beetje gezien. Jullie. Ik kan onder water mijn ogen open houden.’
‘Ik ook, bijna kleintje. Mooi?’
‘Heel mooi. Ik had niet verwacht jullie gleuven zo goed te zien. Op die foto’s in dat blaadje weet je niet of ze hun haren opzij gekamd hebben.’
‘Best mogelijk.’
‘Je moeder heeft inderdaad veel haar. Maar ze is daar niet opvallend groter.’
‘Nee. Zullen we er als eersten uitgaan? Dan kan je zittend de rest eruit zien komen.’
‘Goed verzonnen.’
Ze liepen hand in hand naar de stretchers. Silvia ging weer liggen, Jamie ging weer naast haar zitten en pakte een hand van haar.
‘Heel mooi, zo, je driehoekje met haartjes. Zo gaat het prima.’
‘Jamie, als je erectietje maar beneden recht vooruit blijft.’
‘Ik kan niet anders dan afwachten. Even een beetje kijken, de anderen komen er ook aan. Mooi, al zie ik niet veel.’
‘Ik ook niet.’
‘Zou je dat graag? Heel veel?’
‘Ergens niet, ergens wel.’
‘Ja. Ik snap het. Voorlopig niet, lieveling.’
‘Goed, lieveling.’
‘Silvia, liefste en schatje en zo zeggen ligt me niet zo. Je bent het wel van me, voor me.’
‘Ja, lief vriendje.’
‘Lopen we met elkaar?’
‘Nét nog, van het zwembad naar hier.’
‘Dat bedoel ik niet.’
‘Dat weet ik wel.’
‘O. . . . Wil je alsjeblieft met me lopen, Silvia?’
‘Ja, lieve jongen.’
Hij legde zijn handen op haar schouders en kuste haar lang.
‘Heel fijn. Ben je niet bang meer?’
‘Een beetje. Ik wil niets fout doen of zeggen.’
‘Je hebt nog niets fout gedaan. Die paar keer dat ik je te snel vond heb je dat lief geaccepteerd. Ga zo maar door.’
‘Vond je dat niet erg?’
‘Nee. Andersom vast ook niet. Als ik een kusje wil haal ik het wel, ik ga niet op je zitten wachten. Als ik er te veel haal kan je mij dat ook rustig zeggen.’
‘Dat zal wel nooit voorkomen.’
‘Warmbloedig, hè?’
‘Ja. Eigenlijk wel. Ik kan me goed inhouden, hoor, ik zei al, ik blijf een beetje bang. Maar als ik de vrijheid krijg leef ik me graag uit. Snap je?’
‘Ja. Je deed dat uitleven al een keer fijn. Mijn borsten streelde je lief. En na eventjes voelde je er lekker aan, iets steviger.’
‘Ja, maar mijn hart zat in mijn keel, ik dacht, als ik het maar goed doe.’
‘Mijn moeder had je al vroeg door. Ze zei gisteren al, je kan je ook té druk maken.’
‘Ja. Het went wel. Je moeder is erg rustig.’
‘Ze hoort je.’
‘Dat mag.’
‘Goed. Ja, altijd rustig. Ze werk niet buiten de deur. Ze heeft altijd het huis in orde gehouden, met een paar uur per dag een hulp. Ze loopt de hele dag te denken hoe ze het zo plezierig mogelijk voor ons allemaal kan maken. Dat vindt ze fijn. En wij natuurlijk ook. Alleen vergeten we haar meestal, behalve op haar verjaardag en op moederdag, er voor te bedanken. Al, je weet het, hoeft het niet. En ze merkt alles, weet wat we willen, hoe we ons voelen. Mag ik een voorbeeld geven, mams?’
‘Welk?’
‘Van de TV’s?’
‘Ja, goed.’
‘Een beetje lang verhaal, maar dan leer je ons ook wat beter kennen. Weet Aimee er van, Mike?’
‘Nee. Mooi voorbeeld.’
‘Ja. Toen de eerste vrouw van paps overleden was, daar hoor je een andere keer wel over, en paps schoonvader na een tijdje niet goed meer kon lopen, zijn paps en hij hier komen wonen. Paps schoonvader was al een tijd weduwnaar. Na een tijdje vond paps het wat zwaar worden om voor zijn schoonvader te zorgen, en hij vond dat die te vaak alleen was. Paps is toen gaan zoeken naar iemand die voor zijn schoonvader kon zorgen en hem overdag gezelschap hield. Dat werd wat nu mijn moeder is. Paps en zij werden al gauw verliefd en trouwden. Na een tijdje kwamen Mike en ik. Paps schoonvader was eigenlijk geen familie van ons, maar voor ons was hij onze opa. Hij heeft ons allemaal, net voordat Mike en ik geboren werden, het zwembad gegeven. Toen wij een jaar of acht waren overleed hij. Er staat in de woonkamer een foto van hem. Naast die van de vrouw van paps schoonvader en hun dochter, paps eerste vrouw. Hun verjaardagen staan erbij. We zeggen vaak gedag, op hun verjaardagen speciaal, dan praten we langer met ze.’
‘Mooi.’
‘Ja. Toen opa overleden was kreeg ik zijn kamer. Mike bleef in de andere slaapkamer, waar we altijd samen geslapen hadden. Eerst in kinderbedjes, later in grote bedden. Die kamer was groot genoeg voor twee. Paps en mams slapen ook in een tweepersoonsbed, al weten we niet waarom.’
‘Silvia!’
‘Ja, mams, grapje. Al is het waar, je zegt soms dat jullie altijd in elkaars armen slapen, dat kan in een eenpersoonsbed ook. Verder zeg ik daar maar niets over, we zijn oud genoeg om er niet naar hoeven te raden. Goed. Na een tijdje hebben Mike en ik met elkaar gesproken. We hadden altijd overleg waar er op de TV naar gekeken zou worden, en opa zag graag hetzelfde als wij. Drie tegen twee. Toen opa er niet meer was zagen we wat minder programma’s die wij leuk vonden, bij twee tegen twee winnen de groten. We vonden niet zo heel erg, maar we zochten een oplossing. We telden ons zakgeld en zochten uit wat een TV kostte. Toen zijn we samen naar paps en mams gegaan en hebben het probleem uitgelegd. We hadden bij elkaar geld voor een halve TV, of zij de andere helft wilden betalen. Dan hoefden we dat jaar geen verjaarscadeaus. We wilden geen voorschot, dat zou op afbetaling zijn en dat wilden we niet. Dan maar niet. Maar met een TV boven konden we af en toe, op de slaapkamer waar die stond, daar zouden we om loten, gaan kijken. Niet vaak, we bleven het liefst beneden. Paps en mams moesten er een nachtje over slapen. De volgende avond zeiden ze, dat we ons heel netjes gedroegen, met zoveel mogelijk zelf willen betalen. We hadden geeneens om meer zakgeld gevraagd. Nee, natuurlijk niet, we wisten dat we al iets meer kregen dan andere kinderen. Maar we konden ons zakgeld houden. Opa had ons wat geld nagelaten, we hadden van hem geërfd. Dat was genoeg om voor ons allebei een TV te kopen. De rest van de erfenis kregen we als we eenentwintig waren, dan zouden we ook zien wat er over was. We konden dan gezamenlijk boven kijken, voor de gezelligheid, maar ook apart. Jongens kijken soms liever naar andere programma’s dan meisjes. Wij hartstikke blij, natuurlijk. Allebei een TV, ons zakgeld niet op en ook nog verjaardagscadeaus dat jaar. Toen moesten we van mams laten zien waar die TV’s moesten komen. Dat wisten we, we hadden dat in allebei de kamers al uitgezocht. Er hadden ooit TV’s gestaan, van de mensen die er eerder in gewoond hadden. De stopcontacten en de kabelaansluitingen zaten er nog. Toen zei mams, dus ze zouden er zo ingezet kunnen worden? Ja, neerzetten en aansluiten, méér hoefde er niet te gebeuren. Nou, zei mams, haal ze dan maar van zolder. We snapten het niet, paps ook niet. Maar die TV’s had ze al gekocht, die stonden al twee weken op de zolder. Zo hield mams alles in de gaten. Ze wist al wat we hebben wilden vóór we het zelf wisten. En nog steeds.’
Het bleef even stil. Tot Jamie grinnikte.
‘Heel mooi. Heel fijn. Weten jullie ook, dat ze ergens níet voor gezorgd heeft, toen jullie het wilden? Dat ze niets gezegd heeft, maar jullie dat zelf uit heeft laten zoeken?’
‘Hoe kan jij dat nu weten, Jamie? Ik weet het zelf niet. Ik zou het niet leuk vinden als ik iets gemist heb. Ik zorg zo graag voor ze.’
‘Ze hebben zelf een vriendinnetje en een vriendje moeten zoeken.’
Mark lachte weer het hardst. Simone wenkte Jamie naar zich toe en gaf hem een kusje.
‘Je bent net zo lief en verstandig als Aimee. Ik ben blij dat de tweeling zo verstandig is geweest om jullie uit te zoeken. Nou ja, het kan ook andersom zijn geweest, daar bemoei ik me niet mee. Dat maakt ook niet uit, dan zijn ze ook zo verstandig geweest om bevriend met jullie te worden.’
‘Ja, gelukkig wel, tante. Mooie doos trouwens.’
‘Maak dat je weg komt, kleintje.’
‘Dat mag u best zeggen, ik ben zó blij dat ik op mijn gemak kan kijken. Toen ik mijn zusje zag vond ik er niets aan. Nu wel. Schitterend. Niet jammer, dat het ‘s nachts donker is, oom?’
Mark moest weer keihard lachen. De anderen lagen ook in een deuk.
‘Nee, jong, ik kijk overdag ook. En we hebben bedlampjes. En ik weet onderhand wel hoe het eruit ziet wat ik voel.’
‘Mark!’
‘Jij niet?’
‘Jawel. Het is alleen soms niet leuk, dat als ik in bed wat kleins zoek, om mee te spelen, ik dat zelden of nooit vind.’
‘Dat zit toch altijd op dezelfde plaats, tante? O. Juist.’
Mark lachte weer het hardst.
‘Het is me wat. Ik had nooit gedacht dat je met erover praten al zo’n lol kan hebben.’
‘Ik ook niet, vóór ik hier kwam. Kom eens naast me zitten, Jamie.’
Jamie liep naar Aimee toe, aarzelend.
‘Mag ik eh van dichtbij naar je kijken?’
‘Niet zo bang zijn, joh.’
Hij ging naast haar zitten.
‘Je mag best kijken, maar daar gaat het niet om. Je was vroeger niet slecht, alleen veel te opdringerig. Nu ben je lief en verstandig. Je proeftijd is over.’
Hij keek een tijdje naar beneden, toen haar weer aan, met vochtige ogen.
‘Dank je wel. Als ik er de laatste tijd aan terugdacht vond ik het steeds erger. Je bent zo lief, dat had ik je nooit aan mogen doen.’
Ze pakte een handdoek, droogde zijn gezicht af, sloeg even een arm om hem heen en gaf hem een kusje op een wang.
‘Alles is vergeven en vergeten.’
‘Wat fijn. Wat een opluchting.’
Hij gaf haar, zonder aan haar te komen, een kusje terug.
‘Je hebt mooie borsten. Je kon een tweelingzusje van Silvia zijn.’
‘Ja. Weet je waar ik ook van geniet? Als we niet meer gaan zwemmen gaan we boven douchen, warm, om het chloor af te spoelen. Silvia en ik douchen samen. We zijn niet lesbisch, dat is duidelijk, maar dan wassen we elkaar en drogen elkaar af. We hoeven niet voorzichtig te doen, we kunnen bij elkaar gewoon overal aankomen. Dat is zo leuk en gezellig.’
‘Giechelende meiden, hè? Als je er een keer niet bent neem ik je taak wel over. Giechelen kan ik ook.’
Iedereen lachte weer.
‘Je bent heerlijk vrij.’
‘Ja. Ik moest net even naar beneden kijken, om bij te komen. Bij tante zag ik stijl haar, jij hebt leuke krulletjes.’
‘Mike vindt krulletjes ook zo leuk. Nou, kijk maar even goed.’
‘Ook een heel mooie gleuf. Dank je wel.’
‘Geen dank. Het is wel leuk, tussen twee rustige en blote jongens te zitten.‘
‘Het gaat heerlijk rustig, zo. Laat ik nu maar weer teruggaan naar Silvia. Ik heb haar amper gezien nadat we uit het zwembad kwamen.’
‘Gezien wel, bekeken nog niet.’
‘Juist.’
Hij liep naar Silvia en ging naast haar op de stretcher zitten.
‘Ik heb de dag van mijn leven. Alles is zo mooi, gaat zo fijn. Met Aimee ook.’
‘Ja. Drink even wat.’
Ze namen weer een paar slokjes.
‘Heel mooi, je driehoekje met haartjes.’
Hij boog zich voorover en gaf er een kusje op.
‘Hé, je bent weer te snel.’
‘Sorry. Ja, alweer. Voor ik me bedenk om me in te houden is het al gebeurd. Tja, warmbloedig. Erg?’
‘Nee, dit kon wel weer. Je maakt het vast niet te gek. Maar ik vind dat ik onderhand wel wat extra’s mag. Één keer.’
Ze speelde even met zijn penis en ballen.
‘Fijn. Niet erg, hoor, dat je wat stijf wordt. Leuk om te zien en om te voelen. Nog groter bewaren we.’
‘Ik heb hem altijd voor je bij me.’
‘We zien later wel wat we ermee gaan doen. Laat hem nu maar weer krimpen.’
‘Als ik je gewoon een kusje op je mond geef helpt dat. Dan denk ik alleen over dat je zo lief bent.’
‘Nou, als de anderen erbij zijn niet zo’n lange. Maar nu wel, voor een keer. Ze begrijpen het wel.’
Hij hield haar schouders weer vast, onder het kussen.
‘Heerlijk. Je hebt net zulk stijl haar als je moeder.’
Ze deed haar benen wat van elkaar.
‘Oh, meisje.’
Hij keek een tijd, af en toe opzij en af en toe naar haar borsten en naar haar gezicht. Ze glimlachte. Hij bleef ernstig kijken.
‘Lief meisje, wat ben je verschrikkelijk mooi.’
‘De dag van je leven, hè?’
‘Ik wist, toen ik dat zei, dat er nog meer ging komen. Na je moeder en je vriendin jou zien. Maar niet dat ik je zo verschrikkelijk mooi zou vinden. En dat je me zo rustig laat kijken.’
‘Dat heb ik bij jou ook gedaan. En je vindt het ook fijn dat ik naar je kijk.’
‘Ja, maar jij wist al hoe dat eruit zag. En er werd al naar je gekeken. Je moeder en je vriendin vond ik mooi. Maar ik vind het nu met jou véééél mooier, intiemer. Mijn vriendinnetje helemaal bloot zien, in mijn blootje vlak naast haar. Onder handbereik.’
‘Ja, héééél fijn, lieve jongen. Je mag nog iets intiemer worden.’
‘Nog een kusje erop?’
‘O. . . . Daar had ik niet aan gedacht. . . . Doe maar.’
Hij boog zich over haar en gaf een kusje bovenop haar gleuf. Hij ging niet weer gelijk rechtop zitten, maar bekeek haar van vlakbij, tot ze hem rechtop duwde.
‘Zo is het wel genoeg. Ik krijg het er warm van. Maar ik kan wéér niet boos op je worden.’
‘Gelukkig. Wat heb je een mooie gleuf. Het zal vast niet veel schelen met die andere twee, maar eh ik sta meer aan jouw kant. Ik bedoel, ik geef vreselijk veel om je, daarom vind ik jou véééél mooier.’
‘Zo denk ik ook over jouw penis. Even kijken. Gaat vrij goed.’
‘Ja, van kussen en van naar een kunstwerk kijken krijg ik niet zo’n stijve. Alleen even de eerste keer van blote meiden.’
‘En van de eerste en voorlopig de enige keer aan je vriendinnetje voelen?’
‘O. . . . Moet dat?’
‘Nee, het mag. Maar graag, lieve jongen. Anders vind ik het oneerlijk.’
‘Ja, maar je weet hoe ik graag voel. Zeker als ik weet dat het voorlopig de enige keer blijft.’
‘O. Laat me denken.’
Hij gaf haar haar glas aan, en dronk zelf ook wat.
‘Mams?’
‘Ja? Het gaat goed bij jullie, hè?’
‘Ja, heel fijn. Net zoals bij Mike en Aimee toen. Maar Jamie is wat anders dan Mike. Impulsiever, hij gaf me een kusje op m’n doos.’
‘Leuk.’
‘Ja. En lief. Ik wilde nu dat hij me aanraakte, net zoals ik bij hem al gedaan heb.’
‘Prima, toch?’
‘Ja. Maar Jamie is erg eh grondig. Hij zei net, je weet hoe ik graag voel. Zeker als ik weet dat het voorlopig de enige keer blijft. Hij heeft mijn borsten ook zo grondig bevoeld. Niet pijnlijk, maar wel heel stevig aangepakt. Ook gestreeld, lief, zachtjes. Wat zal ik doen?’
‘Voor deze keer op je bed gaan liggen en hem grondig met je kennis te laten maken. Als je durft. En als hij het doet om kennis met je te maken.’
‘Ja, tante.’
Silvia stond op.
‘Merci, mams. Als het wat lang duurt moet u niet ongerust worden. Ik wil het langzaamaan doen.’
Ze nam Jamie aan de hand mee naar haar kamer en ging op haar rug op bed liggen.
‘Kom maar naast me liggen. Ik wil me er eerst op voorbereiden. Ik word niet iedere dag bij mijn doos gegrepen.’
‘Als je dat zo ziet wil ik je niet aanraken.’
‘Nee, grapje. Maar het blijft ingrijpend, om met mijn benen wijd te gaan liggen en een jongen van vlakbij te laten kijken en er uitgebreid aan voelen.’
‘Gekeken heb ik al. Ik zei dat ik je gleuf verschrikkelijk mooi vond. Ik ga hem, haar, niet mishandelen. Zoals je moeder zei, er kennis mee maken. Maar het hoeft niet. Ik vind het al schitterend om naar mijn vriendinnetje te kijken. En ja, liever bloot. Tegen je moois kan geen kleding op.’
‘Lief van je. Laten we ons naar elkaar draaien en kijken.’
Ze draaiden zich op hun zijkanten.
‘Doe je één been wat omhoog? Ja, fijn.’
‘Je bent erg vrij, je vraagt gewoon wat je wilt.’
‘Ja, lieveling. Maar je kunt rustig nee zeggen, dat heb je al gemerkt. Ik dring niet meer aan, voor de rest van mijn leven.’
‘Je weet het, je kan je er ook té druk over maken. Ik ook. Deze ene keer kennismaken is om rustig te kunnen blijven. Om niet bang te zijn van elkaars lijf. Je ziet het aan Mike en Aimee. Ze zitten en lopen hand in hand. Als ze tegen elkaar aankomen is er niets aan de hand. Ze omhelzen en kussen elkaar. Voor een meisje is het, als het goed is, prettig om haar jongen tegen haar buik te voelen, zeker met een beetje stijve. Niks erg. En voor een jongen, om de borsten van zijn meisje tegen zich aan te voelen, en misschien haar haartjes te voelen kriebelen. Zoals ik in het zwembad op je rug zat. Ik zei daar wel, andersom maar niet. En ook niet onze voorkanten tegen elkaar. Maar ik durf dat voortaan wel met je aan, af en toe. Niet te warmbloedig worden, hè?’
‘Ik zal het proberen, Silvia.’
‘Dat is goed genoeg. Je bent nu eenmaal impulsief. Nou, nu je hier kennis met me mag maken, wil ik het met jou eigenlijk ook beter. Mag ik, bij je?’
‘Natuurlijk.’
‘Ik wil eerst aan je ballen voelen.’
Ze bevoelde ze eerst zachtjes, zoals ze de eerste keer gedaan had, daarna steviger.
‘Je wordt steeds groter.’
‘Ja, stop maar met daar masseren.’
Ze pakte zijn halfstijve penis, liet hem door haar hand glijden amper zonder erin te knijpen..
‘Je wordt nog steeds groter.’
‘Je doet niet zoals ik moet doen om de zaadjes te laten komen, maar ja, een bloot meisje aan mijn penis.’
‘Erectie, nu. Mooi.’
‘Een lekker gevoel.’
‘Je waarschuwt op tijd, hè?’
‘Ja. Wil je lang doorgaan?’
‘Eigenlijk tot je niet meer groter wordt. In de tuin stak hij nog niet naar voren, al scheelde het niet veel. Ik wil graag je hele stijve zien. En voelen.’
‘Wat een geluk dat ik een natte droom gehad heb.’
‘Ja. Mooi joh, al meer omhoog dan recht vooruit.’
‘Je doet het voorzichtig, fijn.’
‘Ik vind het heel fijn om je nog beter te leren kennen. Hij wordt niet alleen langer, ook dikker. En stijver. Wat mooi om te zien. En te voelen. Mooier dan foto’s, daar zie je een paar tussenstappen. Nu echt groeien. Hij blijft nu zo, geloof ik.’
‘Nou, groter dan ooit. Nog niet helemaal recht omhoog, maar het scheelt niet veel.’
‘Je bent een heel mooie grote jongen. Heerlijk, ik kan je met twee handen vast houden. Maar ik snap mams ook. Af en toe met één hand met een kleintje spelen, en met die balletjes. Hoe voelt het, om zo vastgehouden te worden?’
‘Heel intiem. Heerlijk.’
Ze schoof wat naar beneden, gaf wat kusjes op zijn erectie en kwam weer voor hem liggen. Met één hand hield ze hem vast.
‘Heel lief. Ik hoop, dat als we bij elkaar blijven, hij later nog liever voor me gaat worden.’
‘Daar droomde ik vannacht van, Toen werd ik wakker.’
‘O. Wat droomde je?’
‘Nee, maar niet, lieveling.’
‘Wil je er alleen van genieten? Van mogelijke vooruitzichten?’
‘Daar gaat het niet om. Je weet vast wat ik droomde. Maar dat is niet om te vertellen. Wat ik met je aan het doen was.’
‘Waarom niet?’
‘Dat is praten over seks.’
‘Eh ja, vast wel. Maar je mag je meisje wel vertellen wat er op je verlanglijstje staat. Geen geheimen, ook niet op seksgebied. Niet wat je nu, maar later wilt doen.’
‘Je haalt me weer over.’
‘We hoeven allebei niets, maar er kan best wat.’
‘Nou, vooruit. Maar laat me eerst los.’
Ze sloeg haar armen om zijn nek.
‘Het is eigenlijk net zo’n verhaal als uit zo’n boekje. Daarom niet zo eh mooi. Eigenlijk alleen lichamelijk.’
‘Ik heb alleen de foto’s gezien, niet de verhalen gelezen. Ik wil er wel een keer één horen.’
‘Wat een smoes, voor voorlichting, hè?’
‘Het is geen smoes. Daar is dit allemaal voor.’
‘Ja, sorry. Maar zo’n verhaal? In het echt gaat het vast veel mooier, met iemand waar je eh veel om geeft.’
‘Van houdt?’
‘Ja. Ik durf dat over ons niet te zeggen.’
‘Voel je het eigenlijk wel?’
Hij was even stil.
‘Ja. Steeds meer.’
‘Ik ook.’
Ze kwamen met hun monden steeds dichter naar elkaar en kusten.
‘Dank je wel, Jamie. Al is het genoegen wederzijds.’
‘Ja. Ik hoef het niet te zeggen, voorlopig, hè? Ik voel het wel, maar ik vind het een zwaar woord, niet om te vaak te gebruiken.’
‘Wat een lieve maar rare jongen ben je. Om daar zo serieus over te denken.’
‘Ja, maar ook impulsief.’
Hij duwde haar op haar rug en leefde zich uit op haar borsten. Niet grondig, maar zachtjes. Hij streelde en kuste ze overal, likte er ook aan, een tijdje alleen aan haar tepels.
‘Wat héééérlijk. Je stopte me geeneens.’
‘Nee. Ik lag te genieten. Jamie, na deze dag van verkenningen wilde ik dat het voorlopig bij kussen en omhelzen, zoals ik net vertelde, zou blijven.’
‘Wilde?’
‘Ja, slimmerd. Ik wil dat we elkaar na vandaag voorlopig niet meer beneden aanraken. Kijken is vrij. Dat blijft genieten.’
‘Akkoord. Ga verder. Maar?’
Ze giechelde.
‘Je was gekrompen, maar je groeit weer. Vertel dat verhaal maar, daarna ga ik met mijn, maar, verder.’
‘Goed. Zoals dat vaak in dromen gaat, ik was ineens ergens. In mijn eigen bed, deze keer. Eenpersoons, maar jij lag naast me, zoals nu, ook bloot. Mijn erectie stond helemaal naar boven. Ik duwde hem naar beneden tot hij recht vooruit stond en duwde hem je gleuf in.’
‘Nu niets impulsiefs, hè?’
‘Nee, beslist niet. Ik duwde hem langzaam steeds verder naar binnen, tot het niet meer ging. Toen zei jij, ontmaagdt me alsjeblieft, stoot door. Dat deed ik, en toen kon ik mijn hele erectie in je krijgen. Gaat het?’
‘Dat weet ik nog niet. Dat zien we wel.’
‘Nee, ik bedoel, wil je nog méér horen?’
‘Ik dacht over mijn ontmaagding na, die eh voorbeschouwing. Misschien is er niets te voelen.’
‘Mogelijk. Ik wil het later héééél graag doen, héééél voorzichtig, en willen dat jij de eerste bent waar ik seks mee heb, lief meisje van me.’
‘Ja. Als we zo doorgaan lukt het wel.’
‘Fijn. Toen gingen we langzaam bewegen, mijn erectie wat minder ver en dan weer helemaal diep in je. Elkaar zo strelen. Toen voelde ik krampen aankomen. Bij jou ook, je kneep binnenin in mijn erectie. Door dat knijpen en strelen werden mijn krampen groter en kwamen mijn zaadjes. Ik spoot ze daar diep in je. We schokten allebei van de krampen. We kwamen allebei klaar.’
‘Tja. Eerst over die verhalen in die boekjes. Wat je zei, niet fijn. Prik, au, klaar. Zoals je droomde, wel fijn voor je, natuurlijk, Dat was meer dan een natte droom, alleen eruit lopen. Je kwam gewoon klaar.’
‘Nou, gewoon? Dat was voor het eerst zo. Omdat ik blote borsten gezien had. En de volgende dag waarschijnlijk dozen met haar en gleuven zou zien.’
‘Dan zal het, behalve misschien vannacht, wel weer gauw zoals vroeger bij je gaan. Je went snel aan bloot.’
‘Aan borsten ging snel. Maar wat zijn gleuven mooi. De jouwe helemaal. Kusje?’
Ze liet zijn penis los, sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem. Hij grinnikte.
‘Heerlijk, maar je weet dat dat mijn bedoeling niet was.’
‘Ja, maar eerst over mijn maar.’
‘Goed, eerst.’
‘Wacht nou, ongeduld. Dus, wel kussen en omhelzen en beneden eraf blijven. Maar ik vond, en jij zeker, het heerlijk, wat je met mijn borsten deed. Dat kan best, hè, af en toe?’
‘Ja. Ik zie dat niet als seks, al is het tamelijk intiem. Maar ja. Van je ouders mogen we ons bloot tegen elkaar drukken, zoveel scheelt dit niet, zullen we maar zeggen. Alleen niet te vaak, als je te veel snoept moet je overgeven. Het moet een feestje blijven.’
‘Ja, mooi gezegd. Vandaag is het een grote feestdag.’
‘Voor mij zeker. Ik had vandaag meer bloot verwacht, maar niet dat je mijn hele erectie zou zien.’
‘Dat is voor mij ook feest. Mooier dan ik verwachtte.’
‘Zo heerlijk, dat je me ook vasthield.’
‘Is dat een uitnodiging?’
‘Ja.’
‘Die sla ik af. Het wordt tijd dat je mij vast gaat houden.’
‘O.’
‘Ja. Ik zou bijna zeggen, je moet. Daarvoor gingen we hier naartoe. Alsjeblieft, lieve jongen, ik wil je hand op mijn doos voelen. Streel me.’
Hij ging met een hand tussen hen in en begon met de verkenning van haar doos.
‘Zachte haartjes. Prettig.’
‘Ja. Je streelt heerlijk.’
Hij werd iets minder voorzichtig en stopte met zijn hand om haar doos, er zachtjes in knijpend, masserend.
‘Voor mijn gevoel heb ik je nu net zo vast als jij met twee handen mijn stijve.’
‘Het is net zo heerlijk. Zo nog even.’
‘Hoe lang je maar wilt. Ik wil me goed herinneren dat ik je hele mooie zachte doos met die zachte haartjes vastgehouden heb.’
‘Ik ook.’
Ze bleven een tijd stil liggen, alleen masseerde hij heel zachtjes door.
‘Ik moet bijna janken. We liggen helemaal bloot bij elkaar, mijn meisje heeft lief en lekker mijn stijve vastgehad en er kusjes op gegeven. En ik kijk naar haar blote borsten met die leuke tepels en ik heb haar blote doos vast.’
‘Heerlijk. Ik wil jou niet vasthouden, dat leidt te veel af.’
‘Ja, goed bedacht.’
‘Jamie, we kunnen zo geen uren doorgaan, jammer genoeg. Er is nog meer om kennis mee te maken.’
‘Ja.’
Hij ging over van het gebruik van zijn volle hand naar dat van één vinger.
‘Ja, fijn, lieveling. Niet te ruw doen.’
‘Natuurlijk niet. Het wijst zich trouwens vanzelf.’
‘Je had in de tuin al gekeken waar je zijn moest.’
‘Ik heb daar gekeken. Verder kon ik op dat moment niet denken.’
‘Ik vergeet steeds dat voor jou álles nieuw is.’
‘Mag ik nu voor ons allebei nieuws?’
‘Wat?’
‘Gaan kijken wat ik doe?’
‘Ik doe mijn ogen dicht en mijn benen ver van elkaar. Ik ga me concentreren op het voelen wat je gaat doen. Het wordt vast genieten. Kijk en voel maar overal waar je wilt.’
Hij ging tussen haar benen liggen.
‘Ik kijk eerst. Ik geniet al. Weer zo mooi van dichtbij. Ik hoop dat je gaat genieten, het is mijn eerste keer aan de doos en gleuf van een meisje.’
‘Het lukt je vast. Met mijn borsten ook.’
Hij verkende alles heel uitgebreid, strelend en voelend en gaf er af en toe een kusje op. Ze kreunde af en toe zachtjes. Toen hij met zijn tong een beetje net in haar gleuf likte deed ze haar benen naar elkaar.
‘Wat was dat?’
‘Een tongzoentje.’
‘Líkte je me daar?’
‘Ja. We hebben nog niet veel gekust. Nog niet aan tongzoenen toegekomen. Dit ging impulsief.’
‘Ja. Maar daar?’
‘Jij hebt mijn stijve ook gekust. Later wil je hem minstens één keer in je mond.’
‘Daar dacht ik daarnet ook aan. Maar nog maar niet.’
‘Tja, schatje, ik leef me weer heerlijk uit, zolang je me niet stopt.’
‘Ik weet het niet.’
‘Zal ík nu beslissen?’
‘Ik weet het niet.’
‘Het is net een mondje op zijn kant. Met heerlijke lipjes. Toe maar, open de poort.’
Ze deed haar benen weer wat verder van elkaar af, hij ging verder, alles afwisselend. Tot ze hard kreunde en haar benen snel tegen elkaar klemde. Zijn hoofd zat ertussen, tot ze hem losliet. Direct daarna deed ze haar benen weer tegen elkaar.
‘Je kwam met je tong aan mijn clitoris. Dat is te lekker. Ik moet stoppen, ik word heet. Hoe is het met jou?’
Hij ging naast haar zitten.
‘Op de helft. Het was heel fijn. Voor jou ook, hè? Je kreunde steeds zachtjes.’
‘Ja, dat was echt verwend worden. Tjonge, dat er zoveel gevoel in zit. Wat moeten paps en mams genieten.’
‘Nog wel meer mensen.’
‘Ja, maar die interesseren me niet zo. Oef. Kom, naar de anderen toe. Als je in de keuken nog te groot bent moet je daar wachten. Of een handdoek meenemen.’
Ze stapten van het bed af. Hij hield haar tegen.
‘Silvia, ik weet, het hoeft niet, maar ik wil je heel erg voor alles bedanken.’
‘Fijn, lieverd. En ik jou, voor het zo lief en verstandig zijn. Nu opschieten.’

‘Alles goed, jongelui?’
‘Ja, mams. Ik weet dat het lang duurde, ik had even tijd nodig, maar hij ook. Hij weet genoeg, theoretisch, maar omdat hij al zo makkelijk praat vergeet ik steeds dat alles in de praktijk nieuw voor hem is. Hij heeft nooit wat gezien, is nooit bekeken worden, zoals wij ons hele leven. Heeft nooit gevoeld, is nooit bevoeld. Hij is nu bij. Wat een werk.’
Iedereen grinnikte.
‘Je hebt gelijk. Was het niet te veel, Jamie?’
‘Nee, niet te grote borsten, mooie maat doos en gleuf. Ze leverde een goede show af.’
‘Je bent weer aardig bij.’
‘Bijna. Ze is mooi, tante. En zóóóó lief, zo vrij, na een beetje aarzelen, begrijpelijk natuurlijk, om me alles te laten zien.’
‘Hij was ontzettend onder de indruk, mams. Hij had kunnen stoppen, maar hij kon het aan, omdat hij alles wel wist. En het boek gezien had.’
‘Mooi. Was het voor jou ook prettig?’
‘Prettig? Ik heb hem in het begin gezegd dat hij best wat mag proberen, maar nee is nee, voor jaren. Dat doet hij braaf, hij dringt voor geen millimeter aan, probeert het ook later niet nog eens. Ik vertrouw hem. Ik zei al, hij weet de theorie en hij is erg eh grondig. Ik heb hem gestopt, hij weet niet precies hoe ik me voel. Ik heb een heel klein voorproefje gehad van hoe het ooit kan worden.’
‘Mooi. Ben je, eventueel, bij hem op tijd gestopt?’
‘Ik ben ruim op tijd gestopt, ik wilde niet dat hij in moeilijkheden kwam. Hij stopte steeds acuut als ik dat wilde.’
‘Goed, Mark?’
‘Ja. Zo te horen weten ze hoe ver ze kunnen gaan. Voor de zekerheid, Silvia, wat was dat voorproefje?’
‘Gestreeld worden, door een lieve jongen, is heel prettig. Daar word je warm van. Dat is genieten. Maar toen het té warm werd, richting heet, ben ik gestopt.’
‘Hoe weet je dat het té warm wordt?’
‘Simpel. Als ik aan seks ga denken. Als zijn erectie te groot wordt. Of als hij bij mij bepaalde plekjes aanraakt.’
‘Weet hij die?’
‘Één wel. Daar blijft hij voortaan vanaf. Paps, niet té moeilijk doen, hoor. Ik ben nog niet zo oud, vijftien, maar ik weet overal van. Ik ben door jullie heel verstandig op dit gebied geworden. Ik doe niets te veel. Maar ook niet te weinig.’
‘Jongedame, je hoort je ouders niet klem te zetten. Goed, liefje. Één vraag, niet voor de zekerheid, maar uit nieuwsgierigheid. Niet te weinig?’
‘Ach, waar we, fatsoenshalve en zo, aan mogen zitten, en wat we mogen doen, dat moeten we niet te veel maar ook niet te weinig doen. Jamie zei, vrij vertaald, snoepen is lekker, bij te weinig mis je wat, maar als je te veel snoept moet je overgeven. En ik zeg er zelf bij, aangepast aan de leeftijd. Het belangrijkste is, niet te vroeg beginnen, nou, dat zijn we zeker niet. Een beetje kussen en strelen kan geen kwaad. Verder, zoals intiemer strelen, daar moet je ouder voor zijn. Meer levenservaring hebben. Anders gaat het niet goed.’
‘Schrijf dat maar op. Dat heb je zelf verzonnen, dat is mooi voor in het boek.’
‘O. Dank u wel. Over dat hele kleine voorproefje, dat was net genoeg om een idee te krijgen van hoe het ooit kan worden. En hoe jullie genieten, buiten ons zicht. Één keer níet buiten mijn gehoor. Ik liep naar boven, jullie hadden kennelijk haast gehad, geeneens jullie slaapkamerdeur goed dichtgedaan. Wat een gekreun en gehijg. Is het zó vermoeiend?’
Ze lachten allemaal.
‘Dat gekreun is van genieten. Eh als je snoept kan je dat met één snoepje tegelijk doen, rustig, de volgende pas als de vorige op is. Maar het is ook wel eens lekker om je mond vol te proppen. Als je rustig vrijt is het niet vermoeiend. Liefkozend. Maar als je, zoals je zei, heet wordt, kan het er wilder, woester aan toe gaan. Dan is het vermoeiend. Maar ook lekker. Voldoende uitleg?’
‘Ja, paps. Ik heb toen direct de deur dicht gedaan. Achteraf dacht ik, ach, een demonstratie was ook niet weggeweest.’
Weer moesten ze lachen.
‘Dat brengt me op een idee. Als mams het me eens is, anders gaat het niet door. Jullie houden hier elkaars hand vast en geven kusjes. Wij snappen best dat jullie wel eens even alleen willen zijn, om elkaar te omhelzen en te kussen, wij zijn ook jong geweest. Ik denk dat jullie af en toe wel even naar boven kunnen gaan. Niet te vaak, niet te lang. Jullie zijn vijftien, en erg verstandig. We vertrouwen jullie. Wat denk je, mams?’
‘Goed. Ik geef jullie een dringend advies. Houdt een broek aan. Dan gebeurt er niet zo gauw iets.’
‘Heeft u dat vroeger ook gedaan, mams?’
‘Ja, Silvia. En dat is me heel goed bevallen. Een rustig gevoel beneden. Later hield maar één van de twee zijn broek aan. Pas toen paps en ik getrouwd waren geen van tweeën meer.’
‘Ik wil wat minder dan waarvoor u eigenlijk toestemming geeft. Ik wil mijn bovenstukje ook aanhouden.’
‘Dat is natuurlijk prima. Daar begon ik vroeger ook mee. Maar jullie weten veel beter dan ik op die leeftijd, zelfs toen ik jaren ouder was, wat er wel kan en niet. En jullie raken elkaar in het zwembad ook wel aan, tijdens jullie gestoei. Niet expres, maar jullie weten dat jullie niet zo erg op hoeven passen om bloot aan te raken. Dat hoeven jullie ook niet zonodig, jullie zien elkaar steeds bloot en hebben elkaar een keer overal aangeraakt. Jullie weten al hoe het aanvoelt. Maar het strelen en gestreeld worden van borsten kan wel, vind ik. Dat is voor allebei fijn. Voor preutse mensen is dat al seks hebben, dat dacht ik vroeger ook. Maar nu niet meer. Borsten zijn geen seksorganen, maar sekskenmerken. Zoals de adamsappel bij jongens. En de iets andere bouw van meisjes dan jongens, waardoor hun kontje schudt bij het lopen. Ik zal het samenvatten. Omhels maar fijn, kus maar lekker en streel of laat je borsten een beetje strelen, als jullie er aan toe zijn. Ik vertel het niet om jullie daartoe aan te zetten. Doe rustig aan. Daarom ook niet te vaak of te lang, om je het niet te moeilijk te maken.’
‘Fijn, tante. Ik houd ook voorlopig mijn bovenstukje aan. Dat rustig kunnen omhelzen en kussen is voorlopig fijn genoeg. Goed, Mike?’
‘Natuurlijk. Ik geniet hier al zo veel van naar je mooie borsten kijken. Eigenlijk jammer, ik dacht dat ik al een hele grote jongen was, dat ik al seks had.’
Ze lachten weer eens allemaal.

In het jaar dat de tweeling zestien werd

Mike en Aimee gingen op een zonnige dag naar zijn kamer om te kussen. Onderweg van de tuin naar boven trokken ze in de keuken hun badkleding aan. Die legden ze daar neer vóór ze gingen zonnen en zwemmen. Na elkaar op bed een tijd omhelsd en gekust te hebben, liet hij haar los en ging op zijn buik liggen.
‘Genoeg gekust, lieverd?’
‘Nee, maar mijn stijve wordt te groot.’
‘Ik heb me al lang afgevraagd wanneer dat eens zou gebeuren. Al toen ik hier in de tuin voor het eerst alles uit durfde trekken, jij even aan mijn doos voelde en ik bij jou. Ik vond dat zo fijn, ik had net je moeders boek gelezen. Het laatste gedeelte was de laatste voorlichting en jij en je zus samen bloot op een foto. Allebei ongeveer twaalf. Je kon net zien dat Silvia borstjes en haren op haar doos had. Jij stond erbij als dat beeld van Apollo, op je gemak, arm om de schouder van je zus, penisje keurig liggend op je ballen. Ik heb, denk ik, gebloosd. Niet om het blote op zich, maar dat ik jullie zo mocht zien. Dat jij wist dat ik, je vriendinnetje, het boek zou lezen en je bloot zou zien. Niet alleen de bekende foto van een blote baby op een vachtje, maar een foto van nog niet zo lang geleden. Op de bladzij erna stonden tekeningen van een erectie. Ja, dacht ik, die gaat hij krijgen. Ik dacht, toen ik je de eerste keer streelde, misschien ben je nog niet zover. Gauw daarna vertelde je van je natte dromen, eerst met een klein beetje erectie, later een grotere. Ik vond het zo mooi hoe je het vertelde, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Dat is het eigenlijk ook, maar met mij erbij? Draai je eens naar me om?’
Mike ging op zijn zij liggen, ze keek naar zijn zwembroek.
‘Ja, zo had ik me dat voorgesteld. Dat je dat in de tuin zou gebeuren. Ik was benieuwd hoe iedereen zou reageren, maar nu krijg ik een privéshow.’
‘Nou, show?’
‘Ja. Als meisjes gaan zonnen en zwemmen trekken ze, behalve hier dan, een badpak aan waarin hun borsten goed uitkomen. Jongens trekken juist een wijde zwembroek aan, om maar niets te laten zien van dat slangetje en die ballen. Niet eerlijk. Ze hoeven natuurlijk niet te laten zien dat ze er een erectie in hebben, want dat is niet netjes, dan denken ze aan seks. Deed je dat?’
‘Nou, seks? Ik vond het, vanaf dat we elkaar omhelsden, fijn dat ik je tegen me aan voelde. Duidelijk een meisje. En zo lief, en je kuste direct zo lekker. Wat dacht jij?’
‘Ook zoiets. Ik voelde een bobbel tegen mijn buik. Maar daar lette ik niet op, alleen even als we met omhelzen begonnen. Fijn, mijn lieve, rustige jongen. Maar verder genoot ik van het kussen. Stom eigenlijk, we praten overal over, maar ik heb nooit verteld dat ik nooit eerder zo gekust had. Jij?’
‘Nee, ook niet. Het ging vanzelf, hè? Eerst bij elkaar op een wang, toen mond op mond. Ik denk vaak, als ik je zie, of aan je denk, kom in mijn armen, tuit weer zo lief je lippen naar me, kus me weer zo lekker.’
‘Ja, ik ook zoiets. Ik vind het fijn hoe het gaat. Vaak rustig bij elkaar, handje vasthouden, af en toe een kusje. En om de paar uur even zoals nu. Waar dacht je nu aan?’
‘Ik dacht dat het al een paar jaar heel fijn gaat. Dat het zo fijn door moet gaan. Van trouwen is nog geen sprake, we zijn veel te jong, amper zestien. Maar ik dacht, ik zou graag haar mooie borsten vasthouden, in mijn hand houden. Er misschien kusjes op geven. Als ze het wil. Al is het niet eerlijk, ik heb boven niets. Van mams mocht het vorig jaar al, maar we moesten zelf beslissen. Ik heb er amper aan gedacht. Nu wel. Ik zou het wel aandurven. Onder blijft verboden gebied.’
‘Je vertelt het mooi. Je doet weer hetzelfde als iook deedn het begin, wat Silvia ook deed. Me iets voorstellen en me de tijd geven om er over te denken wat ik zal gaan doen. Ik denk nog wel eens aan de eerste keer dat ik hier kwam om te zwemmen. Ik ging met Silvia naar haar kamer om ons om te kleden. Ik dacht, om de beurt in de badkamer. Maar ze trok naast haar bed het een na het ander uit. Ik deed het maar na. Ik had gelijk in de gaten dat ze zich niet normaal omkleedde, onder haar rok haar broek uit, bikinibroekje aan, en zo. Daardoor alleen even boven bloot staan, zoals bij het omkleden bij het sporten. Ze stond in haar nakie naast me, rekte zich op haar gemak uit. Ik heb haar maar nagedaan. Een beetje naar haar gekeken, zij naar mij. Het ging zo rustig en gezellig. Daarom kon ik ook die dag al mijn bovenstukje afdoen, bij het zwembad, toen zij het deed. Weer zóóóó rustig. Ik schrok wel even van die grote van je moeder, die dat toen ook deed. Maar ik dacht, nu kan ik mijn even grote als Silvia wel laten zien, niets bijzonders. En jij bleef zo rustig. En nu stel je zo rustig voor om ze eh aan te raken. Ik wil nog even nadenken. En eigenlijk wil ik naar je stijve kijken. Kijken hoe groot je daar nu bent.’
‘Zal ik mijn broek naar beneden doen? Of jij? Of uitdoen?’
‘Laat mij hem maar een stukje naar beneden doen.’
Hij tilde zijn middel een beetje op, ze schoof zijn zwembroek naar beneden, tot net onder zijn ballen.
‘O. . . . Hij vindt het, geloof ik, fijn om de ruimte te krijgen. Hij wordt nog wat groter. Recht vooruit. Nee, hoger. . . . Ik moet aan die tekening denken, dat je ziet dat een erectie helemaal een gleuf ingegaan is. Hoe dat mooi in elkaar past. Ik kan me dat nu nog beter voorstellen. Hoe voelt dat, dat dikker en langer worden?’
‘Lekker. Zoiets als je je uitrekt.’
‘In het boek staat ook dat daarmee een meisje soms wat uitgerekt wordt, je snapt me wel. Dat dat een beetje pijnlijk kan zijn, maar dat het daarna heel prettig is, voor allebei, als die erectie zachtjes wat in en uit de gleuf bewogen wordt. Enzovoort. Dat zeggen je vader en moeder ook.’
‘Het schijn voor veel mensen een hobby te zijn. Van mijn vader en moeder zeker. We weten dat ze het vaak doen. Niet alleen ’s nachts in bed. Overdag ook, als niemand het maar ziet.’
‘Dat jullie het dáár zelfs over hebben.’
‘Ja, Silvia en ik zijn zo gemaakt. Binnenin mams gegroeid, uit twee eitjes van mams en twee van de zaadjes die paps eh in haar gespoten heeft. Als we het er over hebben, één keer in het jaar of zo, plaagt mams paps altijd. Ik krijg iedere keer miljoenen zaadjes van je, uit jouw fabriek, en ik heb er maar twee gebruikt, in mijn fabriek.’
‘Wat grappig dat je daarmee kan plagen. Wat zegt je vader dan?’
‘Bijvoorbeeld, die twee hebben hun werk uitstekend gedaan. Het op de goede plek bezorgen van die miljoenen daarvoor en daarna is mij een groot genoegen. Meid, ik heb er nog, ga je mee naar bed, of waar dan ook?’
‘Mooi uitgedrukt. En er gewoon om vragen heb ik thuis nog nooit gehoord. Ik merk er niets van. Kusjes bij thuiskomen, meer niet.’
‘Tja. Je hebt tekeningen gezien, van één kindje dan, binnenin, steeds groter, completer. Mams mag dan graag vertellen dat we, toen we genoeg in haar gegroeid waren, naar buiten gekomen zijn. Eerst ik, toen Silvia. Dat dat pijnlijk was, ze werd daar behoorlijk uitgerekt, maar dat dat weer krimpt. Ze zegt, het was allesbehalve grappig, maar het was de moeite waard, lieverds. Zo fijn.’
‘Heel mooi. En zo rustig, natuurlijk. Mike, het is al een tijd geleden. Mag ik nog eens aan je fabriek voelen?’
‘Natuurlijk, rustig.’
Ze nam zijn ballen in haar hand, speelde er voorzichtig mee.
‘Miljoenen, hè?’
‘Meer dan één miljoen, precies weet ik het ook niet.’
‘Hoe voelt dat, als je een natte droom hebt?’
‘Als ik er wakker van word is het zo ongeveer als plassen. Alleen voel ik krampjes, en met ieder krampje komt er dan een beetje uit.’
Ze nam zijn erectie in haar hand.
‘Je stijve is toch soepel. Langer dan in mijn hand past. De eerste keer, een paar jaar geleden, was je klein, toen paste het in één hand. Iets kleiner dan wanneer je nu klein bent.’
‘Ja. Jouw borsten zijn ook wat groter geworden. Zou je nog een keer willen voelen wanneer ik klein ben?’
‘Misschien. Je wordt nog groter, hè, net als je vader?’
‘Iets, denk ik. Zoveel scheelt het toch niet meer?’
‘Ik let er niet zo op. De ene is gewoon wat groter dan de ander. Het verschil tussen de borsten van je zus en mij met je moeder is veel groter. Wij zijn, denk ik, uitgegroeid. We halen haar niet in.’
‘Zou je dat willen?’
‘Nee, zulke grote hoef ik niet. Wat vind jij ervan?’
‘Ik krijg ze niet.’
‘Nee, grapjas. Bij mij.’
‘Ze zijn al groot genoeg.’
‘Fijn. Mike, inpakken.’
Ze deed zijn zwembroek weer omhoog. Hij trok hem goed aan en omhelsde haar weer.
‘Je hebt een mooie stijve. Het was fijn om je even vast te houden.’
‘Ik vond het ook fijn. Ben je al uitgedacht?’
‘Nee. Oneerlijk, hè? Ik alles van jou vasthouden, terwijl jij bij mij daar geeneens om vroeg. Alleen om boven.’
‘Ja. Nog niet, dan maar?’
‘Ik ben aan het denken. Ik ben af en toe al wat aangeraakt, per ongeluk, of expres. Je moeder aait me soms even over mijn wang, daar krijg ik bijna tranen van in mijn ogen. Dat ben ik niet gewend. Ze kijken wel lief naar me, thuis, mijn broers ook, maar meer niet. Ik vind het fijn dat ik hier iedereen kusjes mag geven, en ze van iedereen krijg. En ik vond het in het begin leuk toen je mijn bovenstukje achter vastknoopte, ik voelde je vingers op mijn rug.’
‘Je hoeft niet in één keer mijn vingers op een borst te voelen.’
‘O? Hoe dan?’
Hij legde tussen hen door een hand op een cup van haar bikinibovenstukje.
‘Oei. . . . Raar. Anders dan eh even kennismaken.’
Hij bewoog zijn hand en vingers minimaal.
‘Prettig, Mike.’
‘Vind ik ook. Wat ik al zei, groot genoeg. En stevig, maar toch soepel.’
Ze maakte haar bovenstukje aan de achterkant los.
‘Kom er maar onder.’
Hij schoof zijn hand eronder, hield hem eerst alleen op, om, haar borst, bewoog hem toen weer minimaal.
‘Wat is dat fijn, meisje van me. Mag ik kijken, hoe ik zo’n mooie borst van je in mijn hand heb?’
Ze ging zitten, deed het bovenstukje af, kwam weer naast hem liggen, pakte een hand van hem en legde die op een borst.
‘Houd vast, lekker jong. Ik doe voortaan mijn bovenstukje hier af. Nog paar jaar of zo broeken aanhouden?’
‘Dat lijkt me mooie termijn. Zeg, toen ik dacht aan je borsten strelen kreeg ik een beetje een stijve. Toen je hem zag en aanraakte nog meer. Maar als we het over onder hebben voel ik hem hard groeien. Dat wil ik niet, we zijn veel te jong voor echte seks. Wat anderen doen moeten ze zelf weten. Ik zal er vast wel eens aan denken. Maar als ik er te lang aan zou denken, voel dat ik snel groter word, dan laat ik je los, kijk je even niet meer aan, of zo. Dan weet je wat er aan de hand is.’
‘Ja. Prima. Dat deed je net toch ook? Nou, denken mag wel, af en toe. Bij mij is er gelukkig niets van te merken.’
‘Ten eerste, je denkt er dus soms ook aan.’
‘Ja, lekker jong. En niet in het algemeen, maar persoonlijk. Hoe het zou zijn, als jij je erectie zachtjes in mijn gleuf zou duwen. Dat mag ik toch wel eens denken?’
‘Ja, natuurlijk, zo denk ik omgekeerd ook. Ten tweede, het is wél bij je te merken.’
‘Ik weet dat mijn tepels soms wat groter worden, van de kou, dat zie je bij je moeder en je zus ook. En van jou soms, als we kussen, om wat ik dan even denk. Maar dat kan je door mijn kleding niet voelen.’
‘Je kust soms even hartstochtelijker, dan weet ik waar je aan denkt.’
‘O. Hoelang al?’
‘Na een paar echte kussen begon het al. Ik vind het fijn te weten dat je af en toe aan hetzelfde denkt als ik. En we reageren hetzelfde, we proberen, ongemerkt voor de ander, te pauzeren.’
‘Mooi. Zo, met jouw hand op mijn borst, en alles wat we van elkaar weten, dit is geen scharrelen meer, hè? Méér, hè?’
‘Lieve Aimee, wil je verkering met me?’ [going steady]
‘O. . . . Ja, lieve jongen.’
Ze kusten een tijd.
‘Je was sneller dan ik, ik was nog niet uitgedacht. Had je het erg gevonden als ik jóu gevraagd had?’
‘Nee. Eigenlijk hebben we al twee jaar verkering. Dit is net zoals als toen je voor het eerst, tegen je broers, zei dat ik je vriendje was. Dat was ook zo, alleen hadden we het er nooit over gehad. Vraag me nu toch maar.’
‘Hè? Waarom?’
‘Strikt genomen heb jij nu verkering met mij. Dat vroeg ik. Andersom niks. Alsjeblieft, vraag me.’
Ze schoot in de lach.
‘Zot jong. Lieve Mike, wil je verkering met me?’
‘Ja, heel graag, lief meisje van me.’
Ze kusten weer een tijd.
‘Streel nu mijn andere borst eens.’
‘Net zo fijn. Lieve tepeltjes.’
‘Je streelt heel lief.’
‘Mag ik je doos ook zo lief strelen?’
‘O. . . . Even denken.’
‘Natuurlijk. Ik vind het altijd leuk om te zien, buiten, als je je uitrekt. Je armen achter je rug doet en je borsten naar voren duwt. En dan je benen iets uit elkaar doet en je doos naar voren duwt. Ik weet hoe fijn het bij mij voelt als ik me uitrek. En dan denk ik terug aan hoe je, in het begin, na even kijken naar Silvia en mams, je bovenstukje uittrok. En de volgende dag, toen mams je haar doos liet zien, je je broek uittrok, naar het zwembad huppelde en er gillend insprong. En daarna zo genoot, dat je niets knellends meer aan had en net als ons bloot durfde lopen.’
‘Ja, fijn was dat. Je probeert me op mijn gemak te stellen.’
‘Ja. Liefje, ik heb je daar toch al aangeraakt?’
‘Ja, maar dat was eigenlijk voor voorlichting.’
‘Dat was mijn stijve net ook voor jou. Maar hoeveel procent daarvan was om ervan te genieten?’
‘Weet ik niet. Goed. Ik doe mijn broek niet uit. Ga er maar in.’
Hij schoof zijn hand in haar broek.
‘Ik geef toe, dat ik het voor nul procent voor voorlichting doe. Wat fijn, eerst een borst van mijn meisje vasthouden, nu haar doos.’
‘Ja, jongen van me.’
Ze ging met haar hand in zijn broek en hield hem ook vast.
‘We horen bij elkaar, hè?’
‘Ja. Hopelijk voor altijd. Dat gevoel heb ik vanaf dat we een paar keer met elkaar praatten. Het is nog niets veranderd.’
‘Ik denk dat ik het bij één keer eerder praten kreeg.’
‘Hé, je bent ouderwets, de jongen moet beginnen.’
‘Dat had ik niet onder controle. Jij je vingers wel? Je zit aan mijn gleuf. En je wordt stijver.’
‘Ja, heerlijk, door jouw strelen en door je gleuf te voelen. Nog even?’
‘Nee, maar niet. Je wordt steeds groter. Hij is al weer over de helft.’
‘Wil je alleen daarom stoppen?’
‘Nee. Ik word te warm. Door je vinger. Je streelt me zelfs al een beetje in mijn gleuf. Stop.’
Ze haalden hun handen uit de broeken en kusten nog een tijd, voor ze weer naar de tuin gingen.

Een paar uur later gingen ze weer naar boven. Hij bleef voor het bed staan.
‘Raar, hè? Nu ik je hier in je broekje zie liggen krijg ik weer een stijve. In de tuin niet, terwijl je dan helemaal bloot bent.’
‘Ik zie het. Je schakelt kennelijk om. Van luieren naar eh vrijen?’
‘Ja. Nu denk ik, zo meteen houd ik mijn lieve meisje weer in mijn armen, voel haar tegen me aan, ik mag ook een borst vasthouden.’
‘Volgens de plaatjes moet je stijve nog meer omhoog kunnen staan. Waarvoor weet ik niet, recht vooruit lijkt me voldoende om bij een meisje naar binnen te gaan.’
‘Ja, maar binnenin moet hij wat omhoog, geloof ik.’
Ze kwam op de rand van het bed zitten, vóór hem.
‘Ik mag wel, hè? Voorlichting.’
‘Je smoes is weer goed.’
Ze trok zijn broek een stuk naar beneden.
‘Doe hem eens uit. Een broek op je knieën is geen gezicht.’
Hij deed zijn broek verder naar beneden en stapte eruit.
‘Mooi joh, mijn helemaal blote jongen, met een stijve. Ga je zo meteen een borst van me kussen?’
‘Dat zeg je alleen maar om me stijver te laten worden.’
‘Nee, het mág straks ook. Het werkt wel, hij huppelt omhoog.’
Ze pakte zijn ballen vast.
‘Oeps, nog hoger. Langer, dikker.’
Ze pakte zijn erectie, eerst met één hand, toen met twee.
‘Al groter dan twee handen.’
‘Heerlijk, dat je me zo vasthoudt. Net zo fijn als toen ik je doos in mijn hand had.’
‘Dat hielp ook. Nou zeg, recht omhoog, bijna tegen je buik aan.’
‘Ja, groter kan niet.’
Ze liet hem los en ging weer op bed liggen.
‘Doe je broek maar weer aan. Einde voorlichting, grote jongen met je grote stijve.’
Hij trok zijn broek aan en ging naast haar liggen.
‘Dank je wel. Ik ben er een beetje trots op.’
‘Je mag er heel trots op zijn. Vast geen probleem om bij een meisje naar binnen te kunnen. Stijf genoeg.’
‘Laten we daar maar niet aan denken.’
Hij gaf een kusje op een borst.
‘Jij mag ook trots op ze zijn. Als ik ze tegelijk vasthoud heb ik ook meer dan twee handen vol.’
‘Bij je moeder kom je voor één borst vast al handen tekort.’
‘Ja, dat klopt.’
‘Wat? Weet je dat?’
‘Lieverd, we zwemmen al jaren met z’n vieren, allicht dat je dan ergens aankomt. Mijn ouders vinden het ook niet erg als dat af en toe expres gebeurd. Silvia vindt mijn pikkie niet interessant, en ik niets van haar, maar zij pakt paps dikke wel eens vast. En mams blijft een meisje, zit af en toe aan mijn pikkie. Ook om te voelen hoe stijf hij kan worden. En ze legt af en toe mijn handen op haar borsten. Ik ga ze dan niet zo masseren zoals paps doet, maar het is wel even grappig om de grote te voelen. En die bos haar op haar doos.’
‘O. Nogal vrij.’
‘Mams zegt, ik heb mijn lijf niet alleen om er mee rond te sjouwen, ik wil er ook van genieten. En van mee laten genieten. Je weet het wel, daarom laat ze iedereen de bovenste helft van haar borsten zien. En de rest aan paps, natuurlijk, niet alleen om te kijken. Die geniet van haar hele lijf. En van het kijken naar, wat hij noemt, bloot vrouwvolk. En als er vrienden van paps en mams op bezoek zijn en meedoen zitten ze in het zwembad ook een beetje aan elkaar. Om op de kant rustiger te zitten.’
‘Daar zit wat in, dat weet ik, al moet ik er nog aan wennen.’
‘Het gaat allemaal heel lief en rustig, hoor. Wie niet aangeraakt wil worden als hij of zij ergens een hand voelt draait zich weg. Maar een beetje strelen is wel lekker. Zo opwindend is het in het water toch niet, omdat alles zo glad is.’
‘Maar je krijgt wel een stijve, als je moeder aan je zit?’
‘Omdat ze het dan niet al te voorzichtig doet. En omdat ik dan een stijve wil krijgen, om haar die te laten voelen. Ik weet dat ze dan erg trots op me is, dat gun ik haar.’
‘O.’
‘Jou ook.’
‘Mike!’
‘Waarom zou je niet, zolang het niet te ver gaat, van je lijf mogen genieten en laten genieten? Anders kan je net zo goed aangekleed blijven. Maar dat zou je al niet meer willen, hè?’
‘Nee, beslist niet. Ik zal er eens over denken. Ik zal er thuis maar niets over zeggen.’
‘Niet voor ze mee komen doen. Maar dat zie ik niet gebeuren. Je vader glimlacht wel als ik je bij je thuis een kusje geef.’
‘Ja, sinds dat praatje van je vader met hem en mijn broers gaat het rustiger. Niet dat ze veel over dat soort dingen praten, maar er kan wat meer gezegd worden. Mike, over je moeder. Ze is zo lief voor me. Plaagt me ook een beetje. Nou, dat doen jullie allemaal. Fijn. Maar soms, als ze me even omhelst, duwt ze mijn hoofd tussen haar borsten. Zal ik je weer eens laten schrikken, lieveling? Dat doet ze bij jullie nooit.’
‘Nee, bespaar me. Mij te groot. Paps hobby. Je ziet toch wel dat hij haar af en toe van achteraf omhelst en haar borsten pakt?’
‘Ja. Ze vindt het lekker. Zo grappig, als ze staat drukt ze haar achterwerk tegen zijn buik. Dan laat hij haar gauw los. Ik denk om geen erectie te krijgen.’
Hij gaf nog een paar kusjes op een borst.
‘Hier krijg ik niet zo’n grote erectie van. Heerlijk speelgoed.’
‘Speel ook eens met mijn vrolijke tepeltjes.’
Hij kuste ze, likte eraan, nam ze ook in zijn mond om er zo aan te likken en een beetje aan te zuigen.
‘Stop maar, lekker jong. Je windt me op. Jezelf ook.’
‘Ja. Wil je voortaan, als je me tegen je aan voelt, net als nu, als hij te groot wordt, pauzeren? Als ík het niet doe?’
‘Ja, prima. Bij méér dan half?’
‘Ja, tot zover is het een fijn gevoel, rustig. Je tepels zijn wat groter. Een beetje opgewonden?’
‘Ja, joh. Zo’n mooie, grote stijve voor mijn neus.’
‘En in je handen.’
‘Erg prettig dat we elkaar zo goed kennen. Nu maar een lange pauze.’

Ze gingen weer naar de anderen in de tuin. Mark sprak ze aan, toen ze hand in hand langs hem liepen.
‘Even een vraag, jongelui. Gaat het goed, netjes, daarboven?’
‘Ja, paps, we vrijen een beetje, maar we stoppen op tijd. Omdat we elkaar al vaak bloot zien is alles goed in de hand te houden. Tja, letterlijk en figuurlijk. Aimee durft je niet te vragen of je met twee handen om een borst van mams kan. Ik kan het met één hand bij haar precies. Ik kan me al wat beter voorstellen waarom mams en jij zo vaak lol hebben, met jullie gescharrel, als wij in de buurt zijn. In bed vast nog veel meer, maar daar wachten wij nog jaren mee. We vinden allebei dat we daar te jong voor zijn. We zijn al heel gelukkig met hoe het nu gaat. Dat is goed vol te houden.’
‘Fijn, lui. Aimee, je mag alles vragen, aan wie dan ook.’
‘Ja, ik weet het. Heel erg fijn. Maar Mike geeft al overal antwoord op. Als hij het weet, anders zoekt hij het uit. Of probeert het, zoals net.’
‘Ja, onzekerheid is vervelend. Daarom zijn jullie ook zo rustig, hè? Je hoeft je niet af te vragen wat er onder kleding zit. Je weet er alles van. En je weet wat je er wel en niet mee kan doen. Ja, ik kan met twee handen nét om een borst van mams. Vind je het fijn, te strelen en gestreeld worden?’
‘Ja, net als alles verder hier. Het enige wat me een beetje stoort is dat ik zo weinig thuis ben. Maar mijn ouders vinden het niet erg, ze vinden het fijn dat ik zo gelukkig ben. Dat we zo fijn met elkaar omgaan. En, wat u zei, dat het zo rustgevend is. Meestal.’
‘Wij vinden het ook heel fijn dat je hier zo vaak bent. Meestal rustgevend?’
‘Ja. Ik wil nu zelf eerst een vraag stellen. Ik durf maar nét. Ik vind het leuk om te zien dat u soms tante van achteraf omhelst en haar borsten pakt. Ze vindt dat prettig, want ze doet dan haar ogen dicht en rekt zich uit. Maar als ze haar achterwerk tegen uw buik drukt laat u haar meestal gauw los. Is dat om eh geen erectie te krijgen?’
‘Een goede vraag, Aimee. Ja, daarom doe ik dat. Ik vind dat ook prettig, lekker, maar ik wil niet bij anderen met een erectie zitten. Mike heeft het kennelijk ook onder controle. Goed zo, zoon.’
‘Buiten wel, oom.’
‘Je mag alles vragen wat je wilt, ook zeggen wat je wilt.’
‘Eh, Mike heeft meestal, als we elkaar omhelzen, op zijn kamer, een beetje een erectie. Ik vind het ook fijn dat het hier buiten niet gebeurt. Vandaag wilde ik weten hoe groot hij kon worden. Ik was nieuwsgierig, of die jongens in ooms boekje een uitzondering waren of niet. Hij trapte niet in mijn smoes dat het voor voorlichting was. Nee, dat gaf ik toe, een beetje, maar hoofdzakelijk om van mijn jongen te genieten, vast te zien waar we later wat mee gaan doen. Dat mocht toch wel?’
‘Ja, meisje. Anders blijf je je dat toch afvragen. Alleen kan je er beter de eerste jaren niets mee doen. Je moet van tante en mij aannemen dat het geweldig is. Hoe vond je het?’
‘Geweldig. Bijna recht omhoog. Hij zei dat hij er een beetje trots op was. Ik zei, je mag er heel trots op zijn. Ik was het ook, op mijn mooie jongen.’
‘Fijn. Dat mag ook, al weet hij dat hij dat van mij geërfd heeft. Mams klaagt ook niet.’
‘Mark!’
‘Zo’n gezond geintje moet kunnen, Simone. Ik ben zo blij dat Aimee zo vrij vertelt, zo gezond, zo lief. Maar, jongelui, als je er te vroeg mee begint. Zal ik het vertellen, Simone? Van Renee? Of jij?’
‘Laat me even denken.’
Ze dronk wat, de anderen deden het ook.
‘Ze zijn ze aan toe. Vertel het zelf maar. Silvia, Jamie, kom eens dichterbij. Voor een schokkend verhaal.’
Ze gingen in een kring op de stretchers zitten.
‘Ik zal wat vertellen, over te vroeg beginnen. Aan de hand van wat mij overkomen is. Ongeveer op jullie leeftijd kwam ik in contact met een meisje, Renee. De eerste keer dat ik haar ontmoette, in een disco, vroeg ze of ik haar huis wilde brengen, ze was moe en een beetje dronken. Op haar kamer moest ik haar uitkleden en in bed stoppen, het lukte haar zelf niet. Toen dat gebeurd was zei ze, geef me je telefoonnummer, ik SMS je als je weer kan komen. Als je wilt. Ik wilde graag, nog wel meer dan haar bloot zien.’
‘Bloot? Helemaal? Had je haar helemaal uitgekleed?’
‘Ja, Silvia. Bij het laatste, haar broekje, had ik geaarzeld. Maar ze zei, uit, uit. Tja, bij mijn opvoeding hoorde ook beleeft met dames omgaan, dus wat doet een heer dan, ook broekje uit. De keer erop lagen we vrij snel bloot op bed te rollebollen. En alles wat ik probeerde mocht, graag zelfs van haar. Dat vond ik natuurlijk schitterend. Ik had niet veel gescharreld, en dan ineens, op mijn leeftijd, overal aan een blote meid mogen zitten, en zij zat bij mij ook overal aan. Ik denk dat jullie dat, afgezien van het tempo, wel begrijpen. Waarschijnlijk niet van Renee, dat meisje, wel van mij.’
De kinderen knikten.
‘Dat was al niet goed. Te snel, en alleen lichamelijk contact. Nou ja, alleen. Ze liet me ook komen. En ik haar. Als het daarbij gebleven was, nou ja, je bent jong en je wilt wat. Maar daarbij bleef het niet. Nou, houd je vast. De keer daarna, weer een paar dagen later, toen ze weer eens op me zat, duwde ze zichzelf binnen een paar seconden helemaal op mijn erectie.’
‘Paps!’
‘Ja, meisje, het was gebeurd voor ik het wist. Ik verwachtte dat niet, ik was het zelf helemaal niet van plan. Volkomen onverwacht, boem. Ik zat er toen niet mee dat ik ontmaagd was. Ik genoot, na de schrik, na die paar seconden, ontzettend. Ze was verslaaft aan vrijen. Ik al gauw ook. Niet aan het omgaan met elkaar, we praatten amper, zij alleen om te zeggen wat ze wilde dat ik met haar deed. Zo vaak mogelijk op een avond. Ik kwam er al gauw achter dat ze me alleen daarvoor uitgezocht had. Toen ik mams daarover vertelde, vóór ons trouwen, zei ik dat ik het fijn zou vinden dat we het na ons trouwen konden doen wanneer we wilden. Dat ik dan niet meer zo vaak mogelijk móest, tussen één minuut over acht en elf uur. Ze vroeg natuurlijk, één minuut over? Ja, zei ik, ik dook altijd stipt om acht uur door het raam haar slaapkamer in. Snel uitkleden, ze lag al klaar, boem, erin. Ik zie dat jullie niet weten hoe je kijken moet. Tja, aan de ene kant is het natuurlijk grappig, en was het ontzettend lekker, aan de andere kant, ik was onvrijwillig ontmaagd en verslaafd aan het eh lichamelijk bevredigen van mezelf en haar. Twee, drie avonden in de week. Ik kwam er achter dat ik niet de enige bij haar was. De andere avonden had ze anderen. Ik vond dat helemaal niet leuk, maar ik accepteerde het, anders, niks boem. Na maanden werd ik langzaam gedumpt voor een ander, die kon het nog vaker op een avond, zei ze. Weg mijn trots. Het werd steeds minder vaak geboem, tot helemaal niet meer. Dat langzaam dumpen vond ik achteraf, en mams, toen ik het haar vertelde, nog netjes van haar, niet in één keer stoppen. Ik weet niet hoe het daarna met haar gegaan is. Ik had lang problemen om af te kicken. Even wat drinken.’
‘Ik kan me er wel iets bij voorstellen, paps, die tegenstelling. Maar ik moet er niet aan denken alleen lichamelijk contact te hebben met Aimee. Het overige contact is het mooist, het lichamelijke bijzaak. Wel fijn en lekker, maar als er niets zou kunnen zou ik het wel overleven.’
‘Mooi, zoon. Silvia?’
‘Zonder fijn gepraat komt er niemand aan mijn lijf.’
Ze lachten even.
‘Ja, maar jou en Jamie kennende, heb je zelf het meeste gepraat. En al heel gauw heb je hem hier gemarteld om zíjn blote lijf te zien.’
Iedereen, inclusief het slachtoffer, schoot weer in de lach.
‘Gemarteld niet, ik geef wel toe dat ik het zo snel gedaan heb als ik dacht dat hij aankon. Ik heb hem niet horen klagen. Verder ben ik het met Mike eens. En dat testje van Aimee ga ik ook gauw eens doen.’
Deze keer duurde het nog langer voor Mark door kon gaan.
‘Een paar jaar later ontmoette ik Vivian. Ik was gelijk smoorverliefd op haar, en zij op mij. Maar ik had een probleem. Jamie, ik begreep je in het begin goed. Ik heb niets gezegd, je hebt het met Aimee goedgemaakt. Maar dat lastig vallen stelde niets voor. Vervelend voor Aimee, maar meer niet. Vivian hield van me, kon me niet wegsturen. Maar ik bleef constant proberen om aan haar te zitten, haar over te halen om te vrijen, alles te doen, elkaar te bevredigen. Dat wilde ik weer zo graag, weer zo vaak, en nu met een meisje waar ik wél mee kon praten. Zij had ook een probleem, maar dat hoorde ik pas later. Ze was eigenlijk tegen haar zin ontmaagd, ze was er niet aan toe, maar die jongen drong erg aan. En liet haar daarna vrij snel zitten. Ze vond zichzelf een slet, omdat ze zo gauw toegegeven had. En ze had het niet prettig gevonden. Tja, geen wonder, met tegenzin, zelfs al geef je veel om iemand. Ze wilde voorlopig niets meer, alleen kusjes, met een heel voorzichtige omhelzing. Staand, als ik kwam en als ik naar huis ging. En ze wilde me heel lang afhouden, om, hoofdzakelijk voor zichzelf, te bewijzen dat ze geen slet was. We hebben bijna een jaar geworsteld, gepraat, veel gehuild, voor ík gekalmeerd en zíj van haar gevoel van een slet af was en weer voorzichtig wat wilde. We hebben het alleen gered omdat we heel veel van elkaar hielden en konden praten. We hebben het daarna heel rustig aan gedaan. Niet vaak per dag, bedoel ik. Dat van mij met Renee had beter niet kunnen gebeuren. Dat van Vivian met die ongevoelige jongen natuurlijk helemaal niet. Dan hadden we onze omgang normaal kunnen beginnen, allebei maagd, wat volgens de meeste mensen het mooiste is. Conclusie, ik ben veel te vroeg begonnen. En verkeerd. Anders had ik Vivian veel beter op kunnen vangen en haar een jaar langer een gelukkig leven kunnen geven. Mams begreep later gelukkig alles. Ik had van Vivian geleerd me te beheersen, maar niet helemaal. Mams ving me heel goed op, bijna ongemerkt. Ze had ook het nodige meegemaakt, fijne momenten, maar ook veel verdriet. Toch kon ze me één van de mooiste cadeaus van mijn leven geven. Ik mocht haar in onze huwelijksnacht ontmaagden. Andere schitterende cadeaus waren jullie, Mike en Silvia. En iedere dag veel kleine cadeaus, onze omgang, met onze kinderen en met een vriend en een vriendin erbij.’
Het bleef even stil.
‘Mooi verteld, Mark. Nou, een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus als jullie de waarschuwing ter harte nemen kunnen jullie dubbel plezier hebben, alles op z’n tijd. En nu zwemmen.’

Na het zwemmen gingen Silvia en Jamie naar haar kamer. Ze omhelsden en kusten, liggend op bed.
‘Ik ben een beetje jaloers op Aimee.’
‘Over wat ze vertelde?’
‘Ja.’
‘Ik ook, op Mike. Maar ik wil niet aan Aimee zitten.’
‘Pestkop.’
‘Ja. Wel graag aan jou. Zullen we ook wat meer gaan doen?’
‘We zijn zestien.’
‘Ja, maar we gaan niet te vroeg te veel doen. Je moeder vond vorig jaar al dat er iets meer kon dan kussen. Maar dat het geen opjagen van haar was, we moesten zelf beslissen.’
‘Ja. Over borsten strelen, hè?’
‘Daar was ze heel duidelijk over. Over verder een beetje vaag, niets mee doen.’
‘Je streelt, om me te plagen, wel eens over mijn bikini. Boven en onder.’
‘Ja. Maar niet alleen om je te plagen.’
‘O?’
‘Ben je niet zo slim of houd je je maar zo?’
‘Nou, je zal best meer willen. Je bent heel lief geweest, nooit gevraagd, nooit aangedrongen. Wat je probeerde en niet mocht nooit meer gedaan. Je maakt het me inderdaad niet moeilijk.’
‘Nee, beloofd is beloofd. Ik hoopte wel dat je een keer zou zeggen, als je me wilt strelen doe ik eerst alles uit.’
‘Erg vervelend voor je, dat ik dat nooit zei?’
‘Nee, lieve meid. Je bent steeds al zo lief. En zo mooi, in je nakie.’
‘Jij ook.’
‘Zou je dat testje van Aimee willen doen?’
‘Ik heb er al langer over nagedacht. Jij vast ook. Maar ik durfde niks. Omdat ik niet zeker was of ik, jij, wij, het dan bij niet gebruiken konden laten. Maar nu we het erover hebben, eigenlijk treurig dat we er niet eerder over gepraat hebben, hè?’
‘Nee, soms is het beter met zoiets te wachten tot je zeker van jezelf bent. En van elkaar.’
‘Ja, dat bedoelde ik ook. Nou, jij beheerst je duidelijk sinds je hier bent. Alleen voorzichtige pogingen. Die vond ik lief, al wilde ik het dan niet. En ik heb geen problemen om je van me af te schudden, zogezegd. Samen kunnen we het vast aan, hè?’
‘Ja, we willen allebei dat het fijn blijft gaan.’
‘Nou, dat lucht op. Hoe eh groot ben je? Ongeveer?’
‘Ongeveer één meter zeventig.’
‘Ben je niet zo slim of houd je je maar zo?’
‘Anders ben je ook niet te verlegen om te praten.’
‘Nee, tijdens praten, in het algemeen, niet. Maar nu lig je naast me.’
‘Mike zei vorig jaar zoiets als, jammer dat naar borsten kijken niet onder seks valt, ik dacht dat ik dat al had.’
‘Ja, dat was leuk. Dus je denkt dat er naar kijken, en eraan komen, niet voor de voorlichting, nu rustig zou kunnen?’
‘Ja, ook eraan komen. Nu wel. Voor de duidelijkheid, niet alleen je borsten.’
‘Met mijn borsten heb ik natuurlijk de minste problemen.’
‘Mooi. Doe dan eindelijk dat bovenstukje eens af.’
‘Eindelijk?’
‘Dat was een grapje. Ik heb geen haast.’
Ze deed het bovenstukje af. Hij keek even en gaf een kusje op een borst.
‘We doen rustig aan, hoor. Op bed is het wat anders om te kijken dan in de tuin.’
‘Fijn. Wel op die andere ook een kusje.’
Terwijl hij dat deed hield hij ook even haar andere borst vast.
‘Je probeerde weer wat, hè?’
‘Ja, en je vond het weer niet erg. Lekker, hè?’
‘Ja, brutaal jong. Nou, hoe groot wordt je erectie?’
‘Even tussendoor. Vind je het prettig, als je me tijdens het omhelzen tegen je aan voelt?’
‘Ja. Maar dan wordt hij niet zo groot, hè?’
‘Nee, minder dan recht vooruit. Nu ook.’
‘Ik zie het. In de tuin ook wel eens. Leuk.’
‘Hij wordt nu wel groter. Zal ik mijn broek uitdoen?’
‘Weet je wat ik leuk zou vinden? Dat ik mijn ogen dicht doe, jij je broek uittrekt, weer voor me komt liggen, en ik dan eerst voel en dan kijk hoe groot je bent.’
‘Je gaat toch niet schrikken? Je hebt foto’s gezien.’
‘Ik weet wat ik kan verwachten. O. Bedoel je, al helemaal omhoog?’
‘Ja. Dat gebeurt soms tijdens het douchen. Hij is het laatste jaar nog wat gegroeid.’
‘Hij wordt steeds groter.’
‘Ja, hij heeft voorpret. Om straks je handen te voelen.’
‘Misschien.’
Ze deed haar ogen dicht. Hij deed snel zijn zwembroek uit.
‘Ik lig nu weer voor je. Net zoals in de tuin, helemaal bloot. Alleen nu met een complete stijve.’
Toen ze aarzelde pakte hij een hand van haar en legde die om zijn ballen.
‘Mijn ballen zijn niet veranderd, voor zover ik weet.’
‘Ik geloof het ook niet. Nou, ik kijk toch liever eerst.’
‘Ze deed haar ogen open. Ze werden wijder dan normaal.
‘Jamie! Wat een paal.’
Ze bleef lang kijken.
‘Indrukwekkend.’
Ze legde er één, toen twee handen omheen.
‘Wat stijf. En dik, joh, niet alleen langer. Nou, je zou zo in zo’n boekje kunnen.’
‘Nee, hij is voor jou. Om mee te spelen.’
Ze speelde er een tijd mee.
‘We hadden het erover, of we het bij níet gebruiken konden laten. Ik wil hem beslist niet naar binnen, maar ik moet moeite doen om er geen kusje op te geven.’
‘Doe maar. Volgens mij kan overal kussen ook geen kwaad. Niks, behalve naar binnen gaan. En dat wil ik ook niet.’
Ze gaf voorzichtig een paar kusjes op zijn erectie, keek hem toen aan.
‘Ik wil hem in mijn mond.’
‘Probeer maar een stukje.’
‘Ja, helemaal lukt nooit.’
Ze grinnikten allebei. Ze nam hem voorzichtig in haar mond, langzaam proberend hoe ver het zonder problemen ging. Daarna ging ze er met haar tong langs, schoof hem een beetje in en uit haar mond en liefkoosde hem met haar lippen. Toen hij kreunde schrok ze en liet hem los.
‘Ik beet toch niet?’
‘Nee, maar ik denk niet dat je nog méér in je mond wilt.’
‘Méér ging niet.’
‘Ik weet niet waar je met je gedachten bent. Als je langer door zou gaan zou mijn sperma komen.’
‘O. Ja, daar dacht ik niet aan. Alleen dat het zo fijn was om je stijve te kussen.’
‘En likken en zo.’
‘Ja. Hoe vond je het?’
‘Heerlijk. En heel intiem.’
Ze kroop in zijn armen, legde zijn penis omhoog en drukte zich tegen hem aan.
‘Voor een keer zonder je broek. Heerlijk, zo tegen me aan. Ik snap mams, zo gaat het wel. Allebei bloot zou inderdaad verleidelijker kunnen worden.’
‘Ja. Voorlopig allebei er één aan is beter. Nog even.’
Hij ging met een hand tussen hen in en pakte een borst vast.
‘Mijn lieve meisje.’
‘Ja, streel maar. Speel ermee, lieverd.’
Ze bleven een tijd zo liggen.
‘Jamie?’
‘Ja? Fijn, hè, zo?’
‘Ja, ik zou uren zo kunnen blijven liggen. Je hebt niet meer een complete stijve, maar ik voel hem duidelijk. En je speelt zo lief met mijn borsten.’
‘Je kronkelt van plezier, als ik met je tepels speel.’
‘Ja. Ik kan geeneens stouterd of zo tegen je zeggen, ik heb zelf je stijve in mijn mond gehad.’
‘Dat was een beetje stout. Maar dat mocht je onderhand wel. Ik ben bij jou ook vaak stout geweest.’
‘Ik was erg stout. Maar het gaat goed zo, hè?’
‘Heel goed.’
‘Laten we maar weer naar de tuin gaan. Na het eten weer even naar boven?’
‘Ja, niet te vaak en niet te lang, hè?’
‘Nee.’
Ze stond op en liep naar beneden, hij volgde haar, na zijn zwembroek aangetrokken te hebben. Hij nam haar bovenstukje mee en legde het in de keuken op haar broekje. Hij ging er vanuit dat er geen bezoek zou zijn, trok zijn zwembroek weer uit en legde die naast haar broekje. Silvia lag niet op haar stretcher, maar zat op die van Mike, naast Aimee. Hij ging er ook op zitten. Ze praten wat, tot het Aimee opviel dat Silvia weinig zei.
‘Is er iets, Silvia?’
Silvia keek naar beneden, maar zei niets. Aimee keek Jamie aan.
‘Weet jij het?’
‘Ik begin iets te vermoeden, maar wacht maar.’
Hij ging dichter bij Silvia zitten, sloeg een arm om haar heen. Ze keek hem even aan, gaf hem een kusje, keek even naar Aimee en toen weer naar beneden.
‘Aimee, ik wil even met je praten. De anderen moeten het ook horen, maar als ik tegen jou praat gaat het het makkelijkst.’
‘Is het zo moeilijk?’
‘Ik zit een beetje in de knoop. Je vertelde hoe je met Mike eh een beetje gevrijd hebt. Ik wilde ook allang wel wat meer dan kusjes. Maar niet te veel. Ik wilde boven voortaan mijn bovenstukje uitlaten, en dat Jamie dan een beetje streelde. Dat was fijn.’
‘Ja, hè? Daar raakte je toch niet van in de knoop?’
‘Nee. Ik lag aan je testje te denken. Ik voelde zijn erectie tegen me aan, door twee broeken heen. Toen raadde Jamie dat. Ik wil niet zeggen dat hij me verleidde, me ertoe overhaalde. Op de gebruikelijke manier stelde hij het voor. Ik kon gewoon nee zeggen. Maar ik merkte dat hij hem zo graag wilde laten zien. En dat ik hem dan vast zou houden, voor kennismaking, zoals eerder met zijn kleintje.’
‘Dat mag toch?’
‘Ja. Ik wilde er een spelletje van maken. Ik mijn ogen dicht, hij broek uit, weer naast me liggen, ik eerst voelen, dan kijken. Dat deden we. Ik pakte eerst zijn ballen. Niks veranderd. Ik dacht, dan valt er niets te schrikken, de rest zal ook wel meevallen, al zegt hij dat hij nog gegroeid is sinds vorig jaar. Jij was nieuwsgierig, of die jongens in dat boekje een uitzondering waren. Maar dat zijn foto’s. Twee dimensionaal. Ik deed mijn ogen open. Ik verwachtte dat zijn penis langer zou zijn en meer omhoog zou staan. Maar ik zag een paal, lang, dik, kaarsrecht omhoog, tegen zijn buik aan.’
‘Gefeliciteerd, allebei.’
Iedereen schoot in de lach, Silvia ook, met wat tranen in haar ogen.
‘Ja, dank je wel. Zo had ik dat nog niet bekeken. Ben jíj niet geschrokken?
‘Niet zo. Ik heb hem zien groeien, van een beetje stijf tot helemaal. Bijna recht omhoog. Dikker ja, maar dat vond ik erbij horen. Ik was erg trots op die grote jongen. Is het nu over?’
‘Nee. Ik zou het geen schrikken willen noemen. Ik was eh overweldigd. Dacht eerst, dat kan niet waar zijn. Het moest wennen, van zo’n lief jongetje met zijn schattige beetje stijve, naar een jongen met een lange, dikke, omhoogstaande paal. Het stond aan hem net zo overmaats als de borsten van mams. Daar schrikt ook iedereen van, ze zijn ook overweldigend.’
‘Ja. Een mooie vergelijking.’
‘Na een tijdje heb ik hem aangeraakt. Ja, het klopte, hartstikke stijf. Grinnik niet. Die beetje stijve was een stuk soepeler.’
‘Ja, natuurlijk. Maar vond je dat je hem eigenlijk níet aan moest raken?’
‘Nee, dat kon wel. Dat testje, hè? Ik had aan twee handen niet genoeg. Maar het hoeft niet dagelijks. Aan het eind hebben we een hele tijd in elkaars armen gelegen, hij met één hand op mijn borst, dat was fijn genoeg.’
‘Ja, dat is heerlijk. Er gebeurde daarvóór dus nog wat.’
‘Ja. Ik heb hem gekust.’
‘Natúúrlijk.’
‘Die paal.’
‘O. . . . Natúúrlijk.’
Ze schoten weer allemaal in de lach.
‘Je bent lief. Trouwens, Jamie, boven was er nog niets aan de hand, het kwam pas op weg naar beneden. Ik had eerst met jou kunnen praten, maar ik dacht, liever gelijk met allemaal. Er is altijd iemand die een goed antwoord geeft.’
‘Ja, dat is zo. Daarom is het hier zo fijn.’
‘Ja, dank je.’
‘Waarom?’
‘Je had boos kunnen zijn.’
‘Kom nou, als je de beste oplossing weet? Ik weet nog niet wat je probleem is, al begin ik wat te vermoeden, maar over sommige dingen kun je zo wie zo beter met meisjes praten. Je bent heel verstandig.’
‘Dat is het nou net. Dat weet ik niet. Ik heb niet alleen je stijve gekust, maar hem zo ver mogelijk in mijn mond genomen, er aan gelikt en mijn lippen er langs bewogen van het puntje tot zo ver hij in mijn mond ging, er weer bijna uit, enzovoort. Tot je me stopte, omdat je bang was dat je anders klaar zou komen. Is dat verstandig? Dat wil ik weten.’
Het was even stil.
‘Ik vind dit iets voor oom of tante.’
‘Zal ik, Mark?’
‘Laat me even het medische, hygiënische deel afhandelen, herhalen. Als je zo schoon bent als wij, door het vele zwemmen en douchen, is kussen en likken en zo geen probleem. Sperma in je mond en een beetje of alles inslikken ook niet. Over hoe dat aanvoelt heb ik ooit met een deskundige gesproken, Renee.’
‘Mark!’
‘Weet je een betere? Ja, daar heb ik eh nogal wat van geleerd. Ik heb haar een keer gevraagd of ze dat fijn vond. Nadat ik wist dat er ook anderen waren. En zíj wist dat ik dat ook wist en toch bleef komen. Ja, zei ze, maar ik doe het niet vaak, want het echte werk vind ik het lekkerst. Ik voel jullie dan heel goed spuiten, en ik kan het dan met mijn hand om jullie paal beter regelen dan met mijn gleuf, al heeft die oefening genoeg gehad. Ja, sorry, maar zo was ze. Ze zei, jullie smaken niet allemaal hetzelfde, maar dat maakt me niet uit. Ook niet of ik iets of alles inslik, zo’n beetje kan geen kwaad doen. Daarna spoel ik mijn mond. Als het erg plakt poets ik mijn tanden. Op weg naar de volgende hap. Tja, ze bleef hongerig.’
‘En jij vrijgevig, zolang het duurde. Tja. Allereerst, Silvia, het is geen ramp. Verder weet ik zo gauw niet een goede volgorde om er iets over te zeggen. Aimee, dank je wel. Je hebt Silvia fijne antwoorden gegeven, en het was verstandig om verder haar moeder te laten antwoorden. Dan, Jamie, goed dat je op tijd stopte. Zoiets moet je niet onverwacht doen. Nu, of het verstandig was. Dat testje op zich, eenmalig, was prima, dat wisten jullie. Kusjes erop, prima. In je mond nemen, enzovoort, dat kan, je hoorde paps. Het is erg intiem. Dat je het wilde en Jamie ook, fijn voor jullie. Zit je in de knoop omdat je denkt dat het te vroeg was?’
‘Ja.’
‘Het is verstandig om erover na te denken. En raad te vragen. Maar je moet zelf beslissen. Jamie moet dat ook voor zichzelf. En dan jullie samen. En natuurlijk alleen maar iets doen als jullie het eens zijn. Ik kan alleen maar herhalen, je weet alles al, het is het mooist, als je pas volledig vrijt als je getrouwd bent. Of op een andere manier besluit om voor altijd bij elkaar te blijven. En tot die tijd wat er mogelijk is langzaam uitprobeert. Niemand is zo gek om niet te kussen voor hij trouwt. En wat te strelen. Je hebt vandaag iets gedaan, je hoeft daar geen spijt van te hebben, het was iets moois, toch? Je moet nu zelf besluiten of je het voorlopig, of tot je trouwen, niet meer doet, of wel. En wat je verder doet en wanneer. Je weet het verhaal van je vader. Dat hij liever op een normale manier begonnen was, maagd tot de huwelijksnacht. Ik eh, nou, jullie mogen het nu wel weten. Ik was maagd toen ik met je vader trouwde, dat wisten jullie al, maar ik wist wel alles van strelen en zo. Een bepaald deel, hoeveel gaat jullie niet aan, al vóór ik paps kende. Paps waarschuwde voor te vroeg beginnen. Op zich is vroeg niet erg. Kusjes als je twaalf bent kan geen kwaad. Maar als je té vroeg té snel gaat wordt het risico dat je niet kan stoppen erg groot. Dan leer je elkaar alleen maar lichamelijk kennen, zoals paps zei. Dan is er voor een normale, leuke omgang, kennismaking, zoals hier, geen tijd. Je wilt bevrediging, maar die krijg je alleen maar volledig als je ook geestelijk bij elkaar hoort. Zoals paps, toen hij na Renee met Vivian trouwde. Of iets daarvoor, ze wisten van elkaar dat ze geen maagd waren en bij elkaar wilden blijven. Ik weet geeneens of hij me dat verteld heeft, ik vind dat niet interessant. In zo’n situatie, als je het een tijd moeilijk gehad hebt, en dan elkaar vindt, overweeg je dingen anders dan wanneer alles normaal gaat. Ik zei steeds, je, ik bedoel natuurlijk jullie. Gedeeltelijk was het ook voor Mike en Aimee. Wat een preek.’
‘Dank je mams. Ik kom al weer bij. Wat ik deed was voor Jamie niet onverwacht. Ik hield zijn erectie vast. Ik zei, ik wil hem beslist niet binnen, maar mag ik er een kusje op geven? Hij had de tijd om na te denken, nee te zeggen. En ik weet dat hij dan steeds niet alleen voor zichzelf nadenkt, ook of het voor mij wel kan. Hij denkt soms meer aan mij dan ik aan hem. En toen, ik wil hem in mijn mond nemen. Ik weet niet waarom. Het ging vanzelf. We moesten lachen toen hij zei, probeer maar een stukje.’
Ze lachten weer.
‘Maar hij wist vast niet wat er ging gebeuren. Ik ook niet. Ik vond het heel fijn om te doen, maar het was dus voor hem té fijn. Ik ga voortaan minstens twee keer zo goed nadenken. Ik wil niet wéér verrast worden.’
‘Het lijkt me dat er niet veel over is waarmee je verrast kan worden. Jamie ook niet. Hij voelde het aankomen. Echt goed van je om te stoppen.’
‘Niks goed. Dat ging te ver, daar hadden we het niet over gehad. Dat Silvia het niet in de gaten had kwam omdat ze er niet op bedacht was, ze was het niet van plan. Wist zíj veel dat het voor mij zo lekker was.'
Ze grinnikten.
‘Dat ze eerst kusjes wilde geven, toen happen, dat vond ik lief, dat kon best. In haar mond, tja, erg intiem, maar als ze wilde, heel graag. Het was heerlijk. Gaat het weer, schat?’
‘Ja, prima. Je hebt gelijk, mams. Er is nu niets meer over waarmee we verrast kunnen worden. Maar ik ga wel dubbel nadenken over wat we doen. Dat broeken aanhouden bevalt ons goed. Ja, Jamie toen even niet. Maar dan komt er daar geen bloot tegen bloot, waardoor het verleidelijk wordt om bloot ín bloot te stoppen. En over broeken en erin strelen is lekker genoeg.’
‘Fijn. Ik wens jullie veel succes. Mike? Aimee?’
‘Ik hoef geen testjes meer voor te stellen. En ik heb er veel van opgestoken. We wisten eigenlijk alles al, maar het is goed om het eens luid en duidelijk te herhalen. Mike?’
‘Het is goed om alles te herhalen. Ga je even mee naar boven?’
‘Ja, maar niet voor alles. Iedere keer een beetje is mooi genoeg.’

Ze gingen boven op hun ruggen naast elkaar op bed liggen.
‘Wat wilde je herhalen?’
‘Niets speciaals. Met een tijdje lekker kussen ben ik ook tevreden.’
‘O. Dat was me wat, hè? Met Silvia.’
‘Ja, ze was van zichzelf geschrokken. Tja, dat kan gebeuren. Dat het onverwacht wat verder gaat dan waar je aan denkt.’
‘Ja. Zo fijn dat ze er zo vrij over praatte. Jamie ook, voor jou, hè?’
‘Ja. Ik schrok wel even, toen Silvia zei dat Jamie bijna klaarkwam.’
‘Ik ook. Mike?’
‘Ja? Oh, wil je een testje?’
‘Ja. Silvia draaide een beetje door toen ze die paal van Jamie zag. Ik was van de jouwe ook onder de indruk, maar ik ben kennelijk wat trager. Ik wil graag ook je paal kussen. En zo.’
‘Dat zou ik fijn vinden. Ik kan ook op tijd stoppen. Dan niet nog even doorgaan om te plagen, hoor, anders lukt dat misschien niet meer.’
‘Goed. Ik wil het niet omdat Silvia het vertelde. Ik was er alleen nog net niet aan toe.’
Ze stak haar hand in zijn broek maar haalde hem er gelijk weer uit.
‘Als jij er aan toe bent trek je je broek maar uit. Ik wil hem helemaal zien, voor ik ga kussen.’
Hij trok razendsnel zijn broek uit. Ze giechelde.
‘Ik hoef geeneens mijn hoofd op te tillen, je paal wijst recht naar het plafond.’
‘Ja, nog even, dan niet meer.’
‘Ik weet het. Ik zie het. O, ga eens naast bed staan.’
Ze ging op de rand zitten, hij kwam vlak voor haar staan.
‘Dit is veel fijner dan wanneer je naast me ligt. Ik weet niet waarom Silvia zo schrok. Jouw stijve is ook groot en dik. En recht omhoog. Maar ik vind hem niet overmaats, wel wat overweldigend.’
Ze pakte zijn ballen vast en kuste zijn erectie op meerdere plekken.
‘Kan het, Mike? Ik wil zo graag.’
‘Probeer maar een stukje.’
Ze nam in één keer zo veel in haar mond als ze kon, ging een paar keer met haar hoofd op en neer, liet hem los en ging op bed liggen, op haar buik, met haar hoofd op haar armen. Hij ging naast haar zitten, ongerust.
‘Wat is er, schat?’
‘Pauze. Afkoelen.’
Hij streelde haar over haar rug.
‘Heel fijn, joh. Heel verstandig.’
‘Ja. Gelukkig wel. Zo . . . intiem. Het voelde zo fijn aan, ik wilde hem binnen.’
‘O. . . . Het was heerlijk.’
Na een tijdje ging ze zitten, keek naar zijn wat kleiner geworden erectie en toen hem aan.
‘Zo is hij groot genoeg voor eh dagelijks gebruik. Stom, hè?’
‘Nee, natuurlijk. Mannetje vrouwtje aantrekkingskracht. Zoiets denk ik ook als ik je gleuf zie. Nog even wachten, dan kom ik langzaam binnen, enzovoort.’
‘Enzovoort?’
‘Ik dacht dat je af wilde koelen.’
Ze giechelde.
‘Ja, maar niet te snel. En ook niet koud worden. Vertel eens?’
‘Ach, elkaar strelen en klaarkomen.’
‘Ja. Mooi kort verteld, zo gaat dat wel. Mike, ik ben weer bij. Zullen we verder gaan? Niet weer staand. Ga maar liggen.’
Ze streelde hem even, nam hem toen weer in haar mond. Ze deed het voorzichtiger dan daarvoor, gebruikte nu ook haar tong, tot hij haar zachtjes wegduwde.
‘Nu moet ík afkoelen. Je doet het zo lekker.’
‘Ik vond het heel fijn. Je grote stijve een beetje in me. Oef. Dit moet ook speciaal blijven. Ik eh ga het graag af en toe doen.’
‘Heel fijn. Zullen we naar beneden gaan? Vóór je je bedenkt en weer trek in me krijgt?’
‘Ja, dan kunnen we er weer over nadenken. Maar krijg ik eerst een kusje van je?’
‘Zo veel je wilt.’
‘Eh als het kan, net zo’n lekkere als je van mij gekregen hebt.’
‘Wat? O. Ik probeer het. Eerst broeken regelen.’
Hij trok de zijne aan, de hare uit, kroop tussen haar benen en kuste haar op haar gleuf.
‘Fijn, Mike. Ook een tongkusje?’
Hij deed het, uitvoerig, tot ze hem stopte.
‘Heerlijk, lieverd. Kom naast me liggen.’
Hij deed het.
‘Maar niet te vaak doen, hè? Één keer op een dag of zo. En niet te lang, anders komen we, hè?’
‘Ja, laten we dat nog maar bewaren, dit is al heel fijn. Nou, ik ga naar beneden, anders pak ik je doos weer, lekkere meid.’
‘Jouw lekkers is gelukkig al weer ingepakt. Ik ben blij, dat je bij het zwembad nooit een hele stijve hebt, anders kon ik er daar vast niet afblijven.’
‘Misschien ook later. Als je me dan laat komen mik je het maar in de plantjes.’
‘Mike!’
‘Nou ja, dat laten komen en mikken kan toch wel, vóór we ge- trouwd zijn?’
‘Ik zal er over denken.’
‘Denk dan ook, of ik je vingeren mag, tot je komt.’
‘Nou, stouterd.’
‘Nee, dat zou ik niet doen om stout te zijn, maar om je te laten ge- nieten. En jij mij, zonder dat we te ver gaan.’
‘Wel ver.’
‘Ja, wel ver. Maar we kennen elkaar al vier jaar.’
‘Ja, maar ik vind het belangrijker om er rekening mee te houden dat het nog wel vier jaar kan duren voor we trouwen.’
‘Je hebt gelijk, schat. We moeten voorzichtig zijn met verder gaan, het moet niet te ver worden. Je mag wel bedenken, dat mijn zaadjes niet op zullen raken. Je hoorde het van paps. Op z’n zestiende be- gonnen en hij heeft er nu nog genoeg.’
‘Ja, ik weet het. Wegwezen, jij.’
Hij ging haar grinnikend voor naar beneden.
’

‘Je eet niet veel, Silvia.’
‘Nee, paps. Aimee ook niet. We zijn allebei nog onder de indruk van wat we vandaag eerder in onze mond gehad hebben.’
Ze grinnikten allemaal.
‘Kon je het ook niet laten?’
‘Er nu over te praten? Of dat te doen?’
‘Allebei.’
‘Nee. Zo praten is fijn. En ik kwam wat langzamer op gang dan Aimee, maar als je niet van plan bent om er beneden wat mee te doen, gaat je mond er vanzelf naartoe. Hè, Aimee?’
‘Ja, precies.’
‘Die jongens weten ook hoe ze strelen moeten, hè?’
‘Ja, precies.’
‘Ik zal toch maar wat meer eten, anders kom ik in de verleiding om een toetje te nemen.’
‘Dat zal je toch wel vaker gebeuren.’
‘Ja, paps. Maar het helpt dat we weer een keer gewaarschuwd zijn.’
‘Één van de dingen die zo fijn zijn als je getrouwd bent, is dat je kan doen en laten wat je wilt, als je het samen eens bent.’
‘Poe. Laat u wel eens wat?’
‘Ja. Ook een hapje van me nemen.’
‘Mark!’
‘Nou, ik vond het passend. Met andere voorbeelden zou ik te veel op ze vooruit lopen. Er zijn er hier bij die graag testjes doen.’
‘Ja. Lievelingen, allemaal, ik wil jullie, zomaar een keer, bedanken voor hoe we met z’n allen met elkaar omgaan.’
Ze waren even stil.

Silvia en Jamie gingen na het eten weer naar boven, in hun broeken op bed in elkaars armen liggen.
‘Je bent gelukkig nog aan de kleine kant. Het moet even wennen, hoor, dat die beetje stijve, die ik vaak voelde, zo’n paal kan worden.’
‘Ja, dat snap ik. Als we kussen en strelen zal het wel weer bij een beetje blijven. Als je méér wilt weet je hoe het moet. Mag ik je een beetje plagen? Er schiet me wat te binnen.’
‘Ja hoor. Wat?’
‘Je zei, bij één van de eerste kennismakingen, toen ik zei dat je later kusjes op mijn penis mocht geven, idioot, tegen me. En je was verbaasd toen je moeder het had over in je mond nemen.’
‘Ja. Jullie hebben gelijk gekregen.’
‘Maar als je het niet meer wilt hoeft het niet. Als je met je hand zo streelt als met je mond is het ook fijn.’
‘Af en toe zal ik het best willen. Was het heel lekker, met mijn mond? We hebben het er maar kort over gehad.’
‘Het was heel lekker. Dat stuk in je warme mond. En je tong, die likte. Dat je dat ineens durfde.’
‘Ja. Ik snap het ook niet. Ik had wel gedacht dat beetje, of nog minder, eens te proberen. Helemaal klein pas je vast helemaal in mijn mond. Maar het leek wel of die paal magnetisch was. Ik wilde hem hebben. Niet in mijn gleuf, dan maar in mijn mond.’
‘Toch dacht je erbij na.’
‘Ja. Raar, hè? Bedacht jij van tevoren dat je kon komen?’
‘Nee, dan had ik het gelijk gezegd. Maar het ging goed. Alleen schrok je van jezelf.’
‘Ja. Ik ga voortaan verder doordenken.’
Hij wachtte, maar ze zei niets meer.
‘Alles weer goed nu, schat?’
‘Ja, prima. Heerlijk zo. Ik heb genoeg gepraat en gedaan vandaag.’
De toon waarop ze het zei zette hem aan het denken. Hij begon een borst te strelen, ze begon gelijk met kussen. Toen ze als eerste na niet al te lang ophield ging hij met zijn hand langzaam, strelend, naar beneden. Hij streelde haar doos over haar broek. Ze kuste hem kort. Hij kon zich niet langer inhouden en grinnikte.
‘Wat is er, lieve jongen?’
‘Ik dacht, ik heb niet zoveel gepraat vandaag, gedaan ook niet veel.’
‘Wat ben je toch verstandig.’
Hij ging met zijn hand omhoog en in haar broek naar beneden. Ze hield kort haar adem in toen hij haar doos in zijn hand nam.
‘Oh, wat ben je verstandig.’
Ze schoten allebei in de lach.
‘Ja, ik heb zelfs al geleerd waar ik níet moet zijn. Ik zal nét uit de buurt blijven.’
Hij speelde met haar gleuf.
‘Heerlijk, hè, meisje?’
‘Ja. Bijna.’
Hij hield zijn hand stil.
‘Kom je soms?’
‘Nee, niks in aantocht. Je streelt lief.’
Hij dacht weer na.
‘Ik moet, geloof ik, een heleboel denken inhalen.’
‘Dat doe je prima. Maar iets impulsiefs is ook nooit weg.’
Hij moest weer grinniken.
‘Ja, dat vond je altijd leuk. Al moest het meestal eenmalig blijven.’
‘Je denkt weer goed na. Wat ben je toch lief.’
Hij snapte haar eindelijk. Hij ging zitten en trok haar broek uit, ze lichtte haar kontje er even voor op. Hij deed haar benen uit elkaar, ging ertussen liggen, gaf een kusje op haar gleuf en streelde haar doos.
‘Het is zo mooi om te kijken wat ik doe.’
‘Ik kijk niet. Ik geniet.’
Hij ging met een vinger haar gleuf strelen, gaf nog een paar kusjes.
‘Zo mooi. Wat zette je me aan het denken.’
‘Ik ben blij dat je niet zegt, aan het werk.’
‘Nee, zeg. Eerder studie.’
‘Je bent bijna geslaagd.’
‘O. . . . Dan de eindtest.’
Hij likte voorzichtig over haar gleuf, toen ze zachtjes kreunde er een beetje in. Ze legde even haar benen op zijn rug, toen weer op bed.
‘Kom maar naast me liggen.’
Hij kroop omhoog, nam haar in zijn armen.
‘Dat was, net zoals jij bij mij deed, heel intiem tongkussen.’
‘Ja. Zo fijn, lieve jongen.’
Ze legde een been over hem heen.
‘Ik denk dat als ik mijn benen voor je van elkaar doe dat dat voor mij net zoiets is als voor jou je volledige erectie laten zien.’
‘Ja. Hier ben ik, je ziet alles van me, het is voor ons samen.’
‘Ja. Mooi. Even genieten zo.’
Ze lagen een tijdje stil.
‘Jamie?’
‘Ja?’
‘Houd mijn doos weer eens in je hand. Zo, dat ik weer het gevoel krijg, ja, hij wil me helemaal.’
Hij ging met zijn hand tussen hen in.
‘Ik wil je ook helemaal. En we krijgen elkaar helemaal, hè, over een tijd?’
‘Ja. Tot dan is dit heel fijn. Af en toe, meestal allebei een broek aan, hè?’
‘Ja, het gaat goed nu, maar dat is veiliger.’
‘Ja. Heb je één of meerdere verhaaltjes gelezen? In boekjes met bloot?’
‘Meerdere. Steeds sneller, het is allemaal eigenlijk hetzelfde.’
‘Daar geven ze overal wat grove benamingen aan, hè?’
‘Ja. Niet zo mooi, ik vind doos en gleuf wel fijn.’
‘Ja. Penis en erectie is normaal. Stijve vind ik leuk, ondeugend.’
‘Ik ook. Klaarkomen kunnen we ook zeggen, hè?’
‘Ja. En zaadjes en sperma. Wat ze doen, met elkaar, wat wij ook een beetje doen, daar zijn ook benamingen voor, die hoor ik wel op school. Ook niet zo fraai.’
‘Nee, niet om op te noemen. Zoals jij het zei, ik wil er een kusje op geven, ik wil hem in mijn mond, dat is heel fijn.’
‘Ja. Jij hebt mijn gleuf gekust en met je tong gestreeld. We hebben allebei al wat voorgevoel gehad van hoe het ooit gaat worden, hè?’
‘Ja. Mijn tong een beetje in je, en ik in je warme mond. Heerlijk, hè?’
‘Ja. Kunnen we het over eh vingeren hebben?’
‘Dat kan wel, ik zou niet weten hoe je het anders zou moeten noemen.’
‘Goed. Weet je hoe het moet?’
‘In theorie wel. Beginnen zoals nu, mijn hand om je doos. Dan met mijn middelvinger je gleuf strelen, erin gaan, binnenin je bewegen.’
‘Ja. Jamie, ik wil even vieren dat je geslaagd bent. Één keer, tot volgend jaar, of nog later. Ik zou graag willen dat je middelvinger even voor een hele kleine stijve speelt, die in me komt. Wil je me een beetje vingeren? Jij vindt het vast ook fijn, voor mij, voor jezelf.’
‘Laat me even nadenken.’
Ze streelde over zijn hoofd.
‘Het gaat in ieder geval goed zo. We denken na over wat we doen.’
‘Ja. Vind je het net zoiets als mij in je mond nemen?’
‘Ja, mond in plaats van gleuf en vinger in plaats van erectie.’
‘Ja. Het hoeft trouwens niet gelijk op te gaan. . . . Goed. Ik doe voorzichtig.’
Hij streelde eerst over haar gleuf, ging er toen heel voorzichtig een beetje met zijn vinger in.
‘Wat warm, joh. Net als in je mond.’
Ze trok hem naar zich toe, fluisterde in zijn oor.
‘Niet te voorzichtig. . . . Je hele vinger kan vast. . . . Niet bovenin, anders is het gelijk afgelopen.’
Hij fluisterde terug.
‘Verder gaat niet. . . . In en uit?’
‘Lieverd, echt vrijen oefenen, net als in mijn mond.’
Na een tijdje schokte ze even. Hij liet haar langzaam los. Ze zuchtte diep.
‘Ook een heerlijke oefening. Ineens één krampje. Je stopte gelijk lief. Was het voor jou ook fijn?’
‘Ik vind het al zo fijn om je vast te houden, je tegen me aan te voelen, met je doos in mijn hand. En nu heel intiem. Een vinger in je. Het gaat later, afgezien van wat we aan schokken en zo voelen, vast enorm fijn worden, met mijn erectie helemaal in je.’
‘Ja. Vaak. Tot dan, af en toe, genieten we van een stukje in mijn mond en een stukje in mijn gleuf.’
‘Heel fijn, lekker warm meisje.’
‘Jij was ook warm in mijn mond.’
‘Wat denk je ervan, zou je later ook zoiets durven doen als die Renee? Waar je moeder niets op tegen had? Mijn sperma in je mond?’
‘Ik weet het niet.’
‘En eh in je gleuf?’
‘Ja, daar is die voor, dat is natuurlijk. Dan denk ik vast, kom maar, spuit me vol.’
‘Silvia!’
‘Zou je dat niet willen? Dan weet ik dat vast.’
‘Nee, plaaggeest. Ik schrok even. Een meisje dat over sperma bij haar binnen spuiten praat.’
‘Nou, je vroeg erom. Je zei net zelf sperma en je hebt over je spuiten gehad.’
‘Goed. Eh geen condoom?’
‘Nee, zeg. Jamie, tot nu toe hebben we niet met anderen intieme seksuele omgang gehad. Als we dat zo houden hebben we geen condooms nodig.’
‘Natuurlijk houden we het zo.’
‘Ja. Ik denk dat het met een condoom net zoiets is als kussen met een monddoekje of strelen met een handschoen. Zolang we geen kinderen willen ga ik wel aan de pil.’
‘Zou je ze willen? Ik wel. En net zo met ze omgaan als hier.’
‘Ja, ik ook. Goed, over wanneer en hoeveel hebben we het later nog wel eens.’
‘Prima. Zeg, we hebben ons toetje gehad. Nu naar beneden, voor we er nog één willen.’
‘Ja, of een ander testje.’
‘Ik vraag niets.’
‘Ik zeg ook verder niets.’

Voorkomende personen

Korte inhoud van het voorafgaande

Nadere kennismaking